Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
452 (00-2013-1772) 10.09.2013 Shoqëria “Regli & Vllaznia” Shpk kundër Drejtoria e
Policisë së Qarkut Korçë.....................................................9
453 (00-2013-1769) 10.09.2013 Ali Kola kundër Adil Isaku...............................................16
454 (00-2013-2302) 10.09.2013 Arben Reli kundër Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, Barjam Topulli, Nerdet Lamaj,
Hasime Çela, Enkeleda Mushi, Kujtim Topulli,
Vilson Topulli, Suzana Gjebrea, Entela Gjebrea,
Makbule Topulli, Gazmend Topulli, Gjergji Topulli,
Mirela Sina Topulli...........................................................22
455 (00-2013-2305) 10.09.2013 Vangjel Prendi kundër Zyra e Përmbarimit Lushnjë,
Thoma Lala.......................................................................25
456 (00-2013-2316) 10.09.2013 Gogo Memi në mungesë kundër Komuna Lukovë
në mungesë Z.A.M.T. Sarandë, në mungesë....................30
457 (00-2013-2323) 10.09.2013 Këshilli Bashkiak Korçë në mungesë kundër
Vangjel Mihali në mungesë; Jani Mihali në mungesë;
Krisanthi Jano në mungesë; Milika Shahini
në mungesë; Pandi Mihali në mungesë; Koçi Fshati
në mungesë.......................................................................36
458 (00-2013-2251) 10.09.2013 Kontrolli i Lartë i Shtetit në mungesë, Nezir Islamaj
në mungesë, Isa Kabeta në mungesë Trashëgimtarët
ligjorë të Fadil Toptanit: Lejla Toptani, Eva Toptani
(Gavazi)-trashëgimtarët ligjorë të saj: Besnik Gavazi,
Xhanina Gavazi dhe Rid Gavaz, në mungesë;
Fuat Toptani kundër K.K.K.Pronave në mungesë,
Englesina Perllaku në mungesë, Florian Perllaku
në mungesë, Fabiola Perllaku në mungesë.......................44
459 (00-2013-2058) 10.09.2013 Rasim Çoku kundër Firma “Korabi” Shpk.......................54
460 (00-2013-2059) 10.09.2013 Zhuljeta Pashaj në mungesë kundër Xhevdet Pashaj............
59
461 (00-2013-2181) 10.09.2013 Shoqëria “Orthako” shpk kundër Drejtoria Rajonale e
Tatim Taksave Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve Tiranë................................................................64
462 (00-2013-2609) 10.09.2013 Loro Kola (Stajka) kundër Mit’hat Galica në mungesë,
Naime Galica në mungesë................................................70
463 (00-2013-2243) 10.09.2013 Shoqëria Tregtare “Arbana sh.a” sh.p.k, kundër
Operatori i Sistemit të Transmetimit (OST) sh.a..............75
464 (00-2013-2072) 12.09.2013 Medi Kumbulla në mungesë kundër
Ramadan Kumbulla në mungesë......................................82
465 (00-2013-2073) 12.09.2013 Hysen Bega, Arjeta Bega kundër Myrteza Gjashta,
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Tiranë në mungesë............................................................90
466 (00-2013-2293) 12.09.2013 Petrit Dalanaj kundër Shoqëria "B & G" shpk
në mungesë, Bashkia Sarandë në mungesë.....................101
467 (00-2013-2604) 12.09.2013 Shoqëria "Përparimi" SH.A kundër Dega e Doganës
1
Durrës..............................................................................104
468 (00-2013-2074) 12.09.2013 Natasha Ktona në mungesë, Sotir Ktona në mungesë

kundër Fondi “BESA” në mungesë, Zyra e
Përmbarimit Gjyqësor Korçë në mungesë......................107
469 (00-2013-2076) 12.09.2013 Halit Pashkaj në mungesë kundër Zyra e Përmbarimit –
Pukë në mungesë, Rasim Meçi në mungesë, Ruzhdi
Pashkaj në mungesë, Agjencia e Trajtimit të Kredive
në mungesë.....................................................................114
470 (00-2013-2175) 12.09.2013 Qendra e Furnizimit Materialo Teknik Mullet - Tiranë
në mungesë kundër Shoqëria "Shushica” Sh.p.k.
në mungesë.....................................................................119
471 (00-2013-2173) 12.09.2013 Loreta Fani kundër Ndërmarrja e Shërbimeve Publike
Korçë në mungesë, Pandora Boboshtica në mungesë,
Marika Boboshtica në mungesë, Parashqevi Mushi
në mungesë, Thomaidha Mele në mungesë....................124
472 (00-2013-2069) 12.09.2013 Dalip Quka në mungesë kundër "Volalba" sh.p.k.
Lushnjë............................................................................130
473 (00-2013-2068) 12.09.2013 Sanije Mulleti në mungesë, Viola Mulleti në mungesë,
Elida Mulleti në mungesë, Durim Mulleti në mungesë,
Florian Mulleti në mungesë, Stelvi Cami në mungesë,
Glendi Cami në mungesë, Elvis Maloku në mungesë,
Gentiana Maloku në mungesë, Kelvin Murraj
në mungesë, Edison Murraj në mungesë kundër
Marsida Mulleti në mungesë, Elvis Mulleti
në mungesë.....................................................................137
474 (00-2013-2040) 12.09.2013 Shoqëria ”Fati” sh.p.k. kundër Dega e Doganës Durrës.......
141
475 (00-2013-2160) 12.09.2013 Veze Cena kundër Ramazan Cena, Tije Cena................145
476 (00-2013-2064) 12.09.2013 Pirro Qorri kundër Shërbimi i Kontrollit të Energjisë
Elektrike, Operatori i Sistemit të Shpërndarjes –
Drejtoria Zonale Tiranë...................................................149
477 (00-2013-2063) 12.09.2013 Gori Kulari kundër Qani Çrraga.....................................154
478 (00-2013-2065) 12.09.2013 Zarif Saraçi, Thanas Dinaku, Brunilda Dinaku kundër
Bashkia Lushnjë, Drejtoria e Planifikimit dhe
Rregullimit të Territorit,
Shoqëria “B.I.Konstruksion” sh.p.k................................158
479 (00-2013-2109) 17.09.2013 Shoqëria “Agripro” shpk kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Shkodër...........................................................163
480 (00-2013-2317) 17.09.2013 Mire Aramadhi në mungesë kundër Drejtoria Rajonale
e Sigurimeve Shoqërore Shkodër në mungesë................167
481 (00-2013-2324) 17.09.2013 Shoqëria “Biffer & CO” sh.p.k në mungesë kundër
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Berat në mungesë;
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve Tiranë
në mungesë.....................................................................171
482 (00-2013-2464) 17.09.2013 Eqber Koçibelli kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Korçë në mungesë......................177
2
483 (00-2013-2121) 17.09.2013 Novruz Hoxha kundër Shoqëria “Volalba” shpk Tiranë......
182
484 (00-2013-2120) 17.09.2013 Shoqëria “Guri i Bardhë” sh.p.k. Ura Vajgurore kundër
Drejtoria Rajonale Tatimore Berat, Drejtoria e
Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve.........................................................................185
485 (00-2013-2122) 17.09.2013 Viktor Vokrri kundër Agjencia e Trajtimit të Kredive,
Nikoll Ndoj.....................................................................188
486 (00-2013-2056) 17.09.2013 Shkolla e Lartë Universitare jo publike "Sevasti dhe
Parashqevi Qirjazi" kundër Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë...............191
487 (00-2013-2057) 17.09.2013 Mondi Nare në mungesë kundër
Shoqëria “Volalba” shpk në mungesë.............................195
488 (00-2013-2078) 19.09.2013 Dhurata Ylli (Qeska) në mungesë kundër Agjencia e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë
në mungesë, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Devoll në mungesë, Inspektorati Qendror
Teknik Tiranë, në mungesë.............................................200
489 (00-2013-2191) 19.09.2013 Marika Boboshtica në mungesë kundër Loreta Fani,
Parashqevi Mushi në mungesë, Thomaidha Mele
në mungesë, Pandora Boboshtica (Gerxhallia)
në mungesë.....................................................................205
490 (00-2013-2075) 19.09.2013 Hyqmet Arapi në mungesë, Fatbardha Sarja
në mungesë kundër Osman Arapi, Shefikat Arapi
në mungesë, Kozeta Arapi në mungesë..........................214
491 (00-2013-2157) 19.09.2013 A. A. kundër M. A..........................................................219
492 (00-2013-2177) 19.09.2013 Vangjel Dule në mungesë, Vasil Dule në mungesë,
Vergo Dule në mungesë, Aleksandra Pasko
në mungesë, Fotaq Dule në mungesë, Elvira Zoi
në mungesë, Arta Qendro në mungesë kundër
Pellaija Dule në mungesë, Thanas Dule në mungesë,
Krisanthi Cipi në mungesë, Marina Laci në mungesë,
Sofia Dule në mungesë, Z.R.P.Paluajtshme Gjirokastër
në mungesë.....................................................................223
493 (00-2013-2110) 19.09.2013 Aleksandër Prifti në mungesë kundër Dega e Tatimeve
Lushnjë në mungesë........................................................230
494 (00-2013-1951) 19.09.2013 Adnand Sefa kundër Shoqëria “Volalba” shpk...............237
495 (00-2013-1954) 19.09.2013 Shoqëria “Nënshkruesi i Pavarësisë” sh.p.k. kundër
Drejtoria Rajonale e Tatimore Fier.................................240
496 (00-2013-2278) 19.09.2013 Katina Vakefi (Verria), Vasilika Verria (Pisha),
Brunilda Musliaka (Verria), Margarita Verria kundër
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
244
497 (00-2013-2250) 19.09.2013 Shoqëria “Ferrero” S.P.A. në mungesë kundër Shoqëria
“Big Rogers” (Mastrino) në mungesë.............................248
498 (00-2013-2168) 19.09.2013 Kristofor Kreku kundër Bashkia Sarandë.......................251
499 (00-2013-2163) 19.09.2013 Mehmet Gurga kundër Agjencia Rajonale e
3
K.K.Pronave pranë Prefekturës së Qarkut Fier,
Edmond Peshkopia, Xhanfize Fagu (Peshkëpia),
Gëzim Peshkëpia, Tefta Gjoca (Peshkëpia),
Baldhyl Talipi (Peshkëpia), Hajredin Peshkëpia
256
500 (00-2013-2149) 24.09.2013 Fatmir Kamberi kundër Shoqëria “Vefa” Shpk,
në administrim................................................................262
501 (00-2013-2165) 24.09.2013 Kërkues: Vasillaq Dukni kundër Këshilli i Qarkut

Vlorë, Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës
Sarandë............................................................................268
502 (00-2013-2348) 24.09.2013 Shoqëria “Asa–Auto Star Albania” Shpk kundër Dega
e Tatimpagueseve të Mëdhenj, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve.................................................272
503 (00-2013-2317) 24.09.2013 Trendelina Sulçe kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave........................................................................279
504 (00-2013-2529) 24.09.2013 Nexhmi Mezani kundër Shoqëria "Albanian Mobile
Communications" (AMC) sh.a.......................................285
505 (00-2013-2322) 24.09.2013 Abdyl Zgura kundër Bedri Taku.....................................296
506 (00-2013-2355) 24.09.2013 Niko Soko në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore, Dega Elbasan, Operatori i
Sistemit të Shpërndarjes, Drejtoria Elbasan
në mungesë.....................................................................302
507 (00-2013-2079) 24.09.2013 Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër kundër
Sotira Llavdaniti, A.R.K.K.K. Pronave pranë
Prefekturës së Qarkut Gjirokastër, Zyra e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër...........................307
508 (00-2013-2222) 24.09.2013 Albert Xhafa në mungesë, Mazuni Seferinë mungesë,
Syrja Bregu në mungesë kundër Pandeli Tarusha
në mungesë, Sterjo Tona në mungesë.............................310
509 (00-2013-2220) 24.09.2013 Hasime Çela (Topulli), Kujtim Topulli,
Minerva Topulli, Trashëgimtarët ligjorë të së ndjerës
Nedret Lamaj (Topulli): Ilir Lamaj në mungesë,
Irfan Lamaj në mungesë, Etleva Gjerasi (Lamaj)
në mungesë, Albert Lamaj në mungesë, Dashnor Lamaj
në mungesë kundër Namik Topulli në mungesë,
Leandër Noti në mungesë, Spiro Muço në mungesë,
Altin Lamko në mungesë, Denisa Shtino në mungesë,
Vilma Shtino në mungesë, Ermira Shtino në mungesë,
Robert Shtino në mungesë, Muharrem Shtino
në mungesë, Hiqmet Shtino në mungesë, Gafurr Shtino
në mungesë, Mirela Sino në mungesë, Agim Topulli
në mungesë, Gjergji Topulli në mungesë,
Gazmend Topulli në mungesë, Hektor Topulli
në mungesë, Suzana Topulli në mungesë,
Entela Topulli në mungesë, Makbule Topulli
në mungesë, Bajram (Bajo) Topulli në mungesë,
4
Vilson Topulli në mungesë, Bukuroshe Shtino
në mungesë.....................................................................318
510 (00-2013-2244) 24.09.2013 Shoqëria “Global Petroleum Albania” Sh.A. kundër
Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj në mungesë,
Komisioni i Apelimit Tatimor në Ministrinë e
Financave në mungesë....................................................326
511 (00-2013-2560) 24.09.2013 Kozma Grillo, Jorgo Varfi kundër Bashkia Tiranë
331
512 (00-2013-2242) 25.09.2013 Elmoza Gorja kundër Afërdita Bajo, Qerime Bakalli,
Pranvera Bakalli, Riza Tartari, Edmond Tartari, të gjithë
në mungesë; Shoqëria e Ndërtimit “Baja” sh.p.k
334
513 (00-2013-2621) 25.09.2013 Fatmira Hasho, Hajredin Nasufi, Flora Kaloshi
(Kaziu), Alie Kaziu, Beglie Serdari, Xhile Bardhi
(Kaziu), Zemri Kaziu, Diana Kuqi (Kaziu),
Mustafa Kaziu, Besnik Kaziu, Rukie Merlika (Kaziu),
Engjëllushe Zhori (Kaziu) kundër Kol Gjoni,
Muharrem Metani, Bashkia Tiranë, Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Qarku Tiranë....................343
514 (00-2013-1609) 25.09.2013 Novruz Hoxha, Tasim Hoxha kundër Agjensia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier, Bashkia e
Qytetit Ballsh, Haxhi Cjapi, Violeta Sulaj,
Avdyl Ymeraj, Yllka Hasani, Bajram Beqari, Novruz
Bejtaj,
Tajane Malaj, Bilbil Kalari, Hetem Paja.............................353
515 (00-2013-1983) 26.09.2013 Vasil (Bekim) Çobani në mungesë kundër
Kujtim Çobani, Bajram Abdi në mungesë, Zyra
Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Gjirokastër në mungesë..................................................360
516 (00-2013-1972) 26.09.2013 Hava Torba, Alma Torba, Saimir Torba, Alida Torba
kundër Byroja Shqiptare e Sigurimeve në mungesë
365
517 (00-2013-2279) 26.09.2013 “Albania Mobile Communications” AMC SHA kundër
Autoriteti i Konkurrencës...............................................373
518 (00-2013-2280) 26.09.2013 Shoqëria “Torrefazione Caffe’ Michele Battista” s.r.l
kundër Shoqëria “Ered Teorena” Shpk,
Shoqëria “E.K.A. Contruksion” Shpk në mungesë
377
519 (00-2013-2294) 26.09.2013 Shoqëria “Inerto Beton” SHPK Sarandë kundër
Zano Culli, Nazmi Culli, në mungesë.............................381
520 (00-2013-2351) 26.09.2013 Shoqëria "Euroalba Ea" sh.p.k. kundër
Radiotelevizioni Shqiptar................................................385
521 (00-2013-2161) 26.09.2013 Komuna e Dropullit të Poshtëm Sofratikë Gjirokastër
kundër Athina Konini, Eleni Konini, Natasha Tata,
A.R.K.K.K.Pronave Gjirokastër, Z.R.P.P. Gjirokastër.........
394
522 (00-2013-2617) 26.09.2013 Enkelejda Gumaj kundër Ilir Latifi, Baftije Latifi
398
5
523 (00-2013-2180) 26.09.2013 Arjana Rrufa, Jolanda Rrufa kundër Hilmi Sula
në mungesë, Lulzim Meka në mungesë, Luan Tabaku
në mungesë, Albert Tabaku në mungesë,
Kujtim Thartori në mungesë, Ylli Bega në mungesë,
Xhavit Tabaku në mungesë, Kalem Lena në mungesë,
Skënder Meka në mungesë, Myrteza Sula në mungesë........
402
524 (00-2013-2238) 26.09.2013 Agim Bino kundër K.K.K.Pronave Vlorë,
Përparim Balili, Avenir Balili, Yllka Kokona,
Bukuroshe Billa, Sokol Balili, Nasibe Çela,
Engjëll Bino....................................................................407
Çështje Penale
229 (00-2013-1553) 11.09.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë

I pandehur: Ermal Gora..................................................415
230 (00-2013-1554) 11.09.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Feim Almeta.............................................418
Gjyqësor Durrës
I pandehur: Renis Revaj..................................................421
232 (00-2013-1327) 18.09.2013 Kërkues: Ilir Elmazi........................................................430
I pandehur: Luan Bejko..................................................442
I pandehur: Gjergj Tushini..............................................447
235 (00-2013-1405) 18.09.2013 Kërkues: Edmond Sino...................................................452
236 (00-2013-1331) 18.09.2013 Të pandehur: Artur Brahaj, Pashk Nika..........................461
237 (00-2013-1609) 18.09.2013 I pandehur: Bilal Stafa....................................................472
238 (00-2013-1409) 18.09.2013 Kërkues: Hilmi Kola
kundër Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë...................477
239 (00-2013-1537) 18.09.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër
I pandehur: Artan Kuka..................................................481
240 (00-2013-1336) 19.09.2013 Kёrkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat
I pandehur: Arben Shehu................................................485
241 (00-2013-1543) 25.09.2013 Kërkues: Luan Dani........................................................496
242 (00-2013-1552) 25.09.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Arben Gishto...............................................502
243 (00-2013-1601) 25.09.2013 Kërkues: Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë.............507
Gjyqësor Berat
Të pandehur: Lutfije Rexhepi në mungesë,
Artur Metushi në mungesë, Sajmir Tafa në mungesë,
Alfier Caka......................................................................513
245 (00-2013-1590) 25.09.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Krimeve të
Rënda Tiranë
I pandehur: Fatos Selmani..............................................521
6
246 (00-2013-1611) 25.09.2013 Të pandehur: Elena Gaçe, Liljana Menga,
Luljeta Goxhaj, Frida Petrela, Fiqirete Beçi...................525
247 (00-2013-1515) 25.09.2013 Kërkues: Roland Samarxhi
Kundër: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë...............540
248 (00-2013-1410) 25.09.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë
I pandehur: Armand Saraçi.............................................544
249 (00-2013-1279) 25.09.2013 Të pandehur: Arjan Bucaj, Jani Mejdi, Sara Canka
548
250 (00-2013-1270) 25.09.2013 I pandehur: Dorian Disha................................................554
251 (00-2013-1328) 25.09.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Gentian Baba...............................................559
7
ÇËSHTJE CIVILE
8
Nr.11217-00217-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1772 i Vendimit (452)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtare
Andi Çeliku Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve:
PADITËS I K/PADITUR: SHOQËRIA “REGLI & VLLAZNIA”

SHPK, përfaqësuar nga Avokate
Mine Progonati
I PADITUR K/PADITËS: DREJTORIA E POLICISË SË
QARKUT KORÇË, përfaqësuar
nga Avokati i Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurit për të më paguar shumën 813.345 lekë
si dhe vlerën 7.791.473 lekë si punime shtesë.
Detyrimi i të paditurit për të paguar
vlerën e TVSH në masën 1.100.000 lekë.
Detyrimi i të paditurit për të paguar vlerën e situacionit të pashlyer
në masën 1.700.000 lekë.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 854 dhe 856 i K.Civil,
kontrata nr.4, datë 20.08.2006,
Ligji nr.7971, datë 26.07.1995,
VKM 355, datë 23.06.2000.
OBJEKTI I KUNDËRPADISË:
Detyrimi i paditësit të kundërpaditur të përmbushë
detyrimin e kontratës së sipërmarrjes nr,4, datë 20.08.2006
të dëmshpërblejë të paditurin kundërpaditës në vlerën 12.838.931 lekë.
Detyrimi i paditësit të kundërpaditur për të paguar
vlerën 285.643.00 lekë të faturës nr.1524637, datë 31.03.2007
për konsumin e ujit për periudhën 31.10.2006-31.03.2007.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 160 i K.Pr.C,
Kontrata e Sipërmarrjes nr.4, datë 20.08.2006.
9
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1344, datë 04.05.2009, ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë të paditëses Shoqëria “Regli & Vllaznia”
sh.p.k.
Detyrimin e të paditurit, Drejtoria e Policisë Korçë, të paguajë në favor të
paditësit, Firma “Regli & Vllaznia” sh.p.k., shumën prej 1.700.000 lekë si
përmbushje e detyrimit kontraktor.
Detyrimin e të paditurit të paguajë paditësin në vlerën prej 813.245 lekë nga
fondi rezervë prej 5% i parashikuar nga palët.
Rrëzimin e kërkesës lidhur me detyrimin e palës së paditur për të paguar
punimet shtesë në vlerën 7.791.473 lekë.
Rrëzimin e kërkesës lidhur me detyrimin e palës së paditur për të paguar
vlerën e TVSH në vlerën 1.100.000 lekë.
Rrëzimin e kundërpadisë së palës së paditur me objekt: Detyrimin e paditësit
të kundërpaditur të përmbushë detyrimin e kontratës së sipërmarrjes nr.4, datë
20.08.2006; të dëmshpërblejë të paditurin kundërpaditës në vlerën 12.838.931
lekë (14.336.331 lekë, dëmshpërblim i llogaritur për 138 ditë kalendarike,
vonesat – 1.497.380 lekë, shumë e mbajtur nga pagesa e fundit për likuidimin
e sipërmarrësit = 12.838.931 lekë vlerë për të dëmshpërblyer). Detyrimi i
paditësit të kundërpaditur për të paguar vlerën 285.642.000 lekë të faturës
nr.1524637, datë 31.03.2007 për konsumin e ujit për periudhën 31.10.2006-
31.03.2007. Baza ligjore Neni 160 i K.Pr.Civil, Kontrata e sipërmarrjes nr.4,
datë 20.08.2006 (baza ligjore e saj) neni 38, si dhe nenet 7, 8, 10, 30 të kësaj
kontrate, me palë: i paditur kundërpaditës Drejtoria e Policisë Korçë, paditësi i
kundërpaditur Firma “Regli & Vllaznia” sh.p.k.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.344, datë 20.11.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.1344, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë në lidhje me pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditësit
Shoqëria “Regli & Vllaznia” dhe rrëzimin e kundërpadisë të palës së paditur.
Ndryshimin e pjesës tjetër të vendimit të mësipërm si më poshtë:
Pranimin e kërkesëpadisë të paditësit Firma “Regli & Vllaznia” sh.p.k. duke u
detyruar pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarku Korçë të paguajë në favor të
paditësit “Regli & Vllaznia” sh.p.k. punimet shtesë në vlerën 7.791.473 (shtatë
milion e shtatëqind e nëntëdhjetë e një mijë e katërqind e shtatëdhjetë e tre)
lekë, si dhe vlerën e TVSH-se prej 1.100.000 (një milion e njëqindmijë) lekë.

Kundër vendimit nr.344, datë 20.11.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, e cila kërkon ndryshimin e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë, duke pretenduar se:
- Ky vendim është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material dhe procedural, është në
kundërshtim me kontratën e sipërmarrjes lidhur mes palëve të mbështetur në ligjin
nr.7971, datë 26.07.1995 për “Prokurimin Publik”, K.Civil, etj.
- Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar drejt rrethanat, faktet e provat dhe nuk ka zbatuar
nenet 10, 12, 14, 16, 20, 126 të K.Pr.Civile. Shkresën datë 17.11.2006 të Ministrisë së
Brendshme gjykata e interpreton si miratim për kryerjen e punimeve shtesë, ndërkohë
që në bazë të ligjit nr.7971/1995 e VKM nr.355/2000, është Agjencia e Prokurimit
Publik (APP) që duhet të miratojë shtesën e kontratës, gjë që nuk e ka bërë, ndaj pala
10
e paditur ishte e detyruar të mos kryente punime shtesë. Gjykata nuk i përmend dhe
analizon fare këto prova, por i referohet aktit të ekspertimit, ku ekspertët kanë dalë
nga detyra e tyre, duke dhënë mendime juridike që është në kundërshtim me ligjin.
- Kërkimet e palës paditëse nuk janë të mbështetura në bazën ligjore ku janë referuar
dhe as në nenet që mundohet gjykata të bazojë vendimin e saj. Gjykata nuk ka
konstatuar se nenet 854, 856 dhe 863 të K.Civil janë në kundërshtim dhe rregullojnë
raste të ndryshme nga çfarë kërkon paditësi. Nga momenti që APP nuk ka miratuar
kërkesën për shtesë kontrate dhe paditësi ishte në dijeni, ai nuk duhej të kryente
punime shtesë.
- Nuk është i bazuar në ligj vendimi i gjykatës që pranon padinë për pagimin e vlerës së
punimeve shtesë, pasi gjykata i referohet gabimisht mirëbesimit, ndërkohë që duhej t’i
referohej kontratës së sipërmarrjes dhe legjislacionit të prokurimi publik, që
parashikon marrjen e miratimit nga APP për kontratë shtesë.
- Nuk është bazuar në ligj vendimi i gjykatës që pranon padinë për pagimin e TVSH-së
në zërin pajisje, pasi gjykata nuk i referohet asnjë dispozite ligjore por vetëm
argumentit të paditësit. Paditësi ka pretenduar se gabimisht vlera e TVSh-në nuk është
përfshirë në vlerën e kontratës, ndërkohë që në bazë të ligjit të prokurimit dhe
dokumentacionit të tenderit, oferta e dhënë prej paditësit, pra çmimi që u fitua tenderi
duhej të kishte të përfshirë të gjitha taksat dhe investitori nuk i njeh asnjë pagesë
shtesë (neni 29 i kontratës së sipërmarrjes).
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dëgjoi pretendimet e palës
rekursuese, Shoqërisë “Regli & Vllaznia” Shpk, përfaqësuar nga Avokate Mine Progonati;
dëgjoi parashtrimet e palës së paditur, Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, përfaqësuar nga
Avokati i Shtetit Abaz Deda; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Pala e paditur si institucion shtetëror buxhetor, në funksion të realizimit të nevojave
të saj, ka çelur procedurat prokuruese në lidhje me “Rikonstruksionin e godinave të Drejtorisë
së Policisë të Qarkut Korçë”. Procedurat prokuruese janë kryer në zbatim të Ligjit nr.7971,
datë 26.07.1995 “Për prokurimin Publik” të ndryshuar si dhe të V.K.M. nr.335, datë
23.06.2000 “Për rregullat e prokurimit publik”, si dhe V.K.M. nr.228, datë 24.05.2002 “Për
disa ndryshime në V.K.M. 335, datë 23.06.2000”. Në përfundim të këtyre procedurave
prokuruese është shpallur fituese oferta e palës paditëse Shoqërisë “Regli & Vllaznia” Shpk
dhe mes palëve është nënshkruar edhe kontrata e sipërmarrjes nr.4, datë 20.08.2006, me një
vlerë të përgjithshme 25.971.578 lekë.
2. Në kontratën e nënshkruar mes tyre, palët ndërgjyqëse, kanë përcaktuar edhe të
gjitha kushtet kontraktore, në përputhje me rregullat e parashikuara në dispozitat ligjore të
cituara më sipër, duke përcaktuar ndër të tjera edhe limitin e vlerës monetare të prokuruar,
kohën e dorëzimit të veprës, punimet që do kryheshin, etj.
Gjatë zbatimit të kontratës, ndërkohë që punimet kishin filluar, është vënë re se pala e
paditur kundërpaditëse, në lidhje me rikonstruksionin e ndërtesës, kishte nevoja që nuk i
kishte parashikuar në preventivin e punimeve, mbi bazën e të cilit ishte lidhur edhe kontrata
me vlerë 25.971.578 lekë. Për këtë arsye, ka lindur nevoja e kryerjes së punimeve shtesë dhe
ndryshimeve në volumin e zërave të punës.
11
Nga ana e drejtuesit të punimeve është propozuar preventivi i ndryshimit të zërave të
punës dhe pala e paditur kundërpaditëse ka rënë dakord me këtë propozim, duke nënshkruar
edhe procesverbalin e datës 11.09.2006. Me shkresën e datës 2857/1, datë 17.11.2006, nga
ana e Drejtorit të Policisë së Qarkut Korçë janë miratuar ndryshimet e kërkuara për volume
shtesë të dala gjatë punimeve në masën 813.345 lekë, të cilat do të mbuloheshin nga fondi
rezervë, ndërsa pjesa tjetër e fondit në vlerën prej 7.791.473 lekë, do të prokurohej me
kontratë shtesë, në mbështetje të Nenit 19/1/c të Ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për
Prokurimin Publik” dhe pikës 4/a të V.K.M. nr.335, datë 23.06.2000 “Për rregullat e
Prokurimit Publik”.
Nga ana e palës paditëse të kundërpaditur janë kryer punimet shtesë dhe me datën
20.04.2007 është përpiluar situacioni dhe më pas, në datën 22.04.2007, është mbajtur akti i
kolaudimit. Ndërkohë, pala e paditur kundërpaditëse nuk ka kryer likuidimin e vlerës së
këtyre punimeve shtesë, përfshirë këtu edhe punimet që do të mbuloheshin nga fondi rezervë,
arsye për të cilën pala paditëse e kundërpaditur ka paraqitur padi në gjykatë, duke kërkuar
pagimin punimeve shtesë në shumën prej 813.345 lekë nga fondi rezervë, shumën prej
7.791.473 lekë si punime shtesë, detyrimin e palës së paditur për pagimin e TVSH-së në
vlerën 1.100.000 lekë si një vlerë e pallogaritur gabimisht nga ana e paditësit në momentin e
dhënies së ofertës, por është paguar prej paditësit, si dhe detyrimin për pagimin e situacionit
të pashlyer në vlerën 1.700.000 lekë.
Ndërkohë, gjatë gjykimit, pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, ka
paraqitur një kundërpadi, duke kërkuar nga pala tjetër dëmshpërblimin si rrjedhojë e
përfundimit me vonesë të punimeve, etj.
Procedurat gjyqësore
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1344, datë 04.05.2009, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë së paditëses Shoqëria “Regli & Vllaznia”
sh.p.k.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Policisë Korçë të paguajë në favor të paditësit
Firma “Regli & Vllaznia” sh.p.k. shumën prej 1.700.000 lekë si përmbushje e detyrimit
kontraktor.
Detyrimin e të paditurit të paguajë paditësin vlerën prej 813.245 lekë nga fondi
rezervë prej 5% i parashikuar nga palët.
Rrëzimin e kërkesës lidhur me detyrimin e palës së paditur për të paguar punimet
shtesë në vlerën 7.791.473 lekë.
Rrëzimin e kërkesës lidhur me detyrimin e palës së paditur për të paguar vlerën e
TVSH në vlerën 1.100.000 lekë.
Rrëzimin e kundërpadisë së palës së paditur me objekt: Detyrimin e paditësit të
kundërpaditur të përmbushë detyrimin e kontratës së sipërmarrjes nr.4, datë 20.08.2006 të
dëmshpërblejë të paditurin kundërpaditës në vlerën 12.838.931 lekë (14.336.331 lekë
dëmshpërblim i llogaritur për 138 ditë kalendarike, vonesat – 1.497.380 lekë shumë mbajtur
nga pagesa e fundit për likuidimin e sipërmarrësit = 12.838.931 lekë vlerë për të
dëmshpërblyer). Detyrimi i paditësit të kundërpaditur për të paguar vlerën 285.642.000 lekë
të faturës nr.1524637, datë 31.03.2007 për konsumin e ujit për periudhën 31.10.2006-
31.03.2007. Baza ligjore Neni 160 i K.Pr.Civil, Kontrata e sipërmarrjes nr.4 datë
20.08.2006, (baza ligjore e saj) neni 38, si dhe nenet 7, 8, 10, 30 të kësaj kontrate; me palë i
paditur kundërpaditës Drejtoria e Policisë Korçë, paditës i kundërpaditur Firma “Regli &
Vllaznia” sh.p.k....”
12
Në vendimin e saj gjykata arsyeton, ndër të tjera, se: “..... pavarësisht se ndodhemi
para faktit të kryerjes së punimeve shtesë, të cilat sipas aktit të ekspertimit kapin vlerën prej
8.217.688 lekë nga pala paditëse duke marrë parasysh kërkesat e ligjit për “Prokurimin
Publik”, të ligjit nr.9643, datë 20.11.2006, neni 33 .... për kryerjen e punimeve shtesë duhet
lidhur një kontratë shtesë për vazhdimin e punimeve ndërmjet autoriteteve kontraktore të
përcaktuar..... ... lidhur me kërkimin e T.V.Sh.-së ...në kontratën e sipërmarrjes të lidhur
midis palëve ndërgjyqëse, kjo vlerë nga sipërmarrësi nuk është përfshirë në vlerën e çmimit
të kontratës dhe në këtë mënyrë nuk mund të kërkohet ...”, etj.
4. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.344, datë 20.11.2009, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1344, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë në lidhje me pranimin pjesërisht të kërkesë padisë të paditësit Shoqëria “Regli &
Vllaznia” dhe rrëzimin e kundërpadisë të palës së paditur.
Ndryshimin e pjesës tjetër të vendimit të mësipërm si më poshtë:
Pranimin e kërkesëpadisë të paditësit Firma “Regli & Vllaznia” sh.p.k. duke u
detyruar pala e paditur Drejtoria e Policisë Qarku Korçë të paguajë në favor të paditësit
“Regli & Vllaznia” sh.p.k. punimet shtesë në vlerën 7.791.473 (shtatë milion e shtatëqind e
nëntëdhjetë e një mijë e katërqind e shtatëdhjetë e tre) lekë si dhe vlerën e TVSH-së prej
1.100.000 (një milion e njëqindmijë) lekë”.
Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar ndër të tjera se: “... Në
rrethanat kur punimet shtesë janë miratuar nga Investitori duke u përcaktuar dhe mënyra e
çeljes së fondeve për të përballuar kryerjen e punimeve shtesë, pala paditëse ka qenë në
mirëbesim. Po kështu rezulton se sipërmarrësi çdo punim shtesë e ka realizuar me pëlqimin
me shkrim të porositësit konform kërkesave të nenit 858/1 të K.Civil .....dhe sipërmarrësi ka
të drejtë të kërkojë të paguhet me vleftën e caktuar, përveç kur ka marrëveshje të kundërt......
Mosndjekja e rrugës ligjore për “lidhjen e kontratës shtesë” ... është përgjegjësi e vet
porositësit. ... në lidhje me kërkimin e vlerës së TVSH-së ... në fazën e shqyrtimit të ofertave
njësia prokuruese ka shkelur parimin e barazisë së palëve në tender referuar Ligjit nr.7971
datë 26.07.1995 për “Prokurimin Publik”. Meqenëse në vlerën e tenderit nuk është llogaritur
TVSH-ja dhe është paguar prej paditësit dhe e pa rimbursuar nga pala e paditur, ka vend që
kjo e fundit të detyrohet të paguajë edhe këtë vlerë ...”.
5. Kundër vendimit nr.344, datë 20.11.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Korçë, e cila kërkon ndryshimin e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë, duke pretenduar shkaqet që
parashtrohen në mënyrë të detajuar në pjesën hyrëse të vendimit dhe që në mënyrë të
përmbledhur kanë të bëjnë me:
 Zbatimin e gabuar të ligjit material nga ana e gjykatës, pasi gabimisht i është
referuar parimit të mirëbesimit sipas Kodit Civil, ndërkohë që duhej ti referohej
kontratës së sipërmarrjes dhe legjislacionit të prokurimit publik, që parashikon
marrjen e miratimit nga APP për kontratë shtesë.
 Megjithëse paditësi ka pretenduar se vlera e TVSh-së gabimisht nuk është
përfshirë në vlerën e kontratës, bazuar në ligjin e prokurimit dhe dokumentacionet
e tenderit, oferta e dhënë prej paditësit, duhej të kishte të përfshirë të gjitha taksat.
6. Me anë të vendimit të marrë në Dhomë Këshillimi datë 10.05.2013 të Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë është vendosur kalimi i çështjes për gjykim.
Vlerësimi i gjykatës
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, vendimet e dy
gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, pretendimet e palëve, arrin në përfundimin se
13
vendimi nr.344, datë 20.11.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë, për pjesën që ka ndryshuar
vendimin nr.1344, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë e
interpretimit të gabuar të ligjit material nga ana e kësaj gjykate dhe se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të ligjit.
8. Duke pasur parasysh mënyrën e trajtimit të kësaj çështjeje nga gjykata e apelit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend që të interpretojë disa prej parimeve që
vlejnë për kontratat që lidh administrata publike, të quajtura ndryshe “kontrata
administrative”. Kontratat e prokurimit publik janë një ndër llojet e kontratave administrative
që parashikon legjislacioni ynë. Këto kontrata kanë si qëllim kryerjen e punëve apo
shërbimeve në interesin publik dhe përdorin fondet publike për realizimin e tyre. Një ndër
qëllimet e legjislacionit për prokurimin publik është përdorimi i drejtë, transparent dhe me
efektivitet i fondeve publike dhe për këtë arsye legjislacioni i posaçëm në lidhje me
prokurimet publike, ka parashikuar një procedurë specifike duke filluar që nga momenti i
zgjedhjes së kontraktuesit të ardhshëm të organit administrativ, lidhjes së kontratës, kushteve
kontraktore, ekzekutimit të saj e deri në zgjidhjen e kontratës.
9. Pikërisht për këtë shkak, kontratat e prokurimit publik përbëhen nga dy faza: ajo
procedurale administrative, e cila çon në individualizimin e kontraktuesit të ardhshëm të
administratës dhe që vlen deri në shpalljen e ofertës fituese (ku zbatohen parimet dhe normat
procedurale administrative), si dhe faza tjetër që konkretizohet me lidhjen e kontratës e në
vazhdim.
Me lidhjen e kontratës, për formën, ekzekutimin apo zgjidhjen e saj, do të mbahen
parasysh normat e së drejtës civile, për aq sa nuk bie ndesh me parashikimet ligjore specifike
(rregullimet specifike të legjislacionit të prokurimeve publike).
10. Pikërisht në këto drejtime kontratat administrative dallojnë nga kontratat e së
drejtës private dhe një ndër këto dallime ka të bëjë edhe me lirinë kontraktore të palëve, e
sidomos të palës që përfaqëson organin administrativ. Duke qenë se ekzekutimi i kontratave
të prokurimit publik financohet përmes fondeve publike, administrata nuk karakterizohet nga
autonomia e vullnetit dhe liria kontraktore. Liria kontraktore e organit administrativ, ndryshe
nga kontratat e së drejtës private, është e kufizuar dhe do tù përmbahet rregullave strikte të
legjislacionit specifik që rregullon këtë lloj veprimtarie, rregulla të cilat kanë përparësi edhe
ndaj Kodit Civil, për aq sa parashikojnë ndryshe prej këtij të fundit.
11. Nga ana e gjykatës së apelit është arsyetuar se derisa vetë investitori ka përcaktuar
mënyrën e çeljes së fondeve për të përballuar kryerjen e punimeve shtesë dhe se sipërmarrësi
çdo punim shtesë e ka realizuar me pëlqimin me shkrim të porositësit, konform kërkesave të
nenit 858/1 të K.Civil, pala paditëse ka qenë në mirëbesim në kryerjen e këtyre punimeve
shtesë dhe si rrjedhojë duhet të paguhet për këto punime në vlerën 7.791.473 lekë.
12. Duke pasur parasysh arsyetimin e deritanishëm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se në vendimin e saj gjykata e apelit nuk ka pasur fare parasysh legjislacionin për
prokurimin publik (që është leg specialis që aplikohet në këtë rast), por në zgjidhjen e dhënë
është bazuar thjesht në parimet e së drejtës civile. Vetë ligji i kohës për prokurimin publik në
nenin 33 të tij ka parashikuar detyrimin e palëve kontraktore që në rast të punimeve shtesë
mbi 20% të vlerës së kontraktuar, të lidhej kontratë e re shtesë, gjë që nuk është kryer. Fakti
se punimet shtesë janë realizuar me pëlqimin me shkrim të porositësit nuk do të thotë se në
kuptim të këtij ligji, mes palëve është lidhur një kontratë e re shtesë. Ky Kolegj vlerëson se
në kuptim të legjislacionit të kohës për prokurimet publike, kontrata e re për kryerjen e
punimeve shtesë duhet të ketë të gjitha veçoritë e kontratës kryesore për objektin e së cilës
është realizuar edhe prokurimi (përveç faktit se tashmë sipërmarrësi është zgjedhur, pra nuk
ka procedurë parakontraktore për zgjedhjen e ofertuesit më të mirë). Në këtë kuptim, kontrata
14
e re shtesë duhet të respektojë edhe anën formale të parashikuar nga ligji për kontratën
kryesore të prokurimit, mosrespektimi i së cilës është me efekt pavlefshmërie për kontratën.
Në këto kushte, përsa kohë që mes palëve nuk ka një kontratë ku të parashikohet kryerja e
punimeve shtesë, pala paditëse nuk mund të kërkojë shlyerjen e detyrimeve që rrjedhin nga
kryerja e këtyre punimeve shtesë, si detyrime kontraktore.
13. Në lidhje me vlerën e TVSH-së prej 1.100.000 lekë, që kërkohet prej paditësit me
arsyetimin se gabimisht prej saj nuk është llogaritur në ofertë, por ai e ka paguar këtë vlerë,
arsyetimi i gjykatës së apelit nuk është i mbështetur në ligj.
Vetë pala paditëse ka paraqitur një ofertë në të cilën në vlerën e kontratës nuk ishte e
përfshirë vlera e TVSH-së, gjë që në fazën e përzgjedhjes edhe mund tì ketë dhënë përparësi
ndaj ofertuesve të tjerë, nëse çmimi i kontratës ka qenë një ndër kriteret kryesore për
përcaktimin e ofertës fituese. Ligji për prokurimin publik (por edhe kontrata e sipërmarrjes
nr.4, datë 20.03.2006, në nenet 2, 4, 29) parashikonte se çmimi i ofertës ishte i
pandryshueshëm dhe përfshinte gjithë taksat sipas legjislacionit shqiptar, ofertë për të cilën
është shpallur fituese pala paditëse. Në këto kushte pala paditëse, kur ka paraqitur ofertën e
saj, brenda çmimit duhet të kishte llogaritur edhe vlerën e TVSH-së, prandaj pagimi i vlerës
së TVSH-së nga pala e paditur nuk buron as nga ligji dhe as nga kontrata dhe si rrjedhojë nuk
mund të detyrohet kjo palë të paguajë këtë vlerë.
14. Përsa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë
nr.344, datë 20.11.2009, për pjesën që ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, është marrë në interpretim të gabuar të ligjit material dhe si rrjedhojë duhet të prishet
dhe të lihet në fuqi vendimi nr.1344, datë 04.05.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.344, datë 20.11.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1344, datë 04.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 10.09.2013
15
Nr.00-2013-1769 i Vendimit (453)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS I K/PADITUR: ALI KOLA

I PADITUR K/PADITËS: ADIL ISAKU
OBJEKTI I PADISË:
Lirimin dhe kthimin e truallit që mbahet padrejtësisht
nga pala e paditur kundër-paditëse me sipërfaqe 242 m2
me nr.pasurie 1/52 me kufizimet sipas plan vendosjes
si dhe pagimin e vlerës së qirasë dhe kamatë vonesat
që nga data 10.03.1994 e në vazhdim për shfrytëzimin e truallit.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 296 e 298 të K.Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Pavlefshmëri e vendimit nr.01, datë 10.02.1994
të K.K.K.Pronave të Bashkisë Bulqizë si vendim i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Detyrimin e ZRPP Bulqizë për të më njohur pronar mbi 111 m2 truall.
Rrëzimin e padisë si të pambështetur në ligj e në prova.
Baza Ligjore e K/Padisë: Nenet 32/a e 160 të K.Pr.Civile
si dhe neni 168 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Bulqizë me vendimin nr.24, datë 12.02.2007 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Ali Kola; Detyrimin e të paditurit
Adil Isaku t’i kthejë paditësit Ali Kola sipërfaqen e truallit prej 63.1 m2 duke
prishur ndërtimet e bëra tej sipërfaqes prej 48 m2; Detyrimin e të paditurit
Adil Isaku t’i paguajë paditësit Ali Kola të ardhurat nga përdorimi i sipërfaqes
së truallit prej 63.1 m2 për periudhën nga 23.07.1996 deri më 12.10.2006 në
shumën prej 294.946 lekë.
Rrëzimin e padisë për kthimin e sipërfaqes prej 48 m2 si të pabazuar në ligj
dhe në prova.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.648, datë 28.03.2008, ka vendosur:
16
Prishjen e vendimit nr.24, datë 12.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Bulqizë dhe dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Dibër.
Në rigjykim pala e paditur ka ushtruar të drejtën e kundërpadisë sipas objektit
të gjykimit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.248, datë 26.11.2008, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë; Rrëzimin e kundërpadisë; Shpenzimet gjyqësore siç janë
bërë nga palët.

Gjyqësor Dibër.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse/e

kundër-paditur Ali Kola, i cili kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave së të dyja shkallëve,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i të dy gjykatave është marrë në kundërshtim me ligjin
- Unë jam pronar i truallit në qytetin e Bulqizës në vendin e quajtur “Djerri i tagës”, por
meqenëse nuk kam mundur ta regjistroj atë ai është zënë në kundërshtim me ligjin nga
pala e paditur kundër-paditëse.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar kundër-rekurs pala e

paditur kundër-paditëse Adil Isaku, i cili kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në padinë e rivendikimit paditësi si rivendikues duhet të jetë pronar i sendit që
rivendikon dhe nga ana tjetër i padituri është personi kundër të cilit drejtohet padia,
posedues ose mbajtës i sendit. Këto janë dy kushtet të domosdoshme për legjitimitetin
aktiv dhe pasiv të palëve në këtë padi
- Rekursuesi ka një vendim të KKP Bulqizë, a është i saktë dhe në përputhje ky
vendim. Komisionet e ngritura në aplikim të Ligjit 7698/1993 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve” në fazën e përgatitjes së dokumentacionit nga
ish pronari kërkonin bashkëngjitur kërkesës “vendimin e gjykatës për vërtetimin e
faktit të pronës, vendim i cili duhej të shoqërohej me hartë treguese me kufijtë e saj
dhe kufitarët. Ky akt nuk ekziston në dosjen e gjykimit.
- Komisioni i ngritur ka dalë me vendim në shkelje të ligjit ai është marrë në një ndarje
tokë fshatare nga këta anëtarë derisa nuk kanë zbatuar ligjin por e kanë shkelur atë.
- Faktin që ky vendim komisioni nuk është regjistruar në ZRPP që nga viti 1994 flet
qartë që është një vendim në shkelje të ligjit. Prona të cilën ai pretendon bie mbi një
pjesë tjetër të qytetit të Bulqizës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dëgjoi pretendimet e palës
rekursuese Ali Kola, përfaqësuar me prokurë të posaçme nga Av. Isuf Shehu; pala e paditur
kundër-paditëse Adil Isaku dhe personi i tretë Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Bulqizë nuk u paraqitën, megjithëse kishin dijeni për seancën dhe nuk kishin shkaqe
mosparaqitje; si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
17
Rrethanat e faktit
1. Paditësi Ali Kola është me banim në Qytetin e Bulqizës dhe me Vendimin nr.01,
datë 10.02.1994, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Bashkisë Bulqizë,
atij i është njohur bashkëpronësia në disa sipërfaqe trualli, ndër të tjera edhe mbi sipërfaqen e
truallit me emërtimin “Djerri i Tagës” me sipërfaqe totale 37.478 m2, nga e cila i është kthyer
një sipërfaqe prej 16.910 m2. Këtë sipërfaqe trualli paditësi e ka regjistruar në Zyrën e
Hipotekës me nr.29 regjistri hipotekor, datë 23.07.1996.
Në këtë sipërfaqe trualli i padituri kundër-paditës Adil Isaku ka ndërtuar një lokal me
sipërfaqe prej 111,1 m2, për ndërtimin e të cilit i është dhënë leja e ndërtimit e datës
27.12.1991, për një objekt me sipërfaqe 48 m2, lëshuar nga Seksioni i Urbanistikës pranë ish
Komitetit Ekzekutiv Pluralist të Rrethit Dibër.
Paditësi i është drejtuar gjykatës duke kërkuar që i padituri t’i kthente pjesën e truallit
të zënë me ndërtim, duke i paguar paditësit të ardhurat nga përdorimi i sendit.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Bulqizë, me vendimin nr.24, datë 12.02.2007, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht te padisë së paditësit Ali Kola; Detyrimin e të paditurit Adil
Isaku t’i kthejë paditësit Ali Kola sipërfaqen e truallit prej 63.1 m2 duke prishur ndërtimet e
bëra tej sipërfaqes prej 48 m2; Detyrimin e të paditurit Adil Isaku t’i paguajë paditësit Ali
Kola të ardhurat nga përdorimi i sipërfaqes së truallit prej 63.1 m2 për periudhën nga
23.07.1996 deri më 12.10.2006 në shumën prej 294.946 lekë.
Rrëzimin e padisë për kthimin e sipërfaqes prej 48 m2 si të pabazuar në ligj dhe në
prova”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.648, datë 28.03.2009, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.24, datë 12.02.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Bulqizë
dhe dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër.
3. Në rigjykim pala e paditur ka ushtruar të drejtën e kundërpadisë, duke kundërshtuar
titullin e pronësisë së paditësit si një vendim i pavlefshëm, i nxjerrë në kundërshtim me ligjin,
duke kërkuar njëkohësisht edhe detyrimin për njohjen e tij pronar mbi sipërfaqen prej 111,1
m2.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.248, datë 26.11.2008, ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë; Rrëzimin e kundërpadisë; Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë
nga palët”.
Në këtë vendim, gjykata ndër të tjera ka arsyetuar se: “.....Që t’i drejtohesh gjykatës
sipas nenit 296 të Kodit Civil dhe të kërkosh kthimin e sendit sipas kësaj dispozite duhet në
radhë të parë të kesh rregulluar regjimin e pronësisë së sendit dhe pastaj mund t’i drejtohesh
gjykatës. Paditësi, ndonëse pretendon se trualli e ka të regjistruar në hipoteke, nuk vërteton
se ky truall ka kaluar në pronësi të tij për sa kohë nuk regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme si është edhe ligji. Paditësi para ngritjes së kësaj padie duhet të
kishte zgjidhur me ZRPP problemin e regjistrimit të pronës edhe pastaj mund të kërkonte
gjyqësisht detyrimin e të paditurit kundër-paditës të lironte truallin ..Në kushtet kur trualli
nuk është i regjistruar në emër të paditësit të kundër-paditur gjykata nuk mund të vendosë
detyrimin e të paditurit të lirojë truallin, kur ai nuk ka regjistruar pronën dhe e nuk e ka
kaluar në pronësinë e tij, i mungon legjitimiteti aktiv për të kërkuar kthimin e truallit; Edhe
kundërpadia e të paditurit kundër-paditës duhet të rrëzohet, pasi pala paditur kundër-paditëse
nuk ka sjellë fakte se ku qëndron pavlefshmëria e këtij vendimi”.
4. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1594, datë 24.11.2009, ka vendosur:
18
Dibër”.
Në lidhje me padinë arsyetimi i gjykatës ka qenë i njëjtë me atë të gjykatës së shkallës
së parë, ndërsa në lidhje me kundërpadinë, gjykata e ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës,
duke arsyetuar në tjetër mënyrë:“ ...i padituri kundër-paditës Adil Isaku nuk legjitimohet të
ngrejë padi për shfuqizimin e vendimit të K.K.K.Pronave pasi nuk është subjekt i Nenit 1 të
Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”.
Sipas nenit 27 të ligjit organik të sipërcituar, vetëm ish pronarët ose trashëgimtarët e tyre që
janë subjekt të nenit 1 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 e gëzojnë këtë të drejtë dhe jo
persona të tjerë...”.
5. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse
e kundër-paditur Ali Kola, i cili kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave së të dyja
shkallëve, duke parashtruar shkaqet që janë pasqyruar në mënyrë të detajuar në pjesën hyrëse
të vendimit dhe që kanë të bëjnë me interpretimin dhe zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykatat,
në momentin që arsyetohet se paditësi nuk është pronar përderisa nuk e ka të regjistruar
pronën në regjistrat përkatës.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar kundër-rekurs pala e paditur
kundër-paditëse Adil Isaku, i cili kërkon mospranimin e rekursit të paraqitur, duke
parashtruar shkaqet që janë pasqyruar në mënyrë të detajuar në pjesën hyrëse të vendimit dhe
që kanë të bëjnë me legjitimimin aktiv dhe pasiv në paditë e rivendikimit, vlefshmërinë e
Vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bulqizë, mbi të cilin paditësi
e mbështet pronësinë e tij në pasurinë objekt gjykimi dhe faktin se ky vendim i këtij
komisioni nuk është regjistruar, pikërisht për shkak të parregullsive në nxjerrjen e tij.
8. Në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, përfaqësuesi i palës paditëse Av. Isuf
Shehu, përfaqësues i kësaj pale sipas Prokurës së Posaçme nr.1132 Rep, nr.425/1 Kol, datë
09.09.2013, në kuadrin e kërkesave paraprake, kërkoi shtyrjen e seancës gjyqësore për shkak
se ishte në pamundësi të mbrojtjes së palës që përfaqësonte, pasi nuk ishte njohur me aktet e
dosjes gjyqësore, meqenëse ishte kontaktuar nga pala paditëse vetëm një ditë më parë, në
përfundim të orarit zyrtar.
9. Një kërkesë e tillë nuk u pranua nga ana e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, pasi:
Së pari – pala rekursuese ka pasur kohën e mjaftueshme për të siguruar dhe bërë të
mundur mbrojtjen efektive të saj, nisur nga afati kohor vënë në dispozicion nga data e
shpalljes së datës së seancës gjyqësore e deri në zhvillimin e kësaj seance. Pala që kërkoi
shtyrjen e seancës nuk paraqiti ndonjë arsye për të mbështetur pretendimin se mosrespektimi
i afatit kohor lidhej me arsye që nuk vareshin prej saj. Ka rezultuar se përfaqësuesi ligjor nuk
është njohur me çështjen, por nga ana tjetër nuk u paraqitën prova në lidhje me pamundësinë
e palës për të kontaktuar më parë me një përfaqësues ligjor.
Në gjykimin në shkallët e tjera mund të shtyhen seancat gjyqësore, në kuadër të
debatimit të provave ndërsa Gjykata e Lartë është gjykatë ligji në të cilën palët debatojnë jo
vetëm për ligjin, por edhe për provat. Në këto kushte, Kolegji Civil nuk vëren ndonjë rrethanë
të parashikuar në ligj që të shtyjë seancën gjyqësore.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, pretendimet e palëve,
19
vendimet e dy gjykatave të faktit, shkaqet e parashtruara në rekurs dhe kundër-rekurs, arrin
në përfundimin se vendimet e dy gjykatave të faktit janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit, si
rrjedhojë e një hetimi jo të plotë gjyqësor.
Vendimi i marrë nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë duke mos pasur
parasysh praktikën e unifikuar nga ana e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me anë
të Vendimit nr.1, datë 06.01.2009 dhe shkaqet e pretenduara në rekurs janë të tilla që bëjnë të
cenueshëm vendimin e kësaj gjykate.
11. Në rigjykim, nga të dy gjykatat e faktit, është arsyetuar se kërkimi i kthimit të
sendit, në mbështetje të nenit 296 të Kodit Civil, mund të bëhet vetëm atëherë kur pasuria
objekt kërkimi para gjykatës është e regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme, në të
kundërt, personit që pretendon të drejtën e pronësisë dhe kthimin e sendit nuk i ka kaluar
pronësia mbi sendin objekt kërkimi dhe si rrjedhojë nuk ka legjitimitet aktiv për të ngritur
këtë padi. Gjykatat e faktit kanë pranuar se paditësi kishte titullin e pronësisë mbi pasurinë
objekt gjykimi, e konkretisht Vendimin e Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Bulqizë nr.01, datë 10.02.1994, të cilin e kishte regjistruar në Zyrën e Hipotekës, por nuk
ishte kryer transkriptimi në Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
12. Kolegji Civil sjell në vëmendje se me anë të Vendimit nr.1, datë 06.01.2009 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë është unifikuar praktika gjyqësore në lidhje me
disa çështje, ndër të cilat në mënyrë të përmbledhur kanë të bëjnë me faktin se pala që
pretendon një të drejtë pronësie duhet të vërtetojë ekzistencën e titullit të pronësisë, në
mënyrë që të mbrojë të drejtën e pretenduar prej tij dhe regjistrimi ose jo në regjistrat
përkatës i një pasurie të paluajtshme nuk është kusht për fitimin e pasurisë. Ky regjistrim ka
efekt vetëm përsa i përket bërjes së njohur të këtij fakti personave të interesuar dhe mos
regjistrimi i pasurisë, pavarësisht se nuk i heq të drejtën e pronësisë personit që ka një titull
pronësie mbi këtë pasuri, nuk e lejon tjetërsimin e kësaj pasurie.
13. Gjykata e Apelit Tiranë në zgjidhjen e çështjes nuk ka mbajtur parasysh
konkluzionet unifikuese të praktikës gjyqësore dhe nuk ka ezauruar mundësitë në drejtim të
një hetimi të plotë gjyqësor. Kjo gjykatë duhet të marrë parasysh edhe faktin se i padituri
kundër-paditës një pjesë të objektit e ka ndërtuar mbi bazën e një leje ndërtimi dhe nga ana e
gjykatës nuk janë ballafaquar të drejtat e secilit prej palëve ndërgjyqëse mbi pasurinë objekt
gjykimi.
14. Në lidhje me kundërpadinë, Kolegji Civil vlerëson se gjykata nuk ka ezauruar
debatin gjyqësor në drejtim të faktit nëse vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave nxjerrë në favor të palës paditëse është në përputhje me kërkesat ligjore e po
kështu nuk është mbajtur parasysh qëndrimi i konsoliduar i Gjykatës së Lartë, që çdokush që
cenohet prej një vendimi të K.K.K.Pronave (pavarësisht se nuk është ish pronar apo
trashëgimtar i tij) ka të drejtë të kundërshtojë këtë vendim.
15. Në këto kushte, përveç zbatimit të gabuar të ligjit nga ana e gjykatës edhe hetimi
gjyqësor është jo i plotë dhe i gjithanshëm në kuptim të nenit 4 të Kodit të Procedurës Civile
dhe si rrjedhojë vendimi nr.1594, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë kësaj gjykate për t’u shqyrtuar me trup tjetër
gjykues.
Kolegji Civil vlerëson se në rigjykim, gjykata duhet të lejojë palët që të dëgjohen në

lidhje me pretendimet dhe prapësimet e tyre, të lejojë paraqitjen e provave, të ketë parasysh
zbatimin e neneve 6, 10, 14, 16 të Kodit të Procedurës Civile, t’i japë përgjigje të gjitha
20
pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, të kryejë një hetim të plotë, të gjithanshëm e në
përputhje me ligjin, duke u bërë cilësimin e saktë fakteve që lidhen me mosmarrëveshjen.
16. Në rigjykim, kjo gjykatë duhet të ketë parasysh ballafaqimin e të drejtave që
pretendon se ka secila palë ndërgjyqëse. Në lidhje me kundërpadinë, gjykata duhet të sqarojë
natyrën e mosmarrëveshjes, duke pasur parasysh objektin e kërkimit dhe bazën juridike të
kundërpadisë. Gjykata e apelit nuk ka hetuar nëse vendimi i K.K.K.Pronave ishte nxjerrë apo
jo në përputhje me kërkesat
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1594, datë 24.11.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me trup tjetër gjykues.
Tiranë, më 10.09.2013
21
Nr.11111-02585-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2302 i Vendimit (454)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen

civile që u përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: ARBEN RELI

E PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME.
PERSONA TË TRETË: BARJAM TOPULLI, NERDET LAMAJ,
HASIME ÇELA, ENKELEDA MUSHI,
KUJTIM TOPULLI, VILSON TOPULLI,
SUZANA GJEBREA, ENTELA GJEBREA,
MAKBULE TOPULLI, GAZMEND
TOPULLI, GJERGJI TOPULLI,
MIRELA SINA TOPULLI.
OBJEKTI:
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë
të regjistrojë kontratën e shitblerjes me kusht me nr.5917/568, datë 28.08.2006
në favor të paditësit për sipërfaqen prej 6.8 ha
përkatësisht 2.38 ha musha dhe 4.42 ha tokë bujqësore.
Baza Ligjore: Nenet 84 e 192 të K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.445, datë 09.05.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Arben Reli.
Detyrimin e palës së paditur Z.R.P.P. Sarandë të regjistrojë në Regjistrin e
Pasurive të Paluajtshme Sarandë kontratën e shitjes me kusht me nr.5917/568,
datë 28.08.2006 në favor të paditësit për sipërfaqen 6.8 ha e ndodhur në
Ksamil Sarandë, me kufizimet bashkëngjitur kontratës.
Gjykata e Apelit Gjirokastër , me vendimin nr.343, datë 09.10.2007 ka vendosur:

Mospranimin e ankimit të ZRPP Sarandë kundër vendimit civil nr.445, datë
09.05.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë.
22
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur Z.V.R.P.P. Sarandë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Ankimi nuk është pranuar, pasi është bërë ankimi nga Zv.Regjistruesi, megjithëse me
shkresën nr.790/1, datë 04.10.2007 është dërguar akti i përfaqësimit me anën e të cilit
autorizohet përfaqësuesi i ZVRPP Sarandë të përfaqësojë, ndjekë dhe ankimojë në të
gjitha shkallët e gjykimit, çështjet ku ZVRPP Sarandë është palë në gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së
tretë Hasime Çela (Topulli), avokatin Aldo Shala, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; dhe si e bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të
ulëta, i rezulton se, me anë të padisë objekti i këtij gjykimi, paditësi Arben Reli kërkon
detyrimin e të paditurës Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Sarandë që të kryejë
në favor të paditësit veprimet për regjistrimin e kontratës së shitblerjes me kusht nr.5917/568,
datë 28.08.2006 të lidhur prej tij në cilësinë e blerësit dhe palëve të treta, trashëgimtarë të
Jonus Topullit në cilësinë e shitësit, për një sipërfaqe prej 6.8 hektarë të ndodhur në Ksamil të
Sarandës.
Me vendimin nr.445, datë 09.05.2007 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë ka
vendosur pranimin e padisë.
Kundër këtij vendimi të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit vetëm pala e paditur ZRRPP Sarandë.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.343 datë 09.10.2007, ka vendosur
mospranimin e ankimit të ushtruar nga ZRRPP sepse ishte paraqitur me të meta dhe jashtë
afatit ligjor.
Pala e paditur ZRRPP Sarandë, në datën 05.12.2007, ka paraqitur rekurs për të
kundërshtuar vendimin e sipërcituar të Gjykatës së Apelit Gjirokastër me të cilin ishte
vendosur mospranimi i ankimit, shkaqet e të cilit janë objekti i shqyrtimit në këtë seancë
gjyqësore të Kolegjit Civil.
Ndërkohë që ky rekurs ende nuk ishte shqyrtuar nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë,
nga ana e palës së paditur ZRRPP Sarandë është kërkuar në gjykatën e shkallës së parë edhe
rivendosja në afat e së drejtës së ankimit kundër vendimit nr.445, datë 09.05.2007 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Pas rivendosjes në afat të së drejtës së ankimit, Gjykata e Apelit Gjirokastër e ka
shqyrtuar çështjen edhe në themel dhe me vendimin rn.238, datë 18.06.2008 ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.445, datë 09.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë që
kishte pranuar padinë.
E vënë në lëvizje mbi rekursin e palëve të treta Hasime Çela (Topulli), etj., Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë, në dhomë këshillimi, me vendimin nr.00-2009-703, datë 10.07.2009
ka vendosur mospranimin e rekursit.
23
Në të tilla rrethana, Kolegji Civil vlerëson se ankimi nga ana e palës së paditur
ZRRPP Sarandë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë është ushtruar
efektivisht pas rivendosjes në afat të kësaj të drejte sipas ligjit. Po kështu, Gjykata e Apelit
Gjirokastër e ka shqyrtuar ankimin edhe në themel duke konfirmuar vendimin e dhënë nga
gjykata e shkallës së pare. Përfundimisht, Gjykata e Lartë ka disponuar mospranimin e
rekursit ndaj vendimit të gjykatës së apelit.
Prandaj, Kolegji Civil çmon që çështja objekt i këtij gjykimi, ku duhet të vlerësohej
nëse mospranimi i ankimit nga ana e gjykatës së apelit ishte apo jo i mbështetur në ligj, është
një çështje që ka mbetur pa objekt dhe konkludon se duhet pushuar gjykimi i saj në Gjykatën
e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 485 të Kodit të Procedurës
Civile
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 10.09.2013
24
Nr.11243-02702-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2305 i Vendimit (455)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Medi Bici Anëtar

PADITËS: VANGJEL PRENDI

PERSONA TË TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT LUSHNJE
THOMA LALA
OBJEKTI:
Kundërshtim i veprimeve përmbarimore,
pavlefshmëri titulli ekzekutiv
dhe pezullim i ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
Baza Ligjore: Nenet 609, 610 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.1153, datë 13.12.2006, ka

vendosur:
Të rrëzojë kërkesën si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.106, datë 08.09.2008, ka vendosur:

Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit të Gjykatës e Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472, të K.Pr.Civile, ka

ushtruar rekurs paditësi Vangjel Prendi, i cili parashtron këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka shkelur ligjin procedural, nenet 32 dhe 297 të K.Pr.Civile, pasi
legjitimohem të ngrejë padinë në gjykim sepse para 17 vjetëve kam bërë ndërtimin në
tokën prej 200 m2 i cili është në proces legalizimi, ndërsa i padituri nuk është pronar
pasi nuk i janë kthyer pronat por ja kanë njohur.
- Gjykata e apelit bën interpretim të gabuar duke e quajtur gjë të gjykuar, pasi kërkesa
në gjykim nuk ka të bëjë me ndonjë kërkesë të mëparshme të kërkuesit Vangjel
Prendi, që të jetë gjykuar dhe rrëzuar padia.
- Bazuar në nenin 297/a të K.Pr.Civile, në gjykatën e apelit kemi kërkuar pezullimin e

gjykimit të çështjes pasi ka qenë duke u gjykuar në Gjykatën e Lushnjës një çështje
25
me të njëjtët palë, me objekt kundërshtim pronësisë së njohur të paditurit Thoma Lal,a
e cila na është rrëzuar në kundërshtim me kërkesat e nenit 297/a të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoj çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.106, datë 08.09.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është dhënë në zbatim të
gabuar të ligjit, për rrjedhojë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim po në atë
gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Apelit
Vlorë, përsa i përket rrethanave të faktit, rezulton se në një gjykim të mëparshëm, me
vendimin nr.871 datë 13.12.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë është vendosur
pranimi i padisë së rivendikimit të paditësit Thoma Lala kundër të paditurve Vangjel Prendi,
Tomorr Bani, etj., duke u detyruar këta të fundit që t’i kthejnë paditësit sipërfaqet përkatëse të
truallit, prishjen me shpenzimet e tyre të ndërtimeve që kishin realizuar në pronën e paditësit.
Pra edhe detyrimi i të paditurit Vangjel Prendi për t’i kthyer paditësit Thoma Lala një
sipërfaqe trualli prej 227 m2, duke prishur me shpenzimet e të këtij të padituri edhe një objekt
ndërtimor banimi prej 39 m2 në atë truall. Ky vendimi ka marrë formë të prerë pasi është
konfirmuar nga gjykimi i çështjes në gjykatat më të larta, duke u kthyer në titull ekzekutiv.
Me kërkesën e kreditorit Thoma Lala është nxjerrë urdhri për ekzekutimin e
detyrueshëm të këtij vendimi. Mbi këtë bazë, në datën 03.11.2004, Zyra e Përmbarimit
Lushnjë ka filluar ekzekutimin e detyrueshëm të këtij titulli ekzekutiv.
Veprimet përmbarimore janë kundërshtuar në rrugë gjyqësore nga ana e debitorëve,
përfshirë edhe debitorin Vangjel Prendi. Me vendimin nr.1087, datë 29.12.2004, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka vendosur rrëzimin e padisë për kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore, i cili ka marrë formë të prerë pasi nuk është ankimuar nga palët pjesëmarrëse
në gjykim.
Pas rrëzimit të kësaj padie, në një kohë të mëvonshme, me pretendimin se duhet të
gjejnë zbatim dispozitat e ligjit nr.9482 datë 16.02.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e ndërtimeve pa leje” dhe se kreditori Thoma Lala pa qenë ish pronar ka përfituar
pa të drejtë pronësinë mbi truallin, në datën 30.06.2006 debitori Vangjel Prendi i është
drejtuar përsëri gjykatës me padi, duke kërkuar si kundërshtimin e veprimeve përmbarimore,
ashtu edhe pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv dhe pezullimin e ekzekutimit të tij, pra të
vendimit nr.871, datë 13.12.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, pas shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka vendosur
rrëzimin e padisë, në thelb, me arsyetimin se kërkimet e padisë përbëjnë gjë të gjykuar dhe se
tashmë titulli është ekzekutuar në pjesën më të madhe të tij. Pra kërkimi për të urdhëruar
pezullimin e ekzekutimit nuk ka përmbajtje në thelb.
Kundër këtij vendimi gjyqësor paditësi Vangjel Prendi ka paraqitur ankim në
Gjykatën e Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar çështjen, ka ardhur në përfundimin se
vendimi i ankimuar i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë është dhënë në zbatim të drejtë të
ligjit dhe vlerësim e çmim të drejtë të provave.
Në thelb, Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton se kërkimet e padisë janë kundërshtimi i

veprimeve përmbarimore dhe pavlefshmëria e titullit ekzekutiv. Por, nisur nga shpjegimet
dhe pretendimet përfundimtare të paditësit në gjykimin në shkallë të parë, rezulton se ai i
26
është referuar vetëm kërkimit të parë, pezullimit të ekzekutimit, pra kundërshtimit të
veprimeve përmbarimore. Nuk ka shpjegime apo qëndrime të paditësit lidhur me kërkimin
për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv. Sikurse gjykata e shkallës së parë, edhe gjykata e
apelit arsyeton se janë të detyruara t’i përmbahen kufijve të kërkimit të vetë palës paditëse,
sikurse parashikon neni 6 i Kodit të Procedurës Civile.
Në këtë mënyrë Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton se jemi përpara gjësë së gjykuar,
duke e konfirmuar kështu vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë, për shkak se
lidhur me kërkimin e pezullimit të ekzekutimit të titullit ekzekutiv dhe atij të kundërshtimit të
veprimeve përmbarimore është zhvilluar një gjykim i mëparshëm mes po këtyre palëve dhe
ajo padi është rrëzuar nga gjykata me vendim të formës së prerë, bazuar në nenin 451/a të
Kodit të Procedurës Civile.
Gjithashtu, Gjykata e Apelit Vlorë ka vlerësuar të drejtë edhe arsyetimin e gjykatës së
shkallës së parë se jemi në kushtet kur titulli ekzekutiv është ekzekutuar në pjesën më të
madhe, duke u liruar shumica e sipërfaqes së truallit me përjashtim të një pjese të banesës dhe
truallit rreth saj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë paditësi Vladimir Prendi ka paraqitur
rekurs në Gjykatën e Lartë, duke parashtruar si motive bazë ato të përshkruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi. Në thelb, përsa i përket zbatimit të ligjit, pretendohet që vendimet e
dy gjykatave më të ulëta janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural civil për shkak se
nuk jemi përpara rastit të gjësë së gjykuar sipas nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile dhe
nuk është realizuar hetim gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm sipas ligjit. Në të vërtetë është
kërkuar pavlefshmëria e titullit ekzekutiv dhe lidhur me këtë kërkim edhe pezullimi i
ekzekutimit të këtij titulli ekzekutiv. Gjithashtu, pezullimi i ekzekutimit është kërkuar edhe
për shkakun se ndërkohë po zhvillohej një gjykim tjetër mes palëve lidhur me vlefshmërinë e
titullit të pronësisë se kreditorit Thoma Lala (neni 297/1/a i këtij Kodi).
Kolegji Civil vëren se gjykata e apelit, duke konfirmuar vendimin e dhënë nga gjykata
e shkallës së parë, ka zbatim gabim ligjin kur arsyeton dhe konkludon se nuk ka vend për të
pranuar padinë sepse titulli ekzekutiv është ekzekutuar në pjesën “më të madhe”. Ligji ynë
procedural parashikon fazën e ekzekutimit të titullit ekzekutiv, e cila synon që të realizohet
përmbushja e plotë e detyrimeve të debitorit ndaj kreditorit. Nuk ka ndonjë dispozitë dhe as
nuk ka vend për të interpretuar se ekzekutimi i titullit ekzekutiv quhet i përfunduar kur është
ekzekutuar “pjesa më e madhe” e detyrimeve që përmban ai titull ekzekutiv. Sikurse kreditori
ka të drejtën të kërkojë dhe realizojë tërësisht të drejtën e tij, ashtu edhe debitori ka të drejtën
të kundërshtojë në gjykatë ekzekutimin e titullit ekzekutiv për sa kohë ky ekzekutim nuk ka
përfunduar ende.
Po kështu, Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit, duke konfirmuar vendimin e
dhënë nga gjykata e shkallës së parë, ka zbatuar gabim ligjin procedural kur arsyeton se
gjendet përpara gjësë së gjykuar në kuptim të nenit 451/a të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykatat më të ulëta arsyetojnë se, lidhur me kërkimin për kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore dhe kërkimin për pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv, mes palëve
ndërgjyqëse është zhvilluar një gjykim i mëparshëm, në të cilin Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, me vendim të formës së prerë e ka rrëzuar padinë.
Në të vërtetë, në një gjykim të mëparshëm, me vendimin nr.1087 datë 29.12.2004
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka vendosur rrëzimin e padisë për kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore, i cili ka marrë formë të prerë pasi nuk është ankimuar nga palët
pjesëmarrëse në gjykim.
Por Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, sikurse edhe gjykata
e shkallës së parë, nuk kanë mbajtur parasysh se, për vetë specifikat e kërkimit dhe të
27
gjykimit të kundërshtimeve të veprimeve përmbarimore, shkaqet ligjore për të paraqitur një
padi të tillë mund të jenë nga më të ndryshmet. Nuk përjashtohet mundësia që baza faktike
konkrete e cila sjell edhe motivimin ligjor konkret (shkakun ligjor) të debitorit për të
kundërshtuar veprimet përmbarimore (neni 610) të lindë dhe ndryshojë gjatë shtrirjes në kohë
të fazës së ekzekutimit të titullit ekzekutiv. E njëjta gjë vlen veçanërisht në lidhje me
kërkesën për pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv (neni 611). Prandaj, në rigjykim,
gjykata e apelit duke hetuar lidhur me shkakun ligjor në raport me rrethanat e faktit të
pretenduara të konkludojë nëse jemi apo jo para gjësë së gjykuar lidhur me kërkimin për
kundërshtimin e veprimeve përmbarimore.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, duke konfirmuar
vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë, ka zbatuar gabim ligjin procedural kur
arsyeton dhe konkludon që jemi para gjësë së gjykuar, ndërkohë që në padi si kërkim kryesor
është edhe ai i “pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv”. Në çdo rast e rrethanë, gjykatat më të
ulëta nuk kanë mbajtur parasysh se ky kërkim nuk ka qenë objekt dhe shkak ligjor në padinë
e rrëzuar me vendim të formës së prerë në një gjykim tjetër të mëparshëm (vendimi nr.1087,
datë 29.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë).
Gjithashtu, ky Kolegj Civil vëren se gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë
kanë zbatuar gabim ligjin procedural kur arsyetojnë se lidhur me kërkimin “pavlefshmëria e
titullit ekzekutiv” nga ana e paditësit Vangjel Prendi nuk u parashtruan shpjegime dhe prova
gjatë seancave gjyqësore dhe qëndrime në konkluzionet përfundimtare në mbrojtje të këtij
kërkimi. Gjykatat më të ulëta kanë vlerësuar se, në këto rrethana, sipas nenit 6 të Kodit të
Procedurës Civile, janë të kufizuara të shprehen vetëm për atë që kërkohet dhe për aq sa
kërkohet.
Me këtë qëndrim dhe arsyetim, gjykatat më të ulëta, mungesën e shpjegimeve dhe
provave të paraqitura nga paditësi në mbrojtje e mbështetje të kërkimit të pavlefshmërisë së
titullit ekzekutiv, e kanë barazuar me heqjen dorë nga gjykimi apo nga e drejta e padisë,
madje as për këtë aspekt nuk mbajnë qëndrim të prerë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kjo përbën një zbatim të gabuar dhe
shkelje të ligjit procedural civil. Heqja dorë nga gjykimi i padisë apo heqja dorë nga e drejta e
padisë bëhet në mbështetje të nenit 201 të Kodit të Procedurës Civile dhe është e drejtë
ekskluzive e palës paditëse, e cila parashtrohet prej saj para gjykatës me shkrim si dhe
shprehimisht në seancë gjyqësore. Nëse nuk kërkohet nga pala paditëse, gjykata nuk ka asnjë
kompetencë të arsyetojë dhe konkludojë vetë se paditësi ka hequr dorë nga e drejta ose
gjykimi i padisë. Në rast se paditësi nuk paraqet prova, nuk parashtron argumente ligjore në
mbështetje të kërkimit të padisë gjatë seancave gjyqësore dhe në pretendimet përfundimtare,
gjykata e rrëzon padinë për këtë kërkim si të pambështetur në prova dhe ligj. Gjithsesi,
gjykata ka detyrimin të arsyetojë, konkludojë dhe disponojë në vendimin e dhënë prej saj për
zgjidhjen e çështjes për çdo kërkim të padisë nga të cilat paditësi nuk ka hequr dorë nga e
drejta e padisë apo nga e drejta e gjykimit të padisë. Kufijtë e shqyrtimit të çështjes të
vendosura nga neni 6 i Kodit të Procedurës Civile lidhen me detyrimin e gjykatës për t’u
shprehur së pari vetëm për kërkimet e ngritura në padi dhe, rrjedhimisht, së dyti, vetëm për aq
sa parashtrohet në këto kërkime të padisë e në argumentet e paditësit lidhur me to.
Si përfundim, Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet t’i dërgohet për rigjykim
gjykatës së apelit, e cila, si gjykatë fakti dhe ligji, të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor
duke lejuar palët të paraqesin prova e të debatojnë duke i dhënë përgjigje pretendimeve dhe
prapësimeve përkatëse të tyre lidhur me objektin e gjykimit që nuk përbën gjë të gjykuar,
veçanërisht atij mbi pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv.
PËR KËTO ARSYE
28
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “b” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.106, datë 08.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.09.2013
29
Nr.00-2013-2316 i Vendimit (456)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, çështjen civile që i përket

palëve:
PADITËS: GOGO MEMI, në mungesë

I PADITUR: KOMUNA LUKOVË, në mungesë
Z.A.M.T. SARANDË, në mungesë
OBJEKTI:
Vërtetimin e faktit juridik, saktësimin e vendndodhjes së kufijve,
kufitarëve të pronës së ish pronarit Lluke Memi.
Njohjen e pronësisë mbi një sipërfaqe toke prej 8500 m2 tokë bujqësore
dhe 2000 m2 truall të ndodhur në fshatin Piqeras
e vlefshme kjo për efekt të njohjes, kthimit dhe kompensimit të saj
nga Agjencia Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Vlorë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9235, datë 29.07.2004,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, ndryshuar
si dhe nenet 153, 154 e 388 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.413, datë 24.04.2008, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Gogo Memi.
Vërtetimin e faktit juridik, të saktësimit të kufijve të sipërfaqes së tokës
bujqësore të regjistruar në librin kadastral të pronarëve para Reformës Agrare,
në listë pronësinë e fshatit Piqeras, në fq.17, me nr.6, në emër të Lluke Memit
si më poshtë:
1. Parcela me sipërfaqe 1500 m2, me kufizime:
Saktësimin e kufijve të sipërfaqes së trualli prej 1000 m2 të regjistruar në
regjistrat kadastrale të vitit 1947 të fshatit Piqeras, në emër të Lluke Jorgo
Memi, Andon Jorgo Memi, e Spiro Jorgo Memi, me kufizime :
30
Kufizimet janë të përcaktuara në aktin e ekspertimit dhe skicat bashkëngjitur
datë 07.01.2008 dhe në shtesën datë 04.04.2008, të kryer nga eksperti Vangjel
Valera, pjesë e vendimit gjyqësor.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për vërtetimin e faktit juridik, për saktësimin e
kufijve për pjesën e mbetur prej 1000 m2 truall (kopsht).
Pushimin e gjykimit të çështjes për njohjen e pronësisë së palës paditëse, për
shkak të heqjes dorë nga gjykimi.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.278, datë 15.07.2008, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.413, datë 24.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, përsa i përket pjesës së rrëzuar dhe të pushuar të
kërkesëpadisë.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm, përsa i përket pjesës së pranuar të padisë,
si më poshtë: Rrëzimin e kërkesë padisë.
Kundër vendimit nr.278, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër në

mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, kanë ushtruar rekurs paditësi Gogo
Memi, i cili kërkon ndryshimin e vendimit dhe pranimin e kërkese padisë sipas objektit të saj,
duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të ndryshohet tërësisht, pasi nuk është zbatuar dhe
për më tepër është zbatuar keq ligji;
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, më shumë të drejtë ka pranuar kërkesën lidhur
me saktësimin e kufijve të 8500 m2 tokë bujqësore dhe për sipërfaqen e truallit prej
1000 m2 përreth banesës së regjistruar në favor të ish pronarit por në mënyrë të
gabuar ka rrëzuar për pjesën tjetër prej 1000 m2 dhe arsyetuar që është kopsht. Ky
qëndrim është i gabuar, nga gjykata duhej të pranohej edhe kërkesa për sipërfaqen
prej 1000 m2, sikurse ka rezultuar edhe nga akti i ekspertimit i cili nxjerr saktë 1.080
m2 sipërfaqe trualli të lirë dhe 520 m2 sipërfaqe të zënë sipas ligjit me ndërtime,
ndërsa 400 m2 ndodhen jashtë vijës së verdhë, probleme që do të zgjidhen nga KKK
Pronave dhe jo gjykata në këtë fazë gjykimi.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi është
trashëgimtar ligjor i ish pronarit Lluke Memi, në bazë të vendimit për lëshimin e dëshmisë së
trashëgimisë nr.4868, datë 26.09.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Pala paditëse i është drejtuar Zyrës së Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës
Sarandë, e cila përmes shkresës “Vërtetim” datë 01.12.2006, ka konfirmuar se “gent-plani i
paraqitur nga shtetasi qytetarit Lluke Memi lidhur me pronësinë në fshatin e Piqeras të
Komunës Lukove i përket numrit kadastral 332, 131, 106, 299, 133 në zërin kadastral jashtë
fondit, ullishtë, pemishte”.
3. Më tej, me vërtetimin nr.42 prot, datë 27.04.2007, të Z.A.M.T Sarandë të Këshillit
të Qarkut Vlorë, është konfirmuar se i ndjeri Lluke Memi ka pasur si pronë në fshatin
Piqeras, Komuna Lukovë, para Reformës Agrare, 1 dynym tokë të punueshme, 1 dynym
pemishte, 6.5 dynym ullishtë. Ky vërtetim është rikonfirmuar edhe me shkresën nr.2068/2
31
Prot, datë 12.09.2007, të lëshuar nga Z.A.M.T të Këshillit të Qarkut Vlorë, ku sqarohet se për
këtë pronësi nuk ka harta ku të jenë të përcaktuar pronarët, kufitarët dhe numrat kadastralë.
4. Rezulton e provuar se nëpërmjet vërtetimit të Z.A.M.T Sarandë pa nr.protokolli,
datë 15.05.2007, nuk disponohen të dhëna lidhur me plan vendosjen para Reformës Agrare
për fshatin Piqeras të Komunës Lukovë.
5. Nga Z.V.R.P.P Sarandë me vërtetimin e lëshuar më datë 30.05.2006, konfirmohet
se në emër të të ndjerit Lluke Memi nuk ka asnjë pasuri të regjistruar pranë kësaj zyre.
6. Për sa më sipër, paditësi Gogo Memi, në kushtet kur nuk disponon planvendosje të
pronave dhe kufijtë e saktë të sipërfaqes së pronës para Reformës Agrare për fshatin Piqeras,
i është drejtuar gjykatës me padinë objekt shqyrtimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarande, me vendimin nr.413, datë 24.04.2008, ka
vendosur: “Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë së paditësit Gogo Memi.
Vërtetimin e faktit juridik të saktësimit të kufijve të sipërfaqes së tokës bujqësore të
regjistruar në librin kadastral të pronarëve, para Reformës Agrare, në listë-pronësinë e fshatit
Piqeras, në fq.17, me nr.6, në emër të Lluke Memit si me poshtë:
Saktësimin e kufijve të sipërfaqes së trualli prej 1000 m2 të regjistruar në regjistrat
kadastrale të vitit 1947 të fshatit Piqeras, në emër të Lluke Jorgo Memi, Andon Jorgo Memi,
e Spiro Jorgo Memi, me kufizime:
Kufizimet janë të përcaktuara në aktin e ekspertimit dhe skicat bashkëngjitur datë
07.01.2008, dhe në shtesën datë 04.04.2008, të kryer nga eksperti Vangjel Valera, pjesë e
vendimit gjyqësor.
Rrëzimin e kërkesëpadisë për vërtetimin e faktit juridik për saktësimin e kufijve për
pjesën e mbetur prej 1000 m2 truall (kopsht).
Pushimin e gjykimit të çështjes për njohjen e pronësisë së palës paditëse, për shkak të
heqjes dorë nga gjykimi”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “se kërkesë padia është e bazuar pjesërisht në ligj dhe në
prova. Vendimi i gjykatës do t’i shërbejë paditëses për ta paraqitur në KKK Pronave dhe
është ky organ i cili ka më tej kompetencë për të disponuar në lidhje me njohjen apo kthimin
e pronës”.
8. Mbi ankimin e paditësit Gogo Memi dhe ankimin e Këshillit të Qarkut Vlorë,
çështja ka shkuar për gjykim në Gjykatën e Apelit Gjirokastër.
9. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.278, datë 15.07.2008, ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit civil nr.413, datë 24.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë, përsa i përket pjesës së rrëzuar dhe të pushuar të kërkesëpadisë.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm, përsa i përket pjesës së pranuar të padisë, si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesë padisë”.
9.1 Arsyetimi i gjykatës: “se, nëse i referohemi fakteve të përfituara në proces,
rezulton se kërkuesi Gogo Memi në cilësinë e trashëgimtarit të Lluke Memi konsiderohet
subjekt i ligjit nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”. Realizimin e të
drejtave të rrjedhura nga ligji i mësipërm prezumon respektimin një procedurë strikte të
parashikuar nga ligji dhe aktet nënligjore, këtu fjala është për VKM nr.747/2005.
Dokumentet arkivorë të administruara në faqet 24, 25 përbëjnë një dokument të plotë në
drejtim të përmbajtjes së të dhënave për faktin e ish pronësisë së trashëgimlënësit Lluke
Memi.
32
Nëse i referohemi dokumenteve arkivore të mësipërm, e rezulton se parcelat për të
cilat kërkuesi kërkon të njihen në rrugë gjyqësore janë përcaktuar drejt dhe qartë
vendndodhja e parcelave duke u paraqitur ato analitikisht në dokumentin arkivohet me
nr.kadastrale 13/3/, 13/4, 13/6. 13/7 . Pra kërkimi i paditësit nuk gjen mbështetje ligjore ne
nenin 388 të K.Pr.Civile, pasi në fakt, akti i pronësisë, dokumenti arkivor, ekziston, nuk ka
humbur apo zhdukur. Bazuar në vendimin unifikues të Gjykatës së Lartë nr.9, datë
09.03.2006, gjykata arrin në përfundimin se pretendimet e paditësit, referuar bazës ligjore të
kërkimit, nuk janë të bazuara ligjërisht”.
10. Kundër vendimit nr.278, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, kanë ushtruar rekurs paditësi Gogo
Memi, i cili kërkon ndryshimin e vendimit dhe pranimin e kërkese padisë sipas objektit të saj.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 388 i K.Pr.Civile: “Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të
drejtave personale apo pasurore të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka
humbur dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër,
personi i interesuar ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të gjykatës së
shkallës së parë. Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e shkallës së parë, në
territorin e së cilës ka banimin kërkuesi. Kur kërkohet vërtetimi i faktit për një send të
paluajtshëm, ajo paraqitet në gjykatën e shkallës së parë në territorin e së cilës ndodhet
sendi”.
11.2 Neni 389 i K.Pr.Civile: “Në kërkesën për vërtetimin e fakteve duhet të tregohen:
a) qëllimi për të cilin kërkuesi paraqet kërkesën për vërtetimin e faktit të caktuar; b) shkaqet
për të cilat nuk mund të merret akti ose për të cilat nuk është mundur që akti të bëhet përsëri;
c) provat me të cilat do të provohet si shkaku, për të cilin nuk është e mundur të merret akti
ose ky akt nuk mund të bëhet përsëri, ashtu edhe fakti që kërkohet të vërtetohet”.
11.3 Neni 390 i K.Pr.Civile: Kërkesa për vërtetimin e fakteve gjyqësore shqyrtohet në
seancë gjyqësore, në prani të kërkuesit e të personave fizikë a juridikë që kanë interes në
çështje. Kur çështja paraqet interes publik dhe gjykata e sheh të arsyeshme, mund të thirret
edhe prokurori”.
11.4 Neni 391 i K.Pr.Civile: “Në vendimin e gjykatës duhet të tregohet fakti i
vërtetuar prej asaj dhe provat në bazë të së cilave është vërtetuar fakti….. ....Vendimi nuk ka
fuqi provuese kundër personave fizikë a juridikë që nuk kanë qenë thirrur në rast se e
kundërshtojnë faktin e vërtetuar në vendim”.
12. Dispozitat e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e
pronave ish pronarëve”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
12.1 Neni 1: Ky ligj ka për objekt: a) rregullimin e drejtë, sipas kritereve të nenit 41
të Kushtetutës, të çështjeve të së drejtës së pronësisë që kanë lindur nga shpronësimet,
shtetëzimet ose konfiskimet; b) kthimin dhe, aty ku sipas këtij ligji kthimi i pronës është i
pamundur, kompensimin e saj; c) procedurat për realizimin e kthimit dhe kompensimit të
pronave, si gjithë organet administrative të ngarkuara për realizimin e tyre.
12.2 Neni 6/1: Pemëtaritë dhe vreshtat, pronë e subjekteve të shpronësuara,
tokat e të cilave nuk janë regjistruar si toka bujqësore, do të konsiderohen si të tilla për
qëllimet e kompensimit sipas këtij ligji. Pas verifikimit të pronësisë së tyre, ato do të
konvertohen si toka bujqësore, mbi bazën e koeficientit që do të miratohet nga Këshilli i
Ministrave.
33
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
13. Se vendimi nr.278, datë 15.07.2008, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi
nr.413, datë 24.04.2008, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, janë rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit procedural dhe material, prandaj si të tillë duhet të prishen dhe të pushohet
gjykimi i çështjes.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar shkakut ligjor të padisë,
formulimit të saj si dhe qëllimit të palës paditëse, vlerëson se kërkimet e kësaj pale nuk mund
të realizohen me këtë lloj padie.
15. Referuar provave të administruara në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor, rezulton se i ndjeri Lluke Memi figuron në librin e pronarëve të
pronave para Reformës Agrare në fshatin Piqeras, Komuna Lukovë, me pasuri të regjistruar:
1 dynym tokë të punueshme, 1 dynym pemishte, ullinj në prodhim 30 rrënjë, dhe 6.5 dynym
ullishtë, gjithashtu rezulton e provuar se për fshatin Piqeras të Komunës Lukovë nuk ka plan-
vendosje të vjetra para Reformës Agrare (fq.20 dhe 26 të dosjes gjyqësore).
16. Fakti që nuk ekziston akt pronësie për sipërfaqen prej 8500 m2 tokë bujqësore dhe
2000 m2 truall të ndodhur në fshatin Piqeras del qartë dhe nga vërtetimi i datës 27.04.2007
marrë nga Këshilli i Administrimit të Mbrojtjes së Tokës, në të cilin janë pasqyruar gjendja e
listë pronësisë para Reformës Agrare. Referuar këtij dokumenti nuk rezulton në asnjë rast
ekzistenca e titullit të pronësisë së ish pronarit për sipërfaqen prej 8500 m2 tokë kullotë,
ndërkohë që pasqyrohen pronat e tjera që ai dispononte të llojit pemëtari, ullinj.
17. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës, pasi dokumentacioni që
disponon është i paplotë. Objekti i gjykimit dhe pretendimet e palës paditëse janë ngritur
sipas nenit 388 të K.Pr.Civile. Konkretisht paditësi ka kërkuar në këtë gjykim “Vërtetimin e
faktit juridik, saktësimin e vendndodhjes së kufijve, kufitarëve të pronës së ish pronarit Lluke
Memi. Njohjen e pronësisë mbi një sipërfaqe toke prej 8500 m2 tokë bujqësore dhe 2000 m2
truall të ndodhur në fshatin Piqeras e vlefshme kjo për efekt të njohjes, kthimit dhe
kompensimit të saj nga Agjencia Rajonale e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut
Vlorë”, me bazë ligjore ligjin nr.9235/2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish
pronarëve”, i ndryshuar, si dhe nenet 153, 154, 388 të K.Pr.Civile.
18. Në aspektin e respektimit të ligjit procedural, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë,
duke u nisur nga baza e ligjore e padisë objekt gjykimi, konstaton se paditësi Gogo Memi
kërkimet i ka mbështetur kryesisht në nenin 388 të K.Pr.Civile, pra si një gjykim vërtetim
fakti juridik.
19. Nga analiza e nenit 388 të Kodit Procedurës Civile rezulton se çdo palë e
interesuar ka mundësi të krijojë gjyqësisht një dokument shkresor i cili, nëse ka ekzistuar,
paraqet një fakt nga i cili varej lindja, ndryshimi dhe shuarja e të drejtave personale apo
pasurore për këtë palë. Vërtetimi gjyqësor i fakteve juridike konfirmon ekzistencën e këtij
fakti dhe i shërben palës si mjet prove për këtë fakt. Kushte të domosdoshme për të vërtetuar
gjyqësisht ekzistencën e një fakti që pretendon kërkuesi janë: i) akti të jetë zhdukur; ii) akti
që ka humbur nuk mund të bëhet përsëri; iii) akti nuk mund të merret me rrugë tjetër.
20. Gjithashtu, vërtetimi i fakteve juridike nga ana procedurale paraqet një gjykim pa
palë kundërshtare. Në përputhje me nenin 390 të K.Pr.Civile në këtë lloj gjykim mund të
thirren me cilësinë e personit të tretë edhe persona të tjerë, ose prokurori. Vendimi për
vërtetimin gjyqësor të faktit juridik është deklarativ dhe ka fuqi thjesht provuese për
kërkuesin dhe personat e tjerë të thirrur në gjykim (neni 391/3 i K.Pr.Civile).
34
21. Pra, në kushtet që akti nuk ka ekzistuar asnjëherë, as që mund të bëhet fjalë për
krijimin e tij gjyqësisht. Neni 388 i K.Pr.Civile nuk parashikon dhe nuk mund të zëvendësojë
në asnjë rast normat ligjore të cilat tregojnë dhe parashikojnë mënyrën se si krijohet titulli i
pronësisë dhe si fitohet pronësia.
22. Duke qenë se ky lloj gjykimi kërkohet thjesht për të formuar ekzistencën e një
prove (por jo ta krijojë atë nga fillimi, kur ajo nuk ka ekzistuar asnjëherë), ligjvënësi ka
parashikuar në ligjin procedural që ky të jetë pa palë kundërshtare (e kundërta ndodh në
paditë e njohjes), dhe vendimi i dhënë nga gjykata ka thjesht karakter deklarativ.
23. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se titulli i pronësisë që
kërkon të krijojë kërkuesi nuk mund të realizohet nëpërmjet kërkimit që ai paraqet në këtë
gjykim.
24. Për këto arsye, Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë çmon se pala paditëse ka ngritur
një padi që nuk duhet të ngrihej. Ajo ka ngritur një padi me objekt vërtetimin e faktit juridik
si një padi me palë kundërshtare, kur proceduralisht duhej t’i drejtohej gjykatës me kërkesë
në cilësinë e palës kërkuese me objekt vërtetim fakti juridik dhe me ndërgjyqësi të formuar
me kërkues dhe persona të tretë.
25. Edhe në aspektin e respektimit të ligjit material, referuar nenit 6/1 të ligjit
9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, i cili parashikon se:
“Pemëtaritë dhe vreshtat, pronë e subjekteve të shpronësuara, tokat e të cilave nuk janë
regjistruar si toka bujqësore, do të konsiderohen si të tilla për qëllimet e kompensimit, sipas
këtij ligji. Pas verifikimit të pronësisë së tyre, ato do të konvertohen si toka bujqësore, mbi
bazën e koeficientit që do të miratohet nga Këshilli i Ministrave”. Në zbatim të dispozitës së
sipërcituar, Kolegji Civil vlerëson se për rastin konkret gjykatat e faktit gjatë shqyrtimit
gjyqësor kanë anashkaluar rregullimin ligjor, pasi në kuadër të saktësimit të kufijve dhe të
vendndodhjes së pronës, kanë kryer konvertimin apriori të pasurisë së palës paditëse nga
pemëtari, ullishtë, tokë të punueshme (sipas vërtetimit të ZAMT) në tokë bujqësore dhe
kullotë pa marrë parasysh atë që parashikohet në ligj.
26. Për këto arsye, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.278, datë
15.07.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe vendimi nr.413, datë 24.04.2008 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Sarandë janë marrë në zbatim dhe interpretim të gabuar të ligjit material
dhe procedural dhe si të tillë duhet të prishen dhe të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes
për arsyen se ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/e të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.278, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
vendimit nr.413, datë 24.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes.
Tiranë, më 10.09.2013
35
Nr.00-2013-2323 i Vendimit (457)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: KËSHILLI BASHKIAK KORÇË, në mungesë;
TË PADITUR: VANGJEL MIHALI, në mungesë;
JANI MIHALI, në mungesë;
KRISANTHI JANO, në mungesë;
MILIKA SHAHINI, në mungesë;
PANDI MIHALI, në mungesë;
PERSON I TRETË
I INTERESUAR: KOÇI FSHATI, në mungesë.
OBJEKTI:
Vërtetim i rrethanës së vendimit nr.599, datë 04.03.1996,
i Gjykatës së Rrethit Korçë,
bazuar mbi një akt ekspertimi që nuk pasqyron realitetin.
Baza Ligjore: Neni 32/a i K.Pr.Civile,
nenet 494, 495 të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2009, datë 18.09.2007 ka

vendosur:
Pranimin e padisë të paditësit Këshilli Bashkiak Korçë dhe vërtetimin e
rrethanës së vendimit gjyqësor nr.599, datë 04.03.1995 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë është bazuar mbi një akt ekspertimi që nuk pasqyron realitetin;
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.215, datë 30.06.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit nr.215, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, në mbështetje

të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, kanë ushtruar rekurs të paditurit Vangjel Mihali,
36
Krisanthi Jano, Milika Shahini, Valentina Shpata, Pandi Mihali të cilët kërkojnë ndryshimin e
këtij vendimi duke vendosur rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- 1. Nga ana e gjykatës nuk është respektuar neni 29 i K.Pr.C. Ky vendim është marrë
në kundërshtim me ligjin procedural civil e konkretisht nuk janë respektuar kërkesat
ligjore të parashikuara nga neni 495 e 496 i K.Pr.C.
- 2. Pala paditëse nuk legjitimohet në këtë kërkim. Pretendimi i paditësit është
zgjidhur me vendimin nr.779, datë 22.05.2000, vendim i cili ka marrë formë të prerë
më datë 11.05.2006 dhe është vendosur nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Korçë
pushimi i hetimeve të procedimit penal nr.47, viti 2006. Më datë 12.07.2006 mbi
ankimin e personit të tretë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka vendosur rrëzimin e
kërkesës së kërkuesit Koçi Fshati. Më datë 25.05.2007 me vendimin nr.11 të Gjykatës së
Apelit Korçë është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.139, datë 12.07.2006 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Në këtë datë vendimi i pushimit ka marrë formë të
prerë.
- 3. Kërkesë padia mban nr.51 prot., datë 12.01.2007 dhe në mënyrë të përmbledhur
kërkohet rishikimi i vendimit gjyqësor duke u mbështetur në nenin 495 të
K.Pr.Civile, ndërkohë që vendimi penal nuk është i formës së prerë.
- 4. Pasi gjykata që në momentin e konstatimit të këtij fakti duhet të kishte vendosur
kthimin e akteve paditësit pasi provat me të cilën ai mbështet vendimin nuk ka marrë
formë të prerë dhe si e tillë nuk mund t’i nënshtrohet hetimit gjyqësor. Për këtë fakt kjo
gjykatë i është drejtuar gjykatës së apelit për të konfirmuar këtë fakt dhe pasi ka marrë
konfirmimin ka vazhduar përsëri gjykimin.
- 5. Pala paditëse nuk ka të qartë se në çfarë regjimi pasuror ka qenë kjo pasuri. Kjo
pasuri figuron e regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Korçë në emër të të paditurve dhe pas ekzekutimit të vendimit nr.599, datë 04.03.1996 kjo
pronë u është dorëzuar bashkëpronarëve sipas aktit të dorëzimit datë 30.04.1996 dhe në
këtë akt dorëzimi është e përcaktuar qartë se: Enti Kombëtar i Banesave, Drejtoria
Rajonale Korçë u dorëzon bashkëpronarëve banesën duke shfuqizuar kontratën e
qirasë ndërmjet këtij Enti dhe personit të tretë Koçi Fshati. Që në këtë moment si
paditësi dhe personi i tretë rezultojnë të zhveshur nga çdo lloj titulli në lidhje me
pasurinë e mësipërme dhe të paditurit janë bërë pronarë legjitimë të saj.
- 6. Në kundërshtim me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 "Për Organizimin dhe
Funksionimin e Qeverisjes Vendore", Kreu III, neni 8, paragrafi II /a kërkon të ushtrojë
të drejta pronësie mbi një pronë të cilën ajo nuk e ka apo siç është shprehur në kërkesë
padi rivendosjen e një të drejte të cilën ajo nuk e ka. Themi kështu pasi me vendimin
nr.1667, datë 25.13.1998 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, ku Bashkia Korçë ka qenë
në rolin e paditësit, është vendosur rrëzimi i kërkesë padisë duke mbetur në fuqi vendimi
nr.599, datë 04.03.1996 i Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.
- 7. Në gjykim paditësi Këshilli Bashkiak nuk ka paraqitur asnjë dokument që të provojë
të paktën të ketë patur në ndonjë moment titull pronësie për këtë banesë, që pas vitit 2000
(legjitimimi aktiv).
Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur, në zbatim të nenit 477 të K.Pr.C ka
ushtruar kundërrekurs personi i tretë Koçi Fshati i cili kërkoi mospranimin e rekursit të
paraqitur kundër vendimit nr.215, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të këtij vendimi, duke parashtruar këto shkaqe:
- 1. Paditësit, të cilët për të shtënë në dorë banesën ku unë kam banuar prej 40 vjetësh,
kanë kryer veprime antiligjore në dy drejtime: a) Për të vërtetuar të drejta mbi
37
sendin kanë falsifikuar vleftën e shpenzimeve ku nga një send i krijuar tërësisht prej
shtetit ekspertët në mënyrë fiktive kanë krijuar një vleftë të re në favor të të paditurve
dhe b) Për të vërtetuar lidhje me trashëgimtaren e ish pronarit në bashkëpunim me
një noter kanë siguruar një testament të hartuar mbas vdekjes së trashëgimlënëses,
duke shënuar si datë ditën e vdekjes së saj.
- 2. Akti testamentar nuk përmbante sipas kërkesave të ligjit nënshkrimin e testatores,
por një njollë të zezë të interpretuar qëllimisht si shenjë gishti, kur personi kishte
punuar gjatë gjithë jetës së saj aktive si arsimtare me shkollë të kryer në kohën e
Mbretërisë.
- 3. Nga ana tjetër me të drejtë Bashkia e qytetit kishte vërtetuar cilësinë e saj si
trashëgimtare ligjore e ish pronarit. Me këtë cilësi ajo ka kryer një sërë veprimesh si
vërtetimin e cilësisë përkatëse me anën e dëshmisë së trashëgimisë, ngritjen e padisë
përkatëse, duke kërkuar të gjitha të drejtat që i takojnë në raste të tilla. Unë duke
pasur interes të drejtpërdrejtë lidhur me përfundimin e kësaj çështje, mbasi kam
paguar qira prej 40 vjetësh e më mohohet e drejta për privatizim, kam ndërhyrë në
proces duke u bashkuar me Bashkinë e qytetit Korçë si palë me interesa të njëjta.
- 4. E drejta jonë e sidomos e imja lindi nga paragrafi i dytë i nenit 495 të Kodit të
Procedurës Civile, i cili krijon mundësinë në ato raste kur organi procedues pengohet
nga neni 96 i K.Pr.Penale mbasi janë vërtetuar shkaqe si p.sh amnistia për vepra që
mund të akuzoheshin të paditurit, si p.sh ndjekja e tyre për falsifikim, këto rrethana
mund të vërtetohen në një gjykim civil. Më konkretisht prokurori. pavarësisht se nuk
mund të ngrinte akuzë, kishte arritur të vërtetonte falsifikimin e ekspertizave dhe
lidhur me testamentin shprehej se ishte i dyshimtë, formulimi i vendimit të pushimit të
prokurorit në këtë mënyrë binte ndesh me ligjin, prandaj ne kemi ndjekur rrugën e
zakonshme të ankimit e aktualisht kjo çështje ndodhet për shqyrtim në Gjykatën e Lartë.
Nga ana tjetër gjykata civile nuk mund të pengohej siç argumenton në rekurs pala
kundërshtare për shqyrtimin e padisë.
- 5. Nga pikëpamja juridiksionale ajo ka vepruar drejt e veprimi i saj nuk duhej të
ndërpritej vetëm e vetëm se vendimi i pushimit (për çështje penale) nuk kishte marrë
formë të prerë. Ajo që ka rëndësi në këtë drejtim për mendimin tonë është thënia e të
paditurve nëpërmjet përfaqësuesit të tyre se të dyja gjykatat kanë gabuar në dhënien e
drejtësisë si nga pikëpamja procedurale, ashtu dhe ajo materiale. Në mbrojtje të kësaj
teze kanë cituar një sërë vendimesh duke mbërritur në përfundimin se pavarësisht nga
drejtësia e tyre ne kemi humbur të gjitha afatet prekluzive në kërkimin e së drejtës sonë.
Pra, ajo e drejtë që kërkon të zbatohet pala e paditur është në favorin tonë. Si nga
pikëpamja e së drejtës në përgjithësi apo dhe e formës me të cilën është veshur apo
duhet të realizohet kjo e drejtë, çështja jonë është e fituar. Në të kundërt janë vërtetuar
një sërë veprimesh mashtruese që të paditurit kanë bërë për të vjedhur një pronë që
nuk iu përket.

tërësi,
38
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se me vendimin nr.343, datë
17.06.1994 të KKKPronave Bashkia Korçë, palës së paditur i është njohur e drejta e
pronësisë si trashëgimtarë të Aleksandër Treska për pronën e ndodhur në Rrugën “Sotir
Çure” e përbërë nga një truall me ahure (sot i zënë me banesë shtetërore me kufizime:
Lindje - Pavlin Treska, P. - Gjergj Çipe, V - P.N. Profto, Jug - Rruga “S.Gura” me
sipërfaqe 286.4 m2, me kusht si më poshtë: trashëgimtarët e ish pronarit gëzojnë të
drejtën e bashkëpronësisë me shtetin në objektin e ndërtuar nga shteti mbasi vlera e
investimeve të kryera kalon mbi 50% të vleftës së plotë të objektit”.
2. Me vendim nr.599, datë 04.03.1996 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është
vendosur: “Ndryshimi i vendimit nr.343/1994 të K.K.K.Pronave duke njohur paditësit
Vangjel Mihali, Pandi Mihali, Krisianthi Jano, Milika Mihali dhe Valentina Mihali si
pronarë ekskluzivë të objektit të ndodhur në qytetin e Korçës në Rrugën “Sotir Çure” me
kufizime: Lindje - Pavlin Treska, P. - Gjergj Çipe, V - P.N. Profto, Jug - Rruga;
Detyrimin e paditësve të paguajnë në favor të shtetit shumën prej 15.069 lekë që përbën
15% të vlerës së shpenzimeve që ka bërë shteti mbi këtë objekt”. Vendim i cili ka marrë
formë të prerë pasi nuk është ankimuar.
3. Siç rezulton nga materialet në dosjen gjyqësore, pala e paditur përmes aktit të
dorëzimit datë 30.04.1996 të lidhur me Entin Kombëtar të Banesave Korçë dhe pasi ka
shlyer shpenzimet e investimeve të përcaktuara në vendimin e gjykatës, ka marrë në
dorëzim banesën si ish-pronar, duke zgjidhur kontratën e mëparshme të qirasë midis ish
Ndërmarrjes Komunale Banesa dhe qiramarrësit Kristo Fshati dhe regjistruar pronën në
emër të palës së paditur në ZVRPP Korçë, me nr pasurie 1/881.
4. Bashkia Korçë, duke mos qenë dakord me vendimin nr.599, datë 04.03.1996 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, ka iniciuar disa procese gjyqësore për ta
kundërshtuar atë.
5. Fillimisht në vitin 2000, nga Bashkia Korçë, është ngritur padia për
kundërshtimin e të tretit ndaj vendimit nr.599, datë 04.03.1996 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë, por kjo padi është rrëzuar nga gjykata me argumentin se ka kaluar afati
prekluziv 1 vjeçar i ngritjes së saj (vendimi nr.779, datë 22.05.2001 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë).
6. Më tej, në vitin 2002, Bashkia Korçë me të njëjtat palë ndërgjyqëse ka iniciuar
procesin gjyqësor me objekt “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të testamentit nr.1
rep., datë 22.06.1994”, me argumentin se testamenti i lëshuar nga testatorja Aleksandra
Treska, me anë të të cilit palës së paditur i është njohur e drejta e pronësisë me vendimin
nr.343/1994 të KKKPronave, është absolutisht i pavlefshëm pasi nuk është bërë në
formën e kërkuar nga ligji. Por edhe ky pretendim është gjykuar i pabazuar nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me vendim nr.715, datë 10.04.2002 ka vendosur rrëzimin e
kërkesë padisë.
7. Ndërkohë, Koçi Fshati si person i interesuar, në datën 19.01.2006 ka paraqitur
pranë Prokurorisë së Rrethit Korçë kallëzimin penal me pretendimin se ekspertët e thirrur
nga gjykata në gjykimin civil në vitin 1996 (vendimi nr.599, datë 04.03.1996 i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë) nuk kanë parashtruar të vërtetën në aktin e ekspertimit. Me
vendim nr.129, datë 12.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, lënë në fuqi me
vendimin nr.11, datë 25.04.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë është vendosur “Rrëzimi i
kërkesës së kërkuesit Koçi Fshati”, me arsyetimin se “dalja e ligjit 8202/1997 “Për
amnistinë” përfaqëson një kufizim ligjor për vazhdimin e hetimit të çështjeve penale për
të cilat pretendohet nga kërkuesi.
39
8. Nga ana tjetër, në 2006 pala e paditur Vangjel Mihali ka ngritur padinë me
objekt “Lirim dorëzim sendi” ndaj Koço Fshatit (i cili jeton në ndërtesën objekt
shqyrtimi) dhe person të tretë Bashkia Korçë. Dhe me vendimin nr.402, datë 01.03.2006
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është vendosur: “Pranimi i padisë me paditës
Vangjel Mihali, i paditur Koçi Fshati, person i tretë Bashkia Korçë duke u detyruar i
padituri të lirojë e të dorëzojë banesën si dhe të shlyejë vlerën e përdorimit të sendit në
masën 252.000 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë me
vendimin nr.144, datë 25.05.2006 dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin
nr.134, datë 28.08.2008.
9. Ndodhur në këto rrethana, Këshilli Bashkiak i Bashkisë Korçë, në cilësinë e
paditësit, i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi: “Vërtetimin e rrethanës se
vendimi gjyqësor nr.599, datë 04.03.1996 i Gjykatës së Rrethit Korçë është bazuar mbi një
akt ekspertimi i cili nuk pasqyron realitetin”.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2009, datë 18.09.2007 ka
vendosur: “Pranimin e padisë të paditësit Këshilli Bashkiak Korçë dhe vërtetimin e
rrethanës se vendimi gjyqësor nr.599, datë 04.03.1995 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
është bazuar mbi një akt i ekspertimi që nuk pasqyron realitetin; Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen palës së paditur”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: Gjykata vlerëson se ndodhemi para faktit se nga ana e
prokurorisë është filluar procedimi penal nr.47 viti 2006, në bazë të kallëzimit të shtetasit
Koçi Fshati për veprën penale të falsifikimit lidhur me aktin e ekspertimit datë 10.12.1995
përpiluar nga inxhinier Gaqo Naumi dhe Andrea Janko. Me anën e vendimit të gjykatës
nr.599, datë 4.3.1996 shtetasit Koçi Fshati i është rrëzuar kërkesa për privatizim banese
ku në këtë gjykim është marrë për bazë akti i ekspertimit të lartpërmendur. Sipas këtij akti
ekspertimi vlera e investimeve përbën 35% të vlerës së objektit. Nga ana e organit të
prokurorisë janë kryer një sërë hetimesh dhe preventivi i pun imeve që ndodhen në dosjen
hetimore ka rezultuar se ndodhemi para një ekspertimi të rremë i cili nuk tregon realitetin
dhe se falsifikimi i dokumenteve është i provuar si vepër penale, por të gjitha veprimet janë
kryer para vitit 1997 dhe janë amnistuar. Në këto kushte organi i Prokurorisë ka vendosur
pushimin e procedimit penal nr.47, viti 2006 dhe ligji nr.8202, datë 27.03.1997, vendim i cili
ka mbetur në fuqi dhe nga Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.11, datë 25.4.2007.
Gjithashtu nga gjykata në seancë gjyqësore u morën në konsideratë se akti i ekspertimit
që shoqëron vendimin e Komisionit të Kthimit e Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë
Korçë me nr.343, datë 17.06.1994 i përbërë nga librezë masash, preventivë vlerësimi të para
këto në raport akt ekspertizën e ekspertit Andrea Janko, ekspertizë e investuar nga gjykata
me vendimin nr.599, datë 04.03.1996. Përfundimisht gjykata çmon se duhet të pranohet
kërkesa e palës paditëse Këshilli Bashkiak si e drejtë dhe e mbështetur në ligj.
11. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.215, datë 30.06.2008 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2009, datë 18.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”.
12.1 Arsyetimi i gjykatës: i njëjtë me atë të faktit.
12. Kundër vendimit nr.215, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, kanë ushtruar rekurs të paditurit
Vangjel Mihali, Krisanthi Jano, Milika Shahini, Valentina Shpata, Pandi Mihali, të cilët
kërkojnë ndryshimin e këtij vendimi duke vendosur rrëzimin e padisë.
13. Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur, në zbatim të nenit 477 të K.Pr.C,
ka ushtruar kundërrekursin personi i tretë Koçi Fshati, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të
paraqitur kundër vendimit nr.215, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të këtij vendimi.
40
Ligji i zbatueshëm
14.1 Neni 31 i K.Pr.Civile: “Padia është e drejta e personit që bën pretendimin për
t'u dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta shpallë atë të bazuar ose
jo.
Padia i jep të drejtën palës tjetër kundërshtare për të diskutuar mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi”.
14.2 Neni 32 i K.Pr.Civile: “Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin".
14.3 Neni 468 i K.Pr.Civile: “Gjykata e apelit, kur konstaton se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor, si edhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të
vazhdonte, prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes”.
14.4 Neni 468 i K.Pr.Civile: “Kërkesa për rishikim është akti me të cilin kërkohet
rishikimi i një vendimi të formës së prerë të gjykatës. Pala e interesuar mund të kërkojë
rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të prerë, kur:
a) zbulohen rrethana të reja apo prova të reja me shkresë që kanë rëndësi për
çështjen, të cilat nuk mund të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të saj;
b) vërtetohet se thëniet e dëshmitarëve apo mendimet e ekspertëve, mbi të cilat është
bazuar vendimi, kanë qenë të rreme;
c) palët ose përfaqësuesit e tyre apo ndonjë anëtar i trupit gjykues, që ka marrë pjesë
në gjykimin e çështjes, kanë kryer vepra të dënueshme penalisht, të cilat kanë
ndikuar në dhënien e vendimit;
ç) vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në dokumente të falsifikuara;
d) vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës ose të një institucioni tjetër që më
pas është prishur;
e) vendimi është në kundërshtim të hapur me një vendim tjetër të formës së prerë të
dhënë midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak.
ë) kur Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut gjen shkelje të Konventës Europiane
“Për mbrojtjen e të drejtave të njeriut dhe lirive themelore” dhe të protokolleve të
saj, të ratifikuara nga Republika e Shqipërisë.
15. Se vendimi nr.278, datë 15.07.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi
nr.413, datë 24.04.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë janë rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit, prandaj si të tillë duhet të prishen dhe të pushohet gjykimi i çështjes.
16. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen objekt
gjykimi, referuar shkakut dhe kërkimit kryesor që parashtrohet në padinë objekt shqyrtimi,
konstaton se ndodhemi përpara rastit të një padie që nuk mund të ngrihet. Pasi natyra e
mosmarrëveshjes dhe themeli i kërkimit është rishikimi i një vendimi të formës së prerë civil
41
i cili është i bazuar në një akt ekspertimi që nuk pasqyron realitetin. Konkretisht, me
vendimin civil nr.599, datë 04.03.1995, i është njohur pronësia dhe e drejta e parablerjes
palës së paditur dhe pretendimi i ngritur në padinë objekt shqyrtimit është paligjshmëria e
këtij vendimi pasi akti i ekspertimit mbi të cilit është bazuar është i falsifikuar.
18. Kolegji Civil e gjen me vend të sqarojë se Gjykata e Lartë në praktikën e saj
gjyqësore ka parashtruar në mënyrë të konsoliduar kuptimin dhe interpretimin që duhet të
bëhet lidhur me dispozitën e nenit 468 të K.Pr.Civile, veçanërisht lidhur me “padinë që nuk
mund të ngrihet”.
19. Kështu, në interpretim të dispozitës së nenit 468 të K.Pr.Civile, duhet të mbahet
parasysh se padia nuk mund të ngrihet në rastet e mungesës të parakushteve procedurale, si
ekzistenca e gjyqvarësisë (neni 58 i K.Pr.Civile); mungesa e zotësisë së palëve (nenet 33 dhe
91 të K.Pr.Civile); dhe në raste të mungesës së kushteve themelore të padisë, të tilla si
mungesa e legjitimitetit formal dhe interesit për të ngritur padi (neni 184 i K.Pr.Civile), si dhe
kur e drejta e pretenduar të mbrohet nëpërmjet vendimit të gjykatës nuk është parashikuar në
një normë të së drejtës. Parakushtet procedurale janë kushte për krijimin e marrëdhënies
procedurale; mungesa e tyre nuk pengon inicimin e procesit, por përbën pengesë për
shqyrtimin e themelit të çështjes.
20. Në këtë kuptim, interesi për të ngritur një padi është një element i së drejtës së
padisë. Ai dallon nga interesi material për mbrojtjen e të cilit shërben padia. Kjo për arsye
sepse janë të dallueshme dy të drejta, ajo materiale dhe ajo procedurale, që ushtrohet për
mbrojtjen e së parës. Interesi për të ngritur padi është një interes procedural, dytësor dhe
instrumental në lidhje me interesin material dhe ka për objekt vendimin që i kërkohet
gjykatës të japë si mjet për arritjen e përmbushjes së interesit material, i cili është cenuar apo
shkelur nga sjellja e palës tjetër ose nga gjendja faktike objektive ekzistuese. Pra, interesi për
të ngritur padi lind nga domosdoshmëria për të mbrojtur interesin material dhe për këtë arsye,
në esencë, presupozon njohjen e cenimit të një interesi që mund të përmbushet duke kërkuar
mbrojtjen në gjykatë.
21. Në rastin konkret, Kolegji vëren se gjykatat e faktit, duke mos përcaktuar dhe mos
identifikuar mungesën e shkakut të padisë për ngritjen e padisë, kanë gabuar në dhënien e
vendimeve objekt rekursi. Pra në ndryshim nga ç’kanë pranuar gjykatat e faktit, Kolegji Civil
çmon se mjeti procedural i zgjedhur nga pala paditëse për të rivendosur të drejtën e tij është i
gabuar. Pasi, pala paditëse nuk legjitimohet në ngritjen e kësaj padie, dhe për rrjedhojë
mungesa e legjitimitetit procedural (formal) passjell pushimin e gjykimit të padisë.
22. Duke e parë çështjen në tërësi, Kolegji Civil konstaton se mjeti me anë të cilit
mund të rishikohet një vendim civil i formës së prerë nuk është padia, sipas nenit 32 i K.Pr.C,
por kërkesa për rishikimi, që rregullohet në dispozitat 494-500 të K.Pr.C.
23. Në interpretim të dispozitave që rregullojnë rishikimin në K.Pr.C, Kolegj Civil
sqaron se rishikimi përbën një mjet të jashtëzakonshëm për goditjen e vendimeve civile, i cili
ka për qëllim rishikimin e çështjes së përfunduar me vendime të formës së prerë, për shkak se
vendimi i gjykatës është i gabuar përsa i përket çmuarjes së faktit. Ky gabim i të çmuarit të
faktit sipas nenit 494 të K.Pr.Civile, duhet të rrjedhë ose për shkak se nuk janë marrë
parasysh në dhënien e vendimit rrethana të cilat nuk diheshin më parë prej gjykatës, por që
dalin më vonë, të cilat sikur të diheshin do t'i jepnin çështjes një zgjidhje të ndryshme,
(494/a) ose vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në dokumente të falsifikuara, etj. (neni
494/c, ç, d, e i K.Pr.Civile).
42
24. Në argumentim të sa më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se, për rastin
konkret, paditësi duhet të kishte përdorur mjete të tjera procedurale për mbrojtjen e të
drejtave që ai pretendon, siç mund të ishte kërkesa për rishikimin e vendimit civil
nr.599/1996 për shkak se vendimi i dhënë bazohet në dokumente të falsifikuara në kuptim të
nenit 494/“ç” të K.Pr.C. (duke qenë se për aktin i ekspertimit ka një vendim penal të formës
së prerë), ose goditja për falsitet i aktit të ekspertimit në zbatim të nenit 270 të K.Pr.C.
25. Për sa më sipër lidhur me zgjidhjen e çështjes konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë çmon se vendimi nr.215, datë 30.06.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi
nr.2009, datë 18.09.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë janë marrë në zbatim dhe
interpretim të gabuar të ligjit e si rrjedhim, si të tillë, duhet të prishen dhe të vendoset pushimi
i gjykimit të çështjes për arsyen se ndodhemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.215, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.2009, datë 18.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pushimin e gjykimit të
çështjes.
Tiranë, më 10.09.2013
43
Nr.00-2013-2251 i Vendimit (458)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Artan Zeneli Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT,

në mungesë
PADITËS
(NDËRHYRËS DYTËSOR): NEZIR ISLAMAJ, në mungesë
ISA KABETA, në mungesë
I PADITUR: K.K.K.PRONAVE në mungesë
PERSON I TRETË: ENGLESINA PERLLAKU,
në mungesë
FLORIAN PERLLAKU,
në mungesë
FABIOLA PERLLAKU,
në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Anullim i vendimit te K.K.K.Pronave
nr.1178, datë 14.10.1996.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.4.1993,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
PADITËS:
(NDËRHYRËS KRYESOR): TRASHËGIMTARËT LIGJORË
TË FADIL TOPTANIT:
LEJLA TOPTANI, përfaqësuar
nga Av. Oltion Samarxhi
EVA TOPTANI (GAVAZI),
TRASHËGIMTARËT LIGJORË
TË SAJ: BESNIK GAVAZI,
XHANINA GAVAZI, dhe
RID GAVAZI, në mungesë
FUAT TOPTANI, përfaqësuar nga
Av. Oltion Samarxhi
TË PADITUR: ENGLESINA PERLLAKU
44
FLORIAN PERLLAKU
FABIOLA PERLLAKU
K.K.K.PRONAVE, të gjithë në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Anullimi i vendimit të K.K.K.Pronave nr.1178, date 14.10.1996,
si dhe detyrim për njohje pronar mbi një sipërfaqe prej 13 dynym.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, date 15.4.1993
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2200, datë 24.05.2002, ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit për padinë e ngritur nga Kontrolli i Lartë i Shtetit.
Pranimin e padisë së ngritur nga ndërhyrësi kryesor Fadil Toptani, si të bazuar
në prova e në ligj.
Anulimin e vendimit nr.1178, datë 14.10.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë, i cili
ka njohur dhe kthyer pronën ish pronarit Ramadan Perllaku dhe detyrimin e të
paditurve Englesina Perllaku, Florian Perllaku dhe Fabiola Perllaku, si
trashëgimtarë të ish pronarit Ramadan Perllaku, të njohin si pronarë të tokës
prej 13 dy ish pronarin Fadil Toptani.
Rrëzimin e kërkimit të ndërhyrësve dytësorë, Nezir Islamaj dhe Isa Kabeta, si
të pabazuar në ligj dhe në prova.

Lënien në fuqi të vendimit nr.2200, datë 24.05.2002 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Gjykata e Lartë, me vendimin nr.1994, datë 23.11.2004, ka vendosur:

kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.

Ndryshimin e vendimit nr.2200, datë 24.05.2002 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë. Rrëzimin e padisë së ngritur nga ndërhyrësi kryesor Fadil Toptani
si të pabazuar në prova dhe në ligj. Lënien në fuqi të vendimit për pjesën
tjetër.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs ndërhyrësi kryesor Fadil Toptani, i cili
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së
parë dhe paraqet këto shkaqe:
- Në përmbajtjen e vendimit të gjykatës është ndryshuar kryesuesi. Në njërën faqe

kryesues është Dh.Haveri, në tjetrën pasqyrohet si relatore dhe kryesuese N.Ndreni;
Ky veprim është në shkelje të nenit 310 të K.Pr.Civile dhe në interpretim të germës
“b” të nenit 467 të K.Pr.Civile përbën shkelje të rëndë të rregullave procedurale;
45
- Argumentet e përdorura nga gjykata përbëjnë një bazë shumë të shëndoshë për të
pranuar padinë e ndërhyrësit kryesor Toptani, por në të kundërt gjykata vendos
rrëzimin e padisë. Këto argumente janë: i) ka një mbivendosje ndërmjet pronave për
një sipërfaqeve prej 6160 m2; ii) Familja Perllaku nuk rezulton të jetë pronare e
pronës objekt gjykimi; iii) shpronësimi i vitit 1956 nuk provon me çfarë titulli janë
trajtuar trashëgimtarët e të paditurit gjatë shpronësimit; iv) faktor themelor është
mungesa e origjinës së pronësisë për këtë palë; v) familja e trashëgimlënësit të të
paditurit është shpërngulur në Tiranë në vitin 1956 dhe nuk kishte si të kishin pronë
në këtë zonë përpara reformës agrare. Gjykata ka pranuar se ndërhyrësi kryesor
legjitimohet në ngritjen e padisë për të kërkuar anulimin e vendimit nr.1178, datë
14.10.1996 të K.K.K.Pronave në favor të familjes Perllaku;
- Gjykata e apelit ka konsideruar se nuk provohet pronësia e vjetër e trashëgimlënësit të
ndërhyrësit kryesor për pronën objekt konflikti, pasi përmbajtja e tij nuk përbën
dokument pronësie dhe nuk përcakton mënyrë të fitimit të pronësisë sipas nenit 163 të
K.Civil. Në praktikën ligjore të asaj kohe, por edhe sot, në rast të mungesës së
dokumentacionit hipotekor dhe kadastral, vërtetimet e pronësisë së çfarëdo lloji
përbëjnë një bazë të shëndoshë për të provuar pronësinë përpara organit kompetent
për kthimin e kompensimin e pronës. Ndërhyrësi kryesor i ka vërtetuar të drejtat e tij
të pronësisë që nga origjina, si para gjykatës ashtu dhe para organit administrativ e
deri më sot këto të drejta nuk janë kontestuar as nga vetë të paditurit;
- Gjykata ka tejkaluar parimin e disponibilitetit pasi çështja e origjinës së pronësisë për
ndërhyrësin kryesor nuk u bë asnjëherë objekt shqyrtimi gjyqësor prej asnjërës prej
palëve;
- K.K.K.Pronave në vendimin nr.1178, datë 14.10.1996, i njeh dhe i kthen pronën
objekt konflikti Ramadan Perllakut, trashëgimlënësi i drejtpërdrejtë i të paditurve që
ka lindur në 14 Korrik 1950 dhe konstaton se kjo pronë u është shpronësuar atij në
vitin 1964, kur është vendosur krijimi i Kooperativës Bujqësore “Gjergj Dimitrov”.
Pra nga një arsyetim i thjeshtë logjik, i janë njohur të drejta pronësie një personi që i
kishte për më shumë se 4 vjet përpara se të lindte dhe i është shpronësuar kjo pronë
një personi që në momentin e shpronësimit ishte 14 vjeç, pra pa mbushur moshën
ligjore.
- Familja e trashëgimlënësit të të paditurit është shpërngulur në Tiranë në vitin 1956
dhe nuk kishte si të kishte pronë në këtë zonë përpara reformës agrare;
- Vendimi i K.K.K.Pronave në favor të familjes Perllaku është një akt i pavlefshëm që
në fillim, pasi ka disponuar dy herë për të njëjtën sipërfaqe që e kishte disponuar në
fillim, rreth një muaj e gjysëm më parë, në favor të familjes Toptani.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e ndërhyrësve
kryesorë Lejla Toptani dhe Fuat Toptani, Av. Oltion Samarxhi, që kërkoi prishjen e vendimit
nr.1343, datë 21.12.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2200,
datë 24.05.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
46
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore se paditësit Fadil Toptani me
vendimin nr.1289, datë 26.09.1996, të K.K.K.Pronave Tiranë, i është njohur pronësia mbi një
sipërfaqe prej 230.963 m2, në Lagjen "Xhami Sherif" në Tiranë, nga të cilat i janë kthyer
10.000 m2 dhe pjesa tjetër i kompensohet. Dokumentacioni mbi të cilin mbështetet vendimi i
K.K.K.Pronave është vendimi nr.4079, datë 09.07.1995 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
2. Po nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se të paditurit kundër-
paditës Englesina Perllaku, Florian Perllaku e Fabiola Perllaku, me vendimin nr.1178, datë
14.10.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë janë njohur pronarë mbi një sipërfaqe toke prej 13 dy,
nga të cilat janë kthyer (1573 plus 3427 plus 4006) m2, të lira në Rr."Budi" në Tiranë.
Dokumentacioni mbi të cilin mbështetet K.K.K.Pronave është vendimi nr.4932, datë 27.07.1995
i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
3. Rezulton se në këtë gjykim kanë ndërhyrë me cilësinë e ndërhyrësit dytësorë
shtetasit Nezir Islamaj dhe Isa Kabeta, të cilët kanë ndërtuar banesat e tyre në Rr."Budi", të
vërtetuara respektivisht me vendimet nr.6119, datë 02.04.1994 dhe nr.2152, datë 19.04.1995
të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë. Ndërhyrësit dytësorë fillimisht janë bashkuar me
paditësin, Kontrollin e Lartë të Shtetit (KLSH), duke kërkuar anulimin e vendimit nr.1178,
datë 14.10.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë në favor të Englesina Perllaku, Florian Perllaku e
Fabiola Perllaku, me pretendimin se pronat e disponuara në këtë vendim nuk i përkasin
trashëgimlënësit të këtyre të fundit, ai nuk ka pasur prona para vitit 1944 por i ka përfituar ato
pas reformës agrare të vitit 1946.
4. Nga ana tjetër, paditësi Fadil Toptani ka kërkuar gjithashtu anulimin e vendimit
nr.1178, datë 14.10.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë, që u përket të paditurve, me pretendimin
se jo vetëm që trashëgimlënësi Perllaku nuk ka qenë pronar i sipërfaqes së njohur dhe kthyer,
por se kjo sipërfaqe bie brenda sipërfaqes së tokës njohur në pronësi të trashëgimtarit të tij,
me vendimin nr.1289, datë 26.09.1996 të K.KK..Pronave Tiranë.
5. Në të kundërt, pala e paditur kundër-paditëse Englesina Perllaku, Florian Perllaku,
Fabiola Perllaku, ka pretenduar se ata janë pronarët e vetëm të sipërfaqes së tokës prej 13 dy
në Rr."Budi" dhe se vendimi nr.1178, datë 14.10.1996 i K.K.K.Pronave është i drejtë dhe i
mbështetur tërësisht në kërkesat e Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 "Për njohjen, kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve".
6. Rezulton që padia e paditësit KLSH është pushuar pasi ky i fundit nuk është
paraqitur në gjykim me gjithë dijeninë e rregullt që ka pasur, duke vazhduar gjykimi me
padinë e ngritur nga ndërhyrësi kryesor dhe me pozicionin procedural të palëve të dhëna në
mënyrë të hollësishme në hyrje të këtij vendimi.
7. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2200, datë 24.05.2002, ka
vendosur:
- Pushimin e gjykimit për padinë e ngritur nga Kontrolli i Lartë i Shtetit.
- Pranimin e padisë së ngritur nga ndërhyrësi kryesor Fadil Toptani, si të bazuar në
prova e në ligj.
- Anulimin e vendimit nr.1178, datë 14.10.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë, i cili ka
njohur dhe kthyer pronën ish pronarit Ramadan Perllaku dhe detyrimin e të paditurve
Englesina Perllaku, Florian Perllaku dhe Fabiola Perllaku, si trashëgimtarë të ish pronarit
Ramadan Perllakut, të njohin si pronarë të tokës prej 13 dy ish pronarin Fadil Toptani.
- Rrëzimin e kërkimit të ndërhyrësve dytësorë, Nezir Islamaj dhe Isa Kabeta, si të
pabazuar në ligj dhe në prova.
47
8. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: R. Perllaku nuk vërtetohet të ketë qenë pronar i pronës
njohur dhe kthyer atij me vendim të K.K.K.P....akti i shpronësimit të vitit 1956 nuk vërteton se
me çfarë tagri është kryer shpronësimi.... Familja Perllaku ka ardhur nga Shishtaveci i
Kukësit në vitin 1956... nuk provohet origjina e pronësisë së familjes Perllaku... F.Toptani në
këtë gjykim provon origjinën e pronësisë në lidhje me pronën objekt konflikti... kjo e drejtë
pronësie rezulton dhe nga konkluzionet e aktit të ekspertimit... kërkimet e Isa Kabeta, etj.
duhet të rrëzohen pasi me vendim gjyqësor të formës së prerë ata janë konsideruar si
posedues të paligjshëm në pronën e familjes Perllaku dhe si rrjedhojë kërkimet e tyre në këtë
proces gjyqësor janë të pabazuara në ligj e në prova...
“Lënien në fuqi të vendimit nr.2200, datë 24.05.2002 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë”.
10. Gjykata e Lartë, me vendimin nr.1994, datë 23.11.2004, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.626, datë 19.05.2003 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
“Ndryshimin e vendimit nr.2200, datë 24.05.2002 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë. Rrëzimin e padisë së ngritur nga ndërhyrësit kryesore Fadil Toptani si të pabazuar në
prova dhe në ligj. Lënien në fuqi të vendimit për pjesën tjetër”.
12. Kjo gjykatë ka arsyetuar se, në zbatim të detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë,
gjykata e apelit vendosi përsëritjen e pjesshme të hetimit gjyqësor duke përsëritur aktin e
ekspertimit për t’i dhënë përgjigje pyetjeve të shtruara nga gjykata dhe palët në proces. Nga
akti i ekspertimit rezultoi se pronat e Familjeve Perllaku dhe Toptani të njohura me vendim
gjykate mbivendosen me njëra tjetrën .........ndërsa sipërfaqet e pronave të kthyera nga
K.K.K.Pronave për këto familje nuk kanë mbivendosje. Gjykata e apelit konstaton se për
pronën objekt gjykimi Familja Perllaku nuk rezulton pronar ligjor i saj… Gjykata e apelit
çmon se padia e ndërhyrësit kryesor Fadil Toptani duhet të rrëzohet pasi ndërhyrësi kryesor
nuk e provon dot pronësinë e tij mbi pronën objekt gjykimi, ... sipas aktit të ekspertëve
caktuar nga gjykata nuk ka mbivendosje pronash të kthyera me vendim të K.K.K.Pronave....
dhe nuk rezulton që ndërhyrësi kryesor të ketë kundërshtuar në rrugë gjyqësore vendimin
nr.1289, datë 26.09.1996 të K.K.K.Pronave ku është trajtuar prona e familjes Toptani...
13. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs ndërhyrësi kryesor Fadil Toptani, i cili
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së
parë, duke parashtruar ato shkaqe që janë parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
nr.1343, datë 21.12.2006, i cili ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
nr.2200, datë 24.5.2002, është një vendim i pabazuar në prova dhe në ligj dhe si i tillë ai
duhet të ndryshohet.
15. Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur përpara Gjykatës së Lartë nga ndërhyrësi
kryesor Fadil Toptani përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të
cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
16. Rezulton nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore se ky gjykim (pasi është
pushuar padia e paditësit KLSH), ka vazhduar me padinë e ndërhyrësit kryesor me objekt:
“Anulimi i vendimit të K.K.K.Pronave nr.1178, datë 14.10.1996, si dhe detyrim për njohje
pronar mbi një sipërfaqe prej 13 dynym ”, bazuar në Ligjin nr.7698, datë 15.04.1993. "Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
17. Rezulton se Gjykata e Apelit Tiranë ka rrëzuar padinë e ndërhyrësit kryesor me
arsyetimin se: (i) rezulton nga akti i ekspertimit i realizuar nga kjo gjykatë se midis dy
48
pronave të kthyera nga K.K.K.P. ndërhyrësit kryesor dhe të paditurit nuk ka mbivendosje; (ii)
për sipërfaqen objekt kundërshtimi ndërhyrësi kryesor nuk arriti të provonte pronësinë e tij;
(iii) dhe se ky i fundit nuk e ka kundërshtuar vendimin e K.K.K.P. nr.1289, datë 26.09.1996,
në të cilin trajtohet prona e familjes Toptani.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar në prova dhe në ligj
arsyetimin e mësipërm të kësaj gjykate dhe për rrjedhojë dhe vendimin e dhënë prej saj. Ky
Kolegj konstaton se kjo gjykatë nuk ka kuptuar natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes që
ekziston mes palëve. Ajo nuk ka shqyrtuar dhe nuk i ka dhënë zgjidhje kërkimit të vërtetë të
ndërhyrësit kryesor (me cilësinë e paditësit tashmë në këtë gjykim). Përfundimet e arritura
prej saj janë sipërfaqësore, të pabazuara në ligj dhe në provat e paraqitura nga palët dhe për
rrjedhojë mosmarrëveshja nuk është zgjidhur konform ligjës.
19. Gjykata e Apelit Tirane ka rrëzuar padinë e ndërhyrësit kryesor me pretendimin se
sipas aktit të ekspertimit të realizuar nga ekspertët e caktuar nga kjo gjykatë, midis dy
pronave të kthyera me vendim të ish K.K.K.P. nuk ka mbivendosje, në një kohë që kërkimi
kryesor i paraqitur nga ndërhyrësi kryesor është “Anulimi i vendimit të K.K.K. Pronave
nr.1178, datë 14.10.1996”, kërkim ky i cili shtrihet dhe përfshin në gjykim jo vetëm pjesën e
kthyer nga K.K.K.P., por dhe ato të njohura prej tij.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nisur nga kërkimet e palëve në proces, të cilat
janë pasqyruar shumë qartë në të gjitha aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore si dhe në
pretendimet e palëve, arrin në përfundimin se thelbi i këtij gjykimi është pikërisht kontrolli i
ligjshmërisë së vendimit nr.1178, datë 14.10.1996 të K.K.K.P., në tërësinë e tij, për pronën e
njohur dhe të kthyer të paditurve. Ky kontroll përfshin jo vetëm faktin (i) nëse kjo pronë i
është njohur dhe kthyer ish pronarit të ligjshëm; por edhe faktin se a (ii) ka apo jo
mbivendosje mes pronave të njohura dhe kthyera palëve pjesëmarrëse në këtë proces.
21. Ka rezultuar e provuar nga gjykatat më të ulëta se me vendim nr.1289, datë
26.09.1996 të K.K.K.P. ndërhyrësit kryesor Fadil Toptani i është njohur pronësia mbi një
sipërfaqe prej 230.963 m2 në Lagjen "Xhami Sherif" në Tiranë, nga të cilat i janë kthyer
10.000 m2 dhe pjesa tjetër i kompensohet, ndërsa personat e tretë Englesina Perllaku, Florian
Perllaku e Fabiola Perllaku, me vendimin nr.1178, datë 14.10.1996 të K.K.K.P. janë njohur
pronarë mbi një sipërfaqe toke prej 13 dy, nga të cilat janë kthyer (1573 plus 3427 plus 4006)
m2, të lira në Rr."Budi" në Tiranë.
22. Ndërkohë ka rezultuar e provuar dhe është pranuar nga gjykatat më të ulëta fakti
se Familja Perllaku (në cilësinë e të paditurit në këtë proces), nuk ka qenë asnjëherë pronare e
pronës së njohur dhe kthyer nga K.K.K.P. me vendimin nr.1178, datë 14.10.1996. Ky fakt
është vërtetuar me prova shkresore të administruara në dosjen gjyqësore të cilat i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, që janë: i) vërtetimi kadastral datë 25.01.1994 sipas
të cilit Familja Perllaku nuk ka pasur në pronësi përpara reformës agrare (viti 1944) pronë
tokë apo truall; ii) vendimi i shpronësimit i datës 22.04.1956 për një sipërfaqe prej 13 dy, ku
nuk përcakton të drejtën e pronësisë së familjes Perllaku dhe se me çfarë tagri kryhet
shpronësimi (e drejtë pronësie apo posedimi); iii) vërtetimi i zyrës së gjendjes civile të njësisë
vendore L.“Ali Demi” datë 13.07.1999, nga ku rezulton se Familja Perllaku është zhvendosur
nga Kukësi në Tiranë në vitin 1956, etj.
23. Vërtetimi i këtij fakti nga gjykatat më të ulëta, i mbështetur në provat e
mësipërme, si dhe ato të cilat janë administruar në dosjen gjyqësore, tregojnë qartë se
vendimi i K.K.K.P. nr.1178, datë 14.10.1996 është marrë në kundërshtim me ligjin material
që rregullon këtë lloj marrëdhënie.
24. Themi që ky vendim është marrë në kundërshtim me ligjin pasi organet e kthimit
dhe kompensimit të pronave duhet të nxjerrin vendimet/aktet administrative vetëm në bazë të
49
ligjit dhe vetëm brenda kompetencave dhe tagrave që ky i fundit u ka ngarkuar. Kur një akt
administrativ nga përmbajtja që ai paraqet është në kundërshtim me kërkesat e ligjit në bazë
të të cilit ai është nxjerrë, atëherë ai nuk mund të krijojë pasojat e duhura juridike dhe duhet
të deklarohet i pavlefshëm nga ana e gjykatës.
25. Referuar të drejtës sonë administrative, që nga momenti që njëra nga palët në
proces paraqet një kërkim të tillë, gjykata është e detyruar që të shqyrtojë themelin e këtij
kërkimi dhe bazueshmërinë e këtij akti në ligj.
26. Rezulton se kërkimi i ndërhyrësit kryesor në këtë gjykim është: “Anulimi i
vendimit të K.K.K.P. Tiranë, nr.1178, datë 14.10.1996”. Shkaku ligjor i këtij kërkimi ka qenë
pikërisht konstatimi nga ana e gjykatës së pavlefshmërisë së këtij akti, si një akt i marrë në
kundërshtim me ligjin dhe anulimi i tij. Pjesa e dytë e kërkimit të ndërhyrësit kryesore Fadil
Toptani nuk është gjë tjetër veçse rregullimi i pasojave që rrjedhin nga kjo pavlefshmëri.
27. Në momentin që gjykatat më të ulëta në këtë gjykim kanë konstatuar se Familja
Perllaku nuk ka qenë asnjëherë pronare e pronës së njohur dhe kthyer nga ish K.K.K.P.
nr.1178, datë 14.10.1996, arrihet në konkluzionin ligjor që ky vendim është marrë në
kundërshtim me ligjin dhe si i tillë ai duhet të deklarohet i pavlefshëm dhe të anulohet.
28. Në momentin që ky akt deklarohet i pavlefshëm ose anulohet nga gjykata, ai
konsiderohet si i paligjshëm që nga momenti që ai ka dalë, duke u barazuar me një akt
absolutisht të pavlefshëm, duke mos sjellë asnjë pasojë juridike dhe duke shuar ose rënë dhe
ato pasoja juridike që mund të kishte krijuar deri në momentin e deklarimit të tillë nga
gjykata.
29. Pavlefshmëria e këtij vendimi ka rezultuar qartë në gjykimet e gjykatave më të
ulëta, pasi Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish
pronareve” ka përcaktuar shprehimisht në nenin 1 se: “Ky ligj u njeh ish pronarëve apo
trashëgimtarëve të tyre ligjorë të drejtën e pronësisë për pronat e shtetëzuara, të
shpronësuara, apo të konfiskuara sipas akteve ligjore e nënligjore të dala pas datës
29.11.1994, ose të marra pa të drejtë nga shteti në çdo mënyrë tjetër, si dhe përcakton
mënyrat dhe masat për kthimin apo kompensimin e tyre”.
30. Në Ligjin nr.7699, datë 21.04.1993 “Për kompensimin në vlerë të ish-pronarëve të
tokës bujqësore”, neni 1 parashikohet shprehimisht se: “U njihet ish pronarëve të tokave apo
trashëgimtarëve të tyre ligjorë e drejta e kompensimit për tokën që kanë pasur në pronësi në
kohën e daljes së ligjit nr.108, datë 29.09.1945 (reforma agrare)”.
31. Nga sa më sipër, rezulton se organet e kthimit dhe kompensimit të pronës njohin
të drejtën e pronësisë dhe vendosin mbi kthimin apo kompensimin e pronës vetëm brenda
kritereve të parashikuara nga ligji, që do të thotë se nëse kërkuesi nuk është subjekt i këtij
ligji pasi nuk plotëson kriteret për të përfituar si ish pronar duke mos vërtetuar ekzistencën e
të drejtës së pronësisë të shpronësuar, shtetëzuar apo konfiskuar sipas ligjit të kohës, këto
organe nuk mund të disponojnë mbi pronën e pretenduar nga kërkuesi.
32. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
e saj nuk ka zgjidhur dhe nuk i ka dhënë përgjigje pikërisht kërkimit të parë dhe kryesor të
ngritur nga ndërhyrësi kryesor në këtë gjykim, atë të kontrollit të ligjshmërisë së vendimit të
K.K.P.P. nr.1178, datë 14.10.1996.
33. Kjo gjykatë nga njëra e konstaton që Familja Perllaku nuk është pronare e kësaj
prone në origjinë (pra nuk është subjekt i ligjit material, pasi nuk provon ekzistencën e së
drejtës së pronësisë) dhe për rrjedhojë vendimi i K.K.K.P. nr.1178, datë 14.10.1996, që i ka
kthyer pronën kësaj familje është marrë në kundërshtim me ligjin, dhe nga ana tjetër duke
rrëzuar tërësisht padinë e ndërhyrësit kryesor (i cili kërkon anulimin e këtij vendimi), le në
fuqi këtë akt.
50
34. Bazuar në analizën e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
konkluzionin se vendimi i K.K.K.P. nr.1178, datë 14.10.1996, që i ka kthyer pronën Familjes
Perllaku është një vendim i marrë në kundërshtim me ligjin, i cili deklarohet i pavlefshëm dhe
që duhet të anulohet.
35. Në lidhje me kërkimin e dytë të paraqitur nga ndërhyrësi kryesor në këtë gjykim
“...për detyrimin e të paditurve për t’i njohur pronarë të pronës së kthyer me vendim të
K.K.K.P.”, ky Kolegj vlerëson se ky kërkim është i bazuar në provat e paraqitura dhe në ligj.
36. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në ndryshim nga Gjykata e Apelit Tiranë,
vlerëson të theksojë se ndërhyrësi kryesor legjitimohet në paraqitjen e këtij kërkimi,
pavarësisht se vendimet e K.K.K.P. për kthimin e pronave nuk përputhen dhe pavarësisht se
ndërhyrësi kryesor nuk ka goditur vendimin nr.1289, datë 26.09.1996, që i njeh dhe kthen
pronën këtij të fundit.
37. Kjo pasi vërtetohet qartë interesi i ligjshëm që ka ndërhyrësi kryesor në këtë
proces. Kërkimi i tij siç u analizua dhe më lart shtrihet në anulimin e vendimit të K.K.K.P.
nr.1178, datë 14.10.1996, jo vetëm në pjesën që i ka kthyer pronën Familjes Perllaku, por dhe
në pjesën që e ka njohur atë si ish pronare.
38. Referuar të drejtës sonë procedurale, neni 31 i K.Pr.Civile, “Padia është e drejta e
personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që
gjykata të shpallë atë të pabazuar ose jo”.
39. Që padia të jetë e vlefshme duhet të plotësojë dy kushte themelore: a) interesi i
ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy
kushte mund të konsiderohet që padia ekziston dhe gjykata është e detyruar të marrë vendim
mbi themelin e saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi është një
interes procedural, i cili lind nga domosdoshmëria për të arritur nga procesi mbrojtjen e një
interesi material dhe për këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke kërkuar njohjen e cenimit të
një interesi dhe rivendosjen e së drejtës së shkelur.
40. E drejta për të ngritur padi gëzon garanci kushtetuese dhe është e sanksionuar në
nenin 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, që shprehimisht thotë:
“1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të
cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe
ligjore, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj”.
41. Pra, në analizë të sa më sipër, paditësi ka legjitimitet aktiv atëherë kur ai ka një
interes të ligjshëm për të ngritur padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe
vënë në vend të drejtat dhe interesat e ligjshme, të pretenduara të shkelura dhe do të
konsiderohet se është plotësuar kushti i dytë për vlefshmërinë e padisë kur është përcaktuar
saktë personi të cilit i përket interesi për të ngritur padinë dhe personi kundrejt të cilit padia
duhet të ngrihet. Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të përmendur më
sipër sjell si pasojë që padia të mos ekzistojë dhe gjykata të marrë vendim për rrëzimin e saj.
42. Në çështjen objekt gjykimi, ndërhyrësi kryesor ka vërtetuar me prova shkresore, të
cilat janë administruar në dosjen gjyqësore, që është pronare e pronës objekt konflikti.
Rezulton nga vërtetimi datë 04.11.1942 i Bashkisë Tiranë, nxjerrë nga Arkiva e Shtetit se
trashëgimtarët e Fuat Toptani zotërojnë të trashëguara nga ati i tyre 1200 dynym tokë që
ndodhet në L.“Xhami Sherif”, Tiranë quajtur “Kodra e Fuat Beut”.
43. Gjithashtu, ekspertët E.Aliaj dhe P.Kullolli në aktin e tyre të ekspertimit datë
13.07.2005 kanë arritur në këto konkluzione: “... në hartat e viteve 37, 40, dhe 43 ka vetëm
51
rrethues prone me shënimet si shtëpia e Fuat Toptanit apo dhe pronat e Fuat Toptanit dhe nuk
ka shënime për familjen Perllaku apo për kufitarë të tjerë” (fq. 124 e dosjes gjyqësore). Në
aktin e tyre të ekspertimit, ekspertët kanë pranuar se ka mbivendosje midis pronave të dy
familjeve, që janë njohur me vendim gjyqësor dhe që janë njohur me vendim të K.K.K.P. (pra
jo sipërfaqet e kthyera, por ato të njohura), fq. 26 e dosjes gjyqësore. Nga i gjithë akti i
ekspertimit rezulton se ekspertët kanë konkluduar se për pronën e Toptanëve, shënimet në
hartat përkatëse të viteve të ndryshme që nga viti 1937 i referohen vetëm kësaj familje.
44. Mjafton sa më sipër që ndërhyrësi kryesor të legjitimohet në ngritjen e kësaj
padie. Ai legjitimohet të ngrejë këtë padi edhe pse nuk ka goditur vendimin nr.1289, datë
26.09.1996, që flet për pronën e tij edhe vetëm për faktin që ai ka pretendime pronësie për
këtë pronë. Sa më sipër, është sanksionuar qartë dhe në vendimin e Gjykatës Kushtetuese
nr.27, datë 27.07.2009, ku kjo gjykatë shprehet: “Vendimet e organeve të administratës ka të
drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që pretendon për
vete të drejta pronësie. Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të mësipërme, përveç të
tjerave, hetohet dhe vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u është cenuar apo jo e drejta
e pronësisë dhe, çdo vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e
organit përkatës së administratës, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të
pronësisë. Prandaj, Gjykata Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një mosmarrëveshje e
iniciuar nga të tilla subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo vetëm që të anulojë
pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit administrativ, por njëkohësisht edhe të njohë e të
kthejë pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre. Megjithatë, shqyrtimi i një
mosmarrëveshjeje të tillë duhet të kufizohet vetëm në pronën që është objekt i vendimeve të
organit administrativ dhe jo të shtrihet në prona të tjera që nuk janë objekt i këtyre
vendimeve, pasi, siç u parashtrua më sipër, njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës i takon
fillimisht juridiksionit administrativ, ndërsa gjykata, me ankesë të individit, shprehet mbi
kushtetutshmërinë dhe ligjshmërinë e vendimit të organeve të administratës, pasi ato të kenë
marrë vendimin përkatës”.
45. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në ndryshim nga Gjykata e Apelit Tiranë
vlerëson se vetëm duke u goditur vendimi nr.1178, datë 14.10.1996 i K.K.K.P., ndërhyrësi
kryesor mund të rivendosë në vend të drejtat e tij të pretenduar të shkelura, kjo pasi rezulton
qartë që K.K.K.P. në punën e tij nuk ka pasur parasysh dhe nuk ka marrë në konsideratë as
ligjin dhe as aktet shkresore të paraqitura nga subjektet që përfitojnë sipas ligjit.
46. Organet e kthimit dhe kompensimin e pronës në ushtrimin e detyrave të tyre
funksionale duhet të respektojnë ligjin dhe të veprojnë në përputhje me parimin e
përgjegjshmërisë. Sipas këtij parimi këto organe duhet të tregojnë kujdesin maksimal që
vendimet e marra të jenë të bazuara në ligj dhe në prova. Konkretisht, këto organe në
shqyrtimin e kërkesave të ish pronarëve për njohjen, kthimin dhe kompensimin e pronës
duhet të marrin në konsideratë dhe të vlerësojnë në mënyrë të drejtë e profesionale gjithë
dokumentacionin që vërteton ekzistencën e të drejtës së pronësisë (vendimet gjyqësore të
vërtetimit të fakteve juridike, dokumentacion për origjinën e pronësisë si arkiva kadastrale
apo hipotekore, dokumentacionin teknik që përcakton qartë vendndodhjen e pronës, hartat,
gent plane, plan vendosje që shoqërojnë vendimet gjyqësore, etj.).
47. Nëse vendimet e organeve të kthimit dhe kompensimit të pronës nuk bazohen në
këtë dokumentacion, pra nëse një vendim i K.K.K.P. disponon për një pronë në favor të ish
pronarit dhe vendndodhja apo përcaktimi i pozicionimit fizik të saj nuk përputhet me
vendndodhjen e përcaktuar në vendimin gjyqësor për vërtetim fakti juridik apo në
dokumentet e origjinës së pronës, atëherë ish pronarëve u cenohen të drejtat e tyre të
pronësisë si dhe pronat mbivendosen.
52
48. Pikërisht kjo situatë rezulton edhe në çështjen objekt gjykimi ku K.K.K.P. Tiranë,
me vendimin nr.1178, datë 14.10.1996, ka njohur dhe kthyer pronën e Familjes Toptani një
subjekti tjetër (Familjes Perllaku), duke mos u bazuar ky organ as në dokumentet e origjinës
së pronës (nga ku Familja Perllaku nuk rezulton që të jetë pronare), dhe as në vendimin e
nr.4079, datë 09.07.1995 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë në të cilin është njohur dhe
kthyer prona Familjes Toptani. Rezulton që ky komision të mos ketë marrë në konsideratë as
vendimin e tij të dhënë më parë me nr.1289, datë 26.09.1996 në favor të Familjes Toptani,
duke disponuar përsëri në favor të një subjekti tjetër.
49. Konkluzioni i arritur nga ekspertët se: “ka mbivendosje midis pronave të dy
familjeve, që janë njohur me vendim gjyqësor dhe që janë njohur me vendim të K.K.K.P.,...”
është më se i mjaftueshëm që ky kërkim i ndërhyrësit kryesor të quhet i provuar dhe të
pranohet nga gjykata.
42. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të sa më sipër bazuar në ligj dhe në
provat e trajtuara nga gjykatat me të ulëta, arrin në konkluzionin se vendimi i K.K.K.P.
nr.1178, datë 14.10.1996, i cili ka disponuar në favor të të paditurve është marrë në
kundërshtim me ligjin, si përsa i përket faktit që të paditurit nuk janë subjekte të ligjës, ashtu
dhe për faktin se kjo pronë ndodhet brenda pronës së njohur nga ky komision ndërhyrësit
kryesor, dhe për rrjedhojë çdo palë që mund të ketë përfituar të drejtë mbi këtë pronë duhet
detyruar të njohë pronare të saj Fadil Toptanin (trashëgimtarët e tij).
43. Gjithashtu, ky Kolegj çmon të bazuara në ligj dhe në prova konkluzionet e arritura
nga gjykatat më të ulëta se kërkimet e ndërhyrësve dytësorë nuk janë të bazuara në ligj. Është
provuar se ndërhyrësit dytësorë Isa Kabeta dhe Nezir Islamaj kanë qenë palë e paditur në
procesin gjyqësor me objekt lirim e dorëzim trualli në Rr.“Budi”, Tiranë, ku ata kanë
ndërtuar shtëpinë, me paditës trashëgimtarët e Bajram Perllakut, në përfundim të të cilit
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.2050, datë 08.05.1997, ka vendosur
detyrimin e Isa Kabeta dhe Nezir Islamaj të lirojnë e dorëzojnë truallin Familjes Perllaku
duke prishur ndërtimet në të. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë
nr.2467, datë 31.10.1997. Në këto kushte, ndërhyrësit dytësorë konsiderohen si posedues të
paligjshëm të pronës dhe nuk legjitimohen në kërkimet e tyre të paraqitura në këtë proces
gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa (b) të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1343, datë 21.12.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.2200, datë 24.05.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 10.09.2013
53
Nr.11211-01897-00-2008 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-2058 i Vendimit (459)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë ng a:

Medi Bici Anëtar
Në datë 10.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS I K/PADITUR: RASIM ÇOKU, prezent në gjykim.

I PADITUR K/PADITËS: FIRMA “KORABI” SHPK, përfaqësuar
nga Av. Besnik Elezi.
OBJEKTI I PADISË:
Dëmshpërblim në shumën 780.000 lekë si pasojë
e prishjes së kontratës në mënyrë të njëanshme
nga ana e palës së paditur kundërpaditëse,
si dhe fitimin e munguar për periudhën Maj 2006 deri në Nëntor 2006,
kur pala e paditur kundërpaditëse ka derdhur lekët
në llogarinë e paditësit të kundërpaditur.
Baza Ligjore: Nenet 640, 727, 744 të Kodit Civil
dhe Akt-marrëveshja e datës 13.07.2004.
Dëmshpërblim për bllokimin e pasurisë
nga muaji Dhjetor 2004 deri në muajin Gusht 2006
në shumën 316.315 lekë.
Baza Ligjore: Neni 160 i K.Pr.Civile,
neni 640 i K.Civil
dhe Akt-marrëveshja e datës 13.07.2004.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1066, datë 04.06.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Firma “Korabi” shpk të dëmshpërblejë paditësin
Rasim Çoku në shumën 780.000 lekë si dëmshpërblim për zgjidhjen e
njëanshme të aktmarrëveshjes të datës 13.07.2004.
Rrëzimin e kërkimit për dëmshpërblimin për fitimin e munguar për shumën
40.194 lekë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.202, datë 08.04.2008, ka vendosur:
54
Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit nr.202, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.1066, datë 04.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan ka paraqitur rekurs pala e
paditur kundërpaditëse, Firma “Korabi” shpk, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1066, datë 04.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe të
vendimit nr.202, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur kundërpaditëse firma “Korabi” shpk
janë:
- Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë shkelur rëndë ligjin material përsa i
përket natyrës juridike të marrëdhënies juridike të lidhur mes palëve ndërgjyqëse
(neni 472/a të K.Pr.Civile).
- Në proceset gjyqësore të zhvilluara në gjykatën e shkallës së parë dhe atë të apelit
janë lejuar shkelje të rënda procedurale, të cilat kanë ndikuar në dhënien e vendimeve
(neni 472/c i K.Pr.Civile).
- Gjykatat janë treguar të njëanshme në shqyrtimin e aktmarrëveshjes të datës
13.07.2004, pasi ato arsyetojnë se pala e paditur i ka pranuar në mënyrë konkludente
shumat e paguara me vonesë nga pala paditëse e kundërpaditur.
- Gjykatat arsyetojnë në kundërshtim me ligjin se caktimi i masës së dëmit është në
diskrecion të plotë të paditësit të kundërpaditur, duke mos marrë parasysh aktin e
ekspertimit për interesat e dala nga shuma e detyrimit të pretenduar nga pala paditëse
e kundërpaditur.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur
kundërpaditëse Av.Besnik Elezi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1066, datë 04.06.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe të vendimit nr.202, datë 08.04.2008 të Gjykatës së
Apelit Elbasan, duke u rrëzuar padia e paraqitur nga pala paditëse e kundërpaditur; në
përfundim,
VËREN
1. Me datë 28.07.2008 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.11211-
01897-00-2008 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës i k/paditur Rasim Çoku
dhe palë e paditur k/paditëse Firma “Korabi” shpk, me objekt shpërblim dëmi...
2. Vendimi nr.202, datë 08.04.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë gjyqësor, i cili është marrë në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile,
prandaj si i tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe çështja të
dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Durrës.
I. Rrethanat e çështjes:
3. Palët ndërgjyqëse kanë lidhur aktmarrëveshjen e datës 13.07.2004 ku paditësi i
kundërpaditur Rasim Çoku, në cilësinë e blerësit, dhe pala e paditur kundërpaditëse Firma
“Korabi” shpk, në cilësinë e shitësit, janë marrë vesh që kjo e fundit t’i shiste palës paditëse
të kundërpaditur një apartament në ndërtim me sipërfaqe 120 m2 kundrejt një çmimi
5.000.000 lekë, i cili do të paguhej në dy këste.
55
4. Në aktmarrëveshje është parashikuar se pala paditëse e kundërpaditur duhet të
paguante këstin e parë prej 500.000 lekë me datë 13.07.2003 dhe këstin e dytë prej 4.500.000
lekë në fund të muajit Dhjetor 2004.
5. Pala paditëse e kundërpaditur këstin e parë në shumën prej 500.000 lekë e ka
paguar në afatin e caktuar në aktmarrëveshje, ndëRsa në vitin 2005 (jashtë afateve të
parashikuara në aktmarrëveshje) ka bërë katër pagesa, që bashkë me të parën arrijnë një vlerë
të përgjithshme prej 1.300.000 lekë.
6. Në aktmarrëveshje palët kanë parashikuar që shitësi duhet ta njoftonte blerësin në
rast vonese, duke e pritur atë për një afat pesë ditor dhe me kalimin e këtij afati
aktmarrëveshja konsiderohej e zgjidhur. Në zbatim të këtij detyrimi pala e paditur
kundërpaditëse me datë 02.09.2006 i ka njoftuar palës tjetër zgjidhjen e aktmarrëveshjes,
duke e njoftuar atë që të tërhiqte shumën e paguar prej 1.300.000 lekë, e cila është tërhequr
nga pala paditëse e kundërpaditur me datë 13.11.2006.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë e të apelit:
7. Duke pretenduar se pala e paditur kundërpaditëse i ka shkaktuar një dëm nga
zgjidhja e njëanshme e aktmarrëveshjes të datës 13.07.2004, pala paditëse e kundërpaditur i
është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, e cila pasi ka pranuar
për gjykim kundërpadinë e paraqitur nga pala e paditur kundërpaditëse (për të cilën më pas ka
pushuar gjykimin) për mosparaqitje në gjykim të palës së paditur kundërpaditëse, duke
vazhduar gjykimin e kërkesëpadisë, në përfundim të gjykimit, me vendimin nr.1066, datë
04.06.2007 ka vendosur:
8. Pranimin pjesërisht të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Firma “Korabi” shpk të dëmshpërblejë paditësin Rasim Çoku
në shumën 780.000 lekë si dëmshpërblim për zgjidhjen e njëanshme të aktmarrëveshjes të
datës 13.07.2004.
Rrëzimin e kërkimit për dëmshpërblimin për fitimin e munguar për shumën 40.194
lekë si të pabazuar në prova dhe në ligj.
9. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Për palën paditëse të kundërpaditur janë caktuar afate për pagimin e dy kësteve të
çmimit së apartamentit, ndërsa për palën e paditur kundërpaditëse nuk është caktuar asnjë
afat për dorëzimin e apartamentit, duke e vënë kështu palën paditëse të kundërpaditur në
kushte të disfavorshme, nga ana tjetër pagimi i kësteve me vonesë është pranuar në heshtje
nga pala e paditur kundërpaditëse, prandaj zgjidhja e aktmarrëveshjes nga kjo e fundit ka
qenë e njëanshme, duke i shkaktuar një dëm palës tjetër, vlera e të cilit është plotësisht në
diskrecion të saj.....
10. Me ankimin e palës së paditur kundërpaditëse çështja i ka kaluar për gjykim
Gjykatës së Apelit Durrës, e cila me vendimin nr.202, datë 08.04.2008 ka vendosur:
11. Lënien në fuqi të vendimit nr.1066, datë 04.06.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
12. Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Zgjidhja e kontratës nga pala e paditur kundërpaditëse është bërë në mënyrë të
njëanshme, duke i shkaktuar dëm palës tjetër. Caktimi i vlerës së dëmit është një veprim
thjeshtë matematikor, prandaj nuk ka qenë e nevojshme caktimi i një eksperti....
III. Ligji i zbatueshëm:
13. Neni 640/1 i Kodit Civil përcakton se:
Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i munguar...
14. Neni 727/1 i Kodit Civil përcakton se:
56
Në rastin kur blerësit i është marrë sendi si pasojë e të drejtave që një i tretë ka
paraqitur mbi të, shitësi është i detyruar të shpërblejë dëmin sipas nenit 744...
15. Neni 744 i Kodit Civil përcakton se:
Shitësi duhet t’i kthejë blerësit çmimin e paguar, edhe sikur sendit t’i jetë pakësuar
vlefta ose të jetë dëmtuar. Në qoftë se ulja e vleftës ose dëmtimi vijnë si pasojë e një veprimi
të blerësit, nga shuma e mësipërme duke zbritur përfitimi që ka nxjerrë blerësi, përveç sa
parashikohet në nenin 640...
16. Neni 160/1 i Kodit Procedurës Civile përcakton se:
I padituri ka të drejtë të paraqesë kundërpadi kur kërkimi i kundërpadisë ka lidhje me
atë të padisë ose kur midis tyre mund të bëhet kompensimi....
IV. Analiza juridike dhe zgjidhja e çështjes:
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që paraqet në rekurs pala e
paditur kundërpaditëse janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile,
prandaj ekzistojnë arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cenohet.
18. Gjykata e shkallës së parë, në arsyetimin e saj, thotë që vlera e dëmit është në
diskrecion të plotë të palës paditëse, ndërsa gjykata e apelit arsyeton se vlera e dëmit ka qenë
një veprim i thjeshtë matematikor, prandaj nuk ka qenë e nevojshme caktimi i një eksperti.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet që kanë arritur gjykatat
nuk janë të bazuara në ligj, pasi kërkimi që bëhet në objektin e padisë është pretendimi i palës
paditëse të kundërpaditur në lidhje me të drejtën e shkelur, por kurrsesi ai nuk mund të
përbëjë provë në lidhje me provueshmërinë e tij. Në Kreun e IX-të K.Pr.Civile janë
parashikuar pohimet e palëve (nenet 281-285 të K.Pr.Civile), ku parashikohen rregullat e
marrjes së tyre, por në asnjë rast vendimi i gjykatës nuk mund të bazohet vetëm në pohimet e
palëve, pasi ato duhet të merren në unitet me provat e tjera të marra në gjykim.
20. Nga ana tjetër në rastin kur kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës,
teknikës ose artit, në bazë të nenit 224/a të K.Pr.Civile gjykata është e detyruar që të thërrasë
një ekspert me njohuri të posaçme nga fusha përkatëse dhe jo siç arsyeton gjykata e apelit se
meqenëse ndodhemi përpara një veprimi të thjeshtë matematikor nuk ka nevojë për kryerjen e
ekspertimit, pasi në nenin 640/1 të K.Civil është përcaktuar se: dëmi pasuror që shpërblehet
përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i munguar, i cili detyrimisht kërkon kryerjen e
ekspertimit, në përputhje me nenin 224/a e vijues të K.Pr.Civile.
21. E parë në këtë këndvështrim Kolegji Civil vlerëson se, ka qenë e domosdoshme që
krahas hetimit gjyqësor të çështjes në lidhje provueshmërinë e dëmit kontraktor, gjykatat
duhet ta shtrinin hetimin gjyqësor, duke marrë prova në lidhje me vlerën e dëmit të
pretenduar nga pala paditëse e kundërpaditur, gjë të cilën gjykata e shkallës së parë e ka bërë
vetëm për fitimin e munguar, për të cilin më pas ka rrëzuar kërkesëpadinë në këtë pjesë.
22. Meqenëse në gjykimin e kësaj çështje civile gjykata e shkallës së parë dhe ajo e
apelit nuk kanë zbatuar kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile, Kolegji Civil vlerëson se në rastin
në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
Gjykatën e Apelit Durrës, e cila pasi të përsërisë pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes, në
përputhje me nenin 465/2 të K.Pr.Civile duhet të kryejë veprimin hetimor të mëposhtëm:
23. Të kryejë ekspertimin në lidhje me vlerën e dëmit të shkaktuar në përputhje të
plotë me kërkesat e nenit 224/a e vijues të K.Pr.Civile dhe nenit 640/1 të Kodit Civil.
25. Vetëm pasi të kryhet detyra e mësipërme dhe veprime të tjera hetimore, të cilat
gjykata e apelit do t’i vlerësojë të nevojshme gjatë gjykimit, atëhere mund të arrihet në një
konkluzion sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes.
57
26. Duke arsyetuar si më sipër Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i
paraqitur nga pala e paditur kundërpaditëse është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të
pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.202, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës, dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.09.2013
58
Nr.00-2013-2059 i Vendimit (460)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 10.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: ZHULJETA PASHAJ, në mungesë

I PADITUR: XHEVDET PASHAJ, përfaqësuar nga
Av.Sokol Parruca
OBJEKTI:
Pjesëtimi i pasurisë bashkëshortore
(një lokal me sip.57 m2, i ndodhur në Lagjen “Pavarësia” Vlorë
dhe një banesë njëkatëshe, e ndodhur në Lagjen “Lirim” Vlorë).
Baza Ligjore: Neni 207 e vijues i Kodit Civil
dhe neni 32 e vijues i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.2794 akti, datë 29.06.2007 ka

vendosur:
Të lejojë fazën e parë të pjesëtimit të pasurisë bashkëshortore midis paditëses
Zhuljeta Pashaj e të paditurit Xhevdet Pashaj në këtë mënyrë:
Lokali me sipërfaqe 57 m2 i ndodhur në katin e parë të pallatit 11 katësh,
ndodhur në Lagjen “Pavarësia” Vlorë të tjetërsuar dhe i vlerësuar në shumën
9.114.300 lekë, ndahet në pjesë takuese në 50% secili bashkëpronar.
Të pushojë gjykimin për pjesëtimin e sendit të përbashkët banesë një katëshe,
e ndodhur në Lagjen “Lirim” të qytetit të Vlorës për shkak të heqjes dorë nga
gjykimi.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.68, datë 25.06.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit datë 29.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë që i përket fazës së parë të pjesëtimit.
Kundër vendimit nr.68, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimit
nr.2794 akti, datë 29.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka paraqitur rekurs i
padituri Xhevdet Pashaj, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.2794 akti, datë 29.06.2007 të
59
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe vendimit nr.68, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit
Vlorë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Xhevdet Pashaj janë:

- Nga gjykatat është lejuar pjesëtimi i një pasurie të pa regjistruar pranë ZRPP Vlorë.
- Është pjesëtuar vlera e një pasurie, e cila është më e madhe se vlera që palët kishin
dhënë për blerjen e saj.
- Revokimi i kontratës së porosisë dhe shitja tek blerës të tjerë është bërë me dëshirën e
paditëses.
- Shkaku i revokimit të kontratës së porosisë ka qenë pikërisht fakti se palët
ndërgjygjëse nuk kanë bërë shlyerjen e kësteve të saj.
- Përderisa edhe pala paditëse nuk kërkoi më të pjesëtohet sendi pasi ai nuk ekzistonte,
palët duhet të pjesëtojnë atë shumë që i kanë dhënë Shoqërisë “Riviera” shpk dhe që
kjo e fundit ka arkëtuar në favor të tyre.
Në mbrojtje të vendimeve të gjykatave ka paraqitur kundërrekurs pala paditëse

Zhuljeta Pashaj, e cila kërkon: Lënien në fuqi të vendimit nr.2794 akti, datë 29.06.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe të vendimit nr.68, datë 25.06.2008 të Gjykatës së
Apelit Vlorë, në lidhje me fazën e parë të pjesëtimit.
Shkaqet që ngrihen në kundërrekurs nga pala paditëse Zhuljeta Pashaj janë:

- Nuk është i bazuar pretendimi i palës së paditur që objekti nuk ka ekzistuar në kohën
e pjesëtimit, pasi ai ekziston edhe sot dhe përdoret si bilardo nga vëllai i të paditurit.
- Në gjyq kemi vërtetuar kontributin tonë për blerjen e sendit që kërkohet të pjesëtohet,
me anë të dokumenteve zyrtare të lëshuara nga autoritetet kompetente të shtetit
italian.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur Av.Sokol
Parruca, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.2794 akti, datë 29.06.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe vendimit nr.68, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; në
përfundim,
VËREN
1. Më datë 18.02.2009 është regjistruar në Gjykatën e Lartë, çështja civile nr.11112-
00290-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Zhuljeta Pashaj dhe i
paditur Xhevdet Pashaj, me objekt pjesëtim pasurie bashkëshortore (faza e parë).
2. Vendimi nr.68, datë 25.06.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e një
hetimi jo të plotë gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i
tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet për t’u
rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.
3. Palët ndërgjyqëse kanë lidhur martesën ligjore me datë 29.08.1995 dhe nga kjo
martesë ato kanë një fëmijë të seksit mashkull të datëlindjes 04.06.1999 i quajtur Xhonatan
Pashaj, martesë e cila është zgjidhur me vendimin nr.1395, datë 17.07.2006 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, i cili ka marrë formë të prerë pa u ankimuar nga palët.
4. Gjatë jetës bashkëshortore palët ndërgjyqëse kanë emigruar në Itali dhe pasi janë
kthyer të ardhurat e krijuara në shtetin fqinj i kanë investuar në Vlorë. Fillimisht ata kanë
60
blerë prej Firmës “Riviera” shpk një dyqan me sipërfaqe 57 m 2 dhe më pas kanë investuar për
një shtëpi njëkatëshe në Lagjen “Pavarësia” Vlorë.
5. Meqenëse pas zgjidhjes së martesës palët nuk kanë arritur një marrëveshje për
pjesëtimin vullnetar të këtyre pasurive, pala paditëse Zhuljeta Pashaj i është drejtuar me padi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila me vendimin nr.2794 akti, datë 29.06.2007 ka
vendosur:
6. Të lejojë fazën e parë të pjesëtimit të pasurisë bashkëshortore midis paditëses
Zhuljeta Pashaj e të paditurit Xhevdet Pashaj në këtë mënyrë:
6/1. Lokali me sipërfaqe 57 m2, i ndodhur në katin e parë të pallatit 11 katësh,
ndodhur në Lagjen “Pavarësia” Vlorë të tjetërsuar dhe e vlerësuar në shumën 9.114.300 lekë,
ndahet në pjesë takuese në 50% secili bashkëpronar.
6/2. Të pushojë gjykimin për pjesëtimin e sendit të përbashkët banesë një katëshe, e
ndodhur në Lagjen “Lirim” të qytetit të Vlorës për shkak të heqjes dorë nga gjykimi.
7. Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave, arsyeton:
Gjykata vlerëson se kontributi i paditëses në sendet objekt pjesëtimi del i provuar si
në librezën e punës lëshuar nga Drejtoria e Punës Provincës Udine të shtetit italian ku palët
në proces kanë qenë rezidentë, ashtu dhe nga vërtetimi i lëshuar nga Banka e Romës për
llogarinë bankare e depozitën e saj......
8. Duke u bazuar në ankimin e palës së paditur Xhevdet Pashaj, aktet i kanë kaluar
Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila me vendimin nr.68, datë 25.06.2008, ka vendosur:
9. Lënien në fuqi të vendimit, datë 29.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
që i përket fazës së parë të pjesëtimit.
10. Gjykata e apelit, ndërmjet të tjerave, arsyeton:
Në datën 05.03.2007 midis përfaqësuesit të Firmës “Riviera” shpk e të paditurit është
kryer veprimi juridik “Mbi revokimin e kontratës së shitjes së dyqanit datë 16.07.2002 e
lidhur para noterit Arjan Xhafellari”, duke u kthyer palët në gjendjen e mëparshme.
Ndonëse nuk janë administruar në akte ka rezultuar se i padituri po këtë lokal e ka
tjetërsuar tek Adrian dhe Liljana Pashaj (vëllai dhe bashkëshortja e këtij të fundit), në
shumën 3.500.000 lekë.
Këto veprime juridike të kryera nga i padituri janë absolutisht të pavlefshme dhe nuk
mund të sjellin pasoja juridike për shkak se ky i fundit nuk ka të drejtë të kryejë veprime me
këtë karakter pa miratimin e bashkëpronarit tjetër (neni 204 i K.Civil). Tjetërsimi i pjesës së
bashkëpronarit zgjidhet vetëm sipas dispozitave ligjore, lidhur me institutin e
bashkëpronësisë.
....Pasuria e paluajtshme është blerë nga palët ndërgjygjëse në mënyrë të ligjshme,
pra me kontratë noteriale. Duke qenë veprim juridik në formën e kërkuar nga ligji, regjistrimi
i saj nuk mund të pengojë pjesëtimin e pasurisë së përbashkët ish-bashkëshortore për shkak
se palët ndërgjygjëse kanë interesa të ligjshme, të mbrojtura nga legjislacioni ynë.
11. Neni 107 i Kodit të Familjes përcakton se:
Pjesëtimi i pasurisë së bashkëshortëve bëhet sipas këtij Kodi, Kodit Civil dhe Kodit të
Procedurës Civile.
12. Në nenin 369 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Në gjykimin e padisë për pjesëtimin e trashëgimit ose të sendeve në bashkëpronësi,
respektohen rregullat e parashikuara në nenet 207 dhe 227 të Kodit Civil.
13. Në nenin 207/1 të Kodit Civil përcaktohet se:
61
Pjesëtimi i sendit të përbashkët kryhet me marrëveshjen e gjithë bashkëpronarëve.
Kur sendi është i paluajtshëm marrëveshja duhet të bëhet me akt noterial. Kur kjo
marrëveshje nuk është arritur, pjesëtimi i sendit kryhet me anë të gjykatës, duke thirrur në
gjyq të gjithë bashkëpronarët....
14. Në nenin 141 të Kodit Civil përcaktohet se:
Send është çdo gjë që mund të përbëjë objekt pronësie ose i të drejtës tjetër reale.
Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që paraqet në rekurs pala e
paditur Xhevdet Pashaj janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile,
prandaj ka arsye ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cenohet.
17. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se,
meqenëse i padituri Xhevdet Pashaj ia ka shitur lokalin objekt pjesëtimi vëllait të tij Ardian
Pashaj dhe bashkëshortes së tij Liljana Pashaj kundrejt një çmimi 3.500.000 lekë, atëhere
duhet të pjesëtohet ndërmjet ish-bashkëshortëve (palëve ndërgjyqëse) vlera e tij në momentin
e pjesëtimit të sendit.
18. Kolegji Civil vlerëson se si gjykata e shkallës së parë ashtu edhe ajo e apelit kanë
arritur në përfundime pa bërë një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes në përputhje me
nenin 14 të K.Pr.Civile, pasi ato nuk kanë hetuar se si ka kaluar pronësia e sendit nga
ndërgjyqësit tek shtetasit Ardian dhe Liljana Pashaj.
19. Gjithashtu gjykatat nuk kanë hetuar fare se kur e ka marrë në dorëzim sendin i
padituri Xhevdet nga Firma Ndërtuese “Riviera”, pasi në dosje ndodhet një dokument i cili
bën fjalë që palët e kanë revokuar kontratën e shitjes të lidhur me datë 16.07.2002 ndërmjet
Firmës së Ndërtimit “Riviera” dhe të paditurit Xhevdet Pashaj, në një kohë që pala paditëse
ka pretenduar se i padituri e ka përdorur lokalin për afro pesë vjet si bilardo.
20. Në fazën e parë të pjesëtimit të pasurisë gjykata është e detyruar që të hetojë
rrethin e bashkëpronarëve, pjesën që i takon secilit bashkëpronar dhe cilat sende i
nënshtrohen pjesëtimit, por në rastin në gjykim gjykatat, në kundërshtim me sa më sipër, nuk
kanë përcaktuar llojin e sendit që i nënshtrohet pjesëtimit, pasi padia është ngritur për
pjesëtimin e një sendi të paluajtshëm dhe në dispozitiv gjykatat shprehen për pjesëtimin e një
shume monetare, e cila në vetvete nuk përbën një send të paluajtshëm.
21. Për të gjitha këto që u thanë, duke u mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
Kolegji Civil vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Vlorë, e cila, në përputhje me nenin 465/2 të K.Pr.Civile,
duhet të përsërisë shqyrtimin gjyqësor të çështjes dhe në zbatim të nenit 486 të K.Pr.Civile
duhet të zbatojë udhëzimet e mëposhtme:
22. Të hetojë nëse palët ndërgjyqëse kanë qenë në përputhje me ligjin pronarë të
lokalit që kërkohet të pjesëtohet dhe nëse ky i fundit është marrë në dorëzim nga i padituri
Xhevdet Pashaj prej firmës ndërtuese.
23. Të hetojë nëse ky lokal është tjetërsuar nga i padituri Xhevdet tek personat e tretë
të pretenduar nga paditësja.
24. Të verifikojë dhe të administrojë në përputhje të plotë ligjin procedural civil dhe
Konventën e Hagës, të ratifikuar nga vendi ynë me ligjin nr.9060, datë 08.05.2003 të gjitha
dokumentet e lëshuara nga administrata e shtetit italian, mbi të cilat gjykatat kanë bazuar
vendimet e tyre.
62
25. Vetëm pasi të kryhen detyrat e mësipërme dhe veprime të tjera hetimore, të cilat
gjykata e apelit do ti vlerësojë të nevojshme gjatë gjykimit, atëhere mund të arrihet në një
konkluzion sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes.
26. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Xhevdet Pashaj është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të
pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/c të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.68, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.09.2013
63
Nr.31003-00397-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013 i Vendimit (461)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 10.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “ORTHAKO” SHPK, përfaqësuar

nga Av.Hanëme Bakia.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIM
TAKSAVE TIRANË, përfaqësuar nga
Av.Shtetit Abaz Deda.
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar nga
Av.Shtetit Abaz Deda.
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS
SË SHTETIT, përfaqësuar nga Av. i Shtetit
Abaz Deda
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e Urdhër pagesës për TVSH Tetor 2001
për shumën 6.640.541 lekë.
Pavlefshmëri e shkresës nr.3534 prot, datë 04.11.2006
të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile
dhe neni 43 i ligjit nr.7923, datë 27.04.1995
“Për Tatimin mbi Vlerën e Shtuar”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.783, datë 17.02.2005, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Pavlefshmërinë e Urdhër pagesës për TVSH, Tetor 2001 me nr.1013240575,
për shumën 6.640.541 lekë.
Pavlefshmërinë e Akt evadimit nr.3534 prot., datë 04.11.2001 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve.
64
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pas rishqyrtimit të çështjes me vendimin nr.5471,

datë 10.07.2008, ka vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë.
Pavlefshmërinë e Urdhër pagesës për TVSH Tetor 2001, për shumën
6.640.541 lekë.
Pavlefshmërinë e shkresës nr.3534 prot, datë 04.11.2006 të Drejtorisë së

Tiranë.
Kundër vendimit nr.2033, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.5471, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur rekurs Zyra
Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.5471, datë
10.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Tiranë e të vendimit nr.2033, datë 22.12.2008 të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që parashtron në rekurs Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë janë:

- Gjykata duhet të kishte nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi paditësi nuk
ka ezauruar më parë rrugën e ankimit administrativ.
- Pretendimi i paditësit se kërkimi i palës së paditur vjen në kundërshtim me objektin e
padisë, pasi është kërkuar pavlefshmëri akti dhe jo anulim apo rivlerësim i tij, nuk
gjen mbështetje ligjore.
- Në referim të nenit 324 të K.Pr.Civile, mbi të cilin paditësi ka mbështetur padinë e tij,
në asnjë paragraf të tij nuk parashikohet pavlefshmëria e aktit administrativ, prandaj
shkaku ligjor mbi të cilin mbështetet kërkesë padia e paditësit është e gabuar.
- Paditësi kërkon pavlefshmëri të Urdhër pagesës dhe shkresës nr.3534, datë
04.11.2006 dhe e mbështet kërkimin në nenet 324 të K.Pr.Civile dhe 43 të ligjit “Për
TVSH” dhe jo sikurse argumenton gjykata, e cila i referohet neneve 105, 106, 107,
108 dhe 116/c të K.Pr.Administrative (pa ndryshuar shkakun ligjor të padisë, neni 185
i K.Pr. Civile), ç’ka vjen në kundërshtim me nenin 16/2 të K.Pr.Civile.
- Pretendimi i paditësit dhe arsyetimi i gjykatës se “Akt evadimi” nuk mund të
konsiderohet si njoftim vlerësimi tatimor nuk qëndron, pasi ky akt përmban të gjitha
ekstremitetet që e karakterizojnë një akt administrativ të mirëfilltë “Njoftim vlerësimi
tatimor”, pavarësisht se nuk është emërtuar si i tillë. Akti përmban numërtimin e
protokollit, datën e daljes, subjektin të cilit i drejtohet, titulli i lëndës, përmbajtjen e
aktit, nënshkrimin e Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve, vulën e institucionit.
- Siç rezulton edhe nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse nuk ka
paraqitur asnjë provë apo fakt që të mund të hedhë poshtë rezultatet e inspektorëve të
konstatuara gjatë kontrollit.
65
Kundër rekursit të paraqitur nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë ka
ushtruar kundërrekurs pala paditëse, e cila kërkon: Mospranimin e rekursit të paraqitur nga
Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë.
Shkaqet që parashtron pala paditëse në kundërrekurs janë:
- Aktet e nxjerra nga pala e paditur janë absolutisht të pavlefshme dhe si rrjedhojë sipas
nenit 121 të K.Pr.Administrative nuk janë objekt i ankimit administrativ, pasi ato nuk
mund të revokohen ose shfuqizohen nga organi administrativ.
- Pretendimi se baza ligjore e padisë nuk i përgjigjet shkakut ligjor të saj është i
pabazuar dhe vjen në kundërshtim me padinë e paraqitur në të cilën, kur është kërkuar
pavlefshmëria e akteve, është plotësuar edhe baza ligjore e padisë.
- Pretendimi i palës së paditur është në kundërshtim me vendimin unifikues të Gjykatës
së Lartë, në të cilin përcaktohet se pavlefshmëria absolute konstatohet kryesisht nga
gjykata pa qenë e nevojshme fare të cilësohet baza juridike e saj, kjo për shkak të
nulitetit që ka një akt i tillë.
- Vërtetohet se pala e paditur nuk ka nxjerrë asnjë akt kontrolli të datës 31.12.2001,
aktin ligjor që përbën titull detyrimi (Njoftim vlerësimin tatimor). Urdhër pagesa që
ka nxjerrë pala e paditur nuk përbën dhe as nuk përfaqëson ligjërisht aktin që ky
organ duhet të nxjerrë në konformitet me nenin 34 të ligjit nr.8560/1999.
- Pretendimi se “Akt evadimi” përbën aktin Njoftim Vlerësimi Tatimor është në
kundërshtim me dispozitat e ligjit “Për Procedurat Tatimore”, duke qenë se ky akt
nxirret nga Dega e Tatim Taksave dhe jo nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës së paditur Avokatin
e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë;
përfaqësuesen e palës paditëse Av.Haneme Bakia, e cila kërkoi mospranimin e rekursit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në përfundim,
VËREN
1. Me datë 09.03.2007 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.31003-
00397-00-2009 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Orthako” shpk
dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatim Taksave Tiranë e Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve, me objekt: Pavlefshmëri e Urdhër pagesës për TVSH Tetor 2001 për shumën
6.640.541 lekë. Pavlefshmëri e shkresës nr.3534 prot, datë 04.11.2006 të Drejtorisë së
2. Vendimi nr.2033, datë 22.12.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse, Shoqëria “Orthako” Shpk, është regjistruar në regjistrin tregtar me
vendimin nr.7290, datë 18.11.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4. Pala e paditur Dega e Tatim Taksave Tiranë ka ushtruar kontroll tek kjo shoqëri, në
zbatim të Urdhrit të Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve në datë 30.10.2001 dhe në
përfundim të tij ka konkluduar që pala paditëse ka një detyrim tatimor për TVSH për të
paguar në shumën 6.036.529 lekë.
5. Në vijim pala e paditur ka lëshuar Urdhër Pagesën për TVSH me nr.1013240575
për periudhën tatimore Tetor 2001, në të cilën është përcaktuar vlera totale e detyrimit
(shuma prej 6.640.541 lekë).
66
6. Me anë të shkresës nr.3534 prot., datë 04.11.2001 “Akt Evadimi”, pala e paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave i ka njoftuar palës paditëse detyrimet tatimore të
lartpërmendura.
II. Vendimet që ankimohen dhe arsyetimi i gjykatave:
7. Pala paditëse, duke mos qenë dakord me sa më sipër, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila pas rishqyrtimit të çështjes me vendimin nr.5471, datë
8. Pranimin e kërkesëpadisë.
Pavlefshmërinë e Urdhër pagesës për TVSH Tetor 2001 për shumën 6.640.541 lekë.
Pavlefshmëri e shkresës me nr.3534 prot., datë 04.11.2001 të Drejtorisë së
9. Gjykata e shkallës së parë ndër të tjera ka arsyetuar se:
....Gjykata konstaton se shkresa nr.3534 prot., datë 04.11.2001 “Akt-Evadimi” e
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve nuk mund të konsiderohet si “njoftim vlerësimi
tatimor”, pasi nuk përmban asnjë nga elementët e parashikuar nga neni 34 i Ligjit “Për
procedurat tatimore”, e cila është dispozitë detyruese dhe përcaktuese për vlefshmërinë e
aktit administrativ... Shkresa nr.3534 prot., datë 04.11.2001 “Akt Evadimi” e konsideruar
nga pala e paditur si akt-njoftim i vlerësimit tatimor është lëshuar nga Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve në kapërcim të kompetencave të saj ligjore.. Në bazë të nenit 18 të
ligjit të lartpërmendur vlerësimi tatimor duhet të nxirret nga Dega e Tatim Taksave Tiranë
dhe jo nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve..
Në zbatim të detyrave të Gjykatës së Apelit Tiranë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
njoftoi për zhvillimin e gjykimit Avokaturën e Shtetit, e cila edhe përse kishte dijeni
rregullisht nga fletëthirrjet nuk u paraqit pa asnjë shkak të përligjur....
10. Duke u bazuar në ankimin e paraqitur nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit
Tiranë, aktet i kanë kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila me vendimin
nr.2033, datë 22.12.2008 ka vendosur:
11. Lënien në fuqi të vendimit nr.5471, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
12. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
....Akti administrativ është nxjerrë në kundërshtim me nenet 18 dhe 34 të ligjit
nr.8560/1999 “Për Procedurat Tatimore”, pasi ai nuk është nxjerrë nga Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë dhe nuk përmban të dhënat që parashikon ligji.....
13. Neni 116 i Kodit të Procedurave Administrative përcakton se:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshëm, në kuptim të këtij Kodi, në
rastet e mëposhtme:
Kur akti është nxjerr nga një organ administrativ i paidentifikuar;
Kur akti është nxjerr nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij
ligjore;
Kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji.
14. Neni 117/1 i Kodit të Procedurave Administrative përcakton se:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
67
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
16. Neni 34 i ligjit nr.8560/1999 “Për Procedurat Tatimore” përcakton se:
Njoftim vlerësimi tatimor duhet të përmbajë:
Emrin dhe mbiemrin e tatimpaguesit tatimor, si dhe emrin tregtar të tij.
Numrin e identifikimit dhe kodin fiskal të tatimpaguesit.
Datën e njoftim vlerësimit.
Qëllimin e lëshimit të njoftim vlerësimit, periudha që i referohet.
Shumën e detyrimit të vlerësuar, dënimet dhe interesat eventuale për pagesë të
vonuar.
Kërkesën për pagimin e tatimit dhe afatin e pagesë.
Vendin dhe mënyrën e pagesës së detyrimit.
Një përshkrim të arsyes të bërjes së vlerësimit tatimor.
Procedurat e apelimit.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga Zyra Vendore
e Avokatisë Tiranë është i pabazuar në ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i
gjykatës së apelit të cenohet.
18. Nga citimi i neneve 117/1 dhe 121 të Kodit të Procedurave Administrative dalin
dy përfundime të rëndësishme, të cilat janë:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë juridike
(janë nul).
Organet administrative nuk mund t’i shfuqizojnë apo revokojnë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme.
19. Meqenëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur thotë se, organi
administrativ nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se, në rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute
e aktit administrativ nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e ankimit,
prandaj pretendimi që ngre në rekurs Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit Tiranë se çështja
nuk i përket juridiksionit gjyqësor është i pabazuar në ligj.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla,
pasi në shumë vendime të tij është mbajtur qëndrimi se, kur kërkohet pavlefshmëria absolute
e aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund t’i
drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë t’i drejtohet me ankim organit më të lartë
administrativ.
21. Kolegji Civil vlerëson se, në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit
administrativ, gjykata nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e
kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative, i cili e detyron gjykatën që të mjaftohet vetëm
në verifikimin e tre rasteve që parashikohen në këtë dispozitë ligjore, pa i hyrë shqyrtimit në
themel të çështjes.
22. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se
meqenëse akti administrativ është nxjerrë nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, kur sipas
ligjit ai duhej të nxirrej nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë dhe
meqenëse nuk përmban të dhënat e parashikuara nga ligji, ai është absolutisht i pavlefshëm.
23. Kolegji Civil vlerëson se, përfundimet që kanë arritur gjykatat, vendimet e të
cilave rekursohen janë të bazuara në ligj, sepse akti administrativ është nxjerrë në
kundërshtim me nenet 18 dhe 34 të ligjit nr.8560/1999 “Për Procedurat Tatimore”, pasi ai nuk
përmban asnjë nga elementët e parashikuar në këtë ligj dhe nuk është nxjerrë nga organi i
68
ngarkuar me ligj, i cili është pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, prandaj ai
konsiderohet se është nxjerrë në kundërshtim me kërkesat e nenit 116/c të
K.Pr.Administrative dhe për rrjedhojë është absolutisht i pavlefshëm.
24. Pretendimi që ngrihet në rekurs se, gjykatat kanë shqyrtuar çështjen duke
ndryshuar bazën ligjore të padisë është i pabazuar në ligj, sepse në faqen 3 të dosjes
gjyqësore nr.783/2005 ndodhet kërkesa me shkrim e palës paditëse ku kërkohet ndryshimi i
objektit të padisë dhe gjykata e shkallës së parë e ka pranuar me vendim të ndërmjetëm
kërkesën e paraqitur nga kjo palë ndërgjyqëse.
25. Nga ana tjetër pretendimi i mësipërm është në kundërshtim edhe me vendimin
Unifikues nr.03, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë me të cilin
është unifikuar praktika gjyqësore në lidhje me objektin dhe shkakun ligjor të padisë.
26. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se, rekursi i
paraqitur nga Zyra Vendore e Avokaturës së Shtetit është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë
ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2033, datë 22.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 10.09.2013
69
Nr.11115-00405-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2609 i Vendimit (462)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datë 10.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: LORO KOLA (STAJKA), përfaqësuar nga

Av.Alfred Pjetrani
I PADITUR: MIT’HAT GALICA, në mungesë
NAIME GALICA, në mungesë
OBJEKTI:
Prishjen e kontratës së qirasë me të paditurit.
Kthim sendi pasuri e paluajtshme, shtëpi banimi.
Baza Ligjore: Neni 296 dhe 696 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.2723, datë 22.11.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Loro Frano Kola (Stajka), kundër të
paditurve Mit’hat e Naime Galica.
Detyrimin e të paditurit Mit’hat Galica t’i kthejë paditësit sipërfaqen me
ngjyrë rozë të shtëpisë së ndodhur në Shirokë-Shkodër, Zona kadastrale
nr.8595, sipas përcaktimeve në hartën treguese të aktit të ekspertimit.
Detyrimin e së paditurës Naime Galica t’i kthejë paditësit sipërfaqen me
ngjyrë portokalli të shtëpisë të ndodhur në Shirokë-Shkodër, Zona kadastrale
nr.8595, sipas përcaktimeve në hartën treguese të aktit të ekspertimit.
Detyrimin e të paditurve Mit’hat e Naime Galica t’i kthejnë paditësit pjesët e
përbashkëta që kanë në posedim nga shtëpia e ndodhur në Shirokë-Shkodër,
Zona kadastrale nr.8595, pikërisht korridorin, banjën dhe verandën.
Pjesë integrale e këtij vendimi është edhe skica për plan-vendosjen e pronës, e
cila ndjek aktin e ekspertimit, e ndodhur në dosjen gjyqësore.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.11, datë 14.01.2009 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.2723, datë 22.11.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj.
70
Kundër vendimit nr.11, datë 14.01.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur
rekurs paditësi Loro Kola (Stajka), i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.11, datë 14.01.2009 të
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2723, datë 22.11.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala paditëse janë:

