BREAKING!.

Annemarie Bon
Breaking!

Breaking!
Annemarie Bon

© Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd of openbaar gemaakt
door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van de uitgever. Dit verhaal is onderdeel van de lesmethode PLOT26, uitgegeven door
Blink Educatie gevestigd te ’s-Hertogenbosch.

© PLOT26 2
Breaking!

Breaking!

‘Breaking nieuws! Geert Wilders verlaat binnen één maand de politiek. We hebben
hierover overtuigend bewijs op de redactie. Wilders heeft een relatie met een moslima
gekregen en acht zich niet langer geloofwaardig voor zijn functie. Omdat zijn partij geen
leden kent, zal die met het aftreden van Geert Wilders ook opgeheven worden. Saiant
detail is dat de twee geliefden elkaar leerden kennen tijdens een anti-islamdemonstratie.
De moslima, van wie we niet meer weten dan dat ze Yasmin heet, was er om tegen
Wilders te protesteren. Wilders opvattingen over de islam zijn nu 180 graden gekeerd.
“De islam is een prachtige religie”, heeft hij tegen onze anonieme bron gezegd.’
Oscar wachtte tot hij een seintje kreeg van Stijn, die de camera bediende, en deed
toen snel zijn horrorclownsmasker af. Dat moest nu eenmaal zo om onherkenbaar te
blijven en het paste ook goed bij hun videokanaal Breaking met schokkend horrornieuws,
maar het bleef irritant zweterig om een tijd met zo’n masker op te lopen.
Zoals altijd barstte hij in lachen uit na de opname. ‘Ik ben benieuwd hoeveel views we
krijgen. En hoeveel dit geintje ons gaat opleveren.’
‘Ik zal eerst maar eens het beeld dat we hebben bewerken en de video monteren,’ zei
Stijn.
Ze hadden de taken goed verdeeld. Stijn was een kanjer in beeldbewerking,
stemvervorming en manipulatie, Oscar beheerde honderden accounts op social media en
wist zo hun video’s bij verschillende groepen onder de aandacht te brengen. Van extreem
rechts tot dierenactivisten, van complotdenkers tot orthodox gelovigen, van zweverige
alternatieve genezers tot aan kookclubs van gepensioneerden en groepjes zieke
lotgenoten. Bijna altijd waren er wel mensen die hun nieuwsvideo’s massaal gingen delen.
‘Dan zal ik op die video over comazuipers nog eens flink wat scheldkanonnades
loslaten. Dat helpt ook altijd bij de scores. Vooral onder jongeren deze keer.’
Stijn ging achter zijn beeldschermen zitten. ‘Ja, niet meer behandeld worden op de
Eerste Hulp zullen ze niet pikken.’ Hij zette zijn koptelefoon op.
Oscar zocht tussen zijn accounts. Hij had van elk een soort profielschets gemaakt met
allerlei achtergrondinformatie, zodat hij bij reageren op bijvoorbeeld Facebook-discussies,
een consistent persoon leek te zijn en zich niet zou vergissen. Profielen zonder contacten
waren al snel verdacht. Zo slim waren de meeste mensen tegenwoordig wel. Ook hadden
zijn personages onderling allerlei relaties, familiebanden en vriendschappen. Het was een
hele boekhouding, maar sinds de grote internetspelers erg scherp waren op nepnieuws
en hoaxen moest je veel doen om de algoritmes de baas te blijven. Het was zogezegd
puur ambachtelijk handwerk, waarbij je al je fantasie en creativiteit nodig had. Hij voelde
zich een soort generaal die zijn manschappen strategisch verplaatste.
En wie is er de schuld van dat er zoveel gezopen wordt? De drankindustrie toch zeker! Laat
ze die aanpakken in plaats van kwetsbare jongeren.
Dat was Jayden, altijd bereid om de machthebbers in de maatschappij de schuld te
geven. Hij liet meteen een moeder reageren.
Je hebt ook je eigen verantwoordelijkheid, Jayden. Dat geldt net zo goed voor jongeren. Je
hoeft niet te doen alsof het halve idioten zijn.
Nu begonnen de eerste buitenstaanders zich ermee te bemoeien. Dat het principe
van zorg solidariteit is en dat als je een ongeluk krijgt met skiën, je net zo goed een risico
neemt als wanneer je een paar biertjes drinkt. Dat alcohol voor iedereen verboden zou
moeten worden, zoals de drooglegging in de VS zo’n honderd jaar geleden. Het ging

