ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ား

(ထြ၊ ၂၆း၁၅-၃၀)

အခန္း (၆)

ပ်ဥ္တစ္ခ်ပ္စီသည္ အျမင့္ေပ ၂၀ ႏွင့္ အနံ ၃ ေပရွိၿပီး စုစုေပါင္း ပ်ဥ္ခ်ပ္ေရ (၄၈)ခ်ပ္လို သည္။ ေျမမွေပါက္ေသာ အကာရွသစ္သားသည္ ပုံေဆာင္ေန၏။ ေရႊ ဤေလာက၌ ဖြားျမင္ျခင္းခံေတာ္မူသည့္ အရွင္ ေယ႐ႈကို လူသားစင္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း

ဘုရားသခင္၏

အိမ္ေတာ္ကို

ႀကီးမားေသာ

အကာရွသစ္သားပ်ဥ္မ်ားျဖင့္

တည္ေဆာက္ထား

သည္။

ေျမာက္ျမားစြာလိုအပ္သျဖင့္ အခြင့္ေပးခဲ့သျဖင့္

ပ်ဥ္ခ်ပ္တိုင္းကို

ေရႊျဖင့္မြမ္းမံဖုံးအုပ္ထားျပန္၏။ ေရွးမဆြကပင္

ဘုရားသခင္ျပင္ဆင္ေပးထားခဲ့သည္။ ဣသေရလ

ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို

ဖုံးအုပ္ရန္

ဘုရား

ေရႊခ်ိန္

သခင္သည္

ပမာဏ

အဲဂုတၱဳလူမ်ဳိးမ်ားထံမွ ေရႊႏွင့္ အျခားရတနာပစၥည္း ေျမာက္မ်ားစြာကို ဣသေရလ လူမ်ဳိးမ်ား လက္၀ယ္ပိုင္ဆုိင္ရေသာ အဲဂုတၱဳျပည္မွ ထြက္လာခ်ိန္၌ လူမ်ဳိးမ်ားလက္ထက္

အခြင့္အေရးေပးခဲ့သျဖင့္ အဲဂုတၱဳျပည္မွ ထြက္လာခ်ိန္၌ ဣသေရလ လူမ်ဳိးမ်ားထံတြင္ ေရႊ၊ ေငြရတနာ အေျမာက္အမ်ား ပါရွိလာၾက၏ (ထြ၊ ၁၂း၃၅-၃၆)။ ထို႔ ေၾကာင့္ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို ဖုံးအုပ္ရန္ ေရႊအလုံအေလာက္ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ တဲေတာ္၏ သန္႔ရွင္းရာဌာန အတြင္းဘက္ျမင္ကြင္းသည္ ေရႊေရာင္ျဖင့္ ၿပဳိးျပက္ေတာက္ပ လွ်က္

ပိုင္ဆိုင္ရေသာ

အလြန္လွပတင့္တယ္ေန၏။ ေရႊသည္ အဖိုးအတန္ဆုံး သတၱဳတစ္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး ေခတ္အဆက္ ဆက္က လူမ်ားႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးခဲ့ၾကသည္။ ဗ်ာဒိတ္က်မ္း ၂၁ ရွိ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႔သစ္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားရာ၌ ေရႊလြန္ၾကြယ၀ေပါမ်ားေသာ ္ ၿမိဳ႔ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ၿမိဳ႔ေတာ္မွာ ေရႊစင္အတိၿပီး လွ်က္ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းေတာ္ေရာင္ျခည္ ထြန္းလင္းေနေၾကာင္း ဘုန္းေတာ္ကို ဆိုလိုေၾကာင္း သိနားလည္ရသည္။ ကမာၻေပၚရွိ ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ၿမိဳ႔လမ္းမပင္ လွ်င္ ေရႊစင္ျဖင့္ ခင္းထား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရႊသည္ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ သတၱဳပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးထဲတြင္ ေရႊသည္ တမူထူးျခား၏။ ေရႊစစ္စစ္ကို မီးျပင္း တိုက္၍

