Kazus 1

Sąd powinien wziąć pod uwagę opinie biegłych psychiatrów, w kontekście

poczytalności oskarżonej. Jeśli sąd uznałby ich opinie kara pozbawienia
wolności nie mogłaby być dłuższa niż 10 lat pozbawienia wolności (art.148 §4
k.k.)

Kazus 2
Słowa Ines W. „Pomóż mi, ja nie dam już rady” można uznać za dwuznaczne. W
kontekście pomocy w zadaniu szybkiej, jak najmniej bolesnej śmierci lub pomoc
w uratowaniu życia. W pierwszym przypadku zachowanie Adriana W.
Kwalifikowało by się do przestępstwa opisanego z art.150 §1 k.k.. Na korzyść
przemawia też fakt, że zadał ciosy które miały przynieść bezbolesną śmierć.
Sama ofiara cierpiała na depresję i zwierzała się swoim bliskim ze swoich myśli
o samobójstwie (nie można więc tez zarzucić Adrianowi W namowy do
samobójstwa z art. 151). Jeśli sąd skłonił się ku zabójstwu z art.150 §1 k.k.
Adrianowi W groziłoby od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Kazus 3
Sławomir C popełnił przestępstwo określone w art. 157§1 oraz z art.157a §1,
narażając Ewelinę na utratę życia i zdrowia. Jako lekarz złamał art.152. §1 k.k.
Udzielając nielegalnej aborcji.
Ewelina B będzie sądzona także za nielegalne przerwanie ciąży (art. 152 §1) za
co grozi kara pozbawienia wolności do lat 3.
Szymon K. Odpowie za przestępstwo nakłaniania do aborcji (dając kontakt do
innego lekarza, ponadto sam się przyznał o wykonaniu nielegalnego zabiegu)
Art.152 §2 za co też grozi do 3 lat pozbawienia wolności.

Kazus 4
Sergiusz R swoim nieumyślnym działaniem mógł spowodować bezpośrednie
zagrożenie jednakże jest to czyn z art160 §3 a §5 mówi o tym, że ściganie może
nastąpić na wniosek pokrzywdzonego. Obrońca podejrzanego miał słuszne
argumenty o tym, że skoro tożsamość żadnej z osób zagrożonych w tym
incydencie nie została ustalona, całe zajście jest potwierdzone tylko przez
jednego świadka. Jeśli, któraś z osób zgłosiłaby się i postawiła zarzuty wobec
Sergiusza R wtedy mógłby być on sądzony na podstawie art.160 §1 k.k.