კრაინელი ქალი მიენდო მფრინავ ობიექტს და კოპტერს უკან გაჰყვა იმ

იმედით, რომ ტექნიკის დახმარებით დაჭრილ ქმარს დახმარებას

აღმოუჩენდა. სანამ მიდიოდა, მის ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა
აფეთქებებისგან. მაგრამ დრონის ოპერატორმა ისე შეძლო ტყვიების
წვიმიდან ვალერიას გაყვანა, რომ გზებზე დადებული ნაღმებისთვისაც
აევლო გვერდი. რამდენიმე წუთში ვალერიამ უკრაინელი ჯარისკაცების
დაცულ პოზიციებამდე მიაღწია.

ამ დროს რუსი სამხედროები უკვე მიუახლოვდნენ მის ქმარს - ანდრეის.

სისხლის დაკარგვის გამო მამაკაცი უგონოდ იყო და სწორედ ამან იხსნა:
რუსებს უკვე მკვდარი ეგონათ და გზის მახლობლად, თხრილში
გადააგდეს. იქ ვალერიას ქმარი ერთ დღე-ღამეზე მეტხანს იმყოფებოდა.

„სიცივემ და წვიმის წვეთებმა გონზე მომიყვანეს. დავინახე ტყვიებით

დაცხრილული ჩემი მანქანა და იქითკენ გავხოხდი. გადმოვყარე
საბარგულიდან ყველაფერი, ჩავწექი საბარგულში და ვიწექი. რამდენი ხანი
ვიწექი, აღარ მახსოვს“, - ამბობს ანდრეი ბოგომაზი.

იგი იხსენებს, რომ როდესაც ცოტათი გონზე მოვიდა, იმ მიმართულებით

გახოხდა, საიდანაც მოვიდა და საღამოს მოახერხა უკრაინელი
სამხედროების პოზიციებამდე მისვლა. იქ იგი ექიმებს ჩააბარეს
სამკურნალოდ, რაც ძალიან დიდხანს გაგრძელდა.

„ჯერ ნაკერებიც არ მოუხსნიათ, თავში ფირფიტა ჩამიდეს. სხვა

ნამსხვრევები არ ამოუღიათ, რათა ღრმად არ გავეჭერით. რაც ახლოს
აღმოჩნდებოდა, იმას იღებდნენ“, - ჰყვება ანდრეი.

კრაინელი ქალი მიენდო მფრინავ ობიექტს და კოპტერს უკან გაჰყვა იმ

იმედით, რომ ტექნიკის დახმარებით დაჭრილ ქმარს დახმარებას
აღმოუჩენდა. სანამ მიდიოდა, მის ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა
აფეთქებებისგან. მაგრამ დრონის ოპერატორმა ისე შეძლო ტყვიების
წვიმიდან ვალერიას გაყვანა, რომ გზებზე დადებული ნაღმებისთვისაც
აევლო გვერდი. რამდენიმე წუთში ვალერიამ უკრაინელი ჯარისკაცების
დაცულ პოზიციებამდე მიაღწია.
ამ დროს რუსი სამხედროები უკვე მიუახლოვდნენ მის ქმარს - ანდრეის.
სისხლის დაკარგვის გამო მამაკაცი უგონოდ იყო და სწორედ ამან იხსნა:
რუსებს უკვე მკვდარი ეგონათ და გზის მახლობლად, თხრილში
გადააგდეს. იქ ვალერიას ქმარი ერთ დღე-ღამეზე მეტხანს იმყოფებოდა.

„სიცივემ და წვიმის წვეთებმა გონზე მომიყვანეს. დავინახე ტყვიებით

დაცხრილული ჩემი მანქანა და იქითკენ გავხოხდი. გადმოვყარე
საბარგულიდან ყველაფერი, ჩავწექი საბარგულში და ვიწექი. რამდენი ხანი
ვიწექი, აღარ მახსოვს“, - ამბობს ანდრეი ბოგომაზი.

იგი იხსენებს, რომ როდესაც ცოტათი გონზე მოვიდა, იმ მიმართულებით

გახოხდა, საიდანაც მოვიდა და საღამოს მოახერხა უკრაინელი
სამხედროების პოზიციებამდე მისვლა. იქ იგი ექიმებს ჩააბარეს
სამკურნალოდ, რაც ძალიან დიდხანს გაგრძელდა.

„ჯერ ნაკერებიც არ მოუხსნიათ, თავში ფირფიტა ჩამიდეს. სხვა

ნამსხვრევები არ ამოუღიათ, რათა ღრმად არ გავეჭერით. რაც ახლოს
აღმოჩნდებოდა, იმას იღებდნენ“, - ჰყვება ანდრეი.

