Michael Angelo G.

Gatchalian
11-A.B.M.
ARGUMENTATIBONG TEKSTO

Isinasaad ng mga pagtatantya na inilathala ng WHO na sa buong mundo ay humigit-kumulang 1 sa 3

(30%) o 1 171 418 100 ng mga kababaihan sa buong mundo ang sumailalim sa alinman sa pisikal at/o sekswal
na karahasan sa matalik na kapareha o hindi kasosyo na sekswal na karahasan sa kanilang buhay.
Karamihan sa mga karahasang ito ay karahasan sa matalik na kapareha. Sa buong mundo, halos isang-
katlo (27%) ng mga kababaihang may edad na 15-49 taong gulang na nasa isang relasyon ay nag-ulat na sila ay
sumailalim sa ilang uri ng pisikal at/o sekswal na karahasan.
Ang karahasan ay maaaring negatibong makaapekto sa pisikal, mental, sekswal, at reproductive na
kalusugan ng kababaihan, at maaaring tumaas ang panganib na magkaroon ng HIV.
LINK: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/violence-against-women?
fbclid=IwAR2Fu1kScw9Wgz3EKDKMHvJRlomzhw6fkEmQFVZD5bov4bSqY9xmpNFtwFA

Humigit-kumulang 7,000,000 mga bata ang sekswal na inaabuso taun-taon sa Pilipinas. Mahigit sa 70%
ng mga batang inabusong sekswal ay nasa pagitan ng 10 at 18 taong gulang. Sa mga biktimang iyon, 20% ay
wala pang 6 taong gulang. Ang mga kaso ng pang-aabusong sekswal sa bata ay isa sa mga pinakakaraniwang
isyu na kailangang hawakan ng Department of Social Welfare and Development (DSWD) pagkatapos ng pag-
abandona at pagpapabaya. Sa kabila ng Anti-Rape Law ng 1997, ang panggagahasa ay nananatiling
pinakamadalas na uri ng sekswal na pang-aabuso, na sinusundan ng incest at lambingan. 98% ng mga biktima
ng panggagahasa ay mga babae. Ang porsyento ng incest ay isa pang nakababahala na data: 33%. Karamihan sa
mga bata na pinagsasamantalahan ng sekswal para sa komersyal na layunin ay biktima ng prostitusyon o
pornograpiya.
LINK: https://www.cameleon-association.org/contexte-aux-philippines/?lang=en&fbclid=IwAR0URjVNW3-
fpvDtoxQ57BghD6cNvxT_69_pE-WH_1lZJvItsX8TMFPn6W0

Kaso ng Rape sa Pilipinas:

2020- 9, 503
2021- 8, 460
2022- 7, 197
LINK: https://newsinfo.inquirer.net/1715756/rape-declines-but-numbers-dont-tell-the-story-sexual-violence-
still-pervasive?
fbclid=IwAR1rwmWm3BRpYu1dE0KvmUxfnhY78enDQGInBHLZSAMGwNEXKzjEkg3BK54

Ngunit kapag pinaghihigpitan ng mga pamahalaan ang pag-access sa mga aborsyon, ang mga tao ay
napipilitang gumamit ng lihim, hindi ligtas na mga pagpapalaglag, lalo na ang mga hindi kayang maglakbay o
humingi ng pribadong pangangalaga.
 Ang pagkriminal ng aborsyon ay hindi humihinto sa pagpapalaglag, ginagawa lamang nitong hindi ligtas
Ang pagpapalaglag. Ang pagpigil sa mga babae at babae sa pag-access sa isang aborsyon ay hindi
nangangahulugang hihinto na sila sa pangangailangan nito. Iyon ang dahilan kung bakit ang mga pagtatangka
na ipagbawal o paghigpitan ang mga pagpapalaglag ay walang ginagawa upang mabawasan ang bilang ng mga
pagpapalaglag, pinipilit lamang nito ang mga tao na maghanap ng mga hindi ligtas na pagpapalaglag. Ang hindi
ligtas na pagpapalaglag ay tinukoy ng World Health Organization (WHO) bilang "isang pamamaraan para sa
pagwawakas ng isang hindi sinasadyang pagbubuntis na isinasagawa ng mga taong kulang sa kinakailangang
mga kasanayan o sa isang kapaligiran na hindi sumusunod sa kaunting mga medikal na pamantayan, o pareho."
Tinatantya nila na 25 milyong hindi ligtas na pagpapalaglag ang nagaganap bawat taon, ang karamihan sa mga
ito ay nasa papaunlad na mga bansa. Kabaligtaran sa isang legal na pagpapalaglag na isinasagawa ng isang
sinanay na tagapagkaloob ng medikal, ang mga hindi ligtas na pagpapalaglag ay maaaring magkaroon ng
nakamamatay na kahihinatnan. Kaya't ang mga hindi ligtas na pagpapalaglag ay ang ikatlong nangungunang
sanhi ng pagkamatay ng mga ina sa buong mundo at humantong sa karagdagang limang milyon na higit na
maiiwasang mga kapansanan, ayon sa WHO.