© PLOT26 3
Breaking!

lekker en langzaamaan begon ook het schelden en elkaar de meest vreselijke ziektes
toewensen, van een verrotte lever door de drank en dood door comazuipen tot aan
uitdroging door onverdraagzaamheid en ophangen in de hal van een ziekenhuis.
Het ging lekker. Het aantal views tikte stevig door. Ze hadden hem niet meer nodig.
Tijd om een andere video te promoten.
Hij had wel zin in hun rampvideo Doorbraak dijk bij Rotterdam; kwestie van aftellen.
Ze hadden er veel werk aan gehad en zelfs echte deskundigen aan het woord gelaten.
Heel precies wordt uitgelegd dat Nederland niet is voorbereid op een of meer doorbraken
en dat er binnen een dag enorme gebieden zullen overstromen, waaronder Den Haag en
Rotterdam. De ramp zal twee miljoen personen treffen. Tienduizenden mensen zullen
sterven en de schade zal binnen een etmaal honderd miljard euro zijn. Het is zo gaaf
omdat dit scenario heel realistisch is bij een zware storm op zee, springtij en hoog water
op de rivieren. Geen nepnieuws dus. Het enige wat Stijn en hij hadden gedaan, was
doen alsof het nú speelde en hun viewers angst aanjagen. De overheid zou de waarheid
achterhouden om paniek onder de bevolking te voorkomen.
Hij koos prof. dr. Heijmans als personage om hun video te delen met als tekst:
Schokkend! Waarom de overheid dit geheimhoudt. Daarna liet hij een hele trits aan
complotdenkers het bericht liken en delen.

Het liep al tegen het eind van de middag toen Stijn klaar was met zijn eerste versie van de
video. Die zag er behoorlijk goed uit. Er waren nog wat lelijke overgangen en op twee foto’s
van Wilders met zijn moslima zaten nog enkele plekjes die weggeshopt moesten worden.
‘Gaaf!’ zei Oscar bewonderend. ‘Het is maar goed dat niet te achterhalen is wie we
zijn. Ik denk niet dat Wilders hier blij mee zal zijn.’
‘Maar wij wel met alle advertentiegeld dat het ons gaat opleveren!’ Stijn nam weer
achter zijn computer plaats en fikste de laatste details. ‘Uploaden?’
Oscar knikte.
Terwijl de video werd geüpload op hun kanaal Breaking, besloten ze vast te
brainstormen over hun volgende onderwerp.
‘Dat je door een virus op pinda’s impotent wordt,’ opperde Stijn.
‘Leuk!’ reageerde Oscar. ‘Of dat bewezen is dat gamen beter voor je geheugen is dan
lezen.’
‘Wel grappig, maar niet echt angstaanjagend,’ gaf Stijn als commentaar. ‘Wat vind je
hiervan? Vanaf volgend jaar komt er een algeheel verbod op scooters.’
‘Haha! Ik ben benieuwd hoe dat op school zal rondzingen,’ zei Oscar. ‘Ik krijg zin om
onder mijn eigen naam een keer mee te doen.’
Stijns ogen spoten vuur. ‘Als je het maar laat. Veel te veel risico.’
‘Grapje! Maar wat denk je van een pandemie de wereld insturen? Door een uit een
laboratorium ontsnapte bacterie? En dat er dan een vliegveld afgesloten moet worden?
Iedereen in quarantaine.’
‘Of dat er zoveel gif in zee terechtgekomen is dat er absoluut geen vis meer gegeten
kan worden?’
Ze gingen nog even door over een killerhaai bij Zandvoort, brillen die spontaan in
scherven barsten en al heel wat oogletsel hadden bezorgd, ontsnapte gifslangen uit een
dierentuin en gemuteerde, levensgevaarlijke wespen.
Ineens wist Oscar wat hun volgende video moest worden. ‘We maken een video van
een terrorist die vertelt dat hij een zelfmoordaanslag gaat plegen. En dan geeft hij enkele
aanwijzingen over de locatie, maar die zijn heel vaag.’

© PLOT26 4
Breaking!

Stijn gaf Oscar een high five. ‘Zeker weten dat die film viral zal gaan.’

