Dido stort haar hart uit bij Anna

Aen., IV, 1-30

At regina graví iamdudum saucia curā, iamdūdum: allang
saúcius: gewond

vulnus alít venís et caeco carpitur igni. cárpere: ‘verteren’

Multa virí virtús animó multusque recursat recursāre: terugkeren

gentis honós; haerént infixi pectore vultūs

5 verbaque, nec placidám membrís dat cura quietem.

Postera Phoebeá lustrabat lampade terras lustrāre: verlichten

lampas: toorts

umentemque_Aurora poló dimoverat umbram, umēre: vochtig zijn (van de dauw)

cum sic únanimam_ádloquitúr male sána sororem:

“Anna sorór, quae me suspensam_insomnia terrent! suspénsus: onzeker

insómnium: droom

10 Quis novus híc nostrís successit sedibus hospes,

quem sese_ore feréns, quam forti pectore_et armis!

Credo_equidém, nec vana fidés, genus esse deorum.

Degenerés animós timor arguit. Heu, quibus ille dēgener: van lage afkomst
argŭere: wijzen op

iactatús fatís! Quae bella_exhausta canebat! iactāre: heen en weer slingeren

exhaústus: tot het einde doorstaan

15 Si mihi nón animó fixum_ímmotumque sederet

ne cui me vincló vellém sociare iugali sociāre: verbinden

iugālis: huwelijks-

postquam primus amór deceptam morte fefellit,

si non pertaesúm thalamí taedaeque fuisset, (me) pertaésum est + gen.: ik walg van
taeda: toorts

huic uní forsán potuí succumbere culpae. forsan: wellicht

20 Anna, fatebor ením, miserí post fata Sychaei

coniugis et sparsós fraterna caede Penates, sparsus: ‘bezoedeld’

solus hic ínflexít sensús animumque labantem labāre: wankelen

impulit; ágnoscó veterís vestigia flammae.

Sed mihi vel tellús optém prius ima dehiscat, īmus: diepste
dehíscere: opensplijten

25 vel pater ómnipoténs adigát me fulmine_ad umbras,

pallentés umbrás Erebó noctemque profundam, profúndus: diep

ante, pudór, quam te violo_aut tua iura resolvo.

Ille meós primús qui me sibi iunxit, amores

abstulit; ille_habeát secúm servetque sepulcro.” sepúlcrum: graf

30 Sic effata sinúm lacrimís implevit obortis. obórtus < oborīri: opwellen