Epicka Gra Fabularna
Ojciec Smoków
główny autor i pomysłodawca :
Paweł „Skała” Jurgiel
M atka Smoków
ilustracje , logo i oprawa graficzna :
Agata Skowronek
Wydawca i koordynator projektu:
Zbigniew „Zed” Zych
Pozostali autorzy:
Airis Kamińska
Zbigniew „Zed” Zych
Bartłomiej „Bart” Fabiszewski
Aleksander „Aleks” Daukszewicz
M agia kryształów:
Marcin Życzkowski
Tryb Szachownicy:
Mateusz Tondera
Jan „Hans” Milewski
R edakcja:
Airis Kamińska
Bartłomiej „Bart” Fabiszewski
Aleksander „Aleks” Daukszewicz
Korekta:
Joanna Podraza
Airis Kamińska
Skład i przygotowanie do druku:
Zbigniew „Zed” Zych
Pisząc rozdział o sesji zero, inspirowaliśmy
się PSG Tool stworzonym przez Macieja
„Vinda” Litwina z grupy Dobre Rzuty,
który z kolei opierał się na Same Page Tool
Christophera Chinna. Oba materiały są
dostępne bezpłatnie w sieci.
Patroni projektu:
Stowarzyszenie Topory, Kanał Termosa,
Lovibond RPG, Mój Loch, Impy,
Erpegowy Matecznik, Carnival Team,
Tell Me, Erpegowy Cyrk, Aine Universe,
Imaginarium RPG, Karczmarz, Śnienie
Przestrachem, Refur Narrator, Dobre
Rzuty, To wszystko wina elfów
Patroni medialni:
Biuro Turystyki Orion, Board News,
Panie i Panowie Zagrajmy w RPG,
Ostatnia Tawerna, Gandalf.com.pl
Testy:
Robert „Bothari” Wołkiewicz, Wojtek
Rzadek, Hanka „Bestia” Stolarska,
Joanna „Bian” Janik, Małgorzata „Enid”
Janik, Marta „Martens” Langiewicz,
Aleksander „TukTuk” Tukaj, Marta
„Fairhaven” Pyrz, Patryk „Patison”
Stryjewski, Marta „Chochlique” Struś,
Michał „Enter” Ertner, Tomasz Kurtycz,
Michał Pereświet- Sołtan, Małgorzata
„Gohan” Biniecka, Magdalena „Mizu”
Rolewska, Michał „Frycu”
Frąckiewicz, Marcin „Ainak” Błaszczak,
Maciej „Szwagier” Szewczyk, Weronika
„Warum” Sekta, Agata Ertner, Selma,
Arkadiusz „Aranx” Lesiak, Bartłomiej
„Cordy” Sidzina, Jakub „Qbs” Wnuk,
Wojciech Staniszewski, Angelika
Ochendowska, Jan Paciukanis, Dorota
Duszak, Krzysztof Michalski, Janek
„Sylwan” Podraza, Paweł „Tredo”
Potakowski, Anna Leman, Hubert
„Jankoś” Jankowski, Konrad „Gulczas”
Młodzik, Bartosz „Nurgling” Czapnik,
Aleksander „Mag” Gruszczyński, Monika
„Auraya” Czyżowicz, Krzysztof „Cris”
Krzyżanowski, Magdalena „Wiewka”
Kalinowska, Anna „Shila” Ługowska,
Łukasz „Paździoch” Pańczyszyn, Mikołaj
Winiewski, Maciej Kleszczewski, Jerzy
Toeplitz, Michał Bartmański
ISBN: 978-83-963260-2-7
© Wydanie pierwsze: kwiecień 2023
Spis Treści

PODSTAWY 8 TWOJA DIADA 20 TWOJA PROWINCJA 78

JAK GRAĆ TWOJA POSTAĆ 20 TWORZENIE PROWINCJI 78

W SMOCZYCH JEŹDŹCÓW? 8 BOHATERKA 22 SCENERIA 78
GRACZ 9 ARYSTOKRATA 24 WARUNKI 80
MISTRZYNI GRY 9 BUNTOWNICZKA 26 USTRÓJ 82
MECHANIKA 9 SPRYCIARZ 28 ATUT 84
ZASADA 3W 10 ŁOWCZYNI 30 TRUDNOŚĆ 86
POZIOM META I MĘDRZEC 32 NIEZWYKŁA CECHA 88
POZIOM FIKCJI 10 OSZUSTKA 34 MAPA IMPERIUM 90
TRYBY ROZGRYWKI 10 MŚCICIEL 36 PODSUMOWANIE 91
SESJA ZERO 10 WYCHOWANKA ZAKONU 38
KONWENCJA 11 ARCHETYPY 40
ŚWIAT GRY 13 CECHY 40
UMIEJĘTNOŚCI 40
TALENTY 41
WIĘŹ 41
CENA WIĘZI 42
JAK DZIAŁA CENA WIĘZI? 42
SŁOWA ASLAUGA 43
SCENY BEZ SMOKA 44
ANIMUSZ 45
WYPOSAŻENIE 45
MOTYWACJA 45
WYGLĄD I IMIĘ 46
PRZYDOMEK 46
PYTANIA NA KONIEC 47

TWÓJ SMOK 48
ARCHETYP SMOKA 48
CHARAKTER SMOKA 58
MOCE SMOKA 58
MOCE FABULARNE 59
MOCE OFENSYWNE 63
MOCE DEFENSYWNE 67
RELACJA ZE SMOKIEM 71
WYGLĄD SMOKA 73
KOMUNIKACJA ZE SMOKIEM 74
ODGRYWANIE SMOKA 75

3

ZASADY GRY 94
RODZAJE KOŚCI 94
RZUTY KOŚĆMI 94
MODYFIKATORY 94
RZUT NA WIĘŹ 95
RZUT BEZ UMIEJĘTNOŚCI 95
SUKCESY 95
FIASKO 96
FORSOWANIE RZUTU 96
AKTYWACJA FIASKA 96
FIASKO A KOŚCI MAGII 97
UTRATA ANIMUSZU 97
ODZYSKIWANIE ANIMUSZU 97
PUNKTY ROZMACHU 98
RZUTY GRUPOWE 99
POMOC INNYCH OSÓB 99
RZUTY PRZECIWSTAWNE 99
KONFLIKT SPOŁECZNY 100
SZANSA NA SUKCES 101
DOŚWIADCZENIE 102
WALKA 103
STRESZCZENIE 103
CZAS I PRZESTRZEŃ 104
CEL WALKI I
ŚCIEŻKI POSTĘPU 104
CEL DRAMATYCZNY 105
INICJATYWA 105
SMOK W WALCE 106
TYPY AKCJI W WALCE 108
POŚWIĘCENIE 109
SUKCESY W ATAKU 109
PULA SKRZYDŁA 109
OBRAŻENIA I STANY 110
ZADAWANIE OBRAŻEŃ 110
NASTAWIENIE 110
MANEWR SKRZYDŁA 111
ODNOSZENIE OBRAŻEŃ 113
RZUT OSTATNIEJ SZANSY 113
ŚMIERĆ BOHATERA 113
RODZAJE PRZECIWNIKÓW 115
Spis Treści
IMPERIUM 122 DIADY 146
VESEDA 122 WYBRAŃCY ASLAUGA 146
GŁOS ASLAUGA 124 ROLA SMOCZYCH JEŹDŹCÓW 147
ŚWIĄTYNIA 125 OBOWIĄZKI WYBRAŃCÓW 149
PRAWDY WIARY 125 MOTYWACJA DO DZIAŁANIA 150
OBRZĘDOWOŚĆ 126 SKRZYDŁO 151
STRUKTURA 126 BŁOGOSŁAWIONE SKRZYDŁO 152
OCZY GAVANY 126 ZŁOTE SKRZYDŁO 152
ZAKONY 127 SZARE SKRZYDŁO 152
CZERWONY 128 OPIEKUNOWIE 152
ZŁOTY 130 ZAWZIĘCI 153
CZARNY WOLNE SKRZYDŁO 153
BIAŁY 133 SĄD SIEDMIU 153
FIOLETOWY 135 SPEŁNIENI 155
SZARY 137 SMOCZE RODY 157
PROWINCJE IMPERIUM 140 DZIECI ASLAUGA 158
UPADŁE MOCARSTWA 140 SMOCZE WYSPY 158
MŁODE MONARCHIE 140 NATURA SMOKÓW 160
POTĘŻNE CESARSTWA 141 SMOCZE KRYSZTAŁY 162
REPUBLIKI KUPIECKIE 141 SMOCZE MOCE 164
DZIKIE ZIEMIE 141 KONIEC SŁUŻBY 165
DZIEDZINY SMOCZYCH GOTOWE SMOKI 166
RODÓW 142 AMAIDA 166
DEMOKRACJE 142 ATHRU 166
DOMENY ZAKONÓW 143 BARNA 166
CIEŃ 167
EQUINOX 167
ESEVER BŁYSZCZĄCY 167
JAR-NAYA 167
MELEKH 168
MORSZCZYN 168
NORIA 169
XIN YO 169
ZBARRAK 169
4
Spis Treści
MAGIA KRYSZTAŁÓW 172
ASLAUG I GAVANA 172
MAGIA W DAWNYCH CZASACH 173
DZIEWIĘCIORO 173
RODZAJE MAGÓW 175
UCZENI 175
SPADKOBIERCY 176
GENIUSZE 176
LEGENDARNI 177
NATURA MAGII 178
WŁAŚCIWOŚCI KRYSZTAŁÓW 180
NAUKA MAGII 181
HODOWLA KRYSZTAŁÓW 182
SZLIFOWANIE I RAFINACJA 182
MAGICZNE ARTEFAKTY 183
MAGIA W PRAKTYCE 184
ROZRYWANIE I ZASKLEPIANIE
PĘKNIĘĆ 185
MAGOWIE JAKO
POSTACI NIEZALEŻNE 186
MECHANIKA MAGII 187
KORZYSTANIE Z MAGII 187
POTĘGA ZAKLĘĆ 188
CZAS 188
MAGIA OBRONNA 189
WYTRZYMAŁOŚĆ
ARTEFAKTÓW 189
PRZYKŁADOWE EFEKTY
MAGICZNE 190
SCENA WALKI Z MAGIEM 190
MAGIA W RĘKACH
WYBRAŃCÓW 191
MECHANIKA ARTEFAKTÓW 192
PRZYKŁADOWE MAGICZNE
ARTEFAKTY 192
WIELKIE ARTEFAKTY 195
KIEDY RZECZYWISTOŚĆ
PĘKA 195
CHIMERY 198
CHIMERY W IMPERIUM 198
CHIMERZE KRYSZTAŁY 199
SCHEMAT OPISU 200
BESTIARIUSZ 201
ŚMIERĆ Z ZATOKI 201
CIELISTY OGAR 201
OGNISTY TUR 202
KARMAZYNOWA
SZARAŃCZA 203
ROGATY SKARABEUSZ 203
NOCNA ŚMIERĆ 204
PUSTYNNY DIABEŁ 204
POTWORNY KONSTRUKT 205
ŚWIETLISTA PAJĘCZYCA 206
KRWAWNIK Z BAGIEN 206
SŁONECZNY LEW 207
SKORUPOŻER 208
KRYSZTAŁOWY
KARACZAN 208
TA, KTÓRA
ZNISZCZY ŚWIAT 210
POŻERACZ GWIAZD 211
WĄŻ KRUSZĄCY GÓRY 212
TWORZENIE CHIMER 213
SZABLONY CHIMER 213
RODZAJE ATAKÓW 213
ASPEKTY 215
NASTAWIENIE 216
DOPASOWANIE 217
5
ROZGRYWKA 220
TRYBY ROZGRYWKI 220
TRYB POJEDYNCZEJ
PRZYGODY 220
TRYB OPOWIEŚCI 221
TRYB SZACHOWNICY 223
PROCEDURA GRY 230
SESJA ZERO 241
OCZEKIWANIA WZGLĘDEM
ROZGRYWKI 241
NARZĘDZIA
BEZPIECZEŃSTWA 243
DOPRECYZOWANIE
ŚWIATA GRY 243
WASZE SKRZYDŁO 245
RELACJE W SKRZYDLE 245
POWIĄZANIA MIĘDZY
PROWINCJAMI 246
WIEDZA META
W SCENACH WALKI 246
PROWADZENIE SMOCZYCH
JEŹDŹCÓW 247
MAGIA NA SESJACH 249
 Spis Treści
PROWINCJE IMPERIUM 254

ALBARIYA I
PUSTYNIA SALIH 254
ARCHIPELAG SHANIA 258
GÓRY CMENTARNE 261
KOCIOŁ I MORZE MGIEŁ 265
KOLMITA 269
LEZERON 272
MALLBONA 276
MERENZA 279
SIVERRA 283
UNA VARNA 286
lmpublishingrpg@gmail.com
Handouty w wersji elektronicznej, materiały dodatkowe
oraz scenariusze do Smoczych Jeźdźców są dostępne na:
▶ www.lansmacabre.pl
▶ www.drivethrurpg.com
Informacje o innych naszych projektach znajdziesz na:
▶ https://www.facebook.com/LMPublishingRPG
▶ https://www.facebook.com/LansMacabre
▶ https://www.youtube.com/@LansMacabre

PODZIĘKOWANIA
Przede wszystkim dziękujemy naszym Wybrańcom z portalu Wspieram.to, bez których za-
ufania i entuzjazmu zrealizowanie projektu nie byłoby możliwe, Patronom systemu, którzy
sprawili, że świat o nas usłyszał oraz Testerom, dzięki którym podręcznik jest znacznie
lepszy, niż gdybyśmy pisali go sami. Wasza cierpliwość, entuzjazm, szczerość, merytorycz-
ne uwagi i słowa zachęty były dla nas ogromną motywacją. Trzymajcie się ciepło i latajcie
wysoko - niech wasze przygody na zawsze zmienią oblicze Imperium!

Skała: Napisanie systemu to nie jest wyzwanie dla jednej osoby. Nie byłoby Smoczych Jeźdźców,
gdyby nie ludzie, którzy zagrali ze mną pierwszą kampanię i uwierzyli w ten pomysł na tyle, by
w pewnym momencie powiedzieć - spisz to i wydaj, pomożemy ci to ogarnąć, bo warto.
Za włożenie masy pracy dziękuję Zedowi, Airis i Bartowi. Bez Was ten projekt by nie
powstał. Z takim Skrzydłem niestraszna mi żadna chimera!
Za entuzjazm dający wiatr w skrzydła - Botkowi, Alexowi, Wojtkowi, Patisonowi, Mar-
cinowi, Mateuszowi i Termosowi.
A na koniec za masę wsparcia i cierpliwości mojej osobistej muzie Zuzannie - dziękuję
kochanie!

Agata: Dla dwóch najważniejszych mężczyzn mojego życia - Bartka i Leosia.

A iris: Aslaugowi niech będą dzięki, że te skrzydlate jaszczurki wreszcie dorosły i mogą się
usamodzielnić. Lećcie! Sio!

6
Rozdział I
I
PODSTAWY
Wzbij się w niebo na smoczym grzbiecie
i poczuj się jak prawdziwy bohater lub bo-
haterka w zapierającym dech w piersiach
świecie pełnym przygód. Smoczy Jeźdźcy
to gra fabularna w brawurowej konwen-
cji epickiego fantasy. Tutaj nie ma mowy
o mozolnym budowaniu swojej pozycji.
Zaczynasz na samym szczycie jako jeden
lub jedna ze Smoczych Jeźdźców - żywych
świętych, wojowników boga-smoka Asl-
auga. Cena za twoją pozycję była wysoka
i będziesz ją płacić do końca swoich dni, ale
teraz nie musisz słuchać niczyich rozkazów.
Kształtujesz swój los i los Imperium wedle
własnego pomysłu i sumienia. Pytanie, co
zrobisz ze swoimi możliwościami i płynącą
z nich odpowiedzialnością?
Jest to również gra o lataniu na smoku
i widowiskowych walkach z naprawdę wiel-
kimi potworami. Ale tego chyba można się
było spodziewać.
To twoja pierwsza gra RPG? Jeśli
tak, to wkraczasz do świata niezwykle
satysfakcjonującego i kreatywnego hobby.
Gry fabularne to rodzaj rozmowy, podczas
której wraz z kilkoma innymi osobami prze-
żyjecie emocjonujące przygody w wyobra-
żonym świecie i stworzycie swoją własną,
niepowtarzalną historię na podstawie przed-
stawionych w podręczniku reguł. Pojedyn-
cze spotkanie, zwane sesją, trwa średnio od
trzech do sześciu godzin. Często opowieść
jest kontynuowana przez szereg spotkań, co
nazywamy rozgrywaniem kampanii.
9
JAK GRAĆ
W SMOCZYCH JEŹDŹCÓW?
◊ Umacniaj Więź ze smokiem - Więź
tak silną i wyjątkową, że nie da się jej
porównać z żadną inną. Nieważne czy
będziecie przyjaciółmi, rywalami czy
partnerami. Jesteście na siebie skazani
na dobre i na złe.
◊ Walcz z chimerami - monstrami, które
przybywają z innych wymiarów, zwa-
bione magią. Tylko ty i twój smok mo-
żecie uratować przed nimi mieszkańców
Imperium.
◊ Ścigaj magów – gotowych zniszczyć
świat dla mocy, wpływów i władzy.
Twoi prawdziwi wrogowie mają ludzkie
oblicza i działają za kulisami zdarzeń.
Zgubi ich jednak pycha i dosięgnie twój
gniew.
◊ Mierz się ze spiskami - niczym pajęcza sieć
oplatającymi Imperium, w tym samych
Smoczych Jeźdźców. Od ciebie zależy,
czy dołączysz do tkaczy, czy wypalisz
sobie drogę smoczym ogniem.
◊ Zmieniaj świat - którego mieszkańcy
liczą na ciebie i twoją pomoc. Będziesz
w ich oczach wysłannikiem boga-smo-
ka, uosabiającym jego wolę na ziemi.
Każda decyzja, którą podejmiesz, będzie
brzemienna w skutki.

Gracz
W trakcie gry wszystkie osoby grające, poza
jedną, będą wcielać się w Smoczych Jeźdźców,
kontrolując swoje postacie, zwane postaciami
graczy (w skrócie PG). To one są protagoni-
stami tworzonej wspólnie opowieści i na ich
przygodach oraz działaniach koncentruje się
gra. Będziesz decydować o tym, co twoja
postać myśli i czuje, co mówi i robi – ale
niekoniecznie o tym, co się jej przydarza.
To ty nadajesz życie swojej postaci.
Myśl o niej tak, jakby była osobą z krwi i ko-
ści - pamiętaj, że ma swój charakter, emocje
i cele. Może reagować impulsywnie albo
zachowawczo, a także zmieniać się w trakcie
trwania przygody. Nie staraj się zbytnio chronić
jej przed niebezpieczeństwem. Bohaterowie
historii nie byliby sobą, gdyby nie dokonywali
bohaterskich czynów - zwłaszcza w konwencji
epickiego fantasy. Jednym z celów gry - poza
po prostu dobrą zabawą - jest wspólne stwo-
rzenie emocjonującej opowieści. Nie bój się
ryzyka! Każdy błąd i każda porażka to pretekst
do ciekawego zwrotu akcji.
W podręczniku znajdziesz ramki – takie
jak ta - które zawierają przykłady, ko-
mentarze i porady, a czasami propozycje,
jak można modyfikować albo zmieniać
zasady gry lub elementy świata, w za-
leżności od preferencji. Trzymasz w ręce
zbiór narzędzi, które mają posłużyć tobie
i innym grającym do stworzenia waszej
wizji świata Smoczych Jeźdźców. Jeśli
któryś z przedstawionych pomysłów
nie przypadnie wam do gustu, grajcie
po swojemu. Eksperymentujcie! Tylko
pamiętaj, żeby wszystkie zmiany były
świadomą decyzją całej grupy.
Mistrzyni gry
Jedna z osób grających przyjmuje rolę mi-
strzyni lub mistrza gry (w skrócie MG).
Ta osoba opisuje graczom świat gry, odgrywa
napotkane postacie niezależne i kontroluje
wrogów w czasie walki. W zależności od
ustaleń może też częściowo lub całkowicie
10
P odstawy
odpowiadać za odgrywanie smoczych to-
warzyszy postaci graczy.
Zadanie mistrzyni gry polega na umiesz-
czaniu wyzwań i przeszkód na drodze PG
oraz zmuszaniu ich, by pokazali, co potrafią.
Jednak MG nie decyduje o wszystkim, co
dzieje się w grze, a zwłaszcza nie o tym, jak
kończy się wasza opowieść. O tym decyduje
rozgrywka. Po to właśnie gracie – by odkryć
zakończenie opowieści.
Pisząc o przykładowej osobie grającej,
używamy formy męskiej i zaimka „on”
(postać gracza), a pisząc o przykładowej
osobie prowadzącej grę - formy żeńskiej
i zaimka „ona” (mistrzyni gry). W przy-
padku wymieniania różnych Archetypów
czy Relacji zdecydowaliśmy się używać
tych form i zaimków naprzemiennie
(Bohaterka, Arystokrata, Rywalka, Przy-
jaciel itd.). To tylko przykłady. Postacie,
gracze i MG mogą być dowolnej płci lub
nie identyfikować się z żadną.
Gra fabularna to rozmowa między graczami
i MG, składająca się z deklaracji i dialogów.
Kiedy pojawia się krytyczna sytuacja, co
do wyniku której nie ma pewności, należy
odwołać się do mechaniki.
M echanika
W Smoczych Jeźdźcach korzystamy z Me-
chaniki Year Zero Engine, pierwotnie opra-
cowanej dla systemu Mutant: Rok Zerowy
wydawnictwa Free League i zaadaptowanej
w ramach otwartej licencji.
Podstawy mechaniki są bardzo proste:
rzuć pulą sześciościennych kości – aby test
się udał, potrzebujesz przynajmniej jednej
szóstki, a im więcej ich wypadnie, tym lep-
szy efekt uzyskasz. Masz opcję forsowania
rzutu, czyli rzucenia pulą kości jeszcze raz
– jednak takie działanie wiąże się z określo-
nymi kosztami. Zwykle będziesz też rzucać
innymi rodzajami kości (ośmio, dziesięcio
i dwunastościennymi), które dają możliwość
uzyskania większej liczby sukcesów.
Rozdział I
Mistrzyni gry praktycznie nie wykonu-
je rzutów kośćmi - zasady koncentrują się
na postaciach graczy i ich czynach. System
zaprojektowano tak, by zawsze oferował
graczom znaczące wybory.
Rzuty powinny pojawiać się tylko
w kluczowych momentach i zawsze popychać
fabułę do przodu - sukcesy pozwalają graczom
realizować ich plany, a porażki wprowadzają
nagłe, barwne zwroty akcji.
W takich ramkach
znajdziesz inspiracje
muzyczne.
Zasada 3W
Wiele elementów gry działa według zasady
3W: możesz wylosować lub wybrać jedną
z przedstawionych opcji albo wymyślić coś
własnego. Jeśli chcesz dać się zaskoczyć -
wylosuj. Jeśli chcesz mieć więcej kontroli
- wybierz . Jeśli wolisz robić po swojemu
albo żadna z przedstawionych opcji ci się
nie podoba - wymyśl .
Żaden z tych sposobów nie jest lepszy od
innych - możecie zdecydować się na jeden
jako grupa, podjąć decyzje indywidualnie
albo używać ich naprzemiennie.
Poziom M eta i Poziom Fikcji
W celu rozróżnienia między światem rzeczy-
wistym a światem gry używamy terminów
poziom meta i poziom fikcji.
Poziom meta dotyczy tego, co dzieje
się przy stole pomiędzy osobami grającymi
- rzutów kośćmi, interpretacji wyników, usta-
leń między graczami, wydawania punktów
Doświadczenia na rozwijanie Umiejętności
i tak dalej.
Poziom fikcji dotyczy tego, co dzieje
się w świecie gry - wydarzeń, w których
uczestniczą postacie graczy, odgrywania ich
działań, rozmów z postaciami niezależnymi,
sposobu w jaki manifestują się smocze moce
i tym podobne.
11
Tryby Rozgrywki
Masz do wyboru trzy tryby rozgrywki:
◊ Tryb Pojedynczej Przygody - historie
o zamkniętej strukturze, rozgrywa-
ne zwykle podczas jednego długiego
lub dwóch, trzech krótszych spotkań.
Charakteryzują się szybkim tempem,
często dramatycznym przebiegiem i bra-
kiem czasu na rozwój postaci.
◊ Tryb Opowieści - dłuższe kampanie,
składające się z wielu przygód połączonych
postaciami graczy i tematem przewodnim.
Istnieje tu ciągłość fabularna, postacie
zmieniają się i rozwijają, a konsekwencje
podejmowanych działań mają większą
szansę wybrzmieć.
◊ Tryb Szachownicy - rozbudowanie Trybu
Opowieści o narzędzia, które pomagają
zarządzać światem gry w wielkiej skali.
Dodaje do kampanii element strategiczny.
Pomaga dynamicznie generować wy-
zwania uwzględniające globalny wymiar
rozgrywki oraz wprowadzać je do fikcji
w organiczny sposób.
Sesja Zero
Świat Smoczych Jeźdźców jest celowo nie-
dookreślony i otwarty na interpretacje oraz
przedstawiony w sposób modułowy. W dalszej
części tekstu (głównie w ramkach) nieraz
natrafisz na herezje, legendy i plotki powta-
rzane przez mieszkańców Imperium. To od
ciebie i innych grających zależy, co uznacie
za prawdę w waszym świecie. W związku
z tym przed rozpoczęciem gry trzeba prze-
dyskutować w grupie kilka tematów i podjąć
decyzje, jakie wersje różnych elementów
świata wybieracie.
Ważne jest też zwrócenie uwagi na
kwestię bezpieczeństwa podczas sesji oraz
porozmawianie o potrzebach i oczekiwa-
niach związanych z grą. Temu wszystkiemu
służy spotkanie wstępne zwane sesją zero,
o którym przeczytasz na stronie 241.

KONWENCJA
Smoczy Jeźdźcy to gra w konwencji epickie-
go fantasy, więc służy do snucia opowieści
w fantastycznym świecie, w których niezwykli
bohaterowie w brawurowy sposób mierzą się
z wyzwaniami o zaskakującej skali.
Co musisz wiedzieć na start?
1. Świat gry jest unikatowy dla każdej
drużyny.
2. Gracze wcielają się w Smoczych Jeźdźców.
3. Więź między człowiekiem a smokiem
jest niepowtarzalna i nierozerwalna.
4. Każde z jeźdźców usłyszało słowa
boga-smoka.
5. Pozycja postaci graczy w świecie jest
niepodważalna.
6. Skala stawianych przed postaciami
wyzwań musi być epicka.
1. Świat gry jest unikatowy dla każdej
drużyny.
Rozgrywka toczy się w fantastycznym świecie,
niemal zniszczonym niegdyś przez chimery,
lecz uratowanym przez boga-smoka Aslauga
i Smoczych Jeźdźców. Świecie barwnym,
olbrzymim, widowiskowym i różnorodnym.
Świecie, w którym znajdzie się miejsce dla
wszystkich niezwykłych krajobrazów, jakie
możesz sobie wyobrazić - dla złotych miast
o niebosiężnych wieżach, gigantycznych
twierdz wyciosanych w górskich stokach,
nieprzebytych dżungli, wielomilionowych
metropolii, małych wiosek zagubionych
pośród herbacianych pól, starożytnych ruin
pod pustynnymi piaskami, latających wysp
nad błękitnymi lagunami, zamglonych
górskich szczytów czy ciągnących się bez
końca lochów.
Pozorny chaos dziesiątek krain, trzymają
w ryzach rządy Imperium, założonego przez
Aslauga i jego Wybrańca, Vesa, pierwszego
ze Smoczych Jeźdźców. Na tronie Impe-
rium zasiada Głos Aslauga - Arcykapłanka
lub Arcykapłan, do których przemawia sam
bóg-smok. Obecnie Imperium obejmuje cały
znany świat. Ludzie i smoki to jedyne rozum-
ne rasy w tym uniwersum i to o nich będą
opowiadały rozgrywane przez was historie.
12
P odstawy
O ostatecznym kształcie świata zde-
cydujecie sami, tworząc postacie, krainy,
z których pochodzą oraz scenariusze przygód.
Możecie wybierać z gotowych propozycji
albo wykorzystać własne pomysły, używając
przedstawionych w podręczniku narzędzi.
2. Gracze wcielają się w Smoczych Jeźdźców.
Imperium, roszczące sobie prawo, by rzą-
dzić całym światem, jest teokracją, w której
wyznaje się boga-smoka Aslauga. Jego świę-
tymi wojownikami są Smoczy Jeźdźcy. Ich
czynami kieruje sam bóg - a przynajmniej
tak wierzą prości ludzie. Wśród Smoczych
Jeźdźców nie ma żadnej oficjalnej hierarchii
i choć różnią się wiekiem, doświadczeniem,
umiejętnościami czy charyzmą, są sobie równi
i żaden nie musi słuchać się innych.
Mieszkaniec Imperium może dołączyć do
grona Wybrańców Aslauga, jeśli spełni dwa
warunki. Po pierwsze: jeden ze Smoczych
Jeźdźców zabierze go na Smoczą Wyspę.
Po drugie: któryś ze smoków zechce się z nim
związać, zamiast go pożreć.
Zadaniem Wybrańców Aslauga jest
walka z chimerami, czyli potworami spoza
świata, zwalczanie magów oraz utrzymywa-
nie porządku i sprawiedliwości w imieniu
Imperium. Co to znaczy w praktyce? O tym
przekonacie się na waszych sesjach.
3. Więź między człowiekiem a smokiem
jest niepowtarzalna i nierozerwalna.
Łączy ich magiczny pakt, który trwa dwie
dekady. Jego cena jest określona z góry - jest
nią „to coś”, co sprawiło, że smok zainte-
resował się naszym bohaterem. W czasie
służby Aslaugowi w roli Smoczego Jeźdźca
ten aspekt postaci będzie wzmocniony przy
smoku, a osłabiony z dala od niego. Natomiast
kiedy po wielu latach smok odejdzie, oddana
mu cecha zostanie bezpowrotnie utracona.
Opisywana więź rozwija się i ewoluuje
z czasem i może przybrać różne formy, od
głębokiej przyjaźni po bolesną niewolę. Nie da
się jednak zerwać kontraktu przedwcześnie
inaczej jak poprzez śmierć jednej ze stron.
Rozdział I
4. Każde z jeźdźców usłyszało słowa
boga-smoka.
Kiedy Więź zostanie zadzierzgnięta, Asl-
aug przemawia bezpośrednio do Wybrańca
pierwszy i ostatni raz. Jego słowa są czymś,
czego jeździec nigdy nie zapomni - rozka-
zem, wskazówką, przestrogą, przepowiednią
lub jeszcze czymś innym - i zależą w pełni
od pomysłu, jaki masz na tę postać. Mogą
być tak konkretne albo tak enigmatyczne,
jak zechcesz, ale jedno jest pewne - będą
wytyczać kierunek dla postaci i określać jej
dalekosiężny cel.
5. Pozycja postaci graczy w świecie jest
niepodważalna.
Zgodnie z imperialnym prawem, w spra-
wach ziemskich Smoczy Jeźdźcy stanowią
ostateczną instancję. Gdziekolwiek przyby-
wają, uosabiają najwyższą władzę Imperium.
Mogą obalać władców, zabijać kapłanów,
zmieniać prawa narzucone przez możnych,
kończyć i rozpoczynać wojny. Jednocześnie
nikt poza samym bogiem-smokiem nie może
im wydawać rozkazów. Kapłani czy wład-
cy prowincji - ale i zwyczajni mieszkańcy
Imperium - mogą jedynie prosić Smoczych
Jeźdźców o pomoc. Tylko od Wybrańców
zależy, czy zechcą wysłuchać prośby.
Taki stan rzeczy powinien być widoczny
w świecie gry. Nikt przy zdrowych zmysłach
nie traktuje Smoczych Jeźdźców z góry.
13
Jeśli na sesji pojawi się ktoś taki, to jest osobą
wyjątkową i w waszej opowieści powinien
odgrywać specjalną rolę.
6. Skala stawianych przed postaciami wy-
zwań musi być epicka.
Smoczy Jeźdźcy opowiadają o przygodach
w wielkiej skali. Wyzwaniem dla postaci
graczy nie jest przetrwanie kolejnego dnia,
pokonanie bandytów na trakcie czy zdobycie
wystarczającej ilości skarbów, żeby pomóc
żyjącej w biedzie rodzinie. Wybrańcy walczą
z potworami zdolnymi niszczyć całe miasta
i z zakazaną magią, która zagraża samej
strukturze rzeczywistości. Wpływają na
politykę całych królestw, zmieniają swoimi
decyzjami losy setek tysięcy ludzi. Ta skala
powinna wybrzmieć podczas rozgrywki.
Decydując się na grę w tej konwencji,
zawieracie pewnego rodzaju kontrakt.
Mistrzyni gry sprawia, że świat trak-
tuje postacie graczy jak osoby zupełnie
wyjątkowe i stawia przed nimi epic-
kie wyzwania. Zadaniem graczy jest
znalezienie wewnątrz swoich postaci
motywacji do działania, która pozwoli
tym wyzwaniom sprostać.

ŚWIAT GRY
Podręcznik, który czytasz, nie dostarcza
w pełni sprecyzowanego świata. Zamiast
tego zaprasza do wspólnego światotworzenia
i dopasowania uniwersum Smoczych Jeźdźców
do waszych preferencji, potrzeb i pomysłów.
Pomogą w tym:
▶ gotowe fragmenty smoczego uniwer-
sum - moduły, spośród których możecie
wybrać te, które wam pasują
▶ narzędzia do rozbudowy świata zgodnie
z waszymi potrzebami
▶ zestaw pytań ułatwiający przeprowa-
dzenie sesji zero
▶ jasno określone ramy konwencji
▶ podstawowe założenia świata przedsta-
wione poniżej.
Co na pewno wiadomo na temat świata
Smoczych Jeźdźców?
1. Dawniej świat był podzielony oraz
przesycony magią.
2. Nadużywana magia wymknęła się
spod kontroli.
3. Wtedy przybyły chimery i zagroziły
istnieniu ludzkiego gatunku.
4. Nastał Czas Nocy i trwał tak długo,
aż stary porządek upadł.
5. Świat uratował Aslaug wraz z Vesem
i Smoczymi Jeźdźcami.
6. Na zgliszczach starego porządku stwo-
rzyli teokratyczne Imperium.
7. Obecnie magia jest zakazana, a władzę
sprawuje Świątynia Aslauga.
8. Chimery nadal stanowią zagrożenie
dla ludzi.
9. Jednakże to nie chimery mogą zagrozić
jedności Imperium.
Dust and Light
Twelve Titans Music
(2015)
14
P odstawy
1. Dawniej świat był podzielony oraz
przesycony magią.
Zanim nastały czasy Imperium, cały świat
był podzielony na setki państw – od monar-
chii i potężnych cesarstw, przez niezależne
królestwa i księstwa, aż po republiki czy
demokracje plemienne. Olbrzymie odległości
między krainami - nieprzekraczalne górskie
pasma, morza i oceany zbyt rozległe, żeby
przeprawić się na drugą stronę, prastare
puszcze i nieprzebyte dżungle - skutecznie
utrudniały kontakty między kulturami. W jed-
nym miejscu rozwijały się szlaki handlowe
i kwitła wymiana myśli, w innym trwały
wyniszczające wojny. Cywilizacje rodziły
się i upadały. Na ruinach powstawały nowe.
Tę mozaikę kultur, religii, języków, rodzajów
pisma i zwyczajów łączyło jedno - magia.
Magia miała wpływ na wszystko, od
sztuki wojennej, przez architekturę i komu-
nikację, aż po wiele aspektów życia codzien-
nego. Każda z tysięcy kultur starała się ją
zrozumieć i wyjaśnić na swój własny sposób.
Gdzieniegdzie efekty jej wykorzystywania
były spektakularne, w innych miejscach
wpływ magii tylko subtelnie odkształcał
rzeczywistość. Jej źródłem zawsze były
kryształy, z których tylko nieliczni potrafili
czerpać drogocenną moc. Nic dziwnego, że
niezależnie od miejsca magowie - jakkolwiek
byliby nazywani - dzierżyli władzę, czy to
bezpośrednio, czy doradzając rządzącym
i sterując ich działaniami z cienia.
2. Nadużywana magia wymknęła się spod
kontroli.
Magiczna moc pochodzi spoza rzeczywisto-
ści - z Ciemności, ze Złych Krain, z Innych
Światów – nazw i teorii istnieje wiele, ale
nikt tak naprawdę nie wie skąd. Łącznikiem
pomiędzy światem ludzi a innymi wymiarami,
są kryształy. Ze względu na swoją strukturę,
każde ciało stałe o krystalicznej budowie jest
czymś w rodzaju małego otworu do innej
rzeczywistości. Im większy, czystszy i trwalszy
kryształ, tym łatwiej stamtąd czerpać moc,
ale trudniej ją zatrzymać. Długotrwały prze-
pływ mocy przez kryształ powoduje powstanie
Rozdział I
trwałego przejścia. Moc, jak woda, potrafi
przełamać tamę rzeczywistości i stworzyć
pęknięcie – miejsce, w którym magia działa
nieustannie i wymyka się spod kontroli.
Jak to zwykle bywa, potęga rodziła sny
o jeszcze większej potędze, a ludzka chci-
wość nie znała umiaru. Według niektórych
winę ponoszą wszyscy użytkownicy magii.
Inni mówią, że to Dziewięcioro najpotęż-
niejszych magów zbyt obficie czerpało moc,
tworząc rozległą siatkę coraz większych
pęknięć, która ostatecznie naruszyła osnowę
rzeczywistości.
3. Wtedy przybyły chimery i zagroziły
istnieniu ludzkiego gatunku.
Krainy, z których czerpano moc, były
zamieszkane. Niektórzy magowie o tym
wiedzieli i celowo starali się przyciągnąć
ich mieszkańców do pęknięć, a inni nie
spodziewali się, że wraz z mocą nadchodzą
istoty, których nie będą w stanie kontrolo-
wać. Monstra, sprowadzone na świat przez
magów, to bezrozumne, najczęściej gargan-
tuiczne bestie, których jedynym celem jest
sianie zniszczenia. Nie mają sobie podobnych
wśród znanych na świecie stworzeń, a jed-
nocześnie przypominają je w wypaczony,
nieprawdopodobny, wyolbrzymiony sposób.
Uczeni nazywają je chimerami, choć kiedy
przybyły, każdy lud miał dla nich własną
nazwę, w której brzmiał strach, wściekłość,
nienawiść i rozpacz. W ciągu kilkudziesię-
ciu lat ludzkie cywilizacje legły w gruzach,
a znany świat pogrążył się w chaosie wy-
wołanym przez chimery.
4. Nastał Czas Nocy i trwał tak długo, aż
stary porządek upadł.
Ludzie uciekli z wielu miejsc, w których nie
dało się żyć i tym samym pozostawili je na
pastwę chimer. Czasami uchodźcy byli wi-
tani z otwartymi ramionami, częściej jednak
odpędzani jako kolejne zagrożenie. Pomiędzy
grupami dochodziło do tarć i wojen. Jednak
nawet tam, gdzie udało się uniknąć wy-
niszczających konfliktów i współpracować,
w końcu pojawiały się chimery, niszcząc to,
czego nie zdołali zniszczyć ludzie.
15
Nastał okres nazwany później Czasem
Nocy, kiedy ludzie chowali się przed wzrokiem
potworów w jaskiniach, norach i gruzach
dawnych budowli, niczym zwierzyna łowna.
Żyli w małych grupach, by nie zwracać na
siebie uwagi chimer, często przenosząc się
z miejsca na miejsce, czasem nawet tysiące
kilometrów od domu. Współpraca rozwijała
się okresowo i na niewielkich terytoriach.
Głównym problemem ludzkości była walka
o przetrwanie.
5. Świat uratował Aslaug wraz z Vesem
i Smoczymi Jeźdźcami.
Moment, w którym przybył bóg-smok,
mieszkańcy Imperium nazywają Drugim
Świtem. Historii o tym, jak Aslaug połączył
się Więzią z Vesem, opowiada się wiele, ale
jedno jest pewne - wspólnie zaczęli wal-
czyć z chimerami i wyszukiwać kolejnych
jeźdźców dla smoków, wezwanych przez
Aslauga. W ten sposób powstało Pierwsze
Skrzydło – grupa bohaterów, którzy oczyścili
potężny fragment znanego świata z grozy,
jaką siały monstra z innych wymiarów.
6. Na zgliszczach starego porządku stwo-
rzyli teokratyczne Imperium.
Miejsce, które członkowie Pierwszego Skrzy-
dła wybrali na swoją siedzibę, szybko stało
się centrum świata. Tak wiele osób szukało
w nim schronienia, że wkrótce wyrosło tam
miasto, które na cześć największego z boha-
terów nazwano Vesedą. To z Vesedy pierwsi
Smoczy Jeźdźcy wyruszali zabijać kolejne
chimery. Do niej kierowali uchodźców i z niej
wysyłali pomoc dla odległych krain. Veseda
bardzo szybko stała się administracyjnym
centrum powstającego Imperium i po dziś
dzień pozostaje jego największym miastem.
W jej sercu zaś wzniesiono Świątynię bo-
ga-smoka.
Kiedy Vesa i Aslauga zabrakło, Smoczy
Jeźdźcy kontynuowali ich dzieło. Aslaug
zesłał na świat lewitujące Smocze Wyspy,
na których wybrani wiązali się ze smokami.
wPierwsze Skrzydło inspirowało kolejnych
śmiałków. Latali coraz dalej, zabijając chimery
i przynosząc porządek najdalszym rejonom

świata. Nieśli też wiedzę o Świątyni, Im-
perium i zasadach zjednoczonego państwa.
W większości miejsc witani byli jako wy-
bawcy i cieszyli się wielkim autorytetem.
Z czasem autorytet ten przejmowali kapłani
z sześciu stale rosnących w siłę zakonów, na
które ostatecznie podzieliła się Świątynia.
7. Obecnie magia jest zakazana, a władzę
sprawuje Świątynia Aslauga.
Ves zmarł, nim cały świat został oczyszczony
z chimer. Aslaug, zanim odszedł, obiecał
wciąż wspierać ludzkość swoją mądrością.
Spomiędzy mieszkańców Imperium wy-
brał osobę, której najbardziej ufał. Została
pierwszym Głosem Aslauga - Arcykapłanką,
Władczynią Imperium, Tą, Która Rozmawia
z Bogiem Smokiem i przekazuje jego słowa.
Odtąd zawsze jeden i tylko jeden człowiek
jest błogosławiony darem rozmawiania z Asl-
augiem. Władzę sprawuje za pośrednictwem
potężnych i wszechobecnych zakonów, zaj-
mujących się najważniejszymi aspektami życia
16
P odstawy
w Imperium. Czerwony Zakon odpowiada
za wojsko, Złoty za skarb i handel, Czarny za
prawo, Biały za dyplomację i medycynę, Szary
za naukę i nadzorowanie wciąż istniejącej
magii, a Fioletowy dba o to, żeby Smoczym
Jeźdźcom niczego nie zabrakło. Wybrańcy
Aslauga dalej pilnują bezpieczeństwa i zabijają
chimery. Są również największą siłą Imperium,
która swoją obecnością potwierdza władzę
Świątyni i zakonów.
Do władania obejmującym cały świat
Imperium nie wystarczą Smoczy Jeźdźcy -
niezbędna jest też magia. To ona umożliwia
komunikację na wielkie odległości. To z jej
pomocą zamykane są przejścia do innych
wymiarów. W Imperium wciąż istnieją
miejsca, które stworzono przy użyciu magii.
To ona dała im życie i tylko dzięki niej na-
dal istnieją. Jej brak oznaczałby ich upadek.
Pieczę nad magią sprawuje Szary Zakon.
Pilnuje, by niepowołane osoby nie miały do
niej dostępu, a ci, którzy mają prawo czaro-
wać, nie nadużywali swojej mocy. Ludzie,
którzy chcieliby używać magii poza rama-
Rozdział I
Sześć zakonów
Czerwony Zakon - odpowiada za bez-
pieczeństwo i porządek w Imperium na
wielką skalę. Innymi słowy, to potężna
imperialna armia, obecna w mniejszej
bądź większej sile w praktycznie każdej
prowincji. Oficjalnie nazywany jest Za-
konem Smoczego Ognia.
Z łoty Zakon - odpowiada za skarb
Imperium oraz nadzorowanie handlu.
Złoci Kapłani, Zakonnicy i Akolici to
najczęściej kupcy, zarządcy i poborcy
podatkowi. Oficjalnie nazywany jest
Zakonem Obfitości.
Czarny Zakon - odpowiada za egzekwo-
wanie imperialnego prawa: patrolowanie
miast, łapanie przestępców, wydawanie
wyroków, wymierzanie kar i nadzoro-
wanie więzień. Oficjalnie nazywany jest
Zakonem Porządku.
Biały Zakon - odpowiada za dyplomację
i medycynę. Prowadzi szpitale, szkoli
medyków i niesie pomoc potrzebują-
cym, a także umieszcza swoich ludzi
blisko władców prowincji, żeby służyli
radą i pomagali łagodzić konflikty oraz
podejmować decyzje po myśli zakonu i
Świątyni. Oficjalnie nazywany jest Za-
konem Pokoju.
Szary Zakon - odpowiada za naukę,
edukację oraz nadzorowanie wciąż ist-
niejącej magii, w tym dopuszczanie do
użytku magicznych przedmiotów. Część
Szarych, dla dobra Imperium i pod ścisłą
kontrolą, zgłębia zakazaną wiedzę. Ofi-
cjalnie nazywany jest Zakonem Prawdy.
Fioletowy Zakon - odpowiada za bez-
pośrednie spełnianie życzeń Wybrańców
Aslauga. Jego członkowie pilnują, by
Smoczym Jeźdźcom niczego nie zabrakło,
dbają też o komfort i potrzeby smoków.
Oficjalnie nazywany jest Zakonem Po-
święcenia.
17
mi Szarego Zakonu, są wyjęci spod prawa.
Czas Nocy jest wciąż żywy w pamięci więk-
szości mieszkańców Imperium. Zakaz stoso-
wania magii traktowany jest więc niezwykle
poważnie, a magowie bezwzględnie ścigani.
8. Chimery nadal stanowią zagrożenie dla
ludzi.
Chimery nie są pieśnią przeszłości - w nie-
których miejscach Imperium to stałe i nama-
calne zagrożenie. Wciąż bowiem zdarzają się
pęknięcia rzeczywistości. Jedne to pozosta-
łość po dawnych czasach. Inne są wynikiem
działania prastarych, ale wciąż aktywnych
artefaktów. Ukryte w zapomnianych ruinach
lub spoczywające na dnie głębokiego morza,
stanowią zagrożenie podobne do nieaktyw-
nych wulkanów. Latami pozostają uśpione,
lecz raz na jakiś czas „budzą się”, by wypluć
z siebie nowe monstrum.
Ostatnim powodem pojawiania się chimer
są magowie, którzy tak jak przed wiekami,
świadomie bądź przypadkiem, sprowadzają
do Imperium niszczycielskie siły. Jeśli Smo-
czych Jeźdźców kiedyś zabraknie, kto wie,
czy nie zapadnie kolejna pełna strachów noc.
Herezje Większe
◊ Smoki to tylko inny rodzaj chimer,
które przybyły przez pęknięcia,
a Aslaug był najsprytniejszą z nich.
Teraz wszyscy jesteśmy jego nie-
wolnikami.
◊ Aslaug jest naszym obrońcą zesłanym
przez prawdziwych bogów. Jednak
to nie on stworzył świat i nie on
decyduje o losie ludzi.
◊ Magia w swej istocie jest dobra, to
Dziewięcioro używało jej w zły
sposób.
◊ Władcy Imperium już od lat nie
słyszą głosu Aslauga, ale Świątynia
trzyma to w tajemnicy.

9. Jednakże to nie chimery mogą zagrozić
jedności Imperium.
W wielu miejscach zapomniano już o chime-
rach. Dużo świeższe są problemy z kapłanami,
którzy narzucają swoją wolę, z podatkami,
które trzeba wysyłać do skarbca Imperium,
z zakazem używania magii, która przecież
mogłaby ułatwić wiele spraw. W niejednej
prowincji słychać głosy, że zwierzchnictwo
Świątyni to więcej problemów niż korzyści.
Pół biedy, jeśli to narzekanie kupców, którzy
liczyli na większy zysk. Gorzej, gdy roz-
brzmiewa płacz uciśnionych lub gniewny szept
wydziedziczonych. Zwłaszcza że są przecież
krainy, które poradziły sobie z chimerami,
zanim przybyli Smoczy Jeźdźcy! Rosnącym
problemem Imperium jest więc wewnętrzny
niepokój i tlące się coraz gęściej zarzewia
buntu, wybuchające raz po raz parzącym
płomieniem.
Drugim czynnikiem destabilizującym
pokój są ci, którzy uważają, że nawet w ramach
Imperium należy im się więcej. Czasem są
to stare mocarstwa, marzące o powrocie do
dawnych granic, czasem młode prowincje,
chcące rozwijać swoje wpływy, a czasem
ludy, które chcą żyć z łupiestwa i podbojów
tak jak kiedyś.
Herezje Mniejsze
◊ Ludzie, którzy umarli zacnie, po
śmierci odchodzą do Aslauga i stają
się smokami.
◊ Jest cały panteon bogów-smoków,
a Aslaug jest tym, który ukochał ludzi
- dlatego przyszedł nam z pomocą.
◊ Aslaug stworzył Smoczych Jeźdź-
ców, by bronili świata. Kapłani to
pijawki, które nie powinny mieć nic
do powiedzenia na temat ludzkiego
życia. Należy odrzucić zwierzchność
Świątyni i żyć jak kiedyś.
18
P odstawy
Imperium jakoś sobie radzi z polityką
regionów: Biały Zakon uspokaja gorące
głowy, Złoty wymusza handlem ustępstwa,
Czerwony przesuwa wojska, przypominając
o potędze Imperium i gdy trzeba - włącza się
w zbrojne konflikty. Znacznie groźniejsze są
wolnościowe i separatystyczne ruchy pośród
Smoczych Jeźdźców.
Wbrew temu, co głosi Świątynia, zdarzają
się Wybrańcy Aslauga, którzy nie przyjmują
zwierzchności Arcykapłanów i nie składają
raportów w Vesedzie. Czasami znikają zaraz
po związaniu się ze smokiem i nikt nie wie,
czym się zajmują nawet przez długie lata.
Już pojedynczy odszczepieniec stanowi duży
problem, kiedy swoją siłą zdecyduje się wes-
przeć spisek i bunt, a czasem nawet poczyna-
nia magów. Niepokorni Smoczy Jeźdźcy są
potężnymi wrogami dla armii i zagwozdką
dla innych Wybrańców Aslauga - przecież
także słyszeli słowa boga-smoka i kto wie,
może działają zgodnie z nimi?
Unearthed
E.S. Posthumus
2005
Czy bezpieczeństwo, które zapewnia jedno
Imperium, jest warte ceny, jaką trzeba pła-
cić za jego utrzymanie? Czy rolą Smoczych
Jeźdźców jest służyć Aslaugowi, Świątyni,
ludowi Imperium, własnym sumieniom - czy
może własnym interesom?
Zagrajcie, żeby znaleźć wasze odpowiedzi
na te pytania.
Rozdział II
II
TWOJA DIADA
Przed rozpoczęciem rozgrywki potrzebujesz
postaci, dzięki której zanurzysz się w wy-
imaginowanym świecie epickich wyzwań.
W trakcie gry twoja postać będzie się zmieniać
i rozwijać. Dzięki zdobytemu Doświadczeniu
jej Umiejętności wzrosną i rozwinie nowe
Talenty. Decyzje i działania w świecie gry
zmienią jej relacje ze smokiem oraz resztą
Skrzydła.
TWOJA POSTAĆ
1. Wybierz Archetyp Smoczego Jeźdźca.
Zaznacz na karcie związaną z nim
Cechę oraz Umiejętności.
2. Pomiędzy cztery Cechy rozdziel 14
punktów, przydzielając każdej mi-
nimum 2 i maksimum 4 punkty. Na
Cechę związaną z Archetypem możesz
przeznaczyć aż 5 punktów.
3. Rozdziel 12 punktów na wybrane
Umiejętności. Możesz przydzielić im
maksimum 2 punkty. Na Umiejętności
związane z Archetypem możesz prze-
znaczyć do 4 punktów. Dwa punkty,
zamiast na Umiejętności, możesz też
przeznaczyć na podniesienie Więzi do
poziomu 2.
4. Wybierz jeden z Talentów.
5. Określ wysokość Więzi. Startowa
wynosi 1.
6. Wybierz Cechę, która odpowiada za
Więź. Na niej opiera się twoje po-
rozumienie ze smokiem. Będziesz ją
testować przy rzucie na Więź.
21
Smoczy Jeźdźcy dają ci dodatkowe możli-
wości - możesz stworzyć nie tylko postać,
ale też krainę, z której pochodzi oraz smo-
ka, z którym zwiąże się na dobre i na złe.
Rozdziały Twoja Diada i Twoja Prowincja
przeprowadzą cię przez ten proces krok
po kroku, wyjaśniając poszczególne etapy
kreacji i oferując podpowiedzi. Możesz też
skorzystać z gotowych smoków (str. 166)
i prowincji (str. 254).
7. Wybierz lub wymyśl Cenę Więzi i za-
notuj na karcie, która Umiejętność za
nią odpowiada. Umiejętność ta musi być
jedną z trzech związanych z Cechą, na
której oparta jest twoja Więź.
8. Wybierz lub wymyśl, dlaczego postać
znalazła się na Smoczej Wyspie.
9. Wybierz lub wymyśl Słowa Aslauga.
10. Zanotuj bazowy poziom Animuszu
(Wytrzymałość albo Siła Woli + 3).
11. Wybierz lub wymyśl główną moty-
wację postaci.
12. Wybierz lub wymyśl imię postaci.
13. Jeśli chcesz, wybierz lub wymyśl przy-
domek postaci.
14. Opisz krótko wygląd postaci.
Szczegóły na stronach 40-47.
Przed stworzeniem postaci najlepiej uzgod-
nić najważniejsze kwestie podczas sesji zero
(patrz str. 241).
 T woja P ostać
Karta Postaci
12 13 5
1
II 7
6
2
9
3

4
10

22
Rozdział II

A rchetyp: Bohaterka
Jesteś ucieleśnieniem tego, co mówią o Smoczych Jeźdźcach prości ludzie - odwagi, bohaterstwa,
waleczności i dobra. Najpierw myślisz o innych, potem o sobie, zawsze gotowa, by ryzykować
życiem swoim i swojego Skrzydła w obronie słabszych.

Kiedy trzeba było, zachowałaś się jak bohaterka. Wieść o twoich niezwykłych czynach rozeszła
się po Imperium i dotarła do Smoczych Jeźdźców, a oni dali ci szansę stanąć przed smokami.
Okazałaś się godna dołączenia do Wybrańców Aslauga - ale też zagubiona w świecie subtelnych
intryg i niejasnych sojuszy.

Cecha Umiejętności
Waleczność Wytrzymałość, Walka, Inspiracja

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Obrończyni: za zaznaczenie Stanu po- ◊ Samodzielnie uśmierciłaś chimerę, ratując

staci, a nie smoka w wyniku Poświęcenia innym życie.
otrzymujesz nie jeden, a dwa sukcesy.
◊ Stanęłaś na czele zdziesiątkowanego od-
Za mną : za dodatkowy sukces w walce działu i odwróciłaś los przegranej bitwy.
możesz sprawić, że każdy z członków
Skrzydła odzyskuje punkt Animuszu. ◊ Wyprowadziłaś tunelami mieszkańców
płonącego miasta.
Niewzruszona: możesz testować Wytrzy-
małość zamiast Zręczności.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Dobre serce (Przenikliwość). ◊ Stań pomiędzy nimi a niebezpieczeństwem.

◊ Umiejętność walki (Walka). ◊ Nie waż się zejść z drogi moim wrogom!

◊ Zdolności przywódcze (Inspiracja). ◊ Czy jesteś gotowa na ostateczne po-

święcenie?

Przykładowe imiona:
Amaya, Tibald, Daria, Teke-kia

23
 T woja P ostać
Patron: Ves
Ves wychował się pod ziemią, w kastowym społeczeństwie zamieszkującym rozległe jaski-
nie. Jako trzecie dziecko zbieracza odpadów miał nigdy nie ujrzeć słońca.
A jednak gdyby nie on, Czas Nocy trwałby nadal. Czy to opowie-
ści starców rozpaliły w nim żądzę przygód? Czy miłość do kogoś
z wyższej kasty? Jedno jest pewne - Ves rzucił wyzwanie chimerze.

A były to czasy, gdy nikt nawet nie śmiał pomyśleć o próbie zabicia
budzącego paniczny strach monstrum z innego świata. Kiedy
nadchodziła chimera, ludzie uciekali - albo ginęli. Ten los mógł
spotkać również mieszkańców podziemnego miasta, gdy
do jaskiń wtargnął Postrach z Głębin, podobny do pająka
koszmar, zdolny kruszyć skały i ścinać dziesiątki głów
jednym machnięciem odnóża.

Ves miał dość życia w strachu. Wraz z garstką najod-

ważniejszych - których uciekający mieli za szaleńców
- stanął do walki. Kiedy jego przyjaciele ginęli jeden
po drugim, Ves wskoczył na grzbiet potwora, a potem
przebił go zaostrzonym palem. Z rany zaczął sączyć
się nieziemski blask. Ogarnięty słusznym gniewem
młodzieniec własnymi rękami wyrwał kryształ z trze-
wi potwora, zabijając chimerę na oczach ocalałych
towarzyszy.

Czy po prostu miał szczęście? A może już wte-

dy Aslaug czuwał nad przyszłym Wybrańcem?
Kto wie? Wieść o zwycięstwie rozniosła się
po okolicy, a do jaskiń tłumnie ściągali ludzie.
Pogardzany niegdyś Ves stał się bohaterem i przy-
wódcą, tworząc zalążek społeczności opartej na
nadziei, nie na strachu. Podobno przez chwilę mógł
też cieszyć się upragnioną miłością.

A potem przybył Aslaug. Gdy zapytał Vesa, czy

odda życie, by uratować ludzkość, ten nie wa-
hał się ani chwili. Odtąd każdy jego dzień
był ciągłą walką i ciągłą służbą. Nie miał
już prawa do prywatnego szczęścia.
Ten, który miał stworzyć bezpieczne
życie dla milionów, wiedział, że sam
nigdy nie skorzysta z tego, co zbuduje.

24
Rozdział II

A rchetyp: A rystokrata
Jesteś tym, który rozumie znaczenie gestów i symboli, ponieważ to filary, na których opiera się
historia świata i potęga starych rodów. Zostałeś nauczony patrzeć na wszystko w szerszej per-
spektywie i nie pozwalać, by rządziły tobą emocje. Wiesz, że czasem lepiej nie uratować jednego
miasta, jeśli za tę cenę można zakończyć trwającą od lat wojnę.

Najwyżej cenisz swój honor i imię. Nie musiałeś jednak dokonać niczego wielkiego, żeby dostać
się na Smoczą Wyspę, wystarczyło twoje pochodzenie. Inni mogą podawać w wątpliwość twoje
prawo do bycia Smoczym Jeźdźcem, ale nikt nie jest przygotowany do tej roli tak jak ty!

Cecha Umiejętności
Obycie Spostrzegawczość, Rozumienie, Historia

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Urodzony przywódca : możesz podarować ◊ Pochodzisz z rodu Smoczych Jeźdźców

innemu graczowi swój punkt Rozmachu lub i od urodzenia przygotowywano cię do
otrzymać PR innego gracza za jego zgodą. tej roli.
Działanie można wykonać raz na rundę.
◊ W twoich żyłach płynie krew samego
Waga tradycji: możesz testować Historię Oragana Prawego.
zamiast Przekonywania.
◊ Twoja rodzina włada jedną z prowincji
Szkolony do walki: ścieżka postępu Stanów Imperium.
postaci na stałe wydłuża się o jedno pole -
możesz używać Stanu Draśnięty.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Pewność siebie (Siła Woli). ◊ Nie pozwól upaść mojemu Imperium.

◊ Znajomość etykiety (Historia). ◊ Bądź wzorem!

◊ Płodność (Wytrzymałość). ◊ Co to znaczy być ponad prawem?

Przykładowe imiona:
Hergerd Aran Carminati, Delfina si Arrata, Alafare, Victor de Vegne

25
 T woja P ostać
Patron: Oragan Prawy
Ród del Herta był rodem książęcym na długo przed Czasem
Nocy, a kilka pokoleń przed Oraganem stał się też rodem Smo-
czych Jeźdźców. Zawsze ktoś o nazwisku del Herta zostawał
Wybrańcem. W pokoleniu Oragana najpierw spróbował tego
najstarszy brat, potem starsza siostra. Żadne nie wróciło ze
Smoczej Wyspy, a ród okrył się hańbą.

Wtedy, zaskakując wszystkich, zgłosił się Oragan - naj-

młodszy z rodzeństwa. Podobno był duszą towarzystwa
i słyszano jak mawiał: „nie mógłbym być Smoczym
Jeźdźcem, szarża jest wspaniała tylko, gdy dzieli się
ją z przynajmniej setką towarzyszy!”. Do tego miał
ukochaną żonę i dwójkę dzieci, poza którymi
świata nie widział. Jednak, gdy zrozumiał, że
trzeba poświęcić osobiste szczęście dla dobra
rodziny, nie wahał się ani chwili.

Mówią, że z wyspy wrócił odmieniony.

Gdy nie dosiadał smoka, był dla swych bliskich
obcym człowiekiem. Poważny, surowy, ho-
nor przedkładał ponad wszystko. Mimo to
- a może właśnie dlatego - niezwykle sku-
tecznie łączył obowiązki Smoczego Jeźdźca
i księcia. Do czasu.

Kiedy zniknął wraz ze Skrzydłem na rubieżach

Imperium, jego ród stał się ofiarą spisku i wojny
domowej. Po powrocie Del Herta zastał spaloną
ziemię i groby bliskich. Jakimiż nikczemnymi
głupcami byli jego wrogowie! Zemsta Smoczego
Jeźdźca była straszna, a kiedy już nasycił się
odwetem, przejął włości swoich wrogów,
stając się równy królom.

I chociaż na jego twarzy nigdy już nie zago-

ścił uśmiech, ożenił się i spłodził dzieci, by
zapewnić przetrwanie rodu. Zyskał sobie
przydomek Oragana Prawego, choć za
plecami niejeden nazywał go Ponurym
lub Mściwym. Jego syn został kolejnym
Smoczym Jeźdźcem, pamiętając tak jak
ojciec, że jest zarówno Wybrańcem
Aslauga, jak i dziedzicem tronu.

26
Rozdział II

A rchetyp: Buntowniczka
Jesteś tą, która podważa zastany porządek, zadaje niewygodne pytania, sprzeciwia się niesprawie-
dliwym zasadom. Kraina, z której pochodzisz, nie podporządkowała się całkowicie Imperium, a ty
byłaś w centrum tego buntu - by zmienić świat na lepsze, nie z chęci władzy. Jeden z wezwanych
na pomoc Smoczych Jeźdźców to zauważył i - może wbrew tobie albo jako warunek zatwierdzenia
waszych żądań - zabrał cię na Smoczą Wyspę.

Teraz sama znajdujesz się wewnątrz machiny władzy wielkiego teokratycznego molocha. Mo-
żesz dopilnować, by Świątynia dotrzymała słowa wobec twojego ludu, ale też zadbać o los innych
niesprawiedliwie traktowanych mieszkańców Imperium. Tylko czy z wnętrza struktury tak samo
wyraźnie widać rysy i pęknięcia?

Cecha Umiejętności
Obycie Siła Woli, Przebiegłość, Przekonywanie

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Zdeterminowana: rozpoczynasz sesję z do- ◊ Stałaś na czele zbrojnego powstania

datkowym punktem Rozmachu. przeciwko Imperium.

Zuchwała: możesz dwa razy forsować rzuty ◊ Byłaś bohaterką tajnego ruchu oporu
oparte na Obyciu. w jednej z prowincji.

Br awur a : za zaznaczenie Stanu postaci ◊ Organizowałaś szlaki ucieczki dla zbie-

otrzymujesz +2k8 zamiast +1k8 do ataku. głych więźniów Czarnego Zakonu.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Niezłomność (Siła Woli). ◊ Bądź sumieniem tych, którzy go nie mają.

◊ Odwaga (Walka). ◊ Nieś ze sobą ogień.

◊ Umiejętność porywania tłumów (In- ◊ Lepszy jest spóźniony czy przedwczesny

spiracja). osąd?

Przykładowe imiona:
Kora, Suravi, Nadari-ya, Rasmos

27
 T woja P ostać
Patronka: P unthali Oswobodzicielka
Kiedy część Pierwszego Skrzydła, bez Vesa i Aslauga, dotarła
do wysp na Morzu Arańskim, Mat ane Hey szybko wpadł
na pomysł, co zrobić z ich mieszkańcami. Widział, że
samodzielnie potrafili poradzić sobie z chimerami i za-
częli odbudowę swoich siedlisk - ale wielkim kosztem.
Dlatego zaproponował bratnią pomoc pewnego pobli-
skiego cesarstwa, również podnoszącego się z ruin.
Po czym wezwał wrogie wojska, które rozpoczęły
okupację wysp.

Niektórzy twierdzą, że wrogość pomiędzy

wyspiarzami a cesarstwem trwała od setek lat.
Podobno mieszkańcy wysp wywodzili się ze
zbiegłych niewolników. Mat ane Hey zdawał
sobie sprawę z dawnych zatargów i wiedział,
że oddając wyspiarzy pod rządy cesarzowej,
zyska potężnego sprzymierzeńca.

Gdy smoki odleciały, rządy na wyspie stały

się bardzo surowe, a mieszkańcy zostali
zmuszeni do niewolniczej pracy. Szybko
wybuchł bunt. Tą, która pierwsza chwyciła
za harpun i porwała ludność za sobą, była
Punthali, zwana potem Oswobodzicielką.

Gdy wrócili Smoczy Jeźdźcy, Mat ane Hey

próbował jeszcze przywrócić wcześniejszy po-
rządek, ale reszta Skrzydła zrozumiała swój
błąd. Powstanie uznano za sprawiedliwe
w oczach boga-smoka. Punthali dostała
możliwość dołączenia do Wybrańców
Aslauga, a po wielu latach upartych sta-
rań doprowadziła do skazania Mat ane
Heya za jego liczne nadużycia władzy,
ustanawiając precedens pozwalający
oskarżyć i osądzić Smoczego Jeźdźca.

28
Rozdział II

A rchetyp: Spryciarz
Jesteś tym, który wszystko zawdzięcza samemu sobie. Twój niezrównany spryt (no, może dorów-
nują mu twój tupet i twoje szczęście) zaprowadził cię na sam szczyt. Dbasz przede wszystkim
o siebie, potem o pozory, a dopiero na końcu o resztę świata.

Teraz każdy próbuje namówić cię, byś czuł odpowiedzialność za losy świata i szczodrze szafował
swoim życiem. A przecież plan polegał na zdobyciu najwyższej możliwej pozycji - założeniu
nowego rodu Smoczych Jeźdźców albo zostaniu księciem jakiejś prowincji. Czy warto ryzykować
swoją przyszłość dla chwilowego bohaterstwa?

Cecha Umiejętności
Spryt Przebiegłość, Zręczność, Przenikliwość

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Szczęściarz: raz na sesję możesz w swojej ◊ Jako zwykły hultaj doprowadziłeś do

turze zabrać punkt Rozmachu z puli MG pojmania potężnego maga i poprosiłeś
do własnej. o szansę zostania Wybrańcem.

Szczwany lis: możesz dwa razy forsować ◊ Zaimponowałeś Smoczym Jeźdźcom

rzuty oparte na Sprycie. swoją bezczelnością.

Wymyk: za dwa punkty Animuszu możesz ◊ Podszyłeś się pod dziedzica rodu Smo-
obniżyć Siłę skierowanego w siebie ataku czych Jeźdźców.
o jeden.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Błyskotliwość (Przebiegłość). ◊ Znajdź drogę.

◊ Wygadanie (Przekonywanie). ◊ Bądź śmiałością tych, którym jej brakuje.

◊ Zręczność (Zręczność). ◊ Kto zasługuje najbardziej, by zostać

oszukanym?

