W ten sposób domowy kościół [ziarno gorczycy] ustąpił miejsca katedralnemu „kościołowi”;

Kościół na zakwasie ustąpił miejsca „kościołowi” wpływu; Kościół o wartości wewnętrznej

ustąpił miejsca „kościołowi” o wartości reklamowej; Kościół ukrytych skarbów ustąpił miejsca
„kościołowi” promocji władzy.

Dlaczego, właśnie dlatego przez ostatnie 1700 lat „kościół” miał w swoich rękach wszystkie
moce świata, ale świat tylko się pogorszył! — nie wspominając już o tym, że Kościół Boży
musiał jeszcze bardziej ukrywać się w cieniu „Kościoła ludzkiego”, a nawet poza nim!

W ten sposób potwierdzam, że minęły tysiąclecia, odkąd świat był świadkiem czegoś, co
mogłoby być prawdziwą rewolucją Kościoła; tak, od czasów, kiedy ludzie tacy jak Paulo
praktykowali wielkość małych; podążał za wywrotowym fermentem okultyzmu; świętował z
radosną odwagą znalezisko o wielkiej wartości dla serca; i stworzenie sieci miłujących Boga,
kierujących się jedynie lekkością Słowa – w domach, w lasach, w małych grupach, w piwnicach,
w prywatnych ogrodach, w opuszczonych miejscach publicznych, itd. – tak; od tego czasu świat
nie widział już wywrotowej i nieposiadanej władzy Kościoła Bożego!

Rewolucja Kościoła na świecie wynika z jego chęci bycia niezawłaszczonym; bycia Hebrajką w
pielgrzymiej lekkości jej ruchów; być dyskretną i praktyczną w swoich dziełach miłości; być tak
wolnym, jak to tylko możliwe, od ustanowionych sił tego świata; być wspólnotą miłości, która
gromadzi się, aby dzielić się Słowem, modlić się, czcić i pomagać sobie nawzajem; żyjąc
świadectwem Ewangelii w służbie miłości w świecie.