Roxas, Chantella Loraine I.

STEM VI

Systema ng Edukasyon: Kapag nabigo, nasaan ang pag-asa?

"Edukasyon ang susi sa kinabukasan." Marami sa atin ang nakarinig ng katagang ito ngunit paano
kung ang systema ng edukasyon mismo ang nabigo sa atin? Ano ang mangyayari sa ating
kinabukasan? May pag-asa pa ba ang mga kabataan?

Ang edukasyon ang isa sa pinakamahalagang haligi sa ating pag-aaral sapagkat ito ang unang
hakbang na ating tinatahak. Ito ang nagsisilbing pundasyon ng mga mag-aaral sa kanilang
kinabukasan. Kung kaya't kapag ang systema ay nabigo, apektado tayong lahat.

Sa kasamaang palad, ito ay nangyari na sa nakaraan. Isa sa mga pagkukulang ng systema ay hindi ito
nakakamit ng lahat, lalo na ang mga nasa ilalim ng poverty line sa Pilipinas. Halos wala silang access
sa mga kinakailangang materyales o module na nagbibigay ng impormasyong kailangan nila upang
makatapos ng pag-aaral. Noong Pandemic, marami sa mga kabataan ang tumigil sa pag-aaral sapagkat
wala silang mga smartphones at computers na magagamit sa digital learning. Paano sila makakabili ng
mga ito kung minsan kulang na ang kanilang pera sa pagbili ng pagkain lamang?

Ang pangalawang pagkukulang ng sistema ay ang kabiguan sa pangangalaga sa mga guro na siyang
pinakamahalagang haligi sa edukasyon kasunod ng mga mag-aaral. Ang mga guro ay sobra-sobra pa
rin sa trabaho habang nagkukulang ang sahod. Nabibigatan sila sa napakaraming walang katuturang
gawain, at napakaraming mga ulat at dokumentong dapat punan. Sila ay labis na pinamamahalaan at
hindi pinamunuan. Masyadong maraming pagkontrol habang masyadong maliit na pag-aalaga sa
kanila.

Nakakahiya na ang mabuting intensyon sa edukasyon ay hindi ginagawang praktikal sa mga gawain.
Masyadong matayog ang mga ambisyon ng ating bansa, ngunit ang ating pagganap dito ay hindi
gaanong mahalaga. Mayroon kaming mahusay na mga ideya sa aralin, ngunit bumubuo kami ng mga
half-baked graduates na may mababang kakayahan.

Paano natin malalabanan ang systema? Kailangan natin magbago sa mga paraan na gawing priyoridad
ang pagpopondo sa mga paaralan. Ang problema ng mga paaralan ay ang budget na gagamitin upang
makapagbigay sila ng mga materyales sa pag-aaral sa mga kabataan. Kailangan din ng gobyerno
mamuhunan upang magkaroon din ng epekto sa ekonomiya. Dapat tumuon ang mga gumagawa ng
patakaran hindi lamang sa pagpopondo para sa pagtatayo ng mga bagong paaralan at pagpapabuti ng
mga lumang gusali kundi pati na rin sa pagtaas ng pondo para sa mga guro, partikular sa mga lugar na
mababa ang kita. Dahil pinipili ng maraming guro na magtrabaho sa mga mayayamang lugar dahil sa
potensyal para sa mas magandang suweldo o kondisyon sa pagtatrabaho, maaaring magdusa ang
kalidad ng pagtuturo sa mga mahihirap na paaralan. Kung ang mga gumagawa ng patakaran at mga
opisyal ng paaralan ay maaaring magtulungan upang maakit at mapanatili ang mga guro sa naturang
mga paaralan, ang mga mag-aaral na may higit na pangangailangan sa edukasyon ay makikinabang
mula sa pinabuting kalidad ng pagtuturo.
Magkakaroon ng kinabukasan ang mga kabataan kung masisiayos natin ang systema. Magkaiba ang
panahon ngayon at noon kung kaya't kailangan din natin mag-iba ng mga pamamaraan sa
pamamahala nito. Ang pagbabago ay nagsisimula sa atin. Nasa ating mga kamay ang ating kapalaran,
kung hindi tayo magsusumikap para sa pagbabago, walang mangyayari. Kabataan ang susi sa
kinabukasan.