ZBS 4: Green Bee's Longing Touch (COMPLETED)

by iamyourlovelywriter

Teaser

Masaya na si Diana sa buhay niya, she's free at walang lalaki sa buhay niya.
May phobia kasi siya sa hawak ng mga lalaki, it's an extreme phobia that when they
touches her ay nawawalan siya ng malay.

Akala niya ay mapapanatili niya ang kapayapaan sa buhay niya, pero hindi
pala. Dahil sa kasamaang palad nagkaroon ng problema ang ninang slash tita na
nagpalaki sa kanya. Naisangla ng mga ito ang bahay at hindi na nabayaran pa, at ang
nakabili ng lupa ay walang iba kundi si Warren Cuevas. Sinugod niya ito sa opisina
nito para bilhin muli ang bahay nila, hindi pwedeng mawala iyon lahat ay kaya
niyang ibigay para lang doon.

Kaso hindi niya inaasahan na ang lalaking nag-alok sa kanya ng kasal ay ang
lalaking gustong kumuha ng bahay nila. Agad na umusbong ang galit niya dito lalo na
noong tumanggi itong bilhin niya ang bahay sa halip, may proposition pa ito.
Magpapakasal sila at gagawa daw sila ng baby bago nito ibigay ang gusto niya.

How can she agree with his proposition kung hawak pa lang nito sa kanya ay
nawawala na ang kanyang ulirat? O kaya naman ay mawala din ang pusong
pinakaiingatan niya? Will he allow him to dig her deeper, will he accept her past,
her darkness? Will he able to pull her out from the darkness she has been running
away? Is it his longing touch can cure her?

<3 <3 <3

Happy reading!

=================

Teaser

Teaser

Masaya na si Diana sa buhay niya, she's free at walang lalaki sa buhay niya. May
phobia kasi siya sa hawak ng mga lalaki, it's an extreme phobia that when they
touches her ay nawawalan siya ng malay.
 Akala niya ay mapapanatili niya ang kapayapaan sa buhay niya, pero hindi pala.
Dahil sa kasamaang palad nagkaroon ng problema ang ninang slash tita na nagpalaki
sa kanya. May gustong kumuha sa titulo ng bahay nila at sinabing legal na dokumento
daw ang hawak nito. And here she comes, kailangan niyang tulungan ang mga ito. Kaya
sinugod niya si Warren Cuevas sa opisina nito.

Kaso hindi niya inaasahan na ang lalaking nag-alok sa kanya ng kasal ay ang
lalaking gustong kumuha ng bahay nila. Agad na umusbong ang galit niya dito lalo na
noong tumanggi itong bilhin niya ang bahay sa halip, may proposition pa ito.
Magpapakasal sila at gagawa daw sila ng baby bago nito ibigay ang gusto niya.

How can she agree with his proposition kung hawak pa lang nito sa kanya ay
nawawala na ang kanyang ulirat? O kaya naman ay mawala din ang pusong
pinakaiingatan niya? Will he allow him to dig her deeper, will he accept her past,
her darkness? Will he able to pull her out from the darkness she has been running
away? Is it his longing touch can cure her?

<<3 <<3 <<3

A/N: Soon... very soon.

=================

Prologue

Prologue

Dear Miss Diana Rose Rosales,

Thank you for choosing our institution Winhlan University as your future alma
matter, rest assured your stay will be worth it and I found you the perfect one to
be a member of our sorority and that is Zalpha Bri Sorority.

This is one of a kind sisterhood, this is different from others because we the
sisters will give you a family. Witness the bond and the friendship we are capable
of giving to each other. We are more like sisters than best of friends, we are a
family here. We are souls united to become something extraordinaire and I am living
up a promise of a lifetime commitment.

Being a sister have its freebies too. You'll have a full scholarship, weekly
allowance, uniform, book, dress, meal and transportation allowance will be provided
too. If you want you can live in one of the dormitories provided for the
sisterhood.
 Once you decided an initiation must be performed to prove that you are indeed
worth it to be one of us. Together with this letter is a green envelope and written
inside is a note for your initiation. However, if you refused to be a part of us
just leave the letter with

the green envelope inside your locker and we are going to get rid of it.

P.S: Please keep it a secret, if ever this will be disclosed to other students a
punishment will be given to you..

Thank you very much and have a nice day.

From: MasterH
~.~.~

Dear Ms. Rosales,

You've made the right decision by joining the sorority. You can not back out
anymore so enjoy your initiation.
 For your initiation:

Three hours stay in Primero Bar, enclose is a ticket, tomorrow night. Make sure
you'll stay awake during the duration of your stay and you are not allowed to stay
anywhere aside from the dance floor.

Thank you.

God bless.

From: MasterH
<<3 <<3 <<3

a/n: this one will start really soon. Happy reading babies.

status update: Off to dream land. :-) No naps kanina kasi busy sa pagsusulat ng
update.

May something sa wattpad, nagpost ako first time dito walang lumabas, sa second
time iyong last part lang. Ay, ewan.

=================

Chapter One

Chapter One

NAPALUNOK siya habang nakatingin sa malaking screen na nasa harapan niya, ang
kanyang mga kaibigan naman ay nagsiupuan na sa sahig habang siya ay naka-upo sa
upuan na yari sa plastic. Siya lang ang nakaupo sa upuan habang iyong iba ay kung
anu-anong pwesto na, hindi niya alam kung paano siya makakaalis sa lugar na iyon.

"No!" sigaw niya ng isalang na ni Hexel ang tape sa dvd player, lumingon ito sa
kanya saka ngumisi at kumindat pa. "Parang awa niyo na huwag iyan!" sigaw niya.
Tinawanan lang siya ng kanyang mga kaibigan.

"Eh di alisin mo sa DVD player," pangungunsume pa ni Monique sa kanya na nakangisi

na parang aso habang nakatingin sa kanya. Kumuha pa ito ng pop corn at saka ibinato
sa kanya at sa kasamaang palad ay hindi siya nakaiwas. Paano pa siya makakaiwas
kung nakatali siya sa silyang inuupuan niya. Unfortunately, nakatulog siya habang
hinihintay ang mga ito at siya iyong klase ng taong nakakatulog agad kapag naupo na
at pagkagising niya ay itinali na naman siya ng mga ito.

"Kapag ako nakaalis dito sa tali kukurutin ko kayo sa singit at hihilahin koi yang
panty niyo at isasangag ko kahit nakakadiri at ipapakain ko sa inyo!" sigaw niya.
"Tulong mga kapitbahay itinali ako ng mga rapist dito."

"Kung ikaw nalang ang rereypin namin huwag na oy, hindi ka masarap gahasain." Si
Zyrene na binato siya ng french fries. "Buka mo ang bibig mo para makakain ka." At
iyon nga ang ginawa niya at binato siya ng french fries na nakain naman niya.
Ngumuya siya tapos ay ngumawa ulit ng full volume na ang stereo at nagsimula na ang
Korean horror movie na hindi pa niya alam ang title pero kapag Asian horror ay
talagang nakakatakot, ilang beses na siyang nakapanood ng mga horror movies
courtesy of her best of friends, nanonood lang naman sila ng mga horror kapag
nakatali siya.

"Manahimik ka nga ang ingay mo manonood na kami." Sita ni Karylle sa kanya.

"Bakit ba kasi iyan ang pinapanood niyo manood nalang tayo ng something cute like
Barbie?" she tried to struggle pero talagang mahigpit ang pagkakatali sa kanya.
"Karylle bakit ba ang higpit mong magtali?"

"Magpupulis ako eh kailangan kong magpractice magtali ng mga criminal para sa

investigation."

"Buwisit ka! Hindi ako criminal."

"Anong hindi? Kinuhanan mo kami ng pictures na nakatwo piece at ibenenta mo sa mga

classmates mo, bawal iyon!"

Sumimangot siya,

"Hindi ko kayo ibenenta ano ba, ano lang iyon sharing your friend's beauty and sexy
body."

Binato siya ng mga ito ng kung anu-ano, nanlaki ang kanyang mga mata ng matingnan
si Monica na may hawak ng remote at iyon ang ibabato sa kanya.

"Monica kapag iyan nasaktan ako ibebenta ko rin iyong natutulog ka." Aniya dito,
tahimik lang ito pero iba ang lakas ng kaibigan nila. Kaya nitong magbuhat ng
mabibigat na bagay kahit na sobrang liit ng katawan nito.

"Pakawalan niyo na ako dito!" sigaw niya ulit ng biglang lumakas ang suspense
music mula sa stereo. Naiiyak na siya matatakutin talaga siya at mabilis siyang
matakot kaya music pa lang ay naiihi na siya sa salawal niya. "Promise hindi na ako
magbebenta ng mga pictures ng walang pahintulot niyo. Hexel babes, sorry na." muli
itong lumingon sa kanya tapos ay ngumit ng pagkatamis-tamis.

"Girls." Anito sa mga kaibigan nila. "Patawarin na natin si Diana Rose."

Nakahinga naman siya ng maayos sa sinabi nito. Tumayo na ang mga ito at akala niya
ay papakawalan na siya ng mga ito kaya lang ay biglang nagsipulasan palabas ng
silid na iyon ang mga ito.
"Pero kailangan mong mapunish." Si Ainsley. "Enjoy the movie Diana." And she heard
the clicking of the door.

"Mga hayop kayo pakawalan niyo ako dito!" naghyhysterical na siya ng husto at
aksidenteng napatingin siya sa TV screen and she scream until her last breath ng
eksaktong makita niya ang nakakatakot na mukha ng multo na nasa screen. Takot na
takot na siya and she blame all her friends for adding another phobia to her.
Nakakainis talaga ang mga horror movies lang ang hindi niya kayang iconquer, she
hates it! And she hates being tied up while she was forced to finish a horror
movie! She swear hindi na siya magbebenta ng mga pictures ng mga kaibigan niya.
 "ANONG tinatawa mo diyan?" nagtatakang tanong ni Georgette habang

nanonood siya ng horror movie sa bahay nito.

"Wala may naalala lang ako, namimiss ko lang na kompleto tayo." Inabot niya ang
kape na ibinigay nito sa kanya. It has been six years since they are together and
yet she can't forget those memories she will treasure forever. Kahit mamatay-matay
na siya sa kaiiyak at kasisigaw noon at the end ay matatawa nalang siya.

"Kapag nanonood

ka ng horror sa halip na matakot ay natatawa ka nalang kaya nga ayaw ka naming

yayain sa sinehan iyong iba nagsisigaw na sa takot samantalang ikaw nagtatawa
nalang."

Tinapunan niya ito ng tingin. "Ikaw ba naman ang itali at pagpanoorin ng mga
nakakatakot na movies tingnan natin kung hindi ka maimunne." Naconquer na niya ang
takot niya sa mga multo pero hindi ang isang bagay na hanggang ngayon ay dinadala
pa rin niya.

She look at her wrist watch at napansin iyon ni Georgette. "Isn't today your rest
day bakit parang may lakad ka pa dapat magpahinga ka na."

"Come on G don't be such a granny, it's almost ten in the evening already and you
know what does it means right?"

Georgette rolled her eyes at her. "Bakit hindi mo gamitin ang oras mo sa mga
makabuluhang bagay kagaya ng pamamahinga keysa magpunta ka sa clubs and bars. Alam
mong delikado sa iyo na magpunta sa mga lugar na iyon." Paalala nito sa kanya.

Inubos niya ang laman ng cup na ibinigay sa kanya ni Georgette, it wasn't coffee
but a very delicious energy drink G created for fun. Her friend is a world caliber
chemist.
"This is good."

Sumimangot ito, "That's experiment x point nine, not the answer I expected." May
kinuha itong clipboard tapos ay nilagyan ng malaking x ang isang bondpaper na may
nakasulat na formula ng mga kung anu-anong nakakalito at hindi niya maintindihan.
She's really wondering how people like her friend loves carbon, hydrogen and oxygen
than a pair of valentine shoes or Gucci bag, she will never trade those things for
elements and chemicals she can't even handle.

"It's really good."

"I know but good isn't enough." Dapat talaga sa susunod na may ipainom ito sa
kanya ang sasabihin niya ay over to highest level of excellence. "I'll make another
one tomorrow."

"Oookaaayyy." She said to end their conversation.

"I swear Diana Rose kapag hindi ka pa tumigil sa pagbabar hopping mo baka isang
araw magising ka nalang na may asawa na." pananakot pa nito.

"No men would love to marry someone as frigid as me, G." seryosong sagot niya.
"Kaya nga ako nagpupunta sa bar para masanay ako sa presensya nila, I don't even
have my first kiss yet and any guy who is

an inches away from me feels terrible."

Iyon ang isa sa mga sakit niya, kapag nilalapitan siya ng lalaki o kaya naman ay
nahahawakan ay bigla-bigla nalang siyang nahihimatay. Sabi ng dalawang tiyahin niya
na nagpalaki sa kanya nakuha daw niya iyon sa aksidente niya at ng mga magulang
niya dati na naging dahilan ng pagkasawi ng mga ito. The doctor said it's from a
traumatic experience and her parents accident was one of it. At gaya ng pagkasanay
niya na maconquer ang takot sa mga multo at horror alam niyang maco-conquer din
niya ang pinagdadaanan niya.

"You can never tell Diana-."

"Don't worry about me G, we both know someone is guarding us right?" natahimik uli
ito, hindi niya alam kung paano o kung saan nagsimula na mapansin niyang tila may
nakasunod sa kanya ay ilang taon na rin ang nakakaraan after Hex left the country
para magpagaling. Her initiation in the sorority wasn't the easiest thing lalo pa
at tatlong oras siyang nakatayo at palakad-lakad sa gitna ng dance floor. Ilang
techniques ng pag-iwas din ang nagamit niya makaiwas lang sa mga lalake na gusto
siyang lapitan.

And since she wants to rid her fear kaya nagpupunta siya sa clubs and bars, pero
hindi pa rin effective. And besides may mga taong nakasunod sa kanya para
protektahan siya at alam niya kung sino ang nagpadala ng mga taong iyon. That
person just wanted to secure

her safety and her friend's safety kaya confident siya sa pinagagawa niya.

"Hindi pa rin tayo pwedeng makampante."

Tumayo na siya at kinuha ang kanyang bag. "I am confident that I am safe at
pupunta na ako dahil hinihintay na ako sa team ko sa Primero."

"Sa Primero pa rin? Hindi ka pa ba sawa doon? Bago na ang may-ari ng bar na iyon
hindi ba?"
 "Yup, the new owner took over a year ago but I heard related lang naman iyong dati
at bagong may-ari they are relatives kahit na hindi ko pa nakikita ang bagong may-
ari." Paliwanag niya.

"How about the security-."

"Masyado ka talagang paranoid sa mga security na iyan alam mo magresign ka sa

pharma at maging bodyguard ka." Biro niya. "Alis na ako Georgette, just beep me
when you need me." And wink at her friend. Pero bago pa siya umalis ay tumingin
muna siya sa sarili niya sa salamin, kinuha niya ang lipstick niya at nagre-apply.
She let her long straight hair cascade at her back. "I am off to go."

Wala na itong nagawa kundi ang panoorin siyang

umalis sa bahay nito at pumara ng taxi. She doesn't have a car dahil hindi naman
siya ganoon kayaman, she's just a middle class earner. Pagdating niya sa Primero ay
rinig na rinig niya ang ingay mula sa loob ng sikat na lugar na iyon. At hindi siya
magsasawang pumunta doon, kilala na siya ng mga parokyano ng club sabi ng mga ito
she's the darling of the night that's her name kapag nagpupunta siya sa mga clubs.

Kilala din siya ng ibang clubs and bars, maliban sa pagtawag sa kanya ng Darling
of the night ay tinatawag din siya ng mga itong 'The most elusive bachelorette'.
Elusive because she never allow men to approach her or they never have the time.

"The darling of the night is finally here!" sigaw ng DJ ng makita siya, she
flipped her hair and walk straight in the middle of the dance floor.
 "THE DARLING OF THE NIGHT IS FINALLY HERE!" Sabay silang napalingon sa babaeng
bagong dating, bigla kasing natahimik ang mga tao sa club niya. Kaya lang
pagtinngin niya mula sa kanyang kinaroroonan ay nakatalikod na ito sa kanya kaya
hindi niya nasilayan ang mukha nito. Although nabigyan siya ng pagkakataon na
masilayan ang maputing likod nito na mas lalong pumuti sa suot nitong midnight blue
na dress at sa dilim ng buong lugar. Pinagkakaguluhan na ito ng mga tao.

"Do you know her?" untag niya sa kausap niyang kaibigan.

"Who? Diana Rose?"

"Kilala mo nga siya is she new here?"

"Parokyano na iyang si Diana Rose dito, siya iyong tinatawag ni Wild Rose ng mga
waiters mo dito. You know the untouchable beauty."

He chuckled. "Really? Untouchable beauty?"

"They said she's a moving temptress maraming gustong lumapit sa kanya but no one
succeeded," bigla itong napatingin sa kanya.

"I don't like that kind of stare Almiro." Biro niya sa kapatid niya.

"Warren, dad's giving you a deadline and you are not getting any younger then."

He huffed. "Wala talaga akong pakialam kahit tanggalan niya ako ng mana, kaya kong
buhayin ang sarili ko at saka wala pa sa isip ko ang magkaroon ng pamilya. A wife
and a child isn't my priority right now, busy ako may ina-acquire akong property
ngayon I want to build a new restaurant."

"Gusto lang niyang makita na maayos ang buhay mo."

"Maayos na naman ang buhay ko kuya." He emphasized. "I am not that black sheep in
the family anymore rest assured hindi na ako babalik sa dating ako I already
learned my lessons." Inisang tungga niya ang alak na laman ng kanyang hawak na
baso.

"Just try it bro there's no harm in trying."

"Ulol, hindi ako katulad mo iba ang kwento mo sa kwento ko. You are happy with
Kristine right now."

"Very happy and I am going to be a dad, I don't regret trying bro. I feel
contented now." Tumayo ito. "Sana ikaw rin maramdaman mo na rin iyong contentment
na nararamdaman ko ngayon. Having a family of your own isn't a curse it's a gift."
 "Yeah right." Nagpaalam na ang kapatid niya sa kanya kaya naiwan siya sa second
floor ng Primero na madalas niyang tinatambayan. The place is off limits kaya siya
lang at ang mga imbitado niya ang nakakapunta doon. Biglang napabaling ang mukha
niya sa ibaba ng may marinig siyang masayang sigawan.

Kaya pala, nasa makeshift stage ang babaeng nakamidnight blue at sumasayaw.
Tiningnan niya itong mabuti, hindi pa rin niya makita ang mukha nito but he was
enticed by the way she moves. She moves so gently as if she's making love to
everyone, it's

so graceful that he could feel something inside him turning upside down, the way
her hair moves with every flip of her fingers those movements were so perfect he
wanted to touch it.

"Damn." Mura niya sa kanyang sarili, his body is betraying him. That woman is
indeed the darling of the night and from what he heard from his staffs when he's
here, the wild rose. A beautiful and rare flower with plenty of thorns.

He froze when his eyes met hers, kahit sa layong iyon kitang-kita niya ang
kakaibang kislap ng mga matang iyon. It's twinkling along with the neon lights, the
side of her lips turn up giving her a small and seductive smile asking him to take
her. She... she is seducing the hell out of him.

Kaya siguro hindi na siya nakatiis at tumayo na, something's telling him to see
that woman up close and personal. Pagbaba niya ay nagtaka pa ang mga staffs niya
kung bakit siya nandoon but they didn't say anything. Linapitan niya ang babae
habang hinahabol ang mga mata nito.

He wants to touch her.

"Hi." Narinig nalang niya ang sarili niyang nagsalita. Buwisit! Kinakabahan siya.

"Hello there handsome." Her voice sounds like

an angel, she looks like a beautiful nymph of a devil with an angelic voice.

"Will you marry me?" he asked.

Napakurap ito, those innocent and laughing eyes enchant him more. Tumawa ito at
ngumiti sa kanya.

"Sure, why not."

<<3 <<3 <<3

a/n: Sobrang maga na ng mga mata ko, I've been reading and rereading Alice Academy
manga through mangarock (cellphone app) I downloaded weeks ago. Alice Gakuen aka
alice academy is one of the best manga I've read kahit na pambata siya. Elementary
pa ako napapanood ko na iyon, kulang pa nga sa anime pero sa manga kompleto na. I
really love how the mangaka created the story line. Napapaiyak ako sa mga chapters
na nakakaiyak huhuhuhuhuhuhu... worth it ang buong gabing pagbabasa ko ng manga.
Highly recommended... I am not really into shoujo although halos nabasa ko na lahat
sa manga online sites noon pa ang mga stories. Yup, nabasa ko na halos lahat ng
genre no more no less. Mapa-tragedy man iyan or yaoi, pero mas trip ko ang shounen
ai, ang weird ko no? Well, may kanya-kaya namang kabaliwan ang mga tao.

Noong college pa ako at nagthethesis pa ako sa halip na magsulat ng thesis ay

nagbabasa ako ng one piece tapos iiyak kapag may mga malulungkot na chapters.
Paulit-ulit ko ring binabasa ang skip beat, v.b rose, at shiawasake kissa san (ang
haba!), Special A, ouran high school host club, maid-sama, yamato nadeshiko, PRINCE
OF TENNIS, naruto, noblesee, fairy tail, naruto at marami pa, iilan pa lang iyan.
Sige ako na ang adik, pero masakit pa talaga sa dibdib iyong pagpipigil ko ng ngawa
sa mga manga na nababasa ko.

STATUS UPDATE: Magbabasa uli ako.

PPS: It's really nice playing with narrow-minded jerks who doesn't know how to keep
their mouth shut, words are the best weapon, I'll make your mind crumble with some
words then. --Feeling pissed
=================

Chapter Two

Chapter Two

"AWWWW!" Hiyaw niya habang hawak ang kanyang ulo, sobrang sakit ng utak niya-yup,
hindi ulo kundi utak talaga niya ang masakit ng umagang iyon. Hindi niya alam kung
nakatulog ba siya ng maayos o hindi pero parang pinupokpok ng martilyo ang ulo niya
at nadurog ang utak niya sa sobrang sakit.

"Ikaw bat aka sino ba kasi ang nagsabi sa iyong uminom ka ng uminom hayan may hang
over ka tuloy may pasok ka pa mamaya." Sermon ng tita Rowena niya sa kanya. Pumasok
ang isang tita niya na may bitbit na sopas, isang tasa ng kape, isang basong tubig
at aspirin na pampawala ng sakit ng ulo.

"Rowena huwag mo na ngang pagalitan iyang pamangkin mo masakit na nga ang ulo ng
bata eh." Mabilis siyang yumakap sa tita Rosenda niya. "Kumain ka muna Diana at ng
makainom ka na ng gamot pantanggal ng sakit ng ulo mo."

"Thanks tita-awww!" napasigaw siya ng bigla siya nitong kurutin sa singit niya.
"Tita naman eh."

"Kumain ka na at ng makatulog ka ulit, may trabaho ka pa mamayang gabi."

"Opo." Nagpaalam na ang dalawa sa kanya, kahit na medyo

harsh sa kanya ang mga tita niya ay mahal na mahal niya ang mga ito. Pagkatapos
kasing mawala ang kanyang mga magulang when she was six ay ang dalawa na ang nag-
aruga sa kanya. Naisip tuloy niya ng dahil sa kanya ay hindi na nag-asawa ang
dalawang tiyahin niya. Pero sabi naman ng mga ito nna mas gusto nilang maalagaan
siya kaya sila hindi nag-asawa.

Pagkatapos kumain at uminom ng aspirin ay muli siyang hinila ng antok. Ang katawan
niya ay nasanay na matulog sa umaga at buhay na buhay sa gabi kaya nabaligtad ang
biological clock ng katawan niya. This is the disadvantage of being a call center
agent, minsan kapag nakauwi siya ng late sa dami ng kailangang ayusin sa opisina
paglabas niya ng building ay sobrang taas na ng sikat ng araw, tapos iyong tipong
pauwi ka pa lang pero iyong makakasalubong mo ay papunta na sa trabaho. Iyong mga
tao ay nagtatrabaho na sa oras kung kailan tulog ka.

Pero masaya naman siya sa kanyang napiling propesyon, iyong ibang tao they look
down at them kasi daw basta marunong ka lang mag-English ay pasok ka na sa
trabahong iyon. Sa simula hindi talaga siya seryoso sa kanyang trabaho, sa una din
tingin niya ay sobrang dali lang ng Gawain ng isang agent. Papasok ka sa gabi, uupo
ka sa upuan mo kaharap ang computer mo tapos ay mag-E-english ka lang ng walang
humpay and after that ay uwian na tapos malaki pa ang sweldo dahil sa night
differential pay at performance based bunos na makukuha mo kung maganda ang
statistics mo.
Pero hindi naman totoo iyon, noong nagsisimula pa lang siya hindi naman malaki ang
sweldo niya. She's a newbie and a call center virgin who only wants to have an
experience, gusto lang niyang masubukan ang buhay ng isang agent. May communication
training pa ng ilang linggo tapos ay may product training pa din, kailangan pa
nilang pag-aralan ang mga systems na gagamitin nila kapag magpupull out ng account.
Tapos noong nagstart na sila ng magtake ng call, akala talaga niya madali lang
dahil kakausapin lang naman niya hindi ba? Pero sa totoo lang hindi naging madali
ang lahat lalo na kapag may naencounter kang sobrang bobong customer na hindi ka
maiintindihan tapos manghihingi pa ng supervisor samantalang sobrang liwanag naman
ang pagpapaliwanag mo.

Marami na rin kaya siyang naexperience na mga ninya moves, iyong pagmamanipulate
sa phone system nila para hindi makapasok ang tawag sa kanya, at kapag nainis na
siya sa kausap niya ay hihilahin niya ang plug na source of power ng kanyang
monitor o ng central processing unit hindi kasi pwedeng mag-end ng call. Maraming
beses na rin siyang nakikipag-away sa mga irate customers na kahit anong paliwanag
ang gawin niya ay irate pa rin kulang nalang yata ay bigyan ng isang taon free
service ng product nila. Kahit hindi pwedeng mag-end ng call ay napepress talaga
niya ang red button na may nakasulat na end kapag naiinis na siya tapos sasabihin
niya sa kanyang team leader na nagdrop call tapos kailangang magcall back kasi
irate customer. At iyong number na gagamitin sa pagtawag ay maling number pala
tapos ring

lang ng ring, para-paraan lang.

May ilang beses din na itinatransfer niya ang mga calls kahit na pwede naman
niyang iresolve, wala lang masaya ang life eh. Bakit naman niya pahihirapan ang
buhay niya kung hindi naman talaga siya seryoso sa kanyang ginagawa, nagbabalak pa
nga siyang mag-AWOL na hindi pa naman nangyayari.

Minsan ay naiinis din siya sa real time analyst nila na kapag lumagpas lang sila
ng ilang segundo sa break nila ay isisigaw na sa buong production room ang pangalan
mo. At sa quality analyst na kapag mag-eevaluate ng calls ay sasadyaing iyong
panngit na calls ang iiscore para lang bumaba ang scores mo, pero hindi naman
lahat, tsamba-tsamba lang. Tapos iyong hindi mo alam na nakikinig iyong team leader
mo sa call mo at iyong kausap mong customer ay mas malandi pa sa higad at itatanong
kung pwede bad aw siyang idate kasi parang ang sexy daw niyang pakinggan sa phone
and since they are building rapport ay kailangan nilang maging firm at hindi
papatol pero minsan kapag bored ka na talaga ay pinapatulan nalang niya para
makakuha siya ng magandang feedback pandagdag sa kanyang statistics.

Saka niya naisip na iyong trabahong akala niya ay pambobo lang ay napatunayan
niyang hindi pala, working in a call center requires multi-tasking abilities.
Kailangang matalino ka para lusutan ang mga problema

ng customers at imemorize ang mga cons and pros ng product na isineservice niyo.
Dapat marunong ka rin ng kaunting technical support kahit na sa sales ka at iyong
technical support kailangang may alam din sa sales. While your brain is working
your mouth is speaking and your hands were navigating the system. Pasakit pa kapag
naghang ang buong system at irate ang customers mo. Kung kailan ka nagmamadali saka
pa naghahang ang walang kwentang system kasi nga may system upgrade. System upgrade
their face talagang obsolete na ang mga systems nila.

Ilang call center company na ba ang nalipatan niya, pang-apat na nga yata ang
pinapasukan niya ngayon. Dito lang siya nagtagal kasi maganda ang sweldo although
mahirap ang account na hinahandle nila kasi nga it's a telecommunication company sa
ibang bansa, tapos iyong mga tao doon hindi yata marunong magbasa ng bills dahil
pati doon ay kailangan pa nilang eexplain. Mabait ka si ang boss nila, he's a
Filipino too at maraming may crush sa lalaking iyon kaso nga kasal na, kakakasal
lang nito kamakailan at noong makasal ito ay may increase sila kaya mas lalo siyang
nanatili doon.

She's not working in a big corporation but she is proud of her job kasi nga hindi
madali ang mga ginagawa niya. She started as an agent and then she was promoted as
a QA hanggang sa maging team leader siya. She needs to check if her team is working
well and so far wala naman siyang problema maliban nalang sa palaging absent iyong
iba dahil maraming namatay na member ng pamilya o kaya naman ay iyong

may mga sakit, sakit na minsan ay hindi na nag-eexist kahit na alam niyang sobrang
healthy naman. Iyong pumapasok na lutang pa ang utak at lasing pa.

Kahit pasko ay kailangan din niyang magtrabaho kasi nga kahit holidays business as
usual tapos double pay pa, sino ba ang aayaw sa bagay na iyon? Hindi siya maliban
nalang kung may lakad ang barkada saka lang siya aabsent o hihingi ng leave. Kung
tutuusin wala din silang social life pero nagagawan din naman ng paraan iyon kaya
nga hindi niya masisisi kung halos lahat ng laman ng mga bars and clubs ay mga
tulad niya, hindi naman lahat pero marami-rami din kasi doon lang nila pwedeng
mairelease ang stress sa ilang araw na pagtatrabaho nila.

Her aunts were telling her to look for a job na fit sa kursong kinuha niya pero
tinamad na siyang maghanap ng ibang trabaho at sanay na siya sa ginagawa niya. They
respects her decision kaya naghintay nalang ang mga ito na siya na mismo ang aalis
sa trabaho niya, that's why she loves her aunts so much to the point na handa
niyang ibigay ang lahat para sa mga ito gaya ng ginawa ng mga ito sa kanya.
 "HINDI ba natin sasabihin kay Diana ang tungkol dito?"

"Huwag na marami ng inaalala ang batang iyon hindi tayo pwedeng dumagdag."

Napakunot ang noo niya ng paglabas niya sa kanyang silid ay narinig niya ang usapan
ng kanyang mga tiyahin.

"Ano po ang hindi pwedeng idagdag?" kunot-noo pa rin niyang tanong. Iyon lang kasi
ang naabutan niya sa usapan ng dalawa.

"Itong asukal sabi ko kay Rosenda hindi pwedeng dagdagan ng asukal ang kape niya
dahil baka madiabetes na itong matandang ito."

"Sinong matanda?" natawa siya sa bangayan ng dalawang tiyahin niya ang bahay nila
ay walang dull moments kapag nandito ang dalawa. Their house is like their palace.

"Huwag ka ng magkape tita baka hindi ka na makatulog niyan." Aniya at umupo na sa

hapag kainan, ang oras ng hapunan ng mga tiyahin niya ay ang oras naman ng kanyang
agahan. She's already dressed for work, nasa braso na niya ang isang makapal na
jacket na panangga sa lamig dahil sa kasamaang palad iyong station niya ay sobrang
lapit sa aircon.

"Hindi na nga lang ako magkakape at ikaw bata ka kumain ka ng marami baka
himatayin ka sa trabaho mo."

"May ganoon tita Weng?" biro niya sa mabait na tita niya. "Hindi ako hihimatayin
doon maraming kape sa pantry na pwede kong laklakin para hindi ako himatayin sa
antok." Biro niya dito. Kumakain na sila ng mapansin niyang medyo tahimik

ang dalawang ito kaya siya nagtaka.

"May problema po ba?" takang tanong niya.

"Wa-wala Diana napagod lang kami kanina sa trabaho." All her titas as teachers.

"Magpahinga na kayo dahil papasok na ako sa trabaho at maglock kayo ng pintuan

para walang makapasok. Pero buksan niyo po iyong mga bintana para makapasok ang mga
lalaking pwede niyong makalaro ng jack n poy." Biro niya sa mga ito na naging
dahilan kung bakit nanlaki ang mga mata ng mga ito.

"Ikaw talagang bata ka ang bastos niyang bibig mo anong makakalaro ng jack n poy?"
 Inosenting tiningnan niya ang mga tiyahin but her smile is far from innocent.
"Why? Hindi ba pwedeng maglaro ang dalawang tao ng jack n poy? Wala akong gustong
sabihin tita, kayo ang nag-assume."

Kukurutin na sana siya ng mga ito ng bigla siyang tumayo at kinuha ang jacket at
bag niya. "Bye titas and enjoy your jack n poy!" natatawang lumabas siya ng bahay
at naghanap ng pwedeng masakyan. Ngingiti-ngiti pa rin siya sa naging reaksyon ng
mga tiyahin niya kahit kailan hindi pa rin immune ang dalawa sa bibig niya mabuti
pa ang mga kaibigan niya ay parang kanin nalang kasi sobrang sanay na sa kanya.

And then her mind went back to what happened a night before when she's enjoying her
night in Primero when out of the blue someone goodlooking... alright he is quite
handsome suddenly proposed to her. Kung hindi lang siguro bar iyon malamang
naniwala na siya sa sinabi nito, seryosong-seryoso kasi tapos kulang nalang ay
lumuhod sa harap niya. And since she doesn't want to spoil the moment kaya nag-yes
siya and then she left the place kasi sobrang natatawa na siya sa mga sandaling
iyon. At masyado ng late at kapag nanatili pa siya doon ay baka hindi na siya
nakaabot pa sa bahay nila dahil sa lasing na nga talaga siya.

But now that she thinks about it, naawa siya sa lalaking iyon mukha kasing
pinagtripan ng pagkakataon. Sa palagay niya ay nautusan iyon ng mga barkada din
nito or probably a bet, napatango-tango nalang siya sa kanyang sarili.

Pagdating niya sa opisina ay maaga pa ng isang oras keysa sa nakaset na time kung
kailan magsisimula ang queing ng calls. Kailangan niyang iset up ang computer niya
at buksan ang kailangang mga system support niya. Kailangan din niyang magsend ng
mga emails sa team niya para sa schedule ng mga ito sa susunod na linggo at kung
kailan ang rest days ng mga ito. Wala namang nagtext sa kanya na walang papasok
sana nga lang ay ganoon nga ang mangyari.

Naicheck na rin niya ang mga stats ng team members niya, may ilang nangungulelat
may iba naman mataas ang stats

which is good. After few more minutes ay nagsidatingan na rin ang mga teams niya at
nagseset-up na rin ng mga computers nito. They have a short hurdle before the
meeting briefing her people about what to do and what to expect sa linggong iyon,
trabaho niya iyon.

Nagsimula na ring magtake ng calls ang mga ito, ilan sa team niya ay tenured na
kaya hindi na niya kailangan pang alalayan. Iyong newbies naman ay pilit na
ipinoprove sa kanya na kaya na nila nagpapaimpress kung baga.

"Hey TL Diane." Bati sa kanya ng isa pang TL nila na binabae, pero kung titignan
may mas babae pang tingnan sa kanya.

"TL Mon, how's your weekend?" Of course hindi naman siya palaging nasa harap ng
computer niya nakatingin kailangan din niyang magrelax, perks of being a
supervisor.

"My weekend? It's the best-." Pinalapit siya nito dahil magsasalta na ito ng
tagalog at hindi pwedeng marinig ng mga nagtetake ng call kasi nga EOP zone ang
production room. "Nagdate kami ni MIkee ko and we have fun."

Ngumisi siya. "Anong klaseng fun?"

Mon rolled her eyes. "Super fun masakit pa nga ang beywang ko sa kaka-exercise
namin."
 That exercise means something else. "Gaga anong klaseng

exercise? Did you video it? Pakita tapos ibebenta ko sa pornsite for sure malaki
ang bayad nila sa video mo."

Binatukan siya nito tapos bumungisngis. "No way for personal use lang iyong video
namin hindi pwedeng ishare baka kasi pagnasahan mo pa si Mikee ko."

"Baliw! Kung magnanasa man ako hindi kay Mikee iyon kundi." Tiningnan niya ito
mula ulo hanggang paa. "Girl masarap kang pagnasahan."

Ngumiwi ito sa sinabi niya, "Girl, hotdog ang gusto ko ayoko ng hamburger."
Tinakpan niya ang bibig niya or else maririnig sa buong floor ang tawa niya sa
reaksyon ng kanyang kaibigan. Dito siya naimmune sa mga green jokes, sanay na sanay
na siyang makarinig sa mga ganoon. At saka sanay na siya kay Mon dahil nga sa gay
ito kaya palagay ang loob niya dito and he is one of the few guys who can touch
her.

Yes, she can't be touched by men dahil nahihimatay siyang bigla. Her tita said na
baka daw dahil iyon sa nangyari sa kanya at kanyang mga magulang noong anim na
taong gulang pa lamang siya kung kailan napasama siya sa aksidente. Kaso wala na
naman siyang maalala sa mga nangyari and everything she knew ay nabanggga ang kotse
nila sa isang malaking puno, iyon kasi ang sinabi ng mga tita niya.

And since then everytime she was touched by men or boys, she fainted, she

felt suppressed, para bang hindi siya makahinga and she felt pain. Kaya ayaw niyang
pahawak, sabi naman ng psychologist niya curable daw iyon dahil nasa utak lang daw
ang mga iyon. Kailangan lang daw niyang masanay at maging panatag kaso hindi naman
madali iyon. Si Mon, dahil nga sa alam niya ay bading ito bago pa man siya nito
mahawakan ay naging panatag na siya dito and truthfully, hindi siya nahimatay ng
hawakan siya nito.

She really wants to cure her disease dahil alam niyang hindi mapapanatag ang mga
tiyahin niya kapag alam pa rin ng mga ito na ganoon siya. Maybe when she's already
settled at may mag-aalaga na sa kanya ay magiging masaya na ang mga ito. Her aunts
are her parents sila ang tumayong ama at ina sa kanya sa mga panahon na kailangan
niya ng isa. And her best girlfriends were like her sisters she never have at
malaki ang naitulong sa kanya ng mga ito.

"Gosh are you brain raping me Ms. Rosales?" untag ni Mon sa kanya.

Ngumisi lang siya ng magising siya sa kanyang malalim na pag-iisip. "Uhuh, I am to

the point of removing your briefs-." Muli siya nitong sinapok.

"You gaga much I don't wear briefs."

"Ay oo nga pala mas trip mong walang undies para straight to the point na."
humakbang siya paatras. "I like that too you know." Tumawa na siya ng malakas ng
batuhin siya nito ng takip ng ballpen. Napatingin

sa kanila ang mga agents kaya umayos na rin siya, nagpaalam na rin ito sa kanya.

Really, si Mon lang ang pwede niyang mabiro ng ganoon. She's green yes but she
doesn't even her first real kiss... it's funny how that color associates her big
time. She just hope na sana baling araw may isang lalaking darating sa buhay niya
at magliligtas sa kanya sa sumpang meron siya ngayon. She'd rather believe that she
was cursed that she's ill.
 "Why am I thinking this way?" naguguluhang tanong niya samantalang noon naman ay
okay na siya sa buhay niya kasama ang kanyang mga tita. Dahil ba iyon sa unti-unti
ay may nahahanap na ang mga sisters niya na mga taong magmamahal sa kanila. Just
like what will happen tomorrow... Heinz will marry Zyrene na and she envy Zy for
having Heinz kahit na pinahirapan nila ito ng husto. Heinz is indeed in love with
her friend to the point of giving up almost everything he have. And tomorrow is
Zy's surprise wedding.

And there's also Karylle, kahit hindi nito sabihin napapansin din niya na may
mahal na ito. That glow they see on her face is enough proof for that. Her friends
were all good looking and some of them came from a rich family, some are born well-
off, and some strives hard to reach where they are right now.

Natatakot siyang baka dumating ang point na maging taken na ang lahat ng mga
kaibigan niya she'll

be left alone just like what happened to their leader. Ayaw niyang maiwan dahil
nakakatakot kaya ang maiwan, nakakatakot iyong mag-isa ka, basta nakakatakot iyon.
natatakot siya sa hinaharap na siya lang mag-isa, lalo na kung dumating din sa oras
na mawawala na ang mga nag-aalaga sa kanya. She can't bear it.

"DON'T worry Heinz, matutuloy ang kasal mo hindi tatakbo ang mga pagkain na
inihanda ko." Biro niya sa kaibigan na kausap niya sa telepono. Tiningnan niya ang
mga tauhan niyang sinasakay sa delivery van ang mga pagkain na dadalhin sa Little
Devils.

"Siguraduhin mo lang I want this day to be perfect."

He huffed. "If you want a perfect wedding you should have marry that girl inside a
church."

"Hindi pwede."

"Bakit demonyita ba iyang mapapangasawa mo at hindi nakakapasok sa simbahan?" biro

niya he heard Heinz cursing him on the other line na naging dahilan kung bakit siya
natatawa. "Chill dude, I'm just kidding."

"Kung pwede lang sanang sa simabahan ko papakasalan si Zyrene I'll gladly do it at

hindi dito sa Little D. Kaya lang hindi pwede dahil hindi pa umuuwi iyong isang
kaibigan nila, it seems like that woman

is very important to my future wife." Paliwanag nito.

 "I'm just kidding Heinz you don't have to explain and besides kasal mo naman iyan,
kung ikakasal man ako gusto ko sa simbahan."

Kung mangyayari man iyon, naalala tuloy niya ang babaeng niyaya niya ng kasal sa
bar noong isang gabi. He can't forget it lalo na noong tumalikod na ito at
nagmamadaling tumakbo palabas ng Primero na para bang natakot sa kanya. When she
left pakiramdam niya ay may malaki siyang nagawang pagkakamali sino ba ang matinong
tao na magyayaya ng kasal sa loob ng bar sa harap ng maraming tao? Siya lang
yata... well, he isn't serious about it though. His grandmother always tells him
not to be serious with a woman whom he met in the bar, and when he marry someone it
should be inside the church and not everywhere else.

Napepressure na siya sa daddy niya he is acting crazy about him getting married or
atleast daw may girlfriend na siya. Ayaw sana niyang patulan ang inuungot sa kanya
ng daddy niya pero kapag pala ang pressure nakapasok na sa katawan ng tao kahit
ayaw mo ay pilit na umaatake unconsciously.

"Are you still there?" untag ni Heinz.

"Yeah, may sinasabi ka pa?"

"Ang sabi ko kung gusto mong makasal sa simbahan I am warning you, not to fall in
love with my future

wife's friends."

Tumaas ang kilay niya sa sinabi nito. "Dude, ni hindi ko pa nga nakikita ang mga
kaibigan ng asawa mo and how sure are you na magkakagusto ako sa isa sa kanila?"

"I'm just warning you Warren it's not easy to fall in love with them I experienced
it personally. Iiyak ka ng bato, kakain ka ng bala, hihinga ka ng bulalakaw at
maglalakad ka sa barb wire."

Tumawa siya sa sinabi nito, he doesn't know how his friend chase the woman he
wants to marry to the point na kinalimutan na nito ang babaeng una nitong gustong
hanapin. He haven't seen that Zyrene yet, kapag nakita niya ay saka lang siya
magdedecide kung worth it nga ba ang babaeng iyon.

"They are dangerous,"

"Bakit bomba ba sila?"

"They are more than a bomb mind you, Warren. They are more than that."

"Magrelax ka nalang Heinz kung anu-ano na ang sinasabi mo you are just nervous.
And by the way, don't worry I won't fall for them kahit gaano pa sila kaganda dahil
may standard ako ng maganda."

And with that, that woman from the club appears on his mind. Napangisi nalang siya
habang iniisip ang babaeng iyon. He felt the adrenaline rushing through his system
para bang tumatakbo ka papunta sa finish line wanting to win wanting to grab that
trophy. Whoever is that woman is, she'll be a good collection.
<<3 <<3 <<3

a/n: once tapos na WOAF ay mag-uupdate na ako dito ng palagi, but i can't promise
an everyday update since magsisimula na ang class this June 1. We have a new
principal so we need to work and work and focus. Ipagpapatuloy ko na rin ang
graduate school ko because I want to finish and have my doctorate as soon as
possible, at least before I reach 26 and focus more about my life. I'm still gonna
release my stress here through writing. Thanks for understanding folks and happy
weekends.

=================

Chapter Three

Chapter Three

NAPAPANGITI nalang siya habang nakikita ang mga kasama niyang abala sa paghahanda
sa kasal ni Zyrene. It's really amazing how love can make a person go wild kagaya
nalang ni Heinz. Never in her wildest dream na ang lalaking masungit na iyon na
minsan din sa buhay niya ay naging crush niya ay natutong lumuhod sa isang babae.
That moment when Heinz decided to give up everything pakiramdam niya ay ang swerte-
swerte ng kaibigan niya and yes nakaramdam din siya ng inggit pero mas nangibabaw
pa rin ang saya na naramdaman niya ng malaman na magiging masaya na rin sa wakas si
Zyrene.

Napalingon siya sa kanyang tabi at kusang kumuha ang kanyang mga daliri ng isang
pirasong lumpia na naghuhumiyaw na kunin niya ito. Wala pa siyang tulog pero buhay
na buhay pa ang dugo niya salamat sa mga pagkain na nandoon, in fairness masarap
ang pagkain.

"Fried iyan baka tumaba ka." Paalala sa kanya ni Ainsley na ngarag sa kakaayos ng
kasal.

"Mag-eexercise nalang ako." Tinaasan siya nito ng kilay. "Sa panaginip ko."
Ngumisi siya. "Or ibang exercise ang gagawin ko iyong mag-eenjoy ako." Ngumiwi ito
sa kanyang sinabi.

"Bakit kapag ikaw ang nasabi lahat ay may double meaning?"

Ngumisi lang siya. "Nasa isip mo lang iyan." Aniya at kumuha uli ng lumpia, sa
totoo lang hindi siya mahilig sa lumpia, ayaw nga niya ng lumpiang may gulay sa
loob o kahit na karne. Nagustuhan lang niya ang lumpiang kinakain niya dahil sa
crispy kasi iyon. "Sino ba ang kinuha niyong caterer, siya din ang kukunin ko sa
kasal ko."

"Baka mas mauna pang makasal sa iyo si Monica."

"Mas mauuna ako sa kanyang makatikim ng langit, mas mahal yata ng babaeng iyong
ang lesson plan niya keysa sa mga lalaking may abs." Napaisip siya. "Pwede din ako
ang magtuturo sa kanya ng wonders of nature, gaya ng paano gumawa ng lesson plan
'my style'."

"May style mo na pala ang paggawa ng lesson plan."

"You want to know? Ganito iyon, first magsulat ka muna ng schedule, next magsulat
ka ng objectives like, maghanap ng lalaki, tikman ang luto ng langit kasama ang
mahahanap na lalaki, at gumawa ng masasayang bagay kasama ang lalaki. Subject
matter na iyong, maghappy-happy kasama ang lalaki, procedure, may preparation dapat
prepared ka magpaganda ka, presentation, sayawan mo muna hanggang sa mangyari na
ang

live action and most awaited part, maglagay ka na rin ng abstraction, eexplain kung
ano ang nangyari. Huwag kalimutan ang practice, magpractice ng paggawa ng baby.
Tapos sa evaluation naman, paano ginagawa ang baby at kailangang idemo and lastly,
assignment, gumawa ng baby. O, hindi ba may complete lesson plan na ako detailed
pa." ngumisi siya sa sinabi niya habang ito naman ay napapailing na rin.

"Huwag mong sabihin kay Monica iyan dahil ipapabilanggo ka niya for sure. Ginawan
mo ng malisya ang lesson plan niya."

"Matalino ako eh."

"Alam ko na iyang matalino ka kaya tulungan mo na ako dito huwag kang kain ng
kain."
 "Masarap ang pagkain kailangang pakasalan ko ang nagluto nito."

"Kung papatulan ka niya kapag ikaw niyayang pakasal ng chief ako mismo ang mag-
aayos sa kasal mo for free."

"Sinabi mo iyan ha, nasaan na ba ang chief huwag sanang babae I am not swinging
the other way. Kapag babae ang chief revoke na ba ang sinabi mo?"

"Yes, it can't be kasi."

"Uy, ano iyan math lang? It can't be kaya magiging remainder-."

"Hay naku Diana Rose, nakukulta na ang utak ko kaya pwede ba pagpahingahin mo
muna." Pakiusap nito sa kanya.

"Okay." mananahimik na sana siya pero nakialam na naman ang utak niya kaya naghum
nalang siya ng lullaby. Tiningnan siya nito ng masama. "What?"

"Manahimik ka."

"Pinagpapahinga ko lang ang utak mo ano ba ang masama doon?" nakasimangot na

tanong nito.

"Lahat! Makaalis na nga."

"Saan ka pupunta?"

"Maghahanap ng matinong kausap." At iniwan na siya. Natawa nalang siya nasanay na

kasi siya sa kaibigan and besides alam naman niyang hindi talaga ito naiinis sa
kanya gusto lang talaga nitong pagpahinga. Nagpatuloy siya sa pagkain, kahit ano
nalang kinakain niya and what's worst is talagang tataba siya dahil kahit kumakain
na siya ay hindi pa rin siya nabubusog. Parang nilagyan ng drugs ng chief ang mga
pagkain na niluluto nito at delikado iyon kaya ang gagawin niya uubusin niya ito
lahat para safe ang mga kaibigan

niya.

Kung hindi lang siguro sumenyas si Ainsley na magsisimula na ang kasal ay hindi pa
siya titigil sa pagligtas sa mundo sa pamamagitan ng pagkain ng lahat ng pagkaing
may droga. Sa kanya lang yata uso ang reception first before the wedding proper.

Nagsimula na ang 'palabas', it's a surprise wedding for Zyrene kaya nga ng lumabas
ito ay halata sa mukha nito ang pagtataka sa kung ano ang nangyayari. Basta lang
nila itong hinila sa isang tabi at binihisan, Chloe made their dresses and the
bride's dress as well. Kahit na madalian ang naturang kasal ay hindi mo mahahalata,
Ainsley will kill someone who will say na ang kanyang mga naorganized kahit na
madalian ay pawing second rate lang, because her dear friend wants the best of
everything she does, a perfectionist.

Heinz hired the best organizer in town, although alam niyang namumulubi si Heinz
sa halagang hinihingi ni Ainsley. Sabi kasi ni Ainsley dapat lang daw na singilin
ng mahal si Heinz kasi hindi naman daw cheap ang mga sisters nila at hindi nila
deserves ang mediocre na kasal. Kakaiba talaga mag-isip ang mga mayayaman at mga
lumaki sa yaman. Sa part kasi niya hindi naman importante kung saan ang kasal basta
ang mahalaga ikakasal ka sa taong mahal mo at gusto mong makasama habang buhay.
 Nairaos naman ang kasal at ano pa ba ang sunod sa kasal kundi ay ang reception

na doon lang din dinaos, kaya kumain na rin siya. Ito na rin ang tulong niya sa
inang bayan sayang naman kasi kung may matitirang pagkain mas mabuti pang tulungan
na niya si Heinz at Zyrene sisiguraduhin niyang wala ng matitira dahil ubos na
niya.

"I'm hungry." Narinig niyang bulong ni Karylle na nasa tabi niya. Gustong-gusto na
niya itong tuksuhin kaya lang baka siya ang kainin nito, again... she isn't
swinging the other way ayaw niyang maging cannibal ang kaibigan niya. Halata kasi
na nagseselos ito sa babaeng kasama ni Colton kanina, ang lalaking naglakas loob na
ligawan ang kaibigan nila sa harapan nila na binasted lang din ng gaga.

"Kumuha ka ng foods." Ani niya. Kaso mali yata ang sinabi niya dahil kahit na
gabundok pa ang laman ng kanyang plato ay hinila na siya nito papunta sa mga
pagkain. Wala pa naman siyang balak kumuha, sumama nalang talaga siya dahil wala na
siyang choice.

"Hi there pretty lady who likes my panda!" pamilyar sa kanya ang boses na iyon
kaya napatingin na rin siya sa lalaki kasi hindi naman pamilyar sa kanya ang mukha
nito. Baka isa ito sa mga tao sa mundo na may kaparehong boses lang.

"Whoa" Gulat ang naging reaksyon ni Karylle, mukhang kakilala nga ang lalaki.
"Warren!" wala na sana siyang balak pakialaman ang dalawa dahil baka isa ito sa mga
naging boyfriend ng kaibigan niya

kaya kumuha siya ng lumpiang may lamang karne ng baboy kaya napatingin ito sa
kanya. Kinagat niya ang lumpia ng muli na namang sumigaw ang lalaking. "It's you!"
turo nito sa kanya, tinaasan niya ito ng kilay dahil hindi naman niya ito kakilala.
Baka isa din ito sa mga feeling close sa mundo. "Sa bar!"

"Uso din ang hindi sumigaw." Aniyang naiinis na sa tinis ng boses nito. "Who you?"

Ngayon lang niya napagtanto na kahit nakasuot ito ng chief's uniform ay hindi ito
mukhang chief, mas mukha itong gwapong model na nasa billboard at ang suot nitong
uniform ay minomodel lang nito.

