Professional Documents
Culture Documents
Walter Packard
Walter Packard
Πρόλογος
Το προσωπικό ερώτημα ήταν από παλιά : “πώς έγινε και η πηγή της
ελονοσίας, από τα στάσιμα νερά στο δέλτα του Σπερχειού, που εδώ και
αιώνες έφερναν τα κουνούπια και το θάνατο, να γίνει πηγή πλούτου με τους
ορυζώνες της Ανθήλης;” Οι συζητήσεις που έκανα με τον πρώην γραμματέα
της τέως Κοινότητας Ανθήλης κ. Θεόδ. Μπονιάκο και η προτομή στην
πλατεία της Ανθήλης ενός - αρχικά αγνώστου σε μένα - ανθρώπου με το
όνομα Walter Packard , ήταν το κίνητρο αυτής της προσπάθειας. Στο
Διαδίκτυο ή στην υπάρχουσα βιβλιογραφία ελάχιστα πράγματα
προσφέρονταν για διαφώτιση στο θέμα. Η βοήθεια του καλού φίλου κ.
Γιώργου Παλαμιώτη, εκδότη και δημοσιογράφου, με ενδιαφέρουσες
βιβλιογραφικές αναφορές ήταν πολύ σημαντική. Τον ευχαριστώ.
Η εργασία αυτή εστιάζεται στην παραγωγή ρυζιού, το πλέον επιτυχές
πείραμα της Ανθήλης, που έγινε από τον αμερικανό μηχανικό-ειδικό στις
αρδεύσεις, τον Ουώλτερ Πάκαρντ, στα πλαίσια του Σχεδίου Μάρσαλ. Θα
δοθεί με όσο γίνεται συνοπτικό, αλλά εμπεριστατωμένο τρόπο.
1. Εισαγωγή
Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1884 στο Oak Park του Ιλινόις, που τότε
ήταν ένα αγροτικό χωριό με χωματόδρομους. Ο πατέρας του ήταν
δικηγόρος. Μετά το γυμνάσιο, το 1903 πήγε στο Κολλέγιο Ames.
Αποφοίτησε το 1907. Αρχικά εργάστηκε στο αγρόκτημα του Κολλεγίου.
Συμμετείχε σε ένα ερευνητικό πλήρωμα στο Αϊντάχο, το Καλοκαίρι του
1906. Αποφάσισε να γίνει γεωπόνος. Αποδέχτηκε δουλειά ως γραμματέας
μερικής απασχόλησης στο κολέγιο Y.M.C.A., στο Πανεπιστήμιο του Stanford,
την περίοδο 1907-1908.
Την περίοδο 1908-1909 έκανε στο Μπέρκλεϊ μεταπτυχιακή εργασία με
θέμα το έδαφος και την άρδευση. Πρώτη δουλειά του μετά το κολέγιο ήταν
στο γραφείο της Έρευνας άρδευσης του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, το
1909-10.
Στις 20 Δεκ. 1909 παντρεύτηκε στην Αϊόβα την Emma Lou Leonard
(πρώην συμμαθήτριά του στο Ames). Μετά εγκαταστάθηκαν στο Grand
Canyon του Λος Άντζελες, όπου ο Πάκαρντ υπηρέτησε επτά χρόνια, ως
εκπρόσωπος του Κολλεγίου Γεωργίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.
Από το γάμο τους απέκτησαν 2 κόρες.
Ουώλτερ Πάκαρντ (1948)
Πριν φύγει από την Ελλάδα ο Ουώλτερ Πάκαρντ το 1954, συνέταξε την
τελευταία του έκθεση, με θέμα-ερώτημα : Μπορεί η Ελλάδα να θρέψει, να
ντύσει και να στεγάσει τον αυξανόμενο πληθυσμό της; Έγραψε λοιπόν
στα Επιτεύγματα της προσπάθειας ότι :
“Με γνώση των συνθηκών που προέκυψαν από την έκθεση του FAO, το
ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας, σε συνεργασία με το Τμήμα Τροφίμων και
Γεωργίας της Αμερικανικής Αποστολής για την Ενίσχυση της Ελλάδας, που
δημιουργήθηκε την 1η Ιουλίου 1947, ξεκίνησε εντατική προσπάθεια προς
την κατεύθυνση των στόχων. Τα αποτελέσματα ήταν μεγαλύτερα από τα
αναμενόμενα. Η συνολική ετήσια προπολεμική παραγωγή επιλεγμένων
καλλιεργειών, που αντιπροσώπευε το 84% της συνολικής θερμιδικής
πρόσληψης, διπλασιάστηκε μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 1953!
Το ποσοστό αύξησης των καλλιεργειών κυμαίνεται από 143,8% για τα
όσπρια έως 1,600% για το ρύζι. Η αύξηση κατά 182,5% στο σιτάρι, 382,0%
για τα λαχανικά και 305,2% για τις πατάτες, είναι ιδιαίτερα σημαντική,
επειδή μόνον αυτά αντιπροσωπεύουν το 60,0 τοις εκατό της συνολικής
πρόσληψης θερμίδων. Η κτηνοτροφία και τα κτηνοτροφικά προϊόντα
καθυστέρησαν σημαντικά, εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου, ο οποίος
οδήγησε σε σοβαρή μείωση του ζωικού κεφαλαίου των ορεινών περιοχών.
Αυτή η σημαντική αύξηση της παραγωγής αντανακλάται άμεσα στη
μειωμένη ανάγκη για εισαγωγές τροφίμων που χρηματοδοτούνται από τα
ταμεία βοήθειας.
Επιπλέον, 22.070.000 $, ή 54% των εισαγωγών αξίας 40.200.000 $, για τα
έτη 1953-54 αποτελείται από ζάχαρη, καφέ, αποξηραμένα ψάρια, κακάο, τσάι
και μπαχαρικά, κανένα από τα οποία δεν παράγεται στην Ελλάδα, ήταν ένα
επαναλαμβανόμενο στοιχείο. Η μη εξοικονόμηση των δαπανών εισαγωγής
στο 1953-54, σε σύγκριση με το 1948-49, ανήλθε σε 126.785.000 δολάρια.
Η αύξηση της παραγωγής που καταγράφηκε, προέκυψε από :
(1) αύξηση της καλλιεργούμενης έκτασης και
(2) αύξηση της απόδοσης ανά στρέμμα.
Θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι η ανάπτυξη των πόρων είναι μόνο μία φάση
του συνολικού προγράμματος γεωργικής παραγωγής. Η άλλη φάση
περιλαμβάνει τη βελτίωση των πολιτιστικών πρακτικών, την προετοιμασία
της γης, βελτιωμένες μεθόδους άρδευσης, την ανάπτυξη και χρήση
καλύτερων αναγκών, τη μεγαλύτερη και καλύτερη χρήση των λιπασμάτων,
τη βελτίωση των ζώων, καλύτερες μεθόδους καταπολέμησης των ζιζανίων,
τα έντομα και τις ασθένειες και άλλα θέματα, όπως η διατήρηση και η
προετοιμασία των τροφίμων, εκμετάλλευση και παραγωγή ανά άτομο που
εργάζεται στη γη. Αυτά τα τελευταία στοιχεία είναι οι αρμοδιότητες των
Πειραματικών Σταθμών και της Υπηρεσίας Επέκτασης ….”
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
8. Επίλογος
---------------------------------------------
Βιβλιογραφία-Αναφορές-Ιστοσελίδες
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