DEA SYRIA

CYGNUS

Fuit dominus rex Syriae

Et gentes, quae colebant deos
Regina et Adonis;
Qui singulis annis mortuus est;

Nam cum Adonis autumno tempore occubuit,

Tunc sanguis rufus de monte Libano fluxit
Ad Syriam et omnes viderunt
Purpureo divini rivi sanguine.

Et mortuus est Adonis defunctus et mortuus est

Occisus est ab apro qui iacebat in sepulcro
Flebant igitur omnes lugentes,
Pectora plangite

Et scidit gloriósum suum comam nigram

Et sic flebant pro deo suo mortuo;
Adonis resurrexit,
Vere resurrexit a mortuis.

Ipse ad caelum vivere

Et sacras nuptias ibi celebravit
Apud Reginam nostram Astarte;
Quis in planeta Veneris regnabat.

Nunc rex Syriae honoravit eum

Adonis et regina uxor nostra
Astarte formosa divina;
Quae regina fuit amoris.

Rex iam filium habebat

Post primam uxorem traiectu
Ad regnum aeternitatis
Adolescentula nova uxor.

Et hoc nomen uxoris novae vocatum est

Dominae Stratonice. Femina pulchra erat
Capillos diu nigros habebat
Crispa et fera iuba;

Oculi erant lucidi sicut stella vespertina;

Filum margaritarum labia rubra;
Ubera erant sicut pinguia uvae;
Et cyathum eius vini cyathum.
II

Princeps, patris et regis filius, erat

Amans novercam, cum ea
Domina Stratonice occulte tamen
Penitus amore et toto pectore.

Vidit etiam eam cotidie et

Quid amor flagranti facere
Ut cum omnes nutriunt
Die ac noctes appropinquant?

Vidit pulchram novercam cotidie

In prandio cum accepit dicula
Mella plena in ore suo et lingebant
Linguam mel ex cochleari argenteo.

Vidit pulchre maritum salutantem;

Cum ab officio principatus;
Cum maritus et uxor osculum
Oscula blande et pudice genas.

Vidit etiam novercam pulchram cum illa

Qui surrexit de lecto primo mane
Tum somno implicitos capillos
Stabat in amoena luce camisia.

Vidit etiam novercam pulchram cum illa

In balineo nudo lavit;
Vidit eam per velum velaminis;
Nuda, calido tantum velata vapore.

Tunc ardor igneus

Et tamen temptavit hanc passionem
Ut a Stratonicea absconderetur,
Ceterum uxor patris fuit.

Sed Orientis proverbium quid dicit?

In sinum autem tunica facilius est
Abscondere caldarium;
Sicut absconditus amor absconditus.

In horto novercae eius floruit

Iris cum calyce niveo et cum
De panni violacei coloris;
Nectareo pellacia pistillo;

Signum est amoris secreti, est

Symbolum arcani amantis et tale
Princeps unum dedit Stratonice
Iris ex Adonidis horto.
III

Nunc inexpleto bello princeps ill.

Et non poterat amplius dormire
Sedit tota nocte clamor
Clamor solus in lecto suo.

Nolebat manducare vel bibere amplius

Quam noctu ingentes meri
Et ieiunavit et infirmitatem eius
Prope exanimari.

Cum ante novercam tacuit

Mutus visus est, et forma nesciebat
Quid eum tam male vexarunt?
Quae tam crudeliter scindebat cor eius.

Amici huius doloris princeps nunc

Sicut illi amici Iob in libro Dei
Cum quidam venit consilium stultum
Imo pene ludibrio principi fuit.

Sic unus dixit: Si libidine vexaris;

Ito ad verticem Libani et
Illic in nive volvuntur, frigora;
Tum stimulus carnis liquatur.

Si non vis esse in monte Libano

Lava te in massa nivis, sed egestate
Sana te in Syria
Volvuntur in urtica corpus tuum.

Alius amicus audivit a paupere

Ad Principem quod tota nocte flet.
At ille: Fles multas lacrimas;
Desunt tibi fluida in corpore;

Deinde pulmenti facere conditus te

Et liquidum pulmentum tuum saepe bibe;
Alioquin corpus tuum exsiccatur
Ecquid habes tot lacrimas flere?

Sacerdos dixit: Consule medicum;

Ibi te adiuvare non possum. di honoro;
Qui medicum in passionibus honorat.
Ave, benedicat tibi Dominus Adonis!

