Professional Documents
Culture Documents
τα τερατα του κολωνου δεν ήρθαν απο τοπουθενά
τα τερατα του κολωνου δεν ήρθαν απο τοπουθενά
από το πουθενά
Η έξαρση της παιδεραστίας δεν ήρθε από το
«τίποτα», όπως θέλουν να το παρουσιάζουν μερικοί
δημοσιολογούντες που παριστάνουν τους έκπληκτους
- Τα παιδιά χάνουν το οξυγόνο της αθωότητας τους
μέρα με τη μέρα, γιατί τους το κλέβει μια νοσηρή
κοινωνία που πεθαίνει από πνευματική ασφυξία
Με την υπόθεση του 53χρονου παιδεραστή και το άνοιγμα της συζήτησης για την
δράση των κυκλωμάτων παιδεραστίας, ένα ολόκληρο πολιτικό, καλλιτεχνικό,
δημοσιογραφικό, κοινωνικό σύστημα προσποιείται πως είναι «έκπληκτο» για αυτήν
την φρικιαστική πτυχή της κοινωνίας μας. Ακούμε βαρύγδουπες δηλώσεις για
κάθαρση της κοινωνίας και τα τηλεπαράθυρα πλημμύρισαν από «δικαστές» που
κατακεραυνώνουν την ανηθικότητα.
Κι όμως, περισσότερο από την δυσωδία του εγκλήματος αυτού καθεαυτού, ζέχνει η
υποκρισία του συστήματος που προσποιείται πως ο εκμαυλισμός και η διακόρευση
παιδιών προέκυψε από το πουθενά. Ένα ολόκληρο σύστημα συμπεριφέρεται σαν οι
παιδόφιλοι να είναι κάποια τυχαία «λάθη» της φύσης, κάποια καρκινώματα της
κοινωνίας που εμφανίστηκαν από μια στιγμιαία ανωμαλία του κοινωνικού «DNA».
Το ίδιο σύστημα που σήμερα δηλώνει αποτροπιασμό και διαρρηγνύει τα ιμάτια του
για την υπόθεση του Κολωνού, είναι που σταδιακά προώθησε με ποικίλους τρόπους
την διαφθορά της παιδικής αθωότητας, και συνεχίζει να την στηρίζει.
Δηλαδή η ίδια η πολιτεία θεωρεί (από το 2017), πως ήδη από την ηλικία των 15 ετών,
ένα παιδί έχει αποκτήσει την… ωριμότητα να καταλήξει στο φύλο που το εκφράζει,
κάτι που προϋποθέτει βέβαια πως έχει αναπτύξει ήδη την σεξουαλικότητα του και
έχει κατασταλάξει στο αν θέλει να είναι άνδρας ή γυναίκα!
Ένας ασχημάτιστος χαρακτήρας που στα 15 δεν γνωρίζει ούτε καν ποια
επαγγελματική κατεύθυνση θα πάρει, θεωρείται από το κράτος «έτοιμος» για να
προχωρήσει σε μια χειρουργική επέμβαση που θα καθορίσει ολόκληρη τη ζωή του!
Είναι ή δεν είναι μια έμμεση σεξουαλικοποίηση του παιδικού ψυχισμού ένα τέτοιο
φθοροποιό σκεπτικό; Έδωσε ή δεν έδωσε τις ευλογίες του το κράτος, στην κοινωνική
διαφθορά της εφηβείας; Αν συνδυάσουμε το παραπάνω στοιχείο με το γεγονός ότι η
πολιτεία αναγνωρίζει «συναίνεση» στο σεξ μόλις από τα 15 και μέχρι αυτή την
ηλικία παρέχει ποινική προστασία (και μόνο σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις ως τα
18), τότε βγαίνει το συμπέρασμα πως ένα άγουρο παιδί που βρίσκεται ακόμη στην
τρέλα της εφηβείας, θεωρείται… ενήλικος σεξουαλικά.
Εντωμεταξύ το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα δίνεται στην ηλικία των 17. Το
δικαίωμα οδήγησης, το ίδιο. Φαίνεται πως στη λογική του κράτους το να στέκεσαι
πίσω από ένα παραβάν για να ψηφίσεις και το να οδηγείς, απαιτεί περισσότερη
ωριμότητα από το να αποφασίσεις που θα χαρίσεις το σώμα σου ή το αν θα πρέπει να
αλλάξεις το φύλο του…
Δεν παραβιάζεται το αγνό άσυλο της παιδικής ηλικίας με τέτοιες πρώιμες γνώσεις
που δεν χρειάζονται στο παιδικό μυαλό;
Μήπως να θυμηθούμε το ότι το ίδιο το σύστημα που «φρίττει» με την ιστορία του
Κολωνού, είναι αυτό που βρίσκει «προοδευτισμό» σε πολύχρωμες παρελάσεις που
γιορτάζουν την «διαφορετικότητα» στην σεξουαλικότητα, φέρνοντας στις
εκδηλώσεις παιδάκια να κρατούν σημαίες και να παρακολουθούν τους «μεγάλους»
να αγωνίζονται για τα δικαιώματα των… γεννητικών τους οργάνων;
Τέτοιου είδους δημόσιες εκδηλώσεις δεν σεξουαλικοποιούν την παιδική αθωότητα;
Δεν αφυπνίζουν πρόωρα τα παιδιά προς τον κόσμο της κρεβατοκάμαρας;
Άλλα να φτάσουμε και στο σήμερα, στην υπόθεση του Κολωνού, που βλέπουμε ένα
12χρονο παιδί να γίνεται «μπαλάκι» μεταξύ κομματικών στρατών και δημοσίων
προσώπων. Βλέπουμε δημοσιογραφικά «μαγαζιά» να γίνονται «πλυντήρια» της
παιδοφιλίας, με δημοσιολογούντες να αποκαλούν «επιφανή» τον
παιδόφιλο, «ελάττωμα» την παιδεραστία, «πελάτες» τους βιαστές του κοριτσιού.
Όχι λοιπόν, τα «τέρατα» δεν προσγειώθηκαν στην χώρα μας από το πουθενά. Γεννά
στρατιές από δαύτα η νοσηρότητα της κοινωνίας, η διαφθορά του κρατικού
μηχανισμού, η απουσία ηθικών φραγμών, η αποδόμηση των αξιών, η θεοποίηση του
σεξ, η ειδωλοποίηση της σάρκας, η νοοτροπία του πανσεξουαλισμού, η
«προοδευτικότητα» της ακολασίας, ηθικής και νομικής.
Τα παιδιά χάνουν το οξυγόνο της αθωότητας τους μέρα με τη μέρα, γιατί τους το
κλέβει μια νοσηρή κοινωνία που πεθαίνει από πνευματική ασφυξία.