ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΕΛΕΙ ΟΜΑΔΕΣ

15 Μαρτίου 2023
Με το εργαστήριο “Χρώµα” Γ 1 τάξη
3ο δηµοτικού σχολείου Νέας Σµύρνης

Σχεδιασμός:
Εύα Γεράκη, εικαστικός- δασκάλα ζωγραφικής-υπεύθυνη εργαστηρίου «ΧΡΩΜΑ» ( www.chroma-art.gr )
Κατερίνα Τζωρτζακάκη, ψυχολόγος-συγγραφέας

Λίγα λόγια για το εργαστήριο δημιουργίας και ψυχικής ενδυνάμωσης των μαθητών, «Το Βιβλίο της Τάξης μας»
Στο «ΧΡΩΜΑ», ξεκινήσαμε το εργαστήριο, «Το Βιβλίο της Τάξης μας», που απευθύνεται σε μαθητές όλων των ηλικιών. Η δράση
αυτή συνδυάζει τη σύνθεση ιστοριών και τη ζωγραφική και ο σκοπός της είναι η δημιουργία ενός βιβλίου, που θα έχει
δημιουργηθεί ομαδικά και συνεργατικά από τους μαθητές και ταυτόχρονα κάθε μαθητής θα έχει δώσει σε αυτό ένα κομμάτι της
μοναδικότητάς του.
Μέσα από τη σύνθεση ιστοριών μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά, να ακούσουμε τις σκέψεις τους, να τα
ενθαρρύνουμε να είναι δημιουργικά αλλά και να μιλήσουμε εμείς σε εκείνα στη δική τους γλώσσα. Οι ιστορίες που φτιάχνουμε
στο «ΧΡΩΜΑ» έχουν ως θέματα τη διαφορετικότητα, την αγάπη, τη δημοκρατία, τον σεβασμό, την ειρήνη, την προστασία του
περιβάλλοντος, τη φιλία, τη συνεργασία, όλες δηλαδή τις αξίες χρειάζεται να καλλιεργήσουμε στα παιδιά για να είναι στο μέλλον
υπεύθυνοι και ευτυχισμένοι πολίτες. Οι ιστορίες είναι, επίσης, μια ευκαιρία για να μιλήσουμε στους μαθητές για τα
συναισθήματα ενισχύοντας έτσι τη συναισθηματικής τους νοημοσύνη.
Μέσα από τη ζωγραφική τα παιδιά αποτυπώνουν την ιστορία που έχει δημιουργηθεί το καθένα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
…………………………………………………………………………

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν

ένα εξάχρονο κορίτσι, η Ζωή, κι
ένιωθε πολύ μόνη. Είχε πάει μια
βόλτα στον κήπο της. Η Ζωή
ονειρευόταν να δει το αύριο. Μα
την εμπόδιζε ένας μεγάλος. Της
έλεγε ότι αυτά τα πράγματα δεν
γίνονται…

Αυτός ο μεγάλος που δεν

καταλάβαινε τη Ζωή ήταν
ο μπαμπάς της. Ο μπαμπάς
της Ζωής δεν μπορούσε να
δεχτεί με τίποτα πως η
Ζωή ήθελε οπωσδήποτε να
δει το αύριο!
Αυτός ο μεγάλος που
δεν καταλάβαινε τη
Ζωή ήταν ο μπαμπάς
της.
Ο μπαμπάς της Ζωής δεν μπορούσε να
δεχτεί με τίποτα πως η Ζωή ήθελε
οπωσδήποτε να δει το αύριο! Η μαμά
της, όμως, της επέτρεπε να είναι
ονειροπόλα.

Η Ζωή δεν είχε μόνο σύμμαχο τη

μαμά της. Κάποια στιγμή στο
δάσος βρήκε ένα σκυλάκι, που είχε
χάσει τη μαμά του.
«Θα σε ονομάσω Μάφιν», είπε η
Ζωή στο σκυλάκι που βρήκε και το
πήρε αγκαλιά. Τότε είδε με
έκπληξη ότι η Μάφιν έτρεχε πάρα
πολύ γρήγορα.

Και ήταν από αυτά τα

σκυλάκια που πάντα θέλουν
να έχουν ένα αφεντικό!
Η Ζωή και η Μάφιν γύρισαν
στο σπίτι. Ο μπαμπάς της
Ζωής άρχισε να τρέχει με το
σκυλάκι.

