"HOW GREAT IS OUR GOD!!!

"
TEXT: Psalm 146:1-20

INTRODUCTION:
Psalm 147 declares that God is worthy of praise and thanksgiving for His acts of
creation, His care for His people, and His power and sovereignty over all things.

The psalmist encourages us to praise God for His goodness and for the ways in
which He has provided for His people throughout history, including delivering
them from their enemies and restoring them when they were in need.

The psalm was likely written after the Babylonian exile, as it contains themes of
restoration, rebuilding, and gathering together the outcasts of Israel. The
reference to the rebuilding of Jerusalem in verse 2 may also suggest that the
psalm was written during the post-exilic period when the city was being
reconstructed. The emphasis on God's care for His people and His provision for
them through His creation may reflect the experience of the Israelites in exile, as
they were forced to rely on God for their survival in a foreign land.

This psalm is divided into three sections, each of which highlights different
aspects of God's character and actions.

The first section emphasizes God's care for the brokenhearted and His gathering
together of the outcasts of Israel. (verse 1-6)

The second section emphasizes God's power and control over the universe (verse
7-11)

the third section calls on the people to praise God for His provision for them.
(verse 12-20)

May panahon na feeling natin parang hindi tayo bini-bless ni Lord. May panahon na
parang sobrang defeated ka ng mga kasalanan, at you feel powerless pagdating sa mga
temptations na kinahaharap mo.

Walang-wala o hinang-hina? Nararamdaman natin ‘yan, pero hindi ‘yan nakatugma sa

realidad ng buhay Kristiyano. Bakit kaya ganun? Kasi nakakalimutan natin kung sino ang
Diyos natin, kung ano ang ginawa ni Cristo para sa atin, kung sino na tayo ngayon dahil
kay Cristo, kung ano ang buhay na inilatag sa atin ng Diyos ngayon, at kung ano ang
buhay na naghihintay sa atin sa pagbabalik ni Cristo. We are easily forgetful of the
gospel.

Pero hindi si Pablo, kung ang sulat niya dito sa Ephesians ang pagbabatayan natin. Nasa
kulungan siya sa Roma nang isulat niya ‘to—pati ang Philippians at Colossians.
Nagdurusa siya sa kulungan (3:13), “isang bilanggo dahil sa Panginoon” (4:1 MBB), “an
ambassador in chains” (6:20). Kung ikaw nga naman ang nakakulong, feeling mo
walang-wala ka, hinang-hina ka, wala kang magagawa. Pero hindi dun sa circumstances
niya ang focus ni Pablo. Hindi niya nakakalimutan ang gospel at ang pagkakatawag sa
kanya ng Diyos. Sabi niya sa:

Tungkol sa ebanghelyong ito ako’y naging lingkod ayon sa kaloob ng biyaya ng

Diyos na sa akin ay ibinigay ayon sa paggawa ng kanyang kapangyarihan. Bagaman
ako ang pinakahamak sa lahat ng mga banal, ang biyayang ito ay ibinigay sa akin
upang ipangaral sa mga Hentil ang mga di-masukat na mga kayamanan ni Cristo.
(Efeso 3:7–8 AB)

Dahil sa biyaya ng Diyos, pambihirang kapangyarihan ang nasa kanya, di masukat na

kayamanan ang nasa kanya. Hindi siya walang-wala at hinang-hina. Siya ay lubos na
pinagpala ng Diyos. Hindi lang si Pablo. Pati ang mga taga-Efeso.

