«Τεχνική Έκθεση Stirling Solo V161»

Εργασία για το μάθημα του 2ου εξαμήνου

«Εφαρμοσμένη Θερμοδυναμική Καθαρών Ουσιών»

Δημητρακόπουλος Ιωάννης Α.Μ. mc21071

 Περιεχόμενα

1. Θεωρητικό μέρος
1.1 Ιστορική Αναδρομή
1.2 Θερμοδυναμικός Κύκλος
1.3 Διαμορφώσεις των Μηχανών Stirling
1.4 Περιγραφή Λειτουργίας Μηχανών Stirling
1.5 Μονάδα Solo Stirling V161
2. Υπολογιστικό Μέρος
2.1 Πίνακας Αποτελεσμάτων
2.2 Διάγραμμα Sankey
2.3 Απόκλιση από το Θερμικό Ισοζύγιο
3. Συμπεράσματα
3.1 Μη Επίτευξη Θερμικής Ισορροπίας
3.2 Συστηματικά Σφάλματα
3.3 Τυχαία Σφάλματα
4. Βιβλιογραφία
 1. Θεωρητικό Μέρος

1.1 Ιστορική Αναδρομή

Η μηχανή Stirling εφευρέθηκε το 1816 από τον σκωτσέζο κληρικό Robert Stirling. Η
ευρεσιτεχνία κατοχυρώθηκε από τον ίδιο κάτω από το όνομα «UK Patent 4081», ενώ τα
σχέδια του τροποποιήθηκαν αργότερα από τον Finkelstein για λόγους ευκρίνειας (σχ. 1.1).
Μαζί με την ίδια την μηχανή, κατοχυρώθηκε επίσης και ο αναγεννητής, ή οικονομητήρας
(economizer) όπως τον είχε ονομάσει ο ίδιος, που αποτελεί ίσως το βασικότερο μέρος του
θερμοκινητήρα. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι η εφεύρεση της μηχανής Stirling
προηγείται της καθιέρωσης της θερμοδυναμικής ως επιστήμη.
Οι μηχανές Stirling εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα και έχουν ευρύ
φάσμα εφαρμογών. Μονάδες Stirling χρησιμοποιούνται στην ξηρά για την κάλυψη
ενεργειακών αναγκών, στη θάλασσα για την κίνηση υποβρυχίων, ακόμα και στο διάστημα
για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Σχήμα 1.1: Μηχανή Stirling 1816 (Finkelstein 1959).

("Μηχανές Stirling" - Γεώργιος Αντωνάκος. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου του 2022)

1.2 Θερμοδυναμικός Κύκλος

Παρακάτω φαίνεται ο θερμοδυναμικός κύκλος Stirling σε διάγραμμα πίεσης – όγκου

καθώς και σε διάγραμμα θερμοκρασίας –εντροπίας. Ο θερμοδυναμικός κύκλος αποτελείται
από τις εξής 4 διεργασίες :

a. 1-2 : Ισόχωρη ψύξη

b. 2-3 : Ισοθερμοκρασιακή συμπίεση

1
 c. 3-4 : Ισόχωρη θέρμανση
d. 4-1 : Ισοθερμοκρασιακή εκτόνωση
Ο τέλειος κύκλος Stirling είναι αντιστρέψιμος, καθώς ικανοποιεί τις προϋποθέσεις
αντιστρεπτής λειτουργίας του Carnot.

Σχήμα 1.2 : Διάγραμμα p – v.

(Ανακτήθηκε από διαλέξεις του μαθήματος «Εφαρμοσμένη Θερμοδυναμική Καθαρών
Ουσιών» - Ε. Ρογδάκης, Ε. Π. Κορωνάκη, Ν. Κομνηνός)

Σχήμα 1.3 : Διάγραμμα T – s.