အပူေပးေသာအခါ အရည္ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္း အေလးခ်ိန္ႏွင့္ ဂုဏ္သတိၱေျပာင္းလဲသြား ျခင္းမရွိ။ နဂိုရွိရင္းစြဲအတိုင္း တည္ၿမဲေန၏။ ထို႔အတူ အေအးခံလွ်င္လည္း ဂုဏ္သတိၱမ်ား ယုတ္ ေလွ်ာ့သြားျခင္းမရွိ။

ကင္းစင္ျခင္း၊ သနာက႐ုဏာရွိျခင္း၊ ေကာင္းျမတ္ျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ တန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္း အသက္ရွင္ျခင္း၊ ၾကြယ၀ျခင္း၊ ္ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း၊ မည္သည့္အေျခအေနမ်ဳိး၌မဆို ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ့ပါးေျပာင္းလဲ ပညာ အစရွိသည့္ သြားျခင္း ဂုဏ္ အလွ်င္းမရွိဘဲ ေတာ္အေပါင္းသည္ ထာာ၀ရတည္တံ့၏။

ေရႊသည္ ခရစ္ေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္အေပါင္းကို ရည္ညႊန္းေန၏။ သန္႔ရွင္းျခင္း၊ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း အျပစ္ပကတိ မည္သည့္အခ်ိန္ကာလ၊

ခရစ္ေတာ္သည္ မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာင္ ကာလ အစဥ္မေျပာင္းလဲဘဲ တည္ေတာ္မူေသာ ဘုရားျဖစ္၏ ဟု က်မ္းစာ၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ (ေဟၿဗဲ၊ ၁၃း၈)။

ထုိ႔ေၾကာင့္

ဆိုလိုပါသည္။

သစ္သားမွာ ခရစ္ေတာ္၏ လူသားဇာတိကို ဆိုလိုၿပီး ေရႊမူကား ကိုယ္ေတာ္၏ ဘုရား၊ ဘုန္း၊ အသေရကို ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤေလာကသို႔ ပုဂိၢဳလ္အားျဖင့္ ၾကြလာၿပီး အသက္ရွင္စဥ္က တစ္ပါးတည္းျဖစ္ေသာ္လည္း လူ႔ ကိုယ္ခႏၶာျဖင့္ ဘုရား ေပၚထြန္းေတာ္မူေသာ စင္စစ္ျဖစ္သကဲ့သို႔

လူစင္စစ္လည္းျဖစ္သည္။

ဘုရားျဖစ္သည္ (၁တိ၊ ၃း၁၆)။

သိျမင္ၾက၏။ ခမည္းေတာ္ဘုရား၏ အျမင္မူကား လူ႔အျမင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္ ဘုရားဇာတိကို အရင္ေတြ႔ျမင္ၿပီးမွ ဖုံး ကြယ္ထားသည့္ အတြင္းပိုင္းသစ္သား (လူ႔ဇာတိ)ကို ေတြ႔ျမင္ေတာ္မူ၏။ ေတြ႔ရွိရ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယုံၾကည္သူသည္ ဤေလာက၌

ပထမထြင္ လူအမ်ားက ခရစ္ေတာ္ကိုသာမန္လူအျဖစ္သာ သိၾကၿပိး ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း လူ အနည္းငယ္ကသာ

အိမ္ေတာ္၏ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို ၾကည့္ေသာအခါ အေပၚယံေရႊကို ပထမဦးဆုံး ေတြ႔ျမင္ရသကဲ့သို႔ သားေတာ္ေယ႐ႈခရစ္၏ ခရစ္ယာန္တစ္ေယာက္သည္လည္း ထိုသစ္သားပ်ဥ္ခ်ပ္ႏွင့္ အလားသ႑ာန္ တူညီေန ေၾကာင္း အံ့ၾသဖြယ္ရာ

