4.

Πολιτικά Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σύνθεση, τρόπος ανάδειξης, κύριες αρμοδιότητες)

4.1 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

4.2 Συμβούλιο Υπουργών

4.3 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

4.4 Ευρωπαϊκή Επιτροπή

5. Δημόσια Πολιτική

5.1 Έννοια της δημόσιας πολιτικής

5.2 Τα βασικά στάδια διαμόρφωσης της δημόσιας πολιτικής

5.3 Ομάδες συμφερόντων – Η κοινωνία των πολιτών: ο ρόλος τους στη λήψη αποφάσεων και στην
εφαρμογή των δημόσιων πολιτικών

5.4 Αρχές καλής νομοθέτησης

6. Λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης

6.1 Βασικές Αρχές της Διοικητικής Δράσης

6.2 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων [Κώδικας Κατάστασης Δημοσίων
Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν. 3528/2007 όπως ισχύει) ΜΕΡΟΣ Β’
(ΚΕΦ. Α’, Β’, Γ’, Δ’) και ΜΕΡΟΣ Γ’ (ΚΕΦ. Α’, Β’, Γ’)]

6.3 Ηθική και δεοντολογία στον δημόσιο τομέα: Κώδικας Ηθικής και Επαγγελματικής Συμπεριφοράς
Υπαλλήλων του Δημοσίου Τομέα

6.4 Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999 όπως ισχύει, άρθρα 4-7, 13-21)

7. Ψηφιακή διακυβέρνηση (ν. 4727/2020 όπως ισχύει)

7.1 Ορισμοί ανοικτών δεδομένων – Γενικές αρχές

7.2 Ψηφιακή διαφάνεια

7.3 Ηλεκτρονικά έγγραφα

7.4 Παροχή ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών – Ενιαία ψηφιακή πύλη της δημόσιας διοίκησης

7.5 Διαλειτουργικότητα των φορέων του δημοσίου τομέα

4. Πολιτικά Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σύνθεση, τρόπος ανάδειξης, κύριες αρμοδιότητες)
Τα Θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τα επτά κύρια όργανα λήψης αποφάσεων της
Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Όπως αναφέρονται στο άρθρο 13 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι:

 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπροσωπεί τους πολίτες των χωρών της ΕΕ και εκλέγεται απευθείας από
αυτούς. Λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με την ευρωπαϊκή νομοθεσία από κοινού με το Συμβούλιο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εγκρίνει επίσης τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Διαχειρίζεται δίκτυο γραφείων
συνδέσμου στις πρωτεύουσες της ΕΕ, στο Λονδίνο, στο Εδιμβούργο και στην Ουάσινγκτον D.C.

 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (των αρχηγών των κυβερνήσεων)

Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ συνεδριάζουν, ως Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, για
να καθορίζουν τη γενική πολιτική κατεύθυνση και τις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι ο πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται για θητεία 2,5 ετών, η
οποία μπορεί να ανανεωθεί μία φορά. το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν εκδίδει νομοθετικές πράξεις παρά
μόνο για πιθανές τροποποιήσεις της Συνθήκης ΕΕ.

 το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (των εθνικών υπουργών, ένα συμβούλιο για κάθε τομέα
ευθύνης)

εκπροσωπεί τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ. Στο Συμβούλιο της ΕΕ συνεδριάζουν οι εθνικοί
υπουργοί κάθε κυβέρνησης για να εκδίδουν νομοθετικές πράξεις και να συντονίζουν τις πολιτικές τους.
Οι υπουργοί συνέρχονται σε διαφορετικές συνθέσεις ανάλογα με το προς συζήτηση θέμα. Το
Συμβούλιο της ΕΕ λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με την ευρωπαϊκή νομοθεσία από κοινού με το
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

 την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπροσωπεί τα κοινά συμφέροντα της ΕΕ και είναι το κύριο εκτελεστικό όργανο
της ΕΕ. Χρησιμοποιεί το «δικαίωμα πρωτοβουλίας» της για να υποβάλλει προτάσεις για νέες
νομοθετικές πράξεις, οι οποίες εξετάζονται και εκδίδονται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το
Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, διαχειρίζεται τις πολιτικές της ΕΕ (εκτός από την κοινή
εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, την οποία διαχειρίζεται ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την
ΚΕΠΠΑ, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και τον προϋπολογισμό της ΕΕ και διασφαλίζει ότι οι
χώρες εφαρμόζουν ορθά το δίκαιο της ΕΕ. Οι Αντιπροσωπείες λειτουργούν ως η φωνή της Επιτροπής σε
ολόκληρη την ΕΕ. Παρακολουθούν και αναλύουν την κοινή γνώμη στη χώρα υποδοχής τους, παρέχουν
πληροφορίες σχετικά με τις πολιτικές της ΕΕ και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΕΕ και
διευκολύνουν τη συνεργασία της Επιτροπής με τη χώρα υποδοχής.

Το έργο αυτών των 4 κύριων θεσμικών οργάνων της ΕΕ, που καλύπτει τα νομοθετικά και εκτελεστικά
καθήκοντα της ΕΕ, συμπληρώνεται από το έργο που επιτελούν άλλα 3 θεσμικά όργανα της ΕΕ: το
Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό
Συνέδριο. Τα εν λόγω 3 θεσμικά όργανα είναι αρμόδια για τη διαχείριση, αντίστοιχα, των δικαστικών
θεμάτων, των οικονομικών θεμάτων καθώς και των θεμάτων εξωτερικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής
Ένωσης.

 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το Δικαστήριο εξασφαλίζει την τήρηση του δικαίου της ΕΕ και την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των
Συνθηκών: Ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, διασφαλίζει ότι τα
κράτη μέλη συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις που υπέχουν από τις Συνθήκες και ερμηνεύει το
δίκαιο της ΕΕ κατόπιν αιτήματος των εθνικών δικαστηρίων.

 την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Η ΕΚΤ και το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών είναι υπεύθυνα για τη διατήρηση σταθερών
τιμών στην ευρωζώνη. Είναι επίσης υπεύθυνα για τη νομισματική και συναλλαγματική πολιτική στην
ευρωζώνη και στηρίζουν τις οικονομικές πολιτικές της ΕΕ.

 το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο.[

Το ΕΕΣ συμβάλλει στη βελτίωση της δημοσιονομικής διαχείρισης της ΕΕ και στην προώθηση της
λογοδοσίας και της διαφάνειας, ενεργεί δε ως ο ανεξάρτητος θεματοφύλακας των οικονομικών
συμφερόντων των πολιτών της ΕΕ. Ελέγχει αν τα κονδύλια της ΕΕ καταχωρίζονται ορθά, αν
συγκεντρώνονται και διατίθενται σύμφωνα με τους σχετικούς κανόνες και κανονισμούς και αν
εξασφαλίζουν τη βέλτιστη σχέση κόστους-ωφέλειας.

Τα θεσμικά όργανα διακρίνονται από τα συμβουλευτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους
οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κατευθυντήριες αρχές

Συνθήκες

Οι ιδρυτικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζουν συλλογικά την αρχή ότι οι εκλογικές
διαδικασίες και οι διαδικασίες επιλογής ηγεσίας στα κύρια θεσμικά όργανα της ΕΕ πρέπει να
διεξάγονται με διαφανή και δημοκρατικό τρόπο.

Οι Συνθήκες της ΕΕ —η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και η Συνθήκη για τη λειτουργία της
Ευρωπαϊκής Ένωσης— παρέχουν το ευρύ πλαίσιο λειτουργίας για τα κύρια θεσμικά όργανα της ΕΕ και
ορίζουν ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία θα είναι η μορφή διακυβέρνησης στην οποία βασίζεται η
ΕΕ.

Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση καθιστά σαφές ότι:

οι πολίτες εκπροσωπούνται άμεσα σε επίπεδο ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

οι χώρες της ΕΕ εκπροσωπούνται με διττό τρόπο:

στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο από τον αρχηγό κράτους ή κυβέρνησης

στο Συμβούλιο της ΕΕ από τις κυβερνήσεις τους (δηλαδή από εκπροσώπους «οι οποίοι είναι
δημοκρατικά υπεύθυνοι είτε έναντι των εθνικών τους κοινοβουλίων είτε έναντι των πολιτών τους»)

Η Συνθήκη της Λισαβόνας (2007) εισήγαγε ορισμένες αξιοσημείωτες μεταρρυθμίσεις, όπως, για
παράδειγμα, η θέσπιση της θέσης του μόνιμου και αποκλειστικού προέδρου του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου και η ενίσχυση του ρόλου και των εξουσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Εκπροσώπηση

Οι πολίτες της ΕΕ βρίσκονται στο επίκεντρο της δημοκρατικής διαδικασίας της ΕΕ και όλοι έχουν
δικαίωμα ψήφου στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τη φωνή τους να ακούγεται στη χώρα τους μέσω της ψήφου τους στις
εθνικές εκλογές, επηρεάζουν επίσης άμεσα ή έμμεσα τις εκλογές και τους διορισμούς της ΕΕ.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο της ΕΕ απαρτίζονται,

αντίστοιχα, από εκλεγμένους αντιπροσώπους και μέλη κυβερνήσεων από κάθε χώρα της ΕΕ.

Η ΕΕ αναπαράγει σε μεγάλο βαθμό τις διαδικασίες κοινοβουλευτικού ελέγχου των 27 κρατών μελών
της στο δικό της δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
χρειάζεται τη ρητή ψήφο εμπιστοσύνης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να αναλάβει επισήμως
καθήκοντα κατά την έναρξη της θητείας της.

Διοίκηση

Όπως και οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, η εκτελεστική εξουσία της ΕΕ υποστηρίζεται στα καθήκοντά
της από μια δημόσια διοίκηση στην οποία μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι πολίτες της ΕΕ μέσω
διαγωνισμών πρόσληψης που διοργανώνονται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Επιλογής Προσωπικού.

Θεσμικά όργανα της ΕΕ

Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ εφαρμόζουν διαφορετικές διαδικασίες επιλογής για την ηγεσία τους.

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Σύνθεση: απαρτίζεται, σήμερα, από 705 βουλευτές (ευρωβουλευτές), που ψηφίζονται απευθείας από
τους ευρωπαίους πολίτες, σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με τους εθνικούς εκλογικούς νόμους και
παραδόσεις της κάθε χώρας της ΕΕ.

Οι ευρωβουλευτές μπορούν να συμμετέχουν σε πολιτικές ομάδες εντός του Κοινοβουλίου ανάλογα με

τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Όσοι δεν συμμετέχουν σε πολιτικές ομάδες θεωρούνται «μη
εγγεγραμμένοι» ευρωβουλευτές.

Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διεξάγονται κάθε 5 χρόνια, με πιο πρόσφατες τις εκλογές
του Μαΐου του 2019.

Πείτε τη γνώμη σας – Ευρωπαϊκές εκλογές

Αρμοδιότητες: ως συννομοθέτης, εγκρίνει νέα νομοθεσία που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή —για
τα περισσότερα θέματα λαμβάνει αποφάσεις επί ίσοις όροις με το Συμβούλιο της ΕΕ. Ψηφίζει επίσης
για νέες εμπορικές συμφωνίες και ελέγχει διεξοδικά τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και τον τρόπο με τον
οποίο δαπανάται ο ενωσιακός προϋπολογισμός. Διαθέτει τις δικές του διοικητικές υπηρεσίες που
απαρτίζονται από δημόσιους υπαλλήλους.

Εξουσίες διορισμού

Εκλέγει τον δικό του πρόεδρο

η θητεία του προέδρου διαρκεί 2,5 χρόνια και μπορεί να ανανεωθεί μία φορά

ο πρόεδρος προτείνεται από πολιτικές ομάδες ή από τουλάχιστον 38 ευρωβουλευτές

η ψηφοφορία είναι μυστική

διεξάγονται 4 γύροι ψηφοφορίας κατ’ ανώτατο όριο

ο υποψήφιος πρέπει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των ψηφισάντων, δηλαδή το 50 % των
ψήφων συν μία.

Εκλέγει τους δικούς του αντιπροέδρους, κοσμήτορες, προέδρους και αντιπροέδρους των επιτροπών και
των αντιπροσωπειών

Εκλέγει τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Το Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τον νέο πρόεδρο της Επιτροπής, που προτείνεται από το Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο, με απόλυτη πλειοψηφία (το ήμισυ του συνόλου των ευρωβουλευτών συν ένας).

Εξετάζει τους επιτρόπους

κάθε ορισθείς επίτροπος, που προτείνεται από το Συμβούλιο, σε συμφωνία με τον εκλεγέντα πρόεδρο
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρέπει να εμφανίζεται ενώπιον κοινοβουλευτικών επιτροπών στους
πιθανούς τομείς της αρμοδιότητάς του

οι αρνητικές αξιολογήσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την απόσυρση του υποψηφίου από τη
διαδικασία. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να προταθεί νέος υποψήφιος επίτροπος προς έλεγχο.

Εγκρίνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (τους επιτρόπους, τον πρόεδρο και τον ύπατο εκπρόσωπο για
θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας)

σε μια μοναδική ψηφοφορία σχετικά με την έγκριση

(στη συνέχεια διορίζονται επισήμως από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο)

Διαθέτει αρμοδιότητες εποπτείας και ελέγχου των άλλων θεσμικών οργάνων της ΕΕ και μπορεί να τα
υποχρεώνει να λογοδοτούν. Μπορεί, για παράδειγμα, να ψηφίσει πρόταση δυσπιστίας κατά της
Επιτροπής ώστε να την καταγγείλει και τελικά να την αναγκάσει να παραιτηθεί.
Πώς καλύπτονται οι βασικές θέσεις στο Κοινοβούλιο

Πώς σχηματίζονται οι πολιτικές ομάδες στο Κοινοβούλιο

Γράφημα: πώς εκλέγεται ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

Σύνθεση: απαρτίζεται από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων των κρατών μελών της ΕΕ, τον
πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Διαθέτει τις δικές
του διοικητικές υπηρεσίες που απαρτίζονται από δημόσιους υπαλλήλους.

Αρμοδιότητες: καθορίζει τις γενικές πολιτικές κατευθύνσεις και προτεραιότητες της ΕΕ.

Εξουσίες διορισμού

Εκλέγει τον δικό του πρόεδρο

με ειδική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (55 % των χωρών της ΕΕ και 65 % του συνολικού
πληθυσμού της ΕΕ)

η θητεία του προέδρου διαρκεί 2,5 χρόνια και μπορεί να ανανεωθεί μία φορά

Προτείνει υποψήφιο για το αξίωμα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

με ειδική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

για πενταετή θητεία που μπορεί να ανανεωθεί

ο υποψήφιος που προτείνεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να εγκριθεί από την πλειοψηφία
του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

εάν το Κοινοβούλιο δεν εγκρίνει τον υποψήφιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο οφείλει να προτείνει άλλον
υποψήφιο. Ο νέος υποψήφιος πρέπει επίσης να εγκριθεί από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου.

Διορίζει τον ύπατο εκπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, αρμόδιο για
τις εξωτερικές υποθέσεις της ΕΕ («εξωτερική δράση») και αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

με ειδική πλειοψηφία, με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της Επιτροπής

για πενταετή θητεία

Διορίζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (τους επιτρόπους, τον πρόεδρο και τον ύπατο εκπρόσωπο για θέματα
Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας)

με ειδική πλειοψηφία, μετά την έγκρισή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Διορίζει την Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)

το διοικητικό συμβούλιο απαρτίζεται από 6 μέλη: τον πρόεδρο της ΕΚΤ, τον αντιπρόεδρο και 4 άλλα
μέλη

ο διορισμός γίνεται μετά από σύσταση του Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η οποία
επιτυγχάνεται μετά από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Διοικητικό Συμβούλιο της
ΕΚΤ

ο διορισμός εγκρίνεται με ειδική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

Περισσότερα για τον ρόλο του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου

Περισσότερα για τον ρόλο του Συμβουλίου στους διορισμούς της ηγεσίας

Διαδικασία διορισμού των νέων επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της ΕΕ το 2019

Ενημερωτικό γράφημα – Εκλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Ενημερωτικό γράφημα – Διορισμός της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ

Περισσότερα για τις προτεραιότητες της ΕΕ για την περίοδο 2019-2024

Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Σύνθεση: απαρτίζεται από τους υπουργούς κάθε χώρας της ΕΕ, ανάλογα με τον υπό συζήτηση τομέα
πολιτικής, οι οποίοι πραγματοποιούν περιοδικές συνεδριάσεις. Για παράδειγμα, όταν οι γεωργικές
πολιτικές περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη, ο υπουργός Γεωργίας κάθε χώρας συμμετέχει στις
συνεδριάσεις.

Υποστηρίζεται από τις διοικητικές υπηρεσίες του Συμβουλίου που απαρτίζονται από δημόσιους
υπαλλήλους.

Αρμοδιότητες: οι υπουργοί εκφράζουν τις απόψεις των κυβερνήσεων των κρατών μελών της ΕΕ και
συναντώνται για να διαπραγματευθούν, να θεσπίσουν την ενωσιακή νομοθεσία και να συντονίσουν τις
πολιτικές της ΕΕ.

Ηγεσία

Το Συμβούλιο της ΕΕ δεν έχει συγκεκριμένο πρόεδρο. Η Προεδρία ασκείται από τα κράτη μέλη επί 6
μήνες εκ περιτροπής.

Η μόνη εξαίρεση αφορά τον τομέα των εξωτερικών υποθέσεων και της πολιτικής ασφαλείας, του
οποίου ηγείται μόνιμος υπάλληλος, ο ύπατος εκπρόσωπος, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής
Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)Αναζητήστε διαθέσιμες μεταφράσεις του συνδέσμου
αυτούEN•••.

Συνθέσεις
Το Συμβούλιο της ΕΕ αποτελεί ενιαία νομική οντότητα, αλλά συνέρχεται σε 10 διαφορετικές
«συνθέσεις», ανάλογα με τα προς συζήτηση θέματα. Η Προεδρία προεδρεύει των συνεδριάσεων που
διεξάγονται σε κάθε επίπεδο εντός του Συμβουλίου της ΕΕ. Ο ρόλος της είναι να διασφαλίζει τη
συνέχεια των εργασιών της ΕΕ σε αυτό το φόρουμ.

Η χώρα της ΕΕ που ασκεί την Προεδρία συνεργάζεται στενά με τις 2 χώρες που θα την διαδεχθούν στην
Προεδρία. Οι εν λόγω ομάδες των τριών, γνωστές ως τριάδες Προεδριών, καταρτίζουν κοινό
θεματολόγιο που καλύπτει τα κύρια ζητήματα που θα εξετάσει το Συμβούλιο της ΕΕ σε διάστημα 18
μηνών. Με βάση το συμφωνημένο θεματολόγιο, κάθε χώρα καταρτίζει το δικό της αναλυτικό
εξαμηνιαίο πρόγραμμα εργασιών, το οποίο θα εφαρμόσει όταν αναλάβει την Προεδρία.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποστηρίζονται από τη Γενική
Γραμματεία του Συμβουλίου.

Διαδικασία λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο της ΕΕ

Περισσότερα για την Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ

Τρέχουσα Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕΑναζητήστε διαθέσιμες μεταφράσεις του συνδέσμου
αυτούEN•••

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Σύνθεση: απαρτίζεται από ομάδα 26 επιτρόπων (1 για κάθε χώρα της ΕΕ) και λειτουργεί υπό την ηγεσία
προέδρου και με την υποστήριξη δημόσιας διοίκησης για την άσκηση των δραστηριοτήτων της.

Αρμοδιότητες: πολιτικά ανεξάρτητο εκτελεστικό όργανο που προτείνει νέους νόμους, διαχειρίζεται τις
πολιτικές της ΕΕ σύμφωνα με τις εξουσίες που ορίζονται στις Συνθήκες, εκτελεί τον προϋπολογισμό της
ΕΕ και επιβάλλει την εφαρμογή της ενωσιακής νομοθεσίας.

Ηγεσία

Επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ο πρόεδρός της και οι 26 επίτροποι, ένας για κάθε χώρα.

Πρόεδρος

Ο πρόεδρος της Επιτροπής εκλέγεται για πενταετή θητεία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά τις
ευρωπαϊκές εκλογές.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ) προτείνει στο Κοινοβούλιο έναν
υποψήφιο για την προεδρία. Επειδή η επιλογή του υποψηφίου πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα
αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών, ο προτεινόμενος υποψήφιος προέρχεται γενικά από τη
μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Κοινοβούλιο.

Το Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τον νέο πρόεδρο της Επιτροπής με απόλυτη πλειοψηφία (το ήμισυ
του συνόλου των ευρωβουλευτών συν ένας). Μετά την έγκριση του υποψηφίου, το Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο διορίζει επίσημα τον νέο πρόεδρο.
Εάν ο υποψήφιος δεν εξασφαλίσει την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο οφείλει να προτείνει νέο υποψήφιο εντός ενός μηνός.

Επίτροποι

Ο εκλεγείς πρόεδρος κατανέμει τα χαρτοφυλάκια πολιτικής στους υποψήφιους επιτρόπους, έναν από
κάθε χώρα της ΕΕ.

Οι επίτροποι εκτελούν τα καθήκοντά τους για την Επιτροπή ανεξάρτητα από τις εθνικές κυβερνήσεις
των χωρών από τις οποίες προέρχονται.

Οι ορισθέντες επίτροποι πρέπει στη συνέχεια να παρουσιαστούν ενώπιον της κοινοβουλευτικής

επιτροπής που είναι αρμόδια για το χαρτοφυλάκιό τους, ώστε να αξιολογηθεί η καταλληλότητά τους
για τη θέση.

Μετά την έγκριση και των 26 ορισθέντων επιτρόπων (οι ορισθέντες επίτροποι μπορούν να αποσύρουν
την υποψηφιότητά τους εάν δεν λάβουν θετική αξιολόγηση), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να
εγκρίνει σε μία και μοναδική ψηφοφορία τους επιτρόπους, μαζί με τον εκλεγέντα πρόεδρο και τον
ύπατο εκπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο διορίζει επίσημα όλους τους επιτρόπους στις αντίστοιχες θέσεις τους, με
ειδική πλειοψηφία.