- Gjykata e apelit nuk ka zbatuar kërkesat e nenit 296 të K.Civil dhe ka arsyetuar gabim
se shteti detyrohet të zgjidhë strehimin e qiramarrësve që banojnë në pronat e ish-
pronarëve që janë bërë pronarë me ligjin nr.7698, datë 15.04.1993, pasi pala e paditur
nuk ka kontratë të lidhur, sepse me vdekjen e të ndjerit Musa Galica, i cili ka qenë në
kushte qiraje, ka mbaruar edhe kontrata e qirasë.
- Pala e paditur nuk gëzon statusin e të pastrehut dhe sikur të ekzistonte një detyrim i
tillë i shtetit do të shtrihej deri tek i ndjeri Musa Galica dhe jo tek trashëgimtarët e tij.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Alfred
Pjetrani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.11, datë 14.01.2009 të Gjykatës së Apelit
Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2723, datë 22.11.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër; në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 11.03.2009 është regjistruar çështja civile nr.11115-
00405-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Loro Kola (Stajka), të
paditur Mit’hat e Naime Galica, me objekt prishjen e kontratës së qirasë dhe kthimin e sendit.
2. Vendimi nr.11, datë 14.01.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në zbatim
të gabuar të ligjit material civil, që detyrimisht të çon në prishjen e tij dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
3. Paditësi Loro Kola (Stajka) është njëri prej trashëgimtarëve të subjektit të
shpronësuar Frano Kola (Stajka), të cilit në vitin 1954 i është sekuestruar një shtëpi banimi, e
cila ndodhet në fshatin Shirokë të Rrethit Shkodër.
3/1. Në këtë banesë ka banuar prej shumë vitesh i ndjeri Musa Galica me familjen e tij
në cilësinë e qiramarrësit me shtetin dhe më vonë në cilësinë e qiramarrësit me palën
paditëse, ndërsa aktualisht në banesë banojnë e paditura Naime, e cila është bashkëshortja e të
ndjerit Musa dhe i padituri Mit’hat, që është djali i tij.
4. Në vitin 1993 trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar Frano Kola (Stajka) i janë
drejtuar K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Shkodër me kërkesën për njohjen dhe
kthimin e pronës në emër të trashëgimlënësit të tyre.
5. K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Shkodër me vendimin nr.23, datë
28.12.1993, në zbatim të nenit 10 dhe 13 të Ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave” i ka kthyer në pronësi palës paditëse një shtëpi dy katëshe e
ndodhur në fshatin Shirokë, së bashku me shtesat, duke përcaktuar edhe shumën që duhet të
paguante pala paditëse në favor të të ndjerit Musa Galica.
6. Paditësi Loro Kola (Stajka) ka likuiduar detyrimin që kishte ndaj trashëgimtarëve të
të ndjerit Musa Galica, sipas përcaktimit në vendimin nr.23, datë 28.12.1993 të
K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Shkodër dhe sipas mandat arkëtimin të datës
21.07.2005 të lëshuar nga Raiffeisen Bank për llogari të Zyrës së Përmbarimit Shkodër.
71
7. Ndërmjet palës paditëse dhe trashëgimlënësit të të paditurve ka ekzistuar një
kontratë qiraje, për të cilën paditësi pretendon që ka përfunduar në momentin e vdekjes të të
ndjerit Musa Galica, prandaj të paditurit duhet të lirojnë dhe dorëzojnë sendin objekt gjykimi.
8. Meqenëse palët nuk kanë arritur një marrëveshje për zgjidhjen e çështjes
jashtëgjyqësisht, pala paditëse i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
e cila me vendimin nr.2723, datë 22.11.2007, ka vendosur:
8/1. Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Loro Frano Kola (Stajka) kundër të
paditurit Mit’hat e Naime Galica.
8/2. Detyrimin e të paditurit Mit’hat Galica t’i kthejë paditësit sipërfaqen me ngjyrë
rozë të shtëpisë të ndodhur në Shirokë-Shkodër, Zona kadastrale nr.8595, sipas përcaktimeve
në hartën treguese të aktit të ekspertimit.
8/3. Detyrimin e së paditurës Naime Galica t’i kthejë paditësit sipërfaqen me ngjyrë
portokalli të shtëpisë të ndodhur në Shirokë-Shkodër, Zona kadastrale nr.8595, sipas
përcaktimeve në hartën treguese të aktit të ekspertimit.
8/4. Detyrimin e të paditurve Mit’hat e Naime Galica t’i kthejnë paditësit pjesët e
përbashkëta që kanë në posedim nga shtëpia e ndodhur në Shirokë-Shkodër, Zona kadastrale
nr.8595, pikërisht korridorin, banjën dhe verandën.
8/5. Pjesë integrale e këtij vendimi është edhe skica për plan-vendosjen e pronës, e
cila ndjek aktin e ekspertimit, e ndodhur në dosjen gjyqësore.
.....Nga tërësia e akteve gjykata çmon se i padituri nuk arrin të provojë asgjë në lidhje
me objektin e padisë, që në këtë rast do të ishte të provuarit e faktit se sendin e posedon në
mënyrë të ligjshme në bazë të një titulli juridik.
...Nga aktet e administruara në dosje rezulton se të gjitha këto pjesë të shtëpisë që
posedohen nga të paditurit, janë në bashkëpronësi të paditësit me vëllezërit e tij, pasi sipas
vendimit të komisionit atyre iu është njohur dhe kthyer e gjithë shtëpia me gjithë shtesa e
anekse prej 128 m2, duke detyruar Seksionin e Financës që t’i kthejë qytetarit Musa Galica
(trashëgimlënësi i të paditurve) një shumë lekësh (shih pikën 3 të vendimit të komisionit), si
dhe pronarët Ndoc, Nikë e Loro Kola (Stajka), t’i kthejnë qytetarit Musa Galica shpenzimet e
bëra për shtesat në strukturën e banesës, sipas raportit teknik të lëshuar nga specialistët që
kanë bërë verifikimin, matjet dhe llogaritjet (shih pikën 2 të vendimit të komisionit).
Paditësi Loro Kola (Stajka) e ka shlyer këtë detyrim të tij, provuar kjo me mandat
arkëtimin e datës 21.07.2005 të lëshuar nga Raiffeisen Bank në llogari të Zyrës së
Përmbarimit Shkodër për shlyerje detyrimi.
Sa më sipër, gjykata çmon se në këtë rast ekzistojnë të gjitha kriteret e nenit 296 të
Kodit Civil (padia e rivendikimit), pasi paditësi Loro Kola (Stajka) është pronar i ligjshëm i
pasurisë objekt gjykimi dhe nuk ka në posedim pasurinë e tij e cila mbahet dhe posedohet
padrejtësisht nga të paditurit Mit’hat e Naime Galica, të cilët nuk janë pronarë të kësaj
pasurie dhe nuk kanë asnjë titull tjetër për posedimin e pasurisë.
10. Duke u bazuar në ankimin e të paditurit Mit’hat Galica, etj., çështja i ka kaluar për
shqyrtim Gjykatës së Apelit Shkodër, e cila me vendimin nr.11, datë 14.01.2009 ka vendosur:
11. Ndryshimin e vendimit nr.2723, datë 22.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër në këtë mënyrë:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj.
12. Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, me vendimin e saj nr.11, datë
04.04.2007, ka shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën nenin 9 të ligjit nr.9583, datë
72
17.07.2006 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin
dhe kompensimin e pronës”.
Në nenin 9 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, në pikën 1 të tij përcaktohet: “Banesat
pronë e subjekteve të shpronësuara lirohen nga qiramarrësit brenda një afati 3 vjeçar.
Qiramarrësit vazhdojnë të paguajnë qiranë e përcaktuar nga Këshilli i Ministrave deri në dy
vjet pas hyrjes në fuqi të këtij ligji. Këshilli i Ministrave ngarkohet që të sigurojë strehimin e
qiramarrësve, që kanë statusin e të pastrehëve, nëpërmjet banesave me qira të ulët, kredi me
interes të ulët ose banesave me qira të kompensuar nga shteti”.
Kjo dispozitë është shfuqizuar nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.26, datë
02.11.2005 si dispozitë që shkel parimin e sigurisë juridike (nëpërmjet cenimit së të drejtave
të fituara), si dhe diskriminon në grup të popullsisë, siç janë qiramarrësit e shtëpive
shtetërore, ish-pronë private.
Gjykata Kushtetuese shprehet në lidhje me nenin 9 të ligjit nr.9583, datë 17.07.2006
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” se rregullimi ligjor sipas kësaj dispozite, detyrimi ligjor për lirimin e
banesës, lidhet me strehimin përfundimtar të qiramarrësve.
Gjykata çmon se vendimi i gjykatës që ka detyruar të paditurit Mit’hat e Naime
Galica është në kundërshtim me vendimet e lart përmendura të Gjykatës Kushtetuese.
...Kontrata e qirasë ndërmjet paditësit Loro Kola dhe të paditurve Mit’hat dhe Naime
Galica është imponuar me ligj të veçantë dhe ajo mbaron vetëm me format e parashikuara
me ligj të veçantë dhe jo nga dispozitat e Kodit Civil që rregullojnë kontratën e qirasë.....
13. Në nenin 296 të Kodit Civil përcaktohet se:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka dhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
14. Në nenin 696/1 të Kodit Civil përcaktohet se:
Në rast se njërës nga palët i është dhënë e drejta për t’u tërhequr nga kontrata, kjo e
drejtë mund të ushtrohet përsa kohë që kontrata nuk ka filluar të zbatohet......
15. Në nenin 1 të Aktit Normativ nr.3, datë 01.08.2012 “Për lirimin e banesave
pronarëve të ligjshëm nga qytetarët e pastrehë, banues në banesat ish-pronë e subjekteve të
shpronësuara” përcaktohet se:
Lirimin dhe dorëzimin e banesës nga qytetarët e pastrehë, banues në banesat ish-
pronë e subjekteve të shpronësuara.......
16. Në nenin 2 të Aktit Normativ nr.3, datë 01.08.2012 “Për lirimin e banesave
pronarëve të ligjshëm nga qytetarët e pastrehë, banues në banesat ish-pronë e subjekteve të
shpronësuara” përcaktohet se:
Ngarkohet Enti Kombëtar i Banesave të dorëzojë në BKT, deri më 05.09.2012, listën e
qytetarëve të pastrehë, banues në banesat ish-pronë e subjekteve të shpronësuara, që kanë
aplikuar apo nuk kanë aplikuar ende në Entin Kombëtar të Banesave, me gjithë njoftimin
publik të bërë më datë 04.11.2009.
Lista publikohet e plotë edhe në faqen zyrtare të Entit Kombëtar të Banesave, brenda
datës 05.09.2012.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (më poshtë gjykata) vlerëson se rekursi i
paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të
K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e apelit bëhet i cenueshëm.
73
18. Gjykata e vlerëson të bazuar në ligj arsyetimin e gjykatës së apelit se, pavarësisht
që në vendimin nr.2726, datë 07.12.1995 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është
detyruar që të paguajë qiranë vetëm i ndjeri Musa Galica, qiramarrës në këtë banesë janë
edhe bashkëshortja e tij, e paditura Naime Galica dhe djali, i padituri Mit’hat Galica, të cilët
kanë bashkëjetuar me të, prandaj pretendimi i palës paditëse në rekurs se me vdekjen e të
ndjerit Musa Galica kontrata e qirasë ka përfunduar është i pabazuar në ligj, sepse pavarësisht
se në vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër përmendej vetëm emri i
kryefamiljarit, sipas ligjit nr.7652/1992 bashkëqiramarrës janë edhe personat e tjerë madhorë
që bashkëjetojnë, ose ndodhen në të njëjtën përbërje familjare.
19. Gjykata e apelit arsyeton se me shfuqizimin e nenit 9 të ligjit nr.9583/2006 nga
ana e vendimit nr.11, datë 04.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese është krijuar një boshllëk
ligjor në lidhje me marrëdhëniet ndërmjet subjekteve të shpronësuara dhe qiramarrësve që
banojnë në pronat e ish-pronarëve.
20. Gjatë gjykimit në Gjykatë të Lartë ka rezultuar se pas shpalljes së vendimit nga
Gjykata e Apelit Shkodër është miratuar Akti Normativ nr.03, datë 01.08.2012 i Këshillit të
Ministrave, i cili jo vetëm që ka mbushur boshllëkun ligjor për të cilin bën fjalë gjykata e
apelit, por në nenin 1 të tij ai i detyron qytetarët e pastrehë (qiramarrësit) që të lirojnë banesat
në pronësi të ish-subjekteve të shpronësuara.
21. Akti Normativ nuk e lidh lirimin e banesës me ndonjë afat, ose me plotësimin e
mëparshëm të kërkesës për strehim të qiramarrësit, i cili nëqoftëse rezulton i pastrehë ka të
drejtën e marrjes së një kredie me afat 30 vjeçar dhe me interes zero nga BKT-ja, për të
plotësuar nevojën e tij për strehim, prandaj me hyrjen në fuqi të këtij akti normativ
qiramarrësi është i detyruar që të bëjë lirimin e banesës që i është kthyer subjektit të
shpronësuar.
22. Në rrethanat e krijuara pas shpalljes së vendimit në gjykatën e apelit, pala e
paditur nuk mund të konsiderohet më qiramarrëse e banesës pronë e palës paditëse, prandaj
me hyrjen në fuqi të aktit normativ, pala e paditur e mban sendin objekt gjykimi pa asnjë lloj
titulli ligjor dhe për rrjedhojë ajo është e detyruar që ta lirojë banesën në favor të palës
paditëse.
23. Për të gjitha këto që u thanë më sipër gjykata arrin në përfundimin se rekursi i
paraqitur nga pala paditëse Loro Kola (Stajka) është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet
të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe me arsyetim
tjetër duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/b të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.11, datë 14.01.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të nr.2723, datë 22.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 10.09.2013
74
Nr.00-2013-2243 i Vendimit (463)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE “ARBANA SH.A”

SH.P.K, përfaqësuar nga Av. Lulzim Koka
E PADITUR: OPERATORI I SISTEMIT TË
TRANSMETIMIT (OST) SH.A,
përfaqësuar nga juristja Ina Kodra;
ME PJESËMARRJEN E AVOKATIT TË
SHTETIT, Z. Abaz Deda.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të më paguar
shumën 1.039.624 lekë si dhe interesat përkatëse
nga mos likuidimi në kohë të saj
Baza Ligjore: Neni 419 i K.Civil, Neni 10 i kontratës.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Operatori i Sistemit të Transmetimit (OST sh.a)
t’i paguajë palës paditëse Shoqërisë Tregtare “Arbana Sh.A.” sh.p.k shumën
prej 379.470 lekë si dhe interesat e kësaj shume.
Detyrimin e palës së paditur OST Tiranë t’i paguajë palës paditëse Shoqërisë
Tregtare “Arbana Sh.A.” sh.p.k. shumën prej 588.786 lekë që i përket
detyrimit për periudhën jashtëkontraktore nga data 01.07.2006 – 19.01.2007 si
dhe interesat e kësaj shume në vlerën 19.629.4 lekë.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.6772, datë 10.10.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
75
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbështetje të nenit 472 të
K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala paditur, Shoqëria Operatori i Sistemit të Transmetimit,
OST sh.a., e cila kërkon prishjen e vendimit duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit nuk e ka gjykuar drejt çështjen.
- Vjedhja e ndodhur në objektin ku ruhej nga pala paditëse, më datë 28.09.2005, duke
marrë “kutinë e komandimit të çelësit të hequr “Energoinvest” është kryesisht për
fajin në formën e pakujdesisë të rojeve të objektit të palës paditëse;
- Konstatimi nga ana e gjykatës se nuk është përgjegjësia e palës paditëse vjedhja e
pajisjes, pasi e para, ajo nuk ka qenë pjesë e nënstacionit dhe se nuk është marrë
asnjëherë në dorëzim nga pala paditëse dhe nga pala e paditur nuk u paraqit asnjë
provë në lidhje me këtë fakt, nuk qëndron dhe është i pabazuar në prova.
- Kutia e komandimit të çelësit të hequr “Energoinvest” ndodhej brenda rrethimit të
nënstacionit, pra brenda territorit të cilin në bazë të kontratës së shërbimit, shoqëria
“Arbana sh.a. ” shpk, kishte për detyrë të ruante, ç’ka vërtetohet dhe në proces
verbalin e datës 28.09.2005, të paraqitur si provë në seancë gjyqësore.
- I gabuar është dhe pranimi i padisë së palës paditëse për pagesën e shërbimeve të
kryera për ruajtjen e objektit N/Stacionit 220/110/35/10 Kv, pasi kontrata kishte
mbaruar dhe neve nuk kishim lidhur kontratë dy palëshe tjetër me të, pavarësisht se
nga ana e palës paditëse është vazhduar duke u kryer shërbimin. Në këto kushte OST
sha nuk është e detyruar të paguajë një shërbim për të cilin ajo nuk ka kontraktuar më
parë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur
OST sh.a., juristen Ina Kodra, e cila kërkoi ndryshimin e vendimit nr.1293, datë 03.07.2008
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.6772, datë 10.10.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë; Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda, i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.1293, datë 03.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim po në Gjykatën e Apelit Tiranë; përfaqësuesin e palës paditëse Shoqëria
“Arbana sh.a.” sh.p.k., avokat Lulzim Koka, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.6772,
datë 10.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lënë në fuqi me vendimin nr.1293,
datë 03.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria
“Arbana sh.a.” sh.p.k. është subjekt i të drejtës tregtare regjistruar si person juridik me
vendimin nr.19939, datë 20.08.1998 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me objekt të
veprimtarisë – ruajtje dhe siguri fizike të objekteve publike dhe private, mbrojtjen e jetës dhe
të shëndetit të shtetasve vendas dhe të huaj, etj.
2. Në përfundim të një procedure prokuruese të zhvilluar nga ana e palës së paditur,
Shoqëria “Arbana sh.a.” sh.p.k. është shpallur fituese për kryerjen e shërbimit të ruajtjes me
roje private të N/stacionit 220/110/35/10 KV të palës së paditur në Tiranë nga data
01.07.2005, në vlerën 1.070.520 lekë. Për këtë qëllim midis palëve ndërgjyqëse është lidhur
kontrata e datës 01.07.2005, nr.313 prot., dhe nr.reference 07-05/THSH/OST NJOT, me afat
deri në 01.07.2006.
3. Rezulton nga provat shkresore që ndodhen në dosje se edhe pas datës 01.07.2006,
pra pas mbarimit të afatit një vjeçar të kontratës së mësipërme, pala paditëse ka vazhduar të
76
ruajë me rojet e tij nënstacionin 220/110/35/10 KV Tiranë të palës së paditur, deri më datë
19.01.2007. Rezulton se në këtë datë është mbajtur një proces-verbal, me anë të të cilit OST
sh.a. i ka dorëzuar një Shoqërie tjetër “Pelikan Security” objektin për ruajtje në bazë të
kontratës së re lidhur më datë 18.01.2007.
4. Pala paditëse ka pretenduar se nuk është paguar për shërbimet e ofruara OST sh.a.
për periudhën 6 mujore (01.07.05 deri më 19.01.2007) dhe, duke qenë se nuk e ka zgjidhur
këtë konflikt jashtë gjyqësisht, i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
5. Pala e paditur OST sh.a. ka pretenduar se pala paditëse është paguar për shërbimet
e kryera, por jo plotësisht, për arsye se më datë 28.09.2005 është vjedhur kutia e komandimit
të çelësit të hequr Energoinvest në nënstacionin objekt i ruajtjes me roje, dhe për këtë shkak
duke qenë se rojet ishin të palës paditëse i është bërë kësaj të fundit ndalimi i vlerës 379.807,
ekuivalente me vlerën që ka në inventar pajisja e vjedhur. Sipas palës së paditur, në pagesën
që do të përfitonte pala paditëse është ndaluar edhe shuma prej 35.684 lekë për periudhën
01.08.2005 deri 31.08.2005, për faktin se në dokumentet që shoqëria duhej të paraqiste për të
bërë likuidimin ka mospërputhje midis listë prezencës ditore ku figurojnë 5 roje, ndërkohë
pagesa e sigurimeve shoqërore është bërë për tre roje.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6772, datë 10.10.2007, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Operatori i Sistemit të Transmetimit (OST sh.a) t’i
paguajë palës paditëse Shoqërisë Tregtare “Arbana Sh.A.” sh.p.k shumën prej 379.470 lekë,
si dhe interesat e kësaj shume.
Detyrimin e palës së paditur OST Tiranë t’i paguajë palës paditëse Shoqërisë Tregtare
“Arbana Sh.A” sh.p.k. shumën prej 588.786 lekë që i përket detyrimit për periudhën
jashtëkontraktore nga data 01.07.2006 – 19.01.2007, si dhe interesat e kësaj shume në vlerën
19.629.4 lekë”.
7. Gjykata ka arsyetuar se padia duhet të pranohet për shumën prej 379.470 që i
përket kutisë së komandimit vjedhur më datë 28.09.2005, pasi në këtë rast nuk është
përgjegjësia e palës paditëse vjedhja e pajisjes, për faktin se pajisja nuk ka qenë pjesë e
nënstacionit dhe se nuk është marrë asnjëherë në dorëzim nga pala paditëse... për sa i përket
shumës tjetër të mbajtur nga pala e paditur prej 35,684 lekë, kjo shumë nuk duhet t’i paguhet
palës paditëse pasi në listë prezencën ditore figurojnë 5 roje, ndërsa pagesa e sigurimeve
shoqërore është bërë për 3 roje. Pra kjo shumë i përket pagës mujore të 2 rojeve. .. rezulton
se edhe pas datës 01.07.2006 me mbarimin e kontratës 1 vjeçare pala paditëse ka vazhduar
të ruajë me rojet e tij nënstacionin 220/110/35/10 KV Tiranë deri më datë 19.01.2007... kjo
pasi nuk mund të lihej objekti i rëndësisë së veçantë siç ishte nënstacioni 220/110/35/10 KV
Tiranë pa ruajtje ... gjykata çmon se kjo pjesë e padisë së palës paditëse është e mbështetur
në ligj në nenet 913, 930, e vijues K.Civil..., prandaj kjo pjesë e kërkesë padisë së palës
paditëse duhet të pranohet, duke u detyruar i padituri t’i paguajë palës paditëse sipas aktit të
ekspertimit shumën prej 588.786 lekë si dhe interesat e kësaj shume në masën 19.628.4 lekë.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1293, datë 03.07.2008, ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
9. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë.
10. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur, Shoqëria OST sh.a., me
anën e të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1293, datë 03.07.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.6772, datë 10.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
77
Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar ato shkaqe që përmenden në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga i padituri,
përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat i bëjnë të
cenueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
12. Ky Kolegj vlerëson se si vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.6772,
datë 10.10.2007, ashtu dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1293, datë 03.07.2008,
janë marrë në zbatim të gabuar të ligjës materiale dhe si të tilla në respektim të nenit 485/d të
K.Pr.Civile, ato duhet të ndryshohen.
13. Rezulton se paditësi nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar: “Detyrimin e anës së
paditur të paguajë shumën prej 1.039.624 lekë si dhe interesat përkatëse nga mos likuidimi
në kohë i tyre”. Këtë kërkim paditësi e ka mbështetur në nenin 419 të K.Civil dhe nenin 10 të
kontratës datë 01.07.2005, nr.313 prot., dhe nr.reference 07-05 /THSH/OST NJOT lidhur
midis palëve ndërgjyqëse.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje
të dyja gjykatat më të ulëta nuk kanë marrë në konsideratë dhe nuk janë bazuar në aktet
ligjore të cilat rregullojnë pikërisht këtë lloj marrëdhënie juridike të krijuar mes palëve, duke
konfonduar të drejtën publike me të drejtën private.
15. Referuar të drejtës sonë materiale është e vërtetë se detyrimet lindin nga kontrata
ose nga ligji (neni 420 i K.Civil). Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit për palët; ajo
mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjelltë të palëve ose për shkaqe të
parashikuara në ligj (neni 690 i K.Civil). Kontrata e lidhur rregullisht midis palëve i detyron
ato (palët), jo vetëm për sa është parashikuar në kontratë, por dhe për të gjitha pasojat që
rrjedhin nga zbatimi i ligjit.
16. Por ajo që vlen të theksohet në këtë gjykim nga ky Kolegj është se kontrata e datës
01.07.2005 e lidhur mes palëve (dhe objekt gjykimi), nuk është lidhur vetëm bazuar në
parimet e përgjithshme të Kodit Civil që rregullojnë kontratat në përgjithësi dhe kontratën e
shërbimit në veçanti, por kjo kontratë është lidhur bazuar në të gjitha aktet ligjore dhe
nënligjore që rregullojnë organizimin dhe zhvillimin nga ana e OST sh.a. të një procesi të tërë
për prokurimin e fondeve publike.
17. Lidhja e kësaj kontrate për nga vetë natyra që ajo ka, realizimin e një shërbimi me
shpërblim nga fondet publike, për vetë statusin e palëve që marrin pjesë në të, nuk mund të
realizohej pa u mbështetur dhe pa u respektuar korniza ligjore që rregullon këtë marrëdhënie
juridike. Në këto kushte, të drejtat dhe detyrimet e palëve kontraktore, OST sh.a dhe Shoqëria
“Arbana sh.a.” sh.p.k., nuk lidhen vetëm me kontratën e nënshkruar prej tyre, por dhe me
parashikimet ligjore në fuqi të cilat rregullojnë pikërisht prokurimin e fondeve publike.
18. Në respektim të këtyre akteve ligjore, ana e paditur OST sh.a. nuk mund të
tejkalojë në mënyrë të njëanshme kufirin e vlerës së kontratës të përcaktuar në mënyrë të
detajuar në termat e prokurimit publik, pa zbatuar më parë rregullat e parashikuara në këtë
prokurim. Vetëm duke respektuar këto rregulla enti prokurues mund të shtojë vlerën e një
kontrate të caktuar apo të realizojë lidhjen e një kontrate të re.
19. I padituri OST sh.a., si ent publik, duhet të veprojë në përputhje me parimin e
përgjegjshmërisë dhe ligjshmërisë, që nënkupton se kjo shoqëri tregtare shtetërore ka
detyrimin të veprojë vetëm dhe në përputhje me aktet ligjore dhe nënligjore të dala për këtë
qëllim, si dhe të përmbushë detyrimet që përcaktohen në to. Ajo nuk mund të veprojë si palë
private në një marrëdhënie kontraktuale, për aq kohë sa shërbimet apo mallrat e saj
prokurohen me fonde publike. Në këto raste, liria kontraktuale e palës publike është e
78
kufizuar nga respektimi dhe zbatimi i një sërë rregullash të vendosura në ligj, të cilat kanë për
qëllim transparencën dhe efektivitetin maksimal të shpenzimeve publike.
20. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kjo
marrëdhënie juridike e krijuar mes palëve ndërgjyqëse është realizuar në bazë të Ligjit
nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin publik”, të ndryshuar. Kjo del qartë nga të gjitha
provat shkresore të administruara në dosjen gjyqësore dhe të trajtuara nga gjykatat më të
ulëta, të cilat tregojnë gjithë procedurën e zhvilluar deri në lidhjen e kontratës datë
01.07.2005, nr.313 prot dhe nr.reference 07-05/THSH/OST NJOT (Fillimisht janë publikuar
termat e referencës dhe ftesa për pjesëmarrje në procedurën e prokurimit, janë vlerësuar
ofertat e paraqitura nga subjektet e interesuara, është kryer procesi i vlerësimit të ofertave të
paraqitura dhe është shpallur fituesi i tenderit për shërbimin e sigurisë dhe ruajtjes me roje të
nënstacionin 220/110/35/10 KV Tiranë të palës së paditur (fq. 19 – 32 e vijim të dosjes
gjyqësore).
21. Sa më sipër është pranuar edhe nga gjykatat më të ulëta në arsyetimet e
vendimeve të tyre, të cilat kanë pranuar faktin se kjo kontratë midis palëve ndërgjyqëse është
realizuar në bazë të Ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin publik”, të ndryshuar.
22. Për rrjedhojë dhe zgjidhja e pasojave që rrjedhin nga kjo marrëdhënie juridike
duhet të bëhet bazuar jo vetëm në nenin 491 e vijues të K.Civil, por edhe në mbështetje të
Ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin publik”, të ndryshuar.
23. Ky ligj parashikon rregulla të detajuara të detyrueshme për t’u respektuar nga të
gjithë entet dhe organet shtetërore që prokurojnë shërbime dhe mallra me fonde publike, për
të zbatuar procedura specifike që lidhen me planifikimin e fondeve për prokurim mallrash
apo shërbimesh, publikimin e kërkesave të enteve publike për prokurime mallrash apo
shërbimesh, vlerësimin e ofertave të paraqitura, shpalljen e fituesit të procedurës prokuruese,
lidhjen e kontratës përkatëse, termat dhe kushtet e pagesës, etj.
24. Ka rezultuar e provuar nga gjykimet më të ulëta se kontrata e datës 01.07.2005,
nr.313 prot dhe nr.reference 07-05 /THSH/OST NJOT, është lidhur me afat një vjeçar,
(formulari i ofertës, (fq.61 e dosjes gjyqësore) nga ku rezulton që afati i kësaj kontrate ishte
nga data 01.07.2005 deri më 01.07.2006).
Në këtë kontratë, përveç të tjerave, në Kushtet Specifike, parashikohet shprehimisht
se:
“Neni 3
Zbatimi i kontratës duhet të fillojë më datën 01.07.2005. Nëse nuk është specifikuar,
zbatimi do të fillojë në datën që kontraktuesi nënshkruan formularin e kontratës”.
“Neni 8
Pagesa për shërbimin e muajit paraardhës do të bëhet brenda 20 ditëve të muajit
pasardhës, me paraqitjen nga kontraktuesi të:
a- Faturës tatimore,
b- listë prezencën e rojeve,
c- pagesën e sigurimeve shoqërore për 5 roje”.
Ndërsa në nenin 3 të Kushteve të Përgjithshme të kontratës, parashikohet se:
“Ekzistenca e kontratës do të konfirmohet me nënshkrimin e dokumentit të kontratës
duke trupëzuar të gjitha marrëveshjet midis palëve”.
25. Ndërsa në Ligjin nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin publik” (i ndryshuar),
në nenin 35 parashikohet se: …“3) Ekzistenca e një kontrate duhet të konfirmohet me anë të
nënshkrimit të formularit të kontratës, e cila përmban të gjitha detyrimet ndërmjet
palëve…...”.
79
26. Nisur nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se të
dyja gjykatat më të ulëta, në çështjen objekt gjykimi, kanë bërë një interpretim të gabuar të
kontratës së lidhur midis palëve ndërgjyqëse, si dhe të provave të administruara në dosjen
gjyqësore dhe në kundërshtim me ligjin.
27. Në kushtet që ligji detyron entet publike të zbatojnë në mënyrë rigoroze dispozitat
mbi buxhetin e shtetit dhe ato të prokurimit publik, vazhdimi i shërbimit nga ana e paditësit,
jashtë afatit të parashikuar në kontratë, nuk e detyron të paditurin të përgjigjet financiarisht
për kryerjen e këtij shërbimi, për sa kohë ky shërbim rezulton të jetë i pa prokuruar dhe i pa
kontraktuar.
28. Referuar nenit 35/3 të Ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin publik”,
rezulton se: që të jetë e ligjshme marrëdhënia midis palës private që ofron mallra apo
shërbime për një ent shtetëror dhe këtij të fundit, është e domosdoshme lidhja me shkrim e
kontratave ose aneks kontratave (shtesa të kontratave), vetëm pas zhvillimit dhe zbatimit të
një procedure të rregullt për prokurimin publik. Vetëm një kontratë e lidhur në zbatim të këtij
ligji mund të sjellë pasoja juridike për palët.
29. Rezulton qartë nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore, të cilat i janë nënshtruar
hetimit dhe debatit gjyqësor (formulari i ofertës, fq.61 e dosjes gjyqësore), që paditësi ka
vazhduar shërbimin e tij dhe pas përfundimit të afatit 1 vjeçar të parashikuar në kontratë, deri
në datën 19.01.2007, pavarësisht se pala e paditur e ka paralajmëruar që kontrata kishte
përfunduar dhe palët nuk kishin lidhur një kontratë tjetër në vazhdim të kontratës së parë,
(shkresa datë 18.09.2006 dhe datë 15.01.2007 e OST sh.a. me anë të së cilave pala paditëse
njoftohet se kontrata ka përfunduar dhe nuk mund të kërkohet shtyrje afati, sepse bie në
kundërshtim me rregullat e parashikuara ne Ligjin nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin
publik” dhe se pala paditëse nuk mund të kërkojë likuidimin e faturave për periudhën e
pambuluar me kontratë të shkruar midis palëve.)
30. Në respektim të Ligjit nr.7971, datë 26.07.1995 “Për prokurimin publik” për sa
kohë kontrata e datës 01.07.2005, kishte mbaruar, OST ishte e detyruar që të kryente përsëri
procedurën e prokurimit publik për të marrë dhe përfituar shërbimin e sigurisë dhe ruajtjes së
nënstacionit elektrik.
31. Për sa kohë OST sh.a. nuk kishte organizuar një procedurë prokurimi të re për
periudhën shtesë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar në prova dhe në ligj,
kërkimin e paditësit për detyrimin e palës së paditur për të paguar shumën prej 1.039.624 lekë
si dhe interesat përkatëse nga mos likuidimi në kohë të saj, për shërbimet e kryera prej palës
paditëse jashtë kontratës ekzistuese të realizuar mes palëve nga data 01.07.2006 deri në datën
19.01.2007.
32. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson gjithashtu të pabazuar në ligj
pretendimin e anës së paditur, se pala paditëse duhet t’i paguajë kësaj të fundit shumën prej
379.470 lekë, e cila përfaqëson vlerën e kutisë së komandimit të çelësit të hequr
Energoinvest. Sipas anës së paditur bazuar në proces-verbalet depozituar në dosjen gjyqësore
të datës 28.09.2005, ky aparat është vjedhur gjatë kohës që rojet e paditësit ishin duke kryer
shërbimin e tyre dhe për këtë arsye vlera e pajisjes se vjedhur i duhet ngarkuar Shoqërisë
“Arbana sh.a.” sh.p.k.
33. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimi i anës së paditur për
mungesën e një aparati të tillë nuk mund të vërtetohet dhe të mbështetet vetëm me proces-
verbale konstatimi të palëve ndërgjyqëse, përsa kohë pretendohet se është kryer një vepër
penale. Janë organe të specializuara shtetërore ato, si organet e policisë, prokurorisë, dhe
gjykata, të cilat kanë tagrin ligjor të identifikojnë, hetojnë dhe prodhojnë akte procedurale
përkatëse që vërtetojnë kryerjen e një vepre penale, duke identifikuar autorin e veprës penale,
80
personin që duhet të përgjigjet, si dhe pasojat e ardhura prej saj. Dëmi i shkaktuar si pasojë e
kryerjes së një vepre penale duhet të vërtetohet më parë nga ana e organeve kompetente në
mënyrë që të bëhet i kërkueshëm. Asnjë subjekt nuk mundet të kompensojë vlerën e dëmit të
pretenduar në këtë mënyrë, pasi një formë e tillë zhdëmtimi vjen në kundërshtim me ligjin.
34. Gjithashtu, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë vendimin e
gjykatave më të ulëta, të cilat kanë rrëzuar kërkimin e paditësit në lidhje me mospagimin e
shërbimit të atyre rojeve, të cilët nuk kanë qenë të regjistruar pranë degës së sigurimeve
shoqërore. Kjo pasi: (i) vetë paditësi nuk ka respektuar detyrimin e përcaktuar në nenin 8 të
kontratës lidhur midis palëve ndërgjyqëse, dhe në këto kushte nuk mund ta kërkojë një
pagesë të tillë; (ii) mos regjistrimi i punëmarrësve në organet e sigurimeve shoqërore, përbën
një shkelje të dispozitave ligjore fiskale dhe në këto kushte nuk mund të detyrohet pala e
paditur të kryejë pagesa për veprime të cilat vinë në kundërshtim me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa (a dhe d) të
K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1293, datë 03.07.2008, dhe të
vendimit nr.6772, datë 10.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për sa i përket
kërkimit për detyrimin e palës së paditur OST sh.a. t’i paguajë palës paditëse detyrimin për
periudhën jashtëkontraktore nga data 01.07.2006 deri më 19.01.2007, si dhe interesat e kësaj
shume në vlerën totale 19.629.4 lekë dhe rrëzimin e padisë për këtë pjesë.
Lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1293, datë 03.07.2008 për
pjesët e tjera.
Tiranë, më 10.09.2013
81
Nr.00-2013-2072 i Vendimit (464)
VENDIM
Ardian Nuni Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Admir Thanza Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.09 .2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.02290/08,
që u përket palëve:
PADITËS: MEDI KUMBULLA, në mungesë

I PADITUR: RAMADAN KUMBULLA, në mungesë
OBJEKTI:
Kërkim i pasurisë trashëgimore që posedon i padituri,
njohjen si trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore
që rrjedh nga prindërit e paditësit.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile.
Neni 349 i K.Civil.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Medi Kumbulla, i paditur Ramadan Kumbulla
me objekt “Kërkim i pasurisë trashëgimore që posedon i padituri, njohjen si
trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore që rrjedh nga prindërit e
paditësit” si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs paditësi Medi Kumbulla, me

të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për këto shkaqe:
- Të dyja gjykatat nuk kanë respektuar dhe kanë zbatuar keq ligjin si dhe kanë kryer
shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
- Gjykata e apelit, ndonëse vendosi përsëritjen e hetimit gjyqësor duke caktuar edhe
veprimet konkrete që do të kryheshin si: thirrjen në gjykim të ekspertit, paraqitjen
personalisht në gjykim të të paditurit, marrjen nga Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave vendimet e tij me numër të saktë dhe administrimin e dosjes
82
gjyqësore që i përket vendimit nr.869, datë 06.04.1995, nuk kreu asnjë nga këto
veprime që i përkisnin vendimit për hetimin pjesërisht të çështjes.
- Kështu eksperti Dritan Zoto, megjithëse ishte në mjediset e gjykatës, nuk është thirrur
nga gjykata në seancë.
- Gjykata e apelit pranoi justifikimin se i padituri kishte thyer këmbën, pa e verifikuar
këtë shkak që pengoi detyrimin e vendosur prej saj që i padituri të merrte pjesë në
gjykim.
- Të dyja gjykatat, në lidhje me kërkimin tim për shtesë të objektit të padisë në lidhje
me pavlefshmërinë absolute të dy kontratave, që nga akti i ekspertimit dilnin qartë si
të falsifikuara, janë shprehur se është i pabazuar dhe e kanë rrëzuar. Fakti i
konstatimit të falsitetit më legjitimonte të kërkoja pavlefshmërinë absolute të
kontratave.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Medi Kumbulla dhe i
padituri Ramadan Kumbulla janë vëllezër. Ata, së bashku Fatmire Kumbulla, Haxhire
Kumbulla dhe fëmijët e motrës Myryban Kumbulla e paravdekur, Luljeta Merllafri dhe Arjan
Merollari janë trashëgimtarë ligjorë të prindërve të tyre Zymbyle Kumbulla, vdekur në vitin
1982, dhe Demirali Kumbulla, vdekur në vitin 1999.
2. Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave i Këshillit të Rrethit Korçë, me
vendimin nr.86, datë 28.01.1994, ka vendosur: Njohjen e pronësinë të ish pronarit Demirali
Seit Kumbulla mbi një sipërfaqe prej 1.600 m2, “Mbi të cilën ka banesën e vet dhe oborrin
funksional, ndodhur në fshatin Dvoran,...”, me kufizimet përkatëse (pika 1); njohjen dhe
kthimin e tre sipërfaqeve trualli prej 515 m2, 120 m2, dhe 18 m2, me kufizimet përkatëse
(pikat 2, 3, 4) dhe kompensimin për sipërfaqen truall prej 3.805 m2, si truall i zënë me
ndërtesa banimi, sheshe dhe rrugë (pika 5). Vendimi i komisionit është regjistruar në hipotekë
në nr.372/3, datë 24.03.1994 të regjistrave të fshatit.
2.1. Në dosjen gjyqësore është administruar dhe një tjetër vendim i Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Këshillit të Rrethit Korçë, me të njëjtin numër 86,
datë 12.08.1994 me të cilin ish pronarit Demirali Seit Kumbulla: i është njohur “...sipërfaqja
prej 1600 m2, mbi të cilën ka banesën e vet dhe oborrin funksional, ndodhur në fshatin
Dvoran,...”, me kufizimet përkatëse (pika 1); njohur dhe kthyer dy sipërfaqet truall prej 515
m2, 120 m2 dhe kompensuar 3.823 m2 truall të “...zënë nga ndërtime banimi të përhershme,
sheshe dhe rrugë, ndodhur në fshatin Dvoran”, me kufizimet përkatëse. Edhe ky vendim
komisioni është regjistruar në hipotekë me të njëjtin numër 372/3, datë 24.03.1994 të
regjistrit të pronësisë së fshatit.
3. Mbi padinë e ish-pronarit Demirali Kumbulla kundër Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Gjykata e Rrethit Korçë, me vendimin nr.869, datë 06.04.1995, ka
ndryshuar vendimin nr.86, datë 12.08.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave “...në pikën 4 të tij, ku në sipërfaqen prej 3823 m2 të truallit për sipërfaqen prej 213
m2 t’iu kthehet paditësave me të drejtën e parablerjes së objektit farmaci e ambiente të tjera
të katit të parë në procesin e privatizimit”. Ky vendim ka marrë formë të prerë i pa ankimuar.
4. Dhuruesi Demirali Kumbulla i ka dhuruar djalit të tij Ramadan Kumbulla, me
kontratën e dhurimit nr.376 Rep. nr.150 Kol., datë 29.08.1994, sipërfaqen truall prej 515 m2,
83
ndërsa me kontratën e dhurimit nr.1453 Rep. nr.735 Kol., datë 12.12.1994 i ka dhuruar
sipërfaqen truall 120 m2 dhe obligacionet shtetërore (letrat me vlerë). Kontratat e dhurimit
janë regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë.
5. Në ushtrim të së drejtës së parablerjes, akorduar me vendimin gjyqësor të formës së
prerë nr.869, datë 06.04.1995, i padituri Ramadan Kumbulla me kontratën nr.2214 rep.
nr.1717 Kol., datë 09.05.1996 ka blerë nga Ndërmarrja e Shërbimit Parësor Korçë objektin
klinikë dentare të ndodhur në fshatin Mollaj me sipërfaqe prej 244 m2.
6. Paditësi Medi Kumbulla, me pretendimin se pasuritë e sipërcituara janë pasuri
trashëgimore të lëna nga trashëgimlënësit Zymbyle dhe Demirali Kumbulla dhe se ai si një
nga trashëgimtarët e tyre nuk disponon asnjë nga këto pasuri, porse ato disponohen vetëm
nga i padituri Ramadan Kumbulla, si dhe se aktet e dhurimit janë të falsifikuara, bazuar në
nenin 32 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenin 349 të Kodit Civil, me padi ka kërkuar:
“...Pasurinë trashëgimore që posedon i padituri, njohjen si trashëgimtar dhe dorëzimin e
pasurisë trashëgimore që rrjedh nga prindërit e tij”.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.731, datë 13.03.2008, ka rrëzuar
padinë e “...paditësit Medi Kumbulla, i paditur Ramadan Kumbulla, me objekt “Kërkim i
pasurisë trashëgimore që posedon i padituri, njohjen si trashëgimtar dhe dorëzimin e
pasurisë trashëgimore që rrjedh nga prindërit e paditësit” si të pabazuar në prova dhe në
ligj”.
7.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata e shkallës së parë, pasi citon nenin 349 të Kodit
Civil, arsyeton: - “Mbi bazën e modeleve të krahasimit...(përjashtuar deklaratën e dorës datë
08.09.1969 pasi nuk është vërtetuar zyrtarisht), gjykata caktoi në cilësinë e ekspertit
kriminalist z. Artur Fejzo, i cili pasi studioi materialin e vënë në dispozicion, konkludoi se
nuk mund të kryhet akt ekspertimi pasi materiali është i pakët për arritjen e një konkluzioni
kategorik dhe distanca kohore midis nënshkrimit të akteve model krahasimi dhe akteve objekt
ekspertimi është e madhe”; - nga ana e paditësit është paraqitur një akt ekspertimi grafik
(nr.2, datë 14.01.2008) i kryer mbi kërkesën e tij nga eksperti i Qendrës Shkencore “The
experts” Dritan Zoto, “të cilin gjykata e caktoi në cilësinë e ekspertit, pasi dhe pala e paditur
u shpreh dakord”; - në këtë akt ekspertimi është përdorur si model krahasues edhe deklarata
e dorës datë 08.09.1969 për të cilën eksperti në shpjegimet dhe përgjigjet e pyetjeve në lidhje
me ndikimin e kësaj deklarate në konkluzionet e ekspertimit, ai “...konkludoi se dhe nëse nuk
merret në konsideratë kjo shkresë, ajo nuk ka luajtur rol thelbësor në nxjerrjen e konkluzionit
i cili do të ishte i njëjtë edhe nëse nuk do të ishte kjo shkresë si model krahasimi”; - në aktin e
ekspertimit është “...konkluduar se nënshkrimi në formë teksti nën emrin Demirali Kumbulla
në të dy kontratat e dhurimit nuk pasqyron karakteristika shkrimore të njëjta, krahasuar me
nënshkrimet në modelet krahasuese...Gjatë gjykimit eksperti u shpreh se në të dy kontratat e
dhurimit...ka paqëndrueshmëri nga autori shkrues dhe ato duhet të jenë shkruar nga i njëjti
person... në dokumentet objekt ekspertimi është konstatuar një paqëndrueshmëri grafike dhe
duke qenë kështu nuk mund të arrihet në dhënien e një konkluzioni kategorik”; - “...Gjykata
në vlerësimin e aktit të ekspertimit ka parasysh faktin se akti i ekspertimit është një nga llojet
e provave...” dhe, pasi citon disa prej tyre, të marra me cilësinë e modeleve krahasuese, dhe
konkluzionin e ekspertit parashtron se “...edhe sikur të pranojmë që nënshkrimi në modelet e
krahasimit nuk është i të njëjtit person me objektet e ekspertimit, përsëri ky fakt nuk përbën
bazë të mjaftueshme për të arritur në konkluzionin që i padituri ka legjitimitet pasiv...Pra
edhe nëse i padituri e mban pasurinë pa titull (nëse kontratat nuk janë nënshkruar nga
Demirali Kumbulla),..., ndaj tij nuk mund të ngrihet padia e kërkimit të trashëgimit pasi një
padi e tillë sipas ligjit ngrihet vetëm kundër atij personi që e mban pasurinë si trashëgimtar,
apo mbi bazën e një dëshmie trashëgimie dhe jo kundër atij personi që e mban pasurinë pa
84
titull, apo me titull tjetër të pretenduar, pasi në këtë rast paditësi duhet të ngrejë padinë e
rivendikimit, ose padinë posedimore ose padi tjetër detyrimi”; - “..., nga tërësia e hetimit
gjyqësor nuk rezulton që i padituri ta mbajë pasurinë duke pretenduar se është i vetmi
trashëgimtar dhe as mbi bazën e ndonjë dëshmie tjetër trashëgime, por ai pretendon se e
mban pasurinë si pronar që ka fituar këtë të drejtë me dhurim që në vitin 1994, pra me një
titull pronësie”; - gjykata nuk ka pranuar kërkesën për shtesë në objektin e padisë, me të cilën
paditësi ka kërkuar pavlefshmërinë absolute së të dy kontratave të dhurimit, duke arsyetuar se
“Nëse paditësi pretendon se aktet e dhurimit janë të pavlefshme për ndonjë nga arsyet që
parashikon ligji (absolutisht apo relativisht të pavlefshme), këto kontestime duhet t’i
paraqesë me mjetin e duhur juridik dhe jo si shtesë objekti në padinë e kërkimit të
trashëgimit, pasi në këtë rast ndryshon dhe shkaku ligjor dhe objekti, pra ndodhemi para një
padie të re”.
8. Mbi ankimin e palës paditëse, Gjykata e Apelit Korçë, pasi ka përsëritur pjesërisht
hetimin gjyqësor lidhur me ekzistencën e dy vendimeve të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave dhe saktësinë e tyre, me të njëjtin arsyetim, me vendimin nr.197,
datë 11.06.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs paditësi Medi Kumbulla,
me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile në të cilat është
parashikuar:
10.1. Neni 349 i K.Civil:“Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga kushdo që
posedon tërësisht ose pjesërisht pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si
trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore dhe të pasurisë së fituar
me anë të saj, sipas rregullave mbi posedimin me mirëbesim dhe me
keqbesim”.
10.2. Neni 350 i K.Civil: “Padia për kërkimin e trashëgimit mund të ngrihet edhe
kundër personit që mban pasurinë trashëgimore në bazë të një dëshmie
trashëgimi, qoftë dhe kur ky është shteti. Personi që ka fituar me mirëbesim
ndonjë send të pasurisë trashëgimore nga një trashëgimtar i tillë, nuk është i
detyruar të kthejë sendin edhe sikur të jetë fituar me kundërshpërblim.
Poseduesi me mirëbesim, që ka tjetërsuar po në mirëbesim sende nga pasuria
trashëgimore, është vetëm i detyruar që t'i kthejë trashëgimtarit paditës
çmimin e sendit të shoqëruar me faturën përkatëse. Kur këto të fundit nuk janë
shlyer, këtij i kalon e drejta për të kërkuar shlyerjen e tyre”.
10.3. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
10.4. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
Kolegji Civil I Gjykatës Së Lartë Vlerëson
85
11. Se pretendimet e parashtruara në rekursin paraqitur nga paditësi Medi Kumbulla
nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.197, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, me të
cilin është lënë në fuqi vendimi nr.731, datë 13.03.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
12. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
13. Sipas germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka
zbatuar gabim nenet 349 dhe 350 të Kodit Civil nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këto
dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
14. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe
atij procedural.
15. Ky kolegj evidenton se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor,
duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu kanë dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
15.1. Sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit ka bërë një analizë
tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes
së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes duke
zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile).
15.2. Në zgjidhjen e çështjes vendimet e gjykatave mbështeten në dispozitat ligjore të
zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në nenet 349 dhe 350 të Kodit Civil dhe në
argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në
pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
15.3. Rezulton se provat, faktet e rrethanat të parashtruara nga palët ndërgjyqëse janë
vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar nga gjykatat në tërësinë e provave të
administruara.
16. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit në lidhje me: (i) kushtet
ligjore që duhet të plotësohen për ushtrimin e padisë së kërkimit të trashëgimisë (petitio
hereditatis), që për rastin konkret nuk janë të qenësishme; (ii) faktin se i padituri i posedon
këto sende jo si pasuri të fituara me anë trashëgimie.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë shkurtimisht
kushtet ligjore dhe përmbajtjen e padisë së kërkimit të trashëgimit, parashikuar nga nenet
349-352 të Kodit Civil.
17.1. Trashëgimia, si një marrëdhënie juridike, lind për shkak e pas vdekjes së një
personi. Ajo është e lidhur me kalimin e pasurisë së de-cujjus-it tek personat e tjerë,
trashëgimtarët ligjor ose testamentarë, duke krijuar për ta të drejta subjektive dhe detyrime
civile.
86
17.2. Si rregull, bartësit e të drejtave subjektive i realizojnë ato dhe plotësojnë
detyrimet vullnetarisht. Por jo gjithmonë pasuria trashëgimore “shkon” tek trashëgimtarët
ligjorë apo testamentarë.
17.3. Në parim trashëgimtarët kanë në dispozicion po ato mjete juridike që ka pasur të
drejtë të përdorte vetë trashëgimlënësi dhe përpos këtyre trashëgimtarit/rëve i/ju është njohur
e drejta të përdorin edhe një mjet juridik të posaçëm që është padia për kërkimin e trashëgimit
(petitio hereditatis).
17.4. Në vështrim të dispozitave të Kodit Civil (nenet 349-352), që rregullojnë padinë
e kërkimit të trashëgimit, rezulton se nëpërmjet kësaj padie paditësi synon: (i) njohjen e
cilësisë si trashëgimtar; (ii) dorëzimin pjesërisht apo tërësisht të pasurisë trashëgimore, si dhe
(iii) dorëzimin e pasurisë së fituar me anë të saj. Të tre këto kërkime janë të lidhur e të
ndërvarur nga njëri tjetri.
17.5. Njohja si trashëgimtar i paditësit nga ana e të paditurit është një kusht i
domosdoshëm, pavarësisht se çfarë kërkohet: pasuri e paluajtshme, e luajtshme apo kredi
trashëgimore. Kundërshtimi i cilësisë së trashëgimtarit nga ana e të paditurit është conditio
sine qua non, pa të cilin nuk mund të ushtrohet padia e kërkimit të trashëgimit. Në nenin 349
të Kodit Civil është përcaktuar se trashëgimtari në këtë padi kërkon “njohjen e tij si
trashëgimtar...”. Pra, kjo padi ka vend atëherë kur paditësit i mohohet cilësia si trashëgimtar
dhe pasuria trashëgimore posedohet pa të drejtë prej personave që i mohojnë këtë cilësi
paditësit.
17.6 Si paditës në padinë për kërkimin e trashëgimit është çdo person i cili është
trashëgimtar, ligjor ose testamentar, i trashëgimlënësit, i cili është thirrur në trashëgim dhe që
i mohohet kjo cilësi nga i padituri. Padia për kërkimin e trashëgimit ushtrohet vetëm prej
trashëgimtarit/rëve, i cili/të cilët mund të jetë/jenë trashëgimtarë testamentarë ose ligjorë, por
që nuk e ka/kanë realizuar pjesërisht apo tërësisht të drejtën e tij/tyre trashëgimore.
17.7. Si i paditur në këtë padi është çdo person i cili i mohon paditësit cilësinë e
trashëgimtarit dhe që e pretendon për vete këtë cilësi, për shkak të së cilës posedon pasurinë
trashëgimore. Pra, është e domosdoshme që i padituri të pretendojë se e mban pasurinë objekt
kërkimi me cilësinë e trashëgimtarit ligjor ose testamentar të trashëgimlënësit dhe jo se e
mban pasurinë mbi bazën e një titulli tjetër apo se e mban pa titull.
17.8. Gjithashtu, si i paditur në këtë padi mund të jetë jo vetëm personi i cili e mban
pasurinë trashëgimore duke pretenduar veten e tij si trashëgimtar, por edhe personi i cili e ka
fituar këtë pasuri nga personi trashëgimtar i pretenduar (aparent). Është pikërisht personi i
tretë, që ka tërhequr të drejta pronësie mbi pasurinë trashëgimore apo sende të veçanta të saj
nga trashëgimtari aparent, që përfshihet në togfjalëshin e nenit 349 “nga kushdo që
posedon”.
17.9. Formulimi i nenit 349 i Kodit Civil nuk mund të interpretohet jashtë formulimit
dhe përmbajtjes së nenit 350 të po këtij Kodi. Pavarësisht nga struktura formalo-juridike e
nenit 349 të Kodit Civil, që në dukje krijon idenë e pakufizueshmërisë në persona e në titull
që ai mund të paraqesë, si normë juridike u adresohet jo thjesht individëve të veçantë, por një
situate faktike, që mund ose jo të ketë veshje juridike, dhe që është krijuar nga një
marrëdhënie juridike, trashëgimia. Përcaktimi i saktë i marrëdhënies juridike dhe subjekteve
pjesëmarrës në të rrjedhon dhe në legjitimimin ose jo të palëve ndërgjyqëse. Përcaktimi i
shkakut juridik ku i padituri mbështet posedimin e tij përbën elementin bazë të legjitimimit të
tij në padinë e kërkimit të trashëgimit.
17.10. Paditësi ka barrën e provës të provojë: (i) se është trashëgimtar i vetëm apo një
prej trashëgimtarëve ligjorë apo testamentarë i trashëgimlënësit; (ii) faktin e vdekjes së
trashëgimlënësit; (iii) se padinë e ka ngritur kundër personit që i mohon cilësinë e
87
trashëgimtarit dhe se (iv) pasuria që kërkohet prej tij është pasuri trashëgimore që
mbahet/posedohet nga i padituri pa të drejtë. Në thelb kjo padi duhet të ngrihet kundër
personit ose personave që i mohojnë paditësit cilësinë e trashëgimtarit dhe pretendojnë veten
si të tillë, se janë trashëgimtarë (pro herede) duke mbajtur pasurinë trashëgimore dhe jo
kundër personave që e mbajnë atë me një titull të ndryshëm nga ai i trashëgimisë ose pa titull
(pro possere).
17.11. Në argument sa më sipër mund të thuhet se çdo prapësim apo kundërpadi e të
paditurit me pretendimin se ai është pronar i sendit/pasurisë të rivendikuar nga paditësi, me
titull të ndryshëm nga ai i trashëgimisë apo pa titull bëhet shkak për rrëzimin e padisë së
kërkimit të trashëgimisë. Në këto raste sendi/pasuria mund të kërkohet me një lloj tjetër
padie.
17.12. Po kështu edhe pasuria të cilën kërkon t’i dorëzohet paditësit duhet të jetë
patjetër ajo masë që përbën tërësinë e të drejtave pasurore të trashëgimlënësit dhe që kalojnë
nga ai tek trashëgimtari apo trashëgimtarët. Në të kundërt, paditësi nuk legjitimohet në
ngritjen e kësaj padie.
18. Sipas germës “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile kërkohet që nga ana e
gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 467 i K.Pr.Civile). Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si
gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale që
kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
19. Së treti, sipas germës “c” të po kësaj dispozite, kërkohet që nga ana e gjykatës të
jenë lejuar shkelje të tilla procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit.
19.1. Në shqyrtim të përmbajtjes së akteve procedurale, të gjykimit të çështjes në
shkallë të parë dhe në apel nuk konstatohen shkelje të normave procedurale që të kenë
ndikuar në dhënien e vendimit. Ky kolegj vlerëson se pretendimet e rekursuesit në lidhje me
moskryerjen nga ana e gjykatës së apelit të veprimeve për të cilat kjo gjykatë kishte marrë
vendim nuk qëndrojnë.
19.2. Gjykata e apelit me vendim të ndërmjetëm, në seancën gjyqësore të datës
28.05.2008, ka vendosur përsëritjen pjesërisht të hetimit gjyqësor, duke: - thirrur ekspertin
për të dhënë shpjegime dhe të paditurin personalisht; - verifikimin nga Komisioni i Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave të vendimeve të tij dhënë në favor të trashëgimlënësit Demirali
Kumbulla, si dhe administrimin e dosjes gjyqësore që i përket vendimit nr.869, datë
06.04.1995 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.
19.3. Seanca gjyqësore pasardhëse është zhvilluar në mungesë të palës paditëse, e cila
nuk ka paraqitur ndonjë shkak të ligjshëm për mungesën. Rezulton se gjykata, pasi ka
konstatuar mungesën e ekspertit dhe të paditurit që, ndonëse kanë pasur dijeni rregullisht, pa
ndonjë shkak të ligjshëm nuk janë paraqitur në gjykim, me vendim ka revokuar vendimin për
thirrjen e tyre. Po kështu, gjykata me vendim ka administruar provat shkresore të ardhura nga
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, nga Komisioni i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave dhe dosjen gjyqësore të sipërcituar, veprime procedurale këto që
gjejnë pasqyrim në proces verbalin gjyqësor.
20. Ky kolegj vlerëson se për natyrën juridike të padisë në shqyrtim dhe për rastin
konkret kur të paditurit i mungon legjitimimi pasiv nuk përbën shkak ligjor për cenimin e
vendimit të gjykatës së apelit pretendimi se kjo gjykatë nuk ka respektuar kërkesat e nenit
88
185 të Kodit të Procedurës Civile në lidhje me atë që paditësi e konsideron shtesë në objektin
e padisë.
20.1. Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik nuk
mund të bëhet si kërkim i mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë gjykimit në themel të
një çështje nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura
nga ekzekutimi i tij. Pavlefshmëria absolute e një veprimi juridik mund të merret parasysh
nga gjykata edhe kryesisht, pa u kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit
(dëshirës) të saj, por kjo realizohet gjatë gjykimit të një padie themeli ku janë legjitimuar si
pala paditëse ashtu dhe ajo e paditur. Në të kundërt, sikurse është rasti konkret gjykata nuk ka
arsye ligjore të shprehet në lidhje me pavlefshmërinë absolute kur të paditurit në padinë
konkrete i mungon legjitimimi pasiv. Nga ana tjetër, në kushtet kur nuk mund të paraqitet si
padi më vete konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik, ky kërkim nuk mund
të paraqitet as si shtesë në objektin e padisë. Ky qëndrim buron dhe nga vendimi njësues nr.5,
datë 30.10.2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.197, datë
11.06.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.197, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë, më 12.09.2013
89
Nr.00-2013-2073 i Vendimit (465)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:
PADITËS: HYSEN BEGA, ARJETA BEGA, të mbrojtur

nga av. Dorian Çeliku.
I PADITUR: MYRTEZA GJASHTA, mbrojtur nga
av. Fadil Kaloshi.
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË,
në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrim për njohje pronarë mbi një banesë dhe oborr
të ndodhur në Rrugën “Siri Kodra”, nr.258, Tiranë.
Detyrimin për regjistrimin e pasurisë nga
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 91 i Kodit Civil (të vjetër);
nenet 31, 153 e vijues të Kodit të Procedurës Civile
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2192, datë 15.04.2005 ka vendosur:

Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Myrteza Gjashta të njohë pronarë të një shtëpie të
ndodhur në Rrugën “Siri Kodra”, nr.258, Tiranë, paditësat Arjeta Bega dhe
Hysen Bega.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Detyrimin e Z.R.P.P. Tiranë për regjistrimin e këtij vendimi
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.466, datë 25.04.2006 ka vendosur:

Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3848, datë

22.05.2007, ka vendosur :
90
Detyrimin e palës së paditur Myrteza Gjashta të njohë pronarë paditësat Hysen
Bega dhe Arjeta Bega mbi banesën dhe oborrin me sipërfaqe totale 261,74 m2,
nga të cilat sipërfaqe ndërtimore është 135,93 m2 dhe sipërfaqe oborri 125,81
m2, me kufizime nga veriu me pronën e Isa Krajës, nga jugu me pronën e
Maliq Murthinit, nga lindja me pronën e Hamit Katroshit dhe nga perëndimi
me pronën e Ferit Katroshit, pronë e cila ndodhet në Rrugën “Siri Kodra”,
Lagja nr.3, Zona Kadastrale 8360 Tiranë.
Akti i ekspertimit datë 16.02.2007 është pjesë e këtij vendimi.

Parë Tiranë, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Myrteza Gjashta të njohë pronarë paditësat Hysen
Bega dhe Arjeta Bega mbi banesën (ambientet nr.1, nr.2, nr.3, nr.4, nr.5 dhe
nr.6) me sipërfaqe ndërtimore 86,1 m2, mbi oborrin para kësaj banese me
sipërfaqe 55,79 m2, mbi oborrin prapa kësaj banese me sipërfaqe 21,2 m2,
mbi rrugicën që të çon tek porta e daljes nga rrugica qorre me sipërfaqe 29,67
m2, si dhe mbi truallin ku është i ndërtuar një garazh me sipërfaqe 28,6 m2,
me kufizime sipas planimetrisë së bërë nga ekspertja Liri Kruja në Aktin e
Ekspertimit dhe Aktin e Ekspertimit Shtesë.
Rrëzimin e padisë përsa i përket detyrimit për njohje pronar me parashkrim
fitues mbi ambientin nr.7 me sipërfaqe ndërtimore 24,156 m2, si dhe oborrin
para tij me sipërfaqe 16,2 m2, me kufizime sipas planimetrisë së bërë nga
ekspertja Liri Kruja në Aktin e Ekspertimit dhe Aktin e Ekspertimit Shtesë.
Planimetria e pronës e bërë nga ekspertja Liri Kruja, në Aktin e Ekspertimit të
datës 16.02.2007 dhe në Aktin e Ekspertimit Shtesë të datës 21.07.2008, është
pjesë përbërëse e këtij vendimi.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësit dhe i padituri, të cilët kërkojnë
prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
Paditësit:
- Gjykata e apelit ka zbatuar gabim nenin 91 të Kodit Civil (të vjetër), pasi edhe nga
rithirrja e ekspertit nuk u ndryshua përfundimi i aktit të ekspertimit, se sipërfaqja e
pasqyruar në kontratën e shitjes përputhet me sipërfaqen që është në terren. Neni 91 i
K.C. duhej të zbatohej njëlloj për gjithë sipërfaqen objekt gjykimi.
- Në banesë janë kryer punime të brendshme, të cilat janë formalizuar në momentin e
shitjes, e cila është bërë në bazë të vërtetimit të vjetër të pronësisë.
- I padituri nuk ka të drejtë në lidhje me pronën, pasi ai ka qenë përfaqësuesi i shitëses
në momentin e shitjes në vitin 1988 dhe ka vepruar në keqbesim në momentin që ka
transkriptuar pronën në emër të tij si trashëgimtar i shitëses.
I padituri:
- Kontrata e shitjes është nul, pasi ajo nuk është regjistruar dhe nuk mund të sjellë
pasoja për paditësit.
91
- Paditësit kanë shembur dy dhomat e vjetra dhe kanë ndërtuar objekt të ri, i cili është i
paligjshëm, pasi është ndërtuar pa leje të organeve kompetente.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Nuni; dëgjoi mbrojtësin e paditësve,
av.D.Çeliku, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1425, datë 08.09.2008 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3848, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të paditurit, av. F.Kaloshi, i cili kërkoi ndryshimin
pjesërisht të vendimit nr.1425, datë 08.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke rrëzuar
padinë për njohje pronar me parashkrim fitues mbi ambientin nr.7; dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.1245, datë 08.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit dhe si i tillë ai do të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
A. Rrethanat e faktit
Rezulton se shtetasi Hamid Shaqir Katroshi ka pasur në pronësi dy shtëpi banimi, që
figurojnë në regjistrin hipotekor nr.336, datë 15.06.1972, të cilat ndodhen në Lagjen “Ismail
Efendi” të Tiranës. Një shtëpi përbëhej nga tre oda dollmalije, me hyrje nga rruga private që
del në Rrugën e Brakës. Ndërsa shtëpia tjetër, që ndodhet në lindje të së parës dhe ngjitur me
të, përbëhej nga dy dhoma përdhese, një shtëpi zjarri me pak oborr, me hyrje nga ana e rrugës
private, që del në Rrugën “Bajram Curri”.
Rezulton se, në shtëpinë e dytë, atë të përbërë nga dy dhoma përdhese dhe një shtëpi
zjarri, me pëlqimin e pronarit Hamid Katroshi, por pa ia shpronësuar, shtetëzuar, konfiskuar
apo marrë në ndonjë mënyrë tjetër, ish-Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Lagjes nr.3
Tiranë ka futur për strehim dy familje, Familjen e Emin dhe Qefsere Rekës, si dhe Familjen e
Ymer dhe Zyra Keçit.
Shtetasi Hamid Katroshi ka vdekur më datë 31.08.1984, por që në gjallëri ka rënë
dakord me Emin Rekën dhe bashkëshorten e tij Qefsere Reka, duke iu shitur banesën me dy
dhoma, kundrejt çmimit prej 14.000 lekësh, shumë të cilën dhe e ka marrë, por pa lidhur
ndonjë kontratë me shkrim dhe në përputhje me rregullat e kohës.
Me vdekjen e tij, shtetasi Hamid Katroshi ka lënë pas si trashëgimtare bashkëshorten
Lije Katroshi dhe vajzën Ballkize Katroshi. Disa kohë më pas ka vdekur dhe Lije Katroshi,
duke mbetur kështu si trashëgimtare e vetme e pasurisë shtetësja Ballkize Katroshi. Nga ana
tjetër, del se kjo e fundit të ketë pasur probleme me shëndetin mendor, ç’ka ka bërë që, me
vendimin nr.2466, datë 09.12.1987 të Gjykatës Popullore të Rrethit Tiranë, shtetases Ballkize
Katroshi t’i hiqet zotësia për të vepruar. Nisur nga kjo, me vendimin nr.32, datë 21.05.1988,
Këshilli i Kujdestarisë së Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor të Rrethit Tiranë, ka
vendosur që të emërojë si kujdestar të shtetases Ballkize Katroshi të paditurin në këtë gjykim
Myrteza Gjashta.
Mbas kësaj, për të formalizuar marrëveshjen e bërë që në gjallëri nga pronari Hamid
Katroshi, midis Ballkize Katroshit dhe Qefsere Rekës (tashmë Emin Reka kishte vdekur)
është lidhur para noterit një Kontratë Shitje, me nr.1351 Rep. dhe nr.425 Kol., datë
10.06.1988. Në këtë rast, shitësja Ballkize Katroshi është përfaqësuar nga kujdestari i saj
Myrteza Gjashta, ndërkohë që për realizimin e veprimit juridik të shitjes, në përputhje me
ligjin e kohës, është marrë paraprakisht leja përkatëse nga Komiteti Ekzekutiv i Këshillit
Popullor të Lagjes nr.3 Tiranë, dhënë me vendimin nr.128, datë 22.12.1987.
92
Sipas kontratës, shitësi shet shtëpinë e ndodhur në Tiranë, Lagja nr.3, Rruga “Siri
Kodra”, nr.258, e përbërë prej 2 dhoma, me oborr në përdorim, me portë dalje nga rrugica
qorre për në Rrugën kryesore “Bajram Curri”, me kufizime: nga veriu me shtëpinë e Isa
Krajës; nga jugu me Maliq Murthin; nga lindja me Ferit Katroshin dhe nga perëndimi me
Hamid Katroshin. Në kontratë është fiksuar se pjesë e saj është dhe një skicë planimetrike,
skicë kjo e paraqitur nga pala paditëse dhe sipas të cilës sipërfaqja e banesës së shitur është
77 m2.
Edhe mbas këtij momenti, ashtu si dhe më parë, shtetësja Qefsere Reka ka vazhduar të
mbajë në posedim banesën ku jetonte, por tashmë si pronare e saj. Megjithatë, del që ajo të
mos i ketë kryer veprimet përkatëse në zyrën e regjistrimit të pasurive të paluajtshme mbi
bazën e kontratës së shitjes, ku prona ka vazhduar të figurojë në emër të pronarit Hamid
Katroshi.
Ndërkohë, shtetasit Ymer dhe Zyra Keçi kanë vazhduar të banojnë derisa kanë vdekur
në ambientin ku i kishte futur për strehim ish-Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor të
Lagjes nr.3 Tiranë, Ymeri deri në vitin 1974, ndërsa Zyraja deri në vitin 1992. Pas kësaj
kohe, del që edhe këtë ambient ta ketë marrë në posedim shtetësja Qefsere Reka, duke e
përdorur për nevojat e saj.
Nga ana tjetër, pas vdekjes së shtetases Ballkize Katroshi në vitin 1993, si dhe pas
lëshimit të dëshmisë së saj të trashëgimisë, ku si trashëgimtare ligjor i saj është përcaktuar
vetëm i padituri Myrteza Gjashta, ku i fundit ka kryer veprimet respektive në zyrën e pasurive
të paluajtshme, duke kaluar në emër të tij pronësinë mbi dy shtëpitë e banimit, që në vitin
1972 figuronin në emër të të ndjerit Hamid Katroshi.
Ndodhur në këto kushte, kur shtetësja Qefsere Reka pretendonte të kishte blerë
shtëpinë në mënyrë të ligjshme, në një kohë që ajo nuk figuronte pronare mbi këtë pasuri në
regjistrat e pasurive të paluajtshme, midis palëve ndërgjyqëse ka lindur konflikti objekt
gjykimi, pasi i padituri mohon t’i ketë shitur truallin e shtëpisë, si veprim i ndaluar nga ligji i
kohës. Po kështu, i padituri pretendon për pavlefshmërinë e kontratës së shitjes, për shkak të
mos regjistrimit të kontratës në zyrën e regjistrimit të pasurive të paluajtshme, si dhe për
shkak të mos ekzistencës së sendit të shitur, shtëpisë, ashtu sikundër pretendon se pasuria e
shitur është më e vogël nga sa paditësja kërkon.
Me padinë e paraqitur, shtetësja Qefsere Reka kërkon detyrimin e te paditurit Myrteza
Gjashta ta njohë pronare mbi shtëpinë dhe truallin e saj, duke pretenduar se pronësinë mbi të
e ka fituar me parashkrim fitues, bazuar në nenin 91 të Kodit Civil të vitit 1981.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2192, datë 15.04.2005 ka
vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Myrteza Gjashta të njohë pronarë të një shtëpie të
ndodhur në Rrugën “Siri Kodra”, nr.258, Tiranë, paditësat Arjeta Bega dhe Hysen Bega.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Detyrimin e Z.R.P.P. Tiranë për regjistrimin e këtij vendimi
Prishjen e vendimit nr.2192, datë 15.04.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.3848, datë
22.05.2007, ka vendosur :
93
Detyrimin e palës së paditur Myrteza Gjashta të njohë pronarë paditësat Hysen Bega
dhe Arjeta Bega mbi banesën dhe oborrin me sipërfaqe totale 261,74 m2, nga të cilat
sipërfaqe ndërtimore është 135,93 m2 dhe sipërfaqe oborri 125,81 m2, me kufizime: nga
veriu me pronën e Isa Krajës, nga jugu me pronën e Maliq Murthinit, nga lindja me pronën e
Hamit Katroshit dhe nga perëndimi me pronën e Ferit Katroshit, pronë e cila ndodhet në
Rrugën “Siri Kodra”, Lagja nr.3, Zona Kadastrale 8360 Tiranë.
Akti i ekspertimit datë 16.02.2007 është pjesë e këtij vendimi”.
Ndryshimin e vendimit nr.3848, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Myrteza Gjashta të njohë pronarë paditësat Hysen Bega dhe
Arjeta Bega mbi banesën (ambientet nr.1, nr.2, nr.3, nr.4, nr.5 dhe nr.6) me sipërfaqe
ndërtimore 86,1 m2, mbi oborrin para kësaj banese me sipërfaqe 55,79 m2, mbi oborrin
prapa kësaj banese me sipërfaqe 21,2 m2, mbi rrugicën që të çon tek porta e daljes nga
rrugica qorre me sipërfaqe 29,67 m2, si dhe mbi truallin ku është i ndërtuar një garazh me
sipërfaqe 28,6 m2, me kufizime sipas planimetrisë së bërë nga ekspertja Liri Kruja në Aktin e
Ekspertimit dhe Aktin e Ekspertimit Shtesë.
Rrëzimin e padisë përsa i përket detyrimit për njohje pronar me parashkrim fitues mbi
ambientin nr.7 me sipërfaqe ndërtimore 24,156 m2, si dhe oborrin para tij me sipërfaqe 16,2
m2, me kufizime sipas planimetrisë së bërë nga ekspertja Liri Kruja në Aktin e Ekspertimit
dhe Aktin e Ekspertimit Shtesë.
Planimetria e pronës e bërë nga ekspertja Liri Kruja, në Aktin e Ekspertimit të datës
16.02.2007 dhe në Aktin e Ekspertimit Shtesë të datës 21.07.2008, është pjesë përbërëse e
këtij vendimi.
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs paditësit dhe i padituri, të cilët kërkojnë
prishjen e tij, duke parashtruar shkaqet si në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Nga të dhënat teknike të ofruara nga ekspertimi teknik, del që ambienti nr.7 nuk është
një nga ambientet e brendshme të banesës që ka shitur, por i mbështetur në këtë banesë dhe
me portë më vete. Gjithashtu, muri ndarës i oborrit, që vazhdon të ekzistojë ende, tregon që
ky ambient ka qenë i ndarë nga banesa që ka poseduar e ndjera Qefsere Reka. Po kështu,
ambienti nr.7 deri në vitin 1992 nuk është poseduar nga e ndjera Qefsere Reka, por nga
persona të tjerë, të cilët posedimin e këtij ambienti nuk e kanë marrë nga Qefsere Reka.
Nisur nga sa rezulton e provuar, në rrethanat kur për ambientin nr.7 dhe oborrin para
tij, nuk rezulton që të jetë kryer ndonjë veprim për kalim pronësie midis trashëgimlënësve të
palëve ndërgjyqëse, si dhe kur trashëgimtarja e paditësave nuk rezulton ta ketë poseduar atë
(drejtpërdrejt apo tërthorazi) për më tepër se 3 vjet, referuar nenit 91 të Kodit Civil të vitit
1981, gjykata e apelit çmon se padia është e pabazuar. Prandaj, vendimi i gjykatës së shkallës
së parë, vetëm në këtë pjesë, duhet të ndryshohet dhe të rrëzohet padia.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë,
duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Me të drejtë Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes,
objekt gjykimi, i është referuar dispozitave të Kodit Civil të vitit 1981, që kanë të bëjnë me
fitimin e pronësisë me parashkrim fitues.
Sipas nenit 91 të Kodit Civil të vitit 1981 “Personi që në bazë të një veprimi juridik
për kalimin e pronësisë, veprim që nuk është i ndaluar nga ligji, ka fituar me mirëbesim një
94
send dhe e ka mbajtur nën nëdorësinë e vet ose ia ka dhënë në nëdorësi një personi tjetër,
bëhet pronar i këtij sendi, në qoftë se nëdorësia ka vazhduar pa ndërprerje për më tepër se 3
vjet”.
Në interpretim të kësaj dispozite arrihet në përfundimin se për të fituar një send me
parashkrim fitues nevojiten të plotësohen në të njëjtën kohë disa kushte:
Së pari: Fitimi i sendit duhet të jetë bërë me anë të një veprimi juridik që ka për
qëllim kalimin e pronësisë dhe që të jetë i pa ndaluar me ligjin e kohës së kryerjes së tij. Drejt
ka arsyetuar gjykata që veprimi juridik ekziston dhe është pikërisht kontrata e shitjes me
nr.rep.1351, nr.kol.425, datë 10.06.1998. Kjo kontratë është lidhur përpara noterit por nuk
është regjistruar dhe në lidhje me këtë pikë drejt ka arsyetuar gjykata e faktit që parashkrimi
fitues mbulon çdo lloj pavlefshmërie prandaj nuk ka asnjë rëndësi, mjafton që veprimi juridik
të mos jetë i ndaluar nga ligji.
Së dyti: Sendi i paluajtshëm duhet të jetë i përcaktuar saktë në kontratë dhe të jetë i
tillë që të mund të jetë objekt i fitimit me parashkrim fitues. Në lidhje me këtë kusht drejt ka
arsyetuar gjykata e faktit se objekt i kontratës, përveç ndërtesës, është edhe trualli.
Kështu sipas kontratës së shitjes rezulton se objekti i kontratës përbëhet nga shtëpia e
ndodhur në Rr.“Siri Kodra”, nr.258, Lagje nr.3, Tiranë, e përbërë nga dy dhoma, me oborr në
përdorim, me portë dalje nga rrugica qorre për në Rrugën kryesore “Bajram Curri”, e
kufizuar: veriu – me shtëpinë e Isa Krajës; jugu – me Maliq Murthinin; lindja – me Ferit
Katroshin dhe perëndimi – me Hamit Katroshin.
Nga shpjegimet që ka dhënë ekspertja në seancë gjyqësore ka rezultuar se nga
paraqitja grafike e pronës aktuale në aktin e ekspertimit dhe krahasimi me planimetrinë e
pronës në momentin e shitjes, në banesë ka disa mure të vjetra qerpiçi ekzistuese dhe vetëm
disa pjesë ku janë vendosur dritare dhe dyer janë me mur tulle.
Me të drejtë gjykata ka çmuar se ambientet e brendshme të banesës kanë pasur qëllim
ruajtjen e destinacionit të pronës por nuk kanë sjellë krijimin e një prone të re, të ndryshme
nga ajo objekt i kontratës.
Së treti: Personi që e ka fituar sendin duhet të jetë me mirëbesim. Edhe në lidhje me
këtë pikë drejt ka arsyetuar gjykata e faktit e cila ka pranuar ekzistencën edhe të këtij kushti,
pasi që nga momenti i shitjes pala blerëse është sjellë në vazhdimësi si pronare mbi këtë send,
duke qenë në mirëbesim.
Së katërti: Sendi duhet të jetë mbajtur në posedim të pandërprerë të vetë personit ose
të një tjetri që i ka kaluar posedimi nga vetë ai, për më shumë se tre vjet.
Në lidhje me këtë kusht nga ana e gjykatës së faktit është arsyetuar se paditësat
(blerësit) kanë filluar që të banojnë në banesën objekt kontrate që nga momenti i lidhjes së saj
dhe deri sot. Pra është plotësuar afatit 3 vjeçar që parashikon ligji.
Në lidhje me pretendimin e palës së paditur lidhur me një dhomë, që në planimetri ka
nr.7, me të drejtë gjykata e faktit ka arsyetuar se fakti që aty kanë jetuar si qiramarrës
shtetasit Ymer dhe Zyhra Keci, deri në vitin 1992, kur edhe ka vdekur Zyhra Keci, një gjë e
tillë nuk e ka ndërprerë posedimin me mirëbesim të paditësave, referuar nenit 91 të
sipërcituar.
Referuar aktit të ekspertimit rezulton se ambienti nr.7 (për të cilin gjykata e apelit ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit) ka dimensione 5.88 m x 3.53 m = 20.756 m² (sipas
gjendjes aktuale) ndërsa sipas planimetrisë së banesës, që shoqëron kontratën e shitjes,
dimensionet janë 19.2 m² + 3.4 m² = 22.6 m², ndërsa oborri para këtij ambienti ka sipërfaqe
prej 16.2 m².
Me të drejtë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka rrëzuar pretendimin e të paditurit se
ambienti nr.7 dhe oborri nuk është pjesë e pasurisë së fituar me parashkrim fitues. Kolegji
95
Penal i Gjykatës së Lartë çmon se edhe pse në kontratën e shitjes nuk përmendet ambienti
nr.7 dhe sipërfaqja e oborrit para tij, ai duhet kaluar në pronësi të paditësve si një i tërë, pasi
brenda kufijve të cituar në kontratë, ka edhe një dhomë tjetër (e poseduar deri në vitin 1992
nga Ymer dhe Zyhra Keci) dhe një sipërfaqe oborri. Pra është e mundur, që duke iu referuar
kufijve të përcaktuar në kontratën e shitjes dhe planimetrinë shoqëruese, të individualizohet
prona e fituar me parashkrim fitues, objekt gjykimi, pavarësisht se nuk është shënuar me fjalë
ekzistenca e saj (siç edhe në fakt ka ndodhur pasi ekspertja e ka paraqitur në hartë edhe këtë
ambient).
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.425, datë
08.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur, duke lënë në fuqi vendimin me nr.3848,
datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 485/1 pika “b” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1245, datë 08.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.3848, datë 22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 12.09.2013
MENDIM PAKICE
1. Unë, gjyqtari në pakicë Ardian Nuni, kam mendimin se rekursi përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.1245, datë 08.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.3848, datë
22.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Pakica vlerëson se qëndrimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë buron nga
ndryshimi në kuptimin e përmbajtjes së dispozitave ligjore të kohës, të zbatueshme për
çështjen objekt gjykimi, çka e ka çuar këtë kolegj në anashkalimin e këtyre rregullimeve
ligjore në lidhje me parashkrimin fitues si një mënyrë origjinare e fitimit të pronësisë.
3. Referuar dispozitave kushtetuese (Kushtetuta e vitit 1976)1, legjislacionit për
mbrojtjen tokës2 dhe mbi sistemimin agrar të tokave dhe regjistrimin e tyre3, Kodit Civil të
vitit 19814 dhe atij në fuqi (Kodit Civil të vitit 1994) pakica mendon se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit në lidhje me pranimin e padisë edhe për sipërfaqen e
1
Neni 18 i Kushtetutës viti 1976: “Janë pronë vetëm e shtetit: toka dhe pasuritë e nëntokës,...”.
Neni 19 i Kushtetutës viti 1976: “Toka u jepet në përdorim shoqëror ndërmarrjeve dhe institucioneve shtetërore,
kooperativave bujqësore dhe organizatave shoqërore, si dhe në përdorim vetiak shtetasve”.
2
Neni 8§2,3 i Dekretit nr.4823, datë 02.03.1971 “Mbi mbrojtjen e tokës”: “Jetërsimi i ndërtesave, pronë vetiake, bëhet me
lejë të komitetit ekzekutiv ose të këshillit popullor përkatës. Jetërsimi i trojeve ose oborreve (avllive), qoftë edhe kur shitet
ndërtesa, ndalohet. Oborri (avllia) baraz me sipërfaqen që ze ndërtesa, por jo më shumë se 200 metra katrore, i kalon në
përdorim blerësit të ndërtesës”. Më pas Neni 1 i ligjit nr.5686, datë 21.02.1978 “Mbi mbrojtjen e tokës” që u shfuqizua me
ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.
3
Dekreti nr.2151, datë 08.11.1955 “Mbi sistemin agrar të tokave dhe regjistrimin e tyre”.
4
Kodi Civil, miratuar me ligjin nr.6340, datë 26.06.1981, hyrë në fuqi më datë 01.01.1982.
96
truallit është i pambështetur në ligj dhe në gjendjen e faktit të pranuar të vërtetuar. Dhe po
kështu, nuk është i bazuar në ligj as vendimi i gjykatës së shkallës së parë lidhur me
ambientin e përcaktuar/sigluar me nr.7 (banesë e mëvetësuar) në aktin e ekspertimit.
4. Nga materialet e dosjes gjyqësore evidentohet se në regjistrin hipotekor me nr.336,
datë 15.06.1972 në emër të Hamid Shaqir Katroshi kanë qenë të regjistruara dy shtëpi të
ndodhura në Lagjen “Ismail Efendi” Tiranë. Njëra prej shtëpive përbëhej nga tre oda
dollmalije, me hyrje nga rruga private e cila dilte në Rrugën e Brakës. Ndërsa shtëpia tjetër,
ndodhej në lindje të së parës dhe ngjitur me të, e përbërë nga dy dhoma përdhese, një shtëpi
zjarri me pak oborr, me hyrje nga ana e rrugës private, që del në Rrugën “Bajram Curri”.
4.1. Rezulton se në shtëpinë e dytë, atë të përbërë nga dy dhoma përdhese dhe një
shtëpi zjarri, ish Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor i Lagjes nr.3 Tiranë ka futur për
strehim dy familje: familjen e Emin dhe Qefsere Rekës dhe familjen e Ymer dhe Zyra Keçit.
Këta të fundit, Ymer dhe Zyra Keçi kanë banuar në ambientin ku ishin strehuar nga ish
Komiteti Ekzekutiv deri në vdekjen e tyre, në vitin 1974 Ymeri dhe në vitin 1992 Zyraja. Pas
kësaj kohe rezulton se edhe ambientin ku kanë banuar këta të fundit e ka vënë në posedim
Qefsere Reka.
4.2. Hamid Katroshi ka vdekur më datë 31.08.1984. Që në gjallje të tij ka rënë dakord
me Emin Rekën dhe bashkëshorten e tij Qefsere Reka për shitjen e banesës ku këta të fundit
jetonin, përkundrejt çmimit prej 14.000 lekë, shumë e cila është marrë prej tij, por nuk është
lidhur kontratë për këtë shitje.
4.3. Trashëgimtarë ligjorë të trashëgimlënësit Hamid Katroshi janë njohur
bashkëshortja Lije Katroshi dhe vajza Ballikze Katroshi dhe pas vdekjes të së ëmës
trashëgimtare e vetme është njohur Ballize Katroshi.
4.4. Me vendimin nr.2466, datë 09.12.1987 të Gjykatës Popullore të Rrethit Tiranë,
Ballkize Katroshit i është hequr zotësia për të vepruar dhe Këshilli i Kujdestarisë pranë
Komitetit Ekzekutiv të Këshillit Popullor të Rrethit Tiranë, me vendimin nr.32, datë
21.05.1988, ka emëruar si kujdestar të Ballkize Katroshit të paditurin e këtij gjykimi, Myrteza
Gjashta.
4.5. Për të formalizuar marrëveshjen e bërë që në gjallje të Hamid Katroshit, pasi
është marrë leja përkatëse nga Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Popullor të Lagjes nr.3 Tiranë,
me kontratën nr.1351 Rep 425 Kol., datë 10.06.1988, lidhur midis Qefsere Reka dhe Ballkize
Katroshi, përfaqësuar nga kujdestari i saj Myrteza Gjashta, Qefsere Rekës i ka kaluar
pronësia e shtëpisë të “...ndodhur në Tiranë, Lagja 3, Rruga “Siri Kodra”, nr.258, të përbërë
prej dy dhoma, me oborr në përdorim, me portë dalje nga rrugica qorre për në rrugën
kryesore “Bajram Curri”, të kufizuar: nga veriu me shtëpinë e Isa Krajës, nga jugu me Maliq
Murthinin, nga lindja me Ferit Katroshin dhe nga perëndimi me Hamit Katroshin”[1],
përkundrejt çmimit prej 14.000 lekë. Kontrata ka qenë shoqëruar me një skicë planimetrie,
sipas së cilës sipërfaqja e banesës së shitur është 77 m2.
4.6. Rezulton se nuk janë bërë shënimet përkatëse të kalimit të pronësisë nëpërmjet
trashëgimisë nga trashëgimlënësi Hamid Katroshi tek trashëgimtarët e tij dhe, njëkohësisht
nuk është regjistruar as kontrata e shitjes sipërcituar. Për rrjedhojë, kjo pronë ka vazhduar të
figurojë e regjistruar në emër të Hamid Katroshit.
4.7. Më datë 01.03.1993 ka vdekur Ballikze Katroshi, e pamartuar, duke lënë si
trashëgimtar ligjor të paditurin e këtij gjykimi Myrteza Gjashta, cili ka bërë regjistrimin e
pasurisë së ardhur me trashëgimi nga Hamid Katroshi në emër të tij.
1
Kontrata e shitjes nr.1351 rep. nr.425 kol., datë 10.06.1998
97
5. Qefsera Reka i është drejtuar Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme për të
regjistruar kontratën e shitjes nr.1351 Rep 425 Kol., datë 10.06.1988. Nga kjo zyrë është vënë
në dijeni se banesa është e regjistruar në emër të Myrteza Gjashtës. Në këto rrethana,
paditësja Qefsera Reka, me pretendimin se është pronare e ligjshme e banesës dhe oborrit të
blerë nga Ballkize Katroshi, me padinë e datës 30.01.2004 ka kërkuar: “Detyrimin e palës së
paditur për të më njohur pronar mbi një banesë dhe oborr të ndodhur në Rr.“Siri Kodra”
nr.258, Tiranë dhe detyrimin për regjistrimin e tyre nga Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme”.
6. Për shkak të vdekjes së paditëses Qefsere Reka është bërë kalimi procedural me
trashëgimtarët e saj testamentar Arjeta Bega dhe Hysen Bega, të cilët kanë vazhduar gjykimin
e nisur me cilësinë e paditësave.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3848, datë 22.05.2007, ka
pranuar padinë me arsyetimin se për rastin konkret “...plotësohen në mënyrë kumulative të
gjitha kriteret e nenit 91 të K.Civil të vitit 1981, për fitimin me parashkrim fitues nga ana e
paditësave të pronësisë së banesës dhe oborrit me sipërfaqe totale prej 261,74 m2 , nga të
cilat sipërfaqe ndërtimore është 135, 93 m2 dhe sipërfaqe oborri 125, 81 m2, me kufizime:
nga veriu me pronën e Isa Krajës, nga jugu me pronën e Maliq Murthinit, nga lindja me
pronën e Hamit Katroshit dhe nga perëndimi me pronën e Ferit Katroshit, pronë e cila
ndodhet në Rr.“Siri Kodra”, Lagja 3, Zona Kadastrale 8360 Tiranë”.
8. Vendimi i gjykatës së shkallës së parë, është ndryshuar nga Gjykata e Apelit
Tiranë, duke detyruar “...të paditurit Myrteza Gjashta të njohë pronarë paditësat Hysen Bega
dhe Arjeta Bega mbi banesën (ambientet nr.1, nr.2, nr.3, nr.4, nr.5 dhe nr.6) me sipërfaqe
ndërtimore 86,1 m2, mbi oborrin para kësaj banese me sipërfaqe 55,79 m2, mbi oborrin
prapa kësaj banese me sipërfaqe 21,2 m2, mbi rrugicën që të çon tek porta e daljes nga
rrugica qorre me sipërfaqe 29,67 m2, si dhe mbi truallin ku është i ndërtuar një garazh me
sipërfaqe 28,6 m2, me kufizime sipas planimetrisë së bërë nga ekspertja Liri Kruja në Aktin e
Ekspertimit dhe Aktin e Ekspertimit Shtesë” dhe ka rrëzuar padinë “...përsa i përket detyrimit
për njohje pronar me parashkrim fitues mbi ambientin nr.7 me sipërfaqe ndërtimore 24,156
m2, si dhe oborrin para tij me sipërfaqe 16,2 m2, me kufizime sipas planimetrisë së bërë nga
ekspertja Liri Kruja në Aktin e Ekspertimit dhe Aktin e Ekspertimit Shtesë”.
8.1. Përsa i përket ndryshimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e
apelit arsyeton: - “...në rrethanat kur për ambientin nr.7 dhe oborrin para tij, nuk rezulton që
të jetë kryer ndonjë veprim për kalim pronësie midis trashëgimlënësve të palëve ndërgjyqëse,
si dhe kur trashëgimtarja e paditësave nuk rezulton ta ketë poseduar atë (drejtpërdrejt apo
tërthorazi) për më tepër se 3 vjet, referuar nenit 91 të Kodit Civil të vitit 1981,...Pra, paditësi
është pronar me parashkrim fitues mbi një truall me sipërfaqe 221,39 m2, nga e cila 86,1 m2
është sipërfaqe ndërtimore”.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë prish vendimin e gjykatës së apelit dhe le në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, me arsyetimin se me “…të drejtë Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka rrëzuar pretendimin e të paditurit se ambienti nr.7 dhe oborri nuk është
pjesë e pasurisë së fituar me parashkrim fitues…edhe pse në kontratën e shitjes nuk
përmendet ambienti nr.7 dhe sipërfaqja e oborrit para tij, ai duhet kaluar në pronësi të
paditësve si një i tërë, pasi brenda kufijve të cituar në kontratë, ka edhe një dhomë tjetër (e
poseduar deri në vitin 1992 nga Ymer dhe Zyhra Keci) dhe një sipërfaqe oborri. Pra është e
mundur, që duke iu referuar kufijve të përcaktuar në kontratën e shitjes dhe planimetrinë
shoqëruese, të individualizohet prona e fituar me parashkrim fitues, objekt gjykimi,
pavarësisht se nuk është shënuar me fjalë ekzistenca e saj (siç edhe në fakt ka ndodhur pasi
ekspertja e ka paraqitur në hartë edhe këtë ambient)”.
98
10. Ndryshe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pakica, pa marrë në analizë dhe
vlerësim provat, por në vështrim të legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret dhe duke
evidentuar problemin që shtrohet e që ka të bëjë me ligjshmërinë ose jo të vendimeve të
gjykatave të faktit, arrin në konkluzionin se palës paditëse nuk mund t’i njihet pronësia mbi
sipërfaqen e oborrit në përdorim dhe mbi ambientin nr.7 me anë të parashkrimit fitues.
11. Pakica mendon se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar shkaqeve të rekursit,
duhet të vlerësonte dhe të shprehte qëndrimin ligjor në lidhje me këtë mënyrë fitimi pronësie,
pra, nëse janë ose jo të qenësishme kushtet ligjore për të fituar pronësinë me parashkrim
fitues mbi truallin në përdorim dhe mbi ambientin nr.7.
12. Sikurse gjykatat e faktit edhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gabon kur arrin në
përfundimin se pala paditëse e ka poseduar truallin objekt material të këtij gjykimi mbi bazën
e një titulli për kalimin e pronësisë. Trualli, në kohën e kryerjes së veprimit juridik, në vitet
1984-1988, ishte pronë shtetërore dhe jo në pronësi të palës shitëse. Sikurse rezulton nga
aktet e dosjes gjyqësore pala shitëse e ka pasur në përdorim. Ndërkohë, në atë periudhë dhe
deri në vitin 1991 ndalohej me ligj tjetërsimi dhe disponime të tjera të individëve mbi tokën.
Për rrjedhojë nuk ka bazë ligjore për të pretenduar fitimin e pronësisë mbi truallin në
përdorim me anë të parashkrimit fitues, qoftë me titull apo pa titull.
12.1. Për rastin në shqyrtim, pakica vlerëson se fitimi i pronësisë mbi truallin në
përdorim me anë të parashkrimit fitues, nuk gjen mbështetje në ligj.
13. Në kuptim të ligjit të zbatueshëm për zgjidhjen e çështjes, ky qëndrim rrjedh nga
përmbajtja e dispozitave të legjislacionit të kohës, Kodit Civil të vitit 1982, sipas të cilit fitimi
i pronësisë së një sendi me anë të parashkrimit fitues, kur sendi është pronë
socialiste/shtetërore, ka karakter ndalues.
13.1. Sipas Dekretit nr.4823, datë 02.03.1971 “Për mbrojtjen e tokës” lejohej vetëm
tjetërsimi i banesave pronë vetjake, ndërsa tjetërsimi i tokës dhe i trojeve ishte i ndaluar.
Edhe Kodi Civil i vitit 1981 parashikonte vetëm fitimin e pronësisë me parashkrim fitues në
bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë, veprim që nuk është i ndaluar nga ligji
(neni 91). Nga kjo mënyrë e fitimi të pronësisë ishin të përjashtuar sendet në pronësi
shtetërore/socialiste (neni 92).
14. Për parashkrimin fitues me titull (sikurse parashikohej nga neni 91 i Kodit Civil
viti 1982 dhe parashikohet nga neni 168 i Kodit Civil në fuqi), përveç posedimit të
pandërprerë prej një periudhe kohe të caktuar të sendit të paluajtshëm, kërkohet që të
ekzistojë veprimi juridik për kalimin e pronësisë, veprim i cili nuk është i ndaluar nga ligji, si
dhe ekzistenca e mirëbesimit
14.1. Parashkrimi fitues me titull mbulon pavlefshmërinë, por jo në rastet kur veprimi
juridik është i ndaluar nga ligji. Pra, ai nuk gjen zbatim në rast se sendi është jashtë
qarkullimit civil, sikurse në rastin konkret.
14.2. Duke filluar nga hyrja në fuqi e dekretit nr.4823, datë 02.03.1971 “Për mbrojtjen
e tokës”, si dhe më pas me ligjin nr.5856, datë 21.02.1978 “Mbi mbrojtjen e tokës”, tjetërsimi
i tokës dhe i trojeve ishte i ndaluar. Edhe Kushtetuta e vitit 1976 parashikonte shprehimisht se
pronësia e tokës ishte e shtetit (nenet 18 dhe 19).
14.3. Në kuptim të legjislacionit të mësipërm, nga viti 1971 deri në vitin 1991, toka
dhe trojet kanë qenë jashtë qarkullimit civil, ato nuk lejohej që të tjetërsoheshin apo të ishin
pronë vetjake. Pra, çdo veprim juridik disponimi mbi tokën ishte i ndaluar nga ligji dhe,
njëkohësisht, askush nuk mund të sillej si pronar me tokën.
15. Në vështrimin historik, parashkrimi fitues me titull ka qenë i parashikuar edhe nga
Dekreti nr.2083, datë 06.07.1956 “Mbi pronësinë“ (nenet 44-48), si dhe nga Kodi Civil i vitit
1982 (nenet 91 e 92). Ndërkohë që këto dy ligje, në dallim nga Kodi Civil në fuqi, nuk
99
parashikonin fare parashkrimin fitues pa titull. Për rrjedhojë, parashkrimi fitues pa titull,
mund të pretendohet vetëm për posedim të qetë e të pandërprerë të sendit prej 20 vjetësh duke
filluar të ecë ky afat nga dita e hyrjes në fuqi të Kodit Civil (data 01.11.1994).
16. Nuk gjen mbështetje në ligj as qëndrimi i gjykatës së shkallës së parë dhe i
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, kur pranojnë se pala paditëse e këtij gjykimi ka fituar
pronësinë me parashkrim fitues edhe mbi ambientin nr.7.
16.1. Në kushtet kur rezulton e vërtetuar se ky ambient nuk ka qenë objekt shitje në
kontratën e datës 10.06.1988 dhe deri në vitin 1992 nuk ka qenë në posedim të palës paditëse
nuk ka arsye ligjore që kjo palë të fitojë pronësinë mbi këtë send nëpërmjet parashkrimit
fitues.
16.2. Gjithashtu, lidhur me këtë ambient, për rastin nuk gjen vend zbatimi i neneve
168 dhe 1164 të Kodit Civil për pandërprerjen e posedimit nga familja “Keçi” tek Qefsere
Reka, sikundër parashtron gjykata e shkallës së parë dhe pranon Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë.
17. Në lidhje me zbatimin e nenit 21 të ligjit nr.7512, datë 10.08.1991 për sipërfaqen
funksionale, gjykatat duhet të verifikonin nga pikëpamja teknike nëpërmjet specialistëve
përkatës se sa është sipërfaqja funksionale e banesës për të cilën paditësi pretendon fitimin e
pronësisë me parashkrim fitues. Gjë që nuk rezulton të jetë realizuar nga gjykatat dhe që nuk
mund të zgjidhet nga Gjykata e Lartë.
18. Nisur nga parashtrimi i mësipërm i interpretimit të ligjit mbi institutin e
parashkrimit fitues, neneve 168 e vijues të Kodit Civil në fuqi, neneve 91 e vijues të Kodit
Civil të vitit 1981, pakica arrin në përfundimin se shkaqet e parashtruara në rekurs janë të
mbështetura në ligj dhe, për rrjedhojë vendimet e gjykatave të faktit të cenueshëm.
19. Në argumentim sa më sipër dhe në kushtet kur gjykata e apelit i kishte mundësitë
ligjore për të plotësuar mangësitë të gjykimit në shkallë të parë dhe për të zgjidhur drejt
çështjen, pakica vlerëson se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të prishte vendimin e
gjykatës së apelit dhe të dërgonte çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues, duke dhënë orientimet përkatëse të cilave duhej t’i përmbahej gjykata.
Ardian Nuni
100
Nr.00-2013-2293 i Vendimit (466)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: PETRIT DALANAJ, përfaqësuar nga

av.Vasil Plaku
TË PADITUR: SHOQËRIA "B & G" SHPK, në mungesë
BASHKIA SARANDË, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Shpërblim dëmi të shkaktuar
Baza Ligjore: Nenet 153 e 154 të K.Pr.Civile
dhe nenet 608, 640, 802-849 të K.Civil.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Petrit Dalanaj të regjistruar me nr.1934
regjistri themeltar, datë 12.09.2007, regjistrimi si të pabazuar në ligj dhe në
prova.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.63, datë 26.02.2008, ka vendosur:

Parë Sarandë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse, e cila kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Vendimet e mësipërme janë të kundra-ligjshme pasi nuk është kryer hetim i plotë i
ngjarjes së ndodhur.
- Gjykatat gabojnë se përmbytja e lokalit nuk është bërë nga bllokimi i kanaleve të
ujërave të zeza, është e vërtetë se kjo ka ardhur si rezultat i kësaj të fundit, pasi firma
e mësipërme nuk ka zhbllokuar këto kanale nga mbeturinat që kishin rënë në to.
- Nuk është arsyetim i drejtë i gjykatës së shkallës së parë kur arsyeton se pala e paditur
nuk është e detyruar të paguajë dëmin e shkaktuar, pasi lokali në fjalë nuk është i
regjistruar pranë ZRPP-së Sarandë.
101
- Në gjykatën e apelit kemi kërkuar një ekspert të paanshëm për të bërë verifikimin e
dëmit por nuk u mor parasysh nga gjykata, eksperti që ka përllogaritur dëmin ka qenë
supervizor i këtyre punimeve që kanë shkaktuar përmbytjen e këtij lokali.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës paditëse,
avokatin Vasil Plaku, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve të gjykatës së shkallës së parë dhe
të apelit dhe pranimin e padisë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.63, datë 26.02.2008, i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është i bazuar në ligj
dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se paditësi Petrit Dalanaj ka ushtruar aktivitet privat për tregtim me pakicë
të materialeve elektrike në një ambient me qira të ndodhur në katin e parë të një ndërtese në
qytetin e Sarandës.
Më datë 17.02.2007, si rezultat i rënies së reshjeve të shumta të shiut, ambienti ku
ushtrohej aktiviteti është përmbytur nga shpërthimi i ujërave të zeza dhe të bardha.
Nga organet e pushtetit lokal është verifikuar se dëmi i shkaktuar paditësit ishte në
vlerën 1.556.460 lekë dhe me vendimin nr.53, datë 27.09.2007 të Këshillit Bashkiak Sarandë
është vendosur të shpërblehet në vlerën 80.000 lekë.
Paditësi Petrit Dalanaj, me pretendimin se dëmi është shkaktuar për shkak të bllokimit
të tubave të shkarkimit të ujërave të zeza nga pala e paditur, Shoqëria “B & G” SHPK, gjatë
ristrukturimit të rrugëve, ka kërkuar shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga kjo e fundit dhe
nga Bashkia Sarandë.
Me vendimin nr.1282, datë 19.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, lënë
në fuqi me vendimin nr.63, datë 26.02.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër është rrëzuar
padia, si e pabazuar në ligj dhe në prova. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala
paditëse, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Ky Kolegj vlerëson të drejtë vendimin e Gjykatës së Apelit Gjirokastër, i cili ka lënë
në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e
një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt gjykimi, si dhe iu ka dhënë
përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim dhe në ankim.
Gjykata e apelit në bazë të nenit 126 të K.Pr.Civile, ka bërë një analizë tërësore dhe
objektive të provave i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në
përputhje me dispozitat ligjore në fuqi, duke respektuar nenin 16 i K.Pr.Civile.
Gjykatat e apelit, sikurse gjykata e shkallës së parë, pasi ka analizuar dhe vlerësuar
provat e paraqitura nga palët, ka arritur në përfundimin se në gjykim nuk u provua ekzistenca
e përgjegjësisë së dëmit jashtë kontraktor të parashikuar nga neni 608 i K.Civil, sipas të cilit:
Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Nga gjykatat e faktit janë analizuar mungesa e elementëve të përgjegjësisë së dëmit
jashtëkontraktor, veprimet e paligjshme e me faj të palëve të paditura, të cilat do të ishin
shkak për dëmin e shkaktuar palës paditëse.
Prandaj, nuk qëndrojnë pretendimet e paraqitura në lidhje me analizën dhe vlerësimin
e provave, që kanë bërë gjykatat e faktit, pasi nuk është objekt i shqyrtimit në Gjykatën e
Lartë. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht të
102
përcaktuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, që lidhen me mosrespektimin ose zbatimin e gabuar
të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje procedurale që kanë
ndikuar në dhënien e vendimit.
Po kështu, pretendimi në lidhje me qënien ose jo të ekspertit të thirrur nga gjykata
edhe supervizor i punimeve të kryera nga pala e paditur nuk qëndron, pasi nuk gjen
mbështetje në aktet e administruara në dosje.
Sa më sipër, pretendimet e paraqitura në rekurs nuk cenojnë vendimin nr.63, datë
26.02.2008 tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës sё Lartë, mbështetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.63, datë 26.02.2008, tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranё, mё 12.09.2013
103
Nr.00-2013-2604 i Vendimit (467)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQËRIA "PËRPARIMI" SH.A, përfaqësuar

nga av.Envi Hicka
E PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS, përfaqësuar
nga avokati i shtetit Abaz Deda
OBJEKTI:
Kthimi i pagimit të pa detyruar.
Baza Ligjore: Neni 653 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.1628, datë 11.07.2006, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Shoqëria “Përparimi” SHA.
Detyrimin e palës së paditur Dega e Doganës Durrës t’i kthejë palës paditëse
Shoqëria “Përparimi” SHA, shumën prej 11.600.726 lekë, si pagim i pa
detyruar.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.358, datë 11.09.2007, ka vendosur:

Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar

prishjen e tij, duke parashtruar:
- Gjykatat kanë marrë në shqyrtim një konflikt zgjidhja e të cilit i takon juridiksionit
administrativ. Bazuar në nenet 18, 248 e vijues të Kodit Doganor, pika 586, 592 të
VKM nr.205/1998 kërkesa për rimbursim duhet të paraqitej në zyrën përkatëse
doganore dhe pasi të shqyrtohej nga hierarkia administrative e administratës
doganore, pala paditëse mund t’i drejtohej gjykatës.
104
- Gjykatat kanë gjykuar një padi të parashkruar. Në zbatim të nenit 16 të K.Pr.Civile,
pavarësisht bazës ligjore të përzgjedhur nga pala paditëse, gjykata duhej t’i referohej
nenit 249 të K.Doganor, ku parashikohet se kërkesa për rimbursimin e detyrimeve të
importit duhet të kryhet brenda një afati 3 vjeçar. Mbarimi i afatit ligjor të kërkimit ka
qenë data 13.04.2004. Duke qenë se ky afat nuk është respektuar, palës paditëse nuk i
lind e drejta t’i drejtohet gjykatës.
- Në paragrafin e fundit të nenit 115 të K.Civil, ligjvënësi ka parashikuar parashkrimin
e padive, sipas afateve të parashikuara në ligje të veçanta. Ndërkohë që për të gjitha
paditë që kanë lidhje me kërkimin e shumave në bazë të nenit 115/dh të K.Civil dhe
afati është 3 vjeçar.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; avokatin e shtetit, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e padisë; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.358, datë 11.09.2007 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.1628,
datë 11.07.2006, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës janë marrë në zbatim të gabuar të
ligjit, prandaj duhet të ndryshohen dhe të rrëzohet kërkesëpadia.
Rezulton se pala paditëse Shoqëria “Përparimi” SHA, ushtron veprimtarinë e saj, ndër
të tjera, edhe me importimin e materialeve të ndërtimit, mes të cilave dhe hekurit.
Me deklaratat doganore nr.2/m 16, datë 13.04.2001, pala paditëse ka zhdoganuar dhe
paguar detyrimet përkatëse për një sasi hekuri prej 1009,88 ton, me diametër 5,5-6 mm,
ndërsa me atë nr.2/M 17, datë 13.04.2001 për një sasi hekuri 1468,741 ton, me diametër 8
dhe 10 mm.
Detyrimi doganor është llogaritur sipas kodit përkatës tarifor 72141000, duke iu
llogaritur një tarifë doganore prej 15% dhe ky detyrim është paguar nga pala paditëse.
Me pretendimin se tarifa doganore duhej të ishte në masën 2%, pasi malli i importuar
nuk ishte mall i gatshëm për përdorim, por shërbente si lëndë e parë (e përpunueshme) për
prodhimin e gozhdëve, pala paditëse ka kundërshtuar dy deklaratat e mësipërme doganore në
gjykatë.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës me vendimin nr.440, datë 21.03.2002, ka vendosur
ta pranojë padinë dhe ky është lënë në fuqi me vendimin nr.360, datë 04.07.2002 të Gjykatës
së Apelit Durrës.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.1885, datë 11.12.2003, ka prishur të dy vendimet e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe të gjykatës së apelit dhe ka pushuar gjykimin.
Sërish pala paditëse i është drejtuar gjykatës më datë 02.12.2004, me pretendimin se
pagesa e taksës 15% është e pajustifikuar nga ligji, ndërkohë që taksa e aplikueshme është
2%, për rrjedhojë diferenca 13% e paguar, si pagim i pa detyruar duhet t’i kthehet palës
paditëse nga pala e paditur.
Me vendimin nr.1628, datë 11.07.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, lënë
në fuqi me vendimin nr.358, datë 11.09.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës është pranuar
padia, duke u detyruar pala e paditur Dega e Doganës Durrës t’i kthejë palës paditëse
Shoqëria “Përparimi” SHA shumën prej 11.600.726 lekë, si pagim i pa detyruar. Kundër këtij
vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, që ka lënë në fuqi
vendimin e Gjykatës së Rrethit Durrës dhe ky i fundit, janë marrë në kundërshtim me ligjin.
105
Gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë, në ankimin për në gjykatën e apelit, si
dhe në rekursin e paraqitur në Gjykatën e Lartë, pala e paditur ka prapësuar se, padia e
paraqitur nga pala paditëse është parashkruar.
Ky pretendim i palës së paditur gjendet i bazuar në ligj. Pala paditëse i është drejtuar
gjykatës më datë 02.12.2004, ndërkohë që e drejta i ka lindur që më datë 13.04.2001.
Pikërisht ky moment, kur pala paditëse ka kryer zhdoganimin dhe ka paguar detyrimet
përkatëse doganore përbën momentin e fillimit të afatit të parashkrimit të padisë, në bazë të
nenit 121 të Kodit Civil, sipas të cilit:
Për kthimin e shumës së parave ose të sendit që është fituar ose kursyer pa shkak,
parashkrimi i padisë fillon nga dita kur i dëmtuari ka ditur ose duhej të dinte për fitimin ose
kursimin pa shkak që ka realizuar personi përkatës.
Padia në kuptimin material është mundësia (e drejta, tagri) që i është njohur nga ligji
një subjekti për të kërkuar realizimin me anë të gjykatës e një të drejte subjektive civile
kundër një personi tjetër.
Kur padia në kuptimin material, nuk ushtrohet brenda afatit të caktuar në ligj, gjykata
nuk mund të realizojë, mbrojtjen apo rivendosjen e së drejtës së shkelur nga i padituri, për
arsye se e drejta e padisë quhet e parashkruar. Kur e drejta e padisë nuk ushtrohet brenda
afatit të caktuar me ligj, sjell si pasojë shuarjen e padisë në kuptimin material.
Për të drejtën e padisë në kuptimin material bëhet fjalë në nenin 112 të Kodit Civil,
sipas të cilit:
E drejta e padisë që nuk është ushtruar brenda afatit të caktuar në ligj, shuhet dhe
nuk mund të realizohet më me anë të gjykatës ose të organit tjetër kompetent.
Pra, pala paditëse e ka paraqitur padinë jashtë afatit tre vjeçar të parashikuar nga neni
115 i K.Civil:
Parashkruhen brenda afateve prej:
…dh) tre vjetëve paditë për shpërblimin e dëmit jo kontraktor dhe paditë për kthimin e
përfitimit pasuror pa të drejtë.
Pretendimi i palës paditëse se - kthimi i shumës si pagim i pa detyruar që është dhe
objekti i kërkimit të kësaj pale në padi, - nuk i nënshtrohet dispozitave të K.Civil neni 115,
germa “dh“ si dispozitë e posaçme por dispozitave të përgjithshme siç është ajo e parashikuar
në nenin 114 të K.Civil, nuk qëndron dhe është i pasaktë.
Kjo për faktin se pagimi i pa detyruar futet në rrethin e asaj që përfshin përfitimin
pasuror pa të drejtë sipas germës “dh“ të nenit 115 të K.Civil si një dispozitë e posaçme, kjo
dhe për shkak të vetë natyrës që kanë këto lloj padish, të cilat nuk mund të futen në grupin e
padive me afat sipas dispozitave të përgjithshme parashikuar në nenin 114 të K.Civil, që
është afati dhjetë vjeçar.
Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Gjykata e Apelit Durrës, në
kundërshtim me ligjin, kanë marrë në shqyrtim një padi, e cila ishte parashkruar. Prandaj
vendimet e tyre duhet të prishen dhe të rrëzohet padia, pasi nuk është paraqitur brenda afatit
të përcaktuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/d tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.358, datë 11.09.2007 tё Gjykatës së Apelit Durrës dhe
vendimit nr.1628, datë 11.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
106
Tiranё, mё 12.09.2013
Nr.00-2013-2074 i Vendimit (468)
VENDIM

Majlinda Adrea Anëtare
në datën 12.09.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11243-00255-

00-2009 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: NATASHA KTONA, në mungesë

SOTIR KTONA, në mungesë
I PADITUR: FONDI “BESA”, në mungesë
PALË E TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT GJYQËSOR
KORÇË, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim veprimesh përmbarimore
(shkresa nr.387, 469-07 regj, datë 03.03.2008).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1935, datë 15.07.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë që i përket: paditës Sotir Ktona, Natasha Ktona, i
paditur Fondi “Besa”, person i tretë Zyra Përmbarimore Korçë me objekt
kundërshtim veprimesh përmbarimore (shkresa nr.387, 469-07 regj., datë
03.03.2008). Heqja e masës së pezullimit të ekzekutimit të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.42, datë 11.01.2007.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.356, datë 11.12.2008, ka vendosur:

Parë Korçë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësi Sotir Ktona, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.1935, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe vendimit
nr.356, datë 11.12.2008 të gjykatës së apelit dhe për shkaqet e parashtruara si më poshtë
vijon:
- Gjykatat në të gjithë pjesën arsyetuese nuk merr parasysh vlerësimet dhe provat tona,
ku argumentojmë se afati ligjor është plotësisht i rregullt (referuar datës 12.03.2008),
107
porse i referohet faktit të një proces-verbali në datën 06.03.2008, i cili nuk jep në
thelb të plotë elementët që na cenojnë pronën. Në këtë proces-verbal nuk theksohet
ajo që është më e rëndësishme, ekzistenca e aktit të ekspertimit, dhe për më shumë
vënia në dispozicion e tij. E kundërta ndodh me njoftimin e datës 12.03.2008, ku jemi
njohur me këtë akt;
- Nuk ka kuptim që personat e interesuar të mos kishin interes të ndiqnin procesin e
afatet ligjore por t’i neglizhonin ato me dashje;
- Fakti që Natasha Ktona ka pranuar nënshkrimin e proces-verbaleve të datës
06.03.2008, por siç u sqarua pa u vënë në dijeni të aktit të ekspertimit, nuk përbën një
formë të plotë të një akti e për pasojë ai nuk duhet të shërbejë si fakt i
pakundërshtueshëm në cilësitë e tij. Vënia në dijeni nga përfaqësuesi i Zyrës
Përmbarimore në datën 12.03.2008, ku jemi njohur plotësisht me aktin e ekspertimit
përbën një fakt më shumë që vërteton mospasjen dijeni të aktit të ekspertimit në datën
06.03.2008;
- Pra detyrimi ligjor për të kundërshtuar veprimet përmbarimore fillonte kur ishim
njoftuar për efektet e vlerësimit, në datën 12.03.2008. Në gjithë arsyetimin gjykata e
apelit edhe pse e përmend disa herë njoftimin e datës 12.03.2008, në mënyrën se si e
vë përballë proces-verbalit të datës 06.03.2008, kërkon ta nxjerrë si veprim rutinë
njoftimi dhe jo si akt të dalë nga Zyra e Përmbarimit;
- Insistuam të argumentonim se pse Zyra e Përmbarimit kur kishte bërë një njoftim një
herë, të bënte një të dytë, fakt që u anashkalua në mënyrë të pakuptimtë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1935, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
vendimit nr.356, datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, janë marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedural përsa i përket rrëzimit të padisë për paditësin Sotir Ktona.
A. Rrethanat e faktit.
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se midis paditëses Natasha Ktona, në
cilësinë e huamarrëses dhe të paditurit Fondi “Besa” në cilësinë e huadhënësit në
datën 27.04.2005 është lidhur një Kontratë Huaje nr.1422 kol., nr.1138 rep., me
objekt dhënien hua të shumës 2.500.000 lekë, me interes 24% në vit për një periudhë
kohore prej 58 muajsh.
2. Si garantues për këtë hua ka qenë Sotir Ktona (paditësi tjetër), Julia dhe Maksim
Kostandini, të cilët kanë ofruar si garanci respektivisht: paditësi Sotir Ktona 1/5 pjesë
të Repartit të Çokokremit në Ish-Ndërmarrjen e Prodhimit të Konservave Korçë, me
sip. totale 675 m2., dhe Julia dhe Maksim Kostandini një apartament banimi, i cili nuk
është objekt i kësaj mosmarrëveshje.
3. Paditësja (huamarrëse) ka përmbushur pjesërisht detyrimin e Kontratës së Huasë dhe
ka mbetur pa shlyer një shumë prej 1.847.691 lekë.
4. Në këto kushte, pala e paditur Fondi “Besa” i është drejtuar gjykatës me padi me
objekt përmbushjen e detyrimit kontraktor në shumën 1.847.691 lekë. Me vendimin
nr.42, datë 11.01.2007, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka pranuar këtë
kërkesëpadi, duke detyruar Natasha Ktona të përmbushë detyrimin kontraktor në këtë
108
shumë. Ky vendim ka marrë formë të prerë dhe me vendimin nr.49, datë 06.02.2007
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është lëshuar urdhri i ekzekutimit.
5. Pala e paditur ka filluar procedurat e ekzekutimit duke vendosur sekuestro
konservative mbi sendin e vënë në garanci, pra 1/5 pjesë e Repartit të Çokokremit. Në
kushtet kur ky send ka qenë në bashkëpronësi me persona të tjerë (pra i pandarë), nga
ana e Zyrës së Përmbarimit janë iniciuar një sërë procedurash për veçimin e pjesës së
debitorit. Në përfundim, bashkëpronarët kanë bërë pjesëtim vullnetar të pronës, si
rezultat i të cilës paditësi Sotir Ktona rezulton pronar i pjesës nr.1 të Repartit me
sip.57 m2, nga të cilat 50.28 m2 sip. Ndërtimore dhe 6.72 m2 truall i lirë dhe objektin
tjetër “Dhomë kompresorësh e vaskë ftohje” me sip. totale 116.3 m2. Kjo pasuri
figuron me barrë për shkak të sekuestros së vendosur.
6. Në vijimësi, Zyra e Përmbarimit ka vendosur të caktojë një ekspert vlerësues për
vlerësimin e objektit nën sekuestro, i cili në përfundim të analizës ka përcaktuar
vlerën prej 1.700.000 lekë. Me shkresën nr.387, 469-07 regj., datë 03.03.2008, Zyra e
Përmbarimit i ka komunikuar palëve debitore raport vlerësimin, i cili është objekt i
kundërshtimit nga paditësit.
7. Paditësit, duke mos qenë dakord me vlerësimin e objektit, pasi nuk është real dhe
shumë i ulët pasi nuk janë marrë parasysh vlerat në rritje të pronës, i është drejtuar
gjykatës me padi me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1935, date 15.07.2008, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë që i përket: paditës Sotir Ktona, Natasha
Ktona, i paditur Fondi “Besa”, person i tretë Zyra Përmbarimore Korçë, me objekt
kundërshtim veprimesh përmbarimore (shkresa nr.387, 469-07 regj., datë
03.03.2008). Heqja e masës së pezullimit të ekzekutimit të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë nr.42, datë 11.01.2007”.
8.1 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në marrjen e vendimit arsyeton se: “...paditësi Sotir
Ktona nuk legjitimohet në këtë gjykim. Në mbështetje të nenit 610 të K.Pr.Civile të
drejtën për të kundërshtuar në gjykatë veprimet përmbarimore e kanë vetëm palët në
procesin e ekzekutimit....debitori e kreditori.... paditësi Sotir Ktona nuk është debitor,
e tillë është vetëm Natasha Ktona (Kostandini) pasi ajo ka qenë palë huamarrëse, dhe
pale gjyqhumbëse....paditësi Sotir Ktona ka qenë garantues, pra ka ofruar sendin
pronë e tij si garanci për përmbushjen e detyrimit..Padi është paraqitur jashtë afatit 5
ditor nga data e marrjes dijeni për vlerën e përcaktuar nga eksperti në aktin e
ekspertimit...sipas proces-verbalit të datës 06.03.2008 të Zyrës së Përmbarimit Korçë,
mbajtur në prani të debitores Natasha Ktona dhe përfaqësueses së kreditorit rezulton
se pasi janë njoftuar palët për datën e lirimit të apartamentit, debitoja Natasha
Kostandini është vënë në dijeni për raportin e vlerësimit të magazinave dhe i është
dhënë një kopje e këtij raporti...proces-verbali është nënshkruar nga përmbaruesi,
Natasha Ktona dhe Diana Rrenja... gjykata çmon se data e proces-verbalit (data
06.03.2008) përfaqëson datën në të cilën paditësja Natasha Konstandini Ktona ka
marrë dijeni për aktin e vlerësimit dhe vlerën e tij...ç’ka del (i) nga përmbajtja e
proces-verbalit, (ii) paditësja e pranon e pohon në seancë gjyqësore nënshkrimin e
saj, (iii) data e mësipërme pranohet edhe nga përfaqësuesja e Fondit
“Besa”..paditësja pretendoi se ka marrë dijeni në datën 12.03.2008 dhe e ka
paraqitur padinë brenda afatit, pra në datën 17.03.2008. Jo vetëm që paditësja është
kontradiktore në lidhje me mënyrën e komunikimit të aktit në datën 12.03.2008, pasi
109
një herë ka pretenduar se akti i është dërguar me postë (proces-verbali gjyqësor fq.9)
e më pas pretendon se aktin e ekspertimit e ka marrë në datën 12.03.2008 në
ambientet e Zyrës Përmbarimore (proces-verbali gjyqësor fq.37), por ajo nuk mundi
ta provonte para gjykatës asnjë nga format e mësipërme të komunikimit të marrjes
dijeni për aktin dhe datën e pretenduar prej saj. Barra e provës konform nenit 12 të
K.Pr.Civile i takon asaj..Edhe sikur të merret i mirëqenë fakti se paditëses Natasha
Ktona mund t’i jetë bërë edhe një njoftim tjetër, për të cilin ka marrë dijeni në datën
12.03.2008, njoftimi fillestar në të cilën gjendet edhe nënshkrimi i paditëses ka qenë i
datës 06.03.2008, me proces-verbalin e mësipërm...kërkesë padia është paraqitur në
datën 17.03.2008 e në kushtet kur paditësja ka marrë dijeni në datën 06.03.2008,
padia është paraqitur jashtë afatit 5-ditor të parashikuar në nenin 610 të
K.Pr.Civile...”
9. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.356, datë 11.12.2008, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1935, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë”.
10. Gjykata e Apelit Korçë ka arritur në konkluzionin se: “... rezulton se kërkesë-padia
është paraqitur në gjykatë në datën 17.03.2008, e në kushtet kur paditësja ka marrë
dijeni për veprimin e përmbarimit që kundërshton në datën 06.03.2008, padia është
paraqitur jashtë afatit 5-ditor të parashikuar nga neni 610 i K.Pr.Civile...”
C. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson :
11. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Sotir Ktona përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që i bëjnë të cenueshëm
vendimin nr.356, datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimin nr.1935,
datë 15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.356, datë 11.12.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë, që ka
lënë në fuqi vendimin nr.1935, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
në pjesën që disponon lidhur me paditësin Sotir Ktona, nuk është marrë në respektim
të ligjit procedural dhe për këtë arsyet vendimet duhet të prishen dhe çështja të
kthehet për rigjykim pranë Gjykatës së Rrethit Korçë.
13. Kolegjit Civil çmon të theksojë se, në interpretim e zbatim të nenit 610 të K.Pr.Civile
në të cilin parashikohet shprehimisht se: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor
dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në
gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit apo
refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë
thirrur edhe në raste të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për
veprimin ose refuzimin. Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësorë, që
ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi
baza private, pala debitore mund të paraqesë ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli
ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së veprimit. Ankimi shqyrtohet brenda
20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e sheh të nevojshme mund të
thërrasë edhe palët. Përmbaruesi gjyqësor thirret nga gjykata me cilësinë e palës së
paditur”, padia për “Kundërshtimin e veprimeve të përmbaruesit gjyqësor” është një
është mjet në duart e palëve, që ka për qëllim të kundërshtojë veprimet (aktet
procedurale) që kryhen nga përmbaruesi gjatë procesit të ekzekutimit të titullit
ekzekutiv, ose kundër refuzimit të përmbaruesit për të ekzekutuar një titull ekzekutiv.
110
13.1. Kjo padi ngrihet nga palët që janë kreditori e debitori, por edhe nga palë të tjera,që
rast pas rasti pretendojnë se kanë interesa konkrete, efektive dhe aktuale me procesin
e ekzekutimit, pra që me anë të kësaj padie synojnë të mënjanojnë cenimin e interesit
të tyre nga aktet e parregullta të përmbaruesit.
13.2. Objekti i padisë janë vetëm veprimet e përmbaruesit gjyqësor ose refuzimi i tij për të
kryer një veprim dhe në dallim nga padia për goditjen e titullit ekzekutiv (neni 609)
me këtë padi nuk kontestohet e drejta e kreditorit, por kundërshtohet mënyra e
ligjshmëria (para së gjithash formale) e zhvillimit të vetë procesit të ekzekutimit të
titullit ekzekutiv, për shkak të mosrespektimit të ligjës në vendimmarrjen dhe
veprimet e përmbaruesit.
13.3. Shkaku për të cilin mund të kundërshtohen gjyqësisht veprimet e përmbaruesit lidhen
kryesisht me parregullsitë procedurale që mund të vërehen gjatë kryerjes së tyre nga
ana e përmbaruesit, ose me mungesën e kushteve që duhen për të proceduar lidhur me
kryerjen e një veprimi përmbarimor. Këto parregullsi formale ekzistojnë në ato raste
kur aktet dhe sjelljet procedurale të përmbaruesit përbëjnë zbatim të gabuar të ligjës
procedurale civile, apo janë akte e sjellje të kryera nga përmbaruesi duke zbatuar
gabim ligjin procedural në çështjen konkrete që procedohet për ekzekutim.
13.4. Në kundërshtim e veprimeve përmbarimore e drejta e palëve për t’iu drejtuar gjykatës
nuk është e pakufizuar në kohë, pasi në Nenin 610 paragrafi i 2 i K.Pr.Civile
shprehimisht parashikohet “.. Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit
gjyqësorë, që ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të
organizuar mbi baza private, pala debitore mund të paraqesë ankim në gjykatën ku
ekzekutohet titulli ekzekutiv brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së veprimit”.
14. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë konkluzionin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë lidhur me rrëzimin e kërkesë padisë për
paditësen Natasha Ktona, pasi siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen
gjyqësore padia është paraqitur jashtë afatit 5 ditor nga data e marrjes dijeni.
14.1. Nga proces-verbali i datës 06.03.2008 i Zyrës së Përmbarimit Korçë, mbajtur në prani
të debitores Natasha Ktona dhe përfaqësueses së kreditorit, rezulton se pasi janë
njoftuar palët për datën e lirimit të apartamentit, debitoja Natasha Kostandini është
vënë në dijeni për raportin e vlerësimit të magazinave dhe i është dhënë një kopje e
këtij raporti. Proces-verbali është nënshkruar nga përmbaruesi, Natasha Ktona dhe
Diana Rrenja.
14.2. Kolegji Civil çmon se data e proces-verbalit, 06.03.2008, përfaqëson datën në të cilën
paditësja Natasha Ktona ka marrë dijeni për aktin e vlerësimit dhe vlerën e tij, fakti i
provuar nga përmbajtja e proces-verbalit, si dhe pohimi i paditëses në seancë
gjyqësore, ndërkohë që ka paraqitur padinë më datën 17.03.2008, pra jashtë afatit 5
ditor të parashikuar nga Neni 610 i K.Pr.Civile për kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pambështetur në ligj e në prova arsyetimin
e gjykatës së rrethit gjyqësor, lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë lidhur me
rrëzimin e kërkesë padisë për paditësin Sotir Ktona për mungesë të legjitimitetit aktiv.
15.1. Kolegji Civil vlerëson se gjykatat e faktit nuk kanë marrë në konsideratë faktin se ne
aspektin formal proçedurial të vlefshmërisë së padisë që ajo të jetë e vlefshme duhet
të plotësoje dy kushte themelore: a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi, dhe b)
legjitimiteti për të vepruar.
15.2. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në
kuptimin që për gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e
111
saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi është një element i së
drejtës së padisë dhe konsiston në interesin për të marrë nga gjykata vendimin e
kërkuar. Interesi për të ngritur padi është një interes proçedural, i cili lind nga
domosdoshmëria për të arritur nga proçesi mbrojtjen e një interesi material dhe për
këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke kërkuar njohjen e cënimit të një interesi dhe
rivendosjen e së drejtës së shkelur.
15.3. Paditësi ka legjitimitet aktiv atëherë kur ai ka një interes të ligjshëm për të ngritur
padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe vënë në vënd të drejtat
dhe interesat e ligjshme të shkelura dhe do të konsiderohet se është plotësuar kushti i
dytë për vlefshmërinë e padisë kur është përcaktuar saktë personi të cilit i përket
interesi për të ngritur padinë dhe personi kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet
(legjitimiteti pasiv). Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të
përmënduar më sipër sjell si pasojë që padia të mos ekzistojë dhe gjykata të marrë
vendim për rrëzimin e saj.
15.4. Për sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se, në interpretim dhe zbatim të nenit 610/1 të
K.Pr.Civile në të cilin parashikohet se “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor
dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët……” , termi “palë” duhet të
interpretohet në kuptim më të gjerë sesa kreditori e debitori, duke i dhënë të drejtën
për të paraqitur padinë me objekt kundërshtimin e veprimeve permbarimore edhe
palëve të tjera, të cilat rast pas rasti pretendojnë se kanë interesa konkrete, efektive
dhe aktuale me procesin e ekzekutimit, pra që me anë të kësaj padie synojnë të
mënjanojnë cenimin e interesit të tyre nga aktet e parregullta të përmbaruesit.
15.5. Në këto kushte, ky Kolegj çmon se, edhe pse është i vërtetë fakti se paditësi Sotir
Ktona nuk është debitori i drejtpërdrejtë, por përkundrejt palës së paditur Fondit Besa,
ai është dorëzanës dhe ka detyrime solidare për shlyerjen e kredisë së bashku me
paditësen Natasha Ktona, interesat e paditësit Sotir Ktona cenohen nga veprimet e
përmbaruesit për vlerësimin e sendit objekt ankandi.
15.6. Nëpërmjet shitjes së pasurisë së tij, vendosur si mjet sigurimi hipotekë, për kredinë e
paditëses Natasha Ktona, në rast se kjo e fundit do të jetë në gjendjen e paaftësisë
paguese të kredisë ndaj Fondit Besa, paditësi Sotir Ktona nëse çmon se çmimi i sendit
është vlerësuar më i ulët se çmimi i tregut, ka të drejtën që në kuptim të nenit 32 /a të
K.Pr.Civile të legjitimohet për të mbrojtur interesin e tij të ligjshëm.
16. Në analizë të sa më sipër, në rigjykim Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni
16 i K.Pr.Civile), të shqyrtojë pretendimet e palës paditëse Sotir Ktona.
16.1. Në zbatim të nenit 610 të K.Pr.Civile, gjykata e rrethit, të hetojë lidhur me marrjen
dijeni efektive të paditësit Sotir Ktona mbi veprimet e Zyrës Përmbarimore Krocë, si
dhe ligjshmërisë së procedurës së ndjekur nga kjo zyrë për vënien në ekzekutim të
titullit ekzekutiv.
17. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e rrethit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive,
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
18. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil vjen në përfundimin se vendimi nr.356, datë
11.12.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi përsa i përket paditëses
Natasha Ktona, ndërsa për paditësin Sotir Ktona vendimi nr.356, datë 11.12.2008 i
112
Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.1935, datë 15.07.2007 i Gjykatës së Shkallës
së Parë Korçë duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rishqyrtim pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.356, datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë përsa i
përket paditëses Natasha Ktona.
Prishjen e vendimit nr.356, datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit
nr.1935, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kthimin e çështjes për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, përsa i përket paditësit Sotir Ktona.
Tiranë, më 12.09.2013.
113
Nr.00-2013-2076 i Vendimit (469)
VENDIM

Majlinda Adrea Anëtare
në datën 12.09.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-00398-

PADITËS: HALIT PASHKAJ, në mungesë

I PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT – PUKË,
në mungesë
PERSONA TË TRETË: RASIM MEÇI, në mungesë
RUZHDI PASHKAJ, në mungesë
AGJENCIA E TRAJTIMIT TË KREDIVE,
në mungesë.
OBJEKTI:
1. Deklarimin e pavlefshëm të kontratës së shitjes
së lokalit restorant “Uji i Ftohtë”, me vendndodhje në fshatin Lajthizë
të Komunës Qafë Mali në Rrethin Pukë
dhe zgjidhjen e pasojave të pavlefshmërisë së saj.
2. Rivënien në posedim të lokalit, pronë e imja.
3. Detyrimin e Zyrës Përmbarimore për shpërblimin e dëmit
si pasojë e zhveshjes nga posedimi i lokalit.
Baza Ligjore: Nenet 94, 95, 106/2 dhe 302 të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin nr.72, datë 21.04.2008, ka vendosur :

Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Halit Pashkaj si të pambështetur në ligj e
prova. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin e saj nr.568, datë 24.12.2008, ka vendosur :

Gjyqësor Pukë.
Kundër vendimit nr.72, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë dhe
vendimit nr.568, datë 24.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër, kanë paraqitur rekurs
pala paditëse Halit Pashkaj dhe personi i tretë Rasim Meçi, duke kërkuar prishjen e
vendimit nr.72, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë dhe të vendimit nr.568,
114
datë 24.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë, me një tjetër trup gjykue,s për këto arsye:
1. Rekursi i paditësit Halit Pashkaj.

- Të dy vendimet janë të kundra ligjshme dhe si të tilla janë të cenueshme;
- Gjykata e apelit nuk është shprehur fare për kërkimin e dytë, atë të shpërblimit të
dëmit të ardhur nga veprimet e kundra ligjshme të anës së paditur, Zyrës së
Përmbarimit;
- Gjykata e faktit nuk ka analizuar themelin e çështjes;
- Nuk ka sekuestro mbi pronën;
- Nuk ka asnjë njoftim për paditësin si garant dhe për debitorin Rasim Meçi mbi
veprimet përmbarimore;
- Pasuria e paditësit është fituar në vitin 1995, është në bashkëpronësi me
bashkëshorten, pasi është vënë gjatë martesës;
- I gjithë ankandi është fiktiv dhe i kompromentuar. Objekti është shitur me vlerën
fillestare 2.700.000 lekë dhe asnjë ofertues nuk ka dhënë çmim më të lartë, e sipas
nenit 577 të K.Pr.C. ankandi duhej përsëritur.
2. Rekursi i personit të tretë Rasim Meçi.

- Objekti restorant “Uji i Ftohtë” është shitur në ankand, pa u vënë në sekuestro, në
kundërshtim me nenin 560 të K.Pr.Civile;
- Veprimi përmbarimor duhej të më komunikohej mua si debitor dhe palëve të tjera të
interesuara, komunikim i cili edhe sot e kësaj dite nuk është bërë;
- Objekti është shitur me çmimin fillestar vetëm për 2.700.000 lekë. Vlerësimi në këtë
masë i objektit është bërë nga ana e vetë personit të tretë, Agjencisë së Trajtimit të
Kredive, e cila është palë në proces. Një vlerësim i tillë është absurd qoftë edhe vetëm
për faktin që në kohën e marrjes së kredisë, ky restorant është vlerësuar 8.400.000
lekë;
- Veprimet përmbarimore kanë çuar në mosfunksionim të aktivitetit, duke shkaktuar
dëm të madh ekonomik, monetar e material, në dëmtimin e pajisjeve dhe në
falimentim të biznesit;
- Kjo është një procedurë jo ligjore, në vështrim të neneve 567-580 të K.Pr.C.

VËREN
Se, vendimi nr.72, datë 21.04.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë dhe vendimi
nr.568, datë 24.12.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural e për rrjedhojë duhet të lihen në fuqi.
D. Rrethanat e faktit.
1. Paditësi Halit Pashkaj ka pasur në pronësi një objekt dy katësh, Restorant “Uji
i Ftohtë”, me sipërfaqe 203 m2 të regjistruar në hipotekë me nr.420 regjistri datë
15.12.1995, me kufizime: në veri rruga automobilistike, në jug pyje dhe pisha, në
perëndim rruga e pa asfaltuar rrjedhur nga akti noterial nr.1578, datë 15.12.1995,
sipas vërtetimit datë 29.12.1995 i Zyrës së Hipotekës Pukë.
115
2. Më datë 13.12.1996, nga personi i tretë Rasim Meçi, në emër të paditësit Halit
Pashkaj, është lidhur një kontratë huaje me Bankën Tregtare Agrare, për huadhënien
e shumës prej 4.000.000 lekë, me afat 7 vjeçar. Si garanci për përmbushjen e
kontratës së huadhënies është vendosur prona e paditësit Halit Pashkaj, Restoranti
“Uji i Ftohtë”.
3. Agjencia e Trajtimit të Kredive, të cilës me daljen e ligjit nr.8339, datë
30.04.1998, i kanë kaluar të drejtat dhe detyrimet e kredive të ish BTA, si pasojë e
mospërmbushjes së detyrimit nga debitori, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pukë me kërkesë padinë për zgjidhje të kontratës së huasë dhe pagimin e
detyrimeve.
4. Në përfundim të hetimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë me
vendimin nr.101, datë 27.03.2002, ka vendosur, zgjidhjen e kontratës së huasë datë
13.12.1996, zëvendësimi i debitorit Halit Pashkaj me personin e tretë Rasim Meçi,
detyrimin e shtetasit Rasim Meçi t’i paguajë Agjencisë së Trajtimit të Kredive
shumën 6.102.775 lekë dhe lënien në fuqi të kontratës së hipotekimit datë
09.12.1996.
5. Në kushtet kur personi i tretë Rasim Meçi nuk ka përmbushur detyrimin e
rrjedhur nga vendimi i formës së prerë nr.101, datë 27.03.2002 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Pukë, Agjencia e Trajtimit të Kredive i është drejtuar gjykatës me
kërkesë për lëshim të urdhrit të ekzekutimit.
6. Me vendimin nr.110, datë 27.03.2003 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë
është vendosur pranimi i kërkesës së ATK Tiranë, duke u urdhëruar Zyra e
Përmbarimit Gjyqësor Pukë për vënien në ekzekutim të vendimit civil nr.101, datë
27.03.2002 të Gjykatës së Rrethit Pukë.
7. Në zbatimi të urdhrit të ekzekutimit, Zyra e Përmbarimit Pukë më datë
23.05.2005, ka njoftuar debitorin Rasim Meçi për përmbushje vullnetare të
detyrimit në shumën 6.102.775 lekë dhe në kushtet e mosekzekutimit, nga Zyra e
Përmbarimit Pukë me shkresën nr.27/4, datë 11.08.2006 është shpallur ankandi për
shitjen e pasurisë Restorant “Uji i Ftohtë”.
8. Në përfundimi të ankandit, me shkresën nr.28/8, datë 25.08.2006, Zyra e
Përmbarimit Pukë ka njoftuar shtetasin Ruzhdi Pashkaj si fitues i ankandit dhe më
datë 04.09.2006, pas likuidimit të shumës, është urdhëruar ZRPP Pukë të kalojë në
pronësi të palës blerëse Ruzhdi Pashkaj objektin Restorant “Uji i Ftohtë”.
9. Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Pukë me shkresën nr.160/1 prot,
datë 09.10.2006, bazuar në vendimin nr.27/4 akti të Zyrës së Përmbarimit Pukë ka
kaluar pronësinë te shtetasi Ruzhdi Pashkaj objektin Bar Restorant “Uji i Ftohtë”.
10. Pala paditëse, Halit Pashkaj me pretendimin se kontrata e shitjes së objektin
Bar Restorant “Uji i Ftohtë” është një veprim absolutisht i pavlefshëm, pasi
procedura e ankandit është zhvilluar në kundërshtim me procedurën ligjore i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Pukë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
E. Procedurat gjyqësore.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë me vendim nr.06, datë 09.01.2007, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Halit Pashkaj. Shpenzimet
gjyqësore në masën e bërë në ngarkim të palës paditëse”.
12. Mbi ankim të palës paditëse Halit Pashkaj, Gjykata e Apelit Shkodër me
vendim nr.410, datë 09.10.2007 ka vendosur: “Prishjen e vendimit civil nr.06, datë
116
09.01.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim pranë po kësaj gjykate, por me tjetër trup gjykues”.
13. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë me vendimin nr.72, datë
21.04.2008, ka vendosur: Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Halit Pashkaj si të
pambështetur në ligj e prova. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit”.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë në marrjen e vendimit arsyeton se:
“pretendimet e paditësit nuk kanë bazë ligjore. Hipoteka mbi objektin është
vendosur me anë të Aneks-Kontratës nr.7, datë 09.12.1996, e sqaruar kjo edhe në
vendimin e Gjykatës së Rrethit Pukë, nr.101, datë 27.03.2002, vendim që ka marrë
formë të prerë, në të cilin është miratuar zgjidhja e çështjes me pajtim ku, është
zëvendësuar kreditori nga B.T.Agrare në A.T.Kredive, është zëvendësuar debitori
Halit Pashkaj me debitorin-personin e tretë Rasim Meçi, si dhe është lënë në fuqi
Kontrata e Hipotekimit datë 09.12.1996, për objektin Restorant “Uji i Ftohtë”, me
vendndodhje në fshatin Lajthizë, vënë në hipotekë si garanci për shlyerjen e
detyrimit nga personi i tretë – Rasim Meçi. Kontrata e Hipotekës është nënshkruar
nga paditësi Halit Pashkaj. Kalimi i pronësisë tek shtetasi Ruzhdi Pashkaj është
bërë me procedurë të rregullt nga ana e Zyrës së Përmbarimit”.
15. Mbi ankim të palës paditëse Halit Pashkaj, Gjykata e Apelit Shkodër me
vendimin e saj nr.568, datë 24.12.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit
nr.72, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë”.
16. Gjykata e Apelit Shkodër ka arritur në konkluzionin se: “...vendimi i marrë
nga gjykata e shkallës së parë është i drejtë dhe i bazuar në prova dhe në ligj dhe si
i tillë duhet të lihet në fuqi…Nga ana e Zyrës së Përmbarimit Pukë është zhvilluar
ankandi për shitjen e objektit, ku fitues ka dalë Ruzhdi Pashkaj, që ka ofruar
shumën 2.700.000 lekë…..Drejt ka vepruar gjykata e shkallës së parë kur arsyeton
se padisë i mungon legjitimiteti pasiv. Ankimi mund të drejtohej kundër veprimeve
të përmbaruesit dhe jo të kërkohej pavlefshmëria e kontratës së shitjes së realizuar
nëpërmjet ankandit…”.
17. Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile)
dhe si të tilla, nuk do të pranohen.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arsyeton
18. Se, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara
gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të
faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi
nr.568, datë 24.12.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër, që ka lënë në fuqi vendimin
nr.72, datë 21.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë është marrë në
respektim të ligjit procedural dhe për këtë arsyet duhet të lihet në fuqi.
19. Kolegji çmon të theksojë se padia për “Kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor” është një mjet në duart e palëve, që ka për qëllim të
kundërshtojë veprimet (aktet procedurale) që kryhen nga përmbaruesi gjatë procesit
të ekzekutimit të titullit ekzekutiv, ose kundër refuzimit të përmbaruesit për të
ekzekutuar një titull ekzekutiv.
19.1. Kjo padi ngrihet nga palët që janë kreditori e debitori, por edhe nga palë të tjera që
rast pas rasti pretendojnë se kanë interesa konkrete, efektive dhe aktuale me
procesin e ekzekutimit, pra që me anë të kësaj padie synojnë të mënjanojnë cenimin
e interesit të tyre nga aktet e parregullta të përmbaruesit.
117
19.2. Objekti i padisë janë vetëm veprimet e përmbaruesit gjyqësor ose refuzimi i tij
për të kryer një veprim dhe në dallim nga padia për goditjen e titullit ekzekutiv (neni
609) me këtë padi nuk kontestohet e drejta e kreditorit, por kundërshtohet mënyra e
ligjshmëria (para së gjithash formale) e zhvillimit të vetë procesit të ekzekutimit të
titullit ekzekutiv, për shkak të mosrespektimit të ligjës në marrjen e vendimit dhe
veprimet e përmbaruesit.
19.3. Shkaku për të cilin mund të kundërshtohen gjyqësisht veprimet e përmbaruesit
lidhen kryesisht me parregullsitë procedurale që mund të vërehen gjatë kryerjes së
tyre nga ana e përmbaruesit, ose me mungesën e kushteve që duhen për të proceduar
lidhur me kryerjen e një veprimi përmbarimor. Këto parregullsi formale ekzistojnë
në ato raste kur aktet dhe sjelljet procedurale të përmbaruesit përbëjnë zbatim të
gabuar të ligjës procedurale civile, apo janë akte e sjellje të kryera nga përmbaruesi
duke zbatuar gabim ligjin procedural në çështjen konkrete që procedohet për
ekzekutim.
19.4. Në kundërshtimin e veprimeve përmbarimore, në zbatim të Nenit 610,
paragrafi 3 të K.Pr.Civile parashikohet se “ ...Përmbaruesi gjyqësor thirret në
gjykatë me cilësinë e personit të tretë”.
20. Për sa më sipër, Kolegji çmon se Gjykata e Apelit Shkodër, në zbatim të drejtë të
Nenit 610/3 të K.Pr.Civile, ka arritur në konkluzionin se paditësi Halit Pashkaja,
duke thirrur Zyrën e Përmbarimit Pukë me cilësinë e të paditurit, ka ngritur një padi
të pambështetur në ligj përsa i përket mungesës së legjitimitetit pasiv.
21. Për më tepër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë konkluzionin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë dhe Gjykata e Apelit Shkodër lidhur me
rrëzimin e kërkesë padisë, pasi pala paditëse Halit Pashkaj i është drejtuar gjykatës
duke kërkuar mbrojtjen e të drejtës së tij të pronësisë në bazë të nenit 302 të Kodit
Civil, ndërkohë që në thelb kundërshton procedurën e shitjes në ankand të sendit
Restorant “Uji i Ftohtë”.
21.1. Në zbatim të nenit 580/2 të K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet se: “Kundër shitjes
në ankand mund të bëhet ankim në gjykatë në formën e kundërshtimit të veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor. Vlefshmëria e shitjes në ankand mund të kundërshtohet me
anë padie, sipas rregullave të përgjithshme, vetëm për rastin e parashikuar nga neni
556 i këtij Kodi ”, paditësi Halit Pashkaj vlefshmërinë e shitjes së sendit në ankand,
mbi të cilin pretendon të drejtën e tij të pronësisë, duhet ta kishte paraqitur në formën
e padisë për kundërshtim të veprimeve përmbarimore.
22. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit dhe për rrjedhim duhet të lihet
në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 485/a të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.568, datë 24.12.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 12.09.2013
118
Nr.00-2013-2175 i Vendimit (470)
VENDIM


Në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket
palëve:
PADITËS: QENDRA E FURNIZIMIT MATERIALO

TEKNIK MULLET, TIRANË, në mungesë.
E PADITUR: SHOQËRIA "SHUSHICA” SH.P.K, në
mungesë.
OBJEKTI:
Kthim shume.
Baza ligjore: Nenet 476, 640, 693, 698,
704, 712, 723, dhe 743 të K.Civil,
dhe nenet 31, 32, 153 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj.

Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës

Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Qendra e Furnizimit Materialo Teknike, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Është zbatuar keq ligji material e procedural.
- Gjykata e rrethit dhe ajo e apelit nuk ka hetuar çështjen në mënyrë të plotë e të
gjithanshme, duke mos shqyrtuar të gjitha faktet dhe provat e paraqitura gjatë
gjykimit.
- Gjykata e Apelit Tiranë ka bërë interpretim letrar, duke interpretuar se gradat e gjoksit
nuk janë dy palëshe, por janë unike. Por kjo nuk do të thotë se nuk do ketë palë tjera
rezervë.
119
- Nga gjykimi është vërtetuar se pala e paditur nuk ka ekzekutuar të plotë detyrimin të
përcaktuar në kontratë për shkak se nga detyrimi kontraktor për të sjellë 21.400 palë
grada të vogla shërbimi në fakt ka sjellë 21.400 copë grada të vogla shërbimi, si
rrjedhojë diferenca e mos ekzekutimit të detyrimit nga pala e paditur është 21.400
copë grada të vogla shërbimi dhe marrë të gjithë shumën e llogaritur për 21.400 palë
grada të vogla shërbimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve; si dhe pasi
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e çështjes rezulton se ndërmjet palës paditëse, Qendrës së Furnizimit
Materialeve Teknike dhe palës së paditur, Shoqërisë “Shushica” sh.p.k., është lidhur
kontrata nr.72/17, datë 13.08.2004, sipas të cilës pala paditëse do furnizohej nga ajo e
paditur me 10.000 palë “Grada të mëdha të Policisë së Shtetit”, kundrejt çmimit 725 lekë
pala (gjithsej 7.250.000 lekë) dhe me 21.400 palë “Grada të vogla shërbimi”, me çmim
270 lekë pala (gjithsej 5.778.000 lekë). Në kontratë është përcaktuar afati i lëvrimit prej
75 ditë kalendarike, duke filluar nga data kur blerësi do të dorëzonte listën e plotë të
ndarjes së gradave sipas rolit.
2. Pala e paditur ka realizuar furnizimin sipas kontratës, si për Gradat e mëdha të Policisë
së Shtetit”, ashtu dhe për “Gradat e vogla të shërbimit”.
3. Pala paditëse Qendra e Furnizimit Materialo Teknik me padinë objekt gjykimi ka
kërkuar të detyrohet pala e paditur Shoqëria “Shushica” sh.p.k. t’i kthejë shumën prej
2.889.000 lekë, me pretendimin se nuk ka respektuar kontratën, pasi nuk e ka furnizuar
me një sasi prej 21.4000 copë “Grada të vogla shërbimi”.
4. Me padinë objekt gjykimit, pala paditëse Qendra e Furnizimit Material Teknik ka
kërkuar të detyrohet pala e paditur Shoqëria “Shushica” sh.p.k. të kthejë shumën prej
2.889.000 lekë, e cila përbën vlerën e 21.400 copë “grada të vogla shërbimi” të pa
furnizuara sipas kontratës.
5. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur: “Të rrëzojë
kërkesë padinë si të pabazuar në prova dhe në ligj”. Ky vendim është lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Tiranë, e cila arsyeton ndër të tjera se pala e paditur ka respektuar
detyrimet në kontratë, pasi furnizimi do të bëhej për “Grada të mëdha të Policisë së
Shtetit”, të cilat janë specifikuar me njësinë “palë” dhe “Grada të vogla shërbimi”, të
specifikuara në kontratë gjithashtu me njësinë “palë”. Por në rastin konkret është bërë
një gabim material në specifikimin e “Grada të vogla shërbimi” në njësinë “palë”, kur
duhet të ishte specifikuar me njësinë “copë”. Kjo e vërtetuar edhe nga praktika e
dokumenteve standarde të tenderit për kontratat e furnizimit të mallrave me objekt blerje
“Grada të mëdha të Policisë shtetit ”dhe “Grada të vogla shërbimi”, ku në përshkrimin e
shkurtër të kontratës, gradat e vogla të shërbimit përcaktohen me njësinë matëse copë (jo
palë). Ndërsa “Grada të mëdha të Policisë së Shtetit” kanë të bëjnë me spaleta, pra palë
(dy). Gradat e vogla shërbimi kanë të bëjnë me shenja të vendosura në gjoks, pra copë
(një). Gjithashtu vetë çmimi i përcaktuar në kontratë për gradën e vogël (copë) -270 lekë
dhe gradat e mëdha (palë) -725 lekë, e konfirmon këtë përfundim.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs pala paditëse Qendra e Furnizimit
Materiale Teknike, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
120
II. Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e K.Pr.Civile:
7.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë
të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët…..”.
7.2. Neni 29 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori, të
marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
8. Dispozitat e K.Civil:
8.1. Neni 681 i K.Civil që parashikon se:
“Kur interpretohet një kontratë, duhet të sqarohet se cili ka qenë qëllimi i vërtetë dhe
i përbashkët i palëve, pa u ndalur në kuptimin letrar të fjalëve, si dhe duke vlerësuar
sjelljen e tyre në tërësi, para e pas përfundimit të kontratës”.
“Kontrata e shitjes ka për objekt kalimin e pronësisë së një sendi ose kalimin e një të
drejte kundrejt pagimit të një çmimi”.
“Shitësi duhet të dorëzojë sendet në cilësinë, sasinë dhe llojin e kërkuar në kontratë,
si dhe të vendosura dhe të ambalazhuara në mënyrën e caktuar në kontratë.
Në qoftë se shitja është bërë mbi bazën e një modeli ose kampioni, shitësi duhet të
dorëzojë sende që kanë të njëjtat cilësi si të modelit ose të kampionit.
Quhet se sendet nuk janë në përputhje me kontratën po qe se nuk janë të përshtatshme
për përdorimin e posaçëm, të përcaktuar nga kontrata, përveç kur ka marrëveshje të
kundërt. Kur një përcaktim i tillë nuk është i mundur, sendet quhet se nuk janë në
përputhje me kontratën, në qoftë se nuk janë të përshtatshme për përdorimin për të
cilin shërbejnë zakonisht sende të të njëjtit lloj........”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Qendra e Furnizimit
Materialeve Teknike, legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë
lidhur sa më sipër.
9. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
10. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse, Qendra e Furnizimit Materialeve
Teknike, nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.1391, datë 21.07.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.5229, datë
04.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar
ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë,
në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
121
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të drejtë të kërkesave të ligjit.
13. Ky Kolegj duke analizuar në tërësi provat, kërkimet dhe pretendimet e palëve, si dhe
mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për rastin në shqyrtim vëren se gjykatat e
faktit kanë arritur në përfundimin se pala e paditur, Shoqëria “Shushica” sh.p.k., ka
zbatuar detyrimet e saj ndaj palës paditëse, Qendra e Furnizimit Materialeve Teknike, të
rrjedhura nga kontrata e shitjes lidhur mes tyre nr.72/17, datë 13.08.2004. Këto gjykata
kanë respektuar kërkesat e ligjit procedural civil dhe atij material në zgjidhjen e çështjes
konkrete.
14. Kolegji Civil, referuar shkaqeve në rekurs, vlerëson se pala paditëse pretendimet e saj i
bazon në detyrimin e palës së paditur Shoqëria “Shushica” sh.p.k. t’i kthejë asaj shumën
prej 2.889.000 lekë, pasi ajo nuk ka respektuar kontratën duke mos përmbushur
detyrimin për furnizimin me një sasi prej 21.4000 copë “Gradat të vogla shërbimi”. Ky
pretendim i paditësit i referohet nenit 2 të kontratës së lidhur, ku për artikullin “Grada të
vogla shërbimi” tek njësia e matjes është e shënuar “palë” dhe sasia është 21.400. Pra
pala shitëse duhej të sillte 21.400 palë dhe jo copë siç ka sjellë.
15. Për rastin në shqyrtim, gjatë gjykimit gjykatat, si ajo e shkallës së parë dhe ajo e apelit,
kanë konstatuar se pala e paditur ka respektuar detyrimet kontraktore të rrjedhura nga
kontrata e shitjes datë 13.08.2004.
16. Sipas kësaj kontrate pala shitëse duhet t’i kalonte palës blerëse dy artikuj dhe
konkretisht “Grada të mëdha të Policisë së Shtetit” dhe “Grada të vogla shërbimi”, të
specifikuara në kontratë në sasinë e përcaktuar dhe me njësinë palë.
17. Kolegji Civil çmon se interpretimi i bërë nga gjykatat e faktit nenit 2 të kontratës lidhur
me njësinë është i drejtë. Konkretisht, tek artikulli “Grada të vogla shërbimi” është
shënuar gabim njësia palë, pasi duke ju referuar dhe dokumenteve standarde të tenderit
për kontratat e blerjes së artikujve “Grada të mëdha të policisë së shtetit” dhe “Grada të
vogla shërbimi” rezulton se këto të fundit përcaktohen me njësinë copë dhe jo palë.
Gjithashtu duke pasur parasysh dhe personalizimin e secilës gradë që konkretisht
“Gradat e mëdha të Policisë së Shtetit” vendosen si spaleta në të dy supet, prandaj janë
çift ose palë, ndërsa “Gradat e vogla të shërbimit” vendosen vetëm një në gjoks, prandaj
dhe nga një interpretim logjik është evident qëllimi i palëve në kontratën e
lartpërmendur, që “Gradat e vogla të shërbimit” të jenë të përcaktuara me njësinë copë
dhe jo palë.
18. Po ashtu gjykatat e faktit kanë argumentuar në funksion të interpretimit të mësipërm dhe
faktin se sipas procesverbalit të datës 01.12.2004 të kontrollit fillestar të mallrave për
“Gradat e vogla të shërbimit” përdoret termi njësia pako. Ndërsa tek fletëhyrja në
magazinën e palës paditëse për artikullin “Gradat e vogla të shërbimit” përdoret njësia
copë. Gjithashtu në gjykim ka rezultuar se pala paditëse ka arkëtuar në favor të palës së
paditur tërë shumën e mallit të blerë, si dhe me urdhrin e brendshëm nr.147 datë
31.12.2004 ka urdhëruar të bëhet hyrje tërë sasia e mallrave të përcaktuara në kontratën
nr.72/17 datë 13.08.2004, mbasi është konstatuar se janë lëvruar në kohë dhe janë sipas
kërkesave e specifikimeve të përshkruara në kontratë.
Dhe pas dy vitesh pala paditëse ka iniciuar këtë gjykim pas kontrollit të ushtruar nga
Kontrolli i Lartë i Shtetit, auditi i brendshëm.
122
19. Në këto kushte, vendimet e gjykatave janë të mbështetura në dispozitat ligjore të
zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
20. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e rekursit kanë të
bëjnë me vlerësimin e provave dhe nuk janë nga ato shkaqe që kërkon neni 472 i
K.Pr.Civile. Për rrjedhojë vendimi nr.1391, datë 21.07.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë
duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 12.09.2013
123
Nr.00-2013-2173 i Vendimit (471)
VENDIM


palëve:
PADITËS: LORETA FANI, e përfaqësuar nga av.Thimio

Kondi
TË PADITUR: NDËRMARRJA E SHËRBIMEVE PUBLIKE
KORÇË, në mungesë.
PANDORA BOBOSHTICA, në mungesë.
MARIKA BOBOSHTICA, në mungesë.
PALË E TRETË: PARASHQEVI MUSHI, në mungesë.
THOMAIDHA MELE, në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatimin si pjesërisht absolutisht të pavlefshëm
të kontratës së shitblerjes e zgjidhje të pasojave të kësaj pavlefshmërie
Baza ligjore: Neni 17/b i K.Civil viti 1982,
neni 9 e 20 i Ligjit nr.7652, datë 23.12.1992
"Për Privatizimin e banesave shtetërore”,
neni 224 i K.Pr.Civile viti 1982
dhe neni 32/a i K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësja Loreta Fani duke u
konstatuar si pjesërisht absolutisht e pavlefshme kontrata e shitblerjes me
nr.10760 rep., 3910 kol., e datës 07.10.1993 si një veprim i cili në një pjesë të
saj, për atë që i përket të paditurës Marika Boboshtica, është lidhur në
kundërshtim me ligjin, ndërsa për pjesët e tjera kjo kontratë ngelet e vlefshme.
Detyrimin e të paditurës Marika Boboshtica të njohë pronësinë e Vangjo
Boboshticës dhe Angjeliqi Boboshticës mbi objektin apartament banimi (1
dhomë + 1 kuzhinë) të ndodhur në qytetin e Korçës, Bulevardi “Republika”,
pall.3, shk.1, kati 3, apartamenti 5/1.
124
Ndryshimin e vendimit nr.1520, datë 10.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Korçë
që i përket palëve Loreta Fani e Marika Boboshtica, etj., me objekt konstatim
si pjesërisht absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitblerjes si më poshtë:
Rrëzimin e padisë të paditëses Loreta Fani si të pabazuar në ligj.
Kundër vendimit nr.141, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur

rekurs paditësja Loreta Fani, duke pretenduar se:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit.
- Nga të gjitha provat është vërtetuar se e paditura Marika Boboshtica nuk ndodhej në
Shqipëri në momentin e lidhjes së kontratës së shitblerjes me nr.10760 rep., 3910 kol.,
e datës 07.10.1993. Kjo kontratë është një veprim juridik që kërkon shprehjen e
vullnetit pozitiv të palëve pjesmarrëse. Duke u cenuar ky element/kriter i
marrëdhënies juridike, cenohet krejt marrëdhënia. Ky konkluzion vjen në zbatim të
nenit 144 të K.C. të vitit 1982 dhe nenit 663 të K;C. aktual, ndërkohë që gjykata e
apelit i ka interpretuar dhe zbatuar gabim këto dispozita.
- Në vendimin e saj gjykata e apelit ka keqinterpretuar edhe dispozitat e ligjit nr.7652,
datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”. Nenet 9 e 20 të këtij ligji
parashikojnë se: “Banesat që privatizohen, do të regjistrohen në emër të qiramarrësit
dhe anëtarëve të tjerë madhorë të familjes së tij”, dhe se “Për efekt të zbatimit të këtij
ligji, të merret për bazë përbërja familjare dhe gjendja e strehimit që rezulton në
regjistrat themeltarë të shtetasve në datën 1 Dhjetor 1992”.
- Gjykata e apelit ka kaluar kufijtë e çështjes duke shkelur nenin 6 dhe nenin 28 të
K.Pr.C.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi avokatin e palës paditëse, që
kërkoi prishjen e vendimit nr.141, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1520, datë 10.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë; si dhe pasi
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton e provuar se paditësja Loreta Fani ka fituar
pronësinë mbi një apartament banimi të ndodhur në Korçë, Bulevardi “Republika”,
pallati nr.3, shkalla 1/5, me kontratën e shitblerjes nr.780 rep., 363 kol., datë 01.04.2004
nga shitësja Angjeliqi Boboshtica.
2. Origjina e pronës është një kontratë privatizimi banese e hartuar në bazë të ligjit nr.7652,
datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”, sipas së cilës pronarë të kësaj
banese janë bërë Vangjo, Angjeliqi e Marika Boboshtica, kontratë e regjistruar edhe në
ZRPP me nr.367/4, datë 13.02.1994.
3. Duke pretenduar se e paditura Marika Boboshtica nuk ka jetuar në Shqipëri dhe se të
drejtën e privatizimit të banesës e kishin vetëm Vangjo e Angjeliqi Boboshtica, paditësja
i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për kostatim si pjesërisht
absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitblerjes së banesës me nr.10760 rep., 3910
kol., e datës 07.10.1993 si e lidhur në kundërshtim me ligjin, duke kërkuar zgjidhjen e
pasojave të kësaj pavlefshmërie.
125
4. Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1520, datë
10.07.2006, ka vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësja Loreta
Fani duke u konstatuar si pjesërisht absolutisht e pavlefshme kontrata e shitblerjes me
nr.10760 rep., 3910 kol., e datës 07.10.1993 si një veprim i cili në një pjesë të saj, për
atë që i përket të paditurës Marika Boboshtica është e lidhur në kundërshtim me ligjin,
ndërsa për pjesët e tjera kjo kontratë ngelet e vlefshme. Detyrimin e të paditurës Marika
Boboshtica të njohë pronësinë e Vangjo Boboshticës dhe Angjeliqi Boboshticës mbi
objektin apartament banimi (1 dhomë + 1 kuzhinë) të ndodhur në qytetin e Korçës,
Bulevardi “Republika”, pall.3, shk.1, kati 3, apartamenti 5/1.”
5. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:“Provohet se e
paditura Marika në momentin e lidhjes së kontratës nuk ka marrë pjesë në të, ajo ka
qenë e larguar jashtë shtetit prej shumë vitesh, që në vitin 1959, duke munguar në këtë
mënyrë shprehja e vullnetit të saj e pëlqimit të saj në lidhjen e kësaj kontrate, e cila për
nga natyra e saj paraqitet si veprim juridik i dyanshëm ku secila palë merr përsipër të
drejta dhe detyrime. Mungesa e këtij elementi e bën të pavlefshëm kontratën e shitblerjes
përsa i përket kësaj pale”.
6. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga e paditura Marika Boboshtica dhe
“Ndryshimin e vendimit nr.1520, datë 10.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Korçë që i
përket palëve Loreta Fani e Marika Boboshtica, etj., me objekt kostatim si pjesërisht
absolutisht të pavlefshëm të kontratës së shitblerjes si më poshtë: Rrëzimin e padisë të
paditëses Loreta Fani si të pabazuar në ligj”.
7. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se: “Ligji për të
kryer privatizimin e banesës sipas nenit 20 të tij kërkon gjendjen familjare të familjes në
datë 01.12.1992 dhe asnjë lloj verifikimi nëse këta persona jetojnë apo jo në atë familje.
[...]. Rezulton se nuk kemi të bëjmë me një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm si
mund të jenë mungesa e zotësisë juridike të palëve, vullneti i vesuar për kryerjen e
veprimit, mungesë e formës, shkak i paligjshëm apo mangësi në përmbajtje”.
8. Kundër vendimit nr.141, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, ka paraqitur
rekurs paditësja Loreta Fani, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
9.2. Neni 32 shkronja “a” i K.Pr.Civile që parashikon se :
“ Padia mund të ngrihet:
Për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është
shkelur ……”.
10. Dispozitat e ligjit nr.7652, datë 23.12.1992, “Për privatizimin e banesave shtetërore”:
10.1. Neni 9 i tij që parashikon se:
Banesat që privatizohen, do të regjistrohen në emër të qiramarrësit dhe
anëtarëve tjerë madhorë të familjes së tij.
Banesa që përdoret nga disa qiramarrës kalon në pronësi të çdo qiramarrësi,
në bazë të pagesës që ka në kontratën e qirasë.....”
10.2 Neni 20 i tij që parashikon se :
126
“Për efekt të zbatimit të këtij ligji, të merret për bazë përbërja familjare dhe
gjendja e strehimit që rezulton në regjistrat themeltarë të shtetasve në datën 1
Dhjetor 1992”.
11. Dispozitat e Kodit Civil të vitit 1982:
11.1. Neni 12 i tij që parashikon :
“Veprimet juridike, që kryen me vullnet të lirë, synojnë .......... të krijojnë, të
ndryshojnë ose të shuajnë një marrëdhënie juridike civile”.
11.2. Neni 17 shkronja “b” i Kodit Civil i vitit 1982:
“Janë të pavlefshme veprimet juridike që:
.........b) vijnë në kundërshtim me ligjin;”.
12. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Loreta Fani, legjitimohet ratione
personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja Loreta Fani përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.141, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë.
15. Kolegji Civil çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka ndryshuar vendimin e
gjykatës së rrethit gjyqësor, është i pabazuar në ligj dhe si i tillë duhet të prishet.
16. Gjykata Apelit Korçë ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
duke rrëzuar padinë e paditëses Loreta Fani si të pabazuar në ligj. Në arsyetimin e saj
gjykata e apelit shprehet se: “ ...rezulton se e paditura Marika Boboshtica së bashku me
Vangjo dhe Angjeliqi Boboshtica ka privatizuar një apartament banimi në vitin 1993,
duke kryer veprimet përkatëse me ish Ndërmarrjen e Komunale Banesa.......Ky
privatizim është kryer sipas të dhënave të pasqyruara në çertifikatën e gjendjes civile të
datës 01.12.1992, moment ky i kërkuar nga neni 20 i ligjit nr.7652 “ Për privatizimin e
banesave shtetërore” mbi numrin e personave që jetonin në një banesë.....Në kuadrin
ligjor kontrata e shitjes e lidhur është tërësisht e ligjshme, pasi është lidhur në përputhje
me kërkesat e ligjit... Duke u pasqyruar gjendja familjare me tre persona me po këta
persona është kryer edhe kontrata e shitjes. Në këto rrethana nuk qëndron pretendimi i
paditëses se kontrata është lidhur në kundërshtim me ligjin referuar nenit 17/b të Kodit
Civil të vjetër....”.
17. Kolegji Civil vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të
dispozitave të Ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”
pasi ai bie ndesh si me kërkesat e ligjit, ashtu dhe me provat e administruara në gjykim.
18. Konkretisht, referuar nenit 20 të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e
banesave shtetërore” parashikohet se: “Për efekt të zbatimit të këtij ligji, të merret për
bazë përbërja familjare dhe gjendja e strehimit që rezulton në regjistrat themeltarë të
shtetasve në datën 1 Dhjetor 1992”.
19. Në gjykim referuar çertifikatës së gjendjes civile ka rezultuar se e paditura Marika
Boboshtica ka figuruar në përbërjen familjare në datën 1 Dhjetor 1992. Kolegji Civil
vlerëson se ky është vetëm një element i kërkuar nga ligji që e paditura të fitojë të
drejtën e privatizimit të banesës shtetërore duke qenë në një trung familjar me
qiramarrësin. Sipas parashikimeve të dispozitës ligjore të lartpërmendur duhet të merret
për bazë dhe gjendja e strehimit.
127
20. Këtë element gjykata e shkallës së parë e ka analizuar drejt, mbështetur në një analizë të
saktë të provave dhe konform ligjit përkatës. Konkretisht, gjykata arsyeton se: “Të
gjitha këto prova në harmoni rrëzojnë pretendimin e përfaqësuesit të së paditurës
Marika se ajo jo vetëm në raste të shkëputura ka jetuar në Hungari. Prej tyre provohet
plotësisht se e paditura Marika në momentin e lidhjes së kontratës nuk ka marrë pjesë në
të, ajo ka qenë e larguar jashtë shtetit prej shumë vitesh dhe me banim në shtetin
hungarez. Nisur nga kuptimi në lidhje me konceptin e vendbanimit të përcaktuar nga
K.Civil del qartë se vendbanimi është i përcaktuar dhe i vetëm për çdo person, pra nuk
mund të ketë dy vendbanime”.
21. Sipas tërë provave të administruara në gjykim ka rezultuar se e paditura që në vitin 1959
është larguar për në Hungari për shkak martese dhe atje vazhdon të jetojë edhe sot. Këtë
fakt gjykata e apelit e anashkalon. Po kështu në vendimin e apelit nuk analizohet fare
fakti se në kohën e lidhjes së kontratës në vitin 1963 kanë qenë vetëm bashkëshortët
Vangjo dhe Angjeliqi Boboshtica që kanë marrë në dorëzim banesën shtetërore, duke u
bërë shënimi “frymë 2” dhe se e paditura Marika Boboshtica nuk ka qenë asnjëherë
qirapaguese pasi ajo nuk jetonte fare në Shqipëri.
22. Referuar nenit 9 të ligjit nr.7652 “Për privatizimin e banesave shtetërore” që parashikon
se: “........ Banesa që përdoret nga disa qiramarrës, kalon në pronësi të çdo qiramarrësi,
në bazë të pagesës që ka në kontratën e qirasë”.
23. Sa sipër Kolegji Civil çmon se privatizimi i banesës shtetërore duke u lidhur kontrata e
shitjes edhe në favor të të paditurës Marika është në kundërshtim me ligjin, konkretisht
me parashikimet ligjore të nenit 20 të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992, “Për privatizimin e
banesave shtetërore”. Si i tillë ky veprim juridik konstatohet absolutisht i pavlefshëm për
pjesën e të paditurës Marika, bazuar në nenin 17, shkronja “b” të Kodit Civil të vitit
1982.
24. Gjithashtu gjykata e shkallës së parë ka analizuar që në fillim si shkak të pavlefshmërisë
absolute edhe faktin se e paditura Marika Boboshtica nuk ka qenë fare prezent dhe as ka
firmosur kontratën e shitblerjes (privatizimit) nr.10760 rep., nr.3910 kol., datë
07.12.1993. Kjo gjykatë arsyeton se: “....së pari në trajtimin e kontratës në kuptimin e
një marrëdhënie juridike si paraqitet e paditura në të......Duke u ndalur në të, gjykata
gjendet para faktit kur nga një tërësi dokumentash shkresore dhe provash në kuptimin e
dispozitave procedurale provohet se e paditura Marika në momentin e lidhjes së
kontratës nuk ka marrë fare pjesë në të, ajo ka qenë e larguar jashtë shtetit prej shumë
vitesh, që në vitin 1959, duke munguar në këtë mënyrë shprehja e vullnetit të saj e
pëlqimit të saj në lidhjen e kësaj kontrate......Mungesa e këtij elementi e bën të
pavlefshme kontratën e shitblerjes përsa i përket kësaj pale”.
25. Kolegji Civil vlerëson se, nga të gjitha aktet e administruara dhe të shqyrtuara nga dy
gjykatat, ka rezultuar se e paditura Marika Boboshtica nuk ka qenë fare prezent dhe as
ka firmosur kontratën e shitblerjes (privatizimit) nr.10760 rep., nr.3910 kol., datë
07.12.1993. Fakti i mësipërm është evidentuar plotësisht nga gjykata e shkallës së parë.
26. Ndryshe ka analizuar gjykata e apelit lidhur me konstatimin e mësipërm duke u shprehur
se: “Mbi bazën e këtij hetimi duke e konsideruar të provuar se e paditura Marika nuk ka
jetuar në Shqipëri, gjykata ka vlerësuar se kjo e paditur nuk ka pasur asnjë të drejtë
ligjore të merrte pjesë në privatizimin e banesës sipas kritereve të ligjit “Për
privatizimin e banesave shtetërore”, nuk ka dhënë pëlqimin për të marrë pjesë në këtë
veprim duke mos shprehur vullnetin e saj për lidhjen e kësaj kontrate. Ky konstatim i
gjykatës nuk është i vërtetë dhe nuk i përgjigjet rrethanave të çështjes, pasi vullneti i të
128
paditurës Marika rezulton i shprehur që në momentin e lidhjes së kontratës për aq kohë
sa ajo e kundërshton tjetërsimin e pronës së saj tek e paditura Loreta”.
27. Gjithashtu gjykata e apelit arsyeton në vendim se “Rezulton se nuk kemi të bëjmë me një
veprim juridik absolutisht të pavlefshëm si mund të jenë mungesa e zotësisë juridike të
palëve, vullneti i vesuar për kryerjen e veprimit, mungesë e formës, shkak i paligjshëm
apo mangësi në përmbajtje”.
28. Kolegji Civil çmon se ky është një arsyetim i gabuar, pasi nuk mund të diskutohet për
zotësi për të vepruar apo vullnet i vesuar në një situatë kur e paditura nuk ka qenë fare e
pranishme në momentin e hartimit dhe nënshkrimit të kontratës.
29. Në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së
parë. Mungesa e elementit të mësipërm sjell pavlefshmërinë absolute të kontratës
përkatëse.
30. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së
shkallës së parë si lidhur me pavlefshmërinë absolute të pjesshme të kontratës së
shitblerjes (privatizimit)nr.10760 rep., nr.3910 kol., datë 07.12.1993 vetëm lidhur me të
paditurën Marika Boboshtica, ashtu edhe përsa i përket zgjidhjes së pasojave që rrjedhin
nga kjo pavlefshmëri absolute e pjesshme.
31. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë
e mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë e cila ka
zgjidhur drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.141, datë 05.05.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi vendimi nr.1520, datë 10.07.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “b” të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.141, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1520, datë 10.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 12.09.2013
129
Nr.00-2013-2069 i Vendimit (472)

VENDIM


Në datën 12.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket
palëve:
PADITËS: DALIP QUKA, në mungesë.

I PADITUR: "VOLALBA" SH.P.K. LUSHNJË, përfaqësuar
nga Av. Lisenko Moçka
OBJEKTI:
Kthimin e sendit tokë arë prej 35 m2.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë dëmin e shkaktuar
në shumën 600.000 lekë dhe të paguajë qiranë mujore
në shumën 60.000 lekë nga muaji Janar 2003 dhe në vazhdim.
Baza ligjore: Nenet 296, 298 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.661, datë 20.06.2007, ka

vendosur:
Të rrëzojë padinë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.242, date 09.07.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.242, datë 09.07.2008, ka paraqitur

rekurs pala paditëse Dalip Quka, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin e
gjykimit, për këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë në pjesën arsyetuese ka konstatuar pavlefshmërinë e aktit të
marrjes së tokës në pronësi duke dalë jashtë objektit të padisë e duke ushtruar një rol
aktiv, veprim ky i miratuar nga gjykata e apelit.
- Pronësia është fituar në një nga format e fitimit të pronësisë, në bazë të ligjit, por në
këtë zonë nuk është bërë azhornimi dhe për këtë fakt titulli nuk është regjistruar në
Z.V.R.P.P. Derisa nuk është regjistruar si pronë, çështja është jashtë juridiksionit
gjyqësor.
130
- Pala e paditur ka ndërtuar mbi një pronë që nuk është e saja, me një leje ndërtimi të
pavlefshme dhe në këto kushte nuk duhej të rrëzohej padia, por gjykatat të shpallnin
moskompetencën.
- Duke qenë se në dispozitiv gjykatat nuk janë shprehur për pavlefshmërinë e aktit të
marrjes së tokës në pronësi, paditësi është pronar dhe ka të drejtë të ngrejë padinë e
rivendikimit.
- Gjykata shprehet se paditësi nuk mund t’i drejtohet gjykatës se nuk ka çertifikatë
pronësie, në kushtet kur të gjithë përfituesit e N.B. “28 Nëntori” nuk e kanë këtë
çertifikatë për shkak të mos azhornimit kadastral.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur
që kërkoi lënien në fuqi të vëndimit nr.242, datë.09.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë; si
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse me
aktin e marrjes së tokës në përdorim datë 06.07.1993 ka përfituar në bazë të ligjit nr.7501
datë 19.7.1991, “Për tokën” një sipërfaqe toke arë prej 5866 m 2. Nga ekstremitetet e aktit
rezulton se sipërfaqja në fjalë është ndarë nga komisioni i tokës së fshatit Sarave.
2. Me aktin e marrjes së tokës në pronësi datë 20.09.2000 rezulton se pala
paditëse ka marrë në pronësi sipërfaqen e mësipërme. Akti është nënshkruar nga kryetari i
Komisionit të Tokës në Bashki dhe përgjegjësi i sektorit të Kadastrës në Këshillin e Rrethit
Lushnjë.
3. Ndërkohë pala e paditur “Volalba” është shoqëri tregtare që ushtron aktivitetin
në bazë të legjislacionit tregtar shqiptar, me objekt të veprimtarisë prodhimin e tullave,
tjegullave, etj. K.Rr.T. e Bashkisë Lushnjë me vendimin nr.6, datë 26.08.2002 ka vendosur të
japë leje ndërtimi në emër të palës së paditur për ndërtimin e linjës së tensionit të lartë 35
Kw. Në kuadrin e realizimit të këtij projekti në sipërfaqen e tokës që kishte kaluar në pronësi
të palës paditëse është ndërtuar një shtyllë tensioni që ka zënë 35 m 2. Nga aktet nuk rezulton
që pala paditëse të jetë shpronësuar.
4. Pala paditëse i është drejtuar juridiksionit gjyqësor, duke pretenduar se gëzon
tagrat e pronarit dhe në këto kushte kërkon sipas objektit të padisë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.661, datë 20.06.2007, ka
vendosur: “Të rrëzojë padinë si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
6. Gjykata e shkallës së parë arsyeton: Së pari, nga provat e paraqitura nga
paditësi dhe nga shpjegimet e dhëna prej tij gjatë gjykimit rezulton se ai nuk ka të regjistruar
në ZVRPP Lushnjë parcelën nr.8/11 për të cilën pretendon se është pronar i ligjshëm dhe për
pasojë ai nuk ka çertifikatë pronësie. Akti i marrjes së tokës në përdorim dhe akti i marrjes së
tokës në pronësi, titulli i tij i pronësisë, nuk janë të shoqëruar me planvendosjet përkatëse për
të provuar se parcela 8/11 ndodhet pikërisht atje ku pretendon paditësi. Rrjedhimisht paditësi
nuk mund të kërkojë kthimin e sendit për të cilin nuk përcakton dot vendndodhjen. Së dyti,
Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi në emër të paditësit rezulton të jetë lëshuar nga Bashkia e
Qytetit Lushnjë. Ligji nr.8053/1995 parashikon se përjashtohen nga dhënia në pronësi tokat
bujqësore që në datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji ndodhen brenda vijave kufizuese të
qyteteve, fshatrave ose qendrave të banimit. Duke pasur parasysh këto dy fakte: se bashkia ka
të drejtën e disponimit vetëm për sipërfaqet që ndodhen brenda vijave kufizuese të qytetit dhe
131
se Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi është lëshuar nga Bashkia Lushnjë konkluzion logjik
është se edhe parcela 8/11 ndodhet brenda vijës kufizuese të qytetit Lushnjë. Për pasojë
paditësit nuk duhej t’i ishte dhënë kjo sipërfaqe në pronësi. Së treti, nga vërtetimi datë
20.06.2007 i lëshuar nga Zyra e Kadastrës e Bashkisë Lushnjë rezulton se parcela 8 ndodhet
në Institutin e Kërkimeve Bujqësore Lushnjë dhe se në këtë parcelë ka përfituar 5868 m 2 tokë
paditësi. Por ligji nr.8053/1995 përjashton nga dhënia në pronësi tokat bujqësore që janë të
përfshira në veprimtari eksperimentale shkencore të institucioneve kombëtare shkencore siç
është dhe Instituti i Kërkimeve Bujqësore Lushnjë. Gjykata konstaton se ky akt është
absolutisht i pavlefshëm në bazë të nenit 92/a të K.Civil, pasi ai vjen në kundërshtim me një
dispozitë urdhëruese të ligjit, konkretisht me Ligjin nr.8053 datë 21.12.1995….”.
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.242, datë 09.07.2008 ka vendosur:
Lushnjë”.
8. Gjykata e apelit arsyeton njëlloj si gjykata e shkallës së parë lidhur me shkaqet
e rrëzimit të padisë. Konkretisht në mënyrë të përmbledhur arsyeton se: “… paditësi nuk
dsiponon çertifikatë pronësie…….. nuk mund të kërkojë kthimin e sendit për të cilin nuk
përcakton dot vendndodhjen…..Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi është lëshuar nga Bashkia
Lushnjë, fakt i cili vërteton se parcela 8/11 ka qenë përfshirë në vijën kufizuese të qytetit
Lushnjë në momentin e kalimit të pronësisë….ligji nr.8053/1995 përjashton nga dhënia në
pronësi tokat bujqësore që janë të përfshira në veprimtari eksperimentale shkencore të
institucioneve kombëtare shkencore siç është dhe Instituti i Kërkimeve Bujqësore…”
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, nr.242, datë 09.07.2008, ka
paraqitur rekurs pala paditëse Dalip Quka, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe pushimin
e gjykimit, për shkaqet e lartpërmendura.
10.1. Neni 10 i K.Pr.Civile:
“Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë procesit
gjyqësor”.
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
10.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e provat e tjera
të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në gjendje të debatojnë sipas
parimit të kontradiktorialitetit”.
10.5. Neni 126 i K.Pr.Civile :
“Vendimi përfundimtar duhet të përmbajnë bazën ligjore mbi të cilën bazohet
zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyra e zgjidhjes së saj”.
132
Gjykata, me kërkesën e palës së interesuar, mund të urdhërojë palën tjetër ose një
person të tretë që nuk merr pjesë në çështje, të paraqesë në gjykim një dokument ose një send
tjetër, kur çmohet e nevojshme prej saj.
“Gjykata mund të kërkojë zyrtarisht nga organet e administratës shtetërore të dhëna
me shkrim për akte dhe dokumente që ndodhen në atë organ dhe që është e nevojshme të
shqyrtohen në procesin gjyqësor”.
10.8. Neni 224/a i K.Pr.Civile:
“Kur për konstatimin ose sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në
gjykim kërkohen njohuri të posaçme në fushat e shkencës, teknikës ose të artit, gjykata mund
të thërrasë një ose më shumë ekspertë.
Ekspertët caktohen sipas rregullave të përcaktuara në këtë Kod”.
11. Neni 92 shkronja “a” i Kodit Civil:
“Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike.
Të tilla janë ato që:
a) vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit;”…….
12. Neni 116 i Kodit të Procedurave Administrative:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji.
IV. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
13. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Dalip Quka legjitimohet
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
14. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione
temporis.
15. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Dalip Quka përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.242, datë 09.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që
ndodhen në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e
prapësimeve të palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në
rekurs arrin në përfundimin se vendimi nr.242, datë 09.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë
është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate.
17. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta
bëjnë dy gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe
pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit,
qoftë të normave procedurale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
18. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
133
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16), si dhe në vendimin e saj gjykata e apelit duhet të bëjë një analizë e plotë dhe
objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile).
19. Konkretisht, në vendimin e saj gjykata e apelit vlerëson se: “akti i marrjes së
tokës në pronësi të paditësit vjen në kundërshtim me përmbajtjen e ligjit nr.8053, datë
21.12.1995, si i tillë është një akt absolutisht i pavlefshëm, në referim të nenit 92/a të Kodit
Civil dhe konstatohet i tillë nga gjykata”.
20. Ky konstatim i gjykatës referuar nenit 92/a të Kodit Civil është i gabuar, pasi
në rastin konkret akti i marrjes së tokës në pronësi është një akt administrativ, i nxjerrë nga
organe të posaçme administrative të ngritura në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.7.1991, “Për
tokën” dhe ligjit nr.8053, datë 21.12.1995, “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës
bujqësore”, pavlefshmëria e këtyre akteve do të duhej të konstatohej bazuar në parashikimet e
nenit 116 të K.Pr.Administrative.
21. Vlerësimi i mësipërm i referohet dhe vendimit Unifikues nr.5 të Kolegjeve të
Bashkuara datë 30.10.2012: “Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë veçojnë nga ky
trajtim aktet administrative të nxjerra nga organet e administratës shtetërore dhe pushteti
lokal, në funksion të ushtrimit të veprimtarisë së tyre, nga veprimet juridike. Ky dallim bëhet
për shkak se aktet administrative janë shprehje e vullnetit të organeve të sipërpërmendura në
funksion të ushtrimit të kompetencave të tyre në bazë të ligjit dhe sjellin pasoja juridike si
akte të organeve të pushtetit, pra i përkasin fushës së të drejtës publike”.
22. Përsa sipër në rigjykim gjykata e apelit në hetimin gjyqësor duhet t’i referohet
nenit 116 të K.Pr.Administrative. Lidhur më këtë është e nevojshme të konstatohet nëse ishin
zbatuar procedurat ligjore, nga organet e caktuara me ligj në dhënien e aktit të marrjes së
tokës në pronësi.
23. Në gjykim ka rezultuar se paditësi këtë tokë ta ketë marrë në përdorim me
aktin përkatës datë 06.07.1993. Në këtë kohë ka qenë në fuqi VKM nr.452/1992 “Për
ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore”, ku lejohej shpërndarja e tokës bujqësore të
Ndërmarrjeve Bujqësore për familjet e ndërmarrjeve bujqësore, nga strukturat dhe sipas
kritereve të përcaktuara në VKM nr.255, datë 02.08.1991 “Për kriteret e ndarjes së tokës
bujqësore”, dalë në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.7.1991, “Për tokën”.
24. Gjithashtu në dosje është administruar shkresa datë 10.06.2008 e ZMMT në
Bashkinë Lushnjë, ku thuhet se parcela me të cilën është pajisur paditësi ka qenë në funksion
(termi ligjor duhej të ishte “në përdorim”) të Institutit të Kërkimeve Bujqësore Lushnjë, por
në këtë shkrese rezulton po ashtu se paditësi Dalip Quka është trajtuar në zbatim të ligjit
nr.7501/1991.
25. Në rrethanat e lartëpërmendura, në rigjykim gjykata e apelit duhet të hetojë
regjimin juridik të kësaj toke në momentin e daljes së VKM-së nr.452/1992 “Për
ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore”.
26. Në gjykim ka rezultuar gjithashtu se pala paditese e ka përfituar këtë
sipërfaqje toke si familje e Ndërmarrjes Bujqësore “28 Nëntori”. Me hyrjen në fuqi të ligjit
nr.8053, datë 21.12.1995 “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore” lejohen të
kalohej në pronësi toka e dhënë në përdorim me përjashtim të rasteve të parashikuara nga
neni 2 i këtij ligji. Mes këtyre parashikimeve ndalohej dhe dhënia në pronësi e tokës
bujqësore që ndodhet brenda vijës kufizuese të qyteteve.
27. Gjykatat kanë pranuar “apriori” se toka në fjalë ndodhej brenda vijës
kufizuese të qytetit në vitin 1995 (vit kur ka hyrë në fuqi ligji nr.8053/1995) vetëm për shkak
134
se akti i marrjes së tokës në pronësi është nënshkruar nga përfaqësuesi i komisionit të ndarjes
së tokës në Bashki. Por, po t’i referohemi udhëzimit nr.106/1996, dalë në zbatim të ligjit të
mësipërm, rezulton se njëri nga organet e autorizuara për zbatimin e ligjit ishin dhe
komisionet e tokës në Bashki.
28. Në këto rrethana Kolegji Civil vlerëson se nga gjykata e apelit, në funksion të
zbatimit të nenit 14 të K.Pr.C., duhej të hetojnë nëse në momentin e daljes së ligjit në vitin
1995 toka në fjalë ishte ose jo brenda kufizimeve të vijës kufizuese të ndërtimit të Bashkise
Lushnjë, konform parashikimeve të ligjit për urbanistikën të vitit 1993.
29. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndër të tjera, vlerëson si të domosdoshme
thirrjen e një eksperti të paanshëm me njohuri të posaçme në fushën përkatëse, të cilit t’i
kërkohet nëse në momentin e daljes së ligjit në vitin 1995 toka në fjalë ishte ose jo brenda
vijës së verdhë të Bashkise Lushnjë.
30. Referuar arsyetimit të gjykatës së apelit se: “...Akti i marrjes së tokës në
përdorim dhe akti i marrjes së tokës në pronësi, titulli i tij i pronësisë, nuk janë të shoqëruar
me planvendosjet përkatëse për të provuar se parcela 8/11 ndodhet pikërisht atje ku
pretendon paditësi. Rrjedhimisht paditësi nuk mund të kërkojë kthimin e sendit për të cilin
nuk përcakton dot vendndodhjen”, Kolegji Civil çmon se ekspertit duhet t’i caktohet si detyrë
edhe përcaktimi i pozicionit të parcelës 8/11 sipas aktit të marrjes së tokës në pronësi
nr.24339, datë 20.09.2000 në favor të paditësit.
31. Për sa sipër, gjykata e apelit referuar neneve 223-224 të K.Pr.Civile duhet të
kërkojë zyrtarisht nga palët ose të tretët, si dhe nga organet e administradës shtetërore
dokumentat e nevojshme duke ja vënë ato më pas në dispozicion ekspertit si të nevojshme për
t’u shqyrtuar në rigjykim, për një zgjidhje sa më të drejtë të çështjes.
32. Nga gjykata e apelit arsyetuar gjithashtu se: “...është vërtetuar se titulli i
pronësisë së paditësit, akti i marrjes së tokës në pronësi nr.24339, datë 20.09.2000, nuk
figuron i regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Lushnjë dhe
nga paditësi nuk disponohet çertifikatë pronësie”. Pra gjykata e apelit përdor si fakt për
rrëzimin e padisë, në kushtet e mungesës së legjitimitetit aktiv faktin e mospasjes së
çertifikatës së pronësisë nga paditësi Dalip Quka.
33. Kolegji Civil çmon se ky qëndrimi i mësipërm bie ndesh me qëndrimin e
mbajtur në vendimin unifikues nr.1, datë 06.01.2009. Kolegjet e Bashkuar ndër të tjera
konkludojnë se: “...sqarimi i titullit të pronësisë ka vlerë thelbësore. Prova e titullit të
pronësisë është shumë e rëndësishme në një proces me kërkim lirimin dhe dorëzimin e sendit,
pasi fillimisht duhet proceduar me njohjen e titullit të pronësisë dhe pastaj me detyrimin e
poseduesit të paligjshëm për lirimin dhe dorëzimin e sendit. Në këto kushte gjykata duhet të
bëjë një hetim thelbësor mbi ekzistencën, vlefshmërinë dhe relevancën e titullit të paditësit
mbi sendin. Këto prova duhet të paraqiten në gjykim nga paditësi, i cili duhet të provojë
titullin e pronësisë mbi sendin me anë të fitimit me titull origjinar apo të prejardhur
(kontratë).
Në funksion të unifikimit të praktikës gjyqësore Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë konkludojnë se: “Paditësi legjitimohet të ngrejë padine e rivendikimit nëse ai provon
që është pronar mbi pasurinë e paluajtshme me anë të kontratës, trashëgimisë, etj”.
34. Kolegji Civil vlerëson se vetëm pas hetimit të këtyre rrethanave juridike, do të
mundej që gjykatat të arrinin në një përfundim ligjor në lidhje me vlefshmërinë e titullit të
pronësisë së palës paditëse.
35. Në dosjen gjyqësore janë administruar shkresat nr.1371/1 prot., datë
31.10.2002 dhe 1576/2 prot., datë 31.10.2002 të Bashkisë Lushnjë drejtuar paditësit Dalip
Quka dhe të paditurit “Volalba” sh.p.k., ku sqarohet se: “Bashkia Lushnjë ka nisur
135
procedurat përkatëse për shpronësimin e pronës private për interes publik...për objektin e
sipërpërmendur”. Prandaj në rigjykim duhet hetuar edhe për si e ka zgjidhur problemin e
regjimit të tokës vendimi nr.6, datë 26.08.2002 i K.Rr.T. të Bashkisë Lushnjë që ka dhënë
lejen e ndërtimit në emër të palës së paditur për ndërtimin e linjës së tensionit të lartë 35 Kw.
36. Gjithashtu gjykata e apelit duhet të hetojë lidhur edhe me të drejtat e pronësisë
mbi shtyllat e shpërndarjes së energjisë elektrike, në zbatim të nenit 56 e vijues të ligjit
nr.9072, nr.9072, datë 22.5.2003, “Për sektorin e energjisë elektrike”, i ndryshuar dhe
Vendimeve nr.100/2008 dhe nr.123/2008 të ERE- s. Pra në këto kushte duhet një rivlerësim i
gjykatës në varësi të objektit të gjykimit lidhur edhe me ndërgjyqësinë.
37. Kryerja e veprimeve hetimore si më sipër, si dhe e çdo veprimi tjetër të
nevojshëm gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në një përfundim të drejtë për
zgjidhjen e çështjes në gjykim.
38. Kolegji Civil përfundimisht vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse
është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër
gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.242, datë 09.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 12.09.2013
136
Nr.00-2013-2068 i Vendimit (473)
VENDIM

në datën 12.09.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11112-

002421-00-2008 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËSA: SANIJE MULLETI, në mungesë.

VIOLA MULLETI, në mungesë.
ELIDA MULLETI, në mungesë.
DURIM MULLETI, në mungesë.
FLORIAN MULLETI, në mungesë.
STELVI CAMI, në mungesë.
GLENDI CAMI, në mungesë.
ELVIS MALOKU, në mungesë.
GENTIANA MALOKU, në mungesë.
KELVIN MURRAJ, në mungesë.
EDISON MURRAJ, në mungesë.
TË PADITUR: MARSIDA MULLETI, në mungesë.
ELVIS MULLETI, në mungesë.
OBJEKTI:
Pjesëtim pasurie të paluajtshme, shtëpi banimi,
ndodhur në Rrugën “Adem Seit Kruja”, nr.3, Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 369 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Neni 207 i Kodit Civil.

vendosur:
Pranimin e padisë të për pjesëtimin e pasurisë së paluajtshme banese private
që ndodhet në Rrugën “Adem Seit Kruja”, nr.3 Tiranë në bashkëpronësi të
palëve ndërgjyqëse, regjistruar ne ZRPP me nr.regj. hipotekor 191, datë
32.07.2002.
Urdhërohet shitja në ankand e pasurisë së paluajtshme, banesë private që
ndodhet në Rrugën “Adem Seit Kruja”, nr.3 Tiranë në bashkëpronësi të palëve
ndërgjyqëse, regjistruar në ZRPP me nr.regj. hipotekor 191, datë 32.07.2002.
Shitja në ankand e pasurisë të fillojë me vlerën fillestare 7.500.000.
137
Paditësat Sanije Mulleti, Viola Mulleti, Elida Mulleti, Durim Mulleti, Florian
Mulleti, Stelvi Cami, Elvis Maloku, Gentiana Maloku, Kelvin Murraj, Edison
Murraj nga çmimi i shitjes së pasurisë të përfitojnë së bashku 20/24 pjesë të
saj, sipas pjesëve takuese të secilit të përcaktuara në vendimin e fazës së parë
të pjesëtimit.
Të paditurit Elis e Marsida Mulleti nga çmimi i shitjes së pasurisë të përfitojnë
nga 2/24 pjesë secili.
Detyrimin e paditësave t’u paguajnë të paditurve Elis e Marsida Mulleti
shumën 188.890 (njëqind e tetëdhjetë e tetë mijë e tetëqind e nëntëdhjetë) lekë
në vlerë sipas pjesës takuese përcaktuar në vendimin e fazës së parë datë
28.10.2003.

Ndryshimin e vendimit civil nr.6703, datë 09.10.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Pranimin e padisë për pjesëtimin e pasurisë se paluajtshme banesës private që
ndërgjyqëse, regjistruar ne ZRPP me nr.regj. hipotekor 191, datë 32.07.2002.
Banesa objekt pjesëtimi me nr.191 regjistri datë 31.7.2002 e ndodhur ne
Rr.“Adem Seit Kruja” nr.3 e përbërë nga 4 dhoma e një kuzhinë, sallon, WC,
ballkon e shkallë më vete e oborr me sipërfaqe të mbuluar 70.80 m2 t’u lihet
në natyrë të paditurve Elis e Marsida Mulleti.
Detyrohen të paditurit Elis dhe Marsida Mulleti, që t’i paguajnë paditësave
kundër vleftën e shtëpisë në vlerën 7.500.000 lekë, sipas pjesëve takuese të
përcaktuara në vendimin e fazës së parë të pjesëtimit dhe konkretisht Sanije
Mulleti 4/24 pjesë, Vjola Mulleti 1/24 pjesë, Elida Mulleti 1/24 pjesë, Durim
Mulleti 1/24 pjesë, Florian Mulletit 1/24 pjesë, Stelvi Cami 2/24 pjesë, Blendi
Cami 2/24 pjesë, Elvis Maloku 2/24 pjesë, Gentiana Maloku 2/24 pjesë,
Kelvin Murraj 2/24 pjesë dhe Edison Murraj 2/24 pjesë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs, të paditurit Elis Mulleti
dhe Marsida Mulleti, me datë 15.07.2008, me të cilin kanë kërkuar prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar:
- Shkaqet për të cilat ushtrojmë rekurs do t’i parashtrojmë pasi vendimi i gjykatës të na
vihet në dispozicion.
Kundër vendimeve sa më lart cituar ka ushtruar rekurs, paditësja Sanije Mulleti, me

datë 01.10.2008, me të cilin ka kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke vendosur lënien e banesës asaj për këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë ka zbatuar gabim nenin 207 të K.Civil, pasi sendi shtëpi
banimi, objekt pjesëtimi nuk duhej shitur me ankand, por duhej lënë palës që ka më
shumë nevojë për banim.
- Gjykata e apelit e ndryshoi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, po edhe kjo
gjykatë gaboi në zbatimin e nenit 207 të K.Civil, kur banesën ju a la në bashkëpronësi
dy të paditurve.
- Këta të paditur jo vetëm kanë pjesën më të vogël nga kjo bashkëpronësi, por ata kanë
mundësi banimi tjetër, ndërsa paditësja Sanije Mulleti në moshë të madhe pleqërie
nuk ka mundësi banimi veçse në këtë banesë.
138
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve; si konstatoi se
rekursuesit Marsida Mulleti Elis Mulleti dhe Sanije Mulleti kanë bërë kërkesa për heqje dorë
nga rekursi; pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Se paditësat kanë paraqitur një kërkesëpadi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me objektin dhe bazën ligjore sa më lart cituar, duke kërkuar pjesëtimin e
pasurisë të përcaktuar në objektin e padisë.
2. Palët ndërgjyqësa kanë në bashkëpronësi banesën që ndodhet në Rrugën “Adem
Seit Kruja”, nr.3 Tiranë, regjistruar në ZRPP me nr.regj. hipotekor nr.191, datë
32.07.2002.
3. Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
vendimin nr.6703, datë 09.10.2007, ka vendosur:
“Pranimin e padisë të për pjesëtimin e pasurisë së paluajtshme banesë private që
ndërgjyqëse, regjistruar në ZRPP me nr.regj. hipotekor nr.191, datë 32.07.2002.
Urdhërohet shitja në ankand e pasurisë së paluajtshme, banesë private që ndodhet
në Rrugën “Adem Seit Kruja”, nr.3 Tiranë në bashkëpronësi të palëve
Shitja në ankand e pasurisë të fillojë me vlerën fillestare 7.500.000.
Paditësat Sanije Mulleti, Viola Mulleti, Elida Mulleti, Durim Mulleti, Florian
Mulleti, Stelvi Cami, Elvis Maloku, Gentiana Maloku, Kelvin Murraj, Edison
Murraj nga çmimi i shitjes së pasurisë të përfitojnë së bashku 20/24 pjesë të saj,
sipas pjesëve takuese të secilit të përcaktuara në vendimin e fazës së parë të
pjesëtimit.
Të paditurit Elis e Marsida Mulleti nga çmimi i shitjes së pasurisë të përfitojnë
nga 2/24 pjesë secili.
Detyrimin e paditësave t’u paguajnë të paditurve Elis e Marsida Mulleti shumën
188.890 (njëqind e tetëdhjetë e tetë mijë e tetëqind e nëntëdhjetë) lekë në vlerë
sipas pjesës takuese përcaktuar në vendimin e fazës së parë datë 28.10.2003”.
4. Mbi ankimin e palës së paditur Elis Mulleti dhe Marsida Mulleti si dhe të
paditëses Sanije Mulleti, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1255, datë
26.06.2008, ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Pranimin e padisë për pjesëtimin e pasurisë së paluajtshme banesës private që
Banesa objekt pjesëtimi me nr.191 regjistri datë 31.7.2002 e ndodhur në
Rr.“Adem Seit Kruja” nr.3 e përbërë nga 4 dhoma e një kuzhinë, sallon, WC,
ballkon e shkallë më vete e oborr me sipërfaqe të mbuluar 70.80 m2 t’u lihet në
natyrë të paditurve Elis e Marsida Mulleti.
Detyrohen të paditurit Elis dhe Marsida Mulleti që t’i paguajnë paditësave kundër
vleftën e shtëpisë në vlerën 7.500.000 lekë, sipas pjesëve takuese të përcaktuara
në vendimin e fazës së parë të pjesëtimit dhe konkretisht Sanije Mulleti 4/24 pjesë,
139
Vjola Mulleti 1/24 pjesë, Elida Mulleti 1/24 pjesë, Durim Mulleti 1/24 pjesë,
Florian Mulleti 1/24 pjesë, Stelvi Cami 2/24 pjesë, Blendi Cami 2/24 pjesë, Elvis
Maloku 2/24 pjesë, Gentiana Maloku 2/24 pjesë, Kelvin Murraj 2/24 pjesë dhe
Edison Murraj 2/24 pjesë.
5. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs, të paditurit Elis Mulleti
dhe Marsida Mulleti, më datë 15.07.2008, me të cilin kanë kërkuar prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke parashtruar:
- Shkaqet për të cilat ushtrojmë rekurs do t’i parashtrojmë pasi vendimi i
gjykatës të na vihet në dispozicion.
6. Gjithashtu kundër vendimeve sa më lart cituar ka ushtruar rekurs, paditësja Sanije
Mulleti, më datë 01.10.2008, me të cilin ka kërkuar ndryshimin e vendimit të gjykatës së
apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke vendosur lënien e banesës asaj për
këto shkaqe:
- Gjykata e shkallës së parë ka zbatuar gabim nenin 207 të K.Civil, pasi sendi
shtëpi banimi, objekt pjesëtimi nuk duhej shitur me ankand, por duhej lënë
palës që ka më shumë nevojë për banim.
- Gjykata e apelit e ndryshoi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, po edhe
kjo gjykatë gaboi në zbatimin e nenit 207 të K.Civil, kur banesën ju a la në
bashkëpronësi dy të paditurve.
- Këta të paditur jo vetëm kanë pjesën më të vogël nga kjo bashkëpronësi, por
ata kanë mundësi banimi tjetër, ndërsa paditësja Sanije Mulleti në moshë të
madhe pleqërie nuk ka mundësi banimi veçse në këtë banesë.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, konstaton se në datën
04.11.2008 janë depozituar nga rekursuesit Marsida Mulleti, Elis Mulleti dhe Sanije Mulleti
kërkesat për heqje dorë nga rekursi.
8. Kërkesave për heqje dorë nga rekursi, rekursuesit Marsida Mulleti Elis Mulleti dhe
Sanije Mulleti i kanë bashkëngjitur deklaratën para noterit me nr.2430 rep., 827 kol., të datës
27 Tetor 2008 në përmbajte të së cilës provohet se rekursuesja Sanije Mulleti është
shpërblyer për pjesën e saj takuese nga të paditurit Marsida Mulleti, Elis Mulleti në zbatim të
vendimit nr.1255, datë 26.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesat e rekursuesve për heqjen dorë
nga rekursi, përmbushin të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 490 i Kodit të Procedurës
Civile, që përcakton se: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi
në seancë gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose
avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”.
10. Rezulton që këto kërkesa janë nënshkruar nga palët rekursuese dhe janë paraqitur
përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore.
11. Në këto kushte, këto akte përbëjnë heqje dorë të rekursuesve nga rekurset që kanë
paraqitur kundër vendimit nr.6703, datë 09.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si
dhe vendimit nr.1255, datë 26.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar sa më sipër, çmon se gjykimi i kësaj
çështjeje duhet të pushohet, në zbatim të nenit 490 të K.Pr.Civile.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit Procedurës Civile,
VENDOSI
140
Tiranë, më 12.09.2013
141
Nr.00-2013-2040 i Vendimit (474)

VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 morri në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: SHOQËRIA ”FATI” SH.P.K.

E PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS.
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrativ,
procesverbali i datës 30 Korrik 1998
i Degës së Doganës Durrës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.554, datë 27.02.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditësit Shoqëria ”Fati” sh.p.k duke u
shfuqizuar akti administrative, proces-verbali i datës 30.07.1998 të mbajtur
nga auditi i Drejtorisë të Doganave në Degën e Doganës Durrës, lidhur me
rivlerësimin e deklaratës doganore 2 Ci 1272, datë 24.11.1997 që i përket
paditësit subjektit “Fati”sh.p.k si të pabazuara në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-123 (248), datë 06.05.2008, ka

vendosur:
Gjyqësor Durrës.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e
Doganës Durrës, e cila kërkon ndryshimin e dy vendimeve të mësipërme si dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë së Shoqërisë “Fati” sh.p.k., duke parashtruar këto shkaqe:
- Nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave u njoftua se VKM nr.516, datë 24.11.1997
kishte ndryshuar mënyrën e llogaritjes së detyrimeve doganore të karburanteve që
importohen.
- Ky akt nënligjor përcaktonte se “Ky vendim hyn në fuqi më datë 24.11.1997”.
142
- Në kushtet e mësipërme në zbatim të një akti nënligjor, Dega e Doganës Durrës
rillogariti detyrimet doganore të lindura nga deklarimi i subjektit të mësipërm dhe
mbajti për këtë qellim proces-verbalin e datës 30.07.1998 duke kërkuar nga paditësi
likuidimin e diferencës se detyrimeve doganore në shumën 9.300.913 leke.
- Gjykata në zgjidhjen e kësaj çështje nuk ka mbajtur parasysh se vete VKM e ka
përcaktuar datën e hyrjes në fuqi te tij datën 24.11.1998 dhe çdo interpretim është i
pavlefshëm.
- Gjykata ka gabuar kur ka vendosur shfuqizimin e aktit si të pabazuar në ligj.
- Faktikisht ky proces-verbal është bazuar në VKM, e cila akoma edhe sot është
shpallur si antikushtetues.
- Ky vendim është zbatuar për të gjitha praktikat e tjera doganore që kanë pasur
praktikën objekt gjykimi, zbatimi i cili është kryer nga dogana dhe nuk është
kundërshtuar nga asnjë subjekt, pasi është ndryshuar vetëm mënyra e llogaritjes dhe
nuk ka ndryshuar taksat në lidhje me të.
- Në kuptim të Kodit të Procedurës Administrative, që akti të shpallet i pavlefshëm
duhet të jetë në kundërshtim flagrant me ligjin.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi palët prezent që kërkuan
pushimin e gjykimit; dhe pasi e analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Pala paditëse, Shoqëria “Fati” sh.p.k, është shoqëri tregtare, e cila ka ushtruar
veprimtarinë e saj, në fushën e importit të karburanteve në periudhën 1994-1998.
Me shkresën nr.10971 Prot, datë 29.12.2005 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Doganave Departamentit Teknik pala paditëse, Shoqëria “Fati sh.p.k, është njoftuar se ajo
(pala paditëse) rezulton me 30.106.979 lekë detyrime të pashlyera.
Pala paditëse ka kërkuar sqarime në lidhje me këtë shume detyrimesh të pashlyera dhe
pala e paditur, Dega e Doganës Durrës, me shkresën nr.226 prot,date 30.01.2006 i ka kthyer
përgjigje se: Në bazë të udhëzimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganës nr.4117 Prot.,
datë 02.06.2003, “Mbi procedurat ligjore për rikuperim me forcë të borxhit doganor” në
shumën lekë 12.017.169 ne do të procedojmë për këtë shuarje, por më parë do të marrim
konfirmim nga drejtoritë përkatëse në Drejtorinë e Përgjithshme të Doganave. Por iu
përsërisim se ju, Shoqëria “Fati” sh.p.k, jeni akoma debitore ndaj degës tonë doganore në
shumën lekë 9.300.913 sipas proces-verbalit të datës 30 Korrik 1998, referuar deklaratës
doganore 2 Ci 1272, datë 24.11.1997.
Pala paditëse, duke mos qenë dakord me vlerën e detyrimit të përcaktuar nga pala e
paditur ka kundërshtuar në rrugë administrative detyrimin e ngarkuar nga Dega e Doganës
Durrës, por nuk ka marrë përgjigje nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave.
Pas ndjekjes së rrugës së animimit administrativ, pala paditëse ka kundërshtuar me
padi aktin administrativ të datës 30.07.1998, që e ngarkonte me detyrimin 9.300.913 lekë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.554, datë 27.02.2007 ka pranuar
padinë e palës paditëse, Shoqëria ”Fati” sh.p.k, duke u shfuqizuar akti administrativ, proces-
verbali i datës 30.07.1998 të mbajtur nga auditi i Drejtorisë së Doganave në Degën e Doganës
Durrës, lidhur me rivlerësimin e deklaratës doganore 2 Ci 1272, datë 24.11.1997 që i përket
paditësit subjektit “Fati” sh.p.k si të pabazuara në ligj.
143
Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar: “....Gjykata çmon se vendimi i Këshillit të
Ministrave nr.516, datë 24.11.1997 ka ndryshuar çmimet e nën produkteve të naftës dhe të
importit. Ditën e daljes së këtij vendimi pala paditëse ka realizuar importin e karburantit
mallit ”Gazoil” 843.899 litra pranë palës së paditur dega e Doganës Durrës përkatësisht me
deklaratën doganore 2 Ci 1272, datë 24.11.1997 ka kryer të gjitha procedurat ligjore
konform procedurës së zhdoganimit me çmim te mëparshëm me të cilën ka bërë dhe shlyerjen
e vleftës përkatëse. Akti administrativ, procesverbali i datës 30.07.1998, është mbajtur pas 8
muajsh të zhdoganimit të mallit dhe shlyerjes se të gjitha detyrimeve nga paditësi në mënyrë
të njëanshme nga inspektoret e kontrollit të Drejtorisë së Përgjithshme Doganave dhe
doganieri F.Myshketa, gjë për të cilën paditësi rezultonte të jetë vënë në dijeni në kohë për
këtë detyrim të ri në shumën 9.300.913 lekë. Ky akt administrativ është nxjerrë në shkelje të
ligjit dhe pikërisht në zbatim të gabuar të vendimit të K.M nr.516, datë 24.11.1997 nuk mund
të aplikohej për rastin e deklaratës doganore 2 Ci 1272, datë 24.11.1997 pasi hyrja në fuqi e
ligjeve dhe akteve të tjera normative, kushtëzohet prej botimit të tyre që në rastin konkret
është 15 ditë pas botimit në fletoren zyrtare”.
Pas shqyrtimit të ankimit të palës së paditur, Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin
nr.10-2008-123 (248), datë 06.05.2008 ka lënë në fuqi vendimi nr.554, datë 27.02.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Gjykata ka arsyetuar se “....V.K.M nr.516, datë 24.11.1997 që kishte ndryshuar
mënyrën e llogaritjes së detyrimeve doganore të karburanteve që importohej nuk mund të
aplikohej në rastin konkret, pasi ka të bëjë me momentin e hyrjes në fuqi të aktit normativ
(V.K.M). Në rastin në gjykim nuk rezulton që për V.K.M nr.516, datë 24.11.1997 me ligj të
veçantë të jetë parashikuar hyrja menjëherë në fuqi. Me të drejtë gjykata e faktit i është
referuar vendimit nr.995, datë 04.11.1999 të Gjykatës së Lartë, që ka mbajtur të njëjtin
qëndrim në rastin e anulimit të një akti për këtë shkak (të hyrjes në fuqi të aktit normativ) po
midis këtyre palëve ndërgjyqëse.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs pala e paditur Dega e
Doganës Durrës, e cila kërkon ndryshimin e dy vendimeve të mësipërme si dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë së Shoqërisë “Fati” sh.p.k, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën
Përfaqësuesit e palës së paditur, përpara Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë kanë
deklaruar se me daljen e ligjit nr.10418, datë 21.04.2011 “Për legalizimin e kapitalit dhe
faljen e një pjese të borxhit tatimor e doganor”, nga ana e administratës doganore, e
konkretisht komisionit për administrimin e faljes së një pjese të detyrimeve doganore, Dega
Doganore Durrës, janë marrë në shqyrtim detyrimet e shoqërive debitore.
Në përfundim të këtij shqyrtimi ka rezultuar se në proces-verbalin e nxjerrë nga
komisioni i mësipërm është evidentuar si subjekt përfitues sipas nenit 26/1 të ligjit nr.10418,
datë 21.04.2011 “Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese të borxhit tatimor e
doganor”, edhe pala paditëse.
Në këto kushte pala e paditur ka kërkuar pushimin e gjykimit të çështjes, për shkak se
nuk ekziston detyrimi doganor i palës paditëse.
Edhe pala paditëse, ka deklaruar se është dakord me kërkesën e palës së paditur.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se duhet të pushohet gjykimi i çështjes.
Ky Kolegj arrin në këtë përfundim, pasi, siç rezulton e provuar në momentin e
gjykimit të çështjes nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nuk ekziston më detyrimi i palës
paditëse, i cili ka përbërë dhe shkakun për inicimin e këtij gjykimi.
144
Pra pas dhënies së dy vendimeve nga dy gjykatat e faktit, ligjshmërisë të së cilave nuk
i hyn ky Kolegj, nuk ekziston më objekti i mosmarrëveshjes ndërmjet palëve, duke mbetur pa
objekt gjykimi i çështjes.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 485 gërma e
të K.P.Civile, çmon se duhet të prishen dy vendimet e gjykatave dhe duhet të pushohet
gjykimi i kësaj çështje.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/e të K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2008-123 (248), datë 06.05.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe vendimit nr.554, datë 27.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe pushimin e
Tiranë, më 12.09.2013
145
Nr.00-2013-2160 i Vendimit (475)

VENDIM
Majlinda Andrea Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Artan Broci Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: VEZE CENA

TË PADITUR: RAMAZAN CENA, TIJE CENA
OBJEKTI:
Pjestim të sendit në bashkëpronësi,
tokë me nr.pasurie 115/12 dhe nr.pasurie 115/6
Baza Ligjore: Nenet 207, 151 të K.Civil.
Neni 31 e vijues, neni 153 e vijues, nenet 192, 202 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.761 akti, datë 18.02.2008, ka

vendosur:
Lejimin e pjestimit për fazën e parë të gjykimit të pasurisë së përbashkët:
Tokë arë me sipërfaqe 2300 m2, me nr.115/6 pasurie, Volumi 8, faqe 208,
Zona Kadastrale 1006, të ndodhur në fshatin Ahmetaq, Tiranë, e kufizuar nga:
veriu - pasuria nr.115/5; lindja - pasuria nr.115/11; jugu - pasuria nr.115/7 dhe
perëndimi - pasuria nr.48.
Tokë arë me sipërfaqe 4400 m2, me nr.115/12 pasurie, Volumi 8, faqe 207,
veriu - pasuria nr.115/11; lindja - pasuria nr.88; jugu - pasuria nr.49 dhe
perëndimi - pasuria nr.115/7.
Pjestimi i kësaj pasurie bëhet midis bashkëpronarëve Veze Cena, Ramazan
Cena dhe Tije Cena, në pjesë ideale me nga 1/3 pjesë secili.

Lënien në fuqi të vendimit nr.761 akti, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Ramazan dhe
Tije Cena të përfaqësuar me prokurë nga avokat Hajdar Noka, me të cilin kërkohet ndryshimi
i vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke u vendosur
pezullimi i gjykimit, për këto shkaqe:
146
- Gjykatat në marrjen e vendimeve nuk kanë respektuar ligjin procedural, nenin 297/a
të K.Pr.Civile.
- Në gjykimin në shkallë të parë kemi paraqitur kërkesë për pezullimin e gjykimit të
pjestimit, por kërkesa nuk është marrë parasysh nga gjykata. Të njëjtin kërkim
parashtruam edhe para gjykatës së apelit, por edhe kjo gjykatë gaboi kur la në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
- Paditësja ka ngritur padinë bazuar në vendimin nr.3261, datë 14.07.2003 të gjykatës
së shkallës së parë, i cili e ka njohur atë bashkëpronare mbi tokën bujqësore objekt
pjestimi.
- Për shkak se paditësja në atë gjykim ka përdorur dokumente të falsifikuara me të cilat
ajo ka pretenduar se ka qënë në një përbërje familjare me ne të paditurit në vitin 1991,
ka nisur procedimi penal nr.3378, viti 2004. Prokuroria, pas hetimeve të zhvilluara ka
vërtetuar se paditësja në këtë gjykim Veze Cena është regjistruar në Zyrën e Gjendjes
Civile Prezë, Tiranë, në vitin 1991-1992, duke kryer falsifikime, por është pushuar
procedimi penal për shkak të ligjit të amnistisë (nr.8202, datë 27.03.1997).
- Në kuptim të nenit 495 të K.Pr.Civile, për të krijuar ligjërisht të drejtën për të kërkuar
rishikimin e vendimit civil nr.3261, datë 14.07.2003, mbi këtë fakt penal, kemi ngritur
padinë bazuar në nenin të 32 K.Pr.Civile me objekt: Vërtetimin e mosqënies së të
paditurës Veze Cena në përbërjen familjare të paditësit Ramazan Cena në Zyrën e
Gjendjes Civile Prezë, Tiranë në vitet 1991-1992 dhe pavërtetësi dokumenti. Gjykata
e shkallës së parë ka rrëzuar padinë, por aktualisht mbi rekursin tonë çështja është për
shqyrtim në Gjykatën e Lartë.
- Gjithashtu pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është për shqyrtim padia e
ngritur nga Tije Cena me nr.5692 Akti, datë 13.03.2008 (vërtetimi i datës 15.07.2008
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë).
- Kundërshtimi me anë të padive gjyqësore i bashkëpronësisë së paditëses është shkak
procedural për pezullimin e gjykimit të padisë së pjesëtimit (neni 297/a i K.Pr.Civile).

pasi degjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e analizoi
e diskutoi çështjen ne teresi,
VËREN
1. Rrethanat e çështjes
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore, kartelat lëshuar më datë
27.03.2007 dhe HTP lëshuar më datë 20.03.2007 nga Z.V.R.P.P., rezulton se paditësja Veze
Cena figuron bashkëpronare me të paditurit Ramazan e Tije Cena (që janë i biri dhe e reja e
saj) mbi dy pasuri (tokë bujqësore) të përfituara në zbatim të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991
“Për Tokën”, të ndodhura në fshatin Ahmetaq, Tiranë. Respektivisht: 1) parcela me sipërfaqe
2300 m2, me nr.pasurie 115/6, Z.K. 1006, me kufij të përcaktuar; 2) parcela me sipërfaqe
4400 m2, me nr.pasurie 115/12, Z.K. 1006, me kufij të përcaktuar.
2. Ndërmjet palëve ndërgjyqëse janë zhvilluar disa gjykime. Mbi padinë e paditëses
Veze Cena, me objekt: njohje bashkëpronësie mbi pronën e (tokë bujqësore) përfituar në
zbatim të ligjit “Për Tokën”, me të paditur Ramazan e Tije Cena, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me vendimin nr.3261, datë 14.07.2003, ka detyruar të paditurit Ramazan e Tije Cena
të njohin bashkëpronare edhe paditësen Veze Cena mbi një tokë bujqësore prej 6300 m2 të
përfituar me aktin e pronësisë nr.279, datë 08.10.1992.
147
3. Ky vendim ka marrë formë të prerë pas shqyrtimit nga gjykata e apelit, e cila ka
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë (vendimi nr.564, datë 06.05.2004).
4. Gjykata e Lartë me vendimin nr.427, datë 25.02.2005 ka vendosur mospranimin e
rekursit të bërë nga të paditurit Ramazan e Tije Cena.
5. Paditësja Veze Cena, me padinë e datës 09.05.2007 ndaj të paditurve Ramazan e
Tije Cena ka kërkuar prishjen e bashkëpronësisë mbi sipërfaqen tokë bujqësore me nr.pasurie
115/6 dhe nr.115/12 dhe pjesëtimin e kësaj pasurie.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.761 akti, datë 18.02.2008, ka
vendosur:
Lejimin e pjestimit për fazën e parë të gjykimit të pasurisë së përbashkët:
- Tokë arë me sipërfaqe 2300 m2, me nr.115/6 pasurie, Volumi 8, faqe 208,
veriu - pasuria nr.115/5; lindja - pasuria nr.115/11; jugu - pasuria nr.115/7
dhe perëndimi - pasuria nr.48.
- Tokë arë me sipërfaqe 4400 m2, me nr.115/12 pasurie, Volumi 8, faqe 207,
veriu - pasuria nr.115/11; lindja - pasuria nr.88; jugu - pasuria nr.49 dhe
perëndimi - pasuria nr.115/7.
Pjestimi i kësaj pasurie bëhet midis bashkëpronarëve Veze Cena, Ramazan Cena dhe
Tije Cena në pjesë ideale me nga 1/3 pjesë secili.
7. Gjykata e shkallës së parë, duke ju referuar vendimit gjyqësor të formës së prerë
nr.3261, datë 14.07.2003, akteve të administruara gjatë gjykimit, ka arritur në përfundimin se
palët ndërgjyqëse janë bashkëpronare në 1/3 pjesë secili mbi tokat bujqësore objekt pjesëtimi.
Në lidhje me kërkesën e palës së paditur për pezullimin e gjykimit, gjykata arsyeton
se “fakti i qënies ose jo i Veze Cenës në një përbërje familjare me Ramazan e Tije Cena dhe
bashkëpronësia e saj me dy të paditurit, përbën gjë të gjykuar me vendimin nr.3261, datë
14.07.2003...”.
8. Me të njëjtin arsyetim Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.202, datë
15.07.2008, ka lënë në fuqi vendimin nr.761 akti, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Ramazan dhe
Tije Cena, me të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, duke u vendosur pezullimi i gjykimit, për shkaqet e paraqitura në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. Dispozita të Kodit të Procedurës Civile dhe dispozitat e Kodit Civil, në të cilat
përcaktohet se:
9.2.Neni 370 i K.Pr.Civile: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi dhe
në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë të drejtën e
bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe sendet që do të pjesëtohen.
Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me vendim të ndërmjetëm, lejon pjesëtimin
dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese
të secilit prej tyre.
148
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë, paraqitja e të cilit pezullon vazhdimin e
mëtejshëm të gjykimit”.
9.3. Neni 207 i K.Civil: «Pjesëtimi i sendit të përbashkët kryhet me marrëveshjen e të
gjithë bashkëpronarëve. Kur sendi është i paluajtshëm marrëveshja duhet të bëhet me akt
noterial. Kur kjo marrëveshje nuk është arritur, pjesëtimi i sendit kryhet me anë të gjykatës,
duke u thirrur në gjyq të gjithë bashkëpronarët. Pjesëtimi i sendit të përbashkët bëhet me
ndarjen e tij në natyrë sipas pjesëve që kanë bashkëpronarët, në qoftë se kjo ndarje është e
mundshme dhe nuk dëmton qëllimin përkatës të sendit. Pabarazia e pjesëve, që rezulton nga
ndarja në natyrë kompensohet me një shpërblim në para……».
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson;
10. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore dhe në shqyrtim të pretendimeve të
palëve gjatë gjykimit të çështjes, të vendimeve të gjykatave, shkaqeve të rekursit, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë çmon se shkaqet e parashtruara nuk janë nga ato që parashikon neni
472 i K.Pr.Civile.
11. Në lidhje me themelin e çështjes, pra për zgjidhjen që kanë dhënë gjykatat për
problemet që zgjidhen në fazën e parë të pjestimit, në bazë të nenit 370 të K.Pr.Civile, kanë
arritur në përfundim të drejtë në lidhje me sendin që pjestohet, bashkëpronarët dhe pjesët e
tyre takuese.
12. Me të drejtë gjykata e apelit ka arsyetuar se në kushtet kur kundërshtimet dhe
pretendimet e të paditurve në lidhje me bashkëpronësinë mbi sendin që do të pjesëtohet janë
zgjidhur me vendimin e formës së prerë, nr.3261, datë 14.07.2003 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për njohjen e bashkëpronësisë. atëherë nuk mundet që të hiqet paditësja si
bashkëpronare.
13. Ky Kolegj gjithashtu çmon se pala e paditur edhe pse ka kundërshtuar cilësinë e
paditëses si bashkëpronare, nuk ka provuar pretendimet e saj dhe shkaku i kundërshtimit të
vendimit të gjykatës së apelit është në lidhje me refuzimin e kësaj gjykate për të pezulluar
gjykimin.
14. Gjykatat kanë arsyetuar dhe vlerësuar shkaqet e ngritura për pezullimin e gjykimit
dhe kanë konkluduar me të drejtë që nuk ka vend për pezullimin e gjykimit dhe aq më shumë
kur në dosjen gjyqësore gjenden akte që provojnë përfunimin e gjykimeve të pretenduara jo
në favor të të paditurve.
15.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në respektim të ligjit dhe duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.C,
VENDOSI
Tiranë, më 12.09.2013
149
Nr.00-2013-2064 i Vendimit (476)

VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.31001-01025-

00-2008 që u përket palëve :
PADITËS: PIRRO QORRI

I PADITUR: SHËRBIMI I KONTROLLIT TË ENERGJISË
ELEKTRIKE
PERSON I TRETË: OPERATORI I SISTEMIT TË
SHPËRNDARJES, DREJTORIA ZONALE
TIRANË
OBJEKTI:
Anulimi i akteve administrative
vendim nr.31, datë 20.01.2006
i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Elektrike,
vendim nr.32, datë 20.01.2006
i Drejtorisë së Pergjithshme të Policisë Elektrike
i procesverbalit të gjobës nr.PE 018309, datë 26.10.2005
dhe procesverbalit të dëmit nr.PE 018336, datë 26.10.2005
si akte relativisht të pavlefshme.
Baza Ligjore: Neni 324, 328, 331 e vijues i K.Pr.Civile,
neni 118, 119 e vijues i K.Pr.Administrative,
Ligji nr.7697, datë 07.04.1993 "Për kundravajtjet Administrative".

vendosur:
1. Pranimin e kërkesë padisë.
2. Anulimin e aktit administrativ vendim nr.31, datë 20.01.2006 i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë Elektrike dhe vendim nr.32, datë 20.01.2006 i
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Elektrike, nxjerrë në ngarkim të
paditësit Pirro Qorri.
3. Anulimin e procesverbalit të gjobës nr.PE 018309, datë 26.10.2005 dhe
procesverbalit të dëmit nr.PE 018336, datë 26.10.2005, nxjerrë nga pala e
paditur Dega e Policisë Elektrike Tiranë në ngarkim të paditësit Pirro Qorri.
150
gjykues.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Pirro Qorri, që kërkon prishjen e
vendimit nr.215, datë 31.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes në
Gjykatën e Apelit Tiranë për t’u gjykuar nga një tjetër trup gjykues dhe ka parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i Gjykatës së apelit është i gabuar, duke qenë se kjo gjykatë nuk ka bërë një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile; Gjykata
duhet të shqyrtonte vetëm aktet administrative të lëshuara nga policia elektrike dhe të
shqyrtuara në kuadër të procedurës së rishikimit administrativ nga Drejtori i Policisë
së Përgjithshme Elektrike dhe jo të bënte konstatime përtej këtyre akteve të mbajtura
prej inspektorëve; Gjykata ka zgjeruar rrethin e kërkimeve të të paditurit përtej atyre
që ishin parashtruar në padi dhe i është referuar pretendimeve të paqena të palës së
paditur;
- Gjykata e apelit në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se gjykata e shkallës së parë ka
lejuar shkelje të rënda procedurale gjatë shqyrtimit të çështjes, pasi ka lejuar të merret
në cilësinë e provës në gjykim një akt ekspertimi i bërë prej një eksperti të thirrur prej
prokurorisë dhe se duhet të kishte thirrur vetë një ekspert; Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë vendimin e saj nuk e mbështet në konkluzionet e ekspertit të thirrur nga
prokuroria, por në fletë analizën e lëshuar nga laboratori i KESH, i cili në mënyrë të
qartë thotë që matësi u kontrollua dhe nuk u gjet asnjë gabim në matje.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga studimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se Dega e Policisë Elektrike Tiranë
ka kryer një kontroll në datën 26.10.2005 në ambientet e objektit e ndodhur në “Qafë Priskë”,
Tiranë, në të cilën zhvillon aktivitet tregtar (gurore) Shoqëria “Dealka” shpk., pronar dhe
administrator i së cilës është pala paditëse. Rezulon nga akt-kontrolli nr.0006287, datë
26.10.2005 se në objektin në fjalë nuk ekzistonte sistemi matës dhe se ishin kryer ndërhyrje
në vulat e sigurisë së sistemit matës.
Në këto kushte, Dega e Policisë Elektrike Tiranë nëpërmjet aktit-procesverbal dëmi
nr.018336, datë 26.10.2005 ka konstatuar që është konsumuar kundravajtje administrative
dhe ka vendosur që dëmi i shkaktuar është 965.000 lekë; gjithashtu, në lidhje me këtë
kundravajtje nëpërmjet aktit-procesverbal gjobë nr.018309, datë 26.10.2005 është vendosur
edhe një gjobë në vlerën 40.000 lekë.
Pala e padisë i është drejtuar nëpërmjet ankimit administrativ Drejtorisë së
Përgjithshme Elektrike dhe ka kërkuar përkatësisht anullimin e procesverbaleve të gjobës
nr.018309, datë 26.10.2005 dhe të dëmit nr.018336, datë 26.10.2005; kjo Drejtori me vendim
nr.31, datë 20.01.2006 dhe nr.32, datë 20.01.2006 ka vendosur të lërë në fuqi gjobën dhe
dëmin e përcaktuar në procesverbalet në fjalë.
151
Rezulton se pala e paditur ka bërë kallëzim penal pranë Prokurorisë Tiranë në lidhje
me gjendjen e matësit të palës paditëse; Prokuroria Tiranë nëpërmjet vendimit të datës
29.05.2006 ka vendosur të pushojë çështjen për arsye se:
“...provohet qartë se shtetasi Pirro Qorri nuk ka ndërhyrë në sistemin e matjes së
energjisë elektrike, por kjo ndërhyrje është bërë nga punonjësit e Zonës së Shpërndarjes
Elektrike Tiranë, në përmbushje të kërkesave ligjore të parashikuara në nenin 46, gërma (dh)
dhe 51/1 i Ligjit nr.9072, datë 22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike” dhe si
rrjedhojë fakti i vjedhjes së energjisë elektrike nga ky shtetas nuk ekziston ...”.
Dega e Policisë Elektrike Tiranë ka bërë ankim pranë Prokurisë së Përgjithshme
kundër vendimit të pushimit të çështjes; Prokuroria e Përgjithshme me vendimin e datës
03.05.2006 ka vendosur pushimin e procedimit penal.
Paditësi pretendon që matësi nuk ka patur asnjë dëmtim dhe është hequr me kërkesë të
Zonës së Shpërndarjes së Energjisë Elektrike nr.3, Tiranë dhe është çuar në laboratorin
përkatës për kolaudim, gjë që vërtetohet edhe nga procesverbali i datës 24.10.2005, mbajtur
dhe nënshkruar nga përfaqësuesit e personit të tretë.
Rezulton që Gjykata e Apelit Tiranë në senacën gjyqësore të datës 31.01.2008 ka
vendosur kalimin procedural të palës së paditur sipas nenit 199 të K.Pr.Civile, përkatësisht,
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Elektrike në Shërbimin e Kontrollit të Energjisë
Elektrike dhe Degës së Policisë Elektrike Tiranë në Degën e Kontrollit të Energjisë Elektrike;
Gjithashtu kalim procedural është vendosur edhe për personin e tretë nga Zona e
Shpërndarjes së Energjisë Elektrike në Operatorin e Sistemit të Shpërndarjes, Drejtoria
Zonale Tiranë.
vendosur:
“1. Pranimin e kërkesë padisë.
2. Anulimin e aktit administrativ vendim nr.31, datë 20.01.2006 i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë Elektrike dhe vendim nr.32, datë 20.01.2006 i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë Elektrike, nxjerrë në ngarkim të paditësit Pirro Qorri.
3. Anulimin e procesverbalit të gjobës nr.PE 018309, datë 26.10.2005 dhe
procesverbalit të dëmit nr.PE 018336, datë 26.10.2005, nxjerrë nga pala e paditur Dega e
Policisë Elektrike Tiranë në ngarkim të paditësit Pirro Qorri”.
Gjykata arrin në përfundimin se...aktet administrative objekt gjykimi janë relativisht
të pavlefshme dhe duhet të anulohen në kuptim të nenit 118 të K.Pr.Administrative...
...kundravajtja administrative e konstatuar në procesverbalin e dëmit dhe gjobës nuk
qëndron, pasi matësi vërtet është hequr nga puna dhe nuk ndodhej në objekt, por heqja e tij
është bërë në bazë të një procesverbali përkatës dhe sipas procedurave të caktuara nga ligji
dhe vetë përfaqësuesit e personit të tretë...
Në rastin konkret ndërhyrja e bërë në sistemin e matjes ka qenë e autorizuar, pasi
është bërë nga organi kompetent përkatës, provuar kjo me procesverbalin e datës 24.10.2006,
i cili është administruar në gjykim dhe raportin teknik nr.S/429896, nr.221, mbajtur datë
20.10.2005 sipas të cilit matësi duhej të hiqej dhe të dërgohej në laborator për kolaudim...
...Sipas pretendimeve të palëve të paditura, fakti i konstatuar në laborator se vula e
morseterisë me një tërheqje jo të lehtë dilte nga telat e vjaskuar dhe se telat ishin të përthyer
në skajet, do të thotë cenim të sistemit matës nga pala paditëse. Një fakt i tillë është i
pambështetur në prova, sepse midis tërheqjes së kësaj vule të makinerisë dhe veprimeve të
paditësit Pirro Qorri nuk provohet lidhja shkakësore, kusht i domosdoshëm i ekzistencës së
kundravajtjes administrative...
152
Gjithashtu, pala e paditur nuk provoi me asnjë provë shkresore apo me dëshmitarë në
gjykim, se vula është cenuar nga paditësi Pirro Qorri, se çfarë veprimesh apo mosveprimesh
ka kryer ky paditës dhe fajin në këto veprime apo mosveprime, kushte të cilat parashikohen
nga neni 1 i Ligjit nr.7697, datë 07.04.1993 për të ekzistuar një kundravajtje administrative
përkatëse...
...Lidhur me dy vendimet e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
Elektrike, gjykata konstaton se ato janë nxjerrë edhe në kundërshtim me procedurën e
parashikuar nga nenet 93, 94 dhe 95 të K.Pr.Administrative.....Në rastin konkret....pala e
paditur....ka shkelur haptazi procedurën vendimmarrëse të parashikuar në nenet e
sipërcituara, pasi paditësi Pirro Qorri jo vetëm nuk është njoftuar për procedurën e apelimit
administrativ por nuk i është dhënë mundësia të paraqitej pranë të paditurit dhe të paraqiste të
gjitha pretendimet e tij përsa i përket akteve administrative objekt gjykimi...
“Prishjen e vendimit nr.7429, datë 20.12.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues”.
Gjykata arsyeton se …ndërgjyqësia nuk është ndërtuar drejt nga paditësi pasi padia
nuk duhet të ishte bërë nga paditësi Pirro Qorri si person fizik, por nga Shoqëria “Dealka”
shpk. si person juridik e cila përfaqësohet sipas ligjit nga administratori i saj që pretendohet të
jetë Pirro Qorri…
...Gjykata, në referim të nenit 176 të K.Pr.Civile, duhet të verifikonte legjitimitetin e
palëve dhe të orientonte paditësin për të bërë këtë rregullim sipas parashikimeve të nenit 184
të K.Pr.Civile. Në dosjen gjyqësore nuk rezulton të jetë administruar vendimi i regjistrimit si
person juridik të Shoqërisë “Dealka” shpk. i cituar në pretendimet e paditësit Pirro Qorri,
vendim nr.14108, datë 07.03.1996, me qëllim dhe verifikim sipas nenit 176 të K.Pr.Civile të
përfaqësuesit ligjor të tij, administratorit…
Përveç shkeljeve të konstatuara si më lart të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin,
gjykata, në kushtet kur pretendohet nga të paditurit se kemi cenim të sistemit matës nga
paditësi (subjekti gurore në Qaf’ Priskë) fakt i cili nuk provohet dhe kontestohet nga paditësi,
duhet të kishte kryer akt ekspertimi sipas parashikimeve të nenit 224/a të K.Pr.Civile.
Shkeljet si më sipër, mosformimi i drejtë i ndërgjyqësisë, si dhe mosmarrja nga gjykata e një
prove e cila është e rëndësishme në konflikte të tilla për kryerjen e një hetimi të plotë e të
gjithanshëm të çështjes, në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile, passjellin sipas nenit
467/d/ë të K.Pr.Civile prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim….
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, Pirro Qorri, që kërkon
prishjen e vendimit nr.215, datë 31.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes në Gjykatën e Apelit Tiranë për t’u gjykuar nga një tjetër trup gjykues, duke
parashtruar dhe shkaqet përkatëse.
Ligji i zbatueshëm:
Nenet 324, 328, 331 e vijues të K.Pr.Civile, nenet 118, 119 e vijues të
K.Pr.Administrative, Ligji nr.7697, datë 07.04.1993 "Për Kundravajtjet Administrative".
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga i padituri Pirro Qorri nuk
përbëjnë shkaqe ligjore, në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të
motivojnë cënimin e vendimit nr.215, datë 31.01.2008 të Gjykatës Apelit Tiranë.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjygjësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e
153
apelit është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit proçedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate
është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata e apelit ka zgjidhur drejt çështjen.
Duke pranuar rrethanat e faktit siç dhe i kanë konstatuar gjykatat e faktit ka rezultuar e
provuar se:
Aktet administrative që kundërshtohen, objekt i këtij konflikti gjygjësor, kanë dalë në
emër dhe për llogari të Subjektit “Dealka” sh.p.k dhe jo të paditësit si person fizik.
Arsyetimi i gjykatës së apelit se ndërgjyqësia nuk është ndërtuar drejt nga paditësi
pasi padia nuk duhet të ishte bërë nga paditësi Pirro Qorri si person fizik, por nga Shoqëria
“Dealka”shpk. si person juridik, e cila përfaqësohet sipas ligjit nga administratori i saj që
pretendohet të jetë Pirro Qorri, është i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se zbatim të Nenit 176 të K.Pr.Civile, gjykata
e rrethit gjyqësor duhet të verifikonte legjitimitetin e palëve dhe të orientonte paditësin për të
bërë këtë rregullim sipas parashikimeve të Nenit 184 të K.Pr.Civile.
Gjithashtu kolegji çmon se, në kuptim të Nenit 467/d të K.Pr.Civile, gjykata e apelit
prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur: “Nuk
është formuar drejt ndëgjygjësia”, prandaj dhe vendimi objekt rekursi gjendet i drejtë e si i
tillë duhet të lihet në fuqi.
Në rigjykim gjykata e rrethit duhet t’u përmbahet të gjitha detyrave të lëna nga
gjykata e apelit në vendimin e saj.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin
485/a të K.Pr.Civile, duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë,
si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të Vendimin nr.215, datë 31.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 12.09.2013
154
Nr.00-2013-2063 i Vendimit (477)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11115-

01153-00-2008, që u përket palëve:
PADITËS: GORI KULARI

PADITUR: QANI ÇRRAGA
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit për lirimin
dhe dorëzimin e sipërfaqes tokës prej 300 m2
të ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” Fier.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1314, datë 26.09.2006, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësit Gori Kulari me të paditur Qani Çrraga, me
objekt lirim e dorëzim të sipërfaqes së truallit prej 300 m 2 ndodhur në Lagjen
“Sheq i Madh” Fier si të pambështetur në ligj dhe në prova.

Parë Fier dhe duke gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë së paditësit Gori Kulari.
Detyrimin e të paditurit Qani Çrraga t’i lirojë dhe dorëzojë paditësit sipërfaqen
e truallit prej 300 m2, të ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” Fier, me kufizimet
përkatëse.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i padituri, i cili kërkon prishjen e tij, duke
- I padituri nuk është posedues i paligjshëm i sipërfaqes, pasi ai është vënë në posedim
të saj në bazë të vendimit të Këshillit Popullor Çlirim nr.46, datë 05.10.1990.
- Padia është parashkruar në bazë të nenit 114 të K.Civil, pasi kanë kaluar 10 vjet që
nga momenti i dalje së vendimit të K.K.K.P.
155
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimin nr.23, datë 18.01.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është një vendim i
drejtë në përputhje me ligjin dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, paditësi Gori Kulari është njëri prej pesë trashëgimtarëve ligjorë të
radhës së parë të të ndjerit Sotir Kulari.
Me vendimin nr.99, datë 17.06.1994 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të
Pronave pranë Bashkisë Fier është vendosur kthimi ndaj trashëgimtarëve ligjorë të shtetasit
Sotir Kulari i sipërfaqes prej 1924 m2, me kufijtë përkatës. Prona është transkriptuar pranë
Zyrës së Hipotekës Fier me notën e transkriptimit me nr.1679 regjistri, datë 13.10.1994, por
paditësi, si njëri prej përfituesve nga trashëgimia ligjore, nuk është pajisur me çertifikatë të
vërtetimit të pronësisë prej Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier me gjithë
procedurën e aplikimit.
Sipas ZRPP Fier rezulton se i padituri Qani Çrraga ka gjithashtu të regjistruar një
sipërfaqe toke truall prej 300 m2 brenda sipërfaqes së kthyer nga KKKP pranë Bashkisë Fier
në favor ndër të tjerë edhe të paditësit, si edhe një shtëpi banimi me notën e transkriptimit
nr.473, datë 08.05.1999.
Paditësi pretendoi se i padituri Qani Çrraga e mban pa akt të ligjshëm sipërfaqen e
tokës truall prej 300 m2, në të cilën ai ka filluar ngritjen e themeleve dhe punimet për një
ndërtim të ri.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1314, datë 26.09.2006, ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë së paditësit Gori Kulari me të paditur Qani Çrraga, me objekt
lirim e dorëzim të sipërfaqes së truallit prej 300 m2 ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” Fier si
të pambështetur në ligj dhe në prova”.
Me arsyetimin se i padituri Qani Çrraga është vënë në posedim të sipërfaqes së tokës
së paditësit Gori Kulari për shkak të banimit në ndërtimin e bërë mbi të. Rezulton nga aktet
shkresore të paraqitura se ai është pajisur me leje ndërtimi për të ngritur shtëpi me vendimin
me nr.46, datë 05.10.1990 të Këshillit Popullor të Bashkuar Çlirim, fakt ky që rezulton nga
vërtetimi i datës 10.03.1995, bashkangjitur me planimetrinë e mureve të shtëpisë dhe plan-
vendosjes së saj. Me vendimin nr.432, datë 31.03.1999 të Gjykatës së Rrethit Fier është
vendosur: njohja pronar e të paditurit Qani Çrraga mbi një shtëpi banimi një katëshe e
ndodhur në Sheq të Madh, si dhe mbi sipërfaqen e truallit prej 300 m 2 nën objekt, që sipas
aktit të ekspertimit rezulton i njëjti truall i përfituar nga paditësi me vendimin e mësipërm të
Komisionit. Përpara gjykatës rezulton se të dy palët ndërgjyqëse kanë tituj pronësie që njihen
nga ligji, siç janë: vendimi i Komisionit të Kthimit të Pronave dhe vendimi gjyqësor.
Padia është paraqitur në gjykatë më datë 20.02.2006, pra mbi 10 vjet pas fillimit të
ecjes së afatit të parashkrimit dhe si e tillë pretendimi ligjor i përcaktuar në të nuk është më i
kërkueshëm para gjykatës, pasi është parashkruar.
“Ndryshimin e vendimit nr.1314, datë 26.09.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier
dhe duke gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë së paditësit Gori Kulari.
Detyrimin e të paditurit Qani Çrraga t’í lirojë dhe dorëzojë paditësit sipërfaqen e
truallit prej 300 m2, të ndodhur në Lagjen “Sheq i Madh” Fier, me kufizimet përkatëse”.
156
Me arsyetimin se vendimi i gjykatës për pronësinë e të paditurit është vendim
deklarativ dhe nuk ka efekte për paditësin.
Rezultoi nga akt ekspertimi se deklarata e paraqitur nga i padituri për shitjen e bërë
nga paditësi mund të ishte nënshkruar nga ai, por që në analizë me pretendimet e tjera të të
paditurit, se kjo sipërfaqe i është dhënë për ndërtim në vitin 1990 nga Këshilli Popullor,
gjykata nuk e merr të bazuar se paditësi ja ka shitur truallin 300 m2.
Vendimi nr.46, datë 05.10.1990 për dhënie leje ndërtimi nuk është shoqëruar me
dokumentacionin e nevojshëm që duhej në bazë të ligjit për urbanistikën.
Nga akt ekspertimi ka rezultuar që ndërtimi është në fazën e karabinasë, pra i
papërfunduar brenda afateve ligjore të parashikuara nga ligji.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka bërë rekurs i padituri Qani
Çrraga, i cili kërkon prishjen e tij, dhe lënien në fuqi të vendimit të shkallës së parë.
Neni 296 i K.Civil (padia e rivendikimit të sendit)
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga i padituri Qani Çrraga nuk
motivojnë cenimin e vendimit nr.23, datë 18.01.2008 të Gjykatës Apelit Vlorë.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
apelit është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material, prandaj vendimi i kësaj gjykate
është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata e apelit ka zgjidhur drejt çështjen.
provuar se:
Paditësi Gori Kulari është njëri prej pesë trashëgimtarëve ligjorë të radhës së parë të të
ndjerit Sotir Kulari. Me vendimin nr.99, datë 17.06.1994 të Komisionit të Kthimit dhe të
Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Fier është vendosur kthimi ndaj trashëgimtarëve
ligjore të shtetasit Sotir Kulari i sipërfaqes prej 1924 m2 me kufijtë përkatës. Prona është
transkriptuar pranë Zyrës së Hipotekës Fier me notën e transkriptimit me nr.1679 regjistri,
datë 13.10.1994, por paditësi si njëri prej përfituesve nga trashëgimia ligjore nuk është pajisur
me çertifikatë të vërtetimit të pronësisë prej Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Fier, me arsyetimin se rezulton se i padituri Qani Çrraga ka gjithashtu të regjistruar një
sipërfaqe toke truall prej 300 m2 brenda sipërfaqes së kthyer nga KKKP pranë Bashkisë Fier
në favor, ndër të tjerë, edhe të paditësit, si edhe një shtëpi banimi me notën e transkriptimit
nr.473, datë 08.05.1999.
Gjykata e faktit ka arsyetuar në rrëzimin e padisë se të dyja palët kanë titull pronësie,
por se paditësit i ka kaluar afati 10 vjeçar për kërkimin e pronës dhe se padia e tij është
parashkruar.
Gjykata e apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit me arsyetimin se: Titulli
që mban i padituri Çrraga nuk ka efekte mbi paditësin, pasi bazohet në një vendim deklarativ
dhe se vendimi nr.46, datë 05.10.1990 për dhënie leje ndërtimi nuk është shoqëruar me
dokumentacionin e nevojshëm që duhej në bazë të ligjit për urbanistikën.
Nga akt ekspertimi ka rezultuar që ndërtimi është në fazën e karabinasë, pra i
papërfunduar brenda afateve ligjore të parashikuara nga ligji.
157
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në lidhje me afatin e parashkrimit të padisë
të ngritur në rekurs, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me Vendimin Unifikues nr.5,
datë 31.05.2011 kanë arritur në përfundimin njehsues se: Padia e kërkimit të sendit,
parashikuar nga neni 296 i Kodit Civil, nga natyra e saj është një padi e pa
parashkrueshme, dhe si i tillë ky pretendim i ngritur nga i padituri Çrraga në rekurs mbetet i
pabazuar.
Sa i takon pretendimit të dytë të ngritur se i padituri mban një titull, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë çmon se pretendimi i ngritur nga i padituri është i pabazuar pasi siç dhe ka
konstatuar gjykata e apelit bazohet në një vendim deklarativ dhe se vendimi nr.46, datë
05.10.1990, për dhënie leje ndërtimi, nuk është shoqëruar me dokumentacionin e nevojshëm
që duhej në bazë të ligjit për urbanistikën. Nga akt ekspertimi i kryer nga gjykata e faktit ka
rezultuar që ndërtimi është në fazën e karabinasë, pra i papërfunduar brenda afateve ligjore te
parashikuara nga ligji.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin
485/a të K.Pr.Civile, duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, si
një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.23, datë 18.01.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 12.09.2013
158
Nr.00-2013-2065 i Vendimit (478)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12.09.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

02770-00-2012 që u përket palëve:
PADITËS: ZARIF SARAÇI

THANAS DINAKU
BRUNILDA DINAKU
TË PADITUR: BASHKIA LUSHNJË, DREJTORIA E
PLANIFIKIMIT DHE RREGULLIMIT TË
TERRITORIT
SHOQËRIA “B.I. KONSTRUKSION” SH.P.K.
OBJEKTI:
Konstatim i pavlefshmërisë relative të vendimit nr.30, datë 01.04.2011
të K.RR.T Bashkia Lushnjë dhe i sheshit të ndërtimit.
Anulimin e lejes së ndërtimit, vetëm për pjesën jashtë kondicioneve urbanistike,
duke mos respektuar kërkesat ligjore për distancën midis dy objekteve
të dhënë në bazë të lejes së ndërtimit nr.30, datë 01.04.2011
të K.Rr.T. Bashkia Lushnjë.
Sigurimin e objektit të padisë dhe pezullimin e punimeve.
Baza Ligjore: Neni 118 i K.Pr.Administrative,
nenet 302, 640-652 të K.Civil,
neni 120 i Rregullores së Urbanistikës,
nenet 201, 202, 205, 206, 232, 324/a 329, 331 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.574 (877) akti, datë 23.04.2012,
ka vendosur:
Pranimin e kërkesës së paditësit Zarif Saraçi, Thanas Dinaku dhe Brunilda
Dinaku për sigurim padie.
Urdhërohet i padituri, Shoqëria “B.I Konstruksion” sh.p.k. që të pezullojë
punimet për ndërtimin e objektit godinë banimi dhe shërbimesh 12 kat, sipas
lejes së ndërtimit nr.30, datë 01.04.2011, në pjesën që është kufitare me
pallatin e palës paditëse, derisa kjo çështje të zgjidhet me vendim
përfundimtar.
159
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.142 (60-2012-584), datë 04.07.2012, ka
vendosur:
Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë nr.574 (877)
akti, datë 23.04.2012; Rrëzimin e kërkesë padisë.
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs palët paditëse Zarif Saraçi, Thanas Dinaku
dhe Brunilda Dinaku, që kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, të cilët kanë paraqitur këto
shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin; Kjo gjykatë nuk ka vlerësuar drejtë provat e
palëve paditëse;
- Kemi paraqitur prova të plota që vërtetojnë rrezikun për dëmin që na shkaktohet nga
ndërtimi i palës së paditur.
Ka paraqitur kundër-rekurs pala e paditur, Shoqëria “B.I. Konstruksion” sh.p.k., që

kërkon mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:
- Rekursi nuk përmban asnjë rrethanë apo analizë të ndonjë dispozite ligjore që të
përmbushë kriteret ligjore për të ndryshuar vendimin e gjykatës së apelit;
- Rekursi përmban vetëm përshkrim provash dhe kërkim në lidhje me vlerësimin e
provave nga ana e Gjykatës së Lartë;
- Gjykata e apelit ka zbatuar drejt ligjin material e procedural dhe vendimi i saj është i
drejtë e i bazuar në ligj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; përfaqësuesin e palës paditëse av.Isuf
Shehu, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.142, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.574 (877) Akti, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë; përfaqësuesin e palës së paditur av.Edmond Toska, i cili kërkoi rrëzimin e
kërkesës për sigurimin e objektit të padisë së palës paditëse si të bazuar në ligj e në prova;
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësat Dinaku dhe Saraçi janë pronarë të pasurive apartamente, ndodhur në pallatin
6 katësh, L.“Xhevdet Nepravishta”, Lushnjë. Këto pasuri palët i kanë fituar nëpërmjet
kontratave të shitjes për pasurinë e paluajtshme dhe konkretisht: me kontratën e shitjes datë
25.01.2012, rep., 330/kol. 153/3 shitësi Nikollaq Nikolla i ka shitur paditësave Dinaku (në
cilësinë e blerësve) një apartament në katin e katërt të pallatit 6 katësh. Kjo pasuri rezulton e
regjistruar në ZRPP Lushnjë në emër të Thanas dhe Brunilda Dinaku, në ZK.8571, vol.21,
f1.144, pasuria nr.22/199+1-9, apartament me sip. 91,28 m2.
Me kontratën e shitjes datë 24.01.2012, rep.329/kol.152/2 shitësi N.Nikolla i ka shitur
paditësit Zarif Saraçi një apartament në katin e tretë të pallatit 6 katësh.; Kjo pasuri rezulton e
regjistruar në ZRPP Lushnjë në emër të Zarif Saraçit, në ZK.8571, vol.21, f1.141, pasuria
nr.22/199+1-6, apartament me sip. 153,63 m2.
Rezulton se në bazë të lejes së ndërtimit nr.30, datë 01.04.2011 të K.Rr.T. Bashkia
Lushnjë, pala e paditur, Shoqëria “B.I. Konstruksion” sh.p.k., po ndërton ngjitur me pallatin
160
ku ndodhen pronat e paditësave, në L.“Xh. Nepravishta” Lushnjë, një objekt shumëkatësh për
banim dhe biznes.
Paditësat pretendojnë se leja e ndërtimit dhënë në favor të palës së paditur është dhënë
në shkelje të kondicioneve urbanistike, pasi nuk janë respektuar distancat midis ndërtesave që
parashikohen në Rregulloren e Urbanistikës dhe i është drejtuar gjykatës me padi me objekt
sa më sipër.
Rezulton se midis palës së paditur “B.I. Konstruksion” sh.p.k. dhe shtetasit Nikollaq
Nikolla është lidhur një marrëveshje, ku ky i fundit bie dakord që ndërtimi i palës së paditur,
pranë pronës së tij në L.“Xh.Nepravishta” Lushnjë, të kryhet sipas lejes së ndërtimit që do t’i
miratohet Shoqërisë “B.I. Konstruksion” sh.p.k. nga KRRT Lushnjë.
Rezulton se Nikollaq Nikolla është pajisur me leje ndërtimi nr.4, datë 31.05.2001 nga
KRRT Bashkia Lushnjë, për ndërtimin e një objekti banimi 6 katësh. Pasi e ka ndërtuar këtë
objekt e ka regjistruar në ZRPP Lushnjë në emër të tij e më pas i ka shitur paditësave Dinaku
e Saraçi, nëpërmjet kontratave të shitjes që përmenden më sipër, apartamentet përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.574 (877) akti, datë
“Pranimin e kërkesës së paditësit Zarif Saraçi, Thanas Dinaku dhe Brunilda Dinaku
për sigurim padie.
Urdhërohet i padituri Shoqëria “B.I Konstruksion” sh.p.k. që të pezullojë punimet për
ndërtimin e objektit godinë banimi dhe shërbimesh 12 kate, sipas lejes së ndërtimit nr.30,
datë 01.04.2011, në pjesën që është kufitare me pallatin e palës paditëse, derisa kjo çështje të
zgjidhet me vendim përfundimtar”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim i padituri “B.I. Konstruksion” sh.p.k dhe
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.142 (60-2012-584), datë 04.07.2012, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë nr.574 (877) akti,
datë 23.04.2012; Rrëzimin e kërkesë padisë”.
Kjo gjykate arsyeton se:
Pala paditëse nuk provoi rrezikun për dëmin që i shkaktohet nga zbatimi i aktit
administrativ të cilin kundërshton me anë të padisë objekt shqyrtimi gjyqësor... rezulton se
pronësia e palëve paditëse mbi pasuritë e paluajtshme e ka origjinën nga kontratat e shitjes
me Nikollaq dhe Luiza Nikolla, që kanë qenë me cilësinë e shitësit në këto kontrata... këta të
fundit me marrëveshjen e datës 23.02.2011 lidhur me palën e paditur “B.I Konstruksion”
sh.p.k. kanë rënë dakord për zhvillimin e pronave të tyre dhe për distancat përkatëse... në sajë
të kësaj marrëveshje, “B.I Konstruksion” ka marrë dhe lejen e ndërtimit nga KRRT Bashkia
Lushnjë... nuk rezulton që parashikimet e kësaj marrëveshje të jenë shkelur prej palëve të
saj... parashikimet e marrëveshjes në fjalë janë konform nenit 120/c të Rregullores së
Urbanistikës, ku thuhet se distancat midis ndërtesave përbri njëra tjetrës mund të jenë deri në
një metër, ose puthitur deri në bashkim të tyre në rast se ka marrëveshje midis palëve
kufitare... provohet se në rastin konkret kemi një marrëveshje ku palët bien dakord për
distancat dhe kjo marrëveshje është zbatuar prej tyre... nuk plotësohen kushtet e parashikuara
në nenin 202 dhe 329 të K.Pr.Civile për të vendosur masën e sigurimit të objektit të padisë...
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs palët paditëse Zarif Saraçi, Thanas Dinaku
dhe Brunilda Dinaku, që kërkojnë prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, të cilët kanë paraqitur këto
shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin; Kjo gjykatë nuk ka vlerësuar drejt provat e
palëve paditëse;
161
- Kemi paraqitur prova të plota që vërtetojnë rrezikun për dëmin që na shkaktohet
nga ndërtimi i palës së paditur.
Ka paraqitur kundër-rekurs pala e paditur, Shoqëria “B.I.Konstruksion” sh.p.k. që
kërkon mospranimin e rekursit për këto shkaqe:
- Rekursi nuk përmban asnjë rrethanë apo analizë të ndonjë dispozite ligjore që të
përmbushë kriteret ligjore për të ndryshuar vendimin e gjykatës së apelit;
- Rekursi përmban vetëm përshkrim provash dhe kërkim në lidhje me vlerësimin e
provave nga ana e Gjykatës së Lartë;
- Gjykata e apelit ka zbatuar drejt ligjin material e procedural dhe vendimi i saj
është i drejtë e i bazuar në ligj.
Neni 118 i K.Pr.Administrative; nenet 302, 640 - 652 të K.Civil; neni 120 i
Rregullores së Urbanistikës; nenet 201, 202, 205, 206, 232, 324/a 329, 331 të K.Pr.Civile.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësit Zarif Saraçi,
Thanas Dinaku dhe Brunilda Dinaku përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit
të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.142, datë 04.07.2012, të Gjykatës
Apelit Vlorë.
apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate
duhet të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata e Apelit ka zgjidhur gabim çështjen.
provuar se:
Paditësat Dinaku dhe Saraçi i kanë përfituar pronat e tyre (apartamente që ndodhen në
pallatin 6 katësh, pranë ndërtimit që po kryen pala e paditur “B.I Konstruksion” sh.p.k., në
L.“Xh. Nepravishta”, Lushnjë), nëpërmjet kontratave të shitjes me shtetasin Nikollaq Nikolla.
Ky i fundit ka qenë pajisur me leje ndërtimi nr.4, datë 31.05.2001 të KRRT Bashkia
Lushnjë për ndërtimin e një objekti banimi 6 katësh. Pasi e ka ndërtuar këtë objekt dhe e ka
regjistruar në ZRPP Lushnjë, me kontratën e shitjes datë 25.01.2012, rep.330/kol.153/3, i ka
shitur paditësave Dinaku një apartament në katin e katërt të pallatit 6 katësh; dhe me
kontratën e shitjes datë 24.01.2012, rep.329/kol.152/2 i ka shitur paditësit Zarif Saraçi një
apartament në katin e tretë të pallatit 6 katësh.
Rezulton se në bazë të lejes së ndërtimit nr.30, datë 01.04.2011 të K.Rr.T. Bashkia
Lushnjë, pala e paditur Shoqëria “B.I. Konstruksion” sh.p.k. po ndërton ngjitur me pallatin ku
ndodhen pronat e paditësave, në L.“Xh. Nepravishta” Lushnjë, një objekt shumëkatësh për
banim dhe biznes.
Paditësat kanë pretenduar se leja e ndërtimit dhënë në favor të palës së paditur është
dhënë në shkelje të kondicioneve urbanistike, pasi nuk janë respektuar distancat midis
ndërtesave që parashikohen në Rregulloren e Urbanistikës dhe i janë drejtuar gjykatës me
padi me objekt sa më sipër.
Kolegji Civil konstaton se sipas kontratave të shitjes dhe deklarimeve të palëve në to
paditësit kanë marrë në dorëzim dhe efektivisht kanë poseduar këto banesa, që në muajin
Gusht 2008 paditësit Dinaku dhe që në muajin Qershor 2010 paditësi Saraçi.
162
Kështu në Kontratën e Shitjes datë 25.01.2012, me nr.330 rep., dhe nr.153/3, kol.,
lidhur midis Shitësit Nikollaq Nikolla dhe blerësve Thanas e Brunilda Dinaku rezulton se:
“Të dyja palët deklarojnë se likuidimi total i shumës së mësipërme është bërë mes tyre
që në muajin Gusht 2008, moment në të cilin ata deklarojnë se pala blerëse ka marrë në
dorëzim dhe apartamentin e mësipërm”.
Po kështu në Kontratën e Shitjes datë 24.01.2012, me nr.329 rep. dhe nr.152/2, kol.,
lidhur midis Shitësit Nikollaq Nikolla dhe Blerësit Zarif Saraçi rezulton se:
“Të dyja palët deklarojnë se likuidimi total i shumës së mësipërme është bërë mes tyre
që në 29.06.2010, moment në të cilin ata deklarojnë se pala blerëse ka marrë në dorëzim dhe
apartamentin e mësipërm”.
Rezulton se shtetasit Nikollaq Nikolla, Ndini Nikolla dhe Rrapi Nikolla dhe Shoqëria
“B.I. Konstruksion” sh.p.k. kanë lidhur një marrëveshje datë 23.02.2011, ku shprehimisht
thuhet:
... kemi rënë dakord që “B.I Konstruksion” sh.p.k. të ndërtojë një objekt shumë katësh
në kufi me pronat tona në Lagjen “Xh.Nepravishta” ..me çfarëdolloj projekti që do paraqesë
firma për leje ndërtimi dhe në këtë mënyrë japim pëlqimin tonë pa pasur asnjë kundërshtim,
dhe kundrejt kësaj kemi rënë dakord me palën ndërtuese që ajo të marrë përsipër të sistemojë
mbledhjen e ujërave (të shiut, ballkoneve) që të mos shkarkohen në pronën tonë.
Kolegji çmon se Rregullorja e Urbanistikës (VKM nr.722, datë 19.11.1998), ka
parashikuar distancat e lejuara midis ndërtimeve kufitare përbri me njëra tjetrën, etj. Në pikën
120/c të kësaj rregullore parashikohet se distancat urbanistike midis ndërtesës, sipas
parashikimeve të saj, mund të ndryshohen me marrëveshje të shprehur midis pronarëve të
pronave kufitare.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në marrëveshjen midis shtetasit Nikollaq
Nikolla dhe palës së paditur rezulton se nuk është përcaktuar shprehimisht distanca midis dy
objekteve dhe se vetë marrëveshja të cilës i referohet Gjykata e Apelit Vlorë duhet të
konsiderohet relativisht e pavlefshme sa i takon midis shtetasit Nikollaq Nikolla, pasi ky
shtetas në kohën që e ka lidhur këtë marrëveshje nuk ishte më pronar i apartamenteve, por i
kishte shitur ata te paditësit.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se ndërtimi i palës së paditur, duke qenë pranë
objektit 6 katësh ku paditësat kanë pronat e tyre, pengon këta të fundit të kenë ajrim,
diellëzim, etj., si dhe kushte higjieno sanitare.
Në këto kushte e sa më lart, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në përputhje me Nenin
485/b të K.Pr.Civile, vlerëson se masa e sigurimit të objektit të padisë kërkuar prej paditësave
është e bazuar në nenin 202 të K.Pr.Civile, pasi vazhdimi i punimeve të ndërtimit nga ana e
paditur do ta bënte të vështirë ekzekutimin e vendimit gjyqësor, prandaj ka vend që vendimi
nr.142, datë 04.07.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi
nr.574 Akti, datë 23.04.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/b të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.142, datë 04.07.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.574 Akti, datë 23.04.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Tiranë, më 12.09.2013
163
164
Nr.00-2013-2109 i Vendimit (479)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “AGRIPRO” SHPK

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR.
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimin e aktit administrativ nr.178/4 prot, datë 06.09.2012,
nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër,
lënë në fuqi me aktin nr.21247 Prot, datë 03.01.2013
nga Drejtoria e Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 106 dhe 109 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
Udhëzim nr.24, datë 02.09.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin e ndërmjetëm të datës 05.06.2013

ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes nr.regj.them. 1049 (31010-00434-
51-13), datë 07.02.2013 jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të mësipërm të ndërmjetëm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,

ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur, e cila kërkon prishjen e vendimit të ndërmjetëm
të kësaj gjykate dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Parapagimi i detyrimit tatimor (principal dhe kamatëvonesë) është kërkesë ligjore
para se të merret në shqyrtim kërkesa ankimore e subjektit dhe ai nuk e ka shlyer një
detyrim të tillë në mënyrë të plotë dhe nuk e ka vërtetuar këtë detyrim. Drejtoria e
Apelimit Tatimor, duke refuzuar kërkesën e subjektit, nuk e ka shqyrtuar në thelb
çështjen.
- Referuar kërkesëpadisë të komunikuar nga gjykata, nëpërmjet objektit të saj, paditësi
kërkon shfuqizim të aktit administrativ nr.178/4 prot, datë 06.09.2012 nxjerrë nga
165
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, ndërkohë që para Drejtorisë së Apelit
Tatimor ka kërkuar kundërshtimin e pjesshëm të njoftim vlerësimit tatimor.
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dëgjoi përfaqësuesin e palës
paditëse Ali Beqiraj, në mungesë të palës së paditur, e cila kishte rregullisht dijeni dhe nuk u
paraqit pa ndonjë shkak të arsyeshëm,
VËREN
1. Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimit të dhënë nga gjykata a shkallës së parë, i rezulton e pranuar se pala paditëse është
subjekt i së drejtës tregtare, i organizuar në formën e shoqërisë me përgjegjësi të kufizuar dhe
ka si objekt të veprimtarisë së saj “inpute bujqësore, fara e plehra,..” etj.
2. Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër ka ushtruar kontroll në Shoqërinë
“Agripro” Shpk, duke përpiluar aktin e kontrollit të datës 05.08.2012 (së bashku me katër
procesverbalet me nr.rendor nga 1-4, të datës 05.08.2012). Ky akt kontroll paraprak i është
njoftuar palës paditëse me anë të Shkresës nr.178/2, datë 15.08.2012. Në përfundim të
procedurës së kontrollit të subjektit Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër e ka njoftuar
palën paditëse me aktin përfundimtar të kontrollit të datës 16.08.2012, duke ia komunikuar
me anë të shkresës nr.178/4, datë 06.09.2012, së bashku me “Njoftim vlerësimi” nr.178/3
Prot, datë 06.09.2012, sipas të cilit subjektit i kishte lindur një detyrim në vlerën 1.480.964
lekë.
3. Duke mos qenë dakord me njoftim vlerësimin, pala paditëse është ankuar në
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, duke kundërshtuar pjesërisht detyrimet në
lidhje me vlerën prej 1.252.317 lekë (nga vlera totale e detyrimit 1.480.964 lekë).
Me vendimin nr.21247/1 Prot, datë 03.01.2013, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
Tiranë ka vendosur: “Refuzimin e ankimit në lidhje me anulimin e detyrimeve tatimore në
vlerë totale 1.480.964 lekë të përcaktuara në aktin administrativ, njoftim vlerësimi për
detyrimet tatimore nr.178/3 prot, datë 06.09.2012 të DRT Shkodër, bazuar në rezultatet e
Raport Kontrollit datë 16.08.2012, për shkak se e konsideron të papranueshëm pasi nuk është
vërtetuar pagesa e plotë e detyrimit tatimor”.
4. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë me objekt dhe bazë ligjore të
cituar më lart. Në seancën e datës 05.06.2013, pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, për arsye se pala paditëse nuk ka parapaguar vlerën e plotë të
detyrimit tatimor dhe kjo vlerë e papaguar rezulton të jetë në shumën prej 56 lekë. Detyrimi
prej 56 lekë, përfaqëson kamatat mbi shumën e detyrimit për periudhën nga data 13.09.2012
deri me datë 17.09.2012.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin e ndërmjetëm të datës
“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes nr.regj.them. 1049 (31010-00434-51-
13), datë 07.02.2013 jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Gjykata ka arritur në këtë përfundim duke arsyetuar se: “ ....vlera e detyrimit prej 56
lekë e cila përfaqëson kamatat mbi shumën e detyrimit për periudhën nga data 13.09.2012 në
datën 17.09.2012 nuk konsiderohet se subjekti nuk ka paguar detyrimin dhe për faj të tij
çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ. Konform nenit 68/8 të Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, shuma e
detyrimit tatimor, e detyrueshme për tù paguar, sipas deklaratës tatimore, me vlerë deri në
166
100 (njëqind) lekë, vlerësohet si detyrim me vlerë zero dhe për shuma të tilla nuk bëhet
vlerësim tatimor nga administrata tatimore....Për këto arsye Drejtoria e Apelimit Tatimor
nuk mund të refuzonte shqyrtimin e ankimit për faktin se pala paditëse nuk ka paguar
interesat në vlerën 56 lekë, sepse ky detyrim, në këtë masë, konsiderohet me vlerë zero. Në
këto kushte, kjo gjykatë çmon se mosshqyrtimi i ankimit në rrugë administrative nuk ka
ardhur për faj të palës paditëse, prandaj çështja pavarësisht se nuk është shqyrtuar në rrugë
administrative hyn në juridiksionin gjyqësor”.
6. Me datë 10.06.2013, në Gjykatën e Lartë është regjistruar ankimi i veçantë ndaj
vendimit të ndërmjetëm datë 05.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke
kërkuar ndryshimin e tij dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, duke
 Parapagimi i detyrimit tatimor (principal dhe kamatëvonesë) është kërkesë ligjore
para se të merret në shqyrtim kërkesa ankimore e subjektit dhe ai nuk e ka shlyer
një detyrim të tillë në mënyrë të plotë dhe nuk e ka vërtetuar këtë detyrim.
Drejtoria e Apelimit Tatimor duke refuzuar kërkesën e subjektit nuk e ka
shqyrtuar në thelb çështjen.
 Referuar kërkesëpadisë të komunikuar nga gjykata, nëpërmjet objektit të saj,
paditësi kërkon “shfuqizim të aktit administrativ nr.178/4 prot, datë 06.09.2012
nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, ndërkohë që para Drejtorisë
së Apelit Tatimor ka kërkuar kundërshtimin e pjesshëm të njoftim vlerësimit
tatimor.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i vlerëson shkaqet e parashtruara në ankimin e
veçantë si të pabazuara në ligj dhe se vendimi i ndërmjetëm nr.1049 Regj. Them., datë
05.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka rrëzuar kërkesën për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, është i drejtë dhe duhet lënë në fuqi.
Nga aktet e fashikullit gjyqësor rezulton se Drejtoria e Apelit Tatimor Tiranë nuk e ka
pranuar ankimin administrativ të palës paditëse për shkak se prej kësaj të fundit nuk është
paguar vlera e plotë e detyrimit tatimor, vlerë e cila nga sa ka rezultuar nga aktet e fashikullit
gjyqësor është në vlerën 56 lekë. Kjo vlerë përfaqëson kamatëvonesën nga data 13.09.2012,
kur pala paditëse ka tërhequr “urdhër pagesën” në Drejtorinë e Tatimeve (për të kryer
pagesën e detyrimit tatimor, me qëllim ezaurimin e ankimit administrativ) e deri në datën
17.09.2012, kur pala paditëse ka kryer pagesën. Duke konstatuar këtë vlerë si të papaguar,
Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk e ka marrë parasysh ankimin administrativ të palës
paditëse, me arsyetimin se nuk është paguar detyrimi i plotë tatimor.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se çfarë kuptohet me “detyrim tatimor” dhe
çfarë përfshihet në këtë detyrim e ka përcaktuar 6/3 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, sipas të cilit në këtë detyrim përfshihen
tatimet, kamatëvonesat dhe gjobat, për rastet që parashikon ky ligj.
Neni 107 i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë” ka parashikuar pagesën e detyrueshme të detyrimit tatimor për të cilin subjekti
nuk është dakord, me qëllim ezaurimin e ankimit administrativ. Ndërkohë, Udhëzimi nr.24,
datë 02.09.2008 i Ministrit të Financave ka parashikuar që në shumën e detyrimit tatimor, për
tù paguar me qëllim ezaurimin e ankimit administrativ, përfshihen shuma e tatimit dhe
interesi nëse ka, duke përjashtuar gjobat e përfshira në aktin administrativ objekt ankimimi.
Në vendimin nr.4, datë 30.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
gjykata kanë unifikuar praktikën gjyqësore se: “Tatimi i papaguar dhe kamatëvonesat e
krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili duhet të paguhet përpara fillimit të
167
procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit
administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit, passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore” dhe
se “llogaritja dhe pagimi i kamatëvonesave është detyrim vazhdues i subjektit tatimpagues,
deri në çastin e përmbushjes së plotë të detyrimit kryesor”.
9. Në rastin konkret, pala paditëse e ka kryer pagesën e detyrimit tatimor me qëllim
ezaurimin e rrugës administrative, pasi: nga Vërtetimi nr.1111, datë 30.01.2013 i Drejtorisë
Rajonale të Tatimeve Shkodër rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Agripro” Shpk, për
periudhën deri me datë 30.01.2013 nuk ka asnjë detyrim tatimor mbi vlerën e shtuar, tatim
mbi fitimin, akciza, kontribute të Sigurimeve Shoqërore, Shëndetësore, Tatim mbi të
Ardhurat Personale apo lloje të tjera detyrimesh. Njëkohësisht, ashtu siç ka argumentuar edhe
gjykata në vendimin e saj, në mbështetje të nenit 68/8 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, shuma e detyrimit tatimor, me vlerë deri
në 100 lekë, vlerësohet si detyrim me vlerë zero.
10. Vendimi nr.3, datë 10.01.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ka
unifikuar praktikën gjyqësore duke përcaktuar se: “Gjykata e nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin
administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse
organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit)”
11. Në këto kushte, Kolegji Civil çmon se pala paditëse i ka ezauruar mundësitë e saj
ligjore për të kryer ankimin administrativ, i cili nuk është shqyrtuar në themel pa fajin e palës
paditëse dhe në këto kushte, përsa kohë që është paraqitur ankim në gjykatë, çështja i takon
juridiksionit gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1049 (0434) Regj. Them. datë 05.06.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 17.09.2013
168
Nr.00-2013-2317 i Vendimit (480)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËSE: MIRE ARAMADHI, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SHKODËR, në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit datë 18.03.2013 të DRSSH Shkodër
për mbylljen e pensionit dhe deklarimin debitor në shumën 701.280 lekë,
komunikuar me akt njoftimin e debitorit nr.213 prot, datë 26.03.2013.
Detyrimin e DRSSH Shkodër që të rilidhë pensionin e pleqërisë
duke llogaritur vjetërsinë në punë sipas vërtetimit datë 21.01.1997
të lëshuar nga Komuna Shosh.
Detyrimin e DRSSH Shkodër që llogaritja e shumës debitore
të kufizohet deri në datën 17.02.2003 dhe në shumën 153.780 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 35, 62 e vijues të Ligjit 7703/19993
“Për Sigurimet Shoqërore të R.SH”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.s’ka dhe nr.1784 (31003-01375-

51-13) regj. Them., datë 11.06.2013, ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për mungesë juridiksioni gjyqësor në
zgjidhjen e çështjes.
Kundër vendimit civil nr.s’ka, datë 11.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër, brenda afatit ligjor, pala e paditur DRSSH Shkodër ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- DRSSH Shkodër nuk ka nxjerrë asnjë akt administrativ, i cili të jetë i ankimueshëm
drejtpërsëdrejti në gjykatë. Referenca ligjore e vendosur nga paditësja nuk qëndron,
pasi neni 328 i K.Pr.Civile dhe neni 86/3 i ligjit 7703/19993 nuk i përgjigjen kërkimit
të saj, pasi çështja duhet të hetohet dhe ankimohet administrativisht dhe nëse aktet
administrative dalin në disfavor të paditëses mund t’i drejtohet gjykatës.
169
- Ligji 7703/1993, ka përcaktuar se institucioni i cili shqyrton kërkesat për pension dhe
plotësimin e kushteve për të përfituar një lloj pensioni janë drejtoritë rajonale
shoqërore.
- Sipas nenit 84 dhe nenit 86 të ligjit 7703/1993, i ndryshuar, ligjvënësi ka përcaktuar
se vetëm pas vendimeve të pafavorshme të Komisionit të Institutit të Sigurimeve
Shoqërore, kërkuesja legjitimohet t’i drejtohet gjykatës për zgjidhje përfundimtare.
- Në mungesë të shqyrtimit administrativ nga komisionet e DRSSH Shkodër dhe KQA
Tiranë, paditësja nuk legjitimohet t’i drejtohet gjykatës për njohje vjetërsie të saj në
punë.

tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësja Mire Aramadhi
ka përfituar pension pleqërie me vendim nr.1191, datë 06.08.1997 të Drejtorisë Rajonale
Sigurimeve Shoqërore Shkodër, për periudhën nga 1996 deri 30.04.2012 dhe shuma e
përfituar për këtë periudhë ka qenë në masën 701.280 lekë.
2. Si rezultat i procesit të informatizimit së të dhënave të dosjeve të pensioneve pranë
palës së paditur, DRRSSH Shkodër, është evidentuar se për palën paditëse ka pasaktësi në
dokumentet e identifikimit, konkretisht datëlindja nga 13.10.1941 në 17.08.1947 si dhe
vjetërsia e punës për periudhën kur ka punuar në Kooperativën “Shosh”, periudhë e cila nuk i
rezulton e verifikuar nga pala e paditur.
3. Për këto arsye, pala e paditur DRSSH Shkodër ka njoftuar palën paditëse përmes
shkresës nr.188 prot, datë 18.03.2013, e titulluar “Njoftim Debitori”, vendimi për mbylljen e
pensionit dhe shkaqet për të cilat është debitor për shumën e sipërpërmendur prej 701.280
lekë, me arsyetimin që ka përfituar padrejtësisht pension pleqërie për të gjithë këtë periudhë.
4. Në këto rrethana, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
5. Gjatë shqyrtimit gjyqësor pala e paditur DRSSH Shkodër, bazuar në neni 60 të
K.Pr.Civile, kërkoi nxjerrjen e çështjes objekt shqyrtimi, jashtë juridiksionit gjyqësor për
shkak të mos shterimit të rekursit administrativ nga pala paditëse.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.s’ka dhe nr.1784
(31003-01375-51-13) Regj. Them., datë 11.06.2013, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së
palës së paditur për mungesë juridiksioni gjyqësor në zgjidhjen e çështjes”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “gjykata nga analiza e nenit 86/1, 2, 3 çmon se ky nen nuk
gjen zbatim në rastin konkret objekt gjykimi. Neni 86/1 aplikohet në rastet e vendimeve të
marra nga dega e përfitimeve pranë DRSSH vendime mbi bazën e kërkesave të subjekteve
përfitues. Vetëm në rast të vendimeve refuzuese të degës së përfitimeve, të marra mbi bazën e
kërkesës së pretendentit për të përfituar në referencë të nenit 86/1, 2, 3 do të mund të ndiqet
rekursi administrativ fillimisht pranë KRA dhe më pas KQA në Tiranë....... Gjykata mban
parasysh në zgjidhjen e çështjes praktikën e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e
cila ka përcaktuar se në rastet kur ligji nuk përcakton organin dhe afatin e ankimit, atëherë
subjekti i lind e drejta t’i drejtohet direkt gjykatës me kërkesëpadi”.
7. Kundër vendimit civil nr.s’ka, nr.1784 (31003-01375-51-13) Regj. Them., datë
11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, brenda afatit ligjor, pala e paditur
DRSSH Shkodër ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë.
Ligji i zbatueshëm
170
8. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta”.
9. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër, nuk përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.s’ka,
nr.1784 (31003-01375-51-13) Regj. them., datë 11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër. Për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
10. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të
ankimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
përket juridiksionit gjyqësor.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se juridiksioni
është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi
interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues apo referues.
11. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta.
12. Ky Kolegj, referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë objekt shqyrtimi, në
interpretim të dispozitave ligjore të cituara më lart, vlerëson se në kushtet kur
mosmarrëveshja objekt gjykimi ka për objekt rivendosjen e të drejtave të përfituara më parë
sipas legjislacionit të kohës kur kanë lindur ato dhe janë trajtuar në rrugë administrative
dhe/ose gjyqësore, nëse juridiksioni për shqyrtimin e mosmarrëveshjes nuk është përcaktuar
në mënyrë eksplicite në ligj, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin e shqyrtimit të
mosmarrëveshjeve të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.
13. Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në
mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet
të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ
pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
14. Në argumentim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se
konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë, pasi në vështrim të përmbajtjes së
nenit 86 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore e shëndetësore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, për subjektet që mund të cenohen nga
veprimet/rillogaritjet e strukturave apo organeve të palës së paditur në lidhje me pensionet e
përfituara më parë në përputhje me këtë ligj nuk parashikon në mënyrë të saktë e të
detyrueshme, pa ekuivoke rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre akteve, sikurse
parashikohet ankimi administrativ për rastet kur këto subjekte i drejtohen për herë të parë
drejtorive rajonale të sigurimeve shoqërore për të përfituar pension.
15. Kontrolli gjyqësor i veprimtarisë administrative dhe e drejta e individëve dhe
personave juridikë për t’iu drejtuar gjykatës, lidhet jo vetëm me aplikimin e parimeve të
përgjithshme, por edhe me përcaktimin e qartë e konkret, të treguar shprehimisht në ligj, të
rrethanave, kushteve e procedurave konkrete për investimin e mundshëm a të detyrueshëm të
juridiksionit administrativ apo atij gjyqësor.
16. Për rastin konkret rezulton se paditësja Mire Aramadhi, me vendimin nr.1191,
datë 06.08.1997 të palës së paditur, ka përfituar pension pleqërie, duke i filluar e drejta e
përfitimit të pensionit prej vitit 1996. Në vitin 2012 pala e paditur ka urdhëruar mbylljen e
pensionit të paditëses për motivet e treguara më sipër. Pra, mosmarrëveshja në gjykim ka
171
lindur pasi paditësja është trajtuar me pension pleqërie. Këtë përfitim paditësja e ka marrë
nga viti 1996 deri në vitin 2012, kur nga ana e paditur me vendimin nr.0139666, datë
26.04.2012, është vendosur mbyllja e pensionit.
17. Paditësja, duke mos qenë dakord me këto akte të palës së paditur, me padi ka
kundërshtuar ato, duke kërkuar në thelb vazhdimin e përfitimit të pensionit të pleqërisë.
18. Në këtë këndvështrim juridik, ky Kolegj vlerëson se për sa kohë në nenin 86 të
ligjit nr.7703, datë 11.05.1993, “Për sigurimet shoqërore në RSH” nuk është parashikuar
ndjekja e një procedure të detyrueshme administrative për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që
lindin gjatë kohës së përfitimit të pensionit për shkak të veprimeve dhe/ose akteve
a’posteriori të drejtorive rajonale të sigurimeve shoqërore paditësi ka të drejtë që të kërkojë
rivendosjen e të drejtës së tij të pretenduar të shkelur drejtpërdrejtë në gjykatë.
19. Nëse pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen
e faktit, këto janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin
përfundimtar të saj.
20. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.s’ka, datë
11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me të cilin është vendosur rrëzimi i
kërkesës për nxjerrjes jashtë juridiksionit gjyqësor i çështja gjyqësore nr.regjistri them. 1784
(31003-01375-51-13) duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.regj them 1784 (31003-01375-51-13), datë 11.06.2013,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 17.09.2013
172
Nr.00-2013-2324 i Vendimit (481)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “BIFFER & CO” SH.P.K,

në mungesë;
BERAT; në mungesë;
TATIMEVE TIRANË; në mungesë
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ (njoftim-vlerësimi)
për detyrimet tatimore nr.1967 prot, datë 31.05.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Berat,
dhe vendimin nr.14435/ prot, datë 31.10.2012
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor,
në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.C
dhe nenet 106, 107, 108, 109 të ligjit nr.9920, datë 19/05/2008
“Për Procedurat Tatimore në RSH” dhe K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.s’ka dhe nr.regjistri. themeltar

1906/157 datë 08.05.2013 ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së bërë nga përfaqësuesja e palës së paditur Drejtoria
Rajonale Tatimore, Berat dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, juristja Silvana Sallo: Për nxjerrjen e kësaj
çështje civile objekt gjykimi jashtë juridiksionit me arsyetimin se:
Nuk është shqyrtuar më parë në rrugë administrative, se kërkesa për apelim
është paraqitur jashtë afatit 30 ditor si të pabazuar në prova dhe në ligj;
Pezullimin e gjykimit të kësaj çështje civile derisa të jepet vendimi për
zgjidhjen të mosmarrëveshjes për juridiksionin”
173
Kundër vendimit civil nr.regjistri. themeltar 1906/157, datë 08.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat, brenda afatit ligjor, pala e paditur ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
1. Në zbatim të ligjit 9920/2008 “Për procedurat tatimore në R.SH” neni 106 dhe
udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH” pika 106.3.1
është përcaktuar se: “Ankimi duhet të bëhet brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur
akti administrativ është marrë ose konsiderohet të jetë marrë; afati shtyhet në ditën
pasardhëse të punës në qoftë se dita e fundit e afatit bie në ditë pushimi apo festë
zyrtare. Administrata tatimore e merr njoftimin që i dërgohet tatimpaguesit brenda
shtatë ditëve kalendarike pas ditës së dërgimit. Data e dërgimit konsiderohet data e
pranimit të dokumentit nga shërbimi postar (neni 23 paragrafi 3 i ligjit).
2. Në udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH, paragrafi
23.2 përcakton se: “Një komunikim zyrtar me shkrim i nisur nga administrata
tatimore në adresë të tatimpaguesit por i pa mbërritur ose i mbërritur me vonesë tek
ky i fundit për çfarëdo arsye është nën përgjegjësinë e vetë tatimpaguesit..”
3. Pra kërkesa ankimore e palës paditëse rezulton të jetë protokolluar në datën
03.07.2012, ndërkohë që njoftim vlerësimi mban datën 31.05.2012, pra është jashtë
afatit të përcaktuar në ligj.
4. Sa më sipër në zbatim të nenit 107 pika 4: “Akti administrativ i lëshuar nga
administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative nuk
mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani, si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi;
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve në dosje gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria
“Biffer & CO” sh.p.k është regjistruar si person juridik me vendim nr.8751, datë 08.02.1995
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me objekt kryesor të veprimtarisë: “Shërbime në
fushën e ndërtimit si ndërtime e rikonstruksione të objekteve sociale, kulturore, ndërtime e
rikonstruksione të tjera infrastrukturore si rrugë, ura, vepra të bonifikimit e vaditjes, ndërtim e
rikonstruksione banesa etj. Prodhim, përpunim lëndë të parë, produkte të gatshme të
industrisë tekstile, mekanike ushqimore, kimike përpunim të lëndëve të para bujqësore e
blegtorale, inerte, hoteleri, turizëm elektrike, import eksporti etj. Ky subjekt është regjistruar
pranë organeve tatimore me NIPT K32515037A.
2. Rezulton se nga pala e paditur është ushtruar një kontroll ndaj palës paditëse për
detyrime tatimore (tatim fitimin, TVSH dhe Sigurimet Shoqërore) për periudhën 2010-2012.
3. Nga kontrolli i ushtruar, pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Berat,
përmes njoftim–vlerësimit tatimor nr.1967 prot., datë 31.05.2012 ka njoftuar palën paditëse
se duhet të paguajë shuma 1.502.646 leke; si pasojë e mospagimit të detyrimeve tatimore dhe
kamatëvonesave ndër vite.
4. Ky akt administrativ, i është komunikuar palës paditëse në datë 04.06.2012 siç
rezulton nga vërtetimi i lëshuar nga Posta Shqiptare sh.a, Filiali Berat, datë 26.03.2013.
5. Ndaj njoftim vlerësimit tatimor nr.1967 prot, datë 31.05.2012, pala paditëse
Shoqëria “Biffer & CO” sh.p.k Tiranë, pasi ka bërë të gjithë pagesat e detyrimeve sëbashku
me interesat përkatëse (kamatëvonesat) ka ushtruar të drejtën e ankimit, pranë Drejtorisë të
174
Apelimit Tatimor, përmes dërgimit me postë rekomande të ankimit më datë 02.07.2012, fakt
ky i provuar nga dëftesë pranimi i objekteve postare nr.127311, datë 02.07.2012.
6. Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendim nr.14435/1 prot., datë 03.10.2012 ka
vendosur: “Refuzimin e ankimit, për shkak se e konsideron ankimin e papranueshëm, pasi
nuk është respektuar afati ligjor për bërjen e ankimit; Kundër këtij vendimi, bazuar në ligjin
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat Tatimore në R.SH” neni 109 lejohet ankimi në
gjykatë brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni”
Arsyetimi i vendimit: “Data e marrjes dijeni nga tatimpaguesi, për çdo akt dhe
korrespondenca tjetër të nisur nga administrata tatimore, konsiderohet dita e shtatë pas
datës së dërgimit të aktit apo korrespondencës. Data e dërgimit është data e pranimit të aktit
apo korrespondencës tjetër të nisur nga administrata tatimore, konsiderohet data e shtatë pas
datës së dërgimit të aktit apo korrespondencës në shërbimin postar.... “njoftim vlerësimi
mban datën 31.05.2012, tatimpaguesi pretendon për datën e marrjes në dorëzim në datë
03.06.2012. Kërkesa është protokolluar në DAT në datë 03.07.2012 (data e protokollit). Pra
jashtë afatit të përcaktuar në ligj.”
Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
7. Gjatë shqyrtimit gjyqësor pala e paditur, bazuar në neni 60 të K.Pr.C, kërkoi
nxjerrjen e çështjes objekt shqyrtimi, jashtë juridiksionit gjyqësor për shkak të mosshterimit
të rekursit administrative nga pala paditëse.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.s’ka nr.regjistri. themeltar
1906/157, datë 08.05.2013 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së bërë nga përfaqësuesja e
palës së paditur Drejtoria Rajonale Tatimore, Berat dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor në
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, juristja Silvana Sallo: Për nxjerrjen e kësaj
çështje civile objekt gjykimi jashtë juridiksionit me arsyetimin se: Nuk është shqyrtuar më
parë në rrugë administrative, se kërkesa për apelim është paraqitur jashtë afatit 30 ditor si të
pabazuar në prova dhe në ligj; Pezullimin e gjykimit të kësaj çështje civile derisa të jepet
vendimi për zgjidhjen të mosmarrëveshjes për juridiksionin”
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata çmon se, në interpretim të fakteve të mësipërme
bazuar dhe në Vendimin Unifikues nr.3, datë 10.01.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë të cilët ndër të tjera shprehen se: “Nëse gjykata konstaton se ankimi
administrativ ndryshe nga pretendon organi administrativ është ushtruar në afat dhe ka qenë
i shoqëruar nga dokumentet e nevojshëm sipas kërkesave të ligjit nuk mund të refuzojë
shqyrtimin e çështjes, me arsyetimin se çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi
administrativ”.
Neni 12 i K.Pr.C shprehet se “Pala që pretendon një të drejtë ka detyrimin që në
përputhje me ligjin të provojë faktin mbi të cilat bazon pretendimin e saj.
Në interpretim të kësaj dispozite pretendimet e palës paditëse për të vërtetuar faktin
se është brenda afatit 30 ditë të ankimit provohet me këto prova shkresore:
Njoftim vlerësimi për detyrimin tatimor nr.1967, datë 31.05.2012 i Drejtorisë
Rajonale Tatimore Berat ...
1. Vendim i Drejtorisë së Apelimit Tatimorë Tiranë nr 14435/1 prot., datë
03.12.2012.
2. Vërtetimin e lëshuar nga Posta Shqiptarë sh.a Filiali Berat datë 26.03.2013
3. Dëftesë për pranimin e objekteve postare nr 127311, datë 02.07.20112.”
9. Kundër vendimit civil nr.s’ka nr.regjistri. themeltar 1906/157, datë 08.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, ka ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë.
175
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

10.1. Neni 36§1 i K.Pr.C: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta”.
11. Dispozitat e ligjit nr.9920 datë. 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 106 “…1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim
vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo
kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti
ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në
zbatim të këtij ligji, me udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit
tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi
ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet
të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit
administratës tatimore, që ka nxjerrë vlerësimin tatimor ose
vendimin, objekt të ankimit tatimor.
11.2. Neni 107 1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit
106 të këtij ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë
shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin
e vlerësimit të administratës tatimore. 2. Shuma e pagueshme,
sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar. 3. Ankimi merret në
shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor,
që është subjekt i ankimit. 4. Akti administrativ, i lëshuar nga
administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në
rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë
gjyqësore”.
12. Udhëzimin e Ministrisë së Financave nr.24, date 29.09.2008 “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
12.1 Pika 106.2,: “Ankimi bëhet në Drejtorinë e Apelimit Tatimor dhe mund të
dorëzohet dorazi ose me postë rekomande. Data e marrjes së
ankimit nga Drejtoria e Apelimit Tatimor konsiderohet data e
protokollimit në Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve për
ankimet e dorëzuara dorazi. Për rastet e ankimimeve të
dorëzuara me postë rekomande, data e dorëzimit të ankimit nga
ana e tatimpaguesit konsiderohet data e dorëzimit në postë”.
13. Vendimi Unifikues nr.3 datë 10.01.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
14. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e

Tatimeve Tiranë nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.s’ka
176
nr.regjistri. themeltar 1906/157, datë 08.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat. Për
rrjedhojë ky vendim duhet të lihet ne fuqi.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të
ankimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
16. Kolegj Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se me të drejtë gjykata e shkallës parë,
pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka verifikuar
pretendimet e palës paditëse në lidhje me arsyet për të cilat Drejtoria e Apelimit Tatimor nuk
ka marrë në shqyrtim ankimin për detyrimet tatimore, si dhe pasi ka shqyrtuar nëse për rastin
konkret pala paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’ju drejtuar gjykatës, ka
konkluduar se pala paditëse ka shteruar rrugën administrative të ankimit dhe për rrjedhojë e
ka çmuar çështja objekt mosmarrëveshje i përket juridiksionit gjyqësor.
17. Në analizë të sa më sipër si dhe bazuar në provat që ndodhen në dosjen gjyqësore
të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, rezulton se pala paditëse Shoqëria
“Biffer & CO” sh.p.k ka dorëzuar ankimin ndaj njoftim-vlerësimit drejtuar palës së paditur
përmes postës rekomande, brenda afatit ligjor, 30 ditëve nga marrja dijeni për “njoftim-
vlerësimi” që pavarësisht se data e njoftim-vlerësimit është 31.05.2012, rezulton t’i jetë
komunikuar palës paditëse në datë 03.06.2012.
18. Fakti që ankimi i mësipërm administrativ rezulton të jetë i regjistruar në
protokollin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve në datë 03.07.2012 (gjë që ka ndikuar në
mosmarrjen në shqyrtim të ankimit nga ky organ) nuk mund të penalizojë palën paditëse
(subjektin tatimpagues), e cila ka depozituar ankimin administrativ konform kërkesave të
parashikuar në Udhëzimin nr.24/2008 ku përcaktohet shprehimisht se “Ankimi bëhet në
Drejtorinë e Apelimit Tatimor dhe mund të dorëzohet dorazi ose me postë rekomande”, dhe
data e dorëzimit të ankimit administrativ rezulton të jetë 03.06.2012, brenda afatit 30 ditor
nga dita që ka marrë dijeni pala paditëse për “njoftim –vlerësimi” (dëftesë postare e datës
03.06.2012).
19. Në këtë kuptim, mosmarrja në shqyrtim të ankimit nga Drejtoria e Apelit Tatimor
me arsyetimin se është paraqitur jashtë afatit, nuk qëndron. Pasi në interpretim të neneve 106
dhe 107 të ligjit nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i
ndryshuar, Kolegji gjen me vend të sqarojë se shqyrtimi i vlefshmërisë së ankimit
administrativ, duhet të plotësojë njëherazi dy kushte: i) ankimi administrativ duhet të
paraqitet brenda 30 ditëve nga njoftimi i aktit që kundërshtohet në Drejtorinë e Përgjithshme
të Tatimeve, Drejtoria e Apelimit Tatimor; ii) ankuesi, (subjekti tatimpagues), duhet të
paguajë detyrimisht detyrimin tatimor dhe kamatat (interesat) që gjenerojnë për vonesë në
deklarimin dhe pagesën e këtyre detyrimeve tatimore.
20. Në vijim të sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se pala paditëse i ka
plotësuar të dy kushtet e sipërcituara dhe gjykata e faktit me të drejtë gjatë shqyrtimit të
çështjes pasi ka verifikuar paraprakisht kushtet duke analizuar të gjithë dokumentet
shoqëruese ka arritur në përfundimin se ankimi është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar
me dokumentet e nevojshme sipas kërkesave të ligjit 9920/2008 (si dëftesa e postës
rekomande dhe pagesat e detyrimeve tatimore), duke konkluduar se çështja objekt gjykimi
është brenda juridiksionit gjyqësor.
21. Për më tepër, Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë se qëndrimi i gjykatës
së faktit për çështjen objekt shqyrtimit në përputhje të plotë me qëndrimin e Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr.3, datë 10.10.2008 ku shprehimisht thuhet se:
“c. ..nëse gjykata konstaton se ankimi administrativ, ndryshe nga ç’pretendon organi
177
administrativ, është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar nga dokumentet e nevojshme
sipas kërkesave të ligjit, nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin se çështja
nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ. d) Gjykata, e nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin
administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse
organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se
jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi
administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të
të Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt ligjor, është e detyruar të
shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes”.
22. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.s’ka, datë
08.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me të cilin është vendosur rrëzimi i
kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes gjyqësore nr.regjistri them.
1906/157 duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1906/157 Regjistri Themeltar, datë 08.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 17.09.2013
178
Nr.00-2013-2464 i Vendimit (482)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: EQBER KOÇIBELLI

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE KORÇË, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrim i anës së paditur për trajtimin e paditësit
me pension të parakohshëm ushtarak.
Baza Ligjore: Ligji nr.8087, datë 13.03.1996.
Ligji nr.8521, datë 30.07.1999.
Ligji nr.9210, datë 23.03.2004
dhe Ligji nr.9418, datë 20.05.2005.

vendosur:
Pranimin e padisë dhe detyrimin e anës së paditur, Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore, për të trajtuar paditësin Eqber Koçibelli me pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi ushtarak.

Parë Korçë.
Kundër vendimit nr.289, datë 08.10.2008, të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar

rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, më datë 07.11.2008,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave nuk janë mbështetur në aktet ligjore dhe nënligjore, për
rrjedhojë janë të kundërligjshëm.
- Gjykatat mbështeten në nenin 35, pika 2 e ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, i cili ka
objekt tjetër rregullimi. Megjithatë edhe ky ligj me objekt të ndryshëm referon në
179
ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar dhe dispozita ku referojnë gjykatat është i
pazbatueshëm sepse, bazuar përsëri në këtë ligj në nenin 48 të tij, kjo dispozitë do të
kishte fuqi kur të ishin bërë ndryshimet përkatëse në ligjin nr.8087.
- Gjykatat nuk janë koherente, sepse vendimet mbështeten edhe në ligjin nr.9418, datë
20.05.2005, i cili nuk është i aplikueshëm për ushtarakët për shkak se nuk kanë dalë
aktet nënligjore për zbatimin e tij. Njëkohësisht Gjykata Kushtetuese me vendimin
nr.9, datë 26.02.2007, ka vendosur shfuqizime të dispozitave të tij. Gjykata nuk mund
të mbështeste vendimin në dispozita ligjore inekzistente.
- Nuk ka precedent gjyqësor që të kenë përfituar pension të parakohshëm si ushtarak,
personat që janë punësuar apo vetëpunësuar (kanë tokë në pronësi apo në përdorim),
si dhe ata që mbas përfitimit të këtij pensioni janë punësuar në sektorin shtetëror,
privat apo të vetëpunësuar.
- Gjykata e apelit nuk ju ka dhënë përgjigje shkaqeve të parashtruara nga ana jonë, por
thjesht ajo ka përsëritur atë që ka vendosur gjykata e shkallës së parë.
- Gjykatat kanë pranuar për gjykim padinë e paditësit pa u ndjekur më parë pret tij
procedura e parashikuar në ligj. Nga ana jonë nuk është marrë ndonjë vendim për
rrëzimin e kërkesës së paditësit, por i është bërë e ditur se nuk ka paraqitur
dokumentacionin e plotë, sipas kërkesave të ligjit. Ai nuk ka paraqitur vërtetimin nga
Zyra e Mbrojtjes dhe Administrimit të Tokës në Qark që nuk ka tokë në pronësi apo
në përdorim.
- Gjykata ka marrë atributet e organeve administrative. Gjykata, bazuar në nenin 6 të
ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, i ndryshuar, mund të merrte çështjen për shqyrtim
vetëm nëse paditësi do të kërkonte anulimin e vendimit të DRSSH-së për përfitim nga
ky ligj.
- Gjykatat, megjithëse nuk mund të merrnin çështjen për shqyrtim, me vendimet e tyre
kanë pranuar padinë në kundërshtim me nenin 6/4 i ligjit sipërcituar.
- Me dokumentacionin që ka paraqitur paditësi vërtetohet se ai ka tokë në pronësi dhe
në përdorim, prandaj në bazë të ligjit për sigurimet shoqërore, ai rezulton
ekonomikisht aktiv, pra i punësuar dhe nuk mund të përfitojë pensionin që pretendon.

tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Eqber Koçibelli është banor i
fashtit Qatrom.
2. Ai ka qenë ushtarak aktiv i Forcave të Armatosura të R.SH për 24 vjet. Në kuadër
të reformës në ushtri, me urdhër të Komandës së Forcave Tokësore ka dalë në rezervë, në
lirim dhe është trajtuar me pagesë kalimtare nga data 01.09.2005 deri më datë 01.09.2007.
3. Më pas i është drejtuar anës së paditur për t’u trajtuar me pension të parakohshëm,
por me përgjigjet e anës së paditur të datave 13.12.2007 dhe 16.04.2008 njoftohet se nuk
mund të përfitojë pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ushtarak, në bazë të
vendimit nr.10, datë 08.06.2007 të Këshillit Administrativ të I.S.SH-së dhe nenit 6 të ligjit
nr.8521, datë 30.07.1999, pasi quhet i vetëpunësuar në bujqësi. Kjo me argumentin se si
banor i fshatit Qatrom sipas ligjit nr.7501 ka përfituar tokë bujqësore sipas ligjit “Për Tokën”.
180
4. Në këto rrethana paditësi, Eqber Koçibelli, me padinë e datës 17.03.2008 ka
kërkuar detyrimin e anës së paditur që ta trajtojë me pension të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi ushtarak.
vendosur: “Pranimin e padisë dhe detyrimin e anës së paditur, Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore për të trajtuar paditësin Eqber Koçibelli me pension të parakohshëm
për vjetërsi shërbimi ushtarak”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “Sipas ligjit 9210, datë 23.03.2004, në nenin 35, pika 2
pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi nuk ndërpritet në rastin e punësimit të
përfituesit. Po ashtu me vonë me ligjin nr.9418, datë 20.05.2005, neni 14 pika 4, pensioni i
parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet vetëm kur ushtaraku përfitues rikthehet në
shërbim aktiv. Sipas nenit 13 të këtij ligji ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm,
pavarësisht nga koha e daljes në lirim deri në plotësimin e kushteve për pension të plotë
pleqërie, përfitojnë pension të parakohshëm. Pra paditësi duhet të trajtohet me pension të
përkohshëm për vjetërsi shërbimi si ushtarak dhe sipas ligjit nr.9210 dhe nr.9418 nuk vihet si
kritere punësimi veçse kur ushtaraku rikthehet në shërbim aktiv”.
Lënien në fuqi të vendimit nr.1365, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.
Arsyetimi i gjykatës: i njëjtë me atë të faktit
7. Kundër vendimit nr.289, datë 08.10.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar
rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Korçë, më datë 07.11.2008,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozita e ligjit nr.9210/2004, “Për statusin e ushtarakut”, i ndryshuar, në të cilat
parashikohet;
8.1 Neni 13: 2. Ushtarakët e shërbimit aktiv të përhershëm, që kanë dalë në
rezervë/lirim nga data 1 Janar 1991 deri në datën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.9210, datë
23.3.2004, "Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë",
pavarësisht nga çasti i lindjes së të drejtës për përfitimin e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi, do të vazhdojnë ta përfitojnë këtë pension, sipas ligjit nr.8087, datë
13.03.1996, "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura
në Republikën e Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit
Informativ të Shtetit", të ndryshuar".
9. Dispozita e ligjit nr.8087/1996, "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura në Republikën e Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit
Publik dhe të Shërbimit Informativ të Shtetit", të ndryshuar në të cilat parashikohet;
9.1 Neni 11: “.....Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi jepet pasi përfituesit i
ka përfunduar periudha e trajtimit me pagesë kalimtare, sipas nenit 10 të ligjit nr.8087, datë
13.03.1996, "Për sigurimin shoqëror suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura
të Republikës së Shqipërisë.
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ndërpritet kur përfituesi rititullohet
ushtarak aktiv apo punësohet”.
10. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Korçë, nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit
të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.289, datë 08.10.2008 të Gjykatës
së Apelit Korçë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
181
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të drejtë të
ligjit.
12. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
zgjidhjen e çështjes konkrete dhe në argumentet e nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
13. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky kolegj vlerëson se gjykatat e faktit, në
analizë juridike të rrethanave të çështjes, kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim dhe kanë zgjidhur atë në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e shkallës së parë, duke
analizuar e vlerësuar në tërësi provat, kërkimet dhe pretendimet e palëve, ka arritur në
përfundimin se pala paditëse duhet të trajtohet me pension të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi ushtarak dhe sipas ligjit nr.9210/2004, “Për statusin e ushtarakut” dhe ligjit
nr.9418/2005, “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura
të Republikës së Shqipërisë”, nuk ka kritere punësimi përveçse kur ushtaraku përfitues
rikthehet në shërbimin aktiv.
15. Gjithashtu, për rastin konkret ka rezultuar e vërtetuar dhe e provuar nga gjykatat e
faktit se pala paditëse është trajtuar me pagesë kalimtare si ushtarak në rezervë dhe, pas
periudhës së pagesës kalimtare, i është refuzuar pensioni i parakohshëm nga pala e paditur
me argumentin se ai konsiderohet person i vetëpunësuar pasi ka përfituar nga ligji
nr.7501/1991 “Për tokën”.
16. Mbi këto konkluzione gjykatat kanë disponuar për detyrimin e palës së paditur
“...për të trajtuar paditësin Eqber Koçibelli me pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi
ushtarak”.
17. Ky kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykatat e
faktit në lidhje me pranimin e padisë. Gjithashtu ky Kolegj e gjen me vend të marrë në
analizë ligjet e kohës që rregullojnë të drejtën e palës paditëse për të përfituar pension.
Referuar fakteve te pranuar nga gjykata e faktit rezulton e provuar që palës paditëse i ka
lindur e drejta me datë 01.09.2007. Për shkak të ndryshimeve të pësuar në kuadrin ligjor që
rregullon sigurimet shoqërore suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë, në dukje vihet re një paqartësi lidhur me kushtet e kriteret që duhet
të përmbushë pala paditëse për të përfituar pension të parakohshëm.
18. Konkretisht, nga analiza juridike e ligjit 9210/2004, “ Për statusin e ushtarakut” i
ndryshuar me ligjin nr.9481, datë 16.02.2006, në nenin 13 të tij përcaktohet se: “Ushtarakët e
shërbimit aktiv të përhershëm, që kanë dalë në rezervë/lirim nga data 1 Janar 1991 deri në
datën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, "Për statusin e ushtarakut të Forcave
të Armatosura të Republikës së Shqipërisë", pavarësisht nga çasti i lindjes të së drejtës për
përfitimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, do të vazhdojnë ta përfitojnë këtë
pension, sipas ligjit nr.8087, datë 13.03.1996, "Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura në Republikën e Shqipërisë, të ushtarakëve të
Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ të Shtetit", të ndryshuar". Nga
përmbajta e dispozitës së sipërcituar, që nga pikëpamja e teknikës legjislative është me
karakter transitor, del qartë se ligji i aplikueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt
shqyrtimi është ligji nr.8087/1996, "Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
Forcave të Armatosura në Republikën e Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit
182
Publik dhe të Shërbimit Informativ të Shtetit", të ndryshuar". Prandaj, në zbatim të nenit 11 të
ligjit 8087/1996, i ndryshuar, përcaktohet shprehimisht se pensioni i parakohshëm për
vjetërsi shërbimi ndërpritet vetëm kur përfituesi rititullohet ushtarak aktiv apo punësohet.
19. Në argumentin të sa më lart, Kolegji Civil konkludon se nuk ndodhemi përpara
asnjërit prej dy kushteve të sipërcituara, pasi pala paditëse as nuk është rititulluar ushtarak
aktiv dhe as nuk është punësuar gjatë kësaj kohe.
20. Ndryshe nga sa pretendon pala e paditur ne rekurs se fakti që pala paditëse Eqber
Koçibelli ka tokë në pronësi dhe në përdorim, në bazë të ligjit për sigurimet shoqërore, ai
konsiderohet ekonomikisht aktiv, pra i punësuar dhe nuk mund të përfitojë pensionin që
pretendon, Kolegji Civil e gjen me vend të sqarojë se pavarësisht se pala paditëse në zbatim
të ligjit 7501/1991 “Për tokën”, i ndryshuar, është pajisur më tokë por pikërisht për shkak të
të qenurit në marrëdhënie pune në shtet (ushtarak) ai ka përfituar më pak tokë se norma e
lejuar për individ. Për më tepër që koncepti i të “vetëpunësuarit” lidhet me efektet e zbatimit
të ligjit nr.7703/1993, “Për sigurimet shoqërore”, i ndryshuar, dhe jo të ligjit nr.8087/1996,
"Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura në Republikën
e Shqipërisë, të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ të
Shtetit", të ndryshuar."
21. I pambështetur në ligj është edhe pretendimin tjetër i ngritur në rekurs se pala
paditëse duhet të ezauronte rrugën administrative dhe se gjykata mund të merrte në shqyrtim
çështjen vetëm nëse paditësi do të kërkonte anulimin e vendimit të DRSSH-së, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se për sa kohë në ligjin e posaçëm nr.8087/1996, "Për sigurimin
shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura në Republikën e Shqipërisë,
të ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ të Shtetit", të
ndryshuar, nuk është parashikuar ndjekja e një procedure të detyrueshme administrative për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që lindin gjatë kohës së përfitimit të pensionit të parakohshëm
për shkak të veprimeve dhe/ose akteve a’posteriori të drejtorive rajonale të sigurimeve
shoqërore. Për rrjedhojë paditësi ka të drejtë që të kërkojë rivendosjen e të drejtës së tij të
pretenduar të shkelur drejtpërdrejt në gjykatë.
22. Ky qëndrim buron dhe nga praktika gjyqësore e njësuar e Gjykatës së Lartë.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin njësues nr.1, datë 26.11.2010, kanë
arritur në konkluzionin se: "Ndjekja e rrugës administrative për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
administrative përpara se subjekti t'i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji
që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse,
parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si
dhe tregon organin apo organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas
hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ” .
23. Ky Kolegj, vlerëson se gjykatat e faktit kanë interpretuar dhe zbatuar drejt ligjin
dhe për rrjedhojë vlerëson se vendimi nr.289, datë 08.10.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë
duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 17.09.2013
183
184
Nr.00-2013-2121 i Vendimit (483)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

civile, që u përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: NOVRUZ HOXHA

I PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK, TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse me 32 paga mujore.
Detyrimi i pagimit të pagave të papaguara
Dhjetor 2012 - Janar 2013.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë
duke vendosur bllokimin e llogarive bankare
dhe pasurive të luajtshme dhe të paluajtshme
të Shoqërisë “Volalba” shpk deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 116, 129, 141, 143, 145, 148,
153, 154, 155 e vijues të Kodit të Punës.
Nenet 106, 107, 202, 203, 205, 206, 317 të K.Pr.Civile,
nenet 419, 420, 476 të Kodit Civil.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
në shqyrtimin e çështjes civile me nr.10562 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.10562 Akti për kompetencë tokësore gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Kundër vendimit të Gjykatës së shkallës së parë në mbështetje të Nenit 472 të

K.Pr.Civile, ka ushtruar ankim të veçantë Novruz Hoxha, i cili kërkon prishjen e vendimeve
- Vendimi i gjykatës është rrjedhojë e zbatimit te gabuar të ligjit procedural.
185
- Gjykata ka arsyetuar se midis palëve ndërgjyqëse është lidhur kontrata e punës, e cila
është administruar si provë gjatë gjykimit. Në nenin 21 të kësaj kontrate palët kanë
parashikuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë kompetente për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes që do të lindin midis punëdhënësit dhe punëmarrësit.
- Theksojmë se dispozita kontraktore e nenit 21 të kontratës së punës është absolutisht e
pavlefshme për shkak se vjen në kundërshtim me një dispozite urdhëruese të ligjit dhe
konkretisht nenit 7/3 dhe nenin 11/1 të K.Punës, në seancën gjyqësore të datës
24.05.2013 pala e paditur nuk arriti të argumentonte shkaqet në bazë të së cilave
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë do t’i përmbushte më mirë interesat e një drejtësie
efektive duke e shqyrtuar çështjen brenda një kohe më të shpejtë, më të lehtë dhe më
mirë se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila gjithashtu është edhe gjykata
kompetente nga pikëpamja tokësore.
- Po kështu edhe pala e paditur rezulton ka ketë selinë e saj në Tiranë, fakt i cili nuk e
pengon dhe nuk e ka penguar për të caktuar një përfaqësues të saj, i cili do të ndiqte
proceset gjyqësore në të cilat Shoqëria “Volalba” shpk është thirrur si palë e paditur.
- Qëndrimi i kësaj pale në këtë proces gjyqësor, duke kërkuar moskompetencën e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, bëhet për të fituar kohë me zvarritjen e
proceseve gjyqësore për shkak se kjo shoqëri është në proces falimentimi.
- Pala e paditur nuk ka si qëllim respektimin e parimit për zhvillimin e një gjykimi sa
më të shpejtë dhe efikas përpara një gjykate kompetente sikurse është Gjykata e
- Kërkojmë prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe çështja të
dërgohet për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Novruz Hoxha, banues në Lagjen ”Karbunarë” të qytetit Lushnjë, prej datës
01.09.1995, rezulton të ketë qenë i punësuar pranë palës së paditur Shoqëria “Volalba” shpk
me seli në Pallatin e Kulturës, Kati 2, Sheshi “Skënderbej” Tiranë. Me njoftimin e datës
31.01.2013, paditësit i është komunikuar nga pala e paditur zgjidhja e marrëdhënies së punës.
Duke mos qenë dakord me këtë vendim të palës së paditur, paditësi Novruz Hoxha ka
paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë padinë me objektin dhe ndërgjyqësinë e
përshkruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Mbi kërkesën e palës së paditur, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e saj
nr.5768, datë 24.05.2013, mbështetur në nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile, ka shpallur
moskompetencën tokësore të saj në shqyrtimin e çështjes civile duke i dërguar dosjen për
kompetencë tokësore gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë. Në arsyetimin e saj
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë i referohet nenit 21 të kontratës individuale të punës së
lidhur midis palëve, sipas të cilit palët kishin përcaktuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë
si gjykata kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve, si dhe nenit 52 të Kodit të
Procedurës Civile që bën fjalë për të drejtën e palëve të ndryshojnë me marrëveshje me
shkrim kompetencën tokësore.
Kundër vendimit nr.5768, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shpalljen e moskompetencës tokësore në shqyrtimin e çështjes, ka paraqitur ankim të veçantë
në Gjykatën e Lartë, në bazë të nenit 62 të K.Pr.Civile, paditësi Novruz Hoxha. Shkaku mbi
të cilin mbështetet ankimi i veçantë i paditësit ka të bëjë me pretendimin e tij se marrëveshja
186
e arritur në nenin 21 të kontratës individuale të punës është e pavlefshme pasi bie ndesh me
një dispozitë urdhëruese të ligjit, konkretisht nenin 7/3 të Kodit të Punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të bazuar në ligj pretendimin e ngritur
në ankimin e veçantë nga paditësi, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Marrëveshja paraprake e palëve, e parashikuar në nenin 21 të kontratës individuale të
punës, që përcakton Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykata kompetente për zgjidhjen
e mosmarrëveshjeve, është e pavlefshme pasi bie ndesh me nenin 7/3 të Kodit të Punës, sipas
të cilit “...3. Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse
përcaktohen pas lindjes së konfliktit”. Interpretimi që bën në vendimin e saj Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, se kjo dispozitë është e pazbatueshme në rastin konkret pasi ajo bën fjalë
për juridiksionin dhe jo kompetencën, është një interpretim i gabuar dhe tejet i kufizuar i
dispozitës, në një kohë kur nga përmbajtja e dispozitës në tërësinë e saj por edhe nga titulli i
saj është e qartë që bëhet fjalë për kompetencën tokësore. Këtë interpretim i ka bërë në shumë
raste gjykimi, kësaj dispozite (nenit 7 të Kodit të Punës), edhe Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë, duke u konsideruar ky interpretim dhe qëndrim si një praktikë tashmë e konsoliduar e
Gjykatës së Lartë. Nisur nga fakti që kemi të bëjmë me një marrëveshje paraprake për
kompetencën dhe jo siç parashikon neni 7/3 i Kodit të Punës “marrëveshje të përcaktuar pas
lindjes së konfliktit” dhe neni 52 i K.Pr.Civile lejon ndryshimin me marrëveshje të
kompetencës tokësore “përveç kur ligji e ndalon këtë marrëveshje”, marrëveshja e arritur në
nenin 21 të kontratës individuale të punës është e pavlefshme.
Në të tilla rrethana, në kuptim të nenit 43 të Kodit të Procedurës Civile, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka kompetencën tokësore të shqyrtojë padinë objekt gjykimi, pasi
pala e paditur Shoqëria “Volalba” shpk ka qendrën e saj në qytetin e Tiranës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.5768, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 17.09.2013
187
Nr.00-2013-2120 i Vendimit (484)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “GURI I BARDHË” SH.P.K. URA

VAJGURORE.
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
BERAT,
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE.
Përfaqësues: Avokatura e Shtetit Dega Vlorë.
OBJEKTI:
Shfuqizim/Ndryshimin e aktit administrativ,
Njoftim Vlerësimit për Detyrimet Tatimore,
nr.4095 prot datë 21.11.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Berat.
Shfuqizimin e vendimit nr.27190/1 prot, datë 19.03.2013
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 11, 17, 18, 42 të Kushtetutës,
Nenet 6, 13 të KEDNI, neni 1 prot. të KEDNJ,
nenet 32, 106, 324/a, 329, 331 të K.Pr.C,
Ligji nr.8510 datë 15.07.1999,
Ligji nr.8485 datë 12.05.1999, K.Pr.A,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në R.SH”,
Ligji nr.7928 datë 27.04.1195 ”Për T.V.SH”.
Ligji nr.3438, datë 28.12.1998,
V.K.M nr.781, datë 14.11.2007,
V.K.M, nr.7, datë 04.01.2012 e ndryshuar,
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008,
nr.17, datë 13.05.2008, nr.1, datë 11.01.2008,
nr.26, datë 04.09.2008.
188
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin, datë 11.06.2013 ka vendosur:
Pranimin e kërkesës së bërë nga përfaqësuesja e palëve të paditura Drejtoria
Rajonale Tatimore Berat dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor në Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, juristja Silvana Sallo.
Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile me nr.720 akti të datës
05.04.2013, me palë paditëse Shoqëria “Guri i Bardhë” sh.p.k. me seli në
Lagjen “Guri i Bardhë”, Ura Vajgurore; me palë të paditur: Drejtoria Rajonale
Tatimore Berat, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme
të Tatimeve; me objekt: Shfuqizim/Ndryshimin e aktit administrativ, Njoftim
Vlerësimit për Detyrimet Tatimore, nr.4095 prot., datë 21.11.2012 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Berat. Shfuqizimin e vendimit nr.27190/1 prot,
datë 19.03.2013 të Drejtorisë Apelimit Tatimor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, në mbështetje të Nenit 472 të

K.Pr.Civile, ka ushtruar ankim të veçantë Shoqëria “Guri i Bardhë” sh.p.k, e cila kërkon
prishjen e vendimit duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës vjen në kundërshtim me nenin 36 të K.Pr.C, vendimin unifikues
nr.3 datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe nenin 7 të
ligjit nr.8510 datë 15.07.1999 “Për përgjegjësitë jashtë kontraktore të organeve të
administratës shtetërore”.
- Nga ana jonë është kryer pagesa e plotë e detyrimit dhe jo siç pretendohet se është
4.011 lekë më pak për periudhën Shkurt 2011. Diferenca e pretenduar në masën 4.011
lekë ka ardhur si rezultat i veprimeve të paligjshme të inspektorëve të D.R.T. Berat, të
cilët kanë ndryshuar vlerat e detyrimeve dhe të gjobave në urdhër pagesat që
shoqërojnë njoftim vlerësimin.
- Pala paditëse, Shoqëria “Guri i Bardhë” sh.p.k, ka përmbushur detyrimin e saj ligjor
brenda afatit ligjor, ka kryer pagesën e detyrimit tatimor me formularët përkatës në
bankë, pra çështja duhet të shqyrtohej në themel nga gjykata.
- Gjykata duhet t’i kishte konstatuar se mospërmbushja nuk ka ndodhur për faj të
paditësit dhe duhet të kishte vendosur rrëzimin e kërkesës së palës së paditur dhe
duhet të gjykonte çështjen në themel.
- Gjykata nuk ka konstatuar që mospërmbushja nuk ka ndodhur për shkak të paditësit
por paligjshmërisë së aktit të administratës shtetërore.
- Kërkojmë prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi, Shoqëria “Guri i Bardhë” shpk, ka paditur Drejtorinë Rajonale Tatimore
Berat dhe Drejtorinë e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve duke
kërkuar: Shfuqizimin e aktit administrativ, njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore nr.4095
datë 21.11.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Berat dhe vendimit nr.27190/1 Prot., datë
19.03.2013 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Nga aktet e administruara ka rezultuar se më datën 22.11.2012 paditësi, Shoqëria
“Guri i Bardhë” shpk, është vënë në dijeni të “Njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore” me
189
nr.4095, datë 21.11.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Berat, i dalë mbi bazën e raport
kontrollit të datës 16.11.2012 të përpiluar nga inspektorët e asaj drejtorie. Sipas këtij “njoftim
vlerësimi”, palës paditëse i është njoftuar një detyrim tatimor në shumën 968.125 lekë. Me
pretendimin se ka qenë e detyruar të paguajë vetëm detyrimin që përshkruhej në “njoftim
vlerësimi” dhe jo atë të përshkruar në urdhër pagesat e nxjerra në zbatim të shlyerjes së
detyrimit, paditësi, Shoqëria “Guri i Bardhë” shpk, ka shlyer vetëm pjesërisht detyrimin
tatimor e më pas i është drejtuar me ankim administrativ Drejtorisë së Apelimit Tatimor. Kjo
e fundit, pasi ka konstatuar se paditësi nuk kishte parapaguar të plotë detyrimin tatimor sipas
kërkesave të nenit 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.Sh.”,
ka refuzuar ankimin e paditësit duke e konsideruar atë të papranueshëm. Në të tilla kushte
Shoqëria “Guri i Bardhë” shpk i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat me padinë
me objektin dhe ndërgjyqësinë e përmendur më lart në këtë vendim.
Mbi kërkesën e përfaqësuesve të palës së paditur, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat
me vendimin e saj datë 11.06.2013 ka vendosur të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor
çështjen civile me nr.720 Akti, datë 05.04.2013.
Kundër këtij vendimi, në bazë të nenit 59 të Kodit të Procedurës Civile, ka paraqitur
ankim të veçantë pala paditëse, Shoqëria “Guri i Bardhë” shpk, duke parashtruar shkaqet e
përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi datë 11.06.2013 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat, që ka nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile, është një
vendim i mbështetur në ligj.
Është vërtetuar administrativisht por edhe në gjykimin në shkallë të parë se paditësi,
në kundërshtim me kërkesat e nenit 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në R.Sh.”, nuk ka parapaguar shumën e përgjithshme të detyrimit tatimor, kusht pa
të cilin nuk mund të vazhdonte procedurat e ankimimit administrativ e ndaj me të drejtë
Drejtoria e Apelimit Tatimor ka refuzuar të marrë në shqyrtim ankimin e kësaj shoqërie. Ky
qëndrim i Drejtorisë së Apelimit Tatimor dhe interpretimi i dispozitës nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Berat vijnë në përputhje të plotë edhe me sentencën unifikuese dhe interpretimin që
i bëjnë dispozitave të ligjit “Për procedurat tatimore në R.SH” (nenit 107) Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin e tyre unifikues nr.4, datë 30.05.2011.
Në të tilla rrethana, duke mos konsideruar të ezauruar rrugën administrative të ankimit
ndaj aktit të “njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore”, paditësi Shoqëria “Guri i Bardhë”
shpk nuk mund të drejtohej në gjykatë me padinë kundër atij akti administrativ, pasi çështja
nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, ndaj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat që ka
nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor është i drejtë dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit datë 11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 17.09.2013
190
Nr.00-2013-2122 i Vendimit (485)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 17.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: VIKTOR VOKRRI

I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË KREDIVE
PALË E TRETË: NIKOLL NDOJ
OBJEKTI:
Shuarje detyrimi ndaj Agjencisë së Trajtimit të Kredive.
Baza ligjore: Neni 396-504, 526 e vijues të K.Civil,
Ligji nr.8894, datë 14.05.2002.

vendosur:
Shuarjen e detyrimit të paditësit Viktor Vokrri ndaj Agjencisë së Trajtimit të
Kredive.

Prishjen e vendimit nr.5798, datë 13.10.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
Shuarjen e detyrimit të paditësit Viktor Vokrri ndaj Agjencisë së Trajtimit të
Kredive Tiranë.

Tiranë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
191
Civile, ka ushtruar rekurs paditësi Viktor Vokrri, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar në prova dhe në ligj.
- Është e vërtetë se në fazën e ekzekutimit debitori mund të mbrohet me dy padi, me
padinë e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, parashikuar nga neni 609 i K.Pr.Civile
dhe me padinë e kundërshtimit të veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, të parashikuar
nga neni 610 të K.Pr.Civile.
- Megjithëse këto janë gjykime të posaçme, në asnjë rast nuk përjashtojnë ngritjen e
padisë së themelit, siç ka vepruar edhe paditësi në rastin konkret.
- Është e drejta e paditësit që të zgjedhë mënyrën ligjore të mbrojtjes së interesave të tij
të ligjshme dhe kjo nuk mund të çonte gjykatën e apelit të vendoste pushimin e
çështjes dhe të orientonte në ngritjen e një padie të re.
- Padia e ngritur nga paditësi në thelb ka shuarjen e detyrimit, pra që ky detyrim nuk
ekziston me, fakt ky i pranuar edhe nga gjykatat e në gjykimin e kësaj çështje.
Pavarësisht nga baza juridike, shkaku është një ai i shuarjes së detyrimit. Këtu nuk
shtrohet problemi i bazës juridike, siç arsyetohet nga gjykata e apelit, por problemi i
kujt padie që do të ngrihet; i padisë së posaçme apo i rrugës me padi të përgjithshme,
të cilat nuk përjashtojnë njëra tjetrën. Është e drejtë e paditësit të zgjedhë rrugën e tij
për mbrojtjen e interesave të tij të ligjshme, siç ka vepruar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesit e palës paditëse av. Genci
Çifligu dhe av. Arjan Salati, të cilët kërkuan prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dhe pasi diskutoi
VËREN
Nga aktet e administruara ka rezultuar se më datën 15.03.1993 paditësi Viktor Vokrri
ka lidhur një akt detyrimi me Bankën Kombëtare Tregtare Dega Mirditë, për marrjen e një
kredie në shumën 800.000 lekë, me afat shlyerje 9 muaj dhe interes me bazë vjetore 39%. Për
të garantuar shlyerjen e kësaj kredie me aktin noterial nr.166, datë 12.03.1993, është vënë
garanci në Z.R.P.P. një banese e vlerësuar në shumën 900.000 lekë, pronë e personit të tretë
Nikoll Ndoj.
Për shkak se paditësi nuk e ka shlyer kredinë e marrë në afatet dhe masën e
përcaktuar, duke mbetur debitor ndaj Bankës në shumën 489.640 lekë, me proces-verbalin
datë 03.06.1996 të mbajtur nga Zyra e Përmbarimit Mirditë, është vënë në dijeni personi i
tretë Nikoll Ndoj për sekuestrimin e pasurisë së paluajtshme (shtëpisë) të lënë si garanci për
shlyerjen e kredisë së marrë nga paditësi Viktor Vokrri. Më datën 18.06.1996 është
ekzekutuar sekuestroja mbi banesën e personit të tretë Nikoll Ndoj duke u liruar ajo dhe
nxjerrë për shitje në ankand për llogari të B.K.T. Mirditë. Vërtetohet se për një periudhë
kohore nuk është arritur shitja e banesës në ankand deri kur në vitin 1997 banesa është
shembur për shkaqe të pa verifikuara nga hetimi gjyqësor.
Në kushtet kur pala e paditur, Agjencia e Trajtimit të Kredive, e konsideron ende
paditësin Viktor Vokrri debitor për kredinë e pashlyer prej vitit 1993, ky i fundit i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt: Shuarje e detyrimit ndaj
Agjencisë së Trajtimit të Kredive, referuar neneve 396, 504, 526 e vijues të Kodit Civil dhe
ligjit nr.8894, datë 14.05.2002.
192
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5798, datë 13.10.2005, ka pranuar
padinë e paditësit por ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.995, datë 26.09.2006, e cila e ka kthyer çështjen për rigjykim me arsyetimin se në gjykim
në shkallë të parë duhej të ishin njoftuar aktet Avokaturës së Shtetit si dhe të thirrej në gjykim
si person i tretë Nikoll Ndoj.
Në rigjykimin e çështjes Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin e saj
nr.2546, datë 10.04.2007, ka pranuar padinë duke konsideruar të shuar detyrimin e paditësit
Viktor Vokrri ndaj Agjencisë së Trajtimit të Kredive Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.810, datë 16.04.2008, ka prishur vendimin e
mësipërm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka vendosur pushimin e gjykimit të
çështjes.
Në vendimin e saj Gjykata e Apelit ka arritur në konkluzionin se jemi përpara një
padie që nuk mund të ngrihej duke arsyetuar se “.......Paditësi ka kërkuar nga gjykata të
shprehet për shuarjen e detyrimit të tij ndaj palës së paditur, ndërkohë që marrëveshja e
datës 15.03.1993... është vlerësuar nga gjykata si titull ekzekutiv dhe mbi këtë bazë është
lëshuar edhe urdhri për ekzekutimin e tij. Në këto kushte gjykata e apelit çmon se mënyra
ligjore për kundërshtimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv është ajo e parashikuar në nenin
609 të K.Pr.Civile......”
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs paditësi
Viktor Vokrri, duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit.
Pavarësisht bazës ligjore të padisë së ngritur, nga objekti i saj, përmbajtja dhe
qëndrimi i vazhdueshëm i paditësit në gjykim del qartë se kërkimi i tij konsiston në shuarjen
e detyrimit (shkaku ligjor). Edhe dispozita që sipas gjykatës së apelit duhej t’i ishte referuar
paditësit në bazën ligjore të padisë (neni 609 i K.Pr.Civile) parashikon të drejtën e debitorit
për të kërkuar ndër të tjera edhe deklarimin se titulli ekzekutiv është shuar më pas (sikurse
paditësi pretendon në padinë e tij).
Sa sipër, referuar edhe interpretimit që kanë bërë Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë në vendimin e tyre Unifikues nr.2, datë 28.03.2012, çmojmë se nuk jemi përpara një
padie që nuk mund të ngrihej nga paditësi, ndaj gjykata e apelit duhej të kishte shqyrtuar
çështjen e të dilte në një konkluzion mbi bazueshmërinë në ligj të zgjidhjes në themel të
çështjes nga gjykata e shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.810, datë 16.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 17.09.2013
193
Nr.00-2013-2056 i Vendimit (486)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 17.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËSE: SHKOLLA E LARTË UNIVERSITARE JO

PUBLIKE "SEVASTI DHE PARASHQEVI
QIRJAZI", përfaqësuar nga Av. Arjan Salati dhe
Av. Genci Çifligu
TIRANË, përfaqësuar nga Av.i Shtetit
Abaz Deda.
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR PRANË
DREJTORISË SË PËRGJITHSHME TË
TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar nga
Av. i Shtetit Abaz Deda.
ME PJESËMARRJEN E AVOKATURËS SË
SHTETIT, përfaqësuar në gjyq nga Av. i Shtetit
Abaz Deda.
OBJEKTI:
Konstatimin dhe shpalljen absolutisht të pavlefshëm
të aktit administrativ, Njoftim Vlerësimi Tatimor
nr.41622, datë 14.09.2012,
të lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë
dhe vendimit nr.4400/1 prot, datë 13.03.2012 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 105, 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative,
ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes nr.11871 akti, datë 08.04.2013
regjistrimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
194
Kundër vendimit nr.11871 akti, datë 30.05.2013 ka paraqitur ankim të veçantë pala e
paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.11871
akti, datë 30.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të pranojë kërkesën e
Drejtorisë Rajonale Tiranë për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje.
Shkaqet që ngrihen në ankimin e veçantë nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e

Tatimeve Tiranë janë:
- Ka rezultuar se shoqëria nuk ka paraqitur aktin administrativ objekt ankimi.
- Në kushtet kur organi më i lartë administrativ nuk është shprehur për themelin e
çështjes, gjykata nuk ka juridiksion të gjykojë këtë të fundit.
- Shumë tatimpagues, të cilët nuk kanë paguar detyrimin si kusht ligjor për kryerjen e
apelimit administrativ dhe gjyqësor, i drejtohen gjykatës me një padi me objekt
pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, me pretendimin se për këtë lloj
kërkimi përpara gjykatës nuk mund të kërkohet zbatimi i kërkesave ligjore mbi
ankimin administrativ apo nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes.
- Gjykata bën një interpretim i gabuar, pasi elementi pavlefshmëri absolute ka lidhje me
elementin kohë në kuptimin se paditësi mund të pretendojë këtë lloj kërkimi në çdo
kohë, si kusht ligjor për marrjen në shqyrtim të themelit të padisë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesit e palës paditëse Av.Genc
Çifliku dhe Arjan Salati, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; Av.Shtetit Abaz Deda, i cili e la në çmim të gjykatës; në përfundim,
VËREN
02231-00-2013, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shkolla e Lartë Universitare
“Sevasti dhe Parashqevi Qirjazi” dhe të paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë e
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë, me objekt
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ.....
2. Vendimi nr.11871 akti, datë 30.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë.
3. Pala paditëse, Shkolla e Lartë Universitare “Sevasti dhe Parashqevi Qirjazi”, është
regjistruar në regjistrin tregtar me datë 25.02.2004 dhe ushtron aktivitetin e saj tregtar në
fushën e formimit të specialitetit të lartë në fushën e shkencës ekonomike, jurisprudencës,
edukimit fizik dhe sporteve, në kryerjen e studimeve kërkimore e publikimeve në fushat dhe
disiplinat e mësipërme, në kryerjen e kualifikimeve shkencore pasuniversitare, kurse trajnimi,
specializimi e kualifikimi në shkencat e disiplinat e mësipërme, por edhe aktivitet në fusha të
tjera të përcaktuara në aktin e themelimit të saj dhe të pasqyruara në ekstraktin e shoqërisë.
4. Në kërkesë padinë objekt gjykimi paditësi Shkolla e Lartë jopublike “Sevasti dhe
Parashevi Qirjazi” ka kërkuar konstatimin dhe shpalljen si absolutisht të pavlefshme të aktit
administrativ të nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë.
5. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, me njoftim vlerësimin nr.41622
prot, datë 14.09.2012 ka njoftuar palën paditëse se është bërë një rivlerësim i situatës tatimore
195
për tatim fitimin dhe sigurimet shoqërore dhe është konstatuar një detyrim tatimor në vlerën
2.432.727 lekë dhe një gjobë në vlerën 608.182 lekë.
6. Me datë 20.11.2012 pala paditëse ka depozituar pranë palës së paditur, Drejtorisë
së Apelimit Tatimor Tiranë, kërkesën ankimore kundër Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.41622
prot, datë 14.09.2012 të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë.
7. Me vendimin nr.24988/2 prot, datë 19.02.2013 pala e paditur, Drejtoria e Apelimit
Tatimor Tiranë ka vendosur:
Refuzimin e ankimit, për shkak se e konsideron atë të papranueshëm, pasi nuk janë
plotësuar kërkesat e nenit 106/2/4, germa “dh” të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në R.SH”.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë:
8. Pas marrjes dijeni për këtë vendim, pala paditëse ka paraqitur padi në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.11871 akti, datë 30.05.2013 ka vendosur:
9. Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes civile nr.11871 akti,
datë 08.04.2013 regjistrimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
10. Në vendimin e saj gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
Gjykata arrin në përfundimin që nuk është nevoja të ezaurohet ankimi administrativ
në organin më të lartë administrativ. Gjykata, ndodhur përpara faktit që në objektin e
kërkesëpadisë në shqyrtim kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, nuk
shqyrton thelbin e këtij akti, por verifikon nëse ky akt është nxjerrë sipas kërkesave të
parashikuara në nenin 116 të K.Pr.Administrative e konkretisht dhe aktet administrative do të
quhen absolutisht të pavlefshme në kuptim të këtij kodi, në rastet e mëposhtme:
Kur akti është nxjerr nga një organ administrativ i paidentifikuar;
Kur akti është nxjerr nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij
ligjore;
Ndodhur në këto kushte, gjykata vlerëson se në këtë rast, ashtu siç ka arsyetuar
Gjykata e Lartë në raste analoge me çështjen objekt gjykimi me të njëjtin objekt kërkimi, nuk
është kusht ndjekja e rrugës së ankimit administrativ.....
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshëm, në kuptim të këtij Kodi, në
rastet e mëposhtme:
Kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
Kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të tij
ligjore;
12. Neni 117/1 i Kodit të Procedurave Administrative përcakton se:
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent ose si
rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen.
196
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, është i pabazuar në ligj, prandaj nuk ka asnjë
shkak ligjor që vendimi i gjykatës së shkallës së parë të cenohet.
15. Nga citimi i neneve 117/1 dhe 121 të Kodit të Procedurave Administrative dalin
dy përfundime të rëndësishme, të cilat janë:
Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm nuk prodhojnë asnjë pasojë juridike
(janë nul).
Organet administrative nuk mund t’i shfuqizojnë apo revokojnë aktet administrative
absolutisht të pavlefshme.
16. Meqenëse neni 121/2 i K.Pr.Administrative në mënyrë të shprehur thotë se organi
administrativ nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se në rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e ankimit.
17. Në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, gjykata nuk
shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e kërkesave të nenit 116 të
K.Pr.Administrative. Kjo dispozitë ligjore e detyron gjykatën që, kur shqyrton
pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, të mjaftohet vetëm në verifikimin e tre
rasteve që parashikohen në të, pa i hyrë shqyrtimit të themelit.
18. Gjatë shqyrtimit të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, kur gjykata arrin
në përfundimin se akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar, ose
megjithëse është nxjerrë nga organi që e ka për detyrë por në kapërcim të kompetencave të
tij, ose nuk janë zbatuar procedurat e nxjerrjes së aktit, atëherë ajo duhet të zbatojë kërkesat e
nenit 331/2 të K.Pr.Civile, pa qenë nevoja që më parë të jetë ushtruar rekursi administrative
në organin më të lartë administrativ.
19. Ndryshe qëndron puna në rastin e pavlefshmërisë relative të akteve administrative,
të parashikuara nga neni 118 i K.Pr.Administrative, pasi organi administrativ, duke u
mbështetur në nenin 121/1 të K.Pr.Administrative kryesisht ose mbi bazën e apelimit të
palëve të interesuara, ka të drejtë që të shfuqizojë, ose të revokojë aktin, prandaj në këto raste,
kur ligji parashikon shprehimisht rrugën administrative të ankimit, juridiksioni i përket
organit administrativ.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla,
pasi në shumë vendime të tij është mbajtur qëndrimi që, kur kërkohet pavlefshmëria absolute
e aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund t’i
drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja që më parë t’i drejtohet organit administrativ, i cili
në bazë të nenit 117/2 të K.Pr.Administrative’ kryesisht ka të drejtë që ta deklarojë
absolutisht të pavlefshëm një akt administrativ, në çdo kohë.
21. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se ankimi i veçantë
i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë është i pabazuar në ligj,
prandaj vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.11871 akti, datë 30.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 17.09.2013
197
198
Nr.11241-02221-00-2013 i Regj. Them.
Nr.00-2013-2057 i Vendimit (487)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë:

Medi Bici Anëtar
me datë 17.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
PADITËS: MONDI NARE, në mungesë

I PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë
palën paditëse me 30 paga mujore.
Detyrimi për pagimin e pagave të papaguara
Dhjetor 2012-Janar 2013.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, d
uke vendosur bllokimin e llogarive bankare
dhe pasurive të luajtshme e të paluajtshme
të Shoqërisë “Volalba” shpk deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
Detyrimi i palës së paditur
të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 116, 129, 141, 143, 145, 148,
153, 154, 155 e vijues të Kodit të Punës.
Nenet 106, 107, 202, 203, 205, 206, 317 të K.Pr.Civile,
nenet 419, 420, 476 të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.6166, datë 03.06.2013, ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile me nr.10563 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.10563 Akti për kompetencë tokësore gjykimi
Kundër vendimit nr.6166, datë 03.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Mondi Nare, i cili kërkon: Prishjen e vendimit
nr.6166, datë 03.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe çështja të dërgohet për
199
vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata kompetente për
shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje.
Shkaqet që parashtron pala paditëse në ankimin e veçantë janë:

- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arsyetuar se ndërmjet palëve ndërgjygjëse është
lidhur kontrata e punës, e cila është administruar si provë gjatë gjykimit. Në nenin 21
të kësaj kontrate palët kanë parashikuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si
gjykatë kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që do të lindin midis
punëdhënësit dhe punëmarrësit.
- Gjykata anashkalon faktin se dispozita kontraktore e nenit 21 të Kontratës së Punës
është absolutisht e pavlefshme për shkak se vjen në kundërshtim me një dispozitë
urdhëruese të ligjit dhe konkretisht me nenet 7/3 dhe 11/1 të K.Punës.
- Duke analizuar dhe interpretuar në mënyrë të zgjeruar dhe në tërësi nenin 7 të
K.Punës arrijmë në përfundimin se kjo dispozitë trajton aspektin e “Kompetencës
tokësore” ku përcaktohet përmbajtja e kësaj kompetence.
- Nëse do marrim të mirëqenë interpretimin e nenit 7/3 të K.Punës, duke e lidhur me
juridiksionin, atëherë duhet të sjellim në vëmendje cilat janë ato organe të cilat mund
të zgjidhin mosmarrëveshjet që lindin për shkak të marrëdhënieve të punës në veçanti.
- Duke qenë se një organ i tillë nuk ekziston palët, për të zgjidhur mosmarrëveshjet që
burojnë nga marrëdhëniet e punës, nuk mund t’i drejtohen ndonjë organi tjetër përveç
gjykatës.
- Ndryshe do të paraqitej situata nëse midis palëve do të kishte një marrëveshje për të
ndryshuar kompetencën pas lindjes së konfliktit. Rezulton se marrëdhënia midis
paditësit dhe të paditurit ka përfunduar në datën 31.01.2013 dhe midis palëve nuk ka
asnjë marrëveshje për ndryshimin e kompetencës pas kësaj date.
- Duhet theksuar se vetë paditësi ka disponuar me padinë objekt shqyrtimi, duke iu
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Parashikimi i nenit 21 të Kontratës së Punës bie ndesh me nenin 11 të K.Punës. Ky
konflikt ka lindur jo më parë se data 31.01.2013, ditë në të cilën u deklarua zgjidhja e
njëanshme e marrëdhënies së punës prej palës së paditur.
- Duke mos qenë dakord me mënyrën e zgjidhjes së kësaj marrëdhënie pune,
punëmarrësi arsyeton se vetëm pas datës 31.01.2013 ka lindur një konflikt që buron
nga shkelja e të drejtave të punëmarrësit, të mbrojtura posaçërisht nga Kodi i Punës.
- Marrëveshja e palëve kontraktore është e vlefshme vetëm nëse arrihet pas datës
31.01.2013 bazuar në nenin 7/3 të K.Punës, pra ligjërisht parashikimi kontraktor në
nenin 21 të Kontratës së Punës nuk mund të qëndrojë më lart nga pikëpamja e
zbatueshmërisë së parashikimit ligjor të nenit 7/3 të K.Punës dhe për rrjedhojë kjo
pjesë e kontratës së punës nuk mund të ketë fuqinë e ligjit, pasi ajo është nul.
- Në këtë aspekt është e rëndësishme të vëmë në dijeni Gjykatën e Lartë se pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë duke u zhvilluar edhe 56 gjykime të tjera me
të njëjtin objekt, të njëjtën palë të paditur, që i bëjnë të dallueshme vetëm palët
paditëse.
- Theksojmë se pala e paditur nuk ka arritur të argumentojë shkaqet mbi të cilat Gjykata
Lushnjë do të përmbushte më mirë interesat e një drejtësie efektive. Gjithashtu
theksojmë se pala e paditur e ka selinë në Tiranë.
200
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen në mungesë
të palëve; në përfundim,
VËREN
02221-00-2013 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës Mondi Nare, e paditur
Shoqëria “Volalba” shpk, me objekt: Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë palën
paditëse me 30 paga mujore. Detyrimi i pagimit të pagave të papaguara për periudhën
Dhjetor 2012-Janar 2013. Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke vendosur bllokimin e
llogarive bankare dhe pasurive të luajtshme e të paluajtshme të Shoqërisë “Volalba” shpk,
deri në vlerën e detyrimit. Dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm. Detyrimi i palës
së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
2. Vendimi nr.6166, datë 03.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje
me mungesën e kompetencës tokësore të saj është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet
të prishet nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit.
3. Me datë 01.04.1993 palët ndërgjyqëse kanë lidhur një kontratë individuale pune me
afat të pacaktuar, ku pala paditëse do të punonte si pirunist për transportimin e paletave në
fushë dhe makina pranë palës së paditur.
4. Me datë 10.01.2013 pala e paditur njofton palën paditëse verbalisht për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës dhe me njoftimin e datës 31.01.2013 ajo ka ndërprerë në mënyrë
përfundimtare marrëdhënien e punës me palën paditëse.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë:
5. Duke mos u pajtuar me zgjidhjen e marrëdhënies së punës nga ana e punëdhënësit,
pala paditëse Mondi Nare i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila
me vendimin nr.6166, datë 03.06.2013 ka vendosur:
6. Shpalljen e moskompetencës tokësore së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e çështjes civile me nr.10563 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.10563 Akti për kompetencë tokësore gjykimi,
7. Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton se:
... Gjykata, pasi shqyrtoi aktet, në referim të parashikimit kontraktor të palëve, në
lidhje me gjykatën kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve dhe në bazë të
parashikimeve të neneve 42, 43, 47 dhe 52 të Kodit të Procedurës Civile, arrin në
përfundimin se gjykimi i kësaj çështje nuk është në kompetencë të kësaj gjykate, por të
Ky përfundim arrihet për faktin se, në rastin konkret, jemi përpara një përjashtimi
nga rregulli i përgjithshëm i ngritjes së padisë në gjykatën e vendit ku ka qendrën personi
juridik, përcaktuar në nenin 43 të K.Pr.Civile. Sipas nenit 47 të K.Pr.Civile …......paditë që
rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i
padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi. Në nenin 21 të kontratës
individuale të punës palët kanë përcaktuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykata
kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve.
Neni 52 i K.Pr.Civile parashikon të drejtën e palëve që të ndryshojnë kompetencën
tokësore me shkrim, me përjashtim të rasteve të përcaktuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi.
Neni 7/1/2 i Kodit të Punës parashikon kompetencë alternative të gjykatave respektive
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që burojnë nga marrëdhënia e punës, ndërsa neni 21 i
kontratës së punës lidhur mes palëve ndërgjyqëse, përcakton shprehimisht si gjykatë
201
kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që burojnë nga këto kontrata, Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, në kushtet kur dhe vendi ku punëmarrësi ka kryer punën ka qenë
qyteti i Lushnjës.
Në këto kushte, duke qenë se mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk është e natyrës së
mosmarrëveshjeve përjashtimore të nenit 52 të K.Pr.Civile, marrëveshja me shkrim e palëve
në lidhje me kompetencën tokësore, prevalon me parashikimet e mësipërme alternative.
Pretendimi i përfaqësuesit të paditësit se parashikimi kontraktor bie ndesh me nenin
7/3 të Kodit të Punës nuk është i bazuar. Në këtë paragraf bëhet fjalë për marrëveshjet që
lidhen me juridiksionin, të cilat janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen para lindjes së
konfliktit. Në rastin në gjykim pretendimi lidhet me kompetencën tokësore, prandaj neni 7/3 i
Kodit të Punës vlerësohet nga kjo gjykatë si i pazbatueshëm.
Për rrjedhojë, gjykata, në bazë të neneve 52 dhe 61 të K.Pr.Civile dhe parashikimit
kontraktor të palëve ndërgjyqëse, neni 21 i kontratës së punës, konkludohet në shpalljen e
moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në shqyrtimin e kësaj çështje dhe
dërgimin e saj për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
8. Në nenin 7 të Kodit Punës janë përcaktuar juridiksionet kompetente, në të cilin
thuhet se:
Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e Republikës së Shqipërisë ngrihen në
gjykatën e vendbanimit të të paditurit.
Padia mund të ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij.
Kur punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, padia mund të ngrihet
edhe në vendin ku ndodhet qendra e punës që e ka punësuar atë. Marrëveshjet që lidhen me
juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas lindjes së konfliktit.
Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas
lindjes së konfliktit.
9. Neni 54 i Kodit të Procedurës Civile ku thuhet se:
E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila
ushtrohet me ngritjen e padisë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (më poshtë gjykata) vlerëson se vendimi i dhënë
nga gjykata e shkallës së parë në lidhje me kompetencën tokësore është marrë në kundërshtim
me ligjin, prandaj ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Mondi Nare duhet të
pranohet.
11. Neni 7 i Kodit Punës tregon qartë se kompetenca tokësore në rastin objekt gjykimi
është alternative dhe e drejta e zgjedhjes, sipas nenit 54 të K.Pr.Civile, i takon paditësit, i cili
e ka ushtruar me ngritjen e padisë, duke iu drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e
cila ishte e detyruar që të zbatonte ligjin nr.7961, datë 12.07.1995 “Kodi i Punës i Republikës
së Shqipërisë” (i ndryshuar), sepse çështja objekt gjykimi është mosmarrëveshje që rrjedh
nga marrëdhënia e punës dhe për rrjedhojë zbatohet legjislacioni që rregullon fushën
përkatëse dhe jo parashikimet që bëjnë dispozitat e përgjithshme, të parashikuara nga
K.Pr.Civile.
12. Arsyetimi që bën gjykata e shkallës së parë se neni 7 i Kodit të Punës nuk bën
fjalë për kompetencën tokësore, por për juridiksionin është i pabazuar në ligj, pasi vetë titulli
i këtij neni bën fjalë për juridiksionet kompetente, pra vetë ligji fjalën juridiksion e njehson
me fjalën kompetencë dhe ky njehsim i termave vjen nga legjislacioni i vendit që është marrë
si model gjatë hartimit të Kodit të Punës të Republikës së Shqipërisë (Shih Kodin e Punës të
Republikës së Shqipërisë, botuar në Universitetin e Gjenevës në Prill të vitit 1996).
202
13. Nga ana tjetër neni 7 i Kodit të Punës bën fjalë për kërkesëpaditë që ngrihen
brenda territorit të Republikës së Shqipërisë, të cilat u drejtohen gjykatave shqiptare dhe jo
gjykatave të huaja, prandaj është më se e qartë se ligjvënësi ka dashur që në marrëdhëniet e
punës kompetenca tokësore të rregullohet posaçërisht nga Kodi i Punës me qëllim për t’i
dhënë mundësi punëmarrësit si palë e “dobët” që të zgjedhë ndërmjet gjykatave alternative,
duke i bërë të pavlefshme marrëveshjet e palëve në lidhje me kompetencën përpara lindjes së
konfliktit.
14. Duke arsyetuar si më sipër, gjykata arrin në përfundimin se ankimi i veçantë i bërë
nga pala paditëse Mondi Nare është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe
për rrjedhojë vendimi i dhënë nga gjykata e shkallës së parë duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenet 62 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile;
VENDOSI
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 17.09.2013
203
Nr.00-2013-2078 i Vendimit (488)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËSE: DHURATA YLLI (QESKA), në mungesë

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
në mungesë
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME DEVOLL, në mungesë
INSPEKTORATI QENDROR TEKNIK
TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit nr.836, datë 20.08.1996
të Komisionit të Pronave Bashkia Bilisht
me të cilin u është njohur trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Alije Agolli
e drejta e pronësisë për një sipërfaqe trualli prej 685m2
me kufij: V-Kurtali Kordalli, L- Tahir Agolli, J-Asan Osman dhe P-Sali Shaqera
duke ju kthyer kjo sipërfaqe trashëgimtarëve të ligjshëm
që janë Venetik Frashëri, Kismet Frashëri, Hasije Frashëri dhe Tefta Frashëri
që zotërojnë nga 1/8 e kësaj sipërfaqe si dhe Natasha Renjollari (Qeska),
Kastriot Qeska dhe Dhurata Ylli që trashëgojnë nga 1/6 secili të kësaj sipërfaqe.
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll të regjistrojë
sipërfaqen e truallit prej 685m2 me kufij: V-Kurtali Kordalli, L- Tahir Agolli,
J-Asan Osman dhe P-Sali Shaqera në emër të trashëgimtarëve
të subjektit të shpronësuar Alije Agolli, sipërfaqe e cila na është njohur
me vendimin nr.836, datë 20.08.1996 të KKP Bilisht sipas kuotave të mësipërme.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154 dhe 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile,
nenet 149, 296 të Kodit Civil,
Ligji 7698 datë 15.04.1994 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”
si dhe Ligji nr.9235 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar,
Ligji 33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
204
Gjykatat e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendim nr.1601, datë 08.07.2013, ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës territoriale të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë
dhe dërgimin e kërkesë padisë së paditëses dhe akteve bashkangjitur saj,
Gjykatës së Rrethit Tiranë si gjykatë kompetente.
Kundër vendimit nr.1601, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Dhurata Ylli, me anë të të cilit kërkon ndryshimin e
vendimit nr.1601, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe vazhdimin e
gjykimit pranë kësaj gjykate për këto shkaqe:
- Gjykata ka marrë vendimin në kundërshtim me dispozitat ligjore të ligjit
nr.7698/1993, në të cili parashikohet se vendimet e ish KKK Pronave në rrethe
kundërshtohen në gjykatën në territorin juridiksional të vendit në të cilin është dhënë
vendimi.
- Gjykata ka marrë vendimin në kundërshtim me dispozitat e ligjore të ligjit nr.9235
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, pasi neni 18 i tij ka fuqi vetëm
për kundërshtim e vendimeve të AKKP-së Tiranë dhe jo për vendimet e hershme të
ish- KKK Pronave që janë dhënë në bazë të një ligji tjetër, ku dhe pasojat e
vendimeve të ndryshme kur janë kundërshtuar janë goditur në territorin e asaj gjykate
në vendin në të cilin ndodhet pasuria e paluajtshme.
- Gjykata ka marrë vendimin në kundërshtim me nenin 45 të K.Pr.Civile pasi sendi i
paluajtshëm ndodhet në territorin e Gjykatës së Rrethit Korçë.
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me vendimin unifikues nr.24, datë 13.03.2002, në
të cilin parashikohet se: “.. ligji nr.7698/1993, nuk janë mënyra të reja të fitimit të
pronësisë....”. Pra vendimet e ish KKK Pronave nuk janë mënyra të reja të fitimit të
pronësisë në këtë mënyrë të drejtat e pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme objekt
gjykimi do të trajtohet si e tillë në bazë të nenit 45 të K.Pr.Civile nga gjykata e rrethit
gjyqësor ku ndodhet kjo pasuri.
- Ankuesja për të realizuar të drejtën e saj të pronësisë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Korçë nuk ka nevojë për t’u legjitimuar të kundërshtojë edhe një vendim tjetër të
KKK Pronave në favor të një subjekti tjetër të shpronësuar që të dalim në
konkluzionin që vetëm në këtë rast jemi para marrëdhënie pronësie në bazë të nenit 45
të K.Pr.Civile. Në rastin konkret sërish jemi para marrëdhënies së pronësisë, asaj të
realizimit efektiv të së drejtës së subjekteve ankuese e cila nuk ka nevojë të godasë
edhe një vendim tjetër të ish KKK Pronave që të legjitimohet për të realizuar të
drejtën e saj.

VËREN
Rrethanat e faktit
1. Paditësja Dhurata Ylli është një nga trashëgimtaret ligjore të Nigjar Qeska, i cili me
cilësinë e trashëgimtarit të Alije Agolli si ish-pronare, ka përfituar nga vendimi
nr.836, datë 20.08.1996 i KKK Pronave Bashkia Bilisht.
2. Me vendimin nr.836, datë 20.08.1996, të KKK Pronave Bashkia Bilisht është
vendosur: “Të njohë z. Alije Agolli si ish-pronar të këtyre pronave: Një truall me
sipërfaqe 685 m2 me këto kufizime: V-Kurtali Kordalli, L- Tahir Agolli, J-Asan
205
Osman dhe P-Sali Shaqera. Një sipërfaqe toke prej 360 m2, me këto kufizime: në
veri Tasim Muharem, në jug Asan Osman, në lindje Tahir Agolli në perëndim Tahir
Nexhip. Në bazë të nenit 16 të ligjit 7698, datë 15.04.1993 trashëgimtarët e ish-
pronarit të kompensohen në natyrë (me sipërfaqe ekuivalente tokash), ose me
obligacione shtetërore për një sipërfaqe toke prej 360 m2...”
3. Paditësja Dhurata Ylli me pretendimin se sipërfaqja e përcaktuar në vendim
posedohet prej trashëgimtarëve të ish-pronarit që prej vitit 1996 i është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesë padi për ndryshimin e vendimit
nr.836, datë 20.08.1996 të KKK Pronave Bashkia Bilisht, duke kërkuar kthimin e
sipërfaqes trashëgimtarëve.
4. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykatat e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendim
nr.1601, datë 08.07.2013, ka vendosur:“ Shpalljen e moskompetencës territoriale të
Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë dhe dërgimin e kërkesë padisë së paditëses dhe
akteve bashkangjitur saj, Gjykatës së Rrethit Tiranë si gjykatë kompetente”.
4.1. Gjykata arsyeton se: “...Marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur
mosmarrëveshja e ka bazën në aktin administrativ, vendimin e ish Komisionit të
Kthimit të Pronave Bashkia Bilisht dhe në kushtet kur kemi të bëjmë me një padi me
të cilën kundërshtohet një akt administrativ, atëherë për përcaktimin e kompetencës
territoriale do t’i referohemi dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, neni 324 e
vijues.... Në rastin konkret padia e paditëses për kërkimin kryesor të saj i
kundrejtohet Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave dhe në kushtet kur
organi administrativ e ka qendrën në Tiranë, kompetente nga pikëpamja tokësore
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata në territorin e së cilës ka
qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia....Si rrjedhim edhe për
kërkimin dytësor atë të detyrimit të Zyrës së Regjistrimit të Pasurive Devoll...
pavarësisht se zyra .. ka qendrën në zonën ku ushtron kompetencën Gjykata e
Rrethit Korçë, kompetenca territorial i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
si gjykata kompetente për gjykimin e kërkimit kryesor...”.
5. Kundër vendimit nr.1601, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka
paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Dhurata Ylli, me anë të të cilit kërkon
ndryshimin e vendimit nr.1601, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, për shkaqet e përmendura në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
6.1.Neni 45§1 i K.Pr.Civile: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit
ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.
6.2. Neni 55 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon padinë kryesore është kompetente për të
shqyrtuar edhe kërkesat dytësore, kundërpadinë ose ndërhyrjen kryesore…”.
7. Se, ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Dhurata Ylli (Qeska) përmban shkaqe
ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1601, datë 08.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, për rrjedhojë vendimi duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për vazhdim gjykimi pranë kësaj gjykate.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1601, datë 08.07.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur moskompetenca
tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.31008-02025-41-2013, datë
206
07.06.2013 dhe dërgimi i akteve të çështjes për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është marrë në mosrespektim të ligjit.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve
të ankimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se
kompetente për gjykimin e çështjes nr.31008-02025-41-2013, datë 07.06.2013 është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
10. Ky kolegj e vlerëson jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj, për shkak të mos bërjes prej saj të
identifikimit të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë
për përcaktimin e gjykatës kompetente.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile
(ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën
tokësore të gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në po
këtë Kod dhe në ligje të tjera të veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të
tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i
vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi duhet
të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që ai të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm (Neni 6 i
Konventës Europiane së të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
12. Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, ky Kolegj, bazuar në dispozitat e zbatueshme për rastin, merr
në konsideratë jo thjesht objektin e padisë, por shkakun e saj, karakterin dhe natyrën
juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën juridike të sendit mbi të cilin janë drejtuar
të drejtat e pretenduara nga palët.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë dhe shkakut të
saj, evidenton se me anë të kësaj padie, pavarësisht se formalisht kundërshtohet
vendimi nr.836, datë 20.08.1996, Komisionit të Pronave Bilisht, duke u kërkuar
ndryshimi i tij dhe fshirja e regjistrimit të tij në Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme, në thelb kundërshtohet e drejta e pronësisë e pretenduar nga
paditësi mbi një sipërfaqe prej 685 m2, që është përfshirë në sipërfaqen e trajtuar me
vendimin e komisionit të sipërcituar në favor të ish-pronarit Alije Agolli.
14. Gjithashtu, konstatohet se sipërfaqja, objekt material i këtij gjykimi, mbi të cilën
drejtohen pretendimet për të drejta pronësie, ndodhet në juridiksionin territorial të
qytetit të Bilishtit, Rrethi Korçë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në gjykimet me objekt
kundërshtim të vendimeve të ish-komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, kur kërkimi bëhet nga një person i tretë, që pretendon të jetë ish-pronar apo
subjekt i shpronësuar ose person tjetër që pretendon të ketë përfituar pronësinë mbi
bazën e një ligji të posaçëm, kompetente për shqyrtimin e çështjes është gjykata e
vendit ku ndodhet sendi/pasuria e paluajtshme (neni 45 i K.Pr.Civile).
15.1. Kjo sepse, në thelb, kundërshtimi i vendimit të ish-Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave legjitimohet vetëm në qoftë se subjekti kundërshtues
(paditësi) provon se është ai pronari i pasurisë (sendit) në fjalë ose subjekt i
207
shpronësuar të cilit ky send duhet t’i ishte kthyer. Në këtë vështrim konflikti midis
palëve, që duhet të marrë zgjidhje nga gjykimi, është konflikt lidhur me pronësinë
mbi sendin. Për pasojë është ky kërkimi themelor i padisë, nga zgjidhja e të cilit,
përkatësisht zgjidhet dhe kërkimi mbi regjistrimet apo fshirjet në Zyrën Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Ndërsa goditja e vendimit të ish-Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave është aksesore dhe vetëm në funksion të së
parës, për aq sa vetëm të qenit pronar (ose subjekt i shpronësuar) legjitimon paditësin
për goditjen e këtij vendimi.
15.2. Në këto gjykime, paditësi duhet të provojë të qenit pronar, mënyrën e fitimit të
pronësisë, pavarësisht nga regjistrimi që ai mund të ketë në Zyrën Vendore të
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, në të kundërt padia rrëzohet.
15.3. E ndryshme është situata kur vendimi i komisionit të kthimit dhe kompensimit të
pronave goditet nga vetë personi që i është drejtuar organit administrativ. Në këtë rast
gjykimi do të ketë karakterin e një gjykimi administrativ dhe kompetente do të jetë
gjykata ku ka qendrën organi administrativ.
15.4. Arsyetimi i gjykatës, që e konsideron, duke u nisur nga kritere thjesht formale,
goditjen e vendimit të komisionit të kthimit dhe kompensimit të pronave si kërkim
kryesor të padisë, është i gabuar në vështrim sa më sipër.
16. Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së
cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi
sende të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore
për shqyrtimin e saj duhet referuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile.
17. Kompetenca tokësore e përcaktuar në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile është një
nga rastet e kompetencës tokësore ekskluzive dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë
ka gabuar kur ka deklaruar moskompetencën e saj duke i kaluar aktet gjykatës
kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
18. Lloji i padisë për realizimin e të drejtës së pretenduar është në disponibilitetin e palës,
ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje këtyre problemeve, në respektim të të drejtave
të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë
që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një
hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
19. Nëse padia është e bazuar në faktin dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga pala
paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë çështje që do të
shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.
08.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore dhe dërgimi i akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 45 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1601, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
208
Tiranë, më 19.09.2013
209
Nr.00-2013-2199 i Vendimit (489)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 19.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore publike, çështjen civile nr.11111-
02560-00-2008. Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËSE: MARIKA BOBOSHTICA në mungesë.

TË PADITUR: LORETA FANI përfaqësuar nga
Av. Thimio Kondi.
PARASHQEVI MUSHI në mungesë
THOMAIDHA MELE, në mungesë.
PANDORA BOBOSHTICA (GERXHALLIA),
në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatim i pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik
kontratë shitblerje nr.780 rep e nr.360 kol datë 03.04.2004.
Detyrimi i të paditurës Loreta Fani të njohë paditësen pronare
për 6/12 pjesë të pandara të apartamentit të ndodhur në Korçë.
Baza Ligjore: Nenet 92/a të K.Civil,
referuar neneve 200/c e 204 të K.Civil
dhe neni 296 i po këtij Kodi.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.192, datë 02.02.2006, ka vendosur:

Konstatimin si absolutisht të pavlefshme të veprimit juridik, kontratë shitblerje
nr.780 Rep. dhe 360 Kol, datë 03.04.2004, lidhur midis Angjeliqi Boboshtica
në favor të të paditurës Loreta Fani, me objekt: tjetërsimin e pasurisë së
paluajtshme, apartament banimi ndodhur në qytetin e Korçës me adresë:
Bulevardi”Republika”, pallati 3, shkalla 1, kati i tretë, ap.5/1, e regjistruar si
pasuri me nr.2/274+1-5/1,ZK 8561 në Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Korçë.
Kthimi i gjendjes juridike të pronësisë në gjendjen e mëparshme përsa i përket
bashkëpronësisë mbi sendin dhe detyrimin për kthimin e kundërvlerës së
shitjes të sendit blerës të paditurës Loreta Fani nga trashëgimtarët e Angjeliqi
Boboshticës që janë motrat e saj, të paditurat Parashqevi Mushi e Thomaidha
Mushi solidarisht.
210
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Marika Boboshtica duke u detyruar
e paditura Loreta Fani të njohë paditësen Marika Boboshtica pronare mbi
sendin pasuri të paluajtshme objekt tjetërsimi me veprimin juridik kontratë
shitblerje nr.780 Rep,e 360 Kol., datë 03.04.2004, për 5/12 pjesë të pandarë të
tij.

Parë Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs pala e paditur Loreta
Fani, Thomaidha Mele, Parashqevi Mushi, Pandora Boboshtica, të cilat kërkojnë prishjen e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.192, datë 02.02.2006, si dhe prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit nr.263, datë 11.09.2008, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit pavarësisht arsyetimit voluminoz nuk i ka dhënë përgjigje ankimit që
ka bërë pala ankuese, Loreta Fani dhe Thomaidha Mele në lidhje me mos formimin e
drejtë të ndërgjygjësisë.
- Duke ju referuar procedurave të gjykatave të një hierarkie më të lartë, konstatohet
lehtësisht që edhe këtë vendim që rekursohet vihen re simptomat e zakonshme të mos
arsyetimit të vendimit për atë që kërkohet (neni 6), por shkruhet në volum, vetëm në
formë deskriptive, e pa asnjë analizë për thelbin e çështjes dhe konsistencën e
kërkimit të palës ankuese.
- Gjykata e apelit nuk i arsyeton faktet e për më tepër nuk i përgjigjet ankimit duke na
lënë të dyshojmë për anësi të qëllimshme apo për paaftësi të saj, pasi edhe mos
përgjigjja e pretendimeve të apeluesve, Gjykata e Lartë i ka quajtur shkelje. Pra
mungon arsyetimi përse lihet në fuqi vendimi i shkallës së parë dhe përse nuk merren
parasysh pretendimet e kërkesës ankimore, kjo vjen në kundërshtim me nenin 6 të
K.Pr.Civile.
Ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse Marika Boboshtica, e cila kërkon

mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Loreta Fani, Thomaidha Mele,
Parashqevi Mushi, Pandora Boboshtica, duke parashtruar këto shkaqe:
- Në rekurs pretendohet se gjykata ka gabuar në përcaktimin e pjesëve. Në fakt kjo nuk
qëndron sepse lidhur me kontratën e shitblerjes, kjo me të drejtë u deklarua nga
gjykata si absolutisht e pavlefshme, pasi ishte shitur nga kunata ime Angjeliqi edhe
pjesa ime e apartamentit që unë e kisha privatizuar në vitin 1993, e hipotekuar në
emrin tim, vëllait Vangjo dhe të shoqes Angjeliqi nga 1/3 pjesë secili, ky regjistrim
figuron në nr.367/4, datë 13.02.1994 në regjistrat e Zyrës së Hipotekës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi avokatin e palës së paditur
Loreta Fani, që kërkoi prishjen e të dy vendimeve, vendimit nr.263, datë 11.09.2008 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.192, date 02.02.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe pushimin e gjykimit të çështjes; në mungesë të palëve të tjera; si dhe pasi
VËREN
I.Rrethanat e çështjes
211
1. Ka rezultuar se me kontratën nr.10760, Rep, dhe nr.3910 Kol., datë 07.12.1993 të
Zyrës Noteriale Korçë, Ndërmarrja Komunale Banesa Qytet në kuadër të privatizimit të
banesave shtetërore, ka shitur në favor të blerësve Vangjo Boboshtica (vëllai i paditëses)
Angjeli Boboshtica (bashkëshortja e Vangjos) dhe Marika Boboshtica një apartament
banimi ndodhur në qytetin e Korçës me adresë Bulevardi “Republika”, pallati 3, shk.1,
kati i 3-të, ap.5/1. Pra sendi i lartpërmendur ka kaluar në pronësi të tre bashkëpronarëve
duke ju takuar secilit nga 4/12 pjesë të pandarë.
2. Në datën 04.04.2004 nëpërmjet kontratës së shitblerjes nr.780 Rep. dhe nr.360 Kol,
Angjeliqi Boboshtica e ka tjetërsuar këtë pasuri të paluajtshme në favor të blerëses, të
paditurës Loreta Fani.
3. E ndodhur para këtij fakti paditësja Marika Boboshtica ka kërkuar në rrugë gjyqësore
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik, kontratë shitblerje nr.780 Rep.
dhe nr.360 Kol, datë 03.04.2004, lidhur midis të paditurës Loreta Fani me cilësinë e
blerëses së sendit pasuri e paluajtshme dhe shitëses, së ndjerës Angjeliqi Boboshtica,
duke kërkuar njëkohësisht ta njohin paditësen pronare me 6/12 pjesë të pandarë të kësaj
pasurie të paluajtshme.
4. Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.192, datë 02.02.2006, ka
vendosur:
“Konstatimin si absolutisht të pavlefshme të veprimit juridik, kontratë shitblerje nr.780
Rep. dhe 360 Kol, datë 03.04.2004, lidhur midis Angjeliqi Boboshtica në favor të së
paditurës Loreta Fani, me objekt: tjetërsimin e pasurisë së paluajtshme, apartament
banimi ndodhur në qytetin e Korçës me adresë Bulevardi ”Republika” pallati 3, shkalla
1, kati i tretë, ap.5/1 e regjistruar si pasuri me nr.2/274+1-5/1,ZK 8561 në Zyrën
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë.
Kthimi i gjendjes juridike të pronësisë në gjendjen e mëparshme përsa i përket
bashkëpronësisë mbi sendin dhe detyrimin për kthimin e kundërvlerës së shitjes të sendit
blerës të së paditurës Loreta Fani nga trashëgimtarët e Angjeliqi Boboshticës që janë
motrat e saj, të paditurat Parashqevi Mushi e Thomaidha Mushi solidarisht.
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Marika Boboshtica duke u detyruar e paditura
Loreta Fani të njohë paditësen Marika Boboshtica pronare mbi sendin pasuri te
paluajtshme objekt tjetërsimi me veprimin juridik kontratë shitblerje nr.780 Rep, e 360
Kol., datë 03.04.2004, për 5/12 pjesë të pandarë të tij”.
Korçë”.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs pala e paditur
Loreta Fani, Thomaidha Mele, Parashqevi Mushi, Pandora Boboshtica, të cilat kërkojnë
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.192, datë 02.02.2006, si dhe
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.263, datë 11.09.2008, duke parashtruar
shkaqet e lartpërmendura.
Gjithashtu ka ushtruar kundër-rekurs pala paditëse Marika Boboshtica, e cila kërkon
mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala e paditur Loreta Fani, Thomaidha Mele,
Parashqevi Mushi, Pandora Boboshtica, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një
212
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
7.2. Neni 96 K.Pr.Civile që parashikon se :
"Si përfaqësues të palëve me prokurë mund të jenë:
avokatët;
……………..
Prokura mund të jetë e përgjithshme ose e posaçme. Ajo bëhet me shkrim
sipas dispozitave të Kodit Civil, si dhe me gojë përpara gjykatës që shqyrton
mosmarrëveshjen”.
7.3. Neni 266 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Kur shkresa është në gjuhë të huaj, ajo paraqitet bashkë me përkthimin e saj
në gjuhë shqipe, të legalizuar nga ambasada apo konsullata përkatëse ose nga
organi tjetër kompetent.
Kur gjykata nuk mund ta kontrollojë vetë saktësinë e përkthimit, emëron
përkthyes”.
8. Dispozitat e K.Civil:
“Tagrat e përfaqësimit ligjor caktohen nga dispozitat e ligjit që i japin këtë
cilësi, ndërsa tagrat e përfaqësuesit të emëruar nga i përfaqësuari caktohen
me prokurë.
Tagrat e përfaqësuesit mund të nxirren edhe nga rrethanat, në të cilat kryhen
veprimet juridike përkatëse”.
“Prokura është dokumenti në të cilin i përfaqësuari, me vullnetin e tij të lirë
ka përcaktuar karakterin dhe vëllimin e tagrave që i ka dhënë përfaqësuesit”.
“Prokura bëhet gjithmonë me shkresë.
Çdo prokurë për të lidhur një kontratë, e cila sipas ligjit mund të bëhet vetëm
me akt noterial, duhet të përpilohet në këtë formë, përndryshe është e
pavlefshme. Edhe prokura për kryerjen e veprimeve para gjykatave dhe
institucioneve të tjera shtetërore, duhet të bëhet me akt noterial, përveç kur me
dispozita ligjore lejohet që ajo të bëhet me shkresë të thjeshtë”.
9. Dispozitat e ligjit nr.8372, datë 09.07.1998, “Për ushtrimin e funksioneve konsullore
nga përfaqësitë diplomatike ose konsullore”.
9.1. Neni 12 i ligjit që parashikon se:
“............2. në veçanti drejtuesi i postit konsullor, me kërkesën e shtetasve
shqiptarë:
a) përpilon deklarata, autorizime, testamente, kontrata, garanci dhe prokura
të thjeshta;
.............3. Dokumentet e përpiluara nga drejtuesi i postit konsullor janë të
barasvlershme me ato të një noteri të licencuar ne Republikën e Shqipërisë”.
10. Dispozitat e ligjit nr.9060, datë 8.5.2003, “Për aderimin e Republikës së Shqipërisë
në "Konventën për heqjen e kërkesës për legalizimin e dokumenteve zyrtare të huaja".
10.1. Neni 2 i Konventës parashikon se :
“Çdo shtet palë përjashton nga legalizimi dokumentet e lëshuara në territorin
e tij mbi të cilat zbatohet kjo Konventë. Në kuptim të kësaj Konvente,
legalizimi nënkupton vetëm aktin e formalitetit, me anë të të cilit agjentët
diplomatikë ose konsullorë të shtetit, në territorin e të cilit lëshohet dokumenti,
213
vërtetojnë autenticitetin e firmës, cilësinë me të cilën ka vepruar personi që ka
firmosur dokumentin dhe, nëse është rasti, identitetin e vulës dhe pullës që
bart”.
10.2. Neni 3 i Konventës parashikon se:
“Me qëllim që të vërtetohet autenticiteti i firmës, cilësia në të cilën ka vepruar
personi që firmos dokumentin dhe, nëse është rasti, identiteti i vulës apo pullës
që ai bart, formaliteti i vetëm që mund të kërkohet është paraqitja e një
certifikate,të përshkruar në nenin 4, lëshuar nga autoriteti kompetent i shtetit
që nxjerr dokumentin...” .
10.3. Neni 4 i Konventës parashikon se :
“Çertifikata e përmendur në nenin 3 paragrafi i parë vendoset për së gjati në
një qoshe të dokumentit, sipas modelit bashkëngjitur kësaj Konvente.
Megjithëse ajo mund të hartohet në gjuhën zyrtare të autoritetit që e lëshon
dhe në një gjuhë të dytë, titulli, certifikata, duhet të jenë në gjuhën frënge
"Apostille" (Konventa e Hagës e datës 5 Tetor 1961)”.
10.4. Shtojcë e Konventës që parashikon elementët formal të modelit të çertifikatës:
Model i çertifikatës
"Çertifikata do të jetë në formën e një katrori me brinjë jo më të vogla se 9 cm.
Apostille
Konventa e Hagës e datës 5 Tetor 1961
vendi........................................
Ky dokument zyrtar
është firmosur nga........................
i cili vepron në cilësinë e...............
dhe mban vulën/pullën e.............
Vërtetohet
në.......6. me.................
nga...............................
nr..............................................
vula/pulla.....10. firma........
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
11. Vendimi nr.263, datë 11.09.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimi nr.192, datë
02.02.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duhet të prishen pasi nga gjykatat nuk
janë respektuar dispozitat e ligjit procedural.
12. Pala paditëse, Marika Boboshtica nëpërmjet një akti shkresor të titulluar “prokurë e
posaçme” ka emëruar si përfaqësues të posaçëm avokatin Shkëlqim Venxha, anëtar i
Dhomës së Avokatisë Korçë, duke e autorizuar atë lidhur me pronën objekt të ngrejë
kërkesëpadi si dhe të ndjekë gjykimit në të tre shkallët e tij.
13. Pala rekursuese (e paditura Loreta Fani) ka pretenduar që në gjykimin në apel ka
pasiguri lidhur me tagrat e kësaj prokure. Pretendim të cilin e ka detajuar dhe në seancën
gjyqësore në Gjykatën e Lartë duke pretenduar pavlefshmërinë e kësaj prokure.
14. Në gjykimin në shkallë të parë nuk është ngritur ky pretendim pasi pala e paditur ka
qenë në mungesë.
15. Gjykata e apelit në vendimin e saj lidhur me pretendimin për pasiguri lidhur me tagrat
prokurës arsyeton se: “Në kërkesën ankimore pala e paditur ka pretenduar për pasiguri
për tagrat e dhëna përfaqësuesit Shkëlqim Venxha të lëshuar nga paditësja, nëpërmjet
prokurës së administruar në gjykim. Rezulton se prokura për përfaqësim e paditëses
Marika Boboshtica nga përfaqësuesi Shkëlqim Venxha është përpiluar konform
214
dispozitave përkatëse të K.Civil (nenet 65 e vijues), si dhe nuk bie në kundërshtim me
kërkesat e neneve 266 të K.Pr.Civile. Si i tillë dokumenti është i vlefshëm për gjykim e
çështjes”.
16. Kolegji Civil vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar
të ligjit procedural.
17. Konkretisht, sipas nenit 70 të K.Civil,” “Prokura është dokumenti në të cilin i
përfaqësuari, me vullnetin e tij të lirë ka përcaktuar karakterin dhe vëllimin e tagrave që i
ka dhënë përfaqësuesit”.
Ndërsa në nenin 72 të K.Civil parashikohet se: “Prokura bëhet gjithmonë me shkresë”.
Gjithashtu në nenin 96 të K.Pr.Civile parashikohet se kur palët përfaqësohen në gjykim,
përfaqësuesi duhet të pajiset me prokurë dhe se, “Prokura mund të jetë e përgjithshme ose
e posaçme. Ajo bëhet me shkrim sipas dispozitave të Kodit Civil si dhe me gojë përpara
gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen”.
18. Në rastin në gjykim, prokura është paraqitur në formën e një shkrese të thjeshtë të
shkruar me dorë, jo origjinale, por e fotokopjuar.
19. Kolegji vlerëson se meqenëse ky dokument shkresor (prokurë e posaçme) është
lëshuar në territorin e një shteti tjetër, për të vlerësuar vlefshmërinë e tij duhet t’i
referohemi:
19.1. Së pari, parashikimeve të ligjit nr.8372, datë 09.07.1998, “Për ushtrimin e
funksioneve konsullore nga përfaqësitë diplomatike ose konsullore” nëse paditësja
Marika Boboshtica ka shtetësinë shqiptare. Sipas këtij ligji, drejtuesi i zyrës konsullore
me kërkesën e shtetasve shqiptarë, mund të përpilojë deklarata, autorizime, kontrata e
testamente dhe “prokura të thjeshta”. Aktet e përpiluara prej tij janë të barasvlefshme me
ato të noterit në Shqipëri (neni 12, pika 2, shkronja “a” dhe pika 3 e ligjit).
19.2. Së dyti, duhet t’i referohemi parashikimeve të Konventës së Hagës datë 5 tetor
1961, ratifikuar me ligjin nr.9060, datë 08.05.2003, “Për aderimin e Republikës së
Shqipërisë në "Konventën për heqjen e kërkesës për legalizimin e dokumenteve zyrtare të
huaja".
Në nenin Neni 3 të kësaj Konvente parashikohet se:
“Me qëllim që të vërtetohet autenticiteti i firmës, cilësia në të cilën ka vepruar personi që
firmos dokumentin dhe, nëse është rasti, identiteti i vulës apo pullës që ai bart, formaliteti
i vetëm që mund të kërkohet është paraqitja e një çertifikate, të përshkruar në nenin 4,
lëshuar nga autoriteti kompetent i shtetit që nxjerr dokumentin...”.
Në nenin 4 të Konventës parashikohet;“Çertifikata e përmendur në nenin 3, paragrafi i
parë vendoset për së gjati në një qoshe të dokumentit, sipas modelit bashkëngjitur kësaj
Konvente. Megjithëse ajo mund të hartohet në gjuhen zyrtare të autoritetit që e lëshon
dhe në një gjuhë të dytë, titulli, çertifikata, duhet të jenë në gjuhën frënge "Apostille"
(Konventa e Hagës e datës 5 Tetor 1961)”. Ndërsa në shtesën e Konventës parashikon
elementët formale të modelit të çertifikatës (janë dhënë më sipër në këtë vendim tek ligji i
zbatueshëm).
20. Pra, Kolegji Civil çmon se në kushtet kur një akt shkresor është mbajtur në territorin e
një shteti tjetër duhet të respektohen elementët formalë për vlefshmërinë e tij të
përcaktuara ose në ligjin nr.8372, datë 09.07.1998, “Për ushtrimin e funksioneve
konsullore nga përfaqësitë diplomatike ose konsullore”, ose në parashikimet e Konventës
e Hagës datë 5 Tetor 1961.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në analizë të përcaktimeve ligjore të lartpërmendura,
çmon se nga gjykatat e faktit është zbatuar gabim ligji procedural. Këto gjykata kanë
pranuar dhe gjykuar një kërkesëpadi të ngritur nga përfaqësuesi i paditëses Marika
215
Boboshtica bazuar në një akt prokurë e posaçme, e cila nuk plotëson kriteret ligjore lidhur
me vlefshmërinë e saj. Konkretisht kjo prokurë duke qenë se është hartuar në një shtet
tjetër as nuk është hartuar nga një drejtues i zyrës konsullore përkatëse dhe as nuk
përmban “çertifikatën” të quajtur “Apostille” sipas përcaktimeve të Konventës së Hagës
datë 5 Tetor 1961.
22. Sa më sipër rezulton, Kolegji vlerëson se dokumenti shkresor “prokurë e posaçme” e
lëshuar nga pala paditëse Marika Boboshtica është i pavlefshëm dhe rrjedhimisht të gjithë
tagrat e dhëna në këtë prokurë janë nul.
23. Në këto rrethana, Kolegji Civil çmon se të dy vendimet e gjykatave të faktit duhet të
prishen për shkelje të rënda të normave procedurale (neni 472, shkronja “b” i
K.Pr.Civile), pasi ato kanë zhvilluar një gjykim të iniciuar nga një përfaqësues i palës
paditëse i autorizuar nga një “prokurë e posaçme, ku kjo e fundit dhe tagrat e përfaqësimit
të rrjedhura prej saj janë të pavlefshme. Mungesa e legjitimitetit të përfaqësuesit në
ngritjen e padisë duhet të konstatohej nga gjykatat e faktit dhe të vendosej pushimi i
gjykimit.
24. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson prishjen e të dy vendimeve
të gjykatave të faktit dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.263, datë 11.09.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.192, datë 02.02.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pushimin e
Tiranë, më 19.09.2013
MENDIM PAKICE
Unë, si gjyqtare në pakicë, nuk ndaj të njëjtin qëndrim me shumicën lidhur me
argumentet dhe përfundimin e arritur në vendimin nr.489, datë 19.09.2013 të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë (shumica), në të cilin është vendosur prishja e vendimit nr.263, datë
11.09.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit nr.192, datë 02.02.2006 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Nëpërmjet arsyetimit të saj në këtë vendim shumica ka konkluduar se të dyja
vendimet e gjykatave të faktit duhet të prishen për shkelje të rënda të normave procedurale
(neni 472 shkronja “b” i K.Pr.Civile), pasi ato kanë zhvilluar një gjykim të inicuar nga një
përfaqësues i palës paditëse i autorizuar nga një “prokurë e posaçme”, ku kjo e fundit dhe
tagrat e përfaqësimit të rrjedhura prej saj janë të pavlefshme.
Nuk kam të njëjtin mendim në lidhje me këto përfundime, ndaj në vijim parashtroj
argumentet e mija, të ndryshme nga shumica.
Kam mendimin se Kolegji Civil në bazë të nenit 485, pika “c” të Kodit të Procedurës
Civile duhet të kishte prishur vendimin nr.263, datë 02.02.2006 të Gjykatës së Apelit Korçë
dhe kthimin e çështjes në po atë gjykate për rishqyrtim, pasi kjo gjykatë nuk ka respektuar
dispozitat e ligjit procedural.
216
Në nenin 42 (2) të Kushtetutës, i cili parashikon se: “2. Kushdo, për mbrojtjen e të
drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore, ose në rastin e akuzave të
ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të
arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”, janë sanksionuar
parimet themelore të gjykatës në procesin gjyqësor civil në përputhje të plotë me nenin 6 të
Konventës Europiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut.
Neni 42 (2) i Kushtetutës jep në vija të përgjithshme bazën që legjitimon personat e
ndryshëm që t’i drejtohen gjykatës me padi. Kështu, sipas kësaj dispozite, padia mund të
ngrihet në gjykatë për mbrojtjen e të 1) drejtave, 2) lirive dhe 3) interesave kushtetuese e
ligjore. Detajimi i këtij parashikimi kushtetues gjendet në dispozitat përkatëse të së drejtës
materiale dhe procedurale, por megjithatë nëse nuk ka dispozita të tilla, çdo person ka të
drejtën t’i drejtohet gjykatës për mbrojtjen e të drejtave apo interesave që pretendon se i
garantohen nga Kushtetuta, aktet ndërkombëtare të detyrueshme për Republikën e Shqipërisë,
apo parimet e përgjithshme të së drejtës që zbatohen nga gjykatat shqiptare.
Në nenin 1 i K.Pr.Civile, ku thuhet se: “Kodi i Procedurës Civile i Republikës së
Shqipërisë cakton rregulla të detyrueshme, të njëjta e të barabarta, për gjykimin e
mosmarrëveshjeve civile e të mosmarrëveshjeve të tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta...” ligjvënësi përcakton pozitën e gjykatës në procesin gjyqësor civil.
Gjykata, konform nenit 4 të K.Pr.Civile, ka detyrimin të kujdeset për zhvillimin e
rregullt të procesit gjyqësor. Për këtë qëllim, në bazë të kompetencave që i jepen nga
K.Pr.Civile, vendos për afatet dhe urdhëron marrjen e masave të nevojshme. Sipas nenit 14 të
K.Pr.Civile “gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”. Në
këtë drejtim, konform nenit 15 të K.Pr.Civile “palët janë të detyruara të japin ndihmesën e
tyre për zhvillimin normal të hetimit gjyqësor. Gjykata i ngarkon ato me përgjegjësi në rast
mosveprimi ose pengimi me faj”.
Në nenin 2 (1) të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se “vetëm palët mund të vënë
në lëvizje gjykatën për fillimin e një procesi gjyqësor, përveç kur ligji parashikon ndryshe”.
Gjithashtu, konform nenit 3 të K.Pr.Civile, “kërkesa e palëve për fillimin e një procesi
gjyqësor është e lidhur me përmbushjen nga ana e tyre të detyrimeve që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara në këtë Kod”.
Procesi gjyqësor është veprimtaria ku ndërthuren të drejtat dhe detyrimet e subjekteve
pjesëmarrëse në të, të cilat zakonisht janë tre, gjykata, paditësi dhe i padituri. Secili nga këta
subjekte paraqitet si bartës të drejtash dhe detyrimesh procedurale, të cilat janë parashikuar
shprehimisht në ligj, me qëllim zhvillimin e një procesi të rregullt gjyqësor. Neni 3 i
K.Pr.Civile afirmon faktin se që paditësi të mund të iniciojë një proces të rregullt gjyqësor
duhet të përmbushë disa formalitete të nevojshme. Përmbushja e këtyre formaliteteve nga
paditësi synon të qartësojë për gjykatën, por edhe palën tjetër në gjykim, se çfarë kërkon
paditësi me padinë që paraqet për gjykim. Pra, e drejta e padisë, që është e drejta e personit
që bën pretendimin për t’u dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që gjykata ta
shpallë atë të bazuar apo jo, kushtëzohet me përmbushjen prej paditësit të disa formaliteteve
të nevojshme.
Në nenin 154 të K.Pr.Civile ligjvënësi ka përcaktuar elementet e përmbajtjes së padisë
si kusht për ekzistencën e padisë nga ana formale, të cilat në bazë të nenit 158 të K.Pr.Civile,
gjykata i verifikon që në seancë përgatitore të zhvilluar nga gjyqtari i vetëm.
Në bazë të nenit 154/a të K.Pr.Civile ligjvënësi ka përcaktuar se një nga elementet e
domosdoshëm të padisë është edhe emri i personave që i përfaqëson palët si dhe paraqitjen e
aktit të përfaqësimit përkatës të tyre. Po në këtë dispozitë ligjvënësi ka përcaktuar se në rast
217
konstatimi të të metave të padisë gjykata është e detyruar t’i caktojë paditësit një afat kohor
për rregullimin e këtyre të metave të konstatuara.
Në Titullin II, Kreu I të Kodit Civil ligjvënësi ka normuar kuptimin, karakteristikat,
kufijtë, pasojat, llojet e pasojat e institutit të përfaqësimit.
Në nenin 64 të Kodit Civil, në të cilën thuhet se: “një person (përfaqësuesi) kryen,
brenda tagrave që i janë dhënë nga ligji, nga prokura ose nga gjykata, veprime juridike në
emër e për llogari të një personi fizik ose juridik tjetër (i përfaqësuari)”, ligjvënësi ka
përcaktuar kuptimin e institutit të përfaqësimit, duke përcaktuar si një marrëdhënie juridike të
krijuar midis përfaqësuesit dhe të përfaqësuarit.
Në nenet 70 e 72 të Kodit Civil ligjvënësi ka përcaktuar prokurën si një nga llojet e
përfaqësimit dhe formën e prokurës të caktuar me ligj për kryerjen e një kategorie të caktuar
veprimesh juridike që veprojnë në fushën e marrëdhënieve juridiko civile. Në këto dispozita
ligjvënësi ka përcaktuar prokurën si një shprehje e vullnetit të lirë të përfaqësuesit (ana e
brendshme e tij dhe shprehjes së anës formale të saj, formës shkresore të saj (ana e jashtme e
saj, që shërben për vlefshmërinë e saj në raport me të tretët).
Sipas nenit 71 të Kodit Civil prokura mund të jetë e përgjithshme apo e posaçme, por
gjithmonë përfaqësuesi duhet të veprojë brenda limiteve të tagrave që i janë dhënë nga i
përfaqësuari. Por pavarësisht kësaj, ligjvënësi ka përcaktuar në nenin 78 të K.Pr.Civile se i
përfaqësuari ka mundësi duke deklaruar vullnetin e vet për aprovimin apo jo të veprimeve të
kryera nga përfaqësuesi, i cili nuk ka këtë cilësi.
Pikërisht shprehja e këtij vullneti të shprehur në këtë dispozitë të Kodit Civil ka çuar
ligjvënësin që të detyrojë gjykatën në ligjin procedural (neni 154 /a të K.Pr.Civile) që të
caktojë një afat kohor që pala të shprehë vullnetin e saj në lidhje me të metën e konstatuar në
lidhje me përfaqësimin.
Nga materialet e dosjes ka rezultuar se pala e paditur, Loreta Fani, etj., në ankimin e
saj drejtuar gjykatës së apelit ka pretenduar pasigurinë për tagrat e dhëna nga pala paditëse
përfaqësuesit Shkëlqim Venxha, nëpërmjet prokurës së paraqitur në gjykim, nuk ishte
konform ligjit procedural.
Ka rezultuar se në vendimin e saj kjo gjykatë nuk e ka pranuar këtë pretendim, duke e
quajtur përfaqësimin e palës paditëse konform ligjit material (nenet 65 e vijues të K.Civil)
dhe atij procedural (nenit 266 të K.Pr.Civile).
Është e vërtetë se në bazë të ligjit procedural është përcaktuar se verifikimi i kushteve
thelbësore të përcaktuara nga ligjvënësi në Kreun e parë të Titullit të parë të K.Pr.Civile janë
detyra që duhet t’i përmbushë gjykata e rrethit gjyqësor, por meqenëse nga materialet e
dosjes gjyqësore ka rezultuar se pala e paditur këtë pretendim e ka ngritur në gjykatën e
apelit, kam mendimin se është kjo gjykatë që duhet të përmbushë këtë detyrim ligjor.
Ky detyrim kam mendimin se do të ishte në përputhje me Sigurinë Juridike dhe
dhënien e drejtësisë, që janë parimet bazë të shtetit të së drejtës dhe ka si qëllim të garantojë
shtetasit se një marrëdhënie juridike e përcaktuar nga një vendim i formës së prerë është e
pandryshueshme.
Sjell në vëmendje se midis këtyre palëve ndërgjyqëse Marika Boboshtica dhe Loreta
Fani janë zhvilluar shumë procese gjyqësore, ndër të cilat edhe procesi i zhvilluar në
Gjykatën e Lartë në datën 12.09.2013, dhe ku Kolegji Civil ka zhvilluar gjykimin dhe ka
vendosur për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi me vendimin nr.471 të datës 12.09.2013. Në
këtë proces gjyqësor Marika Boboshtica, me cilësinë e të paditurës ka qenë e përfaqësuar po
nga Av. Shkëlqim Venxha, në bazë të po të njëjtit akt përfaqësimi i përdorur edhe në këtë
gjykim (datë 19.09.2013).
218
Sa më lart, kam mendimin se Kolegji (shumica) duhet të kishte prishur vendimin
nr.263, datë 02.02.2006, të Gjykatës së Apelit Korçë dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë
për rishqyrtim, duke i lënë detyrë gjykatës plotësimin e detyrim ligjor procedural, në lidhje
me përfaqësimin e palës paditëse.
Mirela Fana
Nr.00-2013-2075 i Vendimit (490)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

00-2009 regj. themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: HYQMET ARAPI, në mungesë

FATBARDHA SARJA, në mungesë
TË PADITUR: OSMAN ARAPI, përfaqësuar nga
avokat Ali Zanko.
SHEFIKAT ARAPI, në mungesë
KOZETA ARAPI, në mungesë
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë së pjesshme të testamentit
nr.170, datë 28.03.1957, të trashëgimlënësit Osman Arapi
dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore që u takon paditësave,
sipas rezervës ligjore dhe trashëgimisë ligjore.
Baza ligjore: Nenet 32, 153 e 154 të K.Pr.Civile
dhe nenet 46/d, 33 dhe 21 paragrafi 2
të Dekretit nr.1892 datë 05.07.1954, "Mbi trashëgiminë".
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendim nr.741, datë 16.04.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësave Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja si
të pa bazuar në prova e në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendim nr.508, datë 15.12.2008, ka vendosur :

Gjyqësor Elbasan.
219
Kundër vendimit nr.508, datë 15.12.2008, të Gjykatës së Apelit Durrës, është ushtruar
rekurs nga paditësit Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja, në të cilin parashtrojnë dhe kërkojnë
prishjen e vendimit nr.741, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe
vendimit nr.508, datë 15.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës, për këto shkaqe:
- Vendimet e të dy gjykatave janë marrë në shkelje të ligjit si dhe janë rrjedhojë e
shkeljeve të rënda procedurale;
- Trashëgimlënësi në mënyrë të padrejtë ka përjashtuar nga trashëgimia paditësit, të
cilët në kohën e çeljes së testamentit kanë qenë të mitur;
- Paditësat janë njohur me testamentin, më datë 17.11.2006, kur mbi bazën e kërkesës
së Avokatit Anton Prekaj, Notere Majlinda Lato ka nxjerrë nga Arkiva testamentin
nr.170, datë 28.03.1957;
- Në asnjë nga dosjet gjyqësore të çështjeve që janë gjykuar në Gjykatën e Rrethit
Elbasan nuk gjendet testament, ndaj paditësit nuk kishin se si të viheshin në dijeni për
ekzistencën e tij. Në ato vendime përmendet testamentë, por në dosje nuk ekziston një
i tillë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; përfaqësuesin e palës së paditur
avokatin Ali Zanko, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; në
mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse; si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë trashëgimtarë të
trashëgimlënësit Osman Arapi, i cili me testamentin nr.170, datë 28.03.1957, para Noterit
Shefki Fingo, ka përcaktuar si trashëgimtarë të vetëm të të gjithë pasurisë të tij të luajtshme
dhe të paluajtshme djalin Sulejman Arapin.
2. Testatori Osman Arapi në kohën e hartimit të testamentit ka pasur edhe dy fëmijë të
tjerë, përkatësisht Shefqet Arapi - djali i tij dhe Hedije Arapi - vajza e tij.
3. Rezulton se të dy këta fëmijë të testatorit në kohën e hartimit të testamentit kanë qenë
të martuar dhe kanë pasur fëmijë të mitur që janë paditësi Hyqmet Arapi, djali i Shefqetit me
datëlindje 18.04.1948, i cili në kohën e lëshimit të testamentit ka qenë 10 vjeç dhe paditësja
Fatbardha Sarja, e bija e Hedije Arapit, e datëlindjes 16.08.1954, e cila në kohën e lëshimit të
testamentit ka qenë 4 vjeçe.
4. Më datë 17.06.1958 ka vdekur trashëgimlënësi Osman Arapi dhe më datë 22.07.1958
është kërkuar tek Noteri Shefki Fingo çelja e testamentit. Kërkesa është bërë nga ana e
trashëgimtarit, Sulejman Osman Arapi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.472, datë 19.07.1974, ka
vendosur lëshimin e Dëshmisë së Trashëgimisë Testamentare, duke përcaktuar si
trashëgimtar të vetëm testamentar i të ndjerit Osman Arapi dhe trashëgon gjithë pasurinë e
luajtshme dhe të paluajtshme Sulejman Arapin.
6. Paditësit Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja, duke pretenduar se në kohën që
trashëgimlënësi Osman Arapi ka disponuar me testament, duke përjashtuar fëmijët Shefqet
dhe Hedije Arapi, ka prekur rezervën ligjore për aq sa ata si nipër të tij kanë qenë të mitur, i
janë drejtuar Gjykatës Rrethit Gjyqësor Elbasan me kërkesë padi, duke kërkuar
pavlefshmërinë e testamentit dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore.
220
7. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendim
nr.741, datë 16.04.2007, ka vendosur rrëzimin e kërkesë padisë së paditësave Hyqmet Arapi
dhe Fatbardha Sarja si të pa bazuar në prova e në ligj.
7.1. Gjykata arsyeton se: “...padia e ngritur nuk është e mbështetur në prova dhe në ligj
dhe si e tillë, ajo duhet të rrëzohet. Paditësit e kanë mbështetur padinë e tyre në nenet 46/d e
33 e 21 të Dekretit nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi trashëgiminë”. Sipas këtij Dekreti, padia
për të kërkuar pavlefshmërinë e testamentit mund të ngrihet brenda tre vjetëve nga data e
çeljes së trashëgimisë. Si e tillë kjo padi është parashkruar, pasi trashëgimia për Osman
Arapin është çelur para rreth 50 vjetësh. Gjithashtu Dekreti në fjalë është ndryshuar me
ligjin nr.3169, datë 26.10.1960, që në nenin 21/3 të tij ka ndryshuar nenin 47 të Dekretit,
duke e lejuar ngritjen e padisë për deklarimin si të pavlefshëm të një testamenti në 1 vit kohë
nga dita e marrjes dijeni, por jo më shumë se 6 vjet nga koha e çeljes së trashëgimisë.
Trashëgimia çelet me vdekjen e trashëgimlënësit dhe rregullohet sipas ligjit të kohës. Në të
tilla rrethana, padia e ngritur duhet rrëzuar...”.
8. Mbi ankim të palës paditëse Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja, Gjykata e Apelit
Durrës, me vendim nr.508, datë 15.12.2008, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit civil
nr.741, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
8.1. Gjykata e apelit arsyeton se: “...vendimi i gjykatës së faktit është i drejtë, i bazuar në
prova dhe në ligj e si i tillë duhet të lihet në fuqi. Padia e ngritur nga paditësit, e cila është
mbështetur në nenet 46/d, 33 e 21 të Dekretit nr.1892, datë 05.07.1954, është parashkruar që
në momentin e plotësimit të tre vjetëve nga koha kur çelet trashëgimia. Edhe sikur të
pranohej si i vërtetë pretendimi se paditësit nuk kishin dijeni për ekzistencën e testamentit,
sërish në mbështetje të nenit 21/3 të ligjit nr.3169, datë 26.10.1960, atyre ju është
parashkruar e drejta e padisë”.
Kundër vendimit nr.508, datë 15.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit
nr.741, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan kanë paraqitur
rekurs pala paditëse Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja, me anë të të cilit
kërkojnë prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i Zbatueshëm
9. Dekreti nr.1892, datë 05.07.1954, “Mbi trashëgiminë” dhe Ligji nr.3169, datë
26.10.1960.
9.1. Neni 21, parag. 2 në të cilin parashikohet se:... “Kur një nga fëmijët ka vdekur para
trashëgimlënësit ose është bërë i padenjë, ose ka hequr dorë nga trashëgimi, ose është
përjashtuar nga trashëgimi, në vendin e tij hyjnë me përfaqësim fëmijët e tij....”
9.2. Neni 33, paragrafi 2 parashikon se: “...Megjithatë, trashëgimlënësi nuk mund të
përjashtojë nga trashëgimia ligjore fëmijët e tij të mitur ose trashëgimtarët e tjerë të mitur që
trashëgojnë me përfaqësim (neni 21, paragrafi II)....”
9.3. Neni 46, pika “d” i Dekretit parashikon se: “…disponimi me testament me anë të të
cilit trashëgimlënësi përjashton nga trashëgimia ligjore trashëgimtarët e tij të mitur ose të
paaftë për punë ose që cenon pjesën e tyre ligjore.. (neni33)”
9.4. Neni 47, paragrafi 2 parashikon se: “.. padia për pavlefshmërinë e testamentit ose të
disponimit me testament mund të ngrihet nga trashëgimtari dhe nga çdo tjetër person i
interesuar brenda tre vjetëve nga çelja e trashëgimisë..”
10. Se rekursi i paraqitur nga paditësit Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që e bëjnë të
221
cenueshëm vendimin nr.508, datë 15.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimin
nr.741, datë 16.04.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, me anë të të cilit është vendosur lënia në
fuqi e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, është marrë në respektim të ligjit
material e procedural dhe për këtë arsyet duhet të lihet në fuqi.
12. Ky Kolegj konstaton se Gjykata e Apelit Durrës dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan kanë përcaktuar drejt thelbin e mosmarrëveshjes së paraqitur nga palët në këtë
gjykim, ku mbi bazën e shkaqeve ligjore të padisë ka vënë në diskutim ekzistencën e të
drejtës së pretenduar nga paditësat (cenimin e rezervës ligjore nga trashëgimlënësi Osman
Arapi në disponim me testamentin mbi të gjithë pasurinë e tij), si dhe gjendjen e faktit që i
kundërvihet të drejtës së pretenduar nga paditësat, pra faktin nëse disponimi me testament ka
cenuar rezervën ligjore, si shkak për pavlefshmërinë e testamentit, duke cenuar të drejtat që
paditësit pretendojnë, pra të drejtën për të kërkuar dorëzimin e pasurisë trashëgimore.
13. Ka rezultuar e provuar në të dy shkallët e gjykimit se çelja e trashëgimisë për
testamentin e trashëgimlënësit Osman Arapi është bërë që në vitin 1958 dhe në zbatim të
ligjit të kohës, nenit 47/2 të Dekretit nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi trashëgiminë” afati i
parashkrimit për të kërkuar pavlefshmërinë e testamentit ka qenë “brenda 3 vjetëve nga
momentin i çeljes së trashëgimisë ”.
14. Për sa më sipër, me të drejtë arsyetojnë gjykatat e faktit se paditësave Hyqmet Arapi
dhe Fatbardha Sarja, në interpretim dhe zbatim të dispozitave të kohës, i është parashkruar e
drejta për të kërkuar pavlefshmërinë e testamentit.
15. Megjithatë, edhe nëse do të ndodheshim në kushtet kur paditësave të mos ju ishte
parashkruar e drejta për të kërkuar pavlefshmërinë e testamentit, Kolegji vlerëson se nuk
qëndron pretendimi i tyre lidhur me cenimin e rezervës ligjore nga trashëgimlënësi Osman
Arapi.
15.1. Në legjislacionin tonë civil rezerva ligjore është parashikuar si kufizim i vullnetit të
testatorit me synimin për të mbrojtur interesat e kategorive të caktuara të trashëgimtarëve
ligjorë, ku përfshihen fëmijët e mitur të testatorit, të paslindurit e tjerë të mitur pa kufizim, si
dhe personat e paaftë për punë në ngarkim të trashëgimlënësit.
15.2. Neni 33/2 i Dekretit nr.1892, datë 05.07.1954, “Mbi trashëgiminë”, përcakton
kuptimin e rezervës ligjore, ku testatori nuk mund të përjashtojë nga trashëgimia fëmijët e tij
të mitur ose trashëgimtarët e tjerë të mitur që trashëgojnë me zëvendësim, si dhe
trashëgimtarët e paaftë për punë në qoftë se këta thirren në trashëgim. Gjithashtu testatorit i
ndalohet që të cenojë me testament pjesën që u takon këtyre trashëgimtarëve sipas
trashëgimisë ligjore, përveç kur këta janë bërë të padenjë për të trashëguar.
15.3. Në kuptim të dispozitave që rregullojnë institutin e rezervës ligjore rezulton se ajo
paraqitet në dy forma:
- Rezerva ligjore që pengon testatorin “të përjashtojë nga trashëgimia fëmijët e tij të
mitur ose trashëgimtarë të tjerë të mitur që trashëgojnë me zëvendësim (...), si dhe
trashëgimtarët e tij të tjerë të paaftë për punë në qoftë se thirren në trashëgim”. Në këtë rast
bëhet fjalë për përjashtim të shprehur nga ana e testatorit.
- Rezerva ligjore që pengon testatorin të disponojë me testament pasurinë e tij, duke
cenuar “me testament në çdo mënyrë qoftë, pjesën që u takon këtyre trashëgimtarëve në bazë
të trashëgimisë ligjore”. Në këtë rast testatori nuk shprehet posaçërisht për përjashtimin, por
përjashtimi rezulton nga përmbajtja e testamentit.
222
15.4. Në referim të dispozitës të mësipërme, si dhe Nenit 46 pika “d” të Dekretit, vlerësohet
se të dyja format e shfaqjes së rezervës ligjore, si ajo në formën e përjashtimit të
trashëgimtarëve ligjore nga trashëgimia, ashtu dhe ajo e shfaqur nëpërmjet disponimit të
pasurisë me testament nga trashëgimlënësi (cenimi i rezervës ligjore me anë testamenti),
pasjellin të njëjtën pasojë juridike, pavlefshmërinë e testamentit.
15.5. Megjithatë, që rezerva ligjore të ekzistojë juridikisht, pavarësisht nga forma e
shfaqjes, duhet të plotësohen disa kushte. Trashëgimlënësi, në kohën e çeljes së trashëgimisë,
duhet:
- Së pari: Të ketë fëmijë të mitur të cilët nuk mund t’i përjashtojë nga trashëgimia ligjore për
asnjë arsye, “përveç kur këta janë bërë të padenjë për të trashëguar”; Të ketë trashëgimtarë
të tjerë të mitur të cilët trashëgojnë me zëvendësim; Të ketë trashëgimtarë të paaftë për punë;
Të ketë persona të tjerë të paaftë për punë.
- Së dyti, që personat e përcaktuar në rrethin e trashëgimtarëve ligjorë të cilët testatori nuk
mund t’i përjashtojë nga trashëgimia, si dhe personat e tjerë të paaftë për punë të jenë
përfitues të rezervës ligjore, duhet të plotësojnë dhe dy kushte ligjore: a) ata të mos jenë bërë
apo shpallur të padenjë për të trashëguar dhe, b) detyrimisht të thirren në trashëgim.
Mungesa, qoftë edhe një prej këtyre kushteve, bën që ata të mos jenë “rezervatarë ligjorë”.
16. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, në kohën e disponimit me testament
nga trashëgimlënësi Osman Arapi, paditësit Hyqmet Arapi dhe Fatbardha Sarja nuk
plotësonin kushtet për të trashëguar me zëvendësim, pasi Shefqet Arapi - djali i tij dhe Hedije
Arapi - vajza e tij ishin të aftë për të trashëguar të atin e tyre Osman Arapin.
17. Kolegji Civil çmon se pretendimi i ngritur nga paditësat në lidhje me testamentin e
bërë nga trashëgimlënësi Osman Arapi, për cenimin e rezervës ligjore, është i pambështetur
në ligj dhe në prova.
18. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
Gjykatës së Apelit Durrës është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit dhe për rrjedhim duhet
të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.508, datë 15.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 19.09.2013.
223
Nr.00-2013-2157 i Vendimit (491)

VENDIM


Artan Broci Anëtar

Në seancën gjyqësore të datës 19.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:

PADITËS: A. A., i përfaqësuar nga avokat Ismail Uka
E PADITUR: M. A., e përfaqësuar nga avokat Avni Shehu
OBJEKTI:
Zgjidhja e martesës.
Baza Ligjore: Nenet 31, 41, 51, 106, 153, 349 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 50, 132, 146, 155 e vijues të Kodit të Familjes.