Sa nakalipas na 25 taon, mahigit 50 bansa ang nagbago ng kanilang mga batas upang bigyang-daan ang
higit na access sa aborsyon, kung minsan ay kinikilala ang mahalagang papel na ginagampanan ng access sa
ligtas na aborsyon sa pagprotekta sa buhay at kalusugan ng kababaihan.
Ang pagkriminal o paghihigpit sa aborsyon ay humahadlang sa mga doktor sa pagbibigay ng
pangunahing pangangalaga. Ang mga batas sa kriminalisasyon at paghihigpit sa aborsyon ay pumipigil sa mga
tagapagbigay ng pangangalagang pangkalusugan sa paggawa ng kanilang trabaho nang maayos at sa pagbibigay
ng pinakamahusay na mga opsyon sa pangangalaga para sa kanilang mga pasyente, alinsunod sa mahusay na
medikal na kasanayan at kanilang mga propesyonal na etikal na responsibilidad. Ang pagkriminalisasyon ng
aborsyon ay nagreresulta sa isang “chilling effect”, kung saan ang mga medikal na propesyonal ay maaaring
hindi maunawaan ang mga hangganan ng batas o maaaring ilapat ang mga paghihigpit sa mas makitid na paraan
kaysa sa kinakailangan ng batas. Ito ay maaaring dahil sa maraming dahilan, kabilang ang mga personal na
paniniwala, stigma tungkol sa aborsyon, mga negatibong stereotype tungkol sa mga babae at babae, o ang takot
sa pananagutan sa kriminal. Pinipigilan din nito ang mga kababaihan at babae na humingi ng pangangalaga
pagkatapos ng pagpapalaglag para sa mga komplikasyon dahil sa hindi ligtas na pagpapalaglag o iba pang
komplikasyon na nauugnay sa pagbubuntis. Ibinahagi ni Claire Malone, isang kabataang babae mula sa Ireland,
na mayroon nang dalawang anak, ang kanyang masakit na patotoo sa Amnesty International Ireland kung paano
nasira ang kanyang karapatan sa kalusugan ng hindi niya ma-access ang aborsyon dahil sa mahigpit na batas ng
aborsyon ng bansa. Si Claire ay may ilang masalimuot at nagbabanta sa buhay na mga kondisyon sa kalusugan,
kabilang ang pulmonary atresia at pulmonary hypertension at inalis ang kanyang baga noong 2014. Kung ang
mga babaeng may pulmonary hypertension ay nabuntis, sila ay nasa mataas na panganib na maging mas malala
o mamatay sa pagbubuntis . Alam ito ni Claire, na siyang nagbunsod sa kanya upang humingi ng pagwawakas,
isang kahilingan na tinanggihan ng kanyang mga doktor dahil pinigilan sila ng batas na gawin ito.
Ang pag-access sa ligtas na aborsyon ay isang usapin ng karapatang pantao. Ang pag-access sa ligtas na
mga serbisyo ng pagpapalaglag ay isang karapatang pantao. Sa ilalim ng internasyunal na batas sa karapatang
pantao, ang bawat isa ay may karapatan sa buhay, karapatan sa kalusugan, at karapatang maging malaya sa
karahasan, diskriminasyon, at tortyur o malupit, hindi makatao at nakababahalang pagtrato. Malinaw na
binabanggit ng batas ng karapatang pantao na ang mga desisyon tungkol sa iyong katawan ay sa iyo lamang -
ito ang tinatawag na awtonomiya ng katawan. Ang pagpilit sa isang tao na ipagpatuloy ang isang hindi gustong
pagbubuntis, o pagpilit sa kanila na maghanap ng hindi ligtas na pagpapalaglag, ay isang paglabag sa kanilang
mga karapatang pantao, kabilang ang mga karapatan sa privacy at awtonomiya ng katawan. Sa maraming
pagkakataon, ang mga walang pagpipilian kundi ang magsagawa ng mga hindi ligtas na aborsyon ay
nanganganib din sa pag-uusig at parusa, kabilang ang pagkakulong, at maaaring harapin ang malupit, hindi
makatao at mapangwasak na pagtrato at diskriminasyon sa, at pagbubukod sa, mahalagang pangangalaga sa
kalusugan pagka-
tapos ng pagpapalaglag. Ang pag-access sa aborsyon ay samakatuwid ay pangunahing nauugnay sa pagprotekta
at pagtataguyod ng mga karapatang pantao ng mga kababaihan, mga batang babae at iba pang maaaring
mabuntis, at sa gayon ay para sa pagkamit ng katarungang panlipunan at pangkasarian. Naniniwala ang
Amnesty International na dapat maging malaya ang bawat isa na gamitin ang kanilang sariling awtonomiya sa
katawan at gumawa ng kanilang sariling mga desisyon tungkol sa kanilang buhay sa reproduktibo kasama na
kung kailan at kung sila ay may mga anak. Mahalaga na ang mga batas na may kaugnayan sa aborsyon ay
igalang, protektahan at tuparin ang mga karapatang pantao ng mga buntis at hindi pilitin silang maghanap ng
mga hindi ligtas na aborsyon.