(Ανακτήθηκε από διαλέξεις του μαθήματος «Εφαρμοσμένη Θερμοδυναμική Καθαρών
Ουσιών» - Ε. Ρογδάκης, Ε. Π. Κορωνάκη, Ν. Κομνηνός)

Στο διάγραμμα πίεσης – (ειδικού) όγκου, το εμαβαδό κάτω από την καμπύλη
εκφράζει το έργο ογκομεταβολής κάθε διεργασίας (∫ pdv ), ενώ στο διάγραμμα
θερμοκρασίας – εντροπίας, το εμβαδόν εκφράζει την θερμότητα ( ∫ Tds ). Εύκολα, λοιπόν,
μπορούμε να καταλάβουμε σε ποιες διεργασίες υπάρχει παροχή ή αποβολή θερμότητας,
καθώς και σε ποιες διεργασίες το σύστημα παράγει ή καταναλώνει έργο. Φυσικά, ο κύκλος
είναι δεξιόστροφος καθώς είναι εργοπαραγωγός.

2
1.3 Διαμορφώσεις των Μηχανών Stirling

Σε γενικές γραμμές, οι κινητήρες Stirling αποτελούνται από 5 βασικά μέρη, τον χώρο
συμπίεσης, τον χώρο εκτόνωσης, τον ψύκτη, τον θερμαντήρα και τον αναγεννητή.
Αποτελούνται επίσης και από δύο έμβολα. Το ένα βρίσκεται στον χώρο συμπίεσης και
ονομάζεται έμβολο ισχύος ή έμβολο συμπίεσης, ενώ το δεύτερο έμβολο βρίσκεται στον
χώρο εκτόνωσης και ονομάζεται εκτοπιστής ή έμβολο εκτοπισμού/εκτόνωσης.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι κατάταξης των μηχανών Stirling, με τις κυριότερες
διαμορφώσεις να είναι τρεις:
 Διαμόρφωση Α: Ο κρύος χώρος συμπίεσης και το έμβολο ισχύος βρίσκονται σε
ξεχωριστό κύλινδρο από τον θερμό χώρο εκτόνωσης και το έμβολο εκτόνωσης. Η
μηχανή Stirling διαμόρφωσης Α έχει υψηλό λόγο συμπίεσης, όμως παρουσιάζει
κατασκευαστικές δυσκολίες αναφορικά με την στεγανοποίηση.

 Διαμόρφωση B: Ο πιο διαδεδομένος τύπος μηχανής Stirling. Το έμβολο ισχύος και

το έμβολο εκτόνωσης βρίσκονται στον ίδιο κύλινδρο και διαχωρίζονται από τον
εκτοπιστή. Η συμπίεση και η εκτόνωση πραγματοποιούνται μέσω του εμβόλου
ισχύος, ενώ το έμβολο εκτοπισμού ωθεί το εργαζόμενο μέσο προς τον χώρο
εκτόνωσης ή συμπίεσης. Το αέριο παράγει έργο στον χώρο εκτόνωσης ενώ
καταναλώνει ενέργεια όταν βρίσκεται στον χώρο συμπίεσης. Οι μηχανές
διαμόρφωσης Β είναι οι δημοφιλέστερες λόγω της απλής τους σχεδίασης και
επειδή δεν παρουσιάζουν τα προβλήματα των μηχανών διαμόρφωσης Α.

 Διαμόρφωση Γ: Το έμβολο ισχύος και το έμβολο εκτόνωσης βρίσκονται σε

διαφορετικούς κυλίνδρους.

Σχήμα 1.4: Διαμορφώσεις Stirling Α (αριστερά), Β (μεσαία) και Γ (δεξιά).

