Η σημερινή δικτατορία και «Το Μεγάλο

Μας Τσίρκο»
  

          Η δικτατορία που βιώνουμε σήμερα με την τοποθέτηση αρμοστείας από τους
ξένους για να υλοποιήσουν τα διάφορα μέτρα κατά πως τους συμφέρει, φέρνει στο
νου περασμένες καταστάσεις που έχει περάσει η χώρα. Όχι μονάχα τη δικτατορία
του ’67, αλλά και παλαιότερες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας, όταν κάθε φορά μετά
την παροχή της όποιας βοήθειας, μας επέβαλαν οι ξένες δυνάμεις αρμοστείες και
μέτρα. Η σημερινή κατάσταση μας φέρνει στο νου το στίχο από το έργο «Το Μεγάλο
Μας Τσίρκο», «κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες, αγάλι-αγάλι εγίναν
νεκροθάφτες». Η παράσταση εκείνη είναι και πάλι επίκαιρη. Παρουσιαζόμενη το
’73 με σαφώς αντιδικτατορικά μηνύματα, αλλά με αναφορές σε προγενέστερες
περιόδους της Ιστορίας μας για ευνόητους λόγους, μας θυμίζει κάθε φορά που την
ακούμε, πως τα γεγονότα επαναλαμβάνονται. Πως σήμερα, όπως και τόσες φορές
στο παρελθόν, είμαστε υπόδουλοι στις ξένες δυνάμεις.

          Η χιλιοειπωμένη φράση πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται δεν εννοεί φαίνεται να

εντυπωθεί στη συνείδηση του κόσμου, ώστε να μαθαίνει από τα περασμένα. Μονάχα
δύο μειοψηφίες έχουν συνείδηση του τι συμβαίνει στη χώρα τις τελευταίες τέσσερις
δεκαετίες και ειδικότερα τα δύο τελευταία χρόνια.
Η μία γνώριζε και γνωρίζει πολύ καλά τη σταδιακή εφαρμογή ενός σχεδίου για την
οικονομική και κατά συνέπεια και εθνική υποδούλωση της χώρας. Και το γνωρίζει γιατί
είναι αυτή που το εφαρμόζει καθ’ υπόδειξιν ξένων εντολών. Η δεύτερη ομάδα των
Ελλήνων που έχουν κατανοήσει τα τεκταινόμενα, είναι εκείνοι που είτε έχουν γνώση
της Ιστορίας μας σε συνδυασμό με ικανή κριτική σκέψη, είτε οι εναπομείναντες
πνευματικοί ηγέτες. Δυστυχώς όμως, οι μεν πρώτοι -ως συνένοχοι και προδότες- θα
συνεχίσουν να υπηρετούν τις εντολές που έχουν λάβει, οι δε δεύτεροι είναι πολύ λίγοι
και είναι πολύ δύσκολο να βοηθήσουν τον κόσμο να καταλάβει και να αποτινάξει τη
σύγχρονη αυτή δικτατορία που μας έχει -για άλλη μια φορά- επιβληθεί έξωθεν.
          Όπως έχει δείξει η Ιστορία, ο λαός συνειδητοποιεί την πραγματική διάσταση της
κατάστασής του όχι μέσω της ενημέρωσης και της νουθεσίας, αλλά μόνο όταν βιώσει ο
ίδιος την καταπίεση. Με το σημερινό καθεστώς θα αρχίσουμε να βιώνουμε ολοένα και
περισσότερους περιορισμούς της ελευθερίας μας, όχι λόγω της φυσικής παρουσίας
κάποιου κατακτητή, αλλά λόγω της οικονομικής στενότητας. Τότε θα έρθει η ώρα που
θ’ αρχίσουμε να αναζητούμε οι ίδιοι άλλες λύσεις. Θα ξεκινήσει σιγά-σιγά να
σχηματίζεται γόνιμο έδαφος για ενημέρωση και ο κόσμος θα συνειδητοποιήσει την
ανάγκη να διεκδικήσει την ατομική και εθνική ελευθερία. Όσο περισσότεροι
κατανοήσουν ότι το σημερινό καθεστώς είναι στην ουσία δικτατορία, τόσο θα μπορέσει
να υπάρξει ελπίδα για βελτίωση της ζωής μας.
          Χαρακτηρίζεται από πολλούς -πολύ σωστά- η σημερινή κυβέρνηση ως δικτατορία.
Γιατί τί άλλο είναι μία κυβέρνηση που δεν έχει προκύψει από εκλογές αλλά έχει
επιβληθεί από τις ξένες δυνάμεις ; Οι Ξένες Δυνάμεις, οι οποίες πάτησαν το πόδι τους
στην Ελλάδα με αφορμή την Επανάσταση του 1821 και έκτοτε έχουν ριζώσει με άλλοτε
άλλη μορφή και μας έχουν «δέσει» με δάνεια. Η παρούσα κυβέρνηση επιβλήθηκε σε
μερικά 24ωρα από πανίσχυρη Επιτροπή επιχειρηματιών και τραπεζών, και
εγκατέστησε έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό για να επιτελέσει τα έργο της. Είμαστε
μάρτυρες μιας παραλλαγής  των γεγονότων του ’67, όταν επιβλήθηκε δικτατορία με την
κάλυψη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για την προάσπιση των συμφερόντων
τους. Θα ήταν τελείως διαφορετικό γεγονός μια κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων
μετά τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας.
