SPRAWDZIAN – klasa 1i

1. Wymagania systemowe do instalacji systemu Windows 10

procesor o częstotliwości 1 GHz lub wyższej albo SoC (System on

Procesor:
a Chip)

Pamięć RAM: 1 GB dla wersji 32-bitowej lub 2 GB dla wersji 64-bitowej

Miejsce na dysku 16 GB dla 32-bitowego lub 32 GB dla 64-bitowego systemu

twardym: operacyjnego

Karta graficzna: biblioteki DirectX 9 lub nowsze ze sterownikiem WDDM 1.0

Wyświetlacz: 800 x 600

Połączenie z Internetem jest niezbędne do przeprowadzenia

aktualizacji, pobierania i korzystania z niektórych funkcji oraz
Połączenie
aktywacji.
internetowe:
Rezygnacja z Windows 10 w S mode również wymaga połączenia z
Internetem.

2. Czynności po instalacyjne:

- konfiguracja połączenia sieciowego

- aktualizacja systemu operacyjnego
- ustawienie daty i czasu (sprawdzenie, strefa czasowa, itd.)
- Instalacja najnowszych sterowników
- zmiana nazwy komputera
- konfiguracja zapory sieciowej (sieć z domeną, prywatna, publiczna)
- instalacja i konfiguracja oprogramowania antywirusowego/ firewall
- ustawienia prywatności,
- utworzenie punktu przywracania systemu,
- Instalacja bezpiecznej przeglądarki,
- Instalacja dodatkowych języków (jeżeli potrzeba)
- ustawienie ekranu
- zmiana programów uruchamianych przy starcie systemu (msconfig/ uruchamianie),
- Konfiguracja opcji zasilania,
- Instalacja dodatkowego oprogramowania i konfiguracja programów domyślnych,
- Dodawanie nowych użytkowników (dostosowanie do potrzeb np. w firmie
 )
3. Wymień i opisz znane Ci systemy plików:

System plików - metoda przechowywania i zarządzania plikami. Dzięki temu użytkownik systemu ma do nich
łatwy i swobodny dostęp.
Podstawowe funkcje systemu plików:

 otwieranie i zamykanie pliku

 tworzenie i usuwanie pliku
 tworzenie i usuwanie folderu
 odczyt i zapis do pliku

Rodzaje systemów plików:

Dyskowy system plików - system plików pozwalający na zarządzanie danymi na stacjonarnych nośnikach
danych, takich jak np. twarde dyski.
Sieciowy system plików - protokół umożliwiający przesyłanie poleceń do serwera przez sieć oraz wykonywanie
operacji na odległość.
Specjalny system plików - system plików, który nie umożliwia zarządzania danymi. Może dostarczać interfejs,
dzięki któremu możliwy jest dostęp do niektórych struktur jądra.
System oparty na bazie danych - system plików, w których pliki są identyfikowane na podstawie swojej
charakterystyki, podobnie jak w bazach danych.
FAT 16 (DOS, Windows 98 OSR2): wykorzystuje adresowanie 16-bitowe daje możliwość zaadresowania 2 do
potęgi 16 czyli 65 535 jednostek alokacji maksymalny rozmiar partycji to 2 GB kompatybilność ze starszymi
systemami Windows rozmiar jednostki alokacji mniejszy niż 64 KB silna fragmentacja plików pozostawienie
zgubionych klastrów.
FAT 32 (Windows 95 OSR2, Windows 98, Windows ME): wykorzystuje adresowanie 32-bitowe daje
możliwość zaadresowania 2 do potęgi 32 czyli 4 294 967 296 jednostek alokacji maksymalna pojemność dysku to
2 TB (w praktyce 127 GB) maksymalny rozmiar partycji to 32 GB rozmiar jednostek alokacji większy niż 4 KB
a mniejszy niż 32 KB kompatybilność tylko z nowszymi systemami Windows rozrastanie tablicy alokacji
fragmentacja w trakcie modyfikowania i kasowania plików trwa dłużej niż w systemie FAT 16 tworzenie,
kasowanie i modyfikacja plików pociąga za sobą zmiany w tablicy FAT
NTFS (Windows NT, Windows 2000, Windows XP, Windows Vista): system plików nowej generacji
standardowo używany w systemach Windows NT i jego następcach zaprojektowany pod kątem pracy z wieloma
użytkownikami daje możliwość zaadresowania 2 do potęgi 64 jednostek alokacji maksymalna pojemność dysku
to 16 EB (w praktyce 2 TB) prawa dostępu do plików i katalogów system zarządzania zapisem i odczytem danych
księgowanie czyli mechanizm, który zwiększa bezpieczeństwo systemu oraz skraca do minimum czas sprawdzania
systemu plików po awarii możliwość szyfrowania danych możliwość kompresji danych "w locie" możliwość
przydzielania przestrzeni każdemu użytkownikowi osobno.
Ext (EXTENDED FILE SYSTEM) - następca Minix File System, dopuszczał pliki i partycje do rozmiaru
2 GB oraz długości nazw plików do 255 znaków. Miał jedną dużą wadę, która spowodowała, że nie stał
się popularny: sposób zapamiętywania wolnych bloków i węzłów doprowadzał do znacznej fragmentacji
dysku co wpływało negatywnie na wydajność systemu.
Ext2 - zastąpił ext i w krótkim czasie stał się podstawowym systemem plików dla linuxa. W porównaniu
do poprzednika ma wiele zalet:

