Khut

bahI

Di
Masj
i
dAl
Ikhl
asCi
rendeu

Ol
ehNi
'
am Kast
hol
ani SPdIMM

Per
siapanMeny
ambutRamadhan

‫ﺎ‬َ
‫ﻨ‬
َ
‫ﺒ‬ْ
‫ﻴ‬ِ
‫ﺒ‬
َ‫ﻭ‬
‫ﺣ‬َ‫ﺎ‬َ
‫ﻧ‬
َ
‫ﺪ‬ِ
ّ
‫ﻴ‬َ‫ﻥ‬
‫ﺳ‬ َ‫ﺍ‬
َُّ
‫ﺪ‬َ
‫ﻬ‬ْ‫ﺃ‬
‫ﺷ‬ َ
َ
‫ﻭ‬.‫ﻢ‬
ِ‫ﻳ‬
ِْ
‫ﺮ‬
َ
‫ﻜ‬ْ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬ِ‫ﻴ‬
‫ﻢ‬ِْ‫ﻌ‬
‫ﻈ‬َْ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ُ‫ﺎ ﷲ‬ َ
ّ
‫ﻟ‬
ِ
‫ﺍ‬َ
‫ﻪ‬ٰ
‫ﻟ‬ِ
‫ﺍ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻟ‬ْ‫ﺍ‬
‫ﻥ‬َُ
‫ﺪ‬َ
‫ﻬ‬ْ‫ﺃ‬
‫ﺷ‬َ.‫ﻢ‬
ٍ‫ﻳ‬
ِْ
‫ﻮ‬
ْ
‫ﻘ‬َ‫ﻦ‬
‫ﺗ‬ِ‫ﺴ‬
َ‫ﺣ‬ْ‫ﺃ‬
َْ‫ﻓ‬
‫ﻲ‬ِ‫ﻥ‬
َ‫ﺎ‬َ‫ﻧ‬
‫ﺴ‬ ْ
ِ
‫ﺎ‬ْ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﻠ‬
‫ﻖ‬َ
َ‫ﻱ‬
‫ﺧ‬ ْ‫ﺬ‬
ِ
َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬ِ
‫ﻪ‬‫ﻠ‬
‫ﻟ‬ ُ
‫ﺪ‬
ْ
‫ﻤ‬َ‫ﻟ‬
‫ﺤ‬َْ
‫ﺍ‬
.‫ﻪ‬
ِ‫ﻠ‬
‫ﻟ‬ُ
‫ﺪ‬ْ
‫ﻤ‬َ‫ﻟ‬
‫ﺤ‬َْ
‫ﺍ‬
ُ
‫ﺪ‬ْ
‫ﻌ‬َ‫ﺎ‬.
‫ﺑ‬ّ
َ
‫ﻣ‬َ‫ﻦ‬
‫ﺍ‬َ‫ﻴ‬
ِْ
‫ﻌ‬َ
‫ﻤ‬ْ‫ﺍ‬
‫ﺟ‬َِ
‫ﻪ‬ِ
‫ﺑ‬‫ﺎ‬َ‫ﺻ‬
‫ﺤ‬ْ‫ﺍ‬َ
َ‫ﻪ‬
‫ﻭ‬ِِ
‫ﻟ‬ٰ
‫ﺍ‬‫ﻠﻰ‬
ٰ
َ‫ﻭ‬
‫ﻋ‬ َ‫ﺪ‬
ٍَ
ّ
‫ﻤ‬َ‫ﻣ‬
‫ﺤ‬ُ‫ﺎ‬
َ
‫ﻧ‬ِ
‫ﺪ‬ِ
ّ
‫ﻴ‬
َ‫ﻠﻰ‬
‫ﺳ‬ ٰ
َ‫ﻙ‬
‫ﻋ‬ ْ‫ﺭ‬
ِ‫ﺎ‬
َ
‫ﺑ‬َ‫ﻢ‬
‫ﻭ‬ْ‫ﻠ‬
ِ
َّ‫ﻭ‬
‫ﺳ‬َ‫ﻞ‬ِ‫ﺻ‬
َّ‫ﻢ‬َ‫ﻬ‬
ُّٰ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬َ
‫ﺍ‬
.‫ﻢ‬
ِ‫ﺳ‬
ِ‫ﺎ‬َ
‫ﻘ‬
ْ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺑﻲ‬
َِ
‫ﺄ‬
ِ‫ﻲ‬
‫ﺑ‬َ‫ﻨ‬ِ
ّ
ُ‫ﻱ‬
‫ﻛ‬ْ‫ﺬ‬
َِ
ّ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ُ
‫ﻪ‬ُ
‫ﻟ‬
ْ
‫ﻮ‬ ُ‫ﺭ‬
‫ﺳ‬ََ‫ﻩ‬
‫ﻭ‬ُُ
‫ﺪ‬
ْ
‫ﺒ‬َ‫ﺍ‬
‫ﻋ‬ ً
‫ﺪ‬َ
ّ
‫ﻤ‬
َ‫ﻣ‬
‫ﺤ‬ ُ
‫ﻠﻰ‬
ََ‫ﺐ‬
‫ﻋ‬َ‫ﺘ‬ِ
ُ‫ﺎ‬
‫ﻛ‬ َ
‫ﻤ‬َ‫ﻡ‬
‫ﻛ‬ُ‫ﺎ‬َ
‫ﻴ‬ِ‫ﻟ‬
ّ
‫ﺼ‬ ‫ﺍ‬ُ‫ﻜ‬
‫ﻢ‬ُْ
‫ﻴ‬َ
‫ﻠ‬
َ‫ﺐ‬
‫ﻋ‬َ‫ﺘ‬ُِ‫ﺍ‬
‫ﻛ‬ ‫ﻮ‬ُ
‫ﻨ‬َ
‫ﻣ‬
‫ﺁ‬َ‫ﻳ‬
‫ﻦ‬ ِ
‫ﺬ‬
َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻬ‬ُ
ّ
‫ﻳ‬
َ
‫ﺃ‬‫ﺎ‬َ
‫ﻳ‬.‫ﻥ‬
َ‫ﻮ‬
ُْ
‫ﻤ‬ِ
‫ﻠ‬
ْ‫ﻣ‬
‫ﺴ‬ ُ‫ﻢ‬
ْ‫ﺘ‬
ُْ
‫ﻧ‬َ
‫ﺃ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﻭ‬ َ
ّ
‫ﻟ‬
ِ
‫ﺍ‬َ‫ﺗ‬
ّ
‫ﻦ‬ ُ
ْ
‫ﻮ‬ُ
‫ﻤ‬َ‫ﺎ‬
‫ﺗ‬َ
‫ﻟ‬َ‫ﻪ‬
‫ﻭ‬ِِ
‫ﺗ‬
‫ﺎ‬َ
‫ﻘ‬ُ‫ﻖ‬
‫ﺗ‬ّ‫ﺣ‬
َََ‫ﺍ ﷲ‬ ‫ﻮ‬ُ
‫ﻘ‬َ
ّ
‫ﺗ‬
ِ
‫ﺍ‬.‫ﻥ‬
َ‫ﻭ‬
ُْ
‫ﺮ‬ِ‫ﺎ‬
‫ﺿ‬ َ‫ﻟ‬
‫ﺤ‬ْ
‫ﺍ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻬ‬ُ
ّ
‫ﻳ‬َ
‫ﺃ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻴ‬َ
‫ﻓ‬
َ‫ﻮ‬
‫ﻥ‬ ُ
‫ﻘ‬َ
ّ
‫ﺘ‬
َ‫ﻢ‬
‫ﺗ‬ْ‫ﻜ‬
َُ
ّ
‫ﻠ‬
َ
‫ﻌ‬َ
‫ﻟ‬ْ‫ﻜ‬
‫ﻢ‬ُِ
‫ﻠ‬ْ
‫ﺒ‬
َ‫ﻦ‬
‫ﻗ‬ ْ‫ﻣ‬
ِ‫ﻦ‬
َ‫ﻳ‬ِ
‫ﺬ‬َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬

JamaahJumaty
angdi
mul
i
akanAl
l
ahswt
, 

Padamomentum kal
ii
nidanset
erusny
a,mar
ikitasenant
iasamenguatkankei
slamandan
ket
akwaanki
takepadaAll
ahswtdanmempertahankanny
asampai akhi
rhayatkit
a.

Kit
aharusmemegangpri
nsi
pyangtelahdi
fi
rmankanol
ehAl
lahswtdanser
ingdi
bacaol
ehpar
a
khati
bJumaty
angtermakt
ubdalam Al-
Qur
’ansur
atAlI
mranayat102.
 

Sebuahayatyangmengingat
kanor
ang-orangber
imanunt
uksenant
iasabertakwadengan
sebenar
-benar
nyatakwadanmengingat
kanuntukti
dakmati
kecual
idalam keaadanI
slam .
..

َ‫ﻮ‬
‫ﻥ‬ُْ
‫ﻤ‬
ِ
‫ﻠ‬ْ‫ﻣ‬
‫ﺴ‬ُ‫ﻢ‬
ّْ‫ﺘ‬
ُ
ْ
‫ﻧ‬َ
‫ﺍ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﻭ‬ َ
ّ
‫ﻟ‬
ِ
‫ﺍ‬َ‫ﺗ‬
ّ
‫ﻦ‬ُ
ْ
‫ﻮ‬ُ
‫ﻤ‬َ‫ﺎ‬
‫ﺗ‬َ
‫ﻟ‬
َ‫ﻪ‬
‫ﻭ‬ ٖ
ِ
‫ﺘ‬‫ﯩ‬ٰ
‫ﻘ‬
ُ‫ﻖ‬
‫ﺗ‬َ‫ﺣ‬
َّ‫ﻪ‬
َٰ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺍ‬‫ﻮ‬
ُ
‫ﻘ‬َ
ّ
‫ﺗ‬‫ﺍ‬
‫ﺍ‬‫ﻮ‬ُ
‫ﻨ‬
َ
‫ﻣ‬ٰ
‫ﺍ‬َ‫ﻳ‬
‫ﻦ‬ْ
ِ
‫ﺬ‬َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺎ‬َ
‫ﻬ‬ُ
ّ
‫ﻳ‬
َ
‫ﺎ‬ٓ
ٰ
‫ﻳ‬

Sel
aindar
ipadai
tu,sebagaimakhl
ukyangsudahdianugerahini
kmatyangtakbi
sadihi
tung
sat
upersat
u,mar
i ki
tasenanti
asamemanjat
kanrasasy ukurkepadaSangArr
azzaq,
All
ahswt.

Mudah-mudahanrasasy
ukury
angdi
yaki
nidal
am hati
,di
ucapkandenganli
san,
dandiwuj
udkan
denganti
ndakanakanmenj
adi
kanni
kmatyangki
tateri
mainimenjadibar
akahdant
erus
ber
tambahsebagai
manaj
anj
iAl
l
ahswtdal
am Al
-Qur
’ansur
atI
brahi
m ay
at7:

ٌ
‫ﺪ‬
ْ
‫ﻳ‬ِ
‫ﺪ‬َ‫ﻟ‬
‫ﺸ‬َْ‫ﺑ‬
‫ﻲ‬ِ
‫ﺍ‬َ
‫ﺬ‬
َ‫ﻥ‬
‫ﻋ‬ َ‫ﺍ‬
ِّْ‫ﺗ‬
‫ﻢ‬ُ
ْ
‫ﺮ‬َ
‫ﻔ‬َ‫ﻦ‬
‫ﻛ‬ْ‫ﯩ‬
ِ
ٕ
َ
‫ﻟ‬َ‫ﻢ‬
‫ﻭ‬ْ‫ﻜ‬
ُ
َ
ّ
‫ﻧ‬َ
‫ﺪ‬ْ
‫ﻳ‬
ِ
‫ﺯ‬َ
‫ﺎ‬
َ
‫ﻟ‬ْ‫ﺗ‬
‫ﻢ‬ُ
ْ
‫ﺮ‬َ
‫ﻜ‬َ‫ﻦ‬
‫ﺷ‬ْ‫ﯩ‬
ِ
ٕ
َ
‫ﻟ‬ْ‫ﻜ‬
‫ﻢ‬ُ
ُ
ّ
‫ﺑ‬َ‫ﻥ‬
‫ﺭ‬َ‫ﺫ‬
َ
َّ
‫ﺎ‬
َ‫ﺫ‬
‫ﺗ‬ِْ
‫ﺍ‬
َ
‫ﻭ‬

Jangansampai ki
tamenj
adi
hambay angkufur
.Kar
enakitahar
usingatper
ingat
andari
Al l
ah
dalam ay
atini
,bahwasi
apayangmengingkar
ini
kmat-
nikmatAll
ahakanmendapatkansiksa
yangpedih.

