λΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ - ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗ (ΜΑΘΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ)
ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ: ΜΑΡΙΑ Π. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

1/3/ 2021, 6.15-8.30 μμ.

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΗΤΡΩΟΥ: 1340201800496

Απαντήστε και στα δύο παρακάτω ερωτήματα.

Ξεκινήστε να γράφετε κάτω από τα θέματα, στη συνέχεια του
παρόντος εγγράφου.

Μετά το πέρας της εξέτασης, θα αποστείλετε το παρόν έγγραφο με

τις απαντήσεις σας στον φάκελο «ΕΡΓΑΣΙΕΣ» του E-Class του
μαθήματος, χωρίς αλλαγή ονομασίας του εγγράφου και με τα
στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο και αριθμό μητρώου) στη θέση που
προβλέπεται παραπάνω.

Καλή επιτυχία!

1ο ΘΕΜΑ: Ποιες είναι οι βασικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί κάποιος για να

πλαστογραφήσει ένα έγγραφο, και με ποιες μεθόδους διαπιστώνεται η
πλαστότητά του; Αναφερθείτε σύντομα σε όλες τις μεθόδους διαπίστωσης της
πλαστότητας και περιγράψτε διεξοδικά τη συγκριτική μέθοδο.
2ο ΘΕΜΑ: Περιγράψτε τους τρεις άξονες του ανακριτικού έργου,
αναφερόμενοι στη σημασία τους για την εξιχνίαση του εγκλήματος.
Επεξηγήσεις: Ο/ Η φοιτητής/ φοιτήτρια δεν θα αρκεστεί στο να περιγράψει
τα τρία αλληλένδετα ζητήματα σχετικά με το έργο της εξιχνίασης, στα οποία
επικεντρώνεται η μελέτη της Κρανιδιώτη (λ.χ. το πρώτο είναι η γνώση της
αυθεντικότητας και της προέλευσης των αποδεικτικών στοιχείων), αλλά θα
πρέπει να αναφερθεί και σε συγκεκριμένους τρόπους λ.χ. ταυτοποίησης
προσώπων, μέσω κάποιου είδους ιχνών, όπως των γενετικών ιχνών, και σε
απτά παραδείγματα.

1ο ΘΕΜΑ:
Σύμφωνα με το άρθρο 216ΠΚ όποιος καταρτίζει πλαστό ή νοθεύει έγγραφο
με σκοπό να παραπλανήσει με τη χρήση του άλλον σχετικά με γεγονός που
μπορεί να έχει έννομες συνέπειες τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική
ποινή. Οι βασικότερες μέθοδοι πλαστογραφίας σύμφωνα με την επιστήμη της
ανακριτικής είναι η σχεδιαστική ή ζωγραφική απομίμηση η οποία συνίσταται
στην ζωγραφική απεικόνιση της γραφής ή της υπογραφής από ένα
πρωτότυπο μοντέλο. Επίσης, η δουλική απομίμηση η οποία πρόκειται για
απομίμηση της γνήσιας γραφής μέσα διάφανης επιφάνειας και κατόπιν με
επιχάραξη της με μελάνι. Ακόμη η ελεύθερη απομίμηση μετά από σπουδή της
άλλης γραφής όπου δεν εμφανίζονται έντονα τα στοιχεία γραφικού τρόμου.
Τελευταία βασική μέθοδος πλαστογραφίας είναι η χάραξη υπογραφής διά της
κατευθυνόμενης χειρός όπου ένας υπογραφέας αδυνατεί να υπογράψει και το
χέρι του κατευθύνεται από άλλο πρόσωπο.

Οι μέθοδοι που μπορεί να διαπιστωθεί η πλαστότητα ενός εγγράφου,

αρχικά, είναι η μέθοδος της τυπικής παραβολής, η γραφομετρική μέθοδος και
η συγκριτική. Όσον αφορά την μέθοδο τυπικής παραβολής είναι η εξέταση
της ύπαρξης τυχών ομοιοτήτων ανάμεσα σε ένα επίδικο κείμενο και σε
δείγματα γραφής από τον κύκλο των σχετιζόμενων με την υπόθεση
προσώπων. Σχετικά με την γραφομετρική, κατά τη μέθοδο αυτή υπάρχουν
ορισμένες σταθερές τιμές στα μεγέθη των γραμμάτων στην κλήση τους στις
αποστάσεις μεταξύ τους. Οι τιμές αυτές εκφραζόμενες σε αριθμητικές
μονάδες μπορούν να διατυπωθούν σε μία διώνυμη καμπύλη με κάθετες
γραμμές που απεικονίζουν τα ύψη των γραμμών και με οριζόντιες που
απεικονίζουν τα επιμέρους γράμματα.
Τέλος, η συγκριτική μέθοδος, αναπτύχθηκε από τον Ζνάικερ και η
κεντρική της ιδέα είναι ότι σε κάθε ανθρώπινη γραφή υπάρχουνε κάποια
γνωρίσματα γραφής τα οποία αντιπροσωπεύουνε την ψυχολογία του
γράφοντα. Για αυτό το λόγο μάλιστα, η αποτύπωση τους από τον γραφέα
γίνεται ασυναίσθητα στο χαρτί δηλαδή εμπεριέχουν σαφείς ιδιαιτερότητες, οι
οποίες έχουν ιδιαίτερη σημασία για την έρευνα της γνησιότητας και της
πατρότητας τους. Τα γνωρίσματα αυτά με βάση τις απόψεις του Κλάγκες
διακρίνονται σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα και οι παράγοντες για τον
προσδιορισμό του βαθμού της γραφολογικής σημασίας τους είναι οι
ακόλουθοι τρεις: 1) Το πόσο πολύ ένα γνώρισμα παραμένει ανεπηρέαστο από
τον γράφοντα 2)το πόσο πολύ ένα γνώρισμα εξωτερικεύεται παρά τις
προσπάθειες του γράφοντα να το καταπνίξει και 3) το πόσο πολύ
παρατηρούνται στη γραφή του πλαστογράφου παρεπόμενες μεταβολές.
Ειδικότερα, τα γραφολογικά γνωρίσματα που διαδραματίζουνε σημαντικό
ρόλο σε μία ανάλυση διακρίνονται σε 4 κατηγορίες: Πρώτον, η γενική εικόνα
της γραφής, δεύτερον η ροή/συνέχεια της γραφής, τρίτον η μορφή των
γραμμάτων και τέταρτον η δομή και το περιεχόμενο του κειμένου.

