Karma Is A Bitch Jamille Fumah Original

Montemayor Saga: Karma Is A Bitch
Karma Is A Bitch Book

A Novel by Jamille Fumah
Copyright © 2015 Jamille Fumah All rights reserved.
This book or any portion thereof may not be reproduced or used in
any manner whatsoever without the express written permission
of the publisher except for the use of brief quotations
in a book review.
1
2
Prologue
HARD, fast and a little dirty.
“Fuck you, stop fighting!”
He pushed me on the floor and started unwrapping me like a present,
his own fucking present. It was always like this.
“Ah, fuck you, Ayeza…” ungol niya nang malantad sa kanyang paningin
ang hubad na dibdib ko.
I tried to scream but he caught my lips and he kissed me very harshly.
He didn’t stop until I tasted my own blood and my mouth was already
aching and sore.
I still fought him with all my force, but he didn't even budge. Napagod
lang ako sa wala dahil hindi naman siya titigil. Hindi niya ako titigilan
hangga’t hindi ko na talaga kaya.
Hindi siya titigil hangga’t hindi ako nanghihina, hangga’t hindi ako
naghihingalo sa ilalim niya. Yes, he was this ruthless. A beast.
Walang oras, walang petsa, basta kapag sinumpong siya ng
pangangailangan, kahit saan pa `yan, kahit ano pa ang ginagawa ko, wala
siyang pakialam. Walang pag-iingat, walang pagdadahan-dahan, gagalawin
niya ako.
3
Walang maniniwala kung magsusumbong ako. Hindi siya kilala bilang
marahas na tao. Pagtatawanan lang ako at hindi paniniwalaan ng kahit sino
kung sakaling magsasalita ako.
Compared to him, sino ba ako? Ako ang sira reputasyon dito. Mula pa
noon, ako ang madalas pagmulan ng gulo. At siya? He was the ever perfect
Michael Angelo Deogracia. A very fine man with no fucking flaws.
Ang iniisip ng lahat ay napakaswerte ko. Nakita naman ng lahat noon
kung paano ako trinato ni Michael Angelo.
He was my protector before, my savior, my knight in shining armor…
He used to adore me.
He used to understand me, respect me, and somehow, I used to believe
that he also had feelings for me.
I wanted to believe that we were bound to be with each other again.
Until I ruined his life.
Until he lost Miracle, the woman he truly loved… and it was all because
of me.
And now Michael Angelo loathed me to kingdom come.
Ngayon ay ibang-iba na siya, mula sa malamig niyang mga mata, sa
masasakit na salita na lumalabas mula sa mapulang mga labi niya, at sa
marahas na pagtrato niya sa akin kapag kami na lang dalawa…
Napapikit ako nang mariin nang maramdaman ang marahas na pag-iisa
4
ng katawan namin. Dito na natapos ang panlalaban ko.
“You’re a hypocrite…” he said in a guttural tone. “I barely touched you,
yet you’re already soaked.”
He started fucking me, smashing my breasts into his hard chest. He was
rough. Pretty soon, a primal growl escaped his lips as he reached the
summit. He withdrew before he ejaculated and spilled his hot liquid on the
floor.
“Goddamn, you drained me,” he grunted as he pulled away from my
naked and sore body.
Tumayo siya at inayos ang sarili. Ang blangko niyang mga mata ay
nakatingin lang sa akin, walang kahit anong emosyon. Bago siya tumalikod
ay malamig siyang nagsalita.
“Fix yourself and prepare me dinner.”
Nang wala na siya ay saka lang ako nanghihinang bumangon mula sa
sahig. Tumutulo ang luha ko pero walang maririnig na iyak mula sa akin.
Sanay na ako.
This wasn’t new and I was really getting used to it. Kahit gusto kong
magwala at magmura, wala akong karapatan. Ako ang may kasalanan kung
bakit dinaranas ko ito.
Michael Angelo wasn’t like this before. He was nice, calm and gentle,
and I was the one who turned him into this monster.
Habangbuhay kong pagbabayaran sa kanya ang kasalanan ko. At
nakahanda akong magbayad... dahil sa kabila ng lahat ng trato at pananakit
5
niya…
Inaamin ko na hanggang ngayon... mahal na mahal ko pa rin siya…
-Ayeza Montemayor-Legazpi
6
Chapter 1
Ayeza
AYEZA MONTEMAYOR-LEGAZPI-DEOGRACIA.
Damn, I still couldn’t believe that after how many years na hindi kami
nagkita o nagkausap man lang ni Michael Angelo, bigla ay ikakasal kami
ngayon. Ikakasal siya sa akin.
Bakit siya pumayag?
Bakit hindi siya nagalit, nanumbat at nagwala? I didn’t expect him to
agree right away. Or maybe he was planning something… A revenge
perhaps? Ah, whatever!
Nagbunga ang mga ginawa ko dahil hindi natuloy ang kasal niya sa
dapat niyang tunay na pakakasalan. Naniniwala akong para talaga sa akin si
Michael Angelo kaya ipinaglaban ko siya.
Finally, the man that I loved with all my heart was going to be mine
again. And this time, he, Michael Angelo Deogracia, will be mine forever.
My groom was dashing in his all white suit. He was so fine. Sa kabila ng
mga taong lumipas, ang nagbago lang sa kanya ay ang mas lalo siyang
gumuwapo. Lalong lumakas ang aura sa kabila ng pagiging suplado.
Kahit walang kangiti-ngiti ang mapula niyang mga labi ay pinakakabog
niya nang husto ang puso ko. Just like before...
Nang makarating ako sa dulo ng aisle ay awtomatikong napahinto ako
sa paglalakad. Abot-abot ang kaba ko nang makaharap ko na siya. Nanuyo
ang lalamunan ko nang magtama ang aming mga mata.
7
Tao nga ba talaga ang pakakasalan ko? O yelong inukit na tao?
Ang kulay abong mga mata niya... Sa lamig ng mga ito ay daig pa ang
klima sa Antartica. Lalong tumahip ang kaba sa dibdib ko dahil sa
nakalulunod niyang mga tingin. Siya lang ang tanging lalaki na kaya akong
pakabahin nang ganito.
I may be a brat, pero sa lalaking ito ay tiklop na tiklop ang kamalditahan
ko. Why? Simply because I was completely and hopelessly in love with this
handsome and intimidating man in front of me.
Hanggang ngayon, siya pa rin.
Inilahad niya ang palad sa akin. Sa umpisa ay napatitig pa ako roon at
napakurap. Tinanggap ko na rin ang kamay niya at sabay kaming humarap
sa pastor na magkakasal sa amin... dito sa malawak na hardin ng Hacienda
Deogracia.
Kaunting oras na lang ay magiging Mrs. Deogracia na talaga ako, but
why I couldn’t be happy?
Ang bilis ng mga sumunod na pangyayari. Nangalay ako sa pagngiti sa
mga bisita samantalang ang groom ko ay formal na formal ang mukha. Wala
siyang pakialam kahit pinagbubulungan na kami ng mga tao.
Of course, he hated me kaya wala siyang pakialam sa kahihiyan ko.
Mabuti na lang at kakaunti lang ang bisita. Wala ring media coverage.
Ang gusto ko sana ay engrandeng kasal pero ayaw ni Michael Angelo, siya
ang nanalo sa huli. Isang simpleng kasal lang ang nangyari.
Ang gusto ni Michael Angelo ay simple, walang arte at iyong mabilisan
8
lang... at ito na nga iyon. Isang kasal na tila hindi naman masyadong pinag-
aksayahan ng oras ang pagpaplano. Halatang minadali.
Ipinagkibit-balikat ko ang sakit na aking naramdaman dahil sa
pambabalewala niya sa mga suhestiyon ko para sa kasal namin. Okay lang,
ang importante ay natuloy.
Iyong iba nga ay iniisip na buntis ako dahil nga sa mabilisang
preparasyon. Kung malalaman lang ng mga ito ang tunay na dahilan kung
bakit pinakasalan ako ni Michael Angelo.
Nang sinabi ng pastor ang salitang “You may kiss the bride” ay nanigas
ang leeg ko. Natatakot akong hindi ako halikan ni Michael Angelo. Natatakot
ako na mapahiya sa mga bisita—but good thing dahil hindi iyon ang
nangyari.
Tumungo si Michael Angelo. He lifted my chin and kissed me on the lips.
Halik na halos magpamanhid sa aking mga labi. Naramdaman ko ang
pagkagat niya sa akin. Napapikit ako nang malasahan ang dugo sa aking
bibig.
Nang tingnan ko siya ay matalim ang tingin niya sa akin, pero sa mga
labi niya ay naglalaro ang isang nakakalokong ngiti.
“Are you happy now, wife?” bulong niya na may kalakip na sarkasmo.
Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya. Walang mas importante
ngayon kundi ang kaalamang ‘naitali’ ko na siya sa akin. I will make sure na
hindi na siya makakawala.
Natapos na ang kasal at sumakay na kami sa sasakyan niya.
“Saan tayo?” mahinang tanong ko.
9
Hindi niya pinagkaabalahang sagutin ang tanong ko, sa halip ay
pinaandar na niya ang makina ng kotse. Itrinato niya ako na isang hangin sa
buong biyahe.
He really hates me…
Ang inaasahan ko ay dederetso kami sa hotel... pero hindi nangyari.
Lumampas na kami ng Cavitex pero tuloy-tuloy pa rin sa pagmamaneho
si Michael Angelo. Diretso ang tingin niya sa daan at tila ayaw paabala.
Nanahimik na lang ako. Ayon na naman ang kaba ko lalo ngayong
napag-isa na kaming dalawa. Mukhang mahaba-haba pa ang biyahe namin
kaya pumikit na lang muna ako upang maiwasan siya.
Mas maigi nang magpanggap akong natutulog kaysa iyong ganoong
ilang na ilang ako na katabi siya sa loob ng sasakyan. Magkasama kami pero
kung ituring niya ako ay parang hangin lang.
Hindi ko akalaing ang pagtutulog-tulugan ko ay mauuwi sa tuluyang
pagkatulog. Humigit-kumulang dalawang oras din yata akong nakatulog
bago ako gisingin ng tapik sa aking balikat.
Namulatan ko ang bagama’t formal ay napakaguwapong mukha ng
aking new husband. Napasinghap pa ako nang maamoy ang mabangong
hininga niya na lalong nagpa-disoriented sa aking tulog pang diwa.
“We're here,” malamig pa sa yelong sabi niya nang makitang nakadilat
na ako. Nagbawi siya ng tingin na tila nailang din sa pagkakatitig ko sa
kanya.
“Ha?” Inilibot ko ang paningin sa paligid. Nang bumaba na kami ng
10
sasakyan ay doon ko natiyak na nasa Tagaytay kami based na rin sa lamig ng
klima.
Marahil nasa isa sa mga resthouse niya kami ngayon. Isang bungalow na
kulay puti ang bahay. Malawak at lamang ang glasswalls kaysa sa pader na
semento. Kahit madilim ang paligid ay maaaninag ang mga halaman at
bulaklak sa harapan nito.
Kung gayon ay dito kami magha-honeymoon? Not bad. Maganda naman
ang view... very romantic—sana kami rin.
“Pumasok ka na lang sa loob at saka magbihis. Nasa pangalawang
kwarto ang maleta mo.”
“Ikaw? Saan ka pupunta?” takang tanong ko nang lingunin siya.
He threw me an icy glare. “Maninigarilyo ako. Just get inside.”
Maninigarilyo? Kailan pa siya natutong manigarilyo?
Hindi na ako nagprotesta. Nauna na akong dumeretso sa loob ng
resthouse. Agad ko naman nahanap ang kwarto na tinutukoy niya. Naroon
na ang ilang gamit ko. Kumuha ako ng ipapalit sa suot kong simple wedding
dress at saka pumasok sa loob ng banyo para mag-shower.
Nang makatapos ay nahiga na ako sa gilid ng malaking kama. Pagod na
pagod ang pakiramdam ko at isang parte ng pagkatao ko ang nasasaktan.
“Ayeza... Everything will be okay,” alo ko sa sarili ko. Tinakpan ko ng
unan ang aking mukha. “Mamahalin mo ako... Mamahalin mo ako...
Mamahalin mo ulit ako...”
11
Nang gabing iyon ay natulog akong nag-iisa... malayong-malayo sa isang
babaeng ikinasal na dapat ay kapiling ang asawa at pinagsasaluhan ang init
ng unang gabi.
Okay lang naman, kahit masakit, I already expected it.
NAGISING ako around 5 in the morning. Madilim pa sa labas dahil siguro sa
fog. Agad kong ichineck ang kabilang dako ng kama na hindi man lang
nagulo ang sapin—ibig sabihin ay walang nahiga roon magdamag. Ibig
sabihin, hindi ako tinabihan ni Michael Angelo.
Where did he sleep? Nagsimula akong mag-alala.
“MA?” Bumaba ako sa pinakasala ng rest house pero wala roon ang
lalaki. Ang tanging ilaw ay ang maliit na lampshade sa may sala.
Umalis ba siya? Iniwan niya ako ritong mag-isa?
“MA?” Nagpanic na ako.
Damn, wala akong dalang sariling kotse. Paano ako aalis dito kung
iniwan niya nga ako? Ni wala akong dalang pera. Kailangan ko pang
tumawag ng taxi para—
Natigilan ako nang mapatingin sa patio ng resthouse. Madilim doon
pero bahagyang nabibiyayaan ng kaunting ilaw na mula sa lampshade sa
sala. Nakabukas ang glassdoor at natanaw ko roon ang binti ni Michael
Angelo.
Madali akong pumunta roon para lang makita siyang nakahandusay sa
sementadong sahig. Nakapikit siya at sa paligid niya ay nagkalat ang mga
bote ng Brandy.
12
Uminom siya buong gabi?!
“MA!” Hinila ko ang kamay niya. Pero dahil sa mabigat siya ay ako pa
ang nahila niya pasubsob sa malapad at matigas niyang dibdib.
“Hmn...” ungol niya.
Nakadagan ako sa kanya kaya't malaya kong napasadahan ng tingin ang
mukha ng lalaki. Bahagyang gumalaw ang malantik at mahahaba niyang itim
na itim na pilik-mata. Tila naalimpungatan.
“MA…” Marahan kong tinampal ang pisngi niya. “Bakit ‘di ka natulog sa
kwarto? Saka bakit dito ka nakahiga sa sahig?”
Dumilat siya. Ang malamlam niyang mga mata ay unti-unting naging
mabagsik nang makilala ako. “You...” Kinabig niya ang batok ko para lalo
akong mapadikit sa kanya.
Gagahibla na lang ang pagitan naming dalawa. Naaamoy ko ang
naghahalong mint at alak sa mainit niyang hininga.
“MA, bakit ka naglasing?” mahinang tanong ko.
“Really?” Humigpit ang pagkakahawak niya sa batok ko. “You’re asking
me that?”
“MA, nasasaktan ako.”
He grinned an evil grin. “So?”
Napaigik ako nang lalo niyang idiin ang mga daliri sa leeg ko.
13
“I hate you...” anas niya kasabay nang muling pagpikit ng mga mata.
“You’re just saying that now,” mariing sambit ko. “Magbabago rin ang
pagtingin mo sa akin… Mare-realize mo ring tama na ako ang pinakasalan
mo.”
“You'll be be sorely disappointed, you'll see.” Tumaas ang sulok ng
mapula niyang mga labi. “I hate you, Ayeza... I hate you so fucking much...”
Nag-init ang aking mga mata habang nakatunghay sa kanya. What
happened to you, Michael Angelo?
What happened to my sweet boy? To my ever gentle baby?
Kumirot ang dibdib ko at hindi ko kinaya ang titigan pa siya.
Nangingilid ang mga luha na umalis ako sa ibabaw niya. Humiga ako sa tabi
niya sa semento.
“Hate me all you want...” halos bulong na bitiw ko.
Marahas kong pinahiran ng aking bisig ang luha ko sa mga mata.
“You can hate me all you want, Michael Angelo Deogracia,” kausap ko sa
kanya kahit hindi na niya naririnig. “Pero wala ka nang magagawa… You can
not hate your wife forever. In case you forgot we’re married yesterday,
man.”
Mapait akong ngumiti pagkatapos...
Nagsisimula pa lang...
Dahil ngayon pa lang ang umpisa ng mga paghihirap na ipinangako sa
akin ni Michael Angelo bago kami magpakasal.
14
Pero hindi ko siya susukuan.
Sisiguraduhin ko na siya ang susuko sa akin.
Chapter 2
AKALA KO HINDI NIYA AKO GAGALAWIN.
“What did you do? Why are you so fucking tight?!” sambit niya habang
nasa ibabaw ko.
Hindi ako sumagot. Alam ko naman na hindi siya maniniwala kahit
sabihin kong siya ang una’t huli.
I knew he would not believe me.
He was disgusted with me kaya nga akala ko hindi siya magtatangka na
galawin ako kahit kailan. Pero sa huling araw namin sa resthouse sa
Tagaytay ay nagising na lang ako na hinihila niya pahubad sa akin ang suot
kong panty.
“You are free to scream because I will be rough on you.”
He was drunk. Marahas at walang ingat ang mga kilos niya. Hindi ako
nanlaban, hinayaan ko siya. Pinaramdam ko sa kanya na hindi ako tatanggi. I
was hoping that he would be gentle. But it didn’t happen.
15
Kahit naririnig niya ang mga daing ko, wala siyang pakialam. Hindi
katulad ng lalaking kilala ko noon na ultimo sa lamok ay ayaw akong
padapuan. Gone was my gentle protector. Gone was my sweet baby who
used to adore and care for me.
“Ahg, damn you! You’re so tight that you’re almost hurting me!” Pinisil
niya ang pisngi ko at ipinasok ang kanyang dila sa loob ng aking bibig.
Ilang ulit niya akong ginalaw sa magdamag bago niya ako iniwan. Halos
hindi ako makatayo pagkatapos. I was sore and I couldn't move properly.
Ang tagal nang huling beses na ginalaw niya ako, and then bigla na lang
niya akong gagalawin at halos hindi tigilan. Umiyak ako nang tahimik sa
kama. Kinabukasan ay pinilit niya na akong bumangon dahil uuwi na kami
ng Manila.
Sa bahay na iniregalo sa amin ng daddy niya kami tumuloy. Nasa QC ang
property. Isang two-storey modern house na may malawak na garden sa
labas. It was a perfect lovenest for a newlywed—if only we were a perfect
couple.
Sa madilim na kwarto na ang tanging ilaw ay dalawang lampshade sa
magkabilang kama ay maririnig ang mararahas na paghinga. Ginagalaw niya
ulit ako, katulad nang mga dumaang gabi ay hindi siya pumapalya.
“Spread your legs like I told you,” he said, his voice a low growl. “Open it
so I can put my fingers inside.”
Nang ibuka ko ang aking mga hita ay wala siyang sinayang na sandali.
Ipinasok niya nang walang ingat ang dalawang daliri sa akin.
“Ahhh, it hurts…” daing ko.
16
“Still fucking tight. Sinong mag-aakalang nakakailan ka na?”
Napaliyad ako nang lalo niyang idiin. Inilabas-masok niya iyon sa akin
nang paulit-ulit.
“You're soaking wet, Ayeza…” Dinilaan niya ang gilid ng aking pisngi.
“So fast… You didn’t change. Hanggang ngayon, napakalibog mo pa rin.”
Bumaba ang mga labi niya sa aking dibdib, nilaro ng kanyang dila ang
bawat dulo ng mga ito. Pinagsalit-salitan niya at nang magsawa ay muli
siyang bumalik sa aking mga labi.
Bumangon siya at isinampay ang magkabila kong hita sa kanyang
balikat. Itinutok niya ang naninigas na ari sa aking gitna. “Watch me fuck
you.”
And I did. Pinanood ko kung paano siya walang ingat na pumasok. Kung
paano niya nagustuhan ang sakit na gumuhit sa mga mata ko habang mariin
niya akong inaangkin.
Idiniin niya pa nang husto ang sarili sa pagitan ko. Sanay na ako na wala
siyang pakialam kahit nasasaktan ako. He was too big for meat hindi ko
kinakaya sa umpisa, pero tinitiis ko. Basta maligaya siya. Ganoon ako
katanga.
He continued slamming against me. “I want to reach your G-spot!” Mas
lalo siyang bumaon hanggang sa maabot nga niya ang pakay.
Pinigil kong wag mapasigaw. Tinakpan ko ng palad ko ang aking bibig at
saka pumikit.
“Fuck, Ayeza! You’re so tight and you’re squeezing me! Ahhh, tangina…”
17
Inalis niya ang mga kamay ko na nakatakip sa aking bibig. Nang
kumawala ang mga ungol at daing ko ay lalo siyang ginanahan. Mas bumilis
at rumahas ang bawat ulos niya na ang pakiramdam ay halos mapipilay na
ako.
“Ugh... Ugh! Fuck, fuck! Putang-ina, ang sarap mo pa rin! Hindi pa rin
nagbabago! Ang init at ang sikip pa rin ng loob mo...”
Dahil hindi na ako nagpagalaw sa iba matapos sa `yo! Gusto kong isigaw
sa kanya pero nilulon ko ang mga salita kasama ng impit na paghagulhol.
“Ayeza... Sa akin ka na... Wala nang karapatan sa `yo ang ibang lalaki...”
humihingal na sabi niya. “Ako na lang ang may karapatang pumasok sa `yo,
naiintindihan mo?”
Tumango ako.
Kinuha niya ang mga kamay ko at saka inilagay sa kanyang uluhan.
Exposed na exposed sa mga mata ng asawa ko ang umaalog-alog kong
dibdib dahil sa pagbalya niya sa katawan ko.
“Sa akin lang din ang mga iyan...” Nag-aalab sa pagnanasang tinitigan
niya ang dibdib ko. “Sa akin...” At saka niya ikinulong sa kanyang mainit na
palad ang isa sa mga ito.
Hinugot niya ang sarili sa akin saka ako hinila at pinadapa sa ibabaw ng
kama. Hindi pa ako nakakaayos sa pagkakaluhod nang maramdaman ko na
kaagad ang bumubulusok niyang pagpasok sa akin.
“MA…” mahabang ungol ko.
Pinalo niya ang aking pang-upo. “Don't come until I tell you.”
18
Mariing kumapit ako sa mattress ng kama. Nanginginig na ang mga
tuhod ko habang palakas nang palakas ang pag-ulos niya sa likuran ko. Ilang
saglit at kinakapos na siya ng paghinga.
“I’m coming…” paos na sambit niya. “Ahhh... Ahhh... Ahhh...”
Hinugot niya ang pagkalalaki at ipinagpag sa likod ko. Humihingal
siyang bumagsak sa akin pagkatapos.
“You don't deserve my sperm, bitch…” mahinang bitiw niya habang
habol ang paghinga dahil sa pagod.
Nang mahiga ako sa kama ay parang binugbog ang pakiramdam ko. ‘You
don't deserve my sperm, bitch!’ Umaalingawngaw sa isipan ko ang gabi-
gabing linya niya tuwing nilalabasan siya.
He didn’t want me to get pregnant. Masakit. Wala na yatang ginawa ang
lalaking ito kundi ang saktan ako.
Sinulyapan ko siya. Nakapikit si Michael Angelo at padapang nakahiga
sa tabi ko. Alam kong magpapahinga lang siya saglit at pagkatapos ay iisa na
naman sa akin.
Tumagilid ako at inabot ang mukha niya. “Michael Angelo...”
“Hmn...” ungol niya.
“I love you...”
Marahan siyang dumilat. “I don't care.” Iyon lang at muli siyang pumikit.
Malungkot na napangiti na lang ako sa sarili. “I don't care too if you
don't care...” anas ko. “But I love you...”
19
Hindi na muli pang sumagot ang lalaki. Hindi na siya dumilat ulit para
makaiwas sa akin. Hindi na rin niya ako ginalaw ulit ngayong gabi. What a
coward.
[ Copyright © 2015 Jamille Fumah All rights reserved. ]
KINABUKASAN ay nagkakandarapa ako sa paghahanda ng agahan naming
mag-asawa. Wala pa kaming helper kaya ako ang kumikilos. Maaga akong
gumising. Kahit nananakit ang katawan ko ay bumabangon ako. Pinag-
aralan ko na ang mga gawaing-bahay at pati ang pagluluto.
Funny dahil hindi ko type ang gawaing-bahay. Lumaki ako na prinsesa
at ultimo pagsusuklay ng aking buhok ay may ibang gumagawa. Sanay rin
ako na hindi ako inuutusan. `Tapos, heto ngayon at all around ako.
Napakaswerte mo, Michael Angelo. Hayup ka!
Kailan kaya niya maa-appreciate ang mga pinaggagagawa ko? Sa kanya
lang talaga humaba nang ganito ang pasensiya ko.
Tumunog ang phone ko. It was Mely, my 25-year-old office secretary.
Na-meet ko siya before my wedding. Dahil nasa Pilipinas na ako ay
nagdesisyon ako na pumasok sa isa sa mga kompanya ng aking pamilya, ang
Montemayor Construction Company. Mag-start na ako roon ngayong araw.
Ilang minuto kaming nag-usap ni Mely bago nagpaalam ang babae.
Binalikan ko naman ang niluluto. Nang matapos ang lahat ng gawain ay
nagmamadali akong ayusin ang aking sarili.
Tumingin ako sa orasan na nakasabit sa dingding. Malapit nang mag
7:00 am. Bababa na si Michael Angelo. Saglit nga lang at nakita ko na siyang
20
pababa ng hagdan.
Nakasuot siya ng itim na button-down long sleeves polo at black baston
slacks. Wala siyang suot na necktie. Ang coat niya naman ay nakasampay sa
kanyang balikat. His hair was pushed back and of course, he was wearing his
black-rimmed spectacles.
“Good morning.” Sinalubong ko siya ng matamis na ngiti.
Hindi niya ako pinansin. Tuloy-tuloy siya sa kusina at dumeretso sa ref
para kumuha ng tubig. Sinundan ko siya ng tingin. The way he carry
himself... was perfection.
Napakaseryoso, formal, malinis, at kagalang-galang. Walang mag-iisip
na bastos at walanghiya sa kama ang isang Michael Angelo Deogracia.
Kahit naman ako ay hindi ko naisip noon ang ganoong side niya. Wala
akong idea until I married him.
Muli ko siyang pinagmasdan. Ang mahahaba niyang daliri ay
nakahawak sa babasaging baso. Mula sa pag-inom niya at muling pagsasalin
ng tubig ay nakasunod ako. Hindi yata ako magsasawang titigan siya sa
araw-araw, kahit pa nakakabanas ang pagiging suplado niya.
“MA.” Nilapitan ko siya. “Kumain ka muna bago ka umalis. I cooked
breakfast for us.”
Inilapag niya sa lamesa ang basong pinag-inuman at saka ako tinapunan
ng malamig na tingin. “I don’t eat breakfast.”
“Pero nagluto ako...”
Nagsalubong ang makakapal na kilay niya. “Didn’t you hear me?”
21
Nakagat ko ang aking ibabang labi. Maaga ako nagising para ipaghanda
siya ng almusal, hindi niya rin pala kakainin. Tiningnan ko siya at saka
pinilit ang sarili na ngumiti. “Ah, ibabalot ko na lang. Gusto mong pagbaunan
kita?”
“Ayeza.” May iritasyon sa tinig niya.
“O-okay sige, wag na.” Nanghihinayang na sinulyapan ko ang
pinaghirapan kong almusal sana namin.
“Aalis na ako.” Bitbit niya ang attache case na nagtungo sa pinto.
“Ah, MA!” habol ko sa kanya.
“What?” Iritadong lingon sa akin ng lalaki.
“Ah...” Napalunok ako. “Okay lang bang sumabay ako sa `yo?
Madadaanan mo naman ang opisina ko...”
Tumaas ang kilay niya at saka nagsalita. “No.”
“But—”
“You have your own car so bakit kailangan pa kitang isabay?” Formal pa
rin ang mukha niya.
“S-sige. Hihintayin na lang kita mamayang gabi.”
Nang makalabas na siya ng bahay ay nanghihinang napaupo ako sa
silyang nahawakan ko. Ilang beses akong napailing at saka tila baliw na
nasabunutan ang sarili.
22
Hanggang kailan ko kaya kakayanin?
Chapter 3
SAAN GALING ANG WHITE ROSES?
Nakakunot ang aking noo sa pumpon ng puting rosas na inilapag ng
secretary ko sa ibabaw ng aking office desk. Alas dos ng hapon nang
pumasok siya sa private office ko at sabihing may nagpapabigay nga raw sa
akin nito.
Maybe the roses were from my husband? Kahit malabo, umasa ako.
Wala naman kasing magtatangka na magpadala sa akin ng bulaklak sa
mismong unang araw ko sa trabaho.
“Hindi ko po alam, Ma’am Ayeza,” magalang na sagot ni Mely nang
tanungin ko siya kung kanino galing ang mga bulaklak. “Pero may card po sa
loob.”
Kinuha ko ang card at agad na binasa. Gumuhit ang disgusto sa aking
mukha nang mabasa ang nakasulat sa card. Hindi galing sa asawa ko kundi
galing kay Earl— an ex back from New York.
My baby, I can’t wait to see you again.
Agad na inusod ko ang bulaklak palayo. “Ipabalik mo kung saan galing
23
ang bulaklak na iyan!” utos ko kay Mely.
“Hindi po ba galing kay Sir MA?”
Sinimangutan ko siya. “Kung galing sa kanya iyan e di sana naglulu-
lundag na ako sa tuwa rito.”
“Sorry, Ma’am Ayeza.” Kinuha niya na ang bulaklak.
Nang makalabas na si Mely ay ibinalik ko ang atensyon sa binabasang
papeles. It was my first day here in Montemayor Construction Company.
Manager ako ng isang team. Sinisikap kong aralin ang trabaho ko rito, pero
hindi ko magawang mag-concentrate. Kumikibot ang sentido ko.
Inilapag ko ang mga papeles at sumandal muna sa sandalan ng swivel
chair. Dinampot ko ang aking phone at nagpadala ng message kay Michael
Angelo.
Me to Hubby: Hi honey! Have you eaten? I miss you already. Sana
umuwi ka ng maaga mamaya. Magluluto ako ng dinner. I love you!
I didn’t receive a reply. Siguro may ka-meeting o may inaasikaso. He
must be very busy. Siya ang bagong CEO ng Deogracia Imports. Saka balita
ko ay may mga pinapaasikaso pang iba sa kanya ang daddy niyang si Don
Manuel Crassus Deogracia.
Saktong inilapag ko ulit sa ibabaw ng desk ang phone nang bigla itong
mag-ring. It was from an unknown number. Kumunot ang noo ko. Iilan lang
naman ang may alam ng bago private contact ko.
I answered the call out of curiosity. “Hello? Who’s this?”
“Hello to you, my baby.” A deep husky voice that sent shivers down my
24
spine.
Hindi ako agad nakapagsalita. Nanlalaki ang aking mga mata.
It was Earl Callisto Argent, my half-Filipino and half-German ex-fling.
I met him in New York on my second month there. He was introduced
to me by a common friend. I liked him because he was handsome. He was
also nice and fun to be with. Nagkakasundo kami lalo sa kalokohan.
Ilang beses kaming nagkasama sa iba’t-ibang bar tuwing gumigimik.
Nakahalikan ko siya nang isang beses nang malasing kami pareho. And after
that, he became possessive on me. Binakuran niya na ako.
Hinayaan ko lang siya dahil wala na rin naman akong interes sa ibang
lalaki. Okay naman si Earl kahit parang asong ulol na kung nasaan ako ay
nandoon din. Dumating pa sa point na naging kaklase ko siya sa business
course na kinukuha ko sa Fordham University in the Bronx, New York.
“Did you like the roses?”
Napabuntong-hininga ako. “Earl…”
“How I missed your voice, you know that? You left me hanging in New
York. Basta kang umalis nang walang pasabi. Hindi ko alam kung saan ka
hahanapin, nasa Pilipinas ka lang pala.”
“Earl, I’m married.”
“Yeah, I heard about it.” There was bitterness on his voice.
“Earl, I’m sorry if I didn’t tell you.” I let out a deep sigh again. “It just
happened, okay? And I love my husband.”
25
“You what?” He scoffed. “You love him? Do you really know how to
love? Come on, baby! You're making me laugh.”
Napikon na ako. “E, di tumawa ka!”
“So feisty.”
Nagtagis ang mga ngipin ko. “Earl, stop calling me and please, don’t
send me flowers. My husband will get jealous if he finds out about you.”
“So ganoon na lang, Ayeza?” His tone turned serious.
“Earl, look, I’m sorry.”
“Ayeza, do you you really think I will believe you that you love your
husband? We’ve been together for more than three years, compared to that
man na pagkauwi mo lang ng Pilipinas saka mo nakilala.”
“Earl, matagal ko na siyang kilala. At wala akong magagawa kung hindi
ka maniniwala. But please, kalimutan mo na ako. Magalit ka na lang sa akin
kung gusto mo.”
“No, Ayeza,” mariing bitiw niya. “You didn’t trust me enough. Sa tingin
mo kung hihilingin mo sa aking pakasalan kita, hindi ko gagawin?”
Humigpit ang pagkakahawak ko sa phone. Hindi ko lubos maisip na
lalabas sa bibig niya ang salitang kasal. I knew how much he value his
freedom.
“Kung kasal lang pala ang gusto mo ay sana nagsabi ka na lang sa akin. I
am more than willing to marry you. Iwan mo siya at pakakasalan kita.”
26
Nahilot ko ang aking kumirot na sentido. “Let’s stop this conversation,
Earl. Please, just try to forget me.” Pinatay ko na ang tawag. Ini-off ko rin ang
phone pagkatapos.
HATINGGABI na ay hindi pa rin umuuwi ang asawa ko. Pabalik-balik ako sa
harapan ng pintuan ng bahay. Ikalimang beses na ang ganitong eksena.
Iyong mararatnan ko sa bahay na wala pa rin si Michael Angelo gayong
dapat na mas nauuna pa siyang makauwi kaysa sa akin.
Bandang alas-onse nang marinig kong bumukas ang automatic gate. I
couldn’t be wrong, it was him.
“Saan ka na naman ba galing?” sita ko sa kanya nang makapasok na siya
sa main door.
Hindi niya ako pinansin o tinapunan man lang ng tingin. Wala siyang
suot na coat at bukas ang ilang butones ng suot niyang long sleeves polo. His
hair was in disheveled and he was no longer wearing his black-rimmed
spectacles.
“Michael Angelo!” habol ko sa kanya nang umakyat na siya sa hagdan.
Sa kwarto ay naghubad siya ng polo. Balewala sa kanya kahit namumula
ako sa galit.
“`Wag mo akong balewalain. MA, kanina pa ako naghihintay sa `yo rito!”
Inihagis niya sa akin ang hinubad na polo. “I didn’t ask you to wait for
me.”
Tinamaan ako sa mukha ng polo niya. Hindi iyon amoy pawis sa halip ay
amoy na amoy sa tela ang natural man scent na humahalo sa gamit niyang
27
mamahaling perfume.
“But I am your wife here, man. Of course nag-aalala ako sa `yo. You
didn’t answer any of my texts and calls. Malay ko ba kung na-kidnap ka,
naholdap o na-salvage ka na pala?!”
“Pwede ba, umalis ka sa daraanan ko?” Tinabig niya ako at akmang
papasok na sa banyo.
“MA!”
Hindi ko na siya napigil. Ilang sandali rin siyang nag-shower nang bigla
mapatingin ako sa hawak kong hinubad niyang polo. Sa kwelyo ay may kung
anong nakadikit doon. Nang pakatitigan ko ay pinanlakihan ako ng mata.
May marka ng lipstick!
Saktong paglabas ng lalaki sa banyo. Nakatapis na lang siya ng puting
tuwalya at tumutulo sa malapad na balikat ang tubig na mula sa basa niyang
buhok.
“What’s this?!” Inis na ibinato ko sa harapan niya ang damit.
“What?”
“Ano iyan?! Lipstick `yan, ah?!”
“Alam mo pala eh, ba't nagtatanong ka pa?”
Doon na sumulak ang dugo ko. “Sino? Sino ang babae mo, ha?! Tell me?!
Nambababae ka ba, Michael Angelo?! Tell me! Kakakasal pa lang natin ay
nambababae ka na!” Nilapitan ko siya at akmang hahampasin pero naitulak
niya ako.
28
“Tangina! Napakaingay mo!”
Sadsad ako sa dingding. Napalugmok ako sa sahig. Napahikbi ako sa
sakit nang tumama ang tagiliran ko sa sahig.
Natigilan naman siya nang makitang umiiyak ako. Saglit na lumambot
ang matigas niyang ekpresyon na kaagad ring bumalik.
“`Wag kang umarte diyan!” singhal niya at saka ako tinalikuran.
Iika-ika akong tumayo. Nabalian yata ako. Pinahid ko ang luhaan kong
pisngi at saka nakatungong lumakad patungo sa kama. Naupo ako at saka
sumisigok na inayos ang hihigaan namin.
“Will you please stop crying?! Ang sakit sa tainga!” inis na sita niya sa
akin.
Pinigil ko ang pag-iyak at saka nahiga nang patalikod sa gawi niya.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na ako sa mahinang pagtangis.
Ilang sandali lang ay naalimpungatan ako sa marahang haplos sa aking
kaliwang hita. Nararamdaman ko rin ang lamig na nagmumula sa aircon
dahil wala na akong kumot.
Nagmulat ako ng mga mata at nasalo ko ang malamlam na kulay abong
mga mata ni Michael Angelo. His face was emotionless and unreadable.
“Tell me, Ayeza, nakailan ka na matapos ang...”
“W-wala... wala na...”
“Liar.”
29
I cupped his face. “Believe me. You’re the only one...”
“I don't believe you.”
Hindi na ako nagsalita pa. Wala rin namang saysay.
“Do your job now...” anas niya habang ang mga haplos niya ay pataas sa
pagitan ng aking mga hita.
Dinala niya ang isang kamay ko sa ibabaw ng boxers niya. Nanginig ang
palad ko nang madama ang kahandaan niya. Nang muling magtama ang
aming paningin ay doon ko nakita na nagbago na ang kanyang mga mata,
punong-puno na ang mga iyon ng pagnanasa.
“Suck my cock, Ayeza.” His eyes were now dazed and aroused.
Bumangon siya at hinila ako pasunod. He removed his boxers and his
huge and hard shaft sprang free in front of my eyes.
“Put it in your mouth.”
Saglit pa akong napatitig sa bagay na tayong-tayo ngayon na tila
nagmamalaki sa aking paningin. The tip of it was glistening with his pre-
cum.
Inalalayan niya ang ulo ko patungo roon. Nang dumampi sa aking mga
labi ang dulo ng kanya ay nalasahan ko ang pre-cum. Nang pumasok na iyon
sa aking bibig ay maluha-luha ako. This was the first time I did something
like this.
Halos mabulunan ako sa pagkakabaon ng ari ni Michael Angelo sa bibig
ko. Masyadong malaki iyon at mahaba kaya halos sumayad na sa aking
30
ngala-ngala.
Marahas siyang nagpakawala ng paghinga. “Ahhh, Ayeza...”
Ang mahahabang daliri niya ay nasa buhok ko, he was guiding me on
how to do it better. Habang tumatagal ay nakabisado ko na ang ritmong
gusto niya. His breathing was now growing rapid.
Nang silipin ko ang kanyang mukha ay mariing nakapikit siya, kagat-
kagat ang ibabang labi habang nakasandal sa headboard ng kama.
“Oh, tangina…” He was groaning like he was in pain.
His balls pulled up tight and his shaft became more hard and bigger
inside my mouth. His hips started to move and he fucked my mouth.
“Ahhh, I am enjoying this… Ah… Damn…”
Michael Angelo was almost breathless and it was indeed an erotic view.
“Ugh! Enough!” Marahas niya akong itinulak matapos ang ilang minuto.
Nagtatanong ang mga matang tumingin ako sa kanya.
“Ayokong labasan sa bibig mo.” Nakasimangot siya saka hinila ako sa
braso. “Tumuwad ka.”
“Ah!” Napaigik ako nang bigla niyang hablutin ang garter ng suot kong
underwear.
“Uhhh...” Agad siyang lumuhod sa likuran ko. “Stay put.”
Hinawakan niya ang bewang ko nang gumalaw siya.
31
“Do not move until I told you to!” At sa isang pagbulusok lang ay nasa
loob ko na kaagad ang bagay na kanina ay subo-subo ko. He took me from
behind.
When I was about to come, he pulled out. He entered his two fingers
inside me and started fingering me.
I wanted to come but he didn’t let me. Sa tuwing maaabot ko na ang
dulo ay humihinto siya. Hugot-baon ang ginagawa niya. Pinagsasalit-salitan
niya ang kanyang ari at mga daliri.
And he tortured me like that, for God knows how long.
Chapter 4
Michael Angelo
“MICHAEL ANGELO, BROTHER!” Bumukas ang pintuan ng private office at
pumasok ang isang matangkad na lalaking nakasuot na white polo and faded
skinny jeans. He was Teddie Hernandez, a colleague.
Tumaas ang mukha ko mula sa mga dokumentong binabasa.
“Did I surprise you, brother?” Nakangiti siya nang lumapit. “Sinabi ko
talaga sa secretary mo na wag sabihin.”
32
Kilala na siya ng secretary ko. Basta-basta talaga siya sumusulpot kahit
walang appointment. Namimihasa dahil pinabayaan ko. He was a good
friend, anyway. Bukod pati sa business partner ko siya sa isa kong business
venture ay matagal ko na siyang kilala. We were classmates in high school.
Bihira ang mga kaibigan ko dahil hindi ako palakaibigan. Aminado rin
ako na masyado akong seryoso at straight sa buhay kaya wala akong
panahong makipag-kapwa-tao. Teddie was just too friendly and a patient
man, siya ang nakapagtiyaga sa ugali ko.
“I just came here to ask for forgiveness, man. Patawarin mo ako at hindi
ako naka-attend sa kasal mo, kahit hindi mo naman talaga ako inimbitahan.”
Ngumisi siya. “So how’s your married life?”
Humalukipkip ako at tinaasan siya ng isang kilay. Teddie was like a kid,
always curious and naughty.
Napahalakhak si Teddie sa reaksyon ko. “Hey, what’s with that look?
Parang hindi ka bagong kasal!”
“What do you want?”
“Fine, fine. Chill, man,” he laughed again. “Anyway, nandito ako para
kunin kang ninong ng first born ko,” sabi na niya sa tunay na sadya. “Ang
aga-aga hot ka agad.”
Umarko muli ang kilay ko. Hindi ko na pinansin ang huling sinabi niya.
Umayos ako ng upo at saka pinagmasdan siya. “Oo nga pala, nakapanganak
na ang asawa mo,” walang emosyong sabi ko. “Congratulations, Teddie.”
“Yup. Thank you, man.”
33
“I’ll ask my secretary to send some gifts.”
Tumango-tango siya. “So kumusta pala kayo ni Ayeza? The brandnew
wife.”
“Okay lang.”
“You really surprised me, man. Biglaan ang kasal mo. Biglaan din na sa
kanya. What really happened? I’m curious as fuck!”
Nag-ring ang phone ko na nasa ibabaw ng office desk. Tiningnan ko lang
iyon. Sa screen ay nakalagay ang pangalan ni Ayeza. Anong kailangan niya?
Why was she calling me?
“Hey, aren’t you going to answer that?” I heard Teddie’s voice.
Nagising ang diwa ko na panandaliang naglakbay. I declined the call and
looked at Teddie. “Umuwi ka na sa asawa mo, marami akong ginagawa.”
“Man, gusto ko lang makibalita. I am your only friend in the world,
itataboy mo pa ako.”
Napailing ako sa kakulitan niya. Siya nga lang talaga ang kaibigan ko
dahil siya lang ang matigas ang mukha na kahit itinataboy ko na ay
nananatili pa rin.
“Man, nagulat talaga ako na bigla kang kinasal. At sa dami ng babae sa
mundo, kay Ayeza Montemayor-Legazpi pa. Ang akala ko nasa New York
siya at matagal na kayong hindi nagkikita, then all of a sudden, ikinasal na
lang kayo. Agad-agad kahit wala pang babang-luksa si Miracle.”
Yes, Teddie was right. Buhay pa si Miracle nang mapagpasyahan ang
kasal namin ni Ayeza. And a week before the wedding, Miracle died…
34
Walang babang-luksa ang nangyari. The only thing I can do was to have
a simple wedding. Sa ganoong paraan ko na lang maigagalang ang alaala ni
Miracle.
“So how’s Ayeza as a wife?”
Hindi ako kumibo.
“Ganoon pa rin ba siya katulad noon? Still hard-headed? Spoiled brat pa
rin? And how about you? Still acting like you’re her loyal cute puppy?
Ibinibigay mo pa rin ba ang lahat ng gusto niya?”
Binato ko siya ng sign pen. Tatawa-tawa naman siya.
“Man, I’m just kidding. So ano nga? Kumusta si Ayeza? Nakikita ko siya
sa mga billboards and damn, she was gorgeous. Lalo siyang gumanda
ngayon.”
Bumukas ang pinto ng opisina ko at mula roon ay pumasok ang isang
nakangiting babae. Oh, goddamn. What a great timing.
The woman was wearing bloody red bodycon mini dress. Sa kanang
kamay ay hawak niya ang hinubad na white coat. Nakalugay ang mahabang
buhok. Ang paahan niya ay nakasuot ng kulay pula ring stilettos. She was so
gorgeous. And she was my wife—Ayeza.
“MA, you’re not answering my calls—” Nahinto siya sa pagsasalita nang
makita si Teddie. “Teddie, is that you?”
Napalingon naman si Teddie sa babae. “My, my! Long time no see,
goddess!”
35
“Oh, it’s really you, Teddie!”
Nagbeso ang dalawa at parang gustong umusok ng ulo ko sa iritasyon.
“Hello, gorgeous!”
“Salamat!” kiming sagot ni Ayeza sa lalaki at saka sa akin. “Hi, Honey...”
Hindi ko siya pinansin. Ano naman kaya ang sadya niya sa opisina ko?
Pumalatak si Teddie. “Grabe, Ayeza! Mas maganda ka sa personal kaysa
iyong sa mga magazine! Akalain mo iyon? Kayo pa rin pala ang
magkakatuluyan ni MA? Sinasabi ko na.”
“How are you now, Teddie?”
“Tatay na. Ninang ka since ninong si MA.”
“Sure.” Nilapitan ako ni Ayeza. “Kanina pa ako tumatawag at nagti-text
sa `yo...” Nasa mukha niya ang pagdaramdam.
Whenever I see her like this... kapag malamlam ang mga mata niya,
nalilito ako.
“Pinapapunta tayo nina mommy sa Hacienda Montemayor... May salo-
salo kasi ikakasal ang pinsan kong si Hunter. Parang reunion na rin...”
So iyon ang sadya niya kaya kanina niya pa ako kinukulit kakatawag at
kaka-text na hindi ko naman binabasa.
“Marami akong gagawin.”
Saglit na bumaha ang kalungkutan sa magandang mukha niya pero muli
36
rin iyong napalitan ng simpleng ngiti. “I'll wait for you! Saka mamaya pa
naman iyon.”
Nakalimutan kong may iba pa pala kami kasama. Sumipol si Teddie na
nasa pintuan na pala. “I’m giving you a room, lovers!”
Ayeza
NANG NAKAALIS NA SI TEDDIE ay bumaling ulit ako kay Michael Angelo.
Kilala ko si Teddie dahil sa iisang high school kami pumasok noon.
Graduating sila ng senior high ni Michael Angelo habang ako naman noon ay
Grade 10.
Teddie was nice and very friendly. Buddy-buddy siya ni Michael Angelo
kahit pa napaka-opposite ng ugali nila sa isa’t-isa. Hindi ko akalain na
hanggang ngayon ay magkaibigan pa rin pala ang dalawa.
“May anak na pala si Teddie...” basag ko sa katahimikan sa pagitan
namin.
Umismid ang mapula niyang mga labi.
“MA...”
Tumaas ang seryosong tingin niya sa mukha ko. “Anong oras ba raw?”
Napangiti ako. “Ala-siete dapat nasa villa na tayo,” agad kong sagot bago
pa magbago ang isip niya.
37
MAGHAPON akong hindi umalis sa opisina ni Michael Angelo. Kahit ilang
oras siya sa meeting at pagkatapos ay babalik at magbabasa ng dokumento
na para bang wala ako sa kwarto na iyon ay ayos lang. Kahit anong gawin
niya at hindi ako maiinip at magrereklamo.
Talagang binantayan ko siya maghapon para hindi siya makatakas sa
akin. Sobrang saya ko na dahil napapayag ko siyang sumama sa family
reunion mamaya.
Hindi ko kasi alam kung ano ang idadahilan sa amin kapag hindi siya
sumama, mabuti na lang at umoo siya. Ayos na sa akin iyon. Ang
poproblemahin ko na lang ay kung paano hindi mahahalata sa amin
mamaya na hindi kami okay na mag-asawa.
Sa totoo lang ay nahihiya ako sa lahat, higit lalo sa pamilya ko. Hindi ako
naniniwala na wala silang idea sa totoong dahilan kung bakit pinakasalan
ako ni Michael Angelo. Alam ko na sa loob-loob nila, alam nila na may
ginawa ako.
Gayunpaman, ayokong makita nila ang malamig na pagtrato sa akin ng
asawa ko. Hindi ko sila kayang masaktan.
Nang sumapit ang 6:00 pm ay tumayo na si Michael Angelo mula sa
swivel chair niya. Nag-retouch ako nang mabilisan at saka sabay na kaming
bumaba sa parking lot ng Deogracia Imports.
Sa kotse niya ako sumakay dahil hindi naman kami pwedeng mag-
convoy. Nakabibingi ang katahimikan sa pagitan namin.
“MA…” Hinawakan ko ang kamay niya na nasa ibabaw ng manibela.
“What?”
38
“I just want you to know that Grandma D is sick.”
Grandma D of Montemayor Clan was Donya Doreen Cassandra
Montemayor. She was my grandmother. Asawa siya ng kapita-pitagang si
Don Drake Montemayor, my grandfather. Napakahalaga niyang tao.
Nalaman ko kanina sa tawag ni Mommy sa akin na mahina na nga ang
matanda at ay may iniinda nang karamdaman.
Lumingon si Michael Angelo sa akin. “How is Donya Dorcas?”
“Naka-wheelchair but I hope she’s getting better…”
Tumango-tango siya.
“MA, may ipakikiusap sana ako sa `yo.” Napalunok ako. “Sana... sana
maging maayos ang pakikitungo mo sa akin... kahit sa harapan lang ng mga
kamag-anak ko.”
Kumibot ang bibig niya pero hindi nagsalita.
“Sana ibigay mo sa akin ang gabing ito, Michael Angelo.”
Wala akong narinig na sagot mula sa kanya, pero sapat na ang
paghawak niya sa kamay ko na nakapatong sa kanyang kamay sa manibela.
He held it gently like he was saying yes to me.
Tahimik akong napangiti sa kinauupuan ko. At sa buong biyahe, hindi
binitiwan ni Michael Angelo ang kamay ko.
39
Chapter 5
HE LET GO OF MY HAND.
Akala ko hanggang doon na lang. Nang makalampas kami sa tollgate ay
muling kinuha ni Michael Angelo ang kamay ko at ikinulong sa palad niya.
Makalipas ang apat na oras, nasa bayan na kami ng Dalisay sa Norte.
Pumasok kami sa malawak na lupain ng Hacienda Montemayor. Isang
private property. Sa gitna nito ay naroroon ang Villa Montemayor, ang villa
na tanging mga Montemayor lang ang nakatira. Malawak ito at may mga
naglalakihang mansiyon sa loob.
Sinalubong kami ng uniformed guards at nang ma-check kung sino kami
ay saka lamang kami pinagbuksan ng bakal na gate.
Ipinasok ni Michael Angelo ang sasakyan sa loob ng villa. Marami
kaming nadaanang naglalakihang mansiyon na pag-aari ng mga tiyuhin at
tiyahin ko, gayon na rin ng ilang pinsan kong nag-asawa na, bago namin
natunton ang mansiyon na ng mga elders, nina Granny D at Grandpa D. Dito
ginaganap ngayon ang family reunion.
Puno ng ilaw ang lawn at bumabaha ng pagkain at mamahaling alak.
Kompleto ang aming angkan sa gabing ito. Nakita ko ang ikakasal kong
pinsan, si Hunter at ang private nurse niya na siya ring nakatuluyan ng huli.
Buntis na ang babae kaya hindi ko naiwasang hindi mapangiti. Napakatulis
talaga ng mga pinsan ko!
Kompleto sana ang lahat kung naririto lang si Leo, isa rin sa mga pinsan
ko. Naaksidente ang lalaki at kasalukuyang in coma ngayon.
40
“Ayeza! Hija!”
Isang eleganteng matandang babae na puti na ang lahat ng buhok ang
magiliw na tumawag sa akin. She was Donya Doreen Cassandra
Montemayor, my Grandma D. Nasa wheelchair siya.
“Our unica hija!”
“Grandma, I missed you!” Agad akong lumapit at yumapos sa aking
abuela.
Napatingin ang matanda sa likuran ko. “Michael Angelo Deogracia.”
“Good evening po, Senyora,” magalang na bati ng 'asawa' ko.
“Grandma, hijo!” pagtatama ni Grandma D. “You're now the husband of
our princess. You're now part of this family.”
Bahagyang ngumiti si Michael Angelo. “Grandma.”
“So how's the newlywed?” Biglang sulpot si Gabriella Montemayor-
Legazpi, my mother. Sa likuran niya ay naroon si Don Isidro Legazpi, my
dad, at formal na nakatingin kay Michael Angelo.
“Hi, Dad! Hi, Mom!” Ibineso ko sila.
Nahihiya pa rin ako sa kanila dahil sa nangyari.
“My baby...” Hinagkan ako sa pisngi ni Mommy. “You lost weight.”
“Naninibago lang, Mom.” Pinilit kong ngumiti.
“Akala ko'y naglilihi ka na. Kailan ba kami magkakaapo?” Bumaling si
41
Mommy sa asawa ko na walang kibo sa aking tabi.
Si Daddy naman ay nanatiling seryoso sa tabi ni Mommy.
Nabigla ako nang umakbay sa akin si Michael Angelo at saka hinagkan
ang aking noo. “Ayaw masira ang figure. Sabi ko naman sa kanya na kahit
tumaba pa siya ay maganda pa rin siya...” sabi niya na nakatingin sa aking
mukha.
Pinamulahan ako. Hindi ko mabasa ang tumatakbo sa isipan ni Michael
Angelo... pero kung sino man ang makakakita sa amin ngayon ay iisiping
napaka-sweet naming mag-asawa.
“`Kita mo na, Ayeza? Kahit ano pa ang maging size mo ay mamahalin ka
pa rin ng asawa mo,” sabat ni Grandma D.
Tipid na ngiti lang ang isinagot ko. Naramdaman ko ang paghigpit nang
pagkakaakbay sa akin ni Michael Angelo. Sa pagkakalapit naming iyon ay
damang-dama ko ang mabilis na pagtibok ng puso niya. Kinakabahan ba
siya?
“Michael Angelo, welcome to our family,” si Mommy. “Kahit noon pa
man ay boto na ako sa `yo. You're a good and responsible man. And I know
how much you adore her. Nakita ko kung paano inalaagan at prinotektahan
noon si Ayeza.”
Napayuko ako sa sinabi ni Mommy.
Tiningala ni Grandma D si Michael Angelo. “Thank you for waiting for
our princess. Nine years siyang nawala, pero hinintay mo siya, hijo. Thank
you.”
“Kahit naman noon pa, Mom, alam ko na sila ang magkakatuluyan sa
42
huli,” makahulugang sabi ni Mommy na humawak sa braso ni Daddy. “Kahit
bata pa si Ayeza noon, dama ko na hindi niya pakakawalan si Michael
Angelo.”
“It runs in the family.” May ningning sa mga mata ni Grandma D. “Of
course, Ayeza is a Montemayor. Iisang beses lang magmahal ang pamilya
natin. At nakuha niya rin malamang ang ugali mo, Gabriella. Nakakalimutan
mo na bang kinidnap mo noon si Sid?”
Totoo ba iyon? Napatingin ako kay Mommy. Si Daddy sa gilid niya ay
namumula ang mukha. Nawala ang tigas sa anyo at ngayo'y hindi malaman
kung saan babaling ng tingin.
“Tunay, hija!” ani Grandma D. “Kinidnap ni Gabriella si Sid noong araw.
Kaya ito, sila pa rin ang nagkatuluyan matapos ang ilang taong
paghihiwalay. Hindi na rin nakapalag ang daddy mo dahil may baril ang
mommy mo.”
“Mom, si Sid ang unang nangidnap sakin!” nakangusong alma ni
Mommy.
Itinaas ni Grandma D ang kamay. “Whatever, Gabriella!”
Hindi ko na napigil ang pagngiti. Walang imik si Daddy pero pulang-
pula na ang lalaki. Na-curious tuloy ako sa kwento ng buhay nila. Sa totoo
lang, ang we-weird talaga ng love story ng angkan namin... na lahat ay
nagsimula sa cruise.
Inabot ni Grandma D ang kamay ni Michael Angelo at marahang pinisil
ito. “You're a very lucky man, Deogracia.”
43
NATAPOS ANG PARTY na nakisama ang aking asawa. Saglit ko ring
nakalimutan na hindi kami okay kapag kami lang dalawa. Na-enjoy ko ang
pagyakap-yakap ko kay Michael Angelo at paghawak-hawak niya sa kamay
ko. Sinulit ko ang bawat segundo na hindi siya nagsusungit sa akin, kahit pa
hindi rin naman niya ako masyadong kinikibo.
Ngumingiti rin siya at nakikipag-usap sa mga pinsan ko. Masayang-
masaya ako na hanggang sa sasakyan pauwi ay hindi mapalis ang
pagkakangiti ko.
“MA,” tawag ko sa asawa.
Nasa tabi ko siya at nakapikit. Ako ang nasa manibela dahil napasabak
ng inuman si Michael Angelo sa mga pinsanan ko.
“What?” Dumilat siya. Namumungay ang kulay abo niyang mga mata.
Amoy na amoy ko sa kanya ang aroma ng alak sa kanyang hininga.
Funny that the smell of the alcohol just made him hotter.
Namumula ang buong mukha ni Michael Angelo. Mula sa matangos
niyang ilong, sa makinis na pisngi, hanggang sa kanyang leeg. And his red
lips, they were slightly parted. He was so sexy when drunk.
Dumukwang ako at hindi nakatiis na hindi siya bigyan ng mabilis na
halik sa mga labi. Hindi siya nakapalag dahil siguro sa kalasingan.
“Thank you…” anas ko nang matapos ang halik.
Kahit hindi siya sumagot ay masaya ako na makita ang isang pigil na
ngiti mula sa mga labi ni Michael Angelo.
44
Chapter 6
I WOKE UP FEELING GOOD. Hindi ko alam kung panaginip lang ba na
natulog ako na kayakap si Michael Angelo. Kung panaginip man iyon, sana
hindi panaginip.
Bumangon ako sa kama. Nag-iisa na lang ako rito at wala na akong
katabi. 9:00 am sa wallclock. It was Saturday kaya alam ko na hindi aalis
ngayon si Michael Angelo. Unless makakaisip na naman ang lalaking iyon ng
dahilan.
“Honey?” tawag ko. Nakarinig ako ng lagaslas ng shower mula sa banyo.
Naglakad ako patungo roon. As usual, hindi naka-lock. Hindi ko alam kung
sinasadya niya o palagi niya lang nakalimutan.
Pwede ring ganito talaga siya maligo, free viewing sa lahat ng pwedeng
pumasok sa pinto.
“Good morning!” bati ko sa hubo’t hubad na lalaki na nakatingala sa
shower. What a tempting view in the morning. Bumubuhos sa hubad niyang
katawan ang lagaslas ng tubig. Ang kamay niya ay may ibang kinukuskos.
Umalis siya nang kaunti sa tubig at tumingin sa akin. “Come here. Join
me here.”
Ang hawak-hawak niya ay tila dumoble ang sukat at gusto nang
kumawala sa kanyang palad. Hindi yata iyon marunong mapagod kahit pa
magdamag nagtrabaho.
45
Nakangisi akong umiling. “Sorry, hon, but I am hungry. Later na lang!”
At saka patakbo akong lumabas ng kwarto namin.
Dinig na dinig ko ang sigaw ni MA mula sa banyo. Natatawang bumaba
na ako ng hagdanan. Minsan masarap din siyang inisin. At least, nakakaganti
ako sa kanya kahit paano.
“Ano kaya ang pwede for breakfast? Hmn...” Binuksan ko ang ref at
tumingin sa stocks. Paubos na ang frozen meat at kailangan ulit mag
grocery. Hindi ko nababantayan ang stocks dahil sa busy na rin ako sa
trabaho. Sa tingin ko, kailangan na naming kumuha ng helper dito sa bahay.
Naghahanda ako ng makakain nang tumunog ang doorbell mula sa
labas. Ibinuhol ko ang robe nakapatong sa aking suot na silk nightdress.
Pinuntahan ko ang labas ng bahay. Isang delivery man ang aking nakita.
Pinagbuksan ko siya ng gate.
“Good morning, Ma’am. I'm looking for Ms. Ayeza M. Legazpi!”
“It's now Mrs. Ayeza Legazpi-Deogracia. Kasal na ako,” I corrected him.
“Ah, sorry po, Ma’am.” Inabot niya sa akin ang isang kulay light blue na
teddy bear. Kalahati ko ang laki nito. “Pa-receive na lang po.”
Kunot ang noong tiningnan ko ang maliit na sobre na kipit ng maliit at
matatabang kamay ng teddy bear.
Can I see my baby tomorrow?
Iyon ang nakalagay sa maliit na sobre.
Nang umalis na ang delivery man ay agad kong ipinatong ibabaw ng
basurahan ang teddy bear. Sigurado akong si Earl na naman ang nagpadala
46
niyon sa akin.
“Hey, where are you going?” Pababa si Michael Angelo sa hagdan at
bihis na bihis siya nang pumasok ako. White button-down long sleeves polo,
baston slacks and leather shoes ang suot niya. Nakasalamin din.
“Sa office,” tipid na sagot niya habang itinutupi ang sleeves hanggang sa
siko.
Agad akong lumapit sa kanya. “Sabado po ngayon.”
“Mabilis lang ako.” Himala sumagot!
“Promise?”
Isang naiinip na tingin ang ibinigay niya sa akin.
“Basta umuwi ka ng maaga, ha?”
“Be ready later,” sabi niya at saka nagtungo sa kusina para uminom ng
tubig.
“May date tayo, hon?” Natuwa ako. Anong meron 'later'? Hindi naman
siguro 'jugjugan' iyon?
Kasi kung sex ang tinutukoy ni Michael Angelo ay hindi ko na
kailangang mag-ready. Isang hagis lang niya sa akin sa kama ay ready or not,
fight na agad. Magpapakalunod na siya sa akin magdamag.
“Pupunta tayo sa Hacienda Deogracia.” Lumingon siya sa akin. Hindi ko
malaman kung nakangisi o nakasimangot.
Hacienda Deogracia?!
47
Anong gagawin namin sa hacienda nila?! Malapit lang iyon sa hacienda
namin, parehong matatagpuan sa bayan ng Dalisay sa Norte. Naroon ang
pamilya niya na huling nakita ko ay noon pang araw ng kasal naming
dalawa.
“Why?” Lumapit siya sa akin matapos ibaba ang baso sa mesa. Kinabig
niya ang aking bewang.
“N-nothing.” Umilap ang mga mata ko.
“Amoy matamis ka na naman...” Inilapit niya ang mukha sa buhok ko.
“Nakakalibo—”
Napalabi ako. “Matamis ka riyan!”
“Nabitin ako kagabi...” Sumapo ang isang palad niya sa aking pang-upo
sanhi para mapaungol ako. Marahang nagmasahe ang isang palad niya sa
akin at ang isa naman at nasa kaliwang hita ko, humahagod doon paakyat at
pababa.
“Hmn...” Ikinawit ko ang mga braso paikot sa leeg niya. “Mamaya ka na
pumunta sa opisina...”
“Bihis na ako.”
Inirapan ko siya. “E di hubarin mo.”
His jaw flexed sexily. “No.”
Lumakad siya palapit sa mesa na nasa kusina. Ako naman ay nakayakap
sa kanya. Napasinghap ako nang kargahin niya at iupo sa mesa.
48
“A-akala ko ba…”
“I can spare you some time.”
Hinawakan niya ang garter ng suot kong lacey underwear at inisang
hilahan iyon paalis sa katawan ko.
“Spread your legs...” utos niya sa napakainit na boses. “Titingnan natin
ang magagawa ko sa problema mo.”
Sumunod naman ako. Pinaghiwalay ko ang aking mga hita. Pumuwesto
siya sa aking gitna. Nagbabaga ang mga mata niya habang nakatingin doon.
“I want you to keep them spread unless I tell you otherwise.”
“Hmmm...” Napaliyad ako nang maramdaman ang daliri ni Michael
Angelo.
“You're already soaking wet,” anas niya sa punong tainga ko.
Ipinasok na niya ang dalawang daliri sa loob at saka malayang nilaro
ang kaselanan ko.
“Ohhh... Michael Angelo...” impit na ungol ko. My body responded to his
finger in every single way. I was now losing my shit.
He started fingering me. Pumikit ako at dinama ang paglabas-masok ng
dalawang daliri niya sa kaloob-looban ko. May mahinang tunog na maririnig
dahil basang-basa na ako.
