Kinezyterapia

Terminem kinezyterapia określamy

leczenie ruchem. Głównym
założeniem i podstawą kinezyterapii
jest ruch, który staje się środkiem
leczniczym w walce z różnorodnymi
schorzeniami i dysfunkcjami.
Ćwiczenia lecznicze są także
narzędziami wykorzystywanymi do
usprawniania pacjentów po
przebytych udarach mózgu (jako
element rehabilitacji poudarowej), po
zawale serca, z chorobami układu
oddechowego oraz schorzeniami o
podłożu reumatycznym. Kinezyterapia
jest jedną z trzech części składających
się na pracę fizjoterapeutyczną.
HISTORIA KINEZYTERAPII
I.Starożytny Egipt

- Szeroko stosowano namaszczanie ciała z masażem oraz elementy gimnastyki leczniczej

- Płaskorzeźby z grobu Ptahhotepa przedstawiają ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i

grzbietu oraz ćwiczenia przypominające zwisy (2400 p.n.e.)

II. Systemy gimnastyczne w starożytnych Chinach

- System filozoficzny Konfucjusza (2700 p.n.e.), który eksponował znaczenie określonych pozycji

ciała w uzyskaniu efektów profilaktyczno-leczniczych

- Najstarszym systemem ćwiczeń jest kong-fu. Nazwa ta oznacza dosłownie „człowieka

pracującego z artyzmem” (1200 p.n.e.)

- System Szeng- przeznaczony dla osób starszych, z przewagą ćwiczeń gimnastycznych

wykonywanych w pozycji siedzącej i leżącej

- Styl Yang- obecnie najbardziej popularny na świecie. Z przewagą ćwiczeń oddechowych,

charakteryzujący się doborem ćwiczeń gimnastycznych w zależności od możliwości ćwiczącego.

I III. Starożytne Indie

- Opis ćwiczeń leczniczych w świętych księgach Wedy- Ayur Weda, system medycyny indyjskiej

(3000 lat p.n.e.)

- Yoga (początki II tysiąclecia p.n.e.)- system religijnej medytacji, uwzględniający szereg ćwiczeń

fizycznych, opisany w II wieku p.n.e w dziele Yogasuthra

IV. Starożytna Grecja i Rzym

- Hipokrates- jeden z pierwszych prekursorów gimnastyki leczniczej

- Aurelius Celsius- stosował gimnastykę i stosował szereg przyrządów ułatwiających ćwiczenia - Galen-
podzielił gimnastykę na właściwą (zdrowotna), wojskową (wojenna) i atletyczną

(sportowa). Wyróżnił ćwiczenia wstępne, właściwe i końcowe.

V. Islam

- Awicenne- wskazywał on na znaczenie ruchu jako metody poprawy przemiany materii, zalecał

stosowanie wszelkiego rodzaju ruchu w leczeniu i profilaktyce, zalecał ćwiczenia łączone z masażami i
natryskami
VI.Europa

- Ambroży Pare- wskazywał on na konieczność stosowania ćwiczeń leczniczych

usprawniających po złamaniach i amputacjach

- Francis Gilsson- propagował ćwiczenia przy leczeniu zniekształceń klatki piersiowej i

kręgosłupa. Wprowadził on pętlę wyciągową za głowę

- Nicolas Andry- wprowadził ćwiczenia w wadach postawy tzw. Ćwiczenia antygrawitacyjne

- Pehr Henrik Ling- stworzył system gimnastyki zdrowotnej zawierający ćwiczenia aktywne,

pasywne i oporowe, elementy gimnastyki korekcyjnej. Opracował system ćwiczeń i gimnastyki dzieląc go na cztery gałęzie:
pedagogiczną, medyczną, wojskową i estetyczną

VII. Polska

- Jędrzej Śniadecki- podkreślał rolę aktywności fizycznej w rozwoju młodego organizmu - Teofil Małecki- utworzył Zakład
Gimnastyki Leczniczej dla dzieci i dorosłych (1840)

- Halina Kuczalska- utworzyła pierwszą w Polsce szkołę gimnastyki zdrowotnej i masażu

leczniczego

- W 1919r w Poznaniu profesor Ireneusz Wierzejewski poprowadził pierwsze wykłady z zakresu gimnastyki leczniczej

- 1930r.- pierwszy szkolny kurs gimnastyki wyrównawczej i leczniczej dla dzieci

Kinezyterapia miejscowa

Kinezyterapia miejscowa charakteryzuje się

oddziaływaniem lokalnym, oznacza to, że
stosowane tutaj procedury w postaci ćwiczeń
leczniczych mają wpływ jedynie na wybrany
obszar, segment lub strukturę ciała.