JamaahJumaty
angdi
mul
i
akanAl
l
ahswt
,

Diant
arani
kmat-
nikmatnyat
ayangkit
arasakansampaisaatinidanti
dakbi
sakit
abantah
samasekal
iadal
ahkenikmat
ansehatdanumurpanjangsehinggakit
asampaiberadadibul
an
Sya'
ban.

Dansebent
arl
agi,ki
taakanber
temudenganbulany angmul
i
ay akni
BulanRamadhan.Semoga
doaki
tayangser
ingkit
apanjat
kansedaribul
anRajabdanSya’
banagardiber
iumurpanj
ang
ber
temudenganbulanRamadhandii
jabaholehAl
lahswt.

َ‫ﺎ‬
‫ﻥ‬َ‫ﻣ‬
‫ﻀ‬ َ
َ‫ﺎ‬
‫ﺭ‬ َ
‫ﻨ‬
ْ
‫ﻐ‬ِ
ّ
‫ﻠ‬
َ
‫ﺑ‬َ‫ﻥ‬
‫ﻭ‬َ‫ﺎ‬
َ
‫ﺒ‬ْ
‫ﻌ‬
َ‫ﻭ‬
‫ﺷ‬ َ‫ﺐ‬
َ‫ﺟ‬
َ‫ﺭ‬
َ‫ﻲ‬
ْ‫ﻓ‬
ِ‫ﺎ‬
َ
‫ﻨ‬َ
‫ﻟ‬ْ‫ﺭ‬
‫ﻙ‬ِ
‫ﺎ‬َ‫ﻢ‬
‫ﺑ‬َ‫ﻬ‬
ُّ
َ
ّ
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬

Art
inya:
“YaAl
l
ah,ber
kahi
lahkami
padabul
anRaj
abdanbul
anSy
a’bandanper
temukanl
ahkami
denganbul
anRamadhan.
”

Sebuahdoar
ingkaspenuhmaknayangdi
cont
ohkanRasul
ull
ah‫ ﷺ‬danseringki
tabacaser
ta
dengardi
l
ant
unkandispeakermasj
i
ddanmushalaol
ehanak-anakdanor
angtua.

Sebuahdoayangmengingat
kankit
auntukseger
abersi
ap-
siapunt
ukmenyambutdat
angnya
bul
ansuciRamadhan,bul
anist
imewayangpenuhrahmat,
ampunan,danmenj
adiwashi
lahki
ta
bi
saterhi
ndardar
isi
ksaanapiner
aka.
Lal
uapay angharuski
tasi
apkandalam menyambutRamadhanagari
badahki
tabi
samaksi
mal?
Set
idakny
aadaduahal yangperl
ukitasi
apkandal
am menyambutdanmemaksimal
kanbul
an
Ramadhany akni
persi
apanfi
sikdanmental
.

JamaahJumaty
angdi
mul
i
akanAl
l
ahswt
,

Al
l
ahswtber
fi
rmandal
am Al
-Qur
’ansur
atAl
Baqar
ah:
183:

َ‫ﻮ‬
‫ﻥ‬ ُ
‫ﻘ‬
َ
ّ
‫ﺘ‬َ‫ﻢ‬
‫ﺗ‬ْ‫ﻜ‬
ُ
َ
ّ
‫ﻠ‬َ
‫ﻌ‬َ
‫ﻟ‬
ْ‫ﻜ‬
‫ﻢ‬ُِ
‫ﻠ‬
ْ
‫ﺒ‬َ‫ﻦ‬
‫ﻗ‬ْ‫ﻣ‬
ِ‫ﻦ‬
َ‫ﻳ‬
ِ
‫ﺬ‬َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻠﻰ‬َ
َ‫ﺐ‬
‫ﻋ‬َ‫ﺘ‬
ُِ‫ﺎ‬
‫ﻛ‬َ
‫ﻤ‬َ‫ﻡ‬
‫ﻛ‬ُ‫ﺎ‬
َ
‫ﻴ‬ِ‫ﻟ‬
ّ
‫ﺼ‬‫ﺍ‬ُ‫ﻜ‬
‫ﻢ‬ُ
ْ
‫ﻴ‬َ
‫ﻠ‬َ‫ﺐ‬
‫ﻋ‬َ‫ﺘ‬
ُِ‫ﺍ‬
‫ﻛ‬‫ﻮ‬ُ
‫ﻨ‬َ
‫ﻣ‬
‫ﺁ‬َ‫ﻳ‬
‫ﻦ‬ِ
‫ﺬ‬َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺎ‬َ
‫ﻬ‬ُ
ّ
‫ﻳ‬
َ
‫ﺃ‬‫ﺎ‬َ
‫ﻳ‬

Ar
tiny
a:"Hai
orang-or
angy angber
iman,di
waj
i
bkanataskamuber
puasasebagai
mana
di
waji
bkanatasorang-
orangsebel
um kamuagarkamubert
akwa.
"

Ayatinimengingat
kankepadaki
tabahwadi
dalam bulanRamadhanki
tadi
waji
bkanunt
uk
melaksanakanibadahmuli
ayangjugadi
waj
ibkankepadaumatsebel
um Nabi
Muhammad‫ﷺ‬
yakniberpuasa.

Kit
adiwaji
bkanuntukti
dakmakandanmi num danmenghindar
isegalasesuat
uyang
membat al
kanpuasakit
a.Sehi
nggaperl
upersi
apanfi
sikuntuktubuhkit
aagardapat
beradapt
asidenganbai
kyaknimel
alui
lati
hanpuasadibul
an-bulansebel
umnya,seper
tibul
an
RajabdanSya’ban.

