Professional Documents
Culture Documents
Wspomaganie Rozwoju Dziecka Muzyką
Wspomaganie Rozwoju Dziecka Muzyką
NARODOWEJ
Elżbieta Piórkowska
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006
Opracowanie redakcyjne:
mgr Elżbieta Piórkowska
Konsultacja:
mgr Zenon W. Pietkiewicz
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006
1
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie 3
2. Wymagania wstępne 5
3. Cele kształcenia 6
4. Materiał nauczania 7
4.1. Zarys historii muzyki 7
4.1.1. Materiał nauczania 7
4.1.2. Pytania sprawdzające 9
4.1.3. Ćwiczenia 9
4.1.4. Sprawdzian postępów 10
4.2. Podstawowe pojęcia muzyczne 11
4.2.1. Materiał nauczania 11
4.2.2. Pytania sprawdzające 15
4.2.3. Ćwiczenia 16
4.2.4. Sprawdzian postępów 18
4.3. Podział instrumentów muzycznych 19
4.3.1. Materiał nauczania 19
4.3.2. Pytania sprawdzające 23
4.3.3. Ćwiczenia 23
4.3.4. Sprawdzian postępów 24
4.4. Piosenka i jej wykorzystanie w pracy z dziećmi 25
4.4.1. Materiał nauczania 25
4.4.2. Pytania sprawdzające 27
4.4.3. Ćwiczenia 27
4.4.4. Sprawdzian postępów 28
4.5. Metodyka zajęć muzycznych 29
4.3.1. Materiał nauczania 29
4.3.2. Pytania sprawdzające 31
4.3.3. Ćwiczenia 31
4.3.4. Sprawdzian postępów 33
5. Sprawdzian osiągnięć 34
6. Literatura 39
2
1. WPROWADZENIE
Poradnik ten pomoże Ci w przyswojeniu wiedzy o historii muzyki, podstawowych
pojęciach muzycznych, podziale instrumentów, piosence i jej wykorzystaniu w pracy
z dziećmi oraz metodyce zajęć muzycznych.
W poradniku zamieszczono:
1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś
mieć opanowane, aby przystąpić do pracy z poradnikiem.
2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej.
3. Materiał nauczania umożliwiający samodzielne przygotowanie się do wykonania ćwiczeń
i zaliczenia sprawdzianów. Obejmuje on również ćwiczenia, które zawierają:
− opis działań, jakie powinieneś wykonać,
− wykaz materiałów i narzędzi potrzebnych do ich wykonania.
4. Zestaw zadań testowych sprawdzający poziom przyswojonych wiadomości
i ukształtowanych umiejętności.
5. Wykaz literatury, z jakiej możesz korzystać podczas nauki.
Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela lub
instruktora o wyjaśnienie.
Poradnik nie może być traktowany jako wyłączne źródło wiedzy. Wskazane zatem jest
korzystanie z innych dostępnych źródeł informacji.
3
513[01].Z3
Prace artystyczne
i techniczne
513[01].Z3.01 513[01].Z3.02
Stymulowanie rozwoju dziecka Wspomaganie rozwoju dziecka
poprzez wykonywanie prac muzyką
technicznych i plastycznych
513[01].Z3.03
Wspomaganie rozwoju
dziecka literaturą dziecięcą
4
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
- zgłębiać treści materiałów nauczania i odpowiadać na pytania sprawdzające oraz
wykonywać zadania kontrolne,
- poszerzać i uzupełniać swoją wiedzę i umiejętności, korzystając z różnych źródeł
informacji (np. literatura, internet, wymiana doświadczeń koleżeńskich, pomoc
nauczyciela lub instruktora),
- rozwiązywać określone zadania i problemy teoretycznie i praktycznie,
- uczestniczyć w działaniach warsztatowych, projektach i prezentacjach,
- śpiewać dzieciom piosenkę,
- posługiwać się wybranym instrumentem perkusyjnym oraz prostym instrumentem
melodycznym (flet, dzwonki),
- wyklaskać lub wystukać łatwe schematy rytmiczne,
- odtwarzyać głosem nieskomplikowane zdania muzyczne.