2ο ΘΕΜΑ:
Οι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους βασίζεται το ανακριτικό έργο
προκειμένου να επέλθει η εξιχνίαση του εγκλήματος είναι τρεις. Αρχικά, είναι
η γνώση της αυθεντικότητας και της προέλευσης των στοιχείων αφού κάθε
εγκληματική ενέργεια έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ιχνών είτε στον τόπο
του εγκλήματος είτε πάνω στον ίδιο τον δράστη. Με την βοήθεια των
σύγχρονων επιστημονικών εξελίξεων έγινε δυνατή η εξεύρεση στοιχείων
δύσκολα ανιχνεύσιμων μέχρι πρότινος. Τα δείγματα των ιχνών που βρίσκουν
οι αρχές συνήθως είναι αλλοιωμένα, επομένως τα μέσα αξιοποίησης τους θα
πρέπει να είναι ικανά προκειμένου να ολοκληρωθεί με ακρίβεια το έργο του
ανακριτή. Προκειμένου να καταστούν σαφέστερα τα προαναφερθέντα,
κάποια παραδείγματα που βοηθούν στην γνώση της αυθεντικότητας και της
προέλευσης των στοιχείων είναι π.χ. η αναγνώριση προσώπων με
περιγραφική ή φωτογραφική μέθοδο.
Ο δεύτερος κεντρικός άξονας, είναι η σημασία του χρόνου καθώς
πολλές φορές μεσολαβεί μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα στο έγκλημα και
στην εξιχνίαση του, ενώ πολλές φορές μεσολαβούν ακόμα και έτη ολόκληρα.
Επομένως, τα μέσα και τα είδη των αποτυπωμάτων θα πρέπει να δίνουν λύση
στο πρόβλημα που υπάρχει εξαιτίας του χρόνου αυτού που μεσολαβεί.
Παραδείγματα που βοηθούν να αντιληφθούμε καλύτερα την έννοια του
χρόνου στην ανακριτική είναι η δακτυλοσκοπία (δαχτυλικά αποτυπώματα),
δηλαδή η εύρεση δακτυλικών αποτυπωμάτων στον τόπο του εγκλήματος
μπορούν να βοηθήσουν στην εξιχνίαση του εγκλήματος ακόμα και χρόνια
μετά διότι διαθέτει την ιδιότητα του αναλλοίωτου. Την ίδια ιδιότητα διαθέτει
και η ανάλυση γενετικού υλικού (DNA)
Τρίτος και τελευταίος άξονας, είναι η εμβέλεια του αστυνομικού έργου,
δηλαδή η εκμηδένιση των αποστάσεων από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα
και από ήπειρο σε ήπειρο. Συγκεκριμένα, εν έτει 2021 με την
παγκοσμιοποίηση και την άνετη και γρήγορη μετακίνηση των ανθρώπων(λ.χ.
φθηνά αεροπορικά) πολλές φορές η διαφυγή ενός δράστη από τον τόπο του
εγκλήματος είναι πιθανή και δεν αποκλείεται και η έξοδος του από τη χώρα.
Για το λόγο αυτό, οι Γενικές Αστυνομικές Διευθύνσεις των εκάστοτε πόλεων
οφείλουν όχι μόνο να συνεργάζονται με διαφορετικά δικαιοδοτικά όργανα
άλλων χωρών αλλά είναι καθήκον τους να ανταλλάσσουν πληροφορίες και
υλικοτεχνικό εξοπλισμό με απώτερο σκοπό την εξιχνίαση του εγκλήματος. Για
παράδειγμα η Ελληνική Αστυνομία, στο παρελθόν αλλά ακόμα και τώρα έχει
συνεργαστεί πολλές φορές με μη κυβερνητικούς διακρατικούς
οργανισμούς(βλ. Ιντερπόλ) για να φτάσει όλο και πιο κοντά στην εύρεση ενός
δράστη.