Kujt ia merrte mendja se njw person si Fabricio Serra do tw shtynte rikthimin

nw atdhe pwr shkak tw iluzionit tw quajtur Bruna e pwr mw tepwr gjwja e

vetme qw mund tw bwnte ishte tw qwndronte duarkryq nw dhomwn e hotelit,
duke vwshtruar herw pas here Parisin madhwshtor nga dritarja. Momente tw
tilla e bwnin tw pendohej qw ish i famshwm, pasi kjo e fundit tw jep shumw
gjwra, por tw rrwmben dyfishin e tyre, ku pa pwrtesw radhitet liria. 

Megjithatw, mwngjesi i fillim dhjetorit i nisur nga njw telefonatw e tw birit qw i

thoshte se e kishte marrw malli, bwri tw shuante shpresat pwr tw rastisur edhe
njwherw Brunwn e thjesht tw dilte tw shijonte rrugwt e Parisit per herw tw
fundit. 

E gjithw bota ishte mwsuar me shpirtin kontrovers tw lojtarit rebel tw Atletiko

Madridit, festat e shfrenuara, tw dashurat e shumta dhe karizmwn dehwse pwr
vajzat, prandaj dalja pwr xhiro pa rojet, sikur askush tw mos e njihte, nuk ishte
di=ka e papritur. 

Sapo shkeli kwmbwn jashtw hotelit me pesw yje, njw grup vajzash iu sulwn
pwr tw bwrw foto dhe pwr t'i kwrkuar autograf. Herw-herw kjo sjellje bwhej
bezdiswse sepse jo gjithmonw njeriu wshtw nw humor tw njejte por tifozet per
nje futbollist jane gjithcka, dhe deshira e tyre, detyre per te. Pas atij grupi u
afrua edhe nje tjeter e keshtu historia u perserit disa here radhazi brenda pak
minutash, gjate te cilave Fabricio nuk e hoqi nga fytyra buzeqeshjen e kristalte
per te cilen njerezit linin koken. Por...sa e vertete ishte ajo?

Sikur te mos ishte i velur mjaftueshem, per fund i duhej edhe nje blic aparati
qe ta bente te pendohej per kete "arratisje". Nje drite e bardhe verbuese e
pulitur rrufeshem dy here beri qe t'i bllokohej shikimi per pak, e vetem pasi
erdhi ne vete arriti ta shquante autorin e kesaj, i cili qendronte jo shume afer
tij.

Ishte pikerisht arsyeja pse kishte lene te birin te qante nga malli per te,
arsyeja pse kish mesuar permendesh pothuajse te gjitha targat qe kishin
kaluar ne sheshin Viktor Hygo, zeshkania e para disa diteve e cila e kishte
turbulluar se tepermi, por tashme prezenca e saj pikerisht ne ate cast, ne ate
menyre, zgjidhi cdo nyje te mundshme te krijuar ne koken e tij. 
Bruna, e veshur me nje pallto te gjate dhe floket kacurrele te lidhur
shkujdesshem por prapeseprape me finese siper kokes, e cila kete here
shoqerohej nga nje aparat fotografik i hedhur ne qafe, valeviti doren ne shenje
pershendetje, pastaj zbardhi dhembet e u largua. 

Futbollisti e ndoqi me sy deri kur u be nje pike e vogel ne horizont. Do te

bente cmos te shpetonte nga turma qe e kishte marre peng e te vraponte drejt
saj por keshtu do te terhiqte edhe me teper vemendje te padeshiruar te cilen
tashme e kishte mjaftueshem me bollek. 

***

Bruna e mbeshtetur ne murin e nje rrugice te erret, po mbante barkun me

dore nga te qeshurat teksa shfletonte nje nga nje fotot qe i kish shkrepur pak
me pare Fabricios. Here-here zmadhonte fytyren e tij per te ndeshur dhe
njehere tiparet te cilat i kishte pasur shume prane para dy ditesh. Buzeqeshja
iu venit kur e mendoi veten ne vendin e tij, nje person i burgosur nga
pritshmerite e njerezve te cilit i duhet te jetoje gjithe jeten me syte kureshtare
te qenieve tokesore te perqendruara mbi te. Dalengadale po kuptonte se
ndoshta qe nxituar pak me ate punen e "te privilegjuarit".

Shkundi koken per te larguar keto mendime te tubullta qe vetem sa

permbysnin njera-tjetren dhe vari ne sup aparatin duke marre te largohej, kur
nje hije njeriu u duk mbi asfaltin e zi para se figura e tij te behej e qarte. 

-Fabricio!-tha e habitur, thirrje qe doli gati si peshperime nga faktori habi. 

-Mi jep fotot!-u shpreh thate, pa ato notat e flirtimit apo te harese qe shfaqte
ne televizor,-Eshte cenim i privatesise shkrepja e fotove pa lejen e pales
tjeter. Apo me fal, keshtu i beni ju gazetaret gjerat, ne fshehtesi, me
mashtrime. Apo s'keni dhe nje emer ju...paparazzi,-theksoi fjalen e fundit. 

Bruna rrudhi ballin duke mos e kuptuar se per cfare po fliste tjetri, e kjo gje e
acaroi ate edhe me teper. 
-Zoti im! Jeni bere multifunksionale tani: aktore, gazetare, mashtruese. Kurioz
jam, a perfitoni rritje rroge?,-vendosi gishtin tregues mbi buze gjoja i dyzuar. 

-Spanjisht flasim e vesh nuk merremi. Qetesohu pak te lutem e filloje edhe
njehere nga fillimi se po me humbet durimi,-Bruna, e mahnitur nga jeshilja
hipnotizuese e syve te tij e cila kishte dale me ne pah tashme qe ishte i
inatosur, tha fjalet e para qe i erdhen ne mendje. 

-Unaza, Bruna,-ngriti pakez tonin e zerit,-sigurisht nese edhe emri yt nuk

eshte i rreme ashtu sic situata qe sajove per t'u afruar me mua. Tani fshiji
menjehere ato foto dhe le te mos e zgjasim me. 

Bruna beri dy hapa prapa dhe qeshi ironikisht. Canten e shpines e leshoi ne
toke dhe u gjunjezua per te nxjerre prej saj nje cope leter te cilen ia zgjati
futbollistit, se bashku me aparatin. 

-Bruna Dupont. Fotografe freelance. Momentalisht po punoj per krijimin, e

markes sime te re prandaj isha ate dite ne restorant. Ja ku i ke fotot qe
shkrepa pak me pare,-u vendos ne krah te Fabricios dhe beri disa levizje ne
aparat ku pas ca sekondash ne ekran dolen disa pamje te shkrepura nga
turma, por fytyra e tij nuk paraqitej ne asnjeren. 

E mbajti aparatin per pak ne dore pastaj e leshoi. Vendosi pellembet ne fytyre
dhe u kthye me shpine nga Bruna duke bere disa ecejake. Pastaj u kthye
perseri nga ajo dhe hapi gojen te thoshte dicka, por prej saj nuk doli asnje
tingull. Heshtje mbytese. Shikime dritheruese qe shprehin ndienja te kunderta.

-Keshtu mendoj edhe une,-qeshi ajo fitimtare,-Faleminderit qe s'me

zhgenjeve, numri 11.