5
3. CELE KSZTAŁCENIA
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
- zinterpretować zapis nutowy,
- posłużyć się prostymi instrumentami muzycznymi,
- nauczyć dzieci słuchania muzyki,
- zaśpiewać dzieciom piosenki,
- nauczyć dzieci tekstów i melodii piosenek,
- opracować proste układy ruchowe i taneczne stosownie do okresu rozwojowego dziecka,
- wykorzystać zestawy perkusyjne do ilustracji tekstu i rytmu w piosence,
- stworzyć płytotekę dziecięcą,
- utworzyć zbiór tekstów piosenek dziecięcych,
- dobrać repertuar muzyczny do wieku dziecka.
6
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
7
Współcześnie można wyodrębnić następujące rodzaje muzyki:
– muzyka poważna,
– muzyka ludowa,
– muzyka popularna,
– muzyka jazzowa,
– muzyka rockowa,
– muzyka bluesowa,
– muzyka country,
– muzyka soul,
– muzyka religijna,
– muzyka taneczna i baletowa,
– poezja śpiewana,
– muzyka filmowa,
– muzyka elektroniczna i eksperymentalna.
W najstarszych tradycjach kultury zrodziły się pierwsze koncepcje wychowania
muzycznego, które czerpały z dojrzałości myśli starożytnych (Platon, Arystoteles) i rozwijały
się w kolejnych epokach historycznych (począwszy od muzyki ludów pierwotnych, poprzez
średniowiecze, renesans, barok, klasycyzm, romantyzm oraz muzykę XX wieku).
Spośród wielu licznych najdojrzalsze i najbardziej efektywne z punktu widzenia
muzycznego wychowania małego dziecka są koncepcje: E. J. Dalcroze’a, C. Orffa,
Z. Kodaly’a, R. Labana, E. Gordona, J. Mursella, S. Suzuki.
Jednym z pierwszych pedagogów XX w., który dostrzegł możliwość wykorzystania
wychowania muzycznego w kształceniu cech osobowości dziecka był Emil Jaques - Dalcroze.
Wyodrębnił on trzy zasadnicze elementy muzyki: rytmikę połączoną z kształceniem słuchu,
solfeż i improwizację fortepianową. W praktyce przedszkolnej możliwe było realizowanie
rytmiki. Dwa pozostałe przedmioty ze względu na stopień trudności materiału nauczania
i konieczność posiadania pewnych umiejętności w zakresie gry na fortepianie oraz dyspozycji
słuchowych mogą być prowadzone w cyklu kształcenia muzyka zawodowego
[6, s. 9 – 10].
Kolejnym uznanym systemem jest system Carla Orffa. W przypadku tego niemieckiego
kompozytora tworzenie, odtwarzanie i słuchanie muzyki stanowi nierozłączną całość.
Wyróżnia on trzy główne cechy tego systemu:
- rozpoczynanie kontaktów dzieci z muzyką powinno być połączone z ich naturalnymi
potrzebami, czego dydaktyczną konsekwencją jest wyjście od zabawy muzycznej,
- duża rola czynnika kreatywnego, czyli stosowanie improwizacji ruchowej, wokalnej
i instrumentalnej,
- odpowiednio dobrany materiał muzyczny [6, s.12 – 15].
Szczególną uwagę przywiązuje się do rozbudzania aktywności twórczej dziecka poprzez
improwizacje, tworzenie instrumentów i akompaniamentu do muzyki.
Nieco innym systemem jest rozpowszechniony na Węgrzech system Zoltana Kodaly’a.
