Professional Documents
Culture Documents
ลำนำบุปผาพิษ 971 - 980
ลำนำบุปผาพิษ 971 - 980
อันคําว่ าเซียน 3
อันคําว่ าเซียน 4
อันคําว่ าเซียน 5
อันคําว่ าเซียน 6
เสมือนถูกฟ้าผ่ า!
เพลิงลุกโชติช่วง เสี ยงระเบิดดังขึ้นเป็ นระลอก ลูกไฟมหึ มาพุง่ ขึ้นฟ้ าเป็ นบางครั้ง ราวกับโลกจะถึง
กาลอวสานแล้ว
มีเสี ยงคํารามดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดแว่วออกมาจากกองเพลิง
ภายในระยะสิ บลี้ของหล่มแห่งนั้นถูกเปลวเพลิงครอบคลุมหมดแล้ว อย่าว่าแต่หล่มนั้นเลย แม้แต่ภูเขา
ที่ห่างจากหล่มเจ็ดแปดลี้กเ็ ข้าใกล้ไม่ได้แล้ว
ในอากาศมีกลิ่นเนื้อไหม้ สู่นภาแผดเผาแม้กระทัง่ อากาศให้ลุกไหม้
กูซ้ ี จิ่วใช้วชิ าเคลื่อนย้ายกลับมา กูซ้ ีจิ่วลาดตระเวนไปรอบ ๆ พื้นที่เกิดเพลิงไหม้อย่างรวดเร็ ว
ตะโกนเรี ยก ใช้ยนั ต์ถ่ายทอดเสี ยงติดต่อ…
วิธีติดต่อทั้งหมดเธอล้วนใช้จนสิ้ นแล้ว ทว่าไม่ได้รับการตอบกลับจากอีกฝ่ ายเลย
หัวใจของกูซ้ ีจิ่วร้อนรนขึ้นเรื่ อย ๆ เม้มริ มฝี ปากจนแทบซี ดขาวแล้ว
อิงเหยียนนัว่ เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เธอเพิ่งคบหาได้เพียงครึ่ งปี ชอบทําตัวแอ๊บแบ้วใส่ เธอ แสดงตัวตน
การมีอยูต่ ่อหน้าเธอทุกวัน ไม่วา่ เธอจะเดินไปไหนก็มองเห็นเงาร่ างของเขาได้เสมอ ดูเหมือนจะ
อ่อนแอทว่ามีความสามารถยอดเยีย่ มพิสดาร ในช่วงคับขันมักจะปาดมาอยูเ่ บื้องหน้าเธอ ป้ องลมคุม้
ฝนให้เธอ แก้ไขปัญหาให้เธอ
ถึงแม้บางครั้งเขาจะมีสองบุคลิก บางครั้งก็จูจ้ ้ ีจุกจิกบ้าง แต่กลับเป็ นสหายที่ยอดเยีย่ มที่สุด เป็ นสหายที่
พึ่งพาได้ท่ีสุดในช่วงเวลาคับขัน
ปฏิสมั พันธ์ของเธอกับเขาในระยะเวลาครึ่ งปี มานี้ยงั มากกว่าพวกจิ้งจอกน้อยเสี ยอีก เพียงแต่เขาเข็ม
แข็งยิง่ มาตลอด ความสามารถในการป้ องกันตัวก็กล้าแกร่ งมาก ครึ่ งปี มานี้คอยติดตามอย่◌ูขา้ งกายเธอ
ประหนึ่งเงา
ดังนั้นเธอจึงติดนิสยั ไม่มองหาเขาในสนามรบ ยามที่พบพานอันตราย สิ่ งที่เธอจะใคร่ ครวญถึงคือ
ความปลอดภัยของสหายตัวน้อยที่เหลือ
ลึก ๆ ในใจของเธอ รู ้สึกอยูเ่ สมอว่าไม่วา่ เขาจะพบเจอเรื่ องทุกข์ยากอันใดล้วนสามารถควบคุมตนเอง
ได้ ถึงขั้นที่สามารถฉวยโอกาสสร้างความลําบากแก่ศตั รู ได้ประเภทนั้น
แต่ในยามนี้ เป็ นเพราะความเลินเล่อของเธอ ทําให้เขาตกอยูใ่ นอันตรายใหญ่หลวง ยามนี้จะเป็ นหรื อ
ตายก็ไม่อาจรู ้ได้…
หากเขาประสบเหตุจนถึงแก่ชีวติ จริ ง ๆ เกรงว่าเธอคงรู ้สึกผิดไปชัว่ ชีวติ !
