Ψαλμός ριη’ (118ος) (97-104)

[…]
97 ῾Ως ἠγάπησα τὸν νόμον σου, Κύριε· ὅλην τὴν
ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν. 98 ὑπὲρ τοὺς ἐχθρούς
μου ἐσόφισάς με τὴν ἐντολήν σου, ὅτι εἰς τὸν
αἰῶνα ἐμή ἐστιν. 99 ὑπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς
με συνῆκα, ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν.
100 ὑπὲρ πρεσβυτέρους συνῆκα, ὅτι τὰς ἐντολάς
σου ἐξεζήτησα. 101 ἐκ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς
ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου, ὅπως ἂν φυλάξω τοὺς
λόγους σου. 102 ἀπὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ
ἐξέκλινα, ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς με. 103 ὡς γλυκέα
τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ
στόματί μου. 104 ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα· διὰ
τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…]
97 Πόσον πολὺ ἠγάπησα πράγματι τὸν Νόμον σου,
Κύριε! Ὅλην τὴν ἡμέραν αὐτὸς εἶναι ἡ μελέτη μου
καὶ τὸ ἐντρύφημά μου. 98 Μὲ ἀνέδειξες σοφώτερον
ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου, μὲ τὸ νὰ μὲ διδάξῃς τὴν
ἐντολήν σου, διότι αὐτὴ παραμένει πάντοτε κτῆμα
μου, γνῶσις καὶ σοφία μου. 99 Ἐξεπέρασα ὅλους
τοὺς διδασκάλους μου εἰς γνῶσιν καὶ σοφίαν καὶ
σύνεσιν, διότι τὰ μαρτύρια τοῦ Νόμου σου εἶναι ἡ
προσφιλὴς μελέτη μου. 100 Ἀπέκτησα σύνεσιν
πολὺ μεγαλυτέραν καὶ ἀπὸ τοὺς γεροντοτέρους
μου, διότι ἐγὼ μὲ πόθον πολὺν ἐζήτησα νὰ μάθω
καὶ νὰ ἐφαρμόσω τὰς ἐντολάς σου. 101
Ἐπροφύλαξα τὸν ἑαυτόν μου, ὥστε νὰ μὴ βαδίσω
ποτὲ δρόμους πονηρίας. Καὶ ἠγωνίσθην ἐξ
ἀντιθέτου νὰ φυλάξω ὅλας τὰς ἐντολάς σου. 102
Ἀπὸ τὰς ἐντολάς σου δὲν παρεξέκλινα, διότι
ἀναγνωρίζω ὅτι σὺ τὰς ἐνομοθέτησες πρὸς
καθοδήγησίν μου. 103 Πόσον γλυκέα καὶ
εὐχάριστα εἶναι τὰ λόγιά σου εἰς τὸν λάρυγγά μου!
Ὅταν τὰ προφέρω διὰ τοῦ στόματός μου, εἶναι
γλυκύτερα παρὰ πάνω ἀπὸ τὸ μέλι. 104 Μελετῶν
τὰς ἐντολάς σου ἐπῆρα σύνεσιν καὶ σοφίαν.
Φωτισμένος δὲ ἀπὸ αὐτὰς ἐμίσησα κάθε δρόμον
ἀδικίας, εἰς τὸν ὁποῖον πλανῶνται οἱ ἁμαρτωλοὶ
ἄνθρωποι.
[…]

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.