Przykładowe imiona:
Silvestrie, Leewon, Andreatta Quirino, Kei

29
 T woja P ostać
Patron: Olian Wesoły
Zanim Olian został wybrany przez Aslauga, był znany pod
przydomkiem Księcia Dachów. Kradł niedostępne skarby
ze skrzyń kupców, spod poduszek matron, nawet z pal-
ców i nadgarstków patrycjuszy. Przez lata pozostawał
nieuchwytny, a jego legenda rosła. Mówiono, że nie ma
rzeczy, której nie mógłby ukraść.

Wreszcie kapłani postanowili zagrać na jego próżności

i obwieścili przybycie do przyświątynnego pałacu naj-
piękniejszego rubinu ze wschodnich królestw, strzeżo-
nego lepiej niż jakikolwiek inny klejnot. Przygotowali
pułapki i wzmocnili straże, pewni, że Książę Dachów
nie oprze się pokusie.

Mniej więcej w tym samym czasie Malva, sta-

cjonująca w mieście Smocza Jeźdźczyni, zaczęła
potajemnie umawiać się z przystojnym młodym
ulicznikiem, który swoją bezczelnością i darem
wymowy zdobył jej zainteresowanie. Był to
rzecz jasna Olian. Przy pomocy Malvy, tyle razy
przekradał się do pałacu, do jej komnaty i łoża,
że był w stanie wejść i wyjść niezauważonym.
Pewnej nocy, choć byli umówieni, nie przyszedł,
a z komnat, dobrze strzeżonych przed włamaniem,
zniknął klejnot.

Książę Dachów nie zdążył nacieszyć się triumfem.

Został zdradzony przez jednego z towarzyszy,
złapany i osądzony. Kapłani skazali go na śmierć,
a oszukana Malva zażądała, aby karę wykonać
osobiście. Głucha na błagania chłopaka, kazała
swojej smoczycy Gorgonie chwycić go w zęby
i jak szmacianą lalkę ponieść na Smoczą Wyspę.
Była pewna, że smoki rozszarpią złodzieja, więc
nawet nie poczekała. Może mimo wszystko nie
chciała tego widzieć?

Kilka godzin później, gdy kapłan wznosił klej-

not pod niebiosa, rubin, z nagłym podmuchem
wichury, zniknął z jego rąk - to Olian powrócił
jako Smoczy Jeździec, na grzbiecie swojej nie-
uchwytnej Fai Lee.

30
Rozdział II

A rchetyp: Ł owczyni
Jesteś tą, która polowała na wielkie bestie jeszcze zanim dosiadła smoka. Poznawałaś ich zwyczaje,
by skutecznie zaatakować - z zaskoczenia, z dystansu, w czuły punkt, z przynętą, we śnie. Całe
życie spędziłaś w dziczy. Dla większości mieszkańców Imperium zawsze będziesz dzikuską,
a oni dla ciebie zepsutymi przez wygody życia słabeuszami.

Świetnie rozumiesz się ze swoim smokiem - oboje jesteście na łowach! Niech inni przejmują się
ratowaniem komuś skóry, dyplomacją czy polityką. Gdy widzisz chimerę, myślisz tylko o tym,
jak ją zabić - a nikt nie ma tyle doświadczenia w polowaniu, co ty.

Cecha Umiejętności
Waleczność Walka, Zręczność, Spostrzegawczość

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Sprzęt na chimery: rzuć na Rozumienie, ◊ Podstępem upolowałaś chimerę, zanim

sukces pozwala ci poznać rodzaje ataków kapłani zdążyli wezwać na pomoc Skrzydło.
chimery i na stałe zablokować jeden z nich
(poza pierwszym z listy). Do wykorzystania ◊ Pomogłaś Smoczym Jeźdźcom wytropić
raz na scenę walki. i zrozumieć chimerę.

Znawczyni bestii: za dodatkowy sukces ◊ Uratowałaś od niechybnej śmierci smo-

w ataku możesz poznać następne Nastawienie ka i jeźdźca, którzy ranni zagubili się
chimery i jego konsekwencje. w dziczy.

Szósty zmysł : możesz testować Spostrze-

gawczość zamiast Przenikliwości.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Dzikość (Walka). ◊ Jesteś przewodniczką stada.

◊ Instynkt (Rozumienie). ◊ Wszystko ma słaby punkt.

◊ Wola walki (Siła Woli). ◊ Co największego dasz radę zabić?

Przykładowe imiona:
Sheherivar, Vandil, Iyanye, Saana

31
 T woja P ostać
Patronka: A rgava Savanna Leyehe
Ava, jak nazywają ją mieszkańcy Imperium, pochodziła z daleka
- tak daleka, że kronikarze wciąż kłócą się, skąd. Jej pierwsze spo-
tkanie ze Smoczymi Jeźdźcami skończyło się, delikatnie mówiąc,
niefortunnie. Podczas pościgu za chimerą, Skrzydło zapuściło
się pomiędzy monumentalne drzewa tropikalnego lasu. Rouan
Drwiący, na grzbiecie swojej zwinnej i szybkiej jak wiatr
Jaskółki, zostawił towarzyszy daleko w tyle. Oboje byli
już ranni, ale zdecydowani, by nie dać bestii uciec.

ArgavaSavannaLeyehe nie znała smoków, zobaczyła

więc na niebie kolejnego potwora. Zaatakowała znie-
nacka, przebijając drobną Jaskółkę zatrutą włócznią.
Potem śmiertelnie raniła oszalałego z wściekłości
i bólu Rouana.

Reszta Skrzydła ujęła winowajczynię. Sawra Mądra,

choć zrozpaczona po stracie przyjaciela, przekonała
innych, że Ava zasługuje na osąd na Smoczej Wyspie.
Wróciła na smoku. I chociaż wielu Wybrańców Asl-
auga nigdy jej nie zaakceptowało, za plecami nazy-
wając smokobójczynią, jej instynkt, spryt i odwaga
okazały się bezcenne.

Niektórzy mówią, że Ava instynktownie rozumiała

chimery i z samego wyglądu potrafiła wyciągać wnioski
o ich sposobie działania i słabościach. Była też dumna
ze swojej roli i chełpiła się skutecznością, nosząc
trofea po wszystkich bestiach, które uśmierciła
z pomocą swojej smoczycy Shiary.

Mówią, że choć Ava wydawała się dzika

i porywcza, zdecydowanie potrafiła
zaczekać na odpowiedni moment do
ataku. Czasem być może nawet za
długo... ale niektóre monstra musiały
być najedzone i spokojne, by można
je było szybko zabić.

32
Rozdział II

A rchetyp: M ędrzec
Jesteś tym, który poszukuje wiedzy i nigdy nie sądzi pochopnie. Studiujesz zakurzone tomy,
zwiedzasz zapomniane ruiny, by dociec prawdy, rozmawiasz z ludźmi, których nie słuchają
możni tego świata. Szanujesz historię i rozumiesz, że nie można zmieniać świata na lepsze, nie
wiedząc, co go kształtuje.

Niezależnie od tego, czy to dla ciebie spełnienie marzeń, czy ciężkie brzemię, swoją mądrością
wspierasz Wyznawców Aslauga skuteczniej, niż niejeden wojownik. Czy twoje poszukiwania
są powodowane strachem przed kolejną Nocą? A może fascynuje cię magia i skrycie tęsknisz za
dawnym światem? Odpowiedź znasz tylko ty.

Cecha Umiejętności
Mądrość Rozumienie, Arkana Magii, Historia

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Światły umysł: możesz dwa razy forsować
rzuty oparte na Mądrości.
Pokrzepienie: w swojej turze możesz odpisać
sobie punkt Animuszu, żeby wszyscy inni
członkowie Skrzydła odzyskali po punkcie
Animuszu. To działanie nie wymaga akcji.
◊ Dostałeś wybór - kara śmierci za groma-
dzenie zakazanej wiedzy na temat magii
albo smoczy osąd.
◊ Podczas wyprawy badawczej odkryłeś
zatopione miasto, a wydobyte z niego
kryształy przekazałeś Świątyni.

M agiczny przedmiot: masz przy sobie arte- ◊ Pomogłeś Skrzydłu rozwiązać z pozoru
fakt, który daje +1k10 w rzucie na wybraną niemożliwą sytuację bez rozlewu krwi.
Umiejętność. Wymyśl jaki, pamiętając, że
jawne używanie takich przedmiotów nawet
przez Smoczych Jeźdźców jest źle widziane.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Cała zgromadzona wiedza (Historia). ◊ Przypominaj o tym, co ważne!

◊ Mądrość (Rozumienie). ◊ Nawet smok ma w sercu kryształ.

◊ Wrodzona cierpliwość (Siła Woli). ◊ Jaka jest cena za bezcenną wiedzę?

Przykładowe imiona:
Ismail Basar, Seema, Venkata, Oria

33
 T woja P ostać
Patronka: Sawra M ądra
Sawra była najstarszym człowiekiem, jaki związał się ze smokiem.
Jedni mówią, że pochodziła z dawnego mocarstwa, z południa,
z cesarskiego rodu. Inni, że była kapłanką wiary, która upadła, gdy
ludzie zwrócili się ku Aslaugowi. Jeszcze inni, że trafiła na zbiór ksiąg
zebranych przez dawnych magów i przeczytała je wszystkie, więc
wiedziała, jak walczyć z chimerami. W każdej z tych opowieści jest
ziarno prawdy.

W czasach, kiedy formowało się Pierwsze Skrzydło, Ves z Aslaugiem

przemierzali przyszłe Imperium, wyszukując godnych śmiałków.
Gdy dotarli do gorącej Amu-Sandy, gdzie niegdyś mieściła
się jedna z największych bibliotek znanego świata, spośród
ruin wyszła do nich drobna, stara kobieta z błyszczącymi
tatuażami wokół oczu. Legenda głosi, że stworzono je ze
sproszkowanego kryształu i podobno pomagały widzieć
prawdę. Nie okazując strachu, zbliżyła się do Aslauga
i poprosiła o chwilę rozmowy.

Z żadnej opowieści nie poznamy jej słów - pozostały

sekretem, bo oprócz boga-smoka słyszał je tylko Ves.
Wiadomo jednak, że zaledwie parę zdań wystarczyło,
by Sawra - choć nigdy nie parała się walką - dołączyła
do Pierwszego Skrzydła. Niektórzy bajarze twierdzą, że
wybór krnąbrnego Kampara, jako jej towarzysza, był
subtelną karą za zuchwałość - choć kto przy zdrowych
zmysłach zarzucałby bogu małostkowość?

Decyzja o przyjęciu Sawry Mądrej do Skrzydła, rzecz

jasna, okazała się słuszna. Gdy budowano Imperium,
jeźdźczyni zażegnała wiele sporów między tworzącymi
się prowincjami, prowadząc mediacje i proponując
pokojowe rozwiązania. Jej spokój i logika wywodu
potrafiły przekonać każdego, kto był gotów słuchać.

A co oddała swojemu smoczemu towarzyszowi?

Podobno, kiedy można było spotkać ją bez smoka,
malowała kolorowe rysunki na marginesach starych
ksiąg lub powtarzała pod nosem dziecięce wierszy-
ki i wysoko podskakiwała, wybuchając perlistym
śmiechem, gdy coś jej się udało.

34
Rozdział II

A rchetyp: Oszustka
Jesteś tą, która we wszystkim widzi drugie dno. Znasz się na ludziach, potrafisz zrozumieć ich
motywacje i wykorzystać słabości. W gąszczu intryg czujesz się jak ryba w wodzie - w dodatku
drapieżna, bo masz smoka i prawo z niego skorzystać. Biada tym, którzy staną ci na drodze.

Mówią, że aby zostać Smoczym Jeźdźcem, trzeba się odpowiednio urodzić lub dokonać czegoś
wielkiego, lecz ty wiesz, jak wygląda życie. Zaszczyty i nagrody nie przypadają tym, którzy
zasłużą, a tym, którzy po nie sięgną. Wydawało ci się praktycznym zostać Smoczą Jeźdźczynią.
A teraz w jaki sposób łączysz swój cynizm z faktem, że słyszałaś głos boga?

Cecha Umiejętności
Spryt Spostrzegawczość, Przenikliwość, Rozumienie

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Słowa otuchy: w swojej turze możesz rzucić
na Inspirację, by za każdy wyrzucony sukces
wybrana postać odzyskała albo oddała ci punkt
Animuszu. Nie możesz użyć tego Talentu na
sobie. To działanie nie wymaga akcji.
◊ Przekupiłaś kapłanów, żeby wstawili się
za tobą u Smoczych Jeźdźców.
◊ Zaszantażowałaś Smoczą Jeźdźczynię,
zagrażając reputacji bliskiej jej osoby.

Wygadana i obrotna: możesz testować Prze- ◊ Celowo rozkochałaś w sobie jednego

biegłość zamiast Przekonywania. z Wybrańców.

Wola przetrwania : za zaznaczenie Stanu

otrzymujesz +2k8 zamiast +1k8 do uniku.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Spostrzegawczość (Spostrzegawczość). ◊ Cel może usprawiedliwić drogę.

◊ Atrakcyjność (Inspiracja). ◊ Zasłuż.

◊ Wiarygodność w rozmowie (Przeko- ◊ Bohaterowie tworzą legendy czy legendy

nywanie). bohaterów?

Przykładowe imiona:
Sarai, Miron, Tamay Nazmi, Derrick

35
 T woja P ostać
Patron: M at ane Hey
Są dwie wersje historii o Mat ane Heyu. Według jednej był
kupcem, który chciał poznać jak największy kawał świata,
gnany pragnieniem przygód i żądzą zysku. Drugą wersję
opowiada się w szulerniach i mordowniach - że pożyczał pie-
niądze na procent, a zdobyty majątek inwestował w przemyt.

W pierwszej opowieści Mat przekupił Smoczego Jeźdźca,

obiecując mu procent od przyszłych zysków. W drugiej
zagroził jego rodzinie. W obu - poleciał na Smoczą
Wyspę. I oczywiście nie ma nic dziwnego w tym,
że Smoczy Jeździec mógł zechcieć go tam zabrać.
W końcu kto by uwierzył, że kupiec-lichwiarz
przeżyje spotkanie ze smokiem?

Okazało, się, że Mat ane Hey radził sobie z ne-

gocjacjami w każdych warunkach. No i musiał
mieć w sobie coś szlachetnego - tak mówią
bajarze - inaczej przecież nie mógłby zostać
Smoczym Jeźdźcem, prawda?

Mat wykorzystywał zdobytą pozycję do

własnych celów i po kilkunastu latach
zamienił, rozsiane po Imperium majątki
i przysługi, na sporej wielkości miastecz-
ko portowe oraz sąsiadujące z nim ziemie.
Postawił tam wielką świątynię ku czci Aslauga
i zaczął budować jedną z największych
gildii handlowych świata. Coraz
mniej uwagi poświęcał potrzebom
mieszkańców Imperium, coraz wię-
cej - generowaniu zysków i brudnej
polityce.

Żadna z wersji historii nie kończy się dobrze.

Mat ane Hey jako pierwszy został poddany
osądowi innych Smoczych Jeźdźców i przykładnie
ukarany za nadużycia, a jego śmierć stała się prze-
strogą. Podobno chciał, by dzieci poszły w jego
ślady, ale żadne z czworga rodzeństwa nie
wróciło ze Smoczej Wyspy…

36
Rozdział II

A rchetyp: Mściciel
Jesteś tym, który został skrzywdzony, a teraz ma siłę, by krzywdzić innych. Wojnę z chimerami
i magami prowadzisz z pobudek osobistych. W przeszłości straciłeś coś cennego, czego nie można
odzyskać - ale zamiast bezczynnie rozpaczać, postanowiłeś ukarać winnych.

Nie dbasz o powinność, nie czujesz powołania, by chronić ludzi, nie obchodzi cię integralność Im-
perium. Chcesz zemsty. Jesteś bezwzględnie skuteczny, podejmiesz każde ryzyko, które przybliża
cię do celu i nie ma w tobie cienia litości. Ale czy na samej nienawiści da się zbudować nowe życie?

Cecha Umiejętności
Waleczność Walka, Siła Woli, Przebiegłość

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Zawzięty: możesz dwa razy forsować rzuty ◊ Przekonałeś Smoczą Jeźdźczynię, że

oparte na Waleczności. należy ci się szansa na sprawiedliwość.

Obserwator: możesz testować Rozumienie ◊ Dałeś otrutemu przez siebie Smoczemu

zamiast Arkanów Magii.
Wola zemsty: gdy za zaznaczenie Stanu
postaci wybierasz odzyskanie Animuszu,
odzyskujesz nie 2, a 4 punkty.
Jeźdźcowi wybór - wyprawa na Smoczą
Wyspę i antidotum czy śmierć.
◊ Tak długo chodziłeś za Wybrańcami, aż
zgodzili się na to, czego chciałeś.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Determinacja (Siła Woli). ◊ Pamiętaj o krzywdach.

◊ Wściekłość (Walka). ◊ Przypomnij im, po co powstali.

◊ Empatia (Przenikliwość). ◊ Lepiej budować na ruinach czy na zglisz-

czach?

Przykładowe imiona:
Vilaire, Aldis Vard, Kuuna, Haruko

37
 T woja P ostać
Patron: Zaszajeg Milczący
Młody Zaszajeg wychował się na zimnych stepach jako
świetny myśliwy, doskonały jeździec i cierpliwy pa-
sterz. W okolicy Ajurty, Drewnianego Miasta
nad Wielką Rzeką, regularnie co kilka
lat pojawiały się ogniste czerwie, drążąc
korytarze w zamarzniętej na kość zie-
mi. Regularnie przybywali też Smoczy
Jeźdźcy, by zniszczyć je, nim dojdzie do
tragedii. Jednego roku czerwie pojawiły
się wcześniej, wezwane przez szamana jako
broń w wojnie między plemionami. Znaki,
że czerwie nadchodzą, jak zwykle było widać.
Najpierw czerwona poświata pod bryłami lodu,
potem błoto w miejsce zmarzliny, następnie bąble
gorącego szlamu. Zaszajeg jako pierwszy
dostrzegł znaki i zaniósł wieści kapłanom
w Drewnianym Mieście, którzy nie-
zwłocznie wezwali Skrzydło, ale pomoc
przybyła za późno.

Ajurta spłonęła. Spłonęły też domy i stada

reniferów rodziny Zaszajega, domy i stada
rodziny jego narzeczonej i niemal wszyscy
z obu rodów. Sam Zaszajeg poparzył się strasz-
liwie podczas próby ratowania swoich. A po-
tem poprzysiągł zemstę - czerwiom, magom,
jeźdźcom, którzy nie przybyli na czas. Zabił
szamana, zjednoczył plemiona i nakłonił swój lud,
by pokonać czerwie sposobem. Poświęcili długie lata
na wykopanie dołów i znalezienie pod lodem przejść,
którymi przybywały czerwie. A potem skierowali
wodę z Wielkiej Rzeki wprost do gniazd bestii.

Jeźdźcy, którzy przybyli na miejsce, byli pod wielkim

wrażeniem dzieła Zaszajega i jego ludzi, więc gdy Za-
szajeg gniewnie zażądał, by zabrali go na Smoczą
Wyspę - zgodzili się bez wahania. Od tej chwili
mężczyzna poświęcił całe swoje życie tro-
pieniu i zabijaniu potworów spoza świata.
Zginął w walce wraz ze swoją smoczycą
Czaramną oraz pięcioma innymi Diadami,
w starciu z jednymi z największych chimer,
jakie widziało Imperium. Do ich grobowca
w Górach Cmentarnych ściągają pielgrzymki
z całego świata.

38
Rozdział II

A rchetyp: Wychowanka Zakonu

Jesteś tą, której życie ukształtował jeden z zakonów - twój sposób działania, umiejętności i prze-
konania zależą od tego, który to był zakon. Mogłaś być felczerką, żołnierką, kucharką, dyplomat-
ką, nauczycielką, skrytobójczynią, ale jedno jest pewne - od dzieciństwa twoim życiem rządziły
decyzje kapłanów i to im zawdzięczasz, że któryś z Wybrańców zabrał cię na Smoczą Wyspę.
Ale tylko sobie samej zawdzięczasz, że okazałaś się godna.

Teraz jesteś na szczycie i masz możliwość spłacić dług wobec dawnych opiekunów. W jaki sposób?
Czy z wdzięczności robisz, co możesz, by szerzyć wpływy „swojego” zakonu? A może gardzisz
cynizmem kapłanów, którzy próbują wychować sobie posłusznych Smoczych Jeźdźców? Albo
wciąż wahasz się, co o tym myśleć?

Cecha Umiejętności
Dowolna Historia, Inspiracja, jedna dowolna

Talenty Droga na Smoczą Wyspę

Wybierz jeden: Wybierz lub wymyśl własną:

Medycyna: jeśli poza walką opatrzysz komuś
rany, odzyskuje jeden Stan. Ten talent nie
działa na smoki.
wykształcenie: dwie dowolne Umiejętno-
ści możesz podnieść za darmo do poziomu
pierwszego.
Siła wiary: otrzymujesz na stałe dodatkowe
dwa punkty Animuszu.
◊ Kapłani zabrali cię ze slumsów Vesedy,
ratując przed karą za kradzież.
◊ Ojciec oddał cię Świątyni, żeby pozbyć
się kolejnej gęby do nakarmienia.
◊ Byłaś prawdziwą prymuską w przyświą-
tynnej szkole.

Cena Więzi Słowa A slauga

Wybierz lub wymyśl własną: Wybierz lub wymyśl własne:

◊ Lojalność (Siła Woli). ◊ Okaż wdzięczność.

◊ Zdrowy rozsądek (Rozumienie). ◊ Uważnie słuchaj moich sług.

◊ Czuły słuch (Spostrzegawczość). ◊ Kto zasługuje na twoją lojalność?

Przykładowe imiona:
Fumnanya, Aurelia, Manoi, Tamiel

39
 T woja P ostać
Patronka: Żelazna Uromo
Gdy Uromo miała czternaście lat, Zakonnicy Porządku przypro-
wadzili ją przed oblicze Oragana Prawego. Powiedzieli, że nie
znajdzie w niej żadnej winy i zasłużyła na to, by zostać świętą
Aslauga. Jeździec zgodził się zabrać ją na Smoczą Wyspę.

To była dla niej długa droga. Zaczęła jako dziecko ulicy, mała złodziejka
i żebraczka zwerbowana do pomocy Czarnemu Zakonowi. Za jedze-
nie i ciepłe miejsce do spania, donosiła i szpiegowała w przestępczym
półświatku Vesedy. Kiedy dzięki jej pomocy udało się rozbić szajkę
rzezimieszków, kapłani nie zostawili dziewczynki na ulicy. Zabrali ją
wraz z bandą uliczników i roztoczyli nad nimi opiekę oraz zajęli się
ich edukacją. Jej mentor, którego nazywała Ojczulkiem, śmiał się, że
gdy zaczynali nad nią pracować, sama była małą smoczycą, gotową
gryźć, drapać, a gdyby mogła - ziać na wszystkich ogniem.

Uromo, poza zaciętą walką z chimerami, zajmowała się tro-

pieniem przestępców. Czarny Zakon co chwilę informował
ją o bandzie rozbójników, piratów lub rzezimieszków,
która była zbyt sprytna lub zbyt silna dla służb Imperium
w danej prowincji. Uromo była niestrudzona - wciąż
w podróży, ze Skrzydłem lub samotnie, wciąż wykonując
bez zadawania pytań rozkazy kapłanów. Była również
bezwzględna - i to dla wszystkich. Jeśli ktoś z Czarnego
Zakonu lub ze Smoczych Jeźdźców łamał prawo Imperium
lub wolę Aslauga, robiła co w jej mocy, by doprowadzić
winnego przed oblicze sprawiedliwości.

Czy to właśnie było przyczyną śmierci Uromo? Zginęła

podczas samotnej misji, zasztyletowana w portowym mie-
ście, z dala od domu i od swojej ukochanej smoczycy, Zimy.
Podobno wcześniej odkryła, że część jej dawnych ulicznych przy-
jaciół, uratowanych przez zakon, kradnie i zabija na zlecenie bardzo
wysoko postawionych pracodawców. Zażądała wyjaśnień od Oj-
czulka. Rzekomo przysiągł, że prawda, którą odkryje dziewczyna,
wszystko usprawiedliwia i zdradził, gdzie tej prawdy szukać.
Powiadają, że wybrała się we wskazane miejsce samotnie, bez
Zimy, na wyraźną prośbę ukochanego mentora.

Smocza Jeźdźczyni zginęła od ciosu w plecy, w ciasnym

portowym zaułku. Nigdy nie dowiedziała się, czy na-
prawdę miała być tylko ślepym narzędziem w rękach
Świątyni i czy została zdradzona przez jedynego czło-
wieka, któremu ufała. W miejscu, gdzie zginęła, stoi
świątynia-strażnica Czarnego Zakonu.

40
Rozdział II
ARCHETYPY
Archetyp określa, kim byłeś, zanim zostałeś
Smoczym Jeźdźcem i w jaki sposób trafiłeś na
Smoczą Wyspę. Wpływa na Cechy, Umie-
jętności i Talenty. Każdemu patronuje któreś
z dawnych Wybrańców Aslauga, o których
opowiada się legendy i których stawia za
wzór (lub przestrogę).
Pamiętaj, że Archetyp to tylko początek
drogi. Wybierz ten, na którym chcesz się
wzorować i obuduj go własną historią oraz
wynikającymi z niej szczegółami. W ten
sposób stworzysz jedynego w swoim rodzaju
bohatera lub bohaterkę.
CECHY
Twoja postać ma cztery Cechy, przedstawia-
jące cztery atrybuty bohatera i jednocześnie
cztery sposoby mierzenia się z wyzwaniami.
◊ Waleczność - umiejętność stawiania
oporu przeciwnościom losu za pomocą
siły i odwagi.
◊ Spryt - umiejętność oszukiwania, prze-
chytrzania i omijania niebezpieczeństw.
◊ M ądrość - posiadana wiedza oraz umie-
jętność jej zbierania i korzystania z niej.
◊ Obycie - umiejętność odnalezienia się
w sytuacji społecznej, znalezienia odpo-
wiednich argumentów, zrobienia dobrego
wrażenia, wzbudzenia właściwych emocji.
Pomiędzy Cechy rozdziel 14 punktów, przy-
dzielając każdej minimum 2 i maksimum 4
punkty. Na Cechę związaną z Archetypem
możesz przeznaczyć aż 5 punktów. Cech nie
można zwiększać za punkty Doświadczenia.
UMIEJĘTNOŚCI
Umiejętności to wiedza i zdolności zdobyte
w życiu przed przybyciem na Smoczą Wyspę.
Razem z Cechami określają skuteczność akcji
podejmowanych przez Smoczych Jeźdźców
w czasie gry.
Poziom wyszkolenia w danej Umiejętności
określa się wartością od 0 do 5. Im wyższa
41
wartość, tym lepiej. Jeśli poziom Umiejęt-
ności wynosi 0, przy rzucie używasz tylko
powiązanej z tą Umiejętnością Cechy. Jeśli
wartość jest wyższa, dodajesz odpowiednią
liczbę kości k6 do puli.
Możesz rozdzielić 12 punktów na Umie-
jętności, pamiętając, że Umiejętności spe-
cjalne, związane z Archetypem, mogą mieć
na starcie wartość 4, a reszta - maksymalnie
2. Dwa punkty z tej puli możesz zamiast
tego przeznaczyć na rozwinięcie Więzi do
poziomu 2. Poziom Umiejętności można
zwiększać za punkty Doświadczenia.
Z twoich Umiejętności wynika Ani-
musz - wewnętrzną energia i odporność
psychiczna postaci. Wysokość Animuszu to
3 + wartość Wytrzymałości lub Siły Woli
(wybierz wyższą).
Lista Umiejętności:
◊ Siła Woli (Waleczność) - odpowiada za
kondycję i wytrzymałość umysłu. Siłę
Woli testujemy, gdy postać chce oprzeć
się działaniu magii lub uwodzicielskiej
pieśni potwora.
◊ Walka (Waleczność) - odpowiada za
wytrenowanie w bezpośrednim starciu,
zarówno za technikę używania broni,
jak i wrodzony talent do zadawania
skutecznych ciosów. Walkę testujemy,
gdy postać atakuje w zwarciu.
◊ Wytrzymałość (Waleczność) - odpowiada
za kondycję ciała. Wytrzymałość testu-
jemy, gdy trzeba dać radę niezwykłemu
zmęczeniu, podnieść wielki ciężar lub
znieść działanie trującego jadu.
◊ P rzebiegłość (Spryt) - odpowiada za
kłamanie, manipulowanie i zwodzenie.
Przebiegłość testujemy, gdy postać,
stosując nieuczciwe wybiegi, chce ko-
goś nakłonić do działania lub myślenia
w określony sposób.
◊ Spostrzegawczość (Spryt) - odpowiada
za obserwowanie, wypatrywanie rzeczy
ukrytych lub zauważanie szczegółów.
Spostrzegawczość testujemy, gdy postać
chce coś znaleźć (na przykład obóz roz-
bójników w lesie) lub odkryć (na przykład
ukrytą broń).

◊ Zręczność (Spryt) - odpowiada za kon-
trolę nad ciałem i zdolności manualne.
Zręczność testujemy podczas walki na
dystans i wyzwań fizycznych niezwią-
zanych z wytrzymałością.
◊ A rkana M agii (Mądrość) - odpowiada za
zrozumienie magii, jej zasad i sposobów
obrony przed nią. Arkana Magii testuje-
my, gdy postać chce zrozumieć działanie
artefaktu albo dowiedzieć się, jaką mocą
dysponuje mag, na podstawie jego za-
chowania lub śladów jego działalności.
◊ Przenikliwość (Mądrość) - odpowiada
za rozpoznawanie ukrytych znaczeń
i motywacji. Przenikliwość testujemy,
kiedy postać chce zrozumieć, na podsta-
wie obserwacji, co ktoś czuje lub planuje
zrobić.
◊ Rozumienie (Mądrość) - odpowiada za
zrozumienie zaobserwowanych zjawisk
i sytuacji. Rozumienie testujemy, gdy po-
stać chce, powołując się na swoją wiedzę,
wysnuwać wnioski dotyczące zaistniałej
sytuacji - na przykład zrozumieć strate-
gię dowódcy ze sposobu, w jaki ustawił
swoje oddziały.
◊ Historia (Obycie) - odpowiada za zna-
jomość Imperium, historii i kultury jego
prowincji oraz ludów, zamieszkujących
owe terytoria. Historię testujemy, gdy
postać chce sprawdzić, ile wie na okre-
ślony temat z doświadczeń, opowieści
lub uczonych ksiąg.
◊ Inspir acja (Obycie) - odpowiada za
wzbudzanie uczuć w słuchaczach lub
obserwatorach. Inspirację testujemy, gdy
postać chce przekonać kogoś do działania,
wywołując silne emocje - najczęściej
przemową lub przykładem.
◊ Przekonywanie (Obycie) - odpowiada
za wywieranie wpływu na innych za
pomocą logiki. Przekonywanie testujemy,
gdy postać chce kogoś nakłonić do dzia-
łania lub myślenia w określony sposób,
korzystając z wiedzy i argumentów.
42
T woja P ostać
Nie jesteś pewien, do jakiej Umiejętności
przyporządkować akcję, którą chcesz
wykonać na sesji? Porozmawiajcie o tym.
Każda interpretacja jest właściwa, o ile
pasuje wszystkim grającym.
W sytuacjach spornych dla płynności
rozgrywki sugerujemy, żeby ostatnie
słowo miała mistrzyni gry. Możesz też
skorzystać z punktów Rozmachu, żeby
na całą scenę połączyć dowolną Cechę
i Umiejętność (patrz str. 98).
TALENTY
Talenty to pomniejsze, wyspecjalizowane
zdolności, pokazujące mocne strony po-
staci. Wszystkie są przypisane konkretnym
Archetypom. Za punkty Doświadczenia
możesz wykupić dowolny Talent, jednak
te spoza własnego Archetypu są dwa razy
droższe (patrz str. 102).
Factor
Really Slow Motion &
Giant Apes (2016)
WIĘŹ
Wysokość Więzi obrazuje siłę zespolenia
postaci ze smokiem - jak się rozumieją, jak
bardzo mogą na sobie polegać, jak silne emocje
są obecne w ich relacji. To Więź decyduje
o tym, jak sprawnie razem współdziałają
podczas lotu lub jak skutecznie potrafią
wykorzystać niektóre ze smoczych mocy.
Dzięki istnieniu Więzi zwykły człowiek staje
się Smoczym Jeźdźcem - partnerem bestii
i Wybrańcem Aslauga. Parę połączoną taką
Więzią nazywa się Diadą .
Rozdział II
Cecha odpowiadająca za Więź określa
twój sposób rozumienia smoka. Na
przykład widzisz w nim towarzysza
broni (Waleczność), próbujesz zgłębić
jego umysł (Mądrość), masz na niego
swoje sposoby (Spryt) albo posiadasz
wiedzę na temat smoków (Obycie). Na
poziomie meta od wysokości Więzi
zależy m.in. iloma i jak potężnymi
Mocami dysponuje smok, a także jaką
pulą kości będziesz rzucać na latanie,
uniki, przywoływanie smoka z daleka
oraz odpieranie niektórych zaklęć.
Początkowa wysokość Więzi to 1. Przy two-
rzeniu postaci możesz wydać dwa punkty
przeznaczone na Umiejętności, żeby rozwinąć
ją do poziomu 2. Wybierz, na której Cesze
będzie oparta Więź. Rzucając na Więź,
rzucasz pulą Więź + związana z nią Cecha.
Od poziomu Więzi zależy liczba kostek
w rzucie na unik, liczba możliwych do wyku-
pienia Mocy Smoka oraz liczba Mocy, które
można rozwinąć do najwyższego poziomu.
Leaving Caladan
Dune OST
(2021)
CENA WIĘZI
Smok nie zgodzi się związać z każdym - musi
dostrzec w człowieku coś, co go zachwyci,
zaintryguje, sprawi, że uzna tę osobę za kogoś
wyjątkowego i zapragnie tego czegoś dla
siebie. W świecie gry aspekt postaci, którego
pragnie smok, nazywamy Ceną Więzi - to
część siebie, którą postać poświęca w imię tej
relacji: cecha charakteru ( jak pewność siebie
lub odwaga), umiejętność (spryt, umiejętność
walki), zmysł (bystry wzrok, wyczulony słuch)
czy talent (do intryg czy snucia opowieści).
43
Smocze motywacje są trudne do od-
gadnięcia dla ludzi. Jeśli chcesz, Cena
Więzi może być też czymś negatywnym,
wadą ( jak chciwość czy okrucieństwo).
Dlaczego smok zapragnął właśnie tego?
Co to mówi o nim? Jak wpłynie na po-
słannictwo nowego Wybrańca? Zagraj,
żeby się przekonać!
A co z bardziej abstrakcyjnymi kon-
cepcjami? Może smok zażądał przeko-
nania (np. poczucia sprawiedliwości,
wiary w Aslauga), uczucia (miłości do
brata, patriotyzmu) albo wspomnień
(o ukochanej, o rodzinnym mieście).
Każdy pomysł jest dobry, o ile ustalicie
wspólnie z MG i resztą drużyny satys-
fakcjonujące dla wszystkich rozwiązanie
mechaniczne. Postacie mogą być wtedy
mniej zbalansowane, ale jeśli lepiej pasują
do waszej koncepcji - śmiało!
Gdy jeździec jest wraz ze swoim smokiem,
wciąż może korzystać z tego, co poświęcił
dla stworzenia Diady. Ze względu na to, że
są razem, dany aspekt staje się odpowiednio
silniejszy. Gdy z jakiegoś powodu postać jest
w scenie bez smoka, wtedy Cenę Więzi chwi-
lowo traci. Jeśli to honor - nagle jeździec nie
przejmuje się obietnicami, jeśli umiejętność
rozumienia ludzi - w rozmowach staje się
niezręczny i niedelikatny, jeśli odwaga - staje
się tchórzem. Im silniejsza Wieź ze smokiem,
tym mocniejsze oddziaływanie Ceny Więzi.
Jak działa Cena Więzi?
Tak jak Więź jest połączona z Cechą, tak
Cena Więzi łączy się z jedną z Umiejętności
podporządkowanych tej Cesze. W scenie ze
smokiem, podczas rzutów testujących tę Umie-
jętność, zamień liczbę kostek odpowiadającą
wysokości Więzi z k6 na k8. Jeśli nie masz
tylu kości w puli - dodaj brakującą liczbę k6.
W scenie bez smoka, podczas rzutów testu-
jących tę Umiejętność, odejmij liczbę kości
równą wysokości Więzi od rzutu. Jeśli nie
będziesz mieć kości, nie będziesz w stanie
zmusić się do wykonania czynności, która

wymaga rzutu lub z góry wiadomo, że za-
kończy się ona niepowodzeniem.
Jak widzisz, jest to element świadomego
ryzyka. Im bardziej wzmocnisz swoją postać
przy smoku, tym bardziej osłabiona będzie
bez niego. Dla ułatwienia zanotuj uzyskane
pule kości w odpowiednich miejscach karty
postaci.
Przy każdym Archetypie masz propozycje
Ceny Więzi. Jeśli chcesz wymyślić własną,
spójrz na Umiejętność, z jakiej zamierzasz
skorzystać i zastanów się, co może ona ozna-
czać dla twojej postaci. Jeśli to ma być Walka,
co sprawia, że postać tak dobrze walczy?
Odwaga? Szaleńczy zapał? Determinacja?
Zimna krew? Zastanów się, jak będziesz
odgrywać osobę, która oddała odwagę lub
zimną krew, żeby sceny, w których nie masz
przy sobie smoka, nie były tylko scenami
z mniejszą liczbą kości, ale by było widać,
jak twoja postać się zmienia.
Erharra świetnie rozumie ludzi. Ta
zdolność spodobała się smokowi, więc
jej Ceną Więzi jest empatia (Cecha:
Mądrość, Umiejętność: Przenikliwość).
W scenach bez smoka nie tylko gorzej
rozumie ludzi, ale też się nimi niespecjal-
nie przejmuje, gdyż tym, co pozwalało
jej być przenikliwą, było otwarcie na
emocje.
W miarę jak Erharra będzie rozwijać
Więź ze smokiem, jej umiejętność do-
strzegania ludzkich emocji i motywacji,
w scenach ze smokiem będzie rosła.
Z drugiej strony, w scenach bez niego
jeźdźczyni będzie nie tylko zagubiona
w relacjach międzyludzkich, ale też
coraz bardziej chłodna i bezwzględna.
Cena Więzi to przede wszystkim narzędzie
do stworzenia ciekawej postaci i prowoko-
wania nieoczywistych konfliktów w grze.
Wybranie jak najmniej problematycznej mija
się z celem. Z drugiej strony, nie warto zmu-
szać się do odgrywania czegoś, co sprawi, że
44
T woja P ostać
gra w scenach bez smoka stanie się dla ciebie
nieprzyjemna albo nudna.
Każdy smok i każdy człowiek mogą
związać się z kimś tylko raz. Gdy po dwu-
dziestu latach smok odlatuje, a Więź przestaje
działać, Cena Więzi zostaje zapłacona. Jeździec
zostaje na zawsze pozbawiony ważnej, być
może najważniejszej części siebie.
SŁOWA ASLAUGA
Kiedy Smoczy Jeździec zaakceptuje Cenę
Więzi i po raz pierwszy wzbije się w niebo
na smoczym grzbiecie, słyszy głos Aslauga.
To jedyny moment, kiedy bóg-smok zwraca
się bezpośrednio do swoich Wybrańców.
Wypowiedziane słowa zostaną z tobą na
zawsze, niezależnie od tego, czy są jasne
i zrozumiałe, czy też wydają się mistyczną
zagadką nie do rozwiązania. Odruchowo
wiesz, że Aslaug oczekuje od ciebie wypeł-
nienia zawartej w jego słowach misji.
Niektórzy jeźdźcy uważają, że słowa
Aslauga wcale nie są skierowane do nich,
tylko jest to ostatnia wiadomość dla
samego smoka, wyruszającego z misją
w świat ludzi. Inni twierdzą, że w oczach
Aslauga po zawiązaniu Więzi, człowiek
i smok stają się jednością. Aslaug zwraca
się na równi do obu części Diady.
Z perspektywy gracza, Słowa Aslauga będą
wytyczać kierunek dla postaci i określać jej
dalekosiężny cel. Możesz wymyślić Słowa
Aslauga samodzielnie albo wybrać z sugestii
umieszczonych przy danym Archetypie.
Poza swoją wagą w fikcji, Słowa Asl-
auga mają także przełożenie na mechani-
kę gry. Jeśli będziesz podejmować istotne
Rozdział II
decyzje zgodnie z twoją interpretacją głosu
boga-smoka, otrzymasz dodatkowe punkty
Doświadczenia. Możesz też raz na sesję,
podczas działania motywowanego Słowami
Aslauga lub próbą odgadnięcia ich znacze-
nia, zdecydować się na automatyczny sukces
bez rzucania lub powtórzyć nieudany albo
niesatysfakcjonujący rzut. W tym wy-
padku rzucasz jeszcze raz całą pulą kości.
Drugi rzut można normalnie forsować.
SCENY BEZ SMOKA
W odgrywanie relacji ze smokiem wpisane są
sceny, gdzie jeździec jest bez smoka, a więc
jest też pozbawiony Ceny Więzi - fabularnie
oraz mechanicznie. Takie sceny wynikają
z sytuacji w fikcji, w której zabranie ze sobą
lub pozostawienie smoka oznacza ważne
konsekwencje fabularne.
Mechanicznie scena bez smoka oznacza,
że nie tylko nie doliczasz do puli modyfikatora
związanego z jego obecnością (-1k8), ale też
przy testowaniu Umiejętności powiązanej
z Ceną Więzi odejmujesz od puli liczbę
kostek równą wysokości Więzi.
Postać gracza ma Cechę Waleczność:
3, Umiejętność Walka: 3, Więź: 2. Jej
Cena Więzi jest związana z Walką.
Zatem w scenie bez smoka pula kości
tej postaci będzie wyglądać następująco:
3k6 (Cecha) + 3k6 (Umiejętność) - 2k6
(poziom Więzi) = 4k6.
Mistrzyni Gry ma za zadanie zarysować
sytuację wyjściową oraz przedstawić stawkę
w scenie, ale to od gracza zależy, czy woli
odgrywać postać pozbawioną Ceny Więzi,
czy też chce mieć smoka przy sobie bez
względu na konsekwencje albo zrezygnować
z danej czynności. Ten dylemat jest jednym
z kluczowych elementów konwencji.
45
Audiencja u Cesarzowej, wewnątrz
starego pałacu, zbudowanego jeszcze
przed Czasem Nocy. Zdecydujesz się
prowadzić tak ważną rozmowę bez pew-
ności siebie - czy może wolisz wtargnąć
do sali tronowej na grzbiecie smoka
przez zabytkowe witraże, zdobywając
opinię barbarzyńcy i zrażając do siebie
władczynię, a możliwe, że również
Biały Zakon?
Potajemne spotkanie z kochankiem.
Wymykasz się po cichu, zostawiając
przy smoku całą swoją umiejętność
walki i ryzykując, że byle rzezimie-
szek w ciemnej alejce, będzie dla ciebie
śmiertelnym zagrożeniem? Czy zabie-
rasz smoka, jasno obwieszczając swoje
przybycie i na zawsze niszcząc reputację
osoby, na której ci zależy?
Jesteś Smoczym Jeźdźcem, do ciebie
należy decyzja - i jej konsekwencje.
By jednak takie dylematy były możliwe,
zachęcamy do gry bez półśrodków i kom-
binowania. Niech scena w pomieszczeniu,
do którego nie może wlecieć smok, będzie
sceną bez smoka. Nie próbuj ukrywać go
za ścianą lub zostawiać na dachu. Gdy jeź-
dziec udaje się nocą do miasta, nie mów
o smoku, który „cicho i niepostrzeżenie” leci
w pobliżu. Zgódź się na jasne rozróżnienie
scen ze smokiem i bez smoka, jak również
na warunki decydujące o zmianie - nagłe
pojawienie się smoka zawsze będzie miało
wyraźne konsekwencje.
Jeśli chcesz, żeby smok pojawił się w scenie
rozpoczętej bez niego, rzuć na Więź - sukces
oznacza, że telepatycznie usłyszał wezwanie
i zaraz przybędzie. W usprawiedliwionych
sytuacją w fikcji wypadkach mistrzyni gry
może użyć punktu Rozmachu, żeby opóźnić
przybycie smoka.
Pamiętaj, że swoją rolę odrywa też relacja
jeźdźca ze smokiem. Inaczej na rozdzielenie
Diady zareaguje Przyjaciel czy Podwładny,
którzy po prostu zaakceptują tę decyzję,
inaczej Rywalka (może przyleci nieproszona

albo spróbuje zrealizować jakiś swój plan?)
albo Problem (w co się wpakuje, korzystając
z chwili swobody?).
Brak smoka wprowadza też istotne zmiany
w scenach walki (patrz str. 106).
Heart of Courage
Two Steps From Hell
(2010)
ANIMUSZ
Animusz odpowiada za wewnętrzną energię
i wolę działania. Niepowodzenia lub wy-
jątkowo trudne okoliczności działań mogą
pozbawiać bohaterów Animuszu. Z drugiej
strony wdzięczność ludu Imperium, kontakty
ze smokiem i innymi Smoczymi Jeźdźcami,
sukcesy oraz zwykły odpoczynek - potrafią
go przywrócić.
Animusz postaci to wyższa z Umiejęt-
ności Wytrzymałość lub Siła Woli + 3. Jest to
jednocześnie najwyższa wartość Animuszu,
jaką może mieć postać, więc jeśli go straci,
a następnie odzyska, to tylko do tej granicy.
Postać traci Animusz przede wszystkim
w wyniku forsowania nieudanych rzutów.
Każde fiasko na kościach k6 i k8 odejmuje
jeden punkt Animuszu (chyba że MG zdecy-
duje inaczej - patrz str. 97). Animusz mogą
odebrać też niektóre ataki przeciwników.
W fikcji utrata Animuszu oznacza zmę-
czenie fizyczne i psychiczne, lekkie obrażenia
(takie jak obtarcia skóry lub naciągnięcie
mięśni) czy chwilową utratę wiary w siebie
i swoje możliwości. Brak Animuszu oznacza,
że nie możesz forsować rzutów.
Animusz można odzyskać na kilka sposo-
bów: przesypiając spokojnie noc, korzystając
z odpowiednich Talentów, za zaznaczenie
Stanu postaci lub w scenach powiązanych
z motywacją postaci. Szerszy opis procedury
tracenia i odzyskiwania Animuszu znajdziesz
w rozdziale Zasady gry (patrz str. 97).
46
T woja P ostać
WYPOSAŻENIE
Smoczy Jeźdźcy to gra w konwencji epic-
kiego fantasy, więc nie przejmuj się takimi
drobiazgami jak dokładne opisywanie ekwi-
punku, pilnowanie zapasów czy generalnie
zarządzanie zasobami. Wybrańcy Aslauga
mają dostęp do wszelkich bogactw, jakie
oferuje Imperium i całej rzeszy Fioletowych
Kapłanów, Zakonników i Akolitów, których
życiowym powołaniem jest spełniać każde
ich życzenie. Problemem nie jest, co masz
przy sobie, ale jak z tego skorzystasz.
Wyjątkiem są magiczne artefakty, któ-
rych działanie zostało opisane szczegółowo
w rozdziale Magia Kryształów (patrz str. 192).
MOTYWACJA
Wybierz, wylosuj lub wymyśl główną mo-
tywację twojej postaci - powód, dla którego
będzie aktywnie wypełniać obowiązki Smo-
czego Jeźdźca i angażować się w pojawiające
na sesji wyzwania:
1. Wiara w Aslauga.
2. Nienawiść do chimer.
3. Pragnienie sławy.
4. Dobro ludu Imperium.
5. Prywatne interesy.
6. Pragnienie przygód.
7. Wdzięczność.
8. Poczucie obowiązku.
9. Żądza zemsty.
10. Pokuta.
11. Poczucie winy.
12. Pragnienie władzy.
Twoją postać motywuje więcej niż jedna
sprawa? A może jej podejście do obowiąz-
ków Smoczego Jeźdźca zmieniło się pod
wpływem wydarzeń z sesji? Świetnie!
Korzystaj z tego narzędzia tak, żeby
odzwierciedlało sytuację w fikcji - łącz,
dodawaj i zmieniaj w miarę potrzeb.
Rozdział II

WYGLĄD I IMIĘ
Zastanów się nad wyglądem i cechami
charakterystycznymi swojej postaci oraz
jej imieniem. Gorąco zachęcamy do eks-
perymentowania z wyglądem bohaterów.
Przy Archetypach znajdziesz przykładowe
imiona, możesz też wymyślić je samodzielnie,
bazując na charakterze postaci lub wybranej
albo stworzonej dla niej krainie.

Świat Smoczych Jeźdźców jest olbrzymi,

barwny i różnorodny, nie ma powodu,
by ograniczać swoją kreatywność do
odwzorowywania schematów, które
znamy z naszego świata czy przesadnie
dbać o realizm. Pozwól sobie na odrobinę
estetycznej brawury!

PRZYDOMEK
Z czasem wielu Wybrańców Aslauga zyskuje
przydomki, przypominające, czym się wsła-
wili (lub jaką okryli niesławą). Przydomek
może być mniej lub bardziej trafny - i mniej
lub bardziej zasłużony. Pokazuje, jak widzą
Smoczego Jeźdźca mieszkańcy Imperium,
a niekoniecznie, jaki faktycznie jest. Z punktu
widzenia mechaniki gry, Przydomki wpły-
wają na interakcje z postaciami niezależnymi
w trakcie konfliktu społecznego:
1. Honorowy
2. Sprawiedliwa
3. Nieustraszony
4. Okrutna
5. Zapalczywy
6. Łatwowierna
7. Chciwy
8. Niezłomna
Postać może mieć więcej niż jeden przy-
domek, ale zawsze któryś jest uznawany
za główny. Oragan del Herta został za-
pamiętany jako Oragan Prawy, chociaż
za życia nazywano go też Oraganem
Ponurym czy Mściwym.
Tryb Pojedynczej Prz ygody
Jeśli grasz doświadczonym lub legendarnym
Smoczym Jeźdźcem, możesz wybrać przed
grą przydomek z poniższej listy lub wymy-
ślić własny. Pozwoli on osadzić twoją postać
w fikcji i ułatwi mistrzyni gry odgrywanie
interakcji z postaciami niezależnymi.
Tryb Opowieści
Rozpocznij grę bez przydomka. Po każdej
sesji drużyna i MG wspólnie decydują, czy
któraś z postaci, swoimi czynami, zasłużyła
na jego otrzymanie. Przydomki mogą się
zmieniać i świadczyć o przemianach postaci
i przebytej przez nią drodze.
Tryb Szachownicy
Przydomki działają tak jak w Trybie Opo-
wieści, odzwierciedlając rodzaj posiadanego
przez postać Wpływu.

47

PYTANIA NA KONIEC
Jeśli chcesz dodatkowo doprecyzować swoją
postać i osadzić ją w świecie, możesz użyć
poniższych pytań. Wybierz, wylosuj lub
wymyśl własną odpowiedź.
W jakim podejściu do obowiązującej religii
została wychowana twoja postać?
Odpowiadając, weź pod uwagę, że obecne
poglądy twojej postaci mogą być inne od
tych, które przekazywali jej rodzice czy
opiekunowie. Mogą też ulec zmianie już
podczas samej rozgrywki:
1. Jest jeden bóg, a każde święto to powód,
by go wychwalać.
2. Wiara w Aslauga to fundament, na
którym zbudowane jest Imperium.
3. Może i Aslaug zastąpił naszą wiarę, ale
o niej nie zapomnieliśmy.
4. Aslaug to uzurpator, ale nie wolno
mówić tego głośno.
5. Bóg-smok uratował nas wcześniej niż
innych, bo jesteśmy jego ulubieńcami.
6. Zawsze wyznawaliśmy Aslauga, tylko
znaliśmy go pod innym imieniem.
7. Co było minęło, religia to przeszłość,
teraz najważniejsza jest nauka.
8. Nieważne, w czym imieniu, byleby
wieść prawe życie.
9. Wśród niezliczonego mrowia duchów
znajdzie się miejsce i dla Złotego Smoka.
10. Aslaug to bóg wojny, a ona się nie
skończyła - śmierć wrogom ludzkości!
Co wiąże twoją postać z jej wcześniejszym
życiem?
To ważna wskazówka dla mistrzyni gry -
swoją odpowiedzią pokaż, na ile ważne są
dla twojej postaci problemy jej rodzinnej
prowincji lub bliskich jej osób i czy chce
się nimi zajmować podczas swoich przygód:
1. Przeszłość nie istnieje - kto nie zginął
na Smoczej Wyspie, rodzi się na nowo.
2. Nie ważne kim jestem, moi bliscy za-
wsze pozostaną dla mnie ważni.
3. Teraz mogę wreszcie zaprowadzić po-
rządek w mojej ojczyźnie.
48
T woja P ostać
4. Więź ze smokiem to tylko kolejne
narzędzie do wypełnienia osobistych
celów.
5. Tylko jeśli sprawdzę się w swojej roli,
będę mógł kiedyś wrócić do domu.
6. Choć to dla mnie trudne, nie mogę
sobie pozwolić na emocje i stronniczość.
7. Nadszedł czas na zemstę i wyrównanie
rachunków ze smoczego grzbietu!
8. Zrobię wszystko, by pogodzić dotych-
czasowe życie z obecną pozycją.
9. Każdego dnia tęsknię za utraconym
bezpowrotnie domem.
10. Moi bliscy i przodkowie patrzą na mnie,
nie mogę zawieść ich zaufania.
Jak doświadczona jest twoja postać?
Ostatnie z proponowanych pytań dotyczy
przede wszystkim Trybu Pojedynczej Przygo-
dy oraz sytuacji, kiedy niekoniecznie chcesz
grać początkującym Smoczym Jeźdźcem,
który dopiero co wrócił ze Smoczej Wyspy:
1. Minęły dopiero trzy miesiące od mojego
pierwszego lotu na smoczych skrzydłach.
2. Zaczynam już rozumieć mechanizmy
rządzące Imperium i Świątynią.
3. Mam za sobą kilka podniebnych bitew
i czuję się coraz pewniej w swojej roli.
4. Już niedługo mój smok odleci do Aslauga,
a mi wciąż niewiele udało się dokonać.
5. Moje poprzednie Skrzydło zginęło
chwalebną śmiercią, a ja walczę dalej.
6. Nie zliczę, ile udało mi się zabić chimer
i odwiedzić prowincji.
7. Jeszcze tylko kilka lat mogę się cieszyć
obecnością mojego smoka!
8. Niewielu Wybrańców ma za sobą tyle
przygód i niebezpieczeństw co ja.
9. Od dziesięciu lat sumiennie wypełniam
obowiązki Smoczego Jeźdźca.
10. Z utęsknieniem czekam rychłego końca
mojej dwudziestoletniej służby.
Przed rozpoczęciem gry zajrzyj jeszcze
na stronę 245 do rozdziału Sesja zero.
Znajdziesz tam kolejne pytania, które
- jeśli zechcesz - pomogą ci zbudować
istotne relacje w Skrzydle.
Rozdział II
TWÓJ SMOK
Smoki to magiczne istoty, które dla więk-
szości mieszkańców Imperium są niezwy-
kłym i cudownym zjawiskiem. Świątynia
nazywa smoki Dziećmi Aslauga i naucza,
że po śmierci Vesa, Aslaug obiecał, że smo-
ki będą dalej pomagać ludziom w walce
z chimerami, wiążąc się z godnymi i dbając
o przyszłość Imperium.
Przed związaniem się z jeźdźcem, Dzieci
Aslauga zamieszkują niedostępne, unoszące
się w powietrzu Smocze Wyspy. Tam właśnie
Smoczy Jeźdźcy zabierają śmiałków, którzy
dostają szansę, by związać się ze smokiem.
To on decyduje, czy osoba jest godna,
by z nią zadzierzgnąć Więź, czy lepiej po
prostu ją pożreć.
TWORZENIE SMOKA
1. Wybierz Archetyp smoka.
2. Wybierz lub wymyśl Charakter smoka.
3. Wybierz trzy Moce Smoka i sprecyzuj,
jak się objawiają. Ich opisy znajdziesz
na stronach 58-71.
4. Wybierz Relację, jaka w momencie
rozpoczęcia gry, łączy smoka z twoją
postacią. Po każdej rozegranej sesji,
możesz swobodnie zdecydować, że
Relacja ulega zmianie pod wpływem
wydarzeń w fikcji i wybrać nową.
5. Wybierz lub wymyśl charakterystyczne
cechy wyglądu smoka.
6. Wybierz lub wymyśl imię smoka.
49
ARCHETYPY SMOKÓW
Te Archetypy przedstawiają dziewięć typów
smoków - tak, jak je postrzegają obcujący
z nimi ludzie. Traktuj je jako zbiór wskazówek
i sugestii, które mają za zadanie umożliwić
szybkie stworzenie smoka, bez zagłębiania
się w cały podręcznik. Jeśli któryś szcze-
gół nie pasuje do twojej wizji - zmień go.
Dodaj też od siebie te elementy, które spra-
wią, że zachwycisz się swoim skrzydlatym
towarzyszem i nie będziesz mógł się doczekać
wspólnego lotu.
Jeśli masz bardzo konkretną wizję tego,
jaki ma być twój smok, możesz od razu zabrać
się za stworzenie go od podstaw. Wskazówki,
jak to zrobić, znajdziesz w opisie pierwszego
Archetypu.
Reszcie Archetypów patronuje któreś z le-
gendarnych Dzieci Aslauga. Ich zachowanie,
wygląd, Charakter i Moce odzwierciedlają
opisany Archetyp. Z kolei Relacje w Diadzie
niekoniecznie odpowiadają tym, które suge-
rujemy na początek - czasami pokazują też
potencjalne problemy albo możliwy rozwój
sytuacji.
Relacja ze smokiem to element postaci,
który jest płynny i przy dłuższej rozgrywce
może (i zapewne będzie) zmieniać się pod
wpływem wspólnie przeżytych przygód.
Relacja nazwana Problemem jest szczególna
i oznacza, że smok i jeździec darzą się wy-
raźną niechęcią i nie lubią ze sobą przebywać.
Dlatego nie proponujemy jej w żadnym
z Archetypów. Wybranie tak ciekawej, ale
jednocześnie utrudniającej grę Relacji pozo-
stawiamy świadomej decyzji graczy.
Płeć smoków użyta w opisach jest przy-
kładowa i można ją dowolnie zmienić
albo pozostawić niesprecyzowaną. Nie
ma to żadnego znaczenia dla mechaniki,
ani dla świata gry.

A rchetyp: Twój Wymarzony Smok
Archetypy ułatwiają i przyspieszają proces
wymyślania smoka, ale też nakładają pewnie
mechaniczne ograniczenia. Jeśli masz bardzo
konkretną wizję swojego skrzydlatego to-
warzysza i chęć, by poświęcić trochę więcej
czasu na zapoznanie się z Mocami oraz listą
Relacji, możesz stworzyć smoka od podstaw.
Wtedy masz pewność, że będzie dokładnie
taki, jakiego sobie wymarzysz.
Zwykle to najlepsza opcja dla osób,
które zdążyły już dobrze poznać grę i czują
się w niej swobodnie.
Tworzenie smoka zgodnie z własnym
pomysłem:
1. Wymyśl mu dowolny Charakter.
Czy smok i jeździec będą do siebie podobni?
A może dwie połówki Diady będą swoimi
przeciwieństwami? Czy ich dominujące
cechy charakteru sprawią, że będą się lepiej
rozumieć lub uzupełniać, czy raczej staną
się przyczyną konfliktów i nieporozumień?
Dobrze, żeby Charakter pasował do wy-
branej wcześniej Ceny Więzi. Zastanów
się, co sprawiło, że smok zainteresował
się akurat tą cechą przyszłego jeźdźca -
to wiele ci powie na temat ich przyszłej
relacji. Brawurą mógł zachwycić się
zarówno bardzo odważny, jak i prze-
sadnie ostrożny smok. Wrażliwość na
ludzką krzywdę mogła zainteresować
smoka obdarzonego empatią, ale także
władczego lub okrutnego.
2. Wybierz trzy Moce Smoka.
Czym chcesz się głównie zajmować pod-
czas sesji? Pociąga cię walka z chimerami?
Zgłębianie tajemnic magii? Możliwość
wpływania na nastroje tłumu? Dobierz od-
powiednie magiczne możliwości swojego
50
T wój Smok
towarzysza spośród wszystkich Mocy Smoka
przedstawionych w dalszej części rozdziału.
Żeby zachować balans, nie wybieraj trzech
z tej samej kategorii (czyli samych fabularnych,
ofensywnych lub defensywnych).
Zastanów się, w jaki sposób Moce Smoka
będą się uzupełniały pod względem mecha-
nicznym oraz współgrały ze sobą w fikcji.
Weź pod uwagę nie tylko przydatność efektów,
ale też ich dopasowanie do ogólnego pomy-
słu. Przykładowo, jeśli wahasz się między
Mocami Zajadły i Trujący, pierwsza z nich
będzie lepszym wyborem dla upartego smoka,
a druga dla podstępnego.
3. Wybierz Relację.
Wiesz już, w jaki sposób twój smok zachowuje
się wobec reszty świata - ale jak wyglądają
jego kontakty z jeźdźcem? Masz ochotę na
odgrywanie dyskusji czy konfliktów w Dia-
dzie? A może wolisz, żeby od początku któraś
ze stron miała decydujące zdanie?
Pamiętaj, że grając w Trybie Opowieści
oraz Trybie Szachownicy możesz swobodnie
zmieniać Relację nawet po każdej sesji, ale
w Trybie Pojedynczej Przygody tę decyzję
podejmujesz tylko raz.
4. Wymyśl wygląd i imię swojego smoka.
Pamiętaj, że cechy wyglądu powinny odzwier-
ciedlać jego możliwości i naturę. Weź pod
uwagę ustalenia z resztą drużyny z sesji zero.
Zupełnie nie masz pomysłu? A może
masz naprawdę mało czasu na przygo-
towania? Albo lubisz niespodzianki?
Wybierz lub wylosuj smoka z gotowych
propozycji, które znajdziesz w rozdziale
Diady (patrz str. 146).
Rozdział II

A rchetyp: M ajestatyczny Olbrzym

Właśnie tak szczerze wierzący mieszkańcy Imperium wyobrażają sobie Dzieci Aslauga. To wielki
smok o szlachetnej sylwetce, która emanuje siłą, spokojem i godnością. Wzbudza strach w sercach
wrogów i szacunek wśród wiernych. W jego mądrych oczach widać nadludzką wiedzę i zrozumienie.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Dumny, Opanowany, Władczy ◊ Złota, błyszcząca w promieniach słońca

łuska.
Początkowe Moce
Wybierz trzy: ◊ Masywna klatka piersiowa i rozłożyste,
umięśnione skrzydła.
Hipnoza, Sprowadzenie kataklizmu,
Zionięcie, Naturalny pancerz, Wytrzymały ◊ Szeroki łeb, zwieńczony trzema parami
krótkich, prostych rogów.
R elacja
Wybierz jedną: ◊ Ciemnozielone oczy ze złotymi refleksami
i pionowymi źrenicami.
Mentor, Opiekun, Despota

Przykładowe imiona: Rashaq, Garaja, Varia

Patron: A slaug
Nikt w Imperium nie ma wątpliwości, jaki
był Aslaug - szlachetny, piękny Złoty Smok.
Jego posąg zdobi każdą świątynię. Aslaug
był podobno największym smokiem, jaki
kiedykolwiek latał nad Imperium. Ogrom-
ny, o szerokich skrzydłach i błyszczących
w słońcu łuskach, wzbudzał podziw ludzi
oraz strach pośród potworów, które karał
ognistym oddechem. Jeśli Ves był boha-
terem pośród ludzi, tak Aslaug pozostał
w historiach herosem pośród smoków.
Do dziś smoki o złotej łusce prosty
lud nazywa potomkami Aslauga,
a chociaż Smoczy Jeźdźcy wiedzą,
że nie ma w tym prawdy, chętnie ko-
rzystają z jeszcze większego podziwu
wśród mieszkańców Imperium.

51
 T wój Smok
A rchetyp: Terror z Przestworzy
Istota stworzona, by przerażać i niszczyć. Uwielbia ryzyko, rwie się do zabijania chimer i trudno
nad nią zapanować. Najlepiej czuje się w podniebnej walce, zbyt długie okresy spokoju nużą ją.
Nigdy nie cofa się przed niebezpieczeństwem z własnej woli.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Agresywna, Nieustraszona, Impulsywna ◊ Czerwona łuska, która zmienia kolor

od jasnej jarzębiny po ciemny burgund.
Początkowe Moce
Wybierz trzy: ◊ Błoniasty kołnierz z ostrymi kolcami,
który smoczyca stawia na sztorc, kiedy
Poznanie umysłu, Naturalna broń, jest wściekła.
Osłabienie, Niezłomna, Odstraszająca
◊ Wydobywające się z pyska smużki dymu,
R elacja para lub trujące wyziewy.
Wybierz jedną:
◊ Potężne pazury, zdolne bez trudu roz-
Rywalka, Podwładna, Ukochana dzierać metal i kruszyć kamień.

Przykładowe imiona: Zkara, Rakhasa, Tor-sagaar

Patronka: Prija
Prija była smoczycą związaną z Punthali Oswobodzicielką. Wściekła, potrafiła wydać z siebie
ryk, który sprawiał, że drżała ziemia, pękały mury i sypały się wieże. Płonęła też wewnętrz-
nym ogniem, który spopielał wszystko wkoło - poza siedzącą na niej Punthali. Razem nie
obawiały się nikogo. Punthali nazywała Priję promykiem, który ją prowadzi i płomieniem,
który rozpala w niej gniew. Jeźdźczyni zdarzało się miewać wątpliwości względem słuszności
swoich czynów, a jej smoczyca widziała świat w czerni i bieli.

52
Rozdział II

A rchetyp: Łagodna Piękność

Spokojna smoczyca o przyjaznym usposobieniu, która chwyta za serce swoim niezwykłym wy-
glądem. Jej piękno sprawia, że bardziej niż strach, wzbudza raczej uwielbienie i podziw. O ta-
kich eterycznych istotach, poeci piszą wiersze i do nich modlą się o natchnienie. Nigdy nie bywa
agresywna wobec ludzi, choć nie ucieka przed walką z chimerami.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Łagodna, Wyrozumiała, Nieśmiała ◊ Biała, drobna i gładka łuska, która sprawia,

że wydaje się pokryta mleczną skórą.
Początkowe Moce
Wybierz trzy: ◊ Niezwykle smukłe ciało o długiej, gadziej
szyi i szerokich skrzydłach.
Iluzja, Uzdrawianie, Oszołomienie,
Zwinna, Zasłona ◊ Fantazyjnie zakręcone rogi w kolorze
odcinającym się od reszty ciała.
R elacja
Wybierz jedną: ◊ Duże, mądre oczy, które czasem zachodzą
mgłą lub czernią.
Mentorka, Ukochana, Przyjaciółka

Przykładowe imiona: Drisa, Asya, Podmuch

Patronka: Czaramna
Czaramna uwielbiała szybować wysoko nad ziemią na swoich szerokich
skrzydłach niczym kolorowy latawiec. U nasady skrzydeł i na
szyi, między jej wielobarwnymi łuskami, wyrastał delikatny,
miękki puch. Była towarzyska, mądra i tak spokojna, że
nie bały się jej nawet dzieci. Jej ciekawości świata
dorównywała jedynie instynktowna znajomość
magii. Ponury Zaszajeg, odludek, którego
jedynym celem było niszczenie chimer
i magii, nie potrafił porozumieć się
ze swoją towarzyszką. Gdy wracali
z polowań, Czaramna uciekała
do innych smoków, a Zaszajeg
w samotności planował
kolejną wyprawę.

