Akit

Maraming konotasyon ang salitang akit. Maaaring nangahulugan ito ng panghihikayat o

paghihimok sa mga tao. Maaari ring nangangahulugan ito ng pag-uudyok sa isang pagnanasang
salungat sa kabutihang-asal. Sa negatibong kontekstong ito, ang salitang akit ay maiuugnay sa
mga salitang buyo, udyok, tukso,patibong, pain at iba pa. Ngunit bukod pa sa mga karaniwang
konotasyong ito, may malalim pang kahulugan ang salitang akit. Maaari rin kasing tumukoy ito
sa likas na reaksyon ng isang tao sa isang bagay o tao na nagpapakita ng kahiwagaan,
kagandahan, karilagan, at kung anu-ano pang mga magaganda at mabubuting katangiang taglay
nito.
Bakit at paano ba naaakit ang isang tao? Likas sa tao ang maakit sa kagandahan,
kabutihan at katotohanan sapagkat may kakayahan siya na matukoy kung ano ang maganda at
ano ang pangit, kung ano ang mabuti at ano ang masama, at kung ano ang totoo at ano ang
kasinungalingan. Kaya nga salungat sa kalikasan ng tao kapag siya ay hindi naaakit sa tatlong
bagay na ito. Ang mga bagay na taglay ang tatlong salik na tinutukoy sa itaas ay may sariling
alindog na humahalina sa isang tao na lumapit at maibiging-masdan ito hanggang sa maging
walang kalaban-laban siya sa kanyang karanasan ng paghanga sa bagay o tao na yun. May mga
tao na ginagawang kaakit-akit ang kanilang sarili at may mga tao na sadyang kaakit-akit kahit
payak lamang ang kanyang gayak. Kahit ang nakakubling kagandahan ay kayang matalastas ng
isang tao sapagkat may likas siya kakayahang makilala ito.
Ang mga bagay o tao na bago sa ating paningin at kaiba sa atin ay nagdudulot sa isang
tao na maakit o mahalina na lapitan ito. Kaakibat ng pagkaalit ay ang pagkamangha. Kapag ang
puso ng isang tao ay hindi na marunong mamangha, nawawalan siya ng kakayahan na maaakit
kahit gaano pa kaganda ang isang bagay. Nababawasan ba ang pagiging kaakit-akit ng isang
bagay o tao na likas na nakakaakit? Sa bagay o tao mismo na nakaka-akit, hindi nawawala ang
angkin niyang pagka-nakaka-akit ngunit sa taong tumingin sa kanila, nababawasan ang pagka-
akit. Ang bagay o tao ay nakaka-akit sapagkat ipinapakita nito ang pagiging kakaiba nito sa
taong tumitingin. Ang isang bagay na may taglay na natatanging pagka-kakaiba ay nagiging
karaniwang bagay na lamang ang mga ito kung nagiging pamilyar na ang mga ito sa taong
tumitingin. Nawawalan ng pagkamangha sa isang bagay kapag ito ay pilit na inuungkat dahil sa
kagustuhang malaman ang kaibuturan ng pagkamahiwaga nito.
Ngunit hindi sa lahat ng pagkakataon na over familiarity ang dulot ng madalas na
pagdadaupang palad ng isang taong naaakit at ng tao o bagay na nakaka-akit. Maaari din kasi na
ang pagka-akit sa isang bagay ay lalo pang lulalim at yumaman kapag madalas niyang
nakakatagpo at nararansan ito. May mga bagay na kapag lalo mong inungkat ang kaibuturan ng
kanyang pagiging nakakaakit ay nagdudulot pa ng ibayong pagkamangha sapagkat habang
nasasagot na ang katanungan ukol sa bagay na pilit niyang inaalam ukol sa bagay na iyon ay may
panibago na namang hiwaga na namang tatambad sa kanyang harapan na mas lalo pang
magpapanibago at magpapa-igting ng kanyang pagka- mangha at pagka-akit.
Ang pagka-akit ay isa din namang salik ng pag-ibig. Ito ay isang hakbang upang makilala
ang isang tao at sa paglalim ng ating pang-unawa sa kahiwagaang taglay ng katuhan niya ay
hahantong sa pag-ibig na matibay at totoo. Sa pag-ibig, nanariwa ang pagka-akit sapagkat
lumalalim ang antas ng pagka-akit at pagka-mangha dahil sa pag-ibig. Kapag nawawala na ang
pagka-mangha, nawawala na rin sa ating isip at puso ang pagka-kakaiba ng taong ating
minamahal.