ΘΕΜΑ Α

Α1. γ

Α2. δ

Α3. γ

Α4. β

Α5. Α)Λ

Β) Σ

Γ)Λ

Δ)Σ

Ε)Σ

ΘΕΜΑ Β

Β1.

Στο 1ο πείραμα το σώμα αφήνεται ελεύθερο, άρα δεν έχει ταχύτητα και βρίσκεται σε ακραία θέση.

Έτσι η επιμήκυνση του ελατηρίου στη θέση ισορροπίας είναι ίση με το πλάτος της ταλάντωσης

Σύμφωνα με όσα αναφέραμε νωρίτερα:

Στο 2ο πείραμα, από την αρχική θ.ι. όπου η επιμήκυνση του ελατηρίου είναι , πηγαίνουμε σε νέα θέση
ισορροπίας όπου η επιμήκυνση του ελατηρίου είναι:
Η νέα θέση ισορροπίας συμπίπτει με την θέση φυσικού μήκους. Το πλάτος της 2ης ταλάντωσης:

Σωστή απάντηση: i
B2.

Σωστή απάντηση : ( ii )

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ

Όταν είναι ανοικτή η οπή (1):Από Ν.Bernoulli ή Torricelli έχουμε u1= . Η παροχή Π1=Αu1

(1)

Όταν ανοίξει και η 2η οπή ,τότε υπάρχει και παροχή εξόδου Π2=Αu2 όπου u2= δηλαδή Π=Π1+Π2

u1+A u2 (u1+ u2) ( (2)

Διαιρούμε κατά μέλη την (1) με (2) και έχουμε : =

Β3.

Σωστή απάντηση : ( iii )

ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ

Η σχέση κινητικής ενέργειας και ορμής είναι:

Το ποσοστό είναι
ΘΕΜΑ Γ

Γ1.

Ο ρευματοφόρος αγωγός ΚΛ δέχεται μία δύναμη Laplace από το Ο.Μ.Π. Αυτή πρέπει να έχει φορά προς τα
πάνω ώστε μαζί με το βάρος να προκαλούν την ισορροπία του αγωγού. Άρα η φορά του πρέπει να είναι
από τον αναγνώστη προς τη σελίδα.

Είναι Σ = → FL – W = 0 → FL = W → BIℓ = m∙g →

B= (1)

Όμως Ι= →Ι= → I = → I=3A

Άρα από (1) → Β = → Β=1Τ

Γ2. Όταν ανοίγει ο δ1 και κλείνει ο δ2 ο αγωγός δεν διαρρέται από το ρεύμα της πηγής οπότε δεν δέχεται
Laplace και εξαιτίας του βάρους αρχίσει να επιταχύνεται προς τα κάτω.

Έτσι αναπτύσσεται στα άκρα του τάση από επαγωγή και ο αγωγός αρχίζει να διαρρέεται από επαγωγικό
ρεύμα.
Ο ρευματοφόρος πλέον αγωγός δέχεται δύναμη Laplace με φορά προς τα πάνω, αντίθετη της ταχύτητας.

Καθώς η ταχύτητα αυξάνεται, αυξάνεται και τη ΕΕΠ, άρα και η ένταση του ρεύματος οπότε και η δύναμη
Laplace άρα η ΣF μειώνεται, οπότε μειώνεται και η επιτάχυνση ΣF=m∙α → α = μέχρι να μηδενιστεί.

Άρα ο αγωγός εκτελεί ευθύγραμμη επιταχυνόμενη κίνηση με μέτρο της συνεχώς να μεινώνεται μέχρι να
μηδενιστεί.

Τότε αποκτά την οριακή ταχύτητα (σταθερή).

Για υορ είναι Σ = → W – FL = 0 → m ∙ g = BIℓ → I = →I= → Ι=3Α

Άρα Rολ = + RΚΛ → Rολ = + 2 → RΟΛ = 4Ω

Οπότε ΕΕΠ=Ι ∙Rολ → ΕΕΠ = 3 ∙ 4 → ΕΕΠ = 12V

Άρα ΕΕΠ = Β ∙ υορ ∙ ℓ → υορ = → υορ = 12m/s

Γ3. Είναι = στη θέση (2) Εεπ=Β∙ υορ ∙ l → Εεπ= B ∙ l→ Εεπ=6V

Άρα Ιεπ= → Ιεπ= → Ιεπ=1,5Α

FL =B∙ Ιεπ∙l → FL=1,5N

Οπότε → = w - FL→ = mg - FL→ = 1,5 kg με φορά προς τα κάτω.

Γ4. Τα άκρα της συσκευής είναι συνδεδεμένα με τα άκρα ΚΛ του αγωγού. Η τάση στα άκρα αυτά είναι
Εεπ=12V γιατί ο αγωγός έχει την Uορ

Άρα: VΚΛ= Εεπ - Ιολ∙RΚΛ→ VΚΛ=12-3∙2→ VΚΛ=6V

Όμως VΣ= VΚΛ=6V

Η συσκευή έχει τάση κανονικής λειτουργίας 6V άρα λειτουργεί κανονικά.

ΘΕΜΑ Δ

Δ1.

L L L
 (  )  0   1 
  W     FB     0
2 2 2
 FB     1   W  
10,5  0,8  10  0, 6
 FB   4N
0, 6

Δ2.

Στην ίδια θέση με το αρχικό σχήμα αμέσως μετά το κόψιμο του νήματος 1 και ενώ η ράβδος έχει χάσει
την επαφή της με το λείο δάπεδο 1, για το σύστημα:

Για τη ράβδο:
Δ3.

A
Θέση (1) B

h1

Γ
Uβαρ=0

ΔL
.
h2
Θέση (2) φ B
A

  1  U1  K 2  U 2 
l 1 l
mg      2  mg  
2 2 2
  4rad / s

Θετική φορά αντιωρολογιακά

 kgm2
 L  L  L      12
2 s
Δ4.

Ν Tν Tν’
F

R
Ο
r

Tστ
W

Fx    acm  F  T    acm 1

1
 ( )      F  r  T  R    R 2  2
2

Από τις (1) και (2):

acm  2 m
s2
Δ5.
1
s acmt 2  4m
2
1
    t 2  10rad
2
WF  WF  ά  WF  ά
 F  s  F  r    84 J

Επιμέλεια:

ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΙΝΑ, ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, ΤΡΑΜΠΑΚΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΚΟΡΙΤΣΟΓΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ,

ΠΑΠΕΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΜΙΧΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

και τα κέντρα ΔΙΑΚΡΟΤΗΜΑ: Πειραιά, Διαδικτυακό, Αμφιάλη, Νίκαια, Ζωγράφου, Αγία Σοφία, Ηράκλειο
Κρήτης, Παγκράτι Κέντρο