Gjykata e Shkallës së Parë Dibër me vendimin nr.117, datë 02.04.2013 ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër për
gjykimin e çështjes civile nr.21001-00168-33/195 me palë: Paditës Artur
Alimani, e paditur Mimoza Alimani me objekt Zgjidhjen e martesës, etj.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente.

Kundër vendimit nr.117, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër ka
paraqitur ankim të veçantë paditësi Artur Alimani, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.117, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe
dërgimin e çështjes për t’u gjykuar pranë kësaj gjykate.

Shkaqet që paraqet paditësi në ankimin e veçantë janë:
- Në datën e paraqitjes së kërkesës ka rezultuar e provuar se vëndqëndrimi
(vendbanimi) ynë i përbashkët është në Lagjen “Gjok Doci” Peshkopi, në banesën e
marrë me qira shtetasit Përparim Balliu.
- Sipas kontratës individuale të punës të datës 01.01.2013 ka rezultuar e provuar se jam
në marrëdhënie pune me Qendrën Shëndetësore Maqellarë, ndërsa fëmija A. A.,
vazhdon shkollën 9 vjeçare në të njëjtën Komunë. E paditura ka punuar në sektorin
privat si shitëse pranë personit fizik Përparim Balliu (njëkohësisht pronar i
apartamentit ku jetojmë me qira prej 6 muajsh). Vetë e paditura ka deklaruar para
gjykatës për marrëdhënien e punës me shtetasin Përparim Balliu dhe regjistrimi i të
paditurës si punëmarrëse është detyrim i punëdhënësit.
224
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër është kompetente për gjykimin e çështjes në zbatim
të nenit 51 të K.Pr.Civile, për faktin se padia për zgjidhjen e martesës në rastin
konkret mund të ngrihet në gjykatën ku bashkëshortët kanë patur banimin e tyre të
përbashkët të fundit, i cili është në qytetin e Peshkopisë.
- Sipas nenit 54 të K.Pr.Civile e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave i takon
paditësit, të cilën e kam ushtruar nëpërmjet ngritjes së padisë në këtë gjykatë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; përfaqësuesin e palës paditëse i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe dërgimin e çështjes
për vazhdimin e gjykimit po kësaj gjykate; përfaqësuesin e palës së paditur, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit; në përfundim,
VËREN:
1. Në Gjykatën e Lartë më datë 20.06.2013 është regjistruar çështja civile nr.21001-02217-
00-2013 regj.them, që u përket palëve ndërgjyqëse: paditës A. A., e paditur M. A., me
objekt zgjidhjen e martesës.
2. Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:
Se palët ndërgjyqëse janë lidhur me martesë më datë 28.05.1993, martesë nga e cila kanë
lindur 2 fëmijët, A.A. e datëlindjes 14.08.1996, A.A. e datëlindjes 14.02.2001.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, në seancë përgatitore, mbi kërkesën e të paditurës ka
marrë në shqyrtim çështjen e kompetencës tokësore dhe me vendimin nr.117, datë
“Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër për gjykimin e
çështjes civile nr.21001-00168-33/195 me palë: Paditës A.A., e paditur M.A., me objekt
Zgjidhjen e martesës, etj.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente”.
4. Gjykata, pasi ka dëgjuar pretendimet e palëve ndërgjyqëse, ka administruar aktet e Zyrës
së Gjendjes Civile Tiranë (Njësia Bashkiake nr.11) dhe aktet e tjera bashkëngjitur padisë
dhe pasi citon nenin 51 të Kodit të Procedurës Civile, ka arritur në konkluzionin se
kompetente për shqyrtimin e çështjes në fjalë është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
jo Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër. Në argumentim të këtij konkluzioni gjykata
parashtron:
5. “Paditë….për zgjidhjen e martesës mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku
bashkëshortët kanë patur banimin e tyre të fundit, ose në gjykatën ku ka vendbanimin i
padituri”.
6. Nga shpjegimet e palëve dhe nga aktet shkresore rezulton se banimi i fundit i
bashkëshortëve ka qenë Tirana. Transferimi i tyre i përkohshëm nga Tirana në Peshkopi
ku kanë banuar për rreth 6 muaj nuk mund të konsiderohet vendbanim. Ata nuk kanë
patur një kontratë të rregullt qiraje apo marrëdhënie tjetër juridike me ndonjë banesë në
qytetin e Peshkopisë. E paditura ka punuar për pak kohë në një ndërmarrje private në
Peshkopi pa ndonjë kontratë punësimi.......ajo është larguar nga qyteti i Peshkopisë dhe si
e tillë nuk ka vëndbanim apo vendqëndrim në qytetin e Peshkopisë. Sipas deklarimeve të
saj vendbanimi i saj i përhershëm është në banesën e porositur në Tiranë ku do të
vazhdojë jetën dhe punën......Gjykata çmon ....se çështja të dërgohet për kompetencë
gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
225
7. Kundër vendimit të gjykatës ka ushtruar ankim të veçantë paditësi A. A., me të cilin
kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit po kësaj gjykate, për shkaqet e pasqyruara në pjesën

“Paditë për vërtetimin e qënies ose mosqënies së martesës, për anulimin e
martesës dhe për zgjidhjen e saj, mund të ngrihen si në gjykatën e vëndit ku
bashkëshortët kanë pasur banimin e tyre të përbashkët të fundit, ose në
gjykatën e vëndit ku ka banimin i padituri”.
9. Dispozitat e Kodit Civil në të cilat është parashikuar:
“Banimi është vendi ku personi, për shkak të punës apo të shërbimit të
përhershëm, të ndodhjes së pasurisë apo të realizimit të interesave të veta,
qëndron zakonisht ose të shumtën e kohës.
Çdo person madhor ka të drejtë të caktojë lirisht vendbanimin e tij.
Personi nuk mund të ketë njëkohësisht më shumë se një vendbanim.
Kjo dispozitë nuk zbatohet për vendbanimin e veprimtarisë së tregtarit”.
“I mituri që nuk ka mbushur moshën katërmbëdhjetë vjeç, ka për banim atë të
prindërve të tij.
Kur prindërit kanë banime të ndryshme, fëmija e tyre nën katërmbëdhjetë vjeç
ka për banim atë të prindit pranë të cilit jeton.
Personi të cilit i është hequr zotësia për të vepruar dhe fëmijët nën kujdestari
kanë për banim atë të përfaqësuesit të tyre ligjor”.
9.3. Neni 14 i K.Civil që parashikon se :
“Vendqëndrimi i personit është vendi ku ai ndodhet për të kryer punë ose
detyra të caktuara, për të vazhduar një shkollë ose kurs të caktuar, për t'u
mjekuar, për të vuajtur një dënim penal dhe për raste të tjera të kësaj
natyre”.
I. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
10. Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të ankimit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin
konkret, arrihet në konkluzionin se çështja objekt shqyrtimi është në kompetencë të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
11. Kolegji Civil, referuar arsyetimit të gjykatës dhe pretendimeve të ankimit, e gjen me vend
të parashtrojë se në rastin e zgjidhjes së martesës kompetente është gjykata ku
bashkëshortët kanë patur banimin e tyre të përbashkët të fundit ose në gjykatën e vendit
ku ka banimin i padituri.
12. Nga aktet e administruara ka rezultuar se palët ndërgjyqëse përkohësisht kanë banuar së
bashku në një banesë në Peshkopi, por duke mos pasur një kontratë qiraje, apo në një nga
format e tjera të parashikuara në Kodin Civil lidhur me posedimin e banesës në këtë rreth.
Kjo ka ndodhur për faktin se paditësi punon aktualisht në Komunën Maqellarë të Rrethit
Dibër.
226
13. Kolegji vlerëson se vendbanimi i personit ka kuptim relativ, pra nuk është një vend i
dhënë një herë e përgjithmonë gjatë gjithë jetës së njeriut, por vendbanim konsiderohet
vendi ku personi fizik qëndron zakonisht ose të shumtën e kohës për shkak të punës së
përhershme apo shërbimi i përhershëm, ndodhja e pasurisë ose ndonjë interes tjetër i
veçantë.
14. Referuar asaj që ka rezultuar në gjykim nga aktet shkresore del se palët ndërgjyqëse kanë
patur një banim të përkohshëm rreth 6 muaj në Peshkopi.Më pas pala e paditur është
larguar që para fillimit të procedurave për zgjidhje martesë dhe jeton në Tiranë.
15. Gjithashtu ka rezutuar se palët kanë lidhur një kontratë sipërmarrje për një banesë në
Tiranë. Sipas kësaj kontrate të krijohet bindja se palët atë kanë zgjedhur si banesë të
përbashkët bashkëshortore.
16. Po kështu sipas çertifikatës familjare të familjes A. A, si dhe çertifikatave personale për
secilin nga pjestarët e familjës të lëshuara nga Zyra e Gjëndjes Civile, Njësia Bashkiake
nr.11 Tiranë, provohet se vendbanimi i tyre është Njësia Bashkiake nr.11, “Lord Bajron”,
Tiranë.
17. Në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se banesa bashkëshortore duhet konsideruar se
është në Tiranë. Meqenëse banesa në Tiranë është një banesë e kontraktuar më një
kontratë sipërmarrje, atëherë përsëri edhe duke ju referuar banimit të së paditurës që
banon në Tiranë, Kolegji çmon se kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e
18. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.117, datë
02.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.21001-02217-
00-2013 regjistri themeltar, datë regjistrimi 18.03.2013, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 të K.Pr.Civile,

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.117, datë 02.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër.
Tiranë, më 19.09.2013

227
Nr.00-2013-2177 i Vendimit (492)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: VANGJEL DULE, në mungesë.

VASIL DULE, në mungesë.
VERGO DULE, në mungesë.
ALEKSANDRA PASKO, në mungesë.
FOTAQ DULE, në mungesë.
ELVIRA ZOI, në mungesë.
ARTA QENDRO, në mungesë.
TË PADITUR: PELLAIJA DULE, në mungesë.
THANAS DULE, në mungesë.
KRISANTHI CIPI, në mungesë.
MARINA LACI, në mungesë.
SOFIA DULE, në mungesë.
PERSON I TRETË : Z.R.P.Paluajtshme Gjirokastër,
në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimi i anës së paditur të na njohë bashkëpronarë
mbi shtëpinë e banimit të ndodhur në fshatin Goranxi, Gjirokastër.
Detyrimin e të paditurve të na njohin trashëgimtarë
dhe të na dorëzojnë pasurinë trashëgimore.
Baza Ligjore: Nenet 199 e vijues, 193, 349 të K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.781, datë 05.05.2008 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësave Vangjel Dule, Vasil Dule, Vergo Dule, Fotaq
Dule, Aleksandra Pasko, Arta Qendro, Elvira Zoi, si të pabazuar në ligj dhe në
prova.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.247, datë 25.06.2008 ka vendosur:
228
Shkallës së Parë Gjirokastër.
Civile, kanë ushtruar rekurs paditësat Vangjel Dule, Vasil Dule, Vergo Dule, Aleksandra
Pasko, Fotaq Dule, Arta Qendro, Elvira Zoi, duke parashtruar këto shkaqe:
- Nga vërtetimi i lëshuar nga Arkivi i Shtetit Gjirokastër rezulton se në emër të babait
tonë ka qenë e regjistruar si pronë e tij në vitin 1958, 700 m 2 truall. Kufizimet e kësaj
prone janë të njëjta me kufizimet e pronës së regjistruar në emër të Koço Dule si
kryefamiljar. Pra, prona e regjistruar në emër të babait tonë në vitin 1958 dhe prona e
regjistruar në emër të Koço Dule në Z.R.P.P. Gjirokastër është e njëjtë. Pra, ne
provuam që babai jonë Nasho Dule ka pasur në pronësi truallin dhe shtëpinë e banimit
të ngritur mbi të, pasuri të cilat aktualisht figurojnë në emër të Koço Dule. Duke qenë
se trualli dhe shtëpia kanë qenë në pronësi të babait tonë, atëherë kuptohet që ajo
duhet të kalojë tek ne, trashëgimtarët e tij, sipas pjesëve që burojnë nga trashëgimia.
- Konkluzioni i gjykatave se pasuria objekt gjykimi ka qenë “ish pasuri e familjes
bujqësore dhe se paditësat për shkak të largimit të tyre i kanë humbur të drejtat që
rrjedhin prej saj” është i gabuar. Nisur nga përkufizimi i “pasuri e familjes bujqësore”
(pasuri e krijuar në vite, me punën e të gjithë anëtarëve të familjes bujqësore), në
rastin konkret ne provuam se shtëpia ka qenë në pronësi të trashëgimlënësit tonë
Nasho Dule, e ndërtuar që para vitit 1944 dhe nuk është punë e krijuar nga anëtarët e
familjes bujqësore, dhe prandaj nuk ka vend për zbatimin e dispozitave të Dekretit
“Mbi Pronësinë”.
- Akti i ekspertimit tregoi qartë se shtëpia e banimit, pronë e trashëgimlënësit tonë, ka
qenë në formën e vet fillestare dhe në të nuk ka pasur asnjë ndërhyrje nga ana e palës
së paditur.

VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se palët ndërgjyqëse janë trashëgimtarët
ligjorë të Nasho Dule. Konkretisht, paditësat Vangjel dhe Vasil Dule janë fëmijët e tij, ndërsa
paditësat e tjerë (Vergo, Aleksandra, Fotaq, Arta, Elvira) janë fëmijët e Spiro Dule (djali
tjetër i Nasho Dule-s). Të paditurit janë trashëgimtarët ligjorë të Koço Dule, djali tjetër i
Nasho Dule.
2. Në emër të Koço Dule (babai i të paditurve) figuron e regjistruar një sipërfaqe trualli
prej 300 m2 dhe një ndërtesë e ndërtuar mbi këtë truall me sipërfaqe 80 m 2 me nr.pasurie
32/276, e ndodhur në Fshatin Goranxi (Gjirokastër).
3. Midis palëve ndërgjyqëse ka lindur konflikti në lidhje me pronësinë e kësaj prone,
duke qenë se paditësat pretendojnë se kjo pronë ka qenë në pronësi të trashëgimlënësit të tyre.
4. Për këtë arsye edhe në të kaluarën palët ndërgjyqëse janë përfshirë në dy konflikte
gjyqësore.
4.1. Në konfliktin e parë kanë qenë palë: paditës-Vasil Dule, i paditur-Koço Dule dhe objekti
i padisë ka qenë: “Ndalim cenimi në pronësi”.
Në lidhje me këtë çështje, Gjykata e Rrethit Gjirokastër me vendimin nr.718, datë 17.06.1994
ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Vasil Dule”. Në këtë vendim kjo
gjykatë ka arsyetuar se “..paditësi nuk ka asnjë titull pronësie mbi kuzhinën qoftë edhe
229
testament ose dëshmi të trashëgimisë testamentare, qoftë që vendimi i gjykatës të ketë bërë
pjesëtimin e pasurisë trashëgimore të prindërve. Veç sa më sipër, paditësi ka humbur të
drejtën mbi shtëpinë me shkëputjen nga ekonomia e përbashkët bujqësore dhe pronësia mbi
këtë i është njohur anëtarit të fundit të familjes, që në këtë rast është i padituri (Koço Dule)”.
Ky vendim nuk rezulton të jetë ankimuar nga ana e paditësit.
4.2. Në konfliktin e dytë kanë qenë palë: paditës-Vangjel Dule, i paditur-Koço Dule dhe
objekti i padisë ka qenë: “Detyrimin e të paditurit të dorëzojë banesën prej dy dhomash e
kuzhinë dhe oborr, në bazë të nenit 130 të K.Civil”.
Gjykata e Rrethit Gjirokastër me vendimin nr.854, datë 10.08.1994 ka vendosur: “Rrëzimin e
padisë së paditësit Vangjel Dule ngritur kundër të paditurit Koço Dule si të pabazuar në fakt
dhe në ligj”. Në këtë vendim kjo gjykatë arsyeton se “... paditësi në seancën gjyqësore nuk
solli asnjë dokument, shkresë për të provuar pretendimet e tij... Duke qenë se paditësi me
nënën e tij kanë jetuar bashkërisht bashkë me familjen e të paditurit Koço Dule si familje
bujqësore, me largimin e tij, për më tepër se tre vjet nga kjo familje, paditësi ka humbur të
drejtën e tij si bashkëpronar. Edhe ky vendim ka marrë formë të prerë pasi nuk rezulton të
jetë ankimuar nga ana e paditësit.
5. Pas disa vitesh, Vangjel Dule dhe paditësat e tjerë i janë drejtuar sërish gjykatës me
padi sipas objekti të parashtruar në pjesën hyrëse.
6. Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.781, datë 05.05.2008 ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë së paditësave Vangjel Dule, Vasil Dule, Vergo Dule, Fotaq
Dule, Aleksandra Pasko, Arta Qendro, Elvira Zoi, si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
7. Gjykata e shkallës së parë arsyeton se “.... u provua që pasuria ka qenë pasuri e
familjes bujqësore dhe jo pasuri trashëgimore, ku ligji i kohës përcakton mënyrën e
përdorimit dhe pronësinë mbi këtë pasuri. Sipas aktit të ekspertimi rezulton se punimet e reja
dominojnë mbi punimet e vjetra dhe se shtëpia ka pësuar transformime në vite, si në strukturë
edhe në përmbajtje. Duke pasur parasysh ligjin e kohës, Kodi Civil, neni 91, gjykata
konkludon se kanë kaluar mbi tre vjet që paditësat nuk marrin pjesën vazhdimisht në familjen
bujqësore dhe si rezultat i kësaj humbasin të drejtat që kanë mbi këtë familje dhe pasurinë e
saj. Rezulton e provuar se paditësat janë të gjithë të larguar nga familja dhe përdorimin dhe
mirëmbajtjen e sendit që nga viti 1973 e ka ushtruar Koço Dule, trashëgimlënësi i të
paditurve. Në këto rrethana, pasuria objekt gjykimi ka qenë dhe duhet të mbetet në pronësi të
trashëgimtarëve të trashëgimlënësit Koço Dule (të paditurve).
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.247 (20-2008-303), datë 25.06.2008 ka
vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit civil nr.781, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Gjirokastër”. Arsyetimi i gjykatës së apelit është i njëjtë më atë të gjykatës së shkallës
së parë.
9. Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs paditësat Vangjel Dule, Vasil Dule, Vergo
Dule, Aleksandra Pasko, Fotaq Dule, Arta Qendro, Elvira Zoi, që kërkojnë ndryshimin e
vendimit nr.781, datë 05.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe vendimit
nr.247, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke parashtruar shkaqet si më
lartpërmendur.
10.1.Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat
e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me
përcaktimin që mund të propozojnë palët…..”.
230
10.2.Neni 29 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga prokurori,
të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme,
të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
10.3.Neni 451/a i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Vendimi që ka marrë formë të prerë është i detyrueshëm për palët, për
trashëgimtarët e tyre, për personat që heqin të drejta nga palët, për gjykatën që
ka dhënë vendimin dhe për të gjitha gjykatat dhe institucionet e tjera.
Vendimi që ka marrë formë të prerë ka fuqi vetëm për çka është vendosur midis
po atyre palëve, për të njëjtin objekt dhe për të njëjtin shkak. Një konflikt që është
zgjidhur me vendim të formës së prerë nuk mund të gjykohet përsëri, përveç kur
ligji parashikon ndryshe".
11. Dispozitat e dekretit nr.2083, datë 6.7.1955 “Mbi pronësinë” i aprovuar me ligjin
nr.2251, datë 04.04.1956:
a. Neni 86 i dekretit që parashikon se:
“Pronësia mbi pasuritë e familjes që merret me bujqësi ose blegtori (familja
bujqësore) i përket në tërësi të gjithë anëtarëve të saj”.
b. Neni 91 i dekretit që parashikon se:
“Personat që nuk marrin pjesë vazhdimisht për një kohë më shumë se tre vjet me
punën ose mjetet e tyre në mbajtjen e ekonomisë të familjes bujqësore humbasin të
drejtat që kanë si anëtarë në këtë familje, përveç rasteve kur ata thirren në ushtrinë
popullore ose për të kryer pa shpërblim detyra shtetërore ose shoqërore në të cilat
janë zgjedhur, si dhe kur janë të paaftë për punë ose ndjekin mësime në institucione
arsimore”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
12. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Vangjel Dule, etj.,
legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Vangjel Dule, etj., nuk përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.247, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, me të cilin është lënë në
fuqi vendimi nr.781, datë 05.05.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër .
15. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse nga gjykatat e faktit janë
lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo.
Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të
funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të
gjykatave të faktit.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi
dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
drejtë të kërkesave të ligjit.
17. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë duke analizuar në tërësi provat ka
arritur në përfundimin se prona objekt gjykimi është pasuri e familjes bujqësore dhe jo pasuri
231
trashëgimore dhe sipas ligjit të kohës, neni 91 i Dekretit nr.2083, datë 6.7.1955 “Mbi
pronësinë”, meqenëse paditësit për më shumë se tre vjet janë larguar të gjithë nga familja
bujqësore që nga viti 1973, ato kanë humbur të drejtën të marrin pjesë nga pasuria e familjes
bujqësore.
18. Lidhur me këtë konkluzion gjykata e shkallës së parë i është referuar edhe dy
vendimeve gjyqësore. Konkretisht:
18.1. Me vendimin nr.718, datë 17.06.1994 të Gjykatës së Rrethit Gjirokastër, lidhur me
padinë e ngritur nga paditësi Vasil Dule, me objekt ndalim cenimi në pronësi, gjykata ka
vendosur rrëzimin e padisë me arsyetimin se “...ky paditës nuk ka asnjë titull pronësie.......”
si dhe “..... sa më sipër paditësi e ka humbur pronësinë mbi shtëpinë me shkëputjen nga
ekonomia e përbashkët bujqësore dhe pronësia mbi të i është njohur anëtarit të fundit të
familjes, që në rastin konkret është i padituri...”
18.2. Gjithashtu edhe në vendimin nr.854, datë 10.08.1994 të Gjykatës së Rrethit
Gjirokastër është vendosur rrëzimi i padisë Vangjel Dule ndaj te paditurit Koço Dule, me
objekt detyrim të dorëzojë banesën prej 2 dhomash e kuzhinë dhe oborr. Në këtë vendim,
gjykata përsëri ka përdorur po të njëjtin argument se “.... paditësi me nënën e tij kanë jetuar
bashkërisht bashkë me familjen e të paditurit Koço Dule në një familje bujqësore, me
largimin e tij për më tepër se tre vjet nga kjo familja paditësi ka humbur të drejtën e tij si
bashkëpronar...”
Të dy këto vendime janë të formës së prerë.
19. Mbi ankimin e palës paditëse Vangjel Dule, etj., çështja është gjykuar nga gjykata e
apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë.
20. Kolegji konstaton se edhe gjykata e apelit ka arritur në të njëjtat përfundime si gjykata
e shkallës së parë. Ajo ka arsyetuar se “lidhur me kërkimin e parë të padisë detyrimin për
njohjen bashkëpronar neni 199 i Kodit Civil, ...... vlerëson se me provat e administruara dhe
kryesisht vendimet civile të formës së prerë është provuar statusi i sendit në konflikt si pasuri
e familjes bujqësore……….edhe përsa i takon padisë për kërkimin e trashëgimit sipas nenit
349 të K.Civil gjykata e apelit vlerëson se, në kushtet kur pasuria është regjistruar si pronë e
të ndjerit Koço Dule, paditësit nuk mund të ngrenë një pretendim të tillë pasi ato nuk janë
trashëgimtarë të tij” .
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar analizës së bërë nga gjykatat e faktit,
vlerëson se ato kanë interpretuar dhe zbatuar drejtë dispozitat ligjore në fuqi, konkretisht
dispozitat e Dekretit nr.2083, datë 6.7.1955 “Mbi pronësinë”.
22. Po kështu gjykatat e faktit kanë zbatuar drejt parashikimet e nenit 451, shkronja “a” të
K.Pr.Civile lidhur me fuqinë detyruese të vendimeve gjyqësore të formës së prerë.
23. Lidhur me pretendimin e paraqitur në rekurs nga pala paditëse se akti i ekspertimit
tregoi qartë se shtëpia e banimit, pronë e trashëgimlënësit tonë, ka qenë në formën e vet
fillestare dhe në të nuk ka pasur asnjë ndërhyrje nga ana e palës së paditur, Kolegji çmon se
ky pretendim është i pambështetur. Konkretisht, duke ju referuar konkluzioneve të ekspertit
në aktin e ekspertimit të realizuar në gjykim (shkallë e parë) rezulton se “Shtëpia në vite ka
pasur transformime si në strukturë dhe në përmbajtje, duke u rikonstrukturuar në pjesën e
brendshme si dhe duke u shtuar me shtesa anësore në katin përdhe dhe me shkallën e
jashtme. Raporti i punimeve të reja me ato të vjetra është 62 me 32%”.
24. Lidhur me pretendimet e tjera në rekurs, ky Kolegj vlerëson se këto pretendime nuk
kanë lidhje me zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por me vlerësimin e provave.
25. Në këto kushte, përfundimisht rezulton se vendimet e gjykatave janë të mbështetura
në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat,
232
të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile.
26. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e rekursit kanë të
bëjnë me vlerësimin e provave dhe nuk janë nga ato shkaqe që kërkon neni 472 i K.Pr.Civile.
Për rrjedhojë vendimi nr.247, datë 25.06.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet lënë në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.247, datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 19.09.2013
MENDIM PAKICE
Unë, si gjyqtare në pakicë, nuk ndaj të njëjtin qëndrim me shumicën lidhur me
përfundimin e arritur dhe argumentet në vendimin nr.492, datë 19.09.2013, të Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë, në të cilin është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.247, datë
25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Nëpërmjet arsyetimit të saj në këtë vendim shumica ka konkluduar se prona objekt
gjykimi është një pasuri e familjes bujqësore dhe jo pasuri trashëgimore, dhe për rrjedhim
sipas ligjit të kohës, neni 91 i Dekretit nr.2083, datë 06.07.1955, “Mbi pronësinë”, meqenëse
paditësit për më shumë se tre vjet janë larguar të gjithë nga familja bujqësore, që nga viti
1973, ato kanë humbur të drejtën të marrin pjesë nga pasuria e familjes bujqësore.
Nuk kam të njëjtin mendim në lidhje me këto përfundime, ndaj në vijim parashtroj
argumentet e mija, të ndryshme nga shumica.
Kam mendimin se Kolegji Civil duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit nr.247,
datë 25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
po atë gjykatë, si një vendim i marrë në zbatim jo të drejtë të ligjit procedural dhe atë
material.
Në ndryshim me sa ka arritur në përfundim Kolegji Civil (shumica), mendoj se
rekursi i paraqitur nga pala paditëse Vangjel Dule e të tjerë përmban shkaqet e parashikuara
në nenin 472 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhim e bëjnë të cenueshëm vendimit nr.247, datë
25.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Ndryshe nga sa ka vlerësuar Kolegji Civil (shumica), Gjykata e Apelit Gjirokastër ka
dhënë një vendim në interpretimin dhe zbatimin e gabuar të ligjit material, konkretisht të
neneve 199, 349 të Kodit Civil.
Kam mendimin se Gjykata e Apelit Gjirokastër ka gabuar në lidhje me përfundimin e
arritur se pasuria objekt gjykimi është pasuri e familjes bujqësore dhe për rrjedhim ka rrëzuar
kërkesëpadinë e paditësave.
Në referim të objektit (detyrimi i të paditurve për të na njohur bashkëpronarë) dhe
bazës ligjore të padisë (nenet 199 dhe 349 të K.Civil), rezulton se paditësat i janë drejtuar
233
gjykatës duke kërkuar nga të paditurit njohjen si bashkëpronar të së drejtës së tyre
trashëgimore.
Në nenin 349, të titulluar “Padia për kërkimin e trashëgimisë” thuhet se:
“Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga kushdo që posedon tërësisht ose pjesërisht
pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore
dhe të pasurisë së fituar prej saj sipas rregullave mbi nëdorësinë me mirëbesim dhe me
keqbesim”.
Gjithashtu rezulton nga aktet e dosjes se paditësat kanë pretenduar se kjo pasuri është
një pasuri që rrjedh nga ish trashëgimlënësi Nasho Dule (babai i tyre) dhe nuk është pasuri e
ardhur si pasojë e familjes bujqësore.
Kam mendimin gjithashtu se gjykata e apelit nuk ka zhvilluar një hetim të plotë dhe të
gjithanshëm në lidhje me zgjidhjen e drejtë të kësaj çështjeje. Ajo (gjykata) gjatë shqyrtimit
gjyqësor nuk ka hetuar, dhe aq më tepër në vendimin e saj, nuk është shprehur në lidhje me
këtë pretendim të paditësve.
Gjykata e apelit në vendimin e saj i referohet dy proceseve gjyqësore të zhvilluara në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër (dhe vendimeve) në vitin 1994 (respektivisht datë
17.06.1994 dhe datë 10.08.1994).
Në referim të këtyre proceseve dhe vendimeve gjyqësore rezulton se baza ligjore e
kërkimeve të paditësit Vangjel Dule (vetëm) ka qenë neni 130 i Kodit Civil (1981).
Në Kreun IV të Kodit Civil ligjvënësi ka parashikuar dispozitat që rregullojnë
mbrojtjen e të drejtave civile dhe konkretisht në nenin 130 të titulluar “Padia e kërkimit të
sendit”, thuhet se: ”Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e vet nga çdo
nëdorës i paligjshëm”.
Pra kam mendimin se kërkimi i paditësit në ato gjykime nuk ka qenë kërkim i së
drejtës së tij trashëgimore, i pasurisë së tij trashëgimore, por kërkim i së drejtës së tij të
pronësisë, e cila nuk përcaktohet në mënyrë specifike në të drejtë trashëgimore. Në qoftë se
paditësi do të kishte një kërkim të tillë, do të bazohej në nenin neni 101 të Kodit Civil të
1981, në të cilin thuhet se: “Trashëgimtari ka të drejtë të ngrejë padi kundër personit që
mban pasurinë si trashëgimtar për t’iu njohur e drejta trashëgimore dhe për t’iu dorëzuar
trashëgimia ose pasuria e fituar prej saj sipas rregullave mbi nëdorësinë me mirëbesim dhe
me keqbesim. Padia mund të ngrihet edhe kundër personit që mban pasurinë si trashëgimtar
në bazë të një dëshmie trashëgimie. Personi që ka fituar me mirëbesim dhe me
kundërshpërblim sende të pasurisë trashëgimore nga një trashëgimtar i tillë nuk është i
detyruar t’i kthejë këto sende”.
Në Kreun III të titulluar “FITIMI DHE HUMBJA E PRONËSISË” ligjvënësi ka
përcaktuar kuptimin dhe mbrojtjen e të drejtës së trashëgimisë.
Çmoj se kërkimi i paditësave në këtë gjykim është kërkimi i pasurisë që rrjedh nga ish
trashëgimlënësi Nasho Dule (babai i tyre) dhe nuk është pasuri e ardhur si pasojë e familjes
bujqësore dhe për rrjedhim ky kërkim është krejt i ri, i pavarur nga kërkimet e tjera të
shqyrtuara në dy procese të tjera të viti 1994.
Mendoj se gjykata e apelit nuk ka hetuar në lidhje me këtë pretendim të paditësve, pra
mënyrën se si është bërë kalimi i pronësisë nga Nasho Dule (babai) tek Koço Dule.
Në këtë kuptim kam mendimin se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe të
dërgohet çështja për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Mirela Fana
234
Nr.00-2013-2110 i Vendimit (493)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: ALEKSANDËR PRIFTI, në mungesë.

E PADITUR: DEGA E TATIMEVE LUSHNJE, në mungesë.
OBJEKTI:
Dorëzim i mallrave të marra padrejtësisht nga pala e paditur
e cila është sot mbajtëse e këtij malli në vlerën 783452 lekë.
Pagim i shpenzimeve gjyqësore në masën
që do të bëhen deri në përfundim të gjykimit.
Baza Ligjore: Neni 296 i K.Civil
dhe neni 102 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje, me vendimin nr.641 , datë 18.06.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë.

Ndryshimin e vendimit nr.641 datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Pranimin e padisë së paditësit Aleksandër Prifti, dhe kthimin e sendeve të
sekuestruara sipas proces-verbalit datë 14.11.2006, nr.Protokolli 2657/10.
1. Raki 414 litra.
2. Verë në bidon plastik 5704 litra.
3. Konjak 50 litra.
4. Makineri shtrydhëse rrushi me dorë 1 (një ) copë.
5. Enë alumini (ibrik) 1 (një) copë.
6. Hinkë plastike 1 (një) copë.
7. Bidona plastikë, bosh me kapacitet 1 (një) litër dhe 4 (katër) litra.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs pala e paditur

Drejtoria Rajonale Tatimore Lushnjë e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit
235
Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Së pari, nuk është e vërtetë që paditësi të ketë paguar detyrimin dhe gjobën përsa i
përket sendeve të sekuestruara, pasi pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Lushnjë nuk
figuron që të jetë bërë ndonjë pagesë nga ana e paditësit.
- Së dyti, kërkesa për apelim është bërë jashtë afateve procedurale.
- Paditësi nëpërmjet proces-verbalit të vlerësimit nr.2657/10 dhe njoftimit nr.2657/11 të
datës 14.11.2006 është njoftuar edhe për sekuestrimin e këtyre mallrave dhe pajisjeve,
praktikë kjo që ndiqej nga Dega e Tatimeve në të gjitha rastet pa qenë e nevojshme
nxjerrja e një vendimi sekuestrimi.
- Me vendimin nr.331/1, datë 02.11.2006 të Prokurorisë Lushnjë është shprehur se këto
mallra dhe pajisje janë sekuestruar nga kjo prokurori.

VËREN:
I. Rrethanat e çështjes.
1. Me datën 11.09.2006, një grup punonjësish të policisë gjyqësore dhe dy punonjës të
policisë tatimore, kanë ushtruar kontroll në shtëpinë e shtetasit Admirim Penezi (e marrë
me qira nga paditësi Aleksandër Prifti). Nga kontrolli janë gjetur disa bidona plastike të
mbushur me pije alkoolike dhe pajisje te tjera si ibrikë, shtrydhëse rrushi, hinka, ... etj.
Për këtë është mbajtur një proces-verbal datë 11.09.2006. Pas kryerjes së këtyre
veprimeve i gjithë materiali i është dërguar Prokurorisë Lushnjë për ndjekje penale, në të
cilën është regjistruar çështja nr.331 në ngarkim të paditësit.
2. Me vendimin nr.73, datë 16.10.2006 është vendosur “Mosfillimi i procedimit penal” ndaj
paditësit Aleksandër Prifti, në bazë të nenit 290 “ç” të K.Pr.Penale, pasi në veprimet e tij
nuk është konstatuar që të jetë kryer ndonjë vepër penale. Në pikën dy të këtij vendimi
është shprehur se sendet e sekuestruara t’i dorëzohen Drejtorisë së Tatimeve për të
vazhduar procedurat administrative.
3. Me datën 03.11.2006 është mbajtur një proces-verbal nga punonjës të Degës së Tatimeve
dhe punonjës të Prokurorisë për dorëzimin e mallrave të sekuestruara Degës së Tatimeve
Lushnjë.
4. Nga Dega e Tatimeve Lushnjë me datën 07.11.2006 është mbajtur një proces-verbal
vlerësimi të detyrimit tatimor ndaj paditësit për shkelje të ligjit për akcizat. Nga ky
proces-verbal rezulton se pala e paditur ka konstatuar shkelje të detyrimit për pajisje me
autorizim akcize nga ana e paditësit. Mbi këtë janë bërë dhe përllogaritjet e detyrimit
tatimor në shumën 148.980 lekë dhe po në zbatim të ligjit për akcizën paditësi është
gjobitur me dyfishin e kësaj shume, si dhe 1.000.000 lekë gjobë. Përveç me sipër pala e
paditur ka vendosur dhe sekuestrimin e mallrave të gjetur në ambientet private të marra
me qira nga paditësi. Për këtë procesverbal nuk ka qenë dakord paditësi.
5. Me datën 14.11.2006 paditësi është njoftuar nga pala e paditur, me shkresën nr.2657/11
prot. që të paguajë detyrimin e mësipërm deri me datë 24.11.2006, për të cilën paditësi
është ankuar në organet e apelimit tatimor.
6. Kjo drejtori, me vendimin nr.11560/1 prot., datë 15.12.2006 ka vendosur mospranimin e
apelimit, pasi ankimi nuk ishte shoqëruar me asnjë dokument vërtetues të pagesës së plotë
të detyrimeve sipas njoftimit të Vlerësimit Tatimor të Degës së Tatimeve Lushnjë dhe në
236
bazë të neneve 55/3 e 57 të ligjit për procedurat tatimore ankesa e tij nuk mund të merrej
në shqyrtim.
7. Paditësi ka ushtruar përsëri ankim administrativ në K.A.Tatimor pranë Ministrisë së
Financave, i cili ka rrëzuar kërkesën e paditësit për shkak se është paraqitur jashtë afateve
të parashikuara në nenin 55 të ligjit “Për procedurat tatimore” (vendimi nr.88, datë
27.02.2007).
8. Paditësi, me padinë objekt gjykimi, ka kërkuar: Dorëzimin e mallrave të marra
padrejtësisht nga pala e paditur, e cila është sot mbajtëse e këtij malli, me vlerë 783.452
lekë me pretendimin se ato mbahen në mënyrë të kundraligjshme nga pala e paditur.
Gjithashtu pretendon se kontrolli i ushtruar nga punonjësit e policisë gjyqësore dhe
policisë tatimore ka qenë i paligjshëm pasi këto mallra ai i mbante për arsye të përdorimit
vetjak dhe jo për qëllim tregtimi dhe se për to nuk është mbajtur ndonjë proces-verbal
sekuestrimi, por proces-verbal konstatimi.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.641, datë 18.06.2007, ka vendosur:
“Rrëzimin e padisë”.
10. Gjykata e shkallës së parë arsyeton se: “… Padia objekt gjykimi është bazuar nga
pikëpamja ligjore në nenin 296 të K.Civil… Nga interpretimi i kësaj dispozite
nënkuptohet se sendi që kërkohet duhet të mbahet në mënyrë të paligjshme… Në rastin në
shqyrtim nuk rezulton që pala e paditur të jetë mbajtëse e paligjshme e sendeve të
paditësit.
… Objekti i padisë së paditësit nuk është kundërshtimi i aktit administrativ të vendosjes së
sekuestros mbi sendet e paditësit, i cili është realizuar nëpërmjet një akti administrativ të
palës së paditur, që titullohet “Procesverbal vlerësimi tatimor”. Për sa kohë ky akt nuk
është shfuqizuar sipas procedurave ligjore ai mbetet në fuqi dhe është i vlefshëm. Për
kundërshtimin e vlefshmërisë së këtij akti administrativ në ligjet specifike që normojnë
veprimtarinë e organeve tatimore, parashikohet një procedurë e posaçme që ka përparësi
ndaj ligjit të përgjithshëm… .
- Në çështjen objekt gjykimi ai nuk ka kundërshtuar këto akte administrative dhe në
zbatim të nenit 6 te K.Pr.Civile nuk mund të shprehet për atë që nuk është kërkuar.
- Kundërshtimi i këtij vendimi mund të bëhet vetëm sipas kërkesave specifike të nenit
291/2 të K. Pr.Penale, në të cilin nuk i njihet e drejta palës paditëse që të ankohet kundër
këtij vendimi, pasi nuk ka kallëzues apo ankues...”
11. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.246, datë 10.07.2008, ka vendosur:
- Ndryshimin e vendimit nr.641 datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
- Pranimin e padisë së paditësit Aleksandër Prifti, dhe kthimin e sendeve të sekuestruara,
sipas proces-verbalit datë 14.11.2006, nr.Protokolli 2657/10.
1. Raki 414 litra. 2. Verë në bidon plastik 5704 litra. 3. Konjak 50 litra. 4. Makineri
shtrydhëse rrushi me dorë 1 (një) copë. 5. Enë alumini (ibrik) 1 (një) copë. 6. Hinkë
plastike 1 (një) copë. 7. Bidona plastikë bosh me kapacitet 1 (një) litër dhe 4 (katër) litra.
12. Gjykata e apelit arsyeton se: “.... Gjykata e shkallës së parë nuk ka bërë një vlerësim të
fakteve, konform dispozitave të ligjit “Për akcizat” nr.8976 datë 12.12.2002 dhe
procedurat tatimore. Vërtet është mbajtur një procesverbal vlerësimi të sendeve të gjetura
në banesë, por ky është vetëm një procesverbal dhe kurrsesi një vendim siç e barazon
gjykata e shkallës së parë. Në bazë të nenit 40 të ligjit ”Për akcizat”, “kur një person
shkel detyrimet për pajisje me akcizë, krahas detyrimeve të tij të shkronjës ”a” të kësaj
dispozite, atij në bazë të pikës ”b” po të këtij neni, i sekuestrohet lënda e parë,
makineritë, pajisjet, mjetet ndihmëse e materialet e duhura për prodhimin e mallrave,
237
ndërtesat ,mjediset, etj,...”.nuk është konstatuar të ketë ndonjë vendim për sekuestrim nga
pala e paditur si në momentin e mbajtjes së procesverbalit të vlerësimit tatimor ashtu
edhe kur është vendosur marrja e vendimit për mosfillimin e çështjes penale….. Deri sa
organi i prokurorisë ka marrë vendimin e mosfillimit të çështjes penale, nuk është
shprehur me vendim për sekuestrimin e këtyre sendeve dhe ja ka lënë organit
administrativ të ndjekë procedurat administrative me to, mbështetur në referencat ligjore
të dispozitave ligjore të sipërcituara, në mungesë të marrjes së një vendimi për
sekuestrimin e tyre nga pala e paditur, ajo është e detyruar tìa kthejë ato pronarit, që në
rastin konkret është paditësi…”.
13. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Lushnjë, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duke parashtruar
14. Me vendimin nr.417, datë 05.12.2008 të Gjykatës së Lartë është vendosur: Pezullimi i
ekzekutimit të vendimit nr.641 datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
ndryshuar me vendimin nr.246, datë 10.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
II. Ligji i zbatueshëm.
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët…..”.
15.2. Neni 29 i K.Pr.Civile, që parashikon se:
“Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga
prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
çështjes”.
16. Dispozitat e ligjit nr.8976, datë 12. 12. 2002, “Për Akcizat”:
16.1. Neni 4 i ligjit që parashikon ndër të tjera se :
“1. Çdo person që prodhon mallra në territorin e Republikës se
Shqipërisë ose importon ngarkesa tregtare mallrash, subjekt akcize,
për përpunim të miratuar në një magazinë tatimore të miratuar,
detyrohet të pajiset me autorizimin e organeve tatimore. Pajisja me
autorizim nga organet tatimore përkatëse bëhet çdo vit, sipas kushteve
të caktuara nga Ministri i Financave........
7. Ky nen nuk zbatohet për individët privatë që prodhojnë raki për
konsum personal, nga vetë ata dhe familjarët e tyre, në sasi që nuk e
kalon 5 litra raki për çdo proces dhe sasinë prej l00 litrash raki për
çdo vit kalendarik; për individët privatë që prodhojnë verë për konsum
personal dhe familjarët e tyre në sasi që nuk kalon 200 litra verë për
çdo vit kalendarik”.
16.2. Neni 14 i ligjit që parashikon ndër të tjera se :
“1. Kur organet tatimore konstatojnë se një person detyrohet t'u
paguajë atyre një akcizë të caktuar, ato bëjnë vlerësimin e akcizës së
238
pagueshme nga personi dhe e njoftojnë këtë person për shumën në
fjalë.
2. Organet tatimore bëjnë vlerësimin e akcizës së pagueshme, kur
personi i detyruar për të paguar akcizën nuk mund të provojë se akciza
e pagueshme është paguar: .....”
16.3. Neni 40 i ligjit që parashikon ndër të tjera se:
“Kur një person prodhon mallra akcize, pa qenë i autorizuar sipas
nenit 4 të këtij ligji, i bëhet një vlerësim tatimor, sipas nenit 14 te këtij
ligji, për akcizën e papaguar mbi sasinë e mallrave të akcizës të
prodhuara para se të zbatohej shkelja dhe ndaj tij merren masat e
mëposhtme:
a) detyrohet të paguajë një gjobë në nivelin F të shkallës standarde,
sipas nenit 51 të këtij ligjit plus dyfishin e tatimit të pagueshëm për
mallrat e akcizës, të prodhuara ose të vlerësuara si të prodhuara nga
organet tatimore
b) i sekuestrohen lëndët e para, makineritë e pajisjet, mjetet ndihmese,
materialet e duhura për prodhimin e mallrave të akcizës dhe të gjitha
mallrat e akcizës të gjendura në çfarëdo kohe në vendet, trojet,
ndërtesat ose mjediset e tjera. Me mallrat e sekuestruara procedohet
sipas legjislacionit në fuqi.
c) kur gjoba, administrative e vendosur sipas shkronjës "a" të kësaj
pike dhe/ose vlerësimi i vendosur sipas nenit 14 të këtij ligji nuk
paguhen ose kur shkelja përsëritet, ndaj atij personi bëhet kallëzimi
për ndjekje penale”.
17. Dispozitat e K.Pr.Administrative:

17.1. Neni 116 i K.Pr.Administrative që parashikon se :
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin
e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji.
17.2. Neni 117 i K.Pr.Administrative që parashikon se:
1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja
ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të
shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në
çdo kohë. Organi administrativ kompetent, me nismën e tij, mundet të
deklarojë një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm në çdo
kohë.....”.
18. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Lushnjë legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
239
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Lushnjë
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.246, datë 10.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
21. Kolegji Civil çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka ndryshuar vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, është i pabazuar në ligj dhe si i tillë duhet të
prishet.
22. Gjykata Apelit Vlorë ka ndryshuar vendimin nr.641 datë 18.06.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë duke e gjykuar çështjen në fakt dhe pranuar padinë e paditësit
Aleksandër Prifti dhe kthimin e sendeve të sekuestruara, sipas proces-verbalit datë
14.11.2006, nr.Protokolli 2657/10.
23. Në arsyetimin e saj gjykata e apelit shprehet ndër të tjera se” “... pala e paditur, që në
momentin që ka konstatuar se paditësi ka qenë i papajisur me autorizim akcize për
mallrat e saj, sekuestrimin duhej ta bënte me vendim. Këtë të drejtë e ka pasur ta bënte
me marrjen e vendimit të mosfillimit të procedimit penal kur organi i Prokurorisë ka
urdhëruar që për këto mallra Dega e Tatim Taksave të vazhdonte procedurat
administrative….. dhe në mungesë të marrjes së vendimit për sekuestrimet e tyre, nga
pala e paditur, ajo është e detyruar t’ia kthejë ato pronarit, që në rastin konkret është
paditësi”.”.
24. Kolegji Civil vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit material dhe procedural.
25. Konkretisht, në nenin 40 të ligjit nr.8976, datë 12.12.2002, “Për Akcizat” parashikohet se:
“Kur një person prodhon mallra akcize, pa qenë i autorizuar sipas nenit 4 të këtij ligji, i
bëhet një vlerësim tatimor sipas nenit 14 të këtij ligji, për akcizën e papaguar mbi sasinë
e mallrave të akcizës të prodhuara para se të zbatohej shkelja dhe ndaj tij merren masat e
mëposhtme:
a) detyrohet të paguajë një gjobë….
b) i sekuestrohen lëndët e para, makineritë e pajisjet, mjetet ndihmëse, materialet e
duhura për prodhimin e mallrave të akcizës dhe të gjitha mallrat e akcizës të gjendura
në çfarëdo kohe në vendet, trojet, ndërtesat ose mjediset e tjera…”.
26. Kolegji, duke ju referuar dispozitës së mësipërme të ligjit të posaçëm, vlerëson se organi
tatimor krahas vlerësimit tatimor për akcizën e papaguar, merr ndaj personit ligjërisht
edhe masat e lartpërmendura, ndër të cilat është dhe masa e sekuestros.
27. Kolegji çmon të gabuar konkluzionin e arritur nga e gjykatës së apelit që e konsideron
palën e paditur si një posedues të paligjshëm të sendeve që i përkasin paditësit derisa
aktet administrative të palës paditëse nuk janë shfuqizuar as në rrugë administrative dhe
as gjyqësore. Vetë pala paditëse ka ndjekur fillimisht rrugën administrative të ankimit,
ku nga ana e organeve të apelimit tatimor është vendosur mospranimi i ankimit. Por më
pas paditësi nuk ka vazhduar procedurën e ankimimit gjyqësor, por ka ngritur padinë me
objekt kthim sendi me bazë ligjore nenin 296 të K.Civil.
28. Në këto rrethana, Kolegji çmon se nga ana e gjykatës së apelit është zbatuar gabim ligji,
pasi sekuestrimi i këtyre sendeve është bërë nga pala e paditur me një akt administrativ
të titulluar “procesverbal vlerësimi tatimor” e përcaktuar si masë në ligjin “Për akcizat”,
dhe derisa ky akt nuk është shfuqizuar pala e paditur nuk mund të konsiderohet si
poseduese e paligjshme.
29. Ndërsa lidhur më sa sipër, gjykata e shkallës së parë arsyeton se: “...Padia objekt gjykimi
është bazuar nga pikëpamja ligjore në nenin 296 të K.Civil… Nga interpretimi i kësaj
dispozite nënkuptohet se sendi që kërkohet duhet të mbahet në mënyrë të paligjshme… Në
240
rastin në shqyrtim nuk rezulton që pala e paditur të jetë mbajtëse e paligjshme e sendeve
të paditësit. Kjo palë është vënë në posedim të këtyre sendeve në bazë të procedurave të
parashikuara në ligjet tatimore, e konkretisht në nenin 40 të ligjit “Për akcizat”, që i jep
të drejtë organeve të administratës tatimore të sekuestrojnë sendet, që sipas këtij ligji i
nënshtrohen akcizës,.......”.
30. Kolegji Civil i vlerëson të drejta konkluzionet e arritura nga gjykata e shkallës së parë
lidhur me objektin e padisë së paditësit pasi derisa akti administrative nuk rezulton i
shfuqizuar, pala e paditur nuk mund të konsiderohet si poseduese e paligjshme. Procedura
ligjore e ndjekur nga pala e paditur është në zbatim të ligjit “Për akcizat”. Në këtë rast,
nëse pala paditëse pretendon pavlefshmërinë e akteve administrative të palës së paditur
(lidhur me sekuestron), atëherë ajo duhej të vazhdonte rrugën e ankimimit gjyqësor duke
goditur aktet administrative të vendosjes së sekuestros mbi sendet e saj dhe nëse në
gjykim gjykatat konstatonin pavlefshmërinë e akteve administrative të sekuestros të
nxjerra nga ana e paditur, atëherë mund të urdhëronin kthimin e sendeve të sekuestruara
paditësit (nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative).
31. Sa sipër, Kolegji Civil vlerëson se gjykata e shkallës së parë në vendim-marrjen e saj ka
zbatuar drejt ligjin material dhe procedural si dhe zgjidhja e çështjes është mbështetur në
një analizë të saktë të provave dhe konform ligjeve përkatës, prandaj çmon të drejtë
vendimin e gjykatës së shkallës së parë lidhur me rrëzimin e padisë së paditësit.
32. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit përkundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë e cila ka
zgjidhur drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se
vendimi nr.246, datë 10.07.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi vendimi nr.641, datë 18.06.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “b” të K.Pr.Civile,
VENDOSI
fuqi të vendimit nr.641, datë 18.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Tiranë, më 19.09.2013
241
Nr.11241-02207-002013 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1951 i Vendimit (494)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesues

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të dates 19.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: ADNAND SEFA

E PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë palën paditëse me 26 paga mujore,
si dhe pagën mujore të papaguar për Dhjetor 2012 – Janar 2013;
pagimin e shpenzimeve gjyqësore;
dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm;
marrjen e masës së sigurimit për bllokimin e llogarive bankare
deri në vlerën e detyrimit .
Baza Ligjore: Nenet 116, 129, 141, 143, 145, 48, 153, 154 e 155 të Kodit të Punës.
Nenet 419, 420, 476 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3607, datë 08.04.2013 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e çështjes civile nr.11275 akti regj., datë 21.03.2013 me paditës
Adnand Sefa.
Dërgimin e çështjes civile nr.11275 akti dhe aktet bashkangjitur asaj për
shqyrtim në gjykatën kompetente atë të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë, pala paditëse, e cila ka

kërkuar prishjen e tij:
- Dispozita kontraktore e nenit 21 të kontratës së punës është absolutisht e pavlefshme,
pasi vjen në kundërshtim me nenin 7/3 dhe 11 të Kodit të Punës.
- Pala e paditur e ka selinë e saj në Tiranë dhe, në bazë të nenit 43, padia është paraqitur
në këtë gjykatë.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
242
VËREN
Vendimi nr.3607, datë 08.04.2013 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është i
pabazuar në ligj, dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet t’í dërgohet po asaj gjykate
për vazhdimin e gjykimit.
Rezulton se, paditësi Adnand Sefa ka pretenduar se me palën e paditur, Shoqëria
“Volalba” sh.p.k., ka ekzistuar një marrëdhënie pune që prej vitit 2007, e cila ka përfunduar
më datë 31.01.2013.
Paditësi, duke pretenduar se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në kundërshtim
me ligjin dhe pa respektuar afatet e njoftimit, ka kërkuar t’i paguhen dëmshpërblimet
përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3607, datë 08.04.2013 ka shpallur
moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë për kompetencë gjykimi. Me arsyetimin se, sipas kontratës së punës
datë 01.03.2007, palët kanë parashikuar në nenin 21 se në lidhje me mosmarrëveshjet në
zbatimin e kontratës kompetente do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë. Prandaj, në
bazë të nenit 52 të K.Pr.Civle, kompetenca tokësore është ndryshuar me marrëveshje me
shkrim të palëve.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila ka
kërkuar prishjen e tij.
Ky Kolegj çmon se Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë nuk ka zbatuar drejt dispozitat
përkatëse të K.Pr.Civile, duke vlerësuar për çështjen e kompetencës vetëm kontratën e punës
datë 01.03.2007 të lidhur midis palëve ndërgjyqëse.
Arsyetimi i asaj gjykate vjen në kundërshtim me përcaktimet e neneve 7/3 të Kodit të
Punës dhe neneve 43 dhe 47 dhe 54 të K.Pr.C.
Neni 7 i Kodit të Punës parashikon se:
“Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e Shqipërisë ngrihen para gjykatës
së vendbanimit të të paditurit.
Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur
punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, padia mund të ngrihet edhe
në vendin ku ndodhet qendra e punës që e ka punësuar atë.
Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas
lindjes së konfliktit”.
Neni 43 i K.Pr.Civile parashikon shprehimisht se:
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet juridike me një degë ose agjenci
të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia si dhe
në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet, ose një
përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
Neni 47 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Paditë për kërkim ushqimi dhe paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu edhe në gjykatën e vendit ku ka
banimin paditësi”.
Po kështu, neni 54 i K.Pr.Civile:
“E drejta e zgjedhjes nëpërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila
ushtrohet në ngritjen e padisë”.
243
Arsyetimi që bën gjykata se, parashikimi në kontratën individuale të punës për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që do të lindin, kompetente do të jetë Gjykata e Shkallës së
parë Lushnjë është i gabuar dhe në kundërshtim me ligjin.
Kështu në nenin 52 të K.Pr.Civile kemi :
“Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje”.
Pikërisht në nenin 7, paragrafi i fundit të Kodit të Punës është e parashikuar një
ndalesë e tillë, e për pasojë gjykata nuk mund të bazohej në këtë marrëveshje për caktimin si
kompetencë Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë.
Referimi që bën gjykata në Nenin 21 të kontratës individuale të punës është i gabuar,
pasi është një klauzolë e paligjshme. Sipas pikës 3 të nenit 7 të K.Punës: “Marrëveshjet që
lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas lindjes së konfliktit”. Në
çështjen objekt gjykimi palët kanë lidhur një marrëveshje kompetence para se të lindte
konflikti ndërmjet tyre, prandaj në kuptim edhe të dispozitës së nenit 47 të K.Pr.Civile është e
drejta e paditësit që padinë ta ngrejë në gjykatën ku ai ka vendbanimin e tij.
Për sa më sipër, paditësi Adnand Sefa ka bërë zgjedhjen e tij ndërmjet Gjykatës së
Shkallës së Parë Lushnjë dhe asaj Tiranë, duke ju drejtuar Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë për të kërkuar detyrimet që rrjedhin nga marrëdhënia e punës me palën e paditur, që si
person juridik ka selinë në qytetin e Tiranë.
Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 63 tё K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3607, datë 08.04.2013 tё Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit po asaj gjykate.
Tiranё, mё 19.09.2013
244
Nr.00-2013-1954 i Vendimit (495)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 19.09.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me nr.31003-

02227-00-2013 që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “NËNSHKRUESI I

PAVARËSISË” SH.P.K.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMORE FIER
OBJEKTI:
Anullim akti administrativ “Njoftim vlerësimi tatimor”
me nr.10195 datë 01.08.2012 të Drejtorisë Rajonale Fier.
Baza Ligjore: Neni 324 i K.Pr.Civile,
ligji nr.9920 datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore” neni 109.
Gjykata e Shkallës së Parë Fier, me vendimin nr.1137, datë 24.06.2013, ka vendosur:

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them.
31011-01411-62-2013 ( 1342), datë 16.05.2013.
Dërgimin e kësaj mosmarrëveshjeje civile në juridiksionin administrativ të
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, Drejtoria e Apelimit Tiranë.
Gjykata ka arsyetuar se kërkesa e palës së paditur për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit është e drejtë, pasi paditësi nuk ka paguar detyrimin
tatimor, nga momenti i njoftimit të detyrimit tatimor bazuar në ligjin përkatës
si dhe vendimeve gjyqësore të Gjykatës së Lartë e konkretisht ai Unifikues me
nr.1 datë 26.11.2010, vendimi nr.44, datë 26.01.2012, etj.
Kundër vendimit të gjykatës ka bërë ankim pala e paditëse. Në ankim ka parashtruar

këto shkaqe:
- Gjykata, në citim të nenit 106 të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë” si dhe ligjit nr.7928 datë 27.04.1995 “Për tvsh”,
ka anashkaluar nenin 50.
- Në bazë të nenit 75/1 të ligjit nr.9920 subjektit tonë i lind e drejta për të mos paguar
detyrime tatimore deri në vlerën e kërkesës për rimbursim prej 8.048.318 lekë.
245
- Rimbursimin pala e paditur duhet ta bënte më datë 30.06.2011, e në fakt e ka bërë më
datë 14.08.2012 pra një vit më vonë, duke shkelur në këtë mënyrë ligjin.
- Gjithashtu gjykata nuk mori në konsideratë asnjë prej pretendimeve tona.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.1137, datë 24.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me të cilin
është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit të çështjes civile, është marrë në zbatim të drejtë
të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet lënë në fuqi.
Nga aktet në dosje rezulton se pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Fier, ka
ushtruar kontroll pranë palës paditëse, duke përpiluar fillimisht akt kontrollin.
Në zbatim të procedurave pas përfundimit të kontrollit subjekti është njoftuar me
aktin njoftim vlerësimin tatimor nr.10195 prot., datë 01.08.2012 të palës së paditur.
Pala paditëse, duke mos qenë dakord me njoftim vlerësimin i është drejtuar Drejtorisë
së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë me një kërkesë
ankimore në lidhje me këtë njoftim.
D.A.Tatimor Tiranë nuk ka shqyrtuar ankimin në themel, pasi ka konstatuar me
vendimin administrativ nr.18425/1 prot., datë 15.11.2012, se subjekti tatimor nuk kishte
paguar shumën e plotë të detyrimit tatimor (pa gjobat) objekt ankimi të cilën do të duhej ta
vërtetonte me një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit, kërkesa këto të detyrueshme në
bazë të ligjit nr.9920 datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”
neni 107, si dhe Udhëzimi nr.24 datë 02.09.2008 të Ministrisë së Financave, pika 107/1.
Paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi me objekt Anulim akti administrativ
“Njoftim vlerësimi tatimor” i D.R.Tatimore Fier, nr.10195 prot., datë 01.08.2012.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1137, datë 24.06.2013, ka
vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.regj.them. 31011-
01411-62-2013 (1342), datë 16.05.2013.
Dërgimin e kësaj mosmarrëveshjeje civile në juridiksionin administrativ të Drejtorisë
së Përgjithshme të Tatimeve, Drejtoria e Apelimit Tiranë”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar ankim të veçantë, bazuar në nenin 59 e
vijues të K.Pr.Civile, pala e paditur, e cila kërkon prishjen e vendimit të mësipërm të gjykatës
dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe Kodit të Procedurës Administrative në të
cilat është parashikuar:
Neni 36§1 i K.Pr.Civile:
“Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta”.
Neni 137 i K.Pr.Administrative:
1. Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës në gjyq vetëm pasi të
kenë ezauruar rekursin administrativ.
246
Dispozitat e ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
Neni 107: 1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij
ligji, duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor të
përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore. 2. Shuma e pagueshme, sipas
pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar. 3.
Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është
subjekt i ankimit. 4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin
nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Vendimi Unifikues nr.4, datë 30.05.2011 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
Vendimi nr.1137, datë 24.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, me të cilin
është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit të çështjes civile, është marrë në zbatim të drejtë
të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet lënë në fuqi.
Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.1137, datë 24.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier,
me të cilin është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile objekt
gjykimi.
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimet e parashtruara
nga pala paditëse lidhur me ezaurimin e rrugës administrative të ankimit, nuk qëndrojnë.
Kundërshtimi i njoftim-vlerësimit nuk përbën në thelb shterimin e rrugës administrative të
ankimit. Në vështrim të pikës 3 të nenit 107 të Ligjit “Për procedurat tatimore në Republikën
e Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se “Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur
tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është subjekt i ankimit”.
Në rastin që pala paditëse nuk e ka paguar detyrimin tatimor, ankimi administrativ
nuk mundet të konsiderohet i ezauruar. Mos shqyrtimi në themel i ankimit administrativ nga
ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor është i bazuar në ligj dhe për pasojë çështja nuk duhet
t’i kalojë juridiksionit gjyqësor.
Ky argument gjen mbështetjen në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara, i
cili ka arsyetuar se “Tatimi i papaguar dhe kamatë vonesat e krijuara janë pjesë dhe
përbëjnë detyrimin tatimor, i cili duhet të paguhet përpara fillimit të procedurave të ankimit
administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ, kundër Njoftim-
Vlerësimit pas sjell mos shqyrtimin e kërkesës ankimore”.
Kryerja e veprimeve apo mosveprimeve të gabuara, me faj apo jo, nga pala paditëse
nuk përbëjnë shkak për kërkimin e pavlefshmërisë absolute për një akt administrativ. Për më
tepër, si në formulimin e objektit ashtu edhe të shkakut ligjor të kërkesë padisë, pala paditëse
nuk ka ngritur pretendimet lidhur me pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ (njoftim
vlerësimi) në vështrim të nenit 116 të Kodit të Procedurës Administrative.
Në këto rrethana, Kolegji Civil çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me të drejtë
ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi ankimi administrativ nuk është marrë në
shqyrtim nga organi administrativ.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se pala paditëse nuk ka
ezauruar rrugën administrative të ankimit pasi nuk ka përmbushur kërkesat e ligjit për të
parapaguar detyrimin tatimor, për rrjedhojë nuk mund të konsiderohet i përmbushur ankimin
administrativ, prandaj dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër duhet lënë në
fuqi.
247
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Fier.
Tiranë, më 19.09.2013
248
Nr.00-2013-2278 i Vendimit (496)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 19.09.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: KATINA VAKEFI (VERRIA),

VASILIKA VERRIA (PISHA),
BRUNILDA MUSLIAKA (VERRIA),
MARGARITA VERRIA, përfaqësuar nga
av. Oltion Samarxhi
E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE, përfaqësuar
nga Avokati i Shtetit Abaz Deda
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimi i vendimit nr.883, datë 04.07.2003
të Agjencisë Rajonale të K.K.Pronave, Qarku Fier;
kërkohet njohja e pronësisë për ish pronarin Spiro Verria
mbi sipërfaqen 27.600 m2, tokë e mbjellë me ullinj
të ndodhur në fshatin Peshtan i Madh (Leka i Madh) Komuna Levan, Qarku Fier;
sipërfaqen prej 30.000 m2 tokë e mbjellë me ullinj,
ndodhur në fshatrat Kuqar e Rusinjë, Verbas, Magllic, Komuna Dukas, Qarku Fier;
sipërfaqen prej 5000 m2 tokë arë të ndodhur në Fshatin Kuqar, Komuna Dukas, Qarku Fier
dhe shprehjen dhe kthimin në natyrë e kompensimin e pronës së përshkruar më sipër
sipas kritereve ligjore për përcaktimin e sipërfaqeve të lira e të zëna
Baza Ligjore: Neni 18 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar,
nenet 324 e vijues të K.Pr.C
dhe nenet 118/2 dhe 135 të K.Pr.A.

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.12559/3145 Akti, datë
regjistrimi 22.05.2012, me palë paditëse Katina Vakëfi (Verria), etj, palë e
paditur AKKP Tiranë, me objekt: Kundërshtimi i aktit administrativ, vendimit
nr.883, datë 04.07.2003 të KKKP Qarku Fier, etj.
249
kërkuar prishjen e tij.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e paditësave, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për
vazhdimin e gjykimit; avokati i shtetit, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.4295, datë 22.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane është marrë
në kundërshtim me ligjin dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet dërgohet për
vazhdimin e gjykimit, në po atë gjykatë.
Rezulton se paditëset Katina Vakefi (Verria), Vasilika Verria (Pisha), Brunilda
Musliaka (Verria), Margarita Verria janë trashëgimtare ligjorë të të ndjerit Spiro Verria.
Me vendimin nr.883, datë 04.07.2003 të Komisionit dhe Kthimit të Pronave ish
Pronarëve pranë Prefektit të Qarkut Fier është refuzuar kërkesa e ish pronarit Spiro Verria,
pasi ka pasur mangësi në dokumentacionin e kërkuar, sipas nenit 14 e 14/1 të ligjit nr.7699,
datë 21.04.1993 dhe VKM nr.560, datë 16.10.1995.
Paditësat janë vënë në dijeni për vendimin e mësipërm me shkresën e datës
23.04.2012 të A.K.K.P. Ata kanë kundërshtuar vendimin në gjykatë, me pretendimin se
K.K.K.P. pranë Prefektit të Qarkut Fier e ka pasur të plotë dokumentacionin në lidhje me
kërkesën e paraqitur, si dhe në bazë të dokumenteve arkivorë provohet pronësia e ish pronarit
Spiro Verria mbi sipërfaqen 27.600 m2, tokë e mbjellë me ullinj të ndodhur në fshatin Peshtan
i Madh (Leka i Madh) Komuna Levan, Qarku Fier, sipërfaqen prej 30.000 m 2 tokë e mbjellë
me ullinj, ndodhur në fshatrat Kuqar e Rusinjë, Verbas, Magllic, Komuna Dukas, Qarku Fier;
sipërfaqen prej 5000 m2 tokë arë të ndodhur në Fshatin Kuqar, Komuna Dukas, Qarku Fier.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me
arsyetimin se paditësat nuk kanë ezauruar rrugën administrative, pasi nuk i janë drejtuar
administrativisht A.K.K.P., pasi kjo e fundit me shkresat datë 16.05.2012 dhe datë
23.03.2012 i ka vënë në dispozicion vetëm provat e kërkuara nga paditësat, meqenëse kjo e
fundit disponon dokumentacionin e K.K.K.P.
Ky Kolegj vlerëson se vendimi i mësipërm i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është i pabazuar në ligj. Ndryshe nga sa ka
arsyetuar kjo gjykatë, rruga e vetme për të kundërshtuar vendimet e ish K.K.K..P është rruga
gjyqësore. Po kështu, duhet të veprohet nga subjektet e interesuara edhe në rastet kur më parë
ish K.K.K.P. apo A.K.K.P. janë shprehur dhe kanë disponuar për të njëjtën pronë në favor të
një subjekti tjetër ish pronar.
Këto konkluzione gjejnë mbështetje në vendime të dhëna nga Gjykata Kushtetuese
dhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, përkatësisht, lidhur me pajtueshmërinë me
Kushtetutën dhe interpretimin e unifikuar të legjislacionit për kthimin dhe kompensimin e
pronës.
Kështu, në lidhje me juridiksionin e detyrueshëm për shqyrtimin e mosmarrëveshjes
për kundërshtimin e vendimeve të ish K.K.K.P-ve apo të strukturave aktuale të kthimit e
kompensimit të pronës, që nuk i kanë njohur a kthyer pronën ish pronarit, Gjykata
Kushtetuese, më vendimin nr.27, datë 27.07.2009, pasi arsyeton lidhur me standardin
250
Kushtetues “të gjykatës së krijuar me ligj”, detyrimet që rrjedhin nga parimi i shtetit të së
drejtës dhe ai i ndarjes e balancimit të pushteteve, qartazi është shprehur se:
“Njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës bëhet nëpërmjet një organi administrativ
mbi kërkesën që ish-pronari i drejton organeve përkatëse të administratës publike. Sipas
nenit 27/a të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-
pronarëve”, nëse individi kërkues nuk është dakord me vendimin e Komisionit, ai ka të drejtë
ta kundërshtojë këtë vendim drejtpërdrejtë në gjykatë. Vendimet e organeve të administratës
ka të drejtë t’i kundërshtojë në gjykatë, përveç kërkuesve, edhe çdo person tjetër që
pretendon për vete të drejta pronësie........
Gjatë gjykimit të iniciuar prej subjekteve të mësipërme, përveç të tjerave, hetohet dhe
vërtetohet dhe fakti nëse këtyre subjekteve u është cenuar apo jo e drejta e pronësisë dhe, çdo
vendim gjykate që do të anulonte pjesërisht ose plotësisht vendimet e organit përkatës së
administratës, duhet të konfirmojë njëkohësisht edhe të drejtën e tyre të pronësisë. Prandaj,
Gjykata Kushtetuese çmon se kur shqyrtohet një mosmarrëveshje e iniciuar nga të tilla
subjekte, gjykata ka juridiksion dhe kompetencë jo vetëm që të anulojë pjesërisht ose
plotësisht vendimet e organit administrativ, por njëkohësisht edhe të njohë e të kthejë
pjesërisht ose plotësisht pronën në favor të tyre. Megjithatë, shqyrtimi i një mosmarrëveshjeje
të tillë duhet të kufizohet vetëm në pronën që është objekt i vendimeve të organit
administrativ dhe jo të shtrihet në prona të tjera që nuk janë objekt i këtyre vendimeve, pasi,
siç u parashtrua më sipër, njohja, kthimi dhe kompensimi i pronës i takon fillimisht
juridiksionit administrativ, ndërsa gjykata, me ankesë të individit, shprehet mbi
kushtetutshmërinë dhe ligjshmërinë e vendimit të organeve të administratës, pasi ato të kenë
marrë vendimin përkatës....”.
Po kështu, Gjykata Kushtetuese, në vendimin e saj nr.27, datë 26.05.2010, duke
shfuqizuar si të papajtueshme me Kushtetutën dispozitat e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar) për ankimimin administrativ (të
detyrueshëm ose jo) ndaj vendimeve të ish K.K.K.P-ve të nxjerra para hyrjes në fuqi të tij, si
dhe për kompetencën e Drejtorit të A.K.K.K.P, për të cenuar edhe kryesisht vendimet e ish
K.K.K.P-ve apo zyrave rajonale të A.K.K.P-së, është shprehur se:
“ .....zbatimi, nga një organ administrativ si A.K.K.P., i parimeve të revokimit dhe
shfuqizimit të akteve të ish K.K.K.P. është i pabazuar, pasi mungon një interes i ligjshëm
shtetëror dhe aktet që shfuqizohen ose revokohen nuk janë akte tipike administrative të një
organi tipik administrativ. Drejtori i A.K.K.P. është një organ në vartësi të Këshillit të
Ministrave dhe në këtë kuptim vendimi i marrë prej tij për të ndërhyrë mbi interesa civile të
shtetasve, në kuptim të Konventës Evropiane të së Drejtave të Njeriut është i pajustifikuar....
....Gjykata çmon se vendimet e A.K.K.P., për të shfuqizuar vendimet e K.K.K.P.-ve,
përbëjnë cenim të parimit të sigurisë juridike....
....vendimi i K.K.K.P, i cili nuk është ankimuar brenda afateve ligjore merr formën e
prerë. Në këtë konkluzion ka arritur edhe Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në
çështjen Ramadhi dhe të tjerët kundër Shqipërisë duke cilësuar vendimet e pa ankimuar të
Komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave si “të formës së prerë dhe të
ekzekutueshme”......”.
Ndërsa me vendimin nr.43, datë 06.10.2011 Gjykata Kushtetuese, duke shfuqizuar
dispozitat e ligjit nr.10308, datë 22.07.2010 lidhur me rishikimin administrativ të vendimeve
të mëparshme të ish K.K.K.P-ve, është shprehur se:
...Në vështrim të standardeve të mësipërme, gjykata vlerëson se titujt e pronësisë të
fituar me anë të këtyre vendimeve të ish K.K.K.P-ve nuk mund të anulohen apo shfuqizohen
iure imperi, pra në mënyrë të njëanshme, me anën e vendimeve administrative të nxjerra nga
251
autoritetet publike përkatëse, në rastin konkret të Drejtorit të A.K.K.P-së. Ushtrimi i një
kompetencë të tillë shfuqizuese krijon një gjendje pasigurie juridike, e cila nuk mund të
korrigjohet me zgjidhje që imponojnë veprime po aq të pasigurta, të cilat nuk garantojnë
kthimin në ligjshmëri. Vendimet e ish K.K.K.P-ve, nëse nuk janë ankimuar brenda afateve
ligjore, janë vlerësuar si vendime të formës së prerë dhe, për rrjedhojë, të ekzekutueshëm dhe
nuk mund të vihen në diskutim as nga palët që kanë marrë pjesë në proces dhe as nga
organet shtetërore, të çfarëdo natyre qofshin.
...Si përfundim, gjykata arrin në përfundimin se ligji, objekt kundërshtimi cenon
parimin e sigurisë juridike për të drejtën e pronës”.
Gjithashtu, Kolegji Civil mban parasysh edhe përfundimet Unifikuese të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat, me vendimin nr.2, datë 21.01.2011, ndërmjet të
tjerave janë shprehur se:
….subjektet e shpronësuara kanë detyrimin që t’i drejtohen organit administrativ, pra
A.K.K.P-së, vetëm në dy situata.
Së pari, në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë kërkesë për
njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit.
Së dyti, në rastin e ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e
tyre nga (ish) Zyra Rajonale e A.K.K.K.P-së, pra pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar).
Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pra
detyrimi për t’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të kërkesës dhe ankimit nuk
ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të njëjtën pronë, ish K.K.K.P-të
apo A.K.K.P-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e kthimin e pronës një subjekti tjetër të
shpronësuar……”.
Nisur nga sa parashtrohet më sipër, duke qenë se çështja bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor, vendimi i gjykatës së rrethit gjyqësor duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.4295, datë 22.04.2013 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, në po atë gjykatë.
Tiranё, mё 19.09.2013
252
Nr.00-2013-2250 i Vendimit (497)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “FERRERO” S.P.A, me seli

në Itali, në mungesë
E PADITUR: SHOQËRIA “BIG ROGERS” (MASTRINO)
SHPK, me seli Korçë - Ersekë, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Ndalimi i importimit të çokollatave “Brioni” në Shipëri,
ndalimi i shpërndarjes dhe shitjes së mëtejshme të çokollatave “Brioni”
në Shqipëri dhe tërheqja ose heqja e tyre nga qarkullimi civil,
marrja e masave të përkohshme (sigurimi i padisë) si:
Ndërprerja dhe bllokimi i mëtejshëm i importimit
të çokollatave “Brioni” në Shqipëri.
Baza Ligjore: Nenet 202 e vijues të K.Pr.C,
neni 638 i K.C,
nenet 156, 167, e 170 të ligjit nr.9947, datë 07.07.2008
“Për pronësinë industriale”.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes civile me
nr.17953 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.17953 Akti Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, si gjykatë kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë më datë 09.09.2008 ka parashtruar qëndrimin e saj

pranë Gjykatës së Lartë për rregullimin e kompetencës.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
253
VËREN
Se vendimi nr.12493, datë 18.12.2012 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka
shpallur moskompetencën e gjykimit të çështjes duke i dërguar aktet për kompetencë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është rrjedhojë e moszbatimit të drejtë të normave
procedurale civile dhe ato të ligjit nr.9947, datë 07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”, i
ndryshuar.
Rezulton se, pala paditëse Shoqëria “Ferrero” S.P.A, me seli në Itali, ka pretenduar se
për çokollatat e ndryshme “Ferrero”, të regjistruara si marka tregtare, ka të drejtë t’i prodhojë
dhe t’i ofrojë për shitje edhe në territorin shqiptar.
Po kështu, me pretendimin se pala e paditur, Shoqëria “Big Rogers” SHPK (e cila ka
ndryshuar emrin në Shoqëria “Mastrino” SHPK) po importon dhe tregton çokollata “Brioni”,
të cilat janë identike me çokollatat e palës paditëse duke shkelur të drejtat e pronësisë
industriale, ka paraqitur padi në gjykatë, duke kërkuar:
Ndalimin e importimit të çokollatave “Brioni” në Shqipëri, ndalimin e shpërndarjes
dhe shitjes së mëtejshme të çokollatave “Brioni” në Shqipëri dhe tërheqjen ose heqjen e tyre
nga qarkullimi civil, si dhe sigurimin e padisë, duke u vendosur ndërprerja dhe bllokimi i
mëtejshëm i importimit të çokollatave “Brioni” në Shqipëri.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka shpallur moskompetencën tokësore për gjykimin
e çështjes dhe dërgimin e dosjes civile Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si gjykatë
kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje civile. Me arsyetimin se, në seancën përgatitore
datë 18.03.2012 pala paditëse ka paraqitur ekstraktin e QKR, ku rezulton se pala e paditur
Shoqëria “Big Rogers” SHPK më datë 12.11.2012 ka ndryshuar emrin në Shoqëria
“Mastrino” SHPK, duke ndryshuar edhe adresën nga Rruga “Siri Kodra” Tiranë në Korçë –
Ersekë dhe, në bazë të nenit 43 të K.Pr.C, çështja duhet të shqyrtohet nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka parashtruar qëndrimin e saj pranë Gjykatës së
Lartë për rregullimin e kompetencës.
Kolegji Civil, në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të Procedurës Civile dhe të
ligjit nr.9947, datë 07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”, i ndryshuar, të zbatueshme për
rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt
gjykimi.
Ky Kolegj vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në marrjen e vendimit të saj
nuk ka pasur parasysh nenin 1 të ligjit nr.9947, datë 07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”, i
ndryshuar. Objekt i të cilit është rregullimi i sistemimit dhe mbrojtjes së të drejtave të
pronësisë industriale. Sipas këtij ligji, mbrojtja e pronësisë industriale ka si objekte të saj
patentat dhe modelet e përdorimit; dizenjot industriale; markat tregtare dhe të shërbimit;
treguesit gjeografikë.
Duke ju referuar kërkimeve të palës paditëse, kjo e fundit i është drejtuar gjykatës, me
pretendimin se i janë shkelur të drejtat e pronësisë industriale, për shkak se pala e paditur
importon dhe tregton çokollata të cilat janë identike me çokollatat që prodhohen e shiten prej
saj.
Në parashtrimet e saj në padi si dhe në seancën përgatitore, pala paditëse pretendon se
për shkeljen e të drejtave të saj i referohet dispozitave përkatëse të ligjit nr.9947, datë
07.07.2008 “Për Pronësinë Industriale”, i ndryshuar, sipas të cilave padia kundër shkeljes së
të drejtave duhet të depozitohet në gjykatë (neni 167 i ligjit).
254
Pikërisht, duke ju referuar pjesës së përgjithshme të ligjit, në nenin 4, ku jepen
përkufizimet, është përcaktuar edhe gjykata ku do të gjykohet padia:
Në këtë ligj termat e mëposhtëm kanë këto kuptime:
….“Gjykatë” është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Përveç kësaj, edhe pse pala paditëse nuk i është referuar në padinë e saj, në dispozitat
e posaçme të K.Pr.C (neni 348 i K.Pr.C), parashikohet se:
Mosmarrëveshjet që rrjedhin nga patentat, markat tregtare dhe të shërbimit, dizenjot
tregtare, modelet dhe çdo e drejtë tjetër që rrjedh nga pronësia industriale, gjykohen nga
seksioni i mosmarrëveshjeve tregtare në Gjykatën e Shkallës së Parë të Tiranës, sipas
rregullave të parashikuara në këtë Kod.
Në këto kushte, gjykata kompetente për gjykimin e çështjes civile nuk është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë, e cila me të drejtë ka parashtruar qëndrimin e saj para Gjykatës së
Lartë në lidhje me kompetencën e gjykimit të çështjes, por Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Sa më sipër, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet po në këtë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.12493, datë 18.12.2012 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
Tiranё, mё 19.09.2013
255
Nr.00-2013-2168 i Vendimit (498)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: KRISTOFOR KREKU

E PADITUR: BASHKIA SARANDË
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të lidhë
kontratën e kalimit të pronësisë së truallit midis nesh.
Baza Ligjore: Nenet 679, 659-698 të K.Civil.
Ligji nr.7980, datë 27.07.1995
“Për shitblerjen e trojeve” i ndryshuar,
Ligji nr.8405, datë 17.09.1998, i ndryshuar,
Ligji nr.8744, datë 22.02.2001.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-1308(805), datë

Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.regj.them. 21273-
03435-23-2012/270, datë regjistrimi 26.11.2012 dhe kalimin e akteve për
shqyrtimin në rrugë administrative nga Bashkia Sarandë.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Kristofor Kreku, që
kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit,
duke parashtruar në mënyrë të përmbledhur:
- I jam drejtuar disa herë Bashkisë Sarandë për të formalizuar këtë kontratë duke mos
gjetur asnjë zgjidhje.
- Sikur t’i referohemi akt vlerësimit të truallit datë 18.03.2005, për të paguar sheshin
dhe pagesën e bërë në 14.12.2007 (sipas mandat arkëtimit), kam mbi pesë vjet që i
drejtohem Bashkisë për të përmbushur detyrimin e saj për formalizimin e kontratës.
- Formalizimi i kontratës së shitjes nuk është një akt administrativ i mirëfilltë dhe në
kushte kur Bashkia nuk jepet asnjë zgjidhje, e vetme rrugë mbetet ajo gjyqësore.
256
- Vendimi i gjykatës është në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës, Vendimin
Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.686, datë 11.05.2000, si dhe nenin 18/2 të
K.Pr.Administrative.
- Gjykata, duke vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit, e kthen paditësin përsëri në
gjendjen e mëparshme, që t’i drejtohet po atyre organeve prej të cilave nuk është
vepruar për një periudhë mbi 5 vjet.
- Aktet administrative të organeve të pushtetit lokal nuk i nënshtrohen rekursit
administrativ, pra kjo çështje duhet të shqyrtohet vetëm gjyqësisht.
- E njëjta gjyqtare në një çështje të kësaj natyre, me vendimin nr.23-2013-1008 (622),
datë 06.05.2013, nuk e ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, por ka
vendosur detyrimin Bashkisë të lidhë kontratën e truallit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e përfaqësuesit të
palës paditëse, av.Fadil Kaloshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.23-2013-1308 (805), datë
10.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin për rigjykim të çështjes
pranë kësaj gjykate, pasi çështja është në juridiksion gjyqësor; dhe pasi analizoi e diskutoi
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Kristofor Kreku është trajtuar
nga Bashkia Sarandë me vendimin nr.1, datë 28.08.1999, të Këshillit Bashkiak, me
një shesh ndërtimi në bllokun H3, parcela nr.43 me sipërfaqe prej 589 m2 me kufij të
përcaktuar dhe kondicione urbanistike - arkitektonike në vendimin e zbardhur.
2. Ky vendim rezulton të jetë shoqëruar me planimetrinë përkatëse të sheshit të ndërtimit
të objektit: Hotel si dhe lejen për ndërtim të përkohshëm “Rrethim trualli”. Më pas
është piketuar sheshi i ndërtimit në datën 25.04.2005 nga topografët e Bashkisë
Sarandë, të cilët mbajtën edhe proces-verbalin përkatës të piketimit.
3. Gjithashtu, paditësi mbi bazën e Akt Vlerësimit Trualli datë 18.03.2005 të hartuar
nga Drejtoria Ekonomike e Bashkisë Sarandë, ka kryer edhe pagesën e këtij sheshi
ndërtimi duke vërtetuar këtë fakt me Mandat Arkëtimi të lëshuar nga Raiffeisen Bank
në datë 14.09.2007.
4. Paditësi ka pretenduar se pala e paditur Bashkia Sarandë nuk i ka lidhur kontratën e
shitjes së këtij trualli, me të cilën vetë e ka trajtuar.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2013-1308(805), datë
10.06.2013, ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me
nr.regj.them. 21273-03435-23-2012/270, datë regjistrimi 26.11.2012 dhe kalimin e
akteve për shqyrtimin në rrugë administrative nga Bashkia Sarandë.
6. Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Bashkia Sarandë ...me shkresën e saj nr.820/2 Prot., datë 04.06.2013, i ka kthyer
përgjigje gjykatës, ndërmjet të cilave i thekson faktin se “...shtetasi Kristofor Kreku
nuk ka paraqitur kërkesë zyrtare për lidhje të kontratës së shitjes së truallit”.
Gjykata ...çmon se kërkesë padia e ngritur prej paditësit Kristofor Kreku, nuk mund të
shqyrtohet gjyqësisht sa kohë që paditësi nuk ka paraqitur ndonjë kërkesë zyrtare
pranë palës së paditur.... dhe të ketë marrë prej saj një përgjigje. ...
Në këto kushte, në zbatim të nenit 59 të K.Pr.Civile, ... kjo çështje duhet shqyrtuar
administrativisht ..., pasi paditësi të paraqesë kërkesën zyrtare të tij për lidhjen e
257
kontratës së shitjes për truallin që vetë Bashkia Sarandë, në cilësinë e pronarit (nëse
e ka vërtetë këtë titull pasi nuk rezultoi gjë në seancë), i ka dhënë paditësit.
Pas zbatimit të kësaj procedure administrative, nëse paditësi ...merr një përgjigje
negative prej Bashkisë Sarandë që bie ndesh me interesat e tij, atëherë i lind e drejta
për t’iu drejtuar gjykatës me këtë padi detyrimi.
7. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga paditësi Kristofor Kreku, që
kërkon prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit, duke parashtruar si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
8. Dispozitat e K.Pr.Civile, në të cilat është parashikuar:
8.1 Neni 36/1
“Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe
mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta”.
8.2 Neni 59
“Gjykata, në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
9. Kodi i Procedurës Administrative:
9.1 Neni 18 - Parimi i kontrollit të brendshëm dhe atij gjyqësor
“Në mënyrë që të mbrohen të drejtat kushtetuese dhe ligjore të personave private,
veprimtaria administrative i nënshtrohet:
a) kontrollit të brendshëm administrativ në përputhje me dispozitat e këtij Kodi mbi
ankimin administrativ; dhe
b) kontrollit nga gjykatat në përputhje me dispozitat e Kodit të Procedurës Civile”.
10. Ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”, i ndryshuar:
10.1 Neni 55
“Shitja e truallit pronë shtetërore ose publike bëhet në përputhje me ligjin nr.7980,
datë 27.07.1995, "Për shitjen e trojeve". Në rastet e ndërtimeve në prona publike, në
çastin e marrjes së lejes së ndërtimit, personi fizik e juridik paguan 50 për qind të
vlerës së truallit dhe, kur përfundon karabinaja e katit të parë, paguhet edhe pjesa
tjetër e kësaj vlere”.
11. Ligji nr.7980, datë 27.7.1995 “Për shitblerjen e trojeve”, i ndryshuar:
11.1 Neni 2
“Personat fizikë dhe juridikë privat shqiptarë kanë të drejtë të blejnë e të shesin
lirisht troje ndërmjet tyre pa asnjë kufizim”.
11.2 Neni 6
“Shitblerja a dhënia me qira e trojeve pronë shtetërore ose private për personat fizikë
e juridikë të huaj bëhet me kontratë sipas dispozitave të Kodit Civil dhe kritereve të
përcaktuara në këtë ligj.
Shitblerja a dhënia me qira e trojeve private ndërmjet personave fizikë e juridikë
privat shqiptarë bëhet me kontratë sipas dispozitave të Kodit Civil”.
III. Kolegji Civil I Gjykatës Së Lartë Vlerëson
12. Se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nr.23-2013-1308 (805), datë
10.06.2013, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, nuk është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit.
258
13. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi përmban shkaqe
ligjore të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
14. Gjykata ka vendosur nxjerrjen jashtë juridiksionit për arsye se ka konstatuar se
paraprakisht nuk është kryer asnjë procedurë administrative, paditësi nuk ka rezultuar
se i është drejtuar zyrtarisht palës së paditur për lidhjen e kontratës dhe se atij i lind e
drejta për t’iu drejtuar gjykatës me padi detyrimi, në rast të një përgjigje negative nga
ana e palës së paditur.
15. Paditësi, nga ana e tij, në ankimin e veçantë pretendon se ai ka mbi 5 vjet që kërkon
formalizimin e kontratës, duke qenë se është bërë si vlerësimi i truallit edhe pagesa
nga ana e tij.
16. Referuar akteve të dosjes, është e vërtetë se nuk rezulton ndonjë kërkesë e shkruar e
palës paditëse drejtuar Bashkisë Sarandë lidhur me problemin e kontratës së kalimit të
pronësisë, ndërsa gjykata ka administruar një shkresë të Bashkisë Sarandë, sipas të
cilës, nga ana e paditësit Kristofor Kreku nuk është paraqitur asnjë kërkesë në Bashki
për lidhjen e kontratës së shitjes së truallit.
17. Megjithatë, pavarësisht nga ky fakt, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen
arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë të gabuar dhe çmon se vendimi për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit nuk është i bazuar.
18. Juridiksioni është çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të
përcaktohet mbi interpretimet apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter
lejues apo referues. Sipas nenit 36/1 të K.Pr.Civile “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë
të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod e në ligje të veçanta”.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, Kolegji Civil konkludon se
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.
20. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e rrethit, referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë
objekt shqyrtimi, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin dhe në
kushtet kur mosmarrëveshja konkrete ka për objekt “Detyrimin palës së paditur të
lidhë kontratë ...”, bazuar në dispozitat e K.Civil dhe ligjit të posaçëm, ligji nr.8405,
datë 17.09.1998, “Për urbanistikën”, ligji nr.7980, datë 27.07.1995, “Për shitblerjen e
trojeve”, Kolegji Civil vlerëson se jemi përpara një mosmarrëveshje civile.
21. Dispozitat e posaçme, të cilëve i referohet paditësi si bazë ligjore, nuk parashikojnë në
mënyrë të saktë e të detyrueshme, rrugën administrative të ankimit, madje nuk
parashikojnë as detyrimin për të ezauruar ndonjë procedurë administrative të tillë, si
p.sh. paraqitje kërkese formale për lidhje kontrate, ndërkohë kur ka disa vite që
procedura për trajtim me truall, dhënie leje ndërtimi, vlerësim i truallit, etj., janë kryer
nga vetë organi administrativ, pra Bashkia është në dijeni për “kërkesën” apo nevojën
e subjektit për finalizimit të marrëdhënies së krijuar mes palëve me një kontratë të
shkruar shitblerjeje trualli.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se një çështje mund të nxirret jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti
pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të shterojë juridiksionin
administrativ. Në këto raste mosndjekja e juridiksionit administrativ pengon marrjen
në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
23. Në argumentim sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se për rastin në shqyrtim nuk kemi të
bëjmë me “rrugë administrative” të detyrueshme për t’u ndjekur nga subjekti
pretendues para se t’i drejtohet gjykatës. Mjeti juridik për realizimin e të drejtës së
259
pretenduar është në disponibilitetin e palës, ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje
problemeve të ngritura, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që
rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile) dhe, duke bërë një
“cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë
atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16 i
K.Pr.Civile).
24. Nëse pretendimet e palës paditëse, qoftë edhe në vështrim të parimit të lirisë
kontraktore, janë apo jo të mbështetura në faktin dhe rrethanat përkatëse të
pretenduara nga pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë
çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar
të saj.
25. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.23-2013-1308
(805), datë 10.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, që ka nxjerrë çështjen
jashtë juridiksionit gjyqësor, duhet të prishet dhe të dërgohet çështja pranë kësaj
gjykate, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59, 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.23-2013-1308 (805), datë 10.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes po në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 19.09.2013
260
Nr.00-2013-2163 i Vendimit (499)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: MEHMET GURGA

TË PADITUR: AGJENCIA RAJONALE E KTHIMIT DHE E
KOMPENSIMIT TË PRONAVE PRANË
PREFEKTURËS SË QARKUT FIER
EDMOND PESHKOPIA
XHANFIZE FAGU (PESHKËPIA)
GËZIM PESHKËPIA
TEFTA GJOCA (PESHKËPIA)
BALDHYL TALIPI (PESHKËPIA)
HAJREDIN PESHKËPIA
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.3, datë 30.11.2005
të Komisionit Vendor të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave Qarku Fier
dhe detyrimi i palëve të paditura të na njohin të drejtën e bashkëpronësisë
që rrjedh nga trashëgimia mbi një sipërfaqe prej 136 ha,
nga të cilat 474.000 m2 janë objekt i disponimit të vendimit të Komisionit.
Baza Ligjore: Nenet 349, 350 të Kodit Civil
dhe Nenet 153, 32 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.551, datë 16.04.2007 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesëpadisë që i përket: Paditës: Mehmet Gurga, Të Paditur:
Agjencia Rajonale e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave pranë Prefekturës
së Qarkut Fier, Hajredin Peshkëpia, Edmond Peshkopia, Tefta Gjoca,
Xhanfize Fagu, Gëzim Peshkëpia dhe Bardhyl Peshkëpia, Me Objekt:
“Kundërshtimi i vendimit nr.3, datë 30.11.2005 të Komisionit Vendor të
Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave Qarku Fier dhe detyrimi i palëve të
paditura të na njohin të drejtën e bashkëpronësisë që rrjedh nga trashëgimia
mbi një sipërfaqe prej 136 ha, nga të cilat 474.000 metra katrore janë objekt i
disponimit të vendimit të Komisionit”, si të pabazuar në prova.
261
Heqjen e masës së sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.1239, datë
15.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, e cila zbatohet kur vendimi të
marrë formë të prerë.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.127, datë 16.04.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Fier.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier,
në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Mehmet Gruda, që
kërkon prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë bërë një vlerësim të gabuar të provave duke i dhënë përparësi
vendimit të sekuestros së vitit 1945 dhe duke mos analizuar një sërë provash të tjera,
që vërtetojnë prejardhjen e pronës në Ferras.
- Sekuestrimi dhe reforma agrare nuk provon që Manush, Nexhat e Selaudin i kanë
pasur në pronësi të tyre këto prona, pasi nuk është provuar mënyra e fitimit të
pronësisë së tyre.
- Nga reforma agrare Saudin Peshkëpisë i është lënë vetëm 75 dynym tokë bujqësore
dhe në unitet me shkresën e vitit 1947 të Ministrisë së Financave si dhe Gazetën Zyrtare
të vitit 1945 konkludohet se prona në Ferras ka qenë dhe i duhet njohur
trashëgimlënësve të Tasim dhe Talip Peshkëpisë.
 Akti i vitit 1919 ka provuar ndarjen për herë të parë të pronës së Ferrasit dhe me aktet
e tjera të viteve 1932,1935 provohet kryerja e veprimeve juridike me trashëgimtarët
e Veip Peshkëpisë, Hajredin Peshkëpisë dhe Tajar Peshkëpisë, duke u vërtetuar fakti
se pronat janë administruar në mënyrë të pandarë.
- Prokurat e viteve 1929 e 1935 vërtetojnë faktin se pasuria është trashëguar nga
Hajredin Peshkëpia në pjesën takuese të saj. Edhe dekreti i vitit 1943 bën fjalë për
administrimin e përbashkët të pronës së ndodhur në Vlorë prej trashëgimtarëve të
Hajredin dhe Tasim Peshkëpisë dhe në raport edhe me provat e tjera provohet se
prona në Ferras është pasuri trashëgimore.
- Duke përjashtuar palën e paditur nga barra e provës për sa më sipër gjykatat nuk kanë bërë
një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes në përputhje me nenin 14 të K.Pr.C.
- Të dy vendimet janë të cenueshme prandaj kërkojmë nga Gjykata e Lartë prishjen e të
dyjave vendimeve, ose dërgimin e çështjes për rigjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palës së paditur
prezent, përfaqësuesi i së cilës, avokat Gjergji Baçi, kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe pasi e
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore ka rezultuar se në vendim
nr.3, datë 30.11.2005 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier
në emër të subjekteve të shpronësuara Hajredin Peshkëpia e trashëgimtarëve ligjorë të radhës
së parë të subjekteve të shpronësuara Manush Peshkëpia, Nexhat Peshkëpia e Selaudin
262
Peshkëpia është njohur dhe kthyer si pasuri në bashkëpronësi të tyre, pasuria me nr.50 me
sipërfaqe 474.000 m2, e llojit pyll dhe e ndodhur në fshatin Ferras Komuna Levan Fier, me
kufizimet përkatëse të pasqyruara në vendim.
Kjo sipërfaqe toke, për të cilën ka disponuar K.K.K.P. Fier me vendimin e
lartpërmendur nr.3/2005, u është njohur të paditurve me vendimin gjyqësor nr.1043, datë
19.07.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Me vendimin gjyqësor nr.1043 datë 19.07.2004, i cili ka marrë formë të prerë,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka vendosur: Njohjen e së drejtës së pronësisë si ish pronar
para vitit 1945 të shtetasve Manush Peshkëpia, Selaudin Peshkëpia, Hajredin Peshkëpia dhe
Nexhat Peshkëpia mbi një sipërfaqe toke pyll prej 49.5 ha me nr.Kadastral 24-a-b-c-d-e, me
kufizime përkatëse: Veri - Fshati Ferras Pasha, Jug - Lumi Vjosa, Lindje - Rruga Fier-Vlorë
dhe Perëndim - Fshati Ferras Pasha, të ndodhur në Fshatin Ferras Komuna Levan Fier.
Paditësi Mehmet Gurga, i zëvendësuar në gjykim me trashëgimtarët e tij, pasi ka
vdekur gjatë gjykimit, duke pretenduar se është bashkëpronar me të paditurit Hajredin
Peshkëpia, Edmond Peshkopia, Tefta Gjoca, Xhanfize Fagu, Gëzim Peshkëpia dhe Bardhyl
Peshkëpia mbi një sipërfaqe toke prej 136 ha e ndodhur kjo në Fshatin Ferras Komuna Levan
Fier, si pasuri që rrjedh nga trashëgimia dhe se një pjesë e saj prej 474.000 m2 është
disponuar me vendimin nr.3, datë 30.11.2005 të Komisionit të Kthimit dhe të Kompensimit të
Pronave të Qarkut Fier vetëm në emër të subjekteve të shpronësuara Hajredin Peshkëpia e
trashëgimtarëve ligjore të radhës së parë të subjekteve të shpronësuara Manush Peshkëpia,
Nexhat Peshkëpia e Selaudin Peshkëpia e duke mos qenë dakord me këtë vendim, ka
paraqitur pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier padi, me objekt: “Kundërshtimi i vendimit
nr.3, datë 30.11.2005 të Komisionit Vendor të Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave Qarku
Fier dhe detyrimi i palëve të paditura të na njohin të drejtën e bashkëpronësisë që rrjedh nga
trashëgimia mbi një sipërfaqe prej 136 ha, nga të cilat 474.000 metra katrorë janë objekt i
disponimit të vendimit të Komisionit”.
Sipas Procesverbalit të datës 13.01.2006 rezulton se nga ana e Komisionit Vendor të
Kthimit dhe të Kompensimit të Pronës Qarkut Fier, është bërë dorëzimi fizik i pronës pasuri e
paluajtshme e llojit pyll, e ndodhur në Zonën Kadastrale nr.1609, që i përket pasurisë nr.50,
me sipërfaqe prej 474.000 m2, e kufizuar: në Veri - me pasurinë nr.236, Lindje - pasurinë
nr.96, Jug - pasurinë nr.26, Perëndim - Pasurinë nr.236, e ndodhur në Fshatin Ferras Komuna
Levan Fier.
Sipas çertifikatës për vërtetimin e pronësisë të lëshuar nga Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier me datë 15.02.2006 rezulton se Pasuria me nr.50
e llojit pyll, me sipërfaqe totale prej 474.000 m2, e ndodhur në Zonën Kadastrale nr.1609
Volumi 6, Faqe 110, është regjistruar në bashkëpronësi të shtetasve Hajredin Peshkopia,
Edmond Peshkëpia, Tefta Gjoca, Xhanfize Fagu, Gëzim Peshkëpia dhe Bardhyl Peshkëpia.
Duke mos qenë dakord me vendimin nr.03 datë 30.11.2005 të Komisionit Vendor të
Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave Qarku Fier, që ka njohur si bashkëpronarë mbi një
sipërfaqe toke e llojit pyll prej 474.000 m2 dhe i ka kthyer fizikisht këtë pronë vetëm shtetasit
Hajredin Peshkëpia e trashëgimtarëve ligjorë të të ndjerëve Selaudin Peshkëpia, Manush
Peshkëpia dhe Nexhat Peshkëpia dhe duke pretenduar se kjo pasuri rrjedh nga trashëgimia
dhe se duhet të ishte përfshirë edhe ai si bashkëpronar mbi këtë sipërfaqe, paditësi Mehmet
Gurga ka kundërshtuar gjyqësisht këtë vendim të Komisionit Vendor të Kthimit dhe të
Kompensimit të Pronave Qarku Fier dhe ka kërkuar detyrimin e të paditurve që ta njohin
edhe atë si bashkëpronar mbi një sipërfaqe toke prej 136 ha të ndodhur në Fshatin Ferras
Komuna Levan Fier, ku përfshihet edhe sipërfaqja prej 474.000 m2 për të cilën ka disponuar
Komisioni, si pronë e cila vjen me trashëgim nga Talip (gjyshi nga nëna e paditësit) dhe
263
Tahsim Peshkëpia, të cilët pronën e kanë trashëguar nga babai i tyre Hajredin Peshkëpia
(stërgjyshi i paditësit Mehmet).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr 551, datë 16.04.2007 ka vendosur:
1. Rrëzimin e kërkesëpadisë që i përket: Paditës: Mehmet Gurga, Të Paditur:
Agjencia Rajonale e Kthimit dhe e Kompensimit të Pronave pranë Prefekturës
së Qarkut Fier, Hajredin Peshkëpia, Edmond Peshkopia, Tefta Gjoca,
Xhanfize Fagu, Gëzim Peshkëpia dhe Bardhyl Peshkëpia, Me Objekt:
“Kundërshtimi i vendimit nr.3, datë 30.11.2005 të Komisionit Vendor të
Kthimit dhe të Kompensimit të Pronave Qarku Fier dhe detyrimi i palëve të
paditura të na njohin të drejtën e bashkëpronësisë që rrjedh nga trashëgimia
mbi një sipërfaqe prej 136 ha, nga të cilat 474.000 metra katrorë janë objekt i
disponimit të vendimit të Komisionit”, si të pabazuar në prova.
2. Heqjen e masës së sigurimit të padisë të vendosur me vendimin nr.1239, datë
15.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, e cila zbatohet kur vendimi të
marrë formë të prerë.
Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar se: “Gjatë analizimit të kësaj çështje gjykata ka
parasysh nenin 349 të Kodit Civil, sipas të cilit: «Trashëgimtari mund të kërkojë me padi nga
kushdo që posedon tërësisht ose pjesërisht pasurinë trashëgimore, njohjen e tij si
trashëgimtar dhe dorëzimin e pasurisë trashëgimore dhe të pasurisë së fituar me anë të saj,
sipas rregullave mbi posedimin me mirëbesim dhe me keqbesim».
Nga analiza e mësipërme e ligjit dhe e provave, gjykata arrin në përfundim se
paditësi Mehmet Gurga arriti të vërtetojë gjyqësisht faktin se është trashëgimtar ligjor i së
ndjerës Leman Gurga, e cila nga ana e saj është trashëgimtare ligjore e të ndjerit Talip
Peshkëpia, i cili ka qenë djali i të ndjerit Hajredin Peshkëpia, por nuk arriti të vërtetonte të
drejtën e tij të bashkëpronësisë me të paditurit mbi një sipërfaqe toke prej 136 dynym si
pasuri që rrjedh nga trashëgimia, ku përfshihet edhe sipërfaqja prej 474.000 metra katrore e
disponuar me vendimin nr.3, datë 30.11.2005 të Komisionit Vendor të Kthimit dhe të
Kompensimit të Pronave të Qarkut Fier.
Për këto arsye, përsa kohë që pala paditëse që ka barrën e provës në këtë gjykim nuk
arriti të vërtetonte pretendimet e saj objekt kërkesëpadie, gjykata nuk mund të atakojë
dokumentet në bazë të së cilave është bërë njohja e së drejtës së pronësisë së palës së paditur
dhe kthimi fizik i pronës me favor të saj”.
Mbi ankimin e paditësit, Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.127, datë 16.04.2008
ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.551 datë 16.04.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier,
në mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Mehmet Gruda, i
cili ka kërkuar prishjen e vendimeve dhe pranimin e padisë, ose kthimin e çështjes për
rishqyrtim, duke parashtruar si shkaqe për prishjen e vendimeve ato të pasqyruara në pjesën
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
Se shkaqet e paraqitura në rekursin e paditësit, me anë të të cilit ka kërkuar prishjen e
dy vendimeve, nuk janë nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile.
Vendimet e rekursuara rezulton se janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe janë
rrjedhojë e analizës së plotë tërësore të provave të administruara e të vlerësuara gjatë
gjykimit.
264
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e shkallës së parë ka analizuar
me hollësi të gjitha aktet e administruara si prova në gjykim, duke i përmendur, analizuar dhe
nxjerrë përfundime të qarta pas vlerësimit të çdo prove.
Gjykata e shkallës së parë ka arritur në përfundimin se nëna e paditësit Mehmet, e
ndjera Leman Gurga, e cila ishte e bija e Talip Peshkëpisë (vdekur në Mars 1929), nuk mund
të kishte trashëguar të drejta pronësie mbi çifligun Ferras, objekt gjykimi, pasi vetë
trashëgimlënësi i saj Talip Peshkëpia nuk rezulton të ketë qenë bashkëpronar mbi këtë pasuri
e për këtë shkak trashëgimtarët e tij, ndër të cilët dhe nëna e paditësit Mehmet, nuk mund të
trashëgonte si bashkëpronare të drejta bashkëpronësie mbi një send që nuk kishte figuruar në
pronësi të babait të saj, madje sipas prokurës së vitit 1932, e cila sipas gjykatës nuk është akt
që kalon pronësinë, Leman Gurga e cila ka dhënë prokurë për administrimin e pronave të
trashëguara nga babai i saj nuk ka vërtetuar se i ka kaluar në pronësi pjesë nga pronat në
Ferras, por paraqitet me prona më vete, të përfituara pas vdekjes së babait të saj Talip
Peshkëpia.
Gjykata, në vazhdim të arsyetimit të saj, ka pranuar se nëse nëna e paditësit, Leman
Gurga, do kishte qenë bashkëpronare e pronës objekt gjykimi ndodhur në Ferras, atëherë në
favor të saj do kishte dalë edhe akti i shtetëzimit apo shpronësimit të kësaj pasurie, ndërkohë
që ashtu siç analizon gjykata, kjo pasuri, sipas vendimit nr.42, datë 07.06.1945 “Mbi
sekuestrimin e pasurisë së reaksionarëve Manush dhe Nexhat Peshkëpia nga Gjirokastra
banues në Fier, i pari i burgosur dhe i dyti i arratisur si kriminel lufte”, u është sekuestruar me
urdhër Manush e Nexhat Peshkëpia.
Në dosje ndodhet (fq.55) vendimi 42, datë 7 Qershor 1945, i sipërcituar, në të cilin
pasqyrohet urdhri për sekuestrimin e pasurisë së Manush dhe Nexhat Peshkëpia, vëllezër nga
Gjirokastra, ku ndër pasuritë e paluajtshme figuron “Çifligu në katundin Ferras” dhe po në
dosje ndodhet e administruar dhe Nota e Transkriptimit e datës 16/V/1946, në favor të
Ministrisë së Financave Zyrës Pasurisë Shtetërore, kundra Manush dhe Nexhat Peshkopia...
çifligu në Katundin Ferras.
Gjykata ka arsyetuar se vetë Komiteti Ekzekutiv i Këshillit Nacional Çlirimtar të
Nënprefekturës së Qarkut Fier ka deklaruar se: “Në lidhje me vendimin nr.42, datë
07.06.1945, vërtetohet se reaksionarët Manush dhe Nexhat Peshkëpia nga Gjirokastra, banues
në Fier kanë në ngarkim të tyre shtatë frymë të familjes”, pra te shprehja në vendimin e
sekuestrimit “ pjesëtarë të tjerë” ka dashur të nënkuptojë pjesëtarët e tjerë të familjes së
Manush dhe Nexhat Peshkopisë, të cilët kishin krijuar familjet e tyre dhe në ngarkim të tyre
kishin shtatë frymë.
Gjithashtu edhe gjykata e apelit, e cila ka gjykuar çështjen, ka pranuar arsyetimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe ka pranuar në vendim se prona objekt gjykimi nuk i është
sekuestruar të ndjerit Hajredin Peshkëpia dhe ky nuk ishte subjekt i shpronësuar sipas ligjit
nr.9235, datë 29.07.2004, por prona objekt gjykimi nisur nga akti i sekuestrimit i është njohur
subjekteve të shpronësuar Manush dhe Nexhat Peshkopia.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga pretendimet e palëve, vendimet e
gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimet e dy
gjykatave të faktit janë rrjedhim i analizës logjike e të plotë të provave dhe të bazuara në ligj.
Ky Kolegj konstaton se pretendimet në rekurs, i referohen analizës së provave dhe
pretendohet se nuk janë analizuar drejt provat, pretendim që vjen ndesh me funksionin ligjor
të Gjykatës së Lartë, e cila nuk mund të merret me analizë provash, pasi ky është atribut që
ligji ia njeh gjykatave të shkallës së parë dhe apelit dhe që nga shqyrtimi i dosjes rezulton që
të jetë bërë saktësisht nga këto gjykata.
265
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen të pambështetur në ligj
pretendimet e paditësit në rekurs dhe çmon se nuk ka vend për cenimin e vendimeve.
266
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Tiranë, më 19.09.2013
267
Nr.00-2013-2149 i Vendimit (500)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
PADITËS: FATMIR KAMBERI.

I PADITUR: SHOQËRIA “VEFA” SHPK, në administrim.
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtimin e vendimit nr.30, datë 31.08.1999
të administratorëve të Shoqërisë "Vefa" në emër të Fatmir Kamberi.
Rivendosje në afat të ankimit kundër vendimit
të administratorëve të Shoqërisë "Vefa" sh.p.k. në administrim.
Baza Ligjore: Ligji nr.8471, datë 08.04.1999
neni 324 e vijues i K.Pr.Civile

Rivendosjen në afat të ankimit kundër vendimit të administratorëve të
Shoqërisë “Vefa” sh.p.k në administrim; Anullimin e vendimit nr.30, datë
31.08.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Vefa” shpk në administrim në
emër të paditësit Fatmir Sadik Kamberi i dtl 05.12.1947 lindur në Tiranë
Rr.“Blloku Vasil Shanto” pall 3, shk1, ap1.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e

paditur, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.3, datë 14.01.2010 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe, duke e gjykuar në fakt, rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit si të pabazuar në
prova dhe në ligje, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj dhe rrjedhojë e një mos
hetimi të plotë të çështjes.
 Vendimi i administratorëve të shoqërisë përbën titull ekzekutiv dhe i është
komunikuar sipas nenit 6 të ligjit 8471/1999 me njoftimin në gazetat me qarkullim
kombëtar (Gazeta Shqiptare).
 Palës paditëse i kanë kaluar afatet për të ngritur padi dhe nuk legjitimohet për tìu
drejtuar gjykatës së apelit pa u rivendosur në afat.
 Identifikimi i palës paditëse është bërë në zbatim të nenit 4 të ligjit të sipërcituar.
268
 Pala paditëse nuk ka justifikuar shkaqet për kërkimin e rivendosjes ne afat të ankimit.
 Gjatë gjykimit janë provuar të gjitha veprimet e kryera nga pala paditëse pranë “Vefa”
shpk dhe gjykata e shkallës së parë ka kryer një hetim të plotë lidhur me të dhënat e
palës paditëse.
 Paditësi ka pranuar se ka pasur marrëdhënie huaje me Shoqërinë “Vefa” shpk në
administrim dhe se shumën prej 3.500.000 Dhrahmi i ka tërhequr, duke mbyllur
kontratën e huasë me shoqërinë, përmes tërheqjes mbi 1 milion lekë pas datës
23.01.1999.
Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur Shoqëria “Vefa” shpk ka ushtruar
kundërrekurs pala paditëse, e cila kërkon mospranimin e rekursit, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Pala e paditur nuk ka zbatuar ligjin duke identifikuar tamam personin debitor, sepse
nuk solli asnjë provë që të këtë lidhje me paditësin pasi vetëm me emër mbiemër janë
8 (tetë) persona, gjë e cila u pohua në seancë nga pala e paditur.
 Procedura e ndjekur prej palës së paditur që nga shpallja debitor deri në vënien në
ekzekutim të këtij procesi janë bërë në mënyrë të paligjshme, të njëanshme dhe pa
lajmëruar paditësin.
 Pala e paditur nuk solli asnjë provë që të provonte marrëdhënie juridike kontraktore të
ligjshme me ish Shoqërinë “Vefa” shpk. Aq më pak dokumentacionin ligjor ku të
provonte pikërisht se Fatmir Sadik Kamberi ka mbyllur kontratën dhe ka tërhequr
shumën për të cilën bëhet fjalë.
Me datë 06.06.2013, Kolegji Civil ka vendosur në Dhomë Këshillimi kalimin e

çështjes për gjykim.

pasi verifikoi mosparaqitjen e të gjitha palëve ndërgjyqëse, të cilat ishin njoftuar
rregullisht dhe nuk kishin paraqitur shkaqe në lidhje me mospjesëmarrjen e tyre; dëgjoi
relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Paditësi Fatmir Kamberi është banor i qytetit të Tiranës dhe në vitin 1993, në
përputhje me kërkesat e ligjit 7652/1992, ka privatizuar banesën me nr.4/29 në qytetin e
Tiranës, banesë të cilën e ka gëzuar qetësisht deri kur ka aplikuar pranë Zyrës së Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e cila e ka vënë në dijeni me shkresën e datës 29.06.2009,
se apartamenti në pronësinë e tij ishte bllokuar me urdhër të administratorëve të Shoqërisë
“Vefa” në administrim. Me datë 07.07.2009, paditësi Fatmir Kamberi i është drejtuar palës së
paditur, Shoqëria “Vefa” në administrim, për tù sqaruar në lidhje me këtë fakt dhe verbalisht
i është thënë se bllokimi është kryer për shkak se me vendimin nr.30, datë 31.08.1999 të
administratorëve të Shoqërisë “Vefa” ai është shpallur debitor në vlerën 1.460.550 lekë.
Nisur nga rrethanat e mësipërme, me datë 07.08.2009, paditësi i është drejtuar sipas
ligjit Gjykatës së Apelit Tiranë, duke kërkuar kundërshtimin e vendimit nr.30, datë
31.08.1999 të Administratorëve të Shoqërisë "Vefa", me arsyetimin se nuk ishte ai personi i
shpallur debitor nëpërmjet këtij vendimi.
269
2. Në gjykatën e apelit, nga ana e palës paditëse është shtuar objekti i padisë, duke
kërkuar edhe rivendosjen në afat të ankimit kundër vendimit të administratorëve të Shoqërisë
“Vefa” në administrim. Në gjykim, nga ana e paditësit është pretenduar se pala e paditur
fillimisht duhej të identifikonte debitorët e saj dhe më pas tì shpallte, ndërkohë që rezulton se
në Z.R.P.P. Tiranë ka tetë persona me të njëjtin emër dhe mbiemër si të paditësit, të cilëve
gjithashtu u është bllokuar prona mbi bazën e këtij vendimi. Nga provat e administruara në
fashikullin gjyqësor rezulton se nga ana e përmbaruesit gjyqësor vazhdimisht u është kërkuar
administratorëve të Shoqërisë “Vefa” që të saktësonin identitetin e debitorit Fatmir Kamberi,
duke qenë se në Qytetin e Tiranës kishte disa persona me të njëjtin emër dhe mbiemër,
saktësim i cili nuk është kryer nga ana e administratorit të shoqërisë në fjalë.
Nga fashikulli gjyqësor rezulton se, në vendimin nr.30, datë 31.08.1999 të
administratorëve të Shoqërisë “Vefa” Shpk në administrim, ka të dhëna vetëm për shpalljen
debitor të shtetasit Fatmir Kamberi, banues në Tiranë dhe vlerën për të cilën ai shpallet
debitor. Kontrata e huasë që ka lidhur kjo shoqëri me paditësin Fatmir Kamberi me nr.7568,
datë 13.02.1997 nuk ka asnjë të dhënë tjetër identifikuese përveç emër mbiemër të
huadhënësit Fatmir Kamberi dhe shumës së dhënë hua prej tij, e po kështu nuk është
nënshkruar nga palët. Mangësi të tilla konstatohen edhe në mandat pagesën me të cilën është
tërhequr vlera monetare për të cilën shtetasi Fatmir Kamberi është shpallur debitor.
3. Me vendimin e saj nr.3, datë 14.01.2010, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur të
rivendosë paditësin në afat për tù ankuar ndaj vendimit nr.30, datë 31.08.1999 të
Administratorëve të Shoqërisë "Vefa" dhe anulimin e këtij vendimi. Pranimi i kërkesës për
rivendosje në afat për tù ankuar ndaj vendimit të mësipërm të administratorëve të Shoqërisë
“Vefa” në administrim është arsyetuar se ky vendim i administratorëve të kësaj shoqërie,
nxjerrë në emër të paditësit Fatmir Kamberi, nuk është komunikuar në mënyrë nominale, por
sipas ligjit me shpallje në dy gazeta me qarkullim kombëtar. Paditësi, duke mos pasur interes
në leximin e gazetave, nuk ka ardhur në dijeni të këtij vendimi. Në vijim të arsyetimit,
gjykata është shprehur se në dosje nuk ka asnjë akt që të lidhë paditësin Fatmir Sadik
Kamberi me Shoqërinë “Vefa” shpk në administrim, ndërkohë që në Zyrën e Përmbarimit
Tiranë janë 8 (tetë) persona, të cilëve gjithashtu u është bllokuar prona me anë të këtij
vendimi të kundërshtuar. Sipas Nenit 5 të Ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e
detyrimeve debitore dhe kthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë jo
bankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, debitori duhej fillimisht të identifikohej dhe
më pas të shpallej.
4. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e
paditur Shoqëria “Vefa” Shpk, në administrim, e cila kërkon ndryshimin e Vendimit nr.3,
datë 14.01.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit si të
pabazuar në prova dhe në ligje, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj dhe rrjedhojë e një mos
hetimi të plotë të çështjes.
 Vendimi i administratorëve të shoqërisë përbën titull ekzekutiv dhe i është
komunikuar sipas nenit 6 të ligjit 8471/1999 me njoftimin në gazetat me qarkullim
kombëtar (Gazeta Shqiptare).
 Palës paditëse i kanë kaluar afatet për të ngritur padi dhe nuk legjitimohet për tìu
drejtuar gjykatës së apelit pa u rivendosur në afat.
 Identifikimi i palës paditëse është bërë në zbatim të nenit 4 të ligjit të sipërcituar.
 Pala paditëse nuk ka justifikuar shkaqet për kërkimin e rivendosjes në afat të
ankimit.
270
 Gjatë gjykimit janë provuar të gjitha veprimet e kryera nga pala paditëse pranë
“Vefa” shpk, dhe kriteret dhe gjykata e shkallës së parë ka kryer një hetim të plotë
lidhur me të dhënat e palës paditëse.
 Paditësi ka pranuar se ka pasur marrëdhënie huaje me Shoqërinë “Vefa” shpk në
administrim dhe se shumën prej 3.500.000 Dhrahmi i ka tërhequr, duke mbyllur
kontratën e huasë me shoqërinë, përmes tërheqjes mbi 1 milion lekë pas datës
23.01.1999.
5. Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur Shoqëria “Vefa” shpk ka ushtruar
kundërrekurs pala paditëse e cila kërkon mospranimin e rekursit, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Pala e paditur nuk ka zbatuar ligjin duke identifikuar tamam personin debitor,
sepse nuk solli asnjë provë që të këtë lidhje me paditësin pasi vetëm me emër
mbiemër janë 8 (tetë) persona, gjë e cila u pohua në seancë nga pala e paditur.
 Procedura e ndjekur prej palës së paditur që nga shpallja debitor deri në vënien
në ekzekutim të këtij procesi janë bërë në mënyrë të paligjshme të njëanshme
dhe pa lajmëruar paditësin.
 Pala e paditur nuk solli asnjë provë që të provonte marrëdhënie juridike
kontraktore të ligjshme me ish Shoqërinë “Vefa” shpk. Aq më pak
dokumentacionin ligjor ku të provonte pikërisht se Fatmir Sadik Kamberi ka
mbyllur kontratën dhe ka tërhequr shumën për të cilën bëhet fjalë.
të Gjykatës së Lartë, është vendosur kalimi i çështjes për gjykim.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar vendimin e gjykatës së apelit,
aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore, shkaqet e parashtruara në rekurs dhe kundërrekurs,
arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në shkelje të ligjit
procedural dhe material. Kjo gjykatë ka gabuar si në përcaktimin e saktë të natyrës së
mosmarrëveshjes mes palëve, ashtu edhe në drejtim interpretimit të gabuar të afatit të humbur
nga pala paditëse për të kundërshtuar vendimin e sipërcituar të administratorëve të Shoqërisë
“Vefa” shpk, në administrim.
8. Konkretisht, pasi është vënë në dijeni për bllokimin e pasurisë së tij, përmes
Shkresës së datës 29.06.2009 të Z.V.R.P.P. Tiranë, paditësi i është drejtuar Shoqërisë “Vefa”
shpk në administrim me datë 07.07.2009 dhe pasi nuk i është kthyer përgjigje, me datë
07.08.2009 i është drejtuar Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykata e apelit, duke mos pasur parasysh dispozitat ligjore specifike të Ligjit
nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe kthimin e vlerave pasurore
në llogaritë e personave juridikë jo bankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, ka
konstatuar se paditësi i është drejtuar gjykatës brenda afatit ligjor prej një muaji nga dita kur
ka kërkuar informacion prej palës së paditur në lidhje me vendimin e marrë prej kësaj të
fundit.
9. Në nenin 8 të Ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve debitore
dhe kthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë jo bankarë që kanë marrë hua
nga publiku i gjerë”, parashikohet se: “kur personat…të shpallur debitorë nuk e ekzekutojnë
vullnetarisht detyrimin, administratori i paraqet zyrës së përmbarimit… kërkesën për
ekzekutimin e detyrueshëm të detyrimit. Në përputhje me nenet 609 dhe 610 të K.Pr.Civile,
debitori, ndaj vendimit të administratorit dhe veprimeve të përmbaruesit, ka të drejtë që
brenda 10 ditëve ndaj vendimit të administratorit dhe brenda 5 ditëve ndaj veprimeve të
përmbaruesit, të bëjë ankim kundër tyre në gjykatën e apelit”.
271
Në kuptim të dispozitës së sipërcituar, konstatohet se vendimet e administratorit të
shoqërive në administrim objekt i këtij ligji, janë tituj ekzekutivë dhe mund të kundërshtohen
në gjykatë mbështetur në nenin 609 të K.Pr.Civile, brenda afatit dhjetë ditor. Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit e ka përcaktuar gabim natyrën e
mosmarrëveshjes juridike objekt gjykimi, duke e konsideruar atë si mosmarrëveshje me
natyrë administrative dhe vendimin e administratorit të shoqërisë në administrim si një akt
administrativ. Në një këndvështrim të tillë, gjykata e apelit ka vlerësuar se paditësi kishte
ngritur padinë brenda afatit ligjor prej tridhjetë ditësh.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pavarësisht faktit që pala i është
drejtuar gjykatës me padi kundërshtimin e vendimit të administratorëve, duke përcaktuar si
shkak ligjor të këtij kundërshtimi nenin 324 të K.Pr.Civile, është detyrë e gjykatës që, në
mbështetje të nenit 16 të K.Pr.Civile, të përcaktojë saktë natyrën e marrëdhënies juridike, të
bëjë cilësimin e saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
Neni 5 i ligjit të sipërcituar ka përcaktuar se ky vendim përbën titull ekzekutiv, ndërsa
neni 8 i tij përcakton natyrën e mosmarrëveshjes si dhe afatin ligjor për t’iu drejtuar gjykatës,
afat i cili është dhjetë ditë dhe jo tridhjetë ditë siç është arsyetuar nga gjykata e apelit. Ky afat
prej dhjetë ditësh fillon nga data e njoftimit të detyrimit debitor (neni 7 i ligjit të cituar më
sipër).
11. Arsyetimi i gjykatës së apelit se në dosjen gjyqësore nuk ka asnjë provë që të
lidhë paditësin me detyrimin ndaj Shoqërisë “Vefa” shpk në administrim është i saktë, pasi
edhe pse ligji e detyronte administratorin e shoqërisë që të identifikonte fillimisht personat
debitorë, rezulton se një identifikim i tillë nuk është kryer kur është publikuar shpallja
debitor, por as më vonë. Në këto kushte afati prej dhjetë ditësh për të paraqitur ankim
paditësit i fillon nga momenti kur ai është vënë në dijeni të detyrimit që i kishte lindur nga
vendimi i administratorit të Shoqërisë “Vefa” në administrim, pra me datë 29.06.2009, kur
është njoftuar me shkresën e Z.R.P.P. Tiranë.
Në momentin që ka pranuar të marrë në shqyrtim kërkesën për rivendosje në afat,
gjykata duhej të orientonte paditësin dhe ky i fundit duhej të vërtetonte faktin se e kishte
humbur afatin dhjetë ditor për të bërë ankim pa fajin e tij, afat i cili fillonte nga data kur ai
kishte marrë dijeni për vendimin e administratorëve dhe jo nga data e shpalljes së njoftimit në
gazetat kombëtare.
Pavarësisht se paditësi është rivendosur në afat për kundërshtimin e vendimit të
administratorëve të Shoqërisë Vefa” në administrim, me arsyetimin se publikimi në gazetat
kombëtare nuk kishte qenë mjeti ezaurues për kryerjen e njoftimit, rezulton se paditësi ka
marrë dijeni për vendimin me datë 29.06.2009. Duke filluar nga kjo datë, paditësi duhej t’i
vërtetonte gjykatës cilat ishin arsyet që ia kishin bërë të mundur që t’i drejtohej kësaj të fundit
brenda afatit prej dhjetë ditësh.
12. Në lidhje me sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se padia e paraqitur nga paditësi
Fatmir Kamberi është paraqitur jashtë afatit ligjor brenda të cilit është parashikuar paraqitja e
një padie të tillë. Si rrjedhim, të drejtat e pretenduara prej paditësit me anë të kësaj padie nuk
mund të mbrohen gjyqësisht, për shkak të kalimit të afatit ligjor brenda të cilit paditësi duhet
të kundërshtonte gjyqësisht vendimin e administratorit të Shoqërisë “Vefa” shpk në
administrim.
Si përfundim, Kolegji Civil vlerëson se vendimi nr.3, datë 14.01.2010 i Gjykatës së
Apelit Tiranë duhet ndryshuar dhe padia duhet rrëzuar, për shkak të kalimit të afatit të
parashkrimit ligjor për ngritjen e kësaj padie.
272
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.3, datë 14.01.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
rrëzimin e kërkesëpadisë.
Tiranë, më 24.09.2013
273
Nr.00-2013-2165 i Vendimit (501)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
KËRKUES: VASILLAQ DUKNI

PERSON I TRETË: KËSHILLI I QARKUT VLORË.
ZYRA E ADMINISTRIMIT DHE
MBROJTJES SË TOKËS SARANDË.
OBJEKTI:
Saktësim i kufijve të ish pronësisë së ish pronarit Gogo Dukni,
mbi një sipërfaqe toke bujqësore 9000 m2, me emërtimin "Gurajza"
sipas specifikimeve të bëra në planimetrinë për pretendim pronësie.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154, 388 të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.689, datë 03.07.2008, ka

vendosur :
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Vasillaq Dukni.
Vërtetimin e faktit juridik të përcaktimit të kufijve të ish pronësisë së ish
pronarit Gogo Dukni, mbi një sipërfaqe toke të punueshme 9000 m2, ndodhur
në fshatin Nivicë, Sarandë, me kufizimet e përcaktuara në akt ekspertimin e
kryer nga eksperti Petraq Kote, të administruar në dosjen gjyqësore, si vijon:
Parcela “Gutajza” me kufizime: “V - Kullotë dhe Thoma Llambri, J - Hendek,
L - Rrugë, P - Vangjel Gjoni.

Sarandë duke e kthyer çështjen për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
Vërtetimin e faktit juridik të përcaktimit të kufijve të ish pronësisë së ish
pronarit Gogo Dukni mbi një sipërfaqe toke të punueshme e 9000 m2, të
ndodhura në Fshatin Nivicë Sarandë.
274
Gjykata e Apelit Gjirokastër me anë të vendimit nr.137, datë 26.04.2010, ka
vendosur:
Gjyqësor Sarandë.
Nga Këshilli i Qarkut Vlorë dhe Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës
Sarandë është paraqitur rekurs në Gjykatë të Lartë, ndaj vendimit nr.137, datë 26.04.2010 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e
gjykimit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat duhen të bënin një hetim të plotë lidhur me mënyrën e fitimit të pronësisë,
pasi nuk ka asnjë dokument të paraqitur nga ana e kërkuesit përpara vitit 1945, qoftë
kjo dhe fillim prove me shkresë, të regjistruara sipas K.Civil të Zogut (vitit 1929), por
ka vetëm vërtetim nga ZAMT Sarandë, të cilat janë nxjerrë nga regjistrat e reformës
agrare sipas ligjit nr.108, datë 29.08.19456, “Mbi reformën agrare”.
- Ky dokument i lëshuar nga ZAMT Sarandë nuk plotëson as kërkesat e ligjit nr.9235,
datë 29.07.2007, “Për Kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, neni 1 dhe
5 i saj ku thuhet se përfitojnë ata që këto prona i kanë trashëguar deri më 29.11.1945.
Më datë 06.06.2013, Kolegji Civil ka vendosur në Dhomë Këshillimi kalimin e

çështjes për gjykim.

pasi verifikoi mosparaqitjen e të gjitha palëve ndërgjyqëse, të cilat ishin njoftuar
rregullisht dhe nuk kishin paraqitur shkaqe në lidhje me mospjesëmarrjen e tyre; dëgjoi
relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1 Kërkuesi Vasillaq Dukni është trashëgimtar i vetëm ligjor i trashëgimlënësit Gogo
Dukni, fakt ky i vërtetuar me vendimin nr.675, datë 30.10.2000 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
Kërkuesi duke pretenduar se babai i tij, Gogo Dukni ka pasur në pronësi sipërfaqe
trualli të cilat i janë shpronësuar në kohën e reformës agrare, i është drejtuar Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave duke kërkuar njohjen dhe kthimin e pasurive truall në
të cilat ka qenë pronar babai i tij, Gogo Dukni.
2. Me shkresën nr.100, datë 14.01.2008 të Komisionit Vendor të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Vlorë është orientuar paditësi që tì drejtohet gjykatës për të
vërtetuar faktin juridik të kufizimeve të ish pronës së Gogo Duknit.
Në momentin e paraqitjes së kërkesës, kërkuesi dispononte një vërtetim të nxjerrë nga
Z.A.M.T Sarandë, nr.49, datë 07.09.2004, sipas të cilit vërtetohet se emri i trashëgimlënësit
Gogo Dukni figuron në librin e të prekurve nga reforma agrare në Fshatin Nivicë, Sarandë, në
faqen 23, me nr.rendor 24, sipas të cilit rezulton se ka pasur 9 dynymë tokë të punueshme.
Sipas dokumentit arkivor të vitit 1947, vërtetohet se Gogo Vasil Dukni, në vendin e quajtur
“Gurajza” me nr.Parcele 145/3, ka pasur tokë arë me sipërfaqe 10 200 m2 dhe të kufizuar:
Veriu - kullotë dhe Thoma Llambiri, Jugu - hendek, Lindje - rrugë, Perëndimi - Vangjel
Gjoni.
275
Në të tilla kushte, kërkuesi Vasillaq Dukni i është drejtuar gjykatës me një kërkesë,
duke kërkuar vërtetimin e faktit në lidhje me saktësimin e kufijve të pronës së pretenduar prej
tij, mbi një sipërfaqe toke bujqësore 9000 m2 me emërtimin “ Gurajza”, ndodhur në Fshatin
Nivicë, në Sarandë.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.689, datë 03.07.2008, ka
vendosur pranimin e kërkesës dhe vërtetimin e faktit juridik të kërkuar të përcaktimit të
kufijve sipas kërkesës.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.417, datë 11.11.2008, ka vendosur
prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të kthejë çështjen për rigjykim pranë
po asaj gjykate, për tù shqyrtuar me trup tjetër gjykues, duke lënë edhe detyrat konkrete që
do mbaheshin parasysh në rigjykim.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.700, datë 25.05.2009, ka
vendosur:
“....Vërtetimin e faktit juridik të përcaktimit të kufijve të ish pronësisë së ish pronarit
Gogo Dukni mbi një sipërfaqe toke të punueshme e 9000 m2 të ndodhura në Fshatin Nivicë,
Sarandë......”
5. Gjykata e Apelit Gjirokastër me anë të vendimit nr.137, datë 26.04.2010, ka
vendosur:
Sarandë”.
Në këtë vendim gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar se: “... gjatë rigjykimit të çështjes,
është konstatuar se tashmë nuk ekzistojnë librat për periudhën para reformës agrare.... nga
gjykata është lejuar të provojë pretendimet e tij me prova të lira, dëshmitarë me origjinë nga
Fshati Nivicë, është kryer ekspertimi topografik i cili mbështetur në materialet e çështjes dhe
pas verifikimit në vend ka bërë pasqyrimin grafik të parcelës së ish pronarit Gogo Dukni,
duke përcaktuar zërin kadastral, sipërfaqen, etj...”.
6. Kundër vendimit nr.137, datë 26.04.2010, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, ka
paraqitur rekurs personi i tretë Këshilli i Qarkut Vlorë dhe Zyra e Administrimit dhe
Mbrojtjes së Tokës Sarandë, duke kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe pushimin e gjykimit,
 Gjykatat duhet të bënin një hetim të plotë lidhur me mënyrën e fitimit të pronësisë
pasi nuk ka asnjë dokument të paraqitur nga ana e kërkuesit përpara vitit 1945
qoftë kjo dhe fillim prove me shkresë, të regjistruara sipas K.Civil të Zogut (vitit
1929), por ka vetëm vërtetim nga ZAMT Sarandë, të cilat janë nxjerrë nga
regjistrat e reformës agrare sipas ligjit nr.108, datë 29.08.19456, “Mbi reformën
agrare”.
 Ky dokument i lëshuar nga ZAMT Sarandë nuk plotëson as kërkesat e Ligjit
nr.9235, datë 29.07.2007, në nenin 1 dhe 5 të tij, ku thuhet se përfitojnë ata
persona që këto prona i kanë trashëguar deri me 29.11.1945.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, vendimet e të dy
gjykatave, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se vendimi nr.137, datë
276
26.04.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në interpretim dhe zbatim të drejtë të
ligjit.
9. Ka rezultuar se Zyra e Kadastrës Sarandë nuk kishte të dhëna për kufijtë e pronës
që pretendohej se trashëgimlënësi Gogo Dukni ka pasur përpara reformës agrare. Për këtë
arsye, në mungesë të dokumenteve të plota, përcaktimi i kufijve të pronës që trashëgimlënësi
Gogo Dukni pretendohet se ka pasur përpara reformës agrare, mund të bëhet vetëm duke
kërkuar gjyqësisht vërtetimin e këtij fakti juridik. Në rigjykim, gjykata ka përsëritur hetimin
gjyqësor, në zbatim të detyrave të lëna nga gjykata e apelit dhe konkretisht është caktuar
ekspert topograf me qëllim përcaktimin e saktë të vendndodhjes, sipërfaqes, kufizimeve të
pronës, janë pyetur dëshmitarë, etj., dhe në përfundim të hetimit gjyqësor nga ana e gjykatës
është vendosur vërtetimi i faktit juridik të kufijve të ish pronësisë së trashëgimlënësit Gogo
Dukni.
10. Në rekursin e paraqitur, ankuesit pretendojnë se gjykatat duhet të bënin hetim më
të plotë gjyqësor në lidhje me mënyrën e fitimit të pronësisë.
Në lidhje me këtë pretendim, Kolegji Civil vlerëson se kërkuesi Vasillaq Dukni nuk e
ka fituar pronësinë mbi sipërfaqen e truallit objekt gjykimi, pasi nuk ka ndonjë titull pronësie
në lidhje me këtë pronë. Kërkuesi Vasillaq Dukni i është drejtuar gjykatës për vërtetimin e
faktit juridik të kufijve të pronës së trashëgimlënësit Gogo Dukni (sipërfaqes së truallit objekt
gjykimi), me qëllim paraqitjen e kërkesës dhe dokumenteve shoqëruese në Agjencinë e
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, që kjo e fundit të njohë dhe tì kthejë kërkuesit
Vasillaq Dukni sipërfaqen e truallit që ai pretendon se ka qenë në pronësi të babait të tij,
trashëgimlënësit Gogo Dukni.
11. Në lidhje me pretendimin tjetër të shtruar në rekurs se dokumenti i lëshuar nga
Zyra e Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës Sarandë nuk plotëson kërkesat e ligjit “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave të ish pronarëve”, Kolegji Civil vlerëson se është një
pretendim që nuk ka lidhje me çështjen në gjykim dhe me zbatimin ose jo të ligjit “Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
Kundërshtimet e akteve të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave mund të
bëhen vetëm pasi ky organ është shprehur në lidhje me një kërkesë të drejtuar atij, duke e
nxjerrë aktin administrativ përkatës. Për sa kohë që A.K.K.Pronave, si organi i vetëm
administrativ i njohur nga ligji për njohjen dhe kthimin e pronave ish pronarëve, nuk është
shprehur me anë të ndonjë akti administrativ për kërkesën e trashëgimtarit të ish pronarit
Gogo Dukni, nuk është në kompetencën e gjykatave që të vlerësojnë nëse dokumenti i
pretenduar i plotëson apo jo kërkesat e Ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish
pronarëve”.
12. Për sa më sipër dhe pas shqyrtimit të fashikullit gjyqësor, ky Kolegj konstaton se
vendimi nr.137, datë 26.04.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër, që ka lënë në fuqi vendimin
nr.700, datë 25.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë, është marrë në interpretim
dhe zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.137, datë 26.04.2010, të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 24.09.2013
277
278
Nr.31001-00831-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2348 i Vendimit (502)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 24.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “ASA–AUTO STAR ALBANIA“

SHPK.
TË PADITUR: DEGA E TATIMPAGUESEVE TË MËDHENJ.
TATIMEVE.
OBJEKTI:
Anullimin e njoftimit të vlerësimit tatimor nr.9293/1, datë 31.10.2006
të Degës së Tatimpaguesëve të Mëdhenj Tiranë
të Vendimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Apelimeve
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve nr.1174/1, datë 27.12.2006,
të vendimit nr.26, datë 09.02.2007
të Komisionit të Apelimit Tatimor në Ministrinë e Financave.
Pezullimin e ekzekutimit të këtyre vendimeve
deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 653 të K.Civil
si dhe nenet 57, 58, 59 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999
“Për Proçedurat Tatimore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7792, datë 09.11.2007 ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit si të pabazuar në prova e në ligj.
Shpenzimet gjyqësore palës paditëse.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.130, datë 10.02.2009 ka vendosur:

Rrethit Gjyqësor Tiranë vetëm përsa i përket detyrimit për TVSH-në në
shumën 1.850.958 lekë.
279
Ndryshimin e këtij vendimi për pjesën tjetër, duke anulluar atë për masën e
gjobës në vlerën 925.479 lekë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Proçedurës Civile, kanë ushtruar rekurs palët e paditura, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore
Tiranë dhe Drejtoria Rajonale Tatimore e Tatimpaguesve të Mëdhenj, të cilët kërkojnë
prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
nr.7792, datë 09.11.2007; gjithashtu rekurs ka ushtruar dhe pala paditëse, Shoqëria “ASA –
Auto Star Albania” shpk, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi si dhe vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.7792, datë 09.11.2007 e vendosjen e pranimit të plotë të padisë.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e Avokaturës së Shtetit, Zyra Vendore Tiranë:

- Deputetët, edhe nëse përjashtohen nga taksa doganore, nuk përjashtohen nga TVSH-ja
dhe përjashtimi i deputetit si individ nuk përjashton shoqërinë që kryen importin nga
detyrimi për të paguar TVSH-në, qoftë në doganë apo në shitje. Përderisa është
arkëtuar pagesa nga blerësi dhe aktiviteti i shoqërisë nuk përjashtohet nga TVSH-ja.
Pala paditëse duhet të paguajë sanksionet për mospagimin e tyre.
- Pretendimi i palës paditëse se duhet të përjashtohej nga pagimi i TVSH-së është i
pabazuar në ligj. Nenet 19, 20, 21, 22, 23, 24, 24/1, 25, 25/1,1,2,3,4,5,6,7 dhe 26 e
26/1 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”, kanë
përcaktuar furnizimet e përjashtuara nga TVSH-ja.Në asnjë nga nenet e mësipërme
nuk përmendet blerja nga ana e deputetëve. Neni 17 i ligjit nr.8550, datë 18.11.1999
“Për statusin e deputetit“ parashikon përjashtimin nga detyrimi doganor për mjetet e
punës që lidhen me veprimtarin e deputetit, por jo nga ai tatimor.
- Në nenin 1 të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”
shpjegohet se në rast se pala paditëse, si pronare e autoveturës tip benz, e pasqyruar
kjo në kontratën e shitjes dhe në deklaratën doganore nr.3386, datë 25.01.2006, ka
realizuar një shitje (furnizim) duhet të paguajë tatimin mbi vlerën e shtuar për këtë
shitje.
- Sipas njoftim vlerësimit nr.9293/1, datë 31.10.2006 dhe akt vlerësimit datë
27.10.2006, paditësi duhet të paguajë TVSH në vlerën 1.850.958 lekë dhe gjobë për
deklarim fallco 50% të kësaj vlere në shumën 925.479 lekë.
- Në lidhje me gjobën prej 925.479 lekë për të cilën ne ankimojmë vendimin e gjykatës
së apelit, e cila e ka dhënë në kundërshtim me ligjin nr.9986, datë 11.09.2008 si dhe
udhëzimit të Ministrit të Financave nr.33, datë 27.10.2008 “Për faljen e detyrimeve
doganore, të detyrimeve të prapambetura të taksës vjetore të qarkullimit rrugor të
mjeteve, të taksës së regjistrimit të përvitshëm të mjeteve si dhe të gjobave e kamatë
vonesave të papaguara të kontributeve të sigurimeve të detyrueshme shoqërore e
shëndetësore”. Këto akte nuk përcaktojnë gjykatën si organ që kryen veprimet
proçedurale për faljen e gjobave. Sipas padisë, shoqëria kërkon anullimin e njoftim
vlerësimit dhe as në ankimin e saj apo në formën e kërkesave paraprake nuk paraqiti
pretendimin për faljen e gjobës sipas ligjit të sipërcituar.
- Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 2 të ligjit nr.9986, datë
11.09.2008, ku për heqjen e gjobës si kusht themelor është pagimi i detyrimit të
principalit, i cili nuk është paguar.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës së paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore e

Tatimpaguesve të Mëdhenj:
280
- Gjykata e apelit ka gabuar në dhënien e vendimit, pasi pala paditëse si në kërkesë padi
dhe ankimin e bërë nuk ka paraqitur pretendim për faljen e gjobës sipas ligjit nr.9986,
por ka kërkuar anullimin e njoftim vlerësimit.
- Përveç sa më sipër, gjykata e apelit ka bërë aplikim të gabuar të ligjit nr.9986 që bie
ndesh me kushtet që ky ligj vendos për të qenë përfitues i tij. Sipas nenit 2 të këtij ligji
përfitues i faljes së gjobave dhe kamatë-vonesave bëhet me kusht që të paguhet
principali i detyrimit brenda 6 muajve nga hyrja në fuqi e ligjit.
- Gjykata e apelit ka hequr gjobën, pa verifikuar më parë në pagimin e detyrimit dhe pa
patur mundësinë e kontrollit të plotësimit të një kushti të tillë.
- Në kushtet e mësipërme, kur detyrimi nuk është paguar, vendimi i gjykatës së apelit
për anullimin e gjobës sipas ligjit nr.9986, është jo vetëm jashtë juridiksionit të
gjykatës, por dhe në kundërshtim me ligjin.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës paditëse, Shoqëria “ASA Autostar

Albania”:
- Të dy vendimet, si ai i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe i Apelit Tiranë janë
marrë në mosrespektim të ligjit dhe në zbatim të keq të dispozitave të ligjit.
- Mjeti që është blerë, Mercedes-Benz nga ana e Fatos Nanos nuk është blerë tek ne por
pranë Shoqërisë “Draimler Chrysler” AG me qëndër në Shtutgard, Gjermani, ndërsa
shoqëria jonë vetëm sa ka bërë pranimin e porosisë, pra nuk ndodhemi përpara një
veprimtarie nga ana e jonë, por ne kemi kryer vetëm transportin dhe dorëzimin e
automjetit. Ky mjet ka hyrë në territorin doganor të Republikës së Shqipërisë jo në
emrin tonë, por në emrin e vet deputetit Fatos Nano.
- Në asnjë rast ne nuk kemi qenë të detyruar të paguanim detyrimet doganore me vlerë
TVSH-je pasi nuk jemi përpara të një malli në emrin tonë, por në emrin e një personi,
i cili sipas statusit që ai gëzonte ishte i përjashtuar nga këto detyrime, neni 1 i ligjit
nr.7928, datë 27.04.1995 “Për TVSH”.
- Duke parë nenin 17 të ligjit nr.8550, datë 18.11.1999 del qartë se deputeti gjatë
mandatit të tij ka të drejtë të mos paguajë detyrimin doganor për mjetet e punës që
lidhen me veprimtarinë e tij si deputet dhe sipas nenit 34 të Kodit Doganor del qartë
se nuk bëhet përjashtimi vetëm nga tarifa doganore, por dhe nga TVSH-ja.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor nuk ka mbajtur parasysh nenin 57 të ligjit “Për proçedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë” ku vendimi i apelimit në degën e tatim taksave
duhet t’i dërgohet tatimpaguesit jo më vonë se 30 ditë nga data e paraqitjes së
apelimit. Mos dërgimi i njoftimit për rezultatin e rishikimit nga organi tatimor brenda
30 ditëve vlerësohet si përgjigje në favor të personit të tatueshëm. Gjykata nuk ka
mbajtur parasysh se kërkesa për apelim Komisionit të Apelit të Taksave i është
dërguar këtij të fundit me shkresën e datës 22.01.2007, ndërkohë që komunikimi i
vendimit të këtij Komisioni, atij me nr.26, datë 09.02.2007 na është dërguar më datë
26.02.2007, me anë të shkresës përcjellëse nr.29/1, datë 26.02.2007, çka do të thotë se
na është dhënë mbas 30 ditëve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të paditësit
ASA – Auto Star Albania shpk, avokatin Genc Çifligu, që kërkoi ndryshimin e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe të vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e padisë;
mbrojtjen e përfaqësuesit të palëve të paditura Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe
281
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, avokatin e shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.7792, datë 09.11.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin
është rrëzuar padia, sikurse edhe vendimi nr.130, datë 10.02.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë
me të cilin është disponuar lënia në fuqi e atij vendimi, janë dhënë në zbatim të gabuar të
ligjit. Prandaj, të dy vendimet e gjykatave më të ulëta duhet të ndryshohen dhe padia të
pranohet, duke anulluar aktin administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.9293/1 prot. datë
31.10.2006 të nxjerrë nga pala e paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se, pala
paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk është person juridik i së drejtës shqiptare me objekt
veprimtarie eksportin dhe importin e mjeteve motorike dhe të pjesëve të tyre të këmbimit.
Nga ana e palës së paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, pas kryerjes së
disa verifikimeve, është nxjerrë akti administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.9293/1, datë
31.10.2006 me të cilin, pala paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk, ngarkohet me
detyrimin për të shlyer shumën prej 1.850.958 lekë si detyrim i papaguar sipas ligjit për
TVSH-në e pagueshme për furnizimin e një malli dhe me gjobë në shumën prej 925.479 lekë.
Paditësi “ASA – Auto Star Albania” shpk ka paraqitur ankim administrativ pranë
palës së paditur Drejtoria e Apelimit Tatimor, e cila, me vendimin nr.1174, datë 27.12.2006
ka vendosur lënien në fuqi të aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.9293/1, datë
31.10.2006 të nxjerrë nga e paditura Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj.
Më tej, sipas ligjit të kohës me nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, paditësi “ASA – Auto Star Albania” shpk është ankuar pranë të
paditurit Komisioni i Apelimit Tatimor në Ministrinë e Financave, i cili, me vendimin nr.26,
datë 09.02.2007 ka vendosur lënien në fuqi të vendimeve të dhëna nga organet më të ulëta
administrative.
Në rrethana të tilla, pala paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk, duke thirrur në
cilësinë e palës së paditur Degën e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, Drejtorinë e
Përgjithshme të Tatimeve dhe Komisionin e Apelimit Tatimor dhe Komisionin e Apelimit
Tatimor, ka kërkuar nga gjykata anulimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor
nr.9293/1 prot., të datës 31.10.2006 të nxjerrë nga e paditura Dega e Tatimpaguesve të
Mëdhenj Tiranë, vendimit nr.1174, datë 27.12.2006 dhe vendimit nr.26, datë 09.02.2007 të
dhënë, përkatësisht, nga të paditurit Drejtoria e Apelimit Tatimor dhe Komisioni i Apelimit
Tatimor në Ministrinë e Financave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimit gjyqësor, pasi dëgjoi
kërkimet përfundimtare të palëve ndërgjyqëse, ka vendosur rrëzimin e padisë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në zbatim të ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për
tatimin mbi vlerën e shtuar” (i ndryshuar) janë të përcaktuara qartë furnizimet e përjashtuara
nga aplikimi i TVSH-së. Në asnjërën nga këto përjashtime nuk përfshihet rasti i blerjes së
mjetit motorik personal nga ana e deputetëve të Kuvendit. Nga ana tjetër, neni 17 i ligjit
nr.8550, datë 18.11.1999 “Për statusin e deputetit” parashikon se: “Deputetit i lejohet që
vetëm në një rast gjatë mandatit të tij të mos paguajë detyrim doganor për mjetet e punës, që
lidhen me veprimtarinë e tij si deputet”. Pikërisht, sipas kësaj dispozite, parashikohet vetëm
përjashtimi nga detyrimi doganor për mjetet e lidhura me veprimtarinë e deputetit por jo edhe
përjashtim nga detyrimet tatimore, si p.sh për TVSH-në.
282
Pala paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk ka vepruar në rolin e shitësit si pronare
e mjetit motorik të blerë nga deputeti Fatos Nano në cilësinë e blerësit, sikurse rezulton nga
dokumentacioni i plotë përkatës shkresor i administruar si provë në gjykim, përfshirë
kontratat dhe deklarata doganore nr.3386, datë 25.01.2006.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk.
Pasi ka dëgjuar në seancë parashtrimet dhe qëndrimet e palëve ndërgjyqëse mbi
bazueshmërinë në ligj dhe prova të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Tiranë, duke parashtruar në thelb arsyetim të njëjtë, ka ardhur në përfundimin se ajo gjykatë
me të drejtë kishte rrëzuar padinë dhe, si i tillë, ai vendim duhet të mbetet në fuqi. Gjykata e
apelit ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë duke e pranuar padinë vetëm
lidhur me gjobën prej 925.479 lekë për shkak të faljes së detyrimeve doganore e tatimore në
zbatim të ligjit nr.9886, datë 11.09.2008.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, paditësi “’ASA – Auto Star Albania” shpk ka
paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë duke pretenduar zbatim të gabuar të ligjit si nga gjykata
e shkallës së parë ashtu edhe nga gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të
përmbledhur motivet përkatëse në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, shkaqet e parashtruara në rekursin e palës
paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk përmbahen shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të
ligjit nga ana e gjykatave më të ulëta, për shkak të të cilave, për të njëjtat prova të çmuara dhe
rrethana të faktit të pranuara prej tyre, të dy vendimet gjyqësore duhet të ndryshohen dhe të
pranohet padia.
Me anë të një dokumenti shkresor kontraktual porosie të datës 02.11.2005, deputeti
Fatos Nano ka porositur një mjet motorik tip Mercedes Benz drejtpërdrejt pranë Shoqërisë
tregtare të së drejtës gjermane Daimler Chrysler AG me qendër në Shtutgart të Gjermanisë.
Nëpërmjet këtij veprimi ishin përcaktuar lloji i mjetit motorik, karakteristikat e tij teknike dhe
çmimi përkatës, etj. Duke qenë përfaqësues i kontraktuar i kësaj shoqërie gjermane në
Shqipëri, pala paditëse “ASA – Auto Star Albania” shpk ishte e ngarkuar vetëm për të
përmbushur pranimin e porosisë dhe, më pas, me dërgimin e mjetit motorik të porositur, të
përmbushte edhe veprimet për dorëzimin e mallit tek blerësi i saj në Shqipëri.
Nisur nga ky detyrim për të vepruar për llogari të palës shitëse gjermane Daimler
Chrysler AG, duke kryer vetëm shërbimet për dorëzimin e mallit nga Gjermania në Shqipëri,
pra edhe pse nuk ishte pronar i mjetit motorik, rrjedhimisht as edhe në pozitën juridike të
shitësit të mallit, pala paditëse “ASA – Auto Star Albania’ shpk, në datën 29.01.2006 ka
lëshuar një faturë tatimore me nr.39 për deputetin Fatos Nano, lidhur me furnizimin e një
mjeti motorik tip Mercedes Benz.
Sa më sipër rezulton edhe nga praktika doganore e administruar në gjykim dhe e
analizuar nga dy gjykatat e faktit. Kështu, sipas zërave specifikë konkretë të deklaratës
doganore nr.3385 të datës 25.01.2006, vërehet se mjeti motorik nuk ka hyrë në territorin
doganor të Republikës së Shqipërisë në emër dhe për llogari të palës paditëse “ASA – Auto
Star Albania” shpk, por në emër të vetë deputetit Fatos Nano, ku si pritës i mallit rezulton të
jetë Kuvendi i Shqipërisë. Kjo deklaratë doganore, lidhur me të gjitha veprimet për
zhdoganimin e mallit, i referohet autorizimit nr.037 datë 31.01.2006 të lëshuar nga Drejtoria
e Përgjithshme e Doganave për çlirimin e këtij malli nga detyrimet doganore, për pritësin e
mallit Fatos Nano. Po kështu, edhe vërtetimi i zhdoganimit i lëshuar nga Dega e Doganës
Tiranë konfirmon se veprimet doganore janë kryer në favor të deputetit Fatos Nano. Së fundi,
edhe konfermat bankare për pagimin e çmimit të blerjes së mjetit motorik nga ana e deputetit
283
tregojnë se pagesa i është kryer drejtpërdrejt shoqërisë gjermane prodhuese ku edhe është
porositur ai mjet motorik, Shoqërisë Daimler Chrysler AG me qendër në Shtutgart, Gjermani.
Pra pala paditëse ASA – Auto Star Albania shpk ka kryer vetëm shërbimet e dorëzimit
nga Gjermania në Shqipëri të mjetit motorik në emër dhe për llogari të të porositurit Daimler
Chrysler AG, nisur nga detyrimi i saj si përfaqësues i vetëm ligjor i këtij të porosituri,
prodhues dhe shitës i mjetit motorik.
Në të tilla rrethana të faktit, që kanë rezultuar nga provat që kanë vlerësuar dhe
administruar dy gjykatat më të ulëta, por ndryshe nga sa ato kanë arsyetuar e konkluduar mbi
ligjin e zbatueshëm dhe interpretimin e tij, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala
paditëse ASA – Auto Star Albania shpk nuk ka pasur ndonjë detyrim për të paguar detyrimet
doganore, e për rrjedhojë të llogariste ato në çmimin e shitjes së mallit, përderisa ky mall
(mjeti motorik) kishte ardhur në emër e për llogari të Kuvendit, për deputetin Fatos Nano.
Në këtë kuptim, paditësi ASA – Auto Star Albania shpk, nuk ka qenë i detyruar sipas
ligjit të lëshonte faturë duke përfshirë në të detyrimet e doganës së bashku me vlerën e
TVSH-së për mallin. Në nenin 17 të ligjit nr.8550, datë 18.11.1999 “Për statusin e deputetit”
parashikohet se deputetit i lejohet vetëm në një rast gjatë mandatit për të mos paguar
detyrimet doganore për mjetin e blerë të punës. Në rastin objekt gjykimi mjeti motorik ka
qenë i përjashtuar nga detyrimet doganore.
Po kështu, Kolegji Civil vlerëson në zbatim të gabuar të ligjit arsyetimin e dy
gjykatave më të ulëta, sipas të cilave, deputetët edhe nëse përjashtohen nga detyrimet
doganore nuk përjashtohen nga detyrimi për TVSH-në. Këto gjykata nuk kanë patur parasysh
rregullimet e parashikuara nga Kodi Doganor, i cili, në nenin 34 të tij përshkruan qartë se nga
çfarë përbëhet “detyrimi doganor”. Këto detyrime përbëhen nga tarifa doganore, taksat e tjera
të aplikueshme mbi mallin kur hyn në territorin doganor, si edhe masa të tjera tarifore të
parashikuara në ligje të tjera, ku përfshihet edhe TVSH-ja. Pra, edhe detyrimi doganor, në
rastin e transaksionit të mjetit motorik objekt gjykimi, përbëhet nga tre elementë kryesorë. Së
pari, tarifa doganore për vlerën e doganës së mjeteve motorike të reja. Së dyti, taksa e
parashikuar nga ligji për taksat lidhur me importimin e autoveturave. Së treti, TVSH-ja si
masa tarifore e parashikuar për këtë qëllim me ligj të veçantë.
Sikurse parashtrohet më sipër në këtë vendim, në nenin 17 të ligjit nr.8550, datë
18.11.1999 “Për statusin e deputetit” parashikohet se deputetit i lejohet vetëm në një rast
gjatë mandatit për të mos paguar detyrimet doganore për mjetin e blerë të punës. Kjo
dispozitë nuk ka për qëllim të detajojë se nga çfarë elementësh e detyrimesh përbëhet ky
“detyrim doganor” nga pagimi i të cilave përjashtohen deputetët. Por, ky parashikim i
posaçëm ligjor, jo vetëm i referohet me korrektesë terminologjisë së ligjit fiskal e doganor,
por edhe kuptimin e zbërthimin e “detyrimit doganor” ia njeh dhe delegon Kodit Doganor,
pikërisht nenit 34 të atij Kodi, nga interpretimi i të cilit rezulton qartë se aty përfshihet edhe
TVSH-ja.
Nisur nga sa arsyetohet më sipër, ndryshe nga sa kanë konkluduar gjykatat më të
ulëta lidhur me ligjin e zbatueshëm dhe/ose interpretimin e tij, Kolegji Civil vjen në
përfundimin se paditësi ASA – Auto Star Albania shpk, duke qenë se nuk ka vepruar në
cilësinë e pronarit dhe të shitësit të autoveturës por vetëm të përfaqësuesit që ka shërbyer për
dorëzimin e mallit në emër të palës shitëse, nuk ka patur detyrimin të llogariste dhe të
shlyente detyrime doganore, përfshirë edhe TVSH-në përkatëse, për mjetin motorik të
porositur e të blerë nga deputeti Fatos Nano drejtpërdrejt pranë firmës prodhuese gjermane
Daimler Chrysler AG, përderisa ky deputet, sikurse ishte vepruar nga organet doganore e
tatimore në rastet e tjera me deputetët e Kuvendit, e gëzonte përfitimin ligjor për përjashtimin
284
nga pagesa e detyrimeve doganore për mjetin motorik të blerë (brenda ose jashtë vendit) një
herë gjatë mandatit të tij të deputetit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.7792, datë 09.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.130, datë 10.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e
padisë.
Anullimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.9293/1 prot të datës
31.10.2006 të nxjerrë nga pala e paditur e Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Tiranë, më 24.09.2013
285
Nr.00-2013-2317 i Vendimit (503)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 24.09.2013, çështjen civile që i përket:
PADITËS: TRENDELINA SULÇE

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE, përfaqësuesja me autorizim,
Ledjona Dalipaj.
OBJEKTI:
Kthim në punë.
Detyrimin e palës së paditur për pagimin e dëmshpërblimit
të një viti page për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikueshme.
Detyrimin e palës së paditur për pagimin e dëmshpërblimit të 2 muajve page
për mosrespektim të procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë dëmshpërblimin prej 3 muajsh pagë
për mosrespektim të afateve të njoftimit për zgjidhjen e kontratës.
Baza Ligjore: Nenet 31 e 32 dhe 47 te K.Pr.Civile.
Nenet 94, 138/3, 139/4, 145, 146, 147, 148, 155 të K.Punës,
V.K.M. 686. datë 02.11.2005,
VKM 205, datë 13.04.1999,
VKM 360, datë 14.07.2000.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë; Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, t’i paguajë paditëses një dëmshpërblim prej 6
muajsh pagë për shkak të zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të
kontratës së punës; Detyrimin e palës së paditur që t’i paguajë paditëses një
dëmshpërblim prej 2 muajsh pagë për mosrespektim të procedurës për
zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditëses një shpërblim prej 3 muajsh
pagë për mosrespektim të afateve të njoftimit; Detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditëses një shpërblim për vjetërsi të barabartë me 4 muaj pagë.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
286
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1684, datë 23.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në mbështetje

të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe rrëzimin e kërkesëpadisë,
- Nga tërësia e provave rezulton se zgjidhja e kontratës është bërë për shkaqe të
arsyeshme dhe konkretisht për shkak të riorganizimit të administratës doganore në
zbatim të V.K.M. nr.172 datë 29.03.2006, “Për miratimin e dispozitave zbatuese të
Kodit Doganor”.
- Kontrata është zgjidhur për shkak të shkurtimit dhe organizimit të Strukturës
Organike dhe Analitike të Administratës Doganore. Përsa i përket Drejtorive
Rajonale, rezulton se struktura organike e Drejtorive Rajonale në Drejtorinë e
Përgjithshme të Doganave u shkurtuan nga 5 në 3 Drejtori Rajonale, pra referuar
vendimit të mësipërm, është bërë shkurtimi i vendit të punës së paditëses.
- Nuk jemi para rastit të parashikuar nga neni 155/3 i K.Punës, pasi nuk kemi të bëjmë
me zgjidhje të pajustifikuar të marrëdhënies së punës nga punëdhënësi, por kemi
shkurtim organik, i cili përbën shkak ligjor të justifikuar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesen ligjore të palës së
paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, juristen Ledjona Dalipaj, e cila kërkoi prishjen
e dy vendimeve; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësja ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, me detyrën e Kryetares së Doganës së Tre-Urave në
Përmet.
2. Në Gusht 2005 paditësja ka pësuar një aksident automobilistik, aksident i cili e ka
bërë të paaftë për punë, çka rezulton e provuar nga vërtetimi i Agjencisë së Sigurimeve
Shoqërore Përmet, në të cilin thuhet shprehimisht se “paditesja Trendelina Sulçe është
paguar me raport aksidenti në punë për periudhën 22.08.2005 – 22.08.2006”.
3. Më tej rezulton e provuar se me vërtetimin e datës 22.06.2007, të lëshuar nga
Agjencia e Sigurimeve Shoqërore Përmet, paditësja është vlerësuar si e paaftë plotësisht e me
pas për kohë të pjesshme për punë.
4. Gjatë kohës që paditësja ka qenë me raport mjekësor, me shkresën nr.966, datë
25.01.2006, të lëshuar nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, provohet se është kryer
transferimi dhe emërimi në pozicionin e ri specialiste-kontrolli pranë Sektorit e Kontrollit të
Brendshëm në Drejtorinë Rajonale nr.5, Gjirokastër.
5. Nëpërmjet shkresës nr.6674 prot. datë 31.05.2006, Drejtori i Përgjithshëm i
Doganave (në një kohë që paditësja ishte me raport mjekësor për paaftësi në punë) ka
urdhëruar që Trendafile Sulçe me detyrë specialiste në Drejtorinë Rajonale nr.5 Gjirokastër,
si rezultat i shkurtimit të vendit të punës, t’i ndërpriten marrëdhëniet e punës duke u lënë në
listë pritje për një vit dhe në të njëjtën kohë t’i ndërpriten marrëdhëniet financiare me datë
05.06.2006. (VKM nr.172 datë 29.03.2006, VKM nr.686, datë 02.11.2005, “Për disa
287
ndryshime e shtesa ne VKM nr.205, datë 13.04.1999, të ndryshuar”, VKM nr.360 datë
14.07.2000..... ).
6. Duke mos qenë dakord me urdhrat e mësipërm të Drejtorit të Përgjithshëm të
Doganave dhe duke pretenduar se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, në kundërshtim me Kodin e Punës, paditësja
Trendelina Sulçe e ka bërë çështjen konflikt gjyqësor duke paraqitur kërkesëpadinë objekt
gjykimi më datë 28.06.2007.
vendosur: “Pranimin e pjesshëm të padisë; Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave t’i paguajë paditëses një dëmshpërblim prej 6 muajsh pagë për
shkak të zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës; Detyrimin e palës
së paditur që t’i paguajë paditëses një dëmshpërblim prej 2 muajsh pagë për mosrespektim të
procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditëses një shpërblim prej 3 muajsh pagë
për mosrespektim të afateve të njoftimit; Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditëses
një shpërblim për vjetërsi të barabartë me 4 muaj pagë. Rrëzimin e padisë për kërkimet e
tjera”.
7.1 Arsyetimin i gjykatës: Pala e paditur, ndonëse në bazë të nenit 144 të
K.Pr.Civile, ka barrën e provës për të provuar nëse ka respektuar procedurën e zgjidhjes së
kontratës së punës, nuk paraqiti asnjë provë për këtë fakt, duke i dhënë shkas pranimit të
kërkimit të bërë nga paditësja, për detyrimin e palës së paditur lindur me dëmshpërblimin
prej 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës.
Gjykata konstaton se zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe e pajustifikuar.
Paditësja kishte 8 vjet të plotë pune pranë palës së paditur dhe në këto rrethana afati i
njoftimit ishte 3 muaj (neni 143 i K.Punës) atëherë pala e paditur është e detyruar të paguajë
pagën për 3 muajt e njoftimit, që nuk i ka respektuar.
Pala e paditur është e detyruar që t’i paguajë palës paditëse 6 muaj pagë si
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi; Rikthimi në punë është i pambështetur në faktet e çështjes si dhe në praktikën
unifikuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Po ashtu edhe në lidhje me
kërkimin në raport me lejen e zakonshme të vitit 2005, gjykata çmon se pala paditëse nuk
arriti të provonte elementet kryesore të këtij kërkimi, që përcaktohen në nenet 92, 93, 94 të
K.Punës dhe që lidhen me faktin se kjo palë duhet tìa kërkojë fillimisht ato punëdhënësit dhe
vetëm në rast përgjigje negative mund tì kërkojë ato gjyqësisht.
Tiranë”.
8.1 Arsyetimin i gjykatës: i njëjtë me atë të faktit.
9. Kundër vendimit nr.1684, datë 23.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe rrëzimin e
kërkesëpadisë.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozita e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
10.1 Neni 138/3 i Kodit të Punës 3) Pushimi nga puna i punëmarrësit nga
punëdhënësi, për arsye të transferimit të ndërmarrjes, është i pavlefshëm. Bëjnë përjashtim
pushimet që ndodhin për arsye ekonomike, teknologjike ose strukturore, që kërkojnë
288
ndryshime në planin e punësimit. Në këtë rast, pushimet duhet të respektojnë rregullat e
përcaktuara në kreun XIV.
10.2. Neni 143/4 i Kodit të Punës: “1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një
muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
1) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm”.
10.3 Neni 144 i Kodit të Punës: 1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi
mendon të zgjidhë kontratën e punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën
72 orë para takimit dhe të bisedojë me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.
10.4 Neni 145 i Kodit të Punës: 1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur
kontrata është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se
tre vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me
efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur
paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës
dhe indeksohet.
3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme.
10.5 Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
10.6 Neni 155 i Kodit të Punës: 3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më
shumë se paga e një viti pune.
11. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave,
nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
289
Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1684, datë 23.10.2008, të Gjykatës së Apelit
Tiranë. Për rrjedhojë ky vendim duhet të lihet në fuqi.
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të drejtë të
Kodit të Punës.
13. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
zgjidhjen e çështjes konkrete dhe në argumentet e nxjerra nga provat, të cilat janë marrë,
14. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, ky kolegj vlerëson se gjykatat e faktit, në
analizë juridike të rrethanave të çështjes, kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në gjykim dhe kanë zgjidhur atë në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e shkallës së parë, duke
analizuar e vlerësuar në tërësi provat, kërkimet dhe pretendimet e palëve, ka arritur në
përfundimin se zgjidhja e kontratës së punës së paditësit nga ana e punëdhënësit është bërë
me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të
Punës.
16. Gjithashtu, për rastin konkret ka rezultuar e vërtetuar se pala e paditur, ndonëse
nuk ka respektuar procedurën e zgjidhjes së kontratës së punës sipas përcaktimeve të nenit
144 të Kodit të Punës, nuk ka respektuar as kërkesat e nenit 143 të Kodit të Punës.
17. Mbi këto konkluzione gjykatat kanë disponuar për detyrimin e palës së paditur të
dëmshpërblejë paditësin me pagën e 6 muaj pune për zgjidhje të menjëhershme të kontratës
së punës pa shkaqe të justifikuara, si dhe, bazuar në nenin 145 të Kodit të Punës, “...t’i
paguajë paditëses Trendelina Sulçe shpërblim për vjetërsi në punë (K.E.SH.) për 8 vite pune
e barabartë me 4 muaj pagë mujore ...”.
18. Ky kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykatat e
faktit në lidhje me pranimin e pjesshëm të padisë, për shkak se pala e paditur për zgjidhjen e
kontratës së punës së paditësit nuk ka respektuar afatin e njoftimit dhe për rrjedhojë zgjidhja
e saj është bërë me efekt të menjëhershëm. Po kështu, i drejtë është dhe konkluzioni tjetër se
pala e paditur nuk ka vërtetuar ekzistencën e ndonjë shkaku të justifikuar, në kuptim të nenit
153 të Kodit të Punës, për të zgjidhur në mënyrë të menjëhershme kontratën e punës.
19. I pambështetur në ligj është pretendimi i palës së paditur i parashtruar në rekurs se
zgjidhja e kontratës është bërë për shkaqe të arsyeshme siç është riorganizimi i administratës
doganore në zbatim të VKM nr.172, datë 29.03.2006, “Për miratimin e dispozitave zbatuese
të Kodit Doganor”, Kolegji e gjen me vend të sqarojë se është e vërtetë se kontrata e punës
me afat të pacaktuar mund të zgjidhet për shkaqe të vlefshme, ku në bazë të nenit 138/3
përfshihet dhe ristrukturimi i organikës së punëdhënësit. Por në çdo rast, kur kontrata e punës
do të mbarojë për shkakun e ristrukturimit, si shkak i vlefshëm i parashikuar në nenin 138/3
të Kodit të Punës, duhet të jetë gjithmonë detyrim i punëdhënësit, konkretisht palës së
paditur, të respektojë afatet përkatëse, në rastin konkret një afat 3 mujor njoftimi (neni 143/1 i
Kodit të Punës).
20. Për më tej, dispozita e paragrafit 4 të nenit 143 të Kodit të Punës, e konsideron si
zgjidhje të kontratës së punës me efekt të menjëhershëm, atë zgjidhje që kryhet duke mos
respektuar dispozitat e këtij neni. Në rastin në fjalë, me të drejtë gjykatat kanë konstatuar se
kemi të bëjmë me një zgjidhje me efekt të menjëhershëm të kontratës së punës.
290
21. Zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe jo për ndonjë nga
shkaqet e parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës, sikundër është rasti në shqyrtim,
passjell detyrimin e punëdhënësit që t’i paguajë punëmarrësit një dëmshpërblim që arrin në
maksimum sa paga e një viti pune (neni 155/3 i K.Punës).
22. Ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit kanë interpretuar dhe zbatuar drejt
dispozitat e Kodit të Punës që parashikojnë të drejtat dhe detyrimet e punëdhënësit e
punëmarrësit në rastet e zgjidhjes së marrëdhënies së punës në mënyrë të njëanshme, të
menjëhershme dhe pasojat në rast të mosrespektimit të nenit 143 të Kodit të Punës, si dhe
mungesës së shkaqeve të justifikuara apo të arsyeshme për zgjidhjen e kontratës së punës
(nenet 146, 153 dhe 155 të K.Punës).
23. Në lidhje me masën e dëmshpërblimit është gjykata që, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat e çështjes, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit, që për rastin
gjykatat e faktit e kanë vlerësuar në masën e 12 pagave mujore.
24. Me të drejtë gjykatat e faktit, bazuar në nenin 145 të Kodit të Punës, kanë
vendosur dhe detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë. Për
rastin në shqyrtim janë plotësuar kushtet për zbatimin e nenit 145 të Kodit të Punës: (i)
marrëdhënia e punës është zgjidhur nga punëdhënësi me efekt të menjëhershëm, por pa
shkaqe të arsyeshme/të justifikuara; (ii) kjo marrëdhënie ka zgjatur për më tepër se tre vjet.
23.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 24.09.2013
291
Nr.00-2013-2529 i Vendimit (504)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 24.09.2013, çështjen civile që i përket:
PADITËS: NEXHMI MEZANI

I PADITUR: SHOQËRIA "ALBANIAN MOBILE
COMMUNICATIONS" (AMC) SH.A.
OBJEKTI:
Pagimin e pagës se 1 viti pune.
Pagimin e pagës për afatin e njoftimit
Pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Nenet 143/1, 145, 146/3, 153, 154 dhe 155 të K.Punës.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë; Detyrimin e palës së paditur “Albania
Mobile Communications “ sh.a. Tiranë të paguajë në favor të paditësit Nexhmi
Mezani pagën e 6 muajve punë, duke llogaritur si pagë mujore 80.155 lekë si
dëmshpërblim për mosrespektimin e afateve të njoftimit në zgjidhjen e
kontratës së punës dhe si shpërblim për vjetërsinë në punë. Rrëzimin e
kërkesë-padisë për pjesën tjetër të saj si të pabazuar në ligj e në prova.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë së paditësit Nexhmi
Mezani.

të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs Nexhmi Mezani, i cili
kërkon ndryshimin e të dy vendimeve dhe vendosjen e pranimit te padisë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- 1. Nuk janë respektuar nenet 143 dhe 144 të K.Punës që kanë të bëjnë me procedurën
e zgjidhjes se kontratës dhe mosrespektimit të afatit të njoftimit.
- 2. Janë shkelur nenet 107 dhe 147 të Kodit të Punës;.
292
- 3. Zgjidhja e kontratës është bërë nga punëdhënësi pa shkaqe të arsyeshme
parashikuar nga neni 146/1 i Kodit të Punës.
- 4. Megjithëse me punëdhënësin kam një kontratë pune individuale dhe ku
specifikohet se orari i punës është nga ora 8 deri në 16.30 më çojnë në një vend pune
me turne, duke më ndryshuar në mënyre të njëanshme kushtet e punës.
- 5. Pretendimi se është suprimuar vendi i punës, sipas vetë të paditurit që është
inxhinier, teknikisht është e pamundur të suprimohet një vend i tillë për vetë
funksionin jetik për shoqërinë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës paditëse
av. Bledar Skënderi, i cili kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe pranimin e kërkesë-padisë;
përfaqësuesin e palës së paditur av. Sokol Nako dhe av. Iris Pekmezi, të cilët kërkuar lënien
ne fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Nexhmi Mezani
ka qenë në marrëdhënie pune pranë AMC sh.a. në detyrën e specialistit të mirëmbajtjes së
aparaturës. Fakti i cili provohet nga kontrata e lidhur më datë 15.12.2000, kontratë e lidhur pa
afat të përcaktuar.
2. Gjatë vazhdimit të marrëdhënies së punës paditësi ka kaluar në të njëjtin profil
pune dhe brenda të njëjtit departament, por në Njësinë BSS (nënstacionin e sistemeve bazë).
Gjatë vazhdimit të marrëdhënieve të punës mbi bazën e vjetërsisë në punë dhe
profesionalizimit dhe shkallës së kualifikimit, në marrëveshje mes palëve, paditësit i është
ndryshuar paga mujore, ku së fundi është paguar me një page mujore prej 80.155 lekë.
3. Më datë 15.05.2007, protokolluar me aktin nr.2396 , stafi drejtues i Shoqërisë
“Albania Mobile Communications” sh.a, ka vendosur shkrirjen e pozicionit të specialistit në
njësinë BSS dhe shpërndarjen e përgjegjësive dhe detyrave të tij në pozicione të tjera brenda
të njëjtit departament, si dhe transferimin e specialistit ekzistues në një pozicion tjetër brenda
divizionit teknik.
4. Më datë 31.05.2007, me aktin nr.2682 prot., pala e paditur ka njoftuar paditësin se
për shkak të komunikimit të keq në mënyrë të përsëritur dhe mosrespektimit të urdhrave të
eprorëve në lidhje me detyrat e përcaktuara në përshkrimin e punës, kishte vendosur ta
paralajmëronin se nëse situatat do të përsëriteshin, shoqëria pas një paralajmërimi të dytë do
t’i rezervonte të drejtën vetes për të ndërprerë marrëdhëniet e punës me të, në përputhje me
neni 153 të Kodit të Punës.
5. Më tej, mbështetur në vendimin e stafit drejtues të datës 15.05.2007 me aktin
nr.2682/1, datë 01.06.2007, pala e paditur ka informuar paditësin Nexhmi Mezani se duke
filluar që nga data e urdhrit të sipërcituar do të punonte në pozicionin “specialist” (grada 5,
niveli 2) pranë Departamentit të Shfrytëzim Mirëmbajtje pranë njësisë NMC, me pagë mujore
59.966 lekë.
6. Me ardhjen në dijeni të këtij njoftimi, pala paditëse edhe pse nuk ishte prezent në
punë, pasi për periudhën (04.06.2007 – 08.06.2007) ka qenë me paaftësi të përkohshme për
punë, e kundërshtoi tërësisht njoftimin e palës së paditur duke argumentuar se kishte kryer
rreth 10 trajnime ose specializime që i përkisnin fushës së njësisë ku punonte (BSS), si dhe
gjatë kësaj periudhe kishte kryer punën me devotshmëri dhe profesionalizëm të lartë.
7. Në përgjigje të kundërshtimit të dhënë nga pala paditëse për ndryshimin e
pozicionit të punës, pala e paditur me shkresën nr.2682/3 prot., datë 25.06.2007, ka pranuar
293
gabimin e bërë lidhur me pagën mujore duke i bërë të ditur të paditurit se edhe në pozicionin
tjetër do vazhdonte te paguhej me të njëjtën pagë prej 80.155 lekë, gjithashtu duke e rikujtuar
se mosparaqitja në pozicionin e punës të përcaktuar nga punëdhënësi do të përbënte shkak të
arsyeshëm për zgjidhjen e menjëhershme të Kontratës tuaj të Punësimit, bazuar në nenin 153
të K.Punës së RSH.”
8. Pavarësisht njoftimeve të bëra nga pala e paditur për paraqitjen në pozicionin e ri të
punës, pala paditëse përmes shkresës nr.2682/4, datë 25.06.2007, ka kundërshtuar sërish
njoftimin e palës së paditur, duke i bërë me dije se refuzonte të paraqitej në pozicionin e ri.
9. Ndodhur në këto kushte, pas reagimit dhe mosparaqitjes së palës paditëse, pala e
paditur i ka drejtuar shkresën me nr.2682/5 prot., datë 25.06.2007, ku i bën me dije se: “Në
zbatim të dispozitave të K.Punës të Republikës së Shqipërisë ju njoftojmë se më datë 29
qershor 2007, ora 12, jeni të lutur të paraqiteni pranë Zyrës së Drejtorit të Burimeve
Njerëzore dhe DDF & A në katin e 1-rë të godinës së re, pasi është gjykuar e nevojshme të
diskutohet vazhdimësia e marrëdhënieve të punësimit tuaj pranë AMC-së sh.a.”.
10. Më datë 29.06.2007, mes palëve ndërgjyqëse është realizuar takimi i dokumentuar
në proces-verbalin e protokolluar me nr.2682/7, datë 29.06.2007, prej nga ku rezulton se pala
paditëse pasi ia bëri me dije arsyet e ndryshimit të vendit të punës duke i garantuar mos
ndryshimin e profilit të punës (specialist) dhe kushtet e pagesës, i ka kërkuar të paraqitet në
punë pa vonesë. Pala paditëse nuk ka pranuar të paraqitet në pozicionin e ri të punës duke
parashtruar arsye familjare. Pas kësaj pala e paditur i ka bërë më dije paditësit se për
vendimin e saj lidhur me vazhdimin e marrëdhënieve të punës do ta njoftonte brenda afateve
ligjore që parashikon Kodit i Punës.
11. Në vijim, me urdhrin nr.2682/8, datë 04.07.2007, pala e paditur ka njoftuar
paditësin për zgjidhjen e kontratës së punës duke filluar nga data 05.07.2007, me motivacioni
“mosparaqitja në pozicionin e ri të punës në të cilin shoqëria ju ka transferuar, pas
shkurtimit të vendit të punës që ju keni mbuluar deri më datë 31.05.2007 dhe për më tepër
keni deklaruar refuzimin e pozicionit të ri si Specialist i Njësisë së NMC-se pa ndryshim në
pagë”, duke e konsideruar këtë si shkak të justifikueshëm për zgjidhjen e kontratës së punës
në bazë të nenit 153 të Kodit të Punës.
12. Ndodhur në këto kushte, pala paditëse duke mos qenë dakord me këtë vendim të
palës së paditur ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi.
vendosur: “Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë; Detyrimin e palës së paditur “Albania
Mobile Communications” sh.a. Tiranë të paguajë në favor të paditësit Nexhmi Mezani pagën
e 6 muajve punë, duke llogaritur si pagë mujore 80.155 lekë si dëmshpërblim për
mosrespektimin e afateve të njoftimit në zgjidhjen e kontratës së punës dhe si shpërblim për
vjetërsinë në punë. Rrëzimin e kërkesë-padisë për pjesën tjetër të saj si të pabazuar në ligj e
në prova”.
13.1 Arsyetimi i gjykatës: “Largimi nga puna i paditësit është bërë për shkaqe të
suprimimit të vendit të punës. Shoqëria i ka propozuar paditësit një vend të ri pune të cilin ky
i fundit nuk e ka pranuar për arsye objektive, pasi puna e re ka qenë me turne dhe kushtet
familjare nuk e lejonin paditësin që të punonte në këtë pozicion. Gjykata çmon se asnjë nga
palët nuk është në faj pasi asnjë nuk ka shkelur kontratën... pra paditësi nuk ka të drejtë të
kërkojë dëmshpërblim për zgjidhjen e kontratës.
Por pala paditur nuk ka zbatuar procedurat e përcaktuara në Kodin e Punës për
zgjidhjen e kontratës së punës. Janë zbatuar kërkesat e nenit 144 të K.P. por nuk janë zbatuar
kërkesat e nenit 143/1 të Kodit të Punës, ku thuhet se afati i njoftimit është 3 muaj.
294
Gjithashtu pala e paditur, në kundërshtim me nenin 145 të K.P., nuk i ka paguar
paditësin shpërblimin për vjetërsi të punës, pasi siç është përmendur dhe më lart paditësi ka
punuar me shumë se 6 vjet në këtë shoqëri (neni 145 parashikon shpërblen punonjësit që
kanë punuar kjo më pak se tre vjet dhe shpërblimi është sa paga e një pesëmbëdhjetë
ditëshi)”.
“Ndryshimin e vendimit nr.7746, datë 08.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë së paditësit Nexhmi Mezani”.
14.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nisur nga shkaku ligjor i padisë në konsideratë të
rrethanave të faktit të provuar, gjykata e apelit çmon se nuk është provuar që zgjidhja e
kontratës së punës të ishte bërë pa shkaqe te arsyeshme në kuptim të nenit 146/1 të K.P......
është pra i pavend dëmshpërblimi...
Lidhur me rastin konkret kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme
nga pala e paditur punëdhënësit. Si shkak për zgjidhjen e kontratës së punës ka shërbyer
mosparaqitja në punë e paditësit për një periudhë disa ditore (09.06.2007 - 24.06.2007) me
gjithë paralajmërimet dhe kërkesat e palës së paditur për paraqitjen e tij në punë. Pra
paditësi në kundërshtim me kontratën e punës nuk ka ofruar punën që kishte marrë përsipër
të kryente si specialist. Nga ana tjetër mosrespektimi i këtij detyrimi kontraktual prej
paditësit është me faj të rëndë, pasi nuk mund të konsiderohet i ligjshëm pretendimi i tij se
nuk mund të paraqitjet në pozicionin e ri të punës për arsye familjare. Rrethanat familjare në
një moment te caktuar kohor nuk janë një arsye e ligjshme në raport me detyrimet e
rrjedhura nga kontrata e punës për të imponuar një marrëveshje te ndryshme apo për të mos
respektuar në vijimësi kontratën. Nga sa rezulton referuar nenit 153 (pika 2 dhe 3) të Kodit të
Punës, gjykata e apelit çmon se në rastin konkret zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
palës së paditur është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të justifikuar.
Pretendimi i ngritur nga paditësi se pala e paditur kishte urdhëruar në mënyrë të
njëanshme ndryshimin e kushteve thelbësore te punës kur kishte vendosur transferimin e tij
në një pozicion pune me turne ndërkohë që sipas nenit 7.1 të kontratës së punës orari ditor
ishte 08.00- 16.30 është i pabazuar në ligj dhe në prova.
Së pari, për periudhën 09.06.2007 – 24.06.2007 paditësi rezulton të mos jetë
paraqitur në punë pavarësisht orarit ditor të punës.
Së dyti, kontrata e paraqitur si provë në gjykim nuk tregon kohën e lidhjes së saj,
nisur nga parashikimet e bëra del që ajo të jetë kontratën fillestare për të provuar faktin se
dhe pas ndryshimeve të saj orari ditor i punës nuk kishte ndryshuar. Nga ana tjetër orari
ditor i punës është i kondicionuar nga pozicioni i punës, kur pozicione të ndryshme mund të
mos kenë të njëjtën orar ditor pune.
Së treti, orari ditor nuk mund të konsiderohet si kusht thelbësor i kontratës së punës.
Orari ditor i punës është i varur nga lloji i aktivitetit ekonomik të punëmarrësit dhe shërbimit
konkret që ofron punëmarrësi, ndërkohë që Kodi i Punës parashikon si kohëzgjatje ditore të
punës kohën e përditshme efektive nga ora 00.00 - 24.00 (neni 77), ndërsa nuk parashikon
ndalime për kohëzgjatjen ditore të punë për asnjë kategori punonjësish.
Respektimi i procedurës së njoftimi përcakton vetëm efektet e menjëhershmërisë ose
jo të zgjidhjes së kontratës së punës duke mos pasur asnjë ndikim në faktin nëse zgjidhja e
kontratës është apo jo e justifikuar, ç’ka është tërësisht e varur nga përmbushja e ose jo e
detyrime kontraktuale prej palëve....Edhe lidhur me kërkimin e shpërblimit për vjetërsi në
punë sipas 145/1 të K..P punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblemi për vjetërsi nëse është
pushuar nga puna me efekte të menjëhershme dhe te justifikuara atij i ka humbur e drejta për
të kërkuar shpërblimin për vjetërsi në punë.
295
mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs Nexhmi
Mezani, i cili kërkon ndryshimin e të dy vendimeve dhe vendosjen e pranimit te padisë.
Ligji i zbatueshëm
16. Dispozita e Kodit të Punës në të cilat është parashikuar:
16.1 Neni 141 i Kodit të Punës: “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur
zgjidhet nga njëra palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit.
16.2 Neni 143/4 i Kodit të Punës: “Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa
respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm”.
16.3 Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë,mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
17. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Nexhmi Mezani nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.1713, datë 29.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Për rrjedhojë, ky
vendim duhet të lihet në fuqi.
përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të drejtë të
Kodit të Punës.
19. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e apelit ka
bërë përcaktim të drejtë të natyrës së mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi, duke cilësuar
zgjidhjen e kontratës së punës midis palëve ndërgjyqëse si zgjidhje e menjëhershme e
justifikuar nga ana e palës së paditur në cilësinë e punëdhënësit, në kuptim të nenit 153 dhe
154 të Kodit të Punës.
20. Mbi këto konkluzione me të drejtë gjykata e apelit ka disponuar në ndryshim nga
gjykata e faktit duke rrëzuar kërkesë-padinë e palës paditëse si të pambështetur në ligj dhe
prova.
21. Kolegji Civil e gjen me vend të arsyetojë se në vështrim të nenit 141 të Kodit të
Punës e drejta e zgjidhjes së kontratës së punës i takon si punëdhënësit ashtu dhe
punëmarrësit, por ushtrimi i kësaj të drejte nga njëra palë nuk mund dhe nuk duhet të cenojë
të drejtat dhe interesat e palës tjetër. Për këtë arsye, në Kodin e Punës janë parashikuar
rregullat që duhet të respektohen, në mënyrë që në të njëjtën kohë të realizohet e drejta për të
zgjidhur kontratën nga njëra anë dhe, mbrojtja e palës që ndodhet përpara kësaj zgjidhje, nga
ana tjetër. Këto rregulla janë pasur në konsideratë nga gjykata e apelit.
22. Zgjidhja e kontratës së punës nga njëra palë pa respektuar afatin e njoftimit
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm (neni 143/4 i K.Punës). Rastet e
zgjidhjes së menjëhershme të kontratës së punës dhe pasojat që rrjedhin nga kjo zgjidhje janë
parashikuar në nenet 153-156 të Kodit të Punës. Sipas nenit 153/3 të Kodit të Punës shkaqe të
justifikuara konsiderohen “rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të
296
rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë
të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”. Në kuptim të kësaj
dispozite, punëdhënësi nuk mund të zgjidhë marrëdhënien e punës në mënyrë të
menjëhershme për ndonjë shkak tjetër veç atyre të përcaktuara në këtë dispozitë.
23. Në vështrim të kësaj dispozite shkaku justifikues lejon zgjidhjen e kontratës së
punës pa respektuar afatin e njoftimit. Por, që të pranohet ekzistenca e një motivi/shkaku
justifikues, duhet të plotësohen këto kushte: (i) Punëmarrësi duhet të ketë shkelur një detyrim
kontraktual (nenet 22-26 të K.Punës); (ii) kjo shkelje duhet të jetë kryer me faj (neni 153/3 i
K.Punës), a) të rëndë ose b) të lehtë, në mënyrë të përsëritur dhe me paralajmërim me shkrim
nga punëdhënësi; (iii) ekzistenca e lidhjes shkakësore midis shkeljes së detyrimit me faj nga
punëmarrësi dhe pushimit të menjëhershëm nga puna; (iv) shkelja e detyrimit me faj duhet të
ketë krijuar një situatë të rëndë që nuk lejon, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënies të punës.
24. Këto kushte të parashikuara në paragrafin e dytë dhe të tretë të nenit 153 janë
kumulative. Ato duhet të jenë të qenësishme njëkohësisht, në të kundërt zgjidhja e kontratës
së punës nuk mund të konsiderohet si zgjidhje me shkak të justifikuar.
25. Në vijim të argumentimit të mësipërm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë
analizës dhe vlerësimit të provave, por përsa është pranuar e vërtetuar nga gjykatat e faktit,
arrin në përfundimin se për çështjen në shqyrtim ndodhemi përpara plotësimit të kushteve
kumulative të zbatimit të paragrafit 2, 3 të nenit 153 të Kodit të Punës. Pasi pala paditëse
Nexhmi Mezani ka shkelur detyrimin kontraktual në mënyrë të përsëritur të mosparaqitjes në
vendin e punës për periudhën 09.06.2007-24.06.2007, edhe pas paralajmërimit me shkrim të
punëdhënësit. Kjo lloj shkelje është bërë më faj nga punëmarrësi, pasi edhe pse është vënë në
dijeni se po shkel detyrimet kontraktuale për të qenë prezent në vendin e punës, ka vazhduar
këtë situate pa marrë parasysh dëmet që i krijohet palës së paditur. Për më tepër, me gjithë
përpjekjet e bëra nga punëdhënësi për të gjetur një zgjidhje për situatën e rëndë të krijuar
midis palëve ndërgjyqëse, pala paditëse nuk e ka ndryshuar sjelljen e tij, duke detyruar palën
e paditur në cilësinë e punëmarrësit të jetë në kushtet të pamundësisë së vazhdimit të
marrëdhënies së punës.
26. Për sa më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se zgjidhja e kontratës së
punës nga pala e paditur është për bërë me shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të
Kodit të Punës.
27. I pambështetur në ligj është pretendimi i ngritur ne rekurs nga pala paditëse se
zgjidhja e kontratës është bërë në kohë të papërshtatshme në kuptim të nenit 107 dhe 147 të
Kodit të Punës. Kolegji Civil, referuar dispozitave sipërcituara konkretisht neni 107 i Kodit të
Punës, parashikon se “Është e pavlefshme zgjidhja e kontratës së punës e njoftuar nga
punëdhënësi në periudhën gjatë së cilës gruaja pretendon për të përfituar të ardhura nga
sigurimet shoqërore në rast lindjeje ose birësimi”, dhe nenit 147 i Kodit të Punës parashikon
se “Punëdhënësi nuk mund të zgjidhë kontratën në kohën kur, sipas legjislacionit në fuqi,
punëmarrësi kryen shërbimin ushtarak, përfiton pagesë paaftësie të përkohshme në punë nga
punëdhënësi ose sigurimet shoqërore, për një periudhë deri në një vit, si dhe kur punëmarrësi
është me pushime të dhëna nga punëdhënësi”, konstaton se pala paditëse gjatë zgjidhjes se
kontratës së punë objekt shqyrtimi, nuk ndodhej përpara asnjë nga situatave që përcaktojnë
dispozitat e mësipërme.
28. Në argumentim të sa më sipër, pretendimi i parashtruar se për shkak të rrethanave
familjare (si gruaja shtatzënë apo kujdesi ndaj një fëmije të mitur), janë situata për të cilat
Kodi i Punës nuk i ka përcaktuar si raste përjashtimore për zgjidhjen e kontratës. Për më
tepër, duke vlerësuar në tërësi çështjen objekt shqyrtimi, ky Kolegji çmon se nga pala e
297
paditur edhe pse në kushtet e ristrukturimit, është kujdesur që palës paditëse t’i vinte në
dispozicion një vend pune me të njëjtat kushte ku përfshihet edhe e njëjta pagë.
29. Ndryshe nga se pretendon pala paditëse në rekurs, se ndryshimi i orarit të punës
përbën ndryshimin e kushteve thelbësore të kontratës së punës, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë vlerëson si të drejtë dhe të bazuar qëndrimin e mbajtur nga gjykata e apelit lidhur me
këtë pretendim. Sipas nenit 77 të Kodit të Punës, përcaktohet shprehimisht se “Me
kohëzgjatje ditore të punës kuptohet koha e përditshme efektive e punës nga ora 00.00 deri në
orën 24.00 të së njëjtës ditë, pa përfshirë pushimet”, në interpretim të kësaj dispozite Kodi i
Punës nuk ka ndalim lidhur me oraret e punës pasi ato janë të varura nga lloji i aktivitetit
ekonomik që duhet te kryejë punëmarrësi apo shërbimi konkret që ofron. Në këtë kuptim,
ndryshimi i orareve të punës në rastin konkret nuk mund të konsiderohen si ndryshim i
kushteve thelbësore te kontratës të punës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
30. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.1713, datë 29.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1713, datë 29.10.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 24.09.2013
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, por prishjen e atij vendimi duke lënë në fuqi
vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë që kishte pranuar pjesërisht padinë.
Pas dhënies së vendimit nr.7746, datë 08.11.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me të cilën ishte vendosur pranimi i pjesshëm i kërkesëpadisë, nga ana e palës së
paditur “Albanian Mobile Comunication” sha është paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit
Tiranë.
Pasi ka shqyrtuar çështjen, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1713, datë
29.10.2008, ka vendosur të ndryshojë vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë duke e
rrëzuar tërësisht padinë e ngritur nga paditësi Nexhmi Mezani.
Gjykata e apelit motivon vendimin e saj me arsyetimin se nuk provohet në gjykim që
zgjidhja e kontratës së punës është bërë pa shkaqe të arsyeshme sipas pikës 1 të nenit 146 të
Kodit të Punës. Kontrata e punës është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme për shkak se
paditësi nuk është paraqitur në punë, duke mos kryer punën që kishte marrë përsipër të
kryente si specialist. Shkelja e kontratës prej tij është me faj të rëndë sepse nuk justifikohet
mosparaqitja në pozicionin e ri të punës dhe mosrespektimi i kontratës së punës për arsye
familjare. Ndryshimi i pozicionit të punës (transferimi) dhe orarit të punës me turne nga ana e
palës së paditur (punëdhënëse), në mënyrë të njëanshme, nuk përbëjnë shkelje të kushteve
thelbësore të kontratës së punës. Neni 77 i Kodit të Punës parashikon se koha e punës është
298
nga ora 00.00-24.00. Orari i punës është i kushtëzuar nga pozicioni i punës dhe pozicione të
ndryshme pune mund të kenë orare pune të ndryshme.
Shumica e Kolegjit Civil e ka vlerësuar të mbështetur në Kodin e Procedurës Civile
dhe në Kodin e Punës vendimin e gjykatës së apelit dhe arsyet përse kjo gjykatë ka disponuar
për të ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së pare duke e rrëzuar tërësisht padinë.
Shumica arsyeton qëndrimin e saj duke u shprehur se, zgjidhja e menjëhershme e
kontratës së punës nga punëdhënësi (pala e paditur) është e justifikuar duke u përmbushur
kushtet e parashikuara nga pikat 2 dhe 3 të nenit 153 të Kodit të Punës. Së pari, paditësi ka
shkelur me faj detyrimet kontraktore duke mos u paraqitur vazhdimisht e në mënyrë të
përsëritur në punë në pozicionin e ri të punës që i ishte komunikuar nga punëdhënësi,
megjithë paralajmërimet duke e bërë të pamundur vazhdimësinë e marrëdhënies së punës. Së
dyti, pala e paditur punëdhënëse, edhe pse në kushtet e ristrukturimit, është kujdesur që
paditësit t’i ofronte një vend tjetër pune me kushte e pagë të njëjtë. Së treti, ndryshimi i orarit
të punës nuk përbën ndryshim thelbësor të kushteve të kontratës së punës. Sipas nenit 77 të
Kodit të Punës, orari i punës varet nga pozicioni i punës dhe shërbimi që i kërkohet të kryejë
punëdhënësi rast pas rasti.
Si gjyqtar në pakicë, jam i mendimit se arsyetimi i shumicës së Kolegjit Civil, me të
cilën konfirmon arsyetimin dhe interpretimin e ligjit të bërë nga gjykata e apelit, nuk gjen
mbështetje në parimet dhe dispozitat konkrete që rregullojnë pozitën dhe sjelljen midis
punëdhënësit dhe punëmarrësit gjatë lidhjes, ndryshimit dhe zbatimit të kontratës së punës, si
edhe procedurat që justifikojnë zgjidhjen e njëanshme e të menjëhershme të kontratës së
punës.
Kështu, me arsyetimin e tyre, sikurse gjykata e apelit, edhe shumica e Kolegji Civil
pikësëpari kanë legjitimuar ndryshimin e njëanshëm të kontratës së punës nga ana e palës
punëdhënëse (të paditur), e cila, pa e biseduar dhe pa rënë dakord paraprakisht, i ka ndryshuar
paditësit kushtet kontraktore si pozicionin e punës, përshkrimin e punës, pagën (gabim të
cilën përpiqet ta rikuperojë më vonë), orarin e punës, etj. Nga ana tjetër, shumica e Kolegjit
Civil në arsyetimin e saj e kalon në heshtje këtë moment thelbësor të ekzistencës së
marrëdhënies së punës.
Por, në ndryshim nga shumica, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se pala e paditur
ka vepruar në shkelje të hapur të ligjit material që rregullon marrëdhënien juridike të punës.
Kontrata e punës është veprim juridik i dyanshëm (neni 12 i Kodit të Punës) që lidhet me
vullnetin e lirë së të dy palëve. Edhe ndryshimi i kontratës së punës bëhet në të njëjtën
mënyrë, në mënyrë konsensuale, me marrëveshjen dhe pëlqimin e dhënë mes palëve sipas
ligjit (neni 21 pika 1). Në pikën 3 të nenit 21 të këtij Kodi tregohen elementët e
domosdoshëm të kontratës së punës, për të cilat palët duhet të bien dakord paraprakisht. Nga
ana tjetër, sikurse ndodh me çdo kontratë në sistemin tonë juridik, nëse palët, në mënyrë
konsensuale, vendosin dhe pranojnë edhe kushte të tjera kontraktuale për ofrimin dhe
kryerjen e punës, ato kanë fuqinë e ligjit mes palëve. Këtë e konfirmon akoma më tej,
dispozita e pikës 2 të nenit 23 ku parashikohet se “Punëmarrësi nuk është i detyruar të
zbatojë urdhrat dhe udhëzimet e përgjithshme dhe të veçanta të punëdhënësit, që ndryshojnë
kushtet e kontratës së punës. Ndryshimi i kontratës bëhet me marrëveshje ndërmjet palëve”.
Ndonëse ky është rregullimi imperativ ligjor i kontratës së punës, gjykata e apelit dhe
shumica e Kolegjit Civil nuk e kanë mbajtur parasysh në arsyetimin dhe qëndrimin e mbajtur
prej tyre për zgjidhjen e çështjes. Prandaj, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se pala e
paditur punëdhënëse ka shkelur ligjin dhe ka abuzuar me pozitën e saj si punëdhënëse duke u
përpjekur t’i imponojë, madje duke i vendosur njëanshmërisht, palës punëmarrëse kushte të
reja e të ndryshme të kontratës së punës.
299
Ndonëse në çështjen objekt gjykimi, gjykata e apelit dhe shumica e Kolegjit Civil,
vetë pranojnë që kontrata e punës është ndryshuar në mënyrë të njëanshme (pozicioni i punës,
etj.) nga ana e palës së paditur punëdhënëse “Albanian Mobile Comunication” sha, ato
parashtrojnë në arsyetim se ky ndryshim i njëanshëm ishte i justifikuar me nevojën dhe të
drejtën e saj të “ristrukturojë” veprimtarinë ekonomike të shoqërisë, duke i “transferuar”
njëanshmërisht punëmarrësit në pozicione të tjera pune.
Si gjyqtar në pakicë kam mendimin se edhe ky qëndrim i shumicës së Kolegjit Civil
nuk i përmbahet sjelljeve dhe veprimeve që ligji u ngarkon palëve në marrëdhënien juridike
të punës. Kodi i Punës nuk parashikon ndonjë të drejtë apo justifikim që punëdhënësi, në rast
ristrukturimi, të ketë të drejtën “të transferojë“ punëmarrësit në pozicione të tjera pune duke u
ndryshuar kushtet e kontratës së punës.
Pavarësisht se mund të ekzistojnë rrethana të justifikuara si ristrukturimi, etj., Kodi
ynë i Punës, ndryshe nga legjislacioni i punës para vitit 90, nuk i njeh shtetit dhe
punëdhënësve asnjë të drejtë të “transferojnë“ punëmarrësit në punë e detyra të tjera në
mënyrë të njëanshme, qoftë edhe brenda të njëjtit subjekt, nëse nuk ka dakordësi paraprake
nga të dy palët përsa i përket pranimit ose jo nga punëmarrësi të ndryshimit të kushteve të
kontratës së punës që vijnë për shkak të ristrukturimit.
Është në çmimin dhe njëkohësisht në riskun, si të punëdhënësit ashtu edhe të
punëmarrësit, të vlerësojnë sjelljen e tyre, përkatësisht, në rast të nevojës për ristrukturim, si
edhe të interesit për të pranuar ose jo ndryshimin e kontratës së punës që vjen nga ky
ristrukturim. Nëse nga ristrukturimi rrjedh suprimimi apo ndryshimi i pozicionit dhe
përshkrimit të punës së punëmarrësit, punëdhënësi ka vetëm dy alternativa. Së pari, t’i ofrojë
punëmarrësit një kontratë të re apo të ndryshuar pune sipas pozicionit dhe përshkrimit
përkatës të ri të punës. Në këtë rast palët nuk mund t’i imponohen njëra-tjetrës, as
punëdhënësit për të mbajtur pozicionin e punës dhe as punëmarrësit për të pranuar
“transferimin” në pozicion tjetër pune. Por, të dy palët, kanë të drejtën t’i propozojnë njëra
tjetrës ndryshimin apo lidhjen e kontratës së re të punës dhe, nëse nuk bien dakord, vjen
“pushimi” nga puna i punëmarrësit, pra marrëdhënia ekzistuese punës quhet e përfunduar.
Ky kuptim dhe interpretim i drejtë i ligjit rrjedh nga parimet mbi të cilat qëndron
marrëdhënia e punës dhe veçanërisht nga dispozita e pikës 3 të nenit 138:
“3. Pushimi nga puna i punëmarrësit nga punëdhënësi, për arsye të transferimit të
ndërmarrjes, është i pavlefshëm. Bëjnë përjashtim pushimet që ndodhin për arsye ekonomike,
teknologjike ose strukturore, që kërkojnë ndryshime në planin e punësimit. Në këtë rast,
pushimet duhet të respektojnë rregullat e përcaktuara në kreun XIV”.
Nga përmbajtja e kësaj dispozite, si gjyqtar në pakicë kam mendimin se nga gjykata e
apelit dhe shumica e Kolegjit Civil nuk është mbajtur parasysh që nga ana e palës së paditur
punëdhënëse nuk janë respektuar as edhe kushtet dhe procedurat që imponon ligji për
zgjidhjen e njëanshme të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme qoftë edhe me
motivin e ristrukturimit.
Ndryshimi i pozicionit të punës së paditësit dhe kushteve të kontratës së punës janë
bërë në mënyrë të menjëhershme, po kështu edhe largimi nga puna është bërë në mënyrë të
menjëhershëm pa respektuar afatet e njoftimit.
Shumica e Kolegjit Civil, duke konfirmuar qëndrimin e gjykatës së apelit, konsideron
të justifikuar zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës me arsyetimin se paditësi nuk
ishte paraqitur për disa javë në pozicionin e ri të punës që i kishte caktuar me “urdhër” pala e
paditur punëdhënëse. Mosparaqitja e vazhdueshme në punë, sipas shumicës, ishte shkak i
justifikuar për zgjidhjen e kontratës së punës, prandaj padia duhej rrëzuar.
300
Si gjyqtar në pakicë, bazuar në arsyetimin që kam parashtruar më sipër mbi ligjin e
zbatueshëm, kam mendimin se shumica e Kolegjit Civil nuk shprehet fare për faktin që pala e
paditur si punëdhënës nuk ka të drejtë të “urdhërojë“ (në mënyrë të njëanshme) punëmarrësin
të kryejë një punë tjetër, duke ndryshuar pozicionin, përshkrimin e punës, pagën, orarin, etj.
Përkatësisht, pala paditëse punëmarrëse nuk ka asnjë detyrim t’i “bindet” punëdhënësit pa
kushte duke pranuar pozicion të ri punë me kushte kontraktore të ndryshme nga ato të rëna
dakord konsensualisht. Pra, në rrethana të tilla, është pala e paditur punëdhënëse që është në
shkelje të hapur të Kodit të Punës dhe të kontratës së punës së lidhur mes palëve, duke
ndryshuar dhe vendosur de facto një marrëdhënie të re pune me palën paditëse punëmarrëse.
Rrjedhimisht, “mosbindja” e punëmarrësit për të pranuar sjelljen haptazi të
paligjshme dhe në shkelje të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, duke mos u paraqitur
asnjëherë në pozicionin e ri të punës që i impononte punëdhënësi, pikërisht në shkelje të ligjit
dhe kontratës, nuk përbën shkak të justifikuar për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së
punës mes tyre. Në këtë mënyrë, shumica e Kolegjit Civil gabimisht ka “legalizuar”
mosrespektimin nga ana e punëdhënësit (të paditurit) të ligjit, kushteve dhe afateve të
përcaktuara prej tij, si edhe të kontratës së punës, pra duke mos trajtuar shkakun e
mosparaqitjes në punë, paligjshmërinë e sjelljes së punëdhënësit, por vetëm “pasojën”,
mosparaqitjen në pozicionin e ri të punës nga punëmarrësi të cilin ia impononte në mënyrë të
paligjshme punëdhënësi.
Prandaj, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se zgjidhja e kontratës së punës mes
palëve ndërgjyqëse është zgjidhje e menjëhershme dhe e pajustifikuar e saj nga ana e palës së
paditur punëdhënëse, sipas nenit 153 të Kodit të Punës.
Së fundi, shumica e Kolegjit Civil, sikurse edhe gjykata e apelit, mbajnë qëndrimin
se, ndonëse në kontratën e punës mes palëve ndërgjyqëse rezulton orari i përditshëm normal i
punës nga ora 8.00 deri në 16.30, ky orar i punës nuk është kusht thelbësor i kontratës së
punës, sepse neni 77 i Kodit të Punës nuk vendos orare pune të fiksuara.
Edhe në lidhje me këtë motiv ligjor, si gjyqtar në pakicë kam mendim të ndryshëm
nga shumica e Kolegjit Civil.
Kështu, në nenin 78 të Kodit të Punës parashikohet se:
“1 Kohëzgjatja ditore normale e punës është jo më shumë se 8 orë. Ajo përcaktohet
me vendim të Këshillit të Ministrave në kontratën kolektive ose në kontratën individuale të
punës, brenda limiteve të kohës javore maksimale të punës”.
Ndërkaq, në kontratën individuale të punës mes palëve ndërgjyqëse, në nenin 7 të saj,
parashikohet shprehimisht që orari ditor i punës do të jetë nga ora 8.00 deri në orën 16.30.
Në të tilla rrethana, nisur nga parashikimi i nenit 78 të Kodit të Punës, nëse orari i
punës përcaktohet shprehimisht në kontratën individuale të punës, ajo ka forcën e ligjit mes
palëve, është kusht kontraktor që duhet të respektohet nga të dy palët. Ndryshimi i këtij orari
normal pune mund të bëhet vetëm me pëlqim mes palëve.
Nëse norma juridike apo kontrata e punës parashikojnë shprehimisht orarin normal të
punës ai duhet të respektohet nga palët, si nga punëmarrësi ashtu edhe nga punëdhënësi.
Kështu merr kuptim më të plotë marrëdhënia e punës dhe disiplinimi i saj.
Punëdhënësi dhe punëmarrësi kanë kushtet, pritshmëritë dhe nevojat e tyre lidhur me
kohëzgjatjen dhe orarin normal të punës.
Kjo është arsyeja, p.sh, pse motivohet si shkelje disiplinore ardhja me vonesë e
punëmarrësit apo largimi para kohe nga orari normal i punës. Punëdhënësi, rast pas rasti,
sipas nevojave që lindin apo të situatave të paparashikuara mund të kërkojë dhe madje
urdhërojë kryerjen e punës para apo përtej orarit normal të punës. Po kështu punëmarrësi,
mund të kërkojë dhe lejohet të punojë para apo tej orarit normal të punës. Por këto mund e
301
duhet të jenë rrethana e raste përjashtimore e të justifikuara për momentin e jo të
zëvendësojnë rregullin e parashikuar nga norma juridike apo shprehimisht nga kontrata e
lidhur e punës, lidhur me kohëzgjatjen normale dhe orarin normal të kryerjes së punës nga
ana e punëmarrësit.
Në këtë kuptim, si gjyqtar në pakicë, në ndryshim nga shumica, kam mendimin se
ndryshimi i njëanshëm nga ana e palës së paditur (punëdhënësit), krahas pozicionit të punës,
etj. edhe të orarit të punës (nga 8.00 – 16.30 në punë me turne) përbën ndryshim të njëanshëm
dhe të paligjshëm nga ana e të paditurës punëdhënëse të kontratës individuale të punës së
lidhur mes palëve ndërgjyqëse, kusht i cili, sipas Kodit të Punës, mund të ndryshohej vetëm
me pëlqimin e të dy palëve.
Prandaj, duke pasur parasysh sa arsyetohet më sipër, si gjyqtar në pakicë, kam
qëndrimin se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit duke lënë në fuqi vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë që kishte
pranuar pjesërisht padinë.
Ardian Dvorani
302
Nr.00-2013-2322 i Vendimit (505)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

palëve:
PADITËS: ABDYL ZGURA, përfaqësuar nga

av. Gentian Mete;
I PADITUR: BEDRI TAKU, përfaqësuar nga
av. Bashkim Merkaj
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit Bedri Taku për t’i paguar
paditësit Abdyl Zgura vlerën e investimeve prej 2.670.079 lekë
të kryera në tokën e marrë me qira prej palës paditëse.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke u bllokuar investimet
(punimet) e kryera nga pala paditëse në tokën e palës së paditur.
Baza Ligjore: Nenet 305, 310, 313, dhe 814 të K.Civil
si dhe nenet 202/a, 206/b dhe 154 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Bedri Taku për t'i paguar paditësit Abdyl Zgura vlerën
e punimeve (investimeve) në shumën prej 2.620.079 lekë , si dhe për të lejuar
atë të marrë kioskën metalike pronë të tij në vlerën prej 50.000 lekë (sipas
përcaktimit që i është bërë këtij sendi në akt ekspertimin gjyqësor të Qershorit
2007 të hartuar nga ekspertja gjyqësore Liri Kruja e të administruar në dosjen
gjyqësore). Marrjen e masës së sigurimit të padisë për bllokimin e investimeve
të kryera nga pala paditëse në tokën e palës së paditur, sipas përcaktimit e
përshkrimit të tyre të bërë në akt ekspertimin gjyqësor të sipërcituar.