"Ikaw iyon, ikaw ang mapapangasawa ko." Gusto niya itong pagtawanan kaya lang ay
parang seryosong-seryoso ito, iyong mga mata nito ay nagtutwinkle sa sobrang saya
na ba para bang may nakitang minahan ng ginto at diyamante. "You said yes."

Ano ba ang pinagsasabi ng lalaking ito, pilit niyang kinalkal sa isip niya ang mga
kabaliwang sinasabi nito. "I didn't-ohh, ikaw iyong baliw na nagpropose ng kasal sa
gitna ng dance floor." Medyo nagulat pa nga siya ng maalala ang sinasabi nito
although nakalimutan niya ang mukha nito and besides akala niya ay joke-joke lang
iyon. Ibinaba niya ang plato niya at bumulanghit ng tawa hanggang sa sumakit na ang
pisngi niya sa katatawa. "Seryoso ka ba talaga doon?"

Parang tanga na sunod-sunod na tumango ang lalaki na naglalakad palapit sa kanya,

bigla siyang nataranta ng mapagtantong hahawakan siya nito. Biglang nanikip ang
kanyang dibdib at nanginig ang kanyang mga muscles sa katawan. Ang kaninang mainit
na hangin na dumadampi sa balat niya ngayon ay nanlalamig na. Sobrang lamig na to
the point na pati lamang loob niya sa katawan ay nagfefreeze na rin.

Hindi siya agad nakakilos ng bigla siya nitong hawakan and the last thing she
heard was Karylle's yelling kaso kahit siya ay hindi na alam kung ano ang sinabi ni
Karylle dahil ng maramdaman niya ang palad ng lalaki sa balat niya ay nawalan na
siya ng malay.

"Don't touch her!" Agad niyang nasalo ang katawan ng fiancé niya, well,
technically the woman on his arms is his fiancé dahil nag-Yes na ito sa proposal
niya. Napatingin siya kay Karylle na siyang sumigaw sa kanya na huwag itong hawakan
pero nahawakan na niya at heto nga nasa mga bisig niya. How he love the feeling of
her body around his arms, she's so soft and supple and she smells really-really
good. Kaya lang parang hindi normal dahil hindi naman niya ito sinaktan, hinawakan
lang niya ito tapos ay bigla na itong nahimatay.

"What happened?" tanong niya kay Karylle na napapakamot nalang ng ulo.

"She isn't used being touched by men, kapag nahahawakan siya ay bigla nalang
siyang nahimatay." Gusto niyang alamin kung nagbibiro lang ba ito o hindi at saka
tiningnan niya ang babaeng nasa kanyang bisig at naalala niya ang babaeng sumasayaw
sa gitna ng kanyang club, hindi kaya magkaibang babae ang nakita niya?

"Anong nangyari? Pakidala nalang si Diana sa studio ko." Narinig niya ang boses ng
kapatid ni Henrich na si Crischel. Mabilis niyang kinarga si Diana, that's her
name. "Dito mo nalang siya ihiga." Turo nito sa couch sa loob ng studio ni
Crischel. "Pwede mo na siyang iwanan dito."

"I can't do that." He didn't know what happened pero may malakas na pwersa na
nagsasabi sa kanya na hindi niya ito dapat iwanan. "Akon na lang ang magbabantay sa
kanya ako din naman ang dahilan kung bakit siya nahimatay."

Umiling si Crischel, this is the reason why he hates girls ang hirap nilang
intindihin. "I think it would be better kung hindi ka makita ni Diana Rose, baka
kasi magtangka kang hawakan siya at hindi na talaga siya magising."

"You know what is her fainting when touched by another person-."

"Just by men, Warren." She pointed out. "Lalaki lang."

"Isn't it haphephobia, you know the fear of being touched?"

"Baka, hindi natin alam. Pero hindi ko pa rin babaguhin ang unang sinabi ko hindi
ka pwede dito magagalit si Diana Rose." Pamimilit nito. "Mas mabuti pang iwanan
nalang natin siya dito." At itinulak na siya nito palabas ng silid na iyon.

"Okay, I understand." Itinigil nito ang pagtulak sa kanya at saka sinabing babalik
ito sa reception, at ganoon din ang ginawa niya. Kaya lang ng masigurado niyang
nakalayo na si Crischel ay saka naman siya bumalik and he's really thankful dahil
hindi nakalock iyon. Pagpasok niya ay tamang-tama naman na kagigising lang nito.

"Shucks." He heard her murmur something that he can't understand.

"You are finally awake." Aniya dito na mukhang ikinagulat nito. "Don't worry I
won't touch you."

"Sino ka ba?"

"I am your fiancé."

Nasapo nito ang noo tapos ay biglang natahimik at saka napatingin sa kanya. Gone
that playful sexy sirene he saw at the club, ibang babae na yata ang kaharap niya
ngayon. At sa halip na maturn off ay parang naging mas turn on pa sa kanya na
makita ang ganitong bahagi ng pagkatao ng babaeng kaharap niya. Kapag

iniharap niya ito sa mga magulang niya alam niyang hindi na siya guguluhin pa ng
mga ito.

"Look Mr. Warren, I think nagkakamali ka. Please lang stop with that fiancé joke
okay dahil we both know that it's not true at saka ayoko ng mga ganyang jokes."
Anito sa kanya, she's trying to explain something to her pero mas nag-eenjoy siyang
tingnan ito.

"What's wrong being my fiancé, I am rich, I can provide you with anything you
want, I can give you the 'it' life."

Sunod-sunod itong umiling. "Kung iyan ang paraan mo sa pagkuha ng babae mind you
boy, wala kang makukuhang matinong babae. Ang babaeng habol lang ang pera mo ay
hindi ka tunay na mahal kaya mabuti pa magtino ka rin." Inis na pakli nito sa
kanya.

Tumawa lang siya. "It's not that I am marrying for love, I just want to have a
wife."
 Kanina pa siya naiinis sa lalaking kaharap niya kung hindi lang siguro siya sanay
na mainis ay malamang kanina pa niya ito pinatulan pero sabi nga niya sanay na siya
sa mga nakakaiis na mga tao. Para ano pa at natrain siya sa call center job niya,
kaya na niya itong ihandle.

"Look Warren, since you are rich, you can provide anything everywoman want, and you
can give her the 'it' life, sa dami ng babae ngayon kung saan ang ratio ay five is
to one, meaning five woman is to one man, pwede kang mag-asawa ng maraming babae.
Pwede mo silang yayain pero huwag mo akong idamay sa mga joke mo na ganyan ha dahil
nakita mo na nga kung ano ang nangyari sa akin magpapakasal ka pa sa akin. As in
hello? Isn't it obvious na hindi mo nga ako mahawakan tapos gugustuhin mo pa akong
maging asawa."

"I can help you cure your illness." Matigas na pakli nito.

Mariin niyang tinitigan si Warren thinking how can she murder someone as good
looking as him, iyong murder na kapag napatay niya ito ay maso-soak talaga sa dugo
nito ang suot nitong puting uniform. Nasapo niya ang kanyang noo at saka natatawang
at napapailing na napatingin dito.

"Don't you think sa twenty six years na existence ko sa mundong ibabaw ni minsan
ay hindi ko naisip na ipagamot ang sarili ko?" sarkastikong tanong niya. "I did and
guess what, wala tayo dito ngayon kung magaling na ako at nagaya akong pagalingin
ng mga experts. Kaya, ikaw, mukha ka namang mabait kaya hindi na kita aawayin pero
please lang alisin mo na sa isip mo na minsan sa buhay mo ay nagpropose ka sa akin
dahil kung iisipin mong mabuti, sa tingin mo ba talaga may matinong babaeng papayag
nalang magpakasal sa lalaking nagpropose sa club, sa simbahan I am sure meron pa."
sarkastikong sagot niya.

Sa halip na magalit ay ngumisi lang ito. "What?" iritadong tanong niya.

 "Just like what my mom said, my mom will love you."

Sa mga oras na iyon mas gusto nalang niyang sakalin ang sarili niya, may mas
itatanga pa ba ang gwapong lalaking kaharap niya? Wala na siguro, he's just so
dense nakakaubos ng buhok sa kili-kili.

<<3 <<3 <<3

a/n: dapat mag-uupdate ako last night kaya lang tuluyan na akong tinalo ng antok at
nine PM. Tingnan niyo nga naman noon hindi ako makatulog ng maaga ngayon around
seven palang gustong-gusto na ng katawan kong matulog at mahimlay hanggang sa
dumating ang umaga. Hindi na muna ako mag-aauthor's note ng mahaba dahil saglit na
update lang talaga ito, mamaya nalang siguro kapag nagpost na ako ng chapter four
nito. Yay! Yes, dito na ako magfofocus, iisipin ko lang muna kung paanong espeegee
ang gagawin ko kina Xyxy and Jair, iyong hindi makakalimutan... hahahaha...
maghahanap muna ako ng resources. MDN, ivideo mo nga tapos ipakita mo sa akin ang
labing2x niyo ng hubby niyo, and by the way RMD, thanks for making the lesson plan
idea mo. Hahahha, gamit na gamit dito, tawa ako ng tawa feeling ko minurder natin
ang ginagawa natin araw-araw. Lhabyu! Ang my admins from fb, sorry kung medyo busy
ako kapag nakakaadapt na ako sa changes babalik na rin ako diyan.
=================

Chapter Four

Chapter Four

"ARE you ready?" tiningnan lang niya ang psychiatrist na kausap niya, she's really
not into this thing kaya lang hindi pwedeng hindi siya pumunta sa session niya
dahil si Hexel mismo ang naghire sa taong kaharap niya. "Diana Rose."

"Kanina pa ako ready kaya ba pwede bang simulant na natin ito, I want to sleep."
Ayaw niyang maging irate pero kapag ganitong inaantok na siya hindi niya alam kung
ano ang irereact niya sa mga kaharap niya. She's just too sleepy, kagagaling lang
niya sa shift niya ng maalala na may appointment pala siya ngayon.

"Don't be too impatient, darating din tayo diyan." Ayaw niya talaga sa mga ganito,
hindi dahil sa akala nila ay baliw na siya. Hindi naman kasi lahat ng mga taong
kinakausap ang psychiatrist ay baliw na, sometimes they just need some help and
just like her she needs help too. Nakakafrustate lang iyon halos kalkalin na ng
doctor ang utak niya ay wala pa rin siyang makuhang kasagutan at hindi pa rin
naayos ang takbo ng buhay niya.

"Umupo ka Diana." Tinapik ni doctor Sheena Napoles ang isang malambot na upuan na
inuupuan ng mga pasyente nito. Sumunod na rin siya dahil gusto nito para makauwi na
siya ng mas maaga. "I think you are already ready for this, let's start." Tumango
na rin siya.

May mga panimulang tanong ito na agad naman niyang nasagutan, during the process
ay nakapikit lang siya. And while her eyes were closing kahit na inaantok siya ay
hindi niya magawang ipahinga

ang utak at katawan niya.

"Let's go back to the happiest memories you have, can you remember the happiest
day of your life?"

She nods her head. "Noong kasama ko pa sina mama at papa, nagpunta kami sa zoo."
Sagot niya.
 "Ilang taon ka noon?"

"Five years old." Maiksing sagot niya, nakapikit lang siya at pakiramdam niya ay
bumabalik sa kanya ang mga ala-alang akala niya ay naibaon na niya sa limot.
Nakaramdam na naman siya ng takot habang lumilinaw sa kanya ang mga nangyayari sa
buhay niya noong mga panahong iyon.

"Ano ang nangyari noong nagpunta kayo sa zoo?"

"Kumain kaming tatlo ng ice cream," kusa siyang napangiti ng magflash sa kanyang
alaala ang nangyari. "Hawak kamay kaming nagpunta sa zoo, hawak ni papa ang kanang
kamay ko habang hawak ni mama ang kabilang kamay ko rin. May nakita akong monkey at
gusto ko siyang iuwi kaya tawa ng tawa si mama." Kusang tumulo ang mga luha niya ng
maalala ang masayang bahagi ng nakaraan niyang iyo. "I touched mama's big tummy, I
know I have a baby brother inside her tummy. I told him na lalabas na siya para
masama ko na siya sa zoo."

"What happened to your baby brother then?"

Tuluyan na siyang napahikbi ng maalala na niya ng tuluyan ang mga eksenang iyon.
"It was my papa's birthday, we were so happy he had a cake and we blew it together.
Pero may mga lalaking pumasok sa bahay namin, may baril sila. Natakot ako at umiyak
pero sabi ni mama at papa hindi ako dapat umiyak dahil magiging big sister na

raw ako and I need to be brave for my baby brother." She wants to stop herself from
remembering that night, ito iyong pinakaayaw niya sa lahat. Please, if anyone could
hear her plea right now... "Pinatago nila ako sa ilalim ng lababo, sabi ni mama
doon lang daw ako hanggang sa mawala na ang mga malalaking mamang iyon. I was
crying alone when I heard my mama screaming, alam ko sinasaktan ang mama ko. Gusto
kong lumabas para tingnan sila pero hindi ko kaya, hindi ako makakilos... hanggang
sa may lalaking biglang sumulpot sa harap ko, hinila niya ako mula sa lababo.
Umiyak ako at sumigaw ng malakas pero hindi siya tumigil. Hinila niya ako palabas
at dinala sa tabi ng mama at papa ko. P-patay na sila ng makita ko sila, maraming
dugo ang nasa paligid, ang mama ko hindi na siya gumagalaw. Tapos sinabi ng mga
lalaki na kailangan kong maging katulad ng mga magulang ko." Humagulgol na siya ng
iyak ng maalala ang mga bagay na iyon. She can't bear it anymore. "Sinaktan nila
ako, may humiwa sa likod ko. Masakit... sobrang sakit, hindi na ako makaiyak dahil
sa sakit."

"May naalala ka pa ba?"

Tumango siya, "Narinig kong sinabi ng mga mama na wala na akong buhay kaya iniwan
na nila kami pero... pero... naririnig ko ang mga bagay sa paligid ko. Hanggang sa
may mga dumating na mga tao, may maiingay na sasakyan, maraming mga ilaw. Kinuha
nila ang mama at papa ko at hindi na nila ibinalik sa akin. Hinawakan nila ako...
masakit, ayokong hawakan nila ako kasi masakit... ayoko." Pakiramdam niya ay natrap
siya sa isang malalim na balon at kahit na anong gawin niyang akyat ay hindi siya
makalabas.

"Anong naalala mo ng magising

ka?" nagbago ang lahat ng nasa paligid niya.

"May malaking room, puti ang kulay tapos maraming beds. Doon ako nagising amoy
alcohol at gamot din. May mga nakakabit sa braso ko hindi ko alam kung ano tapos...
tapos... tapos maraming bata. Maraming bata akong kasama."

"Ilang taon na sila?"

"Hindi ko alam pero parang katulad ko lang din sila. Marami kami pero hindi ko
matandaan ang mukha nila. May isang ate doon, siya ang clown... kaya lang hindi ko
siya makita."

"Are they your friends?"

Umiling siya. "I don't know but I want them to be my friends, they are just like
me. We were friends, sabi ng ate ko doon magkikita pa raw kami pero hindi ko alam
kung totoo iyon. Ewan..."

She heard a snapping of a finger and a word 'wake up' that makes her eyes
automatically snapped. Agad na dumampi sa pisngi niya ang kanyang mga palad, she
wiped her tears that were unknowingly running down from her eyes to her cheeks.
Pagod na pagod ang pakiramdam niya.

"Thank you for your cooperation Diana."

Hindi siya umimik at basta nalang napatitig sa kisame, ganito naman palagi.
Everytime na matatapos ang session nila, kapag nabuksan na niya ang kanyang mga
mata ay nakakalimutan niya ang lahat ng mga nasabi niya. Isa lang ang alam niya,
alam niyang may nasabi siya, may naalala siya at nasasaktan pa rin siya. Kaya lang
pagmulat ng kanyang mga mata tila ba nagbalik sa pinakailalim na bahagi ng isip
niya ang lahat.
 "Do you remember the things that you've told me while we are in the process?"
umiling lang siya. "Very well,

base sa mga nasabi mo you have a very traumatic experience from the pass. Your
childhood isn't as good as we thought it is and I am very amazed to know how strong
you are."

Is she really strong? She jokes around and make herself as a laughing stock just
to fit it but it doesn't mean she's already strong enough. Meeting her sisters and
showing the real her without even trying to fit in is the best thing that happened
to her.

"Is there a way I can fix my illness?" direktang tanong niya. Ayaw niya ng paikot-
ikot na gamutan lang gusto niya direct to the point.

"You don't have an illness Diana Rose. What you have is a phobia, phobia of being
touched. It's a rare phobia but it does exist especially from trauma." Alam na niya
iyon, nasabi na iyon ng naunang doctor na tumingin at nagpahirap sa kanya.

"I know that I have a haphephobia."

"An extreme phobia of being touched." Anito. "And may I know how extreme it is?"

"Noon, when I was seven..." Panimula niya, iyon lang kasi ang alaalang naalala
niya sa kanyang kabataan. Kapag inaalala niya ngayon ang kanyang mga magulang ay
hindi na niya magawa, everything was so dark it's hard for her to see those things
she wanted to see. "My two aunts bought me at home, kapag hinahawakan nila ako ay
nahihimatay ako. Lahat ng humahawak sa akin ganoon nalang palagi kaya kinailangan
kong maghome school hanggang sa maghigh school na ako. Noong naghigh school na ako
medyo may changes na, kapag mga babae ang humahawak sa akin nakakaramdam lang ako
ng sakit pero hindi na ako hinihimitay unlike boys. Kapag boys ay ganoon pa

rin, hanggang sa lumaon ay naging malapit na ako sa mga tao. Nakakaya ko ng

makipag-usap sa ibang girls at nahahawakan sila pero sila lang dahil iyong mga
lalaki hindi pa rin. Everytime they tried I felt the pain and then I lost
consciousness." She tool a deep breath. "Ayoko ng maging ganoon dahil alam kong
delikado, I don't want to wake up one morning na may masama ng nangyari sa akin. I
want to be cured."

Tumango-tango ang psychiatrist habang siya naman ay napapahilot na ng noo.

 "Hindi ko masasabing medaling solusyona ang sakit mo Diana dahil ang problema
natin dito ay hindi talaga iyong paghawak nila. Kung iisipin at aanalisahin nating
mabuti you have extreme trust issues." Napatingin siya dito. "You have problems
trusting the opposite gender because of what happened to you. You thought na kapag
hahawakan ka nila-- no, your subconscious made that fainting and pain as your
defense mechanism against the pain. You don't want to feel the same pain you felt
before kaya mas pinili nalang ng utak mo na mawalan ka ng malay keysa masaktan. You
trust people of the same gender, people whom you think yiu are safe with, am I
right?" tumango ulit siya because she's making sense. "In order for you to get rid
off this phobia is when you learn to trust guys. Now tell me, na inlove ka na ba
noon?"

Agad siyang umiling. "No, I didn't."

"That answers, try to open up your heart. Try to trust someone, kahit na hindi
muna inlove agad-agad."

"Paano ko

gagawin iyon kung iyong mga lalaking nanliligaw sa akin kapag nalaman ang tungkol
sa kalagayan ko ay sinasabihan akong freak." Napakamot siya ng ulo ng maalala ang
mga walang kwentang lalaking iyon maliban sa isa dahil iyon mas freak iyon keysa sa
kanya, wala yatang pakialam kung ilang beses niyang sabihin na hindi niya ito trip
pakasalan. Sa puso't diwa nito ay feel na feel nitong tinatawag siyang
mapapangasawa nito. Minsan ay pinapatulan nalang niya dahil habang tumatagal ay
nawawala na ang special meaning ng kasal sa kanya, pakiramdam niya ay nagiging
parang laro nalang ito dahil sa lalaking iyon.

"You are no freak Diana, at darating din ang lalaking makakatanggap sa iyo at
tutulungan ka."

"Sana pala hindi ako nagpunta dito at hinintay ko nalang dumating ang taong iyon,
bakit kailangan pa niya akong tulungan kung nandito ka naman at binabayaran ka."
Inis na pakli niya, she doesn't want to be rude or anything pero talagang inaantok
na siya kaya ayaw niyang magpaligoy-ligoy pa.

"That's not what I mean, don't worry we are going to rid off this phobia but as of
now-." Sabay silang napatingin sa pintuan ng biglang bumukas iyon. Hindi siya
umalis sa kanyang pwesto ganoon din ang doctor basta lang silang nakatingin sa
pintuan. "Sino iyan?"

"Food delivery doc." Kumunot ang noo niya sa pamilyar na boses na iyon.
 "Oh, come in." bumukas ang pintuan at muntik na siyang magroll ng eyes ng makita
ang bagong dating.

"I am in the middle of a consultation."

"Ipinahatid ni Almiro--." Dumako ang tingin ng bagong dating sa kanya. "Diane."

"Diana Rose."

"Hi, Diane." Iniwas nalang niya ang tingin mula dito dahil kahit na anong sabihin
niya ay palagi pa rin siya nitong tinatawag na Diane kahit na tinatama niya iyo.
Matigas ang ulo!

"You knew my patient?" natatawang tanong ng doktora.

"Yup." Mabilis na sagot nito. "I know her she's my fiancé-."

"Shut up will you?" asar na baling niya kay Warren bago binalingan ang doctor. "I
am sorry mabilis talaga akong mairita kapag wala pa akong tulog." Hingi niya ng
paumanhin dito. "Sa tingin ko babalik nalang ako sa susunod na araw kapag hindi na
ako bangag." Pinilit niyang isipin na hindi nag-eexist si Warren at kinuha niya ang
kanyang mga gamit. She already made the payment prior her arrival kaya pwede na
siyang umalis kung kailan niya gusto.

"Pagpasensyahan mo na ang brother-in-law ko Diana he's really playful."

"I know, I knew him." Aniya at binalingan si Warren. Wala naman itong ginawang
masama sa kanya. "Sorry kung nasigawan kita."

"Sanay na ako sa mga mood swings mo dapat sanayin ko na ang sarili ko."
Makahulugang wika nito.

"Matagal na ba kayong magkakilala?"

"Parang."
 "Oo." Magkasabay na sagot nila. "Medyo." Bawi niya.

"Alam ba niya?" tumango lang siya tapos ay nagliwanag na ang buong mukha nito.
"This is great, come here Warren." Utos

ng doktora. "You can help us, can you help us?"

"Saan?"

"Curing her phobia you will be a great help."

"S-sure why not."

Siya naman ang umiling. "No doc, I think I can manage." Tanggi niya agad.

"I will help." Sagot agad nito at saka tinitigan siya bigla siyang nakaramdam ng
pagkailanng sa pagtitig nito sa kanya. And as reflexes ay itinulak niya ito sa
mukha.

"Huwag mo nga akong tingnan." Aniya habang napapatras ito. Biglang napasinghap si
Kristine at nagtakip ng bibig na para bang may nakitang kakaiba. "What?" takang
tanong niya.

"Hindi ka nahihimatay." Turo nito sa palad niyang nakalapat sa mukha ni Warren.

Parang napasong binitiwan niya agad ang pagkakalapat ng palad niya sa mukha nito
dahil kahit siya ay nagulat. "This is a great improvement." At sa isang iglap lang
ay natagpuan nalang niya ang sariling napaupo sa couch habang kaharap si Warren na
nakatitig lang sa palad niyang lumapat sa mukha nito. "You touch him again Diana."

"Huh?"

"Don't worry and relax, just touch him." Ito na mismo ang kumuha sa palad ni
Warren at imunwestra sa harap niya. If she wants to be healed she needs to try
everything she could and that includes touching him. Dahan-dahang idinampi niya ang
tip ng daliri niya sa palad nito, nanginginig at nanlalamig pa iyon and the moment
the tip of her fingers touched his palms ay agad niyang kinuha ang daliri niya
hindi dahil sa nasaktan siya kundi dahil sa ibang pakiramdam na noon lang niya
naramdaman.
 It wasn't pain, it's something else, para bang may electric force

sa palad ni Warren na kapag nahahawakan mo ay nakukuryente ka.

"One more try." Pag-eencourage pa ng doktora habang may sinusulat sa notebook

nito, para tuloy siyang naging instant guinea pig.

Ibinuka niya ang palad niya upang ilapat iyon sa palad ni Warren, she closed her
eyes as she pushed her hands to his hands. Pinagpapawisan siya kahit na sobrang
lamig na ng aircon ng silid na iyon.

His palms were hard yet smooth, and warm and electrifying.

"Very good." Bulalas ng doctora. "This is nice." She opened her eyes and look at
her palms who finally touches somebody else from her opposite gender. Hindi niya
alam kung matutuwa ba siya or kakabahan, pero mukhang kinakabahan na siya dahil sa
lakas ng pintig ng puso niya ng mga oras na iyon. "You can touch him, is this the
first?"

"Yes, this is the first."

"I am your first?" sinamaan niya ng tingin si Warren dahil iba sa pandinig niya
ang tanong nito. "Or I will be your first."

"It doesn't mean na nahahawakan kita sa palad ay ikaw na ang magiging first ko
bwesit ka."

Ngumisi ito, isa pa ang lalaking ito kaya nitong makipagmatch ng wavelength niya
sa pagiging green. Mas manyak pa nga ito sa kanya at pinagsisihan niya ang araw na
naisipan niyang gahasain ito sa isip niya.

"Oh darling, kapag ikakasal na tayo I am pretty sure I will be your first."
Ngumuso lang siya sa sinabi nito, kapag sinasabi kasi nito ang bagay na iyon ay
hindi niya maiwasan na bigyang

malisya ang titig nito. She's not that innocent when it comes to that matter,
katawan na nga lang yata niya ang virgin habang iyong isip niya ay polluted na.
Sobrang polluted na.
 "Mamaya na kayo mag-usap ng mga first-first and you Warren keep your perverted
mouth to yourself first okay?" gusto niyang matawa sa sinabi ng doktora, iyon kasi
ang unang pagkakataon na may nagsabi ng salitang perverted mouth na hindi nakarefer
sa kanya kundi sa ibang tao. "Now, hawakan mo ang pisngi ni Warren." At iyon nga
ang ginawa niya, it's like touching him is one of the easiest thing to do. Parang
ang dali-dali nalang at para bang normal na sa kanya na hinahawakan niya ito.

At infairness sa lalaking ito, poreless! Mas makinis pa nga yata sa ibang babaeng
kilala niya of course masasabi niyang makinis din ang mukha niya. Hindi kasi siya
tadtad sa pimples noong kabataan niya dahil kapag nagkakapimples siya ay sa likod
niya o kaya naman ay sa ulo niya tumutubo ang weird nga. At saka ilang taon din ba
siyang sa call center nagtatrabaho na kung palamigan lang ang peg ay hindi
papatalo.

Muli niyang inobserbahan ang mukha nito, matangos din ang ilong nito at ang mga
labi nito they were naturally reddish. And his eyes, they were brown. Parang iyong
milk chocolate na natutunaw... iyon ang mga mata nito. He's indeed good looking and
really handsome.

"Kaya mong hawakan si Warren, Diana." Untag ng doktora. Agad naman niyang hinila
ang palad sa pisngi nito kahit na magkadugtong pa rin ang kanilang mga mata, she
can see a faint of disappointment

on his eyes as he pouted his lips. "Now, it's Warren's choice to touch you Diana."

Umiiling siya agad. "No! I mean I can't." mariing tanggi niya.

"Just a try Diana, kapag hindi mo kaya titigil muna tayo ngayon." She assured.
Kung Ano ang ginawa niya kanina ay ganoon din ang ginawa nito, dahan-dahan nitong
idinampi sa palad niya ang daliri nito and when he touched her ay napangiwi siya.

"Aw!" daing niya, pakiramdam niya ay tinutusok ng karayom ang palad niya na
nahawakan nito.

"Does it hurt?"

"Yeah, parang tinutusok ng malaking karayom ang palad ko." Paliwanag niya.
 "Hmn, can we do it again?" kahit na medyo nasaktan siya sa pagdampi ng daliri nito
kanina ay tumango nalang din siya, at least hindi siya nahimatay. Parang iyong
first stage lang ng hawakan siya ng mga auntie niya, masakit din iyon pero kalaunan
ay nasasanay siya.

Hinawakan ni Warren ang palad niya at pakiramdam niya ay sinasaksak siya sa likod
ng ilang ulit. Kung hindi pa siguro tumulo ang luha niya ay hindi siya nito
bibitiwan, hindi kasi niya magawang sumigaw sa sobrang sakit.

Agad siyang dinaluhan ng doktora at akmang hahawakan sana siya ni Warren ng tila
nagbago ang isip nito. He looks worried too at ayaw niya iyong pakiramdam na may
nag-aalala sa kanya.

"I am okay," pinilit niyang ngumiti. "At least hindi na ako nahihimatay."

"Do you feel it everytime before you faint?" Seryosong tanong ni Warren. Hindi
siya sumagot and he took that as a yes.

"I am okay." She said.

"Bumalik ka dito sa day-off mo, pati din ikaw Warren."

"He doesn't need to partake this session."

"He needs to, he will be our key to cure your phobia. Trust me Diane I want to
help you."

"I want to help myself too but I don't want to mess someone's schedule just for
me, excuse me."

Mabilis niyang kinuha ang bag niya at tumakbo palayo sa mga ito. Kinakabahan siya
na hindi niya mawari and she doesn't like this feeling dahil ayaw niyang maging
dependent sa feeling na ito.

It's her first time feeling this way at ayaw niyang dumating sa point na hahanap-
hanapin niya ito, for someone like her, this feeling might be her first and last.
She wanted to be cured and she doesn't want to lose hope...
 Ayaw niyang isipin na si Warren nga ang magiging sagot ng kanyang hiling na
gumaling na. Warren Cuevas... she doesn't know him, there's something in him that
tells her that he shouldn't be trusted that one day he'll be able to crush her down
and break her into tiny spectacles.

<<3 <<3 <<3

a/n: Magpapaenrol na ako sa masters ko ngayon, ngayon ang last day ng enrolment and
as much as I would like to enrol myself last week hindi pwede dahil kasisimula pa
lang ng klase. Yay, dito na muna ako magfofocus. Tatapusin ko agad ito and
hopefully hindi ito lalampas ng dalawang linggo.

=================

Chapter Five

Chapter Five
 "Diana wait!" Ayaw n asana niyang huminto sa paglakad, gusto lang muna niyang
makatakas. Gusto na muna niyang patahimikin ang nararamdaman niya, ang lakas ng
tibok ng kanyang puso at isa lang ang ibig sabihin ng bagay na iyon natatakot siya.
Mali ang sinabi ni Kristine kanina, she doesn't trust Warren impossible iyon. How
can she trust someone whom she doesn't know on the first place?

Lalaki si Warren, yes, he's her friend's friend but it doesn't mean they are
friends. Pinakisasamahan lang niya ito dahil kaibigan ito ng mga kaibigan niya and
nothing else. Pinapatulan niya ang mga jokes nito dahil mas madali naman iyon keysa
magsungit at saka hindi niya personality ang magsungit. Ano nga ang term doon?
Tama, acting civil.

"Diana-." Hinawakan nito ang braso niya at agad siyang napatigil at napapikit sa
sakit sa hawak nito. Agad na namuo ang pawis sa kanyang noo at ilang Segundo nalang
ay alam niyang mawawalan na ng hangin ang katawan niya dahil sa lakas ng tibok ng
kanyang puso.

"Bitiw Warren." Hirap n autos niya dito mabuti nalang at agad nitong nakuha ang
nangyayari sa kanya dahil binitiwan agad siya nito.

"Sorry I didn't mean to hurt you."

With all the things that happened to her ayaw niya munang marinig ang mga salitang
iyan. "Warren I don't want to be rude or anything but I can really manage and I
don't need your help. And you are a guy for pete's sake sasaktan mo rin ako." Sigaw
niya dito.

"Look I just want to help hindi kita sasaktan."

Sunod-sunod siyang umiling. "You are a guy Warren and guys do hurt woman." She
pointed out, nawawala na ang kanyang sense of reasoning.

"Huwag mo namang igeneralize ang lahat ng mga tao Diana," matigas na sabi nito
unti-unting nagbago ang aura ng lalaking kaharap niya. "I may not be a man but give
me a benefit of a doubt of not hurting you, tutulungan lang kita."

"I don't need your help, kaya koi to."

"Hindi naman masamang humingi ng tulong sa iba. Why won't you reach my hand and
try me?"

Umiling uli siya. "Sino ka ba? Sino ka ba para hingan ko ng tulong Warren? You're
my friend's friend but not my friend. Hindi ko kailangan ng tulong mo."

"Ang tigas ng ulo mo bakit hindi mo nalang tanggapin ang tulong na kaya kong
ibigay?"
 "Dahil ayoko sa iyo get it?" nasapo niya ang sariling dibdib

sa sobrang lakas ng tibok ng puso niya. Dahan-dahan itong naglakad palapit sa kanya
and she could see hurt from his eyes when she said she doesn't like him. "I don't
like you because... because you are a guy and you'll hurt me."

"Hindi lang lalaki ang marunong manakit Diana, hindi lang naman kami ang tao sa
mundo. Hindi mo ba naiisip na kayang-kaya niyo ring mga babaeng manakit ng mga
lalaki?" nagbago na ang tono ng boses nito, his voice was full of venom trying to
kill her soul with just a drop of it. "Fine, I tried extending my hand to help you
pero ikaw na mismo ang ayaw makinig. I am fine with it tutal hindi nga naman kita
kaano-ano, hindi din kita responsibilidad. Mas mabuti sigurong hindi na kita
tulungan tutal ayaw mo rin namang patulong." Iyon lang tuluyan na itong umalis sa
harap niya.

Nanatili siya sa kanyang kinatatayuan habang nakatanaw sa papalayong pigura nito.

Hindi siya gumalaw not even trying to reach him it's not because she can't move,
it's because she doesn't want to. Ayaw niyang isali sa gulo niya ang isang
inosenting nilalang na tulad ni Warren because no matter what she does and no
matter what will happened in the future, even if she wanted to be cured, kahit na
maayos niya ang buhay niya mananatili pa rin naman ang latak ng kanyang kahapon.

Mas mabuti ng siya nalang ang magresolba sa kanyang sariling problema, it might
hurt other people pero alam niyang saglit lang iyon.

NAPATINGIN siya sa mga sulat na nasa kanyang harapan, palipat-lipat ang tingin
niya sa dalawang tiyahin na kanina pa umiiyak. Napapikit muna siya bago muling
binasa ang sulat na iyon and she got the same reaction from herself, galit siya,
naiinis siya, sino bang may matinong isip na hindi sabihin sa kanya kung mga
nangyayari sa pamilya nila?

"Bakit ngayon niyo lang ito sinabi sa akin?" seryosong tanong niya sa dalawang
tiyahin na nagtutulakan na kung sino ang magpapaliwanag sa kanya. "Seryoso po ako."

"Hindi na namin sinabi Diana kasi akala namin hindi seryoso pero talaga palang
seryoso ang may-ari ng Acher Chains of Restaurants na kukunin nila ang lupa at
bahay natin para gawing restaurant."

Napabuntong-hininga siya hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na ang

bahay na naging tirahan niya sa loob ng maraming taon ay mawawala nalang sa kanila
ng ganoon nalang and worst gagawin pang restaurant. Her aunts love the place, ito
nalang ang tanging bagay na meron ang mga ito and she can't afford to lose this
place because it means breaking her tita's heart.

"P-pwede naman tayong tumira sa ibang bahay-."

"No tita Rosenda, this place is ours. How dare the owner of this restaurant said
that he owns this place." Napatingin ang mga ito sa kanya. "Don't tell me they
really own the place?" maang na tanong niya, hindi sumagot ang dalawang tiyahin
niya. "Kailan? Kailan... hindi ko maintindihan tita Rosenda, tita Rowena. Paanong
naging sa kanila ang bahay na ito samantalang isang dekada naman tayong nakatira
dito?"

"Naibenta namin ang bahay Diana."

Kumunot ang noo niya sa sinabi ng tiyahin. "Kailan at para saan?"

Hindi niya lubos maisip na ibebenta ng kanyang mga tiyahin ang bahay at lupa,
parehong may mga trabaho ang dalawang tiyahin niya. They were both teachers and
they have income too at nagbibigay din siya ng panggastos sa bahay nila kaya hindi
niya talaga maisip kung saan napunta ang perang pinagbentahan ng bahay nila.

"Matagal na itong naibenta, kailangan namin ng pera sa pagpapagamot sa iyo noong

bata ka pa at mas mahalaga ka sa amin keysa sa bahay na ito." Nag-init ang gilid ng
kanyang mga mata sa sinabi ng tita Rowena niya.

"Magkano po ba naibenta ang bahay?"

"Two million pesos

hindi pa kasama ang interes diyan, matagal ng naibenta kaya mababa pa ang bilihan
ng mga panahong iyon pero ngayon kasama na ang interes kulang-kulang aabot ito ng
dalawampung milyong piso."

"Bakit ngayon lang nila pinaalam sa atin at hindi agad tayo inabisuhan?" Natahimik
uli ang dalawang tiyahin niya. "Kailan pa kayo nasabihan?"

"Isang taon na ang nakakaraan binigyan nila kami ng oras para mabayaran ang
pagkakasangla ng lupa. Hindi na namin sinabi dahil hindi rin naman namin
mababayaran ang lupa dahil sa laki ng halaga."

"At mas pinili niyong ilihim ito sa akin?"

"Dahil ayaw ka na naming maabala pa Diana, makakabili din naman tayo ng bagong
lupa at makakapagpatayo ng bagong bahay."
 "Pero ayokong umalis dito tita Rosenda. Dito na ako lumaki marami tayong ala-ala
dito." Dito siya nabuhay at dito siya muling nakabangon sa pagkawala ng kanyang mga
magulang. Dito siya nagkaroon ng pamilya kaya ayaw niyang mawala ang tanging bagay
na naghohold sa kanyang mga alaala at sa mga memories na pwede niyang masabi na
masaya. This is their place, her place and she can't afford to lose this kahit na
magmakaawa pa siya sa harap ng may-ari ng Acher's ay gagawin niya.

At iyon nga ang gagawin niya.

"Saan ka pupunta?" nag-aalalang tanong ng tita Rowena niya ng kuhanin niya ang bag
na nasa kanyang tabi.

"Sa Acher's gusto kong makausap ang may-ari ng restaurant na iyon, magmamakaawa
akong hindi na nila kunin ang restaurant. Bibilhin natin ito."

"Pero wala tayong ganoon kalaking halaga Diana mas mabuti pang umalis nalang tayo
dito at magsimula ng bagong buhay."

Umiling siya, "Hindi pwede, hindi pwedeng mawala ito sa atin. I have savings hindi
man ganoon kalaki pero pwede na rin iyong pangunang bayad. I have friend tutulungan
nila ako."

"Sa panahon ngayon Diana wala ng magpapahiram ng ganoon kalaking halaga kahit
kaibigan mo pa."

Isang maliit na ngiti ang ibinigay niya sa kanyang tiyahin. "Trust me tita meron,
my friends will. They are different and I can rely on them sa mga oras na tulad
nito. You should have trusted too tita Rowena, tita Rosenda. Hindi ko kayo
pababayaan para saan pa at pinalaki niya akong kayang lampasan ang lahat ng
pagsubok." Kahit na may pagsubok pa siyang pinagdadaanan ngayon mas uunahin pa rin
niya ang kapakanan ng mga tiyahin niya keysa sa kanya, they are her only family.

"Kakausapin ko ang may-ari ng Achers para bigyan niya tayo ng palugit, hind ako
makakapayag na sirain niya lang ito at gawing restaurant niya."

Inis na pakli niya at lumabas na ng bahay. Agad siyang pumara ng taxi at sinabi
kung saan sila pupunta, mabuti nalang at nabanggit ng mga tita niya kung saan ang
main office ng Achers. Mabuti nalang at ni minsan ay hindi pa siya kumain doon
dahil isusuka na niya ang mga pagkain na kinain niya.

Pagdating nila sa main restaurant ng Acher's ay agad siyang napaismid ng makita na

ang daming customers doon. Kung wala siguro siyang ganitong delima for sure
magugustuhan din niya ang Achers kaso ngayon kahit na ang maganda ang classy na
design ng restaurant na iyon ay sa paningin niya ay ang sama.

"Good morning ma'am." Masayang bati ng guard sa kanya. Kung sana pagdating niya sa
bahay ay nakatulog agad siya at hindi siya sinalubong ng problema malamang good na
ang magiging morning niya kaso kung hindi pa siya ang nakareceived ng letter of
eviction na iyon ay malamang pag-uwi niya bukas ay wala na ang bahay nila.

"Nandito ba ang owner ng Acher's?" she asked.

"May problema po ba ma'am?"

 Nagkibit-balikat siya. "Problema? Malaking problema, gusto ko siyang kausapin
dahil magrereklamo ako."

Kung ang mag-eskandalo ang tanging paraan para makausap niya ang may-ari ay gagawin
niya.

"Ma'am, pasok po muna kayo. Tatawagin ko muna ang manager namin."

"I want to talk to the owner." Talagang binigyang diin niya ang bawat salitang
sinabi niya.

"Dito po muna tayo." Binuksan nito ang pintuan para sa kanya, ayaw niyang maguilty
dahil sa panghaharass niya sa guard pero ayaw din niyang masayang ang pagpunta niya
dito. Ayaw niyang pabalik-balik.

Pagpasok nila ay agad siyang sinalubong ng isang lalaking nakaforma suit. "Are you
the owner?" mataray na tanong niya sa lalaking kaharap niya.

"I am the manager ma'am." Pakilala ng kaharap niya tinaasan lang niya ito ng
kilay.

"I don't want to talk to you I want to talk to your big boss, now!" she hissed.

"Sorry po ma'am, pumasok muna po tayo sa opisina." Anitong tinitingnan ang

reaksyon ng mga customers' ng restaurant. Napapatingin na nga ang mga ito sa kanya,
sino ba ang hindi mapapatingin kung ang isang babaeng kulang sa tulog at ang buhok
ay pabara-barang itinali at ang suot ay jeans at t-shirt na may

jacket ang papasok sa isang fine dining restaurant na tulad ng restaurant na iyon.

"May problema po ba tayo ma'am? Is this about the service or the foods?"

"No, hindi pa ako nakakakain sa restaurant na ito and I don't even know if I like
the foods here." Gusto niyang sabihin na baka mas masarap pa siyang magluto keysa
sa chef nila. "I just want to talk to the owner."

"Hindi po pwede ma'am bawal pong makipag-usap ang boss namin sa mga customers."

"Well, excuse me hindi niyo ako customers. Gusto ko siyang makausap o mag-
eeskandalo ako dito." Galit na turan niya.

"Pwede po naman nating pag-usapan ito hindi ba?"

"Pwedeng-pwede basta iharap niyo ako sa boss niyo."

"Nasa kitchen pa si boss, ma'am. Siya din kasi ang chef-."

"I don't care I want to talk to your boss."

Chef? Kapag naririnig niya ang salitang iyon ay si Warren agad ang pumapasok sa
isip

niya mabuti nalang at pagkatapos ng usapan nila ay hindi na muling nagkrus ang
landas nila. She'd rather keep it that way.

"Itatanong ko lang po kung available na siya."

"Dapat iyan ang ginawa mo kanina pa." at kahit na hindi sabihin nito ay naupo siya
sa couch na naroroon. Gusto lang niyang alisin ang galit niya, hindi siya galit sa
may-ari dahil may kasalanan naman talaga ang mga tiyahin niya mas galit siya sa
sarili niya dahil siya ang puno't dulo ng lahat ng mga nangyayaring kamalasan sa
pamilya niya. Kung wala siyang sakit, kung hindi na siya kailangan pang ipagamot
pa, at kung hindi nalang sana siya nabuhay sa mundo at sumama nalang sa mga
magulang niya ay baka hindi na nakakaranas ng mga ganitong problema ang kanyang mga
tiyahin.

Tiningnan niya ang lalaking nasa harap niya, alam niyang mas bata ito sa kanya and
there's something in him that reminds her of someone she knew from the past.

"Anong pangalan mo?" Tanong niya dito habang nagdidial ito ng number sa telepono.

"Po?"

"Anong pangalan mo?" ulit niya at unti-unting nawala ang galit niya sa mundo.

"Dalziel Ross, they called me Ross here."

Napakunot ang noo niya sa sinabi nitong pangalan gusto pa nga niyang matawa dahil
parang katunog ng pangalan niya ang pangalan nito. Diana Rose and Dalziel Ross,
funny isn't it? And he looks familiar too.

"How old are you? Don't worry you aren't my type wala akong hilig sa mas bata pa
sa akin."

Tumawa naman ito. Napakurap siya at sa likod ng kanyang utak ay tila ba narinig na
niya ang tawang iyon pero hindi niya maaninag kung kanino.

"I'm twenty one years old, kagagraduate ko lang ng kunin ako ni Sir para
magtrabaho dito." Anito na para bang ilang taon na silang magkakilala. Gusto niyang
itanong kung nagkita na ba sila dati pero ayaw naman niyang magmukhang
nakikipagflirt sa lalaking kaharap and besides nakakadiri lang.

"Okay."

Nagkibit-balikat siya at ifinocus ang isip sa sasabihin niya sa may-ari ng

Acher's. narinig niyang bumukas ang pintuan ng opisina at kumilos si Ross. That's
his name.

"Chef nandito po iyong gustong kumausap sa inyo."

"Thanks Ross take over the restaurant for a while I am busy here." Kumunot ang

noo niya ng mapagtanto kung kaninong boses iyon. It has been days since she last
saw or heard from him and yet boses pa lang nito ay alam na niya kung sino ang
nagsalita. This is really weird. Bigla siyang napatayo at tinignan ang bagong
dating at hindi nga siya nagkamali, si Warren nga.

"Are you Acher's owner?" tanong niya dito. Tumingin ito sa kanya and unlike before
wala ang mapaglarong mga mata na palaging nakatunghay sa kanya, he had this dark
aura around him telling her that he is the boss and will always be the boss. He's
like another person.

"Hindi ako tatayo sa harap mo ngayon kung hindi ako ang may-ari ng Achers."
Pumunta ito sa malaking table na may nakabukas na laptop at mga papel na nakakalat
doon.
 She took a deep breath before she decided to tell him her reasons, hindi siya
nagpunta dito para makipagbonding sa lalaking iyan. Siya na rin mismo ang nagsabi
dito noon she doesn't need his help but right now pakiramdam niya ay kakainin niya
ang lahat ng kanyang sinabi noon.

"Pwede ko bang malaman ang rason kung bakit mo inistorbo ang mga staffs ko dito?"
seryosong tanong nito, just like a good businessman. May pader na nakaharang sa
kanilang dalawa kahit na wala naman para silang hindi magkakilala.

"This." Ipinatong niya sa ibabaw ng mesa nito ang sulat na natanggap niya kanina.
Tiningnan nito ang

sulat na iyon at saka binasa, hinintay niyang magbago ang ekspresyon ng mukha nito
pero wala siyang nakitang pagbabago sa mukha nito. He's stern and frigid.

"At ano naman ang kinalaman mo sa bagay na ito? I already owned this property I
bought this from the previous owners and I am going to abolish the place as soon as
possible so I can build my new restaurant." He said cooly like it's a piece of
shit.

Nagtagis ang kanyang mga bagang habang kaharap ito. "Hindi ako makakapayag na
sirain mo ang lugar na iyon, that's my place at diyan ako lumaki. Hindi ako papayag
na basta mo nalang gibain iyon."

"I have my rights Ms. Rosales, I own the place. That's already mine at kung anuman
ang gusto kong gawin sa lugar na iyon wala kang pakialam."

"Hindi mo ba ako narinig Mr. Cuevas? That's my home and I won't let you destroy it
for your own liking, maghanap ka nalang ng ibang lote na pwede mong pagtayuan ng
restaurant mo."

Nagkibit-balikat ito habang nakatitig sa kanya, "I won't change my mind at sabi ko
nga akin ang lupang iyon. I bought it."

"Bibilhin ko sa iyo ang bahay at lupa namin."

Tinawanan siya nito, isang pagak na tawa na alam niyang nang-aasar lang sa kanya.
Sa paningin nito lumang bahay lang iyon pero para sa kanya importante ang lugar na
iyon.

"Alam mo ba kung magkano ko nabili ang bahay na iyon? Thirty million pesos Ms.
Rosales, can you produce the said amount today and pay me immediately? Kung hindi
niyo nga nabayaran ang utang niyo sa mababang halaga paano mo pa iyon mabibili sa
akin sa halagang iyon? And of course I wouldn't sell that place for thirty million
pesos alone, I am a businessman here. I can make profits from the restaurant I am
going to build there, if you want it buy it from me for fifty million pesos."

Pakiramdam niya ay nagdidilim na ang kanyang paningin sa halagang pinagsasabi

nito. Sa halagang iyon kahit na limampung house and lot sa cheap na subdivision ay
pwede niyang bilhin at gawin niyang palasyo niya. How can that piece of land worth
that much? Well, sa kanya hindi naman pera ang katumbas ng bahay na iyon, it's her
life.

"You can't."

"Give me some time, give me a week more for me to produce the said amount."
Matapang na sagot niya, Hexel once told her that she can always count on her kapag
nagigipit na siya but fifty million pesos

was too much for her own likings and she doesn't want to asked her too much.

"Kung babasahin kita ngayon Ms. Rosales you look hopeless." She just glared at
him. "Hindi mo ako kayang bayaran at hindi mo kayang bilhin ang lupa at bahay na
iyon. How about this, I am giving you five million pesos and leave the place
immediately. You can buy another piece of land-."

"Sa iyo na ang limang milyong piso na ibibigay mo sa akin. Kung sa tingin mo pera
ang ipinunta ko dito pwes nagkakamali ka, hindi man kami kasing yaman ninyo Mr.
Cuevas na kayang bilhin ang lahat ng bagay sa mundo pero hindi kami manglilimos ng
awa mo. Give me one week and I'll buy our place."

"Ano ba ang halaga sa iyo ng lugar na iyon at hindi mo kayang iwanan?"

Hindi niya alam kung bakit pero kusang tumulo ang mga luha mula sa kanyang mga
mata sa tanong na iyon ni Warren.

"Para sa iyo bahay at lupa lang iyon pero para sa akin importante iyon dahil doon
ako binuo ng mga taong nag-aalaga sa akin. One week Mr. Cuevas." Iyon lang at
umalis na siya sa restaurant na iyon, it's just too painful knowing na mawawala sa
kanya ang bahay na iyon, mawawala iyon sa mga tita niya. Mahalaga ang bahay na iyon
sa mga nag-alaga sa kanya pero sino ba ang lolokohin niya mas mahalaga iyon sa
kanya.

<<3 <<3 <<3

a/n: Yan, everyday update na hindi ba? Kakayanin kong makapagsulat ng maraming
reserve chapters today para kahit na hindi ako makapagsulat sa mga susunod na araw
ay may maipopost pa rin ako araw-araw. Yan kasi ang ginagawa ko sa previous series
kaya nga palaging may update kasi may reserved chapters na siya. Happy reading
ulit! At sa mga nagtatanong kung madrama ba ito hindi ko rin alam pero ang alam ko
may mga twist din dito, may mga makikilala kayong mga characters for future
purposes.

Magsusulat muna ako ng mga chapters pa. Chow and happy sunday!

=================

Chapter Six

Chapter Six

NAALIMPUNGATAN siya ng marinig ang ingay mula sa ibaba ng kanilang bahay, hindi
naman kasi sound proof ang dingding nila. Naririnig niya ang malakas na tinig ng
kanyang tita Rosenda na halatang may kausap. Pabara-bara niyang hinila ang sarili
niya upang bumangon kahit na medyo nahihilo pa siya. nang dumating siya kanina mula
sa Achers ay agad siyang natulog at ngayon naputol na naman ang tulog niya.

"Tita-." Natagpuan niya ang sarili na nakatunghay sa tita Rowena niya na

kasalukuyang umiiyak habang ang tita Rosenda niya ay nakatayo at kaharap si-Warren.
He isn't wearing his chef uniform now gusto sana ng bangag na isip niya na i-
appreciate ang hitsura nito pero hindi niya magawa dahil na rin sa nakitang pag-
iyak ng tita niya. "Anong nangyayari dito?"

"Umalis ka na Mr. Cuevas hindi magbabago ang isip namin mas gugustuhin naming
lumipat ng bahay keysa gawin ang gusto mo." Galit na taboy ni tita Rosenda sa
binata. Nalilito siya sa pinagsasabi ng kanyang tiyahin, palipat-lipat ang tingin
niya kay Warren at sa mga tiyahin niya.

"Hindi po kayo ang makakapagdesisyon niyan ma'am, nagpunta po ang pamangkin sa

opisina ko kanina para humiling ng palugit." Bigla itong tumingin sa kanya, kung
wala lang siguro silang dalawa sa ganitong sitwasyon malamang ay iisipin niyang
pinapasadahan nito ng

tingin ang kabuuan niya. Saka lang niya napagtanto ang kanyang ayos, dahil nasanay
siya na puro babae sila sa kanilang bahay kaya normal na sa kanya na magsuot ng
ganoong klaseng pantulog.

She's wearing a white sando and a pair of cotton shorts na sa sobrang iksi ay
nagmumukha na iyong panty shorts. Pasimpleng pinagkrus niya ang kanyang mga braso
sa harap ng kanyang dibdib dahil hindi siya nagsuot ng bra, kagigising lang niya
hindi ba?
 "Kahit ano pa ang sabihin mo hindi pa rin kami papayag." Matigas na tanggi ng
tiyahin niya mas lalong lumakas ang hagulgol ng kanyang tita Rowena.