Περισσότερα για τη διαδικασία διορισμού των επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Περισσότερα για την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Οι ακροάσεις των υποψήφιων Επιτρόπων και η διαδικασία έγκρισης της νέας Επιτροπής από το ΕΚ

Ενημερωτικό γράφημα - Εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Σύνθεση: Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελείται από 2 σώματα:

το Δικαστήριο, το οποίο ασχολείται με αιτήματα των εθνικών δικαστηρίων για έκδοση προδικαστικών
αποφάσεων, με ορισμένες προσφυγές ακύρωσης, με διαδικασίες επί παραβάσει κατά χωρών της ΕΕ
λόγω μη τήρησης του δικαίου της ΕΕ και με εφέσεις.

το Γενικό Δικαστήριο, το οποίο εκδικάζει όλες τις προσφυγές ακύρωσης που ασκούνται από ιδιώτες,
εταιρείες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, από κράτη μέλη της ΕΕ. Στην πράξη, λειτουργεί ως το γενικό
διοικητικό δικαστήριο της ΕΕ και ασχολείται με πολλούς διαφορετικούς τομείς του ενωσιακού δικαίου,
όπως η νομοθεσία περί ανταγωνισμού, οι κρατικές ενισχύσεις (κρατική στήριξη), το εμπόριο, η
γεωργία, η διανοητική ιδιοκτησία και τα περιοριστικά μέτρα που εγκρίνει το Συμβούλιο κατά ατόμων
και χωρών εκτός ΕΕ.
Αρμοδιότητες: ερμηνεύει το ενωσιακό δίκαιο ώστε να διασφαλίζει την ομοιόμορφη εφαρμογή του σε
όλα τα κράτη μέλη, και διευθετεί νομικές διαφορές ανάμεσα στις εθνικές κυβερνήσεις και τα όργανα
της ΕΕ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να προσφύγουν σε αυτό και ιδιώτες, επιχειρήσεις ή
οργανισμοί κατά θεσμικού οργάνου της ΕΕ, εάν θεωρούν ότι αυτό έχει με κάποιο τρόπο παραβιάσει τα
δικαιώματά τους.

Μέλη: κάθε δικαστής και γενικός εισαγγελέας διορίζεται για εξαετή ανανεώσιμη θητεία, με κοινή
συμφωνία των κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ, μετά από διαβούλευση με επιτροπή αναγνωρισμένων
δικηγόρων που γνωμοδοτούν σχετικά με την καταλληλότητα των υποψηφίων. Σε κάθε Δικαστήριο, οι
δικαστές επιλέγουν μεταξύ τους έναν πρόεδρο για ανανεώσιμη τριετή θητεία.

Δικαστήριο – 1 δικαστής από κάθε χώρα της ΕΕ, και 11 γενικοί εισαγγελείς, οι οποίοι επικουρούν το
Δικαστήριο και υποβάλλουν, με πλήρη αμεροληψία και ανεξαρτησία, γνωμοδότηση στις υποθέσεις
που τους ανατίθενται

Γενικό Δικαστήριο – 2 δικαστές από κάθε χώρα της ΕΕ

Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Η Εκτελεστική Επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της ΕΚΤ και από 4
άλλα μέλη, διορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με απόφαση η οποία λαμβάνεται με ειδική
πλειοψηφία.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο λαμβάνει την απόφαση μετά από σύστασή του και μετά από διαβούλευση με
το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ —τα 6 μέλη της Εκτελεστικής
Επιτροπής, συν τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των 19 χωρών της ζώνης του ευρώ
(«ευρωζώνη»).

Ενημερωτικό γράφημα - Διορισμός της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ

Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο

Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο είναι θεσμικό όργανο της ΕΕ που λειτουργεί ως συλλογικό όργανο με
27 μέλη, ένα από κάθε χώρα της ΕΕ. Τα μέλη επιλέγονται από τις εθνικές κυβερνήσεις και διορίζονται
για ανανεώσιμη εξαετή θητεία από το Συμβούλιο, μετά από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο.

Τα μέλη οφείλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους ανεξάρτητα από εθνικά ή άλλα συμφέροντα και να
εκπροσωπούν το γενικό συμφέρον της ΕΕ. Επικεφαλής του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι ο πρόεδρος, ο
οποίος εκλέγεται μεταξύ των μελών για ανανεώσιμη τριετή θητεία.

Άλλοι διορισμοί

Όπως και με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, οι διορισμοί ανώτερων υπαλλήλων (π.χ. διευθυντές, πρόεδροι)
σε άλλα όργανα της ΕΕ διέπονται από ειδικούς και λεπτομερείς κανόνες, οι οποίοι βασίζονται στις
Συνθήκες της ΕΕ. Ορισμένοι από αυτούς τους κανόνες ισχύουν για όλα τα όργανα της ΕΕ, ενώ άλλοι
εφαρμόζονται μόνο σε συγκεκριμένα θεσμικά όργανα.

Οι εκτελεστικοί διευθυντές των αποκεντρωμένων οργανισμών της ΕΕ διορίζονται συνήθως από το

διοικητικό συμβούλιο του οικείου οργανισμού και επιλέγονται από κατάλογο επικρατέστερων
υποψηφίων που καταρτίζει η Επιτροπή, μετά από ανοικτή διαδικασία επιλογής. Περιστασιακά, η
αρμόδια για τους διορισμούς αρχή είναι η Επιτροπή ή το Συμβούλιο της ΕΕ. Σε ορισμένες περιπτώσεις,
ο επιλεγείς υποψήφιος πρέπει να υποβληθεί σε ακρόαση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν
από τον επίσημο διορισμό του.

4.1 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο

Σύντομη παρουσίαση

Αποστολή: Άμεσα εκλεγόμενο σώμα της ΕΕ με νομοθετική, εποπτική και δημοσιονομική αρμοδιότητα

Μέλη: 705 ευρωβουλευτές (Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου)

Πρόεδρος: Roberta Metsola

Έτος ίδρυσης: 1952, ως Κοινή Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, 1962 ως
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρώτες άμεσες εκλογές το 1979

Έδρα: Στρασβούργο (Γαλλία), Βρυξέλλες (Βέλγιο), Λουξεμβούργο

Ιστότοπος: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το νομοθετικό σώμα της ΕΕ. Εκλέγεται άμεσα από τους πολίτες της ΕΕ
κάθε 5 χρόνια. Οι τελευταίες εκλογές έγιναν τον Μάιο του 2019.

Εκλογές

Οι ευρωπαϊκές εκλογές διεξήχθησαν στις 23-26 Μαΐου 2019.

Περισσότερες πληροφορίες για τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών του 2019

Τι κάνει το Κοινοβούλιο

Το Κοινοβούλιο έχει 3 κύριες αρμοδιότητες:

Νομοθετική

Εγκρίνει νομοθετικές πράξεις της ΕΕ, μαζί με το Συμβούλιο της ΕΕ, με βάση προτάσεις της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής

Αποφασίζει για διεθνείς συμφωνίες

Αποφασίζει για θέματα διεύρυνσης

Εξετάζει το πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής και της ζητά να υποβάλλει νομοθετικές προτάσεις

Εποπτική

Ασκεί δημοκρατικό έλεγχο σε όλα τα όργανα της ΕΕ

Εκλέγει τον/την πρόεδρο της Επιτροπής και εγκρίνει την Επιτροπή ως σώμα. Έχει τη δυνατότητα να
καταθέσει πρόταση μομφής, υποχρεώνοντας την Επιτροπή σε παραίτηση

Χορηγεί απαλλαγή, δηλαδή τελική έγκριση για τον τρόπο με τον οποίο εκτελέστηκε ο προϋπολογισμός
της ΕΕ

Εξετάζει αναφορές πολιτών και συγκροτεί εξεταστικές επιτροπές

Συζητά τη νομισματική πολιτική με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Υποβάλλει ερωτήσεις στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο

Εκτελεί χρέη παρατηρητή σε εκλογικές διαδικασίες

Δημοσιονομική

Καταρτίζει τον προϋπολογισμό της ΕΕ, μαζί με το Συμβούλιο

Εγκρίνει τον μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της ΕΕ, δηλαδή το «Πολυετές 7Δημοσιονομικό Πλαίσιο»

Σύνθεση

Ο αριθμός των ευρωβουλευτών για κάθε χώρα είναι γενικά ανάλογος του πληθυσμού της, αλλά ισχύει
η αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας: καμία χώρα δεν μπορεί να έχει λιγότερους από 6 ή
περισσότερους από 96 βουλευτές, ενώ ο συνολικός αριθμός τους δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 705
(704 συν τον/την πρόεδρο). Οι βουλευτές συγκροτούν ομάδες με βάση την πολιτική τους τοποθέτηση,
και όχι την εθνικότητά τους.

Ο/Η πρόεδροςΑναζητήστε διαθέσιμες μεταφράσεις του συνδέσμου αυτούEN•••εκπροσωπεί το

Κοινοβούλιο στα άλλα όργανα της ΕΕ και στον έξω κόσμο και έχει τον τελευταίο λόγο στην έγκριση του
προϋπολογισμού της ΕΕ.

Πώς λειτουργεί το Κοινοβούλιο;

Οι εργασίες του Κοινοβουλίου διεξάγονται σε δύο στάδια:

Επιτροπές – για την προετοιμασία της νομοθεσίας.

Το Κοινοβούλιο αριθμεί 20 επιτροπές και τρεις υποεπιτροπές, καθεμία από τις οποίες ασχολείται με
συγκεκριμένο τομέα πολιτικής. Οι επιτροπές εξετάζουν νομοθετικές προτάσεις, ενώ οι βουλευτές και οι
πολιτικές ομάδες μπορούν να προτείνουν τροποποιήσεις ή να απορρίψουν το νομοσχέδιο. Τα θέματα
αυτά συζητούνται επίσης στο πλαίσιο των πολιτικών ομάδων.
Σύνοδοι ολομέλειας– για την έγκριση της νομοθεσίας.

Πρόκειται για συνεδρίαση του συνόλου των βουλευτών με σκοπό την τελική ψηφοφορία για το
προταθέν νομοσχέδιο και τις προταθείσες τροποποιήσεις. Συνήθως η σύνοδος ολομέλειας
πραγματοποιείται στο Στρασβούργο για τέσσερις ημέρες κάθε μήνα, αλλά μερικές φορές
πραγματοποιούνται συμπληρωματικές σύνοδοι στις Βρυξέλλες.

Το Κοινοβούλιο κι εσείς

Αν θέλετε να ζητήσετε την παρέμβαση του Κοινοβουλίου για ένα συγκεκριμένο θέμα, μπορείτε να
υποβάλετε σχετική αναφορά (ταχυδρομικά ή ηλεκτρονικά).

Οι αναφορές μπορούν να καλύπτουν οποιοδήποτε θέμα που εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ΕΕ.

Για να υποβάλετε αναφορά, πρέπει να είστε πολίτης κράτους μέλους της ΕΕ ή μόνιμος κάτοικος της ΕΕ.
Οι εταιρείες ή άλλοι οργανισμοί πρέπει να έχουν την έδρα τους στην ΕΕ.

Άλλοι τρόποι για να έλθετε σε επαφή με το Κοινοβούλιο είναι να επικοινωνήσετε με τον ευρωβουλευτή
της περιοχής σας ή με το Γραφείο Πληροφοριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη χώρα σας.

4.2 Συμβούλιο Υπουργών

ντομη παρουσίαση

Ρόλος: η φωνή των κρατών μελών της ΕΕ· θεσπίζει τη νομοθεσία της ΕΕ και συντονίζει τις πολιτικές της

Μέλη: υπουργοί από κάθε χώρα της ΕΕ, ανάλογα με τον προς συζήτηση τομέα πολιτικής

Πρόεδρος: κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασκεί εκ περιτροπής την προεδρία για έξι μήνες

Έτος σύστασης: το 1958 (ως Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας)

Τοποθεσία: Βρυξέλλες (Βέλγιο)

Ιστότοπος: Συμβούλιο της ΕΕ

Στο Συμβούλιο της ΕΕ, ανεπίσημα γνωστό και ως Συμβούλιο, οι υπουργοί από κάθε χώρα της ΕΕ
συναντώνται για να συζητήσουν, να τροποποιήσουν και να θεσπίσουν νομοθετικές πράξεις καθώς και
για να συντονίσουν τις πολιτικές τους. Οι υπουργοί έχουν την εξουσία να δεσμεύουν τις κυβερνήσεις
τους για την ανάληψη των δράσεων που συμφωνούνται στις συνεδριάσεις. Οι σύνοδοι του Συμβουλίου
πραγματοποιούνται στις Βρυξέλλες, εκτός από τρεις μήνες (Απρίλιος, Ιούνιος και Οκτώβριος) που
πραγματοποιούνται στο Λουξεμβούργο.

Tο Συμβούλιο, μαζί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι το κύριο όργανο λήψης αποφάσεων της ΕΕ.

Το Συμβούλιο της ΕΕ δεν πρέπει να συγχέεται με:

το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο - όπου οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ συνεδριάζουν τέσσερις φορές τον
χρόνο για να καθορίσουν τις γενικές κατευθύνσεις της χάραξης των πολιτικών της ΕΕ

Συμβούλιο της ΕυρώπηςΑναζητήστε διαθέσιμες μεταφράσεις του συνδέσμου αυτούEN••• —το οποίο
δεν αποτελεί όργανο της ΕΕ.

Τι κάνει το Συμβούλιο

Διαπραγματεύεται και θεσπίζει τη νομοθεσία της ΕΕ, από κοινού με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με
βάση τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Συντονίζει τις πολιτικές των χωρών της ΕΕ

Χαράσσει την εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας της ΕΕ, με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές
του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου

Συνάπτει συμφωνίες μεταξύ της ΕΕ και άλλων χωρών ή διεθνών οργανισμών

Εγκρίνει τον ετήσιο προϋπολογισμό της ΕΕ - από κοινού με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Σύνθεση

Το Συμβούλιο της ΕΕ δεν έχει μόνιμα μέλη. Συνέρχεται σε 10 διαφορετικές συνθέσεις, καθεμία από τις
οποίες αντιστοιχεί στον υπό συζήτηση τομέα πολιτικής. Ανάλογα με τη σύνθεση, κάθε χώρα
εκπροσωπείται από τον υπουργό που είναι αρμόδιος για τον αντίστοιχο τομέα πολιτικής.

Για παράδειγμα, στο Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων (ECOFIN) συμμετέχουν
οι υπουργοί Οικονομικών των κρατών μελών.

Ποιος προεδρεύει στις συνόδους

Το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων έχει μόνιμο πρόεδρο, τον ύπατο εκπρόσωπο για θέματα
Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας της ΕΕΑναζητήστε διαθέσιμες μεταφράσεις του
συνδέσμου αυτούEN•••. Σε όλες τις άλλες συνόδους του Συμβουλίου προεδρεύει ο αρμόδιος
υπουργός της χώρας που ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ.

Για παράδειγμα, όταν την προεδρία ασκεί η Εσθονία, σε όλα τα Συμβούλια Περιβάλλοντος προεδρεύει
ο Εσθονός υπουργός Περιβάλλοντος.

Η γενικότερη συνοχή διασφαλίζεται από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων —το οποίο επικουρείται
από την Επιτροπή των Μονίμων Αντιπροσώπων. Η επιτροπή αυτή απαρτίζεται από τους Μόνιμους
Αντιπροσώπους των κρατών μελών στην ΕΕ, οι οποίοι είναι στην ουσία οι εθνικοί πρέσβεις στην ΕΕ.

Χώρες της Ευρωζώνης

Οι χώ7ρες της Ευρωζώνης συντονίζουν τις οικονομικές πολιτικές τους μέσω της Ευρωομάδας, που
απαρτίζεται από τους υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών. Η Ευρωομάδα συνεδριάζει την
παραμονή του Συμβουλίου Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων. Οι συμφωνίες που
επιτυγχάνονται στις συνεδριάσεις της Ευρωομάδας εγκρίνονται επίσημα από το Συμβούλιο την
επόμενη ημέρα. Δικαίωμα ψήφου γι΄αυτά τα θέματα έχουν μόνον οι υπουργοί των χωρών της
Ευρωζώνης.

Πώς λειτουργεί το Συμβούλιο

Οι υπουργοί της ΕΕ συνεδριάζουν δημόσια όταν συζητούν ή ψηφίζουν επί σχεδίων νομοθετικών
πράξεων.

Για τη λήψη αποφάσεων απαιτείται συνήθως ειδική πλειοψηφία:

το 55% των χωρών (δηλαδή, με τα 27 σημερινά κράτη μέλη, 15 χώρες)

που αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τις δημόσιες συνεδριάσεις του Συμβουλίου ζωντανά σε όλες τις
γλώσσες της ΕΕ. Όσον αφορά τις δημόσιες συνεδριάσεις του Συμβουλίου, είναι επίσης δημόσια τα
αντίστοιχα πρακτικά και τα αποτελέσματα ψηφοφοριών.

Για να αποτραπεί η λήψη μιας απόφασης, απαιτούνται τουλάχιστον 4 χώρες (που να αντιπροσωπεύουν
το 35% τουλάχιστον του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ).

Εξαίρεση —ευαίσθητα θέματα, όπως η εξωτερική πολιτική και η φορολογία, απαιτούν ομοφωνία (όλες
οι χώρες να ψηφίζουν υπέρ).

Απλή πλειοψηφία απαιτείται για όλα τα διαδικαστικά και διοικητικά θέματα

4.3 Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

4.4 Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Σύντομη παρουσίαση

Ρόλος: προάγει το γενικό συμφέρον της ΕΕ προτείνοντας και επιβάλλοντας νομοθεσία, καθώς και
εφαρμόζοντας πολιτικές και τον προϋπολογισμό της ΕΕ

Μέλη: ομάδα ή «Σώμα» επιτρόπων, 1 από κάθε κράτος μέλος της ΕΕ

Πρόεδρος: Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν

Έτος ίδρυσης: 1958

Τοποθεσία: Βρυξέλλες (Βέλγιο)

Ιστότοπος: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι το πολιτικά ανεξάρτητο εκτελεστικό όργανο της ΕΕ. Είναι η μόνη αρμόδια
για να προτείνει νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία και υλοποιεί τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
και του Συμβουλίου της ΕΕ.

Τι κάνει η Επιτροπή

Προτείνει νέους νόμους

Η Επιτροπή είναι το μόνο όργανο της ΕΕ το οποίο υποβάλλει νομοθετικές προτάσεις για έγκριση από το
Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, και το οποίο:

προστατεύει τα συμφέροντα της ΕΕ και των πολιτών της σε ζητήματα που δεν μπορούν να
αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά σε εθνικό επίπεδο

αποσαφηνίζει τεχνικές λεπτομέρειες, αφού συμβουλευτεί εμπειρογνώμονες και το κοινό

Διαχειρίζεται τις πολιτικές της ΕΕ και κατανέμει τους χρηματοδοτικούς πόρους της ΕΕ

καθορίζει τις προτεραιότητες δαπανών της ΕΕ, από κοινού με το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο

καταρτίζει τους ετήσιους προϋπολογισμούς και τους υποβάλλει προς έγκριση στο Κοινοβούλιο και το
Συμβούλιο

εποπτεύει το πώς δαπανώνται τα χρήματα της ΕΕ, μέσω εξονυχιστικού ελέγχου που πραγματοποιεί το
Ελεγκτικό Συνέδριο

Επιβάλλει την εφαρμογή του δικαίου της ΕΕ

μαζί με το Δικαστήριο, διασφαλίζει ότι το δίκαιο της ΕΕ εφαρμόζεται ορθά σε όλα τα κράτη μέλη

Εκπροσωπεί την ΕΕ στη διεθνή σκηνή

ομιλεί εξ ονόματος όλων των χωρών της ΕΕ σε διεθνείς οργανισμούς, ειδικότερα στους τομείς της
εμπορικής πολιτικής και της ανθρωπιστικής βοήθειας

διαπραγματεύεται διεθνείς συμφωνίες εξ ονόματος της ΕΕ

Σύνθεση

Η πολιτική ηγεσία ασκείται από το Σώμα των 27 επιτρόπων (ένας από κάθε χώρα της ΕΕ) – υπό την
ηγεσία του/της προέδρου της ΕπιτροπήςΑναζητήστε διαθέσιμες μεταφράσεις του συνδέσμου
αυτούEN•••, που αποφασίζει ποιος είναι αρμόδιος για κάθε τομέα πολιτικής.

Το Σώμα των επιτρόπων αποτελείται από τον/την πρόεδρο της Επιτροπής, οκτώ αντιπροέδρους, εκ των
οποίων οι τρεις είναι εκτελεστικοί αντιπρόεδροι, τον ύπατο εκπρόσωπο της Ένωσης για θέματα
Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, καθώς και 18 επιτρόπους αρμόδιους για αντίστοιχα
χαρτοφυλάκια.
Η καθημερινή λειτουργία της Επιτροπής εξασφαλίζεται από το προσωπικό της (νομικοί, οικονομολόγοι,
κ.λπ.), το οποίο οργανώνεται σε υπηρεσίες γνωστές ως Γενικές Διευθύνσεις (ΓΔ), η κάθε μια από τις
οποίες είναι αρμόδια για έναν συγκεκριμένο τομέα πολιτικής.

Εκλογή του/της προέδρου

Ο υποψήφιος προτείνεται από τους αρχηγούς των κρατών μελών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αφού
ληφθεί υπόψη το αποτέλεσμα των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για να εκλεγεί πρόεδρος,
ο/η υποψήφιος/-α πρέπει να στηριχθεί από την πλειοψηφία των μελών του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου.

