Professional Documents
Culture Documents
Βιογραφία
Βιογραφία
Το άρθρο του για τη δίκη του αναρχικού Ωγκύστ Βαγιάν, αυτουργού της βομβιστικής
επίθεσης στη Βουλή των Αντιπροσώπων, άρεσε στον εκδότη της εφημερίδας Λε Ματέν, ο
οποίος πρόσφερε στον Λερού τη θέση του δικαστικού ανταποκριτή στην εφημερίδα του,
που την εποχή εκείνη ήταν από τις πιο σημαντικές του Παρισιού. Ο Λερού είχε έτσι την
ευκαιρία να παρακολουθεί δίκες χαρακτήρων που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στα
μυθιστορήματά του, ειδικά τους αναρχικούς και βομβιστές.
Μια άλλη περίπτωση στην οποία συμμετείχε ήταν η έρευνα και η σε βάθος κάλυψη της
υπόθεσης της Όπερας του Παρισιού[5], το υπόγειο της οποίας περιλάμβανε ένα κελί που
κρατούσε κρατούμενους της Κομμούνας των Παρισίων.
Από το 1901 έγινε επίσημος ανταποκριτής της Λε Ματέν και έκανε πολλά ταξίδια στη
Γαλλία και στο εξωτερικό, κυρίως στην Ισπανία και στο Μαρόκο. Η εφημερίδα Λε Ματέν,
δημοσίευσε το 1903 σε συνέχειες, το έργο Ο κυνηγός των θησαυρών (Le Chercheur de
tresors), μυθιστόρημα που τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε με τον τίτλο Η διπλή ζωή του
Θεόφραστου Λονγκέ (La double vie deThéophraste Longuet). Από τον Ιούνιο 1904 έως τον
Μάρτιο 1906, ως επίσημος διεθνής ανταποκριτής της Λε Ματέν, ταξίδεψε στη Ρωσία και
κάλυψε τις πρώτες εξεγέρσεις εναντίον του τσάρου και την κατάρρευση της τσαρικής
αυτοκρατορίας.
Το 1918 ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής ταινιών, την Société des Cinéromans,
στη Νίκαια με τον René Navarre και τον Arthur Bernède, με σκοπό να δημοσιεύουν
μυθιστορήματα και στη συνέχεια να τα μεταφέρουν στον κινηματογράφο. Η εταιρεία
εξαφανίστηκε με το τέλος του βωβού κινηματογράφου.
Ήταν επίσης εναντίον της θανατικής ποινής, κατά της οποίας αγωνίστηκε και μέσω των
έργων του, ειδικότερα μέσω του θεατρικού έργου Το σπίτι των δικαστών (La Maison des
juges, 1906).
Πηγή: Wikipedia