အသက္ရွင္ေနေသာ

လူသားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ေရႊႏွင့္တူေသာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ ျခင္းတန္ဆာကို ၀တ္ဆင္ထားလ်က္ ရွိသည္။ (၂ေကာ၊ ၅း၂၁)။ ရွင္လုကာ ၁၅ မွ ေပ်ာက္ေသာသားသည္ ခ်ီးမြမ္းေလာ့။ ဖခင္ထံမွ အေကာင္းဆုံး၀တ္လုံကို ကိုယ္ေတာ္သည္ လက္ခံရရွိ သကဲ့သို႔

ယုံၾကည္သူတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ အေကာင္းဆုံး၀တ္လုံကို ဆင္ျမန္းရသူမ်ား ျဖစ္ ျခင္းေၾကာင့္ “အို . . ငါ့၀ိညာဥ္၊ ထာ၀ရဘုရား၏ တန္ဆာဆင္ခဲ့ၿပီ။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း ၀တ္လုံႏွင့္ လႊမ္းၿခဳံ ေပးခဲ့ၿပီ” ဟု ထာ၀ရဘုရားအား ခ်ီးမြမ္းပါေလ (ေယ႐ွာ ၆၁း၁၀)။ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို ေရႊျဖင့္ဖုံးလႊမ္းထားသည့္နည္းတူ ယုံၾကည္သူသည္ ခရစ္ေတာ္ထံ၌ တည္ေန လူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘုန္းအသေရကို လႊမ္းၿခဳံထားသူမ်ားပင္ မဟုတ္ေလာ (၂ေကာ၊ ၁၂း၂)။ ဘုရာ:သခင္သည္ ခရစ္ေတာ္အထဲ၌ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူ၏ တည္ေဆာက္ထားေသာ တဲေတာ္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ ဣသေရလ လူမ်ဳိးတို႔၏ ေခတ္အခါက ေရႊျဖင့္ မြမ္းမံဖုံးအုပ္ထားသည့္ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားျဖင့္ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ သားေတာ္ ေယ႐ႈခရစ္ ဤေလာကသို႔ ဂုဏ္ေတာ္ကို အေၾကာင္းမူကား ကၽြႏု္ပ္ကို ကယ္တင္ျခင္း ေသာ

ၾကြလာေသာအခါတြင္ သားေတာ္အထဲ၌ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ ေတာ္၌ ဘုရားဇာတိအျဖစ္ေတာ္၏ ျပည့္စုံျခင္း (ဘုရားသခင္၏ စုံလင္ၾကြယ၀ျခင္း)အေပါင္းသည္ က်ိန္း၀ပ္ ထင္ရွားေတာ္မူ၏ (ေကာ၊ ၂း၉)။ ္ ယုံၾကည္သူတိုင္း၌ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူ၏။ သန္႔ရွင္းေသာ အရွင္ေယ႐ႈသည္ ၀ိညာဥ္ေတာ္

ယခုအခါ

ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူေသာ

က်ိန္း၀ပ္ရာ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္ျဖစ္လာၾကၿပီး ၀ိညာဥ္ေတာ္တည္းဟူေသာ သင္တို႔အထဲ ၌

ေကာင္းကင္ဘုံသို႔

တက္ၾကြသြားေလၿပီ။

ယုံၾကည္သူတိုင္းသည္ က်ိန္း၀ပ္သည့္ သင္တို႔ ၏

ကိုယ္ခႏၶာသည္

လည္း

၀ိညာဥ္ေတာ္၏ ဗိမာန္ျဖစ္ေၾကာင္းကို . . . . . မသိၾကသေလာ (၁ေကာ၊ ၆း၁၉)။ အသင္းေတာ္၌ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူ၏။