Princeps igitur hic iam non noverat

Quis eum ex situ.
Stratonice labra rubra;
Quis eum vulneravit, qui iuvare posset!

IV

Venit ergo medicus ad palatium regis

Et diligenter examinavit filium suum.
Cur spiritus tam debilis?
Cur prope exanimari?

Medicus pulsus aegri sensit

Pulmones quoque audiebant;
Bilem et renes vidit;
Diligenter iecur examinavit.

Accepit sanguinem ab aegro in vitreo parvo

Urina autem examinata
Non fuit corporis dolor
Qui morti appropinquavit.

Fuit etiam medicus animarum medicus quidam

Quod aegrum de somnio quaereret;
Exploravit somnia omues interpretati
Sunt secundum librum sompnium.

Princeps ergo noster miser olim somniavit;

Irim flos caulis adhæsit
Vas crystallum, rotundum;
Vas bulbosum, atque ibi affulsit.

Princeps ergo noster miser olim somniavit;

Gemma figurae oblongae erat
Calyx profundus floris iridis.
Hic animae doctor omnia intellexit.

Carissime princeps, dixit psychiatra;

Nihil invenio in dolore corporis;
Praeter iecoris
Quia nimium vinum rubrum bibisti.

Etiam sollicitus sum quia suus brevior

Somnus tuus est in noctibus debes diu
Manere in lecto
Somnus dolorem altissimum sanat.

Ego tamen firmam sententiam

Aegrotus es in amore passionis et hoc
Cum medicamina mea non adiuvet te
Quia medicamentum tuum est femina pulchra.

Im iustus dicens, secundum experientiam meam

Non magna vis purpurei vini
Fit ut re vera consolatus es
Purpura melancholicum facit vinum rubeum.

Nunc ut ex quis immortalis

Et infeliciter amore plenus doloris;
Medicus eum in lecto suo reliquit
Jacet in palatio regis.

Medicus sapiens ut princeps

In domina huius palatii est
In amore cum tristissimo amore;
Sic medicus omnes matronas vocavit.

Iam hic medicus dextram manum posuit

In corde Principis sensit pulsatio sic
Princeps transeat
Omnes palatii dominae.

Concubinae omnes regis et

Omnes servi, puellae iuvenes
Et pulchellus et delicatus et pulchellus bellus
Nemo eorum tetigit cor principis.

Vatem, qui sorte praenuntiavit,

Deae Astarte sacerdos et
Prudentes dominarum in atrio
Nemo eorum tetigit cor principis.

Iuvenis decem et octo annos puellas non

Et neque pueri quattuordecim annorum,
Non philosophicae hetaerae;
Nemo eorum tetigit cor principis.

Cum Stratonicea intravit, regina

Et mulier in aula regia, ibi
Princeps cor coepit genus
Cor in sinu virili desiluit.

Et volavit cor eius et exilivit e numero

Et a febris ardore passionis
Erat cor in sinu sicut tonitru;
Magna sonantibus strepitantibus sicut fulmen!

Tunc callidus medicus sciebat a quo

Princeps incantatus enutritus est miseriis, qui
Animam suam furatus est spiritus
Quam paene occidit hera.

Medicus aspexit reginam curiositate

Et cogitabat: Haec fatum tenet mulier
Miratur Princeps in manibus;
Mortem et vitam sortita tenet.

VI

Tum medicus verba haec ad regem locutus est;

Hoc verbum de filio regis sui, qui est in lecto
Ibi iacebat cum amore
Et prope exspiravit;

Domine mi ac domine! filius regis

Ullam corporis molestiam non laboriosam,
Amore patitur passionem;
Eius amore aegrotat animus aegritudine.

Et quia anima est corporis forma;

Laborat enim anim dolore amet,
Sic et corpus male;
Defectio appropinquat et mors immatura!

Volo honeste dicere quod cogito

Scholar Doctor: Si non filius regis
Satisfactio in amore
Mundum relinquet nimis cito?

Et adinvenit filium tuum

Tam misere diligit, Domine mi, et Deus meus.
Est uxor tua medicus
Ita, mea uxor, mitis.

Nunc cum uxorem meam cogito,

Mitissima, suavissima creatura;
Lilium calyce profundo;
Sit causa mortis primae;

Corde meo frangit hominis pectus.

Et tamen amo lepidam uxorem meam;
Mater duarum filiarum mearum
Quomodo eam amittam?

