Ψαλμός ριη’ (118ος) (129-136)

[…]
129 Θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου· διὰ τοῦτο
ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου. 130 ἡ δήλωσις τῶν
λόγων σου φωτιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίους. 131 τὸ
στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνεῦμα, ὅτι τὰς
ἐντολάς σου ἐπεπόθουν. 132 ᾿Επίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ
καὶ ἐλέησόν με κατὰ τὸ κρίμα τῶν ἀγαπώντων τὸ
ὄνομά σου. 133 τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον
κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου
πᾶσα ἀνομία. 134 λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας
ἀνθρώπων, καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου. 135 τὸ
πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου καὶ
δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. 136 διεξόδους
ὑδάτων κατέδυσαν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐπεὶ οὐκ
ἐφύλαξα τὸν νόμον σου.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…]
129 Βαθὺν θαυμασμόν μοῦ προκαλοῦν αἱ ἐντολαί,
ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸν Νόμον σου. Διὰ τοῦτο ἡ
ψυχή μου τὰς ἠρεύνησε καὶ τὰς ἐμελέτησε μὲ
πόθον. 130 Ἡ φανέρωσις καὶ ἡ ἀνάλυσις τῶν
ἐντολῶν σου φωτίζει καὶ συνετίζει καὶ αὐτοὺς
ἀκόμη τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους. 131 Ἤνοιξα τὸ
στόμα μου καὶ εἰσέπνευσα τὸν ζωογόνον ἀέρα.
Ἔτσι ἐλαχτάρησα καὶ λαχταρῶ τὰς ἐντολάς σου.
132 Ρίξε ἕνα σπλαγχνικὸ βλέμμα εἰς ἐμὲ καὶ
ἐλέησέ με, σύμφωνα μὲ τὴν ἀξιόπιστον ὑπόσχεσίν
σου νὰ προστατεύῃς ἐκείνους, ποὺ σέβονται καὶ
ἀγαποῦν τὸ Ὄνομά σου. 133 Κατεύθυνε τὴν ζωὴν
καὶ τὰ ἔργα μου σύμφωνα μὲ τὸ λόγιόν σου, ὥστε
καμμία παρανομία νὰ μὴ κυριεύσῃ τὴν ψυχήν μου.
134 Γλύτωσέ με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων καὶ
ἐγὼ θὰ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου. 135 Ἄς ἐπιλάμψῃ
καὶ ἂς φωτίσῃ ἐμὲ τὸν δοῦλόν σου ἡ ἀγαθότης καὶ
ἡ καλωσύνη τοῦ προσώπου σου· δίδαξέ με τὰ
προστάγματά σου. 136 Εἰς τὰ ἀφθόνως
ἀναβλύζοντα δάκρυά μου ἐβυθίσθησαν τὰ μάτια
μου· καὶ τοῦτο, διότι δὲν ἐτήρησα πάντοτε τὸν
Νόμον σου.
[…]
Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.