W tym procesie wychowania muzycznego najważniejszy jest śpiew dziecka i słuchanie
muzyki. System ten zakłada przeprowadzanie selekcji, w wyniku której uzdolnieni uczniowie
kierowani są do klas o zwiększonej ilości zajęć muzycznych. Nadaje to metodzie Kodaly’a
elitarnego charakteru. Koncepcją, o której należałoby wspomnieć jest gimnastyka twórcza
R. Labana. Zgodnie z założeniami zajęcia powinny przybierać formę zadań otwartych,
a elementami towarzyszącymi ich wykonywaniu jest rytm i muzyka.
Bardzo rozpowszechnioną teorią uczenia muzyki, szczególnie w USA jest koncepcja
E. Gordona. Zakłada ona, że nauczanie muzyki należy rozpoczynać od słuchania, a nie od
wykonawstwa. Nieformalne działania edukacyjne polegają na śpiewaniu melodii
i rytmiczanek bez słów w różnych skalach i rytmach dla niemowląt i małych dzieci.
8
Należy też wspomnieć o amerykańskim systemie Jamesa Mursella, charakteryzującym
się szczegółową interpretacją form i metod pracy muzycznej z dziećmi oraz systemie
powszechnego wychowania muzycznego Schinichi Suzuki z Japonii. W japońskiej koncepcji
wprowadzono na masową skalę naukę gry na skrzypcach od bardzo wczesnego dzieciństwa.
Więcej przeczytaj w książkach Z. Burowska: Współczesne systemy wychowania
muzycznego. WSiP, Warszawa 1976; M. Przychodzińska – Kaciczak: Muzyka
i wychowanie. Nasza Księgarnia, Warszawa 1989.
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Słuchanie fragmentu utworu i określanie rodzaju muzyki.
Ćwiczenie 2
Słuchania muzyki i opowiadania o niej.
9
4.1.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) opisać własnymi słowami definicję muzyki? ¨ ¨
2) podać nazwiska twórców światowych systemów wychowania
¨ ¨
muzycznego?
3) przedstawić ogólne cechy wybranego systemu wychowania
¨ ¨
muzycznego?
4) opowiedzieć o słuchanej przez siebie muzyce? ¨ ¨
5) wymienić współczynniki muzyki? ¨ ¨
10
4.2. Podstawowe pojęcia muzyczne
Rys. 1. Pięciolinia
c d e f g a h c
do re mi fa sol la si do
W celu ustalenia położenia dźwięku na linii używamy klucza [10, s. 8]. Istnieją trzy
grupy kluczy: C, G i F. Klucz wiolinowy ma kształt zakrętasa, który rozpoczyna się na
drugiej linii, określając pozycję dźwięku g. Klucz basowy rozpoczyna się na czwartej linii od
dołu ustalając pozycję dźwięku f.
11
Rys.2. Klucz wiolinowy na pięciolinii
Klucz basowy rozpoczyna się na czwartej linii od dołu ustalając pozycję dźwięku f, tak
więc linie oznaczają położenie dźwięków: g, h, d, f, a, a pola a, c e, g. Muzykę dla wielu
instrumentów można zapisywać w jednym kluczu – do wyjątków należy m. in. fortepian,
ponieważ posiada bardzo szeroki rejestr i w rezultacie jego notacja wymaga klucza basowego
dla lewej ręki oraz wiolinowego dla prawej.
Obydwie pięciolinie połączone są klamrą (akoladą). Przy zapisie nut możemy stosować
w razie potrzeby tzw. linie dodane. Są to krótkie linie umieszczone nad lub pod pięciolinią dla
dźwięków, które leżą zbyt wysoko lub zbyt nisko, aby je można było zapisać na pięciolinii
[10, s. 9 – 10].
Istnieje także klucz altowy, przeznaczony specjalnie dla altówki. Czasem można spotkać
w zapisach nutowych klucz tenorowy – używany w przypadku wiolonczeli, fagotu i puzonu.
Oba te klucze należą do grupy kluczy C. Do dziś w użytku pozostały klucze z grupy G -
wiolinowy (skrzypcowy) dla notowania wysokobrzmiących instrumentów, wysokich głosów
i prawej ręki instrumentów klawiszowych. Z grupy kluczy F – klucz basowy dla
niskobrzmiących instrumentów, niskich głosów i lewej ręki instrumentów klawiszowych,
a z grupy C – klucz altowy oraz czasem jeszcze tenorowy. [2, s. 91].