Celem kinezyterapii w tej formie to przede

wszystkim jak najszybsze odzyskanie
sprawności na poziomie funkcjonalnym
poprzez precyzyjne i wieloaspektowe
oddziaływanie na daną strukturę lub też przez
wykształcenie, mechanizmów zastępczych,
wspomagających.
Kinezyterapia ogólnoustrojowa

Podstawową właściwością odróżniającą tego

rodzaju ćwiczenia od kinezyterapii miejscowej jest
globalne zaangażowanie narządu ruchu i wpływ na
poprawę ogólnoustrojowej wydolności organizmu.

Celem kinezyterapii w tej formie jest poprawnie

parametrów związanych m.in. z wytrzymałością siłą
i poprawnością układu oddechowego oraz układu
sercowo naczyniowego.

Do kinezyterapii ogólnoustrojowej zaliczamy

gimnastykę leczniczą, gimnastykę korekcyjną,
techniki relaksacyjne, ćwiczenia
ogólnokondycyjne.
PRZECIWWSKAZANIA
Kinezyterapia jest bardzo pomocna i wskazana w wielu sytuacjach, ponieważ skupia się na usunięciu niesprawności
fizycznej czy na przygotowaniu pacjenta do dalszej rehabilitacji. Istnieją jednak przeciwwskazania do wykonywania
ćwiczeń. To zawsze ogólny słaby stan pacjenta, ale może nim być także:

* niewydolność układu oddechowego,

* ostre stany zapalne mięśni i stawów

* uszkodzenia kości

* Gdy ruch utrudnia proces gojenia (złamania,operacje, zwichnięcia)

* Gorączka

* stan pooperacyjny przed zdjęciem szwów (warto skonsultować się z lekarzem)

* Ból podczas ćwiczeń

* Osłabienie organizmu

* wysokie ciśnienie, nieuregulowane problemy z ciśnieniem

To dlatego o włączeniu kinezyterapii zawsze powinien decydować specjalista, biorąc pod uwagę stan zdrowia
pacjenta oraz historię jego choroby.
ĆWICZENIA W KINEZYTERAPII MIEJSCOWEJ
1. Ćwiczenia synergistyczne – wykonuje się je, aby uzyskać napięcie w grupach

mięśniowych, na których nie można wykonać ruchu w sposób bezpośredni. Znajdują

zastosowanie zwłaszcza przy utrzymywaniu sprawności mięśni objętych opatrunkiem
gipsowym. Ich zadaniem jest opóźnianie lub hamowanie powstawania zaników
spowodowanych bezczynnością. Przykładowe ćwiczenia, to ćwiczenia: ipsilateralne
(obejmują ruchy tą kończyną, na której znajduje się mięsień pobudzany do napięcia).

2. Ćwiczenia oddechowe – wspomagają lub przywracają prawidłowe funkcjonowanie

układu oddechowego, wykonuje się je również na początku lub na końcu treningu.

Przykładowe ćwiczenie to: Powolne wykonanie maksymalnego wdechu, a następnie
stopniowy, przerywany wydech.

3. Ćwiczenia relaksacyjne – poza głębokim wyciszeniem się i relaksacją, ćwiczenia te

oddziałują intensywnie na układ nerwowy człowieka. W czasie wykonywania

ćwiczeń relaksacyjnych następuje wyrównanie oddechu, unormowanie ciśnienia
tętniczego i tętna oraz spadek napięcia mięśniowego. Przykładowe ćwiczenia to:
zumba, jazda na rowerze czy marszobieg.
ĆWICZENIA W KINEZYTERAPII OGÓLNEJ
1. Ćwiczenia ogólnokondycyjne – ich celem jest podniesienie ogólnej wydolności,

wykorzystuje się do tego różnego rodzaju przyrządy i przybory. Przykładowym

ćwiczeniem jest jazda na rowerku czy podnoszenie hantli.

2. Ćwiczenia w wodzie- podnoszą wydolność organizmu – usprawniają pracę

serca i

płuc, pobudzają krążenie krwi, rozwijają siłę mięśni. Regularny wodny trening
zapewnia

świetne zdrowie i kondycję fizyczną. Przykładowe ćwiczenie to przysiady w

wodzie.