          Η σημερινή δικτατορία έχει διαφορετική μορφή και πιο διευρυσμένο στόχο. Είναι
πολύ πιθανό να αποδειχτεί πολύ χειρότερη από εκείνη του ’67. Τότε οι ντόπιοι
εκφραστές νόμιζαν ότι θα σώσουν τη χώρα, οι μωροί. Σήμερα η κατάσταση είναι πιο
επικίνδυνη, διότι οι «Έλληνες μεσίτες» είναι και οι ίδιοι γνώστες του σχεδίου και των
συμφερόντων του επιχειρηματικού πραξικοπήματος. Είναι μορφωμένοι, ικανοί
εκτελεστές εντολών και γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Ο στόχος είναι ολόκληρος ο
ελληνικός λαός, εκτός βέβαια από την οικονομικο-πολιτική ελίτ. Είναι επίσης φανερό
ότι το όλο εγχείρημα αποτελεί μέρος μιας γενικότερης οικονομικής συμπίεσης πολιτών
και ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού τους επιπέδου. Ο απώτερος σκοπός είναι ο
περιορισμός της Δημοκρατίας και η διαφύλαξη της ισχύος των ολίγων.
          Ένα άλλο στοιχείο που καθιστά τη σημερινή κατάσταση πιο επικίνδυνη, είναι ότι
σήμερα δε φαίνεται να υπάρχουν οι πνευματικοί άνθρωποι των δεκαετιών ’70 και ’80,
που να εμφυσήσουν στον κόσμο το θάρρος και τη θέληση να σώσει τον εαυτό του και
τη χώρα. Δεν υπάρχουν σήμερα εκφραστές μέσα απ’ την Τέχνη να επηρεάσουν το λαό
και να μεταδώσουν μηνύματα. Το γεγονός αυτό είναι ζωτικής σημασίας, γιατί
ορισμένες φορές οι συνθήκες απαιτούν διαφορετική προσέγγιση από τον κόσμο. Δε θα
μπορούσε πιο εύστοχα να σημειώσει ο Ι Καμπανέλλης  για τα τραγούδια που
αποτέλεσαν τον κορμό της παράστασης εκείνης του ’73, πως «υπάρχουν στη ζωή
καταστάσεις που δεν τις χωράει ο λόγος. Και τότε, ή παραχωρεί τη θέση του στη σιωπή,
ή τρελαίνεται και γίνεται στίχος κι ο στίχος που ξανατρελαίνεται και γίνεται τραγούδι.
Τότε το τραγούδι έχει την πυκνότητα της κραυγής ή του γέλιου ή της παροιμίας ή του
μύθου».
          Είναι φανερό πως το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας έχει κάνει τον κύκλο του και
-όπως επισημαίνουν αρκετοί πολιτικοί αναλυτές- οδεύει στην κατάρρευση. Συνεπώς θα
υπάρξει αργά ή γρήγορα η ανάγκη για μια νέα μορφή. Στην αλλαγή αυτή σημαντικό
ρόλο θα παίξει ο λαός. Είναι εκείνος που θα εκφράσει το αίτημα για αλλαγή και για
βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου, αρκεί να συνειδητοποιήσει την κατάσταση στην
οποία τον έχουν οδηγήσει. Εδώ είναι τα δυσκολότερο σημείο. Συστηματικά έχει
δημιουργηθεί -όχι βέβαια μόνο στη χώρα μας- η δημιουργία κλίματος απάθειας και μη
συμμετοχής στα κοινά.
          Το Σύνταγμα καταστρατηγείται και ο κόσμος δεν αντιδρά. Τελικά έχουμε
Σύνταγμα στην Ελλάδα ;  Ας θυμηθούμε ένα μέρος του διαλόγου των τεσσάρων ξένων
δυνάμεων από την παράσταση «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο». Αναφέρεται βέβαια στα
1843, αλλά είναι ακόμη επίκαιρο:
Ξένη Δύναμη Α: Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν ;
Και πιο κάτω:
Ξένη Δύναμη Α: Και εάν επιμένουν να το έχουν ;
Ξένη Δύναμη Β: Εάν το έχουν χωρίς να το έχουν ;
Ξένη Δύναμη Α: Τί εννοείτε έχουν - δεν έχουν ;
Ξένη Δύναμη Β: Εάν νομίζουν ότι το έχουν και εις την ουσίαν δεν το έχουν. Αυτοί θα
χαίρουνε πως το έχουν κι εμείς θα ξέρουμε πως δεν το έχουν. Έτσι θα έχουν χωρίς να
έχουν και δεν θα έχουν ενώ θα έχουν.