သန္႔ရွင္းေသာ

အိမ္ေတာ္ကိုလည္း အလားတူ ယုံၾကည္သူ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တြဲဘက္ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ယုံၾကည္သူမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဘုရားသခင္သည္ ေပါင္းစည္းျခင္းျဖင့္ အျပစ္သား လူ႔လက္ ဘုရားသခင္က်ိန္း ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ၀ပ္ရာ အိမ္ေတာ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဗိမာန္၌ သန္႔ရွင္းျမင့္ျမတ္ေသာ ဘုရားသခင္ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မမူေပ။

ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို တစ္ခ်ပ္ႏွင့္တစ္ခ်ပ္ ဆက္စပ္တည္ေဆာက္ထားသကဲ့သို႔ ယခုေခတ္ ဘုရား သခင္ က်ိန္း၀ပ္ရာ

ေက်ာက္ျဖင့္တည္ေဆာက္ထားသည္ က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူ၏။

ျဖစ္ေစ

(သိ႔မဟုတ) ု ္

ေရႊျဖင့္တည္ေဆာက္ထားသည္

ျဖစ္ေစ၊

မက်ိန္း၀ပ္ေတာ့ေခ်။ အရွင္ေယ႐ႈ၏ နာမေတာ္၌ ယုံၾကည္သူမ်ား အတူတကြ မိတ္သဟာယဖြဲ႔ရာ အရပ္၌သာ ဘုရား သခင္

၀တ္ျပဳကိုးကြယ္လ်က္ မိတ္သဟာယဖြဲ႔ရာ အရပ္သည္ ဘုရားသခင္ က်ိန္း၀ပ္ ေတာ္မူရာ အိမ္ေတာ္ျဖစ္လာ၏။ (ဧ၊ ၂း၂၂)။ (ေဟၿဗဲ ၃း၆)။

ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သည္ အသက္ရွင္ေသာ အသင္းေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။ (၁တိ၊ ၃း၁၅)။ ယုံၾကည္သူမ်ား

ထို႔ေၾကာင့္ “ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ မည္သူ၏အိမ္ေတာ္ ျဖစ္ပါ သလဲ”ဟု မိမိကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္လ်က္ စစ္ေဆးသင့္သည္ ဓမၼသစ္ကာလတြင္ ယုံၾကည္သူမ်ားစုေ၀း၍ မိတ္သဟာယဖြဲ႔သည့္ သူတို႔အား အလယ္၌ ဘုရားသခင္

က်ိန္း၀ပ္ေတာ္မူသည့္အတြက္

တည္ေဆာက္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

ယုံၾကည္သူမ်ားသည္

“သင္တို႔သည္ အသက္ေက်ာက္မ်ားကဲ့သို႔ အဆင့္ဆင့္ အထပ္ထပ္ တည္ ေဆာက္လ်က္ရွိသျဖင့္ ဓမၼတိုက္ျဖစ္ၾက၏။ သန္႔ရွင္းေသာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ဳိးလည္းျဖစ္ၾက၏”ဟု (၁ေပ၊ ၂း၅) တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္ရပ္

ဤသိုပပါ၀င္တည္ေဆာက္

ခရစ္ေတာ္၏

အသင္းေတာ္ကို

တမန္ေတာ္

အတူတကြ ႀကီး

ရွင္ေပတ႐ုက

လက္တြဲ

တညီတညႊတ္တည္း

သို႔ေသာ္ ယေန႔ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အလုိေတာ္အတုိင္း ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ား နည္းတူ တြဲဖက္ညီညီ၊ ရပ္တည္ျခင္းမျပဳဘဲ ရင္ၾကားေစ့မရပဲ ခရစ္ယာန္မ်ားအၾကားတြင္ ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ စည္းလုံးညီ ရွက္ ဂုိဏ္း ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ ဂဏခြဲျခားျခင္း

အယူ၀ါဒကြဲျပားျခင္းျဖင့္

စတင္ေပၚထြန္းလာၿပီးေနာက္

တစစကြဲျပားလာၾကသည္မွာ ယေန႔ထက္တိုင္ ျဖစ္၏။ ယုံၾကည္သတိုင္းသည္ ဂုိဏ္းဂဏ၊ ခံယူခ်က္၊ ၾသ၀ါဒႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္း၊ ူ လူမ်ဳိးေပၚတြင္ မရပ္ တည္ဘဲ ခရစ္ေတာ္၌သာ ရပ္တည္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ကြဲျပားစရာအေၾကာင္း ရွိမည္မဟုတ္ေပ။