Rasulul
l
ah‫ ﷺ‬puntel
ahmencont
ohkannyadanki
tasebagai
umatny
apatutuntukmengi
kut
iny
a
sebagai
manadi
sebut
kandal
am hadi
tsyangdi
ri
wayatkanol
ehI
mam BukharidanMusl
im:

‫ﻡ‬
ُ‫ﻮ‬ُ‫ﻳ‬
‫ﺼ‬َ‫ﺎ‬
َ
‫ﻟ‬َ‫ﻮ‬
‫ﻝ‬ ُ
‫ﻘ‬
َ‫ﺘﻰ‬
‫ﻧ‬ َ
َّ‫ﺮ‬
‫ﺣ‬ ُِ‫ﻔ‬
‫ﻄ‬ُْ
‫ﻳ‬
َ‫ﺮ‬
‫ﻭ‬ ُ
ِ‫ﻔ‬
‫ﻄ‬ ْ
ُ‫ﺎ‬
‫ﻳ‬ َ
‫ﻟ‬َ‫ﻮ‬
‫ﻝ‬ ُ
‫ﻘ‬َ‫ﺘﻰ‬
‫ﻧ‬ َ
َّ‫ﻡ‬
‫ﺣ‬ ُ
‫ﻮ‬ُ‫ﻳ‬
‫ﺼ‬َ‫ﻢ‬
َ‫ﻠ‬
َ
ّ
َ‫ﻭ‬
‫ﺳ‬َ‫ﻪ‬ِ
ْ
‫ﻴ‬َ
‫ﻠ‬َ‫ﻪ‬
‫ﻋ‬َُ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻠﻰ‬َ
ّ
َ‫ﻪ‬
‫ﺻ‬ َِ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
ُ‫ﻮ‬
‫ﻝ‬ ُ‫ﺭ‬
‫ﺳ‬ َ‫ﻥ‬
َ‫ﺎ‬َ‫ﺖ‬
‫ﻛ‬ْ‫ﻟ‬َ
‫ﺍ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﻗ‬ َ
‫ﻬ‬
ْ
‫ﻨ‬َ‫ﻪ‬
‫ﻋ‬َُ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﺿ‬
‫ﻲ‬ِ‫ﺭ‬َ‫ﺔ‬
َ
َ‫ﺋ‬
‫ﺸ‬ ِ
‫ﺎ‬َ‫ﻦ‬
‫ﻋ‬ْ‫ﻋ‬
َ
َ‫ﺎ‬
‫ﻥ‬َ
‫ﺒ‬ْ
‫ﻌ‬
َ‫ﻓﻲ‬
‫ﺷ‬ ِ‫ﻪ‬
ُ
ْ
‫ﻨ‬ِ‫ﺎ‬
‫ﻣ‬ ً
‫ﻣ‬
‫ﺎ‬َ
‫ﻴ‬ِ‫ﺮ‬
‫ﺻ‬ ََ
‫ﺜ‬
ْ
‫ﻛ‬َ
‫ﺃ‬ُ
‫ﻪ‬ُ
‫ﺘ‬
ْ
‫ﻳ‬َ
‫ﺃ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﺭ‬ َ
‫ﻣ‬َ‫ﻥ‬
‫ﻭ‬ َ‫ﺎ‬
َ‫ﻣ‬
‫ﻀ‬ ََ‫ﺎ‬
‫ﺭ‬َ
ّ
‫ﻟ‬ِ‫ﺮ‬
‫ﺇ‬ٍ
ْ
‫ﻬ‬َ‫ﻡ‬
‫ﺷ‬َ‫ﺎ‬
َ
‫ﻴ‬ِ‫ﻞ‬
‫ﺻ‬ َ‫ﻤ‬
َ
ْ
‫ﻜ‬َ
‫ﺘ‬ْ‫ﺍ‬
‫ﺳ‬ َ‫ﻠ‬
‫ﻢ‬َ
ّ
َ‫ﻭ‬
‫ﺳ‬ َ‫ﻪ‬
ِْ
‫ﻴ‬
َ
‫ﻠ‬َ‫ﻪ‬
‫ﻋ‬َُ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻠﻰ‬َ
َّ‫ﻪ‬
‫ﺻ‬ َِ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﻮ‬
‫ﻝ‬ ُ‫ﺭ‬
‫ﺳ‬َ‫ﺖ‬
ُ‫ﻳ‬
َْ
‫ﺃ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﺭ‬ َ
‫ﻤ‬
َ
‫ﻓ‬

Arti
nya:
“Dar
iAisyahr.
a.iamenuturkan,“Rasulul
l
ah‫ ﷺ‬bi asamenger
jakanpuasa,sehi
ngga
kamiber
pendapatbahwabeliauti
dakpernaht i
dakberpuasa,danbel
i
aubiasatidakber
puasa,
sehi
nggakamiberpendapatbahwabeliautidakpernahberpuasa.
Akantet
apiakut
idakper
nahmeli
hatRasul
ull
ah‫ ﷺ‬ber
puasasebul
anpenuh,kecual
ipadabulan
Ramadhan,
danakut i
dakper
nahmeli
hatbel
iaul
ebi
hbanyakber
puasadari
padapuasadi bul
an
Sya’
ban”
.

JamaahJumaty
angdi
mul
i
akanAl
l
ahswt
,

Sel
ainpersi
apanfi
sik,
penti
ngjugaunt
ukmelakukanper
siapanmental
menghadapi
Ramadhan.
Per
siapaninibi
sadi
lakukandenganmenanamkankegembiraandal
am di
riki
ta.

Secarapsi
kologis,
rasagembirasaatmeny ambutsesuat
uakanmenumbuhkankecintaandalam
melakukansesuatu.Danji
kakecintaansudahtumbuhsaatmelakukansesuat
u,makapasti
akanmaksimal hasil
yangdidapatkanny
a.

Rasul
ull
ahpuntel
ahmengi
ngatkandal
am hadi
tsny
auntuksenanti
asabergembi
rameny
ambut
kedat
anganbul
anRamadhan.Kegembi
raanini
jugabakal
diganj
ardengansebuah
kei
sti
mewaan:

ِ‫ﺍ‬
‫ﻥ‬َ
‫ﺮ‬ْ
‫ﻴ‬
ّ
ِ
‫ﻨ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﻠ‬
‫ﻰ‬َ‫ﻩ‬
‫ﻋ‬َُ
‫ﺪ‬
َ‫ﺟ‬
‫ﺴ‬ َُ‫ﻡ ﷲ‬
َ
ّ
َ
‫ﺮ‬َ‫ﻥ‬
‫ﺣ‬َ‫ﺎ‬
َ‫ﻣ‬
‫ﻀ‬ َ
َ‫ﻝ‬
‫ﺭ‬ ِ‫ﻮ‬
ُ‫ﺪ‬
‫ﺧ‬ ُ
ِ‫ﺡ‬
‫ﺑ‬ َ‫ﺮ‬
ِ
َ‫ﻦ‬
‫ﻓ‬ ْ‫ﻣ‬
َ

Ar
ti
nya:“Si
apaber
gembiradenganmasukny
abul
anRamadhan,
All
ahakanmenghar
amkan
j
asadny
amasukner aka.
”

Subhanal
l
ah, begi
tumuli
anyabul
anRamadhan,
sampairasagembi
ramenyambut
kedat
anganny apun,
kit
aakanmendapat
kanbal
asankebahagi
aant
iadat
arayakni
ter
hindardar
i
si
ksaapineraka.

Rasul
ull
ahpuntelahmengi
ngatkankemul
i
aan-
kemul
i
aanbul
anRamadhandal
am hadi
tsny
a
yangdi
ri
wayatkanImam Nasa’
i
:

Tel
ahmewaj i
bkanpadamuberpuasadibul
ani tu.Dal
am bulanit
udibukal
ahpint
u-pi
ntul
angit
,
dandit
utupl
ahpintu-
pint
uner
aka,dansyai
tan-syai
tandi
belenggu.Padabulani
tuter
dapatsat
u
malam yangni
lai
nyalebi
hbai
kdariser
ibubulan.”
‫‪JamaahJumaty‬‬
‫‪angdi‬‬
‫‪mul‬‬
‫‪i‬‬
‫‪akanAl‬‬
‫‪l‬‬
‫‪ahswt‬‬
‫‪,‬‬

‫‪Sel‬‬
‫‪ai‬‬‫‪nper‬‬‫‪si‬‬‫‪apanment‬‬
‫‪al‬‬‫‪denganr‬‬‫‪asagembi‬‬‫‪r‬‬
‫‪a,‬‬‫‪ki‬‬
‫‪t‬‬‫‪aj‬‬
‫‪ugaper‬‬‫‪l‬‬
‫‪uunt‬‬‫‪ukmemper‬‬‫‪si‬‬
‫‪apkandi‬‬
‫‪r‬‬‫‪i‬‬‫‪dengan‬‬
‫‪meni‬‬‫‪ngkat‬‬‫‪kanment‬‬‫‪al‬‬
‫‪bekal‬‬‫‪penget‬‬
‫‪ahuanagamasekal‬‬
‫‪i‬‬‫‪gusgunameni‬‬
‫‪ngkat‬‬
‫‪kankei‬‬‫‪mananki‬‬‫‪t‬‬‫‪a.‬‬

‫‪Hal‬‬
‫‪i‬‬‫‪ni‬‬‫‪bi‬‬‫‪sadi‬‬‫‪l‬‬
‫‪akukandenganmengkaj‬‬
‫‪i‬‬‫‪danmenggel‬‬
‫‪armaj‬‬
‫‪el‬‬‫‪i‬‬
‫‪st‬‬‫’‪a‬‬
‫‪l‬‬
‫‪i‬‬‫‪my‬‬
‫‪angber‬‬
‫‪kai‬‬
‫‪t‬‬‫‪andengan‬‬
‫‪t‬‬
‫‪unt‬‬‫‪unani‬‬‫‪badahbul‬‬‫‪anRamadhan.‬‬

‫‪I‬‬‫‪kht‬‬‫‪i‬‬
‫‪ari‬‬
‫‪ni‬‬‫‪j‬‬
‫‪ugadal‬‬‫‪am r‬‬
‫‪angkameny‬‬‫‪at‬‬
‫‪ukanpemahamandanj‬‬‫‪i‬‬
‫‪waki‬‬
‫‪t‬‬‫‪abeser‬‬
‫‪t‬‬‫‪akel‬‬‫‪uar‬‬
‫‪gadengan‬‬
‫‪bul‬‬‫‪anRamadhan.Sel‬‬
‫‪ai‬‬‫‪nt‬‬‫‪ent‬‬
‫‪uny‬‬‫‪ameni‬‬
‫‪ngkat‬‬
‫‪kankuant‬‬
‫‪i‬‬‫‪t‬‬
‫‪asat‬‬
‫‪auf‬‬‫‪r‬‬
‫‪ekwensi‬‬‫‪i‬‬
‫‪badahki‬‬‫‪t‬‬
‫‪aj‬‬‫‪el‬‬
‫‪angdan‬‬
‫‪sel‬‬‫‪amabul‬‬‫‪anRamadhannant‬‬‫‪i‬‬‫‪.‬‬

‫‪Semogadengani‬‬‫‪kht‬‬
‫‪i‬‬‫‪arl‬‬‫‪ahi‬‬
‫‪rbat‬‬‫‪i‬‬
‫‪nki‬‬‫‪t‬‬
‫‪ameny‬‬‫‪ambutbul‬‬‫‪anRamadhan,‬‬‫‪ki‬‬‫‪t‬‬
‫‪adapatdengan‬‬
‫‪maksi‬‬
‫‪mal‬‬ ‫‪memanf‬‬‫‪aat‬‬‫‪kanny‬‬‫‪asehi‬‬
‫‪nggaki‬‬
‫‪t‬‬‫‪aakanbenar‬‬‫‪-‬‬
‫‪benarmencapai‬‬‫‪t‬‬‫‪uj‬‬
‫‪uandar‬‬
‫‪i‬‬
‫‪di‬‬
‫‪sy‬‬‫‪ar‬‬
‫‪i‬‬‫‪at‬‬
‫‪kanny‬‬‫‪ai‬‬
‫‪badahpuasay‬‬ ‫‪akni‬‬‫‪menj‬‬
‫‪adi‬‬‫‪i‬‬
‫‪nsany‬‬‫‪angber‬‬‫‪t‬‬‫‪akwakepadaAl‬‬‫‪l‬‬
‫‪ahswt‬‬‫‪.‬‬

‫ﻮ‬
‫َ‬‫ﻪُ‬
‫ﻫ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬‫ُ‬
‫ﻪ‬‫َ‬
‫ﺗ‬‫َ‬
‫ﻭ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻢِ‬
‫ﺗ‬ ‫ﻜْ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬
‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ﻲَ‬
‫ﻭ‬‫ﻨْ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻞِ‬
‫ﻣ‬ ‫ﺒَ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫َ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ﺗ‬‫ﻢَ‬
‫ﻭ‬‫ﻴِ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻜ‬
‫ﻟَ‬
‫ﺤ‬ ‫ْ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻛ‬
‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﺬ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺕَ‬
‫ﻭ‬‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻳ‬
‫ٰ‬
‫ﺎ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻣَ‬
‫ﻦ‬‫ﻪِ‬
‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﺎِ‬
‫ﻓ‬ ‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﻢِ‬
‫ﺑ‬‫ﻛْ‬
‫ُ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺍ‬
‫ﻨﻲَ‬
‫ﻭ‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫َ‬
‫ﻔ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ﻢَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﻴِ‬
‫ْ‬
‫ﻌِ‬
‫ﻈ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺍِ‬
‫ﻥ‬‫ٰ‬‫ْ‬
‫ﺮ‬
‫ُ‬
‫ﻘ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ ‫ﻓﻲ‬
‫ﻢِ‬
‫ﻜْ‬
‫ُ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻲَ‬
‫ﻭ‬‫ﻟْ‬‫ِ‬
‫ﻙ ﷲُ‬ ‫ﺭَ‬
‫َ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﺑ‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﺒ‬‫ِ‬
‫ﺋ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺓ‬
‫ﺎ‬‫ﻧَ‬
‫ﺠ‬‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻳ‬‫ﻦَ‬
‫ﻭ‬‫ﻳَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬
‫ِ‬
‫ﻔ‬‫ْ‬
‫ﻐ‬‫َ‬
‫ﺘ‬
‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬ ‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺯ‬‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﺎَ‬
‫ﻓ‬‫َ‬
‫ﻴ‬‫ﺕَ‬
‫ﻓ‬‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬
‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻦَ‬
‫ﻭ‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ِ‬
‫ﺋ‬
‫ﺎ‬‫ﻟَ‬
‫ﺴ‬‫ِ‬
‫ﻢَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﻜْ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ﻲَ‬
‫ﻭ‬‫ﻟْ‬‫ِ‬
‫ﻴَ‬
‫ﻢ‬‫ْ‬‫ﻌِ‬
‫ﻈ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺮ ﷲَ‬‫ُ‬
‫ِ‬
‫ﻔ‬‫ْ‬
‫ﻐ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫ﺃْ‬
‫ﺳ‬‫َ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﻢ‪.‬‬
‫ﻴُ‬
‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻠ‬‫َ‬
‫ﻌ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ُ‬
‫ﻊ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬
‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺍ‬

‫‪Khut‬‬
‫‪bahI‬‬
‫‪I‬‬

‫ﺪ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ﻬ‬‫ﺃْ‬
‫ﺷ‬‫َ‬‫ﻡ‪.‬‬
‫ِ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﺮ‬‫ِ‬
‫ﻜ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ِ‬
‫ﺑ‬
‫ﺎ‬‫ﺻَ‬
‫ﺤ‬‫ﺃْ‬‫َ‬
‫ﻪَ‬
‫ﻭ‬‫ِ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ٰ‬
‫ﺍ‬
‫ﻠﻰ‬‫ٰ‬
‫ﻭَ‬
‫ﻋ‬‫َ‬‫ﻡ‪.‬‬
‫ِ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺄ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﺪَ‬
‫ﺧ‬‫ٍ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬‫ﺎُ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﻠﻰَ‬
‫ﺳ‬ ‫ٰ‬
‫ﻡَ‬
‫ﻋ‬‫ُ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺍ‬
‫ﺓَ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﺼ‬ ‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﻭ‬‫ﻡ‪.‬‬
‫ِ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﺎْ‬
‫ﺳ‬ ‫ِ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻥَ‬
‫ﻭ‬‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻤ‬
‫ْ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺎ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺔ‬‫َ‬
‫ﻤ‬
‫ْ‬
‫ﻌ‬‫ِ‬
‫ﻨ‬‫ﺎِ‬
‫ﺑ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ْ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﺬْ‬
‫ﻱ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬‫ْ‬
‫ﻤ‬
‫ﻟَ‬
‫ﺤ‬ ‫ْ‬
‫َ‬
‫ﺍ‬
‫ِ‬
‫ﻡ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ِ‬
‫ﺘ‬‫ﺈْ‬
‫ﺣ‬‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫ﻑَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﺮِ‬
‫َ‬‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﺸ‬‫ﺍ‬ ‫ﺣُ‬
‫ﺐ‬‫ﺎِ‬‫ﻪَ‬
‫ﺻ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬
‫ﻟ‬‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﺭُ‬
‫ﺳ‬‫َ‬‫ﻩَ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﺒ‬‫ﺍَ‬
‫ﻋ‬ ‫ً‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬
‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬ ‫ﺎُ‬
‫َ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﺒ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ﻭَ‬
‫ﺣ‬‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬
‫ﻥَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﺍَ‬
‫ّ‬‫َ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﻬ‬
‫ﺃْ‬
‫ﺷ‬ ‫َ‬
‫ﻡَ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺍ‬
‫ﻭُ‬
‫ﺱ‬ ‫ْ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﺪ‬‫ُ‬
‫ﻘ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﻠُ‬
‫ﻚ‬‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ ﷲُ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻪ‬‫ٰ‬
‫ﻟ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﺍْ‬
‫ﻥ‬‫َ‬

‫ﻠﻰ‬
‫َ‬‫ﻥَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻮَ‬
‫ْ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻳَ‬
‫ﺼ‬ ‫ﻪُ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫َ‬
‫ﻜ‬
‫ِ‬
‫ﺋ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﻭَ‬
‫ﻣ‬‫ﻥ ﷲََ‬ ‫ﺍَ‬
‫ّ‬ ‫ِ‬
‫ﻟﻰ‬‫َ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ﻝ ﷲَُ‬
‫ﺗ‬ ‫ﺍَ‬‫َ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ﻓ‬
‫ﻥ‪.‬‬
‫ﻮَ‬‫ْ‬
‫ُ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺯ‬‫ﺎ‬‫ﺪَ‬
‫ﻓ‬‫ْ‬‫َ‬
‫ﻘ‬
‫ﻮﻯ ﷲَِ‬
‫ﻓ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬
‫ﻘ‬
‫َ‬
‫ﺘ‬‫ﻲِ‬
‫ﺑ‬‫ﺴْ‬
‫ﻔِ‬‫ْ‬
‫َ‬
‫ﻧ‬‫ﻢَ‬
‫ﻭ‬‫ﻜْ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﻭِ‬
‫ﺻ‬‫ْ‬‫ُ‬
‫ﺃ‬ ‫ﺎُ‬
‫ﺱ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻨ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻳ‬‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﻓ‬‫ﺪ‪.‬‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻌ‬
‫ﺎَ‬
‫ﺑ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻣ‬‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﻠﻰ‬
‫ٰ‬‫ﺖَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﺎَ‬
‫ﺻ‬ ‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﺪَ‬
‫ﻛ‬‫ٍ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬‫ﺎُ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬ ‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬
‫ﻝَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﺃِ‬
‫ٰ‬‫ﻠﻰ‬
‫ٰ‬‫ﻭَ‬
‫ﻋ‬‫ﺪَ‬‫ٍ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬‫ﺎُ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﻠﻰَ‬
‫ﺳ‬ ‫ٰ‬
‫ﻢَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻠْ‬
‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﻞَ‬
‫ﺻِ‬
‫ّ‬‫ﻢَ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬‫ُ‬‫ٰ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫َ‬
‫ﺍ‬
‫ﺎ‪.‬‬‫ً‬
‫ﻤ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ﺗْ‬
‫ﺴ‬‫ﺍَ‬
‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬‫ﻪَ‬‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﺍَ‬
‫ﻋ‬ ‫ْ‬
‫ﻮ‬
‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﺍَ‬
‫ﺻ‬ ‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻨ‬
‫َ‬
‫ﻣ‬‫ٰ‬
‫ﺃ‬‫ﻳَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬‫ِ‬
‫ﺬ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻳ‬‫َ‬
‫ﺄ‬
‫ﻲٰ‬
‫ﻳ‬‫ﺒِ‬
‫ّ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻨ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻓﻲ‬
‫ﻢْ‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ﺍِ‬
‫ﻫ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﺑ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬ ‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻧ‬‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬
‫ﻝَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﺍِ‬
‫ٰ‬‫ﻠﻰ‬
‫ٰ‬‫ﻭَ‬
‫ﻋ‬‫ﻢَ‬
‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ﺍِ‬
‫ﻫ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﺑ‬‫ِ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻧ‬‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬
‫ﻠﻰَ‬
‫ﺳ‬ ‫ٰ‬
‫ﺖَ‬
‫ﻋ‬‫ﻛَ‬‫ْ‬‫َ‬
‫ﺭ‬
‫ﺎ‬‫ﺎَ‬
‫ﺑ‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﺪَ‬
‫ﻛ‬ ‫ٍ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬ ‫ﺎُ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﻝَ‬
‫ﺳ‬‫ﺍِ‬
‫ٰ‬‫ﻠﻰ‬‫ٰ‬
‫ﻭَ‬
‫ﻋ‬‫ﺪَ‬‫ٍ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬
‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬ ‫ﺎُ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﻠﻰَ‬
‫ﺳ‬ ‫ٰ‬
‫ﻙَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﺭْ‬
‫ِ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﺑ‬‫ﻢَ‬
‫ﻭ‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ﺍِ‬
‫ﻫ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﺑ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﺳ‬
‫ٌ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﻣِ‬
‫ﺠ‬‫ﺪَ‬‫ٌ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬
‫ﻚَ‬
‫ﺣ‬ ‫ﻧَ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬ ‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻤ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬

‫ﺮ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻔ‬‫ﺍْ‬
‫ﻏ‬ ‫ﻬّ‬
‫َ‬
‫ﻢ‬‫ُ‬
‫ٰ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫َ‬
‫ﺍ‬‫ﻦ‪.‬‬
‫ﻳِ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﺪ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻡ‬‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﻟﻰَ‬
‫ﻳ‬ ‫ٰ‬‫ِ‬
‫ﺍ‬
‫ﻬْ‬
‫ﻢ‬ ‫ِ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬
‫ِ‬
‫ﺑ‬‫ﺎ‬
‫ﻭَ‬
‫ﺗ‬‫ﻦَ‬
‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬‫ِ‬
‫ﺑ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻊ‬
‫ِ‬
‫ﺑ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﺗ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﺒَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬
‫ِ‬
‫ﺑ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻭ‬‫ﻦ‪.‬‬
‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﺍْ‬
‫ﺟ‬‫َ‬‫ﻴَ‬
‫ﻚ‬ ‫ِ‬
‫ّ‬
‫ِ‬
‫ﺒ‬‫ﺏَ‬
‫ﻧ‬‫ﺎِ‬‫ﺻَ‬
‫ﺤ‬‫ﺍْ‬‫َ‬
‫ﻋْ‬
‫ﻦ‬ ‫ﻭَ‬
‫َ‬‫ﻦ‪.‬‬
‫ﻳَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ﺍِ‬
‫ﺷ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺮ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺀ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻔ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟُ‬
‫ﺨ‬‫ْ‬‫ﺍ‬‫ﻋِ‬
‫ﻦ‬‫ﺽَ‬
‫ﺭَ‬‫ْ‬‫ﺍ‬‫ﻢَ‬
‫ﻭ‬‫ﻬّ‬
‫َ‬‫ُ‬‫ٰ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫َ‬
‫ﺍ‬
‫ﻋْ‬
‫ﻦ‬‫ﻙَ‬‫ﺮَ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬
‫ﻪَ‬
‫ﻏ‬ ‫ُ‬‫ُ‬
‫ﻌ‬‫َ‬
‫ﻓ‬
‫ْ‬
‫ﺪ‬‫ﻣﺎَ‬
‫ﻳ‬ ‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﺎ‬
‫ﻦَ‬‫ﺘَ‬
‫َ‬
‫ِ‬
‫ﻔ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺽَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﺍَ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻣ‬
‫َ‬
‫ﺎ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻥَ‬
‫ﻭ‬‫ﻮَ‬
‫ْ‬‫ﺎُ‬
‫ﻋ‬‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﻄ‬ ‫ﺍ‬
‫ﺀَ‬
‫ﻭ‬ ‫َ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﺑ‬
‫َ‬
‫ﻮ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺀَ‬
‫ﻭ‬‫َ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫َ‬
‫ﻐ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻨ‬
‫ﻊَ‬
‫ﻋ‬ ‫ْ‬
‫َ‬
‫ﻓ‬‫ْ‬
‫ﺩ‬‫ﺍ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬
‫ﻢ‬‫ُ‬
‫ٰ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫َ‬
‫ﺍ‬‫ﺕ‪.‬‬
‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ْ‬
‫ﺆ‬ ‫ُ‬
‫ﻤ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﻣ‬
‫ْ‬
‫ﺆ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺕَ‬
‫ﻭ‬‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬
‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬ ‫ُ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻭ‬‫ﻴَ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻠ‬
‫ِ‬
‫ﻟ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ﻭِ‬
‫ﻗ‬ ‫ﺔَ‬
‫ً‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ﺣَ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺓَ‬‫ِ‬
‫َ‬
‫ﺮ‬‫ﺎِ‬
‫ﺧ‬‫ٰ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻓﻲ‬‫ﻭِ‬
‫ﺔَ‬
‫ً‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ﺣَ‬
‫ﺴ‬‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻴ‬‫ْ‬
‫ﻧ‬
‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﺪ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻓﻲ‬
‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﺗ‬
‫ٰ‬
‫ﺍ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺑ‬‫َ‬
‫ﺭ‬
‫ﻦ‪.‬‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ ‫ﺭَ‬
‫ّ‬
‫ﺏ‬‫ﺎَ‬
‫ﺔَ‬
‫ﻳ‬ ‫ً‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻣ‬
‫ﺎ‬‫ﻦَ‬
‫ﻋ‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬
‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬ ‫ُ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺩ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﺮِ‬
‫ﺑ‬ ‫ِ‬‫ِ‬
‫ﺋ‬
‫ﺎ‬‫ﻦَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﻋْ‬
‫ﻭَ‬
‫ﺔَ‬
‫ً‬‫ﺎَ‬
‫ّ‬
‫ﺻ‬ ‫ﺎَ‬
‫ﺧ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﻴِ‬
‫ﺴ‬‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻧ‬
‫ْ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬‫ْ‬
‫ﻧ‬‫ِ‬
‫ﺍ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺬ‬‫ﺎٰ‬
‫ﻫ‬ ‫َ‬
‫ﻧ‬
‫ِ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﻠ‬‫َ‬
‫ﺑ‬
‫ِ‬
‫ﺭ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻨ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺍَ‬
‫ﺏ‬ ‫َ‬
‫ﺬ‬‫َ‬
‫ﻋ‬
‫ﻴﻢ‬
‫َ‬‫ْ‬‫ﻌِ‬
‫ﻈ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺍ ﷲَ‬‫ﻭ‬‫ُ‬
‫ﺮ‬
‫ُ‬
‫ﻛ‬‫ْ‬
‫ﺫ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻓ‬‫ﻥ‪.‬‬
‫ﻭَ‬
‫ْ‬‫ُ‬
‫ﺮ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻛ‬‫َ‬
‫ﺬ‬
‫ﻢَ‬
‫ﺗ‬ ‫ﻜْ‬
‫ُ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫َ‬
‫ﻌ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ﻜْ‬
‫ﻢ‬‫ُ‬ ‫ﻌُ‬
‫ﻈ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ﻳ‬
‫ﺮ‪.‬‬
‫ِ‬‫َ‬
‫ﻜ‬
‫ْ‬
‫ﻨ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫ﺀَ‬
‫ﻭ‬ ‫ِ‬‫ﺎ‬
‫ﺤَ‬
‫ﺸ‬‫ﻔْ‬
‫َ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻋِ‬
‫ﻦ‬‫ﻬﻰَ‬
‫َ‬
‫ْ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﻳ‬‫ﻥَ‬
‫ﻭ‬‫ﺎِ‬
‫ﺣَ‬
‫ﺴ‬‫ﺎْ‬
‫ِ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻝَ‬
‫ﻭ‬‫ﺪِ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺮِ‬
‫ﺑ‬‫ُ‬‫ُ‬
‫ﻣ‬
‫ْ‬
‫ﺄ‬‫ﻥ ﷲََ‬
‫ﻳ‬ ‫ﺍَ‬
‫ّ‬‫ِ‬‫ﺩ ﷲِ‬
‫َ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﺒ‬
‫ِ‬
‫ﻋ‬
‫ﺮ‬
‫ﺒ‬‫ْ‬
‫ﻛ‬‫َ‬
‫ﺍ‬‫ﺮ ﷲِ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻛ‬
‫ِ‬
‫ﺬ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﻢ‪.‬‬
‫ﻛْ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﺩ‬‫ِ‬
‫ﺰ‬‫ﻪَ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫ﻠﻰِ‬
‫ﻧ‬ ‫ٰ‬
‫ﻩَ‬
‫ﻋ‬‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬
‫ﺮ‬‫ُ‬
‫ﻜ‬‫ﺍْ‬
‫ﺷ‬ ‫َ‬
‫ﻭ‬‫ﻢ‪.‬‬
‫ﻛْ‬
‫ُ‬
‫ْ‬
‫ﺮ‬‫ُ‬
‫ﻛ‬‫ْ‬
‫ﺬ‬‫َ‬
‫ﻳ‬