Hindi natin alam eksakto kung ano ang problema o isyu (kung meorn man!) na nag-
udyok kay Pablo na isulat ang mga isinulat niya dito. Pero kung babalikan natin yung
mga tatlong taon na ministry niya sa Ephesus sa Acts 19, magkakaroon tayo ng mas
malalim na appreciation kung bakit ganito yung mga temang nakapaloob sa letter niya.
Kadarating lang niya dun, tapos nagpreach na siya ng gospel. Nabaptize una yung
labindalawang lalaki. Pinagpray niya, tapos tinanggap nila yung Holy Spirit at nagsimula
nang magsalita sa ibang lenggwahe, obvious demonstration of power (19:1-7). Tapos for
the next three months, matapang siyang nagsasalita sa kanila tungkol sa kaharian ng
Diyos (v. 8). Sa loob ng halos three years na ministry niya dun, maraming Jews and
Greeks ang nakarinig ng word of God at naconvert (v. 10). At “gumawa ang Diyos ng
mga pambihirang himala sa pamamagitan ni Pablo” (v. 11 MBB). Maraming napagaling,
maraming napalayas na mga demonyo. Marami ang nakabalita, Jews and Gentiles,
natakot sila, at nagpuri sa pangalan ng Panginoong Jesus (v. 17). Pati nga yung mga
nagpa-practice ng magic arts, sinunog yung mga magic books nila na ang halaga ay
milyun-milyon! “Sa ganitong makapangyarihang paraan ay lumaganap at nagtagumpay
ang salita ng Panginoon” (v. 20 MBB). Pero siyempre maraming kumokontra. Apektado
ang business nila, at may political implications ‘yan. Pero kahit na magsigawan sila at
sabihing, “Great is Artemis of the Ephesians!” (v. 34), wala pa ring ibang diyos na mas
dadakila sa pangalan ni Jesus.
Nakita nila ang kapangyarihan ng Diyos sa pagpapahayag ng mabuting balita ni Cristo.
Kaya kahit na mawalan sila, malugi, o gulpihin ng mga powerful people, alam nila ang
kayamanan at kapangyarihan na taglay nila dahil kay Cristo. Pero siyempre, may mga
panahong baka makalimutan ito, o kaya maging ordinaryo na lang. Tulad natin. Baka
nakakalimutan natin kung gaano kagrande ang pagpapalang bigay sa atin ng Diyos. Baka
sa pagtagal natin sa buhay Kristiyano yung mga “heavenly” realities ay nagiging parang
maliit na bagay na lang. Kaya naman dito sa sulat ni Pablo ay ipapaalala sa atin ang
kayamanan at kapangyarihang taglay natin dahil sa kaligtasang ipinagkaloob sa atin ng
Diyos (chapters 1-3), at anong klaseng buhay ang naaayon sa pagkakatawag sa atin ng
Diyos (chapters 4-6).

Gospel Indicatives: Ang Yaman ng Pagpapalang Tinanggap

Natin (chapters 1-3)
Kaya napakaganda nitong first three chapters ng Ephesians. Talagang hitik na hitik sa
gospel realities, reminder at celebration na rin ng gospel riches na meron tayo bilang mga
Kristiyano. Pagkatapos ang pagpapakilala at pagbati, ganito ang pasok agad ng sulat niya,
“Purihin nawa ang Diyos at Ama ng ating Panginoong Jesu-Cristo, na siyang nagpapala
sa atin kay Cristo ng bawat pagpapalang espirituwal sa sangkalangitan” (1:3 AB).

Gaano karami ang mga pagpapalang ibinigay sa atin ng Diyos? Hindi lang iilan,
hindi lang marami, kundi lahat at limpak-limpak! (1:7; 2:7; 3:8)
“Every spiritual blessing” ay nasa atin na! Let that sink in! You are already rich beyond
what you can imagine! Ito ang tinutukoy ni Paul na “kayamanan ng kanyang biyaya” (1:7
AB), “di-masukat na kayamanan ng kanyang biyaya” (2:7 AB), “mga di-masukat na mga
kayamanan ni Cristo” (3:8 AB). Walang Kristiyanong dukha, spiritually speaking. Lahat
ng Kristiyano ay pinagpala.

Karapat-dapat ba tayo sa mga pagpapalang ito? Hindi tayo karapat-dapat dahil

sa ating kasalanan; ito ay biyaya ng Diyos na hindi natin nararapat na
tanggapin. (2:1-3)
Paano nga tayo magiging deserving kung ganito ang description sa atin sa 2:1-3 noong
tayo ay wala pa kay Cristo:

Sinusunod ninyo noon ang masamang takbo ng mundong ito, at napailalim kayo sa
pinuno ng mga kapangyarihan sa himpapawid, ang espiritung naghahari sa mga
taong ayaw pasakop sa Diyos. Ang totoo, tayong lahat ay dati ring namumuhay ayon
sa pagnanasa ng ating laman, at sumusunod sa mga hilig ng katawan at pag-iisip.
Kaya’t sa ating likas na kalagayan, kabilang tayo sa mga taong kinapopootan ng
Diyos. (2:1-3 MBB)

Ganyan ang kalagayan nating lahat, apart from the grace of God. Kaya nga yung mga
pagpapalang tinanggap natin ay “grace” kasi totally undeserved. Poot at parusa ng Diyos
ang nararapat sa atin. Pero ano ang tinanggap natin? Pagpapala ng Diyos.