"Pwede ba sabihin niyo sa akin kung ano ang nangyayari dito? Goodness bakit ako
nadadamay dito?"

Tumikhim si Warren. "You wanted to buy this house right?"

"Iyon nga ang sabi ko." Hinuli nito ang kanyang mga mata at nandoon pa rin ang
lakas ng pagtahip ng kanyang dibdib habang nakatunghay sa mga mata ng binatang
kaharap.

"Hindi ko ipinagbibili ang bahay at lupa, karapatan kong tumanggi dahil ako ang
may-ari."

"Umakyat ka na sa kwarto mo Diana Rose at huwag kang makinig sa lalaking ito, mag-
empake ka ng mga gamit mo aalis na tayo ngayon mismo." Utos ng kanyang tita
Rosenda.

"Tita wait lang..." hinarap na niya si Warren. "Ano ba ang pinagsasabi mo sa mga
tiyahin ko at ganyan nalang ang naging reaksyon nila?" magkahalong pagtataka at
kaba ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon.

"Ayokong ipagbili ang bahay at lupa, hahayaan ko kayong tumira dito ng libre."
Kumunot ang noo niya sa sinabi nito pero hindi muna siya nagsalita, she needs to
listen first before she jump into conclusion. "Pero may kapalit."

"At sinabi namin na hindi kami papayag sa kapalit na tinutukoy niya." Ani ng
kanyang tita Rosenda.

"Anong kapalit ba iyon?" hindi ba sinabi na niya sa kanyang sarili na gagawin niya
ang lahat para mapanatili niyang sa kanila pa rin ang bahay na tinitirahan nila?
Gagawin niya ang lahat kahit na ang lumuhod sa harap nito at magmakaawa. Handa
niyang ibaba ang pride na siyang meron siya sa harap ng lalaki na minsan ay
sinabihan niyang ayaw niyang hingan ng tulong.

"I want you to marry me." Direktang sabi nito sa kanya na para bang nanghihingi
lang ng isang tasa ng kape. This is the second time he asked her to marry him, ang
unang beses ay sa club at ngayon ay sa mismong bahay nila.

Pakiramdam niya ay napepe siya sa sinabi nito, noon kasi ang daling magsabi ng
'Yes' dahil alam namna niya na hindi seryoso pero ngayon alam niya hindi na ito
nagbibiro. He is really serious about this marriage thing.

"Umalis ka na Mr. Cuevas-."

"Tita Rose." Pigil niya sa kanyang tiyahin. "P-pwede po bang makausap ko muna si
Warren?"

Kumunot lang ang noo ng kanyang dalawang tiyahin. "Hindi."

"Please tita alam niyo kung gaano kahalaga sa akin ang bahay na ito gusto ko lang
siyang makausap." Pakiusap niya sa mga ito. Tiningnan lang ng mga ito ang lalaking
kaharap niya ngayon bago pumanhik sa itaas. Hinintay pa niyang pumasok ang mga ito
sa silid bago niya hinarap si Warren.
 "Gusto ko lang bilhin ang lupa at bahay na ito Warren hindi ang magpakasal."

"Sabi ko nga kanina I have the choice here and I choose not to sell this place to
you, handa kong ibigay ang lugar na ito pero kailangang pakasalan mo ako."

"Why are you so desperate about this married thingy?"

"Because my parents want me to get married before I turn thirty, I am already

twenty nine at kung hindi ako magpapakasal sila ang pipili ng babaeng papakasalan
ko. I don't want that to happen I just want a wife for convenience."

Napabuntong-hininga siya sa sinabi nito. "Bakit kailangang ako pa samantalang

pwede naman ang iba."

"Because you need me." Nagsalubong ang mga kilay niya sa sinabi nito. "You need me
inorder for you to get this place. I need a wife."

"You want to buy me and be your wife then?"

"Yes." He said with pure honesty that something inside her wants to hurt him so
bad in return to the pain she felt somewhere there. "I want a wife who will bear my
child."

Malakas siyang napasinghap sa sinabi nito. "Gusto mo akong pakasalan at anakan?

Nababaliw ka na ba? Alam mo kung ano ang problema sa akin at paano mo pa naiisip
ang bagay na iyan you are crazy we both know it's impossible. How dare you make fun
of my illness like that?" humihingal na siya sa galit niya dito.

"Look, alin ba sa gusto kong mangyari ang mahirap? Magpapakasal lang tayo tapos
magkakaanak din. At tungkol sa sakit mo we both know it's curable and I can help
you with that. Kapag kasal na tayo mas lalong mapapadali ang paggaling mo and if I
wanted that child I can

fuck you while you were sleeping."

Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi nito, galit nag alit siya sa
katunayan ay nanginginig na siya sag alit ng mga oras na iyon. Hindi niya alam kung
paano nagagawa ng isang edukadong tao na sabihin sa kanya ang mga bagay na iyon na
para bang isa lang siyang robot na walang pakiramdam. Yes, she might hide her
sadness and loneliness through her green jokes but it doesn't mean ay wala na
siyang respeto sa sarili niya.

Hindi man siya mayaman at ulilang lubos man siya pero hindi ibig sabihin ay pati
respeto niya sa kanyang sarili ay dudungisan na rin niya.

"How dare you? Kung gusto mong mag-asawa at magkaanak maghanap ka ng putang
dedepositohan mo ng semilya mo." Nagka-crack na ang boses niya.

Tumawa lang ulit ito. "I want a decent wife Diana Rose, pwede rin akong maghanap
ng babae pero bakit ko pa papagurin ang sarili ko kung nandiyan ka naman? Sa ating
dalawa ikaw ang may kailangan sa akin at hindi ako, gusto mo ang bahay na ito pwes
magpakasal ka sa akin, magkaanak ka sa akin." Matigas na sabi nito.

Ang bahay! Bakit

pa kasi napakahirap ng choices? Bakit hindi nalang pwedeng maging madali ang lahat?
 "At ano ang gagawin mo sa akin pagkatapos kong bigyan ka ng anak?" she asked.

"It's up for you kung gusto mong manatili sa tabi ko at alagaan ang anak mo I am
fine with it."

"Hindi mo ba naiisip na baka magkamali ka sa desisyon mo? Paano kapag may nakilala
kang babae na siyang mamahalin mo-."

"Don't kid me around Diana Rose, I don't do love. All my previous relationships
were for convenience as well. At iyon din ang magiging relasyon nating dalawa, we
will become husband and wife for convenience and you will give me an heir. You can
stay with me as long as you wanted to but let me remind you this, kung gusto mong
umalis hindi mo pwedeng dalhin ang magiging anak ko because that child will be
mine. If you want to be with him or her kailangan mong manatili sa tabi ko. Don't
worry about your life with me, as long as you are willing to share the same bed
hindi ako mag-iisip na matulog sa ibang kama ng ibang babae. Ibibigay ko sa iyo ang
lahat ng pangangailangan mo."

"Huwag mong ilatag sa harap ko ang mga plano mo ng hindi ko pa sinasabi ang sagot
ko." Inis na pakli niya.

A confident grin appear on his face, kung pwede pa lang talaga ay binura na niya
ang ngising

iyon.

"You don't have much choice here sweetheart, tanggapin mo na ang alok ko. Don't
worry tutulungan kitang gumaling." At linapian siya nito, huli na para umatras
dahil gahibla nalang ang layo nila sa isa't isa. Idinampi nito ang dulo ng
hintuturo nito sa baba niya and her usual reaction was to flinched. Pero laking
gulat niya ng ngumiwi siya pero hindi sa sakit kundi dahil sa pamilyar na kuryente
na dumaloy sa kanyang buong katawan mula sa daliri nito. "I'll make sure you'll
enjoy my every touch too."

Tinabig niya ang kamay nito, ipinasok naman nito ang magkabilang kamay nito sa
bulsa ng suot nitong jeans.

"Hihintayin ko ang sagot mo bukas, I'll fetch here tomorrow at lunch. I want an
answer and before I forgot, you make a story to your aunts. Tell them we were in
relationship before ayokong magkaroon ng galit sa akin ang mga tiyahin mo. They
will become my family too."

Pagkasabi niyon ay mabilis na kinintalan nito ng halik ang kanyang mga labi, it
was so fast that her nerve cells forgot to react.

"See you soon Diane." And he walk away from her sight. Napaupo nalang siya sa
upuan na nasa likod niya dahil pakiramdam niya ay nauubos na ang lahat ng lakas
niya sa katawan.

"TL, my customer wants to

talk to a supervisor." Sinamaan niya ng tingin ang agent na lumapit sa kanya.

 "Why?" mataray na tanong niya, dala-dala pa rin kasi niya ang mga sinabi ni Warren
sa kanya kanina kaya ganito nalang siya kataray ngayon. Lahat ng sup call ay
tinatanggap niya kahit na hindi gaanong mabigat ang problema gusto lang niyang may
mapaglabasan ng galit sa mundo.

"He can't read the bill-ako na ang bahala sa kanya TL." At bumalik na ang agent sa
cubicle nito. Hindi man lang siya nito hinayaang sagutin ang tawag na iyon, ang
bilis lang kayang sabihn na 'transfer the call to me'. Siguro dahil napansin din ng
mga agents niya na hindi maganda ang kanyang mood. At kanina habang may kinakausap
siyang mga customers ay sinusungitan din niya ang mga iyon, ang bobobo kasi. At
wala silang karapatang maging irate dahil mas irate siya ngayon.

Alam niyang mali na dalhin ang problema niya sa trabaho pero tao lang naman siya,
may mga problema din na hindi niya nakakayang itago sa loob ng silid niya. Balak
nga sana niyang maghalf-day at pumunta sa Primero. She wants to drink until she
forget everything.

"TL Diane, why don't you take a break first? Let me handle your agents." Tinapik
siya ni Mon sa balikat.

"Thanks Mon, I think I

need a coffee right now."

"Enk, not coffee Diane but a very very cold water para lumamig ang ulo mo." She
grabbed her cellphone and went out from the production room. Bawal ang cellphone sa
loob only supervisors and managers were allowed to bring cellphones inside in case
of emergency. Agad siyang nagpunta sa pantry at nagpunta sa water dispenser at
uminom ng malamig na tubig. Kaso hindi naman nakatulong ang tubig na iyon dahil
hindi pa rin naaalis sa isip niya ang mga sinabi ni Warren kanina.

"I think I need a day off." Nasabi niya sa kanyang sarili, malayo pa ang day-off
niya pero gustong-gusto na niyang umuwi at mag-isip.

"You don't look fine TL Diana." Salubong sa kanya ng head ng IT department nila.

"Good morning Sir Rocky." Aniya dito, agad siyang umatras sa lalaki dahil hindi
naman lingid sa kaalaman nilang lahat doon kung gaano ito ka-touchy. Binalaan niya
siya ng mga kasama niya sa trabaho tungkol dito. Iilan lang din naman kasi ang may
alam ng problema niya. Pasalamat na rin siya at balot na balot siya ng jacket niya,
technique niya iyon kahit na sa elevator ay nakajacket na siya. Kapag may sasagi sa
kanya ay hindi na siya mahihimatay.

"Marami kasing sup calls." Pagdadahilan lang niya. "I need to go back to my team."
Paalam niya dito at bumalik nga siya sa production room. Kaso pagbalik niya ay
nawalan na siya ng ganang magtrabaho kaya pinuntahan nalang niya ang manager nila
para magpaalam. Mabuti nalang at pinayagan siya nito na umuwi ng maaga. Pagkakuha
niya ng kanyang mga gamit ay agad siyang bumaba at sumakay ng taxi. Hindi siya
pumunta sa Primero, at mas lalong hindi sa bahay nila kundi sa bahay ni Georgette.

Sanay na naman ito sa kanya na pumupunta doon ng medaling araw, this time hindi
siya mangungulit gusto lang niyang may mapagsabihan ng kanyang problema. Pagkababa
niya ay agad niyang nirape ang doorbell nito, binuksan naman iyon ni Maya ang ever
trusted yaya ni Georgette.

"Good morning ate Diana." Bati nito sa kanya.

 "Nasaan si G?"

"Natutulog pa si ate Georgette, gigisingin ko po-."

"Huwag na ako na lang ang gigising sa kanya." Hinubad niya ang suot na jacket at
inilapag sa sofa, pati na rin ang cellphone niya at ang kanyang bag. Pasado ala una
na ng medaling araw kaya alam niyang magagalit sa kanya ang kaibigan kapag ginising
niya ito.

Pagpasok niya sa silid nito ay agad niyang binuksan ang ilaw at napabuntong-
hininga

sa planeliness ng silid na iyon. G loves white and black, too boring colors.
Sumampa siya sa kinahihigaan nito at pinisil ang pisngi nito. Mabilis itong
nagmulat ng mga mata at kinagat ang kamay niya. Masakit iyon pero hindi siya
nagreklamo at hinayaan nalang na kagatin iyon ng kaibigan niya. Mukhang nasatisfy
naman ito sa pagkagat nito kaya binitiwan na nito iyon, she can see her teeth marks
on her skin.

"Bakit k aba nanggigising? Hindi mo baa lam kung anong oras na? Ang katawan ng
normal na tao ay kailangan ng six to eight hours of sleep."

Humiga siya sa tabi nito at nagtalukbong ng kumot. Hinila nito ang kumot sa kanya.

"Anong problema?"

Matagal siya bago sumagot. "G, what if may isang napakaimportanteng bagay na
mawawala sa iyo and the only way for you to get it is to marry the person who owns
the thing that matters to you the most?"

"Magpapakasal ako gagawin ko ang lahat ng paraan para maibalik ang bagay na
mahalaga sa akin." Mabilis na sagot nito na para bang hindi ito nag-isip man lang.
She knew this woman, matalino si Georgette and just like her wala na rin itong mga
magulang. She's boring and plane kung sasabihin ng iba but when you knew her better
masasabi mo na kung sino pa iyong akala mong boring at plane sila pala iyong may
substance, sila pala iyong may sense

kausap.

"Kahit na ayaw mo sa lalaki?"

"Ayaw ba talaga sa lalaki o baka naman natatakot lang siya sa lalaki."

"Natatakot din siya sa lalaki hindi ba kapag natatakot ka sa isang tao ay ayaw mo
na rin sa kanya?"

Tumawa lang ito at pinasadahan ng mga daliri ang mahaba at wavy nitong buhok.
"Magkaiba kasi ang ayaw at sa takot. Kapag sinabi ba natin na ayaw natin sa isang
tao ano ba ang dahilan? Ayaw ba natin sa kanya dahil sa hitsura niya?" kung si
Warren ang pag-uusapan sino ba ang aayaw sa hitsurang iyon? "Ayaw ba natin dahil sa
mahirap siya o mayaman siya?" mas lalong hindi din iyon dahil wala naman siyang
pakialam sa yaman nito. "Ayaw ba natin sa kanya dahil sa ugali niya?"

"Iyon!" agad na sagot niya. "Pangit ang ugali niya kaya hate ko siya! He's
intimidating and he wants to get everything that he wants by hook or by crook.
Ginagamit pa niya ang yaman niya para makuha ang gusto niya kung sa chess pa talo
ka na pero siya ilang moves lang ang nagagawa at checkmate ka na."

"Is that
the reason why you are afraid?"

"No- hindi naman ako ang pinag-uusapan dito." Angil niya sa kaibigan.

"Pareho nating alam na ikaw ang pinag-uusapan natin dito Diana dahil hindi ka
magugulo ng ganyan kung ibang tao ang may problema. Is this about Warren?"

Napakunot ang noo niya sa tanong nito, nakalimutan niyang kilala din pala nito si
Warren dahil minsan na nilang nakasama ang lalaking iyon sa mga volunteers nila.

"Not him." Kaila niya. "At bakit siya agad? It doesn't mean na sinasabayan niya
ang mga green jokes ko ay item na kami." Pagdadahilan niya.

Makahulugang ngumiti ito at bumaling sa kanya. "Maybe because unconsciously you

are already accepting someone whom you fear to be a part of your life. Kaya ayaw mo
sa kanya kasi alam mong kaya niyang sirain ang bakod na binuo mo sa puso mo, kaya
ka natatakot dahil natatakot kang masaktan ng taong hinayaan mong patuluyin sa
buhay mo."

<<3 <<3 <<3

a/n: happy monday evening everyone, told you everyday update na ito sana hindi na
magbago ang takbo ng utak ko at hindi ko ito mamiss sa pag-update. Medyo nakakapag-
adjust na rin ako sa mga trabaho at school works ko kaya heto nakakapag-update na
rin ng tuloy-tuloy. I really want to finish this as soon as possible dahil marami
pang ongoing stories, malapit na tayong mangalahati sa series na itey, marami pa
tayong kakaining bigas. And Diana's story will serves as a missing link sa nakaraan
nila at kung paano nagka-ugnay-ugnay ang mga members dito.

Kung napapansin niyo iba din ang atake ko sa series na ito, nagsimula tayo sa light
hanggang sa dark stories. It may seems light to you at first but each of them were
facing dark past that are yet to uncover.

Status update: Studying for tomorrow's lessons. :-)

=================

Chapter Seven

Chapter Seven

"MASYADO kang maraming sinasabi at saka hindi naman totoo ang sinasabi mo. He's a
man he hurts women so I wouldn't trust someone like him." She ignored what G just
said. Hindi kayang tanggapin ng sistema niya ang mga sinabi nito because they don't
make sense.

"Sige ideny mo pa iyan pero seryosong usapan ano nga ang nangyari?"

Umayos siya ng upo at kinuha ang unan nito. "Hindi sinabi nina tita na naisangla
ang bahay namin dahil sa pagpapagamot sa akin. It has been two decades since then
at hindi na nila nabigyan ng pansin dahil hindi naman sila sinisingil ng dating
may-ari. Hindi na nila namalayan na tumaas na ang interes at hindi na nila kayang
bayaran pa. The original owners sold the house for thirty million pesos since it's
a really big property. Si Warren ang nakabili ng property at gusto niyang gawing
restaurant."

Nakikinig lang ito sa kanya na tila ba inaalisa ang mga bagay-bagay. "Hindi sinabi
sa akin ng mga tiyahin ko na malapit na pala kaming paalisin sa bahay namin. Kung
hindi ko siguro nakuha ang letter malamang hindi ko pa malalaman, siguro malalaman
ko lang kapag napalayas na kami sa bahay namin. I confronted Warren and asked him
if I could buy the property from him. Sinabi niya fifty million daw ang halaga ng
bahay at lupa namin, saan naman ako kukuha ng ganoon kalaking halaga hindi baa gad-
agad? I am planning on asking Hexel for help."

"You can ask me for me help too Diana Rose."

Tiningnan niya ito. "You were saving for your freedom Georgette, kung ikaw nga
hindi ka humingi ng tulong kay Hexel-."

"I am still asking

her for help Diana kung alam mo lang but I'd rather kept myself in the darkest than
see one of my friends lost something really precious to her."
 Umiling siya. "Hindi ko rin maaatim na hindi mo makuha ang bagay na mahalaga sa
iyo. Kung mayaman lang ako G matagal na kitang binili sa mga taong iyon."

"I don't want you to be involve with my other work Diana, hindi pwede... I am
going to see that guy kung pwede ko pa siyang pakiusapan. We are going to buy your
house and lot again I am going to use my own money."

"Huwag na G, magpapakasal nalang ako sa kanya at bibigyan ko nalang siya ng anak.

Sa iyo na ang ipon mo at ibigay mo na iyan sa mga masasamang loob na iyon."

"Are you really fine with tthat?"

Tumango siya. "Maybe I can manage now, besides sa lahat ng lalaki-tunay na

lalaking nakilala ko siya lang ang nakakaya kong hawakan at siya lang din ang
nakakahawak sa akin ng hindi ako nahihimatay." Paliwanag niya. "I want to cure my
illness baka siya na nga ang makakatulong sa akin."

Panandaliang nanahimik ito. "Now that's interesting." Humiga na ito sa tabi niya.
"Matulog ka na Diana I think alam mo na ang sagot sa tanong mo all you need is
someone to push you and someone whom you can rely on kapag hindi nangyari ang nasa
plano. Remember this kahit na anong mangyari we are always here for you. Hindi na
ulit mangyayari ang nangyari kay Hexel before isusugal ko ang buhay ko at ibibigay
ko kung anong meron ako para lang sa inyo."

Niyakap niya ang kanyang kaibigan, wala man siyang mga magulang pero sobrang
swerte niya sa mga kaibigan na meron siya.
 "ANONG

sagot mo sa inaalok ko sa iyo?" agad na salubong ni Warren sa kanya. Hindi pa man

siya nakakaupo ay iyon na agad ang tanong nito.

"Pwede mo naman siguro akong paupuin hindi ba?"

"Oh, sit down." She rolled her eyes at umupo na rin, nasa Archer's siya ng mga
oras na iyon pagkagaling niya sa bahay ni G ay dito siya nagpunta. Hindi kasi siya
makapagconcentrate hangga't hindi pa siya naaassure na hindi mawawala sa kanya ang
bahay nila. "So-."

"Menu, ma'am, Sir." Napatingin siya sa nagbigay sa kanila ng menu agad na sumilay
ang magandang ngiti sa labi niya ng makita niya si Ross. Ang manager ng restaurant
nito.

"Hi, Dalziel Ross." Masayang bati niya dito. Ewan ba niya pero ang gaan-gaan ng
loob niya sa batang ito. Kung nabubuhay siguro ang kapatid niya malamang kaedad
lang nito iyon. Pero impossible naman iyon kasi nga nakita niya mismo sa kanyang
mga mata na namatay ang mommy niya and she was pregnant then.

"Good morning Ms. Diana." Ganting bati nito. She actually had this urge to pinch
him on the cheeks. He's really so cute and adorable, gustong-gusto nga niya itong
yakapin.

"Ross you don't have to serve us call some waiter then." Singit ni Warren na
waring may ibinibigay na senyales sa pobreng binata.

"Yes, Sir." Tumango muna ito sa kanya at binigyan niya ito ng tipid na ngiti at
saka sinamaan ng tingin si Warren.

"Kawawa naman iyong bata bakit mo sinabihan ng ganoon?" inis na piksi niya.

Nagdugtong ang mga kilay nito. "Why? Do you like him?" ayaw niya sat ono ng boses
nito para kasing may ibig itong ipahiwatig.
 "Gusto ko siya he seems nice and I like his name too katunog ng

pangalan ko." She explained.

"You are too old for him kung hindi kita papakasalan baka wala ng magpakasal sa
iyo dahil sa edad mo. You are already twenty six or twenty seven right? Ang mga
lalaki ngayon mas gusto ng bata-."

"Bakit hindi ka magyaya ng mas bata sa akin? I maybe twenty six but I am pretty
sure hindi pa iyon matanda and besides sa panahon ngayon hindi na basehan ang edad
sa pagtukoy sa isang tao na matanda na sila o hindi. And besides I don't care if no
one wants to marry an old maid like me, kaya kong mabuhay ng walang lalaki sa buhay
ko."

Bigla itong tumitig sa kanya mga ilang minuto din iyon kaya mas lalo siyang
nakadama ng awkwardness. Nakakainis kasi iyong nag-a-outburst ka at nageexpect kang
sasagutin ka ng kausap mo pero hindi pala dahil mas pinili nitong titigan siya.

"What? Kung natatakot kang mag-che-change ang utak ko dahil sa binatang iyon don't
worry I know my priorities."

He shifted. "That's good... I mean that you know your priorities." Bawi nito.
"He's too young for you and you haven't given me your answer yet."

"Magpapakasal ako sa iyo kung iyan ang gusto mo, I want that house back to us."
This is it. "Hindi ko naman sinasabing ibigay mo iyon sa amin, we can pay it slowly
to you or magrerenta kami kahit na mag-asawa na tayo magtatrabaho pa rin ako."

"Hindi pwede ano nalang ang isipin ng mga tao?"

"Na isa kang asawang sensitive sa nararamdaman sa asawa niya, na hindi mo ako
sinasakal at hinahayaan mo akong gawin ang mga bagay na gusto ko.

I don't want to be restricted Warren kaya nga hindi pumasok sa isip ko na mag-
asawa. I want my freedom, that's the only thing my deceased parents left to me when
they were gone."

"But you are working in a call center company, iba ang oras ng pasok mo at pasok
ko." Reklamo nito.
 "Hindi naman iyon importante hindi ba? It's not like this is a real marriage, sa
papel siguro pero sa totoong buhay kailangan mo lang na may maipresent na asawa
hindi ba? May rest days naman ako that's Saturday and Sunday. Pero huwag kang mag-
expect na gigising ako ng maaga para maglinis ng bahay o ano--- wait, are we living
in the same house or not?"

"Magpapakasal tayo kaya dapat lang sa isang bahay tayo tumira."

"At ang kwarto?"

Malakas itong napabuntong-hininga. "I want an heir of course we are going to sleep
in the same room."

Mabuti nalang talaga at nasanay na siya sa mga green jokes and lines kaya hindi na
siya namula sa sinabi nitong gusto nito ng tagapagmana.

"You told me you are going to do me when I am asleep right? Pwede bang kapag
ginagawa mo iyon huwag mo lang akong basta-bastang pababayaan after that. Kahit
kumutan mo lang ako okay na ako doon, ayokong magkasakit dahil ayokong abalahin ang
mga tiyahin ko kapag nagkakasakit ako. Iyon lang ang gusto ko."

"Noted." She tapped the table to ease her tension and the faint pain she felt all
over her body. Hindi niya maexplain pero pakiramdam niya ay may masakit na hindi
niya matukoy kung saan basta ramdam

lang niya. "Ihaharap kita sa mga magulang ko bukas as of now I want to talk to your
aunts. Ayokong isipin nila na ninanakaw kita sa kanila ayoko ng kaaway."

"Napagplanuhan ko na rin iyan."

"And I want you to befriend my family and pretend that we really want this
marriage. Ayokong isipin nila na nagpapanggap ka lang my family isn't someone we
can fool easily at hindi sila medaling iplease."

Naalala niya si Kristine ang doktora na asawa ng kapatid nito. "May standards ba
ang parents mo sa mapapangasawa ng mga anak nila?"
 "Every parents want the best for their children." Hindi siya umimik dahil wala
naman kasi siyang ganoon, all her ideas were gathered from the experiences of
people living around her. "I think your parents wants the best for you too."

Isang sulyap lang ang ibinigay niya dito bago dumako ang mga mata niya sa bulaklak
na nasa tabi nila. Ang alam lang nito ay ang phobia niya pero hindi nito alam kung
ano ang nangyari sa kanya. She can't even remember it anymore, she can't even
remember her parents faces anymore. Kung buhay siguro sila ngayon for sure---
natigilan siya ng may biglang duma sa harap niya.

Isang lalaking nakasuot ng three piece suit... nanlaki ang kanyang mga mata at
pakiramdam niya ay hindi na niya maramdaman ang kanyang sarili. Ang lakas ng tibok
ng kanyang puso.

Hindi siya pwedeng magkamali, ang lalaking iyon, ang lalaking iyon ang isa sa mga
lalaking pumasok sa loob ng bahay nila noon. Hindi niya maalala kung ano ang ginawa
nito doon pero alam niya pumasok ito sa bahay

nila.

"Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong ni Warren sa kanya. Napakurap siya at
biglang napatingin din dito.

"Yes, I am okay. I- I need to go just call me if you need me or anything I didn't

changed my number." Nagmamadaling paalam niya dito. Agad siyang tumayo at tinakbo
ang pintuan palabas ng restaurant. She can't bear it anymore, she can't bear to see
someone that reminds her of her painful past. Ayaw na niya, ayaw na niyang balikan
ang pinakamadilim na bahagi ng kanyang buhay.

"Ay!" tili niya ng bigla siyang matapilok.

"Gotcha." Natilihan siya ng may biglang umalalay sa kanya. "Are you okay Ms.
Diana?"

"R-Ross?" napakurap siya ng makilala ang may hawak sa kanya and thenr realization
hit her. Hindi siya nasaktan, hindi siya nahimatay, wala siyang maramdaman habang
hawak siya nito.

"Mukhang okay na naman po kayo." Tinulungan siya nito ng makatayo ng maayos.

"Hindi po ba kayo nasaktan at napilayan?"
 Parang tangang umiiling siya, hindi siya makapaniwala na may nakakahawak sa kanya
na hindi siya nahihimatay. Just like Warren pero kay Ross wala naman siyang ibang
nararamdaman, kaya Warren kasi kapag hinahawakan siya nito ay nasasaktan siya,
parang may kuryenteng nanulay sa buong katawan niya tapos ay tumatagos sa puso niya
na masakit.

"Kung nasaktan man si Diana ako na ang bahalang mag-alaga sa kanya. She's my
fiancé after all." Agad siyang humiwalay kay Ross kasi bigla siyang natauhan sa
boses ni Warren na nasa likod niya.

"Sorry Sir." Hingi nito ng paumanhin sa boss nito. "Sige po Ms. Diana."

"Thank you again Ross." Aniya dito at ng nawala na ang lalaki ay agad siyang
hinarap ni Warren, may sasabihin pa sana ito sa kanya ng maunahan niya.

"Warren, nakita mo iyon? He can touch me at hindi ako nahihimatay!" bulalas niya.
"I can't even feel anything at all." Amazed na wika niya.

Ngingiti n asana siya ng biglang natigilan siya sa mukha ni Warren, it's so dark
that she can't even read his expressions or whatever he's thinking.

"You are already my fiancé Diana and I prohibit any man from touching you. You
shouldn't go near Ross anymore." Matigas na utos nito sa kanya.

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "It's not like I am flirting with him or
anything Warren and again I know where should I stand. Nagulat lang ako dahil
nahahawakan niya ako iyon lang." inis na pakli niya.

"Mabuti naman at naisip mo iyan. Ihahatid na kita sa inyo I need to talk to your
aunts."

Bigla siyang nataranta. "HUwag muna ako muna ang kakausap sa kanila pwede ba iyon?
Kapag nakita ka nila ngayon baka iba ang isipin nila, my aunts were teacher's
Warren. Hindi sila tanga at mas lalong hindi sila bobo, mabilis silang makapick up
ng mga bagay-bagay." Paliwanag niya dito.

"I understand but tomorrow I need to talk to them, free your schedule tomorrow as
well we are going to have lunch with my family."

"Agad-agad?"

"Yes."

"Pero nandoon ba si Doc

Kristine?"

"Yes."

"Hindi mo ba naiisip nab aka magtaka siya na ikakasal na tayo samantalang noong
nakita niya tayong hindi magkasundo."

"Don't worry about Kristine, mabilis siyang makaintindi." Muntik na niyang itaas
ang kilay niya sa paraan ng pagkakasabi nito. Para kasing kilalang-kilala na nito
ang asawa ng kapatid nito.

Minsan naisip niya na kahit na sa paningin ng iba ay parang happy go lucky si

Warren pero sa tingin niya may ibang Warren pa na hindi pa nila nakikita. Nakita na
niya ang serious side nito and right now she wants to know what the real Warren is.
Pero dapat ay hindi muna niya isipin ang bagay na iyan dahil mas tamang pagtuunan
na muna niya ng pansin ang kanyang sariling kapakanan.

"Bukas susunduin kita."

"Fine."

Muli niyang nakita si Ross na abala sa pag-eestima ng mga customers. "Ano ang
surname ni Ross?"

"Why do you want to know?"

"Pwede ba Warren huwag mo akong sungitan. I just want to know." Napapagod na wika
niya dito. Mukhang napansin naman nito na hindi nga siya okay sa pagsusungit nito,
she's really tired. She wants to sleep and rest like normal people do. Hindi naman
kasi siya natulog sa bahay ni Georgette dahil sa iniisip pa rin niya ang tungkol sa
problema niya.

"Domingo."

"Huh?"

"His real name is Dalziel Ross Domingo."

Domingo? Kaapelyido siya ni Hexel?

<<3 <<3 <<3

a/n: ako lang ba or may nagbago na naman sa format ng wattpad kapag nag-uupdate, Ay
ewan basta iyon na iyon. Sensya nga pala kasi hindi ako nakapag-update ng dalawang
araw yata.

Nakalimutan kong mag-update swear to think hindi naman ako busy. huehuehue, char2x
lang hindi nga nakalimutan ko talaga akala ko kasi nakapag-update na ako pero hindi
pa pala. Sign of aging na yata ito eh, nakuuu naman talaga good luck nalang. Ang
mga sakit ng tao ngayon ay nagiging makakalimutin kasi kanina habang naghahanap ako
ng gunting dahil nagdedesign ako ng classroom ko hindi ko maalala kung saan ko
nailagay. Tsk... sa kakahanap kko nasa ilalim lang pala ng laptop ko gumawa kasi
ako ng form 1 in advance para less hassle nalang. Sayang kaya ang oras kapag walang
ginagawa. Kaya sa school hindi mo ako makikitang walang ginagawa palagi talaga
akong merong ginagawa kasi kapag may nakakkita sa iyo na wala kang ginagawa ay for
sure mauutusan ka nalang at iyong tipong utos na hindi ka pwedeng matulog at
kailangan mong pagpuyatan. Naku naman talaga!

At least malapit na akong matapos, may tagagawa kasi ako si RMD huehuehue, ang
galing ng babaeng iyon magaling siyang magmix ng colors and everything. Magaling
din siyang magletter cutting, actually siya halos ang gumawa ang trabaho ko lang ay
assistant niya. hehehehe... for free iyan! Sana hindi siya magsawa at kung mababasa
man niya ito sure akong hindi muna niya ako sasabunutan bukas dahil hindi pa niya
ito ngayon mababasa. Nandito din kasi siya sa watty at sa lahat-lahat ng mga
kakilala ko dito siya ang may alam ng mga mangyayari sa each members ng sorority.
Alam niya ang mangyayari, ang summary at ang connection.. yay! Kung gusto niyong
malaman ang mangyayari at sino si sino huntingin niyo siya but of course hindi niyo
siya mahahunting. wew!

Status update: I am so happy today, alam niyo kung bakit? Dahil tag-ulan na! As in
I love rain, iyong ulan talaga ha, kaso nag-adventure time naman ako kanina dahil
wala akong malusutan sa paglipat ng class ko, basang-basa sa ulan ang peg ko hahaha
ang sarap ngang kumanta ng 'Heto ako ngayon, nag-iisa naglalakbay sa gitna ng ...
ULAN!' (Iniba ang lyrics? Kebers... hehehe..) naulanan ako kaya baliw ako ngayon.

PPS: Ang haba ng sinabi ko. Pero sa totoo gutom talaga ako kahit na kumain na ako
kanina. Gusto ko lang kumain (piggy moments) :p

PPPS: First clue of the next revelation :-) hanapin niyo sa itaas.

=================

Chapter Eight-A

Chapter Eight
 Hindi niya lubos maisip na darating ang araw kung saan may makakaharap siyang
isang buong pamilya sa mga oras na tulad nito. Kinakabahan siya dahil kahit saan mo
naman tingnan kapag nakasal na sila ni Warren ay habang buhay na niyang makakasama
ang mga ito. Hindi kagaya ng mga nababasa sa mga pocketbooks o kaya naman ay sa mga
movies kung saan nagpapanggap na mag-asawa o kaya naman ay magfiance ang dalawang
tao sila totoo kasi ito, binili siya ni Warren gamit ang bahay at lupa na
kinalakihan niya. This will be forever.

"There they are." Isang may edad na babae ang sumalubong sa kanila, nakangiti ito
at halatang masayang-masaya. Kapapasok lang nila sa malaking bahay ng mga Cuevas
and from the looks of it mukhang nasabi na rin ni Warren sa mga ito ang tungkol sa
kanya. Agad na nakilala niya ang isang babae na katabi ng isang gwapong lalaki na
kamukha ni Warren habang may karga-karga itong batang lalaki na sa tantiya niya ay
nasa lima o anim na taong gulang na.

"Wow! A beautiful lady momma!" at tinakbo siya ng batang lalaki at bago pa man
siya makakilos ay nakayakap na ito sa kanya.

"Thaddeous!" tawag ni Kristine sa bata, agad na lumapit sa kanya si Kristine at

kinuha si Thaddeous pero ang laking pagtataka niya ay ng hindi siya makaramdam ng
kakaiba o kaya naman ay hindi siya nahimatay. Maybe because he's a child... "Thad
you shouldn't did that." Pilit na kinuha ni Kristine si Thad sa kanya pero parang
tuko na nakakapit na ito sa kanya.

"No! I want this pretty lady momma, I want her!" sigaw nito.

"Naku Warren mukhang makakalaban

mo pa ang pamangkin mo sa fiancé mo." Natatawang komento ng mommy ni Warren.

Hinawakan niya si Thad at saka kinarga at agad itong kumapit sa kanya. "Okay lang
doc Kristine."

"I hate you momma!" napakamot nalang ng ulo si Kristine at saka naramdaman niyang
may humila kay Thad sa kanya at mabilis na nakalas ang bata sa kanyang mga braso.
Sinundan niya ng tingin si Warren na nakasimangot na basta nalang inilagak ang
pamangkin sa isa pang lalaki na kamukha ni Warren.

"Talian mo iyang anak mo Almiro baka gusto mong ako ang magbitin sa kanya ng
patiwarik." Inis na piksi nito. Natawa lang ang lalaking Almiro ang pangalan,
kilala na niya ang bawat membro ng pamilya ni Warren dahil sinabi na nito iyon sa
kanya habang nasa biyahe sila.
 "Hindi ka aagawan ng pamangkin mo Warren don't be crazy he's cute."

"He is not cute." At muling lumapit sa kanya si Warren. She's wearing a longsleeve
dress kaya ng dumantay ang palad ni Warren sa kanya ay hindi siya nakaramdam ng
sakit. Pero ramdam pa rin niya ang init mula sa palad nito. "This is mine okay and
I will not let that little midget get her from me." Namumulang pahayag nito sa
buong pamilya nito, siya man ay napatingin din kay Warren hindi kasi niya inaasahan
na sasabihin nito sa kanya ang bagay na iyon.

"O-kay." Gulat na sagot ni Almiro kaya hindi nito nabantayan ang anak nito na
nakalapit sa kanya at muling yumakap sa binti niya. "Thad!"

"Daddy! I want her can we bring her to our house?"

"Thad-." Naramdaman niya ang paghigpit ng yakap sa kanya ni Warren kaya bigla
siyang kinabahan para sa buhay ng pobreng bata.

"Warren cool down." Bulong niya sa binata ng lingunin niya ito. It just feel so
natural being held like this.

"Alisin mo ang batang iyan." Ganting bulong nito sa kanya.

"Bata lang ito." Muli niyang kinarga si Thad na sa tingin niya ay mas lalala pa sa
mga playboy sa hinaharap.

"Bakit hindi ka hinihimatay kapag hinahawakan ka ng batang iyan? Mas makasalanan

pa iyan sa makasalanang nilalang sa buong mundo."

"You are over acting, he's just a kid." Saka lang niya napansin na masama ang
pagkakatingin ni Warren sa bata at si Thad naman ay binelatan lang si Warren kaya
mas lalong nainis. Gusto niyang mapabuntong-hininga sa pagiging isip bata nito.
"And besides hindi ba gusto mo ng anak paano ka magpapalaki ng bata kung pamangkin
mo hindi mo kayang pakisamahan?"

Hindi ito nagsalita bagkus ay kumibot-kibot pa ang mga labi nito na para bang may
gustong sabihin pero hindi alam kung paano sasabihin.
 "Pumasok na muna kayo Warren at ipakilala mo na iyang fiancé mo na
pinagkakainteresan ng pamangkin mo."

"Opo." Padabog na sagot nito pero hindi pa naalis sa kanya ang pasimple nitong
pagkurot sa pamangkin nito na mas lalong humigpit ang paglingkis sa kanya. "Almiro
kunin mo na itong batang ito."

At mukhang napansin na nga yata ng kapatid nito na hindi na maganda ang mood ni
Warren kaya kinuha na nito ang anak nito sa kanya. Kinabahan pa siya ng kaunti sa
pag-aakalang sasayad ang balat nito

sa balat niya at mahimatay nalang siyang bigla. She know she's a freak pero ayaw
niyang isipin ng buong pamilya nito na freak siya kaya nag-iingat siya.
papakisamahan niya ang mga ito habang siya ay nabubuhay at kung magpoprotesta ang
mga ito sa pagpapakasal niya kay Warren, hindi niya alam kung itutuloy pa ba nito
ang kasal o hindi na pero ayaw niyang mawala sa kanya ang bahay kaya magtitiis
nalang siya.

"Nasaan si Daddy?"

"Nasa itaas pa at nagpapahinga." Wika ng mommy ni Warren. "Hi hija, your name is
Diana Rose right?"

"Yes po ma'am."

"Call me mommy Thelma, Diana."

Tumabingi ang ngiti niya, "Pwede po bang tita nalang muna?"

Tumawa ito sa kanya. "Kung saan ka komportable Diana and it's nice meeting you,
finally matatapos na rin ang pagiging playboy nitong anak ko. Akala ko pa naman
kailangan ko pang gumawa ng paraan para lang maayos ang buhay ng anak ko."

Sinulyapan niya si Warren na kausap pa rin si Almiro. "Maayos naman po ang buhay
ni Warren tita Thelma. You should be proud of him dahil nagiging successful siya sa
larangan na pinili niya, at saka part lang ng pagiging lalaki nila na maghanap ng
magiging partner nila. kagaya rin ng babae, naghahanap rin naman po tayo kaya lang
lumaki po kasi tayo na pinapangaralan ng mga virtues ng mga nakakatanda sa atin at
mas strikto sila sa ating mga babae kaya napipigilan natin ang sarili nating maging
wild hindi kagaya ng mga lalaki. Sa mga lalaki nasanay silang kapag lalaki sila ay
walang mawawala sa kanila

kapag nakipagrelasyon sila kaya hindi na nila napipigilan ang sarili nila na maging
wild, pero sa bandang huli maiisip rin naman nila na may mali sila at darating din
sa point na titigil na sila sa ginagawa nila lalo na kapag nakita na nila ang
babaeng matagal na nilang hinahanap."

Napatitig ang ginang sa kanya at napangiti. "No wonder my child likes you
immediately Diana, you are modern and yet reserved woman. Hindi man sabihin pero
nakikita ko iyon, maganda ang napili ng anak namin." Namula siya sa sinabi nito
pero nakaramdam din ng guilt dahil hindi naman kasi siya pinili ni Warren dahil
siya na ang babaeng nararapat dito o ang tinatawag nilang soulmate nito, she's just
someone he bought.

"Mom, nasaan na ang mga pagkain?"

"Ikaw ang magluto alam mo naman na kapag pupunta ka dito ay hindi kami nagluluto
dahil panay reklamo mo sa pagkain kaya ikaw na ang magluto." Anito at itinulak ang
anak nito sa kusina.

"Samahan mo ako." Hila sa kanya ni Warren.

"Huwag kayong gumawa ng kababalaghan sa kusina baka biglang pumasok si Thad

makasaksi pa."

Natawa siya sa sinabi ng ginang. "Hindi pa kami gagawa dito ng milagro mommy, may
bahay naman ako doon ko-." Tinakpan niya ang bibig ni Warren dahil hindi siya
komportableng makarinig ng ganoon kaharap ang mga magulang nito. Kung silang dalawa
lang ay okay lang.

"Magluluto lang po kami tita."

"Bye mommy." And Warren closed and locked the kitchen door.

"Bakit mo inilock?"

"Para hindi makapasok si Thad, ayoko ng bata sa kusina." Inis

na pakli nito. "Delikado baka makahawak ng kutsilyo at masugatan pa sila."

"You cared for your nephew, that's cute." Bulalas niya.

"Magluto nalang tayo o baka naman iba ang gusto mong lutuin?" nakangising tanong
nito.

"Pagkain." Aniya dahil nakuha niya ang gusto nitong ipahiwatig.

"Nagugutom na nga ako pero mas gusto ko iyong ibang putahe."

"Anong putahe? Japanese? French? Italian?" patay malisyang tanong niya.

"Filipino food..." at lumapit na talaga ito sa kanya. Nagtama ang kanilang mga
mata at napalunok siya ng mabasa ang kakaibang kislap sa mga mata nito. Hindi naman
siya ganoon kainosente para hindi mabasa ang ibig ipahiwatig ng mga matang iyon.
"Fresh... and raw." He whispered.

Napaatras siya ng tumaas ang braso nito habang nakalapit sa kanya, she was
trapped. "Sa-salad nalang, fresh salad. Tama-."

"Iuuwi na lang kita Diana sa bahay ko tapos ay magluluto tayong dalawa."

"Bakit kailangan pa nating magluto sa bahay mo kung may kusina naman dito?"

"I know you know what I mean Diane."

"Diana." She corrected.

"I know you know what I mean."

"Pwede ba talian mo iyang junior mo at ng tumino naman ang utak mo magluluto na

nga lang ay napakagreen pa ng mga-ayyy!" napatili siya ng biglang madulas siya ng
isang maliit na bagay sa may paanan niya dahil sa kakaatras. Napangiwi pa siya ng
tumama ang puwet niya sa sahig at malakas na napamura. "Ano ba itong bahay niyo
bakit may laruan?"

"Kay Thad iyan he likes it here in the kitchen."

At kinuha na nito mula doon ang laruan na iyon.

"He likes to cook?"

"He likes to eat." Tumawa siya dito.

"Match made in heaven pala kayo ng pamangkin mo." Sinubukan niyang tumayo pero
napapangiwi lang siya dahil ramdam pa rin niya ang sakit ng pang-upo niya.

"You okay?" tumango lang siya, napansin niyang dumako ang mga mata nito sa ankle
niya. Agad niya iyong tinakpan at patay malisyang tumayo ng makakuha ng buwelyo.
"You have a tattoo?"

"Wala kang nakita." Aniya dito. Kapag lumalabas siya ay palagi siyang nakasuot ng
jeans o kaya naman ay leggings at rubber shoes. Kapag nakashorts naman siya ay
naghigh cut shoes siya to hide the tattoo on her ankle, when she's wearing dresses
she's wearing boots or straped sandals or heels.

"May nakita ako it's a green bee." Hindi siya nagsalita at lumingon, kahit
kakilala nito ang mga asawa ng kaibigan niya alam niyang hindi alam nito ang
tungkol sa sorority nila. Ayaw niyang malaman nito ang tungkol doon dahil iyon ang
minsan ay sumira sa love story ni Zyrene and she saw how painful it is.

"It's a scratch mark."

"May scratch mark ban a may bubuyog at kulay green pa?"

"Ang tigas ng ulo mo magluto na nga lang tayo, assistant mo ako. Saan ba ang
costume mo dito?"

"Costume?"
 "Yup, costume iyong apron mo."

"It's not a cost-okay, where is it?" may binuksan itong drawer at naglabas ng
dalawang apron na kulay pink. "Here."

Isinuot nito ang isa at muntik pa

nga siyang mapahalakhak ng makita ang cute na burda ng apron. "Ang cute ng panda."

"You like my panda?"

Mas like niya ang may suot ng panda pero hindi nito malalaman iyon. "The apron is
cute, iyon lang." kinuha niya dito ang isa pang pink na apron na may panda din na
print. "This is cute, who made this?"

"I made that." Agad siyang napatingin dito. "My mom taught me to do that and to
cook, hanggang sa natutunan ko ng magluto."

"And you fell in love with cooking?" nakasunod ang tingin niya sa pigura nito na
paikot-ikot sa buong kusina. He really owns the kitchen, kahit saang kusina yata
ito magpunta ay magiging pag-aari nito iyon. It's like every kitchen was made for
him. His built was made to be a model or a ramp model but he choose to be chef
instead. Isang pambabaeng trabaho pero sa halip na magmukha itong bading ay mas
lalo itong nagmumukhang cool sa harap niya.

No wonder... in a very short span of time he makes her trust him so much up to
this point kahit na naging harsh ito sa pagkuha ng bahay at lupa nila. Deep inside
her she believes that he can't hurt her, that he isn't like those people who killed
her family, kaya nga nakakatakot ang trust na nararamdaman niya para kay Warren
dahil baka sa isang iglap maglaho na parang bula nalang ang trust na iyon at
bumalik ulit siya sa dati.

"Yes, I fell in love with cooking and I made it as my source of living. Hindi ako
nagkamali sa desisyon kong ipursue kung ano ang mga bagay na alam ko na nararapat
sa akin."

"That's nice."
 "How about you? Anong naituro sa iyo ng mga magulang mo?"

Natigilan siya sa tanong ito, alam niyang wala itong alam sa pinagdadaanan niya.
"I don't know I can't remember." Iyon naman ang totoo, wala naman talaga siyang
naaalala. "Saan ba dito ang hihiwain ko at ng mas mapabilis tayo dito." She changed
the topic.

"Diana-."

"Do you need carrots or potatoes?" iniwas niya ang mga mata mula dito, gusto
niyang hindi pansinin ang mga tanong nito because she's really sensitive with it is
related to her family. Umiwas siya dito dahil baka bigla nalang bumagsak ang mga
luha mula sa kanyang mga mata at iinterogate pa siya nito.

Hindi niya inaasahan ang susunod na ginawa nito, he embraced her from the back.
Hindi ito nagsalita basta nalang siya itong niyakap.

"Sorry." Iyon lang ang sinabi nito sa kanya and it feels like everything seems
right, it seems like she can forgive everything... temporarily.

"HELLO po." Kinakabahan niyang bati sa daddy ni Warren, natapos na rin ang
pagluluto nila. Si Warren mismo ang naghanda ng mesa ng utusan siya nitong tawagin
ang mga nasa sala. Gusto nga niyang balikan si Warren doon at ihampas sa pader ng
hindi man lang siya nito siya binalaan na strikto pala ang tatay ito.

"Hun, kumain na tayo." Yaya ni tita Thelma sa asawa nito na nakatitig lang sa
kanya na para bang kapag nagkamali siya ay basta-basta nalang siya nitong ibabato
palabas ng bahay ng mga ito.

"Ikaw ba ang mapapangasawa ng anak ko?" seryosong tanong nito.

"O-opo."

"Samahan mo ako sa study room." Utos nito sa kanya mas lalo siyang kinabahan ng
mapansin niya ang pagtahimik ng buong pamilya nito. Alam niyo iyong pakiramdam na
nagcutting classes kayo tapos nahuli kayo ng principal at iniwan kang bigla para
akuin ang kasalanan na nagawa ng buong grupo? Iyon ang pakiramdam niya and it
scares her like hell.

Lumingon siya para hanapin si Warren pero wala ito doon.

Pagpasok nila sa loob ng study room ay agad siya nitong hinarap.

"Ayaw kita para sa anak ko."

Gusto niyang matawa sa narinig niya mula sa daddy ni Warren, ito iyong advantage
ng panonood ng mga teleserye kasi hindi mo alam na may mga ganito palang eksena na
pwede mong maranasan sa totoong buhay.

"Hindi ako makakapayag na ang maging asawa ng anak ko ay isang mahirap at isang
babaeng laman ng mga bars. Hindi ka karapat-dapat na sa anak ko, hindi ka karapat-
dapat na magdala ng pangalan ng mga Cuevas." Marahas na sigaw nito sa kanya.
<<3 <<3 <<3

a/n: Happy sunday morning!

=================

Chapter Eight-B

Chapter Eight-B

NAPABUNTONG-HININGA siya at hinarap ang ama ni Warren, iba pala talaga kapag
nakakaharap ka na ng mga tulad nito. It's a scene she would never imagine na
mararanasan niya. Hindi niya ineexpect na mangyayari ito sa kanya pero gaya nga ng
sabi nila she needs to be tough and strong, wala si Warren at saka hindi nga niya
alam kung ipagtatanggol ba siya ni Warren sa mga pagkakataong ganito. It's always
like this, iyong siya lang ang humaharap sa mga mahihirap na pagsubok sa buhay
niya.

"I do respect your decision Mr. Cuevas." Napakunot ang noo nito sa sinabi niya.
"He's your son after all kaya alam kong gusto mo lang ang nakakabuti sa kanya. At
mahirap nga lang po ako pero mas gugustuhin ko na pong maging mahirap keysa mayaman
na magnanakaw at matapobre. Palagi man po ako sa clubs pero hindi po lahat ng mga
taong nagpupunta doon ay masama ng tao dahil kung ganoon man po, kung igegeneralize
po natin para niyo na rin pong sinabi na nagpalaki kayo ng isang hindi matinong
anak dahil una ko pong nakilala ang anak niyo sa bar. Hindi po ako mayaman pero may
trabaho po ako, hindi po ako masamang babae, at kung gusto ng anak niyo sa akin sa
kabila ng sitwasyon ko sa buhay ibig pong sabihin hindi po siya tulad niyo. Hindi
po siya tulad niyo na ang tanging tinitingnan ay ang antas ng tao sa buhay, sorry
po Sir pero hindi po ako makakapayag na pagsalitaan niyo ako ng ganoon."
Magalang na paliwanag niya sa ama ni Warren, she just can't think of any other
thing but to defend herself.

"Kahit anong sabihin mo hindi kita matatanggap sa pamamahay

ko ang mabuti pa ay umalis ka na!" taboy nito sa kanya.

"Okay po." It's not like ito ang pakikisamahan niya kapag nakasal na sila ni
Warren, si Warren naman ang magiging asawa niya. At saka twenty years siyang walang
kinikilalang mga magulang, ano ba naman kung hindi siya tanggapin nito bilang anak
nito, sanay na siya.

May inilabas ito sa drawer nito at saka isinaboy sa kanya, maraming pera sa sobrang
daming pera pakiramdam niya ay umuulan ng pera. Gusto niyang mapabuntong-hininga at
tiningnan lang ang mga papel na nagsisiliparan sa buong paligid. Nagsasayang lang
ito ng papel, kung sana ay ibinaon nito iyon sa lupa baka magkahimala at tumubo
oiyon.

