Ang Aming Bisita

Maikling Kuwento sa Filipino, Araling Panlipunan at Edukasyon sa Pagpapakatao sa Unang Baitang

Mga Kasanayan sa Pagkatuto

F1KP-IVd-8 • Natutukoy ang mga salitang magkatugma
AP1PAM-IIa-2 • Nailalarawan ang bawat kasapi ng sariling pamilya sa pamamagitan ng likhang sining
EsP1PPP-IIIf-h-4 • Nakatutulong sa pagpapanatili ng kalinisan at kaayusan sa loob ng tahanan at paaralan
para sa mabuting kalusugan
 Maaga akong nagising
ngunit mas maaga pa sina
Tatay, si Kuya at Ate, pati mga
kapitbahay.
Lahat ay nananabik sa
dalang bisita ni Nanay.
Teka nga at malibot ang
bahay, nang malaman ko kung
sino itong bisitang hinihintay.
 Sa silid-kainan ako ay
namangha. Aba! Ang mantel
ay nag-iba, makintab,
mabango, at bagong laba.
Maging ang sala ay inayos
na kasinglapad ng plasa.
Puwede kaming sumayaw
ng Tango at Cha-cha.
 Ang mga bintana ay
parang piyesta,
napapalamutian ng mga
bagong kurtina.
Mayroon pang paso na
magaganda. Natatamnan ng
mga bulaklak na kasingganda
ng umaga.
 Sa kusina naman, lahat ay
abala. Nagluluto sila ng
masarap na tinola.
Si Lola ay napapangiti at
napapasayaw pa, habang
bitbit niya ang sandok at
kutsara.
 “Lola, ano po ang
nangyayari?” tanong kong
nagtataka.
Ngumiti lang si Lola, saka
tumungo sa mesa.
Sumandok ng kaning mainit-
init pa, sabay sabing “Abby,
may darating tayong bisita.”
 Ang mga kapit-bahay ay
naglilinis ng bakuran.
Tinanong ko pa nga si Aling
Bebang, “Bakit po abala kayo
sa paglilinis diyan?”
“Abby, kami ay naglilinis
para lamok ay maiwasan,
upang kumportable ang
darating niyong bisita diyan.
Oo, may parating kayong
bisita, hindi mo ba alam?”
 Si Tiya Gemma ay may
pinagkakaabalahan. Mga
halaman sa harding ay
kanyang dinidiligan.
Binubunot din niya ang mga
damong nagtataasan, para
daw maayos ang
pagpapasyalan ng bisita
naming inaabangan.
 “Hali ka Abby at ako’y
iyong tulungan. Tanggalin
natin itong mga batong
naglalakihan para ang iyong
Inay ay hindi mahirapan sa
pagtulak at paghila ng
espesyal na sasakyan ng ating
bisitang pinakakaabangan.
 Lumapit ako kay Tatay,
sabay hawak sa kamay.
“Tatay, anong mayroon at
kayo ay abala?”
Tugon niya “Hindi mo ba
alam na tayo ay may
darating na bisita?
Maligo ka na at parating na
sila.”
 Si Tatay ay may kawayang
dala, ang sabi niya ay may
ginagawa siya.
Para daw iyon sa higaan
ng darating na bisita, na
siguradong makatutulog
nang makapagpahinga.
 Si Kuya naman ay nasa
bagong silid.
Pinipinturahan ang
dingding ng makukulay na
mga guhit. Parang nasa
outer space dahil may mga
rocket.
Nais kong sumakay doon
nang makapagliwaliw saglit.
 Si Ate naman ay nasa
kuwarto nina Tatay, at para
bang may
pinagkakaabalahang gawain.
Tinutupi niya ang
mumunting damit na tinahi ni
Nanay.
Masukat nga at baka
magkasya din sa akin.
 “Teka Abby, ingatan mo
iyan, hindi para sa iyo ang
maliliit na damit na ganiyan.
Halika at suriin mo ang
nakasulat na pangalan, na
ibinurda noon ni Nanay upang
siya ay malibang.
 “Mico,” basa ko sa
nakaburdang pangalan.
Kulay asul at puti na
magandang tingnan.
Sana ako ay gawan din
nito ni Nanay sa mga damit
kong may iba’t ibang kulay.
 Biglang may bumusina sa
labas ng bahay, “Naku, narito
na ang bisitang
pinakahihintay,” sabi ni Ate
sabay takbo sa labas ng
bahay.
Maging ang iba ay naroon
na at sa bisita ay kumakaway.
 Lahat sila ay nagtipon-tipon
sa bisita, may tawanan,
halakhakan, maging
pagkamangha.
May nagsabing si Nanay ang
kamukha, at ang mga ngiti niya
ay kay Tatay kinuha.
 “Tara Abby,” sabi ni Nanay.
“Iyong yakapin ang
bagong kasama natin sa
bahay.
Ipinakikilala ko sa iyo ang
pinakamamahal nating si Mico,
ang pinakahinihintay mong
bunso.”
 Biglang tumalon ang aking
puso sa tuwa at pagkamangha,
ngayon ay aking napagtanto:
“Ate na pala ako, hindi ko
inakala.”
Ngayon, kaming mag-anak
ay kompleto na. Dumating na sa
wakas ang pinakahihintay
naming bisita.
 Ang May-akda at Tagaguhit
Conrad Ladislee B. Tua III
Si Sir Conrad ay takot sa kanyang mga
bisita noong bata pa siya. Kapag may mga
bisita ang kanyang mga magulang ay
nagkukulong siya sa kanilang kuwarto at
magbabasa ng mga kuwentong madalas
nagdadala sa kanya sa mga lugar na hindi pa
niya napupuntahan. Ngayong titser na siya,
ang mga kuwentong nabubuo niya naman
ang nagdadala sa kanya sa mga lugar na
gusto niyang puntahan.
Noong nakaraan lang ay may mga bisitang dumating sa
buhay niya. Hindi na siya natakot sa kanila sapagkat sila ang higit
na nagpaligaya sa kanya at naging dahilan ng pagbuo ng
kuwentong Ang Aming Bisita.
 Isang araw ay nagising si Abby na may
pagkamangha dahil sa mga nangyayari sa
loob at labas ng kanilang bahay. Ang lahat ay
tila abala sa kani-kanilang mga gawain.
“May bisita tayo,” ang sabi ng lahat.
Sino kaya itong bisita na pinakahihintay at
pinananabikang makita ng pamilya ni Abby?
Tara! Basahin natin ang kuwento.