Twee dagen later spraken ze weer af in de kelderbox die ze huurden in een antikraakpand,
een vroegere drukkerij. Daar hadden ze hun studiootje en computers staan. Ze konden
er de huur voor de ruimte altijd contant afrekenen. Niemand die verder vroeg wat ze in
die kelder deden. Misschien wilden ze dat ook liever niet weten. Stijn en Oscar zorgden
er altijd voor dat niemand hen zag en dat ze ook nooit tegelijk aankwamen. Zelfs op
school wist niemand dat ze vrienden waren. En bellen, appen, mailen en natuurlijk
brieven sturen stond op hun absolute verbodslijstje. Afspraken maakten ze mondeling,
in hun crisiscentrum, zoals ze het weleens schertsend noemden. Je kon nooit genoeg
voorzorgsmaatregelen nemen. Veiligheid voor alles was hun motto.
Oscar had broodjes, vruchtensap en chips bij zich, genoeg om een hele dag door te
kunnen werken zonder hun schuilplaats te hoeven verlaten.
‘Ik heb een geschikt basisfilmpje gevonden,’ viel Stijn met de deur in huis. Hij zette
zijn computer aan en zocht de bewuste video op. Er kwam een man in beeld met een
Arabisch uiterlijk.
‘Kijk, deze vent geeft een kookinstructie,’ zei Stijn. ‘In dit fragment staat hij redelijk stil.
Hij kijkt recht in de camera en zwaait alleen een beetje met een pollepel. De achtergrond
is eenvoudig te vervangen door een woestijnbeeld. In plaats van een pollepel geef ik hem
een machinegeweer in handen en die dikke buik is best om te vormen tot een bomgordel.’
Stijn keek Oscar verwachtingsvol aan.
‘Cool!’ reageerde Oscar. ‘Ik ben benieuwd wat je ervan gaat maken.’
‘Geduld! Ik heb wel een paar uur nodig.’
Stijn ging aan het werk. Oscar zocht alvast in zijn bestand met rechtse populisten
en liet zijn diverse personages ter voorbereiding alvast reageren op tal van discussies.
Het gaf hem een gevoel van macht om de boel zo te kunnen belazeren en te bespelen.
Alleen jammer dat hij nooit eens kon opscheppen over de bergen geld die ze met hun
werk binnensleepten. Hij verdiende slapend in een nacht, waar zijn klasgenoten zich een
maand lang voor moesten afbeulen als krantenbezorger of als afwasser in de horeca. En
ook balen dat ze nooit eens echt vet geld over de balk konden smijten. Te opvallend. Maar
ooit zou hun tijd komen. Dan ging hij de vetste vakantie van zijn leven vieren, ergens
heel ver weg. Met een leuke meid natuurlijk. Hij zou gewoon zeggen dat hij een loterij
gewonnen had, maar dat graag stilhield, om niet iedereen jaloers te maken.
Dat ze toch allemaal oprotten naar hun eigen land. Ze willen allemaal profiteren van onze
welvaart.
Dat was Sjonnie. Hij genoot er stiekem van om zo’n tokkie te spelen.
En hoe is Nederland zo rijk geworden? Door de slavenarbeid!
Helma begaf zich altijd in fora om tegengas te geven. Daardoor was ze betrouwbaar
voor linkse activisten.
Val dood. We leven nu. Slaven zijn een gepasseerd station.
(Sjonnie)
Mijn overgrootvader was slaaf. En discriminatie op grond van huidskleur bestaat nog steeds.
(Een buitenstaander)
Zwarte Piet
(Huub)
Zwarte Piet noemen alleen was genoeg voor heftige discussies en doodswensen door
zijn eigen personages en buitenstaanders. Die verzonnen meestal zulke vreselijke dingen

© PLOT26 5
Breaking!

dat hij ze nooit zelf had kunnen verzinnen.

Als hij heel eerlijk naar zichzelf was, voelde Oscar weleens wat wroeging. Hij zag heus
wel dat je als witte jongen in het voordeel was en dat Zwarte Piet een uiting van racisme
was. Maar wat maakte het uit dat hij meedeed aan de internetruzies? Hij was zowel de
racist als de activist. Dus eigenlijk hief dat elkaar op. Toch?