ႏွစ္အတန္ၾကာအထိ

ညြတ္မႈ

အဓြန္႔ရွည္ေနေသး၏။

ေနာက္ပိုင္းတြင္

အသင္းေတာ္

လူမ်ဳိးေရးႏွင့္

အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္ျဖစ္ၾက၏ဟု ေကာရိႏၲဳၿမိဳ႔ရွိ ယုံၾကည္သူမ်ားကို သြန္သင္ခဲ့ေလသည္။

တမန္ေတာ္ႀကီး ရွင္ေပါလုက “ဘုရားသခင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား သူတို႔တြင္ ငါက်ိန္း၀ပ္ မည္။ သင္တို႔သည္

ဤအခ်က္ကိုၾကည့္လွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္သူတိုင္း သည္ ဘုရားသခင္၏ သားမ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တစ္မိသားစု၀င္ ခံစားႏိုင္ သည္။ သို႔မွသာ စည္းလုံးညီညြတ္ ၾကလိမ့္မည္။

ျဖစ္သကဲ့သို႔ တစ္ေသြးတစ္သား တည္း ျဖစ္၏။ ဤအရာကို နားလည္မွ တစ္လုံးတစ္၀တည္း ျဖစ္ျခင္း၏ အႏွစ္သာရကို ယုံၾကည္သူဟုဆိုရာ၌ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေျခအေန၊ လူမ်ဳိးဂိုဏ္းဂဏ၊ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူညီၾကလိမ့္မည္

မဟုတ္။ ကြာျခားမႈမ်ား ရွိၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယုံၾကည္သူတိုင္းသည္ ဘုရား သခင္ က်ိန္း၀ပ္ရာ ဗိမာန္ေတာ္ျဖစ္သည္ ဟူေသာအခ်က္ကို အေျချပဳၿပီး စုေပါင္း မိတ္သဟာယ ဖြဲ႔ ႏိုင္သည္။ ယေန႔လည္း စည္းလုံးညီညြတ္ျခင္း၏ အႏွစ္သာရကို ယုံၾကည္သူတိုင္း ကိုယ္ေတြ႔ခံစားႏိုင္ပါ သည္။

ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ားအေနျဖင့္ မည္သို႔ကိုးကြယ၀တ္ျပဳရမည္ ဟူသည့္နည္းလမ္း ကို ဓမၼေဟာင္းကာလက ္ အေသးစိတညြန္ၾကားခဲ့ေသာ ္ ကိုးကြယ၀န္ျပဳနည္းကို ္ သိရႏိုင္ပါသည္။ ွိ ကိုးကြယ၀တ္ျပဳနည္းမ်ားကို ္ ယုံၾကည္သူ မေဖာ္ျပဘဲ ဘုရားသခင္သည္ မေနပါ။ ဧကန္အမွန္ ယခုေခတ္ ေဖာ္ျပထားပါ ေသာ ယုံၾကည္သူ သည္။ ဘုရားသခင္

သားသမီးမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေဖာ္ျပသည့္

မညသို႔သိရွိႏိုင္

မည္နည္းဟုဆို

က်မ္းစာဖတ္႐ႈေလ့လာျခင္းအားျဖင့္သာ ခြဲခြာလ်က္ (၂ေကာ ၆း၁၇)။

ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ေယ႐ႈခရစ္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ေသာသူ (၂တိ။ ၂း၁၉-၂၂) တို႔ ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္း၊