(Ε. Ρογδάκης, Ε. Π. Κορωνάκη, Ν. Κομνηνός (2022). Εφαρμοσμένη Θερμοδυναμική Καθαρών
Ουσιών. Θεσσαλονίκη: Τζιολα)

3
1.4 Περιγραφή Λειτουργίας Μηχανών Stirling

O θερμοκινητήρας Stirling παρέχει πλεόνασμα έργου μέσω της συμπίεσης του

εργαζόμενου μέσου σε χαμηλή θερμοκρασία και την εκτόνωσή του σε υψηλή, με το
εργαζόμενο μέσο να θερμαίνεται και να ψύχεται σε διαφορετικά μέρη της μηχανής. Το
γεγονός ότι η θερμότητα που απαιτείται για την λειτουργία του θερμοκινητήρα παρέχεται
εξωτερικά καθιστά την μηχανή Stirling μηχανή εξωτερικής καύσης.
Οι μηχανές Stirling είναι κινητήρες κλειστού κύκλου με μόνιμο αέριο ρευστό
λειτουργίας και χαρακτηρίζονται κινητήρες αναγέννησης. Ο όρος αναγέννηση περιγράφει
την χρήση μιας διαμόρφωσης εσωτερικού εναλλάκτη θερμότητας που δρα ως αποθήκη
θερμικής ενέργειας, γνωστός ως αναγεννητής. Ο αναγεννητής αποτελεί την ειδοποιό
διαφορά μεταξύ του κινητήρα Stirling και των άλλων θερμοκινητήρων, και σε εκείνον
βασίζεται η αποδοτική του λειτουργία.
Οι φάσεις λειτουργίας μιας μηχανής Stirling , που συμπίπτουν με τις διεργασίες που
συνθέτουν τον θερμοδυναμικό κύκλο, φαίνονται παρακάτω:

1) Ισοθερμοκρασιακή εκτόνωση (4-1):

Το μεγαλύτερο μέρος του εργαζόμενου μέσου έχει μετατοπιστεί στον θερμό
κύλινδρο. Το αέριο θερμαίνεται και εκτονώνεται, αναγκάζοντας και τα δύο έμβολα να
κινηθούν προς τα μέσα. Τα δύο έμβολα κινούνται προς το κάτω νεκρό σημείο και έτσι ο
συνολικός όγκος που βρίσκεται πάνω από αυτά μεγαλώνει. Η θερμότητα δίνεται με τέτοιο
τρόπο στο σύστημα ώστε η συνολική θερμοκρασία του αερίου να παραμείνει σταθερή.

Σχήμα 1.5: Αρχή (αριστερά) και τέλος της εκτόνωσης (δεξιά).

("Animated Engines" - Matt Keveney. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου του 2022)

2) Ισόχωρη ψύξη (1-2):

Το έμβολο εκτοπισμού αρχίζει να οδεύει προς το άνω νεκρό του σημείο, ενώ το
έμβολο ισχύος εξακολουθεί να οδεύει προς τα μέσα. Όσον αφορά στον όγκο, οι δύο
κινήσεις αλληλοεξουδετερώνονται με αποτέλεσμα ο συνολικός όγκος να παραμένει
σταθερός. Παράλληλα, η σχετική κίνηση των δύο εμβόλων αναγκάζει το εργαζόμενο μέσο
να μετακινηθεί από το θερμό στο ψυχρό άκρο της μηχανής, περνώντας από τον

4
αναγεννητή. Το θερμό εργαζόμενο μέσο μεταφέρει θερμότητα στον ψυχρότερο
αναγεννητή, η οποία αποθηκεύεται σε αυτόν. Έτσι, ένα μέρος της ενέργειας που
προσφέρεται στο αέριο μέσω του θερμαντήρα γίνεται έργο στον στρόφαλο, ενώ ένα άλλο
μέρος αποθηκεύεται ως θερμότητα στον αναγεννητή. Στο τέλος της διαδικασίας, το
μεγαλύτερο μέρος του αερίου βρίσκεται στον ψυχρό κύλινδρο της μηχανής.

Σχήμα 1.6: Αρχή (αριστερά) και τέλος της ψύξης (δεξιά).