“Ohhh… Oh, fuck you, Michael Angelo! Ahhh!”
“Faster?”
49
“Yeah... Oh... Please!” I pleaded with tears. Nawala ang gutom ko dahil sa
ginagawa niya. My hips rocked against his hand.
“Ibuka mo pa...”
“Put it in,” humihingal na pagmamakaawa ko. I wanted him inside me
now.
Masuyong hinalikan niya ako sa noo. “I want to enjoy you fully, but I
can’t.”
Patuloy pa rin ang daliri niya sa akin. Kinabig ko ang batok niya at
akmang hahalikan siya sa mga labi pero umiwas si Michael Angelo.
“I can’t fuck you right now because I know that I won’t be satisfied with
just one round. Mali-late ako sa lakad ko,” anas niya. “But don’t fret because
I will make you come. I’ll make sure you’ll climax, Ayeza.”
Humigpit ang kapit ko sa balikat niya. “You’re so evil.”
“I'm not the evil one, you are.” Ibinaon pa niya nang husto ang daliri sa
loob ko.
“Ahhh! Ahhh…” I was now thrusting myself to meet his fingers as I
moaned helplessly.
Ngumisi siya sa aking balat. Nang umangat siya ay nagtama ang aming
paningin. “Alam mo bang gustong-gusto kong tingnan ang mukha mo kapag
ganyan ang reaksyon mo.” Puno ng pagnanasa ang kulay abo niyang mga
mata.
Napayuko ako na agad din niyang pinigilan. Itinaas niya ang aking
50
mukha.
“I want to see your face when I make you come,” maaligasgas ang boses
na sabi niya.
“Ahhh, Michael Angelo!” Napaliyad ako nang bumilis sa paglabas-masok
sa akin ang mga daliri niya. “Ahhh... Ahhh… Ahhhhh…”
Naramdaman ko ang mabilis na pagtakas ng katas na mula sa akin. And
then, I exploded. Nanginig ako at nanghihina na napasubsob sa matigas na
dibdib niya.
Marahan niya akong itinulak. “Magugusot ang damit ko.” Nakangising
ibinaba niya ang robe ko. “Napakalibog mo... Alam mo ba iyon?” Itinaas niya
ang kamay at kitang-kita ko ang basang-basa niyang mga daliri. Malapot ang
tubig na nakapalibot partikular na sa middle finger niya.
Nag-init ang mukha ko.
“Hmn...” Lumapit muli siya saka itinapat sa mukha ko ang kamay niya.
“Taste yourself, Ayeza...” utos niya.
“A-ayoko...” Umiling ako pero inilagay na niya sa mga labi ko ang daliri
na basa pa ng likidong nanggaling mismo sa aking katawan.
“Does it taste good?” halos pabulong na tanong niya.
Itinulak ko siya at saka ako bumaba sa. “Umalis ka na nga kung aalis
ka!”
“Don’t talk to me like that, Ayeza Deogracia.” Hinila niya ako pabalik at
saka isinalya sa mesa.
51
“Ah!” Napaigik ako sa pagtama ng tadyang ko sa kanto ng mesa. “Ano
ba?!” Matapos ba ang ligaya ay sakit naman? Hindi ba pwedeng puro ligaya
na lang sana?
“Wag mo akong angasan.” Ikinulong niya sa isang palad ang aking
kaliwang dibdib. Halos pigain niya iyon sa malaking kamay niya.
“Ahhh!” daing ko sabay pilit na kumakawala sa kanya. “Please, Michael
Angelo! You're hurting me!”
“Sino sa atin ang masusunod, Ayeza?” malamig ang tono na tanong niya.
“Y-you...” Nag-iwas ako ng tingin sa mapanganib niyang mga mata na
tila tutupukin ako.
“`Glad you know.” Marahan niyang pinisil ang dulo ng aking dibdib. “I’m
your hudsband, and that is why you will obey me.”
“Y-yes…” nangangatal ang mga labing sagot ko.
Sumunod ang isang kamay niya sa pagkubkob sa isa ko pang dibdib.
Sabay na minasahe o mas tamang sabihing nilamas ang dalawang bundok
ko. Gusto ko siyang itulak dahil nasasaktan na ako sa ginagawa niya, kaya
lang higit siyang malakas kaysa sa akin.
“Tsk.” Siya na rin ang kusang huminto nang makitang papaiyak na ako.
“Wag mo akong artehan, Ayeza. Kung di ko pa alam ay laspag na laspag ka
na.”
52
Chapter 7
HAPON na nang dumating si Michael Angelo. Naligo lang siya at saka
nagyaya nang umalis. May sakit pala ang kapatid niyang bunso na si Poli
kaya dadalaw kami sa Hacienda Deogracia.
“K-kailan ba talaga na kasama ako?” tanong ko nang nasa sasakyan na
kami.
“Pinagbigyan kita kahapon,” tukoy niya sa pagpunta namin sa pamilya
ko.
Hindi na niya ako kinausap pa. Tahimik kaming nagbyahe palabas ng
Manila. Mabilis ang tahip ng kaba sa dibdib ko. Hindi ako mapalagay dahil
alam kong hindi magandang idea na tumungtong na naman ako sa hacienda
nila.
Hindi ako gusto ng pamilya ni Michael Angelo. Hindi na...
Napapikit ako nang maisip ang kasal namin. Sa hacienda nila iyon
mismo ginanap pero hindi um-attend si Donya Isadora Cline Deogracia, ang
mommy niya. Wala rin ang pangalawa niyang kapatid na si Leony. Ang
naroon lang ay ang daddy niya at ang bunso na si Poli.
“My son!” Sa entrada pa lang ng mansiyon ng mga Deogracia ay
sumalubong na agad ang eleganteng ginang na si Donya Isadora Cline
Deogracia.
“Where is Poli?” agad na tanong ni Michael Angelo.
Si Poli ang dalagitang kapatid nina Michael Angelo. Ang legal na bunso
sa angkan ng mga Deogracia. May mga kapatid pa kasi sa labas; the so called
53
Deogracia Bastards.
Matinik ang ama ng kanilang pamilya, the famous philanderer Don
Manuel Crassus. Si Donya Isadora Cline lamang ang legal na asawa, the rest
ay mga naging kabit o naka-one-night-stand lamang ng don.
Karamihan sa mga anak sa labas ng don ay mga hindi pa natatagpuan.
Dalawa pa lamang ang kasalukuyang nakikilala. Ang isa ay anak ng isang
yumaong artista, ang model na si Cloud Roak Deogracia.
Ang pangalawa naman ay babae at hindi pa napapangalanan. Anak daw
ito ng isang dating sales clerk sa mall at bunga ng one-night-stand.
Sa pagkakaalam ko, may 16 pang bastardo na pinahahanap si Don
Manuel Crassus Deogracia. Alam talaga ng matandang don ang bilang dahil
tinandaan niya ang mga babaeng nakarelasyon na hindi niya ginamitan ng
proteksyon. At gusto niyang maipon ang kanyang mga anak sa mga babaeng
iyon bago man lang siya tuluyang mawala sa mundo.
“Poli is in her room, hijo,” sagot ni Donya Isadora. “Kanina ka pa
hinihintay ng kapatid mong iyon. `Wag kang mag-alala at okay naman na
siya. Trangkaso lang pala, pasensiya na at pinag-alala ka pa namin.”
Hindi na sumagot pa si Michael Angelo. Dire-deretso siya sa grand
staircase ng mansiyon. Sa pag-aalala sa kanyang kapatid ay nakalimutan na
yatang kasama niya ako.
Naiwan ako na kasama sa malaking solar si Donya Isadora. “Good
evening, Mama...” magalang na bati ko sa kanya.
Mula sa veranda ay lumabas si Don Manuel Crassus Deogracia. Matanda
na at may hawak na baston sa kaliwang kamay. Nakangiti ang matandang
lalaki. “It’s so good to see you, Ayeza.”
54
“Good evening po, Papa.”
Mabuti na lang at mabait si Don Manuel kaya hindi ako gaanong
nangingilag sa mga pailalim na titig ni Donya Isadora. Nakarinig ako ng mga
lagutok ng takong sa marmol na sahig. Sumunod ang aking tingin sa
babaeng parating.
Isang matangkad at buntis na babae na may pormal na mukha ang aking
nakita. It was Leony, Michael Angelo’s younger sister. Gitna siya sa tatlong
legal na magkakapatid. Ka-edad ko.
“Akala ko dahil hindi kami um-attend sa kasal niyo ni kuya ay hindi na
kita makikita, Ayeza. Anong masamang hangin ang nagdala sa `yo rito sa
pamamahay namin?”
Sabihin ko kaya sa kanya na ang masamang hangin na nagdala rito sa
akin ay walang iba kung hindi ang kuya niya?
Ngumiti si Donya Isadora sa anak na babae. “Leony, my hija, kontrolin
mo ang iyong sarili. Wag mong hayaang ma-stress ka sa mga bagay na wala
namang kwenta.”
Sinikap kong ngumiti kahit pumait ang panlasa ko.
“Kumusta ka na, Leony?” mahinahong bati ko kay Leony. Inipon ko ang
lahat ng bait ko para mabigyan siya ng magandang ngiti. Kailangan ko
siyang pakisamahan dahil kapatid siya ng asawa ko. “It’s been a while.”
More than 9 years na nang huli kaming magkita. Ngayon na lang kami
ulit nagkaharap dahil hindi naman siya um-attend sa simple garden
wedding namin ni Michael Angelo.
55
Tumingin ako sa tiyan niya na bahaga nang halata sa suot na floral maxi
dress. Nasa 5 months na siguro o higit pa ang ipinagbubuntis niya. “Malaki
na pala ang tiyan mo.”
Tumalim ang dati’y maamong mga mata ni Leony. “Yes, Ayeza. Malaki
na talaga. At kung hindi lang dahil sa kasamaan ng ugali mo, ganito na rin
sana kalaki ngayon ang tiyan ni Miracle. Sana ay magkaka-baby na rin si
Kuya!” maanghang na sagot niya sa akin na ikinatanga ng mga magulang
niya.
“Leony!” maigting na saway ni Don Manuel sa anak.
“What, Dad? Totoo naman!” angil niya sa ama.
Namula ang mukha ni Don Manuel dahil sa pagsagot ni Leony. Hindi
siguro inasahan ng don na kaya siyang sagutin ng kanyang butihing anak.
Hindi kasi ang klase ni Leony ang sumasagot sa nakatatanda. Sobrang galit
siguro sa akin ng babae kaya nakalimutan niya na ang tamang asal.
“Bakit pa ba tayo nagpapaloko sa maamong mukha ng babaeng iyan?
Dahil sa kanya nasira ang sana'y magiging pamilya ni kuya! Makasarili ang
babaeng iyan!”
Nagtagis ang mga ngipin ko. “Leony, I didn’t—”
“Shut up!” bulyaw niya sa akin. “Fucking shut up! Kung noon ay
napapasunod mo ako sa mga kamalditahan mo ay iba na ngayon, Yeza!
Hindi na kita best friend! Hindi ko na kayo best friend ni Ava! Pareho kayong
mga demonya!”
Napalunok ako sa nakikita kong galit na sumisigaw sa mga mata niya.
Ito na ang ikinatatakot ko. Ito ang ayaw kong mangyari kaya hindi ko sana
gustong bumalik pa rito sa Hacienda Deogracia.
56
Namumula ang mukha ni Leony habang nakatingin sa akin. “Hindi ko
nga malaman kay kuya kung bakit pinakasalan ka pa niya!” Bumaling siya sa
mga magulang. “Bakit ba natatakot kayo sa mga Montemayor?! We are
Deogracias! Makapangyarihan din ang angkan natin. Bakit niyo hinayaan
ang kuya na pakasalan ang isang babaeng selfish at bukod sa pera at
pangalan ay wala naman ng ibang maipagmamalaki?!”
“You know nothing, Leony!” Hindi ko na kayang magtimpi. “Hindi mo
alam ang totoong nangyari!”
Tumawa siya nang sarkastiko. “At anong gusto mong sabihin, Yeza? Na
mahal ka ni kuya kaya ka ko pinakasalan? Nangangarap ka nang gising!”
“Wala ka ba nang mga panahong grabe niya akong ingatan? You
witnessed it!”
Bumuga siya ng hangin at saka ngumiwi. “Noon! Noon nang hindi mo pa
inililitaw ang totoo mong kulay!”
Sumabat na ang mommy niya. “Stop it, Leony. I told you, hindi mo siya
dapat pinapatulan.”
“Isadora!” Nanlaki naman ang mga mata ni Don Manuel sa
pagkakampihan ng mag-ina niya.
Ako naman ay parang lulubog na sa aking kinatatayuan. Nanliliit ako.
Isinusuka nila ako at hindi ko magawang ipagtanggol ang sarili. Hindi ko
magawang labanan sila dahil hindi ako gagawa ng bagay na pwedeng ikasira
namin ng asawa ko.
“Umalis ka sa pamamahay namin!” Hindi nagpapigil si Leony. “Get out
of here!”
57
“`Wag kang mag-alala, Leony,” mariin kong bitiw. “Aalis naman ako.
Pero aalis ako na kasama ang asawa ko.”
Hindi ako aalis na hindi kasama si Michael Angelo. Sabay kaming
pumunta rito kaya sabay rin kaming aalis.
Lalo namang nanggalaiti si Leony. “Ang kapal talaga ng mukha mo!
Manang-mana ka sa ina mo! Malandi!”
Nagpantig ang tainga ko. Pwede niya akong husgahan at duraan ang
pagkatao ko, matitiis ko iyon, pero hindi kapag nadamay na ang mommy ko.
“Kasing landi mo ang ina mo, Yeza. Kung hindi ka lang sana nabuo sa
mundong ito, hindi naman magpapakasal ang parents mo!”
Umigkas ang palad ko patungo sa kaliwang pisngi ni Leony.
Nakalimutan ko nang buntis siya. Hindi ko na napigilan ang aking sarili.
Halos tumabingi ang mukha niya sa lakas ng pagkakasampal ko. Nabigla
man ako ay hindi ako humingi ng tawad. She deserved it.
Namumula ang mukha ni Donya Isadora sa galit at gulat. “How dare you
hit my daughter?!”
Naghuhumiyaw si Leony. “Papatayin mo rin ang baby ko?! Demonya ka
talaga!”
Humihingal ako sa taas ng emosyon. Wala siyang alam sa buhay ng
parents ko para manghusga siya nang ganito. Durugin na nila ako at laitin
pero wag lang ang pamilya ko. Ibang usapan iyon!
“Si Michael Angelo lang ang asawa ko! Hindi ko tungkuling
pakisamahan kayo! Kung ayaw niyo sa akin hindi ko ipipilit ang sarili ko!
58
Pero hindi niyo na kailangang insultuhin pa ang mga magulang ko! Hindi rin
naman kayo perpekto kaya wag kayong masyadong magmalinis!”
“Bastos ka talaga!” Galit na hinarap ako ni Donya Isadora at hindi siya
napigilan ni Don Manuel. Dire-diretso siya sa akin at ako akmang itutulak
pero nakaiwas ako agad.
Sa pag-iwas ko ay nasubsob sa marmol na sahig ang matandang donya.
“Mom!” tili ni Leony. Maski si Don Manuel ay nagulantang.
“Isadora!” Agad na dinaluhan ni Don Manuel ang asawa na nakalupasay
sa sahig.
Nanlaki ang mga mata ko. What the hell did I do?
Doon ako natauhan. Windang na windang ang diwa ko sa mga nangyari.
Isang bagay agad ang pumasok sa isipan ko, ang galit ni Michael Angelo!
Kapag nalaman ng asawa ko na nakipagsagutan ako sa pamilya niya ay
malamang na lalo siyang mamumuhi sa akin. Kapag nalaman niyang
nasaktan ko ang kapatid at mommy niya, baka hindi niya na ako mapatawad
pa.
Sa takot ay agad kong hinawakan sa braso si Donya Isadora. “Sorry,
Mama. Hindi ko po sinasadya!” Abot-abot ang panalangin ko na sana'y
patawarin niya ako. “I’m so sorry! Nabigla lang ako!”
“You, bitch. How dare you hurt me and my mom?!” galit na sambit ni
Leony.
Tumayo si Donya Isadora at buong lakas na hinampas ako sa mukha.
“Ang sabihin mo ay bastos ka talaga!”
59
Nangingilid ang luha ko. “Sorry... I’m sorry...” Naiiyak na ako. Takot na
takot ako. Ang lahat ng tapang ko ay tila inilipad sa kung saan.
Sana wag munang dumating si Michael Angelo. Sana hindi muna siya—
“What's happening here?” Isang malagom na boses na nagpahinto sa
pag-iisip ko.
Nanigas ang leeg ko. Hindi ko magawang lumingon.
Mabilis namang lumapit si Leony sa nagsalita. “Kuya, I’m glad you’re
here!”
Nagtagis ang mga ngipin ko bagaman nanatili akong nakayuko. Hindi ko
kayang salubungin ang malamig na titig ng kulay abong mga mata ni Michael
Angelo.
“Itinulak ng babaeng iyan si Mommy! At sinampal niya ako!”
pagsusumbong ni Leony.
“Ayeza,” tawag niya sa akin sa kalmadong tono.
“MA...” nanginginig na marahan kong itinaas ang aking paningin. “H-
hindi ko sinasadya... kasi...” Nagsimula nang mangilid ang mga luha ko lalo
pa't nakita kong umigting ang kanyang panga.
“What happened to your face?” matigas na tanong niya.
“Ha?” Nagtatakang kinapa ko ang aking mukha. Ang bandang kaliwa ay
bahagyang mahapdi. Nang tingnan ko ang aking kamay ay may dugo na
sumama sa aking daliri. Kung ganoon ay may kalmot sa pisngi ko at gawa
iyon ng mahabang kuko ni Donya Isadora nang sampalin niya ako kanina.
60
“What did you do to her?” baling ni Michael Angelo sa ina at kapatid.
“Mom! Leony!”
“She started it, kuya! Sinampal niya ako at itinulak niya si Mommy!
Gumanti lang si Mommy ng sampal!”
“Because you insulted me!” umiiyak na sabat ko. Tumulo na ang mga
luha mula sa mga mata ko.
“At kanino ka maniniwala, kuya?! Sa demonyang iyan na dahilan kung
bakit namatay ang—”
“Shut up, Leony!” maigting na bulyaw ni Michael Angelo sa babae.
Lahat kami ay nagulat at napatigagal. Nagbabaga ang mga mata ni
Michael Angelo. He was raging mad.
“Isang beses ko lang sasabihin ito! I don't care kung kapamilya ko kayo!
Sa uulitin na sasaktan niyo ang asawa ko ay ako na ang makakalaban niyo!
Do you understand?!”
“MA...” tanging nasambit ko. Hindi ako makapaniwala.
“Kuya...” Natulala si Leony gayon na rin si Donya Isadora Deogracia.
Kilala nilang mahinahong tao si Michael Angelo, marahil hindi pa nila
nakikita ang side ng lalaki kapag galit.
“Hijo.” Maging si Don Manuel ay natigagal.
Napahagulhol si Donya Isadora sa bisig ni Leony na ngayo'y tulala pa
rin.
61
“Let's go, Ayeza!” Hinuli ni Michael Angelo ang aking pulso at hinila ako
palayo sa lugar na iyon.
Chapter 8
“CAN'T WE TRY JUST A LITTLE BIT HARDER?”
Nakasandal ako sa swivel chair habang nilalaro ang sign pen at
kumakanta. It was the duet song of Dan Hill and Vonda Shepard.
“Can't we give just a little bit more, hmn… Can't we try to understand
that it's love we're fighting for?”
Sumungaw sa sliding door si Mely. “Ma’am Yez, papatawag po ba ako ng
taxi?”
“Oh, shit!”
Tumawa siya. “Sorry hindi na ako kumatok, bossing. Pero maganda po
pala ang boses niyo.”
Napangisi ako. Mula nang manggaling kami ni Michael Angelo sa
Hacienda Deogracia ay maganda ang mood ko. Kahit pa nahirapan akong i-
cover ng concealer ang kalmot ni Donya Isadora sa aking kaliwang pisngi, I
was still happy. Siraulo na nga siguro talaga ako.
62
Pumasok na nang tuluyan si Mely sa loob ng aking opisina. Sa maiksing
panahon ay close na kami. Hindi naman kami nalalayo ng edad. Saka sinabi
ko rin sa kanya na ayoko ng masyado siyang formal kapag kami lang na
dalawa. Ang gusto ko ay cool lang. Hindi pa rin kasi ako sanay na maging
executive.
“What happened to Hitler? Di na ba maaayos?” tanong ko kay Mely.
Hitler was the name of my Benz.
“Sira po talaga. Kailangang ayusin. Kakain ng oras, Ma’am. Baka hindi
niyo na mahintay.”
“Tsk!” Napailing ako. “Sige kuhanan mo na lang ako ng taxi.” Wala pa
kasi akong kinukuhang personal driver. Saka hindi rin ako sanay na may
nagmamaneho para sa akin. Sa tagal ko sa New York ay nasanay na ako na
palaging mag-isa.
Pero kung si Michael Angelo ang magiging driver ko, why not?!
“Sige, Ma’am. Tawagan niyo na lang ako kung uuwi na kayo. Pwede rin
kitang ipahatid sa service ng company.”
“Taxi na lang.”
Nang mapagsolo ako sa opisina ay muli akong sumandal sa sandalan ng
kanyang swivel chair. Hinaplos ko ang pisngi na bahagya pa ring mahapdi.
So what kung may kalmot ang mukha ko?
Napangiti ako nang maalala ang gulat na mukha ni Leony nang hindi sila
kampihang mag-ina ni Michael Angelo. Hindi siguro siya makapaniwala.
Kahit naman noon pa, sa akin laging kumakampi si Michael Angelo.
63
Nalulungkot din naman ako para sa babaeng iyon. Kahit pa hindi ako
seryoso noon sa pakikipag-kaibigan sa kanya, still naging magkaibigan pa
rin kami.
Tatlo kaming magbe-best friend nong highs chool. Ako, si Leony at si
Ava. Nagkahiwa-hiwalay rin sila nang umalis ako para pumuntang states.
Sinusulatan pa ako ni Leony sa mga unang buwan ko sa New York.
Napagod na lang siguro siya dahil never kong sinagot ang kanyang mga
sulat.
Napabuga ako ng hangin. After so many years ay narealized kong mali
ang desisyon kong umalis noon. Sana pala ipinagsiksikan ko na lang ang
aking sarili kay Michael Angelo. Siguro hindi siya galit sa kanya ngayon.
“Tanga! Galit na siya sa `yo noon pa!” bulyaw ng isip ko.
Nasapo ko ang aking sentido. Hindi lang si Michael Angelo ang galit sa
akin. Pati ang mommy niya na si Donya Isadora na dati'y gustong-gusto ako
ay ngayo’y isinusuka ako. Nakakalungkot.
Ipinikit ko ang aking mga mata para magpahinga. Mayamaya ay uuwi na
ako. Nag-relax muna ako sandali.
Marahan kong itinutuktok ang aking daliri sa ibabaw ng desk habang
mahinang kumakanta. “`Can't we try just a little more passion? Can't we try
just a little less pride? `Love you so much baby That it tears me up inside…”
Naulinigan ko na muling bumukas ang sliding door.
Bumalik si Mely. Marahan akong dumilat para tanungin kung ano ang
sadya niya, pero ganoon na lang ang aking gulat ng si Michael Angelo ang
makita ko.
64
Narinig niya ba akong kumakanta?!
Wala siyang suot na coat. Only his long sleeves polo and his slacks.
Bahagyang magulo ngayon ang kanyang buhok. Humakbang siya papasok sa
loob ng opisina ko. Formal ang mukha niya bagaman may kakaibang kislap
ang kanyang kulay abong mga mata. Parang... amusement?
Umahon siya mula sa upuan ko. “What brought you here?”
“May pinag-usapan kami ni Hunter,” casual na sagot niya.
Hunter? Narito sa kompanya ngayon ang pinsan ko?
“Pinapunta niya ako rito dahil dadaan nga siya ngayon. Gusto niyang
bilhin ang isang yate ko, pangregalo sa asawa niya.”
Tumango-tango ako. Sa pagkakaalam ko ay may sampung yate at
limang chopper si Michael Angelo. Mga hindi naman niya ginagamit. Ni hindi
ko nga alam kung nasaang lupalop ang mga iyon. Naisipan niya lang i-collect
during his college days.
But so what? Ano ngayon kung kinausap niya si Hunter kaya siya
nandito? Bakit pagkatapos nilang mag-usap ay hindi pa siya agad umuwi?
Bakit sinadya niya pa ako rito sa office ko? Bakit naisipan niya pang
pumunta rito? Gusto niya akong makita?
Nagusot ang matangos niyang ilong nang makita ang pagkakangiti ko.
Umiwas siya ng tingin at pasimpleng sinulyapan ang suot na wrist
watch. “Bakit di ka pa umuuwi?”
That’s my question to you, too!
65
Nakangiti pa rin ako nang sumagot. “Ah, may meeting kasi ako kanina.
Nagpapahinga lang ako ngayon nang kaunti.”
Tumango siya at akmang tatalikod na.
“MA!” habol ko sa kanya.
“What?” Nakasimangot na lumingon siya.
Napakagat-labi ako. “Nasira yung kotse ko... baka mapa-taxi na lang
ako.”
Kumunot saglit ang noo niya at saka walang salitang lumabas na ng
opisina ko.
Mabilis naman akong nag-dial sa intercom. Kinontak ko si Mely. “Hello!
'Wag na kayong magpatawag ng taxi o service. Sasabay ako pauwi sa asawa
ko. Thanks!”
Dali-dali akong nagsuklay at saka isinukbit sa balikat ang aking
shoulder bag.
“Hoy! Ang lagkit ng tingin mo sa asawa ko!” Pinandilatan ko si Mely
nang makalabas ako sa aking opisina. Kitang-kita ko ang pagtingin-tingin
niya kay Michael Angelo na ngayon ay may kausap na ilang empleyado sa
floor.
Bumungisngis si Mely. “Ang guwapo ni sir.”
“Syempre magaling akong pumili.”
“Pinagpala ka, ma’am!”
66
“Marami akong pinsang single. Alam mo namang walang tapon sa mga
Montemayor. Pumili ka lang bibigay ko sa `yo.”
“Magdala ka brochure bukas, ma’am. Pili ako.”
“Gaga!”
Nakangising kumaway na sa akin si Mely nang maglakad na ako
papunta kay Michael Angelo.
“Hon!” Sinabayan ko ang paglalakad niya patungo sa elevator. Ang mga
babae sa floor ay pasimpleng humahabol ng tingin sa amin. Nakataas ang
noo ako sa pagka-proud.
Dalawa lang kami ni Michael Angelo sa loob ng elevator matapos kong
pandilatan ang ilang empleyadong dapat ay makakasabay namin.
Kumapit ako sa bisig niya. “Sa bahay na tayo kumain? `Tingin mo?
Magluto na lang ako? Maaga pa naman.”
Hindi siya sumagot.
Pero dahil makulit ako ay go pa rin. “Ano? Or resto na lang tayo?”
Wala. Still no answer from him.
Napipikang napaungol ako.
Nag-ring ang phont ko sa bag. Lalong nadagdagan ang iritasyon ko nang
makita ang familiar na number ng caller. Pinindot ko agad ang cancel call
button.
67
Kasing kulit ko nga lang ang caller dahil mayamaya lang ay nagri-ring
na naman ang phone ko. Nagsisi ako kung bakit hindi ko pa tinuluyang i-off.
“Bakit ayaw mong sagutin?” narinig kong tanong ni Michael Angelo.
“Wala `to. Wrong number siguro. Di naka-register o.” Iniharap ko sa
kanya ang screen ng Iphone. “Baka scammer ito.”
Umarko ang kaliwang kilay niya.
“Hindi ko nga ito kilala...” Lumabi ako.
“Answer it. Baka importante.”
Pagbukas ng elevator ay may humarang na lalaki kay Michael Angelo.
Isa sa mga board members ng kompanya. Nakipagbatian sa kanya.
“Mauuna na ako sa parking lot,” paalam ko. Hindi ko na siya hinintay na
sumagot at naglakad na ako palabas ng lobby.
“Buwiset ka talaga, Earl!” Nanggagaliting binura ko ang mga text sa
inbox ko na hindi ko na pinagkaabalahang basahin—wala akong balak
basahin. Binura ko rin ang mga missed calls. Bukas na bukas ay magpapalit
na ako ng number.
Sa parking lot ay kandahaba ang leeg ko kakahanap sa sasakyan ni
Michael Angelo. Ang tanga ko rin talaga. Hindi ko nga pala alam kung saan
siya nag-park.
Palakad-lakad ako sa basement ng parking lot nang biglang may
humawak sa aking balikat. Gulat na napalingon ako.
“Hi to you.”
68
Muntik pang bumangga ang mukha ko sa ilalim ng leeg ng matangkad
na lalaki. Nang tingalain ko siya ay napanganga ako.
Black plain v-neck shirt at dark denim ang suot niya. His eyes were
amber. Sa liwanay ay kulay copper. His lashes were long, his nose was sharp
and pointed, and his lips were sensual red.
It was Earl!
“What the hell are you doing here?!” asik ko sa kanya nang
mahimasmasan ako. Hindi siya pwedeng makita ng asawa ko!
“Bakit masama bang sunduin ang girlfriend ko?”
“Hindi ko kailangan ng sundo!”
“Bakit ba napakasungit mo? Didn’t you miss me, my baby?”
“Tangina naman,” mariing sambit ko.
Napangiti siya. “Damn, I really miss you.”
Marahas na nagbuga ako ng hangin. “Hindi ako nakikipagbiruan sa `yo,
Earl. May asawa na nga ako. Hindi niya alam ang tungkol sa `yo at ayokong
malaman niya.”
Hinagod niya ng mahahabang daliri ang kanyang batok. “Bakit ba takot
na takot ka? May ginagawa ba tayong masama?”
“Wala. But still, ex kita gago.”
“Ex? Naging tayo ba talaga, Ayeza?” Napailing siya. “Or nagbreak ba
69
tayo?”
“Oo na naging tayo na `tapos break na rin tayo. O ano, okay na? Can you
leave me in peace now?”
“Sorry but your request is denied.”
“Ano bang gusto mo? Ipa-salvage na lang kita para manahimik ka?”
Pinandilatan ko siya. “`Sinabi ng andito ang asawa ko. Sinundo niya ako
ngayon. Pag nakita ka niya, magseselos iyon. Baka pagmulan ka pa ng LQ
namin, hayup ka!”
Tumaas ang isang kilay niya at marahang humakbang sanhi para
magkadikit ang aming mga katawan. “Kung sinundo ka niya at naririto siya,
bakit ka nag-iisa ngayon?”
Napalunok ako nang maramdaman ang paghawak ni Earl sa aking
bewang. “Earl…”
“Ayeza!” tawag sa akin na sabay na nagpalingon sa amin ni Earl sa lobby
ng building.
It was Michael Angelo! Naglalakad siya palapit sa amin. And his face, it
was emotionless.
Chapter 9
I COULDN’T READ HIS MIND.
70
Hindi ko alam kung galit o normal lang na facial expression ni Michael
Angelo ang aking nakikita. Bago siya makalapit ay lumayo ako kay Earl.
Mabuti at binitiwan din naman ako ng lalaki.
I didn’t want to give him ideas…
Nang makalapit si Michael Angelo ay ni hindi niya man lang tinapunan
ng kahit sulyap si Earl. Sa akin deretso ang kanyang kulay abong mga mata.
“Uhm, are we going home now?” kinakabahang tanong ko. Hindi ko
alam kung ipakikilala ko ba sa kanya si Earl o ano.
Si Earl ang nagsalita. “So you’re Michael Angelo Deogracia.”
Saka lang siya nilingon ni Michael Angelo bagaman hindi nagbitiw ng
kahit anong salita.
“You’re Ayeza’s husband. I am Earl Callisto Argent. Her ex in New York.”
Napahugot ako ng paghinga. Tanginang Earl!
Walang reaction mula kay Michael Angelo pero pakiramdam ko ay ang
lamig dito sa parking lot kahit wala namang aricon sa paligid.
“S-sige, Earl. Uuwi na kami.” Tiningala ko si Michael Angelo. “Let’s go
home, hon.”
“Mauna ka nang umuwi.”
“P-pero di ba't sira ang kotse ko...” Gusto ko nang maiyak lalo pa't
nakikita ko na naiiling si Earl. Damn, nahihiya ako.
“May isa pa akong meeting sa Shang ngayon.” Itinaas niya ang kaliwang
71
bisig para sipatin ang oras sa suot na wrist watch.
“Isasabay na kita, Yez. Madadaanan ko naman ang subdivision niyo sa
QC.” Tumingin siya kay Michael Angelo. “Ayos lang naman siguro sa asawa
mo. Pare?”
Hindi sumang-ayon pero hindi rin naman tumanggi si Michael Angelo sa
alok ni Earl na ihatid ako.
“What?” asar na baling ko sa kanya. Iiwan niya ako kay Earl?
Alam niyang ex ko si Earl and yet iiwan niya ako kasama ang lalaki?
Wala ba talaga siyang pakialam?
Napanganga ako nang magsimula na ngang lumakad palayo si Michael
Angelo. Papunta siya sa kung saang lupalop man nakaparada ang sasakyan
niya.
Nang lingunin ko si Earl ay nakatingin siya sa akin. May pait sa mga
mata niya. “Kung ako ang asawa mo, hinding-hindi kita iiwan dito, Ayeza.”
Nagtatagis ang mga ngipin ko. “Fuck you, Earl! Fuck you!”
Naglakad ako. Ang sikip-sikip ng dibdib ko. Magta-taxi na lang ako
kaysa ganito. Pahiyang-pahiya ang pakiramdam ko.
Nakasunod naman si Earl sa akin. “I’m sorry, Ayeza.”
“Piss off!”
Hinuli niya ang pulso ko. “I’m sorry, alright? Ihahatid na kita. Gabi na
para mag-taxi ka pa. Please, ako na maghahatid sa `yo. Promise hindi ako
magsasalita. I will not bother you. Ihahatid lang kita, then aalis na rin ako.”
72
Pumiksi ako sa pagkakahawak niya. “My husband won’t like it.”
“Really?” Napahingal siya. “Iniwan ka nga niya ngayon.”
“Because he have a meeting—”
“Tanginang excuse `yan.”
Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. “This is your fault! Sabay
sana kami ngayon kung hindi ka dumating!”
“Sinong niloloko mo rito, Ayeza?”
Kumuyom nang mahigpit ang aking mga kamao.
“Iniwan ka niya kahit alam niyang sira ang kotse mo. Iniwan ka niya
kahit gabi na. Ang masaklap, iniwan ka niya sa akin. It was clear that I’m
after you, but still he left you with me.”
Hindi ako makapagsalita. Parang asido sa dibdib ko ang mga sinabi niya.
“He doesn’t love you, Ayeza. Hindi ako tanga para hindi ko makita na
walang pakialam sa `yo ang tanginang lalaking iyon. Bakit ipinagsisiksikan
mo ang sarili mo sa kanya! Bakit hindi mo pa siya hiwalayan? Kahit bukas
pakakasalan kita!”
“Paano mo ako pakakasalan kung kasal pa ako? Siraulo ka ba, Earl?!”
Itinulak ko siya sa dibdib.
Hinablot niya ako sa braso. Pinilit kong makawala sa kanya pero hindi
niya ako pinakawalan. Halos buhatin niya ako patungo sa kinapaparadahan
ng kotse niya.
73
“Ano ba? Bitiwan mo ako tarantado ka!” Nagsisigaw na ako pero
balewala kay Earl. Madilim ngayon ang kanyang mukha.
“Diyan ka!” Galit na isinalya niya ako sa passenger's seat. Salubong na
ang mga kilay niya at seryosong-seryoso siya.
Itinulak ko siya saka ako lumabas ng kotse niya. “Sinabi na ngang uuwi
ako mag-isa!” bulyaw ko sa kanya.
Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. “Ano bang problema mo, huh?
Masokista ka ba? Akala mo ba na hindi ko alam ang nangyayari sa inyo? Sa
pagsasama niyo ng gagong Michael Angelo Deogracia na iyon?!”
Nag-init ang mukha ko. “Anong ibig mong sabihin?!”
“I know, Ayeza. I know what you did!”
Napatanga ako. Nang makahuma ay muli ko siyang binulyawan. “Wala
kang alam!”
Pinisil niya ang magkabilang braso ko. “You listen to me! Hindi ako
papayag na ang babaeng mahal ko ay binabasura lang ng tanginang
Deogracia na iyan!” malakas ang boses na sigaw niya. Mabuti na lang walang
katao-tao sa parking lot maliban sa amin.
“Ulol!” Itinulak ko siya at saka umaktong tatakbo palayo pero nahuli na
naman niya ako.
Nagpumiglas ako mula sa pagkakahawak ni Earl sa braso ko nang
biglang may magsalita mula sa likuran.
“Let go of my wife.”
74
Kusa akong nabitiwan ni Earl.
Gulat na napalingon ako. “Michael Angelo!”
He was back and he was he was glaring daggers at u
Chapter 10
“GET IN!”
Halos itulak ako ni Michael Angelo papasok sa passenger's seat ng kotse
niya. Malamig ang kanyang mga mata at walang kahit anong emosyon ang
mababasa roon.
Pagkapasok ko sa loob ng sasakyan ay binalikan niya si Earl na nasa di
kalayuan. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko nang makita ang parehong
seryosong mukha ng dalawang lalaki habang magkaharap.
Anong pinag-uusapan nila? Pero mukhang wala namang balak
magsuntukan ang dalawa kaya kahit papaano ay napanatag ako.
Dahil nasa loob ako ng sasakyan ay hindi ko marinig ang sinasabi ni
Michael Angelo kay Earl. Nakikita ko lang ang pagbukas ng bibig niya at ang
seryosong ekspresyon. Si Earl naman ay tumatango bagaman halata sa
mukha ang hindi pagsang-ayon sa kung ano man ang sinasabi sa kanya ng
asawa ko.
75
Ilang saglit ay nasa tapat na uli ng sasakyan si Michael Angelo. Pumasok
siya sa driver's seat at saka ini-start ang engine.
“MA...”
“Fasten your seatbelt, Ayeza.” Seryoso pa rin ang mukha niya habang
nakatingin sa harapan ng sasakyan.
“A-akala ko may meeting ka pa?”
“To hell with that meeting!” bulyaw niya na halos nagpatalon sa akin sa
gulat.
“I-iyong nakita mo kanina... Wala iyon... Nagbibiruan lang kami—”
“Shut up!”
Hindi na ako nagsalita pa. Nakita ko ang paggalaw ng mga muscles niya
sa leeg at mukha palatandaang galit siya. Kapag galit siya, ayaw ko siyang
sabayan. Hindi maganda ang kinalalabasan.
Nang makarating na kami sa Bel-Air ay hindi na ako nakatiis.
Nakabibingi ang katahimikan. Siguro naman kahit papaano ay humupa na
ang galit ni Michael Angelo, pwede ko na siyang kausapin.
“MA..” Hinawakan ko siya sa kamay nang makalabas kami ng kotse.
Ipinagpag lang niya ang kamay ko.
“MA, naman!”
Matalim ang mga tinging ipinukol niya sa akin nang lingunin ako. “Akala
76
ko ba break na kayo?” Mas malamig pa sa yelo ang boses niya.
“Totoong break na kami.”
“Sa kanya galing iyong mga bulaklak?”
Natilihan ako. How did he know?
Naging mabangis ang ekspresyon niya. “Ano bang akala mo sa akin?
Tanga?”
Napahingal ako sa pagkagulat kung paano nalaman ni Michael Angelo
ang tungkol sa mga bulaklak na ipinadala ni Earl sa akin. Sinikap kong itago
iyon sa kanya pero nalaman pa rin niya. Hindi ko siya masisisi kung mag-
iisip siya ng masama ngayon.
Tumungo ako habang nag-iisip ng sasabihin. I needed to be careful.
Ayaw kong mauwi kami sa tuluyang pag-aaway. Noong nakaraang gabi ay
maayos na kami kahit paano, ayaw ko na magsimula na naman kami sa
umpisa.
“What, Ayeza?!” naiinip na singhal niya sa akin. “Anong paliwanag mo?
Na nagpapaligaw ka pa rin sa ex mo?!”
“Walang ganoong nangyayari…” Sinikap kong maging kalmado at
mahinahon para iparating sa kanya na wala naman talaga akong itinatago at
wala akong ginagawang masama.
“And how can you explain the flowers?!” Halos maglabasan na ang litid
niya sa leeg.
“Hindi ko hiningi iyon sa kanya. Nagulat na lang ako nang biglang may
na-receive akong bulaklak. Pero malinaw kay Earl na tapos na kami. Nilinaw
77
ko sa kanya at nagkaayos na kaming dalawa. Magkaibigan na lang kami.”
“Magkaibigan na lang? Ano iyong kanina? You’re going with him? For
what? For old times’ sake?”
“Hindi mo ba ako narinig? Magkaibigan lang kami. Bakit ba ayaw mong
maniwala? Bakit ang dumi agad ng iniisip mo?!”
“Dahil sasama ka sa kanya, Ayeza! Porket wala ako, sasama ka na sa
kanya!”
Nagsimula na akong masagad. “May ganyan ka pa lang issue, e bakit
iniwan mo ako kanina kay Earl?!”
Galit na nagbuga siya ng hangin. “Pwede kang umuwi mag-isa!
Tangina!”
“Nagpaalam siya sa ‘yo!” hiyaw ko. Pulado na rin ang mukha ko.
Nasagad na ako.
“Anong gusto mong sabihin ko? Na wag kang sumama sa kanya?!
Kailangan ko pa bang sabihin sa `yo iyon?! Wala ka bang sariling desisyon?!”
“Ang gulo mo! Ang gulo-gulo mo!” Napahilamos na ako sa aking mukha.
Paano ko ba siya paniniwalain na wala na nga talaga kami ni Earl. Wala na,
at least on my end.
Wala siyang dapat ikagalit dahil wala naman akong ginagawang
masama. Kung tutuusin ay ako ang dapat na magalit dito. Lantaran niyang
ipinapakita kay Earl kanina kung paano niya ako balewalain.
Gusto kong magalit sa kanya kaya lang syempre hindi ko magagawa
iyon. Hindi ko magagawang magalit sa kanya. Ganito ako katanga.
78
Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero umiwas siya.
“Damn!” Napahagod ang mahahaba niyang daliri sa kanyang batok.
Kahit umiwas siya ay pinilit kong hulihin ang kabila niyang pulso. Hinila
ko siya paharap sa akin. “MA, I’m sorry. Please believe me, wala akong
ginagawang masama. God knows, umiiwas ako. Kahit itanong mo pa sa
sekretarya ko sa opisina, kapag may padala si Earl para sa akin,
ipinapatapon ko agad.”
“Bakit kasi hindi ka na lang mag-resign? Kaya naman kitang buhayin!”
Bumagsak ang balikat ko. “At dito mo ako sa bahay patutubuan ng
ugat?”
Okay lang naman sa akin na matali rito sa bahay kung may pakialam
lang sana sa akin si Michael Angelo. Iyon uuwi siya sa oras at magiging mag-
asawa talaga kami, hindi iyong tuwing gabi lang niya ako itinuturing na
asawa —sa kama.
Umismid ang mapula niyang mga labi. “Ayaw mo palang matali sa bahay
bakit pa tayo nagpakasal? Hindi ka pa pala handang mag-asawa. Sana naisip
mo iyan bago mo ako pinikot.”
Napahumindig ako.
“O, ginawa mo lang iyon dahil ayaw mong maisahan ka na naman?”
Lumapit siya at saka pinisil ang kaliwa kong braso. “‘Di ba? Am I right,
Ayeza?”
“Ano bang sinasabi mo?” Parang gusto ko nang maiyak sa takbo ng
usapan namin. Bakit nauungkat na naman? Bakit kailangan pang ungkatin?
“Hindi totoo `yan. Nagpakasal tayo dahil mahal kita! Bakit ba ayaw mong
79
maniwala—”
“Don't take me for a fool, Ayeza. Kung noon ay napapaikot mo ako ay
hindi na ngayon.”
“H-hindi kita pinapaikot!” Nanlaki ang mga mata ko nang humagod ang
mainit na paningin niya sa dibdib na natatakpan ng tube dress at nakabukas
na blazer.
Kinaladkad niya ako papasok sa loob ng bahay.
“Ano ba, Michael Angelo!” Halos magkandasubsob-subsob ako dahil
mas matangkad siya sa akin. Hindi ko masabayan ang paghakbang niya lalo
pa at mataas ang takong ng suot kong sandals.
Saka niya ako binitiwan nang makapasok na kami sa malawak na sala.
“Ilang taon, Ayeza! Ilang taon kang nasa Amerika! Umalis ka nang
walang paalam sa akin tapos bigla kang nagbalik nang malaman mong
ikakasal na ako!” Dumadagundong ang boses niya sa buong kabahayan.
“M-mahal kita...” Nagsimula nang tumulo ang mga luha ko. Naghihirap
ang kalooban ko sa nakikitang pinaghalong sakit at galit sa mga mata ni
Michael Angelo.
“Mahal?!” Ngumisi siya at saka siya nakakalokong sinipat niya ako ng
tingin mula ulo hanggang paa. “Mahal mo lang ang sarili mo!”
“Michael Angelo, I love you... Hindi ko naman ito gagawin kung hindi
kita mahal…”
“Shit! Shit talaga!” Tinalikuran niya ako pero mabilis ko siyang hinabol.
80
Niyakap ko siya mula sa likuran.
Hindi siya kumilos at hindi rin niya inalis ang mga braso kong
nakapulupot sa kanyang bewang.
“Pumunta ako sa States ilang araw mula nang umalis ka,” mahinang sabi
niya na tila bomba sa aking pandinig.
Napakalas ako mula sa pagkakayakap sa kanya. Sinundan niya ako sa
Amerika?
“Ayeza, malinaw na nakita ng dalawang mata ko kung gaano ka kasaya
roon.” Nasa boses ni Michael Angelo ang pait.
Kahit nakatalikod siya sa akin ay batid ko na madilim ang kanyang
ekspresyon.
Nagpakawala siya ng malamig at maiksing tawa. “Putanginang buhay
iyan, Ayeza. Ako, naghihirap dito sa Pilipinas kakaisip sa `yo. Pero ikaw? In
just a month, nagka-boyfriend ka na agad!”
Napahikbi ako. I was guilty. Michael Angelo was telling the truth.
Pagpunta ko ng ibang bansa, napariwara ako.
Basag na basag ako matapos naming maghiwalay. Para akong
mamamatay sa sakit. Gusto ko nang maglaslas o magpaka-overdose sa drugs
para matapos na ang lahat, but thankfully hindi ko ginawa.
May pamilya pa akong nagmamahal sa akin at ayaw kong tuluyan silang
biguin. I tried my best to recover from the pain of my first heartbreak. Wala
akong pinagsabihan ng nararamdaman ko, sinolo ko ang lahat. Nag-resort
ako sa pagpapakasaya gabi-gabi sa bar.
81
“I was there, Ayeza...” mahina at mariing sambit niya. “Nandoon ako
hanggang pag graduate mo. Alam ko kung kani-kanino ka nakipagrelasyon.
Sumunod din ako sa France nang dalawin mo ang best friend mong si Ava. I
was there at nakita ko kung paano ka makipaghalikan sa isa sa mga bisita sa
party niya.”
“H-Hindi ko alam...” hikbi ko. “Hindi ko alam na sinundan mo ako. God
knows... Hindi ko alam...”
“Hindi mo talaga alam!” asik niya nang humarap sa kanya. Nagbabaga
na naman ang mga mata niya. “At wag mong maidamay-damay ang Diyos sa
mga pinagagagawa mo, Ayeza!”
Wala akong nagawa kundi tumangis sa harapan niya... at umasang
mapatawad ako ng lalaking mahal ko. God knows... hindi ako nagmahal ng
iba maliban sa kanya.
Kahit may ibang lalaki akong nakilala, hindi ko nagawang ibaling ang
atensyon ko sa kanila. Kahit nang makilala ko pa si Earl, hindi ako naging
seryoso. Kahit minsan, hindi ko nakalimutan si Michael Angelo.
Kahit gabi-gabi ko pang lasingin ang sarili ko, kahit magpasubsob ako sa
pag-aaral sa maghapon, at kahit lumaklak ako ng sleeping pills bago
matulog… hindi ko pa rin siyang magawang makalimutan.
If only he can read my mind… maybe he will believe me.
Pero imposible ang ganoon kaya imposible na maniwala siya sa kahit
anong sasabihin ko ngayon.
Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at saka pinisil nang mas
mariin na para bang gusto niya talaga akong masaktan. Siguro sa ganitong
paraan man lang masaktan niya rin ako.
82
“Alam mo kung ano ang na-realize ko paglipas ng mga taon, Ayeza?”
Halos hindi ko na siya makita dahil sa panlalabo ng mga mata ko sa
luha.
“I realized that loving you was a big mistake!”
“MA…” umiiiyak na sambit ko. Punong-puno na ang luha ang mukha ko.
“At noong okay na ako... Ikakasal na at magkakapamilya...” Mapait
siyang ngumiti. “Bigla kang bumalik.”
“I'm sorry... I’m so sorry…”
“Saka ka bumalik, Ayeza... at ginulo mo na naman ang buhay ko.”
“H-hayaan mo akong bumawi...” Nanginginig ang boses ko. “Hayaan mo
akong bumawi… Gagawin ko ang lahat para mapatawad mo lang ako...
Sisikapin kong maging mabuting asawa sa `yo... Mahal pa rin kita. Maniwala
ka... Ikaw lang ang minahal ko...”
Binitiwan niya ako. “Kahit lumuha ka pa ng dugo hindi na ako
maniniwala sa `yo.”
I tried to hold Michael Angelo’s hand again, but he avoided me.
Napalugmok ako sa sahig habang luhaang nakatingala sa kanya habang siya
ay malamig at walang emosyon na nakatingin sa akin.
“Minahal kita noon Ayeza... Pero sinayang mo.”
“Anong gusto mong gawin ko?” Ang pag-iyak ko ay nauwi na sa
paghagulhol. Halos maglumpasay na ako sa makinis na sahig ng sala.
83
“Gusto kong maranasan mo ang hirap na dinanas ko noong panahong
iniwanan mo ako.” Pagkasabi’y tinalikuran niya na ako.
Chapter 11
MY BODY WAS TIRED AND SORE BUT STILL, I COULDN’T SLEEP.
Bumangon ako mula sa kama at binalot ng robe ang aking kahubaran. It
was already two in the morning. Hindi naiba ang nakaraang gabi sa mga
nakalipas na mga gabi. Nagtalik pa rin kami.
Nilingon ko ang lalaking nakahiga sa kama. Kalahati ng katawan niya sa
ibaba ay natatakpan ng makapal na kumot at ang kalahati naman ay
nakalantad sa aking paningin. Nakadapa siya at halos sakupin na pati ang
espasyo na para sa akin.
Matapos ang sigawan namin ni Michael Angelo sa sala pagkagaling sa
opisina ay ginalaw niya pa rin ako. Nagising na lang ako around 11:00 pm na
hinuhubaran niya ako.
Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Malamig ang buga ng aircon at
sumisigid iyon sa aking kalamnan.
Muli kong minasdan si Michael Angelo. Malalim ang kanyang paghinga
at tulog na tulog siya dahil sa pagod. Ilang beses niya akong sinipingan kaya
84
malamang na talagang pagod siya.
Gayunpaman, kahit gaano siya kapagod ay maaga pa rin siyang
nagigising kinabukasan. Parang may body alarm siya. Never pa siyang na-
late sa opisina kahit pa madalas ay inaabot siya ng madaling-araw bago
magsawa sa akin.
Hindi ko napigilan ang paguhit ng mapait na ngiti habang nakatingin
ako sa kanya. Napagmamasdan ko lang talaga siya nang ganito kapag
natutulog siya.
Sa pagkakatagilid ng mukha niya ay mas na-emphasize ang matangos
niyang ilong at ang mahahaba at itim na itim niyang mga pilik-mata.
He was still so handsome as ever...
And I missed him so much…
9 Years ago…
“YEZA!”
Kinalabit ako ni Ava, my best friend. Pareho kaming Grade 10 student
ngayon. Nasa canteen kami ng Dalisay High School at nagmemeryenda. It
was our last break.
“What’s with you?” maarteng tanong niya. “You’ve been spacing out.
Hindi mo pa nagagalaw iyong sandwich and juice mo.”
“Shhh!” saway ko sa kanya. “Look at that guy, Ava!” turo ko sa
85
matangkad na lalaking nakatayo sa dulo ng pila ng booth ng shake.
Sinundan naman niya ang tinitingnan ko. “Oh, that pretty boy?”
“Yes!” masayang sambit ko.
That guy was Michael Angelo Deogracia. Grade 12. Graduating this year.
Kilala ang lalaki sa buong campus dahil hindi lang siya basta saksakan ng
guwapo, matalino rin at mayaman.
Hindi bihira ang mga mayayamang estudyante rito sa Dalisay High
School kahit pa public school lang ito. Naririto rin kasi nag-aaral ang mga
pinsan ko na mula sa angkan ng mga Saavedra at Montemayor. Pero iba ang
hatak ng isang Michael Angelo Deogracia sa akin.
Mula nang mag-transfer si Michael Angelo from Manila rito sa school
namin ay naging matunog na ang pangalan niya. Bukod sa mga pinsan ko, isa
siya sa mga pinakaguwapo rito sa school. Mabait kasi siya at approachable,
unlike my cousins na puro mga suplado at abnormal.
At syempre, nakuha niya rin ang atensyon ko.
Nagniningning ang mga matang nilingon ko ang best friend kong si Ava.
“I want him!”
“Alright, he’s all yours.” Bumungisngis ang mga labi ni Ava na may bahid
ng expensive glittered lip tint.
Tinaasan ko siya ng kilay to make sure. Malagkit din kasi ang tingin niya
kay Michael Angelo.
“Of course, Yez. Naguwapuhan lang naman ako sa kanya but hindi ko
siya type, okay? Rest assured, hindi kita hahatian. Alam mo namang head
86
over heels ako kay H.”
H was Hendrick Montemayor. Uncle ko iyon pero hindi nalalayo ng
edad sa amin. Menopausal baby kasi kaya hayun, toyoin. Grade 12 ngayon
ang lalaki, and I think kaklase pa nga yata ni Michael Angelo.
“Do you really like him, Yeza?”
Tumango agad ako. “Mula pa noong pasukan, his first day here,
napansin ko na siya. You know me, Ava. Hindi ako mahilig sa mga guwapo.”
Kinikilig na lumapit sa pagkakaupo sa akin si Ava. “So final answer na
crush mo nga siya?” The excitement in her voice was very evident.
Napalunok ako. Crush? Crush nga lang ba itong nararamdaman ko?
Araw-araw ay kinakabahan ako kapag nagkakasalubong ang landas namin
ni Michael Angelo sa campus.
Hindi ko mapigilang hindi ma-excite kapag nasa paligid siya, masaya rin
ako kapag nakikita ko siya, at gabi-gabi rin ay naiisip ko siya. Crush pa nga
ba iyon? Hindi ko alam. Wala akong idea dahil unang beses ito na
nagkaganito ako.
“Finally, you have a crush na rin,” maligayang sabi ni Ava matapos pag-
aralan ang reaction ko. “At least makaka-relate ka na sa akin. Malalaman mo
na rin ang pakiramdam ko kapag nandiyan si H.”
Muli kong tinanaw si Michael Angelo na ngayon ay nakaupo na sa bench
kasama ang mga kaklase niya. Ang guwapo-guwapo talaga niya sa kahit
anong anggulo. May mga mangilan-ngilang babaeng estudyante ang
patingin-tingin sa kanya, at ang iba ay lantarang nagpapapansin.
“Anong ginagawa mo kapag dinidikitan ng mga girls si H?” wala sa loob
87
na tanong ko kay Ava. Tuluyan ko nang pinabayaan ang order kong
sandwich at juice sa mesa namin.
“Hmn, wala. Di naman sila pinapansin ni H.”
Tumango-tango ako. May sariling mundo si H at good thing iyon for
Ava. Hindi siya mamomroblema na maaagaw ang lalaki sa kanya.
Pero sa case ko kay Michael Angelo, mukhang mamomroblema ako.
Ngumingiti rin kasi ang lalaki sa mga bumabati at nagpapansin sa kanya.
Masyado siyang mabait at approachable.
“I think kailangan mo nang ipaalam kay Michael Angelo ang presence
mo.”
“Ha?” I blinked at what she said.
“Don’t tell me na makukontento ka na lang sa nakaw-tingin?”
“A-anong gagawin ko?”
Napapalatak si Ava. “Gosh, `Yeza! Hindi ka chaka, okay? `Wag kang
kabahan diyan!”
Alam ko na hindi ako pangit, kaya nga sanay ako na ako ang nilalapitan
ng mga boys and not the other way around. Hindi rin ako marunong
magpapansin dahil hindi naman ako kinukulang sa ganoong aspeto, sa totoo
lang.
“You need to make a move na, Yeza. Unless gusto mong maunahan ka ng
iba.”
Bigla kinabog ang dibdib ko dahil sa sinabi ni Ava.
88
“At least, kami ni H ay matagal nang magkakilala. Friends ang parents
namin. Kahit hindi pa kami ngayon, madali na lang gawan iyon ng paraan in
the future. Saka hindi ako threatened dahil wala namang threat sa amin.”
“S-so anong gagawin ko, Ava?”
Makahulugan siyang ngumiti. “Hindi mo dapat gayahin ang mga
chakang nagpapapansin kay Michael Angelo. Kailangang iba ang atake mo.”
“H-how can I do that?”
“You know Leony Deogracia?”
“Yeah…” Kilala ko si Leony, the nerdy younger sister of Michael Angelo.
Naunang nag-transfer dito sa school ang babaeng iyon bago ang kuya nito.
“She’s in our class, Yeza.”
Kaklase nga namin si Leony pero hindi namin siya pinapansin. Actually,
walang pumapansin sa babaeng iyon dahil nga bukod sa transferee, tahimik
siya at mahiyain.
“Tingin ko kailangan mong makipagkaibigan kay Leony.”
Napalunok ako.
“She will be your way to Michael Angelo’s heart.”
Nang tingnan ko muli si Michael Angelo ay papalabas na siya ng
canteen. Tila gustong sumunod sa kanya ng kaluluwa ko. Funny dahil
ganoon talaga ang pakiramdam.
89
“So Yeza? What can you say about the plan?”
Humigpit ang pagkakakuyom ng aking kamao at gumuhit ang
determinasyon sa aking mga mata. “Let’s do it, Ava. Makikipagkaibigan tayo
sa kapatid niya, kay Leony Deogracia.”
HINDI natapos ang linggo na hindi namin naging kabigan ni Ava si Leony
Deogracia. Ang akala kong mahirap na gawin ay naging madali lang.
Inapproach namin ang babae noong nag-iisa siya sa room.
Nagulat pa si Leony nang lapitan namin siya. Hindi siya makapaniwala
nang makipagkaibigan kami sa kanya ni Ava. Of course, lahat naman talaga
ay magugulat. Kilala kami ni Ava sa campus bilang “The Pretty Mean Two”.
Wala kaming kinakaibigan maliban sa isa’t isa.
Well, sa mean part ay si Ava lang iyon. Nahawa na lang ako kalaunan.
Masyado kasing maarte si Ava, at dahil magkaibigan kami, na-adapt ko na
rin ang kaartehan niya.
Walang nagtatangka na dumikit sa amin dahil nga sa suplada kami.
Kilala rin ang mga angkan na pinagmulan namin kaya naman mas lalong
iwas sa amin ang lahat.
“So do you have service?” nakangiting tanong ko kay Leony.
“Uhm, yes meron,” nahihiyang sagot niya.
“Sayang!” maarteng palatak naman ni Ava. “Yayayain ka sana namin
magmerienda sa bayan. Ayeza’s treat.”
“Isasama niyo ako?” manghang nagpalipat-lipat ang inosenteng tingin ni
Leony sa amin.
90
Inakbayan siya ni Ava. “Yeah. Why you don’t like it?”
“Come on, Leony. Sabihin mo na lang sa driver mo na iwan ka na. Kami
na lang ni ang maghahatid sa `yo pauwi,” panghihimok ko sa kanya. “Gusto
ka naming maging friend ni Ava. You’re nice, you’re matalino and mayaman
din like us. You’re perfect to be part of our circle.”
“Say yes, Leony. Pretty, please?” pang-uuto rin ni Ava sa kanya. “You’ll
enjoy our company. Mahilig kaming magpa-salon, mamasyal, and mag-
shopping.”
Noong una ay alanganin si Leony pero kalaunan ay pumayag na. Masaya
siya na sumama sa amin. Tuwang-tuwa siya nang tulungan namin siyang
mamili ng mga uso at bagong damit.
Tinuruan din namin siyang mag-ayos sa sarili. And of course, pinaliguan
namin siya ni Ava ng fake compliments.
At kagaya ng plano... Nauto ko si Leony na ipakilala niya ako sa kuya
niyang si Michael Angelo.
Finally… dumating na ang araw na hinihintay ko. Sinamahan ko si
Leony ngayon na ihatid ang towel ng lalaki ngayon sa locker room ng school
basketball team.
“Kuya, si Ayeza... Ayeza Montemayor-Legazpi.”
Pakiramdam ko ay nangangatog ang aking mga tuhod nang makaharap
ko na si Michael Angelo. He was so handsome lalo sa malapitan. Parang wala
siyang kapintasan kahit isa!
Nginitian ako ni Michael Angelo. “Pinsan mo si Leo, di ba?”
91
“Yup,” tango ko na pilit na itinatago ang kaba.
So hindi totoong hindi niya ako kilala. Of course ka-team niya sa
basketball ang paborito kong pinsan na si Leo Montemayor-Saavedra.
Madalas kaming mag-cheer ni Ava kapag may practice sila, malamang na
roon pa lang ay napansin niya na ako.
Pero bakit never ko pa siyang nahuling napatingin man lang sa akin
kahit saglit?
“Nice to meet you. Ayeza, right?” Pati ang kulay abo niyang mga mata ay
nakangiti sa akin.
“Y-yes, Ayeza nga. Nice meeting you…” Inilahad ko ang kanang kamay
ko sa kanya. At halos mamilipit ako sa kilig nang tanggapin niya ang
pakikipag-shake hands ko.
Mula nang araw na iyon ay idinispatsa ko na ang lahat ng manliligaw ko.
Palagi ko ring hinihila sina Ava at Leony sa senior high dept. para roon
tumambay. Hindi nakukompleto ang araw ko na hindi ko nasisilayan ang
guwapong mukha ng crush ko.
“Hi!” Talagang itinaon ko na naglalakad na mag-isa si Michael Angelo
nang lapitan ko siya sa hallway. Kung hindi ako nagkakamali sa nakalap
kong info ay breaktime rin niya.
“Oy, Ayeza.” Ngumiti siya sa akin.
Isa sa mga bagay na gusto ko sa kanya ay ang pagiging palangiti niya.
Pero syempre, ang gusto ko ay sa akin lang siya palaging ngingiti.
“Ah, sandwich o...” Inabot ko sa kanya ang ginawa kong sandwich
92
kaninang umaga. First time kong mag-effort ng ganito para sa isang lalaki.
Talagang inagahan ko ang gising kanina para lang gawin itong sandwich.
“Thanks. Nag-abala ka pa.”
“Ano ka ba? Maliit na bagay lang na bigyan ko ng sandwich ang crush
ko.” Sobrang saya ko nang tanggapin niya ang ibinigay ko.
Nakita ko ang pagkagulat sa guwapong mukha niya. “Crush? Ako crush
mo?”
Bumungisngis ako at saka pinag-igihan ang pagpapa-cute. “Crush...
Paghanga. Matalino ka at responsableng estudyante, malamang marami
kaming humahanga sa `yo.”
Tumango-tango siya. Binuksan niya ang balot ng sandwich at saka
kinagatan. “Hmn... masarap.”
'Mas masarap ka.' Natawa ako sa aking naisip.
“Ah, oo nga pala. Sa next Saturday baka makita mo ako sa bahay niyo.
May group project kasi kami ng kapatid mo...”
“Welcome sa bahay namin ang lahat ng kaibigan ng kapatid ko.”
“Thank you!” Sinabayan ko siya sa paglalakad.
And from that day ay itinaga ko na sa bato na si Michael Angelo
Deogracia ay pag-aari ko na.
NAPAPADALAS na rin ang pagdalaw ko sa Hacienda Deogracia kung saan
nakatira sina Michael Angelo. Palagi kong idinadahilan ang kunwari'y
93
pagdalaw ko sa kapatid niyang si Leony. Pero may isang bagay na talagang
kinainisan ko nang isang beses akong magawi sa mansiyon ng mga
Deogracia.
Nakita ko ang isang dalagita na hindi nalalayo ang edad sa amin. Sa
itsura niya ay nalaman ko agad na hindi siya kamag-anak nina Leony. Simple
lang ang babae at mukha namang mabait pero ayaw ko talaga sa kanya.
Ayaw ko sa kanya dahil obvious namang may crush din siya kay Michael
Angelo!
Her name was Miracle Rivera. Kahit wala akong pakialam kung sino pa
siya, naiirita pa rin ako sa isiping nakatira ang babaeng iyon at si Michael
Angelo sa iisang bubong.
“Sinong Miracle?” Nakakunot ang noo ng pinsan kong si Leo.