LINK: https://www.amnesty.org/en/what-we-do/sexual-and-reproductive-rights/abortion-facts/?
fbclid=IwAR0LTYkb-9k255dEMAlMcjDaXkHS1zFIMCX5USuSm-877NoXaa16n_uOMyI

Ang nakalipas na limampung taon ay nailalarawan ng isang hindi mapag-aalinlanganang kalakaran

patungo sa liberalisasyon ng mga batas sa aborsyon, partikular sa industriyalisadong mundo. Bawat taon,
humigit-kumulang pitumpu't tatlong milyong aborsyon ang nagaganap sa buong mundo, ayon sa World Health
Organization (WHO). Isinasalin ito sa humigit-kumulang tatlumpu't siyam na aborsyon sa bawat isang libong
kababaihan sa buong mundo, isang rate na halos nanatiling pareho mula noong 1990. Kapansin-pansin, ang mga
rate ay nagkakaiba sa pagitan ng mga bansang may mas kaunting mga paghihigpit at mga may higit pa: Sa
pagitan ng 1990–94 at 2015–19, ang ang average na rate ng pagpapalaglag sa mga bansang may karaniwang
legal na pagpapalaglag (hindi kasama ang China at India) ay bumaba ng 43 porsyento. Sa kabaligtaran, sa mga
bansang may matinding paghihigpit sa pagpapalaglag, ang average na rate ng pagpapalaglag ay tumaas ng
humigit-kumulang 12 porsiyento.
Habang pinalawak ng mga bansa sa buong mundo ang mga batayan kung saan maaaring ma-access ng
mga tao ang mga serbisyo sa kalusugan ng reproduktibo, ang kalidad at kaligtasan ng pangangalaga sa
pagpapalaglag ay bumuti, gayundin ang kaligtasan ng ina. Gayunpaman, ang kaligtasan ng mga pamamaraan ng
pagpapalaglag ay malawak na nag-iiba sa pagitan ng mga bansa kung saan karaniwang legal ang pagpapalaglag
at mga bansang may mataas na paghihigpit sa pagpapalaglag. Halos 90 porsiyento ng mga pagpapalaglag sa
mga bansang may mga liberal na batas sa pagpapalaglag ay itinuturing na ligtas, kumpara sa 25 porsiyento
lamang ng mga pagpapalaglag [PDF] sa mga bansa kung saan ipinagbabawal ang pagpapalaglag. Ayon sa
WHO, humigit-kumulang 5–13 porsiyento ng pagkamatay ng ina sa buong mundo ay dahil sa mga
komplikasyon mula sa hindi ligtas na pagpapalaglag, na ang karamihan ay nangyayari sa mga umuunlad na
bansa.
Ang pag-access sa ligtas na aborsyon ay itinatag bilang isang karapatang pantao ng maraming
internasyonal na balangkas , ang UN Human Rights Committee, at mga panrehiyong korte ng karapatang
pantao, kabilang ang European Court of Human Rights, ang Inter-American Court of Human Rights, at ang
African Commission on Mga Karapatan ng Tao at ng mga Tao. Sa 1994 International Conference on Population
and Development sa Cairo, 179 na pamahalaan ang lumagda sa isang programa ng pagkilos [PDF] na may
kasamang pangako na pigilan ang hindi ligtas na pagpapalaglag. Unang kinilala ng WHO ang hindi ligtas na
pagpapalaglag bilang isang problema sa kalusugan ng publiko noong 1967, at noong 2003 ay bumuo ito ng mga
teknikal at mga alituntunin sa patakaran na kinabibilangan ng isang rekomendasyon na ang mga estado ay
nagpasa ng mga batas sa pagpapalaglag upang protektahan ang kalusugan ng kababaihan. Ayon sa UN
Population Fund,Ang pagtugon sa hindi natutugunan na pangangailangan para sa pagpaplano ng pamilya ay
parehong makakabawas sa dami ng namamatay sa ina at makakabawas ng aborsyon ng hanggang 70 porsiyento
sa papaunlad na mundo.