‘Klaar!’ Stijn schoof zijn stoel naar achteren en rekte zich eens flink uit.
‘Laat zien!’
‘Nee, eerst wat te vreten graag,’ zei Stijn. ‘Ik heb even wat afstand nodig om er
dadelijk goed naar te kunnen kijken.’
Terwijl ze een broodje aten, speelden ze even een ontspannend potje yahtzee. Waar
ze online niets aan het toeval overlieten, waren ze er hier totaal van afhankelijk.
‘Jij moet het filmpje dadelijk nog wel aankondigen,’ zei Stijn. ‘Heb je al een tekst?’
‘Laat me nu eerst maar eens kijken!’
Gelukkig was Stijn zover. Ze gingen allebei bij zijn computer zitten.
‘Komt ie,’ zei Stijn. ‘Play!’
In beeld kwam een terrorist. Dat zag je meteen. Hij zei niets. Onderin beeld verscheen
de tekst: Jullie gaan er allemaal aan. Wij zijn met meer! Ik sla binnen nu en een maand toe. Op
een markt in een grote stad. Allahu akbar!
‘Heftig!’ zei Oscar. ‘Heel goed gedaan. Maar je moet die man nog wel wat
onherkenbaarder maken met een bivakmuts op of zo’n Arabische doek om zijn hoofd.’
‘Dat doe ik straks. Nu eerst jouw introductie.’

Ze waren nog een paar uur bezig met filmen, bewerken en berichten posten op social
media, maar eindelijk was Stijn zover.
‘Ik ga hem uploaden. Hij is perfect!’
Altijd als een video van hen online ging, bekroop Oscar een zenuwachtig, onrustig
gevoel. Hadden ze overal aan gedacht? Er mocht niks misgaan. Tot nu toe was alles
perfect gelopen, maar ze konden natuurlijk altijd gesnapt worden door Google of
Facebook. En dan was hun handeltje voorbij.
Ze hadden de video tags als terrorisme, dreiging, zelfmoordaanslag, zelfmoordbom
en alarm meegegeven. Dit was misschien wel de hefstigste video die ze ooit gemaakt
hadden.
Het werkte direct. Als gebiologeerd zagen ze hoe de teller met het aantal views in een
steeds sneller tempo doortikte. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Zó snel! En zelfs
zonder dat ze hem zelf gepost hadden, werd hun video al op alle mogelijke social media
gedeeld.
‘Wow,’ zei Stijn, ‘misschien gaan we deze keer wel viral!’
‘Vet!’ Oscar zei het zo krachtig als hij kon, maar hij hoorde zelf dat het niet helemaal
overtuigend klonk. ‘Als het zo hard gaat, komt de veiligheidsdienst dan niet in actie?
Terrorisme is natuurlijk niet niks.’ Hij drukte een kauwgom uit de verpakking. Meestal
lukte het hem wel om spanning lekker weg te kauwen.
Stijn klikte op enkele nieuwssites, échte deze keer. ‘Shit, je hebt gelijk. Zelfs de NOS
heeft het al opgepakt! Iedereen opent met Breaking!’
‘Maar die zullen toch wel snappen dat ons kanaal nepnieuws verspreidt? Daar hoef je
niet direct slim voor te zijn.’ Kauwen hielp hem deze keer niet van zijn zenuwen af. Hij kon
zijn benen niet stilhouden en voelde dat zijn adem hoog zat.

© PLOT26 6
Breaking!