Gjyqësor Tiranë.
303
të nenit 472 të K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs i padituri Bedri Taku, i cili
kërkon prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes në gjykatën e shkallës së parë me një
tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Konkluzioni i gjykatave se përmirësimet e sendit janë bërë me pëlqimin e të paditurit
është i pabazuar në prova.
- Kthimi i sendit në të njëjtën gjendje, në përputhje me kontratën e qirasë duhej bërë në
bazë të nenit 814 të KC.
- Leja e ndërtimit për rrethimin e sipërfaqes së tokës është marrë nga pala e paditur, e
cila ka bërë edhe ndërtimin e murit.
- Paditësi nuk ka dashur t’i marrë shtesat që ka bërë në sendin e marrë me qira.
- Ekspertja duhet të llogariste vlerën e investimeve të bëra në vitin 2003 dhe jo pas
mbarimit të kontratës së qirasë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës paditëse
Abdyl Zgura, av. Gentjan Mete, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Tiranë; përfaqësuesin ligjor të palës së paditur Bedri Taku, av. Bashkim Merkaj, i cili kërkoi
prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën e apelit; si dhe pasi
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Abdyl Zgura, më
datë 24.08.2003, ka marrë me qira nga i padituri Bedri Taku një sipërfaqe toke arë 3000 m 2 të
ndodhur në Vaqar të Tiranës, e regjistruar me nr.81/3 në ZRP Paluajtshme Tiranë për një afat
3 vjeçar për ta përdorur për prodhimin e materialeve të ndërtimit dhe inerte, parashikuar në
kontratën e qirasë nr.1308 rep datë 24.04.2003 të lidhur midis tyre.
2. Gjatë ushtrimit të aktivitetit të tij, paditësi pretendon se ka kryer disa investime në
truallin e marrë me qira, si konkretisht një mur rrethues, dy dyer metalike, një kapanon me
konstruksion mbajtës metalik, një shtresë zhavorri e hedhur në tokë, një kioskë, një pus.
Rezulton e provuar se për murin rrethues të ndërtuar nga pala paditëse, pala e paditur si
pronar i truallit ka marrë leje ndërtimi (vendim nr.79, datë 01.09.2003) të lëshuar nga
Komuna Vaqarr.
3. Dy muaj para përfundimit të afatit të qirasë pala paditëse, në cilësinë e qiramarrësit,
ka njoftuar palën e paditur në përputhje me dispozitat e parashikuara në kontratën e qirasë.
4. Më tej, pala paditëse, për shkak të vlerës së lartë të investimit të kryer në objektin e
marrë me qira, i propozoi palës së paditur që t’i blinte investimet e kryera prej tij. Pala e
paditur jo vetëm që nuk pranoi këtë propozim, por nuk e lejoi paditësin që t’i tërhiqte
investimet e kryera prej tij.
5. Më datë 01.08.2006, nga palët ndërgjyqëse, është nënshkruar një procesverbal, ku
detajohen të gjitha investimet e kryera prej palës paditëse gjatë periudhës që ka pasur në
përdorim kundrejt qirasë sendin e palës së paditur.
6. Ndodhur në këto rrethana, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.5230, datë 04.07.2007 ka
vendosur: Pranimin e padisë. Detyrimin e të paditurit Bedri Taku për t'i paguar paditësit
Abdyl Zgura vlerën e punimeve (investimeve) në shumën prej 2.620.079 lekë, si dhe për të
lejuar atë të marrë kioskën metalike pronë të tij në vlerën prej 50.000 lekë (sipas përcaktimit
304
që i është bërë këtij sendi në akt ekspertimin gjyqësor të Qershorit 2007 të hartuar nga
ekspertja gjyqësore Liri Kruja dhe të administruar në dosjen gjyqësore). Marrjen e masës së
sigurimit të padisë për bllokimin e investimeve të kryera nga pala paditëse në tokën e palës së
paditur, sipas përcaktimit e përshkrimit të tyre të bërë në akt ekspertimin gjyqësor të
sipërcituar.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “..në gjykim u provua se për të ushtruar aktivitetin e tij,
paditësi ka qenë i detyruar të kryente disa investime në truallin e marrë me qira me leje
ndërtimi. Sipas akt ekspertimit të kryer vlera e përgjithshme e investimeve është në shumën
prej 2.670.079 lekë. Nga gjykimi u provua plotësisht se palët kishin rënë dakord që investimet
si më lart me përfundimin e marrëdhënieve të qirasë së tokës do tì mbeteshin palës së
paditur, duke i paguar kjo e fundit për këtë palës paditëse vlerën e këtyre investimeve; në të
kundërt investimet e bëra do të hiqeshin”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1490, datë 16.09.2008 ka vendosur:
Tiranë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: i njëjtë me atë të faktit.
mbështetje të nenit 472 te K.Pr.C, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs i padituri Bedri
Taku, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes në gjykatën e shkallës së
parë me një tjetër trup gjykues.
Ligji i zbatueshëm
10.1 12.2 Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin”.
10.2 Neni 16 “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët”.
11. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 814: Qiramarrësi duhet t’ia kthejë qiradhënësit sendin në të njëjtën gjendje
që e ka marrë, në përputhje me përshkrimin e bërë nga palët në kontratë, përveç dëmtimit ose
konsumimit të zakonshëm nga përdorimi i sendit në përputhje me kontratën. Në mungesë të
përshkrimit në kontratë prezumohet se qiramarrësi e ka marrë sendin në gjendje të mirë
përdorimi.
11.2 Neni 816: “Përveç kur parashikohet ndryshe në ligj, qiramarrësi nuk ka të drejtë
të shpërblehet për përmirësimet e bëra sendit të marrë me qira. Por në qoftë se ka pasur
pëlqimin e qiradhënësit, ky është i detyruar t’i paguajë një kompensim që i korrespondon
shumës më të vogël midis shumës së shpenzimeve dhe vleftës së rezultatit të dobishëm në
kohën e dorëzimit. Kur qiramarrësi nuk ka të drejtë kompensimi, vlefta e përmirësimeve
mund të kompensojë dëmtimet që kanë ndodhur për pakujdesinë e rëndë të qiramarrësit”.
11.3 Neni 817 i Kodit Civil “Qiramarrësi që ka bërë shtesa në sendin e marrë me
qira, ka të drejtë t’i heqë ato në mbarim të qirasë, kur kjo mund të kryhet pa dëmtuar sendin,
përveç kur pronari pranon t’i mbajë vetë shtesat. Në këtë rast ky duhet t’i paguajë
qiramarrësit një kompensim të barabartë me shumën më të vogël midis shpenzimeve dhe
vleftës të shtesave në kohën e ridorëzimit.
Në qoftë se shtesat nuk mund të ndahen pa dëmtuar sendin dhe përbëjnë një
përmirësim të tij, zbatohen rregullat e parashikuara nga neni 816”.
305
12. Vendimi nr.1490, datë 16.09.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilën është
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.5230, datë 04.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet prishur dhe çështja
të dërgohet për rishqyrtim pranë asaj gjykate.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen objekt
gjykimi palët ndërgjyqëse kanë hyrë në një marrëdhënie detyrimi të dyanshme, ku secila nga
palët ka marrë përsipër të drejta dhe detyrime reciproke të përcaktuara, në mënyrë të detajuar,
në kontratën e qirasë të datës 24.07.2003. Referuar të drejtës sonë materiale detyrimi nuk
është gjë tjetër veçse një marrëdhënie juridike, me anën e së cilës, një person (debitori),
detyrohet të japë diçka, të kryejë apo të mos kryejë një veprim të caktuar në dobi të një
personi tjetër (kreditori), i cili ka gjithashtu të drejtë të kërkojë t’i jepet diçka ose të kryhet
apo të mos kryhet një veprim i caktuar në favor të tij (neni 419 i K.Civil). Pikërisht këto
detyrime referuar dhe nenit 420 të K.Civil lindin nga kontrata ose nga ligji.
14. Nga analiza juridike e përmbajtjes së kontratës së qirasë, vihet re se nuk ka ndonjë
parashikim për përshkrimin e gjendjes së sendit që jepet me qira, përveç vendndodhjes së tij,
dhe aq më pak të gjendjes që duhet të kthehet ky send me mbarimin e kontratës. Në
interpretim të nenit 814 të K.C., i cili përcakton se: “Qiramarrësi duhet t’ia kthejë
qiradhënësit sendin në të njëjtën gjendje që e ka marrë, në përputhje me përshkrimin e bërë
nga palët në kontratë, përveç dëmtimit ose konsumimit të zakonshëm nga përdorimi i sendit
në përputhje me kontratën. Në mungesë të përshkrimit në kontratë prezumohet se qiramarrësi
e ka marrë sendin në gjendje të mirë përdorimi”. Kolegji vlerëson se për sa kohë nga palët
ndërgjyqëse nuk janë përcaktuar modalitet për marrjen dhe dorëzimin e sendit objekt i kësaj
kontrate, pala paditëse në cilësinë e qiramarrësit ka detyrimin për t’i kthyer palës së paditur
sendin në gjendje që e ka marrë. Që për rastin konkret rezulton të këtë qenë “truall i lirë”,
gjendja me të cilin ai e ka marrë sendin.
15. Gjithashtu, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se veprimet e kryera nga
pala paditëse (si rrethimi, ndërtimi i strukturave për të instaluar pajisjet me destinacion
përpunimin e inerteve në funksion të ushtrimit të veprimtarise së saj), janë veprime të cilat
pala paditëse i kishte të domodoshme për të realizuar qëllimin për të cilin e kishte marrë
sendin me qira në përputhje të plotë me destinacionin e përdorimit të truallit sipas
përcaktimeve në kontratën e qirasë.
16. Sa më sipër, referuar provave në dosje të cilat i janë nënshtruar hetimit dhe debatit
gjyqësor, Kolegji Civil konstaton se nga palët ndërgjyqëse nuk rezulton të këtë një shpehje të
vullnetit për dhënien e pëlqimit për kompensimin e përmirësimeve që do t’i bëhen sendit të
marrë me qira dhe, sipas aktit të ekspertimit datë 12.06.2007, realizuar gjatë gjykimit ne
Gjykatën e Rrethi Gjyqësor Tiranë nga ing. Liri Kruja, nuk rezulton të jenë saktësuar
“përmirësimet” që i janë bërë sendit, por ky akt ekspertimi është kufizuar vetëm në volumin e
investimeve të kryera nga pala e paditur për shkak të ushtrimit të aktivitetit.
17. Kolegji Civil e gjen me vend të sqarojë se nenet 816, dhe 817 të K.C, rregullojnë
situatën që përmirësimet e sendit të marrë me qira nga ana e qiramarrësit lejohen të kryhen
edhe pa pëlqimin e qiradhënësit, por qiramarrësi nuk ka të drejtë të kërkojë vlerën e tyre
përveç në rastet kur vetë qiradhënësi ka dhënë pëlqimin për shpërblimin/kompensimin e tyre,
ose kur këto përmirësime janë të lidhura në mënyrë të pandashme me sendin. Në rastin
konkret shtrohet pyetja e fatit të këtyre shpenzimeve në kohën e kthimit të sendit te
qiradhënësi. Kolegji Civil vlerëson se fati i këtyre përmirësimeve varet nga fakti nëse këto
përmirësime janë bërë me pëlqimin e qiradhënësit ose pa pëlqimin e tij. Në qoftë se
përmirësimet janë bërë me pëlqimin (autorizimin) e qiradhënësit, ky është i detyruar t’i
306
paguajë qiramarrësit shpenzimet e bëra për këto përmirësime. Pëlqimi i dhënë nga
qiradhënësi duhet të jetë një marrëveshje plotësuese midis palëvë që sjell si pasojë detyrimin
e qiradhënësit të paguajë shpenzimet duke i kaluar këtij përmirësimet së bashku me sendin.
18. Ndërkohë, në rastin kur përmirësimet janë bërë pa pëlqimin e qiradhënësit (në
mungesë të një marrëveshje midis palëve), fati i këtyre shpenzimeve që përmirësojnë sendin
varet nga fakti nëse ato mund të hiqen nga vendi ose nuk mund të hiqen pa u dëmtuar sendi.
Dhe gjykata, në ketë rast ka detyrë të hetojë dhe të vlerësojë nëse shpenzimet kanë plotësuar
njëkohësisht këto dy kushte i) shtesat të jenë të pandashmë me sendin dhe ii) të përmirësojnë
sendin.
19. Ndryshe nga sa arsyeton gjykata e faktit se investimet e bëra nga pala paditëse
nuk mund të hiqen objektvisht prej tij e prandaj në këtë situatë faktike e ligjore gjykata ka
konkluduar se i padituri duhet t’i shpërblejë vlerën e këtyre investimeve të pakthyeshme”,
Kolegji Civil konstaton se gjykatat e faktit kanë arritur në këtë përfundim pa zhvilluar një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm pasi kanë cilësuar “a priori” investimet e kryera nga pala
paditëse si përmirësime të sendit në kuptim të 816, 817 të K.C.
20. Për rrjedhojë, pavarësisht se gjykatat kanë vlerësuar investimet si sende të
pandashme me sendin, por nuk kanë çmuar drejt nëse këto investime/shtesa e përmirësojnë
sendin. Kolegji Civil arsyeton se koncepti i “përmirësimit të sendit” është një koncept i gjerë
dhe dinamik, ai përbën tërësinë e ndërtimeve, e ndreqjeve dhe e punëve të tjera që kryhen për
ta bërë sendin më të mirë e për t'i rritur vlerën dhe nuk mund të merret i mirëqenë si
shumatore e shpenzimeve të invesitimeve të kryera në sendin e dhënë me qira. Pra, punimet e
kryera në sendin e dhëne me qira (përmirësimet) duhet të çmohen në raport me vlerën e
shtuar që i jep sendit në qarkullimin civil.
21. Pra nisur nga sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi
i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duhet të
prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues, pasi
gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen.
22. Për sa më lart, Gjykata e Apelit Tiranë, duke mbajtur parasysh konkluzionet e
mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor
nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente: nëse palët në kontratën e qirasë
kanë rënë apo jo dakord për kompensimin e përmirësimeve të sendit nga pala e paditur i) nëse
volumi i investimeve përbën përmirësim të sendit ii) nëse shtesat e pandara me sendin e
përmirësojnë atë apo jo. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë
të situatës faktike, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për
konstatimin dhe sqarimin e fakteve që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të
cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të caktuara të shkencës, mund të urdhërojë
kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
23. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në
respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
24. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre që, në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm të provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
307
25. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 24.09.2013
308
Nr.00-2013-2355 i Vendimit (506)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 24.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: NIKO SOKO, në mungesë

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE, DEGA ELBASAN, përfaqësuar
nga juristja Alketa Kallajxhiu
OPERATORI I SISTEMIT TË
SHPËRNDARJES, DREJTORIA ELBASAN,
në mungesë
OBJEKTI:
Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të aktit të dokumentit,
saktësisht: a) regjistrit themeltar të punonjësve
të ndodhur pranë OSSH Drejtoria e Zonës Elbasan
lidhur me emrin e paditësit, atësinë, e tij dhe ditëlindjes;
b) librezës së punës të plotësuar në emër të paditësit,
ndodhur pranë DRSSH Elbasan
Baza Ligjore: Neni 32/a, c i K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.635, datë 06.03.2008 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesës së paditësit Niko Soko.
Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të aktit, regjistrit themeltar me nr.1, fq.68
të ish-Ndërmarrjes Elektrike Elbasan dhe librezës së punës së paditësit me
nr.680335, datë 23.03.1964 vetëm përsa i përket të dhënave të pasqyruara në
të ku është shënuar emri “Nikolla” atësia “Mico”, mbiemri “Zoto” si dhe data
e lindjes e shënuar “05”, pasi këto të dhëna nuk pasqyrojnë të vërtetën duke
njohur si të vërtetë këto të dhëna në këto dokumente përsa i përket emrit nga
“Nikolla”, në “Niko”, atësia nga “Mico” në “Dhimitër”, mbiemrin nga “Zoto”
në “Soko” si dhe ditëlindjen nga “05” në “01”.
Detyrimin e anës së paditur që të njohë si të vërtetë faqen e regjistrit themeltar
me nr.1, fq.68 me të dhënat e saktësuara në paragrafin e parë të këtij
dispozitivi, pasi kjo faqe e këtij regjistri pasqyron vitet e punës së paditësit.
309
Një kopje e këtij vendimi t’i dërgohet anës së paditur, Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Elbasan.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008 ka

vendosur:
Gjyqësor Elbasan. Rrëzimin e padisë së paditësit Niko Soko si të pabazuar në
ligj dhe në prova.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Niko Dhimitër Soko, që kërkon
prishjen e vendimit nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.635, datë 06.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe parashtron këto shkaqe:
- Unë kam kryer shkollën dy vjeçare për elektricist dhe deri në momentin që kam dalë
në pension kam punuar në disa ndërmarrje në këtë profesion. Në librezën e punës mua
Niko Dhimitër Soko më është shënuar emri Nikolla Mici Zoto (Soko);
- Edhe përfaqësues të OSSH Dega Elbasan kanë deklaruar se nuk ka asnjë person tjetër
me këto të dhëna dhe se gabimet kanë qenë materiale;
- Unë kam paraqitur disa prova si Vendimin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore, të Komisionit Rajonal të Ankimit me nr.41, datë 20.04.2007 dhe vendimin
e Komisionit Qendror të Ankimit nr.392, datë 31.08.2007 dhe datë 20.05.2007, një
çertifikatë lindje nr.9-94, datë 22.01.2008 ku pasqyrohet identiteti zyrtar i plotë i
paditësit Niko Soko i dtl.01.12.1944; si dhe një çertifikatë familjare nr.53, datë
18.10.2002; si dhe dy vërtetime të lëshuara, i pari nga Bashkia dhe tjetri nga Shkolla e
Mesme e Përgjithshme “Zihni Magani" që flasin për faktin se Niko Dhimitër Soko
është i njëjti person me Nikolla Mico Zoto;
- I vetmi gabim që është bërë është se mua më kanë regjistruar sipas shkurtimeve që i
bënin emrave në atë kohë. Lind pyetja se ku paskam punuar unë gjithë këtë kohë?;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur
D.R.Sigurimeve Shoqërore Elbasan, juristen Alketa Kallajxhiu, që kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe si bisedoi
VËREN
Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Niko Soko është banor i qytetit
Peqin, i biri i Dhimitrit dhe i Janullës, i datl.01.12.1944, i martuar e më fëmijë.
2. Rezulton se meqenëse paditësi ka mbushur moshën për pension pleqërie, me anë të
një kërkese i është drejtuar palës së paditur D.R.S.Shoqërore Elbasan, duke kërkuar trajtimin
e tij me pension sipas ligjit. Për këtë qëllim paditësi ka paraqitur edhe dokumentacionin e
duhur duke pretenduar se ai provon vjetërsinë e nevojshme në punë për të përfituar pension
pleqërie, pasi vërtetohen vitet që ai ka punuar në ish Ndërmarrjen Elektrike Elbasan, shënuar
ky fakt në librezën e tij të punës.
3. Rezulton se pala e paditur, D.R.S.Shoqërore Elbasan, ka bërë verifikimin e viteve
të punës, me akt verifikimin e datës 07.09.2006 dhe me vendimin datë 04.04.2007 ka
vendosur refuzimin për lidhjen e pensionit për shkak të mospërputhjes së të dhënave të
310
paraqitura në dokumentet e dërguara nga paditësi me regjistrin e ndërmarrjes e librezën e
punës për rubrikat emër, atësi dhe datëlindje. Nga këto akte të dhënat e shënuara rezultojnë
emri: Nikolla, atësia: Mico, mbiemri: Zoto, datëlindja 05.12.1944.
4. Duke mos qenë dakord me këtë vendim të palës së paditur, paditësi ka paraqitur
ankimin e tij në rrugë administrative në të gjitha shkallët e organeve të sigurimeve
shoqërore, dhe në përfundim të shqyrtimit të ankesës së tij me vendimin e Komisionit
Qendror të Ankimit nr.392, datë 31.08.2007 është vendosur lënia në fuqi e vendimit të
Komisionit Rajonal të Ankimit me nr.41, datë 20.04.2007, vendim ky që kishte lënë në fuqi
vendimin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore, me anë të të cilit paditësit i është
refuzuar kërkesa për lidhjen e pensionit të pleqërisë.
5. Në këto rrethana paditësi i është drejtuar gjykatës duke kërkuar pavërtetësinë e të
dhënave që vërehen në fq.68 të regjistrit nr.l themeltar të punonjësve të ish Ndërmarrjes
Elektrike sot O.S.SH. Dega Elbasan, në rubrikat emri, atësia, mbiemri dhe data e lindjes,
pasi kjo fletë sipas paditësit i përket atij e jo ndonjë punonjësi tjetër. Paditësi ka pretendimin
se kemi të bëjmë me një gabim material në mbajtjen e dokumentacionit nga personat
përgjegjës të asaj kohe, të cilët nuk e kanë pasqyruar saktë identitetin e tij. Sipas paditësit në
regjistrin themeltar, emri i shkruar në të, nuk është emri i saktë i tij Niko Dhimitër Soko, por
gabimisht është shkruar Nikolla Mica Zoka i datëlindjes 5.12.1944
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.635, datë 06.03.2008 ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesës së paditësit Niko Soko. Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të
aktit, regjistrit themeltar me nr.1, fq.68 të ish-Ndërmarrjes Elektrike Elbasan dhe librezës së
punës së paditësit me nr.680335, datë 23.03.1964 vetëm përsa i përket të dhënave të
pasqyruara në të ku është shënuar emri “Nikolla” atësia “Mico”, mbiemri “Zoto” si dhe data e
lindjes e shënuar “05”, pasi këto të dhëna nuk pasqyrojnë të vërtetën duke njohur si të vërtetë
këto të dhëna në këto dokumente përsa i përket emrit nga “Nikolla”, në “Niko”, atësia nga
“Mico” në “Dhimitër”, mbiemrin nga “Zoto” në “Soko” si dhe ditëlindjen nga “05” në “01”.
Detyrimin e anës së paditur që të njohë si të vërtetë faqen e regjistrit themeltar me
nr.1, fq.68 me të dhënat e saktësuara në paragrafin e parë të këtij dispozitivi, pasi kjo faqe e
këtij regjistri pasqyron vitet e punës së paditësit.
Një kopje e këtij vendimi tëi dërgohet anës së paditur, Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Elbasan”.
7. Kjo gjykatë ka arsyetuar se paditësi ka paraqitur prova shkresore, midis të cilave
edhe shkresa nga Bashkia Elbasan dhe Shkolla e Mesme “Zihni Magani”, që vërtetojnë se
Niko Dhimitër Soko është i njëjti person me Nikolla Mico Zoto....
8. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008 ka
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.635, datë 06.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan. Rrëzimin e padisë së paditësit Niko Soko si të pabazuar në ligj dhe në prova”.
9. Kjo gjykatë ka arsyetuar se nuk mundet që fakti se Niko Dhimitër Soko është i njëjti
person me Nikolla Mico Zoto nuk mund të vërtetohet thjesht me një shkresë bashkie... nuk
është ky organi që vërteton të dhënat e identitetit të shtetasve... nuk është paraqitur ndonjë
provë për të vërtetuar se kemi të bëjmë me të njëjtin person... në rastin në shqyrtim nuk kemi
të bëjmë me gabime materiale por me 4 të dhëna personale të ndryshme nga ato që ka
realisht paditësi...
10. Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Niko Dhimitër Soko, që kërkon
prishjen e vendimit nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
311
lënien në fuqi të vendimit nr.635, datë 06.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
dhe ka parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës
nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008, është marrë në zbatim të gabuar të ligjës procedurale
dhe asaj materiale.
12. Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Niko Soko, përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, të cilat janë shkak
për të cenuar vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës.
13. Gjykata e Apelit Durrës, në ndryshim nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ka
arritur në konkluzionin se në çështjen objekt gjykimi nuk jemi para një gabimi material, por
jemi përpara dy indentiteteve të ndryshme. Kjo gjykatë ka arritur në këtë konkluzion duke u
mbështetur në provat që janë administruar dhe trajtuar në gjykimin në shkallë të parë, pa
marrë prova të reja dhe pa bërë një hetim të ri. Gjykata e apelit arsyeton se për sa kohë katër
të dhëna të paditësit nuk përputhen me ato të identitetit zyrtar jemi para dy identiteteve.
14. Sa më sipër vlerësohet nga ky Kolegj i pabazuar në ligj dhe në provat e
administruara në dosjen gjyqësore. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është rezultat i një
hetimi gjyqësor jo të plotë dhe në përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile ); kjo gjykatë nuk
ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave mbi të cilat ka mbështetur vendimin e
saj (neni 126 i K.Pr.Civile), dhe si rezultat nuk e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
tyre” (neni 16 i Kr.Pr.Civile).
15. Në çështjen objekt gjykimi, në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të kërkesë
padisë rezulton se paditësi me anë të këtij procesi gjyqësor kërkon të vërtetojë si të pavërteta
shënimet mbi të dhënat personale për personin e tij që gjenden në regjistrin themeltar të
punonjësve të ish Ndërmarrjes Elektrike Elbasan (sot OSSH sh.a., Elbasan) dhe në librezën e
tij të punës lëshuar nga e njëjta ndërmarrje, për sa i takon emrit, atësisë, mbiemrit dhe
datëlindjes. Kjo kërkesë e paditësit është mbështetur në nenin 32/c të K.Pr.Civile, padi e cila
për nga vetë natyra e saj është në të njëjtën kohë dhe një padi për vërtetim fakti parashikuar
nga neni 388 i K.Pr.Civile.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, se në çështjen objekt gjykimi plotësohen të gjitha kushtet
e parashikuara nga neni 388 të K.Pr.Civile.
(i) Kemi të bëjmë me një fakt nga i cili varet lindja e të drejtave të paditësit.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se gabimet për të dhënat personale të
paditësit të shënuara në regjistrin themeltar të punonjësve dhe në librezën e punës ndikojnë në
të drejtën e tij për të përfituar pension pleqërie me shtetin, në kushtet kur ai pretendon se ka
mbushur moshën përkatëse dhe ka plotësuar vitet e vjetërsisë në punë.
(ii) Ky akt nuk mund të bëhet përsëri apo të ndreqet nga organi që e ka nxjerrë, si
regjistri themeltar i punonjësve të ish ndërmarrjes ku ka punuar paditësi ashtu dhe libreza e
punës, janë akte të cilat nuk pasqyrojnë të vërtetën dhe nuk mund të bëhen përsëri apo të
ndreqen në ndonjë rrugë tjetër, përveçse në rrugë gjyqësore.
(iii) Në kushtet kur organet e sigurimeve shoqërore kanë refuzuar kërkesën e paditësit
për të përfituar pension pleqërie, pikërisht për arsye të mospërputhjeve të të dhënave
personale të shënuara në aktet e mësipërme me ato të gjendjes civile, paditësit nuk i mbetet
asnjë rrugë tjetër veçse t’i drejtohet gjykatës me padinë objekt shqyrtimi, me qëllim që të
ndreqë ato gabime që janë bërë pengesë për të përfituar një të drejtë ligjore që ia njeh Ligji
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”.
312
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndryshe nga sa ka arritur në konkluzion Gjykata
e Apelit Durrës, në referim të provave të administruara në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat më të ulëta, vlerëson se paditësi ka
vërtetuar faktin se të dhënat e tij në regjistrin themeltar të ndërmarrjes elektrike dhe në
librezën e punës janë të pasakta.
18. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se Bashkia Elbasan në shkresën datë
26.11.2007 ka konfirmuar se shtetasi Niko Dhimitër Soko është i njëjti person me shtetasin
Nikolla Mico Zoto. Me anë të shkresës datë 23.01.2008 të Shkollës së Mesme “Zihni
Magani”, rezulton se Niko Dhimitër Soko ka përfunduar shkollën e mesme në vitin shkollor
1960 – 1961. Nga shkresa pa datë e Agjencisë Elektrike Peqin rezulton se Niko Dhimitër
Soko ka qenë punonjës i Filialit Elektrik Peqin, (fq.21 e dosjes gjyqësore). Gjithashtu gjatë
gjykimit në shkallë të parë, përfaqësuesi i OSSH sh.a. Elbasan ka deklaruar se nuk ka person
tjetër me të dhënat e shënuara në regjistrin themeltar dhe se kjo faqe regjistri i përket
paditësit. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Elbasan ka vepruar drejt dhe në përputhje me ligjin, për sa i takon pranimit
të padisë së paditësit dhe deklarimin e pavërtetësisë së të dhënave të tij të shënuara gabim në
regjistrin e punonjësve dhe në librezën e punës. Nga ky hetim ka rezultuar se të dhënat e
sakta të paditësit janë: emër: Niko; mbiemër: Soko, atësia: Dhimitër; datëlindja 01.12.1944.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në kushtet kur aktet e administruara në
dosjen gjyqësore siç u përmenden më sipër (shkresa e Bashkisë, vërtetimi i Shkollës “Zihni
Tagani”, etj, i) pasqyrojnë fakte të qarta, ii) përbëjnë akte që nuk janë konstatuar si të
pavërteta apo të falsifikuara, fakte këto që do të sillnin si pasojë mosmarrjen e tyre parasysh
nga ana e gjykatave më të ulëta, ato përbëjnë prova të plota që nuk mund të anashkalohen dhe
të mos merren parasysh nga gjykatat.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se paditësi ka provuar pretendimin e tij se
të dhënat personale shënuar në regjistrin themeltar të punonjësve të ish ndërmarrjes elektrike
Elbasan dhe në librezën e tij të punës janë të pavërteta dhe konsistojnë në gabime materiale të
shënuara në mungesë serioziteti nga punonjësit e kohës të ngarkuar me këto detyra. Mungesa
e të dhënave të sakta, të shënuara nga aktet e mësipërme nga punonjësit përkatës, nuk mund
të përbëjë shkak që paditësi të mos përfitojë një të drejtë të ligjshme, siç është pensioni i
pleqërisë me shtetin, pasi nuk mund të jetë paditësi përgjegjës për gabimet e konstatuara në
dokumentacion apo mbarëvajtjen jo të rregullt të tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, gërma (b) të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2008-306 (418), datë 14.10.2008 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit nr.635, datë 06.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
Tiranë, më 24.09.2013
313
Nr.31003-01748-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2079 i Vendimit (507)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: MITROPOLIA E SHENJTË GJIROKASTËR

I PADITUR: SOTIRA LLAVDANITI,
A.R.K.K.K. PRONAVE PRANË
PREFEKTURËS SË QARKUT
GJIROKASTËR, ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Anulimin e pjesshëm të vendimit nr.112, datë 29.05.2006
të K.V.K.K. Pronave Gjirokastër.
Detyrimi i Z.P.P. Gjirokastër të bëjë fshirjen
nga regjistri i pasurive të paluajtshme të pronësisë së Sotira Llavdanitit
mbi pasurinë me nr.29/141, vol 25, faqe 99 zona kadastrale 8541
për pjesën prej 98 m2 dhe të bëjë regjistrimin e kësaj sipërfaqe
në pronësi të Mitropolisë së Shenjtë.
Baza ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,
ligji nr.9235, datë 29/07/2004.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.301, datë 21.02.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.199, datë 20.05.2008, ka vendosur:

Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, nr.199, datë 20.05.2008, brenda

afatit ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.C. ka paraqitur rekurs pala paditëse,
314
Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim, për këto shkaqe:
- Akti i ekspertimit datë 17.01.2007 ka shumë mangësi dhe pasaktësi.
- Megjithëse u administrua si provë, nga gjykata nuk iu kërkua mëndje ekspertit për
shtesë ekspertimi, bazuar në hartën e vitit 1961 mbi Kishën e Shën Mëhillit dhe muret
rrethuese të saj.
- Në kundërshtim me ligjin gjykata e apelit nuk pranoi të kryente një akt të ri
ekspertimi me grup ekspertësh për të marrë në konsideratë dhe hartën e vitit 1961.
- Trupi gjykues i gjykatës së apelit nuk mund të shqyrtonte çështjen pasi ishte shprehur
me vendim për gjykimin e masës së sigurimit të padisë. Në bazë të nenit 467/b të
K.Pr.C, sa më lart përbën shkelje të rëndë procedurale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse Av.
Anastas Duro, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim po në Gjykatën e Apelit Gjirokastër; si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Palës paditëse, Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër, me vendimin nr.96, datë 06.04.1994
të K.K.K.Pronave, i është njohur pronësia mbi disa sipërfaqe trualli dhe godina, të ndodhura
në Lagjen “18 Shtatori”, Gjirokastër, pranë Kishës së Shën Mëhillit. Ky vendim i
K.K.K.Pronave është ndryshuar me vendimin nr.748, datë 25.09.1998 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër, duke i kthyer palës paditëse truallin e lirë me sipërfaqe 2.798 m2, me
kufizimet përkatëse. Vendimi gjyqësor i sipërcituar është refuzuar të regjistrohet në regjistrat
e Z.R.P.P Gjirokastër, pasi është konstatuar se prona që kërkohet të regjistrohet ka
mbivendosje me pasurinë e së paditurës Sotira Llavdaniti. Kjo e fundit ka regjistruar pronën e
saj me vendimin nr.112, datë 29.05.2006 të K.V.K.K.P. ish Pronarëve Gjirokastër. Në këto
kushte, nga ana e regjistruesit të Z.R.P.P. Gjirokastër është nxjerrë urdhër kufizimi nr.15
Prot., datë 09.03.2007, për të dyja pronat.
Pala paditëse, Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër, me padinë e ngritur ka kërkuar
anulimin e pjesshëm të vendimit nr.112, datë 29.05.2006 të Komisionit Vendor të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Gjirokastër të dhënë në favor të të paditurës Sotira Llavdaniti,
me pretendimin se vendimi që kundërshtohet ka sjellë si pasojë një mbivendosje midis dy
pronave për një sipërfaqe prej 98 m2.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.301, datë 21.02.2008 ka
rrëzuar padinë e palës paditëse Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër. Ky vendim është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin e saj nr.199, datë 20.05 2008. Të dyja
gjykatat e faktit kanë arsyetuar se midis pronave të palëve ndërgjyqëse nuk rezulton të ketë
mbivendosje.
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, konform
nenit 442/b të K.Pr.Civile, pala paditëse Mitropolia e Shenjtë Gjirokastër, duke parashtruar
shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ndodhemi përpara kushteve të nenit 472/a të
K.Pr.Civile, pasi nga ana e Gjykatës së Apelit Gjirokastër nuk është respektuar dhe është
zbatuar keq ligji.
Në seancën gjyqësore të zhvilluar në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, pala paditëse pasi
ka paraqitur për administrim një prove (hartë të vitit 1961), ka kërkuar përsëritjen e pjesshme
315
të hetimit gjyqësor nëpërmjet kryerjes së një akti ekspertimi nga ekspertë topografë, nën
dritën edhe të kësaj prove të paraqitur nga paditësi. Gjykata e Apelit Gjirokastër ka rrëzuar
kërkesën për përsëritjen e pjesshme të hetimit gjyqësor dhe ka arsyetuar në vendimin e saj se
“.............edhe harta e vitit 1961, e administruar si provë në gjykim, nuk sjell asgjë të re në
lidhje me pretendimin e palës paditëse, pasi asaj pale i është kthyer trualli i lire me sip. 2798
me vendim gjyqësor i cili ka marrë formë të prerë.......”. Ky qëndrim i gjykatës së apelit vjen
në zbatim të gabuar të nenit 465 të K.Pr.Civile sa i përket kërkimit për përsëritjen pjesërisht
të hetimit gjyqësor, si dhe në mosrespektim të nenit 224/a të K.Pr.Civile në lidhje me
detyrimin për të caktuar ekspertë të fushës sa i përket vlerësimit të një dokumenti teknik siç
ishte harta e vitit 1961.
Në të tilla kushte vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet në atë gjykatë për rishqyrtim, gjatë të cilit duhet të përsëritet pjesërisht hetimi
gjyqësor dhe nëpërmjet eksperteve topografë t’i nënshtrohet verifikimit edhe harta e vitit
1961 e paraqitur si provë nga paditësi, për të nxjerrë konkluzionet e drejta dhe shkencore në
lidhje me ndikimin e saj në zgjidhjen e çështjes. Nga ana tjetër, në rast të verifikimit të
mbivendosjes së pronave të palëve ndërgjyqëse, gjykata e apelit, pavarësisht nga vendimet e
Komisionit të Pronave në favor të palëve, duhet të hetojë vetë origjinën e pronave të tyre për
të arritur në konkluzionin se cila prej palëve ka ripozicionuar pronën e saj mbi atë të palës
tjetër. Kujdes duhet treguar në rigjykim (në rast të konstatimit të mbivendosjes) edhe në
lidhje me vlerësimin e ligjshmërisë së akteve që i kanë kthyer pronën të paditurës Sotira
Llavdaniti, pasi rezulton se janë dhënë në mungesë të kompetencës ligjore disa vendime të
Komisionit të Pronave që anulojnë, ndryshojnë, apo plotësojnë vendimet e mëparshme të atij
Komisioni për të njëjtën pronë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.199, datë 20.05.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 24.09.2013
316
Nr.00-2013-2222 i Vendimit (508)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 24.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore, çështjen civile që u përket palëve
PADITËS TË K/PADITUR: ALBERT XHAFA, në mungesë

MAZUNI SEFERI, në mungesë
SYRJA BREGU, në mungesë
I PADITUR K/PADITËS: PANDELI TARUSHA, në mungesë
I PADITUR: STERJO TONA, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Krijimi i servitutit të kalimit.
Baza Ligjore: Neni 277 i Kodit Civil.
Pushim cënimi dhe mospërsëritja e tij në të ardhmen.
Baza Ligjore: Neni 302 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1965, datë 18.07.2008 ka

vendosur:
Krijimin e servitutit të kalimit për paditësat e kundërpaditur Albert Xhafa,
Syrja Bregu dhe Mazuni Seferi nëpër pronën e të paditurve Pandeli Tarusha
dhe Sterjo Tona.
Ky servitut do të shtrihet në pjesën lindore të pronës të të paditurit
kundërpaditës Pandeli Tarusha në gjatësinë 18.5 m e gjerësi 4 m, duke filluar
nga kufiri jugor i pronës me sip.67.54 m 2 dhe kufij: V-prona e P.Tarusha, L-
pasuria shtet 2/381, J-pasuria shtet 2/381, P-prona P.Tarusha.
Në vazhdimësi ky servitut do të shtrihet në pjesën veriore të pronës së të
paditurit Sterjo Tona me drejtimin nga perëndimi në lindje po me gjerësi 4 m
me sip. 52.5 m2 dhe me kufij V-prona; S.Tona, L-pasuria shtet 2/381, J-prona
e S.Tona dhe P-pasuria shtet 2/381.
Detyrimin e paditësave të kundërpaditur Albert Xhafa, Syrja Bregu dhe
Mazuni Seferi që solidarisht të paguajnë për këtë servitut kalimi pronarët e
317
pronave shërbyese, përkatësisht të paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha
shumën 4.730 lekë/muaj dhe të paditurit Sterjo Tona shumën 3.675 lekë/muaj.
Rrëzimin e kundërpadisë të të paditurit Pandeli Tarusha me objekt pushim
cenimi si të pambështetur në ligj.
Skica e shtesës së aktit të ekspertimit ku janë përcaktuar konfiguracioni,
përmasat dhe kufijtë e këtij servituti është pjesë përbërëse e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.87, datë 13.03.2009 ka vendosur:

Gjyqësor Korçë si më poshtë:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësave të kundërpaditur Albert Xhafa, Syrja
Bregu dhe Mazuni Seferi duke u detyruar i padituri kundërpaditës Pandeli
Tarusha t’u krijojë servitut kalimi paditësave nëpër pronën e tij.
Ky servitut do të shtrihet në pjesën lindore të pronës së të paditurit
kundërpaditës Pandeli Tarusha në gjithë gjatësinë e saj dhe me gjerësi 4 m me
sipërfaqe të përgjithshme prej 157 m2 me kufizime: V-pasuria me nr.2/323 dhe
unaza e Qytetit Korçë, J-pasuria nr.2/381, L-pasuria me nr.2/381 dhe P-pasuria
me nr.2/210 (prona P.Tarusha).
Detyrimin e paditësave të paguajnë solidarisht ndaj të paditurit të
kundërpaditur Pandeli Tarusha vlerën e përdorimit të pronës në masën 10.990
lekë në muaj si rezultat i krijimit të këtij servituti, detyrim i cili fillon që nga
ngritja e padisë.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera të tij.
Kundër vendimit nr.87, datë 13.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.1965, datë 18.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka paraqitur rekurs i padituri
kundërpaditës Pandeli Tarusha, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.1965, datë 18.07.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe të vendimit nr.87, datë 13.03.2009 të Gjykatës së
Apelit Korçë.
Shkaqet që paraqet në rekurs i padituri kundërpaditës Pandeli Tarusha janë:

- Gjykatat kanë pranuar kërkesën për krijimin e servitutit të kalimit edhe pse nuk
provohet se janë përmbushur kushtet ligjore të nenit 277 të K.Civil. Nuk provohet
legjitimiteti i palëve, pasi pasuritë e paditësave të kundërpaditur nuk paraqiten si
pasuri fqinje me pronën e të paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha.
- Gjykata gabimisht i trajton të tre pronat e paditësave të kundërpaditur si një e tërë dhe
jo me karakteristikat dhe elementët e veçantë që kanë në raport me njëra-tjetrën si
prona dominuese me pronën shërbyese. Pronat e paditësave nga mënyra se si janë të
vendosura janë të rrethuara me pronë shtet dhe jo me pronën e të paditurit
kundërpaditës, truall i cili është përdorur prej tyre pa asnjë pengesë dhe vështirësi për
të kaluar në pronën publike. Kjo rrethanë e konstatuar nga eksperti në thelb provon
pretendimet e të paditurit kundërpaditës.
- Gjykatat nuk kanë bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen dhe nuk e kanë zgjidhur atë në përputhje me dispozitat ligjore.
Është fakt që konflikti është zgjidhur një herë me vendimin nr.1505, datë 15.06.2007
të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë, lënë në fuqi me vendimin nr.364, datë
14.11.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë, me anë të së cilave është vendosur rrëzimi i
kërkesës së po këtyre paditësave pasi pronat nuk janë kufitarë. Ky konkluzion ka vlerë
318
aktuale dhe gjykata duhet t’i ishte përmbajtur atij që krijimi i servitutit në pronën
2/210 përfaqëson rrugën më të gjatë dhe kalimi i servitutit përkeqëson dukshëm
pronën dhe vështirëson aktivitetin e të paditurit.
- Dëmi që pëson prona e të paditurit kundërpaditës është jashtëzakonisht i madh, kjo e
evidentuar dhe provuar me fakte, pasi ky truall është pjesë e sipërfaqes funksionale të
një ndërtese që përdoret për aktivitet privat.
Kundër vendimit nr.87, datë 13.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë kanë paraqitur
rekurs paditësat e kundërpaditur Albert Xhafa, Mazun Seferi dhe Syrja Bregu, të cilët
kërkojnë: Prishjen e vendimit nr.87, datë 13.03.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë përsa i
takon sipërfaqes 157 m2 dhe uljes së vlerës së përdorimit të saj.
Shkaqet që paraqesin në rekurs paditësat e kundërpaditur janë:

- Sipërfaqja e servitutit të kalimit në pronën nr.2/210 të të paditurit kundërpaditës është
137 m2 dhe jo 157 m2. Sa më sipër rezulton nga shtesa e aktit të ekspertimit të datës
24.06.2008, si dhe harta treguese ku përcaktohet kufizimi i kësaj prone në lindje me
pasurinë 2/381 (pronë shtet). Eksperti qëllimisht ka ndryshuar skicën pas detyrës dhe
orientimit të gjykatës së apelit, duke shtuar sipërfaqen e servitutit dhe vlerën e
përdorimit të sendit.
- Për këtë sipërfaqe shtesë pala paditëse e kundërpaditur detyrohet të paguajë dy herë,
për të paditurin kundërpaditës Pandeli Tarusha dhe për pushtetin vendor, për të cilin
me vendimin nr.87, datë 26.11.2007 Këshilli Bashkiak ka vendosur krijimin e
servitutit vullnetar për paditësat për pronën 2/381, e cila përfshin edhe 20 m 2 të
përmendur me sipër në lindje të pronës 2/201 të të paditurit kundërpaditës.
- Gjykata e apelit ka vendosur pagesën për paditësat e kundërpaditur të vlerës së
përdorimit të sendit që nga dita e ngritjes së padisë, ku dihet vështirësia e kalimit të
paditësave të kundërpaditur në pronën 2/210, e cila është e rrethuar me mur, duke
përdorur deri tani jo 4 m që parashikohet në servitut por vetëm 0.5 m për këmbësorë
(pjesa ku kalon servituti i kalimit është e bllokuar me mur).

asi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; dhe bisedoi në tërësi çështjen; në mungesë
të palëve; në përfundim,
VËREN
1. Më datë 05.05.2009 është regjistruar në Gjykatën e Lartë çështja civile nr.11114-

00675-00-2009 regj. them. që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa të kundërpaditur Albert
Xhafa, etj., i paditur kundërpaditës Pandeli Tarusha dhe i paditur Sterjo Tona, me objekt
padie krijim i servitutit të kalimit dhe objekt të kundërpadisë pushim cënimi dhe
mospërsëritja e tij në të ardhmen.
2. Vendimi nr.87, datë 13.03.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit procedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në
fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
3. Paditësat e kundërpaditur rezultojnë të jenë pronarë respektivisht:
319
3/1. Albert Xhafa mbi pasurinë me nr.2/190, zona kadastrale 8563, që është një
apartament me sipërfaqe trualli nën banesë 44 m2, në kufi të së cilës ai ka bërë një ndërtim
tjetër pa leje ndërtimi, i cili është në proces legalizimi.
3/2. Syrja Bregu është pronar i pasurisë nr.2/130, zona kadastrale 8563, truall me
sipërfaqe 44 m2. Edhe ai rezulton të këtë ndërtuar pa leje ndërtimi një banesë, e cila është në
proces legalizimi.
3/3. Mazuni Seferi është pronar mbi pasurinë nr.2/131, zona kadastrale 8563, banesë,
ish-objekt ushtarak tek varrezat, i përbërë prej një dhome e kuzhinë.
4. Nga ana tjetër, i padituri kundërpaditës Pandeli Tarusha është pronar i pasurinë
nr.2/210, zona kadastrale 8563, me sip. 1000 m2 e regjistruar si “tokë arë”. Mbi këtë sipërfaqe
ai ka ndërtuar një shtëpi banimi, për të cilën është pajisur me leje nga Bashkia Korçë, por që
ende banesa nuk është regjistruar në ZRPP Korçë.
5. I padituri Sterjo Tona rezulton që të jetë pronar i pasurisë nr.2/171, zona kadastrale
8563, ndërtesë (dhomë e kuzhinë) me sip. 44 m2 që përdoret për ushtrimin e aktivitetit privat
për përpunimin e pllakave të mermerit. Kjo pronë ndodhet në anën lindore të pronës së të
paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha dhe është e ndarë prej tij me mur rrethues.
6. Paditësat e kundërpaditur pretendojnë se që prej Janarit 2007, kur është bërë
korrigjimi i hartës se të paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha, atyre në mënyrë të padrejtë
iu është hequr aksesi në rrugën 2 m që ata përdornin për të dalë në rrugën kryesore. Sipas tyre
e vetmja rrugë dalje për në rrugën kryesore është nëpërmjet pronës me nr.2/210 (pronë e të
paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha.
7. Nga aktet e ndodhura në dosje rezulton se palët ndërgjyqëse janë përfshirë edhe më
parë në një tjetër konflikt gjyqësor, me paditësa Mazuni Seferi, Albert Xhafa, Syrja Bregu,
Et’hem Veli, i paditur Pandeli Tarusha dhe person i tretë Bashkia Korçë, me objekt: Kallëzim
i një punimi të ri dhe dëmi të mundshëm, neni 303 i K.Civil. Servitut kalimi për zgjerimin e
arsyeshëm të rrugës së kalimit për mjete personale dhe ato të emergjencës, neni 277 K.Civil.
Servitut për kalimin e ujërave të zeza, neni 280 i K.Civil.
8. Në lidhje me këtë çështje, Gjykata e Shkallës së Parë Korçë me vendimin nr.1505,
datë 15.06.2007 ka vendosur rrëzimin e padisë, me arsyetimin se paditësit nuk legjitimohen
për ngritjen e padisë, pasi nuk ekziston fqinjësia midis pronës dominuese dhe asaj shërbyese,
vendim i cili është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.364, datë
14.11.2007.
9. Pala paditëse e kundërpaditur, duke pretenduar që i janë cënuar të drejtat i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesëpadi me objekt krijimin e servitutit të
kalimit, ndërsa i padituri kundërpaditës Pandeli Tarusha ka ngritur kundërpadi me objekt
pushim cënimi.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.1965, datë 18.07.2008 ka
vendosur:
Krijimin e servitutit të kalimit për paditësit e kundërpaditur Albert Xhafa, Syrja Bregu
dhe Mazuni Seferi nëpër pronën e të paditurve Pandeli Tarusha dhe Sterjo Tona.
Ky servitut do të shtrihet në pjesën lindore të pronës të të paditurit kundërpaditës
Pandeli Tarusha në gjatësinë 18.5 m e gjerësi 4 m, duke filluar nga kufiri jugor i pronës me
sip.67.54 m2 dhe kufij: V-prona e P.Tarusha, L-pasuria shtet 2/381, J-pasuria shtet 2/381, P-
prona P.Tarusha.
320
Në vazhdimësi ky servitut do të shtrihet në pjesën veriore të pronës së të paditurit
Sterjo Tona me drejtimin nga perëndimi në lindje, po me gjerësi 4 m me sip. 52.5 m2 dhe me
kufij: V-prona S.Tona, L-pasuria shtet 2/381, J-prona e S.Tona dhe P-pasuria shtet 2/381.
Detyrimin e paditësave të kundërpaditur Albert Xhafa, Syrja Bregu dhe Mazuni Seferi
që solidarisht të paguajnë për këtë servitut kalimi pronarët e pronave shërbyese, përkatësisht
të paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha shumën 4.730 lekë/muaj dhe të paditurit Sterjo
Tona shumën 3.675 lekë/muaj.
Rrëzimin e kundërpadisë së të paditurit Pandeli Tarusha me objekt pushimin cenimi si
të pambështetur në ligj.
Skica e shtesës së aktit të ekspertimit ku janë përcaktuar konfiguracioni, përmasat dhe
kufijtë e këtij servituti është pjesë përbërëse e këtij vendimi.
... Përsa i takon pretendimit të të paditurit kundërpaditës se ndodhemi përpara “gjësë
së gjykuar”, gjykata çmon se pjesë e gjykimit të mëparshëm ka qenë kërkimi i paditësave në
kushtet kur kanë ditur se në kufirin lindor të pronës së të paditurit Tarusha ka qenë një rrip
tokë me gjerësi rreth 2 m (pjesë e pasurisë 2/381 me pronar shtet), që përdorej prej tyre si
rrugë kalimi. Mbi këtë bazë ata kërkonin zgjerimin e kësaj rrugë edhe me 2 m të tjera nga
prona e të paditurit Tarusha, ndërkohë objekti i këtij gjykimi është krijimi i servitutit të
kalimit, i cili do të shtrihet në pronën e të paditurve dhe jo servituti i kalimit si zgjerim i një
rruge kalimi ekzistuese. Në rastin konkret gjykimi i mëparshëm vërtet ka qenë midis të
njëjtave palë, por objekti dhe shkaku ligjor ka qenë të ndryshëm...
Referuar aktit të ekspertimit dhe shpjegimeve në seancë, referuar gjendjes së faktit të
pronave të paditësave, por edhe personave të tjerë rrotull, paditësat e kundërpaditur nuk
kanë asnjë mundësi dalje për në rrugë publike, përveç se duke kaluar nga pronat fqinje.
Sipas variantit të paraqitur servituti kalon në anën lindore të pronës së të paditurit
kundërpaditës Tarusha në drejtim të unazës së qytetit, pasi 18.5 m shtrirje në gjatësi, servituti
devijon në drejtimin lindor duke vazhduar diagonalisht në pronën nr.2/171 të Sterjo Tona
sipas drejtimit të parashikuar nga plani rregullues. Nga ana e ekspertit u sqarua se kjo
përbën rrugën më të shkurtër dhe me më pak shpenzime, pasi çdo rrugë tjetër (nga ana
jugore e pronave të palëve) do të përbënte rrugë më të gjatë dhe me më shumë shpenzime...
Në rastin konkret krijimi i servitutit është i kushtëzuar nga vetë vendndodhja e
pronave dhe nga ana tjetër, ky servitut paraqitet vijues përderisa rezulton të jetë vendosur
edhe mbi pronën 2/381, pronë e cila shtrihet ndërmjet pronave së të dy palëve ndërgjyqëse...
Ndodhemi përpara kushteve të krijimit të një servituti kalimi, pasi personi që kërkon
krijimin e servitutit është pronar referuar gjendjes juridike të pronave në ZRPP edhe pse
shtesat janë në proces legalizimi ato nuk kanë mundësi dalje në rrugë. Pronari që pretendon
servitutin e kalimit duhet të mos këtë dalje në rrugë publike që u trajtua nga eksperti, rruga e
kalimit të jetë më e shkurtra dhe ajo krijon sa më pak dëme për pronën fqinje..
Vlera që duhet të paguajnë paditësit e kundërpaditur për këtë servitut është 70 lekë/m 2
ku përfshihet jo vetëm çmimi për m2 i kësaj toke, referuar çmimit të tregut, por dhe vlera e
dëmit që shkaktohet nga zënia e pronës shërbyese të paditurit kundërpaditës Tarusha do t’i
paguajnë 4.739 lekë/muaj, ndërsa të paditurit Sterjo Tona 3.675 lekë/muaj.....
Përsa i takon kundërpadisë nuk ka vend për t’u pranuar, pasi ajo kuptohet
ngushtësisht e lidhur me padinë. Në këtë mënyrë, në kushtet kur u pranua padia dhe u vendos
servituti që kalon nëpër pronën e të paditurit kundërpaditës, kalimi i paditësave të
kundërpaditur nëpër këtë pronë nuk mund të konsiderohet se përbën cenim në pronësinë e
tij.....
321
12. Me ankim të të paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha dhe të të paditurit Sterjo
Tona, si dhe me kundërankim të palës paditëse të kundërpaditur çështja i ka kaluar për
shqyrtim Gjykatës së Apelit Korçë, e cila me vendimin nr.87, datë 13.03.2009 ka vendosur:
Korçë si më poshtë:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësave të kundërpaditur Albert Xhafa, Syrja Bregu
dhe Mazuni Seferi duke u detyruar i padituri kundërpaditës Pandeli Tarusha t’u krijojë
servitut kalimi paditësave nëpër pronën e tij.
Ky servitut do të shtrihet në pjesën lindore të pronës së të paditurit kundërpaditës
Pandeli Tarusha në gjithë gjatësinë e saj dhe me gjerësi 4 m me sipërfaqe të përgjithshme prej
157 m2 me kufizime: V-pasuria me nr.2/323 dhe unaza e Qytetit Korçë, J-pasuria nr.2/381, L-
pasuria me nr.2/381 dhe P-pasuria me nr.2/210 (prona P.Tarusha).
Detyrimin e paditësave të paguajnë solidarisht ndaj të paditurit të kundërpaditur
Pandeli Tarusha vlerën e përdorimit të pronës në masën 10.990 lekë në muaj si rezultat i
krijimit të këtij servituti, detyrim i cili fillon që nga ngritja e padisë.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera të tij.
Gjykata e Apelit Korçë ka urdhëruar kryerjen e një akt-ekspertimi të ri me qëllim
përcaktimin e rrugës më të shkurtër për daljen në rrugë publike pavarësisht planit rregullues
dhe, bazuar në konkluzionet e tij, ka arsyetuar se vendimi duhet të ndryshohet përsa i përket
shtrirjes pronës shërbyese dhe kalimit të këtij servituti duke u lejuar ai vetëm nëpër pronën e
të paditurit kundërpaditës dhe duke u rrëzuar padia për krijimin e këtij servituti nëpërmjet
pronës të të paditurit Sterjo Tona. Gjykata nuk duhet të merrte në konsideratë konkluzionin e
ekspertit për të devijuar këtë kalim edhe nëpër pronën e të paditurit Sterjo Tona sipas rrugës
që ka parashikuar plani urbanistik, pasi sevituti i kalimit mund të krijohet edhe në ato zona
që plani urbanistik nuk ka parashikuar fare rrugë kalimi. Në servitutin e krijuar nga gjykata
e faktit nuk rezulton të jenë plotësuar kushtet ligjore të kërkuara nga neni 277 i K.Civil, pra
nuk rezulton që ky servitut të përbëjë rrugën më të shkurtër për daljen në rrugë publike dhe
po kështu kemi dëm që u shkaktohet dy pronave shërbyese, në një kohë që prona e të paditurit
Sterjo Tona përdoret për ushtrimin e aktivitetit privat të përpunimit të pllakave të mermerit,
pra territori saj është i zënë dhe i ndarë me mur me pronën e të paditurit Pandeli Tarusha....
14. Në Nenin 277 të Kodit Civil është përcaktuar se:
Pronari që nuk ka dalje në rrugën publike dhe nuk mund ta sigurojë atë përveç se me
shpenzime të mëdha e me vështirësi, ka të drejtë të ketë rrugë kalimi nga toka fqinje, për
përdorimin e përshtatshëm të pronës së vet.
Kalimi duhet të përbëjë rrugën më të shkurtër për në rrugën publike dhe me më pak
dëme për pronën shërbyese.
Kjo dispozitë zbatohet edhe kur pronari, që i është njohur e drejta e kalimit në pronën
e tjetrit, kërkon zgjerimin e arsyeshëm të rrugë-kalimit për mjete, duke përfshirë edhe kalimin
e mjeteve mekanike.
15. Në nenin 302 të Kodit Civil është përcaktuar se:
Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cenon në pronësinë e tij, por pa u
zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të mos e përsërisë këtë në të ardhmen dhe,
kur është rasti, të shpërblejë dëmet që mund t’i ketë shkaktuar.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Civil dhe zgjidhja e çështjes:
322
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet që paraqet pala e paditur
kundërpaditëse Pandeli Tarusha në rekurs nuk janë nga ato shkaqe që parashikohen në nenin
472/a të K.Pr.Civile, prandaj nuk ka vend që të cenohet vendimi i gjykatës së apelit.
17. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në të njëjtin përfundim që
palës paditëse të kundërpaditur duhet t’i krijohet një servitut kalimi, pasi ajo nuk ka asnjë
dalje në rrugën publike.
18. Kolegji Civil vlerëson se përfundimi që kanë arritur gjykatat në lidhje me krijimin
e servitutit të kalimit është i bazuar në ligj, pasi paditësat e kundërpaditur nuk kanë dalje në
rrugën publike për shkak se edhe ajo rrugë me gjerësi 2 m përbri pronës së palës së paditur
kundërpaditëse Pandeli Tarusha, pas korrigjimit të hartës topografike, është përfshirë brenda
rrethimit të pronës së këtij të fundit.
19. Megjithëse gjykatat mbajnë qëndrim të njëjtë përsa i përket krijimit të servitutit të
kalimit, ato kanë qëndrim të ndryshëm përsa i përket gjurmës se nga duhet të kalojë servituti,
pasi gjykata e shkallës së parë i referohet një plani të ardhshëm rregullues të qytetit të Korçës,
prandaj ajo e shtrin servitutin mbi dy prona shërbyese, të cilat janë në pronësi të të paditurit
kundërpaditës Pandeli Tarusha dhe të të paditurit Sterjo Tona.
20. Gjykata e apelit, duke arsyetuar se plani rregullues i qytetit të Korçës ende nuk
është në zbatim dhe se servituti i kalimit sipas nenit 277 të Kodit Civil nuk lidhet me planet
rregulluese të qyteteve, ka vendosur që servituti të krijohet vetëm mbi një pronë shërbyese, e
cila është në pronësi të të paditurit kundërpaditës Pandeli Tarusha.
21. Kolegji Civil vlerëson se qëndrimi që mban gjykata e apelit është i bazuar në ligj,
sepse në nenin 277 të Kodit Civil bëhet fjalë për pronën shërbyese dhe jo për “pronat
shërbyese”, që do të thotë se në krijimin e servitutit kur është e mundshme duhet të përdoret
vetëm një pronë si pronë shërbyese dhe jo të përdoren disa prona si shërbyese me qëllimin e
vetëm për të “lehtësuar” pronën shërbyese së cilës me ligj i takon krijimi i servitutit të
kalimit. Vlen të theksohet se rruga ekzistuese e kalimit për të tre paditësat e kundërpaditur ka
qenë pikërisht aty ku gjykata e apelit ka krijuar servitutin e kalimit, pavarësisht se gjerësia e
rrugës së mëparshme ka qenë dy metra, e cila nuk lejonte hyrjen e zjarrfikëseve dhe të
mjeteve të tjera motorike.
22. Nga ana tjetër servituti i kalimit nuk lidhet me planet rregulluese të qyteteve, aq
më pak me një plan rregullues, i cili nuk është akoma në zbatim, pasi servituti i kalimit duhet
të plotësojë vetëm kriteret e kërkuara nga neni 277 i Kodit Civil, që në rastin objekt gjykimi
përmbushen të gjitha dhe janë analizuar drejt në vendimin e gjykatës së apelit.
23. Edhe përsa i përket disponimit në lidhje me kundërpadinë e ngritur nga i padituri
kundërpaditës Pandeli Tarusha për cënimin e pronësisë, Kolegji Civil vlerëson se përfundimi
që kanë arritur gjykatat është i bazuar në ligj, sepse neni 302 i K.Civil kërkon që pronari pa u
zhveshur nga posedimi të cenohet nga një i tretë në të drejtën e tij të pronësisë dhe veprimet e
cenuesit duhet të jenë evidente, si p.sh: spostimi i kufirit të pronave, derdhja e ujërave në
pronën e tjetrit, etj., dhe jo si në rastin konkret kur paditësat e kundërpaditur kërkojnë që t’u
krijohet me ligj një dalje në rrugën publike pa kryer vetë asnjë veprim ndaj pronës së të
paditurit kundërpaditës, prandaj në këtë rast as që mund të bëhet fjalë se ndodhemi përpara
kërkesave të nenit 302 të Kodit Civil.
24. Pretendimet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur kundërpaditëse Pandeli
Tarusha janë të pabazuara në ligj, prandaj si të tilla ato nuk duhen pranuar nga Kolegji Civil,
sepse në rastin në gjykim përmbushen plotësisht kriteret e nenit 277 të Kodit Civil, pasi me të
vërtetë paditësat të kundërpaditur dalin direkt në pronën shtet, por më pas dalja e tyre për në
rrugën publike bllokohet nga prona e të paditurit kundërpaditës, i cili ka përfshirë në
323
sipërfaqen pronës së tij edhe gjerësinë 2 m që shërbente më parë si rrugë kalimi për paditësat
e kundërpaditur.
25. Përsa i përket rekursit të paraqitur nga pala paditëse e kundërpaditur Albert Xhafa,
etj., Kolegji Civil vlerëson se pretendimet që ngrihen në të nuk kanë të bëjnë me çështjet e
ligjit, por me faktet të cilat janë në kompetencë të gjykatave më të ulëta dhe gjykata e apelit,
pasi ka marrë provat e duhura në lidhje me këtë çështje, ka vendosur sipas bindjes së
brendshme të saj në përputhje të plotë me ligjin procedural dhe material civil.
26. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin që rekurset e
paraqitura nga pala e paditur kundërpaditëse Pandeli Tarusha dhe pala paditëse e
kundërpaditur Albert Xhafa, etj., janë të pabazuar në ligj, prandaj si të tilla ato nuk duhen
pranuar dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485/a të Kodit të Procedurës Civile.
VENDOSI
Tiranë, më 24.09.2013
324
Nr.00-2013-2220 i Vendimit (509)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 24.09.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
të mëposhtme:
PADITËS: HASIME ÇELA (TOPULLI), përfaqësuar

nga Av.Aldo Shala.
KUJTIM TOPULLI, përfaqësuar nga
Av. Aldo Shala.
MINERVA TOPULLI, përfaqësuar nga
Av.Aldo Shala.
TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË SË
NDJERËS NEDRET LAMAJ (TOPULLI):
ILIR LAMAJ, në mungesë.
IRFAN LAMAJ, në mungesë.
ETLEVA GJERASI (LAMAJ), në mungesë.
ALBERT LAMAJ, në mungesë.
DASHNOR LAMAJ, në mungesë.
I PADITUR: NAMIK TOPULLI, në mungesë,
LEANDËR NOTI, në mungesë).
SPIRO MUÇO, në mungesë,
ALTIN LAMKO, në mungesë).
PERSONA TË TRETË: DENISA SHTINO, në mungesë,.
VILMA SHTINO në mungesë,
ERMIRA SHTINO, në mungesë,
ROBERT SHTINO, në mungesë,
MUHARREM SHTINO, në mungesë,
HIQMET SHTINO, në mungesë,
GAFURR SHTINO, në mungesë,
MIRELA SINO, në mungesë,
AGIM TOPULLI, në mungesë,
GJERGJI TOPULLI, në mungesë,
GAZMEND TOPULLI, në mungesë,
HEKTOR TOPULLI, në mungesë,
SUZANA TOPULLI, në mungesë,
ENTELA TOPULLI, në mungesë,
325
MAKBULE TOPULLI, në mungesë,
BAJRAM (BAJO) TOPULLI, në mungesë,
VILSON TOPULLI, në mungesë,
BUKUROSHE SHTINO, në mungesë
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të veprimeve juridike të kryera me:
Kontratën e shitjes për pasuri të paluajtshme
me nr.705 rep, nr.229 kol, datë 16.04.2005.
Baza Ligjore: Nenet 92 germa a, 78, 80, 83, 208, 705 e vijues të Kodit Civil;
nenet 49 dhe 67 germa ç të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për Noterinë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.523, datë 31.03.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësave Hasime Çela, Kujtim Topulli, Minerva
Topulli dhe trashëgimtarëve të paditëses Nedret Lamaj: Irfan Lamaj, Albert
Lamaj, Ilir Lamaj, Etleva Gjerazi (Lamaj), Dashnor Lamaj.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.218 (20-2008-281), datë 11.06.2008, ka

vendosur:
Gjyqësor Gjirokastër si më poshtë:
Pranimin e padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimeve juridike të kontratës së
shitblerjes me nr.705 Rep, nr.229 Kol e datës 16.04.2005; kontratës së
shitblerjes me nr.728 Rep, nr.240 Kol e datës 20.04.2005; kontratës së
shitblerjes me nr.1289 Rep, nr.474 Kol e datës 11.07.2005 si dhe kontratës së
shitblerjes me nr.1324 Rep, nr.486 Kol e datës 15.07.2005, të kryera nga
noteri Bajram Aliko.
Kundër vendimit nr.218 (20-2008-281), datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit

Gjirokastër ka paraqitur rekurs pala e paditur, Namik Topulli, i cili kërkon: Prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur Namik Topulli janë:

- Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik lidhet domosdoshmërisht
me rregullimin e pasojave të kësaj pavlefshmërie, në kuptim të nenit 6 të K.Pr.Civile,
duke qenë se pala paditëse nuk ka kërkuar as gjatë gjykimit dhe as në ankim zgjidhjen
326
e pasojave gjykata nuk mund të shprehet për to, ç’ka përbën për ne një kapërcim të
kompetencave të përcaktuara në nenin 6 të K.Pr.Civile.
- Në arsyetimin e saj Gjykata e Apelit Gjirokastër si provë të vetme ka përmendur
shkresën nr.H-63 Prot, datë 11.09.2007 të Drejtorisë për Profesionet e Lira dhe
Institucionet e Varësisë pranë Ministrisë së Drejtësisë, me anë të së cilës provon
faktin se nga verifikimet e kryera në regjistrin e veprimeve noteriale të arkivës së
noteres D.Bega, prokura nr.149 Rep, datë 30.06.2000, nuk është përpiluar nga kjo
notere.
- Po t’i referohemi shkresës së mësipërme të lëshuar nga Drejtoria për Profesionet e
Lira dhe Institucionet e Varësisë pranë Ministrisë së Drejtësisë, nr.H-63 Prot. datë
11.09.2007, nuk përcaktohet nëse prokura me nr.149 Rep është lëshuar pikërisht me
datën që thotë gjykata 30.06.2000, pra shkresa e mësipërme nuk përbën provë për t’i
dhënë gjykatës ndonjë element për një gjykim të drejtë.
Kundër rekursit të paraqitur nga pala e paditur Namik Topulli kanë paraqitur
kundërrekurs paditësit Hasime Çela, Kujtim Topulli, Minerva Topulli, të cilët kërkojnë:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i padituri Namik Topulli dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.218, datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Shkaqet që paraqesin në kundërrekurs paditësat Hasime Çela, Kujtim Topulli dhe

Minerva Topulli janë:
- Arsyetimi i ankuesit se mungon objekti i padisë për shkak se veprimi juridik
absolutisht i pavlefshëm konsiderohet se nuk ekziston dhe për këtë shkak gjykata nuk
mund të shprehej, interpretohet gabim.
- Me të drejtë gjykata e apelit, në zbatim të nenit 6 të K.Pr.Civile nuk mund të linte pa u
shprehur lidhur me kërkimin objekt padie, që në këtë rast është pavlefshmëria e
veprimeve juridike objekt gjykimi.
- Në Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara është shprehur si ndalim nocioni
"Deklarim" dhe i ka kufizuar të drejtën gjykatës që të zgjidhë çështjen në këtë
mënyrë, ndërsa si vëllim i tagrave të lejuara për raste të tilla e kushtëzon gjykatën
vetëm brenda nocionit juridik "vërtetim" duke ia lejuar dhe përcaktuar këtë zgjidhje.
Në këtë kuptim, gjykata nuk ndalohet që të shprehet për vërtetimin e kësaj gjendje
paligjshmërie, që me të drejtë duhet të shprehet për t'i dhënë fund vazhdimit të
gjendjes së paligjshmërisë.
- Vetëm konstatimi i gjendjes së kundërligjshmërisë nga personi i interesuar nuk do të
ndërpriste vazhdimin e gjendjes së kundërligjshmërisë të krijuar nga ekzekutimi i
veprimit juridik absolutisht i pavlefshëm, veçanërisht kur pala, e cila ka krijuar dhe
përdorur veprimin e këtij, nuk ka vullnet për të pranuar se ky veprim juridik është i
kundërligjshëm.
- U është kërkuar të paditurve që të rregullohet kjo gjendje e paligjshme vullnetarisht,
por ato këmbëngulin se kanë të drejtë. Për këtë shkak çështja u bë konflikt civil me
zgjidhje të vetme juridiksionin gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesin e palës paditëse Hasime,
Minerva dhe Kujtim Topulli, Av.Aldo Shala, i cili kërkoi mospranimin e rekursit të paraqitur
nga pala rekursuese Namik Topulli dhe lënien në fuqi të vendimit nr.218, datë 11.06.2008 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër; në përfundim,
327
VËREN
00685-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditësa Hasime Çela, etj., të
paditur Namik Topulli, etj., persona të tretë Hiqmet Shtino, etj., me objekt pavlefshmëri e
veprimit juridik (kontratës së shitjes).....
2. Vendimi nr.218 (20-2008-281), datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe vendimi nr.523, datë 31.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër janë
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural civil, prandaj si të tillë ato duhet të prishen,
duke u vendosur pushimi i gjykimit të çështjes.
3. Paditësit së bashku me personat e tretë dhe të paditurin Namik Topulli janë
bashkëpronarë të pasurive të paluajtshme të emërtuara kullota dhe pyll, të regjistruara në
regjistrat e ZRPP Gjirokastër.
4. I padituri Namik Topulli me prokurën nr.149 rep, datë 30.06.2000, duke
përfaqësuar paditësit dhe një pjesë të personave të tretë, ka lidhur kontratat e shitjes, për të
cilat kërkohet pavlefshmëria absolute.
5. Nëpërmjet kërkesëpadisë së paraqitur për shqyrtim paditëset kanë pretenduar
deklarimin absolutisht të pavlefshëm të kontratave të shitjes të sipërcituara, me arsyetimin se
i padituri Namik Topulli, nuk ka qenë i pajisur me tagër për të kryer një veprim të tillë në
emër dhe për llogari të paditësave, si dhe një pjesë të personave të tretë.
6. Sipas paditësave prokura nr.149 rep, datë 30.06.2000 nuk është hartuar nga noterja
Diana Bega dhe në vërtetim të këtij fakti është paraqitur prej tyre në gjykim shkresa me nr.H-
63 Prot, datë 11.09.2007 e Drejtorisë për Profesionet e Lira dhe Institucionet e Varësisë pranë
Ministrisë së Drejtësisë, me anë të së cilës provohet fakti se nga verifikimet e kryera në
regjistrin e veprimeve noteriale të arkivës së noteres D.Bega, prokura me nr.149 Rep nuk
është përpiluar nga kjo notere.
7. Në pretendimet e tyre paditësit janë shprehur gjithashtu se në kohën e kryerjes së
veprimit juridik të kontratave të shitjes, i padituri ka nënshkruar në emër të trashëgimlënësve
Muharrem Shtino dhe Ali Shtino, të cilët kishin vdekur më parë.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatës të shkallës së parë e të apelit:
8. Pala paditëse i është drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, e cila me vendimin nr.523, datë 31.03.2008 ka vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësave Hasime Çela, Kujtim Topulli, Minerva Topulli dhe
trashëgimtarëve të paditëses Nedred Lamaj: Irfan Lamaj, Albert Lamaj, Ilir Lamaj, Etleva
Gjerazi (Lamaj), Dashnor Lamaj.
....Në kushtet kur pavlefshmëria absolute e një veprimi juridik, siç është prokura,
konstatohet kryesisht nga vetë gjykata, edhe kur nga palët nuk kërkohet rregullimi i pasojave
të kësaj pavlefshmërie, gjykata çmon se një padi e tillë nuk mund të ngrihet. ... Si rrjedhim,
meqenëse veprimet juridike të shitjes, për të cilat me anë të padisë kërkohet vetëm konstatimi
i pavlefshmërisë absolute të tyre, nuk kanë sjellë pasoja juridike, pasi në kryerjen e tij është
përdorur një akt i cili është i pavlefshëm (nul) dhe paditësat vetëm me paraqitjen e këtij
pretendimi nuk kanë interes të ligjshëm në ngritjen e kësaj padie, dhe si rrjedhim mungon
legjitimimi aktiv i tyre si dhe legjitimimi pasiv i palëve të paditura. Pra në momentin që në
objektin e padisë nuk ekziston një kërkim themeli, nuk ka objekt për çfarë gjykata të
shprehet....
328
10. Me ankim të palës paditëse çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, e cila me vendimin nr.218 (20-2008-281), datë 11.06.2008 ka vendosur:
Ndryshimin e Vendimit nr.523, datë 31.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër si më poshtë:
Pranimin e padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimeve juridike të kontratës së
shitblerjes me nr.705 Rep, nr.229 Kol e datës 16.04.2005; kontratës së shitblerjes me nr.728
Rep, nr.240 Kol e datës 20.04.2005; kontratës së shitblerjes me nr.1289 Rep, nr.474 Kol e
datës 11.07.2005, si dhe kontratës së shitblerjes me nr.1324 Rep, nr.486 Kol e datës
15.07.2005, të kryera nga noteri Bajram Aliko.
....Në rastin objekt shqyrtimi, përderisa prokura e përfaqësimit është absolutisht e
pavlefshme, për rrjedhojë dhe veprimet juridike të kryera nga përfaqësuesi në emër dhe për
llogari të të përfaqësuarve janë absolutisht të pavlefshëm. Një arsyetim i tillë qëndron edhe
për faktin se në rastin konkret për trashëgimtarët e shtetasit Muharrem Shtino dhe Ali Shtino
që figurojnë të vdekur, nuk janë respektuar të drejtat e parablerjes si kërkesa që përcakton
neni 204 i K.Civil.
Përderisa një kërkim i tillë është ngritur në gjykatë në formën e padisë, në zbatim të
nenit 6 të K.Pr.Civile, është detyrim i gjykatës që të shprehet pikërisht vetëm për këtë kërkim,
nëse veprimet juridike të kryera nga i padituri Namik Topulli janë të vlefshme ose në të
kundërt konstatohen si veprime juridike absolutisht të pavlefshme.
Konkluzioni i gjykatës se veprimi juridik i kryer nuk i ka sjellë pasojat juridike është i
gabuar, pasi të paditurit Leandro Noti, Altin Lamko, ... i kanë vënë në ekzekutim kontratat
duke kryer ndërtime kolosale, duke i regjistruar ato në Z.R.P.P. Gjirokastër. Si pasojë e
këtyre veprimeve juridike, paditësit janë zhveshur krejtësisht nga e drejta e pronësisë, duke
cenuar rëndë interesat pasurore. Për rrjedhojë, bazuar në nenin 32 K.Pr.Civile, nga kjo
gjykatë arrihet në konkluzionin se paditësit kanë legjitimitet aktiv për të ngritur këtë padi,
ndryshe nga sa arsyeton gjykata e faktit në vendimin objekt ankimi se paditësave ju mungon
legjitimiteti aktiv.
Është e vërtetë së konstatimi i pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik lidhet
domosdoshmërisht me rregullimin e pasojave të kësaj pavlefshmërie, por përderisa pala
ankuese nuk ka kërkuar as gjatë gjykimit dhe as në ankim zgjidhjen e pasojave, atëherë kjo
gjykatë nuk mund të shprehet për to...
12. Në nenin 92/a të Kodit Civil përcaktohet se:
Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato që
vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit...
13. Në nenin 67/ç të ligjit nr.7829, datë 01.06.1994 “Për Noterinë” përcaktohet se:
Janë të pavlefshme aktet dhe veprimet juridike, kur akti noterial ose vërtetimi i
nënshkrimeve janë bërë pa qenë të pranishëm personalisht palët, ose përfaqësuesit e tyre me
prokurë....
Gjykata e apelit kur konstaton se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si edhe
kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të vazhdonte, prish vendimin dhe vendos
vetë pushimin e gjykimit të çështjes....
IV. Arsyetimi i Kolegjit Civil dhe zgjidhja e çështjes:
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, përpara se të merren në shqyrtim
shkaqet e rekursit, është detyrimi i gjykatës që kryesisht të verifikojë nëse janë respektuar në
329
ngritjen e padisë dhe gjatë gjykimit dispozitat urdhëruese të ligjit lidhur me juridiksionin,
kompetencën, pranueshmërinë për shqyrtim të padisë sipas shkakut ligjor dhe objektit të saj.
16. Gjithashtu, Kolegji Civil verifikon edhe nëse jemi përpara shkeljeve të rënda
procedurale sikurse janë ato të parashikuara nga neni 467 i Kodit të Procedurës Civile, si dhe
rastet e tjera që sipas ligjit vlerësohen si shkelje të rënda procedurale që cnojnë parimin e
procesit të rregullt ligjor.
17. Në çështjen që i është paraqitur për shqyrtim pas vënies në lëvizje mbi rekursin e
të paditurit Namik Topulli, Kolegji Civil vlerëson se ndodhemi përpara rastit të një padie që
nuk mund të ngrihet, pasi në padi dhe gjatë gjykimit, nga ana e paditësave Hasime Çela, etj.,
është kërkuar vetëm që veprimet juridike (kontratat e shitblerjes) të konstatohen absolutisht të
pavlefshme.
18. Në kërkesëpadi dhe gjatë gjykimit, paditësit nuk i paraqitën gjykatës ndonjë
kërkim a pretendim mbi interesin konkret të ligjshëm, të natyrës reale apo të detyrimeve, që u
është cenuar si pasojë e veprimeve juridike, për të cilat kërkohet gjyqësisht nuliteti i tyre.
19. Veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm është nul, pra quhet se nuk ka ekzistuar.
Ky veprim juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm me asnjë veprim a
disponim të mëpasshëm, prandaj nuk mund të kërkohet gjyqësisht thjesht dhe vetëm që të
konstatohet pavlefshmëria absolute e veprimit juridik, i cili konsiderohet se nuk ka prodhuar,
si dhe nuk mund të prodhojë a ndryshojë një marrëdhënie juridike.
20. Nëse një padi e paraqitur me shkak ligjor dhe objekt të tillë do të ishte e lejueshme
të ngrihej në gjykatë, atëherë nuk do të mund t’i lejohej gjykatës që gjatë gjykimit kryesisht
ose me kërkesë të palëve të konstatojë pavlefshmërinë absolute të një veprimi juridik. Kjo në
respektim të parimit të disponimit maksimal të padisë dhe atij të vënies në lëvizje të gjykatës
vetëm nga palët ndërgjyqëse. Njëkohësisht, mund të mbahet parasysh se pretendimi mbi
nulitetin e një veprimi juridik mund t’i parashtrohet gjykatës edhe në formën e prapësimit.
21. Edhe në çështjen objekt gjykimi, pala paditëse Hasime Cela, etj., duke ngritur
çështjen e nulitetit të kontratave të shitblerjes së pasurive të paluajtshme, nuk i ka treguar dhe
as i ka kërkuar gjykatës se cili interes i ligjshëm i është cenuar (real apo detyrimor), që ajo
kërkon ta rivendosë, cilën të drejtë të mohuar kërkon që të paditurit të detyrohen t’ia njohin e
kështu me rradhë……
22. Nuk është në misionin e gjykatës që, kryesisht, të përzgjedhë apo riparojë të gjitha
pasojat e mundshme të veprimit juridik absolutisht të pavlefshëm në dobi të palës së cenuar.
Interesat e ligjshme i përkasin dhe u cenohen palëve ndërgjyqëse, prandaj janë ato që me anë
të padisë duhet t’i parashtrojnë e kërkojnë gjykatës të drejtën dhe interesin e ligjshëm të
cenuar që synojnë të vërtetojnë apo të rivendosin kundrejt të paditurit, apo që ky i fundit të
detyrohet t’ia njohë paditësit.
23. Në nenin 468 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se gjykata duhet të
vendosë pushimin e gjykimit të çështjes në rast se konstaton që gjendet përpara një padie që
nuk mund të ngrihet. Ngritja e një padie që ka për shkak ligjor dhe objekt vetëm kërkimin e
konstatimit të pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik bën pjesë pikërisht në rastin e
padisë që nuk mund të ngrihet, pasi nuk mund të jetë objekt i vetëm dhe i mëvetësishëm
kërkimi me padi i nulitetit të veprimit juridik.
24. Kolegji Civil vlerëson se duhet bërë mirë dallimi ndërmjet pavlefshmërisë
absolute të veprimit juridik, të parashikuar nga neni 92 i K.Civil, dhe pavlefshmërisë relative
të tij, të parashikuar nga neni 94 i K.Civil, sepse veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm
vetëm konstatohet si i tillë në çdo lloj gjykimi, prandaj nuk mund të kërkohet me padi vetëm
konstatimi absolutisht i pavlefshëm i tij, pasi kjo padi do të ishte pa objekt. Ajo që duhet të
kërkojë mbajtësi i të drejtës subjektive në këtë rast është zgjidhja e pasojave (restitucioni), i
330
parashikuar nga neni 106 i K.Civil, gjë të cilën pala paditëse nuk e ka bërë në padinë e ngritur
përpara gjykatës dhe kjo e fundit nuk mund ta bëjë me iniciativën e saj.
25. Në ndryshim nga veprimet juridike absolutisht të pavlefshme, të parashikuara nga
neni 92 i K.Civil, veprimet juridike relativisht të pavlefshme, të parashikuara nga neni 94 i
K.Civil, sjellin pasoja për palët, prandaj është e domosdoshme që në këtë rast të kërkohet me
kërkesëpadi deklarimi i tyre i pavlefshëm në mënyrë që gjykata të disponojë mbi to, pasi kjo
e fundit nuk mund të veprojë kryesisht, si në rastin e pavlefshmërisë absolute dhe për
rrjedhojë, në këtë rast, edhe sikur në kërkesëpadi të jetë vendosur vetëm ky kërkim, ajo
konsiderohet se ka objekt dhe nuk mund të zbatohen kërkesat e nenit 468 të K.Pr.Civile.
26. Në vendimin nr.5, datë 30.10.2012 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
kanë arritur këto përfundime:
....Veprimi juridik që është i pavlefshëm mund të merret parasysh nga gjykata edhe
kryesisht pa u kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj.
Për të konsideruar një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm nuk është e nevojshme
paraqitja e një kërkese të posaçme, qoftë kjo padi apo kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie
konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë e kërkesës.
Pavlefshmëria absolute mund të parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka interes.
Forma e parashtrimit mund të jetë edhe prapësimi, kjo për faktin se veprimi juridik
absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm me asnjë veprim të mëpasshëm.
Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një veprimi juridik nuk mund të
bëhet si një kërkim i mëvetësuar, ai gjithnjë duhet të bëhet gjatë gjykimit në themel të një
çështje nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura nga
ekzekutimi i tij.....
27. Vendimi i gjykatës së apelit jo vetëm që është në kundërshtim me Vendimin
Unifikues nr.5/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, por ai bie ndesh edhe me
kërkesat e nenit 468 të K.Pr.Civile, pasi kjo gjykatë ka gjykuar një kërkesëpadi që nuk mund
të ngrihej, në vend që të zbatonte kërkesat e nenit 468 të K.Pr.Civile duke prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe vendosur pushimin e gjykimit të çështjes.
28. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Namik Topulli është i bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të
pranohet, duke prishur vendimet dhe pushuar gjykimin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/e të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.218 (20-2008-281), datë 11.06.2008 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër e të vendimit nr.523, datë 31.03.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Tiranë, më 24.09.2013
MENDIM PAKICE
Unë, gjyqtari Medi Bici, jam pjesërisht kundër vendimit nr.509, datë 24.09.2013 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, prandaj në bazë të nenit 307/2 të Kodit të Procedurës
331
Civile parashtroj me shkrim mendimin tim kundër, për t’ia bashkëngjitur vendimit të
mësipërm.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar si më poshtë:
Paditësit së bashku me personat e tretë dhe të paditurin Namik Topulli janë
bashkëpronarë të pasurive të paluajtshme të emërtuara kullota dhe pyll, të regjistruara në
regjistrat e Z.R.P.P. Gjirokastër.
I padituri Namik Topulli, me prokurën e posaçme nr.149 rep, datë 30.06.2000, duke
përfaqësuar paditësit dhe një pjesë të personave të tretë, ka lidhur kontratat e shitjes, për të
cilat kërkohet pavlefshmëria absolute.
Paditësit kanë pretenduar konstatimin absolutisht të pavlefshëm të kontratave të
shitjes, me arsyetimin se i padituri Namik Topulli nuk ka qenë i pajisur me tagër për të kryer
një veprim të tillë në emër dhe për llogari të paditësave si dhe të një pjese të personave të
tretë, pasi prokura e posaçme e lëshuar në emër të noteres Diana Bega ka rezultuar e
falsifikuar dhe në kohën që është lëshuar ajo të ndjerët Ali dhe Muharrem Shtino rezultonin
të vdekur.
Në përfundim të gjykimit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka vendosur
rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësave Hasime Çela, etj., me arsyetimin se ajo nuk mund të
ngrihet, vendim që është ndryshuar nga Gjykata e Apelit Gjirokastër duke vendosur pranimin
e kërkesëpadisë.
Pakica është dakord me përfundimin që ka arritur Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, se
kërkesëpadia e paraqitur nga paditësat Hasime Çela, etj., është një padi që nuk mund të
ngrihet, e parë kjo edhe në frymën e Vendimit Unifikues nr.5, datë 30.10.2012 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, por ajo që e ndan pakicën nga shumica është mënyra se si
është shprehur kjo e fundit në dispozitivin e vendimit.
Megjithëse gjykata e shkallës së parë ka arritur në të njëjtin konkluzion që ka arritur
edhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ky i fundit krahas vendimit të gjykatës së apelit ka
prishur edhe vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke u bazuar në nenin 468 të
K.Pr.Civile, që për vlerësimin e pakicës është një qëndrim i pabazuar në ligj, pasi vendimet e
drejta të gjykatave duhet të lihen në fuqi.
Në nenin 468 të K.Pr.Civile përcaktohet se: Gjykata e apelit, kur konstaton se çështja
nuk hyn në juridiksionin gjyqësor, si edhe kur padia nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk
mund të vazhdonte, prish vendimin dhe vendos vetë pushimin e gjykimit të çështjes....
Sipas vlerësimit të pakicës kjo dispozitë ligjore gjen zbatim vetëm atëherë kur gjykata
e shkallës së parë nuk e rrëzon padinë si një padi që nuk mund të ngrihet (kur janë rastet), por
në rastin në gjykim gjykata e shkallës së parë e ka rrëzuar padinë pikërisht për këtë shkak,
prandaj gjykata e apelit duhet ta linte në fuqi vendimin e shkallës së parë, duke u bazuar në
nenin 466/a të K.Pr.Civile.
E ndodhur në këto rrethana, pakica vlerëson se Kolegji Civil ishte i detyruar që të
zbatonte kërkesat e nenit 485/b të K.Pr.Civile, duke prishur vendimin e gjykatës së apelit dhe
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, prandaj vota ime në këtë pjesë është
kundër vendimit nr.509, datë 24.09.2013 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
Medi Bici
332
Nr.00-2013-2244 i Vendimit (510)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 24.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “GLOBAL PETROLEUM

ALBANIA” SH.A. perfaqësuar nga
Av. Alban Çaushi dhe Av. Terens Kurti
TË PADITUR: DEGA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ,
në mungesë
KOMISIONI I APELIMIT TATIMOR NË
MINISTRINË E FINANCAVE, në mungesë
ME PJESËMARRJEN E AVOKATIT TË
SHTETIT, Z. Abaz Deda.
OBJEKTI I PADISË:
Anulim i pjesshëm i Njoftim vlerësimit Tatimor
nr.1907/5, datë 26.07.2004;
Anulimi i Vendimit nr.121, datë 12.11.2004
të Komisionit të Apelimit të Tatimeve
Baza ligjore: Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 20, 21, 33/d të Ligjit nr 8438, datë 18.12.1998,
dhe udhëzimet përkatëse;
neni 118 i ligjit nr.8485, datë 12.05.1999,
“Për Kodin e Procedurave Administrative”.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.4600, datë 15.06.2007 ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë.
Anulimin e pjesshëm të njoftim-vlerësimit tatimor nr.1907/5 Prot., datë
26.07.2004, të Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj dhe për pasojë, vendimit
nr.121, datë 12.11.2004 të Komisionit të Apelimit Tatimor përsa i përket
efektit në këtë akt njoftim vlerësim (detyrim dhe gjobë) të njohjes së
shpenzimeve të kryera nga pala paditëse për:
1. Shpenzimet e kryera për pagimin e interesave të kredive, pjesërisht (duke
korrigjuar situatën sipas aktit të ekspertimit kontabël të eksperteve L. Hasho
333
dhe E. Filipi) me efekt në njoftim- vlerësimin tatimor në shumën 3.345.234
lekë dhe në të njëjtën masë edhe gjobë.
2. Pjesërisht shpenzimet për qiratë e ambienteve për vitin 2002 (duke
korrigjuar situatën tatimore sipas aktit të ekspertimit), me efekt financiar në
njoftim vlerësim në shumën 675.528 lekë dhe në të njëjtën masë edhe gjobë.
3. Pjesërisht shpenzimet për shtëpitë e punonjësve (duke korrigjuar situatën
sipas aktit të ekspertimit), me efekt në njoftim vlerësimin tatimor në shumën
205.000 lekë dhe në të njëjtën masë edhe gjobë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj:
1. Rrëzimin e padisë për pretendimet për njohjen e shpenzimeve për subjektet
e tjera jo rezidentë, Pangaea Resources Limited; Elpe Sevice LTd; Ernst Joung
Plane; Ernst Joung Auditing; etj.
2. Rrëzimin e padisë përsa i përket pretendimeve për njohjen e shpenzimeve të
subjektit CAMOS.
3. Rrëzimin e padisë përsa i përket pretendimeve për njohjen e shpenzimeve
për zërin shpenzime dhe dieta.
4. Rrëzimin e padisë për pretendimet për faturat e “Albtelekom Sh.a.” dhe
“Kesh Sh.a”.
5. Rrëzimin e padisë për efektin financiar në aktin njoftim vlerësimi tatimor të
zërit të ardhura.

Parë Tiranë, me ndryshimin si vijon:
Pranimin e padisë për anulimin e njoftimit të vlerësimit tatimor edhe për zërin
shpenzime e dieta në shumën 4.523.012 lekë në të njëjtën masë edhe gjobën.
Anulimin e njoftimit të vlerësimit tatimor për zërin shpenzime për shërbimet e
telefonisë celulare në shumën 1.975.092 lekë plus në këtë masë dhe gjobën.
Anulimin e njoftimit të vlerësimit tatimor për zërin që bën fjalë për rritjen e të
ardhurave në shumën 16.814.418 lekë, plus gjobën në këtë masë.
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs pala e paditur, Avokati i Shtetit dhe pala
paditëse, të cilët kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar këto shkaqe:
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve:

- Anulimi pjesërisht i detyrimit tatimor është bërë pa pasur parasysh provat dhe ligjin,
pasi shpenzimet e panjohura për kredinë nuk i përkasin palës paditëse, pasi kredia nuk
është përdorur nga ajo por nga Shoqëria “Elda” shpk.
- Janë paraqitur dokumente për shpenzime bileta udhëtimi për persona që nuk janë
punonjës të shoqërisë ose të pashoqëruar me pasaporta udhëtimi.
- Grupi i kontrollit nuk ka njohur si shpenzim atë pjesë të faturave telefonike që u
takojnë personave që nuk janë punonjës të shoqërisë.
Avokati i shtetit:
- Në kushtet kur kredia nuk është përdorur nga pala paditëse, por nga Shoqëria “Elda”
shpk, dhe interesat e paguara për këto kredi nuk duhet të rëndojnë shpenzimet e
ushtrimit për palën paditëse.
334
- Dokumentet justifikues nuk kanë qenë si dokumente të parashikuara nga legjislacioni
fiskal.
Shoqëria “Global Petroleum Albania” Sh.A:
- Gjykata nuk ka pranuar kërkesën e palës paditëse për zëvendësimin e të paditurit
Komisioni i Apelimit Tatimor në Ministrinë e Financave, meqenëse është suprimuar
me ligj, duke thirrur si palë Ministrinë e Financave.
- Gjykata nuk ka kryer një hetim të plotë të çështjes dhe nuk ka lejuar një ekspertim
tërësor të saj.
- Faturat e paraqitura nga palët janë hartuar dhe përmbajnë informacionin e plotë të
shërbimit të kryer.
- Në lidhje me shërbimet për asistencë teknike është keqinterpretuar mendimi i
ekspertëve, pasi ata janë shprehur se në vitin financiar 2001 kontabilizimi i faturave
financiare nuk është kryer korrekt, ndërsa gjykata shprehet se nuk del qartë natyra e
shpenzimeve.
Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë, me nr.protokoll SH-254, datë

23.09.2014, është depozituar një kërkesë nga pala paditëse Shoqëria Global Petrolium sh.a.,
me anë të së cilës kjo palë ka kërkuar heqje dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1544, datë 29.09.2008, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; Avokatin e Shtetit, Z.Abaz Deda, i
cili deklaroi se në lidhje me kërkesën për heqje dorë nga rekursi të paraqitur nga pala paditëse
e lë në vlerësim të gjykatës; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se Shoqëria “Global Petroleum Albania” sh.a.
është person juridik që ushtron veprimtarinë e saj në fushën e tregtimit të karburanteve.
2. Rezulton se më datë 21.07.2004, inspektorët e Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj
kanë ushtruar kontroll pranë këtij subjekti në zbatim të programit të kontrollit të njoftuar më
parë, mbi zbatimin e legjislacionit fiskal për veprimtarinë financiare të shoqërisë për katër
vite, konkretisht për periudhën 2000-2003. Me kryerjen e kontrollit inspektorët e autoritetit
tatimor kanë përpiluar raportin përkatës dhe në aneksin e tij janë trajtuar edhe rreth 17
proces-verbale të posaçme duke evidentuar shkeljet e konstatuara nga pala paditëse.
3. Me Njoftim vlerësimin tatimor nr.1907/5, datë 26.07.2004, pala e paditur Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, i ka njoftuar shoqërisë një detyrim në masën 294.445.677 lekë
për Tatimin mbi Fitimin.
4. Paditësi ka paraqitur ankim për kundërshtimin e aktit të mësipërm në Degën e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, e cila me shkresën nr.1907/8, prot., datë 20.09.2005 ka kthyer
përgjigje mbi kërkesat e parashtruara nga shoqëria duke mos i marrë parasysh pretendimet e
ngritura.
5. Mbi ankimin e paditësit, Komisionin i Apelimit Tatimor, me vendimin nr.121, datë
12.11.2004, ka disponuar duke lënë në fuqi Njoftim Vlerësimin Tatimor nr.1907/5, datë
26.07.2004.
6. Paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë për shqyrtim duke kundërshtuar si
njoftim vlerësimin tatimor nr.1907/5 Prot., datë 26.05.2004, ashtu edhe Vendimin e
Komisionit të Apelimit të Tatimeve që e ka lënë në fuqi atë.
335
7. Pretendimet e palës paditëse kanë të bëjnë pikërisht me faktin se disa shpenzime të
kryera nga shoqëria nuk janë njohur si të zbritshme nga ana fiskale nga organi tatimor. Kjo
mosnjohje e shpenzimeve ka efekt të drejtpërdrejtë në Tatimin mbi Fitimin e përllogaritshëm.
8. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4600, datë 15.06.2007, ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë.
Anulimin e pjesshëm të njoftim-vlerësimit tatimor nr.1907/5 Prot., datë 26.07.2004, të
Degës së Tatimpaguesve të Mëdhenj dhe për pasojë vendimit nr.121, datë 12.11.2004 të
Komisionit të Apelimit Tatimor përsa i përket efektit në këtë akt njoftim vlerësim (detyrim
dhe gjobë) të njohjes së shpenzimeve të kryera nga pala paditëse për:
1. Shpenzimet e kryera për pagimin e interesave të kredive, pjesërisht (duke korrigjuar
situatën sipas aktit të ekspertimit kontabël të eksperteve L. Hasho dhe E. Filipi) me efekt në
njoftim-vlerësimin tatimor në shumën 3.345.234 lekë dhe në të njëjtën masë edhe gjobë.
2. Pjesërisht shpenzimet për qiratë e ambienteve për vitin 2002 (duke korrigjuar
situatën tatimore sipas aktit të ekspertimit), me efekt financiar në njoftim vlerësim në shumën
675.528 lekë dhe në të njëjtën masë edhe gjobë.
3. Pjesërisht shpenzimet për shtëpitë e punonjësve (duke korrigjuar situatën sipas aktit
të ekspertimit), me efekt në njoftim vlerësimin tatimor në shumën 205.000 lekë dhe në të
njëjtën masë edhe gjobë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të saj:
1. Rrëzimin e padisë për pretendimet për njohjen e shpenzimeve për subjektet e tjera
jo rezidentë, Pangaea Resources Limited; Elpe Sevice LTd; Ernst Joung Plane; Ernst Joung
Auditing; etj.
2. Rrëzimin e padisë përsa i përket pretendimeve për njohjen e shpenzimeve të
subjektit CAMOS.
3. Rrëzimin e padisë përsa i përket pretendimeve për njohjen e shpenzimeve për zërin
shpenzime dhe dieta.
4. Rrëzimin e padisë për pretendimet për faturat e “Albtelekom Sh.a.” dhe “Kesh
Sh.a”.
5. Rrëzimin e padisë për efektin financiar në aktin njoftim vlerësimi tatimor të zërit të
ardhura”.
9. Kjo gjykatë ka arsyetuar se:... pretendimet për njohjen e shpenzimeve të kryera
janë të pabazuara e për rrjedhojë konkluzioni i tatimorëve për mosnjohjen si të zbritshme të
shpenzimeve të kryera është i saktë; ...... Shpenzimet e kryera për qira për shtëpi të
punonjësve të shoqërisë të përllogaritura nga inspektorët tatimorë, si shpenzime të panjohura
janë rënduar gabimisht për pjesën e tatimit në burim ....Për sa i përket faturave me “KESH”
Sh.a dhe “Albtelekom” Sh.a. organi tatimor i ka konsideruar të panjohura për efekte fiskale,
por këto konkluzione të inspektorëve konsiderohen të drejta, pasi të dy këto shoqëri edhe pse
janë me kapital shtetëror dhe janë të vetmet në tregun shqiptar kanë detyrimin ligjor që ashtu
si edhe shoqëritë e tjera të lëshojnë faturë me TVSH...Pretendimet e palës së paditur përsa i
përket zërit të ardhura duhet të rrëzohen pasi pala paditëse nuk paraqiti asnjë provë për të
mbështetur pretendimin e tij se detyrimet e lindura për këtë zë nuk qëndrojnë.
10. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1544, datë 29.09.2008, ka vendosur:
Tiranë, me ndryshimin si vijon:
Pranimin e padisë për anulimin e njoftimit të vlerësimit tatimor edhe për zërin
shpenzime e dieta në shumën 4.523.012 lekë në të njëjtën masë edhe gjobën.
336
Anulimin e njoftimit të vlerësimit tatimor për zërin shpenzime për shërbimet e
telefonisë celulare në shumën 1.975.092 lekë plus në këtë masë dhe gjobën.
Anulimin e njoftimit të vlerësimit tatimor për zërin që bën fjalë për rritjen e të
ardhurave në shumën 16.814.418 lekë, plus gjobën në këtë masë”.
11. Gjykata ka arsyetuar se... nga akt ekspertimi i bërë i pakontestuar nga palët, sipas
dokumenteve justifikuese, shoqëria duhet shkarkuar nga detyrimi që lind nga shpenzimet për
udhëtime, e dieta, shërbimet telefonike e rritjen e të ardhurave. Fakti që mund të ketë ndonjë
dokument të parregullt nuk mund të çojnë në përfundimin se, e gjitha shuma është e
pajustifikuar. Sipas eksperteve dokumentacioni ka qenë i rregullt për këto shpenzime.
12. Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs pala paditëse, pala e paditur dhe
Avokati i Shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë është depozituar një kërkesë nga
pala paditëse Shoqëria “Global Petrolium” sh.a. me nr.protokoll SH-254, datë 23.09.2013, me
anë të së cilës kjo palë kërkon heqje dorë nga rekursi i ushtruar ndaj vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë nr.1544, datë 29.09.2008, në bazë të nenit 490 të K.Pr.Civile, për arsye se në
lidhje me detyrimin e përcaktuar në akt njoftimin e vlerësimit tatimor dhe që është objekt
shqyrtimi pranë kësaj gjykate kjo palë ka përfituar duke u falur detyrimi në bazë të Ligjit
nr.10418, datë 21.04.2011, “Për legalizimin dhe faljen e një pjese të borxhit tatimor dhe
doganor”.
14. Avokati i Shtetit, Z.Abaz Deda, i pyetur në seancë gjyqësore, deklaroi se nga
verifikimet e kryera është e vërtetë se detyrimi tatimor që ka pasur pala paditëse është falur
në zbatim të amnistisë fiskale dhe në lidhje me kërkesën e paraqitur prej palës paditëse, e la
në vlerësim të gjykatës.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kërkesa me nr.protokoll SH-254, datë
23.09.2013 e palës paditëse Shoqëria Global Petrolim sh.a., për heqjen dorë nga rekursi, është
në përputhje me nenin 490 të K.Pr.Civile, i cili thotë: “Pala mund të heqë dorë nga rekursi
derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë nga rekursi bëhet me
shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me prokurë për këtë qëllim....”,
për arsye se kjo kërkesë është paraqitur me shkrim, është nënshkruar nga përfaqësuesi i palës
paditëse, brenda tagrave dhënë atij në autorizimin datë 13.06.2006, dhe është paraqitur
përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë gjyqësore.
16. Gjithashtu, në kushtet kur Avokati i Shtetit, i cili ka tagrin për të përfaqësuar dhe
mbrojtur interesat e shtetit në çështjet gjyqësore ku është palë shteti (në zbatim të Ligjit nr.10
018, datë 13.11.2008, “Për avokaturën e Shtetit ”), pranon faktin se detyrimi fiskal i palës
paditëse që përcaktohet në aktet administrative (akte këto, të cilat kundërshtohen në këtë
proces gjyqësor), është falur si rrjedhojë e zbatimit të amnistisë fiskale, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë gjendet përpara situatës që çështja objekt gjykimi nuk ka më objekt dhe
shkaku ligjor për të cilin paditësi ka vënë në lëvizje gjykatën ka rënë.
18. Në këto kushte, në bazë të nenit 299/c dhe 490, paragrafi i fundit, ky Kolegj duhet
të vendosë pushimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë të çështjes me nr.31001-02688-00-2008
Regjistri Themeltar, datë 16.12.2008.
337
Tiranë, më 24.09.2013
338
Nr.00-2013-2560 i Vendimit (511)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 24.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: KOZMA GRILLO

JORGO VARFI
I PADITUR: BASHKIA TIRANË
OBJEKTI:
Kthim sendi sipërfaqe trualli prej 243 m2 dhe 192 m2,
ose detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë dëmin
në pamundësi të kthimit të sendit.
Baza Ligjore: Neni 296 dhe 298 i K.Civil.

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur, Bashkia Tiranë, të dëmshpërblejë dëmin e palës
paditëse si rezultat i zhveshjes nga posedimi në mënyrë të paligjshme të
pronës së tyre, të zënë nga ndërtimi i rrugës dhe në pamundësi të kthimit të
sendit në natyrë. Vlera e dëmshpërblimit të përllogaritet sipas vlerave të
çmimit të tregut, dhe konkretisht sipërfaqja e truallit prej 243 m2 (pasuria
nr.2/253, 2/254) në masën 8.505.000 lekë dhe sipërfaqen e truallit 192 (pasuria
nr.6/12) në masën 21.000.000 lekë.

Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka bërë

rekurs pala e paditur Bashkia Tiranë dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e tij
për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë me shkelje të ligjit procedural dhe atij
material.
339
- Paditësat, në kundërshtim me nenet 137 të K.Pr.Administrative dhe 328 të
K.Pr.Civile, pa mbaruar shqyrtimin administrativ i janë drejtuar gjykatës pasi kanë
nisur procedurat e shpronësimit.
- Paditësat kanë ngritur pretendimin edhe për një sipërfaqe prej 192 m2 me nr.pasurie
6/12, zona kadastrale 8160, me nr.regjistri 7153, datë 22.07.2003, rezulton që për një
sipërfaqe prej 800 m2 ka mbivendosje prone me familjen Gjyshi. Për këtë pjesë nuk
duhet pranuar padia pa u sqaruar çështja e pronësisë midis palëve.
- Në rastin konkret paditësve vetëm ju është marrë sendi, pra ju është hequr vetëm një
tagër e pronësisë por nuk i është hequr e drejta e pronësisë, për rrjedhojë paditësit në
bazë të nenit 153 të K.Civil duhet të kërkonin shpërblim paraprak dhe jo shpërblim të
plotë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesen me autorizim të palës së
paditur, juristen Natasha Kondi, e cila kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; përfaqësuesin e palës
paditëse Av. Genci Çifligu, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga materialet e çështjes rezulton se paditësit, Kozma Grillo dhe Jorgo Varfi, etj.,
janë bashkëpronarë në një sipërfaqe trualli, të ndodhur në Rrugën e Elbasanit Tiranë, me
nr.pasurie 2/254, në Z.K.8160, vol 25, faqe 123, në pasurinë me nr.2/253 në ZK 8160, vol 25,
faqe 122, vërtetuar me çertifikatën e pronësisë datë 07.07.2005 të lëshuar nga ZRPPP Tiranë.
Njëkohësisht paditësit janë bashkëpronarë në truallin e ndodhur në Rrugën e
Elbasanit, në të cilën ndodhet rezidenca e Ambasadës Franceze, e cila është regjistruar në
regjistrin hipotekor me nr.7153, datë 24.10.1996.
Paditësat pronësinë e sipërme e kanë fituar me vendimin e K.K.K.Pronave nr.701,
datë 14.09.1994.
Me vendimin e KRT të Tiranës nr.84, datë 17.03.2004, është vendosur zgjerimi dhe
përmirësimi i Rrugës së Elbasanit. Kjo sipërfaqe përfshin edhe një pjesë të pronës së
paditësave.
Me pretendimin se prona u është marrë në mënyrë të paligjshme paditësit kanë
kërkuar dëmshpërblimin sipas ligjit pranë palës së paditur (Bashkisë Tiranë) dhe meqenëse
nuk kanë gjetur zgjidhje, i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi, me të cilën kanë
kërkuar kthimin e sipërfaqes së truallit prej 243 m2 dhe 192 m2 ose detyrimin e palës së
paditur Bashkisë Tiranë të dëmshpërblejë dëmin në pamundësi të kthimit të sendit.
vendosur :
Detyrimin e palës së paditur, Bashkia Tiranë, të dëmshpërblejë dëmin e palës paditëse
si rezultat i zhveshjes nga posedimi në mënyrë të paligjshme të pronës së tyre, të zënë nga
ndërtimi i rrugës dhe në pamundësi të kthimit të sendit në natyrë. Vlera e dëmshpërblimit të
përllogaritet sipas vlerave të çmimit të tregut, dhe konkretisht sipërfaqja e truallit prej 243 m2
(pasuria nr.2/253, 2/254) në masën 8.505.000 lekë dhe sipërfaqen e truallit 192 (pasuria
nr.6/12) në masën 21.000.000 lekë.
340
Lënien në fuqi të vendimit nr.5141, datë 02.07.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka paraqitur
rekurs pala e paditur Bashkia Tiranë dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e tij
për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i vlerëson si të marra në respektim e zbatim të drejtë
të ligjit vendimet e gjykatave të faktit, ndaj si të tilla ato duhet të mbeten në fuqi. Është pala e
paditur që me veprimet e saj ka zhveshur në mënyrë të paligjshme paditësat nga posedimi i
pronës së tyre, duke u bërë kështu shkak për fillimin e konfliktit gjyqësor.
Në nenin 1 të ligjit nr.8561, datë 22.12.1999, “Për shpronësimet dhe marrjen në
përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë privatë për interes publik” përcaktohet se: “Ky ligj
rregullon të drejtën e shtetit për të shpronësuar ose për të marrë në përdorim të përkohshëm
për interes publik pasuritë e personave fizikë ose juridikë privatë, si dhe mbrojtjen e të
drejtave dhe të interesave të pronarëve përkatës”.
Në rastin në gjykim pala e paditur Bashkia Tiranë, në zbatim të vendimit nr.84, datë
17.03.2004 të miratuar në KRRT “Për zgjerimin dhe përmirësimin e Rrugës së Elbasanit”, ka
zënë sipërfaqen e truallit prej 243 m2 (pasuria nr.2/253 e 2/254) dhe sipërfaqen e truallit prej
192 (pasuria nr.6/12) pa respektuar nenin 4 të ligjit të sipërcituar, ku parashikohet se:
“shpronësimi dhe marrja në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private bëhet duke
respektuar dhe kompensuar në vlerë, në përputhje me ligjin, të drejtat e të tretëve mbi
pasuritë pronë private që shpronësohen….”
Po kështu, veprimet e palës së paditur bien ndesh edhe me nenin 153 të K.Civil “Të
drejtat dhe detyrimet e pronarit”. “Askush nuk mund të shpronësohet ose t’i kufizohet e drejta
e ushtrimit të së drejtës të pronës që barazohet me shpronësimin, përveçse kur këtë e kërkojnë
interesa publike dhe kurdoherë kundrejt një shpërblimi të drejtë”.
Konstatohet se asnjë vendim shpronësimi, apo marrje në përdorim të përkohshëm të
pronës, si dhe asnjë kompensim, nuk ka pasur ndaj paditësave që janë zhveshur nga posedimi
i ligjshëm i pronës së tyre. Nga ana tjetër, nuk qëndron pretendimi i palës së paditur për
mosndjekjen në rrugë administrative të çështjes nga paditësat, në një kohë që siç përmendëm
nuk ka ekzistuar asnjë akt që t’u drejtohet atyre në momentin e zhveshjes nga posedimi e për
më tepër që nisur nga objekti i padisë, nuk ekziston asnjë detyrim për ndjekje të rrugës
administrative, por ndodhemi përpara një çështje nën juridiksionin gjyqësor.
Pala e paditur ka paraqitur pretendime edhe përsa i përket sipërfaqes prej 192 m2
objekt gjykimi, duke pretenduar për një mbivendosje të kësaj prone me pronën e një familje
tjetër, fakt i cili siç kanë verifikuar gjykatat e faktit nuk gjen mbështetje në aktet e dosjes dhe
paditësat janë të pajisur në çertifikatë pronësie edhe për këtë sipërfaqe nga Z.R.P.Palujteshme
Tiranë.
Për të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon lënien në fuqi të
vendimit nr.996, datë 21.05.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi te vendimit civil nr.996, datë 21.05.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 24.09.2013
341
342
Nr.00-2013-2242 i Vendimit (512)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËSE: ELMOZA GORJA, përfaqësuar nga

Av. Mehmet Kurti
TË PADITUR: AFËRDITA BAJO, përfaqësuar nga
Av. Arqile Nini
QERIME BAKALLI,
PRANVERA BAKALLI,
RIZA TARTARI,
EDMOND TARTARI, të gjithë në mungesë
SHOQËRIA E NDËRTIMIT “BAJA” SH.P.K.,
përfaqësuar nga Av. Arqile Nini

OBJEKTI I PADISË:
Konstatimi i pavlefshëm i veprimit juridik të shitblerjes
së një trualli me sipërfaqe 54 m2 i bërë me kontratën e shitblerjes
nr.3295 Rep, nr.890 Kol, datë 03.07.2002,
kthimi i palëve ne gjendjen e mëparshme.
Kallëzimi i një punimi të ri dhe i dëmit të mundshëm.
Shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga prishja e dyqanit dhe fitimi i munguar.
Sigurimi i padisë.
Baza Ligjore: Neni 92, 193, 202, 303, 640 i K.Civil

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëses Elmoza Gorja.
Heqjen e masës së sigurimit të padisë të marrë me vendimin e ndërmjetëm
datë 31.10.2005.

Gjyqësor Tiranë.
343
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësja Elmoza Gorja, e cila kërkon prishjen e të dy
vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e të dyja gjykatave janë marrë në kundërshtim me ligjin;
- Trualli ku unë isha bashkëpronare është shitur nga bashkëpronarët e tjerë ku është
falsifikuar firma ime, pra në këtë mënyrë veprimi juridik, kontrata e shitjes, është
absolutisht i pavlefshëm dhe në këtë mënyrë ne kthehemi në gjendjen e mëparshme,
duke u fshirë nga regjistri hipotekor emri i Afërdita Bajos. Kjo është dhe pasoja që
duhet të zgjidhnin gjykatat për këtë veprim absolutisht të pavlefshëm.
- Gjykatat në dhënien e vendimit janë mbështetur në vendimin nr.13, datë 09.03.2006 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë duke e interpretuar atë gabim. Të dy
gjykatat gabojnë kur arsyetojnë se jemi përpara një padie që nuk mund të ngrihet, në
një kohë që duhet të kishin vendosur kthimin në gjendjen e mëparshme, pra duke na
kthyer bashkëpronësinë mbi truallin.
- Gabim ka arsyetuar dhe në lidhje me dyqanin. Është e vërtetë që një pjesë e saj është
prishur nga Bashkia për zgjerimin e rrugës, por një pjesë ngeli, të cilën e kishte dhënë
me qira dhe prishja është bërë nga Shoqëria “Baja” shpk për interesat e saj për të
ndërtuar pallat.
- Pala e paditur duhet të përgjigjet jo vetëm për prishjen e dyqanit por dhe fitimin e
munguar, që ishte qiraja që unë merrja për atë dyqan.
- Po kështu gjykatat kanë gabuar kur kanë rrëzuar padinë dhe për kallëzimin e një
punimi të ri, pasi e paditura ka zaptuar jo vetëm truallin 54 m.2 që është në
bashkëpronësi, por dhe një truall 200 m.2 që na është njohur ne.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës paditëse
Elmoza Gorja, Av. Mehmet Kurti, që kërkoi prishjen e vendimit nr.856, datë 29.04.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit nr.866, datë 13.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë ose në
Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur, Shoqëria “Baja” sh.p.k.
dhe Afërdita Bajo, Av. Arqile Nini, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.856, datë
29.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja është bashkëpronare me të
paditurit Qerime Bakalli, Pranvera Bakalli, Arsen Bakalli, Riza Tartari e Edmond Tartari mbi
një sipërfaqe trualli 54 m2, që ndodhet në Rrugën e Kavajës Tiranë. Rezulton se nëpërmjet
kontratës së shitjes nr.3295, Rep.890 Kol., datë 03.07.2002 kjo sipërfaqe trualli prej 54 m2
është shitur nga paditësja dhe të paditurit e tjerë tek e paditura Afërdita Bajo.
2. Paditësja pretendon se ajo nuk ka marrë pjesë në veprimin juridik të mësipërm, nuk
ka nënshkruar kontratën e shitjes nr.3295, Rep.890 Kol., datë 03.07.2002, pasi nga akti i
ekspertimit grafik nr.601, datë 16.11.2004, të Institutit të Policisë Shkencore, ka rezultuar se
nuk ishte hedhur firma nga ana e saj, por ky nënshkrim është i falsifikuar. Në këto kushte
paditësja ka pretenduar pavlefshmërinë e kontratës së mësipërme të shitjes dhe kthimin e
palëve në gjendjen e mëparshme.
344
3. Rezulton se me vendimin nr.36, datë 16.12.2002 të KRRT Tiranë është miratuar
shesh ndërtimi i një godine 8, 10, 12 kate në Rr.“Kavajës” në pronësi të familjeve Baja dhe
Zili, ndërsa sipas vendimit të KRRT Bashkia Tiranë nr.71, datë 27.03.2003, është miratuar
leje ndërtimi për këtë objekt në emër të Shoqërisë “Baja” sh.p.k., palë e paditur në këtë
proces gjyqësor.
4. Në bazë të kësaj leje ndërtimi rezulton se Policia e Ndërtimit Tiranë ka prishur një
objekt dyqan, ndodhur ky objekt ngjitur me pallatin që po ndërtohet nga Shoqëria “Baja”
sh.p.k., të cilin paditësja pretendon se e ka në pronësi të saj dhe e ka ndërtuar në bazë të lejes
së ndërtimit provizore për 5 vjet miratuar me vendimin e KRRT nr.25, datë 23.01.1996. Nuk
rezulton që këtë objekt ajo ta ketë regjistruar në ZRPP Tiranë.
5. Rezulton gjithashtu se me vendimin gjyqësor nr.4377, datë 29.10.2003 të Gjykatës
së Tiranës paditëses i është rrëzuar padia kundër Policisë Ndërtimore dhe Bashkisë Tiranë,
për shpërblim dëmi nga shembja e dyqanit të paditëses, për arsye se ky objekt ka qenë
ndërtuar në mënyrë të kundërligjshme, pa leje ndërtimi.
6. Për këtë arsye paditësja i është drejtuar gjykatës me padi me objekt sa më sipër.
vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditëses Elmoza Gorja.
Heqjen e masës së sigurimit të padisë të marrë me vendimin e ndërmjetëm datë
31.10.2005.
8. Kjo gjykatë ka arsyetuar se në lidhje me kërkimin për shpërblim dëmi nga prishja e
objektit, konstatohet se prishja është kryer në bazë të vendimit të KRRT Bashkia Tiranë prej
Policisë Ndërtimore sepse objekti ka qenë ndërtuar pa leje, në këto kushte nuk ka vend për
pranimin e këtij kërkimi...padia për kallëzimin e një punimi të ri është paraqitur jashtë afatit
1 vjeçar të parashikuar në nenin 303 të K.Civil...paditësja nuk vërtetoi ekzistencën e asnjë
prej kushteve të parashikuara në nenin 303 të K.Civil...kontrata e shitjes është absolutisht e
pavlefshme, pasi rezultoi nga akti i ekspertimit se nënshkrimi në kontratë nuk është i
paditëses dhe si rrjedhojë mungon një nga kushtet thelbësore të veprimit juridik, siç është
vullneti i shprehur i palës...paditësja nuk ka kërkuar zgjidhjen e pasojave të pavlefshmërisë
pasi nuk ka përcaktuar qartë cilat pasoja duhen zgjidhur dhe në kuptim të nenit 28 të
K.Pr.Civile dhe mbështetur në VU nr.13, datë 09.03.2006, ky kërkim duhet rrëzuar...
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.856, datë, 29.04.2008, ka vendosur:
Tiranë.
10. Kjo gjykatë ka përdorur të njëjtin arsyetim si gjykata e shkallës së parë.
11. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësja Elmoza Gorja, e cila kërkon prishjen e të dy
vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
12. Kolegj Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
me nr.856, datë 29.04.2008, si dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.866,
datë 13.02.2007, janë të pabazuara në ligj dhe në prova përsa i përket kërkimit të paditëses
për “Konstatimin e pavlefshëm të veprimit juridik të shitblerjes së një trualli me sipërfaqe 54
m2 i bërë me kontratën e shitblerjes nr.3295 Rep, nr.890 Kol, datë 03.07.2002, kthimi i
palëve në gjendjen e mëparshme”, dhe për këtë pjesë këto vendime duhet të ndryshohen.
13. Ky Kolegj vlerëson se rekursi i paraqitur para Gjykatës së Lartë nga paditësja
Elmoza Gorja përsa i përket kërkimit të mësipërm, përmban shkaqe nga ato të parashikuara
në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
345
14. Rezulton se paditësja në këtë gjykim ka kërkuar: “Konstatimin e pavlefshëm të
veprimit juridik të shitblerjes së një trualli me sipërfaqe 54 m2 i bërë me kontratën e
shitblerjes nr.3295 Rep, nr.890 Kol, datë 03.07.2002, kthimi i palëve në gjendjen e
mëparshme.
Kallëzimi i një punimi të ri dhe i dëmit të mundshëm. Shpërblimin e dëmit të
shkaktuar nga prishja e dyqanit dhe fitimi i munguar. Sigurimi i padisë”, bazuar në nenin 92,
193, 202, 303, 640 të K.Civil dhe 202 të K.Pr.Civile.
15. Në lidhje me kërkimin e parë, gjykatat më të ulëta pasi kanë arritur në
konkluzionin definitiv se kontrata e shitblerjes së truallit prej 54 m2, nr.3295, Rep.890 Kol.,
datë 03.07.2002 është një kontratë absolutisht e pavlefshme, kanë rrëzuar padinë e paditëses
me arsyetimin se: “paditësja nuk ka kërkuar zgjidhjen e pasojave të pavlefshmërisë së
veprimit juridik; ajo nuk ka përcaktuar qartë cilat pasoja duhen zgjidhur, duke vepruar në
kundërshtim me përcaktimet e nenit 28 të K.Pr.Civile si dhe V.U. nr.13, datë 09.03.2006”.
16. Ky Kolegj konstaton se pavarësisht se Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj
pranon faktin se: “në rastet e pavlefshmërisë absolute gjykata zgjidh konfliktin e palëve rreth
marrëdhënies juridike përkatëse natyrisht mbi bazën e kërkimeve të bëra nga paditësi në
padi”, ajo ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
të cilin është rrëzuar ky kërkim i palës paditëse.
17. Përpara Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë u shtrua për diskutim çështja nëse “do
të konsiderohet se paditësi ka kërkuar edhe zgjidhjen e pasojave që rrjedhin nga një veprim
juridik absolutisht i pavlefshëm, kur ky kërkim është paraqitur në kërkesë padinë drejtuar
gjykatës”.
18. Për t’i dhënë përgjigje kësaj pyetje, e cila ndërkohë zgjidh dhe çështjen konkrete
në shqyrtim, ky Kolegj vlerëson të analizojë si më poshtë.
Referuar të drejtës sonë procedurale, nenit 31 i K.Pr.Civile, “padia është e drejta e
personit që bën pretendimin për t’u dëgjuar mbi themelin e këtij pretendimi, në mënyrë që
gjykata të shpallë atë të pabazuar ose jo”.
19. Pikërisht kjo e drejtë, e cila është një e drejtë kushtetuese, cilësohet si e
pandashme, e patjetërsueshme dhe e padhunueshme. E drejta për t’iu drejtuar gjykatës është
një e drejtë, e cila është dhënë për mbrojtjen e të drejtave dhe interesave legjitime të atij, i cili
pretendon se i janë shkelur këto të drejta dhe interesa, gjë që tregon se këto të drejta nuk
mund t’i jepen kujtdo. Pra, pala që i drejtohet gjykatës me një padi duhet të ketë interes të
ligjshëm në ngritjen dhe paraqitjen e kësaj padie dhe të jetë titullar i së drejtës që pretendohet
se është cenuar.
20. Pikërisht për këtë qëllim, pala të cilës i është cenuar një e drejtë i drejtohet
gjykatës me padi. Gjykata është e detyruar ta shqyrtojë padinë dhe pas një analize të plotë e të
gjithanshme të provave të paraqitura nga palët në një proces gjyqësor në përputhje me ligjin
material dhe procedural ta pranojë apo ta rrëzojë atë. E drejta për të ngritur padi gëzon
garanci kushtetuese dhe është e sanksionuar në nenin 42 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë, që shprehimisht thotë:
1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të
cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe
ligjore, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.
21. Por padia nuk është një nocion i përgjithshëm dhe abstrakt. Ky mjet procedural që
i është njohur paditësit për të mbrojtur të drejtën e tij të pretenduar të shkelur është e përbërë
346
nga tre elemente bazë: a) palët që marrin pjesë në një proces civil, paditësi, i padituri, etj; b)
shkaku ligjor, pra e drejta ose marrëdhënia juridike e cenuar që qëndrojnë në themel të
kërkimeve të padisë; dhe c) objekti i padisë, që janë kërkimet e palës paditëse në procesin
gjyqësor.
22. Që një padi të merret në shqyrtim nga gjykata, pra që të jetë e vlefshme duhet të
plotësojë dy kushte themelore: a) interesi i ligjshëm për të ngritur padi, dhe b) legjitimiteti për
të vepruar. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston në
kuptimin që për gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e saj, pra
për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi që parashikohet qartë në nenin 32 të
K.Pr.Civile, është një interes procedural, i cili lind nga domosdoshmëria për të arritur nga
procesi mbrojtjen e një interesi material dhe për këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke
kërkuar njohjen e cenimit të një interesi dhe rivendosjen e së drejtës së shkelur.
23. Ndërkohë duhet të konsiderohet se është plotësuar kushti i dytë për vlefshmërinë e
padisë kur është përcaktuar saktë dhe personi ndaj të cilit kundrejtohet padia.
24. Sa më sipër, është e domosdoshme të verifikohen nga gjykata që në fillim të
procesit gjyqësor. Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të përmendur më
sipër sjell si pasojë që padia të mos ekzistojë dhe gjykata të marrë vendim për rrëzimin e saj.
25. Por ndërkohë, nga pikëpamja formale, kërkesë padia duhet të përmbajë dhe disa
elementë të cilët jepen në mënyrë të detajuar në nenin 154 të K.Pr.Civile, të cilët janë:
gjykata përpara së cilës paraqitet kërkesa; emri, atësia, mbiemri, vendbanimi ose
vendqëndrimi i paditësit e të paditurit dhe të personave që përkatësisht i përfaqësojnë ata,
kur ka të tillë; përcaktimi i objektit të kërkesëpadisë; tregimi i fakteve, rrethanave,
dokumenteve, mjeteve të tjera provuese dhe të së drejtës mbi të cilat mbështetet kërkesëpadia;
kërkimi i paditësit; vlefta e padisë, në rast se objekti i saj është i vlerësueshëm.
26. Një nga elementet e përmendur më sipër janë dhe kërkimet e paditësit, si dhe atë
ç’ka ai kërkon të arrijë nëpërmjet procesit gjyqësor.
Sa më sipër përbëjnë atë që quhet përmbajtja e padisë, mosparaqitja e të cilave vë në
pikëpyetje ekzistencën e vetë padisë nga pikëpamja formale, ndaj dhe sa më sipër duhet të
verifikohen nga gjykata që në seancën përgatitore të procesit gjyqësor (neni 158 i
K.Pr.Civile).
27. Gjykata ka detyrimin të hetojë dhe gjykojë çështjen, pikërisht, duke u bazuar në
aktin e paraqitur nga paditësi (kërkesë padinë), duke hetuar mbi faktet e paraqitura prej
palëve në procesin gjyqësor dhe zbatimin e së drejtës. Nisur nga neni 19 i K.Pr.Civile, që
shprehimisht thotë: “Palët duhet t’i bëjnë të njohur njëra-tjetrës, në kohën e duhur, mjetet
dhe faktet mbi të cilat mbështesin pretendimet e tyre, provat që do të paraqesin dhe dispozitat
ligjore që do t’u referohen, në mënyrë që të bëhet e mundur për secilën palë mbrojtja e
interesave të tyre në gjykim”, dhe nenit 180 të K.Pr.Civile, ku parashikohet shprehimisht se:
“Pasi të jenë kryer veprimet e mësipërme, shpallet përbërja e trupit gjykues dhe zgjidhen
kërkesat paraprake të palëve. Gjykata në seancën e parë gjyqësore u kërkon palëve, që në
bazë të fakteve të pretenduara prej tyre, të japin sqarimet e nevojshme, duke u vënë në dukje
çështjet që nga pikëpamja procedurale i quan të nevojshme e të dobishme për gjykimin e
çështjes. Në fillim paditësi jep shpjegime rreth kërkesave të parashtruara në padi, pastaj i
padituri dhe pjesëmarrësit e tjerë në proces. Secili prej tyre është i detyruar të përcaktojë
faktet dhe provat mbi të cilat mbështeten pretendimet e prapësimet e tyre. Ata mund të
kërkojnë nga gjykata marrjen e provave të tjera, përveç atyre të caktuara në seancë
përgatitore ose të marra në seancë gjyqësore, vetëm kur nga shpjegimet e palës tjetër ose nga
rrethanat të dala rishtazi marrja e tyre është në dobi të gjykimit të çështjes. Gjykata, kur e
vlerëson të nevojshme, mund t’u japë palëve të interesuara një afat jo më shumë se 10 ditë
347
për të përcaktuar faktet dhe provat e tjera”, arrihet në konkluzionin se gjykata, duke qenë e
detyruar që të gjykojë mbi bazueshmërinë e padisë, do të duhet të marrë në shqyrtim situatën
e mosmarrëveshjes objekt gjykimi ashtu siç është paraqitur në kërkesë padi.
28. Në rast se do të analizojmë nenin 5 të K.Pr.Civile, që shprehimisht thotë: “Objekti
i mosmarrëveshjes përcaktohet në pretendimet e palëve. Pretendimet parashtrohen në aktin
për fillimin e procesit gjyqësor, si dhe gjatë ushtrimit të së drejtave që rrjedhin nga ky
proces”, arrihet në konkluzionin se në rast se paditësi në aktin për fillimin e procesit (që
është kërkesë padia), ka bërë një kërkim të qartë të asaj ç’ka kërkon të zgjidhë, duke vënë në
lëvizje gjykatën, kjo e fundit është e detyruar që ta marrë në shqyrtim atë dhe ta zgjidhë
përfundimisht.
29. Ka rezultuar e provuar se paditësja në kërkesë padinë e saj, përveç faktit që ka
kërkuar “kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”, ka kërkuar edhe zgjidhen e pasojave të
kësaj pavlefshmërie dhe shprehimisht: “duke na u kthyer trualli me sipërfaqe 54 m2 ose duke
u konvertuar ai në sipërfaqe ndërtimi”. Paraqitja e këtij kërkimi në kërkesë padi, në këtë
formë, konsiderohet si shprehje e drejtpërdrejtë e paditësit të këtij kërkimi dhe gjykata ishte e
detyruar që të realizonte hetim gjyqësor përsa më sipër duke zgjidhur konfliktin konform
ligjit. Ndryshe do të ishte situata nëse ky kërkim nuk do të ishte paraqitur në kërkesë padi,
por në prapësime, në nota verbale të mbajtur para gjykatës, etj.
Pikërisht sa më sipër përbën dhe shkakun ligjor të këtij gjykimi, si dhe mospërputhjen
e situatës faktike me të drejtën ligjore që duhet të gëzojë pronari.
30. Në analizë të sa më sipër, si dhe të nenit 185 të K.Pr.Civile, ky Kolegj konstaton
se kërkimi për pavlefshmërinë absolute të veprimit juridik dhe kthimi i palëve në gjendjen e
mëparshme duhet të bëhet në formë shkresore dhe kjo si për efekt të qartësisë së kërkimit që
bën paditësi, ashtu dhe për shkak të informimit të palës tjetër për atë çfarë kërkohet. Aktet
procedurale nuk janë të izoluara nga njëra -tjetra; ato janë të lidhura me njëra tjetrën, krijojnë
vijueshmëri dhe ndërlidhje dhe formojnë ato që quhen “aktet procedurale të procesit
gjyqësor”, të cilat administrohen në dosjen gjyqësore dhe shërbejnë si bazë për zgjidhjen e
konfliktit në përputhje me ligjin. Ajo që është e rëndësishme në gjithë këtë proces është
pikërisht fakti se në këto akte pasqyrohet vullneti i plotë i kërkimeve të palëve dhe asaj ç’ka
këto palë kërkojnë të arrijnë.
31. Për sa më sipër, ky Kolegj në çështjen objekt gjykimi konstaton se vullneti i palës
paditëse (përveç kërkimeve të tjera në padi), i shprehur nëpërmjet objektit të kërkesë padisë
dhe përmbajtjes së saj në tërësi, ka qenë pikërisht: “konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
veprimit juridik duke u kthyer palët në gjendjen e mëparshme – duke na u kthyer trualli me
sipërfaqe 54 m2 ose duke u konvertuar ai në sipërfaqe ndërtimi”.
32. Rezulton pra, që kërkimi i palës paditëse në lidhje me pasojat që vijnë nga
pavlefshmëria absolute e kontratës së shitjes është i qartë dhe në këto kushte gjykata është e
detyruar t’i marrë ato në shqyrtim dhe t’u japë zgjidhje në përputhje me ligjin.
33. Sa më sipër nuk bie aspak ndesh me vendimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.13, datë 19.03.2006, ku shprehimisht thuhet: “...Veprimi
juridik që është i pavlefshëm mund të merret parasysh nga gjykata edhe kryesisht, pa u
kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj. Për të
konsideruar një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm nuk është e nevojshme paraqitja e
një kërkese të posaçme, qoftë kjo padi apo kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie
konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë e kërkesës. Pavlefshmëria absolute mund të
parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka interes. Forma e parashtrimit mund të jetë edhe
prapësimi, kjo për faktin se veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i
vlefshëm me asnjë veprim të mëparshëm. Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute
348
të një veprimi juridik nuk mund të bëhet si kërkim i mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet
gjatë gjykimit në themel të një çështje nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron
zgjidhjen e pasojave të ardhura nga ekzekutimi i tij. Pasojat e ardhura nga ekzekutimi
(përmbushja) e një veprimi juridik absolutisht të pavlefshëm zgjidhen vetëm mbi kërkesën e
palëve ndërgjyqëse dhe në rastin kur gjykata kryesisht konstaton pavlefshmërinë e veprimit
juridik ajo zgjidh vetëm ato pasoja që janë objekt kërkimi të padisë apo të kundërpadisë, pa u
shprehur për pasojat për të cilat nuk ka kërkesë konkrete nga palët. Kjo nuk pengon po këto
palë apo persona të tretë të mund të kërkojnë në një tjetër gjykim zgjidhjen e pasojave të lëna
në heshtje nga gjykimi ku veprimi juridik është konstatuar absolutisht i pavlefshëm...”.
34. Kjo për arsye se ky vendim unifikues ka shqyrtuar dhe zgjidhur një situatë tjetër
juridike, për ato raste kur pala paditëse nuk e ka shprehur qartë ose nuk e ka përcaktuar fare
në aktet procedurale të procesit gjyqësor (padi, shtesë objekti padie, përmbajtja e padisë,
prapësime, nota verbale, etj.), në fillim të procesit gjyqësor apo gjatë shqyrtimit gjyqësor,
kërkimin për rregullimin e pasojave të pavlefshmërisë absolute që pretendon.
35. Përveç sa më sipër, ky Kolegj vlerëson se detyrimi kryesor i gjykatës sipas nenit
16 të K.Pr.Civile është pikërisht zgjidhja e mosmarrëveshjes në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera që janë në fuqi. Gjykata e njeh vetë ligjin dhe është ajo që duhet të
orientojë palët për ecurinë normale të procesit; ajo bën një hetim të plotë dhe të gjithanshëm
të mosmarrëveshjes, duke e zgjidhur atë në përputhje me ligjin, pa u lidhur me përcaktimet e
palëve. Në këtë rast, për gjykatën është thelbësore të saktësojë atë që përbën arsyen e vërtetë
të ngritjes së padisë, “thelbin real të mosmarrëveshjes”, pra, identifikimin e qartë të qëllimit
që ka paditësi kur ka iniciuar procesin gjyqësor dhe ka investuar gjykatën me kërkimet e tij.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, konstaton se: përveç
faktit që në aktet bazë procedurale të cituara më lart del qartë vullneti i paditëses, që kërkon
përveç konstatimit të pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik edhe zgjidhjen e pasojave të
saj, është edhe detyrë e gjykatës që në rast se konstaton pavlefshmërinë absolute të kontratës
se shitblerjes midis palëve të zgjidhë pasojat që vijnë nga kjo pavlefshmëri, në të kundërt
gjykata nuk e ka zgjidhur mosmarrëveshjen duke lënë të hapur konfliktin mes palëve. Në rast
se gjykata nuk zgjidh pasojat që vijnë nga konstatimi absolutisht i pavlefshëm i një veprimi
juridik atëherë ajo ka shkelur nenet 106 të K.Civil dhe 14, 16 të K.Pr.Civile, pasi nuk i ka
dhënë përgjigje kërkimeve të palëve dhe nuk e ka zgjidhur konfliktin në përputhje me ligjin.
36. Bazuar në analizën e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se
gjykatat më të ulëta, duke konsideruar se paditësi nuk ka paraqitur një kërkim të saktë për
zgjidhjen e pasojave të pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik, në kundërshtim me
kërkesat e normave procedurale, nuk kanë kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile); nuk kanë bërë një analizë
tërësore dhe objektive të provave të administruara në dosjen gjyqësore (neni 126 i
K.Pr.Civile), dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre”,
(neni 16 i Kr.Pr.Civile).
Pikërisht për këtë arsye vendimet e gjykatave më të ulëta duhet të prishen dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë vetëm për sa i takon kërkimit të
palës paditëse për zgjidhjen e pasojave të ardhura nga veprimi juridik absolutisht i
pavlefshëm.
37. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë me nr.856, datë 29.04.2008, që ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me nr.866, datë 13.02.2007, përsa i përket dy kërkimeve të tjera të paditëses
349
dhe konkretisht: Kallëzimi i një punimi të ri dhe i dëmit të mundshëm; Shpërblimin e dëmit të
shkaktuar nga prishja e dyqanit dhe fitimi i munguar.
38. Padia për kallëzimin e një punimi të ri parashikohet shprehimisht në nenin 303 të
K.Civil dhe kushtet thelbësore kumulative për të ngritur një padi të tillë janë: i) paditësi duhet
të jetë pronar ose posedues i ligjshëm i një prone, gëzimi i së cilës cenohet nga një ndërtim i
ri; ii) ndërtimi i ri të jetë duke u kryer nga persona të tjerë në tokën e tyre ose në tokën pronë
e të tjerëve; iii) nuk duhet të ketë kaluar një vit nga fillimi i ndërtimit; iv) punimet e ndërtimit
duhet të mos kenë përfunduar; v) nga ky ndërtim paditësit i vjen një dëm efektiv i
provueshëm.
39. Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, në referim të akteve të dosjes gjyqësore që
i janë nënshtruar hetimit nga gjykatat më të ulëta si dhe debatit gjyqësor midis palëve në
proces, rezulton se padia është ngritur tej afatit një vjeçar nga fillimi i ndërtimit të ri. Padia
është paraqitur në gjykatë në datën 06.07.2005, ndërsa leja e ndërtimit për objektin e ri është
e datës 27.03.2003 dhe ky objekt do ndërtohej në truallin ku ka qenë dyqani i paditëses. Ky
dyqan rezulton të jetë shembur përpara dhënies së vendimit gjyqësor nr.4377, datë
29.10.2003 të Gjykatës së Tiranës. Me këtë vendim është rrëzuar padia e Afërdita Bajos
(paditëse në këtë gjykim) kundër Policisë Ndërtimore dhe Bashkisë Tiranë për shpërblimin e
dëmit të shkaktuar nga shembja e dyqanit, me arsyetimin se ky objekt ka qenë ndërtuar në
mënyrë të kundërligjshme. Mjafton vetëm ky kusht që padia për kallëzimin e një punimi të ri
të rrëzohet nga gjykata.
40. Pretendimi i palës paditëse se afati një vjeçar është ndërprerë për efekt të vendimit
gjyqësor nr.4151, datë 24.06.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, me të cilin është
vendosur kthimi i kërkesë padisë dhe akteve palës paditëse, nuk qëndron dhe nuk është i
bazuar në ligj. Është e vërtetë se paditësja e ka ngritur këtë padi fillimisht në datën
13.05.2004, por me vendimin gjyqësor nr.4151, datë 24.06.2005, paditëses i janë kthyer aktet
dhe padia pasi ajo nuk kishte përmbushur të metat e padisë. Rezulton se paditësja e ka
ringritur padinë më datën 06.07.2005.
41. Neni 131 i K.Civil parashikon rastet e ndërprerjes së afatit të parashkrimit të
padisë dhe shprehimisht thotë:
“Parashkrimi ndërpritet:
a) me çdo veprim të personit fizik ose juridik të detyruar, që shpreh njohjen e saktë
dhe të plotë të së drejtës së kreditorit;
b) me paraqitjen e padisë, të kundërpadisë ose të prapësimit, qoftë edhe në një gjykatë
ose arbitrazh që nuk është kompetent nga pikëpamja tokësore ose lëndore për shqyrtimin e
çështjes;
c) me çdo veprim që e vë debitorin në vonesë;
ç) me paraqitjen e kërkesës për ekzekutimin e detyrueshëm të vendimit gjyqësor apo të
arbitrazhit përkatës, si dhe të çdo titulli ekzekutiv tjetër”.
Ndërsa neni 135 i K.Civil përcakton se:
“Kur parashkrimi është ndërprerë për shkak të paraqitjes së padisë ose të
kundërpadisë, afati i ri i parashkrimit fillon nga dita që ka marrë formë të prerë vendimi me
të cilin është zgjidhur çështja në themel.
Kur është vendosur rrëzimi i padisë pa u zgjidhur çështja në themel, ose pushimi i
gjykimit të çështjes, parashkrimi nuk quhet i ndërprerë”.
42. Pra në analizë të sa më sipër, paraqitja e padisë në gjykatë, sjell si pasojë
ndërprerjen e afatit të parashkrimit; në rast se me vendim gjykate vendoset rrëzimi i padisë pa
u zgjidhur çështja në themel, ose pushimi i gjykimit, afati i parashkrimit nuk konsiderohet i
ndërprerë.
350
Në rastin në shqyrtim jemi përpara faktit që padia është paraqitur në gjykatë dhe kjo e
fundit nuk e ka zgjidhur çështjen në themel, as nuk ka vendosur pushimin e gjykimit, por ka
disponuar për kthimin e akteve, që do të thotë se jo vetëm nuk është zgjidhur çështja në
themel, por çështja gjyqësore nuk është regjistruar si e tillë në gjykatë, në kuptim të nenit 158
e vijues të K.Pr.Civile. Në këto kushte, konsiderohet se nuk jemi përpara rastit të ndërprerjes
së afatit të parashkrimit të padisë për kallëzimin e një punimi të ri.
43. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me kërkimin për shpërblimin e dëmit
çmon se ky kërkim është i pabazuar, për arsye se nga përmbajtja e vendimit gjyqësor nr.4377,
datë 29.10.2003 të Gjykatës së Tiranës, me anë të të cilit paditëses i është rrëzuar padia
kundër Policisë Ndërtimore dhe Bashkisë Tiranë, rezulton se shembja e dyqanit të paditëses
është bërë nga Policia e Ndërtimit, dhe jo nga palët e paditura, në bazë të vendimit të KRRT
Bashkia Tiranë nr.71, datë 27.03.2003, për arsye se ky objekt ka qenë ndërtuar në mënyrë të
kundërligjshme, pa leje ndërtimi. Në këto kushte nuk janë plotësohen kriteret e kërkuara nga
neni 640 i K.Civil për të pranuar kërkimin për shpërblim dëmi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germat (a, ç) të
K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.856, datë 29.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në
lidhje me kërkimin për kallëzimin e një punimi të ri dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
shembja e dyqanit dhe fitimit të munguar.
Prishjen e vendimit nr.856, datë 29.04.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.866, datë 13.02.2007 në lidhje me kërkimin për
konstatimin e pavlefshëm të veprimit juridik të shitblerjes së një trualli me sipërfaqe 54 m2 i
bërë me kontratën e shitblerjes nr.3295 Rep, nr.890 Kol, datë 03.07.2002, kthimin e palëve në
gjendjen e mëparshme dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.09.2013
351
Nr.00-2013-2621 i Vendimit (513)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 25.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: FATMIRA HASHO, HAJREDIN NASUFI,

FLORA KALOSHI (KAZIU), ALIE KAZIU,
BEGLIE SERDARI, XHILE BARDHI
(KAZIU), ZEMRI KAZIU, DIANA KUQI
(KAZIU), MUSTAFA KAZIU, BESNIK
KAZIU, RUKIE MERLIKA (KAZIU),
ENGJËLLUSHE ZHORI (KAZIU)
TË PADITUR: KOL GJONI
MUHARREM METANI
BASHKIA TIRANË
AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE, QARKU
TIRANË
OBJEKTI:
Lirim trualli.
Konstatimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes datë 12.09.1999
vërtetuar tek noteri me nr.1904/313, datë 14.09.1999
të lidhur midis shitësit (të paditurit) Muharrem Metani
dhe blerësit (të paditurit) Kol Gjoni për një sipërfaqe trualli prej 85.5 m2
të ndodhur në Rr.“Sulejman Pasha”.
Konstatimin e pavlefshmërisë së regjistrimit hipotekor nr.230, dt. 15.09.1999
që është bërë në favour të të paditurit Kol Gjoni
si dhe regjistrimit hipotekor nga rrjedh ky regjistrim
e konkretisht atij me nr.2981, dt.07.09.1998 që ekziston
në emrin e Sefer Metanit, duke urdhëruar njëkohësisht
fshirjen e këtyre regjistrimeve hipotekore.
Pavlefshmërinë e lejes së ndërtimit të lëshuar me vendimin
nr.301, datë 28.10.1999 të KRRT Bashkia Tiranë
në favor të paditurit Kol Gjoni.
Saktësimi i vendimit nr.704 e 710, datë 13.09.1994 të K.K.Pronave
duke njehsuar të dhënat tekstuale të sipërfaqes së truallit të kthyer
352
me sipërfaqen e përfshirë në planvendosjen që ka shoqëruar këto vendime.
Baza Ligjore: Nenet 296, 92/a, 193 të K.Civil,
neni 185, 192, 325 e 331 të K.Pr.Civile,
neni 116, 117 i Kodit të Procedurës Administrative,
neni 22 i Ligjit nr.7698, datë 15.03.1993
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronareve”,
nenet 16, 24, 35 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
dhe neni 39, 40 e 62 të Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për urbanistikën”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.230, datë 27.01.2004, ka vendosur:

“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe ligj”

“Prishjen e vendimit nr.230, datë 27.01.2004 të Gjykatës së Rrethit Tiranë e
dërgimin e çështjes për rigjykim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.22, datë 12.01.2006 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.1147, datë 21.10.2004 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.

“Ndryshimin e vendimit nr.230, datë 27.01.2004 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Konstatimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes datë 12.09.1999 e
konfirmuar nga noteri Boris Skëndo me nr.1904/313, datë 14.09.1999 për
blerjen nga shitësi Muharrem Metani të truallit prej 85.5 m2 të ndodhur në
Rr.“Sulejman Pasha”.
Konstatimin e pavlefshmërisë së regjistrimit hipotekor nr.230, datë 15.09.1999
në favor të të paditurit Kol Gjoni dhe regjistrimit e origjinës nga rrjedh ky
regjistrim nr.2981, datë 07.09.1998 në emër të Sefer Metanit.
Pavlefshmërinë e lejes së ndërtimit të objektit 2 katësh e lëshuar me vendimin
nr.301, dt.28.10.1999 të KKKPronave Bashkia Tiranë në favor të të paditurit
Kol Gjoni, duke urdhëruar fshirjen nga regjistrat e ZRPP Tiranë.
Saktësimin i vendimit nr.704 e 710, dt.13.09.1994 të KKKPronave Bashkia
Tiranë në favor të paditësve trashëgimtarë të ish-pronarëve Mustafa (Taf) e
Hajredin Kaziu duke njehsuar të dhënat tekstuale të sipërfaqes së truallit të
kthyer me sipërfaqen e përfshirë në planvendosjen (anë grafike) që ka
shoqëruar këto vendime, sipërfaqja e përgjithshme e truallit të kthyer është
407 m2.
Detyrimin e të paditurit Kol Gjoni te lirojë dhe dorëzojë truallin që i ka zënë
paditësve trashëgimtarëve të Mustafa (Taf) e Hajredin Kaziut.”
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala e paditur Kol Gjoni që kërkon prishjen e
vendimit nr.1355, datë 09.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.230, datë 27.01.2004 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe parashtron shkaqet si më poshtë:
353
- Vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit;
- Padia e palës paditëse nuk mund të ngrihej pa u respektuar më parë neni 157/2 i
K.Civil i cili i përmbahet parimet, se kur kufiri ndërmjet dy pronave është i paqartë
dhe pronaret nuk e përcaktojnë vetë atë, secili prej tyre mund të kërkojë saktësimin e
tij nga gjykata. Gjatë hetimit gjyqësor janë administruar dy akte ekspertimesh
topografike nga dy grupe të ndryshme ekspertësh, të cilët kanë dhënë mendime të
kundërta. Nga ana jonë u kërkua ballafaqimi i këtyre dy grupeve të ekspertëve, por
Gjykata e Apelit nuk e pranoi këtë kërkesë dhe vlerësoi të mirëqenë aktin e
ekspertimit të ekspertëve të thirrur prej saj. Duke patur parasysh kontradiktorialitetin e
mendimeve të eksperteve dhe faktit të ekzistencës së mbivendosjes së pronave, nuk
mund të bëhet asnjë shqyrtim i mëtejshëm gjyqësor pa u saktësuar kufiri i pronave;
- Praktika gjyqësore dhe legjislacioni kërkojnë që në rast se konstatohet mbivendosje
(të pjesshme ose të plota) të pronave në hipotekë, palët në konflikt duhet të ndjekin
më para rrugën e ankimit administrativ. Vetë gjykata e apelit e ka pranuar këtë
praktikë gjyqësore në vendimin nr.931, datë 09.07.2007 (Skënder Reci kundër
JolandaVyshky, etj.);
- Gjykata e apelit, ndonëse ka vendosur për konstatimin e pavlefshmërisë së regjistrimit
hipotekor nr.230, datë 15.09.1999 që figuron në emrin tim, si dhe regjistrimin me
nr.2981, datë 07.09.1998 që ekziston në emër të Sefer Metanit, nuk ka thirrur si palë
ndërgjyqëse ZVRPP Tiranë
- Gjithashtu ajo ka gabuar për rastin e shprehjes “konstatim të pavlefshmërisë së
regjistrimit hipotekor”, pasi në këtë rast bëhet fjalë jo për këtë institut të së drejtës,
por për vërtetësinë apo pavërtetësinë e regjistrimit. Pikërisht, kjo situatë kërkon
fillimisht ndjekjen e rrugës administrative dhe më vonë atë gjyqësore;
- Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me parimin ligjor të bashkimit të një sendi
të paluajtshëm me një send tjetër të paluajtshëm. Sipas gjykatës, pala jonë ka ndërtuar
mbi tokën e paditësve duke përdorur materiale të veta, me dijeni të këtyre të fundit.
Nga ana tjetër, është vërtetuar që unë kam qenë mirëbesim, pasi që nga blerja dhe çdo
veprim e kam kryer duke qenë i bindur se po ndërtoja në një truall që ishte pronë e
imja. Pra, posedimi mund të quhet i paligjshëm, por në mirëbesim. Në rast se pronari i
ndërtesës, kur kjo e fundit ka vlerë më të madhe se e tokës dhe është në kushte
mirëbesimi, bëhet edhe pronar i saj. Gjykata e apelit nuk mund të urdhëronte lirimin e
tij në një kohë që konstatoi se vlera e ndërtesës është më e madhe se vlera e truallit;
- Pronarët e truallit të pretenduar e kanë konstatuar kryerjen e ndërtimit shumë kohë
para ngritjes së padisë dhe nuk e kanë denoncuar atë konform nenit 303 të
K.Pr.Civile. Prandaj, po ti përmbahemi parimit te “prekluzivitetit” (neni 137 të
K.Pr.Civile), paditësat duhet t’i ishin drejtuar gjykatës brenda afatit 1 vjeçar nga data
e fillimit të punimeve;
- Gjykata ka konstatuar pavlefshmërinë absolute të lejes së ndërtimit, në një kohë kur
nuk është ndjekur rruga e ankimit administrativ, duke vepruar kështu në kundërshtim
me nenin 137 të K.Pr.Administrative;
- Tërësia e dokumenteve te administruara gjatë gjykimit, veçanërisht ato të marra nga
hipoteka vërtetojnë plotësisht se kufiri verior i pronave te
- paditësave përkon me pronën e palës “Metani”. Këto të dhëna konfirmohen edhe nga
planshetet e Tiranës ndër vite, përfshirë këtu edhe ato para çlirimit;
- Nga ana e KKKP-ve nuk janë përcaktuar kufijtë e palës paditëse dhe kjo situatë është
kryer nga ZVRPP Tiranë pa patur kjo e fundit orientimet skicore të pronës, çka tregon
parregullsinë e veprimeve;
354
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs edhe pala e paditur Muharrem
Metani që kërkon prishjen e vendimit nr.1355, datë 09.11.2007 të Gjykatës se Apelit Tiranë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.230, datë 27.01.2004 të Gjykatës së Rrethit Tiranë ose në
variantin tjetër, prishjen e vendimit nr.1355, datë 09.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes dhe parashtron shkaqet si më poshtë:
- Nuk mund të penalizohemi për parregullsitë e ZRPP Tiranë apo gabimet e KKKP
Tiranë, duke qenë se ne jemi trashëgimtarët e ligjshëm të Hava Metanit;
- Në lidhje me shkaqet për të cilat kundërshtojmë vendimin e gjykatës së apelit i
referohemi plotësisht pikave të parashtruara në rekurs nga pala e paditur Kol Gjoni;

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
Nga studimi i dosjes gjyqësore rezulton se paditësat janë trashëgimtarët ligjore të ish
– pronarëve Mustafa (Taf) Kaziu e Hajredin Kaziu.
Me vendimin nr.710, datë 13.09.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Bashkia Tiranë trashëgimtarëve të Taf Kaziut, u ka njohur “pronësinë mbi një shtëpi
trekatëshe, të ndërtuar mbi një truall me sip. prej 165 m2 që gjendet në Rrugën “Sulejman
Pasha”. Prona figuron e regjistruar në regjstrin hipotekor nr.790, datë 12 Tetor 1933,
nr.947, dt.1 Dhjetor 1943 dhe nr.59, dt. 6 Prill 1949 dhe kufizohet në lindje me Hasan Muka
(tani pallat pesë kate), perëndimi: Rr. “Sulejman Pasha”, veriu: me Hivzi Mulleti dhe jugu:
me Ramazan Kruja (tani pallat gjashtë katësh)”.
Me vendimin nr.704, datë 13.09.1994 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Bashkia Tiranë, trashëgimtarëve të Hajredin Kaziut iu është njohur pronësia mbi një
sip.231 m2, që figuron e regjistruar në regjistrin hipotekor nr.947, dt.1 Dhjetor 1943 dhe
kufizohet ne Lindje: me Hasan Muka (tani pallat pesë katësh), perëndimi: Rruga “Sulejman
Pasha”, veriu: Taf Kaziu dhe jugu: Ramazan Kruja (tani pallat gjashtë katësh).
Pronat e lartpërmendura ndodhen pranë njera tjetrës, përkatësisht prona e
trashëgimtarëve të Taf Kaziu ndodhet në veri të pronës së trashëgimtarëve të Hajredin Kaziu.
Me padinë në gjykim, pala paditëse ka pretenduar se një pjesë e këtij trualli (në
sipërfaqen 85.5 m2) është zënë padrejtësisht nga një ndërtim i paligjshëm (banesë) e të
paditurit Kol Gjoni.
Rezulton se Kol Gjoni mbi truallin me sipërfaqe 85.5 m2 (me kufizime: veriu: zonë e
lirë, pronë e Xhavit Memës, lindja: pallat pesë katësh, jugu: me një godinë tre katëshe, pronë
e familjes Karzai, dhe nga perëndimi me Rr.Sulejman Pasha) ku po ndërton godinën (me dy
kate) e ka blerë nga Muharrem Metani (palë e paditur gjithashtu) me anë të kontratës
nënshkruar midis palëve në datën 12.09.1999, kundrejt çmimit prej 300.000 lekë, paguar në
dorë.
Në datën 14.09.1999, me kërkesë të palëve kontraktore, noteri Boris Skëndi ka bërë
“konfirmimin noterial të nënshkrimit të tyre në këtë kontratë”.
Këtë pronë, pala e paditur Kol Gjoni e ka regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.230,
datë 15.09.1999.
Pala e paditur, Muharrem Metani, e ka fituar pronësinë mbi këtë pronë me trashëgim
nga babai i tij, i ndjeri Sefer Metani. Sipas vërtetimit të pronësisë të datës 07.08.1998 të Zyrës
së hipotekës, regjistrimi i kësaj prone në emër të paditurit Muharrem Metani është bërë
bazuar në vendimin e Gjykatës së Rrethit Tiranë nr.2553, datë 25.06.1998.
355
Gjithashtu, rezulton se ndërtimi në truallin me sip.85.5 m2 është kryer bazuar në lejen
e sheshit dhe të ndërtimit dhënë nga KRRT i Bashkisë Tiranë me vendimin nr.301, datë
28.10.1999.
Në këto kushte, paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
padinë me objekt të përmendur në pjesën hyrëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.230, datë 27.01.2004, ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë si të pabazuar në prova dhe ligj”
Gjykata ka arsyetuar se....
....referuar akteve në dosje dhe akt ekspertimit gjyqësor të realizuar gjatë këtij gjykimi
nga grupi i ekspertëve ..nuk krijoi bindjen se banesa e të paditurit Kol Gjoni ka mbivendosje
me pronën e palës paditëse. Në këtë konkluzion arritën ekspertët gjyqësorë gjatë këtij
gjykimi, të cilët thonë se këto dy prona të ndërgjyqësve janë kufitare me njëra tjetrën (prona e
të paditurit Kol Gjoni është në veri të palës paditëse). Për këtë ata i referohen dy vendimeve
të cituara te K.Pronave që disponon pala paditëse si dhe planvendosjes që shoqëron ato, por
njëkohësisht edhe dokumentave të origjinës së dy pronave.. Përsa i përket planvendosjes së
hartuar mbi bazën e hartës treguese që shoqëron vërtetimin e datës 20.03.2003 të palës
paditëse (planvendosje e cila rezulton me mbivendosje të dy pronave objekt gjykimi për 53
m2), gjykata ashtu si ekspertët nuk krijojnë bindje për realitetin e kësaj planvendosje. Kjo për
faktin sepse në gjykim rezultoi se harta treguese në fjalë që shoqëron vërtetimin e pronësisë
të paditësit nuk ka përputhje në të njëjtën kohë edhe me dy vendimet e K.pronave dhe
planvendosjen që shoqëron ato; madje harta treguese në fjalë vjen në kundërshtim të
dukshëm me to. Ndërkohë në gjykim nuk u soll asnjë provë se mbi ç’bazë nga pikëpamja
ligjore e materiale është realizuar harta treguese në fjalë që shoqëron vërtetimin e pronësisë
të cituar të palës paditëse.
Së dyti, ...u provua plotësisht së kontrata e shitblerjes së truallit dt.12.09.1999 e
realizuar midis të paditurit Muharrem Metani dhe të paditurit Kol Gjoni në përmbajtje e në
formë është e ligjshme. Gjykata nisur nga dokumentet hipotekore dhe aktekpertimi gjyqësor,
krijon bindjen e plotë se shitësi Muharrem Metani ka qenë pronar i ligjshëm i truallit prej
85.5 m2 të tjetërsuar në favor të paditurit Kol Gjoni.. Përveç sa më lart, gjykata çmon se pala
paditëse , duke mos qenë palë në kontratën e shitjes të cituar më lartë, nuk legjitimohet të
kundërshtojë atë për pavlefshmëri në gjykatë.
Së treti, në gjykim u provua plotësisht se i padituri Kol Gjoni e ka ndërtuar banesën e
tij mbi një truall të blerë nga ana e tij në rrethanat si më lartë dhe mbi të gjitha me leje të
rregullt ndërtimi nga organet kompetente të kohës...
Së katërti, ..gjykata çmon se i padituri Kol Gjoni ndërtimin (banesën e tij) e ka të
ligjshme. Në këtë këndvështrim edhe sikur të rezultonte që trualli poshtë banesës së tij të ketë
qenë pronë e palës paditëse, përsëri ky i fundit në bazë të nenit 175 të K.Civil, nuk do të
legjitimohej të kërkonte heqjen e këtij ndërtimi të paditurit Kol Gjoni, pasi në çdo rast në
rrethanat e përshkruara më sipër, i padituri Kol mbetet në pozita mirëbesimi...Aq më tepër ky
konkluzion bëhet edhe më i qëndrueshëm po të kihet parasysh që vlera e ndërtesës së të
paditurit e kalon vlerën e truallit poshtë saj...
Së fundmi, ...padia nuk duhet pranuar as në lidhje me kërkimin tjetër të bërë prej
paditësave për saktësimin e dy vendimeve të sipërcituara të K.Pronave...Aq më tepër që me
këtë kërkim të fundit rezulton që të ndryshojë si objekti dhe shkaku ligjor i saj njëkohësisht,
po kështu edhe ndërgjyqësia pasi thirret në gjyq si i paditur i ri Komisioni i Pronave...ky
356
kërkim çmohet se përbën defakto një padi të re dhe jo shtesë të padisë fillestare të
rivendikimit..e prandaj ajo edhe për këtë shkak duhet rrëzuar..

“Prishjen e vendimit nr.230, datë 27.01.2004 të Gjykatës së Rrethit Tiranë e dërgimin
e çështjes për rigjykim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues”.
Kjo gjykatë arsyeton se ..
... çështja nuk është hetuar në mënyrë të plote dhe të gjithanshme. Kështu në gjykim
për të provuar pretendimet e palëve, gjykata ka thirrur ekspertë të cilët kanë dhënë edhe
konkluzionet e tyre. Nga akti i ekspertimit rezulton se ekspertët kanë dhënë mendime të
ndryshme lidhur me faktin nëse midis pronës së paditësave e ndërtimit të paditurve, ka ose jo
mbivendosje.
Për këtë është e nevojshme që në rigjykim të kryhet një riekspertim i ri dhe ekspertët
të japin mendim kategorik nëse në pronat e palëve ka ose jo mbivendosje.
Ajo që ka rendësi për çështjen është edhe fakti se të paditurit Metani në gjykim nuk
kanë paraqitur asnjë dokument për të provuar origjinën e pronës.
Në rigjykim, të paditurit Metani duhet të sjellin vërtetime pronësie të lëshuar nga
Hipoteka, çka do të lehtësonte pozicionin e gjykimit të çështjes si dhe ekspertët në dhënien e
mendimit të tyre. Vetëm pasi të sqarohet sa më sipër, ajo gjykatë do të jetë në gjendje të japë
një vendim të drejtë dhe të bazuar.
Kundër vendimit nr.1147, datë 21.10.2004 ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë
pala e paditur Kol Gjoni dhe Muharrem Metani.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.22, datë 12.01.2006 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.1147, datë 21.10.2004 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues”.
Ky Kolegj ka arsyetuar se..
....se Gjykata e Apelit duke vendosur kthimin e çështjes për rishqyrtim në shkallë të
parë nuk ka bërë ndonjë referencë në nenin 467 të K.Pr.Civile i cili përcakton rastet kur
gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe dërgon çështjen për
rigjykim. I vetmi rast që ka të bëjë me marrjen dhe vlerësimin e provave, është ai i
parashikuar në shkronjën “ë”të nenit 467 të K. Pr.Civile.. Gjykata e apelit jo vetëm nuk ka
arsyetuar pse marrja e një prove vendimtare është e vështirë të bëhet në shkallë të dytë, por
as nuk e ka pretenduar fare një shkak të tillë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duke pasur parasysh se vendndodhja e pronës në
konflikt është në Tiranë çmon se nuk ka ndonjë vështirësi për punën e ekspertëve. Gjithashtu,
nuk ka vështirësi edhe për marrjen e vërtetimeve të pronësisë.
Në zbatim të nenit 465/2 të K.Pr.Civile, gjykata e apelit mund të përsërisë tërësisht
apo pjesërisht hetimin gjyqësor duke administruar e vlerësuar vetë prova te reja që ajo i
konsideron të domosdoshme për marrjen e nje vendimi të bazuar.
Në rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1355, datë 09.11.2007 ka
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.230, dt.27.01.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
në këtë mënyrë:
- Pranimin e kërkesë-padisë.
- Konstatimin e pavlefshëm të kontratës së shitblerjes datë 12.09.1999 e
konfirmuar nga noteri Boris Skëndo me nr.1904/313, datë 14.09.1999 për
blerjen nga shitësi Muharrem Metani të truallit prej 85.5 m2 të ndodhur në
Rr.“Sulejman Pasha”.
357
- Konstatimin e pavlefshmërisë së regjistrimit hipotekor nr.230, dt. 15.09.1999
në favor të të paditurit Kol Gjoni dhe regjistrimit e origjinës nga rrjedh ky
regjistrim nr.2981, datë 07.09.1998 në emër të Sefer Metanit.
- Pavlefshmërinë e lejes së ndertimit të objektit 2 katësh e lëshuar me vendimin
nr.301, datë 28.10.1999 të KKKPronave Bashkia Tiranë në favor të të
paditurit Kol Gjoni, duke urdhëruar fshirjen nga regjistrat e ZRPP Tiranë.
- Saktësimin i vendimit nr.704 e 710, datë 13.09.1994 të KKK Pronave Bashkia
Tiranë në favor të paditësve trashëgimtarë të ish-pronarëve Mustafa (Taf) e
Hajredin Kaziu duke njehsuar të dhënat tekstuale të sipërfaqes së truallit të
kthyer me sipërfaqen e përfshirë në planvendosjen (anë grafike) që ka
shoqëruar këto vendime, sipërfaqja e përgjithshme e truallit të kthyer është
407 m2.
- Detyrimin e të paditurit Kol Gjoni te lirojë dhe dorëzojë truallin që i ka zënë
paditësave trashëgimtarëve të Mustafa (Taf) e Hajredin Kaziut.”
Kjo gjykatë arsyeton se ...
.. referuar akteve në dosje dhe këqyrjes që iu është bërë regjistrave të pronës së të
paditurve Kol Gjoni dhe Muharrem Metani që në origjinë e transkriptimeve nga i ndjeri
babai i të paditurit Muharrem Metani, Sefer Metani, tek Muharrem Metani dhe nga ky i
fundit tek Kol Gjoni çmon se nuk janë konform ligjit e për pasojë të pavlefshme.
Kështu kontrata e shitblerjes për 85 m2 e lidhur më datë 12.09.1999 midis dy të
paditurve..dhe vërtetuar nga noteri Boris Skëndo me nr.1904/31/, datë 14.09.1999 është një
veprim absolutisht i pavlefshëm, pasi bie ndesh me nenin 92/a të K.Civil. Kjo kontratë nuk
është hartuar nga noteri por jashtë zyrës së tij dhe nuk përmban të gjithë elementët e
domosdoshëm që kërkon një akt noterial, ç’ka është në kundërshtim me kërkesat e ligjit për
shitjen e pasurive të paluajtshme, sepse pala shitëse nuk ka paraqitur kartelën e pasurisë së
paluajtshme dhe hartën treguese të regjistrit të kësaj pasurie sipas nenit 16 të Ligjit nr.7843,
datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
I pavlefshëm është edhe regjistrimi hipotekor nr.230, datë 15.09.1999 në favor të të
paditurit Kol Gjoni. Ky regjistrim është bërë në kundërshtim me dispozitat urdhëruese të
nenit 16 e 24 të Ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
duke moszbatuar kriteret e kërkuara nga gërma “a”, “b”, “c”e nenit të mësipërm. Një
regjistrim i tillë ka çuar në mbivendosjen e pronave të pronës së paditësave dhe pronës së
regjistruar në emër të të paditurit Kol Gjoni.
Nga kqyrja e regjistrave në ZRPP Tiranë dhe shpjegimeve të dhëna nga
K.Regjistruesi i kësaj zyre F.Kaloshi edhe origjina nga rrjedh regjistrimi nr.2981, datë
07.09.1998 është bërë në kundërshtim me kërkesat e nenit 193/2 të K.Civil pasi është
regjistruar një vendim gjyqësor vërtetim fakti.
Gjithashtu, leja e ndërtimit të objektit dy katësh dhënë në vendimin nr.301, datë
28.10.1999 të KRT Bashkia Tiranë dhënë në favor të paditurit Kol Gjoni është e pavlefshme
sepse është dhënë në kundërshtim me kërkesat e Ligjit nr.8405 , datë 17.09.1998 “Për
urbanistikën” dhe rregulloren e urbanistikës në zbatim të këtij ligji. Leja është dhënë në
kundërshtim me nenet 39, 40, 60, 62 të Ligjit për urbanistikën, pasi nuk është e bazuar në
studimin urbanistik të miratuar të zonës përkatëse e se më parë i ishte kthyer që në vitin 1994
me vendimin nr.710, datë 13.09.1994 të KKKPronave Tiranë paditësave.
Po kështu në gjykim, sipas kërkesës së paditësve në objektin e këtij gjykimi për
saktësimin e vendimeve 704 e 710 datë 13.09.1994 të KKK Pronave Bashkia Tiranë rezultoi
se prona e Mustafa (Taf) Kaziut dhe Hajredin Kaziu ndodhet e vendosur brenda
planvendosjes, siç e kanë përpiluar ekspertët e KKK Pronave të Bashkisë Tiranë, sipas
358
procesverbalit datë 21.06.1994 të mbajtur nga ekspertët gjatë verifikimit të kësaj prone. Nga
ekspertët është konkluduar se ndërtimi i godinës 2-3 katëshe nga i padituri Kol Gjoni ndodhet
i mbivendosur në pjesën veriore të pronës së paditësve.
Kundër këtij vendimi kane paraqitur rekurs pala e paditur Kol Gjoni dhe Muharrem
Metani qe kërkojnë prishjen e vendimit nr.1355, datë 09.11.2007 te Gjykatës se Apelit Tiranë
dhe lënien ne fuqi te vendimit nr.230, datë 27.01.2004 te Gjykatës se Rrethit Tiranë, duke
parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse te këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës se Apelit Tiranë,
kundër të cilit është paraqitur rekurs nga te paditurit,është rrjedhojë e mosrespektimit dhe
zbatimit te gabuar te ligjit dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet per
rishqyrtim ne atë gjykatë për shkaqet e mëposhtme.
Se pari,ashtu sikundër e ka cekur në vendimin e saj Gjykata e Shkallës Së Parë
Tiranë, në Gjykatën e Apelit Tiranë duhej t’i ishte nënshtruar verifikimit dhe dhënë përgjigje
faktit nëse jemi përpara se njëjtës padi të ngritur nga paditësat në fillim te procesit gjyqësor,
duke pasur parasysh faktin që fillimisht është kërkuar lirimi i trualli me pretendimin se
mbahet pa asnjë titull nga i padituri Kol Gjoni. Më pas kur konstatohet se i padituri e mbante
me titull truallin dhe kish ndërtuar mbi të një objekt me leje ndërtimi, paditësat kanë bërë
shtesa e ndryshime ne objekt të padisë dhe ndërgjyqësi duke kërkuar pavlefshmëri te
kontratës së shitjes, lejes së ndërtimit,f shirjes se regjistrimeve ne Z.R.P.P duke thirrur si të
paditur shitesin Muharrem Metani dhe Bashkinë e Tiranës. Me tej, pasi nga akti i ekspertimit
nuk ka rezultuar mbivendosje e trojeve (në gjykimin në shkallë të parë), paditësat kanë shtuar
përsëri objektin e padisë dhe ndërgjygjësinë duke kërkuar saktësim te vendimeve te tyre te
K.K.K. Pronave duke pretenduar një mospërputhje te planimetrisë që shoqëron këto vendime
me përmbajtjen e vendimeve. Me këtë rast është thirrur si i paditur edhe Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit te Pronave te Qarkut Tiranë. Sqarimi dhe verifikimi i faktit nëse jemi
përpara se njëjtës padi apo kërkimet që përbejnë objektin e padisë kanë lidhje te mjaftueshme
me njeri tjetrin për tu gjykuar njëherazi,(nenet 5 dhe 185 te K.Pr.Civile), vlerësohet nga
Kolegji Civil si i rëndësishëm për vazhdimin e mëtijshëm të shqyrtimit gjyqësor në përputhje
me ligjin.
Nga ana tjetër sqarimi i këtij momenti është i rëndësishem edhe përsa i përket
verifikimit te legjitimitetit te paditësve (neni 32 i K.Pr.Civile) në kërkimet për lirimin e
truallit dhe pavlefshmërinë e kontratës së shitjes, lejes së ndërtimit dhe regjistrimeve
përkatëse në Z.R.P.P, ndërkohë që vetë kërkimi i tyre për saktësim te vendimeve te
Komisionit te Pronave, provon që në momentin e ngritjes së padisë e në vazhdim të
kërkimeve te tjera, paditësat ende nuk kishin një akt që të provonte se trualli i blerë dhe
ndërtuar nga i padituri Kol Gjoni ishte i paditësave.
Se dyti: Në kundërshtim me kërkesat e nenit 14 te K.Pr.Civile, gjykata e apelit nuk ka
kryer një hetim gjyqësor te plotë dhe të gjithanshëm ne përputhje me ligjin. Në përmbajtjen
(arsyetimin) e vendimit konstatojmë një cilësim jo të saktë te fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, në kundërshtim kjo me kërkesat e nenit 16 te K.Pr.Civile.
Çmuarja e provave që ndodhen në aktet e administruara në gjykim rezulton të jetë bërë në
kundërshtim me parashikimet e nenit 29 te K.Pr.Civile.
Kështu akti i ekspertimit i kryer nga gjykata e apelit është i metë dhe i paqartë, ndaj
konform nenit 229 te K.Pr.Civile, gjykata e apelit duhet të kishte kërkuar nga ekspertët
sqarime plotësuese ose te urdhëronte kryerjen e një ekspertimi te ri, duke thirrur ekspertë te
tjerë, gjë që duhet ta bëjë gjate rigjykimit te çështjes.
Nga disa akte te ndodhura ne dosje del qartë se prona e paditësave (trashëgimlënësit te
tyre) kufizohet nga veriu me pronën e Hava Mulleti, nëna e trashëgimlënësit (babait) të
359
paditurit Muharrem Metani dhe ky i fundit kufizohet ne jug me pronën e trashëgimlënësit te
paditesve (familja Kaziu). Kështu,vërtetimet e pronësisë dhe vendimi i Komisionit te Pronave
në favor te paditësve, përcaktojnë si kufitar verior te familjes Kaziu, Muharrem Metani e
Hava Mulletin (herë njërin e herë tjetrin) te cilët janë prindërit e Sefer Metanit,
trashëgimlënësit (babait) të të paditurit Muharrem Metani.
Po kështu është i administruar një vërtetim pronësie i familjes Mema (fqinjë) sipas të
cilit kufizohet prona e saj edhe me atë të familjes Metani,ndërkohe që nga aktet e paraqitura
nga paditësit edhe familja Kaziu kufizohet me pronën e familjes Mema, fakt që vërteton edhe
njëherë që familja Metani ka pronë në afërsi ose kufi me paditësit (konkluzion qe duhet
saktësuar nga ekspertet e fushës).
Akti i trashëgimisë testamentare(viti 1963) i Hava Mulletit(Metani) e veja e
Muharrem Metanit (jo i padituri) dhe nëna e trashëgimlënësit Sefer Metani, hedh drite mbi
faktin se ajo banonte ne Rr.“Sulejman Pasha” nr.124, pra në pronën objekt konflikti. Vendimi
gjyqësor për vërtetimin e faktit juridik te pronës së familjes Metani është zhvilluar më palë
kundërshtare dhe mbi bazën e vërtetimeve të pronësisë së fqinjëve (kufijve te tyre). Harta qe i
bashkëngjitet vendimeve të Komisionit te Pronave në favor te paditësve, tregon qartë
pozicionin e pronave të dy familjeve në konflikt, duke mos rezultuar asnjë mbivendosje midis
tyre. Kjo hartë është pjesë e vendimit te Komisionit te Pronave dhe nuk mund të ndryshohet
apo “saktësohet” nga Z.R.P.P Tiranë, siç ka ndodhur në rastin objekt gjykimi. Pikërisht në një
“modifikim”të tillë te kësaj harte nga Z.R.P.P janë mbështetur ekspertët për të nxjerrë
konkluzionin se pronat mbivendosen dhe mbi këtë bazë duhet te saktësohet harta
bashkangjitur vendimit te Komisionit te Pronave. Në fakt një korrigjim i tillë i hartës së
Komisionit te Pronave (nëse do të ishte i nevojshëm) bëhet jo mbi bazën e “ndërhyrjeve” që
ka bërë ne te Z.R.P.P, por vetëm me vendim gjyqësor mbështetur mbi aktet (provat) e
administruara në dosjen gjyqësore (te renditura me lart) dhe azhornimit te pronës në terren.
Së paku, ekspertët duke qenë para provave te pakundërshtueshme se familja Metani
ka pasur një pronë në kufi me paditësit (familjen Kaziu) edhe sikur sipërfaqja objekt konflikti
të rezultonte pronë e familjes Kaziu, do të duhej te përcaktonin vendndodhjen e familjes
Metani.
Përgjigjet e ekspertëve, në aktin e ekspertimit te kryer në Gjykatën e Apelit Tiranë, se
nuk mund te pozicionojnë pronën e paditësit dhe te paditurit si dhe konkluzioni se pronat
kanë mbivendosje duke u mbështetur në pozicionimin që i ka bërë pronës Z.R.P.P (duke
korrigjuar hartën që i bashkëngjitet vendimit te K.K.K.P), nuk mund të plotësojnë qëllimin
për të cilin ata janë thirrur dhe kërkesat e neneve 224/a,224/b te K.Pr.Civile.
Se treti, nga gjykata e apelit nuk i është dhënë përgjigje pretendimeve të paditurve në
lidhje me kalimin e afatit te ngritjes së padisë (pretendohet se kërkime te veçanta te saj janë
parashkruar referuar neneve 137 e 303/1 të Kodit Civil, si dhe pretendimit se në kundërshtim
me nenin 137 te K.Pr.Administrative), paditësit nuk kanë ndjekur më parë rrugën
administrative te ankimit kundër lejes se ndërtimit me të cilën është pajisur i padituri Kol
Gjoni.
Së fundi, i padituri Kol Gjoni, në kushtet kur i padituri Muharrem Metani kishte te
regjistruar dhe konfirmuar rregullisht pronën (truallin), ka blerë 85,5m2 truall dhe ka ndërtuar
objektin dykatësh pasi i është akorduar leja e ndërtimit nga K.RR.T pranë Bashkisë Tiranë,në
vitin 1999. Prej vitit 1999 deri ne vitin 2002, ky ndërtim nuk është kontestuar nga kufitarët
(paditësat). Këta te fundit ndërkohe nuk dispononin një akt pronësie mbi këtë pronë pasi ne
vendimet e tyre te Komisionit te Pronave (siç sqaruam me lart) nuk përfshihej sipërfaqja 85,5
m2, objekt konflikti gjyqësor. Këtë e vërtetojnë aktet e administruara ne gjykim, pretendimet
e palëve dhe ekspertëve dhe fakti që njeri nga kërkimet e paditësve është kundërshtimi (pas 9
360
vjetësh) i vendimit te Komisionit te Pronave duke kërkuar në thelb përfshirjen edhe te kësaj
sipërfaqe trualli (85,5 m2) ne pronën e kthyer familjes Kaziu si dhe pasqyrimi i këtij fakti në
hartën përkatëse te Komisionit nëpërmjet korrigjimit te saj. Në të tilla rrethana, vlerësojmë se
edhe sikur te vërtetohej mbivendosja e pronave, gjykata e apelit duhet te analizojë konfliktin
ne vështrim te neneve 175/3,175/4, 299, 306/2 te Kodit Civil, pasi i padituri Kol Gjoni
rezulton te ketë qenë plotësisht ne kushtet e një poseduesi me mirëbesim te pronës objekt
konflikti gjyqësor.
Për të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë udhëzon Gjykatën e Apelit
Tiranë, që në bazë te konstatimeve te mësipërme, në rishqyrtimin e çështjes te verifikojë
legjitimitetin e palëve, afatet për ngritjen e kërkimeve dhe juridiksionin gjyqësor për kërkime
te caktuara, të kryejë riekspertimin topografik mbi bazën e analizës se saktë të provave dhe
azhornimit ne terren te pronës me qëllim përcaktimin kategorik te vendndodhjes se pronave
të palëve ndëgjyqëse dhe te faktit nëse ato mbivendosen me njëra tjetrën, për të arritur në një
vendim te drejtë e të bazuar ne ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 germa c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, me 25.09.2013
361
Nr.00-2014-2608 i Vendimit (514)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: NOVRUZ HOXHA

TASIM HOXHA
E PADITUR: AGJENSIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TË
QARKUT FIER
PALË E TRETË: BASHKIA E QYTETIT BALLSH
NDËRHYRËS KRYESORË: HAXHI CJAPI
VIOLETA SULAJ
AVDYL YMERAJ
YLLKA HASANI
BAJRAM BEQARI
NOVRUZ BEJTAJ
TAJANE MALAJ
BILBIL KALARI
HETEM PAJA
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.7, datë 21.03.1994,
të K.K.K.Pronave të Bashkisë Mallakastër.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1276, datë 09.11.2001, ka vendosur:

Rrëzimin e padisë së paditësave Novruz Hoxha e Tasim Hoxha, kundër palës së
paditur Bashkia Ballsh e ndërhyrësve dytësore: Yllka Hasani, Astrit Iljazi, Hetem
Paja, Haxhi Cjapi, Hamza Muskaj, Novruz Bejtaj, Violeta Sulaj, Barjam Beqiri,
Bilbil Kalari, me objekt kundërshtim i vendimit nr.7, datë 21.03.1994 të
K.K.K.Pronave Bashkia Ballsh, si të pambështetur në ligj e prova shkresore.