3. Ćwiczenia gimnastyki porannej- ich głównym celem jest pobudzenie organizmu

oraz rozciągnięcie mięśni po odbytym śnie. Przykładowym ćwiczeniem są:

pajacyki.
Ćwiczenia bierne – ćwiczenia bez czynnego udziału pacjenta , polegające
na wykonaniu ruchu w stawach przez terapeutę lub urządzenie. Wskazane
przy braku czynności mięśniowej. Celem ćwiczeń jest utrzymanie ruchu w
stawach, zachowanie elastyczności struktur okołostawowych, utrzymanie
pamięci ruchowej i czucia głębokiego. Pobudza krążenie krwi i limfy.
Przykładowe ćwiczenie :
Wykonywanie okrężnych ruchów w stawie biodrowym
Ćwiczenia izometryczne- napinanie mięśni bez zmiany odległości ich
przyczepów. Brak ruchu w stawie. Celem utrzymania aktywności mięśni i
przeciwdziałanie zanikom.
Przykładowe ćwiczenie:
Czy na napięcie mięśni powinno trwać około 5 sekund po czym powinno
nastąpić rozluźnienie około 10 sekundowe skurcz nie powinien przekraczać
70% maksymalnych możliwości chorego

Leżenie tyłem, kończyny dolne zgięte w stawach kolanowych i

biodrowych, stopy oparte o podłoże, między kolanami umieszczamy piłkę.
Ćwiczący ściska piłkę wykorzystując siłę mięśni przywodzicieli.
Ćwiczenia czynno bierne – Ćwiczenia wykonywane przez siłę mięśni pacjenta wspomagane siłą zewnętrzną terapeuty.
Wykorzystywane głównie do wzmacniania osłabionych mięśni kształtowania pamięci wzorca ruchowego lub odtwarzanie
wzorców ruchowych

Przykładowe ćwiczenia:

Wykonywanie ruchów krążenie w stawie biodrowym

Ćwiczenie samo wspomagane – Ćwiczący wykonując ruch jednym koniczyną wspomaga wykonanie ruchu w stawach
drugiej kończyny zwiększając również jego zakres ruchu. Ćwiczenie samo wspomagane są łącznikiem między ćwiczeniami
biernymi i czynnymi.

Wspomaganie:

Bezpośrednie – gdy chory za pomocą zdrowej kończyny prowadzi ruch chorej kończyny

Pośrednie - przy użyciu systemu bloczkowego, czyli zniesienia ciężaru własnej kończyny bez jej obciążania lub z
dodatkowym obciążeniem

przykładowe ćwiczenia

Trzymanie oburącz tyczki treningowej oraz unoszenie jej oburącz trzymając kończyny górne przed sobą w górę i w dół

Ćwiczenia czynne w odciążeniu samodzielne wykonywanie ćwiczeń przez pacjenta ze zniesieniem działania siły ciążenia
danej część ciała w bezbolesnym zakresie ruchu. najczęściej stosowane są systemy podwieszania bloczkowego
materiałowe podwieszki, linki uchwyty do linek można również wykorzystać odciążenie manualne poprzez ręce terapeuty,
wykorzystanie wody na przykład basen.

Przykładowe ćwiczenia:

podwieszenie na przykład kończyny górnej na podwieszkach, taśmach, bądź linkach oraz wykonywanie ruchów w różnych
płaszczyznach
Ćwiczenia czynne – Pacjent samodzielnie kontroluje napięcie mięśniowe, które może powodować ruch w stawie.
W ćwiczeniach tych można wykorzystywać opór którym jest na przykład ciężar własnego ciała, opór stawiany przez
terapeutę utrudniającego ruch lub przez wykorzystanie taśm oporowych. Dzięki tym ćwiczeniom zwiększa się liczba
kurczących się włókien mięśniowych co zwiększa wydajność mięśni bądź ich aktywacje. Ćwiczenia czynne
poprawiają koordynację nerwowo- mięśniową stymulują czucie głębokie, poprawiają odżywianie tkanek,
uelastyczniają włókna kolagenowe, zwiększają zakres ruchu w stawie.

Rodzaje ćwiczeń czynnych:

• Wolne

• z oporem

• w odciążeniu

• Rozciągająca

• Izometryczne

• sensomotoryczne

• Manipulacyjne

• czynne w odciążeniu z oporem

Przykładowe ćwiczenia

Przywodzenie i odwodzenie palców Docelowo zaciśnięcie pięści

KINEZYTERAPIA I JEJ CELE
Podstawowymi celami są przede wszystkim pomoc w odzyskaniu całkowitej lub częściowej sprawności na
poziomie strukturalnym i funkcjonalnym.

Ćwiczenia i ich nadzór przez terapeutę, możliwość powrotu dawnej jakości życia po urazie chorobie lub
dysfunkcji.

Można to uzyskać poprzez wpływ na siłę, wytrzymałość i ogólną wydolność organizmu i też dzięki nauce
ponownej nauce podstawowych czynności i ruchów.

Jej celem jest też edukacja pacjenta i utrzymania nawyków ruchowych, zapobieganie objawom i schorzeniom.