‘Vanwege de acute terreurdreiging heeft de politie de naam en het signalement

vrijgegeven van de man die op de video te zien is,’ las Stijn voor. Zijn stem haperde. ‘Er is
een beloning van tienduizend euro uitgeloofd voor wie de beslissende tip geeft die tot
aanhouding leidt.’
‘Signalement? Naam?’ riep Oscar. ‘Hoezo? Je hebt hem toch onherkenbaar gemaakt?’
Hij tikte de url van hun kanaal in. Dat was geblokkeerd! ‘Shit, shit, shit!’ Maar daarmee
was de video natuurlijk niet van internet verdwenen. Hij klikte Breaking op een
willekeurige site aan.
Nadat Oscars introductie als horrorclown voorbij was, bleven Stijn en hij als versteend
zitten.
‘Ik ben het vergeten,’ stamelde Stijn.
‘En die man woont dus in Nederland?’ Oscars bloed joeg door zijn aderen. ‘Hij zal toch
wel naar de politie gaan om te vertellen dat alles nep is? Hij zal toch wel snappen dat het
een bewerkte video is?’
‘Of zullen wij zelf de politie bellen?’ vroeg Stijn.
Oscar schudde nee. ‘Heb jij enig idee wat hier voor straf op staat? Onze hele
toekomst naar de klote.’
‘Wat zijn we stom geweest,’ zei Stijn jammerend.
Oscar knikte. ‘Ik ga maar beginnen met mijn personages te laten zeggen dat het om
nepnieuws gaat. Ons kanaal is toch voorgoed gesloten. Gelukkig is niet te achterhalen
van wie onze bankrekening is. Wij kennen de Panamaroute. Dat is één gelukje.’
Hij dook achter zijn computer. ‘Waaraan kun je zien dat het een bewerkte video is? Zit
er ergens een foutje in?’
‘Je kunt zien dat de achtergrond een foto is, als je goed kijkt,’ legde Stijn uit. ‘Ook
houdt die vent het machinegeweer een beetje typisch vast. Maar je ziet het vooral aan de
schaduw op zijn gezicht. Die komt te veel van opzij voor een situatie in de brandende zon
in een woestijn.’
Als een bezetene ging Oscar aan het werk. Hij zette zijn meest kritische accounts in
om de berichten over een terreurdreiging in twijfel te trekken.
Maar dit zijn toch geen onderwerpen om grapjes over te maken?
(Een buitenstaander)
Misschien een paar onnozele pubers? Je moet de kalmte bewaren.
(Helma)
Neem jij de verantwoordelijkheid voor de doden die er gaan vallen?
(Dezelfde buitenstaander)
Maar kijk nou eens naar de schaduw. In de woestijn komt zonlicht van boven. Niet van
opzij. Die video is nep.
(Helma)
En wat weet jij daarvan?
(Een andere buitenstaander)
Oscar trok zich onmiddellijk terug uit dit gesprek en besloot zelfs meteen Helma’s
account te verwijderen.

‘O nee, hè?’ riep Stijn.’

‘Wat is er?’
‘Dit wil je niet weten.’
‘O, jawel!’

© PLOT26 7
Breaking!

‘Mensen hebben onze terrorist herkend en bestormen nu zijn huis. Gelukkig is de man
gevlucht en ergens ondergedoken.’
‘Gelukkig? Die man zit zo diep in de stront!’ Oscar klikte een update van NOS-live aan.
Daar was nu een item met een it’er, die uitlegde dat de video gemonteerd was en nog
slecht ook.
‘Ik heb eens wat nagezocht en Breaking verspreidt al sinds een half jaar nepnieuws.
Hoe meer volgers en views hoe meer ze aan zo’n video verdienen.’
‘Is al bekend wie hierachter zit?’ vroeg de reporter.
‘Nee, dat zult u aan de AIVD moeten vragen. Ik vermoed dat ze wel een klopjacht naar
de daders op touw zullen zetten.’
‘Stijn! Ze zoeken óns! Staat hier gevangenisstraf op?
‘Vast. Maar het scheelt dat we minderjarig zijn.’
‘Hoop je dan,’ schreeuwde Oscar. ‘Het hele land staat op zijn kop!’
‘Misschien verdienen de echte nieuwsmedia ook wel aan ons nepnieuws en blazen ze
het daarom zo op.’

Oscars telefoon ging over en met iedere rinkel sloeg zijn hart ook een slag over. Daar zou
je ze hebben. Hij durfde amper op zijn schermpje te kijken.
Het was zijn moeder.
‘Hoi mam.’
‘Wat klink je raar. Waar ben je?’
‘Ik ben bij een vriend. We werken samen aan een schoolopdracht. Ik was vergeten je
te bellen, maar is het goed als ik daar blijf eten? We zijn nog wel even bezig.’
‘Dat komt zelfs heel goed uit. Papa en ik moeten weg. Ik wilde geld klaar leggen voor
een pizza of waar je maar zin in hebt.’
‘Hoeft niet, mam.’
Tot vanavond, lieverd.’

Oscar hing op. ‘Misschien moet jij ook even naar huis bellen? Ik blijf voorlopig hier.’
Stijn knikte instemmend.
‘Kúnnen ze ons hier vinden?’ vroeg Oscar. ‘Hebben ze bewijs dat wij erachter zitten?’
‘Dat bewijs staat hier …’
Oscar zuchtte. ‘Ik vind het vreselijk, maar dan zit er maar één ding op. We moeten
de boel hier opruimen. We hebben meer dan genoeg verdiend. Dit zijn gewoon
bedrijfsinvesteringen geweest.’
‘Ik zal beginnen met de harde schijven van onze computers onherstelbaar te
vernietigen,’ zei Stijn. ‘Als jij begint met de andere spullen. Het horrormasker mag
bijvoorbeeld nooit gevonden worden.’
Oscar voelde zich alsof hij in een detectiveserie op Netflix was terechtgekomen. Alle
spullen die ze bij het filmen nodig hadden en die als bewijsmateriaal konden dienen,
moesten weg. Het masker, de witte overall die hij daarbij aanhad, de microfoon met
hun logo van Breaking, alle props die ze weleens gebruikt hadden bij filmpjes. Waar
moest hij in hemelsnaam beginnen? En hoe kreeg hij al die troep hier weg? Waar dump
je bewijsmateriaal? In films gooien ze de boel in het water. Misschien voldeed een
afvalcontainer bij een supermarkt ook?
Al snel was zijn rugzak vol. ‘Ik ga de boel even ergens dumpen.’
‘Kijk je wel uit? Iedereen is nu alert op clownsmaskers.’