Rex meus, cum uxor mea musicam audit;

Ad quam ventrem saltare gestit puella;
Gracilis commoda membra movet;
Pulchra lepide deae movet.

Et si aspicit mane ad vesperum;

Illa tamen promittit amor amet
In cubile mariti.
Hoc nunc tuum principem et amasiam amat.
Si non dabo ei uxorem meam
Et adhuc moriuntur amore et amore
Tunc ego mortis sum culpa.
Quid mandat dominus meus rex?

VII

Dixit ergo rex sapienti medico:

Da, quaeso, filium regis mei
In coniugio mitis uxor;
Salvum fac filium meum de morte!

Verum est quod felix est vir, cum habet mulierem

Nocte in lecto fruatur;
In omnibus Astarte operibus,
Hoc illud est quod facit huius vitae pretium vitae

Sed virtus superior cum dis

Dixitque Dominus Adonis hoc verbum sapientiae:
Hoc est maximum amorem hominis
Cum se quisque immolat amico suo!

Oro igitur te, salve filium meum

Ac da mitem, blandam uxorem,
Aliter enim consumit cupiditatem
Omnis eius vitalitas et moriendum est!

Non te ad sacrificium peto, homo

Quod nolim facere vel facere.
Ita formosa mea, Stratonicea,
Si ille amaret cum cara uxore mea,

Magno cum dolore id ei darem;

Nihil est enim tam amabile tamque flirtatiosum;
Tam erotica quam Astarte,
Ah, modo de eo cogita, chare!

Heri dixit se non celebrare

Vestimenta dextra habeo, illa tantum vult
Mane domi quod est opus
Vestis noli induere.

Dixi: Super omnia dilecta mulier;

In palatio domini tui et regis debes
Nulla vestis, nullum ornamentum ac nullum ornamentum;
Ut te di creaverunt, nudus?

Semper in thalamo meo gratissimus es.

Aliter sapientae feminae sunt adeo prudendae, heu!
Exaruit ficus vetusta;
Philosophantes cupressos falsos;
Puellae o tam castae quam nix!
Si Stratonice regis filius
Desideratus mortiferum desiderium;
Eos dare volo filio regis.

VIII

Dixit medicus sapiens regi:

Mentitus sum tibi, domine et deus meus;
Nam filius regis tui non desiderat
Mea blanda et mitis uxor,

Esset illa nimis venusta et mitis et casta sibi;

Sed amat amatorios lepide
Stratonice, tuus
Amice ad Astartae.

Nunc fac quod iubet, domine, misericordia;

Et da ei amatorios tuos lepidos
Uxor conlusor, ecce,
Alioquin amoris morte moriendum est!

Rex toto corde misericordiae

Et amor in principem, et amica, vocatur
Stratonicea pulchra;
Et vocatus donor princeps

Et dixit donor princeps ac

Ad amabilia uxor amatorios:
Repudio, Stratonice;
Dea Astarte hoc divortium vult!

Do mea venuste-erotica
Uxorem ad filium meum principem, qui
Igneus cum infernali desiderio
Uxor mea furiose cupit.

Tu, Stratonice, lepide amator;

Beatum fac filium meum dilectum!
Ego remitto de officio meo
Aulam regis relinquo.

Princeps, cum ex propinquo resipiscit,

Si mihi dulcis coniunx surgat,
Syriae rex,
Regina cum eo esto Stratonice.

Et Stratonice iocatus est: domine mi vir;

Non expetenda aetas tua
Pater in filio diligo,
Da mihi totum filium regis.

Princeps clamavit: A mortuis resurrexi

Deo Adonis simillimus et nunc celebramus
Hieros Gamos cum domina;
Dea Astarte, cum Stratonicea!

IX

Cum Stratonice iacebat in lecto suo noctu;

Corpus eius dormiebat, anima autem eius vigilabat.
Somniorum memorias
Miscentur phantasmatibus.

Sed interdum nobis in somniis loquuntur dii.

Itaque Stratonice nocte somnium vidit.
Tum deam ante videt;
Magnifica pectora magna levavit;

Dea magna nudo apparuit

Stratonicen per quietem locutus est;
Sum magna dea amoris
Syra me deam vocabis.

Nomen mihi est Atargatis in Syria

Sumque simul dea Derketo
In Chanaan dea sum
Asera sum, dea Astarte

In Phoenissa, Babylon
Me Inanna vel Ishtar et
Aegyptus me deam Isidem vocat;
Aphrodite me laudat Graecia.