Prishjen e vendimit nr.1276, datë 09.11.2001 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
362
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1325, datë 27.12.2002, ka vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga personi i tretë Novruz Hoxha.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.1740, datë 22.12.2004, ka vendosur:

Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësat Novruz Hoxha dhe Tasim
Hoxha. Ndryshimin e vendimit nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave ish
pronarëve të Bashkisë Ballsh, si më poshtë:
a) Të njohë të drejtën e pronësisë ish pronarit Mehmet Dule Hoxha mbi një
sipërfaqe trualli prej 49.000 m2, ndodhur në qytetin e Ballshit, me kufizime: V -
Halil Malasi, J - Rrugë kryesore për në K.P.TH.N. Ballsh, L - Rrugë për në
stacionin e trenit dhe P - Pronat e Qemal Klosit b) Në bazë të neneve 5 dhe 19
të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, "Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish
pronarëve", trashëgimtarëve ligjore të ish pronarit Mehmet Dule Hoxha iu
kthehet në natyrë sipërfaqja e truallit S2= 892 m2, me këto kufizime: V - Rruga
Nacionale Ballsh-Tepelenë, Tregu Industrial, J - Rrugë lagjeje, L - Rruga
Nacionale Ballsh-Tepelenë dhe P - Shesh i tregut të lirë, e pasqyruar në plan
vendosjen nr.15 të aktit të ekspertimit.
c) Në bazë të nenit 16 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, trashëgimtarët e ish
pronarit Mehmet Dule Hoxha të kompensohen me një nga mënyrat e parashikuara
nga ligji për sipërfaqen e truallit prej 48.108 m2.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1740, datë 22.12.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Fier për pjesën që ka ndryshuar vendimin nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave
të Bashkisë Ballsh në pikën 1 të tij, duke njohur të drejtën e pronësisë së ish
pronarit Mehmet Dule Hoxha mbi një sipërfaqe trualli prej 49.000 m2 të
ndodhur në qytetin e Ballshit, me kufizime: Veriu - Halil Malasi, Jugu –Rrugë
kryesore për në K.P.TH.N. Ballsh, Lindja - Rruga që çon tek stacioni i trenit,
Perëndimi - Pronat e Qemal Klosit. Ndryshimin e vendimit të mësipërm për
pjesën tjetër dhe duke gjykuar çështjen në fakt:
Ndryshimin e vendimit nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave të Bashkisë
Ballsh në pikën 2 të tij në këtë mënyrë: Kthimin fizik trashëgimtarëve të ish
pronarit Mehmet Dule Hoxha të një sipërfaqe gjithsej 15.948 m2, e përbërë prej
sipërfaqeve SI prej 481.5 m2, S2 prej 2093 m2, S3 prej 395 m2, S4 prej 613.5 m2,
S5 prej 758.3 m2, S6 prej 350 m2, S7 prej 549 m2, S8 prej 289 m2, S9 prej 308
m2, S10 prej 912 m2, S 11 prej 1519 m2, S12 prej 3287,5 m2, S13 prej 2757
m2, sipërfaqja e magazinave të prishura të privatizuar nga personi i tretë Avdul
Ymeraj prej 1171 m2, sipërfaqja e objektit të rrënuar prej 465 m2, sipas
përcaktimit, kufijve dhe vendosjes së përshkruar në plan vendosjen nr.9 që
shoqëron aktin shtesë të ekspertimit të ekspertëve Luiza Bala dhe Yzeir Muço
dhe që bëhet pjesë e këtij dispozitivi.
Kompensimin e trashëgimtareve të ish pronarit Mehmet Dule Hoxha për pjesën
tjetër të truallit prej 33.051,2 m2.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs ndërhyrësi kryesor Avdyl

Ymeraj, më datë 31.10.2007, me të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit duke
u vendosur kompensim i ish pronarit, trashëgimtarëve të tij për truallin prej 1171 m2, për këto
shkaqe:
363
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin nr.7698, datë 15.04.1993 dhe aktet nënligjore dalë
në zbatim të tij, kur e konsideron të lirë dhe ua kthen paditësave sipërfaqen prej 1171 m2,
të cilën e kam përfituar nëpërmjet privatizimit.
- Nuk përbën argument ligjor arsyetimi i gjykatës se në momentin e gjykimit magazinat
janë prishur dhe kjo sipërfaqe duhet konsideruar e lirë. Gjykata nuk e mbështet këtë
qëndrim në asnjë dispozitë ligjore në të cilën të jetë parashikuar se, në qoftë se personi që
ka privatizuar objektet ish pronë shtetërore të ndërtuara para vitit 1993 dhe truallin, por
që pas shumë vitesh i prish këto objekte për bërë ndërtim të ri, trualli që zënë këto objekte
i kthehet ish pronarit.
- Gjykata nuk arsyeton nëse truall në pronësinë time është i lirë ose jo në kuptim juridik,
por mjaftohet vetëm me faktin se aktualisht magazinat nuk ekzistojnë.
- Gjykata citon nenin 4 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe pikën 1 të Udhëzimit të
K.M. nr.3, datë 21.06.1993, në të cilët është parashikuar se nuk kthehen në natyrë trojet e
zëna me objekte të ndërtuara para vitit 1993, por kur i zbaton anashkalon gjendjen
konkrete të para vitit 1993.
- Ligji dhe praktika gjyqësore për rastet e kësaj natyre kanë pranuar si kohë për
vërtetimin e faktit nëse trualli i pretenduar nga ish pronari është i lirë ose jo me gjendjen
juridike dhe fizike të tij në momentin kur ligji nr.7698, datë 15.04.1993, ka hyrë në fuqi
dhe jo siç ka pranuar gjykata, që për zgjidhjen e çështjes referon në gjendjen fizike në
vitin 2007.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; dhe pasi
VËREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësat Novruz dhe Tasim Hoxha janë dy
nga trashëgimtarët ligjorë të ish-pronarit Mehmet Hoxha, të cilit me vendimin nr.7, datë
21.03.1994 të K.K.K.Pronave të Bashkisë Ballsh i është njohur pronësia mbi një sipërfaqe
trualli prej 43.540 m2, të ndodhur në qytetin e Ballshit, me kufizimet përkatëse (pika 1), nga të
cilat kompensuar sipërfaqja prej 29.240 m2 (pika 2).
Paditësat Novruz Hoxha dhe Tasim Hoxha, me pretendimin se komisioni nuk është
shprehur për të gjithë sipërfaqen e njohur në pronësi, për sipërfaqen që është e lirë si dhe për
sipërfaqen që janë bërë ndërtime pas hyrjes së ligjit në fuqi që në kuptim të tij konsiderohet e
lirë, me padinë e datës 28.02.2001, kanë kundërshtuar vendimin e komisionit.
Gjatë gjykimit kanë ndërhyrë me cilësinë e ndërhyrësve kryesorë Violeta Sulaj,
Bajramn Beqari, Hetem Paja, Astrit Iljazi, Bilbil Kalari, Hamza Muskaj, Avdyl Ymeraj,
Tajane Malaj, Haxhi Cjapi, Yllka Hasani dhe Novruz Bejtaj, të cilët kanë pretenduar se në
sipërfaqen prej 14.300 m2, që paditësat kërkojnë t'u kthehet e lirë, kanë ndërtime me leje ose
të blerë nga shteti.
vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësave Novruz Hoxha e Tasim Hoxha kundër palës së paditur
Bashkia Ballsh e ndërhyrësve dytësore Yllka Hasani, Astrit Iljazi, Hetem Paja, Haxhi Cjapi,
Hamza Muskaj, Novruz Bejtaj, Violeta Sulaj, Barjam Beqiri, Bilbil Kalari, me objekt
kundërshtim i vendimit nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave Bashkia Ballsh si të pambështetur
në ligj e prova shkresore".
364
Gjykata ka rrëzuar padinë, pa shqyrtuar çështjen në themel, me arsyetimin se "asaj i ka
kaluar afati i parashkrimit që kërkon neni 328 i K.Pr.Civile".
Prishjen e vendimit nr.1276, datë 09.11.2001 të Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Fier dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Në rrethanat kur ligji nr.7698, datë 15.04.1993, nuk ka parashikuar ndonjë afat, për rastin
"do të zbatohen afatet e përgjithshme të parashkrimit të padisë... " (neni 114 i K.Civil).
Gjykata e apelit ka orientuar shqyrtimin e çështjes në themel dhe për formimin e drejtë të
ndërgjyqësisë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1325, datë 27.12.2002, ka
vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga personi i tretë Novruz Hoxha.
vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësat Novruz Hoxha dhe Tasim
Hoxha. Ndryshimin e vendimit nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave ish pronarëve të
Bashkisë Ballsh si më poshtë:
a) Të njohë të drejtën e pronësisë ish pronarit Mehmet Dule Hoxha mbi një sipërfaqe
trualli prej 49.000 m2, ndodhur në qytetin e Ballshit, me kufizime: V - Halil Malasi, J -
Rrugë kryesore për në K.P.TH.N. Ballsh, L - Rrugë për ne stacionin e trenit dhe P - Pronat e
Qemal Klosit. b) Në bazë të neneve 5 dhe 19 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 "Për kthimin
dhe kompensimin e pronave ish pronarëve", trashëgimtareve ligjore të ish pronarit
Mehmet Dule Hoxha iu kthehet në natyrë sipërfaqja e truallit S2- 892 m2, me këto kufizime:
V - Rruga Nacionale Ballsh-Tepelenë, Tregu Industrial, J - Rrugë lagjeje, L - Rruga
Nacionale Ballsh-Tepelenë dhe P - shesh i tregut të lirë, e pasqyruar në plan vendosjen
nr.15 të aktit të ekspertimit.
c) Në bazë të nenit 16 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, trashëgimtarët e ish pronarit
Mehmet Dule Hoxha të kompensohen me një nga mënyrat e parashikuara nga ligji për
sipërfaqen e truallit prej 48.108 m2.
Gjatë rigjykimit është thirrur me cilësinë e të paditurit K.K.K.Pronave dhe me cilësinë e
personit të tretë Bashkia Ballsh. Gjykata, bazuar në aktin e ekspertimit, ka pranuar të provuar se: -
sipërfaqja prej 49 dynym njohur me vendim gjyqësor ish pronarit Mehmet Hoxha ndodhet brenda
vijave kufizuese të qytetit Ballsh; - në këtë sipërfaqe përfshihet sipërfaqja prej 43.540 m2 që
komisioni i ka njohur pronësinë ish pronarit, si dhe sipërfaqja prej 5.460 m2 për të cilat
komisioni nuk është shprehur; - ndërhyrësat dytësore në këtë sipërfaqe kanë ndërtuar objekte
sipas lejeve përkatëse. Mbi këto fakte të pranuara gjykata ka ndryshuar vendimin e komisionit,
duke i njohur ish pronarit të drejtën e pronësisë mbi 49.000 m2, nga të cilat i ka kthyer në natyrë
892 m2, ndërsa për sipërfaqen prej 48.108 m2 ka vendosur kompensimin me një nga mënyra të
parashikuara në ligj.
Lënien në fuqi të vendimit nr.1740, datë 22.12.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Fier për
pjesën që ka ndryshuar vendimin nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave të Bashkisë Ballsh në
pikën 1 të tij, duke njohur të drejtën e pronësisë së ish pronarit Mehmet Dule Hoxha mbi një
sipërfaqe trualli prej 49.000 m2 të ndodhur në qytetin e Ballshit, me kufizime: Veriu - Halil
Malasi, Jugu - Rrugë kryesore për në K.P.TH.N. Ballsh, Lindja - Rruga që çon tek stacioni i
trenit, Perëndimi - Pronat e Qemal Klosit. Ndryshimin e vendimit të mësipërm për pjesën tjetër
dhe duke gjykuar çështjen në fakt:
365
Ndryshimin e vendimit nr.7, datë 21.03.1994 të K.K.K.Pronave të Bashkisë Ballsh në
pikën 2 të tij në këtë mënyrë: Kthimin fizik trashëgimtarëve të ish pronarit Mehmet Dule Hoxha të
një sipërfaqe gjithsej 15.948 m2, e përbërë prej sipërfaqeve SI prej 481.5 m2, S2 prej 2093 m2,
S3 prej 395 m2, S4 prej 613.5 m2, S5 prej 758.3 m2, S6 prej 350 m2, S7 prej 549 m2, S8 prej 289
m2, S9 prej 308 m2, S10 prej 912 m2, S11 prej 1519 m2, S12 prej 3287,5 m2, S13 prej 2757
m2, sipërfaqja e magazinave të prishura të privatizuar nga personi i tretë Avdul Ymeraj prej 1171
m2, sipërfaqja e objektit të rrënuar prej 465 m2, sipas përcaktimit, kufijve dhe vendosjes së
përshkruar në plan vendosjen nr.9 që shoqëron aktin shtesë të ekspertimit të ekspertëve Luiza
Bala dhe Yzeir Muço dhe që bëhet pjesë e këtij dispozitivi.
Kompensimin e trashëgimtarëve të ish pronarit Mehmet Dule Hoxha për pjesën tjetër të
truallit prej 33.051,2 m2.
Gjykata e apelit, pasi ka kryer akt të ri ekspertimi me grup ekspertësh, në analizë të
akteve shkresore të paraqitura nga palët, ka pranuar të provuar se: - të gjitha ndërtimet e personave
të tretë janë realizuar pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 dhe pas nxjerrjes së
vendimit të komisionit; - "...i gjithë trualli njohur në pronësi të ish pronarit Mehmet Hoxha, i
poseduar nga personat e tretë, në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit nr.7698, datë 15.4.1993, ka
qenë truall i lirë. Këtu bën përjashtim vetëm sipërfaqja prej 1171 m2 që zinin tre depot e
privatizuar nga Avdyl Ymeraj, objekte këto të ndërtuara përpara hyrjes në fuqi të ligjit, por që,
aktualisht edhe këto objekte janë prishur dhe sipërfaqja e zënë prej tyre, është e lirë nga
ndërtime të tjera". Në referim të nenit 4 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, pikës 1 të Udhëzimit
nr.3, datë 21.06.1993 të K.M. gjykata e apelit ka arritur në konkluzionin se nga sipërfaqja prej
49.000 m2 të njohur në pronësi janë të lira në kuptim të ligjit 15.948 m2 të përcaktuara në plan
vendosjen nr.9 (S1-S13), ndërsa sipërfaqet e lira S14 dhe S15 "...nuk mund t’i kthehen ish
pronarit pasi këto sipërfaqe ndodhen jashtë kufijve real të pronës së njohur realisht me
vendim gjyqësor".
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs ndërhyrësi kryesor Avdyl
Ymeraj, më datë 31.10.2007, me të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit
duke u vendosur kompensimi i ish pronarit, trashëgimtarëve të tij për truallin prej 1171 m2,
duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin
nr.7698, datë 15.04.1993 dhe aktet nënligjore të dala në bazë e për zbatim të tij, kur e
konsideron të lirë dhe ua kthen paditësave sipërfaqen prej 1171 m2, të cilën ndërhyrësi kryesor
e ka përfituar nëpërmjet privatizimit.
Nuk përbën argument ligjor arsyetimi i gjykatës se në momentin e gjykimit
magazinat janë prishur dhe kjo sipërfaqe duhet konsideruar e lirë.
Gjykata nuk arsyeton nëse trualli në pronësinë e ndërhyrësit kryesor është i lirë ose jo
në kuptim juridik, por mjaftohet vetëm me faktin se aktualisht magazinat nuk ekzistojnë.
Ligji dhe praktika gjyqësore për rastet e kësaj natyre kane pranuar si kohë për
vërtetimin e faktit nëse trualli i pretenduar nga ish pronari është i lirë ose jo, gjendjen juridike
dhe fizike të tij ne momentin kur ligji nr.7698, datë 15.04.1993, ka hyrë në fuqi dhe jo siç ka
pranuar gjykata që për zgjidhjen e çështjes referon në gjendjen fizike në vitin 2007.
Pala paditëse i është drejtuar K.K.K.Pronave mbi bazën e vendimit gjyqësor nr.321,
datë 08.11.1993 (vërtetim fakti pronësie). Komisioni i Pronave është shprehur në favor të tij
me vendimin nr.7, datë 21.03.1994, vetëm duke i njohur pronësinë mbi një sipërfaqe trualli
prej 43.540 m2 dhe urdhëruar kompensimin për një pjesë të saj. Nuk ka në gjykim akte që të
vërtetojnë kërkesa të paditësave për të privatizuar ose marrë pjesë në procesin e privatizimit të
objekteve eventuale të ndodhura mbi truallin ish pronë e tyre, në ushtrim të së drejtës së tyre të
parablerjes.
366
Nga ana tjetër konstatohet se rekursuesi Avdyl Ymeraj ka privatizuar objektin misri "
tre depo të ish NGP-së, me kontratën e datës 30.11.1994, dhe ka blerë sipërfaqen truall prej
1171 m2 me kontratën e datës 25.03.1998; kontratat e shitblerjes janë regjistruar në
Z.V.R.P.P. Pretendohet se këto objekte janë prishur për të bërë ndërtim të ri.
Në nenin 4 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, ligji në fuqi në kohën e nxjerrjes së
vendimit nr.7, datë të K.K.K.Pronave parashikohej: "U njihet e drejta e pronësisë dhe u
kthehen ish-pronareve apo trashëgimtarëve të tyre të gjitha pronat që në momentin e daljes
se këtij ligji ekzistojnë në formën e trojeve të pa zëna apo ndërtesave të pa ndryshuara,
me përjashtim të rasteve kur përcaktohet ndryshe në këtë ligj", ndërsa me ligjin nr.7916, datë
12.04.1995, është ndryshuar: "U njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehen ish-pronarëve a
trashëgimtarëve të tyre pronat që në momentin e daljes së këtij ligji ekzistojnë në formën e
trojeve, tokave bujqësore ose jo bujqësore të pa zëna apo ndërtesave të pa ndryshuara, me
përjashtim të rasteve kur përcaktohet ndryshe në këtë ligj”.
Në pikën 1 të Udhëzimit të K.M. nr.3, datë 21.06.1993, parashikohej: "7. Me troje
të pa zëna (troje të lira) dhe troje të zëna për efekt të ligjit kuptohen:
- Troje të zëna janë sipërfaqet, mbi të cilat janë vendosur ndërtesa ose objekte të tjera
ndërtimore me karakter të përhershëm publik, ekonomik ose të çdo natyre tjetër, kur ato janë
të ndërtuara me leje të rregullta ndërtimi e sheshe të miratuara nga organi kompetent,
sipas dispozitave në fuqi në momentin e dhënies së lejes së ndërtimit, brenda planeve
rregulluese dhe në sipërfaqet e parashikuara në këto dokumente. Kur leja rezulton e
parregullt, ajo quhet e pavlefshme dhe veprohet sipas paragrafit të tretë të kësaj pike.
- Në truallin e zënë përfshihet si sipërfaqja e truallit e zënë nga objekti kryesor,
ashtu edhe sipërfaqet e tjera funksionale të parashikuara në dokumentacionin përkatës. Për
shembull, në rastin e një fabrike përfshihet sipërfaqja e zënë nga ndërtesat e fabrikës, sheshet
teknologjike dhe objektet e tjera me karakter funksional të përcaktuar në planimetri. Në
rastin e ndërtimit të një ose disa banesave, përfshihen si vetë godinat, ashtu edhe objektet
dhe sipërfaqet e tjera funksionale, si rrugë, shesh midis pallateve, trotuare, etj., të
parashikuara në planin rregullues. Në rastin kur është ndërtuar një shtëpi private, përfshihet
banesa dhe oborri i parashikuar në lejen e ndërtimit".
Mbi bazën e fakteve të mësipërme të pranuara nga gjykatat e faktit dhe palët
ndërgjyqëse si dhe në interpretim e zbatim të dispozitave ligjore e nënligjore të mësipërme,
është e qartë se ndodhemi përpara rastit kur trualli i pronarit në momentin e hyrjes në fuqi
të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993 konsiderohet i zënë, konkretisht me objektet dhe trualli i
tyre funksional, të privatizuar më pas nga ndërhyrësi në këtë gjykim Avdyl Ymeraj. Pas
momentit të privatizimit, pronari i ri ka të drejtë të disponojë mbi pronën sipas vullnetit të tij, ta
ndryshojë, shtojë e pakësojë atë ndërkohë që në asnjë dispozitë ligjore nuk i njihet e drejta e ish
pronarit të truallit të rifitojë të drejta mbi truallin ish pronë e tij për shkak të ndryshimit të
gjendjes faktike të pronës (shembjes së objekteve në rastin konkret).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a/d të K.Pr.Civile,
367
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.571, datë 26.10.2007 të Gjykatës së Apelit Vlorë me këtë
ndryshim:
Rrëzimin e padisë për kthimin në favor të trashëgimtarëve të Mehmet Dule Hoxha
për sipërfaqet e ish magazinave pronë e ndërhyrësit kryesor Avdyl Ymeraj prej 1171 m2,
sipërfaqe e objektit të rrënuar prej 465 m2, sipas përcaktimit, kufijve dhe vendosjes së
përshkruar në plan vendosjen nr.9, që shoqëron aktin shtesë të ekspertit.
Tiranë, më 25.09.2013
368
Nr.00-2013-1989 i Vendimit (515)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: VASIL (BEKIM) ÇOBANI, në mungesë

TË PADITUR: KUJTIM ÇOBANI, BAJRAM ABDI
në mungesë
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
GJIROKASTËR, në mungesë
OBJEKTI:
Goditjen e Prokurës së Përgjithshme datë 06.01.2004 për falsitet,
redaktuar me nr.71 Rep. nr.15 Kol., nga noterja Drita Pepi,
Anëtare e Dhomës së Noterisë Tiranë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitblerjes
me nr.3062 Rep., nr.2134 Kol., datë 21.12.2010,
fshirjen nga regjistri hipotekor të kësaj kontrate,
si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të deklaratës noteriale
redaktuar me nr.733 Rep., datë 21.03.2005,
fshirjen nga regjistri hipotekor të kësajdeklarate,
si dhe kthimin në gjendjen e mëparshme të palëve.
Shpenzimet gjyqësore dhe avokatore të paditurve.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/b, 106, 270 të K.Pr.Civile.
Nenet 64, 72, 92/a të Kodit Civil.
Ligji 7829, datë 01.06.1994 “Për Noterinë”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.641 (21-2013-1166), datë

Shpalljen e moskompetencës të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për
shqyrtimin e çështjes civile me nr.732 [11232-00810-21-2013], datë
regjistrimi 03.06.2013.
369
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente
për shqyrtimin e kësaj çështje.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka ushtruar ankim të
veçantë paditësi, Vasil Çobani, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i padrejtë; gjykata ka zbatuar gabim ligjin në lidhje me
kompetencë tokësore.
- Është e vërtetë se palët në gjykim janë me banim me gjendje civile në Tiranë, por në
fakt unë paditësi ndodhem në Greqi prej më shumë se 20 vjet. I padituri Kujtim
Çobani banon në Tiranë, kurse palët e tjera të thirrura në gjykim ndodhen në
Gjirokastër.
- Padia ka disa objekte që lidhen midis tyre dhe jo vetëm goditjen për falsitet të
prokurës, por dhe pavlefshmërinë e kontratës së shitjes së tokës dhe fshirje të saj nga
regjistrimi pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Gjirokastër, si dhe pavlefshmëri deklarate noteriale.
- Sipas nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile, paditë për të drejtat reale mbi sendet e
paluajtshme, për pjesëtimin dhe posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen
sendet ose pjesa më e madhe e tyre. Për rastin ato ndodhen në Libohovë, Gjirokastër.
- Prokura e falsifikuar është vënë në përdorim edhe në disa gjykime të zhvilluara në
Gjirokastër në lidhje me pasurinë tonë të paluajtshme, troje.
- Kjo është pasuri trashëgimore nga babi ynë dhe, bazuar në nenin 46 të Kodit të
Procedurës Civile, kompetente është Gjykata e Gjirokastrës.
- Unë godas prokurën për falsitet që të më kthehet prona në gjendjen e mëparshme; gjë
për të cilën nuk është kompetente Gjykata e Tiranë, sepse prona ndodhet në
Gjirokastër.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Vasil (Bekim) Çobani dhe i
padituri Kujtim Çobani janë vëllezër.
2. Me vendimin nr.81, datë 16.08.1996, paditësi i këtij gjykimi ka ndryshuar emrin
nga Bekim në Vasil Çobani.
3. Më datë 06.01.2004 nga ana e noteres Drita Pepi, anëtare e Dhomës së Noterisë
Tiranë, është redaktuar Prokura e Përgjithshme me nr.71 Rep. nr.15 Kol., sipas së cilës
Bekim Çobani dhe Roni Çobani kanë caktuar si përfaqësues “...të posaçëm, vëllain e quajtur
KUJTIM ÇOBANI, me banim në Tiranë..., të cilit i japim të drejtë e porosi të veprojë në emër
dhe për llogarinë tonë me të gjitha tagrat që njeh e lejon ligji për:...”. Prokura është
nënshkruar nga të përfaqësuarit e sipërcituar.
3. Më datë 21.12.2010, përpara noterit Bujar Xhaxho, anëtar i Dhomës së Noterisë
Gjirokastër, është redaktuar dhe lidhur kontrata e shitjes nr.3062 Rep., nr.2134 Kol., që ka
pasur për objekt shitjen e pasurisë nr.9/199, zona kadastrale 2444, ndodhur në Libohovë
Gjirokastër, me sipërfaqe të përgjithshme 1050 m2 tokë kullosore pyjore, me kufizimet
përkatëse. Si shitës në këtë kontratë kanë nënshkruar: Fatije Çobani (Suta), Mehmet Çobani,
370
Roni Çobani; të tre shitësit janë përfaqësuar nga Kujtim Çobani, sipas prokurave nr.71/15,
datë 06.01.2004 dhe nr.1420/200, datë 25.03.2000, dhe si blerës ka nënshkruar Bajram Abdi.
4. Më datë 21.03.2005, para noteres Alma Poshi, është redaktuar Deklarata Noteriale
nr.733 Rep., sipas së cilës nga ana e të paditurit të këtij gjykimi, Kujtim Çobani, është
deklaruar qenia dakord me sipërfaqet e tepërta, gjithsej 780 m2, të regjistruara gabimisht nga
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër.
5. Paditësi Vasil (Bekim) Çobani, me pretendimin se Prokura e Përgjithshme
nr.71/15, datë 06.01.2004 është e falsifikuar, nuk ka identitetin e vërtetë të tij dhe nuk është
firmosur prej tij, mbi bazën e së cilës i padituri Kujtim Çobani na ka përfaqësuar në disa
veprime tjetërsimi dhe gjykim pjesëtimi pasurie, me padinë drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të
kësaj gjykate.
6. Në seancë gjyqësore i padituri Kujtim Çobani ka kërkuar deklarimin e mungesës së
kompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për shqyrtimin e kësaj
çështje dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
argumentin se si paditësi edhe ai (i padituri) janë me banim në Tiranë, qëllimisht paditësi nuk
ka thirrur të paditur edhe pronarët e tjerë, të cilët ai i ka përfaqësuar për një kohë dhe kanë
interesa të ligjshme në këtë proces, pasi ata nuk janë banorë të Qarkut Gjirokastër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.641 (21-2013-1166), datë
02.07.2013, ka shpallur moskompetencën “...për shqyrtimin e çështjes civile me nr.732
[11232-00810-21-2013], datë regjistrimi 03.06.2013” dhe i ka dërguar aktet “...Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje”.
7.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 42, 55 dhe 61
të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton:
- “Në përcaktimin e gjykatës kompetente për shqyrtimin e çështjes konkrete nga
pikëpamja territoriale, gjykata, bazuar në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile,
merr në konsideratë objektin e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të
mosmarrëveshjes”;
- “Në rastin në shqyrtim, ka disa kërkime që formësojnë objektin të padisë”;
- “Kërkimi për goditje të Prokurës së Përgjithshme të datës 06.01.2004 për falsitet,
redaktuar me nr.71 rep., nr.15 kol., nga noterja Drita Pepi, Anëtare e Dhomës së
Noterisë Tiranë është kërkimi kryesor i padisë, kjo jo për shkak të renditjes”;
- “Fakti juridik që paditësi ka vënë në themel të kërkimit të parë përbën shkakun e
padisë. Për këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që paditësi
pretendon si të shkelur. Nga zgjidhja që do t’i bëhet këtij kërkimi, pra nëse do të
provohet ose jo falsifikimi i prokurës, janë të kushtëzuara dhe zgjidhja e
kërkimeve të tjera” ;
- “Kërkimet e tjera, janë në vartësi të pranimit ose jo të kërkimit të mësipërm. Këto
kërkime, të vështruar në raport me të parin janë dytësore. Në rastin në shqyrtim
prokura pretendohet se është firmosur nga i padituri Kujtim Çobani me banim në
Tiranë dhe është redaktuar në Tiranë…”;
- “Neni 55 i K.Pr.Civile përbën rregullin specifik që prevalon në zbatim nga
dispozitat e përgjithshme, nenet 42 e vijues të K.Pr.Civile…Në zbatim të kësaj
dispozite, gjykata tokësore kompetente për çështjen në shqyrtim është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi si paditësi Vasil Çobani, ashtu edhe i padituri
Kujtim Çobani janë banorë të qytetit të Tiranës”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka ushtruar ankim të
veçantë paditësi, Vasil Çobani, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës
371
së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9.1. Neni 42§1 i K.Pr.Civile:“Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e
vendit ku ai ka banesën e përkohshme”.
9.2. Neni 53 i K.Pr.Civile: “Kur janë shumë të paditur, që kanë vendbanimin ose
vendqëndrimin e tyre në vende të ndryshme, padia mund të ngrihet në gjykatën
e vendit ku ka banimin ose vendqëndrimin cilido nga të paditurit”.
9.3. Neni 54 i K.Pr.Civile: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.
10. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Vasil Çobani, për aq sa referon në
nenin 42 të Kodit të Procedurës Civile, përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e
vendimit nr.641 (21-2013-1166), datë 02.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.641 (21-2013-1166), datë
02.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.732 (11232-00810-
21-2013), datë regjistrimi 03.06.2013, duke i dërguar aktet për gjykim gjykatës kompetente,
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në mosrespektim të normave procedurale
civile dhe për këtë shkak duhet të prishet.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, selisë dhe vendbanimit të palëve ndërgjyqëse, nuk e gjen të
bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
13. Ky kolegj, referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet
referuar në nenet 42§1, 53 dhe 54 të Kodit të Procedurës Civile.
14. Në nenin 42§1 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk
dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme.
15. Në rastin konkret, objekti i padisë konsiston në: (i) “Goditjen e Prokurës së
Përgjithshme datë 06.01.2004 për falsitet, redaktuar me nr.71 Rep., nr.15 Kol., nga noterja
Drita Pepi, Anëtare e Dhomës së Noterisë Tiranë”; (ii) “Konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të kontratës së shitblerjes me nr.3062 rep., nr.2134 Kol., datë 21.12.2010, fshirjen
nga regjistri hipotekor të kësaj kontrate, si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme”
dhe, (iii) “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të deklaratës noteriale redaktuar me nr.733
rep., datë 21.03.2005, fshirjen nga regjistri hipotekor të kësaj deklarate, si dhe kthimin në
gjendjen e mëparshme të palëve”.
16. Si palë të paditura në gjykim janë thirrur: 1. Kujtim Çobani dhe 2. Bajram Abdi
që, sipas akteve procedurale të dosjes gjyqësore dhe përcaktimit të vetë paditësit, i pari ka
vendbanimin në Tiranë, ndërsa i dyti ka vendbanimin në Libohovë të Gjirokastrës.
Gjithashtu, si palë e paditur është thirrur dhe Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Gjirokastër, që ka selinë në qytetin e Gjirokastrës.
16.1. Pra, evidentohet se personat e thirrur si palë të paditura, dy personat fizikë kanë
vendbanime të ndryshme. Njëri në qytetin e Tiranës dhe tjetri në Libohovë të Gjirokastrës,
372
ndërsa Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, e thirrur si palë e paditur, ka
selinë e saj në qytetin e Gjirokastrës.
17. Referuar Dekretit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë nr.6201, datë
08.06.2009 “Për caktimin e kompetencave tokësore të rretheve gjyqësore dhe të qendrës së
ushtrimit të veprimtarisë së secilës prej tyre” konstatohet se, (i) i padituri Bajram Abdi ka
vendbanimin e tij në hapësirën juridiksionale të territorit brenda të cilit ushtron veprimtarinë
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër. Po kështu, në po këtë territor ka selinë e saj dhe pala
tjetër e paditur, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Gjirokastër, ndërsa
(ii) i padituri Kujtim Çobani ka vendbanimin e tij në qytetin e Tiranës, territor në të cilin
shtrin veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe jo ajo e Gjirokastrës.
18. Meqenëse në këtë gjykim janë thirrur shumë të paditur, që kanë vendbanime të
ndryshme nga njëri tjetri, ky kolegj vlerëson se paditësi, sipas neneve 42§1 të Kodit të
Procedurës Civile, mund ta ngrinte padinë në shqyrtim në gjykatën e vendit ku ka banimin
dhe selinë cilido nga të paditurit.
19. Në këto rrethana gjen zbatim edhe neni 54 i Kodit të Procedurës Civile, sipas të
cilit e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, i cili për
rastin në shqyrtim, në ngritjen e padisë ka zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
dhe gjykata nuk mund të ndryshojë këtë zgjedhje të palës paditëse.
20. Gjithashtu, ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, ky kolegj vlerëson se kërkimi
kryesor i paditësit ka të bëjë me rregullimin e situatës juridike të së drejtës së tij subjektive të
pretenduar të cenuar nga kontrata e shitjes nr.3062 Rep. nr.2134 Kol., datë 21.12.2010. Pra,
interesi i paditësit në këtë gjykim është drejtuar tek pasojat e pavlefshmërisë të kontratës së
shitjes dhe jo tek goditja për falsitetin e prokurës në vetvete. Edhe goditja për falsitetin e
prokurës bëhet në kuadër të realizimit të këtij interesi të paditësit.
21. Në referencë të nenit 55 të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj gjykon se, për
shkak të koneksitetit që kanë kërkimet e përcaktuar në objektin e padisë, kompetente për
shqyrtimin e tyre është po Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
22. Lloji i padisë për realizimin e të drejtës së pretenduar është në disponibilitetin e
palës, ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje këtyre problemeve, në respektim të së drejtave
të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
23. Nëse padia është e bazuar në faktet dhe rrethanat përkatëse të pretenduara nga
pala paditëse dhe me shkakun juridik të përcaktuar prej saj, këto janë çështje që do të
shqyrtohen nga gjykata dhe do të zgjidhen me vendimin përfundimtar të saj.
24. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.641 (21-
2013-1166), datë 02.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me të cilin është
shpallur moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.732
(11232-00810-21-2013), datë regjistrimi 03.06.2013, duhet të prishet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 63§3 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
373
Prishjen e vendimit nr.641 (21-2013-1166), datë 02.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 26.09.2013
374
Nr.00-2013-1972 i Vendimit (516)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

palëve:
PADITËS: HAVA TORBA, ALMA TORBA,

SAIMIR TORBA, ALIDA TORBA,
të përfaqësuar nga avokat Taulant Jorgji
E PADITUR: BYROJA SHQIPTARE E SIGURIMEVE,
në mungesë
OBJEKTI:
Kërkimi i shpërblimit të dëmit pasuror dhe jo pasuror,
shpenzimet e varrimit dhe shpenzimet e tjera të nevojshme
dhe të arsyeshme për realizimin e kompensimit të dëmit të shkaktuar
nga aksidenti automobilistik i datës 04.07.1999
në të cilin gjeti vdekjen i ndjeri Ivzi Torba.
Nenet 609, 640 dhe 646 të K.Civil.
Nenet 13, 17 dhe 24 të Dekretit 295, datë 15.09.1992 të Presidentit të Republikës
“Për Sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”,
i miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992,
i ndryshuar me ligjin 8729, datë 19.01.2001.
Urdhri i Ministrit të Financave nr.1, datë 16.07.2001, pika 1 dhe 3.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.99, datë 17.01.2007, ka vendosur:

Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve të dëmshpërblejë
paditësit në shumën prej 6.628.723 lekë, çka përbën dëmin pasuror si dhe
interesat për vdekjen e shkaktuar të ndjerit Ivzi Torba.
Rrëzimin e padisë përsa i takon dëmit jo pasuror si të pabazuar në ligj.
375
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs:
1. Pala paditëse, Hava Torba, Alida Torba, Saimir Torba dhe Alma Torba, me të cilin
kërkojnë ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë duke pranuar të plotë padinë dhe shpërblimin e dëmit sipas vlerësimit të ekspertëve, për
këto shkaqe:
- Gjykatat nuk kanë respektuar ligjin në lidhje me dëmin jo pasuror që na është
shkaktuar nga vdekja e aksidentale e të ndjerit Ivzi Torba.
- Gjykatat kanë konceptim të gabuar mbi ligjin dhe shtrirjen e tij edhe në shpërblimin e
dëmit jo pasuror me të cilin duhet të na shpërblejë pala e paditur.
- Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me vendimet njehsuese të Gjykatës së
Lartë dhe nuk i ka hyrë fare hetimit gjyqësor të përcaktimit të figurave të veçanta të
dëmit jo pasuror të kërkuar me padi.
- Gjatë gjykimit kemi provuar se ne paditësat si familjarë të viktimës, nga vdekja e
bashkëshortit dhe babait, jemi cenuar në jetën tonë familjare, në shëndetin tonë, kemi
pësuar dëmtime në zhvillimin harmonik të personalitetit tonë. Dëmtimi i shëndetit,
dëmi biologjik, është evident në rastin në shqyrtim dhe si i tillë ai duhet të
dëmshpërblehet
2. Pala e paditur, Byroja Shqiptare e Sigurimeve, me të cilin kërkon prishjen e

vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e
gjykimit të çështjes, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të ligjit material dhe atij procedural.
Gjykata e Apelit Tiranë ka gjykuar çështjen në mungesë të Avokaturës së Shtetit.
- Gjykatat kanë pranuar rastin si rast sigurimi të dëmshpërblyeshëm, duke vepruar në
kundërshtim me ligjin dhe provat. Gjykata gabimisht mbështetet në pjesën arsyetuese
të vendimit penal dhe në një deklaratë dore të drejtuesit të mjetit, duke shkelur kështu
nenin 70/1 të K.Pr.Penale.
- Sipas nenit 608 të K.Civil që të lindë përgjegjësia për shkaktimin e dëmit duhet të
ekzistojë faji, që për rastin konkret mungon, pasi drejtuesi i mjetit me të cilin është
shkaktuar vdekja e të ndjerit nuk është dënuar për veprën penale të shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor.
- Nga akt ekspertiza auto-teknike del se ka qenë fajtor i ndjeri Ivzi Torba.
- Gjykata e apelit nuk është shprehur në lidhje me kundërshtimet tona të bëra në ankim.
- Gjykata ka pranuar një akt ekspertimi të paligjshëm dhe të pabazuar në prova.
Eksperti ka dhënë mendim juridik; konkretisht kur citon nenin 640 të K.Civil.
- Eksperti përmend bazën ligjore të aktit, por ai ka zbatuar keq Udhëzimin Metodik të
Trajtimit të dëmeve. Shpenzimet e varrimit janë përcaktuar me hamendje dhe jo në
prova që të justifikojnë vlerën e përcaktuar prej tij. Ndërkohë që këto shpenzime janë
të përcaktuar në Udhëzimin nr.3007, datë 20.05.2002, të Ministrit të Financave.
- Po kështu gjykata ka gabuar edhe në lidhje me interesat. Gjykata duhej të kishte
caktuar tjetër ekspert dhe jo atë që bëri vlerësimin e dëmit.
- Në rastet e sigurimit të detyrueshëm fitimi i munguar nuk gjen zbatim, sikurse
pranojnë gjykatat.
376
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës paditëse, avokat
Taulant Jorgji, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe pranimin plotësisht të padisë; dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se më datën 24.07.2002, rreth orës
01.00, në drejtimin e lëvizjes nga Dobrova për në qytetin e Peshkopisë, në vendin e quajtur
“kthesa e Bukallareve” ka ndodhur një aksident automobilistik. Mjeti tip kamionçinë “Benz
Mercedez” me targë TR 9075 B, drejtuar nga shtetasi Qamil Lata, është aksidentuar, duke u
fërkuar dhe më pas është goditur me mjetin tip “Mazda” me targë YIP 5387 e drejtuar nga
Përparim Veseli.
2. I ndjeri Ivzi Torba ishte pasagjer në makinën që drejtohej nga Qamil Lata, por
kishte dalë prej saj për të shuar debatin në mes dy shoferëve dhe nga manovrimet e makinës
prej Qamil Latës ai është goditur nga mjeti, goditje e cila i shkaktoi vdekjen.
3. Meqenëse mjeti shkaktar i aksidentit nuk ka qenë i siguruar, paditësit si
trashëgimtarë të të ndjerit Ivzi Torba i janë drejtuar Shoqërisë “INSIG” SHA, siguruesit të
emëruar për të trajtuar rastin e sigurimit, si rast që përfiton nga Fondi i Kompensimit.
3.1. “INSIG” SHA ka hapur praktikën dhe, pasi ka bërë përllogaritjet, sipas të cilave
paditësit kishin të drejtën e dëmshpërblimit në masën 5.239.098 lekë, ia ka kaluar atë për
shqyrtim dhe trajtim Byrosë Shqiptare të Sigurimeve. Kjo u fundit ka kërkuar riçeljen e
çështjes në ngarkim të drejtuesit të mjetit Qamil Lata, nëse ai ka shkelur ose jo rregullat e
qarkullimit rrugor dhe për plotësim të dokumentacionit.
4. Në këto rrethana, paditësit Hava Torba, Alma Torba, Saimir Torba, dhe Alida
Torba, me padinë në shqyrtim kanë kërkuar “Detyrimin e palës së paditur për të paguar në
favor të paditësave shpërblimin e dëmit të plotë pasuror dhe jo pasuror, shpenzimet e tjera të
nevojshme dhe të arsyeshme në vleftën e mbi 8.500.000 lekëve, të shkaktuara nga aksidenti
automobilistik i datës 24.07.2002 në të cilin gjeti vdekjen i ndjeri Ivzi Medi Torba”.
5. Nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka parashtruar se: - nuk jemi përpara një rast
sigurimi të dëmshpërblyeshëm, baza ligjore e padisë nuk është e drejtë, pasi neni 608 i Kodit
Civil parashikon se përgjegjësia duhet të jetë me faj, ndërkohë që drejtuesi i mjetit shkaktar i
vdekjes nuk është dënuar për veprën penale të shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor dhe
se ajo nuk duhet të përgjigjet civilisht.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.99, datë 17.01.2007, ka pranuar
pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur, Byronë Shqiptare të Sigurimeve “...të
dëmshpërblejë paditësit në shumën prej 6.628.723 lekë, çka përbën dëmin pasuror si dhe
interesat për vdekjen e shkaktuar të ndjerit Ivzi Torba” dhe ka rrëzuar kërkimin e “...dëmit jo
pasuror si të pabazuar në ligj”.
6.1. Në pranimin e padisë përsa i përket dëmit pasuror, gjykata, pasi citon dispozitat
konkrete të zbatueshme për rastin veçanërisht ato të Dekretit nr.295, datë 15,12,1992, provat
shkresore, aktin e ekspertimit, si dhe referuar pretendimeve të palëve, ka pranuar të provuar: -
ekzistencën e ngjarjes së sigurimit, vdekjen e Ivzi Torba (bashkëshorti dhe ati i paditësave)
në aksidentin automobilistik të datës 24.07.2002 që, sipas arsyetimit të “Gjykatës së Dibrës
se: “… janë veprimet e drejtuesit të mjetit Qamil Lata dhe mjeti i tij Mazda shkaktarët e
vetëm të vdekjes së të ndjerit Izvi Torba)”; - faktin se mjeti shkaktar dëmi nuk figuron të ketë
qenë i siguruar dhe, për këtë shkak, pasojat e ardhura nga ky aksident dëmshpërblehen nga
377
Fondi i Kompensimit, i cili administrohet nga i padituri Byroja Shqiptare e Sigurimeve. Më
tej gjykata arsyeton se: - i “...padituri Byroja Shqiptare e Sigurimeve administron Fondin e
Kompensimit, prandaj ai ka qenë i detyruar të sillet dhe të veprojë ndaj të dëmtuarit, njësoj
sikur mjeti të ishte i siguruar me policë sigurimi dhe prandaj me të drejtë paditësit i janë
drejtuar INISIG sh.a në fillim për kërkimin e shpërblimit të dëmit dhe natyrisht i padituri
kishte detyrimin ligjor për ta paguar atë”; - “Në vështrim të Dekretit 295 të cituar më
sipër...Kërkimi i dëmshpërblimit... nuk vjen si rrjedhojë e ndonjë kontrate por për shkak të
ligjit dhe si e tillë dëmi i shpërblyeshëm është gjithnjë jashtëkontraktor” ; - Gjykata nuk e ka
gjetur të bazuar në ligj pretendimin e të paditurit “...në lidhje me mospasjen përgjegjësi për
shpërblimin e dëmit nga ana e Byrosë meqë drejtuesi i mjetit nuk është deklaruar fajtor…”.
Nga interpretimi i nenit 2 të dekretit të sipërcituar “…del se Kompanitë e Sigurimit “blejnë”
riskun e mundshëm të lindur gjatë qarkullimit të mjeteve motorike dhe në këtë rast Byroja
Shqiptare e Sigurimit ka të njëjtat atribute njësoj sikur të kishte policë sigurimi. Sipas
dispozitës të cituar nuk shihet asnjë kufizim në mënyrën se si shkaktohet dëmi, mjaft që të
ndodhë ngjarja, pra të provohet rasti i sigurimit”;
6.2. Ndonëse, referuar akteve të ekspertimit të kryer, gjykata pranon se “Në
shtjellimin e detyrave të lëna eksperti konkludoi se dëmi i dëmshpërbyeshëm ka dy elemente
përbërës: Dëmin pasuror dhe atë jo pasuror. Në vetvete dëmi pasuror shfaqet në formën e
pakësimit të kapacitetit të të ardhurave dhe të mjeteve të jetesës, të shpenzimeve të varrimit
dhe të tjera të kryera si pasojë e aksidentit. Gjithashtu aplikohen interesa të lindura si pasojë
e mos ekzekutimit të detyrimit në kohë nga ana e Byrosë Shqiptare, moment që në aktin e
ekspertimit është zgjidhur më së miri në përputhje me detyrat e lëna nga gjykata”, nga ana
tjetër parashtron se “Të pambështetur në ligj dhe në praktikën dëmshpërblyese të dëmeve nga
ana e kompanive të sigurimit e gjen gjykata vlerësimin nga ana e ekspertit të dëmit jo
pasuror në masën lekë së bashku me interesat. Prandaj gjykata çmon se padia duhet pranuar
pjesërisht, vetëm për sa i përket dëmshpërblimit të dëmit pasuror të shkaktuar paditësave”.
7. Mbi ankimin e palëve, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.1271, datë 30.06.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs: (i) Pala paditëse, Hava
Torba, Alida Torba, Saimir Torba dhe Alma Torba, me të cilin kërkojnë ndryshimin e
vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë duke pranuar të
plotë padinë dhe shpërblimin e dëmit, sipas vlerësimit të ekspertëve për shkaqet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të këtij vendimi; (ii) pala e paditur, Byroja Shqiptare e Sigurimeve, me të
cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 625/a i K.Civil:“Personi që pëson një dëm, të ndryshëm nga ai pasuror,
ka të drejtë të kërkojë të shpërblehet kur:
a) ka pësuar një dëmtim të shëndetit ose është cenuar në nderin e
personalitetit të tij;… b)…”.
9.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
9.3. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
378
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet në bazë të bindjes së saj të
çështjes”.
9.5. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi
të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën
e zgjidhjes të saj”.
9.6. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
10. Se rekurset e paraqitur nga pala paditëse dhe pala e paditur përmbajnë shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë
cenimin e vendimit nr.1271, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
lënë në fuqi vendimi nr.99, datë 17.01.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekurseve, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.1271, datë 30.06.2008 i
Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
12. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen
dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
12.1. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të objektit të padisë, përmbajtjes
dhe shkakut të saj, evidenton se pala paditëse, me pretendimin se nga vdekja e Ivzi Medi
Torba në aksidentin automobilistik të datës 24.07.2002 ka pësuar cenime të rënda të
shëndetit, të personalitetit të tyre, në marrëdhëniet dhe interesat familjare, si në aspektin
pasuror dhe atë jo pasuror ka kërkuar detyrimin e palës së paditur “...për të paguar në favor të
paditësave shpërblimin e dëmit të plotë pasuror dhe jo pasuror, shpenzimet e tjera të
nevojshme dhe të arsyeshme në vleftën e mbi 8.500.000 lekëve,...” për këto shkaqe: (i) vdekja
e Ivzi Medi Torba është pasojë e aksidentit automobilistik të datës 24.07.2002; (ii) janë
379
veprimet e drejtuesit të mjetit Qamil Lata me mjetin “Benz-Mercedez” me targë TR 9075 B
shkaktarët e vdekjes së të ndjerit Ivzi Torba; (iii) mjeti nuk figuron të ketë qenë i siguruar dhe
sipas legjislacionit për sigurimin e detyrueshëm të mjeteve pasojat nga ky aksident duhet t’i
dëmshpërblejë Byroja Shqiptare e Sigurimeve.
14. Nga ana tjetër, nëpërmjet prapësimeve pala e paditur Byroja Shqiptare e
Sigurimeve ka pretenduar se ka ndodhur një aksident automobilistik më datë 24.07.2002, por
vdekja e të ndjerit Ivzi Torba nuk është pasojë e këtij aksidenti. Nga procedimi penal ndaj
drejtuesit të mjetit Qamil Lata nuk ka rezultuar e vërtetuar se vdekja e të ndjerit ka ardhur si
pasojë e shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor nga drejtuesi i mjetit dhe në kushtet kur
mungon fajësia e drejtuesit të mjetit nuk jemi përpara një rast sigurimi të dëmshpërblyeshëm.
15. Gjykata e shkallës së parë ka pranuar pjesërisht padinë duke dëmshpërblyer
paditësat “...në shumën prej 6.628.723 lekë, çka përbën dëmin pasuror si dhe interesat për
vdekjen e shkaktuar të ndjerit Ivzi Torba”, me argumentin se “...Drejtuesi i mjetit motorik, ka
përgjegjësi civile për dëmet e shkaktuara nga mjeti që ai drejton. Vetë arsyetimi i Gjykatës së
Dibrës se: “...janë veprimet e drejtuesit të mjetit Qamil Lata dhe mjeti i tij Mazda shkaktarët
e vetëm të vdekjes së të ndjerit Izvi Torba”.
15.1. Ndërsa kërkimin për shpërblimin e dëmit jopasuror kjo gjykatë e ka konsideruar
të pambështetur në ligj dhe për këtë shkak ka rrëzuar padinë për këtë pjesë.
16. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palëve ndërgjyqëse
dhe, pasi ka pranuar faktet sikurse gjykata e shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim ka lënë në
fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe t’i ndreqte
ato, duke zbatuar gabim po të njëjtat dispozita ligjore, sikurse gjykata e shkallës së parë, është
mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke
anashkaluar: (i) sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes e
që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën juridike të
saj; (ii) pretendimet e palës së paditur për verifikimin dhe analizën juridike të ekzistencës ose
jo të ngjarjes së sigurimit; (iii) pretendimet lidhur me fajësinë ose jo të të ndjerit në raport me
gjendjen e faktit dhe ligjit; (iv) nëse vdekja e të ndjerit është pasojë ose jo e veprimeve të
drejtuesit të mjetit dhe nëse për rastin, pavarësisht se drejtuesi i mjetit shkaktar i vdekjes të të
ndjerit nuk është deklaruar fajtor për shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor, ka ose jo
përgjegjësi civile e cila është e ndryshme nga ajo penale.
17. Referuar pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala paditëse, faktit të
pranuar të vërtetuar nga gjykatat dhe përmbajtjes së nenit 625/a të Kodit Civil, ky kolegj e
vlerëson të pambështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e gjykatave të faktit se kërkimi
për shpërblimin e dëmit jo pasuror nuk gjen mbështetje në ligj.
17.1. Ky qëndrim i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë buron nga kuptimi i kësaj
dispozite dhe nga vendimi njësues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë [ 1] ku për
efekt të njehsimit të praktikës gjyqësore, ndër të tjera, është arritur në përfundimin se: “Dëmi
jopasuror, i parashikuar në nenin 625 të Kodit Civil, si një kategori e gjerë dhe
gjithëpërfshirëse e dëmeve jashtëkontraktore, përfshin çdo lloj dëmi të pësuar nga cenimi i të
drejtave dhe interesave jo pasurore që bëjnë pjesë në vlerat e njeriut dhe që nuk janë subjekt
vlerësimi të drejtpërdrejtë ekonomik në treg. Në thelbin e saj, kjo dispozitë njeh të drejtën e
dëmshpërblimit për çdo lloj dëmi jo pasuror jashtëkontraktor, i cili është “i ndryshëm nga ai
pasuror”. Renditja e “rasteve” të dëmit jo pasuror në paragrafët “a” dhe “b’ të saj, nuk ka
1
Vendimi njehsues nr.12, datë 14.09.2007 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
380
për qëllim të kufizojë, por të rregullojë në mënyrë të shprehur, për efekte të dallueshmërisë së
cenimeve, të drejtën e dëmshpërblimit përkatës dhe rrethin e subjekteve që gëzojnë legjitimim
aktiv”.
18. Po kështu, ky kolegj i vlerëson të paargumentuar vendimet e gjykatave të faktit
lidhur me rrëzimin e pretendimeve të palës së paditur që, sipas saj, për rastin nuk ndodhemi
përpara një rast sigurimi të dëmshpërblyeshëm, pasi neni 608 i Kodit Civil parashikon se
përgjegjësia duhet të jetë me faj, ndërkohë që drejtuesi i mjetit shkaktar i vdekjes nuk është
dënuar për veprën penale të shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor dhe se ajo nuk duhet
të përgjigjet civilisht.
18.1. Përsa i përket këtij pretendimi, gjykatat e faktit janë mjaftuar vetëm me
parashtrimin “...se Kompanitë e Sigurimit “blejnë” riskun e mundshëm të lindur gjatë
qarkullimit të mjeteve motorike dhe në këtë rast Byroja Shqiptare e Sigurimit ka të njëjtat
atribute njësoj sikur të kishte policë sigurimi. Sipas dispozitës të cituar nuk shihet asnjë
kufizim në mënyrën se si shkaktohet dëmi, mjaft që të ndodhë ngjarja, pra të provohet rasti i
sigurimit”.
18.2. Ky kolegj vlerëson se nuk është e mjaftueshme vetëm shprehja se ka ndodhur
“rasti i sigurimit” dhe “...se Kompanitë e Sigurimit “blejnë” riskun e mundshëm të lindur
gjatë qarkullimit të mjeteve motorike...”, për të arritur në konkluzionin se ndodhemi përpara
një rasti sigurimi që duhet dëmshpërblyer, por gjatë gjykimit duhet të verifikohen dhe të
vërtetohen kushtet ligjorë që përbëjnë rastin e sigurimit për dëmshpërblim. Ndër këto kushte
është dhe ekzistenca ose jo e fajësisë (culpa). Veçanërisht për rastet e kësaj natyre, që
mbulohen sipas legjislacionit për sigurimin e detyrueshëm të mjeteve motorike, është e
domosdoshme të vërtetohet pafajësia e personit të aksidentuar. Në të kundërt, siguruesi nuk
mund të përgjigjet civilisht për pasojën e ardhur në shëndetin e të tretit, qoftë edhe në rast
vdekje.
19. Për sa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të
marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për
rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
20. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente
ekzistencën ose jo të përgjegjësisë civile nga shkaktimi i vdekjes së të ndjerit Ivzi Torba; nëse
vdekja e tij është ose jo pasojë e veprimeve të drejtuesit të mjetit apo e veprimeve të të ndjerit
dhe, në konsideratën se për rastin ndodhemi përpara shkaktimit të vdekjes jo për faj të të
ndjerit, atëherë gjykata në zbatim të nenit 625 të Kodit Civil dhe vendimit njehsues nr.12,
datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë duhet të evidentojë, krahas
dëmit pasuror dhe atë jo pasuror.
20.1. Në rigjykim, gjykata duhet të ketë parasysh qëllimin dhe kuptimin e shpërblimit
të dëmit jashtëkontraktor pasuror dhe jo pasuror, figurat përkatëse të secilës kategori dëmi,
rrethin e subjekteve të cenuara, kriteret e pranimit dhe caktimit të masës së dëmshpërblimit
për secilin paditës veçmas.
20.2. Për zgjidhjen e drejtë të këtyre problemeve duhet të përcaktojë me vendim për
secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga secila
palë veçmas, vlerën provuese të secilës provë, si dhe barrën e provës për secilën palë.
381
20.3. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim së të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë
20.4. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
20.5. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të secilës pale ndërgjyqëse, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes,
gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e
fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të
posaçme nga fusha të tjera të shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
21. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 480/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 26.09.2013
382
Nr.00-2013-2279 i Vendimit (517)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesues

Artan Broci Anëtar
PADITËS: AMC “ALBANIA MOBILE

COMMUNICATIONS” SHA
E PADITUR: AUTORITETI I KONKURRENCËS
OBJEKTI I PADISË:
Anulimin e vendimit nr.26, datë 02.12.2005 për Tërheqje të dhënash
dhe të vendimit nr.27 ,datë 12.12.2005 të Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës
për vendosje gjobë 1% të xhiros vjetore të vitit 2004
Pezullimi i zbatimit të aktit administrativ.
Baza Ligjore: Ligji nr.9121, datë 28/07/2003 "Për mbrojtjen e Konkurrencës",
nenet 324, 329 të K.Pr.Civile,
nenet 60, 61, 62 e vijues, neni 115 e në vijim të K.Pr.Administrative,
rregullorja e Autoritetit të Konkurrencës për gjobat dhe lehtësimin e tyre.

vendosur:
Rrëzimin e padisë, si të pambështetur në prova e në ligj.

gjykues.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur

Autoriteti i Konkurrencës, si dhe avokati i shtetit, të cilët kërkojnë prishjen e vendimit nr.498,
datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.4103, datë
07.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto shkaqe:
Autoriteti i Konkurrencës:
383
- Gjykata e apelit nuk kishte pse të kthente në një gjykatë më të ulët çështjen për
rigjykim, thjesht vetëm për sigurimin e një prove, e cila proceduralisht mund të
sigurohej prej saj, edhe pse kjo si provë nuk do të sillte asgjë përcaktuese.
- Në rastin konkret nuk jemi para pikës “ë” të nenit 467 të K.Pr.C. Gjykata i kishte të
gjitha kompetencat që ta merrte dhe ta hetonte vetë një provë të tillë.

Avokati Shtetit:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe
material.
- Arsyetimi i gjykatës se çështja duhet të kthehet për rigjykim për të hetuar në lidhje me
afatin 7 ditor, të përcaktuar në vendimin nr.26, datë 02.12.2005 është i gabua,r pasi
gjykata e rrethit me vendimin e saj nr.4103, datë 07.07.2006 i ka dhënë përgjigje të
gjitha pretendimeve të ngritura nga paditësi lidhur me afatin e parashkrimit.

VËREN
Vendimi nr.36, datë 14.01.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
Rezulton se pala e paditur Autoriteti i Konkurrencës me vendimin nr.21, datë
11.10.2005 ka vendosur miratimin e propozimit të Sekretariatit të Konkurrencës për nisjen e
procedurës së hetimit të thelluar në sektorin e ekonomisë së telefonisë së lëvizshme në
përgjithësi dhe veçanërisht në Shoqëritë “AMC” SHA dhe “VODAFONE” SHA, përsa i
përket ekzistencës ose jo të abuzimit me pozitën dominuese ose shkelje të tjera të
konkurrencës në treg.
Ky vendim i është dërguar nga Autoriteti i Konkurrencës me shkresën nr.331, datë
12.10.2005 palës paditëse, e cila referuar protokollit të saj të brendshëm rezulton të ketë
marrë njoftim datë 13.10.2005.
Autoriteti i Konkurrencës me shkresën nr.356 Prot., datë 27.10.2005 ka kërkuar që t’i
vihen në dispozicion nga ana e palës paditëse të dhënat, si: kontrata e privatizimit, një kopje e
liçensës që autorizon Shoqërinë “AMC” SHA të ushtrojë veprimtarinë në R.SH, etj., të dhëna
të cilat duhet të paraqiteshin brenda 15 ditëve.
Pala paditëse nuk i ka paraqitur këto të dhëna dhe në datë 10.11.2005 ka bërë ankim
pranë të paditurit për deklarimin e pavlefshëm të vendimit nr.21, datë 11.10.2005 për nisjen e
procedurës së hetimit të thelluar.
I padituri me vendimin nr.26, datë 02.12.2005 ka vendosur që paditësi AMC brenda 7
ditësh kalendarike nga dita e marrjes njoftim të këtij vendimi të bëjë depozitimin pranë
zyrave të Autoritetit të Konkurrencës së të dhënave si kontratë privatizimi, etj.
Po në këtë vendim në pjesën konstatuese, pala e paditur shprehet edhe në lidhje me
ankimin e bërë nga pala paditëse, duke sqaruar se ankimi duhej dërguar pranë një organi
epror të Komisionit të Konkurrencës, pasi ky i fundit është shprehur tashmë me aktin e tij dhe
e konsideron këtë ankim të “AMC” SHA, si të pabazuar në ligj … e proceduralisht të gabuar.
Pala e paditur, duke pretenduar se “AMC” SHA nuk i ka dërguar të dhënat pranë saj,
me vendimin nr.27, datë 12.12.2005 ka vendosur gjobë në masën 1% të xhiros vjetore të vitit
2004 për shkelje të lehta ndaj AMC.
384
Në këto kushte, në datë 04.01.2006 pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë
objekt shqyrtimi me të cilën kërkon anulimin e vendimit nr.26, datë 02.12.2005 “Për tërheqje
të dhënash” dhe vendimin nr.27, datë 12.12.2005 të Komisionit të Autoritetit të Konkurrencës
për vendosjen e gjobës në masën 1% të xhiros vjetore të vitit 2004.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka rrëzuar padinë, ndërsa Gjykata e Apelit Tiranë
ka prishur vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe ka kthyer çështjen për
rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues. Me arsyetimin se, gjykata e faktit në bazë
të nenit 20 të K.Pr.C. duhej të kërkonte nga Autoriteti i Konkurrencës të provonte qëndrimin
e tij.
… në rrethana që nuk është hetuar rreth një prove vendimore që konsiston në
respektimin dhe llogaritjen e afateve administrative që kanë lidhje me vendimin nr.26, datë
02.12.2005 në vijim edhe për ligjshmërinë e vendimit nr.27, datë 12.12.2005, nisur edhe nga
fakti që edhe gjatë shqyrtimit të çështjes në apel pala e paditur nuk paraqiti aktet e kërkuara,
çmohet se kërkesa ankimore … duhet të pranohet pjesërisht duke e kthyer çështjen për
rigjykim …
Kundër vendimit nr.36, datë 14.01.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs pala e paditur, Autoriteti i Konkurrencës si dhe Avokatura e Shtetit, të cilët kërkojnë
prishjen e vendimit nr.498, datë 10.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.4103, datë 07.07.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se, nga analiza juridike e vendimit të
gjykatës së apelit, ai nuk përmban argumentet ligjore të dërgimit të çështjes për rishqyrtim
pranë gjykatës së shkallës së parë.
Referuar nenit 467 të Kodit të Procedurës Civile konstatohet se gjykata e apelit nuk ka
qenë para asnjë prej rasteve të parashikuara nga kjo dispozitë, apo të ndonjë shkelje tjetër që
ka ndikuar në dhënien e vendimit e që përbën proces jo të rregullt ligjor për të prishur
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe për të dërguar çështjen për rishqyrtim po asaj
gjykate.
Gjykata e apelit ka riçelur hetimin gjyqësor, duke kërkuar nga pala e paditur të
paraqesë aktet që i janë dërguar me postë nga pala paditëse, pasi kjo e fundit ka pretenduar se
i ka paraqitur në afat të dhënat e kërkuara.
Duke qenë se pala e paditur nuk ka mundur të paraqesë aktet e kërkuara, gjykata e
apelit ka revokuar vendimin e saj të ndërmjetëm dhe ka vendosur të prishë vendimin gjykatës
së shkallës së parë dhe ta dërgojë çështjen për rigjykim, për t’u administruar, po këto akte, të
konsideruara prej saj, si provë e rëndësishme për zgjidhjen e çështjes, të pa administruara nga
gjykata e shkallës së parë. Por mosparaqitja e këtyre akteve nga pala e paditur nuk
konsiderohet vështirësi për marrjen e provës pranë gjykatës së apelit, sipas nenit 467/ë të
K.Pr.C.
Gjykata e apelit, nëse konstaton mangësi të gjykimit të shkallës së parë dhe të
vendimit të kësaj gjykate, jashtë atyre të parashikuara në nenin 467 të Kodit të Procedurës
Civile apo në dispozita të tjera të po këtij Kodi, që në thelb përbëjnë proces jo të rregullt
ligjor, ka detyrimin ligjor të shqyrtojë çështjen në themel për aq sa parashtrohet në ankim dhe
nëse është e nevojshme, qoftë dhe kryesisht, të përsërisë tërësisht apo pjesërisht hetimin
gjyqësor (neni 465 i K.Pr.Civile) dhe jo ta dërgojë çështjen për rishqyrtim pranë gjykatës së
shkallës së parë, sikundër ka vepruar në rastin konkret.
385
Për sa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë në
shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente nëse
pretendimet e palëve të parashtruara në ankimet e tyre qëndrojnë ose jo dhe për këtë, duhet të
përcaktojë me vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen
të paraqiten nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës
për secilën palë.
Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje pretendimeve në ankim, në
respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14 i
K.Pr.Civile) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, ta zgjidhë atë në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16 i K.Pr.Civile).
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit procedural
e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e
çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.36, datë 14.01.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranё, mё 26.09.2013
386
Nr.00-2013- 2280 i Vendimit (518)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “TORREFAZIONE CAFFÉ

MICHELE BATTISTA” S.R.L, me seli në Bari,
Itali, përfaqësuar nga av.Pervis Maksuti
E PADITUR: SHOQËRIA “ERED TEORENA” SHPK,
u paraqiten administratori Erjon Kotorri
dhe avokat Sokol Kepi, pa akt përfaqësimi
PERSON I TRETË: SHOQËRIA “E.K.A. CONTRUKSION” SHPK,
në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur të përmbushë detyrimet e rrjedhura
nga akt marrëveshja me nr.225 Rep. dhe nr.137 Kol., datë 13.01.2012,
hartuar nga notere Luljeta Cenaj,
pjesën e papaguar të furnizimit të kafes të bërë nga ana e firmës
në pamundësi të më dorëzojë apartamentin e banimit me S=73.2 m2,
që ndërton shoqëria “E.K.A. Contruksion” SHPK,
në Lagjen “1 Maji” Vlorë, sipas kësaj akt marrëveshje.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 52 e 153 e vijues të K.Pr.C,
nenet 419-422, 436-441 dhe 722-783 të K.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2013-2745 (1326), datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen civile nr.regj.them. 11214-
00939-62-2013 (1022), datë 27.03.2013.

kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar:
- Akt marrëveshja është lidhur në Republikën e Shqipërisë. Ajo është hartuar nga noteri
publik dhe si e tillë, në bazë të nenit 253 të K.Pr.C, ka vlerë të plotë juridike. Gjykimi
i mosmarrëveshjeve që lindin nga moszbatimi i saj është në juridiksionin e gjykatave
shqiptare, në bazë të nenit 37/2 të K.Pr.C.
387
- Në akt marrëveshjen datë 13.01.2012 nuk shprehet fakti se ajo është pjesë përbërëse
apo shtesë e kontratës së furnizimit hartuar në Itali, më datë 03.01.2012. Me këtë
aktmarrëveshje pala e paditur ka vënë garanci në favor të palës paditëse një
apartament banimi, nëse nuk do të likuidonte vlerën e kafesë që do të furnizohej nga
pala paditëse nga viti 2012 e në vazhdim. Vendimi për nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor, duke marrë për bazë shkresën private 03.01.2012, është i padrejtë dhe i
pabazuar në ligj.
- Në bazë të nenit 72 të ligjit nr.10428, datë 02.06.2011 “Për të drejtën Ndërkombëtare
Private”, gjykatat shqiptare kanë juridiksion ekskluziv në çdo rast për gjykimin e
çështjeve me objekt të drejtën e pronësisë dhe të drejta reale mbi sende të
paluajtshme, etj., kur këto ndodhen në Republikën e Shqipërisë.
- Kontrata e furnizimit e hartuar nga palët në Itali, nuk plotëson kriteret që kërkojnë
nenet 266 e 267 të K.Pr.C., pasi në gjykim është administruar kopje e shkresës private
datë 03.01.2012, që nuk plotëson kushtet e nenit 266 të K.Pr.C.

VËREN
Vendimi nr.62-2013-2745 (1326), datë 22.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
është marrë në mosrespektim të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë, për vazhdimin gjykimit.
Rezulton se pala paditëse, Shoqëria “TORREFAZIONE CAFFE’ MICHELE
BATTISTA” s.r.l, me seli ne Bari, Itali, i është drejtuar kësaj gjykate me padinë me objekt:
Detyrimin e palës së paditur të përmbushë detyrimet e rrjedhura nga Akt Marrëveshja
me nr.225 Rep. dhe nr.137 Kol., datë 13.01.2012, hartuar nga notere Luljeta Cenaj, pjesën e
papaguar të furnizimit të kafes të bërë nga ana e firmës në pamundësi të më dorëzojë
apartamentin e banimit me S=73.2 m 2, që ndërton Shoqëria “E.K.A. Contruksion” SHPK, në
Lagjen “1 Maji” Vlorë.
Pala paditëse ka pretenduar se, sipas akt marrëveshjes datë 13.01.2012 pala paditëse,
Shoqëria “TORREFAZIONE CAFFE’ MICHELE BATTISTA” s.r.l, është subjekt privat me
seli në Bari, Itali dhe ka lidhur më parë një kontratë furnizimi me palën e paditur Shoqërinë
“ERED TEORENA” SHPK, për të tregtuar “Kafe Battista”, në Shqipëri. Po sipas kësaj
aktmarrëveshje, pala e paditur shoqëria “ERED TEORENA” SHPK për punimet elektrike
dhe hidraulike që po bën në një ndërtim të personit të tretë, shoqëria “E.K.A. Contruksion”
SHPK, do të marrë si këmbim një apartament banimi. Ky i fundit do të lihet si garanci,për
likuidimin e vlerës së blerjes së kafesë ndaj palës paditëse. Nëse pala e paditur nuk likuidon
vlerën e kafesë së shitur, atëherë apartamenti do të kalojë në favor të palës paditëse.
388
Në seancën përgatitore të datës 26.06.2013, nga pala e paditur Shoqëria “ERED
TEORENA” SHPK është kërkuar nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me
pretendimin se marrëveshjen datë 03.01.2012, të lidhur midis palës paditëse dhe palës së
paditur është parashikuar, se:
kontrata rregullohet nga ligji italian dhe se të gjitha mosmarrëveshjet që mund të
rrjedhin eventualisht nga kjo kontratë ose kanë lidhje me këtë kontratë (e ndryshimeve veç
me kompromis me arbitrazh) do t’i kalojnë me vendim tre arbitrave, prej të cilëve dy të
emëruar nga secila palë dhe i treti në funksionin e kryetarit do të emërohet nga dy arbitrat e
emëruar më parë ose nga kryetari i gjykatës së Barit në rast mos rënie dakord ose vonesë...
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.62-2013-2745 (1326), datë
22.07.2013 ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor. Kundër vendimit të mësipërm ka
paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, e cila ka kërkuar prishjen e tij.
Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
parashtrimeve të ankimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se çështja objekt shqyrtimi i
Ky Kolegj vlerëson të marrë në zbatim të gabuar të ligjit, vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, e cila, lidhur me bazueshmërinë e kërkimit të palës së paditur, i është
referuar nenit 37 të K.Pr.Civile, Ligjit nr.10 428, datë 2.6.2011 “Për të Drejtën
Ndërkombëtare Private” dhe Konventës Europiane të Arbitrazhit, të miratuar me ligjin
nr.8687, datë 09.11.2000.
Sipas kësaj gjykate, me shkresën private të lidhur në datë 03.01.2012 midis palës
paditëse dhe palës së paditur, është parashikuar klauzola e arbitrazhit me qëllim zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve që rrjedhin nga mospërmbushjet e detyrimeve kontraktore. Njëkohësisht
në këtë marrëveshje është identifikuar ligji i aplikueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve,
i cili është ligji italian, si dhe është përcaktuar numri dhe modalitetet e zgjedhjes së arbitrave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes, nuk ka bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e juridiksionit.
Ndryshe nga sa pranon gjykata e shkallës së parë, ky kolegj, referuar objektit dhe
shkakut të padisë objekt shqyrtimi, vlerëson se, pala paditëse ka kërkuar përmbushjen e
detyrimeve qe rrjedhin nga akt marrëveshja me nr.225 Rep. dhe nr.137 Kol., datë 13.01.2012,
e lidhur midis palës paditëse Shoqëria “TORREFAZIONE CAFFE’ MICHELE BATTISTA”
s.r.l, dhe palës së paditur Shoqërisë “ERED TEORENA” SHPK. Është pikërisht kjo
aktmarrëveshje qe do t’i nënshtrohet hetimit dhe shqyrtimit gjyqësor dhe jo marrëveshja datë
03.01.2012 që i është referuar gjykata.
Në nenin 36 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se “Në juridiksionin e
gjykatave hyjnë të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara
në këtë Kod e në ligje të veçanta”.
Mosmarrëveshja mes palëve ndërgjyqëse lidhur me përmbushjen e detyrimeve
juridiko-civile që burojnë nga kontrata është mosmarrëveshje civile, për të cilën, juridiksioni
është ekskluziv i gjykatave nëse palët kontraktore i drejtohen asaj me anë të padisë.
Përjashtimisht, palët në kontratë mund të parashikojnë shprehimisht t’i drejtohen më
parë gjykatës së arbitrazhit. Nëse nuk ka një parashikim të tillë, si në rastin konkret, çështjen
mund ta shqyrtojë e zgjidhë vetëm gjykata e juridiksionit të zakonshëm gjyqësor.
389
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62-2013-2745 (1326), datë 22.07.2013 tё Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
Tiranё, mё 26.09.2013
390
Nr.00-2013-2294 Vendimit (519)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “INERTO BETON” SHPK

SARANDË, përfaqësuar nga av.Julian Koka
E PADITUR: ZANO CULLI, NAZMI CULLI, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Lirimin e dorëzimin e sipërfaqes së truallit, Lagja 4, Sarandë.
Baza Ligjore: Neni 153 e 154 të K.Pr.Civile,
neni 296 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.474, datë 30.05.2005, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse “Inerto Beton” SHPK, si të pabazuar në
ligj.

Sarandë dhe kthimin për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2007-447 (248), datë 06.03.2006, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.271, datë 27.09.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.234, datë 16.06.2008, ka vendosur :

Gjyqësor Sarandë si më poshtë:
Pranimin e kërkesë padisë të palës paditëse Inerto-Beton SHPK, duke u
detyruar të paditurit Zano Culli e Nazmi Culli t’i lirojnë e dorëzojnë palës
paditëse një sipërfaqe trualli prej 1715 m2 sipas aktit të ekspertimit i cili është
pjesë e këtij vendimi.
391
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs të paditurit Zano e Nezim Culli, në të
cilin parashtrojnë:
- Trupi gjykues që ka gjykuar çështjen nuk na ka lejuar që të njihemi me dokumentet e
dosjes, duke shkelur kështu neni 443 të K.Pr.Civile;
- Një nga detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë ishte që palët duhet të provonin me
dokumente nëse janë pronarë. Një gjë e tillë nuk është bërë, çka e bën vendimin të
cenueshëm;
- Paditësi asnjëherë nuk ka poseduar 35.000 m2 të truallit e aq më tepër sipërfaqen prej
1865 m2, të cilën e kemi ne dhe që pretendon se i është zënë padrejtësisht;
- Firma Inerto Beton është krijuar me dy ortakë dhe ortaku shtetëror i ka shitur paditësit
me kontratë privatizimi, më datë 19.05.1999, vetëm 14.6% të aksioneve, në një vlerë
lekësh prej 6.172.500 lekë. Shitja është bërë nga AKP me përfaqësues Qirjako
Theodhori. Nuk mund të bëhej shitje me një sip. mbi 5000 m 2, në një kohë që nuk e
kishte një kompetencë të tillë, e për më tepër, trualli ishte nën administrimin e
Bashkisë Sarandë;
- Ne jetojmë prej 15 vjetësh në atë vend, të cilin e kemi marrë nga organi kompetent, i
cili nga ana e tij kishte studim urbanistik dhe ka shitur në atë kohë shumë troje edhe
për banoret e tjerë që kanë ndërtuar;
- Shoqëria paditëse ka pasur në administrim 3.764 m2 dhe jo 35.000 m2;
- Sipas shkresës së KLSH datë 14.07.2004, nr.186/7 prot., rezulton se vlera e tokës nuk
është paguar; Ekzistojnë tre plan vendosje të ndryshme të sipërfaqes së shoqërisë;
- Nuk ka vendim të Bashkisë Sarandë për plan vendosjen e truallit që ka paditësi, e për
më tepër, kjo sipërfaqe është në juridiksionin e Bashkisë, jashtë sipërfaqes së
shoqërisë që ka paditësi.
Pala paditëse ka paraqitur kundër rekurs, duke parashtruar:

- Jam pronar i 35.000 m2 të truallit objekt gjykimi;
- Të paditurit janë posedues të paligjshëm të sipërfaqes së pretenduar dhe nuk kanë
asnjë tagër pronësie.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; dhe si bisedoi çështjen nё
tёrёsi,
VËREN
Se vendimi nr.234, datë 16.06.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Inerto-Beton” SHPK Sarandë, me pretendimin se
është pronare e sipërfaqes së truallit prej 35.000 m 2 të ndodhur në Sarandë dhe një pjesë nga
kjo sipërfaqe është zënë nga të paditurit, ka kërkuar lirimin dhe dorëzimin e saj.
Nga ana tjetër të paditurit Zano Culli e Nazmi Culli kanë prapësuar se pala paditëse
nuk është pronare mbi truallin, pasi pronar është shteti në 14.6 % të pronësisë, si dhe me
Vendim të Këshillit Bashkiak nr.1, datë 11.08.2000, një sipërfaqe prej 1865 m2 ju është dhënë
të paditurve për ndërtim.
Gjatë gjykimit të çështjes, nga akt ekspertimi, rezultoi se 1715 m2 ka mbivendosje
ndërmjet sheshit të ndërtimit të të paditurve (shesh mbi të cilin nuk ka ndërtime) dhe pronës
së palës paditëse.
392
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.474, datë 30.05.2005, ka rrëzuar
padinë. Ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.271, datë
27.09.2005 dhe çështja është dërguar për rigjykim.
Meqenëse, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka prishur vendimin në kundërshtim me
dispozita procedurale, Gjykata e Lartë me vendimin nr.00-2007-447 (248), datë 06.03.2006,
ka prishur vendimin e Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe ka dërguar çështjen për rishqyrtim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Pas kthimit të çështjes për rishqyrtim, Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin
nr.234, datë 16.06.2008, ka ndryshuar vendimin nr.474, datë 30.05.2005 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë, duke pranuar padinë, duke u detyruar te paditurit Zano Culli e
Nazmi Culli t’i lirojnë e dorëzojnë palës paditëse një sipërfaqe trualli prej 1715 m 2, sipas aktit
të ekspertimit, i cili është pjesë e këtij vendimi.
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs të paditurit Zano e Nazmi Culli, duke
kërkuar prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Ky Kolegj e vlerëson të drejtë vendimin Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila në
zbatim të detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë, ka përsëritur hetimin gjyqësor, duke
administruar edhe prova të reja, për të arritur të analizuar nëse ekzistojnë kushtet e
parashikuara në nenin 296 të K.Civil, për pranimin e padisë.
Në bazë të analizës së provave të administruara, Gjykata e Apelit Gjirokastër ka
arritur në përfundimin e pranimit të padisë së paraqitur nga pala paditëse, me cilësinë e
pronarit për lirimin e dorëzimin e sipërfaqes së zënë nga pala e paditur, si poseduese e
paligjshme e saj.
Në të kundërt me pretendimin e palës së paditur në rekursin e saj, pala paditëse në
gjykim ka provuar se është pronare e sipërfaqes objekt gjykimi. Objekt i hetimit gjyqësor në
gjykatën e apelit ka qenë origjina e pronësisë për palën paditëse, duke u administruar i gjithë
dokumentacioni i paraqitur, për privatizimin e kapitalit shtetëror në shoqëritë me kapital të
përbashkët, siç ka qenë pala paditëse.
Në përfundim është konkluduar se pasi është ndjekur procedura e kërkuar nga ligji
është lidhur kontrata e shitjes datë 19.05.1999, ku pala paditëse është bërë pronare e vetme e
sipërfaqes 35.000 m2, pasi ka blerë nga ortaku shtet edhe asetet e shoqërisë.
Nga ana tjetër, rrëzohet edhe pretendimi i palës së paditur se është pronare e
sipërfaqes objekt gjykimi mbi bazën e një akti administrativ, vendimit nr.1, datë 11.06.2000
të Këshillit Bashkiak të Qytetit Sarandë.
Ky vendim, me të cilin i është dhënë shesh për ndërtim, është akt absolutisht i
pavlefshëm, pasi është nxjerrë nga një organ jashtë kompetencave të tij.
Nga provat e administruara në gjykim është provuar se, sipërfaqja mbi të cilën është
disponuar nga Këshilli Bashkiak i qytetit të Sarandës ka qenë jashtë vijës së verdhë së qytetit
të Sarandës dhe për më tepër, që në vitin 1999 i kishte kaluar në pronësi palës paditëse. Pra,
Këshilli Bashkiak nuk ka qenë kompetent për dhënien e kësaj sipërfaqeje si shesh për ndërtim
për persona fizikë.
Në këto kushte, me të drejtë gjykata e apelit e ka konstatuar si akt administrativ
absolutisht të pavlefshëm në bazë të nenit 116/b të K.Pr.Administrative, sipas të cilit:
Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
…b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave
të tij ligjore; ..
Për rrjedhojë, si një akt absolutisht i pavlefshëm, ai nuk ka asnjë efekt, në bazë të
nenit 117 të K.Pr.Administrative:
393
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë…
Në këto kushte, nga gjykata e apelit është analizuar se pala paditëse në gjykim ka
provuar se, është pronare e sendit që kërkon të rivendikohet dhe se pala e paditur është
poseduese e paligjshme e sendit, duke e gjetur të bazuar kërkimin e palës paditëse, në nenin
296 të K.Civil, sipas të cilit:
Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e tij nga çdo posedues ose
mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin e përbashkët, me qëllim që ai
t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve.
Sipas kësaj dispozite, gjatë gjykimit të kësaj padie duhet të vërtetohet
domosdoshmërisht legjitimiteti aktiv i paditësit dhe ai pasiv i të paditurit; pra për ngritjen e
padisë së rivendikimit kusht i domosdoshëm është që paditësi të provojë se është pronar i
sendit që kërkon dhe nga ana tjetër, që i padituri të jetë posedues i paligjshëm i sendit.
Padia e rivendikimit është padia e pronarit jo posedues ndaj poseduesit jo pronar. Kjo
padi ka për qëllim njohjen e së drejtës së pronësisë të paditësit mbi sendin e rivendikuar dhe
detyrimin e të paditurit t’i kthejë paditësit sendin e rivendikuar. Njohja e pronësisë së
paditësit është kusht i domosdoshëm për pranimin e kërkimit të paditësit. Karakteri njohës i
kësaj padie rezulton nga vetë natyra e saj.
Sa më sipër nuk qëndrojnë pretendimet e paraqitura në rekursin e paraqitur në lidhje
me interpretimin dhe zbatimin e ligjit material nga Gjykata e Apelit Gjirokastër. Përsa i
përket pretendimeve të tjera që në thelb kanë të bëjnë me mënyrën e vlerësimit dhe çmuarjes
së provave, që janë bërë nga kjo gjykatë, ato nuk janë objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë.
Po kështu, nuk qëndrojnë edhe pretendimet në lidhje me shkelje procedurale gjatë
gjykimit, që cenojnë procesin e rregullt ligjor, pasi ato nuk gjejnë pasqyrim në aktet e
administruara në gjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.234, datë 16.06.2008, tё Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranё, mё 26.09.2013
394
Nr.00-2013-2351 i Vendimit (520)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS I K/PADITUR: SHOQËRIA "EUROALBA EA" SH.P.K.

I PADITUR K/PADITËS: RADIOTELEVIZIONI SHQIPTAR
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi i palës se paditur-kundërpaditëse
të përmbushë detyrimin kontraktual,
duke i paguar palës paditëse të kundërpaditur
shumën e pashlyer të kontratës së sipërmarrjes
në vlerën 4.785.952 lekë.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 486 e vijues, 686, 850 e vijues te K.Civil
dhe 135 e vijues të K.Pr.Civile.
Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur të paguajë
kushtin penal të detyrimin kontraktual,
duke i paguar palës paditëse të kundërpaditur
shumën e pashlyer të kontratës së sipërmarrjes në vlerën 4.785.952 lekë.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 541 e vijues i K.Civil,
neni 160 i K.Pr.Civile.

vendosur :
1. Pranimin e kërkesë-padisë.
2. Detyrimin e palës së paditur-kundërpaditëse Radiotelevizioni Shqiptar t’i
paguajë palës paditëse të kundërpaditur Shoqëria “EUROALBA EA” sh.p.k.
shumën 4.785.952 (katër milionë e shtatëqind e tetëdhjetë e pesë mijë e
nëntëqind e pesëdhjetë e dy) lekë si pjesë e pa ekzekutuar e kontratës së
sipërmarrjes së lidhur mes tyre.
3. Pranimin e kundërpadisë.
4. Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur Shoqëria “EUROALBA EA”
sh.p.k. t’i paguajë të paditurit-kundërpaditës Radiotelevizioni Shqiptar shumën
11.205.797 (njëmbëdhjetë milion e dyqind e pesë mijë e shtatëqind e
395
nëntëdhjetë e shtatë) lekë, si kusht penal i rrjedhur nga kontrata e sipërmarrjes
e lidhur mes tyre.
5. Shpenzimet gjyqësore të padisë në ngarkim të palës së paditur -
kundërpaditëse.
6. Shpenzimet gjyqësore të kundërpadisë në ngarkim të palës paditëse - të
kundërpaditur.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1077, datë 02.06.2008 ka vendosur :

Parë Tiranë, përsa i përket pranimit të padisë së paditësit Shoqëria
“EUROALBA EA” sh.p.k.
Ndryshimin e këtij vendimi në lidhje me kundërpadinë e të paditurit
kundërpaditës Radiotelevizioni Shqiptar duke vendosur rrëzimin e
kundërpadisë si të pabazuar në ligj.
Kundër këtij vendimi, më datë 18.06.2008, ka ushtruar Rekurs në Gjykatën e Lartë, i

padituri kundërpaditës Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, në të cilin parashtron:
Gjykatat kanë dhënë një vendim alogjik për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, nr.1077, datë 02.06.2008, është rezultat i një
interpretimi të gabuar të ligjit, ndaj ai duhet ndryshuar, duke u lënë në fuqi vendimi
nr.1011, datë 19.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
- Paditësi nuk ka mundur të përfundojë punimet sipas kontratës, brenda afatit kohor
prej 90 ditësh dhe përfundimi i punimeve është bërë me 101 ditë vonesë, pra me datë
04.07.2005. Si rezultat i vonesave paditësi është vënë në dijeni se, në zbatim të nenit
19 të kontratës dhe sipas përllogaritjeve të ekspertit kontabël, diferenca e lënë pa
paguar nga i padituri ishte 4.785.952 lekë, ndërsa kamatë vonesat e paditësve kundrejt
të paditurit ishin 11.205.979 lekë. I padituri ka vënë në dijeni për këtë qëllim
paditësin, me shkresën – njoftim nr.3545 prot., datë 16.11.2005.
- I padituri është vënë në dijeni të kërkimit të paditësit (shkresë fq.11 e dosjes), atëherë
ai ka vendosur të ngrejë kundërpadinë, bazuar në nenin 160 e 161 të K.Pr.C.
- Gjykata e apelit në mënyrë të njëanshme dhe në kundërshtim me ligjin, ka pranuar
pretendimin duke konstatuar se kundërpadia është ngritur jashtë afatit, ndaj dhe kjo e
drejtë është shuar. Ky argument është i pabazë pasi:
1. Kërkimi i paditësit për shuarjen e të drejtës së padisë nuk është kërkuar në ankim, e
si e tillë, në bazë të nenit 459 të K.Pr.C, konsiderohet se është hequr dorë prej tyre.
2. Kundërpadia nuk është ushtruar jashtë afateve ligjore. Padia ka datë regjistrimi
24.11.2005, vendimi i gjyqtares për seancë përgatitore të datës 20.01.2006 është
marrë më datë 06.12.2005 (fq.140, 141 e dosjes). Kjo seancë është shtyrë për më datë
13.02.2006, pasi nuk konfirmohet njoftimi i të paditurit RTSH dhe Avokaturës së
Shtetit. Vetëm më datë 13.02.2006 është bërë njohja me padinë, pra rezulton që si
datë njoftimi është data e letërthirrjes 01.02.2006 (fq.161) dhe jo datë e ngritjes së
padisë 24.11.2005;
3. Gjykata e apelit i ka mohuar të paditurit të drejtën e një procesi të rregullt gjyqësor,
duke i mohuar gjithashtu të drejtën e kërkimit të kushtit penal.
Përfundimisht i padituri kundërpaditës kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1077, datë 02.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1011, datë 19.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
396
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palëve, të cilat
kërkuan; për palën paditëse, avokate Krizelda Thartori - lënien në fuqi të vendimit, për palën e
paditur kundërpaditëse; Avokati i Shtetit, Dardan Mustafaj - prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor; dhe pasi e analizoi e diskutoi
çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se ndërmjet palës paditëse të
kundërpaditur dhe palës së paditur kundërpaditëse është lidhur një kontratë sipërmarrjeje, për
rikonstruksionin e fasadave dhe ambienteve të jashtme të institucionit RTSH. Vlera e kësaj
kontrate të datës 08.09.2004 ishte 21.475.085 lekë dhe pagesat do të bëheshin sipas
situacioneve pjesore të punimeve, bashkëlidhur të cilave do të ishte edhe akti i kolaudimit të
marrjes në dorëzim të pjesëve të objektit.
2. Afati i kryerjes së punimeve ishte parashikuar për 90 ditë kalendarike, por palët me
një kontratë shtese datë 12.08.2004, kanë lidhur edhe një kontratë shtesë me një vlerë prej
6.262.038 lekë dhe me shtyrje punimesh në 150 ditë.
3. Pas përfundimit të punimeve me vonesë, që sipas palës paditëse ka ardhur se në
zyrat e të paditurit po ushtronte kontroll K.L.SH., pala e paditur nuk i ka likuiduar paditësit
shumën prej 4.758.952 lekë duke pretenduar se punimet ishin kryer jashtë afateve
kontraktore.
4. Lidhur me objektin e kundërpadisë, pala paditëse deklaroi se vlera e kushtit penal të
vendosur në kontratë është haptazi në kundërshtim me ligjin pasi është tepër e lartë në raport
me përfitimet e paditësit prej kontratës.
Marrëveshja për të nuk është bërë me shkresë dhe vlera e kërkuar nga i padituri nuk
duhet të llogaritet mbi shumën e të gjithë kontratës por vetëm mbi vlerën e shtesës së saj.
Gjithashtu, në referim të nenit 686 të Kodit Civil, kjo pjesë e kontratës për shkak të interesave
të shpërpjestuara të palës paditëse dhe të paditur, është e pavlefshme. Për sa më sipër, paditësi
kërkoi pranimin e padisë dhe rrëzimin e kundërpadisë.
5. Pala paditëse ka kërkuar pranimin e padisë duke u detyruar pala e paditur të
paguajë këtë shumë pasi vonesa në realizimin e këtyre punimeve, sipas saj, kishte ardhur për
shkaqe të pavarura nga vullneti i paditësit dhe objekti është marrë në dorëzim prej tij pa asnjë
kontestim. Lidhur me objektin e kundërpadisë, pala paditëse deklaroi se vlera e kushtit penal
të vendosur në kontratë është haptazi në kundërshtim me ligjin pasi është tepër e lartë në
raport me përfitimet e paditësit prej kontratës. Marrëveshja për të nuk është bërë me shkresë
dhe vlera e kërkuar nga i padituri nuk duhet të llogaritet mbi shumën e të gjithë kontratës por
vetëm mbi vlerën e shtesës së saj. Gjithashtu, në referim të nenit 686 të Kodit Civil, kjo pjesë
e kontratës, për shkak të interesave të shpërpjestuara të palës paditëse dhe të paditur, është e
pavlefshme. Për sa më sipër, paditësi kërkoi pranimin e padisë dhe rrëzimin e kundërpadisë.
6. Me shkresën nr.133 Prot, datë 30.06.2005, pala paditëse e kundërpaditur ka njoftuar
të paditurin-kundërpaditës se kishin përfunduar të gjitha punimet e të dyja kontratave dhe në
këtë mënyrë, Radiotelevizioni Shqiptar ftohej të merrte në dorëzim objektin. Në bazë të
shkresës nr.2916 Prot, datë 21.09.2003, ishte krijuar komisioni i marrjes në dorëzim të
punimeve të kryera nga pala paditëse, punime të cilat janë marrë në dorëzim sipas
procesverbalit që i bashkëngjitej njoftimit nr.1610, datë 04.07.2005. Sipas këtij procesverbali,
pala e paditur-kundërpaditëse e ka marrë në dorëzim objektin, duke saktësuar se punimet
ishin kryer konform kontratës së sipërmarrjes nr.1809, datë 31.05.2004 dhe shtesës së saj
397
nr.2630, datë 12.08.2004. Në pikën e dytë të këtij procesverbali nga komisioni i marrjes në
dorëzim të objektit, pala paditëse e kundërpaditur dhe supervizori, është nënshkruar fakti se
punimet ishin kryer me 101 ditë vonesë.
7. Në datë 16.11.2005, me anë të shkresës nr.3545 Prot, pala e paditur-
kundërpaditëse, me anë të drejtorit të përgjithshëm të saj, i ka bërë me dije paditësit të
kundërpaditur se do të ishte e detyruar të zbatonte nenin 19 të kontratës për vonesat në
dorëzimin përfundimtar të punimeve.
Pala paditëse, në bazë të faturave tatimore nr.45 dhe 18, datë 15.07.2005, është paguar
vetëm pjesërisht në lidhje me të gjithë vlerën e punimeve të kryera. Shoqëria “EUROALBA
EA” sh.p.k., me anë të administratorit të saj Xhevdet Morina, i ka kërkuar të paditurit-
kundërpaditës, likuidimin e të gjithë situacionit përfundimtar, me pretendimin se ishin kushtet
atmosferike që kishin çuar në vonesën në përfundimin e këtyre punimeve.
Për të bërë të mundur përcaktimin e vlerës së kërkimeve të palëve ndërgjyqëse,
gjykata ka caktuar eksperten kontabël Eleni Filipi, e cila në bazë të aktit të ekspertimit
përcaktoi se vlera e palikujduar e punimeve për palën paditëse ishte 4.785.952 lekë, fakt i cili
pranohet edhe nga i padituri pa asnjë kontestim.
8. Lidhur me vlerën e këtij kushti penal, për aq sa palët nuk kishin kontestime në
lidhje ne llogaritjen, gjykata do t’i referohet shumës së llogaritur nga ekspertja në aktin e
ekspertimit kontabël. Pala paditëse, në bazë të procesverbalit të marrjes në dorëzim të
objektit, ishte me 101 ditë vonesë dhe vlera e kushtit penal e përcaktuar në kontratë ishte
4/1000 e çmimit total për çdo ditë vonese. Duke u llogaritur kjo shumë për vlerën e kontratës
fillestare dhe shtesës së bërë asaj në datë 12.08.2004, pala paditëse duhet të detyrohet t’i
paguajë të paditurit-kundërpaditës shumën 11.205.797 (njëmbëdhjetë milion e dyqind e pesë
mijë e shtatëqind e nëntëdhjetë e shtatë) lekë, si kusht penal i rrjedhur nga kontrata e
sipërmarrjes e lidhur mes tyre.
Në këto kushte, gjykata ka çmuar se edhe pretendimet e ngritura nga i padituri-
kunderpadites janë të drejta e si të tilla edhe ato duhet të pranohen nga ana e gjykatës.
vendosur:
“1. Pranimin e kërkesë-padisë.
2. Detyrimin e palës së paditur-kundërpaditëse Radiotelevizioni Shqiptar t’i paguajë
palës paditëse të kundërpaditur Shoqëria “EUROALBA EA” sh.p.k. shumën 4.785.952 (katër
milionë e shtatëqind e tetëdhjetë e pesë mijë e nëntëqind e pesëdhjetë e dy) lekë si pjesë e
paekzekutuar e kontratës së sipërmarrjes së lidhur mes tyre.
3. Pranimin e kundërpadisë.
4. Detyrimin e palës paditëse të kundërpaditur Shoqëria “EUROALBA EA” sh.p.k. t’i
paguajë të paditurit-kundërpaditës Radiotelevizioni Shqiptar shumën 11.205.797
(njëmbëdhjetë milion e dyqind e pesë mijë e shtatëqind e nëntëdhjetë e shtatë) lekë, si kusht
penal i rrjedhur nga kontrata e sipërmarrjes e lidhur mes tyre.
5. Shpenzimet gjyqësore të padisë në ngarkim të palës së paditur -kundërpaditëse.
6. Shpenzimet gjyqësore të kundërpadisë në ngarkim të palës paditëse - të
kundërpaditur”.
10. Mbi ankimin e paditësit të kundërpaditur, Shoqërisë EUROALBA, Gjykata e
Apelit Tiranë, me vendimin nr.1077, datë 02.06.2008 ka vendosur:
Tiranë, përsa i përket pranimit të padisë së paditësit Shoqëria “EUROALBA EA” sh.p.k.
Ndryshimin e këtij vendimi në lidhje me kundërpadinë e të paditurit kundërpaditës
Radiotelevizioni Shqiptar duke vendosur rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në ligj”.
398
10.1. Gjykata arsyeton, ndër të tjera, se vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhet të
ndryshohet, pasi kundërpadia e palës së paditur është ngritur tej afatit ligjor 6 mujor, prandaj
për këtë pjesë duhet vendosur rrëzimi i kundërpadisë.
11. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë i
padituri kundërpaditës Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, në të cilin parashtron
shkaqet për të cilat kërkon ndryshimin e vendimit nr.1077, datë 02.06.2008 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.1011, datë 19.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
12. Dispozitat e Kodit Civil dhe kontrata e sipërmarrjes datë 31.05.2004 dhe shtesa e
saj datë 12.08.2004, në të cilat është parashikuar:
12.1. Neni 541 i Kodit Civil: “Për mosekzekutimin ose ekzekutimin jo në mënyrën e
duhur të detyrimeve, palët mund të parashikojnë në kontratë pagimin e një shume të hollash
ose kryerjen e një detyrimi tjetër, për riparimin e dëmit ose për të nxitur ekzekutimin e
detyrimit”.
12.2. Neni 543 i Kodit Civil: “Kur kushti penal është caktuar për rastin e
mosekzekutimit të detyrimit dhe debitori nuk ekzekuton detyrimin e tij, kreditori ka të drejtë të
kërkojë pagimin e kushtit penal, si dhe shpërblimin e pjesës së dëmit që kalon kushtin penal.
Kur kushti penal është caktuar për rastin e ekzekutimit të detyrimit jo në mënyrën e
duhur dhe debitori nuk e ka ekzekutuar detyrimin e tij në mënyrën e duhur, kreditori ka të
drejtë të kërkojë ekzekutimin e detyrimit dhe pagimin e kushtit penal, si dhe shpërblimin e
pjesës së dëmit që kalon kushtin penal”.
12.3. Neni 115/a i Kodit Civil: “Parashkruhen brenda afateve prej:
a) gjashtë muaj paditë për pagimin e kushteve penale vlerësuese”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
13. Vendimi nr.1077, datë 02.06.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
ndryshuar pjesërisht vendimi nr.1011, datë 19.02.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke vendosur rrëzimin e kundërpadisë, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të lihet në fuqi.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e parashtruara në rekurs
nuk përmbajnë shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që
të çojnë në cenimin e vendimit të gjykatës së apelit.
15. Gjykata e apelit, megjithëse rrethanat e faktit i ka pranuar të provuara sikurse edhe
gjykata e shkallës parë, e konsideron kushtin penal të parashikuar në kontratë si kusht penal
vlerësues dhe sipas saj, në aplikim të nenit 115/a i K.Civil, padia është paraqitur tej afatit të
parashkrimit.
16. Ky Kolegj arsyetimin dhe përfundimin e mbajtur nga gjykata e apelit për rastin
konkret i gjen të mbështetur në ligj. Ato janë rezultat i interpretimit dhe zbatimit të drejtë të
ligjit dhe të rrethanave të çështjes objekt gjykimi, përsa i përket instituteve të kushtit penal,
parashkrimit dhe parimeve themelore të së drejtës civile në lidhje me këto institute; atyre që
lidhen me vetë thelbin e kuptimin e kushtit penal.
17. Ky Kolegj vlerëson se në themel të zgjidhjes së çështjes që ka dhënë gjykata e
apelit qëndron përfundimi i saj që kushti penal i parashikuar në kontratë është vlerësues dhe
si i tillë i nënshtrohet afatit të parashkrimit.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në lidhje me parimet themelore të kushtit penal,
parashikuar në nenet 541-545 të Kodit Civil (Titulli III, Kreu II), si një nga mjetet e sigurimit
për ekzekutimin/përmbushjen e detyrimeve, çmon të theksojë se kushti penal që fiksohet në
kontratën datë 31.05.2004 dhe shtesës së kontratës datë 12.08.2004, të lidhura ndërmjet
399
palëve ndërgjyqëse, i përcaktuar sipas llogaritjeve paraprake të dëmit të mundshëm që mund
të vijë nga mospërmbushja e detyrimit, apo mospërmbushja në mënyrën e duhur dhe i
paracaktuar aproksimativisht në një masë të vlerësueshme, quhet kusht penal vlerësues.
19. Në thelb, kushti penal vlerësues përfaqësohet si një instrument teknik për
llogaritjen që më parë të humbjeve që mund t’i vijnë kreditorit nga mos ekzekutimi i
detyrimit dhe ka për qëllim t’a shkarkojë palën nga barra e provës për masën e dëmit të
pësuar. Kushti penal, i parashikuar në kontratën e lidhur midis palëve ndërgjyqëse, ashtu si
çka pranuar gjykata e apelit, është kusht penal vlerësues, pasi në nenin 19 të kontratës së
sipërmarrjes është përcaktuar me marrëveshje të palëve se: “Dëmet e likuiduara për vonesën
në mbarimin e ndërtimeve do të llogariten me tarifat e mëposhtme ditore: A. Për kontratat me
periudhë zbatimi jo më shumë se 6 muaj, tarifa ditore do të jetë 4/1000 e çmimit total të
kontratës….”, përcaktim që tregon qartë se dëmi i parashikuar nga palët është i vlerësueshëm
mbi bazën e atij raporti të rënë dakord si më sipër, që në fakt përbën dhe një disproporcion
midis kushtit penal të pretenduar nga i padituri kundërpaditës dhe dëmit të pësuar prej saj.
20. Në rrethanat kur gjykata e apelit me të drejtë ka konkluduar se kemi të bëjmë me
kusht penal vlerësues, atëherë e drejta e padisë (kundërpadisë) së palës së paditur për pagimin
e kushtit penal vlerësues, nga pala paditëse, në bazë të nenit 115/a të K.Civil, është
parashkruar.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të pambështetur dhe pretendimin e palës
së paditur kundërpaditëse, në lidhje me shkeljen nga gjykata e apelit të parimit të
disponibilitetit dhe përcaktimet e neneve 5 e 6 të K.Pr.Civile. Pala e paditur ka pretenduar se
problem i parashkrimit të padisë së ngritur nga i padituri kundërpaditës nuk kanë qenë pjesë e
pretendimeve të palës paditëse në kërkesën ankimore drejtuar gjykatës së apelit dhe si e tillë
ajo nuk mund të merrej në shqyrtim nga gjykata e apelit, e cila sipas të paditurit
kundërpaditës ka kaluar kufijtë e gjykimit të çështjes në shkallë të dytë, përcaktuar në
K.Pr.Civile.
22. Ky Kolegj çmon të theksojë se në bazë të nenit 125 të K.Civil, në të cilin
përcaktohet se: “Parashkrimi i plotësuar nuk mund të merret parasysh nga gjykata ose organi
tjetër kompetent me nismën e vet, por vetëm me kërkesën e palës së interesuar”, rezulton se
kërkimi mbi parashkrimin e padisë nuk merret kryesisht në shqyrtim nga gjykata, por me
kërkesë të personit të interesuar dhe nuk parashikohet se në cilën shkallë të gjykimit paraqitet
ai, pra në shkallën e parë apo të apelit (vendimi i të cilit është i formës së prerë).
23. Dispozita e përdorur nga pala e paditur kundërpaditëse si shkak për pretendimin e
rënies në dekadencë të kërkimit për parashkrim, interpretohet në mënyrë të gabuar nga kjo
palë, pasi nëse do të lexohet me vëmendje neni 459 i K.Pr.Civile, kuptohet se kjo dispozitë, e
cila përfshihet në Kreun II me titull “Paraqitja e ankimit dhe gjykimi në apel”, i referohet
kërkimeve dhe pretendimeve që kanë parashtruar palët dhe për të cilat gjykata e shkallës së
parë i ka marrë në shqyrtim dhe është shprehur për to apo që nuk është shprehur me vendim.
24. Kolegji Civil çmon se përderisa kërkimi në lidhje me parashkrimin është paraqitur
ende pa marrë formë të prerë vendimi, me të drejtë është marrë në shqyrtim nga gjykata e
apelit.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.C,
VENDOSI
Tiranë, më 26.09.2013
400
MENDIM PAKICE
1. Ne, gjyqtarët në pakicë Ardian Nuni dhe Admir Thanza, kemi mendimin se rekursi
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.1077, datë 02.06.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, për
pjesën që ka ndryshuar vendimin nr.1011, datë 19.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
2. Pakica vlerëson se qëndrimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë buron nga
ndryshimi në interpretimin dhe kuptimin e përmbajtjes të neneve 541, 543 dhe 115/a të Kodit
Civil, të zbatueshme për çështjen objekt gjykimi, çka e ka çuar këtë kolegj në zgjidhje të
gabuar të çështjes lidhur me kushtin penal të kërkuar nëpërmjet kundërpadisë nga ana e palës
së paditur kundërpaditëse, Radio Televizioni Shqiptar.
3. Referuar dispozitave të Kodit Civil, të zbatueshme për rastin konkret, pakica
mendon se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit në lidhje me rrëzimin e
kundërpadisë është i pambështetur në ligj dhe në gjendjen e faktit të pranuar të vërtetuar, si
nga gjykata e shkallës së parë, ashtu dhe nga gjykata e apelit.
4. Nga materialet e dosjes gjyqësore evidentohet se midis palëve ndërgjyqëse është
lidhur kontrata e datës 31.05.2004, e cila ka patur për objekt rikonstruksionin e fasadave dhe
ambienteve të jashtme dhe të brendshme të Radio Televizionit Shqiptar, me vlerë totale
21.475.085 lekë (neni 2) dhe me afat të punimeve prej 90 ditë kalendarike nga dita e fillimit
të tyre (neni 7/1).
4.1. Në nenin 19 të kontratës janë përcaktuar sanksionet që do të zbatohen ndaj
sipërmarrësit, nëse ky nuk realizon punimet në afatin caktuar. Sipas kësaj dispozite “A. Për
kontratat me periudhë zbatimi jo më shumë se 6 muaj, tarifa ditore do të jetë 4/1000 e çmimit
total të kontratës. B. Për kontratat me periudhë zbatimi jo më shumë se 12 muaj, tarifa ditore
do të jetë 2/1000 e çmimit total të kontratës. C. Për kontratat me periudhë zbatimi më shumë
se 12 muaj, tarifa ditore do të jetë 1/1000 e çmimit total të kontratës”.
4.2. Me kontratën shtesë të datës 12.08.2004 palët kanë rënë dakord të ndryshojnë
pikën 1 të nenit 7 të kontratës duke shtyrë afatin e përfundimit të sipërmarrjes në 150 ditë
kalendarike nga dita e fillimit të punimeve.
5. Pala paditëse, Shoqëria “Euroalba EA” SHPK, me pretendimin se: (i) pala e paditur
nuk ka bërë likuidimin tërësor të punimeve të kryera; (ii) vonesa në realizimin e punimeve ka
ardhur për shkaqe të pavaruara nga vullneti i saj; (iii) objekti është marrë në dorëzim nga pala
e paditur pa kontestime, me padinë e datës 23.11.2005 ka kërkuar “Detyrimin e anës së
paditur të përmbushë detyrimin kontraktual”.
6. Pala e paditur, nëpërmjet kundërpadisë, të pranuar për shqyrtim se bashku me
padinë, ka kërkuar pagimin e “...kushtit penal të detyrimit kontraktor të kontratës në vlerën
11.201.757,49 lekë”, me pretendimin se pala e paditur ka përfunduar dhe dorëzuar objektin
me vonesë, tej afatit kontraktor dhe për rrjedhojë duhet të zbatohet sanksioni i nenit 19 të
kontratës.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1011, datë 19.02.2007, ka: (i)
pranuar padinë, duke detyruar palën e paditur kundërpaditëse t’i paguajë palës paditëse të
kundërpaditur shumën 4.785.952 lekë “...si pjesë e pa ekzekutuar e kontratës së sipërmarrjes
së lidhur mes tyre”; (ii) pranuar kundërpadinë, duke detyruar palën paditëse të kundërpaditur
t’i paguajë të paditurit kundërpaditës shumën 11.205.797 lekë, “...si kusht penal i rrjedhur
nga kontrata e sipërmarrjes e lidhur mes tyre”.
7.1. Gjykata ka arritur në konkluzionin se pala e paditur e ka realizuar detyrimin e saj
si sipërmarrës, por jo në mënyrën e duhur, pasi e ka përmbushur atë me vonesë. Pala e paditur
401
është 101 ditë në vonesë, për të cilat është llogaritur penaliteti përkatës sipas parashikimeve
të kontratës (nenit 19).
8. Vendimi i gjykatës së shkallës së parë, është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit
Tiranë, për pjesën që ka pranuar padinë dhe është ndryshuar për pjesën e kundërpadisë, duke
u vendosur rrëzimin e saj.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së apelit, me arsyetimin se për rastin kemi të bëjmë me kusht penal vlerësues dhe “... e drejta
e padisë (kundërpadisë) së palës së paditur për pagimin e kushtit penal vlerësues, nga pala
paditëse, në bazë të nenit 115/a të K. Civil, është parashkruar”.
10. Ndryshe nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pakica, pa marrë në analizë dhe
vlerësim provat, por në vështrim të legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, dhe duke
evidentuar problemin që shtrohet e që ka të bëjë me ligjshmërinë ose jo të vendimeve të
gjykatave të faktit, arrin në konkluzionin se vendimi i gjykatës së apelit për pjesën që ka të
bëjë me kundërpadinë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, përkundrejt vendimit të
gjykatës së shkallës së parë që ka zbatuar drejt ligjin.
11. Pakica mendon se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar shkaqeve të rekursit
dhe zgjidhjeve të ndryshme të dhëna nga gjykatat e faktit lidhur me kundërpadinë, duhet të
vlerësonte dhe të shprehte qëndrimin ligjor në lidhje me kushtin penal, nëse ndodhemi
përpara një kushti penal gjobor apo vlerësues.
12. Sikurse gjykata e apelit edhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, ndonëse parashtron
mendimin e vet “...në lidhje me parimet themelore të kushtit penal, parashikuar në nenet
541-545 të Kodit Civil (Titulli III, Kreu II),...”, gabon kur arrin në përfundimin se për rastin
ndodhemi përpara kushtit penal vlerësues, kërkimi i të cilit parashkruhet në bazë të nenit
115/a të Kodit Civil.
13. Për rastin në shqyrtim, pakica vlerëson se sanksioni i parashikuar në nenin 19 të
kontratës së lidhur midis palëve ndërgjyqëse është i karakterit gjobor dhe jo vlerësues. Për
këtë arsye, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të linte në fuqi vendimin e gjykatës së
shkallës së parë, por me plotësim në arsyetim.
14. Ky konkluzion është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të dispozitave
të Kodit Civil (neneve 541-545, 476, 115/a), të cilin e parashtrojmë ut infra.
14.1. Në nenin 476 të Kodit Civil, parashikohet se: “Çdo mangësi në ekzekutimin e
detyrimeve e detyron debitorin të shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai
provon se mospërmbushja nuk ka ndodhur për fajin e tij. Në këtë rast kreditori ka të drejtë:
a) të kërkojë ekzekutimin në natyrë të detyrimit, veçanërisht dorëzimin e sendit ose kryerjen e
punimeve, si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga vonesa e ekzekutimit, ose: b)
shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mosekzekutimi i detyrimit”.
14.2. Sipas nenit 541 të Kodit Civil: “Për mosekzekutimin ose ekzekutimin jo në
mënyrën e duhur të detyrimeve, palët mund të parashikojnë në kontratë pagimin e një shume
të hollash ose kryerjen e një detyrimi tjetër, për riparimin e dëmit ose për të nxitur
ekzekutimin e detyrimit”.
14.3. Sipas nenit 543 të Kodit Civil: “Kur kushti penal është caktuar për rastin e
mosekzekutimit të detyrimit dhe debitori nuk ekzekuton detyrimin e tij, kreditori ka të drejtë të
kërkojë pagimin e kushtit penal, si dhe shpërblimin e pjesës së dëmit që kalon kushtin penal.
Kur kushti penal është caktuar për rastin e ekzekutimit të detyrimit jo në mënyrën e
duhur, dhe debitori nuk e ka ekzekutuar detyrimin e tij në mënyrën e duhur, kreditori ka të
drejtë të kërkojë ekzekutimin e detyrimit dhe pagimin e kushtit penal, si dhe shpërblimin e
pjesës së dëmit që kalon kushtin penal”.
402
15. Në vështrim të përmbajtjes së këtyre dispozitave, pakica, në argumentim të
mendimit të saj, parashtron se, pavarësisht që dallimi i llojeve të kushtit penal nuk jepet
shprehimisht në ligj, por nga përmbajtja e dispozitave të mësipërme, parë në harmoni dhe me
germën “a” të nenit 115 të Kodit Civil, ai dallohet në kushtin penal gjobor dhe atë
vlerësues/çmues.
15.1. Për rastet që kushti penal parashikohet për të riparuar pozitën pasurore të
kreditorit dhe/ose nxitjen e debitorit për të përmbushur në rregull detyrimin, ai ka funksionin
e një marrëveshje ndëshkimore-gjobe (stipulation poenae) dhe në këtë rast, debitori, krahas
ekzekutimit të detyrimit, duhet të paguajë kushtin penal si dhe dëmet e shkaktuara kreditorit,
duke u kërkuar këto në mënyrë kumulative (Neni 453§2 i K.C).
15.2. Ndërsa kushti penal që fiksohet në kontratë i përcaktuar sipas llogaritjeve
paraprake të dëmit të mundshëm që mund të vijë nga mospërmbushja e detyrimit, apo
mospërmbushja në mënyrën e duhur dhe i paracaktuar aproksimativisht në një masë të
vlerësueshme, për aq sa mund të parashikohet, që me lidhjen e kontratës, masa e dëmit të
mundshëm, quhet kusht penal vlerësues. Në thelb, kushti penal vlerësues përfaqësohet si një
instrument teknik për llogaritjen që më parë të humbjeve që mund t’i vijnë kreditorit nga mos
ekzekutimi i detyrimit dhe ka për qëllim ta shkarkojë palën nga barra e provës për masën e
dëmit të pësuar. Kreditori, në këtë rast, ka të drejtë të kërkojë, në mënyrë alternative, ose
shpërblimin e dëmit ose kushtin penal (përfshirë pjesën e dëmit që kalon kushtin penal) dhe
jo të dyja së bashku (Neni 543§1 K.C).
15.3. I pari, kushti penal gjobor, nuk i nënshtrohet afatit të parashkrimit 6 mujor të
parashikuar nga neni 115/a të Kodit Civil, ndërsa i dyti po.
16. Kushti penal, i parashikuar në kontratën e lidhur midis palëve ndërgjyqëse, nuk
është kusht penal vlerësues, por gjobor dhe pala e paditur duhet të detyrohet të paguajë në
favor të palës paditëse vlerën e penalitetit të përcaktuar në kontratë, sikurse ka vendosur
gjykata e shkallës së parë.
17. Në argumentim sa më sipër dhe në kushtet kur gjykata e shkallës së parë ka
zgjidhur drejt çështjen, pakica vlerëson se Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhej të prishte
vendimin e gjykatës së apelit dhe të linte në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
Admir Thanza Ardian Nuni
403
Nr.00-2013-2161 i Vendimit (521)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: KOMUNA E DROPULLIT TË POSHTËM

SOFRATIKË - GJIROKASTËR
I PADITUR: ATHINA KONINI, ELENI KONINI,
NATASHA TATA, A.R.K.K.K.PRONAVE
GJIROKASTËR
PERSON I TRETË: Z.R.P.P. GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Anullim i vendimit të K.K.K.Pronave Gjirokastër
nr.169, datë 09.08.2006
Çregjistrimi i pasurisë nr.163/987 me sip. 366 m2
në emër të të paditurave
Baza Ligjore: Nenet 32/a i K.Pr.Civile,
Ligji nr.8652/2000, Ligji nr.9235/2004,
Ligji nr.7843/1994
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.719, datë 23.04.2008 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Anullimin e pjesshëm të vendimit
nr.169, datë 09.08.2006 të KVKKP Gjirokastër për sipërfaqen 141 m2 (harta
sipas aktit të ekspertimit) në favor të të paditurave Athina Konini, Eleni
Konini, Natasha Tata. Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesët e tjera të kërkimit.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.27420-2008-346, datë 09.07.2008 ka

vendosur:
Parë Gjirokastër.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs pala paditëse Komuna e Dropullit të Poshtëm
që kërkon ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.719, datë 23.04.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër dhe vendimit nr.27420-2008-346, datë 09.07.2008 të Gjykatës së Apelit
404
Gjirokastër, pranimin e padisë dhe anullimin e plotë të vendimit nr.169, datë 09.08.2006 të
KVKKP Gjirokastër dhe parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Gjykatat kanë gabuar duke rrëzuar padinë me sip.225 m2 të mbetur nga sip. e kthyer
prej 366 m2 me arsyetimin se Komuna nuk legjitimohet. Komuna legjitimohet pasi në
bazë të konfirmimit që i ka dhënë Komisionit të Pronave, ZRPP me shkresën nr.250
prot., datë 09.08.2006 përcaktohet se pasuria nr.163/408 është në gjendje juridike
shtet dhe pasuria nr.163/419 është në gjendje juridike shtet, pra duke qenë shtet
Komuna është përfaqësuesi i shtetit brenda juridiksionit të saj. Pra Komuna
legjitimohet pasi kjo sip.225 m2 administrohet prej Komunës duke qenë sip. publike
në vazhdim të rrugës së përcaktuar nga akti i ekspertimit prej 142 m2;
- Gjatë gjykimit nuk u vërtetua edhe pronësia e sip.750 m2 në emër të Eleni Pasha,
pavarësisht se është bërë një vërtetim fakti me vendimin gjyqësor i cili është marrë në
mënyrë të gabuar;
- Gjykata e apelit në mënyrë të gabuar arsyeton se pala paditëse për herë të parë në
gjykimin në apel ka ngritur pretendimin për anullimin tërësisht të vendimit të KKKP.
Në të vërtetë objekti i padisë është i përcaktuar saktë dhe pala paditëse ka kërkuar që
në fillim të gjykimit nëpërmjet kërkesë padisë anullimin e plotë nr.169, datë
09.08.2006 të KVKKP, prandaj ky arsyetim i bërë nga kjo gjykatë është i pabazuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e analizoi
e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se të paditurat
janë përkatësisht Athina Konini - nëna dhe Eleni dhe Natasha - të bijat.
2. Paditëset janë trashëgimtaret ligjore të Koço Konini, i cili rezulton të jetë djali dhe
trashëgimtari testamentar i Urania Konini.
3. Paditëset pretendojnë se Urania Konini është trashëgimtare e Eleni Pasha dhe në
cilësinë e trashëgimtareve të së ndjerës Eleni Pasha, me vendimin nr.169, datë 09.08.2006 të
KVKKP Gjirokastër atyre iu është njohur pronësia mbi sip.750 m2, dhe iu është kthyer
sip.366 m2 të ndodhur në Fshatin Derviçian (Komuna Dropull i Poshtëm). Në këtë vendim
thuhet gjithashtu se nuk është trajtuar me kthim sip.384 m2 duke qenë se trashëgimtaret e
zotërojnë këtë pronë dhe e kanë regjistruar në ZRPP Gjirokastër.
4. Fillimisht të paditurat kanë vërtetuar me vendimin nr.567, datë 23.06.2006 të
Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokaster faktin juridik të njohjes ish-pronare të Eleni Pasha
mbi sip.750 m2, të përmendur më sipër.
4.1. Trualli me sip.366 m2 është regjistruar në ZRPP në emër të të paditurave me
nr.pasurie 163/987.
5. E paditura Athina Konini ka paraqitur dokumentacionin përkatës pranë Komunës
për t’u pajisur me lejen e sheshit për ndërtim në sip.366 m2, ç’ka i është refuzuar nëpërmjet
vendimit nr.20, datë 23.07.2007 të Këshillit të Komunës, me arsyetimin se sipërfaqja e kthyer
me vendimin e KVKKP Gjirokastër mbyll rrugën e kalimit të fshatit.
6. Nëpërmjet vendimit të Këshillit të Komunës Dropull i Poshtëm nr.35, datë
15.10.2007 është vendosur të fillojnë procedurat gjyqësore për zgjidhjen e çështjes së rrugës
publike të zënë nga të paditurat si rezultat i kthimit të pronës me vendim nga KVKKP. Mbi
405
këtë bazë pala paditëse, Komuna Dropull i Poshtëm, ka paraqitur padinë në objektin e
sipërshënuar.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.719, datë 23.04.2008, ka
vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë. Anullimin e pjesshëm të vendimit nr.169,
datë 09.08.2006 të KVKKP Gjirokastër për sipërfaqen 141 m2 (harta sipas aktit të
ekspertimit) në favor të të paditurave Athina Konini, Eleni Konini, Natasha Tata. Rrëzimin e
kërkesë padisë për pjesët e tjera të kërkimit”.
7.1. Gjykata ka arsyetuar se: “... Në gjykim nuk rezultoi e provuar ligjërisht se kush e
trashëgon Eleni Pashën por sipas pretendimeve ajo është nëna e Urania Konini, fakt ky i
paprovuar para gjykatës por edhe as para KVKKP që ka njohur dhe kthyer pronën e ish-
pronares Eleni Pasha, duke i bërë të paditurat të moslegjitimohen në kërkimin e tyre para
komisionit të KKKP..
Në rastin konkret mungon dokumentacioni ligjor për të cilin është marrë vendimi i
KVKKP ...dhe ky komision ka vepruar në kundërshtim me nenin 18 të Ligjit nr.9235,
pasi nuk ka kontrolluar vërtetësinë e dokumentacionit të paraqitur nga subjektet e
shpronësura...
..sipas ekspertit prona e kthyer të paditurave mbivendoset në rrugën e kalimit të
fshatit që është pronë publike në 141 m2. Në këto rrethana gjykata çmon se për këtë
sipërfaqe që prona mbivendoset me rrugën e kalimit vendimi i Komisionit duhet të
anullohet. Për pjesën tjetër që është njohur por që në fakt ka qenë e regjistruar në
ZRPP pasi aty është banesa e të paditurave kërkesa duhet të rrëzohet, pasi regjistrimi
i kësaj prone është bërë më parë se ta njihte dhe kthente KVKKP dhe është një akt i
pakontestuar deri më sot. Sipërfaqja prej 225 m2 e mbetur nga sipërfaqja e njohur
dhe kthyer me VKKP nr.169, datë 09.08.2006 gjykata çmon se kërkesë padia për këto
dy kërkime duhet të rrëzohet pasi pala paditëse nuk legjitimohet për këtë kërkim të
saj, por vetëm për pjesën e sipërfaqes që administrohet nga Komuna.
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër, e cila ka shqyrtuar çështjen mbi ankimin e të
paditurave, me të njëjtin arsyetim të gjykatës së shkallës së parë, me vendimin nr.27420-
2008-346, datë 09.07.2008 ka lënë në fuqi vendimin nr.719, datë 23.04.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse, Komuna e
Dropullit të Poshtëm, që kërkon ndryshimin e pjesshëm të vendimit nr.719, datë 23.04.2008
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe vendimit nr.27420-2008-346, datë
09.07.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe pranimin e padisë dhe anullimin e plotë të
vendimit nr.169, datë 09.08.2006 te KVKKP Gjirokastër, duke parashtruar shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të
plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin”.
10.2. Neni 16 I K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
406
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
11. Se shkaqet e paraqitura në rekursin e palës paditëse nuk janë nga ato që
parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, që të justifikojnë cenimin e vendimit.
12. Nga studimi i dosjes gjyqësore, në lidhje me zgjidhjen e themelit të
mosmarrëveshjes objekt gjykimi, ky Kolegj konstaton se vendimet e gjykatave janë të drejta
e të bazuara në ligj dhe në provat e dosjes gjyqësore.
13. Pretendimet e ngritura në rekurs janë ngritur edhe gjatë gjykimit të çështjes nga dy
gjykatat e faktit dhe gjykatat i kanë analizuar dhe dhënë përgjigje të arsyetuar dhe të bazuar
në ligj.
14. Pretendimi në rekurs në lidhje me administrimin dhe analizën e provave që kanë
të bëjnë me provueshmërinë e pronësisë, nuk mund të merren parasysh nga Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, sepse Gjykata e Lartë nuk mund të analizojë provat e paraqitura nga palët
pasi ky veprim është në diskrecion të gjykatave të faktit.
15. Në lidhje me pretendimin se gjykatat gabimisht kanë rrëzuar padinë për shkak të
moslegjitimimit aktiv të palës paditëse, për shkak se pasuria prej 225 m2 nuk administrohet
nga pala paditëse, rezulton se edhe për këtë pretendim gjykatat kanë arsyetuar se kjo
sipërfaqe nuk është nën administrimin e palës paditëse, gjë e cila ka rezultuar nga provat e
administruara e të shqyrtuara. Pra gjykatat arsyetimin e tyre e kanë mbështetur mbi analizën e
provave të ndodhura në dosje.
16. Sa më sipër vendimet e rekursuara nuk kanë vend të cenohen.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.27420-2008-346, datë 09.07.2008 të Gjykatës së
Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 26.09. 2013
407
Nr.00-2013-2617 i Vendimit (522)

VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: ENKELEJDA GUMAJ

TË PADITUR: ILIR LATIFI
BAFTIJE LATIFI
OBJEKTI:
Pjesëtim pasurie me nr.1/301 me sipërfaqe 113 m2
të ndodhur në Tiranë pranë Shkollës Teknologjike pall.3, Ap.20, kati 5
i përbërë nga dy dhoma një kuzhinë dhe ambiente të tjera ndihmëse.
Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil,
nenet 96, 98 të K.Familjes,
nenet 153, 154, 369 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin 4686 akti datë 13.11.2007, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë për fazën e parë të pjesëtimit.
Lejimin e pjesëtimit të një apartamenti të ndodhur në Tiranë me nr.pasurire
1/301, Zona Kadastrale 8260, me sipërfaqe 113 m2, ap.20, shkalla 2, pallati 3,
pranë Shkollës Teknologjike, e përbërë nga dy dhoma e një kuzhinë e
ambientet ndihmëse, kati i pestë, midis bashkëpronarëve paditëses Enkelejda
Gumaj dhe të paditurve Ilir Latifi, Baftije Latifi, duke marrë secili në pjesë
ideale nga 1/3.
Rrëzimin e kërkesë padisë për lejimin e pjesëtimit të pasurisë së luajtshme.

Lënien në fuqi të vendimit nr.4686 akti datë 13.11.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs pala e paditur,

Baftije Latifi, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë
gjykatë, duke parashtruar:
408
- Gjykata nuk ka vendosur mbi provat e administruara gjatë gjykimit pasi janë
depozituar prova shkresore që përbëjnë vlerën e sendit apartament, i cili po i
nënshtrohet pjesëtimit, si dhe kontributet e llogaritura të bashkëpronarëve.
- Gjykata nuk kanë hetuar në çështjen për gjykim pjesët takuese të kontributit, por janë
mjaftuar duke prezumuar barazinë e pjesëve takuese. Neni 370 i K.Pr.Civile është
dispozitë urdhëruese, e cila urdhëron që të hetohet pjesa takuese e çdo bashkëpronari.
- Në dosjen gjyqësore është administruar edhe dosja nr.1135 vendimi datë 15.03.2004,
vendim i cili i mundëson paditëses të fitojë pjesë të bashkëpronësisë në këtë
apartament. Në atë dosje gjyqësore janë të gjitha provat dhe pretendimet e palëve në
lidhje me kontributin e secilit dhe pjesën takuese të palëve ndërgjyqëse.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palëve, të cilat
kërkuan-për të paditurit, avokat Luli Ndoja; prishjen e vendimit të gjykatës ë apelit dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë; për paditësen, avokate Vadiola Muça- lënien në fuqi
të vendimit; dhe pasi e analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se paditësja
Enkelejda Gumaj (Latifi) dhe i padituri Ilir Latifi, kanë qenë bashkëshortë dhe me vendimin
nr.5175, datë 02.11.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë zgjidhur martesën.
2. Të paditurit ka rezultuar se kanë blerë një apartament banimi, më pas e kanë
regjistruar pronësinë mbi këtë apartament, të ndodhur pranë Shkollës Teknologjike Tiranë.
3. Paditësja, duke qenë se ka pasur pretendime në lidhje me bashkëpronësinë mbi
apartamentin e lartpërmendur, ka kërkuar me padi njohjen e bashkëpronësisë mbi këtë send.
4. Me vendimin nr.1135 datë 15.03.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
vendosur:
“Pranimi i kërkesë padisë së paditëses Enkelejda Gumaj.
Njohjen bashkëpronare të paditëses Enkelejda Gumaj (Latifi) mbi një apartament të
përbërë nga dy dhoma dhe kuzhinë, me sipërfaqe 113 m2, i ndodhur pranë Shkollës
Teknologjike, apartamenti nr.20, pallati 3, shkalla 2, kati i pestë, pronë e cila figuron në
regjistrin hipotekor nr.336, datë 28.07.2000”.
5. Ky vendim ka marrë formën e prerë me vendimin nr.1510 datë 22.12.2004 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, e cila e ka lënë në fuqi vendimin nr.1135 datë 15.03.2004 të
6. Me kërkesë padinë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala paditëse
Enkelejda Gumaj (Latifi), ka kërkuar pjesëtimin e pasurisë me nr.1/301, me sipërfaqe 113
m2, të ndodhur pranë Shkollës Teknologjike, pallati nr.3, shkalla 2, ap.20, kati i pestë, i
përbërë nga dy dhoma dhe një kuzhinë dhe ambientet ndihmëse, duke përfituar 1/3 e pasurisë
së paluajtshme.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin 4686 akti, datë 13.11.2007, ka
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë për fazën e parë të pjesëtimit.
Lejimin e pjesëtimit të një apartamenti të ndodhur në Tiranë me nr.pasurie 1/301,
Zona Kadastrale 8260, me sipërfaqe 113 m2, ap.20, shkalla 2, pallati 3, pranë Shkollës
Teknologjike, e përbërë nga dy dhoma e një kuzhinë, e ambientet ndihmëse, kati i pestë, midis
409
bashkëpronarëve paditëses Enkelejda Gumaj dhe të paditurve Ilir Latifi, Baftije Latifi, duke
marrë secili në pjesë ideale nga 1/3.
Rrëzimin e kërkesë padisë për lejimin e pjesëtimit të pasurisë së luajtshme”.
8. Mbi ankimin e të paditurës Baftije Latifi, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.142, datë 20.06.2008, ka lënë në fuqi vendimin nr.4686 akti, datë 13.11.2007 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
8.1. Gjykata ka arsyetuar ndër të tjera se:
“Paditësja Enkelejda Gumaj dhe i padituri Ilir Latifi kanë qenë bashkëshortë.
Sipas dokumentit hipotekor nr.209, datë 21.03.2005, rezulton se në bashkëpronësi të
palëve ndërgjyqëse figuron një banesë me nr.pasurie 1/301, Zona Kadastrale 8260, e
ndodhur në Tiranë, nr.20, shkalla 2, pallati 3, me sipërfaqe 113 m2, e përbërë nga 2 dhoma,
një kuzhinë, e ambientet ndihmëse.
Bashkëpronësia e sendit rezulton e fituar me vendimin nr.1135, datë 15.03.2004 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili ka marrë formën e prerë. Sipas këtij vendimi,
paditësja Enkelejda Gumaj rezulton bashkëpronare e pasurisë së paluajtshme objekt gjykimi.
Pala paditëse ka provuar bashkëpronësinë e saj mbi pasurinë e paluajtshme dhe
legjitimohet për ngritjen e kërkesë padisë pasi ka interesin legjitim.
Në referim të të gjithë provave të administruara rezulton se nuk provohet që e
paditura ta ketë blerë sendin objekt pjesëtimi me kontributin e saj. Deklarata datë 16.12.2004
e administruar në gjykim, në dosjen civile nr.1652 datë 26.01.2003, në të cilën e paditura ka
pretenduar pronësinë e sendit si e vetme, nuk është marrë në konsideratë nga gjykata duke
pranuar bashkëpronësinë mbi sendin ndërmjet dy bashkëndërgjyqësve. Mbi këtë bazë, ky
pretendim i të paditurës rezulton i pa provuar në atë gjykim si dhe në pjesëtimin e sendit.
Pretendimi i palës së paditur se gjykata nuk ka caktuar vlerën e sendit objekt gjykimi,
nuk qëndron pasi vlera e sendit i takon fazës së dytë”.
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur rekurs pala e paditur,
Baftije Latifi, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë
gjykatë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
10. Dispozita të Kodit të Procedurës Civile dhe dispozitat e Kodit Civil, në të cilat
përcaktohet se:
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
10.2. Neni 370 i K.Pr.Civile: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në bashkëpronësi dhe
në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të përcaktojë të drejtën e
bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si dhe sendet që do të pjesëtohen.
Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me vendim të ndërmjetëm, lejon pjesëtimin
dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese
të secilit prej tyre.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë, paraqitja e të cilit pezullon vazhdimin e
mëtejshëm të gjykimit”.
10.3. Neni 207 i K.Civil: “Pjesëtimi i sendit të përbashkët kryhet me marrëveshjen e
të gjithë bashkëpronarëve. Kur sendi është i paluajtshëm marrëveshja duhet të bëhet me akt
noterial. Kur kjo marrëveshje nuk është arritur pjesëtimi i sendit kryhet me anë të gjykatës,
duke u thirrur në gjyq të gjithë bashkëpronarët. Pjesëtimi i sendit të përbashkët bëhet me
ndarjen e tij në natyrë sipas pjesëve që kanë bashkëpronarët, në qoftë se kjo ndarje është e
410
mundshme dhe nuk dëmton qëllimin përkatës të sendit. Pabarazia e pjesëve, që rezulton nga
ndarja në natyrë kompensohet me një shpërblim në para……”.
11. Vendimet e gjykatave nuk kanë vend të cenohen, pasi shkaqet e parashtruara në
rekursin e të paditurës Baftije Latifi nuk janë të tilla që të motivojnë cenimin e vendimeve të
rekursuara.
12. Nga aktet e dosjes, rezulton se e paditura Baftije Latifi dhe i padituri Ilir Latifi,
sipas Kontratës “ Shitje apartamenti”, datë 27.07.2000, me shitësin Shoqëria “Gora” shpk,
përpara noteres Luljeta Kongoli, kanë blerë apartamentin objekt pjesëtimi në adresën pranë
Shkollës Teknologjike pasuria nr.1/301, me sipërfaqe 113 m2, pallati nr.3, shkalla 2, ap.20,
kati i pestë i përbërë nga dy dhoma dhe një kuzhinë dhe ambientet ndihmëse. Në këtë
Kontratë nuk figuron emri i paditëses Enkelejda Gumaj (Latifi ), duke provuar faktin se të
paditurit nuk kanë dëshiruar që paditësja të figurojë bashkëpronare me ta mbi apartamentin e
blerë, edhe pse provohet se ky send është blerë gjatë kohës që paditësja dhe i padituri Ilir
(djali i të paditurës Baftije), kanë qenë të martuar prej disa vjetësh.
13. Gjithashtu në dosje janë administruar dhe prova që paditësja dhe i padituri Ilir
kanë qenë në marrëdhënie pune në momentin e blerjes së apartamentit objekt pjesëtimi, e
konkretisht vërtetimi i Degës së Bankës së Kursimit Lushnjë për paditësen dhe vërtetimi i
Shoqërisë “VOLALBA” shpk, datë 13.02.2004, në të cilin thuhet se Ilir Latifi ka qenë
punonjës i kësaj shoqërie.
14. Në dosje është administruar edhe Kontrata Shit-blerje nr.676 rep. nr.329 kol. datë
15 qershor 2000 i noteres Mirka Papa, Dhoma e Noterisë Lushnjë, në të cilin vërtetohet se
shtetasit Baftije Latifi, Luan Latifi, Mimoza Latifi, Ilir Latifi dhe Shpresa Latifi, i kanë shitur
shtetasit (blerësit) Thoma Bardhi për vlerën 1.900.000 lekë, pasurinë e paluajtshme (lloji
apartament ) nr.46, që kishin në pronësi në Zonën Kadastrale nr.8572,me sipërfaqe 74 m2, në
adresën Lagja “ Gafur Muça”, Lushnjë.
15. Gjykatat e faktit kanë analizuar e vlerësuar drejt të gjitha provat e paraqitura nga
palët në të kundërt nga sa pretendohet në rekurs, duke arsyetuar edhe në lidhje me kontributin
e palëve në blerjen e apartamentit.
16. E paditura pretendimet e parashtruara në rekursin e saj, i ka paraqitur edhe përpara
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pretendime që janë marrë
në shqyrtim nga gjykatat dhe janë pasqyruar në arsyetimin e vendimeve të tyre.
17. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji, në zbatim të dispozitave të ligjit procedural civil
që i përkasin gjykimit pranë saj, nuk i hyn analizës së provave, pasi kjo analizë bëhet nga
gjykatat e faktit, nga vendimet e të cilave rezulton se provat janë analizuar në mënyrë të
plotë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 26.09. 2013
411
Nr.00-2013-2180 i Vendimit (523)

VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në datën 26.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËSE: ARJANA RRUFA,

JOLANDA RRUFA, të përfaqësuara nga
Av.Rustem Syziu
TË PADITUR: HILMI SULA, në mungesë,
LULZIM MEKA, në mungesë,
LUAN TABAKU, në mungesë,
ALBERT TABAKU, në mungesë,
KUJTIM THARTORI, në mungesë,
YLLI BEGA, në mungesë,
XHAVIT TABAKU, në mungesë,
KALEM LENA, në mungesë,
SKËNDER MEKA, në mungesë,
MYRTEZA SULA, në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve të prishin ndërtimet
që kanë bërë në pronën tonë duke liruar
dhe dorëzuar plotësisht të lirë këtë pronë.
Baza ligjore: Neni 296 i K.Civil
dhe neni 45/1 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.s’ka, datë 04.05.2007, ka

vendosur:
Pezullimin e gjykimit të çështjes civile nr.35/2351 deri në zgjidhjen e çështjes
në rrugë administrative (e zgjidhjes së çështjeve të legalizimit të banesave).
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-315 (409), datë 24.10.2008 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit “Mbi pezullimin e gjykimit të çështjes”, datë
04.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
412
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs pala paditëse Arjana Rrufa dhe
Jolanda Rrufa, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve duke hequr pezullimin për të vazhduar
gjykimin në shkallë të parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së shkallës së parë nuk është i drejtë, sepse paraqitja e kërkesës
nuk do të thotë automatikisht legalizim.
- Zona objekt gjykimi nuk ka studim të miratuar dhe gjithashtu nuk përfshihet në zonë
informale, referuar shkresës nr.95/1 Prot., datë 06.04.2007 të Bashkisë Durrës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse
që kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve, vendimit nr.409, datë 14.10.2008 të Gjykatës së
Apelit Durrës dhe të vendimit nr.2351/235 Rregj.Themeltar, datë 04.05.2007 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Durrës, duke u hequr pezullimi për të vazhduar gjykimin e çështjes në
shkallë të parë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
III. Rrethanat e çështjes
39. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditëset Arjana Rrufa dhe
Jolanda Rrufa kanë paraqitur padinë objekt gjykimi kundër të paditurve Hilmi Sula,
Lulzim Meta, Luan Tabaku, Albert Tabaku, Kujtim Thartori, Ylli Bega, Xhevit
Tabaku, Kalem Lena, Skënder Meta dhe Myrteza Sula, me objekt detyrimin e të
paditurve të prishin ndërtimet që kanë bërë në pronën tonë duke e liruar dhe dorëzuar
plotësisht të lirë këtë pronë.
40. Paditëset kanë parashtruar se ato janë pronare, përkatësisht: - paditësja Arjana Rrufa
ka parashtruar se është pronare e një sipërfaqe trualli prej 3004 m 2 ndodhur në Lagjen
nr.13 Plazh Durrës; - paditësja Jolanda Rrufa ka parashtruar se është pronare e një
sipërfaqe trualli prej 560 m2 ndodhur po në Lagjen nr.13 Plazh Durrës (sipërfaqet e
truallit janë ngjitur me njëra-tjetrën) dhe se në këto sipërfaqe të paditurit kanë bërë
ndërtime pa leje.
41. Përfaqësuesi i të paditurve ka kërkuar pezullimin e gjykimit të çështjes, duke
parashtruar se për këto objekte të paditurit kanë paraqitur kërkesë për legalizim në
bazë të ligjit nr.9482, datë 03/04/2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e
ndërtimeve pa leje” (të ndryshuar).
42. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.s’ka, datë 04.05.2007 ka vendosur:
“Pezullimin e gjykimit të çështjes civile nr.35/2351 deri në zgjidhjen e çështjes në
rrugë administrative (e zgjidhjes së çështjeve të legalizimit të banesave)”.
43. Gjykata e shkallës së parë arsyeton: Gjatë këtij gjykimi nga të paditurit u kërkua
pezullimi i gjykimit për shkak se ata janë në proces legalizimi duke u mbështetur në
kërkesat e nenit 297/a të Kodit të Procedurës Civile.....Gjykata çmon se kërkesa e
palës së paditur duhet pranuar pasi: Të gjithë të paditurit kanë paraqitur
vetëdeklarimet për legalizim. Nuk ka plan rregullues urbanistik të ndërtimeve mbi
pesë kate nga niveli zero në tokën truall objekt gjykimi, në bazë të ligjit nr.9482, datë
16.02.2006, Neni 2, pika 4....”.
44. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2008-315 (409), datë 24.10.2008, ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit “Mbi pezullimin e gjykimit të çështjes”, datë 04.05.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
413
45. Gjykata e apelit arsyeton njëlloj si gjykata e shkallës së parë lidhur me shkaqet e
pezullimit të padisë. Konkretisht në mënyrë të përmbledhur arsyeton se: “Është e
vërtetë që zona kadastrale nr.8518 (ku përfshihen sipërfaqet e trojeve që parashtrojnë
paditëset se janë pronare) nuk është klasifikuar si zonë informale, por sipas shkresës
nr.516/1 prot., datë 13.10.2008 të Agjencisë së Legalizimeve, Urbanizimit, Integrimit
të Zonave Ndërtimeve Informale (paraqitur si provë në apel nga pala paditëse)
procesi i përcaktimit të zonave informale nuk ka përfunduar dhe se ajo Agjenci është
në pritje të vendimeve të Këshillit të Ministrave që do t’i orientojnë se në cilat zona do
të zhvillohet më tej procesi i legalizimit, pra zona kadastrale nr.8518 nuk rezulton të
jetë përjashtuar nga klasifikimi si zonë informale”.
46. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, nr.409, datë 24.10.2008, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Arjana Rrufa dhe Jolanda Rrufa, duke kërkuar ndryshimin e
vendimeve duke hequr pezullimin për të vazhduar gjykimin në shkallë të parë, për
9.1 Neni 10 i K.Pr.Civile:
“Gjykata mbështet vendimin e saj vetëm mbi faktet që janë paraqitur gjatë
procesit gjyqësor”.
9.2 Neni 297/a i K.Pr.Civile:
“Çështja nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet një çështje tjetër penale,
civile ose administrative”.
48. Dispozitat e ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e ndërtimeve pa leje” i ndryshuar, në të cilat parashikohet:
10.1. Neni 38/1 i ligjit:
“Legalizimi i ndërtimeve informale në zonat me përparësi zhvillimin e
turizmit do të kryhet pas përcaktimit të vijës kufizuese të këtyre zonave.
Ngarkohet Këshilli i Ministrave që, brenda 3 muajve nga hyrja në fuqi e
këtij ligji, të nxjerrë aktet nënligjore në zbatim të ligjit”.
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
49. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditëset Arjana Rrufa dhe Jolanda Rrufa
legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditëset Arjana Rrufa dhe Jolanda Rrufa përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.s’ka, datë 04.05.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, si dhe vendimit nr.10-2008-315 (409), datë 24.10.2008 të Gjykatës
së Apelit Durrës.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs,
arrin në përfundimin se vendimi nr.s’ka, datë 04.05.2007 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës si dhe vendimi nr.10-2008-315 (409), datë 24.10.2008, i Gjykatës së
Apelit Durrës janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të
ndryshohen dhe kërkesa për pezullimin e gjykimit duhet rrëzuar.
414
53. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
normave procedurale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
54. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin për
pezullimin e çështjes për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme, në respektim
të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil,
“... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14)
dhe konkretisht ajo nuk duhet të vendoste apriori pezullimin e gjykimit të çështjes
nisur vetëm nga fakti se një pjesë e të paditurve (jo të gjithë) kanë paraqitur pranë
ALUIZN-it kërkesat për vetdeklarim sipas shkresës nr.129/1, datë 10.04.2007 të
Bashkisë Durrës.
55. Kolegji Civil vlerëson se legalizimi i ndërtimeve pa leje, sipas parashikimeve të nenit
1 të ligjit nr.9482, datë 03.04.2006 (të ndryshuar) “Për legalizimin, urbanizimin dhe
integrimin e ndërtimeve pa leje”, ndër të tjera përfshin :
“........1. Legalizimin e ndërtimeve të ngritura pa leje në "vendbanime formale", "zona
informale", "territore të tjera", si dhe të "shtesave pa leje në ndërtime me leje".
56. Në rastin konkret zona kadastrale ku ndodhen ndërtimet informale të palës së paditur
(për legalizim) nuk përfshihen në zonë informale. Kjo rezulton nga shkresa nr.95/1
prot., datë 06.04.2007 e Bashkisë Durrës, e cila informon se: Për zonën në fjalë nuk
ka studim të miratuar dhe po ashtu nuk përfshihet në zonën informale. Bashkëngjitur
ju dërgojmë hartën përkatëse”.
57. Për këtë kategori zone neni 38/1 i ligjit 9482 (i ndryshuar), parashikon një procedurë
të veçantë dhe konkretisht: “Legalizimi i ndërtimeve informale në zonat me përparësi
zhvillimin e turizmit do të kryhet pas përcaktimit të vijës kufizuese të këtyre zonave.
Ngarkohet Këshilli i Ministrave që, brenda 3 muajve nga hyrja në fuqi e këtij ligji, të
nxjerrë aktet nënligjore në zbatim të ligjit”.
58. Gjykata e apelit fillimisht ka arsyetuar se zona kadastrale nr.8518 nuk është
klasifikuar si zonë informale dhe më pas arsyeton se zona kadastrale nr.8518 nuk
rezulton të jetë përjashtuar nga klasifikimi si zonë informale”. Kolegji çmon se ky
është një arsyetim kontradiktor. Referuar parashikimit ligjor të lartpërmendur (nenit
38/1) nga ana e gjykatave të faktit duhej të hetohej paraprakisht nëse ka filluar apo jo
procedura e lartpërmendur lidhur me daljen ose jo të akteve nënligjore të Këshillit të
Ministrave për miratimin e zonës kadastrale nr.8518, si zonë informale mbi të cilën të
paditurit kanë ndërtuar dhe që pretendojnë legalizimin e objekteve të tyre.
59. Në këto rrethana, Kolegji vlerëson se të dy gjykatat e faktit kanë keqzbatuar ligjin
duke vendosur pezullimin e gjykimit të çështjes duke u nisur vetëm nga fakti se një
pjesë e të paditurve (jo të gjithë) kanë paraqitur pranë ALUIZN-it kërkesat për
vetdeklarim sipas shkresës nr.129/1 datë 10.04.2007 të Bashkisë Durrës, pa hetuar
nëse procesi i legalizimit ka vijuar në etapat e tjera sipas parashikimeve të ligjit
përkatës.
60. Kolegji Civil, përfundimisht, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimet e të
dyja gjykatave duhen ndryshuar duke rrëzuar kërkesën për pezullimin e gjykimit të
çështjes.
415
PËR KËTO ARSYE:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “d” të Kodit të
Procedurës Civile,
V E N D O S I:
Ndryshimin e vendimit nr.35/2351 Regj.Themeltar, datë 04.05.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe të vendimit nr.409, datë 14.10.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe rrëzimin e kërkesës për pezullimin e gjykimit.
Tiranë, më 26.09.2013
416
Nr.00-2013-2238 i Vendimit (524)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 26.09.2013 morri në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve :
PADITËS: AGIM BINO

TË PADITUR: K.K.K. PRONAVE VLORË,
PËRPARIM BALILI, AVENIR BALILI,
YLLKA KOKONA, BUKUROSHE BILLA,
SOKOL BALILI, NASIBE ÇELA,
ENGJËLL BINO.
OBJEKTI:
Anullim i vendimit nr.80, datë 30.05.1994
të K.K.K.Pronave Vlorë në pikat 2/a dhe 2/b të tij.
Baza Ligjore: Nenet 2, 27 të Ligjit 7698, datë 15.04.1993,
pika 20 e Udhëzimit nr.3, datë 21.06.1993,
dhe nenet 31, 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.787, datë 27.04.2005, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Agim Bino.
Anullimin e pikave 2/a e 2/b të vendimit nr.80, datë 30.05.1994 të Komisionit
të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Vlorë, kanë bërë ankim të paditurit dhe
Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs e paditura Yllka Kokona, e cila
kërkon nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes”,
- Me një vendim gjyqësor të formës së prerë është lejuar pjesëtimi i këtij trualli për
bashkëpronarët e tij, të cilët në këtë gjykim janë palë e paditur dhe ankuese, duke
përcaktuar pjesët takuese të tyre. Ky vendim i fazës së parë të pjesëtimit me nr.1529,
datë 20.09.2003 është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.29,
417
datë 20.02.2004 dhe nga Gjykata e Lartë me vendimin nr.1834, datë 15.10.2004. Si i
tillë ai determinon zgjidhjen e çështjes.
- Në këto vendime është shpjeguar qartësisht, mbështetur në akt ekspertimin, se
pretendimi i të paditurit që sipërfaqja prej 4300 m2 nuk i takon paditësve nuk
qëndron, sepse ky truall nuk ishte trajtuar nga ligji nr.7501....
- Trualli prej 4300 m2 objekt konflikti nuk është trajtuar asnjëherë sipas ligjit nr.7501,
përpara se të merrej vendimi nr.80, datë 30.05.1995.
- Gjykata aktet e marrjes së tokës në përdorim datë 10.04.1995 dhe aktin e marrjes në
pronësi nr.21146, datë 18.08.1998 të truallit prej 4300 m2, objekt konflikti, i ka
konsideruar të drejta, mbasi ato janë dhënë në kundërshtim me ligjin dhe si të tillë nuk
sjellin asnjë pasojë juridike. Me kërkesën tonë, mbas verifikimit në zyrën juridike të
bashkisë, rezultoi se akt marrëveshja e paraqitur nga paditësi e datës 10.04.1995,për
marrjen e truallit prej 4300 m2 në përdorim nuk ekziston, por ishte një akt
marrëveshje tjetër me nr.21146, që jepte në përdorim dy parcela përkatësisht me
sipërfaqe 4300 m2 dhe 6200 m2. Kjo e fundit kishte një datë tjetër dhe pikërisht datën
21.05.1996, këtë fakt gjykata nuk e përmend, sepse data 21.05.1996 e bën këtë
aktmarrëveshje të paligjshme ngaqë është lëshuar nga komisioni i ndarjes së tokës një
vit pas daljes së vendimit nr.80, datë 30.05.1995 të K.K.K.P, që ua kishte kthyer këtë
pronë trashëgimtarëve të Ibrahim Binos.
- Marrëveshja e datës 21.05.1996 bie ndesh me pikën 2 të Udhëzimit nr.106, datë
23.02.1996, “Për procedurat e kalimit të tokës në pronësi”, ku thuhet: “në asnjë rast të
mos pranohet dhënia e tapisë në pronësi direkt, kur deri në fund të Shkurtit 1996 nuk
ka qenë dhënë tapia në përdorim”. ... ky akt është dhënë tre muaj mbas afatit të
përcaktuar nga Udhëzimi. Për këtë arsye paditësi ka falsifikuar datën e akt
marrëveshjes dhe gjykata nuk e përmend këtë fakt, megjithëse e verifikoi në vend në
zyrën juridike të Bashkisë Vlorë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
K.K.K.P, Vlorë me vendimin nr.80, datë 30.05.1995, në pikat 2/a e 2/b, ka vendosur:
“Njohjen dhe kthimin e dy sipërfaqeve prej 1800 m2 dhe 2500 m2 të ndodhura në
Lagjen “Topana” Vlorë, në favor të trashëgimtarëve të Ibrahim Binos, duke i konsideruar
tokë truall.
Paditësi ka kërkuar të anullohen këto disponime të këtij vendimi, pasi pretendon se
kjo sipërfaqe është trajtuar me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”.
Paditësi Agim Bino dhe e paditura Bukuroshe Billa janë pronarë mbi një sipërfaqe
toke prej 4300 m2 me nr.kadastral 58/8, e ndarë në dy sipërfaqe prej 1800 m2 dhe 2500 m2,
pronë të cilën e kanë përfituar si rrjedhojë e zbatimit të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 “Për
tokën”, si anëtare të trungut të familjes që kanë dorëzuar tokë për formimin e N.B. Në bazë të
VKM nr.161, datë 08.04.1993, ndryshuar me VKM nr.452, datë 17.10.1992, nga ky ligj
përfitojnë vetëm anëtarët e familjes që kanë dorëzuar tokë bujqësore për formimin e N.B-ve
dhe që banojnë në të njëjtin qytet.
Trashëgimlënësi i ndërgjyqësve Ibrahim Bino, ka vdekur më datë 20.06.1973.
418
Në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit “Për tokën”, nga anëtarët e trungut të familjes së tij,
në qytetin e Vlorës, banonin vetëm paditësit Agim Bino dhe e paditura Bukuroshe Billa.
Në këto rrethana, përfitues të kësaj pasurie të dorëzuar nga Ibrahim Bino janë bërë
vetëm Agim Bino dhe Bukuroshe Billa.
Pretendohet se pasuria e disponuar me vendimin e kundërshtuar të K.K.K.P. Vlorë
është tokë bujqësore e trajtuar me ligjin nr.7501, “Për tokën”.
Sipas akt marrëveshjes datë 11.04.1995, sipërfaqja objekt konflikti, brenda së cilës
ndodhen 15 rrënjë ullinj, fillimisht është marrë në përdorim dhe më pas, në bazë të ligjit
nr.8503, datë 21.12.1995, “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore” kjo
sipërfaqe toke ka kaluar në pronësi, fakt që vërtetohet me aktin e marrjes së tokës në pronësi
nr.21146, datë 18.08.1998.
Akti i ekspertimit i kryer në gjykim ka përcaktuar se: toka objekt konflikti është një
tokë ullishtë e cila aktualisht përfshihet brenda vijës së verdhë të qytetit Vlorë, e miratuar në
janar të vitit 1996, pas marrjes së tokës në përdorim. Nga vërtetimet e administruara në
gjykim, të lëshuara nga Seksioni i Administrimit dhe Mbrojtjes së Tokës, rezulton se
sipërfaqja objekt konflikti në momentin e dhënies në përdorim ka qenë tokë bujqësore në
administrim të Ndërmarrjes Bujqësore Ullishtë dhe se është futur në vijën e verdhë të qytetit
Vlorë vetëm në vitin 1996.
Në momentin e dhënies në përdorim dhe në kohën kur është trajtuar nga K.K.K.P.
Vlorë ka qenë tokë bujqësore dhe jo truall.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë,me vendimin nr.787, datë 27.04.2005, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Agim Bino.
Anullimin e pikave 2/a e 2/b të vendimit nr.80, datë 30.05.1994 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve, Vlorë”.
Me arsyetimin:
“... Vendimi nr.80, datë 30.05.1995 i K.K.K.P. Vlorë, i cili në pikat 2/a dhe 2/b të tij,
ka vendosur njohjen dhe kthimin e këtyre dy sipërfaqeve... duke i konsideruar tokë truall
është marrë në kundërshtim me ligjin. Neni 2 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993, "Për
kthimin...ish-pronarëve" përcakton se K.K.K.P. nuk mund të disponojë tokën e trajtuar nga
ligji nr.7501, ...: “Ky ligj nuk përfshin pasurinë e paluajtshme në formën e tokës të trajtuar
nga ligji “Për tokën” ....
Në këtë gjykim u vërtetua se pasuria e disponuar me vendimin e kundërshtuar të
K.K.K.P. Vlorë është tokë bujqësore e trajtuar me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991.
Sipas akt marrëveshjes datë 11.04.1995, sipërfaqja objekt konflikti, brenda së cilës
ndodhen 15 rrënjë ullinj, është marrë fillimisht në përdorim dhe më pas, në bazë të ligjit
nr.8053, datë 21.12.1995, "Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore" kjo
sipërfaqe toke ka kaluar në pronësi, fakt që vërtetohet me Aktin e marrjes së tokës në pronësi
nr.21146.... toka objekt konflikti përfshihet brenda vijës së verdhë. ...vija e verdhë e qytetit të
Vlorës është miratuar në Janar të vitit 1996, pasi kjo tokë është marrë në përdorim.
Gjithashtu nga vërtetimet ..., të lëshuara nga Seksioni i Administrimit dhe Mbrojtjes
së Tokës Vlorë rezultoi se sipërfaqja objekt konflikti në momentin e dhënies në përdorim ka
qenë tokë bujqësore, në administrim të N.B Ullishtë dhe se është futur brenda vijës së verdhë
të qytetit të Vlorës vetëm në vitin 1996.
Neni 1 i ligjit 7501 "Për tokën" jep përkufizimin ... toka bujqësore: “Në R.Sh toka
ndahet: a)Toka bujqësore të zëna me bimët e arave, pemishtet, vreshtat dhe ullishtat, kudo që
ndodhen, në fshatra, qytete e qendra të tjera të banuara, pavarësisht nga madhësia e
419
tyre”........ rezulton qartë se sipërfaqja objekt konflikti në momentin e dhënies në përdorim
dhe në kohën kur është trajtuar nga K.K.K.P. Vlorë ka qenë tokë bujqësore dhe jo truall”.
Vlorë”.
Me arsyetimin:
“Në referim të VKM nr.161, datë 08.04.1993, në kushtet kur siç rezulton nga aktet,
shtetasi Ibrahim Bino, trashëgimlënësi i palëve ndërgjyqëse, ka vdekur me 20.06.1973 dhe në
kohën që ka hyrë në fuqi ligji “Për tokën”, nga anëtarët e trungut të familjes së tij në qytetin e
Vlorës banonin vetëm paditësi Agim Bino dhe e paditura Bukuroshe Billa, përfitues të kësaj
pasurie të dorëzuar nga trashëgimlënësi janë vetëm Agim Bino dhe Bukuroshe Billa.
Pretendimet e ngritura në ankimin e të paditurve se sipërfaqja e tokës është truall dhe
jo tokë bujqësore janë të pabazuara në prova. Sipas aktit të ekspertimit të kryer në shkallë të
parë dhe shpjegimeve të dhëna nga eksperti, është vërtetuar se sipërfaqja e tokës prej 4300
m2 është tokë bujqësore, pjesërisht ullishtë dhe pjesërisht e pafrytshme, e cila në kohën e
dhënies në përdorim në favor të paditësit, por dhe në kohën që është disponuar prej K.K.K.P.
Vlorë në favor të paditurve, ka qenë tokë bujqësore jashtë vijës së verdhë të qytetit Vlorë, në
administrim të N.B. Ullishtë dhe është futur brenda vijës së verdhë të qytetit Vlorë në vitin
1996.
Lidhur me pretendimin e ngritur në ankimin e palës së paditur se sipas përmbajtjes së
vendimit nr.955 regj., datë 10.07.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë kjo sipërfaqe
është trajtuar si tokë truall, ky vendim nuk mund të ketë fuqi detyruese për gjykatën që
shqyrton çështjen, pasi ky vendim është prishur nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin
nr.1932, datë 18.04.2003 dhe pas dërgimit të çështjes për rigjykim, Gjykata e Shkallës së
Parë Vlorë me vendimin nr.1529 regj., datë 22.09.2003 ka pranuar me prova shkresore dhe
akt ekspertimi se sipërfaqja e mësipërme është përjashtuar nga pjesëtimi midis palëve
ndërgjyqëse dhe është trajtuar si tokë bujqësore e dhënë në favor të paditësit dhe të paditurës
Bukuroshe Billa, vendim i cili ka marrë formë të prerë me vendimin nr.29, datë 20.02.2004 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe është vendosur mospranimi i rekursit nga Gjykata e Lartë me
vendimin e saj nr.1834, datë 15.10.2004.
Lidhur me akt marrëveshjen provizore të datës 17.08.1995, për dorëzimin e sipërfaqes
së tokës objekt gjykimi në favor të paditësit, përkundër pretendimeve të të paditurve, gjykata
e apelit e çmon atë si një akt të plotë zyrtar, pasi është hartuar rregullisht nga përfaqësuesit e
N.B. Ullishtë (likuidatorët) dhe Kryetari i Komisionit Shtetëror Qendër, ka vulën e
institucioneve që e kanë lëshuar aktin dhe në kuptim të nenit 253 të K.Pr.Civile përbën akt
me fuqi të plotë provuese në lidhje me përmbajtjen e tij, për aq kohë sa nuk është goditur për
falsitet në rrugë gjyqësore nga ana e paditur.
Fakti se gjatë kqyrjes të realizuar nga gjykata ky akt nuk është gjetur në dosjen që
administrohet pranë Zyrës Kadastrale në Bashkinë Vlorë nuk e ngarkon me përgjegjësi
paditësin, i cili disponon kopje autentike të aktit. Është pikërisht kjo marrëveshje dhe
dorëzimi i tokës në favor të paditësit, shkaku ligjor pse vendimi i kundërshtuar i K.K.K.P.
Vlorë është në kundërshtim me ligjin, pasi kjo sipërfaqe është disponuar më parë si tokë
bujqësore dhe nuk është më në pronësi të shtetit. Aktet e mëvonshme të dala në favor të
paditësit, si akti i marrjes së tokës në përdorim dhe ai në pronësi, janë bazuar pikërisht tek kjo
marrëveshje, e cila ka sjellë posedimin faktik të sipërfaqes së tokës bujqësore prej paditësit”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs e paditura Yllka Kokona, e cila
kërkon nga Gjykata e Lartë:
420
“Prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes”, duke parashtruar dhe
shkaqet përkatëse të treguara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
Nenet 2, 27 të Ligjit 7698, datë 15.04.1993, pika 20 e Udhëzimit nr.3, datë
21.06.1993, ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për tokën”.
VKM nr.161, datë 08.04.1993, ndryshuar me VKM nr.452, datë 17.10.1992, ligji
nr.8503, datë 21.12.1995, “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga e paditura Yllka Kokona
motivojnë cenimin e vendimit nr.76, datë 22.02.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Këto pretendime kanë të bëjnë me zbatimin e gabuar të ligjit material, të cilat përfshihen
në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë në Nenin 472/a të Kodit të Procedurës Civile.
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material, prandaj ka vend që vendimi i kësaj gjykate të
prishet e çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se të dyja gjykatat e faktit kanë interpretuar
gabim ligjin dhe nuk kanë vlerësuar drejt provat e administruara prej tyre.
Të dyja gjykatat pranojnë në arsyetimin e tyre se paditësi dhe njëra prej të paditurave
janë pronare të vetëm të pasurisë objekt konflikti gjyqësor, me arsyetimin se akti i marrjes në
pronësi i tyre si pjesëtarë të familjes bujqësore është i ligjshëm dhe për këtë shkak duhet të
anullohet vendimi nr.80 i K.K.K.Pronave.
Kolegji Civil vlerëson se të dyja gjykatat, por në veçanti gjykata e apelit, kishte për
detyrë të sqaronte faktin se rregullimi ligjor për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës
bujqësore familjeve bujqësore ose individëve që e kanë atë në përdorim, bëhej me ligjin
nr.8053, datë 21.12.1995, "Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore".
Me hyrjen në fuqi të këtij ligji, familjet bujqësore ose individët që kanë dokumente
për dhënien në përdorim të tokës bujqësore, duhet të paraqiten pranë organeve të pushtetit
lokal (Komunë, Bashki) për plotësimin e dokumentacionit përfundimtare sipas procedurave
të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, "Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme".
Sipas nenit 2 të këtij ligji përjashtohen nga marrja në pronësi tokat bujqësore që, në
datën e hyrjes në fuqi të këtij ligji, ndodhen brenda vijës kufizuese të qytetit, fshatrave, ose
qendrave të banuara.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e faktit duhej të analizonin: Aktin
e marrjes dorëzim të vitit 1998 të paditësit dhe Titullin e Pronësisë të të paditurve, vendimi nr.80
i K.K.K.Pronave i vitit 1995 dhe se në vitin 1998, cili ka qenë regjimi juridik i pronës.
Njëkohësisht gjykatat e faktit duhej t’i jepnin përgjigje pyetjes: A e dispononte
Komisioni i Ndarjes së Tokës sipërfaqen objekt konflikti dhe a kishte të drejtë të jepte një tokë
që më parë ishte trajtuar si truall dhe i ishte kthyer nga viti 1995 pronarëve.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin 485/c
të K.Pr.Civile, ka vend që vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë të prishet e çështja duhet të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Përveç sa më sipër Gjykata e Apelit Vlorë duhet t’i japë përgjigje dhe çështjeve të tjera
të shtruara në rekurs e në veçanti dhe faktit të ngritur se kjo sipërfaqe është lejuar të pjesëtohet
421
me vendim të fazës së parë, i cili sipas pretendimit është i formës së prerë, e parë kjo në vështrim
dhe të V.Unifikues nr.628, datë 15.05.2000.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.76, datë 22.02.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 26.09.2013
422
ÇËSHTJE PENALE
423
Nr.00-2013-1553 i Vendimit (229)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Shkëlzen Selimi Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 11.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

KORÇË.
PERSON NËN HETIM: ERMAL GORA
OBJEKTI:
Vleftësim si të ligjshëm të ndalimit
dhe caktimin e masës së sigurimit personal.
Baza Ligjore: Nenet 244,258 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.46, datë 03.02.2013, ka vendosur:

Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj personit nën hetim
Ermal Gora.
Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Ermal Gora atë
të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës
Penale.

Miratimin e vendimit penal masë sigurimi) me nr.46 datë 03.02.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, për sa i përket vleftësimit si të ligjshëm të
arrestit në flagrancë, kryer ndaj personit nën hetim.
Ndryshimin e masës së sigurimit për personin nën hetim Ermal Gora, duke i
caktuar si masë sigurimi “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i Kodit
të Procedurës Penale, duke urdhëruar të dyshuarin të mos komunikojë me
asnjë person përveç familjarëve që jetojnë me të.
Urdhërohet lirimi i personit nën hetim, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë
vepër tjetër penale.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs

Prokuroria e Apelit Korçë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.10, datë 22.02.2013 të
Gjykatës së Apelit Korçë dhe miratimin e vendimit nr.46, datë 03.02.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
424
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:
- Masa e sigurimit, sipas nenit 238 të Kodit të Procedurës Penale, përshtatet me nevojat
e sigurimit në rastin konkret, duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të autorit
dhe veprës penale, si dhe sanksionin e lartë të veprës penale.
- Veprimet konkrete të të dyshuarit, përhapja e veprës penale, justifikojnë plotësisht
masën e sigurimit arrest në burg të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës
Penale.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi pushimin e gjykimit, pasi heqim dorë prej tij; në mungesë të mbrojtësit të personit nën
hetim; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. Në ngarkim të personit nën hetim Ermal Gora ekzistojnë dyshime të arsyeshme, të
bazuara në prova, se ai është autori i mundshëm i veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes
pa leje të armëve luftarake dhe municionit” dhe “Kanosjes” parashikuar nga nenet 278/2 dhe
84 të Kodit Penal.
2. Në datën 27.11.2012 në Komisariatin e Policisë Devoll ka paraqitur kallëzim penal
shtetasi Sokol Myrtezai, i cili pretendon se është rrahur dhe kanosur nga personi nën hetim.
3. Sipas të dëmtuarit personi nën hetim e ka pritur poshtë Hotel Panoramës, pasi e ka
marrë në telefon,dhe kur janë takuar e ka pritur me automatik në dorë, e ka sharë e goditur,
dhe kur ky i fundit është larguar ka qëlluar një herë në ajër.
4. Pas pak minutash e ka marrë prapë në telefon duke i thënë se “Mos u ngatërro me
policinë se do të të vras”.
5. Në vendngjarje është gjetur një gëzhojë, e cila rezulton se përdoret në armët
automatike të kalibrit 7. 62 mm.
B. Procedura gjyqësore.
vendosur:
- Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj personit nën hetim Ermal Gora.
- Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Ermal Gora atë të
“Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
7. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.10, datë 22.02.2013 ka vendosur:
- Miratimin e vendimit penal masë sigurimi me nr.46 datë 03.02.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, për sa i përket vleftësimit si të ligjshëm të arrestit në flagrancë,
kryer ndaj personit nën hetim.
- Ndryshimin e masës së sigurimit për personin nën hetim Ermal Gora, duke i caktuar si
masë sigurimi “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale,
duke urdhëruar të dyshuarin të mos komunikojë me asnjë person përveç familjarëve që
jetojnë me të.
- Urdhërohet lirimi i personit nën hetim, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër
penale.
8. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs
Prokuroria e Apelit Korçë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.10, datë 22.02.2013 të
425
Gjykatës së Apelit Korçë dhe miratimin e vendimit nr.46, datë 03.02.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
C. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
9. Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, në seancën gjyqësore të datës 11.09.2013,
kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes për shkak se heqin dorë në lidhje më rekursin e
paraqitur nga Prokuroria e Apelit Korçë kundër vendimit nr.10, datë 03.02.2013 të
Gjykatës së Apelit Korçë, që ka vendosur ndryshimin e masës së sigurimit ndaj
shtetasit Ermal Gora, nga ajo e “Arrestit në burg” vendosur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë, në atë të “Arrestit në shtëpi”.
10. Këtë qëndrim në lidhje me rekursin prokurori e argumentoi me ndryshimin e
rrethanave, siç është ajo e dënimit të të pandehurit Ermal Gora për veprat penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve” dhe të
“Kanosjes”, parashikuar nga nenet 278/2 dhe 84 të K.Penal dhe në bashkim të
dënimeve është dënuar përfundimisht me 12 muaj burgim.
11. Gjithashtu, përfaqësuesi i akuzës në këtë gjykim parashtroi se nga verifikimi
rezulton se i pandehuri e ka përfunduar vuajtjen e dënimit të dhënë nga gjykata dhe në
kushtet kur dënimi i të pandehurit ka përfunduar, rekursi i Prokurorisë Korçë ndaj
vendimit nr.10, datë 22.02.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë nuk qëndron.
12. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar në ligj
kërkesën e përfaqësuesit të akuzës dhe për këtë shkak çmon se ajo duhet pranuar.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj
çështje, pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit
Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është
përcaktuar se “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”.
14. Gjithashtu në nenin 407, paragrafi 3 të K.Pr.Penale, rekursi parashikohet si një
mjet ankimi e si rrjedhojë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.
15. Në përfundim të shqyrtimit të çështjes, ky Kolegj vendos pushimin e gjykimit
pranë Gjykatës së Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420, paragrafi i parë, germa (ç)
të K.P.Penale,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 11.09.2013
426
Nr.00-2013-1554 i Vendimit (230)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
PERSON NËN HETIM: FEIM ALMETA
OBJEKTI:
Vleftësimin si të ligjshëm të “Arrestit në flagrancë”
dhe caktim e masës së sigurimit personal atë të “Arrestit në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 230/1, 232/ "dh",
244/1, 249, 251, 252, 259 të K.Pr.Penale.

vendosur:
Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj personit nën hetim Feim
Almeta.
Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Feim Almeta
atë të “Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës
Penale.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.112 akti, datë 08.03.2013, ka vendosur:

Miratimin e vendimit penal masë sigurimi me nr.208 akti, datë 18.02.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për sa i përket vleftësimit si të ligjshëm të
arrestit në flagrancë, kryer ndaj personit nën Feim Almeta.
Ndryshimin e masës së sigurimit për personin nën hetim Feim Almeta, duke i
caktuar si masë sigurimi “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i Kodit
të Procedurës Penale.
Urdhërohet lirimi i personit nën hetim Feim Almeta, në qoftë se nuk mbahet
për ndonjë vepër tjetër penale apo shkak tjetër ligjor.
Urdhërohet policia gjyqësore pranë prokurorisë për zbatimin e këtij vendimi.
427
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs Prokuroria
eApelit Tiranë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.112 akti, datë 08.03.2013 të Gjykatës
së Apelit Tiranë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për personin nën hetim.
- Masa e sigurimit sipas nenit 238 të Kodit të Procedurës Penale përshtatet me nevojat e
sigurimit në rastin konkret, duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të autorit
dhe veprës penale, si dhe sanksionin e të lartë të veprës penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin A. Koca, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit, pasi heqim dorë prej tij; avokatin E. Allajbej, i cili kërkoi pushimin e
gjykimit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në ngarkim të personit nën hetim Feim Almeta ekzistojnë dyshime të arsyeshme të
bazuara në prova se ai është autori i mundshëm i veprës penale të “Dhunës në
Familje”, parashikuar nga neni 130/a/4 i Kodit Penal.
2. Në datën 06.11.2012, rreth orës 18.00, është paraqitur pranë organeve të policisë
gjyqësore shtetasja Albina Almeta, me banim në fshatin Katund i Ri Yrshek, Tiranë.
3. Kjo dëshmitare është në procedura divorci me shtetasin Gjergj Almeta, i cili është
djali i personit nën hetim, me të cilin ka dy fëmijë të mitur Alkida dhe Silda, të
moshës 4 dhe 5 vjeçare.
4. Nga ana e dëshmitares Albina Almeta është pretenduar se vajzave të saj u është
ushtruar dhunë nga gjyshi i tyre, personi nën hetim Feim Almeta, duke i djegur me
cigare në ballë.
5. Është bërë këqyrja dhe fotografimi i vajzave dhe pyetja e tyre në prani të psikologes,
të cilat pohojnë se jemi djegur nga gjyshi.
6. Dëshmitarja pohon marrëdhëniet e mira me personin nën hetim dhe shpreh habinë për
këtë fakt, pasi ai i ka dashur shumë mbesat e tij.
7. Personi nën hetim pretendon se ka qenë në një gjendje dehje të rëndë.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.208 akti, datë 18.02.2013, ka
vendosur:
- Vleftësimin të ligjshëm të arrestit në flagrancë ndaj personit nën hetim Feim
Almeta.
- Caktimin e masës së sigurimit personal për personin nën hetim Feim Almeta atë të “
Arrestit në burg”, të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.112 akti, datë 08.03.2013 ka vendosur:
- Miratimin e vendimit penal masë sigurimi me nr.208 akti, datë 18.02.2013, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për sa i përket vleftësimit si të ligjshëm të
arrestit në flagrancë kryer ndaj personit nën Feim Almeta.
- Ndryshimin e masës së sigurimit për personin nën hetim Feim Almeta, duke i caktuar
si masë sigurimi “Arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës
Penale.
- Urdhërohet lirimi i personit nën hetim Feim Almeta, në qoftë se nuk mbahet për
ndonjë vepër tjetër penale apo shkak tjetër ligjor.
428
- Urdhërohet policia gjyqësore pranë prokurorisë për zbatimin e këtij vendimi.
10. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs Prokuroria e
Apelit Tiranë, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.112 akti, datë 08.03.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për
personin nën hetim.
11. Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:
e sigurimit në rastin konkret, duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të autorit
dhe veprës penale, si dhe sanksionin e të lartë të veprës penale.
12. Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, në seancën gjyqësore të datës 11.09.2013, kërkoi
pushimin e gjykimit të çështjes në lidhje më rekursin e bërë nga Prokuroria e Apelit
Tiranë kundër vendimit nr.112 akti, datë 08.03.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë, që
ka vendosur ndryshimin e masës së sigurimit, shtetasit Feim Almeta, pasi heqin dorë
nga ankimi.
13. Këtë qëndrim në lidhje me rekursin prokurori e argumentoi me ndryshimin e
rrethanave, siç është ajo e dënimit të të pandehurit Feim Almeta dhe më së shumti
fakti i aplikimit të nenit 59 të K.Penal për pezullimin me kusht të vendimit dhe se
prishja e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, me anë të cilit është vendosur
ndryshimi i masës së sigurimit personal nga “Arrest në burg”, në atë të “Arrestit në
shtëpi” nuk do të prodhoji asnjë pasojë, pasi vendimi i shqyrtimit në themel të
çështjes passjell shuarjen e masës së sigurimit, referuar nenit 261/b të K.Pr.Penale.
14. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen kërkesën të bazuar në ligj dhe
për këtë shkak çmon se ajo duhet pranuar.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje,
pasi rekursi në këtë gjendje nuk duhet të pranohet. Ky konkluzion i Kolegjit Penal
vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se
“ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”.
16. Gjithashtu në nenin 407, paragrafi 3 të K.Pr.Penale, rekursi parashikohet si një mjet
ankimi e si rrjedhojë heqja dorë prej tij passjell mospranimin e rekursit.
17. Në përfundim të shqyrtimit të çështjes, ky Kolegj vendos pushimin e gjykimit pranë
Gjykatës së Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420, paragrafi i parë, germa (ç)
të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 11.09.2013
429
Nr.00-2013-1329 i Vendimit (231)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 11.09.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS,
e përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës
së Lartë, Bujar Sheshi.
KUNDËR: RENIS REVAJ, i mbrojtur nga
Av. Mine Progonati.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”.
baza ligjore: Neni 290/1 i Kodit Penal1.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.(5138) 664, datë 24.10.2011, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Renis Revaj për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, të parashikuar nga neni 290/1 i
Kodit Penal dhe në bazë të këtij neni dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal2, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim për një kohë prove prej 18 muajsh, me kusht që i
pandehuri gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale si dhe të
mbajë kontakte me shërbimin e provës.
1
N. 290. Shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor, kur ka shkaktuar vdekjen, plagosjen e rëndë të një personi ose plagosjen
e lehtë të disa personave, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në dhjetë vjet.
2
N.59 Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim.
Për shkak të rrezikshmërisë së pakët të personit dhe rrethanave të kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me
burgim gjer në pesë vjet, mund të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit, me kusht
që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale po aq të rëndë apo më të rëndë.
Afati i provës është tetëmbëdhjetë muaj gjer në pesë vjet.
430
Provat materiale të sekuestruara, bazuar në nenin 190 të K.Pr.Penale 3,
automjeti tip “Peugeot” me targë TR 6903 S, leja e qarkullimit të mjetit,
çertifikata e kontrollit teknik, polica e sigurimit të mjetit si dhe leja e drejtimit
në emër të shtetasit Renis Revaj, t’i kthehen të pandehurit Renis Revaj. Dy
gypat e indikatorit të alkoolit, bashkë me provën materiale të sekuestruar në
vendngjarje, të asgjësohen.
Urdhërohet pagimi i eksperteve të caktuar nga gjykata me nga 60.000 lekë
secili, për kryerjen e aktit të ekspertimit.
Shpenzimet hetimore në shumën 28.500 lekë si dhe ato gjyqësore në ngarkim
të të pandehurit.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.55, datë 09.02.2012, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit penal nr.(5138) 664, datë 24.10.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Renis Revaj për veprën penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, parashikuar nga neni 290/1 i
Kodit Penal.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon
Prishjen e vendimit 10-2012-230(55), datë 09.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit penal nr.(5138) 664, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Ndër shkaqet e rekursit veçohen:

- Gjykata e apelit ka shkelur nenet 112/3 e 152/1 të Kodit të Procedurës Penale duke
mos çmuar drejt provat e paraqitura nga akuza, pa përcaktuar fuqinë provuese të tyre,
duke e bërë këtë vendim të pavlefshëm.
- Gjykata e shkallës së parë ka çmuar drejt provat dhe ka përcaktuar saktë fuqinë e tyre
provuese duke e deklaruar fajtor të pandehurin për kryerjen e veprës penale të
parashikuar nga neni 290/1 i Kodit Penal.
- Nga analiza e provave e në mënyrë të veçantë nga konkluzionet e ekspertit Fatmir
Hasho është përcaktuar se nga ana e të pandehurit janë shkelur rregullat e qarkullimit
rrugor të përcaktuara nga nenet 139/2 e 189/3 të Kodit Rrugor.
3
N.190 Disponimi për provat materiale.
1. Në vendimin përfundimtar ose në atë të pushimit të çështjes, gjykata ose prokurori caktojnë se çfarë duhet bërë me provat
materiale duke urdhëruar:
a) sendet që kanë shërbyer ose ishin caktuar si mjet për kryerjen e veprës penale dhe sendet që përbëjnë përfitimin e nxjerrë
nga ajo ose shpërblimin e dhënë a të premtuar për kryerjen e saj, merren dhe i kalojnë shtetit, përveç rastit kur këto sende
janë të personave që nuk kanë marrë pjesë në kryerjen e veprës penale;
b) sendet, mbajtja ose qarkullimi i të cilave është i ndaluar, u dorëzohen enteve përkatëse ose zhduken;
c) sendet që nuk kanë asnjë vlerë zhduken;
ç) sendet e tjera u kthehen personave që u takojnë dhe, kur ka konflikt për pronësinë e tyre, ruhen gjersa ai të zgjidhet nga
gjykata.
2. Provat materiale mund t’u kthehen personave që u përkasin edhe para mbarimit të procedimit, kur nuk dëmtohet zgjidhja e
çështjes.
431
Gjykata e Lartë me vendimin e datës 18.10.2012, ka vendosur:
Kalimin e çështjes nr.56430-00601-00-2012 akti për gjykim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Bujar Sheshi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit
Renis Revaj, avokaten Mine Progonati, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.55 (10-
2012-230), datë 09.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.55, datë 09.02.2012 i Gjykatës së Apelit Durrës, me anë të të cilit është
ndryshuar vendimi nr.(5138) 664, datë 24.10.2011 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe
është vendosur deklarimi i pafajshëm i të pandehurit Renis Revaj, është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit e si i tillë ai duhet të prishet.
I. Rrethanat e faktit.
1. Ka rezultuar e provuar se më datën 02.04.2010, rreth orës 07 e 50 minuta, në Rrugën
"Qamil Guranjaku", në Tiranë, afër Restorant "Pirea", automjeti tip "Peugeot" me targë
TR 6903 S, i drejtuar nga i gjykuari Renis Revaj, ka qenë duke lëvizur në drejtimin:
"kryqëzim i liceut-Rruga Qyteti i Studentit". Pasi ka kaluar kryqëzimin dhe ka hyrë në
Rrugën "Qamil Guranjaku", ai është përplasur në pjesën anësore të parafangos në krahun
e shoferit duke aksidentuar me pasojë vdekjen shtetasin Flamur Micka, i cili ka qenë duke
lëvizur në këmbë nga ana e majtë e rrugës për në anën e djathtë të saj (duke ju referuar
drejtimit: kryqëzimi i liceut-Qyteti Studenti). Menjëherë pas aksidentit shtetasi Flamur
Micka është dërguar në gjendje të rëndë në spital ku më pas ka gjetur vdekjen.
2. Nga provat e administruara në gjykimin e kësaj çështjeje e konkretisht nga: proces-verbali
i këqyrjes së vendit të ngjarjes i datës 02.04.2010, i shoqëruar me skicën e vendit të
ngjarjes si dhe me tabelën fotografike respektive, nga deklarimet e dëshmitarit Bledar
Ago të bëra para gjykatës, nga aktet e ekspertimit mjeko-ligjor, nga aktet e ekspertimit
autoteknik, rezulton i provuar fakti se i pandehuri Renis Revaj, duke drejtuar automjetin
tip "Peugot" me targë TR 6903 S, në Rrugën “Qamil Guranjaku”, afër Restorant "Pirea",
është përplasur në pjesën anësore të majtë të parafangos së makinës së tij me shtetasin
Flamur Micka, i cili ka qenë duke lëvizur në këmbë nga ana e majtë e rrugës në anën e
djathtë.
3. Sipas aktit të ekspertimit të kryer nga grupi i ekspertëve të caktuar nga gjykata në shkallë
të parë ka rezultuar e provuar se mekanizmi i ngjarjes ka qenë si më poshtë:
3.1. Në datën 02.04.2010, rreth orës 7:50 minuta, në Rrugën "Qamil Guranjaku", afër
Restorant "Pirea", automjeti tip " Peugot " me targë TR 6903 S, që drejtohej nga i
pandehuri Renis Revaj, ka qenë duke lëvizur në drejtimin kryqëzimi i liceut- Rruga Qyteti
i Studentit. Pasi ka kaluar kryqëzimin dhe ka hyrë në Rrugën “Qamil Guranjaku”, ai ka
parë që një person i moshuar, viktima Flamur Micka, po tentonte të kalonte rrugën nga
krahu i majtë në krahun e djathtë. Në këtë moment drejtuesi i autoveturës vepron me
sistem frenimi dhe njëkohësisht me sistemin e drejtimit, në mënyrë të vrullshme, duke u
përplasur në këtë mënyrë me ekstremin këndor të trotuarit të djathtë të rrugës (sipas
drejtimit të qarkullimit të tij), shih aktin e ekspertimit paragrafi i fundit faqe 15 e tij në
dosjen gjyqësore.
3.1 Autovetura duke u përplasur me bordurën e trotuarit, ka pasur një lëvizje të saj ngjitur
me bordurën dhe vetëm pas 5 metrash kemi “shfaqjen” e gjurmëve të frenimit të fiksuara
432
në karrexhatë të rrotave të krahut të majtë, një dukuri normale duke llogaritur se
autovetura është e pajisur me sistem frenimi ABS dhe efektin e njohur “psikoteknik” që
në rastin e një shpejtësie të rendit rreth 30 km/orë është rreth 8.3 metra. Është për t’u
evidentuar se kjo manovër e kryer nga drejtuesi i mjetit nuk ka mundur të shmangë
përplasjen me këmbësorin, i cili i trembur edhe nga prania e mjetit tjetër pas tij që po
zbriste nga krahu i Qytetit Studenti “ka shkuar dhe është takuar me automjetin”, pikërisht
në pjesën e majtë të tij (krahu i shoferit), kjo edhe sipas shpjegimeve të dëshmitarit Bledar
Ago (që e ka parë aksidentin nga një distancë e afërt).
3.2 Takimi me këmbësorin është bërë pikërisht në fillimin e parafangos së krahut të
majtë dhe autovetura “është takuar me këmbësorin”, duke e rrotulluar atë në sipërfaqen e
parafangos, duke lënë gjurmë shtypje të dukshme në të. Pasojë e këtij rrotullimi në sensin
antiorar, mbasi drejtimet e dy trupave janë në një pikë, është një goditje me bërryl i
këmbësorit tek pasqyra dhe xhami i derës së drejtuesit të automjetit duke i thyer të dyja.
3.3 Meqenëse automjeti lëviz në drejtim të trotuarit, këmbësori pas goditjes është rrëzuar
mbi sipërfaqen e asfaltit dhe ka pësuar dëmtime të rënda e më pas ka gjetur vdekjen në
spital.
3.4 Kontakti me këmbësorin është evidentuar rreth pikës nr.3 ku është fiksuar “një njollë
e kuqe si ajo e gjakut” në afërsi të së cilës është fiksuar me pikën nr.4 edhe “një gazetë”,
të cilën e ka pasur në dorë këmbësori dhe ky pozicion është pothuaj paralel me fillimin e
gjurmës së frenimit të autoveturës (shih aktin e ekspertimit faqe 17-18 e dosjes
gjyqësore).
4 Si rezultat e kësaj përplasjeje shtetasi Flamur Micko ka pësuar dëmtime të rënda trupore,
dëmtime të cilat janë përshkruar në aktin e ekspertimit mjeko-ligjor nr.128, datë
03.04.2010. Sipas këtij akti ekspertimi rezulton se: “Në trupin e viktimës Flamur Micko
nga ana e jashtme u konstatua frakturë e krahut të djathtë, plagë, hematoma, ekimoza,
dermishje, kurse nga ana e brendshme u konstatuan thyerje të shumta të kockave të kokës
dhe të bazës së kokës, hematoma subdorale. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjete të
forta mbretëse.
Shkaku i vdekjes së shtetasit Flamur Micka ka qenë kontuzioni i rëndë i trurit”.
5 Nga ana e organit të akuzës, në bazë të provave të grumbulluara në vend ngjarje, ka
filluar çështjen penale në ngarkim të të pandehurit Renis Revaj, duke e akuzuar atë, për
kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, në bazë të nenit
290/1 të K.Penal.
II. Procedurat gjyqësore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.(5138) 664, datë 24.10.2011 ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Renis Revaj për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes
së rregullave të qarkullimit rrugor”, të parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal dhe në bazë
të këtij neni dënimin e tij me 6 muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim për një kohë prove prej 18 muajsh, me kusht që i pandehuri gjatë kohës së provës
të mos kryejë vepër tjetër penale si dhe të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
Provat materiale të sekuestruara, bazuar në nenin 190 të K.Pr.Penale, automjeti tip
“Peugot” me targë TR 6903 S, leja e qarkullimit të mjetit, çertifikata e kontrollit teknik,
polica e sigurimit të mjetit si dhe leja e drejtimit në emër të shtetasit Renis Revaj, t’i
kthehen të pandehurit Renis Revaj. Dy gypat e indikatorit të alkoolit, bashkë me provën
materiale të sekuestruar në vendngjarje, të asgjësohen.
433
Urdhërohet pagimi i eksperteve të caktuar nga gjykata me nga 60.000 lekë secili, për
kryerjen e aktit të ekspertimit.
Shpenzimet hetimore në shumën 28.500 lekë si dhe ato gjyqësore në ngarkim të të
pandehurit.
Ndryshimin e vendimit penal nr.(5138) 664, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Renis Revaj për veprën penale të “Shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor”, parashikuar nga neni 290/1 i Kodit Penal..
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Durrës, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit 10-2012-230(55), datë 09.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
lënien në fuqi të vendimit penal nr.(5138) 664, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës
Gjykata e Lartë me vendimin e datë 18.10.2012, ka vendosur:
Kalimin e çështjes nr.56430-00601-00-2012 akti për gjykim.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
6 Gjykata e Apelit Durrës, ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin
nr.55, datë 09.02.2012, me të cilin ka ndryshuar vendimin penal nr.(5138) 664, datë
24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe ka deklarimin të pafajshëm të të
pandehurit Renis Revaj ka arsyetuar se: “...Arsyetimi i vendimit të shkallës së parë vjen në
kundërshtim me provat e administruara në gjykim dhe është kontradiktor pasi po të
lexohet vendimi e pranon ngjarjen ndryshe, pranon që këmbësori është goditur me
parafango ne anën anësore të automjetit.
Në konkluzionet përfundimtare kemi përmendur se në akt ekspertimet e të gjithë
ekspertëve është konkluduar se ka shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor, neni 188/2 i
K.Penal (Kodit Rrugor)1 dhe nuk mund te ndahej nga ekspertet apo nga gjykata se cila
nga shkeljet e qarkullimit rrugor ka sjellë pasojën.
- Shkelja e pranuar e këmbësorit.
- Apo shkelje që pretendohet për drejtuesin e mjetit.
Për aq kohë sa nuk provohet se nëse pasoja ka ardhur si rezultat i shkeljes se rregullave te
qarkullimit rrugor prej viktimës apo prej shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor të
pretenduar prej të pandehurit, pra nuk provohet lidhja shkakësore.
Vënia para përgjegjësisë penale kërkon që midis shkeljes së rregullave të qarkullimit
rrugor dhe pasojës të konstatohet lidhje shkakësore e drejtpërdrejtë. Në këtë rast
ekzistenca e faktit penal mbetet e dyshimtë dhe çdo dyshim interpretohet në favor të të
pandehurit.
Gjykata ka dhënë vendim pa argumentuar pse ka marrë parasysh mendimin e ekspertit në
pakicë Fatmir Hasho dhe nuk ka marrë parasysh mendimin e ekspertëve të tjerë që edhe
këta ekspertë janë të caktuar nga gjykata.
Ka rezultuar qartë që në veprimet e drejtuesit të automjetit Renis Revaj nuk ka shkelje të
rregullave të qarkullimit rrugor...
IV. Në lidhje me ankimin (rekursin).
1
N.188?2 SJELLJA E KËMBËSORËVE
2. Këmbësorët, për kapërcimin e karrexhatës, duhet të përdorin vendkalimet këmbësore, nënkalimet dhe mbikalimet jashtë
qendrave të banuara. Kur këto nuk ekzistojnë, ose janë më shumë se 100 metra larg nga vendi i kapërcimit, këmbësorët
mund të kapërcejnë karrexhatën vetëm në drejtimin perpendikular, me kujdesin e nevojshëm për të shmangur situata të
rrezikshme për të ose për të tjerët.
434
7 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara në rekurs nga
ana e Prokurorit të Apelit Durrës, pasi u analizuan, kanë rezultuar të bazuara në
ligj (Neni 432 i K.Pr.Penale1) dhe si të tilla do të pranohen.
8 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se: Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës nuk
është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit material penal në lidhje me ndryshimin e
vendimit dhe deklarimi i pafajshëm i të pandehurit Renis Revaj. Gjykata e Apelit Durrës
nuk i ka vlerësuar provat në përputhje me nenet 112/3 e 152 të K.Pr.Penale 2, duke mos
përcaktuar fuqinë provuese të tyre, ç’ka e bën këtë vendim të cenueshëm.
9 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykatat e faktit janë bazuar në mendimet e
ndryshme të ekspertëve në konkluzionin e të cilëve, sipas ekspertit ing.Fatmir Hasho, nga
ana e të pandehurit janë shkelur rregullat e qarkullimit rrugor të përcaktuara nga nenet
139/2 e 189/3 të Kodit Rrugor3 dhe të ekspertëve, ing.Mitat Tola dhe ing.Pavli Prifti, që
konkludojnë se nuk ekziston lidhja shkakësore midis veprimeve e mosveprimeve të të
gjykuarit dhe pasojës së ardhur duke u gjendur përpara dy mendimeve të ndryshme të
ekspertëve, pra para një konkluzioni të dyshimtë.
10 Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Durrës nuk ka zbatuar drejtë ligjin, kur ka konkluduar për ndryshimin e
vendimit dhe deklarimi i pafajshëm i të pandehurit Renis Revaj.
11 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat në dhënien e vendimeve, kanë
vepruar në kundërshtim me dispozitën e nenit 152/1 të K.Pr.Penale 4 duke i dhënë vlerë të
paracaktuar vetëm njërit prej mendimeve të ekspertëve autoteknikë dhe konkretisht,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës atij që ishte në disfavor të të gjykuarit, ndërsa Gjykata
e Apelit Durrës atij që ishte në favor të tij. Gjithashtu ndodhemi përpara shkeljes edhe të
disponimeve të nenit 383/ç të K.Pr.Penale5, duke mos mundur të arsyetojnë shkakun që e
quan të papranueshëm mendimin ndryshe të pasqyruar në aktin e ekspertimit autoteknik.
12 Ky Kolegj arrin në këtë përfundim, pasi në konkluzionet e ndryshme të ekspertëve bazë
mbi të cilat nga ana e gjykatave janë dhënë dy vendime diametralisht të kundërta, ka
1
N.432 Rekursi kundër vendimeve të formës së prerë
1. Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe:
a) për mosrespektimin ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal;
b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës, sipas nenit 128 të këtij Kodi;
c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
2
N. 112/3 ... 3. Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm.
N. 152. 1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit
dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
3
N. 139 K.Rrugor Shpejtësia
2. Drejtuesi i mjetit duhet të ruajë gjithmonë kontrollin e mjetit dhe të jetë në gjendje të kryejë të gjitha manovrat e
nevojshme në kushte të sigurta, veçanërisht frenimin e menjëhershëm të mjetit brenda kufijve të fushëpamjes dhe përpara
çdo pengese të mundshme.
N. 189 Sjellja e drejtuesve te mjeteve ndaj këmbësorëve
3. Drejtuesit e mjeteve duhet të ndalojnë, kur një person invalid me aftësi lëvizjeje të kufizuara ose që lëviz me karrocë
invalidësh, ose i pajisur me shkop të bardhë, ose i shoqëruar me një qen drejtues, ose sidoqoftë i dallueshëm në njëfarë
mënyre, kapërcen karrexhatën, ose ka ndërmend ta kapërcejë, dhe duhet të shmangin situata të rrezikshme që mund të
shkaktohen nga veprime të gabuara a të ngathëta të fëmijëve dhe të të moshuarve.
4
N. 152. Idem.
5
N. 383 Elementet e vendimit ... ç) parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet
vendimi, si dhe arsyet për të cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta;
435
ndryshime në lidhje me mekanizmin e ngjarjes, përcaktimin e fajësisë dhe lidhjes
shkakësore midis veprimeve të të gjykuarit në drejtimin e automjetit dhe të pasojës së
ardhur. Për aq kohë sa nuk provohet tej çdo dyshimi të arsyeshëm, nëse pasoja ka ardhur
si rezultat i shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor prej viktimës apo prej shkeljes së
rregullave të qarkullimit rrugor të pretenduar prej të pandehurit, nuk është ezauruar
plotësisht procesi i të provuarit nëpërmjet provave shkencore të pakontestueshme.
13 Akti i ekspertimit i paraqitur në gjykim, në të cilin grupi i ekspertëve ka konkluzione

krejtësisht të kundërta në kushtet kur edhe mbas shqyrtimit të aktit të ekspertimit nuk
është arritur në unifikimin e qëndrimit në lidhje me mekanizmin e ngjarjes dhe
konkluzionit për shkeljet e rregullave të qarkullimit të subjekteve të përfshira në
aksident, duhet të çonte gjykatën në thirrjen nga ana e saj të një grupi ekspertësh në
mënyrë që të përcaktohej qartë mekanizmi i ngjarjes dhe i shkeljeve të normave
rregulluese të lëvizjes nëse ka pasur nga drejtuesi i mjetit dhe të lëvizjes së këmbësorit
nga ana e viktimës.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
14 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka lënë në
fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duhet prishur dhe çështja duhet të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
15 Në rigjykim trupi gjykues duhet të marrë me cilësinë e provës një akt ekspertimi auto-
teknik me grup ekspertësh i cili në bazën e provave dhe të gjurmëve të fiksuara në vendin
ku ka ndodhur aksidenti të përcaktojë mekanizmin e ngjarjes, përcaktimin e shkeljeve dhe
shkakut determinant në ardhjen e pasojës.
16 Pas kryerjes së riekspertimit me grup ekspertësh dhe sqarimit të të gjitha rrethanave të
ngjarjes, gjykata do të japë një vendim të drejtë në lidhje me fajësinë nëse i gjykuari
kishte shkelur ndonjë rregull të qarkullimit rrugor në ngjarjen e datës 02.04.2010, duke
sheshuar kontradiktat e pretenduara nga ana e ekspertëve.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale1,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.55, datë 09.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës, dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë më 11.09.2013
1
N.441. Dispozitivi i vendimit
1. Pas shqyrtimit të çështjes Kolegji Penal ose Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vendosin:....
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim;
436
437
MENDIM PAKICE
Jam kundër vendimit të shumicës në çështjen penale që i përket të gjykuarit Renis
Revaj, i akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”,
parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal, me të cilin është vendosur për prishjen e vendimit
nr.55, datë 09.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po
atë gjykatë me tjetër trup gjykues, për shkak se:
Nga gjykimi i kësaj çështje na rezulton e provuar se më datë 02.04.2010, rreth orës
07.50 min, në Rrugën “Qamil Guranjaku” Tiranë afër restorant “Piera”, automjeti tip “Pezho”
me targa TR 6903S i drejtuar nga i gjykuari Renis Revaj, që lëvizte në drejtim të kryqëzimit
të Liceut Artistik – nga Qyteti Studenti, është përplasur me pjesën anësore të parafangos, në
krahun e shoferit dhe ka aksidentuar me pasojë vdekjen shtetasin Flamur Micka, që ishte
duke lëvizur në këmbë nga ana e majtë për në të djathtë të rrugës, i aksidentuari është dërguar
në spital në gjendje të rëndë ku më pas ka gjetur vdekjen.
Për këtë ngjarje ka filluar procedimi penal në ngarkim të të gjykuarit Renis Revaj, me
akuzën e shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor, parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal,
akuzë me të cilën çështja ka vajtur për gjykim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.(5138) 664, datë 24.10.2011, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Renis Revaj për kryerjen e veprës penale të
“shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”, të parashikuar nga neni 290/1 K.Penal dhe në
bazë të këtij neni dënimin e tij me 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim për një kohë prove prej 18 muajsh, me kusht që i pandehuri gjatë kohës së provës të
mos kryejë vepër tjetër penale si dhe të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
Mbi ankimin e bërë ndaj këtij vendimi çështja është shqyrtuar nga Gjykata e Apelit
Durrës, e cila me vendimin nr.55, datë 09.02.2012 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr. (5138) 664, datë 24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Renis Revaj.
Në themel të dy vendimeve të mësipërme, veç pasqyrimit të rrethanave të faktit lidhur
me mënyrën e zgjidhjes së çështjes, kanë qenë akti i ekspertimeve autoteknike i grupit të
ekspertëve Fatmir Hasho, Pavli Prifti dhe Mit`hat Tola, të cilët me konkluzionin e tyre kanë
qenë jo të gjithë në të njëjtin mendim lidhur mbi atë nëse në këtë ngjarje ka apo jo shkelje të
rregullave të qarkullimit rrugor nga drejtuesi i mjetit, i gjykuari Renis Revaj, ku dy ekspertët
Mit`hat Tola e Pavli Prifti kanë konkluduar se nuk ka shkelje nga drejtuesi i mjetit; ndërsa
eksperti tjetër në përbërje të grupit të ekspertëve, Fatmir Hasho, ka konkluduar se ka shkelje
nga drejtuesi i mjetit.
Të dyja gjykatat, referuar të njëjtit akt ekspertimi (veç provave të tjera), pra grupi i
ekspertëve të ndarë në konkluzione, kanë dhënë vendime të ndryshme: ku Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Durrës deklaron fajësi, ndërsa Gjykata e Apelit Durrës pafajësi, për të gjykuarin
Renis Revaj. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës ka ushtruar rekurs Prokurori i
Apelit Durrës duke kërkuar prishjen e vendimit nr.10-2012-230 (55), datë 09.02.2012 të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.(5138) 664, datë
24.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar si shkaqe:
- Gjykata e apelit ka shkelur nenet 112/3, 152/1 të K.Pr.Penale duke mos çmuar drejt
provat e paraqitura nga akuza, pa përcaktuar fuqinë provuese të tyre, duke e bërë këtë vendim
të pavlefshëm.
438
- Gjykata e shkallës së parë ka çmuar drejt provat dhe ka përcaktuar saktë fuqinë e
tyre provuese, duke deklaruar fajtor të pandehurin për kryerjen e veprës penale të parashikuar
nga neni 290/1 i K.Penal. Nga analiza e provave e në mënyrë të veçantë nga konkluzionet e
ekspertit Fatmir Hasho është përcaktuar se nga ana e të pandehurit janë shkelur rregullat e
qarkullimit rrugor të përcaktuara nga nenet 139/2 e 189/3 të K.Rrugor.
Jam kundër vendimit të shumicës së Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, i cili prish
vendimin nr.55, datë 09.02.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthen çështjen për rigjykim
në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues, me arsyetimin thelbësor se gjykatat e faktit janë
bazuar në mendime të ndryshme të ekspertëve dhe se gjykata e apelit nuk ka zbatuar drejt
ligjin kur ka konkluduar për ndryshimin e vendimit dhe deklarimin e pafajshëm të të
pandehurit, duke pasur dy mendime të ndryshme të ekspertëve, duke urdhëruar që në
rigjykim të merret me cilësinë e provës një akt ekspertimi autoteknik me grup ekspertësh
sepse kjo zgjidhje ka të bëjë me vlerësimin e provave, ç’ka nuk përbën ato shkaqe ligjore të
përcaktuara në nenin 432 të K.Pr.Penale.
Tom Ndreca
439
Nr.00-2013-1327 i Vendimit (232)
VENDIM
Aleksandër Muskaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
në seancën e datës 18.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
KËRKUESIT: ILIR ELMAZI
OBJEKTI:
Rishikimin e vendimit nr.177, datë 25.05.2010
të Gjykatës së Apelit Durrës.
Baza Ligjore: Neni 449 e vijues i K.Pr.Penale
dhe neni 51/4 i Ligjit nr.0193, datë 03.12.2009,
“Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,
si dhe vendimi nr.21, datë 29.04.2010
i Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.572, datë 14.09.2004, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Melaim Hameti për krimin e mashtrimit të
kryer në bashkëpunim dhe, duke zbatuar nenin 143/II të K.Penal, e dënoi me
10 (dhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 387 të K.Pr.Penale, pushoi çështjen për krimin e
parashikuar nga neni 278/II i K.Penal.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Elmazi për krimin e mashtrimit të kryer
në bashkëpunim dhe, duke zbatuar nenin 143/II të K.Penal, e dënoi me 7
(shtatë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 387 të K.Pr.Penale, pushoi çështjen për krimin e
parashikuar nga neni 278/II i K.Penal.

Parë Durrës.
440
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.364, datë 04.04.2007, ka vendosur:
Durrës e atij nr.300, datë 17.10.2005 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin
e akteve për rishqyrtim, në Gjykatën e Shkallës së Parë Durrës, me trup
gjykues tjetër.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.299, datë 12.05.2008, ka

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Melaim Hamiti për veprën penale të
“Mashtrimit” e në bazë të nenit 143/1, 50/g të K.Penal e dënon me 5 vjet
burgim.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Elmazi, për veprën penale “Moskallëzimi
i krimit”, e në bazë të nenit 300/1 të K.Penal e dënon me 1.000.000 lekë
gjobë ...
Pushimin e çështjes penale për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 i
K.Penal.