("Animated Engines" - Matt Keveney. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου του 2022)

3) Ισοθερμοκρασιακή συμπίεση (2-3):

Τα δύο έμβολα συγχρονίζονται ξανά και οδεύουν προς το άνω νεκρό σημείο, με
αποτέλεσμα την μείωση του συνολικού όγκου. Κατά αντιστοιχία με την μεταβολή 4-1, η
συμπίεση του αερίου, που οδηγεί σε αύξηση της θερμοκρασίας, συνδυάζεται με ψύξη του
μεγαλύτερου μέρους του εργαζομένου μέσο με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρείται συνολικά
σταθερή η θερμοκρασία του συστήματος. Στο τέλος της διαδικασίας, το ποσό θερμότητας
που δεν μετατράπηκε σε έργο στον στρόφαλο και δεν αποθηκεύτηκε στον αναγεννητή
απομακρύνεται από το σύστημα μέσω των τοιχωμάτων της μηχανής.

Σχήμα 1.7: Αρχή (αριστερά) και τέλος συμπίεσης (δεξιά).

("Animated Engines" - Matt Keveney. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου του 2022)

4) Ισόχωρη θέρμανση (3-4):

5
 Στην τελευταία φάση λειτουργίας της μηχανής, τα δύο έμβολα ακολουθούν αντίθετες
κατευθύνσεις στις ταλαντώσεις τους με αποτέλεσμα ο συνολικός όγκος να παραμένει
σταθερός. Το εργαζόμενο μέσο εξαναγκάζεται να μετακινηθεί από το ψυχρό στο θερμό
άκρο της μηχανής, περνώντας και πάλι από τον αναγεννητή, ακολουθώντας την αντίθετη
διαδρομή από αυτήν της φάσης (2). Έτσι, το εργαζόμενο μέσο καταλήγει στο θερμό
κύλινδρο προθερμασμένο, πράγμα που συνεπάγεται μικρότερη ενεργειακή απαίτηση του
εργαζόμενου μέσου από τον θερμαντήρα για την κίνηση της μηχανής. Το q ¿ , λοιπόν,
μικραίνει και έτσι γίνεται σαφής η συμβολή του αναγεννητή στην επίτευξη υψηλής
απόδοσης.

Σχήμα 1.8: Αρχή (αριστερά) και τέλος θέρμανσης (δεξιά).

("Animated Engines" - Matt Keveney. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου του 2022)

1.5 Μονάδα Solo Stirling V161

Ο κινητήρας Solo V161 είναι κινητήρας Stirling διαμόρφωσης Α. Οι κύριες διατάξεις

της μονάδας Solo V161 είναι οι εξής :
 Το πλαίσιο, το οποίο λειτουργεί ως θερμικός και ηχητικός μονωτής. Αποτρέπει την
επαφή με τα καυτά μέρη της μηχανής και βοηθάει στην συλλογή υγρών από τυχόν
διαρροές της μηχανής.
 Τον κινητήρα Stirling, που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του πλαισίου.
 Την ηλεκτρική γεννήτρια, η οποία είναι συνδεδεμένη με τον στροφαλοφόρο άξονα
της μηχανής. Η γεννήτρια λειτουργεί ως ηλεκτροκινητήρας κατά την έναρξη
λειτουργίας της μηχανής και κατόπιν μετατρέπεται σε ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος.
 Τη φιάλη αποθήκευσης και τροφοδοσίας του εργαζόμενου μέσου (He), η οποία
είναι τοποθετημένη εξωτερικά της μηχανής. Κάνοντας χρήση ενός ηλεκτρονικού
συστήματος ελέγχου τροφοδοτεί τη μηχανή με περισσότερη μάζα ηλίου, για την
αύξηση της απόδοσης. Μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα, αντλώντας το ήλιο
από τους εργαζόμενους χώρους προς την φιάλη.
 Τον θάλαμο καύσης και τον καυστήρα, που βρίσκονται στο πάνω μέρος της μηχανής
και περιβάλλονται από το θερμαντήρα.