© PLOT26 8
Breaking!

‘Ik heb het in superkleine stukjes gesneden.’

Hij had het gevoel dat iedereen doorhad dat hij verdachte was. Hij moest het constant
tegen zichzelf zeggen: blijf rustig. Je bent gewoon een jongen van 16, zoals er zoveel zijn.
Het was al na sluitingstijd en toen hij een verlaten winkelcentrum zag, wist hij dat dit zijn
plekje was. Hij opende een container, schoof het afval naar de zijkant, kieperde de inhoud
van zijn rugzak erin en bedekte het goed met afval. Er waren natuurlijk zwervers en
mensen die tegen verspilling waren, die in containers graaiden, bedacht hij. Daarom porde
hij nog wat dieper, zodat er echt niks te vinden was. Sowieso deden de snippers niet aan
een clownsmasker denken.
Terug in hun kelder bleek dat Stijn de harde schijven al grondig vernietigd had.
‘Maar computers zonder harde schijven zijn natuurlijk ook verdacht,’ zei Oscar.
‘We moeten daar ook vanaf. Zullen we die een eindje verderop in de gracht knikkeren?
Niemand die erachter komt dat ze van ons waren als ze die ooit opvissen.’
‘Zeker niet als we onze vingerafdrukken eerst wegpoetsen.’

Het was al laat op de avond, toen de ruimte leeg was. Ze zouden de sleutel in de
brievenbus van de portier gooien. Klaar.
‘Ons kan niets gebeuren,’ zei Stijn.
‘Zeker weten?’ vroeg Oscar.
‘Yep.’
Precies op dat moment werd er op de deur gebonkt. ‘Doe open,’ klonk het dwingend.
Ze zwegen allebei, doodsbenauwd. Nog even en Oscars hart zou uit zijn borstkas springen.
Een knal en de deur vloog open.
Ze keken in de loop van een machinegeweer. Het was hun terrorist die het geweer op
hen richtte.
‘Ik was een gewone man, een kok. Jullie hebben mijn leven verwoest. Ik ben nergens
meer veilig. Nooit meer.’ Hij liep dichter naar hen toe.
‘Op jullie knieën.’
‘Maar wat is er aan de hand?’ vroeg Stijn. ‘Waar beschuldigt u ons van?’
‘Jullie dachten dat jullie slim waren met je nepnieuws? Nou mooi niet. Kijk daar achter
jullie eens. Op die muur die jullie als achtergrond gebruikten om te filmen.’
Stijn riep nog: ‘Waar heeft u het over?’
Maar Oscar keek om. En daar op de muur, heel klein, dat wel, hoe had hij het ooit
kunnen missen, stond een logo.
‘Koken is mijn vak,’ schreeuwde de man. ‘Natuurlijk herken ik het logo van de
chocoladefabriek van vroeger.
Toen hij zijn hoofd weer omdraaide, was de man nog dichterbij gekomen.
‘Maar hoe komt u aan dat geweer?’ vroeg Oscar. Zijn stem trilde en er kwam amper
geluid uit zijn mond.
‘Journalisten en reltrappers waren niet de enigen die me wisten te vinden. Ook echte
terroristen. Zij boden me onderdak en gaven me dit geweer.’
‘Doe het niet,’ zei Stijn. Wij zullen alles bekennen en u vrijpleiten.’
‘Daarom hebben jullie hier zeker alles opgeruimd?’ De man snoof. ‘Nee! Jullie hebben
van mij een terrorist gemaakt. Dan zul je het ook zelf meemaken.’
Een reeks oorverdovende knallen. Oscar voelde hoe hij viel. Daarna werd alles zwart,
diepzwart.

© PLOT26 9