Syriam deam volo

Sanctuarium in Syria positum.
Eam aedificabis, Stratonice,
Hierapoli aedificate templum meum.

Gratiam et gratiam volo vobis ingerere;

Si ut architectus ecclesiae meae
Aedificare. accipies adiutorium
Rogas Combabus ut adiuvet te.

Rex amans minister erit

Iter ad illam urbem cum Stratonice
Hierapolis, templum meum
Ibi edificare ad honorem meum.

Ite iam omnia quae dixi tibi et fac

Ne timeas, praesidium et scutum tuum maneo.
Combabus super ubera mea
Beatitudinem bibe et beatitudinem coelestem!

Combabus electus et deae

Multum dilecta deae
Mystice sponsus suae
Dea Astarte. Et nunc expergiscimini.

Cum iam iuvenis regina viro

De somnio narravit deae et
Diva templum cupit
Et ex Combabus opus erat

Tum iuvenis regine dixit:

O pulchra aurora, dilecta mulier;
Sol alis sanat
Lis, vitulos salit.

Pulchra es aurora, o mea puella,

Tu sol justitiae, ego novi
Combabus est plena profunditatis gravis;
Unus ex solis sapientibus.

Libet me ministrum fidelem appellare;

Iter Hierapolim in urbem
Aedes deae aedificultas;
Sicuti a dea Astarte voluil.

Nuda amoris Astarte dea vult;

Ut aedificetis domum Dei.
Combabus in spiritu fit
Gloriose designabis secundum sapientiam.

Et si Combabus nostram deam domum

Disposito animo dea;
Tum mitto artifices;
Dea Astarte templum aedificat.

Vocavit autem rex Combabus et dixit ei;

Aurora pulchra, regina;
Ave sub alis tuis, sol
Iustitia plena, o Combabus;

Hierapolim tecum ire cupit

Aedificare domum reginae cultus
Spatii, terrae et inferni;
Hoc dea Astarte praecepit.

Perge igitur mecum, minister meus Combabus

Aurorae reginae;
Ad urbem Hierapolim aedificare
Nostra Astarte dea Ecclesia.

Combabus reginam aspexit, mulierem;

Ad luces, regina,
Et dixit: Benedicat me dea
Da, Secreta Sapientiae et Gaudii!

XI

Combabus putavit: Tam pulchra mulier

Sicut Stratonice valde periculosum est
Honorem Ministri, scil.
De facili fama virtutis amittitur.

Ea tam delicata et formosa est quam Susanna,

In Susa vixit, tenellus et pulcher et purus;
Veteres volebant eam velare
Evellere blanditur.

Si cum Stratonicea aedifico templum,

Regina architectum gerit;
Hoc est quomodo homines verisimile loqui
Quod Stratonice notabat.

Et tunc erit rex zelotypus

Rex iuvenis cogitat et regina
Sollicitus sis in amatoriis suis;
Me mortis in cruciatu palum minitari.

Quomodo possum esse certus quod regina

Non me fama virtutis perdet meae?
Odi cornea adulteri
Tum divortium vinculi matrimonialis.

Ego tantum possum evellere me, ita;

Si sim spado ad gloriam virtutis
Et pro spadone deae;
Nullus minister me accuset.

Pars mea succidi optimum, mentula mea

Et duos geminos meos perii
Testiculi semen hominis pleni;
Caste vivere volo ut virgo.

Volo ut virgo vir Dei

Servientes iuvenibus pulcherrima regina
Sicut ut si matricibus
Aut frater, aut soror.
Si vero curia me accuset
Et iudicabit me coram rege et
Me meae virtutis eripe decus;
Dico: Ecce, emulus sum!

Itaque regina non comprehenditur in

Suspectus nutibus hominem
Cum in Hierapoli templum
Eas deae aedifica architectus.

XII

Combabus ornamenta sua

In parva cistulam auream et
Accessit itaque ad regem iuvenem;
Oravit ad regem iuvenem

Et dixit: Majestate, Domine mi, et Deus meus.

Asylum hic servavi;
Teste fideli tibi qui serviunt.
Quod ego semper famulus tuus.

Nunc si cum regina iter

Hierapolis dea Astarte ibi
Templum condere, rogo;
Rex, thesaurum meum serva.