Επιλογή των μελών της ομάδας

Ο/η υποψήφιος/-α για τη θέση του προέδρου επιλέγει τους πιθανούς αντιπροέδρους και επιτρόπους
με βάση τις προτάσεις των κρατών μελών. Ο κατάλογος των υποψηφίων πρέπει να εγκριθεί από τους
αρχηγούς των κρατών μελών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Κάθε υποψήφιος/-α εμφανίζεται ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να παρουσιάσει τις
θέσεις του/της και να απαντήσει σε ερωτήσεις. Στη συνέχεια, το Κοινοβούλιο ψηφίζει για την έγκριση ή
όχι των υποψηφίων ως συνόλου. Τέλος, οι επίτροποι ορίζονται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με ειδική
πλειοψηφία.

Η θητεία της παρούσας Επιτροπής λήγει στις 31 Οκτωβρίου 2024.

Πώς λειτουργεί η Επιτροπή

Στρατηγικός σχεδιασμός

Ο/η πρόεδρος χαράσσει τις πολιτικές κατευθύνσεις της Επιτροπής, γεγονός που επιτρέπει στους
επιτρόπους να αποφασίζουν από κοινού τους στρατηγικούς στόχους και να εκπονούν το ετήσιο
πρόγραμμα εργασίας.

Συλλογική λήψη αποφάσεων

Οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση τη συλλογική ευθύνη. Όλοι οι επίτροποι συμμετέχουν ισότιμα στη
διαδικασία λήψης αποφάσεων και είναι εξίσου υπόλογοι γι’ αυτές τις αποφάσεις. Οι επίτροποι δεν
διαθέτουν μεμονωμένη εξουσία λήψης αποφάσεων, εκτός αν εξουσιοδοτούνται σχετικά σε
συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Οι αντιπρόεδροι ενεργούν εξ ονόματος του/της προέδρου και συντονίζουν τις εργασίες στον τομέα
αρμοδιότητάς τους, μαζί με άλλους επιτρόπους. Για να διασφαλιστεί η στενή συνεργασία και η ευελιξία
του Σώματος των επιτρόπων, καθορίζονται έργα προτεραιότητας.

Οι επίτροποι στηρίζουν τους αντιπροέδρους στην υποβολή προτάσεων στο Σώμα. Γενικά, οι αποφάσεις
λαμβάνονται συναινετικά, αλλά μπορεί να διενεργηθεί και ψηφοφορία. Στην περίπτωση αυτή, οι
αποφάσεις λαμβάνονται με απλή πλειοψηφία, και κάθε επίτροπος διαθέτει μία μόνο ψήφο.
Στη συνέχεια, η αρμόδια Γενική Διεύθυνση (υπό τον γενικό διευθυντή ο οποίος λογοδοτεί στον
αρμόδιο επίτροπο) αναλαμβάνει την υπόθεση. Αυτό συνήθως γίνεται με την εκπόνηση σχεδίου
νομοθετικής πρότασης.

Τα νομοσχέδια αυτά υποβάλλονται ξανά στους επιτρόπους για έγκριση στην εβδομαδιαία συνεδρίασή
τους, και στη συνέχεια λαμβάνουν καθεστώς επίσημης πρότασης που υποβάλλεται στο Συμβούλιο και
το Κοινοβούλιο για το επόμενο στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας της ΕΕ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εσείς

Πείτε μας τη γνώμη σας

Αν θέλετε να μας δώσετε τη γνώμη σας για τις πολιτικές της ΕΕ ή να προτείνετε αλλαγές ή νέες
πολιτικές, έχετε διάφορες επιλογές:

να λάβετε μέρος σε δημόσια διαβούλευση που διοργανώνει η Επιτροπή σχετικά με θέμα που σας
ενδιαφέρει

να ξεκινήσετε μια Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών

να υποβάλετε επίσημη καταγγελία αν πιστεύετε ότι η νομοθεσία της ΕΕ δεν εφαρμόζεται σωστά στην
περίπτωσή σας

Παροχή πληροφοριών

Η Επιτροπή παρέχει επίσης υπηρεσίες συμβουλών και πληροφοριών σχετικά με επιχειρηματικές

δραστηριότητες, σπουδές, νομικά ζητήματα, καθώς και για τις μετακινήσεις και την εργασία σε όλη την
Ευρώπη.

5. Δημόσια Πολιτική

https://issuu.com/eclass4ueap/docs/___24-__________-_-_____-eclass4u-2

5.1 Έννοια της δημόσιας πολιτικής

5.2 Τα βασικά στάδια διαμόρφωσης της δημόσιας πολιτικής

Κεφάλαιο 2: Διαμόρφωση Πολιτικής

https://www.academia.edu/31119751/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%B1_%CE%9A
%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE
%B1%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE
%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE
%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE

Σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε την διαμόρφωση πολιτικής, η οποία ακολουθείται από το τρίτο πεδίο, την
λήψη αποφάσεων. Αφού, λοιπόν, έχει αναγνωρισθεί το πρόβλημα, και ενταχθεί στην κυβερνητική
ατζέντα, κρίνεται απαραίτητη η χάραξη της καταλληλότερης πολιτικής λύσης. Τα στάδια σχηματισμού
πολιτικής, που ακολουθούνται από τα αρμόδια πολιτικά πρόσωπα, είναι:

Ο πλουραλισμός. Συμφωνά μ’ εκείνον, η διαμόρφωση δημόσιας πολιτικής πηγάζει από έναν ελεύθερο
ανταγωνισμό μεταξύ ιδεών και συμφερόντων. Πρόκειται, δηλαδή, για μονοδιάστατη διαδικασία.

Έπειτα, οι θεωρίες των δικτύων , οι οποίες θέτουν την έννοια των υποσυστημάτων πολιτικής (policy
systems). Τα τελευταία σχετίζονται, συνολικά, με τους φορείς που εμπλέκονται στην επίλυση των
δυσλειτουργιών.

Ακολουθεί, η αδράνεια. Στο πλαίσιο που ορισμένα ζητήματα ‘’συνυπάρχουν’’ αρμονικά με τους κοινά
αποδεκτούς κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς και διαδικασίες, προτιμάται και εφαρμόζεται η μη
λήψη αποφάσεων.

Προστίθεται, και άλλη μια παράμετρος, την οποία εισαγάγει ο Lukes (1974). Ονομάζεται ιδεολογική
ηγεμονία, και πρεσβεύει πως οι πολιτικές αποφάσεις και λύσεις λειτουργούν ως απότοκο συγκεκριμένων
ιδεολογιών των πολιτικών ελίτ.

Επιπλέον, ο ρόλος της υπουργικής γραφειοκρατίας συμβάλλει με τον δικό του τρόπο. Στελέχη καριέρας ή
μετακλητά στελέχη, απασχολούμενοι στην ‘’καρδιά’’ των πολιτικών θέσεων για πολλά έτη, έχουν την
δυνατότητα να επεμβαίνουν στη κατασκευή πολιτικών.

Τέλος, γίνεται συζήτηση για τη σχέση γνώσης, εξουσίας και διαμόρφωση πολιτικής. Επισημαίνεται, πως
το γνωστικό υπόβαθρο χρήζει βαρύνουσας σημασίας, αλλά και, πως, οι ιθύνοντες έχουν ‘’κεφαλαιώδη’’
ρόλο και «κατέχουν ένα ιδιαίτερο είδος εξουσίας» (Wilding, 1982)

5.3 Ομάδες συμφερόντων – Η κοινωνία των πολιτών: ο ρόλος τους στη λήψη αποφάσεων και στην
εφαρμογή των δημόσιων πολιτικών

Η κοινωνία των πολιτών

https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://politics-old.soc.uoc.gr/wp-
content/uploads/2016/12/omades-symf.pdf&ved=2ahUKEwjTq-
v6sYv8AhX8X_EDHRwuAlEQFnoECAoQAQ&usg=AOvVaw1m-OkE9u_PPikVxBZOKjIh
5.4 Αρχές καλής νομοθέτησης

1. Η ποιότητα των ρυθμίσεων διασφαλίζεται με την τήρηση των αρχών καλής νομοθέτησης, όπως είναι
ιδίως: (α) η αναλογικότητα (καταλληλότητα, αναγκαιότητα, εύλογη σχέση μέσου και σκοπού), (β) η
απλότητα και η σαφήνεια του περιεχομένου των ρυθμίσεων, (γ) η αποφυγή αντιφατικών ρυθμίσεων ή
ρυθμίσεων που αποκλίνουν από τη γενική πολιτική, (δ) η αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα της
ρύθμισης, (ε) η διαφάνεια μέσω της προσβασιμότητας στις ρυθμίσεις και της δυνατότητας υποβολής
προτάσεων σχετικών με αυτές, κατά το στάδιο της κατάρτισης και της αξιολόγησης της εφαρμογής τους
(ανοιχτή διαδικασία), (στ) η επικουρικότητα και λογοδοσία μέσω του σαφούς προσδιορισμού των
αρμόδιων οργάνων εφαρμογής των ρυθμίσεων, (ζ) η ασφάλεια δικαίου, (η) η ισότητα των φύλων, (θ) η
δημοκρατική νομιμοποίηση.2. Οι αρχές της καλής νομοθέτησης εφαρμόζονται:(α) κατά την κατάρτιση
σχεδίων και προτάσεων νόμων, καθώς και κανονιστικών πράξεων, (β) κατά την αξιολόγηση των νόμων
και των κανονιστικών πράξεων, (γ) κατά την απλούστευση, την αναμόρφωση και την κωδικοποίηση των
ρυθμίσεων.3. Κατά την ενσαμάτωση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ελληνική έννομη τάξη,
τα όργανα ενσωμάτωσης μεριμνούν για: (α) την έγκαιρη εναρμόνιση, (β) την τήρηση των αρχών καλής
νομοθέτησης και των ειδικών κανόνων σύνταξης του άρθρου 59.

6. Λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης

Διαχείριση των ταμείων της ΕΕ

Κρατική διακυβέρνηση και καλύτερη χάραξη πολιτικής

Βασικός στόχος της τεχνικής υποστήριξης της Επιτροπής είναι η βελτίωση των επιδόσεων της δημόσιας
διοίκησης. Μια αποτελεσματική, ευέλικτη και αποδοτική διοίκηση αποτελεί προϋπόθεση για την ορθή
διαχείριση μιας χώρας και βασική κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης.

Η εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παρέχει μια στέρεη βάση για την ανάπτυξη των
επιχειρήσεων και εξασφαλίζει ποιοτικές υπηρεσίες προς τους πολίτες και τους επαγγελματίες. Αυτό, με
τη σειρά του, προσελκύει επενδύσεις. Αποτελεί επίσης κεντρικό εργαλείο για τη διάρθρωση του έργου
της κυβέρνησης και τη μετατροπή των πολιτικών κατευθυντήριων γραμμών σε πραγματικότητα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Εξασφάλιση διυπουργικού συντονισμού για τη βελτίωση του διαλόγου μεταξύ των κυβερνητικών
υπηρεσιών κατά τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των δημόσιων πολιτικών.

Βελτίωση των δομών και των διαδικασιών για τη διασφάλιση του ορθού σχεδιασμού των δημόσιων
πολιτικών βάσει στοιχείων και αναλύσεων.

Κωδικοποίηση και σχεδιασμός νόμων για τη διασφάλιση ορθού σχεδιασμού του νομικού πλαισίου.

Εποπτεία της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων μέσω του σχεδιασμού ενός ισχυρού συστήματος
διακυβέρνησης και παρακολούθησης.

Εργαστήριο καινοτομίας και εποπτεία μεταρρυθμίσεων στη Λετονία

Η Επιτροπή υποστήριξε την Καγκελαρία της Λετονίας για τη βελτίωση της ικανότητας καινοτομίας στον
δημόσιο τομέα στη Λετονία.

Διυπουργικός συντονισμός στην Ελλάδα

Η Επιτροπή παρείχε στήριξη σε διοικητικά όργανα και δημόσιους φορείς για τη βελτίωση του
διυπουργικού συντονισμού, αποσαφηνίζοντας τις διαδικασίες και αυξάνοντας τη διαφάνεια μέσω ενός
διυπουργικού εγχειριδίου συντονισμού.

Αποδοτικότητα της κρατικής οργάνωσης και παροχής υπηρεσιών

Η ισχυρή και αποτελεσματική κρατική διακυβέρνηση αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την
εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και η διαχείριση των μεταρρυθμίσεων αποτελεί κεντρικό στοιχείο της
κρατικής διοίκησης. Συχνά υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης της καθοδήγησης, του συντονισμού και του
σχεδιασμού στο επίκεντρο της κυβέρνησης για τη διασφάλιση αποτελεσματικής δημόσιας διαχείρισης.
Οι βελτιώσεις αυτές επιτρέπουν την αποτελεσματική παρακολούθηση των μεταρρυθμίσεων και τον
έγκαιρο προσδιορισμό στρατηγικών ζητημάτων. Η Επιτροπή βοηθά τα κράτη μέλη της ΕΕ να
αναπτύξουν μια τέτοια διακυβέρνηση τόσο σε στρατηγικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Εφαρμογή διοικητικών πρακτικών που βασίζονται σε σύγχρονες προσεγγίσεις με επίκεντρο τον χρήστη,
όπως τα γεγονότα της ζωής και η χαρτογράφηση των ταξιδιών των πελατών.

Σχεδιασμός και εφαρμογή στρατηγικών και δράσεων διοικητικής απλούστευσης για τη μείωση της
γραφειοκρατίας για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Εφαρμογή λειτουργικών ανασκοπήσεων που επιτρέπουν στα κράτη μέλη να αναλύουν μεγάλα
τμήματα των δημόσιων πολιτικών τους με σκοπό τη βελτίωση της αποδοτικότητας και της
αποτελεσματικότητας.

Μεταρρύθμιση του εσωτερικού τομέα στη Λετονία

Στο πλαίσιο του σχεδίου μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης της Λετονίας για το 2020, η Επιτροπή
υποστήριξε την αναδιοργάνωση του εσωτερικού τομέα, στον οποίο αναλογεί το μεγαλύτερο μερίδιο
του λετονικού κρατικού προϋπολογισμού.

Ψηφιακή δημόσια διοίκηση

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των δημόσιων διοικήσεων είναι ένας τρόπος για την παροχή ταχύτερων,
φθηνότερων και καλύτερων υπηρεσιών. Η ηλεκτρονική δημόσια διοίκηση βελτιώνει την αποδοτικότητα
και αυξάνει τη φιλικότητα προς τον χρήστη και την προσβασιμότητα. Συμβάλλει επίσης στην προώθηση
δεοντολογικών πρακτικών και στη μείωση των κινδύνων διαφθοράς.

Η εφαρμογή μιας στέρεης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης βρίσκεται στο επίκεντρο της ανάπτυξης της
ηλεκτρονικής δημόσιας διοίκησης. Όταν συγκροτηθούν φορείς λήψης αποφάσεων και εποπτείας, τα
κράτη μέλη της ΕΕ μπορούν να καθορίσουν τις στρατηγικές, τις αρχιτεκτονικές και τα πλαίσιά τους και
να προχωρήσουν στην εφαρμογή τους. Η ηλεκτρονική δημόσια διοίκηση έχει μια ισχυρή διυπουργική
πτυχή, καθώς απαιτεί συνολική απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών μεταξύ των υπηρεσιών για
την κάλυψη των αναγκών των πολιτών.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Παροχή βοήθειας στις διοικήσεις ώστε να αξιοποιήσουν τις νέες ψηφιακές τεχνολογίες για να
ξεπεράσουν την έλλειψη διαλειτουργικότητας των συστημάτων ΤΠ.

Βελτίωση των υπηρεσιών που παρέχονται από τις διοικήσεις των κρατών μελών της ΕΕ στους πολίτες,
στις επιχειρήσεις και σε άλλες διοικήσεις με τη χρήση τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών,
όπως η τεχνητή νοημοσύνη.

Σχεδιασμός συστημάτων ψηφιακής διακυβέρνησης και θέσπιση του κατάλληλου πλαισίου διαχείρισης.

Εφαρμογή της ψηφιακής στρατηγικής στην Ιταλία

Η Διεύθυνση Πληροφοριακών Συστημάτων και Καινοτομίας του Υπουργείου Οικονομίας και

Οικονομικών της Ιταλίας είναι αρμόδια για τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την προώθηση της
καινοτομίας και την παροχή υπηρεσιών ΤΠ.

Ανάπτυξη ικανοτήτων για τον υπεύθυνο πληροφοριών της Σλοβακίας

Η Σλοβακία θέσπισε τη θέση κυβερνητικού υπευθύνου πληροφοριών (CIO), ο οποίος είναι υπεύθυνος
για το ψηφιακό θεματολόγιο.

Δικαστικά συστήματα

Τα αποτελεσματικά δικαστικά συστήματα συμβάλλουν καθοριστικά στην προάσπιση του κράτους

δικαίου και των θεμελιωδών αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποτελούν επίσης σημαντικό
διαρθρωτικό στοιχείο για ένα φιλικό προς τις επενδύσεις και τις επιχειρήσεις περιβάλλον. Ως εκ
τούτου, η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των εθνικών δικαστικών συστημάτων αποτελεί
προτεραιότητα της ΕΕ.

Τα κράτη μέλη της ΕΕ προβαίνουν σε μεταρρυθμίσεις για να καταστήσουν τα δικαστικά τους

συστήματα πιο αποτελεσματικά. Η Επιτροπή παρέχει έμπρακτη στήριξη για τη βελτίωση της ικανότητας
των εθνικών θεσμικών οργάνων να εφαρμόζουν μεταρρυθμίσεις στον δικαστικό τομέα. Η Επιτροπή
διευκολύνει επίσης την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Μείωση της διάρκειας των δικαστικών διαδικασιών, βελτίωση του ποσοστού διεκπεραίωσης εκκρεμών
υποθέσεων και ενίσχυση της εκτέλεσης των αποφάσεων.
Βελτίωση της πρόσβασης στα δικαστήρια, βελτίωση των εργαλείων αξιολόγησης (π.χ. συστήματα
τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνιών για τη διαχείριση υποθέσεων ή στατιστικά στοιχεία των
δικαστηρίων) και θέσπιση προτύπων για την έγκαιρη λήψη και την ποιότητα των αποφάσεων.

Στήριξη της ανεξαρτησίας των δικαστικών συστημάτων με τη βελτίωση των διαδικασιών διορισμού,
προαγωγής και αξιολόγησης δικαστών και εισαγγελέων.

Επανασχεδιασμός της κατανομής των υποθέσεων στα δικαστήρια.

Δημιουργία αντικειμενικών κριτηρίων για την πρόσληψη και την προαγωγή των δικαστών

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στήριξε την Κύπρο στη δημιουργία αντικειμενικών κριτηρίων για την
πρόσληψη, την αξιολόγηση και την προαγωγή των δικαστών, σε συνεργασία με το Αυστριακό
Ομοσπονδιακό Υπουργείο Συνταγματικών Υποθέσεων, Μεταρρυθμίσεων, Μείωσης της κρατικής
παρέμβασης και Δικαιοσύνης και το Κέντρο Νομικών Ικανοτήτων (CLC) — Forschung & Consulting
GmbH.

Περιβάλλον ελέγχου και καταπολέμηση της διαφθοράς

Η δεοντολογία στον δημόσιο βίο ξεκινά με τις στάσεις και τις αξίες στην κορυφή της διοίκησης. Σε
πρώτο βαθμό, εναπόκειται στην ίδια την κυβέρνηση και στα ανώτατα διευθυντικά στελέχη που
επιλέγονται να ηγηθούν της διοίκησης. Ωστόσο, τα πρότυπα δεοντολογίας ισχύουν και για όλους τους
υπαλλήλους.

Η Επιτροπή στηρίζει τα κράτη μέλη στην ενσωμάτωση της διαφάνειας και της λογοδοσίας στις
διοικητικές πρακτικές τους. Παρέχει έμπρακτη τεχνική υποστήριξη για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή
δεοντολογικών κατευθυντήριων γραμμών, καθώς και στρατηγικών και πολιτικών για την
καταπολέμηση της διαφθοράς και της απάτης. Παρέχεται στήριξη σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού και
της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Σχεδιασμός και εφαρμογή στρατηγικών και σχεδίων δράσης για την καταπολέμηση της διαφθοράς και
της απάτης, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού δεικτών για τη μέτρηση της επιτυχίας.

Κατάρτιση κατευθυντήριων γραμμών δεοντολογίας (π.χ. σχετικά με συγκρούσεις συμφερόντων ή

πειθαρχικά μέτρα) για την ενίσχυση της ακεραιότητας της δημόσιας διοίκησης.

Σχεδιασμός συστημάτων, στρατηγικών και μεθοδολογιών εσωτερικού ελέγχου και εσωτερικού

λογιστικού ελέγχου για την ενίσχυση του περιβάλλοντος ελέγχου στους δημόσιους φορείς.

Ανάπτυξη και εκσυγχρονισμός δομών, προτύπων και συστημάτων δημόσιων συμβάσεων για τη
διασφάλιση της χρηστής διαχείρισης του εθνικού προϋπολογισμού και των κονδυλίων της ΕΕ.

Πρόγραμμα κατάρτισης για την καταπολέμηση της διαφθοράς στην Ελλάδα

Η Επιτροπή παρείχε τεχνική υποστήριξη για την ενίσχυση της ικανότητας των αρχών επιβολής του
νόμου στην Ελλάδα όσον αφορά την πρόληψη και την καταπολέμηση της διαφθοράς μέσω κατάρτισης
και βιώσιμων πόρων κατάρτισης.

Βελτίωση του συντονισμού των εσωτερικών λογιστικών ελέγχων στη Ρουμανία

Η Επιτροπή στηρίζει τις εθνικές αρχές στις προσπάθειές τους να ενισχύσουν το εθνικό σύστημα
δημόσιου εσωτερικού λογιστικού ελέγχου στη Ρουμανία, παρέχοντας στήριξη στην εθνική διοίκηση
που είναι υπεύθυνη για τον δημόσιο εσωτερικό λογιστικό έλεγχο.