“Iyong anak ng labandera ng mga Deogracia!” nakasimangot na sagot
ko.
Nasa veranda kami ng mansiyon ng mga Legazpi sa loob ng Villa
Montemayor. Talagang tinawagan ko si Leo para interview-hin tungkol sa
mga babaeng malapit kay Michael Angelo.
Pupungas-pungas pa si Leo na halatang kagigising lang. T-shirt na grey
at varsity shorts ang kanyang suot. Magulo ang buhok niya na lalo pa niyang
ginulo sa kakakamot. Galing kasi siya sa practice ng basketball kanina kaya
malamang na pagod siya, pero wala akong pakialam. Kailangan ko ng info
about Michael Angelo.
Ayon kay Leo, so far ay wala naman daw nililigawan sa school ang apple
of the eye ko. Mukha rin talagang tutok sa studies at basketball team si
Michael Angelo kaya wala nang time ang lalaki na pansinin ang isang
94
batalyong kababaihang nagpapapansin sa kanya.
Kakampante na sana ako kung hindi lang dahil sa Miracle na iyon. They
were living under the same roof for God’s sake! Natatakot akong maakit ng
babaeng iyon ang Michael Angelo ko!
Nagkibit-balikat si Leo. “So what about her? I just met her once... and
she was nice.”
Hinampas ko siya sa braso. “Nice?! E, lahat naman ng babae sa `yo nice!
Kahit yata posteng may palda, nice pa rin sa `yo.”
Ang lakas ng tawa niya. “Spare her, Yez. Mabait si Miracle. Maghanap ka
ng ibang pag-iinitan mo.”
“Hmp! Basta I hate that girl! Grabe ang babaeng iyon! Bait-baitan!
Halata namang kumekerengkeng kay MA ko!”
“Aba! Inari mo na talagang sa `yo si Michael Angelo, ah!”
“Of course! Meron bang ginusto si Ayeza Montemayor-Legazpi na hindi
ko nakuha?” Ang that was true! Lahat ng ginusto ko ay nakukuha ko by hook
or by crook.
I was born rich and very beautiful. Ano ba ang hindi ko kayang kunin sa
isang pitik lang ng daliri ko? Isa pa, bata pa lang ay prinsesa na ako ng aking
mommy at daddy. Only child kasi ako plus pang ako ang nag-iisang babae sa
aming magpipinsan. Paborito ako ng lahat sa pamilya namin. Especially the
elders of our clan, our grandparents.
Mula sa pintuan ng mansiyon ay pumasok ang nakangiting si Ava.
Tinawagan ko siya kanina at pinapunta rito. “Hmn... wala. At kahit ang good
boy na si Michael Angelo ay sure na walang hirap mong makukuha, my best
95
friend!”
“Apir!” Nakangiting sinalubong ko siya. “Hi, Ava! I'm glad you came!
Inaaaway na naman ako ni Leo!” sumbong ko.
“Don't worry, sis! Ipapabugbog ko iyan kay H!” sabi ni Ava at saka
humagikhik.
Natapik na lang ni Leo ang noo at iiling-iling na napabuga ng hangin.
“Women!”
Tinawanan lang namin siya ni Ava.
NANG sumunod na Lunes ay hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa.
Kailangan ko nang magmadali at dahil baka maunahan pa ako ng iba. Lalo pa
ngayong alam kong seryoso na talaga ako sa nararamdaman ko.
'This is going to be a great day!' I said to myself. Ngayong araw na ito ay
sisiguraduhin kong hindi na makakawala sa akin si Michael Angelo.
Pakanta-kanta ako habang papasok sa school. Nagbaon ako ng dress sa
aking bag. Isang floral mini dress na off shoulder and above the knee ang
dinala ko. May baon din akong gladiator white sandals.
Nag-cut ako sa huling klase ko at dahil presidente si Leony ng
classroom namin ay napagtakpan niya kaagad ako. Sinabi niya sa last
subject teacher namin na masama ang pakiramdam ko at nasa school clinic
ako kahit hindi naman totoo.
Isinuot ko ang dress na baon ko at saka nagpaganda nang husto sa
ladies’ room. Gusto kong malaglag ang panga ni Michael Angelo kapag nakita
96
niya ako mamaya. Nang matapos kong ayusan ang aking sarili ay nagtungo
na ako sa building ng senior high at doon nag-abang.
Saktong uwian, alas-sinco ay nakita ko nang papunta si Michael Angelo
sa main library. Sinundan ko agad siya at saka nagkunwaring natapilok para
maagaw ko ang pansin niya—at nagtagumpay naman ako.
“Hey!” Alalang lumapit siya sa akin. “Are you Alright?”
Good thing at pag ganoong oras ay wala masyadong estudyante ang
nagagawi sa hallway na papunta sa library building.
“Ang sakit ng paa ko!” arte ko at kunwari'y mangiyak-ngiyak pa.
Kumapit ako sa braso niya.
“Ihahatid kita sa clinic?”
Umiling ako. Pag hinatid niya ako sa clinic ay mabibisto ako na umaarte
lang.
“Ang sakit talaga... Dalhin mo na lang ako sa car mo,” I said while
sobbing.
“Ha? Mag-re-review pa kasi ako. Sa clinic na lang kita dadalhin.”
“Ano ba 'yan!” Sinimangutan ko siya. “Ayoko nga sa clinic, eh!”
“Eh paano iyan? Baka mamaga ang paa mo?”
“Hmp! Wala ka namang pakialam kahit maputol pa ang paa ko eh.” Lalo
akong nag-iiyak. “I hate you! Akala ko pa naman mabait ka!”
“Sige-sige... Doon na lang kita sa bench dadalhin. Tingnan ko kung may
97
pilay ka. Ako na lang ang hihilot sa `yo.”
Kunwaring inirapan ko siya. “That, at least, you could do for me.”
Sa isang bakanteng bench nga niya ako dinala. Natuwa ako dahil malayo
iyon sa mga building at halos nasa dulo na iyon ng oval. Solo namin ang
place at medyo nagdidilim na sa parteng ito dahil na rin sa mayayabong na
puno sa paligid.
Hinilot nga niya ang paa ko. Masayang-masaya ako habang
pinagmamasdan ko siya. Nakapatong sa kandungan niya ang paa kong
kunwaring may pilay.
“Masakit pa ba? Kaunti lang kasi ang alam ko sa paghihilot...”
“Okay na. Thank you, Doc!” Lumapit ako sa kanya at hinagkan siya sa
pisngi. “Iyan ang premyo mo.”
Nakita ko ang pamumula ng pisngi ni Michael Angelo. Maging ang dulo
ng matangos niyang ilong ay bahagyang namumula. Wow! May lalaki pa
palang nagba-blush?!
Tumingin siya sa akin. Kunot ang noo niya habang hawak ng isang palad
ang pisnging hinalikan ko. “I'm confused.”
Tumaas ang kilay ko. “Confused over what?”
Hindi siya makapagsalita. Nanatili lang siyang nakamata sa akin na tila
ba naeengkanto.
“Are you confused about your feelings for me?” Umusod ako sa pwesto
niya at saka walang pasabing hinalikan ko siya sa lips... bagay na noong ko
pa talaga nais gawin.
98
Hindi siya nakagalaw sa pagkabigla kaya sinamantala ko ang
pagkakataon. Kahit kabado ay nilaliman ko ang halik na ipinagkakaloob ko
sa kanya. Wala akong experience sa ganito pero marami na akong nabasang
romance books at napanood na romance movies.
Nagulat siya pero hindi siya umiwas. Nang humawak ako sa kanyang
balikat ay naramdaman ko ang paninigas ng kalamnan niya.
Sinipsip ko ang lower lip niya at marahang kinagat-kagat naman ang
upper lip. Nang bahagyang bumuka ang bibig niya ay ipinasok ko ang aking
dila sa loob. Daig ko pa ang nakuryente nang magtama ang dila naming
dalawa.
Napaungol si Michael Angelo at kasunod niyon ay namalayan ko na lang
na ginaganti niya na ang halik ko.
Humihingal na lumayo ako sa kanya. Namimigat ang mga talukap ng
aking mata nang magtama ang aming paningin. “It feels good, doesn't it?
Confused ka pa rin ba?”
“Bakit mo ako hinalikan?” mahinang tanong niya na halos hindi na
umabot sa aking pandinig.
Nilaro ko ng daliri ang kwelyo ng uniform niya. “Eh ikaw? Bakit ka
pumayag na halikan kita?” And he even kissed me back!
“B-bakit nga?” Hindi niya pinagtuunan ng pansin ang balik-tanong ko.
Pulang-pula ang mukha niya lalo ngayon.
“Gusto ko... Gusto kita...”
Nang ngumiti siya ay parang ngumiti rin ang langit sa akin. Nanlambot
99
ang mga tuhod ko dahil sa killer smile na ibinigay niya sa akin. Gosh! Ngayon
lang ako nalusaw nang ganito dahil lang sa ngiti ng isang lalaki!
Maraming nagkakagusto sa akin pero walang talab ang mga ka-
guwapuhan ng mga iyon kumpara sa kaguwapuhan ni Michael Angelo. At
kahit isumpa pa ako ng mga pinsan ko ay ipaglalaban ko ang paniniwala
kong ang lalaking kaharap ko ngayon ay ang pinakamagandang lalaki sa
buong mundo! As in!
Napakurap ako habang nakatingin sa kanya. A realization struck me: I
was in love with him!
Hindi na lang pala basta gusto o crush. Hindi ko gagawin ang lahat ng
pinagaga-gawa ko kung simpleng pagkakagusto lang ang nararamdaman ko.
I was in love with this beautiful guy in front of me!
“Gusto?” ulit niya sa sinabi ko.
Umiling ako habang nakangiti. “Let me rephrase that. Hindi lang pala
gusto... I think I'm in love with you, Michael Angelo Deogracia.”
Amusement ang bumadha sa mukha niya pero hindi nakaligtas sa akin
ang isang pigil na ngiti sa mapula niyang mga labi.
Hindi siya nag-comment tungkol sa ipinagtapat ko... meaning: okay lang
sa kanya na mahal ko siya.
Sumeryoso ako. “Wag ka nang magtanong kung bakit, kailan at paano...
Kahit pagbawalan mo ako ay hindi rin ako papayag o susunod sa `yo. I can't
stop myself from falling in love with you and I'm determined to make you
love me too.” Inilapit ko muli ang sarili sa lalaki. “I love you, Michael
Angelo... I really do.”
100
Nakita ko ang pag-alon ng Adam's apple niya habang nakatitig sa
mukha ko.
At kahit hindi siya magsalita ay batid ko na malaki ang pag-asa ko sa
puso ng lalaking ito.
SA MGA sumunod na araw ay halos bakuran ko na si Michael Angelo. Palagi
akong bumubuntot sa kanya. Sa gym tuwing may practice siya ay naroon din
ako. Tagasigaw, taga-cheer at tagapunas ng pawis niya.
Wala akong pakialam kahit nagiging usap-usapan na kami ng ibang mga
estudyante. Mabuti nga iyon para tumigil na ang ibang girls na patuloy pa
rin sa pagpapapansin kay Michael Angelo. Dapat lang malaman nila na taken
na ang baby ko.
“Go, Deogracia! Whooo!!!” tili ko mula sa bench habang may practice
match sa gym.
Ang kulang na lang sa akin ay pom-poms. Wala akong pakialam kahit
ang kalaban pa ni Michael Angelo sa basketball ay mga pinsan ko.
“Talunin mo sila! Whooo ilampaso mo iyang sina Leo-Panget!!!
Whooo!!!”
Nangingiti na lang sa akin ang lalaki— at well, sa lahat ng pinagpaguran
ko ay sobra-sobra pa ang 'ngiti' niya bilang kabayaran sa mga pinagaga-
gawa ko.
For the first time din ay pumapasok na rin ako sa library dahil doon ang
madalas na tambayan ni Michael Angelo. Ugali niyang mag-review kahit
wala namang exams. Nakabuti rin iyon sa pag-aaral ko dahil tinuturuan niya
ako minsan sa mga assignments ko. At syempre, nagpapasikat ako sa kanya
101
kaya nag-aaral na ako nang mabuti ngayon.
May mga times pa na nagpapahatid ako sa kanya sa bahay namin. Kapag
uwian ay idinadaan niya muna ako sa Hacienda Montemayor, kung saan ako
nakatira.
Ginawa ko na siyang personal service ko. May sariling sasakyan si
Michael Angelo kaya kapag uwian ay nauuna na ako sa parking lot ng school
para abangan siya. So far, wala naman siyang reklamo.
Minsan bago umuwi ay niyayaya ko pa siya na magmerienda muna.
Habang nasa biyahe kami ay nagkukwentuhan kami.
Bago rin ako umibis sa kotse niya ay nakagawian ko nang halikan siya
sa labi... hindi man matagal ay sinisigurado ko na hindi niya makakalimutan
ang bawat halik na ibinibigay ko sa kanya.
Sa lahat ng ginagawa ko ay hindi niya naman ako sinasaway kaya alam
kong gusto rin niya ang kung ano mang unawaang meron kaming dalawa.
At habang tumatagal ay lalong lumalala ang nararamdaman ko para sa
kanya. Mas lumalalim... mas tumitindi... at mas nababaliw pa ako sa paglipas
ng mga araw.
And now, I can't live without him anymore!
Chapter 12
102
“WHO’S MIRACLE TO YOU?”
Last break nang abangan ko si Michael Angelo sa canteen ng school.
Katulad ng mga nakaraang araw ay sabay kaming magmemeryenda. But this
time, hindi ko na napigilan ang aking sarili na usisain siya tungkol sa anak
ng labandera nila.
“Pinag-aaral ng parents ko si Miracle,” sagot ni Michael Angelo habang
binubuksan ang balot ng sandwich para sa akin.
Napasimangot ako. Nang tanungin ko si Leony about Miracle ay
nalaman ko na Grade 12 din ang babaeng iyon. Sa ibang school nag-aaral at
paaral ng mga Deogracia.
“Naninilbihan na sa pamilya namin ang mga magulang ni Mircale bago
pa ikasal ang mga ito. Hanggang sa magkaanak at lumaki ang mga anak ay
nasa amin na sila nakatira.” Inabot niya sa akin ang sandwich.
“Di ba bukod naman ang servants’ quarters sa hacienda niyo. Bakit
madalas ang Miracle na iyon sa mismong mansiyon niyo?”
“Dahil nga sa kasambahay namin ang nanay niya at driver naman ni
Daddy ang tatay niya. Madalas siya sa mansiyon kasama ang kuya niya dahil
tumutulong rin sila minsan sa gawaing bahay.”
“May gusto sa `yo ang babaeng iyon,” nakairap kong sabi.
Napatingin siya sa akin. “Ayeza...”
“Ayoko siyang lalapit-lapit sa `yo! Kung makatingin ay akala mo'y
kakainin ka nang buhay!”
103
Nagulat ako nang matawa siya. “Nagseselos ka ba?”
“Kailangan mo pa bang itanong iyan? Really?!”
“Wala siyang gusto sa akin, okay?” malumanay na sabi niya. “Kababata
siya. Kaedad ko ang kuya niya. Parang magkakapatid na kami.”
“May parang kapatid ba na kung makatitig sa `yo ay kulang na lang
hubaran ka?!”
“She’s not like that, okay? Please, wag na natin siyang pag-usapan.
Kumain ka lang. Ito iyong sandwich mo, o. May iba ka pang gusto? Bibili
ako…”
Napipikang tumayo ako at tinabig ang sandwich na inaabot niya.
“Madamot ako, MA! Ang gusto ko ang akin ay akin lang! Ayoko nang may ka-
share!” At saka ko siya padabog na iniwanan.
Naiinis talaga ako. Bakit ba ipinagtatanggol pa ni Michael Angelo ang
babaeng iyon? Babae rin ako at alam ko kung kailan may gusto ang isang
babae sa isang lalaki!
“Ayeza, naman!” Nakasunod pala siya sa akin hanggang sa labas ng
canteen.
Hinarap ko siya. “Stay away from her kung ayaw mong magalit ako sa
`yo!”
Ang mahahaba niyang daliri ay napahagod sa kanyang buhok.
“Gagawin mo ba o hindi na kita papansinin?” Matapang ako dahil alam
kong hulog na hulog na sa akin si Michael Angelo Deogracia.
Napatunayan ko ang feelings niya sa akin dahil sa makailang ulit niya na
104
akong napagbigyan. Ultimo mga walang kwenta kong whims ay iniintindi
niya.
“Okay, alright…” sumusukong sabi niya.
Napangiti na ako. “Good boy! Good boy, baby!” Sa tuwa ko ay nayakap
ko siya.
“You, spoiled brat,” mahinang sabi niya habang masuyong hinahaplos
ang buhok ko.
“Alam ko namang love mo ako kaysa sa dukhang Miracle na iyon...”
Tumingkayad ako para halikan siya sa pisngi. “I love you, Michael Angelo!”
Hindi siya sumagot pero nakangiti ang kanyang mapulang mga labi.
Mas naging maganda ang relasyon namin paglipas ng mga araw. Naging
official na rin kaming mag-boyfriend at girlfriend. Marami ang nainggit sa
akin dahil sa nasilo ko ang isang Michael Angelo Deogracia. Deserving
naman ako sa kanya. Maganda ako at mayaman kaya hindi kami alangan sa
isa't-isa.
Isa pa, nag-aaral na rin ako nang mabuti ngayon para talagang hindi
kami maging alangan ni Michael Angelo. Para wala ring masabi ang mga tao
tungkol sa relationship naming dalawa.
Mukhang tama ang sabi ng mommy ko sa akin. Minsan kasi ay
nabanggit ni Mommy na baliw raw magmahal ang angkan namin. Nakwento
kasi niya sa akin na halos same age kami nang ma-in love.
Mas bata lang yata siya sa akin ng isa o dalawang taon nang magkakilala
sila ng daddy ko. Sa Montemayor Cruise sila nagkakilalang dalawa. Marami
silang pinagdaanan at nagkahiwalay sila ng ilang taon bago nagkatuluyan.
105
I wanted to experience that kind of love too.
Gusto ko ring maging masaya kami at magkaroon ng happy ending ni
Michael Angelo. I will do my very best to achieve that goal.
Mauunang aalis ng Dalisay High School si Michael Angelo. Sa Manila na
siya magka-college at ako ay maiiwan dito. Gusto ko na makasigurado na
hinding-hindi na kami magkakahiwalay.
Ang gusto ko ay matali na talaga siya sa akin. Gusto ko na wala na
siyang kawala at pagka-graduate ko ng college, magpapakasal na kaming
dalawa.
Since matalino at responsable si Michael Angelo, tiyak na
magugustuhan siya ng parents ko. Pwede ring, on my behalf, ay siya na ang
mag-manage ng kompanyang mamanahin ko, `tapos ako naman ay magiging
supportive and loving housewife na lang. But of course, I will still do
business. Tutal siya na ang magma-manage ng kompanya namin, mahaharap
ko na ang tunay kong passion— my secret passion… ang pagpipinta.
Oh, I was so excited for the future!
TINIYAK ko talaga na mababakuran ko si Michael Angelo. Kahit saan ay
magkasama kami. Kapag walang pasok sa school ay kung hindi siya ang nasa
amin, ako ang nasa kanila.
Hatid-sundo niya rin ako palagi dahil nga sa may kotse naman siya.
Hindi ko na kinakailangan ang driver ko.
Tuwing magkikita kami nang walang pasok ay binibigyan niya ako ng
106
fresh flowers na kinukuha niya pa sa garden ng mommy niya. Ibinibili niya
rin ako ng imported chocolates. Sobra niya rin akong i-baby. Lahat ng gusto
ko ay sinusunod niya.
Michael Angelo was a perfect boyfriend pero habang papalapit ang
graduation ay natatakot ako. Natatakot ako na baka kapag nasa Manila na
siya ay bigla siyang magbago…
BAGO ANG BUWAN ng graduation ay hindi ko na siya hinihiwalayan. Wala
rin akong pagdadalawang-isip na ibigay ang lahat sa kanya dahil mahal na
mahal ko naman siya. Sigurado na ako sa kanya at gusto ko na siya na talaga
ang makakatuluyan ko.
Pagkatapos ng klase namin ay sumama ako sa bahay nila sa Hacienda
Deogracia. Iniwan niya ako sa sala dahil magbibihis siya pero sumunod ako
sa kwarto niya.
Nagulat si Michael Angelo nang i-lock ko ang pinto. Katatapos niya lang
magsuot ng t-shirt. “Ayeza, why are you here?”
Sa halip na sagutin siya ay humakbang ako palapit. Kinalas ko ang
pagkakabutones ng suot kong school blouse.
“A-Ayeza…” Nanlalaki ang mga mata niya sa akin at ilang ulit na umalon
ang kanyang Adam’s apple.
Pakiramdam ko ay namumula na pati ang aking talampakan. Binabaha
ako ng kaba at parang mawawasak ang dibdib ko sa lakas at bilis ng kabog
nito.
Hindi ko na kayang mag-isip pa, sa mga oras na ito ay puso ko ang aking
pinapagana. Hinubad ko ang blouse ko at isinunod ang suot kong palda.
107
“Ayeza, please don’t do this…”
Nang lapitan ako ni Michael Angelo at damputin niya ang mga hinubad
kong damit sa sahig ay umiyak ako.
“Hey, please, don’t cry…” Pinunasan niya ng kanyang kamay ang luha sa
aking pisngi.
“I hate you…” hikbi ko.
Hiyang-hiya ako sa sarili. Naghubad na nga ako tapos tinanggihan niya
ako. Nilunok ko na ang pride ko, maging ang dignidad ko, kaya sobrang sakit
makita ang reaksyon niya.
Itinulak ko siya at inagaw ang hawak niyang mga hinubad kong damit.
“Uuwi na ako….”
“Ayeza, `wag ganto please….” Maaligasgas ang boses niya. Pinigilan niya
ako sa braso.
“Uuwi na sabi ako. Bitiwan mo ako…”
“Ayeza…”
Nagpumiglas ako sa pagkakahawak niya. Patuloy sa pagtulo ang aking
mga luha at ang sama-sama ng loob ko.
“Ayeza.” Hinawakan niya ako sa pisngi at itinaas ang aking mukha
upang magtama ang aming paningin. Nakita ko ang paghihirap sa
magandang uri ng kulay abo niyang mga mata.
Napapikit ako nang yumuko siya. At nang maramdaman ko ang
108
paglapat ng mainit niyang mga labi sa akin ay kumawala ang ungol sa aking
bibig.
The kiss was deep and possessive. My instinct took over and I wrapped
my arms around his neck. I kissed him back with all the passion I had with
me.
Michael Angelo opened my lips with his tongue. Pinagsawa niya ang
kanyang mainit na dila sa loob ng bibig ko. Hindi na ako makahinga pero
hindi siya tumitigil. Sa isang iglap, napatid na ang kanyang pagpipigil.
Ang mga palad niya ay naglalakbay sa katawan ko. Humahaplos sa gilid
ng aking bewang, pababa sa mga hita at paakyat ulit. Huminto ang kanang
kamay niya sa aking sikmura hanggang sa tumaas sa aking dibdib.
Namalayan ko na lang na naihiga niya na ako sa gitna ng kama at nasa
ibabaw ko na siya. Hinubad niya ang suot niyang shirt saka pinaghahalikan
ang aking leeg.
“Hmn…” Kumawala ang ungol sa akin nang itaas niya ang suot kong bra.
“Ayeza…” paos na sambit niya nang tuluyang maalis niya ang nakatakip
sa dibdib ko.
Bigla akong nahiya lalo nang humagod ang paningin niya sa akin. Para
akong matutunaw sa mga titig niya. Ngayon ko lang nakita ang ganitong
damdamin sa mga mata niya, nakalulunod at nakapapaso.
I tried covering my naked breasts but he grabbed my hands and pinned
them above my head. “Please, I want to see them.”
Nang bumaba ang mukha niya para halikan ang aking katawan ay
napapikit na lamang ako. Nanginginig ako sa bawat paghaplos ng mga labi
109
niya sa aking balat.
Michael Angelo licked my left breast and started sucking the taut bud.
He groaned when he felt it getting hard in his mouth.
“Ayeza, you taste so good…” he rasped against my skin.
Pinagsawa niya ang dila at mga labi sa aking dibdib. Salitan ang
paghalik at paghaplos ng mga palad niya sa mga ito.
“You’re so goddamn beautiful…”
His lips traveled down from my breast to my stomach. Then, he reached
down and slipped my panties off. Napahingal ako nang ibuka niya ang aking
mga hita. Nanlalaki ang mga mata ko sa balak niya.
Saglit lang niyang tiningnan ang kaselanan ko at pagkatapos ay
hinalikan niya na ito. Dinilaan niya hanggang sa hindi ko na kaya.
Nanginginig ang balakang ko at kahit gustuhin kong lumayo ay hinang-hina
ako.
Kailan niya natutunan ito?
Saan at paano?
Gusto ko siyang usisain pero hindi na ako makapag-isip nang matino. Sa
bawat hagod ng dila at mga labi niya sa aking gitna ay impit na napapahiyaw
ako. Hindi ko akalaing posible ko palang maramdaman ang ganitong
pakiramdam. Nakakahibang.
“Aaahhh, M.A.!” Napasabunot ako sa kanya nang mas lumalim siya.
He slid his hot and wet tongue inside me and my inner walls
110
automatically clenched around it. Soon waves of pleasure consumed my
whole being. And Michael Angelo licked up every drop of my juices.
Nang umangat siya ay mas nagbabaga na ang kanyang mga mata.
Umalis siya sa ibabaw ko nang hubarin niya ang suot niyang shorts and
briefs. Pagsampa niya ulit sa kama ay hawak-hawak niya na ang kanya.
Natulala ako at hindi makapaniwala na nasa harapan ko na ngayon ang
pagkalalaki ni Michael Angelo. Mahaba iyon at matigas. Natatakot ako.
“Can I put this in?”
But it was really huge. How would that fit in me?
Dinikit niya ang dulo niyon sa akin. Nabasa ito na dahilan para lalong
tumigas. Nang marahan niya iyong ipasok ay napahikbi ako. Hindi pa buong
nasa loob ko pero dama ko na ang hapdi na para akong hinihiwa.
Nang idilat ko ang aking mga mata ay nakatitig sa akin si Michael
Angelo.
“Ayeza…” may paghihirap sa boses na sambit niya.
Nangangatal ang mga labing sinikap kong magsalita. “A-are we going to
stop?”
“No.”
And then I felt him moved. He pressed his hips toward me, making me
feel every inch of him.
“I don’t want to stop. I can’t.”
111
Pumatak ang mga luha ko sa sakit ng ginagawa niya. Ipinikit ko ang mga
mata ko at hinayaan siya. It was so painful but Michael Angelo was ever
gentle. He was thrusting so slow, making me adjust to his size. Unti-unti ay
kinakaya ko na.
“Ahhh, Ayeza, you are driving me insane…”
Hinuli niya ang aking mga labi at mariin akong hinalikan. Doon niya
ibinuhos ang pagpipigil.
Hinalikan niya rin ulit ang magkabilang dibdib ko habang patuloy siya
sa pagalaw. When he felt that I can already handle the pain, he quickened
the pace of his thrust, until he reached the point of his release. Hinugot niya
ang kanya at ipinagpag sa ibabaw ng aking patag na sikmura.
“Ayeza Montemayor-Legazpi, mahal kita…” paungol na sambit niya.
Nanghihina siyang bumagsak sa ibabaw ko pagkatapos.
Chapter 13
AYEZA MONTEMAYOR-LEGAZPI, MAHAL KITA…
Nakangiti ako habang yakap-yakap ang natutulog na si Michael Angelo.
Nakasubsob siya sa leeg ko at nakahubad pa rin kaming dalawa. Pagod na
pagod siya at nakatulog agad pagkatapos.
I was tired too but I couldn’t sleep. Hindi ko magawang matulog
pagkatapos ng nangyari. Masakit ang katawan ko pero masaya ako. Wala
akong pinagsisisihan.
112
Hinaplos ko ang buhok niya. “I love you, too, my baby…”
Humigpit ang pagkakayakap niya sa bewang ako.
Pinisil ko ang matangos niyang ilong. “Michael Angelo…”
Umungol siya at lalo pang yumakap sa akin.
“Baka hinahanap na ako sa amin…”
Saka lamang siya dumilat. “Parang ayaw na kitang pauwiin…”
Napangiti ako. “Sa amin ka na lang tumira.”
Ngumiti siya saka bumangon. Hinalikan niya ako sa noo. “Kung pwede
lang.”
Tinulungan niya akong tumayo at maglinis ng katawan. Siya rin ang
halos magbihis sa akin. Mahigpit na niyakap niya ako at pinaghahalikan sa
mukha.
“I’m sorry I hurt you…”
Gumanti ako ng yakap sa kanya. “I love you, Michael Angelo…”
Nakangiti siyang humiwalay. “Tara na bago pa magbago isip ko.”
Inihatid niya ako sa amin at nang nasa gate na ng villa, ayaw niya pa
akong bitiwan. Ilang beses niya pa akong hinalikan at niyakap. Damang-
dama ko kung gaano katotoo na mahal niya ako.
113
WE PROMISED THAT WE WILL NOT DO IT AGAIN.
Nagkasundo kami ni Michael Angelo na maghihintay hanggang sa
tumungtong ako sa edad na 18. Sising-sisi siya dahil nagpahila siya sa tukso.
Kahit pa sabihin kong ginusto ko iyon, hindi pa rin mabali ang paniniwala
niya na siya ang may kasalanan dahil mahina siya.
Ang sabi niya sa mismong debut ko ay hihingin niya na ang kamay ko sa
amin. Kakausapin niya na rin ang parents niya na gusto niyang ma-engaged
na kaming dalawa. Pagka-graduate ko ng senior high ay kukunin niya na
ako; sa Manila na rin ako mag-aaral.
Wala siyang sinabi kung magsasama na ba kami sa Manila, pero sa
tingin ko ay hindi. Nabanggit niya kasi na patatapusin niya muna ako ng
college bago niya ako pakakasalan.
Gusto niyang makatapos muna ako ng pag-aaral, pero gusto niya rin na
hindi na kami malayo sa isa’tisa para nakikita at nababantayan niya ako.
Matapos ang nangyari sa amin ay nagkaroon kami ni Michael Angelo ng
maraming plano. Sobrang saya ko at wala na akong mahihiling pa.
Alam na ng parents ko na boyfriend ko si Michael Angelo. At first ay
tutol si Daddy dahil nasa high school pa lang ako, pero nang makilala nila si
Michael Angelo at makita nilang magalang, mabait at responsible siya at
natanggap na rin nila. Nakadagdag pa sa pagtanggap nila ang kaalamang
mula rin siya sa isang kapita-pitagang angkan.
Patuloy rin ang paghatid-sundo niya sa akin sa school. Sabay rin kami
palagi tuwing break time. Kahit Saturday and Sunday ay nagkikita kami.
Halos sa kanya na umikot ang mundo ko.
Hindi ko na masyadong nakakasama ang best friend kong si Ava dahil
114
sinusulit ko talaga ang panahon na nasa iisang school pa kami ni Michael
Angelo. Isang buwan na lang kasi ay graduation niya na, pupunta na siya ng
Manila para doon mag-college. Wala pa man pero namimiss ko na siya.
Kahit sinabi niya na tuwing bakasyon ay uuwi siya sa hacienda nila at
dadalawin niya ako, kahit pa sabihin niyang palagi niya rin akong iti-text,
tatawagan at sesendan ng e-mail, hindi ko pa rin magawang maging masaya.
Nalulungkot pa rin ako.
KAMPANTE ako nang mga nakaraang araw until I heard from Leony na sa
Manila rin daw mag-aaral ang anak ng kasambahay nila na si Miracle. Doon
din daw pag-aaralin ng parents nila ang babaeng iyon.
In short, makakasama nito sa iisang condo si Michael Angelo!
It was Saturday noon nang magpahatid ako sa family driver namin
papunta sa Hacienda Deogracia. Kumukulo ang dugo ko nang pumasok sa
mansiyon nina Michael Angelo.
Lalo akong nanggalaiti nang makita ko si Miracle na nagwawalis sa may
hagdan ng mansiyon. Nang mga nakaraan ay madalas na simple lang ang
babae pero ngayon ay naka-maiksing shorts siya na kulay pula. Sa sobrang
iksi niyon ay halos makita na ang singit niya.
“Hoy!” sigaw ko upang kunin ang kanyang atensyon.
Napalingon naman siya sa akin. “Senyorita...” Halata ang gulat sa mukha
niya nang makita ako.
What? Hindi niya inaasahang pupunta ako ngayon kaya nag-short siya
nang maiksi? Naningkit ang mga mata ko nang mapansing naka-lipgloss din
115
ang kanyang mga labi.
Nilapitan ko siya. “Alam mo pala na senyorita mo ako.”
“Alam ko po iyon,” magalang na sagot niya.
“At alam mo rin siguro na ako ang girlfriend ni Michael Angelo.”
Napayuko siya. “A-alam ko rin po iyon…”
Halos magbuhol ang mga kilay ko sa pagsasalubong ng mga ito. “Alam
mo? Alam mo pero pumayag kang mag-aral sa Manila?!”
“Ang mommy at daddy niya po ang may gusto na sumama ako sa Manila
para may umasikaso kay Senyorito habang naroon siya…”
“Oh, cut that bull!”
Nai-imagine ko pa lang na magsasama sila ni Michael Angelo sa iisang
condo at magsusuot siya ng ganitong kaiksing shorts ay parang gusto ko
nang maghurumentado.
“Wala akong ginagawa Senyorita.” Medyo tumigas na ang boses niya
kaysa kaninang mababa lang ang tono. “Sadyang mabait lang si Senyorito
MA sa aming lahat na kawaksi ng angkan nila. Isa pa'y halos sabay kaming
lumaki kaya naging ka-close ko siya. Hindi siya mapangmata...”
Napipikon na dinuro ko siya. Kahit anong gawin niyang
pagpapakumbaba ng tono sa akin ay hindi ako naniniwala na inosente siya. I
knew better. “Wala akong pakialam kung close kayo. Ayoko na ngayon na
nagdididikit ka sa kanya! Ayoko na sasama ka sa Manila kaya ngayon pa
lang, sabihin mo na sa mga amo mo na hindi ka sasama!”
116
Bumaha ang pagtutol sa mukha niya.
“Ang kapal ng mukha mo! Akala mo hindi ko alam? Pati assignment mo
ay ipapagawa mo pa sa boyfriend ko! Pinag-aaral ka na nga ay gusto mo
pang makalibre ng tutor! Abusada!” Nang malaman ko kay Leony ang bagay
na iyon ay halos sumabog ako sa asar.
Mula sa pintuan patungo sa lanai ay lumabas si Michael Angelo.
“Ayeza!” Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa aming dalawa ni
Miracle. “What's happening here? Bakit umiiyak si Miracle?”
“N-napuwing lang po ako, sir...” mahinang sagot ng babaeng
mapagpanggap.
Inirapan ko si Miracle bago nilapitan si Michael Angelo. “Baby, I missed
you!” Umabri-siete ako sa kanya saka siya hinila na paakyat sa itaas ng
mansiyon nila.
Akala ko ay napamukha ko na kay Miracle na wala siyang aasahan sa
boyfriend ko, but I was wrong.
Surpresa ang pagpunta ko sa Hacienda Deogracia nang sumunod na
araw. Linggo at yayayain ko sana si Michael Angelo na mangabayo sa
kaparangan. Malapit na ang graduation kaya gusto ko na marami kaming
memories bago siya pumunta ng Manila.
Paakyat ako sa grand staircase ng mansiyon nang makita kong nakatayo
si Miracle sa gilid ng terrace. Nahuli ko siyang hinahalikan ang picture frame
ni Michael Angelo!
“Bitch!”
117
“Senyorita!” Gulat na napalingon siya sa akin.
“Sabi ko na nga ba!” Nagbabaga sa galit ang mga mata ko. “Ang kapal
mo! Bakit mo hinahalikan ang picture ng boyfriend ko?!”
Nagulat ako nang biglang mawala ang kaamuhan sa mukha ni Miracle at
mapalitan iyon ng kabagsikan. “Bakit ba?! Ano bang pakialam mo?! Kung
hindi ka dumating sa buhay ni Michael Angelo ay ako sana ang mapapansin
niya! Malapit ko na nga akong mapansin kaya lang umentra ka! Panira ka!
Ikaw ang mang-aagaw!”
Nanlaki ang mga mata ko. So this was the real Miracle. “Eh hindi ka rin
pala abusada, ambisyosa ka pa!”
Tumalim ang mga mata niya. Matapang siya dahil walang ibang tao sa
paligid. Sa pagkakaalam ko ay nasa out of the country ang parents nina
Michael Angelo at Leony ngayon.
“Lamang ka lang ng ilang paligo sa akin, Ayeza! Kung sa ganda lang din
naman ang pag-uusapan ay may laban ako sa `yo! Mas makinis ka lang dahil
marami kang pambili ng mamahaling sabon at lotion plus pa na de-aircon
ang kwarto mo!”
“Nasa loob talaga ang kulo mo ano?! Sinasabi ko na nga ba't hindi ka
tunay na mabait!”
“Mabait ako sa paningin ni MA!”
Sa sobrang inis ko ay hinablot ko ang buhok niya. Nagtititili siya kaya
lalo akong nanggigil. Galit na galit ako at hindi ako makapag-isip nang
matino. Ang gusto ko lang ay saktan siya.
Sinubukan niyang lumaban sa akin, pinilit niyang abutin din ang aking
118
buhok hanggang sa mapaatras ako ng hakbang. Sa pag-ikot ko ay hindi ko
sinasadyang maitulak siya. Sa kasamaang palad ay hagdan pala ang nasa
likuran ni Miracle.
Sa pagkakatulak ko kay Miracle ay bumangga ang likuran niya sa
terrace ng hagdan. Umikot ang katawan niya sanhi para mahulog siya mula
sa matayog na second floor ng mansiyon ng mga Deogracia!
“Miracle!” Nahintatakutan ako nang makita ang ayos niya nang
bumagsak ang kanyang katawan sa ibaba.
Duguan ang babae at hindi na gumagalaw. “Diyos ko! Hindi ko
sinasadya!”
Mabilis akong bumaba para tingnan siya. Takot na takot ako at hindi ko
alam ang gagawin. Nang makarinig ako ng ingay mula sa lanai ay magulo
ang isip na nagmamadali akong lumabas ng bahay.
Tinawagan ko agad ang driver ko na alam kong hindi pa nakakalayo sa
mga oras na ito. Nagpasundo agad ako. Takot na takot ako at wala akong
pinagsabihan ng nangyari.
ISANG LINGGO sa ospital si Miracle. That was what I heard from Leony
Deogracia, Michael Angelo’s younger sister.
Buong angkan nina Michael Angelo ay nag-aalala para sa babaeng iyon.
Malapit kasi ang mga Deogracia sa mga kasambahay ng mga ito. They were
treating their helpers as their own family. Lalo pa't mula pagkabata ay nasa
poder na ng mga ito sina Miracle at ang pamilya ng babae.
“Hindi pa rin siya gumigising,” sabi sa akin ni Michael Angelo.
119
“G-ganoon ba...” Hindi ako makatingin sa kanya nang deretso. Nasa
garden kami ngayon ng Villa Montemayor.
Hatinggabi na noon nang maka-receive ako ng text mula kay Michael
Angelo. Sinabi niyang papunta nga siya sa hacienda namin. Nagmamadali
akong bumangon at nag-ayos. Pagbaba ko ay nasa sala na nga siya ng
mansiyon. Niyaya ko siya na maglakad-lakad sa garden ng villa dahil parang
masu-suffocate ako sa loob ng bahay.
Hindi na kami naglalakad-lakad. Nakatayo na lang kami habang
mataman siyang nakatitig sa akin.
“Anyway, what brought you here?” tanong ko na pilit siniglahan ang
boses. “Na-miss mo ako?”
Hindi siya sumagot. Nakatitig pa rin siya sa akin kaya nagsimula na
akong kabahan. Wala akong mabasang kahit ano sa mga mata niya.
“Michael Angelo…” Maglalambing sana ako sa kanya pero masyado
siyang seryoso. Ngayon ko lang siya nakitang ganito.
“Ayeza, can you tell me the truth?” narinig kong mahinang sabi niya.
Napalunok ako.
“Nasaan ka ng mga oras na iyon, Ayeza?”
Nabigla ako sa tanong niya. Alam ba niya? Alam na ba niya na ako ang—
“Nang mga oras na nahulog sa hagdan si Miracle... Nasaan ka?”
Napailing ako at napaatras. “What's the big deal?! It doesn't matter
120
kung nasaan ako—”
“Answer me, Ayeza!” Nagulat ako nang magtaas siya ng boses.
“Michael Angelo...” Napahikbi na ako. Bigla akong ginapangan ng takot.
“Please, Ayeza. I want to know.” Sa magkatulong na liwanag mula sa
lamppost ng garden at ng liwanag ng bilog na buwan ay naaaninag ko ang
tila titis ng apoy sa kanyang kulay abong mga mata.
Ang mga mata niya na palaging nakangiti sa akin, palaging malambing,
ngayon ay may bahid ng galit at pagdududa.
Nangangatal ang mga labing nagsalita ako. “I was there…” Hindi na
kinaya ng konsensiya ko na hindi magtapat.
Hindi ko na rin kinaya ang bigat ng mga titig ni Michael Angelo. Hindi ko
kayang ganito siya. Hindi ako sanay na galit siya.
“Fine, I was there…” Napaluha na ako nang lalong magbaga ang mga
mata niyang nakatingin sa akin. “I was there when she fell from the stairs.”
“You were there.” Nangalit ang mga ngipin niya. “You’re the one who
pushed her.”
Napuno ng takot ang puso ko. “Hindi ko gusto ang nangyari...”
Nagsimula akong mag-panic. “Aagawin ka kasi niya sa akin...”
“Ayeza, hindi mo ba naisip kung ano ang ginawa mo? Muntik nang
mamatay si Miracle. Kung nagsisisi ka, dapat hindi mo siya iniwan. Paano
kung walang nakakita sa kanya? Paano kung huli na ang lahat at hindi siya
nailigtas? But what did you do? Iniwan mo siya. Pinabayaan mo!”
121
“K-kasi nga natakot ako!”
“How can you be this selfish and unreasonable? Ganito ka ba talaga?
Ganito ba talaga ang babaeng minahal ko?”
“Nagselos nga kasi ako… kasi… kasi nakita ko siyang…” Napahikbi ako
at saka sumubsob sa aking sariling mga palad. Para akong batang inapi na
walang kakampi. “I hate her… I hate her…”
“We're over, Ayeza,” matigas na bitiw niya na yumanig sa mundo ko.
Napamulat ako at gulat na napatingala sa kanya. “Michael Angelo...”
Hindi ako makapaniwala. “No... Baby... please?” Napahagulhol na ako. “H-
Hindi ko naman sinasadya! I was so jealous because I saw her kissing
your—”
“We're over,” ulit niya sa mas matigas na tono. “I don't want to see you
again.” Iyon lang at tumalikod na siya sa akin.
Naiwan ako na parang binuhusan ng malamig na tubig. Nadaig ko pa
ang nahulog sa hagdan sa sobrang sakit na aking nararamdaman.
He hated me and he didn’t want to see me anymore…
Chapter 14
122
IT HAD BEEN TWO DAYS…
Hindi ako pumasok sa school noong Monday at ngayon. Clearance na
lang naman namin. Saka masama ang loob ko. Nasa kwarto lang ako at
walang ginawa kundi ang umiyak.
Mula nang iwan ako ni Michael Angelo sa garden noong huling pag-
uusap namin ay hindi na talaga siya nagparamdam. Maski mag-text o
tumawag ay hindi niya ginawa. Talagang nakipaghiwalay na siya sa akin.
Naiintindihan ko na galit siya sa nangyari pero sana maintindihan niya
rin ako. Sinubukan ko namang magpaliwanag. Hindi ko naman sinasadya na
maitulak si Miracle noon. Hindi ko rin siya basta iiwan kung alam ko na
walang parating.
Sobrang sama ng loob ko dahil ni hindi man lang ako pinakinggan ni
Michael Angelo. He just left me like that. I hated him but I missed him so
damn much.
Ayaw kong maniwala na talagang hiwalay na kami. Kahit galit siya sa
akin ay alam ko naman na mahal niya ako. Hindi niya ako matitiis.
Hihintayin ko pa rin siya.
Nagsakit-sakitan ako at sinabi ko kay Leony na may sakit ako pero hindi
pa rin dumarating si Michael Angelo. Kung ganoon, seryoso na nga talaga
siyang makipag-break sa akin.
Matapos ang lahat ng nangyari sa amin, matapos ang lahat ng mga
plano at pangarap namin, itinapon niya na lang ako dahil sa Miracle na iyon.
Ang sakit-sakit.
Basag na basag ako. Puso at pride.
123
Hapon nang dumating sina Ava at Leony sa mansiyon. Nasa veranda
ako nang puntahan nila.
“You’re not really sick, Yeza,” Ava said.
Nakasandal ako sa balustre ng veranda at malungkot na nakatingin sa
kanila. “Yeah, I’m just faking it.”
“I knew it.” Ngumiti si Ava. “Pero hindi tumalab, right? Hindi ka
pinuntahan ni Michael Angelo rito.”
“He said that we’re over.” Nagkibit ako ng balikat. “So wala na siyang
pakialam kahit pa siguro mamatay ako ngayon.”
“Masyado mo yata kasing minahal kaya lumaki ang ulo,” comment ni
Ava. “Come on, chill. Ang daming lalaki na may gusto sa `yo, pwede mo
namang palitan agad si Michael Angelo.”
“Yeza, please don't make any rash decisions and do something you
might regret…” mahinahong payo sa akin ni Leony.
“Leony, wag mong pakialaman ang desisyon ni Ayeza!” sita sa kanya ni
Ava. “Anong gusto mong gawin niya? Maghintay sa kuya mo? Nakipag-break
na nga sa kanya, di ba? Ano, hahabulin niya?”
Tumango ako kay Ava. She was right. Saka naiinis na ako kay Leony. Sa
totoo lang ay naaalibadbaran na ako sa mukha ng babae. Feeling ko ay wala
naman siyang ginagawa para mapatawad ako ng kuya niya.
Saka kahapon lang ay nasa ospital din siya at dumadalaw kay Miracle.
Given na iyong magkababata sila at malapit din siya kay Miracle pero
kaibigan niya na ako. Sa akin siya dapat kumampi. Parang hindi pa nga siya
naniniwala sa kwento ko na talagang si Miracle ang nanguna nang mag-
124
away kami.
Tinapik ako ni Ava sa balikat. “Ayaw na sa `yo ni Michael Angelo, ibig
sabihin, tapos na nga talaga kayo.”
Natigilan ako sa sinabi niya. Humapdi ang dibdib ko dahil sa salitang
iyon. Ganoon na nga lang ba talaga?
Mapait akong napangiti. Michael Angelo promised me that he would
marry me after my college graduation. Pananagutan niya ang nangyari sa
amin. Tapos ngayon, ayawan na?
Did he really love me? Kasi kung oo, bakit hindi sapat iyong
pagmamahal para mapatawad niya ako?
Malungkot akong napatango ulit. “You're really right, Ava.”
Wala namang imik si Leony pero tila nais pang tumutol.
Tinabihan ako ni Ava sa pagkakasandal sa balustre. “Ayeza, ilang araw
mo nang ikinukulong ang sarili mo dito sa mansiyon niyo. Okay lang ba sa
`yo na mukha kang kawawa? Come on, move on. Ibaling mo sa iba ang
atensyon mo. Wag mong masyadong palakihin ang ulo ni Michael Angelo.”
“Do you have Nathan’s number?” I asked her. Nathan was one of my
suitors. Anak-mayaman, guwapo at sa Dalisay High School din nag-aaral.
Binusted ko lang ang lalaki nang maging kami ni Michael Angelo.
“Nathan? As in Nathan Aleron?” Nagningning ang mga mata ni Ava. “Of
course, I have his number.”
“Send it to me.”
125
“Sureness.” Inilabas agad ni Ava ang phone niya.
“Ayeza…” alma ni Leony.
“Shut up, Leony!” saway naman agad ni Ava sa babae.
“Nathan is a good catch,” wala sa sarili na sambit ko habang nakatingin
sa hawak kong phone. “Sasagutin ko na siya.”
“Pero, Ayeza!” Tumutol pa rin si Leony. “Hindi pa kayo nagkakausap
nang maayos ni kuya—”
Pinandilatan ko siya. “Basta nakapagdesisyon na ako, Leony! Hindi ko
na mahihintay ang kuya mo! Masyado siyang maarte! Doon na siya sa
Miracle niya!” Tuluyan na akong kinain ng sama ng loob ko.
Nag-beep ang phone ko. Nag-reply agad si Nathan sa una kong text.
Nagpalitan kami ng message. Nabigla si Nathan nang bigla ko siyang sagutin
through text, niyaya niya agad ako na sumama sa kanya sa resthouse nila sa
Baguio.
“Ayeza, please think this over. Nabibigla ka lang. Kailangan niyong mag-
usap ni Kuya. I swear, pupuntahan ka na niya dahil hindi ka niya—”
“Piss off!” Itinulak ni Ava sa balikat si Leony. “Pwede ba! Hindi ka
naman talaga namin friend, eh! Hindi ka bagay na maging group namin!”
Mangiyak-ngiyak si Leony habang nakatingin sa akin. “Ayeza, mahal ka
ng kuya ko...”
“I don't care!” hiyaw ko. “Basta sasagutin ko na si Nathan! Sasama ako
kay Nathan sa Baguio bukas! Doon kami ng tatlong linggo at makikipag-sex
ako sa kanya!” sabi ko para tuluyang asarin si Leony. Badtrip na badtrip na
126
ako sa kanya.
“Don't you fucking dare!”
Malamig at matigas na boses mula sa hagdanan ng veranda ang
nagpalingon sa aming tatlo. Napamulagat ako nang makita ang matangkad
na lalaki na parating. Nanlilisik ang kulay abo niyang mga mata habang
nakatingin sa akin.
“Michael Angelo…” anas ko na hindi makapaniwala.
What the hell was he doing here? At bakit ganito? Bakit kahit galit na
galit ako sa kanya ay miss na miss ko siya? Gusto ko siyang takbuhin at
yakapin, kaya lang ay hindi ko kayang ibaba ang sarili ko. Masyado niya
akong sinaktan nang piliin niya si Miracle.
Lumapit siya sa amin. Halos magbuhol ang makakapal niyang kilay. “At
bakit ka sasama sa Nathan na iyon?!” Nasa boses niya ang galit.
“Why do you care?! Doon ka na sa Miracle mo!” Naalala ko ang ilang
araw nang pambabalewala niya sa akin.
Nakatingin lang naman sa gilid sina Leony at Ava.
“And why are you here?” mataray na tanong ko kay Michael Angelo.
“Hindi na tayo kaya wala ka nang karapatang basta tumungtong sa lugar na
ito. Kung meron mang may karapatan na puntahan ako, si Nathan iyon. Siya
na ang bagong boyfriend ko ngayon.”
“What?!” Lalong nagsalubong ang mga kilay niya.
“You heard it right! Sumasama na talaga ako kay Nathan! Actually, siya
ang kasama ko kahapon kaya hindi ako nakapasok sa school.” Mas umangas
127
pa ako nang makita ang pagsiklab ng galit sa mga mata niya. Ngayon alam
niya na ang pakiramdam ng masaktan.
Namutla siya. “M-may... may nangyari na rin ba sa inyo ng lalaking
iyon?”
Ang sakit lang na maisip niya agad iyon, pero hindi ko siya itinama. Sa
halip sinakyan ko ang inaakala niya. “Anong pake mo?! Alangan namang
ikaw lang ang nakikipag-sex sa Miracle mo?! Syempre, ako rin makikipag-
sex sa Nathan ko—”
Hindi ko natapos ang pagsasalita nang dumapo sa pisngi ko ang palad
niya. Naiiyak na napatingin ako kay Michael Angelo. Paano niya nagawang
saktan ako?! Paano?!
“Kuya!” Napatda rin si Leony sa ginawa ng kapatid.
Si Ava naman ay napapalatak sa isang tabi. “Oh, my gosh! I need
popcorn!” maarteng sabi niya.
Pinigil ko ang sarili na mapahagulhol dahil sa pananampal niya. “Damn
you...” anas ko sa nanginginig na boses.
Pero hindi natinag ang pagkaseryoso at galit na ekspresyon ni Michael
Angelo habang nakatingin sa akin. “Pakinggan mo ang mga lumalabas na
salita riyan sa bibig mo, Ayeza Legazpi!”
“Anong karapatan mong saktan ako?! Wala pang kahit sinong nanakit sa
akin, Michael Angelo Deogracia! Wala pa! At tanging ikaw lang!”
Napailing ako sabay punas ng aking luhaang pisngi.
Ito siya. Ito ang tunay na Michael Angelo Deogracia. Hindi siya totoong
128
mahinahon at mabait. Hindi totoo ang mga ipinakita niya sa akin at sa ibang
tao. Ito talaga ang totoong siya.
“Lumayas ka. Hindi ka na lang sana nagpunta rito.”
Lalong naningkit ang mga mata niya. “At your young age... nagagawa mo
nang ipagamit ang katawan mo sa iba-ibang lalaki!”
Nagpantig ang tainga ko kaya hinampas ko siya. “Fuck you, Michael
Angelo!” Napahagulhol na ako. Sobrang sakit ng dibdib ko. “I hate you! I hate
you so much!”
Natulala naman siya nang mahimasmasan.
“I hate you!” sigaw ko. Wala akong pakialam kahit pa naririto sina Ava
at Leony, o kung may mga tauhan sa villa na nakakakita sa amin. “I fuckin
hate you! I regret knowing you!” Galit na pinaghahampas ko sa dibdib si
Michael Angelo.
Hindi naman siya umiiwas sa mga pananakit ko. Tinatanggap niya ang
lahat. Hindi niya pinigilan ang mga pag-atake ko kahit pinagkakalmot ko na
siya, pinagsasampal.
Tumigil ako sa pananakit sa kanya nang makadama ako ng pagod. Iyak
ako nang iyak lalo nang makita kong namumula na ang leeg at ang makinis
na pisngi ni Michael Angelo. May mga kalmot ko na rin siya sa kanyang
balat.
“Umalis ka na, please...” mahina pero matigas na utos ko. “Umalis na
kayo!”
“I’m sorry, Ayeza…” Boses ni Leony. She tried to reach me but I avoided
her hand.
129
“Umalis na kayo kung ayaw niyong ipahabol ko kayo sa mga aso
namin!”
“Ayeza...” sambit ni Michael Angelo.
“Go to hell!” hiyaw ko. “Go to hell for all I care! I don't want to see your
face again! I hate you so much!”
“Let's go, kuya...” Umiiyak na hinila na ni Leony si Michael Angelo.
Kahit wala na ang magkapatid ay hindi pa rin natapos ang pag-iyak ko.
Buong magdamag akong umiyak. Ni hindi ako naghapunan at kahit
kinakausap ako nina mommy at daddy ay hindi ko sila sinasagot.
Hindi na rin ako pumasok sa school. Nang sumunod na araw ay
nagpasya ako na umalis ng bansa. Nakiusap ako sa mga magulang ko na
ipadala ako sa US.
Akala ko kasi ay pag-alis ang makatutulong para makalimot ako...
Chapter 15
MILAN, ITALY.
Nakahiga si Ava sa sofa na ang tanging suot ay manipis na dress.
Nakalantad ang mga hita niya at ang puno ng kanyang dibdib. “So what now,
Ayeza?” Pumilantik ang mahahaba niyang daliri sa ere.
130
Matapos kong umalis ng Pilipinas ilang taon na ang nakararaan ay
sumunod si Ava. Sa US na rin siya nagpatuloy ng pag-aaral. Nauna siyang
grumaduate sa akin. Kahit nakatapos ay hindi niya ginamit ang profession.
Nandito kami ngayon sa condo niya sa Milan, Italy. Isa ito sa mga
bansang binabalik-balikan niya mula nang sumubok siya sa modeling world.
Ilang beses ko na rin siyang dinalaw rito.
Nang mabalitaan ko na nandito ulit si Ava ay nagbook agad ako ng flight
para makita siya. Nagulat ako nang makitang malaki ang ipinayat niya
ngayon. Nangangalumata rin siya. Nakapagtataka dahil alam ko na maalaga
naman ang doktor na live in partner niya ngayon. Ipinagmalaki niya pa nga
sa akin through chat na mahal na mahal daw siya ng lalaki.
Hindi ko alam kung OA lang ako sa paninibago sa kanya. Siguro on a
diet siya kaya ganito. Isa pa, ang tagal na namin nang huli ko siyang makita.
Last year ko pa siya huling dinalaw.
Siguro nga ay on a diet lang si Ava at wala naman siguro siyang
problema. Na-meet ko na ang live in partner niya last year at masasabi kong
masyadong mabait talaga si Dr. Lloyd Garais. Hindi naman siguro siya
ginugutom at ini-stress niyon. Malamang na ito pa nga ang namo-mroblema
sa kaibigan ko.
“So Ayeza, what’s our charade for tonight?” Nakakaloko ang
pagkakangisi sa akin ng kanyang mga labi.
Bumuntong-hininga ako at malumbay na sumagot. “I want this night to
be different, Ava.” Bored na bored na ako sa New York kaya ko siya dinalaw
ulit dito sa Milan. Hindi ko akalain na mas mabo-bored pala ako rito.
Pagkagaling ni Ava sa Pilipinas last week ay parang patay na bata siya
131
na walang ibang gustong gawin kung hindi ang tumulala sa kisame. Hindi rin
siya sumasama sa akin sa pagba-bar gabi-gabi.
“So hindi pa ba ito iba sa mga nakaraang araw mo rito sa Milan?”
Bumangon siya at dumi-quatro. Maski ang mga hita niya ay kinukulang na sa
laman.
“Boring kasi.” Naupo ako sa tabi niya. “Kahit gabi-gabi sa iba’ibang bars,
nabo-bored pa rin ako. Come on, think of something fun to do!”
Tinaasan niya ako ng kilay. “O baka bored ka lang kay Earl?”
Napasimangot ako. Earl was my favorite fling. Half-Filipino and half-
German. 6’1 ang height, amber eyes, moreno, guwapo. Happy-go-lucky pero
ayos lang dahil rich kid naman. Ang problema lang talaga ay malandi.
Naaaliw ako sa kanya kaya hinayaan ko siyang maging malapit sa akin.
He was like a big puppy. Sumusunod siya sa akin and he was also harmless.
Kahit pilyo ay hindi pa nagtatangka na isahan ako.
Makulit nga lang ang lalaking iyon. Hindi talaga ako tinatantanan kaya
naman nakasanayan ko na lang ang presensiya niya. Ngayon na nasa Milan
ako, sumunod din siya sa akin dito. He was now staying in a hotel near Ava’s
place.
“Nakakabored talaga ang mga lalaking very easy.” Bumuntong-hininga
si Ava. “No thrill at all.”
“So nabo-bored ka na rin sa live-in partner mo?” Siguro nakasanayan na
ni Ava na siya ang naghahabol sa lalaki kaya naman nasusuka siya na
masyado siyang mahal ng partner niya ngayon.
“Bakit ba kayo nag-break ni H?” naisipan kong itanong. Ang alam ko ay
132
naging sila nga yata nang umalis ako ng Pilipinas noon.
Ngumuso si Ava.
Si H or Hendrick Montemayor na batang uncle ko ang first everything ni
Ava. That man, kahit ako ay hindi ko maintindihan ang tumatakbo sa isipan.
Hindi ko rin maintindihan si Ava kung bakit mula noong high school kami ay
hinahabol niya ang lalaki gayong masahol pa iyon sa bato. Walang emosyon.
“You know what?” Tumingin si Ava sa akin. “Umalis ako ng Pilipinas
para kalimutan si H, akala ko makakalimot ako…”
“And?”
“Hindi nangyari. Last week nang umuwi ako ng Pilipinas ay nagkita na
naman kami. And I think, babalik na naman ako ng Pilipinas one of these
days.”
Napabuntong-hininga ako. Ayaw ko nang mag-comment at baka kung
saan pa mapunta ang usapan. Huli na nga lang dahil nang muli kong tingnan
si Ava ay may naglalaro nang ngisi sa mga labi niya.
“How about you, Ayeza?”
Natapik ko ang aking noo. “What about me?” maang-maangan ko.
“Are you truly happy now with Earl?”
“Okay lang.”
“Really?” Umusod siya upang silipin ang mukha ko. “So, nakalimutan mo
na ang tinakasan mo sa Pilipinas?”
133
Hindi ako nakaimik. Kilala ko ang tinutukoy niya, si Michael Angelo
Deogracia—ang lalaking dumurog sa puso ko.
“If you’re happy with Earl, so hindi ka na mahi-hurt kapag nalaman
mong...” Ibinitin niya ang pagsasalita.
“A-ano?” Bigla akong kinabahan sa klase ng pagkakangiti ni Ava.
“Michael Angelo Deogracia is... getting married.”
Napasinghap ako. “W-what?!”
“You heard me.”
Natulala ako ng ilang segundo kay Ava. Hindi ko alam ang dapat sabihin
o dapat na i-react. Totoong nagulat ako. Hindi ko inaasahan. I still hated him
but I couldn’t deny the truth that I was still into him.
Okay lang na magkalayo kami ni Michael Angelo ang importante ay
hindi pa siya nakatali sa ibang babae!
Saka paanong ikakasal na siya gayong sa pagkakaalam ko ay subsob
siya sa pagma-manage ng kompanya ng pamilya niya ngayon?
“Nabasa ko sa mag kaninang umaga...” Tumayo si Ava at may kinuha sa
drawer ng wooden center table. “Here.”
Tinanggap ko naman kaagad ang magazine at saka tiningnan. Hindi ko
na kailangang hanapin ang pakay ko dahil nasa frontpage na mismo iyon ng
business magazine.
Nanginig ang mga kamay ko nang mabasa kung kanino ikakasal ang
lalaki. “Ikakasal siya at sa Miracle na iyon, ha?!”
134
Parang may punyal na sumaksak sa dibdib ko habang nakatingin sa
picture nina Michael Angelo at ni Miracle sa magazine. Gusto kong magwala.
Ang bitch na iyon! Nagtagumpay rin pala!
Habang nakatingin ako sa picture ni Michael Angelo ay tila pinipiga ang
puso ko. Si Michael Angelo… hindi pa rin siya nagbabago.
He was still handsome as ever… Ang mga mata niya na kulay abo, ang
matangos na ilong ang seryosong mapupulang mga labi. Damn, I missed him.
So very much.
Bumalik ang ilang taong sakit at sama ng loob ko. Paanong papakasalan
niya si Miracle? Matagal na ba silang may relasyon? Niloko niya lang ako
noon? O na-develop na lang siya kay Miracle nang umalis ako ng Pilipinas?
Ano?!
Hinawakan ako ni Ava sa balikat. “Are you okay with that? Are you
letting that low-life bitch have your man?”
Kumuyom ang mga kamay ko na nakahawak sa magazine. Nagusot na
ang mga pages nito. Nanginginig ako sa galit. Galit na galit ako. Pakiramdam
ko’y makakapagprito na ng itlog at hotdog gamit lang ang init ng ulo ko.
“I do understand your hatred, Ayeza. Kahit ako, hindi ko matatanggap
na mapupunta lang sa ibang babae ang lalaking gusto ko.”
No, mali si Ava. Mas matatanggap ko pa na ikakasal si Michael Angelo sa
kahit sinong babae wag lang sa pesteng Miracle na iyon. Ang babaeng iyon
ang dahilan kung bakit nagkahiwalay kami. Hindi ko matatanggap na nanalo
nga siya sa akin!
135
Hinaplos ni Ava ang pisngi ko. “Hindi nalumpo si Miracle, Ayeza. Isang
taon mula nang ihulog mo siya sa hagdan ay nakalakad na ulit siya… at mas
lalo siyang napalapit sa mga Deogracia.”
Napahikbi ako.
“Brace yourself, Ayeza.”
Kinuha ni Ava ang magazine sa akin.
“Miracle is pregnant with Michael Angelo’s child.”
Tuluyan na akong napahagulhol. “No…”
“Alam ko dahil nurse ang babaeng iyon sa ospital namin. And you know
what? Hindi ako naniniwala na kay Michael Angelo talaga ang dinadala niya.
Kilala siya sa ospital namin. Based sa mga kwento ng mga hospital staff,
bitch ang Miracle na `yan.”
Napatayo ako at nagpalakad-lakad sa malawak na sala ng condo ni Ava.
Nanginginig pa rin ako. Pakiramdam ko’y tumataas ang dugo ko.
“Akala ko pagtatawanan mo lang ang balitang ito.” Amused na
nakatingin sa akin si Ava. “So I was right all along. You still love that man.”
Hindi ko pinansin ang sinabi niya. “I can’t let her win, Ava.”
“So what’s your plan, darling?”
“Hindi pwedeng maging masaya si Miracle... Hindi ako papayag!”
nagtatagis ang mga ngiping sagot ko. “Ang kapal ng mukha niya!
Ipapamukha ko sa kanyang hindi siya deserving na ikasal kay Michael
Angelo! Ipapamukha ko sa kanyang hindi niya ako natalo!”
136
“Perfect!” Pumitik si Ava sa hangin. “Ipapahanda ko ang Avamore
private plane mamaya rin. Mag status ka na sa Facebook na you're going
homeee!”
I must do something to break off their engagement. Hindi ako
makapapayag na ikasal ang dalawa.