53
 T wój Smok
A rchetyp: Podstępny Drapieżnik
Urodzony zabójca, który potrafi przewidzieć zachowanie wroga i poczekać na jego błąd, by za-
atakować z zaskoczenia. Woli podstęp od otwartej walki, ale nie boi się też stanąć naprzeciw
pozornie silniejszego przeciwnika. Jego żywiołem jest polowanie - niezależnie od tego, czym lub
kim jest ofiara.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Przebiegły, Cierpliwy, Zajadły ◊ Szorstka, wężowa skóra, dopasowująca

kolor do otoczenia.
Początkowe Moce
Wybierz trzy: ◊ Trzy pary bystrych, poruszających się
niezależnie oczu.
Iluzja, Instynkt, Naturalny pocisk,
Osłabienie, Nieuchwytny ◊ Długi ogon zakończony kostnym ostrzem
na kształt harpuna.
R elacja
Wybierz jedną: ◊ Krótkie, skórzaste skrzydła, które nurkując
potrafi przytulić blisko do ciała.
Despota, Przyjaciel, Rodzeństwo

Przykładowe imiona: Izira, Aragavis, Qadru

Patronka: Zima
Zima potrafiła jednym oddechem skuć lodem
rzekę lub sprawić, że żywe istoty zamarzały
i pękały jak szkło. Chwytnym ogonem
umiała wyłowić ofiarę z tłumu, a potem
poderwać ją w powietrze i pożreć na
oczach zgromadzonych. Tym bardziej
zadziwiał widok smoczycy wtulonej
ufnie w Żelazną Uromo,
gdy odpoczywały po dniu
lotu lub walki. Podobno,
gdy Uromo zginęła, trafiona
zatrutym ostrzem, oddalona
o dziesiątki mil Zima runęła
na ziemię. Na jej ciele nie było
żadnych śladów. Czy gdyby ktoś
odważył się świętokradczo wy-
kraść z serca martwej smoczycy
kryształ, byłby on pękniętym
wpół, wypalonym diamentem?

54
Rozdział II

A rchetyp: Mroczna Tajemnica

Skryty smok, który woli trzymać się na uboczu i niechętnie nawiązuje relacje w Skrzydle. Jego
prawdziwa natura potrafi długo pozostać tajemnicą, nawet dla osoby, z którą jest połączony Więzią.
Często wykorzystuje smoczy potencjał magiczny, by mieszać w umysłach, hipnotyzować i zwodzić.
Lubi działać w pojedynkę i uderzać znienacka.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Nieprzenikniony, Ponury, Lojalny ◊ Łuski tak czarne, że wyglądają, jakby

pochłaniały światło.
Początkowe Moce
Wybierz trzy: ◊ Dwie pary wąskich, skierowanych w tył
spiralnych rogów.
Hipnoza, Wizje przeszłości, Instynkt,
Odstraszający, Zasłona ◊ Oczy w barwie płynnego złota, które
mocniej rozbłyskują pod wpływem
R elacja silnych emocji.
Wybierz jedną:
◊ Wysoko umiejscowione, błoniaste skrzydła
Rywal, Ukochany, Opiekun zakończone hakami.

Przykładowe imiona: Najima, Lihim, Czerń

Patron: Zergard
Ciemnołuski i czarnopióry smok o potężnych
rogach i mlecznych, wiecznie otwartych
oczach mieszał zmysły samą swoją obec-
nością. Wydawał się lekko rozmyty - trudno
było uchwycić granicę między smokiem,
a jego cieniem. Ludziom przebywa-
jącym w jego pobliżu towarzyszyło
ciągłe poczucie bycia obserwowanym.
Mat Ane Hey, który lubił zastraszać
i dezorientować, mógłby dużo skorzystać
z obecności swego smoka, ale bestia nie
chciała dotrzymywać mu towarzystwa
w trakcie negocjacji. Podobno Zergard
gardził złotem i władzą, jeździec zaś
nie raz wyklinał w głos „to bydlę, co
mówi tylko zagadkami i wszystko
robi po swojemu!”.

55
 T wój Smok
A rchetyp: Skrzydlate Tarapaty
Drobna smoczyca o wesołym usposobieniu, której uwielbienie przygód idzie w parze z wrodzoną
brawurą. Stale pakuje siebie (a zwykle także jeźdźca) w kłopoty, ale nie ze złej woli. Jednocześnie
zachwyca zwinnością, szybkością i talentem do podniebnych akrobacji. Nie przejmuje się niebez-
pieczeństwem i nigdy nie brakuje jej energii. Z taką towarzyszką nie sposób się nudzić.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Ciekawska, Lekkomyślna, Radosna ◊ Bajecznie kolorowe łuski, na skrzydłach

przechodzące w długie pióra..
Początkowe Moce
Wybierz trzy: ◊ Dwie pary wyjątkowo długich i wąskich
skrzydeł.
Teleportacja, Naturalny pocisk,
Oszołomienie, Zwinna, Zwrotna ◊ Grzebień ze sztywnych piór na szyi, który
stroszy, kiedy chce wyglądać groźnie.
R elacja
Wybierz jedną: ◊ Zakończony potrójną błoniastą lotką
ogon, który pomaga w podniebnych
Rodzeństwo, Podwładna, Przyjaciółka akrobacjach.

Przykładowe imiona: Błysk, Saradi, Eluigwe

Patronka: Fai Lee

Fai Lee była zadziorną małą smoczycą, którą Więź
złączyła z Olianem Wesołym. Potrafiła zmienić
się w rozmazaną smugę, lecącą z prędkością trudną
do zauważenia przez ludzkie oko. Dzięki niej Olian
potrafił pojawić się znienacka w miejscach, gdzie
zupełnie się go nie spodziewano. Fai Lee
bywała opiekuńcza względem jeźdźca,
który mimo całej swej zadziorności, w głębi
duszy pozostał osieroconym dzieciakiem.
Była też dla niego utrapieniem, jako jedyna
istota umiejąca zaskoczyć sprytnego złodzieja
złośliwym żartem. Miała w zwyczaju nurkować,
gdy najmniej się tego spodziewał,
ryczeć znienacka za jego pleca-
mi i zjadać potrzebne części
ekwipunku.

56
Rozdział II

A rchetyp: Skarbnica Wiedzy

Ten smok wie bardzo dużo na temat magii - czy to za sprawą nabytej wiedzy, czy wrodzonego
instynktu. Cechuje go wybitna inteligencja i przenikliwość. Najczęściej dysponuje mocami, któ-
re ułatwiają wyczuwanie - albo osłabianie - kryształów. W walce woli trzymać się na uboczu
i atakować z dystansu.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Przenikliwy, Pyszny, Wrażliwy ◊ Wydłużone, wężowe ciało z czterema

krótkimi łapami i jedną parą wysoko
Początkowe Moce umiejscowionych skrzydeł.
Wybierz trzy:
◊ Pokryty kombinacją drobniutkich łusek
Uzdrawianie, Wyczucie magii, i gęstego, długiego futra.
Oszołomienie, Zionięcie, Naturalny pancerz
◊ Skrzela, pozwalające oddychać pod wodą
R elacja i błony pomiędzy kamiennymi pazurami.
Wybierz jedną:
◊ Turkusowo-błękitne łuski z błyskającą
Opiekun, Mentor, Rywal spomiędzy nich złotą skórą.

Przykładowe imiona: Acala, Kaganoi, Tatsuya

Patron: K ampar
Kampar - lub Wiedzący, jak czasem kazał na siebie mówić
- był zarozumiały, tajemniczy i obrażalski. Ten zgrabny,
czarno-szary smok, pokryty częściowo łuskami, częściowo
piórami, a częściowo przypominającym miękką wełnę puchem,
znany był z tego, że instynktownie rozpoznawał magię, a w jego
pobliżu magowie radzili sobie znacznie gorzej z zaklęciami.
Był też towarzyszem Sawry Mądrej.
Ponoć zwykła mawiać, że jest
dla niej największym wyzwa-
niem - dla jej inteligencji, ale
i cierpliwości. Do legendy
przeszły toczone w myślach
zacięte pojedynki szachowe,
które były ulubioną rozryw-
ką Sawry i Kampara - także
w trakcie lotu.

57
 T wój Smok
A rchetyp: Nieokiełznana Bestia
Dzika smoczyca, która wzbudza przestrach, zarówno w sercach wrogów, jak i zajmujących się
nią akolitów Fioletowego Zakonu. Nikt, nawet jej jeździec, nie jest w stanie w pełni nad nią
zapanować. Jest niebezpieczna i agresywna wobec ludzi, poza tymi, których zna i zaakceptowała
jako równych sobie.

Charakter Cechy wyglądu

Wybierz jeden: Wylosuj, wybierz lub wymyśl:

Okrutna, Nieobliczalna, Chciwa ◊ Pysk z trzema szeregami zakrzywionych

do wnętrza zębów, z których nie sposób
Początkowe Moce się wyrwać.
Wybierz trzy:
◊ Długie kolce, które jeżą się pod wpływem
Sprowadzenie kataklizmu, Naturalna broń, poczucia zagrożenia czy złości.
Zajadła, Niezłomna, Trująca
◊ Masywne cielsko chronione chropowaty-
R elacja mi, ciemnozielonymi łuskami o tnących
Wybierz jedną: krawędziach.

Podwładna, Despota, Rodzeństwo ◊ Jadowite szpikulce na końcach skrzydeł.

Przykładowe imiona: Heresz, Berahima, Shanya

Patronka: Shiara
Powiadają, że Ava i Shiara świetnie się dobrały.
Wredna i niebezpieczna smoczyca była zmorą
opiekunów z Zakonu Poświęcenia. Niejeden
twierdzi, że tylko wyjątkowo silny charakter
Avy pozwalał jej panować nad wściekłą bestią.
Gdyby nie to, Shiara mogłaby zabić więcej
ludzi niż niejedna chimera. Jednak przy
swojej pani, stawała się uległa
i posłuszna jak dobrze ułożona
klacz. Gdy chciała, smoczyca
była szybka jak atakujący wąż.
Ze swoją brązowo-zieloną skórą,
potrafiła się wtopić w tło, a jej kły
ociekały zabójczym jadem.

58
Rozdział II
CHARAKTER SMOKA
Smoki mają swój charakter i osobowość
oraz są inteligentne, przynajmniej tak samo
jak ludzie - choć jest w tej inteligencji coś
zwierzęcego lub obcego. Niektóre wydają
się spędzać swój czas ze Smoczym Jeźdźcem
całkowicie biernie, pozwalając traktować się
jak mądrego wierzchowca. Inne zachowują
się, jakby kierowała nimi jakaś własna logika,
trudna do pojęcia ludzkim umysłem.
Część smoków jest towarzyska i nawią-
zuje relacje z innymi smokami - próbując je
dominować lub zawiązując przyjaźnie. Inne
to samotnicy, zawsze trzymający się gdzieś
z boku. Wydaje się, że wszystkie Dzieci
Aslauga są raczej impulsywne i kapryśne.
Niewątpliwie jednak znają wypowiedziane
do ich jeźdźców Słowa Aslauga i chcą dzia-
łać zgodnie z nimi. Dodatkowo nienawidzą
chimer, choć nie wszystkie czerpią przy-
jemność z walki czy też wystawiania się na
niebezpieczeństwo.
MOCE SMOKA
Moce Smoka to specjalne zdolności Dzieci
Aslauga wynikające z ich właściwości fi-
zycznych oraz magii smoczego kryształu.
Wybierając je, łącząc i interpretując zgodnie
z własną wizją, sprawisz, że twój smoczy
towarzysz będzie jedyny w swoim rodzaju.
Moce Smoka mają po trzy poziomy, co
oznacza, że wraz z nabywaniem doświadcze-
nia smok potrafi coraz skuteczniej używać
swoich zdolności. Niektóre Moce dodają na
stałe konkretną możliwość mechaniczną ( jak
forsowanie uników) albo zwiększają pulę (na
przykład na atak), inne dodają modyfikator do
konkretnego rzutu. Często Moce wymagają
zużycia akcji albo są reakcją na sytuację lub
działanie przeciwnika.
Zasady z drugiego poziomu Mocy
zastępują te z pierwszego poziomu - czyli
modyfikatory do rzutów z obu poziomów nie
dodają się do siebie, chyba że zostały wpisane
59
na stałe na kartę postaci (zgodnie z opisem
poszczególnych Mocy). Przy niektórych Mo-
cach na drugim i trzecim poziomie konieczne
jest ich aktywowanie przez wydanie punktu
Rozmachu lub zaznaczenie smokowi Stanu.
Trzeci poziom Mocy nie zastępuje drugiego,
tylko daje dodatkowe możliwości: najczęściej
umożliwia niezwykły jednorazowy wyczyn
obarczony dużym ryzykiem lub kosztem.
Każda Moc Smoka jest opisana w ogólny
sposób, a jej zobrazowanie w pełni zależy od
twojej kreatywności. Pod nazwą Mocy znaj-
dziesz trzy interpretacje, a w opisie sugestie,
jak poszczególne poziomy mogą wyglądać
w fikcji. Wybierz któryś z naszych pomysłów
albo zaproponuj coś zupełnie nowego!
Moce powinny ze sobą współgrać, uzu-
pełniać się, tworząc unikatową mieszankę
wyróżniającą twojego smoka. Ta sama Moc
na kolejnych poziomach powinna manifesto-
wać się w podobny, tylko silniejszy sposób.
Myśl o tym jak o ewolucji jakiejś zdolno-
ści, a nie zdobyciu nowej.
Nowe Moce Smoka można dokupywać za
punkty Doświadczenia. Smok może maksy-
malnie posiadać pięć Mocy (patrz str. 102).
Rodzaje Mocy Smoka
Moce Smoka dzielą się na trzy kategorie:
◊ Fabularne - działają głównie poza walką.
◊ Ofensywne - działają głównie w ataku.
◊ Defensywne - działają głównie w obronie.
Dokupując kolejne Moce za punkty Doświad-
czenia, zwróć uwagę, żeby ostatecznie mieć
przynajmniej po jednej z każdej kategorii.
O ryzyku, jakie niesie ze sobą używanie Mocy
Smoka, przeczytasz w rozdziale Zasady gry
(patrz str. 107).

MOCE FABULARNE
1. Hipnoza
2. Iluzja
3. Poznanie umysłu
4. Sprowadzenie kataklizmu
5. Teleportacja
6. Uzdrawianie
7. Wizje przeszłości
8. Wyczucie magii
1. Hipnoza
Zaczarowany śpiew, hipnotyzujący wzrok,
feromony
Niektóre Dzieci Aslauga potrafią swoją mocą
wpływać na umysły ludzi. Nie oznacza to
przejęcia nad nimi kontroli, a raczej pewien
rodzaj magicznego oszołomienia. Przejawami
tej Mocy może być zarówno uspokajający
śpiew, wywołujący bitewny szał ryk, jak
i spojrzenie odbierające odwagę nawet naj-
waleczniejszym wojownikom.
Poziom 1
Smok potrafi wpłynąć na emocje osoby lub
grupy osób.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Smok poza wzbudzeniem określonej emocji,
może niewerbalnie wydać osobie lub grupie
ludzi prosty rozkaz (na przykład: „uciekaj”,
„przestań”, „podejdź”).
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10.
Poziom 3
Moc działa na całe tłumy - na przykład na
wszystkich, którzy widzą smoka albo znajdują
się w zasięgu jego śpiewu.
Mechanika: w ydaj pun kt Rozmachu
i rzuć na Więź, dodając do puli +1k12.
60
T wój Smok
Zahipnotyzowanie maga lub Smoczego
Jeźdźca jest znacznie trudniejsze niż
zwykłego człowieka - użytkownicy
magii i oczywiście smoki na ogół
wiedzą, że można w ten sposób wpły-
wać na umysł i potrafią to rozpoznać,
a także bronić się przed wpływem.
W związku z tym użycie hipnozy na
tych postaciach niezależnych wymaga
użycia ujemnych modyfikatorów (patrz
Zasady gry str. 100).
2. Iluzja
Powielanie rzeczywistości, odruchowy kamuflaż,
psychodeliczne wizje
Część smoków potrafi mamić zmysły skom-
plikowanymi iluzjami. Dla niektórych to
sztuczka drapieżnika pozwalająca odwrócić
uwagę ofiary podczas polowania. Inne celowo
oszukują czyjeś zmysły, żeby zrealizować
swój plan podczas walki, wzbudzić podziw
wśród ludzi lub stworzyć coś pięknego dla
własnej przyjemności.
Poziom 1
Smok tworzy iluzję obejmującą jeden zmysł
- na niebie pojawia się kilka dodatkowych
smoków, przed szarżującym oddziałem
wyrasta ściana ognia albo za plecami prze-
ciwników rozlega się nagły ryk. Efekt jest
krótkotrwały i po pierwszym zaskoczeniu
łatwo się zorientować, że to tylko pozory.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Iluzja jest bardziej skomplikowana i wiary-
godna, obejmuje dwa zmysły - ściana ognia
zdaje się parzyć, a iluzoryczne smoki ryczą
i łopoczą skrzydłami. Złudzenie trwa, dopóki
nie zostanie sprawdzone zmysłem, którego
nie obejmuje lub do końca sceny.
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10.
Rozdział II
Poziom 3
Iluzja obejmuje wszystkie zmysły. Z iluzo-
rycznym smokiem można się zetrzeć w wal-
ce i wymienić ciosy, a magiczna brama
powstrzyma oddział buntowników jakby
była z prawdziwego drewna i żelaza. Iluzja
trwa, dopóki znajduje się w zasięgu wzroku
smoka, który świadomie ją podtrzymuje.
Zaznaczenie smokowi Stanu oznacza, że ten
traci koncentrację i efekt znika.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć na
Więź, dodając do puli +1k12.
3. Poznanie umysłu
Szósty zmysł, magiczny wzrok, czytanie
w myślach
Na ogół Dzieci Aslauga potrafią czytać tylko
w myślach swoich jeźdźców, ale niektóre
mają dostęp także do umysłów innych ludzi
- choć w odmienny sposób. Nie są zdolne
do bezpośredniej rozmowy. Potrafią jednak
odczytywać ukrywane emocje, intencje,
z czasem także myśli nie tylko konkretnych
ludzi, a nawet całych tłumów.
Poziom 1
Smokowi wystarczy jedno spojrzenie, by
odczytać główną emocję odczuwaną przez
konkretnego człowieka albo cały tłum,
w danym momencie.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Z czasem smok uczy się coraz lepiej czytać
ludzkie umysły - teraz wychwytuje nie tylko
emocje, ale także proste myśli pojedynczego
człowieka lub intencje tłumu. Potrafi bez-
błędnie wyczuć kłamstwo.
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10.
Poziom 3
Umysł pojedynczego człowieka nie ma przed
smokiem tajemnic. Patrząc komuś w oczy,
potrafi słyszeć jego myśli, rozumieć emocje i
61
wyczuwać intencje, ma też dostęp do ca-
łej jego wiedzy, zna wspomnienia i plany.
Potrafi również, rozumiejąc emocje i intencje
tłumu, określić, kto do niego nie pasuje - na
przykład od razu zauważa heretyka w grupie
pielgrzymów.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć na
Więź, dodając do puli +1k12.
4. Sprowadzenie kataklizmu
Burza z piorunami, trzęsienie ziemi, sztorm
Niektóre smoki potrafią kontrolować niszczy-
cielskie siły natury. Część z nich świadomie
i celowo wywołuje pożądany efekt, w przy-
padku innych wydaje się, że to raczej silne
emocje, targające świętą bestią, kształtują
otaczającą ją rzeczywistość bez udziału woli.
Poziom 1
Smok manifestuje swoją władzę nad ży-
wiołem - ziemia się trzęsie, ciemne chmury
zbierają się na błękitnym niebie, nagły wiatr
wzburza fale.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Smok może dokonać nagłych zniszczeń -
sprawić, że ziemia rozstąpi się przed szarżu-
jącym oddziałem wojska, piorun roztrzaska
zamkową wieżę, sztorm zatopi statek.
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10.
Poziom 3
Za sprawą smoczej magii może rozpętać się
prawdziwy, trudny do kontrolowania kata-
klizm - trzęsienie ziemi burzy miasto, armia
zostaje zdziesiątkowana przez tornado, sztorm
wciąga pod wodę flotę okrętów.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć na
Więź, dodając do puli +1k12.

5. Teleportacja
Zniknięcie, magiczny portal, szybki jak myśl
Niektóre Dzieci Aslauga potrafią nagle zniknąć,
by pojawić się natychmiast w innym, nawet
bardzo dalekim miejscu, lub otworzyć mocą
kryształu magiczny portal. Niezależnie od
sposobu, zawsze mogą zabrać ze sobą jeźdźca.
Poziom 1
Diada potrafi teleportować się na niewielkie
odległości, do kilku kilometrów, w miejsce,
które widzi. Teleportacja nie działa na do-
datkowe osoby.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Diada potrafi teleportować się w dalsze
miejsca, oddalone o jeden lub dwa dni lotu,
ale tylko takie, w których już wcześniej
była. Nie może teleportować się w ciemno,
w nieznane sobie miejsce.
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10.
Poziom 3
Diada potrafi teleportować się na olbrzymie
odległości - nawet kilka prowincji dalej,
choć wciąż tylko w miejsca, które zna. Może
zabrać ze sobą dodatkowe osoby, ale jest to
dla nich bardzo ryzykowne.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć na
Więź, dodając do puli +1k12. Fiasko może
oznaczać, że pasażer nie przetrwał podróży
- decyzja należy do mistrzyni gry.
Podczas walki pierwszy poziom może być
wykorzystany jako interpretacja którejś
z Mocy defensywnych lub ofensywnych
(takich jak Zwinny lub Nieuchwytny),
nie możesz jej jednak zastąpić mecha-
nicznie (np. rzut na Więź zamiast na
unik). Udana próba wykorzystania 2
lub 3 poziomu w scenie walki oznacza
odstąpienie poza starcie.
62
T wój Smok
6. Uzdrawianie
Kojący śpiew, język zasklepiający rany, uzdra-
wiające łzy
Nie wszystkie smoki to drapieżne bestie,
korzystające z magicznych zdolności, by siać
terror i zniszczenie wśród wrogów Imperium.
Część Dzieci Aslauga, zwłaszcza tych o ła-
godniejszej naturze, została pobłogosławiona
umiejętnością uzdrawiania.
Poziom 1
W spokojnym miejscu smok zbliża się do
rannego lub chorego, śpiewając cicho uzdra-
wiającą pieśń lub obmywając łzami rany.
Mechanika: raz na scenę zdejmij Stan dowolnego
jeźdźca lub smoka. Zamiast tego możesz uleczyć
lekką ranę lub chorobę postaci niezależnej.
Poziom 2
Na dłuższą chwilę smok skupia się całkowicie
na osobie, której chce pomóc.
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10. Zdejmij wybranemu smokowi albo
postaci tyle Stanów, ile wyrzucisz sukcesów.
Zamiast tego możesz uleczyć ciężką ranę lub
chorobę postaci niezależnej.
Poziom 3
Wszyscy, którzy znajdują się blisko smoka,
zaczynają czuć się odrobinę lepiej - choć
jedynie osoby, które zostały przez smoka
wybrane, faktycznie wracają do zdrowia.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć
na Więź, dodając do puli +1k12. Zdejmij
Diadzie (równocześnie smokowi i postaci)
tyle Stanów, ile wyrzucisz sukcesów. Zdo-
byte sukcesy możesz rozdzielić dowolnie
między członków Skrzydła. Zamiast tego
możesz uleczyć śmiertelnie ranną lub chorą
postać niezależną - niezależnie od rodzaju
i przyczyny rany albo choroby.
Tak, smok to nie magiczna apteczka
- zwykle musisz wybrać jedną postać,
której może pomóc i zrobić z tego scenę.
Rozdział II
7. Wizje przeszłości
We śnie, w modlitwie, czytanie z gwiazd
Umiejętność spojrzenia w przeszłość to
potężna i wymykająca się okowom rozumu
Moc. Zsyłane przez Aslauga wizje zazwy-
czaj są powiązane z konkretnym miejscem,
przedmiotem lub osobą i tym bardziej zro-
zumiałe, im lepiej smok zdołał pojąć świat
ludzi poprzez Więź ze swoim jeźdźcem.
Poziom 1
Diada wspólnie śni niejasne fragmenty
przeszłości albo doświadcza wizji, przeby-
wając w konkretnym miejscu lub dotykając
tajemniczego przedmiotu.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Sny i wizje stają się bardziej konkretne - może
to być twarz osoby, która jako ostatnia uży-
wała dotkniętego przedmiotu czy fragment
sceny, która rozegrała się w badanym miejscu.
Mechanika: rzuć na Więź, dodając do puli
+1k10.
Poziom 3
Połączony umysł Diady przenosi się w prze-
szłość, by oczami świadka lub uczestnika
obserwować dokładny przebieg wydarzeń
- dowiaduje się wszystkiego, czego można
się dowiedzieć na dany temat.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć na
Więź, dodając do puli +1k12.
Nic nie stoi na przeszkodzie, by korzystając
z podanego schematu mechanicznego
(rzut na Więź, rzut +1k10 oraz punkt
Rozmachu i rzut +1k12) tworzyć własne
moce fabularne - oczywiście za zgodą
wszystkich grających.
63
8. Wyczucie magii
Wyczulony węch, intuicja, mistyczna wiedza
Bywa, że smok rozpoczyna swoją służbę
ludzkości wyposażony w nadzwyczajną
wiedzę lub intuicję na temat magii kryszta-
łów. Odruchowo wyczuwa obecność magii,
rozpoznaje niewidziane wcześniej symbole,
potrafi przekazać jeźdźcowi wiedzę na temat
magicznych przedmiotów czy zabezpieczeń
i utrudnia magom korzystanie z mocy.
Poziom 1
Smok, jeśli się skoncentruje, zaczyna od-
czuwać niepokój w konkretnych miejscach,
wyczuwając magię kryształów. Niekoniecznie
rozpoznaje w ten sposób użytkowników magii
- reaguje także na miejsca i osoby pozostające
pod wpływem zaklęcia lub klątwy.
Mechanika: w zależności od sytuacji działa
automatycznie lub wymaga rzutu na Więź.
Poziom 2
Teraz smok nie tylko wyczuwa, że coś jest
magiczne, ale jeśli ma okazję dokładnie zba-
dać dany artefakt lub kryształ, jest w stanie
zrozumieć, jakie są ich właściwości i jak
dokładnie się ich używa.
Mechanika : możesz rzucać na Więź zamiast
na Arkana Magii. Dodaj do puli +1k10.
Poziom 3
Smokowi wystarczy jedno spojrzenie na
magiczny artefakt lub kryształ, żeby w pełni
zrozumieć jego możliwości i sposób działania.
Może też zdjąć ciążącą nad kimś klątwę lub
przełamać magiczny wpływ.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu i rzuć na
Więź, dodając do puli +1k12. Sukces oznacza
przełamanie czaru nałożonego na osobę lub
miejsce. W walce, sukces pozwala na stałe
zabrać magowi jeden z rodzajów ataku ( jed-
nocześnie dowiadujesz się, jakimi atakami
dysponuje, żeby móc swobodnie wybrać,
który traci). Do wykorzystania tylko raz
podczas sceny.
 T wój Smok
1. Instynkt
Wyczucie zagrożenia, refleks, jasnowidzenie

Umiejętność odgadnięcia ruchów prze-

ciwnika daje w walce olbrzymią przewagę.
Jej źródłem może być wrodzony instynkt
lub też magiczna zdolność spoglądania
w najbliższą przyszłość. Umożliwia lepsze
zaplanowanie własnych działań, uniknięcie
ciosu albo wyprowadzenie zabójczego ataku
wyprzedzającego.

Poziom 1
Smok przewiduje ruchy przeciwników
w trakcie walki i reaguje błyskawicznie,
często jeszcze zanim zdąży przekazać swój
zamiar jeźdźcowi.

Mechanika: dodaj na stałe +2k6 do puli na

atak oraz +1k6 do puli na unik (wpisz na
kartę postaci).

Poziom 2
Smok czuje, co ma się wydarzyć, na długo
zanim się to stanie.

Mechanika: zmień na stałe 2 kości k6 na k8

w puli na atak i 1 kość k6 na k8 w puli na
unik (wpisz na kartę postaci). Dodatkowo
możesz wydać punkt Rozmachu, żeby do-
wiedzieć się, jakie będzie kolejne Nastawienie
przeciwnika i jego konsekwencje.

Poziom 3
Najlepszą obroną jest atak. Smok jest przy-
gotowany na każdy cios przeciwnika i na-
wet nieprzytomny, oszołomiony czy ledwo
MOCE OFENSYWNE żywy potrafi nie tylko przewidzieć, ale
także uprzedzić jego działanie.
1. Instynkt
2. Naturalna broń Mechanika: kiedy Diada jest atakowana,
3. Naturalny pocisk wydaj punkt Rozmachu, żeby zamiast rzu-
4. Osłabienie tu na unik wykonać atak wyprzedzający.
5. Oszołomienie Dodaj do puli tego ataku +1k12. Sukces
6. Zajadły jest równoznaczny z uniknięciem ataku
7. Zionięcie przeciwnika. Jednocześnie zadaje obrażenia
8. Zwinny jak standardowy atak. Ta Moc nie działa
w przypadku ataków obszarowych.

64
Rozdział II
2. Natur alna broń
Mordercze szpony, harpun na ogonie, ostre pióra
Wiele smoków specjalizuje się w bezpośred-
niej walce. Rozdzierają ciało przeciwnika
pazurami lub kłami, uderzają ogonem,
niczym maczugą lub nabijają wrogów na
potężne rogi. Nie ma w tym gracji, tylko
brutalna siła i krwiożerczy instynkt. Ataku-
jący w zwarciu smok, musi się jednak liczyć
z tym, że chybiony atak innego towarzysza
ze Skrzydła może przypadkowo razić i jego.
Ta Moc działa tylko w zwarciu.
Poziom 1
Smok zbliża się do przeciwnika, by ude-
rzyć pazurami czy rogami albo wczepić się
w cielsko chimery - w tym czasie jeździec
ma szansę sięgnąć wroga własną bronią.
Mechanika: wykonując atak z użyciem na-
turalnej broni, dodaj do puli +3k6.
Poziom 2
Pojedynczy cios pazurami lub kłami to nic
w porównaniu z krwiożerczym smokiem,
który wpada w furię i próbuje rozerwać
swojego przeciwnika na strzępy.
Mechanika: wykonując atak z użyciem
naturalnej broni, dodaj do puli +3k8. Do-
datkowo możesz wydać punkt Rozmachu,
żeby w przypadku udanego rzutu na atak
(bez używania Poświęcenia) otrzymać trzy
dodatkowe sukcesy.
Poziom 3
Najwaleczniejsze ze smoków potrafią zmuszać
swoje ciało do niewyobrażalnego wysiłku,
często zapominając o własnym bezpieczeń-
stwie czy ograniczeniach.
Mechanika: wykonując atak z użyciem natu-
ralnej broni, wydaj punkt Rozmachu, żeby
dodać do puli +1k12 oraz zamienić w puli
3 kości k6 na k8. Każdy sukces liczy się
podwójnie.
65
3. Naturalny pocisk
Strzelanie kolcami, wyładowania elektryczne,
żrąca plwocina
Czasem najlepszą strategią, zwłaszcza dla
mniejszych smoków, jest możliwość zasy-
pywania wroga pociskami z bezpieczniejszej
odległości. W innych przypadkach taka
zdolność pozwala trafić przeciwnika, który
za wszelką cenę próbuje uciec spod ostrych
pazurów lub odwrócić jego uwagę od pla-
nów reszty Skrzydła. Ta Moc działa tylko
na dystans.
Poziom 1
Smok razi przeciwnika z dużej odległości
- strzelając kolcami lub plując piorunami
z własnej paszczy.
Mechanika: wykonując akcję z użyciem natu-
ralnych pocisków, dodaj do puli +3k6.
Poziom 2
Grad pocisków zdolny zdziesiątkować ar-
mię i skutecznie odwrócić uwagę chimery.
Zasypany kostnymi odłamkami lub zalany
żrącą plwociną teren może stanowić barie-
rę, utrudniającą przeciwnikowi swobodne
poruszanie się czy ucieczkę.
Mechanika: wykonując akcję z użyciem
naturalnych pocisków, dodaj do puli +3k8.
Dodatkowo możesz wydać punkt Rozma-
chu, żeby w przypadku udanego rzutu (bez
używania Poświęcenia) otrzymać dwa do-
datkowe sukcesy.
Poziom 3
Prawdziwe gradobicie pocisków albo jeden
wyjątkowo potężny, zdolny przyszpilić
chimerę do ziemi lub z łatwością strącić
zamkową wieżę.
Mechanika: wykonując akcję z użyciem natu-
ralnych pocisków, wydaj punkt Rozmachu,
żeby dodać do puli +1k12 oraz zamienić
w puli 3 kości k6 na k8. Każdy sukces liczy
się podwójnie.

Możesz korzystać z Naturalnego pocisku
podczas wykonywania dowolnej akcji,
czyli także w trakcie przeprowadzenia
Manewru Skrzydła. Z kolei Naturalna
broń dotyczy tylko rzutów na atak,
a więc poza bezpośrednią walką można
jej użyć do zamknięcia MS.
4. Osłabienie
Zatrute ataki, wysysanie sił życiowych, śluz
Smoki mają swoje sposoby, by sprawić, że raz
zraniony przeciwnik staje się łatwiejszym ce-
lem. Niektóre zatruwają ofiary jadem niczym
wąż, inne po udanym ataku wydają z siebie
tak przeraźliwy ryk, że potrafią wzbudzić
strach nie tylko w sercach wrogów, ale także
sojuszników.
Poziom 1
Przeciwnik traci siły lub chęć do walki. Jego
ruchy są spowolnione albo mniej skoordyno-
wane, dzięki czemu staje się łatwiejszym celem.
Mechanika: po osiągnięciu sukcesu w rzucie
na atak, dodaj +1k8 do Puli Skrzydła. Możesz
korzystać z Puli Skrzydła w rzutach na atak.
Poziom 2
Przeciwnik zaczyna się potykać, targają nim
spazmy lub zatrzymuje się na chwilę - aby
nabrać sił albo przełamać strach.
Mechanika: po osiągnięciu sukcesu w rzucie
na atak, dodaj +2k8 do Puli Skrzydła. Do-
datkowo możesz wydać punkt Rozmachu,
aby odebrać przeciwnikowi następną turę.
Poziom 3
Działanie smoka manifestuje się poblaskiem
magicznego światła lub widoczną śmiercio-
nośną aurą, a przeciwnik wyraźnie słabnie,
by nigdy już nie odzyskać pełni sił.
Mechanika: wykonując atak, wydaj punkt
Rozmachu, aby dodać do puli +1k12.
Po osiągnięciu sukcesu w rzucie na atak
cel ataku traci następną turę, a jego ścieżka
obrażeń na stałe skraca się o 2 pola.
66
T wój Smok
5. Oszołomienie
Oślepiający blask, halucynogen, rozpraszające
dźwięki
Smok stara się oślepić lub zdezorientować
przeciwnika. Oszołomiony wróg staje się
mniejszym zagrożeniem i całemu Skrzydłu
łatwiej jest unikać jego ciosów.
Poziom 1
Ten smok w walce to prawdziwy spektakl
dla każdego, kto obserwuje go z boku. Jego
przeciwnik traci koncentrację, za wszelką
cenę chcąc pozbyć się natręta.
Mechanika: po wykonaniu akcji, niezależnie
od jej wyniku, dodaj +1k8 do Puli Skrzydła.
Poziom 2
Działanie smoka jest dla wrogów nie do
wytrzymania. Nawet wielką chimerę potrafi
zmusić do zatrzymania się, zamknięcia oczu
lub zakrycia łba, tym samym poważnie ją
spowalniając.
Mechanika: po wykonaniu akcji, niezależnie
od jej wyniku, dodaj +2k8 do Puli Skrzydła.
Dodatkowo możesz wydać punkt Rozmachu,
żeby w tej rundzie przeciwnik nie zaznaczył
ścieżki postępu celu dramatycznego.
Poziom 3
Manifestacja smoczej mocy jest już tak potężna,
że zadaje fizyczne obrażenia. Blask uszkadza
oczy lub pali skórę, dźwięki powodują krwa-
wienie z uszu oraz nozdrzy i tym podobne.
Mechanika: wykonując akcję, wydaj punkt
Rozmachu, aby dodać do puli +1k12. Nie-
zależnie od wyniku tej akcji, dodaj +1k8 do
Puli Skrzydła. Dodatkowo w tej rundzie
przeciwnik nie zaznacza ścieżki postępu celu
dramatycznego.
Rozdział II
6. Zajadły
Nieustępliwy, wytrzymałość na ból, determinacja
Smoki to stworzone do walki drapieżniki.
To poczucie daje im pewność siebie i deter-
minację, dzięki której są zdolne do epickich
wyczynów. Może się to wiązać z odpor-
nością na ból lub ignorowaniem zagrożeń.
Najbardziej krwiożercze wpadają w rodzaj
szaleńczej furii, przez co przestają dbać o bez-
pieczeństwo swojego jeźdźca i sojuszników
biorących udział w walce.
Poziom 1
Choć wydawałoby się, że smok chybił,
ostatkiem sił daje jednak radę sięgnąć prze-
ciwnika ostrymi pazurami, rozrywając przy
tym skrzydło albo rozcinając bok kolcem
wystającym z grzbietu chimery.
Mechanika: po forsowaniu rzutu możesz
zdecydować się na Poświęcenie.
Poziom 2
Ataki smoka są precyzyjne i bezwzględne,
nic nie jest go w stanie zatrzymać - ani po-
tworna burza, strącająca z nieba inne smoki,
ani naszpikowany kostnymi ostrzami pancerz
chimery.
Mechanika: wykonując akcję, zamień w puli
3 kości k6 na k8. Możesz ten rzut forsować,
a po forsowaniu jeszcze zdecydować się na
Poświęcenie. Dodatkowo możesz wydać
punkt Rozmachu, żeby wszystkie kości wy-
korzystane w tym rzucie (z wyjątkiem Kości
Magii) były traktowane jak Kości Rozmachu
- czyli 1 nie będzie oznaczać fiaska.
Poziom 3
Smok zajadle wgryza się w cielsko chimery
i nie zważając na rany, dąży do tego, by
wydrzeć jej krystaliczne serce.
Mechanika: wykonując akcję, wydaj punkt
Rozmachu, aby dodać do puli +1k12 oraz za-
mienić w puli 3 kości k6 na k8. Po forsowaniu
rzutu możesz zdecydować się na Poświęcenie.
Gdy to zrobisz, możesz zaznaczyć dowolną
liczbę Stanów smoka. Każdy zaznaczony
Stan liczy się za dwa sukcesy.
67
7. Zionięcie
Ogniem, żrącym kwasem, lodem
Zdolność rażenia swoich ofiar ogniem lub
inną śmiercionośną substancją to jedna ze
smoczych Mocy, które wzbudzają najwięk-
szy podziw i strach mieszkańców Imperium.
Trudno ją kontrolować, więc zdarza się, że
przy okazji czyni spustoszenie w okolicy
albo rani znajdujących się zbyt blisko towa-
rzyszy. Ta Moc działa zarówno w zwarciu,
jak i w dystansie.
Poziom 1
Zionięcie może służyć nie tylko do bezpo-
średniego atakowania przeciwników - Diada
może za jego pomocą tworzyć przeszkody
i bariery, np. ścianę ognia lub kałuże żrącej
śliny.
Mechanika: wykonując akcję z użyciem zio-
nięcia, dodaj do puli rzutu +1k8.
Poziom 2
Z czasem smok uczy się lepiej kontrolować
swój zabójczy atak, tworząc ciągły strumień,
spod którego trudno się wydostać i który
może przebić się i przez pancerz chimery,
i kamienne mury twierdzy.
Mechanika: wykonując akcję z użyciem zio-
nięcia, zamień w puli 3 kości k6 na k8. Jeśli
w poprzedniej rundzie wykonałeś z sukce-
sem atak z użyciem Zionięcia i chcesz go
powtórzyć, zamiast rzutu możesz wydać
Punkt Rozmachu, żeby trafić automatycznie
z taką samą liczbą sukcesów co poprzednio.
Poziom 3
Wzmocnione magią smoczego kryształu
zionięcie to potworna manifestacja niszczącej
potęgi - równa z ziemią kamienne budowle,
dziesiątkuje wrogą armię, zmienia statki
w deszcz drzazg.
Mechanika: wykonując akcję z użyciem zio-
nięcia, wydaj punkt Rozmachu, aby dorzucić
do puli +1k12 oraz zamienić w puli 3 kości
k6 na k8.

8. Zwinny
Sprawność fizyczna, instynkt drapieżnika, dwie
pary skrzydeł
Ten smok osiągnął mistrzostwo w sztuce
latania - na przykład z uwagi na niezwykłą
budowę ciała, wrodzony instynkt lub umie-
jętność przewidywania ruchów przeciwnika.
Zatrważająca szybkość i zmysł obserwacji
pozwalają mu dołączyć do walki dokładnie
w momencie, który uzna za najbardziej
korzystny.
Poziom 1
Smok w ułamku sekundy potrafi ocenić, co
zrobią inne Diady oraz przeciwnik, z którym
walczą i zdecydować, w którym momencie
chce dołączyć do starcia.
Mechanika: na początku starcia wylosuj dwie
karty inicjatywy. Kiedy wszyscy biorący
udział w starciu mają już swoje karty, zdecyduj
się na jedną z wylosowanych kart, a drugą
oddaj do talii.
Poziom 2
Kierowany instynktem smok bezbłędnie
rozpoznaje sytuację na polu bitwy i potrafi
na nią płynnie reagować.
Mechanika: wydaj punkt Rozmachu na począt-
ku tury przeciwnika lub innej postaci, żeby
rozegrać swoją turę wcześniej, niż wynika
to z twojej inicjatywy albo wydaj Punkt
Rozmachu w swojej turze, żeby rozegrać
swoją turę później, niż wynika to z twojej
inicjatywy. W następnej rundzie wracasz do
swojej wyjściowej inicjatywy.
Poziom 3
Smok porusza się niczym wiatr i zdaje się,
jakby był w dwóch miejscach naraz. Zadając
cios, robi to tak szybko, że wystarczy mru-
gnąć okiem, by nie zauważyć, jak oderwał
się od przeciwnika i poszybował w zupełnie
innym kierunku.
Mechanika: na początku swojej tury wydaj
punkt Rozmachu, żeby wykonać dodatkową
akcję. W obu tych akcjach dodaj do puli +1k12.
68
T wój Smok
MOCE DEFENSYWNE
1. Naturalny pancerz
2. Nieuchwytny
3. Niezłomny
4. Odstraszający
5. Trujący
6. Wytrzymały
7. Zasłona
8. Zwrotny
1. Naturalny pancerz
Łuski z granitu, kostne płyty, pole energii
Niektóre smoki są wyposażone w niezwykle
wytrzymałą naturalną zbroję. To mogą być
wyjątkowo twarde łuski, kolce czy płyty
kostne, ale też pole magicznej energii.
Poziom 1
Ciało smoka pokryte jest jakimś rodzajem
pancerza, który odpryskuje w trakcie ataku,
absorbując nawet najsilniejsze ciosy.
Mechanika: raz w trakcie walki Diada może
nie zaznaczyć Stanów wynikających z ataku
przeciwnika.
Poziom 2
Na czas walki naturalny pancerz smoka
rozrasta się i twardnieje, przez co staje się
jeszcze bardziej wytrzymały.
Mechanika: raz w trakcie walki, na początku
swojej tury wydaj punkt Rozmachu, żeby na
czas starcia wydłużyć ścieżkę Stanów smoka o 2
dodatkowe pola. Nie wymaga zużycia akcji.
Poziom 3
Smoczy pancerz nasyca się magiczną energią,
stając się naturalną bronią. Eksploduje w trakcie
trafienia, rażąc przeciwnika serią odłamków.
Mechanika: raz w trakcie walki, na początku
swojej tury wydaj punkt Rozmachu i zaznacz
Stan smoka, żeby sprawić, że do końca star-
cia każde trafienie smoka w zwarciu przez
przeciwnika powoduje zaznaczenie 8 pól na
ścieżce postępu obrażeń lub - jeśli przeciwnik
nie jest chimerą - zaznaczenie mu Stanu. Nie
wymaga zużycia akcji.
Rozdział II
2. Nieuchwytny
Niezwykle zwrotny, chwilowa niewidzialność,
teleportacja
Nie wszystkie smoki to majestatyczne olbrzy-
my o twardych niczym granit łuskach, które
mogą przyjąć na siebie nawet najpotężniejsze
ciosy. Wiele smoków, szczególnie te mniejsze,
polega raczej na umiejętności wymijania
ataków przeciwnika albo naturalnym lub
magicznym kamuflażu.
Poziom 1
Smok jest w ciągłym ruchu, korzysta z natu-
ralnego kamuflażu lub zwodzi przeciwnika
prostymi iluzjami.
Mechanika: możesz forsować uniki.
Poziom 2
Niezwykła szybkość lub umiejętność znikania
i pojawienia się tam, gdzie zechce, pozwala
smokowi ściągać na siebie uwagę przeciwnika,
gdy Skrzydło najbardziej tego potrzebuje.
Mechanika: kiedy inny gracz jest atakowany,
zanim wykona rzut na unik, wydaj Punkt
Rozmachu, aby stać się celem ataku zamiast
niego. To ty wykonujesz rzut na unik z do-
datkowym modyfikatorem +1k8. Ten rzut
też możesz forsować.
Poziom 3
Smok porusza się tak szybko lub tak nieprze-
widywalnie, że nikt nie jest w stanie nadążyć
za nim wzrokiem - jeśli gdzieś go widać, to
albo zaraz zniknie, albo to tylko złudzenie
wywołane magią.
Mechanika: na początku swojej tury możesz
wydać punkt Rozmachu, aby do końca starcia
mieć możliwość dodania +1k12 do każdego
rzutu na unik i w razie porażki zaznaczać
o jeden Stan mniej niż wynosi Siła ataku
(możliwe, że zero). Te rzuty też możesz
forsować. Nie wymaga zużycia akcji.
69
3. Niezłomny
Niewrażliwość na ból, szał bojowy, nieustępliwy
drapieżnik
Niektóre smoki wykazują się dumą wojow-
nika lub zapalczywością dzikiego zwierzę-
cia, nie odpuszczając przeciwnikowi mimo
odniesionych ran. Wydaje się wręcz, że ich
zaciekłość rośnie z każdym przyjętym ciosem.
To obusieczna broń, bo kiedy smok wpadnie
w szał lub da się ponieść instynktom, często
kontynuuje walkę, nie zważając na to, jak
bliski jest śmierci.
Poziom 1
Smok nie zwraca uwagi na ból i mimo otrzy-
manych ran, uparcie dąży do celu.
Mechanika: w momencie zaznaczania Stanów
smokowi, za każdy zaznaczony Stan otrzy-
mujesz +1k8 do ataku bądź uniku.
Poziom 2
Smok czerpie siłę i wolę walki z odniesionych
ran lub wpada w krwiożerczy szał - jego
ruchy są coraz bardziej precyzyjne, a ciosy
silniejsze.
Mechanika: w momencie zaznaczania Stanów
smokowi za każdy zaznaczony Stan otrzymu-
jesz +2k8 do ataku bądź uniku. Dodatkowo
decydując się na Poświęcenie, możesz wydać
punkt Rozmachu, żeby otrzymać dwa sukcesy
zamiast jednego.
Poziom 3
Ból i gniew zdają się wypełniać smoka dodat-
kową energią, do tego stopnia, że znajduje siłę,
by mimo ran odpowiedzieć ciosem za cios.
Mechanika: w momencie zaznaczania Stanów
smokowi za każdy zaznaczony Stan otrzy-
mujesz +2k8 do ataku bądź uniku. Jeśli do
zaznaczenia Stanów doszło w wyniku ataku
przeciwnika, możesz wydać punkt Rozma-
chu, żeby natychmiast wykonać kontratak
z modyfikatorem +1k12.

Deadwood
Really Slow Motion
(2015)
4. Odstraszający
Aura strachu, przeraźliwy wizg, gwiżdżące łuski
Nie ma przeciwnika, który nie zawaha się
choć odrobinę, zanim wda się w walkę z tym
smokiem. Instynkt podpowiada, że lepiej zo-
stawić go w spokoju - czy to ze względu na
niewytłumaczalny lęk, spowodowany smoczą
magią, czy prozaiczny ból w uszach wywołany
głośnym wizgiem lub świdrującym gwizdem
powietrza wpadającego między łuski.
Poziom 1
Z jakiegoś powodu - strachu, obrzydzenia czy
zdziwienia - przeciwnik ledwo dostrzegalnie
waha się podczas zadawania ciosu.
Mechanika: +1k8 do puli uniku (zapisz na
karcie postaci).
Poziom 2
Przeciwnik instynktownie unika konfron-
tacji z tym smokiem, woląc skupić się na
innych celach.
Mechanika: na początku swojej tury wydaj
punkt Rozmachu, aby sprawić, że do początku
swojej następnej tury nie możesz być celem
ataku. Moc nie działa na ataki obszarowe.
Nie wymaga zużycia akcji.
Poziom 3
Przeciwnik z trudem walczy z potrzebą
przerwania konfrontacji i czasami traci
możliwość zadania ciosu lub wykonania
innego działania.
Mechanika: raz w trakcie walki, na początku
swojej tury, wydaj punkt Rozmachu oraz
zaznacz Stan smoka, żeby na stałe odebrać
przeciwnikowi jedną turę. MG musi odrzucić
wybraną przez ciebie kartę inicjatywy. Nie
wymaga zużycia akcji.
70
T wój Smok
5. Trujący
Jadowita krew, halucynogenny śluz na skórze,
zatrute kolce
Jak niektóre zwierzęta, smoki również
potrafią zatruć swojego przeciwnika - czy
to za pomocą ostrych jak igły, jadowitych
kolców, czy skóry pokrytej trującym śluzem
jak u niektórych żab. Wtedy każdy zadany
im cios oznacza ból i utratę sił.
Poziom 1
Zatruty przeciwnik zaczyna tracić koncen-
trację. Toksyny atakują jego ciało, lekko go
spowalniając lub sprawiając, że miota się
z bólu.
Mechanika: po zaznaczeniu smokowi Stanu
dodaj +1k8 do Puli Skrzydła.
Poziom 2
Zatrucie wywołuje u przeciwnika nagle
skurcze i częściowy paraliż kończyn. Zaczy-
na wyć lub ryczeć z bólu jak gdyby rażony
żywym ogniem.
Mechanika: po zaznaczeniu smokowi Stanu
dodaj +2k8 do Puli Skrzydła oraz zaznacz 2
pola na ścieżce postępu obrażeń przeciwnika
lub - jeśli przeciwnik nie jest chimerą - za-
znacz mu Stan.
Poziom 3
Toksyny są tak silne, że kropla spadająca na
ziemię może spowodować śmierć roślin w całej
okolicy. Przeżerają się przez skórę i pancerz
potwora, raniąc i zadając potworny ból.
Mechanika: po zaznaczeniu smokowi Stanu
dodaj +3k8 do Puli Skrzydła i zaznacz 6 pól
na ścieżce postępu obrażeń przeciwnika lub
- jeśli przeciwnik nie jest chimerą - zaznacz
mu Stan.
Rozdział II
6. Wytrzymały
Kamienna skóra, ogromny, kilka warstw łusek
Czy to ze względu na rozmiar, czy też nie-
zwykle trudny do przebicia pancerz, ten smok
jest prawie niemożliwy do zabicia bez użycia
magii. Zwykle to cecha tych największych,
choć i wśród drobnych smoków zdarzają się
takie z łuskami twardszymi od najtwardszej
stali.
Poziom 1
Mimo że jest naszpikowany strzałami i otrzymał
rany, które już dawno powinny go osłabić,
smok wciąż wydaje się w pełni gotowy do
dalszej walki.
Mechanika: ścieżka postępu Stanów smoka
na stałe wydłuża się o jedno pole - może
używać Stanu Draśnięty.
Poziom 2
Na pierwszy rzut oka widać, że ten smok
wyróżnia się na tle innych - połyskującą
metalicznie łuską, zwałami nadmiarowej
skóry lub niespotykanym rozmiarem.
Mechanika: Stany Ranny i Zmasakrowany
liczą się podwójnie.
Poziom 3
Ogromny smok rośnie jeszcze bardziej,
dołączając do największych w historii Im-
perium albo jego skóra lub łuski stają się
coraz twardsze.
Mechanika: wszystkie stany poza Martwym
liczą się podwójnie.
See What I’ve Become
Zack Hemsey
(2011)
71
7. Zasłona
Sprowadzenie ciemności, czarne wyziewy, iluzja
Smok sprawia, że przeciwnik przestaje orien-
tować się w przestrzeni - wypuszcza z pyska
chmurę czarnego dymu, przesłaniającą dużą
część nieba albo używa iluzji, żeby zakłamać
obraz pola walki. Użycie takiej zdolności
pomaga wszystkim Diadom w unikaniu cio-
sów, a w kluczowym momencie starcia może
stanowić różnicę między życiem, a śmiercią.
Poziom 1
Smok tworzy wokół siebie iluzje lub okrywa
niebo płaszczem dymu. Efekt jest miejscowy
i trwa tylko tyle, by smok mógł wyrwać się
z opresji.
Mechanika: dodaj na stałe +1k8 do puli uniku
(wpisz na kartę postaci).
Poziom 2
Zdolność smoka działa na wielkim obszarze,
obejmując nawet całe dzielnice ogrom-
nego miasta lub pozwala stworzyć bardzo
skomplikowane iluzje, mocno zmieniające
rzeczywistość.
Mechanika: raz w trakcie walki, w swojej turze,
wydaj punkt Rozmachu, żeby dodać +5k8 do
Puli Skrzydła. Nie wymaga zużycia akcji.
Poziom 3
Na jakiś czas wszyscy i wszystko w odległości
setek metrów trafiają pod wpływ działania
Mocy Smoka. Efekt może doprowadzić do
skażenia magią całej okolicy nawet na wiele
tygodni.
Mechanika: raz w trakcie walki na początku
swojej tury wydaj punkt Rozmachu i zaznacz
Stan smoka, żeby sprawić, że przeciwnik nic
nie może zrobić do twojej następnej tury - nie
wykona żadnej akcji ani nie zaznaczy pola
na ścieżce celu dramatycznego. Nie wymaga
zużycia akcji.

8. Zwrotny
Podniebne akrobacje, skrzydła ważki, lewitacja.
Czy to za sprawą niezwykłych umiejętno-
ści, czy specjalnej budowy skrzydeł, smok
jest niedoścignionym lotnikiem. Nie tylko
trudno go trafić. Potrafi kontynuować zamie-
rzony plan, nawet po otrzymaniu rany albo
zaskoczyć wszystkich swoją umiejętnością
lotu, przekuwając niebezpieczne sytuacje
w dodatkowe szanse.
Poziom 1
Ten smok, nawet w największych opałach
jest w stanie w ostatnim momencie zejść
z linii ataku.
Mechanika: możesz forsować uniki.
Poziom 2
Nawet po otrzymaniu rany, smok nie daje
zbić się z tropu i kontynuuje podniebny
manewr, jakby nic się nie stało.
Mechanika: dodaj +1k8 do tego uniku.
Ten rzut też możesz forsować. Dodatkowo
po wykonaniu rzutu możesz wydać punkt
Rozmachu, żeby zaznaczenie Stanu jeźdźca
lub smoka w wyniku nieudanego uniku nie
spowodowało przerwania Manewru Skrzydła.
Poziom 3
Korzystając z magii kryształu, smok potrafi
przewidzieć zamiary swoich towarzyszy i wy-
korzystać okazję, żeby pomóc im w realizacji
planu, w najmniej oczekiwanym momencie.
Mechanika: przed wykonaniem rzutu na unik
wydaj punkt Rozmachu, żeby dodać +1k12
do tego uniku. Ten rzut też możesz forsować.
Po udanym uniku możesz zdecydować, że
rzut był częścią Manewru Skrzydła.
72
T wój Smok
Interpretacja Mocy Smoka
Wszystkie Moce powinny ze sobą współgrać
w fikcji. Jeśli tworzysz smoka, który potrafi
wywoływać burzę (Sprowadzenie katakli-
zmu), może potrafi też władać piorunami
(Naturalny pocisk) albo sprowadzać ciemność,
która utrudnia przeciwnikowi orientację
w sytuacji (Zasłona)? A może zamiast tego
sam jest szybki niczym błyskawica (Zwin-
ny) albo zraniony uderza we wroga prądem
(Odstraszający)?
Smok, który zieje mrozem (Zionięcie),
może mieć zbroję z lodowych kolców, które
obrastają go w momencie rozpoczęcia starcia
(Naturalny pancerz). A może jego łuski są
zawsze pokryte skorupą przejrzystego, ale
twardego jak diament lodu (Wytrzymały)?
Albo otacza go magiczna bariera zimna,
którą tylko jeździec może przekroczyć bez
poczucia przeraźliwego chłodu (Osłabienie)?
Ty decydujesz!
RELACJA ZE SMOKIEM
Każda Relacja jeźdźca ze smokiem jest inna,
wyjątkowa i z czasem może się rozwijać
i zmieniać. Dzieje się tak za sprawą Więzi,
magicznego, duchowego połączenia. Według
niektórych zawiązuje ją Aslaug, według in-
nych bierze się z mocy smoczego kryształu,
a jeszcze według innych - jest znakiem tego,
że ktoś jest godny smoka. W grze proponu-
jemy 9 typów Relacji.
Relacje mogą zmieniać się z czasem, pod
wpływem rozgrywanych przygód. Po każdej
sesji gracz decyduje, czy relacja jego postaci
ze smokiem uległa zmianie. To ważna część
kreacji bohatera i sugestia na temat odgrywania
smoka. Z punktu widzenia mechaniki gry,
Relacja odgrywa rolę podczas przyznawania
punktów Doświadczenia (patrz str. 102).
Opiekun
Smok rozumie, że jest silniejszą stroną w re-
lacji i roztacza opiekę nad swoim jeźdźcem.
Może trafił na kogoś, kto jeszcze nie umie być
bohaterem albo jest psychicznie lub fizycznie
nieprzygotowany na rolę Wybrańca? Opiekun
będzie się wtrącał w sprawy jeźdźca, chcąc
zapewnić mu bezpieczeństwo.
Rozdział II
Prz ykładowe zachowania: kiedy to możliwe,
smok stara się być w pobliżu jeźdźca, w walce
pilnuje, by nie został ranny. Szybko denerwuje
się, gdy poczuje zerwaną Więź, a w sytuacji,
którą interpretuje jako niebezpieczeństwo
- może zaatakować wbrew woli człowieka.
Rywalka
Zdarza się, że zarówno smoczyca, jak i jeź-
dziec, to silne charaktery i niespokojne dusze.
Lubią się, możliwe, że nawet kochają, ale na
każdym kroku potrzebują udowadniać sobie
i światu, kto jest dominującą stroną w tej
relacji. Ich spory i utarczki bywają męczące
dla reszty Skrzydła. Ta Diada świetnie sobie
radzi bez siebie, jeśli wymaga tego sytuacja,
jednak duch rywalizacji sprawia, że częściej
trzymają się razem.
Prz ykładowe zachowania: przechwałki lub
popisy podczas walki, złośliwe, a nawet
niebezpieczne psikusy. Smoczycy zdarza się
pozostawić jeźdźca samemu sobie w trudnej
sytuacji, ale jest gotowa przybyć na ratunek
w ostatniej chwili.
Przyjaciel
Smok i jeździec doskonale zdają sobie spra-
wę, po co zostali połączeni i działają jak
dobrze naoliwiona maszyna, wspierając się
lub dając sobie przestrzeń w zależności od
sytuacji i potrzeby. Na ogół są do siebie dość
podobni z charakteru i pozbawieni potrzeby
rywalizacji. Nawet jeżeli się różnią, to umieją
wypracować kompromis. W tej relacji do-
minują wzajemne zaufanie i szacunek.
Prz ykładowe zachowania: smok często rozma-
wia z jeźdźcem w myślach, zanim wspólnie
podejmą decyzję, instynktownie wie, kiedy
jest potrzebny. Zwraca jeźdźcowi uwagę, jeśli
uważa, że ten popełnia błąd, ale nie zatrzy-
ma go siłą, chyba że w ostateczności. Lubi
wspólne spędzanie czasu i kontakt fizyczny.
Rodzeństwo
To relacja o zmiennej dynamice. Smok i jeź-
dziec są niczym rodzeństwo - często się razem
śmieją, ale też zdarza im się na siebie obrazić.
Nie ma między nimi sztuczności i dystansu.
Uwielbiają walczyć ramię w ramię, lecz -
73
jak to w rodzinie - czasami potrzebują od
siebie odpocząć. Najważniejsze, że potrafią
się odnaleźć, gdy świat stawia przed nimi
prawdziwe wyzwania.
Prz ykładowe zachowania: droczenie się, drobne
złośliwości, obrażanie i kłótnie, forsowanie
swojego zdania, a z drugiej strony wsparcie
w trudnych sytuacjach i chwile wyjątkowej
bliskości. Smok czasem zachowuje się jak
Opiekun, czasem jak Rywalka, a najczęściej
jak Przyjaciel.
Podwładny
Niektórzy Wybrańcy to osoby o niezwykle
silnym charakterze. Tacy jeźdźcy potra-
fią uczynić ze smoka swojego myślącego
wierzchowca, potężnego podwładnego lub
najbliższego sługę. W tej relacji to jeździec
rządzi i kieruje działaniami Diady. Musiałby
mocno sprzeniewierzyć się Słowom Aslauga,
by smok mu się sprzeciwił.
Prz ykładowe zachowania: smok bezzwłocznie
słucha rozkazów niezależnie od tego, jakim
tonem zostały wypowiedziane, przylatuje na
zawołanie lub gwizdnięcie, przypada do ziemi,
żeby ułatwić jeźdźcowi wspięcie się na siodło,
potrafi godzinami czy nawet całymi dniami
czekać cierpliwie we wskazanym miejscu
i wyraźnie cieszy się z okazywanej aprobaty.
M entorka
Ten typ relacji rodzi się, gdy człowiek ob-
darzony szczerą wiarą, poszukujący wiedzy
i prawdy, trafi na smoczycę, która go mądrze
poprowadzi i nauczy, na czym polega rola,
do której został wybrany. Taka przyjaźń
jest nacechowana nabożną czcią i głębokim
szacunkiem. Jeździec zazwyczaj traktuje
smoczycę jak wyrocznię - zastanawia się nad
jej słowami, prosi o radę i nigdy nie pozwala
sobie na niestosowne zachowania.
Prz ykładowe zachowania: smoczyca postępuje
jak nauczycielka życia, zawsze służy swojemu
jeźdźcowi radą, z wyrozumiałością patrzy
na jego błędy, czasem zaś interweniuje, by
nie popełnił wielkiej głupoty. Zdarza się, że
wymaga wyrazów czci i uznania.
 T wój Smok
Ukochana Prz ykładowe zachowania: zrezygnowanie i smu-
Taka relacja zdarza się rzadko i nawet dla tek, ostentacyjna obojętność albo wybuchy
innych Smoczych Jeźdźców bywa nie do gniewu, celne docinki i dotkliwe złośliwości,
końca zrozumiała. Diada pochłonięta tą w skrajnych przypadkach nawet fizyczna
relacją, mocno separuje się od reszty świata agresja. Smok unika przebywania w towarzy-
i staje się całkowicie samowystarczalna. stwie jeźdźca jak tylko może, z ociąganiem
Smoczycę i jeźdźca łączą niezwykle silne przybywa na wezwanie, a czasami może
emocje i wzajemny zachwyt. Są gotowi bez wręcz odmówić współpracy.
wahania oddać za siebie życie. Gdy działają
razem, zdanie innych nie ma znaczenia,
a gdy się nie zgadzają, ich konflikt potrafi
być niezwykle gwałtowny.
Targaryen Theme
Prz ykładowe zachowania: ta Diada nigdy się House of The Dragon
nie rozdziela, jeśli tylko może tego uniknąć, OST (2022)
dąży do jak najszybszego pogłębienia Więzi,
żeby lepiej się rozumieć i komunikować,
dużo czasu spędza w swoim towarzystwie.
Zarówno smoczyca, jak i jeździec mogą
wchodzić w konflikty z resztą Skrzydła,
kierowani zazdrością lub przewrażliwieniem
na punkcie drugiej połówki.

Despota
Czasem świeżo upieczony jeździec trafi na
o wiele mocniejszego od siebie smoka, który
nie ma ochoty zostać jego opiekunem. Chce
zdominować jeźdźca. Taki smok uważa, że
wszystko wie lepiej i samodzielnie decyduje
o większości spraw. Nie pozwala jeźdźcowi żyć
własnym życiem, dopóki mają do spełnienia
ważne, z punktu widzenia smoka, obowiązki.
Prz ykładowe zachowania: smok stanowczo
powstrzymuje jeźdźca przed działaniami,
których nie popiera, potrafi ryknąć, kłapnąć
na jeźdźca paszczą czy zagrodzić drogę.
Sam kontroluje, kiedy Diada jest razem, a kie-
dy jeździec może się oddalić, jednocześnie
wymaga okazywania szacunku i tytułowania
się w odpowiedni sposób.
WYGLĄD SMOKA
Smoki to stworzone do walki drapieżniki.
Wszystkie potrafią latać i mają skrzydła.
Na ogół są nie krótsze niż pięć i nie dłuższe
niż dwadzieścia metrów. Poza tym mogą
wyglądać tak, jak chcesz. Mogą być smukłe
i wiotkie, umięśnione i sprężyste czy potęż-
ne i zwaliste, a ich ciała mogą być pokryte
łuskami, płytkami kostnymi, skórą, pierzem
w dowolnym kolorze. Wymyślając wygląd
swojego smoka, zasugeruj się tym, jaki jest i co
potrafi - czyli jego Charakterem i Mocami.

Problem
Smok z jeźdźcem, mimo Więzi, darzą się
niechęcią. Może to wynik niedopasowania
charakterów, a może efekt kłótni, wcześniej-
szych decyzji i wynikających z nich niepo-
rozumień. Niektóre Diady potrafią przejść
wspólnie przez trudny okres i odzyskać
wzajemne zaufanie oraz sympatię, w innych
przypadkach ktoś przejmuje dominację.
Najlepiej, jeśli cała grupa wspólnie
ustali, jak wyglądają smoki w waszym
uniwersum. Propozycje dotyczące tego
tematu zostały uwzględnione w roz-
dziale o przeprowadzeniu Sesji zero
(patrz str. 245).

74
Rozdział II
KOMUNIKACJA ZE
SMOKIEM
Umiejętność porozumienia się wewnątrz
Diady zależy od wysokości Więzi. Smok
nie potrafi komunikować się w myślach
z żadnym człowiekiem poza swoim jeźdź-
cem, połączenie między połówkami Diady
jest więc wyjątkowe. Nie ma w nim miej-
sca na nieszczerość - ale jest duże ryzyko
nieporozumień. Dla ludzi telepatia to nowy
i trudny sposób komunikacji, który wymaga
czasu, cierpliwości i praktyki.
Czy faktycznie w telepatycznej komu-
nikacji nie ma miejsca na kłamstwo?
A może to tylko ludzie, jako istoty
nieposługujące się w naturalny spo-
sób magią, nie potrafią ukryć swoich
intencji i emocji?
Więź na poziomie 1 - telepatia tak słaba, że
jeździec nie do końca zdaje sobie sprawę
z jej istnienia - wielu jest przekonanych, że
wcale jej nie doświadcza.
◊ Kontakt ze smokiem przypomina kontakt
z bardzo inteligentnym zwierzęciem,
opiera się na mowie ciała i prostych
sygnałach dźwiękowych.
◊ Delikatne telepatyczne połączenie uła-
twia rozpoznawanie nastroju i emocji.
Więź na poziomie 2 - umiejętność przeka-
zywania informacji, życzeń i planów przez
przesyłanie wrażeń zmysłowych, obrazów
oraz emocji.
◊ Jeździec odbiera przesyłane przez smoka
wyrażenia (np. gorąco), obrazy (np. pło-
nące miasto) i emocje (np. gniew) oraz
sam przekazuje w ten sposób swoje myśli.
◊ Przekaz jest niedoskonały i można go
błędnie zinterpretować - zwłaszcza
w ferworze walki.
75
Więź na poziomie 3 - pojawia się możliwość
przesyłania prostych komunikatów słownych
i abstrakcyjnych pojęć.
◊ Przesyłane obrazy i wrażenia stają się
dużo czytelniejsze. Pojawiają się słowa,
choć nie jest to jeszcze płynna rozmowa.
◊ Obie strony bezbłędnie czytają swoje
emocje, czasem czując je wbrew wła-
snemu nastrojowi.
◊ Komunikacja wewnątrz Diady staje się
przyjemniejsza, niż poza nią, ze względu
na szczerość uczuć i intencji.
Więź na poziomie 4 - do przesyłania emocji
i obrazów dołącza umiejętność płynnej roz-
mowy, co pozwala na głębsze zrozumienie
niż między ludźmi.
Możliwa jest płynna rozmowa w myślach,
w której nie ma mowy o złej interpretacji
lub ukryciu czegoś przed towarzyszem.
◊ Emocje Diady czasem się mieszają, prze-
pływając między partnerami - a odczu-
wane wspólnie, ulegają spotęgowaniu
i mogą wyrwać się spod kontroli.
◊ Komunikacja z resztą świata staje się
frustrująca.
Więź na poziomie 5 - całkowite połączenie
dusz rodem z legend - wielu Smoczych
Jeźdźców wierzy, że było możliwe tylko
za czasów Pierwszego Skrzydła.
◊ Diada staje się jednością w dwóch cia-
łach, połączoną wspólnotą myśli i emo-
cji, rozmowy w zasadzie przestają być
potrzebne.
◊ Smok i jeździec myślą i czują tak samo
- przez to coraz bardziej oddalają się od
reszty świata.
◊ Odejście smoka jest dla jeźdźca dewa-
stujące i najczęściej oznacza popadnięcie
w szaleństwo.
Zbyt skomplikowane? Możecie też
ustalić, że Diady od początku potrafią
porozumiewać się w myślach i rozumieją
nawzajem, a poziom Więzi odpowiada
za siłę łączących ich emocji, zgranie
podczas lotu i dostęp do Mocy Smoka.