Ανθρώπινοι πόροι

Οι δημοσιονομικοί περιορισμοί ασκούν πίεση στις δημόσιες υπηρεσίες για αποτελεσματική χρήση των
περιορισμένων πόρων. Ταυτόχρονα, οι χώρες πρέπει να ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες
ανάγκες των πολιτών τους. Ως εκ τούτου, οι διοικήσεις της ΕΕ ενθαρρύνονται να βελτιώσουν τον
προγραμματισμό του εργατικού δυναμικού τους και να συγκροτήσουν συστήματα ανθρώπινων πόρων
που προωθούν ευκαιρίες μάθησης και επαγγελματικής εξέλιξης.

Στο πλαίσιο αυτό, οι επαγγελματικές στρατηγικές στον τομέα των ανθρώπινων πόρων είναι καίριας
σημασίας για την προσέλκυση του πλέον ικανού προσωπικού. Τα εργαλεία ανάπτυξης ανθρώπινων
πόρων αποτελούν, περισσότερο από ποτέ, βασική συνιστώσα για την οικοδόμηση μιας ποιοτικής
δημόσιας διοίκησης και την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Καθορισμός διεργασιών και διαδικασιών για την αποπολιτικοποίηση και την επαγγελματοποίηση της
επιλογής των ανώτατων διευθυντικών στελεχών.

Σχεδιασμός ορθών πρακτικών για τη διασφάλιση της εσωτερικής κινητικότητας του προσωπικού.

Εφαρμογή συστημάτων για την αξιολόγηση των επιδόσεων των δημοσίων υπαλλήλων,
συμπεριλαμβανομένης της επανεξέτασης των συστημάτων αξιολόγησης.

Σχεδιασμός μιας διαδικασίας σχεδιασμού του εργατικού δυναμικού στη δημόσια διοίκηση για την
αντιμετώπιση μελλοντικών αναγκών σε ανθρώπινους πόρους.

Εφαρμογή δράσεων διαχείρισης αλλαγών, συμπεριλαμβανομένων της ανάπτυξης και εφαρμογής

οργανωτικών στρατηγικών.

Flag of Ireland with sky

Καινοτόμος διαχείριση ανθρώπινων πόρων στην Ιρλανδία

Το έργο αυτό στήριξε το Υπουργείο Δημόσιων Δαπανών και Μεταρρύθμισης στις προσπάθειές του να
εισαγάγει στρατηγική διαχείριση των ανθρώπινων πόρων στην ιρλανδική δημόσια διοίκηση.

Διαχείριση των ταμείων της ΕΕ

Αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ αντιμετωπίζουν καθυστερήσεις στην εκτέλεση των κονδυλίων της ΕΕ, ιδίως
των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών και Επενδυτικών Ταμείων (ΕΔΕΤ). Αυτό οφείλεται συχνά στις αδύναμες
διοικητικές δομές, στην ανεπαρκή ικανότητα προγραμματισμού και διαχείρισης και στις περιορισμένες
δεξιότητες σχεδιασμού έργων.

Η ΓΔ REFORM στηρίζει τα κράτη μέλη της ΕΕ στην αύξηση της ικανότητάς τους να προγραμματίζουν, να
διαχειρίζονται και να υλοποιούν τα επιχειρησιακά προγράμματα των ΕΔΕΤ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Εκπόνηση συστάσεων για πολιτικές και αναπτυξιακές προτεραιότητες, συμπεριλαμβανομένων των

περιφερειακών ειδικοτήτων.

Κατάρτιση κατευθυντήριων γραμμών για τον σχεδιασμό αποτελεσματικότερων επιχειρησιακών

προγραμμάτων με επίκεντρο τις επενδύσεις εδαφικής ανάπτυξης.

Αξιολόγηση του οικοσυστήματος διακυβέρνησης των ΕΔΕΤ και παροχή συστάσεων για την
απλούστευση και την ενίσχυση της αποδοτικότητάς του.

Σύνταξη συστάσεων για τη βελτίωση των δεξιοτήτων σχεδιασμού έργων υποδομής.

Παροχή δραστηριοτήτων ανάπτυξης ικανοτήτων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο με

βασικούς ενδιαφερόμενους φορείς, διεθνείς εμπειρογνώμονες και εκπροσώπους άλλων κρατών μελών
της ΕΕ για τη δημιουργία πολιτικού διαλόγου και τη λήψη ανατροφοδότησης από ομοτίμους.

6.1 Βασικές Αρχές της Διοικητικής Δράσης

Οι θεμελιώδεις αρχές της Δημόσιας Διοίκησης

Η δημόσια διοίκηση βασίζεται σε μια σειρά από αρχές οι οποίες διέπουν και νομιμοποιούν την δράσης
της. Ειδικότερα οι αρχές αυτές είναι οι ακόλουθες:

Η αρχή της νομιμότητας, η οποία απορρέει από την αρχή του κράτους δικαίου και συνεπάγεται ότι η
διοίκηση λειτουργεί στο πλαίσιο των νόμων.

Η αρχή της υπεροχής και της προστασίας του δημόσιου συμφέροντος.

Η αρχή της δράσης της διοικήσεως, η οποία υλοποιείται ως νόμιμη και ως θεμιτή δράση, δηλαδή υπό
προϋποθέσεις και όταν εμφανίζεται ως αναγκαία για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.

Η αρχή της συνέχειας της λειτουργίας των υπηρεσιών της διοίκησης.

Η αρχή της ακροάσεως των διοικουμένων (άρθρο 20 § 2 Σ).

Η αρχή της χρηστής διοικήσεως, η οποία πρέπει να σέβεται την προστασία των δικαιωμάτων του
διοικουμένου και να λειτουργεί με επιείκεια.

Η αρχή της καλής πίστης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου.
Η αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή της επιλογής μέσων ανάλογων προς τον επιδιωκόμενο από τα
όργανα της δημόσιας διοίκησης σκοπό.

Η αρχή της αμεροληψίας των οργάνων της δημόσιας διοίκησης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

Η αρχή της ισότητας, και ειδικότερα της αναλογικής ισότητας.

Η αρχή της αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων.

Η αρχή του ελέγχου της δημόσιας διοίκησης, η οποία υλοποιείται μέσα από την άσκηση του
δικαιώματος αναφοράς στις διοικητικές αρχές και από το δικαίωμα προσφυγής στην δικαιοσύνη κατά
πράξεων των οργάνων της δημόσιας διοίκησης.

Ειδικότερα:

1.Η αρχή της νομιμότητας της δημόσιας διοίκησης

Με την αρχή της νομιμότητας εκφράζεται η σχέση μεταξύ νομοθετικής εξουσίας και δημόσιας
διοίκησης, σε ένα κράτος δικαίου. Η αρχή της νομιμότητας εκφράζει τις εξής δύο πτυχές: α) ότι η
δημόσια διοίκηση υπόκειται στο δίκαιο και οφείλει να σέβεται τις επιταγές και τις απαγορεύσεις του
και β) ότι η δημόσια διοίκηση μπορεί να περιορίσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες καθώς και την
ιδιοκτησία των πολιτών μόνο βάσει νόμου. Με την υπαγωγή της δημόσιας διοίκησης στους κανόνες
δικαίου που ψηφίζονται από το όργανο που διαθέτει τη νομοθετική αρμοδιότητα, το Κοινοβούλιο,
επιτυγχάνεται έμμεσα η υποταγή της διοίκησης στο εκλογικό σώμα, στο λαό με τη στενή έννοια, ως
φορέα της λαϊκής κυριαρχίας. Συνδέεται άρρηκτα με την αρχή του κράτους δικαίου (άρθρο 25 §1 Σ) και
κατά συνέπεια και με την αρχή της διάκρισης των λειτουργιών (άρθρο 26 Σ).

Η αρχή της νομιμότητας δεν είναι ένας ανεξαίρετος κανόνας, υποχωρεί σε μερικές περιπτώσεις,
όπως είναι η περίπτωση των κυβερνητικών πράξεων, στην περίπτωση των μέτρων εσωτερικής τάξης. Η
υποχώρηση της αρχής της νομιμότητας δικαιολογείται στις περιπτώσεις αυτές για να εξυπηρετηθούν
άλλοι σκοποί της δημόσιας διοίκησης, όπως η προστασία του δημοσίου συμφέροντος, η ταχεία και
αποτελεσματική δράση της δημόσιας διοίκησης.

Έτσι, οι κυβερνητικές πράξεις, που θα τις εξετάσουμε παρακάτω είναι πράξεις που ενώ έχουν όλα
τα στοιχεία της διοικητικής πράξης δεν υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο με αίτηση ακυρώσεως διότι
ρυθμίζουν θέματα σχετικά με τη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας. Η νομολογία του Συμβουλίου της
Επικρατείας έχει χαρακτηρίσει για παράδειγμα κυβερνητικές πράξεις σχετικές με τη ρύθμιση των
σχέσεων εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας (πχ. σύγκληση της Βουλής, αναστολή των εργασιών
και διάλυση της Βουλής), την κήρυξη επιστράτευσης και την απονομή χάρης.

Τα μέτρα εσωτερικής τάξης, σχετίζονται με την κυριαρχική σχέση που υφίσταται όχι μόνο μεταξύ
κράτους και διοικούμενου αλλά μεταξύ κράτους και ειδικών κατηγοριών ιδιωτών. Τέτοιες σχέσεις που
στο δημόσιο δίκαιο αποκαλούνται και ειδικές σχέσεις εξουσίασης αναπτύσσονται σε περίπτωση
ιδιωτών που εκτίουν ποινές φυλάκισης, εκπληρώνουν στρατιωτικές υποχρεώσεις, έχουν την ιδιότητα
του μαθητή ή του δημοσίου υπαλλήλου. Αυτές οι κατηγορίες είναι δυνατό να υφίστανται κάποιες
εξαιρέσεις από την αρχή της νομιμότητας, κυρίως περιορισμούς ως προς τα δικαιώματα τους. Ακόμη
όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, η αρχή της νομιμότητας έχει εφαρμογή αφού δεν επιτρέπεται η
επιβολή περιορισμών στα ατομικά τους δικαιώματα παρά μόνο βάσει νόμου.

2. Η αρχή της αναλογικότητας

Η αρχή αυτή ορίζει ότι μεταξύ του συγκεκριμένου διοικητικού μέτρου και του επιδιωκόμενου
σκοπού πρέπει να υπάρχει εύλογη σχέση. Η αρχή της αναλογικότητας υποδηλώνει το όριο των
περιορισμών που δυνάμει μπορεί να επιβάλει η δημόσια διοίκηση στην άσκηση και απόλαυση των
συνταγματικών δικαιωμάτων, πχ. τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα της
διαδήλωσης κοκ.

Η αρχή της αναλογικότητας απορρέει από την αρχή του κράτους δικαίου, διαμορφώθηκε μέσα
από την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, στην δεκαετία του ’80 και σήμερα, μετά την
αναθεώρηση του 2001 αναγνωρίζεται ρητά στο Σύνταγμα, στο άρθρο 25 § 1, δ΄. Η τήρηση της αρχής
της αναλογικότητας σε σχέση με τους περιορισμούς που επιβάλλονται στα δικαιώματα ελέγχεται
δικαστικά. Σύμφωνα με την αρχή αυτή οι περιορισμοί για να είναι ανεκτοί θα πρέπει: α) Να
ανταποκρίνονται στους δηλωμένους σκοπούς της νομοθετικής ή διοικητικής ρύθμισης, και πάντως σε
σκοπούς γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, β) Το μέτρο που επιλέγεται για την επίτευξη των σκοπών
που έχουν τεθεί να τελεί σε συνάφεια με αυτό δηλαδή να είναι κατάλληλο και πρόσφορο για την
εξυπηρέτησή του και γ) το περιοριστικό μέτρο το οποίο επιβάλλεται στην άσκηση ενός δικαιώματος αν
είναι αναγκαίο. Να μην μπορεί δηλαδή να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του περιορισμού που επιβάλλεται
στην άσκηση ενός δικαιώματος με άλλο ηπιότερο μέτρο. Η αρχή της αναλογικότητας επιβάλει με δυο
λόγια το αναγκαίο μέτρο στους περιορισμούς των συνταγματικών δικαιωμάτων, για να μην όπως πολύ
γλαφυρά έχει ειπωθεί, «πυροβολεί η αστυνομία τα σπουργίτια με κανόνια».

Συμπερασματικά με βάση την αρχή της αναλογικότητας απαραίτητες προϋποθέσεις για τη λήψη
ενός διοικητικού μέτρου είναι η καταλληλότητα, δηλαδή το λαμβανόμενο μέτρο είναι το κατάλληλο για
την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, η αναγκαιότητα δηλαδή να συνεπάγεται τα λιγότερα δυνατά
μειονεκτήματα για τον ιδιώτη και η αναλογικότητα, τα μειονεκτήματα δηλαδή να μην υπερσκελίζουν
τα πλεονεκτήματα. Η αρχή αυτή αναγνωρίζεται στη νομολογία, ιδίως των διοικητικών δικαστηρίων και
του Συμβουλίου της Επικρατείας. Έτσι για παράδειγμα το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχεται ότι
εφόσον οι δημόσιες ανάγκες μπορούν να εξυπηρετηθούν με ηπιότερο τρόπο, δεν επιτρέπεται ως
επαχθέστερο να επιβληθεί το μέτρο της στέρησης ατομικής ιδιοκτησίας με απαλλοτρίωση.

3. Η αρχή προστασίας του δημοσίου συμφέροντος

Το δημόσιο συμφέρον αποτελεί κεντρική και θεμελιακή αρχή για την οργάνωση και λειτουργία
της δημόσιας διοίκησης. Στην πράξη κατευθύνει τον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης της δημόσιας
διοίκησης και των δημοσίων υπηρεσιών. Ως δημόσιο συμφέρον αναφερόμαστε στο συμφέρον του
λαού.

Το δημόσιο συμφέρον είναι μια αόριστη νομική έννοια που συγκεκριμενοποιείται από το Σύνταγμα, το
νόμο και τη διοίκηση με την έκδοση κανονιστικών πράξεων κατόπιν νομοθετικής εξουσιοδότησης ή
ατομικών πράξεων και με την έννοια αυτή πρέπει η δημόσια διοίκηση κατά την επιλογή περισσότερων
εξίσου νομίμων λύσεων, όταν δηλαδή ασκεί τη διακριτική της ευχέρεια, να επιλέξει εκείνη, που κατά
την κρίση της εξυπηρετεί καλύτερα το δημόσιο συμφέρον.

4. Η αρχή της ισότητας

Η αρχή της ισότητας καθιερώνεται στο άρθρο 4 § 1 Σ το οποίο ορίζει ότι, «Οι Έλληνες είναι ίσοι
ενώπιον του νόμου». Η ισότητα αυτή ωστόσο γίνεται κατανοητή τόσο ως ισότητα εντός του νόμου και
ως ισότητα έναντι του νόμου. Η ισότητα εντός του νόμου δεσμεύει τον νομοθέτη, ο οποίος κατά την
θέσπιση νομοθετικών ρυθμίσεων πρέπει να θεσπίζει κανόνες οι οποίοι δεν παραβιάζουν την αρχή της
ισότητας, ενώ η ισότητα έναντι του νόμου δεσμεύει την διοίκηση και τα δικαστήρια τα οποία
υποχρεούνται να εφαρμόζουν τον νόμο προστατεύοντας την ισότητα ανάμεσα στους πολίτες. Κατά το
άρθρο 4 § 1 Σ, η ισότητα δεν γίνεται κατανοητή, ως τυπική και αριθμητική, όπως η ισότητα της ψήφου
η οποία απορρέει από την αντιπροσωπευτική αρχή (άρθρο 51 § 2 Σ) αλλά ως ουσιαστική ή αναλογική.
Έτσι ενώ η τυπική ή αριθμητική ισότητα επιβάλει την όμοια ρύθμιση ανόμοιων καταστάσεων (όλοι
απολαμβάνουν το δικαίωμα μιας ψήφου, ασχέτως των κοινωνικών ή κοινωνικών τους διαφορών), η
αναλογική ή ουσιαστική ισότητα επιβάλει την όμοια μεταχείριση των όμοιων και την διαφοροποιημένη
μεταχείριση των ανόμοιων περιπτώσεων. Έτσι είναι για παράδειγμα ανεκτή συνταγματικά και σε
κάποιες περιπτώσεις επιβεβλημένη, η προνομιακή μεταχείριση ειδικών ευπαθών κοινωνικά ομάδων,
όπως για παράδειγμα οι πολύτεκνοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή ηλικιωμένοι (άρθρο 21 § 2 Σ), ή
ομάδων που απολαμβάνουν λόγω των ιδιαιτεροτήτων τους ειδικής προστασίας, όπως για παράδειγμα
τα παιδιά, οι ανύπαντρες μητέρες.

Ως αναλογική η ισότητα μπορεί να λειτουργήσει και επεκτατικά ή αλλιώς δημιουργικά. Πρόκειται για
την δικαστική μέσα από δικαστικές αποφάσεις επέκταση της ισότητας σε περιπτώσεις οι οποίες
εμφανίζουν μεν όμοια χαρακτηριστικά, έχουν όμως διαρρυθμιστεί με τρόπο αδικαιολόγητα ανόμοια
από τον νομοθέτη. Έτσι, είναι για παράδειγμα δυνατή η επέκταση μιας παροχής η οποία έχει
παρασχεθεί σε μια ομάδα ατόμων, και σε άλλες που εμφανίζουν όμοια ή παρόμοια χαρακτηριστικά.

Φορείς του δικαιώματος, με βάση το Σύνταγμα το οποίο αναφέρεται ρητά στην λέξη «Έλληνες», είναι
οι Έλληνες φυσικά και νομικά πρόσωπα. Θα πρέπει ωστόσο να θεωρήσουμε ότι στην αρχή αυτή
εμπίπτουν και οι υπήκοοι των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αρχή της ισότητας όταν εφαρμόζεται από τη Δημόσιας Διοίκηση επιβάλει την ίση μεταχείριση
όμοιων περιπτώσεων, καθώς και τη διάφορη μεταχείριση διάφορων περιπτώσεων. Έτσι για
παράδειγμα η δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να κρίνει με διαφορετικά κριτήρια δύο αιτήσεις
διαφορετικών ενδιαφερομένων που υποβλήθηκαν ταυτόχρονα και θεμελιώνονται στα ίδια πραγματικά
περιστατικά.

Ένα βασικό όριο της εφαρμογής της αρχής της ισότητας είναι ότι «η ισότητα δεν ισχύει στην
παρανομία». Αυτό σημαίνει ότι η διοίκηση δεν εφάρμοσε το νόμο ή παρανόμησε σε μια περίπτωση, η
αρχή της ισότητας δεν δημιουργεί υποχρέωση της δημόσιας διοίκησης να μην εφαρμόσει το νόμο ή να
παρανομήσει πάλι σε μια άλλη, όμοια περίπτωση.
 Η αρχή της ισότητας, όπως όμως και η αρχή της αναλογικότητας έχουν ιδιαίτερα μεγάλη σημασία
κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης δηλαδή όταν η διοίκηση καλείται να επιλέξει
μεταξύ περισσοτέρων εξίσου νόμιμων λύσεων. Σκοπός της εφαρμογής των αρχών αυτών κατά την
άσκηση της εξουσίας της διοίκησης είναι η προστασία του ιδιώτη, τα συμφέροντα του οποίου μπορεί
να προσβληθούν από τη δράση της δημόσιας διοίκησης.

5. Η αρχή της αμεροληψίας της δημόσιας διοίκησης

Η αρχή της αμεροληψίας επιβάλει στη δημόσια διοίκηση κατά την ενάσκηση της εξουσίας της να
είναι ανεξάρτητη από επιρροές άσχετες με το δημόσιο συμφέρον, να λειτουργεί χωρίς εμπάθεια και
προκατάληψη έναντι του διοικούμενου. Η αρχή της αμεροληψίας εμφανίζεται σε αρκετά
χαρακτηριστικά παραδείγματα της δράσης της δημόσιας διοίκησης. Έτσι, α) υφίστανται τα λεγόμενα
ασυμβίβαστα, απαγορεύσεις δηλαδή άσκησης επαγγελματικών δραστηριοτήτων στον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας (άρθρο 30 Σ), στους Υπουργούς (άρθρο 81 Σ), β) υφίστανται τα κωλύματα διενέργειας
πράξεων ή συμμετοχής στα συλλογικά όργανα της δημόσιας διοίκησης. Έτσι για παράδειγμα το
υπαλληλικό δίκαιο απαγορεύει σε υπαλλήλους συγγενείς μέχρι τον τρίτο βαθμό να μετέχουν στην ίδια
συνεδρίαση συλλογικού οργάνου και τέλος γ) υπάρχει ως θεμελιακός κανόνας ο κανόνας της πολιτικής
ουδετερότητας των δημοσίων υπαλλήλων, ο οποίος κατοχυρώνεται συνταγματικά στο άρθρο 29 Σ,
απαγορεύοντας στον δημόσιο υπάλληλο κατά την άσκηση των καθηκόντων του να λειτουργεί με βάση
της πολιτικές και κομματικές του επιλογές.

6. Οι αρχές της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης

Η αρχή της χρηστής διοίκησης υποχρεώνει τα διοικητικά όργανα να ασκούν τις αρμοδιότητές τους
με βάση το περί δικαίου αίσθημα τους, με αναλογικότητα και επιείκεια και στο πλαίσιο της αρχής της
νομιμότητας της δημόσιας διοίκησης. Σύμφωνα με την αρχή αυτή η δημόσια διοίκηση οφείλει να
διευκολύνει τους διοικούμενους να προστατεύουν τα συμφέροντά τους και να απολαμβάνουν τα
δικαιώματά τους.

