Αστική Ανάπτυξη και Πολιτικές

Κωστούλας Κωνσταντίνος

Οι παγκοσμιοπόλεις εντάσσονται στο νέο γεωπολιτικό καθεστώς της μεταψυχροπολεμικής

περιόδου και αποτελούν έδρα κοινωνικών ομάδων που πιέζουν παρεμβατικά τους λαούς.
Γνωστές παγκοσμιοπόλεις είναι το Τόκιο, η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και η Μόσχα. Η
κοινωνικοοικονομική δομή των παγκοσμιουπόλεων χαρακτηρίζεται από πόλωση μεταξύ
προνομιούχων και φτωχών.

Οι παγκοσμιοπόλεις συγκεντρώνουν πολυεθνικές επιχειρήσεις χρηματιστικού κεφαλαίου

και υπηρεσίες εξυπηρέτησης της παραγωγής και αφορούν την πλανητική κατανάλωση. Οι
πόλεις της παγκοσμιοποίησης βρίσκονται στο στάδιο της επαναστικοποίησης με την αλλαγή
χρήσης γης καθώς εύποροι πληθυσμοί επιστρέφουν να διαμείνουν στα κέντρα των πόλεων.
Σύμφωνα με τη μεταμοντέρνα λογική, καθιερώνεται πλέον το marketing του αστικού
περιβάλλοντος. Οι πόλεις αναδεικνύονται και στοχεύουν να προσελκύσουν διεθνή
γεγονότα και παγκόσμιους επενδυτές με την επινόηση στρατηγικών τοπικής ανάπτυξης.

Δυστυχώς ο αστικός ανταγωνισμός δεν είναι προς όφελος όλων των πολιτών αφού η
εμπορευσιμότητα του πολεοδομικού τοπίου έχει αντικαταστήσει την επιδίωξη κοινωνικής
δικαιοσύνης στα αστικά πλαίσια. Οι πόλεις της παγκοσμιοποίησης δεν είναι πλέον τόπος
κατοικίας επειδή επιδιώκουν να καλύψουν τις ανάγκες του παγκόσμιου τουρισμού. Οι
συγκεκριμένοι κοινωνικοί αποκλεισμοί εμποδίζουν τη συνοχή της αστικής κοινωνίας.