ODGRYWANIE SMOKA
Przed grą musisz podjąć decyzję, kto odpo-
wiada za zachowania i decyzje smoka. Mamy
cztery propozycje, z których każda sprawdzi
się w innych okolicznościach i stylu gry oraz
dla innych typów graczy. Zdecydowanie
się całą grupą na jedną z możliwości uła-
twi rozgrywkę i zmniejszy ryzyko chaosu
i nieporozumień na sesjach.
◊ To ja odgrywam swojego smoka - roz-
wiązanie dla osób, które lubią mieć
kontrolę i mają klarowną wizję tego,
jak zachowuje się wymyślony przez
nie smok.
▶ Opisuj, co robi twój smok przy okazji
opisywania działań postaci. Jeśli o postaci
mówisz w pierwszej osobie, o smoku
mów w trzeciej.
▶ Pilnuj czasu! Dwie postacie to nie dwa
razy więcej słów.
▶ Większość komunikacji w Diadzie od-
bywa się w myślach - korzystaj z tego,
żeby nie zanudzać reszty niepotrzebnymi
dyskusjami „ze sobą”.
◊ Smoka odgrywa MG - rozwiązanie dla
osób, które lubią klasyczny podział
kompetencji na sesji.
▶ Najlepiej działa w mniejszych drużynach
(od 1 do 3 graczy).
▶ MG powinna kierować się decyzjami
podjętymi podczas tworzenia smoka
(Charakter, Relacja itp.), a ich inter-
pretację możecie ustalić wspólnie albo
zdecydować, że zachowanie smoka ma
być dla jeźdźca niespodzianką i będą się
poznawać dopiero podczas rozgrywki.
▶ Decyzje mechaniczne - takie jak użycie
Mocy Smoka lub korzystanie z Więzi
- należą do gracza.
◊ Dzielimy się z MG odgrywaniem smoka
- rozwiązanie dla osób, które cenią sobie
dramatyzm i zaskoczenie.
▶ Opisuj typowe zachowania smoka, żeby
pokazać jego Charakter i łączącą go
z jeźdźcem Relację.
▶ Czasami - zwłaszcza w sytuacjach peł-
nych napięcia, kiedy decyzje smoka mają
76
T wój Smok
duży wpływ na fabułę - MG będzie
przejmować narrację, żeby pokazać
odrębność smoka oraz tworzyć ciekawe
lub dramatyczne sceny.
▶ Przejmowanie kontroli nad smokiem
nie jest równoznacznie z działaniem
przeciwko postaci i jej planom.
▶ Decyzje mechaniczne - takie jak użycie
Mocy Smoka lub korzystanie z Więzi
- należą do gracza.
Gracz: Zeskakuję ze Zkary i szybkim
krokiem zbliżam się do zdrajcy. Smoczyca
zaczyna iść za mną, ale przesyłam jej
w głowie słowo „STÓJ” razem z całym
moim gniewem.
MG: W odpowiedzi słyszysz ziryto-
wane prychnięcie. Zkara zatrzymuje się
i stroszy grzebień.
Gracz: Czuję jej emocje - wiem, że chciałaby
rozwiązać sprawę szybko i brutalnie. Ale
ja zamierzam dać mu jeszcze szansę, nie
chcę, żeby szła za mną. Daję jej odczuć,
że to dla mnie ważne.
MG: Jest niespokojna, ale łączy was
przyjaźń, więc szanuje twoją decyzję
i będzie obserwowała rozmowę z daleka
- to scena bez smoka.
◊ Smoka odgrywa inny gracz - rozwiąza-
nie dla osób, które dobrze się dogadują
i lubią wyzwania aktorskie.
▶ Przykładowo graczka A odgrywa smo-
ka gracza B, gracz B odgrywa smoka
graczki C, a graczka C odgrywa smoka
graczki A.
▶ Szczegółowe odgrywanie smoków
powinno dotyczyć jedynie ważnych
scen i rozmów.
▶ Decyzje mechaniczne - takie jak użycie
Mocy Smoka lub korzystanie z Więzi -
należą do gracza prowadzącego postać
jeźdźca.
Rozdział III
III
TWOJA PROWINCJA
Imperium to barwna mozaika kultur i krajo-
brazów. Świat Smoczych Jeźdźców celowo jest
niedookreślony, żebyście mogli wypełnić go
takimi elementami, jakie najbardziej pasują
do waszego stylu gry, wyczucia estetyki
i potrzeb. Zaprezentowane na końcu podręcz-
nika gotowe prowincje to tylko propozycje.
Możecie spośród nich wybrać te, które was
zainspirują i skorzystać z nich w takiej for-
mie, jak zostały opisane albo zmodyfikować
wedle własnego uznania. Sercem tego świata
są jednak pomysły graczy i krainy, z których
pochodzą ich postacie.
Tworząc własną prowincję, pamiętaj, że
na poziomie meta wszystkie krainy są równie
ważne dla opowieści. Nawet jeśli w fikcji
bardzo się różnią wielkością, znaczeniem,
siłą militarną czy zamożnością, powinny
być równie ważne dla tworzonej podczas
gry historii.
TWORZENIE PROWINCJI
Wybierając lub tworząc prowincję, z któ-
rej pochodzi twoja postać, sprawiasz, że ta
kraina staje się częścią waszego Imperium.
Do zadań mistrzyni gry należy wplecenie
tej prowincji w fabułę nadchodzących sesji.
Żeby stworzyć krainę, z której pocho-
dzi twoja postać, weź pod uwagę wszystkie
wymienione tematy. Wybierz lub wylosuj
cechy prowincji z tabelek albo wymyśl coś
własnego. Kiedy będziesz mieć już wszyst-
kie elementy, połącz je w spójną całość.
Przy każdej opcji znajdziesz cztery przykłady.
Możesz się nimi zainspirować, dowolnie je
zestawiając czy modyfikując. Pamiętaj, że
celujemy w estetykę epickiego świata fanta-
sy - brawurowe interpretacje i zaskakujące
połączenia są właśnie tym, czego szukasz!
79
Przedstawiony poniżej generator przyda
się nie tylko podczas tworzenia postaci.
Jest to też narzędzie ułatwiające mistrzyni
gry tworzenie nowych miejsc na mapie
waszego Imperium, krain, które będziecie
mogli eksplorować podczas sesji.
SCENERIA
Głowna cecha wyglądu lub ukształtowania
powierzchni krainy.
Wybierz, wylosuj lub wymyśl:
1. Góry
2. Wyspa lub archipelag
3. Metropolia
4. Bujna roślinność
5. Rozległe pustkowie
6. Jeziora i rzeki
7. Ludna kraina
8. Wybrzeże
1. G óry
W tej prowincji góry dominują krajobraz
i życie jej mieszkańców:
◊ Niebosiężny łańcuch górski o ośnieżonych
szczytach, na które nie wdarł się jeszcze
żaden człowiek.
◊ Skalne labirynty pełne zakamarków zbyt
wąskich dla smoczych skrzydeł.
◊ Spalone słońcem wąwozy, w których
łatwo skryć się przed imperialną władzą.
◊ Gigantyczna samotna góra, widocz-
na z każdego miejsca prowincji, która
w trzewiach skrywa wciąż nieodkryte
tajemnice.

2. Wyspa lub archipelag
Prowincja otoczona przez wodę. Dostać się
do niej można tylko żeglując… lub lecąc na
smoczych skrzydłach:
◊ Rozległa wyspa, której malownicze piasz-
czyste plaże są tak szerokie, że wygodnie
wyląduje na nich nawet największy smok.
◊ Archipelag tysiąca niegościnnych, naje-
żonych ostrymi skałami wysepek, między
którymi lawirować potrafią tylko wybitni
żeglarze.
◊ Labirynt morskich jaskiń i tuneli, gdzie
piraci i przemytnicy potrafią zniknąć
przed wzrokiem Czarnego Zakonu.
◊ Ławica pływających wysp pchana prądami
po znanej od stuleci trasie.
3. M etropolia
Pojedyncze skupisko ludzkie tak ludne i wpły-
wowe, że zyskało status oddzielnej prowincji:
◊ Kilkanaście starożytnych miast, które
z czasem zlały się w jedno, wchłaniając
dawne mury miejskie, bramy, barbakany
i fosy.
◊ Niezliczone mrowie namiotów na wozach,
które ciągną się grubym, wielokilometro-
wym pasem aż po horyzont, przemierzając
rozległy step zgodnie z cyklem pór roku.
◊ Podziemne miasto w sieci jaskiń dość
rozległej, by pomieścić setki tysięcy
domów - spośród dziesiątek tuneli tylko
nieliczne są dość szerokie, by wlecieć
w nie na smoczych skrzydłach.
◊ Niebosiężne miasto, które przez tysiąclecia
pięło się coraz wyżej i wyżej. Najważniej-
sze osoby i najcenniejsze skarby znajdują
się wysoko nad ziemią - niedostępne dla
zwykłych śmiertelników.
4. Bujna roślinność
W tej prowincji krajobraz dominuje wszę-
dobylska, gęsta roślinność:
◊ Prastara puszcza, w której można po-
dróżować w wiecznym półcieniu, nie
widząc słońca i nieba - ale też nie będąc
widzianym z góry.
◊ Sawanna porośnięta wysoką na kilka
metrów trawą, w której łatwo się skryć
i zgubić.
◊ Ciągnące się w nieskończoność bambusowe
lasy, rosnące tak szybko, że mieszkańcy
80
T woja P rowincja
leśnych osad muszą każdy dzień zaczynać
od karczowania nowych pędów.
◊ Dżungla, w której plątanina lian, gałęzi,
mięsistych liści i ogromnych pajęczych
sieci tylko czeka, żeby usidlić, związać
lub złamać smocze skrzydła.
5. Rozległe pustkowie
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie ma
tu nic wartego uwagi. Pytanie, gdzie się
podziali ludzie i ich siedliska?:
◊ Lądolód pokryty aż po horyzont grubą
warstwą stwardniałego śniegu.
◊ Piaszczysta pustynia, gdzie oazy to rzad-
kość, a nieostrożny wędrowiec może
natknąć się na ruchome wydmy, płonące
piaski i burze pyłowe.
◊ Spieczony słońcem płaskowyż, który
przecinają głębokie kaniony na wpół
wyschniętych rzek.
◊ Porośnięte skarlałą roślinnością bagniska
- o świcie i zmierzchu wydzielają wywo-
łujące halucynacje opary, przed którymi
miejscowi chronią się odpowiednią dietą.
6. Jeziora i rzeki
Dominującym elementem krajobrazu w tej
krainie jest słodka woda:
◊ Płaskie pojezierze, w którym niecki nie-
zliczonych jezior łączą nitki rzek - kraina
gondoli, canoe lub płaskodennych łodzi,
a także młynów.
◊ Rozlewisko potężnej rzeki, gdzie ludzie
żyją na regularnie zalewanych wodą, ale
żyznych płyciznach.
◊ Olbrzymia, leniwa rzeka - pływające
po niej ruchome osady na tratwach są
zamieszkane przez rybaków i handlarzy.
◊ Tysiące wodospadów spadających do
małych stawów - w jaskiniach, ukrytych
za kurtyną wody, kryją się zrabowane
podróżnym skarby.
7. Ludna kraina
Na pierwszy rzut oka widać, że w tej pro-
wincji żyje naprawdę dużo ludzi:
◊ Spokojny kraj, gdzie jak okiem sięgnąć
widać wsie, miasteczka, gospodarstwa
i chaty, a przy szlakach na podróżnych
czekają liczne gospody, zajazdy i oberże.
Rozdział III
◊ W tej krainie ludność zbiera się dla bez-
pieczeństwa w większych, opasanych
potężnymi murami miastach, gdzie złote
kopuły świątyń Aslauga lśnią w promie-
niach słońca obok wzniesionych wysoko
lądowisk dla Smoczych Jeźdźców.
◊ Puszcza pełna wielopoziomowych osad
wzniesionych w koronach drzew - domy
przyklejone do pni jak huby, rucho-
me platformy, pomosty, liny i drabiny
sznurowe, dzięki którym mieszkańcy
pozostają poza zasięgiem naziemnych
drapieżników.
◊ Miasta-mrowiska, gdzie ludzie drążą
siedziby w skałach - wielopoziomowy
system tętniących życiem pomieszczeń
i tuneli.
The Fire Dragon
The 13th Warrior OST
(1999)
8. Wybrzeże
Ta prowincja leży na stałym lądzie, nad
morzem lub oceanem:
◊ Szerokie plaże zamieszkane przez rybaków,
których największym zmartwieniem na
co dzień są mewy i jednostajna kuchnia.
◊ Ostre, chłostane wiatrem i wodą urwiska,
kraj twardych ludzi i potężnych twierdz,
strzegących mieszkańców przed morskimi
chimerami lub pilnujących bezpieczeństwa
szlaków handlowych.
◊ Bagniste i niedostępne inaczej niż z wody
lasy namorzynowe - dom pirackich re-
publik pełen portów ukrytych między
gigantycznymi korzeniami i miastach,
wiszących w ich koronach.
◊ Niestała linia brzegowa zależna od
potężnych przypływów i odpływów,
które potrafią zmienić krajobraz nie do
poznania - odciąć miasto od lądu, zatopić
drogi, odkrywać i zakrywać fragmenty
nawodnych pałaców.
81
WARUNKI
Dominująca cecha klimatu lub inne zjawiska,
które wpływają na to, jak wygląda życie
mieszkańców tej krainy.
Wybierz, wylosuj lub wymyśl:
1. Przejmujący mróz
2. Dotkliwy upał
3. Zmienne pory roku
4. Silne wiatry
5. Trzęsienia ziemi
6. Wulkany
7. Deszcz lub mgła
8. Raj na ziemi
1. Przejmujący mróz
Miejscowa ludność jest przyzwyczajona do
naprawdę niskich temperatur i potrafi sobie
z nimi poradzić:
◊ Pojawiający się nagle lodowaty wicher,
zamrażający każde żywe stworzenie,
które nie zdążyło znaleźć schronienia.
◊ Wieczna zima, trzymająca ziemię w lo-
dowych okowach.
◊ Krótkie, chłodne lata, nieprzyjemne
wiosny i jesienie oraz długie, ciągnące się
w nieskończoność mroźne i śnieżne zimy.
◊ Wysoki na kilka metrów śnieg, w którym
trzeba drążyć korytarze.
2. Dotkliwy upał
Tutaj chłód nie jest żadnym zagrożeniem,
a raczej sprzymierzeńcem w walce z wszech-
obecnym gorącem:
◊ Temperatury tak wysokie, że wyjście
w południe bez ochrony grozi śmiercią,
a życie zaczyna się dopiero wraz z lekkim
ochłodzeniem o zmierzchu.
◊ Długie, nieznośnie gorące lata, przyjem-
nie ciepłe wiosny i jesienie oraz niemal
niezauważalne zimy.
◊ W tej prowincji ziemia jest wiecznie
rozgrzana płynącą tuż pod powierzchnią
lawą, a spomiędzy skał od czasu do czasu
tryskają ogniste fontanny.
◊ Gorące, wilgotne powietrze, które spra-
wia, że lepki pot oblepia skórę.

3. Zmienne pory roku
Życie w tym miejscu toczy się zgodnie z re-
gularnymi zmianami pogody:
◊ Łagodny klimat - lata, kiedy jest wreszcie
przyjemnie ciepło, deszczowe wiosny
i jesienie, śnieżne zimy, kiedy czasami
głód zajrzy w oczy.
◊ Latem zabija upał, zimą mróz, a wiosną
i jesienią ulewne deszcze zamieniają
wszystko w grząskie błoto.
◊ Pory roku są tylko dwie - jedna, gdy
ciągle leje deszcz, druga, w czasie której
usycha się z pragnienia.
◊ Pory roku następują częściej, niż dykto-
wałyby Słońce i Księżyc, bo zależą od
wylewania wielkiej rzeki, nawadniającej
pola; powtarzają się zatem czas wzrostu
i czas zbiorów.
4. Silne wiatry
Życiem mieszkańców tej prowincji rządzi
wiatr:
◊ Gwałtowne burze, niosące piach znad
pobliskiej pustyni, podczas których
nawet Smoczy Jeźdźcy muszą poszukać
schronienia, jeśli chcą zachować życie.
◊ Pojawiające się regularnie wiatry, które
przynoszą zmiany pogody i wyznaczają
rytm życia całej prowincji.
◊ Ciągłe szaleństwa nieba - nagłe sztormy,
burze czy trąby powietrzne, których
nadejścia nie da się przewidzieć.
◊ Żyzne wiatry - kiedy dmuchają znad
puszczy, niosą zarodniki jadalnych grzy-
bów, które oblepiają wszystko: to błogo-
sławieństwo i utrapienie jednocześnie.
5. Trzęsienia ziemi
Mieszkańcy tej prowincji musieli nauczyć się
w jakiś sposób żyć z gniewem ziemi:
◊ W całej prowincji nie ma ani jednego
murowanego domu - nawet pałace są
zbudowane z jedwabiu, rozpiętego na
drewnianych rusztowaniach.
◊ Każde trzęsienie ziemi odkrywa kolejne
fragmenty starych metropolii sprzed
Czasu Nocy.
◊ Lekkie, niemal niewyczuwalne drżenie
podłoża nigdy nie ustaje, ale od pokoleń
nie zdarzyła się żadna katastrofa.
82
T woja P rowincja
◊ Według miejscowej legendy ziemia jest
niespokojna, kiedy śpiący pod górami,
gigantyczny wąż przebudza się ze swojej
drzemki i wyrusza podziemnymi kory-
tarzami do oceanu.
6. Wulkany
Wulkany ukształtowały tutejszy krajobraz
lub wciąż mają ogromny wpływ na życie
ludności:
◊ Czynny wulkan, na którego zboczach
stoi świątynia Aslauga, która nigdy nie
została zniszczona mimo oblewających
ją regularnie potoków lawy.
◊ Niebo tej krainy raz na jakiś czas zasnu-
wają grube chmury popiołu, utrudniające
latanie nawet smokom, a ludność boi
się, że wulkan milczący od Czasu Nocy
wreszcie wybuchnie.
◊ Pasmo czynnych wulkanów, z których
regularnie spływają ku morzu rzeki ognia.
◊ Kraina wygasłych wulkanów - żużlowe
plaże, jeziora w dawnych kraterach i miasta
zbudowane z czarnego kamienia.
7. Deszcz lub mgła
W tej krainie wody na pewno nie brakuje,
a wszechobecna wilgoć urasta do rangi
problemu:
◊ Deszcz, który nigdy nie przestaje padać,
a jedynie różni się temperaturą i obfitością.
◊ Unosząca się przez większą część roku
mgła, w której łatwo ukryć się z niecnymi
występkami i która wymusza na ludziach
korzystanie z magicznych świateł.
◊ Gwałtowne ulewy, podczas których życie
w całej krainie zamiera - potrafią nawet
strącić smoka z nieba.
◊ Gigantyczny wodospad, który odbijającą
się od kamieni wodną mgłą zalewa całą
stolicę prowincji.
8. R aj na ziemi
Większość Imperium może pozazdrościć
mieszkańcom tej prowincji miejsca, w któ-
rym się urodzili:
◊ Łagodny klimat i żyzna ziemia, które
sprawiają, że życie w tym miejscu jest
sielanką.
◊ Kraina, która nie została zniszczona przez
chimery podczas Czasu Nocy, więc ta
Rozdział III

cywilizacja mogła rozwijać się w spokoju 1. Potężne cesarstwo

przez tysiąclecia. Prowincja, która dyktuje warunki w tej części
◊ Niezrównanej urody wybrzeże, gdzie Imperium i sama w sobie jest podzielona na
w przejrzystej wodzie lśnią muszle, perły dominia pomniejszych możnowładców:
i skorupy jeżowców. ◊ Mimo podziału całą władzę w prowincji
◊ Malownicza dolina w otoczeniu maje- trzyma jedna linia krwi, która według
statycznych górskich szczytów - świeże legendy władała jeszcze długo przed
powietrze, zapierające dech w piersiach Czasem Nocy.
widoki i łatwe do obrony przełęcze. ◊ Pozycję szachów uznał kiedyś sam Ves
lub pierwsza Arcykapłanka.
◊ Tygiel ciągłych wojen domowych, gdzie
USTRÓJ legitymizacją władzy na ziemi jest bo-
gactwo lub potęga militarna.
Forma sprawowania władzy w tej prowincji. ◊ Władza cesarzowej jest marionetkowa,
a największe wpływy mają urzędnicy.
Wybierz, wylosuj lub wymyśl:
1. Potężne cesarstwo 2. M łoda monarchia
2. Młoda monarchia Prowincja, w której ktoś stosunkowo nie-
3. Republika kupiecka dawno sięgnął po koronę:
4. Upadłe mocarstwo ◊ Terytorium wydarte przez najeźdźców
5. Domena zakonu większej, ale osłabionej prowincji.
6. Dziedzina Smoczego Rodu ◊ Królowa została namaszczona przez
7. Demokracja Smoczych Jeźdźców - Wybrańcy obalili
8. Dzikie ziemie poprzedni porządek i wybrali osobę, którą
uznali za godną sprawowania władzy.

83

◊ Nowe królestwo, założone na terenach
doszczętnie zniszczonych przez wojny
magów i chimer, gdzie jego odbudowa
dopiero się zaczyna.
◊ Książę z bocznej linii rodu niedawno
zakończył wojnę domową i przejął władzę.
3. R epublika kupiecka
Centrum handlu, gdzie władzę sprawują
najbogatsi i najbardziej przedsiębiorczy:
◊ Sojusz miast portowych, którym udało
się wydrzeć terytorium z gardła sąsiadu-
jącego mocarstwa.
◊ Państwo-miasto na przecięciu ważnych
szlaków handlowych, które nie dało się
podbić żadnemu z sąsiadów.
◊ Była niewolnicza kolonia upadłego cesar-
stwa, której udało się utrzymać niepod-
ległość i zyskać legitymizację Świątyni.
◊ Kraina, w której zaraz po Czasie Nocy
wybito całą szlachtę. Wówczas władzę
przejęli zarządcy miejscowych kopalni.
4. Upadłe mocarstwo
Przed Czasem Nocy jeden z wielkich gra-
czy na politycznej scenie, teraz ledwie cień
dawnej potęgi:
◊ Jedyne miasto, jakiemu udało się przetrwać
magiczny kataklizm, który zniszczył całą
resztę państwa.
◊ Stolica dawnego cesarstwa, które po
Czasie Nocy podzieliło się na kilkanaście
mniejszych prowincji - cesarz wciąż każe
się tytułować Władcą Świata.
◊ Kraina pełna ruin dawnych budowli
i zasypanych kopalń, po której snują się
niedobitki niegdyś wielkiego narodu.
◊ Mocarstwo, które wciąż jest olbrzymie,
ale na skutek intryg zostało pozbawione
znaczenia.
5. Domena Zakonu
Prowincja zarządzana bezpośrednio przez
jeden z zakonów:
◊ Prowincja więzienna Czarnego Zakonu,
gdzie skazańcy pracują ponad siły w ko-
palniach rudy.
◊ Spichlerz tej części Imperium, bogaty
i żyzny kraj, nad którego dobrostanem
czuwa Złoty Zakon.
84
T woja P rowincja
◊ Dzika i niebezpieczna kraina, w której
Czerwony Zakon trenuje swoich elitar-
nych żołnierzy.
◊ Targany niepokojami kraj tuż po krwawej
wojnie domowej, oddany pod wspólną
opiekę Białego i Szarego Zakonu.
6. Dziedzina Smoczego Rodu
Prowincja zarządzana przez Smoczych Jeźdź-
ców, którzy skończyli już swoją służbę lub
ich potomków:
◊ Ziemie rycerskiego rodu, z którego
w każdym pokoleniu wybrana osoba
zostaje zabrana na Smoczą Wyspę, by
wrócić na smoku - albo wcale.
◊ Prowincja we władzy potomków Oliana
Wesołego.
◊ Kraj, w którym jarlem zawsze jest były
Wybraniec Aslauga, a na Smoczą Wyspę
zostaje zabrana osoba, która zwycięży
serię pojedynków na Wielkim Thingu.
◊ Księstwo, w którym istnieje niemożliwe
do zamknięcia pękniecie, a stacjonujący
tam od pokoleń ród Smoczych Jeźdźców,
ostatecznie przejął władzę.
7. Demokracja
W tym miejscu ważne decyzje są podejmo-
wane wspólnie przez całą społeczność wedle
ustalonych zasad:
◊ Prowincja na skraju morza, gdzie różne
ludy uchodźców stworzyły wspólną
społeczność, w której głos przysługuje
każdemu, kto potrafi łowić ryby - nie-
zależnie od pochodzenia, wieku, płci czy
statusu majątkowego.
◊ Plemię, które nie porzuciło swych de-
mokratycznych zasad nawet w Czasie
Nocy i żyje tak, jak żyło od tysięcy lat.
◊ W tej społeczności prawo głosu mają tylko
ludzie, którzy nigdy nie przelali krwi -
wojowników uznaje się za bohaterów, ale
nie mają wpływu na stanowienie prawa.
◊ Plemiona wędrujące po rozległej rów-
ninie, prowadzone przez wiatr - gdy się
spotykają, negocjują jednorazowe zasady
wymiany dóbr i usług oraz ewentualne
sojusze. Głos mają tylko ludzie, którzy
są rodzicami przynajmniej piątki dzieci.
Rozdział III
8. Dzikie ziemie
Miejsce tak oddalone lub trudno dostępne,
że wpływ Imperium prawie tu nie dociera,
a u władzy są ludzie wyjęci spod prawa:
◊ Piracka republika, w której rządzi rada
posiadaczy największych statków i kapi-
tanów, przywożących najbogatsze łupy.
◊ Złodziejskie baronie, które z wypraw
łupieżczych finansują potyczki między
sobą o władzę nad krainą.
◊ Azyl dla ludzi uciekających przed prawem
Imperium, którzy zrobią wszystko, żeby
nie rzucać się w oczy - kto swoim dzia-
łaniem ryzykuje zniszczenie spokojnej
przystani, ginie zadźgany, pobity lub
powieszony przez sąsiadów.
◊ Miasto należące do wyjętych spod prawa
bandytów, gdzie przestępcze rodziny
i gangi zastępują szlacheckie rody w cie-
miężeniu zwykłych obywateli. Władze
płacą Czarnemu Zakonowi, by nie za-
glądał do miasta.
ATUT
Coś, co daje tej prowincji przewagę, nadaje
znaczenia lub przysparza bogactwa.
Wybierz, wylosuj lub wymyśl:
1. Bogactwo naturalne
2. Skarb rzemiosła, kultury lub sztuki
3. Ośrodek nauki
4. Węzeł komunikacyjny
5. Kraina obfitości
6. Święte miejsce
7. Bliskość Smoczej Wyspy
8. Potencjał militarny
1. Bogactwa Naturalne
Miejsce obfitujące w wyjątkowo cenne, po-
trzebne lub łatwe do zdobycia zasoby:
◊ Wyjątkowej urody perły i koralowce
w przybrzeżnych wodach.
◊ Bogate i łatwe w wydobyciu złoża rudy
żelaza.
◊ Kopalnie słynnego w całym Imperium
marmuru, który upodobali sobie artyści
rzeźbiący posągi świętych na potrzeby
Świątyni.
85
◊ Przepastne lasy cedrowe pełne najlepszej
jakości drewna, świetnie nadającego się
zwłaszcza do budowy statków.
2. Skarb rzemiosła , kultury lub sztuki
Ta prowincja słynie z talentu i umiejętności
swoich rzemieślników lub artystów:
◊ Najlepsze fregaty - szybkie, wytrzymałe
i zwrotne - które są w stanie dopłynąć
w każde miejsce znane imperialnym
kartografom.
◊ Gatunek wina przeznaczony tylko dla
Smoczych Jeźdźców, za którego dystry-
bucję odpowiada Fioletowy Zakon - na
czarnym rynku osiąga niebotyczne ceny.
◊ Przedstawienia teatralne, podczas których
aktorzy ukrywają twarze pod maskami
z wprawionymi kryształami, subtelnie
wspierającymi kunszt artystów. Szary
Zakon niechętnie zgodził się na konty-
nuowanie tej ukochanej przez ludność
tradycji, żeby uniknąć zamieszek, ale
nadzoruje każdy występ.
◊ Ostrza wykuwane tutaj według sekretnych
technik ponoć nie mają sobie równych
w całym Imperium.
3. Ośrodek nauki
Miejsce, w którym władze postawiły na
rozwój nauki:
◊ Sieć miast uniwersyteckich, które ściśle
współpracują przy badaniu smoków
oraz chimer, nierzadko przeprowadzając
zakazane i bluźniercze eksperymenty.
◊ Nadzorowany przez Szary Zakon ośrodek
badania magicznych artefaktów dostar-
czanych przez Smoczych Jeźdźców.
◊ Szkoły poświęcone badaniu i przywra-
caniu dawnych technologii, które nie
wymagają używania magii - takich jak
akwedukty, kanalizacja, czy pewne od-
krycia w dziedzinie medycyny.
◊ Wielka Agora w stolicy prowincji, gdzie
myśliciele mogą bezkarnie wygłosić nawet
najbardziej obrazoburczą tezę zgodnie
z mottem: ”Lepiej być wiele razy zbyt
śmiałym, niż raz bezmyślnym”. Autorów
najbardziej interesujących wypowiedzi
miasto obejmuje mecenatem, by mogli
w spokoju zająć się dalszą pracą.

4. Węzeł komunikacyjny
Ukształtowanie terenu lub inne okoliczności
sprawiają, że to miejsce, w którym łączy się
wiele szlaków handlowych lub komunika-
cyjnych:
◊ Wielka Oaza pełna orientalnych bazarów,
gości ze wszystkich stron świata i dziwnych
zwierząt. Miejsce, gdzie można znaleźć
każdy - legalny i nielegalny - towar.
◊ Żyzna dolina pomiędzy łańcuchami
górskimi, gdzie wielkie twierdze strzegą
jedynej drogi ze wschodu na zachód.
◊ Wyspy na morzu, będącym atrakcyjną
alternatywą dla długich i męczących
podróży lądem - tętniące życiem mro-
wiska, w których aż brakuje miejsca dla
kolejnych gości.
◊ Jedyny w tej części świata port, do które-
go mogą zawinąć większe okręty, kiedy
rozpęta się kolejny magiczny sztorm,
trwający nawet kilka miesięcy.
5. K raina obfitości
Mieszkańcy tej krainy mogą wieść życie
proste i wolne od znoju, jeśli tylko nie ma
nad nimi kogoś, kto dla własnego zysku
zmusza ich do pracy ponad siły:
◊ Niezwykła płodność natury - rośliny
owocują kilka razy do roku, a zwierzęta
przyzwyczajone są do tego, że każda
chwila jest dobra, by wychować młode.
◊ Wielkie ławice ryb, które same wpływają
do zarzuconych sieci - wydaje się, że to
zasób, który nigdy się nie skończy.
◊ Równiny, na których wypasają się ogromne
stada zwierząt, zaś drapieżników, zdolnych
zagrozić człowiekowi, jest niewiele.
◊ Niekończące się sady owocowe, pozosta-
łość po wspomagającej rolnictwo magii
sprzed Czasu Nocy, które dla mieszkańców
prowincji są cenniejsze niż złoto.
6. Święte miejsce
Z całego Imperium pielgrzymują tu wierni,
by modlić się do Aslauga lub prosić świętych
o błogosławieństwo:
◊ Wielka góra, na której szczycie podobno
zatrzymał się sam Aslaug, zanim na zawsze
odleciał w niebo - wierni wspinają się na
nią, żeby medytować i wznosić modły.
86
T woja P rowincja
◊ Strażnica Czarnego Zakonu w miejscu,
gdzie Uromo Żelazna została zdradziecko
zabita.
◊ Ogromna świątynia Złotego Zakonu,
w której jako relikwia jest przechowy-
wany hełm samego Vesa.
◊ Miejsce, w którym - według legendy
- nieznana samotna Diada pokonała
pustoszącą prowincję chimerę.
7. Bliskość Smoczej Wyspy
Gdzieś nad terenem tej prowincji unosi
się w powietrzu wyspa zamieszkana przez
smoki, dokąd Smoczy Jeźdźcy mogą zabrać
kandydatów na Wybrańców:
◊ Nieopodal wyspy stoi ważna świątynia
Zakonu Poświęcenia, a pod jej murami
zawsze koczują tłumy wiernych w na-
dziei, że pojawi się któryś z Wybrańców
i zechce wysłuchać ich próśb.
◊ Szczęśliwa i spokojna kraina, w której od
przybycia Vesa z Pierwszym Skrzydłem
nigdy nie pojawiła się chimera.
◊ Cyklicznie odbywa się tutaj turniej, na
który ściągają śmiałkowie z całego Im-
perium - zwycięzca zostaje zabrany na
Smoczą Wyspę.
◊ Od pokoleń nie zdarzyło się, żeby wśród
Smoczych Jeźdźców zabrakło bohatera
pochodzącego z tej krainy, co sprawia,
że jej mieszkańcy mają się za lepszych
od innych.
8. Potencjał militarny
W razie konfliktu zbrojnego, ta prowincja
może być bardzo trudnym przeciwnikiem -
jeśli tylko jej możliwości zostaną odpowiednio
wykorzystane:
◊ Kraina zamieszkana przez wojownicze
i wiecznie skłócone klany - za co sąsiedzi
dziękują Aslaugowi, gdyż zjednoczone
byłyby nie do zatrzymania.
◊ Ojczyzna niezwykle skutecznej sztuki
walki, której sekretów nie udało się po-
znać nikomu z obcych.
◊ Gildia architektów skoncentrowana na
tworzeniu prototypów nowoczesnych
machin oblężniczych.
◊ Prowincja o tradycjach militarnych sprzed
Czasu Nocy.
Rozdział III
TRUDNOŚĆ
Zjawisko, które może występować w wielu
miejscach Imperium, ale w tej prowincji
urasta do rangi poważnego problemu.
Wybierz, wylosuj lub wymyśl DWIE:
1. Nieprzyjazna natura
2. Skłócone stronnictwa
3. Silne bezprawie
4. Nadużywający władzy zakon
5. Magia na wyciągnięcie ręki
6. Odcięcie od świata
7. Niewolnictwo
8. Stara wiara
9. Ośrodek buntu
10. Sympatia względem magów
11. Niestała władza
12. Zarzewie konfliktu
1. Nieprzyjazna natura
Ta kraina nie pieści się ze swoimi mieszkań-
cami, a przetrwać mogą tylko najsilniejsi:
◊ Wyjątkowo zabójcze warunki atmosfe-
ryczne - upał, mróz, nagłe ulewne deszcze
lub gwałtowne śnieżyce.
◊ Wyjątkowo bezczelne, drapieżne zwie-
rzęta, które nauczyły się nie bać ludzi -
niektórzy twierdzą, że to skarłowaciałe
chimery.
◊ Niemal każdy gatunek owada, gada lub
płaza jest tu jadowity.
◊ Spontaniczne pożary wywoływane przez
ptaki przenoszące ogień.
2. Skłócone stronnictwa
Długotrwały konflikt, który na co dzień
oznacza intrygi i morderstwa, a co jakiś czas
wojnę domową:
◊ Stare rody, jeszcze sprzed Czasu Nocy,
kontra dorobkiewicze, którzy obecnie
trzymają władzę.
◊ Konflikt między Złotym Zakonem, który
przymyka oko na przemyt magicznych
artefaktów, a zwalczającymi przemytni-
ków Szarymi.
◊ Trwające od pokoleń zatargi rodów
kupieckich.
◊ Kultury, które często prowadzą zbrojne
konflikty zmuszone przez Czas Nocy do
zamieszkania tej samej prowincji.
87
3. Silne bezprawie
Kraina, w której trzeba umieć samemu o siebie
zadbać, bo wydaje się, że prawo Imperium
tu nie obowiązuje:
◊ Bandyci czyhający na podróżnych na
każdym trakcie.
◊ Rozbudowane grupy przestępcze, wrośnięte
głęboko w tkankę społeczną i potajemnie
wspierane przez władzę.
◊ Ulice pełne rzezimieszków i drobnych
oszustów, którzy poszukują łatwego
zarobku, ale stronią od niepotrzebnej
przemocy.
◊ Rozpasana szlachta, która uważa, że stoi
ponad prawem i wszystko może załatwić
zbrojną siłą.
4. Nadużywający władzy zakon
W tej krainie zabrakło równowagi - jeden
z zakonów zrobił sobie z niej własny folwark
do zbijania fortuny i umacniania wpływów:
◊ Na dworze rządzi Biała Kapłanka z tytu-
łem Namiestniczki - od lat trzyma króla
w areszcie domowym, pod pretekstem
popełnienia świętokradztwa, i dzięki
temu samodzielnie prowadzi politykę
królestwa.
◊ W tej prowincji, Czerwony Zakon pro-
wadzi czystkę etniczną i trenuje swoje
oddziały, rzucając świeżych rekrutów
na małe, ale wojownicze klany.
◊ Miejscowi pracują niewolniczo dla gildii
zarządzanej przez Złoty Zakon, który
dzieli się zyskiem z lokalną władzą.
◊ Znajdują się tu tajne magazyny Szarego
Zakonu, wypchane kryształami i arte-
faktami - przypadkowe poznanie ich lo-
kalizacji oznacza śmierć. W tej prowincji
rządzą strach i donosicielstwo.
5. M agia na wyciągnięcie ręki
Kryształy lub magiczne artefakty są tu wy-
jątkowo łatwo dostępne, w porównaniu do
większości Imperium:
◊ Zatopione w morzu ruiny dawnej me-
tropolii, pełne zakazanych artefaktów.
◊ Naturalne złoża kryształów, które spon-
tanicznie wyrastają spod ziemi, w nie-
możliwych do odgadnięcia miejscach.

◊ Miejsce, w którym ważny punkt handlo-
wy jest jednocześnie centrum przemytu
kryształów i artefaktów.
◊ Poszukiwany przez wszystkich grobowiec
magów, w którym grzebano ich wraz
z ulubionymi magicznymi przedmiotami.
6. Odcięcie od świata
Z jakiegoś powodu kontakt z tą prowincją
jest bardzo utrudniony:
◊ Kryształy komunikacyjne, z niewyja-
śnionych przyczyn nie działają, nie da się
więc wysłać natychmiastowej wiadomości
do Vesedy, ani wezwać wsparcia.
◊ Miasto wybudowane w kraterze gigan-
tycznego wygasłego wulkanu, skryte
przed wzrokiem obcych.
◊ Wyspa przez większość roku odseparo-
wana od Imperium przez gwałtowne,
wywołane magią sztormy.
◊ Prowincja zbudowana wokół kilkunastu
oaz, pośrodku suchej i gorącej kamiennej
pustyni.
7. Niewolnictwo
Mimo obowiązującego w Imperium zaka-
zu, kwitnie tutaj handel ludźmi, którzy są
wykorzystywani w charakterze darmowej
siły roboczej:
◊ Dobrowolne kulturowe niewolnictwo -
pozostałość po tradycjach sprzed Czasu
Nocy.
◊ Kiedyś jeden lud panował nad drugim,
teraz role się odwróciły i dawni niewolnicy
znęcają się nad niegdysiejszymi panami.
◊ Sprzedaż dzieci do domów publicznych,
pod płaszczykiem szkół artystycznych.
◊ Karne kolonie pracy dla dłużników
i skazanych, do których trafiają tylko
skazańcy z określonych kast społecznych.
8. Stara wiara
Wielu spośród mieszkańców wciąż wierzy
w dawnych bogów i nie uznaje wyższości
Aslauga lub roli Świątyni oraz Smoczych
Jeźdźców:
◊ Monoteistyczna religia, której wyznawcy
uważają Imperium za zło wcielone. Zda-
rzają się tu mordy na kapłanach, a czasem
nawet otwarte bunty i palenie świątyń.
88
T woja P rowincja
◊ Politeizm, który stawia Aslauga na równi
z resztą bóstw.
◊ Każdy ma tu w domu małą kapliczkę
i potajemnie modli się do duchów, nie
wierząc w “te brednie o smokach”.
◊ Kapłanami dawnej wiary byli magowie,
a jej wyznawcy wierzą, że chimery
to zasłużona kara za grzechy. Smoczy
Jeźdźcy nie powinni powstrzymywać
ponownego Oczyszczenia.
9. Ośrodek buntu
Miejscowi władcy, na tyle wierzą w swoją
potęgę, że marzy im się zniszczenie jedności
Imperium i zapanowanie nad jego częścią,
bez kontroli Świątyni:
◊ Potężne mocarstwo, leżące wiele miesięcy
drogi od Vesedy - kontroluje swój region
politycznie i militarnie na tyle, że czuje
się na siłach, by spróbować wyrwać się
spod władzy Świątyni.
◊ Prowincja wielkiego wodza wojowniczych
plemion, który zjednoczył je z pomocą
szamanów, a teraz chce sięgnąć po więcej.
◊ Dawne mocarstwo, które sięga po zapi-
sane w starych księgach tajemnice, by
obudzić prastarą magię.
◊ Prowincja od pokoleń opanowana przez
heretycki kult. Stojący na jego czele ma-
gowie, snują rozległe intrygi, które sięgają
już Vesedy, Głosu Aslauga i Smoczych
Jeźdźców.
10. Sympatia względem magów
Z jakiegoś powodu ludzie, którzy tu żyją lub
rządzą, nie uważają magów za zagrożenie:
◊ Kraj, którego nigdy nie zniszczyły chi-
mery, a z magami zaczęli walczyć dopiero
Smoczy Jeźdźcy.
◊ Jedna z Dziewięciorga była tu kiedyś
czczona jako bogini.
◊ Miejscowa ludność najwyżej ceni sobie
handel, a magowie to po prostu wyma-
gający dyskrecji klienci, gotowi dużo
zapłacić za określone towary.
◊ Przed i w trakcie Czasu Nocy, tutejsi ma-
gowie zajmowali się sztuką uzdrawiania
i byli otoczeni powszechną miłością - nikt
nie wierzy, że mogli mieć cokolwiek
wspólnego z pojawieniem się potworów.
Rozdział III
11. Niestała władza
Nikt nie ma w tej prowincji takiego poparcia
i autorytetu, by mieć pewność, że jako władca
zachowa ciągłość rodu i praw:
◊ Prowincja z tradycją vendetty, w której
każdy znaczący ród ma z kimś na pieńku.
◊ Republika z krótkimi kadencjami oraz
surowymi prawami odebrania manda-
tu, w której walki polityczne wywołują
całkowity chaos.
◊ Cesarski dwór z niejasnym gąszczem
zasad sukcesji oraz uświęconą tradycją
pojedynków i skrytobójstw.
◊ Monarchia elekcyjna, gdzie każda śmierć
władcy oznacza co najmniej kilka lat
chaosu związanego z wyborami następcy.
12. Zarzewie konfliktu
Mieszkańcy tej prowincji stale powodują
rozruchy na granicy lub wojny z sąsiadami
o ziemię i władzę:
◊ Wojownicze plemiona konnych nomadów,
które regularnie najeżdżają sąsiadów, by
zdobyć chwałę.
◊ Prowincja rozbójników, regularnie
organizujących wyprawy łupieżcze na
sąsiednie ziemie.
◊ Wielkie miasto kupieckie, które nęka
sąsiadów wojnami handlowymi i za po-
mocą przekupstwa, próbuje osadzać na
ich tronach marionetkowych władców.
◊ Młode królestwo, w którym każdy nowy
władca potrzebuje ziemi, by nadać ją
swoim poplecznikom.
NIEZWYKŁA CECHA
Coś, co wyróżnia tę prowincję na tle reszty
wielobarwnego i pełnego cudów Imperium.
Wybierz, wylosuj lub wymyśl:
1. Krajobraz ukształtowany magią
2. Krajobraz ukształtowany przez chimery
3. Niezwykła architektura
4. Niezwykła fauna
5. Niezwykła flora
6. Nieodkryta tajemnica
7. Aktywna magia
8. Wyjątkowe znaczenie dla Imperium
89
Niezwykła cecha to ten element krainy,
który jest wyjątkowy nawet w barwnym,
różnorodnym Imperium. To coś, co wy-
chodzi poza skalę, zaskakuje, oszałamia.
Tu możecie popuścić wodze fantazji
i wymyślić coś naprawdę epickiego -
pamiętajcie tylko o utrzymaniu wiary-
godności w ramach przyjętej konwencji.
Niezwykłe pomysły działają najlepiej,
jeśli można je wytłumaczyć wewnętrzną
logiką świata (która dopuszcza smoki,
magię i potwory z innych wymiarów,
więc umówmy się - nie nakłada zbyt
restrykcyjnych ograniczeń). Dopóki
każda osoba uczestnicząca w sesji jest
na tak, wszystkie chwyty dozwolone!
1. K rajobraz ukształtowany magią
Potęga dawnych magów na zawsze odmieniła
oblicze tej krainy:
◊ Szklane góry, gdzie gołym okiem mo-
żesz dostrzec jaskinie, podwodne jeziora
i żyły złota.
◊ Pomnik dawnego władcy, na którego
złożonych dłoniach mieści się całe wie-
lotysięczne miasto.
◊ Lewitujące wodne kule, pełne kolorowych
ryb i ozdobnych roślin - pozostałość po
dawnych pałacowych ogrodach.
◊ Kraj w większości zalany morzem, pod-
czas wojen magów przed Czasem Nocy.
2. K rajobraz ukształtowany przez chimery
Widoki, które nieustannie przypominają
o Czasie Nocy i o potworach, rządzących
wtedy światem:
◊ Szlak jezior w kształcie gigantycznych
łap - ślad po przemarszu chimery.
◊ Podziemne rzeki, płynące korytarzami
wydrążonymi w skale przez płonące
czerwie.
◊ Pancerz pokonanej chimery, który góruje
nad stolicą prowincji - spękana skorupa
została wykorzystana jako kopuła najważ-
niejszej świątyni Aslauga w tym regionie.
◊ Skamieniałe żebra bestii, dźgające niebo
olbrzymimi odwróconym łukami - miej-
sce lęgowe tysięcy ptaków oraz ulubiony
sprawdzian odwagi dla brawurowej albo
nierozsądnej młodzieży.
 T woja P rowincja
3. Niezwykła architektura
Budowle z tej prowincji są ewenementem na
skalę Imperium:
◊ Ażurowe, zwiewne kompleksy pałacowe
wspinające się wiele pięter wzwyż, które
mogą istnieć tylko dzięki podtrzymują-
cym konstrukcję, aktywnym kryształom.
◊ Ruchome miasta z dziesiątek tysięcy na-
miotów, rozbijane w ruinach pradawnych
metropolii, dla ochrony przed wiatrem.
◊ Prastare, gigantyczne kolumny z wytrzy-
małego marmuru, oblepione tysiącami
późniejszych budowli, między którymi
można się poruszać za pomocą sieci ru-
chomych platform, drabin i lin.
◊ Miasto-most, zbudowane na szczycie
gigantycznej żelaznej bramy, zamykającej
przejście przez przełęcz. Jego mieszkańcy
obsługują mechanizm uchylający wrota,
decydując, kto może przejść dalej - bez-
pieczni przed gniewem wielkich armii,
ale nie Smoczych Jeźdźców.

4. Niezwykła fauna
Charakterystyczne dla tych rejonów zwierzęta,
które wyróżniają jakieś niespotykane cechy:
◊ Mięsożerne ptaki, które atakują całymi
stadami jak piranie i panicznie boją się
dźwięku dzwoneczków.
◊ Gigantyczne małże, wytwarzające wy-
jątkowo wielkie i piękne perły - ich
opalizująca powierzchnia widziana
w blasku księżyca, potrafi wprowadzić
w proroczy trans.
◊ Potężne bawoły o wysokim na trzy me-
try kłębie, które pozwalają się dosiadać
miejscowym wojownikom.
◊ Zachwycające wyglądem i niezwykle
groźne drapieżne koty, które polują na
ludzi, ale raz pokonane zmieniają się
w niezachwianie lojalnych przyjaciół.

5. Niezwykła flora
Tutejsza roślinność wzbudza podziw, za-
chwyt lub strach przybyszy z innych części
Imperium:
◊ Kolosalne, żyjące po wiele tysięcy lat
drzewa, w których koronach żyją całe
ekosystemy, a w powalonym pniu można
zbudować sporą osadę - w zestawieniu
z nimi, smoki wydają się małe jak wróble.

90
Rozdział III
◊ Owoce, których gęsty, lepki, cierpko-słodki
sok jest płynnym światłem - i wyjątkowo
uzależniającym narkotykiem, dającym
poczucie nieśmiertelności i nadludzkiej
mocy.
◊ Niezwykle wytrzymałe wodne liany, które
z jednej strony są świetne jako sznury,
z drugiej stanowią wielki problem, gdy
zarastają zatoki i cieśniny.
◊ Suchorośla na skraju pustyni, które w po-
rze kwitnienia, na określone dźwięki
odpowiadają światłem o różnych kolorach
i natężeniu - lokalna ludność tworzy
z nich lecznicze eliksiry o wielkiej mocy.
6. Nieodkryta tajemnica
Ta prowincja skrywa sekret, którego jeszcze
nikomu nie udało się odkryć - albo może
prawda zginęła w pomroce dziejów:
◊ Olbrzymia rozpadlina w ziemi, z której
wieje ciepły wiatr, a czasem wydobywają
się trujące opary. Podobno zrzucenie
w dół spisanych wspomnień, wymazuje
je z głowy wrzucającego.
◊ W środku stolicy prowincji stoi świątynia
starej wiary, zapieczętowana potężną magią
jeszcze przed Czasem Nocy - mimo wielu
prób wciąż nie udało się do niej dostać.
◊ Istnieją w tej prowincji miejsca, które
wydają się wyjęte spod władzy czasu -
przedmioty nie niszczeją, żywe istoty
przestają się starzeć. Niestety umysły ludzi
i zwierząt nie są w stanie tego wytrzymać
i szybko osuwają się w szaleństwo.
◊ Nikt nie wie, co się działo w tym miejscu
przed ani w trakcie Czasu Nocy. Nie
przetrwały żadne zapiski, opowieści,
legendy ani pieśni. Tak jakby po przy-
byciu Aslauga całą społeczność dotknęła
amnezja.
7. A ktywna magia
Można tu znaleźć miejsca, w których magia
wciąż działa - bo została uznana przez Szary
Zakon za zło konieczne albo zwyczajnie nie
wiadomo, jak można by ją powstrzymać:
◊ Wyrocznia, ukryta w labiryncie na
mroźnym pustkowiu, która odpowiada
na pytania przez ukazywanie na gładkiej
lodowej ścianie zagadkowych obrazów.
91
◊ Dwa miasta na przeciwległych granicach
prowincji, połączone pierścieniami tele-
portacyjnymi - wystarczająco dużymi,
żeby można było za ich pomocą przenieść
duży oddział wojska albo całe Skrzydło
Smoczych Jeźdźców.
◊ Sieć wysokogórskich osad, w których
można oddychać tylko dzięki działaniu
aktywnych kryształów.
◊ Niewidzialne z zewnątrz miasto-oaza,
które można dostrzec tylko patrząc
przez kryształ - lub wchodząc w obręb
miejskich murów.
8. Wyjątkowe znaczenie
Ta prowincja jest niezwykle ważna z per-
spektywy całego Imperium:
◊ To właśnie stąd pochodzi obecnie panu-
jący w Vesedzie Głos Aslauga.
◊ Znajduje się tu potężna biblioteka, skry-
wająca największe tajemnice dawnych
magów, pilnie strzeżona przez Szary
Zakon.
◊ W tej prowincji pozyskuje się olbrzymie
kryształy niezwykłej czystości służące
do wytwarzania nowych Oczu Gavany.
◊ Stoi tu największa i najbogatsza świąty-
nia Złotego Zakonu, o której skarbcach
opowiada się legendy.
MAPA IMPERIUM
Podręcznik, który czytasz, nie zawiera żadnej,
nawet przybliżonej mapy Imperium. Nie jest
to niedopatrzenie - nie chcemy narzucać ci
naszej wizji świata. Poza samą stolicą Impe-
rium, Vesedą, obecność, charakter i umiej-
scowienie każdej innej prowincji zależy
w pełni od decyzji waszej grupy. Możecie
dowolnie zestawiać ze sobą gotowe i dodane
przez was krainy.
Czy cesarstwo, które właśnie wymyśli-
łeś, to właśnie to, które najechało archipelag
Shania? Czy twoja górska republika kupiecka
leży w tym samym paśmie co Góry Cmen-
tarne, czy może bliżej jej do Lezeronu?
Czy wylosowane przez ciebie pustynne
mocarstwo zajmie miejsce Albarii na waszej
mapie Imperium, czy raczej będzie z nią
sąsiadować?

Może w ramach przygotowań do sesji
naszkicujecie mapę własnego Imperium?
Uzupełnianie jej w trakcie poznawania
świata wraz z kolejnymi sesjami może
być wspaniałym dodatkiem do kampanii.
PODSUMOWANIE
Po wybraniu, wylosowaniu lub wymyśleniu
wszystkich cech prowincji, masz już ogólną
wizję miejsca, z którego pochodzi twoja postać.
To absolutnie wystarczy do gry w Trybie
Pojedynczej Przygody, ale jeśli szykujecie się
na dłuższą kampanię w Trybie Opowieści
lub Szachownicy (albo jeśli to właśnie twojej
prowincji ma dotyczyć fabuła przygody) warto
poświęcić jej jeszcze trochę czasu.
Odpowiedz na wybrane z poniższych
pytań - te, które cię zainspirują. Być może
dodadzą coś do twojego pomysłu albo pomogą
połączyć już istniejące elementy układanki.
1. Co czujesz względem swojej ojczyzny?
Przywiązanie, sentyment, niechęć?
2. Które miejsca są ważne pod względem
politycznym?
3. Które miejsca są ważne dla ciebie?
4. Co o twojej prowincji myślą jej sąsiedzi?
5. Jakie bajki opowiada się tu dzieciom
na dobranoc?
6. Z jakich niezwykłych potraw lub zwy-
czajów słynie ta kraina?
7. Czy pozostawiłeś tam kogoś, za kim
tęsknisz?
8. Czy pozostawiłeś tam coś, za czym
tęsknisz?
9. Jaki był twój status? Należałeś do uci-
śnionych czy uciskających?
10. Czy angażowałeś się w konflikty obecne
w twojej ojczyźnie? Po której stronie?
11. Jak wielu Smoczych Jeźdźców pocho-
dziło lub pochodzi z tego miejsca?
12. Jak wiele jest tu Świątyń Aslauga i czy
któraś z nich ma Oko Gavany?
92
T woja P rowincja
Pamiętaj, że nie musisz robić wszystkiego
na raz. Możesz zacząć od prostego pomysłu
i rozbudowywać go już po rozpoczęciu gry,
kiedy oswoisz się ze światem i zobaczysz, co
cię w nim najbardziej fascynuje - albo cze-
go ci brakuje. Nie jesteś też zdany tylko na
siebie. W doprecyzowaniu twojej prowincji
mogą pomóc pytania do drużyny z rozdziału
Sesja zero, które służą osadzeniu waszych
krain w świecie i powiązaniu ich siecią relacji
(patrz str. 246).
Lubicie wspólną improwizację i przeka-
zywanie narracji podczas sesji? Umówcie
się, że podczas odwiedzin w ojczystej
prowincji postaci, to właśnie gracze będą
opisywać dobrze znane sobie miejsca albo
dokładać do scen elementy pokazujące
szczególny charakter ich krainy - zwy-
czaje, architekturę, nietypowe zwierzęta
czy rośliny, miejscowe powiedzonka,
przesądy i tak dalej.
Podczas dłuższej kampanii dobrze, żeby fabuła
koncentrowała się na prowincjach, z których
pochodzą postacie graczy. Najlepiej, jeśli
w trakcie gry uda się odwiedzić je wszystkie,
żeby nikt nie poczuł się pominięty - chyba że
ktoś wyraźnie zaznaczy przed grą, że sobie
tego nie życzy.
Macie mało czasu, ale pomysł wymy-
ślenia własnej krainy bardzo się wam
podoba? A może wolicie światotwo-
rzenie w grupie? Albo marzy wam się
historia skoncentrowana na wątkach
personalnych postaci? Stwórzcie wspólnie
jedną prowincję, z której pochodzi całe
Skrzydło. Dzięki temu wszystkie PG
będą osobiście zaangażowane w fabułę,
a ich relacje (pozytywne i negatywne)
mogą być już na wstępie długotrwałe
i silniejsze niż zazwyczaj.
Rozdział IV
IV
ZASADY GRY
Gry fabularne opierają się na rozmowie.
Mistrzyni gry opisuje scenę, a ty mówisz,
jak twoja postać się zachowuje. MG opisuje
reakcje postaci niezależnych i świata, ty od-
powiadasz. W ten sposób wspólnie tworzycie
opowieść, a fabuła się rozwija, niosąc nowe
przygody.
Pamiętaj, że dla Wybrańców Aslauga
wiele sytuacji, które mogłyby przerosnąć
zwykłego człowieka, to żaden problem.
Bandyci na szlaku? Lepiej niech szybko
uciekają przed smoczym ogniem. Podróż
do oddalonej prowincji? Na smoczych
skrzydłach będziesz tam przed zmierzchem.
Jednak prędzej czy później dojdzie
do sytuacji, która nawet dla twojej postaci
okaże się wyzwaniem. To może być star-
cie z przerażającą chimerą, która próbuje
zniszczyć całe miasto albo próba odkrycia
jak działa starożytny magiczny artefakt lub
też pokojowe powstrzymanie wzburzonego
tłumu przed spaleniem posiadłości wielmoży.
Wtedy należy odwołać się do rzutu.
Pamiętajcie, by rzucać kośćmi tylko
wtedy, gdy bohaterowie opowieści
poddawani są próbie, a więc w mo-
mentach rozstrzygających dla dalszego
toku historii i kluczowych dla postaci
graczy. Zachowajcie rzuty kośćmi na
dramatyczne sytuacje i trudne wyzwania.
W każdej innej sytuacji MG powinna
po prostu pozwolić postaciom graczy
zrobić to, co sobie zaplanowały.
95
RODZAJE KOŚCI
Do gry w Smoczych Jeźdźców potrzebujesz
głównie dużej liczby kości sześciościennych
(k6) oraz ośmiościennych Kości Smoka
(k8). Czasami użyjesz też dziesięcio- (k10)
i dwunastościennych (k12) Kości Magii - są
wyjątkowo potężne, ale ich używanie wiąże
się z ryzykiem opisanym w dalszej części
podręcznika.
RZUTY KOŚĆMI
Gracze używają dwunastu Umiejętności,
z których każda jest powiązana z jedną
z czterech Cech.
Gdy twoja postać wykonuje jakąś czyn-
ność, najpierw opisz, co robi lub mówi. Na
tej podstawie określ, której Umiejętności
powinna użyć. Następnie weź tyle kości
k6, ile wynosi wartość Umiejętności oraz
wartość związanej z nią Cechy - to twoja
pula podstawowa.
Na koniec rzuć wszystkimi kośćmi
jednocześnie.
Modyfikatory
Często pojawiają się zewnętrzne czynniki,
które pomagają ci odnieść sukces. W takiej
sytuacji otrzymujesz do rzutu dodatkowe
kości. Innym razem coś utrudnia ci wykona-
nie czynności. Wtedy twoja pula kości ulega
zmniejszeniu. Takie premie i kary nazywamy
modyfikatorami:
◊ Modyfikatory mogą być dodatnie lub
ujemne.
◊ Modyfikator +1k8 oznacza jedną dodat-
kową kość k8, -2k6 oznacza dwie kości
k6 mniej i tak dalej.

◊ Może się zdarzyć, że zamiast dodawać
nowe kości do puli, słabsze kości będziesz
mógł zamienić na silniejsze.
◊ Pojedynczy rzut może wymagać uwzględ-
nienia kilku różnych modyfikatorów.
Najczęstszy modyfikator wynika z obecności
smoka . W scenach ze smokiem dodaj +1k8
do każdego rzutu.
Drugi ważny modyfikator to Cena Więzi, która
działa na korzyść postaci gracza w scenach
ze smokiem i na jej niekorzyść w scenach
bez smoka. Ten modyfikator dotyczy tylko
rzutów na Umiejętność powiązaną z Ceną
Więzi:
▶ w scenie ze smokiem zmień liczbę kości
k6 równą wysokości Więzi na kości k8
▶ w scenie bez smoka odejmij od puli tyle
kości k6 ile wynosi wysokość Więzi.
Poza powyższymi sytuacjami modyfikatory
będą pojawiać się głównie w scenach walki
oraz odzwierciedlać wpływ magii zgodnie
z zasadami opisanymi w rozdziale Magia
Kryształów.
Zasady Gry
R zut bez Umiejętności
Jeśli nie masz Umiejętności wymaganej do
wykonania danej akcji i tak możesz rzucić
kośćmi – po prostu weź liczbę kości k6 równą
wartości Cechy. Uwzględnij modyfikatory
- przede wszystkim dodaj do puli kość k8,
jeśli w scenie jest twój smok.
SUKCESY
Aby akcja się powiodła, musisz wyrzucić co
najmniej jedną szóstkę. Taki wynik nazywa
się sukcesem. Jeśli wyrzucisz więcej sukcesów,
niż potrzeba w danym rzucie, nadmiatowe
zwykle możesz przeznaczyć na dodatkowe
efekty.
Gdy wykonujesz rzut Kośćmi Smoka lub
Kośćmi Magii, każdy wynik o wartości 6
lub wyższy liczy się jako sukces. Naprawdę
wysokie wyniki oznaczają kilka sukcesów.
Szczegóły wyjaśnia poniższa tabela.
Sukcesy na kościach innych niż k6
Wynik K8 K10 K12
6 1 1 1

7 1 1 1
Jeśli macie wrażenie, że wpłynie to
pozytywnie na rozgrywkę, nic nie stoi 8 2 2 2
na przeszkodzie, żeby szczególnie trafne
pomysły lub barwne opisy zachowań 9 - 2 2
postaci także nagradzać dodatnim mo-
dyfikatorem +1k6. 10 - 3 3

11 - - 3

R zut na Więź 12 - - 4
Testując Więź, rzucasz pulą Więź + związana
z nią Cecha. Rzut na Więź wykorzystuje się
w kilku przypadkach:
▶ gdy testujesz latanie
▶ gdy rzutu wymagają Moce Smoka
▶ gdy chcesz zmusić do czegoś smoka
▶ gdy przyzywasz smoka z dużej odległości
(czyli chcesz, żeby pojawił się w scenie
do tej pory rozgrywanej bez smoka)
▶ gdy opierasz się niektórym rodzajom
zaklęć (patrz str. 187)

96
Rozdział IV
Efekty nadmiarowych sukcesów
Zwykle wystarczy jeden sukces, żeby udało ci
się zrobić to, co zaplanowałeś. Jeśli wyrzucisz
ich więcej, wówczas każdy nadmiarowy sukces
możesz przeznaczyć na jeden pozytywny efekt
fabularny, o ile pasuje do sytuacji w fikcji.
Każdy efekt może być wybrany tylko raz
dla konkretnego rzutu.
◊ Robisz na kimś trwałe wrażenie, które
może okazać się przydatne w przyszłości.
◊ Efekt twojego działania jest lepszy niż
planowany.
◊ Pojawia się niespodziewana korzyść lub
szansa.
◊ O tej sytuacji będą opowiadane legendy.
W scenach walki, zamiast powyższych,
masz do wyboru specjalne efekty, które
dają konkretne korzyści mechaniczne (patrz
str. 109).
Sztuka odnoszenia porażek
Kiedy nie wypadną żadne sukcesy, coś idzie
nie tak. Z jakiegoś powodu nie udało ci się
osiągnąć zamierzonego celu. Razem z MG
wymyślcie, dlaczego tak się stało. Nieudany
rzut nie zatrzymuje toku opowieści, tylko
ją rozwija, bo porażki często prowadzą do
ciekawych konsekwencji i dramatycznych
zwrotów akcji.
Jeśli naprawdę zależy ci na sukcesie, masz
jeszcze jedną szansę – możesz forsować rzut.
Fiasko
Wynik 1 na kościach może zaszkodzić postaci,
powodując utratę Animuszu, a w niektórych
przypadkach nawet zaznaczenie Stanu albo
oznaczać negatywne konsekwencje dla oto-
czenia. Jedynki nie mają efektu w pierwszym
rzucie, liczą się dopiero, jeśli postanowisz
forsować. Jedynkę nazywamy fiaskiem.
97
FORSOWANIE RZUTU
Jeśli naprawdę chcesz, by test się udał, możesz
forsować rzut. Aby to zrobić, zbierz wszyst-
kie kości, na których nie wypadł sukces albo
fiasko i rzuć nimi ponownie. W ten sposób
masz drugą szansę wyrzucenia sukcesów.
◊ Nie możesz wybierać kości, które chcesz
przerzucić. Gdy forsujesz rzut, rzucasz
wszystkimi kośćmi, na których nie wypadł
ani sukces, ani fiasko (czyli od 2 do 5).
◊ Dany rzut można forsować tylko raz. Jeśli
znowu się nie uda, musisz stawić czoła
konsekwencjom porażki.
◊ Kiedy stracisz wszystkie punkty Animu-
szu, nie możesz forsować rzutu, dopóki
nie odzyskasz choć jednego.
◊ Rzuty, których nie możesz forsować, to
rzut na unik i rzut ostatniej szansy.
Zwykle forsuje się rzuty, które okazały się
zupełną porażką. Możesz też forsować rzut,
jeśli wypadł w nim sukces, a ty potrzebu-
jesz ich więcej - na przykład, by zwiększyć
skuteczność ataku. Jednak każde forsowanie
rzutu wiąże się z ryzykiem, które wyjaśniono
poniżej.
Na poziomie fikcji forsowanie oznacza
dodatkowy wysiłek, przekroczenie swoich
granic w celu osiągnięcia pożądanego skutku.
Sposób zależy od wykonywanej czynności. To
może być wysiłek fizyczny, ale też skuteczne
skupienie się lub zmagania emocjonalne.
W walce alternatywą dla forsowania
jest Poświęcenie się, czyli dobrowolne
zaznaczenie Stanu w zamian za jeden
sukces (patrz str. 109).
A ktywacja Fiaska
Gdy za wszelką cenę chcesz osiągnąć sukces,
pojawia się ryzyko wyczerpania lub inne
negatywne efekty. Po wykonaniu forsowa-
nego rzutu popatrz na kości na stole. Fiaska
( jedynki) nie miały znaczenia w pierwszym
rzucie, ale forsowanie je aktywowało.
Nie ma znaczenia, czy jedynki pojawiły się
w pierwszym, czy w drugim rzucie.

