1.1.

Ο άνθρωπος ζει με τον Θεό

ΚΕΙΜΕΝΑ

Η Παναγιά του Βάλτου (σ. 7-8)

Λέξεις-κλειδιά: βυζαντινά τροπάρια, εγκώμια, αντίδωρο, μεγαλοβδόμαδο, τυπικό,
δεσπότης, νεωκόρος
Όταν του μοιάσουμε… (σ. 10-11)

Θρησκευτικό βίωμα

Ο άνθρωπος επικοινωνεί με τον συνάνθρωπό του. Η επικοινωνία με τους άλλους

οδηγεί στη σύναψη σχέσεων. Οι σχέσεις δεν είναι αυτονόητες, ούτε μια εύκολη
υπόθεση. Ωστόσο, ο άνθρωπος μέσω των σχέσεων έρχεται σε επαφή μέ άλλα
άτομα, ανταλλάσσει ιδέες και απόψεις, λαμβάνει και μεταδίδει γνώσεις,
αντιμετωπίζει καταστάσεις, επηρεάζεται, επηρεάζει και εξελίσσεται ως
προσωπικότητα. Όλες οι σχέσεις αφήνουν σημάδια στο πέρασμά τους και
διαμορφώνουν την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου μέσα από τις εμπειρίες που
αποκτά.
Όπως ο άνθρωπος σχετίζεται και επικοινωνεί με τον συνάνθρωπο σχετίζεται και
επικοινωνεί με τον Θεό. Το θρησκευτικό βίωμα αποτελεί μια προσωπική πορεία
αναζήτησης και βίωσης της σχέσης με τον Θεό κι απαντά σε όλες σχεδόν τις
θρησκείες.
Στη λαϊκή παράδοση αποτυπώνονται έντονα οι θρησκευτικές εμπειρίες. Ειδικότερα,
στο παρελθόν το θρησκευτικό βίωμα και η νοηματοδότηση του κόσμου από την
Εκκλησία ήταν πιο ευδιάκριτα. Ο καθημερινός κοινωνικός βίος είχε άμεση σύνδεση
με την περιρρέουσα εκκλησιαστική ατμόσφαιρα και τον χριστιανικό πολιτισμό (π.χ.
εορτές, έθιμα, πανηγύρια).
Βέβαια, το θρησκευτικό βίωμα, όπως και κάθε εμπειρία, είναι κάτι πολύ
προσωπικό. Ακόμη κι αν αναφέρεται σε εμπειρία μιας ομάδας ή κοινωνίας, ο
καθένας αντιλαμβάνεται αυτή τη σχέση πολύ προσωπικά.
Το θρησκευτικό βίωμα μπορεί να είναι τόσο δυνατό και να γίνει βίωμα ζωής ή
μπορεί να είναι τόσο απαλό που να ακολουθεί τον άνθρωπο σε κάθε στιγμής της
ζωής του. Βέβαια, τις περισσότερες φορές είναι λίγο δύσκολο να διακρίνει κανείς
αυτές τις εμπειρίες.
Η εμπειρία με τον Θεό διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου. Τον
βοηθά να ανακαλύψει τον εαυτό του και να επικοινωνήσει με τον συνάνθρωπό του.
Η θρησκευτική εμπειρία έχει άμεση σχέση με την καθημερινή ζωή, επηρέαζει και
διαμορφώνει τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, τον κοινωνικό και πολιτικό βίο, τον
πολιτισμό, τις διαπροσωπικές σχέσεις και γενικά όλη τη ζωή του ανθρώπου.
Αυτή η εμπειρία οδηγεί τον άνθρωπο στην αυτοπαραίτηση και την ανάγκη να
μοιρασθεί την αγάπη του Θεού με τον συνάνθρωπό του. Για τους χριστιανούς το
βίωμα αυτό είναι η άντληση δύναμης από την αδυναμία. Το μεγαλείο αυτής της
εμπειρίας-σχέσης με τον Θεό είναι η έμπρακτη προσφορά αγάπης ακόμη και σε
αυτούς που αρνούνται τον συνάνθρωπό τους. Τότε, ο άνθρωπος "μοιάζει με τον
Χριστό", όταν βοηθάει στην ανακούφιση και τη λύτρωση του άλλου, τότε και ο
Χριστός έρχεται κοντά του.