Η αρχή της καλής πίστης και η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου (άρθρο
5 § 1 Σ), επιβάλλουν στη δημόσια διοίκηση να μην εκμεταλλεύεται το διοικούμενο ή ακόμη
περισσότερο να δημιουργεί καταστάσεις πλάνης, απάτης ή απειλής του. Η αρχή της δικαιολογημένης
εμπιστοσύνης επιβάλει στη δημόσια διοίκηση να μην επικαλείται δικές της παραλείψεις, για τις οποίες
ο διοικούμενος δεν φέρει καμία ευθύνη ή να αγνοεί μια ευνοϊκή για τον διοικούμενο πραγματική
κατάσταση που έχει δημιουργηθεί επί μακρό χρονικό διάστημα και να αρνείται το δικαίωμα του να
συνάγει της ωφέλιμες έννομες συνέπειες της, τα οφέλη δηλαδή που αυτή συνεπάγεται. Η αρχή αυτή
συνδέεται με τη διαδικασία ανάκλησης των διοικητικών πράξεων, ενώ στην ουσία παρεμποδίζει την
αντιφατική δράση της δημόσιας διοίκησης.

Χριστίνα Ακρίβοπούλου

Δ. Ν. Δικηγόρος

*
6.2 Υποχρεώσεις και Δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων [Κώδικας Κατάστασης Δημοσίων
Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν. 3528/2007 όπως ισχύει) ΜΕΡΟΣ Β’
(ΚΕΦ. Α’, Β’, Γ’, Δ’) και ΜΕΡΟΣ Γ’ (ΚΕΦ. Α’, Β’, Γ’)]

Ν.3528/2007

6.3 Ηθική και δεοντολογία στον δημόσιο τομέα: Κώδικας Ηθικής και Επαγγελματικής Συμπεριφοράς
Υπαλλήλων του Δημοσίου Τομέα

Κώδικας ηθικής και επαγγελματικής δεοντολογίας συμπεριφοράς υπαλλήλων

6.4 Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999 όπως ισχύει, άρθρα 4-7, 13-21)

Άρθρο 4

Διεκπεραίωση υποθέσεων από τη Διοίκηση

1. α. Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημόσιου

δικαίου, όταν υποβάλλονται αιτήσεις, οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των
ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματά τους μέσα σε προθεσμία πενήντα (50) ημερών,
εφόσον από ειδικές διατάξεις δεν προβλέπονται μικρότερες προθεσμίες. Η προθεσμία αρχίζει από την
κατάθεση της αίτησης στην αρμόδια υπηρεσία και την υποβολή ή συγκέντρωση του συνόλου των
απαιτούμενων δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή στοιχείων. Αν η αίτηση υποβληθεί σε αναρμόδια
υπηρεσία, η υπηρεσία αυτή οφείλει, μέσα σε τρεις (3) ημέρες, να τη διαβιβάσει στην αρμόδια και να
γνωστοποιήσει τούτο στον ενδιαφερόμενο. Στην περίπτωση αυτή η προθεσμία αρχίζει από τότε που
περιήλθε η αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία. Για υποθέσεις αρμοδιότητας περισσότερων υπηρεσιών, η
προθεσμία του πρώτου εδαφίου παρατείνεται κατά δέκα (10), ακόμη, ημέρες.

β. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και του κατά
περίπτωση αρμόδιου Υπουργού μπορεί να ορίζεται, κατά περίπτωση, διαφορετική προθεσμία για τη
διεκπεραίωση υποθέσεων, εφόσον το επιβάλλουν ειδικοί λόγοι, που αναφέρονται ρητώς σ` αυτήν.

Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με την παρ.1 του άρθρου 11 του Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ Α 44) και με το άρθρο
6 παρ.1 Ν.3242/2004,ΦΕΚ Α 102/24.5.2004.

2. Εάν κάποια υπόθεση δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί λόγω αντικειμενικής αδυναμίας, ειδικά
αιτιολογημένης, η αρμόδια υπηρεσία οφείλει, εντός πέντε (5) τουλάχιστον ημερών πριν από την
εκπνοή τους, να γνωστοποιήσει εγγράφως στον αιτούντα:

α) τους λόγους της καθυστέρησης,

β) τον υπάλληλο που έχει αναλάβει την υπόθεση και τον αριθμό τηλεφώνου του, για την παροχή
πληροφοριών και

γ) κάθε άλλη χρήσιμη πληροφορία.

Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με την παρ.1 του άρθρου 11 του Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ Α 44) και με το άρθρο
6 παρ.1 Ν.3242/2004,ΦΕΚ Α 102/24.5.2004.

3.Οι υπηρεσίες απαλλάσσονται από τις κατά την παράγραφο 1 υποχρεώσεις αν το αίτημα είναι
εμφανώς παράλoγo, αόριστο, ακατάληπτο ή επαναλαμβάνεται κατά τρόπο καταχρηστικό.

Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με την παρ.3 του άρθρου 11 του Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ Α 44)

4. Οι διοικητικές αρχές οφείλουν, ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου, να χορηγούν αμέσως
πιστοποιητικά και βεβαιώσεις. Αν η άμεση χορήγηση τούτων δεν είναι δυνατή, αυτά αποστέλλονται
ταχυδρομικώς, μέσα σε προθεσμία δέκα (10) ημερών, στη διεύθυνση που έχει δηλωθεί. Η υποχρέωση
αυτή δεν υφίσταται αν ο ενδιαφερόμενος, με την αίτησή του, δηλώσει ότι δεν επιθυμεί την
ταχυδρομική αποστολή και ότι θα παραλάβει τα έγγραφα αυτά αυτοπροσώπως ή με εξουσιοδοτημένον
εκπρόσωπό του.

5. Η υπηρεσία στην οποία υποβάλλεται η αίτηση χορηγεί στον ενδιαφερόμενο απόδειξη παραλαβής
όπου περιλαμβάνονται ο οικείος αριθμός πρωτοκόλλου, η προθεσμία εντός της οποίας υφίσταται
υποχρέωση προς διεκπεραίωση της υπόθεσης, καθώς και η επισήμανση ότι, σε περίπτωση υπέρβασης
των χρονικών ορίων που καθορίζονται στις παραγράφους 1 και 2 του παρόντος άρθρου, παρέχεται
δυνατότητα αποζημίωσης κατά τις ρυθμίσεις των παραγράφων 7 και 8 του άρθρου 5 του Ν. 1943/1991
(ΦΕΚ 50 Α`), όπως ισχύει.

Σημ.: όπως προστέθηκε με το άρθρο 6 παρ.2 Ν.3242/2004, ΦΕΚ Α 102/24.5.2004.

6. Οι προθεσμίες των παραγράφων 1 και 2 του παρόντος άρθρου δεν ισχύουν για αναγνώριση
απαιτήσεων κατά του Δημοσίου, εφόσον υφίσταται σχετική εκκρεμής δίκη, καθώς και για τις
περιπτώσεις όπου απαιτείται εμφάνιση του ενδιαφερομένου ενώπιον συλλογικού οργάνου, και η μη
προσέλευσή του οφείλεται σε υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς λόγους.

Σημ.: όπως προστέθηκε με το άρθρο 6 παρ.2 Ν.3242/2004, ΦΕΚ Α 102/24.5.2004.

Άρθρο 5

Πρόσβαση σε έγγραφα

1. Κάθε ενδιαφερόμενος έχει το δικαίωμα, ύστερα από γραπτή αίτησή του, να λαμβάνει γνώση των
διοικητικών εγγράφων. Ως διοικητικά έγγραφα νοούνται όσα συντάσσονται από τις δημόσιες
υπηρεσίες, όπως εκθέσεις, μελέτες, πρακτικά, στατιστικά στοιχεία, εγκύκλιες οδηγίες, απαντήσεις της
Διοίκησης, γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις.

2.Όποιος έχει ειδικό έννομο συμφέρον δικαιούται, ύστερα από γραπτή αίτησή του, να λαμβάνει γνώση
των ιδιωτικών εγγράφων που φυλάσσονται στις δημόσιες υπηρεσίες και είναι σχετικά με υπόθεσή του
η οποία εκκρεμεί σε αυτές ή έχει διεκπεραιωθεί από αυτές.

3. Το κατά τις προηγούμενες παραγράφους δικαίωμα δεν υφίσταται στις περιπτώσεις που το έγγραφο
αφορά την ιδιωτική ή οικογενειακή ζωή τρίτου, ή αν παραβλάπτεται απόρρητο το οποίο προβλέπεται
από ειδικές διατάξεις. Η αρμόδια διοικητική αρχή μπορεί να αρνηθεί την ικανοποίηση του δικαιώματος
τούτου αν το έγγραφο αναφέρεται στις συζητήσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, ή αν η ικανοποίηση
του δικαιώματος αυτού είναι δυνατόν να δυσχεράνει ουσιωδώς την έρευνα δικαστικών,
διοικητικών,αστυνομικών ή στρατιωτικών αρχών σχετικώς με την τέλεση εγκλήματος ή διοικητικής
παράβασης.

Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με την παρ.2 άρθρ,8 Ν.2880/2001,ΦΕΚ Α 9/30.1.2001.

4. Το δικαίωμα των παρ. 1 και 2 ασκείται : α) με μελέτη του εγγράφου στο κατάστημα της υπηρεσίας, ή
β) με χορήγηση αντιγράφου, εκτός αν η αναπαραγωγή τούτου μπορεί να βλάψει το πρωτότυπο. Η
σχετική δαπάνη αναπαραγωγής βαρύνει τον αιτούντα, εκτός αν ο νόμος ορίζει διαφορετικά. Αν
πρόκειται για πληροφορίες ιατρικού χαρακτήρα, αυτές γνωστοποιούνται στον αιτούντα με τη βοήθεια
γιατρού, ο οποίος ορίζεται για το σκοπό αυτόν.

5. Η άσκηση του κατά τις παρ. 1 και 2 δικαιώματος γίνεται με την επιφύλαξη της ύπαρξης τυχόν
δικαιωμάτων πνευματικής ή βιομηχανικής ιδιοκτησίας.

6. Η χρονική προθεσμία για τη χορήγηση εγγράφων κατά τις παραγράφους 1 και 2 ή την αιτιολογημένη
απόρριψη της σχετικής αίτησης του πολίτη είναι είκοσι (20) ημέρες.

Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με την παρ.2 του άρθρου 11 του Ν. 3230/2004 (ΦΕΚ Α 44)

Άρθρο 6

Προηγούμενη ακρόαση του ενδιαφερομένου

1. Οι διοικητικές αρχές, πριν από κάθε ενέργεια ή μέτρο σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων
συγκεκριμένου προσώπου, οφείλουν να καλούν τον ενδιαφερόμενο να εκφράσει τις απόψεις του,
εγγράφως ή προφορικώς, ως προς τα σχετικά ζητήματα.

2. Η κλήση προς ακρόαση είναι έγγραφη, αναφέρει τον τόπο, την ημέρα και την ώρα της ακρόασης,
προσδιορίζει δε το αντικείμενο του μέτρου ή της ενέργειας. Η κλήση κοινοποιείται στον ενδιαφερόμενο
τουλάχιστον πέντε (5) πλήρεις ημέρες πριν από την ημέρα της ακρόασης. Ο ενδιαφερόμενος έχει το
δικαίωμα να λάβει γνώση των σχετικών αποδεικτικών στοιχείων και να προβεί σε ανταπόδειξη. Η
τήρηση της προαναφερόμενης διαδικασίας, καθώς και η λήψη υπόψη των απόψεων του
ενδιαφερομένου, πρέπει να προκύπτουν από την Αιτιολογία της διοικητικής πράξης. Το υιοθετούμενο
μέτρο πρέπει να λαμβάνεται μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την ακρόαση του ενδιαφερομένου.

3. Αν η άμεση λήψη του δυσμενούς μέτρου είναι αναγκαία για την αποτροπή κινδύνου ή λόγω
επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος, είναι, κατ` εξαίρεση, δυνατή η, χωρίς προηγούμενη κλήση του
ενδιαφερομένου, ρύθμιση. Αν η κατάσταση που ρυθμίστηκε είναι δυνατόν να μεταβληθεί, η διοικητική
αρχή, μέσα σε χρονικό διάστημα δεκαπέντε (15) ημερών, καλεί τον ενδιαφερόμενο να εκφράσει τις
απόψεις του σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, οπότε και προβαίνει σε τυχόν νέα ρύθμιση.
Αν η πιο πάνω προθεσμία παρέλθει άπρακτη, το μέτρο παύει αυτοδικαίως, και χωρίς άλλη ενέργεια, να
ισχύει.
4. Οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 εφαρμόζονται και όταν οι σχετικές με τη δυσμενή διοικητική πράξη
διατάξεις προβλέπουν δυνατότητα άσκησης διοικητικής προσφυγής.

Άρθρο 7

Αμεροληψία των διοικητικών οργάνων

1. Τα διοικητικά όργανα, μονομελή ή συλλογικά, πρέπει να παρέχουν εγγυήσεις αμερόληπτης κρίσης

κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.

2. Τα μονομελή όργανα, καθώς και τα μέλη των συλλογικών οργάνων, οφείλουν να απέχουν από κάθε
ενέργεια ή διαδικασία που συνιστά συμμετοχή σε λήψη απόφασης ή διατύπωση γνώμης ή πρότασης
εφόσον:

α) η ικανοποίηση προσωπικού συμφέροντός τους συνδέεται με την έκβαση της υπόθεσης, ή

β) είναι σύζυγοι ή συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, κατ΄ ευθεία μεν γραμμή απεριορίστως, εκ
πλαγίου δε έως και τέταρτου βαθμού, με κάποιον από τους ενδιαφερομένους, ή

γ) έχουν ιδιαίτερο δεσμό ή ιδιάζουσα σχέση ή εχθρότητα με τους ενδιαφερομένους.

3. Το όργανο ή το μέλος του συλλογικού οργάνου, εφόσον κρίνει ότι συντρέχει στο πρόσωπό του λόγος
που επιβάλλει την αποχή του, οφείλει να το δηλώσει αμέσως στην προϊστάμενη αρχή ή στον
προεδρεύοντα του συλλογικού οργάνου, αντιστοίχως, και να απέχει από οποιαδήποτε ενέργεια. Στις
περιπτώσεις αυτές, η προϊσταμένη αρχή, ή το συλλογικό όργανο, αποφαίνεται το ταχύτερο δυνατόν.

4. Αίτηση εξαίρεσης μονομελούς οργάνου, ή μέλους συλλογικού οργάνου, μπορούν να υποβάλουν οι

ενδιαφερόμενοι σε όλα τα στάδια της διαδικασίας. Η αίτηση υποβάλλεται στην προϊστάμενη αρχή, ή
στον προεδρεύοντα του συλλογικού οργάνου, ή στο αποφασίζον όργανο, κατά περίπτωση. Κατά τα
λοιπά, εφαρμόζονται και στην περίπτωση αυτή τα οριζόμενα στην τελευταία περίοδο της
προηγούμενης παραγράφου.

5. Η εξαίρεση μπορεί να διατάσσεται και αυτεπαγγέλτως από την προϊστάμενη αρχή ή το συλλογικό
όργανο.

6. Τα οριζόμενα στις προηγούμενες παραγράφους δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση που δηλώνεται

αποχή, ή ζητείται η εξαίρεση, τόσων μελών συλλογικού οργάνου ώστε τα απομένοντα να μη
σχηματίζουν την κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 14 απαρτία.

Άρθρο 19

Κοινοποίηση

1. Η ατομική διοικητική πράξη κοινοποιείται στο πρόσωπο το οποίο αφορά.

2. Με την επιφύλαξη των τυχόν οριζομένων σε ειδικές διατάξεις, η κοινοποίηση γίνεται με κάθε
πρόσφορον τρόπο.
Άρθρο 20

Γνώμη – Πρόταση

1. Όπου ο νόμος, για την έκδοση διοικητικής πράξης, προβλέπει προηγούμενη γνώμη (απλή ή
σύμφωνη) ή πρόταση άλλου οργάνου, η μεν γνώμη διατυπώνεται ύστερα από ερώτημα του οργάνου
που έχει την αποφασιστική αρμοδιότητα, η δε πρόταση υποβάλλεται με πρωτοβουλία του
προτείνοντος οργάνου. Η γνώμη ή πρόταση, πρέπει να είναι έγγραφη, αιτιολογημένη και επίκαιρη κατά
το περιεχόμενό της.

2. Το όργανο που έχει την αποφασιστική αρμοδιότητα δεν μπορεί να εκδώσει πράξη με περιεχόμενο
διαφορετικό από αυτό της σύμφωνης γνώμης ή της πρότασης. Η μη αποδοχή της θετικής σύμφωνης
γνώμης ή της πρότασης, καθώς και η απόκλιση από την απλή γνώμη, πρέπει να αιτιολογούνται ειδικώς.

3. Το αρμόδιο για την έκδοση διοικητικής πράξης όργανο μπορεί να ζητήσει τη γνώμη άλλου οργάνου
οικειοθελώς. Στην περίπτωση αυτή, εφαρμόζονται όσα ισχύουν για την απλή γνώμη.

4. Αν η απλή γνώμη δεν υποβληθεί μέσα στην προθεσμία που έχει τυχόν ταχθεί προς τούτο από το
νόμο από το αποφασίζον όργανο ή, σε κάθε περίπτωση, μέσα σε εύλογο χρόνο, η διοικητική πράξη
μπορεί να εκδοθεί και χωρίς αυτήν.

Άρθρο 21

Ανάκληση

1. Αρμόδιο για την ανάκληση ατομικής διοικητικής πράξης όργανο είναι εκείνο που την εξέδωσε ή που
είναι αρμόδιο για την έκδοσή της.

2. Για την ανάκληση δεν είναι απαραίτητο να τηρείται η διαδικασία που προβλέπεται για την έκδοση
της πράξης, εκτός αν ανακαλείται πράξη νόμιμη ή πράξη παράνομη ύστερα από εκτίμηση πραγματικών
περιστατικών.

7. Ψηφιακή διακυβέρνηση (ν. 4727/2020 όπως ισχύει)

Ν.4727/2020

7.1 Ορισμοί ανοικτών δεδομένων – Γενικές αρχές

Άρθρο 60 – Ορισμοί ανοικτών δεδομένων (άρθρο 2 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1024)

Για τους σκοπούς του παρόντος Κεφαλαίου ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

1) «Φορείς του Δημόσιου Τομέα»: οι κρατικές αρχές, κεντρικές και περιφερειακές, οι ανεξάρτητες
διοικητικές αρχές, οι Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθμού, τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου
δικαίου, οι οργανισμοί δημόσιου δικαίου κατά την έννοια της περ. 2 αυτού του άρθρου και οι ενώσεις
που σχηματίζονται από μία ή περισσότερες από τις ανωτέρω αρχές ή από έναν ή περισσότερους από
τους οργανισμούς δημόσιου δικαίου του παρόντος.
2) «Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου»: κάθε οργανισμός που έχει όλα τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

(α) έχει συσταθεί με συγκεκριμένο σκοπό την κάλυψη αναγκών γενικού συμφέροντος, χωρίς
βιομηχανικό ή εμπορικό χαρακτήρα,

(β) έχει νομική προσωπικότητα, και

(γ) είτε χρηματοδοτείται για τη δραστηριότητά του κατά κύριο λόγο από τον κρατικό προϋπολογισμό,
τους Ο.Τ.Α. ή άλλους Οργανισμούς Δημόσιου Δικαίου, είτε η διαχείρισή του υπόκειται στην εποπτεία
των ανωτέρω αρχών ή οργανισμών, είτε διοικείται, διευθύνεται ή εποπτεύεται από όργανο, του οποίου
περισσότερα από τα μισά μέλη διορίζονται από το Δημόσιο, τους Ο.Τ.Α. ή άλλους Οργανισμούς
Δημόσιου Δικαίου.

3) «δημόσια επιχείρηση»: κάθε επιχείρηση, η οποία δραστηριοποιείται στους τομείς που ορίζονται
στην περ. β’ της παρ. 3 του άρθρου 59 και στην οποία οι φορείς του δημόσιου τομέα μπορούν να
ασκούν άμεσα ή έμμεσα αποφασιστική επιρροή είτε λόγω κυριότητας είτε λόγω χρηματοοικονομικής
τους συμμετοχής σε αυτή είτε δυνάμει των κανόνων που την διέπουν. Η ύπαρξη αποφασιστικής
επιρροής των φορέων του δημόσιου τομέα τεκμαίρεται σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες
περιπτώσεις, στις οποίες οι φορείς αυτοί, άμεσα ή έμμεσα:

(α) κατέχουν την πλειοψηφία του εγγεγραμμένου κεφαλαίου της επιχείρησης,

(β) ελέγχουν την πλειοψηφία των ψήφων που συνδέονται με τις μετοχές που εκδίδει η επιχείρηση,

(γ) μπορούν να διορίζουν περισσότερα από τα μισά μέλη του οργάνου διοίκησης, διεύθυνσης ή
εποπτείας της επιχείρησης.

4) «τυποποιημένη άδεια»: ένα σύνολο προκαθορισμένων προϋποθέσεων περαιτέρω χρήσης σε

ψηφιακή μορφή, κατά προτίμηση συμβατών με τις τυποποιημένες άδειες που διατίθενται δημόσια στο
διαδίκτυο.

5) «έγγραφο»: κάθε έγγραφο ή τμήμα εγγράφου, πληροφορία ή δεδομένο, που εκδίδεται ή έχει
ανατεθεί προς διαχείριση στους φορείς του παρόντος κεφαλαίου στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους
ή, εφόσον πρόκειται για δημόσια επιχείρηση κατά την έννοια της περ. 3, στο πλαίσιο της υποχρέωσης
παροχής υπηρεσιών γενικού συμφέροντος, και ιδίως μελέτες, πρακτικά, στατιστικά στοιχεία, εγκύκλιες
οδηγίες, απαντήσεις των διοικητικών αρχών, γνωμοδοτήσεις, αποφάσεις, αναφορές, ανεξάρτητα από
το μέσο αποτύπωσης που χρησιμοποιείται (π.χ. αποτύπωση σε χαρτί, αποθήκευση σε ηλεκτρονική
μορφή ή ηχητική, οπτική ή οπτικοακουστική εγγραφή). Ως «έγγραφα», για την εφαρμογή αυτού του
νόμου, λογίζονται και τα ιδιωτικά έγγραφα, που βρίσκονται σε αρχεία (φακέλους) φορέων του
δημόσιου τομέα και χρησιμοποιήθηκαν ή λήφθηκαν υπόψη κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.

