ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΗΠΕΙΡΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΓΟΝΙΑ

140 εκατομμύρια χρόνια πριν, όπως συμπεραίνει η γεωλογία, η

κυοφορία

δίδει καρπό: Από τον απέραντο Ωκεανό που καλύπτει την Γαία,
προβάλλει

στο φως του Ηλίου ο θείος Όλυμπος (Πελαγονική οροσειρά). Η Ελ-

λάς, η

λαμπρή χώρα του φωτός, η έδρα των θεών, όπως δηλώνει η λέξη.

Εκατομμύρια χρόνια επέρασαν και σχηματίστηκαν οι στεριές. Στην

περιοχή

μας η Αιγηίς, το κέντρο του κόσμου, στην καρδιά της Μεσογείου

(μέση

γη). Την Αιγηίδα διέσχιζε ο μεγάλος Αιγαίος ποταμός και σε πολλά

προϊστορικά ζώα και φυτά έδιδε τροφή.

Κάποια από αυτά τα ζωντανά εξελίσσονται. 10 εκ. χρόνια πριν

έχουμε

τον Ουρανοπίθηκο τον Μακεδονικό. (Ο Αρ. Πουλιανός μιλά και και

για τον

Τριλιανό άνθρωπο της Χαλκιδικής). 3 εκ. χρόνια πριν, ο

Ελλαδοπίθηκος

χρησιμοποιεί στοιχειώδη πέτρινα εργαλεία για να κομματιάσει το

κρέας

των μαμούθ (Περδίκας Πτολεμαϊδος). 1,5 εκ. χρόνια πριν ανάβει

φωτιά

(σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής) και αναπτύσσει και άλλες

δεξιότητες,

ίσως αρθρώνει τους πρώτους φθόγγους.

Η θεία αυτή γη γεννά το ανθρώπινο είδος (την λευκή ευρωπαϊκή

φυλή
συγκεκριμένα· σε άλλους τόπους αναπτύχθηκαν άλλες φυλές). Εδώ
λοιπόν

εγεννήθη "το κάλλιστον και άριστον γένος" των ανθρώπων (Πλάτων,

"Τίμαιος", Steph. p. 23, b,7). Γενάρχες οι πανάρχαιοι Τιτάνες και οι

θεοί. Ιαπετός και Προμηθεύς πλαθουν τον άνθρωπο από χώμα, ο

τελευταίος

(παρανόμως· η Αθηνά νομίμως) τού δίδει και το θείον πυρ, την

(θείας

φύσεως) ψυχή δηλαδή. Δηλαδή, Γαία και Ουρανός. Η Γαία τίκτει τον

Εριχθόνιο, από το σπέρμα του Ηφαίστου, με την φροντίδα της

Αθηνάς.

[Η Αθηνά μάζεψε με μια τούφα μαλλί (έριον) το σπέρμα του

Ηφαίστου,

ο οποίος είχε εκσπερματώσει στον μηρό της, και το έθεσε εντός της

Γαίας (χθων), η οποία έτεξεν τον Ερι-χθόνιο. Συνεπώς η Αθηνά είναι

η

Παρθένος Μήτηρ και Πρόμαχος των Ελλήνων (πρβλ. με την Παναγία

μας).

Αλλά συνέκρινε επίσης και τον θεάνθρωπο Διόνυσο (υιό του Διός και
της

θνητής Σεμέλης), μαρτυρώντα, θνήσκοντα και ανιστάμενο υιό του

Θεού,

με τον Χριστό. Θα έλεγα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η τελευταία

ενσάρκωσις του Διονύσου, υιός του Διός και της Παναγίας. (Στην

συγκεκριμένη περίπτωση, εάν δεν εθεωρείτο ασεβές, θα έλεγα ότι ο

Ζευς

είχε λάβει την μορφήν κρίνου, πράγμα όχι παράδοξον - με την

Δανάη

είχε μεταμορφωθεί σε χρυσή βροχή, με την Λήδα σε κύκνο, με την

Ευρώπη
σε ταύρο.) Να σημειώσουμε επίσης ότι Γαία=Ρέα=Δημήτηρ (Δα-Γα
Μήτηρ)

