Ψαλμός ριη’ (118ος) (105-112)

[…]
105 Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς
τρίβοις μου. 106 ὤμοσα καὶ ἔστησα τοῦ
φυλάξασθαι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 107
ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα· Κύριε, ζῆσόν με κατὰ
τὸν λόγον σου. 108 τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου
εὐδόκησον δή, Κύριε, καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν
με. 109 ἡ ψυχή μου ἐν ταῖς χερσί σου διαπαντός,
καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. 110 ἔθεντο
ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι, καὶ ἐκ τῶν ἐντολῶν σου
οὐκ ἐπλανήθην. 111 ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά
σου εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι ἀγαλλίαμα τῆς καρδίας μού
εἰσιν. 112 ἔκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ
δικαιώματά σου εἰς τὸν αἰῶνα δι᾿ ἀντάμειψιν.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…] 105 Φωτοβόλος λύχνος εἰς τὴν πορείαν τῆς

ζωῆς μου εἶναι, ὁ Νόμος σου. Φῶς πλούσιον εἰς
τοὺς δρόμους μου. 106 Ὡρκίσθην καὶ ἀνέλαβα τὴν
ὑποχρέωσιν νὰ τηρῶ ἀκριβῶς τὰς ἐντολὰς τοῦ
Νόμου σου. 107 Μεγάλας ταλαιπωρίας καὶ
ταπεινώσεις ὑπέστην ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μου. Κύριε,
σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσίν σου, περιφρούρησε
τὴν κινδυνεύουσαν ζωήν μου. 108 Δέξου, Κύριε, μὲ
εὐμένειαν τὰς δοξολογίας καὶ ἐκφράσεις
εὐγνωμοσύνης, τὰς ὁποίας μὲ ὅλην μου τὴν
καρδίαν ἀναπέμπω πρὸς σέ. Δίδαξέ με εὐρύτερον
καὶ βαθύτερον τὰς ἐντολὰς τῆς δικαιοσύνης σου.
109 Ἡ ζωή μου εὑρίσκεται πάντοτε εἰς τὰ χέρια
σου. Ἐγὼ δὲ ποτὲ δὲν ἐλησμόνησα νὰ μελετῶ καὶ
νὰ ἐφαρμόζω τὸν Νόμον σου. 110 Οἱ ἁμαρτωλοὶ
μοῦ ἔστησαν παγίδας, ἐγὼ ὅμως δὲν ἐπλανήθην
καὶ δὲν ἀπεμακρύνθην ἀπὸ τὰς ἐντολάς σου. 111
Κληρονομία μου καὶ ἀναφαίρετος περιουσία μου
ἔγιναν τὰ μαρτύριά σου. Διότι, αὐτὰ ἀποτελοῦν
τὴν εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασαν τῆς καρδίας μου.
112 Ἔστρεψα μὲ ὅλην μου τὴν διάθεσιν τὴν
καρδίαν μου, εἰς τὸ νὰ ἐφαρμόζω τὰς ἐντολάς σου
πάντοτε. Διότι οἱ τηρηταὶ αὐτῶν θὰ ἀμειφθοῦν. […]
Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.