Zazwyczaj efektem fiaska na kościach k6
i k8 jest utrata jednego punktu Animuszu.
W scenach walki, jeśli PG korzysta z Mocy
Smoka, MG może zdecydować, że zamiast
utraty Animuszu pojawiają się inne konse-
kwencje:
◊ 1 fiasko - Moc wymyka się spod kontroli
i prowadzi do dodatkowych zniszczeń.
◊ 2 fiaska - towarzysz będący w zwarciu
zaznacza Stan albo postaci niezależne,
walczące jako sojusznicy Skrzydła, giną
lub zostają zdziesiątkowane.
Decyzja o wykorzystaniu fiaska w ten sposób
musi mieć sens w fikcji. Ryzyko związane
konkretnie z Mocami Smoka zostało szerzej
opisane na str. 107.
Fiasko a Kości M agii
Kości Magii odzwierciedlają zwodniczą po-
tęgę kryształów - pozwalają na zdobycie aż
trzech lub czterech sukcesów na jednej kości,
ale korzystanie z nich niesie ze sobą poważne
ryzyko. Ponieważ oznaczają zaczerpnięcie
mocy bezpośrednio ze smoczego kryształu,
mogą doprowadzić do zranienia, a nawet
zabicia smoka:
◊ Brak sukcesu (czyli wynik od 2 do 5) na
Kości Magii oznacza zaznaczenie Stanu
smokowi.
◊ Fiasko ( jedynka) na Kości Magii oznacza
zaznaczenie dwóch Stanów smokowi.
Oba efekty aktywują się dopiero po forso-
waniu rzutu. Fiaska na Kościach Magii nie
mogą być użyte w żadnym innym celu - do
odebrania punktu Animuszu, zranienia in-
nego PG czy wprowadzenia wymienionych
wyżej konsekwencji do fikcji.
Utrata A nimuszu
Animusz odpowiada za ogólny stan postaci,
jej chęć do działania, jasność umysłu, pewność
siebie, energię. Nie jest natomiast buforem
chroniącym przed ciosami przeciwników.
Możesz czuć się świetnie i mimo to w jednej
chwili zginąć w paszczy chimery.
Postać, która nie ma Animuszu, jest
otępiała, wycieńczona lub zniechęcona, ma
problemy z koncentracją. W takiej sytuacji
brakuje jej energii potrzebnej do przekra-
98
Zasady Gry
czania własnych granic. Z tego powodu
postać, która utraciła cały Animusz nie może
forsować rzutów dopóki nie odzyska choć
jednego punktu.
Animusz można stracić:
▶ w wyniku forsowania na kościach k6 i k8
▶ przez zdolności specjalne niektórych
chimer
▶ jako efekt wymierzonego w PG zaklęcia.
Odzyskiwanie A nimuszu
Żeby odzyskać Animusz odwołaj się do
motywacji twojej postaci. Wybraniec mo-
tywowany wiarą w Aslauga do odzyskania
równowagi wewnętrznej może potrzebować
szczerej modlitwy, odwiedzenia miejsca kultu
albo chwili bliskości ze swoim smokiem. Taki,
którego napędza żądza sławy, poczuje się
lepiej, słysząc, jak tłum skanduje jego imię,
a pragnący bogactwa odpręży się, obgryzając
udko przepiórki na rzeźbionym szezlongu.
Sposoby odzyskiwania Animuszu mogą
być też mniej przyjemne dla otoczenia. Smo-
czy Jeździec, którego motywuje pragnienie
władzy, może wyładować złość po przegranej
walce na akolicie Fioletowego Zakonu albo
zdeptać pychę ważnego kapłana czy lokal-
nego władcy, nie patrząc na konsekwencje.
W zależności od sytuacji możesz tylko
opisać, czym zajmuje się postać lub zapro-
ponować rozegranie sceny - tylko dla ciebie
albo takiej, w której wezmą udział też inne
postacie. Na koniec wykonaj rzut jedną ko-
ścią k6 i odzyskaj liczbę punktów Animuszu
zgodną z wynikiem.
Ten sposób odzyskiwania Animuszu
ma być pomocą i zachętą dla graczy do
tworzenia scen, w których będą mogli
pokazać i pogłębić swoją postać. Jeśli
w trakcie długiej kampanii poczujecie
się nim znużeni albo zwyczajnie nie
będzie pasować do waszego stylu gra-
nia - korzystajcie z reszty sposobów.
Możecie też ustalić, że wystarczy chwila
wypoczynku, żeby móc wykonać rzut
na odzyskanie Animuszu.
Rozdział IV
Animusz możesz odzyskać także:
▶ korzystając z odpowiednich Talentów
▶ jako bonus za zaznaczenie Stanu postaci
(2 punkty)
▶ po spokojnie przespanej nocy (całość).
Tylko jedna szansa
Jedna z najważniejszych zasad gry brzmi: masz
tylko jedną szansę, by próbować osiągnąć suk-
ces, wykonując daną akcję. Po rzucie kośćmi
i ewentualnym forsowaniu nie możesz rzucać
drugi raz, by osiągnąć ten sam cel. Musisz
spróbować czegoś innego lub poczekać, aż
okoliczności znacząco się zmienią.
Zasada ta nie dotyczy walki – tego sa-
mego wroga można atakować wielokrotnie.
99
PUNKTY
ROZMACHU
Wielcy bohaterowie dokonu-
ją epickich czynów - ale także
brawurowo ryzykują życiem
w starciu z niezwykle potężnymi
przeciwnikami. Punkty Rozmachu
(PR) to waluta, która pozwala
graczom zwiększyć szansę postaci
na dokonanie czegoś niezwykłego.
Jednocześnie służy podniesieniu
stawki i wprowadza do gry do-
datkowe ryzyko.
Możesz wydać 1 PR, żeby:
◊ Na całą scenę połączyć Cechę
z Umiejętnością inaczej niż standar-
dowo - np. podczas starcia używać
Mądrości zamiast Waleczności
lub Rozumienia zamiast Walki.
◊ Korzystać z części Mocy Smoka
na drugim i trzecim poziomie
zgodnie z opisem.
◊ Jednorazowo dodać sześć ko-
ści k6 do dowolnego rzutu. Na
Kości Rozmachu nie działają
ujemne modyfikatory, a jedynki
nie liczą się jako fiaska. W razie
forsowania można je przerzucić
i nie powodują utraty Animuszu,
ani innych negatywnych efektów,
nawet jeśli znowu wypadnie
jedynka.
MG w trakcie sesji może wydawać punkty
Rozmachu, żeby:
◊ Za 1 PR aktywować fiaska już przy
pierwszym rzucie gracza. Taki rzut nadal
można forsować.
◊ Za 1 PR sprawić, że w scenie bez smoka
jeździec nie będzie w stanie go natych-
miastowo przyzwać rzutem na Więź.
Powód zwłoki musi być wyjaśniony
w fikcji - zgodnie z sytuacją, Charakterem
smoka i Relacją w Diadzie.
◊ Za 2 PR rozegrać dodatkową turę prze-
ciwnika w dowolnym momencie rundy.
Każdy z grających (gracze i MG) zaczyna
sesję z jednym punktem Rozmachu.

Warto mieć sześć kości k6 w innym
kolorze niż pozostałe, żeby łatwiej
odróżnić Kości Rozmachu od innych
kości sześciościennych.
Punkty Rozmachu wydane przez graczy
trafiają do mistrzyni gry. Punkty Rozmachu
wydane przez MG trafiają do konkretnych
graczy, zaczynając od tych, którzy nie mają
żadnego. Dalszą kolejność ustalcie dowolnie.
Raz rozdzielonych punktów Rozmachu
nie można sobie przekazywać. Niezależnie
od sytuacji na koniec gry, nową sesję każdy
z grających zaczyna z jednym PR.
Na liczbę i sposób zarządzania punktami
Rozmachu mają wpływ niektóre Talenty -
dzięki nim możesz zacząć grę z dodatkowym
punktem Rozmachu (czyli zwiększyć pulę
dostępnych PR dla wszystkich grających),
a także zyskać możliwość otrzymywania PR
od innych graczy za ich zgodą albo przeka-
zywania im własnych.
Lubicie, kiedy tworzenie fikcji należy
do wszystkich grających? Macie ochotę
na trochę improwizacji? Wprowadźcie
zasadę, że za punkty Rozmachu gracze
mogą dodawać do świata gry nowe,
ważne elementy, które działają na ich
korzyść (np. zadeklarować, że w trud-
nym momencie walki niespodziewanie
pojawia się sojusznik albo że w przeszu-
kiwanych starożytnych ruinach postać
znajduje zapomniany magiczny artefakt).
Wyzwaniem dla MG będzie wplecenie
tych nowych informacji w rozgrywkę.
100
Zasady Gry
RZUTY GRUPOWE
Gdy z jakimś wyzwaniem mierzy się cała
grupa postaci graczy, nie rzucajcie kośćmi
osobno. Zamiast tego wybierzcie jednego
z was – kogoś, kto najlepiej poradzi sobie
z tą przeszkodą. Pozostali mogą mu pomagać
(patrz niżej), o ile jest to możliwe w danej
sytuacji. Jeśli rzut się nie uda, konsekwencje
porażki dosięgają wszystkie osoby działające
w tej grupie i nikt z was nie może próbować
sobie poradzić z tym konkretnym wyzwaniem.
Zasady tej nie stosuje się w walce – każda
postać może atakować dowolnego wroga,
a wspólne działanie odzwierciedla mechanika
Manewru Skrzydła (patrz str. 111).
POMOC INNYCH OSÓB
Inne postacie graczy mogą ci pomagać
w osiągnięciu sukcesu w rzucie kośćmi.
Należy to zadeklarować od razu, jeszcze przed
rzutem. Ponadto taka pomoc powinna mieć
sens w fikcji – pomagająca ci osoba musi
być fizycznie obecna i zdolna do udzielenia
wsparcia. Za każdą pomagającą osobę otrzy-
mujesz modyfikator +1k6.
RZUTY PRZECIWSTAWNE
W Smoczych Jeźdźcach rzuty przeciwstawne
pojawiają się głównie w sytuacjach, kiedy
postacie graczy występują przeciwko sobie.
W takim wypadku wykonajcie rzut przeciw-
stawny pasujących do sytuacji Umiejętności.
Wasze sukcesy się znoszą, a żeby wygrać,
musisz mieć więcej sukcesów niż drugi gracz.
Obie strony mogą forsować rzut.
Możecie wprowadzić dodatkową zasadę
dotyczącą konfrontacji społecznej między
PG. Po rzucie przeciwstawnym postać, która
przegra, nie jest automatycznie zmuszona
do zrobienia tego, do czego próbowano ją
przekonać lub zmanipulować. Natomiast jej
Rozdział IV
działania związane z tym rzutem zostaną
obarczone modyfikatorem równym prze-
wadze przeciwnika w teście. Jeśli PG zrobi
to, do czego była przekonywana, powinna
dodać tyle kości k6. Jeżeli natomiast zrobi
coś przeciwnego – musi tyle kości odjąć.
Wyjaśnienie tych modyfikatorów w fikcji
powinno zostać dopasowane do sytuacji na
sesji i charakteru postaci biorących udział
w konflikcie.
Jesteś ciężko ranny, ale upierasz się, że
ruszysz wraz z resztą Skrzydła w po-
ścig za chimerą. Towarzysz z drużyny
próbuje przekonać cię do odpuszcze-
nia, wykonując rzut przeciwstawny
Przekonywania ( jeśli odwołuje się do
argumentów logicznych) albo Inspira-
cji ( jeśli gra na emocjach) przeciwko
twojej Sile Woli. Z rzutu wynika, że
wygrywa dyskusję z trzema sukcesami,
więc teraz masz przed sobą dylemat. Jeśli
mimo wszystko uprzesz się, żeby wziąć
udział w walce, będziesz rzucać trzema
kośćmi k6 mniej (być może rozmowa
wzbudziła w tobie strach o życie albo
tak cię wkurzyła, że nie możesz się sku-
pić?). Jednak jeśli zgodzisz się odpuścić,
będziesz mieć trzy dodatkowe kości k6
w sytuacji, gdybyś pod ich nieobecność
został zaatakowany (może ta chwila od-
poczynku wystarczyła, żebyś poczuł się
lepiej albo sił dodaje ci świadomość, że
reszta Skrzydła dba o twoje zdrowie?).
Postacie niezależne nie korzystają z Umie-
jętności tak jak postacie graczy. Dlatego
na ogół MG nie rzuca za nie kośćmi.
Za to, kiedy sytuacja wymaga od PG od-
parcia działania postaci niezależnych lub
sukcesu w działaniu przeciwko nim, MG
może uznać, że gracz otrzymuje do rzutu
ujemny modyfikator między -1k6 a -3k6.
Wyjątkiem od tej reguły jest scena
starcia pomiędzy PG a innymi Smoczymi
Jeźdźcami (patrz str. 117).
101
Prz ykładowe modyfikatory:
◊ Specjalista w swojej dziedzinie: -1k6
◊ Osoba wybitna w swojej dziedzinie: -2k6
◊ Mistrz światowej klasy: -3k6
Modyfikatory dotyczą jedynie wybitnych
postaci niezależnych. Wobec przeciętnych
działanie PG wymaga tylko jednego sukcesu
albo udaje się automatycznie. Powyższe mo-
dyfikatory działają też w przypadku konfliktu
społecznego.
KONFLIKT SPOŁECZNY
Aby rozwiązać jakiś konflikt, nie zawsze
trzeba uciekać się do przemocy. Zamiast tego
możesz oszukać przeciwnika lub przekonać
go do swoich racji. Najczęściej oznacza to
rzut na Przebiegłość, Przekonywanie lub
Inspirację.
Pamiętaj, że wygrana w konflikcie spo-
łecznym to nie kontrola umysłu! To, czego
żądasz od przeciwnika, musi mieć sens –
żadna postać niezależna nie zgodzi się na
coś całkowicie sprzecznego z jej interesem,
poglądami czy wartościami, bez względu na
to, jak dużo sukcesów uzyskałeś w rzucie.
Pozycja Negocjacyjna
Na szansę powodzenia w konflikcie społecz-
nym wpływa twoja pozycja negocjacyjna.
Spełnienie jednego z poniższych warunków
modyfikuje twój rzut o +1k6 (modyfikatory
kumulują się):
◊ Twoja strona ma więcej smoków.
◊ To, o co prosisz, nic nie kosztuje roz-
mówcy.
◊ To, o co prosisz, przyniesie rozmówcy
korzyść.
◊ Kiedyś pomogłeś temu rozmówcy.
◊ Bardzo dobrze argumentujesz swoje racje
(podlega ocenie reszty grających).
◊ Twój Przydomek sugeruje, że warto ci
zaufać.

Spełnienie jednego z poniższych warunków
modyfikuje twój rzut o –1k6 (modyfikatory
kumulują się):
◊ Strona rozmówcy ma więcej smoków.
◊ Prosisz o coś cennego lub niebezpiecznego.
◊ Rozmówca nic nie zyska, pomagając ci.
◊ Rozmówca ma powód, żeby cię niena-
widzić.
◊ Pochodzicie z wyraźnie różnych kultur
i możecie błędnie interpretować swoje
zachowania.
◊ Twój Przydomek sugeruje, że nie warto
ci ufać.
Postać może powołać się na Przydomek,
żeby swoją sławą przekonać do czegoś po-
staci niezależne. Słowo honoru Smoczego
Jeźdźca, nazywanego Sprawiedliwym
albo groźba tego, który jest znany jako
Okrutny, będzie potraktowana poważ-
nie. Jednak złamanie obietnicy powinno
skutkować odwróceniem Przydomku
odpowiednio do sytuacji, na przykład
na Wiarołomny czy Pobłażliwy.
Wynik
Po zliczeniu modyfikatorów wykonaj rzut.
Jeśli osiągnąłeś sukces, rozmówca potraktował
poważnie twoje słowa. Może to oznaczać, że
zrobi dokładnie to, czego od niego chcesz
- ale może też zaproponować korzystną dla
ciebie alternatywę albo żądać czegoś w za-
mian. Szczegóły takiego żądania określa
MG. Powinno być na tyle rozsądne, byś
mógł je spełnić (co w przypadku Smoczych
Jeźdźców wcale nie jest aż tak dużym ogra-
niczeniem). Od ciebie zależy, czy zgodzisz
się na taki układ.
Pogoń, lekarstwa, karabiny
Bandyta OST
(1997)
102
Zasady Gry
SZANSA NA SUKCES
Gdy rzucasz dużą pulą różnych kości, trudno
ocenić szanse na odniesienie sukcesu czy
wagę modyfikatora. Na podstawie poniższych
informacji będzie ci łatwiej dobrać Moce
i Talenty oraz szacować ryzyko rzutów:
◊ Masz ~17% szans, że w rzucie na 1k6
osiągniesz sukces lub fiasko.
◊ Masz 38% szans, że w rzucie na 1k8 osią-
gniesz co najmniej jeden sukces oraz 13%
szans na dwa sukcesy lub jedno fiasko.
◊ Średnia pula kości 4k6+1k8 daje ci ~70%
na osiągnięcie sukcesu w rzucie.
◊ Dopiero rzut na 3k6 daje ci większą szan-
sę na sukces (~42%) niż 1k8, ale wciąż
masz mniejszą szansę na osiągnięcie 2
lub więcej sukcesów (~8%).
◊ Dodawanie kości do puli początkowej
modyfikuje szansę na sukces w innym
stopniu zależnie od wielkości puli. Przy-
kładowo dodanie +2k6 do puli 4k6+1k8
zwiększa szansę na sukces o ~9%, ale ten
sam modyfikator dodany do puli 6k6+1k8
zwiększa szansę jedynie o ~6%.
◊ Zamiana 1k6 na 1k8 jest zawsze lepsza
niż dodanie do puli +3k6.
◊ Przy dużych pulach nawet wysoki ujem-
ny modyfikator (np. -3k6) nie zmniejsza
znacznie szansy na sukces, ale znacząco
wpływa na szansę osiągnięcia dodatko-
wych sukcesów. Przykładowo w rzucie
7k6+2k8 masz ~ 90% na sukces i mak-
symalnie możesz osiągnąć 11 sukcesów.
Modyfikator -3k6 sprawia, że szansa na
sukces spada tylko o ~8%, ale już szansa
na dwa sukcesy spada o ~15% (~65% do
~50%), i maksymalnie możesz osiągnąć
8 sukcesów.
◊ Wydanie punktu Rozmachu i dodanie
+6k6 do rzutu zmienia beznadziejną
sytuację w prawie pewny sukces bez
dodatkowego ryzyka fiaska.
Rozdział IV

DOŚWIADCZENIE
ZDOBYWANIE PD Kupowanie Talentów:
◊ Talenty związane z Archetypem - 5 PD
Wszystko, czego twoja postać oraz jej smok ◊ Talenty spoza Archetypu - 10 PD
uczą się w czasie przygód, mierzy się za
pomocą punktów Doświadczenia (PD). Rozwijanie Więzi ze smokiem:
Na koniec każdej sesji porozmawiajcie ze sobą ◊ z 1 na 2 poziom - 10 PD
o tym, co się wydarzyło i przeczytajcie na ◊ z 2 na 3 poziom - 20 PD
głos poniższe pytania. Za każdą odpowiedź ◊ z 3 na 4 poziom - 30 PD
„tak” otrzymujesz jeden PD: ◊ z 4 na 5 poziom - 40 PD
1. Czy brałeś udział w sesji? Otrzymujesz
jeden PD po prostu za udział w grze. Od wysokości Więzi zależy liczba dostęp-
2. Czy czujesz, że pokazałeś, jakim grasz nych Mocy Smoka. Na 1, 2 i 3 poziomie
Archetypem? Więzi możesz mieć tylko trzy Moce, na 4
3. Czy czujesz, że pokazałeś prowincję, i 5 poziomie zyskujesz po jednej dodatkowej
z której pochodzi twoja postać? możliwości wykupienia Mocy. Dodatkowo
4. Czy czujesz, że pokazałeś wybraną wysokość Więzi pokazuje, ile Mocy możesz
Relację ze smokiem? rozwinąć do 3 poziomu.
5. Czy twoja postać podejmowała ważne
decyzje na podstawie Słów Aslauga? Rozwijanie Mocy Smoka:
6. Czy twoja postać dokonała nadzwy- ◊ za 1 poziom - 5 PD
czajnego czynu - na przykład zadała ◊ za 2 poziom - 10 PD
śmiertelny cios chimerze albo uratowała ◊ za 3 poziom - 20 PD
postać innego gracza?
7. Czy twoja postać swoim działaniem Czyli postać z Więzią na 2 ma trzy Moce
trwale wpłynęła na kształt Imperium? Smoka, ale tylko dwie z nich może rozwinąć
8. Czy twoja postać wyciągnęła z wyda- do 3 poziomu. Postać z Więzią na 4 może
rzeń na sesji jakąś życiową lekcję - jeśli mieć cztery Moce Smoka i wszystkie cztery
tak, to jaką? może rozwinąć do 3 poziomu.

Zapisz na karcie postaci liczbę otrzymanych PD.

ROZWÓJ BEZ PD
WYDAWANIE PD Na koniec sesji możesz także:
◊ dowolnie zmienić Relację twojej postaci
Za pomocą punktów Doświadczenia możesz ze smokiem zgodnie z wydarzeniami
rozwijać swoją postać. PD najlepiej wydawać w fikcji
pomiędzy sesjami. ◊ dowolnie zmienić Motywację postaci lub
wybrać dodatkową
Rozwijanie Umiejętności: ◊ zdecydować, że postać zdobyła Przydomek
◊ nowa Umiejętność - 5 PD lub zmieniła dotychczasowy.
◊ od 1 do 4 poziomu - 5 PD
◊ na 5 poziom - 10 PD

Żeby podnieść Umiejętność na kolejny W zależności od tego, jak szybko chcecie

poziom, wydaj 5 PD. Nauczenie się nowej
Umiejętności także kosztuje 5 PD. Podnie-
sienie Umiejętności na najwyższy, 5 poziom
kosztuje podwójnie - 10 PD. Umiejętności
należy podnosić stopniowo, co jeden poziom.
rozwijać postaci, możecie wprowadzić
zasady dodatkowe (patrz Sesja zero str.
242).

103

WALKA
STRESZCZENIE
◊ Ma być brawurowo, widowiskowo i he-
roicznie!
◊ Starcie podzielone jest na rundy, tury
i akcje.
◊ Walka toczy się w zwarciu albo na dystans.
◊ Możesz odstąpić od starcia, wykonując
w ramach swojej akcji rzut na Więź
(latanie).
◊ Na początek mistrzyni gry prezentuje cel
dramatyczny przeciwnika i odpowiednią
ścieżkę postępu.
◊ Następnie losujecie karty inicjatywy.
◊ Na inicjatywę można wpłynąć:
▶ zaskoczeniem
▶ Mocami Smoka .
◊ Walcząc ze smoczego grzbietu, do każ-
dego rzutu masz modyfikator +1k8, jak
w każdej innej scenie ze smokiem.
◊ Z własnej inicjatywy możesz wykonać:
▶ atak w zwarciu (rzut na Walkę)
▶ atak z dystansu (rzut na Zręczność)
▶ manewr (rzut na wybraną Umiejętność)
◊ W odpowiedzi na atak przeciwnika mo-
żesz wykonać:
▶ unik (rzut na unik)
▶ Zasłonięcie (przyjęcie obrażeń za
inną PG).
◊ Na wynik rzutu możesz wpłynąć:
▶ forsowaniem
▶ Poświęceniem.
◊ Podczas walki budujecie wspólnie P ulę
Skrzydła , która pomaga w unikaniu
ciosów.
104
Zasady Gry
◊ Za nadmiarowe sukcesy w rzucie na
atak możesz:
▶ zaznaczyć kolejne pola na ścieżce
obrażeń
▶ dodać +2k6 na uniki do Puli Skrzydła
▶ zmienić położenie bez utraty akcji
▶ odstąpić od walki bez utraty akcji
▶ ściągnąć kolejny atak na siebie.
◊ Zadawanie i przyjmowanie obrażeń jest
obrazowane zaznaczaniem Stanów.
◊ Zaznaczenie Stanu może oznaczać zmianę
Nastawienia przeciwnika - inną strategię
walki lub nowe możliwości mechaniczne.
◊ U większości przeciwników, zaznacze-
nie Stanu wymaga zapełnienia ścieżki
postępu obrażeń.
◊ Użycie Manewru Skrzydła ułatwia i przy-
spiesza zaznaczanie Stanów przeciwnikowi,
ale jest obarczone dużym ryzykiem.
◊ Smok i jeździec mają określoną liczbę
Stanów - dowolnie decydujesz o kolej-
ności ich zaznaczania.
◊ Za każdy zaznaczony Stan jeźdźca
możesz:
▶ dodać +1k8 do następnego ataku
▶ dodać +1k8 do następnego uniku
▶ odnowić 2 punkty Animuszu.
◊ Zaznaczenie ostatniego Stanu jeźdźca
lub smoka, zwykle oznacza śmierć -
chyba że na koniec sceny uda ci się rzut
ostatniej szansy pojedynczą kością k8.
Sukces oznacza przywrócenie do życia.
◊ Zamiast rzutu ostatniej szansy możesz
wybrać śmierć bohatera - zrezygnować
z próby uratowania się za dodatkową akcję
z maksymalną możliwą liczbą sukcesów.
◊ W dowolnym momencie starcia MG może
wprowadzić dodatkowe Zagrożenia ,
a gracze podjąć się dodatkowych Wyzwań.
Rozdział IV
PODSTAWY
CZAS I PRZESTRZEŃ
Sceny walki w Smoczych Jeźdźcach mają
być dynamiczne, brawurowe i pełne heroicz-
nych czynów. Odległości i czas traktujemy
umownie oraz nie rozpatrujemy osobno
każdej drobnej czynności.
Walka dzieli się na rundy. W trakcie
rundy każda postać gracza ma swoją turę -
przeciwnicy często mają ich więcej. W swojej
turze można wykonać jedną akcję. Kolejność
działania wynika z inicjatywy.
runda - tura - akcja
Runda walki nie ma określonych, sztywnych
ram czasowych. Nie wyliczamy dystansu,
jaki może przelecieć smok w trakcie rundy.
Mistrzyni gry, otwierając scenę, opisowo
informuje graczy, jakie są założone odległości
i czas. Można na tym etapie naszkicować
prostą mapkę sytuacyjną. Dzięki temu gra-
cze zorientują się, jakie mają perspektywy
i możliwości oraz będą mogli ocenić wagę
podejmowanych decyzji.
Na potrzeby mechaniki wyróżniamy trzy
odległości w walce, które mają wpływ na
możliwości PG w trakcie starcia:
◊ Zwarcie - walczący znajdują się blisko
siebie.
◊ Dystans - postać uczestniczy w walce,
ale z oddalenia.
◊ Poza starciem - postać oddala się na
tyle, że nie jest w stanie w żaden sposób
angażować się w walkę, ale też pozostaje
poza zasięgiem ataku przeciwnika.
Żeby znaleźć się poza starciem, zadeklaruj
manewr Odstąpienia . Wymaga on sukcesu
w rzucie na Więź (latanie). Możesz także
Odstąpić bez rzutu, jeśli przeznaczysz na
ten cel nadmiarowy sukces z rzutu na atak
(patrz Sukcesy w ataku str. 109). W śledzeniu
odległości mogą pomóc karty z talii zapro-
jektowanej do Smoczych Jeźdźców.
Na początku konfrontacji wszyscy gra-
jący wspólnie ustalają, w jakiej odległości
105
PG znajdują się od przeciwników, biorąc
pod uwagę sytuację w fikcji. Jeśli Skrzydło
wypatrzyło chimerę i chce ją zaatakować,
wszystkie Diady mogą rozpocząć starcie
z dystansu. Jeśli chimerze udało się zaatako-
wać postać gracza z zaskoczenia, na przykład
wyłaniając się nagle spod pustynnego piasku,
grający mogą uznać, że ta postać rozpoczyna
konfrontację z potworem już w zwarciu.
CEL WALKI I ŚCIEŻKI
POSTĘPU
W konwencji epickiego fantasy o bohater-
skich Wybrańcach celem walki dla postaci
graczy nigdy nie jest tylko przetrwanie. Nie
powinno być nim także samo pokonanie
czy zabicie przeciwnika. W fikcji daleko
ważniejsze będzie znalezienie sposobu na
powstrzymanie wrogów przed zrealizowaniem
ich złowieszczych planów, zanim będzie za
późno. Do zobrazowania tego dążenia służą
ścieżki postępu.
Ścieżki postępu to wizualna reprezen-
tacja upływającego czasu i efektów działań
PG oraz ich przeciwników. Służą mierzeniu
postępu między bieżącą sytuacją a określonym
wydarzeniem w przyszłości - tj. osiągnięciem
zamierzonego celu przez przeciwnika lub PG.
Ścieżkę obrazują puste pola, które MG lub
gracze zapełniają w miarę podejmowanych
działań i upływu czasu. Będziesz z nich
korzystać w wielu momentach gry.
Przykładowa ścieżka postępu

CEL DRAMATYCZNY
Każdy przeciwnik, którego napotykają PG,
powinien mieć cel wykraczający poza samą
konfrontację. Coś, w czym Smoczy Jeźdźcy
będą próbowali mu przeszkodzić. Dzięki temu
zwycięstwo w starciu nie jest jednoznaczne
z pokonaniem przeciwnika, a zależy od tego,
czy uda się go wyprzedzić, powstrzymać lub
zadać śmiertelną ranę wystarczająco szybko.
Do mierzenia czasu, który masz na uporanie
się z zagrożeniem, służy ścieżka postępu celu
dramatycznego.
Jeśli cel dramatyczny maga to wezwanie
chimery na środku targowiska pełnego
kupców, to czy nazwiesz zwycięstwem
sytuację, w której spalisz go smoczym
ogniem tuż po tym, gdy udało mu
się otworzyć bramę do innego wymiaru?
Ścieżkę celu MG wprowadza w chwili rozpo-
częcia starcia, jeszcze zanim zostanie ustalona
inicjatywa. Długość ścieżki to liczba rund,
które muszą upłynąć do wypełnienia celu.
Na koniec każdej rundy konfrontacji MG
zaznacza jedno pole, opisując jednocześnie
zmianę sytuacji w fikcji. Może się zdarzyć,
że zapełnianie ścieżki będzie powodować
też zmiany mechaniczne (patrz Mechanika
magii kryształów, str. 189). Kiedy ścieżka się
wypełni, cel dramatyczny zostaje osiągnięty
i do fikcji muszą zostać wprowadzone od-
powiednie konsekwencje.
Postacie graczy mają możliwość wpływać
na ścieżkę celu dramatycznego za pomocą
manewrów. Zamiast bezpośredniego ataku,
możesz przeznaczyć swoją turę na działanie,
które ma spowolnić przeciwnika lub prze-
szkodzić mu w osiągnięciu celu. Udany rzut
na manewr sprawia, że na koniec rundy pole
nie zostaje zaznaczone. W fikcji oznacza to,
że przeciwnikowi nie udało się zbliżyć do
osiągnięcia celu.
Także przeciwnik może wpływać na
ścieżkę celu dramatycznego, przeznaczając
ostatnią turę w rundzie na zaznaczenie dodat-
106
Walka
kowego pola - czyli przyspieszenie realizacji
celu - zamiast na wykonanie ataku.
Domyślna długość ścieżki celu drama-
tycznego to 3 albo 4 rundy. Krótsza oznacza,
że sytuacja jest trudna od samego początku
i nie ma miejsca na błędy. Dłuższa da posta-
ciom graczy więcej czasu na reakcję i zajęcie
się też innymi elementami starcia, co może
rozładować dramatyzm starcia.
Przykładowe cele dramatyczne:
◊ Chimera próbuje dotrzeć do świątyni,
w której trzymane są artefakty.
◊ Chimera próbuje dopaść uciekającą
karawanę władcy prowincji.
◊ Chimera próbuje zniszczyć tamę
i zalać wodą całą dolinę.
◊ Chimera próbuje dostać się do centrum
miasta, gdzie mag rzuca zaklęcie.
INICJATYWA
Po ustaleniu celu dramatycznego należy
określić kolejność działania, czyli ustalić
kto ma jaką inicjatywę. Zróbcie to, zanim
zaczniecie deklarować akcje i rzucać kośćmi.
Weź dziesięć kart oznaczonych numerami
1 do 10. Możesz skorzystać z kart inicjatywy
z talii do Smoczych Jeźdźców - znajdują się na
nich dodatkowe oznaczenia, które ułatwią ko-
rzystanie z bonusów mechanicznych podczas
walki. Gracze, których postacie – dobrowolnie
albo zmuszone sytuacją – uczestniczą w tej
walce, ciągną po jednej karcie. Mistrzyni gry
bierze liczbę kart równą liczbie tur przeciwnika
lub przeciwników. Nazywamy to losowaniem
kart inicjatywy. Wartość na karcie określa,
w jakiej kolejności będą działać uczestnicy
konfliktu. Numer 1 działa pierwszy, numer
2 drugi i tak dalej.
Umieść kartę inicjatywy obok swojej
karty postaci, tak by każdy wiedział, kiedy
nadejdzie twoja kolej. Mistrzyni gry umieszcza
karty przeciwników przed sobą.
Rozdział IV
W momencie, gdy każdy uczestnik wyko-
rzystał już okazję do działania, runda dobiega
końca i rozpoczyna się następna. Kolejność
działań w rundzie nie zmienia się przez całą
walkę – inicjatywę losuje się tylko raz, na
początku pierwszej rundy. Na inicjatywę
mają wpływ niektóre Moce Smoka.
Zaskoczenie
Jeśli wykonujesz atak, który MG określi jako
atak z zaskoczenia, możesz wylosować dwie
karty inicjatywy i zdecydować, której chcesz
użyć. Niewykorzystaną kartę wtasowujesz
do talii, zanim pociągnie z niej kolejna osoba
(inny gracz lub MG).
SMOK W WALCE
Kiedy PG walczy ze smoczego grzbietu, gracz
rzuca za akcję Diady - nie ma rozróżnienia
na ataki smoka i jeźdźca.
Przy interpretacji rzutu możesz zwrócić
uwagę na to, na jakich kościach wy-
padły sukcesy (lub fiaska w przypadku
forsowania). Sukces na Kości Smoka
oznacza, że to jego atak zadał obrażenia
przeciwnikowi, fiasko - że negatywne
konsekwencje wynikają z jego działań.
W zależności od tego, na jakich kościach
wypadły sukcesy, udany rzut na Walkę
może oznaczać, że smok rozorał pazura-
mi bok chimery, a jeździec, wychylając
się z siodła, ciął ją mieczem. Może też
oznaczać, że smok wczepił się w grzbiet
bestii i odgryzł spory kawał z karku,
podczas gdy jeździec rozpaczliwie starał
się utrzymać w siodle. Nie zmienia to
mechanicznego efektu ataku - ale zwra-
cając na to uwagę w opisie, sprawicie,
że świat fikcji będzie bardziej żywy,
a miejsce smoka w potyczce wyraźniej
zaznaczone.
107
Smok jest potężnym sprzymierzeńcem, zaś
walka z jego grzbietu wiąże się z dodatko-
wymi możliwościami - pozwala korzystać
z Mocy Smoka. Dodatkowo w scenie walki ze
smokiem tak jak zawsze dodaj do puli +1k8,
a jeśli rzucasz na Umiejętność powiązaną
z Ceną Więzi, zamień na k8 tyle kości k6,
ile wynosi twoja Więź.
Przyjmijmy, że pula kości w rzucie na
atak w zwarciu wynosi 7k6 (suma Wa-
leczności 4 i Walki 3). Więź tej Diady
to 1, a ich Cena Więzi jest związana
z Walką - stąd jedną kość k6 należy
zmienić na k8. Na tę chwilę pula to
6k6+1k8. Ponieważ Diada walczy razem,
PG dodaje do puli modyfikator wyni-
kający ze sceny ze smokiem, czyli +1k8.
W ten sposób ostateczna pula w rzucie
na atak to 6k6+2k8.
Liczenie puli kości podczas starcia może
być skomplikowane i niepotrzebnie
zajmować czas - zrób to na spokojnie
przed sesją i zapisz wyniki w odpo-
wiednich miejscach na karcie postaci.
Pamiętaj o aktualizowaniu wyliczeń po
zwiększeniu Umiejętności albo Więzi
w ramach rozwoju postaci.
Obecność smoka w scenie walki jest kluczowa
pod względem fabularnym. Skala wyzwań
dla Diady jest zupełnie inna niż dla samej
postaci gracza. Dla bohatera walczącego na
smoku zagrożeniem może być wyszkolony
oddział wojska czy wściekły tłum, ale nie
pojedynczy przeciwnik, o ile nie jest kimś
absolutnie wyjątkowym - na przykład magiem
bądź innym Smoczym Jeźdźcem. Jeśli Diada
postanowi zaatakować grupę bandytów na
trakcie lub małe obozowisko rebeliantów,
samo zabicie wroga nie wymaga nawet rzutu
kością, wymaga tylko deklaracji. Natomiast
w scenie bez smoka ten sam typ przeciwnika
może już być dla twojej postaci poważnym
zagrożeniem (patrz Rodzaje przeciwników
str. 115).
 Walka
Ryzyko użycia Mocy Smoka
Smocze zdolności są trudne do opanowania -
im silniejsza Moc, tym łatwiej może wyrwać
się spod kontroli. Strumień ognia, który jest
w stanie zranić gigantyczną chimerę, może
też podpalić dzielnicę miasta, w którym
toczy się walka albo trafić w towarzysza ze
Skrzydła lub żołnierzy armii wspierającej
Smoczych Jeźdźców.
W mechanice to zagrożenie odzwier-
ciedlają dodatkowe efekty fiaska przy ko-
rzystaniu z Mocy. Mistrzyni gry może je
wprowadzić tylko, jeśli mają sens w fikcji.

Forsowanie: Moce Smoka

◊ 1 fiasko - efekt Mocy wymyka się spod
kontroli i prowadzi do dodatkowych
zniszczeń. Dla zobrazowania sytuacji
MG może wprowadzić ścieżkę postępu
Zagrożenia.
◊ 2 fiaska - na skutek użycia Mocy posta-
ci niezależne, walczące jako sojusznicy
Skrzydła, giną lub zostają zdziesiątkowane
albo PG, będąca w zwarciu z atakowaną
chimerą, zaznacza Stan.

Najpotężniejsze Moce wymagają aktywowania

kryształu ukrytego w sercu każdego smoka.
Dlatego część Mocy na 2 i większość na 3
poziomie może być niebezpieczna dla smoka:
wymaga albo zaznaczenia Stanu w zamian
za konkretny efekt, albo dorzucenia do puli
dziesięcio- lub dwunastościennej Kości Ma-
gii, która jest obusieczną bronią. Z jednej
strony pozwala na zdobycie większej liczby
sukcesów (nawet czterech na jednej kości!),
z drugiej stwarza realne zagrożenie dla
zdrowia i życia smoka.

Forsowanie: Kości M agii

◊ brak sukcesu - zaznaczenie Stanu smokowi
◊ fiasko - zaznaczenie 2 Stanów smokowi.

Fiasko wyrzucone na Kości Magii jest zwią-

zane ze smoczym kryształem, więc zawsze
uderza bezpośrednio w smoka i nie można
użyć go do wprowadzenia innych negatyw-
nych konsekwencji.

108
Rozdział IV
TYPY AKCJI W WALCE
Akcja to nic innego jak działanie postaci
w fikcji oraz najniższa jednostka miary czasu
w trakcie walki. To nie pojedyncza czyn-
ność, a sekwencja działań, prowadząca do
określonego celu. Czyli jeśli chcesz wdać się
w bezpośrednią walkę, zamiast pojedynczej
deklaracji („wyciągam miecz” albo „zadaję
cios”) powiedz, co i w jaki sposób chcesz
osiągnąć („wyciągam miecz i podlatujemy
jak najbliżej, smok atakuje pazurami, a ja tnę,
celując w odsłonięte oczy chimery - chcemy
ją oślepić!”). Wtedy zazwyczaj następuje rzut,
który decyduje o wyniku całości przedsta-
wionej sekwencji działań.
Atak w zwarciu
Kiedy chcesz rzucić się na przeciwnika
i wdać w bezpośrednią walkę, wykonaj atak
w zwarciu. Przykładowo jeździec może
zadawać ciosy lancą lub mieczem, a smok
szarpać wroga pazurami lub ziać ogniem
z bardzo bliskiej odległości.
Atakując w zwarciu, wykonaj w swojej
turze rzut na Waleczność + Walkę . Podsta-
wowym celem tego rzutu jest zadanie prze-
ciwnikowi obrażeń. Każdy sukces w rzucie
oznacza zaznaczenie przeciwnikowi jednego
pola na ścieżce postępu obrażeń lub - jeśli
jej nie ma - zaznaczenie Stanu.
W epickiej i brawurowej konwencji nie
wnikamy w to, jakie kto ma uzbrojenie.
Traktujemy je jak koloryt postaci, tak
samo, jak wygląd jeźdźca lub smoka.
Jeden Wybraniec może mieć pełną zbroję
i miecz dwuręczny, drugi tylko przepaskę
biodrową i kindżał. Jeden smok może
mieć pięć metrów i drobną budowę,
drugi być opancerzonym olbrzymem
z wielkimi pazurami. O skuteczności
w walce decydują statystyki i wynik
rzutu - ich interpretację i przedsta-
wienie w fikcji pozostawiamy waszej
kreatywności.
109
Atak z dystansu
Żeby zaatakować przeciwnika z wykorzy-
staniem broni dystansowej lub jakiejś formy
pocisków, jednocześnie trzymając się poza
zasięgiem niektórych ataków (na przykład
pazurów chimery) wykonaj atak z dystansu.
Atakując z dystansu, wykonaj w swojej
turze rzut na Spryt + Zręczność. Podsta-
wowym celem tego rzutu jest zadanie prze-
ciwnikowi obrażeń. Każdy sukces w rzucie
oznacza zaznaczenie przeciwnikowi jednego
pola na ścieżce postępu obrażeń lub - jeśli
jej nie ma - zaznaczenie Stanu.
Kiedy atakujesz, zadawanie obrażeń nie
jest jedyną opcją! Minimum jeden sukces
musi być przeznaczony na ten cel. Jednak
możesz zdecydować, że część sukcesów
w rzucie na atak chcesz zużyć na do-
datkowe efekty, które poprawią twoją
sytuację albo pomogą reszcie Skrzydła.
Listę możliwych efektów znajdziesz na
stronie obok.
Manewr
Kiedy chcesz w trakcie walki zrobić coś in-
nego niż atak - na przykład wypatrzeć maga
uciekającego przez zrujnowane miasto lub
odciągać uwagę chimery - użyj manewru.
Przeprowadzając manewr, wykonaj rzut
na Cechę + Umiejętność , które najlepiej
oddają jego charakter. Podstawowym celem
tego rzutu jest uzyskanie przewagi w walce
lub doprowadzenie do konkretnej sytuacji
w fikcji.
Efektem pojedynczego manewru nigdy
nie będzie zadanie obrażeń przeciwnikowi,
nawet jeśli grający ustalą, że Umiejętnością
najlepiej pasującą do fikcji jest Walka.
W trakcie starcia możesz wpleść poje-
dyncze manewry we wspólne działanie zwane
Manewrem Skrzydła. Jest to rodzaj ścieżki
postępu, której zrealizowanie ułatwia starcie
z potężnym przeciwnikiem (patrz Manewr
Skrzydła na str. 111).

Unik
To akcja, którą wykonuje się w odpowiedzi
na bezpośredni atak. Żeby uniknąć wymie-
rzonego w ciebie ataku, wykonaj unik. Liczba
uników, jaką można wykonać w ciągu jednej
rundy, jest nieograniczona.
Ataki przeciwników mają przypisaną
statystykę o nazwie Skuteczność. Aby rzut na
unik się udał, musisz osiągnąć liczbę sukce-
sów równą Skuteczności ataku lub większą.
Nieudany unik skutkuje zaznaczeniem liczby
Stanów równej Sile ataku przeciwnika (patrz
Odnoszenie obrażeń str. 113).
W trakcie uniku rzuć tyloma kośćmi
k6, ile wynosi twoja Więź. Tutaj także
obowiązuje modyfikator +1k8, wynikający
z obecności smoka. Rzutu na unik nie można
forsować, a nadmiarowe sukcesy nie mają
dodatkowych efektów.
Zasłonięcie
To akcja, którą wykonuje się w odpowiedzi
na atak wymierzony w inną postać gracza.
W sytuacji, kiedy inna PG ma zaznaczyć
Stan lub Stany w wyniku nieudanego
rzutu na unik, twoja Diada może zasłonić
towarzysza, aby przyjąć cios na siebie. Żeby
zasłonięcie zadziałało, musicie znajdować
się w tej samej odległości od przeciwnika
(zwarcie / dystans). Otrzymanego ciosu nie
możesz już unikać.
Zasłonięcie nie wymaga rzutu, działa
automatycznie . Działanie powinno mieć
sens w fikcji. Możesz je wykonać tylko raz
na rundę, niezależnie od tego, kiedy przy-
pada twoja tura.
POŚWIĘCENIE
Nieudane rzuty w walce możesz nie tylko
forsować. Alternatywą dla forsowania jest
świadome poświęcenie i przyjęcie na sie-
bie lub swojego smoka rany, żeby osiągnąć
upragniony cel.
Mechanicznie Poświęcenie polega na
zaznaczeniu Stanu postaci lub smoka celem
uzyskania jednego sukcesu. Rzuty, w których
nie można się Poświęcić, to rzut na unik
i rzut ostatniej szansy.
110
Walka
SUKCESY W ATAKU
Głównym celem rzutu na atak jest zada-
nie obrażeń. Każdy wyrzucony sukces
pozwala zaznaczyć jedno pole na ścieżce
postępu obrażeń przeciwnika, a jeśli jej nie
ma - od razu na ścieżce postępu Stanów.
Jednak część wyrzuconych sukcesów możesz
zamiast tego przeznaczyć na:
◊ Rozproszenie przeciwnika - dodaj +2k6
do Puli Skrzydła. Z tego bonusu może
skorzystać dowolny gracz.
◊ Zmianę odległości - przechodzisz ze
zwarcia na dystans lub z dystansu do
zwarcia bez utraty akcji.
◊ Odstąpienie - oddalasz się poza starcie
bez utraty akcji i rzutu na latanie.
◊ Ściągnięcie uwagi - kolejny atak prze-
ciwnika będzie skierowany w ciebie.
Każdy efekt może być wybrany tylko raz
dla konkretnego rzutu.
PULA SKRZYDŁA
Działając wspólnie, Skrzydło może nawzajem
ostrzegać się, chronić i pomagać w unikaniu
ciosów przeciwnika. Możliwość tę odzwier-
ciedla wspólna pula kości bonusowych do
rzutów na unik , nazywana Pulą Skrzydła.
Kiedy przeznaczasz sukces z ataku na
Rozproszenie przeciwnika, zanotuj +2k6 na
kartce lub połóż dwie kości k6 na środku
stołu. Dla ułatwienia możesz użyć odpo-
wiedniej karty z talii do Smoczych Jeźdź-
ców. W kolejnych turach inni gracze mogą
dokładać do puli kolejne kości.
Pula Skrzydła jest wspólna - w razie
potrzeby może z niej skorzystać dowolny
gracz. Żeby to robić, przed rzutem na unik
dobierz wybraną liczbę kości do puli rzutu.
Wykorzystane kości znikają z Puli Skrzydła.
Na wielkość Puli Skrzydła ma wpływ
część Mocy Smoka - pozwalają one dodawać
dodatkowe kości do puli albo zmieniać kości
k6 na kości k8.
Pula Skrzydła znika wraz z końcem
starcia i jest budowana od nowa podczas
kolejnej sceny walki.
Rozdział IV
OBRAŻENIA I STANY
Podstawowym efektem konfrontacji jest
zranienie przeciwnika - do zobrazowania
poziomu otrzymanych ran służą Stany.
W przypadku postaci graczy i ich smoków
Stany określa się przymiotnikami (np. Po-
turbowany, Ranny itp.).
Zadawanie Obrażeń
Może się zdarzyć, że do zaznaczenia przeciw-
nikowi Stanu wystarczy jeden rzut zakoń-
czony sukcesem. Częściej będziesz ścierać się
z przeciwnikami, których z różnych powodów
- twardego pancerza, olbrzymiego rozmiaru
czy magicznej bariery - trudno jest zranić.
Wtedy do zobrazowania zadanych obrażeń
służy ścieżka postępu odpowiedniej długości.
Przykładowa ścieżka postępu obrażeń
Po udanym rzucie na atak za każdy sukces
przeznaczony na zadanie obrażeń zaznacz
jedno pole na ścieżce. Obrażenia zadane
przez wszystkie PG zaznaczajcie na tej
samej ścieżce. Zapełnienie całej oznacza
zaznaczenie Stanu przeciwnika. Może to
spowodować zmianę Nastawienia, a co za
tym idzie dodatkowy efekt zgodny z opisem
przeciwnika - na przykład zwiększenie Siły
ataku albo aktywację zdolności specjalnej.
Każdemu Stanowi odpowiada osobna ścieżka
postępu obrażeń. Zaznaczenie ostatniego
Stanu (Martwy) oznacza śmierć przeciwnika.
Przykładowa ścieżka postępu Stanów
111
Nastawienie
Każdy przeciwnik w inny sposób reaguje na
zagrożenie, ból i zadane rany. Jeden stanie
się bardziej zajadły i niebezpieczny, inny
spróbuje uciec, zaś jeszcze inny będzie chciał
osiągnąć swój cel nawet za cenę życia.
W fikcji Nastawienie określa, w jaki
sposób przeciwnik będzie zachowywać się
w trakcie starcia. Jak będzie wybierać cele
swoich ataków lub czy ważniejsze będzie dla
niego zrealizowanie planów (przesunięcie
ścieżki celu dramatycznego) czy też pozbycie
się zagrożenia (zaatakowanie PG).
Nastawienie zmienia się równocześnie
z zaznaczeniem określonego w opisie prze-
ciwnika Stanu. Na poziomie meta zmiana
może wprowadzać modyfikatory, specjalne
zdolności, nowe rodzaje ataku lub dodatko-
we akcje ( jednorazowe, przeprowadzane od
razu lub na stałe, dla których losuje się nową
kartę inicjatywy).
Jakie informacje dotyczące mechaniki
przeciwników zostają udostępnione
graczom w trakcie starcia, zależy od
ustaleń na sesji zero (patrz str. 246).
Niektórzy grający lubią element stra-
tegiczny i optymalizację działań - tacy
będą chcieli wiedzieć nie tylko, ile
chimera ma Stanów, ale również, jakie
ma rodzaje ataków oraz jak będzie się
zmieniało jej Nastawienie. Inni lubią
niespodzianki i dla większego realizmu
nie chcą znać żadnych statystyk - wolą
odkrywać potęgę przeciwnika w trakcie
walki.
Nie zawsze, kiedy zostaje zaznaczony Stan,
zmienia się Nastawienie przeciwnika.
Przy zaznaczeniu więcej niż jednego Stanu
na raz może zdarzyć się przeskoczenie któ-
regoś Nastawienia. W takiej sytuacji MG
uwzględnia wszystkie zmiany mechaniczne
opisane przy pominiętych Nastawieniach,
a strategię działania przeciwnika rozpatruje
zgodnie z aktualnym.

Podobnie jak w przypadku Stanów, Nasta-
wienie opisują odpowiednie przymiotniki
(np. Wściekły, Spanikowany, Zawzięty), które
ułatwiają przedstawienie sytuacji w fikcji.
Jadowity Rozpruwacz nie ma zazna-
czonego żadnego stanu. Jego aktualne
Nastawienie to St0, czyli Uważny.
Kolejne Nastawienia to St2: Agresyw-
ny - chimera wykonuje darmową akcję
ataku na dowolny cel (Skuteczność 2,
Siła 1) oraz St3: Spanikowany - chimera
otrzymuje dodatkowy atak i za każdym
razem bierze na cel innego przeciwnika.
Jeśli w wyniku działań PG dojdzie do
zaznaczenia dwóch pierwszych stanów
(St1 i St2), MG natychmiast wykonuje
darmowy atak. Jeśli jednak dojdzie do
zaznaczenia trzech stanów (St1, St2 oraz
St3), MG najpierw wykonuje dodatkową
akcję, a następnie losuje dodatkową kartę
inicjatywy za dodatkowy atak. Na ten
moment aktualne Nastawienie chimery
to Spanikowany.
M anewr Skrzydła
Wierzysz w zdolności twoich towarzyszy
i siłę współpracy? Podczas walki z wyjątkowo
potężnym przeciwnikiem (do tej kategorii
zalicza się większość chimer) szybszą i skutecz-
niejszą alternatywą dla zaznaczania Stanów
przez zapełnianie ścieżki postępu obrażeń
jest wykonanie Manewru Skrzydła (MS).
Manewr Skrzydła to nieprzerwana
sekwencja działań, która ma na celu wy-
manewrowanie przeciwnika tak, by łatwiej
było go zranić. Z im większej liczby działań
składa się Manewr Skrzydła, tym potężniej-
szy efekt można osiągnąć - czyli tym więcej
Stanów można zaznaczyć na raz. Jednak
jest to strategia obarczona dużym ryzykiem.
Przerwanie Manewru Skrzydła przed jego
ukończeniem skutkuje utratą dotychczaso-
wego postępu i zmarnowaniem czasu oraz
przeznaczonych na ten cel sukcesów.
112
Walka
Przebieg Manewru Skrz ydła:
◊ W swojej turze przed rzutem zadeklaruj,
że rozpoczynasz M anewr Skrzydła .
Wystarczy jeden sukces w rzucie na
dowolną pasującą do fikcji Umiejętność.
◊ Zaznacz na ścieżce postępu pierwszą
kratkę. Nadmiarowe sukcesy możesz
wydać na dodatkowe efekty, ale nie na
zaznaczenie pól na ścieżce obrażeń.
◊ Reszta graczy deklaruje, które Diady
dołączają do wspólnego działania, a które
wolą walczyć na własną rękę.
◊ Każda z osób uczestniczących w Ma-
newrze w swojej turze opisuje w fikcji,
w jaki sposób współpracuje z resztą , żeby
zdezorientować lub osłabiać przeciwnika
i stworzyć okazję do zadania silniejszego
ciosu (np. pętając łapy chimery linami,
zawalając jej na grzbiet kamienną wieżę,
tworząc iluzję za pomocą smoczej magii
itp.).
◊ Podczas kontynuowania MS w swojej
turze znów wykonaj manewr , rzucając
na Umiejętność pasującą do opisanego
w fikcji działania. Liczba potrzebnych
sukcesów rośnie z każdą kolejną akcją
wykonaną w ramach Manewru. Druga
akcja potrzebuje dwóch sukcesów, trzecia
trzech i tak dalej.
◊ Po udanym rzucie zaznacz kolejne pole
na ścieżce postępu Manewru Skrzydła.
◊ W trakcie MS można korzystać z punk-
tów Rozmachu, a także forsować rzuty
lub deklarować Poświęcenie.
◊ Każda osoba uczestnicząca w MS może
zdecydować, że jej działanie będzie
ostatnim. Musi to zrobić przed rzutem
i opisać w fikcji, w jaki sposób chce zadać
przeciwnikowi ostateczny cios.
◊ Zakończenie MS wymaga wykonania
ataku (w zwarciu lub z dystansu) i uzy-
skania odpowiedniej liczby sukcesów.
◊ Po tym rzucie także zaznacz pole na
ścieżce postępu Manewru Skrzydła.
◊ Efektem udanego Manewru Skrzydła jest
zaznaczenie przeciwnikowi Stanów - ich
liczbę określa ścieżka postępu MS.
◊ Po ukończeniu MS jego ścieżka postępu
zostaje wyczyszczona.
◊ Liczba MS, które można wykonać pod-
czas jednego starcia, jest nieograniczona.
Rozdział IV
Nie zapominaj o fikcji! Manewr Skrzydła
to najbardziej widowiskowy i brawurowy
sposób prowadzenia walki, w którym
możesz wykazać się kreatywnością, po-
kazać niezwykłe zdolności swojej postaci
i jej smoka, zaskakująco wykorzystać
ulubione Umiejętności oraz elementy
otoczenia (głównie dokonując epickich
zniszczeń) do stworzenia zapadającej
w pamięć sceny.
Przerwanie Manewru Skrz ydła
Manewr zostaje przerwany, jeśli PG, która
jest następna w kolejności, zrezygnuje
z kontynuowania manewru na rzecz innego
113
działania (np. wycofa się poza starcie albo
spróbuje ratować postać niezależną) lub zo-
stanie trafiona - zaznaczy Stan ze względu
na atak przeciwnika.
Żeby uniknąć przerwania MS, możesz
Zasłonić zagrożoną postać i przyjąć cios
na siebie. Pamiętaj, że Zasłonić towarzysza
można tylko raz na rundę i tylko, jeśli znajduje
się w tej samej odległości od przeciwnika.
Przerwanie MS, niezależnie od powodu,
oznacza wyczyszczenie ścieżki postępu.
Kolejny MS trzeba rozpoczynać od zera.
Ścieżka postępu M anewru Skrzydła
Na górze widać liczbę wymaganych sukce-
sów, na dole liczbę Stanów, które zaznaczy
przeciwnik, jeśli w tym momencie Manewr
Skrzydła zostanie ukończony. Liczba wy-
maganych sukcesów rośnie zawsze o jeden,
jednak liczba Stanów pod koniec MS dra-
stycznie się zwiększa. Czyli zamknięcie
MS w trzeciej turze wymaga 3 sukcesów
i zaznacza 2 Stany, a w szóstej turze wymaga
6 sukcesów, ale zaznacza aż 8 Stanów.
Możesz porwać się na wykonanie MS
samodzielnie, ale jest to wyjątkowo trud-
ne - wymaga uzyskania odpowiedniej
liczby sukcesów we wszystkich rzutach na
manewr i uniknięcia wszystkich ataków.
Jednak satysfakcja z pokonania chimery
na własną rękę dla części bohaterów jest
warta ryzyka.

Odnoszenie obrażeń
Każdy cios przeciwnika - w zwarciu lub
z dystansu - którego nie uda ci się uniknąć,
skutkuje zaznaczeniem tylu Stanów, ile wynosi
Siła ataku. Stany zaznacz na ścieżce postępu
przedstawionej na karcie postaci.
Postać gracza i jej smok mają po trzy
Stany: Poturbowany, R anny i Zmasakrowany.
Niektóre Talenty oraz Moce Smoka pozwalają
na zwiększenie liczny Stanów (dodanie Stanu
Draśnięty albo liczenie podwójnie Stanów
smoka). Gdy walcząca wspólnie Diada ma
zaznaczyć Stan lub Stany, gracz swobodnie
decyduje, czy ranna zostaje postać, czy smok
(lub dzieli Stany pomiędzy nich) i odpowied-
nio opisuje sytuację w fikcji. Zaznaczenie
wszystkich Stanów oznacza śmierć - chyba
że siła Więzi pozwoli uratować umierającego
jeźdźca lub smoka (patrz Rzut ostatniej szansy
na stronie obok).
W epickiej i heroicznej konwencji bo-
hater na skraju śmierci nie jest osłabiony
i zniechęcony, tylko doprowadzony do osta-
teczności i przez to bardziej niebezpieczny.
Dlatego zaznaczanie Stanów nie wiąże się
z utrudnieniami, tylko z korzyściami mecha-
nicznymi. Za każdy zaznaczony stan postaci
(tylko jeźdźca, nie smoka), możesz wybrać
jeden z trzech bonusów:
▶ modyfikator +1k8 do następnego ataku
(połóż kostkę k8 u góry karty inicjatywy)
▶ modyfikator +1k8 do następnego uniku
(połóż kostkę k8 u dołu karty inicjatywy)
▶ odnowienie 2 punktów A nimuszu (za-
znacz na karcie postaci).
Każdy Stan, w zależności od poziomu, wy-
maga innego czasu leczenia. Poturbowany: 1
dzień, Ranny: 2 dni, Zmasakrowany: 3 dni.
Mało realistyczne? Znowu ta epicka
konwencja… Jeśli psuje ci to wiary-
godność świata, zmień dni na tygodnie.
Możecie też oprzeć najbliższą przygodę
na fakcie, że Skrzydło jest osłabione
ciężką raną jednego z jeźdźców lub
smoków albo zastosować duży przeskok
czasowy pomiędzy przygodami, żeby
proces leczenia odbył się w tle.
114
Walka
R zut ostatniej szansy
Śmierć postaci gracza lub jej smoka musi
mieć odpowiednią wagę. Dlatego - choć
mechanicznie powinni zginąć po zaznacze-
niu ostatniego Stanu - istnieje możliwość
uratowania im życia przez odwołanie się do
siły łączącej Diadę Więzi. Kiedy scena walki
dobiegnie końca, gracz może wykonać rzut
ostatniej szansy pojedynczą Kością Smoka
(k8), o ile druga połowa Diady pospieszy
na pomoc towarzyszowi. Sukces oznacza
powrót do Stanu Zmasakrowany. Tego rzutu
nie można forsować ani wpływać na niego
w żaden inny sposób.
Warto na sesji zero ustalić jak magiczna
jest Więź w waszym świecie Smoczych
Jeźdźców. Czy przywrócenie do życia
oznacza, że serce martwego smoka znów
zaczyna bić? Czy też za pomocą magii
Więzi nawet spalony na popiół jeździec
może powrócić do życia niczym feniks?
Śmierć bohatera
W wyjątkowej sytuacji możesz zrezygnować
z rzutu ostatniej szansy, żeby w zamian za
pewną śmierć postaci lub smoka zakończyć
walkę w epicki i heroiczny sposób. Wtedy,
zaznaczając ostatni Stan, możesz wykonać
jeszcze jedną akcję, w której automatycznie
uzyskujesz maksymalną liczbę sukcesów.
Zadeklaruj, co robi twoja postać i zbierz
odpowiednią pulę. Możesz korzystać z punk-
tów Rozmachu i Mocy Smoka. Następnie,
zamiast rzucać, podlicz sukcesy tak, jakby
na każdej kości wypadł maksymalny wynik.
Śmierć bohatera zawsze powinna być
wyjątkowym momentem rozgrywki,
na którym skupia się uwaga wszystkich
grających - dajcie jej wybrzmieć.
Rozdział IV
WYZWANIA I ZAGROŻENIA
W trakcie starcia w fikcji mogą pojawić
się ważne wydarzenia, które wpływają na
sytuację w walce. Ktoś potrzebuje pomocy,
ktoś próbuje uciec, zbliża się lawina lub
pojawia się szansa na zyskanie dodatkowej
przewagi. Można to przedstawić za pomocą
ścieżek postępu:
◊ Wyzwania - zazwyczaj, kiedy gracz
wykonuje akcję, wystarczy jeden rzut.
W sytuacji, kiedy deklarowana sekwencja
jest wyjątkowo trudna, skomplikowana
lub czasochłonna, gracz i mistrzyni gry
mogą wspólnie uznać, że potrzebna jest
ścieżka postępu Wyzwania. Jej długość
jest równa liczbie sukcesów niezbędnych
do zrealizowania planu. Do Wyzwania
można podchodzić kilkukrotnie, a także
realizować je grupowo, jeśli tylko ma to
sens w fikcji.
◊ Zagrożenia - mistrzyni gry może w do-
wolnym momencie wprowadzić ścieżkę
postępu Zagrożenia, odzwierciedlającą
nowy element w fikcji, na który gracze
będą mogli zareagować. Tak jak w przy-
padku celu dramatycznego, długość
ścieżki Zagrożenia to liczba rund jaką
mają PG na podjęcie działania. Powinna
być krótsza niż liczba pól, które zostały na
ścieżce celu dramatycznego w momencie
wprowadzania Zagrożenia. MG zaznacza
pola na ścieżce na koniec rundy. Każde
zaznaczone pole ma swoje negatywne
konsekwencje w fikcji. Do powstrzyma-
nia Zagrożenia wystarczy jeden sukces.
Podsumowując: Wyzwanie działa podobnie
do zadawania obrażeń przeciwnikowi - wy-
maga aktywnego udziału PG i pozwala na
współpracę w celu szybszego zrealizowania
celu. Z kolei Zagrożenie działa podobnie do
celu dramatycznego - wydarzy się, jeśli nie
zrobisz nic, żeby je powstrzymać.
Celem Wyzwań i Zagrożeń jest dodanie
scenie dramatyzmu i zachęcenie postaci graczy
do współpracy oraz heroizmu. Ich liczba nie
może być przytłaczająca. Mają ułatwiać zro-
zumienie i monitorowanie sytuacji w fikcji,
a nie niepotrzebnie ją komplikować.
115
Powóz pełen zakonników zawisł na
płonącym moście. Liny przepalą się
w ciągu dwóch rund (długość ścieżki
Zagrożenia: 2). PG, związane walką
z chimerą, początkowo ignorują sytuację,
co sprawia, że na koniec rundy zostaje
zaznaczone pierwsze pole. W konse-
kwencji jedna z lin zrywa się i kilku
zakonników z krzykiem spada w prze-
paść. Na początku następnej rundy gracz
deklaruje, że jego Diada podlatuje do
mostu, a smok chwyta pazurami powóz
z pozostałymi trzema zakonnikami,
unosząc go w powietrze. Jeden sukces
w rzucie (Waleczność + Wytrzymałość
+ 1k8 z obecności smoka) wystarcza
do powstrzymania Zagrożenia - wóz
z uratowanymi ludźmi zostaje zabrany
z niebezpiecznego miejsca i odstawio-
ny na ziemię poza zasięgiem płomieni
i chimery.
Z mechaniki Wyzwań i Zagrożeń
możecie korzystać też poza scenami walki.
TWOJA POSTAĆ W STARCIU
Podsumowując, w trakcie starcia możesz:
◊ Atakować przeciwnika w pojedynkę ,
wykonując atak w zwarciu lub dystansie
i starać się sukcesami wypełniać ścieżkę
obrażeń, by zaznaczać Stany.
◊ Uczestniczyć w M anewrze Skrzydła
i koordynować swoje działania z innymi
PG, by sprawniej pokonać przeciwnika.
Wiąże się to jednak z ryzykiem - jeśli MS
zostanie przerwany, zostajecie z niczym.
◊ Opóźniać realizację celu przeciwnika
przez deklarowanie w fikcji działań
w ramach pojedynczych manewrów
i testowanie odpowiednich Umiejętności.
◊ A ngażować się w Wyzwania i Zagrożenia ,
próbując zdobyć dodatkową przewagę
w walce albo nie dopuścić do jakiejś
katastrofy.