 obsługuje partycje o wielkości do 4 TB, pliki o wielkości do 2 GB,

 rozpoznaje uszkodzenie systemu plików,
 automatycznie naprawia uszkodzone sektory za pomocą programu e2fsck,
 automatycznie sprawdza system po awarii i co określony czas, posiada wysoką wydajność dzięki
przeciwdziałanie fragmentacji

Wady:
 długotrwałe sprawdzanie systemu plików po niepoprawnym zamknięciu,
 niska wydajność dla bardzo małych plików,
 mało efektywna obsługa katalogów.

Ext3 (dystrybucje Linuksa): nowoczesny, stabilny oraz dobrze przetestowany system plików oparty na systemie
ext2 wysoka wydajność dzięki przeciwdziałaniu fragmentacji maksymalny rozmiar partycji to 32TB maksymalny
rozmiar pliki to 2TB dobrze zdefiniowany sposób dodawania rozszerzeń niezależny od tworzącego systemu
operacyjnego obsługa dziurawych plików automatyczne sprawdzanie systemu po awarii oraz co określony czas
niska wydajność dla bardzo małych plików journaling, czyli mechanizm księgowania, który zwiększa
bezpieczeństwo systemu oraz skraca do minimum czas sprawdzania systemu plików po awarii indeksowane
katalogi zapis synchroniczny
Ext4 - Rozwój systemu ext4 rozpoczął się w 2006 roku wraz z opracowaniem dwóch zmian dla ext3. Pierwsza z
nich rozszerzyła wielkość numeru bloku do 48 bitów, druga zaś zastąpiła mechanizm pośredniego adresowania
bloków przez tzw. extenty, a więc obszary bloków danych. Ponieważ po zastosowaniu wspomnianych nowości
zmianie ulega struktura danych na dysku, programiści zadecydowali, że aktualizacje te nie zostaną wprowadzone
do starego systemu ext3, lecz na bazie jego kodu zostanie opracowana nowa wersja systemu plików o nazwie ext4.
System plików ext4 pracuje z 48-bitowymi numerami bloków przy standardowej wielkości bloku nadal
wynoszącej 4 kilobajty. Dzięki temu wielkość systemu plików może wynosić do 248 bloków po 4 kB, a więc jeden
eksabajt (1024 petabajty), zamiast jak w przypadku ext3 – 16 terabajtów.
ReiserFS - zwany także Reiser3 to system plików zaprojektowany i zaimplementowany przez grupę kierowaną
przez Hansa Reisera. ReiserFS jest obecnie obsługiwany przez GNU/Linuksa i może być w przyszłości włączony
do innych systemów operacyjnych. ReiserFS to jeden z pierwszych systemów plików z księgowaniem dla
GNU/Linuksa.

HFS+ (Macintosh OS): stworzony przez firmę Apple Computer maksymalny rozmiar partycji to 16EB
ISO 9660 (płyty CD, DVD): standardowy system plików płyt CD-ROM przeznaczony tylko do odczytu
stworzony w celu współpracy z różnymi systemami operacyjnymi dostęp do pliku wymaga niewielkiej liczby
przesunięć głowicy duża swoboda we wzajemnym ułożeniu plików i katalogów na dysku wszystkie dane zapisane
są w spójnych obszarach (alokacja ciągła)

4. Napisz różnice pomiędzy archiwizacją a kopia bezpieczeństwa:

Bardzo często określenie Backup (kopia bezpieczeństwa) i archiwizacja danych są stosowane

zamiennie mimo tego, że oznaczają odmienne działania.
Większość przedsiębiorstw generuje znaczne ilości informacji, dlatego niezwykle ważną rzeczą
jest odpowiednie ich zabezpieczenie.