Lënien në fuqi vendimin nr.299, datë 12.05.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, për sa i përket pushimit të çështjes për veprën penale të
parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal ...
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Melaim Hamiti, për kryerjen e veprës penale
të “mashtrimit”, që ka sjellë pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 te
K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Elmazi për veprën penale të
“mashtrimit”, që ka sjellë pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim.

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Ilir Elmazi, kundër
vendimit nr.177, datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Kundër këtyre vendimeve ka bërë kërkesë për rishikim i dënuari Ilir Elmazi,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili parashtron këto shkaqe për prishjen e tij:
Ky proces ekstradimi është realizuar mbi ekzekutimin e një vendimi penal të formës së prerë të
dhënë në mungesë të shtetasit Ilir Elmazi, prandaj bazuar në ligjin nr.10193, datë 03.12.2009
“Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritete të huaja në çështjet penale” kërkon të bëhet
rishikimi i procesit dhe vendimit penal përkatës të formës së prerë.
Kërkuesi, nëpërmjet mbrojtësit të tij, të pajisur me prokurë të posaçme, i është drejtuar edhe
Ministrisë së Drejtësisë, për të marrë një kopje të dokumenteve të ekstradimit, të cilat nuk i janë
në vënë në dispozicion me argumentimin se përbëjnë sekret shtetëror.
Përsa i përket vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës kërkuesi ka marrë dijeni në datë
28.03.2013, sipas proces-verbalit të ekzekutimit.
Kërkuesi e bazon kërkesën e tij në këto fakte:
1. Është gjykuar në mungesë,
2. Është ekstraduar nga Republika e Panamasë,
441
3. Gëzon të drejta garantuese të sanksionuara në ligjin nr.10193, datë 03.12.2009,
4. Kjo e drejtë ushtrohet brenda afatit ligjor.
Procedimi penal në ngarkim të kërkuesit ka të bëjë me ngjarje të vitit 2001, ku sipas vendimit të
dënimit kërkuesi, në bashkëpunim me të dënuarin Melahim Ahmeti, ka konsumuar veprën
penale të “Mashtrimit” nëpërmjet shpërdorimit të besimit, duke paraqitur edhe shtetasin e huaj si
biznesmen kanë arritur të bindin të dëmtuarin Fatmir Zotaj të lërë në tavolinë shumën prej
800.000 (tetëqind) mijë markash dhe shtetasi i huaj është larguar nga vendi, duke i marrë me
vete.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin e datës 30.05.2013, ka vendosur:

Kalimin për gjykim të çështjes nr.53201-00566-2013.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin pranë Gjykatës së Lartë
Kujtim Luli, i cili kërkoi mos pranimin e kërkesës për rishikimin të kërkuesit Ilir Elmazi;
av.mbrojtës Ardian Visha, i cili kërkoi pranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit penal
të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kërkesa për rishikimin e vendimit penal, me të cilin kërkuesi Ilir Elmazi është
deklaruar fajtor për veprën penale të “Mashtrimit që ka sjellë pasoja të rënda të kryer në
bashkëpunim” të parashikuar nga nenet 143/2 të Kodit Penal, është e mbështetur në prova
dhe në ligj dhe për pasojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, vendimi i Gjykatës
së Apelit Durrës dhe vendimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë duhet të prishen dhe
çështja të rigjykohet në Gjykatën e Apelit Durrës.
I. Rrethanat e faktit
Në aktet që mban dosja në ngarkim të të gjykuarit janë pranuar këto rrethana fakti:
1. Të gjykuarit Ilir Elmazi dhe Melaim Ahmeti janë marrë si të pandehur e akuzuar për
veprën penale të “Mashtrimit” në dëm të shtetasit Fatmir Zotaj, si dhe atë të “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 143/2 e 278/2 të Kodit Penal.
2. Shtetasi Fatmir Zotaj, gjatë muajit Gusht-Shtator të vitit 2001 ka kontaktuar me të
gjykuarin Ilir Elmazi në telefon, pasi ky i fundit banonte në Zvicër, për të bërë ndonjë
investim të mundshëm në Shqipëri meqenëse ai kishte të njohur shtetas të huaj të cilët
mund të investonin kapitalet e tyre në Shqipëri. Shtetasi Fatmir Zotaj njihej më parë
me të gjykuarin Ilir Elmazi, pasi ky i fundit e kishte ndihmuar gjatë qëndrimit në
Zvicër për kurimin e shëndetit të vëllait të tij, Mbi këtë bazë njohje vazhduan lidhjet
midis të gjykuarit Ilir Elmazi dhe shtetasit Fatmir Zotaj.
3. Bisedat kanë vazhduar deri sa mbërrijnë në Shqipëri i gjykuari Ilir Elmazi së bashku
me të gjykuarin Melaim Ahmeti, që është me kombësi kosovare dhe banim në Francë.
Sipas bisedave të realizuara me shtetasin Fatmir Zotaj investimi do të bëhej në
Sarandë me objekt turizëm. Në këtë biznes do të kontribuonin dhe persona të tjerë të
huaj, të prezantuar si biznesmenë të suksesshëm në Francë, që mbanin emrat Andrea
dhe Rozhen.
4. Me mbërritjen në Durrës të shtetasit të quajtur “Andrea” person me ngjyrë dhe me
banim në Francë, janë akomoduar në Hotel “Pepeto”, Durrës.
Gjatë qëndrimit në hotel të dy të gjykuarit si dhe shtetasi Fatmir Zotaj e personi
anonim “Andrea”, kanë biseduar sipas Fatmir Zotaj për të bërë investim në sektorin e
turizmit e konkretisht në Sarandë. Për të realizuar biznesin, palët kanë marrë përsipër
442
kapitalet e investimit në shuma të konsiderueshme; Ku shtetasi Fatmir do të
investonte një kapital prej 800.000 marka gjermane, ndërsa shtetasi i huaj i
vetëshpallur si “bankier” do të investonte diçka më shumë.
5. Pasi kanë krijuar besim tek njëri tjetri, shtetasi Fatmir Zotaj ka sjellë në Hotel
“Pepeto” ku kishte akomoduar miqtë shumën prej 800.000 marka gjermane.
6. Shtetasi i quajtur “Andrea”, sipas tyre i pajisur me mjete kontrolli të valutës, fillon e
bën prova me përdorim solucioni për të vërtetuar nëse markat gjermane ishin të
rregullta apo të falsifikuara. Pasi bën kontrollin në disa prerje shtetasi francez i quajtur
“Andrea” u ka propozuar që pjesa tjetër të markave të futeshin në një kovë me
solucion ku do të qëndronin për pak kohë.
7. Meqenëse duhej pak kohë për të dalë prova për saktësinë e markave, shtetasi Fatmir i
ka propozuar të gjykuarit Ilir Elmazi për të pirë kafe, ndërsa i gjykuarit Melaim
Ahmeti dhe “Andrea” kanë qëndruar në hotel.
8. Midis shtetasit Fatmir Zotaj dhe të gjykuarit është biseduar dhe pritej të vinte dhe një
shtetas tjetër francez dhe ky me profesion “bankier”, për të bërë verifikimin e plotë të
shumës të markave, pasi nuk kishin mundësi, sipas tyre, t’i kalonin ato nëpërmjet
sistemit bankar në Shqipëri. Pra biznesin do ta zhvillonin me para në dorë.
9. Pasi u plotësua afati kohor për të dalë prova me solucion e kontrollit të saktësisë së
markave, i gjykuari Ilir Elmazi dhe shtetasi Fatmir shkojnë për të kontaktuar me
Andrean, por ai nuk ndodhej në asnjë dhomë apo ambient të hotelit dhe kishte marrë
të gjithë sasinë e lekëve e larguar në drejtim të paditur. Ndërsa i pandehuri Melaim
Ahmeti u deklaron atyre të mos shqetësoheshin se “Andrea” ndodhej në Internet.
10. Të gjitha veprimet, marrëveshjet deri në këtë fazë ndërmjet shtetasit Fatmir Zotaj të
gjykuarve dhe shtetasit francez “Andrea” janë bërë gojarisht, pa u formalizuar me
ndonjë dokument të thjeshtë, apo akt noterial.
11. Në këto kushte fillon shqetësimi serioz midis shtetasit Fatmir Zotaj dhe dy të
gjykuarve, Melaim Ahmeti e Ilir Elmazi. Nga ky moment shtetasi Fatmir Zotaj ka
dyshuar se të gjykuarit dhe shtetasi i huaj i quajtur “Andrea” e kanë mashtruar në
bashkëpunim duke i marrë shumën 800.000 marka gjermane.
12. Në këto rrethana të dy të gjykuarit, janë mbajtur nën kontroll nga shtetasi Fatmir
Zotaj.
13. Të gjykuarit, gjatë hetimit kanë deklaruar se janë rrahur, kërcënuar, të rrëmbyer nga
shtetasi Fatmir Zotaj, i cili i ka çuar ata në ambientet e Fabrikës së Birrës “King Pils”
që ndodhet në afërsi të Tiranës.
14. Të gjykuarit kanë qëndruar rreth 2 ditë në ambientet e brendshme të fabrikës së birrës
derisa kanë krijuar mundësinë e daljes nëpërmjet dritares së banjës që ndodhej në
katin e dytë të godinës.
15. Në këtë moment dy të gjykuarit janë parë nga ushtarë të NATOS dhe është njoftuar
policia, e cila ka mbërritur në vendin e ngjarjes ku është bërë e mundur kapja e të
gjykuarit si dhe është ushtruar kontroll në ambientet e fabrikës, ku është gjetur e
sekuestruar me cilësinë e provës materiale një pistolete tip “Nagant”.
16. Shtetasi Fatrnir Zotaj ka njoftuar Komisariatin e Policisë Durrës për të ndaluar
kalimin jashtë pikave kufitare të shtetasit me ngjyrë të quajtur “Andrea”, por nuk
është bërë e mundur gjetja dhe identifikimi i tij.
17. Në këto rrethana Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës ka filluar çështjen penale e
sjellë për gjykim të pandehurit Ilir Elmazi e Melaim Ahmeti për veprën penale të
“Mashtrimit” dhe “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”.
443
18. Të gjykuarit gjatë hetimit kanë dhënë version të ndryshëm nga i dëmtuari për ngjarjen
duke mohuar marrëveshjen për biznes, por për riprodhimin e sasisë së markave të
sjella nga shtetasi Fatmir Zotaj. Riprodhimin sipas tyre do ta bënte shtetasi francez
“me ngjyrë” i quajtur “Andrea”, i cili kishte sjellë me vete materiale riprodhimi të
kartëmonedhave, etj.
19. Shtetasi francez “Andrea” ka mbetur i pa identifikuar. Sipas të gjykuarit Melaim
Ahmeti banon në Francë, vend qëndrimi ky dhe i tij.
20. Gjatë qëndrimit në fabrikën e birrës “King Pils” i gjykuari Melaim Ahmeti i ka
premtuar shtetasit Fatmir Zotaj se sasinë e lekëve të marra nga shtetasi francez i
quajtur “Andrea” do ta likuidonin njerëzit e tij me banim në Zvicër. Fakti i provuar
me deklarimet e shtetasit Fatmir Zotaj se: nga të afërmit e të pandehurit Melaim i janë
dhënë atij pas një muaji nga premtimi, 540.000 marka gjermane, ndërsa diferenca e
mbetur do të likuidohej më vonë.
21. I gjykuari Ilir Elmazi si në hetim dhe gjatë gjykimit ka shpjeguar faktin se ka pasur
dijeni se midis shtetasit Fatmir Zotaj dhe shtetasit francez “Andrea” do të riprodhohej
shuma e markave të sjella, që sipas tij fillimisht është realizuar riprodhimi i dy-tre
kartëmonedhave identike me kartëmonedhat e përdorura në prani të shtetasit Fatmir
Zotaj, i cili personalisht ka marrë monedhat e riprodhuara të cilat i ka konvertuar pa
problem, dhe më pas është dhënë pëlqimi për të vazhduar procesin e riprodhimit me
metodën e falsifikimit, si dhe faktin se në kohën që është zhdukur shtetasi francez i
quajtur “Andrea” ka qenë në shoqërinë e Fatmirit.
22. Gjithashtu më pas janë bërë përpjekjet për të gjetur vendndodhjen e shtetasit francez
të larguar në mënyrë misterioze, por në pamundësi për t’u gjetur është edhe sot.
23. Arma “Nagant” është gjetur në një sirtar të njërës prej zyrave të katit të dytë të
fabrikës. Nga organi i akuzës, megjithëse pranohet fakti se pistoleta është gjetur në
ambientet e fabrikës në një sirtar tavoline, ndërsa të pandehurit janë hedhur nga kati i
dytë i fabrikës dhe janë larguar, i akuzon ata se kanë konsumuar veprën penale të
parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal.
II. Procedurat gjyqësore
24. Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.572, datë 14.09.2004, ka
vendosur:
“Të deklarojë fajtor të pandehurin Melaim Hameti për krimin e mashtrimit të kryer në
bashkëpunim dhe, duke zbatuar nenin 143/II të K.Penal, e dënoi me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
Në zbatim të nenit 387 të K.Pr.Penale pushoi çështjen për krimin e parashikuar nga
neni 278/II i K.Penal.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Elmazi për krimin e mashtrimit të kryer në
bashkëpunim dhe, duke zbatuar nenin 143/II të K.Penal, e dënoi me 7 (shtatë) vjet
burgim.
Në zbatim të nenit 387 të K.Pr.Penale, pushoi çështjen për krimin e parashikuar nga
neni 278/II i K.Penal”.
25. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.300, datë 17.10.2005, ka vendosur:
Durrës”.
26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.364, datë 04.04.2007, ka
vendosur:
444
“Prishjen e vendimit nr.572, datë 14.09.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës e
atij nr.300, datë 17.10.2005 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim, në Gjykatën e Shkallës së Parë Durrës, me trup gjykues tjetër”.
27. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.299, datë 12.05.2008, ka
vendosur:
“Të deklarojë fajtor të pandehurin Melaim Hamiti për veprën penale të “Mashtrimit” e
në bazë të nenit 143/1, 50/g të K.Penal e dënon me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon nga dita e zbatimit të vendimit të formës së prerë dhe të
vuhet në një nga Burgjet e Sigurisë së Zakonshme.
Pushimin e çështjes penale për veprën penale të parashikuar nga N.278/2 të K.Penal
bazuar në N.387 të K.Pr.Penale.
Të deklarojë fajtor të pandehurin Ilir Elmazi, për veprën penale “Moskallëzimi i
krimit”, e në bazë të nenit 300/1 të K.Penal e dënon me 1.000.000 lekë gjobë.
Gjoba të paguhet brenda 1 viti nga dita që vendimi merr formë të prerë.
Pushimin e çështjes penale për veprën penale të parashikuar nga neni 278/2 të
K.Penal.
Në bazë të N.190/1 K.Pr.Penale revolveri tip "Nagant" kalibri 7,62 mm me shifra
BRE/ETE-LILOF 1898 të kalojë në favor të shtetit.
Shpenzimet procedurale dhe ato gjyqësore në ngarkim të pandehurve”.
28. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.177, datë 25.05.2010, ka vendosur:
Durrës, përsa i përket pushimit të çështjes për veprën penale të parashikuar nga neni
278/2 të K.Penal, në ngarkim të të pandehurve Melaim Ahmeti dhe Ilir Elmazi.
Ndryshimin e këtij vendimi si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Melaim Hamiti, për kryerjen e veprës penale të
“mashtrimit” që ka sjellë pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 të K.Penal dhe
dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Elmazi, për veprën penale të “mashtrimit”, që
ka sjellë pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7
vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët që disponon mbi provat materiale dhe
shpenzimet procedurale.
Shpërblimin e mbrojtësit të caktuar kryesisht av.Veron Sadiraj për të pandehurin
Melaim Hameti sipas tarifës shtetërore.
Shpenzimet procedurale të gjykimit në apel i ngarkohen të pandehurve”.
29. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.394, datë 20.05.2011, ka
vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Ilir Elmazi, kundër vendimit
nr.177, datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës”.
III. Në lidhje me kërkesën për rishikim.
30. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura nga i gjykuari Ilir Elmazi janë të
bazuara në ligj dhe si të tilla përbëjnë shkak për rishikimin e vendimit penal të
dhënë kundër tij.
31. Në bazë të provave që u paraqitën provohet se i dënuari Ilir Elmazi është gjykuar dhe
deklaruar fajtor për veprën penale të “Mashtrimit”, që ka sjellë pasoja të rënda,
parashikuar nga neni 143/2 të K.Penal, të ngritur kundër tij. Gjithashtu provohet se i
dënuari ka shteruar mundësitë ligjore për t’u ankimuar kundër vendimit të dënimit. Në
bazë të akteve rezulton se ai është hetuar dhe gjykuar në mungesë në të tre shkallët e
445
gjykimit. Të drejtat e tij janë garantuar nëpërmjet një avokati, Edmond Saliu, i caktuar
me prokure të posaçme nga shtetasi Ylli Elmazi, vëllai i të gjykuarit Ilir Elmazi.
32. Në këto kushte, kur janë shterur mjetet e zakonshme të ankimit, vendimi është i
formës së prerë dhe çështja konsiderohet e mbyllur, në bazë të parimit të gjësë së
gjykuar (res judicata).
33. Në nenin 34 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar se: “Askush
nuk mund të dënohet më shumë se një herë për të njëjtën vepër dhe as të gjykohet
sërish, me përjashtim të rasteve kur është vendosur rigjykimi i çështjes nga një
gjykatë më e lartë, sipas mënyrës së parashikuar me ligj”.
34. Në këtë normë kushtetuese janë parashikuar tre nga parimet më të rëndësishme të
procedurës penale:
i) parimi i mos gjykimit dy herë për të njëjtën vepër penale (ne bis in idem)
ii) parimi i sigurisë ligjore (res judicata) dhe
iii) mundësia e rihapjes së çështjes penale si mundësi shmangie nga parimi i
sigurisë ligjore.
35. Në lidhje me parimin e tretë, mundësia e hapjes së çështjes penale përcaktohet se ai
mund të lejohet sipas rregullave të parashikuara në ligj dhe konkretisht në Kodin e
Procedurës Penale. Në kapitullin e VIII-të Ankimet, Kreun IV është parashikuar
“Rishikimi” si mjet i jashtëzakonshëm për të goditur një vendim përfundimtar, d.m.th.
të cilit i kanë shteruar të gjitha mjetet e ankimit.
36. Shmangia nga parimi i sigurisë ligjore, nëpërmjet rishikimit në kushtet e parashikuara
nga ligji, ka si qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor në dhënien e drejtësisë. Në lidhje
me këtë çështje GJEDNJ-ja në disa çështje 1,2 është shprehur se: “Gjykata vlerëson se
kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute. Largimi nga parimi justifikohet vetëm
nëse një gjë e tillë bëhet e nevojshme nga rrethanat dhe nga karakteri substancial
detyrues ose kur ka arsye serioze legjitime që janë më me peshë se siguria juridike”.
37. Rishikimi si mjet ankimi i jashtëzakonshëm është përfshirë në Kreun IV, ku janë
parashikuar vendimet që mund të rishikohen, rastet e rishikimit, subjektet e
legjitimuara, forma e paraqitjes, gjykimi dhe disponimi i Gjykatës së Lartë si gjykatë
kompetente e caktuar me ligj për shqyrtimin e kërkesës për rishikim.
IV.Parashikimet ligjore në Kodin e Procedurës Penale
38. Neni 449
Vendimet që mund të rishikohen
“1. Në rastet e caktuara me ligj lejohet në çdo kohë rishikimi i vendimeve që kanë
marrë formë të prerë, edhe kur dënimi është ekzekutuar ose shuar...”
Neni 451
“1. Mund të kërkojnë rishikim:
a) I dënuari ose kujdestari i tij, dhe kur ai ka vdekur, trashëgimtari ose një i afërm i
tij;...”
Neni 452
“1. Kërkesa e rishikimit bëhet personalisht ose nëpërmjet përfaqësuesit. Ajo duhet të
përmbajë provat që përligjin dhe duhet të paraqitet, bashkë me dokumentet eventuale,
në sekretarinë e Gjykatës së Lartë...”
Neni 453
1
Ryabykh kundër Rusisë nr.52854/99, fq.52, ECHR 2003-IX).
2
Bratyakin kundër Rusisë nr.53203/99, fq.63-68, 15 Dhjetor 2005,
446
“1. Kërkesa e rishikimit shqyrtohet nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në dhomën e
këshillimit.
2. Kur kërkesa është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 450 ose kur është bërë
nga ata që nuk kanë të drejtë ose kur rezulton haptazi e pambështetur, Kolegji Penal
vendos mospranimin e saj.
3. Kur kërkesa pranohet, Kolegji Penal vendos prishjen e vendimit dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim nga një tjetër trup gjykues në gjykatën e shkallës së parë që ka
dhënë vendimin, ose në gjykatën e apelit kur kërkesa është bërë vetëm kundër
vendimit të saj. Vendimi është i formës së prerë”.
V. Vlerësimi i gjykatës në lidhje me kërkesën për rishikim e të gjykuarit
39. I dënuari Ilir Elmazi është deklaruar fajtor për veprën penale të mashtrimit,
parashikuar nga neni 143/2 të Kodit Penal dhe dënuar me 7 vjet burgim. Në bazë të
rrethanave të faktit të pranuara nga gjykatat në vendimin për deklarimit fajtor është
provuar se: kërkuesi, në bashkëpunim me të dënuarin tjetër në lidhje me këtë ngjarje
Melaim Ahmeti dhe shtetasi i huaj i quajtur “Andrea” i paidentifikuar, kanë mashtruar
në bashkëpunim shtetasin Fatmir Zotaj duke i marrë atij shumën prej 800.000
markash gjermane.
40. Këto veprime të kundra ligjshme të të dënuarit janë kualifikuar si “mashtrim”
parashikuar si vepër penale nga neni 143/21 i Kodin Penal, me këtë përmbajtje: “...
kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim në dëm të disa personave ose më shumë se një
herë, dënohet me burgim nga tre gjer në dhjetë vjet dhe, kur ka sjellë pasoja të rënda,
me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet”.
41. Kërkuesi Ilir Elmazi, është hetuar e gjykuar në mungesë me masën e sigurimit “arrest
në burg”, të pa ekzekutuar.
42. Prokurori, mbasi ka kryer veprimet e nevojshme hetimore, në përfundim ka ngritur
akuzën duke e kaluar çështjen për gjykim. Rezulton se në këtë çështje penale dhe
gjykim procedurat janë zhvilluar në mungesë të të gjykuarit me mbrojtës të caktuar
nga familjarët.
43. I gjykuari, i cili ka qenë i larguar jashtë shtetit, ka rënë në dijeni të vendimit të dhënë
kundër tij vetëm mbasi është arrestuar në Panama nga organet policore për llogari të
ekzekutimit të vendimit penal, sipas një urdhër kërkimi ndërkombëtar. Mbasi është
bërë ekstradimi në Shqipëri, i gjykuari, duke qenë se janë shterur të gjitha mjetet e
ankimit të vendimit të dhënë në mungesë të tij, i është drejtuar gjykatës për rishikimin
e vendimit në bazë të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale” për aq kohë sa mungesa në
gjykim nuk ka qenë e vullnetshme dhe njoftimi i tij, për shkak të ecurisë nuk ka qenë
efektiv, duke kërkuar riparimin e defektit nëpërmjet rishikimit si i vetmi mjet reagimi
dhe i parashikuar nga ligji i posaçëm si një e drejtë ekskluzive.
44. Kolegji Penal çmon se si pasojë e faktit që i gjykuari nuk ka qenë në dijeni të procesit
dhe pjesëmarrjes në gjykim ka pasur kufizim të së drejtës për t’u dëgjuar dhe për t’u
mbrojtur, nëpërmjet paraqitjes së provave shfajësuese, në lidhje me akuzën e ngritur
kundër tij. Gjithashtu mungesa e një mbrojtësi të zgjedhur prej tij ka kufizuar
ndjeshëm cilësinë e mbrojtjes në paraqitjen e argumenteve juridike.
1
. N.143 Mashtrimi
Vjedhja e pasurisë me anë të gënjeshtrës ose shpërdorimit të besimit dënohet me gjobë ose me burgim gjer në pesë vjet.
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim në dëm të disa personave ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga tre
gjer në dhjetë vjet dhe, kur ka sjellë pasoja të rënda, me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
447
45. Gjykimi në mungesë është njohur si formë procedurale gjykimi, në kuadrin e
garancive të forta procedurale, në lidhje me rregullat e informimit të personit për
procesin penal që po zhvillohet kundër tij si dhe të nevojës së kontrollit nga një
autoritet gjyqësor më i lartë.
46. Në vendimin nr.30, datë 17.06.2010 Gjykata Kushtetuese, në lidhje me nevojën e
rihapjes së procesit gjyqësor për të gjykuarin në mungesë, është shprehur se: “..26.
Gjykata Kushtetuese vlerëson se standardet e vendosura nga Gjykata Europiane që
theksojnë: a) I pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin gjyqësor të kryer
në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga ushtrimi i kësaj
të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor
në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose riparuese për të
shmangur procese në ngarkim të tyre, ose për të siguruar një proces të ri dhe,
nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk ka qenë e
mundur ta ushtrojë personalisht në procesin në mungesë të përfunduar tashmë .
47. Komiteti i Ministrave të Këshillit të Europës ka miratuar Rezolutën (75) 11 “Për
kriteret e gjykimit në mungesë të të akuzuarit”, duke u rekomanduar shteteve anëtare
që të mbajnë parasysh 9 rregulla minimale:
(i) Askush nuk duhet të gjykohet pa pasur një thirrje për gjyq në kohë.
(ii) Kjo thirrje për gjyq duhet të ketë të sanksionuara edhe pasojat nëse i akuzuari
nuk vjen në gjykim.
(iii) Kur gjykata vëren se edhe pse i akuzuari është njoftuar dhe nuk është paraqitur
ajo, nëse çmon se prania e tij në proces është e pazëvendësueshme ose beson
se i akuzuari është penguar të paraqitet, duhet të vendosë shtyrjen e procesit.
(iv) I akuzuari nuk duhet të gjykohet në mungesë, nëse është e mundur të
transferohen procedimet te një shtet tjetër ose të aplikohet për ekstradim.
(v) Kur i akuzuari gjykohet në mungesë provat duhet të merren në mënyrë të
zakonshme dhe mbrojtja duhet të ketë të drejtë të ndërhyjë.
(vi) Një vendim gjykate i dhënë në mungesë duhet t’i njoftohet personit sipas
rregullave për njoftimet dhe marrjes dijeni brenda afatit të parashikuar për
apelim. Ky afat duhet të fillojë që nga dita e marrjes dijeni efektivisht të
personit, përveçse kur ai qëllimisht i fshihet drejtësisë.
(vii) Çdo personi të gjykuar në mungesë duhet t’i jepet e drejta për apelim me çdo
lloj mjeti ligjor, që do t’i ishte dhënë sikur ai të ishte i pranishëm.
(viii) Për personin e gjykuar në mungesë, të cilit nuk i është bërë njoftimi në
mënyrën e duhur, duhet të ketë një mjet ankimi që t’i mundësojë atij
shfuqizimin e vendimit.
(ix) Një person i gjykuar në mungesë, por që njoftimi i është bërë në rregull,
duhet të ketë të drejtën e një rigjykimi në mënyrën e zakonshme, nëse ai
mund të provojë mungesën e tij para gjykatës për arsye të pavarura nga
vullneti i tij.
48. Mbi bazën e këtyre qëndrimeve që vijnë nga akte ndërkombëtare me fuqi detyruese të
përfshira në të drejtën e brendshme, por njëkohësisht si burim të së drejtës së
brendshme në rang hierarkik zbatimi sipas kushtetutës është e domosdoshme që të
gjenden mjetet juridike efektive që personi i gjykuar në mungesë të ketë mundësinë e
rishikimit të vendimit të dhënë kundër tij kur mjetet e ankimit nuk janë shteruar
personalisht prej tij dhe mungesa në proces ka ardhur jo për faj të tij.
49. Gjykata Kushtetuese, më tej në vendimin e sipërcituar, është shprehur se: “...28. Duke
u bazuar në këto qëndrime, Gjykata Europiane, duke pasuruar praktikën e saj, ka
448
vendosur shumë detyra për drejtësinë kushtetuese lidhur me gjykimin në mungesë. Ajo
ka theksuar se e drejta e një personi të akuzuar për të qenë i pranishëm në seancën
dëgjimore të akuzave të ngritura kundër tij është thelbësore për një proces të drejtë
(Ektabani kundër Suedisë 1988; Vaundelle kundër Francës 2003). Kjo përfshin jo
vetëm praninë fizike, por edhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të
kuptuar provat dhe argumentet, për të orientuar përfaqësuesit ligjorë dhe për të
dhënë fakte. (T and V kundër Mbretёrisё sё Bashkuar). Kjo është veçanërisht e
rëndësishme kur procedimet kanë natyrë kontradiktore. Shteti ka detyrimin për t’i
dhënë të pandehurit një njoftim efektiv dhe të përshtatshëm për seancën dhe të marrë
masa për të siguruar praninë e tij (Poitrimol kundёr Francёs, 1993; Spinatto kundёr
HMP Brixton dhe Italisё, 2001). Gjykata thekson se është e një rëndësie thelbësore që
i akuzuari duhet të jetë i pranishëm në seancë, sepse ai ka të drejtën të dëgjohet, por
edhe sepse ai ka nevojë t’i verifikojë gjykatës vërtetësinë e thënieve të tij dhe t’i
krahasojë këto me të palës tjetër ose dhe të dëshmitarëve. Ligjvënësi duhet të jetë në
gjendje të mos nxisë mungesa të pajustifikueshme (Geyseghem kundёr Belgjikёs,
1999). Edhe pse nuk është absolute, e drejta e çdokujt, të akuzuar për një vepër
penale, për t’u mbrojtur efektivisht nga një mbrojtës ligjor, është një nga kriteret
kryesore të gjykimit të drejtë. Një person i akuzuar penalisht nuk e humb këtë të drejtë
thjesht për faktin se ai nuk ndodhet vetë personalisht në gjyq. (Mariani kundër
Francës, 2005).
50. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i dënimit kundër të dënuarit Ilir Elmazi duhet të
rishikohet për shkak të arsyeve serioze që ekzistojnë në drejtësinë e dhënies së
vendimit, për sa kohë që në kushtet e padijenisë të procesit dhe ligji i posaçëm i jep të
drejtë të kërkojë brenda afatit rishikimin e vendimit duke “thyer” parimin e sigurisë
juridike si një çështje “res judicata”. Një çështje e cila konsiderohet si gjë e gjykuar i
referohet një zgjidhje përfundimtare kur vendimi ngelet i pacenueshëm për shkak të
ezaurimit të mjeteve të lejuara të ankimit, mos shfrytëzimit të tyre nga palët ose të
kalimit të afateve kohore kur lejohet të bëhet ankimi. E vetmja mënyrë që një çështje
e konsideruar si res judicata është nëpërmjet një mjeti të jashtëzakonshëm ankimi siç
është rishikimi sipas rasteve të parashikuara në K.Pr.Penale.
51. Kolegji Penal vlerëson se karakteri i jashtëzakonshëm i rishikimit, si mjet ankimi, del
nga fakti që rastet se kur lejohet rishikimi i një vendimi të formës së prerë, janë të
parashikuara në mënyrë taksative. Në nenin 449 të K.Pr.Penale parashikohet se: 1. Në
rastet e caktuara me ligj lejohet në çdo kohë rishikimi i vendimeve që kanë marrë
formë të prerë, edhe kur dënimi është i ekzekutuar ose i është shuar”. Më tej në nenin
450 të K.Pr.Penale janë përcaktuar rastet se kur lejohet rishikimi. Duke i parë në
lidhje logjike këto dispozita konstatohet se shkaqet e rishikimit nuk janë vetëm ato të
parashikuara në këtë nen të K.Pr.Penale por edhe në çdo ligj apo marrëveshje
ndërkombëtare në të cilin është njohur si shkak i posaçëm rishikimi, siç është edhe e
drejta e rishikimit të vendimit penal për personat për të cilët kërkohet ose jepet
ekstradimi në bazë të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritet e huaja në çështjet penale”.
52. Ashtu siç shprehet në nenin 1 ky ligj përcakton rregulla plotësuese procedurale penale
në fushën e marrëdhënieve juridiksionale me autoritet e huaja në çështjet penale. Në
nenin 42/1, në të cilin flitet për parimin e specialitetit në pikën “ç”, është parashikuar
se nëse i ekstraduari është gjykuar në mungesë atij i njihet e drejta që të kërkojë
rishikimin e vendimit të dhënë kundër tij. Kjo e drejtë në mënyrën se si është
formuluar është e pakufizuar në shkaqe, mjafton që i gjykuari të provojë padijeninë e
449
tij ndaj procesit penal kundër tij dhe personi të ketë qenë në këtë kohë nën
juridiksionin e një shteti të huaj. Gjithashtu është parashikuar një afat kohor prej 30
ditësh nga momenti i ekstradimit brenda të cilit i ekstraduari mund të kërkojë
rishikimin e vendimit të dhënë kundër tij. Ky afat është prekluziv dhe paraqitja e tij
jashtë këtij afati çon në rënie në dekadencë të kërkesës.
53. Rishikimi i vendimit sipas përcaktimit që jep ky ligj në këtë rast do të kuptohet jo
vetëm si mjet i jashtëzakonshëm ankimi ndaj vendimit të dhënë në mungesë, i cili
zbatohet kur janë shterur të gjitha mjetet e tjera të ankimit, por në çdo rast edhe si
mundësi gjykimi në atë shkallë të procesit në të cilën gjykimi nuk ka përfunduar në
varësi të rastit dhe rregullimit që ka gjykimi në mungesë dhe e drejta e përfaqësimit.
Me rishikim do të kuptojmë edhe ankimin ose rekursin si mjete të zakonshme e që
mund të vihen në lëvizje nëpërmjet rivendosjes në afat, mjafton që qëllimi i kontrollit
gjyqësor të vendimit të dhënë në mungesë dhe të drejtat e të gjykuarit të realizohen.
54. Sipas nenit 51/4 të ligjit të sipërpërmendur të njëjtat garanci në bazë të parimit të
reciprocitetit do të zbatohen edhe për shtetasit që kërkohet të ekstradohen nga
autoritetet shqiptare, duke i njohur të drejtën e rishikimit si një garanci e shprehur në
kushtet e parimit të reciprocitetit nga autoriteti procedues, Ministri i Drejtësisë, në
kërkesën e tij, pavarësisht e ka dhënë ose jo në mënyrë të shprehur këtë garanci.
55. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në interpretim të ligjit, vlerëson se kjo garanci nuk
është e nevojshme të jepet në mënyrë të shprehur pasi atë e jep vetë ligji në nenin
51/1, ku shprehet se: “1. Kur personi i kërkuar ekstradohet ai gëzon të gjitha të
drejtat e parashikuara në nenin 42 të këtij ligji, me përjashtim të rastit kur i
ekstraduari heq dorë nga këto të drejta dhe kur shteti i kërkuar e ka përcaktuar një
gjë të tillë”.
56. Një nga garancitë që gëzon personi i ekstraduar, i gjykuar në mungesë sipas rregullit
të specialitetit (neni 42) që të referon, është edhe e drejta e rishikimit të vendimit të
dhënë në mungesë në kushtet e padijenisë së vendimit. Kjo e drejtë është e pakufizuar
me përjashtim të rastit të përcaktuar në nenin 490/2/3 të K.Pr.Penale, që kanë të bëjnë
me rregullat e përgjithshme të lejimit të ekstradimit.
57. Në bazë të akteve provuese që i janë bashkëlidhur kërkesës për rishikim rezulton që i
gjykuari Ilir Elmazi është ekstraduar nga ZQK Interpol Tirana nga Republika e
Panamasë në drejtim të Shqipërisë në datë 27.03.2013 ora 20.40., ndërkohë që
kërkesa për rishikimin e vendimit është bërë në datë 30.04.2013, pra ditën e fundit e
cila sipas kalendarit në kushtet kur kjo ditë i bie ditë pushimi shtyhet deri ditën e parë
të punës dhe për pasojë është brenda afatit kohor në të cilin mund të kërkohet nga i
dënuari i ekstraduar kërkesa për rishikim.
58. Gjithashtu rezulton e provuar se ai është hetuar, gjykuar dhe rigjykuar në mungesë i
mbrojtur nga një mbrojtës i zgjedhur nga familjarët duke mos qenë në dijeni të
procesit gjyqësor të zhvilluar kundër tij, ç’ka i jep të drejtë atij dhe në kuptimin
substancial të përfitojë nga e drejta që i jep ligji nr.10193, datë 03.12.2009, “Për
marrëdhëniet juridiksionale me autoritet e huaja në çështjet penale” në nenin 42/1 dhe
51/4, të kërkojë rishikimin e vendimit.
VI. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
59. Kolegji Penal vendos të pranojë kërkesën për rishikim duke prishur vendimet nr.394,
datë 20.05.2011 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, të vendimit nr.177, datë
25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës për të gjykuarin Ilir Elmazi dhe duke e kthyer
çështjen për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Durrës, duke çmuar se vlerësimi i
450
shkakut të rishikimit është plotësisht i mundur në këtë gjykatë si rruga më e shkurtër
për një drejtësi efektive.
60. Në rigjykim, gjykatës i del si detyrë të marrë në shqyrtim provat e shqyrtuara si dhe
t’i japë mundësinë të gjykuarit të bëjë kundërshtimet e tij, në lidhje me provat e
paraqitura nga prokurori si dhe në bazë të parimit të barazisë së armëve mundësinë e
paraqitjes se prova shfajësuese në rast se kërkohen prej tij.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453 të K.Pr.Penale,
451
VENDOSI
1. Pranimin e kërkesës për rishikim të kërkuesit Ilir Ismet Elmazi.
2. Prishjen e vendimit nr.394, datë 20.05.2011 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
të vendimit nr.177, datë 25.05.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit nr.299, datë
12.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës për të gjykuarin Ilir Elmazi dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Durrës, me tjetër trup gjykues.
3. Pezullimin e vazhdimit të mëtejshëm të vendimit të dënimit me burgim për të
gjykuarin Ilir Elmazi.
4. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të gjykuarit Ilir Ismet Elmazi në rast se nuk
mbahet për ndonjë dënim tjetër penal.
Tiranë, më 18.09.2013
452
Nr.00-2013-1272 i Vendimit (233)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 18.09.2013, mori ne shqyrtim çështjen penale nr.53803-01101-

00-2010. akti, që i përket:

KORÇË
I PANDEHUR: LUAN BEJKO
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumenteve shëndetësore”,
parashikuar nga neni 188/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.41-2010-526 (31), date 04.02.2010

ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Xhemal Bejko për veprën penale të
“Falsifikimit të dokumenteve shëndetësore”, parashikuar nga neni 188/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 200.000 lekë gjobë, e cila të paguhet pasi
vendimi të marrë formë të prerë. Ne zbatim të nenit 40/2 të K.Penal, të
pandehurit i hiqet e drejta e ushtrimit të detyrave drejtuese pranë personave
juridike për një vit kohë.
Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.92, datë 16.06.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit me nr.31, datë 04.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë dhe pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurit Luan
Bejko.
Kundër këtij vendimi, më datë 15.07.2010, ka paraqitur rekurs prokurori pranë

Prokurorisë së Apelit Korçë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit penal me
nr.92, datë 16.06.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit me nr.31,
datë 04.02.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit Korçë e konsideron të gabuar arsyetimin e gjykatës së shkallës së
parë lidhur me anën subjektive të kësaj vepre penale, duke vlerësuar se: “Vepra
penale e falsifikimit të dokumenteve (përfshirë edhe ato shëndetësore) kryhet
453
gjithmonë me dashje direkte të autorit, por krahas kësaj është e domosdoshme të
provohet se falsifikimi është bërë me qëllim fitimi ose çdo interesi tjetër personal,
element ky që gjykata nuk e ka pasur parasysh në marrjen e vendimit. Ky fakt nuk
rezulton të jetë provuar gjatë gjykimit dhe në këto kushte mungojnë elementët e
veprës penale të parashikuar nga neni 188/2 i K.Penal”. Lidhur me këtë arsyetim kjo
gjykatë është mbështetur në qëndrimin që ka mbajtur Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë me vendimin me nr.10, datë 04.02.2009. Referimi tek ky vendim nuk ka lidhje
me rastin në shqyrtim për më tepër që ky vendim nuk është unifikues në praktikën
gjyqësore por është një vendim specifik, që nuk lidhet me këtë situatë konkrete.
Arsyetimi i gjykatës së apelit lidhur me mungesën e anës subjektive të veprës penale
është i gabuar në raport me rrethanat e faktit të ndodhur si dhe me argumentet që ka
dhënë gjykata e shkallës së parë. Kjo gjykatë nuk ka respektuar kërkesat e nenit 152 të
K.Pr.Penale, çmuarja dhe vlerësimi i provave, të cilat duke u vlerësuar në tërësinë e
tyre, me objektivitet, të çojnë në përfundimin se nga i pandehuri janë konsumuar
elementët e veprës penale të “Falsifikimit të dokumentave shëndetësore”, parashikuar
nga neni 188/2 i K.Penal. Kështu rezulton se vetë dëshmitarët kanë deklaruar se nuk
kanë kryer asnjë analizë për vitin 2008 madje ka pasur edhe raste që nuk janë
paraqitur fare në institucionin përkatës.
- Aktet e ekspertimit grafik teknik konfirmojnë faktin se librezat objekt ekspertimi janë
shkruar e nënshkruar nga i pandehuri, duke u vendosur prej tij vula e institucionit. Në
rastin konkret motivet dhe qëllimet nuk kanë rëndësi për cilësimin juridik të krimit
dhe vetë dispozita penale nuk e parashikon një kusht të tillë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Arqile Koça, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë; av. Nevzat Tarelli, i cili kërkoi pushimin e çështjes për shkak të ligjit
për amnistinë; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se shqyrtimi i çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Luan Bejko duhet të
pushohet, në zbatim të ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë, në kuadër të procedimit penal nr.372, viti 2009,
ka dërguar për gjykim, para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, të pandehurin Luan Bejko,
nën akuzën “Falsifikimi i dokumenteve”, parashikuar si vepër penale nga neni 186/3 i Kodit
Penal. Mbi kërkesën e prokurorit në kërkesat paraprake, ka ndryshuar akuza nga “Falsifikimi
i dokumenteve”, neni 186/3 i Kodit Penal, në “Falsifikim të dokumenteve shëndetësore”, neni
188/2 i Kodit Penal, duke u vazhduar gjykimi në ngarkim të të pandehurit Luan Bejko me
akuzën e re.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes në shqyrtim:
I pandehuri Luan Bejko ka kryer detyrën e përgjegjësit të higjienës dhe të inspektorit
sanitar, pranë Drejtorisë së Shëndetit Publik Korçë.
Në ushtrim të detyrës, në zbatim të ligjit nr.7643, datë 12.02.1992, “Për inspektoratin
sanitar shtetëror” dhe Rregullores nr.8, datë 25.06.1993, “Për kontrollin mjekësor dhe
lëshimin e librezave shëndetësore”, ky i pandehur ka pasur të drejtë të pajise me librezë
shëndetësore personat (subjektet) që ushtrojnë veprimtari tregtare të përpunimit, ruajtjes,
transportimit dhe tregtimit të artikujve ushqimore.
454
Ka rezultuar se gjatë vitit 2008 i pandehuri Luan Bejko ka pajisur me libreza
shëndetësore disa subjekte por, në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrës dhe
përcaktimeve të pikave 1, 2, 3 dhe 4 të Rregullores së cituar më lart, i ka plotësuar vetë
rekuizitat e librezave, ndërkohë që libreza shëndetësore duhej të lëshohej vetëm pasi ata
persona të kishin kryer ekzaminimet respektive tek mjekët specialistë: radiologë,
dermatologë, analizat bakteriologjike, etj.
Nga ana e organit të akuzës janë sekuestruar me cilësinë e provës materiale disa
libreza shëndetësore, të plotësuara në këtë mënyrë nga ana e të pandehurit, të cilat i janë
nënshtruar ekspertimit grafik.
Aktet e ekspertimit nr.100, datë 06.06.2009, “Ekspertim grafik shkrimi e nënshkrimi”
dhe nr.101, datë 07.06.2009, “Ekspertim teknik vule” kanë konkluduar se shkrimi,
nënshkrimi dhe vula e përdorur në librezat shëndetësore, objekt ekspertimi, i përkasin
shtetasit Luan Bejko.
Po kështu, janë pyetur, me cilësinë e dëshmitarëve në seancë gjyqësore, personat që u
përkasin librezat shëndetësore, të cilët kanë pohuar se me ato libreza shëndetësore janë
pajisur pa kryer ndonjë analizë apo vizitë mjekësore.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin
nr.41-2010-526 (31), datë 04.02.2010, ka vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan
Xhemal Bejko për veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve shëndetësore”, parashikuar
nga neni 188/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 200.000 lekë gjobë, e cila të paguhet pasi
vendimi të marrë formë të prerë. Në zbatim të nenit 40/2 të K.Penal, të pandehurit i hiqet e
drejta e ushtrimit të detyrave drejtuese pranë personave juridike për një vit kohë.
Ndër të tjera, gjykata ka arsyetuar se: “...I pandehuri ka konsumuar elementët e
veprës penale të parashikuar nga neni 188/2 i Kodit Penal, i cili parashikon “Falsifikimi apo
përdorimi i dokumenteve të falsifikuara shëndetësore dënohet me gjobë ose me burgim deri
në tre vjet. Kur falsifikimi bëhet nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin, dënohet
me gjobë ose me burgim deri në pesë vjet.”...i pandehuri e ka kryer veprën penale me dashje
direkte si formë fajësie sepse ai e ka ditur që po vepron në kundërshtim me rregulloren dhe
ligjin... me dashje ka pasqyruar të dhëna të rreme në lidhje me gjendjen shëndetësore të
personave... Ai e dinte që nuk ishte detyrë e tij por e mjekëve specialistë të japin konkluzionin
e vizitës përkatëse dhe për më tepër ka pasqyruar të dhëna të rezultatit të analizave
bakteriologjike, ndërkohë që qytetari nuk ka kryer asnjë analizë...”.
Mbi ankimin e të pandehurit, Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.92, datë
16.06.2010, ka vendosur: Prishjen e vendimit me nr.31, datë 04.02.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë dhe pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurit Luan
Bejko.
Gjykata e Apelit Korçë, pasi citon rrethanat e faktit në të njëjtën mënyrë si Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Korçë, ndryshe nga ajo gjykatë (e cila e ka gjetur akuzën e ngritur në
ngarkim të të pandehurit Luan Bejko si të mbështetur në prova e në ligj), ka konkluduar se në
veprimet e kryera nga ky i pandehur mungon elementi i anës subjektive të veprës penale të
“Falsifikimit të dokumenteve shëndetësore” parashikuar nga neni 188/2 i Kodit Penal, duke
argumentuar se: “...Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka zbatuar keq ligjin material si dhe
nuk ka respektuar kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale... Gjykata e konsideron te gabuar
arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë lidhur me anën subjektive të kësaj vepre penale.
Vepra penale e falsifikimit të dokumenteve (përfshi dhe ato shëndetësore) kryhet gjithmonë
me dashje direkte të autorit, por krahas kësaj është e domosdoshme që të provohet se
falsifikimi është bërë me qëllim përfitimi, ose çdo interesi personal, element ky që gjykata nuk
e ka pasur parasysh në marrjen e vendimit... Ky fakt nuk rezulton të jetë provuar gjatë
455
gjykimit dhe në këto kushte mungojnë elementët e veprës penale të parashikuar nga neni
188/2 i Kodit Penal...”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, Prokurori pranë
Prokurorisë së Apelit Korçë, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit penal me nr.92, datë
16.06.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit me nr.31, datë
04.02.2010 të Gjykatës së Apelit Korçë, duke parashtruar ato shkaqe, të cilat janë cituar
hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Përmbledhtazi në rekurs pretendohet se Gjykata e Apelit Korçë në mosrespektim të
kërkesave të nenit 152 të K.Pr.Penale, lidhur me çmuarjen dhe vlerësimin e provave të
administruara në atë gjykim dhe në zbatim të gabuar të ligjit material penal, ka arritur në
përfundimin e gabuar se i pandehuri nuk konsumuar elementët e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumenteve shëndetësore”, parashikuar nga neni 188/2 i K.Penal.
Në mbështetje të rekursit të paraqitur nga Prokurori i Apelit Korçë, Prokurori i
Prokurorisë së Përgjithshme parashtroi në seancë gjyqësore se vendimi i Gjykatës së Apelit
Korçë është marrë në zbatim të gabuar të nenit 188/2 të Kodit Penal; Kjo vepër për nga
natyra e saj është një vepër me karakter formal ku motivet, qëllimet, interesat nuk janë të
rëndësishme për ekzistencën e veprës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekursin e
paraqitur, përmbajtjen e vendimeve të gjykatave respektive të Rrethit Gjyqësor dhe të Apelit
Korçë, tërësinë e akteve të administruara në dosje, në mbështetje të kuadrit ligjor në të cilin
gjen referim çështja në shqyrtim vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit material penal, e konkretisht nenit 188/2 të Kodit Penal, ndërsa
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë është marrë në zbatim të drejtë të tij.
Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Apelit Korçë, në veprimet e kryera prej të
gjykuarit Luan Bejko, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të konsumuar elementët të
veprës penale “Falsifikimi i dokumenteve shëndetësore”, parashikuar nga neni 188/2 i Kodit
Penal.
Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë, në nenin 188 “Falsifikimi i dokumenteve
shëndetësore” parashikon:
“Falsifikimi apo përdorimi i dokumenteve të falsifikuar shëndetësore dënohet me
gjobë ose me burgim deri në tre vjet.
Kur falsifikimi bëhet nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin, dënohet me
gjobë ose me burgim deri në pesë vjet”.
Siç shihet nga përmbajtja e dispozitës së mësipërme dhe në dritën e teorisë të së
drejtës penale, ligjvënësi në paragrafin e parë ka parashikuar shprehimisht se kjo figurë e
veprës penale nga ana objektive kryhet në dy forma: nëpërmjet “falsifikimit të dokumenteve
shëndetësore” ndërhyrjes në dokument duke paraqitur rrethana të rreme në një pjesë të tij apo
të krejt dokumentit dhe nëpërmjet “përdorimit të dokumenteve të falsifikuara” nga vete
personi që e ka kryer falsifikimin apo nga një person tjetër që ka interes për përdorimin e tij.
Në ndryshim nga paragrafi i parë, sipas të cilit subjekt i vepre penale është çdo person që ka
mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe që është i përgjegjshëm para ligjit, në paragrafin
e dytë subjekti i veprës penale është i posaçëm, pasi është “personi që ka për detyrë të
lëshojë dokumentin”.
Kjo vepër penale ashtu si gjithë figurat e tjera të veprave penale të parashikuara në
seksionin VIII “Falsifikimi i dokumenteve”, nga ana subjektive kryhet vetëm me dashje
direkte, pa u kushtëzuar nga elementë të tjerë siç mund të jenë interesi, qëllimi, përfitimi
personal, etj.
456
Në rastin në shqyrtim, është provuar plotësisht se i gjykuari Luan Bejko, në
kundërshtim të plotë me ligjin dhe aktet nën/ligjore në të cilat normohet veprimtaria tij si
përgjegjës i higjienës dhe inspektor sanitar pranë Drejtorisë së Shëndetit Publik Korçë, me
cilësinë e subjektit të posaçëm, ka falsifikuar disa libreza shëndetësore, duke i plotësuar
tërësisht vetë rekuizitat lidhur me gjendjen shëndetësore të personave në emër të të cilëve
janë lëshuar, ndërkohë që një veprim i tillë duhej të kryhej nga mjekët specialistë të fushës.
Me veprimet e tij të kundërligjshme i gjykuari ka cenuar ato marrëdhënie juridike të
vendosura posaçërisht për të siguruar veprimtarinë e rregullt të organeve shëndetësore
dokumentacionin e saktë shëndetësor, të mbrojtura nga legjislacioni penal e konkretisht
dispozita e nenit 188/2 i Kodit Penal.
Nga ana subjektive kjo vepër penale është kryer me dashje direkte, pasi i gjykuari me
dashje ka pasqyruar të dhëna që ai e dinte se ishin të rreme, në lidhje me gjendjen
shëndetësore të personave në emër të të cilëve ka plotësuar dokumentin (librezën
shëndetësore).
Në këtë kontekst, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e vlerëson të pambështetur në ligj
vendimin e Gjykatës së Apelit Korçë.
Por, njëkohësisht ky kolegj konstaton se çështja penale nr.53803-01101-2010, në
ngarkim të të pandehurit Luan Bejko, duhet të pushohet se shqyrtuari, pasi ai përfiton nga
ligji nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/d të Kodit të Procedurës
Penale dhe ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”, neni 3/1/c,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për shkak të ligjit “Për dhënie
amnistie”, nr.107/2012.
457
Nr.00-2013-1588 i Vendimit (234)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

KORÇË, e përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë Sokol Stojani.
KUNDËR: GJERGJ TUSHINI, mbrojtur nga av.N.Tarelli.
A K U Z U A R:
“Vrasjes me dashje" të mbetur në tentativë.
Baza Ligjore: Neni 76 dhe 22 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.17, datë 20.06.2011, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Dylber Tushini për kryerjen e veprës
penale të vrasjes me dashje të mbetur në tentativë, e parashikuar nga neni 76 i
Kodit Penal në lidhje me nenin 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim fillon nga dita e zbatimit të këtij vendimi dhe do
të vuhet në burgjet e sigurisë së zakonshme.

Korçë si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Gjergji Dylber Tushini për kryerjen e
veprës penale të plagosjes së rëndë me dashje, parashikuar nga neni 88/1 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim do të kryhet në burgjet e sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs

Prokurori i Prokurorisë së Apelit, Korçë, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, duke
458
- Përcaktimi juridik i veprimeve të të pandehurit si tentativë vrasje e thjeshtë,
parashikuar nga neni 76, 22 të Kodit Penal është arritur pasi janë analizuar dy
elementë të rëndësishëm, ai subjektiv dhe ai objektiv, ku primar ka qenë elementi
subjektiv.
- I pandehuri ka përdorur një mjet mprehës, thikë që është e rrezikshme për jetën. Ai e
ka goditur fillimisht me grushte të dëmtuarin por nuk është mjaftuar, ka nxjerrë një
thikë, e ka goditur fillimisht në shpatull, nuk ka ndërprerë sulmin por e ka goditur me
thikë në pjesën e kraharorit, afër zemrës dhe në pjesën e barkut, d.m.th. rezulton se ka
përdorur thikën disa herë.
- Gjatë gjykimit në gjykatën e apelit nuk është administruar asnjë provë e re dhe mbi
këto prova kjo gjykatë ka bërë ndryshimin e akuzës ndaj të pandehurit.
- I pandehuri ka dashur me veprimet e tij të domosdoshme ardhjen e pasojës së vdekjes,
por për arsye subjektive por për shkaqe të pavarura nga i pandehuri, i dëmtuari arriti
të shkonte në spital për t’iu dhënë ndihma e parë e shpëtoi dhe nga vdekja.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.78, datë 20.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me nr.17,
datë 18.01.2008; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Gjergji Tushini, av.N.Tarelli, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.78, datë 20.06.2011 i Gjykatës së Apelit Korçë është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit material penal dhe si i tillë duhet prishur, duke lënë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale dhe
ndryshuar në lidhje me masën e dënimit.
Me datë 07.03.2007, rreth orës 18.00, i pandehuri, Gjegji Tushini, ka goditur me thikë
shtetasin Klodian Abrashi në zënie e sipër. Të dëmtuarit i janë shkaktuar plagë në bark dhe
shpatull. Ngjarja ka ndodhur në lagjen nr.8 të qytetit të Korçës, në vendin e quajtur “Kulla e
Hirit” dhe konkretisht në lokalin e marrë me qira nga shtetasi Isuf Azisi.
Nisur nga rrethanat e kryerjes së veprës penale dhe nga pasoja e ardhur, plagosja e
rëndë e të dëmtuarit, ndaj të pandehurit Gjergji Tushini ka filluar procedimi penal objekt
gjykimi duke u dërguar për gjykim nën akuzën e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, të
mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 76 në lidhje me nenin 22 të Kodit Penal.
Në aktin e ekspertimit mjeko-ligjor me nr.67, datë 09.03.2007 përshkruhet goditja në
pjesën e barkut, në krahun e majtë të të dëmtuarit të shkaktuara me mjet të fortë të mprehtë,
dëmtime që hyjnë në kategorinë e atyre të rënda, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën në
momentin e shkaktimit (të ngjarjes).
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.17, date 20.06.2011, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Dylber Tushini për kryerjen e veprës
penale të vrasjes me dashje të mbetur në tentativë, e parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal
në lidhje me nenin 22 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
459
Vuajtja e dënimit me burgim fillon nga dita e zbatimit të këtij vendimi dhe do të vuhet
në burgjet e sigurisë së zakonshme.
Gjykata e Apelit, Korçe, me vendimin nr.78, datë 20.06.2011, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.17, datë 18.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit, Gjergji Dylber Tushini për kryerjen e veprës
penale të plagosjes së rëndë me dashje, parashikuar nga neni 88/1 i Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim do të kryhet në burgjet e sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës se Apelit, Korçë ka ushtruar rekurs,
Prokurori i Prokurorisë së Apelit Korçë, me shkaqe si në pjesën hyrëse të vendimit.

Konkluzioni i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë se i pandehuri ka dëshiruar për të
realizuar vrasjen e të dëmtuarit Klodian Abrashi nuk mbështetet në ndonjë provë të
administruar në gjykim, madje as në shpjegimet e të dëmtuarit Klodian Abrashi. Në asnjë rast
si organi i akuzës dhe as gjykata e rrethit nuk kanë mundur të provojnë se i pandehuri ka
pasur qëllimin për të vrarë të dëmtuarin Klodian Abrashi.
Gjykata e apelit arrin në konkluzionin se as organi i akuzës dhe as Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë nuk kanë mundur të provojnë se qëllimi i të pandehurit Gjergji Tushini ka
qenë vrasja e të dëmtuarit Klodian Abrashi. Mbasi siç ka rezultuar nga gjykimi i pandehuri e
ka ndërprerë vetë sulmin.
Ndërprerja e goditjeve nga i pandehuri Gjergj Tushini, në vështrim të nenit 24 të
K.Penal, është heqje dorë në mënyrë vullnetare dhe në mënyrë përfundimtare nga kryerja e
veprës penale të vrasjes së të dëmtuarit Klodian Abrashi, pasi ajo jo vetëm nuk ka qenë
qëllimi i tij por dhe kjo ndërprerje nuk është imponuar nga faktorë të jashtëm, që t’i hiqte atij
mundësinë për të kryer veprën penale të dëshiruar prej tij. Në koherencë me këtë janë
shpjegimet e të dëmtuarit që shpjegon “më goditi dhe iku”.
Pra nuk provohet përfundimi në të cilin ka arritur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë
kur thotë se: “Nisur nga këto momente të anës objektive, edhe në qoftë se i pandehuri nuk ka
dëshiruar vdekjen (dashje direkte) ai e ka parashikuar ardhjen e kësaj pasoje (dashje
indirekte), e cila për shkaqe të pavarura prej tij ka ngelur në tentativë”.
Po kështu nuk qëndron dhe përfundimi tjetër në të cilin ka arritur Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë se: “Në këtë rast jemi para tentativës së plotë, meqenëse nga i pandehuri
janë kryer të gjitha veprimet e domosdoshme për ardhjen e pasojës së rëndë, vdekjes”, mbasi
nuk ka asnjë provë që të vërtetojë faktin se i pandehuri donte të vriste të dëmtuarin.
Përkundrazi ka rezultuar se i pandehuri realizoi pikërisht atë që donte të bënte, goditjen apo
plagosjen e të dëmtuarit dhe më pas është larguar vetë. Tërësia e elementëve të anës objektive
përjashtojnë dashjen e të pandehurit Gjergji Tushini për vrasjen e të dëmtuarit Klodian
Abrashi.
Paraqitur çështja në të tilla rrethana, Gjykata e Apelit Korçë çmon se as organi i
akuzës dhe as Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë nuk kanë mundur të provojnë se qëllimi i të
pandehurit Gjergji Tushini ka qenë vrasja e të dëmtuarit Klodjan Abrashi dhe për pasojë ka
vend të ndryshohet kualifikimi ligjor i veprës ,duke u akuzuar dhe dënuar i pandehuri Gjergji
Tushini për atë vepër që ka kryer në fakt, “Plagosje e rëndë me dashje” në dëm të shtetasit
Klodian Abrashi, parashikuar nga neni 88 paragrafi i parë i Kodit Penal.
460
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë
duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, në
lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale të kryer nga i gjykuari Gjergji Tushini dhe të
ndryshohet në lidhje me masën e dënimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se veprimet e të gjykuarit nuk përbëjnë
elemente të figurës së veprës penale të parashikuar nga neni 88 i K.Penal, siç është “Plagosja
e rëndë me dashje”, por atij të parashikuar nga neni 76-22 i K.Penal që është “Vrasje me
dashje” e mbetur në tentativë.
Më konkretisht, vepra penale e “Plagosja e rëndë me dashje” e mbetur në tentativë
parashikohet në nenin 88 të K.Penal, që sanksionon: “Plagosja e kryer me dashje që ka sjellë
si pasojë gjymtimin, shëmtimin ose çdo dëmtim tjetër të përhershëm të shëndetit, ndërprerjen
e shtatzanisë, ose ka qenë e rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të saj, dënohet me
burgim nga tre gjer në dhjetë vjet”.
Ndërsa neni 76 i Kodit Penal parashikon se: “Vrasja e kryer me dashje dënohet me
burgim nga dhjetë deri në njëzet vjet”.
Për vlerësimin e përgjegjësisë penale të të gjykuarit Gjergji Tushini gjykata çmon të
analizojë në mënyrë të veçantë elementet e figurës së veprës penale në referim të nenit 76 të
Kodit Penal, si më poshtë:
Nga pikëpamja e objektit provohet që i gjykuari Gjergji Tushini, me veprimet e tij ka
cenuar marrëdhëniet juridike të sanksionuara nga Kushtetuta dhe legjislacioni penal për të
garantuar të drejtën e jetës, mbrojtja e të cilës i mundëson individëve gëzimin dhe ushtrimin e
gjithë të drejtave e lirive të tjera të njohura nga Kushtetuta dhe ligji.
Nga pikëpamja e anës objektive provohet që i gjykuari Gjergji Tushini, me veprimet e
tij ka konsumuar një figurë të veprës penale, konkretisht atë të “Vrasjes me dashje” të mbetur
në tentativë.
Nga provat e përfshira në fashikullin e gjykimit rezulton plotësisht e provuar se me
veprime të kundraligjshme, në formën e goditjeve trupore me thikë, i pandehuri Gjergji
Tushini ka tentuar të vrasë të dëmtuarin Klodian Abrashi, por pasoja e dëshiruar kriminale
nuk ka ardhur për shkaqe objektive.
I dëmtuari Klodian Abrashi dhe i gjykuari Gjergji Tushini kanë pasur debate dy javë
përpara ngjarjes në një lokal, fakt që provohet nga deklarimet e të dëmtuarit Klodian Abrashi.
Të dyja gjykatat kanë pranuar si të provuar nga gjykimi se i gjykuari e ka goditur të
dëmtuarin fillimisht me grushte, bashkë me vëllanë e tij dhe më pas e kanë ndjekur kur ai ka
dalë jashtë lokalit. Këtu ai e ka goditur me thikë në bark (ku si pasojë i kanë dalë edhe një
pjesë e zorrëve jashtë) dhe në anën e majtë, afër zemrës.
Nga analiza e veprimeve të ndërmarra nga i pandehuri, në koherencë dhe me
dinamikën e marrëdhënies së tij të mëparshme me të dëmtuarin, rezulton se qëllimi i të
gjykuarit ka qenë vrasja e shtetasit Klodian Abrashi dhe jo plagosja e tij e rëndë, siç ka
argumentuar gjykata e apelit. Drejt ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë duke marrë në
analizë elemente të jashtëm objektiv të shfaqjes së vullnetit, të tilla si mjeti i përdorur,
drejtimi dhe zona ku është goditur, për të përcaktuar qëllimin e veprimeve të të gjykuarit.
Qëllimi i të gjykuarit për të vrarë të dëmtuarin provohet dhe nga intensiteti i sulmit,
pasqyruar në dëmtimet trupore të shkaktuara, pjesët e trupit ku janë orientuar goditjet dhe
mjeti i kryerjes së krimit. Nga akti i ekspertimit mjeko–ligjor provohet se shtetasi Klodian
Abrashi është goditur me mjet të fortë mprehës dhe ka pësuar dëmtime të rënda shëndetësore,
në bark dhe në kraharor, në anën e majtë, afër zemrës, që kanë organe jetike.
461
I gjykuari pasi ka qëlluar disa herë me thikë të dëmtuarin Klodian Abrashi, duke
kujtuar se kishte arritur qëllimin kriminal, vrasjen e tij, është larguar me vrap nga vendi i
ngjarjes. Pra rezulton se i gjykuari ka ndërmarrë të gjitha veprimet e drejtpërdrejta kriminale
për kryerjen e veprës penale, vrasjen e shtetasit Klodian Abrashi, por pasoja kriminale nuk ka
ardhur për shkaqe të pavarura nga vullneti i tij. I gjykuari e ka goditur disa herë me thikë të
dëmtuarin dhe vetëm kur e ka kryer një gjë të tillë ai është larguar nga vendi i ngjarjes. Pra
pavarësisht kryerjes se të gjitha veprimeve të drejtpërdrejta për arritjen e qëllimit kriminal
vepra penale është ndërprerë dhe pasoja nuk ka ardhur, pasi dëmtimet e shkaktuara nuk kanë
sjellë vdekjen e menjëhershme të të dëmtuarit dhe si rezultat i ndihmës mjekësore të marrë.
I gjykuari ka mbushur moshën për përgjegjësi penale dhe është i përgjegjshëm nga
ana mendore.
Veprat penale janë kryer me dashje direkte, pasi rezulton se i gjykuari ka parashikuar
veprimet kriminale dhe ka dëshiruar ardhjen e pasojave.
Përsa i takon individualizimit të dënimit penal, Kolegji Penal çmon të marrë në
analizë kriteret e sanksionuara në nenin 47 të Kodit Penal si me poshtë:
1. Rrezikshmërinë e veprës penale të konkretizuar në natyrën e marrëdhënies juridike
të cenuar, kategorizimin e saj si krim dhe sanksionin e lartë që parashikohet për veprën
penale të “Vrasjes me dashje”.
2. Rrezikshmërinë e autorit të veprës penale. Duke marrë parasysh tërësinë e
veprimeve të ndërmarra nga i pandehuri gjatë kryerjes së veprës penale, mjetin e përdorur,
pjesët e trupit ku janë realizuar goditjet, shkallën e dëmtimeve trupore të të dëmtuarit,
largimin nga vendi i ngjarjes pas tentativës së kryerjes së krimit, gjykata çmon se i pandehuri
paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore.
3. Fajin në kryerjen e veprave penale në formën e dashjes direkte.
4. Rrethanat lehtësuese, duke marrë parasysh gjendjen e tij familjare, i martuar me 1
fëmijë të mitur i cili është i sëmurë, invalid.
Në përfundim të gjykimit Kolegji Penal vendos të dënojë të gjykuarin Gjergji Tushini
për veprën penale të “ Vrasjes me dashje” të mbetur në tentativë me 8 vjet burgim.
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet
prishur, duke lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, në lidhje me
cilësim ligjor të veprës penale dhe ndryshimin në lidhje me masën e dënimit, duke e ulur
dënimin nga 10 vjet në 8 vjet burgim.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“d” e Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.78, datë 20.01.2011 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Korçë përsa i përket cilësimit ligjor të veprës penale.
Ndryshimin e këtij vendimi lidhur me masën e dënimit dhe dënimin e të gjykuarit
Gjergji Tushini me 8 vjet burgim.
Tiranë, me 18.09.2013
462
Nr.00-2013-1403 i Vendimit (235)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 18.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
KËRKUES: EDMOND SINO
OBJEKTI:
Rishikim i vendimit nr.13, datë 18.02.2008
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 449, 450/1 germa “c” të K.Pr.Penale
dhe neni 51 i Ligjit nr.10193, datë 03.12.2009
“Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.13 datë
Deklarimin fajtor të shtetasit Edmond Sino për veprën penale të “vjedhjes me
armë”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar si krim nga nenet 140-25 të
Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht me 10 vjet burgim.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.50, datë 16.08.2013 ka
vendosur:
Parë për Krimet e Rënda Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2010-857, datë 18.06.2010 ka

vendosur:
Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Edmond Sino.
Kundër këtyre vendimeve ka bërë kërkesë për rishikim i dënuari Edmond Sino,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili parashtron këto shkaqe për prishjen e tij:
- Ky proces ekstradimi është realizuar mbi ekzekutimin e një vendimi penal të formës së
prerë të dhënë në mungesë të shtetasit Edmond Sino, prandaj bazuar në ligjin nr.10193,
datë 03.12.2009 "Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet
penale", ku në nenin 51/4 të këtij ligji thuhet shprehimisht se: "vendimi penal i formës
së prerë, dhënë ndaj një personi të ekstraduar nga autoritetet gjyqësore vendase, në
463
mungesë të tij mund të rishikohet me kërkesë të të ekstraduarit, nëse Ministria e
Drejtësisë i ka dhënë një garanci të tillë shtetit të kërkuar".
- Nga pikëpamja formale dhe respektimi i afateve të disiplinuara në këtë ligj, pohojmë
që kjo kërkesë paraqitet e nënshkruar nga i dënuari dhe përfaqësuesi i tij, si dhe brenda
afatit 30 ditor nga mbërritja në territorin shqiptar si ekzekutim i ekzekutimit.
- Brenda një kornizë ligjore edhe me të plotësuar përsa i përket marrëdhënieve
juridiksionale penale me jashtë dhe konkretisht garancive që i ofrohen një personi të
ekstraduar nga jashtë, janë të gjitha mundësitë e ligjshme dhe të drejta që të bëhet
rishikimi i procesit dhe vendimit penal përkatës të formës së prerë, prandaj kërkoj nga
gjykata të pranohet kjo kërkesë për rishikim vendimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi rrëzimin e kërkesës; av.mbrojtës Ardian Visha, i cili kërkoi pranimin e kërkesës; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kërkesa për rishikimin e vendimit penal me të cilin kërkuesi Edmond Lavdrim Sino
është deklaruar fajtor për veprën penale të “vjedhjes me armë të kryer në bashkëpunim”, të
parashikuar nga nenet 140 e 25 të Kodit Penal, është e mbështetur në prova dhe në ligj dhe
për pasojë vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, vendimi i Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda dhe vendimi i Gjykatës së Lartë duhet të prishen dhe çështja të
rigjykohet në Gjykatën e Shkallës së Parë Për Krime të Rënda.
2. Rrethanat e faktit
Në vendimin penal, i cili kërkohet të rishikohet, në ngarkim të të gjykuarit janë
pranuar këto rrethana fakti:
1. I gjykuari Edmond Sino është banor i qytetit të Tiranës dhe ka lidhje shoqërore me të
gjykuarin tjetër Kreshnik Berisha. Në bazë të njohjes të gjykuarit kanë rënë dakord që
me përdorimin e armës të grabisnin persona që kalonin në zonën e bregut të Lumit të
Lanës në Tiranë në afërsi të Fabrikës së Tullave nr.3.
2. Në datë 21.04.1998, në orët e vona të mbrëmjes, mbasi kanë siguruar një armë zjarri
dhe janë maskuar për të mos u njohur, kanë zënë pritë në afërsi të Fabrikës së Tullave.
3. Ndërkohë në këtë zonë është gjendur shtetasi Bardhyl Medolli, i cili me automjetin e
tij tip Wolksvagen, me targë TR 2442 D kishte shkuar për të marrë motrën e tij
Shpresa Bylykbashi me bashkëshortin Shpend Bylykbashi së bashku me dy fëmijët e
vegjël, për një darkë familjare. Pasi kanë hipur të gjithë së bashku në automjet kanë
vazhduar rrugën.
4. Në afërsi të portës kryesore të Fabrikës së Tullave u kanë dalë përpara dy persona të
maskuar, njëri prej tyre i armatosur me një armë automatike kallashnikov. Personi i
cili mbante armën e zjarrit ishte i maskuar me kapuç për të mos u njohur, ka qëlluar
në ajër me qëllim që t’i trembte dhe të ndalonin makinën. Personi tjetër kishte
vendosur në kokë një xhaketë për të mos u njohur.
5. Nën kërcënimin e armës të dëmtuarit kanë zbritur nga makina. Në momentin që i
dëmtuari Bardhyl Medolli ka hapur derën e makinës për të zbritur, personi i cili
mbante armën ka qëlluar në drejtim të derës. Dy grabitësit, të cilët më pas janë
identifikuar si të gjykuarit Edmond Sino dhe Kreshnik Berisha, kanë hipur në makinë
dhe janë larguar me shpejtësi nga vendi i ngjarjes.
464
6. I dëmtuari Bardhyl Medolli, i cili ishte pronari i mjetit, menjëherë mbas ngjarjes ka
bërë kallëzim në polici për vjedhjen me armë të automjetit furgon i markës
Wolksvagen me targë TR 2442 D. Nga ana e policisë gjyqësore ka filluar çështja
penale dhe nga hetimet e mëvonshme është bërë e mundur që në datë 24.04.1998 të
gjendet furgoni i vjedhur, i cili kishte ngecur në baltë, në një rrugë të fshatit Yrshek të
Rrethit Tiranë, disa kilometra nga vendi i ngjarjes.
7. Nga procesverbali i këqyrjes së automjetit, janë gjetur dhe fiksuar me cilësinë e
provës në derën e shoferit dy vrima, me drejtim nga jashtë brenda automjetit, dëmtime
këto të shkaktuara nga plumba të armës së zjarrit.
Gjithashtu janë shqyrtuar me cilësinë e provës një armë zjarri automatik model 56 me
nr.serie 3829, e cila është gjetur në banesën e shtetasit Roland Lleshi. Nga akti i
ekspertimit arma ka rezultuar në gjendje të rregullt teknike.
Po ashtu është marrë me cilësinë e provës edhe një kasetofon makine i markës IM në
një servis makinash, pronë e një shtetasi tjetër.
Janë pyetur me cilësinë e dëshmitarit i dëmtuari Bardhyl Medolli si dhe dëshmitari
Shpend Bylykbashi, të cilët kanë dhënë dëshmi në lidhje me ngjarjen por pa mundur
të identifikojnë autorin e veprës penale.
8. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila kishte kompetencën lëndore në kohën e
kryerjes së veprës penale, ka filluar procedimin penal duke regjistruar në datë
25.04.1998 çështjen penale në ngarkim të të gjykuarit Edmond Sino. Në bazë të
dyshimit të arsyeshëm mbi këtë të gjykuar është kërkuar caktimi i masës së sigurimit
dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka caktuar masën e sigurimit personal, arrest
në burg ndaj këtij të dyshuari.
Në vazhdim të hetimeve paraprake prokurori ka ngritur akuzë, duke e akuzuar të
gjykuarin për veprën penale të vjedhjes me armë, të kryer në bashkëpunim, të
parashikuar nga neni 140 e 25 të Kodit Penal.
9. Prokurori, me vendimin e datës 31.07.1998, ka vendosur pushimin e çështjes, pasi
nuk u provua që autori i vjedhjes me armë të shtetasit Shpend Bylykbashi të ketë qenë
i gjykuari Edmond Sino dhe bashkëpunëtori tjetër Kreshnik Berisha.
10. Organi i akuzës pas gjetjes së një CD-je në banesën e të gjykuarit tjetër Kreshnik
Berisha, duke e konsideruar si provë fajësie ka urdhëruar shfuqizimin e vendimit të
pushimit të çështjes penale, duke urdhëruar rifillimin e hetimeve dhe caktuar masë
sigurimi në mungesë. Nga përmbajtja e diskut, i përdorur si provë, rezulton që i
gjykuari ka pohuar autorësinë e ngjarjes duke implikuar dhe të gjykuarin Edmond
Sino si dhe të gjykuarin Petrit Lleshi, Ervin Elba si bashkë autor të vjedhjes.
11. Në përfundim të hetimeve e ka akuzuar të gjykuarin Edmond Sino për veprën penale
të vjedhjes me armë të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 140-25 të
Kodit Penal duke e dërguar çështjen për gjykim.
3. Procedurat gjyqësore
12. Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.13, datë
“Deklarimin fajtor të shtetasit Edmond Sino për veprën penale të “vjedhjes me armë”,
të kryer në bashkëpunim, të parashikuar si krim nga nenet 140-25 të Kodit Penal,
duke e dënuar përfundimisht me 10 vjet burgim”.
13. Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.50, datë 16.08.2013,
ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.13 datë 18.02.2013 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krimet e Rënda Tiranë”.
465
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2010-857, datë 18.06.2010,
ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga i gjykuari Edmond Sino”.
4. Në lidhje me kërkesën për rishikim
15. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura nga i gjykuari Edmond Sino janë
të bazuara në ligj dhe si të tilla përbëjnë shkak për rishikimin e vendimit penal
të dhënë kundër tij.
16. Në bazë të provave që u paraqitën provohet se i dënuari Edmond Sino është gjykuar
dhe deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes me armë në bashkëpunim, të
parashikuar nga neni 140 e 25 i Kodit Penal. Gjithashtu provohet se i dënuari ka
shteruar mundësitë ligjore për t’u ankimuar kundër vendimit të dënimit. Në bazë të
akteve rezulton se ai është hetuar dhe gjykuar në mungesë në të tre shkallët e
gjykimit. Të drejtat e tij janë garantuar nëpërmjet një avokati të zgjedhur nga
familjarët. Në këto kushte kur janë shterur mjetet e zakonshme të ankimit, vendimi
është i formës së prerë dhe çështja konsiderohet e mbyllur, në bazë të parimit të gjësë
së gjykuar (res judicata).
17. Në nenin 34 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar se: “Askush
nuk mund të dënohet më shumë se një herë për të njëjtën vepër dhe as të gjykohet
sërish, me përjashtim të rasteve kur është vendosur rigjykimi i çështjes nga një
gjykatë më e lartë, sipas mënyrës së parashikuar me ligj.
18. Në këtë normë kushtetuese janë parashikuar tre nga parimet më të rëndësishme të
procedurës penale:
iv) parimi i mos gjykimit dy herë për të njëjtën vepër penale (ne bis in idem)
v) parimi i sigurisë ligjore (res judicata) dhe
vi) mundësia e rihapjes së çështjes penale si mundësi shmangie nga parimi i
sigurisë ligjore.
19. Në lidhje me parimin e tretë, mundësia e hapjes së çështjes penale përcaktohet se ai
mund të lejohet sipas rregullave të parashikuara në ligj dhe konkretisht në Kodin e
Procedurës Penale. Në kapitullin e VIII-të Ankimet, Kreun IV është parashikuar
“Rishikimi” si mjet i jashtëzakonshëm për të goditur një vendim përfundimtar, d.m.th
të cilit i kanë shteruar të gjitha mjetet e ankimit.
20. Shmangia nga parimi i sigurisë ligjore, nëpërmjet rishikimit në kushtet e parashikuara
nga ligji, ka si qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor në dhënien e drejtësisë. Në lidhje
me këtë çështje GJEDNJ-ja në disa çështje 1,2 është shprehur se: “Gjykata vlerëson se
kërkesat e sigurisë ligjore nuk janë absolute. Largimi nga parimi justifikohet vetëm
nëse një gjë e tillë bëhet e nevojshme nga rrethanat dhe nga karakteri substancial
detyrues ose kur ka arsye serioze legjitime që janë më me peshë se siguria juridike”.
21. Rishikimi si mjet ankimi i jashtëzakonshëm është përfshirë në kreun IV ku janë
parashikuar vendimet që mund të rishikohen, rastet e rishikimit, subjektet e
legjitimuara, forma e paraqitjes, gjykimi dhe disponimi i Gjykatës së Lartë si gjykatë
kompetente e caktuar me ligj për shqyrtimin e kërkesës për rishikim.
5. Parashikimet ligjore në Kodin e Procedurës Penale
22. Neni 449
Vendimet që mund të rishikohen
1
Ryabykh kundër Rusisë nr.52854/99, fq.52, ECHR 2003-IX).
2
Bratyakin kundër Rusisë nr.53203/99, fq.63-68, 15 Dhjetor 2005,
466
“1. Në rastet e caktuara me ligj lejohet në çdo kohë rishikimi i vendimeve që kanë
marrë formë të prerë, edhe kur dënimi është ekzekutuar ose shuar...”
Neni 451
“1. Mund të kërkojnë rishikim:
b) I dënuari ose kujdestari i tij dhe, kur ai ka vdekur, trashëgimtari ose një i afërm i
tij;...”
Neni 452
“1. Kërkesa e rishikimit bëhet personalisht ose nëpërmjet përfaqësuesit. Ajo duhet të
përmbajë provat që përligjin dhe duhet të paraqitet bashkë me dokumentet eventuale
në sekretarinë e Gjykatës së Lartë...”
Neni 453
“1. Kërkesa e rishikimit shqyrtohet nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në dhomën e
këshillimit.
2. Kur kërkesa është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 450 ose kur është bërë
nga ata që nuk kanë të drejtë ose kur rezulton haptazi e pambështetur, Kolegji Penal
vendos mospranimin e saj.
3. Kur kërkesa pranohet, Kolegji Penal vendos prishjen e vendimit dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim nga një tjetër trup gjykues në gjykatën e shkallës së parë që ka
dhënë vendimin ose në gjykatën e apelit, kur kërkesa është bërë vetëm kundër
vendimit të saj. Vendimi është i formës së prerë”.
V. Vlerësimi i gjykatës në lidhje me kërkesën për rishikim të të gjykuarit
23. I dënuari Edmond Sino është deklaruar fajtor për veprën penale të vjedhjes me armë
në bashkëpunim të parashikuar nga neni 140 e 25 i Kodit Penal. Në bazë të rrethanave
të faktit të pranuara nga gjykatat në vendimin për deklarimin fajtor është provuar se:
kërkuesi në bashkëpunim me të dënuarit e tjerë në lidhje me këtë ngjarje, Kreshnik
Berisha, kanë grabitur nëpërmjet përdorimit të armës furgonin e markës Wolksvagen
me targë TR 2442 D, pronë e shtetasit Bardhyl Medolli, kanë kryer grabitjen e
shtetasit Avni Gjuta, etj.
24. Këto veprime të kundraligjshme të të dënuarit janë kualifikuar si “vjedhje me armë”
parashikuar si vepër penale nga neni 140 i Kodin Penal, me këtë përmbajtje: “Vjedhje
e pasurisë e shoqëruar me mbajtjen e armëve dhe municioneve luftarake ose me
përdorimin e tyre, dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet”.
25. Procesi i hetimit fillimisht është zhvilluar në prani të të gjykuarit Edmond Sino, i cili
është hetuar me masën e sigurimit arrest në burg. Prokurori ka ngritur akuzën dhe, në
përfundim të hetimeve paraprake, ka arritur në konkluzionin se i gjykuari nuk është
autori i grabitjes së pasurisë në dëm të shtetasit Avni Gjuta, duke vendosur pushimin e
çështjes penale. Ky fakt ka çuar në lirimin e menjëhershëm nga paraburgimi të të
gjykuarit dhe fitimin e lirisë personale.
26. Prokurori, mbasi ka siguruar prova të tjera, me vendim ka urdhëruar rifillimin e
hetimit për të gjykuarin dhe në përfundim ka ringritur të njëjtën akuzë, duke e kaluar
çështjen për gjykim. Rezulton se mbasi ka rifilluar çështja penale dhe gjykimi
procedurat janë zhvilluar në mungesë të gjykuarit me mbrojtës të caktuar nga
familjarët.
27. I gjykuari, i cili ka qenë i larguar jashtë shtetit, ka rënë në dijeni të vendimit,të dhënë
kundër tij,vetëm mbasi është arrestuar në Itali nga organet policore për llogari të
ekzekutimit të vendimit penal, sipas një urdhër kërkimi ndërkombëtar. Mbasi është
bërë ekstradimi në Shqipëri, i gjykuari, duke qenë se janë shterur të gjitha mjetet e
ankimit të vendimit të dhënë në mungesë të tij, i është drejtuar gjykatës për rishikimin
467
e vendimit në bazë të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritet e huaja në çështjet penale” për aq kohë sa mungesa në
gjykim nuk ka qenë e vullnetshme dhe njoftimi i tij, për shkak të ecurisë nuk ka qenë
efektiv, duke kërkuar riparimin e defektit nëpërmjet rishikimit si i vetmi mjet reagimi
dhe i parashikuar nga ligji i posaçëm si një e drejtë ekskluzive.
28. Kolegji Penal çmon se si pasojë e faktit që i gjykuari nuk ka qenë në dijeni të procesit
dhe pjesëmarrjes në gjykim ka pasur kufizim të së drejtës për t’u dëgjuar dhe për t’u
mbrojtur, nëpërmjet paraqitjes së provave shfajësuese, në lidhje me akuzën e ngritur
kundër tij. Gjithashtu mungesa e një mbrojtësi të zgjedhur prej tij ka kufizuar
ndjeshëm cilësinë e mbrojtjes në paraqitjen e argumenteve juridike.
29. Përfundimi i procesit penal, fillimisht nëpërmjet vendimit të pushimit të çështjes
penale nga prokurori ka krijuar bindjen tek i gjykuari se ndaj tij është tërhequr akuza
dhe në vazhdim humbjen e interesit për ecurinë e procesit penal. Ky fakt shmang
dyshimin se i gjykuari mbas rifillimit të çështjes penale i është fshehur hetimit dhe
gjykimit, por mbetet të provohet nga aktet dijenia efektive e të gjykuarit në lidhje me
procesin penal. Gjithsesi në gjykimin në mungesë duhet t’i jepet mundësia e
ballafaqimit me akuzat në një gjykim, për më tepër kur kjo garanci jepet nga ligji.
30. Gjykimi në mungesë është njohur si formë procedurale gjykimi në kuadrin e
garancive të forta procedurale, në lidhje me rregullat e informimit të personit për
procesin penal që po zhvillohet kundër tij si dhe të nevojës së kontrollit nga një
autoritet gjyqësor më i lartë.
31. Në vendimin nr.30, datë 17.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese në lidhje me nevojën e
rihapjes së procesit gjyqësor për të gjykuarin në mungesë është shprehur se: “... 26.
Gjykata Kushtetuese vlerëson se standardet e vendosura nga Gjykata Europiane që
theksojnë: a) I pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm në procesin gjyqësor të kryer
në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë dorë vullnetarisht nga ushtrimi i kësaj
të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor
në ngarkim të tij; ç) duhet të ekzistojnë instrumente paraprake ose riparuese për të
shmangur procese në ngarkim të tyre, ose për të siguruar një proces të ri dhe,
nëpërmjet depozitimit të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk ka qenë e
mundur ta ushtrojë personalisht në procesin në mungesë të përfunduar tashmë .
32. Komiteti i Ministrave të Këshillit të Europës ka miratuar Rezolutën (75) 11 “Për
kriteret e gjykimit në mungesë të të akuzuarit”, duke u rekomanduar shteteve anëtare
që të mbajnë parasysh 9 rregulla minimale:
(x) Askush nuk duhet të gjykohet pa pasur një thirrje për gjyq në kohë.
(xi) Kjo thirrje për gjyq duhet të ketë të sanksionuara edhe pasojat nëse i akuzuari
nuk vjen në gjykim.
(xii) Kur gjykata vëren se edhe pse i akuzuari është njoftuar dhe nuk është
paraqitur, ajo, nëse çmon se prania e tij në proces është e pazëvendësueshme
ose beson se i akuzuari është penguar të paraqitet, duhet të vendosë shtyrjen e
procesit.
(xiii) I akuzuari nuk duhet të gjykohet në mungesë, nëse është e mundur të
transferohen procedimet te një shtet tjetër ose të aplikohet për ekstradim.
(xiv) Kur i akuzuari gjykohet në mungesë, provat duhet të merren në mënyrë të
zakonshme dhe mbrojtja duhet të ketë të drejtë të ndërhyjë.
(xv) Një vendim gjykate i dhënë në mungesë duhet t’i njoftohet personit sipas
rregullave për njoftimet dhe marrjes dijeni brenda afatit të parashikuar për
468
apelim. Ky afat duhet të fillojë që nga dita e marrjes dijeni efektivisht të
personit, përveçse kur ai qëllimisht i fshihet drejtësisë.
(xvi) Çdo personi të gjykuar në mungesë duhet t’i jepet e drejta për apelim me çdo
lloj mjeti ligjor, që do t’i ishte dhënë sikur ai të ishte i pranishëm.
(xvii) Për personin e gjykuar në mungesë, të cilit nuk i është bërë njoftimi në
mënyrën e duhur, duhet të ketë një mjet ankimi që t’i mundësojë atij
shfuqizimin e vendimit.
(xviii) Një person i gjykuar në mungesë, por që njoftimi i është bërë në rregull,
duhet të ketë të drejtën e një rigjykimi në mënyrën e zakonshme, nëse ai
mund të provojë mungesën e tij para gjykatës për arsye të pavarura nga
vullneti i tij.
33. Mbi bazën e këtyre qëndrimeve që vijnë nga akte ndërkombëtare me fuqi detyruese të
përfshira në të drejtën e brendshme, por njëkohësisht si burim të së drejtës së
brendshme në rang hierarkik zbatimi sipas kushtetutës, është e domosdoshme që të
gjenden mjetet juridike efektive që personi i gjykuar në mungesë të këtë mundësinë e
rishikimit të vendimit të dhënë kundër tij kur mjetet e ankimit nuk janë shteruar
personalisht prej tij dhe mungesa në proces ka ardhur jo për faj të tij.
34. Gjykata Kushtetuese, më tej në vendimin e sipërcituar, është shprehur se: “...28. Duke
u bazuar në këto qëndrime, Gjykata Europiane, duke pasuruar praktikën e saj, ka
vendosur shumë detyra për drejtësinë kushtetuese lidhur me gjykimin në mungesë. Ajo
ka theksuar se e drejta e një personi të akuzuar, për të qenë i pranishëm në seancën
dëgjimore të akuzave të ngritura kundër tij, është thelbësore për një proces të drejtë
(Ektabani kundёr Suedisё 1988; Vaundelle kundёr Francës 2003). Kjo përfshin jo
vetëm praninë fizike, por edhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të
kuptuar provat dhe argumentet, për të orientuar përfaqësuesit ligjorë dhe për të
dhënë fakte (T and V kundёr Mbretёrisё sё Bashkuar). Kjo është veçanërisht e
rëndësishme kur procedimet kanë natyrë kontradiktore. Shteti ka detyrimin për t’i
dhënë të pandehurit një njoftim efektiv dhe të përshtatshëm për seancën dhe të marrë
masa për të siguruar praninë e tij (Poitrimol kundёr Francёs 1993; Spinatto kundёr
HMP Brixton dhe Italisё 2001). Gjykata thekson se është e një rëndësie thelbësore që
i akuzuari duhet të jetë i pranishëm në seancë, sepse ai ka të drejtën të dëgjohet, por
edhe sepse ai ka nevojë t’i verifikojë gjykatës vërtetësinë e thënieve të tij dhe t’i
krahasojë këto me të palës tjetër ose dhe të dëshmitarëve. Ligjvënësi duhet të jetë në
gjendje të mos nxisë mungesa të pajustifikueshme (Geyseghem kundёr Belgjikёs
1999). Edhe pse nuk është absolute, e drejta e çdokujt, të akuzuar për një vepër
penale, për t’u mbrojtur efektivisht nga një mbrojtës ligjor është një nga kriteret
kryesore të gjykimit të drejtë. Një person i akuzuar penalisht nuk e humb këtë të drejtë
thjesht për faktin se ai nuk ndodhet vetë personalisht në gjyq (Mariani kundёr
Francёs, 2005).
35. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i dënimit kundër të dënuarit Edmond Sino duhet të
rishikohet për shkak të arsyeve serioze që ekzistojnë në drejtësinë e dhënies së
vendimit, për sa kohë që në kushtet e padijenisë të procesit dhe ligji i posaçëm i jep të
drejtë të kërkojë brenda afatit rishikimin e vendimit duke “thyer” parimin e sigurisë
juridike si një çështje “res judicata”. Një çështje e cila konsiderohet si gjë e gjykuar i
referohet një zgjidhje përfundimtare kur vendimi ngelet i pacenueshëm për shkak të
ezaurimit të mjeteve të lejuara të ankimit, mos shfrytëzimit të tyre nga palët ose të
kalimit të afateve kohore kur lejohet të bëhet ankimi. E vetmja mënyrë që një çështje
469
e konsideruar si res judicata është nëpërmjet një mjeti të jashtëzakonshëm ankimi siç
është rishikimi sipas rasteve të parashikuara në K.Pr.Penale.
36. Kolegji Penal vlerëson se karakteri i jashtëzakonshëm i rishikimit si mjet ankimi del
nga fakti se rastet se kur lejohet rishikimi i një vendimi të formës së prerë janë të
parashikuara në mënyrë taksative. Në nenin 449 të K.Pr.Penale parashikohet se: 1. Në
rastet e caktuara me ligj lejohet në çdo kohë rishikimi i vendimeve që kanë marrë
formë të prerë, edhe kur dënimi është i ekzekutuar ose i është shuar”. Më tej në nenin
450 të K.Pr.Penale janë përcaktuar rastet se kur lejohet rishikimi. Duke i parë në
lidhje logjike këto dispozita konstatohet se shkaqet e rishikimit nuk janë vetëm ato të
parashikuara në këtë nen të K.Pr.Penale, por edhe në çdo ligj apo marrëveshje
ndërkombëtare në të cilin është njohur si shkak i posaçëm rishikimi, siç është edhe e
drejta e rishikimit të vendimit penal për personat për të cilët kërkohet ose jepet
ekstradimi në bazë të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet
juridiksionale me autoritet e huaja në çështjet penale”.
37. Ashtu siç shprehet në nenin 1 ky ligj përcakton rregulla plotësuese procedurale penale
në fushën e marrëdhënieve juridiksionale me autoritet e huaja në çështjet penale. Në
nenin 42/1, në të cilin flitet për parimin e specialitetit, në pikën “ç” është parashikuar
se nëse i ekstraduari është gjykuar në mungesë, atij i njihet e drejta që të kërkojë
rishikimin e vendimit të dhënë kundër tij. Kjo e drejtë në mënyrën se si është
formuluar është e pakufizuar në shkaqe, mjafton që i gjykuari të provojë padijeninë e
tij ndaj procesit penal kundër tij dhe personi të ketë qenë në këtë kohë nën
juridiksionin e një shteti të huaj. Gjithashtu është parashikuar një afat kohor prej 30
ditësh nga momenti i ekstradimit brenda të cilit i ekstraduari mund të kërkojë
rishikimin e vendimit të dhënë kundër tij. Ky afat është prekluziv dhe paraqitja e tij
jashtë këtij afati çon në rënie në dekadencë të kërkesës.
38. Rishikimi i vendimit sipas përcaktimit që jep ky ligj në këtë rast do të kuptohet jo
vetëm si mjet i jashtëzakonshëm ankimi ndaj vendimit të dhënë në mungesë, i cili
zbatohet kur janë shterur të gjitha mjetet e tjera të ankimit, por në çdo rast edhe si
mundësi gjykimi në atë shkallë të procesit në të cilën gjykimi nuk ka përfunduar në
varësi të rastit dhe rregullimit që ka gjykimi në mungesë dhe e drejta e përfaqësimit.
Me rishikim do të kuptojmë edhe ankimin ose rekursin si mjete të zakonshme e që
mund të vihen në lëvizje nëpërmjet rivendosjes në afat, mjafton që qëllimi i kontrollit
gjyqësor të vendimit të dhënë në mungesë dhe të drejtat e të gjykuarit të realizohen.
39. Sipas nenit 51/4 të ligjit të sipërpërmendur të njëjtat garanci në bazë të parimit të
reciprocitetit do të zbatohen edhe për shtetasit që kërkohet të ekstradohen nga
autoritetet shqiptaren duke i njohur të drejtën e rishikimit si një garanci e shprehur në
kushtet e parimit të reciprocitetit nga autoriteti procedues Ministri i Drejtësisë në
kërkesën e tij pavarësisht e ka dhënë ose jo në mënyrë të shprehur këtë garanci.
40. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në interpretim të ligjit vlerëson se kjo garanci nuk
është e nevojshme të jepet në mënyrë të shprehur pasi atë e jep vetë ligji në nenin
51/1, ku shprehet se: “1. Kur personi i kërkuar ekstradohet, ai gëzon të gjitha të
drejtat e parashikuara në nenin 42 të këtij, me përjashtim të rastit kur i ekstraduari
heq dorë nga këto të drejta dhe kur shteti i kërkuar e ka përcaktuar një gjë të tillë”.
41. Një nga garancitë që gëzon personi i ekstraduar, i gjykuar në mungesë sipas rregullit
të specialitetit (neni 42 i ligjit) që të referon, është edhe e drejta e rishikimit të
vendimit të dhënë në mungesë në kushtet e padijenisë së vendimit. Kjo e drejtë është e
pakufizuar me përjashtim të rastit të përcaktuar nenin 490/2/3 të K.Pr.Penale, që ka të
bëjë me rregullat e përgjithshme e lejimit të ekstradimit.
470
42. Në bazë të akteve provuese që janë bashkëlidhur kërkesës për rishikim rezulton që i
gjykuari Edmond Sino është ekstraduar nga ZQK Interpol Tirana nga Milano, Itali në
drejtim të Shqipërisë në datë 20.06.2012, ndërkohë që kërkesa për rishikimin e
vendimit është bërë në datë 17.07.2012, pra brenda afatit kohor në të cilin mund të
kërkohet nga i dënuari i ekstraduar kërkesa për rishikim. Gjithashtu rezulton e provuar
se ai është hetuar dhe gjykuar në mungesë i mbrojtur nga një mbrojtës i zgjedhur nga
familjarët ,duke mos qenë në dijeni të procesit gjyqësor të zhvilluar kundër tij, çka i
jep të drejtë atij dhe në kuptimin substancial të përfitojë nga e drejta që i jep ligji
nr.10193, datë 03.12.2009 “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në
çështjet penale” në nenin 42/1 dhe 51/4 të kërkojë rishikimin e vendimit.
VI. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
43. Kolegji Penal vendos të pranojë kërkesën për rishikim duke prishur vendimin e
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda dhe duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës
së parë, duke çmuar se vlerësimi i shkakut të rishikimit është plotësisht i mundur në
këtë gjykatë si rruga më e shkurtër për një drejtësi efektive.
44. Në rigjykim, gjykatës i del si detyrë të marrë në shqyrtim provat e shqyrtuara si dhe
t’i japë mundësinë të gjykuarit të bëjë kundërshtimet e tij, në lidhje me provat e
paraqitura nga prokurori si dhe në bazë të parimit të barazisë së armëve mundësinë e
paraqitjes së provave shfajësuese në rast se kërkohen prej tij.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikim të kërkuesit Edmond Sino.
Prishjen e vendimit nr.857, date 18.06.2010 të Gjykatës së Lartë; nr.58, datë
22.10.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe vendimit nr.13, datë 18.02.2008 të
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda për të gjykuarin Edmond Sino dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
Tiranë, më 18.09.2013
471
Nr.00-2013-1331 i Vendimit (236)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUARVE: ARTUR BRAHAJ

PASHK NIKA
Objekti:
“Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm
ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”.
Baza Ligjore: Neni 245/1, paragrafi i parë dhe i dytë të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.247, datë 13.12.2010, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Brahaj për veprën penale të
“Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione
publike”, të parashikuar nga neni 245/1, paragrafi i dytë të K.Penal dhe
dënimin e tij me dy vjet burgim dhe 600.000 lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pjesa e mbetur e vuajtjes dënimit me
burgim, të pezullohet ekzekutimi i vendimit me burgim duke e venë në provë
për kohen tre vjet.
Gjoba të shlyhet pas 2 muajsh pasi vendimi të marrë formë të prerë.
I pandehuri Artur Brahaj të urdhërohet të mbajë kontakte me Zyrën Vendore të
Shërbimit të Provës Tiranë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Pashk Nika, për veprën penale të “Ushtrimit
të ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike” të
parashikuar nga neni 245/1, paragrafi i parë të K.Penal dhe dënimin e tij me
një vit e gjysmë burgim dhe 400.000 mijë lekë gjobë.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pjesa e mbetur e vuajtjes dënimit me
burgim, të pezullohet ekzekutimi i vendimit me burgim, duke e vënë në provë
për kohën dy vjet.
Gjoba të shlyhet pas 2 muajsh pasi vendimi të marrë formë të prerë.
I pandehuri Pashk Nika të urdhërohet të mbajë kontakte me Zyrën Vendore të
Shërbimit të Provës Lezhë.
472
Shpenzimet procedurale në shumën 2200 lekë në ngarkim të pandehurve në
mënyrë solidare.
Dorëzimin e sendeve provë materiale të pandehurit Artur Brahaj që janë
bashkuar në fashikullin e hetimit si më poshtë:
Një telefon celular i markës Samsung, me kamera, me ngjyrë të zezë nr.IMEI
358225/00/390116/3 dhe kartën “Vodafon” nr.0694273605.
Një flesh ngjyrë të zezë të stampuar në trup CEFC, si dhe një tjetër APACE.
Një kartë fletë hyrje me fotografi të Artur Brahaj, lëshuar nga Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve.
Fotokopje e shkresës nr.10533/1, datë 24.08.2009 e Agjencisë së Prokurimit
Publik Tiranë, e vulosur dhe e nënshkruar nga drejtore Klodiana Cankja, fletë
një.
Fotokopje e shkresës nr 531/1, datë 24.08.2009 e avokatit të Prokurimeve
Publike, e vulosur e nënshkruar nga Kreshnik Karaliu, copë një.
Kartë elektronike me ngjyrë të bardhë plastike për hyrje në institucion, me
mbishkrim “io prox” dhe nr XSF (01) 1 A:53454.
Një fotografi me ngjyra me përmasa 3x3, ku sipas deklarimit të mbajtësit
fotografia i përket Fatmir Murat Krashit.
Një fletë Jori Lloto A, nr.serie 0040993.
Dy rrathë me katër çelësa.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.155, datë 23.06.2011, ka vendosur:

Parë Lezhë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs i gjykuari Artur Brahaj, i cili

kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim.

- I pandehuri Artur Brahaj që në fillim të këtij procedimi ka mbajtur qëndrim mohues,
duke mos pranuar akuzën, pasi nuk e ka kryer atë, duke mos ndikuar në asnjë rast
drejtpërsëdrejti apo indirekt tek funksioni publik që kishte për detyrë të ekzekutonte
vendimin gjyqësor në favor të kallëzuesit Dritan Babaj.
- Referuar nenit 245/1 të Kodit Penal nuk provohet që i pandehuri të ketë premtuar,
propozuar, t’i ketë dhënë drejtpërdrejt apo tërthorazi personit që premton ose siguron
se është në gjendje të ushtrojë ndikim të paligjshëm kryerjen e detyrës dhe marrjen e
vendimeve nga personat që ushtrojnë funksione publike, për më tepër që dispozita
nuk parashikon ndikimin si veprim të dënueshëm, por vetëm në rastin kur ndikimi
është i paligjshëm.
- Në hetimet paraprake dhe në seancë gjyqësore nga thëniet e dëshmitarëve është

provuar plotësisht se i pandehuri Artur Brahaj, pas prezantimit të parë, nuk i ka thënë
asnjëherë kallëzuesit Dritan Babaj në lidhje me ekzekutimin e vendimit dhe nuk është
takuar asnjëherë me të për këtë çështje.
- Provat e paanshme si deklarimet e dëshmitarëve Ilirjan Dervishi, Artemida Bardhi,
etj, janë në favor të të pandehurit Artur, për më tepër që këta dëshmitarë janë
473
funksionarë publikë që kanë pasur për detyrë të ndikonin në ekzekutimin sa më shpejt
të vendimit gjyqësor.
- Shfaqja e interesit dhe e kujdesit nga i pandehuri Artur Brahaj për sa i kërkonte
kallëzuesi Dritan Babaj nuk përbën kurrfarë përpjekje për të marrë përsipër ndikimin
në mënyrë të paligjshme tek funksionari publik, për kryerjen apo moskryerjen e një
shërbimi publik.
- Mes të pandehurve Artur Brahaj dhe Pashk Nika nuk ka pasur asnjë marrëveshje me
gojë apo me shkrim ne lidhje me ndonjë përfitim që do të kishin, nëse do të ndikonin
në ekzekutimin e vendimit civil.
- I pandehuri nuk ka pasur dijeni për dhuratën që ka dashur t’i bëjë Dritan Babaj atij,
por dhe sikur të ishte ndryshe (gjykatat e pranojnë se kallëzuesi i ka dhënë 40.000
lekë dhuratë) dhurata nuk është shpërblim dhe nuk është e ndaluar dhe sikur të jetë e
vërtetë.
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh faktin se rezulton një kontradiktë shumë e madhe,
pasi nga njëra anë pranon faktin se të pandehurit i janë dhënë nga Dritan Babaj 40.000
lekë dhuratë, nga ana tjetër pranon se i pandehuri i ka kërkuar 60.000 lekë dhe së
fundmi pranon faktin se i pandehuri Pashk Nika i ka dhënë dhe 30.000 lekë të tjera.
- Si në Gjykatën e Shkallës së Parë Lezhë ashtu dhe në Gjykatën e Apelit Shkodër të
pandehurit Artur Brahaj nuk i është siguruar mbrojtje efikase, për arsye se në
gjykimin e zhvilluar në gjykatën e shkallës së parë si mbrojtës i pandehuri ka pasur
avokat Qazim Gjonaj, ndërsa në gjykatën e apelit i pandehuri është mbrojtur nga
avokat Ndre Molla, që në gjykimin e zhvilluar në gjykatën e shkallës së parë ka
mbrojtur të pandehurin tjetër Pashk Nika, i cili pavarësisht nga pozita e njëjtë
mohuese ndaj akuzës, nuk ka pasur të njëjtin pozicion ndaj akuzës, rrjedhimisht edhe
interesa të ndryshme mbrojtjeje, pavarësisht se i gjetur përballë heqjes dorë nga
avokati i mëparshëm avokati tjetër është parë si mundësi e thjeshte për të realizuar një
mbrojtje formale dhe jo efikase.
- Mbrojtja e dy të pandehurve nga i njëjti avokat përbën shkelje të garancisë së
mbrojtjes në procesin penal që passjell prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes
për rigjykim me tjetër trup gjykues, ashtu siç parashikohet në kreun V, neni 48 e
vijues i K.Pr.Penale.
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs i gjykuari Pashk Nika, i cili kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim.

- I pandehuri Artur Brahaj që në fillim të këtij procedimi ka mbajtur qëndrim mohues,
duke mos pranuar akuzën, pasi nuk e ka kryer atë, duke mos ndikuar në asnjë rast
drejtpërsëdrejti apo indirekt tek funksioni publik që kishte për detyrë të ekzekutonte
vendimin gjyqësor në favor të kallëzuesit Dritan Babaj.
- Referuar nenit 245/1 të Kodit Penal nuk provohet që i pandehuri të ketë premtuar,
propozuar, të ketë dhënë drejtpërdrejt apo tërthorazi personit që premton ose siguron
se është në gjendje të ushtrojë ndikim të paligjshëm kryerjen e detyrës dhe marrjen e
vendimeve nga personat që ushtrojnë funksione publike, për më tepër që dispozita
nuk parashikon ndikimin si veprim të dënueshëm, por vetëm në rastin kur ndikimi
është i paligjshëm.
474
- Mes të pandehurve Artur Brahaj dhe Pashk Nika nuk ka pasur asnjë marrëveshje me
gojë apo me shkrim në lidhje me ndonjë përfitim që do të kishin nëse do të ndikonin
në ekzekutimin e vendimit civil.
- I pandehuri nuk ka pasur dijeni për dhuratën që ka dashur t’i bëjë Dritan Babaj atij,
por dhe sikur të ishte ndryshe (gjykatat e pranojnë se kallëzuesi i ka dhënë 40.000
lekë dhuratë) dhurata nuk është shpërblim dhe nuk është e ndaluar dhe sikur të jetë e
vërtetë.
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh faktin se rezulton një kontradiktë shumë e madhe,
pasi nga njëra anë pranon faktin se të pandehurit i janë dhënë nga Dritan Babaj 40.000
lekë dhuratë, nga ana tjetër pranon se i pandehuri i ka kërkuar 60.000 lekë dhe së
fundmi pranon faktin se i pandehuri Pashk Nika i ka dhënë dhe 30.000 lekë të tjera.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër; Avokatët mbrojtës Ndre
Molla dhe Avni Shehu, të cilët kërkuan prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit; e si e
analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Më datë 23.09.2009 është paraqitur në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së
Shtetit dëshmitari Dritan Babaj (avokat i Dhomës së Avokatisë Lezhë) dhe ka bërë kallëzim
penal ndaj shtetasve Artur Brahaj dhe Pashk Nika.
2. Vëllai i dëshmitarit Dritan Babaj, shtetasi Dritëro Babaj, ka qenë me detyrë
polic në Institucionin e Ekzekutimeve të Vendimeve Penale-Shënkoll Lezhë. Ai ka vazhduar
me detyrën e policit nga muaji Korrik deri në muajin Shtator 2008 dhe më pas është larguar
nga detyra nga Drejtoria e Institucionit.
3. Shtetasi Dritëro Babaj largimin nga detyra e ka quajtur të padrejtë dhe për këtë
i është drejtuar Gjykatës Rrethit Gjyqësor Kurbin me kërkesë padi civile.
4. Me vendimin civil nr.300/246, datë 26.03.2009, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin, mes tjerash ka vendosur detyrimin e punëdhënësit si palë e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve t’i paguajë paditësit, shtetasit Dritëro Babaj, shumën 407.000 lekë,
vendim i cili ka marrë formë të prerë.
5. Duke qenë se dëshmitari Dritan Babaj, me profesion avokat dhe njëkohësisht
vëllai i shtetasit Dritëro Babaj, ka ndjekur praktikat ligjore për të ekzekutuar vendimin civil
nr.300/246, datë 26.03.2009 nga Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë, një gjë të tillë
nuk e ka arritur pa ndikimin e paligjshëm të të pandehurve Artur Brahaj dhe Pashk Nika.
6. Pas këtyre përpjekjeve të pa realizuara dëshmitari Dritan Babaj është njohur
me të pandehurin Pashk Nika, i cili është pronari i lokalit përballë Institucionit të
Ekzekutimeve Penale-Shënkoll Lezhë (njëkohësisht merret me furnizimin me disa artikuj
ushqimorë të këtij institucioni për të paraburgosurit dhe të dënuarit).
7. I pandehuri Pashk Nika i ka marrë përsipër ta njohë dhe të ndikojë me një
person në Drejtorinë e Përgjithshme të Burgjeve në Tiranë, që është në auditin e kësaj
Drejtorie, duke ushtruar ndikim të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike.
Disa ditë më pas, i pandehuri Artur Brahaj ka qenë në lokalin e të pandehurit Pashk Nika dhe
ka prezantuar dëshmitarin Dritan Babaj me të pandehurin Artur Brahaj. Në këtë prezantim
dëshmitari Dritan Babaj është vënë në dijeni se i pandehuri Artur Brahaj është me detyrë shef
auditi në Drejtorinë e Përgjithshme të Burgjeve Tiranë.
475
8. Gjatë bisedës dëshmitari Dritan Babaj u ka bërë prezent vendimin civil
nr.300/246, datë 26.03.2009, me anë të cilit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë do të
dëmshpërblente ish punonjësin e policisë në Institucionin e Ekzekutimeve Penale Shënkoll,
shtetasin Dritëro Babaj në shumën 407.000 lekë.
9. Ndërkohë i pandehuri Artur Brahaj ka marrë përsipër që do të ushtronte
ndikim në Institucionin e tij për t’i çelur fondin për sasinë e të hollave që është vënë në dijeni
nga dëshmitari Dritan Babaj.
10. Për këtë i pandehuri Artur Brahaj i ka dhënë dhe numrin e telefonit
0672076201 ku ata mund të komunikonin për çdo problem për ekzekutimin e vendimit civil
gjyqësor në favor të vëllait të tij.
11. Dëshmitari Dritan Babaj ka menduar se si dhuratë të pandehurit Artur Brahaj
t’i jepte të holla nga shuma që vëllai i tij do të përfitonte nga ekzekutimi i vendimit gjyqësor
në shumën 40.000 lekë.
12. Me ndërhyrjen e të pandehurit Artur Brahaj, fondi prej 407.000 lekë është
çelur në muajin Gusht 2009, për llogari të vëllait të Dritanit, shtetasit Dritëro Babaj, në degën
“Union Bank” Lezhë.
13. Pas këtij momenti dëshmitari Dritan Babaj ka takuar shtetasin Artur Brahaj tek
lokali “Laguna e Vjetër” ku ishte i ulur me disa persona që punonin në Drejtorinë e
Përgjithshme të Burgjeve dhe në Institucionin e Ekzekutimit të Vendimeve Penale Shënkoll.
Dëshmitari i ka thënë se ku do të pimë një kafe dhe e kanë lënë të pinë një kafe tek lokal
“Arbëria” që ndodhet në krahun e djathtë të superstradës Lezhë-Tiranë. Pasi janë takuar
Dritani e ka falënderuar për ndihmën e dhënë dhe në shenjë mirënjohje i ka dhënë 40.000
lekë.
14. I pandehuri Artur Brahaj i ka thënë se më ke marrë në qafë sepse unë kam dhe
persona të tjerë tek të cilët kam ndikuar për ekzekutimin e vendimit civil gjyqësor në favor të
vëllait tuaj dhe më pas ata janë ndarë.
15. Nga gjykimi ka dalë se i pandehuri Artur Brahaj disa herë përmes shefes së
financës së Burgut Shënkoll Lezhë i ka thënë bashkëshortes së Dritan Babaj, dëshmitares
Edmira Babaj e cila punonte si punonjëse sociale në Institucionin e Ekzekutimeve
Vendimeve Penale Shënkoll Lezhë, se “nuk ma ke kryer porosinë”. Ndërkohë dëshmitarja
Edmira Babaj i është përgjigjur të pandehurit Artur Brahaj se nuk e di se për çfarë bëhet fjalë
dhe nuk merrem me punët që ndjek bashkëshorti im Dritan Babaj si avokat.
16. Më datë 18.09.2009 i pandehuri Pashk Nika ka vajtur për të tërhequr edhe
60.000 lekë tek shefja e financës së Burgut Shënkoll, dëshmitarja Ilirjana Dërvishi, me
pretekst se ky është detyrimi që i ke atij shokut në Tiranë, fjala ishte që këtë shume të hollash
t’ia jepte të pandehurit Artur Brahaj. Për këtë veprim dëshmitarja Ilirjana Dërvishi ka vënë në
dijeni dëshmitaren Edmira Babaj, bashkëshorten e Dritan Babaj, sepse më datën 18.09.2009
ajo nuk ka qenë në punë pasi ka qenë e sëmurë.
17. I gjendur para këtij fakti, menjëherë dëshmitari Dritan Babaj ka shkuar dhe e ka
takuar në Institucionin e Ekzekutimeve Vendimeve Penale Shënkoll-Lezhë, shefen e financës
dëshmitaren Ilirjana Dërvishi. Kjo e fundit nuk i ka dhënë asnjë sqarim përsa i kishte thënë i
pandehuri Pashk Nika.
18. Më pas ka takuar edhe të pandehurin Pashk Nika duke i thënë se çfarë detyrimi të kam
unë, pasi ne nuk kemi marrëdhënie financiare bashkë. I pandehuri Pashk Nika i ka thënë se
përderisa kam qenë unë shkaku i njohjes tënde me të pandehurin Artur Brahaj dhe kam qenë
unë që kam ndikuar te ai për të nxjerrë fondin në të holla për llogari të vëllait tuaj, ti ke pasur
detyrim që t’i paguaje shumën prej 100 mijë lekë atij se ai të ka kryer punë. Në rast të kundërt
i bie që shumën prej 60.000 t’ia paguaj unë.
476
19. Ndërkohë i pandehuri Pashk Nika e ka mohuar faktin se kishte shkuar tek dega e
financës në Institucionin e Ekzekutimeve Vendimeve Penale - Shënkoll për të tërhequr
60.000 lekë për llogari të të pandehurit Artur Brahaj. Me gjithë këtë, mohimi i të pandehurit
Pashk Nika rrëzohet me veprimet e përgjimit dhe të filmimit që është realizuar nga Policia
Gjyqësore në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë Shtetit.
20. Më pas dëshmitari Dritan Babaj është venë në dijeni se i pandehuri Artur Brahaj ishte
në një lokal në superstradë Lezhë-Tiranë, të cilin e ka takuar duke i treguar për veprimin që
ka bërë i pandehuri Pashk Nika. Ndërkohë i pandehuri Artur Brahaj i është përgjigjur se i
pandehuri Pashk Nika ka bërë gabim që ka kërkuar lekë në degën e financës në Institucionin
e Ekzekutimeve Vendimeve Penale Shënkoll.
21. Më pas i pandehuri Artur Brahaj i është përgjigjur se unë punën ta kam përfunduar,
me detyrohesh edhe 60.000 lekë të tjera, veç 40.000 lekë që m’i ke dhënë me parë, se
vendimin nuk e kam ekzekutuar vetëm dhe kam detyrime edhe për të tjerë, përndryshe do të
kesh pasoja.
22. I gjendur para këtij fakti, dëshmitari Dritan Babaj i ka thënë të pandehurit Artur
Brahaj se do t’i gjej edhe 60.000 lekë dhe do t’i jap deri më datën 25.09.2009, pasi për
momentin nuk i kam. Më pas i ka thënë i pandehuri shtetasit Dritan Babaj se numrin tim të
telefonit e ke dhe me telefono kur të jesh gati.
23. Dëshmitari Dritan Babaj, i gjendur para presionit dhe ndikimeve të paligjshme të të
pandehurve Artur Brahaj dhe Pashk Nika, veç kallëzimit të bërë në policinë gjyqësore në
Sektorin Kundër Krimit dhe Korrupsionit në Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit
me datën 23.09.2009, në zbatim të nenit 222, pikat “1” paragrafi i tretë të Kodit Procedurës
Penale, më datën 30.09.2009 ka realizuar aktmarrëveshje me policinë gjyqësore për të
regjistruar veprimin e dhënies së shumës prej 60.000 lekë të pandehurit Artur Brahaj, kjo
edhe nën ndikimin e të pandehurit Pashk Nika duke shprehur vullnetin e tij të lirë për
përgjimin dhe regjistrimin e bisedave ambientale ndërmjet dëshmitarit Dritan Babaj dhe të
pandehurve Pashk Nika dhe Artur Brahaj.
24. Më datën 30.09.2009, policia gjyqësore në Departamentin e Hetimeve në Drejtorinë
Kundër Krimit të Organizuar (Njësia e forcës së Posaçme) në Drejtorinë e Policisë së Shtetit
ka realizuar përgjimin ambiental dhe filmimin e dëshmitarit Dritan Babaj dhe të pandehurit
Pashk Nika.
25. I pandehuri Pashk Nika i ka thënë dëshmitarit Dritan Babaj se të pandehurit Artur
Brahaj për punën që kërkon ti i kam dhënë nga vetja 30.000 lekë. Ndërkohë dëshmitari Dritan
Babaj i ka thënë të pandehurit Pashk Nika 40.000 lekë të pandehurit Artur Brahaj ia kam
dhënë unë. Më pas i pandehuri Pashk Nika ka vazhduar se s’kam pas të bëj me marrë e me
dhënë lekë, çdo gjë timen por ky milet nuk më beson.
26. Ndërkohë i pandehuri Pashk Nika ka vazhduar bisedën: -Unë hyra me bërë mirë edhe
atij (vëllait të Dritanit) me marrë ndonjë lekë edhe atyre (Arturit) me i dhënë një milion lekë,
dy krahët mirë.
27. Gjatë bisedës mes të pandehurit Pashk Nika dhe dëshmitarit Dritani, ky i fundit i ka
thënë të pandehurit Pashk Nika: “Po shko mo, kur të shkosh në Tiranë, unë vij me ty, t’i ka
dhënë treqind mijë lekë, po ja dhe treqind nga unë dhe kris b…” Ndërkohë kjo bisedë është
edhe e filmuar dhe ndodhet në dosjen hetimore dhe gjyqësore.
28. Ngaqë i pandehuri Artur Brahaj insistonte t’i merrte dëshmitarit Dritan Babaj edhe
60.000 lekë, policia gjyqësore në Drejtorinë kundër Krimit Financiar në Drejtorinë e
Përgjithshme të Policisë, më datën 30.09.2009, ka fiksuar me procesverbal për përdorimin e
60.000 lekëve për t’ia dhënë te pandehurit Artur Brahaj se ky i fundit i ka thënë dëshmitarit
Dritan Babaj se punën nuk e kam mbaruar vetëm dhe kam detyrime edhe ndaj personave të
477
tjerë. Kështu që ti si të duash, po mirë është të m’i japësh lekët nëse nuk do të kesh pasoja.
Në këtë procesverbal lekët janë fotografuar dhe fiksuar prerjet dhe numrat e serisë për
shumën 60.000 lekë.
29. Më datën 06.10.2009, policia gjyqësore në Departamentin e Hetimit të Krimeve në
Drejtorinë e Policisë së Shtetit ka kryer përgjimin ambiental mes dëshmitarit Dritan Babaj
dhe të pandehurit Artur Brahaj, në ambientin e një bar-kafe në afërsi të urës që të çon në
Lagjen “Vasil Shanto” në Tiranë si dhe është filmuar.
30. Gjatë bisedës së zhvilluar mes të pandehurit Artur Brahaj dhe dëshmitarit Dritan
Babaj, mes tjerash është fiksuar e regjistruar: Dritani ka sqaruar se kur shkova te lokali i të
pandehurit Pashk Nika ky më tha: “Unë e sqarova muhabetin me të, por më erdhi keq se sa
isha duke hyrë te porta dhe më tha mua, s’paguaj unë borxh lekët e tua, më iku truri. Ndërsa i
pandehuri Artur Brahaj sqaron se unë kam qenë palë e tretë aty…Ndërkohë Dritani gjatë
bisedës me të pandehurin Artur Brahaj ka sqaruar se Pashk Nika të ka dhënë ty treqind mijë
lekë. Ndërkohë i pandehuri Artur Brahaj gjatë bisedës me Dritan Babaj sqaron se “Unë ta
thashë është hera e dytë që me lidhte me Pashkun, edhe për këtë tjetrin se mirë më del mua,
sikur jam duke u marrë me Pashkun, kur Pashku më ka borxh”.
31. Dëshmitari Dritan Babaj vazhdon bisedën me të pandehurin Artur Brahaj, i cili sqaron
se kur hyra i thashë Ilirjanës kush i ka kërku këta lekë, ça lekësh duhen e ke parasysh për
Pashkun. Ndërsa Arturi sqaron: “Dëshmitari Dritan Babaj vazhdon bisedën me të pandehurin
Artur Brahaj: Dritani thotë se ka thënë i pandehuri Pashk Nika, që ty Artur të ka dhënë
treqind mijë lekë nga vetja. Ndërsa Arturi sqaron se “Ai e ka bërë edhe një herë tjetër”.
Ndërkohë dëshmitari Dritan Babaj i jep të pandehurit Artur Brahaj 60.000 lekë, i cili është
kapur në flagrancë nga policia gjyqësore në Drejtorinë kundër Krimit të Organizuar në
Drejtorinë e Policisë së Shtetit më datën 06.10.2010, ora 15 e 20’.
32. Në këto rrethana hetimi dhe gjykimi ka saktësuar se i pandehuri Artur Brahaj me
datën 06.10.2009 ka marrë nga shtetasi Dritan Babaj, 60.000 lekë me prerje pesëmijëshe,
copë njëmbëdhjetë, me prerje dymijëshe, copë një, me prerje dymijë lekëshe, copë tri. Kjo
është e pasqyruar edhe nga procesverbali, datë 06.10.2009 (faqja tre, gjashtë).
33. Ndërkohë i pandehuri Pashk Nika, sipas procesverbalit datë 30.09.2009 (e pasqyruar
në faqen tre dhe paragrafi i parë i faqes katër) është saktësuar se ai ka dhënë të pandehurit
Artur Brahaj treqind mijë lekë të vjetra. Ndërsa në (faqen tre) i pandehuri Pashk Nika sqaron
“Unë hyra me bë mirë se edhe atij me marrë ndonjë lekë dhe atyre një milion-dy krahët
mirë”- duke ushtruar ndikim të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike dhe
duke propozuar dhënë, drejtpërdrejt ose tërthorazi i çfarëdo përfitimi të parregullt si për vete
dhe persona të tretë.
34. Përveç provave shkresore që janë administruar gjatë gjykimit hetimit, akuza në
ngarkim të të pandehurve Artur Brahaj dhe Pashk Nika provohet edhe me deklarimet e
dëshmitarëve Dritan Babaj, Afërdita Babaj, Edmira Babaj, Ilirjana Dervishi, etj.
 Procedura gjyqësore.
35. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.247, datë 13.12.2010, ka
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Brahaj për veprën penale të “Ushtrim i
ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike” të parashikuar
nga neni 245/1, paragrafi i dytë të K.Penal dhe dënimin e tij me dy vjet burgim dhe
600.000 lekë gjobë.
- Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pjesa e mbetur e vuajtjes dënimit me burgim, të
pezullohet ekzekutimi i vendimit me burgim duke e venë në provë për kohen tre vjet.
- Gjoba të shlyhet pas 2 muajsh pasi vendimi të marrë formë të prerë.
478
- I pandehuri Artur Brahaj të urdhërohet të mbajë kontakte me Zyrën Vendore të
Shërbimit të Provës Tiranë.
- Deklarimin fajtor të pandehurin Pashk Nika, për veprën penale të “Ushtrim i ndikimit
të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike” të parashikuar nga neni
245/1, paragrafi i parë të K.Penal dhe dënimin e tij me një vit e gjysmë burgim dhe
400.000 mijë lekë gjobë.
- Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pjesa e mbetur e vuajtjes dënimit me burgim, të
pezullohet ekzekutimi i vendimit me burgim duke e venë në provë për kohën dy vjet.
- Gjoba të shlyhet pas 2 muajsh pasi vendimi të marrë formë të prerë.
- I pandehuri Pashk Nika të urdhërohet të mbajë kontakte me Zyrën Vendore të
Shërbimit të Provës Lezhë.
- Shpenzimet procedurale në shumën 2200 lekë në ngarkim të pandehurve në mënyrë
solidare.
- Dorëzimin e sendeve provë materiale të pandehurit Artur Brahaj që janë bashkuar në
fashikullin e hetimit si më poshtë:
- Një telefon celular i markës Samsung, me kamera, me ngjyrë të zezë nr.IMEI
358225/00/390116/3 dhe kartën “Vodafon” nr.0694273605.
- Një flesh ngjyrë të zezë të stampuar në trup CEFC, si dhe një tjetër APACE.
- Një kartë fletë hyrje me fotografi të Artur Brahaj, lëshuar nga Drejtoria e
Përgjithshme e Burgjeve.
- Fotokopje e shkresës nr.10533/1, datë 24.08.2009 e Agjencisë së Prokurimit Publik
Tiranë, e vulosur dhe e nënshkruar nga drejtore Klodiana Cankja, fletë një.
- Fotokopje e shkresës nr.531/1, datë 24.08.2009 e avokatit të Prokurimeve Publike, e
vulosur e nënshkruar nga Kreshnik Karaliu, copë një.
- Kartë elektronike me ngjyrë të bardhë plastike për hyrje në Institucion, me mbishkrim
“io prox” dhe nr XSF (01) 1 A:53454.
- Një fotografi me ngjyra me përmasa 3x3, ku sipas deklarimit të mbajtësit fotografia i
përket Fatmir Murat Krashit.
- Një fletë Jori Lloto A, nr.serie 0040993.
- Dy rrathë me katër çelësa.
36. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.155, datë 23.06.2011, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.247, datë 23.06.2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë Lezhë.
37. Kundër vendimit të mësipërm, kanë paraqitur rekurs të gjykuarit Artur Brahaj dhe
Pashk Nika, të cilët kërkojnë prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për rigjykim,
duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
 Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
38. Gjykata e Apelit Tiranë arsyeton se:
Vetë të pandehurit Artur Brahaj dhe Pashk Nika kanë mbajtur qëndrim mohues për sa
janë akuzuar. Të pandehurit në ankimet e tyre pretendojnë se nuk i kanë kryer veprat penale
për të cilat ato akuzohen në asnjë nga format që parashikon neni 145/1, paragrafi 1 dhe i 2 të
K.Penal.
Këto pretendime të të pandehurve nuk gjenden të bazuara në ligj e në prova. Në nenin
245/1, paragrafi i dytë të K.Penal, sipas të cilit akuzohet i pandehuri Artur Brahaj,
përcaktohet se “Kërkimi, marrja ose pranimi, drejtpërdrejt ose tërthorazi, i çfarëdo përfitimi
të parregullt, për veten e tij ose për persona të tjerë, duke premtuar ose siguruar aftësinë për të
ushtruar ndikim të paligjshëm në kryerjen e detyrës nga persona që ushtrojnë funksione
publike, shqiptarë ose të huaj, pavarësisht nëse është kryer ushtrimi i ndikimit ose kanë
479
ardhur apo jo pasojat e dëshiruara...” dhe referuar këtij përcaktimi, provohet se i pandehuri
Artur Brahaj e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet nëpërmjet të tre formave, ka
kërkuar, marrë dhe pranuar për vete dhe për të tjerë përfitim të paligjshëm me premtimin për
të ushtruar ndikim të paligjshëm tek personat që ushtrojnë funksione publike me qëllim
ekzekutimin e vendimit civil.
Provohet se i pandehuri Pashk Nika ka kryer veprën penale të parashikuar nga neni 245/1,
paragrafi i parë, në formën e premtimit dhe dhënies së përfitimit të paligjshëm personit që
premton ose siguron (i pandehuri Artur Brahaj) se është në gjendje të ushtrojë ndikim të
paligjshëm në ekzekutimin e vendimit civil në favor të shtetasit Dritëro Babaj.
 Në lidhje me rekursin e paraqitur.
39. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, vlerëson se
pretendimet e paraqitura në rekurs nga të gjykuarit janë të pabazuara dhe nuk
përmbajnë shkaqe ligjore për cenimin e vendimit nr.155, datë 23.06.2011 të Gjykatës së
Apelit Shkodër.
40. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se pretendimet e ngritura në rekurs nga të
gjykuarit, si për sa i përket fajësisë së tyre ashtu edhe shkeljes procedurale në lidhje me
mbrojtjen e të gjykuarit (Artur Brahaj) gjatë gjykimit në gjykatën e apelit, nuk qëndrojnë.
41. Nga provat e administruara në hetim e gjykim ka rezultuar e provuar tej çdo dyshimi
të arsyeshëm se të gjykuarit kanë konsumuar elementët e veprës penale të “Ushtrimit të
ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni
245/1 i K.Penal1. Provat e vlerësuara nga gjykata konform nenit 152/1 të K.Pr.Penale si:
deklarimet e kallëzuesit dhe të dëshmitarëve, procesverbali i kapjes në flagrancë i të
pandehurit Artur Brahaj, të cilit pas kontrollit personal i janë gjetur sasia e kartëmonedhave të
përcaktuara dhe të fotografuara më parë nga policia gjyqësore, shpjegimet e palëve, aktet e
ekspertimit, procesverbalet e këqyrjes dhe marrjes së provës materiale e të tjera, e provojnë
akuzën plotësisht.
42. Gjykatat kanë arritur në këtë konkluzion duke u nisur nga provat e shqyrtuara duke
konkluduar se të gjykuarit duhet të deklarohen fajtorë për veprën penale për të cilën ato janë
akuzuar, atë të “Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione
publike”, parashikuar nga neni 245/1 të K.Penal. Ky kualifikim është bërë duke u nisur nga
ana subjektive dhe pasoja e ardhur nga vepra penale.
43. Të gjykuarit Artur Brahaj dhe Pashk Nika, me veprime aktive kanë realizuar qëllimin
e tyre kriminal. Fillimisht shtetasi Dritan Babaj është njohur me të gjykuarin Pashk Nika, ku
ky i fundit ka marrë përsipër ta njohë dhe të ndikojë (duke ushtruar ndikim të paligjshëm ndaj
personave që kryejnë funksione publike) me anë të një personi në Drejtorinë e Përgjithshme
të Burgjeve, i cili është i punësuar pranë sektorit të auditit të kësaj Drejtorie.
44. Po kështu, disa ditë më pas, dëshmitari Dritan Babaj ka qenë në lokalin e të gjykuarit
Pashk Nika, i cili është prezantuar me të gjykuarin Artur Brahaj, ku ky i fundit i ka marrë
1
Neni 245/1 “Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”
Premtimi, propozimi ose dhënia, drejtpërdrejt ose tërthorazi, i çfarëdo përfitimi të parregullt, për vete ose për persona të
tjerë, personit që premton ose siguron se është në gjendje të ushtrojë ndikim të paligjshëm në kryerjen e detyrës dhe marrjen
e vendimeve nga personat që ushtrojnë funksione publike, shqiptarë ose të huaj, pavarësisht nëse është realizuar ushtrimi i
ndikimit ose kanë ardhur apo jo pasojat e dëshiruara, dënohen me burgim nga gjashtë muaj deri në tre vjet dhe me gjobë nga
treqind mijë deri në një milion lekë.
Kërkimi, marrja ose pranimi, drejtpërdrejt ose tërthorazi, i çfarëdo përfitimi të parregullt, për veten e tij ose për persona të
tjerë, duke premtuar ose siguruar aftësinë për të ushtruar ndikim të paligjshëm në kryerjen e detyrës nga persona që ushtrojnë
funksione publike, shqiptarë ose të huaj, pavarësisht nëse është kryer ushtrimi i ndikimit ose kanë ardhur apo jo pasojat e
dëshiruara, dënohen me burgim nga gjashtë muaj deri në katër vjet dhe me gjobë nga pesëqind mijë deri në dy milionë lekë.
480
përsipër që do të ushtronte ndikim në institucionin e tij për t’i çelur fondin buxhetor për
ekzekutimin e vendimit civil për të cilin interesohej dëshmitari Babaj.
45. Si pasojë, i gjykuari Artur Brahaj ka kërkuar dhe ka pranuar të marrë drejtpërdrejt një
përfitim të padrejtë për të ndikuar në ekzekutimin e një vendimi civil, ndërsa i gjykuari Pashk
Nika i ka premtuar dëshmitarit Dritan Babaj se do ta njihte me një person i cili do të ndikonte
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve për ekzekutimin e vendimit, përkundrejt
shpërblimit.
46. Nisur për sa më sipër, vepra penale është kryer nga të gjykuarit me dashje direkte. Pra
janë konsumuar prej tyre edhe elementet e anës subjektive të veprës penale “Ushtrimit të
ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”.
47. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se nuk ka vend për cenimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër për sa i përket konsumimit të veprës penale nga të
gjykuarit dhe për këtë arsye ato duhet të deklarohen fajtorë për veprën penale për të cilën
akuzohen.
48. Kolegji Penal vlerëson se edhe pretendimet e paraqitura në rekurs nga i gjykuari Artur
Brahaj se mbrojta e realizuar nga avokati Ndre Molla gjatë shqyrtimit të çështjes në gjykatën
e apelit, nuk ka qenë efektive, pasi ky avokat ka mbrojtur të gjykuarin Pashk Nika pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, nuk qëndrojnë dhe janë të pabazuar në ligjin procedural
penal.
49. Po kështu, ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e paraqitur nga i gjykuari Artur
Brahaj, Kolegji Penal çmon se mbrojtja gjatë gjykimit në apel për gjykuarin ka qenë efektive
dhe e plotë, në përputhje me kërkesat e nenit 54 të K.Pr.Penale1.
50. Neni 48 i K.Pr.Penale ka përcaktuar mënyrën e zgjedhjes së mbrojtësit nga ana e të
pandehurit2. Sipas dosjes gjyqësore, mbështetur në procesverbalin e mbajtur gjatë gjykimit të
kësaj çështjeje pranë Gjykatës së Apelit Shkodër rezulton se i pandehuri Artur Brahaj ka
zgjedhur si mbrojtës të tij avokatin Ndre Molla (procesverbali i mbajtur në seancën e
zhvilluar më datë 23.06.2011). Po kështu, avokati i të gjykuarit Artur Brahaj ka mbajtur të
njëjtin qëndrim si gjatë shqyrtimin gjyqësor ashtu edhe në konkluzionet përfundimtare të
paraqitura, duke këmbëngulur në pafajësinë e të mbrojturit prej tij.
51. Kolegji Penal vlerëson se mbrojta e realizuar nga avokati Ndre Molla gjatë gjykimit
në apel nuk vjen në kundërshtim me nenin 54 të Kodit të Procedurës Penale, sepse midis të
gjykuarit Pashk Nika dhe të gjykuarit Artur Brahaj nuk ka pasur papajtueshmëri interesash.
52. Ky fakt mbështetet në argumentimin se si i gjykuari Pashk Nika ashtu edhe i gjykuari
Artur Brahaj nuk e pranojnë akuzën për të cilën janë gjykuar dhe deklaruar fajtorë dhe në
asnjë rrethanë ata nuk e implikojnë njëri tjetrin apo pranojnë se kanë pasur ndonjë
marrëveshje për të ndihmuar Dritan Babaj për ekzekutimin e vendimit.
53. Në këto rrethana, Kolegji Penal vlerëson se mbrojta e të gjykuarit Artur Brahaj nga
avokati Ndre Molla, i cili ka mbrojtur gjatë gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë të
gjykuarin Pashk Nika, nuk cenon as parimin kushtetues për një proces të rregullt ligjor,
1
Neni 54 “Mbrojtja e disa të pandehurve nga një mbrojtës”
1. Mbrojtja e disa të pandehurve mund të merret përsipër nga një mbrojtës i përbashkët, me kusht që midis të pandehurve të
mos ketë papajtueshmëri interesash.
2. Organi procedues kur konstaton papajtueshmërinë e interesave të të pandehurve e deklaron atë me vendim dhe bën
zëvendësimet e nevojshme.
2
Neni 48 “Mbrojtësi i zgjedhur nga i pandehuri”
1. I pandehuri ka të drejtë të zgjedhë jo më shumë se dy mbrojtës.

2. Zgjedhja bëhet me deklarim të bërë para organit procedues ose me akt të dhënë mbrojtësit ose të dërguar atij rekomande.
481
parashikuar në nenin 42 të Kushtetutës dhe në nenin 6 të Konventës Evropiane të së Drejtave
të Njeriut.
54. Sipas përmbajtjes së nenit 6 shkronja “b” të Konventës Evropiane të së Drejtave të
Njeriut dhe neneve 49 e 54 të Kodit të Procedurës Penale, gjykata duhet të krijojë mundësitë
që avokati të bëjë një mbrojtje sa më të efektshme. Ndihma juridike që i jepet të akuzuarit
dhe që kërkohet në prizmin e interesit të drejtësisë e të rolit të rëndësishëm për një proces të
rregullt ligjor në një shoqëri demokratike duhet të jetë pa paragjykime, praktike e efikase dhe
jo vetëm iluzore. Detyra e organit procedues, sipas rregullave procedurale, është të krijojë
mundësitë që avokati të zbatojë me korrektesë detyrat e tij duke qenë figurë e respektuar
procedurale, e aftë për të dhënë ndihmën e kualifikuar juridike dhe për të zhvilluar një debat
konstruktiv (Vendimi nr.15, datë 10.11.2004 i Gjykatës Kushtetuese).
55. Për sa sipër, Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret gjykata ka vepruar konform
rregullave procedurale të parashikuar në ligjin procedural penal.
56. Kolegji Penal vlerëson se për sa i përket dënimit të dhënë për të gjykuarit Artur
Brahaj dhe Pashk Nika, për kryerjen e veprës penale të “Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm
ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni 245/1 të K.Penal, duhet
ndryshuar duke u shfuqizuar ajo pjesë që parashikon krahas dënimit me burgim edhe atë me
gjobë.
57. Ligji nr.144/2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.7895, datë 27.01.1995
"Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë", të ndryshuar, neni 48, paragrafi i dytë, parashikon
se “...neni 245/1..., pjesa që parashikon edhe dënimin me gjobë, si dënim kryesor, krahas
dënimit me burgim, shfuqizohet”.
58. Ligji i sipërpërmendur është miratuar nga ana e Kuvendit të Shqipërisë më datë
02.05.2013. Të gjykuarit janë dënuar sipas dispozitave penale të cilat kanë qenë në fuqi në
kohën në të cilët ata janë gjykuar (viti 2010, 2011). Kolegji Penal çmon se, mbështetur në
parimet e përgjithshme të së drejtës penale, të gjykuarit duhet të përjashtohen nga dënimi me
gjobë dhe të mbetet në fuqi vetëm ajo pjesë që parashikon dënimin me burgim.
 Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
59. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Shkodër është i drejtë dhe është marrë në respektim të ligjit procedural penal dhe për
këtë shkak nuk ka vend për t’u cenuar, me përjashtim të ndryshimit të pjesës së vendimit për
sa i përket dënimit të të gjykuarve edhe me gjobë krahas atij me burgim, duke mbetur në fuqi
vetëm ky i fundit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (b) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.155, datë 23.06.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër, me
ndryshimin:
Heqjen e dënimit me gjobë për të dënuarit Pashk Nika dhe Artur Brahaj.
Tiranë, më 18.09.2013
482
Nr.00-2013-1609 i Vendimit (237)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 18.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53201-0785-

00-2011, që i përket:
TË GJYKUARIT BILAL STAFA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit”,
të parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.682 datë 29.04.2010 ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të të pandehurin Bilal Zenel Stafa, për kryerjen e
veprës penale të “Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal, në bazë të
nenit 388, pika “d” te K.Pr.Penale.

Ndryshimin e vendimit nr.682 datë 29.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duke vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Bilal Zenel Stafa për
veprën penale të "Mashtrimit" dhe në bazë të nenit 143/1, 49 te K.Penal e
dënon atë me 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë.
Në bazë të nenit 34 të K.Penal dënimi i dhënë me gjobë të shlyhet brenda 1
(një) viti.
Kundër vendimit nr.352, datë 25. 03. 2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar
rekurs i gjykuari i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.352, datë 25.03.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.682 datë 29.04.2010 te Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet e Rekursit:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në prova e në ligj.
- Gjykata e apelit ka bërë kualifikim të gabuar të veprës penale duke kualifikuar çdo
parregullsi në dokumente të plotësuara nga organet ose personat zyrtarë.
483
- Vepra penale e mashtrimit kryhet nëpërmjet gënjeshtrës apo shpërdorimit të besimit
për të hedhur në dorë pasurinë e tjetrit dhe nuk ka asnjë provë që unë kam gënjyer apo
shpërdoruar besimin.
- Unë nuk kam plotësuar vetë dokumente.
- Nuk ka asnjë provë që personat zyrtarë të kenë plotësuar dokumente duke i mashtruar
unë.
- Ndryshimi i vendimit të gjykatës së rrethit është bërë pa arsyetim, pa analizuar provat
në favor të akuzës.
- Gjykata e shkallës së parë me të drejtë i ka quajtur të pavlefshëm ekspertimet pasi nuk
janë respektuar kërkesat e nenit 179/II të K.Pr.Penale.
- Çdo mangësi në dokumentacionin e paraqitur nga ana ime e që ISSH mund ti
konsiderojë të pavlefshme për efekt të përfitimeve sipas nenit 2 të ligjit nr 8685 dt.
09.12.2000 duhet trajtuar sipas kreut VIII (shkresa) nenet 246 e vijues të K.Pr.Civile
dhe mund të jenë objekt i një konflikti civil, po qe se këto dokumente i konteston dega
e sigurimeve shoqërore.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; mbrojtësin e të gjykuarit av. Rrahman
Qinami, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në
tërësi;
VËREN
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i tillë duhet të prishet.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezultojnë këto rrethana fakti:
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore, pas një verifikimi të bërë nga DRSSH
Tirane ka pezulluar pensionin e shtetasit Bilal Stafa për shkak se nuk plotësonte kushtet.
Sipas librezës së punës së shtetasit Bilal Stafa rezulton, të ketë punuar si më poshtë
vijon:
1. Kooperativa Bujqësore fshati Macakull.
2. Miniera e Kromit Kurbnesh nga 24.10.1967- deri me 20.10.1973.
3. Miniera e Kromit Batër nga 10 Nëntor 1973 – deri me 30 Korrik
1974
4. 10 Tetor 1975- deri me 15 Nëntor 1981
5. Miniera e Kromit Batër 05 Maj 1982 – deri me 24 Prill 1985
6. Miniera e Kromit Batër 17 Gusht 1992 - deri me 31 Mars 1993.
Ne faqen e fundit te librezës së punës së shtetasit Bilal Stafa, citohet se nuk lejohen të
bëhen korrigjime ndërsa rezultoi se të dhënat e vjetërsisë së punës së këtij shtetasi janë të
fshira dhe të korrigjuara në mënyre të dukshme. Për të verifikuar vjetërsinë e punës nga ana e
organit procedues është marrë vendim për këqyrjen e regjistrave themeltare te punonjësve,
indekseve dhe borderove te minierës Kurbnesh dhe Batër.
Mbi bazën e procesverbalit të këqyrjes se regjistrit nr.1/9, fleta 2225, rezulton se në
këtë fletë janë të shënuara të dhënat e shtetasit Qerem Demir Muharremi viti 1959 dhe po
ashtu në këtë fletë është shtuar dhe vjetërsia e punës e shtetasit Bilal Stafa. Edhe nga këqyrja
484
e indeksit rezulton se emri i shtetasit Bilal Stafa është i shtuar në fund të emrave të shtetasve
në fletën me nr.2225/1.
Gjithashtu në dosjen e pensionit ndodhet vërtetim për vjetërsinë në punë për efekt
pensioni sipas të cilit rezulton se shtetasi Bilal Stafa ka punuar në Kooperativën Bujqësore
Macukull nga viti 1966 deri ne vitin 1991. Nga këqyrja e Regjistrit Themeltar të Punonjësve
të Kooperativës Bujqësore Macukull, i cili ndodhet ne Agjencinë e Sigurimeve Shoqërore në
Rrethin e Matit, në fletën 71 e regjistrit rezulton se shtetasi Bilal Stafa ka vite pune në
kooperativë që fillojnë nga viti 1971 me 290 ditë pune deri ne vitin 1989 me 901 ditë pune.
Kjo fletë është fotokopjuar dhe marrë me cilësinë e provës materiale. Pra të dhënat e regjistrit
themeltar nuk përputhen me vërtetimin e ndodhur në dosjen e pensionit të këtij shtetasi.
Nga ana e organit procedues është marrë vendim për kryerjen e ekspertimit grafik
teknik të aktit të verifikimit dt. 05.10.2005 mbi regjistrimin e Kooperativës Bujqësore
Macukull dhe mbi bazën e aktit të ekspertimit grafik nr.1101 datë 19.02.2008 mbi
dokumentin “akt verifikimi” mbi vitet e punës së shtetasit Bilal Zenel Stafa rezulton ndër të
tjera se:
Dorëshkrimi emër mbiemër Marije Klosi dhe nënshkrim nuk duhet të jetë shkruar nga
Marije Klosi.
Dorëshkrimi emër, mbiemër Hike Panovia dhe nënshkrim nuk duhet të jetë shkruar
nga shtetasja Hike Panovia.
Dorëshkrimi emër mbiemër Farie Dezhgiu dhe nënshkrim nuk duhet të jetë shkruar
nga shtetase Farie Dezhgiu.
Mbi këtë bazë ndaj të pandehurit është ngritur akuza se ai ka kryer veprën penale të
“Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.682 datë 29.04.2010 ka
vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurin Bilal Zenel Stafa sipas dispozitivit të cituar
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.352, datë 25. 03. 2011 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.682 datë 29.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
duke deklaruar fajtor e dënuar të gjykuarin sipas dispozitivit të cituar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.352, datë 25.03.2011 ka arsyetuar ndër
të tjera se:
“...Gjykata e apelit konstaton se si në hetim ashtu edhe në gjykim në shkallë të parë
është provuar jashtë çdo dyshimi se i pandehuri Bilal Stafa ka kryer veprën penale për të cilën
akuzohet.
Kolegji Penal i gjykatës së apelit çmon se gjykata e shkallës së parë nuk ka vlerësuar
drejt dhe saktë rrethanat e kryerjes së veprës penale.
I pandehuri me veprimet e tij ka patur si qëllim dhe ka realizuar marrjen e
kundraligjshme të pasurisë (lekëve) nga D.R.S.SH për të mos i kthyer më, duke e shoqëruar
këtë veprim me paraqitjen e dokumentave të rreme, që nuk pasqyrojnë të vërtetën pranë
D.R.S.SH. Ka rezultuar në hetim dhe gjykim që i gjithë dokumentacioni në D.R.S.SH është
paraqitur nga vetë i pandehuri, kjo me qëllimin e vetëm për të përfituar pension pleqërie në
bazë të Ligjit 8685, dt.09.11.2000. Rezulton se sipas proces verbalit të këqyrjes së regjistrit
nr.1/9 fleta 2225 mbi bazën e të cilës është lëshuar libreza e punës, në këtë fletë janë të
485
shënuara të dhënat e shtetasit Qerem Muharremi dhe se pikërisht në këtë fletë janë të shtuara
vjetërsia e punës e shtetasit Bilal Stafa.
Nga aktet që ka fashikulli i hetimit i cili është shqyrtuar dhe administruar nga gjykata
rezulton se me aktin e ekspertimit grafik nr.1101 dt.19.02.2008 mbi dokumentin “akt
verifikimi” mbi vitet e punës së shtetasit Bilal Stafa ka konkluduar se :
Dorëshkrimi emër mbiemër Marike Klosi dhe nënshkrimi nuk duhet të jetë shkruar
nga Marije Klosi.
Dorëshkrimi emër mbiemër Hike Panovia dhe nënshkrimi nuk duhet të jenë shkruar
nga shtetesja Hike Panovia.
Dorëshkrimi emër mbiemër Farie Dezhgiu dhe nënshkrimi nuk duhet të jenë
nënshkruar nga shtetësja Farie Dezhgiu.
Për sa me sipër Kolegji Penal i gjykatës së apelit konstaton se nga veprimet e të
pandehurit duke paraqitur para organeve kompetente dokumente të rreme, të falsifikuara dhe
që nuk tregojnë të vërtetën me vetëdije të plotë dhe me qëllim për të përfituar të ardhura
financiare (pension pleqërie) kur në fakt ato nuk i takojnë, janë konsumuar plotësisht
elementet e veprës penale të “Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë në analize të provave të administruara në gjykim nuk ka
vlerësuar e çmuar drejtë dhe ne përputhje me rrethanat e faktit deklarimet e të pandehurit
Bilal Stafa dhënë menjëherë pas konstatimit nga organi procedues i veprës penale por edhe
më pas në hetim dhe gjykim.
Gjykata e shkallës së parë në kundërshtim me nenet 150 e 153 te K.Penal nuk ka
vlerësuar provat në harmoni me njëra tjetrën duke anashkaluar disa prova shkresore.
Në analizë të elementeve të figurës së veprës penale Gjykata e Apelit duke u
mbështetur në ato ç’ka janë administruar gjatë gjykimit në shkallë të parë vlerëson se
veprimet e të pandehurit Bilal Stafa janë veprime të dënueshme dhe parashikohen si të tilla në
nenin 139 te K.Penal. ...”
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.352, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka
ushtruar rekurs i gjykuari, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.352, datë 25. 03. 2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.682 datë 29.04.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet e Rekursit:
Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në prova e në ligj.
Gjykata e apelit ka bërë kualifikim të gabuar të veprës penale duke kualifikuar çdo
parregullsi në dokumente të plotësuara nga organet ose personat zyrtarë.
Vepra penale e mashtrimit kryhet nëpërmjet gënjeshtrës apo shpërdorimit të besimit
për të hedhur në dorë pasurinë e tjetrit dhe nuk ka asnjë provë që unë kam gënjyer apo
shpërdoruar besimin.
Unë nuk kam plotësuar vetë dokumente.
Nuk ka asnjë provë që personat zyrtarë të kenë plotësuar dokumente duke i mashtruar
unë.
Ndryshimi i vendimit të gjykatës së rrethit është bërë pa arsyetim, pa analizuar provat
në favor të akuzës.
Gjykata e Shkallës së Parë me të drejtë i ka quajtur të pavlefshëm ekspertimet pasi
nuk janë respektuar kërkesat e nenit 179/II të K.Pr.Penale.
Çdo mangësi në dokumentacionin e paraqitur nga ana ime e që ISSH mund ti
konsiderojë të pavlefshme për efekt të përfitimeve sipas nenit 2 të ligjit nr.8685,
486
dt.09.12.2000 duhet trajtuar sipas kreut VIII (shkresa) nenet 246 e vijues të K.Pr.Civile dhe
mund të jenë objekt i një konflikti civil, po qe se këto dokumente i konteston dega e
sigurimeve shoqërore.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se vendimi nr.352, datë 25.03.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal e si i
tillë duhet të prishet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar në
mënyrë të gabuar ligjin procedural penal, dispozitat procedurale penale që kanë të bëjnë me
shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit.
Gjykata e apelit e mbështet vendimin e saj në aktin e ekspertimit grafik nr.1101, datë
19.02.2008 të cilin me të drejtë në bazë të nenit 179/II1 K.Pr.Penale, gjykata e shkallës së
parë e ka shpallur të pavlefshëm. Nga aktet në dosje nuk rezulton që vendimi i organit
procedues për caktimin e ekspertit t’i jetë njoftuar të pandehurit apo mbrojtësit të tij, e në
këto kushte në zbatim të nenit 128/1 të Kodit të Procedurës Penale, me të drejtë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arritur në konkluzionin se ky akt ekspertimi duhet të shpallet
absolutisht i pavlefshëm.
Ky veprim i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin procedural penal, e cila
i kishte të gjitha mundësitë të ri-çelte hetimin gjyqësor në bazë të 4272 të Kodit të Procedurës
Penale, të caktonte ekspertë për ri-ekspertimin e dokumenteve, dhe të merrte prej tyre
konkluzione kategorike në lidhje me vërtetësinë e nënshkrimeve të cilat janë konsideruar të
falsifikuara nga gjykata e apelit pa një akt ekspertimit të vlefshëm e kategorik.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal, e si i tillë
duhet të prishet e të kthehet për rishqyrtim në atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.352, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 18.09.2013
1
Vendimi i organit procedues për caktimin e ekspertit i njoftohet të pandehurit ose mbrojtësit të tij, duke i bërë të ditur se ka
të drejtë të kërkojë përjashtimin e ekspertit, të propozojë ekspertë të tjerë, të marrë pjesë vetë në ekspertim, kur është e
mundur, dhe të parashtrojë pyetje për ekspertin.
2
1. Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e
provave të reja, gjykata në qoftë se çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të
shqyrtimit gjyqësor.
2. Për provat që zbulohen pas gjykimit të shkallës së parë ose të atyre që dalin aty për aty, gjykata vendos, sipas rastit,
marrjen ose jo të tyre.
3. Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
487
Nr.00-2013-1409 i Vendimit (238)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 18.09.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: HILMI KOLA

KUNDËR: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
VLORË, përfaqësuar nga prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Kudusi Shahu.
OBJEKTI:
Shfuqizim i vendimit “Për pushimin e procedimit penal
nr.351/2010 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
Baza Ligjore: Neni 291/2 i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.38, datë 26.04.2011, ka vendosur:

Mospranimin e ankimit të ankuesit Hilmi Kola, kundër vendimit të pushimit të
procedimit penal nr.351, datë 10.03.2010 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen ankuesit.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.117, datë 30.10.2012, ka vendosur:

Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, në datën 30.11.2012 ka paraqitur rekurs kallëzuesi Hilmi Kola
nëpërmjet av.Olsi Vangjeli, i cili ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.117, datë 30.10.2012 të
Gjykatës së Apelit Vlorë duke e zgjidhur vetë çështjen dhe duke vendosur në përfundim
ndryshimin e vendimit nr.38, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë e
shfuqizimin e vendimit të prokurorisë”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi Prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Kudusi Shahu, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.117, datë 30.10.2012 të Gjykatës
së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
488
VЁREN
Se vendimi nr.117, datë 30.10.2012 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi e vendimit penal nr.38, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit procedural penal.
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, mbi bazën e materialit kallëzues të bërë nga
ankuesi Hilmi Kola, ka regjistruar procedimin penal me nr.351, datë 10.03.2010 për
veprën penale të “Falsifikimit të dokumenteve nga personi që ka për detyrë t’i
lëshojë” të parashikuar nga neni 186/3 i K.Penal, në ngarkim të noteres Alketa
Deshalla dhe shtetasit Gani Alushaj, pasi kishte dyshime se kishin falsifikuar
vendimin e asamblesë së ortakëve dhe kontratën e shitblerjes së kuotave të Shoqërisë
Tregtare “Nacional” sh.p.k, nga shtetasi Hilmi Kola tek shtetasi Gani Alushaj.
2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi ka kryer një sërë veprimesh hetimore, në
datë 18.06.2010, ka marrë vendimin për pushimin e hetimeve për procedimin penal
me nr.351, datë 10.03.2010. Vendimin e pushimit prokuroria e ka mbështetur në
nenin 328, pika 1, shkronja “a” dhe 34/4 të K.Pr.Penale, pasi ka kryer akte ekspertimi
grafikë të shkrimeve e nënshkrimeve përkatëse.
3. Në datën 20.09.2010 në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë është regjistruar ankimi i
bërë nga kallëzuesi me objekt “Shfuqizim i vendimit “Për pushimin e procedimit
penal nr.351/2010 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
B. Procedurat gjyqësore.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.38, datë 26.04.2011, ka vendosur:
“Mospranimin e ankimit të ankuesit Hilmi Kola, kundër vendimit të pushimit të
procedimit penal nr.351, datë 10.03. 2010 të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen ankuesit”.
5. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.117, datë 30.10.2012, ka vendosur “Lënien në
fuqi të vendimit nr.38, datë 26.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
6. Kundër këtij vendimi, në datën 30.11.2012, ka paraqitur rekurs kallëzuesi Hilmi Kola,
nëpërmjet av.Olsi Vangjeli, i cili ka kërkuar: ”Prishjen e vendimit nr.117, datë
30.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë duke e zgjidhur vetë çështjen dhe duke
vendosur në përfundim, ndryshimin e vendimit nr.38, datë 26.04.2011 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë e shfuqizimin e vendimit të prokurorisë”.
7. Në shkaqet e rekursit te paraqitur veçohen:
Në datën 24.10.2012 në seancën e parë, trupi gjykues ka qenë i përbërë nga gjyqtarët
V.Hanxhari, S.Jonuzi e I.Bezati, ndërsa seanca e dytë e datës 30.10.2012 kur është
bërë shpallja e vendimit është gjykuar nga treshja V.Hanxhari, I.Bezati e Gj.Gaba. Ky
ndryshim i trupit gjykues është i pajustifikuar e bie ndesh me nenin 14 të K.Pr.Penale
dhe në bazë të nenit 128/a të K.Pr.Penale vendimi i apelit është një akt procedural
absolutisht i pavlefshëm.
Gjykatat nuk kanë marrë në konsideratë provën e re të paraqitur nga unë, një akt
ekspertimi të kryer nga ekspertë privatë me liçensë.
Prokuroria nuk ka kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm të çështjes duke u kufizuar
vetëm në një akt ekspertimi grafik.
Pretendimi i gjykatës se unë nuk legjitimohem të bëj ankim ndaj vendimit të
prokurorisë është alogjik.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
489
8. Shkaqet e parashtruara nga ana e kërkuesit Hilmi Kola në rekurs, pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar pjesërisht të bazuara në ligj (Neni
432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
9. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit
procedural penal. Gjykata e apelit ka shkelur ligjin procedural kur ka zëvendësuar pa
shkak të përligjur ligjor gjatë gjykimit, një gjyqtar me një tjetër.
10. Konstatohet nga proces-verbalet e seancave gjyqësore se në datën 24.10.2012, që
përkon me seancën e parë, trupi gjykues ka qenë i përbërë nga gjyqtarët V.Hanxhari,
S.Jonuzi e I.Bezati, ndërsa seanca e dytë e datës 30.10. 2012, kur është bërë shpallja e
vendimit është gjykuar nga treshja V.Hanxhari, I.Bezati e Gj.Gaba pa treguar asnjë
shkak se përse është ndryshuar trupi gjykues.
11. Ky ndryshim i trupit gjykues është i pabazuar në ligj për shkak të nënvlerësimit të
detyrimit të parashikuar nga neni 342 i Kodit të Procedurës Penale “Gjykimi i
pandërprerë”. Në këtë nen, në pikën 4 përcaktohet se, “ ....kur për shkaqe të
përligjura ndryshon përbërja e trupit gjykues, anëtari i ri duhet të njihet me
përmbajtjen e procesit gjyqësor, përveç rastit kur kërkohet prej tij që çështja të
shqyrtohet nga fillimi...”.
12. Në rastin konkret nuk evidentohet ndonjë shkak i përligjur që ka ndryshuar një
gjyqtar, si dhe nuk është evidentuar njohja e gjyqtarit të ri me përmbajtjen e procesit
gjyqësor.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se mos zbatimi i nenit 342/4 të
K.Pr.Penale e bën vendimin e gjykatës së apelit një akt procedural absolutisht të
pavlefshëm, pasi nuk janë respektuar dispozitat ligjore që parashikojnë kushtet ligjore
për të qenë gjyqtar në një çështje gjyqësore (Në bazë të nenit 128/1/a të K.Pr.Penale).
14. Përsa i përket pretendimit të kërkuesit Hilmi Kola se: “…Gjykatat nuk kanë marrë në
konsideratë provën e re të paraqitur nga unë, një akt ekspertimi të kryer nga ekspertë
privatë me liçensë…”, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të pabazuar në ligj e si
i tillë ai nuk do të pranohet.
15. Ne Kodin e Procedurës Penale, e konkretisht në nenet 149 e vijues të tij, ligjvënësi ka
përcaktuar qartë kuptimin e provave dhe mënyrën e marrjes së tyre.
16. Në interpretim të këtyre dispozitave, akti i ekspertimit i kryer privatisht i pretenduar
nga kërkuesi nuk përbën provë në kuptim të ligjit dhe me të drejtë nuk është çmuar si
i tillë nga gjykatat e faktit. Për më tepër nga aktet rezulton se, gjatë hetimeve
paraprake nga ana e organit të hetimit në respektim të dispozitave të neneve 178 e
vijues të K.Pr.Penale është kryer akti i ekspertimit grafik nr.22, datë 12.06.2010, i cili
është administruar në cilësinë e provës në gjykim.
17. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar keq ligjin procedural penal.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “ç ” të Kodit të Procedurës Penale, duke e prishur vendimin dhe duke
e kthyer çështjen për rishqyrtim nga një tjetër trup gjykues.
19. Në rigjykim, përveç sa më sipër, gjykata e apelit duhet të verifikojë dhe të marrë në
konsideratë edhe afatet procedurale të ndjekjes penale për personat e kallëzuar në
rastin konkret.
PЁR KЁTO ARSYE
490
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “ç” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.117, datë 30.10.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
491
Nr.00-2013-1537 i Vendimit (239)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 18.09.2013 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

RRETHIT GJYQËSOR DIBËR, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë Sokol
Stojani.
I GJYKUAR: ARTAN KUKA, i mbrojtur nga avokat Qazim
Gjoni.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vjedhjes me armë” në bashkëpunim
Baza Ligjore: Nenet 140 dhe 25 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.47, datë 23.03.2010, ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Artan Kuka për veprën penale të
vjedhjes me armë të kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 140 e 25 të
K.Penal, për shkak se nuk provohet se i pandehuri ta ketë kryer veprën për të
cilën akuzohet, në bazë të nenit 388/d të K.Pr.Penale.

Lënien në fuqi të vendimit me nr.47, datë 23.03.2010, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.
Kundër këtij vendimi, më datë 13.12.2010 ka paraqitur rekurs prokurori pranë

Prokurorisë së Apelit Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit me nr.928,
datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit me nr.47, datë 23.10.2010 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit
Tiranë, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Shpjegimet e dëshmitarëve tregojnë se i pandehuri nuk ka qenë në Greqi se po të ishte
e vërtetë ky fakt, ai do ta pranonte dhe kur është pyetur do të argumentonte vajtjen në
Greqi me emrat e dëshmitarëve Allaman Kuka dhe Shkëlqim Dervishi. Argumentimi
që gjykatat bëjnë në vendimet e tyre se prokuroria nuk solli kundërshtime për
pretendimin e të pandehurit se si ai ka lënë gjurmën e tij në automjet, nuk qëndron.
492
Kjo për arsye se të dyja gjykatat duhet të mos arsyetojnë se akti i ekspertimit është
vetëm një dyshim i arsyeshëm por është provë shkencore dhe bindëse, ndërsa
shpjegimet e dëshmitarëve të mbrojtjes janë jo vetëm kontradiktore mes tyre por
hidhen poshtë edhe me faktin që i pandehuri me shpjegimet e tij nuk e ka përmendur
vajtjen në Greqi, ç’ka tregon se këto dëshmitarë janë të përpunuar nga mbrojtja aq më
tepër që këto pretendime duhet të ishin ngritur në fazën e hetimit. Gjykata e Rrethit
Dibër duhet të saktësonte se ku ka qenë i pandehuri në datën kur ka ndodhur ngjarja,
nëse ka qenë në Shqipëri apo Greqi.

Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, av. Q.Gjoni, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
zbatimit të drejtë të ligjit material e procedural penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Me datë 24.10.2002 rreth orës 04.00 të mëngjesit, në vendin e quajtur “Lapidari i
Sofracanit” në aksin rrugor Peshkopi Bulqizë, persona të maskuar dhe të armatosur me armë
zjarri u kanë dalë para furgonave të linjës Peshkopi-Tiranë dhe nën kërcënimin e armëve të
zjarrit personat e maskuar kanë ndaluar automjetet e drejtuara nga dëshmitarët Arlin Bulku,
Safet Alia dhe Fari Jolla, të cilët po transportonin udhëtarë nga Peshkopia dhe ju kanë marrë
udhëtarëve lekët që kishin me vete dhe disa sende personale.
Nga pyetja e dëshmitarëve ka rezultuar se nuk kanë mundur të bëjnë identifikimin e
grabitësve, por kanë mundur të identifikojnë mjetin që ju kishte bllokuar rrugën.
Nga ana e policisë gjyqësore ditën e ngjarjes më datë 24.10.2002, tek vendi i quajtur
“Ura e Cerenecit” është gjetur e braktisur një autoveturë tip Benz 240. Ky automjet pasi është
këqyrur është marrë me cilësinë e provës materiale. Nga këqyrja e këtij mjeti ka rezultuar se
ajo ishte tip Benz 240 me ngjyrë jeshile me targa SH 2442 C. Nga këqyrja e jashtme e
automjetit janë konstatuar disa gjurmë papilare. Në pjesën e sipërme të bagazhit është
konstatuar një pjesë pëllëmbe, të cilat pasi janë përpunuar me pluhur daktiloskopik janë
marrë me gjurmë kopjues. Po kështu janë marrë edhe gjurmë të tjera të gjendura në
sipërfaqen e këtij mjeti.
Nga verifikimet e bëra ka rezultuar, se automjeti tip Benz 240 me targa SH 2442 C i
gjetur në vendin e ngjarjes i përket shtetasit Shukri Gjiza.
Nga shpjegimet e dhëna nga ky shtetas në prokurori është provuar se kjo makinë është
e tij dhe se më datë 23.10.2002 e ka përdorur i vëllai i tij Besnik Gjiza, i cili e ka parkuar
makinën para pallatit të tij dhe të nesërmen është njoftuar nga policia se makina i është marrë
nga vendi i parkimit gjatë natës nga persona të ndryshëm. Në makinë ka deklaruar shtetasi
Shukri ka pasur një këllëf pistoletë, një shkop gome, si dhe një palë targa të shtetasit Halim
Koleci.
Sipas informacionit të dërguar nga Instituti i Policisë Shkencore Tiranë ka rezultuar se
nga ekzaminimet krahasuese daktiloskopike të kryera në sistemin automatik “AFIS/APIS
Papilon 7”, është arritur të identifikohet gjurma papilare e gjetur në vendin e ngjarjes të datës
24.10.2002, në fshatin Sofracan, e cila i përket shtetasit Artan Daliu Kuka. Sa sipër është bërë
493
edhe arrestimi i këtij personi dhe është marrë i pandehur, duke u akuzuar për veprën penale të
“Vjedhjes me armë në bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 140-25 të K.Penal.
I pyetur rreth akuzës i pandehuri Artan Kuka ka deklaruar se nuk ka lidhje fare me
vjedhjen me armë në vendin e quajtur kthesa e Sofracanit. Ai ka shpjeguar se banon në
qytetin e Burrelit dhe në Peshkopi ka shkuar disa herë për punët e tij, pasi merret me tregti
dhe shet në tregun e fruta perimeve të këtij qyteti. Po kështu i pandehuri deklaron se në kohën
që ka ndodhur ngjarja ai ka shkuar në Peshkopi pasi ka pasur të shtruar në llixhat e
Peshkopisë, xhaxhain e tij Hazis Kuka, për të cilin ai kishte marrë nga familjarët e tij një
çantë me rroba dhe sende ushqimore për t’ia dërguar, dhe se kur ka shkuar në Peshkopi ka
zbritur nga furgoni dhe ka hipur në një Benz 240 dhe se çantën e ka futur në bagazhin e kësaj
makine, të cilin e ka hapur vetë.
Po kështu, i pyetur si dëshmitar shtetasi Hazis Kuka, xhaxhai i të pandehurit, ka
deklaruar se është e vërtetë që ka shkuar në llixha në Peshkopi rreth datës 17 Tetor 2002, dhe
se në llixha ka shkuar për ta parë nipi i tij i pandehuri Artan Kuka rreth datave 22-23 Tetor
2002. Po kështu dëshmitari Shukri Gjiza ka deklaruar se në këto data makinën ja ka dhënë
Përparim Veselit më datë 22.10.2002 dhe më datë 23.10.2002 të vëllait të tij Besnik Gjiza.
A. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.47, datë 23.03.2010, ka
vendosur: Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Artan Kuka për veprën penale të vjedhjes
me armë të kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 140 e 25 të K.Penal për shkak se
nuk provohet se i pandehuri ta ketë kryer veprën për të cilën akuzohet, në bazë të nenit 388/d
të K.Pr.Penale.
Lënien në fuqi të vendimit me nr.47, datë 23.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë pranë
Gjykatës së Apelit Tiranë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
B. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Me të drejtë gjykata e faktit ka arritur në konkluzionin se automjeti tip Benz 240 me
targa SH 2442 C, që i përket dëshmitarit Shukri Gjiza është vjedhur nga persona të
paidentifikuar dhe me këtë automjet kanë lëvizur nga Peshkopia në vendin e ngjarjes autorët
e vjedhjes me armë të furgonave të udhëtarëve, dhe pas kryerjes së krimit autorët e kanë
braktisur makinën. Në këtë makinë janë gjetur gjurmët e pëllëmbës së dorës të pandehurit
Artan Kuka. E gjithë akuza në ngarkim të këtij të pandehuri bazohet vetëm në faktin e gjetjes
së gjurmëve papilare.
Gjykata e faktit, duke e analizuar në tërësi këtë çështje, në përfundim të gjykimit ka
arritur në konkluzionin se i pandehuri Artan Kuka nuk e ka kryer veprën penale për të cilën ai
akuzohet dhe me të drejtë e ka deklaruar të pafajshëm atë.
Në gjykimin e zhvilluar në gjykatën e faktit si dhe në atë të apelit, nga ana e organit të
akuzës nuk u sollën prova që të bëjnë lidhjen e gjurmëve të lëna nga i pandehuri ne automjet
me autorët e veprës penale. Gjithashtu nuk u kundërshtua pretendimi i të pandehurit për
rrethanat e lënies së gjurmëve. Të bazuarit e akuzës vetëm në aktin e ekspertimit
daktiloskopik është një dyshim i arsyeshëm se i pandehuri mund të jetë një nga autorët e
veprës penale, por deklarimi i fajësisë së një personi të akuzuar nuk mund të qëndrojë në
fazën e dyshimit.
Në nenin 152/1 të K.Pr.Penale është përcaktuar se asnjë provë nuk ka vlerë të
paracaktuar, sado e rëndësishme të jetë.
Në disa çështje objekt shqyrtimi nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë është
konsoliduar qëndrimi se asnjë provë nuk ka vlerë të paracaktuar, qoftë kjo provë shkencore e
494
pakundërshtueshme, siç është akti i ekspertimit daktiloskopik. Vetëm te kjo provë pa u
mbështetur në prova tjera që lidhin faktin me autorin, nuk mund të deklarohet fajësia e
personit.
C. Në lidhje me rekursin
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë
duhet të lihet në fuqi.
Vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i shkallës së parë për deklarimin e pafajshëm të të
gjykuarit në bazë të nenit 388/d të Kodit të Procedurës Penale është i drejtë dhe në përputhje
me rrethanat e faktit të provuar.
I gjykuari është akuzuar se ka kryer veprën penale te “Vjedhjes me armë në
bashkëpunim”, të parashikuar nga neni 140 dhe 25 i Kodit Penal: “Vjedhja e pasurisë, e
shoqëruar me mbajtjen e armëve dhe municioneve luftarake ose me përdorimin e tyre,
dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet”.
Drejt kanë arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër dhe e Apelit Tiranë kur kanë
konstatuar se nuk ka asnjë provë që të mbështesë akuzën e ngritur nga prokuroria.
Kolegji Penal çmon se në rastin konkret nuk ka asnjë provë direkte që i gjykuari ka
vjedhë automjetin me armë, në bashkëpunim me shtetasit e tjerë.
Nga analiza e provave të marra dhe të shqyrtuara në seancë gjyqësore ka rezultuar se
e gjithë akuza e ngritur, bazohet në faktin e gjetjes së një gjurme papilare të tij në makinën tip
Benz me targa SH 2442 C.
Vetë i dyshuari e ka pranuar mundësinë e lënies së gjurmëve të tij por kjo ka ndodhur
pasi ai ka qenë udhëtar, para ngjarjes, në këtë automjet. Drejt ka arsyetuar Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Dibër në lidhje me këtë fakt, duke argumentuar se nuk janë sjellë prova nga organi i
akuzës që të bëjnë lidhjen e gjurmëve të lëna nga i gjykuari në automjet me autorët e veprës
penale.
Neni 152/1 i K.Pr.Penale parashikon se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i
vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të
paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
2. Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të
rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën”.
Prova e ekspertimit daktiloskopik të gjurmëve të gjetura në automjet nuk mund të
shërbejë si e vetme që të provojë akuzën e ngritur ndaj të gjykuarit Artan Kuka, edhe pse kjo
provë është shkencore dhe e pakontestueshme. Me këtë provë është vërtetuar se gjurmët
papilare janë të të gjykuarit, por nuk ka prova të tjera që të marra së bashku me këtë akt
ekspertimi, të shërbejnë për të vërtetuar se ai vërtet e ka vjedhur këtë automjet, në
bashkëpunim me persona të tjerë, duke përdorur edhe armë.
Gjithashtu një indicje e vetme e pambështetur nga asnjë indicje tjetër apo që nuk
mbështet ndonjë provë nuk mund të shërbejnë për deklarimin fajtor të të gjykuarit.
Në rastin objekt gjykimi nuk ka asnjë indicje të rëndësishme që, e lidhur edhe me
provën shkencore të aktit të ekspertimit daktiloskopik, të vërtetojë fajësinë e të gjykuarit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton zbatim të drejtë të ligjit penal në lidhje me
deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit Artan Kuka, prandaj për pasojë vendimi ndaj të cilit
është ushtruar rekurs duhet të mbetet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronjat
“a” të Kodit të Procedurës Penale,
495
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit me nr.928, datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 18.09.2013
Nr.00-2013-1336 i Vendimit (240)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën e datës 19.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
KЁRKUES: PROKURORIA E RRETHIT

GJYQËSOR BERAT, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë,
Bujar Sheshi.
KUNDËR TË GJYKUARIT: ARBEN SHEHU, gjykuar në mungesë,
i mbrojtur në gjyq nga av. Skënder Breca.
A K U Z U A R:
“Vrasjes me paramendim, në bashkëpunim”,
parashikuar nga nenet 78 e 25 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.05, datë 16.01.1993, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Shehu për kryerjen e veprës penale të
vrasjes së shtetasit Bandill Kodheli, në bashkëpunim me të pandehurit Mersin
e Edmond Shehu dhe, në bazë të nenit 84/a e 13 të K.Penal (viti 1981),
dënimin e tij me 20 (njëzet) vjet heqje të lirisë.
armëmbajtjes pa leje dhe, në baze të nenit 224 të K.Penal (viti 1981), dënimin
e tij me 1 (një) vit heqje të lirisë.
Në aplikim të nenit 35/1 të K.Penal (viti 1981), përfundimisht i pandehuri
Arben Shehu dënohet me 21 (njëzet e një) vjet heqje të lirisë, duke filluar
vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, datë 21.05.1992.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mersin Shehu për kryerjen e veprës penale
të vrasjes së shtetasit Bandill Kodheli, në bashkëpunim me të pandehurit
Arben e Edmond Shehu dhe, në bazë të nenit 84/a e 13 të K.Penal (viti 1981),
496
dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet heqje të lirisë, duke filluar vuajtja e
dënimit nga dita e ndalimit, datë 21.05.1992.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Shehu për kryerjen e veprës penale
të vrasjes së shtetasit Bandill Kodheli, në bashkëpunim me të pandehurit
Arben e Mersin Shehu dhe, në bazë të neneve 84/a e 13, 30/dh, 32 të K.Penal
(viti 1981), dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet heqje të lirisë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Shehu për kryerjen e veprës penale
të armëmbajtjes pa leje dhe, në bazë të nenit 224 të K.Penal (viti 1981),
dënimin e tij me 1 (një) vit heqje të lirisë.
Në aplikim të nenit 35/3 të K.Penal (viti 1981), përfundimisht i pandehuri
Edmond Shehu dënohet me 10 (dhjetë) vjet heqje të lirisë, duke filluar vuajtja
e dënimit nga dita e ndalimit, datë 21.05.1992.
Të kalojë në favor të shtetit thika e përdorur si mjet për kryerjen e krimit të
vrasjes.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim ose protestë në Gjykatën e Apelit
Vlorë brenda pesë ditëve, duke filluar nga dita e tretë e shpalljes së vendimit.

Lënien në fuqi të vendimit numër 5, datë 16.01.1992 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
Vendimi numër 5, datë 16.01.1993 ka marrë formë të prerë me datën
22.02.1993.
I dënuari Arben Shehu ka vuajtur dënimin pjesërisht, për periudhën nga data
21.05.1992, deri në muajin Mars 1997.
Më datën 06.03.2007, avokat Arben Hakani, me cilësinë e përfaqësuesit me
prokurë të posaçme të shtetasit Arben Shehu, ka paraqitur në Gjykatën e Lartë
kërkesën me objekt: Rishikimin e vendimit penal nr.5, datë 16.01.1993 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe vendimit nr.14, datë 22.02.1993 të
Gjykatës së Apelit Vlorë. Prishjen e këtyre vendimeve dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat, me një tjetër trup gjykues.

Pranimin e kërkesës për rishikim.
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat nr.5, datë
16.01.1993 dhe vendimit nr.14, datë 22.02.1993 të Gjykatës së Apelit Vlore
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Berat,
vetëm për të dënuarin Arben Xhavit Shehu.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.113/8 regj, datë 02.06.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Xhavit Shehu për kryerjen e veprës
penale të vrasjes me paramendim në bashkëpunim dhe, në bazë të nenit 78/1 e
25 të K.Penal, dënimin e tij me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim, duke
filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, datë 21.05.1992.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Arben Xhavit Shehu të ekzekutohet në
burg të sigurisë së zakonshme.
497
Shuarja e ndjekjes penale për të pandehurin Arben Xhavit Shehu, akuzuar për
veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve të ftohta, parashikuar nga neni 224
të K.Penal (viti 1981), pasi është parashkruar në bazë të nenit 66/ç1 të K.Penal.
Shpenzimet procedurale në ngarkim të të pandehurit.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda
dhjetë ditëve, duke filluar nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.

