Fryderyk Chopin (1810-1849) urodził się w Żelazowej Woli, niedaleko

Warszawy. 
Był synem nauczyciela Mikołaja Chopina pochodzącego z Francji i polskiej
szlachcianki Justyny z Krzyżanowskich. Jego mama i starsza siostra
Ludwika grały na fortepianie. Szybko się okazało, że Fryderyk
jest utalentowany muzycznie. Pierwsze kroki w nauce gry na fortepianie
kompozytor stawiał pod okiem matki, która zajmowała się domem.
Od szóstego roku życia pobierał lekcje u swojego pierwszego nauczyciela,
Wojciecha Żywnego. To pod jego okiem zgłębiał tajniki fortepianu. 
Wokół fortepianu skoncentrowane było całe jego późniejsze życie. 
Pewnej nocy Chopin, jako mały chłopiec przeraził domowników. Mały
Frycek grał w nocy na fortepianie. Rodzice zastali go siedzącego w koszuli
nocnej - wyglądał jak duch grający na instrumencie.
Kiedy Fryderyk miał siedem lat, ukazał się drukiem jego Polonez g-moll. 
Rok później odbył się pierwszy publiczny koncert Fryderyka. Wydarzenie to
zgromadziło największe ówczesne sławy Warszawy.
Fryderyk Chopin był chorowitym dzieckiem. Jego rodzice wykorzystywali
każdą
okazję, aby wysłać go na wieś do Szafarni, Sokołowa i Sarnik, gdzie świeże
powietrze miało przyczynić się do poratowania mu zdrowia. Pobyty na wsi
były okazją do zapoznania się ze sztuką ludową, którą później
wykorzystywał w swoich utworach.

Fryderyk Chopin skończył liceum w Warszawie, a następnie studiował w

Szkole Głównej Muzyki, gdzie był uczniem Józefa Elsnera. Kolejne lata
upłynęły na nauce i wielu koncertach. Z powodu słabego zdrowia regularnie
spędzał wakacje we wsi Szafarnia u swych przyjaciół. Z pasją chłonął
ludowe zwyczaje, obrzędy, a zwłaszcza muzykę. 
Po ukończeniu studiów w listopadzie 1830 roku Fryderyk Chopin wyjechał z
Polski. Chopin postanowił kształcić się dalej u słynnych zagranicznych
wirtuozów fortepianu. Rozpoczął swoją podróż po Europie. 29 listopada
wybuchło w Warszawie powstanie listopadowe. O jego upadku kompozytor
dowiedział się podczas swojego pobytu w Stuttgarcie. Fryderyk Chopin
świadomie wybrał status emigranta, odmówił tytułu "nadwornego pianisty
cara Mikołaja". Dał dowód patriotyzmu, ale i zamknął sobie na zawsze
możliwość powrotu do Polski. Chopin osiadł na stałe w Paryżu. Na
emigracji Chopin brał udział w akcjach na rzecz zniewolonej Polski. Udzielał
lekcji gry na fortepianie, z wielkim powodzeniem koncertował w salonach,
komponował. Zdobył sobie wysoką pozycję jako pianista i kompozytor.
Ciągle jednak tęsknił za ojczyzną, co wyrażał w muzyce. Wyrazem tęsknoty
za ojczyzną są liczne mazurki, w których można usłyszeć
charakterystyczne cechy różnych tańców (mazura, oberka, kujawiaka).
Utwory, które skomponował na emigracji to m.in. Etiuda c-moll op. 10 nr 12,
nazywana rewolucyjną. Etiudy Chopina to arcydzieła pełne emocji i
uczuć. Ogromną część twórczości Chopina stanowią utwory przeznaczone
na fortepian solo oraz dzieła na fortepian i orkiestrę, fortepian i wiolonczelę,
trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę oraz pieśni na głos z fortepianem.
Chopin sięgał do bardzo wielu różnych, istniejących już gatunków
kompozytorskich, wykorzystując je w swej twórczości (jak np. nokturny,
etiudy, sonaty). Fryderyk Chopin to autor czterech ballad i ogromnej ilości
etiud, kilkunastu polonezów, z których największą popularność zyskały
Polonez-Fantazja As-dur i Polonez As-dur, Heroiczny. Wśród zaledwie
trzech opublikowanych sonat (w tym jedna pośmiertnie) Fryderyka Chopina
jest to sonata fortepianowa b-mol.
W 1837 roku Chopin poznał francuską pisarkę George Sand. Spędził z nią
następne lata swojego życia w Paryżu i na Majorce. Znalazł tam doskonałe
warunki dla swojej pracy. W tym czasie powstały jego najwybitniejsze
dzieła. Chopin przez całe dorosłe życie cierpiał na gruźlicę, a wątłe zdrowie
stale się pogarszało. Fryderyk Chopin nigdy nie powrócił do ojczyzny. Zmarł
17 października 1849 roku w Paryżu w wieku 39 lat. Został pochowany na
paryskim cmentarzu Pere-Lachaise. Serce kompozytora, zgodnie z ostatnią
wolą kompozytora, przywiozła do Polski jego siostra Ludwika. Spoczęło ono
w Bazylice Świętego Krzyża na warszawskim Krakowskim Przedmieściu.