LINK: https://www.cfr.org/article/abortion-law-global-comparisons?
fbclid=IwAR08FGngsL5IPLkqx2cZFNtsNx_iCTo7ZVSKGYdTp5ruLR2h-HAk8EHgLLY

Katibayan ng mga epekto ng legalisasyon ng aborsyon

Ang kasaysayan ng legalisasyon ng aborsyon sa United States ay nagbibigay ng parehong kanonikal at
kapansin-pansing halimbawa ng isang natural na eksperimento. Habang ginawang legal ni Roe v. Wade ang
aborsyon sa karamihan ng bansa noong 1973, limang estado—Alaska, California, Hawaii, New York, at
Washington—at ang Distrito ng Columbia ay pinawalang-bisa ang kanilang pagbabawal sa pagpapalaglag ilang
taon bago ang Roe. Gamit ang isang pamamaraan na kilala bilang "difference-in-difference estimation,"
inihambing ng mga mananaliksik ang mga pagbabago sa mga resulta sa "mga estado ng pagpapawalang-bisa"
na ito noong inalis nila ang mga pagbabawal sa pagpapalaglag sa mga pagbabago sa mga resulta sa ibang
bahagi ng bansa. Inihambing din nila ang mga pagbabago sa mga resulta sa ibang bahagi ng bansa noong 1973
nang gawing legal ni Roe ang aborsyon sa mga pagbabago sa mga resulta sa mga estado ng pagpapawalang-bisa
kung saan legal na ang aborsyon. Ang pamamaraang ito ng pagkakaiba-sa-kaiba ay nagbibigay-daan sa mga
estado kung saan ang pag-access sa pagpapalaglag ay hindi nagbabago upang magsilbi bilang isang kontra-
faktuwal o "kontrol" na grupo na tumutukoy sa iba pang mga puwersa na nakakaapekto sa pagkamayabong at
buhay ng kababaihan sa panahon ng Roe.
Kabilang sa mga unang gumamit ng pamamaraang ito ay isang pangkat ng mga ekonomista (Levine,
Staiger, Kane, at Zimmerman, 1999) na tinantiya na ang legalisasyon ng aborsyon sa mga estado ng
pagpapawalang-bisa ay humantong sa isang 4% hanggang 11% na pagbaba ng mga kapanganakan sa mga
estadong iyon kaugnay sa ang natitirang bahagi ng bansa. Nalaman ni Levine at ng kanyang mga kapwa may-
akda na ang mga epekto ng pagkamayabong na ito ay partikular na malaki para sa mga kabataan at babaeng
may kulay, na nakaranas ng mga pagbawas sa rate ng kapanganakan na halos tatlong beses na mas malaki kaysa
sa pangkalahatang populasyon bilang resulta ng legalisasyon ng pagpapalaglag. Ginaya ng maraming pangkat
ng pananaliksik ang mahalagang paghahanap na ang legalisasyon ng pagpapalaglag ay nakaapekto nang malaki
sa pagkamayabong ng Amerika habang pinalawak ang pagsusuri upang isaalang-alang ang iba pang mga
resulta. 4Halimbawa, natuklasan ni Myers (2017) na binawasan ng legalisasyon ng aborsyon ang bilang ng mga
babaeng naging teen mother ng 34% at ang bilang na naging teen bride ng 20%, at muling nakakita ng mga
epekto na mas malaki pa para sa Black teens. Nalaman nina Farin, Hoehn-Velasco, at Pesko (2021) na
binawasan ng legalisasyon ng aborsyon ang pagkamatay ng ina sa mga babaeng Itim ng 30-40%, na may maliit
na epekto sa mga puting babae, na nag-aalok ng paliwanag na kung saan ilegal ang pagpapalaglag, ang mga
babaeng Black ay mas malamang na maging ma-access ang mga ligtas na pagpapalaglag sa pamamagitan ng
paglalakbay sa ibang mga estado o bansa o sa pamamagitan ng pagkuha ng lihim na pagpapalaglag mula sa
isang pinagkakatiwalaang tagapagbigay ng pangangalagang pangkalusugan.
Pinalawak ng maraming pangkat ng mga may-akda ang mga disenyo ng pananaliksik sa pagkakaiba-iba
upang pag-aralan ang mga resulta ng pang-edukasyon at labor market, na napag-alaman na ang legalisasyon ng
aborsyon ay nagpapataas ng edukasyon ng kababaihan, paglahok ng lakas paggawa, prestihiyo sa trabaho, at
mga kita at ang lahat ng mga epektong ito ay partikular na malaki para sa mga babaeng Black (Angrist at Evans,
1996; Kalist, 2004; Lindo, Pineda-Torres, Pritchard, at Tajali, 2020; Jones, 2021).