"Ipapatawag ko po ang katulong niyo para linisin po ang kalat." Aniya dito.
"Pulutin mo iyan ang mga tulad mo ay iyan lang ang habol hindi ba?"

Pagak siyang tumawa. "Pera lang po ba ang importante sa mundo?" she looked at him
with pity on her eyes. "Kung pera lang pala sa tingin niyo ang importante sa mundo
kawawa naman po pala ang pamilya niyo dahil kayo po pala ang klase ng taong handang
iwanan ang lahat para lang sa pera. Kawawa naman po kayo kasi mahal niyo ang pera
at natatakot kayong mawala iyan, pero hindi kayo kayang mahalin ng mga papel na
iyan. Hindi kayo kayang alagaan niyan kapag matanda na kayo, makakahire man po kayo
ng katulong pero sigurado po akong hindi nila kayang tumbasan ang pagmamahal ng
isang pamilya na kaya niyong talikuran

dahil lang sa pera."

At bago pa man siya magalit ng husto ay lalabas na siya at uuwi na, saka nalang
niya pag-iisipan ang sasabihin kay Warren.

"Teyka lang-." malakas siyang napasinghap ng maramdaman ang paghawak nito sa kanya
at saka tuluyan na siyang nawalan ng malay, nakalimutan niyang ibaba ang sleeves ng
kanyang suot na long sleeves.

She groaned when she felt her back aching for no reason, pakiramdam niya ay may
bumugbog sa kanya kaya ng magmulat siya ng kanyang mga mata at mapagtantong
nakahiga siya sa kama ay nagtaka siyang lalo.

"Ouch." Mahinang daing niya ng maramdaman ang sakit sa kanyang likod.

"Are you okay now?" nag-aalalang mukha ni Warren ang sumalubong sa kanya.

"Yes, I'm-where am I?"

"Nasa bahay ko." Seryosong tiningnan siya nito. "Ano ba ang nangyari sa opisina ni
daddy?" napakurap siya ng maalala ang mga nangyari sa loob ng silid na iyon at saka
napailing nalang. "May sinabi ba siyang hindi maganda?"

"Paano mo ako nadala dito?"

"Hinimatay ka sa loob nahawakan ka ba ni Dad? Did he hurt you?"

Hindi siya sumagot kaya mas lalo itong nainis sa kanya. "Huwag mo nalang alamin
Warren, he just want the best for you and he knew that I wasn't that woman. Tama
naman siya sa sinabi niya sa akin, wala akong sasabihin laban sa daddy mo dahil
naiintindihan ko siya." aniyang may kumurot sa puso niya, iyong buong puso niya ang
masakit. "You are lucky to have your family Warren kaya sundin mo nalang ang gusto
nilang mangyari."
"May family likes

you."

"And I like them too, they are something I never have." Mahinang wika niya. "Before
we have my house and land issues Warren I think we were actually fine, right? Hindi
ba pwedeng bumalik nalang tayo sa pagiging magkaibigan?"

Kumunot ang noo nito at pagak na tumawa sa kanya. "How can we return to being
friends when we were never friends on the first place gaya ng sinabi mo noon?"
tumayo ito sa harap niya at mariin siyang tiningnan. "If this is your technique in
ridding me off then sorry, hindi pa rin nagbabago ang isip ko. Bukas na bukas din
magpapakasal tayo."

"Pero Warren isipin mo naman ang pamilya mo."

"I told you gagawin ko ang lahat ng gusto ko anuman ang mangyari iyon ang gagawin
ko." Angil nito sa kanya, sinubukan niyang tumayo.

"Magkakagulo kayo-."

"Isang tawag ko lang Diana at pwede ko ng ipagiba ang bahay na iyon." Kinuha nito
ang cellphone na nasa back pocket nito at akmang magdadial na ng hawakan niya ito
sa braso nito.

"Please don't Warren, I am begging you. Not that place I am going to give
everything for that place." Pakiusap niya dito.

"Nagkakaintindihan naman pala tayo." Ibinalik nito ang cellphone sa likod ng bulsa
nito. "Tomorrow you will be my wife, may kakilala akong judge, don't worry about
the papers it's being taken cared off. You only need to prepare yourself and be my
wife, nagkakaintindihan ba tayo?"

Tumango lang siya kahit na sa loob-loob niya ay may mga bagay na nais siyang
sabihin pero hindi niya pwedeng sabihin kasi hindi pwede.

/>

"And tomorrow I'll take this." Hinaplos ng likod ng daliri nito ang pisngi niya,
she flinched again. Hindi siya nasaktan, it's another improvement wala siyang
maramdamang sakit pero kiliti at maliliit na boltahe ng kuryente, iyon ang
naramdaman niya. "I don't care if you'll cry in pain, you need to take the
responsibility of pleasing your husband my dear wife. I'll take you here, in this
room, tomorrow." And it seems like a promise to her instead of a threat.
"AND I pronounce you husband and wife." Tumungo lang siya ng marinig niya ang
sinabi ng judge na nagkasal sa kanila. It was a decent civil wedding na ang tanging
bisita nila ay ang dalawang tita niya at ang kapatid ni Warren kasama ang asawa at
anak nito.

It wasn't her dream wedding, babae din naman siya may dream wedding din siya pero
alam niyang hindi na mangyayari iyon because she's already married to Warren. At
saka ayaw din naman niyang magpakasal sa harap ng may malaking poon ng Diyos na
pawing kasinungalingan lang.

"You may kiss the bride." Hinapit siya ni Warren at mabilis na dinampi ang labi
nito sa labi niya. Nakasanayan na niya ang mga hawak nito, hindi na siya nasasaktan
pero nandoon pa rin iyong mga chills. Saglit lang ang halik na iyon marahil ay
nandoon ang mga tiyahin niya. What makes her sad is wala ni sinuman sa mga kaibigan
niya ang dumalo sa kasal na iyon, hindi nila alam na kasal na niya

it was an impromptu wedding.

It wasn't like Zyrene's extravagant and sweet wedding, it's different. There's
nothing special with the wedding they have, she's just a convenient marriage after
all.

"Congratulations bro and sis-in-law." Bati ni Almiro sa kanila.

"Thank you." sabay na pasalamat nila ni Warren.

"Let's go and eat in Archers then." Si Warren.

"Pagod na kami gusto na naming magpahinga." Malamig na tanggi ng mga tita niya,
alam niyang ayaw ng mga ito sa kasalanang iyon pero wala na naman silang magagawa
dahil desisyon pa rin niya iyon.

"Pero tita-."

"Kapag narinig namin na nag-away kayong dalawa Diana Rose huwag mo kaming malapit-
lapitan, sinabihan ka na namin na hindi siya makakabuti sa iyo kaya panindigan mo
iyan."

"Opo tita Rose."

Hindi ba dapat ang kasal ng isang babae ang pinakamasaya sa lahat? Parang hindi
naman eh, iba ang pakiramdam niya.
"Natutulog na si Thad sa kakaiyak, ayaw talaga niyang makasal ka kay Warren. Uuwi
nalang muna kami, let's have your reception some other day okay?" malumanay na
paalam ni Kristine sa kanila. Sa totoo lang wala din siya sa mood na kumain gusto
lang din niya magpahinga.

"Mas gusto kong magpahinga." Ang narinig niyang sinabi ni Warren. "Let's go home."
Inalalayan siya ito palabas ng court room kung saan sila kinasal. Nang makarating
sila sa bahay nito ay

parehong tahimik lang silang dalawa. They are already a married couple now, kung
kailan pa sila nakasal saka pa sobrang tahimik nilang dalawa.

"Uhm, pwede ba akong umuwi muna sa bahay kukuha lang ako ng damit."

He just glared at her, "We are going to shop your clothes you don't have to get
your old one."

"Pero sayang naman iyon." Kinakabahan niyang sabi ng makitang isa-isang tinanggal
nito ang butones ng suot nitong polo.

"Do you want to take a shower first or not?" hindi siya tanga para hindi
maintindihan ang sinasabi ito.
"Magsa-shower ako." Mabilis siyang naghanap ng banyo at doon muna siya nagkulong.
Ang lakas-lakas ng tibok ng puso niya habang nasa loob niyon. She needs to prepare
herself for the next battle.

DAMN! Hindi niya alam kung ilang beses na siyang napamura habang sinisimsim ang
alak na laman ng kopita niya. He never imagined himself being married to some woman
pero ngayon kasal na siya, at siya pa mismo ang nag-initiate. He's just too
attracted to his wife, alam niyang hindi niya ito pwedeng galawin hangga't hindi pa
sila kasal but now they are already married and his lust towards the woman is
higher than before. Mas mataas pa sa inaasahan niya, he can't keep his hands on
himself he wants to touch her and make her his.

They are already married now so he already had the rights to take her whenever and
wherever he wants. Lucky enough, hindi na into umaalma kapag hinahawakan niya.
Which means it's either

hindi na ito nasasaktan o kaya naman ay bumababa na ang lebel ng sakit na

nararamdaman nito sa hawak niya. It makes him more excited and he never felt this
excited as before, not even with his other women or not when he's cooking.

His heart is beating so fast from the anticipation and knowing that this is her
first time excites him more, hindi niya alam kung magiging gentle ba siya o kaya ay
magiging rough ba siya. Pakiramdam niya ay may ADHD siya dahil hindi siya mapakali,
it's so hard acting so cold infront of his wife-napangiti siya ng mabanggit niya sa
isip ang salitang iyon, -- it just sound so perfect.
Yeah, kahit anong mangyari asawa na talaga niya si Diana Rose. She's Diana Rose
Rosales Cuevas now. She's his at hindi siya papayag na may ibang lalaking titingin
pa dito, he will never allow her to step in any bars and clubs again, not anymore.
Selfish siya sa mga bagay na pag-aari niya and he strongly believes that Diana is
his.

It's not that he's inlove with her or something, again he doesn't do love and he
doesn't know that it exist. Bakit siya maniniwala sa isang bagay na hindi pa niya
nararanasan o kaya naman sa isang bagay na hindi talaga nag-eexist, mas naniniwala
siyang ang samahan ng mag-asawa ay nasusukat sa kama at wala ng iba. Kung
compatible ang dalawang tao pwes pwede silang magsama ng mas matagal pa.

Nawala sa isip niya na may iniinom pala siya kaya ng bumukas ng pinto ay natungga
niya ang laman ng baso niya. Muntik na nga niyang isuka iyon kung hindi lang siya
halos mawalan ng hininga

ng makita ang asawa niyang nakasuot ng isang puting bathrobe, nakatali ang buhok
nitong paitaas habang may mga ilang hibla na nasa mukha nito. At alam niyang wala
itong suot na kung ano sa loob ng makasalanang bathrobe na iyon.

Nagtagis ang bagang niya ng marealized na mas nauna pang dampian ng pesteng telang
iyon ang katawan ng asawa niya keysa sa palad niya. He needs to remove it quick.

"Ahm, Warren. I forgot to ask..." shit, just hearing her voice makes him hard that
quick. Delikado talaga ang babaeng ito he needs to shut her mouth by ravishing
those sinful pink lips. He needs to bit and suck her soul out from her body. Halos
hindi na siya makahinga ng maayos ng mapansin ang basang bahagi ng bathrobe. It's
like she's innocently teasing her without her knowing. "Where should I sleep?"
"Pinapatawa mo ba ako Diana Rose?"

Pinigilan muna niya ang sarili niya with her situation right now forcing her into
sleeping with him wouldn't help, alam niyang may reservations parin ito sa kanya.
At sa utak nito nakatatak pa rin na pinakasalan siya nito dahil sa hawak niya ito
sa leeg dahil sa bahay at lupa kung saan ito lumaki.

"I am serious." At mukhang seryoso nga ito may balak talaga itong hindi matulog
katabi niya.

He sigh. "Come here." He motioned her to come na agad naman nitong sinunod, he took
a deep breath and cover his nose when he smelt her wonderful smell. Gamit nito ang
sabon at shampoo niya pati na rin ang shower gel niya. And those were things for
guys that he loves to use kaya

nga ngayong naaamoy na niya ito pakiramdam niya ay naaamoy din niya ang sarili niya
dito. As if they were doing it inside his bathroom and his scent rubbed all over
her body.

"Anong nangyari sa iyo?" takang-tanong nito sa kanya ng mapansin na nagtakip siya

ng ilong. Inamoy pa nito ang sarili nito sa harap niya. "Hindi naman ako mabaho,
sabon mo kaya ang ginamit ko. Grabe ka ang over acting mo." Inis na pakli nito sa
kanya.

"Hindi naman iyon." Aniya pero nakatakip pa rin ang ilong niya dahil naliliyo siya
sa masarap na amoy nito.
"Bahala ka nga." Inis na sinipa siya nito kaya napangiwi siyang bigla.

"Bakit ka ba naninipa?"

"Nakakainis ka kasi kung makapagreact ka akala mo napakabaho ko samantalang sa

ating dalawa ikaw naman ang hindi naliligo. Buwisit ka, pahiram ng t-shirt mo dahil
uuwi ako kina tita kukuha ako ng damit kong maisusuot. Anong akala mo hahayaan
kitang makita ang katawan ko? Kung ganyan rin naman ang magiging reaksyon mo mas
mabuti ng hindi nalang peste ka!" at isa pang sipa ang natikman ang isa pa niyang
binti.

Matagal siya bago nakapagreact, and the last thing he knew ay may nakuha na itong
shirt mula sa kanyang closet at may kinalkal na paperbag at saka muling pumasok sa
banyo.

"Shit!" kung pwede lang niyang suntukin ang sarili niya ay ginawa na niya. She
missed the 'chance'. Buwisit nga siya!

Pagtayo niya ay lumabas naman ito sa kanyang banyo at nakasuot na ng shirt niya at
ng shorts na kinuha nito mula sa paperbag.
"Saan ka pupunta?"

"Kukuha

ng damit." Padaskol na sagot nito. Mabilis siyang tumayo at lumapit dito habang
nagsusuklay ito.

"Sasamahan kita."

"Kahit huwag na." inis pa rin ito sa kanya.

"Hindi pwede dahil bagong kasal tayo baka ano pa ang isipin ng mga tiyahin mo kapag
nakita nila tayong magkahiwalay." Napanguso ito na halatang nag-iisip. Nag-eenjoy
siya kapag nakikita niyang nag-iisip ito dahil ginagawa nito ang bagay na iyon.

Pero nanghihinayang talaga siya sa chance na pinalampas niya kanina, iyon na iyon
eh naging bato pa. Bakit ba kasi ang bango-bango nito?

"Sige, fine sumama ka. Pero sagutin mo muna ang tanong ko kanina. Saan ako
matutulog?"
"Saan ka ba nakakita ng mag-asawang magkahiwalay ng kama kapag natutulog? We are
married now and I am sharing my bed to my wife. Gagawa tayo ng baby mamayang gabi."

Bigla itong namula sa sinabi niya.

"Hindi mo ako pwedeng hawakan."

He boredly look at her. "We both know na hindi ka na nasasaktan kapag nahahawakan
kita. Don't tell me mas gusto mong hawakan ka ni Ross keysa sa akin?" nagtagis ang
bagang niya. "Hindi pwede dahil asawa mo na ako."

"Para ka talagang tanga Warren pati ba naman iyong bata pagdududahan mo? Hindi
porke't magaan ang loob ko sa kanya ay pag-iisipan mo na ng kahalayan. Give your
staff a break will you?"

"Huwag kang pupunta sa Archers unless sinabi ko."

"Bahala ka." Inis na pakli nito sa kanya.

"Hintayin mo ako sa sala magbibihis lang ako."

"Hmph." Muntik na siyang matawa sa naging reaksyon nito sa kanya.

<<3 <<3 <<3

a/n: Fast pace talaga ang story nila kaya huwag kayong magtaka kung sa isang
chapter ay sobrang dami ng kaganapan. Hindi kasi mahaba ang ZBS series, it's just a
short story kaya kailangang isiksik ang mga eksena para hindi mag-extend. Marami
pang mangyayari at marereveal sa story kaya hintay-hintay lang muna.

Happy reading people!

STATUS UPDATE: Masters MOde ako ngayon, kailangan ko pang magbasa ng journals in
pdf form at maghanap ng environmental quantitative variables. Sinong may alam sa
mga ganito swear magbabayad ako. hahahahahahahaha.... tinatamad mode ako, pwedeng
patutor?

=================
Chapter Eight-C

Chapter Eight-C

"BAKIT DITO?" Inis, galit at takang tanong niya kay Warren ng sa halip na dalhin
siya nito sa dating bahay niya ay sa mall siya nito dinala.

"You don't like it here? Pwede naman tayong pumunta sa ibang mall."

"Warren hindi naman sa ayoko sa mall na ito pero bakit dito? Bakit kailangan pang
bumili ng bago kung may mga gamit naman ako?" naiinis siya dahil sa inaakto nito.

"Ayokong isipin ng mga tiyahin mo na hindi kita kayang bilhan ng mga gamit mo, I
am your husband now I will provide everything you need." Napahawak siya sa kanyang
noo dahil sa tigas ng ulo nito.

"It's not about that Warren... naku ang hirap mo talagang kausap. Okay fine,
ganito nalang ako ang bibili ng mga gamit ko. Ayokong maglalabas ka ng pera."

Nag-isang linya ang mga labi nito sa sinabi niya at umiling. "I can-."

"I know you can pero may pera din ako hindi nga lang kasing dami ng sa iyo pero
may ipon din ako." Angil niya dito.

"Do whatever you want." Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi nito at least may mga
bagay pala silang pinagkakasunduan. Nagsimula na silang magtour sa department
store, noong una ay tumitingin-tingin pa siya sa mga mura at may sale na mga damit
dahil ganoon talaga siya. Hindi siya bumibili ng branded kasi nanghihinayang siya
sa perang magagasta niya kung pwede naman siyang bumili ng mura pero kasing ganda
din ng branded na damit. Kaso sa lalaking kasama niya mukhang hindi uso dito ang
magtipid dahil

sa mga branded names talaga siya nito hinila.

Kumuha ito ng shirts, jeans at shorts, at ito pa talaga ang pumili. Maganda naman
ito kung pumili kaso wala itong pakialam sa mga presyo. Next time hindi niya
pwedeng isama si Warren kapag mamimili siya dahil mamumulubi na talaga siya as of
now hahayaan na muna niya ito sa kung ano ang gusto nito.

Halos mapuno ang isang malaking cart ng mga damit niya at akala niya ay tapos na
ito pero bigla itong pumihit at pumunta sa pinakasulok ng floor na iyon.

"Saan ka pupunta?"

"To buy your undies."

"Hindi na kailangan ano ka ba? Dito ka nalang ako nalang."

"Nope," at hindi na niya ito napigilan ng ito na mismo ang humila sa kanya doon.
Sanay siya sa mga green jokes pero hindi siya sanay sa mga ganito. "Here." May
itinaas itong isang lacey na panty na halos wala ng itago sa sobrang nipis. "Isuot
mo ito pagtulog mo mamaya." Nanuyo ang lalamunan niya sa choice of underwears nito.
Iniwan niya ito doon dahil pakiramdam niya ay sasabog na siya sa kahihiyan lalo pa
at pinagtitinginan na ito ng mga tao doon. Kapag nakita ng daddy ni Warren na ang
anak nito ang siyang namimili ng mga underwears niya for sure ipapatapon na talaga
siya nito sa mars o kaya naman sa Oort Cloud.

"Pwede ba Cael tigilan mo na ako." Napakunot ang noo niya ng marinig ang pamilyar
na boses na iyon. Sumilip siya sa isang estante na naroroon, nakita niya ang
kaibigan niyang si Monique na nakasuot ng leather jacket at leather pants, at naka-
cap.

Mukhang galing ito sa trabaho, ganoon kasi ang ayos nito kapag may taping ito.

"Hindi kita titigilan." Mahigpit ang hawak nito sa braso ng kaibigan niya.

"Leave me in peace."

Nanlaki ang mga mata niya ng makilala ang lalaking kulang nalang ay baliin ang
braso ng kaibigan niya.

"I will never leave you in peace Monique unless you die, hindi ka dapat nabubuhay
ngayon. You killed your dad and you should be send to jail." Halata ang galit nito
sa kaibigan niya.

"Kung ikaw kaya ang ipapulis ko at ng malaman mo kung anong buhay ng nasa jail."
Hindi na siya nakatiis at pumasok na siya sa eksena.

"At sino ka naman?"

"Kaibigan ng babaeng sinasaktan mo ngayon, alam mo ba ang tawag diyan? Physical

abuse iyan at pwede ka rin naming kasuhan ng sexual harassment kahit na hindi
totoo, sasabihin kong ako ang saksi at ng mabulok ka sa bilangguan." Galit na
hinampas iya ang braso ng lalaki na nakahawak sa kaibigan niya.

"You stupid bitch-." Lalapitan n asana siya nito ng biglang may humarang sa harap
niya. Bigla siyang kinabahan baka kasi mahawakan siya nito at mahimatay na naman
siya. napatingin siya sa humarang sa kanya.

"Try and hurt my wife and I will make sure you'll rot in hell." Warren's voice was
as deadly as hell. Humarap si Cael kay Monique.

"Maghaharap din tayo and by that time I will make sure you'll suffer from killing
your own father. You murderer." At umalis na ito. Agad niyang inalalayan ang

kaibigan niya na pakiramdam niya ay mahihimatay na.

"Okay ka lang?" kahit naman palagi silang nag-aasaran ni Monique she really cares
for her friend, she's her sister after all. Pilit na ngumiti ito sa kanya.

"Yeah, I am okay now thanks to you and your-... husband? You are married with
Warren?" nakalimutan niyang kilala pala nito ang asawa niya. "Kailan pa?"

"Uhmn, kanina lang." mahinang sagot niya dito.

"Does she know?" tukoy nito sa leader nila. Agad siyang umiling. "We need to
talk."

"Ladies, babayaran ko lang muna ito at sabay na tayong bumabang tatlo." Tiningnan
siya ni Warren. "Samahan mo muna ang kaibigan mo baka bumalik uli iyong lalaking
iyon."

"Copy."

Itinulak ni Warren ang cart papunta sa cashier habang siya naman ay hinarap na si
Monique.

"Kailan pa bumalik si Cael? Akala ko ba nagpunta na siya sa Athens?"

 "M-matagal na siyang nakabalik and he's hunting me."

"At hindi mo sinabi sa amin? We both know he's dangerous kailangan mo ng

bodyguard."

"Hindi na Diana hindi he's not that dangerous."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "What do you mean by he is not dangerous kung
kulang nalang ay baliin niya ang leeg mo-."

"OA ha, braso lang naman."

"See he is dangerous!"

"Iyon lang ang kaya niyang gawin Diana hindi talaga niya ako kayang saktan. And
besides I understand his

frustrations dahil ako nga naman ang dahilan kung bakit namatay ang papa ko."

"Na naging rason kung bakit halos isumpa ka ng mama mo, na kapag nalalasing siya
ay hindi ka makakalabas sa inyo ng walang pasa sa katawan! It's not fair! You were
six when that happened and he saved you, you didn't killed him. You don't deserved
that kind of treatment." She burst.

"Kaya ko silang harapin at si Cael alam kong mabait siya, because once upon a time
naging mabait din siya sa akin."

"Yeah right, kailan? Iyong bago namatay ang daddy mo, now it's different Monique.
He's dangerous to you kaya ka niyang saktan." Mapait na ngumiti lang sa kanya si
Monique, she really hate seeing her friend na punong-puno ng saya kapag sila ang
magkasama pero kapag mag-isa na ay sobrang lungkot naman. She hates it because she
understand her friend's pain, because she's like that too.

"Trust me Diana kaya kong harapin si Cael at saka iiwas lang naman ako sa kanila
hindi ba? Hindi ko siya pwedeng ipahamak dahil mahal siya ng mama ko at boyfriend
siya ng ate ko kapag ginawa ko iyon mas lalong magagalit si mama sa akin at ayokong
pati ang ate ko ay magalit sa akin."

"Naniniwala ka talagang mabait ang ate mo?"

"Please Diana huwag na si ate."

"Hindi makinig ka, kagaya din nila ang ate Marah mo." Umiling ito.

"Please don't say anything hayaan mo nalang akong isipin na ang ate ko ang nag-
iisang kadugo ko na mabait sa akin." Malakas siyang napabuntong-hininga sa tigas ng

ulo nito.

"Bahala ka sa buhay mo pero kapag narinig kong sinaktan ka nila I swear to God,
magalit ka man sa akin ako ang gaganti sa kanila."

Yumakap lang ito sa kanya. "Thank you Diana, kaya nga malakas ang loob ko dahil
alam kong kahit na anong mangyari sa akin ay may sasalo sa akin."

"What are friends are for? We are sisters Monique, hindi man tayo magkadugo pero
mahal na mahal ko kayo. Sino ba ang magtutulungan sa oras ng kagipitan kung hindi
tayo lang hindi ba?"
 "Don't worry kapag sinaktan ka ng lalaking iyon gagawa ako ng commercial na puro
mukha niya tapos sasabihin ko doon na iyon ang lalaking nanakit sa iyo and he
doesn't deserve to live in this world."

Natawa siya sa sinabi nito. "Mag-eexplain ako kapag may oras na ngayon but he's
really my husband right now."

Hinawakan siya nito. "I trust you decision Diana dahil alam kong hindi ikaw ang
klase ng taong basta-basta nalang magdedesisyon ng walang sapat na dahilan. Kung
anuman ang dahilan sa pagpapakasal mo maiintindihan namin basta ipaliwanag mo lang
ng mabuti. We are always here to listen."

"Thanks Monique, I can really count on you. Alam na rin naman ni Georgette ang
dahilan dahil sa kanya ako humingi ng payo ang hindi lang niya alam ay kung kailan
ako ikakasal. Basta pag-usapan lang natin ito sa tamang panahon." Tumango lang si
Monique.

"I'll wait pero ngayon gusto ko lang munang magpahinga."

"Hindi ka naman uuwi sa bahay ng mama mo hindi ba?"

Umiling ito, "Sa bahay ni Georgette ako tutuloy ngayon, gusto kong magpahinga at
alam kong makakapagpahinga ako doon." Natawa siya sa sinabi nito minsan nasabi na
nga niya kay G na dapat gawin na nitong bahay ampunan ang bahay nito dahil palagi
silang nakikitulog doon.

"Gusto mong ihatid ka na namin?" nag-aalala pa rin siya dito.

"Hindi na magtataxi nalang ako." At kahit na anong pilit niya ay talagang hindi
ito nakinig sa kanya at sa halip ay sinalisihan siya.

"Where's your friend?"

"Sinalisihan ako nagpunta siya sa bahay ni Georgette." Napakamot nalang siya ng

ulo at biglang napatili ng makita kung gaano karaming paperbags na bitbit si
Warren. "Bakit? Bakit ang dami!"

"Kulang pa nga ito don't worry magsashopping uli tayo sa susunod na buwan or sa
susunod na linggo whenever you like."

Inis na hinampas niya ito. "Sa dami nito kahit ilang taon na akong hindi bumili ay
okay na." hinalughog niya ang mga paper bags at kinuha ang pagkahaba-habang resibo
na nakasabit doon. "Oh my God, damit lang ang binili ko pero bakit mas mahal pa ito
sa isang flat screen TV? Twenty nine thousand? Nababaliw ka na ba?" hindi
makapaniwalang napatitig siya sa resibo para kasing hindi totoo ang numerong
nakatatak doon.

Kinabig siya nito upang mapayakap siya dito. "Huwag mo ng isipin ang presyo,
pumunta na tayo sa grocery store. I need to buy some supplies."

Wala siyang nagawa kundi ang sundin ang gusto nito since ito naman ang may bitbit
sa

kanya. Iniisip lang niya kung paano niya babayaran si Warren sa mga damit na binili
nila. Sumaligpit muna sila sa kotse nito upang ipasok ang mga pinamili nila at saka
muling pumasok upang pumunta sa grocery store.
 "We need to buy your supplies." Iyon ang narinig niyang sinabi nito. Hindi niya
alam kung mahihiya ba o hindi sa pinagsasabi nito para kasing sinasabi nitong hindi
niya kayang kumilos ng siya lang at kailangan pa niya ng tulong nito.

"Hindi mo naman kailangang sumama sa akin para mamili nito."

"I want to." Napakamot lang siya ng ulo habang nakasunod dito, mas excited pa nga
yata ito sa kanya. Para silang naglalaro ng bahay-bahayan, well she never know what
it looks like to have a household with a wife and husband kaya ang weird lang para
sa kanya na maranasan ang tulad nito.

"Alin ba ang mas mabango dito?" napakurap siya ng marinig ang tanong ni Warren
kaso hindi naman sa kanya kundi sa saleslady na nakatanga at nakatingin lang dito,
nasa malaking estante ito ng mga feminine wash.

"Warren!" impit na tili niya kumunot naman ang noo nito na nakatingin sa kanya.

"What?"

Hinarap niya ang saleslady na nagpapacute lang sa asawa niya, buwisit bakit ba
kasi ang gwapo nito at ang sarap nitong iharass? Ang sarap ding bunutin ang mga
mata ng buwisit na babaeng saleslady.

"Here." Inabot niya ang feminine wash na ginagamit niya. Pasimple niyang sinamaan
ng tingin ang saleslady na mabilis namang kumaripas ng lakad palayo

sa kanila.

"Mabango nga." Komento nito na inamoy ang bagay na iyon at inilagay sa cart nila.
"Kaya pala."

"Anong kaya pala?"

"Wala, ano pa ba ang kailangan mo?"

"Wala na iyan na." inis na pakli niya dito, kailangan na niyang hilahin palayo
doon si Warren or else may mga saleslady na namang magtatangka dito. Kaso hindi
naman ito nakinig dahil namili pa ito ng sabon at shampoo at ilang essentials na
kailangan nito. Habang nakatingin sa pinaggawa nito ay hindi niya lubos maisip na
ang isang lalaki na tulad nito ay gagawin ang bagay na iyon and he seems to enjoy
it too.

"...sanitary napkin."

"Huh?"

"ANong brand ang ginagamit mo?"

"Iyan." Turo niya sa isang brand na nasa malapit dito, tinatamad na siyang
kontrahin ito mas mabuti ng patulan nalang niya ang trip nito sa buhay.

"When was your last menstruation?"

"Two weeks ago." It seems so different talking to him information like that.
Tumango naman ito at kumuha ng isang pack at saka akmang lalayo na doon ng pigilan
niya. "Damihan mo."

Ngumisi lang ito at umiling sa kanya. "These are enough."

 "It's not like isang pad lang ang gagamitin namin sa isang araw."

He just chuckled at her making him look cuter. "These napkins were enough for one
cycle wife, dahil hindi ako papayag na hindi ka mabubuntis sa susunod na buwan."
And he just declared that infront of her and a few more people

around her. Napaawang ang mga labi niya dito and he just looked at her, she saw him
gulp for something at bumaba ang mga labi nito sa mga labi niya. For goodness sake!
HInahalikan siya nito sa harap ng mga tao sa grocery store na iyon.

"Wa-Warren!" hiyaw niya dito, he just shrugged his shoulder like kissing her is
the most normal thing in the world.

Kung para dito normal lang na halikan siya pwes hindi sa kanya dahil kapag
ginagawa nito iyon sa kanya ay lumalakas ang tibok ng puso niya at nahihirapan
siyang huminga.

"Calm down wife, it's just a kiss." Sinamaan niya ito ng tingin.

"Hindi naman iyon eh, kapag ginagawa mo iyon lumalakas ang tibok ng puso ko at
nahihirapan akong huminga." Napahawak siya sa dibdib niya, pati kasi ang tiyan niya
ay hindi niya maintindihan ang tibok parang nagwawala na hindi niya maintindihan.
"Sa tingin ko may virus ang mga labi mo, ang dami mo na sigurong nahalikan kaya
kumapit na sa iyo at kapag hinahalikan mo ako ay para akong tumakbo ng ilang
milya."

Napaisip siya ng husto sa nararamdaman niya, napansin din niya na napaisip ito. It
seems that he's clueless about what she feels too.

"Talaga? Hindi ko alam na may ganoong klaseng virus pala kailangan ko na bang
magpatingin sa doctor?"

"Sa tingin ko kailangan mo na talagang magpatingin sa doctor ayokong makaramdam ng

ganito." Hindi nalang niya sinabi dito na nag-eenjoy na rin siya sa mga
nararamdaman niya kapag malapit ito sa kanya.

"I can ask a friend to check me up but I don't think it's really dangerous." Bigla
itong napatingin sa kanya. "At hindi lang ako ang magpapacheck up."

"Huh? Pati ba ako?"

"Yes, you have the same effect on me. And you haven't kissed someone before so it
means there's something wrong with the both of us. Pareho tayong may virus."

"Baliw! Nahawaan mo lang ako." Ungot niya dito.

"Kung totoo man iyon mas mabuting magpacheck up na tayong dalawa. Ayokong pati sa
magiging anak natin ay madala ang sakit natin."

Napabuntong-hininga siya, bakit sa palagay niya ang sakit nilang dalawa ay iba?
Parang pareho silang may sakit sa utak nakakabuwisit lang.
<<3 <<3 <<3

a/n: Truthfully speaking natatawa ako sa couples na ito, they are just too cute na
sa sobrang cute ay ang sarap tiriisin. Alam niyo iyong stupid na couples? Silang
dalawa iyon nakakasar lang hindi ba? Hahahahaha. Well, sila talaga iyong loading na
couples, alam nilang may nararamdaman na silang kakaiba pero hindi pa nila
macomprehend kung ano ang nararamdaman na iyon. Malalaman din nila na mahal na pala
nila ang isa't isa sa tamang panahon.

Watch how their lovelife progresses without them knowing, and enjoy some fluffy and
churva moments as well.

=================

Chapter Nine-A

Chapter Nine-A

"Work." Iyon ang tanging sagot niya sa tingin na ipinupukol sa kanya ni Warren,
pag-uwi kasi nila ay inayos muna nila ang mga pinamili nila. Ang weird lang kasi
parang kaninang umaga lang ay kinasal sila, tapos kanina ay halos binili nila ang
buong mall at ng umuwi sila ay nilinis nila ang buong bahay nila at dahil sa pagod
ay pareho silang nakatulog.

Nauna siyang magising ng marinig niya ang pagring ng kanyang cellphone, she's
really tired to move pero kailangan niyang sagutin ang telepono niya. It's her head
manager at pinapareport siya sa trabaho. Dalawang araw na rin kasi siyang hindi
pumapasok sa trabaho.

"Nag-absent na ako ng dalawang araw hindi na pwede ngayon." Aniya dito.

"We are newly weds."

"And so?"

Bumuntong-hininga ito halatang nainis sa sagot niya, paraan din niya ito para
hindi matuloy ang nakapending na plano nito sa knaya. It's not that she doesn't
like the thought natatakot lang siguro siya at nahihiya na rin. Siya kasi ang klase
ng tao ng magaling lang sa salita pero kapag sa gawa na ay baka mas tuod pa siya sa
pinakamatigas na bagay sa mundo. She doesn't want him to hate her because of her
frigidness.

"By the way bukas pa ako ng alas sais ng umaga makakauwi, eleven to six in the
morning ang shift ko ngayon."

Mas lalong kumunot ang noo nito. "Anong klase ng trabaho ang trabahong iyan? Wala
ka bang alam na trabaho na pang-umaga?" umiling siya.

"Dito na ako nasanay kaya dito na ako forever." Sabi nalnag

niya upang hindi na humaba ang kanilang usapan. She's running late already kaya
ayaw na niyang gatungan ang galit nito. And it seems like he's really frustrated
about something na hindi naman niya maintindihan kung ano.

"No!" matigas na tanggi nito at saka tumayo sa may pintuan. "Hindi ako makakapayag
na pupunta ka sa trabaho mo."

"Don't be silly Warren I need to go to my work."

"Magkano ba ang sweldo mo at dodoblehin ko?" tila may kumagat sa teynga niya ng
marinig niya ang sinabi nito. Pakiramdam kasi niya ay may hindi tama doon.

"At anong trabaho ang ibibigay mo sa akin aber?" she asked controlling her anger.

"As my wife."

Tumaas ang kilay niya sa sagot nito. "Seriously Warren naisip mo talaga iyan sa
oras na ito? You already bought me to be your wife tapos sasahuran mo pa akong
maging asawa mo? Anong akala mo sa akin stupid?"

Tumaas na rin ng ilang decibel ang boses niya, she's practically shouting right
now. Hindi talaga niya maisip na nasasabi nito sa kanya ang mga bagay na iyon.

"I know you aren't stupid but I don't want you to work anymore. You are already my
wife and as your husband it's my obligation to support your needs. Magkano ba ang
sweldo mo sa isang buwan at kaya kong triplehin iyan."

She bit her lower lips when she saw how determined he is, kung sa ibang babae
siguro sasaya sila sa offer na iyon. Magiging asawa tapos may sweldo pa? Pero hindi
siya, she's not like that. She's far from that, oo at nabili siya nito sa ilang

milyon sa pamamagitan ng lupa at bahay na kailangan niya pero hanggang doon lang
iyon. Binabayaran naman niya iyon ah, she paid it with her freedom. And her freedom
will always be priceless and it's too much for her to give up pero nagawa niya
dahil sa napakaimportanteng bagay na ayaw niyang mawala sa kanya.

"Obligasyon mo rin bilang asawa na intindihin ako-."

"Wala tayong usapan na iintindihin kita call me selfish Diana Rose pero wala
tayong kasunduan. The moment I bought you, you didn't asked me anything or
everything. Ang buong pagkatao mo ang binili ko and now I will decide what's the
best for you."

"At ang pagkuha mo ng isang bagay na gusto kong gawin ang sa tingin mo ay
nakakabuti sa akin?" mahinang tanong niya.

"YES!"

Automatikong nayakap niya ang sarili, this time kakaiba ang nararamdaman niya.
It's not the usual thing she felt when he's around, her heart isn't beating so fast
that it's hard for her to breath. This time mas intense ang nararamdaman niya,
pakiramdam niya ay napipiraso ang puso niya ng ilang beses, pakiramdam niya ay
hinihiwa na parang karne ang loob niya. It's a different kind of emotion but she's
pretty sure, it's painful. Hindi pisikal na sakit ang nararamdaman niya kundi sakit
na nagmumula sa loob ng dibdib niya.
 Ikinurap lang niya ang kanyang mga mata at kinagat ang kanyang pang-ibabang labi
dahil unti-unti na niyang nararamdaman ang init sa kanyang mga talukap. Lumambot
ang ekspresyon ng mukha nito.

"Diana-."

Iniwas niya ang kanyang mga

mata mula dito, she felt like crying pero hindi siya iiyak sa harap nito. Mabilis
siyang tumakbo sa harap nito, gusto lang muna niyang mapag-isa. Ayaw na muna niya
itong kausapin dahil ayaw na niyang maramdaman ang sakit na nararamdaman niya ng
mga oras na iyon.

Pumara siya ng taxi at sinabi ang pangalan ng BPO company na pinagtatrabahuan

niya. Habang nasa taxi siya ay hindi niya napigilan ang sariling mapaluha nalang,
ang sakit kasi ng nararamdaman niya. Totoo kasi ang mga sinabi nito, the moment he
bought her wala siyang idenimand na kung anuman. She only wanted their house and
lot and nothing else, it only means one thing he really bought her fair and square.

Pagdating niya sa opisina ay nagkulong muna siya sa banyo upang kalamayin ang
sarili niya. Ayaw niyang dinadala ang personal na problema niya sa kanyang trabaho
dahil alam niyang hindi nakakabuti iyon. She forced herself to smile, she forced
herself to be okay. Kaya paglabas niya sa cubicle ay parang walang problema na
binate niya ang kanyang mga nakakasalubong. Pero ang totoo niyan, kapag may
magtatanong sa kanya kung okay lang ba siya alam niyang iiyak talaga siya.

Ang problema ay hindi siya pwedeng umuwi sa kanila dahil ayaw niyang masabihan ng
kanyang mga tiyahin ng 'Sinabi na namin sa iyo'. Alam niyang desisyon niya iyon at
ayaw niyang isampal sa kanya.

"Hey," masiglang bati ni Mon sa kanya. Ngumiti siya dito. "May problema ka girl."
Ang sabi nito sa kanya, she just look at him telling him not to say anything dahil
nasa verge na siya ng kanyang pag-iyak. Mukhang naintindihan

naman siya nito kaya ngumiti nalang ito sa kanya, an understanding smile appears on
his face. "Sabi ko nga excited ka na for work, namiss ka na namin ilang araw karing
hindi pumasok." Biro nito.

"I was busy."

"Mukha nga, let's go and clean the place na." excited na hinila siya nito. Binati
siya ng kanyang mga agents, humingi siya ng paumanhin sa mga ito kung bakit hindi
siya pumasok ng ilang araw. Sinabi lang niyang may family problems na kailangan
niyang asikasuhin. The entire night seems fine, in fairness natuto ang kanyang mga
agents na tumayo sa sarili nilang mga paa noong wala sila. Base sa mga stats na
nakuha niya kumonte ang mga sup calls na nakaregister sa kanyang matrix dahil nga
sa alam ng mga ito na wala silang aasahan na tutulong sa kanila. Less din ang
absences at walang mga violations-kumunte ang mga violations like wrap time at nag-
over sa break time na allocated for them. May narereceived din siyang mga emails
from customers telling her agents for a job well done. Kahit papaano ay nawala ang
inis niya sa mundo, she diverted her pain by assisting her agents to do their best.

Kung kailan ayaw mong umuwi sa bahay saka naman sobrang bilis ng oras. Paglabas
niya ay wala pang araw at hindi rin niya alam kung saan siya uuwi. Pakiramdam tuloy
niya naging instant abandoned cat siya. Wala siyang mauwian kasi wala naman talaga
siyang sariling masasabi na sa kanya. Pwede siyang umuwi sa bahay ni Georgette pero
masyado na siyang pabigat sa kaibigan niya. Noon paborito niyang uwian ang bahay ni
Zyrene kasi very much welcome sila doon, at saka

sa bahay lang naman ni Zyrene may kompletong pamilya.

Si Karylle kasi bago pa nito nakilala ang daddy nito ay mommy lang nito ang
nagpapalaki dito at tiyahin. Si Chloe malayo ang loob nito sa pamilya nito dahil
nasanay itong napapabayaan. Si Crischel ay wala na ring mga magulang, kay Monique
naman kulang nalang ay itaboy ito ng nanay nito, as for Monica she's the sole bread
winner of her family, wala na itong mga magulang pero may mga kapatid naman itong
pinapaaral at pinapalaki. Kaya ayaw niyang sumiksik pa doon. At mas lalong wala
siyang balak na pumunta sa bahay ni Ainsley, sa pamilya ni Ainsley ang tanging
gusto lang niya ay ang mommy nito. Hindi niya feel ang daddy nito dahil palaging
hindi kumikibo at mas lalong ayaw niya sa mga kuya nito. They were conceited and
chauvist jerks who thought of themselves as God gifts. Maisip lang niya na
nahihinga niya ang hangin na hinihingaan ng mga ito ay nasusuka na siya. She will
never forgive---... she shook her head to erase the unwanted thoughts running
inside her brain.

She sighed as she covered herself with her jacket, nasa labas na siya ng opisina
at hindi niya alam kung saan siya pupunta. Pero nakaramdam siya ng pagkalam ng
kanyang sikmura kaya nagpunta siya sa pinakamalapit na fast food na open twenty-
four hours.

Nag-order siya ng kape at pumwesto sa pangalawang palapag ng fastfood at sa

pinakasulok pa, nakikita niya ang buong paligid. Muli na naman niyang naalala ang
mga sinabi ni Warren kanina and again she felt the same pain. She is sipping her
coffee while drying her eyes. Ayaw niyang maging sensitive

pero hindi niya mapigilan talaga kasing nasasaktan siya.

Nang hindi makatiis ay hinubad niya ang kanyang jacket at tinalukbong niya iyon at
saka napasubsob sa mesa. She just wanted to cry until her heart is finally okay,
hanggang sa kaya na niyang humarap ulit dito ng hindi nasasaktan.

"Diana." Hindi siya kumibo ng may marinig siyang boses sa tabi niya. "Sorry."
Napahikbi siya ng marinig ang salitang iiyon, she really wanted to hear it. Humugot
siya ng malalim na hininga hanggang sa hindi na niya maramdaman pa ang sakit.
Naramdaman niyang hinahaplos nito ang likod niya at mas lalong ayaw niyang itaas
ang mukha niya dahil alam niyang totoo na nasa tabi niya si Warren.

Hinila siya nito hanggang sa masubsob siya sa dibdib nito at wala siyang ginawa
upang makawala dito. She just wanted to be there, in a place where she feel like
she belong. Bakit ganoon? Bakit sa taong ito pa na palagi siyang sinasaktan siya
nakakaramdam siya ng ganito?

"I'm sorry." Bulong uli nito sa kanya habang hinahaplos ang likod niya. "I will
not say it again, I am really sorry Diana hindi na kita pipigilan kung gusto mong
magtrabaho. I am sorry I become so selfish that I want you all by my... that... I
am sorry. Please don't cry anymore."
 DAHAN-DAHAN niyang pinakawalan ang hininga niya habang dinadama ang pagyugyog ng
balikat ng asawa niya. Kanina ng sabihin niya ang mga salitang iyon ay alam niyang
mali siya, he saw the pain the crosses her eyes when he said those things.

Hindi nga lang ito nagsalita bagkus ay umalis nalang ito.

His chest tightened in pain when she leave kaya agad niya itong sinundan. He
stayed outside that company for eight hours hanggang sa makita niya itong lumabas
at sinundan niya ito hanggang dito. Wala sana siyang balak na lapitan ito because
he can't trust himself yet but when he saw her remove her jacket and hide her face
he know he needs to do something. Diana isn't the type of person who would cry out
of nothing alam niyang nasaktan talaga niya ito.

And when he heard her cry he almost punched his face kaya hindi na niya nakayanan.
He just had this urge to comfort her and he did. Natagpuan nalang niya ang sarili
niyang paulit-ulit na humihingi ng patawad dito.

Unti-unti ay umaayos na ang paghinga nito, she's sobbing a little at bumibigat din
ito. When he looks at her ay saka lang niya napagtantong nakatulog na pala ito.
Dahan-dahan niyang pinunasan ang mga luha na nasa pisngi nito. Her cheeks were red
due to crying as well as her eyes but nevertheless she still looks cute and very
pretty. Hindi naman niya tinatanggi na maganda talaga si Diana, simula pa ng makita
niya ito sa bar kung saan siya unang nagpropose dito. There's something in her na
kahit na anong tapang niyang tingnan ay gusto mo pa ring protektahan.

Kaya nga siguro ng tanggihan nito ang tulong na inaalok niya ay nasagi din nito
ang kanyang ego. He's not the type of person who offers help just like that kaya
nga nagalit siya dito.

"Diana." Usal niya sa pangalan ng asawa niya. Napatitig siya sa maamong

mukha nito at sa mga labing napaawang. He's really tempted to kiss her lips kung
wala lang siguro sila sa lugar na iyon. He likes her face, tama iyon siguro ang
eksplinasyon kung bakit nag-eenjoy siyang titigan ang mukha nito because he likes
her pretty face.

Kinarga niya si Diana wala siyang pakialam kung pagtinginan man siya ng mga
customers doon. May masabi lang talagang masama ang mga taong iyon sisiguraduhin
niyang hindi na aabutan ng araw ang fastfood na iyon. Minsan naiisip niyang walang
kwenta ang mga fastfoods dahil nagtitinda sila ng mga pagkain na pampabilis din ng
buhay. Dapat mga totoong pagkain ang kinakain nila at hind puro pagkaing pampaikli
ng buhay.

Hindi niya ginamit ang sasakyan niya, ayaw niyang mahiwalay sa katawan ng kanyang
asawa kaya nagtaxi siya pauwi sa kanila. He can ask one of his staff to get the car
for him but as of now he wanted to be with his wife.

Pagdating nila sa bahay ay agad niyang tinungo ang silid nila upang ihiga ito,
pero habang tinititigan niya ito ay mas lalo siyang namamanyak. His wife was too
tired to begin with at kahit siya ay pagod na rin pero hindi man lang nawawala ang
kagustuhan niyang maangkin ito kahit tulog ito. Nasabi niyang aangkinin niya ito
habang tulog ito noon dahil wala talaga siyang masabi kaya nasabi niya iyon.

"Diana Rose." Bigkas niya sa pangalan ng magandang babae na nasa ibabaw ng kanyang
kama. Hindi niya akalain na darating ang panahon na magkakasya nalang siyang
titigan ang mukha ng isang babae habang walang ginagawa. He's not like this, he is
a normal man with

high libido on his system.

Inaamin naman niyang mahilig siya sa mga babae pero ika nga nila no string
attached, he was attracted to one woman before na naisip niyang baka iyon na ang
babaeng nais niyang pakasalan. But he was wrong because that woman doesn't deserves
his unwanted affairs and he thought with her marrying his older brother would be
the best for her at iyon nga ang nangyari. It was an arranged marriage but he's
sure right now that she is really happy.

And now may isa siyang dinamay sa hindi maayos na buhay niya, hindi nga niya alam
kung ano ba talaga ang iniisip nito sa knaya kahit na mag-asawa na sila. Baka sa
isip nito isa pa rin siyang walang kwentang lalaki na bumibili ng buhay ng may
buhay.

He doesn't want her to think that way kaya lang iyon na ang napalabas niya dito.
He wanted her marriage to be smooth sailing kahit na hindi nila mahal ang isa't
isa.

Dahan-dahan niyang dinala ang palad niya sa pisngi nito at napangiti ng idiin nito
ang pisngi nito sa palad niya. Mabilis siyang sumampa sa kama at nahiga katabi
nito, he's already spent as well gusto na rin niyang matulog nalang. He didn't
turned off the lights because he wanted to look at her face while she was sleeping.

"Hmm." Narinig niyang ungol nito habang natutulog, gumalaw ito palayo sa kanya
kaya mabilis ang mga kilos niya. Mabilis niya itong nayakap upang hindi ito
makawala sa kanyang mga braso. He slip his arm behind her neck upang maging unan
nito at ang isa pang braso niya para maging kumot nito. At ito naman ang unan niya
he wants

her to be her living pillow and comforter. "Warren."

Kung kanina ay inaantok siya ngayon ay parang nagising siya ng marinig ang boses
nitong tinatawag ang pangalan niya. It's just too sexy for his own good.

"Diana." He whispered back at tinatanggap ang pagsiksik nito sa katawan niya.

"Rose." Diana Rose is indeed one heck of a wild rose but absolutely his own wild
rose. He inhaled her scent and filled his lungs with her scent. Dahan-dahan muna
siyang kumalas dito at kinuha ang cellphone niya. Ayaw niyang magalit si Diana sa
kanya na naman kapag inutusan niya itong huwag magtrabaho.

He dialed someone's number and it took few minutes before someone answered.

"Is this Kenneth?" he inquired sa sumagot.

"This is his wife Olive." Boses ng babae ang narinig niya.

"Can you give this phone to him? Kailangan ko lang siyang makausap." Aniya habang
hinahaplos ang buhok ng asawa niya. Ilang sandali pa ay sumagot na si Kenneth.
 "Sino ito?"

"This is Warren Cuevas from Archer's, I want to make a deal with you..." tumaas
ang gilid ng labi niya habang nakatitig sa babaeng nasa ibabaw ng kanyang kama.
Hindi niya ito patitigilin sa pagtatrabaho but it doesn't mean he would allow her
to part with him at night when they should be sharing his bed together.

Tonight, when she wakes up... sisiguraduhin niyang maaangkin na niya ang dapat ay
sa kanya.

"You'll be mine when you wake up... wife."

<<3

<<3 <<3

a/n: Dapat ay last night pa akong mag-uupdate nito. Kaso biglang nagbrown-out at
biglang nawalan ng internet connection. My ghad! Ang lakas din ng ulan at malamig
ang panahon kaya ayon bigla kong naisipan na matulog na lang. And there, I slept
with my blanket and pillows around me at nagising ako kaninang 6:30. Ansabe?
Usually pumupunta akong school ng 6:30 pero kanina talagang nagising ako sa oras na
iyon. Pagbukas ko ng TV ay Henry hugglemonster na sa Disney at hindi na Phineas and
ferb kaya alam ko, deep inside me, I will be late. Mabilis ang mga kilos ko na para
bang may naghahabol sa akin, sa sobrang bilis ay muntik na akong madulas sa tiles
ng banyo mabuti na lamang at naagapan ko pa. Hindi na ako kumain... kumain pala ako
ng banana cake at freshmilk kaya nalamigan ang nag-iinit kong sikmura. Suklay-
suklay at make-up2x ng kaunti tapos lakad-lakad hanggang sa may sakayan ng tricycle
na pagkalayo-layo mula sa aking munting tahanan. Pagdating ko nainis na ako sa mga
batang prenteng-prenteng nakaupo at ni hindi man lang naisipan na maglinis, ano
naman iyon? Confident much lang hindi ba? Kaya nagalit ako, pinagalitan ko sila,
thirty minutes ay kinokonsensya ko sila, iyak sila ng kaunti.

Haahahahaha... sabi ng mga master teachers ko na nakakaobserve sa akin every

morning hindi daw ako ang tipo ng teacher na bumubunganga, hindi ako nagtatatas ng
boses unless kung discussion na pero kapag nagsasalita na daw ako tagos hanggang
buto daw ang mga pangaral ko sa buhay. Iyong tipong iiyak ka nalang at mas gusto mo
nalang daw magpahampas ng bakal sa likod. May kanya-kanyang style daw tayo
nagkataon lang na iyon ang style ang napili ko. I used emotional and psychological
tactics.