RODZAJE PRZECIWNIKÓW
Nie każda scena walki będzie wymagać
użycia rozbudowanej mechaniki, przedsta-
wionej powyżej. Skala starcia zmienia się
w zależności od obecności smoka w scenie
i od rodzaju przeciwnika, z jakim przyjdzie
się zmierzyć postaci gracza. W zależności
od sytuacji w fikcji MG decyduje czy dane
wyzwanie powinno być rozwiązane:
▶ bez rzutu kośćmi, tylko na podstawie
deklaracji
▶ pojedynczym rzutem
▶ wprowadzeniem ścieżki postępu
▶ pełną mechaniką walki.
Nie ma na to jednej formuły ani jednego
poprawnego rozwiązania. Wiele zależy od
ustaleń na sesji zero oraz potrzeb grających.
Idźcie za swoją intuicją, wyczuciem drama-
tyzmu i zdroworozsądkową oceną sytuacji
w fikcji. Podjęcie decyzji ułatwią ogólne
założenia przedstawione poniżej.
CHIMERY
Podstawowym przeciwnikiem dla Smoczych
Jeźdźców są potwory spoza świata. Choć
różnią się od siebie rozmiarami oraz potęgą,
nawet najsłabsza chimera jest godnym prze-
ciwnikiem dla pojedynczej Diady. Zazwyczaj
walka z nimi wymaga zaangażowania całego
Skrzydła i powinna być rozgrywana przy
wykorzystaniu pełnych zasad walki.
Dla Smoczego Jeźdźca, który z jakie-
goś powodu musi walczyć z potworem bez
smoka, to często wyrok śmierci. Spośród
czterech kategorii chimer (patrz str. 202)
tylko Zabójczyni ludzi jest przeciwnikiem,
z którym PG bez smoka ma szansę zmierzyć
się z uwzględnieniem ścieżek postępu obrażeń
i Stanów. W innym wypadku gracz powinien
przedstawić swój plan na uratowanie życia,
a MG zaprezentować odpowiednią ścieżkę
Wyzwania.
Gotowe monstra oraz metodę tworzenia
własnych znajdziesz w rozdziale Chimery
(patrz str. 203 i 215).
116
Walka
Summon of the Fallens
Mighty Pixel
(2020)
LUDZIE
Dla Diady ludzie nie stanowią wyzwania.
W starciu z nimi najczęściej wystarczy sama
deklaracja lub pojedynczy rzut. Prawda jest
taka, że także w scenach bez smoka pojedyn-
czy człowiek, jeśli nie jest wybitną postacią
(np. materiałem na przyszłego Smoczego
Jeźdźca), raczej nie stanowi dla postaci gracza
zagrożenia - wszak Wybraniec sam w sobie
jest wyjątkowym bohaterem. Wyzwanie
zaczyna się w chwili starcia PG bez smoka
z grupą przeciwników.
Taka grupa nie posiada ścieżki obrażeń,
a jej ścieżka Stanów wynosi 1 (Martwy).
Oznacza to, że gracz potrzebuje tylko jednego
sukcesu w rzucie na atak (Walka + Walecz-
ność lub Spryt + Zręczność), aby zwyciężyć.
Brak sukcesu w rzucie na atak oznacza, że to
przeciwnicy mieli w tej rundzie przewagę,
a PG zaznacza jeden Stan.
Podstawowym celem dramatycznym
w tego typu walce jest pokonanie PG, na
przykład poprzez pochwycenie go lub ogłu-
szenie. Ścieżka powinna mieć długość co
najmniej trzech pól. Jeśli postać gracza nie
pokona przeciwników do momentu wypeł-
nienia ścieżki celu dramatycznego, znaczy
to, że zdołali go obezwładnić.
W wyjątkowych sytuacjach - uza-
sadnionych w fikcji - MG może uznać, że
przeciwnicy chcą zabić Smoczego Jeźdźca.
W takiej sytuacji ścieżka celu dramatycznego
powinna mieć długość co najmniej równą
liczbie niezaznaczonych Stanów jeźdźca.
W walce z grupą ludzi gracz nie wy-
konuje uników. Zamiast ataku może jednak
deklarować działania postaci mające na celu
zatrzymanie ścieżki postępu celu dramatycz-
nego na jedną rundę.
Rozdział IV
Inicjatywa w starciu z ludźmi
Walka z grupą ludzi różni się również
pod kątem inicjatywy oraz rozgrywania
rund i tur. Jeśli pojedyncza postać ściera się
z grupą przeciwników, nie musimy losować
kart inicjatywy. Gracz wykonuje rzut. Jeśli
nie pokonał przeciwników, zaznacza Stan,
przesuwamy ścieżkę postępu celu dramatycz-
nego i rozpoczynamy kolejną rundę: gracz
wykonuje kolejny rzut.
Karty inicjatywy warto wprowadzić kiedy:
▶ gracze równocześnie rozgrywają swoje
konfrontacje w kilku miejscach i warto
wiedzieć, jak wygląda upływ czasu - np.
jeśli jedna PG odniesie sukces w swojej
turze, będzie mogła przyjść na pomoc
innej PG w kolejnej rundzie,
▶ w walce od początku bierze udział kilka
PG oraz kilka grup przeciwników.
Skalowanie grup przeciwników
Może się zdarzyć, że chwilowo pozbawiony
smoka Wybraniec samotnie staje naprzeciw
kompetentnych przeciwników: uzbrojonych
po zęby najemników, karnego oddziału
żołnierzy lub grupy wynajętych zabójców.
Istotna może być też liczebność grupy:
kilku bandytów to dla postaci gracza inne
wyzwanie niż kompania wojska. Aby od-
zwierciedlić to za pomocą mechaniki, MG
może wprowadzić dla grupy przeciwników
ścieżkę postępu obrażeń oraz dodać kolejne
pola na ścieżce postępu Stanów.
Przykładowe grupy przeciwników
Grupa najemników
▶ ścieżka postępu obrażeń: 3
▶ ścieżka postępu Stanów: 1
Oddział żołnierz y
▶ ścieżka postępu obrażeń: 5
▶ ścieżka postępu Stanów: 1
Skrytobójcy
▶ ścieżka postępu obrażeń: 4
▶ ścieżka postępu Stanów: 2
117
Wydłużając ścieżkę postępu Stanów, warto
zastanowić się, jak zmieni się walka w mo-
mencie zaznaczenia dodatkowego Stanu,
czyli wprowadzić Nastawienie.
Przykładowe Nastawienia grupy
1. P rzypływ determinacji - zaznacz
dodatkowe pole na ścieżce celu dra-
matycznego.
2. Samobójcze ataki - zaznacz 2 pola na
ścieżce obrażeń, PG zaznacza jeden Stan.
3. Nowa taktyka - dodaj modyfikator
-2k6 do rzutu na atak.
4. Wszyscy razem - PG traci 2 punkty
Animuszu.
5. Zdwojone wysiłki - nieudany rzut na
atak powoduje zaznaczenie 2 Stanów PG.
6. Panika - każdy sukces PG liczy się
podwójnie.
Wyjątkowi przeciwnicy
Na drodze postaci graczy mogą stanąć
przeciwnicy, których możliwości w walce
dorównują Smoczym Jeźdźcom. Mówimy
o tych, którzy mogliby sami stać się Wy-
brańcami, gdyby zostali zabrani na Smoczą
Wyspę. Wtedy nawet w scenie ze smokiem
rozstrzygnięcie starcia jednym rzutem może
okazać się mało satysfakcjonujące.
Dlatego podczas starcia wyjątkowa postać
działa jak grupa najsilniejszych przeciwników:
ma cel dramatyczny, krótką ścieżkę obrażeń
i jeden, maksymalnie dwa dodatkowe Stany.
Jeśli jest taka potrzeba, można też określić
jej Nastawienia lub tylko wziąć pod uwagę
motywacje, cele oraz charakter, przedstawione
wcześniej w fikcji.
Pamiętaj, że jeśli PG rozpoczyna walkę
z wyjątkowym przeciwnikiem samotnie,
pojawienie się smoka w scenie powinno
drastycznie zmienić skalę wyzwania
- najpewniej zakończyć starcie.
Innym rodzajem wyjątkowego przeciw-
nika, z którym może zetrze się Skrzydło,
jest mag. Chociaż użytkownicy magii

zazwyczaj nie są wojownikami i unikają
bezpośredniego starcia, bywa, że - uży-
wając mocy kryształów i artefaktów - są
w stanie zmierzyć się z Diadą, a nawet z ca-
łym Skrzydłem.
Starcie z magiem zostało dokładnie
opisane w rozdziale Magia kryształów (patrz
str. 187).
SMOCZY JEŹDŹCY
Walka na śmierć i życie dwóch Smoczych
Jeźdźców to nie tylko tabu, ale i świętokradz-
two. Nie oznacza to oczywiście, że nigdy nie
dochodzi do starć między Wybrańcami - jed-
nak spory rzadko kiedy kończą się śmiercią.
Starcie między Postaciami Graczy
Jeśli postacie graczy zdecydują się na walkę
między sobą, na początku muszą ustalić wraz
z MG czy walka ma być:
▶ do poddania się
▶ na śmierć i życie.
118
Walka
Walka do poddania się to konfrontacja, w któ-
rej Smoczy Jeźdźcy nie próbują się zabić. Ich
celem jest raczej rozbrojenie przeciwnika,
doprowadzenie do sytuacji, w której jeden
smok przyszpili drugiego do ziemi, jedna
ze stron się podda lub nie będzie w stanie
kontynuować walki z wycieńczenia.
Takie starcie przebiega następująco:
◊ Nie ma ścieżki celu dramatycznego ani
losowania kart inicjatywy.
◊ Wszyscy uczestnicy rzucają jednocześnie
na atak (Walka + Waleczność lub Spryt
+ Zręczność).
◊ Rzut można forsować dowolną liczbę
razy. Maksymalnie do momentu, aż na
wszystkich kostkach wypadną sukcesy
lub fiaska.
◊ Forsowanie powinno zostać przedstawione
także w fikcji, a negatywne efekty fiaska
wprowadzane stopniowo po każdym rzucie.
◊ Trzy rzuty z rzędu, w których nie wy-
padnie ani sukces, ani fiasko, zamykają
możliwość rzucania dla danej postaci.
Rozdział IV

◊ Gracze nie mogą korzystać z Mocy Smoka
ani punktów Rozmachu.
◊ Gracz, którego postać osiągnie najwięcej
sukcesów, wygrywa starcie.
◊ Kiedy w wyniku forsowania Animusz
postaci spadnie poniżej zera, każde ko-
lejne fiasko zaznacza Stan.
◊ Na koniec MG wraz z graczami opisują,
jak wygląda finał walki w fikcji.
◊ Rundy rozgrywa się do momentu, aż
wszyscy gracze uznają, że ich postacie
odstępują od walki lub przy życiu po-
zostanie tylko jedna ze stron konfliktu.
◊ Jeśli po zakończeniu walki połówka
Diady wciąż żyje, gracz może wykonać
rzut ostatniej szansy.

Kiedy dochodzi do świętokradczej walki na Scena walki na śmierć i życie między

śmierć i życie, należy rozegrać ją zgodnie
z poniższymi zasadami:
◊ Gracze losują karty inicjatywy i ustalają
kolejność tur w rundzie.
◊ Gracz, którego postać rozgrywa turę,
deklaruje atak. Może wykorzystywać
Moce Smoka.
◊ Każdy sukces w rzucie na atak oznacza
zaznaczenie Stanu atakowanej Diadzie.
◊ Gracz, który jest celem ataku, rzuca na
unik.
◊ Każdy sukces w rzucie na unik zmniejsza
o jeden liczbę zaznaczonych Stanów.
◊ Gracze otrzymują kostki za zaznaczone
Stany jeźdźca zgodnie z zasadami.
◊ Gracze nie mogą wydawać dodatkowych
sukcesów w ataku na dodawanie kostek
do Puli Skrzydła.
◊ Gracze mogą korzystać z punktów Roz-
machu.
postaciami graczy jest pełna emocji.
Po jej zakończeniu warto przerwać
lub zakończyć sesję i dać sobie czas na
ochłonięcie.
Starcie z innymi Wybrańcami
Inni Smoczy Jeźdźcy to wyjątkowy rodzaj
postaci niezależnych. W przypadku walki
z Wybrańcem MG musi określić następujące
statystyki:
▶ pulę na atak w zwarciu
▶ pulę na atak w dystansie
▶ pulę na unik
▶ pulę na Więź (latanie)
▶ wysokość Więzi
▶ liczba Stanów
▶ Moce Smoka.

Postaci niezależne będące Smoczymi Jeźdźcami można podzielić na trzy kategorie.

P ule Początkujący Doświadczony Legendarny

atak w zwarciu 3k6+1k8 / 3k6+3k8* 5k6+1k8 / 4k6+4k8* 7k6+1k8 / 5k6+6k8*

atak w dystansie 3k6+1k8 / 3k6+3k8* 5k6+1k8 / 4k6+4k8* 7k6+1k8 / 5k6+6k8*

unik 1k6+1k8 / 2k6+1k8 2k6+1k8 / 3k6+1k8 4k6+1k8 / 5k6+1k8

Więź /latanie 3k6+1k8 / 4k6+1k8 4k6+1k8 / 7k6+1k8 7k6+1k8 / 10k6+1k8

wysokość Więzi 1-2 2-3 4-5

*Statystyki po prawej stronie uwzględniają Cenę Więzi postaci niezależnej, a więc tylko
jedna pula może być tak wysoka.

119

W przypadku Mocy Smoka warto pamiętać,
że ich liczba oraz możliwy stopień rozwinięcia
zależy od wysokości Więzi.
Starcie przebiega tak samo, jak walka
na śmierć i życie między postaciami graczy,
z tą różnicą, że w tym wypadku mistrzyni
gry wykonuje rzuty za postaci niezależne.
Może też korzystać ze swojej puli punktów
Rozmachu, żeby używać Mocy z wyższych
poziomów.
Sposób zachowania i strategia w walce
wrogich Smoczych Jeźdźców najpewniej
będzie zależała od sytuacji w fikcji - w końcu
to nie bandyci na trakcie. Takie starcie nie
zdarza się przez przypadek! Jeśli Wybrańcy
decydują się złamać obowiązujące ich tabu,
z pewnością mają dobry powód i wyjątkowo
ważny cel, który będą się starali zrealizować.
Dodatkowo powinni zachowywać się zgodnie
z zaprezentowanym wcześniej charakterem
czy motywacją.
Można także określić jedno lub dwa
Nastawienia.
P rzykładowe Nastawienia początkowe:
1. Praworządna - nie atakuje, dopóki PG
nie rozpocznie walki.
2. Pewny siebie - atakuje PG o największej
puli na atak.
3. Skuteczna - atakuje PG o najniższej
puli na unik.
4. Wycofany - w walce nie korzysta
z wyższych poziomów Mocy Smoka.
5. Pokojowo Nastawiona - zamiast ata-
kować, próbuje przerwać walkę i roz-
mawiać z PG.
6. Podstępny - atakuje PG, której smok
wydaje się najłagodniejszy.
7. Bezlitosna - atakuje PG, która ma
najmniej Stanów.
8. Ostrożny - woli uczestniczyć w walce
z dystansu.
9. Tchórzliwa - będzie atakować tylko
PG o mniejszej puli na atak.
10. Łagodny - nie atakuje, wykonuje tylko
manewry i uniki
11. Wściekła - zawsze dąży do walki
w zwarciu.
12. Wyrywny - w napiętej sytuacji atakuje
jako pierwszy.
120
Walka
Po zaznaczeniu wybranego Stanu postaci
niezależnej można wprowadzić Nastawie-
nie dodatkowe, które będzie zmieniać jej
zachowanie w trakcie walki.
P rzykładowe Nastawienia dodatkowe:
1. L ojalna - atakuje PG, która zaznaczyła
Stan komuś z jej Skrzydła.
2. Pamiętliwy - atakuje PG, która ostatnia
zaznaczyła mu Stan.
3. M ściwa - jeśli ktoś z jej towarzyszy
zginął, będzie walczyć, aż zabije choć
jedną PG lub sama zginie.
4. Brutalny - atakuje PG, której zostało
najmniej Stanów.
5. M etodyczna - atakuje cały czas tę
samą PG.
6. Oszalały - używa Mocy Smoka nie
zważając na postronne ofiary.
7. Zdeterminowana - atakuje PG, która
wydaje się najsilniejsza lub dowodzi
starciem.
8. Opiekuńczy - stara się chronić najsłabszą
Diadę w Skrzydle przed ciosami.
9. Rozsądna - jeśli PG mają wyraźną
przewagę, poddaje się.
10. Wierny do końca - nawet ranny nie
atakuje, tylko nawołuje do zaprzestania
walki.
11. Przestraszona - próbuje oderwać się
od starcia i uciec.
12. Przerażony - rezygnuje z walki, pod-
daje się i prosi o litość.
Pamiętajcie, że starcie z innymi Smoczy-
mi Jeźdźcami to nie materiał na przy-
padkową walkę dla podkręcenia tempa
sesji. Jeśli między Wybrańcami Aslauga
dochodzi do rozlewu krwi, powód musi
być ważny, a konsekwencje doniosłe.
Zwłaszcza śmierć Smoczego Jeźdźca
w bratobójczej walce to wydarzenie,
którego świat nie może zignorować.
Może nawet poskutkuje rzuceniem
oskarżenia i postawieniem którejś z PG
przed Sądem Siedmiu (patrz str. 153)?
Rozdział V
V
IMPERIUM
Według świątynnej doktryny Imperium
obejmuje cały świat - także te nieliczne
miejsca, do których nigdy nie dotarli Smoczy
Jeźdźcy lub imperialna armia. Ostatecznie
wszystkie krainy zawdzięczają swoje istnienie
Aslaugowi i Vesowi oraz ich następcom, bez
których Czas Nocy trwałby nadal.
Imperium jest teokracją rządzoną przez
kapłanów boga-smoka. Ich władza wynika
z tradycji, zaufania większości szczerze wie-
rzących w Aslauga mieszkańców Imperium,
kontroli nad najważniejszymi aspektami
państwa, potęgi militarnej i ekonomicznej
sześciu zakonów oraz siły i znaczenia Smo-
czych Jeźdźców. Nikt tak jak święci wojow-
nicy Aslauga nie przypomina mieszkańcom
prowincji, czemu są poddanymi Imperium
i jak wiele mu zawdzięczają. Wrogom zaś
istnienie Wybrańców uświadamia, że szansa
na udaną rebelię jest niewielka.
VESEDA
Stolicą Imperium jest Veseda, gigantyczna
metropolia nazwana na cześć największego
bohatera ludzkości. To religijne, kulturowe
oraz militarne centrum świata, a także sie-
dziba Głosu Aslauga. Cała reszta terytorium
Imperium dzieli się na prowincje, które
różnią się znacznie wielkością, znaczeniem
i stopniem niezależności.
Stolica to jednocześnie największe
i najstarsze z miast powstałych po Czasie
Nocy. Pierwsza smocza świątynia - choć
mała i biedna jak na standardy dzisiejszego
Imperium - wciąż stoi na Placu Wzniesienia.
Według legendy to z tego miejsca Święta
123
Najważniejszą dla Aslauga rzeczą jest
porządek wynikający z braku wojen i bez-
pieczeństwo ludzi. Tak powiedział Ves.
Interpretacja VI-ego Głosu Aslauga,
Auryty: Brak wojen oznacza jedno Im-
perium, w którym panuje pax draconis.
Bezpieczeństwo oznacza działający system
prawny. Nie ma bezpieczeństwa ani po-
koju dla tych, którzy chcieliby zniszczyć
porządek.
Interpretacja XIII-ego Głosu Aslauga,
Sywara: Wojny teraz mogą zatrzymać
wojny w przyszłości. Jedno państwo jest
wartością nadrzędną.
Słowa Mistrzyni Zakonu Ognia, zwierzch-
niczki armii Imperium: Jeśli chcesz, by
trwał pokój, musisz być zawsze gotów
na wojnę.
Diada, czyli Aslaug i Ves, pierwszy raz
wzbiła się w niebo.
Od tamtego czasu miasto w zakolu
rzeki Sevny, czyli Nadziei, rozrosło się
w olbrzymią metropolię. Stolica Imperium
jest centrum wiary w boga-smoka i widać
to na każdym kroku. Posągi sławnych Diad
zdobią każdy rynek, wśród kolorowych
malowideł na ścianach królują smoki, na
murach mieszkańcy wypisują znane Słowa
Aslauga, a w bramach stawiają kapliczki
szczególnie kochanych Wybrańców.
Centrum Vesedy jest centralna dzielnica
świątynna, zajmująca przeszło czwartą część

metropolii, zwana Sercem Imperium. To
dom niezliczonej rzeszy kapłanów, zakon-
ników i akolitów oraz większości Smoczych
Jeźdźców. Nikt inny nie ma tam wstępu.
Jeśli ktoś poza duchownymi i Wybrańcami
Aslauga twierdzi, że zwiedził Serce Impe-
rium, zapewne był gościem Diad - albo
zwyczajnie kłamie.
Wedle zwyczaju cesarzowe i królowie,
arystokratki i bogacze stają na Wielkim
Placu przed Smoczą Bramą, z której szczytu
Pierwsza Arcykapłanka zwraca się do wier-
nych. Towarzyszą im zwykli kupcy i rze-
mieślniczki, najemniczki i służący, ubodzy
rolnicy i miejscowe żebraczki. Wszyscy są
częścią ciżby wsłuchującej się w słowa Głosu
Aslauga. Mogą stamtąd podziwiać biały mur
ozdobiony symbolami wszystkich zakonów,
błyszczące w słońcu złote kopuły świątyń,
dachówki ułożone we wzór smoczej łuski,
a nawet potężne pomniki ku czci legendar-
nych Diad. Największy z nich - złoty posąg
Aslauga i Vesa - góruje nad całą dzielnicą.
Duchowni, którym przysługuje prawo
wstępu do zakazanej dzielnicy, znają kunsz-
townie zdobione fasady majestatycznych
bibliotek, misterne mozaiki pokrywające
place przed świątyniami, witraże mieniące
się tysiącem barw i wyszukane rzeźby wień-
czące fontanny. Jednak prawdziwy wygląd
Serca jest zarezerwowany dla Wybrańców
Aslauga. Wyłącznie z grzbietu smoka można
zobaczyć pozornie niekończący się labirynt
budynków, krużganków, placów i ogrodów
w całej jego rozległości.
Dalej zaś rozpościera się obszar, na któ-
rym mieszkają Diady. Ziemie Wybrańców
to praktycznie miniatura Imperium. Usiane
są kwaterami mieszkalnymi, zbudowanymi
w dziesiątkach stylów, pochodzących ze
wszystkich stron świata - od rozległych
pałaców przez otoczone ogrodami wille po
proste chaty i jurty. Wszystko, by każdy
z Wybrańców mógł poczuć się jak w domu.
Wzbijając się jeszcze wyżej, można zo-
baczyć miasto Vesa w całej jego okazałości.
Dziesiątki pomniejszych dzielnic i placów
targowych, a dalej ławice żagli w porcie na
Sevnie, zdradliwe wodospady i malownicze
wyspy na rzece. Widać też ciągnące się kilo-
metrami kolejki podróżnych i pielgrzymów,
124
I mperium
które - wijąc się jak smocze ogony - czekają
na możliwość przekroczenia bram stolicy
Imperium.
Mawia się, że choć Serce Imperium
bije dla wszystkich jego mieszkańców, dla
większości pozostaje zamknięte. To prawda,
jednak Świątynia ma ku temu dobre powody.
W dzielnicy znajduje się Wielki Skarbiec
Imperium. Wedle opowieści Złoci Kapłani
zgromadzili w nim bogactwa, których nie
da się ogarnąć umysłem.
W dzielnicy znajdują się też przepastne
biblioteki pod opieką każdego z zakonów
oraz szkoły, gdzie tysiące dzieci uczą się na
akolitów jednego z sześciu Powołań. Serce
Imperium skrywa wiele sekretów i potężnych
artefaktów. Wróg istniejącego porządku
mógłby tu zdobyć dostęp do niezwykle
cennej i niebezpiecznej wiedzy, a także zadać
najdotkliwsze ciosy.
Sześć Zakonów zazdrośnie strzeże zbie-
ranej przez siebie wiedzy. I choć raporty
z całego Imperium spływają do Vese-
dy, to najcenniejsze informacje często
przechowywane są z dala od stolicy i jej
intryg. Biały Zakon prowadzi legendarny
Spis Rodzin, bibliotekę, która skrywa
najintymniejsze informacje o liczących
się rodach - smoczych, arystokratycznych,
kupieckich, przestępczych, zakonnych
czy kapłańskich. Czarny Zakon ma
Zbiór Oddanych - listę aktywnych
i nieaktywnych współpracowników
Czarnych Straży oraz Prawdziwe Akta
Sądowe, czyli spis dowodów ze wszyst-
kich spraw, nawet tych, które nie trafiły
do sądu, ale mogą okazać się przydatne
w przyszłości. Szary Zakon ukrywa
swoje tajemnice w pilnie strzeżonych
skarbcach, których położenie jest znane
tylko nielicznym. To tam przechowuje
się surowe kryształy o największym
potencjale, najpotężniejsze artefakty
oraz księgi, pamiętniki i instrukcje
pozostawione przez dawnych magów.
Rozdział V
Obecność Świątyni w świętym mieście nie
ogranicza się oczywiście do Serca Imperium.
Główna strażnica Czarnego Zakonu oraz
Czerwony Zamek leżą poza jego granicami.
Wyznaczają dwa potężne punkty, na któ-
rych z założenia opiera się obrona stolicy.
W praktyce, nikt jednak nie odważył się
jeszcze zaatakować domu Diad. Poza dziel-
nicą świątynną znajdują się też liczne Białe
Szpitale i Białe Przytułki, w których Zakon
Pokoju dba o najuboższych mieszkańców
miasta Vesa. Liczne banki, kantory, składy
i portowe magazyny, należące do Zakonu
Obfitości, tworzą odrębną, choć mniej ofi-
cjalną, sieć nadzorującą przepływ pieniędzy
i towarów w stolicy.
GŁOS ASLAUGA
Stolica to siedziba osoby władającej Imperium
w imieniu boga-smoka, której oficjalny tytuł
to Głos Aslauga. Nazywana jest też Pierw-
szym Arcykapłanem - a właściwie Pierwszą
Arcykapłanką, bo historycznie to głównie
kobiety rządziły Imperium.
Według świątynnej doktryny Głos
Aslauga jest złączony Więzią z samym Asl-
augiem. Słyszy jego słowa i przekazuje jego
wolę mieszkańcom Imperium. Ta funkcja
jest dożywotnia. Umierając, Głos Aslauga
przekazuje wskazówki, gdzie szukać jego
następcy. Wskazana osoba może być do-
wolnej płci, wieku i pochodzić z dowolnego
ludu, a jej poszukiwania nierzadko okazują
się prawdziwym wyzwaniem dla Smoczych
Jeźdźców. Jak dotąd nie zdarzyło się jednak,
by odnaleziono ją pośród Wybrańców lub
kapłanów któregokolwiek z zakonów.
Oczywiście jeden człowiek nie jest
w stanie rządzić całym Imperium, dlatego
za zarządzanie państwem odpowiada Rada
Zakonów - Głos Aslauga zajmuje się pozna-
waniem i wypełnianiem woli boga-smoka
oraz podejmowaniem decyzji jedynie w naj-
ważniejszych kwestiach.
125
Czy nowy Głos Aslauga przeczuwa, jaka
rola jest mu przeznaczona i czeka na
pojawienie się Smoczych Jeźdźców? Czy
słyszy słowa boga-smoka, zanim zostanie
odnaleziony? Może Więź powstaje do-
piero podczas oficjalnego namaszczenia
przed posągiem Świętej Diady w Sercu
Imperium? Co się stanie, jeśli Głos Asl-
auga umrze - albo zostanie zabity - bez
wskazania następcy? Co, jeśli pojawi się
uzurpator, który spróbuje doprowadzić
do rozłamu w Świątyni? To tylko kilka
z pytań, na które brak jednoznacznych
odpowiedzi. Ich poszukiwanie może stać
się osią kampanii i tematem przewodnim
wielu fascynujących sesji.
Głos Aslauga a Smoczy Jeźdźcy
Nominalnie Głos Aslauga należy do Wybrań-
ców - wszak jest związany z samym bogiem-
-smokiem! Smoki wydają się wyczuwać to
w instynktowny sposób i darzą go szczególnym
szacunkiem. Według oficjalnej doktryny, Głos
Aslauga jest równy Smoczym Jeźdźcom. Takie
postawienie sprawy nie tłumaczy jednak wielu
aspektów tej złożonej relacji.
Wielu Wybrańców to żarliwi wyznawcy
Aslauga, dla których przywódczyni Imperium
jest autorytetem religijnym. Darzą ją zatem
czcią, szacunkiem i nieskończonym zaufaniem.
Spotkanie z nią uznają za zaszczyt i nigdy
nie sprzeciwiliby się jej woli. Nawet mniej
fanatycznych Smoczych Jeźdźców może -
zwłaszcza na początku służby - onieśmielać
splendor Vesedy oraz pozycja osoby, która
włada gigantycznym Imperium i rozmawia
z samym bogiem-smokiem.
Nie każdy Smoczy Jeździec darzy jednak
Głos Aslauga szczególną estymą. Niektórzy dają
wiarę niebezpiecznym herezjom umniejszają-
cym lub wręcz podważającym jego pozycję.
Inni, przeświadczeni o własnej wyjątkowości,
nikogo nie uznają za ważniejszego od siebie
czy godnego posłuchu.
Najczęściej w osobistych kontaktach
Głos Aslauga traktowany jest przez smoki
i jeźdźców z szacunkiem. Jako osoba tworząca
Diadę z samym bogiem-smokiem jest kimś

odrobinę ważniejszym. Nie na tyle, by bez-
względnie się go słuchać, na tyle jednak, by
zawsze przynajmniej rozważyć jego słowa.
Istnieje jednak wyjątek. Pierwsza Arcyka-
płanka może użyć formuły: Tako rzecze
Aslaug... Takich słów Smoczemu Jeźdźcowi
zignorować nie wolno, bo pochodzą prosto
od boga-smoka.
Głos Aslauga jest głównym prawodaw-
cą Imperium. Stworzone przez niego prawa
i interpretacje wypowiedzi Aslauga, oficjalnie
ogłoszone na Wielkim Placu w Vesedzie,
obowiązują na całym świecie. Te prawa nie
obejmują jednak Smoczych Jeźdźców. Co
więcej, Skrzydło, które przybędzie do jakiejś
prowincji i będzie niezadowolone z zastanej
sytuacji, może ją zmienić, narzucając miesz-
kańcom swoją wolę. Jeźdźcy bez wątpienia
nie ustanowią prawa legalizującego używa-
nie magii - mogą jednak chociażby obalić
ród, rządzący z nadania Głosu Aslauga, jeśli
stwierdzą, że wykorzystuje nadaną mu władzę
w nieodpowiedni sposób.
Wykładnia, pomagająca wyjaśnić mieszkań-
com Imperium te rozbieżności, jest stosunkowo
prosta. Otóż wieści, docierające do Pierwszej
Arcykapłanki, często są zniekształcone przez
słowa kapłanów - co może, choć wcale nie
musi, być efektem działania w złej wierze.
Rolą Smoczych Jeźdźców jest naprawianie
błędów, powstających z tego właśnie powodu.
ŚWIĄTYNIA
Wiara w Aslauga to główna i najbardziej
rozprzestrzeniona religia Imperium. Jest to
również wiara oficjalna, a każdy próbujący
twierdzić, że Aslaug nie jest jedynym bogiem,
126
I mperium
potężnym stwórcą świata i opiekunem Impe-
rium, głosi herezję i naraża się na poważne
konsekwencje.
Prawdy Wiary
W czasach Drugiego Świtu, kiedy Ves i Aslaug
wraz z Pierwszym Skrzydłem oczyszczali
świat z chimer i odbudowywali społeczeństwo
ludzi, zostały spisane najważniejsze zasady
nowej religii.
1. Aslaug to stwórca świata i opiekun ludzi.
2. Smoki to jego dzieci, które pomagają
ludziom poprzez Wybrańców Aslauga,
Smoczych Jeźdźców.
3. Najważniejsze dla Aslauga są brak wojen
i bezpieczeństwo ludzi.
4. Aslaug szanuje tylko prawych i hono-
rowych.
5. Prawe jest zachowanie kierowane po-
czuciem sprawiedliwości.
6. Honorowo jest bronić i przestrzegać
porządku; stawać w obronie słabszych
i bezbronnych, mówić prawdę, trzy-
mać się danego słowa i nie działać pod
wpływem strachu.
7. Każdy ma obowiązek być prawym,
bycie honorowym to zasługa.
8. Ludzie prawi odchodzą do krainy
spokoju, prawi i honorowi odchodzą
do Aslauga.
Tworząc własne Imperium, dodajcie do
tych prostych prawd wiary elementy,
które chcecie eksplorować na swoich
sesjach. Czego jeszcze wymaga od swoich
wyznawców Aslaug i jego Świątynia?
Czy religia próbuje regulować każdy
aspekt codziennego życia, czy odnosi się
tylko do spraw duchowych? Czy różni
się mocno w zależności od konkretnej
prowincji albo innych czynników? Czy
w ogóle chcecie to precyzować, czy wy-
starczą wam ogólne ramy? Doprecyzujcie
wiarę w Aslauga w sposób, który będzie
odpowiadać wszystkim grającym oraz
wesprze przyjętą przez was konwencję
bez wprowadzania niepotrzebnych
konfliktów na poziomie meta.
Rozdział V
Obrzędowość
Obrządki ku czci Aslauga łączą pewne cechy
- symbole boga-smoka, obecność kapłanów,
wypowiadane modlitwy. Jednak lokalne
zwyczaje i rytuały różnych krain przetrwały,
wrośnięte w tkankę smoczej religii. Dlatego
czasem ślub w świątyni poprzedza porwanie,
czasem pojedynek, a czasem wytworna uczta.
Chociaż Aslaug pozwala na zmianę zdania
i rozwód - wszak nawet Diady z czasem się
rozstają - nie wszystkie kultury patrzą na
to równie przychylnie. Pogrzeb może być
w niektórych miejscach smutną i cichą uro-
czystością - w innych wiązać się z tańcem
i radosnymi śpiewami.
Jedno jest pewne - by w oczach bo-
ga-smoka sakramenty były ważne, musi
odprawić je kapłan z dowolnego zakonu.
To, z którego, także mocno wpływa na
przebieg i nastrój uroczystości. Inaczej będzie
wyglądał ślub cesarskiej pary, odprawiany
przez Czerwonego Generała, a inaczej przez
Złotego Zarządcę. Biedota zazwyczaj ma
mniejszy wybór. W wielu małych wsiach
i osadach ludzie dziękują Aslaugowi, jeśli
uda im się znaleźć jakiegoś zapracowane-
go młodego lekarza z Białego Zakonu lub
wędrownego nauczyciela z Szarego, który
udzieli sakramentu.
Struktura
Sieć niezliczonych świątyń, klasztorów, kaplic
i innych miejsc kultu pokrywa całe Imperium,
choć ich liczba w rozmaitych krainach może
się drastycznie różnić. Najważniejsza jest
oczywiście świątynia w Vesedzie, ale każdy
zakon ma swoją główną siedzibę, a każda
prowincja swoje religijne centrum.
W wielu zakątkach Imperium wiara
w Aslauga zmieniła się pod wpływem lokalnej
kultury. Splotła z rytuałami dawnych religii
lub została świadomie zmodyfikowana, by
lepiej odpowiadać na potrzeby mieszkań-
ców, władców lub zakonów. Pewne kwestie
pozostają jednak niezmienne. W każdej
prowincji znajduje się przynajmniej jedna
świątynia Aslauga, która stanowi centrum
religijne i administracyjne. Ma ona zapewnić
mieszkańcom posługę religijną i przypominać
o zwierzchniej władzy Imperium.
127
Poza byciem ważnym miejscem kultu świą-
tynie pełnią kilka stałych funkcji:
◊ Tymczasowo przechowują odnalezione
lub skonfiskowane magiczne artefakty
i surowe kryształy, które ostatecznie
powinny trafić w ręce Szarego Zakonu.
◊ Zapewniają gościnę przylatującym do
prowincji Diadom, nawet jeśli nie ma
tam Fioletowych Kapłanów. Powinny
być więc wyposażone w lądowiska oraz
wygodne kwatery, godne Wybrańców
i ich smoków.
◊ Zbierają informacje dotyczące okolicy -
o miejscowych rodach i losach władców,
wielkości plonów i wysokości podatków,
skazańcach i podejrzanych osobach czy
przypadkach użycia magii. Część po-
zostaje w lokalnych archiwach, kopie
innych wysyłane są do Vesedy lub jednej
z większych bibliotek Imperium.
Ostatnia funkcja, którą powinny pełnić
główne świątynie prowincji, to rola centrum
magicznej komunikacji z Vesedą - jednak
nie wszystkie mogą się z niej wywiązać.
Oczy Gavany
Magiczna komunikacja odbywa się poprzez
wykorzystanie potężnych artefaktów zwa-
nych Oczami Gavany. Bez kryształów ko-
munikacyjnych, umożliwiających rozmowę
na odległość tysięcy kilometrów, istnienie
Imperium byłoby niemożliwe. To dzięki nim
wiadomo, gdzie skierować armię lub - co
jeszcze ważniejsze - Smocze Skrzydła.
O Srebrnej Smoczycy Gavanie, siostrze
Aslauga i jej powiązaniach z magią
oraz świątynną doktryną, przeczytasz
więcej w rozdziale Magia Kryształów
(patrz str. 172).

Przed Czasem Nocy takich artefaktów używało
wielu magów i monarchów. Kiedy Imperium
przyłączało nowe ziemie, zakony przejmo-
wały je i wykorzystywały. Jeśli nie dało się
ich przenieść - budowano wokół świątynię
Aslauga. Z biegiem lat Szarzy Kapłani nauczyli
się tworzyć własne kryształy komunikacyjne.
Proces jest jednak długotrwały i obarczony
wielkim ryzykiem, a powstające współcześnie
artefakty nie dorównują starożytnym.
To jeden z powodów, dla których nie
w każdej prowincji znajduje się Oko Gavany.
Kolejnym jest kwestia bezpieczeństwa. Istnieją
miejsca, gdzie Świątynia nie jest pewna swo-
ich wpływów na tyle, by umieszczać w nich
tak potężne artefakty. Szczególnie ważne lub
rozległe prowincje miewają jednak po dwa
kryształy komunikacyjne.
Z oczywistych przyczyn miejsca, w któ-
rych znajdują się Oczy Gavany, mają specjalne
znaczenie. Zazwyczaj pełnią funkcję głównej
świątyni Aslauga w prowincji, a nawet jeśli
nie i tak wyrastają na najważniejszy ośrodek
religijny w okolicy.
Oczy Gavany funkcjonują dzięki ol-
brzymim kryształom o niezwykle wysokiej
twardości i przejrzystości. Najczęściej są one
opasane metalowymi obręczami z wyrytymi
symbolami i wprawione na stałe w naturalne
głazy, kamienne rzeźby, trony czy postumenty.
Ponieważ działają dzięki potężnej magii, każde
ich użycie niesie ze sobą ryzyko spowodowa-
nia pęknięcia. Dlatego zawsze znajdują się
pod opieką Szarego Kapłana, należącego do
Wiernych i są wykorzystywane tylko w razie
nagłej konieczności.
Jak działa ten system łączności? Kryształy
komunikują się parami. Nadawca wybiera,
który kryształ ma być odbiorcą. Gdy docho-
dzi do połączenia, można rozmawiać przez
krótką chwilę, nim wykorzystana energia
zacznie stwarzać zagrożenie. Im większy
i lepiej przygotowany kryształ, tym większy
jest zasięg jego mocy. Jednak nawet kryształ
w Vesedzie - jeden z największych, jakie
istnieją - nie jest w stanie sięgnąć bezpośred-
nio do najdalszych zakamarków Imperium.
Świątynie, w których znajdują się silniejsze
Oczy, zbierają więc informacje od mniejszych
z całego regionu i przekazują dalej.
W Imperium istnieją oczywiście dzie-
siątki innych, powiązanych ze sobą systemów
128
I mperium
komunikacji. Ich sieć obejmuje konnych
posłańców, listy przekazywane przez statki
oraz karawany, sygnały puszczane dymem lub
światłem i krótkie notatki podróżujące razem
z ptakami. Najważniejsze wiadomości mogą
czasami polecieć na smoczych skrzydłach,
pod warunkiem że znajdzie się Diada chętna
je dostarczyć.
ZAKONY
Świątynia Aslauga składa się z sześciu po-
tężnych zakonów, dzięki którym Imperium,
mimo swych olbrzymich rozmiarów, działa
zaskakująco sprawnie i może reagować na
problemy z dużą skutecznością. Zakony
niechętnie dzielą się władzą i stale rywalizują
o wpływy. Panuje w nich równouprawnienie.
Celibat i śluby czystości, choć znane, są wy-
jątkiem i zależą od kultury danej prowincji.
W Świątyni wyróżnia się trzy rodzaje
osób duchownych:
◊ K apłanki i kapłani są sercem i głową
każdego z zakonów. Po otrzymaniu odpo-
wiedniego wykształcenia i święceń mogą
udzielać sakramentów oraz obejmować
najważniejsze funkcje w świątyniach.
To oni mają największy wpływ na po-
litykę poszczególnych prowincji i całego
Imperium.
◊ Zakonnicy i zakonnice stanowią zdecy-
dowanie najliczniejszą grupę. Zajmują
się codzienną pracą na rzecz Świątyni,
niezwiązaną z posługą religijną. Swoją
funkcję - strażnika, lekarki, żołnierki czy
kupca - obejmują po charakterystycznym
dla swojego zakonu sakramencie Przyję-
cia. Brak święceń niekoniecznie oznacza
brak wpływów, część zakonników pełni
kluczowe stanowiska jak generał armii,
zarządczyni faktorii kupieckiej czy ka-
pitan statku.
◊ A kolici i akolitki to zazwyczaj młodzi
ludzie, dopiero wdrażający się w służbę
Aslaugowi. Nie wiedzą jeszcze, jaka
będzie ich przyszłość w Świątyni. Uczą
się, wykonują najbardziej niewdzięczne
z zadań i usługują innym członkom
zakonu.
Rozdział V
Czerwony - Zakon Smoczego Ognia
Tytuły głowy zakonu: Strażnik Smoczego Ognia,
Nadkomtur, Arcygenerał
Czerwony Zakon to zbrojne ramię Świątyni,
regularne wojsko odpowiedzialne za utrzymanie
porządku i bezpieczeństwa w Imperium. Jego
oddziały stacjonują w większości prowincji,
choć ich liczebność bardzo się różni. Trzon
wojsk stanowią zakonnicy, a towarzyszący
im akolici wykonują większość prac polo-
wych, od kopania latryn po gotowanie zupy.
Czerwoni Kapłani praktycznie zawsze należą
do kadry oficerskiej, zwłaszcza wyższego
szczebla. Są jednak stosunkowo nieliczni,
dlatego zakonnik lub zakonnica w stopniu
generała, czy nawet admirała dowodzącego
całą flotą, wcale nie należą do rzadkości.
Zakon Smoczego Ognia jest jedną
z najpotężniejszych organizacji w Imperium.
Źródłem jego siły jest pozorny paradoks.
Zakon jest mocno scentralizowany wokół
129
Czerwonego Zamku w Vesedzie, gdzie rodzą
się długofalowe strategie i plany. Równo-
cześnie jego armie, a nawet poszczególne
oddziały, stacjonują rozproszone po całym
Imperium, a lokalnym dowódcom pozostawia
się swobodę adekwatną do ich doświadczenia
i rangi. Dzięki temu Czerwoni są w stanie,
w stosunkowo krótkim czasie, zgromadzić
znaczne siły w dowolnym miejscu.
Armia Imperium istnieje, by pilnować
porządku, ale też przypominać o potędze
i możliwościach Świątyni. W połączeniu
ze Smoczymi Jeźdźcami sprawia, że próby
oderwania pojedynczych prowincji od Im-
perium to ledwie mrzonki kilku szalonych
władców, a nie faktyczne zagrożenie dla
państwa - przynajmniej do tej pory.
Na swój użytek Czerwony Zakon dzieli
terytorium Imperium na regiony. Jeden region
obejmuje kilka lub nawet kilkanaście prowin-
cji. W każdym z nich operuje przynajmniej
jedna armia pod dowództwem Generała.
Regiony dzielą się następnie na okręgi.

Wyznacznikiem i sercem okręgu jest twier-
dza pod dowództwem Komtura. Na obsza-
rach uznawanych przez Czerwony Zamek
za problematyczne okręgi zazwyczaj są
mniejsze, co oznacza większe zagęszczenie
twierdz. Mogą tam też zostać sformowane
lub przerzucone dodatkowe armie. Wybrzeża
Imperium patrolowane są przez floty pod-
ległe Admirałom, a nadmorskie twierdze to
równocześnie ufortyfikowane porty.
Do zadań armii należą nie tylko walka
z buntownikami i wymuszanie pokoju, ale
również ewakuacja terenów dotkniętych lub
zagrożonych katastrofą - trzęsieniem ziemi,
powodzią, nadejściem wielkiej chimery czy
działaniem magii - i pomoc w usuwaniu
jej skutków. Zakon Smoczego Ognia jest,
obok Smoczych Jeźdźców, jedną z niewielu
formacji mających szanse w bezpośrednim
starciu z chimerą. Armia, dowodzona przez
kompetentnego generała, jest w stanie kosz-
tem wielkich strat eliminować pomniejsze
potwory. W przypadku pojawienia się na-
prawdę potężnej chimery jedyne co może
zrobić dowódca, to spróbować odciągnąć ją
jak najdalej od miasta i ludności cywilnej
- i modlić się do Aslauga o jak najszybsze
przybycie Skrzydła.
Zakon Smoczego Ognia jest znany
z szybkiego i bezpośredniego podejścia do
rozwiązywania napotkanych problemów.
Biali i Złoci Kapłani często ubolewają nad
zniszczeniami, których można by uniknąć,
gdyby Generałowie spróbowali czasem dojść
do porozumienia z przeciwną stroną kon-
fliktu, zanim wyślą wojska do walki. Wielu
rywali zakonu uznaje to za przejaw pewnej
prostolinijności, by nie powiedzieć głupoty.
Inni zauważają, że szybkie i mocne uderzenia
często pozwalają Czerwonym przejąć kon-
trolę nad sytuacją, którą pozostałe zakony
planowały obrócić na swoją korzyść.
Zza potężnych murów Czerwonego
Zamku Arcygenerał i pozostali generałowie-
-kapłani toczą grę o wpływy i władzę w Im-
perium, nie ustępując w niej swoim rywalom
z pozostałych zakonów. Większość intryg
Czerwonego Zakonu polega na stopniowym
destabilizowaniu sytuacji w interesujących go
prowincjach. Tam, gdzie jest to możliwe, wy-
korzystuje lokalne konflikty i dawne animozje.
130
I mperium
W innych miejscach wprowadza chaos za
pomocą wszelkiego rodzaju dywersji. Cel
jest zawsze ten sam - uzasadnić oficjalne
wkroczenie armii Imperium na dany obszar.
Zdarza się, że dowodzący operacją generał
nie ma pojęcia, że sprząta bałagan będący
dziełem agentów jego własnego zakonu.
Zanim armia wykona wszystkie otrzymane
ze stolicy rozkazy, prowincja będzie podpo-
rządkowana zakonowi w takim stopniu, że
pozostanie w orbicie jego wpływów nawet
po tym, gdy czerwone wojska pomaszerują
dalej.
Zdarza się też, że małe oddziały Czer-
wonych wspierają ambitnych władców
w nielegalnych najazdach na sąsiadów w za-
mian za obietnice ziemi, złota i wpływów.
Zazwyczaj są to jednak samowolne działania
pojedynczych oficerów, niezwiązane z po-
lityką zakonu prowadzoną na wielką skalę.
Każdy z zakonów ma swoją potoczną
nazwę, pochodzącą od koloru szat no-
szonych przez osoby do niego należące.
Arcykapłanka nie należy do żadnego
z zakonów i na oficjalne okazje przy-
wdziewa zielone szaty ze złotymi sym-
bolami Świętej Diady. To oficjalne barwy
Aslauga i Świątyni, a także Smoczych
Jeźdźców.
Czerwony Zakon a Smoczy Jeźdźcy
Czerwoni mają ambiwalentny stosunek do
Diad. Z jednej strony, gdyby nie smoki,
walka z większością chimer byłaby zupełnie
niemożliwa. Wsparcie Smoczych Jeźdź-
ców pozwala niekiedy szybko i sprawnie
wygrywać trudne bitwy lub zdobywać
umocnienia, które w innej sytuacji trzeba by
oblegać w nieskończoność. Prości żołnierze
Imperium nie mają żadnych wątpliwości co
do siły bojowej i nadludzkich możliwości
Diad. Nie brakuje wśród nich fanatycznie
oddanych wyznawców Aslauga.
Rozdział V
Z drugiej strony, żadnemu dowódcy nie
pasuje obecność na polu bitwy potężnej siły,
nad którą nie ma żadnej kontroli. Nawet gdy
Skrzydło walczy po stronie Czerwonych,
swoim zachowaniem potrafi przekreślić
plany strategiczne, narazić żołnierzy na
niebezpieczeństwo, a nawet bezpośrednio
przyczynić się do ich śmierci. W końcu nad
możliwościami i temperamentem smoków
nie da się w pełni zapanować, zwłaszcza
w ogniu walki. Dodatkowo Smoczy Jeźdźcy
lubią wtrącać się w sytuację polityczną, często
uniemożliwiając starcia, a zatem - z punktu
widzenia oficerów-kapłanów - przekreślają
szansę na szybkie i trwałe rozwiązanie spo-
ru. Wybrańcom zdarza się nawet wystąpić
otwarcie przeciwko siłom Zakonu Smoczego
Ognia!
Potęga armii Imperium sprawia, że to
w Czerwonym Zakonie najłatwiej zna-
leźć kapłanów, którzy marzą o przewrocie
i przejęciu władzy nad regionem, w którym
stacjonują. Jedyne, co stoi im na drodze, to
Smoczy Jeźdźcy. Niejeden spośród wysoko
postawionych Czerwonych świętokradczo
Jeśli chcesz być poważnie traktowany, musisz poważnie wyglądać. Wojownik nosi zbroję
i miecz, ja noszę złoto i perfumy. Im lepszą zbroję i groźniejszą broń ma wojownik,
tym większy wzbudza strach. Im więcej ja mam na sobie majątku, tym lepiej widać,
- szef gildii Zbieraczy z Otokanu, wysoki kapłan Złotego Zakonu Bar Anara Seversan.
131
podważa nieomylność, czystość intencji czy
nawet samo boskie posłannictwo Wybrań-
ców Aslauga.
Zupełnie inaczej jest wśród szeregowych
żołnierzy, dla których widok smoka nad
polem bitwy to mistyczne przeżycie. Wielu
akolitów i zakonników modli się przed walką
do ulubionego Smoczego Jeźdźca, prosząc
o wsparcie w nadchodzącym boju.
Złoty - Zakon Obfitości
Tytuły głowy zakonu: Wielka Skarbniczka,
Nadrachmistrzyni, Pierwsza Strażniczka
Mennicy
Złoty Zakon zarządza skarbem Imperium,
a jego celem jest zapewnienie powszechne-
go dobrobytu we wszystkich prowincjach
państwa Aslauga. Nawet tam, gdzie nie ma
władzy, stara się zdobyć wpływy za pomocą
pieniędzy i tajnych agentów.
Mówią, że nawet Wielka Skarbniczka
nie do końca wie, co dzieje się w Złotym
Zakonie. Któż byłby w stanie skutecznie
zarządzać gigantyczną, cały czas rosnącą
biblioteką taryf celnych, list wierzytelno-
ści, spisów majątków, prognoz wydatków,
obietnic bankowych, przywilejów składów
i setek innych dokumentów, które opisują
przepływ złota, towarów i powinności po-
między obywatelami Imperium?
A jednak podatki płyną do skarbu
Świątyni. Zakony rzadko narzekają na brak
sprzętu i ludzi, a Fioletowym nie brakuje
środków na utrzymanie Smoczych Jeźdźców.
Gdy zaś zachodzi potrzeba, skrzynie pełne
monet płyną szerokimi rzekami w rejony,
które potrzebują pomocy, by podnieść się
po ataku chimery lub knowaniach magów.
Pomimo tych niewątpliwych zasług,
to właśnie Zakon Obfitości jest najbardziej
że dobrze wiem, jak go zdobyć.

znienawidzonym z zakonów. Może głównym
powodem niechęci do Złotych są wszystkie
opłaty, jakie należy uiścić wobec Imperium?
Nikt nie lubi płacić podatków, a winą najła-
twiej obarczyć poborcę. A może to dlatego,
że nigdy nie wiadomo, gdzie kryją się jego
agenci? Sprawia tym wrażenie, jakby specjalnie
tworzył kryzysy, na których zarabia. Jakby
tuczył się na krzywdzie biednych i wyciągał
chciwą rękę po ciężko zarobione pieniądze
bogatych. A może chodzi też o to, że starsi
rangą kapłani nie ukrywają swojego ma-
jątku, otaczając się wygodą i przepychem?
Złoty Zakon dla uproszczenia można
podzielić na Zarządców i Kupców. Ci pierwsi,
choć mniej liczni, zdecydowanie bardziej
rzucają się w oczy. Zazwyczaj pełnią oficjalne
funkcje w imieniu Zakonu i noszą formalne
szaty, zgodne z kulturą prowincji. Chociaż
zbrojne ramię Złotych nie istnieje, kapłani
szkolący się w negocjacjach i zarządzaniu
najemnikami, potrafią całkiem sprawnie da-
wać sobie radę, gdy trzeba wydawać rozkazy
lub rozlokować straże. Oni też są najczęściej
celnikami lub poborcami podatków. Istnieje
cała rzesza zakonnych Zarządców, których
obowiązki to pilnowanie jarmarków i targów
czy przeprowadzanie inspekcji w dzielnicach
rzemieślniczych i handlowych. W wyjątkowych
sytuacjach to oni biorą na siebie zarządzanie
kryzysowe w zagrożonych prowincjach.
Choć Imperium nie mogłoby funk-
cjonować bez Zarządców, prawdziwym
źródłem potęgi Złotych są Kupcy - sami
siebie nazywający sercem i krwią Zakonu.
To oni zajmują się handlem, inwestycjami,
spekulacjami, dawaniem pożyczek i kontro-
lowaniem produkcji wyjątkowych towarów.
Kupcy zasiadają w zarządach wielu gildii
i rzemieślniczych związków, robiąc to, co
potrafią najlepiej, czyli zarabiając pieniądze.
Ich zadaniem nie jest przejmowanie się sy-
tuacją w prowincjach, losem pojedynczych
ludzi czy instytucji. Jeśli w wyniku działań
Kupców upadnie gildia handlowa lub cała
kupiecka republika? Zarządcy wejdą w to
miejsce z pomocą, a zakon przejmie we
władanie upadłe instytucje, spłacając ich
zobowiązania.
Część Kupców ukrywa swoje powiązania
ze Złotym Zakonem, prowadząc pozornie
132
I mperium
niezależną działalność gospodarczą. Umoż-
liwia im to robienie interesów z osobami
i społecznościami, które z jakiegoś powodu
nie chcą współpracować ze Złotymi, oraz
infiltrowanie prowincji, w których nie są
oni mile widziani - jak te znajdujące się pod
kontrolą innych zakonów czy uprzywilejo-
wane cesarstwa.
Ostatnią rolą Kupców jest współpraca
z - a nawet przejmowanie kontroli nad -
grupami, które łamią imperialne prawa.
Co ciekawe, bardzo często dotyczy to praw
ustanowionych przez sam Złoty Zakon, takich
jak cła i przywileje handlowe. Nic w tym
dziwnego - ktoś zawsze będzie zarabiał na
łamaniu prawa, a w ten sposób robi to im-
perialny skarbiec.
Zakon Obfitości ma wiele sposobów
prowadzenia działań przeciwko swoim
wrogom. Często wybiera takie aktywności,
że nieprzyjaciele orientują się, gdy jest już
o wiele za późno. Nawet potężniejszy cesarz
nie będzie długo rządził, gdy mieszkańcy
prowincji i żołnierze nie będą mieli co jeść.
Jednym z powodów, dla których Czerwoni
zwalczają kampanie najemne, jest strach
przed armią, jaką mogliby sobie kupić Złoci.
Złoty Zakon a Smoczy Jeźdźcy
Chyba nie ma bardziej odległych ludzi niż
bohaterowie Imperium i jego skarbnicy.
Nic dziwnego, że obie grupy darzą się wzajem-
nie w najlepszym wypadku podejrzliwością.
Częściej jednak jest to silna niechęć ocierająca
się o pogardę, która ze strony Złotych jest
uczuciem niedozwolonym i heretyckim.
Zakonnicy Obfitości często postrzegają
Diady jak plagę lub dopust smoczy. Działania
Złotych są na ogół niezwykle skomplikowane,
wymagają lat planowania i ostrożnego wy-
konywania wielu skoordynowanych ruchów.
Pojawienie się gdzieś Skrzydła bardzo często
wywraca cały porządek do góry nogami,
obracając wniwecz lata starań.
Pozbawiony skrupułów i sentymentów
pragmatyzm Złotego Zakonu sprawia, że
ciężko spojrzeć na jego działania z dystansu
i zobaczyć pozytywne efekty. Zwłaszcza gdy
bardzo widoczne jest cierpienie ludzi. Przez
to działania Smoczych Jeźdźców zazwyczaj
Rozdział V
wymierzone są przeciwko Złotemu Zakonowi
z pełną świadomością.
Dodatkowo utrzymanie Diad kosztuje
znacznie więcej, niż podpowiada zdrowy
rozsądek. Wielu zachłyśniętych swoją po-
Czasem myślę, że zbudowanie wielkich magicznych maszyn bojowych i wysyłanie ich przeciw
chimerom mogłoby być bardziej opłacalne niż utrzymywanie tych utracjuszy.
- pijany Amardant, Wysoki Rachmistrz Świątyni w Siverrze
Czarny - Zakon Porządku
Tytuły głowy zakonu: Najwyższa Sędzia, Straż-
niczka Porządku, Czuwająca, Smocze Oko
Czarni Kapłani i Zakonnicy stoją na straży
imperialnego prawa. Zajmują się patrolo-
waniem miast, ochroną szlaków, łapaniem
przestępców, wydawaniem wyroków, wy-
mierzaniem kar i nadzorowaniem więzień.
Zgodnie z prawem mogą osądzić i skazać
każdego, od żebraka po arystokratę, także
członków innych zakonów, a w wyjątkowych
przypadkach - nawet władców prowincji.
Poza ich jurysdykcją pozostają wyłącznie
Wybrańcy Aslauga.
W rzeczywistości egzekucja prawa i to,
kto naprawdę mu podlega, mocno zależy od
stosunków między miejscową władzą a za-
konami. Istnieją takie prowincje - głównie
bliżej Vesedy - w których bliskość Świątyni
wspiera siłę Zakonu Porządku. Tam nawet
arystokracja boi się Czarnych, ich Śledczych,
Sędziów, wyroków i więzień. W innych
miejscach Imperium, służba Zakonników
i Kapłanów Porządku ogranicza się raczej
do kontrolowania pospólstwa i mniej zamoż-
nych mieszczan oraz chwytania pospolitych
rzezimieszków czy rozbójników. Bywają
i takie krainy, gdzie nie ma Czarnych - ze
względu na specjalne przywileje, zbytnie
ryzyko, przeoczenie lub zaniedbanie.
Administracyjnie Zakon Porządku to
biurokratyczny moloch, dzielący się na dwa
piony - operacyjny oraz sądowniczo-więzienny.
Oba odpowiadają przed potężną centralną
Radą znajdującą się w stolicy. Rada składa
133
zycją Wybrańców żyje bardzo wystawnie,
trwoniąc majątek Świątyni. To oczywiście
kolejna cegiełka budująca niechęć Złotych
wobec Smoczych Jeźdźców.
na dzień przed zesłaniem na Kolmitę.
się z Wysokich Sędziów i Nadinspektorów,
których zadaniem jest zarządzać zakonem.
A jest czym zarządzać. Każdego dnia
dziesiątki tysięcy akolitów i zakonników
czytają raporty. Pisma te pochodzą z nie-
zliczonych źródeł - od śledczych i tajnych
współpracowników wywiadu, po kapitanów
czarnych statków czy dowódców posterun-
ków straży - i mogą dotyczyć tak pozornie
niezwiązanych ze sobą spraw, jak ruchy floty,
prośba o dofinansowanie strażnicy, tożsamość
przywódcy buntu czy najświeższe plotki
rozpowiadane na którymś dworze. Infor-
macje uznane za ważne i wiarygodne zostają
skopiowane i przekazane wyżej. Większość
problemów zostaje rozwiązana na poziomie
lokalnym, ale zdarzają się też takie, które
wymagają poinformowania zwierzchników
poza prowincją albo współpracy z innym
zakonem.
Pion operacyjny składa się z wielu
niezależnych od siebie instytucji i służb.
Większość miast i prowincji w Imperium
ma jakąś formę swojej Czarnej Straży, która
odpowiada przed Inspektorem Prowincji,
chociaż są i takie miejsca, którym udało się
zachować niezależność i powołać własną
służbę pilnującą porządku. Zdarza się, że
w takich miejscach znajdują się oficjalni
obserwatorzy Czarnego Zakonu, by służyć
radą lokalnym przedstawicielom prawa.
W miejscach, w których nie są mile widziani,
obserwatorzy działają nieoficjalnie - jako
członkowie, obecnego w wielu prowincjach,
tajnego wywiadu zwanego Oczami Smoka.

Inspektor Prowincji ma pod swoją pieczą
jednostki Straży Dróg i Straży Lasów - lub
Straży Karawan, Rzek, Gór, Pustyni i tak
dalej, w zależności od potrzeb danej krainy.
W wyjątkowo niespokojnych prowincjach
może powołać też Szpony Smoka - specjal-
ne oddziały straży, zajmujące się łapaniem
buntowników lub rozbijaniem grup party-
zantów. W prowincjach, w których sytuacja
wymyka się spod kontroli władz, Szpony
Smoka często stanowią wsparcie dla Czer-
wonego Zakonu. Współpraca wywiadów
obu organizacji przynosi zazwyczaj świetne
rezultaty. Niestety ich agenci z reguły nie
darzą się sympatią i częściej konkurują, niż
przekazują sobie informacje.
Poza kontrolą Inspektorów Prowincji
pozostają Służby Imperialne, odpowiadają-
ce bezpośrednio przed Nadinspektoratem
w Vesedzie. Niektóre, jak wspomniane
wcześniej Oczy Smoka, działają w ukryciu.
Inne stanowią widoczny dowód potęgi za-
konu. Prym pośród tych drugich wiedzie
Straż Wybrzeży - potężna organizacja, która
wbrew nazwie zwalcza piractwo i przemyt
na wszystkich morzach i oceanach, nie
ograniczając się do pilnowania ich brzegów.
Choć pion operacyjny jest widocznym
obliczem siły Czarnego Zakonu, równie
ważny jest pion sądowniczo-więzienny.
W Imperium idea niezawisłości sądów nie
istnieje. Im ważniejsza i szlachetniej urodzona
osoba ma zostać osądzona, tym wyżej po-
stawiony kapłan angażowany jest w sprawę
- choć często jedynie po to, by orzec, że sądu
nie będzie, a kwestia ma zostać rozwiązana
według miejscowych zwyczajów.
Prości obywatele Imperium w tych
prowincjach, gdzie istnieją Czarne Sądy, są
sądzeni zgodnie z obowiązującą wykładnią
imperialnego prawa. Zakon Porządku odpo-
wiada nie tylko za wyroki. Czarni pilnują
też wykonywania kar i są strażnikami wię-
zień, miejsc karnej pracy, a w wyjątkowych
okolicznościach nadzorują dyskretnie areszty
domowe.
Ze względu na specyfikę obu zako-
nów, w strukturach Świątyni Aslauga nie
ma zapewne bardziej złożonej relacji niż ta
pomiędzy Czarnym a Złotym. Na ogół tam,
gdzie działają cechy i gildie, Zakonowi Ob-
134
I mperium
fitości na rękę są silni przedstawiciele prawa,
pilnujący porządku i skutecznie zwalczający
złodziei. Złotym zdarza się jednak współ-
pracować z ludźmi działającymi na granicy
lub poza prawem. Czarna Straż stanowi
wtedy trudność, którą można rozwiązać za
pomocą łapówek. Bywają zatem miejsca,
w których różni członkowie Złotego Zakonu,
niezależnie od siebie, jednocześnie wspierają
finansowo skuteczność Straży, jak i płacą
jej za przymykanie oka na ich nie do końca
legalne interesy.
Czarny Zakon a Smoczy Jeźdźcy
Ze wszystkich zakonów to właśnie Czarny
najrzadziej ma kontakty z Diadami. Problemy,
którymi się zajmuje, zazwyczaj nie są takiej
wagi, by angażować w nie Wybrańców Asl-
auga. Oni zaś stoją ponad prawem, pozostając
poza zasięgiem wpływów śledczych oraz
sędziów. Oczywiście pośród Czarnych zda-
rzają się ludzie słabej wiary, ubolewający nad
bezkarnością Smoczych Jeźdźców. Niektórzy
zbierają nawet dowody wyjątkowo paskudnych
przestępstw, popełnionych przez konkretną
Diadę, a następnie próbują przekonać innych
jeźdźców o konieczności wymierzenia kary.
Zdarza się to jednak bardzo rzadko, a jeszcze
rzadziej przynosi efekty.
Biały - Zakon Pokoju
Tytuły głowy zakonu: Strażnik Pokoju, Wielki
Opiekun, Białe Skrzydło, Uzdrowiciel
Dziedziny Białego Zakonu to medycyna oraz
dyplomacja. Prowadzi szpitale dla najuboż-
szych, przytułki dla bezdomnych i domy
dziecka. Szkoli medyków i niesie pomoc
wszędzie tam, gdzie jest ona potrzebna na
masową skalę - w wyniku wojny, powodzi,
zarazy czy ataku wielkiej chimery. Z drugiej
strony, umieszcza swoich przedstawicieli na
dworach władców prowincji. Ci znakomicie
wyszkoleni dyplomaci służą radą i pomagają
łagodzić konflikty, równocześnie starając się
sterować lokalną polityką.
Nadrzędnym celem Świątyni jest utrzy-
manie pax draconis. Wojna jest dopuszczal-
nym, jednakże nie preferowanym, środkiem
do osiągnięcia tego celu. Głos Aslauga woli
Rozdział V

unikać rozwiązywania problemów przez kiedykolwiek zawiodą. Cynicy twierdzą, że

wysyłanie armii lub Smoczych Jeźdźców.
Zachowanie dobrych stosunków pomiędzy
mozaiką rozmaitych prowincji to skompli-
kowane zadanie, wymagające ogromnych
umiejętności i jeszcze większej wprawy.
Tu na scenę wchodzi Zakon Pokoju. Od-
powiednio wyszkoleni Biali Kapłani i Kapłanki
są wysłani na dwory, by doradzać królowym
i cesarzom, stale przypominając o tym, że
wojna to zawsze zły pomysł. Niektórzy
budują na dworach własne koterie i owijają
sobie władców wokół palca, zachowując
jedynie pozory ich samodzielności. Nawet
w prowincjach mocno podkreślających swoją
autonomię członkowie Białego Zakonu są
często mile widziani. Świetnie znają się na
medycynie, stanowią wspaniałe towarzystwo
i skarbnicę wiedzy, a z ich dobrych rad można
przecież nie skorzystać. Inna korzyść, z której
niewielu władców chciałoby zrezygnować,
to prowadzone i finansowane przez zakon
sierocińce i darmowe szpitale dla najuboż-
szych. To właśnie ta część działalności Białych
sprawia, że prości ludzie myślą o Zakonie
Pokoju z szacunkiem i wdzięcznością.
Każdy akolita Zakonu Pokoju - nieważ-
ne, czy pochodzi z arystokratycznego rodu
o wielowiekowej tradycji, czy też z prowa-
dzonego przez zakon sierocińca - musi odbyć
służbę w jednym z tysięcy Białych Szpitali.
To najczęściej po prostu wielkie namioty,
pełne chorych i umierających, których nie
stać nawet na własne posłanie, a co dopiero
na dostęp do felczera.
Tam, pod czujnym okiem starszych za-
konników, akolici rozwijają swoje praktyczne
umiejętności i wiedzę na temat chorób. Są stale
oceniani, również pod kątem tego, jak radzą
sobie w interakcjach z chorymi i pomiędzy
sobą. Większość z nich z czasem stanie się
lekarzami lub zostaje przydzielona do pracy
w sierocińcach. Najzdolniejsi zostaną oddele-
gowani do służby na królewskich i cesarskich
dworach, jako doradcy lub medycy władców
- często pełniąc obie te funkcje.
Mówi się, że służba w szpitalach ma
pomóc przyszłym dyplomatom zobaczyć
życie prostych ludzi. Poznać ich potrzeby,
obawy i marzenia oraz zrozumieć ogrom
cierpień, do którego mogą doprowadzić, jeśli
to czysty pragmatyzm. Ich zdaniem Biali
szlifują umiejętności, służące ratowaniu życia
ważnych obywateli Imperium, na ciałach
tych, z których śmiercią nie trzeba się liczyć.
Ci, którzy zostali dopuszczeni do sekretów
Białego Zakonu, znają jego drugie oblicze:
organizacja ta posiada na swoich usługach
armię skutecznych skrytobójców. Takich,
którzy świetnie orientują się w anatomii
ludzkiego ciała, wiedzą, jak zamaskować
działanie trucizny symptomami choroby
i potrafią wtopić się w tłum.
Na ogół Biali korzystają ze wszystkich
swoich umiejętności, aby pilnować pokoju
i integralności Imperium. Niestety czasem
schodzą one na dalszy plan. Ponieważ Biały
Zakon zajmuje się polityką, łatwo przega-
pić moment, w którym doradca zaczyna
przejmować się interesem „swojego” władcy
bardziej niż dobrem Imperium czy planami
Świątyni. Wybujałe ego, ambicja, źle pojęty
patriotyzm, namiętność lub przywiązanie -
każda z tych rzeczy może sprawić, że Biali
zaczną prowadzić intrygi przeciwko sobie.
Problemy potrafi sprawiać również
zbytnia empatia członków zakonu. Zdarza
się, że widząc wielkie cierpienie mieszkań-
ców prowincji, któryś z lokalnych kapłanów
postanawia samowolnie usunąć władającego
nią tyrana.

135
 I mperium
Często wystarczy odrobina trucizny. by wywołać rewoltę, choć zazwyczaj nie stają
Gdy to nie zadziała, zbuntowanym Białym na jej czele, ograniczając się do roli ideologów
zdarza się wykorzystać zaufanie pospólstwa, ruchu i doradców jego przywódców.

Najłatwiej manipuluje się ludźmi przekonanymi o swojej niezaprzeczalnej władzy.

- cytat z głośnego wśród uczniów Kolegium Pokoju kazania Uminosztra Starszego,

opatrzony uwagą „Tylko niech nikt mi nie zarzuca bluźnierstw, oczywiście miałem
na myśli zaślepionych ambicją władców, a nie bohaterskich Smoczych Jeźdźców!”.