At kagaya nga ng sinabi ni Ava ay pinagamit niya sa akin ang Avamore
private plane para makauwi ng Pilipinas. Sa bilis ng aking pagdedesisyon ay
hindi na ako nakapagsabi sa parents ko na uuwi na ako. Nagulat na lang ang
lahat nang malamang nasa bansa na nga ako.
Hindi ako tumuloy sa hacienda namin o sa bahay namin sa Whiteplains.
Sinadya kong mag-hotel sa mismong hotel na napag-alaman kong
tinutuluyan ngayon ng taong sadya ko kaya ako biglang napauwi ng bansa.
“Michael Angelo...” May kung anong hungkag na pakiramdam ang
sumalakay sa akin nang makita muli ang lalaking dahilan ng ilang taong
pagdurusa ng puso ko.
“Ayeza!” Gulat na napalingon sa akin ang isang matangkad na lalaking
papasakay na sana ng elevator.
Ngumiti ako nang ubod tamis sa kanya, pilit iwinawaksi ang pagwawala
ng puso ko sa loob ng aking ribcage. Ganoon pa rin ang epekto niya sa akin…
Ganoon pa rin.
And damn it! Gusto ko siyang yakapin!
Ito ang unang beses na nagkita ulit kami matapos ang paghihiwalay
namin more than 9 years ago. He was wearing a black button-down long
sleeves polo and baston slacks. May suot din siyang black-rimmed specs. He
137
was sexy.
Wala siyang ipinagbago maliban sa mas lalo siyang gumuwapo. He was
also fiercer now.
Nasa kulay abong mga mata ni Michael Angelo ang pagkagulat.
Nakaawang ang mapula niyang mga labi. Hindi niya marahil inaasahan na
matapos ang ilang taon ay bigla kaming magkikita.
Sumakay ako ng elevator kasama siya. It was 11:00 in the evening.
Talagang inalam ko ang detalye kung kailan siya uuwi. Kahit bangag pa ako
sa mahigit 14 hours na travel time ay inabangan ko pa rin siya. I didn’t want
to waste time.
Nakabibingi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa sa loob ng
elevator.
Maski ako ay hindi malaman kung paano siya kakausapin. Nawala ang
lahat ng na-practice ko. Naliligalig ang sistema ko... Hindi normal ang
paghinga ko at iyon ay dahil sa lalaking katabi ko ngayon.
“Are you drunk?” Nagulat ako nang bigla siyang magsalita. Malalim at
maaligasgas ang boses niya.
Tiningala ko siya. “Oh, yeah...” Uminom talaga ako sa bar pampalakas ng
loob. “Kanina pa ako nahihilo...” mahinang sabi ko.
Nahihilo nga yata talaga ako dahil parang may kakaiba akong nakikita
sa mga mata ni Michael Angelo… para bang na-miss niya ako.
“Saan ka ba galing?” muli'y tanong niya. Seryoso ang anyo niya at
mukhang hindi natutuwa sa kaalamang lasing ako. Was he concerned?
138
“Sa party. Iyong friend ko kasi nagpa-welcome party para sa akin. Ito
nga, lasing na lasing ako! Gosh!” Sinapo ko ang sariling mukha. “Diyan iyon
sa kabilang hotel... pero naisipan kong dito na lang mag-check in.” Hindi ko
alam kung uubra sa kanya ang hinabi kong kasinungalingan.
“Hindi mo ba kasama ang boyfriend mo?”
Tumaas muli ang tingin ko sa kanya. “Mukha ba akong may kasama?”
Hindi siya kumibo.
“Hmn... sabagay, marami ang gustong sumama sa akin kanina... Ihahatid
daw ako... Pero hindi sa bahay ko... kundi sa... langit.” Gumewang ako sa
pagkakatayo at pasimpleng sumandig sa kanya. “Oh, I'm sorry! Nahihilo na
kasi ako...”
Nakita ko pagtaas-baba ng Adam's apple niya.
“Kaya mo pa bang maglakad?” tanong niya at hindi ako pwedeng
magkamali! Natetensyon si Michael Angelo!
And why not? I was wearing a black bodycon spaghetti dress na halos
iluwa na ang kaluluwa ko. At oo, sinadya kong ibangga sa matipunong bisig
niya ang kalambutan ng dibdib ko.
“Oh, my! Nahihilo na talaga ako...” Kinagat ko ang aking pang-ibabang
labi at saka muling tumitig sa nakalulunod na mga mata ni Michael Angelo.
“Hindi ko na rin yata mababasa ang numero ng kwarto ko... Ni hindi ko na
nga makita nang malinaw ang mukha mo...”
“Anong number ng kwarto mo? Ihahatid na kita.” Nagulat ako sa alok
niya pero mas lamang ang tuwang naramdaman ko.
139
Nag-aalala siya para sa akin… parang gustong humiyaw sa tuwa ng puso
ko.
Sa 25th floor kami bumaba ng elevator kung saan naroon ang kwarto
ko. Halos buhatin na ako ni Michael Angelo sa hallway dahil sa kunwariang
paglalasing-lasingan ko.
Inihiga niya ako sa kama at akmang aalis na pero hinila ko siya pabalik.
“Michael Angelo...”
“Nandito ka na sa kwarto mo...”
“Stay… please...?” Hindi ko binitiwan ang braso niya.
“Ayeza!” Hirap ang boses niya kaya alam akong hindi ako mahihirapan
sa pinaplano ko.
“I missed you, Michael Angelo!” Kinabig ko ang batok ng nabiglang
binata at saka ko kinuyumos ng halik ang mga labi niya.
Oh, how I missed this man!
Akala ko ay hindi ko na muling matitikman ang mga labing ito. Ang mga
labing gabi-gabi kong napapanaginipang humahalik sa akin.
Sa umpisa ay tila nakikipagtalo pa siya sa sarili kung tutugunin ang
halik ko, pero sa huli ay nagupo na rin siya. Nagpalitan kami ng mainit na
halik. Our tongues connected and started moving against each other.
Hinila ko ang kamay niya patungo sa dibdib ko.
“Ayeza...” ungol niya nang maghiwalay ang mga labi namin. Kapwa kami
naghahabol ng paghinga.
140
“I miss you, baby... Please, stay the night...” I smiled seductively.
Muli niyang inangkin ang mga labi ko and this time he was the one who
was taking control. Naging mapaghanap din ang mga kamay niya sa katawan
ko. Para siyang mauubusan. Init na init naman ang pakiramdam ko.
Pinaglakbay ko ang aking mga palad sa mas lumapad at mas tumigas
nang dibidb niya. Inisa-isang kong kinalas ang butones ng suot niyang polo. I
wanted to feel his bare skin, his heat.
Tanging sa kanya lang… tanging kay Michael Angelo ko lang
nararamdaman ang ganito.
Walang iba sa buhay ko mula noon, tanging siya lang…
And the idea of having him again inside me excited me so much, it was
like an achy knot at my core.
His hands found their way to my bra and unhooked it. “Damn, Ayeza!”
Saglit siyang natulala sa dibdib ko na nagmamalaki ngayon sa paningin niya.
Nasa bewang ko na ang suot kong dress at nakalantad na sa kanya ang
kalahati ng hubad kong katawan.
“Ahhh...” I gasped when I felt his warm mouth on my breast.
Napadilat ako nang bigla siyang tumigil at lumayo sa akin.
“Michael Angelo...” Nagtatakang nasalo ko ang malamlam niyang mga
mata. Nakatitig siya sa akin at para bang litong-lito siya.
“I'm getting married, Ayeza,” usal niya na parang ngayon niya lang
naalala.
141
“I don't care...” Niyakap ko siya. “Alam mo bang kahit kailan ay hindi ka
nawala sa isip ko?”
“Bakit ka umalis? Bakit mo ako iniwan noon?” mahinang tanong niya.
“Pero iyon na rin ang gusto mo...” naguguluhang sagot ko. “You pushed
me away...” Napahikbi ako. “Kahit kailan ay hindi ko ginustong iwan ka...”
Sinapo ko ang mukha niya. Hindi ako pwedeng magsayang ng panahon
dahil tumatakbo ang oras... anytime ay maaring dumating na ang inaasahan
ko.
Ngayong kasama ko siya ay mas napatunayan ko na niloloko ko lang
ang aking sarili sa isiping pwede ko siyang makalimutan. Mahal na mahal ko
siya at parang sasabog ang puso ko ngayon dahil sa sobrang pagmamahal sa
kanya.
Ayaw ko nang umalis ulit, ayaw ko nang mahirapan ulit. Gusto kong
manatili sa tabi ni Michael Angelo Deogracia. Gusto kong makasama siya
habambuhay anuman ang kapalit.
Inilapit ko ang mukha ko sa mukha niya. “I miss you, baby.” Pagkatapos
ay itinulak ko siya pahiga sa kama. “I miss you so damn much…”
Hinubad ako ang lahat ng suot ko and then I sat on his lap, naked. I was
desperate. Dumapa ako pinaliguan siya ng halik sa leeg. Handa akong
sumugal mapasaakin lang siya ulit.
“Ahhh...” Napatid na rin ang pagtitimpi niya kaya itinulak niya ako para
siya naman ang umibabaw sa akin.
Biglang bumukas ang pintuan at iniluwa niyon ang isang matangkad at
142
bagama’t may edad na, ay isang guwapong lalaki—si Don Isidro ‘Sid’
Legazpi, my father.
“Ayeza!”
Naitulak ko si Michael Angelo at saka mabilis na kinuha ang nahubad
kong damit para itaklob sa aking kahubaran. “Daddy!” Bigla akong
umiyak—which was part of my plan.
Tinawagan ko talaga ang mga magulang ko para sabihing may sakit ako.
Pagdating ko pa lang ng Pilipinas ay ipinaalam ko nang hindi ako okay.
Ibinigay ko ang address at number ng hotel room. I didn’t lock the door to
make sure na makapapasok sila agad.
Gumawa rin ako ng kwento na kaya ako nagkasakit ay dahil sa sama ng
loob. Sinabi ko na meron akong isang lalaki na mahal na mahal pero
magpapakasal na sa iba at balak akong gawing kabit. Nagdrama ako kina
mommy at daddy pero hindi ko pinangalanan si Michael Angelo.
“Uncle Sid!” Si Michael Angelo ay biglang namutla.
Nagsalubong ang mga kilay ni daddy nang makilala ang lalaking kanina
ay kaulayaw ko. “Deogracia!”
“Mahal, anong nangyayari dito— Oh, God!” Napahinto si Gabriella
Montemayor-Legazpi, my mother, sa nabungarang tagpo.
“Mommy!” Napahagulhol ako nang makita siya. “I’m sorry, Mommy…”
“God, Ayeza!” Maluha-luha si mommy nang lapitan ako. Tinulungan niya
akong maisuot ang nahubad kong mga damit. “Anong pinasok mong bata
ka?!”
143
Si daddy naman ay sinugod si Michael Angelo at inundayan ng suntok.
“Hayup ka!”
Napasigaw ako nang bumagsak ang binata sa sahig. Duguan ang putok
na mga labi ni Michael Angelo.
“Hindi ka pa kasal ay ginagawa mo nang kabit ang anak ko!” sigaw ni
daddy sa lalaki. Pulang-pula ang mukha niya sa galit.
“Dad!” Natakot ako nang makitang galit na galit si Daddy at ayaw niyang
tigilan si Michael Angelo. Hindi naman lumalaban ang lalaki sa daddy ko. He
was accepting all the blows.
“Pinagkatiwalaan kita, Deogracia! Pinagkakatiwalaan ng pamilya namin
ang pamilya mo tapos ito ang igaganti mo?! Gusto mong sirain ang
kinabukasan ng anak ko?!”
“Dad, wag niyo siyang saktan! Please?!” Niyakap ko sa bewang si daddy
nang makapagdamit na ako. “Dad, ako ang may kasalanan... Mahal ko siya!”
Napatingin sa akin si Michael Angelo maging ang mga magulang ko.
Umiiyak na lumuhod ako sa harapan ng duguang lalaki. “Mahal na
mahal pa rin kita...”
Napatulala sa akin Michael Angelo… ngunit saglit lang dahil agad na
napalitan ng galit ang kanina’y gulat niyang mga mata.
Natigilan silang lahat nang tila kulog na muling nagsalita si daddy.
“Deogracia, pakasalan mo ang anak ko!”
144
Chapter 16
PRESENT DAY
“AND WHERE ARE YOU GOING?”
Napatingin ako sa hagdan nang mula roon ay bumaba si Michael Angelo.
Magulo ang kanyang buhok, nakayapak at tanging pajama lang ang suot.
Halatang kababangon lang sa kama, gayunpaman ay walang nabawas sa
kanya, he was still gorgeous. Perpekto na sana kung hindi lang nakakunot
ang noo. Katulad ng parati ay parang pasan ng lalaki ang problema ng buong
mundo.
Nginitian ko siya. “Hi! Good morning to you. Gising ka na pala.”
“Saan ka sabi pupunta? Sabado ngayon.” Pinasadahan niya ako ng
tingin. Oo nga pala, bihis na bihis ako.
“Ah, dadalawin ko lang sana si Leo. Okay lang ba?” Ang bait ko di ba?
Nagpapaalam pa talaga ako. Ayaw ko na kasing magkaroon na naman kami
ng pag-aawayan. Kung hindi niya ako papayagang umalis ay okay lang
naman, basta wag lang kaming mag-away.
But to my surprise he nodded.
Muli akong napangiti. Mukhang good mood ang asawa ko. Nakalimutan
na yata ang pagtatalo namin kagabi. Mabuti pa siya, ako kasi ay hindi pa
makalimot. I was till hurting, although masaya na rin kahit paano dahil
mukhang okay na siya.
“Oh, how’s Leo?” maya-maya ay tanong niya. Alam din kasi niya ang
pinagdaraanan ng pamilya namin ngayon.
145
Ang pinsan kong si Leo ay hindi pa rin nagigising mula nang
maaksidente ang lalaki. Ang kapatid naman ni Leo na pinsan ko rin ay
kasalukuyan namang nawawala at hindi pa alam kung nasaan.
“Pag-alis mo, aalis din ako.”
Napatingin ako sa mukha niya. “Ha? May lakad ka?” But it’s Saturday…
“Pupunta ako sa opisina. May meeting ako.”
Meeting? Kahit Sabado? Pero hindi na ako nagtanong pa at baka
magkasagutan na naman kami.
NANG matapos akong payagan ni Michael Angelo ay nagpunta na agad ako
sa Montemayor Hospital kung saan naroon si Leo. Hayun, comatose pa rin
ang lalaki. Nag-iyakan pa kami ng mommy niya na si Tita Aria Montemayor-
Saavedra, dahil until now wala pa ring improvements si Leo.
Kami nina H, Leo at Hunter ang halos magkakasabay na lumaki kaya
magkakalapit talaga kami. Pare-parehas kaming baliw na mas nabaliw pa ng
tamaan ng pana ni Kupido.
Si Hunter ay nalumpo dahil sa karma sa paglalaro niya sa damdamin ng
mga babae. Thank God at naka-recover na at at ngayon ay happily married.
Si H naman na happily married na rin matapos ang ilang unos sa buhay
niya. Sa aming lahat ay iyon talaga ang nangungunang baliw. Hindi mo
aakalaing may toyo kasi nga kagalang-galang na businessman. Seryoso,
suplado at yummy, pero may saltik. Mabuti na lang ngayon at matino na.
Nakatagpo na ng katapat.
Kami na lang ni Leo ang negative ang lovelife ngayon. Pero kumpara sa
146
akin ay mas kawawa si Leo...
Ako, kahit bugnutin ang asawa ko at least, may asawa ako. E si Leo? Ito
comatose, tigang at hindi alam kung kailan pa magigising.
Bago pa ulit ako mapabunghalit ng iyak ay nagpaalam na akong aalis.
Dinadalaw ko si Leo pero hindi ko talaga kayang magtagal na makita siya sa
ganoong kalagayan. Hindi kinakaya ng puso ko.
Pagkaalis sa ospital ay dumeretso muna ako sa mall. Isa sa mga stress
reliever ko ang pagsho-shopping. Nakaka-stress din kasi iyong kagabi. Iyong
pagbabalik-nakaraan ko matapos ang pag-aaway namin ni Michael Angelo.
Siguro kapag umabot na kami ni Michael Angelo sa aming Golden
wedding anniversary ay nabili ko na ang lahat ng mall sa Pilipinas dahil sa
stress.
“Look who's here.”
Napa-face palm ako nang makilala ang lalaking walang kangiti-ngiti sa
mga labi na nakatingin sa akin. Ex-boyfriend siya ng ex-best friend kong si
Ava. Siya si Dr. Lloyd Garais.
Ex-best friend dahil narealize kong wala talagang naidulot na maganda
si Ava sa buhay ko. Marami siyang ginawang masama. Last month lang ay
pinagtangkaan niyang patayin ang baby ni H. Nagdispalko rin siya ng pera
mula sa kompanya namin. She was so evil.
Siya rin ang nag-trigger kay Leony para tuluyang magalit sa akin ang
babae. Siya rin ang dahilan kaya lalong na-depressed si Miracle. Hindi ako
makapaniwala na naging kaibigan ko siya. Kahit matagal ko nang
napapansin ang ugali niya ay naging bulag ako sa katotohanan.
147
“Long time no see, Ayeza.” Madilim ang mukha ni Dr. Lloyd Garais nang
humakbang siya palapit sa akin.
Ang laki ng ipinayat niya buhat nang huli ko siyang makita. At hindi ko
akalaing makikita ko siya rito ngayon sa mall. Hindi ko alam na naririto pa
pala siya sa Pilipinas, ang akala ko ay bumalik na siya abroad.
“Hi, Lloyd! How’s Ava?” casual na sabi ko. Huminto ako sa paglalakad
nang kaharap ko na siya.
Ang totoo wala naman talaga akong interes kung ano na ang nangyayari
kay Ava. Maski dalawin sa mental si Ava ay hindi ko talaga sinubukan kahit
kailan.
“She’s stable now. Isasama ko siya pabalik ng Italy. Doon na siya
magpapagamot. Hindi na rin para bumalik kami rito sa Pilipinas dahil alam
mo naman, mainit kami sa mata ng tiyuhin mo.”
Tumango ako. Ang tinutukoy ni Lloyd ay si H. Malaki ang kasalanan ni
Ava. Kasama rin si Lloyd sa may kasalanan dahil kinasangkapan siya ng
babae. Nakakalungkot na ang isang mabuting taong katulad niya ay
magagamit sa kasamaan.
Isang sanggol ang pinagplanuhan nilang patayin. Mabuti na lang at
nakonsensiya si Lloyd bago mahuli ang lahat. But Ava? Walang pagsisisi ang
babae. Kung hindi lang siya na-overdose sa drugs at tuluyang nabaliw, baka
nakakulong na siya ngayon.
“I’m sorry, Lloyd, kung hindi ko madalaw si Ava. I hope you understand
my situation. Ayokong i-offend si H at ayaw ko ring bigyan ng false hope si
Ava na magiging magkaibigan pa ulit kami matapos ang lahat ng kasalanang
ginawa niya.”
148
“Of course, I understand.”
“Thank you, Lloyd.” Bumuntong-hininga ako. “Pag-alis niyo ng bansa,
sana maging maayos na ang lahat. Sana magbago na si Ava at sana maging
masaya kayo. Sana rin, `wag mo na siyang kukunsintihin. I know you’re a
good man, hindi mo kailangang gumawa ng masama para sa taong mahal
mo.”
Umiwas siya ng paningin. Malamlam ang mga mata niya na nasa likod
ng suot na clear glasses.
“Kung hindi ako in love ngayon ay pagtatawanan kita. Pero dahil baliw
din akong kagaya mo ay naiintindihan kita.”
“I have to go. Sorry hindi na kita mayayayang mag-coffee. Take care,
Ayeza.”
Nang malampasan ko na ang binatang OB ay dumeretso ako sa isang
jewelry store. Ang Gabriella's Gems. Isa sa mga branch ng jewelry store ng
mommy ko. Bumili ako ng isang set ng alahas at saka umakyat sa third floor
ng mall.
Nasa escalator ako nang bigla akong mapatda sa aking nakita. Mula sa
escalator ay natatanaw ko ang magkapareha na nasa ibaba.
It was Michael Angelo with another woman!
Ilang ulit akong pumikit at dumilat ulit upang makatiyak na hindi ako
dinadaya lang ng aking paningin. But it was really Michael Angelo! My
husband!
Ang sabi niya ay may meeting siya ngayon? Pero bakit siya nandito? At
sino ang babaeng kasama niya?!
149
The woman was beautiful beyond words. Inosente ang itsura at batang-
bata. Balingkinitan ang katawan. Hanggang balikat lang siya ng asawa ko
kaya kailangan pa siyang tunguhin ni Michael Angelo kapag may sasabihin
ang lalaki sa kanya.
Pakiramdam ko’y nahahati ang puso ko habang nakasunod ako ng
tingin sa kanila. Nagsinungaling si Michael Angelo sa akin. Kaya ba
pinayagan niya agad ako nang magpaalam akong aalis kanina ay dahil may
lakad din pala siya?
Ayaw ko sanang mag-isip ng kung ano kaya lang ay hindi ko maiwasan.
Kahit magbulag-bulagan ako at magtanga-tangahan ay hindi uubra. The two
were so intimate. Ang kinang sa mga mata ng asawa ko ay kakaiba.
Nang makarating ako sa third floor ay bumaba ulit ako ng escalator.
Hinanap ko agad sila. Gusto ko nang maiyak sa mga oras na ito. Hindi ko
matatanggap na nambababae si Michael Angelo.
Hindi ko matatanggap na nambababae siya. Hindi ko kaya. Kahit galit
siya sa akin, hindi niya pa rin ako magagawang lokohin. Hindi siya ganoong
klase ng lalaki. Naniniwala ako na hindi niya ako magagawang lokohin kahit
pa hindi niya ako mahal.
Pumasok ang dalawa sa isang boutique. Ayaw pang pumasok ng
babaeng kasama niya sa loob, tila ba hiyang-hiya, pero sa huli ay nagpahila
na rin. Inosenteng-inosente ang dating na akala mo’y batang paslit.
Naghintay ako sa labas habang nakasilip sa salamin kung ano ang
ginagawa nila sa loob. Nakita kong namimili na ng damit iyong babae.
Pangiti-ngiti naman si Michael Angelo.
Mga ngiti na napakamahal at bihira kong makita kapag ako ang kasama
150
niya….
Naikuyom ko ang aking mga palad. Gusto kong sugurin sila pero
nagtimpi ako. Hindi pa ako ganoon kasigurado na kerida nga ng asawa ko
ang haliparot niyang kasama. Umaasa pa rin ako na baka naman
nagkakamali lang ako.
Baka naman isa sa mga anak ng empleyado ni Michael Angelo ang
babae. Baka naawa lang siya rito kaya ipinamimili niya ng damit… Pinilit
kong utuin ang aking sarili.
Pumasok sa fitting room ang babaeng mukhang nene habang ang asawa
ko ay parang asong naghihintay sa kanya sa labas. Nang makalabas ang
babae ay suot na niya ang piniling damit.
Naglatang sa inis ang dibdib ko nang nagmodel sa harapan ni Michael
Angelo ang babae. Samantalang ang asawa ko ay nakangiti.
Namili ng iba pang mga damit ang babae at pinagsusukat iyon. Puro
floral at pang bagets ang pinagpipili. Meron pa ngang jumpsuit at jumper.
Lalo tuloy nagmukhang high school student. At ang walang-hiyang asawa ko
ay tila kay ligaya na ipinagsha-shopping ang kung sino mang babaeng iyon!
Nang akmang lalabas na sila sa boutique ay mabilis akong nagtago.
Nakaakbay pa si Michael Angelo sa babaeng mukhang nene. Pumasok ulit
sila sa isa pang boutique ng mga damit, at katulad kanina ay ganoon na
naman ang siste. Pili-sukat-bili! Lahat charged sa credit card ng asawa ko!
Michael Angelo, kailan ka pa naging sugar daddy?!
Halos lahat yata ng boutique ay pinasukan nila. Nang matapos mag-
shopping ay kumain pa ang dalawa sa isang Chinese restaurant.
151
Kunwari pang nahihiya iyong babae, sa huli naman ay parang PG nang
kumakain sa harapan ni Michael Angelo. Ni hindi pa marunong mag-
chopsticks! My gosh! At ang siba palang kumain! Hindi na nahiya! Walang
ka-poise-poise!
Kitang-kita ko pa ang pagtatawanan nila habang kumakain. Ang asawa
ko, kung ano ang ikinalamig sa akin ay ang ikina-sweet naman sa babae
niya!
Parang pinagsasasaksak ang puso ko. Hindi na ako makahinga.
Hindi na ako nakatiis. Kinuha ko ang cell ko sa bag at tinawagan si
Michael Angelo. Kailangan ko ng confirmation. Tatanungin ko siya kung
nasaan siya. Kapag nagsinungaling ito ay isa lang ang ibig sabihin non!
Pinagmasdan ko ang bawat kilos ni Michael Angelo. Hindi nakaligtas sa
paningin ko ang tila pagkairita niya nang biglang magring ang cellphone
niya.
Ang gago! Ayaw paistorbo sa pambababae!
“Gago ka sagutin mo!” gigil na bulong ko.
Nang sagutin niya ang tawag ko ay tumigil din sa pagtawa iyong kasama
niyong babae.
“Why?” Iyon agad ang bungad niya sa akin.
“Hello, honey...” Sinikap kong maging casual kahit kating-kati na akong
paulanan siya ng mura.
“What?” tanong niya at saka sumenyas sa kasamang wag munang mag-
iingay.
152
Agad namang tinakpan ng hitad ang bibig at saka nagpapa-cute na nag-
beautiful eyes sa asawa ko.
Malandi!!!
“Honey, nasaan ka?” Pinalambing ko ang boses. “I'm just checking on
you... Nami-miss kasi kita...” Habang sinasabi ko iyon ay wala siyang kaalam-
alam na nadudurog na sa milyon-milyong piraso ang puso ko.
“I'm in an important meeting,” sabi niya. “Magkita na lang tayo sa
bahay.” At pagkatapos niyon ay pinatay na niya ang tawag.
Iyon lang at tumulo na nang tuluyan ang mga luhang kanina ko pa
pinipigilan.
Confirmed.
Maliwanag pa sa sikat ng araw. Niloloko ako ng asawa ko!
Chapter 17
Michael Angelo
“WHAT THE FUCK?!”
My forehead crinkled upon seeing Ayeza. Isinara ko agad ang main door
ng bahay pagkapasok. Pababa siya ng hagdan habang susuray-suray.
Dimmed ang ilaw sa paligid dahil nakapatay na ang mga main lightspero
kitang-kita ang wala sa ayos niyang pagkilos.
Was she drunk?
153
Nang makita niya ako ay pagewang siyang lumakad papunta sa akin.
“Honey, you’re home!” Maski ang boses niya ay madulas.
“You’re drunk, Ayeza.” Hinawakan ko siya sa magkabilang balikat dahil
parang any moment ay bubulagta na siya sa sahig.
“Hala! Hindi ah...” Malawak siyang ngumiti. “Mukha ba akong lashing?
Ha, honey?” Namumungay ang mga mata niya.
“Hindi lang mukha, amoy pa.”
She reeked of alcohol. But despite that, I could still smell her natural
sweet scent.
Napailing nga lang ako nang mapasadahan ang itsura niya. Nakatirintas
ang buhok niya na parang nene, and she was wearing a colorful mini dress,
with teddy bear prints. The mini dress was so short that it almost reveal her
lacey panties.
This was the first time I saw her like this. The mini dress was also super
fitted na halos mapiga na ang kanyang bilugang dibdib. What the hell?
Napalunok ako habang nakatingin sa nagmamalaking cleavage ni Ayeza.
Ipit na ipit talaga iyon sa masikip na bestida, at parang hindi na makahinga.
Tumingin ako sa paligid kung may iba pang gising. Hindi ko gusto ang
idea na may ibang makakakita sa itsura niya maliban sa akin.
“Why are you dressed like that?” mahinang tanong ko sa kanya. “Let’s
go to our room, Ayeza.”
Kaya lang maglalakad pa lang siya ay gumewang na naman. Inis na
154
binuhat ko siya paakyat sa hagdan at patungo sa kwarto namin. Mahirap na
at baka may makakita pa sa kanya.
“Honey, I’m feeling dizzy…” Nagtagis ang aking mga ngipin nang
tumama ang mainit na hininga ni Ayeza sa leeg ko. She was really trying my
patience.
Pagkarating sa kwarto ay ibinaba ko siya sa gilid ng kama. Tumayo
naman siya at susuray-suray na lumapit sa akin. Hinawakan pa niya ang
suot na mini dress.
“Bagay ba sa akin, honey? Mukha na ba akong teenager ulit? Dati ko pa
itong damit eh... kasya pa pala.” Saka siya humagikhik.
I groaned in frustration. “Yeah! Bakit ganyan ang suot mo? Bakit pati
ayos na ayos ka? May lakad ka? Gabi na!”
“Wala akong lakad...” She hugged me and I felt my desire rising too
soon. Her soft body and her sweet scent were intoxicating and enough to
drive me wild.
“Ayeza, I’m warning you. Ayusin mo nga ang sarili mo.”
My desire had been hard and almost painful to me. Kapag hindi ako
nakapagtimpi, baka hindi siya makatayo kinabukasan dahil hindi ko siya
titigilan sa magdamag.
Ayeza
KAHIT NAHIHILO ay pilit ko pa ring inaaninag ang napakaguwapong mukha
ni Michael Angelo. Narito sa harapan ko ngayon ang lalaking dahilan kung
bakit nagpakalunod ako sa alak. Ang sakit-sakit ng dibidib ko pagkauwi ko
155
kanina at sa mini bar agad ako dumeretso.
Kahit galit ako sa kanya ay hindi ko ipinahalata. Ayokong bigyan siya ng
dahilan para magalit na naman sa akin. Magpapaka-martyr muna ako. Hindi
ako pwedeng mang-away ngayon, hindi pwede dahil baka umalis lang siya
at doon matulog sa kabit niya.
“Kumain ka na ba?” malambing na tanong ko sa lalaki. “Ipagluluto kita...
kahit ano.”
“Don't bother. Kumain ako kasama ng mga clients,” sabi niya saka
tumalikod at nagsimulang mag-alis ng suot nitong polo.
Napakagat-labi ako. He was lying. Inutusan ko ang sariling kumalma.
“Oh, really? That's good.” Sumunod ako sa kanya kaya lang muntik na akong
madulas sa paghakbang.
“Ayeza!” Mabuti at agad akong nahawakan sa braso ni Michael Angelo.
Tiningnan ko ang natapakan ko. Bote ng lotion!
“Bullshit! Bakit ba kasi nakakalat 'tong lotion na 'to!” Tinadyakan ko
iyon.
Kaya lang dahil sa hilo ko ay paa ni Michael Angelo ang natadyakan ko.
Nakita ko pa ang pagngiwi ng guwapong mukha niya.
“Sareee!” Pero bagay lang iyan sa `yo! Manloloko! Tarantado! Sa isip-isip
ko.
Hindi siya nagsalita. Nakatingin lang siya sa mukha ko.
Humarap ako sa kanya at hinawakan ang mga huling butones ng polo
156
niya. “Alisin na natin ito...” Pagkakalas ko ng butones ay tinulungan ko
siyang mahubad nang tuluyan ang pang-itaas niya.
Sinunod ko ang buckle ng sinturon niya hanggang sa malaglag na sa
sahig ang pantalon ng lalaki.
Ipapalasap ko sa kanya ang ligayang hindi niya masusumpungan sa
kandungan ng ibang babae. Kailangan idikdik ko sa kukote niya na ako lang
ay sapat na!
“Ito...” Hinawakan ko ang boxers niya. “Hubarin na rin natin...”
“Ako na.” Pinigilan niya ang kamay ko. “Magsha-shower na rin ako.”
Wala akong nagawa nang tumalikod na siya at magtuloy-tuloy sa banyo
ng kuwarto.
“Shit!” Natigilan ako nang may maisip. Parang biglang nawala ang
kalasingan ko.
Agad kong dinampot ang polo ni Michael Angelo na nasa sahig at
binusisi iyon.
“Asan na iyon?” Kuntodo hanap ako sa gawing kwelyo ng polo.
Naghahanap ako ng marka ng lipstick pero wala akong makita.
Sininghot-singhot ko iyon kung may amoy ng babae pero wala naman.
Sinunod ko naman ang pantalon niya.
“Cellphone! Cellphone!” Agad kong kinuha ang cell phone niya sa bulsa
ng pantalon saka tiningnan ang ang mga messages.
Erie. So iyon pala ang pangalan ng babae!
157
Nanggigil ako lalo dahil sa pangalan ng hitad na iyon. Erie! Pangalan pa
lang, batang-bata na! Ganoon na ba ang mga type ni Michael Angelo ngayon?
Pinagmumura ko ang babae sa isip ko.
Inisa-isa ko ang mga messages niya.
Message from Michael Angelo: Nagustuhan mo ba, Erie? Sana nag-
enjoy ka kanina.
Anong nagustuhan? Anong in-enjoy? My God! Wag silang magkakamali!
No! No way!!!
Message from Erie : Ang gaganda ng mga binili mo sa akin! Saka
syempre nmn nag-enjoy ako. May kasama yata akong pogi kanina!
Malandi! Bitch! Gold digger!
Kumukulo ang dugo ko. Talagang pinag-shopping galore ng magaling
kong asawa ang hitad na iyon.
Confirmed na ba talaga? Confirmed na bang niloloko ako ng asawa ko?
Ano pa bang kailangang ebidensiya? Malinaw pa sa mineral water ang mga
nangyayari.
Ano pa ba ang aasahan ko? Hindi ba't hindi naman kami talaga okay ni
Michael Angelo? Kahit pa okay kami sa kama, hindi naman niya ako mahal.
Pero ibinibigay ko naman ang lahat, ah? Bakit kailangan pa niyang
humanap ng mas bata?
Bata pa rin naman ako, ah?! Wala pa akong thirty. Nasa calendar pa.
Ilang taon na ba ang babaeng iyon? Baka nga kinse pa lang iyon at hindi pa
158
nireregla!
Hindi kaya't inaakit niya ang asawa ko? Hindi kaya?! Baka ayaw naman
talaga ni Michael Angelo dito pero tinakot lang ito nong babae? O baka
ginayuma kaya?
Tiningnan ko ang mga pinaka-latest na messages.
Message from Erie: Hmn, handsome! Thank u sa paghatid!
Aba't talagang nagpahatid pa sa asawa ko!
Nanginig ang kalamnan ko. Hinatid lang kaya ito ni Michael Angelo? O
baka nagtagal pa ito sa tirahan ng Erie na iyon? At baka...
“Oh, no…” Gusto kong sabunutan at kalbuhin ang babaeng iyon. Wag
lang itong magkakamaling hawakan kahit abs ng asawa ko dahil
sisiguraduhin kong pati sa aso ay hindi ito makakahiram ng mukha.
At ang manlolokong asawa ko ay puputulan ko ng kaligayahan!
Tatapusin ko ang lahi ng mga Deogracia dito!
No. Hindi rin pwede, dahil affected din pala ako pag pinutol ko iyon.
Wala na kaming libangan sa gabi. Oh, damn it! I felt so pathetic.
Kahit parang pinipiga ang puso ko ay ipinagpatuloy ko ang pagbabasa
sa mga messages. Masokista talaga ako. Hindi siguro ako titigil hangga’t
hindi ako nalalagutan ng hininga sa sobrang sakit.
Message from Erie: Alam kong nakakailang sabihin ito... Pero gusto
ko talagang sabihin sa `yo. Kahit nakakahiya, gusto kong malaman mo
na mahal kita.
159
Message from Michael Angelo: Come on! You can say that anytime
you like. Kahit ngayon lang tayo nagkita, alam mo na mahal kita, Erie.
Nanghihinang napaupo ako sa gilid ng kama. Nangilid na ang mga
luhang kanina ko pa pinipigilan.
Message from Erie: I'm crying right now. Sana tulad mo ay
matanggap na rin ako nina Leony at Polly. Mahal na mahal ko kayo,
Kuya M.A.
Wait, what? Kuya MA? Agad kong pinunasan ang mga luhang
nagsisimula nang mamalisbis sa aking pisngi. Pinakatitigan ko ang screen ng
cellphone.
Message from Erie: Salamat sa pagtanggap mo sa akin, Kuya.
Message from Michael Angelo: Matatanggap ka rin nila. Sa ngayon,
kahit kami muna ni Dad. I love you, lil' sis.
KUYA?!
LIL' SIS?
“Why are you holding my phone?”
Napaigtad ako sa gulat. Nakalabas na sa banyo ang nakatuwalyang si
Michael Angelo. Tumutulo ang tubig mula sa basang buhok niya pababa sa
kanyang malapad na dibdib, patungo sa bato-bato niyang tiyan at gilid ng V-
line.
Parang biglang naubos ang hangin sa paligid. Agad kong binitiwan ang
cellphone niya. “Ah... eh... M-may alikabok! Inalis ko lang... hehe.”
160
“What?” Kunot ang noo na lumapit siya sa akin. Nasa mga mata niya ang
di paniniwala sa palusot ko. Hindi naman kasi talaga kapani-paniwala.
“W-wala...” Napatayo ako sabay kamot ng aking pisngi. “Ah, magsha-
shower muna ako.”
Pero humarang siya sa daraanan ko.
“Bakit?” takang tanong ko. Bakit ang hot mo?
Tiningnan niya ang itsura ko. “Mukhang hindi mo naman kailangan ng
shower...”
Inirapan ko siya. “Magsh-shower ako, tabi riyan.”
Hindi siya umalis sa pagkakaharang sa akin. Ang kulay abo niyang mga
mata ay napakaseryoso at nalulunod ako.
“I saw you...”
“Ha?”
“Kanina. Sa mall.”
Umawang ang mga labi ko. Kung ganoon.. iyong paglingon niya kanina
ay...? Nakita niya ako?!
Muli siyang ngumisi. Nakaloloko ang tingin niya sa akin. “Now tell me,
bakit ka nag-ayos nang ganyan?”
Nag-init ang magkabilang pisngi ko. “B-bakit ba?! Ano bang problema
mo sa suot ko?!” kanda-utal na sabi ko. Itinago ko sa pagtataray ang hiya.
161
Tatango-tango siyang habang hinihimas ang sariling baba. “Nakita mo
kami ni Erie sa mall. Do you think I am that dumb para di maintindihan kung
bakit ka nagkakaganyan?”
“Ano bang sinasabi mo riyan, ha!” Akma ko siyang tatalikuran nang
pigilin niya ako sa balikat. Iniharap niya ako sa kanya.
“Erie is my half sister. Anak siya ni Dad sa ibang babae. Kanina ko lang
siya nakilala nang ihatid siya ng nanay niya sa Hacienda Deogracia.”
Nagpapaliwanag ba talaga siya sa akin?
But it didn’t change the fact that he lied. “Eh bakit sabi mo may meeting
ka sa mga clients?! Bakit kailangan mo pang magsinungaling?!” masama ang
loob na sumbat ko sa kanya.
Ngumiti siya bago sumeryoso ulit. “At ikaw? Kailan pa naging ospital
ang mall? You told me that you’re going to visit your cousin, Leo. Bakit nasa
mall ka? Sinusundan mo ako? Sinusubok?”
“Of course not! Nagkataon lang na—”
“Hindi ko sinabi sa `yo na pupunta ako sa hacienda kasi baka
magpumilit ka pang sumama,” putol niya sa pagsasalita ko.
“H-hindi naman...” Nakagat ko ang labi ko at saka napatungo. So ayaw
niya akong isama sa hacienda nila? Masakit din pala ang dahilan.
“Kapag hindi kita pinasama, magtatampo ka.”
Napaangat ang mukha ko.
“Pag pinasama naman kita, baka kung ano na naman ang masabi sa `yo
162
nila Mom. Baka awayin ka na naman nila at baka masagot ko lang sila pag
nagkataon.”
“Michael Angelo...” Parang gusto kong biglang maiyak sa kaligayahan.
Siya ba talaga ang nagsasalita ngayon sa harapan ko? Panaginip ba ito?
Pero nasira din agad ang pangangarap ko nang ngumisi na naman siya
na parang demonyo.
“Ayeza, baby… Ako lang ang may karapatang mang-away sa `yo.”
Chapter 18
MICHAEL ANGELO SEEMED DIFFERENT.
He was always in good mood. May pagkakataon din na nahuhuli kong
tumitingin siya sa akin habang nakangiti ang mapula niyang mga labi.
Feeling ko ay may sanib ang lalaki.
Sumandal ako sa sandalan ng sofa. Mag-a-alas onse nang gabi. Wala pa
si Michael Angelo kaya nasa sala pa ako at hinihintay siya. Wala namang
sinabi ang lalaki na maghintay ako, pero gusto ko lang talaga. Natutuwa lang
talaga ako dahil hindi kami nag-away mula kahapon. Ni sagutan o simpleng
bangayan ay wala.
Nakatingin ako sa wall clock ng sala nang mag-ring ang phone sa tabi ng
sofa. Sino ang tatawag ng ganitong dis oras ng gabi? Dinampot ko iyon at
sinagot.
163
“Who’s this?”
“Ayeza, my baby…” Maaligasgas na boses ng lalaki ang aking narinig.
“Earl?!” Gulat na napaayos ako ng upo. Paano niya nalaman ang bagong
landline number namin?
“Ayeza, I’m begging you, `wag mo munang ibaba.” Sa boses pa lang ni
Earl ay mahahalatang nakainom ang lalaki.
“Earl, nag-usap na tayo!” galit na sigaw ko. Kapag talaga maayos ang
mood ko ay panira siya.
“Alam kong hindi maganda ang trato ng asawa mo sa `yo. I know,
Ayeza.”
“And who told you that?” inis na pakli ko.
“I just know. Alam ko rin na hindi ka masaya sa kanya.”
“Kung kanino mo man nalaman `yan, ako na ang nagsasabi na hindi `yan
totoo.”
“Do you hate me, Ayeza?” Naging mababa ang tono niya.
“Earl, please?” pakiusap ko. “Tama na. Wag mo nang pahirapan ang
sarili mo ng dahil lang sa akin.”
“Ayeza, hindi ko lang talaga kaya.” Nabasag na ang boses niya.
Parang nagbara ang lalamunan ko.
“I love you, baby. You know that I love you, right?”
164
“Earl, I’m so sorry…”
I felt responsible kung bakit nagiging ganito si Earl. Wala kaming
maayos na paghihiwalay at bigla na lang akong umuwi ng Pilipas at
nagpakasal kay Michael Angelo.
Kahit pa sabihing malabo ang kung anong meron kami ni Earl noon,
may pinagsamahan pa rin kaming dalawa. Siya ang nagtiyaga sa akin, siya
ang nanatili sa aking tabi nang mga panahong isinusuka ko maski ang aking
sarili.
“No, please don’t say sorry. I don’t need that. What I need is you. Please,
baby, have mercy on me. I’m begging you!”
“I don't love you, Earl. You know that. Malinaw naman sa `yo noong una
pa lang na hindi ako seryoso. Saka may asawa na ako ngayon kaya dapat
tumitigil ka na—”
“No! Hindi ko kaya, Ayeza!” Nabasag lalo ang boses niya. “Please, wag
mong hilingin sa akin na tumigil ako. You know that I can’t!”
“Earl, I’m sorry. Please…”
“I can't live without you. Please... maawa ka naman sa akin...” Garalgal
ang boses niya at mahihimigan siya ng pag-iyak. “Ayeza, maawa ka sa
akin…”
Humagulgol siya at hindi nahiyang iparinig sa akin kung gaano siya
kahina. Ang mayabang at matatag na lalaking kilala ko ay basag na basag
ngayon.
“Sasaktan ka lang naman niya, Ayeza...” sabi pa niya sa piyok na boses.
165
“Hindi ka naman niya mahal. Ako, mahal kita, Ayeza.”
“I don’t deserve your love, Earl. I’m sure, may mas iba pang karapat-
dapat para diyan.”
“No, please, Ayeza!” maigting na pagtutol niya. “Bakit hindi mo ako
inisip, huh? Bakit bigla mo akong binitiwan? Sa tingin mo ba wala akong
pakiramdam? Basta mo akong iniwan sa ere. Hindi mo ako nagawang
lingunin kahit kailan.”
“Earl, sinaktan kita kaya dapat lang kalimutan mo na ako. Magalit ka sa
akin.”
“I can’t! Bumalik ka na sa akin, hindi ako galit sa `yo. Hinding-hindi ako
magagalit sa `yo. Tatanggapin pa rin kita. Pakakasalan kita...”
“Don’t make this harder for you, Earl.”
“Hindi ko kayang wala ka, Ayeza... Ibibigay ko ang lahat-lahat sa `yo
kaya parang awa mo na...” pagsusumamo niya. “Bumalik ka…”
Nadudurog ang puso ko para sa kanya, pero kailangan ko nang tapusin
ang lahat para din sa kabutihan niya. Tinatagan ko ang boses ko. “We're
over, Earl. I am now a married woman and I love my husband. Please, forget
about me and move on.”
“No!” biglangsigaw niya. Nagbago na ang tono ng boses niya, tumigas,
lumalim. “Hindi ako papayag na sa kanya na, Ayeza!”
“Earl!”
“Hindi ako papayag na sa kanya ka na! Hindi ka magiging masaya sa
Deogracia na `yan. Itaga mo sa bato, Ayeza, babalik ka sa akin!”
166
“A-and what will you do, Earl—”
Biglang may umagaw ng telepono mula sa kamay ko.
“Michael Angelo!” Natulala ako nang makita ang seryosong mukha niya
sa paglingon ko. Paanong dumating siya nang hindi ko namamalayan?
Sinagot niya si Earl. “You son of a bitch. If you want to continue living,
leave my wife alone!” Pagkasabi niyon ay basta na lang niya ibinalibag ang
telepono. Hindi pa siya nakontento at hinila pa niya ang mismong saksakan.
Nagbabaga ang kulay abong mga mata ni Michael Angelo. Alam ko na
galit na galit siya. No, ayaw ko na magalit siya ulit sa akin.
Kinakabahang napatayo ako. “Hindi ko alam kung paano niya nalaman
ang number ng bahay... Maniwala ka...”
Takot na takot ako na sisigaw siya, kakaladkarin niya ako dahil galit
siya. Pero sa gulat ko ay mahinahon siyang nagsalita. “Tara na sa kuwarto.”
“Michael Angelo...”
Nauna nang maglakad papunta sa hagdan ang lalaki. Tahimik naman
akong nakasunod sa kanya. He didn’t get mad at me. Anong nangyayari?
MUKHANG hindi talaga galit si Michael Angelo. Wala ang inaasahan kong
pambubulyaw niya. Pagkapasok namin sa kuwarto ay naghubad na kaagad
siya ng damit at saka pumasok sa banyo.
After few minutes ay lumabas siya na nakatapis na lang ng puting
tuwalya sa bewang.
167
Nakahiga na ako sa kama at nakasunod lang ng tingin sa kanya. Hindi ko
alam kung paano magsisimulang kausapin siya. Bagama’t kalmado ang
ekspresyon niya ay inaalala ko pa rin na baka biglang magbago ang mood
niya.
Basta niyang inihagis kung saan ang tuwalyang ginamit. Hindi siya nag-
abala na magsuot kahit na pajamas. Nakahubad na nahiga siya sa tabi ko.
Nakahiga siya sa aking tabi habang tahimik na nakatingin sa kisame.
Ang isang bisig ay nakapatong sa kanyang noo. “Gaano kayo katagal ni Earl?”
narinig kong mahinang tanong niya.
Pasimple akong napasinghap sa biglaang tanong niya.
“I want to know, Ayeza.”
Napalunok ako. “W-wala kaming maayos na pag-uusap kung ano ang
relasyon namin. Pero mahigit tatlong taon siya sa buhay ko…”
“Really?” His tone didn’t sound sarcastic this time.
“K-kayo ni Miracle... Gaano kayo katagal? I mean, kailan pa naging
kayo?” Gusto kong batukan ang sarili sa pagtatanong tungkol sa bagay na
iyon, pero wala na dahil natanong ko na nga.
Inalis niya ang bisig na nakapatong sa kanyang noo at tumagilid siya
paharap sa akin. Agad naman akong umiwas ng paningin dahil nakita kong
naninigas ang nasa ibaba niya.
Sinagot niya ang tanong ko sa neutral na tono. “Wala pang isang taon
mula nang mamatay siya.”
168
Hindi ako kumibo. Wala pang isang taon? Kung ganoon ay hindi pa sila
matagal.
“Why, Ayeza? Iniisip mo bang pagkaalis mo ng bansa ay naging kami
kaagad?” Naglalaro sa mga labi niya ang kakaibang ngiti.
“H-hindi naman...” Pasimple akong lumunok upang alisin ang bara sa
aking lalamunan.
Bumangon siya at lumapit sa akin. Hinaplos niya ang pisngi ko habang
nakatingala ako sa kanya. Nalulunod ako sa klase ng mga titig niya,
kinakapos ako ng paghinga.
Kinuha niya ang isang kamay ko at inilagay sa naninigas niyang
pagkalalaki. Pinahawakan niya sa akin iyon. Lalo iyong lumaki at mas
tumigas. Kumakawala. Narinig ko ang mahinang pag-ungol niya.
Yumuko si Michael Angelo at hinalikan niya ang leeg ko. “Ayeza
Legazpi-Deogracia...”
Ayeza Legazpi-Deogracia... Ninamnam ko sa isipan ang pagkakabigkas
niya sa pangalan ko.
Napaigtad ako nang hawakan niya ang pagitan ng aking mga hita.
Marahan niya iyong hinaplos at dinama. “Tell me…”
“Hmn?” Namimigat ang mga talukap na sinalubong ko ang kulay abo
niyang mga mata.
“Tell me honestly, ilang lalaki na ang dumaan sa buhay mo?”
Mapait akong ngumiti. “Kung sasabihin ko bang ikaw lang, maniniwala
ka?”
169
Hindi siya sumagot. Nanatili lang siyang nakatitig sa mukha ko. Hindi ko
mabasa ang tumatakbo sa isipan niya. Seryoso ang mukha niya habang
gagahibla na lang ang pagitan naming dalawa.
Ayaw kong masayang ang pagkakataon na kinakausap niya ako nang
ganito kakalmado.
“Michael Angelo... Hindi ko naman itatanggi ang mga lalaking naugnay
sa akin at kung anong klaseng buhay ang meron ako nang umalis ako ng
bansa. Pero sa maniwala ka man o sa hindi... Ikaw lang ang hinayaan kong
makuha ako, ang katawan ko... ang puso ko…”
“I want to believe you.”
“Then believe me,” samo ko. “Please, believe me. Magsimula tayo ulit...”
Ako na ang tumawid sa pagitan naming dalawa. Hinawakan ko siya sa pisngi
saka inilapat ang mga labi ko sa mga labi niya.
Napaungol ako nang tanggapin niya ako nang buong init. Mas malalim
ang pagsagot niya sa mga labi ko. Bumaba ang halik niya sa aking leeg at
paulit-ulit na sinipsip ang aking balat.
Hindi ako makahinga nang daganan niya ako at itaas ang dalawa kong
pulso sa aking ulunan. Ipinasok niya ang isang kamay sa loob ng suot kong
underwear at hinagod ng mahabang daliri ang aking gitna.
“Michael Angelo, ahhh...” My voice was already hoarse from gasping.
Tumaas siya at hinalikan ako ulit. Bumuka ang mga labi ko nang
magpumilit ang mainit niyang dila na makapasok sa loob. His tongue dueled
with mine as his two fingers were slowly stroking my clit.
170
He was caressing my body with so much gentleness. He was so different
this time. There was no roughness at all. He was holding me like he was
holding someone he loved.
Tuluyan niya nang inalis ang pang-ibaba kong panloob at saka itinaas
ang suot kong nightdress patungo sa ibabaw ng aking dibdib. His mouth left
my lips again and trailed down to my breasts.
Napasinghap pa siya nang laruin ng mga daliri niya ang magkabilang
nipples ko habang sinisipsip niya ang isa. Patuloy pa rin siya sa paghagod ng
aking gitna hanggang sa basang-basa na ako.
“Hmmn...” Napakapit ako sa mga balikat niya. “Ahhh...” I couldn’t take it
anymore. I needed him... now.
Hinawakan ko si Michael Angelo sa mukha at ipinasok ko ang aking dila
sa bibig niya. Napaungol siya at nakuha niya ang gusto ko. Pinaghiwalay
niya ang aking mga hita at doon naramdaman ko siya.
And then I cried into his mouth when I finally felt him enter me.
That night, it wasn’t about sex.
It was about making love. And it was wonderful…
Chapter 19
171
NAKANGITI ang mga labi ko nang magmulat ako ng mata. Wala na si Michael
Angelo sa tabi ko. Hindi niya ako ginising pero bago siya umalis kanina ay
naramdaman kong niyakap niya ako. Hindi ko na nga lang matandaan kung
gaano katagal dahil antok na antok ako.
I was so tired and sleepy. Maliwanag na kasi sa labas nang matapos
kami. Hindi pa siya hihinto kung wala lang siyang pasok sa opisina ngayon.
11:00 am na sa wall clock nang tumingin ako sa dingding ng kwarto.
Malamang na nasa office na ngayon si Michael Angelo. Sana bago siya umalis
ay nagkape siya para hindi siya panginigan ng tuhod.
Bumangon ako at nakahubad na pumasok sa banyo. Pakanta-kanta ako.
“Ohhh… Never too far away… I won't let time erase one bit of yesterday,
'cause I have learned that… nobody can take your place…”
Magaan ang pakiramdam ko sa kabila ng pagod ng aking katawan.
Tumapat ako sa shower at naligo. Ilang minuto rin ako roon na nag-concert.
I was smiling the whole day. What happened between me and Michael
Angelo last night was different from the other nights. Pakiramdam ko,
kaunti na lang, magiging maayos na ang lahat sa pagitan namin.
I will do everything to win his heart. I will have my baby back, my
Michael Angelo. Magiging masaya kami ulit katulad noon.
Nag-ring ang cellphone ko. Dali-dali ko iyong dinampot sa pag-aakalang
si Michael Angelo ang tumatawag. But it was Mely, my office secretary.
“Yes, Mels?” I answered the call. “Sorry hindi ako makakapasok ngayon
dahil—”
“Ma’am Ayeza!” putol niya sa pagsasalita ko sa nagpa-panic na boses.
172
“Hey, what happened?” Kahit kailan ay hindi pa tumawag nang ganito
sa akin si Mely.
“Ma’am, may malaki pong problema. Hindi ko po alam kung paano
sasabihin sa inyo.”
“Tell me, Mels. Come on. Pinapakaba mo ako, e.”
Naulinigan ko ang pagpapakawala niya ng sunod-sunod na paghinga.
“May kumakalat po kayong photos sa Internet at MMS.”
“So what? I was a model before, Mels. You know that. Natural lang na
marami akong photos na nagkalat!” iritableng sabi ko.
“H-hindi po iyon, Ma’am.” Nanginginig ang kanyang boses nang muli
siyang magsalita. Malaki ang takot sa akin ni Mely kaya kaya natatakot siya
na ma-offend niya ako in any way.
“Then what? Don’t beat around the bush, will you?”
“Mga nude photos po ang kumakalat, Ma’am. Mga nakahubad na kuha
niyo...” Napaiyak na siya nang tuluyan.
“What kind of nude photos?!” Pinagpawisan ako agad-agad. Wala akong
natatandaang nagpakuha ako kahit minsan ng nude photos sa mga brand na
iminodel ko. Madalas ay sexy pictorial lang bagaman tinitiyak ko na may
takip ako sa katawan.
“Nude photos, Ma’am. Scandalous photos. Those are now circulating
online. Kahit dito mismo sa kompanya, kalat na kalat na.”
“God! Saan galing ang mga photos na sinasabi mo?! Are you sure that
173
it’s me?!” Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Posible kayang?
“Wait, Ma’am Ayeza. I will send the photos to you.”
Maya-maya lang ay nag-beep na ang cell ko. Agad kong binuksan ang
mga photos at ganoon na lang ang sindak ko.
It was really me!
Mga hubo't hubad na pictures ko nga!
Nanginig ang mga kamay ko na nakahawak sa phone. Ang mga photos
na ito ay sa iisang lugar lang kinuhanan. Sa bathtub ng condo ni Ava sa
Milan. “P-paanong lumabas ang mga ito?”
It was a crazy night. Ava and I were both drunk and having fun. I was in
the bathtub, naked. Kakaunti lang ang bula at hindi niyon natatakpan ang
aking katawan.
Ava was the one who’s holding the camera. She was naked there too but
she wasn’t in the photos. Ako lang ang nakikita rito. Hindi kasali sa kumalat
na photos ang mga photos kung saan kasama siya.
Lahat ay puro ako. At lahat ay mga flirty and seductive photos na tila
pinili mula sa napakaraming kuha na meron ako.
Marami sa photos na ito ay tumatawa ako habang nilalamas ko ang
sarili kong hubad na dibdib. May kuha pa na nakalabas ang dila ko. I was
carefree and wild because these photos were supposed to be private.
Ang tanong lang ay paano nga kumalat ang mga photos?
Naalala ko nang magising ako kinabukasan at mawala ang aking
174
kalasingan ay inutusan ko si Ava na i-delete lahat ng kalokohan namin nang
nagdaang gabi. Ang sabi niya ay inupload niya sa laptop but she was
planning to delete the photos later that day.
Paanong nakalabas ang mga iyon? Sino ang walang-hiyang nag-upload
ng mga iyon sa Internet?!
Nanghihinang napasalampak ako ng upo sa sahig. “Oh, damn…”
Bakit ngayon pa?
Hindi lang ang galit ng pamilya ko at ang sarili kong kahihiyan ang
nakataya ngayon, kung hindi pati ang pagtingin ni Michael Angelo. My
husband will surely hate me!
“I’M A MESS.”
Palakad-lakad ako sa sala ng kabahayan. Pinaalis ko ang lahat ng helper
dahil hindi ko sila magawang tingnan sa mga mata. Alam ko na nakita na rin
nila ang mga photos. Ayaw kong isipin kung naaawa sila sa akin, nandidiri o
pinagtatawanan ako.
Kinakagat ko ang aking daliri. Nanginginig ang katawan ko. Magulo ang
utak ko. Saan ba galing ang mga photos.
“Ava, hindi mo ba talaga binura?” tanong ko sa hangin.
Natatandaan ko na matapos niyang pagtawanan ang mga kuha namin
ay sinabi niyang buburahin niya na ang mga ito. Paanong kumalat pa ang
175
photos ko? At bakit sa akin lang?
Bakit hindi nakasama ang kay Ava? Hindi sa gusto ko na kumalat din
ang kanya, nagtataka lang ako kung bakit ako lang?!
Napasabunot ako sa aking buhok. Kung sino man ang taong may gawa
ng lahat ng ito, iisa lang ang nais niyang mangyari: ANG SIRAIN AKO.
Tumalim ang aking mga mata nang may maisip. “Damn, I know who did
this...”
Mabilis akong naglakad patungo sa kinaroroonan ng landline phone.
Nanginginig pa ang mga daliri ko sa pagda-dial. Saglit lang ay may sumagot
na sa akin.
Hindi na ako naghintay na magsalita siya. Nanguna na ako sa pagsigaw.
“Fuck you, Earl!”
“Hello? Ayeza?” His voice was hoarse. Parang kagigising lang at
naalimpungatan lang dahil aking pagtawag.
“Hayup ka, Earl! I’m gonna kill you!”
“What? Tatawag ka lang para—” Pinutol ko ang pagsasalita ng
naguguluhang lalaki.
“Wag na wag kang magpapakita sa akin!” Alam ko namang
nagpapanggap lang siyang inosente. “Papatayin kita! Hayup ka!”
Napahagulhol na ako sa pagsabog ng aking emosyon.
Kahit pilipitin ko ang leeg niya o kahit patayin ko pa siya ay hindi na rin
naman mababago ang katotohanang daig ko pa ang bold star sa mga oras na
ito. Nakita na ng buong mundo ang katawan ko!
176
Napasalampak ako sa makinis na sahig ng sala habang patuloy sa
paghagulhol. Ang dami-daming bagay ang unti-unting pumapasok sa isipan
ko; ang mga maaaring maganap dahil sa kinasangkutan kong eskandalo.
My family would disown me. Malaking bagay ang reputasyon para sa
angkan na kinabibilangan ko. Isa akong malaking kasiraan sa pangalan ng
mga Montemayor.
And the Deogracias, Michael Angelo’s clan, mas hinding-hindi nila
matatanggap ang isang katulad ko. Dinungisan ko ang pangalan ng angkan
nila. Walang kapatawaran ang nagawa ko.
“Ayeza?! Ayeza, anong nangyayari sa `yo? Shit, Ayeza!” Si Earl ay sigaw
nang sigaw mula sa kabilang linya.
Tuluyan ko nang nabitawan ang telepono. Sapo-sapo ko sa dalawang
palad ang aking luhaang mukha.
“Ayeza, please? Answer me?!” sigaw niya na nauulinigan ko pa.
Inabot ko ang kurdon ng telepono at buong lakas na hinigit sanhi para
tumilapon ito sa sahig. Natanggal din sa saksakan ang telepono at halos
madurog sa sahig ang aparato.
Tumayo ako at tinungo ang mini bar na nasa left wing ng bahay.
Naghagilap ako ng alak pero sa gulat ko ay walang laman ang lahat ng bote.
Tila sinadyang itapon ang lahat ng laman at walang itinira maski isang
patak.
“Damn! Damn!” Gigil na pinagbabasag ko ang mga bote na walang
laman. “Nasaan ang mga alak dito?!” Marahil inalis iyon ni Michael Angelo
matapos ang gabing naglasing ako.
177
Ngayong walang alak, paano pa ako makakalimot?
Paano ko kakayaning maghintay hanggang sumapit ang gabi sa
pagdating ng asawa ko na hindi pa akong tuluyang nababaliw?
Chapter 20
“MICHAEL ANGELO...” Napaangat ang mukha ko mula sa pagkakasubsob sa
mesa. “You came home…”
Akala ko hindi na siya uuwi. Akala ko hindi ko na siya makikita.
Natatakot ako na baka annulment papers na lang ang umuwi sa akin
matapos niyang makita ang kumakalat kong scandal photos.
“You’re really here, honey...” sambit ko.
Gabi na pala at nakatulugan ko na ang paghihintay sa pagbalik niya. Ni
hindi ko namalayan ang pagdating ng sasakyan niya. Pagod na pagod kasi
ako kaiiyak.
Hindi ako nagkalakas ng loob maghapon na tawagan ito o i-text man
lang siya. Kinakain ako ng takot. Mas takot ako sa magiging reaksyon niya
kaysa sa kung sinong tao.
Lumakad siya palapit sa akin. Tanging polo na lang ang kanyang suot at
wala na ang tie and coat. Magulo ang kanyang buhok at wala ang madalas
178
niyang suot na black-rimmed spectacles sa mata.
Dahil hindi bukas ang main light sa kusina at umaasa lang ang liwanag
sa ilaw na nasa sala ay hindi ko maaninag nang husto ang kanyang mukha.
Dim light ang liwanag kaya hindi ko malaman ang reaksyong meron siya.
“Tell me that it wasn’t you,” kalmado bagama’t malamig ang boses niya.
Gusto ko sanang tumanggi at sabihing hindi ako ang nasa mga photos
na iyon, kaso lalo lang lalala ang sitwasyon.
“It's... It's me,” halos hindi ko marinig ang sarili kong boses. “It’s me. I'm
sorry...”
Hindi ako makatingin nang tuwid sa kanya.
“I’m sorry, MA…”
“Bullshit!” Nagulat ako nang bigla siyang sumigaw.
“MA!” Pag-angat ng mukha ko ay nakatayo na siya sa harapan ng pader
at doon niya ibinubuhos ang galit.
“Fuck!” Duguan ang kamao niya na paulit-ulit na bumabangga sa
sementadong pader.
Napatayo ako patungo sa kanyang kinaroroonan. “Tama na...” umiiyak
na awat ko sa kanya at niyakap ko siya sa bewang.
Binaklas niya ang mga braso kong nakayakap sa kanyang katawan at
pagkatapos ay hinarap ako. “Why? Why, Ayeza?” Kababakasan ng pait ang
malamig na boses niya.
179
“I'm sorry... Hindi ko alam kung bakit lumabas ang mga iyon... Hindi ko
alam...” Halos lumuhod ako sa kanyang harapan.
“Sino sa tingin mo ang may gawa ng pagkalat ng photos mo?”
Ngayon na nasa harapan ko siya ay kitang-kita ko ang sakit sa kanyang
kulay abong mga mata. Hindi galit, kundi sakit. He was hurting and I was the
one to blame. Sinaktan ko na naman siya.
“Sino ang may kagagawan, putang-ina!” gigil na sambit niya. Nauubos
na ang kanyang pasensiya.
“H-hindi ko alam...” nangangatal ang mga labing sagot ko. “But I was
thinking of Earl...” Kusa rin akong natigilan nang makitang tumiim ang
bagang ni Michael Angelo.
“Sinabi mo sa akin na walang nangyari sa inyo!”
Napahikbi ako. “Y-yes and…”
“Sabi mo ako lang!” Dumadagundong ang boses ni Michael Angelo sa
buong kabahayan. Pulang-pula ang kanyang mukha. “Sabi mo ako lang sa
lahat ng naging boyfriend mo ang nakagalaw sa `yo! Bakit nagkaroon siya ng
mga pictures mong iyan?! Paano at bakit?!”