6
  Τον πλακοειδή εναλλάκτη θερμότητας, ο οποίος ανακτά θερμότητα από το
εσωτερικό σύστημα ψύξης και τη μεταφέρει σε εξωτερικό κύκλωμα. Έτσι
επιτυγχάνεται η παραγωγή θερμικής ισχύος.
 Τον εναλλάκτη θερμότητας καυσαερίων που ανακτά θερμότητα από τα καυσαέρια,
πράγμα που συμβάλλει σημαντικά στην αποδοτική λειτουργία της μονάδας.
 Το ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου. Αποτελείται από την ηλεκτρονική
μονάδα ελέγχου, τους αισθητήρες πίεσης και θερμοκρασίας και τις καλωδιώσεις
για τη σύνδεση της μονάδας στο ηλεκτρικό δίκτυο.

Η μηχανή Stirling Solo V161, ως μηχανή Stirling διάταξης Α, αποτελείται από έναν
κύλινδρο συμπίεσης και έναν κύλινδρο εκτόνωσης. Οι δύο κύλινδροι βρίσκονται σε διάταξη
V και ο όγκος εμβολισμού είναι ίσος με 161 cm3. Τα βασικότερα μέρη της μηχανής είναι ο
θερμαντήρας, ο αναγεννητής, ο ψύκτης και ο προθερμαντήρας. Σε κατάσταση κανονικής
λειτουργίας, η θερμοκρασία στο τοίχωμα του θερμαντήρα ανέρχεται στους 710 °C , ο
αναγεννητής αποτελείται από ένα πλήθος επίπεδων μεταλλικών πλεγμάτων, ενώ ο ψύκτης
είναι ένας υδρόψυκτος εναλλάκτης θερμότητας, συνδεδεμένος με το εσωτερικό κύκλωμα
ψύξης της μονάδας. Τέλος ο προθερμαντήρας μεταφέρει θερμότητα από τα καυσαέρια,
θερμοκρασίας περίπου ίσης με 800 ° C , και προθερμαίνει τον εισερχόμενο αέρα μέχρι τους
600 ° C , πράγμα που βελτιώνει την απόδοση της μηχανής. Η απόδοση της μηχανής
εξαρτάται, επίσης, από τη μέση πίεση του εργαζόμενου μέσου, η οποία πιάνει τιμές από 30
έως 130 bar που αντιστοιχούν σε τιμές ισχύος 3 έως 9 kWe.
Όλη η μηχανή ελέγχεται ηλεκτρονικά διατηρώντας σταθερή την θερμοκρασία του
εργαζόμενου μέσου στον θερμαντήρα. Σε έναν κύκλο λειτουργίας, το He μπορεί να βρεθεί:
 Μεταξύ των ανώτερων ορίων των εμβόλων, στους χώρους όπου
πραγματοποιούνται οι διεργασίες του θερμοδυναμικού κύκλου.
 Στις κοιλότητες πίσω από τα έμβολα και στον χώρο buffer, δηλαδή την περιοχή
ανάμεσα στα έμβολα.
 Μέσα στην φιάλη τροφοδοσίας και αποθήκευσης He.

Σχήμα 1.8: Κύρια μέρη Solo Stirling V161.

(Ε. Ρογδάκης, Ε. Π. Κορωνάκη, Ν. Κομνηνός (2022). Εφαρμοσμένη Θερμοδυναμική
Καθαρών Ουσιών. Θεσσαλονίκη: Τζιολα)

7
 2. Υπολογιστικό Μέρος

2.1 Πίνακας Αποτελεσμάτων

Στον χώρο του εργαστηρίου χρησιμοποιήθηκαν τα παρακάτω όργανα για την

πραγματοποίηση μετρήσεων:
 Θερμιδομετρητής Siemens WFZ.E110-I.
 Αναλογικός μετρητής φυσικού αερίου.
 Ψηφιακός αναλυτής καυσαερίων.
 Ψηφιακός μετρητής ταχύτητας αέρα TESTO 425.
 Μετρήσεις από την ενσωματωμένη οθόνη της μονάδας.