και Δημήτηρ-Διόνυσος εορτάζονται μαζί στην Ιερά Ελευσίνα· για

τους

μύστες Διόνυσος και ’δης (ο οποίος απήγαγε την Περσεφόνη)

ταυτίζονται

("Ιερός Γάμος" Βάκχου-’δου και Κόρης στα Ελευσίνια, "Ακολουθία

του

Νυμφίου" παρ' ημίν· ο δε Διόνυσος, θνήσκων κατέρχεται στον ’δη,

όπως

ο Χριστός το Μ. Σάββατο. "Ωυτός δε Αίδης και Διόνυσος, ότεωι

μαίνονται

και ληναΐζουσιν." (Ηράκλειτος, απόσπ. 15)). Σημειωτέον και ότι οι

Ορφικοί αναφέρουν τέσσαρες βασιλείες θεών, διαδεχθείσες ομαλώς

η μία

την άλλην: Ουρανού, Κρόνου, Διός, Διονύσου. (Ορφ. απόσπ. 220,

Ολυμπιοδώρου "Σχόλια εις Πλάτωνος Φαίδωνα", 1,3)] Κατ' άλλο

μύθο,

ορφικό, οι άνθρωποι πλάθονται από την στάχτη των

κεραυνοβοληθέντων

από τον Δία Τιτάνων (τιτανική, γήινη φύσις), οι οποίοι είχαν

κατασπαράξει και φάγει τον Διόνυσο (θεία, ουράνια φύσις). (Ο

μύθος

επαναλαμβάνεται στον Μυστικό Δείπνο και στην Θεία Ευχαριστία -

"φάγετε

και πίετε σώμα και αίμα Κυρίου".) Αλλά και ο Δευκαλίων (γενάρχης
των

μετακατακλυσμιαίων Ελλήνων, 9.564 π.Χ.) φέρεται ως υιός του

Προμηθέως,

υιού του Τιτάνος Ιαπετού (γενάρχες των προκατακλυσμιαίων

Ελλήνων).
"Τιτήνες, ... ημετέρων πρόγονοι πατέρων, ... αρχαί και πηγαί πάντων

θνητών πολυμόχθων, ... εξ υμέων γαρ πάσα πέλει γενεά κατά

κόσμον."

(Όρφ. Ύμν.) Ο Δευκαλίων λοιπόν είτε αποικίζει με τους απογόνους

του

Έλ-ληνες "λάδες"-χώρες (ερμηνεία του μύθου από τον Δ.

Δημόπουλο) είτε,

κυριολεκτικά, ρίπτοντας ψηλά εις τον αέρα λίθους (λάας) (τέκνα της

Ελληνικής Γαίας), οι οποίοι βαπτίζονται και ζωοποιούνται από το

Ολύμπιον Δίον Φως (Ελ) (βλ. Ι. Φουράκη).

Σε όλες τις παραλλαγές το νόημα του μύθου είναι το αυτό:

"Γης παις ειμι και Ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος

ουράνιον",

όπως λέγει ο θείος Ορφεύς (αποσπ. 17, 11-12).