12
wiolinowy
grupa G
g1
basowy kontrabasowy
grupa F
f f
mezzosporanowy
grupa C
c1
altowy tenorowy
grupa C
1 1
c c
cała nuta
półnuta
` ćwierćnuta
ósemka
szesnastka
trzydziestodwójka
sześćdziesięcioczwórka
13
Każdy dźwięk w melodii ma określony czas trwania i wartość rytmiczną.
Do przedstawienia tej wartości służą określone znaki umieszczone na pięciolinii. Znaki te
mówią wszystko na temat długości dźwięku i szybkości jego wydobywania [10, s. 17].
Istnieje kilka „kopii” każdego dźwięku na klawiaturze. Odległość dwóch najbliższych
dźwięków o tej samej i podobnym brzmieniu, lecz o różnej wysokości nazywamy oktawą
czystą.
a a1 a2
220 Hz 440 Hz 880 Hz
Wszelkie zapisy nutowe piosenek dla dzieci sporządzone są w obrębie gamy – skali
diatonicznej, zwykle durowej lub molowej, której poszczególne składniki w nie zmienionym
stosunku wzajemnych odległości przeniesione zostały na pewną ściśle określoną wysokość
[7, s. 69].
14
Muzyka składa się z melodii, rytmu i harmonii. Harmonia zależy od akordów. Akord
zawierający trzy różne dźwięki jest nazywany trójdźwiękiem. Wyróżniamy cztery rodzaje
trójdźwięków: durowy, molowy, zwiększony, zmniejszony [10, s. 44]. Mają one odmienny
charakter. Trójdźwięk molowy wydaje się smutny w porównaniu do durowego.
trójdźwięk durowy c e g
trójdźwięk molowy c es g
interwały 1½ 2
interwały 2 2
interwały 1½ 1½
15
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Rytmizacja tekstu i porównywanie wartości rytmicznych ze sobą.
A - la E - la
Rysunek do ćwiczenia 1
E - ne du - e ri - ke fa - ke
Rysunek do ćwiczenia 1
Ćwiczenie 2
Określanie na ilu różnych dźwiękach można zagrać te rysunki.
16
a)
Rysunek do ćwiczenia 2
b)
Rysunek do ćwiczenia 2
Ćwiczenie 3
Podpisywanie nazwy dźwięków.
17
Ćwiczenie 4
Rozróżnianie trójdźwięku durowego i molowego.
18
4.3. Podział instrumentów muzycznych
Podział
instrumentów
Instrumenty Instrumenty
Instrumenty dęte
strunowe perkusyjne
o określonej
smyczkowe drewniane
wysokości dźwięku
o nieokreślonej
szarpane blaszane
wysokości dźwięku
klawiszowe klawiszowe
19
Instrumenty perkusyjne o określonej wysokości dźwięku, to:
- dzwonki,
- wibrafon,
- ksylofon,
- metalofon.
Instrumenty o nieokreślonej wysokości dźwięku, to:
- trójkąt,
- bębenek,
- kołatka,
- talerze,
- grzechotki,
- trójkąty,
- tamburyno,
- pudełko akustyczne,
- blok akustyczny,
- drewienka,
- pudełko sztabkowe,
- gestodźwięki – wykonywanie odgłosów klaskania, klepania, pocierania, pstrykania,
tupania; używanie tych dźwięków do ćwiczeń, zabaw, tańców, oraz ilustrowania
piosenek [2, s. 343].
Zafascynowanie dźwiękiem, a szczególnie jego wydobyciem, obserwujemy u dzieci
właściwie już od niemowlęctwa. Wśród pierwszych zabawek największym zainteresowaniem
cieszą się przeróżne grzechotki, terkotki, dzwoneczki, płaczące lalki, piszczałki, rechoczące
żabki itp.