“H-hindi ko alam…”
“Tang-ina!” Napasabunot siya sa kanyang sarili at saka hinarap ang
estante kung saan naroon ang mga picture frames ng kasal namin.
Galit na galit siya nang pinaghahablot ang mga babasaging gamit at saka
ibinato sa kung saang parte ng sala.
180
“Ano sa tingin mo ang pakiramdam ko ngayon? Huh?!” Pinaghalo ang
pait at galit sa boses niya. “Kalat na kalat ang nude photos ng asawa ko!
Pinagpipiyestahan ng buong mundo ang katawan ng asawa ko!”
“W-walang nangyari sa amin, maniwala ka... Wala talagang nangyari sa
amin kahit kailan...” Napapikit ako nang kumalampag ang mga nabasag na
frame sa sahig. Para na akong hihimatayin sa takot.
“Putang-ina!” Dinuro niya ako. “Wag mo na akong bilugin! Shit! Kung
kailan pinag-iisipan ko nang ayusin ang pagsasama natin saka pa lumabas
ito! Tang-ina lang! Tang-ina niyo lang!”
“MA…”
“Dapat ako lang, dapat ako lang ang makakakita. Hindi ka dapat makita
ng iba! Hindi dapat! Sa akin ka lang, sabi mo ako lang!”
Kahit natatakot ay sinikap ko siyang abutin. “Wala talagang nangyari sa
amin... Maniwala ka...”
Tinabig niya ang braso ko na dahilan nang pagkalugmok sa sahig.
“Don’t touch me, Ayeza. You disgust me.” Ang mga salitang iyon ay
parang pumatay sa akin.
Kumapit ako sa mga binti niya. “I love you... Ikaw lang, maniwala ka...”
Wala na akong pakialam kahit gaano kamiserable ang itsura ko ngayon
sa harapan niya.
“W-walang ibang lalaking dumaan sa akin maliban sa `yo… Ikaw lang,
Michael Angelo…”
181
“Sa nangyaring ito, hindi lang ako o mga pamilya natin ang
maaapektuhan. Ikaw mismo, Ayeza! You ruined your own self! Sana bago ka
nagpa-picture sa putang-inang ex mo, inisip mo muna ang mga maaaring
mangyari!”
“I’m sorry… I’m so sorry…” Humahagulhol ako habang nakasubsob sa
aking mga palad.
Tinalikuran niya ako at saka umakyat sa ikalawang palapag ng
kabahayan. Naiwan akong parang pinagbagsakan ng langit at lupa. Sa lahat
ng kagagahan ko ito na yata ang pinakaparusa ko. Ilang saglit pa akong
parang tanga na umaasang panaginip o malupit na bangungot lang ang lahat
ng naganap.
PERO HINDI.
Hindi dahil sinasampal ako ng katotohanang kinakarma na ako sa lahat
ng mga pinaggagagawa ko.
Kahit nanghihina ay pinilit kong tumayo para sundan siya. Wala si
Michael Angelo sa kwarto namin. He was now in the guestroom. Nag-lock
siya roon at ayaw niya akong makatabi.
He hated me and he was disgusted with me. And I knew that he will not
forgive me this time. Ayaw niya na.
Hindi niya na ako gustong makasama pa,
182
183
Chapter 21
Ayeza
TINANGHALI ako ng gising. Hindi ko na namalayan kung paano ako
nakatulog, basta ang alam ko lang ay magdamag akong umiiyak sa labas ng
pintuan ng guestroom kung saan naroon si Michael Angelo.
Masakit ang ulong bumangon ako sa kama.
Kama?! Natigilan ako.
Nagtatakang iginala ko ang aking paningin sa paligid. Nandito ako
ngayon sa kama ng kwarto namin ni Michael Angelo. Pero wala akong
natatandaang bumalik ako rito sa kwarto kagabi.
Ang alam lang ko ay nasa labas nga ako ng pintuan ng guestroom
nakalugmok. Sa hapdi ng aking mga mata sa matagal na pag-iyak ay doon na
rin ako iginupo ng antok.
Paano ako napunta rito sa kwarto namin ni Michael Angelo? Kinarga
niya ba ako at dinala rito?
Wala akong naiisip na maaaring gumawa niyon maliban sa kanya.
Nagmamadaling bumaba ako ng kama. Alas-onse na batay sa orasan na
nakasabit sa dingding. Naghilamos ako at lumabas ng kwarto. Malamang ay
nakaalis na ngayon si Michael Angelo papunta sa opisina, gayunpaman ay
umaasa pa rin ako na naririto pa siya.
184
Mula sa hagdan ay nakarinig ako ng kalansingan mula sa kusina. “MA...”
Nabuhayan ako. Wala namang ibang tao rito ngayon dahil pinaalis ko ang
mga helpers kahapon.
Bumagsak ang aking balikat nang makita ang isang petite na tingin ko’y
nasa mid-thirties na babae. “Good morning, ma’am.” Naka-apron siya at
nakapuyod nang mataas ang bahagyang kulot na buhok. Hindi si Michael
Angelo ang nasa kusina kundi siya.
“Who are you?”
“Ako po si Lolit, ma’am. Caretaker po ako sa resthouse ng mga
Deogracia sa Tanay, Rizal. Tinawagan po ako ni Sir Michael kaninang
madaling araw para papuntahin dito. Umalis daw po kasi ang mga helper
niyo kahapon at wala kayong kasama ngayon.”
Hindi ako makapagsalita. Pinaalis ko ang mga helpers kahapon `tapos
ngayon ay may ipinalit agad si Michael Angelo? What? Gusto niyang may
makarinig ng away namin?
Saka kukuha na lang siya ng kasambahay ay iyong kasambahay pa ng
pamilya nila. Hindi ako mapapalagay knowing na sa poder siya ng mga
Deogracia kinuha. Paano kung spy siya ni Donya Isadora o ni Leony? Paano
kung mag-report si Lolit sa mommy ni Michael Angelo tungkol sa mga
kaganapan sa bahay na ito?
Sinipat ko ng tingin ang mid-thirties na new helper. Mukha namang
mabait si Lolit. She had this jolly aura and she seemed really friendly. But
still I couldn’t trust her.
“Ma’am, pinaluto po pala ni sir ang mga paborito niyo. Mula sa ulam
hanggang sa desserts,” nakangiting sabi ni Lolit. “Ang sabi po ni sir ay wag
daw pong hindi kayo kakain. Inutusan niya rin po ako na asikasuhin po ang
185
mga pangangailangan niyo.”
Napakurap ako. What? Did Michael Angelo really do that?
Nabura ang pagkakangiti ni Lolit nang mapatingin siya sa aking mga
mata. Marahil napuna niya ang pamumugto ng mga ito. Pasimple naman
akong umiwas ng paningin.
“A-anong oras pala umalis ang sir mo?”
“Maaga po. Before 6 pa lang po yata.”
Napatingin ako sa trashbin sa gilid ng lababo. Umaapaw ang empty
canned beers doon. Kumunot ang noo ko. “Saan galing ang mga `yan?”
“Kay sir po `yan. Pagdating ko po kanina ay umiinom siya.” Napakamot
ng ulo si Lolit. “Akala ko nga po hindi siya papasok dahil nga sa mukhang
lasing, kaya nagulat po nang pagbaba niya sa hagdan ay nakabihis na siya.
Gulo-gulo pa po ang buhok saka tabingi pa ang kurbata nang umalis.”
“I see…” Tumango ako kasabay ng pagguhit ng pait sa aking dibdib.
“Ma’am, kakain na po kayo? Maghahanda na po ako.”
“No. Wala akong gana.” Tinalikuran ko na siya. Bahala siya kung i-report
niya kay Michael Angelo o kahit kanino ang hindi ko pagkain ng mga iniluto
niya.
Umakyat ako sa hagdan pabalik sa kwarto. Hindi ko kayang manatili
rito sa bahay maghapon. Papasok na lang ako sa trabaho kaysa baliwin ko
ang sarili sa kakaisip dito.
186
DUMERETSO ako sa opisina pagkaalis ng bahay. Malamang na nakita na ng
mga empleyado sa kompanya ang kumalat na scandal photos ko at alam ko
na wala na akong magagawa pa tungkol doon. Bahala na silang husgahan
ako kung doon sila sasaya.
Hindi ang iniisip ng ibang tao ang importante sa akin sa ngayon. Sa
ngayon ay kailangan kong maging matatag habang nag-iisip ng paraan para
mapatawad ako ng asawa ko.
Bumaba ako ng kotse sa parking lot na taas ang noo. Black short Gucci
bodycon sleeveless dress na pinatungan ng white Chanel tweed cardigan
ang aking suot. My hair was tied up in a bun and I was wearing a four-inch
Christian Louboutin stiletto shoes on my feet.
Sa lobby pa lang ng Montemayor Construction Company ay kapansin-
pansin na ang mga sulyap sa akin ng mga empleyadong nakakasalubong ko.
Bagama’t binabati nila ako ay hindi nila maitatago ang panghuhusga at
pagtatanong sa kanilang mga mata.
Nagtuloy ako sa elevator. Ang mga kasabay ko roon ay magagalang na
bumati sa akin, but I knew better. Hindi ko sila masisisi dahil tao lang naman
sila.
“Make me a coffee, Mely,” bungad ko agad sa aking sekretarya nang
makapasok ako sa opisina. Naririto na si Mely at abala sa pag-aayos ng mga
folders sa shelf.
Gulat na napalingon siya sa akin. “Ma’am Ayeza! Akala ko hindi kayo
papasok ngayon!” Ang mga mata niyang namimilog ay bahagyang nabasa ng
luha.
“And why shouldn’t I?” Naupo ako sa aking swivel chair at dumi-quatro.
“Come on, Mels. Make me a coffee at sumakit ang ulo ko sa traffic.” Inabot na
187
ako ng traffic dahil 12:00 noon na ako nakaalis ng bahay.
Sandaling napatitig sa akin si Mely, pagkuwan ay naiiyak siyang
ngumiti. “Yes, ma’am. I will make you a coffee.”
Napailing ako habang hindi magkandatuto sa pagtitimpla ng kape ang
aking sekretarya. Siguro ay nagulat siya na nandito ako ngayon at
umaaktong hindi apektado.
“Mely,” tawag ko sa kanya nang makitang nanginginig ang mga kamay
niya sa pagkakahawak sa mug.
“Yes, Ma’am?” Mahahalata ang pagkatensyon niya. Kapansin-pansin din
ang pagka-formal niya samantalang kapag kami lang ay hindi siya ganito.
Napabuntong-hininga ako. “`Wag mo na pala akong ipagtimpla ng kape.
Pupunta na lang ako sa cafeteria at bigla rin akong ginutom. And Mely, can
you please chill out?”
Binitiwan ni Mely ang mug at lumapit sa akin. “Ma’am, wag ka nang
pumunta sa cafeteria. Utusan mo na lang ako...” Nasa mukha niya ang pag-
aalala. “`Wag ka nang umalis...”
“Oh?” Humalukipkip ako at ngumiti. “Mels, I'm fine. Don’t worry about
me, okay? Saka anong magagawa ng mga tingin ng empleyado sa akin? I’m
still their boss. Igagalang pa rin nila ako sa ayaw man nila o sa gusto.”
“But ma’am…” Lumabi siya.
“I’m really fine, Mels. If you like, you can go with me.”
Nag-ring ang phone sa desk niya na nasa loob ng opisina ko. Pinuntahan
niya iyon at sinagot. Namumutla siya nang muling tumingin sa akin. “Si Sir H
188
po, pinapatawag kayo sa office niya.”
“Mamaya na kamo.” Gusto ko na pumunta muna sa cafeteria dahil
ngayon ko naramdaman ang gutom. Naalala ko na hindi rin pala ako kumain
kahapon maghapon.
Lumabas ako ng opisina ko at naglakad patungo sa elevator. Nadaanan
ko ang cubicle ng mga lalaking empleyado. Mga tatlo o apat yata sila. Mula sa
likod ay naulinigan ko ang pinag-uusapan nila.
“Yes, bro. I just saw the photos this morning, and damn! Is that really
Ma’am Ayeza?”
Nagsalubong ang aking mga kilay at bumagal ang aking paglalakad.
“Kahit ako ay di rin makapaniwala noong makita ko iyon. Pinakatitigan
ko talaga. And it’s really her.” Pumalatak pa ang lalaki na base sa timbre ng
boses ay nasa mid-twenties pa lang. “`Sabi ko na malaki talaga ang boobs
niya. And her pinkish nipples, they’re to die for!”
“Unang pasok pa lang ni Ma’am Ayeza dito sa kompanya, crush ko na
agad siya kaya nanlaki talaga mga mata ko nang makita ko iyong mga nude
photos niya. Sakit sa puson kaya kahit hatinggabi, pinuntahan ko GF ko para
lang may paglabasan.”
Tumawa ang isa pang lalaki. “Yeah, yeah. She’s fucking hot, no? Ang
swerte ng asawa niya, tangina!”
“I wanna lick her neck down to her tits. Maka-sex ko lang siya kahit isa,
pwede na siguro akong mamatay.”
Muli’y nagtawanan sila.
189
“Sayang nga may bula iyong sa ibaba. Hindi tuloy gaanong kita.”
Hindi na ako nakapagpigil. Nagpakita ako at ganoon na lang ang
kanilang pamumutla nang mula sa kaharap na mga computer ay magtaas
sila ng tingin sa akin. Daig pa nila ang nalulon ang sariling mga dila.
“I want you guys to be professional. Oras nang trabaho,” malamig na
sabi ko sa kanila saka sila tinalikuran.
Mga manyakis. Naglalatang ang dibdib ko sa inis. I wanted to fire them
on the spot but I didn’t do that. Hindi ko pwedeng sesantihin ang lahat ng
empleyadong nakakita ng aking scandal photos dahil baka maubusan ng
trabahante ang kompanya.
Ayaw ko ring ibigay ang buong sisi sa kanila. Hindi naman kasi ako
mababastos kung hindi ko rin kagagawan. Ako ang gumawa ng sarili kong
kahihiyan, at isa lang ang kanina sa mga consequences.
Kailangan kong lunukin ang kahihiyan dahil iyon na lang naman ang
pwede kong magawa. Hindi ko na maibabalik pa ang mga nangyari. I just
hoped na lumipas na ang mga araw at magsawa na ang mga tao na pag-
usapan ako.
Hindi naman ako artista so sooner or later, magsa-subside din ang issue
na ito.
Nang lingunin ko ang pinanggalingang opisina ay nakita kong
nakahabol sa akin ng tingin si Mely. Nasa mga mata niya pakikisimpatya.
Mapait akong napangiti bago muling tumalikod. Hindi na ako tumuloy
sa cafeteria ng kompanya. Lumabas ako ng building. Doon ako pumunta sa
hindi ako kilala.
190
Umibis akong kotse nang matapos mag-park sa parking lot ng isang
café. Malayo ito ng kaunti sa Montemayor Construction Company.
“Ayeza Montemayor-Legazpi.”
Pagka-order ko ng blueberry oat cake at caramel frappuccino ay
pumuwesto ako sa gilid ng café. Hinihintay ko ang aking order nang may
lalaking umupo sa kaharap ng table ko.
“Lloyd!” Nagulat ako nang makilala siya. He was Dr. Lloyd Garais, Ava’s
ex-live in partner.
“Hi!” Ngumiti ang lalaki na tila lalong nangayayat mula nang huli
kaming magkita. “Fancy seeing you here. By the way, have you heard the
news?”
“What news?” Hindi naman siguro ang scandal photos ko ang tinutukoy
niya.
Nang dumating ang orders ko ay iginilid ko muna ang mga ito.
Nahihiwagaan ako sa lungkot na aking nakikita sa mukha ni Lloyd. Kahit
nakasuot ng makapal na clear glasses ang lalaki ay hindi maitatago ang
lambong sa kanyang mga mata.
“Ayeza...” Nagpakawala siya ng mababang paghinga.
“What happened, Lloyd?”
“Ava is dead…”
“W-what?!” Natulala ako sa pagkagulat. “Is this some kind of a joke?!”
Bagsak ang balikat na umilingsi Lloyd.
191
Pinanlamigan ako ng katawan. Kahit tinalikuran ko na si Ava bilang
kaibigan dahil sa masasamang ginawa ng babae ay naging kaibigan ko pa rin
siya. Matagal ko siyang kilala. Sa kabila ng mga masasama niyang ginawa ay
hindi ko gugustuhin na mamatay siya.
“She died last week. Drug overdose.”
“But she’s in the hospital, right?” pumiyok ang boses ko. Naramdaman
ko na lang na namamalisbis na ang mga luha mula sa aking mga mata.
“Alam mo namang matigas ang ulo ng kaibigan mo. Malamang gumawa
siya ng paraan, nagbayad siya ng mauutusan.” Mapait na ngumiti si Lloyd.
“Walang alam ang mga nurse kung sino ang nagsu-supply kay Ava ng drugs.”
“I-I’m sorry…” Napasigok ako. Halos hindi lumabas sa bibig ko ang mga
salita.
“Ginusto niya iyon. Gusto niya na talaga sigurong matapos.” Napailing
siya at napasabunot sa sarili. “Nilibang lang niya ang sarili, Ayeza. Nilibang
lang niya sa pamamagitan ko, pero hindi talaga ako ang kailangan niya.”
Ava was madly in love with H. Malalang obsesyon ang meron ito para sa
lalaki. Doon nagsimula ang lahat.
“Anyway, tapos na. She’s gone.” Nang tumingin muli sa akin si Lloyd ay
madilim na ang kanyang ekspresyon. Seryoso at wala na kahit katiting na
lungkot na kanina lang ay naroon.
Dinampot niya ang naka-fold na tissue na kasama sa tray na
kinalalagyan ng mga inorder ko. Inabot niya iyon sa akin.
Tinanggap ko at mahina akong nagsalita. “T-thanks…” Pinunasan ko ang
192
luha sa aking pisngi gamit ang tissue na bigay ni Lloyd.
Hinayaan ako ni Lloyd na tahimik na umiyak sa loob ng ilang minuto.
Nakatingin lamang sa akin ang mga mata niya na hindi ko mabasa ang
emosyong nakabadha.
“Nakita ko ang mga photos mo, Ayeza.”
Nakagat ko ang aking ibabang labi.
“Sino sa tingin mo ang gumawa?”
It was Earl pero hindi na para malaman pa ni Lloyd. Wala naman siyang
pakialam tungkol sa nangyayari sa buhay ko.
“Are you okay, Ayeza?” Nagulat ako nang abutin niya ang kamay ko sa
ibabaw ng mesa.
Mabuti at tumunog ang phone ko mula sa bag. Nakahanap ako ng
dahilan para lumayo. “E-excuse me…” Tumayo ako at iniwan si Lloyd na
mag-isa sa table.
Lumabas ako ng café at tinungo ang kotse ko sa parking lot. Pagkapasok
sa driver’s seat ay saka ko sinagot ang aking phone na walang hinto sa pagri-
ring.
“Hello, Mom?” It was my mother, Gabriella Montemayor-Legazpi.
“Tell me that it’s not, Ayeza!” May nginig ang malakas na boses ni
Mommy.
Sa background ay nauulinigan ko ang boses ni Daddy kaya nalaman
kong naka-loud speaker ang call. Nakarating na sa mga magulang ko ang
193
eskandalong aking kinasasangkutan.
“Please, baby, tell mommy that it’s not you!”
“Ayeza.” Matigas na boses ni Daddy ang aking narinig. “We're living in a
modern world now. Maaaring merong galit sa `yo at in-edit ang mga pictures
mo. Uso ang pagpo-photoshop ngayon. Hindi tayo titigil hangga’t hindi
nakikita ang may gawa nito. Dapat siyang magbayad sa paninira niya.”
Napahikbi ako. “I'm sorry, Daddy... Mommy...” Hindi ko sila lolokohin.
Hindi na para paasahin ko pa sila na hindi totoo ang mga litrato.
“Ayeza...” Durog ang boses ni mommy. Ang sumunod kong narinig ay
ang paghagulhol niya. “No, my baby…”
“It's me...” garalgal ang boses na amin ko. “I'm sorry... I'm really sorry...”
Pinatay ko na ang tawag. Nanghihinang ibinalik ko sa aking bag ang phone
matapos i-off.
Sumubsob ako sa manibela. Kuyom ang mga kamao ko. Pinaka-huling
bagay na gusto kong gawin ay saktan sina Mommy at Daddy, pero nagawa
ko iyon ngayon. Sinaktan ko ang mga magulang ko, wala akong kwentang
tao.
Namumugto ang mga mata sa pag-iyak nang mag-drive ako pabalik sa
parking lot ng Montemayor Construction Company. Ang miserable ng aking
itsura kaya kinailangan ko pang mag-ayos at mag-retouch ng make up bago
ako bumaba ng sasakyan.
Papasok ako sa lobby nang matanaw ang matangkad at guwapong lalaki
na nakatayo roon at malungkot na nakatingin sa akin.
“Earl.” Napahingal ako sa galit nang ilang hakbang na lang ang layo ko
194
mula sa kanya.
Bumuka ang mapula niyang mga labi. “Ayeza... Hindi ako...”
Chapter 22
“GET OFF ME YOU MOTHERFUCKER!”
Pinaghahampas ko si Earl nang lapitan niya ako at hawakan sa balikat.
“Ayeza, it wasn't me! Please!” Panay ilag niya sa mga atake ko pero
hindi pa rin binibitiwan ang aking balikat. Pilit niya akong inihaharap sa
kanya.
“I hate you! I hate you!”
“Please, Ayeza. Listen to me. Maniwala ka naman sa akin!”
Nanghihinang itinigil ko ang pananakit sa kanya nang makaramdam ako
ng pagod. Nabalewala ang pag-aayos ko dahil muli ay miserable na naman
ang aking itsura. Hulas na naman ang make up ko dahil sa muling pag-iyak.
“Hayup ka...” mahina pero maigting na sambit ko. Siya ang may
kasalanan kung bakit kumalat ang mga nude photos ko. Wala namang ibang
gagawa niyon kundi siya. Siya lang ang kasama ko nang pumunta ako sa
Milay nang time na iyon. Siya lang rin ang nakakapasok sa condo ni Ava
maliban sa amin.
Binitiwan na rin ako ni Earl.”Ayeza, maniwala ka... Hindi kita kayang
195
saktan.”
“Don't expect me to believe you, asshole!”
“Fuck! Sinabi nang hindi nga ako!” Nagtatagis ang mga ngipin niya sa
pagkapikon. Tumingala pa siya para lang i-relax ang sarili na tila sasabog na
rin anytime.
Nanlilisik na ang kulay gintong mga mata ni Earl nang tumingin siya ulit
sa akin.
“Ayeza, believe me! Oo gago ako pero hindi ko magagawa iyon sa `yo!”
Napasigok ako. “Sirang-sira ako, Earl…”
Napahilamos siya ng mga palad at saka muling sinikmat ang balikat ko.
“I would never do that to you, Ayeza. Hindi kita kayang saktan. Gusto lang
kitang bawiin sa tarantadong Deogracia na iyon dahil alam kong hindi ka
niya pinapahalagahan, pero hindi ako gagawa ng kahit anong ikasisira o
ikasasakit mo. Tangina, bakit ayaw mong maniwala?!”
Kahit nakikita ko sa mga mata niya na seryoso siya ay hindi ko pa rin
magawang maniwala. Hindi ko na alam kung ano ang iisipin at
paniniwalaan. Ang gulo-gulo na ng utak ko.
“Let me go, Earl,” mahina pero mariing utos ko sa kanya.
Malungkot siyang napailing. “Ayeza, talikuran ka man ng buong mundo,
hindi ako kailanman mawawala sa `yo...” pagkasabi’y marahan niya na
akong pinakawalan.
196
HACIENDA MONTEMAYOR
“PAANO MO NAGAWA ITO, AYEZA?!” Halos maglabasan na ang litid sa
leeg ni Don Isidro ‘Sid’ Legazpi habang palakad-lakad siya sa harapan ko.
Hindi ako nagtagal sa opisina dahil bumiyahe ako pauwi ng Hacienda
Montemayor. Pinauwi ako ni Daddy dahil gusto niya akong makausap nang
personal. Hindi na ako nakapagpaalam kay Michael Angelo nang pumunta
ako rito.
“Sumusobra na ang katigasan ng ulo mong babae ka! Saan kami
nagkulang ng mommy mo sa pagpapalaki sa `yo? O baka sumobra ang luwag
namin kaya nagkaganyan ka! Kung alam ko lang na kung anu-ano ang
ginagawa mo sa ibang bansa ay sana hindi ako pumayag na doon ka mag-
aral at tumira!”
Nakayuko ako habang nakaupo sa Cleopatra sofa. Halos madurog ang
tela ng laylayan ng suot kong maroon cascade maxi dress dahil sa
pagkakalamukos ko rito. Hindi ko kayang magtaas ng paningin at makita
ang disappointmentsa mga mata ng mga magulang ko.
“Ngayon, anong mukha ang ihaharap mo ngayon sa mga tao? Buong
mundo pinagpipiyestahan ang kahubaran mo! Ano’ng ipapaliwanag mo sa
asawa mo?!”
Napaiyak na ako. Mahina akong humihikbi habang nakayuko.
“Please, Sid. Lower your voice, natatakot ang anak natin!” saway ni
Mommy kay Daddy.
“Sige, kunsintihin mo pa lalo, Gabriella!”maigting na sabi ni Daddy.
“Kaya lumaking spoiled `yan dahil sa sinusunod natin ang lahat ng gusto
197
niya. Now, look at what happened! Pati ang buong angkan natin ay
apektado!”
Alam na ng buong angkan namin ang tungkol sa eskandalo ko. Maski
ang mga elders ay alam na rin ang nangyari. Hindi nila ako hinuhusgahan
pero hindi ko pa rin sila kayang makaharap. Nanliliit ako sa kahihiyang
dinala ko sa pamilya namin.
Napakalinis ng pangalan ng angkan namin na ako lang pala ang
dudungis. Walang kapatawaran ang nagawa ko.
Kahit ilihim nina Mommy sa akin ay narinig ko sa isa sa mga guwardiya
ng villa kanina na muntik atakihin sa puso si Grandma D. Tumaas ang
presyon ng aking abuela, at ako ang dapat sisihin.
“Baby, princess, tell your dad na hindi ikaw iyon.” Halos lumuhod sa
harapan ko si Mommy.
Malungkot ko siyang tiningnan. Sabi nila manang-mana ako sa mommy
ko sa tibay at lakas ng loob. Dati ring pasaway ang mommy ko pero kahit
kailan ay hindi siya nasangkot sa ganito kalaking eskandalo.
“Hindi mo naman magagawa iyon. Siguro may naninira lang sa `yo.”
Hinahaplos niya ang braso ko. “My poor daughter... I promise you, your dad
and I will do everything to catch the culprit and we will send him to jail.”
“Gabriella!” sigaw sa kanya ni daddy. “`Sinabi nang tigilan mo `yan!”
“Sid, stop it! Hindi nga si Ayeza iyon! Ano ka ba?!” luhaang sigaw ni
Mommy kay Daddy. “Tigilan mo ang panenermon sa anak natin, hindi siya
iyon!”
“Mommy…”
198
“This is a big joke! Come on, tell us, princess. Sabihin mong edited ang
mga photos at hindi ikaw iyon!”
Hinuli ko ang kamay ni Mommy at marahan iyong pinisil. “I'm sorry,
Mommy. Ako iyon. Ako lahat ng nasa photos. I’m sorry...”
“No…” Niyakap ako ni Mommy nang mahigpit.
“Sorry, mom...” garalgal ang boses na sambit ko.
Dinuro ako ng daddy ko. “Ano, Ayeza?! Pinagbigyan na kita sa
kalokohan mo na pikutin si Michael Angelo! Dahil sa `yo namatay ang mag-
ina ng asawa mo! Pero hindi mo rin naman iniingatan ang pagsasama niyo!”
Tumayo na si mommy at umiiyak na niyakap si daddy. “Sid, please stop
it already...”
Alam ng mommy ko higit kanino man kung gaano ko kamahal si Michael
Angelo. At hindi rin lingid sa kanya ang aking dinanas na lungkot sa isiping
namatayan ng anak ang asawa ko.
Masakit marinig mula mismo kay daddy ang lahat ng iyon. Buong buhay
ko, puro pagmamahal ang nakukuha ko sa kanya, pero ito ang isinukli ko.
Sinaktan ko at dinungisan ko ang angkan namin.
Wala rin akong pinagkaiba kay Ava. Hindi nga siguro mali ang kapatid
ni Michael Angelo na si Leony nang sabihin niyang pareho kami ni Ava na
masamang tao.
Mahinay kong pinunasan ang aking mga luha ko. “I’m sorry again, Mom,
Dad… For disappointing you…” Iniwan ko na sila at lumabas na ako ng
mansiyon.
199
Sinubukan akong habulin ni Mommy pero pinigilan siya ni Daddy.
Walang patid ang luha ko hanggang sa makarating sa aking kotse.
“Ate Ayeza.”
Pasakay ako sa kotse nang may magsalita sa aking likuran. Isang
guwapong binatilyo na mula sa kabilang mansion ang nakatingin sa akin.
Hindi ko matandaan kung nasa 15 or 19 na ang edad niya, pero matangkad
siyang lalaki. Nasa magandang uri ng kulay gabi niyang mga mata ang pag-
aalala.
“Santi.” Napangiti ako nang makilala siya. Nakababatang kapatid siya ni
Hunter. Pinsan ko rin.
Lumapit siya sa akin. Plain white shirt and black jogging pants ang
kanyang suot. Naririto pala siya sa hacienda, akala ko ay nasa Manila siya.
“Why are you crying, Ate?”
“Hindi mo pa ba alam?”
Nagkibit-balikat siya. “Masyado kasi akong busy kaka-babysit ng
sakiting kapatid ni Camilla.” Inginuso niya sa di kalayuan ang isang payat
bagama’t magandang batang babae na namimitas ng bulaklak sa lawn.
Si Camilla ang babaeng napangasawa ni H.
Inabot ko ang ulo ni Santi at ginulo ang buhok niya. “Bagay kayo.
Hintayin mong magdalaga iyan,” tukso ko sa kanya.
“Ate!” Nanlaki ang mga mata niya. “She’s only nine!”
Natatawang niyakap ko si Santi. Hanggang leeg lang niya ako. “I love
200
you, Santi. Baka matagalan bago ulit ako makabalik dito sa hacienda...”
Gumanti naman siya ng yakap sa akin. “Take care... and please be
strong.”
Malungkot akong napangiti. “I will…”
SA LOOB NG kotse ay panay ang contact ko kay Michael Angelo. Parang
sasabog na ang puso ko sa bigat nito. Punong-puno ako ng problema at
gusto ko ng mag-breakdown. Parang hindi ko na kaya.
“Please, pick up!” makaawa ko habang paulit-ulit na tinatawagan ang
number ni Michael Angelo. Wala siya sa opisina ayon sa sekretarya niya.
Wala rin sa Hacienda Deogracia sabi ng kapatid niyang si Poli.
Halos madurog na sa kamay ko ang cellphone. Nasaan siya? Gusto ko
siyang makita o kahit marinig lang sana ang boses niya.
Umalog ang balikat ko kasabay nang pagtulo ng mga luha sa mga mata
ko.
Talikuran na ako ng lahat, wag lang niMichael Angelo...
201
Chapter 23
IIWAN AT TATALIKURAN AKO NG LAHAT...
Siguro nga iyon ang magiging buhay ko. Alam ko naman na deserving
ako sa lahat ng ito, na karma ko ito sa lahat ng kasalanan ko, kaya lang
masakit pa rin.
Masakit na masakit pa rin.
Hindi ko pa rin matanggap. Buong buhay ko ay malaya ako. Lahat
nakukuha ko. Pero hindi iyon ang gusto ko. What I really wanted was
Michael Angelo’s heart.
Ang sabi nila iisang beses lang magmahal ang lahat ng miyembro ng
angkan namin, kaya siguro hindi ko magawang makalimutan si Michael
Angelo.
Iniwan ko siya noon pero naiwan ko rin sa kanya ang puso ko. Kaya
hindi ko magawang magmahal ng iba dahil kahit kailan ay hindi naman ako
tumigil na mahalin siya.
Niloko ko lang ang sarili ko noon sa isiping makakalimutan ko siya.
Kahit anong pagpapakasaya, pagpapaka-busy ko, hindi iyon nangyari. Sa
huli, bumalik pa rin ako para sumubok na mabawi siya.
And finally now, nasa akin na ang buhay na gustong-gusto ko... sa piling
ni Michael Angelo. Kahit hindi maganda ang pagsasama namin, umaasa ako
na unti-unti ay magiging okay kami. Na kahit unti-unti, matutunan niya
akong patawarin at sana ay muling mahalin.
Gusto kong maranasan iyong pagmamahal na katulad ng kina mommy
202
at daddy. Iyong katulad ng kina Grandma D at Grandpa D. Iyong katulad sa
pamilya ko. Iyong panghabambuhay.
Kaya lang mawawala na rin siya sa akin ngayon dahil sa katangahan
ko.Hindi niya na ako gustong makasama. Kung noon ay isinusuka niya na
ako, what more now?
1:00 am. Iyon ang oras na isinasampal sa akin ng glow in the dark wall
clock na nasa sala. Mahigit isang oras na akong nakauwi at hanggang ngayon
ay wala pa siya.
“He’s not coming home...” anas ko na punong-puno ng pait ang dibdib.
Hindi na uuwi si Michael Angelo sa isang maruming babae at isang
kahihiyang katulad ko. Hindi na siya babalik pa para—
Biglang bumukas ang main door sa sala na dahilan para mapatingin ako
roon. Nanlaki ang aking mga mata nang sa tulong ng malamlam na liwanag
na nagmumula sa stand lamp sa sala ay makita ko ang matangkad na
lalaking dumating.
“Michael Angelo?” Nanubig ang mga mata ko nang makilala siya. Umuwi
siya. Bumalik siya sa akin!
Napalapit ako sa kanya nang gumewang siya sa pagkakatayo.
“What happened to you?” Inalalayan ko siya dahil hindi niya magawang
tumayo nang maayos. I smelled alcohol in his breath. Wala na rin ang coat
niya at tabingi ang pagkakasuot niya sa kanyang salamin. Mukhang uminom
siya at nakarami bago umuwi.
“Hmn...” ungol niya nang maramdaman ang katawan ko.
203
“Try to walk, please…” Iniakbay ko ang kaliwang braso niya sa akin.
Kahit mabigat ay sinikap ko na igiya siya patungo sa hagdanan.
Mabuti at hindi niya ako masyadong pinahirapan. Nakaakyat kami sa
hagdan at nadala ko siya sa aming kwarto. Pabagsak siyang nahiga sa kama
pagkatapos. Inalis ko ang specs niya at muntik pa akong masugatan dahil
basag pala ang isang salamin.
Kinabahan ako at ini-on ang lampshade sa bedside table. “Oh, my!” gulat
na sambit ko.
Napamulagat akonang mapagmasdan si Michael Angelo mula sa
malamlam na liwanag na dulot ng lampshade. His hair was disheveled and
there were bruises on his handsome face. He was a mess.
“What happened to you?!”
Nag-aalalang ininspeksyon ko siya. Sariwa pa ang pasa niya sa kaliwang
pisngi, may sugat din sa itaas ng kanyang kaliwang kilay at putok ang gilid
ng mapula niyang mga labi.
“Who did this to you?!”
Ungol lang ang sagot niya.
Mangiyak-ngiyak ako sa pag-aalala sa kanya. Itinext ko ang secretary
niya para itanong kung may alam ito sa nangyari, wala akong na-receive na
reply dahil siguro tulog na ito.
Muli kong tiningnan si Michael Angelo. Ngayon ko lang siya nakitang
ganito. Kahit noong high school, hindi siya nakikipag-away kahit kanino. He
was a respectable straight student. Mabait at magalang din siya sa lahat.
204
What really happened to him?
Tumayo ako at pumunta sa banyo. Kumuha ako ng maliit na planggana
at nilagyan iyon ng tubig. Nilubluban ko iyon ng bimpo. Pagbalik ko ay
pinunasan ko si Michael Angelo.
Ginamot ko rin ang mga sugat niya sa mukha, pagkatapos ay sinikap
kong mahubad ang lahat ng suot niya. Kinumutan ko siya hanggang sa
bewang at pagkatapos ay saka ako tumabi sa kanya.
Niyakap ko siya. “Honey, I thought I’m not gonna see you again...”
Akala ko hindi na siya uuwi. Akala ko talaga hindi ko na siya mayayakap
nang ganito... Akala ko hindi ko na siya makakatabi pa sa kamang ito kahit
kailan...
Siguro dahil sa kalasingan ay nawala siya sa sarili kaya siya umuwi rito.
Siguro kung hindi siya lasing ngayon ay hindi siya uuwi sa akin. Malamang
na ayaw niya akong makita.
Sumiksik ako sa matigas niyang dibdib. Dinadama ko ang init ng
kanyang katawan nang marinig ko siyang mahinang umungol at magsalita.
“I will kill them...” paungol na anas niya.
“Hon…” Napatingin ako sa kanya. Was he dreaming?
“I’m gonna kill them, Ayeza...”
“I’m here, honey...” Hinaplos ko ang ulo at pisngi niya at ginawaran siya
ng masuyong halik sa labi.
Marahan siyang dumilat at tumingin sa akin ang kulay abo niyang mga
205
mata.Bumuka muli ang mapula niyang mga labi. “Tell me, are you really
telling the truth?”
“Michael Angelo…”
“Ang sabi mo... ang sabi mo ako lang...” Pumikit siya at saka inabot ang
kamay ko na nakahawak sa kanyang pisngi. Ikinulong niya iyon sa kanyang
palad. “Ako lang, di ba?”
Naiiyak na sunod-sunod akong tumango kahit hindi naman na niya
nakikita. “Ikaw lang... Maniwala ka...”
“Nasasaktan ako, Ayeza...”
Sumiksik ako sa kanyang leeg at nadama ko ang pag-igting ng kanyang
panga, gayunpaman ay masuyo at magaan ang pagkakahawak niya sa aking
kamay.
“Akala ko hindi na ako masasaktan. Akala ko kaya kong panindigan
ito...”
Napahikbi ako habang nakayakap at nakasiksik sa kanya.
“Sabi ko... Hindi na ako masasaktan...” may nginig ang boses na sabi
niya.
Humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. “I'm sorry...”
Pinagsalikop niya ang mga daliri namin. “Sabihin mo sa akin. Sabihin
mo na lahat...”
“Alam mo na ang lahat... Ikaw pa rin ang mahal ko...”
206
“Those pictures? Wala akong pakialam do’n, Ayeza. Pero iyong
pagsisinungaling mo... doon may pakialam ako.”
“Hindi ako nagsisinungaling sa `yo. Si Ava ang kasama ko sa bathtub
that time. We’re just having fun. Parehong galing sa bar, both drunk and
wasted. Siya ang kumuha ng photos, kasali rin siya sa ibang photos.
Inupload niya iyon sa laptop niya. Kinabukasan noong pareho na kaming
nahimasmasan, pinabura ko iyon sa kanya. Hindi ko alam kung bakit
kumalat ngayon. Hindi ko rin alam kung bakit photos ko lang at wala iyong
kay Ava.”
Hindi siya nagsalita. Tiningala ko siya.
Nang maramdaman niya na kumilos ako ay humigpit ang
pagkakahawak niya sa aking kamay. “Dito ka lang...”
Pinagpalit niya ang pwesto naming dalawa. Siya ang dumagan sa akin at
sumubsob sa pagitan ng leeg at balikat ko. Ngayon lang kami natulog nang
ganito kadikit sa isa't-isa.
Nakangiting hinaplos ko ang kanyang buhok. “I love you... Hindi ako
aalis...”
I SLEPT COMFORTABLY THAT NIGHT. Nakatulog kami ni Michael Angelo sa
ganoong posisyon. Nakayakap siya sa akin at ako rin sa kanya.
Naalimpungatan ako sa pagri-ring ng cellphone niya. Pagmulat ko ay
4:00am pa lang sa wallclock. Madilim pa rin sa labas ng sliding glass
window.
Ayaw ko sanang pansinin ang tawag kaya lang baka magising si Michael
Angelo dahil walang tigil ang pagri-ring. Dahan-dahan kong inalis ang braso
niya na nakadantay sa akin bago ako marahang bumangon sa kama.
207
Nakita ko ang cellphone niya sa lapag. Siguro ay nahulog iyon mula sa
pantalon niya. Sinubukan kong i-open using 1234 code, napangiti ako nang
bumukas. Hindi pa rin pala nagbabago si Michael Angelo, ganito rin kasi siya
maglagay ng code sa phone niya noon.
Marami na pala siyang texts. Ang iba ay sa akin. Ang iba ay galing sa
mommy niya at sa kapatid niyang si Leony.
Nagulat ako nang mag-ring ulit ang phone niya. Tumatawag si Leony!
Nagdalawang-isip ako kung sasagutin ko, sa huli ay kusang pumindot sa
accept call ang aking daliri. Napalunok ako nang idikit ko ang screen sa
aking tainga. “Hello…”
“Ayeza?!” Galit at nanginginig ang boses ni Leony nang makilala ako.
Sinikap kong sagutin siya nang mahinahon. “Leony, natutulog ang kuya
mo. Tumawag ka na lang ulit mamay—”
“Hanggang kailan mo papahirapan ang kuya ko?!” sigaw niya. Nai-
imagine ko pa ang itsura niya na galit na galit habang nanginginig.
“Leony, you’re pregnant. Please, try to calm down. Alam ko na galit ka
sa akin at alam ko na nakita niyo na ang mga photos. Hindi ako magkakaila.
Pero sana maniwala ka na hindi ko ginusto na kumalat iyon. Hindi ko gusto
na mapahiya ang asawa ko dahil sa eskandalo ko—”
“Damn you, Ayeza!” hiyaw niya na lalong galit na galit. Para na siyang
maghi-hysterical.
“I'm sorry, Leony.Please, saka ka na sana magalit sa akin kapag
nakapanganak ka na. Hindi mabuti sa bata na nagagalit ka.”
208
Patuloy pa rin siya paghagulhol. “Napaaway ang kuya ko dahil sa `yo!”
“W-what?” Natigilan ako at napasulyap kay Michael Angelo na ngayon
ay natutulog pa. Nakadapa ang nakahubad na lalaki sa kama habang at
nakasubsob sa unan.
“Napaaway siya sa kompanya ni Dad dahil ipinagtanggol ka niya!
Nagalit siya dahil narinig niyang pinag-uusapan ka ng mga empleyado!
Narinig niya ang pambabastos sa `yo kaya para siyang asong ulol na nagwala
roon!”
Napatulala ako. So I was really the reason why he had those bruises.
“Ayeza, that was the first time I saw my brother like that. Hindi siya
palaaway. Ni hindi nga siya palasalitang tao. Pero kahapon, galit na galit
siya. Galit na galit ang kuya ko…” iyak niya.
“H-hindi ko alam...” Namalisbis ang luha sa mga mata ko. “I…I’m sorry…”
“You ruined my brother’s life and now you’re ruining his reputation.
What else do you want, Ayeza? Are you not satisfied yet?”
“Leony... I'm sorry...” Napasibi ako. “Hindi ko naman gusto ang mga
nangyari. Please, 'wag kang umiyak... Makakasama sa baby mo...”
“Shut up!” singasing niya.”I fucking hate you and I regret being your
friend in the past,” mapait niyang bitiw.
Impit akong napahagulhol. Pigil-pigil ko ang sarili na makalikha ng
ingay dahil ayaw kong marinig ni Michael Angelo at magising siya.
“I’m sorry, Leony…” mahinang sambit ko. “Alam ko na malabo mo na
209
akong mapatawad, pero sana maniwala ka na mahal ko ang kuya mo. Hindi
ko siya gustong mapahamak. Totoong mahal ko siya noon at ngayon…”
“I really fucking hate you, Ayeza.”
“I know that but I still love your brother.”
Dinig na dinig ko ang mapait niyang tawa. “Congrats to you, Ayeza. You
got what you want again. Kahit ang sama-sama mo... Kahit puro perwisyo
ang dulo mo sa buhay ng kuya ko... Hanggang ngayon, mahal na mahal ka pa
rin niya...”
Chapter 24
HANGGANG NGAYON, MAHAL NA MAHAL KA PA RIN NIYA...
Wala na akong kausap sa kabilang linya ay hawak-hawak ko pa rin ang
cellphone ni Michael Angelo. Hindi ko pa rin iyon mabitiwan habang
nakatanga sa kawalan.
Pinahiran ko ang aking mga luha nang sa kama ay nakita kong gumalaw
siya. Ang kamay niya ay kumapa sa tabi na parang may hinahanap. Inilapag
ko ang phone sa bedside table.
Tinabihan ko ulit si Michael Angelo sa kama. Inabot ko ang kamay niya
at dinala sa aking mga labi. Siya naman ay muling yumakap sa akin. Payapa
ang paghinga niya nang maramdaman ako.
Nakatulog ako agad at nagising nang bandang alas-nueve ng umaga.
Hindi ako makahinga. “Ahhh…”
210
Nakadagan sa akin si Michael Angelo. Tulog pa rin ang lalaki.
Kahit nabibigatan ay napangiti ako. Ngayon lang ako nagising na yakap-
yakap niya ako na tila ba ayaw niyang mawala ako. Na parang may aagaw sa
akin mula sa kanya.
Kagabi nang lasing siya ay nasabi niya sa akin ang mga bagay na alam
kong hindi niya masasabi kung nasa tamang huwisyo siya. And I was glad to
hear his true feelings.
Ilang taon man ang lumipas at nasayang sa amin ay nabatid ko ngayon
na sa kabila ng mga nangyari, hindi nawala sa akin si Michael Angelo.
Hindi siya totoong naagaw ni Miracle.
Hindi siya nawala sa akin. Ako pa rin. Ako pa rin at kailanman ay hindi
napalitan.
Michael Angelo
I woke up with a throbbing headache. I can’t remember a thing from last
night because I was so drunk. Ang alam ko lang, umalis ako sa opisina
matapos kong ma-badtrip sa mga empleyado. Dumeretso ako sa condo ko at
doon ulit uminom. Isang shot lang sana…
Isang shot na naging dalawa, naging tatlo, hanggang naging apat…
Then, sunod-sunod na.
211
Bumangon ako sa kama at napamura dahil sa liwanag at init na
tumatama sa mukha ko. Mataas na ang araw sa labas. Umiwas ako ng tingin
sa sliding glass window na nakataas ang roll-up blinds curtains.
Dahil sa paglipat ko ng tingin ay natuon ang aking mga mata sa pader
kung saan nakadikit ang malaking frame ng wedding photo namin ni Ayeza.
Parehong seryoso ang mukha namin doon at daig pa ang umattend ng lamay
kaysa sa kasal.
Napailing ako. So I was here in our room. Umuwi rin pala ako.
Nakainom na ako nang umaga pa lang bago ako pumasok sa opisina.
Hindi ko gusto ang pailalim na tingin ng mga empleyado sa kompanya, but
still I managed to ignore them.
Dalawang meeting pa ang natapos ko nang maayos kahit mainit ang ulo
ko. Nasagad na lang talaga ako nang makausap ko si Dad about Ayeza’s
scandal photos. May mga tanong lang naman siya kung paano lumabas ang
mga litrato, pero wala ako sa mood pag-usapan ang tungkol doon.
Nag-walk out ako kay Dad para magpalamig, pero lalo lang uminit ang
ulo ko dahil sa magkasunod na tawag sa akin nina Mommy at Leony.
Inuutusan nila akong makipaghiwalay kay Ayeza at iyon ang tuluyang
pumatid sa pasensiya ko.
Umalis ako ng kompanya at pumunta sa isang bar, which was a wrong
move. Mainit ang ulo ko, lasing and the last thing I knew, nakikipagsuntukan
na ako sa kung sinong nakabunggo ko sa bar.
Iyong nakabasag-ulo ko sa bar, kilala pala si Ayeza. Lasing rin at
maraming sinabi na hindi ko nagustuhan. I grabbed his collar and punched
his face. Damn, napuno talaga ako.
212
I almost killed the man. He was lying on the ground, bleeding and
almost lifeless. But I wasn't finished. Naawat lang ako ng bouncer.
Ngayon ko lang naranasan masagad nang ganoon. Ang tindi ng galit ko.
Sabihin na kasi nila ang lahat... basta wag lang nilang husgahan si Ayeza.
Umalis ako matapos maareglo ang nangyari sa bar. Hinayaan ko ang
attorney ko na ayusin ang iniwan kong gulo. Sa condo nga ako umuwi at
doon uminom ulit ng ilang shot. Doon na ako natuluyang nabangag sa alak.
Halos gumapang na ako pagkatapos.
Pero kahit hilong-hilo na, nagmaneho pa rin pala ako at umuwi rito.
Swerte na lang hindi ako naaksidente. Parang automatic na iyong katawan
ko na uuwi rito. Na uuwi sa asawa ko, kay Ayeza.
Siya ang dahilan kung bakit gulong-gulo ang utak at puso ko. Galit ako
sa kanya yet hindi ko siya kayang pabayaan. I spent millions yesterday just
to wipe her nude photos out the Internet.
And I will spend another million to catch the culprit who was
responsible for it. And I wanted him dead.
“GISING KA NA PALA.”
Bumukas ang pinto ng kwarto. Sumungaw roon ang pinakamagandang
mukhang nakita ko sa tanang buhay ko. Ang babaeng dahilan kung bakit
tuluyang nasira ang dating normal na pagtibok ng puso ko. Ang babaeng
kayang iparamdam sa akin ang lahat ng pakiramdam sa mundo.
213
Matamis ang ngiti niya nang pumasok sa loob ng kwarto. May dala
siyang tray ng pagkain. “Breakfast in bed!”
I was surprised to see her smiling. I didn’t have an idea how she
managed to be in a good mood despite of what happened. But I was glad
that she was okay.
She put the tray on the top of the mattress. Ang laman niyon ay fried
rice, bacon, sunny-side up egg and sliced cucumber. May isang mug ng
umuusok na kape at sa gilid ng tray ay naroon ang hangover pill.
“It’s 11:30am so this is brunch already, honey.” Hindi maalis-alis ang
pagkakangiti niya even after handing me the utensils. “Come on, eat and
drink your hangover pill.”
I raised an eyebrow at her. “You’re smiling like an idiot.”
“I am happy,” she answered heartily.
Hindi ako kumibo.
“`You wanna know why?” tanong niya na titig na titig sa akin. “Come on,
ask me.”
I swallowed the lump forming in my throat before asking her with my
usual flat tone. “Why?”
Mahina siyang tumawa bago sumeryoso. “Dahil talikuran man ako ng
buong mundo... alam kong hindi ako tatalikuran ng taong mahal ko.”
Natigilan ako.
Her brown eyes started to water with tears. “I love you, Michael
214
Angelo.”
“I will choose to believe you.”
“R-really?” Tuluyan nang bumagsak ang mga luha niya. “Did you hit
your head somewhere?”
Nakangiti akong umiling at ginulo ang buhok niya. “Silly. No.”
I pulled her to me and I gently wiped the tears off her cheek with my
finger. Her face was now flushed, and she was really a beauty.
“Free up your schedule this month.”
“Uhm, why?”
“Because we're going on a cruise for our late honeymoon.”
Nanlaki ang mga mata niya pero pagkatapos ay masaya niya akong
tinalon ng yakap at pinaliguan ng halik sa mukha. And because of that, hindi
ko agad nakain ang hinanda niyang brunch.
Because we ended making love in that broad daylight…
Chapter 25
215
Ayeza
“ANONG itinitingin-tingin mo riyan? Nagagandahan ka sa akin, no?” biro ko
kay Michael Angelo. Panay kasi ang sulyap niya sa akin habang
nagmamaneho siya. Although, hindi naman siya nagtatangkang kausapin
ako. Kanina pa siya ganito. Pero ang cute lang. Bakit ganoon?
Kanina bago kami nag-ready paalis ay may nangyari ulit sa amin. We
made love for the first time we got married. He was so gentle, parang
katulad nang noon… ng dati kong Michael Angelo.
And now, we’re on our way to the port. Before 5:00pm kanina ay umalis
na kami sa Quezon City dahil ngayong gabi ang sakay namin sa Montemayor
Cruise. Ito ang pinakauna naming bakasyon… and our honeymoon.
Nasurpresa ako nang biglang banggitin ni Michael Angelo ang tungkol
dito. We were going to have our 24 Nights – Asian Cruise. Asian cruise ang
available ngayong buwan na ito sa M.Cruise kaya iyon ang pinili namin.
I was beyond happy dahil kahit hindi siya magsalita, nararamdaman ko
na hindi na siya galit sa akin. And I was hoping na sana nga ay tuluyan na rin
niya akong mapatawad.
Mula sa driver’s seat ng kotse ay nilingon ako ni Michael Angelo.
“What?” tanong niya pero hindi mukhang inis o ano. Hindi rin gaanong
seryoso.
Nakangiting dumukwang ako palapit sa kanya. “`Wag mong sabihing
hindi. Hindi ako papayag na hindi ako maganda.”
“Maganda ka naman talaga,” mahinang sabi niya na ibinalik na ang
paningin sa daan.
216
Another thing, hindi na rin niya ako binabara. Masungit pa rin siya pero
tolerable na.
Sa kilig ko ay inabot ko ang kanyang buhok at ginulo. “I know, right?!”
Sumimangot siya at inayos ang buhok na ginulo ko. Tumingin pa siya sa
rearview mirror para tingnan ang sariling repleksyon. Lalo akong napangiti.
He was so cute.
Buong biyahe ay hindi mapalis ang pagkakangiti ko. Hindi pa man
namin napag-uusapan nang maayos kung ano na ang lagay namin ay
kontento na muna ako ngayon sa ganito. Wala akong nakikitang lamig sa
mga mata niya.
Malayong-malayo ito sa naiisip kong mangyayari sa amin. Ang buong
akala ko, hihiwalayan niya na ako.
“Michael Angelo…” tawag ko sa kanya sa kalagitnaan ng katahimikan.
“Alam mo bang muntik na akong magpakamatay?” kwento ko sa mababang
boses. Totoo iyon. Pakiramdam ko tinalikuran na ako ng buong mundo.
Naloloka na ako kakaisip at gusto ko nang tumalon sa hagdan.
Malakas lang naman ako dahil alam kong maraming tao sa likod ko.
Pero ngayong nasaktan ko ang mga magulang ko, dinungisan ko ang
pangalan ng pamilya ko at akala ko’y hindi na ako babalikan ni Michael
Angelo… parang dead end na bigla para sa akin.
“You're better than that,” mariing sabi niya na sumulyap sa akin mula sa
rearview mirror. Kung nakamamatay lang ang tingin, siguro talagang
namatay na nga ako.
Tumango ako bagama’t nakangiti pa rin. “Pero kahit gaano kalakas ang
isang tao, may kahinaan pa rin siya.”
217
Napailing siya at bahagyang nagtagis ang mga ngipin.
“Pakiramdam ko lang kasi mag-isa na ako. Binigyan ko ng kahihiyan ang
pamilya ko, akala ko rin hindi ka na uuwi sa akin, wala nang nagmamahal sa
akin kaya gusto ko na lang mamatay para tapos na at—”
“Don't finish that sentence,” mababa ang tonong banta niya. “Unless
gusto mong magbakasyon nang mag-isa.”
Ngumuso ako. “Oo hindi na.” Natakot naman ako. Salubong na ang
kanyang mga kilay at seryoso ang mukha. Mukhang nagalit siya sa sinabi ko.
Ayoko siyang badtripin lalo dahil baka maudlot ang bakasyon namin.
“Mahal ka ng mga magulang mo, nasaktan lang sila kaya ganoon ang
reaksyon nila,” mayamaya ay narinig kong mahinang sabi niya.
Napabuga ako ng hangin at muli siyang nilingon. “Ganoon ba kapag
nasasaktan ang nagmamahal?”
Hindi siya kumibo. Nakita ko ang paghigpit ng kanyang pagkakahawak
sa manibela.
“Ikaw? Kaya ba nagbago ka sa akin dahil nasaktan kita?”
“I need to focus on driving, Ayeza. Baka mabangga tayo kakatingin mo
sa akin.”
“Oo na nga. Pero hindi lang naman ikaw ang nasaktan...” Nanahimik na
ulit ako. Baka mabadtrip na siya nang tuluyan.
Sinipat ko ang suot ko na wristwatch.
218
“Seven pm ang andar ng barko. Nakatawag na ako, alam na nilang
parating tayo.” Sumandal ako nang maayos sa sandalan ng passenger seat at
saka pumikit. Wala naman na kaming pag-uusapan kaya iidlip na lang muna
ako kaysa magpanisan kami ng laway rito.
Saglit lang ay marahang tapik sa balikat ang nagpadilat sa mga mata ko.
“We’re here, Ayeza.”
Tumingin ako sa labas ng windshield at nakitang nasa Pier 4 na kami ng
North Port Passenger Terminal sa North Harbor, Manila.
Akmang aalisin ko ang aking seatbelt nang makitang nakaalis na iyon.
Inalis na pala ni Michael Angelo. Tiningnan ko siya pero umiwas ang mga
mata niya sa akin.
Nauna na siyang lumabas ng kotse. Sumunod na rin ako at hindi na
hinintay kung ipagbubukas niya ba ako ng pinto ng passenger seat o ano.
“Let's go.” Kinuha niya sa trunk ang mga maleta namin.
Magkasabay kaming naglakad patungo sa prestihiyosong barko ng
Montemayor Cruise,the largest and grandest passenger vessel in the world
that only celebrities and people from the alta sociedad can afford.
Luckily this luxurious cruise ship was owned by my family, The
Montemayors.
Anytime kung saan ito dadaong ay maaari kaming sumakay. Lahat kami
ay stockholder. We also have our own penthouse on the The Pinnacle of
Perfection, the highest deck of this extravagant floating hotel on the sea.
Napangiti ako dahil ngayon na lang ulit ako nakatungtong rito. The
feeling was still the same as the last time I came here. It still felt like a
219
dream. Ang sarap pa rin sa pakiramdam na muling makarating sa
tinaguriang reyna ng karagatan.
Naaalala ko ang magagandang kwento tungkol dito. Ang mga loveless
na sumasakay sa barkong ito ay makakatagpo ng tunay na pag-ibig, ang mga
sumasakay naman rito na basag ang puso ay maghihilom para sa
panibagong simula, at ang mga nagmamahalan naman ay mas titibay ang
pagsasama.
Hindi ko alam kung totoo iyon dahil bata pa naman ako nang huling
sumakay rito. Although, I wanted to believe that. The ambiance of this cruise
was really romantic. Isa pa, halos lahat ng kwentong pag-ibig ng angkan
namin ay may kaugnayan sa barkong ito. The reason why this luxury cruise
ship was called “The ship of lost and found love.”
Sumalubong sa aming paningin ang maliliwanag at tila mga
diyamanteng chandelier sa pagpasok namin sa loob. The elegance was in the
highest level that it can beat any world-class five-star hotel.
Naglalakad kami sa companion way kung saan tanaw na sa terasa ng
barko ang karagatan at dama ang malamig na hangin.
Masaya kong nilingon si Michael Angelo nang may maalala. “`Sabi ko
dati, dadalhin kita rito. Plano ko iyon sa first anniversary sana natin noon...
kaya lang nagbreak agad tayo.”
Tumingin lang siya sa akin. Emotionless.
Inilingap ko ulit sa paligid ang aking tingin. “Kasi ang ganda-ganda rito.
Kaming magpipinsan, tuwing bakasyon sumasama kami sa cruise eh,
relaxing kasi ang karagatan. Alam mo iyong feeling na—”
“Tara na.” Binilisan niya ang paglalakad patungo sa elevator.
220
“Ito naman, KJ.” Nagmamartsang sumunod ako sa kanya.
Ang suite na gagamitin namin ay ang penthouse suite ko na naririto sa
highest deck. Paglabas ng elevator ay naglakad kami sa carpeted na sahig ng
passageway at huminto sa pinto ng suite na tutuluyan namin. Ako ang nag-
swipe ng card. Nauna akong pumasok sa loob.
“Walang masyadong nagbago.” Iginala ko ang paningin sa malawak na
suite. Madalas akong sumasama sa cruise noong high school ako. Ito ang
suite na ginagamit ko.
May sariling small kitchen, dining space, lounge at isang kwarto na may
walk-in closet ang suite. May restroom and separate shower. Sa private
veranda ay may full-size bathtub jacuzzi kung saan sa tabi nito ay merong
basket na kinalalagyan ng M.Cruise welcome bottle of Champagne.
Lumakad ako patungo sa sliding doors palabas ng balcony. Doon ay
tanaw ang karagatan sa labas. Habang nakatingin doon ay nakaramdam ako
ng pamimigat ng dibdib. Naalala ko noon na binalak kong dalhin si Michael
Angelo rito pagkatapos ng 18th birthday ko.
Kapag engaged na kami, magpapaalam sana ako sa parents ko na
magbakasyon sa cruise at isasama ko siya. Sa first anniversary sana namin
iyon… na hindi nangyari…
“Ang dami kong plano no’n…” wala sa loob na anas ko habang
nakatingin sa salamin kung saan tanaw ang madilim na karagatan sa labas.
“Hindi natupad,” sagot niya sa flat na tono. Nakatingin din siya sa
tinitingnan ko.
“Kasi nga nag-away tayo.” Napabuga ako ng hangin. “Nag-away kasi
221
tayo noon eh, sana ngayon ilang anniversary na dapat ang dumaan satin.
Saka siguro may mga babies na tayo ngayon.”
Nang lingunin ko siya ay nakatulala siya sa akin.
“Paano mo nasasabi sa akin ang mga iyan?”
Nginisihan ko siya. “Simple lang, ibinubuka ko ang bibig ko, `tapos
nagsasalita ako.”
Napa-tsk siya at hindi na nagsalita. Tinalikuran niya ako at dinala niya
na ang mga maleta namin sa nag-iisang kwarto sa loob ng suite.
I followed him inside the room. “Hey, I was just kidding. Seryoso ka kasi
masyado.”
Nilalagay niya na sa closet ang mga maleta. “Then, it’s not funny.”
“Ang sungit mo.” Tinulungan ko siyang ayusin ang mga gamit namin.
Hindi na nagsalita si Michael Angelo kaya hindi na ako nangulit. Seryoso
siya habang ihinahanger ang mga polo niya sa closet. Tahimik na lang rin
ako.
Nang makatapos kami ay ako ang nagsara ng closet. Pagkasara ko ay
nagulat ako nang bigla mula sa aking likuran ay yumakap sa akin si Michael
Angelo.
“MA…”
“Let’s stay like this for a little bit….”
Marahan akong pumikit habang dinadama ang init ng katawan ni
222
Michael Angelo at pinakikinggan ang tibok ng puso niya mula sa aking
likuran. Kasabay ng pag-iinit ng aking mga mata ay ang pagngiti ng mga labi
ko.
Chapter 26
PAGKATAPOS magligipit ng mga gamit namin ay niyakap ako ni Michael
Angelo. Ilang minuto rin na kontento kami sa ganoong ayos hanggang sa
siya na ang naunang kumalas.
Hindi siya makatingin sa akin nang diretso. Namumula maging ang
tainga niya nang lumayo.
Around 8:00pm ay nagyaya siya na lumabas kami para mag-dinner.
Nauna na siyang lumabas ng suite. Sumunod ako na hindi maitago ang ngiti
sa mga labi.
Ako ang pumili kung saan kami kakain. I brought Michael Angelo to a
fine dining restaurant with candlelight dining, live music and light up dance
floor. The place was dimly lighted that made the ambiance romantic and
perfect for a lit date night.
Actually, this place was really on my list. Dito ko plano noon na kumain
kasama siya kung natuloy lang ang pagsama ko sa kanya rito sa cruise. At
kung hindi lang kami nagkahiwalay. Hindi ko akalain na madadala ko pa rin
pala siya rito.
Hinintay ko na magreklamo o sumimangot si Michael Angelo pagpasok
namin sa loob, but he didn’t say a thing. Hindi nakakunot ang kanyang noo o
magkasalubong ang mga kilay niya. I had no idea what was on his mind right
223
now, but I liked how calm his aura was.
Tahimik pa rin siya hanggang sa matapos kaming kumain at uminom ng
wine. Hindi rin siya tumitingin sa akin. Dahil hindi siya sa akin nakatingin ay
malaya ako na pagmasdan siya habang nakapangalumbaba ako sa mesa.
Kahit dim ang ilaw sa paligid ay kitang-kita ko na kung gaano kapayapa
ang kulay abong mga mata niya. He was listening to the music and it seemed
like he was enjoying it.
♪♫♬
I love you most, when we share a place
Of special good times together
It seems like our love can't get much better
`Cause we were as close as two could be
We knew love could last forever
We're more than just lovers
We're good friends
♪
“Michael Angelo,” tawag ko sa pansin niya.
Nang lumingon siya sa akin ay wala akong nakita sa kanyang iritasyon o
kung anuman na katulad nang madalas kong nakikita kapag tinatawag ko
siya.
“Let’s dance.”
I saw his Adam’s apple moved up and down. “Y-you know I don't know
how to dance.” Kahit dim ang ilaw ay nasisiguro ko na namumula siya sa
mga oras na ito.
224
Ngumiti ako. “Then we’ll just hug each other on the dancefloor.”
“Ayeza…”
Tumayo na ako at hinawakan siya sa kamay. “The song’s nice. Come on.”
Nang hilahin ko siya ay hindi naman siya tumanggi.
