Antigona" je klasična tragedija koju je napisao Sofoklo i prvi put izvedena 441. godine prije nove ere.

Priča o Antigoni, mladoj ženi koja prkosi zakonima grada Tebe da sahrani svog brata Polinika, koji je
poginuo u bici. Centralni sukob je između Antigone i njenog ujaka, kralja Tebe, koji je zabranio sahranu
Polinika na osnovu toga što je bio izdajica.

Jedan od najupečatljivijih aspekata "Antigone" su njene snažne teme. Predstava istražuje pitanja
lojalnosti, poslušnosti i sukoba između individualne savjesti i zakona države. Ove teme su univerzalne i
vanvremenske, i nastavljaju da odjekuju modernom publikom. Centralni sukob između Antigone i kralja
Tebe je klasičan primjer borbe između pojedinca i države, jer se Antigonina lojalnost porodici i njen
moralni kodeks sukobljavaju s kraljevom dužnošću prema gradu i njegovim zakonima. Predstava se
također dotiče pitanja rodnih uloga i dinamike moći, jer Antigona, mlada žena, prkosi zakonima grada i
njegovim muškim vladarima.

Likovi u "Antigoni" su složeni i potpuno realizovani. Antigona je snažan i odlučan lik koji je spreman da se
zauzme za ono u šta veruje, čak i uprkos ogromnoj opoziciji. Ona je tragični heroj u klasičnom smislu, jer
je osuđena na patnju i smrt zbog svog moralnog uvjerenja. Kralj Tebe je manjkava, ali na kraju tragična
figura, rastrgan između svoje dužnosti prema državi i ljubavi prema svojoj porodici. Sporedni likovi,
poput proroka Tiresije i stražara, takođe su dobro razrađeni i doprinose ukupnoj složenosti predstave.

Međutim, jedna od slabosti "Antigone" je pomalo predvidljiva radnja. Sukob između Antigone i kralja
Tebe jasno je utvrđen od početka, a ishod nikada nije pod sumnjom. Osim toga, rezolucija drame, u kojoj
i Antigona i kralj doživljavaju tragične završetke, neki čitaoci mogu smatrati pomalo teškom. Tragični
kraj, iako se uklapa u konvencije grčke tragedije, nekoj modernoj publici može izgledati kao gotov
zaključak.

Uprkos ovoj slabosti, "Antigona" ostaje snažno i trajno književno djelo. Njegove teme lojalnosti,
poslušnosti i sukoba između pojedinca i države su univerzalne i vanvremenske, a složeni likovi i bogato
detaljan ambijent čine je uvjerljivom i emocionalno rezonantnom tragedijom. Jezik predstave je lijep i
poetičan, a upotreba hora i dramske ironije dodaje dubinu i složenost naraciji. Neophodno je štivo za sve
zainteresovane za klasičnu književnost ili bezvremenske teme ljudskog iskustva.

Sve u svemu, "Antigona" je klasična tragedija koja istražuje bezvremenske teme lojalnosti, poslušnosti i
sukoba između pojedinca i države. Njegovi složeni likovi, bogato detaljan ambijent i moćne teme čine ga
uvjerljivim i emocionalno rezonantnim književnim djelom. Iako njegova radnja može biti donekle
predvidljiva, a njeno rješenje nekim čitateljima može izgledati teško, ostaje obavezno štivo za svakoga
tko je zainteresiran za klasičnu književnost ili bezvremenske teme ljudskog iskustva.