Pandaguan (Buod ng Pandaguan - Epiko ng Bisaya)

Si Pandaguan ay isang tauhan sa mitolohiyang Bisaya. Ang mito niya ay kaugnay ng konsepto
ng kamatayan at may bersyon ng salaysay ukol sa kaniya.

Sa isang kuwento, si Pandaguan ang isa sa mga anak nina Sicalac at Sicahay, na maituturing na
Adan at Eba. Asawa niya si Lupluban, at may isa silang anak, si Anoranor.

Bilang matalino at malikhain, nakagawa si Pandaguan ng unang lambat o panghuli ng isda sa

kasaysayan. Ang una niya kaagad nahuli ay isang malaking pating. Iniahon niya ito sa galak,
ngunit bilang isang isda, namatay ang hayop. Ito ang sinasabing unang kamatayan sa daigdig, at
si Pandaguan ang tagapagdulot nito.

Nang napag-alaman ito ni Kaptan, bathala ng kalangitan, sa galit ay naghagis siya ng kidlat kay
Pandaguan. Namatay si Pandaguan at siya ang unang taong nakaabot sa Kabilang-buhay. Sa
isang bersyon, pagkahuli ni Pandaguan ng pating, inutusan siya ni Kaptan na ibalik kaagad sa
dagat.

Hindi siya sumunod dahil na rin sa pakiramdam na kung kinaya niyang mahuli ang malaking
pating ay kaya rin niyang tanggihan ang bathala. Nagalit si Kaptan at pinatamaan siya ng kidlat.

Hindi namatay si Pandaguan, bagkus ay nahimlay lamang ng tatlumpong (30) araw sa lupa bago
bumangong muli. Sinunog ng kidlat ang kanyang katawan, at lahat ng kaniyang inapo ay itim
ang balat.

Ang halimbawa sa epiko ng Visayas na pinamagatang, "Pandaguan," ay mula sa coursehero.com.