6) «ανωνυμοποίηση»: η διαδικασία μετατροπής εγγράφων σε ανώνυμα έγραφα που δεν σχετίζονται

προς ταυτοποιημένο ή ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο ή η διαδικασία, με την οποία τα δεδομένα
προσωπικού χαρακτήρα γίνονται ανώνυμα, κατά τρόπο ώστε να είναι αδύνατος ο εντοπισμός της
ταυτότητας του προσώπου στο οποίο αναφέρονται.
7) «δυναμικά δεδομένα»: έγγραφα σε ψηφιακή μορφή, τα οποία υπόκεινται σε συχνές ή σε
πραγματικό χρόνο επικαιροποιήσεις, ιδίως λόγω της μεταβλητότητας ή της ταχείας απαξίωσής τους. Τα
δεδομένα που παράγονται από αισθητήρες θεωρούνται, κατά κανόνα, δυναμικά δεδομένα.

8) «ερευνητικά δεδομένα»: έγγραφα σε ψηφιακή μορφή, εξαιρουμένων των επιστημονικών

δημοσιεύσεων, τα οποία συλλέγονται ή παράγονται κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων επιστημονικής
έρευνας και χρησιμοποιούνται ως τεκμήρια στο πλαίσιο της ερευνητικής διαδικασίας ή είναι κοινώς
αποδεκτά στην ερευνητική κοινότητα ως αναγκαία για την επικύρωση των ερευνητικών ευρημάτων και
αποτελεσμάτων.

9) «σύνολα δεδομένων υψηλής αξίας»: έγγραφα, η περαιτέρω χρήση των οποίων συνδέεται με
σημαντικά οφέλη για την κοινωνία, το περιβάλλον και την οικονομία, κυρίως λόγω της καταλληλότητάς
τους για τη δημιουργία υπηρεσιών και εφαρμογών προστιθέμενης αξίας καθώς και νέων, ποιοτικών και
αξιοπρεπών θέσεων εργασίας, αλλά και λόγω του πλήθους των δυνητικών αποδεκτών των υπηρεσιών
και των εφαρμογών προστιθέμενης αξίας που βασίζονται στα εν λόγω σύνολα δεδομένων.

10) «περαιτέρω χρήση»: η χρήση από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή άλλες ενώσεις προσώπων χωρίς
νομική προσωπικότητα: (α) εγγράφων που βρίσκονται στην κατοχή φορέων του δημόσιου τομέα, για
εμπορικούς ή μη εμπορικούς σκοπούς, εκτός του αρχικού σκοπού, στο πλαίσιο της δημόσιας
αποστολής, για τον οποίο εκδόθηκαν τα έγγραφα, (β) εγγράφων που βρίσκονται στην κατοχή δημόσιων
επιχειρήσεων κατά την έννοια της περ. 3 του παρόντος άρθρου, για εμπορικούς ή μη εμπορικούς
σκοπούς, εκτός του αρχικού σκοπού παροχής υπηρεσιών γενικού συμφέροντος για τον οποίο
εκδόθηκαν τα έγγραφα.

Η ανταλλαγή εγγράφων: (α) μεταξύ φορέων του δημόσιου τομέα κατά την άσκηση της δημόσιας
αποστολής τους, (β) μεταξύ δημόσιων επιχειρήσεων κατά την εκπλήρωση της υποχρέωσης παροχής
υπηρεσιών γενικού συμφέροντος και (γ) μεταξύ φορέων του δημόσιου τομέα και δημόσιων
επιχειρήσεων, δεν συνιστά περαιτέρω χρήση.

11) «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα»: κάθε πληροφορία που αφορά ταυτοποιημένο ή

ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο («υποκείμενο των δεδομένων»). Το ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο
είναι εκείνο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί, άμεσα ή έμμεσα, ιδίως μέσω αναφοράς
σε αναγνωριστικό στοιχείο ταυτότητας, όπως όνομα, αριθμό ταυτότητας, δεδομένα θέσης,
επιγραμμικό αναγνωριστικό ταυτότητας ή σε έναν ή περισσότερους παράγοντες που προσιδιάζουν στη
σωματική, φυσιολογική, γενετική, ψυχολογική, οικονομική, πολιτιστική ή κοινωνική ταυτότητα του
φυσικού προσώπου.

12) «έγγραφο σε μηχαναγνώσιμο μορφότυπο»: το ψηφιακό έγγραφο υπό μορφή αρχείου

διαρθρωμένου κατά τρόπο, ώστε οι εφαρμογές λογισμικού να μπορούν εύκολα να εντοπίζουν, να
αναγνωρίζουν και να εξάγουν συγκεκριμένα δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων μεμονωμένων
δηλώσεων γεγονότων, και της εσωτερικής τους δομής.

13) «ανοικτός μορφότυπος»: μορφότυπος, ο οποίος δεν εξαρτάται από πλατφόρμα και διατίθεται στο
κοινό χωρίς οποιονδήποτε περιορισμό που να παρεμποδίζει την περαιτέρω χρήση των εγγράφων.
14) «ανοικτό επίσημο πρότυπο»: πρότυπο, που έχει καθοριστεί σε γραπτή μορφή και το οποίο
περιγράφει λεπτομερώς τις προδιαγραφές για τις απαιτήσεις σχετικά με τον τρόπο διασφάλισης της
διαλειτουργικότητας του λογισμικού.

15) «εύλογη απόδοση της επένδυσης»: ποσοστό της συνολικής χρέωσης, επιπλέον εκείνου που
απαιτείται για την ανάκτηση των επιλέξιμων δαπανών, που δεν υπερβαίνει τις πέντε (5) ποσοστιαίες
μονάδες πάνω από το σταθερό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

16) «τρίτος»: κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που δεν είναι φορέας του δημόσιου τομέα ή δημόσια
επιχείρηση που κατέχει δεδομένα.

17) «Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα»: τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του άρθρου 1 του ν.
4485/2017 (Α’ 114).

18) «δημόσιοι ερευνητικοί οργανισμοί και τεχνολογικοί ή ερευνητικοί φορείς»: οι δημόσιοι ερευνητικοί
οργανισμοί και οι τεχνολογικοί ή ερευνητικοί φορείς που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου
3 του ν. 4310/2014 (Α’ 258).

9) «οργανισμοί χρηματοδότησης της έρευνας»: οι φορείς δημοσίου τομέα ή άλλα νομικά πρόσωπα που
χρηματοδοτούν την έρευνα που διεξάγεται από τους αναφερόμενους στις περ. 17 και 18 φορείς.

7.2 Ψηφιακή διαφάνεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄

ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΥΓΕΙΑ

Άρθρο 75

Αντικείμενο ψηφιακής διαφάνειας

Αντικείμενο του παρόντος Κεφαλαίου είναι η ρύθμιση της υποχρέωσης ανάρτησης των νόμων, των
προεδρικών διαταγμάτων, και των πράξεων που εκδίδουν τα αναφερόμενα στο άρθρο 76 πρόσωπα και
όργανα στο Διαδίκτυο, καθώς και η δημιουργία των προϋποθέσεων και διαδικασιών για τη διασφάλιση
ευρύτατης δημοσιότητας αυτών.

Άρθρο 76

Πεδίο εφαρμογής ψηφιακής διαφάνειας

1. Οι ρυθμίσεις του παρόντος Κεφαλαίου εφαρμόζονται σε νόμους, προεδρικά διατάγματα, αποφάσεις
και πράξεις που εκδίδουν ο Πρωθυπουργός, το Υπουργικό Συμβούλιο και τα συλλογικά κυβερνητικά
όργανα, οι  Υπουργοί, Αναπληρωτές Υπουργοί, Υφυπουργοί, Υπηρεσιακοί, Γενικοί και Ειδικοί
Γραμματείς, Συντονιστές Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και Εκτελεστικοί Γραμματείς Περιφερειών, τα
όργανα διοίκησης νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), οι ανεξάρτητες διοικητικές αρχές,
το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, τα όργανα διοίκησης φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα στις
περιπτώσεις που αναφέρονται στο παρόν Κεφάλαιο, καθώς και τα όργανα των φορέων των
Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού. Οι ρυθμίσεις του παρόντος
Κεφαλαίου εφαρμόζονται επίσης και σε πράξεις ή αποφάσεις που εκδίδουν όργανα, στα οποία τα
αναφερόμενα στην παρούσα όργανα έχουν χορηγήσει εξουσιοδότηση προς υπογραφή ή έχουν
μεταβιβάσει αρμοδιότητα, καθώς και οποιοδήποτε όργανο έχει από τον νόμο την αρμοδιότητα
έκδοσης πράξεων που υπάγονται στις ρυθμίσεις του νόμου αυτού.

2. Για τους σκοπούς του παρόντος Κεφαλαίου (α) ως φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα νοούνται:
(αα) τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς,
σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις από κρατικούς πόρους κατά πενήντα τοις εκατό (50%) τουλάχιστον
του ετήσιου προϋπολογισμού τους, (αβ) οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί που προβλέπονται
στο άρθρο 1 του ν. 3429/2005 (Α΄ 314), (β) ως φορείς των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου
και δεύτερου βαθμού νοούνται τα αιρετά όργανα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και
δεύτερου βαθμού και τα νομικά πρόσωπα και οι επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α.

3. Στο διαδίκτυο αναρτώνται: (α) νόμοι που εκδίδονται και δημοσιεύονται κατά το Σύνταγμα,
(β) πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος, (γ) τα προεδρικά
διατάγματα, (δ) λοιπές πράξεις κανονιστικού χαρακτήρα με εξαίρεση τις κανονιστικές πράξεις που
αφορούν την οργάνωση, διάρθρωση, σύνθεση, διάταξη, τον εφοδιασμό και εξοπλισμό των Ενόπλων
Δυνάμεων της Χώρας, καθώς και κάθε άλλη πράξη, η δημοσιοποίηση της οποίας προκαλεί βλάβη στην
εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας, (ε) ερμηνευτικές εγκύκλιοι, (στ) οι προϋπολογισμοί,
απολογισμοί, ισολογισμοί των φορέων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος
Κεφαλαίου καθώς και οι πράξεις της ανάληψης υποχρέωσης δαπάνης, της απόφασης έγκρισης
δαπάνης και της οριστικοποίησης της πληρωμής που περιέχει το ακριβές ποσό που θα πληρωθεί για
κάθε επιμέρους δαπάνη τους, (ζ) πράξεις διορισμού μονομελών οργάνων και συγκρότησης συλλογικών
οργάνων διοίκησης των φορέων του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ., των φορέων του ευρύτερου δημόσιου
τομέα και των φορέων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού, καθώς
και οι τροποποιήσεις αυτών, (η) πράξεις διορισμού, αποδοχής παραίτησης, αντικατάστασης ή παύσης
Υπηρεσιακών, Γενικών και Ειδικών Γραμματέων Υπουργείων, Συντονιστών Αποκεντρωμένων
Διοικήσεων και Εκτελεστικών Γραμματέων Περιφερειών, μελών συλλογικών οργάνων διοίκησης
φορέων του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ., των φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και φορέων των
οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού, (θ) πράξεις συγκρότησης
αμειβόμενων ή μη επιτροπών, ομάδων εργασίας, ομάδων έργου και συναφών οργάνων γνωμοδοτικής
ή άλλης αρμοδιότητας, ανεξαρτήτως αν τα μέλη τους αμείβονται ή όχι, (ι) πράξεις καθορισμού των
αμοιβών και αποζημιώσεων των μελών μονομελών και συλλογικών οργάνων διοίκησης, μελών
επιτροπών, ομάδων εργασίας, ομάδων έργου και συναφών οργάνων γνωμοδοτικής ή άλλης
αρμοδιότητας, (ια) προκηρύξεις πλήρωσης θέσεων με διαγωνισμό ή με επιλογή, στις οποίες
περιλαμβάνονται και οι προκηρύξεις για επιλογή και πλήρωση θέσεων διευθυντικών στελεχών των
Ν.Π.Δ.Δ., φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, και των επιχειρήσεων και φορέων των οργανισμών
τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού, καθώς και οι προκηρύξεις εξετάσεων
υποψηφίων δικηγόρων, συμβολαιογράφων και άμισθων υποθηκοφυλάκων, (ιβ) προκηρύξεις
πλήρωσης θέσεων διδακτικού ερευνητικού προσωπικού (ΔΕΠ) της ανώτατης εκπαίδευσης, (ιγ) πίνακες
επιτυχόντων, διοριστέων και επιλαχόντων των προκηρύξεων επιλογής προσωπικού, στις περιπτώσεις
κατά τις οποίες η δημοσίευσή τους προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία, (ιδ) περιλήψεις πράξεων
διορισμού, μετάταξης, διαθεσιμότητας, αποδοχής παραίτησης, λύσης της υπαλληλικής σχέσης ή
υποβιβασμού υπαλλήλων, μόνιμων και μετακλητών, και διευθυντικών στελεχών του Δημοσίου, των
Ν.Π.Δ.Δ., φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, φορέων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης
πρώτου και δευτέρου βαθμού, καθώς και αντιστοίχων πράξεων που αφορούν δημόσιους λειτουργούς,
των οποίων η δημοσίευση απαιτείται κατά την κείμενη νομοθεσία, και περιλήψεις πράξεων διορισμού
και συμβάσεων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ή συμβάσεων έργου στο Δημόσιο, τα Ν.Π.Δ.Δ.,
τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα και φορέων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης
πρώτου και δευτέρου βαθμού, (ιε) το σύνολο των συμβάσεων και των πράξεων που αναφέρονται σε
αναπτυξιακούς νόμους, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι πράξεις υπαγωγής επενδύσεων σε
διατάξεις αναπτυξιακών νόμων και οι αποφάσεις έναρξης παραγωγικής λειτουργίας επενδύσεων, (ιστ)
περιλήψεις διακηρύξεων, αποφάσεις και πράξεις κατακύρωσης και ανάθεσης δημόσιων συμβάσεων
έργων, προμηθειών, υπηρεσιών και μελετών του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ., φορέων του ευρύτερου
δημόσιου τομέα και φορέων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού,
(ιζ) πράξεις αποδοχής δωρεών στο Ελληνικό Δημόσιο, στα Ν.Π.Δ.Δ., σε φορείς του ευρύτερου δημόσιου
τομέα ή σε φορείς των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού, καθώς και
συμβάσεις πολιτιστικών χορηγιών του ν. 3525/2007 (Α΄ 16), (ιη) πράξεις δωρεών, επιχορηγήσεων,
παραχώρησης χρήσης περιουσιακών στοιχείων από το Δημόσιο, τα Ν.Π.Δ.Δ., τους φορείς των Ο.Τ.Α. ή
φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα σε φυσικά πρόσωπα, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και
νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, (ιθ) οι πράξεις: ιθα) παραχώρησης δημόσιων και δημοτικών
κτημάτων, καθορισμού χρήσης γης παραχωρούμενου δημόσιου κτήματος, αλλαγής χρήσης γης
κοινόχρηστου κτήματος, ιθβ) καθορισμού εθνικών δρυμών, δασών και δασικών εκτάσεων, ιθγ)
χαρακτηρισμού εκτάσεων ως αναδασωτέων, ιθδ) καθορισμού αιγιαλού, παραλίας, λιμνών, ποταμών,
ρεμάτων και χειμάρρων, ιθε) καθορισμού βιομηχανικών ζωνών, ιθστ) καθορισμού λατομικών ζωνών,
ιθζ) σύνταξης και έγκρισης μελετών χωρικού (χωροταξικού και πολεοδομικού) σχεδιασμού, όλων των
επιπέδων, ιθη) καθορισμού και τροποποίησης όρων δόμησης, ιθθ) χορήγησης, αναστολής χορήγησης,
τροποποίησης οικοδομικών αδειών, ιθι) χωροθέτησης δραστηριοτήτων, ιθια) καθορισμού
αρχαιολογικών χώρων, ιθιβ) χαρακτηρισμών κτιρίων ως διατηρητέων και αποχαρακτηρισμών αυτών.
Αναρτώνται επίσης οι πράξεις ανάκλησης και ακύρωσης των παραπάνω πράξεων,
(ιη) οι γνωμοδοτήσεις και τα πρακτικά γνωμοδοτήσεων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, (ιθ)
οι πράξεις και γνωμοδοτήσεις των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, η δημοσίευση των οποίων
προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία, (κ) ατομικές διοικητικές πράξεις, η δημοσίευση των οποίων
προβλέπεται από ειδική διάταξη νόμου.
7.3 Ηλεκτρονικά έγγραφα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

Άρθρο 12

Πεδίο εφαρμογής διατάξεων ηλεκτρονικών εγγράφων

1. Οι διατάξεις του παρόντος καθορίζουν τις διαδικασίες έκδοσης, διακίνησης, πρωτοκόλλησης και
αρχειοθέτησης, καθώς και το κύρος και την αποδεικτική ισχύ των ηλεκτρονικών εγγράφων και των
εκτυπώσεών τους.

2. Τα ηλεκτρονικά έγγραφα, δημόσια ή ιδιωτικά, εκδίδονται, διακινούνται και γίνονται αποδεκτά

σύμφωνα με τα άρθρα 13 έως 18, με την επιφύλαξη των διατάξεων για την Ενιαία Ψηφιακή Πύλη της
Δημόσιας Διοίκησης.

Άρθρο 13

Έκδοση Ηλεκτρονικών Δημοσίων Εγγράφων

1. Όλες οι διαδικασίες για τη διαχείριση δημοσίων εγγράφων από τους φορείς του δημόσιου τομέα,
όπως η σύνταξη, η προώθηση για υπογραφή, η θέση υπογραφής, η έκδοση, η χρέωση προς ενέργεια
εισερχομένων εγγράφων, η εσωτερική και η εξωτερική διακίνηση, η πρωτοκόλληση, καθώς και η
αρχειοθέτησή τους πραγματοποιούνται αποκλειστικά μέσω ΤΠΕ.

2. Τα ηλεκτρονικά δημόσια έγγραφα παράγονται είτε πλήρως αυτοματοποιημένα μέσω ειδικού

πληροφοριακού συστήματος που συνθέτει κατάλληλα στοιχεία δεδομένων, είτε μέσω ηλεκτρονικής
εφαρμογής γραφείου, είτε μέσω ψηφιοποίησης έντυπου εγγράφου. Τα ηλεκτρονικά δημόσια έγγραφα
εκδίδονται σε μία από τις ακόλουθες μορφές: α) ως πρωτότυπα ηλεκτρονικά έγγραφα της παρ. 3, β) ως
ηλεκτρονικά ακριβή αντίγραφα της παρ. 4, γ) ως ψηφιοποιημένα ηλεκτρονικά αντίγραφα της παρ. 5.

3. Τα πρωτότυπα ηλεκτρονικά δημόσια έγγραφα φέρουν: α) εγκεκριμένη ηλεκτρονική χρονοσφραγίδα

και β) είτε την εγκεκριμένη ηλεκτρονική σφραγίδα του φορέα είτε την εγκεκριμένη ηλεκτρονική
υπογραφή του αρμόδιου οργάνου.
4. Τα ηλεκτρονικά ακριβή αντίγραφα φέρουν υποχρεωτικά: α) εγκεκριμένη ηλεκτρονική
χρονοσφραγίδα, β) είτε την εγκεκριμένη ηλεκτρονική σφραγίδα του φορέα είτε την εγκεκριμένη
ηλεκτρονική υπογραφή του αρμόδιου για την έκδοση του αντιγράφου οργάνου, γ) την ένδειξη
«ακριβές αντίγραφο» και δ) τα στοιχεία του οργάνου που υπέγραψε το έγγραφο ως τελικώς
υπογράφων.

5. Τα ψηφιοποιημένα ηλεκτρονικά αντίγραφα εκδίδονται από τους φορείς του δημόσιου τομέα μέσω
ψηφιοποίησης ή αναπαραγωγής με χρήση ΤΠΕ έντυπων δημόσιων ή ιδιωτικών εγγράφων που
κατέχουν στο πλαίσιο της άσκησης των αρμοδιοτήτων τους. Τα ψηφιοποιημένα ηλεκτρονικά
αντίγραφα φέρουν: α) εγκεκριμένη ηλεκτρονική χρονοσφραγίδα β) είτε την εγκεκριμένη ηλεκτρονική
σφραγίδα του φορέα είτε την εγκεκριμένη ηλεκτρονική υπογραφή του οργάνου που κάνει την
ψηφιοποίηση ή αναπαραγωγή με χρήση ΤΠΕ σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο και γ) βεβαίωση
ταύτισής τους με το έντυπο έγγραφο. Σε περίπτωση καταστροφής έντυπων εγγράφων μετά από την
έκδοση των αντίστοιχων ψηφιοποιημένων ηλεκτρονικών αντιγράφων, στο πρωτόκολλο καταστροφής
μνημονεύονται τα ειδικότερα στοιχεία που αναφέρονται στην παραγωγή και αρχειοθέτηση του
ψηφιοποιημένου ηλεκτρονικού αντιγράφου.

6. Με την επιφύλαξη των διατάξεων για την Ενιαία Ψηφιακή Πύλη της Δημόσιας Διοίκησης,
πιστοποιητικά και βεβαιώσεις κάθε είδους μπορούν να εκδίδονται με χρήση είτε προηγμένης ή
εγκεκριμένης ηλεκτρονικής υπογραφής είτε προηγμένης ή εγκεκριμένης ηλεκτρονικής σφραγίδας.