Ano ang nag-udyok sa Diyos para tayo ay pagpalain nang ganito? Wala sa
anumang katangian natin, kundi dahil lang sa pag-ibig, awa, at kagandahang-
loob ng Diyos. (2:4-5)
Dahil ba mas mabuti ang kalooban mo kaya ka pinagpala ng Diyos nang limpak-limpak?
Hindi nga, di ba? Ang dahilan wala sa ‘yo. Ang dahilan nasa Diyos! “Ngunit ang Diyos,
palibhasa’y mayaman sa awa, dahil sa kanyang malaking pag-ibig sa atin, maging noong
tayo’y mga patay sa pamamagitan ng ating mga pagsuway, binuhay niya tayo kay Cristo
—sa pamamagitan ng biyaya kayo’y naligtas” (2:4-5 AB). Mayaman ang awa at biyaya
ng Diyos. Dakila ang pag-ibig ng Diyos. Hindi ba’t dapat ay obvious yun kung nakikita
natin kung gaano kalaki ang kasalanan natin sa Diyos? Ang lahat ng pagpapalang
tinatamasa natin ngayon ay mabuting regalo na galing sa Diyos, “kaloob ng Diyos” (2:9).
Hindi ito suweldo na pinagtrabahuhan mo. Hindi dahil mas magaling ka kaysa sa iba.

MAY WE BE CONTUOUSLY ENCOURAGED TO SING AND DECLARE “HOW GREAT IS

OUR GOD!!!”

I. PRAISE GOD FOR HE CARES (verse 1-6)

God cares about our restoration and rebuilding v2
God cares for the outcast v2
God cares about our brokenness V2
God cares about our wounds v2
God knows about us and our external circumstances v4
God understands us v5
God lifts up the humble v6
God overcomes the wicked for us v6

APPLICATION:
Celebrate God’s kindness and concern for your life
Seek healing and restoration from God
Cultivate a heart of attitude for healing and restoration that we experienced from
God
Be empowered to be an agent of healing and restoration for others
Grow in faith and be strengthened in God’s faithfulness to heal and restore

II. THANK GOD FOR HE CONTROLS (verse 7-11)

God controls the heavens and the clouds v8
God controls the rain v8
God controls the earth v8
God controls the vegetation v9
God controls the livestock v9
God controls the circumstances of men v10

APPLICATION:
Cultivate an attitude of humility before God v7
Accept the truth that we are not really in control of everything that happen to our
lives v10
Grow in the fear of the Lord v11
Put your hope in the Lord v11
Trust that behind things that God allows is His unfailing love v11

III. GLORIFY GOD FOR HE CATERS (PROVIDES)

God provides strength v13
God provides blessing v13
God provides peace v14
God provides food v14
God provides satisfaction v14
God provides order by giving His commandments and regulations v15,19
God provides direction and understanding through His word v19

APPLICATION:
Be clear with your purpose of Glorifying God for everything v12
Grow in your worship and praises v12
Increase your thanksgiving and be a grateful person
Be a channel of God’s provision and blessing to others
Learn to be gracious and compassionate to others
Learn to be content on the provision of God, big or small
Be at peace in God’s generosity whatever your situations are
Rejoice always for God provides always on His own term and timing not ours

CONCLUSION: PSALM 147 AND OUR LIFE IN CHRIST

As Christians, we can apply Psalm 147 to our relationship with Christ in a number
of ways.

First, we can give thanks and praise to God for sending Jesus to save us and for
the ways in which He has provided for us in our daily lives.

Second, we can trust in God's power and sovereignty, recognizing that just as He
is in control of the natural world, He is also in control of our lives and
circumstances.

Third, we can see Jesus as the ultimate manifestation of God's goodness and
compassion, and seek to emulate His example by loving and serving others,
especially those who are marginalized and in need.