Servus sum regis et fidelis semper

Ego autem sum servus regis fidelis,
Ideo sum servus fidelis
Item Stratonicen reginam meam.

Si semper in dubio, quod

Ego sum servus fidelis civitatis et
Duabus Majestatibus, viz
Rex et Regina, dubia

Ad servum tuum, ut nuntiet patri

Non fideliter, aspice scrinium;
Et mea quondam fama ruit
Nostrae pudicitiae loculus testatur.

Obsecro te, Domine Majestas, Domine et Deus;

Noli aperire cistulam meam auream,
Iustus custodi ea invisibilia
Cura, domine mi rex.

Ibo nunc vobiscum secundum mandatum tuum

De iuvenibus pulcherrima regina, circa domum
Deam amoris erigere;
Dea Astarte famulum remunerat!
Reginam tuam, domine mi, custodi;
Ut asylum et thesaurum custodiat eos;
Tuam fidem, princeps, tueor;
Sicut uxor principis honor est.

Nam si rex est Adonis Deus;

Similis est Astarte regina uxor tua.
Do optima vitae meae
Dea Astarte et Stratonice.

XIII

Cum Stratonice et eius ministro saepe

Simul in aedificio suo;
Iuvenis regina intellexit
Mox Combabu sapientiam didicit.

Iuvenis pulcherrima regina sibi cogitabat;

Vir mihi quasi magister sapientiae;
Qui numina noscit,
Dea nostra Astarte laudat.

Virtutem et pietatem eius video

Et vide lumen amoris in oculis eius
Habet cor plenum piae sapientiae;
Cor dedit plenum benignitate.

Non est prorsus pulcher sicut iuvenes

Sed placet esse in praesentia
Tam leves aurae habet
Imo amorem interit deorum.

Tam mitis ac placidus est;

Estne oraculum divinae sapientiae et
Novit omnem artem architectonicam;
Imo divinus artifex est.

Agnosco eum et in conspectu eius

Liquescit cor meum in sinu meo et pectus meum
Calefacit et contorquet
Ita sentio aliquid amo amori.

Etiam amor est, etiam plus quam passio;

Amor fit passio et vis
In virilibus armis;
In sinum confugere vellem.

Sed fidelis est minister Dei

Rex carissime, statui patris sui servit
Et erit dignitas officii sui
Certe non affectibus degradatur.

Quomodo ei passionem confiteor?

Si reginae passionem reicit,
Erubescam turpitudinem
Quod magis quam incommodi utrumque.

In vino rubeo inebriabor

Ebrii causa ostendere passionis
Sic adhuc dicere potes;
Vinum id erat, non me.

XIV

Factum est vespere et regina

Et conticuerunt ibi ministri eius
Bibensque vinum rubrum
Uva Syriaca multo antiquior est.

Tunc locuta est pulcra regina, gaudens ebria;

Combabus cum risu dixit amandum verbum:
Combabus, ministri optimi;
Sapientissimus omnium regum,

Ego amare esse in conspectu tuo

Et nunc quia inebriatus sum vino
Habeo audaciam dicere
Quod te amo, carissime!

Te amo? Sic simpliciter dicitur et tamen

Sermo profunditatis magnae: Te amo!
Quia ebrius sum, audeo
Ut fatear te amo!

Te amo virtute spirituali et etiam

Cum omnibus meis feminam passion
Et nunc, bibi feliciter, volo
Osculetur et osculetur et iterum osculetur!

Immo, immo magis, cupimus amores

Et nudus esse vellem tecum in lato lecto
Psallite dulce ludibrio amoris!
Fac me puerum, dilectum meum.

Combabus deglutivit, haesitavit, erubuit

Et dixit hoc verbum reginae pulchrae;
Si vir essem, domina mea;
Utinam parvulum te facere felicem!

At ego non sum homo, eviratus sum,

Heu, regina sine membro;
Et valde dolendum non potes
Male sapiente, non omnino lactavit.

Combabus braccas et extraxerunt eius

Reginae suae ostendit quomodo se ibi
Desiderati sunt socii et testiculi eius.
Flens regina dixit: Heu mihi!

Vae mihi, vae mihi! Desiderium

Non satiabitur ille quem amo!
Et tamen sine membris et testiculis;
Amo te ut sororem, mi Combabus!

XV

Bene Stratonice et minister eius saepe

Una erant architecturae callidus
Magnae deae servire;
Aedificare sacrarium.