W pracy z małym dzieckiem należy pamiętać o tym, że powinno się wykorzystywać
przede wszystkim naturalne efekty perkusyjne, takie jak: klaskanie, tupanie, pocieranie
dłońmi, stukanie, kląskanie, darcie papieru, przelewanie wody, oraz bardzo proste
instrumenty perkusyjne (grzechotka, kołatka, bębenek). Instrumentami perkusyjnymi można
urozmaicać melodię śpiewanych piosenek, wykonywać ich rytm, a także wykorzystać do
zabaw ruchowych, ćwiczeń i zabaw słuchowych, realizacji różnych zadań twórczych. Główne
cele zastosowania instrumentów perkusyjnych to:
- kształcenie poczucia rytmu,
- zapoznanie z budową i posługiwaniem się instrumentami,
- uwrażliwienie dzieci na zjawisko barwy dźwięku,
- rozwijanie wyobraźni i możliwości wypowiedzi muzycznej,
- uatrakcyjnienie zajęć,
- kształcenie słuchu wysokościowego.
Po wstępnym etapie oswajania dziecka z barwą i budową instrumentów można przejść do
systematycznej nauki gry. Ilość i kolejność instrumentów zaplanowanych na poszczególne
lata nauki zależy w dużym stopniu od możliwości percepcyjnych i odtwórczych dzieci
w danej grupie. Chcąc zaspokoić chęć gry jak największej liczby dzieci, nauczycielka często
rozdaje wszystkie posiadane instrumenty, na których dzieci grają równocześnie. W rezultacie
powoduje to hałas i przekreśla wszelkie zakładane korzyści. Nauka gry na instrumentach
powinna przebiegać indywidualnie lub w małych grupach. Przydział instrumentów powinien
być przemyślany i zaplanowany w zależności od barwy i właściwości technicznych. Dzieci
powinny przestrzegać ustalonych przez nauczycielkę zasad organizacyjnych.
20
W podstawowym zestawie stosowanych instrumentów perkusyjnych dla dzieci powinny
się znaleźć: bębenki, grzechotki (marakasy), tamburyno, kołatki (kastaniety), trójkąty
(triangle) oraz talerze (żele albo czynele) [8, s. 193].
dzwonki metalofon
ksylofon
21
brzękadła tarło
kastaniety drewienka
22
werbel trójkąt
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wykonywanie instrumentu perkusyjnego – grzechotka.
23
5) skleić krawędzie kubków,
6) zagrać akompaniament perkusyjny do wybranej piosenki dla dzieci (U. Smoczyńska –
Nachtman: Kalendarz muzyczny w przedszkolu. WSiP, Warszawa 1992; U. Smoczyńska
– Nachtman: Podajmy sobie ręce!. WSiP, Warszawa 1989; B. Podolska: Z muzyką
w przedszkolu. WSiP, Warszawa 1987)
Ćwiczenie 2
Granie na instrumencie perkusyjnym: cicho - głośno, ciszej – głośniej, wolno – szybko,
wolniej – szybciej.
Ćwiczenie 3
Rozpoznawanie melodii zagranej na prostym instrumencie muzycznym.
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) podać klasyfikację instrumentów muzycznych? ¨ ¨
2) rozpoznać brzmienie instrumentu muzycznego? ¨ ¨
3) opisać różnicę między instrumentem melodycznym, a
¨ ¨
niemelodycznym?
4) przygotować akompaniament perkusyjny do piosenki, wiersza lub
¨ ¨
opowiadania?
5) zastosować instrumenty perkusyjne do zabaw umuzykalniających? ¨ ¨
6) wykonać prosty zapis nutowy z wykorzystaniem instrumentu
¨ ¨
muzycznego?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
4. 4. Piosenka i jej wykorzystanie w pracy z dziećmi
25
klaskanie
4
4
tupanie
4
4
4
4
4
4
26
4.4.2. Pytania sprawdzające
4.4.3.Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Dobieranie piosenki do zilustrowania jej treści..