Όλες μαζί: Αποφασίζουμε να έχουν
Ξένη Δύναμη Γ: Εάν εμποδίσουμε να έχουν, υπάρχει κίνδυνος να έχουν
κλπ
Έτσι είναι και σήμερα. Μας αφήνουν να νομίζουμε ότι έχουμε δημοκρατία. Το κόλπο
είναι παλιό και δοκιμασμένο. Οι ξένες δυνάμεις ανέκαθεν μας δυνάστευαν.
«Απ’ τα χρεόγραφά μας θα τα οικονομήσουν
θα δώσουν και θα πάρουν θα καλοκαρδίσουν
οι ξένοι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι
μισοτιμής πωλούνται του φτωχού οι κόποι.
Και τα δικά τους δάνεια πως θα ξωφληθούνε
χωρίς συναμεταξύ τους να ενοχληθούνε»
τραγουδούσε τότε ο Νίκος Ξυλούρης. Η κερδοσκοπία αυτή συνεχίζεται σήμερα στην
πιο σκληρή της μορφή.
          Οι ξένοι δανειστές μας έχουν στο χέρι. Πρέπει όλοι μαζί να βάλουμε στην άκρη τις
διαφορές μας και να προσπαθήσουμε για τη χώρα. Θα είναι πολύ δύσκολο και θέλει
πολλή προσπάθεια γιατί οι ξένοι μας έχουν δεμένους με σχέδιο που το έχουν μελετήσει
καλά. Δυστυχώς δε διαφαίνεται να υπάρχει ηγέτης που να αγαπά πραγματικά την
Ελλάδα και να τη βοηθήσει. Ετσι, ο μόνος που μπορεί να τη σώσει απ’ τους ξένους
αετονύχηδες είναι ο λαός της. Ο λαός, που τον εξαπατά η πολιτική ηγεσία σαράντα
χρόνια τώρα.
«κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί».
Αν όμως δε σχηματιστεί «κοσμοθάλασσα πλατιά», αν δεν ακούσουμε και δεν
αισθανθούμε το στίχο αυτό με τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, δε θα αλλάξει η
κατάσταση. Θα πρέπει πραγματικά να υπάρξουν ενάμιση με δύο εκατομμύρια πολίτες
στους δρόμους της Αθήνας για να καταλάβουν οι «Έλληνες μεσίτες» πως ήρθε η ώρα
να φύγουν.
          Mε το ξεπούλημα και την εκμετάλλευση θα έρθει και η οικονομική και εθνική
υποδούλωση της Ελλάδας προς όφελος ορισμένων, ντόπιων και ξένων. «Στολίστηκαν οι
ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες» γράφει ο ποιητής. Η κατάσταση που
θα διαμορφωθεί, δε θα είναι άμοιρη συνεπειών. Το μεγαλύτερο μέρος του λαού θα
γνωρίσει πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Οι φυσικές ομορφιές της χώρας σταδιακά θα
αλλοιώνονται προς όφελος του Κέρδους. Ανεμογεννήτριες θα καταστρέφουν όλο και
περισσότερο τα βουνά και την άγρια πανίδα με την αλόγιστη εγκατάσταση και την
ακαλαίσθητη κατασκευή τους. Φωτοβολταϊκά «πάρκα» θα ξεριζώνουν τις
παραδοσιακές καλλιέργειες ετών και θα αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της χώρας,
καταργώντας έτσι έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες έλξης επισκεπτών από
τις άλλες χώρες. Λιμάνια θα ξεπουληθούν και ο ορυκτός πλούτος θα γίνει αντικείμενο
εκμετάλλευσης από τα ξένα κοράκια, χωρίς η χώρα να έχει ουσιαστικό όφελος.
Αντιθέτως, θα είναι ορατός ο κίνδυνος φυσικών καταστροφών, γιατί οι εταιρείες δε θα
νοιαστούν για την προστασία της φύσης σε θάλασσα και στεριά. Πολλά τα ζητήματα,
γνωστά ας ελπίσουμε στους περισσότερους.
          Ξανακούγοντας το «Μεγάλο Μας Τσίρκο», βλέπουμε μπροστά μας την Ιστορία να
επαναλαμβάνεται.
Αν δεν παρουσιαστεί φιλέλληνας ηγέτης ή αν δεν επηρεάσουν οι ίδιοι οι πολίτες την
τύχη της χώρας, διαφαίνονται δυστυχώς δεκαετίες υποδούλωσης στο μέλλον. Πρέπει
να ξυπνήσουμε όλοι και να εναντιωθούμε στο πείραμα του μεικτού μοντέλου πολιτικής
και τεχνοκρατικής διακυβέρνησης. Αν το πετύχουμε αυτό, θα θυμήσουμε σε όλους, ότι
εδώ στην Ελλάδα γεννήθηκε η Δημοκρατία.