Iam Combabus vir quidem eviratus erat;

Et sicut spadon, etiam sine cupiditate
Sine gender, quievit amicis
Cum regina, domina sua.

Sed regina pulchra iuvenum

Sensit inexpletam carnis libidinem
Itaque femina se consumpsit;
Semper renuncians, sed nolens.

Si non dulcis amoris amatoria

Satiata, heu, regina;
Mansit illuc cotidie
Libenter coram amasio.

Sic transfiguratus est

Amor calefactus in foedere
Amicitia duorum bonorum,
Coniuncti in servitutem deae suae.

Et sicut pestilentia passionis

Ut dolor amici dicunt, optimum est
Vacare se ad officium
Ut obliviscatur libidinem patiens;

Ita regina Stratonica

Pax in architectura, in servitio
Deae in aedificio templi;
Quam cum amicis.

Si interdiu callidus architecturae

Dirigit fabros latomos et
Omnes domini et itineri
Secundum consilium in mente;

Tunc facta est vespere mulier infirma

Et cum adhuc sola iacebat in lecto tricliniari
Per purpureum sanguinem filiae vitis;
Desideravit amet usquam

Et cum sola nocte dormiebat in lecto

Ita saepe somniavit libidinosa somnia
Ab homine Combabus, Eunuchus;
Hunc Eunuchum deae amoris!

XVI

Rex, maritus Stratonice, audivit

Rumor ab Hierapoli uxore sua
Nutibus minister;
Rex iuvenis plus et plus audivit

Quod dilexit eam ut chorum cum amicus

Ac leviter vestitum eum in balineo excipe
Vespere autem sedere cum homine
Subridens et iocari in stibadium suum

Ac ne semel quidem in tenebris noctis

Dorsum dominae nudum
Suspendisse in lecto suo, liquefaciens
Tensio in umeris tuis;

Quod cum audisset rex,

Ille statim bonum ministrum intulit
Ante thronum domini et iudicis
Et fideli ministro hoc dixit:

Combabus, confido in te
Libens dedi te reginae meae
Novum aedificare templum
Dea Astarte, princeps regni.

At fidem prodidisti, homo!

Ego te praefectum
Aedificationem hanc sanctificationem
Civitatis nostrae sacrarium;

Et erigite vos sicut dominus

Pedites, quilibet cementarius et faber,
Ego te architectus
Nostrae civitatis sanctuarium
Et de statu Syriae salutem habeatis
Regina et speravit te confidit
Servus magnae deae;
Sed intelligendum est.

Conjugium regis sacrum est

Matrimonium intactum
Hominum honor est tenere
Tu autem dominum tuum decepisti.

Ideoque loquitur Syrus rex

Simul omnes Syrus tibi
Sententia, sententia mortis!
Deae Astarte miserere!

XVII

Combabus damnationem mortis audivit

Deam Astarte tacite oravit;
Immaculata Virgo Mater
Regina, dea, subveni!

Caesus, ligatus
Duci ad crucem in monte mortis;
Ubi servi multi crucifiguntur;
Multi rebelles, multi scelerati.

Combabus stetit ante crucem et suspexit

Et dixit: Da mihi unum ante mortem opto;
Loquar ad regem iterum
Quia secretum volo nuntiare.

Rex accedens ministrum suum

Dixit Combabus: Peccatores adulterii;
Tu regis cubile polluis;
Quid Combabus a rege suo desiderat?

Dixit Combabus regi: Dominus meus et Deus meus.

Quando sedebam Stratonice
Ad urbem Hierapolim aedificare
Deae Astarte templum pulcherrimum;

Itaque regem meum dedi prius, tu scis

In manu cistulam auream et ait:
Domine, capsam bene tolle;
Non aperies eos, princeps.

Nunc autem peto dominum meum et Deum;

Aperire cistulam illam auream
Et quid in ea servetur;
Vita et mors in ea pendent.
Ultimam voluntatem ei rex concessit;
Arcam auream accepit
Et arca aperuit et respexit
Fidelis mentula et pilae hominis.

Non polluisti uxorem meam

Et si velles, non potuisti
Mansit ergo uxor immaculata
Quam ob rem amicus meus Combabus vivere debet!

Et nihil amplius de morte in cruce et not

Nihil turpius ac dedecus Combabus;
Rex ministrum honoravit;
Dea Astarte eum servavit!