Ndryshimin e vendimit nr.113/8 regj, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Xhavit Shehu për veprën penale të
vrasjes me dashje, të kryer në bashkëpunim, dhe në bazë të N.83, 13, 30/a, 32
të K.Penal të vitit 1977 dhe neneve 17/2, e 53 të K.Penal aktual e dënon me 7
vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën që ka vendosur shuarjen e ndjekjes
penale për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, për shkak të
parashkrimit dhe ligjit “Për amnistinë”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon
prishjen e vendimit nr.453, datë 23.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.113/8 regj, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Ndër shkaqet e rekursit veçohen:

- E vetmja detyrë që i është lënë gjykatës në rigjykim prej Gjykatës së Lartë është ajo e
përcaktimit me grup ekspertësh neuro-psikiatër të gjendjes shëndetësore së të
dënuarit, si dhe arritjes së saktë të faktit të përgjegjshmërisë apo papërgjegjshmërisë
së tij.
- Gjykata e apelit, duke ndryshuar cilësimin juridik të veprës penale vetëm mbi bazën e
një vlerësimi tjetër të atyre provave të marra në gjykimet e mëparshme, e ka vendosur
veten në rolin e Gjykatës së Lartë.
- Edhe sikur të pranohej ndryshimi i cilësimit juridik, rasti në gjykim nuk mund të
cilësohet si vrasje me dashje në bashkëpunim, pasi të tre të pandehurit kanë rënë në
dijeni të dhunës dhe gjendjes së rëndë shëndetësore të familjarit të tyre, pasi janë
pajisur edhe me mjetet e nevojshme, janë vënë në kërkim të viktimës të cilin pasi e
kanë gjetur pas disa orësh e kanë sulmuar të tre, duke i shkaktuar edhe vdekjen.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datës 17.05.2013, ka vendosur:

Kalimin për gjykim të çështjes nr.52104-00774-00-2013.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Berat, për të gjykuarin Arben Shehu; mbrojtësin Av. Skënder
1
. N.66 Parashkrimi i ndjekjes penale
Nuk mund të bëhen ndjekje penale kur nga kryerja e veprës deri në çastin e marrjes së personit si të pandehur kanë kaluar:
…;
ç) tre vjet për kundërvajtjet penale që parashikojnë dënim gjer në dy vjet burgim; …
498
Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.453, datë 23.12.2010 të Gjykatës së Apelit
Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.453, datë 23.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim te
gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet duke lënë në fuqi vendimin nr.113/8
regjistri, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat si të drejtë e të bazuar në ligj.
Rrethanat e faktit
Nga shqyrtimi gjyqësor i provave në të dy shkallët e gjykimit janë provuar këto rrethana
fakti:
1. I gjykuari Arben Shehu është banor i qytetit të Beratit. Ai është akuzuar nga organi i
ndjekjes penale, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, për kryerjen e
veprës penale të vrasjes me paramendim në bashkëpunim të parashikuar nga nenet 78 1 e
252 të Kodit Penal. Kjo akuzë është ngritur pasi në datë 21.05.1992 i gjykuari rezulton të
ketë vrarë me thikë shtetasin Bandill Kodheli.
2. Nga provat e shqyrtuara ka rezultuar se i gjykuari Arben Shehu ditën e ngjarjes ka qenë
duke qendruar në shtëpinë e shtetasit Xhavit Shehu. Aty ka ardhur xhaxhai i tij, i gjykuari
Mersin Shehu. Prej tij ka mësuar se ka gjetur vdekjen shtetasi Sefedin (Dine) Shehu gjatë
një grindje e cila kishte ndodhur po atë paradite tek Hotel Turizmi i Beratit. I gjykuari, së
bashku me Mersinin, kanë shkuar në spital për t’u interesuar për fatin e Dine Shehut. Kur
kanë mbërritur në spital kanë mësuar se Dine nuk kishte vdekur, por ishte në gjendje të
rëndë. Më pas ata janë larguar dhe gjatë rrugës, i gjykuari Arben Shehu është shprehur
për hakmarrje. Kur kanë shkuar tek vendi ku kishte ndodhur përleshja përpara Hotel
Turizmit ata kanë ndaluar tek klubi veteranëve, ku kanë mësuar se personi i cili kishte
qëlluar Dine Abazin ndodhej tek Klubi “13 Shtatori”. Menjëherë janë drejtuar për atje,
për t’u konfrontuar me të, gjatë rrugës kanë takuar dhe të gjykuarin tjetër Edmond Shehu,
i cili mbasi ishte vënë në dijeni të ngjarjes ishte armatosur me një shpatë të vjetër dhe
gjatë rrugës merr edhe një gjysëm tulle. Mbasi afrohen të tre në afërsi të lokalit i gjykuari
i tregon se kush ishte personi i cili kishte plagosur të afërmin e tyre.
3. I gjykuari Mersin Shehu është futur në lokal për t’u siguruar dhe ka dalë përsëri, ku mbasi
merr gjysmën e tullës, të cilin e kishte lënë jashtë lokalit së bashku me dy të gjykuarit e
tjerë, hyjnë në lokal. I gjykuari Edmond Shehu është afruar në mes të lokalit dhe ka filluar
sulmin drejt viktimës duke e goditur me gjysmën e tullës.
4. Viktima Bandill Kodheli është shmangur duke i shpëtuar goditjes nga tulla dhe është
kundërpërgjigjur duke marrë një bastun me të cilin ka goditur sulmuesin. Ndërkohë i
gjykuari Arben Shehu ka marrë një karrige me të cilën e ka vënë në mes viktimën duke e
mbështetur mbas muri, ndërkohë që i gjykuari Edmond e ka goditur me shpatën e vjetër e
cila ka kapur në karrige dhe në kokë, duke i shkaktuar një çarje. Gjatë përleshjes viktima
është përpjekur të ikë, por është gjetur nën goditjet e të gjykuarve, ku i gjykuari Arben ka
nxjerrë një thikë me të cilën e ka goditur nga mbrapa në kurriz në anën e majtë. Pas
1
. N.78 Vrasja me paramendim
Vrasja me paramendim dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë gjer në njëzet e pesë vjet.
Vrasja e kryer për interes, hakmarrje a gjakmarrje dënohet me burgim jo më pak se njëzet vjet ose me burgim të përjetshëm.
2
. N.25 Kuptimi i bashkëpunimit
Bashkëpunim quhet kryerja e veprës penale nga dy ose më shumë persona me marrëveshje ndërmjet tyre.
499
këtyre veprimeve i gjykuari Arben Shehu dhe Edmond Shehu janë larguar, ndërkohë që i
gjykuari Mersin Shehu ka vazhduar ta godasë derisa viktima është fshehur në brendësi të
banakut, ku sulmi është ndërprerë, për shkak se kanë ndërhyrë punonjësit e lokalit. Si
rezultat i shokut të rëndë hemoragjik të shkaktuar nga goditja me thikë, mbas pak çastesh
Bandill Kodheli ka gjetur vdekjen.
5. I gjykuari Arben Shehu në lidhje me këtë ngjarje është proceduar penalisht duke u
deklaruar fajtor në të gjitha shkallët e gjykimit.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.5, datë 16.01.1993, pasi ka shqyrtuar në
themel kërkimin e organit të akuzës, ka vendosur ndër të tjera deklarimin fajtor dhe
dënimin e të gjykuarit Arben Shehu për krimin e vrasjes së shtetasit Bandill Kodheli në
bashkëpunim të parashikuar nga neni 84/a e 13 të Kodit Penal dhe për veprën penale të
armëmbajtjes pa leje dhe, në bashkim të dënimeve, në bazë të nenit 35/1 të Kodit Penal,
dënimin e tij me një dënim të vetëm me 21 (njëzet e një) vjet heqje lirie.
7. Gjykata e apelit mbi ankimin e të gjykuarit Arben Shehu ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
8. Në të tilla rrethana rezulton se vendimi penal nr.5, datë 16.01.1993 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat ka marrë formë të prerë.
9. I gjykuari Arben Shehu ka paraqitur kërkesë për rishikim kundër vendimit të formës së
prerë nr.5, datë 16.01.1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me pretendimin se në
kohën kur është kryer vepra penale ka qenë i papërgjegjshëm për shkak të sëmundjes
mendore nga e cila vuante.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.318, datë 02.07.2008 ka vendosur:
“Pranimin e kërkesës për rishikim. Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat nr.5, datë 16.01.1993 dhe vendimit nr.14, datë 22.02.1993 të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Berat vetëm për
të dënuarin Arben Xhavit Shehu”.
I. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.5, datë 16.01.1993 ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Shehu për kryerjen e veprës penale të vrasjes së
shtetasit Bandill Kodheli, në bashkëpunim me të pandehurit Mersin e Edmond Shehu dhe,
në bazë të nenit 84/a e 13 të K.Penal (viti 1981), dënimin e tij me 20 (njëzet) vjet heqje të
lirisë.
armëmbajtjes pa leje dhe, në bazë të nenit 224 të K.Penal (viti 1981), dënimin e tij me 1
(një) vit heqje të lirisë.
Në aplikim të nenit 35/1 të K.Penal (viti 1981), përfundimisht i pandehuri Arben Shehu
dënohet me 21 (njëzet e një) vjet heqje të lirisë, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ndalimit, datë 21.05.1992.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Mersin Shehu për kryerjen e veprës penale të vrasjes së
shtetasit Bandill Kodheli, në bashkëpunim me të pandehurit Arben e Edmond Shehu dhe,
në bazë të nenit 84/a e 13 të K.Penal (viti 1981), dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet
heqje të lirisë, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, datë 21.05.1992.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Shehu për kryerjen e veprës penale të vrasjes
së shtetasit Bandill Kodheli, në bashkëpunim me të pandehurit Arben e Mersin Shehu
dhe, në bazë të neneve 84/a e 13, 30/dh, 32 të K.Penal (viti 1981), dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet heqje të lirisë.
500
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Shehu për kryerjen e veprës penale të
armëmbajtjes pa leje dhe, në bazë të nenit 224 të K.Penal (viti 1981), dënimin e tij me 1
(një) vit heqje të lirisë.
Në aplikim të nenit 35/3 të K.Penal (viti 1981) përfundimisht i pandehuri Edmond Shehu
dënohet me 10 (dhjetë) vjet heqje të lirisë, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ndalimit, datë 21.05.1992.
Të kalojë në favor të shtetit thika e përdorur si mjet për kryerjen e krimit të vrasjes.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim ose protestë në Gjykatën e Apelit Vlorë
brenda pesë ditëve, duke filluar nga dita e tretë e shpalljessë vendimit.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.14, datë 22.02.1993 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit numër 5, datë 16.01.1992 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat. Vendimi numër 5, datë 16.01.1993 ka marrë formë të prerë më
datën 22.02.1993”.
Më datën 06.03.2007 avokat Arben Hakani, me cilësinë e përfaqësuesit me prokurë të
posaçme të shtetasit Arben Shehu, ka paraqitur në Gjykatën e Lartë kërkesën me objekt:
Rishikimin e vendimit penal nr.5, datë 16.01.1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe vendimit nr.14, datë 22.02.1993 të Gjykatës së Apelit Vlorë. Prishjen e këtyre
vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Berat me
një tjetër trup gjykues.
“Pranimin e kërkesës për rishikim.
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat nr.5, datë 16.01.1993 dhe
vendimit nr.14, datë 22.02.1993 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë Berat, vetëm për të dënuarin Arben Xhavit
Shehu”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.113/8 regj, datë 02.06.2009, ka
vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Xhavit Shehu për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me paramendim në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 78/1 e 25 të K.Penal,
dënimin e tij me 16 (gjashtëmbëdhjetë) vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga
dita e ndalimit, datë 21.05.1992.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Arben Xhavit Shehu të ekzekutohet në burg të
sigurisë së zakonshme.
Shuarja e ndjekjes penale për të pandehurin Arben Xhavit Shehu, akuzuar për veprën
penale të mbajtjes pa leje të armëve të ftohta, parashikuar nga neni 224 të K.Penal (viti
1981), pasi është parashkruar në bazë të nenit 66/ç të K.Penal.
Shpenzimet procedurale në ngarkim të të pandehurit.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda dhjetë
ditëve, duke filluar nga e nesërmja e shpalljes së vendimit”.
“Ndryshimin e vendimit nr.113/8 regj, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat, duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Arben Xhavit Shehu për veprën penale të vrasjes me
dashje, të kryer në bashkëpunim, dhe në bazë të N.83, 13, 30/a, 32 të K.Penal të vitit 1977
dhe neneve 17/2, e 53 të K.Penal aktual e dënon me 7 vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesën që ka vendosur shuarjen e ndjekjes penale për
veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve të ftohta”, për shkak të parashkrimit dhe
ligjit “Për amnistinë”.
501
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon,
prishjen e vendimit nr.453, datë 23.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.113/8 regj, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin e datës 17.05.2013, ka vendosur:
“Kalimin për gjykim te çështjes nr.52104-00774-00-2013”.
II. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
11. Gjykata e Apelit Vlorë, ndryshe nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin
nr.453, datë 23.12.2010 me të cilin ka ndryshuar vendimin penal nr.113/8 regj, datë
02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duke e gjykuar çështjen në fakt dhe
deklaruar fajtor të gjykuarin Arben Shehu për veprën penale të vrasjes me dashje, të kryer
në bashkëpunim, në bazë të N.83, 13, 30/a, 32 të K.Penal të vitit 1977 dhe neneve 17/2, e
53 të K.Penal aktual e dënon me 7 vjet burgim. Si dhe ka lënë në fuqi vendimin për
pjesën që ka vendosur shuarjen e ndjekjes penale për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të
armëve të ftohta”, për shkak të parashkrimit dhe ligjit “Për amnistinë”, duke arsyetuar se:
“..., Gjykata e Apelit Vlorë ka riçelur pjesërisht hetimin dhe shtroi detyra për sqarimin e
plotë të aktit të ekspertimit psikiatro-ligjor, si ç’kuptohet me çrregullim të karakterit
impulsive dhe paranojak ... si ndikon mjekimi i tyre tek ky i pandehur, si reagojnë këta
persona me këto çrregullime ndaj ngacmimeve të jashtme, dhe a kanë mundësi të
vetëpërmbahen? A ka qenë në gjendje ky i pandehur të kontrollonte veprimet e tij, dhe
deri në ç’shkallë është në gjendje të vetëpërmbahet? A janë të shërueshme këto
çrregullime nga mjekimi? A është i përgjegjshëm i pandehuri para, gjatë dhe pas kryerjes
së veprës?
... nga ekspertimi psikiatro - ligjor nr.251, datë 03.11.2010 i kryer në shkallë të dytë është
dhënë sqarimi i çrregullimeve të karakterit impulsiv-paranojak që manifestohen tek i
pandehuri Arben Shehu, si veprime agresive të menjëhershme të të pandehurit për
njerëzit dhe ambientin, persona që reagojnë pa i kontrolluar pasojat dhe nuk e përmbajnë
veten, kanë influencën e ngacmimeve të jashtme, të cilat i pandehuri i ka pasur edhe në
kohën e kryerjes së veprës dhe i kanë ulur mundësinë e vëtepërmbajtjes të cilat nuk janë
të shërueshme nga mjekimi që u është bërë dhe është i përgjegjshëm përpara ligjit … kjo
gjendje mendore duhet të mbahet parasysh në caktimin e dënimit parashikuar nga N.30/a
e 32 të K.Penal të vitit 1977 dhe neneve 17/2 e 53 të K.Penal aktual....”
III. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga prokurori
12. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura ne rekurs nga prokurori janë të
bazuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet duke lënë në
fuqi vendimin e shkallës së parë.
13. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i gjykuari Arben Shehu është
deklaruar fajtor në vitin 1993 për veprën penale të vrasjes me dashje në bashkëpunim dhe
mbajtjes pa leje të armëve sipas ligjit të kohës, nenit 84/a 1 e 132 e 353 të Kodit Penal të
miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1977.
1
N.84 Vrasja me dashje e kryer:
a) për interes, për hakmarrje, për xhelozi ose për shkaqe të tjera të dobëta:
…, dënohet: me heqje të lirisë jo më pak se pesëmbëdhjetë vjet ose me vdekje.
2
N.13 Bashkëpunimi
Bashkëpunimi është kryerja e veprës penale nga dy ose më shumë persona me marrëveshje midis tyre, nga një grup i
organizuar, nga një bandë e armatosur ose nga një organizatë kundërrevolucionare.
3
N.35 Caktimi i dënimit për personat që kanë kryer disa vepra penale
502
14. Vendimi i dënimit me burgim është vënë në ekzekutim mbasi ka marrë formë të prerë, për
shkak se mbas kontrollit gjyqësor ky vendim dënimi ka ngelur i pa cenuar.
15. I gjykuari Arben Shehu, nëpërmjet avokatit të tij në vitin 2007, i është drejtuar Gjykatës
së Lartë me kërkesë për rishikim në bazë të nenit 450/ “c” 1 të K.Pr.Penale, duke
pretenduar se në momentin e kryerjes së veprës penale ka qenë i papërgjegjshëm.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në gjykimin e kërkesës për rishikim, mbasi ka marrë në
shqyrtim provat e paraqitrua nga i gjykuari, ka vendosur se kërkesa është e bazuar në
prova duke i hapur rrugë rishikimit të vendimit të formës së prerë. Duke konstatuar se ajo
bazohet në një nga rastet kur lejohet rsihikimi i një vendimi të formës së prerë dhe
pikërisht neni 450 pika “c” i K.Pr.Penale, ka vendosur të prishë vendimin e shkallës së
parë dhe apelit duke e dërguar çështjen për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin e tij i ka hapur rrugë fazës së dytë të
gjykimit rishikues duke përcaktuar në vendim se duhet të vlerësohet nëse i gjykuari ka
qenë i përgjegjshëm mendërisht në kohën e kryerjes së veprës penale. Për këtë qëllim ka
urdhëruar të kryhet një akt ekspertimi psikiatriko-ligjor me grup ekspertësh, të cilët mbas
egzaminimit mjekësor të të gjykuarit Arben Shehu të konkludojë më pas për
përgjegjshmërinë e tij.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, si gjykata e ngarkuar për zhvillimin e rigjykimit në
zbatim të detyrave të lëna nga Gjykata e Lartë, ka marrë me cilësinë e provës një akt
ekspertimi psikiatriko-ligjor me një grup ekspertësh të përbërë nga tre psikiatër të
Institutit të Mjekësisë Ligjore. Në përfundim të ekzaminimit të gjendjes mendore të të
gjykuarit ekspertët kanë arritur në konkluzionin se: “I pandehuri Arben Shehu nuk vuan
nga ndonjë sëmundje psikike. I pandehuri Arben Shehu ka qenë dhe është i përgjegjshëm
për veprën penale të kryer”.
19. Mbasi është verifikuar së shkaku i rishikimit nuk qëndron, gjykata e shkallës së parë me
të drejtë, në thelb, e ka rrëzuar pretendimin e të gjykuarit, duke lënë në fuqi vendimin e
fajësisë të dhënë kundër tij, por duke qenë se ligji penal i kohës kur është gjykuar është
ndryshe nga ligji penal në fuqi dhe ky i fundit është favorizues në bazë të nenit 3/3 të
Kodit Penal2, ka aplikuar formulimin sipas këtij të fundit, ç’ka ka influencuar edhe në
masën e dënimit për veprën penale të vrasjes me paramendim dhe të parashkrimit të
ndjekjes penale për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve.
Kur veprimet ose mosveprimet e kryera përmbajnë elementet e disa veprave penale, si edhe kur personi ka kryer disa vepra
panele, si edhe kur personi ka kryer disa vepra penale, për të cilat nuk është dhënë akoma vendimi, gjykata më parë cakton
dënimin për çdo vepër veç e veç dhe pastaj cakton një dënim të vetëm, i cili përbëhet nga dënimi më i rëndë i shtuar.
Dënimi i shtuar nuk mund të kapërcejë shumën e përgjithshme të dënimeve të caktuara veç e veç, as kufirin më të lartë të
parashikuar prej këtij kodi për llojin e dënimit të dhënë.
Gjykata, kur e çmon të arsyeshme, jep si dënim përfundimtar dënimin që ka caktuar, për veprën më të rëndë.
Përveç dënimit kryesor, gjykata ka të drejtë të shtojë një ose më shumë nga dënimet plotësuese të dhëna prej saj për çdo
vepër penale të veçantë.
1
N.450 Rastet e rishikimit
1. Rishikimi mund të kërkohet:

a) kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë;\
b) kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më pas;
c) kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë,
tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose të një fakti tjetër të parashikuar nga
ligji si vepër penale.
2
N.3 Veprimi në kohë i ligjit penal
… Kur ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit
janë më të favorshme për personin që ka kryer veprën penale.
503
20. Kolegji Penal konstaton se vendimi i shkallës së parë në lidhje me parashkrimin e
ndjekjes penale për veprën penale të mbajtjes pa leje të armës është i gabuar, nga kjo
gjykatë nuk është mbajtur parasysh veçoria e gjykimit, i cili nuk e kthen procesin penal në
gjendjen fillestare dhe për pasojë i gjykuari ruan statusin e të dënuarit, por në kushtet kur
nga ana e prokurorit është hequr dorë nga ankimi dhe për këtë pjesë të vendimit nuk është
rekursuar, pozita e të gjykuarit nuk mund të rëndohet.
21. Gjykata e Apelit Vlorë, mbi të njëjtat rrethana fakti, ka ndryshuar vendimin e shkallës së
parë duke e deklaruar fajtor të gjykuarin Arben Shehu për veprën penale të vrasjes me
dashje të kryer në bashkëpunim dhe në bazë të neneve N.831, 132, 30/a3, 324 të Kodit
Penal të vitit 1977 dhe neneve 17/25, e 536 të Kodit Penal e ka dënuar me 7 (shtatë) vjet
burgim.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në
kundërshtim me normat procedurale që rregullojnë rishikimin.
23. Rishikimi, ashtu siç është parashikuar në K.Pr.Penale, është mjet i jashtëzakonshëm dhe
përjashtimor ankimi kundër një vendimi gjyqësor penal të formës së prerë. Ai parashikon
mundësinë, brenda kërkesave të ligjit, të rihapjes së çështjes penale për të cilin është
dhënë një vendimi i formës së prerë për të cilin nuk është bërë ankim ose janë shterur
mjetet e zakonshme të ankimit. Në mënyrën se si është rregulluar instituti i Rishikimit në
K.Pr.Penale ky insitut kalon në dy faza procedurale, të cilat janë, pjesë e të njëjtit proces:
i) vlerësuese dhe ii) gjykuese.
24. Faza vlerësuese zhvillohet në Gykatën e Lartë në të cilën Kolegji Penal vlerëson nëse
kërkesa është e pranueshme, pra nëse mbështetet në ndonjë prej shkaqeve që lejohet
1
N. 83 Vrasja
Vrasja me dashje dënohet: me heqje të lirisë nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
2
N. 3 Bashkëpunimi
Bashkëpunimi është kryerja e veprës penale nga dy ose më shumë persona me marrëveshje midis tyre, nga një grup i
organizuar, nga një bandë e armatosur ose nga një organizatë kundërrevolucionare
3
. N 30/a Rrethanat lehtësuese
... a) kryerja e veprës penale nën ndikimin e tronditjes psikike, shkaktuar na provokimi ose veprime të tjera të padrjta të të
dëmtuarit;
4
N.32 Zbutja e dënimit në kufijtë e parashikuar nga ligji
Gjykata në raste të jashtëzakonshme, kur çmon se vepra praqet rrezikshmëri shoqërore të vogël dhe personaliteti i fajtorit
është i tillë që edhe me një masë dënimi më të butë nga ajo e parashikuar nga ligji mund t’i arrihet qëllimit për riedukimin e
tij, mund të caktojë një dënim nën minimumin ose një lloj dënimi më të butë nga ai i parashikuar nga dispozita përkatëse e
pjesës së posaçme të këtij Kodi.
Kur janë rrethanat e paragrafit të parë të këtij neni, gjykata mund të japë dënimin nën kufijtë e parashikuar nga ligji edhe kur
këtë e kërkon kolektivi punonjës i qendrës së punës të fajtorit ose një organizatë shoqërore.
5
N.17/2 Papërgjegjshmëria për shkak të gjendjes mendore
… Personi që në kohën e kryerjes së veprës penale vuante nga një turbullim psikik ose neuropsikik, që ka ulur ekuilibrin e tij
mendor për të kuptuar dhe kontrolluar plotësisht veprimet apo mosveprimet e tij, është i përgjegjshëm, por kjo rrethanë
mbahet parasysh nga gjykata në caktimin e masës dhe llojit të dënimit.
6
. N.53 Ulja e dënimit nën kufijtë e parashikuar nga ligji
Gjykata, në raste të veçanta, kur çmon që vepra dhe autori i saj paraqesin rrezikshmëri të pakët dhe janë të pranishme disa
nga rrethanat lehtësuese, ka të drejtë të caktojë një dënim nën minimumin ose një lloj dënimi më të butë se ai që parashikon
dispozita përkatëse.
504
rishikimi dhe kur konstaton këtë gjë i hap rrugë rigjykimit, i cili zhvillohet në gjykatat e
faktit sipas kërkesës dhe disponimit të gjykatës në vendimin e prishjes dhe kthimit të
çështjes për rigjykim (neni 453/3 i K.Pr.Penale1).
25. Shqyrtimi i ri gjyqësor rishikues zbaton të njëjtat rregulla procedurale që ndiqen në
gjykimin në shkallën e parë, duke mbajtur parasysh vecoritë e gjykimit rishikues.
26. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë jo në kuptim të drejtë të
rregullave procedurale të gjykimit rishikues. Pavarësisht se kjo gjykatë ka konstatuar se
shkaku i rishikimit i ngritur nga i gjykuari nuk qëndron, pasi nëpërmjet aktit të
ekspertimit psikiatriko-ligjor është provuar se i gjykuari Arben Shehu nuk vuante nga
ndonjë sëmundje mendore në momentin e kryerjes së veprës penale, kjo gjykatë mbi të
njëjtat prova me të cilat kanë vendosur gjykatat i ka bërë një kualifikim të ri faktit penal.
27. Kolegji Penal arrin në konkluzionin se: në fazën rishikuese, ndryshe nga rasti kur
gjykimi vjen si rredhojë e një procesi të zakonshëm ankimimi pra si një shkallë më e
lartë gjykimi, gjykata, e cila shqyrton çështjen mbasi pranohet kërkesa për rishikim
dhe konstaton se shkaku për të cilin është kërkuar rishikimi nuk qëndron, nuk
mund të bëjë një vlerësim të ndryshëm të provave të cilat janë përdorur në
vendimin rishikues dhe për pasojë as të bëjë një kualifkim të ri veprës mbi të njëjta
fakte të pranuara në vendimet që rishikohen.
28. Ky konkluzion mbështetet në vetë parashikimin që bën K.Pr.Penale në kapitullin që
rregullon institutin e rishikimit, ku në nenin 456/2 2 përcakton se: “... Nuk mund të jepet
vendim vetëm duke bërë një vlerësim tjetër të provave të marra në gjykimin e
mëparshëm”.
29. Gjykata e apelit, megjithëse ka konstatuar se shkaku i rishikimit të vendimit të formës së
prerë i fajësisë për të gjykuarin Arben Shehu nuk qëndronte, mbas verifikimit të tij
nëpërmjet marrjes dhe shqyrtimit të një prove të re siç është akti i ekspertimit piskiatriko-
ligjor, në kundërshtim me ligjin, i ka lejuar vetes të bëjë një vlerësim të ri provave, duke i
dhënë faktit një cilësim të ri ligjor pavarësisht se siç del nga përmbajtja e vendimit nr.5,
datë 16.01.1993 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat gjendja e shëndetit mendor është
analizuar nga gjykata dhe është marrë si rrethanë lehtësuese.
30. I tërhiqet vërejtje trupit gjykues së gjykatës së apelit në lidhje me arsyetimin e vendimit
kur përcakton si argument të vendimarrjes së saj vendimin e Kolegjit Penal të Gjykatës së
Lartë, i cili i ka hapur rrugë rishikimit kur në arsyetim aludon se: “Gjykata e Lartë në
vendimin e rishikimit ka vlerësuar se janë kriteret për rikualifikimin e veprës penale me
kushtin e marrjes së provës kryesore sipas K.Pr.Penale, ekzaminimin e gjendjes psikike të
të pandehurit nga ekspertët mjeko-ligjorë, sepse në të kundërt në rast se do të qëndronte
si rast dhe nga provat e reja nuk do të kishte kualifikim të ri të veprës penale (...) këto
rrethana kanë qenë të evidentuara në gjykimet e mëparshme dhe kërkesa për rishikim nuk
do të qe pranuar”.
1
N.453 Shqyrtimi i kërkesës nga Gjykata e Lartë
1. Kërkesa e rishikimit shqyrtohet nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në dhomën e këshillimit, pa praninë e palëve.
2. Kur kërkesa është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 450 ose kur është bërë nga ata që nuk e kanë këtë të drejtë
ose kur rezulton haptazi e pambështetur, Kolegji Penal vendos mospranimin e saj.
3. Kur kërkesa pranohet, Kolegji Penal vendos prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rigjykim nga një tjetër trup
gjykues në gjykatën e shkallës së parë që ka dhënë vendimin ose në gjykatën e apelit, kur kërkesa është bërë vetëm kundër
vendimit të saj. Vendimi është i formës së prerë.
2
N.456 Vendimi
... 2. Kur pranohet kërkesa e rishikimit, gjykata prish vendimin. Nuk mund të jepet vendim vetëm duke bërë një vlerësim
tjetër të provave të marra në gjykimin e mëparshëm. …
505
31. Gjykata e apelit i ka lejuar vetes të aludojë mbi arsyet e pranimit të rishikimit ç’ka bie
ndesh me nenin 382 të K.Pr.Penale, ç’ka e ka çuar këtë gjykatë në një vendim të marrë në
kundërshtim me ligjin.
32. Kjo gjykatë nuk ka kuptuar se shkaku i pranimit të kërkesës për rishikim nuk ka qenë
vlerësimi i anës subjektive të të gjykuarit si element përcaktues në lidhje me kualifikimin
e veprës penale, por verifikimi i përgjegjshmërisë mendore si element i domosdoshëm i
përgjegjësisë përpara ligjit të subjektit penal.
33. Provat e paraqitura nga i gjykuari në kërkesën për rishikim, në lidhje me faktin nëse i
gjykuari ka qenë i përgjegjshëm, kanë të bëjnë me një rrethane të re e cila nuk është vënë
në diskutim, në momentin e gjykimit të Arben Shehut dhe ka qenë e tillë që ka krijuar
bindjen në fazën vlerësuese tek Kolegji Penal se ky pretendim meriton rivleresim të
çështjes për këtë shkak.
34. I takon gjykatës e cila do të bëjë rigjykimin që të vlerësojë provat e paraqitura për
rishikim. Gjykata e shkallës së parë ka marrë nëpërmjet një prove të paanshme siç është
akti i ekspertimit psikiatriko-ligjor në gjykim si një provë shkencore e aftë për të
përcaktuar përgjegjshmërinë mendore, e cila sjell më pas sipas kriterit të nenit 17 të Kodit
Penal përcaktimin e kriterit juridik të përgjegjshmërisë përpara ligjit. Nga kjo provë ka
rezultuar se i gjykuari në momentin e kryerjes së veprës penale dhe më pas ka qenë i aftë
mendërisht për të kuptuar veprimet e tij të kundraligjshme dhe për pasojë përgjegjësinë e
tij përpara ligjit.
35. Gjykata e apelit, megjithëse e ka pranuar si provë dhe konkluzioni ka qenë i qartë për
rrëzimin e pretendimit në rishikim, në mënyrë të gabuar ka bërë një kualifikim të
ndryshëm ligjor mbi bazën e të njëjtave provave të shqyrtuara, duke dalë jashtë arsyeve
për të cilat është pranuar rishikimi dhe duke bërë një vlerësim të ri të rrethanave të faktit
për një vendim, i cili, për çështje që janë trajtuar, tashmë përbën gjë të gjykuar.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
36. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka
ndryshuar vendimin penal nr.113/8 regj, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat duke e gjykuar çështjen në fakt dhe deklaruar fajtor të gjykuarin Arben Shehu për
veprën penale të vrasjes me dashje, të kryer në bashkëpunim, dhe në bazë të N.83, 13,
30/a, 32 të K.Penal të vitit 1977 dhe neneve 17/2, e 53 të K.Penal aktual e dënon me 7
vjet burgim, si dhe ka lënë në fuqi vendimin për pjesën që ka vendosur shuarjen e
ndjekjes penale për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve të ftohta” për shkak të
parashkrimit dhe ligjit “Për amnistinë”, duhet prishur si një vendim i cili është marrë në
interpretim të gabuar të ligjit procedural penal dhe duhet lënë në fuqi vendimi i shkallës
së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453 e 456 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
fuqi të vendimit nr.113 regjistri, datë 02.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 19.09.2013
506
Nr.00-2013-1543 i vendimit (241)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013, shqyrtoi çështjen penale me palë:
KËRKUES: LUAN DANI, përfaqësuar nga av.Sadri Ahmeti.
OBJEKTI:
Rishikimin e vendimit nr.29, datë 06.10.2004,
të Gjykatës së Shkallës së Parë të Krimeve të Rënda Tiranë
si dhe i vendimit nr.26, datë 23.12.2004,
të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda.
Baza Ligjore: Neni 449, 450/1 “c” të K.Pr.Penale
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.29, datë
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Petrit Dani për kryerjen e veprës
penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, të parashikuar nga
neni 114 “a”/5 dhe 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Dani për kryerjen e veprës penale të
trafikimit të femrave për prostitucion, kryer në bashkëpunim, të parashikuar
nga neni 114, germa “b”/2 dhe 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 17 vite
burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal përfundimisht e dënon të pandehurin Luan
Petrit Dani me 18 vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ekzekutimit të vendimit.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.26, datë 23.12.2004 ka
vendosur:
Parë për Krime të Rënda Tiranë, për të pandehurin Luan Dani për veprën
penale të parashikuar nga neni 114/a/5 të K.Penal.
të Krimeve të Rënda Tiranë, për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
507
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Petrit Dani për kryerjen e veprës
penale të trafikimit të femrave për prostitucion të parashikuar nga neni 114
“b”/2 të K.Penal dhe dënimin e tij me 8 vjet burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal përfundimisht e dënon të pandehurin Luan
Petrit Dani me 12 vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e
ekzekutimit të vendimit.
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur kërkesë për rishikim i dënuari Luan

Dani, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Kërkesa duhet pranuar pasi faktet e vëna në themel të vendimit të dënimit me nr.29,
datë 06.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda nuk pajtohet me
ato të vendimit nr.3571/08, datë 06.05.2008 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Apelit të
Napolit, i cili e ka dënuar me 2 vjet e 6 muaj burgim dhe 600 euro gjobë me akuzën e
favorizimit dhe shfrytëzimit të prostitucionit të kryer në dëm të shtetases Mimoza
Rezi.
- Duke qenë se kemi të bëjmë me dy vendime të ndryshme për të njëjtin fakt kriminal,
ndodhemi në kushtet e zbulimit të provave të reja të cilat vetëm apo edhe të marra së
bashku me ato që janë vlerësuar një herë nga gjykatat, tregojnë se vendimet e marra
nga gjykatat shqiptare janë të gabuara, meqenëse gjykata italiane për të njëjtin fakt ka
bërë kualifikimin ligjor të veprës penale shfrytëzim dhe favorizim prostitucioni,
madje sanksioni penal i caktuar nga kjo gjykatë është ekzekutuar, pra është vuajtur
nga kërkuesi Luan Dani;
- Gjykatat italiane kanë marrë në shqyrtim çështjen dhe kanë hetuar plotësisht mbi të
gjitha rrethanat e faktit dhe në fund kanë konkluduar se i dënuari Luan Dani duhet të
deklarohet fajtor për shfrytëzimin e shtetases Mimoza Rezi, dënim të cilin ai e ka
vuajtur tërësisht, ndërsa gjykatat shqiptare në gjykimin e themelit të çështjes e kanë
gjykuar dhe dënuar kërkuesin edhe për një periudhë gjatë të cilës kërkuesi Luan Dani
ka qenë i arrestuar nga autoritetet italiane duke vuajtur dënimin e dhënë nga Gjykata e
Napolit, i ndodhur ndërkohë në pamundësi për të konsumuar ndonjë vepër penale e aq
më pak shfrytëzimin e të dëmtuarës Mimoza Rezi.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; Prokurorin Kudusi Shahu, i cili kërkoi
mospranimin e kërkesës për rishikim; avokatin e kërkuesit, i cili kërkoi pranimin e kërkesës
për rishikim; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, duhen të prishen dhe çështja duhet kthyer për
rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Me vendimin me nr.29, datë 06.10.2004 Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të
Rënda, Tiranë ka deklaruar fajtor kërkuesin për veprat penale të “Shfrytëzimit të femrave për
prostitucion” dhe “trafikimit të femrave”, të parashikuara si krime nga nenet 114/a/5 dhe
114/b/2 të Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht me 18 vite burgim. Ky vendim është
lënë në fuqi pjesërisht nga vendimi me nr.26, datë 23.12.2004 të Gjykatës së Apelit të
Krimeve të Rënda, Tiranë, duke ndryshuar masën e dënimit të dhënë për veprën penale të
parashikuar nga neni 114/b/2 të K.Penal dhe duke e dënuar përfundimisht me 12 vite burgim.
508
Rrethanat e faktit që janë pranuar nga Gjykatat për Krime të Rënda janë këto:
Shtetësja Mimoza Rezi banuese në Kamëz, Tiranë, në vitin 2001 ka shkuar nga Vlora
në skaf për në Itali, në mënyrë klandestine. Ka qëndruar në Napoli dhe filluar të ushtrojë
prostitucion në këtë qytet. Gjatë kësaj kohe është njohur me të pandehurin Luan Dani, i cili e
ka bindur të dëmtuarën Mimoza që gjatë ushtrimit të punës si prostitutë, do ta mbronte ai. I
dënuari Luan ka filluar të bashkëjetojë me të dëmtuarën Mimoza Rezi dhe të gjitha
shpenzimet përballoheshin nga e dëmtuara. I dënuari Luan çdo ditë nga ora 12:00 e
kontrollonte të dëmtuarën kur ajo punonte në rrugë, si dhe lidhej shpesh me të në telefon dhe
fitimet që nxirrte çdo ditë e dëmtuara, nga puna e saj si prostitutë, i ndanin në mënyrë të
barabartë.
Kjo veprimtari ka vazhduar deri në muajin Nëntor 2002, ku e dëmtuara Mimoza është
kapur nga policia italiane dhe është kthyer në Shqipëri.
E dëmtuara Mimoza Rezi përsëri është kryer në Itali dhe ka vazhduar të punojë si
prostitutë në Napoli, nën vëzhgimin dhe mbrojtjen e të pandehurit Luan Dani. Përsëri është
kapur nga policia italiane dhe është kthyer në Shqipëri në muajin Shkurt 2002. Ka tentuar
disa herë të kthehet në Itali, nëpërmjet Maqedonisë dhe Sllovenisë por është kthyer nga
policia.
Me datë 06.04.2003 e dëmtuara Mimoza Rezi ka bërë kallëzim para oficerit të
policisë gjyqësore.
 Procedurat gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.29, datë
06.10.2004, ka vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Petrit Dani për kryerjen e
veprës penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, të parashikuar nga neni
114 “a”/5 dhe 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Luan Dani për kryerjen e veprës penale të
trafikimit të femrave për prostitucion, kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 114,
germa “b”/2 dhe 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 17 vite burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal përfundimisht e dënon të pandehurin Luan Petrit Dani
me 18 vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ekzekutimit të vendimit.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.26, datë
23.12.2004, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.29, datë 06.10.2004 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, për të pandehurin Luan Dani për veprën penale
të parashikuar nga neni 114/a/5 të K.Penal.
Ndryshimin e vendimit nr.19, datë 07.05.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë të
Krimeve të Rënda Tiranë, për pjesën tjetër, në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luan Petrit Dani për kryerjen e veprës penale të
trafikimit të femrave për prostitucion të parashikuar nga neni 114 “b”/2 të K.Penal dhe
dënimin e tij me 8 vjet burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal përfundimisht e dënon të pandehurin Luan Petrit Dani
me 12 vjet burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ekzekutimit të vendimit.
Kundër vendimeve të mësipërme ka paraqitur kërkesë për rishikim i dënuari
Luan Dani, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, brenda afatit ligjor, me shkaqet dhe pretendimet
e përmendura më sipër, në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
 Në lidhje me kërkesën për rishikim dhe zgjidhjen e çështjes

I gjykuari Luan Dani është deklaruar fajtor në lidhje me veprën penale që ka të bëjë
me trafikimin e subjektit femër me qëllim shfrytëzimin seksual të saj, si dhe të shfrytëzimit të
509
prostitucionit në rrethana rënduese. Në bazë të rrethanave të faktit të pranuara nga gjykatat
shqiptare në vendimin për deklarimin fajtor është provuar se në 2001 - Shkurt 2003, i
gjykuari ka trafikuar për ta shfrytëzuar seksualisht të dëmtuarën Mimoza Rezi nga Shqipëria
në drejtim të Italisë. Këto veprime të kundraligjshme të të dënuarit janë kualifikuar si
“trafikim të femrave për prostitucion” dhe “Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana
rënduese”, të parashikuara si vepra penale në Kodin Penal.
Në lidhje me veprimtarinë kriminale të zhvilluar nga i gjykuari në Itali në drejtim të
shfrytëzimit për prostitucion në dëm të shtetases Mimoza Rezi, ai rezulton të jetë gjykuar për
të njëjtin fakt në Itali me vendim të formës së prerë.
I gjykuari Luan Dani kërkesën për rishikim e mbështet pikërisht në vendimin e
gjykatës italiane, i cili pretendohet se bie ndesh me vendimin e gjykatës shqiptare. Kështu në
bazë të vendimit të Gjykatës së Napolit (Sesioni i Tretë Penal), nr.3544/06, datë 28.06.2006
dhe lënë në fuqi me vendimin e Gjykatës së Apelit Napoli, me nr.226/07, datë 06.05.2008,
rezulton se kërkuesi Luan Dani (quajtur ndryshe Elton Dani dhe Sali Dumani), është dënuar
për krimin e “Favorizimit të prostitucionit” me 4 vjet dhe 2 muaj burgim si dhe 800 euro
gjobë. Rekursi i ushtruar nga ana e tij ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Napoli nuk është
pranuar nga Gjykata e Lartë e Kasacionit me vendimin e datës 18.12.2009. Pra vendimi ka
marrë formë të prerë dhe është ekzekutuar, pasi i dënuari ka qenë i paraburgosur gjatë
gjykimit.
Me vendimin me nr.4, datë 12.01.2012 të Gjykatës së Apelit, Napoli (Sesioni i Tetë)
është vendosur lejimi i ekstradimit të tij në drejtim të shtetit shqiptar, për veprën penale të
parashikuar nga neni 114/b/1 me vendimin e Gjykatës së Krimeve të Rënda Tiranë, me nr.29,
datë 06.10.2004 ndryshuar me vendimin e Gjykatës së Apelit të Krimeve të Rënda me
vendimin me nr.26, datë 23.12.2004, duke mos pranuar kërkesën për shkeljen e nenit 114/a/5
të K.Penal.
Me vendimin e Gjykatës së Krimeve të Rënda Tiranë, me nr.29, datë 06.10.2004,
ndryshuar me vendimin e Gjykatës së Apelit të Krimeve të Rënda me vendimin me nr.26,
datë 23.12.2004, për të cilin është lejuar ekstradimi, kërkuesi Luan Dani është dënuar për
kryerjen e veprave penale të parashikuara nga nenet 114/a/5 dhe 114/b/1 të K.Penal,
përfundimisht, me 12 vjet burgim.
Nga përmbajtja e vendimit rezulton se gjykata italiane për të njëjtin fakt kriminal ka
bërë kualifikimin e veprës penale si “Favorizim dhe shfrytëzim prostitucioni”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se faktet e vëna në themel të vendimit nuk
pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë si dhe ndodhemi në kushtet e zbulimit
të provave të reja, të cilat vetëm apo edhe të marra së bashku me ato që janë vlerësuar njëherë
nga gjykatat tregojnë se vendimet e marra nga gjykatat shqiptare janë të gabuara 1. Ky vendim
i dhënë nga gjykata shqiptare kundër të gjykuarit nuk i është njoftuar atij pasi ai është
përfaqësuar nga avokati i caktuar nga familjarët.
Neni 474 i Kodit të Procedurës Penale parashikon se:
1. Kur disa vendime janë dhënë kundër të njëjtit person për të njëjtin fakt, gjykata
urdhëron ekzekutimin e vendimit me të cilin është dhënë dënimi më i lehtë, duke i deklaruar
të tjerët të pazbatueshëm.
Kur dënimet kryesore janë të barabarta, mbahet parasysh dënimi plotësues.
Por në rastin objekt gjykimi rezulton se Luan Dani është dënuar me vendim të
gjykatës shqiptare për veprat penale të parashikuara nga nenet 114/a/5 dhe 114/b/1 të
K.Penal, ndërsa me vendimin e gjykatës italiane ai është dënuar vetëm për veprën penale të
1
Neni 450 i K.Pr.Penale.
510
“shfrytëzimit dhe favorizimit të prostitucionit”, i cili tashmë është ekzekutuar, ç’ka e bën këtë
dispozitë të pazbatueshme për kërkuesin.
Kërkesa e të dënuarit është në përputhje me nenin 450/1, germa “a” të K.Pr.Penale, në
të cilin parashikohet se: “Rishikimi mund të kërkohet: a) kur faktet e dhëna në themel të
vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të formës së prerë”.
Në këtë rast, objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë kemi të bëjmë me dy vendime
penale të formës së prerë të cilat kundërshtojnë njëra-tjetrën. Të dy vendimet, si ai i gjykatës
shqiptare ashtu edhe ai i Gjykatës së Napolit, i referohen të njëjtit fakt penal që ka të bëjë me
shfrytëzimin për qëllim prostitucioni nga ana e të gjykuarit Luan Dani në dëm të shtetases
Mimoza Rezi (quajtur Mosa Resi dhe Moza Rei). Dhënia e të dy vendimeve për të njëjtin fakt
penal nga dy gjykata, ajo shqiptare dhe italiane, ka ardhur si rezultat i ngjarjes e cila ka
ndodhur në Itali, si dhe të parashikimit që bën Kodi Penal në lidhje me zgjerimin e
juridiksionit shtetëror mbi konceptin e territorit duke iu referuar shtetësisë së subjektit.
I gjykuari Luan Dani rezulton të jetë dënuar dy herë për të njëjtën vepër penale në
lidhje me shfrytëzimin seksual të së dëmtuarës Mimoza Rezi. Pavarësisht kualifikimit të
ndryshëm të veprës nga gjykata italiane dhe ajo shqiptare, fakti të cilës i referohen është i
njëjtë.
Kështu, Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, ka arsyetuar se: “në vitin 2001 e
dëmtuara ka shkuar nga Vlora për në Itali, në mënyrë klandestine. Ka qëndruar në Napoli
dhe ka ushtruar prostitucion dhe gjatë kësaj kohe është njohur me të pandehurin Luan Dani, i
cili e ka bindur të dëmtuarën që do ta mbronte gjatë ushtrimit të profesionit si prostitutë. Kjo
veprimtari ka vazhduar deri në muajin Nëntor 2002, ku e dëmtuara është kapur nga policia
italiane dhe është kthyer në Shqipëri. Është kthyer përsëri në Itali dhe ka vazhduar të punojë
si prostitutë në Napoli nën vëzhgimin dhe mbrojtjen e të pandehurit Luan Dani deri në
muajin Shkurt 2003, kur është kapur përsëri nga policia italiane dhe është kthyer në
Shqipëri”.
Ndërkohë që për këtë fakt Gjykata e Apelit Napoli e ka dënuar për “shfrytëzim dhe
favorizim prostitucioni” në dëm të shtetases Mimoza Rezi (ose Mosa Resi) deri në Qershor të
vitit 2003 (përfshirë edhe të dëmtuarat Macsim Gina Cristina, Naumchuck Halyna).
Pra në thelb kemi dy vendime dënimi të formës së prerë për të njëjtin fakt kriminal
për të cilat kemi vlerësim juridik të ndryshëm, gjë që përbën shkak për rishikim të vendimit
penal në kushtet kur deklarimi fajtor është bërë mbi bazën e kualifikimit për veprën penale të
“Trafikimit të femrave për ushtrim prostitucioni” sipas nenit 114/b të K.Penal dhe
“Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese” sipas nenit 114/b/2 të K.Penal (në
gjykatat shqiptare) dhe mbi bazën e kualifikimit për veprën penale të “shfrytëzimit dhe
favorizimit të prostitucionit” (në gjykatat italiane).
Kolegji Penal vlerëson se vendimi i dënimit kundër të gjykuarit Luan Dani duhet të
rishikohet për shkak se bie ndesh me një vendim tjetër penal, duke cenuar parimin e sigurisë
juridike si një çështje e gjykuar. I vetmi mjet juridik për të zgjidhur këtë situatë juridike të
krijuar, në mbrojtje të të dënuarit Luan Dani me vendim të formës së prerë, është rishikimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vendos që kërkesa për rishikim të pranohet, duke
prishur vendimin e Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda, duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë. Në rigjykim,
gjykata e shkallës së parë duhet të vlerësojë vlerën juridike të vendimit penal të gjykatës së
huaj, tashmë të ekzekutuar, të përcaktimit nëse jemi përpara të njëjtit fakt penal me qëllim
shmangien e dënimit të të gjykuarit dy herë për të njëjtën vepër penale dhe të ketë parasysh
edhe faktin që kërkesa e ekstradimit është pranuar nga gjykata italiane vetëm për dënimin për
511
veprën penale të parashikuar nga neni 114/b/1 dhe jo për dënimin për veprën penale të
parashikuar nga neni 114/a/5 i K.Penal.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 453 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
1. Pranimin e kërkesës për rishikim.
2. Prishjen e vendimit nr.26, datë 23.12.2004 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
dhe vendimit nr. 29, datë 06.10.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e
Rënda.
3. Dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda,
me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 25.09.2013
512
Nr.00-2013-1552 i Vendimit (242)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:

TIRANË.
KUNDËR: ARBEN GISHTO
A K U Z U AR:
“Mbajtjes pa leje të armëve dhe municioneve luftarake”,
parashikuar nga neni 278, paragrafi i dytë të K.Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimin si të ligjshëm të “Arrestit në flagrancë”
dhe caktim e masës së sigurimit personal atë të “Arrestit në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 228, 229, 230/1, 232/ (dh),
244/1, 249, 251, 252, 259 të K.Pr.Penale.

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Arben Gishto
dhe caktimin e masës së sigurimit personal atë të “Arrest ne shtëpi”, të
parashikuar nga neni 237 i Kodit Penal.
Urdhërohet Drejtoria e Policisë Tiranë të shoqërojë dhe të sistemojë
shtetasin Arben Gishto në adresën e depozituar prej tij në policinë gjyqësore.

Miratimin e vendimit penal masë sigurimi me nr.1382, datë 28.12.2012 të
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila

kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.46, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.1382, datë 28.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe caktimin e
masës së sigurimit arrest në burg për personin nën hetim Arben Gishto.
513
- Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në ligj e në prova e janë marrë në
mosrespektim e zbatim të gabuar të ligjit penal.
e sigurimit në rastin konkret duke pasur parasysh rrezikshmërinë shoqërore të autorit
dhe veprës penale, si dhe sanksionin e lartë të veprës penale.
- Veprimet konkrete të të dyshuarit, përhapja e veprës penale, justifikojnë plotësisht
masën e sigurimit arrest në burg të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës
Penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi pranimin e kërkesës; Avokatin Bledar Skënderi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës së Apelit Tiranë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Rezulton se, në ngarkim të personit nen hetim Arben Gishto, ekzistojnë dyshime të
arsyeshme të bazuara në prova se ai është autori i mundshëm i veprës penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municionit”, të parashikuar nga
neni 278/2 i K.Penal.
2. Në datën 26.12.2012, rreth orës 01.30 në Rrugën “Luigj Gurakuqi” nga ana e
punonjësve të policisë së shtetit është bërë kontrolli i automjetit tip Audi me targë EA
561 YL, me drejtues personin nën hetim, ku është gjetur një armë zjarri e tipit Zastava
e kalibrit 6.35 me një krehër me 6 fishekë.
3. Në këto kushte është bërë arrestimi në flagrancë i personit nën hetim si dhe
sekuestrimi i armës dhe fishekëve. të cilat janë dërguar për ekspertim balistik.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1382 datë 28.12.2012, ka
vendosur:
- Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë të shtetasit Arben Gishto dhe
caktimin e masës së sigurimit personal atë të “Arrest në shtëpi”, të parashikuar nga
neni 237 i Kodit Penal.
- Urdhërohet Drejtoria e Policisë Tiranë të shoqërojë dhe të sistemojë shtetasin Arben
Gishto në adresën e depozituar prej tij në policinë gjyqësore.
- Miratimin e vendimit penal masë sigurimi me nr.1382, datë 28.12.2012 të Gjykatës së
6. Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë, e cila
kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.46, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
dhe të vendimit nr.1382, datë 28.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg” për personin nën hetim Arben Gishto,
duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
- Masa e sigurimit “Arrest në burg” që kërkohet të aplikohet nga organi i ndjekjes
penale ndaj të gjykuarit Arben Gishto është një masë tejet ekstreme dhe nuk mund të
merret nga gjykata në kushtet e nenit 228/3, germat a, b, (c) dhe neni 230/1 të
K.Pr.Penale, ku theksohet se “Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë
514
tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
pandehurit”.
- Që të merret një masë e tillë sigurimi duhet të konkurrojnë njëherazi gjithë elementët
objektivë dhe subjektivë të parashikuar nga neni 230/1 të K.Pr.Penale, pasi çdo masë
tjetër shtrënguese të parashikuar nga neni 232 po të këtij kodi është e papërshtatshme
për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe autorit të saj.
- Masa e sigurimit personal ndërmerret në raport të drejtë me rëndësinë e faktit, ajo
duhet të jetë në përshtatje të plotë me nevojën dhe shkallën e sigurimit, si dhe me të
gjitha rrethanat e parashikuara nga nenet 47/2 të K.Penal, si edhe neni 229/1/2/3 të
K.Pr.Penale.
- Në këtë fazë që ndodhet procesi gjyqësor kërkohet vetëm dyshime të bazuara në
prova kurse saktësia e pretendimeve të ngritura nga organi i ndjekjes penale, do të
bëhet gjatë hetimit dhe gjykimit të çështjes në themel, por duke pasur parasysh
urdhërimet e neneve 228/3 (a), (b), (c) dhe 229/1/1 të K.Pr.Penale, me të drejtë
gjykata ka vendosur ndaj tij masën shtrënguese “arrest në shtëpi”, parashikuar nga
neni 237 i K.Pr.Penale.
- Në këtë stad që ndodhet procesi penal nuk ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që të
venë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e ndonjë prove dhe nuk ekziston rreziku që i
dyshuari Arben Gishto të largohet, si dhe për shkak të rrethanave të faktit ose
personalitetit të tij të ketë rrezik se ai do të kryejë një krim më të rëndë ose një lloj me
atë të cilën po procedohet.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, arrin në konkluzionin
se rekursi i paraqitur nga prokurori është i pabazuar në ligj dhe si i tillë nuk
duhet të pranohet1.
8. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
procedural penal dhe nuk ka shkak për t’u cenuar.
9. Në momentin që çështja në ngarkim të personit nën hetim Arben Gishto po gjykohet
në Gjykatën e Lartë për sa i përket caktimit të masës së sigurimit personal, sipas
deklarimeve përpara këtij Kolegji të avokatit mbrojtës të personit nën hetim, rezulton
se për këtë çështje ka përfunduar gjykimi i themelit në shkallë të parë, ku me
vendimin nr.455, datë 16.04.2013 është deklaruar fajtor dhe është dënuar me 3 vjet
burgim dhe në aplikim të nenit 406 K.Pr.Penale është dënuar përfundimisht me 2 vjet
burgim. Fakt ky i pohuar edhe nga përfaqësuesi i akuzës në këtë gjykim.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masa e sigurimit personal, e kërkuar nga
organi i akuzës, nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që parashikon
ligji për veprën penale konkrete.
11. Në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit personal “Arrest në burg” mund
të vendoset vetëm në qoftë se, për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe
autorit, çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Në rastin konkret nuk plotësohen këto
kritere. As vepra për të cilën akuzohet personi nën hetim dhe as vetë ky i fundit, nuk
paraqesin rrezikshmëri të veçantë shoqërore.
1
K.Pr.Penale, neni 432,
1. Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe:
a) për mosrespektimin ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal;
b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës, sipas nenit 128 të këtij Kodi;
c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
515
12. Vepra penale për të cilën akuzohet se ka kryer personi nën hetim Arben Gishto nuk
është me rrezikshmëri të veçantë shoqërore për të vendosur masën e sigurimit
personal “Arrest në burg” si kusht i parashikuar nga pika 1 e nenit 230 të K.Pr.Penale.
13. Vetë personi nën hetim Arben Gishto nuk paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore.
Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, në rastin konkret, gjykatat kanë mbajtur
parasysh një sërë parashikimesh ligjore që ligjvënësi i ka ofruar gjykatës që t’i mbajë
në konsideratë gjatë caktimit të masave të sigurimit personal1.
14. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me caktimin e masës së sigurimit është dhënë në
përputhje me dispozitat procedurale penale në Kreun I, Seksioni i që rregullon
“Kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”.
15. Kolegji Penal vlerëson se në caktimin si masë sigurimi “arrest në shtëpi”, janë marrë
parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit
të Procedurës Penale) dhe rrethanat konkrete të çështjes.
16. Të dy gjykatat, si Gjykata e Apelit Tiranë edhe ajo e Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë
pranuar se ndaj personin nën hetim Arben Gishto ka një dyshim të arsyeshëm, të
bazuar në prova, se nga ana e tij është kryer vepra penale e “Prodhim dhe mbajtje pa
leje të armëve luftarake dhe e municioneve”, parashikuar nga neni 278, paragrafi i
dytë të K.Penal, ç’ka përbën kushtin e përgjithshëm për caktimin e një mase sigurimi
personal2.
17. Vepra penale e prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga
neni 278/2 për të cilën hetohet shtetasi Arben Gishto nuk rezulton të jetë parashkruar,
amnistuar apo depenalizuar, pra nuk ndodhemi përpara rasteve të padënueshmërisë,
çka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi.
18. Në këto kushte, Kolegji Penal çmon se drejt ka vepruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor
dhe ajo e Apelit Tiranë duke i caktuar personit nën hetim Arben Gishto një masë
sigurimi personale me karakter shtrëngues. Në të tilla rrethana, Kolegji Penal vlerëson
të drejtë vendimin e gjykatës së apelit, e cila ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
19. Për sa i përket nevojave të sigurimit dhe llojit të masës, Gjykata e Apelit Tiranë
mbështetet ndër të tjera vendimmarrjen e saj në rrezikshmërinë shoqërore të autorit,
duke argumentuar se “Në këtë stad që ndodhet procesi penal nuk ekzistojnë shkaqe të
rëndësishme që të venë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e ndonjë prove dhe nuk
ekziston rreziku që i dyshuari Arben Gishto të largohet, si dhe për shkak të rrethanave
të faktit ose personalitetit të tij të ketë rrezik se ai do të kryejë një krim më të rëndë
ose një lloj me atë të cilën po procedohet”.
1
K.Pr.Penale, neni 229,
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…”.
2
K.Pr.Penale, neni 228
Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.
2. Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.
3. Masat e sigurimit personal vendosen:
a) kur ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës;
b) kur i pandehuri është larguar ose ekziston rreziku që ai të largohet;
c) kur për shkak të rrethanave të faktit dhe personalitetit të të pandehurit ka rrezik që ai të kryejë krime të rënda ose të të
njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
516
20. Ky argumentim është i drejtë, si për sa i përket arsyetimit konkret të rrethanave të
çështjes dhe të analizimit të personalitetit të të dyshuarit, por mbi të gjitha është i
drejtë për sa i përket nevojës së caktimit të masës së sigurimit personal me karakter
shtrëngues.
21. Gjykatat, në caktimin e masës shtrënguese “arrest në shtëpi”, kanë bërë një analizë të
shkaqeve, duke konkluduar se kjo masë është më e përshtatshme në krahasim me
çfarë do lloj mase tjetër. Neni 230, paragrafi i parë i K.Pr.Penale parashikon se
“Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme
për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit”.
22. Kolegji Penal arrin në konkluzionin se masa e sigurimit personal “Arrest në shtëpi”, i
përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të autorit dhe se është me
vend që kjo masë shtrënguese të mbetet në fuqi.
23. Mbështetur në arsyetimin për sa më sipër, Kolegji Penal, e çmon të drejtë
vendimmarrjen e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe asaj të Apelit Tiranë për
caktimin e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues ndaj personit nën
hetim Arben Gishto atë të “arrestit në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
24. Vendimi nr.46, datë 01.02.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë për sa i përket lënies në
fuqi të vendimit nr.1382 datë 28.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
lidhje me masën e sigurimit personal “arrest në shtëpi”, ndaj personit nën hetim Arben
Gishto, dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e
armëve dhe municioneve luftarake”, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të mbetet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa (a)
të K.P.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
517
Nr.00-2013-1601 i Vendimit (243)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Tom Ndreca Anëtar
Më datë 25.09.2013 mori në shqyrtim, çështjen penale, që i përket:
KËRKUES: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE

TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit nr.4443, dt 19.11.2008
të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për mosfillimin e procedimit penal.
Baza Ligjore: Nenet 290, 291/1 të K.Pr.Penale
Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.310 akti, datë 29.12.2009 ka

vendosur::
Rrëzimin e kërkesës së palës kërkuese Drejtoria Rajonale Tatimeve Tiranë si
të pabazuar në ligj dhe në prova dhe lënien në fuqi të vendimit të
Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 19.11.2008 për
mosfillimin e procedimit penal nr.4443 të vitit 2008”.

“Lënien në fuqi të vendimit nr.310 akti, datë 29.12.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs

Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të mësipërme dhe
fillimin e procedimit penal ndaj administratorit të Shoqërisë “Linza” sh.p.k, zotit Agim
Karamuça.

- Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë ka zbatuar të gjithë procedurën e parashikuar
nga ligji përmbledhjen e detyrimeve.
- Njoftim vlerësimi tatimor i është dërguar subjektit sipas procedurës së përcaktuar në
ligj.
518
- Në lidhej me referimet që bën Prokuroria në nenet 45 dhe 46 të ligjit nr.8560 dt.
22.12.1999 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar,
theksojmë se në materialin kallëzues është cituar se subjekti ka të regjistruar adresën
që vetë subjekti na ka bërë të ditur në Drejtorinë Rajonale të Tatimeve Tiranë dhe se
mbyllja e aktivitetit dhe sekuestrimi jo se janë bërë formalisht, por, nuk ka pasur
mundësi ekzekutimi kjo për faj të tatimpaguesit.
- Shoqëria në fjalë ka vendosur të mos ndjekë procedurat ligjore për mbylljen e
aktivitetit të shoqërisë por ka zgjedhur braktisjen duke mos u paraqitur më në
Drejtorinë tonë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin B.Sheshi, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në mungesë të kërkuesit Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Tiranë; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton së Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë

ka regjistruar kallëzimin penal të Drejtorisë Rajonale Tatimeve Tiranë nr.4443 në
ngarkim të shtetasit Agim Karamuça, i cili është administrator i Shoqërisë Tregtare
“Linza” sh.p.k akuzuar për veprën penale “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”
parashikuar nga neni 181 i K.Penal.
2. Rezulton e provuar se me vendimin nr.16361, datë 22.11.1996 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është regjistruar si person juridik Shoqëria Tregtare “Maluka B” sh.p.k.
me objekt “Prodhimin e produkteve ushqimore, industriale, ndërtimore, import-eksport,
tregtimi me shumicë dhe pakicë i artikujve të ndryshëm, etj”. Me vendimin nr.16361/3,
datë 30.10.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur ndryshimi i
emërtimit të kësaj Shoqërie nga “ Maluka B” në “Linza” sh.p.k.
3. Nga verifikimet e kryera nga punonjësit e Degës së Tatimeve Tiranë Shoqëria “Linza”
sh.p.k rezulton me detyrime tatimore në shumën 46.847.928 (dyzetegjashtë milion e
tetëqindedyzeteshtatë mijë e nëntëqindenjëzetetetë) lekë.
4. Në kallëzimin penal pretendohet se me gjithë njoftimet e vazhdueshme të bëra
Shoqërisë “Linza” sh.p.k këto detyrime tatimore nuk janë paguar akoma dhe për këtë
shkak është kërkuar të fillojë ndjekja penale ndaj të kallëzuarit Agim Karamuca.
5. Me vendimin e datës 19.11.2008 organi i Prokurorisë Tiranë ka vendosur mosfillimin
e procedimit penal, për aktet e kallëzimit penal nr.4443 të vitit 2008 për veprën penale
“Mospagimi i taksave dhe tatimeve” parashikuar nga neni 181 i K.Penal.
6. Duke mos qenë dakord me sa më sipër, kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me një kërkesë për shfuqizimin e këtij vendimi dhe vazhdimin e
hetimeve të mëtejshme rreth çështjes penale të sipërcituar.
7. Gjykata Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.310 akti, datë 29.12.2009 ka

vendosur:
- Rrëzimin e kërkesës së palës kërkuese Drejtoria Rajonale Tatimeve Tiranë si të
pabazuar në ligj dhe në prova dhe lënien në fuqi të vendimit të Prokurorisë pranë
519
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë datë 19.11.2008 për mosfillimin e procedimit penal
nr.4443 të vitit 2008”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.667, datë 17.09.2010 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.310 akti, datë 29.12.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
9. Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë e cila ka kërkuar prishjen e vendimit të mësipërme
dhe fillimin e procedimit penal ndaj administratorit të Shoqërisë “Linza” sh.p.k. Z. Agim
Karamuça, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Gjykata e apelit arrin në përfundimin se pretendimet e kërkuesit janë të pabazuara, si

gjatë gjykimit në shkallë të parë ashtu edhe në parashtresën e ankimit në gjykatën e apelit,
përfaqësuesi i i kërkuesit ka pranuar faktin që mbyllja e aktivitetit dhe sekuestrimi janë
bërë formalisht dhe nuk ka pasur mundësi ekzekutimin pasi subjekti nuk gjendet.
Prokuroria me të drejtë ka konkluduar se fakti për kallëzim nuk përben vepër penale. Që
të ndodhemi përpara veprës penale të parashikuar nga neni 181 të K.Penal duhet që më
parë të jetë marrë masa administrative. Në materialin kallëzues si dhe në verifikimet e
bëra nga ana e prokurorisë nuk rezulton që subjekti të ketë njoftime për detyrimin e tij
tatimor, kjo ka të bëj me hasjen apo jo të subjektit për mos shlyerjen e këtij detyrimi.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi nr.667, datë
17.09.2010, i Gjykatës së Apelit Tiranë i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të dispozitave procedurale
dhe të analizës ligjore të faktit që ka rezultuar.
11. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se nga verifikimet e kryera nga
punonjësit e Degës së Tatimeve Tiranë Shoqëria “Linza” sh.p.k rezulton me detyrime
tatimore në shumën 46.847.928 (dyzetegjashtë milion e tetëqindedyzeteshtatë mijë e
nëntëqindenjëzetetetë) lekë.
12. Kolegji Penal vëren se ligji nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, parashikon se për çdo detyrim tatimor të lindur
subjektit që i adresohet ky detyrimi i bëhet një njoftim vlerësimi tatimor1.
1
Ligji nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, Neni 34 “Njoftimi i
vlerësimit tatimor dhe kërkesa për pagimin e detyrimeve”
Tatimpaguesit i jepet njoftim vlerësimi për një detyrim tatimor. Njoftimi për vlerësimin tatimor duhet të përmbajë
informacionin e mëposhtëm:
a) Emrin dhe mbiemrin e tatimpaguesit, si dhe emrin tregtar të tij.
b) Numrin e identifikimit dhe kodin fiskal të tatimpaguesit.
c) Datën e njoftim vlerësimit.
ç) Qëllimin e lëshimit të njoftim vlerësimit, periudhën apo periudhave që ai u referohet.
d) Shumën e detyrimit të vlerësuar, dënimet dhe interesat eventuale për pagesë të vonuar.
dh) Kërkesën për pagimin e tatimit dhe afatin e pagesës.
e) Vendin dhe mënyrën e pagesës së detyrimit.
ë) Një përshkrim të arsyeve të bërjes së vlerësimit tatimor.
f) Procedurat e apelimit.
520
13. Në momentin që subjekti merr dijeni për këtë detyrim për të cilin nuk ka pretendime,
duhet të paguajë brenda afatit të caktuar detyrimin tatimor në të kundërt duhet ti drejtohet
procedurave të apelimit pranë strukturës përkatëse të apelimit tatimor.
14. Sipas akteve dhe provave të shqyrtuara nuk rezulton që nga ana e Subjektit Tregtar
“Linza” shpk të jetë ndërmarrë ndonjë nga këto hapa ligjore për kundërshtimin e
detyrimit tatimor.
15. Ligji “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, ka
përcaktuar mënyrën e mbledhjes së detyrimit tatimor, duke nisur që nga bllokimi i
llogarive bankare dhe duke vazhduar më tej me masat penalizuese.
16. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, ka
nisur të ushtrojë procedurat e zakonshme të mbledhjes me forcë të detyrimit që ka
Shoqëria “Linza” sh.p.k, siç janë kërkesat që i janë drejtuar bankave të nivelit të dytë për
bllokimin e llogarive rrjedhëse të kësaj shoqërie.
17. Nga ana e Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë është vazhduar më tej me ndjekjen
e procedurave ligjore për mbledhjen me procedurë të jashtëzakonshme të mbledhjes me
forcë të detyrimeve, duke kërkuar bllokimin dhe transferimin e pasurive të paluajtshme
dhe në bazë të ligjit të bëhej dhe sekuestrimi i tyre (shkresa nr.11764, datë 21.06.2007 e
Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë drejtuar ZVRPP Tiranë).
18. Pas këtyre veprimeve, Drejtoria rajonale e Tatimeve Tiranë, i është drejtuar organit të
prokurorisë duke bërë kallëzimin penal ndaj shtetasit Agim Karamuça me detyrë
administrator i Shoqërisë Tregtare “Linza” shpk për veprën penale “Mospagimi i taksave
dhe tatimeve” parashikuar nga neni 181 i Kodit Penal.
19. Në kallëzim pretendohet se me gjithë njoftimet e vazhdueshme të bëra Shoqërisë
“Linza” sh.p.k këto detyrime tatimore nuk janë paguar akoma dhe për këtë shkak është
kërkuar të fillojë ndjekja penale ndaj të kallëzuarit Agim Karamuça.
20. Me vendimin e datës 19.11.2008, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur
mosfillimin e procedimit penal, për aktet e kallëzimit penal nr.4443 të vitit 2008 për
veprën penale “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”, parashikuar nga neni 181 i Kodit
Penal.
21. Duke mos qenë dakord me sa sipër, kërkuesi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me një kërkesë për shfuqizimin e këtij vendimi dhe vazhdimin e
hetimeve të mëtejshme rreth çështjes penale të sipërcituar.
22. Nga materialet e fashikullit të hetimit, organi i prokurorisë ka konstatuar se shtetasi
Agim Karamuça nuk është njoftuar për detyrimin tatimor të papaguar në shoqërinë ku ai
është administrator dhe për këtë shkak ky organ ka vendosur mosfillimin e procedimit
penal.
23. Në këto kushte, Kolegji Penal vlerëson se prokurori ka respektuar detyrimet e
parashikuara nga neni 24 i K.Pr.Penale 1 dhe në funksion të këtij atributi ka bërë të gjitha
përpjekjet për të realizuar një procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor. Në rastin
e hetimit të kallëzimit të ankuesit Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, duke verifikuar
nëpërmjet provave të gjitha pretendimet e ngritura dhe të rrethanave të faktit të cilat
provohen prej tyre.
1
Neni 24 K.Pr.Penale “Funksionet e prokurorit”
1. Prokurori ushtron ndjekjen penale, bën hetime, kontrollon hetimet paraprake, ngre akuzë në gjykatë dhe merr masa për
ekzekutimin e vendimeve në përputhje me rregullat e caktuara në këtë Kod.
2. Prokurori ka të drejtë të mos fillojë ose të pushojë procedimin penal në rastet e parashikuara në këtë Kod.
3. Kur nuk është i domosdoshëm ankimi ose autorizimi për procedim, ndjekja penale ushtrohet kryesisht.
521
24. Kolegji Penal, mbështetur në aktet e fashikullit hetimor vlerëson se për asnjë moment
nuk rezulton që Subjekti Tregtar “Linza” shpk të jetë venë në dijeni për ekzistencën e një
detyrimi karshi Drejtorisë Rajonale të Tatimeve, Tiranë.
25. Me të drejtë gjykata e rrethit gjyqësor, ka konkluduar se njoftimi i vlerësimit tatimor
është një akt administrativ, ku për të cilin në Kodin e Procedurave Administrative është
përcaktuar se palët e interesuar duhet të njoftohen për të gjithë aktet nëpërmjet të cilave
vendosen detyrime, duke vijuar më tej edhe për mënyrën dhe rrugët që duhen ndjekur për
njoftimin e subjekteve të interesuara1.
26. Pavarësisht faktit që kërkuesi, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, ka vijuar me
masat administrative, Kolegji Penal vlerëson se ky organ ka gabuar me marrjen e këtyre
masave pasi vetë ligji ka përcaktuar se subjekti duhet të jetë në dijeni të ekzistencës së
detyrimit tatimor dhe në qoftë se tatimpaguesi, edhe pse i njoftuar, nuk paguan detyrimet
e caktuara tatimore, degët përkatëse të tatimeve marrin masa të tjera pa njoftuar më
tatimpaguesin.
27. Në rastin në gjykim, vërehet se njoftimi për aktin e mësipërm administrativ nuk është
kryer personalisht, ndërsa njoftimi me postë nuk është bërë i mundur, provuar kjo sipas
korrespondencës shkresore të organit të akuzës me Filialin e Transitit dhe Shpërndarjes,
Tiranë, pranë Postës Shqiptare.
28. Kodi Penal, për sa i përket veprës “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”, ka përcaktuar
përmbushjen e disa veprimeve ligjore, të cilat kërkojnë fillimisht marrjen e masave
administrative ndaj subjekteve që figurojnë me mospërmbushjen e detyrimit ndaj
administratës tatimore2.
29. Për sa më sipër, sipas kësaj dispozite që të jemi përballë kësaj vepre penale duhet të
ekzistojnë elementët e anës objektive dhe subjektive. Nga aktet rezulton se Subjekti
Tregtar “Linza” shpk figuron me detyrime tatimore në shumën 46.847.928 (dyzetegjashtë
milion e tetëqindedyzeteshtatë mijë e nëntëqindenjëzetetetë) lekë, por, po sipas akteve
dhe provave të shqyrtuara, nuk figuron për asnjë moment që ky subjekt të ketë marrë apo
të jetë njoftuar për një detyrim të tillë tatimor.
30. Dispozita penale e nenit 181 të Kodit Penal, nga vetë mënyra e ndërtimit të saj
përcakton se nuk mund të ketë përgjegjësi penale pa u ezauruar më parë masat
shtrënguese administrative për përmbushjen e detyrimit tatimor.
1
Kodi i Procedurave Administrative, neni 56 “Detyrimi për të njoftuar”
Palët e interesuara duhet te njoftohen per te gjitha aktet administrative nëpërmjet të cilave:
a) Merren vendime ne lidhje me pretendimet e tyre;
b) vendosen detyrime, ndëshkime ose shkaktohen dëme;
c) krijohen, zhduken, zgjerohen apo kufizohen interesat apo të drejtat legjitime të palëve, ose preken në ndonjë mënyrë tjetër
kushtet për ushtrimin e tyre.
Neni 60 “Mënyrat e njoftimit”
1. Njoftimet bëhen:
a) me poste, me kusht qe te këtë shërbim postar derë më derë në vendin e banimit apo qendrën e punës se palës që duhet të
njoftohet;
b) personalisht, në rast se kjo formë e njoftimit nuk komprometon shpejtësinë e zhvillimit të procedimit ose njoftimi me
poste nuk është i mundur;
c) me telegram, telefon, teleks ose faks në rastet e urgjencës;
2
Kodi Penal, neni 181 “Mospagimi i taksave dhe tatimeve”
Mospagimi i taksave dhe tatimeve brenda afatit të caktuar, megjithë mundësinë e pagimit të tyre, nga personi ndaj të cilit
janë marrë më parë masa administrative për këtë qëllim, dënohet me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
522
31. Kolegji Penal vlerëson se vendimi nr.667, datë 17.09.2010 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, i cili ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është i bazuar në ligj e në prova dhe për këtë shkak duhet lënë në fuqi.
32. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë duke çmuar se organi i akuzës, në zbatim të
detyrimeve ligjore ka kryer veprimet e nevojshme, gjen të bazuar në ligj vendimin e
gjykatës së apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
me të cilën është vendosur mospranimi i kërkesës për shfuqizimin e vendimit të pushimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
523
Nr.00-2013-1414 i Vendimit (244)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 25.09.2013, shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

RRETHIT GJYQËSOR BERAT, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Bujar
Sheshi.
KUNDËR
TË GJYKUARVE: 1. LUTFIJE REXHEPI, në mungesë.
2. ARTUR METUSHI, në mungesë.
3. SAJMIR TAFA, në mungesë.
4. ALFIER CAKA, mbrojtur nga
av. Skënder Breca, i caktuar kryesisht.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të fëmijëve”
të parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.60, datë 06.05.2004, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurës Lutfije Rexhepi për veprën penale të
“Trafikimit të fëmijëve”, parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal dhe dënimin
e saj me 15 vite burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, në
datë 01.04.2003.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Metushi për veprën penale të
“Trafikimit të fëmijëve”, parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal dhe dënimin
e tij me 15 vite burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfier Caka për veprën penale të “Trafikimit
të fëmijëve”, parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 15
vite burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sajmir Tafa për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 2 vite burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, më datë
31.03.2003.
524
Deklarimin fajtor të të pandehurit Çlirim Mara për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e
tij me 2 vite burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, me datë
01.04.2003.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurve në mënyrë të barabartë.

Gjyqësor Berat.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin me nr.419, datë 20.04.2007, ka

vendosur:
Mospranimin e rekurseve të paraqitur nga prokurori i apelit dhe të gjykuarit
Lutfije Rexhepi e Alfier Caka, nëpërmjet avokatëve të tyre përkatësisht
A.Goga dhe Y.Bimo, ndaj vendimit nr.55, datë 09. 03.2005 të Gjykatës së
Apelit Vlorë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.114, datë 26.12.2008 ka vendosur:

Pranimin e kërkesës. Rivendosjen në afat të së drejtës së të pandehurit Alfier
Fadil Caka për të bërë ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë, për vendimin nr.60,
datë 06.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.

Ndryshimin e vendimit nr.60, datë 06.05.2004, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat, përsa i përket të pandehurit Alfier Caka dhe duke e gjykuar çështjen në
fakt: Të deklarojë fajtor të pandehurin Alfier Caka për kryerjen e veprës
penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 2 vjet dhe 6 muaj burgim. Vuajtja e dënimit të llogaritet nga
dita e arrestimit datë 26.09.2008 dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Kundër këtij vendimi më datë 15.06.2010, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit

Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.168, datë 17.05.2010 të Gjykatës
së Apelit, Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë 06.05.2004 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë
Gjykatës së Lartë, Bujar Sheshi, që kërkoi: prishjen e vendimit nr.168, datë 17.05.2010 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë 06.05.2004 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Alfier Caka, av. Skënder Breca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.168, datë 17.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe, si
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.168, datë 17.05.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedural e atij material penal prandaj do të lihet në fuqi.
525
 Rrethanat e faktit.
1. Sipas organit të akuzës rezulton se kallëzuesja Ermira Beqiri është e datëlindjes
26.02.1987, banore e qytetit të Elbasanit dhe fëmijë e dy prindërve, të cilët janë
divorcuar. I ati ka formuar një familje tjetër dhe jeton në Greqi, kurse e ëma Lumturi
Dollani është larguar në Itali, duke e lënë kallëzuesen nën kujdesin e gjyshit të saj
Mehmet Dollani.
2. Kallëzuesja pa mbushur ende moshën 16 vjeç, në vitin 2002, është njohur me
shtetasin Gazmend Hida, me të cilin ka bashkëjetuar për një periudhë 6 muaj, duke
qëndruar më së shumti në banesën e këtij të fundit. E ëma e kallëzueses sapo ka rënë
në dijeni të kësaj lidhjeje është kthyer në Shqipëri në muajin Janar të vitit 2003 dhe e
ka çuar kallëzuesen në shtëpinë e gjyshit të saj. Për shkak të kontradiktave midis së
ëmës dhe kallëzueses, kjo e fundit është larguar përsëri nga banesa, këtë herë me një
shtetas tjetër të quajtur Astrit Lushnjari, me të cilin ka bashkëjetuar për rreth një muaj
në qytetin e Lezhës dhe në fillim të muajit Mars të vitit 2003 kallëzuesja është kthyer
përsëri në banesën e gjyshit të saj Mehmet Dollani, ndërkohë që e ëma ishte larguar
përsëri në Itali, duke i lënë porosi të atit të saj Mehmet Dollani të mos e pranonte më
në banesë Ermirën.
3. E gjendur në këto kushte, pa banesë dhe e braktisur nga të gjithë të afërmit,
kallëzuesja takohet me të gjykuarën Lutfije Rexhepi, të cilën e njihte më parë, pasi e
gjykuara dhe e ëma e saj kishin punuar në të njëjtën ndërmarrje. Kallëzuesja i ka
kërkuar ndihmë të gjykuarës Lutfije Rexhepi për ta strehuar në banesën e saj, kërkesë
të cilën e gjykuara e ka pranuar, duke e marrë të miturën Ermira Beqiri, në banesën e
saj, ku jetonte vetëm me të ëmën e moshuar, shtetasen Naxhije Bershima.
4. Pasi ka qëndruar disa ditë në shtëpinë e të gjykuarës, kjo e fundit i ka propozuar
kallëzueses “t’i gjejë një djalë të mirë me të cilin të shkojë jashtë shtetit për të punuar
në rrugë si prostitutë për të krijuar jetën e saj dhe për të fituar pavarësinë
ekonomike”. Pasi merr pëlqimin e kallëzueses, e gjykuara lidhet me të gjykuarin
Alfier Caka, i cili banon në të njëjtën lagje. Ky i fundit lidhet me të gjykuarin Artur
Metushi, banues në fshatin Linas, emigrant ekonomik në Angli dhe që kishte ardhur
përkohësisht për motive familjare.
5. I gjykuari Artur Metushi ka shkuar në shtëpinë e të gjykuarës Lutfije Rexhepi së
bashku me të gjykuarin Alfier Caka dhe e gjykuara prezanton të dëmtuarën Ermira
Beqiri me të gjykuarin Artur Metushi, duke i thënë se “ky është ai djali me të cilin do
të ikësh dhe do të punoni duke i ndarë fitimet përgjysëm”. Pasi marrin pëlqimin e
kallëzueses, i gjykuari Artur Metushi dhe e gjykuara Lutfije Rexhepi janë futur në një
dhomë tjetër të banesës, ku e gjykuara Lutfije Rexhepi ka përfituar nga i gjykuari
Artur Metushi një sasi prej 130.000 lekësh. Më pas e gjykuara Lutfije Rexhepi shkon
në dhomën ku rrinte kallëzuesja dhe i tregon sasinë e lekëve duke i thënë se “pesëqind
mijë lekë të vjetra do t’i mbyllte në Bankë me emrin e kallëzueses”. Pas kësaj
kallëzuesja është nisur për në Tiranë me të gjykuarin Artur Metushi me një taksi për
të rregulluar vizat në ambasadë. Atë natë ata kanë qëndruar në një hotel në hyrje të
Tiranës nga ana e autostradës që shkon në Durrës. Aty kallëzuesja i kërkon të
gjykuarit të kthehen përsëri në Elbasan pasi ka ndërruar mendje. I gjykuari Artur
Metushi pasi përpiqet të bindë kallëzuesen për të qëndruar dhe pasi nuk ia arrin
qëllimit, të nesërmen në mëngjes prenoton një taksi dhe kthehet në qytetin e
Elbasanit. Aty ai i shprehet kallëzuese se ka paguar lekë, të cilat ja ka dhënë Lutfijes
dhe pasi kjo e fundit t’ia kthejë, ajo është e lirë të shkojë ku të dojë. Në qytetin e
Elbasanit ata takohen përsëri me të gjykuarin tjetër Alfier Caka, i cili e strehon
526
kallëzuesen në shtëpinë e prindërve të tij, të quajtur Lutfije e Mehmet Caka, duke e
prezantuar si nusen e të gjykuarit Artur Metushi.
6. Më pas i gjykuari Artur Metushi lidhet në telefon me djalin e tezes së tij, të gjykuarin
Sajmir Tafa, banues në fshatin Linas, të cilit i kërkon të strehojë kallëzuesen për disa
ditë. Për këtë ai merr dhe pëlqimin e kallëzueses. Të gjykuarit Alfier e Artur me një
taksi e shoqërojnë kallëzuesen deri tek ura e fshatit Linas ku i priste i gjykuari Sajmir
Tafa dhe një shtetas i quajtur Klodian. Këta e shoqërojnë kallëzuesen në shtëpinë e
motrës së të gjykuarit Sajmir, dëshmitares Pranvera Vidhani, në fshatin Selitë, duke e
prezantuar si të fejuarën e Klodianit. Ditën tjetër i gjykuari Sajmir Tafa e çon
kallëzuesen tek daja i tij Asqeri Dyrmo, në fshatin Linas ku ajo rri një natë tjetër. Të
nesërmen në mëngjes i gjykuari Sajmir e shoqëron kallëzuesen në bregun e lumit
Devoll rrugës për në qytetin e Kuçovës. Për këtë ai kishte folur me të gjykuarin Artur
pasi ishte mërzitur duke shoqëruar kallëzuesen.
7. I gjykuari Artur Metushi dërgon një mjet taksi ku ndodhej dhe shtetasi Gazmir Basha
dhe pasi hipin edhe Sajmir Tafa dhe kallëzuesja drejtohen në afërsi të qytetit të
Kuçovës, ku priten për njëfarë kohe. Aty vjen i gjykuari Çlirim Mara me një automjet
i shoqëruar nga dëshmitari Ilirjan Kumria. Të gjykuarit Çlirim Mara i është kërkuar
më parë nga i gjykuari Artur Metushi, me të cilin ai njihej më parë, që të strehojë për
disa kohë kallëzuesen. Gazmir Basha e prezanton kallëzuesen me të gjykuarin Çlirim.
Kallëzuesja pranon të ikë me të gjykuarin Çlirim Mara. Ky i fundit bisedon në telefon
me të gjykuarin Artur Metushi dhe i premton kallëzueses që ta çojë në shtëpinë e saj
në Elbasan. I gjykuari Çlirim Mara e çon atë ditë kallëzuesen në shtëpinë e motrës së
tij, dëshmitares Nurije Azizi, në qytetin e Kuçovës duke e lënë aty dhe vetë largohet
për në banesën e tij. Ai i premton kallëzueses se do ta shoqërojë për në banesën e saj
sapo të rregullojë automjetin. Kallëzuesja ka qëndruar për dy net në banesën e Nurije
Azizit, e cila banonte aty me bashkëshortin dhe fëmijët e saj. Ditën e tretë, në datën
31.03.2003, në atë banesë vjen policia gjyqësore e qytetit të Kuçovës të cilët
shoqërojnë kallëzuesen në komisariat, ku ajo ka paraqitur kallëzim penal.
 Procedurat gjyqësore.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.60, datë 06.05.2004, ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të së pandehurës Lutfije Rexhepi për veprën penale të “Trafikimit
të fëmijëve” parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal dhe dënimin e saj me 15 vite
burgim, duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, në datë 01.04.2003.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Metushi për veprën penale të “Trafikimit të
fëmijëve”, parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 15 vite
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfier Caka për veprën penale të “Trafikimit të
fëmijëve”, parashikuar nga neni 128/b/2 i K.Penal dhe dënimin e tij me 15 vite
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sajmir Tafa për veprën penale të “Moskallëzimit të
krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 2 vite burgim, duke
filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, më datë 31.03.2003.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Çlirim Mara për veprën penale të “Moskallëzimit
të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 2 vite burgim,
duke filluar vuajtja e dënimit nga dita e ndalimit, me datë 01.04.2003.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurve në mënyrë të barabartë...”.
9. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.55, datë 09.03.2005, ka vendosur: “Lënien në
fuqi të vendimit nr.60, datë 06.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat”.
527
10. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin me nr.419, datë 20.04.2007, ka
vendosur:“Mospranimin e rekurseve të paraqitur nga prokurori i apelit dhe të
gjykuarit Lutfije Rexhepi e Alfier Caka, nëpërmjet avokatëve të tyre përkatësisht
A.Goga dhe Y.Bimo, ndaj vendimit nr.55, datë 09.03.2005 të Gjykatës së Apelit
Vlorë”.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.114, datë 26.12.2008, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesës. Rivendosjen në afat të së drejtës së të pandehurit Alfier Fadil
Caka për të bërë ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë, për vendimin nr.60, datë
06.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat”.
12. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.168, datë 17.05.2010, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.60, datë 06.05.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat,
përsa i përket të pandehurit Alfier Caka dhe duke e gjykuar çështjen në fakt: Të
deklarojë fajtor të pandehurin Alfier Caka për kryerjen e veprës penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e tij me 2
vjet dhe 6 muaj burgim. Vuajtja e dënimit të llogaritet nga dita e arrestimit datë
26.09.2008 dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
13. Kundër këtij vendimi më datë 15.06.2010 ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit
Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.168, datë 17.05.2010 të
Gjykatës së Apelit, Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë 06.05.2004 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat”.
14. Në shkaqet e rekursit të prokurorit veçohen:
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për rivendosjen në afat është dhënë në
kundërshtim me ligjin procedural penal, pasi mbrojtësi me prokurë av.Ylli Bimo ka
konsumuar rrugën e ankimeve, duke paraqitur në emër të të pandehurit rekurs në
Gjykatën e Lartë.
Rrjedhimisht edhe gjykimi në gjykatën e apelit është bërë në kundërshtim me ligjin
dhe konkretisht me nenin 420/1/“b” i K.Pr.Penale sepse ankimi është bërë ndaj një
vendimi ndaj të cilit nuk mund të bëhet ankim.
Edhe në themel është bërë interpretim i gabuar i provave. Si gjatë hetimit ashtu edhe
gjatë gjykimit është provuar se i pandehuri Alfier Caka, jo vetëm ka pasur dijeni për
të gjitha veprimet që kanë kryer dy të pandehurit e tjerë Lutfije Rexhepi dhe Artur
Metushi, por ka kryer së bashku me ta veprime në shoqërimin e të miturës Ermira
Beqiri, ka bërë përpjekje konkrete që trafikimi i saj jashtë shteti të realizohej dhe
njëkohësisht të përfitoheshin të ardhurat nga ky trafikim.
A. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ,mes të tjerave në vendimin e saj, arsyeton:
...Gjykata çmon se të pandehurit Lutfije Dervishi, Alfier Caka dhe Artur Metushi kanë
konsumuar elementët e veprës penale të “Trafikimit të fëmijëve”, të parashikuar nga
neni 128/b, paragrafi i dytë i K.Penal. Të pandehurit e kanë kryer veprën në
bashkëpunim me njëri-tjetrin nëpërmjet rekrutimit, dhënies dhe marrjes së pagesave,
duke përfituar nga pozita vulnerabile e të miturës Ermira Beqiri dhe duke marrë
pëlqimin e të pandehurit Artur Metushi për të kontrolluar të miturën, me qëllim
shfrytëzimin e prostitucionit në një shtet tjetër.
Për të pandehurit Sajmir Tafa dhe Çlirim Mara gjykata bën një përcaktim të
ndryshëm të faktit nga ai që i ka bërë prokurori.
Në përcaktimin e akuzës për të pandehurit, prokurori i është referuar edhe Konventës
së Kombeve të Bashkuara kundër krimit të organizuar ndërkombëtar, Protokollit të
Dytë Shtesë mbi parandalimin, pengimin dhe ndëshkimin e trafikut të personave,
528
veçanërisht grave dhe fëmijëve. Në rastin konkret kemi bashkëpunim të të
pandehurve, por jo një grup kriminal të organizuar. Megjithatë gjykata i referohet
këtij protokolli në lidhje me përcaktimin se çfarë do të quajmë “trafik personash”
sipas përkufizimit të nenit 3 (a) të protokollit të dytë shtesë. Nga leximi i kësaj
dispozite dhe nenit 128/b të K.Penal del e qartë se element i domosdoshëm për këtë
figurë vepre penale është ana subjektive, qëllimi i shfrytëzimit të së miturës. Ky qëllim
ka ekzistuar tek të pandehurit Lutfije, Alfier dhe Artur deri në momentin që e mitura
refuzoi të shkonte me të pandehurin Artur Metushi jashtë shteti. Pas kthimit nga
Tirana në qytetin e Elbasanit, i pandehuri Artur Metushi ka hequr dorë nga qëllimi i
shfrytëzimit të së miturës dhe qëllimi i veprimeve të mëtejshme të tij ka qenë rimarrja
e shumës që i kishte paguar të pandehurës Lutfije Rexhepi. Për këtë qëllim ai kujdeset
që e mitura Ermira Beqiri të mos i humbasë nga horizonti duke e strehuar atë me
pëlqimin e saj tek kushëriri i tij, Sajmir Tafa dhe më pas te shoku i tij, Çlirim Mara.
Nuk u vërtetua në seancë gjyqësore që i pandehuri Sajmir Tafa dhe Çlirim Mara t’i
kenë propozuar kallëzueses të shkojnë jashtë shtetit dhe as të kenë pasur për qëllim
shfrytëzimin e saj në ndonjë formë të parashikuar nga ligji. Megjithatë gjykata çmon
se dy të pandehurit, duke u nisur nga analiza e provave, kane qenë në dijeni të
historisë të kallëzueses dhe të veprës penale të kryer prej të pandehurit Artur Metushi
por nuk kanë kallëzuar për këtë krim të rëndë organeve kompetente, duke konsumuar
kështu elementët e veprës penale të parashikuar nga neni 300 i K.Penal.
16. Gjykata e Apelit Vlorë mes të tjerave në vendimin e saj arsyeton:
“......Në analizë të thënieve të së dëmtuarës (në kallëzim, në deklarimet përpara
oficerit të policisë gjyqësore, në datat 22.04.2003 dhe 24.11.2003 dhe dëshminë e
dhënë para gjykatës) rezulton e qartë se vetë dëshmitarja është kontradiktore në
deklarimet e saj, por edhe me deklarimet e tjera të administruara në gjykim.
Duke analizuar deklarimet dhe elementët e figurës së veprës penale, gjykata e apelit
çmon se në rastin konkret mungojnë ana objektive dhe ajo subjektive e veprës penale.
Në veprimet e të pandehurit Alfier Caka nga ana objektive nuk konstatohet asnjë
element që ka të bëjë me rekrutimin e së dëmtuarës dhe ndonjë përfitim material apo
marrje dhe dhënie të hollash për këtë fakt. Nga vetë deklarimet dhe dëshmia e së
dëmtuarës del qartë se të gjitha veprimet e saj janë kryer me vullnet dhe dëshirë, pa
asnjë shtrëngim, ushtrim dhune fizike apo psikike nga i pandehuri Alfier Caka, i cili
siç deklaroi në seancë gjyqësore, ka vetëm njohje rastësore si komshi me të
pandehurën Lutfije Rexhepi dhe për këtë shkak është takuar rastësisht me të dhe të
pandehurin Artur Metushi, tek klubi i lagjes. Organi i akuzës dhe gjykata nuk ka
provuar se si do të realizohehej nga i pandehuri Alfier Caka trafikimi i të miturës
Ermira Beqiri, mekanizmin e këtij trafikimi, rolin konkret të tij në këtë trafikim dhe
përfitimin e tij konkret në këtë veprimtari. Përfitimi material dhe çdo përfitim tjetër, i
cili nuk u provua në gjykim, është element i anës subjektive të veprës penale, e cila
kryhet në çdo rast me dashje dhe qëllim përfitimi. Nga të gjitha provat e shqyrtuara
nuk është vërtetuar që i pandehuri Alfier Caka të ketë përfituar ose do të përfitonte në
të ardhmen prej trafikimit për prostitucion të së miturës Ermira Beqiri.
Bashkëpunimi i pretenduar nga akuza dhe i pranuar nga gjykata e faktit, duke iu
referuar edhe në përcaktimet e nenit 25 të K.Penal dhe të vendimit unifikues të
Gjykatës së Lartë me nr.01, datë 12.03.2002, në lidhje me kuptimin e bashkëpunimit,
nuk provohet të ekzistojë...”
529
B. Në lidhje me ankimin (rekursin).
17. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga prokurori i apelit, pasi u analizuan nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të pabazuara në fakt dhe në ligj (Neni 432 i
Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, nuk do të merren në konsideratë nga ana e
këtij kolegji.
18. Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
procedural e atij penal. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë edhe në
lidhje me ndryshimin e kualifikimit ligjor të veprës penale të të pandehurit Alfier
Caka, duke bërë një përcaktim të ndryshëm të faktit nga ai që i ka bërë prokurori e
duke e gjetur atë fajtor për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit” sipas nenit 300
të K.Penal.
19. Nga aktet e dosjes rezulton e pa provuar se si do të realizohej nga i gjykuari Alfier
Caka trafikimi i të miturës Ermira Beqiri, mekanizmi i këtij trafikimi, roli përkatës i të
gjykuarit në këtë trafikim dhe përfitimin e tij konkret në këtë veprimtari.
20. Duke analizuar elementët e figurës së veprës penale, gjykata e apelit me të drejtë ka
çmuar se në rastin konkret mungojnë ana objektive dhe ajo subjektive e figurës së
veprës penale të “Trafikimit të fëmijëve”. Nga ana objektive në veprimet e të
gjykuarit Alfier Caka nuk konstatohet asnjë element që ka të bëjë me rekrutimin e të
dëmtuarës për të arritur ndonjë përfitim material apo marrje dhe dhënie të hollash për
këtë fakt.
21. Përfitimi material dhe çdo përfitim tjetër është element i anës subjektive të veprës
penale, e cila kryhet në çdo rast me dashje dhe qëllim përfitimi. Nga të gjitha provat e
shqyrtuara nuk është vërtetuar që i gjykuari Alfier Caka të ketë përfituar ose do të
përfitonte në të ardhmen prej trafikimit për prostitucion të së miturës Ermira Beqiri.
22. “Bashkëpunimi” i pretenduar nga organi i akuzës dhe i pranuar nga gjykata e faktit
nuk provohet të ekzistojë, ndaj me të drejtë gjykata e apelit i ka dhënë një tjetër
kualifikim ligjor veprimeve dhe mosveprimeve të të gjykuarit. Drejt ka vepruar
gjykata e apelit duke iu referuar përcaktimeve të nenit 25 të K.Penal dhe të Vendimit
Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.01, datë 12.03.2002, në lidhje me kuptimin e
bashkëpunimit,
23. Mungesa qoftë edhe e një elementi të figurës së veprës penale për të cilën i gjykuari
është akuzuar, çon automatikisht në shkarkimin e tij prej kësaj akuze dhe ky proces
është thelbi i gjykimit në çdo shkallë të sistemit gjyqësor.
24. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Vlorë ka zbatuar drejt ligjin procedural penal, kur ka gjykuar
çështjen dhe ka deklaruar fajtor të gjykuarin Alfier Caka për veprën penale të
“Moskallëzimit të krimit” sipas nenit 300 të K.Penal.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit
441/1, shkronja “a” të Kodit të Procedurës Penale, duke lënë në fuqi vendimin
nr.168, datë 17.05.2010, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
530
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja “a” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.168, datë 17.05.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
531
Nr.00-2013-1590 i Vendimit (245)
VENDIM
Edmond Islamaj Kryesues

Artan Broci Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

KRIMEVE TË RËNDA TIRANË, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë Hysen
Keta.
KUNDËR: FATOS SELMANI, mbrojtur nga av. S.Zeqiri.
A K U Z U A R:
“Trafikimit të femrave” në bashkëpunim.
Baza Ligjore: Neni 114/b/3 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.04, datë 21.01.2011,
ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Beqir Selmani për veprën penale të
“Trafikimit të femrave” e parashikuar nga neni 114/b/3 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë) milionë e
600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
1. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të
pandehurit Fatos Beqir Selmani me 10 (dhjetë) vjet burgim dhe 4 (katër)
milion e 400.000 (katërqind mijë) lekë gjobë.
3. Vuajtja e dënimit të pandehurit i fillon nga data 21.06.2010 dhe do të kryhet
në një burg të sigurisë së zakonshme.
4. Për provat materiale konform nenit 190/1 të K.Pr.Penale gjykata disponon:
Konfiskimin e kalimin në favor të shtetit të telefonave celularë:
Telefon Nokia 1208 me nr.IMEI 354190030013701; telefon Nokia model
1202 me nr.IMEI 356907/03/750877/3; telefon Nokia model 1203 me nr.IMEI
355283/03979551/0; telefon SonyEricson me nr.IMEI 357991301-509501 4;
telefon Nokia metalixato me nr.IMEI 353192/03878600/8; telefon Samsung
me nr.IMEI 352375/03/264747/1; telefon Nokia me nr.IMEI
353662/01/431107/0; Asgjësimin e: kartës AMC “What’s up” me numra të
gërvishtur me mbishkrim “SEA”; kartës AMC me numra të gërvishtur; pesë
532
kartave SIM nga të cilat dy janë të Kompanisë Vodafone , një e Kompanisë
AMC dhe një e Kompanisë Eagle si dhe një kartë SIM pa asnjë lloj shënimi;
një kartë AMC “What’s up” me numra të fshirë; një kartë SIM pa numra; një
kartë SIM me numra të gërvishtur; një kartë AMC me numrat
89355010908116631304;
Kthimin të pandehurit Fatos Selmani të një blloku me fotografi në përfundim
të gjykimit; sipas urdhrit mbi bashkimin e provave materiale me fashikullin e
gjykimit datë 14.09.2010.
5. Shpenzimet procedurale, të përbëra nga shpenzimet e hetimit paraprak dhe
ato në fazën e gjykimit, i ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda me vendimin nr.21, datë 28.03.2011, ka

vendosur:
Parë për Krime të Rënda.
Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Fatos

Selmani, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës nuk është rezultat i shqyrtimit të gjithanshëm të çështjes, pasi ajo
nuk e ka shtrirë shqyrtimin edhe ne rrethanat qe janë në favor të të pandehurit Fatos
Selmani. Nëse gjykata do ta kishte bërë në siguri që vendimi do të ishte marrë
ndryshe.
- Sipas provave të administruara në dosje rezulton që i pandehuri nuk ka trafikuar, nuk
ka organizuar, nuk ka drejtuar, nuk ka financuar, nuk ka rekrutuar (ka qenë në
pamundësi objektive për ta bërë një gjë të tillë, sepse ndodhej duke vuajtur dënimin
në Institucionin e Ekzekutimit Vendimeve Penale Fushë Krujë për një vepër tjetër
penale).
- I gjykuari, Fatos Selmani e ka vënë në dije gjithmonë të dëmtuarën M. G., që është
duke vuajtur dënimin për një vepër tjetër, që është në moshë më të madhe se ajo, etj.
Që është i gjymtuar dhe ndër bisedat që ata kanë bërë i ka treguar për këtë duke i
thënë “e ke burrin sakat, e ke burrin topall..”, ndërsa M. i thotë “le të jetë”.
- Nuk disponon asnjë provë në dosje që të provojë për kërcënime që Fatosi i ka bërë
M., përkundrazi në dosje ndodhen të administruara rreth 330 faqe ku në çdo rresht të
tyre nuk bëhet fjalë për kërcënim nga i pandehuri Fatos, prandaj edhe gjykata në
vendimin e saj nuk trajton asnjë kërcënim, sepse nuk ka të tillë.
- Vetë e dëmtuara i ka shprehur dëshirën e saj ndër bisedat që ka bërë me të gjykuarin,
Fatos, që donte të shkonte ne Itali dhe të largohej nga gjendja që ajo kishte. Edhe në
bisedat që janë të regjistruara ka rezultuar se ajo është shprehur disa herë se ai është
njeriu më i shtrenjtë për të, ndër të tjera shprehje të saj janë… “më ndryshove jetën, u
bëre e vetmja arsye e jetës time pa të cilën nuk mund të jetoj, etj…”.
- Komunikimet në telefon të së dëmtuarës me babain e saj kanë qenë të atilla që arsyeja
e largimit të saj ka qenë pikërisht sjellja e tyre dhe keqtrajtimi që ata kanë bërë në
drejtimin e saj.
- Në gjendjen që janë aktet, me provat e shqyrtuara dhe të verifikuara në seancë, del
qartë se i pandehuri Fatos Selmani nuk është autor i veprës penale për të cilën
akuzohet dhe vendimi nga ana e gjykatave është marrë në aplikim të gabuar të ligjit.
533
Lartë, Hysen Keta, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit, av. S.Zeqiri, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit
në lidhje me cilësimin ligjor të veprës penale; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.21, datë 28.03.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë,
është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Shtetasja e dëmtuar M. S. G., e datëlindjes X.X.XXX, banore në Sh.V., ka qenë e
fejuar pa dëshirë të saj me shtetasin E. Sh. nga Golem-Kavajë me mblesëri pasi kishin dhe një
lidhje të mëparshme familjare, prej dy vjetësh (nga 2009) dhe marrëdhëniet mes çiftit nuk
kanë qenë të mira, pasi ajo keqtrajtohej nga i fejuari, sikundër dhe me familjarët e tij dhe për
këtë shkak M. nuk ndjehej mirë në atë ambient që megjithëse ishin mirë nga ana ekonomike
por ishte një ambient fanatik dhe madje e kishin larguar nga shkolla e ajo qëndronte thuajse e
mbyllur e shpesh është mjekuar ne spital si rrjedhojë e dobësisë shëndetësore. Periudhën e
fundit e dëmtuara ka dyshuar në një lidhje tjetër prej bashkëshortit të saj E., kjo për faktin se
shkonte vonë në shtëpi, thuajse nuk dilnin bashkë e dyshonte nga telefonata e mesazhet
telefonike, sikundër kohët e fundit dhe shtetasi E. Sh. kishte pasur probleme në lidhje me
telefonin e saj.
Më datë 02.05.2009, në mbrëmje rreth orës 21.00, e dëmtuara largohet nga shtëpia e
saj, duke marrë pasaportën dhe një sasi prej 200.000 lekësh që ia kishin dhënë për ditëlindjen
e saj (XX.XX.XXXX) e pas kërkimit në banesën e të fejuarit ku dhe atje nuk ndodhej, i ati
S.G. më datë 03.05.2009 ka depozituar kallëzimin, duke vijuar me dyshimet e tij mbi
rrëmbimin e së bijës që pasqyrohet përveçse në kallëzimet e tij, edhe nga deklarimet dhënë
gjatë hetimit paraprak më datat 15.06.2009; 08.06.2009; 16.07.2009; 20.07.2009; 31.07.2009;
04.08.2009; 04.08.2009; 06.08.2009; 06.08.2009; 24.09.2009; 28.09.2009; 28.05.2009.
Ndërsa pas një muaji, në telefonin e bashkëshortes së tij ka telefonuar një numër
italian 0039XXXXXX, e duke e pasur afër i ka thënë për t’u përgjigjur në të shtetases H. G.
(lidhje e kunatit të M.), e kjo e fundit duke iu shprehur se i është dukur i njohur zëri i
ngjashëm me të M.
Më datë 09.07.2009 e ka telefonuar një numër i fshehur, ai ka komunikuar për herë të
parë, pikërisht me të bijën, të dëmtuarën M. G., duke qarë në telefon e duke iu shprehur se
’’jam atje ku ju më keni çuar” duke lënë të kuptohej se ishte lidhja kundër dëshirës së saj
shtysa për largimin nga banesa, e më pas telefoni është fikur. Më datë 12.07.2009 në
telefonin e bashkëshortes është telefonuar me numër të fshehur dhe ka komunikuar me të
bijën, M. G., që i ka deklaruar se ka ikur me dëshirën e saj se personi që e ka marrë nuk
kishte faj dhe dëgjonte një zë mashkulli që i diktonte e orientonte në bisedën se si duhej të
fliste. Ajo i kishte kërkuar të tërheqë denoncimin në polici dhe prokurori, ajo ishte e trishtuar
dhe kishte frikë në ato çfarë fliste. E dëmtuara M. ka pasur si numër telefoni 068XXXXXX e
gjatë kohës pasi është larguar kur e ka provuar ka dalë herë sikur binte zile, herë transferim i
thirrjeve apo i fikur .
Nga organi i akuzës është arritur të identifikohet duke ndjekur të dhënat paraqitur në
deklarimet e shtetasit S. G. mbi numrat e telefonit dhe si rrjedhojë e përgjimeve të numrave
534
dhënë prej tij fillimisht 068XXXXXX dhe 068XXXXXX, më datë 17.07.2009 dhe më pas
është vijuar me zgjatje të afateve të përgjimit dhe nga rezultatet e tij rezulton se në datë
10.08.2009, ora 09.01.PM, shtetësja M. G. ka komunikuar me prindërit e saj nga një numër
italian 0039XXXXXXX, i cili gjithashtu është vënë në përgjim në datë 11.08.2009 bashkë
me numrin 068XXXXXX (të shtetases M. G.), duke u vleftësuar nga kjo gjykatë me
vendimin nr.401, datë 13.08.2009. Për këtë të fundit nuk janë përftuar telefonata duke u
konkluduar nga akuza se shtetasja M. G. ka telefonuar prej jashtë territorit të Shqipërisë, duke
përdorur një numër italian.
Nga kompanitë telefonike celulare janë marrë nëpërmjet tabulateve telefonike emrat e
shtetasve që kanë komunikuar me numrin italian 0039XXXXXXX, nga ku ka komunikuar e
dëmtuara, pasqyruar në shkresën nr.450/1, datë 23.09.2009, nga ana e Kompanisë Eagle, se
numrat komunikues me numrin 00393XXXXXXX ishte numri 067XXXXXX në emër të
shtetasit Sh. E. dhe 067XXXXXX në emër të shtetases T. E. që dhe nga deklarimet e
shtetases A. E. e pyetur më datë 28.09.2009, e se numri 0039XXXXXXX ishte i të vëllait të
saj të quajtur R. E. i cili jetonte në Torino të Italisë prej 4 vjetësh, si dhe deklaroi faktin vëllai
tjetër i saj S. E. ishte i dënuar në mungesë për veprën penale të vrasjes dhe ndodhej duke
vuajtur dënimin në burgun e Fushë-Krujës. Mbi numrin 067XXXXXX ajo është shprehur se
e përdorte kunata e saj shtetasja O. E. (bashkëshorte e S. E.), pohuar nga kjo e fundit në
deklarimet dhënë prej saj. Gjithashtu nga pyetja e shtetases T. E. më datë 29.09.2009, ajo
deklaroi se nuk kishte dijeni për numrin 0039XXXXXXX por se kishte djalin në Torino të
Italisë që prej 4 muajsh, më parë ai i ka treguar se bashkëjeton me një vajzë shtetase rumune
dhe kur ky ka komunikuar me të ëmën një ditë më parë dt. 28.09.2009 i është shprehur se
është i pastër dhe se nuk kishte të bënte me vajzën që ka ikur nga shtëpia, pyetur në respektim
të dispozitave 155-160 të K.Pr.Penale.
Nga akuza janë vendosur nën përgjim numrat e telefonit 069XXXXXX në përdorim
të O. E., 069XXXXXX në përdorim të L. E., vleftësuar si i ligjshëm me vendimin nr.427,
datë 30.09.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda duke vijuar dhe me
përgjimin e numrit 068XXXXXX në përdorim të shtetases O. E., i vleftësuar nga kjo gjykatë
me vendimin nr.428, datë 30.09.2009.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.04, datë
21.01.2011, ka vendosur: Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatos Beqir Selmani për veprën
penale të “Trafikimit të femrave” e parashikuar nga neni 114/b/3 të Kodit Penal dhe dënimin
e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim dhe 6 (gjashtë) milionë e 600.000 (gjashtëqind mijë)
lekë gjobë.
1. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin përfundimisht të të pandehurit
Fatos Beqir Selmani me 10 (dhjetë) vjet burgim dhe 4 (katër) milion e 400.000 (katërqind
mijë) lekë gjobë.
3. Vuajtja e dënimit të pandehurit i fillon nga data 21.06.2010 dhe do të kryhet në një
burg të sigurisë së zakonshme.
4. Për provat materiale konform nenit 190/1 të K.Pr.Penale gjykata disponon:
Konfiskimin e kalimin në favor të shtetit të telefonave celularë:
Telefon Nokia 1208 me nr.IMEI 354190030013701; telefon Nokia model 1202 me
nr.IMEI 356907/03/750877/3; telefon Nokia model 1203 me nr.IMEI 355283/03979551/0;
telefon SonyEricson me nr.IMEI 357991301-509501-4; telefon Nokia metalixato me nr.IMEI
353192/03878600/8; telefon Samsung me nr.IMEI 352375/03/264747/1; telefon Nokia me
nr.IMEI 353662/01/431107/0; Asgjësimin e: kartës AMC “What’s up” me numra të
535
gërvishtur me mbishkrim “SEA”; kartës AMC me numra të gërvishtur; pesë kartave SIM nga
të cilat dy janë të Kompanisë Vodafone , një e Kompanisë AMC dhe një e Kompanisë Eagle si
dhe një kartë SIM pa asnjë lloj shënimi; një kartë AMC “What’s up” me numra të fshirë; një
kartë SIM pa numra; një kartë SIM me numra të gërvishtur; një karte AMC me numrat
89355010908116631304;
Kthimin të pandehurit Fatos Selmani të një blloku me fotografi në përfundim të
gjykimit; sipas urdhrit mbi bashkimin e provave materiale me fashikullin e gjykimit datë
14.09.2010.
5. Shpenzimet procedurale, të përbëra nga shpenzimet e hetimit paraprak dhe ato në
fazën e gjykimit, i ngarkohen të pandehurit.
Gjykata e Apelit Për Krime të Rënda me vendimin nr.21, datë 28.03.2011, ka
vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.04, datë 21.01.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda.

Kolegji i gjykatës së apelit çmon se i pandehuri Fatos Selmani, në bashkëpunim me
persona si R.Sh (E), ka kryer veprimtari e cila ka cenuar interesat e mbrojtura nga neni 114/b-
3 i K.Penal, çmuarje e konsideruar si raport kontradiktor ndërmjet faktit kundrejt normës
penale, që është shprehje e kundërligjshmërisë së veprimeve të të pandehurit.
Ka gjendur të pandehurin Fatos Selmani fajtor sepse në bashkëpunim ka kryer
“trafikim të femrës” M.G dhe në lidhje me llojin dhe masat e dënimit të caktuara për të,
kolegji i apelit vlerëson se është e drejtë që ai të dënohet me 15 vjet burgim dhe 6 milion lekë
gjobë, që në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale zbuten, duke u dënuar përfundimisht me 10
vjet burg dhe 4 milion lekë gjobë.
Në lidhje me kundërshtimin e të pandehurit Fatos Selmani ngritur në apelin e tij ndaj
vendimit të gjykatës së shkallës së parë që e ka dënuar atë, apo në lidhje me “arsyet për të
cilat gjykata i quan të papranueshme provat e kundërta” (germa “ç”, pika 1, neni 383 i
K.Pr.Penale), ky kolegj sqaron se:
I pandehuri thelbin e kundërshtimit apelues e ngre mbi ekzistencën e “dëshirës së vetë
të dëmtuarës M. G. për t’u larguar nga Shqipëria” si dhe mbi premtimin e krijimit të “raportit
bashkëshortor të tij me të dëmtuarën“. Ky kolegj vlerëson se prapësimet e të pandehurit i
referohen situatave të cilat nuk kanë ndikim, aq më tepër pengues, në konsumimin e veprës
penale për të cilën ai është gjendur fajtor. Kështu, duke gjetur si të vesuar vullnetin e të
dëmtuarës M. G, në gjendje të pashpresë për të ardhmen dhe sidoqoftë vulnerabël edhe për
shkak të veprimeve aktive të të pandehurit, dëshira e saj për t’u larguar nga banesa dhe
Shqipëria. Për më tepër, pikërisht gjetja dhe më pas vendosja në një gjendje të tillë
dëshpëruese, pa rrugëzgjidhje, ku mundësia e “shpëtimit” që i sugjerohet viktimës është
largimi dhe shkuarja në Itali, përbëjnë konsumim të veprës penale për të cilën i pandehuri
është gjendur fajtor. Për këtë i pandehuri Fatos Selmani nuk ngre një kundërshtim të
vlefshëm ligjërisht në mbështetje të pafajësisë së tij.
Po ashtu edhe pretendimi i krijimit të raportit bashkëshortor me të dëmtuarën M. G,
nuk e shmang të pandehurin nga konsumimi i veprës penale. Siç është gjendur e provuar,
qëllimi i të pandehurit ka qenë ai i shfrytëzimit të prostitucionit të së dëmtuarës, i cili nuk
është i papajtueshëm me “premtimin për bashkëjetesë”. Madje ky i fundit jo rrallë përbën
edhe situatë mashtrimi që lehtëson ende më shumë arritjen e qëllimit të shfrytëzimit të
prostitucionit. Asnjë pengesë e arsyeshme dhe ligjore nuk përbën situata e të pandehurit për
të krijuar raportin bashkëshortor, edhe pse ai ka qenë në gjendje të burgimit. Për këtë, është
evidente se veprimet e të pandehurit kanë qenë të qëllimshme pikërisht për të siguruar
536
pamundësinë e kundërshtimit të viktimës M. G, e kështu për të shfrytëzuar prostituimin e saj
në një vend të huaj, ku tashmë atë e kishte trafikuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit për

Krime të Rënda Tiranë duhet të lihet në fuqi.
Vendimi i gjykatës së apelit për deklarimin fajtor të të gjykuarit për kryerjen e veprës
penale të parashikuar nga neni 114/b-3 i Kodit Penal është i bazuar në rrethanat e faktit.
Neni 114/b-3 i K.Penal sanksionon: “Rekrutimi, transportimi, transferimi, fshehja ose
pritja e femrave nëpërmjet kërcënimit ose përdorimit të forcës apo formave të tjera të
shtrëngimit, rrëmbimit, mashtrimit, shpërdorimit të detyrës ose përfitimit nga gjendja
shoqërore, fizike a psikike ose dhënies apo marrjes së pagesave ose përfitimeve, për të marrë
pëlqimin e një personi që kontrollon një person tjetër, me qëllim shfrytëzimin e prostitucionit
të të tjerëve ose formave të tjera të shfrytëzimit seksual, të punës ose shërbimeve të detyruara,
të skllavërimit ose formave të ngjashme me skllavërimin, të vënies në përdorim ose
transplantimit të organeve, si dhe formave të tjera të shfrytëzimit, dënohen me burgim nga
shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet dhe me gjobë nga tre milionë deri në gjashtë milionë lekë.
Organizimi, drejtimi dhe financimi i trafikimit të femrave dënohen me burgim nga
dhjetë deri në pesëmbëdhjetë vjet dhe me gjobë nga pesë milionë deri në shtatë milionë lekë.
Kur kjo vepër kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, apo shoqërohet me
keqtrajtimin dhe detyrimin me dhunë fizike a psikike ndaj së dëmtuarës, për të kryer veprime
të ndryshme, ose sjell pasoja të rënda për shëndetin, dënohet me burgim jo më pak se
pesëmbëdhjetë vjet dhe me gjobë nga gjashtë milionë deri në tetë milionë lekë” (neni
114/b/3).
Për vlerësimin e përgjegjësisë penale të të gjykuarit Fatos Selmani gjykata çmon të
analizojë në mënyrë të veçantë elementin e figurës të veprës penale në referim të nenit
114/b/3 të K.Penal dhe konkretisht anën objektive, si më poshtë:
Nga pikëpamja e anës objektive provohet që i gjykuari Fatos Selmani, me veprimet e
tij ka konsumuar një figurë vepre penale, konkretisht atë të “Trafikimit të femrave”.
Vepra penale e “Trafikimit të femrave“ konsumohet ne formën e veprimeve ose
mosveprimeve kriminale që cenojnë në mënyrë të dukshme liritë, moralin dhe dinjitetin e
femrës, përmes rekrutimit, transferimit, fshehjes ose pritjes së femrave nëpërmjet kërcënimit
ose përdorimit të forcës apo formave të tjera të shtrëngimit, rrëmbimit, mashtrimit,
shpërdorimit të detyrës ose përfitimit nga gjendja shoqërore, fizike a psikike ose dhënies apo
marrjes së pagesave ose përfitimeve, për të marrë pëlqimin e një personi që kontrollon një
person tjetër, me qëllim shfrytëzimin e prostitucionit të të tjerëve ose formave të tjera të
shfrytëzimit seksual, të punës ose shërbimeve të detyruara, të skllavërimit ose formave të
ngjashme me skllavërimin, të vënies në përdorim ose transplantimit të organeve, si dhe
formave të tjera të shfrytëzimit.
Nga të gjitha provat, rezulton se i gjykuari Fatos Selmani e ka kryer veprën penale
përmes rekrutimit, organizimit dhe transferimit, me qëllim shfrytëzimin e së dëmtuarës M. G.
si prostitutë. Ky i fundit gjithashtu i bën presion psikologjik asaj në mënyrë që të merrte para
nga familjarët e saj dhe t’ia dërgonte atij vetë, pasi me ato lekë ai do të dilte nga burgu.
Janë vërtetuar plotësisht këto veprime të të gjykuarit Fatos Selmani madje edhe duke
u materializuar me tërheqjen e të ardhurave monetare të punës së të dëmtuarës si prostitutë,
537
duke iu ofruar klientëve shërbime seksuale, të marra dhe të tërhequra nga i gjykuari përmes
Unionit Financiar (shuma prej 10.000 euro).
Këtë vepër i gjykuari e ka kryer në bashkëpunim me shtetasin R. E., vëlla i një të
dënuari tjetër.
Në këtë drejtim, përsa i takon gjykimit dhe deklarimit fajtor të të gjykuarit për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 114/b-3 i K.Penal, ky kolegj çmon se
vendimet e gjykatave janë të drejta, të mbështetura në ligj dhe prova.
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë duhet lënë në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.21, datë 28.03.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë.
Tiranë, më 25.09.2013
538
Nr.00-2013-1611 i Vendimit (246)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53305-01122-

00-2010, që i përket:t
E GJYKUAR: 1. ELENA GAÇE, hetuar dhe gjykuar me masë

sigurimi “arrest në shtëpi”.
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Vjedhje duke shpërdoruar detyrën”, kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 135-25 i K.Penal.
2. LILJANA MENGA, hetuar dhe gjykuar

me masë sigurimi “arrest në burg” në mungesë.
A K U Z U A R:
Për veprën penale
3. LULJETA GOXHAJ, hetuar dhe gjykuar

në gjendje të lirë.
A K U Z U A R:
Për veprën penale
4. FRIDA PETRELA, hetuar dhe gjykuar

në gjendje të lirë.
A K U Z U A R:
Për veprën penale
539
5. FIQIRETE BEÇI, hetuar dhe gjykuar me
masë sigurimi “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore”.
A K U Z U A R:
Për veprën penale
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1109 datë 21.07.2010, ka

vendosur:
Deklarimin fajtore të të pandehurës Elena Gaçe për veprën penale “Vjedhje
duke shpërdoruar detyrën”, kryer në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 135-25
të K. Penal dënimin e saj me 9 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, uljen e 1/3 së këtij dënimi dhe dënimin
e të pandehurës Elena Gaçe përfundimisht me 6 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurën Elena Gaçe fillon nga dita e arrestimit të
saj.
Revokimin e vendimit për caktimin e masës së sigurimit “arrest në shtëpi” për
të pandehurën Elena Gaçe meqenëse e ka plotësuar afatin për të cilin është
caktuar masa e sigurimit “arrest në shtëpi”.
Deklarimin fajtore të të pandehurës Liljana Menga për veprën penale
“Vjedhje duke shpërdoruar detyrën”, kryer në bashkëpunim dhe në bazë të
nenit 135-25 te K. Penal dënimin e saj me 6 vjet burgim.
e të pandehurës Liljana Menga përfundimisht me 4 vjet burgim.
Në bazë të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit
të dënimit me burgim për një afat 3 vjet në mënyre që gjatë kësaj kohe e
pandehura të mos kryej vepër tjetër penale.
Detyrimi i të pandehurës Liljana Menga të mbajë kontakte me shërbimin e
provës si dhe të mos shoqërohet me persona të tjerë të dënuar.
Revokimin e vendimit për caktimin e masës se sigurimit “arrest ne burg” në
mungesë për të pandehurën Liljana Menga.
Deklarimin fajtore të të pandehurës Luljeta Goxhaj për veprën penale
“Vjedhje duke shpërdoruar detyrën”, kryer në bashkëpunim dhe në bazë të
nenit 135-25 të K. Penal dënimin e saj me 6 vjet burgim.
e të pandehurës Luljeta Goxhaj përfundimisht me 4 vjet burgim.
të dënimit me burgim për një afat 3 vjet në mënyrë që gjatë kësaj kohe e
pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale .
Detyrimi i të pandehurës Luljeta Goxhaj të mbajë kontakte me shërbimin e
Deklarimin fajtore të të pandehurës Frida Petrela për veprën penale “Vjedhje
të K. Penal dënimin e saj me 6 vjet burgim.
540
e të pandehurës Frida Petrela përfundimisht me 4 vjet burgim.
të dënimit me burgim për një afat 3 vjet në mënyrë që gjatë kësaj kohe e
pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale.
Detyrimi i të pandehurës Frida Petrela të mbajë kontakte me shërbimin e
Deklarimin fajtore të të pandehurës Fiqirete Beçi për veprën penale “Vjedhje
të K.Penal dënimin e saj me 6 vjet burgim.
e të pandehurës Fiqirete Beçi përfundimisht me 4 vjet burgim.
të dënimit me burgim për një afat 3 vjet në mënyre që gjatë kësaj kohe e
pandehura të mos kryejë vepër tjetër penale .
Detyrimi i të pandehurës Fiqirete Beçi të mbajë kontakte me shërbimin e
Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale prova materiale (urdhër tërheqje, urdhër
derdhje, kartela, etj që janë fiktive) të asgjësohen, por pasi të përfundojë
çështja në ngarkim të të pandehurës Alketa Palushi, e cila vazhdon në gjykim
të zakonshëm më vete, me një tjetër trup gjykues.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1109 datë 21.07.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1109 datë 21.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
Vendimit nr.635, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë ushtruar rekurs e
pandehura Elena Gaçe dhe Prokuroria e Apelit Tiranë të cilët respektivisht kërkojnë:
E pandehura Elena Gaçe kërkon: Prishjen e vendimit nr.1109 datë 21.07.2010 të

Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe Vendimit nr.635, datë 06.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurës Elena Gaçe, e
dënuar për kryerjen e veprës penale të vjedhjes duke shpërdoruar detyrën, në bazë të neneve
135 dhe 25 të K.Penal, pasi fakti nuk parashikohet nga ligji si vepër penale.
Shkaqet e Rekursit:
- Vendimet e mësipërme janë dhënë në kundërshtim të hapur me faktet e provuara dhe
me ligjin penal. Gjykatat nuk kanë bërë gjë tjetër veçse kanë përsëritur konkluzionet e
aktit të ekspertimit kontabël, shoqëruar me tabelat përkatëse, por pa analizuar
elementët e faktit kriminal dhe përgjegjësinë vetjake të secilit nga subjektet e akuzuar.
Pra arsyetimi i vendimeve gjyqësore përmban vetëm elementë të teknikës kontabile
bankare, ato janë të zhveshur nga analiza juridike e faktit dhe individualizimi i
përgjegjësisë penale për gjithsecilin nga të akuzuarit.
- Vendimet kanë paqartësi në lidhje me vlerën e dëmit të shkaktuar dhe subjektin e
dëmtuar nga vepra penale. Kështu konkludohet se vlera e dëmit të shkaktuar është
243.424.019 lekë, por nuk saktësohet subjekti i dëmtuar. Gjykatat në vendimin e tyre
duhet të arsyetonin se cilit nga personat e paraqitur në tabelat e paraqitura i është
541
pakësuar vlera e depozitave dhe sa është vlera e këtij pakësimi. Pa pakësim të pasurisë
së luajtshme vepra penale e vjedhjes nuk ekziston, dhe akuza e ngritur e mbështetur
në nenin 135 të K.Penal nuk qëndron.
- Akuza nuk ka qenë në gjendje të sjellë asnjë provë e gjykatat në arsyetimin e tyre nuk
arsyetojnë nëse vlera e mësipërme i është pakësuar bankës. Në rast se do të provohej
ky fakt, atëherë akuza do të ishte për vjedhje të bankave dhe arkave të kursimit, në
bazë të nenit 136 të K.Penal. përderisa nuk ka fakte për një akuzë të tillë, është i qartë
përfundimi se nuk as pakësim të pasurisë së agjencisë bankare.
- Nga hetimi dhe gjykimi ka dalë qartë fakti se agjencia bankare nr.4 u nënshtrohej
inventarëve periodike dhe nëse ky dëm do të ishte shkaktuar vërtet, ai nuk kishte si të
fshihej për gjatë 4 viteve. Duke qenë se nuk ka pakësim të pasurisë së Bankës dhe as
pakësim të depozitave të shtetasve, atëherë nuk ekziston ndonjë fakt i paligjshëm, i
parashikuar nga ligji si vepër penale.
Prokuroria e Apelit Tiranë kërkon: Ndryshimin e Vendimit nr.635, datë 06. 05.
2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke mos aplikuar dënimin alternativ të parashikuar në
nenin 59 të K.Penal për të pandehurat Elena Gaçe, Liljana Menga, Luljeta Goxhaj, Frida
Petrela dhe Fiqirete Beçi.
Shkaqet e Rekursit:
- Të pandehurat kanë ndërruar një sistem të tërë të qëndrueshëm veprimesh të
kundraligjshme, nga të cilat është arritur të përvetësohet në mënyrë të kundraligjshme
një sasi prej 243 424 019 lekësh. Arsyetimi i gjykatës së apelit, se kërkesa e të
pandehurave për pezullim të dënimit me burgim është e drejtë duke u bazuar në
problemet familjare dhe shëndetësore të tyre, nuk është i drejtë.
- Në rast se i referohemi kërkesave të nenit 59 të K.Penal për aplikimin e kësaj norme
është e domosdoshme që të plotësohen dy kritere, rrezikshmëria e pakët e personit dhe
rrethanat e kryerjes së veprës. Vetëm pasi të plotësohen këto dy kushte lind e drejta
për të marrë në konsideratë rrethanat e tjera, siç janë ato familjare apo social
ekonomike.
- Nga aktet e shqyrtuara dhe administruara në gjykim rezulton se rrezikshmëria
shoqërore e të pandehurave është e theksuar. Arrijmë në këtë konkluzion duke marrë
në konsideratë;
- Të pandehurat e kanë kryer veprën penale në bashkëpunim me njëra tjetrën.
- Të pandehurat kanë ndërtuar një sistem të tërë të qëndrueshëm veprimesh të
kundraligjshme, nga të cilat është arritur të përvetësohet në mënyrë të kundraligjshme
një sasi prej 243 424 019 lekësh.
- Vazhdimësinë e këtyre veprimeve të kundraligjshme, e konkretisht nga data 01. 01.
2001 deri në datë 15.03.2004.
- Pasojat e ardhura nga këto veprime, përvetësimi i shumës prej 243 424 019 lekësh.
- Për veprën penale të kryer në bashkëpunim nga ana e të pandehurave është përcaktuar
një sanksion i rëndë, i cili në maksimum arrin në 10 vjet burgim, fakt që tregon se kjo
vepër mbart rrezikshmëri shoqërore të theksuar, për më tepër kur të pandehurat kanë
mbajtur qëndrim mohues ndaj akuzave duke mos pranuar kryerjen e veprës penale, e
aq më pak të kenë shprehur ndonjë formë pendimi për gjithë këto veprime të
kundraligjshme.
- Për sa më sipër vendimi i gjykatës përsa i përket pezullimit të ekzekutimit të dënimit
me burgim nuk është i drejtë dhe i bazuar në prova, arsye për të cilën duhet ndryshuar
542
me qëllim që masa e dënimit të jetë në përputhje me rëndësinë e faktit , sanksionin e
parashikuar dhe rrethanat rënduese që ekzistojnë në rastin konkret.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili kërkoi
pranimin e rekursit; mbrojtësin e të gjykuarës Eleni Gaçe, av. Arjan Salati, i cili kërkoi
pafajësi për të Gjykuarën Eleni Gaçe; si dhe mbrojtësit e caktuar kryesisht për të gjykuarat e
tjera, av. Skënder Breca dhe av Gazmend Zeneli, të cilët kërkuan lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.635, datë 06.05.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si të tillë duhet të lihet në fuqi.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezultojnë këto rrethana fakti;

Nga shqyrtimi i akteve të ndodhura në fashikullin e procedimit penal nr.763 të vitit
2004 në ngarkim së të pandehurave Elena Gaçe, Liljana Menga, Luljeta Goxhaj, Frida Petrela
dhe Fiqirete Beçi rezulton se:
Në datë 07.03.20004 mbi bazën e kallëzimit të bërë nga Drejtoria e Përgjithshme e
Bankës së Kursimeve, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në datë 07.03.2004 ka regjistruar
procedimin penal me nr.763 për veprën penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën “ në
bashkëpunim parashikuar nga neni 135-25 të K.Penal në ngarkim të të pandehurave Elena
Gaçe, Liljana Menga, Luljeta Goxhaj, Frida Petrela dhe Fiqirete Beçaj.
E pandehura Elena Gace ka qenë e punësuar në Bankën e Kursimeve me detyrën e
përgjegjëses së agjencisë nr.4 që nga viti 2000 deri në vitin 2004.
E pandehura Liljana Menga ka qenë e punësuar në Bankën e Kursimeve me detyrën e
sportelistes së agjencisë nr.4 që nga viti 2000 deri në vitin 2004.
E pandehura Luljeta Goxhaj ka qenë e punësuar në Bankën e Kursimeve me detyrën e
arkëtares së agjencisë nr.4 që nga viti 2000 deri në vitin 2004.
E pandehura Fiqirete Beçi ka qenë e punësuar në Bankën e Kursimeve me detyrën e
arkëtares së agjencisë nr.4 që nga viti 2000 deri në vitin 2004.
Agjencia e Kursimeve si pjesë organike e Bankës së Kursimeve ka operuar në treg në
përputhje me legjislacionin bankar, dhe me udhëzimin nr.1951, datë 27.06.1996 “Për
depozitat e kursimit”,po kështu në bazë të rregullores së brendshme për detyrat dhe
funksionet e agjencisë bankare.
Sot kjo bankë është e privatizuar nga Banka Raiffeisen –Austria.
Për të çelur depozitë kursimi klienti paraqitet tek sportelisti, i cili pasi bën
identifikimin, plotëson librezën e kursimit me të gjitha kërkesat e nevojshme, çel kartelën
personale të depozitës, duke i marre klientit specimentin e firmës në kartelë. Libreza e
kursimit dhe kartela e depozitës nënshkruhet nga sportelisti dhe nga përgjegjësi i agjencisë.
Sportelisti plotëson mandat arkëtimin (urdhër derdhjen) në tre kopje, nga të cilat dy kopje të
tij së bashku me librezën pasi nënshkruan në to ia kalon arkëtarit për të bërë veprimet e
nevojshme.
Për veprimet e kryera në depozitat ekzistuese të kursimit (derdhje –tërheqje) zbatohen
ose duhet te ishin zbatuar nga të pandehurat rregullat e mëposhtme. Konkretisht në paraqitjen
e depozituesit sportelisti pasi bën identifikimin e tij, i merr librezën e kursimit, nxjerr nga
543
skedari kartelën e depozitës dhe verifikon përputhjen e tepricës së depozitës në kartelë me
tepricën e depozitës në librezën e kursimeve. Sipas kërkesës së depozituesit (i cili do të bëjë
derdhje tërheqje apo shlyerje), përpilohet edhe dokumenti përkatës (urdhër derdhje, urdhër
tërheqje apo mandate shlyerje). Këto veprime regjistrohen në kartelën e depozitës dhe në
librezën e kursimit dhe pas nënshkrimit, dokumentin e përpiluar dhe librezën e nënshkruar ia
kalon arkës për veprime të mëtejshme.
Arkëtari, pasi bën identifikimin e depozituesit, arkëton ose paguan lekët sipas
veprimit të pasqyruar në dokument dhe në librezën e kursimit duke i nënshkruar ato.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor u administrua dokumentacioni kontabël që pasqyron
aktivitetin e agjencisë ku kanë punuar të pesë të pandehurat që nga data 01 Janar 2001 deri në
datë 15 Mars 2004.
Gjithashtu u administrua edhe akti i ekspertimit kontabël nga ku rezulton se nga të
pesë të pandehurat me anë të përpilimit të 140 urdhër tërheqje të cilat kanë rezultuar tërësisht
fiktive, në emër të depozituesve të ndryshëm të cilat nuk janë regjistruar në kartelat e
depozitave dhe në librezat e kursimit të depozituesve, kanë bërë të mundur që agjencia në të
cilën të pesë të pandehurat kanë punuar të rezultojë me një mungesë shume prej 107,964,354
lekë.
Të pandehurat për plotësimin e këtyre urdhër tërheqjeve fiktive kanë shfrytëzuar të
dhënat që kanë pasur personat në kartelat e depozitave të regjistruara. Konkretisht nga këto
kartela kanë shënuar sipas rastit emrin dhe mbiemrin, numrin e dokumentit, llojin e depozitës
dhe adresën. Me anë të këtyre urdhër-tërheqjeve kreditohej arka dhe debitohej llogaria e
depozitës (pra shkarkohej arka dhe pakësohej depozita).
Këto urdhër - tërheqje i kanë lënë pa regjistruar në kartelat e depozitave, duke bërë që
të përputhen veprimet e pasqyruara në librezën e kursimit me të dhënat e kartelës.
Kjo sjell dhe si pasojë që kur paraqitej depozituesi për të kryer veprime me depozitat
nuk krijohen probleme. Kjo ka rezultuar nga krahasimi i bërë në 124 raste për librezat e
kursimit të depozituesve që kane shlyer depozitën deri në datë 19.03.2004.
Në 12 raste nga ana e të pandehurave janë tërhequr para nga arka duke përpiluar më
shume se një urdhër tërheqje në emër të një depozituesi të cilat nuk janë regjistruar në
kartelën e depozitës dhe në librezën e kursimit të depozituesit. Në rastin konkret janë
përpiluar gjithsej 27 urdhër tërheqje në shumën 20.299,608 leke.
Konkretisht urdhër tërheqje fiktive janë realizuar për depozituesit shtetasit Kristo
Petraq Trojani, dy urdhër tërheqje, për shtetasin Ahmet Llozhi, tre urdhër tërheqje, për
shtetasit Zubo Avduli, Skënder Sotiri, Fatmira Pojani, Vladimir Sulaj, Bajama Hoxhaj, Riza
Lataj, Teuta Rustemi, Pirro Kormaku, Myftar Thana dhe Feim Licaj.
Të pandehurat në 58 raste urdhër tërheqjet e përpiluara fiktivisht në emër të një
depozituesi fillimisht i kanë regjistruar në kartelën e depozitës por në një kohë të dytë janë
fshirë me bojë të bardhë (korrektor).Fshirjet me korrektor janë të pasqyruara në 58 urdhër
tërheqje, të cilat kapin shumën 38.454,318.
Me regjistrimin e këtyre urdhër tërheqjeve në kartelat e depozitave, teprica e
depozitës në kartelë nuk përputhej me tepricën e depozitës në librezën e kursimit.
Nga ana e të pandehurave për të mos pasur probleme me depozituesit këto shuma janë
fshirë me bojë të bardhë (korrektor).Veprime të tilla nga ana e të pandehurave janë kryer me
urdhërat e tërheqjes të depozituesve Dhurata Puce, Servete Shehu, Petraq Stefa, Tarfuri
Zijahi, Kristanki Trako, Zyhdi Kuci, Spiro Mako, Zydi Mecaj etj. Nga akti i kontrollit janë
konstatuar dhe 6 raste ku nga ana e të pandehurave janë përdorur kartela depozite të dubluara
për të hedhur (pasqyruar) veprimet e urdhër-tërheqjeve fiktive. Kartelat dublikat nga ana e të
pandehurave janë krijuar me të njëjtat të dhëna, (numrin, llojin e depozitës, emrin dhe
544
mbiemrin e depozituesit, adresën etj.) me kartelat origjinale të depozitës që kanë qenë gjendje
në skedar.
Këto kartela dublikat janë gjetur gjatë kontrollit të kryer në këtë agjenci. Këto kartela
nga ana e të pandehurave ishin vendosur jashtë skedarëve që shërbejnë për mbajtjen e
kartelave të depozituesve. Në këto kartela janë konstatuar edhe disa urdhër derdhje të cilat
nuk janë kryer nga depozituesit. Kjo vërtetohet nga ballafaqimi me librezën e kursimit dhe
nga fakti që këto veprime nuk janë në kartelat që janë në skedarin e agjencisë.
Urdhër tërheqje të përpiluara nga ana e të pandehurave që nuk janë regjistruar në
kartelat origjinale të depozitës iu përkasin shtetasve Sefedin Bitri 8 raste, Lefko Papajani,
Kimete Mulleti, Loreta Jorgo, Tomorr Merdani, Zini Gjilani që kapin shumën 39.700,000
lekë. Po kështu urdhër derdhje të përpiluara që nuk janë depozituar në kartelat origjinale të
depozitës iu përkasin shtetasit Sefedin Bitri, Kimete Mulleti dhe Tomorr Merdani.
Nga dokumentet rezulton se për praktikat nr.213-230 shuma e parave të tërhequra nga
arka është 34.548.065 lekë, kurse shuma e parave të kthyera në arkë është 9.110.00 lekë.
Në disa raste janë ekzekutuar urdhër derdhjet e depozituesve duke përpiluar në vend
të tyre urdhër derdhje fiktive me shuma më të vogla se shumat e parave të depozituara
faktikisht nga depozituesit (praktika 231-238 gjithsej 8 urdhër derdhje me një diference
ndërmjet tyre në shumën 11.889.00 lekë). Shumat e parave të depozituara nga klientët janë
regjistruar në kartelat e depozitave si dhe në librezat e depozituesve. Në këto raste shumat e
urdhër derdhjeve që ekzistojnë në dokumentet e arkës nuk përputhen me shumat e
regjistruara në kartelat e depozitës së kursimit dhe në librezën e kursimit. Veprime të tilla
jane kryer me depozitat e shtetasve Fatmira Mata, Fatmira Naqellari, Xhuvane Vogli,
Kristina Ndoka, Fatmira Cecollari, Shaban Qibili, etj.
Nga ana e të pandehurave në disa raste janë tërhequr para nga arka duke ekzekutuar
urdhër derdhjet e parave të depozituara nga klientët dhe duke mos i pasqyruar ato në
dokumentet e arkës. Veprimet e arkëtimit nga ana e të pandehurave janë regjistruar në
kartelat e depozitave të kursimit dhe në librezat e kursimit të depozituesve, gjithësej 16 raste
në shumën 13,343,00 lekë.
Në datë 27.02.2004 nga ana e të pandehurës Liljana Menga në bashkëpunim me të
pandehurat Elena Gace, Frida Petrela, Fiqirete Beçi, Luljeta Goxhaj është arkëtuar shuma
prej 10,000,000 lekë në emër të depozituesve. Konkretisht kjo shumë është derdhur në emër
të depozituesit Përparim Dylberi 1.000.000 leke, Abedin Shkurti 1000 000 leke, Miranda
Angjeli 1.000.000 lekë, Pranvera Shehu 1.000.000 leke, Ana Cule 1000 000 leke, Yllka
Gjebero 1.000.000 lekë, Llukan Puka dhe Irjeta Ahi në shumën 1.000.000 leke. Këto urdhër
derdhje nuk janë regjistruar nga ana e të pandehurave në kartelat e depozitave të kursimit dhe
në librezat e depozituesve.
Të pandehurat e lartpërmendura me qëllim mbulimin e veprimeve të tyre kriminale
gjatë inventarizimeve mujore dhe vjetore të agjencisë kanë kryer veprime fiktive duke rritur
fiktivisht gjendjen kontabël të depozitave me anë të kontabilizimit në llogarit e depozitave
shuma më të mëdha se interesat faktike të depozitave në datat e maturimeve të tyre. Kjo është
arritur nëpërmjet korrigjimeve të shumave në fund të fletëve pasqyruese të llogaritjes së
interesave për depozitat e maturuara.
Në këtë mënyrë është rritur fiktivisht llogaria e depozitave të kursimit për shumën
175,259,397 lekë duke rënduar më shumë në shpenzimet e bankës.
Nga ekspertimi kontabël mbi rritjen fiktive të gjendjes kontabile rezulton korrigjim të
interesave si me poshtë:
1. Korrigjimi i interesave gjatë vitit 2001, është 9,099,604 lekë.
2. Korrigjimi i interesave gjatë vitit 2002, është 89,578,256 lekë.
545
3. Korrigjim i interesave gjatë vitit 2003, është 74,697,768 lekë.
4. Korrigjim i interesave gjatë vitit 2004, është 1.883.397 lekë.
Me anë të korrigjimit të shumave të interesave në fund të pasqyrave të kapitalizimit të
interesave janë rënduar shpenzimet e bankës duke rritur fiktivisht depozitat e kursimit.
Depozitat e rritura fiktivisht janë tërhequr nëpërmjet urdhër tërheqjeve fiktive dhe
ekzekutimit të disa urdhër derdhjeve të depozituesve të pasqyruara në praktikat e mësipërme.
Në datë 11.03.2004 është kryer inventarizimi i depozitave të kursimit nga një grup
kontrolli dhe nga ky inventarizim ka rezultuar një diferencë prej 76,801,477 lekë.
Të pandehurat për të realizuar vjedhjen e tyre kanë bërë manipulime me kontabilitetin
e agjencisë, duke kontabilizuar dokumente fiktive dhe dokumente të korrigjuara. Teprica e
llogarisë së depozitave të kursimit e pasqyruar në bilancin e agjencisë, nuk përputhet me
shumën analitike të depozitave të kursimeve të pasqyruara në kartelat e depozitave të
kursimit.
Të pandehurat në bashkëpunim me njëra –tjetrën me anë të veprimeve të
lartpërmendura të kryera në saj të detyrës së tyre kanë përvetësuar shumën prej 243,424,019
lekë.
Të pyetura në hetimet paraprake të pandehurat nuk e kanë pranuar akuzën që u është
bërë ndërsa gjykimi është bërë në mungese të tyre duke u përfaqësuar nga avokatë të caktuar
me prokurë.
Ne seancë gjyqësore përfaqësuesit me prokurë të të pandehurave kërkuan në bazë të
nenit 403 të Kodit të Procedurës Penale gjykim të shkurtuar.
Gjykata pasi dëgjoi mendimin e prokurorit i cili ishte dakort për procedim me gjykim
të shkurtuar, dhe duke parë se çështja mund të zgjidhej në gjendjen që ishin aktet, vendosi të
pranojë kërkesën e të pandehurve dhe të procedoj me gjykim të shkurtuar.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin me vendimin nr.1109 datë 21. 07.
2010, ka vendosur:
Deklarimin fajtor dhe dënimin e te pandehurave sipas dispozitivit të cituar në pjesën
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.635, datë 06. 05. 2011, ka vendosur:
Ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë .
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.635, datë 06.05.2011 ka arsyetuar ndër

të tjera se:
“...Gjykata arrin në përfundimin se të pandehurat duhet të përgjigjen për veprën
penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
135-25 të K.Penal.
Vepra penale e kryer nga të pandehurat paraqet rrezikshmëri shoqërore pasi ka cenuar
ato marrëdhënie që kanë të bëjnë me mbrojtjen e pasurisë siç është pasuria bankare. Të
pandehurat paraqesin rrezikshmëri shoqërore pasi veprën penale e kanë kryer në
bashkëpunim, kanë përdorur metoda dhe mënyra të ndryshme etj.
Në caktimin e masës së dënimit për të pandehurat gjykata ka parasysh si rrethana
rënduese, se veprën e kanë kryer në bashkëpunim, për shkak të detyrës, në shuma të mëdha,
546
në disa raste, ndërsa si rrethana lehtësuese ka parasysh faktin që janë me arsim të lartë, të
padënuara më parë, janë gra me fëmijë si dhe gjendjen e dobët ekonomike.
Në lidhje me aplikimin e nenit 59 të K.Penal, gjykata e shkallës së parë ka
mbajtur parasysh shkallën e rrezikshmërisë së të pandehurave, gjendjen ekonomike, si
dhe faktin që nuk kanë qenë të dënuara më parë. Masat e sigurimit të dhëna për 2 nga të
pandehurat dhe hetimi në gjendje të lirë për dy prej tyre, nuk justifikojnë ashpërsimin e
dënimit dhe rëndimin e pozitës procedurale të tyre, nëse do të vendosej revokimi i aplikimit
të nenit 59 dhe vepra penale e kryer në bashkëpunim nuk është aktuale por i përket vitit 2000-
2004.
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.1109, datë 21.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë dhe Vendimit nr.635, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë kanë ushtruar
rekurs e pandehura Elena Gaçe dhe Prokuroria e Apelit Tiranë të cilët respektivisht
kërkojnë:
E pandehura Elena Gaçe kërkon:

dhe Vendimit nr.635, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pushimin e çështjes
penale në ngarkim të të pandehurës Elena Gaçe, e dënuar për kryerjen e veprës penale të
vjedhjes duke shpërdoruar detyrën, në bazë të neneve 135 dhe 25 të K.Penal, pasi fakti nuk
parashikohet nga ligji si vepër penale.
Shkaqet e Rekursit:
Vendimet e mësipërme janë dhënë në kundërshtim të hapur me faktet e provuara dhe

me ligjin penal. Gjykatat nuk kanë bërë gjë tjetër veçse kanë përsëritur konkluzionet e aktit të
ekspertimit kontabël, shoqëruar me tabelat përkatëse, por pa analizuar elementët e faktit
kriminal dhe përgjegjësinë vetjake të secilit nga subjektet e akuzuar. Pra arsyetimi i
vendimeve gjyqësore përmban vetëm elementë të teknikës kontabile bankare, ato janë të
zhveshur nga analiza juridike e faktit dhe individualizimi i përgjegjësisë penale për
gjithsecilin nga të akuzuarit.
Vendimet kanë paqartësi në lidhje me vlerën e dëmit të shkaktuar dhe subjektin e
dëmtuar nga vepra penale. Kështu konkludohet se vlera e dëmit të shkaktuar është 243 424
019 lekë, por nuk saktësohet subjekti i dëmtuar. Gjykatat në vendimin e tyre duhet të
arsyetonin se cilit nga personat e paraqitur në tabelat e paraqitura i është pakësuar vlera e
depozitave dhe sa është vlera e këtij pakësimi. Pa pakësim të pasurisë së luajtshme vepra
penale e vjedhjes nuk ekziston, dhe akuza e ngritur e mbështetur në nenin 135 të K.Penal nuk
qëndron.
Akuza nuk ka qenë në gjendje të sjellë asnjë provë e gjykatat në arsyetimin e tyre nuk
arsyetojnë nëse vlera e mësipërme i është pakësuar bankës. Në rast se do të provohej ky fakt,
atëherë akuza do të ishte për vjedhje të bankave dhe arkave të kursimit, në bazë të nenit 136
të K.Penal. Përderisa nuk ka fakte për një akuzë të tillë, është i qartë përfundimi se nuk as
pakësim të pasurisë së agjencisë bankare.
Nga hetimi dhe gjykimi ka dalë qartë fakti se agjencia bankare nr.4 u nënshtrohej
inventarëve periodike dhe nëse ky dëm do të ishte shkaktuar vërtet, ai nuk kishte si të fshihej
547
për gjatë 4 viteve. Duke qenë se nuk ka pakësim të pasurisë së Bankës dhe as pakësim të
depozitave të shtetasve, atëherë nuk ekziston ndonjë fakt i paligjshëm, i parashikuar nga ligji
si vepër penale.
Prokuroria e Apelit Tiranë kërkon:

Ndryshimin e Vendimit nr.635, datë 06. 05. 2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë duke
mos aplikuar dënimin alternativ të parashikuar në nenin 59 të K.Penal për të pandehurat
Elena Gaçe, Liljana Menga, Luljeta Goxhaj, Frida Petrela dhe Fiqirete Beçi.
Shkaqet e Rekursit:
Të pandehurat kanë ndërruar një sistem të tërë të qëndrueshëm veprimesh të
kundraligjshme, nga të cilat është arritur të përvetësohet në mënyrë të kundraligjshme një sasi
prej 243.424.019 lekësh. Arsyetimi i gjykatës së apelit, se kërkesa e të pandehurave për
pezullim të dënimit me burgim është e drejtë duke u bazuar në problemet familjare dhe
shëndetësore të tyre, nuk është i drejtë.
Në rast se i referohemi kërkesave të nenit 59 të K.Penal për aplikimin e kësaj norme
është e domosdoshme që të plotësohen dy kritere, rrezikshmëria e pakët e personit dhe
rrethanat e kryerjes së veprës. Vetëm pasi të plotësohen këto dy kushte lind e drejta për të
marrë në konsideratë rrethanat e tjera, siç janë ato familjare apo social ekonomike.
Nga aktet e shqyrtuara dhe administruara në gjykim rezulton se rrezikshmëria
shoqërore e të pandehurave është e theksuar. Arrijmë në këtë konkluzion duke marrë në
konsideratë;
Të pandehurat e kanë kryer veprën penale në bashkëpunim me njëra tjetrën.
Të pandehurat kanë ndërtuar një sistem të tërë të qëndrueshëm veprimesh të
kundraligjshme, nga të cilat është arritur të përvetësohet në mënyrë të kundraligjshme një sasi
prej 243.424.019 lekësh.
Vazhdimësinë e këtyre veprimeve të kundraligjshme, e konkretisht nga data
01.01.2001 deri në datë 15.03.2004.
Pasojat e ardhura nga këto veprime, përvetësimi i shumës prej 243.424.019 lekësh.
Për veprën penale të kryer në bashkëpunim nga ana e të pandehurave është përcaktuar
një sanksion i rëndë, i cili në maksimum arrin në 10 vjet burgim, fakt që tregon se kjo vepër
mbart rrezikshmëri shoqërore të theksuar, për më tepër kur të pandehurat kanë mbajtur
qëndrim mohues ndaj akuzave duke mos pranuar kryerjen e veprës penale, e aq më pak të
kenë shprehur ndonjë formë pendimi për gjithë këto veprime të kundraligjshme.
Për sa më sipër vendimi i gjykatës përsa i përket pezullimit të ekzekutimit të dënimit
me burgim nuk është i drejtë dhe i bazuar në prova, arsye për të cilën duhet ndryshuar me
qëllim që masa e dënimit të jetë në përputhje me rëndësinë e faktit , sanksionin e parashikuar
dhe rrethanat rënduese që ekzistojnë në rastin konkret.
F. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se vendimi nr.635, datë 06. 05. 2011 i
Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit penal, e si të tillë duhet të
lihet në fuqi.
Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
në materialet e gjykimeve rezultojnë të jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe,
nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të
rrjedhura prej tij.
548
Rekurset e Prokurorisë së Apelit Tiranë dhe të të gjykuarve janë paraqitur brenda
afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit Tiranë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Pretendimet e të gjykuarës Eleni Gaçe nëpërmjet mbrojtësit të saj në lidhje me
individualizimin e fajësisë për këtë të gjykuar, si dhe në lidhje me ekzistencën e faktit penal
janë analizuar hollësisht nga të dy gjykatat, duke përcaktuar veprimet konkrete të kësaj të
gjykuare, duke i dhënë faktit cilësimin e duhur ligjor.
Në lidhje me pretendimet e organit të akuzës për aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal

për të gjykuarat Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se ky pretendim nuk
duhet pranuar dhe me të drejtë Gjykatat kanë aplikuar nenin 59 të Kodit Penal për të
gjykuarat.
Neni 591 i K.Pr.Penale është i përfshirë në Kreun VII të K.Penal, “Alternativat e
dënimit me burgim” dhe përfaqëson një nga format e shprehjes se karakterit human te
legjislacionit tonë. Por gjithsesi ky karakter human i legjislacionit përfitohet nga personi që
ka kryer veprën penale në situatën e ekzistencës së disa kushteve të cilat i sugjerojnë gjykatës
se nëpërmjet pezullimit të ekzekutimit të dënimit dhe vënies në provë të të dënuarit, mund të
arrihen synimet e dënimit.
Në interpretimin të dispozitës së sipërcituar, për të përfituar nga kjo dispozitë është e
nevojshme prania në mënyrë kumulative e këtyre elementëve:
Së pari. Është e domosdoshme që, gjykata, në përfundim të analizës që i ka bërë
rrezikshmërisë shoqërore të veprës dhe të pandehurit mbi bazën e kritereve strikte që nisen
nga parashikimet për masën e dënimit në veprën konkrete, praninë e rrethanave lehtësuese
dhe renduese të ketë caktuar për të pandehurin një masë dënimi më të ulët se pesë vjet
burgim.
Së dyti. Duhet të jetë e pranishme një nga kushtet e paraqitura në pjesën e parë të
dispozitës që përfshijnë :
Rrezikshmërinë e pakët të personit e cila në kuptimin tonë përfaqëson një nivel të tillë
rrezikshmërie të ndryshëm për nga niveli, me sens zbritës, me konceptin “rrezikshmëri e
ulët”.
Mosha
Kushtet shëndetësore apo mendore
Mënyra e jetesës
Nevojat e veçanta të tij që lidhen me:
Familjen
Shkollimin ose punën
Rrethanat e kryerjes së veprës penale
Së treti. Sjellja pas kryerjes së veprës penale.
Nëse do të analizojmë me kujdes rrethanat e çështjes objekt shqyrtimi dhe t’i

krahasojmë ato me sa thamë më lart, del qartë se janë të pranishme në rastin konkret kushtet
1
N.59/1 Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhëroj¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
549
që do t’i jepnin Gjykatës së Apelit të drejtën për të aplikuar nenin 59 të K.pr. Penale, duke e
bërë në këtë mënyrë të bazuar vendimin e saj për këtë pjesë.
Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë nenin 59 të Kodit Penal, gjykata gjatë
shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë rrethanën e posaçme që ekziston në jetën e
përditshme të të pandehurit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke ju referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se ato (gjykatat), kanë vlerësuar drejt
rrezikshmërinë e pakët shoqërore të të gjykuarave – pasi sipas dëshmisë së penalitetit – nuk
janë të dënuara më parë, faktin që janë gra në moshë dhe kanë një familje në ngarkim, në
gjendje të vështirë ekonomike. Pra identifikohen disa prej kushteve të veçanta të parashikuara
nga neni 59 i Kodit Penal.
Sipas standardeve ndërkombëtare përdorimi i burgimit si formë dënimi duhet kufizuar
rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta, atëherë kur nuk mund të zbatohen
masa të tjera të përshtatshme. Siç shprehet nga Këshilli i Evropës, burgimi duhet të zbatohet
si masë vetëm “kur çdo masë apo sanksion tjetër do të ishin të papërshtatshme për rëndësinë
e veprës”,1 dhe duhen bërë përpjekje që të minimizohet përdorimi i masave që e privojnë
personin nga liria dhe të zbatohen më shumë të cilat nuk e bëjnë këtë.2
Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti, të aplikojë nenin 59 të Kodit Penal,
gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë kriteret e përcaktuara në këtë nen.
Për sa më sipër Kolegji Penal i Gjykatës së lartë arrin në konkluzionin se me të drejtë
gjykatat kanë aplikuar nenin 59 ndaj të gjykuarave dhe në këto kushte këto vendime do të
lihen në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/ a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
1
Këshilli i Evropës, Rekomandimi nr.R (99) 22 i Komitetit të Ministrave për Shtetet Anëtare në lidhje me mbipopullimin e
burgjeve, paragrafi 1.
2
Po aty, paragrafi 14. Duhet inkurajuar përdorimi i masave të cilat nuk e privojnë personin nga liria, sa herë të jetë e
mundur, pasi këto po konsiderohen gjithnjë e më shumë si mjete më efektive për trajtimin e shkelësve në shoqëri, dukem
përfituar në këtë mënyrë edhe shkelësi edhe shoqëria.
550
Nr.00-2013–i Vendimit (247)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 25.09.2013, mori në shqyrtim, në seancë gjyqësore, çështjen penale me palë:
KËRKUES: ROLAND SAMARXHI

KUNDËR: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR
TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Arqilea Koça.
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit datë 30 Prill 2010
“Për pushimin e procedimit penal nr.2790/1 të vitit 2009”
hetuar për veprën penale të parashikuar nga neni 199/a i Kodit Penal “
Ndërtim i paligjshëm”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1171 akti, datë 17.12.2010 ka

vendosur:
Prishjen e vendimit “Për pushimin e procedimit penal nr.2790/1, viti 2009”
dhe dërgimin e çështjes për hetime të mëtejshme pranë Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1171 akti, datë 17.12.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, në datën 06.06.2011 ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit

Tiranë, i cili kërkon: “Prishjen e vendimit nr.621, datë 06.05.2011 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë
Gjykatës së Lartë Arqilea Koça, i cili kërkoi pushimin e gjykimit për shkak se heq dorë nga
rekursi; dëgjoi kërkuesin Roland Samarxhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.621,
datë 06.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
551
VЁREN
Se në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor do të pushohet shqyrtimi i çështjes.
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal me numër 2790,
datë 31.07.2009 në bazë të kallëzimit të shtetasit Mersin Gaxherri, për veprat penale
të “Shkatërrimit të pronës” e “Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga nenet
150 e 186 të Kodit Penal në ngarkim të shtetases Rudina Xibri. Në datën 14 Shtator
2009, nga ky procedim është ndarë më numër më vete 2790/1 procedimi për veprën
penale të “Falsifikimit të dokumenteve”
2. Më datën 13 Gusht 2009, kërkuesi Roland Samarxhi (avokat), me cilësinë e
përfaqësuesit ligjor (i pajisur me prokurë të përgjithshme nr.4404/1081, datë 12 Gusht
2009) të shtetasit Agron Foçi, ka paraqitur një kallëzim penal pranë Prokurorisë së
Rrethit Gjyqësor Tiranë për veprën penale të “Ndërtimit të paligjshëm”, të parashikuar
nga neni 199/a të K.Penal, kundër shtetasit Mersin Gaxheri.
3. Sipas kallëzimit të datës 13 Gusht 2009 pretendohet se:… shtetasi Mersin Gaxherri,
banor i fshatit Linzë të Komunës Dajt, në mënyrë të kundërligjshme ka prekur
interesat e shtetasit Agron Foçi (i cili përfaqësohet nga kërkuesi) dhe bashkëpronarëve
të tjerë. Shtetasi Agron Foçi dhe vëllai i tij shtetasi Muharrem Foçi, si trashëgimtarë
ligjorë të trashëgimlënësit Ramazan Foçi, janë pronarë të një sipërfaqe toke 24
dynym, pronë që në ditët e sotme ndodhet në zonën kadastrale nr.3976, fshati Shkozë,
Tiranë. Mbi këtë sipërfaqe toke shtetasi Mersin Gaxheri, pa leje ndërtimi dhe pa asnjë
dokument teknik ndërtimi të aprovuar nga organet kompetente të Komunës Dajt, ka
filluar një ndërtim disa katësh për të cilin është njoftuar edhe Inspektorati i Ndërtimit i
Komunës Dajt. Inspektorati i Ndërtimit i Komunës Dajt ka marrë vendimin për
pezullimin e këtyre punimeve me aktin nr.44, datë 16 Korrik 2009. Edhe pas këtij
vendimi, punimet kanë vazhduar dhe në ditët e sotme janë të përfunduara kolonat e
katit të parë. Ky ndërtim i deklaruar nga vetë shtetasi Mersin Gaxheri para organeve
të Komunës Dajt, sipas kallëzuesit, plotëson kriteret e veprës penale që parashikon
neni 199/a të Kodit Penal, për arsye se: Shtetasi Mersin Gaxherri nuk është pronar i
kësaj sipërfaqe toke ku po ndërton; ndërtimi që kryhet është pa leje; është
paralajmëruar nga organet e pushtetit lokal për të pezulluar punimet; ndërtohet në
tokën e një shtetasi tjetër, ose në tokë shtet….
4. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë këtë kallëzim, i cili mban datën 13 Gusht 2009,
e ka bashkuar me kallëzimin nr.2790/1 të bërë nga shtetasi Mersin Gaxherri kundër
shtetases Rudina Xibri. Me vendimin e datës 30 Prill 2010 të organit procedues është
vendosur: “Ndarja e materialeve të çështjes penale nr.2790/1 të vitit 2009 në një
çështje tjetër më vete me nr.2790/2 për veprën penale të parashikuar nga neni 186 të
Kodit Penal”.
5. Po në datën 30 Prill 2009 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur: Pushimin
e hetimeve për procedimin penal nr.2790/1 të vitit 2009 për veprën penale të
parashikuar nga neni 199/a i Kodit Penal.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka arritur në përfundimin se: … Përkufizimi
ligjor i një objekti në kuptimin urbanistik, duke iu referuar përcaktimit që i bën ligji e
konkretisht Rregullorja e Urbanistikës miratuar me VKM nr.722, datë 19.11.1998 në
mbështetje të ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën” në pikën 115:
“Objekti në ndërtim do të quhet çdo masë që formon vëllimin ose sipërfaqe
ndërtimore e cila krijon hije dhe ngrihet në lartësi mbi 1.8 m, përveç pemëve dhe
552
gjelbërimeve të larta”. Kjo tregon se “objekti në ndërtim” është nën kuotën +0.00,
element i rëndësishëm ky në lidhje me elementin që kërkon vepra penale e ndërtimit
të paligjshëm. Nga tërësia e akteve shkresore nuk u arrit të provohen elementet e
veprës penale të parashikuar nga neni 199/a të Kodit Penal. Në kuptim të nenit 152 të
K.Pr.Penale ekzistenca e faktit të mësipërm nuk mund të nxirret pasi rezulton se
pretendimet e kallëzuesve ngelen të pambështetura në prova e fakte.
6. Ky vendim është ankimuar nga përfaqësuesi ligjor i shtetasit Agron Foçi, av Roland
Samarxhi, në datën 19.07.2010, pasi nga ana e kërkuesit është marrë dijeni për
vendimin e pushimit të mësipërm më datë 15.07.2010, fakt i konfirmuar dhe nga
prokurori.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1171 akti, datë 17.12.2010 ka
vendosur: “Prishjen e vendimit “Për pushimin e procedimit penal nr.2790/1, viti
2009” dhe dërgimin e çështjes për hetime të mëtejshme pranë Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
8. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.621, datë 06.05.2011 ka vendosur. “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1171 akti, datë 17.12.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
9. Kundër këtij vendimi, në datën 06.06.2011 ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit
Tiranë, i cili kërkon: “Prishjen e vendimit nr.621, datë 06.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues”.
10. Në argumentet juridike të rekursit veçohen:
Kallëzimi i bërë nga shtetasi Agron Foçi, etj, nëpërmjet përfaqësuesit ligjor Roland
Samarxhi, u bashkua me një tjetër kallëzim të bërë ndaj shtetasit Mersin Gaxherri dhe
prokuroria e ka veçuar më vonë këtë procedim më vete.
Prokuroria ka konstatuar pas kryerjes së të gjitha veprimeve hetimore se nuk
ndodhemi përpara elementëve të veprës penale të kallëzuar.
Gjykata, lidhur me çmuarjen e provave, nuk mund të urdhërojë Prokurorinë pasi
funksioni i saj më pas bie ndesh me ligjin.
Veprimet hetimore të lëna nga gjykata janë kryer nga prokuroria dhe ndodhen në
dosje.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë mes të tjerave arsyeton“.… Prokuroria nuk ka
kryer një hetim të plotë, të gjithanshëm dhe objektiv. Prokuroria nuk ka evidentuar
dhe verifikuar të gjitha pretendimet e përfaqësuesit ligjor të shtetasit Agron Foçi në
raport me pretendimet e shtruara në kallëzimin e datës 13 Gusht 2009. Nisur nga sa
më sipër, gjykata çmon se Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, nëse çmon se
ekzistojnë kushtet e procedimit, duhet që të kryejë edhe këto veprime hetimore:
Të thërrasë dhe të pyesë me cilësinë e personit që ka dijeni për kryerjen e veprës
penale shtetasin Agron Foçi, ose përfaqësuesin e tij ligjor, me qëllim marrjen e të
dhënave, të dokumentacionit të duhur ligjor për veprën penale për të cilin
pretendohet nga ana e tyre në kallëzimin e bërë më datë 13 Gusht 2009.
Të thërrasë dhe të pyesë shtetasin Mersin Gaxherri me qëllim marrjen e të dhënave,
të dokumentacionit të duhur ligjor për veprën penale të pretenduar nga kërkuesi.
Të marrë në cilësinë e provës gjithë dokumentacionit e ndërtimit të ndodhur pranë
Komunës Dajt, të verifikojë dokumentacionin e paraqitur nga kërkuesi dhe shtetasi
Mersin Gaxherri, dhe më pas t’ia nënshtrojë ekspertimit të mirëfilltë në fushën
553
tekniko-ndërtimore-urbanistike, me ekspertë ndërtimorë, për të provuar pretendimet e
kallëzuesit, dhe zbardhjes së të vërtetës….”
Gjykata e Apelit Tiranë, në vendimin e saj, duke lënë në fuqi vendimin, arsyeton në të
njëjtën mënyrë si gjykata e shkallës së parë.
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
12. Gjatë seancës gjyqësore përfaqësuesi i organit të akuzës, hoqi dorë nga rekursi sepse
çështja administrativo-penale, pasi u la në fuqi në gjykatën e apelit, u kthye për
hetime të mëtejshme pranë Prokurorisë së Rrethit Tiranë dhe përsëri organi i akuzës i
ka pushuar hetimet për kallëzimin e paraqitur nga kërkuesi.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se është në kompetencë të palës që ka
bërë rekurs për të vazhduar ose jo kërkimin e bërë dhe në rastin konkret në diskrecion
të organit të akuzës, përfaqësuar nga prokurori i seancës në Gjykatën e Lartë.
14. Kjo logjikë ligjore parashikohet në nenin 25 të Kodit të Procedurës Penale, ku thuhet
se:“1. Funksionet e prokurorit ushtrohen: a - në hetimet paraprake dhe në gjykimet e
shkallës së parë, nga prokurorët pranë gjykatave të shkallës së parë; b - në gjykimet e
çështjeve të ankimuara, nga prokurorët pranë gjykatave të apelit dhe pranë Gjykatës
së Lartë.
2. Prokurori më i lartë ka të drejtë të ushtrojë kompetencat e prokurorit më të ulët.
3. Në seancë gjyqësore prokurori ushtron funksionet e tij me pavarësi të plotë”.
15. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë vlerëson se, në rastin konkret, në vështrim të
dispozitave të mësipërme, plotësohen kërkesat e ligjit dhe ky Kolegj ka detyrimin për
të pushuar shqyrtimin gjyqësor të mëtejshëm të kësaj çështje.
16. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen
zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit 434 të Kodit të Procedurës Penale, duke e
pushuar shqyrtimin e mëtejshëm të çështjes.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
554
Nr.00-2013-1410 i Vendimit (248)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 25.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

LUSHNJË, e përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Arqilea Koça.
KUNDËR:
TË GJYKUARIT: ARMAND SARAÇI
OBJEKTI:
Ndreqja e gjeneraliteteve në vendimin penal nr.118, datë 05.12.1996,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, të shtetasit Armand Saraçi,
i biri i Aqif dhe i Afërdita, nga të gabuara:
emri Altin, vitlindja 1975, vendlindja Karbunarë,
në të sakta: emri Armand, datëlindja 15.12.1974, vendlindja Lushnjë.
Baza Ligjore: Nenet 40/3, 114 e 385 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.76 (1220), datë 07.10.2010, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lushnjë. Shpenzimet
gjyqësore në ngarkim të palës kërkuese.

Lushnjë në këtë mënyrë: Ndreqjen e gjeneraliteteve të shtetasit Armand
Saraçi, i biri i Aqifit dhe Afërditës, nga të gabuarat: emri Altin, vitlindja 1975
në atë të saktën : emri Armand, i dtl. 15.12.1974, vendlindja Lushnjë.
Kundër këtij vendimi, në datën 16.12.2010, ka ushtruar rekurs i gjykuari Armand

Saraçi nëpërmjet av. Zef Nika, me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.203,
datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.76, datë
07.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
555
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi kërkesën paraprake të
prokurorit pranë Gjykatës së Lartë, Arqilea Koca, i cili kërkoi pushimin e gjykimit; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit Armand Saraçi, av.Sokol Dedndreaj, i cili sqaroi se duhet të ketë
prokurë nga familjarët për avokatin që ka paraqitur rekursin; dhe, si shqyrtoi në tërësi
çështjen,
VЁREN
Se shqyrtimi i çështjes në ngarkim të të gjykuarit Armand Saraçi duhet të pushohet,
pasi rekursi është ushtruar nga një mbrojtës i cili nuk i ka pasur tagrat ligjore që ta ushtronte.
1. Me vendimin me nr.118, datë 05.12.1996, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka
deklaruar fajtor shtetasin Altin Saraçi për veprën penale të “Vrasjes me dashje”,
parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe e ka dënuar atë me 20 vjet burgim. Ky vendim
ka marrë formë të prerë më datë 15.12.1996, pa u ankimuar. I pandehur ka qenë
shtetasi Altin Saraçi, i biri i Aqif dhe Afërdita, i datëlindjes 1975, lindur dhe banues
në Karbunarë, Lushnjë dhe gjykimi i tij është bërë në mungesë. Rezulton se dosja
hetimore dhe ajo e gjykimit nuk ekzistojnë për shkak se kanë humbur gjatë trazirave
të vitit 1997.
2. Në datën 20.11.2009 shtetasi Armand Saraçi është ndaluar në Itali për efekt
ekstradimi në Shqipëri dhe Prokuroria e Përgjithshme e Ministria e Drejtësisë
Shqiptare kanë iniciuar,, nëpërmjet Prokurorisë së Rrethit Lushnjë, kërkesën për
ndreqjen e gjeneraliteteve të këtij shtetasi si më sipër në objektin e këtij gjykimi.
3. Nga çertifikata e lindjes e lëshuar më datë 29.09.2010, rezulton emri i shtetasit Altin
Saraçi, i biri i Aqif dhe Afërdita, i dtl.15.12.1974, lindur në Lushnjë. Rezulton se
shtetasi Armand Saraçi ka ndryshuar emrin nga Altin në Armand, kjo sipas
çertifikatës së lindjes së lëshuar më datë 28.09.2010.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin nr.76 (1220), datë 07.10.2010, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës kërkuese”.
5. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.203, datë 17.11.2010, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.76, datë 07.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor,
Lushnjë në këtë mënyrë: Ndreqjen e gjeneraliteteve të shtetasit Armand Saraçi, i biri
i Aqifit dhe Afërditës, nga të gabuarat: emri Altin, vitlindja 1975 në atë të saktën:
emri Armand, i dtl. 15.12.1974, vendlindja Lushnjë”.
6. Kundër këtij vendimi, në datën 16.12.2010, ka ushtruar rekurs i gjykuari Armand
Saraçi nëpërmjet av. Zef Nika, me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit
nr.203, datë 17.11.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.76, datë 07.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
Në shkaqet e rekursit të paraqitur veçohen:
Vendimi i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligj dhe në prova. Kjo gjykatë në
asnjë pikë të vendimit të saj nuk ka kundërshtuar ligjërisht argumentet që ka
përdorur gjykata e rrethit.
Kjo gjykatë nuk ka administruar asnjë provë të re që të arrijë në konkluzion të
kundërt me gjykatën e faktit. Në mënyrën e zgjidhjes që ka bërë kjo gjykatë ka
nxjerrë të pavlefshëm të gjithë procesin hetimor e gjyqësor, pasi po të zbatohet ky
556
vendim i marrë në mungesë, cilido qoftë personi, përderisa vendimi është marrë në
mungesë dhe i është dhënë forma e prerë pas 10 ditësh të shpalljes së tij, pa iu
komunikuar personit konkret, çështja automatikisht do të vihet në lëvizje në të gjitha
shkallët e gjykimit nga personi që i atribuohet ky vendim.
C. Arsyetimi ligjor i vendimeve të gjykatave.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë mes të tjerave, në vendimin e saj, arsyeton
se: ....“Në kushtet e ekzistencës fizike të dosjes gjyqësore apo asaj hetimore gjykata
do të verifikonte praninë ose jo të gabimeve të bëra në vendimin gjyqësor. Në
rrethanat e pamundësisë objektive për t’i bërë këto verifikime dhe rrjedhimisht edhe
krahasime të dhënash, gjykata nuk mund të ndërhyjë në korrigjimin e një vendimi
penal, pa iu krijuar asaj bindja për ekzistencën e këtyre gabimeve materiale.
Në tërësi provat e paraqitura nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë hedhin
dritë vetëm mbi ekzistencën e një shtetasi të quajtur Armand Saraçi, i biri i Aqif dhe
Afërdita, i datëlindjes 15.12.1974, lindur në Lushnjë dhe që ka ndërruar emrin nga
Altin në Armand.
Në kushtet kur nga provat e paraqitura rezulton vetëm ekzistenca e një shtetasi me
gjeneralitete të ndryshme, në datëlindje dhe në vendlindje, krahasimi i të dhënave –
gjeneraliteteve të të dënuarit të pasqyruara në vendimin gjyqësor dhe në aktet ku
është mbështetur ky vendim nuk mund të bëhet, pasi nuk ekziston dosja gjyqësore apo
ajo hetimore ku ndodhen këto akte, gjykata arrin në konkluzionin se nuk ka vend për
pranimin e kërkesës së prokurorisë, pasi nuk mund të konkludohet nëse gjykata ka
nxjerrë vendimin nr.118, datë 05.12.1996, ka pasqyruar gabim gjeneralitetet e të
dënuarit.
8. Gjykata e apelit në vendimin e saj, midis të tjerave, arsyeton se: “... Fakti që për
shkak të trazirave të vitit 1997 nuk gjendet dosja penale që përmban këtë vendim
gjyqësor, të cilin Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnjë kërkon të ndreqë në
gjeneralitetet e shtetasit Armand Saraçi, nuk përbën shkak që të përligjë rrëzimin e
kërkesës siç ka arsyetuar gjykata. Në kushtet kur ekzistojnë akte të tjera që provojnë
plotësisht ekzistencën e gjeneraliteteve të plota të të dënuarit, mungesa e dosjes
penale nuk mund të vlerësohet e veçuar nga provat e tjera dhe t’i jepet vlerë e
paracaktuar në raport me provat e tjera. Gjithashtu, përveç mospërputhjes së
datëlindjes nga viti 1975 në vitin 1974 nga krahasimi i të dhënave të gjeneraliteteve
rezulton që vendimi nr.118, datë 05.12.1996 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë
ka vend për t’u korrigjuar, pasi të dhënat e tjera të gjeneraliteteve të të dënuarit në
vendim rezultojnë të jenë të njëjta me ato që figurojnë në gjendjen civile për këtë
shtetas...”
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
9. Kolegji Penal i Gjykatës se Lartë duke këqyrur dhe dosjen gjyqësore konstaton se në
gjykimin e kërkesës objekt gjykimi, në shkallën e parë, në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Lushnjë të gjykuarit i është caktuar një mbrojtës kryesisht dhe konkretisht
av. Metush Mecka.
10. Në gjykimin e zhvilluar në Gjykatën e Apelit Vlorë mbi ankimin e prokurorit të
seancës, i gjykuari është përfaqësuar nga avokati i caktuar kryesisht nga gjykata
Ferdinand Ndoja.
11. Rekursi kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë është paraqitur nga av. Zef
Nika, i cili ka shënuar se është përfaqësues me prokurë i të gjykuarit Armand Saraçi,
por në dosje nuk ndodhet një prokurë e tillë. Pra rekursi është ushtruar nga një avokat
mbrojtës pa pasur tagrin e kërkuar nga neni 410/2 i K.Pr.Penale, i cili për vendime të
557
dhëna në mungesë të të pandehurit kërkon akt përfaqësimi me shkrim të lëshuar nga
ai.
12. Ne nenin 410, pika e parë e K.Pr.Penale, ligjvënësi ka parashikuar ankimin e të
pandehurit e konkretisht: ”I pandehuri mund të bëjë ankim vete ose nëpërmjet
mbrojtësit të tij..”
13. Në interpretim të këtij parashikimi ligjor, ligjvënësi i ka njohur të drejtën e ankimit
vetëm të pandehurit, i cili mund ta ushtrojë këtë të drejtë në dy mënyra (i) vete ose
(ii) nëpërmjet mbrojtësit të zgjedhur prej tij. Askush tjetër nuk mund të bëjë ankim
në emër apo në interes të të pandehurit.
14. Avokati Zef Nika, i cili ka bërë ankimin (rekurs) kundër vendimit nr.203, datë
17.11.2010 të Gjykatës së apelit Vlorë, nuk plotëson asnjë nga kushtet e kërkuara
nga dispozita e cituar më sipër.
15. Në të tilla rrethana, Av.Zef Nika është person i palegjitimuar për të bërë ankim
(rekurs) dhe rekursi i paraqitur nga ana e tij nuk do të merret në shqyrtim nga Kolegji
Penal i Gjykatës së Lartë.
16. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson me vend pushimin e
shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
558
Nr.00-2013-1279 i Vendimit (249)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
TË PANDEHUR: ARJAN BUCAJ

JANI MEJDI
SARA CANKA
A K U Z U A R:
“Shfrytëzim të prostitucionit në rrethana rënduese”.
Baza ligjore: Neni 114/a dhe 25 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.195, datë 29.07.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Mejdi për veprën penale të
“Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese” parashikuar nga neni
114/a, pika 2 ndaj disa personave, pika 6 kryer në bashkëpunim, të K.Penal e
në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 9 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon në datë 23.04.2008 dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
Deklarimin fajtore të së pandehurës Sara Canko për veprën penale të
“Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese” parashikuar nga neni
114/a, pika 3 ndaj personave që ekzistojnë lidhje të afërta gjinie, pika 6 kryer
në bashkëpunim, të K.Penal e në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 7 vjet
burgim.
zakonshme.
Pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arjan
Bucaj, akuzuar për veprën penale të “Shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana
rënduese” parashikuar nga neni 114/a, pika 6 kryer në bashkëpunim të
K.Penal, për shkak se nuk provohet se fakti ekziston, neni 290 germa ç i
K.Pr.Penale dhe kjo çështje nuk duhet të vazhdojë, neni 387/1 i K.Penal.
Në bazë të nenit 389 të K.Pr.Penale, heqja e masës së sigurimit “arrest në
burg”, për të pandehurin Arjan Bucaj, caktuar me vendimin datë 27.07.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
559
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Arjan Bucaj I.EV.P. Berat sot më datë
29.07.2009, në qoftë se nuk ka masë tjetër sigurimi personal.
Gjyqësor Berat.
Kundër vendimit të gjykatës së rrethit dhe gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs të
gjykuarit Sara Canko dhe Jani Mejdi nëpërmjet përfaqësuesit av.Edmond Dema, të cilët
kërkojnë prishjen e vendimeve dhe kthimin e akteve për rishqyrtim, ose ndryshimin e
cilësimit ligjor të veprës së kryer dhe ndryshimin e masave të dënimit; prokurori pranë
gjykatës së apelit, i cili kërkon prishjen e vendimit vetëm për të pandehurin Arjan Bucaj,
deklarimin fajtor të tij dhe lënien në fuqi për pjesën tjetër, duke parashtruar këto shkaqe:
Të gjykuarit Jani Mejdi e Sara Canka:

- Vendimet janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal dhe për shkelje që kanë si
pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës.
- Gjykatat në vendimet e tyre kanë bërë një analizë të gabuar të tërësisë së provave të
administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor, duke mos respektuar nenin 152, pikat 1 dhe 2
të K.Pr.Penale. Gjatë administrimit të provave i është dhënë një vlerë e paracaktuar
deklarimeve të dëshmitares Mirsida Dolla dhe njëkohësisht nuk janë marrë në
konsideratë një mori provash të tjera, si dëshmitë e shumta, përgjimet ambientale dhe
ato telefonike të kryera nga oficerët e policisë gjyqësore, të cilat janë në harmoni të
plotë me njëra-tjetrën dhe në kundërshtim me deklarimet e Mirsida Dollës. Edhe në
vetë deklarimet e kësaj të fundit ka kontradikta dhe mospërputhje të cilat kanë qenë të
ndryshme dhe jo në harmoni, sa herë që është marrë në pyetje.
- Ky interpretim i nenit 152, pikat 1, 2 të K.Pr.Penale dhe kjo mosmarrje parasysh e
provave të tjera të marra gjatë shqyrtimit gjyqësor kanë sjellë si rrjedhojë që gjykatat
të marrin vendime, të cilat kanë sjellë si pasojë cilësimin e gabuar ligjor të veprës
penale dhe si rrjedhim gabime në masat e dënimit.
- Shkeljet procedurale që sjellin pavlefshmërinë absolute të vendimit.
- Proces verbali i seancës nuk është vistuar në asnjë nga faqet e tij siç kërkon neni 345,
pika 2 e K.Pr.Penale, i cili kërkon që menjëherë pas mbylljes së seancës proces
verbali i nënshkruar në fund të çdo flete nga ai që e ka mbajtur, i paraqitet kryetarit
për ta vistuar. Në të 761 faqet tij nuk ka asnjë shenjë të vistimit nga ana e kryetarit të
seancës gjyqësore. Këto proces verbale janë të nënshkruara vetëm nga sekretarja e
seancës dhe duke qenë se nuk kanë asnjë shënim që të tregojë vistimin nga kryetari i
seancës ato bëjnë të pavlefshme përmbajtjen e tyre. Pavlefshmëria e këtij proces
verbali passjell edhe pavlefshmërinë e vendimit të marrë mbi bazën e këtyre proces
verbaleve.
- Gjatë gjykimit të çështjes në një nga seancat gjyqësore është bërë zëvendësimi i
përfaqësuesit të akuzës, i cili është bërë pa akt përfaqësimi të titullarit të prokurorisë,
çka bën që legjitimimi i palëve në proces të mos jetë konform rregullave procedurale
dhe për pasojë ushtrimi i përfaqësimit ligjor të organit të ndjekjes penale në gjyq të
vihet në dyshim.
- Nuk është ushtruar drejt një mbrojtje efektive gjatë procesit gjyqësor të mësipërm
duke abuzuar me të drejtën e mbrojtjes në një proces gjyqësor nga mbrojtësit e
zgjedhur gjatë këtij gjykimi, pasi janë neglizhuar nga ana e tyre ngritja e kërkesave
paraprake për pavlefshmëri të akteve të hetimit paraprak e sidomos atyre që kanë të
560
bëjnë me afatet e hetimit, kohën e regjistrimit të emrit në regjistër të personit të cilit i
atribuohet vepra penale (kur megjithëse personi është ndaluar me urdhër të prokurorit
në datën 23.04.2008, emri i tij në regjistër me efekt të fillimit të afateve të hetimit për
të është shënuar vetëm në datën 02.05.2008, e sidomos me kërkesën për gjykim të
shkurtuar). Për arsyet e renditura më sipër nuk u është dhënë mundësi të pandehurve
të zhvleftësojnë me deklarim të shprehur këto veprime të kryera nga mbrojtësit e tyre,
sipas nenit 50/3 të K.Pr.Penale.
Prokurori
- Të dy vendimet në lidhje me të pandehurin Arjan Bucaj janë të pabazuar në ligj dhe
në prova.
- Vendimet janë rezultat i shkeljes së dispozitave procedurale e sidomos i kërkesave të
nenit 152 të K.Pr.Penale, sipas të cilit çmuarja e provave është përcaktimi i fuqisë
provuese të tyre. Për më tepër gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas
shqyrtimit të tyre dhe se asnjë provë nuk ka vlerë të paracaktuar. Kjo ka ndikuar në
dhënien e një vendimi tërësisht të pabazuar në prova dhe në ligj.
- Gjykatat kanë arsyetuar dhe çmuar në mënyrë të njëanshme provat që vërtetojnë
fajësinë e të pandehurve në kryerjen e veprës penale. Mbi këtë bazë me të njëjtin nivel
e vëllim provash është argumentuar fajësia e të pandehurve Jani Mejdi dhe Sara
Canka dhe mungesa e provave për të pandehurin Arjan Bucaj.
- Ka rezultuar nga provat e administruara gjatë gjykimit në shkallë të parë se i
pandehuri Arjan Bucaj është i dashuri i tezes së Mirsida Dolla (e dëmtuara), të cilën e
ka dërguar në Greqi dhe e ka njohur me të pandehurin Jani Mejdi. Ky i fundit ka
vazhduar të shfrytëzojë të dëmtuarën së bashku me të pandehurën Sara. Gjykatat në
analizën e provave kanë bërë shkëputje artificiale hallkave të zinxhirit të veprimeve të
kryera nga të pandehurit në bashkëpunim me njëri-tjetrin për realizimin e veprës
penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë vetëm për të gjykuarin Arjan Bucaj dhe
lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij; avokatin Dhimitraq Prifti, i cili kërkoi lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.153, datë 22.04.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj,
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Mbi kallëzimin e shtetases Mirsida Dolla, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë Berat ka filluar procedimin penal në ngarkim të shtetasve Jani Mejdi, Sara Canka dhe
Arjan Bucaj, se dyshuar në bashkëpunim me njëri-tjetrin kanë shfrytëzuar kallëzuesen si
prostitutë jashtë shtetit, ndërkohë që e pandehura Sara Canka ka përfituar nga lidhja e afërt
gjinore me të dëmtuarën (teze dhe mbesë).
Në përfundim të hetimeve paraprake, organi i akuzës ka paraqitur kërkesën për
gjykim ndaj të pandehurve Jani Mejdi, Sara Canka dhe Arjan Bucaj, për veprën penale
“Shfrytëzim të prostitucionit në rrethana rënduese”, parashikuar nga neni 114/a dhe 25
K.Penal.
561
E dëmtuara Mirsida Dolla dhe e pandehura Sara Canka kanë shkuar në Greqi në
mënyrë ilegale. Në qytetin e Athinës i ka pritur i pandehuri Arjan Bucaj, i dashuri i të
pandehurës Sara, i cili i ka strehuar të dyja në një hotel për rreth dy javë. I pandehuri Arjan i
ka shpjeguar të dëmtuarës Mirsida dhe të pandehurës Sara se duhet të punonin si prostituta.
Për gati një muaj ky i pandehur i ka shfrytëzuar si prostituta të dëmtuarën Mirsida Dolla dhe
të pandehurën Sara Canka dhe kjo e fundit ka shfrytëzuar të dëmtuarën Mirsida Dolla.
Sipas akuzës, më pas i pandehuri Arjan Buçaj, kundrejt një shpërblimi prej 5000
Euro, i ka prezantuar të dëmtuarën Mirsida dhe të pandehurën Sara me të pandehurin Jani
Mejdi.
Ky i pandehur i ka strehuar të dëmtuarën Mirsida dhe të pandehurën Sara në një hotel
ku ato kanë ushtruar prostitucion për periudhën Nëntor 2007 deri në Shkurt 2008. I pandehuri
Jani Mejdi i siguronte klientët duke përfituar nga 20% të shpërblimit që ato merrnin për
secilin prej tyre.
Po kështu, në Dhjetor 2007 ka shkuar në Greqi, në mënyrë ilegale, edhe shtetësja
Hatixhe Agalliu edhe kjo mbesa e të pandehurës Sara, e cila është shfrytëzuar si prostitutë
nga e pandehura Sara.
Në datë 25.02.2008 e dëmtuara Mirsida ka mundur të largohet në mënyrë të fshehtë
nga të pandehurit Sara dhe Jani dhe është kthyer në Shqipëri.
Pasi ka mbërritur në Shqipëri, sipas akuzës, e dëmtuara u ka treguar gjithë historinë e
saj me të pandehurit, lidhur me shfrytëzimin prej tyre si prostitutë dhe të përvetësimit prej
tyre të të ardhurave të fituara nga kjo veprimtari kriminale dhe në datën 23.04.2008 ka
paraqitur kallëzimin për ndjekje penale ndaj tre të pandehurve.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, e ka gjetur të bazuar
akuzën e ngritur nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Berat në ngarkim të të pandehurve
Jani Mejdi dhe Sara Canka, ndërsa për të pandehurin Arjan Buçaj ka arritur në përfundimin
që nuk provohet se fakti ekziston dhe me vendimin nr.195, datë 29.07.2009, ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Jani Mejdi për veprën penale të shfrytëzimit të
prostitucionit në rrethana rënduese parashikuar nga neni 114/a, pika 2 ndaj disa personave,
pika 6 kryer në bashkëpunim, të K.Penal e në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 9 vjet
burgim.
zakonshme.
Deklarimin fajtore të së pandehurës Sara Canka për veprën penale të shfrytëzimit të
prostitucionit në rrethana rënduese parashikuar nga neni 114/a, pika 3, ndaj personave që
ekzistojnë lidhje të afërta gjinie, pika 6 kryer në bashkëpunim, të K.Penal e në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 7 vjet burgim.
zakonshme.
Pushimin e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Arjan Bucaj,
akuzuar për veprën penale të shfrytëzimit të prostitucionit në rrethana rënduese, parashikuar
nga neni 114/a, pika 6 kryer në bashkëpunim, të K.Penal, për shkak se nuk provohet se fakti
ekziston, neni 290 germa ç i K.Pr.Penale, dhe kjo çështje nuk duhet të vazhdojë neni 387/1 i
K.Penal.
Në bazë të nenit 389 të K.Pr.Penale, heqja e masës së sigurimit “arrest në burg”, për të
pandehurin Arjan Bucaj, caktuar me vendimin datë 27.07.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat.
Urdhërohet lirimi i të pandehurit Arjan Bucaj I.EV.P. Berat sot më datë 29.07.2009,
në qoftë se nuk ka masë tjetër sigurimi personal”.
562
Gjykata ka arsyetuar ndër të tjera: “...nga tërësia e deklarimeve të dëshmitarëve dhe
provave shkresore u provua se i pandehuri Jani dhe Sara kanë shtyrë të dëmtuarën Mirsida
të ushtrojë prostitucion jashtë vullnetit të saj në Athinë, Greqi, duke përfituar të ardhurat e
siguruara nga aktiviteti kriminal.
... në lidhje me akuzën ndaj të pandehurit Arjan arrin në përfundim se nga provat nuk
rezulton që ky fakt penal të jetë kryer nga ky i pandehur. Kjo për faktin se e dëmtuara nuk e
ka bërë prezent qenien e Arjan Bucajt në këtë histori të ndodhur në Athinë në familjen e saj
edhe kur u kthye nga Greqia. Jo vetëm kaq, por e dëmtuara hamendëson se atë dhe Sarën i
pandehuri Arjan i ka shitur tek i pandehuri Jani Mejdi kundrejt vlerës prej 5000 euro.
Mungon elementi i anës objektive të kësaj figure të kryer nga i pandehuri Arjan. Jo vetëm kaq
por u provua se i pandehuri Arjan është sistemuar me punë të rregullt në Greqi, i provuar ky
fakt me prova shkresore të lëshuara nga sigurimet shoqërore të shtetit grek që nga Janari
2002 deri në Maj 2008, ai ka derdhur rregullisht siguracionet për punën e bërë. Në këto
rrethana çështja në ngarkim të tij nuk mund të vazhdojë…”.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka shqyrtuar ankimin e palëve (të të pandehurve Jani
Mejdi e Sara Canka dhe të Prokurorit) e ka gjetur të bazuar vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat, duke vendosur me vendimin nr.153, datë 22.04.2010, lënien në fuqi të
vendimit nr.195, datë 29.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me këtë arsyetim:
“…nga tërësia e akteve të administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor gjykata e apelit
veprimtarinë kriminale të shfrytëzimit të prostitucionit me të dëmtuarën Mirsida Dolla e
pranon të provuar në të njëjtat rrethana fakti të pranuara edhe në vendimin e gjykatës së
shkallës së parë. ... ngjarja është provuar me provat e administruara gjatë shqyrtimit
gjyqësor dhe të analizuara në tërësinë e tyre. ... provat nga ajo gjykatë janë trajtuar duke
respektuar kërkesat e neneve 149 e 152 të K.Pr.Penale dhe çmuar sipas bindjes së saj pas
shqyrtimit në tërësi të tyre (neni 152/1). Nga tërësia e tyre provohet pikërisht ai mekanizëm i
ndodhjes së ngjarjes i pranuar në vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
... ndryshe nga sa pretendohet në ankimin e prokurorit, nga provat e shqyrtuara nuk
provohet se i pandehuri Arjan Bucaj të ketë shfrytëzuar si prostitutë të dëmtuarën Mirsida
Dolla dhe të pandehurën Sara Canka. Akuzën ndaj këtij të pandehuri organi procedues e ka
ngritur vetëm mbi deklarimet që e dëmtuara ka dhënë para oficerit të policisë gjyqësore dhe
në gjykim.
... me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka konstatuar se akuza në ngarkim të të
pandehurit Arjan Bucaj mbetet një dyshim i pa provuar ndaj ka vendosur pushimin e çështjes
ndaj tij…”.
Ndaj këtij vendimi kanë ushtruar rekurs të gjykuarit Jani Mejdi, Sara Canka dhe
Prokurori i Apelit Vlorë, të cilët kërkojnë respektivisht: prishjen e vendimeve dhe kthimin e
akteve për rigjykim, ose në alternativë ndryshimin e cilësimit ligjor të veprës së kryer për të
pandehurit Sara Canka e Jani Mejdi; prishjen e vendimeve përsa i përket të pandehurit Arjan
Buçaj, duke e deklaruar fajtor për veprën penale të “Shfrytëzim të prostitucionit në rrethana
rënduese”, parashikuar nga neni 114/a dhe 25 të K.Penal, duke parashtruar dhe shkaqet
përkatëse, të cilat janë cituar hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekurset e
paraqitura, argumentet e gjykatave në arsyetimet respektive të vendimeve gjyqësore, në
analizë tërësore të akteve të administruara në dosje, vlerëson se rekurset e paraqitura nuk
përmbajnë shkaqe nga ato që parashikon neni 432 i Kodit të Procedurës Penale, për rrjedhojë
nuk ka vend për cenimin e tyre.
Në rekursin e ushtruar nga të gjykuarit Jani Mejdi e Sara Canka pretendohet se
-“Gjykatat në vendimet e tyre kanë bërë një analizë të gabuar të tërësisë së provave të
563
administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor…I kanë dhënë vlerë të paracaktuar deklarimeve të
dëshmitares Mirsida Dolla dhe njëkohësisht nuk janë marrë në konsideratë një mori provash
të tjera”- duke mos respektuar kërkesat e nenit 152, pikat 1 dhe 2 të K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Larte çmon se ky pretendim nuk është i bazuar.
Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk ka në objekt të shqyrtimit të saj analizën e
provave. Provat e paraqitura nga palët i nënshtrohen shqyrtimit dhe analizës nga gjykatat e
faktit. Në çështjen në shqyrtim, ky kolegj çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë objekt
rekursi dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat janë rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit procedural penal.
Pretendimi “për analizë të gabuar të provave” është parashtruar dhe në ankimin e
paraqitur para Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila e ka argumentuar pabazueshmërinë e tij në
vendimin përkatës, përfundimet e konkluzionet e të cilit çmohen të drejta.
Ashtu siç me të drejtë ka argumentuar Gjykata e Apelit Vlorë, nga tërësia e provave të
paraqitura në gjykimin e Shkallës së Parë Berat, pas nënshtrimit të tyre shqyrtimit gjyqësor,
analizës të secilës prej tyre veç e veç dhe në tërësi në vendimin përkatës, ka rezultuar e
provuar se dy të pandehurit Jani Mejdi dhe Sara Canka (e cila ka përfituar edhe nga
marrëdhëniet e afërta gjinore), kanë shfrytëzuar shtetasen Mirsida Dolla si prostitutë në
Athinë për rreth katër muaj, kundër vullnetit të saj, kanë përfituar të ardhurat e siguruara nga
aktiviteti kriminal, ndërsa i pandehuri Jani ka shfrytëzuar si prostitutë shtetasen Mirsida Dolla
dhe të pandehurën Sara Canko, duke konsumuar në këtë mënyrë elementet e veprave penale
për të cilat janë deklaruar fajtorë nga gjykata dhe janë dënuar.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, çmuarja dhe vlerësimi i provave të
administruara nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat është bërë në respektim të drejtë
të dispozitës së nenit 152 të K.Pr.Penale, sipas të cilit “çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe
nuk ka vlerë të paracaktuar” dhe “ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet
përveçse kur këto janë të rëndësishme të sakta dhe në përputhje me njëra tjetrën”.
Me të njëjtin arsyetim ligjor, ky kolegj i gjen të pambështetura edhe pretendimet e
parashtruara në rekursin e paraqitur nga ana e Prokurorit të Apelit Vlorë, lidhur me pjesën e
vendimit që ka disponuar për të pandehurin Arjan Buçaj.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon të bazuar në ligj vendimin
nr.153, datë 22.04.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.195,
datë 29.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
V E N D OS I
Tiranë, më 25.09.2013
564
Nr.00-2013-1270 i Vendimit (250)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 25.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
TË PANDEHURIT: DORIAN DISHA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të "Prodhim dhe shitje të narkotikëve”,
"prodhim dhe mbajtje pa leje të municionit luftarak",
"kundërshtim i punonjësve të policisë së rendit publik".
Baza ligjore: Nenet 283/1, 278/3, 236/1 të K.Penal.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorian Disha, për veprën penale “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve”, dhe në bazë të nenit 283/1 të K.Penal dhe 51 të
K.Penal e dënon me 4 vjet burgim .
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorian Disha, për veprën penale “Mbajtje
pa leje të municioneve luftarake”, dhe në bazë të nenit 278/3 të K.Penal dhe 51
të K.Penal e dënon me 9 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dorian Disha, për veprën penale
“Kundërshtim të punonjësit të rendit publik”, dhe në bazë të nenit 236/1 të
K.Penal dhe 51 të K.Penal e dënon me 4 muaj burgim.
Në bashkim të dënimeve në zbatim të nenit 55 të K.Penal e dënon të
pandehurin Dorjan Disha me 5 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale e dënon me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Dorian Disha fillon nga dita e ekzekutimit
të vendimit.
Dënimin ta kryejë në një burg të sigurisë së zakonshme.
Provat materiale, sasia e fishekëve të sekuestruara të kalojnë në favor të
shtetit.
Shpenzimet procedurale në hetimet paraprake, si dhe shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen të pandehurit.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë për 10
ditë një ditë pas shpalljes.
565
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.324, datë 08.03.2010 të Gjykatës së
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i gjykuari Dorian

Disha, nëpërmjet avokatit mbrojtës Marash Ibraj, i cili ka kërkuar: Prishjen e të dyja
vendimeve të gjykatave dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Është shkelur ligji pasi i pandehuri ka qenë i mitur në kohën e kryerjes e veprës
penale dhe duhet të gjykohej nga seksioni i gjykatës për të mitur.
- Si i mitur s’mund të dënohet më shumë se gjysma e dënimit që përmban vepra.
- Gjetja e disa fishekëve tek shtëpia e një të mituri nuk është logjike pasi shtëpia ka
prindër dhe ata janë përgjegjës.
- I dënuari është gjetur fajtor edhe për një akuzë të pa njoftuar gjatë hetimit.
- Janë zëvendësuar tre prokurorë gjatë gjykimit pa pasur akte heqje dorë ose
përjashtimin e tyre.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.1035, datë 13.12.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi
vendimin nr.324, datë 08.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i mbështetur
në ligj, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar në materialin kallëzues të dërguar nga
Drejtoria kundër Krimit të Organizuar, ka regjistruar procedimin penal nr.1195, datë
07.04.2008, në ngarkim të të pandehurit Dorian Disha dhe me kërkesën datë 09.07.2009 e ka
çuar këtë të pandehur për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me akuzën për
kryerjen e veprës penale të "Prodhim dhe shitje të narkotikëve”, "Prodhim dhe mbajtje pa leje
të municionit luftarak", "Kundërshtim i punonjësve të policisë së rendit publik", bazuar në
nenet 283/1, 278/3, 236/1 të Kodit Penal.
Më datë 24.03.2008 punonjësit e policisë në seksionin e luftës kundër drogës kanë
ushtruar kontroll në një sallë lojërash fati në afërsi të shkollës “Bajram Curri”. Këtij kontrolli
i është nënshtruar dhe i pandehuri Dorian Disha, të cilit i janë gjetur dhe sekuestruar me
cilësinë e provës materiale një sasi prej 6.5 gram lëndë me ngjyrë e karakteristika si ajo e
llojit heroinë.
Në kushtet e flagrancës, forcat e policisë kanë ushtruar kontroll në banesën e tij ku
kanë gjetur 58 copë fishekë që u përkisnin fishekëve luftarak model 56, 10 copë ndezësa
detonatorë, si dhe 16 copë shiringa 4cc të futura në një qese plastike.
Nga akti i ekspertimit teknik me nr.207, datë 07.04.2008, rezulton se fishekët ju
përkasin fishekëve luftarake të modelit 54 dhe kalibrave të ndryshëm 7.62 milimetër, 7.92
dhe 6 milimetra. Fishekët sipas aktit të ekspertimit janë në gjendje të rregullt teknike dhe të
përshtatshëm për të realizuar qitje.
566
Sasia e lëndës së dyshuar si narkotike i është nënshtruar ekspertimit kimik dhe sipas
aktit të ekspertimit kimik nr.2381, datë 10.04.2008, sasia 6.5 gram e sekuestruar të pandehurit
Dorian Disha është lëndë narkotike, drogë e llojit heroinë.
Gjatë shoqërimit të tij për në Komisariat, i pandehuri ka shtyrë njërin prej punonjësve
të policisë dhe është larguar me shpejtësi pa bërë të mundur kapjen e tij, duke ju shmangur
hetimit dhe gjykimit të çështjes.
Në këto rrethana hetimi dhe gjykimi i tij është zhvilluar në mungesë, i përfaqësuar me
prokurë nga Av.Marash Ibraj, mbi kërkesën e të cilit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
proceduar me gjykim të shkurtuar.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.324,
datë 08.03.2010, e ka deklaruar fajtor të pandehurin Dorian Disha për veprat penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, “Mbajtje pa leje të municioneve luftarake” dhe
“Kundërshtim të punonjësit të rendit publik” dhe në bazë të neneve 283/1, 278/3, 236/1 të
Kodit Penal, neneve 51, 55 e 406 të Kodit të Procedurës Penale, e ka dënuar përfundimisht
me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Ndër të tjera gjykata ka arsyetuar: “…në bazë të nenit 69 të K.Pr.Penale çështja
është në juridiksionin e saj dhe gjykimi i kësaj çështje duhet të realizohet përpara kësaj
gjykate…çështja është në kompetencën lëndore të kësaj gjykate, ndërsa në referim të nenit 76
të po këtij kodi gjykata ka kompetencën tokësore të shqyrtimit të saj; i pandehuri Dorian
Disha duhet të përgjigjet penalisht për veprat penale të parashikuara nga nenet 283/1, 278/3,
236/1 të Kodit Penal…Fajësia e tij provohet me tërësinë e provave të administruara në
dosje…akti i ekspertimit kimik me nr.2331, datë 10.04.2008, akti i ekspertimit teknik balistik
me nr.207, datë 07.04.2008, proces-verbali i kontrollit të banesës datë 24.03.2008…”.
Ky vendim është ankimuar para Gjykatës së Apelit Tiranë nga ana e të pandehurit
Dorian Disha, i cili ka pretenduar se, “pavarësisht faktit të gjykimit me procedurë të
shkurtuar, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë duhet të kishte konstatuar se ndodhemi para
akteve absolutisht të pavlefshme, sipas nenit 128/1 K.Pr.Penale, të cilat e cenojnë
vendimin...”.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1035, datë 13.12.2010, ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit penal nr.324, datë 08.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në këtë vendim, Gjykata e Apelit Tiranë, pasi citon në të njëjtën mënyrë si Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë rrethanat e faktit, në të cilat Prokuroria ka evidentuar elemente të
veprave penale të parashikuar nga nenet 283/1, 278/3, 236/1 të Kodit Penal, ndër të tjera ka
arsyetuar: “…Pretendimi i të pandehurit për pavlefshmërinë e akteve të shqyrtuara nga ana e
gjykatës nuk qëndron. I pandehuri ka qenë i mbrojtur nga avokati i zgjedhur prej tij, i cili që
në kërkesa paraprake ka kërkuar gjykim të shkurtuar, kërkesë e cila me të drejtë është
pranuar, pasi çështja mund të zgjidhej në gjendjen që janë aktet…pavlefshmëria e akteve
mund të kërkohej vetëm në gjykim të zakonshëm…”.
Ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs i gjykuari Dorian
Disha, i cili parashtron një sërë pretendimesh të cituara në pjesën hyrëse të vendimit.
Pretendimet konsistojnë në faktin se “…vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
akt absolutisht i pavlefshëm, sipas nenit 128/a të K.Pr.Penale…meqenëse i pandehuri ka
qenë i mitur në momentin e kryerjes së veprës penale çështja duhet të gjykohej nga një trupë
gjyqësore e seksionit të të miturve… se ai s’mund të dënohej më shumë se gjysma e dënimit
që përmban vepra… ka lejuar shkelje të rënda që kanë të bëjnë me zëvendësimin e
prokuroreve gjatë hetimit”. Për këto arsye është kërkuar prishja e vendimeve dhe kthimi i
çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
567
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin e ushtruar, arsyetimet e vendimeve të gjykatave dhe tërësinë e akteve të
administruara në dosje, konstaton se vendimet gjyqësore, objekt rekursi, janë rrjedhojë e
respektimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit material dhe procedural penal.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekursin e ushtruar, ky kolegj vlerëson se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Dorian
Disha, ka zbatuar në mënyrë të drejtë dispozitat e neneve 13/4, 69,74, 76, 406 të Kodit të
Procedurës Penale dhe nenit 51 të Kodit Penal.
Pretendimi në rekurs, “se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është i pavlefshëm,
sepse i gjykuari i mitur nuk është gjykuar nga trupa gjyqësore e seksionit të të miturve, sipas
nenit 128/a të K.Pr.Penale ”, vlerësohet si i pabazuar.
Në rastin në shqyrtim rezulton se, gjykata e cila ka gjykuar çështjen në ngarkim të të
pandehurit Dorian Disha është përbërë nga tre gjyqtare të seksionit penal të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kjo për arsye se, gjyqtarët Arben Micko dhe Artan Broci, gjyqtarë
të seksionit të të miturve në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë në atë kohë (sipas vërtetimit
nr.797/1 prot, datë 05.03.2010, të Kancelarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i
administruar në dosje) kanë pasur shkaqe papajtueshmërie në shqyrtimin e saj (neni 15/2 i
K.Pr.Penale), për shkak të pjesëmarrjes së tyre në gjykimin e kërkesave të paraqitura në
gjykatë në fazën e hetimeve paraprake të çështjes në ngarkim të të pandehurit Dorian Disha.
Nga aktet rezulton se këta gjyqtarë kanë gjykuar çështjet me objekt “caktimin e masës
së sigurimit personal për të pandehurin Dorian Disha” dhe “deklarimin e ikjes të të
pandehurit Dorian Disha” për të cilat janë dhënë vendimet me nr.653 akti, datë 20.06.2008
dhe nr.653/a, datë 05.09.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Përfaqësuesi me prokurë të posaçme i të pandehurit Dorian Disha në fillim të
shqyrtimit gjyqësor të çështjes në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë ka qenë dakord me
gjykatën (përbërjen e trupit gjykues), duke mos parashtruar asnjë pretendim lidhur me këtë
fakt.
Në rrethana të tilla, kur janë ezauruar gjyqtarët e seksionit të të miturve, gjykimi i
çështjes nga gjyqtarët e seksionit penal, të caktuar me short për llogari të seksionit të të
miturve, vlerësohet i drejtë dhe në përputhje me dispozitat procedurale penale që rregullojnë
kompetencën lëndore të gjykatës në shqyrtimin e çështjes.
Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, “ se…I pandehuri i mitur Dorian Disha s’mund
të dënohej më shumë se gjysma e dënimit që përmban vepra…”, kolegji penal konstaton se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në vendimin e cituar, për çdo dënim të dhënë lidhur me
akuzat në ngarkim të të pandehurit Dorian Disha, ka aplikuar drejt nenin 51 të Kodit Penal,
duke mos dhënë më shumë se ½ e dënimit që parashikojnë dispozitat e figurave të veprave
penale përkatëse.
I pambështetur në ligj vlerësohet dhe pretendimi në rekurs se: “janë lejuar shkelje të
rënda që kanë të bëjnë me zëvendësimin e prokurorëve gjatë hetimit”.
Rezulton se avokati me prokurë të posaçme i të pandehurit Dorian Disha, në kërkesat
paraprake, në ushtrim të së drejtave të të mbrojturit prej tij, në bazë të nenit 403 të
K.Pr.Penale ka kërkuar që shqyrtimi i çështjes të procedohet me gjykim të shkurtuar, kërkesë
e cila është pranuar dhe gjykimi në ngarkim të të pandehurit Dorian Disha është proceduar në
bazë të akteve të paraqitura nga organi i procedimit në dosjen hetimore bashkëngjitur
kërkesës për gjykim.
Po kështu i pandehuri ka përfituar me uljen e 1/3 të dënimit përfundimtar, konform
nenit 406 të K.Pr.Penale, e reflektuar në dhënien e vendimit nr.324, datë 08.03.2010 të
568
Neni 128/1, germa “a” i K.Pr.Penale “Pavlefshmëria absolute” parashikon:
1. Aktet procedurale janë absolutisht të pavlefshme kur nuk respektohen dispozitat që
lidhen me:
a-kushtet për të qenë gjyqtar në çështjen konkrete dhe numrin e gjyqtarëve që janë të
domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë kod;
Në interpretim të përmbajtjes së dispozitës së sipërcituar të K.Pr.Penale dhe në
referim të akteve të administruara në dosje, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se gjatë gjykimit të çështjes në ngarkim të të pandehurit Dorian Disha (në
kushtet e gjykimit në mungesë të të pandehurit të mitur, për arsye se ai i është shmangur
hetimit dhe gjykimit të saj), gjykatat kanë zbatuar drejtë të gjitha garancitë procedurale të
veçanta, që i njeh ligji procedural penal të pandehurve të mitur;
Për këto arsye, vendimi objekt rekursi i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në
fuqi vendimin nr.324, datë 08.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është dhënë në
zbatim të drejtë të ligjit material penal dhe procedural penal, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
569
Nr.00-2013-1328 i Vendimit (251)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën e datës 25.09.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:

TIRANË
I GJYKUAR: GENTIAN BABA
OBJEKTI:
Rishikim i vendimit nr.841, datë 30.06.2009,
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me objekt lirim para kohe me kusht.
Baza Ligjore: Nenet 449, 450/1/a e vijues të K.Pr.Penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.12, date
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Baba për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 283/2 të Kodit Penal dhe e dënon me 8 (tetë) vjet burgim.
Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.32, datë 22.05.2008, ka
vendosur:
për Krime të Rënda në këtë mënyrë: ...
Deklarimin fajtorë të të pandehurve Gentian Baba dhe Ylli Kapo për veprën
penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar
nga neni 283/2 dhe dënimin e tyre me 8 (tetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimin e tyre me 5 (pesë) vjet e 4
(katër) muaj burgim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2010-1078 datë 28.04.2010, ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.32, datë 22.05.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda dhe lënien në fuqi të vendimit nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
570
Pranimin e kërkesës.
Lirimin me kusht nga pjesa e pavuajtur e dënimit prej 1 (një) vit 2 (dy) muaj e
13 (trembëdhjetë) ditë e të dënuarit Gentian Baba, me kusht që brenda një
periudhe prej 3 (tre) vjetësh të mos kryejë një vepër tjetër penale.
Kundër vendimit nr.841, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që

ka vendosur pranimin e kërkesës për lirimin para kohe me kusht të të dënuarit Gentian Baba,
ka ushtruar kërkesë për rishikim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në kërkesën për rishikim, Prokuroria parashtron se:
“Me marrjen dijeni për vendimin e Gjykatës së Lartë, me të cilin është vendosur
prishja e vendimit nr.32, datë 22.05.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime
të Rënda, lind nevoja për ekzekutimin e dënimit, por meqenëse kemi edhe një vendim me të
cilin është bërë lirimi para kohe me kusht, kjo e bën të pamundur ekzekutimin e dënimit të
dhënë me vendimin e Gjykatës së Lartë”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin e datë 05.07.2012, ka vendosur:

Kalimin për gjykim te çështjes nr.86000-00725-00-2011.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin pranë Gjykatës së Lartë
Sokol Stojani, i cili kërkoi pushimin e gjykimit; në mungesë të të gjykuarit; av.mbrojtës i të
gjykuarit Gentian Baba, i cili u thirr dhe nuk u paraqit; pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Gjykimi i kërkesës me të cilën kërkuesi, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
kërkon rishikimin e vendimit nr.841, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
me objekt lirim para kohe me kusht i të gjykuarit Gentian Baba duhet të pushohet.
I. Rrethanat e faktit
1. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur pranë Gjykatës së Lartë kërkesë
për rishikimin e vendimit penal nr.841, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, vendim me të cilin të dënuarit Gentian Baba i është pranuar kërkesa
për lirimin para kohe me kusht.
2. I dënuari Gentian Baba me vendimin nr.12, datë 18.02.2008, të Gjykatës së Shkallës
së Parë për Krime të Rënda, është dënuar me 8 (tetë) vjet burgim për veprën penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga Neni
283/2 i K.Penal.
3. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.32, datë 22.05.2008, ka
vendosur ndryshimin e vendimit nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda në këtë mënyrë: “Deklarimin fajtorë të të pandehurve
Gentian Baba dhe Ylli Kapo për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 283/2 dhe dënimin e tyre me 8
(tetë) vjet burgim. Në aplikim të Nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimin e tyre me 5
(pesë) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
4. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2010-1078, datë 28.04.2010, ka
vendosur: “Prishjen e vendimit nr.32, datë 22.05.2008 të Gjykatës së Apelit për
571
Krime të Rënda dhe lënien në fuqi të vendimit nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda”.
5. Gjatë kohës që çështja ka qenë për shqyrtim në Gjykatën e Lartë, i dënuari Gentian
Baba ka paraqitur kërkesë për lirimin e tij para kohe me kusht në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. me vendimin nr.841, datë 30.06.2009, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesës dhe lirimin para kohe me kusht të të dënuarit
Gentian Baba për pjesën e pavuajtur të dënimit prej 1 (një) vit 2 (dy) muaj e 13
(trembëdhjetë) ditë, me kusht që brenda një periudhe prej 3 (tre) vjetësh të mos
kryejë një vepër tjetër penale”.
7. Ky vendim ka marrë formë të prerë më datë 20.07.2009 dhe është vendosur në
ekzekutim.
8. Kundër vendimit nr.841, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që
ka vendosur pranimin e kërkesës për lirimin para kohe me kusht të të dënuarit
Gentian Baba, ka ushtruar kërkesë për rishikim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në kërkesën për rishikim Prokuroria parashtron se: “Me marrjen dijeni për vendimin
e Gjykatës së Lartë, me të cilin është vendosur prishja e vendimit nr.32, datë
22.05.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, lind
nevoja për ekzekutimin e dënimit, por meqenëse kemi edhe një vendim me të cilin
është bërë lirimi para kohe me kusht, kjo e bën të pamundur ekzekutimin e dënimit të
dhënë me vendimin e Gjykatës së Lartë”.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datë 05.07.2012, ka vendosur:
“Kalimin për gjykim të çështjes nr.86000-00725-00-2011”.
II. Procedurat gjyqësore
10. Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.12, datë
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Baba për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 i
Kodit Penal dhe e dënon me 8 (tetë) vjet burgim, ... ”
11. Gjykata e Apelit për Krimet e Rënda Tiranë, me vendimin nr.32, datë 22.05.2008,
ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda në këtë mënyrë: ...
Deklarimin fajtorë të të pandehurve Gentian Baba dhe Ylli Kapo për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2
dhe dënimin e tyre me 8 (tetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale dënimin e tyre me 5 (pesë) vjet e 4 (katër)
muaj burgim”.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2010-1078 datë 28.04.2010,
ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.32, datë 22.05.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.12, datë 18.02.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda”.
vendosur:
“Pranimin e kërkesës.
572
Lirimin me kusht nga pjesa e pavuajtur e dënimit prej 1 (një) vit 2 (dy) muaj e 13
(trembëdhjetë) ditë e të dënuarit Gentian Baba, me kusht që brenda një periudhe prej
3 (tre) vjetësh të mos kryejë një vepër tjetër penale”.
14. Kundër vendimit nr.841, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që
ka vendosur pranimin e kërkesës për lirimin para kohe me kusht të të dënuarit
Gentian Baba, ka ushtruar kërkesë për rishikim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datë 05.07.2012, ka vendosur:
“Kalimin për gjykim të çështjes nr.86000-00725-00-2011”.
16. Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë, me vendimin nr.14, datë
“Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të vendimit nr.00-2010-1078 (398),
datë 28.04.2010 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë për kërkuesit Ermal Nika, Ylli
Kapo, Gentian Baba. ...”
III. Vlerësimi i gjykatës në lidhje me kërkesën për rishikim e të gjykuarit
17. Gjatë seancës gjyqësore të zhvilluar përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë,
prokurori pranë Gjykatës së Lartë, Sokol Stojani, parashtroi para gjykatës kërkesën
për pushimin e gjykimit për faktin se me vendimin nr.14, datë 26.03.2012 të Gjykatës
Kushtetuese është shfuqizuar vendimi i Gjykatës së Lartë në lidhje me këtë të gjykuar
dhe në këto rrethana nuk ka më vend për rishikim, pasi vendimi nr.841, datë
30.06.2009 nuk bie ndesh me vendimin nr.398, datë 28.04.2010 të Gjykatës së Lartë.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të bazuar kërkesën e prokurorit dhe vlerëson
se ajo është bërë në përputhje me ligjin procedural penal, pasi, në rastin konkret, në
kushtet kur vendimi është lënë në fuqi dhe është ekzekutuar nuk mund të veprohet
ndryshe pasi (bie) mungon objekti i shqyrtimit të kërkesës ndaj dhe duhet të vendoset
pushimi i gjykimit.
19. Në të tilla rrethana, kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë,
mbetet pa objekt, bazuar në nenet 4071, 4182 e 1123 të Kodit të Procedurës Penale,
gjykata nuk mund të vendosë kryesisht ndryshe nga ajo që ka kërkuar organi i akuzës.
Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të nenit 420/“ç” 4 të K.Pr.Penale, në të
cilën është përcaktuar se: “ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë prej tij”, nga ana
1
N,407 Rastet dhe mjetet e ankimit
1. Ligji cakton rastet në të cilat vendimet dhe urdhrat e gjykatës mund të ankimohen, si dhe mjetin e ankimit.
2. Ankimi i urdhrave të gjykatës, kur nuk parashikohet ndryshe nga ligji, mund të bëhet vetëm me ankimin kundër vendimit.
3. Mjetet e ankimit janë: apeli, rekursi në Gjykatën e Lartë dhe kërkesa për rishikim.
4. E drejta e ankimit i takon vetëm atij që ligji ia njeh shprehimisht. Kur ligji nuk bën dallim ndërmjet palëve, kjo e drejtë i
takon secilës prej tyre.
2
N.418 Heqja dorë nga ankimi
1. Prokurori që ka bërë ankimin mund të heqë dorë prej tij deri në fillimin e shqyrtimit gjyqësor, kurse heqja dorë nga
prokurori pranë gjykatës që shqyrton ankimin mund të bëhet deri para fillimit të diskutimit përfundimtar. ...
3
. N.112 Format e disponimit të gjykatës
1. Gjykata disponon me vendim dhe me urdhër.

2. Vendimi jepet në emër të Republikës.
3. Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm.
4
N.420 Mospranimi i ankimit
ç- kur është hequr dorë nga ankimi.
573
tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si mjet ankimi, e
si i tillë heqja dorë prej tij pas sjell mospranimin e rekursit, në rastin në shqyrtim
pushin e gjykimit.
20. Duke qenë si më sipër, vlerësohet me vend mos shqyrtimi i mëtejshëm i kësaj çështje
dhe pushimi i shqyrtimit të saj.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal vendos të pranojë kërkesën e prokurorit për heqjen dorë nga shqyrtimi i
çështjes për rishikimin e vendimit nr.841, datë 30.06.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke çmuar se vlerësimi i shkakut të rishikimit ka rënë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 25.09.2013
574

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

468 (00-2013-2074) 12.09.2013 Natasha Ktona në mungesë, Sotir Ktona në mungesë

501 (00-2013-2165) 24.09.2013 Kërkues: Vasillaq Dukni kundër Këshilli i Qarkut

229 (00-2013-1553) 11.09.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Korçë

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

PADITËS I K/PADITUR: SHOQËRIA “REGLI & VLLAZNIA”

Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.344, datë 20.11.2009, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

PADITËS I K/PADITUR: ALI KOLA

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Bulqizë me vendimin nr.24, datë 12.02.2007 ka vendosur:

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.648, datë 28.03.2008, ka vendosur:

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin nr.248, datë 26.11.2008, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1594, datë 24.11.2009, ka vendosur:

Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse/e

Kundër vendimit të mësipërm të gjykatës së apelit ka ushtruar kundër-rekurs pala e

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Kolegji Civil vlerëson se në rigjykim, gjykata duhet të lejojë palët që të dëgjohen në

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen

PADITËS: ARBEN RELI

Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.445, datë 09.05.2007, ka

Gjykata e Apelit Gjirokastër , me vendimin nr.343, datë 09.10.2007 ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen

PADITËS: VANGJEL PRENDI

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.1153, datë 13.12.2006, ka

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.106, datë 08.09.2008, ka vendosur:

Kundër vendimit të Gjykatës e Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472, të K.Pr.Civile, ka

- Bazuar në nenin 297/a të K.Pr.Civile, në gjykatën e apelit kemi kërkuar pezullimin e

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Në thelb, Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton se kërkimet e padisë janë kundërshtimi i

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, çështjen civile që i përket

PADITËS: GOGO MEMI, në mungesë

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.413, datë 24.04.2008, ka

Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.278, datë 15.07.2008, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.278, datë 15.07.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër në

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Ardian Dvorani Kryesues

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, çështjen civile që i përket

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendimin nr.2009, datë 18.09.2007 ka

Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.215, datë 30.06.2008 ka vendosur:

Kundër vendimit nr.215, datë 30.06.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, në mbështetje

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Arjana Fullani Kryesuese

në seancën gjyqësore të datës 10.09.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

PADITËS: KONTROLLI I LARTË I SHTETIT,

Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2200, datë 24.05.2002, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.626, datë 19.05.2003, ka vendosur: