Dyslexie Naam: Haitam Lamarti 6v1

Heb je ooit geprobeerd jezelf voor te stellen dat je je niet kunt voorstellen? Wat zag je toen je blind
was? Of hoe ziet de vierde dimensie eruit? Dus ik wilde ooit weten hoe ik dyslexie (blindheid) moest
verklaren. Is het een blinde vlek in het midden van de tekst of de veranderende alfabetische volgorde?
Na onderzoek ontdekte ik dat dyslexie heel anders is dan wat ik denk en wat veel mensen nog steeds
denken. Na al deze onderzoeken kwam ik tot de conclusie dat mensen met dyslexie niet bevoordeeld
mogen worden. Dit betekent dat studenten met dyslexie niet meer tijd mogen krijgen voor het maken
van tentamens of andere vormen van toetsing. Maar luister goed, dat wil niet zeggen dat ik vind dat
mensen met dyslexie geen kans moeten krijgen. Nee, er moet een beoordelingsmethode worden
toegepast die voor iedereen gelijk is, maar die intelligentie goed kan weerspiegelen, zodat minder
relevante punten, zoals leesvaardigheid, niet worden bestraft.

Elke leerling moet geholpen worden om zijn beperkingen op te lossen, zodat hij weet hoe hij in de
toekomst met zijn problemen om moet gaan. Werkgevers hebben er immers niet aan gedacht dat
werknemers dyslexie hebben. Als ze later ontdekken dat je voor problemen op de werkvloer zorgt,
beland je al snel op straat. Daarom is het handiger om studenten vroegtijdig te begeleiden, wat
efficiënter is dan extra tijd te reserveren voor het examen. Ten tweede is het oneerlijk tegenover
mensen die geen gedeeltelijke gebreken hebben. Gehandicapten krijgen hetzelfde diploma als niet-
gehandicapten, ook al hebben ze voor elk examen minimaal een half uur extra tijd. Als studenten
dezelfde fouten blijven maken, wat is dan het voordeel van de extra tijd? Evaluatie moet een beeld
geven van iemands kwaliteiten, maar dan kun je ze niet meer eerlijk vergelijken.

We ontlopen ook onze verantwoordelijkheid. "Ze heeft dyslexie, dus ze heeft er geen controle over."
Deze persoon kan gemakkelijk zeggen dat ze dyslexie heeft in plaats van toe te geven dat haar taal niet
goed is. Het is niet goed om deze mensen in een hokje te plaatsen, maar een betere manier is om deze
mensen te laten weten dat ze net zo verantwoordelijk zijn als anderen. Een tegenargument zou kunnen
zijn dat studenten hulp verdienen. Meer dan een half uur van de test is niet nuttig voor mensen met
dyslexie. Docenten hoeven alleen maar kortere, beter leesbare toetsen te maken, zodat ze voor
iedereen gedaan kunnen worden, zodat de kwaliteit van leerlingen beter kan worden vergeleken.
Kortom, studenten met gedeeltelijke gebreken moeten niet in aanmerking worden genomen. Dit is
oneerlijk tegenover andere studenten en we ontlopen onze verantwoordelijkheid.

Al met al zouden mensen met dyslexie niet de voorkeur moeten krijgen. De meeste samenlevingen
hebben dyslexie verkeerd begrepen. Onder dezelfde omstandigheden moet kwaliteit eerlijk worden
vergeleken, en dyslexie is geen uitzondering. Veel mensen hebben ook een niet-erkende handicap.
Bovendien maakt dyslexie deel uit van jou als hele persoon, dus je moet de verantwoordelijkheden die
ermee gepaard gaan niet uit de weg gaan. Om misbruik te voorkomen, is het handiger om geen
voorkeur te hebben voor wie dan ook, gelijke monniken, gelijke kappen. Maar het belangrijkste is om
jezelf af te vragen of voorkeuren echt helpen. Voor een samenleving waar dyslexie niet wordt
overwogen, bent u volledig voorbereid op mensen met dyslexie? In plaats van het een "speciale
behandeling" te geven, kun je er beter vanaf jonge leeftijd mee leren omgaan, toch? Kortom, geef geen
voorkeur aan mensen met dyslexie!