Ως μέσο πειθούς προς τον Αχιλλέα, τού προτείνεται μια σειρά από δώρα.

Τα δώρα αυτά μπορούν,

είτε προς το είδος είτε προς τη στιγμή που θα δοθούν. Αρχικά αναφέρονται τα υλικά αγαθά που θα
του παραχωρηθούν. Ανάμεσά τους βρίσκονται πολύτιμα μαγειρικά σκεύη, χρυσά νομίσματα και
βραβευμένα σε αγώνες άλογα. Ολά αυτά πρόκειται να δοθούν στον Αχιλλέα άμα τη επιστροφή του
στη μάχη. Έπειτα, παρουσιάζονται τα έμψυχα δώρα, δηλαδή γυναίκες που είχαν παρθεί ως
σκλάβες. Πιο συγκεκριμένα, ο Αχιλλέας θα λάβει επτά γυναίκες που “ανήκαν” στον Αγαμέμνονα
συν της Χρυσηίδας, που έχει και συμβολική σημασία, διότι αποτέλεσε το “μήλο της Έριδας” για τις
σχέσεις τους. Όλα αυτά θα γίνουν δικά του αμέσως, τα παρακάτω δώρα, όμως, θα του
παραχωρηθούν μετά την κατάληψη της Τροίας, εφόσον αυτό επιτευχθεί. Ο Αχιλλέας πρόκειται να
διαλέξει είκοσι γυναίκες απ'την Τροία και ο Αγαμέμνονας θα τον κάνει γαμπρό του, παντρεύοντάς
τον με την κόρη του, με προίκα επτά ολόκληρες χώρες. Εκτός αυτών, θα τιμηθεί από όλους τους
Αχαιούς. Όλα αυτά τα δώρα προσφέρονται στον Αχιλλέα για να τον δελάσουν και παρατίθενται σε
ξεχωριστές κατηγορίες, ανάλογα με το περιεχόμενό τους.

Ο Αχιλλέας, έχοντας ακούσει τα επιχειρήματα του Οδυσσέα και τα δώρα του Αγαμέμνονα,
παραθέτει την άποψή του. Ξεκαθαρίζει από την αρχή και τονίζει μέχρι το τέλος πως δεν πρόκειται
να δεχθεί τα δώρα και να γυρίσει στον πόλεμο καθώς ο Αγαμέμνονας του είναι μισητός και δεν θα
τον υπηρετήσει ποτέ ξανά. Θεωρεί πως έχει υποστεί κατάφορη αδικία και έχει αναπτύξει μια
φιλοσοφία που του επιβάλλει να μην ρισκάρει τη ζωή του για κάποιον που δεν τον σέβεται.
Υποστηρίζει πως είναι πληγωμένος και τα πλούτη ή τα δώρα δεν θα κατευνάσουν τον πόνο που του
προκάλεσε. 'Οσο για την πρόταση να γίνει γαμπρός του, δηλώνει πως δεν θέλει ουδεμία σχέση μαζί
του και πως υπάρχουν πολλές ακόμα αξιόλογες γυναίκες από την κόρη του Αγαμέμνονα. Ο
Αχιλλέας απορρίπτει όλα τα δώρα και εκφράζει την πάγια θέση του ότι δεν θα επιστρέψει στον
πόλεμο, μέχρι ο Αγαμέμνονας να υποστεί πραγματική ταπείνωση και να διακιωθεί ηθικά και όχι
υλικά.

Ο Αχιλλέας, απορρίπτοντας τα δώρα του Αγαμέμνονα, αναπτύσσει μια επιχειρηματολογία που

δικαιολογεί την άρνησή του. Αν και σκοπός του δεν είναι να πείσει, αλλά να παραθέσει την άποψή
του για τον Αγαμέμνονα και την κατάσταση της αποχής του. Ο κύριος άξονας του λόγου του είναι η
απέχθεια για τον Αγαμέμνονα και η άρνηση να τον υπηρετήσει, να συνεργαστεί και να έχει
οποιαδήποτε σχέση μαζί του (στ.374-375). Αυτοί οι λόγοι, αν και απολύτως σεβαστοί -ιδιαίτερα
μετά την έντονη κόντρα τους- δεν αποτελούν αυτοτελή επιχειρήματα για να υποστηριχθεί η
απόσυρσή του από τον πόλεμο. Στα υπόλοιπά του επιχειρήματα, ο Αχιλλέας έχει καταφέρει να
υποστηρίξει τις θέσεις του. Το γεγονός ότι επιθυμεί να δικαιωθεί ηθικά και όχι υλικά αποτελεί μια
προσωπική του προτίμηση και είναι στέρεα ως επιχείρημα για την απόρριψη των δώρων, όπως
επίσης η ανυπαρξία εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Αγαμέμνονα (στ.377). Ο Αχιλλέας επιλέγει
έναν συναισθηματικά φορτισμένο λόγο, ο οποίος είναι λογικό να μην περιέχει καθαρά
επιχειρήματα, αλλά να παραθέτει απλώς τη γνώμη του. Εξάλλου, ο Αχιλλέας δεν οφείλει να πείσει
κανέναν για την απόφασή του.

Οι απόψεις του Κριτία και του Πρωταγόρα σχετικά με τη γένεση των νόμων παρουσιάζουν
διαφορές. Ο Κριτίας πιστεύει πως οι νόμοι είναι ένα σοφό, ανθρώπινο δημιούργημα, ώστε να
διατηρείται δικαιοσύνη μεταξύ τους. Από την άλλη, ο Πρωταγόρας πιστεύει πως οι νόμοι είναι
θεόπνευστοι, δηλαδή σταλμένοι από τον Δία προς τους ανθρώπους, όταν εκείνοι αποφάσισαν να
οργανωθούν σε κοινωνίες και να αναπτύξουν τον πολιτισμό τους. Η ζωτικής σημασίας διαφορά
μεταξύ των δύο είναι η καταγωγή των νόμων, με τον πρώτο να υποστηρίζει πως είναι ανθρώπινη
και τον δεύτερο πως είναι θεική.