Όπως καταργήθηκε με το Άρθρο 115 ΝΟΜΟΣ 4961/2022 με ισχύ την 27/7/2022

Δες την εξέλιξη της παραγράφου

Άρθρο 14

Κύρος και αποδεικτική ισχύς των ηλεκτρονικών δημοσίων εγγράφων

1. Τα πρωτότυπα ηλεκτρονικά δημόσια έγγραφα της παρ. 3 και τα πιστοποιητικά και οι βεβαιώσεις της
παρ. 6 του άρθρου 13 έχουν την ίδια νομική και αποδεικτική ισχύ με τα δημόσια έγγραφα που φέρουν
ιδιόχειρη υπογραφή και σφραγίδα και γίνονται υποχρεωτικά αποδεκτά από τους φορείς του δημόσιου
τομέα, από τα δικαστήρια όλων των βαθμών και τις εισαγγελίες όλης της χώρας από φυσικά ή νομικά
πρόσωπα ή νομικές οντότητες, κατά την ηλεκτρονική διακίνησή τους.

2. Τα ηλεκτρονικά ακριβή αντίγραφα της παρ. 4 του άρθρου 13 έχουν ισχύ ακριβούς αντιγράφου και
γίνονται υποχρεωτικά αποδεκτά από τους φορείς του δημόσιου τομέα, από τα δικαστήρια όλων των
βαθμών και τις εισαγγελίες όλης της χώρας από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, κατά
την ηλεκτρονική διακίνησή τους.

3. Τα ψηφιοποιημένα ηλεκτρονικά αντίγραφα της παρ. 5 του άρθρου 13 έχουν ισχύ ακριβούς
αντιγράφου και γίνονται υποχρεωτικά αποδεκτά από τους φορείς του δημόσιου τομέα, από τα
δικαστήρια όλων των βαθμών και τις εισαγγελίες όλης της χώρας από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή
νομικές οντότητες, κατά την ηλεκτρονική διακίνησή τους.

4. Εκτύπωση πρωτότυπου ηλεκτρονικού δημοσίου εγγράφου ή ηλεκτρονικού ακριβούς αντιγράφου ή

ψηφιοποιημένου ηλεκτρονικού αντιγράφου γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή με ισχύ ακριβούς
αντιγράφου από τους φορείς του δημόσιου τομέα, από τα δικαστήρια όλων των βαθμών και τις
εισαγγελίες όλης της χώρας, καθώς και από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, εφόσον
είναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν η ακρίβεια και η ισχύς της εκτύπωσης με χρήση ΤΠΕ, ιδίως στην
περίπτωση που το πρωτότυπο ηλεκτρονικό δημόσιο έγγραφο ή το ηλεκτρονικό ακριβές αντίγραφο ή το
ψηφιοποιημένο ηλεκτρονικό αντίγραφο φέρει μοναδικό αναγνωριστικό αριθμό επαλήθευσης και
εφόσον παρέχεται η δυνατότητα επαλήθευσης μέσω πληροφοριακού συστήματος του Δημοσίου. Σε
περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν η ακρίβεια και η ισχύς της κατά το προηγούμενο
εδάφιο, απαιτείται η επικύρωση της εκτύπωσης από οποιαδήποτε διοικητική αρχή ή Κέντρο
Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) ή δικηγόρο.

Άρθρο 15

Ηλεκτρονικά ιδιωτικά έγγραφα

1. Ηλεκτρονικά ιδιωτικά έγγραφα που εκδίδονται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες
με χρήση εγκεκριμένης ηλεκτρονικής υπογραφής ή εγκεκριμένης ηλεκτρονικής σφραγίδας, γίνονται
υποχρεωτικά αποδεκτά από τους φορείς του δημόσιου τομέα, από τα δικαστήρια όλων των βαθμών
και τις εισαγγελίες όλης της χώρας και από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες κατά την
ηλεκτρονική διακίνησή τους.

2. Εκτύπωση των ηλεκτρονικών εγγράφων της παρ. 1 γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή από τους φορείς
του δημόσιου τομέα, από τα δικαστήρια όλων των βαθμών και τις εισαγγελίες όλης της χώρας και από
φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, εφόσον φέρει επικύρωση από οποιαδήποτε διοικητική
αρχή ή ΚΕΠ ή δικηγόρο, η οποία γίνεται μέσω της διαπίστωσης της ταύτισης του περιεχομένου του
εκτυπωμένου εγγράφου με το ηλεκτρονικό ιδιωτικό έγγραφο.
Άρθρο 16

Δικονομικές ρυθμίσεις για τα ηλεκτρονικά έγγραφα

1. Ηλεκτρονικό έγγραφο που φέρει απλή ή προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή ή προηγμένη

ηλεκτρονική σφραγίδα του εκδότη του αποτελεί μηχανική απεικόνιση, κατά την έννοια του άρθρου 444
του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Στην περίπτωση του άρθρου 160 του Αστικού Κώδικα και του
Άρθρου 443 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας απαιτείται εγκεκριμένη ηλεκτρονική υπογραφή ή
εγκεκριμένη ηλεκτρονική σφραγίδα.

2. Ηλεκτρονικά έγγραφα με απλή ή προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή εκτιμώνται ελεύθερα ως νόμιμα

αποδεικτικά μέσα κατά τις ισχύουσες δικονομικές διατάξεις.

7.4 Παροχή ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών – Ενιαία ψηφιακή πύλη της δημόσιας διοίκησης

7.4.1. Προκλήσεις

Οι πολίτες πλέον απαιτούν από την ψηφιακή Δημόσια Διοίκηση να είναι τόσο έξυπνη όσο και το κινητό
τους και οι υπηρεσίες που προσφέρει να είναι προσβάσιμες και διαθέσιμες. Παρ’ όλα αυτά, η σημερινή
πραγματικότητα υποδεικνύει ότι η ψηφιακή πολιτική, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση και η εξυπηρέτηση
του πολίτη και των επιχειρήσεων στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο βρίσκονται, κατακερματισμένες,
σε διαφορετικές διοικητικές δομές της Δημόσιας Διοίκησης. Παράλληλα, η γραφειοκρατία της ανωτέρω
προκαλεί επιβαρύνσεις διοικητικής φύσης και επιπλέον κόστη στις επιχειρήσεις[1]. Αν και έχουν
σημειωθεί αρκετά βήματα ως προς την απλούστευση και ψηφιοποίηση των διαδικασιών του
Δημοσίου, παραμένουν σημαντικότατα περιθώρια βελτίωσης. Άλλωστε, η πρόσφατη εμπειρία
διαχείρισης των αναγκών που δημιουργήθηκαν από την πανδημία του COVID-19, αφενός επιτάχυνε τη
διαδικασία του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους, αφετέρου έδειξε πως η επιλογή αυτή είναι
μονόδρομος και πρέπει να συνεχιστεί εντατικά.

Με τη σύσταση του νέου Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, συγκεντρώνονται για πρώτη φορά
μεγάλο μέρος από τις κρίσιμες δομές πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών που σχετίζονται με την
παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών προς τους πολίτες και τον ευρύτερο ψηφιακό μετασχηματισμό της
χώρας. Πρωταρχικός σκοπός του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης είναι η ψηφιοποίηση των
υπηρεσιών προς πολίτες και επιχειρήσεις και η πρόσβασή τους από ένα ενιαίο σημείο μέσω ενιαίας
ταυτοποίησης.
7.4.2. Κατευθύνσεις και Στόχοι

Ψηφιακή εξυπηρέτηση πολιτών και επιχειρήσεων μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης gov.gr

Οι χρήστες των ψηφιακών, δημόσιων υπηρεσιών δεν χρειάζεται να βρουν το δρόμο τους μέσα από
έναν λαβύρινθο κρατικών ιστότοπων. Η Ενιαία Ψηφιακή Πύλη gov.gr αποτελεί το νέο πρόσωπο της
Δημόσιας Διοίκησης στις σχέσεις με τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, μέσω του οποίου οι
συναλλασσόμενοι θα έχουν πρόσβαση στο σύνολο της πληροφορίας και των ψηφιακών υπηρεσιών
που χρειάζονται. Η πύλη gov.gr, στην πλήρη υλοποίησή της, θα συγκεντρώνει όλα όσα πρέπει να
γνωρίζουν οι συναλλασσόμενοι με το Δημόσιο, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, ξένοι επενδυτές,
επισκέπτες της χώρας, αλλά και οι απλοί πολίτες. Ταυτόχρονα, θα αποτελεί το κεντρικό σημείο εισόδου
και αναφοράς των πολιτών και λοιπών ενδιαφερόμενων για πληροφορίες ή υπηρεσίες της Δημόσιας
Διοίκησης.

Οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες και τα συστήματα που τις παρέχουν θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν

υπό την εποπτεία και ευθύνη του εκάστοτε φορέα-παρόχου, με το gov.gr να λειτουργεί ως το κοινό
«front desk» των δημόσιων ηλεκτρονικών υπηρεσιών.

Στην Ενιαία Ψηφιακή Πύλη ακολουθείται πολιτο-κεντρική προσέγγιση και η δομή των υπηρεσιών
παρουσιάζεται, ως βασική ταξινομία, βάσει γεγονότων ζωής. Βασική στόχευση αποτελεί η εύρεση κάθε
υπηρεσίας που αναζητά ο πολίτης μέσα σε 3 clicks. Ως εναλλακτική, παρέχεται επίσης δευτερεύουσα
ταξινομία των υπηρεσιών βάσει της οργανωτικής δομής των φορέων που τις παρέχουν, προκειμένου
να διευκολυνθούν οι περισσότερο εξοικειωμένοι πολίτες και επιχειρήσεις που ήδη γνωρίζουν τον
εκάστοτε πάροχο.

Στη σημερινή πραγματικότητα, όλες οι παρεχόμενες υπηρεσίες παρέχονται από διακριτές σελίδες των
φορέων. Ως αποτέλεσμα, το σύνολο των υπηρεσιών είναι κατακερματισμένο. Ενώ πολλές υπηρεσίες
παρέχονται με αρτιότητα, είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό ή/ και δύσκολα αναζητήσιμες. Οι
παρεχόμενες υπηρεσίες ακολουθούν διαφορετική φιλοσοφία, εμφάνιση και λειτουργικότητα (εμπειρία
χρήστη) και επ’ ουδενί δεν διασφαλίζουν την ομοιομορφία που απαιτείται στις σχέσεις του πολίτη ή
της επιχείρησης με τη Δημόσια Διοίκηση. Επίσης, ισχύουν διαφορετικές μέθοδοι αυθεντικοποίησης και
απαιτείται συχνά επανάληψη της πληροφορίας.

Κατά συνέπεια, η υλοποίηση της πύλης gov.gr έχει ως αποτέλεσμα να διευκολύνει τον πολίτη και το
συναλλασσόμενο κοινό γενικά να έρθει σε επαφή με όλες τις παρεχόμενες από το Δημόσιο
ηλεκτρονικές υπηρεσίες με ομοιογένεια και ασφάλεια. Η πραγματικά καινοτόμα λύση σχετικά με την
πύλη gov.gr δεν αποτελεί μόνο το γεγονός ότι ένας ιστότοπος συγκεντρώνει όλες τις διαθέσιμες
υπηρεσίες για τον πολίτη και την επιχείρηση, αλλά η διαδικασία εμπλουτισμού και ενημέρωσης αυτών
μέσω ενός ανοικτού παραθύρου επικοινωνίας με όλους τους ενδιαφερόμενους. Πιο συγκεκριμένα, η
πύλη gov.gr δεν είναι απλά μια πλατφόρμα ενός υπουργείου, είναι απόρροια των προσπαθειών για
εκσυγχρονισμό όλης της εικόνας της Δημόσιας Διοίκησης προς το κοινό, καθώς αποτελεί μια
πλατφόρμα που εμπλουτίζεται και επικαιροποιείται μέσω ενός συνεργατικού μοντέλου μεταξύ του
συνόλου των φορέων της Δημόσιας Διοίκησης. Με τη χρήση αυτής της πλατφόρμας, κάθε
ενδιαφερόμενος μπορεί να υποβάλλει σχόλια και παρατηρήσεις σχετικά με τις παρεχόμενες υπηρεσίες
αλλά και το σχεδιασμό νέων[2] (π.χ. έκτακτες συνθήκες πανδημίας, έκτακτα βοηθήματα,
φοροελαφρύνσεις).

Η υλοποίηση και η εξέλιξη της πύλης gov.gr αρθρώνεται στις ακόλουθες φάσεις:

Κατά την πρώτη έκδοση κυκλοφορίας, το πρώτο εξάμηνο του 2020, ο πολίτης μέσω της πύλης gov.gr
απόκτησε πρόσβαση στις υφιστάμενες ψηφιακές υπηρεσίες με τον τρόπο που ήδη γνώριζε. Ωστόσο
κάθε νέα υπηρεσία που ενσωματώνεται στο gov.gr, λειτουργεί με τον τρόπο που δημιουργεί η πύλη
gov.gr επεκτείνοντας την αισθητική της ταυτότητα και στις τελικές υπηρεσίες.

Κατά τη δεύτερη φάση υλοποίησης, όλες ανεξαιρέτως οι υπηρεσίες του gov.gr θα διαθέτουν ενιαία
αισθητική ταυτότητα εξασφαλίζοντας την εμπειρία αλληλεπίδρασης με ενιαίο σύστημα εξυπηρέτησης
για όλες τις ψηφιακές υπηρεσίες.

Μακροπρόθεσμα, προβλέπεται ότι οι επιμέρους υπηρεσίες θα ανακατασκευαστούν ώστε αφενός μεν

να βελτιστοποιηθεί η εμπειρία χρήστη με χρήση και κινητού τηλεφώνου, αφετέρου δε να
ενσωματωθούν πλήρως λειτουργικά στο gov.gr.

Η Α’ φάση υλοποίησης του gov.gr περιελάμβανε την πρώτη έκδοση της πύλης που ανακατευθύνει τον
πολίτη/ επιχείρηση σε ήδη υλοποιημένες ηλεκτρονικές υπηρεσίες οι οποίες παρέχονται από άλλα
συστήματα. Η παρουσίαση των διαθέσιμων υπηρεσιών και η ανακατεύθυνση γίνονται σε τρία επίπεδα:

Κατηγορία (π.χ. οικογένεια, σπουδές, διαχείριση περιουσίας και φορολογία, κ.λπ.)

Γεγονός ζωής (π.χ. γέννηση,απώλεια, κ.λπ.)

Υπηρεσία/ συναλλαγή (π.χ. δήλωση φορολογίας Ε1-Ε3, κ.λπ.)

Κάθε υπηρεσία στην πρώτη φάση διατηρεί το δικό της σύστημα αυθεντικοποίησης ενόσω παρέχεται η
ανακατεύθυνση των πολιτών/ επιχειρήσεων στην εκάστοτε ιστοσελίδα του φορέα-παρόχου.
Περιλαμβάνονται η αυθεντικοποίηση μέσω των διαπιστευτηρίων του taxisnet με την προσθήκη 2-
factor-authentication (One- time password – OTP) από τη ΓΓΠΣΔΔ και η νέα αυθεντικοποίηση μέσω της
αξιοποίησης κωδικών web banking των συστημικών τραπεζών.

Στη σελίδα εξόδου (επίπεδο 3) παρουσιάζονται επιλεκτικά πληροφορίες για την υπηρεσία που έχει
επιλέξει ο πολίτης ή η επιχείρηση και των βημάτων που καλείται να ολοκληρώσει ο πολίτης ή η
επιχείρηση πριν ή μετά την εν λόγω υπηρεσία, διατίθεται συνοπτικός οδηγός εξυπηρέτησης, ενώ
συμπληρωματικά αναφέρονται σχετικές διατάξεις, κ.λπ. Επίσης αναγράφεται αντίστοιχα η ημερομηνία
τελευταίας τροποποίησης για μεγαλύτερη διασφάλιση της επικαιροποίησης και εγκυρότητας των
παρεχόμενων πληροφοριών.

Σε κάθε σελίδα παρέχεται η δυνατότητα παροχής ανατροφοδότησης (σχολίου, αξιολόγησης ή

αναφοράς προβλήματος) από τους πολίτες/ επιχειρήσεις, όπως και δυνατότητα διαμοιρασμού της (π.χ.
αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου).

Είναι επίσης διαθέσιμη λειτουργία αναζήτησης για γρήγορη εύρεση αποτελεσμάτων (με αυτόματη
συμπλήρωση κατά την πληκτρολόγηση) και εφαρμογή φίλτρων για τα αποτελέσματα. Επίσης, η
ιστοσελίδα δημιουργήθηκε σύμφωνα με τις βασικές αρχές σχεδιασμού σχετικά με την πρόσβαση από
ΑμεΑ (WCAG 2.1).

Σημαντική είναι επίσης η καταγραφή στατιστικών στοιχείων για τη συνεχή αξιολόγηση χρήσης της
Πύλης και τη βελτίωσή της. Σταδιακά ο πολίτης επίσης θα μπορεί να βλέπει σχετικά στατιστικά χρήσης
(πίνακες, διαγράμματα, infographics).

Επιπροσθέτως, παρέχεται ένα dashboard με όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες μέσα από το gov.gr για
ενημέρωση της διαθεσιμότητάς τους σε πραγματικό χρόνο (διαθέσιμη ή εκτός λειτουργίας),
προκειμένου να υπάρχει τόσο εποπτική εικόνα όσο και άμεση ενημέρωση των πολιτών για
προβλήματα που ενδεχομένως (θα) αντιμετωπίζουν, ενισχύοντας τη διαφάνεια.
Σταδιακά, θα ενσωματώνονται διάφορες υπηρεσίες, είτε από τις ήδη υφιστάμενες είτε αυτές που
υλοποιούνται παράλληλα στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων δράσεων του Υπουργείου Ψηφιακής
Διακυβέρνησης (Quick Wins – QWs).

Στο πλαίσιο του gov.gr, και με στόχο το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την παράδοση στοχευμένων
ψηφιακών παρεμβάσεων σε μικρό χρονικό διάστημα και με υψηλή προστιθέμενη αξία για τον πολιτο-
κεντρικό/ δεδομενο-κεντρικό ψηφιακό μετασχηματισμό της Δημόσιας Διοίκησης, δίνεται
προτεραιότητα στην υλοποίηση ενός συνόλου βραχυπρόθεσμων έργων μέσα από ευέλικτα και
αποδοτικά μοντέλα υλοποίησης.

Παράλληλα, η επίτευξη του ψηφιακού μετασχηματισμού της Δημόσιας Διοίκησης απαιτεί σειρά
μεσοπρόθεσμων πρωτοβουλιών και έργων σε σχέση με την ψηφιοποίηση δημόσιων υπηρεσιών που
αφορούν σε συγκεκριμένους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής και αναλύονται στο δεύτερο μέρος της
ΒΨΜ: «Ο Ψηφιακός Μετασχηματισμός των τομέων της Ελληνικής Οικονομίας».

Σημαντικό εγχείρημα για το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης αποτελεί και η εφαρμογή ψηφιακής
θυρίδας μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης που θα αφορούν πολίτες-χρήστες αλλά και φορείς του
Δημοσίου. Στις θυρίδες των χρηστών τηρούνται τα έγγραφα που εκδίδουν τα φυσικά πρόσωπα μέσα
από την Ενιαία Ψηφιακή Πύλη, καθώς και τα δημόσια έγγραφα που εκδίδονται από τους φορείς του
δημόσιου τομέα κατόπιν αίτησης των φυσικών προσώπων, με απώτερο στόχο την τελική κατάργηση
των εντύπων και την αξιοποίηση της πραγματικής πληροφορίας μέσω διαλειτουργικότητας. Οι φορείς
του δημόσιου τομέα μπορούν να αποστέλλουν δημόσια έγγραφα στη θυρίδα του χρήστη μετά από
αίτησή του. Τα έγγραφα αποθηκεύονται προσωρινά στις θυρίδες των χρηστών για χρονικό διάστημα
τριάντα (30) ημερών και μετά από επιλογή των χρηστών μπορούν να παραμένουν αποθηκευμένα στις
θυρίδες τους για χρονικό διάστημα έως πέντε (5) ετών. Κάθε φορέας που επιθυμεί την δημιουργία
θυρίδας στην Ενιαία Ψηφιακή Πύλη υποβάλλει αίτημα στην Υπηρεσία Συντονισμού Ενιαίας Ψηφιακής
Πύλης. Στις θυρίδες των φορέων τηρούνται τα έγγραφα που απευθύνονται σε αυτούς και
αποστέλλονται μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης.

Επίσης, καθιερώνεται ο προσωπικός αριθμός (ΠΑ) ως αριθμός υποχρεωτικής επαλήθευσης της

ταυτότητας των φυσικών προσώπων στις συναλλαγές τους με τους φορείς του δημόσιου τομέα. Ο ΠΑ
αποτελείται από δώδεκα (12) αλφαριθμητικά στοιχεία, εκ των οποίων τουλάχιστον τα εννέα (9) είναι
αριθμητικά, και χορηγείται υποχρεωτικά σε κάθε φυσικό πρόσωπο που δικαιούται Αριθμό
Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) ή Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ), σύμφωνα με την
εθνική νομοθεσία. Ο ΠΑ δεν μεταβάλλεται, και απενεργοποιείται με τον θάνατο ή την κήρυξη σε
αφάνεια του φυσικού προσώπου. Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας
Διοίκησης (ΓΓΠΣΔΔ) είναι αποκλειστικά αρμόδια για την ταυτοποίηση των φυσικών προσώπων μεταξύ
των μητρώων του Δημόσιου τομέα για την αντιστοίχιση των Π.Α. με τους αναγνωριστικούς αριθμούς
των μητρώων (ειδικούς τομεακούς αριθμούς) των φορέων του δημόσιου τομέα, ιδίως Α.Φ.Μ. και την
επαλήθευση της ταυτότητας των φυσικών προσώπων και την επίτευξη διαλειτουργικότητας των
πληροφοριακών συστημάτων των αρμόδιων φορέων μέσω του Κέντρου Διαλειτουργικότητας, υπό τους
όρους προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα άρθρα 11
και 84 του ν. 4727/ 2020(Α’ 184)τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων (EE L 119) και τον
ν. 4624/ 2019 (Α’137). Η ΓΓΠΣΔΔ για τους σκοπούς της ταυτοποίησης των φυσικών προσώπων είναι ο
υπεύθυνος φορέας επεξεργασίας και τηρεί το Μητρώο Προσωπικού Αριθμού.