Huminto kami sa dance floor ng restaurant. May ilang magkakapareha
na magkakayakap at sumasayaw rin. Madilim ang paligid at tanging ang ilaw
lang ay ang mga dimmed lights.
Ipinatong ko ang mga kamay sa malapad na balikat ni Michael Angelo.
Siya naman ay nakahawak sa bewang ko. Mayamaya lang ay nakayakap na
ako sa kanya at ganoon din siya sa akin.
♫♪♪
And even if our love could drift away
I wouldn't even think twice
If I wanted love back again
Because I'd still say yes to you again
My darlin' for you, I'd do it all again
Yes, I'd still say yes to you again
Darlin' for you, I'd do it over and over again
♫
Masarap ang pakiramdam ko habang nakayakap kay Michael Angelo .
“I'd still say yes to you again…” mahinang sinabayan ko ang kanta
habang nakasandig ako sa matigas niyang dibdib, dinadama at
225
pinakikinggan ang tibok ng puso niya.
Naramdaman ko ang masuyong paghagod ng palad niya sa aking buhok.
Nang tingalain ko si Michael Angelo ay nakapikit siya. My baby…
Hindi ko napigilang ang urge na haplusin ang kanyang pisngi. “Michael
Angelo, kung maibabalik ko ang nakaraan... hindi ako aalis…”
Marahang dumilat ang kulay abo niyang mga mata at malamlam na
tumitig ang mga ito sa akin.
“Kung hindi ako umalis, hindi tayo magkakalayo… Hindi ka masasaktan,
hindi ka magagalit sa akin... At hindi ka magpapakasal kay Miracle dahil
nabuntis mo siya. Hindi ako gagawa ng ka-desperadahan para mabawi ka...
Hindi sila mawawala... Hindi ka masusuklam sa akin... Hindi tayo
masasaktan... Walang masasaktan...”
“Ayeza…”
“Ibigay mo sa akin ang bakasyong ito,” basag na ang boses na pakiusap
ko sa kanya. “Ibibigay ko lahat. Gagawin ko lahat.” Ang palad ko ay patuloy
sa paghaplos sa pisngi niya.
Bahagya siyang napapikit nang tumama ang mga daliri ko sa kanyang
labi.
Nangilid na ang mga luha sa aking mga mata. “I'm sorry...” sumisigok na
sambit ko. Sinikap kong pigilan ang sarili na `wag umiyak kaya lang hindi ko
maawat ang patuloy na pagdaloy ng mga luha sa aking pisngi.
“Hey...” Marahang kinabig ako ni Michael Angelo patungo sa matigas
niyang dibdib. Hinagod niya ang aking likod. “Stop crying, Ayeza…” ang
boses niya ay maaligasgas.
226
Hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya. “Just give me this vacation,
MA,” umiiyak na pakiusap ko ulit. “Please. Kahit ngayon lang, ibigay mo sa
akin. Gusto kong bumalik tayo sa dati. Kagaya nang dati...”
Tiningala ko siya at wala akong pakialam kahit puno ng luha ang aking
mukha.
“Ibigay mo sa akin at hayaan mo akong mahalin ka. Maniwala ka sa akin
kahit ngayon lang…” Inagapan ko ang akmang pagbukas ng mga labi niya.
“Wag mo munang sagutin...”
Ikinulong ko sa aking mga palad ang pisngi niya at inabot ko ng aking
mga labi ang kanyang mga labi. Magaan ko siyang hinalikan. Nang matapos
ang halik ay malungkot ko siyang nginitian.
“Pagkatapos nito, Michael Angelo, malaya ka nang magpasya kung gusto
mo nang iwan ako...”
Chapter 27
“DON'T YOU KNOW THAT THE MONTEMAYOR CRUISE IS THE CRUISE OF
LOST AND FOUND LOVE?”
It was our second day on the cruise. Nasa promenade deck kami ni
Michael Angelo. Nagmemeryenda sa open-air seating restaurant habang
nagkukwento ako.
Matapos ang gabing ibinuhos ko ang puso ko sa pakikiusap sa kanya ay
227
tahimik kaming bumalik sa suite namin. That night, natulog lang kami na
magkayakap. Kinabukasan, kahit walang pag-uusap na naganap at wala rin
siyang sinabi o sinagot sa akin, dama ko na pinagbigyan niya ako. Ibinibigay
niya sa akin ang bakasyong ito…
“This giant luxurious vessel was my late grand grandfather’s gift to my
late grand grandmother,” kwento ko. “Dito rin sa barko nabuo ang love
stories ng mga tita, tito, at mga pinsan ko. Even my parents’ lovestory!”
Mataman lang namang nakikinig sa akin si Michael Angelo. Parang
kagaya noon... kahit kung anu-ano lang ang mga sinasabi ko ay
pinakikinggan niya.
“You know what? Noong mga panahong ipinagbubuntis ni Tita Aria ang
pinsan kong si Leo, that was also the time when my dad kidnapped my mom.
Pag napapakinggan ko ang lovestory nila mula kay Grandma D ay kilig na
kilig ako. Lately ko lang nalaman na kinidnap din pala ni Mommy si Daddy
as her little revenge.”
Hindi ko sinasayang ang oras. Palagi akong naglalambing sa kanya,
pinagsisilbihan siya, nagkukwento ng kung anu-ano, just like before.
Hinahayaan niya naman ako.
Pagkatapos naming magmeryenda ay naglakad-lakad kami sa may deck
habang nakayakap ako sa braso niya. Sinasalubong namin ang malamig at
preskong hangin mula sa karagatan.
Huminto kami sa paglalakad. Hinawakan niya ang nililipad kong buhok
saka niya ako niyakap. Tumingala naman ako sa kanya.
“Ang dami ko ng kwento pero `di ka nasagot,” nakalabing maktol ko.
“Parang dati lang, di ka rin nagsasalita kapag nagkukwento ako, pero hindi
ka nagsasawang makinig sa lahat ng sinasabi ko.”
228
Ngumisi siya. “Because after talking, you will ask me. Kapag hindi ko
nasagot ang tanong mo, magagalit ka at magdedeklara ng world war, you
spoiled brat.”
“Right!” Natawa naman ako dahil naaalala niya pa pala iyon.
Muli akong yumakap kay Michael Angelo. Sumubsob ako sa ilalim ng
mabango niyang leeg at siya naman ay tumungo at hinalikan ako nang
magaan sa ulo.
Michael Angelo
[ Flashback ]
“WHERE’S AYEZA?”
Pagkagaling sa ospital para dalawin si Miracle at magbigay ng budget
doon ay dumeretso ako sa school. I was hoping to see Ayeza today.
I wanted to talk to her. Ilang araw kaming hindi nagkita dahil hindi
maganda ang huli naming pag-uusap. I was so disappointed when I learned
what she did to Miracle. Puyat ako noon, magulo ang utak kaya nadala ng
damdamin at nauwi ako sa padalos-dalos na desisyon, I broke up with her.
Hindi ko inakala na magagawa niyang manakit ng dahil lang sa selos.
Muntikan nang mamatay si Miracle and yet parang hindi siya nagsisisi sa
nagawa. Nagalit ako at umalis pero pinagsisihan ko rin agad. Sobrang
pinagsisihan ko.
Ang nasa isip ko ay hihintayin ko na siya ang maunang lumapit. Gusto
229
ko na ma-realize niya na may mali siya. Kapag ginawa niya iyon ay
sasamahan ko siya sa mga magulang ni Miracle para humingi ng tawad sa
mga ito dahil iyon ang tamang gawin.
I waited for her to reach out but she didn’t show herself. Nagmatigas
lang siya at umiwas. Sa huli ay ako na rin ang sumuko.
Tinapos ko lang ang mga kailangan kong gawin, pagsama sa mga
magulang ni Miracle sa ospital at pag-asikaso ng hospital bills, pagkatapos
ay pinaspasan kong tapusin ang mga projects na kailangan nang ipasa dahil
next week na ang graduation. Ngayon ay pwede ko nang harapin si Ayeza.
My plan was to ask for her forgiveness. Gagawin ko lahat para
patawarin niya ako dahil nagalit ako sa kanya. Hindi ko na rin siya pipilitin
na mag-sorry kina Miracle, pagtatakpan ko na lang siya ulit. Basta gagawin
ko lahat ng gusto niya para bumalik siya sa akin.
Pumunta ako sa Hacienda Montemayor, sa villa nila para kausapin siya.
Doon ko narinig ang mga sinabi niya kina Leony at Ava. May boyfriend na
agad siya and it was Nathan, her ex-suitor na akala ko ay matagal niya ng
idinispatsa.
Ang masakit, sinabi niya sa akin nang harapan na may nangyari na sa
kanila. Sinabi niya rin na sasama siya ulit sa lalaking iyon. Nagdilim ang
paningin ko. Parang gusto kong pumatay bigla.
Sa huli, nakonsensiya pa rin ako na nagalit ako kay Ayeza. Iniisip ko na
baka kasalanan ko talaga kung bakit nagkaganito kami.
Damn, I missed her so. Sa kabila ng ginawa niya, hindi naman nagbago
ang nararamdaman ko. Sobrang nadismaya at nasaktan lang talaga ako. Pero
gusto ko pa rin siyang bawiin sa tang-inang Nathan na iyon.
230
A day before the graduation, hinanap ko si Ayeza. Ang kapatid ko lang
na si Leony ang lumapit sa akin para sabihin ang masamang balita. “Umalis
na siya, kuya...”
“What?!” Parang may malaking kamao ang sumuntok sa aking dibdib.
Pagkagaling sa school ay sinalubong ako ni Leony sa lanai ng mansiyon
namin sa loob ng Hacienda Deogracia.
“Kuya...” Umiiyak na yumakap siya sa akin. “I'm sorry... Nag-try ako na
pigilan si Ayeza pero hindi siya sa akin nakikinig...” Humikbi siya. “Hindi
niya raw ako tunay na kaibigan at ayaw na rin niya akong makita...”
“Kaya ba hindi siya pumasok? Kaya ba hindi niya sinasagot ang tawag at
mga emails ko?”
Ilang araw ko siyang hindi nakita and now, umalis na pala talaga siya ng
bansa. Basta na lang siya umalis. Ni walang pasabi. Ni hindi ko alam kung
gaano niya kabilis pinag-isipan o kung pinag-isipan niya man lang ba.
Ganoon na lang ba talaga? Tang-ina, itatapon na lang talaga niya ang
lahat?
Nagpunas ng luha sa pisngi si Leony at saka ako tiningala. “Kuya, galit
na galit ka sa kanya no’n... Nasaktan mo pa siya…” May halong sumbat at
paninisi ang boses ng kapatid ko. “Inaway mo siya, inisip niyang mas
kinakampihan mo si Miracle kaysa sa kanya…”
Sumipa nang kaunti ang pride ko. “Ganoon naman siya eh, gusto niya
kasi siya palagi ang tama. Ang nasusunod.” Galit ako pero hindi kayang
talunin ng pride ang sakit na nararamdaman ko.
This was the first time. The fucking first time na nagmahal ako. Alam ko
231
naman nasaktan ko rin si Ayeza. Alam ko na tarantado ako. Alam ko na gago
ako. Alam ko na may mali rin ako. Pero mahal ko siya. Mahal na mahal ko
siya. Hindi ko kayang mawala siya. Tang-ina, di ko kaya!
“Shit! Shit!” Ibinuhos ko sa malaking poste ng lanai ang galit ko. Wala
akong pakialam kahit mapudpod ang kamao ko sa kakasuntok sa malaking
sementadong haligi. Wala akong pakialam kahit duguan na ang kamay ko.
“Kuya...” Yakap ni Leony mula sa aking likuran ang nagpatigil sa pag-
atake ko sa poste.
Para akong batang napahikbi. “Leony, mahal ko si Ayeza... mahal na
mahal ko siya...”
“Mahal ka rin niya, kuya.” Ramdam ko ang pagkabasa ng likuran ng
school polo ko dahil sa luha niya.
“Pero nasaktan ko siya...” anas ko. “Leony, alam ko galit na galit siya sa
akin ngayon. Baka nga isinusumpa niya nang nagkakilala pa kami... Paano
kung hindi na siya bumalik? Paano ako?”
“Kuya... Hindi pa katapusan ng mundo…”
“Para sa akin katapusan na. I love her so damn much... Nasaktan ko ang
babaeng mahal ko! Ang gago ko! Ang gago-gago ko lang! Tang-ina!” At isang
suntok pa muli sa sementadong haligi.
Nanginginig akopero manhid na ang mga ugat sa aking katawan. Ito rin
ang unang beses na umiyak akodahil sa isang babae.
“Kuya!” Hinila ako ni Leony. “Tama na! Dumudugo na ang kamay mo!
Baka mapaano ka!”
232
“Hindi na siya babalik...” Napaupo ako sa sahig at saka sumubsob sa
aking mga palad. “Hindi niya na babalikan ang gago, tarantado at walang
kwentang lalaking kagaya ko...”
“Kuya...” Lumuhod si Leony sa harapan ko at iniangat ang aking mukha
paharap sa kanya. “Stop it, okay? Don't make yourself miserable. Hindi man
siya bumalik pwede mo naman siyang puntahan. Kahit bukas na bukas din.
Magpaliwanag ka sa kanya at sabihin mo sa kanya kung gaano mo siya
kamahal...”
Napatitig ako sa maamo at luhaang mukha ni Leony. May pag-asang
sumilid sa puso ko. Was it possible? Bumuka ang aking mga labi. “Haharapin
niya kaya ako? Mapapatawad niya pa kaya ako?”
Ngumiti siya. “Hindi natin masasagot iyan kung hindi mo susubukan...”
May dinukot siya mula sa bulsa ng suot niyang uniporme. “Mahal ka niya at
mahal mo siya... wala nang mas iimportante roon.” Inabot niya sa akin ang
panyo. “Fix yourself. Ayaw ni Ayeza sa lalaking mahina kaya ayusin mo ang
sarili mo. Win her back kahit pahirapan ka pa niya, you deserve it anyway.
Never give up. Wala sa bokabularyo ng mga Deogracia ang salitang
pagsuko.”
Isang araw matapos ang pag-uusap namin ni Leony ay bumiyahe ako
paalis ng Pilipinas. Kahit tutol ang parents ko ay hindi nila ako napigilan na
sumunod kay Ayeza sa Amerika.
Sa ilang oras na biyahe sa eroplano ay wala akong ibang ginawa kung
hindi ang magdasal na sana ay harapin ako ni Ayeza. Hihingi ako ng tawad
sa kanya. Makikiusap ako na sana tanggapin niya ako ulit. Kung
kinakailangang lumuhod ako at halikan ang mga paa niya ay gagawin ko.
Kahit anong parusa at pagpapahirap ang gawin niya sa akin,
tatanggapin ko. Gusto kong humingi ng isa pang pagkakataon. Gusto kong
233
sabihin sa kanya na nagsisisi na ako. Na kahit mali o siya pa ang may
kasalanan ay sa kanya pa rin ako kakampi.
Wala rin akong pakialam kahit pa totong may nangyari na sa kanila ni
Nathan, kakalimutan ko iyon. Babawiin ko siya.
I really missed her. I missed her so damn much.
Pagkarating ko sa New York ay nag-check in ako sa Luxury Midtown
Manhattan Hotel habang nilo-locate kung nasaan si Ayeza.
Hindi ko matanong si Leo dahil grounded ito ngayon at walang phone.
Wala akong choice kung hind ang lumapit sa best friend ni Ayeza na si Ava.
Na-contact ko naman ang babae. Halos magmakaawa ako na ituro niya kung
nasaan ang kaibigan niya at sa huli, sinabi niya kung saan pumupunta si
Ayeza tuwing gabi.
Nalaman ko na nasa New York din ngayon si Ava. Nakabakasyon siya ng
ilang araw bago bumalik ng Pilipinas. Kasa-kasama siya ni Ayeza sa tuwing
gabing nagba-bar hopping sila.
Pinagsabihan ako ni Ava na wag munang lalapit at magpapakita.
Maghintay raw ako ng tamang pagkakataon dahil galit na galit pa raw sa
akin ngayon si Ayeza. Kahit tutol ay sumunod na lang ako sa sinabi niya.
Para akong stalker na nakasunod lang sa kung saan sila pumupunta.
Hanggang tanaw lang at hindi makalapit.
Ilang gabi na ganoon ang ginagawa ko. Itini-text ako ni Ava kapag aalis
na sila at kung saan sila pupunta, then susunod na ako. Mukha akong tanga
pero balewala sa akin ito, ang importante ay kahit sa malayo lang, nakikita
at nababantayan ko si Ayeza.
Ang hirap lang magpigil kapag nakikita ko si Ayeza na umiinom ng alak.
234
She was only 17 for Pete’s sake! Hindi man lang sinasaway ni Ava!
Marami ring lalaki sa circle of friends nila. Ang karamihan ay mga
foreigners; mga touchy. Sinaway ako ni Ava sa text na wag akong lalapit
kahit anong mangyari. Sinabi ko na hindi ko na kaya. Nangangati na akong
hablutin si Ayeza palayo sa kanila.
Nangako si Ava na sa susunod na gabi, pwede na akong lumapit. Magse-
set daw siya kung saan kami pwedeng makapag-usap ni Ayeza. Pumayag
ako. May sinabi siyang address na nasa isang apartment building sa
Manhattan din. Pinapunta niya ako roon ng 10:00pm.
I was so excited because finally, makakaharap at makakausap ko na si
Ayeza. Sinalubong ako ni Ava sa pinto ng apartment. Lasing na ang babae at
sinabi niyang pumasok ako sa pangalawang kwarto sa loob.
“Go! Ayeza’s inside and she’s expecting you.” She pushed me to the
door. Napakaingay ng paligid pagpasok namin kaya kinailangan niyang
sumigaw.
Napalunok ako nang sabihin niyang alam ni Ayeza na darating ako.
“Come on, Deogracia! Don’t be a pussy!” nakatawang tukso ni Ava sa
akin.
Sa loob pala ay may ginaganap na party. Ang mga tao rito ay mga lasing
at bangag na. Halos mga foreigners lahat. Sa kwartong itinuro ni Ava ako
dumiretso.
Lahat ng pag-asa ko ay naging mga bulang isa-isang nagputukan nang
buksan ko ang pinto ng kwarto.
I was late… too fucking late…
235
Daig ko pa ang sinaksak sa puso sa aking nasaksihan. Nasa balcony ng
kwarto si Ayeza, nakayakap sa kanya ang isang lalaki habang magkadikit
ang mga labi nila.
It wasn’t Nathan. Ibang lalaki ito. Foreigner. Hindi ko alam kung
boyfriend niya o ano. Pero hindi ko na kayang tingnan pa. Sobrang sakit. Ang
sakit-sakit, tang-ina.
Ang bilis naman. Ang bilis naman niya akong kinalimutan.
Hindi ako lumapit para komprontahin siya. Hindi na para guluhin ko
siya sa ginagawa niya. Pero hindi ako umalis. Nanatili pa rin ako.
Sobrang martir at gago ko lang dahil hindi pa ako agad bumalik ng
Pilipinas. Ilang gabi pa rin na nakasunod ako kay Ayeza kahit pa sinabi na sa
akin ni Ava na wala na akong aasahan.
Sinabi ni Ava na maraming boyfriends si Ayeza. Na iyon talaga ang
gusto ng babae; ang magbilang ng boyfriends. Sinabi rin niya na never
naging seryoso sa akin si Ayeza. Na-thrill lang daw noon sa akin ang
kaibigan niya kaya naisipan akong i-pursue.
Ayaw kong maniwala pero sa mga nakikita ko ngayon, parang unti-unti,
nauubos na ako.
Sa gabi-gabi na sinusundan ko si Ayeza, sa gabi-gabi na nakatanaw ako
sa bawat kilos at galaw niya, mula sa mga parties na pinupuntahan niya o sa
mga bars na ginigimikan, paulit-ulit akong nababasag.
Wala siyang kaalam-alam na habang nagsasaya siya, umiinom,
nakikipag-flirt sa iba’tibang lalaki, at minsan ay nakikipaghalikan pa siya, sa
di kalayuan niya ay may pusong namamatay.
236
“Accept it, Deogracia,” nakangising sabi ni Ava sa akin nang lapitan niya
ako. “You’re just a plaything to Ayeza. At sawa na siya sa `yo ngayon.”
Nang tumalikod si Ava ay muli ko pang pinagmasdan si Ayeza sa
kinaroroonan niya. Tumatawa siya ngayon habang kausap ang isang lalaki
na malagkit ang tingin sa kanya. Masaya siya na parang walang problema o
parang hindi man lang nasaktan kahit minsan.
And right there and then, natanggap ko na rin... She had moved on.
Or maybe her friend, Ava, was right…
Ayeza Montemayor-Legazpi didn’t love me… at all.
Chapter 28
Ayeza
“WHAT ARE YOU THINKING?”
Niyakap ko mula sa likuran si Michael Angelo. Kanina pa siya tahimik at
parang may malalim na iniisip. Pagkatapos naming mag-lunch ay hindi na
siya kumikibo. Ang kulay abo niyang mga mata ay nakatitig lang sa akin na
para bang gusto nitong tumatagos sa aking kaluluwa.
Lumingon siya at tipid na ngumiti. “Let’s go to our suite.” Nauna na siya
patungo sa passageway ng barko. Hindi niya sinagot ang tanong ko.
Sumunod ako at kumapit sa braso ng lalaki. “Ano bang iniisip mo?”
237
“Iyong mga naiwan kong trabaho sa opisina.”
Napanguso ako. “Minsan ka lang naman magbakasyon.” Workaholic siya
at hindi sekreto ang tungkol doon. Mula nang maka-graduate siya at
matapos sa ibang bansa ang Masters Degree in Business & Management ay
isinubsob niya na ang sarili sa pagtatrabaho sa kompanya nila.
Siya ang successor ni Don Manuel Crassus Deogracia kaya hands on siya
sa lahat ng negosyo ng mga Deogracia; mula sa maliit hanggang sa malalaki.
Siya rin ang inatasan ng kanyang ama na hanapin ang mga anak sa labas
nito.
Mabilis ang mga hakbang ni Michael Angelo at halos magkanda-tapi-
tapilok ako sa pagsunod sa kanya. Mahahaba ang biyas niya kaya mahirap
sumunod lalo na at ang taas ng heels ko. Nakakainis bakit kasi naisipan kong
mag-heels.
Mula nang tumuntong kami sa barko ay palagi akong bihis na bihis at
nakaayos. Gusto ko lang naman kasi na bawat sandali na kasama ako ni
Michael Angelo ay magandang-maganda ako sa paningin niya.
Tiningnan ko ang mukha niya. Mula sa pagkaka-sideview ay kitang-kita
ko ang pagkakakunot ng kanyang noo. Ang matangos niyang ilong na
nagbibigay sa kanya ng istriktong aura at ang mapula niyang mga labi na
mariing nakatikom ngayon.
“Feeling ko, hindi naman iyong pending jobs mo ang naiisip mo... parang
mas malalim.”
Bahagyang bumagal ang mga lakad niya. “Saan mo naman nakuha ang
pakiramdam na iyan?” kaswal na tanong niya.
238
Iniyakap ko ang isang braso sa kanyang bewang. “Feeling ko lang.
Malakas kaya ang pakiramdam ko.”
Napailing siya at tumingin sa akin. “Really?”
“Oh, yeah.” Huminto ako sa paglalakad at gayon din siya. “So, ano nga
ang iniisip mo diyan?” Humarap ako sa kanya at tiningala siya. Nasa gilid
kami ng railings.
“Nothing.”
Sumimangot ako at inabot ang matangos nitong ilong para pisilin. “Ano
nga? Hindi kita titigilan. You know me, I’m makulit.”
He cupped my face with his big hands. Nabitiwan ko ang ilong niya at
saka ngumuso. I thought he was going to bend down and kiss me on the lips
but that didn’t happen.
Nakita ko ang pagsungaw ng amusements sa magandang uri ng kulay
abong mga mata niya. “Kung ano-ano lang. Mga nangyari kahapon... Wala
iyon. Past is past...”
“Hindi rin.” pagmamaktol ko. Nabitin ako kasi akala ko kissing scene na
ang kasunod.
“Past nga...”
Umiling ako at saka inabot din ang pisngi niya. Ikinulong ko sa mga
palad ang mukha niya kagaya nang ginawa niya sa akin. “Wag kang
maniniwala sa past is past. `Tingnan mo ang pagmamahal ko sa `yo,
hanggang ngayon hindi kumukuPAST!”
Mahina siyang natawa. “Silly.”
239
“Ganyan ka naman, di mo ako pinaniniwalaan!” Marahang hinampas ko
siya sa matigas niyang dibdib.
Hinuli naman niya ang kamay ko at napasinghap ako nang dalhin niya
iyon sa kanyang mga labi at masuyong halikan.
Hinila niya na ako pero hindi pabalik sa suite namin. Umakyat kami sa
highest deck ng barko. Kung saan-saan niya ako dinala.
“Hey! I don’t want to walk anymore. `Can’t you see? I am wearing heels,
dummy!” Hinihingal na rin ako kakahabol sa kanya. Para siyang batang
inaasar pa ako kapag nagpapabagal-bagal ako sa paglalakad.
Huminto siya at saka naglakad palapit sa akin. Nakapamulsa siya at
nakangisi habang pinagmamasdan ang yamot kong ekspresyon. Naku! Kung
hindi lang ako nagpapalakas sa kanya ay baka naibato ko na sa mukha niya
ang isang stiletto ko. Kaya lang hindi talaga kaya ng konsensiya ko.
Saka magagawa ko bang saktan si Michael Angelo? Lalo ngayong
nakatitig siya sa akin na para bang ako lang ang nakikita ng magaganda
niyang mga mata.
Itsura palang ni Michael Angelo ay nakakalasing na. Hinila ko ang
kwelyo niya. “Let’s go to the bar!”
He raised an eyebrow. “And what are we going to do there, woman?”
“Hmp!” Hinigit ko pa ang kwelyo niya hanggang sa mas mapatungo siya
at magkapantay na ang mga mukha namin. “I told you, bawal umangal. Ang
buong cruise natin ay ako ang masusunod! Si Ayeza lang.”
240
Tumaas ang sulok ng kanyang bibig. “At kailan pa napatupad ang batas
na iyan, hmn?”
“Ngayon lang…” anas ko habang halos maghalo na ang aming mainit na
paghinga dahil sa sobrang lapit niya.
Pagabi na at bukas na ang mga bar ngayon dito sa barko.Gusto kong
uminom ngayon na kasama siya. Hindi pa nangyayari ang ganoon sa amin
kahit kailan. I wanted to experience getting drunk with him.
“Pagbigyan mo na ako, after naman nito...” Natigil ako sa pagsasalita
dahil hindi niya inaalis ang titig sa mukha ko.
“What will gonna happen after this?” tanong niya na ang mainit na
paningin ay marahang bumaba patungo sa mga labi ko.
Umiling ako. “`W-wag muna nating pag-usapan ang mangyayari
pagkatapos ng cruise...”
Hindi siya nagsalita.
“Gusto ko kasing maging masaya ang bawat oras na kasama kita.
Kagaya noon, nang mga panahong okay pa tayo. Gusto ko maging okay rin
ang lahat ngayon...” sabi ko na sa sahig nakatingin dahil hindi ko kayang
makita ang reaction niya.
“Ayeza, look at me,” narinig kong mahinang utos niya.
Nang tingalain ko siya ay sinikap kong ngumiti at siniglahan ang sarili.
“Hmn, let’s go to the bar. Gusto ko ring mag-videoke.”
Nagulat ako nang ngumiti si Michael Angelo. Nakisama siya at hindi na
241
inungkat ang paksa kanina. “Baka bumagyo. Kawawa ang barko niyo at ang
mga pasahero.”
I knew Michael Angelo was just kidding. I had good vocals. I can really
sing, and he was aware of it.
Kunwari ay nagtatampo akong umirap sa kanya. “Hmp! Hindi mo ba
alam na nag-voice lesson ako!”
“What? Nagsayang ka ng pera?”
Bumalik na ulit ang magaang hangin sa paligid namin. Magkahawak-
kamay kaming pumunta sa bar na malapit sa pool area ng cruise ship.
Kumain kami saglit at pagkatapos ay pumasok sa isang private videoke
room at um-order ng alak.
Pumili ako ng kanta at saka kinuha ang microphone. “Mic test. This song
is for the most handsome and sexiest man on this cruise, my husband,
Michael Angelo Deogracia.”
Nagsimulang tumugtog ang background music at kinanta ko ang mga
stanza sa screen.
“Two old friends meet again…”
Nakatingin lang naman sa akin si Michael Angelo habang katabi ko siya
sa leather sofa. Tahimik siyang umiinom ng brandy sa hawak na shot glass.
♪♪ ♫ ♬
Two old sweethearts who fell apart
Somewhere a long ago
How are they to know
Someday they'd meet again
242
And have a need for more than reminiscin'
♪
Nang lingunin ko si Michael Angelo ay hindi siya sa akin nakatingin.
Nahuli ko ang pag-igting ng kanyang panga matapos niyang lumagok sa
hawak na shot glass.
♬
It's the same old feeling back again...
It's the one that they had way back when…
They were too young to know, when love is real…
But somehow, some things never change
and even time hasn't cooled the flame
It's burning even brighter than it did before
It got another chance and if they take it...
♫♫
Sa bawat pagbanggit ko ng lyrics ng kanta ay parang may kung anong
kumukurot sa puso ko. Hindi ko napigilan ang pagsungaw ng mga luha sa
aking mga mata habang kumakanta.
“She's back in his life and it feels so right... Maybe this time, love won't
end...”
Kinailangan kong pumikit dahil ngayon ay nararamdaman ko na
nakatitig na sa akin ang kulay abo niyang mga mata. Parang sasabog na rin
ang puso ko kaya binitiwan ko na ang microphone.
“Ayeza,” I heard him calling my name.
243
Hindi ako lumingon. Pasimple kong pinunasan ang aking mga luha at
sumandal ako sa sandalan ng sofa. Patuloy naman ang background music.
Naramdaman ko na sumandal din sa aking tabi si Michael Angelo.
Nang idilat ko ang aking mga mata ay nasa harapan ko siya at nakatitig
sa akin. Nang marahan niyang ilapit ang kanyang mukha ay napapikit akong
muli, hanggang sa aking naramdaman ang paglapat ng mga labi niya sa mga
labi ko.
“Ayeza…” anas niya sa pagitan nang paghalik sa akin. “I want you like
crazy…”
He twisted his long fingers in my hair as he swept his hot tongue
between my parted lips and he explored my mouth. I realized what he was
planning to do but I didn't stop him.
His hot and wet lips moved down my jaw and went up to my left ear. He
licked my earlobe which made waves of pleasure build inside me. Napatakip
ako sa aking bibig dahil kakawala roon ang isang ungol.
“No, don’t do that,” saway niya at marahang inalis ang kamay ko na
nakatakip sa aking bibig. “I want to hear everything…”
His hoarse voice made me feel hotter.
“M-Michael Angelo…” anas ko sa nanginginig na boses.
“Let me hear everything…” He cupped my breasts with his large hands
while he nuzzled the tip of his pointed nose against the sensitive skin of my
neck.
“Aaahhh…” Napahingal ako.
Michael Angelo unbuckled his leather belt, unzipped his jeans, pushed
244
them down, and pulled his hard and massive manhood free. He lifted me and
made me sit on his lap. I moaned as I felt him throbbing and getting more
harder against the thin fabric of my panties.
My body was now trembling with need. Kahit hindi ko kapain ay alam
ko na basa na ako sa ilalim. Alam ko na alam din niya dahil naramdaman ko
ang pagngiti niya sa aking balat.
His hands moved underneath my dress and removed it easily. He did
the same with my lace brassiere. Namimigat ang mga talukap ko nang muli
niya akong halikan sa labi habang nasa mga palad niya ang aking dibdib, at
ang mga daliri niya ay nilalaro ang dulo ng mga ito.
Ginaya ko ang pagsamba ng mga mainit niyang palad sa aking katawan.
I wanted to feel him too so I shamelessly trailed my hands inside his button-
down long sleeves polo. I touched his hot and smooth skin, his hard wide
chest, and his abs. His muscles were flexed beneath my palms.
Kumalas siya ng halik sa akin at pinigilan ang mga kamay ko.
“Enough…” His voice rugged and harsh. “If you continue doing that, I won’t
last...”
Hinaplos ko ang pisngi niya at marahang pinadaanan ng halik ang
kanyang mga labi. Marahas naman siyang napaungol.
“Take me now…”
Dumilim ang mga mata niya. The head of his manhood slipped inside
the edge of my lace panties, it touched and parted my moistened folds. I
cried in pleasure when I finally felt him entered me.
“Ahhhh, Michael Angelo… Ahhhh…!” Nanginig ako habang nakayakap sa
kanya. Naradaman ko ang pagdating sa akin ng init.
245
“Ahg, fuck…” nagtatagis ang mga ngiping sambit ni Michael Angelo. “You
came just by me putting it in.”
“Uhm, ohhh…” Halos bumaon ang mga kuko ko sa balikat niya.
His hands tightened on my waist. “Move with me, Ayeza…”
I rode him while I was holding my own breath. My whole body
shuddered as I came for the second time. And he felt it again. He gripped my
ass and he sucked on my right nipple to make me come even more.
Patuloy ang background music sa loob ng madilim na private lounge na
kinaroroonan namin ni Michael Angelo. Wala kaming pakialam sa paligid
basta kami ay may sariling mundo.
His manhood was pulsating inside me as I ride him. His breaths against
my skin became deep and I felt him tensed. I knew right then that he was
going to climax.
Ikinulong ko sa aking palad ang mukha niya at pinanood ang
nahihirapan niyang ekspresyon. “Come inside me…”
Dumilat ang kanyang kulay abong mga mata at nakita ko ang pagliliyab
niyon.
“Please, come inside me, Michael Angelo…” pakiusap ko.
Umigting ang kanyang panga habang nakatingala sa akin. “I’m going to
fill you up so good…”
Hinalikan ko siya sa labi at sinalubong ang dila niya sa loob ng aking
bibig. Bumilis ang pagsalubong niya sa akin hanggang sa maramdaman ko
246
na unti-unti na akong napupuno. Nanginig siya sa ilalim ko at halos hugutin
niya ang kanyang paghinga.
“Ah, tang-ina, Ayeza!” Napatingala siya habang nagtatagis ang kanyang
mga ngipin. And damn, he was a fucking sight to be hold.
Magkayakap kami sa loob ng private lounge at hindi pa ako umalis sa
ibabaw niya. Nanatili rin siya sa loob ko habang patuloy siyang nilalabasan
sa akin.
Chapter 29
Ayeza
“AYEZA MONTEMAYOR...” Napapiksi ako mula sa pagkakaupo sa umbrella
chair na katapat ng pool area. Inalis ko ang suot na pink Gucci sunglasses at
inilapag sa tabi.
Nakatigil ngayon ang Montemayor Cruise Ship sa port of Laem Chabang
sa the Gulf of Thailand. Maglalagi ng ilang araw ang barko sa bansang ito
para sa cruise itinerary na visit to Wat Pho, the Temple of the Reclining
Buddha, Grand Palace, Floating Market at Jim Thompson House Museum.
Hindi kami bumaba ni Michael Angelo dahil mas gusto naming mag-stay rito
sa barko. Sa ngayon ay mag-isa ako rito sa pool area dahil may kausap siya
sa telepono na tao sa kompanya ng mga Deogracia.
Isang matangkad at mestizong lalaki ang lumapit sa akin. The man
247
looked like a Brazilian model. He was wearing a white shirt and a black
cargo shorts. Guwapo at naglalaro sa mamula-mula niyang mga labi ang
isang pilyong ngiti.
Bumuka muli ang mga labi niya at hinagod ako ng mainit na tingin.
“Ayeza Legazpi,” pagtatama niya sa pangalan ko. “Right?”
He was familiar but I couldn’t remember his name. Siguro sa isang bar
abroad ko siya nakita o sa kung saan mang party since mukha siyang party
goer.
“It's Ayeza Deogracia.” Tumayo ako at binitiwan ang bandanang kanina
ay takip ko sa aking mga balikat. “I am already married.”
Tumango-tango siya at naghimas ng baba. Hindi pa rin inaalis ang tingin
sa akin. “Hmn... You’re lovelier in person...”
“Stop right there,” mariing putol ko sa sinasabi niya. Siguro na-trauma
ako sa mga taong nagsasabi ng mga salitang 'mas maganda, sexy at kung
ano-ano pa siya sa personal'. Sabagay, hindi malabong nakita na niya ang
mga nude photos ko. Kumalat iyon sa Internet at MMS.
He just laughed at me like I was some kind of a joke to him.
“Adios!” Tinalikuran ko na siya. Kumukulo ang dugo ko. Bakit pa kasi
ako lumabas ng suite namin ni Michael Angelo? Hindi ko akalaing hanggang
dito sa barko ay may mga makakasalamuha akong ganoong tao.
Naglalakad ako sa passageway pabalik sa suite nang maramdamang
may nakasunod sa akin. Paglingon ko ay nakita ko nakasunod sa akin ang
lalaki kanina.
“What the fuck do you want?!” iritang asik ko sa kanya.
248
“Hey, I mean you no harm.” He was still smiling at me.
Napalunok ako nang malanghap ang mainit niyang hininga nang
humakbang siya palapit. Humahalo sa amoy ng mint at ang amoy ng alak
kaya natiyak ko nakainom ang lalaki.
Ang mga mata niya ay malisyosong humagod sa sa suot kong sleeveless
maxi dress. “You’re very sexy. Are you really a married woman now? But it
doesn’t matter, right? You can still fool around with me.”
“Are you crazy?!” Nanghilakbot ako sa kabastusan niya. “Why would I
fool around with you, you dimwit?!”
“Come on, I can make you happy if you will just let me.” Nang hawakan
niya ang aking braso ay nandidiring pumiksi agad ako. Nalaglag sa carpeted
floor ang shawl na panakip ko sa balikat.
“Don’t fucking touch me!” Tinalikuran ko siya at wala na sana akong
balak na patulan, kaya lang ay bastos talaga ang lalaki.
Nakahabol pa rin siya sa akin. “You’ll regret turning me down. I have a
big dick right here!”
Doon ako lumingon at ubod lakas na sinampal ang kaliwang pisngi niya.
“What the fuck?!” gulat na sambit niya habang hawak ang pisnging
sinampal ko.
Isang cabin steward ang dumaan at lumapit sa amin. “Ma’am, is there a
problem here?” tanong niya at saka palinga-linga na tila naghahanap ng
security.
249
Namumula ang mukhang hinarap ng lalaki ang empleyado ng barko at
itinuro ako. “This bitch hit me!”
“Because you’re an asshole!” singhal ko sa kanya. Ang kapal ng mukha
niyang ipagyabang na malaki ang kanya, so what? My husband was well-
endowed man, too.
“Bullshit!” Lalong nanggalaiti ang lalaki na kung wala lang ibang tao ay
malamang na nasakal niya na ako.
Tumalikod na ako at naglakad palayo. Ang pahabol na mga bastos at
masasamang salita ng lalaki ay hindi ko na pinatulan pa. I deserved them
anyway. Hindi ako mababastos nang ganoon kung hindi dahil sa kagagahan
ko.
Nag-init ang aking mga mata habang naglalakad. Alam ko na darating
ang pagkakataon na kagaya kanina, alam ko rin na hindi pa iyon ang huli.
Dahil sa scandal photos ko, binigyan ko ng dahilan ang mga tao na husgahan
ako.
Nang maparaan ako sa open balcony ay pumunta muna ako roon. Ayaw
ko munang bumalik sa suite namin ni Michael Angelo habang hindi pa
humuhupa ang sama ng loob ko. Magpapalipas oras muna ako at
magpapahangin dito.
Inabot na ako rito sa balcony ng pagbaba ng araw sa kanluran. Madilim
at malamig na ang simoy ng hangin pero nakatayo pa rin ako at nakatitig sa
kawalan. Sleeve less ang aking suot kaya damang-dama ko ang lamig ng
hangin. Malas lang dahil hindi ko na nadampot ang nahulog kong shawl
kanina sa sahig.
Niyakap ko ang aking katawan gamit ang mga braso. Bahagya nang
humupa ang sama ng loob ko at gusto ko nang makita si Michael Angelo. I
250
missed him. I missed my husband…
Patalikod na ako nang may yumakap sa akin mula sa likuran. “Kanina pa
kita hinahanap,” said by a deep and husky voice.
Sa pag-angat ng mukha ko ay nasalo ko ang magandang uri ng kulay
abong mga mata ni Michael Angelo.
Ihinarap niya ako sa kanya. “What are you doing here, Ayeza?”
Kumikiliti sa aking nostrils ang naghahalong natural niyang mabangong
amoy at ang mamahaling mild aftershave. Basa pa ang kanyang magulong
buhok na halatang galing siya sa shower. Preskong-presko siya at
napakalinis tingnan sa suot na white plain shirt na pinatungan ng white din
na knit cardigan. Itim ang suot niyang jeans sa ibaba at Hermes na Izmir
men’s sandals na itim din ang kanyang nasa paahan.
Umikot ang mga braso niya sa aking bewang at parang biglang nag
somersault ang puso ko dahil sa pagkakadikit ng aming mga katawan.Sa
bisig niya ay naibsan ang lamig na aking nararamdaman. Ipinikit ko ang
kanyang mga mata at dinama ang kapayapaan sa pagyakap niya.
“MA…” Sumiksik ako sa lalo sa kanya. Ang ilong ko ay bahagya kong
idinikit sa ilalim ng mabango niyang leeg.
“Why?” mahinang anas niya sa aking punong-tainga.
Umiling ako. “Yakapin mo lang muna ako…”
Ginawa naman niya. Pinagbigyan niya ako.
“Thank you…” Tiningala ko siya matapos ang ilang minuto na
magkayakap kami rito sa balcony.
251
Pinisil niya ang ilong ko. “Kanina pa kita hinahanap. Pagkatapos ng
tawag ko sa phone, wala ka na sa kwarto. Wala ka rin sa pool area.”
Maliit akong ngumiti. “Nag-alala ka ba?”
Napa-tsk siya at umiwas sa mga mata ko. “Nagpa-deliver ako ng dinner
sa suite natin. Doon na tayo kumain ngayong gabi.”
Nang hilahin niya na ako sa pulso ay nakangiting sumunod ako sa
kanya. Nabura na ang sama ng loob ko kanina.
Kahit hindi sagutinni Michael Angelo ang tanong ko, the answer was
already clear. Nag-aalala siya sa akin. Nag-alala sa akin ang asawa ko…
Chapter 30
MY BABY…
I will never get tired of him, that was for sure. I was so whipped.
Habang kumakain kami ay panay ang sulyap ko kay Michael Angelo.
Kahit anong gawin niya ay nakatingin ako. Ultimo paghati sa graham cake na
nasa platito niya ay hindi ko pinapalampas. Halos magkatapon-tapon na nga
ang aking sariling pagkain dahil sa kanya lang ako nakatingin. Naaaliw
akong panoorin ang mahinhin niyang pagsubo at pagnguya.
Ikinaliligaya ko na ang mga ganitong simpleng bagay. Ang makasama at
makasabay siya sa bawat breakfast, lunch, merienda, dinner at maging
midnight snack ng buhay ko.
252
Masaya na ako na makasama siya sa pagkain, pagtulog at paggising.
Sa mga oras na inilagi namin sa barko ay busog na busog ang puso ko.
Natigilan ako pagkuwan. Ilang araw na lang, babalik na kami sa Manila.
Ilang araw na lang, matatapos na ang cruise. Pagkatapos kaya ng lahat ng ito
ay ganito pa rin kami?
Alam ko na pinagbibigyan niya lang ako dahil ito ang hiniling ko, pero
hindi ko pa rin maiwasang hindi umasa.
Sana naman kung sakaling pagkatapos ng cruise na ito ay gusto niya na
akong iwan, sana naman ay wag agad-agad. Sana wag niya akong biglain.
Sana wag muna.
Hindi ko pa kaya…
Ngayong nakasama ko siya sa cruise ay mukhang mas mahihirapan na
akong pakawalan siya. Masyado akong sumaya sa piling niya nitong mga
nagdaang araw. Never niya akong sinungitan, ang pakiramdam ko nga ay
ang dating Michael Angelo ang kasama ko. Ang saya lang kaya hindi ko
mapigilan ang sarili ko na umasa sa kanya.
May chance pa kaya na maging maayos pa kami? Gusto ko talagang
sumubok at ayaw ko pang sumuko.
“You have something to tell me?” Binitiwan niya ang tinidor at
tiningnan ako.
Napalunok ako. Alam niya na kanina ko pa siya pinagmamasdan?
Malamang. Hindi naman manhid si Michael Angelo.
253
“Come on. Spill.”
Hindi naman siya mukhang galit o naiirita. Kaswal lang ang tono niya.
Kalmado ang kulay abo niyang mga mata.
Nakagat ko ang aking ibabang labi at pinaka-isip-isip pa kung
magsasalita ako. “Uhm, can we talk?”
Tumango siya at sumandal sa sandalan ng kinauupuan. Magkaharap
kami sa mesa rito sa suite na tinutuluyan namin.
“A-about what happened to... Miracle.” Lumiit ang boses ko sa huling
salita.
Ang kalmadong guwapong mukha ni Michael Angelo ay bahagyang
pumormal. Huli na para pagsisihan ko ang pag-ungkat sa sensitibong paksa.
Bahala na. Gusto kong i-settle ang tungkol dito dahil ito ang puno’t dulo
kung bakit nagalit siya sa akin.
“What about her?”
To my surprise, Michael Angelo’s tone this time was cool and casual.
Nakamasid siya sa akin habang nilalaro ng hawak na tinidor ang natirang
desserts sa kanyang platito.
“S-she died because of me...” sabi ko na hindi magawang salubungin ang
kalmado niyang mga tingin.
Hindi ko mabasa ang tumatakbo sa isipan niya. Maiintindihan ko naman
kung magagalit siya dahil alam ko na ako ang may kasalanan dito. Hindi ko
man pinatay si Miracle gamit ang mga kamay ko, ako pa rin ang dahilan
kung bakit namatay siya.
254
Nang malaman ni Miracle na sa akin na ikakasal si Michael Angelo ay
na-depressed ang babae. Syempre, sino ba ang hindi made-depressed sa
ganoong pangyayari? Miracle was pregnant at sila ang dapat na ikakasal,
kaya lang ay bigla akong umeksena.
Hindi matanggap ni Miracle na hindi umuwi sa Hacienda Deogracia si
Michael Angelo para asikasuhin ang dapat na kasal nila. Tumakas siya roon
para sumunod sa Manila at doon na nga nangyari ang aksidente. Nahagip ng
truck ang babae. She died on the spot.
Kasama ring namatay ang magiging anak sana nila ni Michael Angelo…
“Buntis siya at siya naman talaga dapat ang pakakasalan mo… Magkaka-
baby na sana kayo… Pero dahil sa selos, selfishness at pagka-immature ko…
Nawala sila sa `yo…”
God knows kung paano ako inusig ng konsensiya ko. Nagpabulag ako sa
selos at galit. Hindi matanggap ng pride ko noon na kay Miracle na babagsak
si Michael Angelo. Sobrang sama ng loob ko at dumagdag pa ang
panggagatong at pangdedemonyo sa akin ni Ava.
Mahal na mahal ko pa rin si Michael Angelo at nang oras na ma-realize
ko ang katotohanang iyon ay nagpasya ako na bawiin siya sa kahit anong
paraan. Pero hindi ko kailanman ginusto na may mapahamak.
Lalo ang baby nila.
Hindi ko ginusto o hinangad na may mangyari sa anak nila. Wala naman
iyong kasalanan. Kay Miracle lang ako galit. At kung sakali ngang hindi
nangyari ang aksidente at buhay ang baby, mamahalin ko rin iyon nang
katulad ng sa pagmamahal ko kay Michael Angelo.
“I’m sorry…” gumaralgal ang aking boses. “I’m sorry… Nabulag ako sa
255
selos dahil hindi ko kayang mapunta ka sa iba…”
“Lalo kay Miracle?” Humalukipkip siya habang nakatingin sa akin.
“Dahil hindi kayang tanggapin ng pride mo na sa isang katulad niya ako
mapupunta?”
Marahan akong tumango dahil tama siya. Ganoon ako kababaw na tao.
“Ilang taon, Ayeza...” mahinang sabi niya. Kalmado pa rin ang tono.
“Ilang taon ka sa iba't ibang bansa. Sa ilang taon na iyon ay hindi mo na-
realize ang mga bagay na iyan? Kung kailan ikakasal na ako ay saka mo lang
naisip na mahal mo ako at hindi mo ako kayang mapunta sa iba?”
“Yeah, I know it’s weird.” Sumigok ako at pasimpleng pinunasan ang
tumakas na luha. “Akala ko makakalimutan din kita pero nang malaman ko
na ikakasal ka na, bumalik lahat iyong sakit na akala ko ay natakasan ko na.”
Nang mag-angat ako ng paningin ay nakatingin lang sa akin si Michael
Angelo. Walang kahit anong emosyon ang makikita sa kanya maliban sa
pagiging kalmado.
“Malayo ka sa akin...” sabi ko sa boses na sinisikap na hindi mabasag.
“Magkalayo tayo pero kampante ako dahil alam kong wala kang nakaka-
relasyon. Isa siguro iyon sa mga bagay na nagpakampante sa akin. Akala ko
hindi ka magmamahal ng iba at—”
“At hihintayin kita?” agaw niya sa sinasabi ko. “At hinintay nga kita,
Ayeza.”
Malungkot akong tumungo. “At hindi ako bumalik…”
“Bumalik ka. You're here now. At mag-asawa na tayo.”
256
“Pero sa maling paraan at sa maling pagkakataon.” Wala nang patid ang
pagtulo ng mga luha ko na kahit anong pigil at punas ko ay basang-basa na
ang aking mukha.
“Ayeza…”
“Inaamin ko ang mga mali ko at gusto ko sanang itama. Kung
kinakailangang araw-araw akong humingi ng sorry sa `yo, gagawin ko.
Pagsisilbihan kita, mamahalin, tatanggapin ko rin ang lahat ng parusa mo.
Wala akong hindi ako gagawin para sa `yo.”
“I'm glad na kaya mo nang tanggapin ang mga pagkakamali mo.”
“Alam kong huli na. Alam ko rin na kulang pa ang kahit anong gawin ko
para makabawi sa `yo. I killed Miracle. I killed your unborn child…”
Nagpakawala siya ng paghinga. “You didn’t kill Miracle.”
“But she died because of me.”
“That night, before the accident.” Bahagya siyang tumikhim.
“Nagkausap kami. Nagalit siya nang malamang hindi ko na siya pakakasalan
dahil bumalik ka na.”
Ibinaling niya ang paningin sa labas ng balcony ng suite.
“Pagkatapos naming mag-usap, nagwala siya. Gusto ka niyang sugurin
sa Hacienda Montemayor kasi akala niya na naroon ka. Hindi ako ang
pupuntahan niya ng gabing iyon kundi ikaw.”
Kumuyom ang mga palad ko. Parang nakikita ko ang galit sa mga mata
ni Miracle nang mga oras na iyon.
257
“Sinisisi ka niya dahil hindi ko na siya pakakasalan. Kahit sinabi ko sa
kanya na hindi ko siya pababayan, kahit pa ipinangako ko sa kanya na
susuportahan ko at isusunod sa pangalan ko ang batang dinadala niya, hindi
niya pa rin matanggap.”
“D-dahil ikaw ang ama ng dinadala niya kaya masakit sa kanya na
tumalikod ka na lang basta—”
“It wasn’t my child.”
Umawang ang mga labi ko sa pagkabigla sa sinabi niya. “W-what?”
“Hindi kami nagkarelasyon ni Miracle.”
“But…” Napailing ako habang patuloy sa pagluha.
Ang kulay abong mga mata ni Michael Angelo ay bahagyang lumamlam
habang nakatitig sa luhaang mukha ko.
“Kahit kailan hindi ka napalitan, Ayeza.”
Chapter 31
“HINDI KAMI NAGKARELASYON NI MIRACLE KAHIT KAILAN, AYEZA.”
Nakatulala ako kay Michael Angelo matapos marinig ang sinabi niya.
Windang ako at hindi malaman kung paano ia-absorb ang lahat.
“Isang gabi nang umuwi ako sa hacienda namin ay dumating siya.
Kumatok siya sa kwarto ko. Umiiyak siya at sinabi niya sa aking buntis siya
at walang ama ang dinadala niya.”
258
Natutop ko ang aking bibig. Naguguluhan akong napatitig sa kanya
habang kaswal at kalmadong siyang nagkukwento.
“She was like a younger sister to me, you know that. Para siyang sina
Leony at Poli. Nag-alala ako syempre at tinanong ko siya kung bakit siya
umiiyak. Sinabi niya ang dahilan na hindi nga niya kilala kung sino ang
nakabuntis sa kanya.”
“W-what do you mean she didn’t know?!” tumaas na ang boses ko.
Nanginginig ako sa mga oras na ito.
“May pinuntahan siyang party kasama ang mga katrabaho niya. Pinilit
daw siyang uminom doon at hindi niya alam na may naglagay ng drugs sa
alak. Nang magising siya kinabukasan ay may gumalaw na nga sa kanya.”
Nakita ko ang pagkuyom ng kamao niya.
Napahingal ako sa aking mga nalaman. “You’re telling me right now that
she was raped?”
“Yes.” Dumilim ang mga mata ni Michael Angelo. “Gusto kong hanapin
ang mga gumawa niyon sa kanya pero pinigilan niya ako. Ayaw niyang may
makaalam. Ayaw niyang mapahiya.”
“Kaya ikaw na lang ang pinanagot niya sa ipinagbubuntis niya, ganoon
ba?” Gusto kong magmura bigla.
So that was Miracle’s story. Kapani-paniwala naman kaya lang hindi ko
maiwasang magduda. Kahit sa maiksing panahon ko lang nakilala si Miracle
ay alam ko na hindi siya ganoon katanga. Tuso siya.
Nabanggit din ni Ava nasa ospital nila nagtatrabaho si Miracle. I wasn’t
sure if Ava was telling the truth that Miracle was a bitch. Kilala raw ang
259
babae sa ospital na papalit-palit ng boyfriend. Hindi ko tuloy mapigilan ang
sarili ko na mag-isip.
Kung sakali na nagsisinungaling lang si Miracle at kung sakali ring
natuloy ang kasal nila ay habambuhay niya nang gagaguhin si Michael
Angelo.
“She was suicidal, Ayeza. Hindi niya matanggap ang nangyari. Sinabi
niya na kapag wala siyang naiharap na tatay ng anak niya sa kanyang
pamilya ay magpapakamatay siya.”
“Kaya inako mo na lang ang anak niya?”
Tumango siya. “Tinanggap ko nang hindi ka na babalik pa.”
Napahikbi ako at sumubsob sa aking mga palad. Lahat ng frustrations
ko ay ibinuhos ko sa pag-iyak. Nanginginig ako at paulit-ulit na sinisisi ang
sarili.
Sana hindi ako umalis noon. Sana hindi na lang ako umalis. Sana hindi
ako padalos-dalos. Sana hindi ako immature. Sana hindi ko iniwang mag-isa
si Michael Angelo.
Sana hindi nangyari ang lahat ng ito. I was the one to blame.
Naramdaman ko ang pagtayo ni Michael Angelo at ang paglapit niya sa
akin. Ang pag-iyak ko ay nauwi sa paghagulhol nang yakapin niya ako.
Ang lahat ng pait sa dibdib ko ay aking pinakawalan. Ilang minuto na
nakayakap siya sa akin hanggang sa mapagod na rin ako sa pag-iyak.
Kinarga niya ako papunta sa kama at kinumutan.
“You should rest, Ayeza.”
260
And I did. Ilang saglit lang nang maramdaman ko na namimigat na ang
aking mga mata. Sumuko ang katawan at isip ko. Nakatulog ako na hawak
ang kamay ni Michael Angelo.
“MICHAEL ANGELO?”
Naalimpungatan ako na mag-isa na lang ako sa kwarto. Inalis ko ang
kumot na nakatabing sa aking katawan. Saka ko lang rin napansin na may
nakapatong na t-shirt sa suot kong sleeveless maxi dress. Kaya pala hindi
ako nilalamig.
Bumangon ako at umalis sa kama. Nasaan si Michael Angelo? Nasaan
ang asawa ko? Pagtayo ko ay napatingin ako sa salamin na nasa gilid ng
kwarto. Ang suot kong t-shirt ay malaki kaya natiyak ko na hindi ito sa akin.
Nasa Thailand pa kami ngayon at hindi pa umaandar ulit ang barko.
Siguro lumabas si Michael Angelo at may tinawagan sa kompanya nila. First
time niyang magbakasyon at mawala ng ilang araw sa trabaho kaya siguro
hindi siya mapakali. Hindi siya sanay na walang ginagawa at inaasikaso.
Pumasok ako sa banyo para mag-shower. Ang isinuot kong damit
pagkatapos ay isang loose faded ankle ripped jeans at plain cream crop top
shirt. Flat sandals na kulay itim naman sa aking paahan. Hindi ako nagpahid
ng kahit anong make up sa mukha. Hinayaan ko rin na nakalugay lang ang
mahaba at alon-alon kong buhok.
Paglabas ng dining ay nakita kong may nakatakip na pagkain doon. May
note sa mesa na mula kay Michael Angelo.
Eat your breakfast.
261
Maiksi lang ang note pero napangiti ako nito. Kumain muna ako bago
lumabas ng suite. Mamamasyal muna ako sa barko habang wala siya.
Naisipan ko na magpa-spa muna kaya dumaan ako sa spa center sa loob
ng barko. Isang oras ako roon. Pagkagaling sa spa ay naglalakad-lakad ako
sa paborito kong amenity, the Sea Walk. Isa itong glass corridor na lagus-
lagusang makikita ang tubig sa paligid at maski sa ibaba ng mismong
nilalakaran ng mga guests. Mula nang bata ako hanggang ngayon ay hindi
talaga ako nagsasawa na pumunta rito tuwing nasa barko ako.
Nagmumuni-muni ako habang naglalakad. May mangilan-ngilan akong
kasabay at nakakasalubong kaya hindi ko napansin agad ang papalapit sa
aking lalaki. Nang huminto siya sa harapan ko ay saka ako natigilan.
“Lloyd…” Napakurap ako habang nakatingala sa kanya.
It was Dr. Lloyd Garais, Ava’s ex-live in partner. Naka-white coat ang
lalaki at dark jeans. Nagkrus na naman ang landas namin.
“Ayeza, sabi ko na ikaw iyan.” Maliit siyang ngumiti. “Galing akong
Bangkok at kasasakay ko lang rito sa barko ngayong araw.”
“Akala ko bumalik ka na sa Milan.” Sa huling pag-uusap kasi namin ay
pabalik na siya dahil nga sa patay na si Ava. Wala na siyang dahilan para
manatili sa Pilipinas. Unless gusto niyang i-provoke si H para ituloy ang
pagkakaso sa kanya.
“Yeah, pabalik na ako ng Milan. Pero gusto ko sana munang mag-relax
at mamasyal sa iba’t-ibang bansa that’s why I’m here in Thailand. Nagbago
lang ang isip ko nitong nakaraan kaya pupunta ulit ako ng Pilipinas.”
“Alam mo na mainit kay H. Kapag bumalik ka, baka hindi ka niya
paligtasin.”
262
“I know that. But I need to talk to you.”
“Ha?”
“You’re the reason why I want to go back to the Philippines. Nag-book
na ako flight pero mabuti at tumawag ako sa office mo at nalaman ko na
nasa cruise ka. Sakto na nasa Bangkok ako ngayon at dito nakahinto ngayon
ang barko. Pinag-aadya talaga ng pagkakataon na magkita tayo.”
“Bakit? Anong kailangan mo sa akin, Lloyd?”
Imbes sagutin ang tanong ay hinuli ni Lloyd ang aking pulso saka ako
hinila paalis sa glass corridor. Pumiksi ako pero hindi niya ako binitiwan
hanggang sa makarating kami sa upper deck.
“I need to talk to you, Ayeza.”
“What is it?” Bahagya akong lumayo sa kanya. Isinandal niya ako sa
railings. Nililipad ng hangin ang aking buhok. “Anong problema, Lloyd?”
Mabait naman siya sa akin kaya ayaw ko siyang bastusin. Gusto ko ring
marinig kung ano man ang sasabihin niya dahil sa tingin ko ay mahalaga
iyon.
“Bago ako umalis at hindi na bumalik sa Pilipinas kahit kailan, gusto ko
munang linisin ang mga dapat linisin. Ayaw ko na magsimula ulit nang may
bigat pa rin sa dibdib na dinadala.”
Tumango ako. Nauunawaan ko siya.
“Kilala mo na ba ang nagkalat ng mga pictures mo?” tanong niya sa akin
matapos magpakawala ng mababang paghinga.
263
“Hindi pa.” Umiling ako at ibinato ang paningin sa karagatan. “Pero sa
tingin ko ay gumagawa na ng paraan ang pamilya ko para mahanap ang
kung sino man iyon. For now, Lloyd, ayaw ko na sana munang isipin ngayon
ang tungkol doon. Sinusulit ko ang sandali ng bakasyon namin ni Michael
Angelo—”
“It's Ava,” walang gatol na bitiw niya sa salita.
Awtomatikong napabalik ang paningin ko kay Lloyd. Literal akong
napanganga.
“Alam mong si Ava, ‘di ba?” Mapait na ngumiti siya sa akin. “May idea ka
na siya ang may gawa pero hindi mo lang ini-entertain sa utak mo dahil
umaasa ka pa rin na hindi niya iyon magagawa sa `yo.”
Naglapat nang mariin ang mga labi ko.
“You’re a good person, Ayeza. Si Ava lang naman ang lumason sa `yo
mula pa noon.”
Mapakla akong tumawa. Napahilamos ako ng mga palad sa aking
mukha. Naiiyak ang mga mata ko pero walang luhang gustong kumawala.
Siguro dahil hindi ko pa rin matanggap ang totoo.
Hindi ko akalain na magagawa ito sa akin ni Ava, ng babaeng itinuring
kong kaibigan, nag-iisang kaibigan sa matagal na panahon.
Alam ko na may ugaling hindi maganda si Ava. Alam ko ang lahat ng
kalokohan niya sa buhay. Alam ko kung paano niya pinaglaruan ang buhay
ng sarili niyang mga magulang. Alam ko rin ang mga ginawa niya para
pahirapan ang napangasawa ni H.
Alam ko lahat ng kasamaan niya pero ni minsan, hindi ko inakala na
264
pati ako, pati ako na kaibigan niya ay sisirain niya. Wala akong ginawa na
kahit anong masama sa kanya. Palagi ko siyang iniintindi at itinuring ko
siyang parang kapatid ko na. Lumayo lang ako sa kanya nitong huli dahil nga
sa natauhan na ako kung anong klase talaga siyang tao.
“Masama ang loob niya sa `yo nang malaman niyang ayaw mo na siyang
makita, Ayeza.”
“P-pero wala akong ginawang masama sa kanya, Lloyd…” Gumaralgal
ang boses ko. “Kahit kailan, wala akong ginawa sa kanyang masama para
gawin niya sa akin iyon.”
Hinawakan niya ako sa balikat para yakapin. Marahan niyang hinagod
ang likod ko. “Ang akala niya ay masaya ka na sa buhay mo dahil nabawi mo
na si Michael Angelo Deogracia. Akala niya ay dahil okay ka na kaya
nakalimutan mo na siya.”
“H-hindi naging madali ang pakikisama ko kay Michael Angelo,” hikbi
ko. “Nagbabayad ako sa kasalanan ko at iyon ang hindi alam ni Ava.”
“That was why she hated you.” Pinunasan ni Lloyd ang luha sa mga
mata ko. “Hindi niya matanggap na masaya ka habang siya ay hindi.”
“Kaya ikinalat niya ang mga photos ko para masira ako? Para masira
ako sa mundo at sa asawa ko!” Humikbi ako. Ava was so selfish. Bago siya
nagpakamatay sa pagka-overdose ay tiniyak niya na maiiwan akong
miserable.
Hinaplos ni Lloyd ang ulo ko. “I want you to move on, Ayeza. Wag mo
nang sisihin ang sarili mo sa sinapit ni Ava. Wala kang kasalanan sa kanya,
siya ang may kasalanan sa `yo. Gusto kitang makausap para sabihin sa `yo
ito, you really deserve to be happy.”
265
Tumango ako at sinikap na ngumiti sa kanya. “Thank you, Lloyd. I’ll
pray for your happiness too…”
Muli niya akong niyakap at ganoon din ako sa kanya. Ngayon alam ko na
kung sino ang may kagagawan ng pagkalat ng scandal photos ko,
makakahinga na ako. Hindi man mapagbayaran ni Ava sa kabilang buhay
ang nagawa niya, sapat na rin siguro ang lahat ng sakit na dinanas niya rito
sa mundo noong nabubuhay pa siya.
Kahit kailan, hindi siya natutunang mahalin ng lalaking tunay niyang
minahal. Gustuhin ko mang malungkot para sa kanya pero hindi ko magawa.
Sa mga oras na ito mismo, alam ko sa sarili ko na tuluyan na akong
nakalaya sa anino niya. Malaya na ako.
Hinalikan ako ni Lloyd sa noo saka binitiwan. “Goodbye, Ayeza…”
Naunang tumalikod sa akin si Lloyd at umalis. Nakangiti ako habang
tinatanaw ang paglayo niya. Tumalikod na rin ako at naglakad nang bigla
akong matigilan.