Kopia bezpieczeństwa to w pełni zautomatyzowany proces zabezpieczenia danych poprzez ich

kopiowanie, którego celem jest w przypadku awarii czy uszkodzenia możliwość ich odzyskania
(odtworzenia).

Pojęcia Backup ( kopii bezpieczeństwa) nie należy używać zamiennie z terminem archiwizacja.
Archiwizacja danych bowiem to proces długotrwałego przechowywania różnych danych
(finansowych, księgowych).

Archiwizacja danych - jest procesem, w którym wykonuje się kopie danych w pamięci masowej.
Archiwizację przeprowadza się w określonych odstępach czasu przy pomocy specjalistycznego
oprogramowania. Proces archiwizacji danych od kopii bezpieczeństwa odróżnia to, że w przypadku
kopii bezpieczeństwa dane są kopiowane w inne miejsce i nie są dostępne dla
użytkownika, natomiast w procesie archiwizacji dane są przenoszone na inny nośnik i są nadal
dostępne dla użytkowników w postaci referencji. Archiwizację danych przeprowadza się w
określonych odstępach czasu a przed wykonaniem tej czynności należy określić parametry
archiwizacji (okres jaki będzie podlegał archiwizacji, okres retencji danych, czy archiwum będzie
tylko do odczytu czy również do zapisu). Zarchiwizowane dane nadal muszą podlegać procesom
kopii bezpieczeństwa. Archiwizacja danych obejmuje: wszystkie dane zapisane na twardym dysku,
pliki danych tworzone przez bazy danych, dane zapisane na wybranej partycji lub konkretne dane
tworzone i przechowywane przez danego użytkownika. Aby proces archiwizacji przebiegł
pomyślnie, należy pamiętać aby unikać formatów, które będą wymagały określonego systemu
operacyjnego i należy zadbać o swoje zasoby jeszcze przed tworzeniem kopii zapasowych.

5. Uprawnienia specjalne:

- pełna kontrola,
- przechodzenie przez folder i wykonywanie
- wyświetlanie zawartości folderu/ odczyt danych
- odczyt atrybutów
- odczyt atrybutów rozszerzonych
- tworzenie plików/ zapis plików
- tworzenie folderów/ dołączenie danych
- zapis atrybutów
- Zapis atrybutów rozszerzonych,
- zapis atrybutów rozszerzonych,
- usuwanie podfolderów i plików,
- usuwanie,
- odczyt uprawnień
- zmiana uprawnień
- przejęcie na własność.

6. Wymień w kolejności klucze rejestru:

Istnieje pięć kluczy najwyższego poziomu. Nazywamy je kluczami głównymi, kluczami

wstępnie zdefiniowanymi albo podstawowymi gałęziami rejestru. Wyróżniamy
następujące klucze:

 HKEY_CURRENT_USER (częsty skrót: HKCU) - zawiera kopię konfiguracji aktualnie

zalogowanego użytkownika: ścieżki do folderów, kolory ekranu czy ustawienia panelu
sterowania;
 HKEY_USERS (częsty skrót: HKU) - zawiera informacje o wszystkich aktywnych profilach
użytkowników w systemie; HKEY_CURRENT_USER jest jego podkluczem;
 HKEY_LOCAL_MACHINE (częsty skrót: HKLM) - zawiera informacje o konfiguracji
komputera oraz oprogramowania;
 HKEY_CLASSES_ROOT (częsty skrót: HKCR) - jest podkluczem
klucza HKEY_LOCAL_MACHINE\Software; zawiera informacje o tym, którego programu
należy użyć do obsługi wybranego typu pliku (np. jakim programem otworzyć
plik .pdf), przy czym informacje te mogą zostać "przykryte" przez ustawienia
poszczególnych użytkowników zawarte w
kluczu HKEY_CURRENT_USER\Software\Classes (ale tylko dla tego konkretnego
użytkownika);
 HKEY_CURRENT_CONFIG - zawiera informacje o profilu sprzętowym używanym przez
system operacyjny podczas uruchamiania.