Άλλη μια σημαντική παρέμβαση που υλοποιήθηκε από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης
αποτελεί η ψηφιοποίηση και απλούστευση της δήλωσης γέννησης, κατά την οποία η διαδικασία
ολοκληρώνεται στο μαιευτήριο, χωρίς να απαιτούνται ενέργειες από την πλευρά των γονέων, οι οποίοι
στο τέλος ενημερώνονται αυτόματα αναφορικά με την εξέλιξή της, την απόδοση ΑΜΚΑ, την εγγραφή
στον ασφαλιστικό φορέα φορέα καθώς και την έκβαση της αίτησης για το επίδομα γέννησης. Η
ολοκλήρωση της δράσης για την ψηφιοποίηση και απλούστευση της δήλωσης γέννησης προβλέπεται
με την ενσωμάτωση των διαδικασιών για την απόδοση του επιδόματος λοχείας, την απόδοση ΑΦΜ στο
νεογνό καθώς και την δυνατότητα καταχώρισης κυρίου ονόματος, θρησκεύματος και εκούσιας ή
δικαστικής αναγνώρισης μέσω της ενιαίας ψηφιακής πύλης (gov.gr).

Με στόχο την παροχή προηγμένων ηλεκτρονικών υπηρεσιών με ασφάλεια και προστασία της
ιδιωτικότητας σε πολίτες και επιχειρήσεις, υλοποιείται και θα εφαρμοστεί το σύστημα
αυθεντικοποίησης, το οποίο θα αναπτυχθεί σε εθνικό επίπεδο, υιοθετώντας τους σχετικούς διεθνείς
κανονισμούς και πρότυπα. Το σύστημα αυτό θα καλύπτει την ψηφιακή ταυτοποίηση,
αυθεντικοποίηση, εξουσιοδότηση, συγκατάθεση (consent), δημιουργία κύκλου εμπιστοσύνης,
ψηφιακές ταυτότητες και διαλειτουργικότητα. Η αυθεντικοποίηση των φυσικών προσώπων και των
στελεχών της Δημόσιας Διοίκηση μέσω του εθνικού συστήματος ψηφιακής αυθεντικοποίησης,
αποτελεί βάση για τη δημιουργία και διάδοση ψηφιακών υπηρεσιών. Συγκεκριμένα, θα διασφαλίζεται:

Ενιαίος τρόπος αυθεντικοποίησης στο σύνολο των χρηστών, των παρόχων ταυτοποίησης (ΓΓΠΣΔΔ,
Τράπεζες, Πάροχοι Κινητής Τηλεφωνίας κ.ά.).

Η τεχνολογική ουδετερότητα αξιοποιώντας υφιστάμενες υποδομές και λύσεις αυθεντικοποίησης που

έχουν αναπτυχθεί από τους φορείς του δημόσιου/ιδιωτικού τομέα.

Η υποστήριξη διαφορετικών επιπέδων ποιότητας αυθεντικοποίησης ανάλογα με τις ανάγκες των

φορέων και των πολιτών.
Η διασφάλιση της προστασίας της ιδιωτικότητας και η εφαρμογή των αρχών για την προστασία των
δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία σε εθνικό και ευρωπαϊκό
επίπεδο.

Η ασφαλής μεταφορά μηνυμάτων που περιέχουν χαρακτηριστικά ταυτοποίησης μεταξύ των

εμπλεκόμενων μερών δημιουργώντας ένα δίκτυο εμπιστοσύνης (circle of trust) σε εθνικό επίπεδο.

Η παροχή διασυνοριακών υπηρεσιών όπως αυτή προβλέπεται από τον κανονισμό Ε.Ε. 910/2014
(eIDAS) και τον κανονισμό Ε.Ε. 2018/1724 (Single Digital Gateway).

Η μελέτη και αξιοποίηση προτύπων και λύσεων που έχουν αναπτυχθεί από το πρόγραμμα της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής ISA2.

Η αντιστοίχιση του χρήστη με τα μοναδικά αναγνωριστικά και την ανάκτηση των στοιχείων του από τα
βασικά μητρώα, όπως π.χ. Μητρώο Πολιτών, Φορολογικό Μητρώο, Μητρώο Ασφαλισμένων.

Η ανάκτηση επιπρόσθετων πληροφοριών, χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων από τα λοιπά μητρώα της
Δημόσιας Διοίκησης σχετικά με το επάγγελμα, την ιδιότητα του χρήστη (π.χ. φοιτητής, συνταξιούχος,
άνεργος).

Επιπλέον, σημαντική παρέμβαση αποτελεί το έργο υλοποίησης των νέων ταυτοτήτων. Οι νέες
ταυτότητες αναμένεται να διαθέτουν την κατάλληλη ψηφιακή υποδομή ώστε να επιτρέπουν στους
πολίτες την ψηφιακή ταυτοποίησή τους.

Ένα ακόμα έργο καταλύτης για τις παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες είναι το Know Your Customer
(KYC), το οποίο υλοποιεί ένα ψηφιακό κανάλι μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για τη διάθεση
στοιχείων πολιτών όταν η ανάγκη αυτή απορρέει από την εφαρμογή νομοθετικού ή κανονιστικού
πλαισίου. Η διάθεση των στοιχείων γίνεται αποκλειστικά κατόπιν αιτήματος του πολίτη, κάθε φορά
που ζητείται πρόσβαση, και στον πυρήνα του σχεδιασμού βρίσκεται η προστασία των προσωπικών
δεδομένων παράλληλα με την έγκαιρη και έγκυρη διάθεση στοιχείων που συλλέγονται από αξιόπιστες
πηγές. Αρχικά η δράση έχει εστιάσει στα τραπεζικά ιδρύματα και τις διαδικασίες KYC, που οφείλουν να
ακολουθήσουν στο πλαίσιο του Anti Money Laundering – AML κανονισμού, ο οποίος απαιτεί την
προσκόμιση στοιχείων α) ταυτότητας β) εισοδημάτων, γ) επαγγελματικής δραστηριότητας και δ)
δ/νσης διαμονής και επικοινωνίας του πελάτη/πολίτη. Στο πρώτο στάδιο εφαρμογής της, η πλατφόρμα
θα λειτουργήσει συμπληρωματικά με την υφιστάμενη διαδικασία κατάθεσης έγχαρτων ή ψηφιακών
εγγράφων. Σε επόμενο στάδιο και εξελισσόμενη παράλληλα με την υπηρεσία αυθεντικοποίησης
πολιτών και την ταυτότητα πολίτη, θα παρέχει υπηρεσίες απομακρυσμένης ταυτοποίησης του πολίτη
υψηλού βαθμού εμπιστοσύνης, ενώ θα καλύψει και νέα σενάρια KYC, όπως για παράδειγμα σε
τηλεπικοινωνιακούς φορείς ή εταιρείες που υπάγονται στην Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων.
Επιπρόσθετα ακολουθώντας την αρχή σχεδιασμού Once-Only (Μόνον άπαξ), η απώλεια ενός οικείου
προσώπου θα δηλώνεται μία φορά στο νοσοκομείο και η Δημόσια Διοίκηση θα ενημερώνεται
αυτόματα για τις υπόλοιπες διαδικασίες. Σε αυτές περιλαμβάνονται η ενημέρωση του ληξιαρχείου για
την κατάρτιση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου, του δημοτολογίου για την κατάρτιση του
πιστοποιητικού εγγυτέρων συγγενών, του ασφαλιστικού φορέα για την έγκαιρη διακοπή της καταβολής
της σύνταξης, η αφαίρεση από το μητρώο ασφαλισμένων, και η καταβολή εξόδων κηδείας όπου
προβλέπεται αλλά και η απόδοση σύνταξης σε επιζώντες συγγενείς. Ξεκινώντας από τη σύνταξη της
ληξιαρχικής πράξης θανάτου στο υποσύστημα του Ληξιαρχείου, θα ενημερώνεται το σύστημα του
Μητρώου Πολιτών και αυτό με τη σειρά του θα ενημερώνει τα μητρώα του ΕΦΚΑ, και της ΗΔΙΚΑ. μέσα
από χρόνο-προγραμματισμένες διεργασίες στα αντίστοιχα πληροφοριακά συστήματα. Τέλος, θα
ενημερώνονται τα μητρώα του Υπουργείου Οικονομικών που διαχειρίζεται αποκλειστικά η ΑΑΔΕ για τη
διακοπή της επαγγελματικής δραστηριότητας του θανόντος και την υποβολή της φορολογικής δήλωσής
του. Η υλοποίηση της ψηφιακής αυτής υπηρεσίας έχει ήδη ξεκινήσει και αναμένεται σύντομα να
ολοκληρωθεί.

Παράλληλα η απλοποίηση, ο ανασχεδιασμός και η ψηφιοποίηση της διαδικασίας εγγραφής σε

βρεφονηπιακούς, παιδικούς σταθμούς και γενικότερα σε δομές ημερήσιας φροντίδας και φιλοξενίας
για παιδιά με επιδότηση ΕΣΠΑ θα βοηθήσει αφενός στην εξάλειψη της ανάγκης αποστολής μέσω
ταχυδρομείου, ή παράδοσης με φυσική παρουσία των έγχαρτων δικαιολογητικών από τον κηδεμόνα
στο φορέα λειτουργίας που προσφέρει την ημερήσια φροντίδα και φιλοξενία, και αφετέρου στην
άντληση των υποστηρικτικών εγγράφων από τα αντίστοιχα δημόσια μητρώα και πληροφοριακά
συστήματα, κατόπιν αιτήματος του κηδεμόνα. Ο ανασχεδιασμός και η ψηφιοποίηση της διαδικασίας
θα δώσει τη δυνατότητα αυτόματης διασταύρωσης στοιχείων καθώς και τη δυνατότητα παρουσίασης
σε πραγματικό χρόνο των διαθέσιμων θέσεων στις δομές φροντίδας, ελαχιστοποιώντας τις περιπτώσεις
«κράτησης» θέσης.

Ουσιαστική υποδομή, αποτελεί επίσης η υλοποίηση του National Data Corridor, που αφορά σε μια
κεντρική (σε εθνικό επίπεδο) εγκατάσταση πλατφόρμας εξυπηρέτησης ροών και ρευμάτων δεδομένων
(Data Streams) για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών ανταλλαγής και επεξεργασίας
ροών δεδομένων μεταξύ συστημάτων φορέων του Δημοσίου. Η υποδομή θα παρέχει κοινό επίπεδο
δεδομένων (Data Plane) μεταξύ πολλαπλών και κατανεμημένων πληροφοριακών συστημάτων του
Δημοσίου και μια απλοποιημένη και ενοποιημένη εμπειρία στους φορείς-καταναλωτές, δίνοντας
άμεση πρόσβαση σε δεδομένα που παράγονται από συστήματα και εφαρμογές.

Κρίσιμη είναι επίσης η Εθνική Υποδομή Ειδοποιήσεων (National Notification Service), η οποία επιτρέπει
στον πολίτη να δηλώνει στοιχεία επικοινωνίας (διεύθυνση αλληλογραφίας, διεύθυνση επικοινωνίας με
τις δημόσιες υπηρεσίες, e-mail και κινητό) και τα στοιχεία αυτά να ταυτοποιούνται και να είναι
διαθέσιμα για κάθε χρήση (ατομικές ή μαζικές ειδοποιήσεις με e-mail, SMS, voice mail, επιστολή). Η
διάθεση των στοιχείων γίνεται σύμφωνα με αυστηρούς σχετικούς κανόνες που περιγράφονται στην
ανάλυση.

Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική είναι η ψηφιακή υπηρεσία υπεύθυνης δήλωσης και εξουσιοδότησης που
χρησιμοποιεί ψηφιακά μέσα για τη βεβαίωση του γνήσιου της υπογραφής. Το ψηφιακό Εθνικό
Μητρώο Οδών και Αριθμών αποτελεί βασικό άλλο ένα προαπαιτούμενο για πολλά έργα και υπηρεσίες.
Πρόκειται για πλατφόρμα καταχώρισης και επικαιροποίησης οδών και αριθμών από τους φορείς που
είναι υπεύθυνοι για την ονοματοδοσία τους (Δήμοι και Περιφέρειες). Η εγκυρότητα των δεδομένων
αφορά σε δεκάδες διαδικασίες από την εγγραφή σε σχολείο μέχρι τον ορισμό των ορίων ευθύνης μιας
υπηρεσίας. Το Μητρώο σχεδιάζεται ώστε να εξυπηρετήσει όλους εκείνους τους φορείς που κάνουν
κατεξοχήν χρήση γεωχωρικών δεδομένων όπως το Κτηματολόγιο, η ΕΛΣΤΑΤ και τα ΕΛΤΑ.

Τέλος, οι πολίτες μετά την πρόσφατη υλοποίηση μπορούν να εκδίδουν ηλεκτρονικά την Ευρωπαϊκή
Κάρτα Ασφάλισης Ασθένειας. Μια κάρτα που προσφέρει πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
κατά την προσωρινή διαμονή τους σε μια από τις 28 χώρες της Ε.Ε. με τους ίδιους όρους και το ίδιο
κόστος (σε ορισμένες χώρες, δωρεάν) με τους ασφαλισμένους της εν λόγω χώρας.

Ψηφιακός και επιχειρησιακός μετασχηματισμός των ΚΕΠ σε ΚΕΠ-plus

Ο θεσμός των ΚΕΠ ξεκίνησε το 2002, προκειμένου να δημιουργηθούν για πρώτη φορά στη χώρα,
υπηρεσίες μιας στάσης με στόχο την άμεση και έγκαιρη εξυπηρέτηση των πολιτών. Δέκα οκτώ χρόνια
μετά τα ΚΕΠ αποτελούν έναν από τους πιο αξιόπιστους και αναγνωρίσιμους θεσμούς της ελληνικής
δημόσιας διοίκησης. Αποτελείται από ένα δίκτυο 1059 ενεργών καταστημάτων ΚΕΠ στο οποίο
εργάζονται περίπου 2.510 υπάλληλοι του κλάδου διεκπεραίωσης υποθέσεων πολιτών. Παρόλα αυτά, ο
ψηφιακός μετασχηματισμός της δημόσιας διοίκησης ο οποίος συντελείται με γοργούς ρυθμούς τον
τελευταίο χρόνο καθώς και οι συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες των πολιτών και των επιχειρήσεων σε
ένα ταχέως εξελισσόμενο περιβάλλον, αναδεικνύει πλέον την ανάγκη διοικητικού και ψηφιακού
μετασχηματισμού των ΚΕΠ, προκειμένου να είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν καλύτερα και με νέα
εργαλεία πολίτες και επιχειρήσεις.

Ήδη, μέσα σε ένα έτος, έχουν υλοποιηθεί πολιτικές και έχουν σχεδιαστεί ενέργειες περαιτέρω
αναβάθμισης των υπηρεσιών που προσφέρουν τα ΚΕΠ και πιο συγκεκριμένα:

Ένταξη νέων διαδικασιών στα ΚΕΠ π.χ. δικαιοσύνη, εργασία κ.α.

Έναρξη του προγράμματος myKEPlive για την εξ’ αποστάσεως εξυπηρέτηση των πολιτών σε επιλεγμένα
ΚΕΠ.

Τεχνολογική αναβάθμιση μέσω της δημιουργίας νέου ΟΠΣ για το back-office τους με χρηματοδότηση
από εγκεκριμένο πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου.

Χρήση των ΚΕΠ ως σημεία ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης και επί τόπου κατάρτισης των πολιτών για
τις ψηφιακές υπηρεσίες του Δημοσίου σε επιλεγμένα ΚΕΠ.

Δημιουργία ψηφιακών θυρίδων σε κάθε ΚΕΠ.

Η δράση σκοπεύει να μετασχηματίσει ένα κεντρικό υπο-σύνολο των ΚΕΠ (περίπου 500 από τα 1000) σε
μια νέα μορφή υπηρεσιών μιας στάσης (με την κωδική ονομασία KEΠ-Plus), η οποία αφενός θα
ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με τον τρόπο διακυβέρνησης τους (reform) που σήμερα βρίσκεται σε ένα
γκρίζο τοπίο μεταξύ κεντρικής διοίκησης και ΟΤΑ, KEP-plus και αφετέρου θα αποτελέσει το κεντρικό και
σύγχρονο σημείο επαφής του πολίτη με το κράτος ως εναλλακτική της ψηφιακής οδού,
ενσωματώνοντας όμως παράλληλα τις νέες τεχνολογίες.

Στο δίκτυο των ΚΕΠ-Plus θα ενταχθούν ένα ΚΕΠ από κάθε Δήμο καθώς και επιλεγμένα ΚΕΠ στους
μεγάλους αστικούς δήμους της χώρας. Επιπλέον, μια βασική αλλαγή θα είναι η θεματική
διαφοροποίηση των ΚΕΠ-plus ανάλογα την περιοχή.

Βασικές παρεμβάσεις στο πλαίσιο της δράσης είναι οι εξής:

την τεχνολογική τους αναβάθμιση τόσο μέσω του νέου back office όσο και μέσα από νέες εφαρμογές
όπως η θυρίδα των ΚΕΠ

την αναβάθμιση των υποδομών τους και το rebranding τους (νέοι χώροι, νέο σήμα κ.α.) με γνώμονα
την ψηφιακή και φυσική προσβασιμότητα

την ένταξη νέων υπηρεσιών ή υπηρεσιών που λειτουργούν δικές τους υπηρεσίες μιας στάσης όπως για
παράδειγμα τα γραφεία εξυπηρέτησης δανειοληπτών

την στελέχωση τους με εξειδικευμένο προσωπικό που θα εξυπηρετεί τόσο την διεκπεραίωση
διαδικασιών όσο και την εκπαίδευση του κοινού στις νέες ψηφιακές υπηρεσίες που προσφέρει το
κράτος

την συνεχή κατάρτιση σε ψηφιακές δεξιότητες των υφιστάμενων υπαλλήλων

Εκσυγχρονισμός του Κέντρου Εξυπηρέτησης Πολιτών με επιπλέον κανάλια, ολοκλήρωση με CRM και
παροχή υπηρεσιών με AI capabilities (π.χ. Chatbots)
Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθεί ένα νέο επιχειρησιακό μοντέλο λειτουργίας των ΚΕΠ το οποίο θα
μπορεί να εξυπηρετήσει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

7.4.3. Έργα

Η ανάπτυξη ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών περιλαμβάνει είτε έργα υποδομής, ή έργα που
αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση του πολίτη. Τα συγκεκριμένα έργα, οριζόντια ή τομεακά,
περιλαμβάνονται στον αρχικό προγραμματισμό υλοποίησης του ψηφιακού μετασχηματισμού και
περιγράφονται αναλυτικότερα στις αντίστοιχες ενότητες της ΒΨΜ.

[1] Μέτρηση και μείωση των διοικητικών βαρών σε 13 κλάδους στην Ελλάδα
https://www.oecd.org/regreform/regulatory-policy/Greece_administrative_burdens_overview_
report_GR.pdf

[2] https://foreis.services.gov.gr/

7.5 Διαλειτουργικότητα των φορέων του δημοσίου τομέα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ΄

ΔΙΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ

Άρθρο 84

Διαλειτουργικότητα των φορέων του δημόσιου τομέα

1. Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας Διοίκησης (Γ.Γ.Π.Σ.Δ.Δ.) του Υπουργείου

Ψηφιακής Διακυβέρνησης είναι υπεύθυνη για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση και την επιβεβαίωση
ταυτότητας (αυθεντικοποίηση) των φυσικών προσώπων σύμφωνα με τα άρθρα 24 και 25 με σκοπό την
παροχή ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών. Αποτελεί τον μοναδικό αρμόδιο φορέα για την υλοποίηση
διατομεακής διαλειτουργικότητας και διαλειτουργικότητας των επιμέρους μητρώων των φορέων του
δημόσιου τομέα σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Ψηφιακής Διακυβέρνησης και
Απλούστευσης Διαδικασιών, τον μοναδικό αρμόδιο φορέα για την ταυτοποίηση των φυσικών
προσώπων μεταξύ των μητρώων των φορέων αυτών αξιοποιώντας τα επιμέρους αναγνωριστικά, και
είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τη λειτουργία του Κέντρου Διαλειτουργικότητας (ΚΕΔ) και την
υλοποίηση όλων των σχετικών δράσεων σε συνεργασία με τους ως άνω φορείς.
2. Στο πλαίσιο της αυτεπάγγελτης αναζήτησης δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή εγγράφων των
φυσικών ή νομικών προσώπων ή νομικών οντοτήτων για την άσκηση των αρμοδιοτήτων των φορέων
του δημοσίου τομέα, οι φορείς υποχρεούνται έως την 1η.7.2022 να διαθέτουν μέσω διαδικτυακής
υπηρεσίας στο Κέντρο Διαλειτουργικότητας (ΚΕΔ) το σύνολο των δεδομένων που περιλαμβάνονται στα
ανωτέρω δικαιολογητικά, πιστοποιητικά και έγγραφα.

3. Η Γ.Γ.Π.Σ.Δ.Δ. είναι αρμόδια και το Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας (Ε.Δ.Υ.Τ.Ε. Α.Ε.)
μεριμνά για τη συνδυαστική ανάλυση των διατομεακών δεδομένων, στο πλαίσιο της
διαλειτουργικότητας, αξιοποιώντας τεχνικές ανάλυσης μεγάλου όγκου δεδομένων (data analytics)