Οι σχετικές μετρήσεις βρίσκονται στον παρακάτω πίνακα:

Πίνακας 2.1: Πίνακας μετρήσεων.

Για να συμπληρωθεί ο ζητούμενος πίνακας θα πρέπει πρώτα να γίνουν οι κατάλληλοι

υπολογισμοί.

Αρχικά, η εισερχόμενη στο σύστημα θερμότητα δίνεται από την σχέση:

Q̇u=V̇ ∙ H ub (2.1)

8
 Όπου H ub η θερμογόνος δύναμη και V̇ η παροχή του φυσικού αερίου. Η τιμή της
θερμογόνου δύναμης του φυσικού αερίου λαμβάνεται από τα δεδομένα της εταιρείας
kW ∙ h
παροχής αερίου Αττικής και είναι ίση με 11,5416 . Μετατρέποντας την παροχή από
m3
λίτρα ανά λεπτό σε κυβικά μέτρα ανά ώρα και εκτελώντας τον πολλαπλασιασμό η
εισερχόμενη ροή από θερμότητας από την καύση του φυσικού αερίου προκύπτει:

Q̇u=V̇ ∙ H ub=3,48 ∙11,5416 ≅ 40,165 kW (2.2)

Για τον υπολογισμό της πραγματικής εισροής θερμότητας πρέπει να λάβουμε υπόψη
μας και την απόδοση της καύσης, για την ισχύει EFFN =98,68 %. Οι απώλειες λόγω του
βαθμού απόδοσης της καύσης είναι:

Q̇f =Qu ( 1−EFFN ) ≅ 0.530 kW (2.3)

Άρα η θερμική ισχύς που εισέρχεται μέσω του θερμαντήρα στην μηχανή είναι ίση με:

Q˙U =Q̇ u −Q̇f ≅ 39,635 kW (2.4)

Στην συνέχεια πρέπει να υπολογίσουμε θερμικές απώλειες.

Θερμικές απώλειες καπναερίων:

Για τις θερμικές απώλειες καπναερίων (Q c ) ισχύει:

Q̇c =ṁc ∙c p ∙ ΔΤ (2.5)

Όπου ṁ c η παροχή μάζας, c p η ειδική θερμοχωρητικότητα του καυσαερίου και ΔΤ η

διαφορά θερμοκρασίας. Η παροχή μάζας ṁc υπολογίζεται ως:

ṁc =ρ cm V˙ c (2.6)

Και η πυκνότητα των καυσαερίων ρcm ως:

pL
ρcm = (2.7)
R∙T A

Ο όρος p L αντιστοιχεί στην πίεση του εξωτερικού αέρα και δίνεται από την σχέση:

−g ∙ z

p L=97000∙ e
R L ∙T L (2.8)

9
 m
Το g είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας και ισχύει g=9,81 2 , ενώ z είναι το
sec
υψόμετρο της καμινάδας και είναι ίσο με 1m. Επίσης, για την σταθερά R L ισχύει πως
J
R L=288 . Τέλος, για την θερμοκρασία του των καυσαερίων T L, μετατρέποντας την
kg ∙ K
σε K και χρησιμοποιώντας την μέτρηση FLUE: T L =( 273,15+50,2 ) K=323,35 K . Με
αντικατάσταση στην (2.8) για την p L προκύπτει:

−g ∙ z

≅ 96.989,782 Pa (2.9)
R L ∙T L
p L=97000∙ e

Συνδυάζοντας τις σχέσεις (2.7) και (2.9) προκύπτει ότι:

pL kg
ρcm = ≅1,040 3 (2.10)
R∙T A m

Χρειάζεται επίσης να υπολογίσουμε την παροχή όγκου του καυσαερίου για την οποία
ισχύει:

