"Ang Aking Unang Taon sa Gitna ng Pandemya"

Nang simulan ang pandemyang COVID-19, ako ay nasa Grade

9 pa lamang. Sa umpisa, hindi ko naiintindihan ang kabuuan ng
sitwasyon. Sa pananaw ko noon, baka ito ay isang simpleng virus
na maglalaho rin katulad ng mga nakaraang epidemya. Ngunit
nang dumami ang bilang ng kaso at pumanaw na ang ilan sa aking
mga kakilala dahil dito, doon ko lamang narealize ang kalubhaan
ng sitwasyon.
Nakakatakot ang mga balita tungkol sa virus, kaya't naging
mahirap para sa amin na mag-adjust sa "new normal." Maraming
paaralan, kabilang na ang amin, ang hindi nakapagpatuloy ng face-
to-face classes at kailangan naming mag-shift sa online learning.
Dahil dito, hindi lamang kami ang nahirapan sa pag-aaral kundi
pati na rin ang aming mga guro.
Napakaraming pagbabago ang nangyari sa buhay ko dahil sa
pandemya. Hindi na ako nakapaglaro kasama ang mga kaibigan ko,
hindi na kami nakapag-travel tulad ng dati, at hindi na rin ako
nakapag-celebrate ng birthday ko nang normal. Ang mga simpleng
bagay na iyon ay nagbigay sa akin ng kalungkutan at kawalan ng
pag-asa sa panahong iyon.
Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi ako nawalan ng pag-
asa. May mga araw na mahirap, ngunit patuloy pa rin akong
lumalaban sa pag-aaral at nagtatrabaho para sa aking
kinabukasan. Nalaman ko rin kung gaano kasarap ang magkaroon
ng oras sa loob ng bahay, at kung paano mag-appreciate ng
simpleng bagay tulad ng magluto ng sariling pagkain o manood ng
mga pelikula sa bahay.
Ang karanasan ko sa paglaganap ng pandemyang COVID-19
ay hindi kailanman magiging madali, ngunit naisip ko na sa
pagharap sa hamon na ito ay lumitaw ang aking tapang at
determinasyon na makalagpas. Hindi ko alam kung kailan ito
magtatapos, ngunit kailangan kong manatiling positibo at laging
handa na lumaban para sa aking sarili at sa mga taong mahal ko.