Sa harapan ko kasi ngayon ay nakatayo ang isang matangkad na lalaki
na may formal na mukha. Ang kulay abo niyang mga mata ay madilim at
matalim na nakatingin sa akin.
“M-Michael Angelo…” sambit ko sa pangalan niya.
Chapter 32
266
“MICHAEL ANGELO…”
Formal pa rin ang reaction niya. Ang mapula niyang mga labi ay
nakatikom habang naglalakad kami pabalik sa suite namin. Kinakabahan na
ako dahil baka galit siya. Malamang na nakita niya ako kanina na kausap si
Lloyd. Naabutan niya rin siguro nang yakapin ako ng lalaki.
Paglampas namin sa kasabay naming mga guests ay hinuli ko ang
kanyang pulso. Dalawa na lang kami sa daan ngayon. Tumigil naman siya sa
paglalakad pero hindi pa rin tumitingin sa akin.
“Michael Angelo, iyong kanina…”
Hindi ko naituloy ang sinasabi nang pagpasok namin sa cabin hallway
ay may nakasalubong kaming dalawang lalaki. Ang isa roon ay nakilala ko—
ang mukhang Brazilian na nasampal ko dahil binastos ako kagabi!
Ngumisi agad ang lalaki at sa itsura ng mga mata niya ay matitiyak ang
kalasingan. “Oh, Ayeza Montemayor-Legazpi.”
I threw him a look that meant shut up but his sorry ass didn’t want to
back off.
“Dude, I know her,” the other guy said. He was also familiar, I think he
was a Filipino actor. Not that famous but he had a TV commercial.
“Let’s go,” mahinang yaya ko kay Michael Angelo at hinila na siya
palampas sana sa dalawang lalaki.
Abot-abot ang panalangin ko na sana makalampas na kami at makalayo
sa mga ito. Pero nananadya ang mga walanghiya, humarang sila sa daanan
namin ni Michael Angelo.
267
“Not so fast,” nakangising sabi ng mukhang Brazilian. Parang hindi lang
lango sa alak kundi sa gamot din.
“Sandali lang,” sabi naman ng Filipino actor na mukhang lango rin.
“Ayeza, tama ba?” Nakangiti ito. “I am Peter dela Cruz.”
“I’m sorry but we need to go,” paalam ko.
Hindi pa rin sila umalis sa daanan.
Ang mukhang Brazilian guy ay nakakaloko ang tingin kay Michael
Angelo. “Is he your husband? Does he have a big dick like mine?”
Nanlaki ang mga mata ko at napalingon agad kay Michael Angelo.
Seryoso naman ang mukha niya habang nakatingin sa bastos na lalaki.
“Ulisses, dude…” awat dito ng kasama. “Is this the girl who hit you
yesterday? She’s fucking hot.”
Naramdaman ko ang pagtigas ng kamao ni Michael Angelo na hawak-
hawak ko. “W-wag mo silang pansinin…”
“Yeah, Peter.” Tumawa ang mukhang Brazilian na ang pangalan pala ay
Ulisses. “Have you seen her naked photos? I’ll send them to you later. She
got big perky tits—”
Isang suntok sa mukha ang nagpatigil sa pagsasalita ni Ulisses. Napatili
ako dahil hindi doon natapos. Bumagsak ang lalaki sa sahig at tinadyakan
ulit ito ni Michael Angelo.
“Motherfucker!” maigting na sigaw ng asawa ko. Ayaw niyang tigilan
ang pagtadyak sa lalaki na ngayon ay sumusuka na ng dugo sa carpet ng
hallway.
268
This was the first time I saw him like this. He looked like he was ready
to kill. Nanlilisik ang mga mata at pulang-pula ang mukha niya hanggang sa
leeg.
Sumugod ang kasama nito na Peter ang pangalan pero nasipa agad ni
Michael Angelo ang lalaki.
“Tama na!” hiyaw ko nang balikan Michael Angelo si Ulisses at
pagtatadyakan ulit. Natatakot ako na baka mapatay niya na ito.
Si Peter ay kinuha ang fire extinguisher sa pader. He hit Michael Angelo
with it that made my husband stumble to the right.
“You’re the motherfucker here, man!” sigaw ni Peter. “Ang yabang mo,
bitch naman ang asawa mo!”
Nakahawak si Michael Angelo sa kanyang ulo nang sipain niya si Peter.
Natamaan ito pero agad ding nakabawi. Peter sneered as he crack his
knuckles. Marunong rin ang lalaki sa self-defense.
Nagpalitan sila ng suntok sa isa’t-isa. Naka-isang sipa pa ulit si Michael
Angelo rito pero ilang beses din siyang natamaan. Napaurong ako sa
nasasaksihan. Wala silang balak tumigil.
Michael Angelo was now breathing heavily. Duguan na ang kanyang noo
at putok na rin ang gilid ng labi niya.
Nang mahimasmasan ako ay nagtatakbo ako sa dulo ng hallway at doon
nagsisisigaw. “Somebody, help!!!”
May mga nakasalubong akong mga guests sa deck.
269
“Help us! Please!”
Nakaagaw na ako ng atensyon hanggang sa may lumapit sa aking mga
guwardiya.
“Please, help us! Please, help my husband!”
Nauna akong bumalik sa cabin hallway habang kasunod sila. Ang lakas-
lakas ng kabog ng dibdib ko. Saka lang naawat sina Michael Angelo pagbalik
ko. Ayaw pa nilang magpapigil nang una.
“Ayoko nang makakabalik ang mga `yan dito sa barkong ito!” sigaw ko
habang hinihila si Michael Angelo palayo. “I will make sure na maba-ban
kayo!”
Tumawa lang si Peter habang pinapahid ang dugo sa gilid ng bibig. May
posas na ang magkabilang kamay nito.
“She's not worth it, man!” dumudura ng dugo si Ulisses nang itayo ito ng
isa sa mga guwardiya. “She’s a slut. Are you okay having a wife like that?”
“Dude, of course!” sabat ni Peter na kahit nakaposas na ay maangas pa
rin. “That bitch is a Montemayor. Kahit ako, tatyagain ko `yan. Saka okay pa
rin naman kahit laspag na, mukhang masarap pa rin.”
“Fuck you!” Isang tadyak sa mukha ni Peter ang ibinigay ni Michael
Angelo. Hindi nakapalag ang lalaki dahil bukod sa nakaposas ay hawak ito
ng mga guwardiya.
Duguan ang ilong at putok ang buong bibig nito nang mag-angat ng
mukha, gayunpaman ay nakangisi pa rin. “You can kill me but you cannot
change the fact that your wife is a loose woman.”
270
Akmang susugurin ulit ito ni Michael Angelo pero pinigilan ko ang pulso
niya. “P-please…”
Naramdaman ko ang paninigas niya. Nag-iwas siya ng paningin.
Nang mailayo na sa amin ng mga guwardiya ang dalawang lalaki ay
naiwan kami ni Michael Angelo sa hallway. Kumuha siya ng panyo sa bulsa
ng suot na jeans saka pinunasan ang dugo sa kanyang bibig.
Nakayuko ako at hindi makatingin sa kanya. “I’m sorry…” mahina kong
sabi.
Hindi siya sumagot sa halip ay umigting lang ang kanyang panga saka
niya ako tinalikuran…
Chapter 33
“I’M SORRY, MICHAEL ANGELO…”
Nasa kwarto kami at katatapos ko lang gamutin ang mga sugat niya.
Nilagyan ko ng band aid ang galos niya sa noo at pinahiran ng gamot ang
putok sa gilid ng kanyang mga labi.
Tahimik lang naman siya habang nakasandal sa headboard ng kama at
nakatingin sa akin. Kanina pa siya hindi nagsasalita.
“M-may masakit ba sa `yo? Gusto mo bang pumunta sa clinic ng barko?”
Nag-aalala pa rin ako sa kanya dahil baka may iba siyang injury.
“I’m fine.”
271
Sa wakas ay narinig ko na rin ulit ang boses niya.
“I'm sorry...” Nagsimulang pumatak ang mga luha ko. Kanina ko pa iyon
pinipigilan habang ginagamot ang mga sugat sa balat niya. Ako ang may
kasalanan kung bakit nabahiran ng mantsa ang kanyang makinis na balat.
Ako ang may kasalanan kung bakit napaaway siya at nabastos nang
ganoon kanina.
“I'm sorry, Michael Angelo. Nasabi pala sa akin ni Leony ang nangyari sa
`yo nang gabing umuwi ka ng lasing. Napaaway ka rin noon sa bar dahil sa
akin. I’m sorry…”
Nagtagis ang mga ngipin niya. “When did you talk to her?”
“`Wag kang magalit sa kanya...” Sumigok ako. “Sa akin ka magalit... Ako
ang puno't dulo ng lahat...”
“Tell me...” mahina pero mariing sabi niya.
Nag-angat ako ng paningin at nasalo ko ang kalamigan ng kulay abo
niyang mga mata.
“Sino ang lalaking kausap mo kanina sa upper deck?”
Napakurap ako. Ang tinutukoy niya ay ang naabutan niya kaninang
kausap ko at kayakap ko. Hindi niya pala nakalimutan.
“He’s Dr. Lloyd Garais. He’s Ava’s ex-live in partner,” sagot ko sa tanong
niya.
“I’m all ears,” he said.
272
“Hinanap niya ako dahil gusto niya akong makausap. Nagpaalam na rin
siya for good kaya niyakap niya ako kanina. Iyon ang nakita mo kanina…”
paliwanag ko.
Bahagyang tumaas ang isang kilay ni Michael Angelo.
“Nakipag-usap sa akin si Lloyd para sabihin na si Ava ang naglabas ng
mga photos...” Napayuko ako.
What's the use of hiding the truth kung sooner or later ay malalaman
din niya ang bagay na iyon? May family was conducting an investigation at
di malabong sa pagdaong namin sa Pilipinas ay may magrereport na agad ng
balitang si Ava nga ang may pakana ng pagkalat ng mga photos ko.
“What?!” Nagbago ang tono niya.
“Oo, si Ava... ang kaibigan ko...” Kagat-labing sinilip ko ang reaksyon ni
Michael Angelo. Salubong ang mga kilay niya at namumula ang kanyang
mukha.
“She did that to you?”
“Patay na si Ava…” maliit ang boses na sabi ko.
“Hah!” Nagtagis ang mga ngipin niya. “Bago siya namatay ay ginawa
niya muna iyon? I thought she was your best friend.”
Nahihiyang tumango ako. “She hated me… Akala niya iniwan ko siya sa
ere dahil okay na ako…”
“That’s not a valid reason,” mariing bitiw niya.
“I know.” Mapait akong ngumiti. “Pero tapos na. Nangyari na. Ayaw
273
kong sisihin ang taong wala na. Saka kasalanan ko rin naman kung bakit
may mga photos na ganoon. Katangahan ko iyon.”
Nanahimik siya ng ilang sandali bago siya nagpakawala ng buntong-
hininga.
“Kahit noon, hindi ko na gusto si Ava bilang kaibigan mo, Ayeza,”
narinig kong mahinang sabi niya pagkuwan.
Nang muli ko siyang tingnan ay kalmado na ang kulay abong mga mata
niya, gayunpaman ay nanatiling nakatikom ang kanyang mga kamao.
Hindi na ako nabibigla sa sinabi ni Michael Angelo. Hindi lang naman
siya ang may ayaw kay Ava. Maging ang mga magulang ko, mga pinsan ko at
ibang kamag-anak ay ayaw rin sa babae. Kahit pa sabihing galing sa
marangyang pamilya si Ava, hindi nila ito gusto.
Hindi ko na rin matandaan kung paano ko naging kaibigan si Ava. Ang
alam ko lang ay madalas sa hacienda namin ang father niya dahil kasosyo ito
sa negosyo ng lolo ko. Mula noon ay naging malapit na kami. Sa kabila ng
kamalditahan ng babae ay ako lang ang tanging nakapagtiyaga at
nakakaintindi sa kanya.
Sa tuwing may gagawin si Ava na hindi maganda ay iniisip ko na lang na
hindi naman talaga siya ganoon kasama. Biktima lang siya ng pagkakataon.
She came from a broken family. Bago pa makapag-asawa ulit ang daddy niya
ay naging battered child siya. Hindi napunan ng luho at salapi ang mga
kulang sa pagkatao niya kaya siguro siya lumaking ganoon.
“Alam mo ba ang ginawa niya kay Leony nang umalis ka ng bansa?”
tanong ni Michael Angelo na magkalapat na mga ngipin. “Pinagtripan niya
ang kapatid ko.”
274
“Ha?” Natigilan ako. “W-what did she do to Leony?” Wala akong alam sa
mga nangyari buhat nang umalis ako noon. Nakakausap ko si Ava through
phone nang nasa Pilipinas pa siya pero wala naman siyang nakwento sa akin
na kahit ano.
Madilim ang mukhang tumingala sa kisame si Michael Angelo at saka
muling nagsalita. “Leony was trying to reach you through Ava. Hindi ko alam
kung ano ang nasa utak ni Ava at pinaglaruan niya ang kapatid ko.”
Nanuyo ang lalamunan ko. Mahilig mantrip si Ava kapag bored siya,
hindi ko alam na pati si Leony ay paglalaruan niya. Kahit naman hindi
naging matagal sa grupo namin ang kapatid ni Michael Angelo ay naging
kaibigan pa rin namin ang babae.
“Pinapunta niya si Leony sa bar na nasa labas ng bayan ng Dalisay.
Hindi umiinom si Leony pero pinilit niya. Pinangakuan niya na ibibigay ang
number mo kung iinom siya. Marami silang kasamang lalaki at muntik nang
ma-rape doon ang kapatid ko kung hindi lang ako sumunod.”
Gulat na gulat ako. Hindi simpleng pantitrip ang ginawa ni Ava. Muntik
may mapahamak at wala man lang akong kaalam-alam. Never siyang
nagkwento tungkol dito.
Parang nai-imagine ko pa kung gaano kagalit si Michael Angelo sa mga
oras na iyon. And no wonder now why Leony hated me this much.
“Alam kong alam mong kaya niyang gawin iyon.” Umismid ang mga
mapulang labi ni Michael Angelo.
“I'm sorry...” tangi ko na lamang nasabi.
“She even seduced Leony’s fiancé. Boyfriend pa lang ni Leony that time
si Rash.”
275
Alam ko ang bagay na iyon. Nasa Milan si Ava noon nang dumalaw ako
sa kanya. Pinagmalaki niya sa akin na muntik nang maghiwalay si Leony at
ang boyfriend ng babae noong panahon na iyon dahil sa kanya.
“Paano ka nakipagkaibigan sa katulad niya, Ayeza?” Malamig ang mga
tingin ni Michael Angelo sa akin.
“Kilala ko na si Ava noon pa man.” Dahil nga sa kasosyo ni Grandpa D
ang father ni Ava sa isa sa mga negosyo. “Nagulat din ako sa kung anong
klaseng ugali meron siya. Pero kalaunan, naintindihan ko siya…”
Sa kabila ng lahat ay wala akong makapang galit sa puso ko para kay
Ava. Nakakalungkot lang na may mga masamang nagawa siya kay Leony.
Nakakalungkot lang dahil pati ako na tanging kaibigan niya ay tinangka
niyang sirain.
Sa kabila ng lahat, kahit tinalikuran ko na siya, hindi maaalis at
mabubura na sa minsan sa buhay ko ay naging magkaibigan kami. May mga
pinagsamahan kami.
“I’m sorry, Michael Angelo…” Lalong nanliliit ngayon ang pakiramdam
ko. Wala akong naidulot na maganda sa buhay nilang magkapatid. “Ako na
ang hihingi ng tawad. Maging kay Leony, I’m sorry…” pumiyok ang boses ko.
Hindi siya kumibo at ibinaling ang paningin sa malayo.
Tumulo na ang mga luha ko. “W-wala na yata akong madadala sa buhay
niyo kung hindi puro kamalasan… Ngayon, napaaway ka na naman dahil sa
akin… Pinagtatawanan ka ng mga lalaking iyon dahil marumi ang asawa
mo… I’m sorry…”
Ngayon ay malinaw na malinaw sa akin ang totoo, wala akong nadalang
276
maganda sa buhay ni Michael Angelo. And I knew that the worst wasn't over
yet.
Chapter 34
WAS HE MAD?
Nakababa na kami sa barko at nasa Manila na pero hindi na kami
nakapag-usap ulit ni Michael Angelo. Hindi niya ako kinikibo. Tahimik siya
at parang may malalim na iniisip hanggang sa makabalik kami sa bahay
namin sa QC.
Was he thinking of leaving me?
Our vacation was over and our relationship status was still a blur. What
will happen to us now?
Seryoso ang kanyang mukha at malamig ang mga tingin niya. Hindi ko
malaman ang tumatakbo sa isip niya. Pero isa lang ang sa tingin ko’y
nangyayari ngayon, the cold Michael Angelo was back.
Pagkauwing-pagkauwi ay dumeretso siya sa studyroom. Ang computer
at mga papeles niya agad ang kanyang hinarap. Ilang calls din ang tinanggap
niya sa magdamag. 2:00am na siya pumunta sa kwarto namin para
magpahinga. Nahiga na lang siya basta sa tabi ko at hindi na nag-abalang
magpalit ng damit.
Nang sa tingin ko ay tulog na si Michael Angelo ay marahan akong
bumangon para pagmasdan siya. Suot niya pa rin ang white long sleeves
polo at ang jeans niya kanina. Nakapatong ang kaliwang bisig niya sa
kanyang noo. Hindi na siya nakapagpalit.
277
My baby…
Parang gusto kong umiyak habang nakatingin sa kanya. Katabi ko siya
ngayon pero ang pakiramdam ay parang napakalayo niya.
Mahinay ko siyang tinabihan. Iniyakap ang isang braso sa kanyang
bewang at umunan sa kanyang balikat. Hindi ko alam kung hanggang kailan
ko ito magagawa, hindi ko alam kung hanggang kailan ko siya
makakasama… pero habang kaya ko pa at may panahon pa, hindi naman
siguro masamang sulitin ko…
Bago ako kainin ng antok ay naramdaman ko na humarap sa akin si
Michael Angelo at ginantihan niya ang yakap ko.
NAGISING AKO na mataas na ang araw. 11:00 am na sa wall clock.
Nakakumot ako at wala na sa tabi ko si Michael Angelo. Mukhang nasa
opisina na siya. Maaga siyang nagising at hindi ko man lang namalayan ang
pag-alis niya.
Malungkot na umalis ako sa kama. Mag-isa na naman ako ngayon.
Hungkag ang pakiramdam ko nang pumasok sa banyo para mag-shower.
Hinubad ko ang mga damit ko at tumapat sa umaagos na tubig.
Hindi ko alam kung dahil sa paninibago mula sa pag-alis namin sa barko
kaya bigla na lang akong nakaramdam ng pagkasuka. Dumuwal ako sa bowl.
Hinang-hina ako pagkatapos.
Nagbanlaw na ako at saka ako bumalik sa kama. Tiningnan ko ang
phone ko. Walang missed calls or text messages doon. Ano na kayang
ginagawa ni Michael Angelo ngayon? Sobrang busy niya ba?
278
Bago ba siya umalis kanina ay nagkape man lang ba muna siya?
Napailing ako sa naiisip. Nagpatibuwal ako sa ibabaw ng kama kahit
basa at hindi ko pa nasusuklay ang buhok ko. Nanghihina ang pakiramdam
at ang bigat ng katawan ko.
Bakit ko ba inaalala si Michael Angelo? Malaki na siya at kaya niya na
ang kanyang sarili. Kung iisipin ko siya nang iisipin, mas lalo lang akong
mahihirapang bumitiw sa huli.
Kailangang ikondisyon ko na ang aking sarili kapag dumating na ang
oras na ayaw niya na.
Yeah, I should prepare myself. Masakit at siguradong madudurog ako
pero kailangan kong maging handa.
Ilang minuto na nakatitig lang ako sa kisame. Nasa ganitong posisyon
ako nang mag-ring ang phone ko. Tamad na dinampot ko iyon dahil alam ko
naman na hindi si Michael Angelo ang tumatawag.
Napakunot ang noo ko nang makita ang isang unknown number. Sino
naman kaya ito? Wala naman akong pinagbibigyan ng bagong number ko.
“Hello?” Sinagot ko ang tawag out of curiosity. Baka rin kasi importante.
“Ayeza Montemayor-Legazpi.” Isang baritonong boses na hindi ko
kilala. “How’s the famous slut? I heard you’re back in the country now. I just
called to verify.”
Napabangon ako sa kama. “Who's this?”
“You wouldn't wanna know, bitch.”
279
Nag-init ang aking ulo. “Who are you and where did you get my
number?!”
“Malapit na...” he said in a cold husky voice that made me shiver.
“Malapit ka nang magbayad sa mga kasalanan mo, bitch.”
“Fuck you!” gigil kong sigaw.
Tumawa lang naman ang lalaki sa kabilang linya. “Oh sure, babe. We
will fuck. I'm gonna fuck the hell out of you. Just you wait.”
Nanginginig na inihagis ko ang phone ko sa sahig. Who the hell was
that? Napahawak ako sa aking dibdib. Sino ang caller na iyon? Sino ang
baliw na iyon at bakit niya ako tinatakot? Anong kasalanan ko ang sinasabi
niya? I had no idea who he was.
Was it a prank call?
Magulo na nga ang utak ko ay dinagdagan pa ng kung sino man itong
walang magawa sa buhay.
Nagpasya ako na umalis na lang muna ng bahay. Kung mananatili ako
rito ay baka mabaliw na rin ako na katulad ng bastos na caller na iyon. Aalis
na lang muna ako. Mamasyal at maglilibang tutal bukas pa naman ang balik
ko sa Montemayor Construction Company. Hanggang bukas pa ang leave ko.
Dinampot ko ang phone ko at nagtipa ng message para kay Michael
Angelo. Bahala siya kung babasahin niya o hindi.
Me: I’m going to the mall.
Kung may pakialam siya o wala, bahala na rin siya. Gusto ko lang
280
ipaalam sa kanya kung saan ako pupunta. Ayaw kong magkulang.
Pumunta ako sa walk-in closet at tumingin ng damit na isusuot. Isang
coral asymmetrical bodycon dress na maiksi ang pinili kong suutin. Flats
lang ang ginamit kong sandals. Ang buhok ko ay basta ko itinaas pa-bun
matapos ko itong tuyuin ng blower. Umalis ako ng bahay na walang suot na
kahit anong accessories pero nagbitbit ako ng dark lens sunglasses.
Sa Montemayor Mall ako pumunta. Naglibot-libot ako pero wala akong
maisip bilhin. Wala rin akong maisip kainin dahil wala akong gana.
Nasusuka ako sa lahat ng itsura ng pagkain na makita ko. Kahit nga simpleng
amoy na nagmumula sa mga nadadaanan kong restaurant ay parang
babaliktad na ang sikmura ko.
1:00pm na wala pa rin akong maisip na ibang gawin sa mall. Tumawag
sa akin si Earl pero hindi ko sinagot. I just texted him that I was at the mall.
Nakaramdam na ako ng gutom. Pumasok ako sa isang Chinese
restaurant at umorder ng sa tingin ko ay masarap na pagkain. Marami-rami
akong inorder dahil sa pagtakaw-mata. Funny dahil ngayon lang ako
natakam nang ganito sa pagkain. Ang kaso nga lang ay nang dumating ang
mga orders ko ay napatakbo ako sa banyo. Nagduduwal ako sa pandidiri.
Ang ending, hindi rin ako nakakain.
Paglabas ko ng restroom ay nag-beep ang phone ko. Wala sana akong
balak i-check pero nakita ko na si Michael Angelo ang nag-text. Kinabog
nang husto ang puso ko at nanginginig ang mga daliri na binuksan ko ang
message.
Mag-usap tayo mamaya.
Umawang ang mga labi ko at ilang saglit akong natulala. Mag-uusap?
Anong pag-uusapan namin? Iyon na ba iyon? Nakapagdesisyon na ba siya
281
ngayon na hiwalayan ako?
Was he really leaving me now?
Tulala pa rin ako nang lumabas ng restaurant. Ang gusto ko na lang ay
makauwi sa bahay.
Lumilipad ang diwa ko kaya hindi ko napansin ang limang lalaki na
palihim at kanina pa sumusunod sa akin.
Chapter 34
“EARL?”
Sa parking lot ng mall ay nagulat ako nang makitang papalapit si Earl sa
akin. Kabababa lang niya sa kotse na naka-park malapit sa kinapaparadahan
ng dala kong sasakyan. Mukhang nakita niya iyon at nakilala kaya sa tabi
siya mismo nito nag-park.
Nang nasa harapan ko na siya ay napayuko ako. Nahihiya ako sa kanya
dahil napagbintangan ko siya na siya ang nagpakalat ng mga photos ko.
Hindi ako naniwala sa kanya kahit pa sinabi niyang hindi niya magagawa sa
akin iyon.
“I’m sorry, Earl.” Hiyang-hiya talaga ako. Siya lang naman kasi ang
nakarating sa condo ni Ava sa Milan noon kaya siya agad ang naisip kong
may kagagawan. Ni hindi ko inalala na kahit kailan ay walang ginawa si Earl
na ikapapahamak ko.
“Hey.” Hinawakan niya ang ulo ko. “Are you okay now?”
282
Marahan akong tumango. “Si Ava ang may gawa ng pagkalat ng photos,
sinabi sa akin ng ex niya.”
“Tss, hindi ko talaga siya nagustuhan bilang kaibigan mo kahit kailan.”
Sinilip ko ang mukha ni Earl. Magkasalubong ang makakapal niyang
kilay. Katulad siya ni Michael Angelo, ayaw niya rin kay Ava. Iyon ang reason
niya kaya kapag dinadalaw ko si Ava ay sumasama talaga siya. Wala raw
kasi siyang tiwala sa babae.
“But are you really okay now, Ayeza?” Ang mga mata niya na puno ng
pag-aalala ay bahagyang nagkukulay ginto dahil sa ilaw rito sa parking lot.
“Oo. Napabura na ang mga photos sa Internet. Siguro ang pamilya ko
ang may gawa dahil ayaw na nilang may ibang makakita pa ng mga iyon.
Sorry ulit dahil pinagbintangan kita.”
Tumango-tango siya. “Okay lang iyon. Kahit sobrang nakapagtatampo
na naisip mong magagawa ko iyon sa `yo.” Pinisil niya ang pisngi ko na isa sa
mga nakasanayan niyang gesture kapag natutuwa o naiirita siya sa akin.
Pasimple ko namang pinalis ang kamay niya. Nang tingalain ko ulit siya
ay may ngiti na sa mapula niyang mga labi. Saka ko napansin na maaliwalas
ngayon ang mukha ni Earl, gayunpaman ay may lungkot pa rin talaga na
mababasa sa mga mata niya.
“I’m really glad to see you here, Ayeza. Nagbaka-sakali ako na baka
nandito ka sa mall na ito since ito ang pinakamalapit sa place mo. Saka this
is your family’s mall.”
Pumunta siya rito para makita ako?
283
Tila nabasa ni Earl ang nasa isip ko. Nakangiti siyang umiling. “Pupunta
rin talaga ako rito. Birthday ng aunt ko and plan ko na ibili siya sana ng
regalo. You remember Aunt Tori? You met her in New York last year.
Nandito siya sa Pilipinas ngayon.”
“Si Aunt Tori?” Nakilala ko na nga ang aunt ni Earl sa New York noon.
Naisama niya na kasi ako sa bahay ng pamilya nila sa Park Slope, Brooklyn.
Doon ay nameet ko rin ang ilan sa relatives niya. Mababait ang lahat lalo na
ang paborito niyang aunt na si Victoria Argent or Aunt Tori.
“Yeah. She’s in the country now. Itinatanong ka nga niya sa akin. Alam
mo namang botong-boto iyon sa `yo.”
Nakagat ko ang ibabang labi. Malamang alam na ng mga kamag-anak ni
Earl na ikinasal na ako. Ang alam kasi sa kanila ay longtime girlfriend niya
ako.
“Hindi niya matanggap na ikinasal ka na sa iba.” Lumungkot ang boses
ni Earl. “Kahit naman ako, hindi ko pa rin matanggap, Ayeza.”
“Earl…”
“Kumusta na kayo ni Deogracia?” Ngumiti siya na ngayon ay hindi na
umabot sa kanyang mga mata. “I heard from someone na nagbakasyon ka
kasama niya. Sorry kasi pumunta ako sa office mo at hinanap kita.”
Hindi ko sinagot ang tanong niya sa halip ay ngumiti lang ako nang
matipid. “Pakisabi kay Aunt Tori na happy birthday. Sana magkita pa kami
at kapag dumating iyong time na iyon, saka ko na lang ibibigay ang regalo
ko.”
“Sure.”
284
“And Earl, I’m sorry again.”
“Can I hug you, Ayeza?”
Nagulat ako sa biglang tanong niya. Hindi na ako nakapagsalita nang
maingat niya akong hilahin sa balikat at ikulong sa kanyang mga bisig.
Magaan lang ang yakap ni Earl pero dama ko ang pagwawala ng puso niya sa
kanyang dibdib.
“Ayeza, mahal mo ba talaga siya?”
Napalunok ako at hindi malaman ang sasabihin.
“I’m sorry too because I can’t let you go,” bahagyang nabasag ang boses
niya. “Pero kung makikita ko lang sana na masaya ka sa kanya…”
Pumikit ako at hinayaan siya na yakapin ako. Ito lang ang magagawa ko
para sa kanya. Nagtagal din na yakap-yakap ako ni Earl bago niya ako
binitiwan.
May mga tao na sa parking lot. Hawak pa rin ni Earl ang aking balikat
nang mapatingin ako sa babaeng hindi ko alam kung kanina pa ba nakatayo
sa di kalayuan sa amin. Nakakunot ang noo nito.
“Do you know her?” tanong ni Earl dahil hindi umaalis ng tingin sa amin
ang babae.
Marahan akong tumango kasabay ng paggapang ng kaba sa aking
katawan. May laman ang matalim na tingin ng babae na ngayon ay mas
malaki na ang tiyan kaysa nang huli kaming magkita. It was Leony
Deogracia, my husband’s younger sister.
Matapos niyang utusan ang mga helper na mauna sa sasakyan nila ay
285
humakbang siya palapit sa amin. Ang mga mata niya na kakulay ng kay
Michael Angelo ay malamig na sinipat si Earl. “And who’s this guy, Ayeza?”
“He’s my friend,” maagap na sagot ko saka lumayo kay Earl.
Kinakabahan ako na baka kung anu-ano na ang kanyang naiisip. And I
wasn’t wrong.
“Really?” Leony smiled sarcastically. “But he’s Earl Callisto Argent,
right? Your ex? O nagkabalikan na ba kayo ngayon kahit kasal ka pa sa kuya
ko?”
Napahumidig ako sa sinabi niya. She knew Earl. Pinaimbestigahan niya
ba ako? That was possible, though.
“Are you happy now, Ayeza?” Ang kaninang kontroladong ekpresyon ng
mukha niya ay napalitan ng inis at sarkasmo. “Habang nasa kompanya
ngayon ng mga Deogracia si kuya at nagpapakahirap ay naririto ka naman at
nakikipagyakapan sa ex mo. I doubt kung alam man lang ba ni kuya ang
tungkol dito.”
“Wala kaming ginagawang masama ni Earl, Leony. Hindi rin kami nag-
usap na magkikita ngayon. We just happened to—”
“Oh, I’m not interested!” Iwinasiwas niya ang kamay sa hangin. “Pero
sana lang aware ka na wala ka na ngang naitutulong sa kuya ko, perwisyo ka
pa. Alam mo ba kung gaano mo pinahirap ang sitwasyon? Nasa alanganin
lang naman ngayon ang kompanya pero nakuha mo pa talagang magyaya ng
bakasyon.”
“May problema sa Deogracia Imports?” Kaya ba hindi mapakali si
Michael Angelo? Kaya ba pag-uwi pa lang namin mula sa cruise ay
nagkulong na agad siya sa studyroom?
286
“Yes, dear!” puno ng pagkairita ang tono niya. “Ang kapal pa ng mukha
mong kaladkarin si kuya para mag-cruise! Sa mga panahong dapat ay
inaayos niya ang problema ng kompanya namin ay naroon siya sa
kandungan mo at pinapaligaya ka!”
Pinigilan ko si Earl ng akma niya akong hihilahin palayo kay Leony. I
needed to hear everything that Leony was about to say. Hindi nagsabi sa
akin si Michael Angelo tungkol sa problema ng kompanya nila. Kung alam ko
lang, hindi naman ako papayag na mag-cruise kami ng kulang-kulang isang
buwan.
Bahagyang lumambot ang ekspresyon ni Leony. Napailing ang buntis at
nagbuga ng hangin. “Hindi lang ang kuya, Ayeza,” mababa na ang tono niya
nang magsalita. “Maraming branches namin ang apektado. Maraming tao
ang umaasa at ngayon ay nagsa-suffer dahil sa problema ng kompanya
namin. Maraming pamilya ang mawawalan ng hanapbuhay dahil sa pagiging
makasarili mo. Saka maging napakaligaya mo ngayon.”
“Stop it!” mahina pero mariing saway ni Earl kay Leony.
Malamig ang mga mata ni Leony nang tingnan si Earl. “I'll tell you what,
Argent. Kapag hindi ka na niya kailangan ay itatapon ka na rin niyang
parang isang maruming basahan.”
“Leony, I’m sorry,” sabi ko na tuwid na nakatingin sa kanya.
Tinatanggap ko ang lahat ng galit niya dahil deserved ko iyon. “I’m sorry sa
lahat pati na rin sa mga nagawa sa `yo ni Ava.”
Natigilan ang babae at sandaling napamaang sa akin. Hindi niya siguro
inaasahan ang sinabi ko.
“I’m really sorry,” pagpapakumbaba ko. “I’m really sorry dahil nasaktan
ko kayo ni Mama Isadora nang pumunta ako sa Hacienda Deogracia. Hindi
287
ko iyon sinasadya. I’m sorry too about the leaked photos of mine. Alam ko
na naapektuhan din kayo dahil doon. At ngayon sa problema ng kompanya
niyo, humihingi rin ako ng tawad. Kung alam ko lang na may ganitong
problema, hindi kami tutuloy ni Michael Angelo sa cruise. Kahit hindi ka
maniwala sa sinasabi ko, I’m still asking for forgiveness. I’m sorry.”
Umiling si Leony at ngumiti nang mapait. “You can’t just say sorry after
all that you’ve done, Ayeza. Hindi pwede na maging masaya ka matapos ang
lahat.”
“Who told you that I am happy, Leony?” basag na ang boses nang
magsalita ako. “I am not.”
Si Earl ay gulat napatingin sa akin. Napanganga siya. “A-Ayeza…”
“Leony, hindi ito katulad ng iniisip mo.” Wala na akong pakialam kahit
marinig ni Earl. Gusto kong sabihin kay Leony ang tunay na nangyayari.
“Akala mo ba maganda ang trato sa akin ng kuya mo? Na mahal niya pa rin
ako?”
Ang babae ay nakatulala sa akin ngayon.
“Hindi ako sigurado kung mahal pa ako ni Michael Angelo. Siguro nga
hindi na. Malamig pa siya sa yelo nang magsama kami. Sa lahat ng sakit na
idinulot ko sa kanya, siguro kulang pa ngang mamatay ako bilang
kabayaran.”
Nanatiling nakatingin lang sa akin si Leony. Nakatitig siya sa mga
luhang pumapatak mula sa mga mata ko. Hindi siya nagsasalita pero nasa
mga mata niya ang sakit at pait. Wala siyang pakialam kahit pa yata lumuha
ako ng dugo sa harapan niya. Wala na talaga ang dating Leony na kaibigan
ko. Iyong mabait, pasensiyosa at maamong Leony na nakilala ko. Nawala na
dahil din sa akin.
288
“Mahal ko ang kuya mo. Ginagawa ko ang lahat para bumawi sa kanya.
Hindi ako perpekto pero hindi ako ganoong kasamang tao. May konsensiya
ako at hanggang ngayon ay nakokonsensiya ako na namatay si Miracle.
Hindi ko iyon ginusto. Ang tanging gusto ko lang naman noon ay mabawi si
Michael Angelo. Hindi ko siya binawi dahil lang sa ayaw kong maungusan. Sa
maniwala ka man o sa hindi, mahal ko siya kaya ko siya binawi. Mahal ko
siya kaya ko siya binalikan.”
Naramdaman ko ang pag-alalay ni Earl sa akin dahil siguro
naramdaman niya ang panginginig ko. Nakahawak siya sa aking likod at
marahan akong hinahagod doon para pakalmahin.
“Leony, I truly love your brother…”
“Then, let him go.”
Nahugot ko ang aking hininga.
“Pakawalan mo ang kuya ko mula sa kamiserablehan,” sabi niya na
tuwid na nakatingin sa luhaang mga mata ko. “Iyon lang ang pwede mong
gawin para makabawi ka, Ayeza. Iyon lang rin ang paraan para mapaniwala
mo ako na mahal mo talaga siya.”
Nang tumalikod na si Leony ay para akong nauupos na napasandal kay
Earl. Napahikbi ako at napasubsob sa aking mga palad.
“Ayeza, `wag mong intindihin ang mga sinabi niya...” Hinaplos niya ang
buhok ko. “Tahan na…”
Naluluhang tiningala ko siya. “You heard everything, Earl. I’m fucking
messed up.”
289
Ngumiti siya at tinuyo ng mga daliri ang luha sa aking pisngi. “You
might, Ayeza. But I still love you...”
Chapter 36
“ARE YOU SURE, YOU’RE OKAY?”
Nakatitig ako sa screen ng hawak kong phone. I had 10 missed calls
from Michael Angelo. Anong kailangan niya? Wala siyang text message, just
missed calls. Hindi ko nasagot dahil naglalakbay ang isip ko.
“Ayeza, you look very pale.”
Nilingon ko si Earl na nasa driver’s seat. Nasa tapat na kami ngayon ng
bahay namin ni Michael Angelo. Siya ang naghatid sa akin pabalik sa QC.
Pumayag na akong magpahatid dahil parang hindi ko rin kayang mag-drive.
Iniwan ko na lang muna ang kotse ko sa VIP parking lot ng mall at hinabilin
sa guwardiya.
“I’m okay.” Muli kong tiningnan ang missed calls sa phone ko.
Napabuntong-hininga ako. “Thank you, Earl.” Hinawakan ko ang lock ng
pinto ng passenger’s side.
“I still love you, Ayeza...” bulong niya na nagpaangat sa aking mukha.
“Pero hindi ako ang mahal mo. Mula noon hanggang ngayon... hindi naman
talaga ako.”
“Makikita mo rin ang para sa `yo...” Sinikap ko siyang ngitian. “Basta
magtino ka lang. Mahirap magsisi sa huli.” Nagpakawala ako ng pilit na tawa.
“Sana maging aral sa `yo ang nangyari sa akin.”
290
Umiwas lang siya sa akin ng tingin at hindi sumagot. Narinig ko ang
mahina niyang pagsinghot. Hindi ko na kinaya ang bigat ng pakiramdam
kaya bumaba na ako sa kotse.
Saglit lang ay umalis na rin si Earl. Nakatanaw ako sa papalayo niyang
sasakyan habang kumikirot ang puso ko. Ilang tao pa ba ang masasaktan ko?
At ako? Habambuhay na rin yata akong masasaktan.
Tumalikod na ako para pumasok sa gate ng bahay. Masama talaga ang
pakiramdam ko at siguro ay matutulog na lang ako hanggang sa dumating si
Michael Angelo. Hindi ko alam ang pag-uusapan namin mamaya pagdating
niya pero bahala na. Wala na akong lakas para mag-isip pa.
Papasok ako sa gate nang may biglang humarurot na kulay itim na van
sa kalsada. Napalingon ako roon dahil sa pagkagulat. Na-blangko ang isip ko
nang huminto iyon mismo sa tapat ko.
“S-sino kayo?” Napaurong ako nang bumukas ang pinto ng van. Paano
sila nakapasok sa loob ng isang private subdivision na katulad nito?
Hindi ko pa nabubuksan ang gate kaya hindi pa ako makapasok sa loob.
Nakababa na ang dalawang lalaki na may bonet. Nilapitan nila ako at sa
aking pagkabigla ay hinawakan nila ang magkabilang kamay ko.
“Isakay niyo na!” sigaw na utos ng driver na nasa loob. Naka-bonet din.
“Let go of me!” nagtitili ako at sinubukang manlaban. May alam ako sa
self-defense pero wala akong laban sa dalawang lalaki na parehong may
dalang baril.
Pabalya nila akong inihagis papasok sa likod ng van. Natanaw ko pa ang
papalayong sasakyan ni Earl sa harapan namin. Hinihiling ko na sana
291
mapalingon siya o mapatingin man lang sana sa rearview mirror. Sana man
lang makita niya ako.
'Please, save me! Earl!'
Pero kahit umiyak ako ng dugo ay mukhang hindi na ako makikita ni
Earl. Matulin ang pag-andar ng van matapos nitong lumiko. Walang
nakapansin sa loob ng subdivision namin.
Niyakap ako ng isang lalaki. Nang maghubad sila ng bonet ay nakita ko
ang mga itsura nila. Naglalaro sa late twenties marahil ang mga edad nila.
Hindi sila familiar. Hindi ko sila mga kilala.
“Sino kayo?! Anong kailangan niyo sa akin?! Kung pera ang kailangan
niyo ibibigay ko! Mayaman ako! Just please let me go!” Nagpapadyak ako.
Hindi ako makawala mula sa lalaking may yapos-yapos sa akin.
Isiniksik ako ng lalaki sa bintana ng van at saka sinampal nang malakas.
“Busalan niyo iyan!” utos ng driver na wala na ring suot na bonet
ngayon. “At talian!”
Iniiwas ko ang aking mukha ang kaso ay nasukol ako ng may hawak sa
akin. “Mmnp!” Isang magaspang na tela ang ipinasak niya sa bibig ko at saka
iginapos ang aking mga pulso.
Hinila naman ako ng isa pang lalaki sanhi para malilis ang aking suot na
dress.
“Nice, ang kinis,” palatak niya nang mabistahan ang aking mahahabang
mga binti.
292
Nagkakawag ako nang haplos-haplusin ng mga kamay nila ang mga hita
ko. Ni hindi ko magawang ipagtanggol ang sarili dahil nakatali ako. Sinisikap
kong umusod palayo pero mas malakas sila at kayang-kaya nila akong hila-
hilahin kung kailan nila gustuhin.
Panay baling ng ulo ko habang umiiyak. Wala akong nagawa nang ihiga
nila ako sahig ng van, at paghihipuan. Hindi pa sila nakontento sa paghawak
sa maseselang parte ng katawan ko, ang isa sa kanila ay pinaghahalikan pa
ako sa sa leeg.
Diring-diri ako sa ginagawa nila. Nanghihilakbot ako. Ang isang lalaki sa
gilid ko ay ipinasok ang isang kamay sa loob ng aking dress. Pinisil niya ang
dibdib ko habang ang dila niya ay tumitikim sa aking braso.
“Mmnp!” ungol ko sa nakapasak na tela sa aking bibig. Pabaling-baling
ang ulo ko habang pinanlalamigan ng katawan. Gusto kong masuka.
Nakakasuka sila.
Si Michael Angelo lang ang bukod tanging lalaki na nakahawak sa akin,
siya lang ang pwedeng humawak sa akin. Siya lang at wala nang iba. Wala
silang karapatan!
“Hoy! Narinig niyo naman ang bilin ni brother kanina! Wag daw
papakialaman iyan!” sigaw ng driver ng van na nakasilip sa rearview mirror.
“Itigil niyo ‘yan! Kanya 'yan!”
Hindi ko alam kung sino ang sinasabi niyang pasimuno ng pagkidnap sa
akin. Kahit hindi ko kilala ay natitiyak kong mas demonyo pa iyon sa kanila.
“Ano ba iyan, bro?!” umungol sa pagtutol ang humahalik sa leeg ko.
“Libog na libog pa naman ako dito! Ngayon lang ako makakatikim ng ganito
kaganda at kakinis.”
293
Umahon ang dumidila kanina sa aking braso. “Wag kang mag-alala,
malay mo kapag nagsawa siya ay ibalato rin sa atin iyan pagkatapos. Mukha
namang wala siyang balak na buhayin pa iyan pagkatapos malaspag at
makuha ang ransom.”
“Arborin natin. Sa tingin ko, hindi ako magsasawa rito kahit abutin pa
ng isang buwan. Itatali ko sa kama ito at mamaya’t-mayain hanggang sa
hindi na makalakad.”
Nahintatakutan ako sa mga naririnig.
Piniringan nila ako. Kahit may piring ay nararamdaman ko ang
paggalaw ng lalaki sa aking gilid. Umuuga siya at umuungol. Inililis niya ang
laylayan ng suot kong dress at may idinikit siya roon na kung anong mainit
at matigas.
“Mararanasan mo rin ito pagkatapos ng boss namin sa `yo,” bulong niya
sa akin.
Nagtagal din ng isang oras yata ang biyahe. Nanghihina na ako nang
huminto kami. May kumarga sa akin at naramdaman ko ang pagpasok
namin sa isang tahimik na lugar. Nang alisan ako ng piring ay nakita ko na
nasa isang bahay kami na walang kagamit-gamit.
“Doon daw sa kaliwang kwarto,” ang driver ng van kanina ang nagsalita.
Dinala ako ng may karga sa akin doon sa kwarto na itinuro. Ang loob
nito ay walang gamit maliban sa isang malaking papag na may manipis na
kutson at isang upuang kahoy. Inilapag ako sa papag at saka hinalikan sa
pisngi ng may dala sa akin.
“Hintayin kita, miss,” pagkasabi’y lumabas na ang lalaki.
294
Nanginginig ako sa takot habang iginagala ang paningin sa paligid.
Hindi ko alam kung saang lupalop ng Pilipinas nila ako dinala dahil may
piring ang mga mata ko kanina sa biyahe. Hindi ko rin alam kung may mga
kapitbahay ba itong bahay na kinaroroonan ko ngayon. Hindi ko alam kung
saan at paano ako hihingi ng tulong.
Dumaan ang mga sandali bago bumukas muli ang pinto ng kwarto. Mula
roon ay isang lalaki ang pumasok sa loob. “S-sino ka?”
Guwapo ang lalaki sa paraang maangas. Nakapamulsa siya sa suot na
jeans. Itim ang kanyang t-shirt at itim din ang suot niyang sapatos. Kahit
hindi siya magsalita ay natitiyak ko na siya ang pasimuno ng pangingidnap
sa akin.
“Sino ka sabi?!” ulit ko sa boses na sinikap kong tapangan.
Humakbang siya palapit sa akin. “Ayeza Montemayor Legazpi, it’s so
nice to see you again.” Ang mga tingin niya sa akin ay magkahalong
pagkasuklam at pagnanasa.
Natigilan ako nang marinig ang boses niya. “Y-you…” May kung anong
kabang bumundol sa dibdib ko nang tumabi siya sa akin sa ibabaw ng papag.
Familiar ang boses... at ang mukha niya...
“Hindi mo ba ako namumukhaan?” Inilapit niya ang sarili sa akin na
sanhi para maramdaman ko ang init na nagmumula sa kanya.
Sa pagtatama ng aming paningin ay unti-unting lumilinaw sa akin kung
sino siya. He was right, I knew him.
Nakita ko na siya noon. Hindi lang isang beses, hindi lang dalawa...
Ang mukha niya na nagmatured dahil sa paglipas ng panahon... ang mga
295
mata niya na noon ay tumitingin sa akin ng may paghanga. Ang mga labi
niyang ngumingisi sa akin kapag iniirapan ko siya noon.
“Marcus...” anas ko sa pangalan niya. He was Miracle’s older brother!
Lumapad ang pagkakangisi ng lalaki. “Yes, Ayeza. It’s me. And I missed
you so much.”
Chapter 37
“WHY ARE YOU DOING THIS?!”
Ang mga mata ni Marcus ay lalong bumangis. Hinablot niya ang buhok
ko at sinabunutan. “You are really asking me that?!”
Napangiwi ako sa sakit na tumulay sa aking anit. Itiningala niya ako sa
kanya habang nakakapit siya sa buhok ko. Kahit natatakot ay sinikap kong
maging matapang at mag-isip ng paraan. “Marcus, you kidnapped me… Sa
tingin mo ba, hindi ka makukulong sa ginawa mo? Pwede ka pang umatras.
It’s not yet too late to—”
Hindi ko natapos ang sasabihin nang bigla niya akong sampalin. Dahil
nakatali ang mga kamay ko ay nawalan ako ng balanse at napasubsob sa
ibabaw ng papag.
“`Wag mo akong pangunahan,” mariing sambit niya. “Wala akong
pakialam kahit makulong ako, Ayeza!”
Sumampa siya sa kama at pinisil ang mukha para ipaharap ako sa
kanya. Napaluha ako sa sakit dahil nakadiin ang isang daliri niya sa pisngi ko
296
na kanyang sinampal.
“Matagal ko nang pinaghandaan ito. Sa tingin mo, pakakawalan lang kita
basta dahil lang sa sinabi mo?!” Ang mga kamay niya na nasa mukha ko ay
bumaba sa aking leeg. “Pinatay mo ang kapatid ko!” Sinakal niya ako.
“Pinatay mo ang magiging anak niya! Pinatay mo sila ng pamangkin ko!”
“Hindi ko sila pinatay! Please! Let me go!” Napahumindig ako nang bigla
niyang ibaba ang isang kamay sa hita ko. “Don't touch me!”
Umiling siya nang nakangisi. “I will touch you anytime and anywhere I
want,” pagkasabi’y itinaas niya ang laylayan ng suot kong dress at ipinasok
ang kamay sa loob. Hinawakan niya ang nasa pagitan ng mga hita ko.
“Hayup ka! Bastos!” Nagpumiglas ako dahil nandidiri ako sa hawak niya.
“Bitiwan mo ako!”
“Yeah, that’s right, Ayeza. Sumigaw ka. Sumigaw ka nang sumigaw dahil
matagal kong pinangarap na marinig `yan! Gusto kong marinig ang mga
sigaw at iyak mo!”
Lalo niyang diniinan ang pagkakahawak sa akin.
“Gusto kita noon, Ayeza e. Gustong-gusto kita! Unang kita ko pa lang sa
`yo, gustong-gusto na kita! I even fantasized about having sex with you. Pero
hindi mo man lang ako mapansin! You were too focused on Michael Angelo!”
Nagpilit akong makawala hanggang sa tadyakan niya ako sa tagiliran.
Maduwal-duwal ako sa pamimilipit dahil sa sakit.
“Gusto rin ng kapatid ko si Michael Angelo. Mas matagal niya nang gusto
pero noong malapit na siyang mapansin nito, bigla kang dumating sa eksena.
297
Inagawan mo ng kaligayahan ang kapatid ko! Hindi ka pa nakontento,
itinulak mo pa siya sa hagdan! Muntik na siyang malumpo dahil sa
kasamaan mo!”
“H-hindi ko iyon sinasadya,” hirap na sambit ko. “W-we were fighting
that day!”
Muli niya akong sinabunutan at inginudngod sa papag. “Hindi ako
naniniwala sa `yo. Masama ka talaga, Ayeza! Umalis ka na nga ng bansa, pero
nang malaman mong ikakasal na si Miracle at Michael Angelo, bumalik ka
para manggulo!”
Napahingal ako nang mag-angat ng mukha. Duguan na ang noo ko ayon
sa dugo na nakita ko sa ibabaw ng papag. Hinila muli ni Marcus ang buhok
ko.
“Sinira mo na naman sa pangalawang pagkakataon ang buhay ng
kapatid ko!” sigaw niya sa tainga ko na halos ikabingi ko. “Pinatay mo siya
kasama ang magiging anak sana nila ni Michael Angelo!”
“Hindi ko kasalanan na nasagasaan ang kapatid mo! Hindi ko
kasalanang wala siya sa sarili na tumawid ng kalsada!”
“Nang dahil sa `yo ay nawala kay Miracle ang lalaking pinakamamahal
niya. Nawala sa kanya ang masagana at magandang buhay na dapat lang
naman ay kanya! Siya sana ang Mrs. Deogracia ngayon at hindi ikaw!”
Inangat niya ako at pinisil muli ang mukha ko. Ang mga mata niya
ngayon ay tila hiniram sa demonyo dahil sa pagbabaga ng mga ito.
298
“Sinira mo ang buhay ng kapatid ko. Napakalayo mo kay Miracle, Ayeza.
Mayaman ka lang talaga, iyon lang ang lamang mo. Isa kang spoiled brat at
walang-wala ka sa kanya kung tutuusin. Napakabait ni Miracle na anak at
kapatid. Pangarap niyang iahon kami sa kahirapan at tinupad niya iyon.
Hindi na siya tumanggap ng pera mula sa mga Deogracia at pinag-aral niya
ang sariling mag-isa. Nag-working student siya. Hanggang sa grumaduate
siya at naging nurse. Sobra namin siyang ipinagmamalaki. `Tapos
mamamatay lang siya dahil sa `yo!”
Sinampal niya muli ako. Napadura ako ng dugo matapos pumutok ng
gilid ng aking labi. Pinilit kong makagapang papalayo sa kanya pero muli
niyang dinaklot ang buhok ko.
“Anong binatbat mo kay Miracle? Ang kapatid ko, matino, mahinhin,
may pangarap sa buhay! Higit sa lahat, hindi siya malanding katulad mo!
Iisang lalaki lang ang minahal niya sa buong buhay niya. Si Michael Angelo
lang!”
Itinaas niya muli ang mukha ko paharap sa kanya.
“Pinatay mo si Miracle at ang baby sana nila ni Michael Angelo. Sinira
mo ang sana’y magandang buhay na meron sila!”
“M-mali ka, Marcus…” hirap na sambit ko. Tumutulo ang dugo sa gilid
ng aking bibig. “H-hindi kasing linis ng iniisip mo ang kapatid mo!”
“Anong sabi mo?!”
“Hindi si Michael Angelo ang ama ng pinagbubuntis niya! Hindi siya
kahit kailan minahal ng asawa ko! Kinaawaan lang siya kaya dapat
magpapakasal sila! Nagpaawa ang kapatid mo, nagmakaawa siya kay
Michael Angelo na panagutan siya kahit na ibang lalaki naman talaga ang
bumuntis sa kanya!”
299
Sinampal niya ako nang dalawang beses at halos pawian ako ng ulirat.
“Sinungaling ka! `Wag mong siraan ang kapatid ko!”
Dumura ako ng dugo at saka sinalubong ang mga mata niya. “N-
nagsasabi ako ng totoo! Itanong mo sa ospital kung saan siya nagta-trabaho!
Magtanong ka roon para malaman kung anong klaseng babae ang kapatid
mo! Alamin mo kung sino-sinong lalaki ang sinasamahan niya!”
“Shut up!”
Hindi ako tumigil. “Tanggapin mo ang katotohanan! Kung meron mang
bitch sa aming dalawa ni Miracle, siya iyon at hindi ako!”
“Fucking shut up! You are the bitch here! Hindi ka magiging masaya,
Ayeza! Hindi! Ipinangako ko iyon sa puntod ng kapatid at pamangkin kong
pinatay ng kasakiman mo!”
“Hindi ako ang pumatay sa kanila! Hindi ko ginusto na magpasagasa si
Miracle! Baka nga sinadya niya talagang magpasagasa dahil alam niyang
bumalik na ako at wala na talaga siyang pag-asa kay Michael Angelo!”
Napaigik ako nang sakalin niya ako at ibalandra pabagsak sa kama.
Kahit masakit ang katawan ay nagpumiglas pa rin ako at nanlaban.
“Bitiwan mo ako! Ah!” napahiyaw ako nang punitin niya ang suot kong
dress.
“Malinis ka, di ba?!” Nanlilisik ang mga mata niya sa akin. “Patunayan
mo sa akin na mas malinis ka sa kapatid ko! Patikimin mo ako, Ayeza!”
“Hayup ka!” Pinaghahampas ko siya ng nakatali kong mga kamay. Hinuli
niya lang ang mga ito saka kumuha ng bagong panali para maibuhol iyon sa
300
headboard ng kahoy na papag.
“Bubuntisin kita para malaman natin kung tatanggapin ka pa rin ni
Michael Angelo kung may semilya na ng ibang lalaki sa katawan mo!”
Nang mapunit niya ang dress ko ay hiniklas niya ito pahubad sa akin.
Lalong uminit ang kanyang mga titig nang makita ang katawan ko. Hinubad
niya ang suot niyang t-shirt saka niya ako niyakap at inulalol ng halik sa
leeg.
“Sa akin ka ngayon Ayeza Montemayor-Legazpi!”
Nagsisigaw ako at nanipa. Pinagsasampal niya ako hanggang sa mahilo
ako. Hinablot niya ang suot kong bra saka niya nilamas nang walang ingat
ang magkabila kong dibdib.
“Tang-ina, Ayeza…” ungol niya habang dinidilaan ang leeg ko at
hinahaplos ng mga palad niya ang balat ko. “Ang sabi ko, ibibigay kita sa
mga barkada ko kapag nagsawa ako, pero parang hindi ako magsasawa sa
`yo. Hindi kita kayang ipamigay!”
“B-bitiwan mo ako!” Hinang-hina na ako pero sinisikap ko pa rin siyang
tadyakan.
“Tama na, wag ka nang manlaban. Masasaktan ka lang,” mahina ang
boses na pigil niya sa akin. “Ayeza, magpakabait ka sa akin. Pag-iisipan ko
kung bubuhayin kita pagkatapos nito. Maging mabait ka lang, tatanggapin
kita kahit ayawan ka na ni Michael Angelo pagkatapos nito.”
Naglaho na ang galit ni Marcus, napalitan na iyon ng ibang damdamin.
Ang mga mata niya ay puno ng init at matinding pagnanasa.
301
“I will forget what you did to Miracle, Ayeza. Basta maging mabait ka sa
akin…”
Napahagulhol ako nang maramdaman ang daliri niya sa gilid ng suot
kong panties. “W-wag, Marcus…” nabasag ang boses ko. “W-wag…”
“I can fuck you better.”
“N-no…” Umiwas ako nang hahalikan niya ako sa labi.
“Ayeza, ako na lang `sabi!” Muling nanlisik ang mga mata niya. “I’ll fuck
you better! Mas paliligayahin kita!”
“Fuck yourself!” Dinuraan ko ang mukha niya.
Muli niya akong sinampal at sa pagkakataong ito, nanlabo na nang
tuluyan ang paningin ko.
“No, I’ll fuck you, Ayeza! Sa akin ka na! I’m not gonna let you go after
this! Hindi na kita ibabalik kay Michael Angelo! I’m gonna fuck your cunt
until you can’t walk anymore!”
Hinila niya na pahubad sa akin ang natitira kong underwear. Umaagos
nang walang patid ang mga luha ko. Hindi na ako makapanlaban. Hinang-
hina na ako. Hindi ko na kaya. Hindi ko na kaya.
Nandidiri ako sa mga hawak ni Marcus sa akin. Diring-diri ako. Sukang-
suka ako at ngayon, walang hirap na makukuha niya na ako nang buong-
buo.
Hindi na darating si Michael Angelo. Hindi ko na siya makikita…
Ito na siguro ang karma ko sa lahat ng kasalanan ko.
302
Hanggang dito na lang ako.
“Ayeza!” Isang buo at malagom na boses ang aking narinig.
Hindi boses ni Marcus iyon. Hindi rin boses ng mga kasama niya. It was
a very familiar voice that made my heart skip a beat.
Sa aking nanlalabo diwa ay naaninag ko ang pagkaalis ni Marcus sa
ibabaw ko. Isang matangkad na lalaki ang humila sa kanya at pinagsusuntok
siya na para bang hindi siya nito titigilan hangga’t humihinga siya.
Napapikit ako nang mariin matapos maaninag ang itsura ng lalaking
dumating. He looked like he was ready to kill Marcus. Hindi ko alam kung
panaginip lang, hindi ko alam kung totoo o hindi…
It was Michael Angelo and he came to save me.
“HOW IS SHE?”
Nagising ang diwa ko sa boses na iyon. Amoy alkohol ang kapaligiran,
malamig at komportable ang aking kinahihigaan. Kahit komportable ang
pakiramdam ko ay maraming masakit sa aking katawan. Hindi ako
makakilos. Hindi ko rin maidilat ang mga mata ko dahil sa pinagsamang
pagod at antok.
“She's fine,” boses ng hindi ko kilalang lalaki. “Mrs. Deogracia is still
unconscious but she's in a stable condition now. She wasn't raped. There
was no laceration.” So he was the doctor. Nasa ospital ako.
“Thank God!” Nakilala ko na ang boses ng isang lalaki. Si Michael
303
Angelo!
“And by the way Mr. Deogracia, your wife is three weeks pregnant.”
Naigalaw ko nang bahagya ang aking daliri dahil sa narinig. Buntis ako?
Magkakaanak na kami ni Michael Angelo?
Hinintay ko ang reaction ni Michael Angelo. Hinintay kong magsalita
siya pero wala akong narinig na kahit ano.
Hindi niya ba inaasahan na mabubuntis niya ako? Nagulat ba siya? Ilang
beses na may nangyari sa amin sa barko at ilang beses siyang nilabasan sa
loob ko. Hindi katulad nang mga naunang beses na ingat na ingat siya, sa
barko ay buhos siya at walang pakialam kahit pa alam niyang hindi ako
gumagamit ng contraceptive pills.
Would he blame me for this?
Iisipin niya na ba gagamitin ko ang bata para hindi na siya makahiwalay
sa akin?
I still waited for him to talk but he didn’t say anything.
“Makapit ang bata,” muli’y boses ng doktor. “Kahit may ilang injuries si
Mrs. Deogracia ay hindi naapektuhan ang ipinagbubuntis niya. Sa ngayon,
kailangan na lang nila ng pahinga. Hindi na pwedeng ma-stress at mapagod.”
Narinig ko na bumukas at sumara ang pinto. Umalis na ang doktor. I
was left with Michael Angelo. Nanatili siyang tahimik pero dama ko na
nakatingin siya sa akin.
Ilang sandali ang lumipas saka ko naramdaman na may humawak sa
pisngi ko, sa gawi kung saan makirot ang mga pasa. “I’m sorry kung nahuli
304
ako. Patawarin mo ako...” sa kauna-unahang pagkakataon ay narinig ko na
mabasag nang ganito ang boses niya.
Ipinagpatuloy ko ang pagpapanggap na natutulog. Hindi ko alam pero
bigla ay ayaw ko siyang makita. Ayaw kong makita ang pagkaawa niya sa
akin o kung ano pa man.
Ayaw ko ring tanungin niya ako tungkol sa pagbubuntis ko.
Ayaw ko siyang makita muna. Ayaw ko siyang makausap…
Gusto ko na lang munang magpahinga. Gusto ko na lang siyang umalis.
Gusto ko na lang munang mapag-isa...
Chapter 38
Michael Angelo
ANG lakas ng kabog ng dibdib ko. Tumawag si Earl Callisto Argent sa
secretary ko. Hindi ko alam kung paano niya nakuha ang number, basta
sinabi niyang may emergency. May kumidnap sa asawa ko. Iniwan ko
agad ang mga ka-meeting ko pa sana. Wala na akong pakialam kahit
tambak ang problema sa kompanya. Mas importante na mapuntahan ko
si Ayeza.
Hindi ko na nahintay ang mga pulis. Sumugod na agad ako kasama si
Earl. Katulad ko ay hindi na rin niya kayang maghintay.
Convoy kami ni Earl na bumiyahe papuntang Naic, Cavite, kung saan
305
dinala si Ayeza ng mga kidnappers. Hindi ako nagkamali nang palagyan
ko ng tracker ang wedding ring na suot niya. Hindi ko man alam na
mangyayari ang ganitong bagay ay nagpapasalamat pa rin akong ginawa
ko iyon.
Hindi sa wala akong tiwala kay Ayeza, gusto ko lang malaman kung
saan-saan siya nagpupunta. Siguro takot lang akong mawala na naman
siya sa akin. Umaakto ako noon na walang pakialam pero ang totoo ay
naliligalig ako kapag nawawala siya sa paningin ko.
Nasira ang lahat ng plano ko. Ang balak ko sana ay mag-uusap kami
ngayong gabi. Tatapusin ko lang ang mga naiwan kong trabaho sa
opisina `tapos mag-uusap kami.
Sa ilang linggo namin sa cruise ay tuluyan ko nang kinalimutan ang
mga lahat hinanakit ko sa kanya. Nakahanda na akong tanggapin siya
ulit sa buhay ko. Hindi na ako magagalit at maghihinala.
“God, please don't let anything bad happen to her!” paulit-ulit akong
nagdadasal habang nagmamaneho.
Sa kasuluk-sulukan ng Naic kami nakarating. Isang maliit na bahay
na may pinturang asul ang na-locate ng tracker. The place was
somewhat familiar to me. Tatlo lang ang bantay roon at mga lasing pa.
Naghati kami ni Earl sa mga kidnappers. Dalawa iyong akin.
Sumubok pang magpulasan ang mga ito pero hindi rin umubra. Pareho
kaming gigil ni Earl. Basag-basag ang mukha nila sa amin.
Nagmamadali ako dahil gusto kong makita si Ayeza agad. Matapos
kong tadyakan sa duguang mukha ang isa sa mga ito ay iniwan ko na.
Hinanap ko si Ayeza sa kabahayan.
306
Sakto na dumating ang mga pulis. Wala na akong pakialam sa kanila
basta hahanapin ko muna si Ayeza. Importanteng makita ko na siya.