V˙ c =u f ∙ A (2.11)

Όπου u f είναι η ταχύτητα καυσαερίου και βρίσκεται στον πίνακα μετρήσεων:

u f =2.03 m/s . Το εμβαδό διατομής της καμινάδας δίνεται επίσης από τον πίνακα (2.1),
2
Α=0.005024 m . Κάνοντας τις αντικαταστάσεις:

3
m
V˙ c =u f ∙ A ≅ 0,0102 =36,715m /h
3
(2.12)
s

Για την ειδική θερμοχωρητικότητα c p ισχύει ότι:

1011+0,05 Τ Α +0,0003 T A 2+ ( f CO +f C1 + f C 2+ f C 3 ) ∙ σ CO
c p= 2
(2.13)
1+ f C 3+ σ CO 2

Το σ CO συμβολίζει με την περιεκτικότητα των καυσαερίων σε CO 2. Μετά από τις

2

κατάλληλες αντικαταστάσεις:

1011+0,05 Τ Α +0,0003 T A 2+ ( f CO +f C1 + f C 2+ f C 3 ) ∙ σ CO
c p= 2
≅ 958,928 (2.14)
1+ f C 3+ σ CO 2

Επίσης, η μέτρηση NET αντιστοιχεί στην διαφορά θερμοκρασίας των καυσαερίων και
του περιβάλλοντος και λαμβάνεται από τον πίνακα (2.1).
Συνδυάζοντας τα παραπάνω αποτελέσματα με την εξίσωση (2.5):

Q̇c =ṁc ∙c p ∙ ΔΤ =ρcm ∙ ṁc ∙ c p ∙ NET ≅ 0,311 kW (2.15)

10
 Θερμικές απώλειες αερισμού:

Οι θερμικές απώλειες αερισμού υπολογίζονται από την σχέση:

Q̇a= ṁ∙ c p ∙ ΔΤ (2.16)

Ομοίως με πριν ισχύει πως ṁ=ρ V˙ a . Η πυκνότητα του αέρα στους 52 °C είναι ίση
με 1,07 kg/m3. Επίσης, η ταχύτητα αερισμού αντλείται από τον πίνακα μετρήσεων και είναι
ίση με 1,42 m/s ενώ το εμβαδό διατομής της οπής αερισμού είναι ίσο με 0,01342m2.
Προκύπτει, λοιπόν, ότι: ṁ=ρ V˙ a =ρ ∙u a ∙ A ≅ 0,0204 kg /s
kJ
Η ειδική θερμότητα του αέρα στους 52 ° C είναι περίπου ίση με 1,0085 .
kg ∙ K
Τέλος, η διαφορά θερμοκρασίας περιβάλλοντος είναι ΔΤ a= (52−19,7 ) Κ=32,3 K .
Κάνοντας την αντικατάσταση στην εξίσωση (2.16):

Q̇a= ṁ∙ c p ∙ ΔΤ ≅ 0,664 kW (2.17)

Παραγόμενο έργο:

Το παραγόμενο έργο είναι ίσο με την ηλεκτρική ισχύ και λαμβάνεται από τον πίνακα
(2.1):

W el =6,75 kW (2.18)

Θερμική ισχύς στο εξωτερικό κύκλωμα ψύξης:

Και η θερμική ισχύς στο εξωτερικό κύκλωμα δίνεται από τον πίνακα (2.1) ( Q water˙ / Q̇ q ¿
:

˙
Qwater =¿ 21,16 kW ¿ (2.19)

Τέλος, αθροίζοντας τις επιμέρους θερμικές απώλειες μπορούμε να βρούμε την

συνολική ισχύς που χάνεται:

Q˙lost =W el + Qwater
˙ + Q̇a + Q̇ c =28,885 kW (2.20)