Ćwiczenie 2
Organizowanie rytmicznej zabawy do piosenki „Dalej, dzieci, w szeregu” [9, s. 33].
27
Wyposażenie stanowiska pracy:
- zapis nutowy piosenki,
- nagranie wersji instrumentalnej,
- dowolny instrument muzyczny.
Ćwiczenie 3
Tworzenie wiatraczków zgodnie z rytmem akompaniamentu [8, s. 165].
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) uzasadnić celowość wykorzystania piosenki w pracy z małymi
¨ ¨
dziećmi?
2) opracować prosty układ ruchowy lub taneczny z wykorzystaniem
¨ ¨
piosenki?
3) dokonać wyboru piosenki, która może stanowić materiał do zabaw
¨ ¨
z małymi dziećmi?
4) podać przykłady ćwiczeń głosowych? ¨ ¨
5) określić, jakie mogą być przyczyny nieczystego śpiewu u małych
¨ ¨
dzieci?
6) wymienić niezbędne warunki prawidłowego uczenia dzieci melodii,
¨ ¨
rytmu i tekstu piosenki?
28
4.5. Metodyka zajęć muzycznych
29
4. Opowieści ruchowe oparte na treści bajki, wiersza, piosenki przy akompaniamencie
muzycznym.
5. Gra na instrumentach perkusyjnych (wykorzystywanie gestodźwięków, wprowadzenie
instrumentów: kołatki, grzechotki oraz granie na nich, z uwzględnieniem zasady
prowadzenia zajęć 2 -3 razy w miesiącu na podstawie piosenki).
6. Zabawy rytmiczne przy akompaniamencie muzycznym (uwzględniające różne
zagadnienia muzyczne z wykorzystaniem pomocy).
30
Organizacja i planowanie zajęć umuzykalniających dla małych dzieci wymaga
zastanowienia się:
1. Jaka będzie jego treść, jakie zadania dydaktyczne dotyczące wiedzy muzycznej i ogólnej
będą realizowane?
2. Jakie sprawności muzyczne będą rozwijane?
3. Jakie sprawności ogólne będą ćwiczone?
4. Jakich użyć pomocy i jak je zastosować?
5. Jakie warunki muszą być spełnione, by najlepiej zrealizować postawione zadania?
6. Jakie zasady wychowania uwzględnić i w jakiej to robić kolejności?
7. Jak prowadzić zajęcia, by uwzględniać jednocześnie wszystkie potrzeby dzieci?
Zajęcie w grupie małych dzieci powinno trwać od 10 – 15 minut i uwzględniać
co najmniej trzy formy. W każdym zajęciu dzieci powinny mieć okazję do śpiewania,
a zajęcia statyczne powinny być przeplatane z ruchowymi. Dzieci nie powinny śpiewać
podczas intensywnego ruchu oraz bezpośrednio po nim. Przykładowe zajęcie
z wykorzystaniem piosenki może mieć następujący przebieg:
1. Słuchanie piosenki.
2. Omówienie jej treści.
3. Powtórne słuchanie.
4. Krótkie objaśnienie zabawy.
5. Zabawa przy piosence [8, s. 81].
Więcej o wskazaniach do organizowania i planowania zajęć dla małych dzieci znajdziesz
w książce Malko D.: Metodyka wychowania muzycznego. Warszawa, 1990, WSiP.
4.5.3 Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wykonywanie ćwiczenia pobudzająco – hamującego.
31
Wyposażenie stanowiska pracy:
- instrument perkusyjny lub melodyczny do wykonania akompaniamentu.
Ćwiczenie 2
Organizowanie „kuchennej” orkiestry [9, s. 17].
Ćwiczenie 3
Opracowanie konspektu zajęć muzycznych – wprowadzenie piosenki.
32
4.5.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) wymienić formy zajęć umuzykalniających? ¨ ¨
2) uzasadnić celowość stosowania różnych form umuzykalniających
¨ ¨
w pracy z małym dzieckiem?