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္

မယုံၾကည္သူမ်ားအၾကားမွ

တသီးတျခား

မိတ္သဟာယဖြဲ႔ျခင္းျဖင့္ အရွင္ေယ႐ႈ၏နာမ၌ အတူတကြ ကိုးကြယ၀တ္ျပဳၾကရ မည္။ ခရစ္ေတာ္၏ နာမေတာ္၌ အတူတကြ ္ က်ိန္း၀ပ္အုပ္စိုးၿပိး လမ္းျပ ပဲ့ျပင္ သြန္သင္ေတာ္မူမည္။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္၌သာ စီရင္ပိုင္ေသာ အခြင့္အာဏာရွိသည္။ အလယ္၌ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ရွိမည္ဟု ခရစ္ေတာ္ ကတိေတာ္ေပးထားခဲ့သည္။ (မ၊ ၁၈း၂၀)။

စုေ၀းကိုးကြယ္ျခင္းသည္ ခရစ္ေတာ္၌ ေပါင္းသည္း ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အလယ္တြင္ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးတည္းသာ စည္းမ်ဥ္းခ်ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ဤနည္းအတိုင္း သမၼာတရားႏွင့္အညီ စည္းေ၀းၾက ေသာသူတို႔၏

ပ်ဥ္ခ်ပ္အားလုံးကို တသီးတျခားစီ ေထာင္ထားပါသလား (ထြ ၂၆း၂၆-၂၉)

ပတ္စည္းထားရသကဲ့သို႔ ကန္႔လန္႔က်င္(၄)ေခ်ာင္းကို ေရႊတြင္းမ်ားထဲတြင္ လွ်ဳိ လ်က္ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို ယွဥ္တြဲၿပီး ထိုကန္႔လန္႔က်င္(၄)ေခ်ာင္းသည္ ေစ့စပ္တည့္မတ္ေအာင္ ေထာင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကနဦး အသင္းေတာ္ စတင္ေပၚေပါက္စဥ္ အခါက

ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို တစ္ခ်ပ္စီ တသီးတျခား ေထာင္မထားပါ။ သစ္သားေရစည္ရွိ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားကို စည္ပတ္သံျပားျဖင့္

အတူတကြ ယွဥ္တြဲရပ္တည္ေစေသာ အခ်က္(၄)ခ်က္ကို ရည္ညႊန္းထားသည္။ ထိ(၄)ခ်က္ကို (တမန္၊ ၂း၄၂) တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ု ၁။ တမန္ေတာ္တို႔၏ ဆုံးမၾသ၀ါဒကို ခံျခင္း။ ၂။ အေပါင္းအသင္း ဖြဲ႔ျခင္း။ ၃။ မုန္႔ကို ဖဲ့ျခင္း။

ယုံၾကည္သူမ်ားကို

၄။ ဆုေတာင္းပဌနာျပဳျခင္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ထိုကန္႔လန္႔က်င္သည္ မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏိုင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဆိုလိုပါ သည္။ ေမတၱာသည္ ခိုင္ၿမဲျခင္း၊ စုံလင္ျခင္း၊ ေပါင္းစည္းျခင္း စသည့္အရာမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္ လို အပ္ေသာ အေရးႀကီး အခ်က္ေပတည္း။ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ (ထြ၊ ၂၆း၁၉-၂၅) ေတာင္းတင္းဖို႔လိုသည္။ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပင္ အေရးႀကီးလွသည္။ ေရႊအိမ္ေတာ္ကို

ထို႔ျပင္ မျမင္ရေသာ ကန္႔လန္႔က်င္တစ္ေခ်ာင္းကို ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ား၏ အလယ္ဗဟိုမွ ထပ္မံလွ်ဳိ ထားေသးသည္။