XVIII

Rex iuvenis hoc Combabus dixit:

Tu es vere minister fidelis, ille
Genitalia magis immolatur
Quam sacrum violare foedus.

Toti populo Syro nunc es

Sincerus fias exemplum virtutis,
Tu summa fides pura
Regii par atque pudicitiae.

In hisce fera libidinosis temporibus

Sancta castitatis icon,
In honorem deae purae
Sacrificat penis, testiculis geminis.

Habeo tantam fiduciam nunc

Vobis aliquando diei
In palatio domini et regis
Appareas coram me, ministro meo.

Et si prandeam meipsum potes

Tu quoque cenabis cum rege tuo
Si veneris ad me ad vesperum
Vinum regis bibetis.

Et cum in via sum in negotiis imperii

Et mea pulchra regina est in domum suam
Sic semper visitare potes
Et tu enarras secundum sapientiam tuam

De novis phaenomenis coelestibus

A rege et a populo Syro
& populus Aegypti vel
Quod in Yemen-Saba accidit.

Et cum regina pulchra in balneum

Sta ante fores eius;
Suspendisse tempus retro
Uxori carissima.

Cum ego et regina in lecto

Simul cubare (raro fit)
Et vis loqui ad regem tuum
Cubiculum placide ingreditur.

XIX

Combabus tandem perficitur

Magna dea sacrarium in urbe
Hierapolis templum deae;
Syriae deae Astarte templum est.

Marmoream simulacrum muliebre posuit

Quis fuit sicut Iuno, Regina Cœlorum
Plena solenni dignitate
Et cum liliis albis brachiis.

Marmoream simulacrum muliebre posuit

Quae fuit sicut virgo sapientiae dea?
Minerva hasta longa;
Ex lapide lazuli oculus.

Marmoream simulacrum muliebre posuit

Quis similis erat dulcis amoris dea
In magno gremio Venus,
Pectora marmorea, beata.

Syriae quoque deae aedificavit

Pulcherrima thronus eburneus gratiae;
Quia septem gradibus eburneis;
Ducitur ad propitiam deae propitiatorium.

Ab utroque latere pulcherrimi throni

Plena maiestas duodecim leones ibi aureos
Hunc throni vestigia saepiunt;
Quia ferarum domina fuit.

Illius eburneus erat sella subsidiis

Ornata retro tauro aureo;
Signum dei Adonis;
Symbolum fecundae gratiae.

Dea gemmis ornatum gemmis

Veste regia aurea;
Coronatus astris
Regina erat in universo.

Undecumque aliquis mulierem intuens;

Oculi lapis lazuli semper
In oculis matris misericordiae plenae
Propitius esto supplicibus, qui eam deprecabantur.

Combabus fumo fumo incensum reliquit

Syra deae aedes ascendebat;
Tam densa erat quam turis nubes;
Nemo deam amplius videre poterat.

XX

Tum amor deae Astarte hoc dixit

Amanti Combabus: O vir;
Ego quasi murus magnus
Et ubera mea turribus rotundis!

Elegi te, dilecte mi;

Prius quam me elegisti amantem tuum
Ante aperi cor tuum mihi
Intrare rogavi animam tuam.

Vide infinitus amor meus

Et flamma Dei libido mea est,
Te amo speciali amore,
Tuus es meus, et ego tuus sum.

Ut sis eunuchus propter regnum caelorum;

Haec est voluntas mea. Id est quomodo servavi te
Mortalis amentia, quam
Spinae plus tibi quam rosae.

Vos a mortalibus liberavi

Ante mulieres quae sunt pulchrae in iuventute;
Semiaetheri amatores;
Postea vero matronae densae sunt.

Ecce ego sum virgo sedecim annorum,

Virgo pura perpetua.
Ut graciles in diem palmam
Et ubera mea uvae sunt.

Bibe de magnis uberibus tuis;

Mel lac de pectore nostro distillat pro puero;
Sed homo vino madens
Ignea ab uberibus meis repleta.

Ego te elegi ut homo carissimus

Nunc deae sponsus amoris es;
Non es beatus sicut populus
Sed felix sicut Adonis Deus!

Etiam Deus Adonis ad pectus meum bibit

Vinum conversus in sanguinem rubrum
Tu nunc gemina Dei frater
Pectora matris deae requiesce!

Mors te ab omni dolore liberabit;

Et in eterne regni gaudia veneris.
Adonis resurrexit
Ibi, deliciae, nuptias nostras celebrabimus!