ZJAWISKO DNIA I NOCY POLARNEJ:

Dzień polarny – zjawisko wynikające z ruchu obiegowego Ziemi, występujące w strefach polarnych oraz
w tundrze tj. na obszarach ograniczonych kołami podbiegunowymi, polegające na niechowaniu się tarczy
słonecznej poniżej linii widnokręgu w trakcie jej widomej wędrówki wokół Słońca po sklepieniu
niebieskim przez co najmniej 24 godziny.

Długość dnia polarnego jest zróżnicowana, od 24 godzin na terenach położonych na szerokościach

geograficznych wyznaczających koła podbiegunowe do 6 miesięcy na samych biegunach.

Zjawisko dnia polarnego występuje przemiennie z występowaniem zjawiska nocy polarnej. Gdy na
biegunie północnym trwa półroczna noc polarna, na biegunie południowym trwa również półroczny
dzień polarny i na odwrót.

Noc polarna – zjawisko polegające na tym, że w danym miejscu przez ponad 24 godziny trwa noc (brak
zmierzchu). Zjawisko to występuje tylko na obszarach o szerokości geograficznej wyższej niż 67° obu
półkul.

Noc polarna nie występuje na kole podbiegunowym tam podczas przesilenia zimowego środek tarczy
Słońca w najwyższym punkcie znajduje się na horyzoncie, zatem połowa tarczy słonecznej jest widoczna.
Ponadto, ze względu na zakrzywienie promieni słonecznych, kiedy te wchodzą pod małym kątem w
atmosferę, wschody i zachody dają się obserwować nawet gdy środek tarczy Słońca znajduje się 50 minut
kątowych poniżej horyzontu.

Typy nocy polarnej:

W zależności od położenia Słońca względem horyzontu rozróżnia się trzy rodzaje zmierzchu oraz
analogicznie trzy rodzaje świtu. Na tej samej podstawie definiuje się typy nocy polarnej:

1. Cywilna noc polarna – okres zimy na obszarach o szerokości geograficznej powyżej 72°, kiedy nie
występuje zmierzch cywilny,

2. Nawigacyjna noc polarna – okres zimy na obszarach o szerokości geograficznej powyżej 78°, kiedy nie
występuje zmierzch nawigacyjny,

3. Astronomiczna noc polarna – okres zimy na obszarach o szerokości geograficznej powyżej 84°, kiedy
nie występuje zmierzch astronomiczny