ခံႏိုင္စြမ္းမရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အုတ္ျမစ္ကို တည္ေဆာက္ ေသာအခါ ထုတည္ခိုင္ခံ့စြာႏွင့္ ၿမဲၿမံနက္႐ႈိင္းစြာ တည္ေဆာက္ရန္ ဗိသုကာအရွင္ ဘုရားသခင္သည္ ေရႊအိမ္ေတာ္၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ႀကီးမားေသာ ေငြတုံး ႀကီးမ်ားျဖင့္ ပါရွိ၏။ ေငြတုံးတစ္တုံးစီသည္ တပ္ဆင္ပုံမွာ ေပါင္(၉၀)ေလးၿပီး ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခုစီ၏ ေအာက္ေျခတြင္ ေငြတုံးတိုင္းတြင္ ပ်ဥ္ ေငြတုံး(၂)တုံးစီ ခ်ပ္ကို စြပ္ထည့္ရန္ ခ်ထားၿပီး

ျဖစသည္။

အေဆာက္အအုံတစ္ခု

သဲျပင္ေပၚတြင္

တည္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ အေဆာက္အအုံ

အုတ္ျမစ္မခိုင္ေသာ

အဓိက

အေျခခံ

သည္

အေရး

အုတ္ျမစ္သည္ ႀကီးဆုံး

မုန္တိုင္းဒဏ္ႏွင့္

အစိတအပိုင္းမွာ ္ ငလ်င္ဒဏ္ကို

အထူးခိုင္ခံ့

တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ အေပါက္တစ္ခုက်စီ

ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခ်ပ္စီ၏ ေအာက္ေျခရွိ ငုတ္ႏွစ္ခုျဖင့္ ေငြတုံး(၂)တုံးရွိ အေပါက္ထဲသို႔စြပ္လ်က္ တပ္ဆင္ရ၏။ အုတ္ျမစ္သည္ တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အဖိုးထိုက္တန္ေပသည္။ ေငြ (ထြ၊ ၃၀-၁၁-၁၆။ ၃၈း၂၅-၂၈) အထက္ပါတည္းအတိုင္း ေငြတုံးႀကီးမ်ားျဖင့္ အေျချပဳၿပီး တည္ေဆာက္ထားသည့္

ေရႊအိမ္

ေတာ္၏

ဤမွ်မ်ားျပားေသာ ေငြတုံးမ်ားကို မည္သို႔ ရရွိခဲ့သနည္း။ အသက္ေရြးရာ အဖိုးအခအျဖစ္

အသက္(၂၀)အရြယ္မွ အသက္(၅၀)အၾကားရွိ ဣသေရလ အမ်ဳိးသားအားလုံးကို ေရတြက္ ရန္ ေမာေရွအား ဘုရားသခင္ မိန္႔မွာထားသည့္အတိုင္း ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး ေရတြက္၍ စာရင္း ၀င္သမွ်ေသာ သူတို႔သည္ ေငြက်ပ္၀က္စီ ညီတူညီမွ် ဟုေခၚသည္။ ေပးေဆာင္ရေလသည္။ ထိုသို႔ ေပးေဆာင္ရ ေသာေငြကို အသက္ေရြးရန္ အဖိုးအခ(သို႔မဟုတ) အသက္ဖိုးေရြးေငြ ္ ဤအေၾကာင္းအရာက ကၽြႏု္ပ္တို႔တစ္ဦးစီအား ယေန႔သတိေပးလ်က္ရွိသည္။ အသက္ေရြး ရန္

ေကာက္ခံထားေသာ

ေငြမ်ားမွ

ရရွိသြန္းလုပ္ခဲ့ျခင္း

ျဖစ္

သည္။

အဖိုးအခေပးဆပ္ၿပီးသူသာလွ်င္ ခရစ္ယာန္ဟု

ေရြး၀ယ္ျခင္းခံရသူသာလွ်င္ အသင္းေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သူျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ ၏စစ္မွန္ေသာ လူမ်ဳိးေတာ္ျဖစ္သည္။ နာမည္ခံယူထားေသာ္လည္း အေသြးေတာ္ျဖင့္ ၀ယ္ယူထားျခင္း မခံရေသးပါက ဘုရားသခင္၏ သားမျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ဘုရားသခင္၏