Biały Zakon a Smoczy Jeźdźcy

Biali, nauczeni dyplomacji i polubownego
załatwiania spraw, na ogół dobrze radzą
sobie w kontaktach ze Smoczymi Jeźdźcami.
Lata doświadczeń w rozmowach z ludźmi
o wyższej pozycji ułatwiają znalezienie od-
powiednich słów, by wesprzeć wybraną przez
siebie frakcję i przedstawić problem w pro-
wincji z odpowiedniej perspektywy. Z tego
powodu częściej niż inne zakony postrzegają
Wybrańców jako potężną, choć potencjalnie
obosieczną, broń, z której nie zawahają się
skorzystać, jeśli nadarzy się okazja.
Fioletowy - Zakon Poświęcenia
Tytuły głowy zakonu: Pierwszy Sługa, Trzyma-
jący Pieczę, Strażnik Sekretów, Nadrządca
Poświęconych
Zakon Poświęcenia jest odpowiedzialny za
bezpośrednią służbę Diadom. Fioletowi ka-
płani, zakonnicy i akolici muszą być gotowi
spełnić każde życzenie Smoczych Jeźdźców.
Dbają też o komfort i potrzeby smoków. Gdy
Diady odwiedzają okolicę, to oni stoją w po-
bliżu, gotowi na każde skinienie Wybrańców.
Fioletowych najłatwiej spotkać w stolicy,
w smoczych wieżach i tych prowincjach,
gdzie na stałe stacjonują Smoczy Jeźdźcy.
Fioletowy Zakon nie walczy o władzę
w prowincjach i nie bierze udziału w intry-
gach oplatających Imperium. Funkcja, którą
pełni, jest powszechnie znana, a pełniona
posługa niezbędna i szanowana. Niektórzy
członkowie pozostałych zakonów patrzą
wprawdzie na Fioletowych z góry, ale takie
poczucie wyższości podszyte jest lękiem.
Nikt rozsądny nie chce przecież narazić się
komuś, kto swoje zastrzeżenia może wyszeptać
bezpośrednio do ucha jednego z Wybrańców.
Służba w Zakonie Poświęcenia jest
wyjątkowo wymagająca i wiele osób nie jest
w stanie udźwignąć jej brzemienia. Kandydaci
na Fioletowych muszą nauczyć się odrzucać
indywidualne cele i pragnienia. Jedynym
źródłem życiowej satysfakcji ma być dla nich
religijna posługa, której powinni poświęcić
się całkowicie. W niektórych prowincjach
rodzice oddają często jedno z dzieci do Za-
konu Poświęcenia, aby zmazać swoje dawne
winy lub zasłużyć się w oczach Aslauga.
Większość akolitów wstępuje jednak do za-
konu z potrzeby obcowania z absolutem. Ich
charakterystyczną cechą jest szczera wiara,
często ocierająca się o fanatyzm.
Dla zwykłych obywateli Imperium
smoki to boskie istoty, które przy odrobinie
szczęścia można czasem dostrzec na niebie.
Piękne, groźne i odległe. Ktoś, kto miał oka-
zję znaleźć się w pobliżu Dziecka Aslauga,
opowiada o tym do końca życia. Tymczasem
Fioletowi na co dzień karmią je, czyszczą,
a nawet zabawiają. Odprawiają konieczne
rytuały i odmawiają modlitwy, przyjmują
i przekazują dary zostawiane przez wiernych
pod bramami świątyń i przygotowują Dzieci
Aslauga do Dni Wysłuchania oraz innych
świąt. Ten rodzaj posługi daje osobom wierzą-
cym głębokie poczucie sensu - niekoniecznie
jednak zapewnia im jakiekolwiek wpływy.
Czym innym jest służba polegająca na
usługiwaniu samym Smoczym Jeźdźcom.
O ich poznaniu marzy większość miesz-
kańców Imperium. Wypływowi i zupełnie

136
Rozdział V

nieliczący się z pieniędzmi Wybrańcy po-
trafią dziękować za pomoc w sposób godny
legendarnych bohaterów. Niejeden Fioletowy
Zakonnik, po jednej krótkiej wizycie Diad
w smoczej wieży, stał się wystarczająco
bogaty, by całej rodzinie zapewnić awans
społeczny. Niejednokrotnie kilka słów Fio-
letowej Akolitki skuteczniej zwróciło uwagę
Smoczych Jeźdźców na problemy dalekiej
prowincji niż wysyłane latami do Vesedy
petycje i poselstwa.
Jednak służba Wybrańcom potrafi być
równie niebezpieczna, co obcowanie ze smo-
kami. Nie każdy Smoczy Jeździec to szlachetny
heros, a nawet szlachetni herosi nie zawsze
są miłymi ludźmi. Wybrańcy Aslauga stoją
ponad wszystkimi obywatelami Imperium,
ale to Fioletowi najczęściej tego doświad-
czają. Najbardziej pechowi, dzień w dzień
i o każdej porze nocy, usługują kapryśnym,
zadufanym w sobie, roszczeniowym dupkom
z kompleksem bohatera.

Niektórzy traktują cię jak powietrze, z którego materializuje się to, czego akurat im trzeba, ale
oni, to pół biedy. Gorsi są tacy, którzy cię widzą i oczekują na twojej twarzy uwielbienia,
podniecenia i wdzięczności, tylko dlatego, że na ciebie spojrzeli. Gdy czegoś od ciebie chcą,
nawet do głowy im nie przyjdzie, że ty możesz tego nie chcieć. Najgorsi są jednak ci, którzy
potrzebują się na kimś wyżyć. Muszą poniżać lub upadlać, bo mieli gorszy dzień.
Od tego też jesteśmy. Przyjmujemy słowa i razy w milczeniu i zachwycie.
W końcu one też pochodzą od Wybrańców Aslauga.

- słowa Matara, Opiekuna Służby Pokojowej Świątyni w Vesedzie,

z rozmowy przed zażyciem trucizny.

137

Wierność i oddanie Fioletowych są opie-
wane w niezliczonych sztukach i balladach.
Akolita, który ginie z ręki napastników,
broniąc dostępu do komnat rannego Wy-
brańca. Kapłanka, własną piersią zasłaniająca
ukochanego smoka przed zdradziecką magią.
Tacy bohaterowie to prawdziwi ulubieńcy ludu,
z którymi znacznie łatwiej się identyfikować
niż z półboskimi Wybrańcami. Szczególnie
popularne są opowieści o tragicznej miłości
oraz te kończące się zabraniem lojalnego
sługi na Smoczą Wyspę.
Wśród członków Zakonu Poświęcenia
zdarzają się jednak i tacy, którzy decydują
się na służbę z wyrachowania. Sprawnym
manipulatorom udaje się od czasu do czasu
zdobyć szczególną sympatię, szacunek, zaufa-
nie, a nawet miłość Wybrańców. Tacy słudzy
zmieniają się w szare eminencje dworów
i mogą zażądać naprawdę wiele w imieniu
Smoczego Jeźdźca. W końcu kto sprawdzi,
czy faktycznie działają z polecenia jednego ze
świętych wojowników? To przepis na luksu-
sowe życie i wysoką pozycję - przynajmniej
do czasu, aż prawda wyjdzie na jaw.
Fioletowy Zakon a Smoczy Jeźdźcy
Nie wszyscy Fioletowi są lojalni względem
Wybrańców. Pokus jest wiele. Nawet funkcja
sprzątacza pokojów potrafi przynieść duże
profity. Tutaj kosmyk włosów Wybrańca, tam
smocza łuska i jeszcze nożyk, który wypadł
z cholewy jeźdźczyni. Takie drobiazgi są
naprawdę dużo warte, a Fioletowy Zakonnik
może je zdobyć, gwarantując autentyczność.
Kto może chcieć to kupić? Różni ciekawi
ludzie, którzy wolą jednak pozostać ano-
nimowi. Na przykład bogaty, owładnięty
fanatycznym uwielbieniem mieszczanin albo
władca prowincji, któremu zamarzyła się
kapliczka z prawdziwą relikwią. Pechowo,
jeśli nabywcą będzie mag przygotowujący
się do rzucenia zabójczej klątwy...
W cenie są również plotki. Mogą być
niewinne i dotyczyć czyichś ulubionych
potraw czy drobnych utarczek w Skrzy-
dle. Bywają i gorsze - jak głoszenie przez
Smoczych Jeźdźców herezji czy zatajanie
przed Szarym Zakonem posiadania po-
tężnych magicznych artefaktów. A co jeśli
138
I mperium
dopuścić do świadomości heretycką myśl,
że ktoś mógłby zapragnąć zabić Smoczego
Jeźdźca lub zaszkodzić smokowi? Takiemu
bluźniercy byłoby o wiele łatwiej, gdyby
udało mu się wykorzystać kogoś z Zakonu
Poświęcenia.
Z tych właśnie powodów Zakon powołał
Czujnych - tajne stowarzyszenie, którego
członkowie stale patrzą współbraciom na
ręce. Ich istnienie jest utrzymywane w naj-
głębszej tajemnicy, także wewnątrz zakonu.
Czujni pilnują, by nikt nie nadużył swojej
pozycji i nie zawiódł zaufania, jakim Diady
obdarzają zakon. Fioletowi, przyłapani na
szkodzeniu jeźdźcom, znikają szybko, bez
procesu i zbędnego rozgłosu.
Zakon Poświęcenia skrywa wiele sekre-
tów, bynajmniej nie tylko swoich. Utrzymuje
w tajemnicy te działania Diad, które mogłyby
naruszyć nieskazitelny wizerunek świętych
wojowników Aslauga. Zazwyczaj chodzi
o tuszowanie drobnych spraw, takich jak burdy
wszczynane po pijaku czy nadużywanie po-
zycji Smoczego Jeźdźca dla własnej rozrywki.
Czasami zdarzają się jednak poważniejsze
problemy. Wśród Wybrańców Aslauga nie
ma przecież morderców, okrutników, gwał-
cicieli czy innych zwyrodnialców. A ponie-
waż Smoczego Jeźdźca, który dopuszcza
się zbrodni, może uznać za winnego tylko
Sąd Siedmiu - Fioletowy Zakon po prostu
pozbywa się dowodów.
Szary - Zakon Prawdy
Tytuły głowy zakonu: Pierwsza Mówczyni,
Strażniczka Kryształów, Niechętna Magini,
Najwyższa Protektorka Rzeczywistości
Szarzy zajmują się edukacją i szerzeniem
kultury Imperium oraz strzegą wiedzy na
temat magii. To z jednej strony nauczy-
ciele i uczeni, z drugiej zaś inkwizytorzy
i magowie, którzy - dla dobra Imperium
i pod ścisłą kontrolą - zgłębiają zakazaną
wiedzę. Potrzebują jej, by umieć obchodzić
się z magicznymi artefaktami, niezbędnymi
do funkcjonowania gigantycznego państwa
oraz do tropienia i chwytania magów. To
Szary Zakon decyduje, kto i w jakich oko-
licznościach może używać magii.
Rozdział V
Historie o Smoczych Jeźdźcach i ich
bohaterskich czynach opowiadane są w nie-
zliczonych karczmach, herbaciarniach, ka-
rawanserajach, gospodach i przy ogniskach
podróżnych w całym Imperium. Najbardziej
znane, istniejące w spisanej formie, wchodzą
w skład kazań wygłaszanych w świątyniach,
a sztuki na ich podstawie królują w teatrach.
Uproszczone wersje historii stanowią pod-
stawę nauki czytania w szkółkach.
Pierwszymi opowiadającymi zazwyczaj
są naoczni świadkowie wydarzenia, ale ich
relacje szybko zmieniają się w opowieści,
które niosą się coraz dalej i dalej, z czasem
docierając do najdalszych zakątków Impe-
rium. Szary Zakon dba o to, by nigdy nie
zostały zapomniane i zawsze były opowiadane
w odpowiedniej formie.
Wędrowni bajarze, bardowie i wajdeloci
przemierzają Imperium, opowiadając o Aslaugu
i Smoczych Jeźdźcach. Można ich rozpoznać po
prostych, szarych strojach - zawsze typowych
dla kultury prowincji, w której przebywają.
Szarzy poznają miejscowe legendy i powta-
rzają je, zabarwiając nutą wdzięczności dla
Diad i Imperium. Czasem zmienią bohaterkę
miejscowej przypowieści w przyszłą Smoczą
Jeźdźczynię. Kiedy indziej wpiszą znaną
opowieść o Wybrańcach w miejscową scene-
rię i zwyczaje. Najczęściej jednak nie muszą
uciekać się do takich zabiegów. Wystarczy,
że pięknie opowiadają prawdę. Niewiele jest
przecież miejsc, gdzie nie było śmierciono-
śnych chimer lub egoistycznych magów i gdzie
porządek Aslauga nie zmienił życia na lepsze.
W czasach Drugiego Świtu Szarzy Kapłani
i Zakonnicy - początkowo będący strażnikami
historii smoków - stopniowo przyjmowali
na siebie również inne obowiązki związane
z nauczaniem. Opowiadali o geografii, kul-
turze stolicy i odległych krainach, przynosili
ze sobą wieści i ciekawe plotki, ale też wiedzę
o wynalazkach i ich zastosowaniu. Wielu
nie poprzestało na przekazywaniu zdobytej
wiedzy i poświęciło się poszukiwaniu prawdy
o świecie i znajdowaniu nowych rozwiązań
trapiących ludzkość problemów. Obecnie pro-
wadzą uniwersytety, wychowują przyszłych
władców prowincji i eksperymentują z nauką,
która - jak wierzą niektórzy - pewnego dnia
ostatecznie zastąpi magię.
139
Drugi odłam zakonu strzeże Imperium
przed magią i jej tragicznymi konsekwen-
cjami. Szare Żmije, jak szybko zaczęto ich
nazywać, to tropiciele herezji i czarów.
Infiltrują grupy, które odważą się myśleć
inaczej, niż nakazuje Świątynia. Decydują,
które ruchy, organizacje czy kulty można
sprowadzić na właściwą drogę, które wy-
starczy pilnie obserwować, a które należy
bezlitośnie zniszczyć - najczęściej ze względu
na używanie zakazanej magii.
Żmije mają olbrzymie kompetencje i gdy
zdecydują, że ktoś powinien umrzeć, działają
szybko i zdecydowanie. Metoda działania
zależy od okoliczności. Czasem wpadają
nocą, pozostawiając zgliszcza i znak, że zabici
byli rodziną magów lub heretykami. Innym
razem przygotowują pokazowy proces i palą
maga na głównym miejskim placu czy nawet
zakopanego w ziemi zostawiają na pożarcie
mrówkom i dzikim zwierzętom.
Z powodu samych swoich rozmiarów
i nieprawdopodobnej wielokulturowości
Imperium jest pełne herezji - dużych
i małych. Szare Żmije dbają o reputa-
cję bezwzględnych tępicieli wszelkiej
maści heretyków, jednak prawda jest
bardziej złożona. Wiedzą, że zdecydo-
wana większość odstępstw od kanonu
wiary wynika ze zwykłej niewiedzy lub
niezrozumienia słów Aslauga. Wiedzą
też, że pewna - mocno ograniczona -
swoboda ich interpretacji chroni niektóre
prowincje przed powrotem do dawnych
wierzeń i bogów.
Trzeci zastęp Szarego Zakonu to Wierni -
magowie w służbie Imperium oraz uczeni,
którzy poświęcili się badaniu kryształów.
W Imperium nie ma zapewne pilniej strzeżo-
nych ludzi. Są stale obserwowani przez Żmije,
którym czasem pomagają w śledztwach, ale
też przez wywiady innych zakonów, starające
się patrzeć im na ręce. Są tacy, których zda-
niem Wierni to siła porównywalna ze Smo-
czymi Jeźdźcami. To w końcu oni zamykają

pęknięcia, pilnują skarbców z magicznymi
artefaktami i surowymi kryształami oraz
podtrzymują zaklęcia, bez których Imperium
nie mogłoby funkcjonować.
Szary Zakon zdaje sobie sprawę ze
swojej wysokiej pozycji. Stara Żmija i Naj-
wierniejszy mają pozycję i wpływy niemal
równe Arcykapłanom Zakonów. Działania
i plany Szarych potrafią być niezwykle da-
lekosiężne. Często polegają na kształtowaniu
przyszłości prowincji poprzez opowiadanie
młodym pokoleniom odpowiednich wersji
historii. Z drugiej strony Szarzy potrafią też
działać niezwykle szybko i brutalnie. Zdarza
się, że podrzucają dowody lub atakują bez
nich, wychodząc z założenia, że winę będzie
można udowodnić po fakcie. W końcu, kto
podważyłby słowa Żmii lub Wiernego?
Na szczęście dla wszystkich większość
Szarych jest fanatycznie oddana Świątyni.
Nie mają czasu ani chęci na intrygi, o ile
ich zdaniem, nie służą one dobru Impe-
rium. Znacznie większym zagrożeniem jest
regularne obcowanie z uwodzicielską mocą
140
I mperium
magii. Szczególnie narażeni są Wierni. To
oni najczęściej padają ofiarą fascynacji mocą
kryształów i możliwościami, które daje za
pozornie niewielką cenę.
Szary Zakon a Smoczy Jeźdźcy
Szarzy często współpracują ze Smoczymi
Jeźdźcami. To do nich udają się najczęściej,
gdy spodziewają się poważnego zagrożenia.
Sprawna komunikacja między zakonem a Wy-
brańcami wielokrotnie pozwoliła Skrzydłu
przybyć na miejsce, zanim chimera dokonała
zniszczeń.
Również polowania na magów często
wiążą się ze współpracą. Wywiad Szarych
i siła Smoczych Jeźdźców wspólnie potrafią
pokonać każdego maga lub kult. Zadaniem
Kapłanów Prawdy jest też pilnowanie, by
wieści o bohaterskich czynach Smoczych
Jeźdźców trafiały do mieszkańców Impe-
rium. Oczywiście w odpowiedniej formie,
a więc czasem z pominięciem pewnych
niewygodnych szczegółów.
Rozdział V
PROWINCJE IMPERIUM
Pierwsze wewnętrzne granice Imperium
zostały wyznaczone jeszcze w czasie Dru-
giego Świtu. Następcy Vesa kontynuowali
ten proces w miarę wyzwalania kolejnych
terenów. Nierzadko okazywało się, że granice
sprzed Czasu Nocy nie spełniają już swojej
roli. Świat zmienił się nie do poznania. Jedne
ludy wyginęły, inne uciekły przed chimerami
z dala od dawnej ojczyzny. Ci, którzy prze-
trwali na zniszczonych ziemiach, łączyli się,
tworząc nowe społeczności. Niektóre krainy
chciały się usamodzielnić, inne połączyć
swoje dawne ziemie.
Większość ludów z radością witała wy-
bawców na smoczych grzbietach, którzy
oczyszczali świat ze znienawidzonych
chimer. Zdarzały się jednak takie ob-
szary, które trzeba było przyłączyć do
Imperium siłą - oczywiście te, w których
ukrywali się podstępni magowie, dzia-
łały złowrogie kulty, a ludzie wierzyli
w fałszywych bogów. Koniec końców
wszystkie znane ziemie ujrzały światło
Aslauga, przynajmniej oficjalnie.
Do dziś w granicach prowincji zachodzą
zmiany - wprowadzane w wyniku dyploma-
tycznych ustaleń, narzucane militarną siłą,
wymuszane przez bunty lub ustanawiane
decyzjami Smoczych Jeźdźców. Administra-
cyjny podział Imperium cały czas ewoluuje.
Pomimo tego, da się wyodrębnić kilka ty-
powych rodzajów prowincji.
Upadłe mocarstwa
Arystokracja o długim i znaczącym rodowo-
dzie należy w Imperium do rzadkości. Wciąż
jednak istnieją miejsca rządzone przez rody,
które wywodzą swoje korzenie lub tradycję
władzy jeszcze sprzed Czasu Nocy. Choć ich
domeny na ogół są ledwie cieniem dawnej
potęgi, spadkobiercy starych mocarstw często
patrzą z góry na kapłanów i uważają się za
równych Smoczym Jeźdźcom.
141
Wielu z tych możnowładców jest szczerze
wdzięcznych Vesowi, Wybrańcom i Świątyni,
którzy uratowali ich dziedziny i władzę. Inni
uważają, że zostali ograbieni z przynależnych
im zaszczytów. Ich dwory to ośrodki intryg
wymierzonych w sąsiadów, a niekiedy nawet
w stolicę. W tych prowincjach łatwo znaleźć
ludzi kultywujących dawne zwyczaje i prawa,
nawet jeśli nie są zgodne z prawami „nowego”
Imperium. Skostniała władza jest niezwykle
odporna na wszelkie próby reform. Ci, którzy
faktycznie chcą coś w takich miejscach zmie-
nić, muszą często uciekać się do brutalnych
działań na wielką skalę.
M łode monarchie
Te, na ogół wielokulturowe, prowincje często
istnieją w granicach nieznanych przed Czasem
Nocy. Gdy kurz po walce z chimerami wresz-
cie opadł, okazało się, że ktoś w zamieszaniu
sięgnął po władzę i stara się ją utrzymać.
Oczywiście ten ktoś od dawna nie żyje, a ród
obecnie władający prowincją niekoniecznie jest
tym, który usiłował założyć. Rody wymierają,
poddani się buntują, a korony w różny sposób
przechodzą z rąk do rąk.
To jedna z charakterystycznych cech
prowincji rządzonych przez młodsze rody
- ich władcy muszą stale udowadniać swoje
prawo do rządzenia, często przez tłumienie
buntów i usuwanie pretendentów do tronu.
A ponieważ nadawanie ziemi jest jednym
z najskuteczniejszych sposobów zjednywania
sobie sojuszników, młode monarchie mają
tendencje do sprawiania problemów - rozpy-
chania się w swojej okolicy i prób zagarnięcia
terenów należących do sąsiadów.
Częste wewnętrzne konflikty prowadzą
do powstawania samodzierżców - moż-
nowładców jedynie oficjalnie podległych
swojemu księciu czy królowej. Ich pozycja
języczka u wagi umożliwia zdobycie dużej
władzy, a czasem pozwala nawet sięgnąć po
koronę. Bywa, że w tego typu prowincjach
ważną rolę odgrywają kapłani, którzy anga-
żują się w dworskie intrygi i wykorzystują
swoją pozycję, by za podtrzymywanie wła-
dzy koronowanej głowy, zyskiwać kolejne
przywileje dla swojego zakonu.

Potężne cesarstwa
Największe i najpotężniejsze prowincje za-
zwyczaj tytułowane są cesarstwami. Bogatsze
i silniejsze militarnie od sąsiadów, w zamian
za lojalność, otrzymują od Vesedy specjalne
uprawnienia zwiększające ich niezależność.
To może być prawo bicia własnej monety
i prowadzenia polityki handlowej bez wtrąca-
nia się Złotego Zakonu, służby porządkowe
i sądy wyjęte spod imperialnej jurysdykcji,
a nawet zakaz wstępu w granice cesarstwa
dla Czerwonych Armii.
Cesarstwa, które płacą podatki i nie łamią
podstawowych zasad Świątyni, to niemal
samodzielne wyspy na oceanie Imperium.
Zazwyczaj mogą więcej stracić niż zyskać
na ewentualnym buncie, więc szanują i pod-
trzymują status quo. Gdy cesarstwo nieocze-
kiwanie zaczyna łamać pax draconis, oznacza
to, że zbyt młody i ambitny lub zwyczajnie
szalony władca popełnił wielki błąd - albo
doskonale wie, co robi i naprawdę dobrze
się przygotował.
Próba pogrążenia w chaosie jednego
z cesarstw to doskonały sposób na zdestabi-
lizowanie całego Imperium. Przeświadczeni
o swojej potędze i chełpiący się niezależnością
cesarze często są zbyt dumni, by poprosić
o pomoc z zewnątrz. Umniejszają skalę pro-
blemów toczących ich prowincje, bagatelizują
niepokoje lub wręcz ukrywają bunty.
Świadomość tych słabości przycią-
ga rozmaitych wichrzycieli, wierzących,
że mogą przejąć władzę w cesarstwie lub
przynajmniej wydrzeć część jego teryto-
rium i stworzyć niezależne królestwo. Do
grup spiskujących przeciwko cesarstwom,
zaliczają się też niektóre zakony. Przywileje
mocarstw są solą w oku wielu wpływowych
kapłanów. Rozbicie takiej prowincji na kilka
mniejszych, podatnych na kontrolę ze strony
zakonów, może być w ich interesie, nawet
jeśli nie zawsze leży w interesie Imperium.
142
I mperium
R epubliki kupieckie
W Imperium Aslauga istnieją prowincje bez
tronów, pretendentów do tronów i szlachty
wspierającej prawo do siedzenia na tronach.
Niektóre wolały oddać władzę w ręce sku-
tecznych zarządców. Te prowincje to re-
publiki kupieckie. Często nazywa się je też
miastami-państwami, bo powstają zazwyczaj
wokół ludnych i prosperujących ośrodków
miejskich. Jednak nawet największe miasto
nie utrzyma niezależności bez źródła bogac-
twa, które mu to umożliwi - położenia na
przecięciu ważnych szlaków handlowych,
kopalni pełnych naturalnych surowców,
kluczowego portu morskiego czy wyjątkowo
żyznych ziem.
Republiki odchodzą od uzależnienia
pozycji społecznej obywateli od ich po-
chodzenia. Podstawowy wyznacznik sta-
tusu to umiejętność pomnażania majątku.
To sprawia, że sprytni, obrotni, bezwzględni,
a także utalentowani ludzie mają szansę na
zmianę swojej pozycji na wyższą. Wysokiej
klasy rzemiosło zawsze jest w cenie, tak samo,
jak usługi śmiałych żeglarzy i odważnych
najemników.
Ponieważ nowe odkrycia potrafią zapew-
nić przewagę nad konkurencją i wrogami,
republiki i ich mieszkańcy - zwłaszcza bogaci
kupcy i kompanie handlowe - chętnie spro-
wadzają do siebie wynalazców, wolnomyśli-
cieli i naukowców. Wśród nich nierzadko
ukrywają się magowie, szukający ambitnych
mecenasów gotowych zaryzykować odważne
eksperymenty.
Dzikie ziemie
Imperium, pokrywające cały świat siecią
dróg i świątyń, to miejsce, w którym nie-
którzy ludzie zwyczajnie się nie odnajdują.
Wszelkiej maści rozbójnicy, piraci, mordercy
i szarlatani z czasem orientują się, że w wielu
prowincjach wcale nie jest łatwo się ukryć.
Wielcy przegrani politycznych spisków,
romantyczni kochankowie uciekający przed
zemstą swych zwaśnionych rodów i bohatero-
wie nieudanych ludowych powstań zaocznie
skazani na banicję pragną rozpocząć nowe
życie gdzieś, gdzie nie dosięgną ich skryto-
bójcy. Magowie, którym udało się zmylić
Szare Żmije poprzez sfingowanie własnej
Rozdział V
śmierci, heretycy zmęczeni udawaniem,
że wierzą w kłamstwa Świątyni i ostatni
wyznawcy zapomnianych bogów szukają
miejsc, w których mogą być wreszcie sobą.
I takie miejsca istnieją.
Dzikie ziemie są odcięte od bardziej cy-
wilizowanych prowincji przez geograficzne,
klimatyczne lub magiczne bariery i nierzadko
słabo nadają się do życia. Są jednak prawdzi-
wym wybawieniem dla wszystkich, którzy
nie mają już miejsca w Imperium. Takim
krainom nadaje się nazwy oraz miano pro-
wincji tylko po to, by wygodniej umieścić je
w administracyjnych ramach. Tak naprawdę
nie płacą przecież podatków i zazwyczaj
nie mają jednego centrum władzy. Wpły-
wy zakonów są tam znikome lub żadne.
Na całym terytorium nie ma niekiedy ani
jednej świątyni Aslauga - choć równie często
jest ich kilka, a w każdej wyznaje się inną
herezję - a ich mieszkańcy potrafią odnosić
się do kapłanów wrogo. Jeśli w pobliżu nie
ma akurat żadnej chimery, raczej nie cieszą
się na widok Smoczych Jeźdźców.
Dzikie ziemie to zwykle miejsca brutalne
i pełne wewnętrznych konfliktów. Rządzą
się jednak swoimi, czasem dziwacznymi, ale
bezlitośnie egzekwowanymi, prawami. Ich
mieszkańcy potrafią być prawdziwym utra-
pieniem dla sąsiednich krain, napadając na
karawany lub łupiąc statki. Nie mają armii,
ale przyparci do muru potrafią skrzyknąć
liczne i zaskakująco groźne pospolite ruszenie.
I Walk With Ghosts
Scott Buckley
(2021)
Dziedziny Smoczych Rodów
Smoczy Jeźdźcy mają olbrzymi wpływ na losy
Imperium. Część z nich zupełnie otwarcie
uprawia politykę, wspierając konkretnych wład-
ców i zakony. Naprawdę ambitni Wybrańcy
starają się zadbać o dwie rzeczy. Pierwsza to
ziemie, które zostaną ich własnością po służbie.
Drugą są następcy, czyli potomkowie godni
zostania kolejnym pokoleniem Smoczych
143
Jeźdźców. Dzięki wpływom i pozycji kolejnych,
pochodzących z tej samej krwi Wybrańców,
powstałe rody mogą dalej powiększać swe
majątki i znaczenie. Obecnie niektóre rządzą
już całymi prowincjami.
Dziedziny Smoczych Rodów to najczę-
ściej monarchie dziedziczne. Niekoniecznie
władzę sprawują w nich aktywni Smoczy
Jeźdźcy - zdarza się też, że krainą rządzą
najstarsi z byłych jeźdźców albo członko-
wie rodu, którzy nie zostali Wybrańcami.
Prowincje te mają pozycję polityczną po-
dobną do potężnych cesarstw. Mają jednak
dużo większą swobodę w stanowieniu praw
rządzących ich dziedziną - w końcu słowo
Smoczego Jeźdźca jest prawem!
W tego typu prowincjach, misje Wy-
brańców nienależących do rodu są niezwykle
problematyczne. Miejscowi władcy są na ogół
niezwykle aroganccy i prezentują podejście:
„Nie jesteście tu potrzebni, moi krewni się
tym zajmą”. Nieodpowiednie potraktowanie
bezczelnego arystokraty - nawet znacznie
delikatniejsze niż spalenie lub pożarcie - może
mścić się na Diadzie lub Skrzydle długo i na
różne sposoby. Smocze Rody są niezwykle
pamiętliwe i nie mają zwyczaju puszczania
płazem żadnej, nawet pozornie niewielkiej,
zniewagi.
Wielu kapłanów podejrzliwie patrzy na
dziedziny Smoczych Rodów. Obawiają się, że
jeśli coś miałoby zagrozić jedności Imperium
lub władzy Świątyni, to właśnie dosiadający
smoków arystokraci, lojalni wobec własnej
krwi bardziej niż wobec Vesedy. Być może to
właśnie ich intrygami można wytłumaczyć
wzajemną wrogość wielu Smoczych Rodów?
Demokracje
Istnieją w Imperium krainy, w których nie
tylko nie ma jednego władcy, ale ważne
decyzje są podejmowane wspólnie przez całą
społeczność, podczas zgromadzenia czy wie-
cu. Często tego typu prowincje zamieszkuje
jeden lud, dzielący się na plemiona połączone
więzami krwi, powinowactwem, wspólną
historią czy kulturą - choć nie jest to regułą.
Mogą to być demokracje plemienne, ale też
rodowe, sąsiedzkie i inne.
Sposobów podejmowania decyzji
jest tyle, ile demokratycznych prowincji.

W zależności od miejscowych zwyczajów
i tego, jak liczna jest społeczność, udział w
zgromadzeniu biorą albo wszyscy, albo tylko
przedstawiciele poszczególnych plemion, grup
lub rodzin. Niemniej głos każdej osoby się
liczy - jeśli nie na samym wiecu, to podczas
wyboru osób, które będą w nim uczestniczyć.
A skoro każdy człowiek ma głos dotyczący
wspólnych spraw, to narzucanie praw lub
obowiązków przebiega wolno i wymaga
przekonania oponentów, co jest żmudnym,
czasochłonnym, a niekiedy niemożliwym
do wykonania zadaniem.
Ponieważ mieszkańcy demokratycznych
prowincji są przyzwyczajeni do tego, że ich
opinia jest istotna i nic nie jest im narzuca-
ne siłą, często nie przyjmują bezkrytycznie
imperialnej doktryny, praw i zwyczajów.
Takie miejsca bywają ostoją starych wierzeń
i obyczajów, jeśli są one dla społeczności
korzystne i sensowne. Niejednokrotnie łączy
się to z sympatią względem osób parających
się jakimś rodzajem magii - raczej związanej
z leczeniem chorób, subtelnym wpływaniem
na siły przyrody, rozmawianiem z przod-
kami czy wywoływaniem wizji, niż spek-
takularnym i niebezpiecznym naginaniem
rzeczywistości do woli magów. Niektórzy
Szarzy Kapłani mądrze przymykają oko na
działalność miejscowych znachorów, szama-
nów czy wiedzących, bo tym, co najbardziej
się liczy, jest stabilność w prowincji. Inni
tępią ich bezlitośnie, co zwykle prowadzi do
gwałtownego sprzeciwu, który szybko może
przerodzić się w krwawy bunt.
Mieszkańcy demokratycznych prowin-
cji mogą wydawać się sąsiadom podzieleni,
naiwni i słabi, ale to tylko pozory. Łatwo
nie docenić siły całej społeczności, która
z własnej i nieprzymuszonej woli zjednoczy
się, by bronić swojej ziemi, domów, rodzin
i sposobu życia.
Domeny zakonów
Zdarza się, że Głos Aslauga z różnych po-
wodów przyznaje zakonom bezpośrednią
władzę nad prowincjami. Może są tam na-
turalne złoża kryształów albo ruiny pełne
artefaktów, wymagające nadzoru Szarego
Zakonu? Może wewnętrzne niepokoje wy-
magają twardej ręki Czerwonych? A może
144
I mperium
po prostu żyzna kraina pod rządami Złotego
Zakonu ma możliwość rozkwitnąć, stając
się spichlerzem Imperium, dostarczającym
zboża całemu regionowi?
Bywa, że mieszkańcy tych prowincji spe-
cjalizują się w jakimś rzemiośle. Oczywiście
wszyscy kapłani i zakonnicy potrzebują ubrań,
narzędzi i jedzenia, ale każdy zakon ma też
swoje wyjątkowe potrzeby. Dlatego prowincje
zakonne produkują często ściśle określone
dobra, takie jak uzbrojenie dla Czerwonej
Armii czy świetnej jakości tusze i atramenty
na potrzeby Szarych Uniwersytetów.
Zazwyczaj domeny zakonów są ważnym
lokalnym ośrodkiem religijnym i administra-
cyjnym. Niepodzielną władzę sprawują w nich
Najwyżsi Kapłani Prowincji. Podobnie jak
w monarchiach, tu również głos większo-
ści mieszkańców nie jest brany pod uwagę.
Jeśli komuś nie jest po drodze z wprowadza-
nymi przez zakon zasadami, ma prawo złożyć
oficjalną skargę na audiencji u Pierwszego
Kapłana Zakonu w stolicy. W praktyce jest
to zazwyczaj nieosiągalne. Dlatego miesz-
kańcy prowincji zakonnych, w których źle
się dzieje, mogą liczyć jedynie na to, że los
ześle im Smoczych Jeźdźców, a oni zechcą
ich wysłuchać i coś zmienić.
Zdarza się, że zakon wpuszcza na swój
teren inne zakony, by mogły wykonywać
swoje obowiązki. Przykładowo, w mieście
należącym do Zakonu Obfitości, porządku
mogą pilnować Czarni, szpital prowadzić
Biali, a Fioletowi dbać o potrzeby goszczą-
cych w prowincji Diad. Złoci mogą jednak
stwierdzić, że nie chcą w nim oddziałów
Czerwonego Zakonu i wolą podpisać kontrakt
z miejscową gildią najemników.
Choć Zakon Pokoju nie posiada stałych
prowincji, zdarza się, że otrzymuje cza-
sowo kontrolę nad ziemiami, będącymi
przedmiotem wyjątkowo ostrego, poli-
tycznego sporu. Tak zwane Prowincje
Szpitalne mogą niekiedy istnieć przez
długie lata, dopóki nie zostanie wy-
pracowany kompromis, zadowalający
wszystkie zaangażowane strony.
Rozdział VI

VI
DIADY

WYBRAŃCY ASLAUGA Podobno zakaz pojawił się po Wojnie

„Wybrańcy Aslauga” to oficjalne określenie
świętych wojowników, którzy dosiadają
smoków. Sensem ich istnienia jest zwalcza-
nie chimer oraz pilnowanie bezpieczeństwa
i porządku w Imperium. Smoczym Jeźdźcem
może zostać każdy, niezależnie od wieku,
statusu, płci, posiadanego majątku czy peł-
nionej funkcji. Warunkiem jest to, aby któreś
z Wybrańców Aslauga zabrało kandydata na
Smoczą Wyspę, a tam któreś z Dzieci Asl-
auga uznało, że jest on godny, by wspólnie
rozpocząć dwudziestoletnią służbę Imperium.
Jedyny wyjątek to osoby duchowne.
Zgodnie z prawem Imperium, ustanowionym
przez Głos Aslauga, kapłani i zakonnicy nie
mogą zostać zabrani na Smoczą Wyspę. Wedle
doktryny wiary są już powołani do służby
Aslaugowi w innej roli, więc żaden smok
nie zechce się z nimi związać. Nie ma za to
żadnych przeciwwskazań, żeby Smoczymi
Jeźdźcami zostawali akolici dowolnego zakonu.
Pięciu Powołań - mrocznym okresie,
kiedy Imperium rozdarte było we-
wnętrznym konfliktem, a Diady ginęły
w bratobójczych walkach częściej nawet
niż w starciach z chimerami. Wedle
nauk Szarych Nauczycieli przyczyną
tamtych tragedii były oczywiście in-
trygi zdradzieckich magów. Świeccy
historycy podejrzewają, że wina leży po
stronie zakonów, które dążyły do prze-
jęcia kontroli nad Smoczymi Jeźdźcami
i wykorzystania ich potęgi do własnych
interesów. Wojna zakończyła się wyro-
kiem śmierci dla pięciu spośród sześciu
Arcykapłanów Zakonów - wyłączając
Arcykapłana Zakonu Poświęcenia - ofi-
cjalnie oskarżonych o czary i herezję.
Od tamtych czasów kapłani wszystkich
powołań patrzą sobie nawzajem na ręce,
pilnując, żeby nikomu nie przyszło do
głowy powtarzanie dawnych błędów.

Na Smoczej Wyspie nowy Wybraniec na-

wiązuje mistyczną Więź ze smokiem, w za-
mian oddając mu najważniejszą część siebie.
W ten sposób tworzą Diadę - parę składającą
się z człowieka i smoka, której powinnością
jest działać zgodnie ze Słowami Aslauga,
czyli przekazaną im wolą boga-smoka. Ta
relacja ma trwać dwadzieścia lat, niezależnie
od wszystkiego. Przerwać ją przedwcześnie
może tylko śmierć jednej z połówek Diady.
Po upływie dwudziestu lat smok - czy tego
pragnie, czy nie - powróci do Aslauga,
a człowiek pozostanie bez części siebie, którą
poświęcił w imię Więzi.

147

Smoczy Jeźdźcy - ludowe wierzenia
◊ Narodzinom Wybrańców towarzyszą
znaki, widoczne dla tych, którzy po-
trafią patrzeć. Żaden z Wybrańców
nie uniknie swego przeznaczenia.
◊ Czyny Wybrańców są zawsze spra-
wiedliwe i zgodne z wolą Aslauga.
◊ Kiedy modlisz się wystarczająco
żarliwie do jednego ze świętych,
wtedy Wybrańcy, kierowani intuicją,
zjawią się, żeby ci pomóc.
◊ Każde z Wybrańców odznacza się
szczególnie silną i szczerą wiarą
w Aslauga - kiedy więc zwróci się
do niego bezpośrednio w modlitwie,
z pewnością zostanie wysłuchane.
◊ Przedmiot, który kiedyś należał
do Wybrańca, przynosi szczęście
i inne błogosławieństwa, zależne od
charakteru i przymiotów dawnego
właściciela.
ROLA SMOCZYCH
JEŹDŹCÓW
Bez świętych wojowników Aslauga nie byłoby
Imperium. Nie bez powodu na imperialnych
sztandarach widać Aslauga i Vesa, splecionych
w jeden symbol. Ich Więź była początkiem
Drugiego Świtu. Kolejni Wybrańcy legity-
mizują władzę Świątyni i stanowią widzialny
dowód na nieustanną przychylność boga-
-smoka. Dopóki Smoczy Jeźdźcy wspierają
zakony w utrzymywaniu pax draconis, wszelkie
próby buntu, odzyskania niepodległości lub
zaprowadzenia nowego porządku są nie tylko
występkiem, ale i bluźnierstwem.
Bycie wybranym to otrzymanie potęgi.
Człowiek, który staje się Smoczym Jeźdź-
cem, zostaje wyniesiony ponad prawo Im-
perium. Wolno mu zrobić wszystko, gdyż,
jak wierzy lud, jego czynami kieruje sam
Aslaug. W związku z tym Wybrańcy, gdy
gdzieś przybywają, uosabiają najwyższą
władzę Imperium. Mogą rozkazywać kró-
lowym i cesarzom - przynajmniej w teorii.
148
Diady
Tylko Głos Aslauga stoi w hierarchii wyżej
od Wybrańców Aslauga, ale nawet on na
ogół nie rozkazuje bezpośrednio Smoczym
Jeźdźcom - raczej sugeruje, radzi i prosi.
Dlatego Smoczy Jeźdźcy często układają świat
po swojemu. Decydują, kto będzie rządził,
obalając lub powołując władców. Usuwają
skorumpowanych kapłanów. Kończą wojny
- dyplomacją lub siłą - albo rozpoczynają
swoimi czynami zupełnie nowe. Nikt nie
pozostaje obojętnym na sylwetkę smoka,
pojawiającą się na niebie. Dla wiernych wy-
znawców Aslauga oznacza ona nadzieję, dla
osób zarządzających prowincją - możliwe
kłopoty, a dla wrogów Imperium - śmiertelne
niebezpieczeństwo.
Dlaczego Smoczy Jeźdźcy zgadzają się
na zwierzchnictwo Świątyni, skoro są tak
potężni? Po pierwsze - większość z nich to
gorliwi wyznawcy Aslauga, więc posłuszeństwo
wobec Świątyni i szacunek do kapłanów są
dla nich oczywiste. Po drugie - to Świątynia
od wieków zajmuje się polityką i trzyma
w ryzach prowincje, zaś Smoczy Jeźdźcy na
ogół nie są politykami, a wojownikami. Po
trzecie - Smoczych Jeźdźców jest zbyt mało,
żeby sprzeciwić się całemu bezkresnemu
Imperium. A po czwarte - jest to zwyczajnie
wygodne: Świątynia zapewnia Wybrańcom
Aslauga wszystko, czego zapragną.
Bycie wybranym to opływanie w luksusy.
Wybrańcy Aslauga mogą zapomnieć, co
to znaczy czegoś łaknąć. Cały Zakon Po-
święcenia istnieje tylko po to, by spełniać
zachcianki i życzenia Smoczych Jeźdźców.
Każda Diada ma prawo do własnej kwatery
w stolicy, w samym Sercu Imperium, które
oficjalnie jest domem wszystkich Diad. Fio-
letowi dokładają wszelkich starań, by poznać
ulubione potrawy, stroje i rozrywki swoich
podopiecznych oraz dopilnują, by wszystko
było gotowe na każde ich skinienie. Przygotują
dla nowego Wybrańca kwaterę - dokładnie
taką, jaką sobie zamarzy, nieważne, czy mają
to być przestronne pałacowe komnaty, mar-
murowa willa w otoczeniu ogrodów, prosta
jurta pod rozgwieżdżonym niebem, czy też
drewniany dom z balią zawsze pełną gorącej
wody. Kapłanów Poświęcenia wspomagają
Rozdział VI
Wierni z Szarego Zakonu, którzy zaprzęgają
do pracy magię, by stworzyć odpowiednie
warunki albo zbudować jakąś konstrukcję
szybciej, niż byłoby to możliwe bez wsparcia
kryształów. Kiedy w grę wchodzi powitanie
nowej Diady, nie ma czegoś takiego jak zbyt
wysoki koszt! Niejednemu świeżo upieczo-
nemu Wybrańcowi takie powitanie może
zawrócić w głowie.
Nieprzychylni mówią, że Świątynia
próbuje tymi zabiegami zatrzymać jak
największą liczbę Smoczych Jeźdźców
w Vesedzie, by móc ich kontrolować.
Może gdyby wszystkie Diady przemie-
rzały swobodnie Imperium, kierowane
instynktem i potrzebą - jak Pierwsze
Skrzydło - rzadziej zdarzałoby się, że nie
dotrą na czas tam, gdzie są potrzebne?
Niektórzy dodają, że najwyraźniej magia
nie jest aż taka złowroga i niebezpieczna,
skoro można z niej korzystać, by zaspo-
koić zachcianki Smoczych Jeźdźców.
Nie tylko Veseda rozpieszcza Wybrańców. Na
terenie całego Imperium rozsiane są Smocze
Wieże. Opiekujący się nimi Fioletowi, czę-
sto całymi latami, czekają na krótką wizytę
podróżującego Skrzydła.
Również władze każdej prowincji
i zwierzchnicy każdej świątyni są zobowiązani
zapewnić odpowiednie przyjęcie Smoczym
Jeźdźcom i ich smokom. Zresztą nikt przy
zdrowych zmysłach nie odmówiłby gościny
Wybrańcom Aslauga, nawet jeśli w głębi
serca nie jest im przychylny.
Cave
The Long Dark OST
(2017)
149
Bycie wybranym to uwielbienie tłumów.
Smoczy Jeźdźcy są celebrytami swojego
świata, otoczonymi nie zawsze zasłużonym
uwielbieniem. Gdziekolwiek się pojawią,
witają ich tłumy wiernych. Ludzie marzą
o możliwości porozmawiania z Wybrańcami,
podania im dłoni, wyświadczenia przysługi.
Zakochują się w wyidealizowanych wyobra-
żeniach o Smoczych Jeźdźcach i nie chcą
przyjąć do wiadomości ich wad, błędów czy
nawet zbrodni. Możni kolekcjonują obrazy
i rzeźby z podobiznami Diad, dzieci znają
na pamięć imiona i czyny bohaterów oraz
moce smoków. Opowieści wędrują szybko.
Nawet pojawiając się w zupełnie nowym
miejscu, Smoczy Jeźdźcy rzadko czują się
anonimowi. Nie tylko oni czerpią z tej sławy
korzyść. Całe miasta żyją z pielgrzymów,
podróżujących do miejsc kultu związanych
z Wybrańcami. Istnieje handel relikwiami
- smoczymi łuskami, fragmentami ubrań,
puklami włosów, kroplami krwi, drzazga-
mi z drzewców broni i ostrzy. Część z nich
jest nawet prawdziwa. W wielu domach
stoją posążki Diad, które mają przynieść
domownikom szczęście, pomyślność czy
inne błogosławieństwa. Wiara w nadludz-
kie możliwości Wybrańców i wiedza o ich
wyczynach są powszechne nawet pośród
tych mieszkańców Imperium, którzy nigdy
nie widzieli na oczy ani smoka, ani jeźdźca.
Odwołując się do terminów z naszego
świata, można powiedzieć, że Smoczy
Jeździec to połączenie żywego świętego
i gwiazdy rocka. Z jednej strony jako
boski pomazaniec powinien - przynaj-
mniej w teorii - stanowić wzór cnót
dla ludności Imperium. Z drugiej - jest
zwykłym człowiekiem o niezwykłym
statusie, pozwalającym mu prowadzić
luksusowe, pozbawione trosk życie - jeśli
akurat nie naraża się na śmierć w walce
z chimerą lub w konfrontacji ze złowrogą
magią. Otaczające Wybrańców Aslauga
uwielbienie nie różni się od tego towa-
rzyszącego współczesnym celebrytom
i równie mocno może uderzać do głowy.

Lecz bycie wybranym to przede wszystkim
obowiązek.
Celem i sensem istnienia Smoczych Jeźdź-
ców jest walka z chimerami. Od Drugiego
Świtu, Wybrańcy Aslauga stają murem
pomiędzy ludem Imperium a potworami
spoza świata, którym nie potrafią sprostać
całe armie. Dopóki żyje choć jeden mag,
pozostający poza kontrolą Szarego Zakonu,
istnieje ryzyko pojawiania się kolejnej chi-
mery. Obowiązkiem Smoczych Jeźdźców
jest ciągłe trwanie w gotowości i zjawianie
się tam, gdzie są potrzebni.
Istnieje też druga powinność Wybrańców
- ta, o której nie mówi się wprost, a wzywa
może nawet częściej. To obowiązek napra-
wiania świata zepsutego przez ludzkie przy-
wary - chciwość, ambicję, egoizm, agresję,
dumę, uprzedzenia, nienawiść… To karanie
złych władców, uspokajanie lub wygrywanie
wojen, niszczenie herezji. Potrzeba uzdro-
wienia Imperium powinna żyć w każdym
Smoczym Jeźdźcu, choć wielu z nich nazbyt
szybko przekonuje się, że walka z ludzką
niegodziwością jest nie mniej niebezpieczna
od starcia z chimerą, a z pewnością o wiele
bardziej skomplikowana i nieprzewidywalna.
Osobną kwestią pozostaje ocena, co
w Imperium wymaga uzdrowienia
i jak się za to zabrać. Nie jest łatwo
zorientować się w sytuacji politycznej
i społecznej, zwłaszcza w obcym miej-
scu, o odmiennej kulturze i zwyczajach,
gdzie każdy próbuje przekonać cię
o słuszności swojej sprawy. Z kolei we
własnej ojczyźnie Smoczy Jeździec jest
narażony na stronniczość, wynikającą
z osobistej historii, rodzinnych powiązań
czy nieuświadomionych uprzedzeń.
150
Diady
OBOWIĄZKI WYBRAŃCÓW
Smoczy Jeźdźcy mają stać na straży Impe-
rium - jednak każda Diada interpretuje ten
obowiązek inaczej. Skąd wie, czym powinna
się zająć? Na to pytanie istnieją co najmniej
cztery odpowiedzi:
◊ Polowanie - wielu Smoczych Jeźdź-
ców zachowuje się jak błędni rycerze.
Przemierzają świat, szukając chimer,
wrogów Imperium oraz innych god-
nych wyzwań - najczęściej w ramach
wędrownego Wolnego Skrzydła. Prości
ludzie wierzą, że Aslaug kieruje swoje
dzieci tam, gdzie są najbardziej potrzeb-
ne. Zdarza się nawet, że Diada działa
samodzielnie, nie pojawia się w stolicy
przez lata i niewiele wiadomo o tym,
czym się zajmuje, dopóki nie dotrze
wieść o jakimś bohaterskim czynie - lub
bohaterskiej śmierci.
◊ P rośby kapłanów - tylko Świątyniom
wolno używać magii kryształów do
komunikacji - kapłani są więc najlepiej
poinformowani. Dlatego większość Diad
zostaje w Vesedzie, czekając na przesłane
Oczami Gavany wieści o pojawiającej
się chimerze lub innej sprawie, która
wymaga obecności Smoczych Jeźdźców.
Kiedy kapłan dowolnej rangi zwraca
się do Smoczego Jeźdźca z prośbą o po-
moc, ten może oczywiście odmówić.
Zazwyczaj nie robi tego bez dobrego
powodu. Inaczej wygląda sytuacja, kiedy
Głos Aslauga powołuje się na życzenie
samego boga-smoka - wtedy odmowa
jest nie do pomyślenia.
◊ Dzień Wysłuchania - uświęcony zwy-
czaj mówi, że za każdym razem, kiedy
Smoczy Jeźdźcy znajdą się w nowym
miejscu, powinni spotkać się z prostymi
ludźmi i wysłuchać ich trosk i próśb,
tak jak według legendy zwykli czynić
Aslaug z Vesem. Często to kapłani albo
miejscowi władcy wybierają, kto będzie
miał przywilej stanąć przed obliczem
Wybrańców. Jednak niektórzy Smo-
czy Jeźdźcy wolą dokonywać wyboru
samodzielnie, a nawet poświęcać długie
godziny na wysłuchanie wszystkich,
którzy odważą się szukać u nich pomocy.
Rozdział VI
◊ Trwała groźba - istnieją miejsca, w któ-
rych chimery pojawiają się na tyle regu-
larnie, że regiony te wymagają ciągłej
obecności Smoczych Jeźdźców albo ich
częstych odwiedzin. Jeźdźcy zajmują
się tymi miejscami, aż do całkowitego
rozwiązania problemu, czyli odnalezienia
i zamknięcia pęknięcia rzeczywistości.
Zdarza się jednak, że Wybrańcy bo-
rykają się z takimi problemami przez
całe stulecia. W niektórych miastach
czy twierdzach od pokoleń stacjonują
Wybrańcy Aslauga - część Smoczych
Rodów powstała właśnie w ten sposób.
Smoczy Jeźdźcy - herezje
◊ Dziecko poczęte lub urodzone przez
kogoś z Wybrańców osiągnie wiel-
kość niezależnie od tego, gdzie się
wychowuje, gdyż przenosi się na
niego pierwiastek boskości.
◊ Smoczy Jeździec potrafi patrzeć
oczami swojego smoka, nawet kiedy
jest daleko od niego.
◊ Wybrańcy nie wypełniają woli
Aslauga, tylko rozkazy Świątyni,
a ich częste konflikty z kapłanami
wynikają tylko z wewnętrznej po-
lityki Zakonów.
◊ Rolą Wybrańców jest udowodnić
Aslaugowi, że ludzkość wciąż jest
cokolwiek warta, a Cena Więzi
to okup płacony za miłosierdzie
i ochronę.
◊ Każdy Smoczy Jeździec to tak na-
prawdę mag, który korzysta z mocy
kryształów do wydawania rozkazów
smokowi.
151
MOTYWACJA DO
DZIAŁANIA
Są trzy rzeczy, które motywują Smoczego
Jeźdźca do działania: Słowa Aslauga, we-
wnętrzna motywacja oraz Więź ze smokiem.
Tylko Smoczy Jeździec wie, co to zna-
czy usłyszeć głos boga-smoka. Nawet dla
osób, które wcześniej nie wierzyły w Asl-
auga - a może zwłaszcza dla nich? - jest to
wstrząsające uczucie, które zmienia ich na
zawsze. Te słowa śnią się po nocach, uparcie
wracają w myślach i odciskają swoje piętno
w sposobie patrzenia na świat. Niezależnie
od tego, czy są nakazem, pytaniem, czy za-
sianą wątpliwością - mają ogromny wpływ
na dalsze życie Wybrańca.
Według szczególnie zawzięcie tępio-
nej herezji słowa, które słyszą Smoczy
Jeźdźcy, pochodzą bezpośrednio od
Głosu Aslauga, wykorzystującego
wiarę w Złotego Smoka do tworzenia
fanatycznych świętych wojowników
- wykuwania miecza, wiszącego nad
głowami niepokornych władców i spra-
wiających problemy kapłanów.
Jednak trzeba pamiętać, że każdy Smoczy
Jeździec, zanim został wybrany, prowadził
swoje własne życie. Wychował się w określo-
nej kulturze, wykonywał jakiś zawód, miał
rodzinę i bliskich, swoje poglądy, ambicje,
marzenia i plany. To, kim był, sprawiło, że
został zabrany na Smoczą Wyspę i że smok
zdecydował się zaoferować mu Więź.
Jak wpłynęło na niego poczucie obo-
wiązku - lub bezkarności - związane z nową
pozycją? Które elementy przeszłości pozostały
ważne, a o których będzie wolał zapomnieć?
Ambicje mogły zostać spełnione, ale mogły
też wzrosnąć. Przekonania mogły się zmienić
- lub wzmocnić. Spełnienie marzeń może być
już nieosiągalne - lub też wreszcie w zasięgu
ręki. To wszystko będzie wpływać na zacho-
wanie, dążenia i plany Smoczego Jeźdźca.

No i jest jeszcze smok - druga połówka
Diady, najbliższy towarzysz jeźdźca, połączony
z nim mistyczną więzią, obdarzony swoim
własnym charakterem i temperamentem. On
także słyszał Słowa Aslauga i interpretuje je
po swojemu. Ma własną wrażliwość i oce-
nia wydarzenia, w których uczestniczy, ze
swojej perspektywy. Ma wreszcie instynkt,
który mówi mu, jak często i zajadle pragnie
polować na chimery.
Rozdźwięk między sposobem myślenia,
potrzebami i pomysłami jeźdźca i smoka oraz
konieczność wypracowania kompromisu
(albo określenia, kto jest stroną dominującą
w tej relacji) to także niezbywalne elementy
życia każdej Diady.
Niejeden Wybraniec zapamiętany jako
wielki bohater miał po prostu bardzo
zawziętego smoka, który wbrew woli
jeźdźca rzucał się do ataku nawet na
największą chimerę. Dzięki takim smo-
kom powstała niejedna pieśń, opiewającą
heroiczną śmierć w boju. Z perspek-
tywy gracza wykorzystanie smoczej
zapalczywości to łatwy sposób na za-
angażowanie w fabułę postaci, której
charakter sugeruje, że raczej wolałaby
trzymać się z dala od kłopotów.
152
Diady
SKRZYDŁO
Diady bardzo rzadko działają w pojedyn-
kę - najczęściej łączą się w Skrzydło, czyli
grupę od trzech do pięciu współpracujących
ze sobą Diad.
Istnieją co najmniej cztery powody, dla
których większość Smoczych Jeźdźców lata
w takich grupach.
1. Tradycja - Ves z Aslaugiem krótko
działali sami, szybko pojawiły się nowe
smoki i nowi Smoczy Jeźdźcy. Przez
jakiś czas Pierwsze Skrzydło składało
się z sześciu Diad, ale gdy pojawiła się
siódma, rozdzieliło się na dwa. Od tej
pory trzy i cztery to najczęstsza liczba
Diad w przeciętnym Skrzydle.
2. Skuteczność - większość chimer jest
znacznie większa i silniejsza od poje-
dynczego smoka. Za to trzy lub cztery
doświadczone Diady, przy odrobinie
szczęścia i odpowiedniej strategii, są
w stanie poradzić sobie z większością
zagrożeń.
3. Ciężar odpowiedzialności - Smoczy
Jeźdźcy często podejmują decyzje po-
lityczne o wielkim znaczeniu. Kilku
Wybrańców, zwłaszcza pochodzących
z różnych kultur i grup społecznych,
ma większą szansę podjąć słuszną,
wyważoną decyzję.
Rozdział VI
4. Utrzymanie człowieczeństwa - Dzieci
Aslauga to drapieżne, magiczne istoty,
bardzo różne od ludzi. Więź ze smokiem
sprawia, że jeździec zmienia sposób
myślenia i odczuwania, upodabniając
się do swojego towarzysza i oddalając
od reszty społeczeństwa. Współpraca
z innymi Wybrańcami - jedynymi,
którzy potrafią zrozumieć działanie
Więzi - ułatwia utrzymanie kontaktu
ze światem ludzi i powrót do niego,
kiedy służba dobiegnie końca.
Choć Skrzydła różnią się od siebie, dwie zasa-
dy wspólne dla nich wszystkich. Po pierwsze,
żadna Diada nie jest w Skrzydle przymusowo
- zawsze można się odłączyć. Po drugie - nikt
nie dowodzi Skrzydłem, przynajmniej nie
oficjalnie. Wszyscy Smoczy Jeźdźcy są równi,
niezależnie od stażu, wcześniejszego statusu
czy mocy Diady.
Świętym obowiązkiem Smoczych Jeźdź-
ców i powołaniem Dzieci Aslauga jest walka
z chimerami. Początkowo wszyscy Wybrańcy
Aslauga mieszkali w Vesedzie i łączyli się
w grupy według własnego uznania lub w od-
powiedzi na pojawiającą się potrzebę. Kiedy
przez kryształy komunikacyjne do stolicy
docierała wieść o zagrożeniu, gotowe Diady
formowały Skrzydło, kierując się umiejętno-
ściami, wiedzą, pochodzeniem czy przyjaźnią
- i wyruszały na niebezpieczną misję.
Jednak od czasów Drugiego Świtu wiele
się zmieniło. Choć w Vesedzie wciąż stacjo-
nuje na stałe od kilkunastu do kilkudziesię-
ciu Diad, nie wszyscy Wybrańcy nazywają
stolicę swoim domem. Pojawiły się miejsca,
które wymagają ciągłej obecności Smoczych
Jeźdźców. Niektóre Diady wolą na własną
rękę przemierzać Imperium, a inne uwiera
zwierzchnictwo Świątyni. Dlatego obecnie
można wyróżnić kilka nieoficjalnych rodza-
jów Skrzydeł.
Błogosławione Skrzydło
Skrzydło powołane w mistyczny sposób -
poprzez przeczucie, sen lub wizję zesłane
bezpośrednio Diadom albo rozkaz boga-smoka,
przekazany przez Głos Aslauga. W oczach
prostego ludu Błogosławione Skrzydła otacza
dodatkowy nimb boskości, ponieważ wierzy
153
się, że ci Wybrańcy zostali w wyjątkowy
sposób połączeni więzami przeznaczenia.
Opuszczenie Skrzydła przed wykonaniem
powierzonej mu misji jest otwartym zła-
maniem woli Aslauga i nie będzie dobrze
widziane przez Świątynię ani innych Smo-
czych Jeźdźców. Mało który Wybraniec
chciałby żyć z piętnem tchórza, bluźniercy
czy wiarołomcy.
Dla szczerze wierzących Wybrańców
misja powierzona przez Głos Aslauga
to największy zaszczyt - nawet jeśli
wiąże się z koniecznością współpracy
z ludźmi i smokami, których nie darzy
się ani sympatią, ani szacunkiem.
Złote Skrzydło
Nieoficjalny przydomek tego z Błogosławio-
nych Skrzydeł, które obecnie jest postrzegane
jako najbardziej bohaterskie. Prości ludzie
uważają jego członków za kolejne wcielenie
herosów z pierwszego Skrzydła. Wybrańcy
ze Złotego Skrzydła mają tendencję do wy-
wyższania się, dlatego na ogół nie cieszą się
sympatią innych Smoczych Jeźdźców.
Szare Skrzydło
Nieformalna nazwa dla grup, które najlepiej
radzą sobie ze sprawami związanymi z ma-
gią - ze względu na umiejętności i wiedzę,
którą jeźdźcy wynieśli z poprzedniego życia,
doświadczenie nabyte już w trakcie służby
Aslaugowi lub wyjątkowe zdolności smoków.
Takie Skrzydła najczęściej polują na magów
we współpracy ze Żmijami z Szarego Zakonu
- ale też najczęściej korzystają z magicznych
przedmiotów.
Opiekunowie
Skrzydło, które ze względu na własną decy-
zję lub prośbę Świątyni opiekuje się jakimś
obszarem Imperium i ma tam swoją stałą
siedzibę. Taki obszar obejmuje na ogół kil-
ka do kilkunastu prowincji, zagrożonych
stałym problemem niezwykłej wagi - na
przykład niemożliwym do zlokalizowania

lub zamknięcia pęknięciem, powodującym
powracanie chimer albo silnym i trudnym do
wykrycia lub usunięcia heretyckim kultem,
w którego skład wchodzą magowie. Trwałość
Skrzydła zależy od trwałości problemu - bywa
nawet tak, że Skrzydło czuwa na posterunku,
chociaż wszyscy Smoczy Jeźdźcy, którzy
je zakładali, skończyli już służbę i zostali
zastąpieni kolejnymi.
Zawzięci
Wszystkie Skrzydła mają niezwykłe zdolności
bojowe i potrafią współpracować w walce,
ale są też takie, dla których zabijanie chimer
to jedyny cel. Nie interesują się problemami
społecznymi czy politycznymi rozgrywkami.
Skupiają się na treningu podniebnych manewrów
i szukaniu kolejnego przeciwnika. Nikt nie
może odmówić im odwagi i waleczności -
choć często cierpią też na nadmiar pewności
siebie i ogromną potrzebę rywalizacji. Stąd
częste konflikty z innymi Skrzydłami.
Wolne Skrzydło
Grupa Wybrańców, którzy przemierzają
Imperium na własną rękę. Takie Skrzydło
powstaje zwykle z inicjatywy Smoczych
Jeźdźców połączonych wspólnym celem,
motywacją lub więzami przyjaźni. Czasem
kapłani zwracają się do Wolnych Skrzydeł
z prośbą o pomoc, jednak na ogół ci Smoczy
Jeźdźcy samodzielnie tropią chimery oraz szu-
kają miejsc, które wymagają ich interwencji.
Wiele Wolnych Skrzydeł, mniej lub bardziej
jawnie, dystansuje się od Świątyni. Mogą
sporadycznie wracać do Vesedy, na przykład,
żeby przekazać istotne informacje, ale równie
dobrze mogą nie pojawiać się tam nigdy.
Stąd już tylko krok do Smoczych Jeźdźców
oficjalnie odrzucających zwierzchnictwo
Świątyni i realizujących swoje własne
cele. Ilu takich renegatów skrywa prze-
pastne Imperium? Do czego dążą? Jak
godzą swoje postępowanie z żyjącymi
w nich Słowami Aslauga? Tych pytań
rozsądniej nie zadawać na głos.
154
Diady
SĄD SIEDMIU
Wybrańcy Aslauga stoją ponad prawem i nikt
nie jest w stanie im rozkazywać, poza Głosem
Aslauga przekazującym bezpośrednią wolę
boga-smoka. Jednocześnie są olbrzymią siłą
bojową, zdolną kruszyć mury twierdz i spopielać
armie. Czy w takim razie pozostają zupełnie
bezkarni i nie ma nad nimi żadnej kontroli?
Nie. Inni święci wojownicy - i tylko
oni - mają prawo oceniać postępowanie
Wybrańców Aslauga i decydować, czy było
słuszne. Zgodnie ze zwyczajem, który został
wpisany w prawo Imperium, siedmiu Smo-
czych Jeźdźców - w obliczu niezwykłych
zbrodni i nadużyć - może osądzić jednego
z Wybrańców i wydać wyrok.
Aslaug szanuje tylko prawych i honoro-
wych. Tak powiedział Ves.
Ves nazywał prawością zachowanie kie-
rowane poczuciem sprawiedliwości.
Interpretacja II-ego Głosu Aslauga,
Venda: Sprawiedliwość, czyli prawość,
to działanie wynikające z szacunku dla
ustanowionego prawa. Sprawiedliwość
u Smoczego Jeźdźca wynika również
z intuicji inspirowanej płomieniem Asl-
auga, płonącym w jego sercu. W sytuacji
idealnej ta intuicja współgra z prawem
ustanowionym na danej ziemi. Jeśli jednak
nie współgra, należy pamiętać, że jeździec
jest Wybrańcem Aslauga - chociaż jednak
i on może się mylić…
Interpretacja XVI-ego Głosu Aslauga,
Ary Hany: Wybraniec nie podlega prawu
tak, jak każdy inny człowiek, jednakże
podlega prawu. Jeśli postąpi w sposób,
który inni Wybrańcy uznają za niezgodny
z poczuciem sprawiedliwości, powinni
postąpić tak, aby takie zachowania nie
powtórzyły się.
Ustalenie Rady Arcykapłanów Zakonów:
Działania Wybrańca Aslauga może ocenić
sąd siedmiu innych Wybrańców.
Rozdział VI
Honorowym nazywam człowieka, który
broni i przestrzega porządku; człowieka,
który broni takich, którzy sami obronić
się nie mogą; człowieka, który nie łamie
danego słowa; człowieka, który nie mówi
o innych nieprawdy, świadczącej o nich
źle; człowieka, który nie jest tchórzem.
Tak powiedział Ves.
Interpretacja VII-ego Głosu Aslauga,
Sylwii: Nie każdy musi być honorowy,
bo nie każdy ma siłę, by być honorowym,
ale każdy może być prawy. Każdy ma
obowiązek być prawym.
Aslaug tych, którzy żyli prawo i honorowo,
bierze do siebie. Tak powiedział Ves.
Interpretacja VII-ego Głosu Aslauga,
Sylwii: Ci, którzy za życia byli prawi,
odchodzą do krainy spokoju. Ci, którzy za
życia byli prawi i honorowi – odchodzą
do krainy Aslauga. Ci, którym nie udało
się w życiu, znikają bez śladu.
Precedensem, który zapoczątkował istnienie
Sądu Siedmiu, był wyrok wydany na nad-
używającego swojej władzy Mat ane Heya
na podstawie oskarżenia Punthali Oswobo-
dzicielki. Po latach starań jeźdźczyni udało
się przekonać sześciu innych Wybrańców,
by ją poparli. Wspólnie uznali, że Mat ane
Hey zasługuje na śmierć - po czym wykonali
wyrok. Wraz z jeźdźcem zginął też broniący
go do samego końca smok.
155
Sąd Siedmiu to coś innego niż Smoczy
Sąd, jak potocznie określa się zabranie
winowajcy na Smoczą Wyspę, żeby
Dzieci Aslauga zdecydowały o jego losie.
Zazwyczaj oznacza to straszną śmierć
w smoczej paszczy, ale nieliczni - jak
uczy historia Oliana Wesołego - wracają
jako Wybrańcy.
Obecnie Sądy Siedmiu funkcjonują wedle
kilku uświęconych obyczajem zasad:
◊ Wszyscy sędziowie - osoba rzucająca
oskarżenie oraz sześć pozostałych - muszą
należeć do Wybrańców Aslauga.
◊ Osoba oskarżona musi być obecna i zostać
wysłuchana.
◊ Wszystkie Diady muszą się stawić w kom-
plecie.
◊ Do uznania winy wymagana jest jedno-
myślność sędziów.
◊ Po uniewinnieniu nie można ponownie
rzucić tego samego oskarżenia na tę
samą osobę.
◊ Kara może być tylko jedna - śmierć.
Sądy Siedmiu zdarzają się rzadko, a uznanie
winy jeszcze rzadziej. Większość Smoczych
Jeźdźców jak ognia unika uczestnictwa
w procesie. Trzeba naprawdę wiele czasu
i wysiłku, żeby przekonać sześć osób o ko-
nieczności wymierzenia kary - a i tak może
się okazać, że któraś z nich w ostatniej chwili
zmieni zdanie albo że od początku zamie-
rzała głosować za uniewinnieniem. Dzieje
się tak dlatego, że społeczność Wybrańców
jest niewielka. Z jednej strony nie brakuje
w niej silnych emocji - ktoś może chcieć
uratować ukochaną osobę, niezależnie od
jej występków albo skazać kogoś na śmierć
z zazdrości czy pogardy. Z drugiej - nie da
się przecenić wartości przysług i długów
wdzięczności. Smoczy Jeździec, który został
uniewinniony jednym głosem, niewątpliwie
zapamięta, czyja to była zasługa.
Sąd Siedmiu ma prawo skazać jedynie
Smoczego Jeźdźca, natomiast w praktyce
oznacza to walkę na śmierć i życie również
z jego smokiem. Zatem, wydając wyrok
śmierci na człowieka, skazuje się tak naprawdę
całą Diadę.