3) zaplanować zajęcia muzyczne z uwzględnieniem co najmniej trzech
¨ ¨
form zajęć umuzykalniających oraz czasu trwania zajęć?
4) sformułować temat i cele zajęć muzycznych? ¨ ¨
5) znaleźć publikacje, które mogą być źródłem wskazówek
¨ ¨
metodycznych i materiału muzycznego dla dzieci?
33
5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ
34
ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH
1. Podaj definicję muzyki.
11. Wybierz nazwiska twórców znanych światowych koncepcji wychowania muzycznego dla
dzieci:
a) C. Orff, Z. Kodaly, E. Gordon, R. Mursell,
b) Cz. Niemen, J. Połomski,
c) S. Moniuszko, J. Strauss, F. Chopin, J. Offenbach,
d) Z. Nałkowska, K. Iłłakowiczówna, Cz. Miłosz, B. Leśmian.
13. Wskaż najmniejszą ilość form muzycznych, które należy uwzględnić planując zajęcia
z dziećmi:
a) jedna forma,
b) dwie formy,
c) trzy formy,
d) sześć form.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
14. Metrum właściwe dla walca, to:
a) 4/4,
b) 2/4,
c) 3/4,
d) 4/2.
15. Wskaż, które z form muzycznych nie mogą być uwzględniane w pracy z małymi
dziećmi:
a) gra na instrumentach muzycznych,
b) tańce,
c) zabawy taneczne,
d) opowieści ruchowe.
16. Wskaż, która z klasyfikacji form zajęć muzycznych z dziećmi jest właściwa:
a) śpiew i mowa, ruch przy muzyce, gra na instrumentach, aktywne słuchanie muzyki,
b) słuchanie, śpiewanie i tańczenie,
c) aktywność ruchowa, werbalna i plastyczna,
d) śpiew dzieci, śpiew nauczycielki, granie na instrumentach muzycznych.
20. Uzupełnij poniższe zdania dotyczące poprawnego śpiewu piosenki przez nauczycielkę:
a) pod względem …………………..…. piosenka powinna być wykonana czysto,
b) pod względem ….……………...…... piosenka powinna być wykonana dokładnie,
c) bardzo ……………………….……. muszą być wypowiadane słowa piosenki,
d) piosenka powinna być wykonana z właściwym natężeniem …………………..….
i ……………………... interpretacją.
36
KARTA ODPOWIEDZI
Imię i nazwisko..........................................................................................
Nr
Odpowiedź Punkty
zadania
1.
2.
3.
4.
5.
6. a) ……………………. b) ………………………….
c) …………………….. d) ………………………….
7.
8.
9.
10. a b c d
11. a b c d
12. a b c d
13. a b c d
14. a b c d
15. a b c d
16. a b c d
17. a b c d
37
18.
19.
Razem:
38
6. LITERATURA
1. A- Z Mała encyklopedia PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996
2. Habela J.: Słowniczek muzyczny. Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, Kraków 2005
3. Krawczyk D.: Mała historia muzyki kościelnej. Wydawnictwo M, Kraków 2003
4. Lasocki J. K, Powroźniak J.: Wychowanie muzyczne w szkole. PWN, Kraków 1970
5. Ławrowska R.: Muzyka i ruch. WSiP, Warszawa 1988
6. Malko D.: Metodyka wychowania muzycznego w przedszkolu. WSiP, Warszawa 1990
7. Nowak J.: Muzyczna twórczość dziecięca. „Wychowanie w Przedszkolu” 1996, nr 9,
WSiP
8. Przybylska K.: Wychowanie muzyczne w przedszkolu. WSiP 1977
9. Smoczyńska U., Jakóbczak – Drążek K.: Muzyka i My. Zeszyt ćwiczeń. WSiP SA,
Warszawa 1999
10. Zanim zaczniesz grać na…ABC muzyki. PWM SA, Kraków 2002
11. www. wikipedia.org/wiki/Muzyka.pl
Czasopismo
Wychowanie w Przedszkolu
39