Charakterystyka Petroniusza

Petroniusz to jeden z głó wnych bohateró w książki Henryka Sienkiewicza pt. „Quo
vadis”. Petroniusz nosił przydomek Arbiter Elegantiarum, ponieważ słyną ze swojego
gustu. W powieści historycznej jest przedstawicielem uprzywilejowanej wyższej
warstwy społecznej oraz był doradcą ó wczesnego panowania cesarza Nerona w 2.
Połowie I wieku n.e. .

Petroniusz urodził się niezwykle przystojny. Miał przyjemną twarz i błyszczące oczy.
Jego sylwetka była bardzo zadbana i gładka. Zawsze dobrze ubrany i zadbany.
Petroniusz był rzymianinem, któ ry cenił sobie wygodę i rozkosze. Bohater był ceniony
przez Nerona, któ rym potrafił manipulować, w prywatnych rozmowach wyrażał się o
nim z pogardą co świadczy, że Petroniusz nie do koń ca był szczery. Doskonale radził
sobie w świecie dworskich intryg. Petroniusz brzydził się przemocą. Był bardzo lojalny
i pomocny wobec swojego siostrzeń ca Winicjusza. Podziw może budzić jego
inteligencja i podejście do otoczenia. Uwagę zwraca jego ironiczny odzew na większość
pytań , podchodził do nich z dystansem. Jako wyższa warstwa społeczna
odzwierciedlała go kultura i maniery. Jego mocną stroną jest zaradność i niezależność
sam potrafił zadbać o swoje sprawy. Ważną cechą charakteru jest z pewnością
bezkompromisowość. Początkowo był związany z pró żną Chryzotemis, ale prawdziwą
miłość znalazł ku boku swojej niewolnicy, Eunice. Co świadczy o ważnej cesze jaką jest
zdolność do odwzajemniania głębokiej miłości. Petroniusz na koniec powieści razem ze
swoją ukochaną popełnił samobó jstwo decydując samodzielnie o swoim losie.

Uważam, że Petroniusz to niebywale ciekawa i warta swojej uwagi postać. Niestety jego
osoba nie skradła mojego serca. Bardzo go polubiłam jednak nie uważam go za wzó r do
naśladowania. Mimo dużej ilości swoich zalet ma ró wnież dużo wad, któ re nie są dobre.
Cenię jego mądrość, szlachetność i miłość do otoczenia, jednakże to nie wystarczy do
traktowania jego osoby jako autorytet.