Buod

Unang saknong - Madilim ang gubat. Hindi makapasok ang sinag ng araw.
Ikalawang Saknong- Malalaki ang mga puno. Malungkot ang tunog ng mga ibon.
Ikatlong Saknong - Makati ang mga baging at  balat ng mga prutas. Maraming tinik.
Pang-apat na Saknong - Nakalulungkot tingnan ang mga bulaklak. Pati yung amoy,
nakabibigat ng kalooban.
Panglimang saknong - Ang mga punong sipres ay nakakatakot.
Pang-anim na Saknong - Yung mga hayop duon ay umaatake sa mga tao.
Pang-pitong Saknong - Sa dulo ng gubat, makikita ang daan patungong impiyerno.
Pang-walong Saknong - Sa gitna ng gubat ay may punong higera. Dito na nakagapos
si Florante.
Pang-siyam na Saknong - Kahit hirap na hirap si Florante, mukha siyang diyos.
Mala-Adonis ang kakisigan niya.
Pang-sampung saknong - Makinis ang kanyang kutis. Parang ang kanyang buhok.

Puno ng mga Salita

Ang gubat ay kakikitaan ng mga malalaking punong kahoy, mga sangang matahimik,
mga bulaklak na may iba’t ibang kulay, laki at amoy, mga hayop na karamihan ay
pumapatay. Ang gubat na ito ay malapit sa Averno at nasasakupan ng Ilog Cocito.
Matatagpuan dito ang isang binatang nakagapos sa isang malaking puno ng higera na
nanganganib na masila ng mabangis na hayop anumang oras. Nagbibinata ang lalaki at
inihambing ang angking kakisigan kina Narciso at Adonis.

Paglalahat

Ang kagubatan na kinaroroonan ng binata ay maihahalintulad sa Pilipinas sa panahon

ng mga kastila. Kung ang tigre, hiyena,serpiyente at basiliko na sumasakmal sa buhay
ng isang tao, may ganitong uri ng mga tao na sumisira sa taong walang laban na
katulad ng binata. Ang mga puno naman ng Cipres ay maihahalintulad sa mga taong
hindi kayang lumaban kaya nagsasawalang-kibo.

BAYANG NAGDURUSA
Buod
11 – Kahit anong gawing pag-ungol ng binata wala kahit sino ang makakarinig sa
kanya.
12 – Hindi mapigil ang mga luha ng binata sa pag-agos sa kanyang pisngi.
13 – Nagtatanong siya sa itaas kung bakit nangyari sa kanya ang lahat na hindi niya
inaasahan.
14 - Kalat na kalat na ang hindi magandang ginawa sa kanilang kaharian.
15 – Hindi maganda ang nagyari dahil kahit mabuti ay ginawan ng masama.
16 – Kung sino pa ang masama ay siya pa ang napabuti.
17 – Nangingibabaw pa rin ang kasamaan laban sa kabutihan.
18 – Walang sinuman ang makapagsalita sapagkat ito ay may masamang kapalit.
19 – Malaki pa rin ang kanilang inggit nila sa binata kaya ginawan ng hindi maganda.
20 – Sa isang iglap pinamahalaan ni Konde Adolfo ang Albanya upang pahirapan ng
bayan ng Albanya.
21 -  Sa mga nangyari sa binata , bakit ito nangyari sa kanya, tanong sa sarili.
22 – Nanalangin ang binata na ang lahat ng masama ay kanyng parusahan.
23 – Ngunit sa kanyang mga dalangin walang dinidinig kahit isa man lang.
24 – Naniniwala ang binata na mananaig pa rin ang mga mabubuti at mapaparusahan
ang mga taong hindi maganda ang ginagawa.
25 – Kanino pa kaya lalapit ang binata kung pati ang langit ay nananatiling bingi sa
kanyang hiling.
Buod

Sa loob ng mapanglaw at mapanganib na gubat matutunghayan ang pagluha at

pagtangis ni Florante. Itinatanong niya sa langit kung nasaan ang tapang nito at hindi
sinusupil ang kasamaang namamayani sa kanyang bayang sinilangan. Nagaganap ang
kataksilan, kalupitan at kasamaan at lubha itong naghahari sa Albania. Sinumang
magtangkang magpamalas ng kabutihan ay pinarurusahan ng karumal-dumal at
ipinapapatay na kung saan at itinatapon ang bawat bahagi ng katawan sa ilang. Tunay
na nalugmok ang kabutihan at namayani ang kasamaan. Patuloy na itinatanong niya sa
Diyos kung bakit pinahihintulutan niyang mamayani ang kasamaan sa Albania. Lahat
ng nagaganap ay kagagawan ni Adolfo dahil sa matinding paghahangad niya sa trono
ng Haring Linceo at sa kayamanan ni Duke Briseo. Ang tanging kaligayahan ni
Florante ay ang pag-ibig ni Laura at ang kagalingan ng Poong Lumikha.
PAGLALAHAT

Sa gitna ng gubat ay may puno ng higera kung saan nakagapos ang isang binata. Sa
kabila ng kanyang pagkagapos at kaawa-awang itsura ay bakas pa rin sa kanya ang
mala-Adonis na kakisigan.
Mayroong makinis na balat, mahahabang pilik-mata, buhok na kulay ginto, at
magandang pangangatawan.
Ang binata ay naiiyak habang sinasariwa ang kanyang mga pinagdaanan at ang
paglapastangan sa kaharian ng Albanya sa mga kamay ni Konde Adolfo.
Hindi pantay ang pagturing sa mga tao sa Albanya. Ang mga masasama ay siyang
itinataas at ang mga makatuwiran naman ay ibinababa. Ngunit nananatiling bingi ang
langit sa mga panawagan ng binata