Dito na muna, sana walang taga-DEPED dito at nagbabasa kasi may klase ako
pinapahanap ko lang sila ng symbols sa periodic table iyong single symbols,
irregular, and so on kya sobrang tahimik.
=================

Chapter Nine-B

Chapter Nine-B

MASAKIT ang ulo niya ng magising siya, nagtaka pa nga siya kung bakit nakahiga na
siya sa isang malaking kama at may nakakumot na sa kanya. She's hugging a very
comfortable pillow and she was alone. Alam niyang si Warren ang nagdala sa kanya
dito kaninang umaga, sa tantiya niya ay ilang oras din siyang nakatulog. Kung hindi
lang siguro dahil sa pagtunog ng cellphone na naka-ipit sa back pocket niya ay
hindi pa siya magigising.

Her head was spinning back then, medyo nadisappoint siya ng magising siya pero wala
siyang kasama. Wala din si Warren sa buong bahay at alam niyang hindi ito natulog
na katabi niya dahil hindi nagulo ang kabilang panig ng higaan. Tumayo na siya at
nag-ayos, naisip niyang mas mabuti na rin sigurong hindi niya nakita si Warren ng
magising siya because she doesn't know how to face him.

Pagkatapos mag-ayos ay bitbit ang kanyang bagpack ay naglagay siya ng kaunting

damit na pwede niyang suotin mamayang gabi pagpasok niya sa trabaho at damit na
pwede niyang suotin bukas. Magpapaampon muna siya kay Georgette tutal doon din
naman ang punta niya. Pinapatawag sila ni Hexel para sa isang meeting na
napakaimportanteng bagay and when their master said it's important, it's really a
must.

Napasulyap siya sa tattoo na nasa ankle niya habang nagsusuot siya ng strapped
sandals na natatakpan ang kanyang tattoo. Noon hindi naman niya ito tinatago she's
really proud becoming a sister and a member of the sisterhood. It's actually a
secret code for them na sila lang sampu ang nakakaalam pero sa kasamaang palad may
mga tao talagang gustong sumira sa katiwasayan ng buhay nila kaya ang nangyari

ay nagulo sila. May mga articles tungkol sa kanila na may wish daw sila, as if
naman magicians sila. Because if they really were sa sarili niya gagamitin ang wish
na iyon at hindi sa ibang tao. She doesn't even know how it works basta ang alam
lang niya ay kaya nilang magbigay ng wish kakaloka lang nakakabuwisit lang din
minsan.

Pagdating niya sa bahay ni G ay nandoon na si Chloe, agad niyang binati ang

pinakatahimik sa mga kaibigan niya although nasesense na niya na hindi maganda ang
aura nito. Naiinggit siya sa ganda ni Chloe, alam mo iyong anak ng mga maharlika sa
England, parang ganoon si Chloe. Mahinhin at sosyal na sosyal, hindi pasosyal kundi
sosyal talaga. Siya ang tipo ng babaeng gusto mong ipakilala sa mga magulang mo at
dalhin sa altar ng hindi ka mapapahiya at magiging proud ka pa.
And now that she's feeling that weird aura around her alam niyang may problema ito
and that problem is that guy, ang gwapong lalaki na makalaglag panty na minsan ay
sumama dito sa isang medical and volunteer missions nila. Naalala niya pa na noong
mga panahong iyon ay okay pa sila ni Warren unlike now.

"Where's G?" Tanong niya dito habang inilalapag nito ang tasa na may lamang kape
siya naman ay nanghalungkat ng mga cup noodles sa cupboard ni Georgette. Ganito
yata kapag bestfriends mo ang may-ari ng bahay feeling nila sa kanila na bawat
laman at alikabok ng bahay nila. "Here." She murmured when she saw her fave chicken
sotanghon.

"Nasa ibaba pa may kausap siya." kumunot ang noo niya mukhang alam na niya kung
sino ang kausap ni G. Nagsalin siya ng mainit na tubig sa kanyang sotanghon at
hinayaan na lumambot ang noodles.

"Kumusta?"

"Huh?"

"You seems off may problema ka."

Tumawa lang ito sa sinabi niya. "I am fine." She rolled her eyes when she heard her
answer because they both know na everytime Chloe said that she's fine ay hindi ito
fine. Nakakabangag lang, bakit pakiramdam niya ay naiintindihan niya ang problema
ng mundo ngayon? She should run for presidency dahil alam niyang malalaman niya
agad na may problema ang mga tao sa mundo, kaso huwag nalang kasi malalaman lang
naman niya hindi naman niya sinabing sosolusyonan niya iyon.

"You are not fine, is it Rye?"

"How did you know?"

She just shrugged her shoulder and face her friend. "I don't know I just had this
feeling na siya ang problema mo."

Chloe chuckled. "G said it's all about my parents again ikaw lang yata ang
nakatama, iba na yata talaga kapag inlove ka ano? It takes one to know one's
feeling." Kulang nalang ay lumubo ang ulo niya sa sinabi nito. It's her turn to
laugh now, iyong tawang nakakalambot ng instant noodles kahit na hindi na lagyan ng
tubig.

"Who said I am inlove?"

Tumingin lang ito sa kanya. "You are glowing Diana Rose."

Inirapan lang niya ang panunukso ng kaibigan. "Anong tingin mo sa akin glow in the
dark don't be stupid you know I am really fine and mind you I am not inlove." She
corrected him, something inside her churned upside down. How can she be inlove?
Kanino naman siya maiinlove and how can she tell her that she's inlove when she
doesn't know how it feels.

Natigilan siya sa kanyang pagtawa at napatitig kay Chloe, ayaw niyang intindihin
ang sinabi nito sa kanya pero hindi niya magawa.

"You are kidding

right?"

"Kaya mong lokohin ang ibang tao Diana pero hindi ang sarili mo."

Umiling-iling siya at hinawakan ang kanyang chicken sotanghon. "Patawa." Iyon lang
ang tanging nasabi niya. "Impossible iyon."

"Kung iyan ang paniniwala mo." Mahinang sabi nito. Totoo naman iyon imposible naman
talaga ang bagay na iyon how can she fall in love with Warren? Kinutingting nito
ang cellphone nito habang siya naman ay abala sa pagkain ng kanyang chicken
sotanghon. Pero hindi pa rin niya maiaalis sa isip niya ang bagay na iyon, ang
bagay na sinabi ni Chloe and she seems very confident about it too.

Tumayo na siya at dinala niya ang kinakain niya sa kusina upang itapon, bigla kasi
siyang nawalan ng gana. Gusto lang niyang may makausap at may mapagbalingan ng isip
niya ayaw muna niyang isipin ang asawa niya. At bakit ba siya naguguilty kung wala
namang minimention na name si Chloe? Bigla siyang nadrained sa narealized niya,
she's overestimating things at ngayon pinoproblema na niya tuloy ang mga iyon.

Pagdating ng ibang mga sisters ay agad silang nagsimula sa kanilang meeting, it is

indeed a very important one dahil sa may isa na namang website na nabuo and they
can't decode it. Mas malakas ang protection sa naturang website, they can see and
read the comments but they can't see what's inside but they are pretty sure, may
pictures na naman sila doon. Iyong naunang site na sinabi ni Rye sa kanila
nasubukan na niyang ihack iyon, it's easy for her to navigate the web space dahil
sa information and computer engineering ang course niya noong college siya.

"Hindi ka ba uuwi sa asawa mo?" malakas siyang

napasinghap sa tanong ni Monique, she's smiling now. Kapag sila naman ang kasama
nito ay masaya ito kaya nga if possible ayaw nilang naiiwan ng mag-isa si Monique.

"At hindi mo talaga sasabihin sa amin na nagpakasal ka na? Ni hindi mo man lang
kami nainvite what kind of friend are you? Sino ba ang lalaking iyan at ng maisulat
ko sa deathnote ko." Kinuha ni Ainsley ang itim na notebook nito na sa tingin niya
ay hindi naluluma, kumuha din ng ballpen na kulay pink pero may skull na design at
handa ng magsulat ng biglang mapatili si Karylle habang nakisulyap sa laman ng
notebook.

"Bakit?" takang tanong ni Georgette.

"Puno kasi pangalan ng kuya ko ang notebook ni Ainsley." Anito na hindi alam kung
matatakot ba o matatawa. "Ayeee... lumalovelife na ang mga friends ko. This love
virus is actually spreading really fast." Lumabi siya sa sinabi nito.

"Lust virus iyan." Singit niya n asana ay hindi nalang niya ginawa dahil ngumisi
naman si Karylle sa kanya.

"As if naman hindi mo nilalawayan at sinasamba iyang asawa mon a hindi mo pa

ipinakilala sa amin. Sino ba iyan at ng makaliskisan na namin siya."

Ngumiwi siya. "Ano ang tingin niyo kay Warren isda?" saglit na natahimik ang mga
ito, tanging si Georgette lang naman kasi ang may alam ng tunay na dahilan kung
bakit siya magpapakasal... na ngayon ay nakasal na.

"Warren? As in Warren Cuevas? The chef and owner of Archer's na may cute na panda."
Hindi niya alam pero sinamaan niya ng tingin si Karylle, she just don't like it
hearing her friend referring her husband

as cute. She shook her head, she never felt this way before. Dati ang mga lalaking
pinagtitripan niya ay sini-share niya sa mga ito at pinagpaplanuhan pa nila kung
paano nila gagahasain ang pobreng lalaki but not now, Warren is hers... as of now.
Ayaw muna niyang magshare. "What?" takang tanong nito sa masamang tingin na
pinupukol niya dito.

"Wala, siya nga iyon."

"And may we know the reason why you married him out of the blue? Nakakaya mo na
bang iconquer ang phobia mo sa mga lalaking hindi bakla?" tanong ni Monica.

"He can touch me," nagulat ang mga ito. "I mean ako nagulat din dahil nahahawakan
niya ako, noong una nakakaramdam ako ng pain everytime he touches me. Pero kalaunan
ay hindi na ako nakakaramdam ng sakit." Pag-amin niya.

"It means he cured you?"

Umiling siya. "I still can't bear being touched by other man or men sa kanya lang
at..." hindi nalang niya sinabi na hindi din siya nahihimatay kapag nahahawakan
siya ng manager ng restaurant ni Warren. She remembered she need to asked some
things to Hexel.

"Maybe he's your destiny the one for made for you." tinaasan lang niya ng kilay si
Zyrene.

"With your hopeless romantic views in life Zy, hindi lahat may kwentong kagaya ng
sa iyo ng asawa mo. He married me because he needs a wife badly and I want to have
our house back." Parang may dumaang isang malaking ipo-ipo sa harap nila sa sinabi
nito.

"Didn't it occur to you that we can buy your house back?" Si Crischel.

"It does. I asked him to buy the house back kahit na hindi ko alam kung paano ko
babayaran ang bahay na iyon. But he refused

to and the only way for me to have the house back is to marry him. He want it done
as fast as he could so here I am married to him. Sa sobrang bilis hindi ko na
nasabi sa inyo."

"As long as you are happy with your decision okay lang sa amin." Napatingin siya sa
malaking screen kung saan nakikita niya si Hexel. "As long as you will remain
married to him then everything will be okay right?"
Napatitig siya sa kaibigan niya she actually want to cry right now pero ayaw niyang
idamay ang mga ito sa problema niya. Not when her friends were carrying their own
torch, she will be okay.

"Yes, it will be okay." Mahinang sagot niya.

"If you are okay why are you sad then?"

"I am not sad naninibago lang siguro ako." Pagkakaila niya.

"You love him?"

Kumunot ang noo niya. "No-."

"She doesn't have any idea what love is." Komento ni Karylle. "We both know that
Diana loves to fantasize about men but she doesn't know how is it to be in love."

Napakurap lang siya sa mga ito ang kanyang mga daliri ay sa laptop keyboard pa rin,
nakapasok kasi sa utak niya ang mga sinassabi ng mga ito. It seems like they really
know what love is, para bang naranasan na ng mga ito ang bagay na iyon and it makes
her feel she doesn't belong.

"And now that she's feeling it she doesn't know whether it's IT or it's not."

Tiningnan siya ng mga ito. "Ano ang nararamdaman mo kapag nasa tabi mo si Warren?"

"M-masaya at natatakot din." She need to be honest kung gusto niyang malaman ang
totoo base kasi sa mga pinagsasabi ng mga ito they seems to believe that's she's
already in love with her husband.

"Masaya ka that's given

pero natatakot? In what way?"

"Lumalakas ang tibok ng puso ko tapos nanlalamig din ako, hindi na kayang mag-isip
ng matino ang isip ko everything is so chaotic na nakakaiyak na at gusto mo nalang
tumakbo at magtago. Tapos kapag wala siya naiisip ko naman siya at... at kapag may
sinasabi siyang hindi maganda..." sinapo niya ang dibdib niya. "It pains here."
Turo niya sa kanyang puso na sa katunayan ay sumasakit ng mga oras na iyo. "It's
scary."

"Those are the symptoms of being inlove." Pumalakpak si Karylle. "Huwag kang
matakot Diana Rose, normal lang ang mga nararamdaman mo. Mahal mo kasi siya at sa
simpleng ginagawa niya ay masaya ka na at sa maliliit na bagay na nagagawa niyang
mali sa iyo ay grabe ang sakit. That's normal, you're inlove and congratulations."

Kumunot ang noo niya, ayaw niyang tanggapin ang sinasabi nito because it's just too
impossible.

"Congratulations for being brave Diana Rose."

"I am not in love with him! Hindi pwede iyon."

"Hey, kalma lang." nag-aalalang tinapik siya ni Chloe sa likod niya.

"Accept the truth Diana, wala namang mawawala sa iyo kung aaminin mo sa sarili mo
na mahal mo na siya. Falling in love is normal-."

"Kapag nagmahal ka masasaktan ka rin hindi ba? Ayoko!" she said out of desperation.
She saw how Hexel lost herself when she fell in love and marry someone who doesn't
deserves her, she saw how Zyrene broke her heart into pieces when Heinz fooled her.
And Karylle and she know the feeling... the feeling of being lost in the middle of
the vast ocean.

"Calm down Diana Rose, part lang ng buhay ang

masaktan."

"Nang todo-todo?"

"It's nature for us to survive the hardest things that would hit us in the near
future."
"I... I don't know." Mahinang sabi niya pakiramdam niya ay nauubusan na siya ng
hininga sa mga revelations sa buhay niya.

"Magpahinga ka muna Diana at mag-isip, umuwi ka muna sa bahay mo at ng asawa mo.

Ito ang tandaan mo, I will never allow a mere specimen hurt my precious sisters.
Kapag sinaktan ka niya mark my words, he'll suffer."

Kahit papaano ay natahimik naman ang kalooban niya sa sinabi ni Hexel. Tumango lang
siya but it doesn't mean na uuwi muna siya, ngayon na may ideya na siya sa
nararamdaman niya kay Warren hindi niya alam kung paano niya haharapin ang asawa
niya.

Ngayon na nasa silid siya ni G at nagpapahinga, kahit gusto niyang matulog ay hindi
niya magawa dahil ayaw niyang pagpikit niya ng kanyang mga mata ay mukha ni Warren
ang makikita niya. Dapat ay nasa opisina na siya ngayon pero tinamad na naman
siyang magtrabaho, maybe she should grabbed Warren's proposal then.

"Do I really love you?" tanong niya sa singsing na nasa daliri niya. It's her
wedding ring but the ring doesn't signify anything like love or anything. It's just
a piece of metal shaped to be a ring for the sake of paying her debts to her man.
Napapikit siya ng maramdaman ang pagkirot sa puso niya. ayaw na niyang
magsinungaling pa, denying her feelings will make her life miserable. She is
inlove, for the first time. She fell for her tormentor and the man who will break
her heart.

Bukas kapag okay na siya handa na niyang harapin si Warren.

And maybe even if their marriage is for convenience

only, maybe she can make it work. Ngayon lang siya nakaramdam ng ganito, she has a
big heart naman. It's enough for the two of them for her to make their marriage
work.

"Ate!" isang humahangos na Maya ang pumasok sa silid ni G at ng tingnan niya ito ay
gusto niyang pagtawanan ang hitsura nito. Para kasi itong nakalaklak ng maraming
suka sa sobrang putla.

"Anong nangyari sa iyo?"

"May nanghaharass na lalaki kay ate Georgette!" mabilis siyang bumalikwas ng bangon
at handa ng makipagpatayan sa kung sinumang walang hiyang nanakit dito. Paglabas
niya ay nanlaki ang mga mata niya ng makilala ang tinutukoy na lalaking
nanghaharass kay Georgette.

"Ilabas mo ang asawa ko kung ayaw mong magdemanda ako ng kidnapping." Mabilis
siyang nakapagtago sa likod ng pinto.

"Wala dito ang asawa mo." Si Georgette na halatang-well, not really halata dahil
wala itong kangiti-ngiting nakaharap kay Warren. Cool na cool lang ito pero
halatang pinaglalaruan lang ang asawa niya.

"Alam kong nandito si Diana, wala siya sa opisina kaya alam kong nandito siya."
papasok sana ito ng mapigilan ito ni Georgette. "Huwag mo akong pigilan or else
ipapagiba ko itong bahay mo."

"Wala kang holds sa akin Mr. Cuevas dahil ang titulo ng bahay at lupa ko ay nasa
pangalan ko at hindi ko ito binebenta. Ikaw pa nga ang pwede kong kasuhan ng
trespassing."

"Ate." Napatingin siya kay Maya na bumubulong, nasa tabi lang kasi niya ito.
"Mangangapit bahay muna ako ate mukhang ikaw naman pala ang hinahanap."

"Huwag-." Pero wala

na siyang nagawa dahil mabilis itong umalis sa tabi niya.

"Wala pa ba Warren? Nasaan na ang asawa mo?" isang matangkad at gwapong lalaki ang
tumabi sa kanyang asawa. Kilala niya ito pinsan ito ni Ainsley.

"Ayaw akong papasukin ng kidnapper na ito." Nagkibit-balikat lang si Georgette na

sinasabi sa mga kaharap nito na kahit maliit lang siyang babae ay hindi ito aatras.
Humanga siya sa katatagan ng kaibigan niya samantalang siya ay nagtatago sa likod
ng pintuan.

"Oh well, ako na ang bahala sa maliit na babaeng ito. Go and find your wife."
Mabilis ang naging pangyayari dahil nagawa na ni Warren na makapasok sa bahay
habang si Georgette naman ay wala na doon. Malakas siyang napasinghap dahil bigla
siyang kinabahan sa pwedeng gawin ni Ashton sa kaibigan niya.
"Diana Rose!" napamura siya ng bigla siyang tumakbo palabas para hanapin si G pero
naharangan na siya ni Warren.

"Warren, Saan dadalhin ni Ashton si Georgette?" nag-aalalang tanong niya.

Pinigilan siya nito at nagtagis ang mga bagang nito habang nakatitig sa kanya,
sobrang higpit ng hawak nito sa kanyang braso na pinipigilan siya sa paglabas. Mas
tama yatang mas matakot siya sa kahihinatnan sa mga kamay nito.

"Your friend is safe but you wife... once we got home I swear you'll regret this."

At hinila na siya nito palabas ng bahay ni G. Natatakot siya sa pwedeng gawin nito
sa kanya pag-uwi nila sa bahay nito. Whatever it is, she'll be doomed.

A/N: finally, found time to update. I was busy yesterday because of my masteral
class. Feeling ko whole day akong pinahirapan kahapon, nagreport kasi ako with my
groupmates sa first subject namin, and then report again sa sunod na subject and
then sa Biostat na hindi ka pwedeng malingat ng mga one second or else maiiwanan ka
sa bilis ng pagsasalita ng prof namin. Hahahahahaha.. mga around 5:30 lumakas ang
ulan pero tuloy pa rin. Hahahahaha... sa napagtripan ko kahapon, I was in SM
really, may pagame kasi na FIND ME IF YOU CAN, I posted in our facebook account. It
was just silly game, hanapin niyo ako sa sm. hahahahah. Saglit lang talaga akong
nagpunta doon dahil bumili ako ng mga cartolina para sa visual aids ko next week.
And I even have this urge to absent dahil feeling ko kulang na kulang talaga ang
isang araw na pahinga. Okay lang sana kung isang araw na pahinga tapos wala kang
ginagawa or iyong ginagawa mo ay iyong bagay na gusto mo. Kaso hindi naman iyon ang
nangyayari, alam kong maraming nakakarelate. Kasi kahit na walang pasok kailangan
pang gumawa ng visual aids and prepare the entire week, tatapusin ko pa ang form 1
na kailangang ipasa asap.

Mabuti pa sa pagsusulat narerelease ko ang stress ko kaya nga sumasaglit ako dito.
Noon sa isang araw nakakapagsulat ako ng isang chapter sa isang araw pero ngayon
one chapter is equal to 1-3 days. Kakastress ano?

STATUS UPDATE: Ano bang magandang gawin ngayon? Maliban sa kumain?

=================

Chapter Nine-C (spg)

Chapter Nine-C

SUMAKAY sila ng taxi, hawak-hawak pa rin ni Warren ang kamay niya ng sobrang higpit
na para bang mawawala siya kapag pinakawalan siya nito. Sa totoo lang wala naman
siyang balak umiwas at tumakbo, now that she already know her feelings towards him
parang gumaan ang lahat ng bagay. Totoo nga palang honesty will set you free pero
kasabay ng pag-amin niya sa totoong nararamdaman niya dito ay ang katotohanang
nasasaktan na siya.

Mas lalong lumala ngayon ang sakit sa katotohanan na kung sasaktan siya nito ay
wala itong pakialam sa kanya. Hindi ito katulad ni Heinz kay Zy o kaya naman ni
Colton kay Karylle, kasi iyong dalawang iyon mahal ang mga kaibigan niya ito asawa
lang ang gusto nito, isang babaeng magbibigay ng anak at papawi sa init nito.

She sigh silently, she is used hiding her feelings naman kaya hindi nalang niya
aaminin na mahal na niya ito. Sa sarili nga niya sobrang hirap ng pag-amin niya ito
pa kaya, probably pagtatawanan lang siya nito.

"Pasok." Utos nito sa kanya at itinulak sa loob ng bahay. He locked the door and
didn't even bother turning on the lights. Sumagi sa isip niya ang katanungan na,
'Sasaktan ba siya nito?' kaya nakaramdam siya ng takot. "Follow me." Matigas n
autos nito.

"Where?"

He just eyed her badly, "Sa kwarto saan pa?"

Agad siyang napahalukipkip, his room is sound proof. Kapag sasaktan siya nito ay
hindi siya maririnig ng mga tao.

"Ayoko."

Napabuntong-hininga ito at hinila siya. "I'll force you then." At malakas siyang
napasinghap ng bigla siya nitong buhatin na parang sako ng bigas.

"Warren

ano ba! Ibaba mo ako." Tili niya at hinampas ito sa likod nito o saan na abot ng
kamay niya. Kaya lang hindi ito natinag, he's just too strong for her. "Warren-
ahhh!" isang malakas na tili ang pinakawalan niya ng bigla siya nitong ihagis sa
kama. Hindi naman siya nasaktan pero nagulat siya sa ginawa nito.
"Kahit sumigaw ka pa dito walang makakarinig sa iyo." Bumaha ng liwanag ang
malaking silid na iyon. Nagtaas-baba ang dibdib ni Warren na para bang hingal na
hingal. "I don't know what to do anymore." He said to himself. He glared at her
when she tried to pull herself up. "Hubad."

Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi nito at pakiramdam niya ay binuhusan siya ng
malamig na tubig sa sinabi nito.

"What?"

"Maghuhubad ka ba o hindi?" his voice is really dangerous right now pero hindi tama
ang pinag-uutos nito sa kanya.

"Bakit ko naman gagawin iyon?" natitilihang tanong niya. Natigilan ito napatitig sa
kanya.

"This is already overdue Diana Rose, mag-iisang linggo na tayong kasal and I can't
wait anymore. I want an heir before the year is over and we both know that you are
the only one who can give it to me now. Kaya maghubad ka."

Nag-isang linya ang mga labi niya sa sinabi nito. Pinigil nalang niya ang sariling
hindi masaktan sa mga salita nito, hindi ba mahal niya ito. And as the sisterhood
rules said, give your first to the One. Yes, she loves him but she doubt if he's
already her 'the one', ayaw niyang magkamali na naman pero kahit na anong desisyon
niya ngayon alam niyang wala siyang laban.

She's already married to him.

Tahimik na hinawakan

niya ang laylayan ng suot niyang shirt at mabilis niya iyong hinubad leaving her
bra on. She removed her shorts as well kaya naka-underwear nalang siya. lumapit ito
sa kanya at basta nalang pinulot ang mga nahubad niyang damit at sinipa iyon sa
isang tabi.

"You remove this one as well." Turo nito sa bra niya, she is wearing a strapless
one. Inabot niya ang strap sa likod at sa nanginginig na mga kamay ay nagawa niya
iyon, dumulas iyon sa katawan niya. Dahil hindi siya sanay na may nakatingin sa
kanyang katawan kaya tinakpan niya iyon gamit ang kanyang braso. "And this." He is
tugging her panties. Pakiramdam niya ay pulang-pula na ang mukha niya sa
pinapaggawa nito sa kanya.

But deep inside her fear and excitement were eating her alive. She can feel that
sensation she never felt before through his gazes. Hindi siya nito hinahawakan pero
ang init na ng pakiramdam niya.

"Pwede bang patayin mo ang ilaw?" pakiusap niya dito.

"This is my place it's my shots and when I said remove your clothes you need to
follow me and when I like the lights on it will remain as it is. Faster."
Nasasaktan na talaga siya pero linakasan lang niya ang loob niya dahil ayaw niyang
magalit ito sa kanya. Baka kasi saktan siya nito physically, men have the tendency
to hurt women and maybe... maybe he's not an excemption of it.

She removed her everything and now she's totally naked infront of him, for the
first time of her life she's naked infront of a man. But he isn't any other man he
is her husband.
"Good, now humiga ka." Nang hindi siya sumunod ay marahan siya nitong itinulak sa
kama, she

wasn't hurt because he did it gently. Medyo napapitlag lang siya dahil sa init na
nagmumula sa palad nito na dumapo sa balat niya. Pakiramdam niya ay napapaso siya
and aside from that the tiny bolts of electricity were still lingering throughout
her body, down to her stomach and stopped at the middle of her thighs. She know
this feeling, she's not that innocent naman. Na-aarouse siya sa lalaking kaharap
niya.

"Faster." Napapitlag siya sa sinabi nito. "Don't act too innocent wife, we both
know you are good at this." Hindi siya umimik sa sinabi nito. Theoretically
speaking yes, she knew the drill. She know what will happen, pero hindi pa niya
iyon naapply sa tunay na buhay basically Warren will be her first. "Humiga ka ng
maayos."

Tinakpan niya ang katawan niya gamit ang kanyang mga braso, naiilang pa rin kasi
siya. "Just lie down and if you don't want to feel it close your eyes, by the time
you opened it everything will be over then." Anitong parang nagmamadali. She needs
to brace her future with him.

Narinig niya ang pagkaluskos nito, he is removing his clothes infront of her. Kaya
nasilayan niya ang abs na alam niyang meron ito, he's really sexy as hell. A sexy
chef, kung sa ibang pagkakataon siguro sinabi na niya sa sariling masarap itong
gahasain pero not this time because he won't be someone she planned who would take
her.

Napalunok siya ng kalasin nito ang sinturon ng suot nitong jeans, at ng makita ang
v-line nito. Para siyang nanonood ng model ng briefs and boxers, at least sa mga
models pinagpapantasyahan niya ang mga iyon. Pero this one, it's real.

He's already

on his boxers and saw that bulging thing in between his thighs. Mas lalo siyang
nakaramdam ng init na hindi niya maintindihan sa nakikita niya. She was seduced by
her husband and she doesn't mind at all. Naramdaman niya ang paglapit nito sa kanya
at nanlaki ang kanyang mga mata kasabay ng pag-awang ng kanyang mga labi upang
makahinga ng maayos ng lumuhod ito sa may paanan ng kama at pinaghiwalay ang
kanyang mga hita.

"W-Warren--." She tried to clamp her legs together but he's already there.

"Kung ayaw mong itali kita huwag kang magalaw. I need to lubricate you first or
else my first penetration will hurt like hell."

Napakurap siya sa sinasabi nito, hawak nito ang mga binti niya. Ang lakas-lakas ng
tibok ng puso niya habang nakatitig ito sa bahaging iyon ng kanyang katawan. Hindi
siya nakatiis kaya hinila niya ang sarili niya upang malayo dito. He glared at her
and before she could run ay nahawakan na siya nito, he grabbed something from
somewhere, his belt. Pinagsalikop nito ang mga braso niya at inilagay sa ibabaw ng
kanyang ulo. Tinalian nga siya ito gamit ang belt nito.

"Warren huwag mong gawin sa akin ito, please." Pakiusap niya dito. "Susunod naman
ako sa gusto mo huwag lang ganito."

"You have your chance, sa kama Diana ako ang masusunod." Pinal na wika nito. Muli
itong bumalik sa may paanan niya at pinaghiwalay muli ang kanyang mga hita. This
isn't the drill, hindi naman kasi iyon ang nababasa at napapanood niya. Shouldn't
they kissed and touched each other?
"Ahhh!" mahinang ungol niya ng maramdaman ang mga labi ni Warren sa kanang binti
niya, dahan-dahan papunta sa kanyang inner

thighs. She could feel his breath fanning her untouched caven. Hawak palang nito ay
iba na ang nararamdaman niya, something is building inside her womb. Para siyang
maiihi na ewan. "Warren!" tili niya sa pangalan nito ng maramdaman ang mainit na
dila nito sa bahaging iyon ng kanyang katawan.

Hinawakan nito ang kanyang beywang upang hindi niya mahila ang kanyang sarili, that
was just too much for her. Pakiramdam niya ay pinapakuluan siya sa isang dam ng
mainit na tubig. She closed her eyes as she felt his tongue stroking her thing, he
really knew what to do. Halatang-halata iyon, his tongue is an expert doing that
kind of thing. He is stroking and sucking the essence that were coming out from her
cave. Pakiramdam niya ay mapupugto ang hininga niya.

He didn't kissed her on the lips but he was kissing her insanely down there, it
seems so not right but the feelings... the explicit sensation of heaven she felt
when he did that... when his teeth grazes her swollen numb that electrifies her to
the extent of fainting is so right. Hindi na niya pinigilan ang sariling mapaungol
sa nararamdaman niyang sarap ng mga oras na iyon.

She's calling his name, she's pleading for something. This isn't love making where
the boy tendery and gently makes love to his girl, it's pure fucking. No emotions
attached as for him but she's not asking anything fron him. Kung ito ang ibibigay
sa kanya ni Warren which her body responded hungrily sapat na iyon sa kanya.

Hindi naman siya mapanghingi, mula noon hanggang ngayon. Alam niya kung ang ano ang
kayang ibigay ng mga tao sa kanya kaya kontento na siya

sa kung anong matatanggap niya. She love Warren and she's willing to give this, her
body if that means she can continue loving him silently.

"War-ren." Halos maputol ang paghinga niya ng maramdaman na may lalabas na sa

bahaging iyon sa kanyang katawan. Nakikiliti siya, she want something, she want to
release something and it feels really good. "Oh crap!" isang mahabang daing ang
pinakawalan niya ng tuluyan na niyang mailabas ang bagay na iyon. She just came,
her first orgasm was through his tongue.

Her body's wriggling from the sensation but instead of releasing her, he just
continue sucking and lapping the fluids that she released from her body. Napapikit
uli siya, she's still sensitive and his tongue that was doing dancing inside her
core gives her another gush of release.

It was just a split of seconds and she can't believe that he did managed to give
her another one just after her first one.

"Umphf!" ang nanulas sa mga labi niya ng may isang bagay na dumampi 'doon', when
she look at it she saw his fingers touching her bud down there. Muntik na niya
itong masipa pero naagapan nito iyon.

"I need you to be wet for me wife." He said as he inserted a finger inside her
tight core, napakagat nalang siya ng labi ng maramdaman ang sakit sa bahaging iyon
ng kanyang katawan. It wasn't really that painful, the pain was bearable but
knowing that something foreign entered her for the first time it's another thing.
He continue trusting his finger inside her as his tongue return to their playing.

After a few moments the sensation that she thought only his tongue could give
was back, this time it is more intense. Sobra-sobra, parang domoble... or naging
triple or more than it and it's too much. She's already crying for God sake, she's
asking for more but she doesn't want him to know that kaya kinagat nalang niya ang
kanyang mga labi until she reach another big O again. Kung kanina ay halos
mahimatay na siya sa sarap this time parang mapupugto na ang hininga niya sa
pagipigil sa sariling hindi mapasigaw ng malakas.

It's too much!

"Now it's my turn, you are already wet." He pulled her body as he stand up,
nanghihina pa rin ang katawan niya pero wala naman siyang reklamo. He give her a
new emotions of feelings that she thought she wouldn't feel because of her phobia.

He remove his boxers and parted her thighs once more. Alam niyang iyon na ang final
base nito, he'll ripped her apart. She felt the tip of his manhood on her hot and
wet entrance. She braced herself, she can carry the pain. Alam niyang makakaya
niya. Hindi lang siya hihinga habang inaangkin siya nito upang kahit papaano ay
mabaling sa ibang bagay ang sakit na pwede niyang maramdaman.

He pushed this time, muntik na siyang mapaigik pero hindi siya nagpahalata dito.
She took a very deep breath and hold it as he continue moving inside her, he thrust
again mas may diin ngayon at kahit na pigilan niya ang kanyang paghinga ay ramdam
pa rin niya ang sakit. He wasn't looking at her which is good and bad at the same
time. Good dahil hindi nito nakikita ang effort niya na hindi makaramdam ng sakit
and bad because he will never knew how it pains knowing that she will be taken like
this, with

no love... no care, no affection and nothing at all.

Kinagat niya ng mahigpit ang kanyang mga labi kasabay ng pagpigil pa niya ng
kanyang hininga hanggang sa maramdaman niyang tuluyan na nitong nasira ang kanyang
pagkababae. She didn't cried, she's brave not to cry. She just close her eyes as
she felt his wholeness inside her. She didn't cry... but it hurts.

Naramdaman niya ang pagdagan nito sa kanya, he didn't move pero siniksik nito ang
mukha nito sa leeg niya. She felt crowded down there, it stings, he is heavy and he
isn't moving. Ang lakas din ng tibok ng puso nito na para bang sumasabay sa tibok
ng puso niya. He moves akala niya ay gagalaw na ito ng tuluyan pero sinapo lang
nito ang pisngi niya, she can't comprehend what he's thinking and she can't read
that certain emotion on his eyes.

Hinintay niya ang sunod na gagawin nito o kaya naman ay ang sasabihin nito pero
hindi ito gumalaw, tinitigan lang siya nito. And something inside her melt,
hanggang sa tuluyan ng tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. She wasn't crying
because of the pain, she was crying because of the way he looks at her. She felt
treasured and cared kahit na hindi totoo.

Nanlalabo na ang kanyang mga mata sa luha kaya nanlalabo na rin ang mukha nito. She
closed her eyes to erase the tears because she can't wipe it dahil nga sa nakatali
ang mga kamay niya. May mainit na bagay na dumampi sa kanyang pisngi, those were
hot and soft thing and when she opened her eyes she saw him kissing her on the
cheeks.

Hanggang sa dumako ang mga labi nito sa mga labi niya, noong una ay dampi lang iyon
pero kalaunan

ay naging mapusok na ang mga halik nito. Hindi pa rin ito gumagalaw para bang
sinasanay siya nito sa laki nito. It's a big help for her and the kiss is another
factor too. He inserted his tounge inside her mouth coaxing her, provoking her to
match him. At hindi naman ito nabigo dahil unti-unti ay nawawala na ang sakit,
nawala na rin ang takot niya na baka saktan siya nito. Yes, he hurt her when he
entered her but it was temporary dahil ito lang din naman ang nagtanggal ng sakit.

"Kiss me more Diana." He whispered in between their kisses. His hands were roaming
and owning her body as he found her breast and touched it as if those were a part
of his body. As if he own them and yes, he owned them.

"Akin ang mga ito hindi ba?" itinigil nito ang paghalik sa kanya, muntik na nga
niya itong sapakin. She wants his lips on her lips, she wants them to kiss until
their last breathe ends. "Answer me damn it." Napaigtad siya ng mapadiin ang hawak
nito sa kanya.

"Y-yes, you own them."

"Good." At bumaba ang mga labi nito sa leeg niya na nakakapagpakiliti sa kanya. His
hands where pincing her nipples and in order for him to kiss her breast is to move
down pero hindi nito magawa because they were still connected to each other kaya
nakontento nalang ito sa paghawak doon at pagpapak sa leeg niya. Buong leeg yata
niya ang pinagtripan nito bago ito nagpasyang muling angkin ang kanyang mga labi
kasunod na marahang paggalaw ng katawan nito sa loob ng katawan niya.

He is already moving slowly making her sigh, the friction of their body seems so
good that she would love to feel him forever. He continued

kissing her as he moves, he is stroking her cave the same way he stroked her mouth
for a kiss. Sa una ay dahan-dahan ang mga kilos nito pero ng lumaon ay unti-unting
bumibilis ang mga galaw nito. Naramdaman niya ang pagkalas ng belt sa braso niya
kaya napahawak na siya dito.

Pakiramdam niya ay mahuhulog siya kaya kumapit siya ng husto dito. Hinawakan nito
ang binti niya at ipinulupot sa beywang nito, she moaned when she felt him hit her
deeper than before when he did that. She's delirious now, kahit malamig ang aircon
ay pinagpapawisan siya, gusto na niyang mag-ingay pero sakop nito ang mga labi
niya. His kisses were more urgent now, para bang may naghahabol dito, ang lakas na
rin ng tibok ng puso nito na para bang tumakbo ito ng ilang milya.

Inilapat nito ng husto ang katawan nito sa katawan niya, ipit na ipit siya sa.
Inilagay nito ang palad nito sa ilalim ng kanyang ulo upang mas idiin pa ang labi
nito sa labi niya. She heard him moan which gives her a satisfaction which mean
nagugustuhan din nito ang pag-angkin nito sa katawan niya.

Naramdaman niya na malapit na naman siya, na para bang sa bawat galaw ng kanyang
asawa sa kanyang katawan ay mas lalong tumataas ang lebel ng build up niya. Mas
lalong sumasarap ang pakiramdam niya.

"You are tightening Diana." Hirap na hirap na sabi nito sa kanya. She even wonder
how he'd managed to say something when he is moving and kissing her roughly. "God,
you are too tight I am almost."

Napahawak siya dito dahil ramdam niya ang tinutukoy nito, alam niyang malapit na
rin ito. Their bodies were synchronized, she felt what he felt.

Nakagat nito ang labi niya ng dalawang galaw pa ay idiniin na nito ang katawan nito
sa katawan niya, her body shake as if she was possessed by a monster and he at the
same time pushed her down on the bed and spill his beans inside her.

Hindi nito tinigilan ang paghalik sa kanya hanggang sa hindi kumakalma ang sistema
nilang dalawa. Panay ang haplos nito sa buhok niya.
"Say you are mine, sabihin mong akin ka lang Diana Rose."

She nod, "I am yours." Mahinang sabi niya.

"And I am yours too." Napamulat siya ng mga mata ng maramdaman niya ang pagkabuhay
ng junior nito na nasa loob pa rin niya. "He wants for more, wife." He shifted
their position without breaking their contact, nakatagilid silang dalawa he's
moving from her back while hugging her. Nakadikit ang likod niya sa harap ng
katawan nito, ang braso nito ay nakayapos sa kanya na para bang kadena at ang mga
labi naman nito ay panay halik sa likod niya at sa leeg niya. He's moving gently
now.

"Huwag kang umalis ng hindi nagpapaalam Diana Rose."

"Huh?"

"You don't know what I feel when I didn't found you here when I come back. Wala
kang sinabi kung saan ka pupunta, you were gone. Alam mo ba kung gaano ako nag-
alala sa iyo."

Hindi siya nagsalita dahil ramdam niyang totoo ang sinasabi nito. Pero wala siyang
mahanap na sagot dito, hindi naman kasi iyon tanong.

"Sorry if I hurt you."

"You didn't." kaila niya.

"Sorry for wanting you like this it kills me."

Should she say sorry for wanting him like this too and that it kills her too? Huwag
nalang muna, she doesn't want to say

anything to him na related sa feelings niya.

"I want you more and more."

"I am already your wife you can take me whenever you like." mahinang sabi niya.

"Sorry, Diane... my Diane. Sorry kung napilit kita kanina, don't worry I won't do
that again." He removed his thing from her at dumagan sa kanya upang makita ang
mukha niya. "I will try to be a good husband, let's start a new. Hindi kita
pipigilan sa gusto mo, I will respect your decisions, let's be normal couple just
like your married friends are. Pwede ba iyon?"

Napakurap siya upang alisin ang pag-iinit ng mga mata niya at mahinang tumango. She
smile at him, maybe they could really start a new. She will be a good wife and
maybe he can learn to love her too.

<<3 <<3 <<3

a/n: dahil absent ako ngayon dahil may sakit ako, yay! Natapos ko na rin ito, ay
actually kagabi pa talaga ito tapos but then dahil masama ang pakiramdam ko last
night kaya ngayon ko lang naipost. Ako lang mag-isa dito sa bahay, natulog lang ako
advantage na gusto ko ang weather kasi malamig at may kaunting ulan pa. Sa haba ng
summer-- yup, summer talaga dahil sa sobrang init finally nakaranas na rin ako ng
katiwasayan. IYon nga lang ang haba ng evaporation process para lang magcondense
ang mga water vapor at makaform ng maraming ulap na handa ng magprecipitate. Ang
water cycle talaga ay isang nakakamanghang bagay pero nakakabaliw din minsan. Bakit
kailangang sa loob ng anim na buwan ang evaporation and condensation process tapos
sa susunod na mga anim na buwan naman ang precipitation process. Nakuu talaga,
hindi ba pwedeng iyong katulad nalang ng dati? Ay, oo nga pala hindi ko na maalala
ang dati kasi masyado ng destroyed ang ating mother earth. Masakit man isipin na
isa ako sa mga sumisira sa kanya--- guilty as charged. Wala namang hindi guilty eh
kaya okay lang pala dahil marami tayo.. Banzaiii! Banzai!

STATUS UPDATE: Ito na siguro iyong epekto ng 38.2 degree celcius na sakit, nagiging
concern sa inang kalikasan.

PPS: Banzai! Banzai! Hep! HEp! hurray!

=================

Chapter Ten-A (spg)

a/n: munting paalala mula sa akin, huwag basahin dahil espegee pa rin po ito. Bawal
sa mga inosente pero okay lang sa nagpapanggap na mga inosente at sa mga hindi na
virgin ang utak dahil masyado ng maraming nabasang ganito. Hhahahahaha.. Ingat sa
pagbabasa and handle with care. Huwag sanang ibato ang cellphone pagkatapos nito.

Chapter Ten-A

NAGISING siya ng may mabigat na bagay na nakadagan sa kanya, mabuti nalang at

nakalabas siya sa pagpulupot nito sa katawan niya. Nagsuot siya ng shirt na nakita
lang niya sa tabi na pakalat-kalat, it's his kaya medyo mahaba sa kanya. She's just
too hungry nakakapagod kaya ang ginawa nilang kababalaghan kagabi.

Nagpunta siya sa kusina, kung ang asawa may ay chef malamang puno ang ref ng mga
pagkain at mga pwedeng iluto. She decided to cook something for herself, magluluto
naman siguro si Warren pagkagising nito. He is a chef at malamang may standard ito
sa pagluluto. Nasa kalagitnaan siya ng kanyang ginagawa ng may maramdaman siyang
braso na nakapulupot sa katawan niya.

"Warren!"

"Good morning wife." Bati nito sa kanya at hinalikan siya sa labi. Nagawa nito
iyon iba na talaga ang mahahaba ang biyas. "What's that?"

"Nagutom ako."

"Bakit kaunti lang iyan? It looks delicious."

"Baka kasi hindi ka kumakain nito." Ipinatong nito ang baba nito sa balikat niya.
"You are a chef."

"Kung luto mo bakit hindi ko kakainin and I am open for food tasting. Damihan mo
nagugutom din ako."

Gusto niyang mapangiti sa takbo ng usapan nila, parang kailan lang ay hindi sila
inaabutan ng ilang minuto ay nagbabangayan na sila. Mukhang totoo nga yata ang
sinabi nito na gusto nitong maging normal na mag-asawa sila. Kung iyon ba ang gusto
nito bakit aayaw pa siya hindi ba sinabi niyang paiibigin niya ito? She'll make him
fall for him really hard.

"Saan mo natutunan iyan?" anitong sinayaw-sayaw pa siya. Dumikit na kasi ito sa

kanya na parang tuko.

"Sa mga tita ko, mukhang masungit lang iyon but they are really good dahil
naalagaan nila ako."

"They love you kaya nga ayaw ka nilang ibigay sa akin." Anito. "Where are your
parents?"

Natahimik siya sa tanong nito, mukhang hindi nga sinabi ni Kristine ang mga
nangyari sa buhay niya. Noon nakakalimutan niya ang mga eksenang ayaw na talaga
niyang maalala pero habang tumatagal natatanggap na niya na nangyari nga iyon kaya
kahit anong baon niya sa isip niya ay umaalpas pa rin.

"They were killed when I was six." Ito naman ngayon ang natigilan. Maybe he needs
to know everything if he likes to. "It's a long story."

"I have all day." He is willing to listen then.

"They were killed during my papa's birthday, may mga lalaking pumasok sa bahay and
they killed my parents. Naitago ako nina papa pero nahanap ako ng mga lalaki, they
stabbed me here." Turo niya sa likod niya. "And when they thought I died already
umalis na sila, but I was saved."

Unti-unting lumilinaw sa isip niya ang mga bagay. "There were people,

kinuha nila sina mama at papa. Dinala nila ako sa hospital, I was awake during that
time. Pagkagising ko wala na sina mama at papa, sina tita na ang nakamulatan ko.
Hindi ko na nga nasilayan ang kapatid ko, may kapatid dapat ako ngayon pero nawala
din siya."

"Is that the reason why you fear being touched?

Tumango siya. "Everytime they touches me it reminds me of those men who killed my
parents and those who stabbed me."

"I... I don't know what to say." alam niyang nagulat ito at nagpapasalamat siya
dahil kahit na alam nito ang nakaraan niya ay hindi siya nito kinakatakutan.

"It's okay sinabi ko lang iyon sa iyo because I want you to know. You want us to
become normal couples right? I don't want to hide it from you."

Mahigpit siya nitong niyakap. "Thank you Diana for giving us a chance." Anito at
pinihit siya upang mahalikan siya sa kanyang mga labi na mabilis naman niyang
tinugon. Kissing him is one of the most natural thing to do in the world.
 NGINITIAN lang niya si Warren na parang maiihi na sa pantalon nito habang kaharap
ang mga tiyahin niya. kakabukas palang ng tita Rosenda niya sa pintuan ay parang
gusto na nitong tumakbo. Gusto tuloy niyang matawa ng malakas, kanina sa kotse ay
panay sabi nito na hindi ito magsasalita ng ikakagalit ng mga tiyahin niya pero
ngayon talagang hindi na ito makapagsalita sa takot.

"G-Good afternoon po tita." Bati nito sa mga tiyahin niya. Tinaasan lang ng tita
Rosenda ng kilay ang kanyang

asawa at saka nakangiting bumaling sa kanya na para bang hindi ito nakita.

"Mabuti naman at nabisita ka dito Diana. Hinintay ka namin dito dahil nandito pa
ang mga damit mo. Nakahubad ka lang bas a bahay niyo at hindi mon a naisipan na
kuhanin ang mga iyon?" tumabingi ang ngiti niya sa tita niya.

"Binili ako ni Warren ng mga damit tita." Pag-amin niya na ikinataas pa ng husto
ng kilay nito.

"Bakit kayo magsasayang ng pera sa pagbili kung may mga damit ka naman. Naku,
talaga itong mga mayayaman ang bilis maglabas ng pera." Sinulyapan niya si Warren
na panay lunok lang. "Pumasok na kayo bago pa magbago ang isip ko." Mataray talaga
ito.

"Nasaan po si tita Rowena?"

"Nasa kusina at naghahanda ng pananghalian,"

"M-May dala po kaming pagkain tita." Kumunot ang noo ng tita niya ng magsalita si
Warren. Agad niyang nilapitan ang asawa niya at tinapik ito sa likod.

"Huwag mong takutin ang asawa ko tita." Biro niya.

"Bakit multo ba ako?"

"Tita naman eh," aniya at yumakap dito. Lambing lang kailangan nito. "Pumasok na
nga tayo baka magkasakit pa kayo." Sinenyasan niya si Warren na sumunod sa kanila.
Ito naman kasi ang nagpumilit na kausapin na nila ang mga tiyahin niya pero ito pa
ang unang nabahag ang buntot. Halata din naman kasi ang disgusto ng mga tiyahin
niya sa kanyang asawa.

"Nandito na ba sila?" yumakap siya sa tita Rowena niya at pinugpog ng halik ang
mukha nito. Narinig niya ang mahinang tawa nito making her feel alright
again. "Maghihiwalay na ba kayo ng asawa mo?"

"Kakakasal nga lang po namin tapos maghihiwalay na agad kami?" biro niya.

"Ay, hindi pa ba? Sige, diyan ka muna."

"Tita naman, mabait naman si Warren give him a chance to show himself."

Umingos lang ito. "Walang mabait na tao na gustong kuhanin ang bahay ng may bahay
at mas lalong hindi mabait iyong nanakawin ka niya sa amin."

"Tita, hindi naman niya ako ninakaw. I am still here at saka now, hindi lang ako
ang pamangkin niyo. Dalawa na kami."

"Dalawa naman talaga kayong pamangkin ko." Sabi nito. Napakunot ang noo niya sa
sinabi nito. "Ang ibig kong sabihin dalawa lang naman talaga kayo." anito.

"Tita give him a chance okay?" nilambing niya ang kanyang tiyahin. Kahit naman na
may asawa na siya ay hindi pa rin niya ipagpapalit ang mga taong nagpalaki at
tumayong mga magulang niya na.

"Bahala na." tinulungan na niya itong mag-ayos ng kakanin nila ng magpaalam ang
ito na kakausapin na daw muna nila si Warren. She gave them some time to talk,
gusto niyang bigyan ng chance na makilala ng mga tiyahin niya ang pinakasalan niya.
He isn't perfect sino bang perfect? But he is trying, sa ilang linggo nilang
pagsasama kahit papaano ay napatunayan na nito na hindi ito katulad ng mga lalaki
na gustong manakit sa kanya at sa pamilya niya.

And they seems to be a real normal couples, walang palitan ng I love you pero
sapat na iyon sa kanya. Sabi nga nila, don't demand on something if you don't want
to lose something

much greater than you demand.

Nawala sa isip niya na may hinahawakan pala siyang plato kaya dumulas iyon sa
kamay niya at nabasag.

"Naman... aray!" mahinang daing niya ng mahawakan niya ang bubog at humiwa iyon sa
balat niya.

"Diana!" isang humahangos na Warren ang biglang pumasok sa kusina at agad siyang
dinaluhan. Nakita nito ang maliit na hiwa sa palad niya at ang dugo na hindi naman
talaga marami, galos lang talaga iyon pero kung imemeasure moa ng pamumutla nito
parang ilang litro ng dugo ang nawala sa kanya. "What happened? Bakit ka may sugat?
This hurts, are you okay-."

"Kalma lang Warren."

"No- this could-." Hinawakan niya ito at mabilis na hinagkan sa labi. That's the
best way to shut him, kapag gusto nitong mag-ingay ay hahalikan lang niya ito tapos
ay okay na ito. Kapag may kagalit ito o kaya naman ay inis sa restaurant ay umuuwi
ito at nagpapalambing sa kanya. He's clingy in a very sweet way.

"I am not hurt galos lang ito." Mahinahong ani niya dito. Hinapolos nito ang noo
niya at saka inipit ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa mukha niya at pinangko
siya. "Warren."

"We need to take care of your wounds." Seryosong ani nito sa kanya and when he's
like this isa lang ang masasabi niya huwag na huwag itong sasabihan ng overacting.
Ganito naman ito palagi katulad noong minsan siyang nadulas sa banyo dahil sa
inaantok pa nga siya, hindi naman talaga siya nasaktan ng husto kaunting galos
lang. Nang pasukin siya nito sa loob ay kulang nalang ay awayin nito ang banyo

nito at pinapalitan ang tiles, iyong hindi nakakapanakit daw. He's really serious.

"Anong nangyari sa iyo?" nag-aalalang tanong ng tita Rose niya.

"Napulot ko lang iyong mga bubog ng pinggan tita," ipinakita niya ang sugat sa
tiyahin niya ng dahan-dahan siyang ibaba ng asawa niya sa sofa.

"Can I borrow your first aid kit po?" agad namang kumilos ang tita niya at kumuha
ng first aid kit. Nang makuha nito iyon ay dahan-dahan nitong nilagyan ng gamut ang
sugat niya.

"Hindi naman talaga masakit Warren."

