Bumalik siya sa labasan at nagsimulang hilingin sa dervish na buhatin siya, habang hiniling ng dervish

na dalhin ang lampara. Ngunit ayaw ibigay ni Aladdin ang lampara at nagalit ang dervish. Isinara niya
ang mga bato at nanatili si Aladdin sa piitan. Nawala ang mga pinto at naupo si Aladdin sa ganap na
kadiliman.

Bigla niyang pinunasan ang singsing at ang genie na si Dakhnash, ang pinuno ng lahat ng mga genie,
ay lumitaw sa kanyang harapan, na nagsabing handa siyang tuparin ang anumang hangarin ng may-
ari ng singsing. Nais ni Aladdin na nasa ibabaw at agad na lumitaw sa itaas. Umuwi siya at sinabi sa
kanyang ina na ang kanyang tiyuhin ay isang manloloko at mangkukulam.

Nagpasya ang ina na hugasan ang lumang lampara at ibenta ito. Ngunit sa sandaling sinimulan niya
itong kuskusin, lumitaw ang isa pang genie - si Maymun, ang alipin ng lampara. Agad na tinupad ng
genie na ito ang hiling ni Aladdin at nagdala ng pagkain sa mga gintong tray.

Simula noon, sa sandaling naubusan ng pera si Aladdin at ang kanyang ina, nagbenta sila ng isang
gintong pinggan at hindi alam ang kalungkutan.

Ngunit isang araw ay hindi sinunod ni Aladdin ang utos ng Sultan at natiktikan si Prinsesa Budur.
Nakita niya kung gaano kaganda ang prinsesa at nawala ang kanyang kapayapaan. Nakiusap siya sa
kanyang ina na pumunta sa palasyo at hilingin sa Sultan na ipakasal ang prinsesa. Binigyan ni Aladdin
ang kanyang ina ng isang gintong pinggan at binuhusan ito ng mga mamahaling bato, na nakolekta
niya sa yungib.

Ilang beses pumunta sa palasyo ang ina ni Aladdin, ngunit sa lahat ng oras ay nakatayo siya sa gilid at
natatakot na magsalita. Minsan ay napansin siya ng sultan at tinanong kung ano ang gusto niya,
nangako na tutuparin ang kanyang nais. Hiniling ng matandang ina ang kamay ni Prinsesa Budur at
ibinigay ang ulam na may mga bato.

Nagustuhan ng Sultan ang mga bato at tinanong niya ang vizier kung ito ay nagkakahalaga ng
pagbibigay sa prinsesa para sa ilang Aladdin. Ang vizier ay isang mainggitin na tao, nais niyang
pakasalan ng prinsesa ang kanyang anak at pinayuhan ang sultan na humingi ng apatnapung gayong
pinggan at apatnapung alipin.

Sinabi ni Inay kay Aladdin ang kahilingan ng Sultan, ngunit tumawa lang siya. Ipinatawag niya ang
genie mula sa lampara at sinabi sa kanya na gawin ang lahat.

Nakatanggap ang Sultan ng apatnapung pinggan at nagpasya na pakasalan si Prinsesa Budur para sa
isang mayamang tao.

Muling pinatawag ni Aladdin ang genie, inutusan ang apatnapu't walong alipin, isang kabayo at isang
bag ng ginto, at nagmaneho papunta sa palasyo. Ipinamahagi niya ang ginto sa mga pulubi sa daan.

Tinanong ng Sultan si Aladdin kung handa na ang lahat para sa kasal at sinabi ni Aladdin na walang
sapat na palasyo, ngunit nangakong itatayo ito sa ilang sandali sa kaparangan.

At talagang kinabukasan ay bumangon ang isang napakagandang palasyo sa kaparangan sa

pamamagitan ng pagsisikap ng isang genie. Kung saan hiniling ni Aladdin na tanggalin ang isang
hanay upang mapahiya ang Sultan.

Nang makita ng sultan na may nawawalang isang haligi sa palasyo, nagpasya siyang siya mismo ang
magtayo nito. Ngunit sa buong kaharian ay walang sapat na hiyas para sa naturang hanay.