Τότε μέσα του ένιωσε μεγάλη

καλοσύνη. Πάντα ήταν καλός,
μα δεν άφηνε τη Ζωή να
ονειρεύεται γιατί φοβόταν πως
στο τέλος θα στενοχωρηθεί…

Μέσα στον μπαμπά άρχισε

ξανά η μουσική της χαράς
και του ονείρου. Η Μάφιν
είχε πραγματοποιήσει το
σχέδιό της. Ο μπαμπάς θα
κατάφερνε ξανά να
ονειρευτεί!
Ο μπαμπάς είχε ξεχάσει να
ονειρεύεται γιατί μερικές
φορές ένιωθε ότι δεν τον
υπολόγιζαν η Ζωή και η
μαμά της.
Κι αυτό γιατί ήταν συνεχώς στη δουλειά…

Η οικογένεια της Ζωής μαζί με τη

Μάφιν είχαν γίνει τώρα μια
αγαπημένη ομάδα.
Μια μέρα ο μπαμπάς της ζωής
συνάντησε σ τον δρόμο τον
Θοδωρή, έκαναν πολλή παρέα,
όταν ήταν παιδιά.

Άρχισαν να μιλάνε και

θυμήθηκαν πόσο καλοί φίλοι
ήταν. Γνωρίζονταν από την
πρώτη δημοτικού κι έπαιζαν
μαζί ποδόσφαιρο.

Οι δύο άντρες ένιωσαν πολύ

χαρούμενοι μετά τη
συνάντησή τους! Θυμήθηκαν
τα παιχνίδια που έπαιζαν
παλιά μαζί. Και ζωγράφιζαν
μαζί!
Ήταν μια μικρή ομάδα, ήταν μαζί κάθε μέρα από το πρωί ως το βράδυ. Έκαναν και κατασκευές!
Ο Θοδωρής είχε κι αυτός
οικογένεια. Μα είχε γίνει πόλεμος
στην πόλη που ζούσε. Έτρεξαν οι
κάτοικοι της πόλης, τα κτήρια
έπεσαν και κάποιοι πήγαν στο
δάσος να μείνουν. Ο Θοδωρής
μίλησε στον φίλο του για όλα
αυτά και μετά έφυγε…

Ο μπαμπάς της Ζωής μετά

από λίγες μέρες πήγε στη
βομβαρδισμένη πόλη και
στο δάσος κι άρχισε να
ψάχνει τον φίλο του. Του
είπε πως είχε κι εκείνος
οικογένεια και πως
μπορούν όλοι να είναι μια
ομάδα και να βοηθάνε ο
ένας τον άλλον.

Η Ζωή τώρα μπορούσε να

ονειρεύεται ελεύθερα, γιατί
είχαν γίνει όλοι μια μεγάλη
παρέα. Ο μπαμπάς της, η μαμά
της, εκείνη, η Μάφιν και η
οικογένεια του Θοδωρή.

Και κατάφερε
επιτέλους να δει
το μέλλον!
Ξέρετε γιατί; Γιατί το μέλλον χρειάζεται ομάδες!

Δασκάλα του τµήµατος Γ1 Σοφή Γιαλού

και µαθητές:
Ανδρικόπουλος Ηρακλής
Ανδρικόπουλου Θεοδώρα Το εργαστήριο, «Το Βιβλίο της Τάξης μας»
Βάγιας Χαράλαµπος
Γαβριηλίδη Παρασκευή συνδυάζει τα γνωστικά οφέλη με τη
Καλοµοίρη Μαρία συνεργασία και την προσωπική έκφραση. Το
Καράι Μάξιµος
Κουτσώφ Φαίδων αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε και μόνοι
Κωνσταντά Παναγιώτα σας στο βιβλίο που δημιουργήθηκε από τους
Λιγνός Αναστάσιος
Μανώλης Ιωάννης μαθητές σας, που μας επισκέφθηκαν.
Μετόλλι Νεφέλη
Μικελοπούλου Κωνσταντίνα Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας
Νικόλα Αθηνά-Νεφέλη και ευχόμαστε καλή και δημιουργική
Παππάς Ιωάννης Ραφαήλ
Ραµαντάνι Αρµάντο συνέχεια!
Σαρλάµης Θεόδωρος
Σεφεριάδης Ηλιάνα
Σπυροπούλου Μοναχού Ολυµπία
Τάκλας Γεώργιος
Ταραζή Ζωή
Τοροµάνη Αλέξανδρος
Χουζούρης Ιωάννης Παναγιώτης