"Baka ma-impeksyon ang sugat mo. Ayokong pakasiguro." Nag-isang linya ang mga labi
nito habang siya ay hindi na napigilan ang sariling hindi mapangiti dito. Hindi na
siya magtataka kung bakit ito ang lalaking pinili ng puso niya, kung bakit ito na
ang lalaking mahal na mahal niya dahil sa simpleng mga ginagawa nitong pag-aasikaso
sa kanya. Nang malagyan ng gasa ang palad niya ay saka lang muling nagbalik ang
kulay sa mukha nito.

"Kung tapos na kayo diyan ay kumain na kayo." Tumikhim ang tita Rowena niya
napansin niyang lumalambot na ang mukha ng kanyang mga tiyahin. Unknowingly, Warren
proved to them that he's willing to do anything for her, na kaya siya nitong
alagaan. Nauna ng pumasok sa kusina ang kanyang mga tita habang nakatingin naman
siya sa asawa na inaayos ang kalat nito.

"Congratulations, you've win my titas heart."

"Huh?"

"Ang sabi ko you've win my titas heart, you proved to them na kaya mo nga akong
alagaan."

Kumunot ang noo nito.

"In what way?"

"Basta, don't worry hindi na sila magiging harsh sa iyo." Nagtataka man ay hindi
na ito nagtanong basta ang alam niya ay nabunutan ng tinik sa lalamunan ang asawa
niya. kahit papaano ay nagiging okay na siya ang kulang nalang ay ang side ng
family nito, mabait ang mommy at kapatid ni Warren. Pero natatakot pa rin siya sa
daddy nito.

Naging maayos naman ang kanilang tanghalian, hindi na nga naging harsh ang mga
tiyahin niya sa asawa niya which is good. At noong malapit ng magabi ay biglang
bumuhos ang malakas na ulan at dumilim ang kalangitan. Paglabas nila ay imposible
sa kanilang bumiyahe dahil nga sa lakas nito at saka natatakot siyang magbiyahe
kapag malakas ang ulan at kahit na si Warren ay sinabing saka na sila aalis kapag
tumila na ang ulan.

"Dito nalang muna kayo matulog, malinis naman ang silid mo Diana Rose. Doon na
kayo ng asawa mo."

"Hihintayin nalang po namin na tumila ang ulan." Aniya.

 "Hindi pwede masyadong malakas ang ulan kaya dito na kayo hanggang mag-umaga." Sa
pagpupumilit ng mga ito ay sumang-ayon nalang din sila. Nasa sala pa sila at
nanonood ng movies sa starmovies ng mapansin nito ang paghihikab niya.

"Sleepy?" malambing na tanong nito sa kanya. Ngumiti lang siya at marahang

tumango. Tumayo ito at pinatay ang TV saka binuhat siya magrereklamo pa sana siya
pero mas gusto niya ang pakiramdam na buhat nito kaya hinayaan nalang niya ito.
Itinuro niya kung saan ang silid niya at saka inilapag siya nito sa kanyang maliit
na kama.

"Maliit ang

bed ko sa sahig nalang ako tapos diyan ka nalang sa bed." Aniya at kumuha ng mga
unan pero hindi na niya natapos ang ginagawa niya dahil mabilis itong nahiga at
sinama siya doon. "Warren."

"I don't need big bed, mas gusto ko itong maliit lang dahil mas didikit ka sa
akin."

"Manyak."

Tumawa lang ito. "Masarap ka namang manyakin kaya okay lang na tawagin mo akong
manyak kaya nga." Napasinghap siya ng malakas ng bigla nitong ipasok ang palad nito
sa loob ng suot niyang shirt at walang kahirap-hirap na tinanggal ang hook ng
kanyang bra. "Handa ka na bang mamanyak asawa ko?"

She chuckled when his palms found her breast and start to massage it, sa mga araw
na magkasama sila ni Warren gustong-gusto nitong hinahawakan ang bahaging iyon ng
katawan niya lalo na kung silang dalawa lang.

"Hindi pwede kasi hindi sound proof ang silid ko maririnig nila tayo." Aniya dito.

He just groaned and continue massaging her twin peaks, hanggang sa hilahin na nito
iyon at tuluyang mahubad sa kanya. She's only on her jeans when he decided to suck
one of her breast and bit her nip. Muntik na siyang mapaungol sa ginawa nito
talagang mahirap pakiusapan si Warren sa mga bagay na ganito, gaya nga ng sabi nito
noon. He's the king in bed at ilang beses na nitong napatunayan iyon. Ito iyong
klase ng tao na kapag tinatanggihan mo ay mas lalong ginaganahan.

"W-warren." Mahinang tawag niya sa pangalan nito hindi talaga siya pwedeng gumawa
ng milagro sa bahay na iyon dahil maririnig sila. Tumayo ito at tinanggal

ang suot niyang jeans saka pumatong uli sa kanya at mahigpit siyang niyakap at
hinalikan. Hindi na siya nakapalag pa dahil alam nitong kahinaan niya ang
hinahalikan siya nito sa labi.

Hindi na rin niya pinigilan ang mga palad nitong gumapang sa katawan niya at sa
gitna ng kanyang mga hita. He found her slits and made sure that she's already wet
before his fingers played her core. Mariin ang pagkagat niya sa kanyang mga labi
upang hindi mapasigaw.

"W-Warren sa floor."

Tumigil ito at napatingin sa kanya. "The bed will squeak sa floor mo nalang ituloy
please." Nahihirapan niyang pakiusap dito. Mabilis itong tumayo at kinuha ang
malaking comforter at saka inilatag sa sahig, ikinalat din nito doon ang mga unan.
Siya naman ay tumayo na pero ramdam pa rin niya ang panghihina ng kanyang mga tuhod
kaya muntik na siyang mabuway kung hindi lang siya nito hinawakan. "Thanks."
 Humiga sila sa inilatag nitong higaan sa sahig. "Don't make noises okay?"

paalala niya dito at parang batang excited na tumango-tango naman ito saka muling
inangkin ang kanyang mga labi. They have the entire night of passion that's why he
decided to play gentle with her. His kiss were so gentle na para bang binibilang
ang bawat paggalaw ng mga labi nito sa knayang mga labi.

It was intoxicating, nasanay na siyang medyo rough ito. He likes it rough and fast
pero ngayon he is doing the different thing.

Pati ang mga galaw ng palad nito ay dahan-dahan din na para bang hindi
nagmamadali, she also this part of him. Iyong para bang

tinitreasure ka nito na parang isang fragile na bagay. All this time he knows how
to please her but she haven't returned the investment yet. That's why she wants to
return the favor as well, kaya nga ng itulak niya ito ay medyo nagulat pa ito at
ilang beses na napakurap. She's only with her panties when she sat above his
abdomen.

"Diana,"

She bit bit her lips and smile at him sexily, seducing him and she thinks it works
dahil naramdaman niya iyon sa may bandang likuran niya. She give him the silence
please sign as her fingers traces the hem of his shirt and slowly ripped it from
his body. Malakas itong napasinghap at ito na ang nagtuloy ng paghuhubad.

"I think I already know what to do, napapanood ko ito sa mga videos sa dorm."
Aniya dito.

"You watched?"

"With my friends kapag nagkakasama kami." She giggled. "Well, okay lang naman kung
manood hindi ba? Hindi naman namin iyon inaapply sa tunay na buhay unless we found
the one."

Kumunot ang noo nito. "It means ako na ang the one mo?"

Ngumiti siya. "Who knows maybe you are already my the one." At pumatok na siya
dito upang angkinin ang mga labi nito na mabilis naman nitong sinagot. She could
feel the heat from his body, her nips were poking and teasing him. Napapikit naman
ito at panay ang bulong sa pangalan niya na para bang nasasapian.

Kaso hindi pa man siya nag-eenjoy sa ginagawa niya ay nagpalit na sila ng

posisyon. "Sorry I can't give this time to you, you are so freaking hot that I want
to ride you immediately.

Kanina ko pa ito gustong gawin." He didn't remove his jeans, binuksan lang nito ang
zipper nito at mabilis siyang inangkin. That was fast and it hit her insides kaya
napangiwi siya. "Sorry Diane." He adjusted his length and closed his eyes. He does
close his eyes everytime he enters her.

"Why do you always close your eyes when you enter me?" mahinang tanong niya dito.

"Because you are so tight I want to explode immediately at hindi pwede iyon."
Napaawang ang kanyang mga labi ng sunod-sunod ang pag-ulos nito. Nawala na ang
gentleness na iyon, knowing Warren he can't stand being gentle. "Mine." Bulong nito
sa kanya.

"Yes, yours." She wants him to stop but she can't stop him masyado na itong focus
sa ginagawa nito. "Warren stop."

"A-yaw."

"Sandali lang, hindi naman kita papahintuin. Stop lang muna saglit." He's still
moving not wanting to let her go but she's too determine to make him stop so she
pushed him. Halatang nainis ito sa kanya. "Hindi kita bibitinin." She assured him.
Tumayo siya at bumalik sa naunang position niya kanina. Nanlaki ang mga mata nito
at napaawang ang mga labi nito ng marealized kung ano ang gagawin niya.

"No- you can't take me yet--." Nasapo niya ang kanyang mga labi ng maramdaman ito
sa loob niya and a tear sprang from her eyes. Napaupo ito at napayakap sa kanya.
"It hurts right? You can't take me like this yet."

"Gusto ko." Mahinang usal niya, she wants to accommodate him fully through that
position. "But it hurts it's hitting me inside." Napabuntong-hininga ito at
marahang

hinahaplos ang likod niya.

"You are not yet ready." Bulong pa nito pero hinahalik-halikan ang lee gang
balikat niya upang pawiin ang sakit na naramdaman niya. "You aren't used to me yet,
sinasanay pa kita kaya huwag kang magmadali okay?"

"I want it."

"Ang tigas ng ulo mo." Pagsuko na nito sa kanya. "Don't move yet I'll help you."
tumango lang siya. "Hawakan mo ako sa balikat." Sinunod niya ito dumapo ang palad
nito sa beywang niya at marahan siyang tinulungang gumalaw. Hanggang sa tuluyan na
siyang masanay.

"Hmnn.. you're so good." Bulong niya dito.

"Once will never be enough with you wife. I want to take you over and over again,
you are like my drug."

"Oh good, Warren. Huwag mo akong bitawan please para akong mahuhulog."

Mali, hulog na siya sobrang hulog na. isiniksik ni Warren ang mukha nito sa leeg
niya and heard him whispering something.

"Ma93ul @#ta." Wala na siyang pakialam sa kung anumang sasabihin nito dahil
masyado na siyang lulong sa ipinadama nito sa kanya. She would like to be his until
the end of time.

Once a sister fall in love, they really fell, hard. Ngayon naiintindihan na niya
ang mga kaibigan niyang nagmahal at nasaktan because now clearly she's already
inlove. So deeply inlove that knowing that she'll be hurt in the future will be
okay, knowing that he might not love her even it hurts is enough for her. As long
as he is around the corner she'll be happy. She'll die happy too.
<<3 <<3 <<3

a/n: O yeah! Hindi niyo nabato ang cellphone niyo, kung nababasa niyo ito at hindi
niyo maintindihan ang pinagsasabi ko ibig sabihin hindi niyo binasa ang pre-A/N ko
at bakit ba ang daldal ko? Uminom ako ng The coffee bean and tea leaf na kape,
harujuskoooo... tag-75 php pala iyon ang mahal! Tapos ngumatngat pa ako ng kisses
na tsokolate na may almonds. Kagabi pa nga iyon pero hindi ko naubos dahil masyado
akong busy sa kaka-comment sa facebook comments natin. Hahahahahaha.. Hello sa mga
new babies, sa admin, sa nag-MIA na admin, sa ever supportive admins, sa magandang
may-ari ng account, sa makulit na mga readers, sorry sa hindi ko nareplayan.. Swear
I tried to kaso hindi pa ako nakakatapos ng comment eh may nagpapop out na series
of comments hanggang sa nawala na sa isip ko.

Kapag nagpupunta ao doon ay nag-eenjoy akong titigan ang nagu-gwapuhang mga

nilalang na pinaghirapan kong hanapin dun. Sa mga hindi pa nakakakita sa mga
pictures ng mga boylets ng sisterhood pakisilip lang dun. Hahahaahaha.. Iyon lang
po. Sa susunod na lang uli na update. Mahirap pang isulat ang last two chapters at
epilogue. Ang bilis kasi ng panahon eh parang kailan lang tapos naging sila at may
nangyari sa kanila. Ang tanong nalang ay kung ano ang magigiging conflict nila. May
ideya ba kayo?

PPS: Ang sarap mahiga kasi malamig.

=================

Chapter Ten-B

Chapter Ten-B

"DALZIEL ROSS!" Hindi niya alam pero natutuwa siya ng makita ang binata habang
nasa mall siya. Galing siya sa trabaho niya, her boss two days after her wedding
day decided to transfer her to the morning shift kaya hindi na sila nagtatalo ng
asawa niya. Sumaglit muna siya sa mall dahil may binili lang siya.

"Ms. Diana-Mrs. Cuevas." Bati nito sa kanya. Ngumiti siya dito ewan ba niya pero
ang gaan-gaan ng loob niya dito. "Kasama niyo po ba si Sir?"

Umiling siya. "Hindi. Galing ako sa work ko may binili lang ako." Nakangiting ani
niya dito. There's really something in him that makes her want to hug him so much.

"Ganoon po ba? Uuwi na po kayo?"

"Oo, ikaw uuwi ka na ba?" tumango naman ito. "Sabay na tayong lumabas ng mall."

"Okay lang po?"

"Huwag ka ngang maging pormal sa akin."

 "Asawa po kayo ng boss ko."

Kumunot ang noo niya. "So? Hindi ba tayo pwedeng magkaibigan at saka magaan ang
loob ko sa iyo na para bang magkakilala na tayo dati ang weird no? But I find it
really amazing how it feels like I know you kahit na recently lang naman tayo
nagkita."

Hindi ito agad nagsalita kaya siya nalang muna. "Ka-apelyido mo pa ang isa sa mga
bestfriends ko. Her name is Hexel Marie Domingo." Natigil ito sa paglalakad at
napatingin sa kanya. Mukhang nagulat ito sa pangalang sinabi niya. "You knew her?"

"She's my cousin."

Napaawang ang kanyang mga labi sa sinabi

nito. "Really? Wow! Ang liit ng mundo but how come? Nag-iisang anak ng lolo at lola
ni Hexel ang mommy niya."

"I was adopted, kinuha ako ng lola at lolo ni Hexel sa isang hospital kung saan
ako ipinanganak. Namatay ang parents ko sa isang aksidente at hindi na nila
natagpuan ang pamilya ng mga magulang ko kaya kinuha nila ako."

"How old are you?"

"Twenty one."

"Tama nga ako sa hinala ko noon na nasa ganyang mga edad ka, kung nabubuhay siguro
ang kapatid ko ngayon baka kaedad mo rin siya."

"May kapatid ka? Bakit siya namatay?"

"Pinatay sila, nasa tummy pa siya ng mama namin ng mamatay sila." Malungkot na
tugon niya dito. Paglabas nila sa mall ay saka siya napangiwi ng mapansin ang
malakas na buhos ng ulan. "Naman kung kailan wala akong payong saka pa umulan."
Reklamo niya. "Hintayin ko munang tumila ang ulan Ross."

"Sasamahan ko na po kayo dito." anitong inililis ang manggas ng suot nitong

longsleeve.

"Salamat." Natahimik sila saglit ng may maisip na namang itanong. "Saan mo nga
pala nakuha ang pangalan mo?"

"My real mother gave it to me."

"Huh? Akala ko ba namatay siya?"

"Patay na siya pero may buhay pa raw siya ng dalhin sa hospital, I was a premature
baby then. SInabi niya sa mga nurse na iyon ang ipangalan sa akin dahil iyon daw
ang gusto ng papa ko. Iyon ang sinabi ng lolo at lola na nagpalaki sa akin na
sinabi ng nurse sa kanila."

Tumango-tango siya. "It's a lovely name katunog ng pangalan

ko, you are Dalziel Ross and I am Diana Rose." Tumawa siya sa pagiging
coincendence. May sasabihin pa sana siya ng biglang nagring ang cellphone niya.
Nag-excuse siya kay Ross dahil si Warren iyon, he asked where she is dahil sa
malakas na ulan sinabi niya dito kung saan siya at kung sino ang kasama niya.
Tahimik lang ito at sinabing susunduin siya nito.
 "Si Sir?"

"Susunduin niya ako dito."

"Mas mabuti po iyon para mas safe." Anito.

"Huwag ka sabing masyadong magalang sa akin at saka natutuwa ako sa iyo, isn't it
amazing? My parents died the year you were born, you remind me of my supposedly
little brother. Wala ka na ring parents at magkatunog ang pangalan natin. At ang
gaan ng loob ko sa iyo maybe because you are Hexel's cousin."

"Coincidence lang po."

"Baka nga but it's a lovely coindidence isn't it?" ngumiti lang ito sa kanya and
for somme reason her heart jump from her chest when she saw his smile. Para kasing
nakita na niya ang ngiting iyon. Parang nakita na talaga niya hindi lang niya
matukoy kung kanino.

Beeeeeeeeep!

Napatingin siya sa kotseng huminto sa harap nila, lumabas si Warren na may dalang
payong at saka linapitan siya. masama ang tingin nito kay Ross.

"Good evening Sir." Bati nito sa amo nito, tumango lang ito saka nagpaalam si Ross
sa kanya. Binuksan ni Warren ang kotse nito upang pasakayin siya na agad naman
niyang ginawa dahil giniginaw na siya.

"Bakit?" takang tanong niya ng makapasok na rin

ito sa driver's seat. "Don't tell me nagseselos ka?" biro niya dito kahit na alam
naman niya ang isasagot nito.

"Yes, I am jealous." Napatawa siya dito, pinaandar nito ang kotse at halatang
nainis sa pagtawa niya. sinulyapan niya si Ross na hinihintay ang pag-alis nila.
Kumaway ito sa kanila at napakunot ang noo niya ng mapansin ang isang pulang marka
sa may braso nito. It's a familiar mark as well, biglang kumabog ang puso niya ng
may maalala sa bagay na iyon. She have the same mark, her tita said it's a family
mark. Her father have that thing, she have that thing as well, sa may ankle nga
lang niya sa ilalim ng tattoo niya.

"Impossible." Nasabi niyang bigla.

"Ang alin." Pukaw ni Warren sa kanya.

"Huh? Wala." Yumakap siya sa sarili niya, impossible nga kasing magkatotoo ang
hinala niya. gusto niyang isipin na baka may malaking chance na si Ross ay--- pero
impossible naman iyon patay na ang mga magulang niya. Namatay ang mommy niya dahil
sinaksak ito ng mga masasamang tao. She doesn't know what happened to those bad
people, she doesn't know why they killed her parents, wala na siyang pakialam doon
pero ngayon.

Dahil sa markang nasa braso nito para... parang may nagbukas na isip niya. Hindi
na siya takot ngayon, she needs to face her past. If facing her past is the only
way for her to be in peace then be it, she wants to know what happened.

Pinagtagpi-tagpi niya ang mga kwento ni Ross sa kanya, natawa pa nga siya at
sinabing napaka-coincidence ng lahat. But then, walang coincidence kung halos lahat

ng bagay ay may pagkakatugma. She needs to learn the truth.

 "Diana."

"Huh" Bakit?"

"Pupunta tayo sa bahay ng parents ko bukas."

Napatuwid siya ng upo sa sinabi nito. "N-Nandoon ang papa mo?"

Tumingin ito sa kanya na magkadugtong ang mga kilay nito. "May sinabi ba sa iyo
ang daddy?"

Umiling siya. "Wala naman, pero baka isipin nila freak ako dahil sa nahihimatay
ako kapag may nakakahawak sa akin."

"They still don't know about it akala lang nilang lahat ay nahimatay ka dahil sa
pagod." Hindi agad siya nakasagot sa sinabi nito, hindi niya alam kung matutuwa ba
siya o ano. Pero atleast nakahinga siya ng maayos sa sinabi ito kahit papaano ay
hindi na siya mag-aabalang sagutin ang mga tanong ng mga ito kung saka-sakali. "And
Kristine wants to talk to you,"

"Para saan."

"About the treatment I want you to continue it."

"Why?" iyon agad ang nanulas sa kanyang mga labi. Hindi ito umimik naalala niya
tuloy na ito iyong pinag-awayan nila noon. "Okay." Tumingin siya sa labas ng kotse
dahil ayaw niyang makita nito ang takot at pagod sa mukha niya. Naramdaman niyang
huminto ito sa tabi na wala gaanong dumadaang mga kotse at kinalas ang seatbelt
nito. Akala niya ay may kukunin lang ito sa labas pero binuksan lang nito ang
pintuan sa panig niya at kinalas ang seatbelt niya.

"Natatakot ka ba? Hindi ba sabi ko sa iyo nandito lang ako hindi kita pababayaan."

"Wala naman akong sinabi."

Ngumiti

lang ito sa kanya. "Kahit wala kang sabihin alam ko kung ano ang iniisip at
nararamdaman mo. I am here, I am your husband, tutulungan kita." Idinikit nito ang
ulo nito sa noo niya, their nose were so close together she can almost hear his
soft breathing.

"Thank you Diana, huwag na sana nating pag-awayan ito ha. I want the best for
you." tumango uli siya at ngumiti dito. Alam niya ang ibig sabihin nito.
 "WHAT do you want to know?" nakataas ang kilay na tanong ni Hexel ng makipag-skype
siya dito. Wala si Warren nasa Batangas ito at inaasikaso ang isang branch ng
Archer's doon kaya nabigyan siya ng time na kausapin si Hexel. Ilang araw na rin
siyang hindi mapakali, she wants to know everything, hindi na siya makatulog na
hindi naiisip ang isang bagay na gumugulo sa isip niya.

"Dalziel Ross Domingo." Natigilan ito at napatitig sa kanya na waring hinihintay

ang susunod niyang sasabihin. "Sino siya?"

"My cousin."

Alam niya iyon ang sasabihin nito. "Hindi mo siya kadugo." Aniyang nag-iiba na rin
ang tono ng kanyang boses. Excited siya, may gusto siyang malaman.

"He was adopted by my lolo and lola twenty one years ago. Why are you so
interested about him?"

"He had the same birthmark as mine, nakita ko iyon. At ang gaan ng loob ko sa
batang iyon na para bang kilalang-kilala ko na siya. I thought I knew him and I
think I really knew him. Kaya gusto kong malaman kung paano siya napunta sa inyo at
kung saang hospital

niyo siya nakuha."

Tumahimik ito sa kanya. "I don't really have any idea about it Diana." Naging
pormal ito sa kanyang bigla. "Base sa sinasabi mo you are telling me nab aka lang,
baka kadugo mo si Ross."

Mabilis siyang tumango. "Yes, malakas ang loob kong sabihin na baka kadugo ko
siya. Sa naaalala ko buntis ang mama ko noon hindi ko lang alam kung ilang buwan
na. I was five at that time nakita kong pinatay siya, maraming dugo. Nang magising
ako ay hindi ko na sila muling nakita pa. I can't even remember how my mom looks
and how my dad looks too." Humahangos na paliwanag niya.

"I understand you Diana." Tumikhim ito. "I don't know the details because I was at
the same age as you when Ross came to us. Patay na rin sina lolo at lola." May
kinuha itong isang laptop at nagtype ng kung anu-ano siya naman ay naghintay lang
sa susunod na kilos nito pagkatapos ay bumaling sa kanya. "I think you need to ask
your titas about it Diana Rose, I think they knew something."

"Anong ibig mong sabihin?" kinakabahang tanong niya dito.

"Talk to your aunts, they might have an idea about this. Kapag nakausap mon a sila
saka mon a ako tawagang muli."

Mabilis siyang nag-ayos, ganito pala iyong feeling na alam mong may malalaman ka
talagang napakaimportanteng bagay na bubuo sa pagkatao mo. Iyon ang nararamdaman
niya ngayon kaya dapat malaman na niya kung tama ba ang hinala niya o hindi.
Coincidence man kung maituturing pero kung totoo man iyon malaki ang ibabago ng
buhay niya.

Pagdating niya
sa bahay ng kanyang mga tiyahin ay nagtaka pa ang mga ito kung bakit siya nandoon.

"Tita, sabihin niyo sa akin buhay ba ang kapatid ko." Garalgal ang boses niya at
base sa gulat na nasa mukha ng kanyang mga tiyahin ay unti-unti, unti-unting
nabubuo ang hinala niya.

"Bakit mo naitanong iyan?"

"Please tita I want to know that truth, natatandaan ko noong mamatay si mama ay
buntis siya. I saw her body, duguan siya pero hindi ko alam kung ano ang nangyari
sa ipinagbubuntis niya. I want to know."

Umiwas ng tingin ang tita Rowena niya sa kanya. "P-patay na siya Diana." Alam
niyang hindi totoo iyon hindi kayang tanggapin ng utak niya ang naging sagot nito
dahil nagsisinungaling ang mga ito. "Huwag mo ng hukayin ang nakaraan."

"No tita Rowena I want to know the truth, alam kong nagsisinungaling kayo. Bakit
hindi kayo makatingin sa akin?"

"Itigil na natin ang usapang ito Diana mabuti pa ay umuwi ka na sa asawa mo."

"Ayoko!" nag-init ang mga mata niya. "Ayoko tita dahil alam kong totoo ang hinala
ko na may alam kayo tungkol sa kapatid ko. Buhay siya hindi ba? Buhay ang kapatid
ko. Nakita ko siya, nakilala ko siya alam kong siya iyon." Sigaw na niya.

Nagkatinginan ang dalawa sa kanya at napabuntong-hininga.

"Patawad Diana dahil nagsinungaling kami sa iyo, itinago namin sa iyo ang totoo.
Tama ka buhay ang kapatid mo, noong nilooban ang bahay niyo ay totoong sinaksak ang
mama mo. Pero nakaya pa siyang dalhin ng mga pulis sa hospital at nailabas ang
kapatid

mo. Premature baby ang kapatid mo, lalaki siya. Namatay din ang mama mo pagkatapos
niyang manganak, muntik na ring mamatay ang kapatid mo. Hindi namin siya kayang
ipagamot, dalawang tao ang nawala sa pamilya natin. Malaki ang naging gastos namin
at kung kani-kanino kami humingi ng tulong at umutang. Nasa hospital ka rin, naka-
coma ka at hindi ka namin pwedeng pabayaan. Gipit na gipit kami ng mga sandaling
iyon, mamamatay ang isa sa inyo. Kaya napilitan kaming gawin ang isang bagay na
alam naming mali pero ang nararapat. Para mabigyan ka ng maayos na buhay, para
lumaki din ang kapatid mo na buhay at malusog. May mag-asawang gustong umampon kay
Dalziel Ross, mayaman at kaya nilang bigyan ng magandang buhay ang kapatid mo na
hindi namin kayang ibigay. Sila ang nagbayad ng hospital bills ng bata at ng sa
iyo, sinabi nilang pwede naming bisitahin ang bata. Pero mas pinili naming itago
nalang dahil narin sa naging reaksyon mo noong magising ka. Kapag naririnig mo ang
pangalan ng mama at papa mo ay nagwawala ka, nanginginig ka sa takot at umiiyak ka
hanggang sa hindi ka na makahinga. Minsan naitanong namin sa iyo noon kung naaalala
mong may kapatid ka pero ngumiti ka lang at umiling na para bang hindi mo naaalala
ang lahat. Sa isip namin mas okay na sigurong hindi na kayo magkakilala para
maiwasang ibalik ang masasakit na nangyari sa buhay mo.

Pasensya ka na kung nagawa naming magsinungaling sa iyo sa mga panahong iyon, iyon
lang ang nasa isip namin ay tama. Isang mali na ginawa naming tama para maligtas
ang buhay ng dalawang taong mahal namin."

Tuluyan na siyang napahikbi

sa narinig mula sa kanyang mga tita, totoo nga ang hinala niya. Na iyong
nararamdaman niya ay pawing lukso ng dugo, kaya pala hindi siya nasasaktan sa hawak
nito dahil bakit nga pala siya masasaktan kung kapatid niya ito.

"Diana Rose." Hahawakan sana siya ng kanyang mga tiyahin ng umiwas siya. Hindi pa
gumagana ang isip niya ng mga oras na iyon, ayaw niyang may masabing ikakasama ng
loob ng mga tita niya dahil alam niyang hindi rin nito ginusto ang mga nangyari.

"Hahanapin ko si Ross, tita Weng. Gusto ko siyang makausap at gusto kong mayakap
ang kapatid ko he deserves to know and I want him to know. He is a family too
right? Babalik ako dito isasama ko siya gusto ko maging buo na tayo."

Hindi na nagsalita ang dalawa at ngumiti nalang sa kanya. Lumabas siya ng bahay at
tinawagan si Hexel.

"Hex, he's my brother. Kapatid ko ang pinsan mo please tulungan mo akong makita
siya ngayon." Umiiyak na pakiusap niya dito. Nasa gitna siya ng kalsada at hindi
alam kung saan pupunta basta gusto lang niyang marating kung saan naroroon ang
kapatid niya.

"I'll call him huwag kang gagawa ng bagay na ikakapahamak mo. Call your husband."
At iyon ang ginawa niya, idinial niya ag number ni Warren. Gusto niyang malaman
nito ang nalaman niya pero sa kasamaang palad hindi niya ito macontact. Pinapunta
siya ni Hexel sa isang malapit na hotel upang doon niya katagpuin ang kapatid niya.
Sa isip niya hindi niya alam kung paano sasabihin kay Ross na kapatid niya ito.
Natatakot siya sa pwedeng isumbat nito sa kanya.

"Miss Diane."

Napahigpit ang hawak niya sa tasa ng kape ng makitang humahangos papasok sa loob ng
coffee shop sa hotel ang kapatid niya. Habang papalapit ito sa kanya ay saka lang
niya narealized kung bakit pamilyar na pamilyar ito sa kanya, dahil kamukhang-
kamukha nito ang papa niya. She doesn't have a clear memory about her father's face
not until when she saw him this time. Unti-unting bumabalik sa isip niya ang mukha
ng papa niya na nakalimutan niya. "May masama po bang nangyari sa inyo?" nag-
aalalang tanong nito sa kanya.

Hindi na siya nakatiis, tumayo siya at walang babalang yumakap sa kapatid niya.
Mas matangkad ito sa kanya.

"Miss Diane-."

Kumalas siya dito, she's already crying due to too much happiness in her heart.
Sinapo niya ang mukha nito.

"You look like him, kamukhang-kamukha mo nga siya."

Kumunot ang noo nito. "Sino po?"

"Our father Ross, you look like just our father." Natigilan ito at nanigas na
parang bakal habang nakatitig sa kanya, deep inside her heart she feared nab aka
itulak siya nito. Na baka ayaw nito sa kanya kaya mas lalo siyang napa-iyak. "I'm
sorry hindi ako naging mabuting ate sa iyo Ross, kung alam ko lang. Kung alam ko
lang ng mas maaga na buhay ka sana matagal na kitang nahanap. Ang tanga-tanga ko I
have all the connections akala ko namatay ka kasama ni mama kasi nakita ko, nakita
ko ng patayin siya ng masasamang tao. I am really sorry ngayon ko lang nalaman na
kapatid kita." Humagulgol na siya ng malakas sa sinabi niya.

"Is it really true?" he whispered.

"Totoo bang may kadugo pa ako?"

 Tumango siya.

"At ate kita?" tumango uli siya. "Pero bakit napunta ako sa ibang pamilya?"

"Mahabang kwento at alam kong massasaktan ka rin katulad ng nangyari sa akin."

Muli siyang yumakap dito and this time ramdam niya ang pagyakap din nito sa kanya.
Alam niyang shock pa ito sa nangyari katulad niya, everything was just too fast.
Mahabang paliwanagan ang mangyayari but she doesn't care she's more than willing to
invest all her time to tell his brother about her lifetime story.

Everything will change now.

"CONGRATULATIONS you are nine weeks pregnant Mrs. Cuevas." Masayang bati ng doctor
na tumingin sa kanya. Kinuha niya ang papel kung saan nakasulat ang result ng
kanyang pregnancy test. Hindi nga siya pwedeng magkamali, one month ago pa niya
nararamdaman ang mga simtomas hindi nga lang halata. Pero ngayon ay nakumpirma na
nga niya ang kanyang hinala.

"Thanks doc, my husband will surely love this news." Masayang ani niya. tatlong
araw na rin ang nakakalipas simula ng malaman niyang kapatid nga niya si Ross.
Naipaliwanag na rin niya ang totoong nangyari dito at mabuti nalang hindi ito
nagtanim ng sama ng loob. Sabi nga nito hindi na pwedeng maibalik ang mga
pangyayari sa nakalipas na, maraming masakit na nangyari pero mas marami pang mas
masaya dahil nakilala na nito ang tunay na pamilya ito.

Naging magaan din para kay Hexel ang pagbitiw kay Ross, she said kung saan masaya
ang mga

taong mahal nito ay ito pa mismo ang magtutulak sa mga ito. Right now si Warren ang
iniisip niya, hindi kasi niya ito makontak at kapag tumatawag siya sa opisina nito
ay palaging sinasabi ng assistant nito na busy daw. Naghintay lang siya sa
pagbabalik nito para sabihin dito ang magandang balita. Dalawang balita actually...

Pagbalik niya sa bahay ay mabilis siyang pumasok lalo na noong nakita niya ang
sasakyan ng asawa niya na nakaparada sa labas niyon. Excited siyang pumasok dahil
ilang araw din itong wala at namimiss na rin niya ito. Kaya lang ng nasa may sala
na siya ay natigilan siya ng mapansin na may dalawang malalaking maleta na nandoon
at sa gitna ng sala ay naka-upo si Warren. He looks disheveled at may hawak na alak
sa kamay nito. Bigla siyang kinabahan dahil baka may masamang nangyari sa asawa
niya.

"Warren, may masama bang nangyari?" nag-aalalang tanong niya. nagtaas ito ng mga
mata at muntik na siyang tumakbo palabas sa paraan ng pagtingin nito sa kanya. He's
mad, he's angry pero kanino. "Ano ba ang nangyari sa iyo? I tried to call you pero
hindi kita makontak, is these yours?" tukoy niya sa mga maletang nasa tabi niya.

"No." kasing lamig ng yelo ang sagot nito sa kanya. "Those are yours." Bigla
siyang kinabahan, lumakas ng husto ang tibok ng puso niya kahit na wala pa itong
sinasabi. Malakas ang instinct niyang baka ito na ang araw na pinakakinatatakutan
niya.

"For what?"

"I want you to get lost." Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. Galit ito sa kanya.

"What? Why? Anong ginawa

kong masama?" nalilitong tanong niya. Isang malakas na tawa ang pinakawalan nito at
saka kinuha ang isang brown na envelope at ibinato ang laman sa harap niya.

"Anong ginagawa mong masama? Akala ko matino kang babae nawala lang ako saglit ay
kung kani-kaninong lalaki ka sumasama. What's worst sa mas bata pa sa iyo bakit mas
magaling ba siya sa kama? Akala ko iba ka pero tama si daddy hindi dapat
pagkatiwalaan ang isang katulad mo." Galit ang bumalatay sa mukha nito pero may mga
luhang tumulo din sa mga mata nito. He was hurt, tiningnan niya ang pictures na
nasa harap niya. Those were her pictures with Ross.

"Hindi ko kayang makisama sa isang pakawalang babae, I should never trust a woman
I just met in the bar. Ano ng aba ang pumasok sa isip ko at ikaw ang naisip kong
pakasalan. You are nothing but a double face woman."

Kinuha niya ang mga pictures na nasa harap niya pakiramdam niya ay namanhid ang
puso niya sa mga salitang sinasabi nito. Hindi siya makapaniwalang sa lahat ng
taong pwedeng humusga sa kanya ay ito pa ang unang magsasalita niyon sa kanya.

"Those were all your things ako na mismo ang nag-empake niyan dahil sinigurado
kong wala ni isang bagay mo na matitira dito. Umalis ka sa bahay ko at sa buhay
ko." Taboy nito sa kanya.

She cleared her throat and forced herself not to cry infront of him. "Hindi mo ba
pakikinggan ang paliwanag ko?" malumanay ang boses na tanong niya dito.

"Hindi na kailangan sapat na iyang mga ebidensyang iyan pictures never lies."

"Pictures do

have meanings too Warren." Pinatigas niya ang puso niya dahil pakiramdam niya ay
may isang malaking bagay na pumupukpok sa puso niya. And it hurts.

"Umalis ka na!" sigaw nito sa nanlilisik na mga mata.

"Are you sure you won't regret not listening to me?"

Tumawa uli ito, nakakainsultong tawa. "I regret marrying a woman like you, I can't
even imagine thinking na mahal kita na baka nga ikaw ang babaeng mahal ko pero isa
kang malaking pagkakamali. You are a fake Diana Rose and I hate the idea of having
you here in my house and you carrying my name."

Tumango siya sa sinabi nito kahit na ang totoo ay naiiyak na siya, kinuha niya ang
dalawang maleta at saka hinarap ito. She forced a smile and look at him in the
eyes. Hindi na niya napigilan ang sariling hindi mapaluha sa harap nito.

"I never regret agreeing to you pathetic plans Warren and I never regret loving
you." marahas nitong ibinato ang hawak na baso sa kung saan at lumapit sa kanya.
Itinaas nito ang palad nito at akala nga niya ay sasaktan siya nito kaya napapikit
nalang siya. Naalala niya iyong nangyari sa kanya twenty one years ago noong saktan
siya ng mga taong iyon, nahihirapan siyang huminga at unti-unting nakaramdam ng
takot sa lalaking mahal niya.

"Just go Diana Rose and the next time we meet you'll be signing our annulment
papers."

Umatras siya upang makalayo dito. "Don't worry paglabas ko ng bahay na ito hindi
na kita kilala Warren." Lumapit siya dito at yumakap dito, mabilis siya nitong
itinulak and that hurts the most.

Para kasi itong diring-diri sa kanya. "I love you..." she whispered... "Good bye."

Bitbit ang mga maleta niya ay lumabas na siya sa bahay. She's already crying.

"Hindi ba sinabi kong hindi ka bagay sa pamilya namin, hindi ka nababagay na

magdala ng pangalan ng pamilya ko."

Hinarap niya ang pinanggalingan ng boses na iyon, ang papa ni Warren. Ngumiti siya
dito, she smiled with her tears flowing from her eyes...

"Nanalo po kayo Sir, congratulations." Basag ang boses na sabi niya dito.

<<3 <<3 <<3

a/n: Chapter Ten-C will be posted later tonight. Ilang chapters nalang talaga at
matatapos ko na rin itong ZBS 4, at masisimulan ko na ang super duper hawwt na
ZBS5. Yup, mukhang maraming bakbakan sa susunod na book kaya bawal sa mga bata...
Baka kapag may time pa ay maipost ko na rin ang Epilogue bayad ko sa mga utang na
chapters ko sa inyo. hahahahaha..

Yesterday ay umabsent ako sa masters class ko, wala eh ang mga kasama ko na
classmates ko noong undergrad na classmates ko rin ngayong grad ay umabsent and we
comprises half of the class population kaya kalahati ng nasa klase namin ay absent
at dahil sunod ako sa uso kaya umabsent din ako, oleh! Nagpunta lang naman akong sm
kahapon kasama ang coteacher kong matagal ko na rin na hindi nakakaliwaliw dahil sa
busy ang schedule. At nanood kami ng movie, iba ang trip namin kahapon kasi bumili
kami ng slice bread at palaman tapos doon kami kumain sa loob ng cinema. hahahaha..
nakakatawa lang.

Iyong pinanood namin ay Just the way you are, malakas kasi ang panghatak sa akin ng
title na iyan hehehehehe... infairness sa movie okay lang naman siya, typical movie
siya pero natawa ako sa role ni Yves doon siya kasi ang clown ng movie, natatawa
ako sa pagtawa niya. May mga parts din doon na nakakaiyak, pero mas marami pa rin
ang iyak ko sa Crazy beautiful You. Ang masasabi ko lang ang kapal ng kilay ni Liza
doon, hahahaha. At bakit ang hawwt ni Enrique? Cute silang tingnan tapos maiisip mo
sana paglabas mo sa sinehan ay may mahanap kang kasing tulad ni Enrique 'Drake'
doon. Para kasing ang perfect niya doon sa movie, kinilig ako sa kanya doon. And
for their loveteam ang laki talaga ng improvement nila. They already know how to
express emotions and such.

Kaya nga nagtataka ako, bakit kapag movie ni Kath at Daniel, tapos ngayon kay Liza
and Enrique parang pinaghandaan at iba, tapos kina James and Nadine parang may
kulang. Wala naman akong against sa loveteam nina James at Nadine pero sana
mabigyan din sila ng chance na mas iimprove pa nila ang acting skills nila... just
saying... (kapag may magagalit sa akin sa sinabi ko dito ay magalit lang kayo,
wattpad ko ito eh at may freedom of speech tayo

=================

Chapter Ten-C

Chapter Ten-C

"Nanalo po kayo Sir, congratulations." Pinunasan niya ang mga luha mula sa mga
mata niya habang nakatingin dito. Bahagya itong natigilan habang nakatitig sa
kanya. "Sana po masaya na kayo." Mahinang sabi niya sapat lang para marinig nito
ang kanyang sinabi. "Ang selfish niyo po ang hilig niyo pong manakit ng ibang tao
na hindi niyo kalebel. Uulitin kop o hindi po ako mayaman at hindi ko rin po habol
ang yaman niyo. Kung alam niyo lang po hindi ko rin naman po gustong nandito
ngayon, naipit lang din po ako. Noong sabihin ni Warren na gusto niya akong
pakasalan sinabi ko pong bibilhin ko po iyon pero sinabi niyang ayaw niyang
ipagbili at kung gusto kong makuha ang bahay na iyon ay kailangan kong magpakasal
sa kanya." Humikbi na siya at sabay punas sa luha mula sa kanyang mga mata.

"Hanggang sa dumating na po sa point na mahal ko na po pala ang anak niyo, mahal

ko po siya at maniwala man kayo o hindi siya lang po talaga ang lalaking minahal ko
at mamahalin ko at ang tanging lalaki sa buhay ko." Kinuha niya ang picture na
kasama ang kapatid niya. "Kung nakuhanan niyo po ako ng picture kasama ang batang
ito sana po inalam niyo na po muna kung kaano-ano ko ang batang ito..." napahawak
siya sa tiyan niya ng makaramdam ng kaunting sakit doon pero tiniis lang niya.
"Siya po ang nawawalang kapatid ko na nawalay sa akin simula pa lang ng ipanganak
siya." panay punas niya sa luha sa kanyang mga mata dahil sa sakit na hindi na kaya
ng puso niya.

"Kahit na po hindi niyo na sabihin kay Warren ang totoo tatanggapin kop o dahil

masyado niyo ng nalason ang utak ng anak niyo. Sana po makita niya kung paano niyo
siya sinaktan galit po ako sa kanya dahil hindi man lang niya ako pinakinggan pero
mas galit po ako sa inyo dahil nagawa niyong saktan ang sarili niyong anak. Sana po
magkapuso naman kayo para sa mga anak niyo at hindi lang sa pera niyo. Kaya panalo
na po kayo, wala ng kami ng anak niyo. Sa iyo na uli siya at sana sa susunod na
babaeng mapapalapit sa kanya huwag niyo na po sanang gawin sa babaeng iyon ang
ginagawa niyo sa akin dahil sa totoo lang po sobrang sakit po."
 Inayos niya ang kanyang paghinga. "Sa pag-alis ko po dito pangako ko po sa inyo
Sir, hindi ko na po muling lalapitan si Warren. Tatanggalin ko na rin siya sa isip
ko basta ipangako niyo po sa akin na kahit anong mangyari pipigilan niyo po siyang
makalapit sa akin." Tumingin siya dito tahimik lang ito at nakamasid sa kanya alam
niyang pinagtatawanan na nito siya sa loob-loob nito.

"Wala na po akong magiging koneksyon sa inyo pagkatapos nito." Hinawakan niya ang
tiyan niya, "Pati na rin ang batang pinagbubuntis ko." Natigilan ito at napatingin
sa tiyan niya. "Huwag po kayong mag-alala hindi po niya alam dapat ay sasabihin ko
sa kanya ngayon pero heto po ang nangyari. Ito nalang po iyong ganti ko ha, hindi
kayo makikilala ng apo niyo. Hindi ko kayo hahayaan na makilala siya at sasabihin
ko sa kanya na kaya wala siyang kinilalang ama dahil hindi niyo kami kayang
tanggapin. Siguro po sapat na iyon para sa kabayaran ng pagiging selfish niyo. Sa
iyo na po ang anak niyo pero sa akin naman itong anak ko, salamat po sa pagsira sa
buhay

niya hindi pa man siya nabubuhay sa mundo." Yumuko siya dito. "Salamat po."

At saka siya umalis sa bahay ng asawa niya, sa dating asawa niya. Paglabas niya ay
agad siyang napaupo sa isang malaking bato at umiyak, noon sinabi niyang he's worth
the pain. Akala naman kasi niya bearable lang ang pain pero hindi pala, pakiramdam
niya ay papatayin siya ng sakit na nadarama niya ng mga oras na iyon.

ILANG araw na ba ang nakakalipas simula ng umalis si Diana sa bahay nila, para na
siyang baliw. Pagkagising niya ay hahanapin niya ito at nalibot na niya ang buong
bahay nila saka lang niya marerealized na pinaalis nga pala niya ito. Napabayaan na
rin niya ang kanyang sarili, nakakawalang gana namang mag-ayos. Hindi na rin siya
nagpupunta sa archer's dahil hindi rin naman siya makapagluto ng maayos doon. Nasa
bahay lang talaga siya at nagmumukmok at umiinom.

Iyong mga araw na umalis siya at pumunta sa Batangas branch ng Archer's niya ay
nag-aayos talaga siya sa proposal niya kay Diana Rose. Ilang buwan na rin naman
silang magkasama at naisip niya she deserves to have a decent wedding. Gusto niyang
bigyan ito ng kasal na nararapat lang dito, he was very excited na nakalimutan na
niyang icharge ang cellphone niya. At sasabihin na rin sana niya ang nararamdaman
niya dito, he's inlove with her. Matagal na. Kailan nagsimula? Pwedeng noong una
niya itong nakita sa Primero o kaya naman ay noong nakakasama niya ito basta alam
niya ng pilitin niya itong pakasal sa kanya ay may nararamdaman na siya para dito.

Matagal niya bago nalaman na love nap ala iyon, hindi kasi siya sanay pamilyar sa
mga pakiramdam na tulad noon. Bago lang din sa kanya ang mga bagay at nararamdaman
niya kaya naging denial siya dahil natatakot siya sa pwede niyang maramdaman. Pero
kapag nagmahal ka na pala mas gugustuhin mong aminin nalang iyon at isavor ang
feeling.
 Ang hindi lang niya inaasahan ay ang sakit na naramdaman niya ng makita ang mga
pictures na iyon, he wants to surprise her pero siya ang nasurprisa ang ibigay sa
kanya ng daddy niya ang mga pictures na iyon. Nagulat siya, nagalit at noong una ay
sinabi niyang hindi pwede iyon imposible iyon pero kalaunan ay natabunan siya ng
galit. Maraming bagay ang pumasok sa isip niya hanggang sa nabulagan siya ng selos.

He's never been jealous kaya hindi niya nakontrol ang nararamdaman niya ng mga
sandaling iyon. May nnasabi siyang hindi magaganda at muntik na niya itong masaktan
pero sa bandang huli ng makita niya ang takot sa mukha nito ay bumalik siya sa
katinuan. Bigla siyang nahiya sa kanyang sarili.

And now hindi niya alam kung ano ang gagawin niya, gusto niya itong makita pero
kapag naaalala niya ang sakit na bumadha sa mukha nito sa mga sinabi niya ay
nababahag ang buntot niya.

"Hanggang kailan ka magpapakabilanggo dito sa bahay mo?"

"Dad." He acknowledge his father's presence. Madalas sa bahay niya ang mommy niya
at pinagluluto siya, nandoon din ang kapatid niya at ang pamilya niya but their
presence isn't enough to satisfy his needs to see his wife. He wants his wife...
hindi niya

alam kung ano ang gagawin niya at papaniwalaan niya.

"Tumayo ka diyan." Utos nito sa kanya pero hindi niya sinunod kaya nagulat siya sa
sunod na ginawa ng daddy niya, hinawakan nito ang t-shirt niya at malakas siyang
sinuntok sa mukha. Pakiramdam niya ay nagcrack ang bungo niya sa ginawa nito.

"What the hell was that dad!?" gulat at galit na tanong niya.

"At anong balak mong gawin dito ang magmukmok at sirain ang buhay mo? Hindi kita
pinalaking maging ganyan."

"Ano bang gusto mong gawin ko dad? I don't know what to do anymore..." disperadong
tanong niya.

"Iyong asawa mo nakapasa sa pagsubok ko."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito. "I like that woman kahit na hindi siya galing
sa Buena familia, noong unang tingin ko sa kanya alam kong siya ang nararapat sa
iyo. She's too good to be true for you Warren. I tested her, inalok ko siya ng pera
at pinagsalitaan ng masasamang salita para lang maisip niya na ikaw ang maling
napili niya. Pero ikaw pa rin ang pinili niya samantalang mas mahalaga naman dapat
ang pera keysa sa iyo. Kung papipiliin ako mas gugustuhin kong magkaroon ng pera
keysa magkaroong uto-utong anak na kagaya mo."

Mas lalong hindi niya maintindihana ang sinabi ng daddy niya.

"Ano bang pinagsasabi niyo?" naguguluhang tanong niya.

"Ikaw ang hindi nakapasa sa pagsubok ko sa inyong dalawa Warren, sa inyong dalawa
ni Almiro ikaw sa mga anak ko ang nakakayang makuha ang mga bagay ng walang
kahirap-hirap. Hindi ka nag-eeffort pero nakukuha

mon a agad ang mga gusto mo kaya napakadali sa iyong iwanan iyon kapag ayaw mo na."

"Hindi ganoon si Diana, dad. I love her."

 "But your love for her is not enough to trust her son." Disappointed na sabi nito.
"Kaunting problema lang ay sumuko ka na agad sinaktan mo siya at ang sarili mo. I
am really disappointed."

"But the pictures-."

"Kailan ba naging isang daang porsyentong tama ang isang bagay Warren? Pagkatingin
mo sa pictures ay nagalit ka agad, naging sarado ang isip mo hindi mo man lang
inalam kung ano ang tama. Ano ba talaga ang tama anak? Kailan mo ba malalaman na
tama o mali ang isang bagay kung nandito ka lang at nakaupo at walang ginagawa. You
failed son, tama ang hinala kong hindi ka nga karapat-dapat sa batang iyon. Sa
asawa mo mas mabuti ng pakawalan mo nalang siya dahil mas masasaktan siya sa
kakitiran ng utak mo, isip bata ka pa rin, may mas deserving pa na lalaki para sa
kanya at alam kong hindi ikaw iyon. Hindi ka karapat dapat sa pagmamahal ng asawa
mo."

Tila may bumutas sa utak niya sa sinabi ng daddy niya at sa isang iglap lang ay
kusang kumilos ang katawan niya ay susuntukin sana niya ang ama niya pero nakaiwas
ito.

"Mahina ka Warren kung sa ganitong problema lang ay sumuko ka na ano pa kaya kung
may mas malalang problema na darating sa buhay mo at ng asawa mo? Hindi mo kaya
pakawalan mo nalang siya."

"No! Akin lang siya dad."

"Pwes patunayan mo patunayan mong karapat-dapat ka nga sa kanya. Dahil sa ginawa

mo ay hindi lang siya

ang pwedeng mawala sa buhay mo."

"Anong ibig niyang sabihin?"

Pagak na tumawa ang daddy niya. "Mas mabuti ng ikaw nalang ang makaalam anak kapag
sinabi ko sa iyo hindi mo mararamdaman ang sakit, kapag ikaw mismo ang nakaalam mas
gugustuhin mong barilin ang sarili mo. And mind you, I think you deserve that kind
of pain. Ikaw naman ang maghirap ngayon, ikaw naman ang kumilos." Tinapik siya nito
sa balikat. "Alamin mo ang totoo kilos na." iyon lang ang sinabi nito at saka
umalis na ito habang siya naman ay naiwang tulala at naguguluhan sa loob ng bahay
na iyon.

He can't even say it's a home when she wasn't here anymore.

Mahal niya si Diana at kung... kung totoo man na may iba itong gusto tatanggapin
niya pa rin ang asawa niya. Hindi niya kayang mawala ito sa buhay niya at saka
imposibleng magmahal ito ng iba dahil sinabi nito sa kanya na hindi ito nagsisisi
na siya ang mahal nito-nabuhusan siya ng malamig na tubig sa naalala niya sa sinabi
nito.

"Shit! Impossibleng lokohin niya ako kung mahal niya ako impossible iyon malamang
may dahilan kung bakit may ganoon silang picture." Naibulalas niya sa kanyang
sarili. Agad siyang pumanhik sa kanyang silid upang mag-ayos. Gusto niyang hanapin
si Diana Rose, he wants to see her sana lang hindi pa huli ang lahat sa kanya.

Sana....
 "SIGURADO ka na ba talaga dito?" ngumiti siya sa kanyang tita Rowena habang
inaayos nila ang bagong bahay na nilipatan nila. Kaunti nalang ang dapat ayusin
dahil

fully-furnished na iyon, kasama nilang nag-ayos ang kapatid niyang si Ross na

pinagkakainteresan ng mga co-sisters nilang tumulong din sa kanya.

Maliban kay Chloe dahil nasa honeymoon pa ito. Two days ago ay ikinasal na rin sa
wakas ang kaibigan niya sa isang cruise ship, she deserves to be happy na rin naman
and Rye rented the entire cruise for their two weeks honeymoon.