Efekty kinezyterapii

Pozytywne efekty kinezyterapii można uzyskać stosując się do wskazań i przeciwwskazań.

Początkowo trzeba się poddać procesom diagnostycznym.

Jeśli proces usprawnienia został zapoczątkowany w odpowiednim czasie i etapie i z uwzględnieniem metod
oraz środków które są odpowiednie jest bardzo prawdopodobne na uzyskanie zadowalających efektów.

Pozytywne oddziaływanie ruchów i metod kinezyterapii jest bardzo znane i służy nie tylko leczeniu ale też i
może służyć w celach profilaktycznych i zapobiegawczych różnym schorzeniom i dysfunkcjom.
WSKAZANIA
Kinezyterapia odbywa się w specjalnych przychodniach rehabilitacyjnych. Ćwiczenia pod okiem fizjoterapeutów
wzmacniają mięśnie i uelastyczniają stawy. Zaniedbanie może prowadzić nawet do kalectwa. Kinezyterapia może
odbywać się również w zaciszu domowym.

Kinezyterapia stosowana jest głównie w rehabilitacji osób ze

● schorzeniami narządów ruchu

● wad postawy
● bólami mięśni, stawów czy kręgosłupa

Kinezyterapia skuteczna jest również przy zwiększeniu wydolności krążenia. Wskazania jest wówczas przy:

• zawałach serca

• udarach mózgu

• chorobie wieńcowej

• nadciśnieniu tętniczym

Leczenie ruchem zwiększa ograniczony zakres ruchu, przywraca czynność mięśni, ich siłę i masę.
ŹRÓDŁA:
https://dpmed.pl/blog/kinezyterapia/?fbclid=IwAR3BF-r_EepNdmdv3adyD_Ip3HTD5H2blk3mpNl7eHIUdNEy

https://www.doz.pl/czytelnia/a16068-Kinezyterapia_leczenie_ruchem__na_czym_polega_Jakie_sa_wskazan

https://portal.abczdrowie.pl/kinezyterapia?fbclid=IwAR31ZLiyM0sb79MfhIjShKcfvA8un-GgirCCZH-UtVVqp-XNslneY5DYrVMia_do_gimnastyki_leczniczejJNJDT1FSZVc

https://www.doz.pl/czytelnia/a16068-Kinezyterapia_leczenie_ruchem__na_czym_polega_Jakie_sa_wskazania_do_gimnastyki_leczniczej

https://www.luxmed.pl/?fbclid=IwAR3JyyOAxGVVBbcif609Qv45IGr9PE1sGfhRg8XtZGrzu2SWbKL1ktozDgg

https://www.mp.pl/pacjent/rehabilitacja/kinezyterapia/oddzialywanie-bierne/129366,cwiczenia-bierne-wlasciwe?fbclid=IwAR0K4Msp_RfCTILNz9AQt2OnX4pVKdI3rdr5c
Fpr_B0N5QBVmXGKVaI4t-Q

https://fizjoterapeuty.pl/cwiczenia-lecznicze/cwiczenia-bierne.html?fbclid=IwAR0lrzHHAJF0DGzjzRdFoMrQSoFn3WVSJ8--Gsm1bnyFqe1DPdOi15ZSTL8

https://www.mp.pl/pacjent/rehabilitacja/kinezyterapia/cwiczenia-czynne/129356,kinezyterapia-cwiczenia-czynne?fbclid=IwAR31ZLiyM0sb79MfhIjShKcfvA8un-GgirCCZ
H-UtVVqp-XNslneY5DYrVM

https://www.mp.pl/pacjent/rehabilitacja/kinezyterapia/cwiczenia-czynne/129359,cwiczenia-czynne-w-odciazeniu?fbclid=IwAR3JyyOAxGVVBbcif609Qv45IGr9PE1sGfhR
g8XtZGrzu2SWbKL1ktozDgg

https://www.fizjobaza.pl/cwiczenia-samowspomagane?fbclid=IwAR2v3Tp1vEznFwdLtPGaz57GaDbS6UnaXn0GfST5nFx401J0rnz-A0gXzPw

http://perfekt.malbork.pl/centrum-wiedzy/cwiczenia-czynno-bierne/?fbclid=IwAR0K4Msp_RfCTILNz9AQt2OnX4pVKdI3rdr5cFpr_B0N5QBVmXGKVaI4t-Q

https://www.fizjobaza.pl/cwiczenia-czynno-bierne?fbclid=IwAR1Th6TyHA7llbDLrYHRYTGJdrRPo5F8NgYX07-vG2vXD0d0eioeNxsJPaA