კრაინელი ქალი მიენდო მფრინავ ობიექტს და კოპტერს უკან გაჰყვა იმ

იმედით, რომ ტექნიკის დახმარებით დაჭრილ ქმარს დახმარებას
აღმოუჩენდა. სანამ მიდიოდა, მის ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა
აფეთქებებისგან. მაგრამ დრონის ოპერატორმა ისე შეძლო ტყვიების
წვიმიდან ვალერიას გაყვანა, რომ გზებზე დადებული ნაღმებისთვისაც
აევლო გვერდი. რამდენიმე წუთში ვალერიამ უკრაინელი ჯარისკაცების
დაცულ პოზიციებამდე მიაღწია.

ამ დროს რუსი სამხედროები უკვე მიუახლოვდნენ მის ქმარს - ანდრეის.

სისხლის დაკარგვის გამო მამაკაცი უგონოდ იყო და სწორედ ამან იხსნა:
რუსებს უკვე მკვდარი ეგონათ და გზის მახლობლად, თხრილში
გადააგდეს. იქ ვალერიას ქმარი ერთ დღე-ღამეზე მეტხანს იმყოფებოდა.

„სიცივემ და წვიმის წვეთებმა გონზე მომიყვანეს. დავინახე ტყვიებით

დაცხრილული ჩემი მანქანა და იქითკენ გავხოხდი. გადმოვყარე
საბარგულიდან ყველაფერი, ჩავწექი საბარგულში და ვიწექი. რამდენი ხანი
ვიწექი, აღარ მახსოვს“, - ამბობს ანდრეი ბოგომაზი.

იგი იხსენებს, რომ როდესაც ცოტათი გონზე მოვიდა, იმ მიმართულებით

გახოხდა, საიდანაც მოვიდა და საღამოს მოახერხა უკრაინელი
სამხედროების პოზიციებამდე მისვლა. იქ იგი ექიმებს ჩააბარეს
სამკურნალოდ, რაც ძალიან დიდხანს გაგრძელდა.

„ჯერ ნაკერებიც არ მოუხსნიათ, თავში ფირფიტა ჩამიდეს. სხვა

ნამსხვრევები არ ამოუღიათ, რათა ღრმად არ გავეჭერით. რაც ახლოს
აღმოჩნდებოდა, იმას იღებდნენ“, - ჰყვება ანდრეი.

კრაინელი ქალი მიენდო მფრინავ ობიექტს და კოპტერს უკან გაჰყვა იმ

იმედით, რომ ტექნიკის დახმარებით დაჭრილ ქმარს დახმარებას
აღმოუჩენდა. სანამ მიდიოდა, მის ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა
აფეთქებებისგან. მაგრამ დრონის ოპერატორმა ისე შეძლო ტყვიების
წვიმიდან ვალერიას გაყვანა, რომ გზებზე დადებული ნაღმებისთვისაც
აევლო გვერდი. რამდენიმე წუთში ვალერიამ უკრაინელი ჯარისკაცების
დაცულ პოზიციებამდე მიაღწია.

ამ დროს რუსი სამხედროები უკვე მიუახლოვდნენ მის ქმარს - ანდრეის.

სისხლის დაკარგვის გამო მამაკაცი უგონოდ იყო და სწორედ ამან იხსნა:
რუსებს უკვე მკვდარი ეგონათ და გზის მახლობლად, თხრილში
გადააგდეს. იქ ვალერიას ქმარი ერთ დღე-ღამეზე მეტხანს იმყოფებოდა.

„სიცივემ და წვიმის წვეთებმა გონზე მომიყვანეს. დავინახე ტყვიებით

დაცხრილული ჩემი მანქანა და იქითკენ გავხოხდი. გადმოვყარე
საბარგულიდან ყველაფერი, ჩავწექი საბარგულში და ვიწექი. რამდენი ხანი
ვიწექი, აღარ მახსოვს“, - ამბობს ანდრეი ბოგომაზი.

იგი იხსენებს, რომ როდესაც ცოტათი გონზე მოვიდა, იმ მიმართულებით

გახოხდა, საიდანაც მოვიდა და საღამოს მოახერხა უკრაინელი
სამხედროების პოზიციებამდე მისვლა. იქ იგი ექიმებს ჩააბარეს
სამკურნალოდ, რაც ძალიან დიდხანს გაგრძელდა.
„ჯერ ნაკერებიც არ მოუხსნიათ, თავში ფირფიტა ჩამიდეს. სხვა
ნამსხვრევები არ ამოუღიათ, რათა ღრმად არ გავეჭერით. რაც ახლოს
აღმოჩნდებოდა, იმას იღებდნენ“, - ჰყვება ანდრეი.