Alam na rin ng samahan ang tungkol sa nangyari sa kanya and she was expecting
something bad from them pero ang sabi ng mga ito, wala naman daw siyang linabag sa
rules ng sisterhood. Because she's still married to him saka nalang daw sila
aaksyon kapag hiwalay na silang dalawa. Maisip lang niya na maghihiwalay na sila ng
tuluyan ni Warren ay nakakaramdam pa rin siya ng sakit.

Masakit pa rin naman kahit hanggang ngayon kaya nga napagdesisyunan niyang umalis
nalang sa bahay nito. Ang bahay at lupang ipinaglaban niya dati ay sa bandang huli
ay sinuko rin pala niya. Ayaw niyang dumating na naman ang puntong papalayasin siya
nito... sila nito sa bahay na iyon. Masakit kayang ipagtabuyan pero mas masakit pa
rin iyong hindi ka pakinggan kahit wala ka namang ginagawang masama. Dati naman
kapag hinuhusgahan siya ay wala lang sa kanya pero ng husgahan siya nito ay para na
rin siyang namatay.

"Okay lang naman na kausapin namin si Warren-."

"Huwag na tita Rose, kailangan ko na ring bitiwan ang lugar na ito." Pinilit
niyang ngumiti sa mga ito. "Naisip ko rin kasi bahay lang ito, nandito ang mga
alaala ko pero kahit saan ako magpunta iyong mga ala-alang binuo

ko dito nakatatak nap ala dito sa puso ko." Aniya na pinigil na mapaluha.
"Kinailangan ko pang masaktan para matauhan lang." mapaklang tawa niya. Naramdaman
niya ang paghagod ng tiyahin sa likod niya.

"Kahit gustuhin kong mag-advice sa iyo Diana alam mo naman na mas magaling ka sa
akin sa larangan na iyan. Sa ating dalawa ikaw ang nagmahal na samantalang kami ng
tita Weng mo ay hindi na dahil mas mahal ka na namin keysa sa ibang tao. Pero ito
lang ang masasabi ko parte lang ng pagmamahal ang masaktan, nasasaktan ka kasi
mahal mo siya. Kung ikaw ang papipiliin mas gusto mo bang hindi maranasan na
magmahal at manatiling mangmang sa larangan na iyan sa mundo at hindi nasaktan o
ang masaktan ka dahil nagmahal ka pero marami ka namang natutunan?"

Katangahan mang maituring pero sa tanong na iyon iyong pangalawa ang pipiliin niya
dahil kahit nasaktan siya naranasan naman niya kung paano naging masaya. She
enjoyed every moment she's with Warren, hindi man sila nagsimula sa tamang paraan
pero nagkasundo naman sila. Iyon nga ang masakit eh dahil sa tagal ng pagsasama
nila hindi ba siya nito magawang pagkatiwalaan?

"Tama ka po tita mas gugustuhin ko ng masaktan pero marami akong natutunan at

least sa susunod na magmahal ako alam ko na ganito ang mararamdaman ko. I'd
treasure the man I'll fall in love with again."

Ang tanong lang ay, may kaya pa ba siyang mahalin na gaya ng pagmamahal niya kay
Warren? Her love for her isn't love at first sight, ito iyong klase ng pagmamahal
na hindi agad-agad nabuo, hinubog ng panahon kaya lang ng subukan ng pagkakataon

ay hindi nagtagumpay.

"Pero mas priority ko pa rin ang anak ko."

"Hindi mob a talaga siya ipapakilala sa papa niya?"

"Kung gusto niyang kilalanin ang anak ko ay pwede naman, pero hindi pa sa ngayon.
Sa ngayon kasi ipinagbabawal ko sa sarili kong bigyan siya ng chance na makilala
ang batang ito. Ganti ko na rin ito sa pananakit niya sa akin." Pabironng usal
niya.

"Bakit hindi ka magalit? Sugurin mo siya mas nasasaktan akong nakita kang ganito."

Umiling siya. "Tita alam niyo pong mapagbiro ako at maingay pero alam niyo rin na
hindi ko ugaling magkimkim ng galit sa puso ko. Mahal ko siya given na iyon,
nagalit ako kasi nasaktan ako pero hindi ako bababa sa lebel ng ibang babae na
itatapon ang lahat ng mahalagang bagay dahil lang sa nasaktan sila. Pinalaki niya
ako ng maayos kaya hindi ko kayo ipapahiya pa ng husto."

Yumakap ito sa kanya. "Kapag naririnig ko ang mga salitang iyan kahit hindi na ako
nakapag-asawa ay masasabi kong worth it ang lahat ng effort ko at ng tita Weng mo.
Napalaki ka namin ng maayos."

"Salamat tita sa lahat ng sakripisyo niyo sa akin, hindi niyo ako sinukuan."

"You are worth all the pain Diana Rose at iyang asawa mo marerealized din niya
kung gaano siya kagago dahil pinakawalan niya ang isang tulad mo."

She doubt it, because if ever he'll realized that he regrets what he did
everything will not be easy at it seems to be.

UMALIS siya sa Archers dahil hindi

rin niya nakayanan ang paligid niya, hindi siya mapakali dahil sa hindi niya
mahanap-hanap ang asawa niya. Ang mas lalong ikinagalit niya ay hindi rin niya
mahanap si Ross na pwede niyang ipagtanong kung nasaan ang asawa niya. Sa halip na
umuwi sa bahay ay nagliwaliw nalang siya sa mall.

Palakad-lakad lang siya at wala talaga sa isip kung bakit siya nandoon at kung ano
ang gagawin niya doon kaya hindi na niya namalayan na may babaeng nakayuko habang
inaayos ang mga dala nitong paperbags na mababangga niya.

"Sorry." Mabilis na hingi niya ng paumahin sa babaeng nakasalampak sa sahig.

"Mag-ingat ka naman Sir," inis na pakli ng babae, kumunot ang noo niya ng mapansin
na pamilyar sa kanya ang babae. Napakurap siya at tila nahihirapan siyang huminga,
ang lakas ng tibok ng puso niya at mas lalong hindi siya nakagalaw ng tumayo ang
babae. Pagtingin nito sa kanya ay halata din ang gulat sa mukha nito pero saglit
lang iyon dahil nag-iwas ito ng tingin sa kanya at pinulot ang mga nasa sahig.

"Diana." Hindi ito umimik kahit alam niyang naririnig nito ang boses niya.
"Diana-." Akmang hahawakan niya ito ng umiwas ito sa kanya. Napayuko siya ng
mapansin ang isang maliit na bagay sa may paanan niya, kunot-noong pinulot niya
iyon. At mas lalong hindi niya maintindihan ang nararamdaman niya ng makilala kung
ano ang bagay na iyon. It's baby shoes... baby? Hindi niya alam kung bakit pero
napatitig siya sa tiyan ng asawa niya. kilala niya ang katawan nito dahil maraming
beses na rin naman niyang naangkin iyon...

He can see some changes...

"Ate nakalimutan moa ng mga vitamins mo sa OB... Sir."

Ate? Baby socks? Vitamins? OB? Ano ang ibig sabihin ng mga ito? Bakit tinatawag ni
Ross na ate si Diana hindi ba may relasyon sila? Para saan ang sapatos at ang
vitamins.

"Diana Rose-." Agad na humarang sa harapan nito si Ross.

"Sorry po Sir pero hindi po ako makakapayag na lapitan moa ng kapatid ko, you had
your chance but you blew it. You can never have my sister again." At kinuha nito
ang maliliit na sapatos sa kamay niya.

"She's my wife."

Pinilit niyang hinuhuli ang mga mata ni Diana pero mailap ang mga ito. Nakahawak
ito sa braso ni Ross na para bang nagmamadali na makaalis ito sa harap niya. Parang
piniga ang puso niya ng mapansin ang ilang butil ng luha sa pisngi nito.

"Diana let's talk."

"Good bye Sir." At hinila na ito palayo sa kanya. The moment he saw her walking
away from him alam niya huli na nga siya.

"You are too late, aren't you?" napalingon siya sa babaeng nasa tabi niya. Kapatid
ni Heinz kasama ang isa pang kaibigan ng mga ito.

"I am not-."

"Do you really think it's easy Warren? Sa lahat ng mga lalaking nalink sa mga
kaibigan ko ikaw ang pinakamadaling nakapenetrate sa samahan namin. Ninakaw mo si
Diana sa amin, you married her without our consent. Wala kang narinig mula sa amin,
that's one in a million chance but you wasted it."

"You waste such as wonderful chance Warren, to clear your mind. Ross is her lost

younger brother, she's pregnant with your child. And guess what she doesn't want
you to know about the baby." Paliwanag ni Monica.

Napapikit siya sa mga rebelasyon na narinig niya, he knew he's regretting it. Tama
ang tanong ni Diana sa kanya bago ito umalis, kung hindi ba niya pagsisisihan ang
desisyon niya. God knows the moment she walks away from their house he already
regreted everything he said.

Nataranta siya ng biglang umalis ang dalawa may palagay siyang sila lang ang
makakatulong sa kanya.

"Teyka lang." tumigil naman ang mga ito. "How can I win her back?"

Lumingon sa kanya si Monica at saka umiling. "You can never have her back, never
again."

"Please help me."

"No way, ganoon lang kadali?" nakataas ang kilay na tanong ni Crischel. "And don't
you dare plan of getting her back dahil hindi ganoon kami kadaling kalaban Warren.
Banggain mo ang isa sa amin at buong mundo ang makakalaban mo. You don't know us
Warren, you don't know what our capacities are. Babae lang kami sa paningin niyo
pero kaya naming sirain ang buhay mo ng ganoon nalang. And Diana Rose is someone we
can't give up."

Marahas siyang umiling. "Kahit na ano gagawin ko, kahit na ano ibibigay ko basta
maibalik ko lang uli siya sa buhay ko. I love her and I know she loves me too. I
want to make it up for her-."

"And hurt her again?"

"I already know my mistakes hindi ko na uulitin iyon basta tulungan niyo lang
ako." Pakiusap na niya, he's desperate now.

Nagtinginan ang dalawa sa kanya tapos ay may ibinigay sa kanya. Isang calling card
na may naka-embose na letters. Zalpha Bri Sorority, a phone number and an address.
Pakiramdam niya ay narinig na niya ang pangalan na iyon... it took him time before
he finally remembers it. It's the legendary sorority and these women and that
includes his wife is a member.

"Ihanda mo ang sarili mo kung gusto mong kunin si Diana Rose you need to prepare
yourself for the consequences. And mind you hindi madali ang mga iyon, patunayan
moa ng sarili mon a karapat-dapat ka nga sa isa sa amin because we aren't someone
you can messed up." Iyon lang at umalis na ang dalawa sa harap niya.

Napapikit siya at linakasan ang loob niya, kasalanan niya ang lahat ng ito kaya
itatama niya ang mga mali niya. This time he'll do it correctly just to have his
wife back... but he knew it wouldn't be that easy.
<<3 <<3 <<3

A/N: And it will never be easy, kung ano ang consequences niya sa Epilogue na natin
malalaman. Inaantok na ako kahit na nakatulog ako kaninang tanghali kaya happy
readinng nalang babies ko.

=================

Chapter Ten-D

a/n: nagulat kayo no? ako nga rin nagulat dahil may chapter 10-D pa pala. Hahahaha,
as per request kasi ito dahil feel ko rin na medyo kulang ang mga chapters. This is
the challenge of writing short stories na ten chapters lang... (sa ibaba na ang
kasunod) Basa muna.

Chapter Ten-D

Papasok na siya sa study room ng kanyang ama ng may marinig siyang may kausap ito,
dala ng kuryusidad ay hindi muna siya pumasok sa halip ay nakinig siya. It's bad to
eavesdrop but this time something is telling him that he needs to listen.

"It's working according to plan." Hindi siya pwedeng magkamali boses nga iyon ng
daddy niya at sa palagay niya ay may kausap ito sa telepono. Gusto lang naman
niyang makausap ang daddy niya dahil kailangan niya ito para suyuin ang kanyang
asawa. Ito naman kasi ang pasimuno ng lahat kahit na ang totoo ay may kasalanan din
naman siya dahil masyado siyang naging padalos-dalos. Uto-uto at kung anu-ano pa
ang pwedeng idescribe sa kanya ay siya talaga iyon. At dahil sa pagiging immature
niya ay nawala ang napakaimportanteng bagay sa buhay niya, ang kanyang asawa at
magiging anak.

He needs his help as his plan B dahil ang plan A talaga niya ay kausapin ang mga
members ng sorority na kinabibilangan ng mga ito. He haven't meet them yet dahil
hindi pa siya handa, he talked to Heinz and he said he really fuck up. He even
warned him not to do anything na ikakagalit ng mga ito dahil kayang-kaya siyang
pahirapan ng mga members kahit hindi pa siya gumagalaw. Tama ang sinabi ng mga
kaibigan niya,

he should and would never fall to one of them but he did. Si Diana ang klase ng
babaeng masarap at madaling mahalin ang problema lang siya naman ang klase ng
lalaking tanga at ang sarap ipakain sa pating. Tanggap na niya iyon kaya nga ingat
na ingat siya sa kanyang mga galaw ayaw niyang magkamali, he is in a very crucial
moment of his life right now.

Muli niyang pinakinggan ang ama at ang kausap nito.

"Yes, Hollier." Miss Hollier? Wala siyang kilalang kakilala ng pamilya niya na may
ganoong pangalan. "Makakaasa kang gagawin ko ang nasa plano, alam kong gagawa na
siya ng paraan ngayon. Nakasunod ang mga tauhan na ibinigay mo sa akin para
matyagan ang bawat galaw niya, nila."

Sandaling natahimik ang daddy niya, hindi niya alam kung sino ang kausap nito.

"Malaki ang utang na loob ko sa pamilya mo at gagawin ko ang lahat para makabawi.
At saka kailangan din niyang matutong kumilos ng siya lang. I'll contact you again
once I've found out the responsible of that accident twenty one years ago. I had
the pictures, mmakakaasa ka."

Nang sa tingin niya ay wala ng kausap ang daddy niya ay saka siya kumatok.

"Pasok." Natagpuan niya itong nakaupo sa upuan nito habang may binabasang kung ano
na agad nitong itinago sa loob ng isang folder. A black folder na may nakatatak na
confidential, bigla siyang nacurious sa laman ng bagay na iyon pero hindi siya
nagpahalata.

"Anong ginagawa mo dito?"

"I want your help." Tinawanan lang siya nito sa sinabi niya. "I don't want

your money or your connections just you as a person dad." Tumigil ito sa katatawa.

"What can you do without me son?" medyo nainsulto siya sa paraan ng pagtatanong
nito. His pride rouse up like a lava from its vent.

"I can do things on my own I have my money and my connections isa lang ang gusto
ko at iyon ay ang humingi ka ng tawad sa asawa ko. Kahit na ginawa mo ito para
itest ako hindi pa rin tama na idamay at saktan mo siya."

"Ako ba ang nanakit sa kanya?"

"Kung hindi mo ginawa ang mga bagay na iyon okay lang naman sana kami ngayon."
Dahilan niya dito at muli itong tumawa ng malakas.

"Sabihin natin na okay kayo ngayon pero paano sa susunod na mga buwan at araw?
Paano kung may ibang tao at hindi ako ang magtangkang sirain kayong dalawa?"

Hindi siya nakasagot sa tanong nito. "Sa tingin mo ba talaga ay ganoon din kadali
ang naging pagsasama ng kapatid mo at ng asawa niya? Think again son, kung anuman
ang pinagdaanan mo ngayon napagdaanan din nila. Kaya lang sila nalampasan nila ang
problema dahil may tiwala sila sa isa't isa. Isipin mo nalang na ako ang kontrabida
sa kwento niyong dalawa, lahat naman ay may kontrabida at sasabihin ko sa iyo ito
masaya akong maging hadlang sa pagsasama ninyong dalawa."

"Why are you doing this to me dad? This is between me and my wife hindi ka dapat
makialam."

"Kontrabida ako Warren at nakikialam ako. Matanda na ako at wala na akong pwedeng
gawin ngayon na hindi mo kayang gawin."

"At sirain ang pagsasama namin ang

gusto mong gawin?"

"Mali ka, ang pagtibayin ang pagsasama ninyo ang gusto kong gawin. I want to test
how strong your foundation is, ang bahay na hindi maganda ang pundasyon ay nagigiba
pero ang bahay na may matibay na pundasyon hindi madaling masira." Ngumiti ito sa
kanya. "When was the last time you said I love you to your wife son?" malumanay na
ang boses nito, hindi na ito nang-aasar sa halip ay nababasa na niya ang tingin ng
isang mapagmahal na ama sa anak.

"Hindi ako nakikialam dahil gusto ko kayong sirain anak, sabihin mo ng ginagawa ko
ito para sa iyo. Para sa inyong dalawa dahil alam kong sa hinaharap ay may darating
mas malaking pagsubok na pwedeng sumira sa inyo. Kapag hindi niyo malalampasan ang
pagsubok na ito paano pa ang mas mahirap pa? Huwag kang magalit sa halip ayusin mo
ito huwag kang mag-aalala kakausapin ko ang asawa mo kapag naayos niyo na ang gulo
niyong dalawa."

Lumapit ito sa kanya at yumakap sa kanya ng mahigpit. "I love you son and I love
your wife too, she deserves someone better and I know that better is you. don't do
just better do your best to be the best husband to her and father to your unborn
child."

"You knew?"

"I know everything son more than you think I know kaya trust me, do all your best
and get your family back. Nasa likod mo lang ako at wala akong tatanggapin na iba
mong maging asawa maliban sa asawa mo ngayon. I don't want her to suffer the same
way a friend suffered before because of a bad decision and bad choice. Make your
wife the most special person in your world

don't make her regret that she married you. It will be your lost son."

"I understand dad."

"And marry her right this time okay, sa simbahan o kahit saan basta pormal. Kahit
hindi sabihin ng babae lahat sila gusto ng magandang kasal iyong pwede nilang
ikwento sa mga anak nila sa hinaharap."

"Yes dad, I am going to tell her how much I love her. Sana hindi pa huli ang
lahat."

"Wala namang una o huli sa taong nagsisikap. Palagi nating sinasabi na huli na
pero ang totoo niyan nagsisimula pa lang pala. Don't start with an end instead end
it with a start. Go, I will always be here behind you. Get your wofe and your
child."

"Thanks dad."

"Go now."

And he did, somehow his dad's words were the harshes but it gives him the courage
to do the right thing and that right thing will help her in getting his family
back. Why would he start with an end when he could start an end with a start?

Nagtapos ang kabanatang iyon sa buhay nilang mag-asawa, ngayon magsisimula na siya
ng tama and his first step is to get the approval of his wife's friends. The
hardest thing to do of course gaya ng sinabi ni Heinz at ni Colton sa kanya, pati
na rin ni Rye.

Tiningnan niya ang card na may nakasulat na address hanggang sa natagpuan niya ang
kanyang sarili sa isang bahay sa isang kilalang subdibisyon. Walang katao-tao sa
paligid kaya aakalain mo na isang ghost area iyon, mukhang pinaglalaruan lang
talaga siya ng isip niya. Ganito pala kapag kinakabahan hindi pa man pakiramdam

mo ay bibitayin ka na.
 He pressed the doorbell and it opens parang sa mga horror movies iyon kaya mas
lalo siyang napalunok sa kaba. Gusto na niyang umatras at tumakbo but his
determination to get his family back is much stronger than his fear towards this
creepy house.

"Shit!" malakas siyang napamura ng biglang may isang baseball na tumama sa kanya,
kung hindi siya nakaiwas malamang basag na ang bungo niya mabuti nalang at nakaiwas
siya kaya dumaplis iyon sa kanyang braso. Mukhang pinaglalaruan siya ng mga babaeng
iyon pero kakayanin niya.

"Gud aptirnun Ser." Muntik na siyang mapasigaw ng may isang may isang maliit na
babae na may puting facial mask ang humarang sa kanya. Nagulat siya hindi natakot,
iyon na iyon.

"Nasaan sila?"

"Ay sela ati fu bah? Vava lang fu kayu duun." Napapangiwi siya sa accent nito
halata kasing pinaglalaruan din siya nito dahil pilit na pilit nitong pinilipit ang
dila nito.

"Salamat."

"You are much welcome Sir and good luck." Sabi na nga ba at hindi talaga Bisaya
ang babaeng iyon, malamang katulong ito ng may-ari ng bahay. Tinahak niya ang
pintuan na tinuro ng babaeng may puting facial mask, pagbukas niya ng pintuan ay
isang hagdanan pababa ang nakita niya at mukhang kailangan pa niyang bumaba doon.
Napapalunok siya habang bumababa at bago pa man siya tuluyang makababa ay bigla
nalang siyang nadulas. Mabuti nalnag at nasa halos pinakamababang baiting na siya
ng hagdanan kaya hindi masyadong masakit ang pagbagsak niya. Pero napamura pa rin
siya ng pagkakita sa

kamay niya na punong-puno ng malagkit na bagay ay isang kulay green na likod ang
nandoon. Muntik na siyang masuka and swear kapag magluluto siya maaalala niya ang
bagay na hawak niya. He doesn't even want to think what that thing is.

Everything in the house is so creepy. Nakarating siya sa isa pang silid, this time
naging mas mapagmatyag na siya dahil tiningnan niya muna kung ano ang laman baka
kasi bigla nalang siyang sibatin o kaya naman ay may madulas na bagay naman na
ikakadisgrasya niya. nakahinga siya ng maluwang ng wala na ngang kung anong weird
na bagay na bigla nalang babagsak sa kanya. Pero mas lalo siyang kinabahan ng
makita ang mga babae na nasa loob ng silid na iyon. Para siyang pumasok sa
principal's office kung saan kaharap niya ang mga principals at teachers niya.

Pito lang ang nandoon, hinanap ng kanyang mga mata si Diana pero wala ito doon.
Gusto pa naman niyang makita ang asawa niya he misses her a lot. May nagflash sa
dalawang screen, si Chloe ang isa at iyong isa ay isa pang magandang babae na hindi
pa niya nakita. Ito siguro ang tinutukoy ng mga itong Hexel, ang leader ng grupo.

"State your name and your age, your net worth." Agad na salubong ng babaeng naka-
upo sa gitna. Si Georgette, iba na ang hitsura nito sa dating nakita niya noon. She
looks like a woman now.

"Warren Cuevas, thirty one. I don't know what's my net worth is but I am sure it's
more than six digits."

"And what brings you here?" tanong ng kapatid ni Heinz, bigla siyang kinabahan na
hindi niya maintindihan.
"My wife."

"You have one?" sarkastikong tanong ni Karylle na asawa ni Colton. "Bakit hindi
namin alam na may isa pala dito na asawa mo? Hindi yata kami naimbita."

Napalunok uli siya. "I-I-it was rush-."

"Ay iyon naman pala rush naman pala ano sa tingin mo ang kasal isang rush ID na
five minutes lang ay tapos na?"

Hindi siya umimik dahil kung tutuusin ay parang iyon ang nangyari.

"I want to correct my mistake kaya ko siyang pakasalan sa lahat ng simbahan o sa

kahit na anong kasal na gusto niya. I just want my wife back."

Tinawanan siya ng mga ito, "Nang ganoon lang kabilis? Not that easy lover boy."
Singit ng babaeng nasa screen. "Ikaw sa lahat ang nakalusot sa mahigpit na
pagbabantay namin sa isa't isa. We are the Zalpha Bri Sorority, alam mo ba ang
sinasabi nila? If you've got one of us, make her fall, kahit na anong hilingin mo
kaya daw nilang ibigay. Narinig mo na ba iyon?" mabilis siyang umiling dahil hindi
pa niya naririnig ang bagay na iyon.

"I haven't but the name of your sorority is familiar,"

"Ibig sabihin hindi mo pinakasalan si Diana dahil lang sa walang kwentang hiling
na iyan?"

"Of course not! I love her!" sigaw niya.

"Huwag kang strong pare hindi ka naman namin inaaway." Singit ni Monique. "At
least we made it clear na hindi dahil sa membership niya sa sorority ang dahilan
kung bakit mo siya pinakasalan."

"I love her because she is my Diana Rose not because she is connected with

you all. At kahit na hindi siya konektado sa inyo mamahalin ko pa rin siya." buong
katapatang sabi niya sa mga ito.

"At pinakawalan mo siya."

"It was my mistake hindi ako nag-isip at may nasabi akong mga masasakit na bagay
na nakakasakit sa kanya."

"Ang isang pagkakamali ay madaling patawarin pero kapag agad ka naming pinatawad
mas madali sa iyo na gumawa uli ng kasalanan na ikakasakit niya dahil alam mong
mapapatawad ka rin uli niya. We may be women Mr. Cuevas but we surely are not
dumb." Naging pormal ang babaeng nasa screen and it feels like everything freezes.

"Ano ang gusto niyong gawin ko?"

"Kumain ng bubog."

"Tumalon sa bridge."

"Uminom ng asido oleh!"

"Hatiin ang katawan."

 "Putulin ang kaligayahan."

"Girls." Sita ni Georgette sa mga kasama nitong kung anu-ano na ang sinasabi.

"Nakakainis eh." Inis na tumayo si Monique at lumapit sa kanya. Hindi agad siya
nakakilos ng suntukin siya nito sa mata na sigurado siyang magkakapasa siya sa mga
mata. Nakaiwas siya sa baseball kanina pero hindi siya nakaiwas sa suntok ng
babaeng ito, babaeng tao pero ang lakas manuntok. "Ang tanga-tanga mo ikaw lang ang
lalaking minahal ng kaibigan ko pero sinaktan mo siya. Hindi mob a alam kung ilang
gabi siyang umiyak at hindi makakain ng maayos? Kapag kumakain na siya ay
sinasabayan niya ng iyak tapos kapag ngumiti siya ay naluluha pa rin siya. Buwisit
ka! Hindi laruan ang kaibigan ko para saktan mo ng ganoon."

Pinunasan

nito ang luha sa mga mata nito and it pains him knowing that his wife experience
those damn things.

"I'm sorry."

"Sorry will never be enough you dumb ass!" susuntukin sana siya nito ng mapigilan
ito ng kapatid ni Heinz.

"Tama na mamamatay ang kuko mo sa kakasuntok sa kanya." Umupo naman uli ito sa
upuan nito.

"Please give me a chance."

"Naku talaga paulit-ulit nalang itong mga lalaking ito, chance-chance-."

"One last chance iyon lang ang hinihingi ko. Make your friend happy."

"You are not our friend."

"Not me but Diana."

"Mas masaya siya kasama ang anak niyo ng wala ka,"

"No! Huwag niyong ipagkait sa anak ko ang pagkakaroon ng kompletong pamilya.

Lumaki si Diana na walang mga magulang, ayokong maranasan din iyon ng magiging anak
ko. It will hurt them both."

Tumahimik ang mga ito sa sinabi niya, alam niyang nababasa ng mga ito sa mukha
niya ang sinceridad sa bawat salitang sinasabi niya. He is telling the truth at
kahit maglie detector test pas siya ngayon isa lang ang magiging resulta and that's
he is telling the truth.

Natatakot siya sa pwedeng maging desisyon ng mga ito sa kanilang dalawang mag-
asawa.

"Tama na iyan girls, masyado na nating pinapatagal ang mga bagay-bagay." Sita ni
Hexel bago tumingin sa kanya. "You Mr. Cuevas owner of Archer's chain of resorts
and restaurant, ano ang kaya mong ibigay para makuha uli ang asawa at anak mo?
Hindi ba sinabi na nila sa iyo hindi ganoon kadali

ang lahat. You need to give up something in order for you to get something you
need. Kailangan mong mamili."
 "Ano ba ang gusto niyo handa kong ibigay ang lahat."

"Lahat?"

"Yes kahit ano, kahit ano..."

Hexel's eyes become sharper as she looks at him with this serious and business
aura around her.

"Give me your shares."

Kumunot ang noo niya. "You have ten percent share in LiVi Group of Companies.
Kahit na mawala iyon sa iyo you still have Archers."

Mas lalong napakunot ang noo niya sa hinihingi nito, no one knows aside from his
business partners about that share he had with a friend.

"Why that? I can give you Archer's or a branch-."

"I want that share, madali naman akong kausap kung ayaw mo pwes walang Diana Rose,
kung ibibigay mo naman mas mapapabilis ang pagkuha mo sa asawa mo dahil kami mismo
ang tutulong sa iyo."

Mas lalong nalito siya sa hinihingi nito, that share was given by a friend. Wala
siyang ininvest na pera, sinabi lang ng kaibigan niya. Hindi talaga iyon sa kanya
dahil inilagay lang sa pangalan niya at hindi lang sa kanya pati na rin sa iba pang
kakilala nito. His friend said he needs to do that inorder for him to keep it sa
pagbabalik ng tunay na may-ari ng mga shares na iyon.

He is torn between his friend and his wife. Ang hirap, ang hirap pumili. Mariin
siyang napapikit upang makapag-isip.

"Isipin mo ang dahilan kung bakit ka nandito Warren. We can easily hide your wife
and your child

from you at hindi mo na sila makita pa. Kayang-kaya naming gawin iyon, no sweat."

"Sa iyo na."

"Say it again."

"Give me my family back and you'll have it, I'll give you the shares. I'd rather
lose everything than lost them again. I can't afford that let me have my wife and
my child back. Sa iyo na ang shares ko sa LiVi."

Pumalakpak ito and a sinister smile appears on Hexel's face. "Good, then sign the
papers."

May iniusod na papel si Georgette. "Agad-agad?"

"Baka magbago ang isip mo I don't take chances Mr. Cuevas, business is business."
Wala siyang nagawa kundi ang pirmahan ang papeles na nandoon. Napabuntong-hininga
nalang siya kailangan niyang kausapin ang kaibigan niya--. "And isa pa pala, no one
shall know about this transfer of shares under my name Warren. No one should know
tayong nandito lang ang nakakaalam naiintindihan mo ba?"

"Why?"

"I have reasons you can't know, sundin mo lang ang gusto ko at okay na ang lahat."
Ibinigay niya kay Georgette ang mga papeles na pinirmahan niya na agad naman nitong
kinuha. "Okay girls, tell this guy what to do for him to get his wife back chow!"
at nawala na sa screen si Hexel at naiwan siya sa harap ng mga babaeng kulang
nalang ay ibala siya sa kanyon.

"WHAT'S THIS?" Kunot-noong tanong ng ibigay sa kanya ni Ross ang isang brown
envelope. Tinawagan siya nito dahil gusto daw siya nitong kausapin kaya kinailangan
niyang harapin ito.

"Basahin niyo Sir." Kinuha niya ang envelope at binasa ang laman ng papel na iyon.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa nakasulat doon kasabay ng pagpira-piraso niya sa
mga papel na hawak niya.

"Ano sa tingin moa ng plano niyong magkapatid?" pigil ang galit na tanong niya
dito. sinigurado niyang walang buong papel na matitira sa kanyang mga kamay.

"It's an annulment paper Mr. Cuevas, my sister said it would be better for her to
be free from your name. And I agree with her decision, when you sign these papers
you'll be free and she'll be free."

Tumawa siya sa sinabi nito. "At sa tingin mo papayag ako Ross? Over my dead body,
sabihin mo sa ate mo. Akin siya at akin lang siya she needs to watch out dahil
kapag hindi siya nakatingin ay kukunin ko ulit siya and this time kung kailangang
itali ko siya sa beywang ko para hindi na siya umalis ay gagawin ko." Tumayo siya
upang umalis pero bago pa man siya umalis ng tuluyan ay muli siyang lumingon kay
Ross at nakita niya ang ngiti sa mga labi nito.

"You do love my sister huh?"

"Matagal na, matagal na matagal na." pag-amin niya.

"If you really love her I'll help you, this time I'll help you because I accept
you as her husband. Prove to me that you deserves to have her."

"I will."

"Good, change her mind then." May ibinigay ito sa kanyang papel. "That's our new
house, bibigyan kita ng isang araw para suyuin siya. Siya lang sa bahay na iyan
gawin mo ang lahat para bumalik siya sa iyo."

"Thank you."
 "Don't thank me yet dahil kapag umayaw siya sa iyo, ibig sabihin ayaw na talaga
niya sa iyo. One day Mr. Cuevas, just twenty four hours or lose her forever."

<<3 <<3 <<3

a/n: Epilogue na po tlaga sa next chapter, medyo napahaba na po ang ZBS 4 and I
know this chapter will leave you with some questions like... and that... and
those... kayo na ang bahalang magtanong.

By the way, happy monday nga pala. Tinatamad talaga akong pumasok kaninang umaga
pero pumasok pa rin ako sayang din ang sweldo no. So, ayun ke-aga-aga hindi ako
prepared. HUEHUEHUE... nagsulat pa nga ako ng visual aid kanina at nag-isip ng
pwedeng gawin. Observation week kasi ngayon at hindi ko alam kung kailan ako
ibibingit sa kamatayan. Ole! Pero nag-enjoy naman ako sa ginawa ko pag-uwi ko ng
bahay, gumawa ako ng red cabbage indicator for acid and base na topic ngayon. Sawa
na ako sa litmus paper and infairness nakakaenjoy ang indicator na gawa ko kasi
nag-iiba talaga siya ng kulay.

Bakit ganoon? Noong high school ako hanggang litmus paper lang ang alam ko
samantalang ngayon grade 7 palang ang tinuturuan ko ay may alam na sa natural
indicators at pH paper... wala lang kaming pH meter kasi nga public school. Naku
talaga, bukas ay susuyurin ko ang mga pharmacy dahil maghahanap ako ng pH paper,
mahirap din palang hanapin ang papel na iyon.

STATUS UPDATE: Manonood muna ako ng pangako sa iyo, hahaha.. nakakatamad magchange
ng channels eh kaya ayan nalang. Good night babies!

=================

EPILOGUE (END)

EPILOGUE

NAGISING siya dahil sa pagkalam ng kanyang sikmura ng tingnan niya ang orasan sa
tabi niya ay hindi na siya nagulat ng mapagtantong masyado ng late para magising
ang isang normal na tao. Hindi nga pala siya normal dahil buntis siya! Pasado alas
nuwebe na ng umaga at kaya siya hindi nagising para sa early breakfast ay dahil may
pinuntahan ang mga tiyahin niya. Nasa isang two days seminar ang kanyang mga tita
samantalang si Ross naman ay inaayos ang business na pinapatayo nito.

Kaya heto siya walang taga-gising and for sure wala ding taga-luto. Kumalam ang
kanyang sikmura dahil sa gutom, now that she's pregnant she always crave for foods
kahit na lumampas na siya sa first trimester niya. Isa siya sa masuswerteng buntis
sa mundo na hindi nagke-crave ng mga weird na foods. Pero kahit asar siya sa mundo
at kahit ideny pa niya isa lang talaga ang bagay na gusto niyang makita na sa
tingin niya ay dahil na rin sa kagustuhan ng maliit na nilalang sa tiyan niya... si
Warren.

Ilang linggo na rin ang nakakalipas simula noong huli silang magkita sa mall,
mabuti nalang talaga ay dumating agad si Ross or else ay sinugod na niya ito ng
yakap. Hipokrita siya kung sasabihin niyang hindi niya ito namimiss dahil miss na
miss na niya ito pero hindi pa rin maiaalis sa isip niya ang lahat ng sinabi nito
sa kanya.

He said she's a whore which he knew better.

He said he regrets the idea of loving her which hurt her the most.

He said he hates the idea of her having his name kaya nga agad niyang

pinaayos ang mga annulment papers na naibigay na siguro ni Ross dito. At malamang
sobrang saya na nito ngayon, iyon ang dahilan kung bakit ayaw niya itong makita pa.
Ayaw niyang makita na masaya na ito samantalang siya ay nagpapanggap na masaya at
okay kahit na hindi naman.

Nararanasan pa rin niya iyong kahit na kumakain siya ay umiiyak siya dahil
naaalala niya ang sarap ng luto nito at hindi siya nasasatisfy sa luto na ng ibang
tao. Kapag nakahiga siya at nanonood ng TV ay naiiyak din siya dahil naaalala niya
ang mga panahon na kapag nakahiga siya at nanonood ng TV ay bigla itong yayakap sa
kanya at hahalikan siya. They will cuddle and enjoy each other's company.

At bago pa man siya ngumawa ay agad siyang tumayo at nagpunta sa banyo upang
maligo. Since nabuntis siya ay nagiging maselan siya sa katawan niya, ayaw niya ng
naiinitan siya at pinagpapawisan. Kapag pinagpapawisan siya ay palit agad siya ng
damit o kaya naman ay naliligo na siya.

Pagkatapos maligo at mag-ayos ay kinuha niya ang kanyang laptop, nagresign na siya
sa kanyang trabaho. Sabi kasi ng kapatid niya mas mabuting magpahinga muna siya
kasi masama sa buntis na nagtatrabaho. Of course sinabi niyang ayaw niya dahil nga
sa nasanay na siyang palaging nagtatrabaho ang even if he assured her that he is
capable of giving her everything she needs still ayaw pa rin niyang umasa dito not
now when she's pregnant. Kaya ang ginawa nito he hired her, kinuha siya nito na
umayos sa website ng business na itatayo nito. Siya daw ang bahala sa pagbabahagi
sa mundo tungkol sa business nito and

besides Hexel asked her to do something very important kaya hindi din pwedeng
mahati ng iba pa ang isip niya.

Marami na siyang alalahanin ngayon pero nakatulong din iyon para kahit papaano ay
madivert niya ang lungkot niya. At saka nitong mga nakaraang araw nararamdaman
niyang may nakamasid sa kanya, kapag lumalabas siya ay may nakasunod sa mga kilos
niya and the chills that it gives her are so familiar with her. Alam niyang sino
iyon and probably her sisters were keeping that person away from her kaya
nahihirapan itong makalapit sa kanya.

Inalis niya sa isip ang ideyang iyon, their distance somehow gives her enough
space to think at dahil sa pag-iisip na iyon kaya ginugutom siya kaya agad siyang
bumaba upang maghanap ng pwedeng makain sa kusina.

Pagbaba niya ay parang gusto na naman niyang umiyak ng may maamoy na mabangong amoy
ng pagkain na sa tingin niya ay sa kapitbahay nila. Nakakabuwisit lang kasi dahil
kung kailan gutom na gutom na siya ay saka pa magpapaamoy ng masarap na pagkain ang
sa kabilang bahay. Naglalaway na talaga siya, pamilyar kasi sa kanyang ang amoy na
iyon. Kaya sa halip na pumunta sa kusina ay nagpasya siyang sumalampak na lamang sa
sofa kaso hindi pa man siya nakakapag-isip ay dinaig pa rin siya ng gutom kaya
mabilis siyang pumunta sa kusina. At malakas na napasinghanp ng marealized na hindi
siya nag-iisa sa bahay nila.

"What the hell are you doing here?" gulat na tanong niya. Bumaling ang trespasser
sa kanya at ang walang hiya para bang walang nangyari sa kanila at nakangiti pa.
Hindi lang naman iyon ang pinagpuputok ng butse

niya kundi ang ayos nito. He is wearing nothing but his jeans with no shirt on,
suot lang nito ang isang pink na apron na may cute na panda. He is even barefooted.

"Good morning wife, are you hungry?" malambing na tanong nito. mabilis niyang
inayos ang takbo ng utak niya dahil pakiramdam niya ay nanlalamig na ang bawat ugat
niya sa katawan dahil sa gulat. Alam niyang hindi lang siya naghahallucinate, he's
true... and guess what, he is cooking and he looks so sexy.

"Sino ang nagsabing pwede kang pumasok sa bahay namin?" galit na tanong niya.

Inilapag nito ang plato na may lamang lumpia sa ibabaw ng mesa, napalunok tuloy
siya para kasing kinakawayan siya ng mga pagkain na luto nito na nasa harap niya.
mahina pa naman siya sa mga pagkain ngayon.

"Hmn?" hinubad nito ang suot nitong apron at saka mabilis na umikot at pumunta sa
kanya. Hindi agad siya nakakilos kaya natagpuan nalang niya ang sarili niyang nasa
mga bisig nito. "You smell good, naligo ka na yata. Makikisabay pa naman sana ako."
Her stomach turn upside down when he said those sinful and double meaning words.

Mabilis niya itong itinulak palayo sa kanya kaya nga muntik na siyang matumba,
mabuti nalang at agad siya nitong nasalo.

"Easy, be careful Diana. Mapapahamak kayo ng baby natin."

"Ano ba ang ginagawa mo dito Warren?" inis na tanong niya dito. "Didn't you signed
the annulment papers? Bakit kailangan mo pang pumunta dito?"

Biglang nawala ang ngiti sa mga labi nito sa sinabi niya, itinaas nito ang daliri

nito at inilagay sa ilalim ng kanyang baba.

"What annulment papers? Wala akong natanggap." Anito na iniwas ang mga mata mula
sa kanya.

"Impossible iyon alam kong nadala na ni Ross iyon sa iyo." She insisted.

"Paano mo naiisip na gusto kong pirmahan ang papel na iyon, wala ng annulment
papers dahil pinunit ko na iyon." He stated.

"What? Why? Hindi ba iyon ang gusto mo bakit pinapatagal mo pa?" naiinis na talaga
siya dito. He keeps on acting like he didn't hurt her, na gusto lang nitong
kalimutan niya ang lahat.

"Diana-."

"Umalis ka na please." Mahinang pakiusap niya dito. "Hindi mo na ito bahay Warren
kaya please lang umalis ka na. Hindi kita kailangan dito."

"Diana Rose-." Muli niya itong itinulak dahil nagsisimula na namang maglandasan
ang mga luha mula sa kanyang mga mata. "Makinig ka muna."

Marahas siyang umiling. "No, I don't want to listen to you." sigaw niya.

"Please-."

"Bakit Warren? Dati ba nakinig ka sa akin? Binigyan mo ba ako ng chance na

magpaliwanag hindi di ba? Bakit kita pakikinggan ngayon?"

Hinawakan nito ang pisngi niya at pinunasan ang luha sa kanyang mga mata.

"I know I am sorry Diana, I am really sorry. I'm so sorry kasalanan ko, it's my
fault. I am sorry."

"It will never be enough Warren at saka tama ka naman kung bakit mo ako tinulak
palayo sa iyo. Sabi mo nga hindi ba I am nothing but a whore, kung kani-kanino ako
pumapatol and I don't deserves you. Ako

na mismo ang nag-file ng annulment dahil alam kong hindi mo na matitiis na isipin
na ako pa rin ang may dala sa pangalan mo. I'm sorry ganito lang ako kaya please
lang umalis ka na hindi kita kailangan."

At malakas niya itong itinulak at saka siya pumanhik sa kanyang silid. Agad niya
iyong inilock at humiga sa kanyang kama upang umiyak ng malakas. Damang-dama pa rin
niya sa puso niya ang bawat salita na sinabi nito sa kanya and it hurts... it still
hurts. Ilang gabi na ba siyang umiyak akala niya kapag iiyak siya ay mawawala lang
ang sakit pero bakit hindi man lang nauubos ang sakit.

"Diana Rose, please kumain ka na. I will leave the foods here hindi ako papasok,
hindi muna ako magpapakita sa iyo. Take care of yourself please kukunin pa kita sa
mga tiyahin at kapatid mo."

Mas lalo siyang nainis dito dahil sa pinagsasabi nito.

"Umalis ka na!" sumisigok na taboy niya dito at saka binato pa ang kanyang pintuan
gamit ang unan na hawak niya. "Buwisit ka!"

"Buwisit na ako kung buwisit Diana pero kumain ka pa rin, magtatago ako para hindi
mo ako makita. I cooked all your favorites, I hope our baby Denzel will love it
too."

Nagdugtong ang kilay niya sa sinabi nitong pangalan. "Our baby isn't a boy! She
would be a girl!" inis na piksi niya and then she heard him chuckling on the other
part of the world.

"Wife, Denzel could be a girl or a boy's name. We can call her Deedee if she's a
girl." Masuyong wika nito. At kahit na inis siya dito ay unti-unting natutunaw ang
depensa niya pero hindi, hindi

niya susukuan ang desisyon niya. "Please eat Diana, for your health." Nag-aalalang
ani nito.

"Stop pretending like you care."

"I care."

"Why?"

"Tinatanong pa ba iyan? I care because I love you, I love you wife. This might be
the most unromantic way of telling you what I feel but I do love you." Nasapo niya
ang kanyang dibdib sa sinabi nito at tila nahirapan siyang huminga, puro
kasinungalingan. Sinasabi lang nito iyon dahil sa... "I don't know when it started
but I am pretty sure you've already had my heart a long time ago. I love you
Diana."

Ipinikit niya ang kanyang mga mata dahil sa sinabi nito, now she's crying not
because she was still hurt. She's crying because he's stupid. And she is more
stupid dahil gusto niyang maniwala sa mga pinagsasabi nito and she doesn't want to
but part of her wants to.

"Kung mahal mo ako bakit mo ako sinaktan? Bakit mo ako sinaktan?"

Mahinang tanong niya pero sapat lang na marinig nito ang kanyang sinabi.

"You said you regret marrying me and I am a fake. You even hate the idea of having
me in your house and me carrying your name. Kung mahal mo ako bakit mo ako
sinaktan?" parang batang tanong niya dito.

"Because I love you." hindi niya maintindihan ang sagot nito. "I never thought I
would love someone, I even hate the idea of loving someone because I thought I am
not capable of loving but you changed it. You made me fall for you ng hindi ko alam
and when I realized how much I love you saka naman ako may

nakitang mga hindi ko gusto. I tend to be possessive, I am a jealous person Diana.

Hindi pa ako sanay sa nararamdaman ko kaya ng makita ko na may kayakap kang iba
natabunan ako ng selos, hindi ko alam na ganoon pala ako magselos. I am sorry I
know my sorry will never be enough but please give me a chance."

"Chance? Bakit kung hindi mo pa nalaman na kapatid ko si Ross hindi mo naman ako
babalikan hindi ba-."

"Mali ka! Maling ka dahil kahit hindi ko alam na kapatid mo si Ross ay balak kong
agawin ka sa kanya. Hindi ba sabi ko selfish ako, wala akong pakialam kahit hindi
mo na ako mahal. Wala akong pakialam kahit siya ang gusto mong makasama. Aagawin
kita sa kanya kahit na hindi mo siya kapatid, aagawin kita sa kanya dahil akin ka."

"Itinapon mo na ako finders keepers Warren. I am not yours anymore."

Saglit itong natahimik. "Hindi ka iiyak sa loob kung hindi na kita pagmamay-ari
Diana. I know you-."

"Kaya pala." Sarkastikon tugon niya sa sinabi nito. "Kaya pala ang dali mo akong
husgahan dahil kilalang-kilala mo na ako."

Hindi ulit ito nagsalita ulit, "Hindi ba natin pwedeng ibaon ang lahat sa
nakaraan?"

"Hindi ganoon kadali iyon."

"Sometimes holding on does more damage than letting go, I know I made mistakes and
more than willing to correct it. Walang taong hindi nagkakamali Diana, kahit ikaw
nagkakamali din. Let go of your anger and accept me again, kahit na araw-araw mo
akong murahin, kahit na araw-araw mo akong paluhurin, araw-araw akong sasamba sa
iyo,

at kahit na araw-araw mo akong sampalin at pagsalitaan ng masasama. Kahit na...

kahit na may mahal ka ng iba huwag mo lang akong iwanan please. Nagmamakaawa na ako
sa iyo Diana ganyan kita kamahal. God damn it! I never knew that loving you this
much makes me lose all my sanity and self-confidence. At sa halip na magalit sa iyo
ay okay lang sa akin. Luluhod ulit ako."

Pinunasan niya ang mga luha niya dahil sa sunod-sunod na pagtulo niyon mula sa
kanyang mga mata.

"Just this day Diana, ipapakita ko sa iyo kung gaano ako nagsisisi at kung gaano
kita kamahal. After this day kung ayaw mo na talaga susuko na ako, irerespesto ko
ang desisyon mo na ayaw mo akong makita. Ngayong araw lang hayaan mo akong mahalin
ka ng todo-todo, hayaan mong alagaan mo ako. Kapag nagawa kong ipasabi sa iyo na
mahal mo ako mananatili ako sa tabi mo kapag hindi aalis na ako. I'll prove to you
that I deserve another chance."

Napapikit siya at bumuntong-hininga. She doesn't want to give him another chance
but she wants to feel how much he loves her kahit na sa araw na iyon lamang. Kahit
minsan lang, kahit na isang araw lang. At the end of the day kapag ayaw niya ay
sasabihin nalang niyang ayaw na talaga niya. Mabilis siyang tumayo at pumunta sa
pintuan upang buksan iyon, agad na sumilay ang ngiti sa labi nito ng makita siya.
Agad Siya nitong hinawakan sa pisngi na para bang namamalikmata.

"You'll give me another chance?"

Tumaas lang ang kilay niya. "Hindi ganoon kadali iyon, paghirapan mo muna." Agad-
agad itong tumango at saka akmang yayakapin

siya ng bigla siyang umatras. "Pag-iisipan ko pa hindi ko sinabing okay na."

"Yes boss!" at sumaludo pa ito sa kanya. Agad itong yumuko at kinuha ang tray na
may lamang pagkain na naging dahilan kung bakit naglaway na naman siya. napahawak
siya sa sikmura niya dahil biglang kumalam iyon she's really hungry. "Kain ka na."

"Akon a-." iniwas nito ang tray sa kanya.

"I'll prove to you that I am worth it hindi ba?"

"Buntis lang ako pero hindi ako baldado."

"I know but I want to take care of you."

Tumaas uli ang kilay niya. "Pakitang tao lang?" pang-iinsulto pa niya.

"Kahit na araw-araw kitang pakainin ay gagawin ko, hindi koi to nagawa dati pwes
ngayon kahit paliguan pa kita at bihisan ay wala akong reklamo."

Hindi niya alam kung ano ang nangyari pero ang kaninang galit na naramdaman niya
ay napapalitan ng kakaibang damdamin. Nakakabuwisit pala talaga ang salitang 'I
love you' na sinasabi ng buong sinseridad dahil nakakaupos ng galit. Agad itong
pumasok sa silid niya ng walang paalam at saka inilapag sa side table ang tray na
may pagkain at saka siya binalikan at mabilis siyang kinarga.

"Ay, ano ba!" gulat niyang tili, maingat na nailapag siya nito sa kama.

"There boss, kain ka na boss." Napatitig lang siya dito dahil muntik na siyang
mapangiti ng tawagin siya nitong boss. Naging busy ito sa pagpapakain sa kanya at
sa side naman niya wala siyang reklamo. Hindi nalang niya ito pinansin at sinabi
niya dito kung ano ang pwede nitong gawin.

Naging instant kasamabahay niya ito at personal chef dahil kahit anong ipagawa
niya ay ginagawa nito. Kasedohang inutusan niya itong magluto ng kare-kare pero
hindi siya kumain sa halip ay pinaubos niya ang lahat dito. At habang kumakain ito
ay nakatingin lang siya dito para kasing nawawala ang bigat sa dibdib niya habang
nakikita itong nahihirapan.

Wala lang gusto lang talaga niya itong magsuffer at least makabawi man lang siya
sa lahat ng sama ng loob niya dito. At kapag napapansin nitong nakatitig siya ay
ngingiti lang ito sa kanya na para bang okay lang dito ang lahat ng pinapaggawa
niya.

"Warren!" padaskol na tawag niya dito dahil hindi na niya ito napansin mga isang
oras simula ng magsimula siyang magtrabaho. Nahanap niya ito sa kusina at
nakasubsob sa mesa ng lapitan niya ito ay saka lang niya napansin na natutulog nap
ala ito.

Hindi niya maiwasan na hindi ito tingnan, he still looks so handsome, tired but
handsome. Humugot siya ng malalim na hininga at akmang hahawakan niya ng magbago
ang isip niya at saka nagmamadaling lumabas sa kusina habang sapo niya ang kanyang
dibdib. Napatingin siya sa kanyang orasan, pasado alas siete na ng gabi kaya hindi
nakapagtatakang pagod man si Warren. Papabayaan nalang muna niya ang lalaki doon
habang nag-iisip pa siya ng kung ano ang tamang gawin.

Malamang kasi nakausap na ng mga kaibigan niya si Warren. She knew how the
sisterhood moves dahil minsan sa tatlong mga kaibigan niya ay nagawa na rin niyang
hirangan ang mga lalaking minsan ay nanakit sa mga ito. And

those men passed their test kaya kung nandoon si Warren ngayon malamang ay nakapasa
din ito sa pagsubok ng mga kaibigan niya. Ang nasa isip lang niya ay kung ano ang
isinakripisyo nito para makuha lang siya.

Habang nag-iisip siya ay biglang nagring ang kanyang telepono ng tingnan niya iyon
ay isang foreign number kaya agad niyang sinagot iyon.

"Hello?"

"You aren't asleep yet."

"Hex." Mahinang tawag niya sa pangalan ng kaibigan niya. "Anong isinuko niya para
makuha ang support niyo?"

Tumawa ito sa kabilang linya. "So he already made his moves, ang bilis ha. Siya na
talaga mukhang nagsisisi na talaga siya eh. Binugbog pa iyan ng mga sisters."

"What?"

"Sinaktan lang ng kaunti pero hindi naman sumuko desididong makuha ka."

Umismid siya. "He'll just hurt me again."

"You will forever be our denial queen Diana Rose. Kahit kailan hindi ka madaling
maging honest sa sarili mo, itry mo kaya minsan na tanggapin ang feelings mo kahit
isang beses lang."