Bukod pa rito, ipinapakita ng pananaliksik na ang pag-access sa pagpapalaglag ay hindi lamang
nagkaroon ng malalim na epekto sa pang-ekonomiya at panlipunang buhay ng kababaihan ngunit nakaapekto
rin sa mga kalagayan kung saan ipinanganak ang mga bata. Natuklasan ng mga mananaliksik na gumagamit ng
difference-in-differences na mga disenyo ng pananaliksik na ang legalisasyon ng aborsyon ay nakabawas sa
bilang ng mga bata na hindi ginusto (Bitler at Zavodny, 2002a, binawasan ang mga kaso ng pagpapabaya at
pang-aabuso sa bata (Bitler at Zavodny, 2002b; 2004), binawasan ang bilang ng mga mga batang nabuhay sa
kahirapan (Gruber, Levine, at Staiger, 1999), at pinahusay ang pangmatagalang resulta ng isang buong
henerasyon ng mga bata sa pamamagitan ng pagtaas ng posibilidad na pumasok sa kolehiyo at pagbabawas ng
posibilidad na mabuhay sa kahirapan at makatanggap ng tulong ng publiko (Ananat, Gruber, Levine, at Staiger,
2009).
Ang kamakailang pananaliksik ay nagpapakita, gayunpaman, na kahit na sa panlipunan, pang-
ekonomiya, at legal na mga pagbabago na naganap sa nakalipas na ilang dekada at kahit na may pinalawak na
access sa pagpipigil sa pagbubuntis, ang pag-access sa aborsyon ay nananatiling may kaugnayan sa buhay
reproductive ng kababaihan. Ngayon, halos kalahati ng mga pagbubuntis ay hindi sinasadya (Finer at Zolna,
2016). Humigit-kumulang 6% ng mga kabataang babae (edad 15-34) ang nakakaranas ng hindi sinasadyang
pagbubuntis bawat taon (Finer, Lindberg, at Desai, 2018), at humigit-kumulang 1.4% ng mga kababaihang nasa
edad ng panganganak ay nagpapalaglag bawat taon (Jones, Witwer, at Jerman , 2019). Sa mga rate na ito,
humigit-kumulang isa sa apat na kababaihan ang makakatanggap ng aborsyon sa kanilang mga reproductive
lifetime.
May kaugnayan ito kung isasaalang-alang na ang mga babaeng naghahanap ng aborsyon ay malamang
na mga ina na may mababang kita na nakakaranas ng mga nakakagambalang pangyayari sa buhay. Sa
pinakahuling survey ng mga pasyente ng aborsyon na isinagawa ng Guttmacher Institute, 97% ay nasa hustong
gulang, 49% ay nabubuhay sa ilalim ng linya ng kahirapan, 59% ay may mga anak na, at 55% ay nakakaranas
ng isang nakakagambalang kaganapan sa buhay tulad ng pagkawala ng trabaho, pagsira. kasama ang isang
kasosyo, o nahuhulog sa upa (Jones at Jerman, 2017a at 2017b). Hindi mahirap isipin na ang pag-access sa
aborsyon ay maaaring maging mahalaga sa buhay pinansyal ng mga babaeng ito.
LINK: https://www.brookings.edu/research/what-can-economic-research-tell-us-about-the-effect-of-abortion-
access-on-womens-lives/?
fbclid=IwAR2WRHpDTrv7oMw1qe5T5hlPlNAiG65xMJ1XbTKaSZGqGX6aCArJC_CXy9k

Sa kabila ng mga pag-unlad sa batas sa kalusugan ng reproduktibo, maraming kababaihang Pilipino ang
nakakaranas ng hindi sinasadyang pagbubuntis, at dahil ang aborsyon ay lubos na binibigyang stigmat sa bansa,
marami sa mga naghahanap ng pagpapalaglag ay sumasailalim sa mga hindi ligtas na pamamaraan.
Maraming kababaihan sa Pilipinas ang hindi nakakamit ang kanilang gustong laki ng pamilya, at may
mas maraming anak kaysa sa gusto nila. Ang hindi sinasadyang pagbubuntis ay karaniwan, sa bahagi dahil sa
mataas na hindi natutugunan na pangangailangan para sa pagpipigil sa pagbubuntis.
Ang gobyerno ng Pilipinas ay gumawa ng mga pagsisikap na mapabuti ang pag-access sa mga serbisyo
ng contraceptive, ngunit ang aborsyon ay ilegal sa lahat ng pagkakataon at sa gayon ay lubos na binibigyang
stigmat. Gayunpaman, ang pagpapalaglag ay karaniwan, ngunit madalas na ginagawa sa hindi malinis na mga
kondisyon at gumagamit ng mga hindi napapanahong pamamaraan.
Ang hindi ligtas na pagpapalaglag ay may malaking panganib para sa mga kababaihang Pilipino:
Humigit-kumulang 1,000 ang namamatay bawat taon mula sa mga komplikasyon sa pagpapalaglag, na nag-
aambag sa mataas na ratio ng dami ng namamatay sa ina ng bansa. Sampu-sampung libong kababaihan ang
naospital bawat taon para sa mga komplikasyon mula sa hindi ligtas na pagpapalaglag.