[Πολλοί το "ουράνιον" στις διάφορες παραλλαγές του μύθου, το

ερμηνεύουν ως εξωγήινη επέμβαση στο DNA των γήινων

πιθηκοειδών, αλλά

προσωπικώς δεν νομίζω ότι έχουμε ανάγκη αυτή την εξήγηση (χωρίς
να

αποκλείεται τίποτα φυσικά), εκτός που αποτελεί μάλλον υποβιβασμό

του θείου το να θεωρούμε τους θεούς, τις υπέρτατες δυνάμεις της

Φύσεως και τον Συμπαντικό Νου, ...εξωγήινους αστροναύτες - γιατί

να

προτιμούμε τα UFO από τους θεούς;

Τιτάνες-Διόνυσος-κεραυνός Διός, Γαία-Ιαπετός-Προμηθεύς-Αθηνά-

Πυρ,

Γαία-Ήφαιστος-Αθηνά-Εριχθόνιος (εξέλιξις φιδομόρφων

Κεκροπιδών;),

Δευκαλίων-λίθοι-Ολύμπιον Φως·
 ίσως πρόκειται για διαδοχικά στάδια εξελίξεως και ανελίξεως του

ανθρωπίνου είδους, από τις χθόνιες πρωταρχικές μορφές ζωής, στον

φθαρτό, θνητό, βρωτό ό(ά)νθρωπο, μέροπα, αγαθό και ευγενή

άνθρωπο,

Έλ-ληνα θεό. Βλ. σχετικώς Ι. Φουράκη, "Μείξις-Ανακύκλησις":

Στάδια εξελίξεως

-----------------

φθαρτός, θνητός, βρωτός: όνθρωποι (γήινα-χωμάτινα

πλαστουργήματα,

διφυείς άνδρες)

μέροπας: έμψυχον διφυές ον

αγαθός, ευγενής: άνθρωποι (άρρενες και θήλεα,

εκ προτέρου σπέρματος)

Έλ-λην: θεός

Μυθολογικές αναφορές

--------------------

Ιαπετός-Προμηθεύς: Γήινα-χωμάτινα διφυή, άνοα και άψυχα

πλαστουργήματα

Εριχθόνιος: Βροτοί άνδρες (Ατθίδες-Κεκροπίδες-Ερυσιχθονίδες) -->

--> Μέροπες (θείον σπέρμα Ηφαίστου, φροντίς Αθηνάς)

Πανδίων, Δήμητρα-Διόνυσος: Μέροπες --> Αγαθοί άνθρωποι

(άρρενες και

θήλεα, εκ σπέρματος)

Ερεχθεύς-Βούτης, Θησεύς: Αγαθοί άνθρωποι --> Ευγενείς άνθρωποι

Ίων: Ευγενείς άνθρωποι --> Έλ-ληνες θεοί

]
"Ως ωμόθεν γεγάασι θεοί θνητοί τ' άνθρωποι" ("κοινή την καταγωγή

είχανε οι αθάνατοι θεοί και οι θνητοί άνθρωποι") μάς λέγει ο Ησίοδος

("Έργα και Ημέραι", 108), εκδότης της προκατακλυσμιαίας

διασωθείσης

ιεράς γνώσεως των Μουσείων, της "Θεογονίας". Ο δε Πίνδαρος

γράφει:

"Εν ανδρών, εν θεών γένος· εκ μιας δε πνέομεν ματρός αμφότεροι."

("Νέμεα", Ωδή 6η)

"Μύθος λόγου τινός έμφασίς εστιν, ανακλώντος επ' άλλα την

διάνοιαν"

(Πλούταρχος, "Περί Ίσιδος και Οσίριδος", 359 Α)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ - ΗΣΙΟΔΕΙΑ ΘΕΟΓΟΝΙΑ

Ας παρακολουθήσουμε την πορεία των Πρωτοελλήνων με οδηγό την

Ησιόδεια "Θεογονία" (έργο προκατακλυσμιαίο· ο Δευκαλίων

αγνοείται,

η Θεσσαλία θεωρείται θάλασσα (θέσις αλός) κ.λπ., ο ίδιος δε ο

Ησίοδος

δηλώνει ότι εκδίδει απλώς αυτά που τού εδόθησαν για τον σκοπό
αυτό

από τις Μούσες, τα Ιερατεία δηλαδή των Μουσείων, τα οποία είχαν

διασώσει και εφύλαττον σπαράγματα της προκατακλυσμιαίας

γνώσης).