T: Geneza Konrada Wallenroda, Konrad Wallenrod jako powieść poetycka, dzieje Wallenroda i

charakterystyka bohatera. Moralne [coś] spiskowania(sąd nad Wallenrodem). Wallenrodyzm.

CHARAKTERYSTYKA BOHATERA
1. Przedstawienie postaci
 Litwin, porwany jako dziecko zamieszkał w zakonie krzyżackim,
 Imię nadane przez zakon to Walter Alf
 Krzyżacy zabili rodziców Wallenroda
 Ma własne poczucie narodowe - czuje się Litwinem, dzięki kontakcie z Halbanem
 Wyrzeka się rodzinnego szczęścia aby doprowadzić zakon do zguby
2. Wygląd zewnętrzny
 Młody -  „piękny młodzieniec”
 Siwe włosy, zmarszczone policzki -  „Bo choć jeszcze młody, już włos miał siwy i zwiędłe
jagody”
 Piękny mężczyzna o błękitnych przygaszonych źrenicach
3. Cechy
 „Ubóstwo, skromność i pogarda świata” - pobożny
  bawił się razem z młodzieżą, a nawet słuchał mile niewieścich rozmów, „Na żarty dworzan
żartami odstrzelał / I sypał damom grzecznych słówek krocie, / Z zimnym uśmiechem, jak
dzieciom łakocie”
 Nie odznaczał się „Gładkością mowy, składnością ukłonów;”, nie używał swej broni „dla
podłego zysku”
 „ W bitwach na czele, pierwszy był na murach,
Pierwszy zahaczał pohańców okręty;
I na turniejach, skoro wstąpił w szranki,
Jeżeli raczył przyłbicę odsłonić,
Nikt się nie ważył na ostre z nim gonić,
Pierwsze mu zgodnie ustępując wianki.” - mściwy
 „Słowa: ojczyzna, powinność, kochanka,
O krucyjatach i o Litwie wzmianka,
Nagle wesołość Wallenroda truły”
 Indywidualista, samotny, wyobcowany
 „chłopiec dobry, waleczny jak ksiądz w pismach ćwiczony”
4. Ocena
a) Przez narratora
Narrator opisuje konrada z subiektywnego punktu widzenia. Już na początu określa go jako
nieobytego w towarzystwie”Konrad nie słynął w przydwornym nacisku/gładkością mowy,
składnością ukłonów”. Wypowiada się o bohaterze z dystansem określa jego ducha jako
„zimnego”, a słowo które, wzruszało bohatera to „lada słówko obojętne,/które dla drugich
nie miało znaczenia”. Mimo oceniającej postawy narrator sugeruje że nie posiada pełnej
wiedzy na temat Wallenroda: „Może, wspomniawszy świętość powołania,/Sam sobie
ziemskich słodyczy zabrania”.
b) moja