Ang mahihirap na kababaihan, kababaihan sa kanayunan at kabataang babae ay partikular na malamang
na makaranas ng hindi sinasadyang pagbubuntis at magpalaglag sa ilalim ng hindi ligtas na mga kondisyon.
Dahil sa mga panganib ng hindi ligtas na pagpapalaglag, maraming kababaihan ang nangangailangan ng
pangangalaga pagkatapos ng pagpapalaglag, ngunit nahaharap sila sa mga hadlang sa pagkuha ng ganoong
pangangalaga, kabilang ang stigma sa paligid ng pagpapalaglag at ang mataas na halaga ng pangangalagang
medikal.
Noong 2008, may 1.9 milyong hindi sinasadyang pagbubuntis sa Pilipinas, na nagresulta sa dalawang
pangunahing kinalabasan—mga hindi planong panganganak at hindi ligtas na pagpapalaglag. Sa Pilipinas, 37%
ng lahat ng mga kapanganakan ay hindi nais sa oras ng pagbubuntis (mistimed) o ganap na hindi kanais nais at
54% ng lahat ng pagbubuntis ay hindi sinasadya. Sa karaniwan, ang mga kababaihang Pilipino ay nanganganak
ng mas maraming mga anak kaysa sa gusto nila, na nagtatampok kung gaano kahirap para sa isang babae na
matugunan ang kanyang mga hangarin sa pagkamayabong. Ito ay partikular na kapansin pansin sa mga
pinakamahihirap na kababaihang Pilipino, na may halos dalawang anak na higit pa sa kanilang balak na
magkaroon.
Sa daan daang libong kababaihang Pilipino na may hindi sinasadyang pagbubuntis bawat taon, marami
ang nahaharap sa isang mahirap na pagpipilian: alinman sa manganak ng isang bata na hindi nila handa o
kayang alagaan, o makakuha ng isang clandestine, at madalas na hindi ligtas, pagpapalaglag. Dahil ang
aborsyon ay lubos na stigmatized at may kaparusahan sa batas, ito ay lubhang hamon upang direktang tantyahin
ang bilang ng mga pagpapalaglag sa Pilipinas, tulad ng parehong mga kababaihan at provider ay malamang na
hindi mag ulat ng pamamaraan. Ang pinakahuling pag aaral tungkol sa pambansang insidente ng aborsyon sa
Pilipinas ay gumamit ng mga di tuwirang pamamaraan ng pagtatantya at mga talaan ng ospital upang matantya
ang rate ng 27 pagpapalaglag sa bawat 1,000 kababaihan na nasa reproductive age noong 2000, na may mas
mababa at itaas na pagtatantya ng 22 at 31 na pagpapalaglag sa bawat 1,000 kababaihan.19 Kapansin pansin,
ang rate na ito ay lubhang mas mataas kaysa sa isang mas kamakailang pagtatantya ng hindi ligtas na rate ng
pagpapalaglag sa Timog Silangang Asya sa kabuuan (22 pagpapalaglag sa bawat 1,000 kababaihan), na
nagpapahiwatig na ang Pilipinas ay maaaring magkaroon ng mas maraming hindi ligtas na pagpapalaglag kaysa
sa ilang mga kalapit na bansa.20 Ang mga projection batay sa 2000 pambansang rate ng pagpapalaglag, at
isinasaalang alang ang pagtaas ng populasyon, ay tinatayang 560,000 pagpapalaglag ang naganap noong 2008 at
610,000 na pagpapalaglag noong 2012.
Ayon sa isang pambansang survey noong 2004 sa mga kababaihang nasa reproductive age, ang mga
indibidwal na nagpapalaglag ay katulad ng mga kababaihang Pilipino sa kabuuan: Karaniwan silang Katoliko,
may asawa, ina at may edukasyon man lang sa hayskul. Ang pinakakaraniwang dahilan kung bakit natukoy ang
kababaihan sa pagpapalaglag—na binanggit ng halos tatlo sa apat—ay ang kawalan ng kakayahang bayaran ang
gastos sa pagpapalaki ng isang bata o karagdagang bata. Mahigit kalahati ng mga nagpalaglag ang nagsabing
sumailalim sila sa procedure dahil sa pakiramdam nila ay sapat na ang kanilang mga anak o dumating ang
kanilang pagbubuntis nang masyadong maaga pagkatapos ng kanilang huling panganganak. Halos isang katlo
ng mga kababaihan ang nadama na ang kanilang pagbubuntis ay maglalagay sa panganib sa kanilang kalusugan,
at ang isa pang ikatlo ay naniniwala na ang kanilang kasosyo o isa pang miyembro ng pamilya ay hindi nais o
sinusuportahan ang pagbubuntis. Marahil ang pinaka nakakabahala, 13% ng mga kababaihan na nagpalaglag ay
binanggit ang pagbubuntis bilang resulta ng sapilitang sex bilang kanilang dahilan para sa pagkuha ng isang
pagpapalaglag.
Hindi nakakagulat, mas malaking bahagi ng mahihirap na kababaihan kaysa sa kanilang mga nonpoor
counterparts binanggit pang ekonomiyang mga dahilan para sa pagkakaroon ng isang pagpapalaglag, at humigit
kumulang dalawang katlo ng mga kababaihan na nagkaroon ng isang pagpapalaglag ay mahirap. Ang mga
babaeng mas bata sa 25, na nag-account ng 46% ng mga pagtatangka sa pagpapalaglag sa survey noong 2004,
ay binanggit din ang mga dahilan na may kaugnayan sa kanilang edad—gusto nilang iwasang makagambala sa
kanilang pag-aaral, nagkaroon ng problema sa kanilang partner o itinuturing ang kanilang sarili na napakabata
pa para magkaroon ng sanggol. Sa lahat ng mga babaeng nainterbyu, ang mga dahilan sa ekonomiya at hindi pa
kasal o masyadong bata ay binanggit bilang pinakamahalagang dahilan kung bakit ang mga kababaihan ay
nakakakuha ng aborsyon, na naglalarawan na maraming kababaihang Pilipino na hindi pa nagpalaglag ang
nauunawaan kung bakit pinipili ng ibang kababaihan na magkaroon nito.
Karamihan sa mga kababaihan na nagkaroon ng isang pagpapalaglag ay tinalakay ang bagay na may
hindi bababa sa isang tao, ngunit mas kaunti sa kalahati ay tinalakay ito sa kanilang kasosyo, na nagpapahiwatig
na sa maraming mga kaso ang mga kababaihan ay nararamdaman na ang kanilang kasosyo ay hindi magiging
suporta sa kanilang sitwasyon o desisyon. Halos isang katlo ng mga kababaihan na nakakakuha ng isang
pagpapalaglag ay hindi nagsasabi sa sinuman, na nagtatampok kung gaano ang stigmatized abortion sa
Pilipinas.
Noong 2008, tinatayang 1,000 pagkamatay ng ina sa Pilipinas ang nauugnay sa mga komplikasyon sa
pagpapalaglag. Ayon sa Department of Health ng Pilipinas, tumaas ang maternal mortality ratio ng bansa mula
161 hanggang 221 deaths kada 100,000 live births sa pagitan ng 2006 at 2011. Ang ratio na ito ay higit na
mataas sa target na Millennium Development Goal 5 ng pamahalaan na 52 pagkamatay ng ina sa bawat 100,000
live births para sa 2015. Kinikilala ng Department of Health na ang mataas na pagkamatay ng ina ay
mapipigilan sa pamamagitan ng pagbibigay ng epektibong paraan ng pagpaplano ng pamilya upang labanan ang
hindi natutugunan na pangangailangan, lalo na sa mga mahihirap na kababaihan, at na ang pag access sa
antenatal care at upang alagaan ang mga komplikasyon na may kaugnayan sa pagbubuntis at aborsyon ay
makakatulong din upang mabawasan ang pagkamatay ng ina.
Libu libong kababaihang Pilipino ang naospital bawat taon bunga ng mga komplikasyon mula sa hindi
ligtas na pagpapalaglag, sa rate na 4.5 indibidwal sa bawat 1,000 kababaihan, at hindi mabilang na iba pa ang
may komplikasyon ngunit hindi nagamot. Sa Maynila, halos doble ang average ng ospital sa bansa, malamang
dahil sa mas mahusay na access sa pangangalaga kaysa sa mga rural na lugar sa bansa. Ang mga projection
batay sa data mula sa 2000, sa pag aakala na ang rate ay nanatiling pareho at isinasaalang alang ang mga
pagtaas ng populasyon, ay nagpapahiwatig na 90,000 kababaihang Pilipino ang naospital dahil sa mga
komplikasyon ng pagpapalaglag noong 2008, at higit sa 100,000 kababaihan noong 2012. Dagdag pa rito, halos
isang kapat ng 2,039 ospital na kasama sa pag aaral ng abortion incidence ang nagtala ng aborsyon (induced at
spontaneous) bilang kabilang sa top 10 causes for admission noong 2000. Higit pang mga kamakailan lamang,
ang mga operasyon na may kaugnayan sa pagpapalaglag (kirurhiko pagkumpleto ng hindi kumpletong
pagpapalaglag at D &C) ay kabilang sa 15 pinaka karaniwang kirurhiko claims na isinumite sa pambansang
sistema ng pangangalagang pangkalusugan, PhilHealth, noong 2011.
Ang mga kababaihan ay maaaring makaranas ng isang hanay ng mga komplikasyon mula sa hindi ligtas
na pagpapalaglag. Mahigit 80% ng mga kababaihang Pilipino sa pag aaral noong 2004 na nagtapos sa kanilang
pagbubuntis ay nakaranas ng komplikasyon, at 46% ng mga babaeng iyon (higit sa isang katlo ng lahat ng mga
kababaihan) ay nakaranas ng matinding komplikasyon. Sa pangkalahatan, ang pinaka karaniwang
komplikasyon ng hindi ligtas na pagpapalaglag ay ang hindi kumpletong pagpapalaglag o mga napanatili na
produkto ng paglilihi, labis na pagkawala ng dugo at impeksiyon. Ang mga hindi gaanong karaniwan ngunit
mas malubhang komplikasyon ay kinabibilangan ng septic shock, peritonitis, cervical o vaginal lacerations, at
intestinal perforations. Sa Pilipinas, ang ilang mga pamamaraan at provider ay nagdadala ng mas maraming
panganib ng malubhang komplikasyon: Pitumpu't porsiyento ng mga kababaihan na gumamit ng isang masahe
o pagsingit ng isang catheter ay nakaranas ng isang malubhang komplikasyon, kumpara sa 13% ng mga
nakatanggap ng isang D&C o MVA. Tulad ng tinalakay kanina, mas malaking proporsyon ng mga mahihirap at
rural na kababaihan ang gumagamit ng mga hindi kwalipikadong provider o mga panukalang riskier kaysa sa
mga nonpoor at urban na kababaihan, at samakatuwid ay disproportionately sila ay nakakaranas ng mas
malubhang komplikasyon. Sa wakas, kung ang postabortion care ay naantala, hindi sapat o hindi
pinangangasiwaan sa lahat, ang banayad na komplikasyon ay maaaring maging mas malubhang o talamak, at sa
huli ay makakaapekto sa pangmatagalang kalusugan at kagalingan. Ipinakita ng mga pag aaral na ang mga
pangmatagalang problema ay maaaring kabilang ang anemia, talamak na sakit, pelvic inflammatory disease at
kawalan ng katabaan.
Ang mga pisikal na komplikasyon ay hindi lamang bunga ng hindi ligtas na pagpapalaglag. Ang
panlipunan at pang ekonomiyang mga gastos ng clandestine abortion at postabortion care ay malaki, sa
parehong mga indibidwal na kababaihan at ang sistema ng kalusugan sa kabuuan. Dahil ang aborsyon ay ilegal,
maraming mga provider ang naniningil ng mataas na bayad upang mabayaran ang pagiging clandestine ng
pamamaraan,4,5 at dahil dito ang pagkuha ng medyo ligtas na pagpapalaglag sa isang klinika ay hindi maabot
ng karaniwang babaeng Pilipino. Maraming mga kababaihan na may isang hindi sinasadyang pagbubuntis
samakatuwid resort sa mas mura at madalas na mas mababa ligtas na pamamaraan, na maaaring magresulta sa
mga komplikasyon na sa huli ay nagkakaroon ng makabuluhang gastos sa babae at sa sistema ng
pangangalagang pangkalusugan. Ang mga kamakailang pag aaral sa costing ng postabortion care sa mga bansa
na may lubos na mahigpit na mga batas sa pagpapalaglag ay natagpuan na ang mga gastos sa mga sistema ng
kalusugan, kabilang ang mga gamot, suplay at oras ng kawani, ay malaki.
Bilang karagdagan sa mga direktang gastos sa pag aalaga para sa mga komplikasyon na may kaugnayan
sa pagpapalaglag, ang isa pang gastos ay ang oras na ginugugol ng mga kababaihan sa pagbawi mula sa mga
pinsala at masamang kalusugan. Sa panahon ng pagbawi, ang mga kababaihan ay pinipigilan mula sa pagtupad
ng iba pang mga responsibilidad, tulad ng paggawa ng isang buhay, pagpasok sa paaralan at pag aalaga sa
kanilang mga pamilya. Ang gastos ng nawalang oras na ito, kapag idinagdag sa mga gastos sa pangangalagang
pangkalusugan ng pagpapagamot ng mga komplikasyon, ay nangangahulugan na ang hindi ligtas na
pagpapalaglag ay tumatagal ng malaking toll sa lipunan sa kabuuan, pati na rin sa mga indibidwal at pamilya.
LINK: https://www.guttmacher.org/report/unintended-pregnancy-and-unsafe-abortion-philippines-context-and-
consequences?fbclid=IwAR3WUXDqToJbraGTnn-R5830APxR-HgVPU732IU7VO-CCbWl4qdeARqPYMQ