Τώρα μπορεί να συμπληρωθεί ο ζητούμενος πίνακας:

W el Q̇q Q̇a V[
P [bar] Q̇u [kW] Q̇f [kW] Q̇ c [kW] Q˙lost [kW]
[kW] [kW] [kW] m 3 / h]
100 40,16477 0,53017 6,75 21,16 0,6642 0,310664 28,88487 36,71

11
 5

2.2 Διάγραμμα Sankey

Χρησιμοποιώντας τον παραπάνω πίνακα μπορούμε να φτιάξουμε το διάγραμμα

Sankey για το ενεργειακό ισοζύγιο:

Σχήμα 2.1: Διάγραμμα Sankey του θερμικού ισολογισμού.

2.3 Απόκλιση στο θερμικό ισοζύγιο

Η απόλυτη απόκλιση από το θερμικό ισοζύγιο δίνεται από την σχέση:

A=Q˙U −Q˙lost (2.21)

Κάνοντας την αντικατάσταση σύμφωνα με τα προηγούμενα αποτελέσματα προκύπτει

ότι:

A=Q˙U −Q˙lost ≅ 10,749723kW (2.22)

Για να βρεθεί το ποσοστό αρκεί να διαιρέσουμε το παραπάνω αποτέλεσμα με το Q˙U :

12
 Α
Π= ≅ 0,2712 (2.23)
Q˙U

Επομένως η απόκλιση από το θερμικό ισοζύγιο είναι ίση με 27,12%.

3. Συμπεράσματα

3.1 Μη επίτευξη Θερμικής Ισορροπίας

Η σχετικά μεγάλη απόκλιση που παρατηρείται στο θερμικό ισοζύγιο ίσως να

οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είχε επιτευχθεί θερμική ισορροπία στην μηχανή όταν
λήφθηκαν οι μετρήσεις. Ακόμα, άλλος ένας παράγοντας που συμβάλλει στην ύπαρξη
σφάλματος είναι το γεγονός ότι αγνοήθηκαν οι τριβές στα έμβολα και στον στρόφαλο,
καθώς επίσης και οι απώλειες που σχετίζονται με το ιξώδες του εργαζόμενου μέσου. Η
λήψη μέσων τιμών για την διεκπεραίωση των υπολογισμών αποτελεί επίσης πηγή
ανακρίβειας.

3.2 Συστηματικά Σφάλματα

Στα συστηματικά σφάλματα συγκαταλέγεται η κατηγορία σφαλμάτων των οργάνων.

Με δεδομένο ότι τα όργανα μέτρησης που χρησιμοποιήθηκαν δεν είναι εργαστηριακά,
υπάρχει η δυνατότητα ότι οι ενδείξεις τους δεν ήταν απολύτως ακριβείς. Επίσης, τα
σφάλματα ανάγνωσης και διακριτικής ικανότητας δεν μπορούν να αγνοηθούν όταν γίνεται
χρήση αναλογικών οργάνων μέτρησης.

3.3 Τυχαία Σφάλματα

Τα τυχαία σφάλματα οφείλονται σε συνδυασμό τυχαίων παραγόντων που δεν

σχετίζονται στη διαδικασία των μετρήσεων. Το γεγονός ότι έχει γίνει μόνο μια μέτρηση για
κάθε μέγεθος κινεί υποψίες για την ύπαρξη τυχαίου σφάλματος.

13
 4. Βιβλιογραφία

1. "Μηχανές Stirling" - Γεώργιος Αντωνάκος. (9-4-2022)

2. "Animated Engines" - Matt Keveney. (13-4-2022)
3. Ε. Ρογδάκης, Ε. Π. Κορωνάκη, Ν. Κομνηνός (2022). Εφαρμοσμένη Θερμοδυναμική
Καθαρών Ουσιών. Θεσσαλονίκη: Τζιολα

14