Nangako si Dervish na gagawa siya ng isang mangangalakal mula sa Aladdin at dinala siya sa mga

stall, kung saan bumili siya ng mayayamang damit para sa bata. Pagkatapos ay dinala siya sa labas ng
bayan.

Nagutom si Aladdin at nagsimulang humingi ng pagkain. Huminto si Dervish sa isang bukid at kinuha
ang kanyang walang laman na sako. At pagkatapos ay nagsimula siyang kumuha ng iba't ibang
masasarap na pagkain mula sa kanya. Nagulat si Aladdin, ngunit ipinaliwanag ng Maghrebian na ang
sako ay magic.

Dinala ni Dervish si Aladdin sa isang mataas na bundok at nagsimulang magkunwari. Sinabi niya kay
Aladdin na ibibigay niya sa kanya ang magic bag kung gagawin niya ang eksaktong sinabi niya.
Pagkatapos ay ipinaliwanag ng dervish na dapat kunin ni Aladdin ang isang malaking bato sa tabi ng
singsing at bumaba sa piitan. At walang dapat ikatakot at magdala ng lumang lampara na tanso. Sa
pagbabalik, binigyan ng Maghreb si Aladdin ng gintong singsing.

Napagtanto ni Aladdin na ang dervish ay isang mangkukulam at labis siyang natakot. Ngunit walang
magawa, at binuksan niya ang bato at bumaba sa piitan. May pinto sa harapan niya. Pumasok si
Aladdin sa unang silid at sumugod sa kanya ang isang malaking negro na may dalang espada. Ngunit
sa sandaling dumampi ang espada kay Aladdin, nawala ang negro. Sa pangalawang silid isang leon
ang sumugod sa kanya, at sa pangatlo - mga ahas. Ngunit sa sandaling hinawakan nila si Aladdin,
nawala sila.

Sa ikaapat na silid, nakita ni Aladdin ang isang matandang babae - ang kanyang ina, at nais na siyang
yakapin, ngunit naalala sa oras na kung gagawin niya ito, siya ay magiging bato.

Sa wakas, dumating si Aladdin sa isang napakagandang hardin na may mga mahiwagang ibon.
Pinuno ng bata ang kanyang mga bulsa na puno ng kumikinang na mga bato at pumunta sa kaban ng
bayan. Hindi siya tumingin sa ginto at alahas, dahil hindi niya alam ang halaga nito.

Kinuha ni Aladdin ang lampara at inilagay sa dibdib, at nagbuhos ng mga bato sa ibabaw.