လူမ်ဳိးေတာ္ျဖစ္သကဲ့သို႔

သခင္ေယ႐ႈခရစ္၏

အေသြးေတာ္ျဖင့္

အသက္ဖိုးေရြးေငြျဖင့္

ေရႊအိမ္ေတာ္၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို အသက္ဖိုးေရြးေငြျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ပ်ဥ္ခ်ပ္ တိုင္း၏ ေအာက္ေျခကို သြန္းထားေသာ ေငြတုံးႀကီး(၂)တုံးေပၚတြင္ စိုက္ထူ ထာျခင္းေၾကာင့္

ေရႊအိမ္ေတာ္ တစ္ေဆာင္လုံးသည္ အသက္ဖိုးေရြးေငြေပၚ တြင္ အေျချပဳရပ္တည္ေနေပသည္။

ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခ်ပ္စီႏွင့္

ေငြ(၄)ပိႆာ အဖိုးအခေပးၿပီး ေျမတစ္ကြက၀ယ္ယူခဲ့သည္။ လူငယ္ေလး ေယာ သပ္သည္လည္း ေငြက်ပ္(၂၀)ျဖင့္ ္ ေရာင္းစားျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ယုဒရွကာယုတ္မူကား ေငြက်ပ္(၃၀) ျဖင့္ မိမိသခင္ကို ေရာင္းစားခဲ့ေလသည္။ အခ်ဳိ႔ဘာသာစကားတြင္ ေငြႏွင့္အခေၾကးေငြဟူေသာ စကားလုံးကို အဓိပၸါယ္တစ္ခုတည္း အနဂၣမက အျဖစ္

ေငြကို အဖိုးအခေပးရာတြင္ အသုံးျပဳေၾကာင္း သမၼာက်မ္းတစ္အုပ္လုံးတြင္ ေတြ႔ျမင္ရသည္။ အာျဗဟံသည္

သုံးႏႈန္းေလ့ရွိသည္။ သမၼာက်မ္း၌ကား ေငြကို “အျပစ္ ေျဖလႊတ္ျခင္း” အတြက္ ခရစ္ေတာ္ ေပးဆပ္ခဲ့ေသာ အဖိုးအခအျဖစ္ ပုံေဆာင္ထားသည္။ မိမိအေသြးေတာ္ျဖစ္သတည္း။ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ အဖိုး အခ ပါတကား။ ထိုနည္းတူ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တည္းဟူေသာ အရွင္ေယ႐ႈေပးဆပ္ခဲ့သည့္ အဖိုးအခမွာ တန္ဖိုး

ထိုက္တန္ေသာ

ယေန႔အသင္းေတာ္သည္လည္း

ကယ္တင္ရွင္

ခရစ္ေတာ္ဘုရာ

ေပးဆပ္ခဲ့ေသာ အဖိုးအနဂၣထိုက္သည့္ ေရြးႏႈတ္ျခင္း အဖိုးအခေပၚတြင္ အေျချပဳ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ဘုရားသခင္၏ အၾကံအစည္ေတာ္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ မဟုတ္။ အဘယ္အျပစ္မွ် မရွိ။

ဤအံ့ၾသထူးဆန္းဖြယ္ ေရႊအိမ္ေတာ္ (၀ါ) အသင္းေတာ္ကို ခရစ္ေတာ္အားျဖင့္သာ ထင္ရွား ျဖစ္ပြားေစျခင္းသည္ ဟုတ္ေပသည္။ ယုံၾကည္သူ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္ေသာ ေရႊ၊ ေငြျဖင့္ ေရႊး ႏႈတ္ေတာ္မူသည္ အညစ္အေၾကးႏွင့္ ကင္းစင္သည့္ သိုးသူငယ္ ကဲ့သို႔ေသာ ခရစ္ေတာ္၏

အေသြးေတာ္ျမတ္ျဖင့္ ေရြး၀ယ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ (၁ေပ၊ ၁း၁၈-၁၉)။