Kabadong-kabado ako lalo nang marinig ko ang sigaw niya.
Tinakbo ko ang huling kwarto na malapit sa kusina. Halos manlaki
ang ulo ko nang buksan ko ang pinto. Putang-ina. Nakahubo’thubad si
Ayeza habang may lalaking nakapatong sa kanya.
Nakasubsob ang mukha ng tang-inang lalaki sa leeg ng asawa ko na
ngayon ay wala nang kakilos-kilos. Para akong tinadyakan ng paa ng
kabayo sa dibdib dahil sa senaryong nasa harapan ko.
Nagdilim ang paningin ko at agad kong sinunggaban ang lalaki na
agad kong nakilala. Isang suntok sa panga ang pinakawalan ko agad sa
kanya. “Get off her, you asshole!”
Kaya pala familiar ang lugar. Property ito ng namatay na
grandparents nina Miracle. I had been here before dahil sumama ako
nang huling lamay noon.
“Hayup ka, Marcus! Papatayin kita!” Sunod-sunod na suntok ang
ibinigay ko sa lalaki. Wala na akong pakialam kahit mapatay ko siya.
Papatayin ko talaga siya.
“Ugh!” Umubo ng dugo si Marcus at halos di na makabangon sa
sahig. Hindi siya nakabwelo dahil sa biglaang paglusob ko.
Pagpasok ni Earl sa pinto ng kwarto ay dumeretso agad siya kay
Ayeza. Hinubad niya ang suot na jacket at ibinalot sa hubad na katawan
ng babaeng walang malay.
307
“Tang-ina mo, Marcus!” Tinadyakan ko pa siya sa mukha at sunod ay
sa tiyan. “Papatayin kita!” Nagtatagis ang mga ngipin ko at pulang-pula
ako sa galit. Para akong halimaw na nakahandang pumatay. Nag-iinit
ang buong katawan ko at nanginginig.
“Ahhh tama na!” pagmamakaawa niya habang namimilipit. “Ugh...”
“Hindi ako ang ama ng ipinagbubuntis ni Miracle! Gago!” Muli ko
siyang tinadyakan. “Ililigtas ko lang siya mula sa kahihiyan! Walang
kasalanan si Ayeza! At hindi ako ang ama ng dinadala niya!” Sa tindi ng
galit ko ay naisiwalat ko na ang lihim ni Miracle.
I was about to give the asshole my final blow nang may pumigil sa
akin. Isang nakaunipormadong pulis.
“Tama na 'yan Deogracia!” boses ni Earl sa tagiliran ko. “Dalhin na
natin sa ospital si Ayeza!”
Natauhan ako nang makitang buhat-buhat na ni Earl ang walang
malay na asawa ko. Nanghihinang lumapit ako. “Give her to me.”
May pumasok pang dalawang pulis sa kwarto. Ni hindi na nagtanong
ang mga ito sa nangyari kay Marcus. Agad na ring pinosasan ng mga ito
ang lalaki.
Ako ang kumarga kay Ayeza at nagdala sa kanya sa sasakyan. Sa
backseat kami pumuwesto at si Earl sa manibela. Iniwan niya ang
sasakyan niya kaya kotse ko ang kanyang ida-drive. Hinayaan ko si Earl
dahil hindi ko rin kayang magmaneho ngayon. Hindi ko mabibitiwan si
Ayeza.
Halos magdugo na ang bibig ko sa pagkaskas ng aking mga ngipin.
308
Patuloy iyon sa pagtatagis dahil paulit-ulit kong minumura ang sarili sa
isip.
Why did I let this happen? Bakit ang gago-gago ko?!
Nakakalong sa akin ang walang malay na si Ayeza habang mahigpit
ko siyang yakap-yakap. Panay ang halik ko sa mukha niya at sa kamay
niya na walang lakas.
“Honey, please, hold on!” garalgal na pakiusap ko. Tumutulo ang
luha ko pero wala akong pakialam. Tang-ina, wala akong pakialam!
Nakikita ko ang mga pasa sa braso niya na bahagyang kita sa
pagkakalaylay ng jacket ni Earl. Naglalatang ang galit sa dibdib ko para
kay Marcus at sa mga kasama niya. Sisiguraduhin kong mabubulok sila
sa kulungan. Magiging miserable ang buhay nila hanggang sa huling
hininga.
Boses ni Earl ang pumukaw sa aking pag-iisip. “You really love her,
don't you?”
Nasa driver's seat siya at nakatingin sa akin sa rearview mirror
habang nagda-drive.
“More than my life, man,” basag na basag na amin ko. Wala akong
pakialam kung anong isipin niya. Iyon ang totoo. Mahal na mahal ko si
Ayeza. Mahal na mahal ko siya.
Matipid na ngumiti si Earl sa rearview mirror. “Man, she deserves
the best.”
Napatitig ako sa babaeng nasa aking mga bisig.
309
“Kahit gaano kasama ang trato mo sa kanya, mahal ka pa rin niya.
Kahit kailan hindi ka nawala sa puso niya. Kahit kailan, hindi kita
nagawang palitan. You’re a lucky bastard, man...”
Mas humigpit pa ang pagkakayapos ko sa malambot na katawan ni
Ayeza. Hanggang sa makarating kami sa Manila ay hindi ko binitiwan si
Ayeza. Yakap ko lang siya habang panay sa pagtulo ang mga luha ko.
Ayeza
MARAHANG dumilat ang mga mata ko. Nagising ako na narito pa rin sa
hospital room si Michael Angelo. Nakayuko siya sa gilid ng hospital bed
at mukhang doon na siya nakatulog.
Nang gumalaw ako ay saka siya napaangat ng mukha. Ang kulay abo
niyang mga mata ay bahagyang namumula. “Ayeza…”
Pinagmasdan ko ang itsura ng lalaki. Magulo ang buhok niya at wala
sa ayos ang suot niyang polo na bahagyang nakatabingi ang kwelyo.
Mukhang hindi talaga siya umalis sa tabi ko mula nang madala ako rito
sa ospital. May kung anong pitik sa dibdib ko ang natutuwa na makita
siya, pero mas malaking bahagi ko ang nakakaramdam ng sobrang
kalungkutan habang nakatingin sa napakaguwapong mukha ng asawa
ko. I wanted to hug him... kiss him...
Pero hindi ko gagawin.
Hindi.
310
Kahit nasa tabi ko lang ngayon si Michael Angelo ay pakiramdam
ko'y napakalayo niya... malayong-malayo na halos hindi ko siya maabot
o matanaw man lang.
“How are you feeling?” Hinaplos niya ang pisngi ko. “Nagugutom ka
ba? Nauuhaw?”
“P-paanong...” Namamalat ang boses ko. Ang gusto kong itanong ay
kung paano ako nahanap. Hindi nakasunod si Earl kaya imposibleng
nahanap nila ako agad..
Saglit siyang napatingin sa nagtatanong kong mga mata. Ilang beses
na nagbaba-taas ang adam's apple ni Michael Angelo bago niya nasagot.
“Your ring...”
Napakurap ako sabay tingin sa aking kamay na hawak-hawak pa rin
niya. Ang kamay ko na kinalalagyan ng daliring may suot-suot na
wedding ring.
“You...” Muli akong napakurap. May hapdi akong nadama sa puso.
Kahit kailan ay hindi niya pala talaga ako pinagkatiwalaan.
“I'm sorry.” Umiwas siya ng tingin at saka nagpakawala ng paghinga.
Tila nabasa niya ang nasa isip ko.
“May tracking device ang singsing ko?” paniniyak ko kahit obvious
na ang sagot. Hindi ko alam kung bakit masakit pero nag-uunahang
umalpas ang mga luha sa aking mga mata. Kusa iyon, at tila gripong
biglang binuksan na maski ako ay hindi ko maawat ang sarili sa pag-
iyak.
311
Naalarma naman si Michael Angelo. Mabilis siyang tumayo at
niyakap ako. “Bakit? May masakit ba sa `yo?”
Masakit na masakit... piping daing ko. Hindi ko alam kung bakit
ngayon lang ako tinablan ng sakit o marahil huli lang ang reaksyon ko sa
lahat-lahat.
Na kinailangan ko pang ma-kidnapped para lamang matauhan ako.
Para mauntog ang ulo ko sa katotohanan na simula pa lang, may lamat
na ang pagsasama naming mag-asawa.
Ngayon lang tumimo sa isip ko ang lahat. Mula sa mga nangyari sa
amin ni Michael Angelo, ang mga taong nanghuhusga sa akin, ang
pamilya niya na ayaw sa akin, at maging ang pagkamatay ni Miracle....
Lalo pa akong napaiyak nang bumalik sa isipan ko ang mga
nangyari. Akala ko ay katapusan ko na sa kamay ni Marcus. Akala ko
katapusan ko na. Ni wala akong kamalay-malay na magkaka-baby na
pala ako. Muntik ko nang hindi malaman na buntis ako. Muntik na akong
mapahamak at wala akong kaalam-alam.
“Ayeza,” May pag-aalala sa boses ni Michael Angelo.
Nang tingalain ko siya ay para akong napaso. Hindi ako sanay sa
ganitong reaksyon mula sa kanya. Mas sanay pa ako na palagi siyang
galit sa akin.
Napayuko ako dahil hindi ko na rin kayang salubungin ang mga
mata niya. Mas gugustuhin ko pa na umiyak mag-isa kaysa nakikita niya
kung gaano ako kahina.
312
Nakasubsob ako sa aking mga palad habang si Michael Angelo ay
hindi malaman kung paano ako patatahanin. Sa ganoong tagpo bumukas
ang pinto.
“Ayeza?” Si Earl na nagulat nang makita akong umiiyak. “What
happened? Why are you crying?!”
May dala siyang basket ng prutas at bouquet ng red roses. Inilapag
niya agad iyon at lumapit siya sa akin.
Patuloy ako sa pag-iyak habang nakatingin sa kanya. “Earl…”
Ikinulong niya ang mukha ko sa kanyang mga palad. “Why? May
masakit ba sa `yo? Do you want me to call the doctor?” sunod-sunod
niyang tanong.
Umiling ako habang patuloy pa rin ang pag-iyak.
“Please, don’t cry anymore. You're safe now...”
“Earl...” Hinila ko ang kamay niya. Para akong nakakita ng matagal
na kakilala, ng kakampi.
Natataka man si Earl ay nagpahila rin siya at napayukod sa akin.
Agad ko naman siyang niyakap.
“Ayeza...” sambit niya na saglit na natulala. Hinalikan niya ang pisngi
ko. Gumanti siya nang magaang yakap sa akin.
Sa lahat ng iyon ay nakamasid lamang sa amin si Michael Angelo.
Nang hindi makatiis ay mahinang tumikhim siya.
313
Tiningnan ko siya. “Please leave...”
“Huh?” Kumunot ang noo niya.
“Please…” Seryoso ako. Gusto ko siyang lumabas.
Nasa mukha niya ang sakit at pagtutol. Sa huli ay bumagsak ang
balikat niya bilang pagsuko. “Okay. Just call me if you need anything.
Nasa labas lang kami. Nasa labas lang ako…” Tumingin siya kay Earl.
Akmang susunod si Earl kay Michael Angelo pero pinigilan ko si Earl
sa kamay.
“Stay, Earl.”
“Huh?” sabay pa na sambit nila. Higit si Michael Angelo na halos
magsalubong na ang mga kilay. Nagugulumihanan siya habang manaka-
nakang napapasulyap sa magkahugpong pa rin na mga kamay namin ni
Earl.
Nagpapaunawang tiningnan siya ni Earl. “Man, iwan mo na muna
kami.”
Nag-iwas ako ng tingin mula sa kulay abong mga mata ni Michael
Angelo. Hindi ko magawang tingnan ang pagguhit ng kirot doon bago
siya lumabas ng kwarto.
“What is it?” tanong ni Earl nang mapag-isa na lang kami sa loob.
“Bakit pinaalis mo ang asawa mo? Alam mo bang sobra siyang nag-alala
sa `yo? Halos hindi siya mapakali habang nagbibiyahe kami papunta sa
kinaroroonan mo.” Hindi naman nanenermon ang tono niya.
314
“Earl...” humagulhol ako sa aking mga palad.
Agad naman niya akong kinabig at dinala ang aking ulo sa kanyang
matigas na dibdib para aluhin ako. “Ayeza, please stop crying. You're
breaking me...”
Sumisigok akong huminto. Sa pagitan ng aking paghikbi ay nagsalita
ako. “Earl...” Yumakap ako sa kanya. “Ayoko na siyang makita...”
“What?” Dumaan ang pagkalito sa mukha ni Earl.
“Ayoko na siyang makita, Earl. Ayoko nang makita si Michael
Angelo. Ayoko na… Pagod na ako…”
Chapter 39
MICHAEL ANGELO WAS HERE AGAIN.
Nagulat ako nang magising kinabukasan na nasa kwarto siya.
Ganoon pa rin ang ayos niya. Magulo ang buhok, gusot ang polo na hindi
man lang maayos na nai-tuck in. Bumalik siya kagabi para dalhan ako ng
makakain pero hindi ko kinain. Wala akong gana.
He stayed even I was literally ignoring him. Hindi rin naman siya
nagsasalita. Tahimik lang siya na inaasikaso ang mga pangangailan ko.
Hindi ko alam kung pumapasok pa ba siya sa opisina dahil halos nandito
na lang siya buong maghapon at magdamag.
315
Napatili ako nang dumating si Daddy. Pagpasok niya pa lang sa
pinto ng hospital room ay sinugod niya agad si Michael Angelo. Sinuntok
niya ang asawa ko sa mukha sanhi para bumagsak ang lalaki sa sahig.
Galit na galit si Daddy. Tinawagan siya ni Earl kaya alam niya na
ang nangyari sa akin. Ngayon ko lang siya nakitang ganito kagalit.
“Tarantado ka, Deogracia!” Namumula at nanginginig si Daddy.
“You promised to protect my daughter, you son of a bitch!”
Nagpumilit akong makababa sa kama para awatin siya. Niyakap ko
siya agad sa bewang. “Dad, please…” Nangangatog ang katawan ko nang
makakita ako ng dugo.
Sargo ang dugo sa ilong at bibig ni Michael Angelo habang
nakalugmok siya sa sahig. Sa itsura niya ay magpapabugbog siya kay
Daddy at hindi siya lalaban.
“Daddy, please…” Kahit nanghihina ay sinikap kong hilahin si
Daddy palayo.
Dumating naman si Earl at agad niyang dinaluhan si Michael
Angelo sa sahig. Umiiyak ako nang utusan si Earl na ilabas si Michael
Angelo. Saka lang kumalma si Daddy dahil nakita niyang umiiyak na nga
ako at hindi na ako makahinga sa paghikbi.
Niyakap niya ako pero patuloy pa rin siya sa mahinang
pagmumura. Hanggang sa naramdaman ko na umuuga na rin ang balikat
niya. Nakahawak siya sa kanyang sentido at hindi makatingin sa akin.
“Daddy, I’m okay now…” Hinila ko ang suot niyang polo. “I’m okay,
316
now. Please, calm down, Daddy…”
Tumango siya at muli akong niyakap. “Uuwi ka na muna sa
hacienda,” maaligasgas ang boses na sabi niya. “Umuwi ka muna sa atin.”
“Y-yes…” Sumubsob ako sa dibdib niya. “Uuwi na ako, Daddy…”
PUNO NANG BULAKLAK ANG HOSPITAL ROOM.
Araw-araw may dumarating na mga bulaklak. Iba-ibang bulaklak,
iba-ibang kulay, iba-ibang presentation. Pinapalabas ko lang rin naman
ang lahat ng iyon sa nurse.
“Ayeza,” tawag ni Earl sa akin.
Napakurap ako. Kanina pa pala ako nakatulala sa mga bagong
dating na bulaklak. Mga bulaklak na galing kay Michael Angelo.
“Galing ulit siya rito,” narinig kong sabi ni Earl.
Hindi ako kumibo. Hindi na nagpapakita sa akin si Michael Angelo
buhat nang dumating si Daddy. Nahiya na siguro siya o natanggap niya
na ayaw ko siyang makita. Ang ginagawa niya ay pumupunta na lang
siya at nagdadala ng kung anu-ano pero hindi siya pumapasok dito sa
kwarto ko.
“Hindi mo ba talaga siya kakausapin?”
317
“Dumating na ba si Daddy?” tanong ko na hindi pinansin ang
tanong ni Earl. Mamaya ay pwede na akong ma-discharge kaya mamaya
na kami uuwi ni Daddy sa Hacienda Montemayor.
Si Daddy lang ang tinawagan ni Earl tungkol sa nangyari sa akin. Si
Daddy pa lang rin ang may alam tungkol sa pagbubuntis ko. Hindi pa
alam ni Mommy o ng kahit sino sa pamilya namin.
Ngayong uuwi ako ng hacienda ay hahanapin sa akin ng elders ang
asawa ko. Hindi ko maihaharap sa kanila si Michael Angelo kaya mas
maigi na hindi muna nila malaman na buntis ako.
“Yes,” sagot ni Earl. “Tulog ka nang dumating si Uncle Sid. Babalik
daw siya mamaya pagkagaling niya sa kompanya niyo. Isasama ka na
raw niya pabalik sa Hacienda Montemayor.”
Tumango ako. I was already looking forward to it. Gustong-gusto
ko nang umuwi.
“Ayeza…” muli’y mahinang tawag sa akin ni Earl.
“Pwede mo akong dalawin doon, Earl.”
“I will do that, of course.” Ngumiti siya. Parang may gusto pang
sabihin pero hindi niya masabi dahil alam niyang iiwas lang ako.
“Magpapahinga muna ulit ako,” paalam ko. Nahiga ako sa hospital
bed. Maaga pa naman at mamaya pa darating si Daddy. “Pwede mo bang
isara ang blinds?”
“Y-yes…” Tumayo siya at lumapit sa glass window ng hospital
room. Ibinaba niya ang blinds.
318
Pumikit na ako at hindi na hinintay na makaalis si Earl.
Naramdaman ko na lang na lumapit siya sa akin at magaan niya akong
hinalikan sa noo. Ilang saglit lang ay narinig ko na lumabas na siya ng
kwarto.
Nakakaidlip na ako nang maulinigang bumukas ulit ang pinto.
Hindi ko alam kung si Daddy na ba iyon o si Earl. Basta
naramdaman ko ang paglapit sa akin ng kung sino. Hinawakan niya ang
kanang kamay ko.
“Ayeza…” anas niya.
Kahit gising na ang diwa ay hindi ako dumilat. Base sa paninikip ng
aking dibdib ay hindi siya si Daddy o si Earl.
“Ayeza, I’m sorry…”
Naramdaman ko ang paglapat ng mainit niyang labi sa aking noo.
“I’m sorry…”
Pinigil ko ang pagsungaw ng luha sa aking mga mata. Kahit nang
makaalis na siya ay hindi ako dumilat. I’m sorry too, Michael Angelo… But
I can’t even look at you anymore.
HACIENDA MONTEMAYOR
319
50 missed calls
No text messages, just missed calls. Araw-araw ganito mula nang
umuwi ako ng Hacienda Montemayor 5 days ago. Itinabi ko ang phone
matapos alisin ang SIM.
Nasa veranda ako nang marinig ko ang boses ni Mommy sa aking
likuran. “Who’s that and why aren’t you answering it?”
Napahugot ako ng paghinga. It was Michael Angelo. Hindi ko alam
kung ano ang gusto niya at kino-contact niya ako. Hindi siya nagti-text,
tumatawag lang. I tried answering him once pero hindi naman siya
nagsasalita. He was just listening to my voice. Sa huli, pinapatay ko na
lang ang tawag.
“Ayeza.” Lumapit si Mommy sa akin. “Why are you really here?
Where is your husband?” Nakakunot ang noo niya. Puno ng concern ang
mga mata.
Wala pa ring kaalam-alam si Mommy tungkol sa nangyari. Mabuti na
lang at nawala rin agad ang pasa sa aking mukha kaya hindi siya
naghinala. Ayaw ko siyang pag-alalahanin. Kung malalaman niya na
nakidnap ako ay baka mag-hysterical siya.
Hindi pa rin niya alam maski ang pagbubuntis ko. Pinakiusapan ko
si Daddy na wag munang sabihin kay Mommy. For sure ay mas mag-
aalala siya kung bakit hindi ko kasama ngayon si Michael Angelo. Hindi
ko pa kayang pag-usapan kaya saka na. Saka na kapag feeling ko ay hindi
na ganoon kasakit at kahit paano ay kaya ko na.
“Hindi mo pa naikukwento kung ano talaga ang nangyari, Ayeza.
Maski si Sid, ayaw magsabi sa akin!” may hinampong sabi niya.
320
Mula nang umuwi ako rito ay hindi ako nagsasa-salita. Tahimik lang
ako palagi habang pinagninilayan ang buhay ko kaya siguro hindi na
nakatiis si Mommy na usisain ako.
Hindi ko pa kayang pag-usapan kaya saka na. Saka na kapag feeling
ko ay hindi na ganoon kasakit at kahit paano ay kaya ko na.
“Wala naman pong dapat ikwento, Mom,” kaswal na sagot ko. “I’m
here for a vacation. I miss the hacienda, the villa and our rancho. Of
course, namiss ko rin lahat kayo.” Totoo naman iyon. Namiss ko ang
lahat dito. Ilang araw pa lang ako rito pero bahagya nang pumapayaga
ang loob ko.
“Bakasyon? Pero hindi mo kasama ang asawa mo? Ayeza, wala ka
pang isang taong naikakasal.”
“I don’t know, Mommy.” Nagkibit-balikat ako. “Siguro, nasuffocate
lang ako sa buhay may asawa. Nanibago. Gusto ko po muna ngayong
magpahinga.”
Mataman niya akong tinitigan na parang inaarok kung ano ba talaga
ang tunay na nararamdaman ko.
“I’m really okay, Mommy. Ako pa ba?” Ngumiti ako para itago ang
nararamdaman. Pinangangatawanan ko pa rin ang pagiging malakas sa
harapan ng lahat.
“But how about Michael Angelo? Anong sabi niya tungkol sa
desisyon mo?”
“Hmn, w-we’re okay... Ayos lang naman po sa kanya. Busy rin naman
siya ngayon sa kompanya nila.” Umiwas ako sa mga mata ni Mommy
321
dahil nakokonsensiya ako. “P-please, wag ka na mag-worry, okay? Kilala
mo naman ako, I am strong.”
“Alright.” Itinirik ni Mommy ang mga mata. “Just tell me if you’re
ready na. Wala akong aasahan sa ama mo, ayaw talagang magkwento.”
Tumawa ako nang mahina kahit hindi umabot sa aking mga mata
ang pagngiti. “Ako na nga lang ang magkukwento sa inyo, Mom.”
Paakyat na ako sa kwarto ko nang lapitan ako ng isang kawaksi sa
mansiyon. “Ma’am Ayeza, nandito po si Sir MA.”
Dumiin ang pagkakahawak ko sa railing ng grand staircase nang
marinig ang sinabi niya. Naririto si Michael Angelo?
Hindi ko sana pupuntahan pero nakita ko na nakatingin sa akin si
Mommy. Nakataas ang isang kilay niya na parang hinihintay ang
isasagot ko sa kawaksi. Napalunok ako at tumango na lamang.
Nanlalamig ang mga kamay ko nang maglakad patungo sa lanai.
Naroon daw ngayon si Michael Angelo at hinihintay ako. Bakit siya
nandito? Nagkausap na ba sila ni Daddy?
Kusang napahinto ang mga hakbang ko nang matanaw ko siya na
nakatayo sa lanai. He was standing there like he owned the world.
Despite of his messy hair, he still looked like he was sculpted to
perfection. Bahagyang tabingi ang suot niyang polo pero nakadagdag
lang iyon sa umaapaw niyang dating.
Gusto kong mapamura. He still had this kind of effect on me. Kahit
pinipilit kong iisang tabi ang paghanga sa kanya, kusa pa ring lumalaban
322
iyon sa aking sistema.
Nang lumingon siya sa akin ay sumikdo ang dibdib ko. I missed him.
I wanted to run to him and hug him. I wanted to bury my face in the
curve of his sexy neck. Damn it!
“Hi.”
Hindi ako gumanti sa bati niya. Umiwas ako ng paningin. Kahit
gaano ko siya ka-miss, ayaw ko na. Ayaw ko nang bumalik. Dito na lang
muna ako sa mommy ko, sa daddy ko, sa pamilya ko.
Gusto ko na munang magpahinga...
“Ayeza, kailan ka babalik?” napakababa ng boses niya nang muling
magsalita.
Napalunok ako sa tanong niya pero hindi ako sumagot.
“Kailan kayo babalik, Ayeza?”
Tumungo ako at mahinang tinanong siya. “Why are you here?”
“I’m sorry for everything, Ayeza. Hindi ko alam kung huli na, but I
am sorry.”
Mapait akong ngumiti. “You know...” bahagyang pumiyok ang boses
ko. “When you started hating me, I started to hate myself, too.”
Siya naman ang hindi nakapagsalita. Naramdaman ko na nakatitig
lang siya sa akin.
323
“I didn’t give up on you. Pinaglaban kita kahit puro sakit iyong
natatanggap ko. Akala ko okay lang ako, pero hindi ko napapansin, unti-
unti pala ay napupuno na ako. Until one day, mas galit na pala ako sa
sarili ko...”
Narinig ko ang pagpapakawala niya ng marahas ng paghinga. He
didn’t say anything but I can hear his heavy breathing after.
“Michael Angelo, I can’t do it anymore...”
Nang mag-angat ako ng mukha ay nagulat ako nang makitang basa
na ng luha ang mga mata niya. Humakbang siya palapit sa akin at
pagkatapos ay magaan niya akong niyakap at hinalikan sa ulo. “`You take
care here, Ayeza...”
Pigil ang hikbi na tumango ako.
Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil. “I love you. I just
came here to say that to you.”
Nang tumalikod na siya ay saka bumagsak ang mga luhang pinipigil
ko.
CHAPTER 40
NAGULAT ako nang sabihin ng isa sa mga kawaksi sa mansiyon kung
sino ang naghahanap sa akin nang sumunod na araw. It was Leony
Deogracia. Napakalaki na ng tiyan ng babae. Kabuwanan na yata pero
nakuha niya pang puntahan ako.
324
Ang inaasahan ko ay matalim ang mga mata niya na sasalubong sa
akin. Naghanda na rin ako sa masasakit niyang sasabihin.
Nang makaharap ko siya sa lanai ng mansiyon ay natigilan ako nang
makitang malamlam ang mga mata niya habang hinihintay niya akong
makalapit.
“So you really left my brother.”
What’s her deal? Bakit hindi siya masaya?
“Iyon ang gusto mo, di ba?” halos bulong na tanong ko.
Nag-iwas siya ng tingin sa akin. “I heard what Marcus did to you.”
“Are you here to tell me that I deserved that?”
“Of course not!” Nanlaki ang mga mata niya at napataas ang boses
niya.
I was surprised by her strange reaction.
“Galit ako sa `yo pero hindi ko gugustuhing mapahamak ka. Kahit
may ginawa kang hindi maganda, hindi mo deserve ang ginawa ni
Marcus. Hindi mo dapat naranasan iyon…”
“When will you ever forgive me, Leony?”
Siya naman ang natigilan at napayuko.
“Leony…” usal ko kasabay ng pagpatak ng aking luha. “I know you
325
won’t believe it, pero itinuring talaga kitang kaibigan. Sa maiksing
panahon na nakasama ka namin ni Ava, minahal talaga kita. I treasured
like my own sister. Nasaktan lang ako noon kaya natabunan ng galit ang
puso ko. Tinaboy kita kasi kapag nandiyan ka, naaalala ko lang si
Michael Angelo.”
Narinig ko ang mahinang pagsinghot ni Leony. “I… I treasured you
as my own sister too, `Yeza. Nasaktan lang rin ako…”
“I’m sorry, Leony. Kahit hindi pa ngayon, kahit matagal pa… sana
mapatawad mo ako.”
Nang magtaas siya ng tingin ay may luha nang nangingilid sa mga
mata niya. “Sana mapatawad mo na rin si kuya...”
Kinagat ko ang aking ibabang labi. Wala akong maisagot sa sinabi
niya.
“Gusto ka ring makausap ni Mommy, Ayeza,” napakahina na ng
boses ni Leony ngayon. “Alam mo na gustong-gusto ka niya noon, di ba?
Katulad mo, katulad ko at ni kuya, nasaktan lang rin siya. Pare-pareho
lang naman tayong nasaktan at nasasaktan dito. Iyong sakit na iyon ang
bumago sa ating lahat.”
“And it was all my fault.” I smiled bitterly and wiped my tears. “I’m
the one to blame.”
Kung hindi naman talaga dahil sa akin ay hindi sila magbabago.
Mababait ang mga Deogracia. Si Mama Isadora ay napakabuti at
napakalambing sa akin noon. Kahit si Leony ay napakabait na kaibigan.
Nagbago lang ang lahat dahil sa mga nagawa kong kasalanan.
326
“Thank you for coming here, Leony. Pakikumusta na lang ako sa
parents niyo.”
Tumango siya.
“S-sige, kailangan ko na ring magpahinga,” paalam ko sa kanya pero
hindi siya tuminag sa kinatatayuan.
“I am doing my best to forgive you, Ayeza.” Maliit na ngumiti si
Leony sa akin. “But I hope that you’ll try to forgive yourself, too.”
Tinanguan ko lang siya at akma nang tatalikuran nang muli siyang
magsalita.
“Hindi ka na ba babalik kay kuya?”
Matagal bago ako nakasagot. “H-hindi ko alam…”
Napuno ng kalungkutan ang mga mata niya pero wala na siyang
sinabi pa. Yumuko na siya nang talikuran ko.
Iniwan ko na siya sa lanai at bumalik na ako sa kwarto ko. Nang nag-
iisa na ay tahimik akong umiyak.
Kahit pigilan ko ang sarili ay hindi ko magawa. Kusa ang mga luha
ko sa pagpatak nang walang patid.
Bumukas ang pinto ng kwarto ko at iniluwa nito si Mommy. Nakita
niya akong umiiyak at huli na para itago ko. Ayaw ko na rin namang
itago. Ang sakit na sa dibdib.
Nang lumapit si Mommy ay napahikbi na ako. “M-mom…”
327
“You know I’ll support you on whatever you want to do, right?”
Naupo siya sa tabi ko. “But I am questioning you right now because I’m
afraid that you’ll do things that you might regret in the end.”
Umiiling ako habang umiiyak. “It’s too much. It just needs to end…”
“Are you sure with that, princess?” Hinawakan niya ang kamay ko at
marahang pinisil. “You’re still hurting so your emotion will just screw up
your decision.”
Yumakap ako kay Mommy at humagulhol. “Mom… Mommy…”
Bumigay na ang dibdib ko sa lahat ng sakit na matagal ko nang itinatago.
Hindi na ako nahiyang makita niya at malaman ang pinagdadaanan ko.
“Hush, my princess…” Gumanti ng yakap sa akin si Mommy. At
parang alam niya na kung ano man ang itinatago ko sa kanya. Hinagod
niya ang likuran ko. “It’s alright. Cry it out. Free your heart from the
pain. It’s alright.”
“I've come this far but I don’t want the pain anymore, Mom. Ayaw ko
na…”
“It’s alright to cry once in a while. Kapag talagang masakit na, pwede
kang umiyak,” basag na rin ang boses niya. “Pwede kang lumayo para
magpahinga, pero hindi ka pwedeng sumuko agad kung hindi ka
sigurado na talagang ayaw mo na.”
“Mommy, a-anong gagawin ko…”
“My daughter.” Maging ang mga mata ni Mommy ay may luha na rin.
“Sa puso mo, alam mo na ayaw mo pang bumitiw, di ba? Nasasaktan ka
328
lang ngayon kaya ka lumalayo.”
Hinaplos niya ang luhaang pisngi ko.
“Love isn’t perfect and doesn’t always come easy. It can be hell
sometimes but you can’t just give it up.”
Humikbi ako.
“Just rest your heart from the pain for the time being,” payo niya sa
nagpapakalmang boses. “Ipahinga mo muna ang puso at isip mo, baby.
Wag kang magmadali. You don’t need to do anything right now. Don’t
pressure yourself. If Michael Angelo is really serious to win you back,
then no matter how long it will take, he will be patiently waiting for
you.”
Muli akong niyakap ni Mommy.
“I know you’ll make a good decision once you’re already okay.”
Hindi ko alam. Hindi ko alam pero sana nga. Sana.
Nang umalis na si Mommy ay nahiga ako sa kama. Pinunasan ko ang
aking luhaang mukha at marahang hinaplos ang impis ko pang sikmura.
“I’m sorry, baby…”
Pero nang mga sumunod na araw ay hindi na bumalik si Michael
Angelo.
Hindi ko na siya nakita pa ulit matapos ang huling punta niya.
Siguro naisip niya na hanggang doon na nga lang talaga kaming
329
dalawa. O siguro sumuko na lang talaga siya.
Maybe he thought that it was no longer worth to fight for our
marriage. Masakit para sa akin pero sinisikap kong tanggapin. Siguro
nga hanggang doon na lang talaga kami.
I will just wait for the annulment papers. Hindi ko siya pahihirapan.
Pipirmahan ko iyon agad. Palalayain ko siya.
And about our baby, kung gusto niyang makita, hindi ko naman
ipagkakait sa kanya.
Hindi niya kailangang magsuporta. Siya na ang bahala kung gusto
niya. Pero kapag dumating ang araw na ikakasal na siya sa ibang babae,
kapag dumating iyong panahon na magkaroon na siya ng ibang pamilya
at magkaanak, sana lang maging pantay ang pagtingin niya.
Hindi ko kakayanin na makitang masaktan ang anak ko. Kapag
nangyari iyon, magalit na si Michael Angelo pero ilalayo ko talaga ang
bata sa kanya.
THE FINAL CHAPTER
ILANG ARAW NA AKO SA HACIENDA MONTEMAYOR. Nalilibang ako sa
pananatili rito. Namiss ko ang hacienda namin. Hindi na nga lang ako
pwedeng mangabayo sa kaparangan dahil sa kondisyon ko ngayon, but
still I was really enjoying my stay here.
330
Maraming nakakamiss na memories. Naaalala ko iyong mga
panahon na wala akong kaproble-problema sa buhay. Isa akong
seniorita. Lahat ng gusto ko o gugustuhin pa lang ay ibinibigay na agad
sa akin.
I was a princess here. The only princess. Sa lahat ay spoiled ako
kaya siguro lumaki akong brat.
Maging ang mga magulang ko ay sobra akong mahalin. Wala akong
ginagawa na masama sa mga mata nila. Ang lahat para sa kanila ay cute
at nakakatuwa. Palagi silang proud sa akin. Palagi nila akong
ipinagmamalaki kahit pa ang totoo ay wala namang dapat ipagmalaki sa
akin.
Maganda lang ako kaya marami ang humahanga sa akin, pero
maliban doon ay wala na akong magandang katangian. Maarte ako,
suplada at minsan ay immature pa. Hindi rin ako gaanong matalino sa
klase noon. Hindi rin masipag mag-aral. Wala talagang something.
Kapag naiisip ko ang nakaraan ay napapailing na lang ako. Ngayon
ko na-realized kung gaano kababaw ang mataas na pagtingin ko noon sa
aking sarili. Kung tutuusin, hindi pala talaga kami nababagay ni Michael
Angelo.
I was nothing but a fool. Sobrang taas lang talaga ng tingin ko sa
sarili ko noon kaya pinangarap ko siya.
To think na noon ay pakiramdam ko walang may ibang deserving sa
kanya maliban sa akin, how foolish.
Michael Angelo was a very good catch. Hindi lang dahil Deogracia
siya kundi dahil sa kung sino at ano siya. Matalino, responsable,
331
mabuting tao at may direksyon ang buhay. Compared to a brat like me,
sobrang taas niya masyado. Pero nagpaabot siya sa akin.
Napahawak ako sa aking impis pang sikmura. Ito ang naiwan sa
akin.
Tumingala ako sa kalangitan na ngayon ay nagdidilim na. Nagsimula
na akong bumalik sa villa matapos maglakad-lakad. Malamang na
hinahanap na ako ni Mommy. Umalis lang ako kanina sa mansiyon dahil
nagpatawag ng meeting ang elders ng angkan, sina Grandpa D at
Grandma D. Ang meeting ay tungkol sa akin. Alam na ng lahat ang
kalagayan ko.
In chaos ang buong angkan ng mga Montemayor nang malamang
buntis ako. Hindi nagustuhan ng mga elders na hindi ko kasama si
Michael Angelo. Iyak nang iyak si Grandma D kanina nang malaman
niyang hiwalay ako sa asawa ko.
Mabigat na batas sa angkan namin ang paghihiwalay at
pagkakaroon ng bastardo. Kahit mga pasaway noon ang mga uncle ko, at
kahit maloloko ang mga pinsan kong lalaki ay wala pa namang
nagkakaroon sa amin ng broken family. Ako pa lang.
Ako lang talaga ang pasaway sa pamilya. Ako ang nagdala ng
kahihiyan noon, ako rin ang babali ng batas ngayon. Ang akala ko ay
itatakwil na nila ako, tatanggapin ko kung ganoon ang mangyayari, but
no. Hindi nila ako itinakwil. Mas sinisisi pa nila ang mga sarili dahil
pakiramdam nila ay nagkulang sila sa akin at napabayaan nila ako. Mas
nag-aalala pa sila sa akin kaysa sa dala kong kahihiyan para sa pamilya
namin.
And even my dad, Don Sid Legazpi, hindi tumalikod sa akin. Galit
332
siya pero hindi niya ako pinabayaan.
Pagbalik ko sa mansiyon ay nasa veranda sina Mommy at Daddy.
Wala na ang elders na siguro’y kaaalis lang. Palakad-lakad si Daddy at
sapo niya ang kanyang sentido.
Lumapit ako at ipinaramdam ang aking presensiya sa kanila. Saka
lang sila napatingin sa akin.
“Legazpi ka,” mariing sabi ni Daddy. “Hindi lang dugo ng mga
Montemayor ang nananalaytay sa `yo kundi pati dugo ko. Kahit itakwil
ka pa ng angkang ito o ng buong mundo, hindi ako tatalikod sa `yo. Anak
kita. Hindi kita itatakwil dahil lang buntis ka at walang ama `yang
pinagbubuntis mo.”
Si Mommy ay walang imik pero may kumikislap na luha sa gilid ng
mga mata.
“Kung ayaw mong balikan si Deogracia, desisyon mo iyon. Pero
hindi ko hahayaang buruhin mo ang sarili mo rito sa Pilipinas. Pagpi-
piyestahan ka rito ng media. Hindi ka titigilan ng mga tao lalo kapag
malaman nilang buntis ka. Bumalik ka muna sa Amerika, Ayeza.”
Napanganga ako sa gulat.
“Bumalik ka sa Amerika. Sasamahan ka namin doon ng mommy mo
hanggang sa makapanganak ka.”
“P-pero paano ang kompanya, Dad?”
Kahit kailan ay hindi iniwan ni Daddy ang kompanya. Masyado
siyang tutok doon. Kahit nga kapag nagbabakasyon sila ni Mommy ay
333
hindi sila tumatagal ng dalawang linggo. Pareho silang workaholic.
“I’ll leave it to your uncle,” tukoy ni Daddy sa isa sa mga kapatid
niya. “Mas importante ka.”
Lumapit sa akin si Mommy at niyakap ako. “Hindi ka namin iiwan ng
daddy mo.”
“Mom…” Nangilid ang mga luha ko. Ayaw ko na sanang umiyak pero
hindi ko mapigilan. “You don’t have to do that, Mom…”
“It’s okay, my princess.” Nginitian ako ni Mommy. “Napag-usapan na
namin ito ng daddy mo. We are willing to sacrifice our works for you.”
“Mommy…”
“Sasamahan ka namin kahit saan. Sa kahit anong desisyon mo,
nandito lang kami palagi sa tabi mo. We will love and support you until
the end.”
Nagkusot ako ng mga mata. Nakangiti na ako. “Thank you, Mom and
Dad. I love you, guys…”
Pasimple namang umiwas ng tingin sa amin si Daddy. Gayunpaman
ay hindi nakaligtas sa akin ang pamumula ng mga mata niya. He was
pretending to be tough and all, but he was really sensitive when it comes
to me.
Tinawag siya ni Mommy. Bubulong-bulong pa siya nang lumapit sa
amin pero nang yakapin na namin siya, doon na bumigay ang mga luha
ni Daddy. Natawa na lang kami ni Mommy sa kanya dahil nagde-deny pa
siya.
334
“Gabriella, tama na,” sabi ni Daddy na humiwalay sa pagkakayakap.
Pasimple siyang nagpunas ng luha sa mga mata. “Bawal kay Ayeza ang
ma-stress. Baka lumabas na nakasimangot ang apo natin.”
Nagkatinginan na lang kami ni Mommy, at nagkangitian.
Masaya ako na kahit pa hindi naging maganda ang katapusan ng
pagsasama namin ni Michael Angelo, at least mabibigyan ko pa rin ng
mapagmahal na pamilya ang baby ko. Mom and Dad will be with us.
Kung may natutunan man ako sa lahat ng naranasan ko dahil sa pag-
ibig, ay iyon ang tanggapin ang lahat ng kahinaang meron ako.
Natutunan ko rin na patawarin ang mga tao sa paligid ko at patawarin
ang mismong sarili ko.
Natutunan ko ring magpahinga. Hindi pala dapat tanggap lang nang
tanggap ng sakit. Tao rin ako na napupuno rin pala.
Narealized ko rin na sa kabila ng mga kamalian ko sa buhay, may
pamilyang nagmamahal sa akin. Hindi ko na sila sasaktan ulit. This time,
ako na ang poprotekta sa kanila.
“ARE YOU SURE YOU’RE LEAVING THE COUNTRY?”
Kasama ko si Earl kinabukasan ng hapon. Dinalaw niya ulit ako.
Naglalakad-lakad kami sa Dorcas Garden, ang hardin dito sa loob ng
Villa Montemayor. Isa ito sa magagandang tambayan dito sa villa.
“Yes. Kasama ko ang parents ko. Bakasyon na rin namin. Matagal na
rin kasi silang hindi nakakapagbakasyon.” Naikwento ko sa kanya na
335
aalis na nga kami next week. Sa bahay namin sa Las Vegas, Nevada kami
mag-stay na pamilya.
“How about Michael Angelo?”
“What about him?” kaswal na balik-tanong ko bagama’t natigilan
ako nang panandalian.
“Alam ba niya na aalis ka?”
Umiling ako.
Hindi ko alam kung nabalitaan ni Michael Angelo or kung may
pakialam ba siya.
Hindi na siya nagpapakita o nagpaparamdam sa akin. Maski ang
hinihintay kong annulment papers ay hindi pa rin dumarating. Maybe he
was busy with their company or whatnot.
“Wala kang balak ipaalam sa kanya?”
Napabuga ako ng hangin bago sumagot. “Pupunta lang ako ng States,
Earl, hindi sa ibang planeta. Kapag lumabas ang baby ko, hindi ko naman
ipagdadamot sa kanya.”
“Ayeza…”
“Hindi na siya nagpapakita rito. Hindi na siya gumagawa ng paraan
para makausap ako. Ibig sabihin, okay na. Sumuko na siya. Mag-uusap na
lang siguro kami kapag nanganak na ako. Pag-uusapan na lang namin
kung ano ang plano sa custody or—”
336
“You’re still in love with him,” putol niya sa pagsasalita ko.
Natigilan ako at napatingin kay Earl. Nakahinto na siya sa
paglalakad at ngayon ay matamang nakatitig sa akin.
“You just hate him but you still love him, Ayeza.”
“I don’t want to talk about him, Earl,” mahinang sabi ko at yumuko.
Ayaw ko nang maapektuhan ang desisyon ko. Ayaw ko na ring umasa
dahil masasaktan lang naman ako.
Hindi na nagsalita pa si Earl. Tahimik na lang siya hanggang sa
makabalik kami sa mansiyon. Bago siya umalis ay niyakap niya ako nang
mahigpit. “I just want you to be happy, Ayeza.”
Bumalik na ako sa kwarto para mag-impake. Bukas ay uuwi kami
nina mommy at daddy sa bahay namin sa Manila. Doon kami hanggang
sa dumating na ang flight namin next week.
Mabigat ang pakiramdam ko nang matapos mailagay sa maleta ang
mga gamit na dadalhin. Tuloy na tuloy na talaga ang pag-alis ko kasama
sina Mommy at Daddy. Doon na kami sa LA hanggang sa makapanganak
ako. Mabuti na rin iyon dahil totoo naman ang sinasabi ni Daddy, hindi
rin naman ako mapapakali rito sa Pilipinas.
Habang nandito ako, matutuliro lang ako.
Umupo ako sa gilid ng kama at mapait na napangiti. Niloloko ko ang
sarili ko. The truth was, deep down I was still waiting for Michael
Angelo.
Humupa na ang emosyon ko at ngayon ay walang minuto na hindi
337
ko siya naaalala. Siguro dalawa na kasi kami ni baby na nakaka-miss sa
kanya.
I was still hoping that he would come to me. Na kahit ipinagtabuyan
ko siya, hindi siya aalis. Kahit pa ayaw ko na, kahit ang gulo-gulo ng isip
at puso ko, sana nanatili siya. Sana ipinagsiksikan niya ang sarili niya.
Dapat hindi siya sumuko. Pero sumuko siya.
Hindi ako ganoon kahalaga para ipaglaban niya.
Ipinilig ko ang ulo. I shouldn’t be thinking about him anymore.
Isinasara ko ang maleta nang mapapitlag ako sa pag-ring ng phone ko.
Wala pang nakakaalam ng number ko maliban kay Earl at sa parents ko.
Sino ang tumatawag sa akin? Was it Earl? May nakalimutan ba siyang
sabihin sa akin?
Nang kunin ko iyon at tingnan kung sino ang tumatawag kumabog
nang doble sa normal ang dibdib ko. Unsaved number ang caller na nasa
screen. Wala itong pangalan pero kabisado ko ang bawat numero.
Nanginig ang kamay ko na may hawak sa phone. I couldn’t be
wrong. It was him.
It was Michael Angelo!
Epilogue
338
MONTEMAYOR CRUISE
“Where the hell are you, Earl?”
Kahapon ako dumating ng Manila. Nang malaman ni Earl na nandito
na ako ay niyaya niya akong lumabas. Pumayag ako dahil next week ay
pupunta na kaming LA nina Mommy. Wala rin naman akong ginagawa.
Kaysa magmukmok sa condo ay pinagbigyan ko na si Earl.
Ang nakapagtataka lang dahil hindi ako sinundo ng lalaki. Binago
niya rin ang meeting place namin. Ang una ay dapat sa malapit lang na
resto sa condo namin. Ngayon ay pinatuloy niya ako rito sa barko. Bukas
pa ang alis ng barko for a 5-Night Western Caribbean Cruise kaya
naririto pa ito sa port. May restaurant naman dito kaya pwedeng dito na
kami mag-dinner ni Earl.
“Earl, where are you? Nasa lido deck ako.”
7:00pm ay nasa barko na ako. Wala pa masyadong tao rito sa lido
deck ng ganitong oras lalo at wala pa namang cruise. Madilim ang
paligid at kakaunti pa lang ang nagbubukas na mga adjacent bars and
dining restaurants.
“Nasa top deck, Ayeza. Come over here,” sagot niya sa akin sa phone.
“`Kainis ka! Alam mong buntis ako `tapos ako pa ang papupuntahin
mo riyan! Di ba pwedeng ikaw na lang ang pumunta rito?” Tamad na
tamad na nga akong kumilos, inutusan pa ako ni Earl.
Natawa siya sa kabilang linya. “Sorry. Sige na, akyat ka na rito.
Babawi na lang ako sa `yo, promise.”
339
Nakasimangot ako nang magsimulang maglakad kung nasaan siya.
Alam ko kung saan ang tinutukoy niyang lugar, open-air private lounge
iyon na matatagpuan sa pinakamataas na deck. Napakunot-noo ako
nang maisip na mga kamag-anak ko at mga Diamond Members lang ng
M. Cruise ang may access sa lugar na sinasabi ni Earl. Paano siya
nakapasok doon? Pwede lang siyang makapunta roon kapag ginamit
niya ang pangalan ko o kahit sino sa angkan ko.
Sa daan ay hindi ko maiwasan ang pagbigat ng aking dibdib.
Maraming memories na inuungkat sa puso ko ang barkong ito. Pumait
ang panlasa ko at naging marahan ang aking mga hakbang.
Ilang linggo na ang lumipas mula nang huli kong makita si Michael
Angelo and I miss him so much.
Ang mga magulang ko ay pinakikiramdaman ako nitong mga
nakaraang araw. Siguro nakikita nila sa akin na hindi buo ang loob ko na
umalis papuntang LA.
Kahit ako ay hindi ko maintindihan ang sarili. Habang papalapit ang
araw ng alis namin, para akong namamatay unti-unti.
I missed him. I missed Michael Angelo. Hindi ko masabi kina
Mommy at Daddy dahil nahihiya ako. Saka wala na rin naman akong
aasahan dahil sumuko na sa akin ang asawa ko. Ayaw ko na ring
maghabol dahil pagod na ako. Ang gusto ko na lang ay sumunod sa agos.
Ang gusto ko ay malimutan na lang iyong sakit na ito. Pero ngayong
tumungtong ulit ako rito sa barko ay bumalik lang lahat ng alaala. Ang
sakit-sakit lang lalo.
Kahit saan ako tumingin sa barkong ito ay nakikita ko iyong mga
340
panahon na masaya kami rito ni Michael Angelo. Bumabalik sa akin
iyong pakiramdam na mahal niya ako.
Inayos ko ang sarili nang malapit na ako sa top deck. Ayaw ko na
pati si Earl ay mag-alala na naman sa akin. Ayaw ko nang pag-alalahanin
ang mga tao sa paligid ko.
Nagbeep ang aking hawak na phone habang naglalakad ako. It
wasn’t Earl. Si Mommy ito. Napakunot ang noo ko dahil hindi naman
ugali ni Mommy na i-text ako. Usually ay puro call ang gusto niya.
Ichineck ko ang text.
Mommy:
I’m with your dad. Hindi kami makakauwi sa condo dahil may
pupuntahan kami. Take care, princess.
Nangunot ang noo ko. What? Hindi sila uuwi? Saan naman sila
pupunta? Saka noong nakaraan lang ay ayaw nila akong iwan mag-isa,
ah? `Tapos ngayon hindi sila uuwi at ayos lang na kung nasaang lupalop
ako?
Matapos ang ilang minuto ay muling nag-beep ang phone. It was
Mommy again.
Mommy:
Ayeza, my daughter, wag kang mag-isip ng kahit ano. Wag mo
sanang pahirapan ang sarili mo. I’ve been in the same situation as
you, so I know. My advice to you is listen to your heart. Kung saan ka
lang sasaya, iyon ang piliin mo. At wag mo kaming alalahanin ng
341
daddy mo. Your happiness is our happiness too, baby.
Nagtataka na ako kaya sinubukan ko nang tawagan si Mommy pero
hindi niya sinasagot. Tinawagan ko rin si Daddy pero nakapatay ang
phone. Tatawagan ko na lang sila ulit mamaya dahil nagmi-miss call na
si Earl.
Pagkarating sa top deck ay pumasok ako sa glassdoor. May guard na
nakabantay at itinuro sa akin kung saan banda sa lounge na naroon si
Earl. Walang ibang tao sa paligid kaya nakita ko agad ang lalaki na
nakatayo malapit sa balcony. White shirt and dark jeans ang suot niya.
Napatigil ako sa paglalakad nang mapansin ang kakaiba sa lounge.
May mga lights sa gilid ng balcony na dati ay wala roon. Nagniningning
ang marami at iba't ibang kulay ng liwanag sa kadiliman ng gabi.
Nang gumala pa ang aking paningin sa paligid ay natanaw ko ang
isang arko sa dulo na puno rin ng iba’tibang ilaw. May table for two rin
doon nay may candlelights. At ang sahig ay may mga red roses petals.
“Hey, what’s this?”
“Did you like it?”
Naguguluhang ibinalik ko ang paningin sa mesa na may mga kandila
at nakahaing pagkain. Para saan ang mga ito? Magdi-dinner date ba kami
ngayon ni Earl?
“Earl, you don’t have to do this…” mahina kong sabi. Bakit nag-effort
siya nang ganito? Baka umaasa pa siya na—
“Shhh...” Pigil niya sa pag-iisip ko. “Mahal na mahal kita, Ayeza.
342
Papatunayan ko ngayon kung gaano kita kamahal...”
“Earl...” Tiningala ko siya at nakita ko na wala na ang ngiti sa mga
mata niya.
“Ayeza, hangad ko ang kaligayahan mo...”
Pumatak na ang mga luha ko. Para bang unti-unti kong nauunawaan
ang lahat. Bigla rin ang pamamanhid ng aking katawan dahil mula sa
likuran ni Earl ay nakita kong parating ang isang matangkad at
guwapong lalaki.
Naramdaman ko ang paghalik ni Earl sa aking pisngi. “Please be
happy,” bulong niya sa akin bago siya umalis.
Naiwan ako sa deck na kasama ang nag-iisang lalaking kayang
iparamdam sa akin ang lahat ng klase ng emosyon... ang lahat ng klase
ng pakiramdam…
Ang tanging lalaking kaya akong patawanin, paiyakin, pasayahin at
palungkutin. Ang lalaking kaya akong baliwin, patinuin, basagin at
muling buuhin.
Humakbang siya palapit sa akin. Bahagyang namayat siya pero
ganoon pa rin naman ang kanyang itsura. Siya pa rin ang
pinakamagandang lalaki sa mga mata ko.
“Tama na, Ayeza...” His voice cracked when he spoke.
Sumikdo ang dibdib ko nang magtama ang aming paningin. Ang
kulay abo niyang mga mata ay naging kasing lamlam ng gabi.
Muling bumuka ang mapula niyang mga labi. “Ayeza, I tried so hard
343
to give you the space that you want…”
Pinunasan ko ang aking mga luha. Gusto kong makita nang malinaw
at malapitan si Michael Angelo dahil baka panaginip lang siya. Baka
hindi siya totoo.
“Gusto kong bigyan ka ng mas matagal na panahon pero hindi ko na
kaya… Ayeza, mamamatay na ako sa lungkot.” Huminto siya sa harapan
ko. “Hindi ko na kayang malayo sa `yo. Sa inyo… I miss you so much…”
Nangatal ang mga labi ko at napahikbi. He was here. Michael Angelo
was really here…
“Ayokong si Earl o kahit sino ang nasa tabi mo kapag naglilihi ka,
naghahanap ng makakain, nagtataray o kahit ano pang gawin mo. Gusto
ko na ako rin ang kasama mo kapag masakit na ang tiyan mo, kapag
manganganak ka na. Gusto ko sana ako ang kasama mo, Ayeza... Ako...”
Pumiyok siya sa huling salita.
Nagulat ako nang bigla siyang lumuhod at yumakap sa aking
bewang.
“I’m so ashamed of myself because I’ve hurt you…”
Hindi ko alam ang gagawin. Nakahawak siya sa bewang ko habang
umuuga ang kanyang balikat sa pag-iyak.
“I promised to protect you… Pero ako rin pala ang mananakit sa `yo.
And I know you hate me right now… I know you don’t want to see me
344
anymore… But please, Ayeza, I am begging you... Kahit wag mo akong
patawarin, pabalikin mo lang ako sa buhay mo…”
Sa bawat pagkabasag ng boses niya ay parang may maliliit na blade
ang humihiwa sa puso ko. Hindi ko na makayang makita siyang
nasasaktan nang ganito, parang nadudurog din ako.
“Ayeza…” His tears were falling thick and fast. “Please, have mercy
on me...”
“Pangako... sasaktan ko muna ang sarili ko bago ka masaktan...
Buong buhay paglilingkuran kita... Buong buhay, mamahalin kita…
Mamahalin ko kayo ng magiging anak natin… Basta bumalik lang kayo sa
akin…”
Masuyong hinaplos ko ang ulo niya. “I've already forgiven you.”
Napatingala siya sa akin. Puno ng luha ang magandang uri ng kulay
abo niyang mga mata. “Ayeza…”
Hinawakan ko ang kamay niya na nasa aking bewang at hinila siya
patayo. Tumayo naman siya kaya ngayon ay ako na ang nakatingala sa
kanya. “Ako ba? Pinatawad mo na rin ba ako?”
Nakaawang lamang ang mga labi niya na parang hindi
makapaniwala. Nakatitig siya sa akin habang patuloy sa pagpatak ang
mga luha niya.
“I ruined your life, Michael Angelo. I ruined you.”
345
“No, Ayeza,” maagap niyang sambit. “You didn’t ruin me. But if you
don’t come back in my life, I will be shattered.”
I smiled at him. “I love you…”
Bumadha ang gulat sa guwapong mukha niya bago siya utal na
nagsalita. “Y-you mean that?”
“Yes.” Masaya akong tumango at ibinuka ang aking mga braso para
sa kanya.
“Oh, God!” Kinabig niya ako at ikinulong sa kanyang yakap.
Nakasubsob siya sa pagitan ng aking leeg at balikat.
Alam ko ngayon na hindi na ako ulit iiyak. Bumalik na sa akin si
Michael Angelo, ang dating Michael Angelo ko… and he was back for
good.
Nakahanda na akong harapin ang bukas na kasama siya. Kahit
anong pagsubok pa ang pagdaanan naming dalawa, magiging matatag
kami dahil kasama namin ang isa’t-isa.
Hinagod ko ang likod niya nang maramdaman ang panginginig ng
kanyang katawan. He was sobbing like a kid.
“Si Baby, maiipit…” biro ko sa kanya dahil hindi tumitigil ang pag-
iyak niya.
“Oh, I’m sorry,” may piyok pa rin sa boses na sabi niya. Lumuwag
ang pagkakayakap niya sa akin. “But this ain’t a dream, right?”
“Of course not, hon. Of course not…” Nakangiti akong umiling at
346
pumikit habang nakayakap sa kanya. Michael Angelo just made me the
happiest pregnant woman on the planet tonight.
“I’ll make it up to you. I will not just give you my heart, I will give
you the world…” Naramdaman ko ang marahang paghalik niya sa aking
ulo. “Mahal na mahal kita, Ayeza Montemayor-Legazpi-Deogracia.”
Naubos na ang pait sa dibdib ko. Nakangiti ako nang tumingala sa
kanya. “And I love you too. So very much…”
Michael Angelo
“FUCK YOU, STOP FIGHTING!”
I pushed Ayeza to the floor. I had her now fully undressed
beneath me. Nang makita ko ang dibdib niya ay lalo akong naulol.
Goddamn, they were bigger than the last time I saw them.
“Ah, fuck you, Ayeza…”
I held her hips with my hands, keeping her from moving
away. Pinisil ko ang dibdib niya at akma siyang hihiyaw nang
angkinin ko ang kanyang mga labi sa mariin na paraan.
Sabik na sabik ako na hindi ko namalayang nakagat ko na
naman siya. Nalasahan ko ang dugo sa kanyang bibig.
Pinaghahampas niya ako sa una pero sa huli ay kusang yumakap
na sa akin ang mga braso niya.
347
Hiniklas ko rin para mapunit ang manipit na panty na suot
niya. Hanggang sa wala nang natitirang nakatabing sa katawan
niya. My cock twitched in anticipation at the view of her sex.
Damn, I wanted to lick it, but I couldn’t wait to fuck her now.
Ibinuka ko ang kanyang mga hita at tumitig doon. Gusto kong
titigan muna. Hindi yata ako magsasawa na titigan ko iyon palagi
sa tuwing gagalawin ko siya.
Akala ko hindi ko na ulit makikita ang hubad na katawan ni
Ayeza. Akala ko hindi ko na ulit madadama ang makinis na balat
niya. Akala ko hindi ko na ulit siya maaangkin, pero ito at kahit
paulit-ulit kong gustuhin, hindi siya pumapalag sa akin.
She was so obedient to me. Dapat lang dahil sa laki ng
kasalanan niya. Pinasok niya ang buhay ko, tinuruan niya akong
mahalin siya hanggang minahal ko siya nang sobra-sobra.
Wala akong itinira sa sarili ko, pero sa huli, binasag niya lang
ako.
Gumapang ang pait sa aking dibdib. Hinila ko siya at inisang
pasok ang pag-angkin sa kaselanan niya. Napaliyad siya kasabay
ng pagtulo ng kanyang mga luha. Umiwas ako dahil ayaw ko iyong
makita. Ayaw kong makita na umiiyak siya.
Oh fuck it, why in the hell this woman had still this effect on
me?
348
“M-Michael Angelo…” ungol niya.
Nalulunod ako sa sobrang basa niya. Kahit basa, ang sikip pa
rin na parang sinasakal niya ako. Damn, why she was still so
tight? Parang hindi siya dumaan sa ibang lalaki.
I grabbed her butt and pump harder into her. Wala akong
pakialam kahit masakit sa kanya, basta masarap sa akin.
“You’re a hypocrite…” maaligasgas na sambit ko habang
bumubulusok sa kanya. “I barely touched you, yet you’re already
soaked.”
I had sex with a lot of women pero hindi ko naramdaman ang
ganito. Hindi kasing lala ng nararamdaman ko para sa kanya. Ni
hindi ko magawang ikumpara ang pakiramdam. If only she could
read my mind, maybe she will laugh at me. Pagtatawanan niya
ang kahinaan ko.
I continued to rock her for I can’t remember how long. I was
grunting and groaning over and over until I felt that I was finally
coming. I ejaculated on the floor, and I growled at the intensity of
it.
“Goddamn, you drained me…” Muntik akong masubsob sa
kanya nang sinikap kong lumayo.
Matigas pa rin ako pero nanghihina ang aking tuhod. I tried do
hard to look cold and emotionless when I stood up. But damn, sa
349
loob-loob ko ay ayaw ko pa siyang tigilan.
“Fix yourself and prepare me dinner,” malamig na utos ko sa
kanya nang hindi siya tinitingnan. Baka kasi kapag tumingin ako
ay magbago ang aking isip.
Iniwan ko siyang mag-isa sa sahig pero hindi ko rin napigilan
na hindi siya lingunin. Parang tinadyakan ang dibdib ko nang
makitang umiiyak siya.
Hinintay ko siyang tumayo at umalis pero hindi nangyari.
Muli siyang nahiga hanggang sa hindi na siya gumagalaw. Nang
lapitan ko siya ay nakita ko na nakatulog na si Ayeza sa sahig.
Siguro napagod siya nang husto… o talagang nasaktan ko siya.
I lifted her up onto our bed and laid her down. She was still
naked. She was still lovely as before. So pretty that she could have
passed for a mannequin. And if there were changes in her body,
iyon ay ang dibdib niya. They were really much bigger now than
the last time I saw them.
Ngayon ko lang siya napagmasdan nang ganito dahil
natutulog siya. There was no way na tititigan ko siya kung gising
siya. Habang naglalakbay ang tingin ko sa katawan niya ay
nagtatagis ang mga ngipin ko. Ilang lalaki na ang nakakita sa
katawan niya? Ilang lalaki na ang nakahawak?
Parang asido sa dibdib ko ang sakit.
350
Umupo ako sa gilid ng kama at kinumutan ang kahubaran
niya. Bago pa iyon ay hindi nakaligtas sa mga mata ko ang
pamumula ng kanyang kanang bewang. Doon ako mahigpit na
humawak kanina habang inaangkin ko siya. Lumamlam ang aking
mga mata habang nakatingin sa kanya.
Hindi ko natiis na hindi haplusin ang pisngi niya na kanina’y
basang-basa ng luha. “This has been so hard for you, Ayeza… I
hope you just give up… Sana sumuko ka na lang…”
Sana hindi na lang siya bumalik para hindi niya nararanasan
lahat ng ito.
Sana maisipan niya na lang sumuko at umalis.
Dahil kahit gaano kalaki ang galit ko sa kanya ay hindi ko na
kayang saktan siya. Nakikita ko ang sarili ko na muling luluhod sa
kanya.
Kahit pa lokohin lang ulit niya ako sa huli, kahit pa umalis ulit
siya nang walang pasabi, at kahit makipag-relasyon siya ulit sa
iba’t-ibang lalaki, kapag bumalik siya sa akin, tumutol man ang
utak ko, alam ko na paulit-ulit ko pa rin siyang tatanggapin.
Basagin man niya ako ulit, I will still love her with all the
shattered pieces of me.
351
-Michael Angelo Deogracia
352
Read only JFstories Originals to avoid
confusions! Beware of the Montemayor Saga
fan-mades. There’s a lot of them circulating
online with JF’s name as the author (those are
not real JF’s works!) 
Don’t you know that Karma is a Bitch story is
also available in uncut and English version?
You can download it from Passion app
anytime. The alternate title is: Guilty by
Jamille Fumah
“Song Credits”
353
 I'd Still Say Yes by Klymaxx
 Maybe This Time by Sarah Geronimo
 Can't We Try by Dan Hill and Vonda Shepard
Author’s Social Media Accounts
 Facebook: Jamille Fumah
 Wattpad: jfstories
 Facebook Fan Page: jfstories
 Twitter: jfstories
 Youtube: jfstories
 Fan Group: JF Society (Jamille Fumah Believers)
354

Karma Is A Bitch Jamille Fumah Original

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Karma Is A Bitch Jamille Fumah Original

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Montemayor Saga: Karma Is A Bitch

Karma Is A Bitch Book

You might also like