ამ ნაწარმოებში ასახულია ორი ძმის ცხვრება,

რომლებსაც არ ჰყავთ მშობლები და ზრდის ძალზედ

მოხუცი
ბებია,მაგრამ მათ ის ვერ აქცევს სატანადო
ყურადღებას რის გამოც
“ბავშვები ხშირად,თითქმის მთელ დღეს უსაქმოდ
დაწანწალებდნენ ქუჩებში”.უფროსი ძმა რეზიკო
იმდენად გულგატეხილია ამ ცხოვრებასა
და მის უსამართლობაზე რომ ძმის ასეთ მშვიდ
ბუნებას ვერ ეგუებადა
ხშირად მასზე იყრის ჯავრს.იმდენად რვივდება მისი
სიძულვილი ცხოვრებისადმი რომ ერთი მიზეზიც კი
საკმარისი იყო,რომ მას ეს ყველაფერი გულიდან
გარეთ გამოეშვა…
ნაწარმოები ბილოს მთავრდება
შურისძიებით.მაგრამ რა,რა მოუტანა რეზიკოს
შურისძიებამ?სიმშვიდე რომელსაც ის ეძებდა
თუ,პირიქით უფრო მეტად დაამძიმა მისი სული…
ამის შემდეგ ის ხვდება რომ შურისძიებას არ მოაქვს
შვება,შვებას მხოლოდ სიკეთეში თუ
ჰპოვებს ადამიანი..მხოლოდ სიკეთე და
სულგრძელობაა უმაღლესი და ჭეშმარიტი
ადამიანური თვისებები.ყოველივე დანარჩენის
მნიშვნელობა მოჩვენებითია.
ხომ შეიძლებოდა ვინმე ისეთი ადამიანი
გამოჩენილიყო ვინც მათ დაეხმარებოდა და სწორი
გზის პოვნაში დაეხმარებოდა, მაგრამ სამწუხაროდ
დღესაც არიან ასეთი ადამიანები რომლებიც შხვებს
არ ეხმnარებიან…
ამ ორ არაჩვეულებრივ ყმაწვილს სჭირდებოდა
საზოგადოების თანადგომა და არა
სიბრალული,რომელსაც ისინი გამოხატავდნენ მათ
მიმართ,რაც რეზიკოსში იწვევდა დიდ აგრესიას,
ამიტომ ჩვენ საზოგადოებამ ასეთ ადამიანებს არ
უნდა ვანახოთ სიბრალული როგორც არ უნდა
გვებრალებოდნენ, არამედ თანადგომა და ამის
შემდეგ ისინი ცხოვრების სხვა თვალით დანახვასაც
შეძლებენ.შეძლებენ ცხოვრებას ისე როგორც
ცივილიზებულნი და სრულფასოვანნი …
სიკეთე,სიკეთე და მხოლოდ სიკეთე ვთესოდ ამ
ქვეყნად…!