Umiling siya. "Pare-pareho lang yata ang mga lalaki ayokong magpakasiguro-."

"Huwag mong isipin ang nangyari sa akin dati Diana Rose, iba si Warren sa kanya.
They are very different."

"Hindi ba noong nalaman niyang nagbubuntis ka ay naging mabait din siya sa iyo?"
natatakot na tanong niya.

"And I was a fool believing that his intentions were real." Gusto niyang suntukin
ang sarili niya ng marinig ang pait sa boses nito.

"Paano kung ganoon din siya paano kung dahil buntis lang ako-."
 "Again he is differnet, your husband is very different from that guy. Alam kong
mahal ka niya, nakita ko iyon sa mga mata niya ng humarap siya sa amin. Matapang
siya at handa niyang ibigay ang lahat, isakripisyo ang lahat para lang sa iyo. He
loves you, believe me this time Diana he really loves you. And I tell you giving
him another chance means you are giving yourself a chance to be happy too, to have
a complete family with your child. Bilang kaibigan mo sinasabi ko sa iyo ito he
will always be there for you, hindi ka na niya pwedeng saktan pa dahil kapag ginawa
niya iyon sa iyo I swear to God, I'll kill him with my bare hands."

"Anong collateral niya sa inyo?"

"Something that I can use against that person." Tukoy nito sa asawa nito. "I want
to get everything I owned that he stole from me."

"Hexel, bakit hindi mo nalang siya patawarin?"

"Bakit nanghingi ba siya ng tawad?"

"Stop hiding and show him yourself."

"I am not fully bloom yet, hindi pa ngayon Diana. My light isn't too bright yet,
kapag bumalik na ako sisiguraduhin kong mas liliwanag ako sa kanya. Na sa sobrang
liwanag ko ay maiiwan siya sa dilim."

"What if he'll ask for your forgiveness?"

"Which will never happen and if he does, asking forgiveness will never be enough
for killing my child. I will never forgive him, I will never forgive him for
stealing my life."

Bakas na sa boses ang galit nito.

"I'm sorry Hexel."

"It's okay huwag mo lang ikompara ang asawa mo sa lalaking iyon, why? Dahil para
sa akin santo pa si Warren keysa sa kanya. And I tell you this, don't waste that
kind of love it's one in a million. Pero nasa iyo pa rin ang desisyon Diana Rose,
let him go and have your baby fatherless, you know how it feels. You are already a
mother now Diana you need to decide well. Or accept him again, hindi naman ganoon-
ganoon kadali na tanggapin siya dahan-dahan lang pero hayaan mong maging parte siya
sa buhay mo. Huwag kang masyadong pakipot, asawa mo na iyan."

"Baliw." Aniya na dahilan kung bakit ito natawa sa kabilang linya.

"Hindi nga, accept him Diana Rose. He is worth the pain I promise you."

And Hexel's words do make a difference kaya nga sa paningin niya her friend will
always be right because she never fails her. She always makes her feel that she's
worth of everything kahit na hindi naman talaga. Espesyal na espesyal ang
pakiramdam niya kapag ito ang kausap niya, that's her best trait.

Palabas n asana siya ng may mapansin na sulat sa ibabaw ng kanyang mesa, kinuha
niya iyon at saka binasa. Mula sa kanyang kapatid ang laman ng sulat.

Ate,

Kapag nabasa mo ito malamang kagigising mo lang o kaya naman ay nakita mon a siya.
Yes, siya. Ang asawa mo at huwag kang magtaka kung nandiyan siya dahil gusto niyang
makuha ka. I gave him a 24 hour challenge, kapag hindi ka niya makuha sa loob ng
isang araw ay ako na mismo ang haharang sa kanya para hindi ka na makita.

Alam kong ginagawa niya ang lahat ng paraan para makuha ka at gusto ko ring sabihin
na pinunit niya ang annulment papers na pinagawa ko at nagbanta siyang kukunin ka
talaga niya ng sapilitan. But knowing him alam niyang mas gusto niyang suyuin ka
keysa pilitin ka.

Nagsimula kasi kayo sa pilitan kaya alam kong gusto niyang dahan-dahanin ang lahat
sa inyong dalawa which is very impossible dahil sa time frame niya. ikaw na ang
bahala sa kanya ate dahil alam kong mahal na mahal mo pa rin naman siya. Hindi ka
masasaktan kung hindi mo mahal ang isang tao. Mahal mo siya kaya nasasaktan ka at
mahal ka rin niya kahit sino naman yata na makakakita sa kanya na nakatingin sa iyo
ay isa lang ang sasabihin and that is he loves you more than his life already.

Forgive him because you deserves to be happy, forgive him not because you are
weak, forgive him because you are strong enough to understand that people make
mistakes to.

I love you sis, kahit sa kaunting panahon lang tayong nagkasama ay alam kong isa
kang mabait na kapatid. And I want to see you happy with the right man, with the
person you love. Kapag sasaktan ka niya huwag kang mag-aalala ako mismo ang
magbabaon sa kanya sa lupa.

Ross

Napayakap siya sa papel na sinulatan ng kapatid niya, she really loves her brother
too much. Kahit na sa kaunting panahon ay napatunayan nito sa kanya na hindi siya
nito iiwanan and that he will always be there for her.

Agad siyang bumaba para tingnan si Warren, he's sleeping still. Kinapa niya ang

sarili niya wala na siyang maramdamang galit maybe because she already learned to
let go. Tama ito sa sinabi nito kanina, holding on to his anger will bring her more
damage, mas lalo siyang masasaktan pero ngayong pinakawalan na niya ang galit niya
ay nawawala na rin ang sakit. Mahirap sa una pero kaya naman pala niya all she
needs is to trust him that he will not hurt her again and if he does, isusumbong
niya ito kay Hexel o kaya naman ay kay Ross.

"Kapag nagising ka na babalik na ako sa iyo." Bulong niya sa kanyang sarili at

saka nagpunta sa silid niya upang siya naman ang magpahinga. She needs to mentally
prepare herself too and her heart as well.
 "DIANA!" Nagising siya sa sigaw ni Warren sa kanya kaya agad siyang napabalikwas
ng bangon at lumabas sa kanyang silid. Gulo-gulo pa ang buhok niya habang
nakatingin kay Warren na nasa sala din nila at hawak-hawak ang orasan nila.
namumutla na rin ito na para bang may darating na dilobyo kapag umabante pa ang
orasan.

"Ano? Ang aga-aga pa Warren wala pang six ng umaga." Angil niya dito pero alam
niya kung bakit tila napaparanoid ito.

"Iyon na nga eh wala pang six ng umaga, hindi pa pwedeng mag-alasais hindi pa
pwede." Natatarantang inilapag nito ang orasan sa kung saan pero hindi naman
mapakali na para bang nababaliw na. "This is shit! Bakit ba ako nakatulog I
shouldn't have slept. Hindi pwede ito." Bulong-bulong nito sa sarili nito.

Naupo siya sa pinakamataas na baitang ng hagdanan at natutuwang pinapanood

ang pagkataranta nito. He is desperate now and that's because of that 24-hour
rules.

"Diana Rose,"

"Hmn?"

"I love you." masarap pala talaga iyong pakinggan lalo na ngayon na hindi na
sarado ang isip niya. Sinulyapan niya ang orasan at muntik ng mapabulanghit ng tawa
ng ilang minuto nalang ay mag-aalas sais na talaga. Pwede pa siyang makaganti. "I
love you."

Tumaas ang kilay niya. "Narinig kita hindi mo kailangang ulitin pa."

"Kung narinig mo ako ano nga iyong sinabi ko?"

A sly smile appear on her face. "Hindi ako bingi at mas lalong hindi ako tanga."
She stucked her tongue to him. Sumimangot ito.

"I love you please say you love me too."

May dalawang minuto pa itong natitira. "Pagod ako at huwag mo akong utusan or else
hindi ko i-ere kapag manganganak ako." Biro niya dito. He murmured again at nagtaka
pa siya ng bigla itong tumahimik na para bang nakapag-isip na ng matino.

"I know."

"What?" nagtaka siyang bigla ng may mabasang confidence sa mukha nito.

"You are a member of the legendary sorority, Zalpha Bri sorority. And they said if
someone caught a member of the group she can grant you a wish and she needs to do
it."

"Ano naman iyon sa iyo?"

"I caught you."

"Duh, matagal na."

Ngumiti ito sa kanya. "Then grant me my wish."

"And that is?"

 "Say you love me, now... now na!"

Nag-isang linya ang mga labi

niya, hindi niya naisip na iyon ang ipapagawa sa kanya ng lalaking kaharap niya
ngayon. He is really smart. Napatingin siya sa kanyang orasan at nakitang ilang
Segundo nalang ang natitira.

Agad siyang bumaba at lumapit dito. "You don't have to use my wish for me to say
those words," she rope her arms around his neck. "Because without it, I am more
than willing to say that I love you too."

And the long hand and the short hand of their clock stops at exactly six AM,
telling them that he already won the challenge.

"Congratulations husband, you won. You can have me now." Ngumit na siya, wala eh
talo na siya mahal kasi niya.

"Yes!" sigaw nito at saka yumakap sa kanya ng mahigpit. "I love you."

"Me too."

And maybe in the near future, they'll have it too. Their happy ending sa ngayon
hindi pa muna, pahihirapan niya muna ito. She loves him but it doesn't mean he'll
be forgiven all throughout the way. Kaunting pahirap muna para may challenge naman
ang buhay nito.

"Can I kiss you now?"

Lumabi uli siya, "Sinabi ko lang na mahal kita para hindi ka na kabahan but it
doesn't mean na pinapatawad na kita ng tuluyan." Kaunting pakipot muna pero
nakangiti naman siya habang sinasabi ang mga salitang iyon. "I am your boss and I
got the shots okay?"

"Sabi mo eh."

"Eh di halikan mo na ako, as in now na now na." and with that he crossed the gaps
between their lips and hungrily took her to the other side of life. She missed him,
she loves him and he had the lifetime to prove to her that he loves her too.

Mahaba pa ang pagdadaanan nila, deep inside her she could feel that big typhoon
will come soon and that scares her. However having him near her assures her that no
matter what happened she will never be alone... again.
<<3 <<3 <<3

A/N: Because I dont know how to end this one kaya pagpasensyahan niyo na ang
epilogue, mahaba naman eh. Alam niyo iyong habang tumatagal ay pahirap ng pahirap
na ipasok ang buong story sa loob ng ten chapters na kung tutuusin ay hindi naman
talaga 10 chapters lang, lagpas 20 chapters kaya talaga kung bibilangin dahil sa
A,B,C at minsan nadadagdagan pa ng D. Samantalang noon nahihirapan akong tapusin
ang 10 chapters lang talaga. Hay naku, buhay nga naman parang life. Ang haba ng
kwento nila hahaha, may dalawang extra chapters pa eh.

Parang kailan lang at nagsisimula pa lang ako kay Diana Rose, relate na relate ako
sa kanya dahil just like her naging agent din ako, call center agent hahahaha. Kaya
sa mga call center diyan I know the feeling, alam ko rin iyong feeling na maiiyak
ka na lang dahil sa kabobohan ng kausap mo kaya nga laking trauma ko at ng pumasok
ako sa public high school, goodness phobia na ang trauma ko mayghaaaddd! Mas madami
dito! HAHAHAHHAHAHA, if you know what I mean.

At saka maiksi lang po ang a/n ko ngayon dahil nga sa inaantok na rin ako, ang
lakas ng tama ng cold coffee na ininom ko kanina. Aba'y mahal din iyon, 75 php din
kaya ang isang lata ng kape iyong coffee bean and tea leaf. hahahhaha. Not signing
off yet. Chow!

=================

Extra #1: MasterH's letter to Green Bee

Extra #1: MasterH's letter to Green Bee

Dear Green Bee,

What can I say? You passed the final challenge and finally a full pledge member of
the Zalpha Bri Sorority. It has been years then and now I am writing you a letter
again, funny isn't it? I was the first one who sent you a letter and I am here
again. Parang kailan lang noong una tayong magkita, alam kong hindi mo na iyon
nakikilala pero ako naaalala ko pa rin iyon hanggang ngayon.

Ang tanong mo sa akin, 'May kapatid ka ba?' and when I answered you that I don't
have, you cried... you cried for me telling me how lonely my life is. You cried for
my sake, that's the first time I feel like someone do care for me. And then you
told me, 'Ako nalang muna ang kapatid mo'. And with you I found a sister.

With you I found our friends, I found my savior and my guardian angels. I feel
like I am Charlie and instead of having three angels I have nine. I am very
thankful for the friendship Diana it was an amazing journey with you. I would like
to thank you for trusting me, for trusting and believing my words.

Among all the sisters you have one of the purest heart Diana, hindi ka mahirap
mahalin kaya lang kapag may nagtatangkang magmahal sa iyo mabilis mong nababakuran
ang sarili mo at ang puso mo. That's a nice trait if you don't want to get hurt
however it's biggest drawback is hindi mo rin mararanasan kung paano sumaya kapag

natuto kang magmahal. Kapag nagmamahal ka ay masasaktan ka rin pero kahit gaano pa
kasakit ang pinagdaanan mo nandoon pa rin ang katotohanan na may natutunan ka, at
iyon ang mas mahalaga. Mas mahalaga na natuto ka sa naging pagkakamali mo at
magamit mo ang natutunan mo sa susunod na hamon sa buhay mo.

Believe in yourself Diana, believe that you can love and will be loved as well. I
am glad that you tried and take a risk. This time you don't have to build an ice
around your heart, let the heat of his love melt it. Minsan lang may dumating na
kagaya ng asawa mo sa buhay mo at ayokong masayang kayong dalawa sa wala.

He will help you overcome your fear, help yourself too. Have faith in yourself and
have faith that you'll be able to overcome all the struggles that may come into
your life Diana. Love him, love your baby, love your family unconditionally. At
kahit anong mangyari you need to prioritize them, always make your family your
first priority. If ever someone want you to choose, choose them. Trust me, family
matters before anything else.

You showed to us and to all the sisters, that even fears can be conquered by one
great love. You showed us that no phobia can hinder us in falling in love and being
happy and being normal.

Thank for everything.

 Thank you very much.

Volim te moju sestru.

PS. Keep this letter a secret between the two of us.

FROM: MasterH

<<3 <<3 <<3

a/n: antok na ako eh, night-night babies and don't talk when your mouth is full.
=================

Extra#2: A man who wants her as his woman

Extra#2: A Man Who Wants Her as His Woman

Kanina pa siya tipa ng tipa sa kanyang laptop, ka-chat niya ngayon ang bagong boss
niya na developer ng mga online games and apps na kilala sa buong bansa. Being
pregnant do have its luck you know, habang bored siya sa bahay dahil sa natapos na
niya ang website para sa business ng kapatid niya ay pinagkaabalahan naman niya ang
paggawa ng mga simple applications para sa mga bata.

Being a soon to be mother excites her the most, ganito pala iyon sa isip niya she
wants the best for her child. And since she already know what technology can bring
to her baby in the future kaya gusto niya kapag maexpose man ang anak niya ay hindi
agad iyong brutal na brutal na mga laro ang mamumulatan nito. She want to make
child friendly applications for her baby to enjoy, like nursery song na may mga
cute and colorful background video. And soon, ipinost niya iyon sa kanyang
Instagram account and before she knew it ay may tumawag na sa kanya. Isang game
developer company, it's a small company though because the owner decided to make it
small and not really huge. Yelena Kite Imperial-Andrada is her boss now, hindi siya
nito pinipressure sinabi lang nito hanggang sa saan ang kaya niyang gawin at dahil
wala naman siyang ginagawa kaya nagkaroon siya ng instant na trabaho.

Wala din namang problema si Warren sa desisyon niya, sinabi nitong as long as she
is happy with it handa naman nitong tanggapin iyon. At sa tingin niya ay kung anong
sabihin niya ay susundin

nito, minsan ay gusto na niya itong batuhin. He is spoiling her and it's not that
she doesn't like it hindi lang siguro siya sanay na masyado siyang pinagbibigyan.

"Wifey." Sinulyapan niya si Warren na kakapasok sa silid nila, he is wearing his

pink apron again at wala namang pang-itaas. Swear, kapag nagkasakit si Warren wala
siyang ibang sisisihin kundi ang pagiging exhibitionist nito. "Gusto mong dito
kumain?"

"Bababa na ako." Inilapag niya ang laptop niya sa kama at saka dahan-dahan na
tumayo. Medyo hirap siya sa pagtayo dahil nga sa papalaki na rin ang tiyan niya
pero mas malaki pa rin ang tiyan ni Chloe because she's having twins. Noong umalis
kasi ito ay buntis na ito at ng ikasal na ay limang buwang buntis na ang gaga and
she's two months pregnant that time too.

And now she's four months habang si Chloe naman ay seven months, magkasabay pa nga
sila minsan kapag nagpupunta sa hospital. Zyrene is pregnant too pati na rin si
Karylle, kaya lang si Karylle ay nakunan sa first baby nito kaya medyo naging
maingat na rin ang kaibigan niya. Ito na mismo ang nagpahinga sa pagiging pulis
nito, Colton loves Karylle kaya alam niyang kahit na anumang mangyari ay aalagaan
nito ang kaibigan niya.

"Kung sino man iyang nasa isip mo isasama ko sila sa lulutuin ko." Agad siyang
napatingin kay Warren na biglang nagmaktol. Tinaasan lang niya ito ng kilay lalo na
ng mapansin ang pagsimangot nito. "I promise isasama ko sila sa pagkain at
ipapakain ko sa mga aso."

Hinampas niya ito habang pababa sila. "Para kang sira mga kaibigan ko lang naman
ang nasa isip ko." Hindi pa

man siya nakakatapak ng isang baitang ay nasa unahan na niya si Warren at mabilis
siyang inalalayan na para bang bata na nagsisimula pa lang maglakad at muntik-
muntikan ng mahulog. Napapabuntong-hininga nalang siya dahil alam niyang kabaliwan
mang isipin pero natutuwa siya sa pagiging protective nito. Lalo na noong nalaman
nito na nakunan si Karylle ay mas lalo itong naging OA sa pagbabantay sa kanya.
"Hindi ako papayag na isasangkap mo sila sa pagkain."

"Huwag mo silang masyadong isipin kapag ako ang kasama mo nagseselos ako."
Pinandilatan niya ito.

"Pati ba naman sila pinagseselosan mo?" hindi makapaniwalang usal niya dito.

"Ang kay Juan ay kay Juan, ang kay Pedro ay kay Pedro ang kay Warren ay kay Warren
and I don't share." Ingos nito.

"Para kang bata." Angil niya.

"Basta ako lang ang isipin mo." Kinurot niya ito sa pisngi.

"Hindi pwede."
 "Bakit?!"

Tumawa siya dito. "Kapag ikaw lang iisipin ko I swear kapag titingnan kita sa
paningin ko nakahubad ka lang talaga."

Biglang nanlaki ang mga mata nito sa sinabi niya at namula ang teynga. "Sige-
sige, isipin mo lang ako now na."

Nang-iinis na tumawa siya dito ng bigla nitong ibababa sana ang suot nitong shorts
na naging dahilan kung bakit siya naman ang biglang nagulat.

"Warren!"

"Bakit ba?"

"Baliw ka talaga huwag mo nga demonyohin ang utak ka pambihira alam mo naman na
masyadong weak ang katawan ko ngayon dahil sa hormones ko." Sita na niya dito.

"I hate

you why don't you give in with your cravings with my body I am willing to give it
to you." napalunok siya sa sinabi nito dahil nangseseduce na naman ito.
Pinaparusahan pa rin niya ito, hindi siya pumapayag na ito ang unang lalapit sa
kanya dahil alam niyang mamanyakin lang siya nito. In fairness kay Warren for two
months now hindi talaga ito nagtangkang galawin siya kahit na ang totoo ay alam
niyang nagpipigil lang ito. He respects her decision, kaya nga minsan ay nang-aasar
lang talaga siya. Kapag lalabas siya sa banyo mula sa paliligo ay patay malisyang
magbibihis siya sa harap nito and the next thing she knew nasa banyo na uli ito
kahit na katatapos lang nitong maligo. Two months din itong tigang sinabi nga
niyang pwede naman itong maghanap ng iba pero eexpect din nito na wala na naman
siya sa bahay nito and all she get from him is a big NO!

"Sinuswerte ka ako pa rin ang boss dito no kaya ako pa rin ang masusunod at kapag
sinabi kong bawal ay bawal talaga."

"Kahit hawak?"

Sinamaan niya ito ng tingin. "Hindi pwede kahit hawak dahil alam mong wala akong
immunity sa hawak mo."
 "We can try."

"Stop seducing will you?"

"Natatakot ka lang." talagang sinusubukan nito ang pasensya niya pero hindi
talagang ayaw niya.

"No thanks I am hungry." Hinawakan niya ang kanyang tiyan, sabi nga ng doctor ay
maliit daw siyang magbuntis kaya hindi pa ganoon kalaki ang tiyan niya kahit na
pang-apat na buwan na iyon.

Nakarating sila sa komedor at inalalayan siya nitong maupo, marami ng pagkain ang
nakahanda doon at naghihintay na ubusin niya. Sinabi niya kay Warren na kapag
tumaba siya ay makikipaghiwalay na talaga siya dito ang sarap kasi talaga nito...
nitong magluto.

"Naduduwag lang yata ang wifey ko."

"Shadappp!" inis na pakli niya.

"We can try if you are really immune to my touch, kapag immune ka nga hindi na
kita kukulitin hanggang sa makapanganak ka na pero kapag hindi ka immune I'll have
your body anytime I want."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Ayoko." Matigas na tanggi niya. She knew to herself
na hindi talaga siya immune dito dahil kapag hahawakan siya nito ay hihiga lang
talaga siya at maghih\intay sa susunod na gagawin nito. "Warren naman eh buntis
ko." Reklamo niya dito. "And still sexy as hell just like the first time I saw you
in the bar, you are still as gorgeous as before. Mas lalo ka ngang gumanda ngayon."

Namula siya sa papuri nito. "Hindi mo ako madadala sa mga salita mo na iyan."
Pakli niya dito. Lumapit ito sa kanya at saka binuhat para maupo siya sa lap nito,
sinusubuan siya nito ng pagkain and swear to God she could feel him getting too
excited below her. "Warren."

"Kumain ka lang don't mind me." Paanong hindi niya ito ima-mind samantalang
gumagapang ang mga labi nito sa ibabaw ng balikat niya dahil ang strap ng suot
niyang pantulog ay unti-unti nitong

ibinaba sa kanyang balikat. Nararamdaman niya ang mga labi nito sa kanyang batok na
naging dahilan kung bakit nanindig lahat ng mga balahibo nito sa katawan.

"Shit!" mahinang usal niya habang itinigil ang pagkain dahil mabubulunan siya
kapag kumain pa siya tapos ay nilalandi siya nito. Napakagat nalang siya ng labi, a
part of her brain wants to have him but a big part of her brain said she doesn't
want to but her body is responding to his touch.

Nanginginig na ang kanyang labi dahil hindi niya alam kung paano ito pipigilan, as
a wife she do have her responsibilities to her husband kahit na sinabi na niyang
ayaw niya muna. Nirespeto nito ang desisyon niya pero alam niyang may
pangangailangan din ito. Napapikit nalang siya ng maramdaman niya ang pahalik nito
sa gilid ng kanyang mga labi niya.

"Relax Diana." Bulong nito sa kanya. "I can wait until you are okay and ready for
me." Napatingin siya dito hindi niya alam kung makakahinga ba ng maluwang or
maguguilty dahil sa alam niyang hindi niya napupunan ang pangangailangan nito.

"It's okay Warren-."

"Ssshh... it's okay. I can wait, mas mahalaga ka keysa sa akin at mas makakaya
kong wala iyon basta nandito ka lang. You are enough... more than enough for me
Diana Rose." Napaiyak siya sa sinabi nito.

"I love you." bulong niya.

Lumapad ang ngiti nito. "That's the first time you said those words first and I
guess everything is really worth it. You are worth it," hinaplos

nito ang tiyan niya. "Worth it." Bulong pa uli nito sa kanya. "I love you Diana
will you marry me again?"

Napasinghap siya sa tanong nito sa kanya, kasabay kasi niyon ay ang pagsuot nito
ng singsing sa daliri niya. She is already wearing a wedding ring na isinuot nito
sa kanya noong araw ng kanilang kasal. Tinanggal nito ang singsing na iyon at saka
ipinalit ang isang diamond studded engagement ring.

"Itatapon na natin ito because I don't want you to wear something that doesn't
resemble love. We are going to exchange wedding rings with love. Mahal na mahal
kita Diana at si baby Denzel natin."

"Hanggang ngayon Denzel ka pa rin ng Denzel." Natatawang pinunasan niya ang ilang
butil ng luha sa kanyang mga mata. Tears of joys.

"Of course it's our baby's name, if our baby will be a girl she will be named
Denzel Rose."

"And if he is a boy?"

"He will Denzel Ross, just like your brother's name."

Napayakap siya dito. "Thank you for understanding Warren."

"Hindi mo pa nasasagot ang tanong ko, will you marry me?"

Sunod-sunod na tumango siya. "Yes, I will marry you." at siya na mismo ang humalik
sa mga labi nito na mabilis naman nitong tinugon.
 "KAILAN ba ang kasal mo?" tanong ni Crischel sa kanya ng nasa Little Devil's siya.
Kausap ni Warren si Heinz kaya naiwan siya na kasama si Crischel sa loob ng studio
nito habang abala

ito sa paglalagay ng frosting sa mga cupcakes na ididisplay nito sa little Devils.

Nag-eenjoy siyang tingnan si Crischel gandang-ganda kasi talaga siya dito, para
itong iyong mga Koreana na nakikita niyang sumasayaw sa Korean channels na paborito
niyang panoorin ngayon. "Nakikinig ka ba sa akin?"

"Crischel, pwede ka bang sumayaw iyong pag-Kpop?" Pinandilatan siya nito at mas
lalo siyang natuwa ng biglang namula ang pisngi nito. Ito iyong pinakaiinggitan
niya sa kaibigan niya, she had this natural rosy cheeks at pink lips na hindi na
kailangan ng make-up.

"Baliw ka nagbuntis ka lang kung anu-ano na ang gusto mo baka gusto mo ng

cupcakes?"

"Nge, ayoko niyan. Sige sayaw ka na."

"Sasayawan kita ng pang-club na sayaw."

Humagalpak siya ng tawa sa sinabi nito. "Alam kong magaling kang sumayaw nakikita
kaya kita kapag nagpapractice ka sa dance studio. May abs ka pa nga eh." Turo niya
sa tiyan nito.

"Shut up, pwede ba balikan mon a iyong asawa mong siyang nakakaintindi sa iyo."

Hindi niya pinansin ang pananaboy nito sa kanya. "May boyfriend ka na?" hindi na
siya nito pinansin. "Or may lover ka na-." bigla nitong nahulog ang bitbit na pang-
frosting sa sahig.

"Ano ba iyang pinagsasabi mo?" namumulang tanong nito sa kanya and then from her
reaction which is something off kaya bigla siyang nagtaka.

"May lover ka?"

"Wa-wala no!"

"Wehhhh... so virgin ka pa?"

Napakurap ito, "That's something personal." Iwas nito sa kanya.

"Hindi nga?"

Hindi pa man ito nakakasagot ay may kumatok na sa studio nito na naging dahilan
kung bakit bigla itong nataranta. Bumukas ang pintuan at iniluwa ang gwapo at
nakangiting kakambal ni Chloe na si Caleb.

"Uy, Caleb." She motioned him to come closer. Sinulyapan niya si Crischel na
parang hindi na alam kung ano ang gagawin, marami pa ang mga cupcakes na wala pang
frosting pero tila nakalimutan na nito iyon sa halip ay nagsimula na nitong
ligpitin ang mga gamit nito. "Anong atin?" magiliw na usisa niya. Kapag buntis pala
ay nagiging mas malakas ang instinct sa mga bagay-bagay.

"Hinahanap ka ni Warren."

"Halika nga dito Caleb." Lumapit naman ito sa kanya at saka pinisil ang pisngi
nito. "Ang gwapo-gwapo mo talaga."

"Don't tell me pinaglilihian mo ako?" biro nito.

"Nah, si Crischel ang pinaglilihian ko. I think I am having a girl gusto ko nga
siyang pasayawin ng ala-Kpop kaso ayaw niya."

Sinulyapan naman nito ang kaibigan niya na abala pa rin sa pagkakalat sa halip na
ayusin ang mga gamit nito.

"Hmn, si Crischel talaga?" may himig ang boses nito na hindi niya maintindihan.
"Are you sure you want you child to be like Crischel?"

"Yup." Mabilis na sagot niya.

 "Masyado mong tinataas sa pedestal ang kaibigan mo Diana Rose, baka-." Sinadya
nitong bitinin ang sinabi nito.

"Anong baka?"

Anong meron? At bakit ganito ang pakikitungo ni Caleb kay C na para bang may alam
itong hindi nila alam. Nakatalikod sa kanila si Crischel dahil may hinuhugasan ito
sa sink.

"Baka gusto mong mamana din ng baby mo ang pagiging masungit niya mahirap na."

"Ahhh." Pinatulan nalang niya ang sinabi nito pero hindi naalis sa kanya ang
malalagkit na tingin na pinupukol nito sa kaibigan niya. "Aalis na muna ako
pupuntahan ko muna ang asawa ko."

"Samahan na kita!" biglang singit ni Crischel. "Lalabas din ako." Anitong tila
pinipigilan na hindi mataranta.

"Eh? May pag-uusapan pa yata kayo ni Caleb." Mabilis itong umiling.

"No! I mean hindi, wala kaming pag-uusapan. Lalabas na ako dito."

"Okay." Nagtatakang tumayo siya at saka lumabas kaya lang ay ng nasal abas na siya
ay wala ng Crischel na nakasunod sa kanya sa halip ay saradong pintuan ng studio
nito ang nalingunan niya. napapailing nalang siya, it seems like love is indeed a
virus. Kapag nahawa na ang isa ay unti-unting nanghahawa iyon. The ZBS girls were
slowly... slowly working on their love stories.

"Are you ready?" salubong sa kanya ni Warren.

"Yup, I am ready- ready to go home."

Ngumisi ito sa kanya. "Hindi pa tayo uuwi Diana may pupuntahan muna
tayo."

"Saan?"

"A surprise." Sumakay na sila sa kotse nito at saka dinala siya sa pamilyar na
daan papunta sa bahay ng mga magulang nito.

"Teyka lang nandiyan ang daddy mo?"

"Yup, he wants to talk to you."

Umiling siya. "Ayoko! I mean I am not ready-." Pinatahimik siya nito gamit ang mga
labi nito kaya napaungol nalang siya. "Warren-." And another kiss making her more
relax.

"Don't worry kapag inaway ka ni daddy susuntukin ko siya."

Nag-isang linya ang mga labi niya sa sinabi nito hanggang ngayon ay iniiwasan pa
rin niyang makaharap ang landas ng tatay nito dahil ayaw niyang magalit na naman
dito. Pagdating nila sa harap ng bahay ay mahigpit ang naging kapit niya sa braso
ni Warren.

"After this pupunta pa tayo sa pictorial."

"Anong pictorial?"

"Pictorial, pre-nuptial photos natin bago ang kasal."

"Teyka lang bakit may pre-nuptial photos samantalang wala pang date ang kasal
natin." Ngumiti lang ito sa kanya at hinalikan ang tungki ng kanyang ilong.

"They are here!!!!!!!!" isang maliit pero matinis na boses ang narinig niya ng
buksan nito ang pintuan ng bahay. Muntik na siyang matumba ng bigla siyang dinamba
ni Thad mabuti nalang at nasa likod niya si Warren.
 "Tita pretty I wab you." natawa siya sa sinabi nito at mabilis niya itong kinarga.
Nakapagtatakang hindi na nagreklamo si Warren sa halip ay nakangiti lnag itong
tumingin sa kanya as if

he had seen something wonderful.

"Love you too Thad." Aniya at pinaghahalikan ang pisngi ng bata na nagiggle lang.

"They are here." Napangiti ang mama ni Warren ng makita siya, kasunod naman nito
si Kristine na agad na kinuha si Thad mula sa kanya para mayakap siya ng mommy
nito. "Glad to see you again Diana Rose, masyado ka ng pinagdadamot ng anak namin
hindi ka na tuloy namin na-enjoy." Sinamaan pa nito ng tingin ang anak nito.

"I want some quality time with my family mom alam kong kapag dinala ko na siya
dito for sure sosolohin niyo si Diana. Ayokong mapagod siya she's pregnant."

"Anong tingin mo sa akin walang alam?" kinurot nito teynga ng asawa niya na
ikinatawa niya. Tumingin naman sa kanya si Kristine habang si Thad ay inaabot siya.

"Welcome to the family Diana Rose."

Tipid na ngiti ang ibinigay niya dito kasi hangga't hindi pa siya tanggap ng daddy
ni Warren ay alam niyang hindi pa talaga siya welcome sa family nito.

"Oh, my sister-in-law." Hindi agad siya nakakilos ng bigla siyang yakapin ni

Almiro, medyo napangiwi siya ng maramdaman ang sakit na dulot ng pagkakadikit ng
balat nito sa balat niya. Agad siyang hinila ni Warren na mukhang nakita ang
reaksyon niya hindi naman nakahalata si Almiro.

"Are you okay?" bulong nito. tumango lang siya at ngumiti dito kasi medyo
naguluhan siya ng marealized na hindi na siya nahimatay pero nakaramdam pa rin siya
ng sakit. But the pain is bearable

already unlike before. Parang iyong unang beses lang nahawakan siya ni Warren at
para sa kanya isang malaking achievement na iyon. It's like she's really healing.

"Eherm." Napapitlag siya ng marinig ang tikhim ng daddy nito as reflex ay mabilis
siyang nakapagtago sa likod ng asawa niya. Maagap naman siya nitong nahawakan para
hindi siya makatakbo. "Sa tingin ko kailangan naming mag-usap ng asawa mo Warren."
Napalunok siya, gusto niyang umiling dahil ayaw niya itong kausap. Baka kasi bigla
siya nitong itulak pababa ng hagdan sag alit nito dahil pinili pa rin siya ng anak
nitong makasama.

"Okay lang iyan Diana Rose trust me my dad likes you." he assured her. Gusto
niyang mapangiwi sa sinabi nitong gusto siya ng tatay nito samantalang kulang
nalang ay ilaga na nito ang pera nito para ipakain sa kanya. She doesn't hate him
it's just that she doesn't want to hate him kapag inaway pa siya nito. Ngayon na
alam na niya ang nararamdaman ni Warren sa kanya walang makapipigil sa kanya para
ipaglaban niya ang pagmamahal niya dito.

"In the library." Napatingin siya kay Warren but he just smiled assurely at her.
Napakunot ang noo niya feeling kasi niya ay iba ang alam nito sa ginagawa ng ama
nito sa kanya.

"Trust me Diana, kapag inaway ka niya hindi na tayo muling babalik dito. At hindi
niya makikita si baby Denzel." Nag-isang linya ang mga labi niya at saka sinundan
ang daddy nito na pumasok na sa library. Humugot siya ng malalim na hininga upang
kalmahin ang sarili niya, kinabahan talaga siya hindi lang para sa sarili niya pero
para na rin sa anak niya.

"Congratulations."

Kumunot ang noo niya sa sinabi nito nakaupo na ito sa couch na para bang ito ang
hari ng mundo. "You win."

"Ano po ang ibig niyong sabihin?"

Ngumiti ito sa kanya kaya akala niya ay magugunaw na ang mundo. "I do like you for
my son, sinabi ko na ito kay Warren. When I first saw you I know you are the best
choice, nagtaka nga ako kung paano ka nahanap ng anak ko samantalang walang kwenta
naman ang mga babaeng dinedate niya. Knowing my son he gets what he wants easily ng
walang paghihirap kagaya ng pagkuha niya sa iyo." Hindi siya sumagot. "He
blackmailed you with your house and lot for you to marry him when I asked him to
marry someone before I look someone to marry him. And that's when I thought my son
doesn't deserve to have someone like you, malaki ang tendency ng anak ko na pwede
ka niyang iwanan sa unang problemang kakaharapin niyo." Bumuntong-hininga ito. "He
is my son, my youngest and we give him everything he wants. Sa sobrang bilis
mabilis din siyang magsawa at ayokong dumating sa point na iyon din ang mangyari sa
inyong dalawa. I am sorry Diana Rose kung kinailangan pa kitang pahirapan gusto ko
ring maisip mo na baka nagkamali ka sa pagpili sa anak ko and you deserve someone
better pero hindi mo siya sinukuan. You fought for him at gaya nga ng inasahan sa
unang problemang dumating sa inyo ay umayaw agad siya. But don't worry he already
learned his lessons he loves you and I am a living witness to that."
 Hindi pa rin siya nagsalita pero sa loob-loob niya ay unti-unting nawawala ang
bigat sa puso niya.

"Ibig sabihin tanggap niyo po ako para sa anak niyo?"

"Matagal na hija, wala akong anak na babae kaya nga gustong-gusto ko ng mag-asawa
ang mga anak kong lalaki. I want them to settle down and have their own family
hindi na sila bumabata, and thanks God they found the right woman whom they can
spend their entire life with and I am glad my son found you." hindi niya napigilan
ang sariling mag-init ang mga mata, it's just too much for her. Ang init-init ng
puso niya para bang mapapaso siya kaya nga hindi na niya rin nautusan ang sariling
huwag maiyak.

"K-kung biibiro niyo po ako Sir please don't, okay lang naman po sa akin na
magalit pa rin kayo sa akin na ayaw niyo pa ako sa anak niyo. Ipaglalaban ko pa rin
si Warren kaya kung technique niyo poi to para ako na ang kusang umalis sa tabi ng
anak niyo hindi po mangyayari iyon."

Napasinghot siya at nagpunas ng mga luha sa kanyang mga mata, naramdaman nalang
niyang may yumakap sa kanya and this time wala siyang maramdamang sakit o ano man.

"Tahan na anak." Mas lalo siyang napa-iyak sa narinig niyang tinawag nito sa
kanya. Ilang taon na rin ba noong huli niyang marinig ang katagang iyon, it feels
like her papa calling her when he's home. Masyado pa siyang bata noon at kahit na
hindi na niya maalala amg mukha nito at ng kanyang ina ay pamilyar na pamilyar pa
rin sa pandinig niya iyon. "Ayokong sabihin ng bunso ko na pinapaiyak ko ang asawa
niya." hinaplos nito ang buhok niya.

"Para ka pong papa ko noon." Mahinang bulong niya dito.

"Papa mo na rin ako ngayon Diana, I know what happened. Bata ka pa ng nawala ang
mga magulang mo kaya ngayon ako

naman ang magiging daddy mo. You have and you already have my wife as your mother.
You have us Diana Rose and your brother too." Napahikbi na siya dito.

"Salamat po sir."

"Ano bang sir call me daddy because you are my daughter now at ikaw lang ang asawa
ni Warren na kikilalanin ko. Alagaan mo rin ang anak ko."

"I will po, salamat po uli.'

Binitiwan siya nito. "Welcome to the family Diana Rose Rosales-Cuevas."

"Thank you po."

Namamaga pa ang mga mata niya ng lumabas na sila ng library pero ang gaan-gaan ng
pakiramdam niya. Para bang may bumalik sa kanya na dati ay naiwala niya, para bang
may nakuhang mabigat na bagay na matagal ng naimplant sa loob ng katawan niya. Nang
makita siya ni Warren ay agad itong yumakap sa kanya and keep telling her how much
he loves her.

She feels like she belong.

She found a home.

She found a family.

She found security.

"SAAN ba tayo pupunta teyka nga dahan-dahan lang." nagdahan-dahan naman si Warren
sa pag-alalay sa kanya habang naglalakad siya. "Seriously Warren may balak ka bang
maging bodyguard ko twenty four seven?" natatawang tanong niya dito.

"Masama bang samahan ko ang maganda kong asawa kahit saan man siya magpunta?"
inirapan niya ito.

"Yeah right don't tell me hindi ka parin nagtatrust sa akin kaya palagi

mo akong sinusundan."

Ngumuso ito. "It's not I am not trusting you Diana because I do trust you, ang
trust na ayokong gamitin sa iyo ay iyong condom lang dahil wala akong balak na
gumamit ng bagay na iyon."

Malakas siyang napasinghap at sinapok ito sa braso. "Ang bastos ng bibig mo."

Malakas itong tumawa sa sinabi niya at saka niyakap siya. "Nakakapagpabago pala ng
takbo ng isip ang pagiging buntis." Biro nito. "Dahil naalala ko iyong sinabi you
want to use trust to me."

"Uy, hindi kaya trust you sabi ko frenzy kasi iba-iba ang flavor." Napakagat siya
ng labi sa sinabi niya. "Saan mo ba uli narinig iyan as far as I remember hindi ko
iyan sinabi sa harap mo ah!" aniya.

Humalakhak lang uli ito. "I have my ways wife at alam ko rin na ilang beses mo na
akong ginahasa sa isip mo."

"Hindi ah!" pasigaw na sagot niya.

"Namumula ang tungki ng ilong mo kaya alam kong nagsisinungaling ka."

"Hindi nga sabi eh." Panay hampas niya dito.

"And you even said na pakakasalan mo ang lalaking nagluto ng lumpiang kinain mo
noong kasal ni Heinz. Masarap talaga ang lumpia ko."

Natawa siya sa sinabi nito, nagiging green minded na naman siya. "Hindi naman
lumpia moa ng masarap kundi iyong footlong hotdog."

Mas lalong lumakas ang tawa nito. "Naughty wife, humanda ka talaga sa akin
mamaya." Sabay kabig nito sa kanya at hinalikan ng mariin ang kanyang mga labi.
Halos mapugto ang hininga niya sa halik nito. "Kakagigil ka talaga." Bulong nito.
"Halika

na nga para makakain ka uli ng masarap na footlong hotdog." At kumindat pa ito sa

kanya

Natawa nalang siya sa sinabi nito at hinayaan nalang siya nitong hilahin sa kung
saan man nito gustong pumunta. Napansin nalang niyang huminto sila sa Primero, ang
bar kung saan palagi niyang tinatambayan noong dalaga pa siya. Matagal na rin noong
huling punta niya dito.

"The last time I was here someone asked me to be his bride." Aniya dito. "Pero
bawala ako dito." nag-aalalang paalala niya dito.

"Don't worry it's safe."

"Bakit close ba ang Primero ngayon?" inaalala niya ang araw. "It's still Saturday
and Saturdays are the peak days of Primero."

"Alam mo talaga ang schedule nito ano?"

"Naman, palagi kaya ako dito. Hustler na ako sa pagbabar hopping." Proud na wika
niya. "Hindi mo naman ako kamumuhian dahil palagi ako dito hindi ba?"

"Silly, why would I? You even amaze me more because no matter how much time you
spend here still you've managed to be clean for me."

"Hindi naman ako ganyang klaseng babae, I may be liberated and open-minded dala na
rin siguro ng trabaho ko at mga nakakasama ko pero nasa tao pa rin naman iyan kung
paano niya alagaan ang sarili niya. At saka kung nalaman mong hindi na ako malinis
noong una tayong mag-toot-toot kamumuhian mo ba ako?"

Muli itong tumawa pero napapailing sa sinabi niya. "I am really amazed with your
choice of words wife, but to answer your question. Virgin or not ikaw pa rin ang
pipiliin ko because you

are different, you make me realized things that I didn't even know I know. And
besides hindi na rin naman ako virgin noong unang may nangyari sa atin, I won't
demand something that I can't even give. Having your first time is a precious gift
that I want to treasure."

"Bolero, masarap din ang bola-bola ngayon." Aniya dito pero sa totoo lang ay
lobong-lobo na ang atay at puso niya sa pinagsasabi nito. It's just too refreshing
to know na tanggap pala siya nito kahit ano pa man ang pwedeng nakaraan niya.

"Masarap talaga ang bola-bola kapag may kasamang hotdog."

 Tumango siya. "I know what you mean husband." At siya na mismo ang kumindat dito,
medyo gumeywang pa ang takbo ng kotse nito.

"Bad ka muntik na iyon." At ipinarada na sa harap ng primero ang kotse nito.

Napansin niyang medyo tahimik ang lugar kahit na maraming kotse na nakaparada sa
labas niyon. Pasado alas otso na ng gabi too early para buksan ang club.

"Anong meron?" takang usisa niya ng alalayan siya nitong makababa sa kotse.

"Alam kong namimiss mo na ang pagpunta dito kaya I asked my people to clear and
clean everything."

Nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi nito. "Primero is yours?"

"Ours, it's ours. Kung anong akin ay sa iyo na rin."

Namangha pa rin siya sa nalaman niya hindi niya akalain na ito pala ang may-ari ng
club na madalas nilang tambayan. Sino bang mag-aakala na ang tambay sa club at ang
may-ari ng club ay pwede palang magkatuluyan. Pagpasok niya ay agad

niyang naamoy ang mga sariwang bulaklak sa halip na amoy usok at beer, wala din
iyong nakakabinging ingay sa halip ay mga sweet instrumental songs ang naririnig
niya.

The door opened and she was surprised to see what's inside the bar, kung kanina ay
nagulat siya dahil sa nalaman niyang si Warren ang may-ari ng Primero ngayon mas
lalo siyang nagulat ng makita ang loob. Mahigpit ang naging hawak niya kay Warren.

"Warren what's this?" may ideya na siya kung ano ang pwedeng mangyari but she
doesn't want to assume dahil mahirap nab aka hindi pala ito para sa kanya.

"We are getting married today here Diana. I want to marry you in the church but
your sisters said it's a taboo that's why I decided to marry you here, sa eksaktong
lugar kung saan ako nagpropose sa iyo, sa eksaktong lugar kung saan kita unang
nakilala, kung saan ko unang nakita ang wild rose nila nakilala ko ang aking Diana
Rose. You are my wild rose and I don't mind being pricked with your thorns as long
as I can be with you. Now, how about marry me again with our family and friends?"
 At nagsulputan ang mga kaibigan niyang nagtatago lang sa isang tabi, Zyrene is
with Heinz smiling at her malaki na rin ang tiyan nito. Si Karylle na kahit na
nakunan ay muli namang nagkaroon ng panibagong supling ay alam niyang masaya na
rin. Nandoon din si Chloe kahit na alam niyang naaadik na ito sa cruise and the
rest of the girls are with her.

"I would love to but I am not dress-."

"Dress ba ang problema?" singit ni Chloe na katabi si Rye. "Pinabalik ko pa ang

cruise dito dahil sa kasal mo I can't miss it, I

wouldn't missed it." At may kinuha itong malaking box sa likod nito. Chloe is seven
months pregnant at nakakatakot ang laki ng tiyan nito dahil pakiramdam niya ay
puputok iyon sa laki. Twins kasi ang dinadala nito.

"Let me." Alalay na alalay si Rye sa asawa nito, hindi pa man ito nakakahakbang ay
lumapit na si Crischel na halatang inis sa mundo at may hawak na ng box.

"Ako na ingatan mo nalang si Chloe." Angil nito kay Rye. First time niyang
nakitang nagsuot ito ng jeans. Hindi pa niya ito nakikita minsan na nag-jeans, she
wear shorts but she never wear jeans. Bagay naman pala dito, nainggit tuloy siya sa
kaibigan niya dahil sa hapit na hapit ang sout nitong sleeveless top kahit na may
cardigan itong suot, bagay din dito ang suot nitong skinny jeans at isang pares ng
high heels. Mas feminine sa paningin niya ang hitsura ni Crischel ngayon at tila ba
may nagbago, the feels lang. She feels like Crischel is now being true to herself.

"Nakawin ko muna itong si Diana papalitan ko muna--."

"Ay ano ba?" tili ni Ainsley ng bigla itong itulak ni Caleb na nasa likod lang.
"Ano ba Caleb!"

"Ikaw na ang tumulong kay Diana na magpalit ng damit." At hinila naman nito si
Crischel na sa tingin niya ay susuntukin na ni C.

"Fine." At hinila na ni Ainsley si Monique kasama siya, sumama na rin si

Georgette. Mabilis ang naging mga kilos nito at mabilis nga siyang naayusan ng mga
ito. She's been wondering kung

sino ang susunod na ikakasal dahil ng ibigay sa kanya ng mga kaibigan niya ang
isang boquet ng green and white tulips and roses ay naisip niyang hindi niya iyon
ibabato dahil kilala niya ang mga kaibigan niya ay sa halip na saluhin iyon ay
iiwas lang ang mga ito.
 Naiwan sila ni Georgette sa loob ng VIP room kung saan siya inaayusan. Agad niyang
pinansin ang pagbabago ng hitsura nito. Sa lahat ng mga kaibigan niya si G ang
pinakamabait, ito rin ang klase ng taong aawayin mo na yayakapin ka pa.

"I am not getting married kaya huwag mong isipin na ibigay sa akin ang boquet."
Natatawang ani nito ng ayusin ang bangs niya.

"Bakit ayaw mong pakasal you deserve to be happy too." Malungkot na ngumiti lang
ito sa kanya, those smile didn't even reached her eyes.

"Ang isang tulad ko ay hindi deserving na maging masaya Diana, you deserve to be
happy but I don't. I'd rather give my happiness to Crischel, Ainsley, Monique,
Monica and Hexel. Huwag nalang sa akin sa kanila nalang."

"Everyone deserves happiness."

"I know but I refused to have mine. Masaya na akong makita ko kayong masaya."
Pinisil nito ang baba niya na palagi nitong ginagawa kapag may isa sa kanila ang
kinakabahan.

"I want you all to be happy, huwag niyo na akong isipin mas mahalaga kayo sa
akin." Tinulungan siya nitong tumayo.

"G-."

"Go Diana Rose, have your

happy ending. This is your best day for the year and the start of many more best
days with your family." Ngumiti ito sa kanya.

"Georgette." Hinila na siya nito palabas ng vip room at muling dinala sa may dance
floor kung saan nakaset-up na ang lahat. Maging si Warren ay nasa ibaba na at
nakaayos na rin katulad niya. Her sisters were already holding their bouquets as
her bride's maid. Wala siyang maid-of-honor, because the best seat will always be
reserved to the person whom they owe their happiness, kay Hexel lang iyon. No one
deserves that spot than her, dahil kung may isa man sa kanila na mas deserving na
maging masaya walang iba iyon kundi ang kanilang fairygod mother.
 Sinulyapan niya si Georgette na tumabi na kay Monica habang ang lahat ay nasa
upuan na at hinihintay na ang pagdating niya. Napansin niyang may isang matangkad
na pigura na tumabi kay Georgette, sinulyapan lang ito ng kaibigan at tinanguan
bago muling ibinalik ang tingin sa harapan. Napangiti siya ng mapansin na hindi
nilulubayan ng lalaking katabi nito ng tingin ang kaibigan niya.

Someone do deserve their own happy ending, kahit na anong pigil mo kung oras na
talaga, talagang darating na iyon sa buhay mo.

Just like her, she'll have her real happy ending now. Wel, with or without this
surprise wedding she believed that she already have something that she deserves
more than anyone could. She have something only a brave person with brave heart can

have.

Her own man.

Who wants her as his own woman.

She long for a touch that would cure her and finally green bee have it.

<<3 <<3 <<3

a/n: Sorry kung natagalan ang update, alam kong ang kwento ni Diana ang may
pinakamaraming clues about sa future stories. At alam ko rin na may tanong pa kayo
sa isip niyo, hindi ko sasabihin kung ano para matanong niyo sa sarili niyo kung
ano ba ang tanong na tinatanong niyo habang nag-iisip kayo dito. Mwahahahaha
(insert evil laugh here). Hindi nga masasagot din ang mga tanong niyo sa tamang
panahon hindi pa ngayon, ireserve na natin iyan sa ibang story.
Finally, ito lang ang masasabi ko natapos ko na rin siya. Nag-enjoy din ako sa
couple na ito dahil sa ang cute nila, para silang tange dahil sa loading na
feelings nila. At gusto ko rin ang daddy ni Warren kahit na sinumpa niyo siya,
mwahahahaha.. wala eh ang cool kasi niya lalo na kapag nag-uusap silang dalawa ni
Warren parang hindi sila mag-ama kundi magbarkada lang. Type ko rin ang mga ganyang
tatay eh kaso sa part ko ang tatay ko ay kahit na sino nalang.

Hayy, kung pwede lang sanang pagka-browse na pagkabrowse ko sa catalogue ng Avon

iyon part na may mga lalaking nagsusuot ng brief eh pwede kong sabihin na, pwede
bang umorder ng isa? Ay pwede na palang dalawa nalang o kaya naman ay tatlo para
isa sa umaga, isa sa tanghali at isa sa gabi, iba din kapag weekends. Oh hindi ba?
Kaso hindi naman sila nagbebenta ng ganoon, wala pang price tag na nakalagay kaya
ayun hindi talaga siya for sale. Naghihintay lang naman ako po. Kaya hindi na ako
kailangang ipa-raffle ng mga magulang ko.

Sa isip yata nila ako ay tomboy dahil kapag nanonood ako ng tv na kasama sila ay
sinasabi ko agad na, ang ganda ng legs niya hindi bagay sa mukha niya sana naging
legs nalang siya. ohlala, hahahahaha... may ganoon? Sige mahaba na ang author's
note ko bawi-bawi din sa mga araw na hindi ako nakapag-update dahil sa kadahilanang
ako ay tinamad na mag-update. Iyon lang pow. Halabyu people! Halabmyself too!

STATUS UPDATE: Finally, ZBS4#: Green Bee's Longing Touch is finally SIGNING OFF.