“อิงเหยียนนัว่ !”
“อิงเหยียนนัว่ !”
ไม่มีเสี ยงตอบรับเลย…
เธอวนเวียนอยูร่ อบพื้นที่เกิดเพลิงโคจรกําลังภายในตะโกนเรี ยกชื่อเขา ตะโกนจนเสี ยงตนสัน่ พร่ าแล้ว
….
เมื่ออิงเหยียนนัว่ ล่อผีดิบมหาศาลลงไปในหล่มนั้นได้จนสิ้ น ตัวคนก็แทบจะยืนไม่อยูแ่ ล้ว หากไม่มี
เกราะป้ องกันสุ ดท้าย เขาคงไม่เอาชีวติ มาทุ่มไว้ที่นี่หรอก ดังนั้นสุ ดท้ายแล้วเขายังคงเหลือทางถอยไว้
ให้ตนอยู่ ยามที่พลังวิญญาณกําลังจะหมดเกลี้ยง เขาก็เริ่ มเหาะกลับไป…
อย่างไรก็ตามพละกําลังได้เสื่ อมถอยจนกลายเป็ นม้าตีนปลายแล้ว เขาจึงเหาะกลับฝั่งอย่างยากลําบาก
ทว่าเนื่องจากไม่อาจควบคุมกําลังได้ไปชัว่ ขณะ เกือบจะชนเข้ากับต้นไม้แล้ว เคราะห์ดีที่ปฏิกิริยา
ตอบสนองของเขาว่องไวยิง่ คว้ากิ่งไม้กิ่งหนึ่งได้ทนั กาล แล้วพลิกร่ างขึ้นไปนัง่
เลือดลมในทรวงอกปั่ นป่ วนยิง่ นัก ทําให้เบื้องหน้าเขามืดมัวไปพักหนึ่ง เขาหรี่ ตามองผีดิบในหล่ม ผี
ดิบกว่าสามพันตัวยัดลงไปหล่มจนล้นขึ้นมาครึ่ งหนึ่ง ส่ วนใหญ่พบภัยพิบตั ิไปหมดแล้ว ยังมีส่วนน้อย
ที่เหยียบหัวพวกเดียวกันดิ้นรนอยูบ่ นผิวหน้าของหล่ม หากมิใช่เพราะหล่มแห่งนี้มีแรงดึงดูดที่เกิดขึ้น
ตามธรรมชาติ เกรงว่าผีดิบที่อยูด่ า้ นบนสุ ดคงสามารถปี นขึ้นมาได้อีกครั้ง
และเห็นได้ชดั ว่าผีดิบที่จมลงไปแล้วยังไม่ตาย ดิ้นรนอย่างบ้าคลัง่ อยูด่ า้ นล่าง เกลือกกลิ้งเถลือกไถล
ก่อกวนจนหล่มโคลนประหนึ่งหม้อนํ้าเดือด…
หากไม่ใช้วธิ ีอื่นด้วย ไม่ชา้ ก็เร็ วผีดิบเหล่านี้จะปี นขึ้นมาก่อหายนะ
ขณะที่อิงเหยียนนัว่ ยกมือขึ้นหมายจะทําบางสิ่ ง ทันใดนั้นพลันมีแสงสี รุ้งจาง ๆ ผุดออกมาจากร่ าง!
เขามุ่นหัวคิ้วเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เนื่องจากจิตใจยุง่ เหยิงสับสนจึงถูกธาตุไฟเข้าแทรก ยามที่ฟ้ื นขึ้นมา
ร่ างกายก็มีแสงสี รุ้งผุดออกมา หลังจากแสงสี รุ้งหายไป รู ปลักษณ์ของเขาก็กลายเป็ นช่วงอายุสิบสี่ สิบ
ห้า
ความรู ้สึกของเขาในยามนั้นเสมือนถูกฟ้ าผ่าเข้าอย่างจัง!
ตอนที่ 977
มิขบขันไปชั่วชีวติ หรือ?!
น่ าตืน้ ตันนัก!