W Imperium znana jest apokryficzna
opowieść o Sakarze Odrzuconej, jeźdź-
czyni skazanej przez Sąd Siedmiu za
wyjątkowo ohydne zbrodnie. Według
zakonnych zapisków po zaciętej walce
zginęła razem ze swoją smoczycą. Jed-
nak zapamiętana została inna wersja
historii - unieśmiertelniona w sztuce
„Kryształowa łza”. Na deskach niezli-
czonych teatrów szlachetna smoczyca, po
usłyszeniu wyroku, sama zabija Sakarę,
a potem pada martwa z pękniętym z żalu
kryształowym sercem.
Sąd Siedmiu na ogół powinien być wyda-
rzeniem publicznym - sądzenie tak ważnych
osób, zwłaszcza winnych poważnych zbrodni,
dobrze wpływa na morale tylko wtedy, gdy
jest całkowicie jawne i pozbawione tajem-
nic. Nie jest to jednak warunek konieczny
do uznania sądu za prawomocny. Czasami
oskarżyciele nie chcą, żeby sądzony Wy-
braniec miał okazję przemawiać do tłumu
- chociażby ze względu na głoszone przez
niego obraźliwe herezje. Dlatego wolą prze-
prowadzić sąd bez świadków. Zdarza się, że
to kapłani potajemnie namawiają Smoczych
Jeźdźców, żeby osądzili któregoś ze swoich
współbraci. Są gotowi wiele obiecać w zamian
za pomoc w wymierzeniu sprawiedliwości.
Próby przekupstwa Wybrańców to, rzecz
jasna, stąpanie po bardzo kruchym lodzie,
ale nadmiernie ambitni, chorobliwie mściwi
i zdesperowani ludzie często popełniają błędy.
Zagorzali przeciwnicy Świątyni twierdzą,
że podejrzanie wielu Smoczych Jeźdźców,
którzy naprawdę przejmują się dobrem
ludu i nie boją się wchodzić w konflikt
z zakonami, ginie w niewyjaśnionych
okolicznościach. Trucizna, podstępna
magia, cios w plecy, nieszczęśliwy wy-
padek - to prostsza droga do pozbycia
się niewygodnego Wybrańca niż Sąd
Siedmiu. Tę herezję Szarzy zwalczają
z wielką zajadłością. W końcu kto po-
ważyłby się na takie świętokradztwo?
156
Diady
SPEŁNIENI
Jeźdźców, których smoki wróciły do Aslauga,
określa się w Imperium mianem Spełnionych
i otacza szacunkiem, podziwem oraz wdzięcz-
nością - przynajmniej oficjalnie. W rzeczy-
wistości sprawa jest bardziej skomplikowana.
Złamany wędrowiec, uwolniona okrutnica,
szalona królowa, zagubiony hulaka - różne
określenia powtarza się za plecami Wybrań-
ców, którzy przestali być wybranymi. Trzeba
niezwykle silnej psychiki, by nie dać się zła-
mać, nie zgorzknieć, nie popaść w depresję
lub po prostu nie oszaleć po odejściu smoka.
Gdy służba dobiega końca, jeździec traci wiele:
◊ Smoka - z którym był związany mocniej
niż z kimkolwiek innym. Mogły ich
połączyć przyjaźń, miłość, wzajemne
zaufanie, braterstwo broni czy nawet
uzależnienie lub nienawiść. Niezależ-
nie od tego, relacja wzmocniona magią
smoczego kryształu, zostawia po sobie
pustkę nie do zapełnienia.
◊ Część siebie - tę, którą oddał smokowi
w momencie pierwszego spotkania, naj-
istotniejszy element swojej tożsamości,
bez którego tak naprawdę przestaje być
sobą. Kim będzie nieustraszony wojow-
nik bez swojej odwagi; mędrzec, który
wyrzekł się mądrości; niezłomny obrońca
Świątyni, który utracił wiarę?
◊ Status Wybrańca A slauga - wyjątko-
wą pozycję, która poza obowiązkami
oznacza przecież władzę, sławę, luksus
i niemal nieograniczone możliwości.
Nieważne, jak przyjemne i wygodnie
życie przygotuje sobie Smoczy Jeździec
po służbie - zawsze będzie to wyraźny
i odczuwalny upadek.
Część Spełnionych zmienia się w ludzkie wraki,
smutne wspomnienie po wielkich herosach.
Część wraca do spokojnego życia, zaszywając
się gdzieś z dala od niebezpieczeństw i wiel-
kiej polityki. Inni zostają pustelnikami lub
wędrownymi mnichami, resztę życia także
poświęcając Aslaugowi, choć w inny sposób.
Zdarzają się nawet tacy, którzy wstępują do
jednego z zakonów.
Rozdział VI
Jednocześnie wielu jeźdźców, tych
z silną psychiką i wewnętrzną motywacją,
wcale nie kończy życiowych planów wraz
z rozpadem Diady. Są przygotowani. Przez
lata zbierali przysługi i zaskarbili sobie
wdzięczność możnych, tak, by nie musieć
przejmować się wrogami i zapewnić sobie
albo spokojny odpoczynek w luksusie, albo
bardzo wygodny start w nowe życie. To
oni zakładają Smocze Rody, służą radą na-
stępnym Wybrańcom czy obejmują władzę
nad prowincjami.
Bywa i tak, że Spełnieni stają się po-
ważnym problemem. Gdy władcą prowincji
zostaje ktoś, kto oddał smokowi wrażliwość,
pewność siebie lub cierpliwość, ma szansę
zostać despotą, marionetką lub okrutnikiem.
Gdy w karczmie bawi się ktoś, kto stracił
umiejętność walki lub spryt, szybko może
157
napytać biedy sobie - ale też wszystkim dooko-
ła. W końcu miasto, w którym Spełnionemu
stała się krzywda, jest narażone na gniew
innych Smoczych Jeźdźców. Ktoś, kto oddał
bezpowrotnie swoje poczucie obowiązku lub
lojalność, ale wciąż posiada, zdobytą w trakcie
służby, wiedzę o magicznych przedmiotach
i chimerach, może stać się bardzo groźnym
wrogiem - zwłaszcza jeśli ma powody, by
czuć się zdradzonym lub porzuconym.
Air
Angels & Demons OST
(2009)

Wydawać by się mogło, że najlepsze
wsparcie dla Spełnionych to ich przyjaciele ze
Skrzydła. W końcu tylko inni Wybrańcy są
w stanie zrozumieć ból rozstania ze smokiem.
Często rzeczywiście tak jest, przynajmniej na
początku. Jednak ci Smoczy Jeźdźcy, którzy
wciąż są częścią Diady, mają wiele innych
obowiązków w całym Imperium - i wiele
rozrywek. Chcą także jak najlepiej wykorzy-
stać czas, który im pozostał. Ci natomiast,
którzy sami zakończyli służbę, zwykle mają
własne problemy - albo własne plany.
Dlatego częścią obowiązków Zakonu
Poświęcenia - a czasem też Prawdy - jest
sprawowanie dyskretnej opieki nad dawny-
mi bohaterami. W niektórych, zwłaszcza
wyjątkowo malowniczych i jednocześnie
odosobnionych miejscach Imperium, znajdują
się nieformalne enklawy dla Spełnionych.
Tam, z dala od zwykłego życia i ciekawskich
spojrzeń, mogą żyć w luksusie, do którego
przywykli, w towarzystwie podobnych
sobie ludzi, którzy rozumieją, co to znaczy
mieć i stracić smoka. Ci, którzy nie pragną
spokoju i odosobnienia, są zawsze mile
widziani w Vesedzie - jako byli Wybrańcy
mogą zamieszkać w Sercu Imperium i służyć
radą młodym Smoczym Jeźdźcom. W ten
sposób Świątynia nie tylko dba o to, by
potrzeby Spełnionych były zaspokojone, ale
też obserwuje, z kim się spotykają i jakie mają
zamiary - tak na wszelki wypadek.
Niewielu Spełnionych dożywa sędziwej
starości. Wygląda na to, że zerwanie
Więzi jest trudne do zniesienia zarówno
dla ciała, jak i dla ducha. Stąd pogłoski
o wielu samobójstwach. Inna plotka
głosi, że to raczej kapłani dyskretnie
pozbywają się dawnych bohaterów,
którzy mogli zobaczyć zbyt wiele, a co
gorsza - wejść w kontakt z zakazaną
magią. Ostatecznie nikt do końca nie
wie, co stracili po odejściu smoka. Mogli
przecież oddać swój honor, wiarę lub
zdrowy rozsądek.
158
Diady
SMOCZE RODY
To określenie rodzin, w których są przynaj-
mniej dwa pokolenia Smoczych Jeźdźców.
Najstarsze rody, jak Del Herta i Milavano,
powstały w czasach Drugiego Świtu i dotąd,
w każdym pokoleniu, trafiali się Wybrańcy.
Przykładem jednego z młodszych Smo-
czych Rodów są Sztumbowie, którzy mogą
pochwalić się dopiero drugą Wybranką
Aslauga - w tym przypadku Davą Sztumb,
córką Veyehry Bezlitosnej.
Przedłużenie Smoczego Rodu wymaga
ambicji, pewności siebie i bezwzględności. Nie
każdy, kto trafia na Smoczą Wyspę, zostaje
wybrany - wielu ginie. Smocza arystokracja
co pokolenie musi ryzykować życiem swoich
dzieci. Najdłużej istniejące rody dobrze znają
ból, który jest ceną za ich pozycję. Zdarza
się, że dopiero trzeci lub czwarty potomek
Smoczego Jeźdźca, lub jego krewnego, wraca
jako część Diady. Są też rody, dla których
pragnienie, by znaleźć kolejnego Wybrańca,
oznaczało koniec. Oczywiście, jeśli jakaś
rodzina utrzymuje dobre stosunki z innymi
jeźdźcami i ma kogo poprosić o pomoc w do-
tarciu na Smoczą Wyspę, może spróbować
odzyskać swój status po straconym pokoleniu.
Smocze Rody są potężne z dwóch powodów.
Po pierwsze, mało kto odważy się wystąpić
przeciw komuś, kto ma w rodzinie Smoczego
Jeźdźca. Nawet jeśli oficjalnie nie zajmuje się
polityką i nie wykorzystuje pozycji, by dbać
o własne interesy, to - jak uczy historia Ora-
gana Prawego - wystąpienie przeciw rodzinie
Wybrańca nie jest brawurą, lecz głupotą. Po
drugie, każdy Smoczy Jeździec w trakcie swojej
kariery poznaje wpływowych ludzi, z których
wielu jest mu winnych wdzięczność. Smocze
Rody mają więc na ogół wielu sojuszników
i ogromne majątki.
Wybrańcy pochodzący z najstarszych
Smoczych Rodów często cieszą się większym
prestiżem nie tylko w oczach kapłanów i im-
perialnej arystokracji, ale też innych Smoczych
Jeźdźców. Jedni wierzą w ich szlachetną krew
i odziedziczone po bohaterskich przodkach
cnoty, inni patrzą na to bardziej pragmatycznie
i zwracają uwagę na wychowanie, trening
i doświadczenie przekazywane z pokolenia
na pokolenie.
Rozdział VI

DZIECI ASLAUGA

To frustrujące, jak mało dowiedzieliśmy się o smokach. Dzieci Aslauga rozmawiają tylko ze
swoimi jeźdźcami, a oni ani nie zadają zbyt wielu pytań, ani niespecjalnie chcą się dzielić od-
powiedziami. Gdyby wśród Wybrańców było więcej osób związanych z nauką, może udałoby
się doprowadzić do jakiegoś dyskursu, opracować pytania, które rzuciłyby światło na pochodze-
nie, naturę i przyszłość smoków. A tak jesteśmy skazani na domysły i spekulacje. A może
to wszystko celowo owiane jest tajemnicą, by wiara nie mieszała się z nauką, zaś fakty
nie próbowały odzierać z tajemnicy i boskości tego, co duchowe i mistyczne?

- z „Kompendium wiedzy o Dzieciach Aslauga” autorstwa Wiernego Wadima Alesha.

Za herezję uznawana jest teoria, jakoby smoki SMOCZE WYSPY

- a być może i chimery - istniały w świado-
mości ludzi na długo przed Czasem Nocy
i Drugim Świtem. Nie da się zaprzeczyć,
że przetrwały tabliczki wypalonej gliny
opisujące lewiatany, tiamaty i hydry staro-
żytności. We wnętrzach kopców grobowych
znajdowano jadeitowe posążki skrzydlatych
gadów. Podobno całe utracone cywilizacje,
ofiarowywały niegdyś serca pokonanych
wrogów szponom latającego pierzastego
węża. Nawet wśród naskalnych gryzmołów
pierwszych ludzi zdarzają się sceny, które przy
odrobinie wyobraźni można interpretować
jako przyjaźń człowieka z wielką skrzydlatą
bestią. Jednak historycy Szarego Zakonu
przypisują istnienie tych dawnych wizerun-
ków smoków proroczym wizjom i religijnym
objawieniom starożytnych, a nie faktycznej
obecności Dzieci Aslauga w świecie.
Zgodnie ze świątynną doktryną, smoki
pojawiły się w Imperium na wezwanie Aslau-
ga, w erze Drugiego Świtu, który zakończył
Czas Nocy. Od tamtej pory niezmiennie
przybywają, żeby wybierać godnych siebie
jeźdźców i bronić ludzkości przed zagro-
żeniem od strony chimer. Pozostały jednak
zjawiskiem mistycznym i nadnaturalnym.
Każde z Wybrańców było kiedyś na Smoczej
Wyspie, ale dla reszty ludzkości pozostają
one miejscami z legend i dogmatów wia-
ry. Wiadomo, że istnieją, bo w niektórych
rejonach Imperium można zobaczyć je wi-
szące wysoko w powietrzu. Częściej jednak
chmury zakrywają je przed wzrokiem ludzi.
Pozostają niedostępne - można się tam dostać
jedynie na smoczych skrzydłach.
Nikt nie wie dokładnie, ile jest Smo-
czych Wysp. Czy pojawiają się nowe? Czy
mogą zostać opuszczone? Czy potrafią się
przemieszczać? Czy w ogóle pochodzą
z naszego świata? Badacze z Szarego Zako-
nu spierają się o te kwestie od lat. Smoczy
Jeźdźcy na ogół nie zaprzątają sobie nimi
głowy, bo smoki - jeśli jest taka potrzeba -
instynktownie odnajdują drogę do najbliższej
Smoczej Wyspy.
Wyspy różnią się wielkością i wyglądem. Na
najbardziej rozległych można zapomnieć, że
unoszą się w powietrzu. Mniejsze wciąż są
na tyle obszerne, aby kilkanaście smoków
mogło skryć się przed wzrokiem lądującej
Diady. Na niektórych wyspach są niedo-
stępne górskie szczyty, jaskinie i zalesione
doliny. Na innych znajdziesz gęstą, parną
dżunglę albo kamienne pustkowie, pełne
skalnych labiryntów. Wspólną cechą jest
mgła, która ukrywa smocze zwyczaje. Czym
zajmują się, zanim przybędzie Wybraniec?
Smoki zdają się nie rozumieć tego pytania.
”Czekałem” - to najczęstsza odpowiedź, jaką
słyszą jeźdźcy.

159

Żaden smok nie potrafi też odpowie-
dzieć na pytanie, skąd wziął się na Smoczej
Wyspie. Samo pojęcie “przybywania” wydaje
im się obce. Czy są tam od zawsze? Albo
jest to miejsce ich narodzin, wykluwania,
a może nawet materializacji?
Z drugiej strony jak to możliwe, że
smok, który nie zna świata poza wyspą jest
w stanie zrozumieć subtelności ludzkich wy-
powiedzi na tyle, by podejrzewać kłamstwo
lub ukryte intencje? Skąd wie, jak rozbroić
magiczną pułapkę, jeśli nigdy nikt nie uczył
go magicznych symboli? Szarzy Kapłani,
badający naturę smoków, od lat starają się
wyjaśnić ten paradoks.
Dzieci A slauga - ludowe wierzenia
Smok widzi przyszłość. Ile zechce ci
zdradzić, zależy od tego, jak godnym
człowiekiem jesteś.
Śmiałek, który odważy się dotknąć smo-
czej łuski bez strachu w sercu, będzie
uzdrowiony.
Kryształ w sercu każdego smoka to
najczystszy diament, o idealnie regu-
larnym kształcie. Nie da się go użyć do
plugawej magii.
Kropla smoczej krwi, dodana do wina,
to niezawodny afrodyzjak, a sproszko-
wana łuska świetnie działa na potencję.
Smoczy ogień cię nie spali, jeśli wal-
czysz o dobrą sprawę i nie ma w tobie
żadnych wątpliwości.
Diady
Wydaje się, że smoki nie mogą (lub nie chcą?)
opuścić Smoczej Wyspy, dopóki nie zostaną
częścią Diady - nie polują poza wyspą, nie
stanowią zagrożenia dla ludzi, ale też nie
wdają się w walkę z chimerami. Podobno,
jeśli nie uda im się z nikim stworzyć Więzi
w odpowiednim czasie, udają się „w górę”,
„do Aslauga”.
Czym zatem jest sama Więź, skłaniająca
smoka do nawiązania kontaktu ze światem poza
Smoczą Wyspą? Nie ma w Imperium wielu
zjawisk równie tajemniczych, co mistyczne
połączenie będące fundamentem Diady. Na
ten temat napisano niejeden epos czy zbiór
religijnych pieśni, ale brakuje literatury na-
ukowej. W zasadzie każdy Wybraniec opisuje
Więź inaczej. Nie wiadomo, do czego tak
naprawdę jest potrzebna smokowi i jak do-
kładnie przebiega jej zawiązanie. Nic zatem
dziwnego, że szerzą się spekulacje i teorie.
Niektórzy badacze twierdzą, że smok nie
opuszcza Smoczej Wyspy samodzielnie,
bo potrzebuje dookreślić swoje istnienie
dzięki darowi jeźdźca. Ta koncepcja
wynika z teorii popularnej w Imperialnej
nauce, która głosi że smoki to w isto-
cie Monady - bezczasowe, doskonałe
i kompletne byty. Gdzieś tam, w boskim
dominium Aslauga, Monady smoków
istnieją swoją perfekcyjną pełnią i tylko
na chwilę postanawiają zrealizować się
w naszych wymiarach, oblekając się
w materię odpowiadającą właściwościom
ich esencji, postrzeganej przez nas jako
smoczy kryształ.

Dzień 459. Obiekt wydaje się nadal żywy, chociaż już ponad rok jego ciało poddawane jest
próbom, które odebrałby wolę życia każdej istocie z tego świata. Wiem to na pewno.
To, co mówią kapłani, musi być prawdą. Smoki nie pochodzą z naszego świata…
Nie mogą. Ale jak są zrodzone?

- z notatek Dagora Skalanego, skazanego na śmierć w smoczym ogniu

za uprawianie magii, herezję i zbrodnie przeciwko Imperium.

160
Rozdział VI

NATURA SMOKÓW

Jar-naya pozwala głaskać się po łuskach i piórach, gdy jest w dobrym humorze, a Czarny Szpon
lubi rozczesywanie sierści. Izirę można czasem oblać wodą i spróbować umyć, kiedy coś je,
nie zwraca wtedy zbytnio uwagi. Natomiast do Heresza nie zbliża się nikt poza Maurycym,
którego nauczył się po latach tolerować. Każdy inny, kto zignoruje ostrzeżenie smoka, zostanie
zabity. Najsmutniejszy kłopot jest z Błyskiem. Nie jest wrogi i wiele wskazuje, że mógłby lubić
kontakt fizyczny, niestety jego ciało naładowane jest energią, która spopiela każdego, kto
spróbuje go dotknąć. Wydaje się, że Biała Wera jest na to uodporniona dzięki Więzi.

- fragment opowieści Fioletowego Zakonnika Karda, Strażnika Czystości,

podczas oprowadzania po lądowiskach świątyni w Vesedzie.

Smoki, mimo całej swojej obcości, różnią się
między sobą zupełnie tak, jak ludzie - mają
swoją osobowość, charakter i temperament.
Znane są w historii takie, które inteligencją
potrafiły zawstydzić i zachwycić najbar-
dziej światłe umysły Imperium oraz takie,
z którymi tylko jeździec mógł nawiązać
jakąkolwiek nić porozumienia. Zdarzają się
miłe i agresywne, wesołe i ponure, ciekawskie
i ostrożne, wreszcie - takie, które interesują
się światem ludzi i ich zwyczajami oraz takie,
dla których nie ma to żadnego znaczenia.
Oczywiście wszystkie te cechy trzeba mie-
rzyć smoczą skalą. Ciekawski może wtargnąć
do wnętrza pałacu, burząc kamienną ścianę
tylko po to, by zobaczyć, co tam się dzieje,
a ostrożny podczas walki z chimerą będzie
ział ogniem z nieco większej odległości niż
jego towarzysze.
Nienawiść do chimer wydaje się jedną
z niewielu cech, które łączą wszystkie Dzie-
ci Aslauga. Polowanie na potwory spoza
świata - w sposób zgodny z charakterem
i umiejętnościami - jest czymś, do czego
dążą smoki i w czym czują się spełnione.
Można zaryzykować stwierdzenie, że jest
to sensem ich przebywania między ludźmi.
Nawet najłagodniejszy czy najbardziej przy-
jacielski smok, nie spróbuje zaprzyjaźnić się
z chimerą, ani nie odmówi wzięcia udziału
w walce.
Poza tym wszystkie smoki są strażnikami
Słów Aslauga. Potrafią sprzeciwić się swoim
jeźdźcom, którzy sprzeniewierzają się woli
boga-smoka w rażący lub uporczywy sposób.
W zależności od łączącej Diadę relacji i cha-
rakteru smoka wyrazami sprzeciwu mogą
być: delikatne sugestie i namowy, dobre
rady, wymówki, bierny opór, ale też fizyczne
uniemożliwienie wykonania niektórych akcji
albo podejmowanie działań na własną rękę.
Powstające w ten sposób konflikty mogą
prowadzić do pogorszenia się pozytywnej
relacji lub spotęgować obopólną niechęć.
I jeszcze jedna ważna sprawa - Cena Więzi.
To, co smok zabrał swojemu jeźdźcowi, staje
się częścią jego natury i zmienia go już na
zawsze. W miarę upływu lat, ta nowa cecha
będzie coraz silniejsza i bardziej widoczna.
Pogłębiająca się Więź między smokiem, a jego
jeźdźcem, wpływa na zdolności, osobowość,
a niekiedy też wygląd boskiej bestii. Ana-
lizując hagiografie Diad, widzimy, jak oba
składniki świętej unii kształtują się nawzajem.
W pewnych względach upodobniają się do
siebie, w innych uzupełniają swoje braki.
Nie bez przyczyny nie istnieją żadne
bestiariusze, próbujące porządkować smoki
na klasy i kategorie. Byłaby to nie tylko he-
rezja, ale i głupota. Nie ma i, jak się wydaje,
nie może być dwóch takich samych smo-
ków. Szarzy uczeni są zdania, że wszystkie
podobieństwa między Dziećmi Aslauga,
choćby te dotyczące spektrum ich mocy
i możliwości, są tyleż powierzchowne, co
głęboko mylące.

161

Większość smoków mieści się w przedziale
od pięciu do dwudziestu metrów długości.
Jeżeli dodać do tego, że niektóre mają łuski,
inne pokrytą sierścią lub futrem skórę, jesz-
cze inne gruby pancerz z kostnych narośli,
pióra albo różne kombinacje wszystkich
powyższych - widać, że ciężko o smokach
powiedzieć coś konkretnego. Mają głowę,
skrzydła, parzystą liczbę kończyn i ogon.
Nawet te najmniej bojowe są zabójczo groźne.
Według legend, zdarzało się, że smok
pod wpływem Więzi zmieniał swoje fizycz-
ne kształty. Rósł do większych rozmiarów,
pokrywał się twardszą łuską lub przeciwnie
- jego pierwotny pancerz z czasem zastępo-
wało miękkie futro. Pojawiały się u niego
nowe skrzydła, czy też ogon rozszczepiał
się i zaopatrywał w ostre jak noże krańce.
Ustalcie podczas sesji zero, jak dokładnie
mają wyglądać smoki w waszym Im-
perium i w których aspektach chcecie
spójności, a gdzie wolicie popuścić wodze
wyobraźni (patrz str. 245).
Smoki nie potrafią używać ludzkiej mowy.
Wygląda na to, że między sobą, Dzieci Aslauga
komunikują się głównie telepatycznie, chociaż
porozumiewają się też za pomocą mowy ciała
i rozmaitych sygnałów dźwiękowych: ryków,
wizgów, skrzeków czy śpiewu. Nie znaczy
to, że nie rozumieją tego, co mówią ludzie.
Przeciwnie, wraz z pogłębianiem się Więzi są
w stanie prowadzić w myślach coraz bardziej
złożone rozmowy z jeźdźcem.
Mimo swojej niezwykłej natury, wszyst-
kie smoki jedzą, wypróżniają się i potrzebują
wypoczynku. Nie ma żadnych informacji co
do tego, aby smoki w jakiś sposób rozmna-
żały się, choć imperialny folklor pełen jest
opowieści o smoczych jajach odnalezionych
w nieoczekiwanych okolicznościach. Czy jest
w ludowych podaniach ziarno prawdy? Nie
wiadomo. Z pewnością jednak smoki mogą
zostać osłabione, ranne i ostatecznie zabite.
Większość smoków je mięso - niektóre
uwielbiają polować na ptaki, inne z chęcią
162
Diady
jedzą ryby, a jeszcze inne wykorzystują we-
wnętrzny ogień, żeby zapewnić sobie dobrze
wypieczony posiłek. Są i takie, które jedzą
tylko zieleninę - owoce, warzywa, liście i tra-
wę. Czy zdarza się, by smok zjadł człowieka?
Oczywiście. Najczęściej dzieje się to w fer-
worze walki, choć bywa, że smok specjalnie
pożera ludzi. Wierzący mówią, że to kara za
grzechy, które Dzieci Aslauga wyczuwają
instynktownie. Heretycy - że bestie traktują
ludzkie mięso jak wyjątkowy smakołyk lub po
prostu kuszący zakazany owoc. Ku wielkiej
uldze Fioletowych, okazje do snucia takich
rozważań nie zdarzają się zbyt często.
Dzieci A slauga - herezje
◊ Większość smoków to bezmyślne
bestie, nie lepsze od innych chi-
mer. Gdyby nie nadzór jeźdźców,
z pewnością żerowałyby na ludności
Imperium - być może gdzieniegdzie
właśnie tak się dzieje.
◊ Smoki na ogół nie zjadają ludzi
tylko dlatego, że uważają ich za
niesmacznych.
◊ Po dwudziestu latach smoki są już
stare. Odlatują wtedy na pustkowie
i umierają w samotności. W całym
Imperium można znaleźć cmenta-
rzyska smoków - a w nich możliwe
do wydobycia kryształy.
◊ Smocze Wyspy to więzienia, do
których Aslaug wysyła smoki za
ich przewiny, a Więź z człowiekiem
i obrona Imperium to sposób na
zmazanie grzechów.
◊ Smoki to jedyne chimery obdarzone
inteligencją - dlatego udało im się
podporządkować sobie ludzkość.
◊ Po dwóch dekadach smoki odchodzą,
bo czują zbliżającą się przemianę -
potem wracają w postaci chimer.
◊ Smok potrzebuje wyobraźni jeźdźca,
żeby się w ogóle zmaterializować na
obraz i podobieństwo tego, czego
jeździec oczekuje i potrzebuje.
Rozdział VI

Pewnie, że widziałem smoki. Brałem udział w dwunastu misjach wspierających podczas starć
z chimerami. Diady uratowały mi życie osiem razy, ja raz pomogłem jeźdźcowi. Widziałem,
jak radzą sobie na polu bitwy i… cieszę się, że są po naszej stronie.

Smoki krwawią tak jak my. Są magiczne, potrafią ziać lodem, ściągać pioruny i ryczeć tak,
że ziemia się trzęsie, ale jeśli coś jest wystarczająco silne, potrafi połamać im kości i wypruć
wnętrzności. Umierający smok to coś strasznego. Łzy płyną ci po policzkach, nie jesteś w stanie
nabrać powietrza i padasz na kolana, błagając w myślach Aslauga, by coś zrobił. By go uratował.
Ale na tym właśnie polega poświęcenie, że jego dzieci codziennie ryzykują dla nas życie,
naprawdę, bez możliwości boskiej interwencji. Bo to one są pieprzoną boską interwencją…
i czasem też nie dają rady.

- Bashir, Nadtysięcznik Trzeciej Armii Wschodu, Zakonnik Smoczego Ognia.

SMOCZE KRYSZTAŁY

Smocze kryształy są na poły mityczną rzad-
kością. Imperium przechowuje serca poległych
smoków, z najwyższą czcią, w sekretnych
Skarbcach Relikwii i aktywnie sprawdza
wszystkie pogłoski o pojawieniu się takiego
skarbu w innym miejscu. Zdarza się, że w naj-
bardziej znaczących i potężnych świątyniach,
istnieje możliwość zobaczenia smoczego
kryształu, ale jest wysoce wątpliwym, aby
przedmiot, pokazywany wiernym, istotnie
pochodził z wnętrza smoka. Najpewniej
to tylko barwione i cięte szkło. Jak zatem
wyglądają prawdziwe?
Każdy smoczy kryształ jest jednolity
w barwie i absolutnie przejrzysty. Perfekcją
i harmonią kształtu przypomina gwieździsty
klejnot, który został pocięty i oszlifowany
przez arcymistrza jubilerskiego fachu - z tą
różnicą, że żaden śmiertelnik nie mógłby
uzyskać tak niezwykłej wieloosiowej syme-
trii i dokładności wykonania. Ich rozmiar
zależy raczej od potęgi konkretnego smo-
ka, niż od jego wielkości. Podobno samo
spoglądanie na smoczy kryształ koi zmysły
i emocje, wzbudzając w patrzącym poczu-
cie obcowania z boską sprawiedliwością
i równowagą. Właściwościami smoczych
kryształów tłumaczy się te cechy wyglądu,
które są wspólne dla wszystkich smoków:
ograniczenie rozmiaru, obecność skrzydeł
i obustronną symetrię ciała.

Dzień 1390. Obiekt ostatecznie wyzionął ducha. Ale to, co się wydarzyło… To, jak to się wy-
darzyło… Na wszystkie moce, ja już rozumiem… To kryształ! TYLKO KRYSZTAŁ JEST
SMOKIEM! Cała reszta to jedynie powłoka. Użyłem mocy tak samo, jak używałem jej dla
ukształtowania chimerycznych monstrów, które wzbudzam z pomniejszych kryształów.
Użyłem jej na nim, aby kształtować go, zmieniać i odkształcać. Wykwitał tym, czym
życzyłem sobie, aby zakwitł, aż w końcu kryształ pękł i rozpadł się w pył.
Nie szkodzi. Teraz już wiem wszystko, czego potrzebowałem.

- z notatek Dagora Skalanego, skazanego na śmierć w smoczym ogniu

za uprawianie magii, herezję i zbrodnie przeciwko Imperium.

163
 Diady
To właśnie corium draconi decyduje o zewnętrznym wyglądzie boskiej bestii, oblekając ją
w harmonijne i symetryczne struktury, tak jak wypaczone kształty coria chimaeri przekładają
się na ich formy - spotworniałe i będące obrazą natury.

- z wykładu prowadzonego przez Chieko Abarę na Uniwersytecie w Szafirze.

Wiedza o istnieniu smoczych kryształów nie
została ludziom przekazana w erze Drugie-
go Świtu. Mieszkańcy Imperium zdobyli ją
znacznie później, dzięki Savinie de Gennaro,
jednej z najsłynniejszych uczonych Szarego
Zakonu. Dla wielu myślicieli jest wzorem
poświęcenia w imię nauki oraz wiary. Savina,
będąc świadkiem starcia z potężną chimerą,
zakończonego śmiercią całego Skrzydła,
nie traciła czasu na grzebanie poległych.
Zamiast tego wraz z uczniami przeprowadziła
sekcję zwłok czterech smoków, a spostrze-
żenia i szkice zebrała w dziele znanym jako
Skrwawione Zwoje. Początkowo działanie
Saviny zostało uznane za świętokradcze -
karą za zbezczeszczenie smoczych zwłok jest
oczywiście śmierć.
Dlaczego jednak prawda nie pozostała
jedną z pilnie strzeżonych tajemnic Świątyni?
Szary Zakon zapewne wolałby, żeby
tak się stało. Los jednak chciał, że Savinę
łączyła głęboka przyjaźń z Teispesem, na-
tchnionym poetą i fanatycznym wyznawcą
Aslauga. Zanim Szary Zakon zdążył przejąć
Skrwawione Zwoje i uciszyć uczoną, pieśni
o świętych smoczych kryształach, przez które
światło Aslauga dociera do ludu Imperium,
rozbrzmiewały już w co najmniej pięciu
prowincjach i rozprzestrzeniały się coraz
dalej niczym pożar. Tysiące pielgrzymów
zgromadziły się w miejscu stoczonej bi-
twy, by modlić się do smoczych kryształów
w prowizorycznej kaplicy.
Szarzy zdali sobie sprawę, że tego reli-
gijnego szału nie da się już zatrzymać, więc
zrobili, co mogli, żeby go ukierunkować
i oswoić, zanim wymknie się spod kontroli
i spowoduje rozłam w Świątyni.

164
Rozdział VI

SMOCZE MOCE

Zjawiskowo, umiłowani! Zjawiskowo! Tak jedynie mogę opisać moją metodę hermeneutyki
smoczej natury. Bo nie jest to nauka przyrodnicza, a czytanie znaków od bogów - stąd nie lo-
gos, ale hermeneia prowadzi moje rozważania. Nie można o smoku, który nie jest z tego świa-
ta, mówić jak o owadzie nawleczonym na szpilkę. Trzeba poszukiwać innych środków wyrazu.
Wyobraźcie sobie kilim utkany z dźwięków na krosnach smyczków i werbli. Czy instrumenty
są muzyką? Nie. Czy dyrygent orkiestry? Czy grajek natchniony lub mierny?

Nie, powiadam wam. Żaden nie będzie muzyką. Muzyka bowiem jest unikatowym zjawiskiem
powstającym z napięcia pomiędzy instrumentem, muzykiem, dyrygentem i medium pyrinu. Nie
ma i nie będzie dwóch takich samych muzyk. Dla smoków, co są muzyką, instrumentem jest
kryształ, medium nasz świat, a grajkiem i dyrygentem Smoczy Jeździec.

- Wezyr Zorin Buhmeti Sabahtani z wielkiego Domu Mądrości Al-Quabilla w Safrze,

dawny Smoczy Jeździec związany z Apereoneią, który po jej odejściu wstąpił do Szarego
Zakonu i został jednym z Wiernych.

Wszystkie Dzieci Aslauga są magiczne, a ich
moce są na to niezbitym dowodem. Zianie
ogniem czy kwasem, teleportacja, czytanie
w ludzkich umysłach, kontrolowanie po-
gody - to tylko kilka przykładów. Jednak
poza telepatią, żadna smocza moc nie jest
uniwersalna. Nawet tam, gdzie pojawiają się
podobieństwa, konkretne przejawy magicz-
nych zdolności są zwykle niepowtarzalne.
Z biegiem czasu i nabieraniem doświad-
czenia oraz pogłębianiem się łączącej Diadę
Więzi smoki potrafią coraz lepiej kontrolować
swoje moce i pozyskują nowe. Wiadomo, że
magiczne kryształy pod wpływem odpo-
wiednich rytuałów są w stanie zmieniać się
i rosnąć. Pogłębianie się Więzi łączącej Diadę
owocuje podobnymi przemianami w sercu
smoka - a co za tym idzie, objawieniem się
nowych magicznych zdolności.
Moc, z której w naturalny sposób korzystają
Dzieci Aslauga, jest czysta i nie stanowi
zagrożenia dla struktury rzeczywistości
- innymi słowy nie spowoduje pęknięcia.
Jednak nadużywanie magicznych zdolności
jest niebezpieczne dla samych smoków: może
sprawić im ból, a nawet poważnie zranić.
Ryzyko niesie ze sobą także używanie przez
Smoczych Jeźdźców magicznych artefaktów,
które rezonują z kryształem w smoczym
sercu - a już rzucanie zaklęć jest głębokim
tabu, ponieważ stanowi olbrzymie zagro-
żenie dla życia smoka.
Szarzy Kapłani przestrzegają młode
Diady przed zwodniczym urokiem magii,
przywołując tragiczną historię Gavany,
siostry Aslauga i jej jeźdźczyni Orsy.

Korzystanie z najsilniejszych Mocy

W mechanice gry tę część smoczej
natury odzwierciedla możliwość - po
osiągnięciu odpowiedniego poziomu
Więzi - wykupienia za punkty Do-
świadczenia dodatkowych Mocy Smoka
oraz rozwinięcie już posiadanych (patrz
str. 102).
Smoka i magicznych artefaktów dodaje
do puli rzutu Kości Magii, które w razie
niepowodzenia zaznaczają smokowi
Stany (patrz str. 97). Ryzyko związane
z rzucaniem zaklęć przez Wybrańców
zostało opisane w rozdziale Magia
Kryształów (patrz str. 191).

165
 Diady
KONIEC SŁUŻBY

Co czuję? Jak niby mam odpowiedzieć na to pytanie? Chyba smutek… rozdzierający duszę
smutek i bezsilność. Jakbym opłakiwał swoją własną śmierć, jednocześnie będąc zmuszonym,
by dalej oddychać, chodzić, jeść. To nie do zniesienia.

- słowa Rahena Cierpliwego, wypowiedziane, gdy wyruszał samotnie w stronę

Księżycowych Szczytów, zapisane dla potomności pędzlem czcigodnej Akarimy.

Więź łącząca Diadę jest czymś w rodzaju
kontraktu, zawartego na około dwadzieścia
lat. Gdy ten czas minie, smok odlatuje, zabie-
rając ze sobą to, co dostał od swojego jeźdźca
- cechę, która sprawiła, że smok został częścią
Diady. Jeźdźcy, porzuceni po dwóch dekadach
wspólnej służby, mówią o przemożnym pra-
gnieniu, które odbierali telepatycznie od swoich
smoków. Ta potrzeba, to wezwanie jest tak
silne, że ostatecznie muszą mu ulec wszystkie
Dzieci Aslauga - nawet te dotąd związane,
wydawałoby się, nierozerwalną Więzią ze
swoim jeźdźcem. Czasem smok ostrzega
jeźdźca, że czas rozstania nadchodzi, próbuje
się pożegnać albo nawet przedłużyć wspólny
czas mimo wezwania, a czasem pewnego dnia
po prostu odlatuje - to zależy od charakteru
smoka i rodzaju łączącej Diadę relacji.
Czy to znaczy, że smok zostawia “wy-
brakowanego” człowieka? Czemu miałby
to robić, skoro Monada jest perfekcyjna
i kompletna? Według Zorina z Safry,
jeździec zawsze był częścią Mona-
dy, istniejącą w naszych wymiarach
w oczekiwaniu na swą pełnię, którą
doświadczyć ma w spotkaniu ze swym
smokiem. Innymi słowy - są tacy, którzy
po prostu rodzą się Smoczymi Jeźdźca-
mi. Mają za zadanie doświadczyć świata
i przygotować się na otwarcie jego wrót
dla Dziecka Aslauga. Po służbie zostają
w naszej rzeczywistości jako dar dla
świata, niosąc w sobie najprawdziwsze
żywe świadectwo absolutu.
Jeśli przed upływem dwudziestu lat smok
zginie, a jego jeździec przeżyje, sytuacja jest
bardzo podobna jak w przypadku zakończenia
służby. Były Wybraniec na zawsze traci to,
co oddał smokowi, a jeśli Więź była wyjąt-
kowo silna - często także popada w rozpacz,
otępienie bądź szaleństwo.
Co dzieje się, gdy to jeździec zginie
pierwszy? Niektóre smoki po prostu odlatują,
tak jakby zniknął jedyny powód, zmuszający
ich do bycia na ziemi. Niektóre, te bardziej
przywiązane do swoich towarzyszy, zostają
jeszcze jakiś czas, by uczestniczyć w cere-
moniach pogrzebowych, pożegnać Skrzydło,
zrozumieć, że to naprawdę koniec.
Zdarza się, że gdy jeździec zginie w star-
ciu z chimerą, smok zostaje, by doprowadzić
walkę do końca. W amoku, nie zważając
na ryzyko, próbuje zagryźć lub rozszarpać
wroga, który zniszczył jego Diadę. Bywa
i tak, że ktoś wykorzysta moment samotności
Smoczego Jeźdźca, by odebrać mu życie. Po
powrocie smok, widząc poległego towarzy-
sza, często niszczy wszystko w okolicy, jakby
chciał ukarać winnych. Tragizm sytuacji,
w której reszta Skrzydła jest zmuszona zabić
ogarniętego morderczym szałem smoka,
został ukazany w niejednej sztuce teatralnej,
balladzie czy powieści.
Nigdy się nie zdarzyło, żeby smok po-
rzucił swojego jeźdźca przedwcześnie. Nawet
jeśli ich relacja jest trudna i bolesna, Dziecię
Aslauga wytrwa do końca służby. Właśnie
dlatego Sądy Siedmiu są tak tragicznym
wydarzeniem - niezależnie od swojego cha-
rakteru i emocji, smok nie porzuci Wybrańca
i będzie go bronił do końca, nawet przeciwko
przyjaciołom z własnego Skrzydła. Skazana
Diada zawsze ginie razem.

166
Rozdział VI

GOTOWE SMOKI

Wybierz lub wylosuj swojego smoczego 2. Athru

towarzysza: Średniej wielkości smok, o klasycznie gadzich
1. Amaida kształtach, szerokim pysku z kostnymi wy-
2. Athru pustkami i krótkimi rogami oraz korpusie
3. Barna zawsze rozgrzanym wewnętrznym ogniem.
4. Cień Łuski Athru płynnie i spontanicznie zmieniają
5. Equinox kolor pod wpływem emocji - najpierw na
6. Esever Błyszczący grzbiecie, a potem coraz dalej, aż po czubek
7. Jar-naya ogona, jeśli emocja jest wystarczająco silna
8. Melekh i trwała. Kolor spokoju to zieleń, czerwień
9. Morszczyn wyraża gniew, pomarańcz irytację, smutek
10. Noria jest niebieski, zmieszanie fioletowe i tak dalej.
11. Xin Yo Athru jest niezwykle empatyczny, więc
12. Zbarrak aktywnie szuka kontaktu nie tylko z innymi
smokami, ale też z ludźmi i każdym żywym
1. A maida stworzeniem - poza chimerami. Jest chętny
Harmonijnie zbudowana smoczyca, której do współpracy i dobrze się czuje w grupie.
ciało chronią fioletowe łuski o ostrych kra- Zawsze dąży do utrzymania jak najlepszej
wędziach - większe i ciemniejsze na grzbie- atmosfery w Skrzydle i mocno przeżywa
cie, drobniejsze i jaśniejsze na podbrzuszu. ewentualne konflikty. W walce potrafi zro-
Ma długą, smukłą szyję i wąski, gadzi łeb, zumieć i przewidzieć ruchy przeciwnika.
zwieńczony trzema parami skierowanych
w tył, spiralnie skręconych rogów. Kiedy Charakter: Przyjacielski
odpoczywa na ziemi, lubi owinąć się skrzy- Moce:
dłami jak kokonem. ◊ Poznanie umysłu: szósty zmysł
Amaida nigdy nie działa pochopnie. ◊ Zionięcie: ogień
Swoim hipnotyzującym spojrzeniem potrafi ◊ Instynkt: przewidywanie ruchów prze-
wywołać zarówno podziw najpotężniejszego ciwnika
władcy, jak i strach w sercu najdzielniejsze-
go wojownika. Ma tendencję do bycia zbyt
opiekuńczą względem jeźdźca, o ile jej na 3. Barna
to pozwoli. Rozwścieczona pluje z paszczy Barna to zwalista smoczyca o potężnym,
wiązkami fioletowego ognia. Potrafi też stalowoszarym cielsku i krótkich, grubych
wystrzelić z pyska chmurę gęstego, smo- tylnych łapach oraz przednich, połączonych
liście czarnego dymu, który dezorientuje ze skrzydłami. Większość jej przysadzistego
przeciwnika. ciała pokrywają olbrzymie płyty kostne, two-
rzące coś na kształt szorstkiego i twardego
Charakter: Wyniosła pancerza. Nawet oczy i pysk ma osłonięte
Moce: masywną naroślą, przechodzącą na bokach
◊ Zionięcie: fioletowy ogień w parę zawiniętych do przodu i pokrytych
◊ Zasłona: chmura dymu pierścieniowatymi zgrubieniami rogów.
◊ Hipnoza: spojrzenie Mimo bojowego wyglądu, smoczyca
jest dość spokojna, jakby zdawała sobie spra-
wę, że niewiele rzeczy jest w stanie zrobić
jej krzywdę. Gdy jednak komuś uda się ją
rozwścieczyć lub zmusić do walki, Barna
potrafi tupnięciem potężnej nogi sprawić,

167

że cała okolica trzęsie się w posadach, a jej
gniewny ryk przeraża nawet chimerę.
Charakter: Stanowcza
Moce:
◊ Sprowadzenie kataklizmu: trzęsienie ziemi
◊ Naturalny pancerz: kostne płyty
◊ Osłabienie: potężny ryk
4. Cień
Sporych rozmiarów smoczyca o drobnych,
przypominających rybie łuskach w kolorze
ciemnego indygo, szerokich błoniastych
skrzydłach i wąskim łbie z dwoma rzędami
ostrych zębów. W trakcie lotu, zwłaszcza
pikując, osiąga zawrotne prędkości. Potrafi
tworzyć iluzje, by odwrócić uwagę przeciw-
nika, ale jej główną bronią jest zielony ogień
z paszczy, który eksploduje, uderzając w cel.
Cień syczy na innych jeźdźców, wdaje
się w walki o terytorium ze smokami, a nawet
potrafi, niesprowokowana, pożreć stojącego
zbyt blisko gapia, przez co wielu uważa ją
za podstępnego smoka o złej naturze. Jednak
w rzeczywistości to istota o prostym charak-
terze, która darzy osobę, z którą połączyła ją
Więź, czystą, wręcz romantyczną miłością.
Woli zginąć w walce wraz ze swoim jeźdź-
cem, niż dożyć dnia, gdy będzie musiała go
opuścić.
Charakter: Zaborcza
Moce:
◊ Iluzja: instynktowny kamuflaż
◊ Naturalny pocisk: zielony ogień
◊ Zwrotna: podniebne akrobacje
5. Equinox
Imponująca rozmiarem smoczyca o roz-
łożystych skrzydłach, stworzonych raczej
do swobodnego lotu, niż manewrowania
w ciasnych przestrzeniach. Swojego długiego
ogona używa niczym bicza. Jej łuski są wąskie
i wydłużone, z wierzchu hebanowe, a we-
wnątrz białosrebrzyste. Equinox używa ich
do komunikacji i wyrażania nastroju, a także
zbijania z tropu przeciwników - wydaje się,
jakby jej kontury były płynne w wyniku
nieustannego pulsowania i falowania.
168
Diady
Gdziekolwiek pojawia się smoczyca,
przynosi ze sobą chaos, jakby uważała za
swoją powinność utrzymanie świata w stanie
nieustannej wojny i konfliktu. Na co dzień
okrutna i nieobliczalna, potrafi upodobać
sobie mniejsze od siebie istoty i bronić ich
z niezwykłą zaciekłością. Jest wiecznie
głodna - zarówno pożywienia, jak i walki.
Charakter: Chaotyczna
Moce:
◊ Sprowadzenie kataklizmu: burza
◊ Wytrzymała: olbrzymi rozmiar
◊ Naturalna broń: ogon
6. Esever Błyszczący
Ciężko powiedzieć, jakiego koloru są łuski
Esevera, bo nie dość, że ciągle się mienią,
to jeszcze smok ten potrafi świecić oraz ziać
smugą oślepiającej, palącej energii. Niektórzy
twierdzą, że jest srebrny, inni, że opalizu-
jący, jeszcze inni - że bestia potrafi stać się
przeźroczysta i rozpłynąć w powietrzu, by
zmylić wrogów.
Esever umie się teleportować. Często
też dodaje do tego iluzję kilku świetlistych
smoków w różnych miejscach, co całkowicie
dezorientuje chimery. Świetnie sprawdza się
przy rozpraszaniu przeciwnika i odciąganiu
go od bardziej bojowych członków Skrzy-
dła. Lubi błyszczeć również na tle innych
smoków, zatem by ściągnąć całą uwagę
i uwielbienie ludzi, robi wokół siebie dużo
szumu podczas odwiedzin w świątyniach,
miastach czy obozowiskach.
Charakter: Próżny
Moce:
◊ Teleportacja: zniknięcie
◊ Iluzja: powielanie rzeczywistości
◊ Oszołomienie: oślepiający blask
Test Drive
How To Train
Your Dragon OST (2010)
Rozdział VI
7. Jar-naya
Z daleka można pomyśleć, że to olbrzymi ptak
- kiedy leci, na niebie widać głównie feerię
barw: zieleni, błękitu, czerwieni i bieli. Za
smoczycą ciągnie się długi ogon, zakończony
piórami przypominającymi różnokolorowe
wstęgi. Z bliska można zauważyć, że co
prawda jej smukłe ciało pokrywają drob-
niutkie łuski, ale spomiędzy nich wyrasta
także wielobarwne pierze.
Podczas lotu, zawsze pełnego wymyślnych
figur i zwinnych skrętów, Jar-naya uwielbia
śpiewać. Nikt nie potrafi pozostać obojętny
na głos łaknącej podziwu smoczycy - ludzie
porzucają walkę, pracę i odpoczynek, by po-
znać jego źródło. Podczas starcia, smoczyca
głównie pomaga odciągnąć uwagę od reszty
Skrzydła, a po walce, leczy rany towarzyszy
swoimi łzami.
169
Charakter: Pogodna
Moce:
◊ Zwrotna: finezyjny lot
◊ Hipnoza: śpiew
◊ Uzdrawianie: leczące łzy
8. M elekh
Ten niewielki, piaskowo-beżowy smok jest
nie tyle przerażający, co zwyczajnie brzydki.
Ma krępe ciało pokryte kostnymi narośla-
mi i kolcami. Jego ogon wygląda jak tępa,
nabijana szpikulcami maczuga. Z krótkiego
pyska, nawet kiedy jest zamknięty, wystają
krzywe zębiska, a skrzydła mają grube,
nieprzepuszczające światła błony, szorstkie
i nieprzyjemne w dotyku. W walce potrafi
wystrzelić w przeciwnika chmurę cuchnącego
pyłu, który skutecznie zniechęca do ataku.
W tym skrzydlatym potworze, zaska-
kują mądre i spokojne oczy kogoś, kto dużo
rozumie i jest gotów dać drugą szansę, jeśli
szybko wytłumaczysz i naprawisz swój błąd.
Wbrew wyglądowi, Melekh jest łagodnym
smokiem, który do przemocy ucieka się
tylko w ostateczności. Żywo interesuje go
świat ludzi i ich zwyczaje, ma też naturalny
instynkt w sprawach magii.
Charakter: Refleksyjny
Moce:
◊ Wyczucie magii: mistyczna wiedza
◊ Trujący: jadowite kolce
◊ Odstraszający: cuchnący pył
9. Morszczyn
Ciemnozielony smok o długim, płaskim
cielsku wspartym na czterech krótkich i pa-
zurzastych łapach. Jego pysk, również długi
i spłaszczony, zdobią ostre zęby, wyłupiaste
oczy i potężne nozdrza. Przez grzbiet biegnie
grzebień kolców. Wyglądałby jak olbrzy-
mi aligator, gdyby nie cienkie nietoperze
skrzydła, które na ziemi składa wzdłuż boków
jak dwa parawany.
Morszczyn nieźle lata i radzi sobie
z walką w powietrzu, ale dopiero w morskich
głębinach ujawnia swoją grację i zwinność.
Potrafi zresztą oddychać pod wodą. Uwiel-
bia polowanie na ryby i wylegiwanie się na

słońcu. Gdy ktoś zajdzie mu za skórę - lub
też bez powodu - pozwala sobie na złośliwe
żarty. Najczęściej Morszczyn wciąga lub
wrzuca taką istotę do wody. Czyżby miało to
związek z umiejętnością czytania w ludzkich
umysłach? Może jednak ofiary żartów nie są
tak do końca przypadkowe?
Charakter: Złośliwy
Moce:
◊ Zajadły: niewrażliwość na ból
◊ Wytrzymały: wyjątkowo twarde łuski
◊ Poznanie umysłu: wyczucie złych intencji
10. Noria
Zadziorna, ciemnobrązowa smoczyca o ma-
towych, przypominających szorstką korę
łuskach. Spomiędzy nich gdzieniegdzie wy-
rastają kępki sierści w podobnym odcieniu.
Ma dwie łapy i dwie pary skrzydeł, tylne
krótsze i węższe od przednich, a wszystkie
zakończone chwytnymi pazurami.
Noria to urodzony drapieżnik. Jest sprytna
i zawzięta, a do tego świetnie potrafi kryć
się w cieniach i przemieszczać bezszelestnie
w każdym terenie. Pomaga jej w tym fakt,
że jest jednym z najmniejszych smoków. Lubi
podkradać się do celu i atakować odsłonięte
lub osłabione miejsca zaskakująco silnymi, jak
na swoje rozmiary, szczękami. Niełatwo ją
zabić. Z niejednej walki wychodziła skrwa-
wiona i poszarpana tak, że wydawało się, że
nie ma szansy, by się wylizała. A jednak kilka
dni później, radośnie szczerząc kły, ruszała
do kolejnego starcia.
Charakter: Uparta
Moce:
◊ Niezłomna: twardy charakter
◊ Naturalna broń: silne szczęki
◊ Zwinna: dwie pary skrzydeł
11. X in Yo
Smukły smok o wydłużonych, wężowych
kształtach, pokryty łuskami w kolorze morskiej
zieleni. Ma cztery krótkie, sprężyste łapy oraz
niewielkie skrzydła o cienkich niczym papier,
przezroczystych błonach i piekielnie ostrych
krawędziach. Jego ruchy cechuje ostrożność
170
Diady
i elegancja. Głowę zdobią niewielkie, rozwi-
dlone na końcach, białe rogi, a oczy mienią
się tysiącami fasetek jak u owada. Potrafi
nimi dostrzec nie tylko, to co jest, ale także
to, co wydarzyło się w przeszłości.
Chłodna w dotyku skóra Xin Yo pasuje
do jego zdystansowanego charakteru. Kiedy
spokojnie i powoli wyciąga swe kończyny, by
postawić następny krok lub owadzimi oczami
obserwuje otoczenie ( jakby w zadziwieniu),
wydaje się zupełnie obcą istotą. Kiedy trzeba,
umie jednak poruszać się z zawrotną pręd-
kością i błyskawicznie reagować na każdy
ruch przeciwnika.
Charakter: Wycofany
Moce:
◊ Wizje przeszłości: magiczne oczy
◊ Zwinny: wężowe ciało
◊ Nieuchwytny: niezwykła szybkość
12. Zbarrak
Piękny, ogniście czerwony smok z grzywą
cienkich, ostrych kolców wokół szyi, które
potrafi postawić na sztorc, tworząc pancerz
trudny do sforsowania . Ma silny, umięśniony
korpus i łapy wyposażone w imponujące pazury.
W trójkątnym pysku błyszczą duże, bystre
oczy w kolorze płynnego złota, chronione
przejrzystą trzecią powieką, która przesuwa
się poziomo nawet po szeroko otwartym oku.
Zbarrak jest zbyt agresywny, by dobrze
dogadywać się z innymi Dziećmi Aslauga.
Szybko i zdecydowanie stara się zdominować
każdą relację. Chimery tropi zaciekle i nie-
ustępliwie, a denerwujących go ludzi zabija
szybko i spektakularnie. W walce stawia na
zwarcie i brutalną siłę mięśni, kłów i pazurów.
Charakter: Wojowniczy
Moce:
◊ Zionięcie: ogień
◊ Naturalna broń: pazury
◊ Naturalny pancerz: kolczasta grzywa
Rozdział VII
VII
MAGIA KRYSZTAŁÓW
ASLAUG I GAVANA
Legenda mówi, że po tym, gdy Aslaug wziął
Vesa na swego jeźdźca, przyzwał do siebie
inne smoki, aby wraz z nim zabrały się za
dzieło ratowania świata. Pierwszą z przy-
wołanych była Gavana - siostra Aslauga
o przezroczystych łuskach, pod którymi
przelewało się srebro.
Gavana wybrała na towarzyszkę ma-
ginię obdarzoną niezwykłą mocą - Orsę,
zwaną później Błogosławioną. Chociaż Ves
na początku swojej drogi zabijał wszystkich
magów, których napotkał, nieustraszona Orsa
sama przybyła do niego, by udowodnić, że są
i tacy, którzy żałują swoich przewin i proszą
o łaskę. Pomimo tego, że wcześniej używała
mocy wyłącznie do uzdrawiania ludzi, po
dołączeniu do Pierwszego Skrzydła przysięgła
zupełnie odrzucić magię.
Smoczyca zabrała Orsie jej wrodzony
talent do rozumienia kryształów. Powiada-
ją, że w ten sposób Gavana stała się niemal
równie potężna, jak jej brat. Jednocześnie
pokazała, że ludzie nie powinni czarować,
bo magia jest zarezerwowana dla smoków.
Orsa mogła używać mocy tylko poprzez
smoczycę, dzięki czemu jej magia była czysta.
Niestety, Gavana przypłaciła swą odwagę
i ambicję przedwczesną śmiercią. Diada
używała smoczego kryształu do magii tak
potężnej, że w niespełna rok, moc wypaliła
ciało smoczycy. Gdy umierała, oddała Orsie
talent wraz z obowiązkiem pilnowania, by
do magii odwoływano się tylko w ostatecz-
ności. Przekazała wszystkim Diadom, a więc
całemu światu, że moc, którą włada Orsa,
ma jej błogosławieństwo. Od tej pory Orsa
mogła wskazywać, czyja magia jest czysta.
Stąd wzięli się Wierni - magowie w służbie
173
Zakonu Prawdy. Lecz kto włada magią - na-
wet czystą! - nie może dosiąść smoka, gdyż
będzie to jego zgubą. Ludzka magia niszczy
bowiem smocze kryształy.
Przykazania Szarego Zakonu, przeka-
zywane od czasów Orsy, mówią wyraźnie,
aby nie korzystać z magii, jeśli można uciec
się do innych środków, by odegnać zagro-
żenie. Należy używać tylko niezbędnych
artefaktów i nie tworzyć nowych magicznych
przedmiotów z wyjątkiem Oczu Gavany.
Jedna z Herezji Większych głosi, że Asl-
aug i Gavana - równi sobie w potędze,
ale różniący się charakterem - wspólnie
przybyli ratować świat. Gavana, na proś-
bę uzdrowicielki Orsy, chciała nauczyć
ludzi, jak bezpiecznie korzystać z magii.
Aslaug, biorąc stronę nienawidzącego
magii Vesa, wolał jej zakazać. Między
rodzeństwem doszło do gwałtownej
kłótni, w której popędliwy Złoty Smok
wpadł w furię i zabił łagodną Srebrną
Smoczycę. I chociaż od razu pożałował
swojego czynu, nie powstrzymało go
to przed wykorzystaniem jej śmierci
jako narzędzia do osiągnięcia własnych
celów. W innej wersji opowieści to Orsa
zdradziła ufną smoczycę, świadomie
korzystając ze smoczego kryształu i do-
prowadzając do jej śmierci, żeby uwolnić
się od Więzi i odzyskać odebraną jej
moc. Według jeszcze innej herezji to
wszystko stek bzdur, bo nigdy w historii
nie zdarzyło się, żeby smok oddał to,
co sobie wcześniej przywłaszczył, ani
dobrowolnie, ani pod przymusem.

MAGIA W DAWNYCH
CZASACH
Przed Czasem Nocy magia była wszędzie.
Pozwalała czynić cuda i kreować koszma-
ry. Umożliwiała tworzenie piękna, takiego
jak skąpany w blasku kryształów Dakamar,
miasto strzelistych domów-twierdz, o któ-
rym mówiono, że nigdy nie zachodzi nad
nim słońce. Dzięki magii powstały także
Wrota pomiędzy Twierdzami Siostrzanej
Tetrarchii, które pozwalały przenosić się
w mgnieniu oka w miejsca oddalone o setki
mil nie tylko pojedynczym wędrowcom, ale
i całym karawanom. Magia pozwalała też na
niewyobrażalne okrucieństwa - jak deszcz
płonących meteorytów, sprowadzony przez
oreidańskich magów nieba, który zamienił
w pogorzelisko całe królestwo Awadaru. W le-
gendach pobrzmiewa echo jeszcze większych
cudów - zawracania biegu rzek, wypiętrzania
nowych łańcuchów górskich czy zmieniania
całych wrogich armii w spłoszone wróble.
Czy to wszystko prawda? Być może.
A jednak obecnym mieszkańcom Imperium
najtrudniej jest uwierzyć nie w potęgę, a po-
wszechność magii w dawnych dniach. Ponoć
w każdej puszczy, dżungli czy tajdze można
było spotkać mądrych, prowadzonych przez
głos kryształu, zawieszonego na szyi bądź
osadzonego w sękatym kosturze. Umieli oni
rozmawiać z dzikimi zwierzętami, odwiedzać
krainy umarłych i leczyć nawet śmiertelne
choroby. Opowiada się o pasterzach, którzy
174
M agia
przywiązywali błyszczące kamyki do fujarek,
na których grali, by kozy nie odłączały się od
stada. O bandytach, okradających ludzi nie
tylko z kosztowności, ale i wolnej woli przy
pomocy sztyletów z wprawionym czarnym
klejnotem. O majstrach cechowych, którzy
korzystając z księżycowego blasku, przesianego
przez kryształowe soczewki, tworzyli stal tak
twardą i giętką, że podobnej próżno szukać
w całym Imperium. Przed kataklizmem magia
była jednym z nieodłącznych składników
życia - mniej lub bardziej ujarzmionym czy
zrozumianym, ale wszechobecnym.
To dlatego w niektórych prowincjach
ludziom tak trudno uwierzyć, że magia
mogła sprowadzić Czas Nocy. Przecież
była wszędzie i od zawsze - i nigdy nic się
nie stało! Wielu zafascynowanych magią
badaczy uważa, że coś innego musiało
nadwyrężyć barierę między światami.
Istnieje nawet herezja głosząca, że to
sam Aslaug osłabił barierę, by dzięki
temu do świata ludzi mogły przybyć
najpierw chimery, a potem smoki.
DZIEWIĘCIORO
Analizując pamiętniki, zapiski i inne źródła
sprzed Czasu Nocy można dość precyzyjnie
określić punkt zwrotny, który zwiastował
nadejście katastrofy. W pewnym momencie
pośród wielu potężnych magów pojawiło
się kilku legendarnych, których moc zde-
cydowanie przewyższała innych. Ta grupa
nazywana jest Dziewięciorgiem, choć nikt
nie wie, czy faktycznie taka była ich liczba.
Wygląda na to, że szybko opanowali świat
i w zasadzie nie było miejsc, gdzie jedno
z nich nie miałoby swoich przeważających
wpływów. Zachowały się przekazy o kra-
inach niezwykle przez nich zmienionych,
a czasem nawet mających stałe przejścia
do innych wymiarów. Podobno każde
z Dziewięciorga zdobywało moc na swój
sposób - wywodząc się z innych systemów
magii, opierając na innym sposobie działania
Rozdział VII
i specjalizując w innych kryształach. To, co
ich łączyło i dzieliło zarazem, to wielkie
możliwości i ambicje.
Wiadomo, że niedługo przed nastaniem
Czasu Nocy, Dziewięcioro po raz pierwszy
spotkało się twarzą w twarz. Nikt nie wie,
o czym rozmawiali. Niektórzy twierdzą, że
doszło do wypowiedzenia między nimi wojny
i to ona właśnie doprowadziła do katastrofy.
Inni - że magowie doszli do porozumienia
i podzielili świat na strefy wpływów albo, że
zaczęli współpracować i dzielić się wiedzą,
a Czas Nocy nadszedł jako nieuchronny
efekt beztroskiego nadużywania magii na
niemożliwą wcześniej skalę. Istnieje też teoria
- uznawana obecnie za herezję - że magowie
przewidzieli nadchodzącą katastrofę, a na
spotkaniu szukali sposobu, by jej zapobiec.
Dziewięcioro - herezje
◊ Dziewięcioro było prawdziwymi
bogami ludzkości.
◊ Ci z Dziewięciorga, którzy przeżyli,
założyli zakony.
◊ Chimery przybyły, kiedy Dziewię-
cioro zostało zamordowanych.
◊ Dziewięcioro to pierwsi magowie,
którzy umieli zmieniać się w chimery.
◊ Pierwsze Skrzydło zawarło pakt
z Dziewięciorgiem. To dlatego
mogli oczyścić świat z potworów.
◊ Po przybyciu Aslauga Dziewięcioro
zostało Pierwszym Skrzydłem.
Czy byli to więc dobroczyńcy ludzkości,
którzy przekroczyli granicę rozsądku, czy
może despoci, którzy wywołali magiczny
kataklizm przez swą nienasyconą ambicję? Nie
wiadomo. Nie ma też pewności, że wszyscy
zginęli. Zapewne niektórzy z najpotężniejszych
magów, z którymi ścierało się Pierwsze Skrzy-
dło, należeli do Dziewięciorga. Powszechnie
wierzy się, że tak było w przypadku Margot
z Gór Gwieździstych. Czy jednak któremuś
udało się uniknąć wykrycia i żyje po dziś
dzień lub czeka na przebudzenie w zapieczę-
175
towanej magią krypcie? Kto może wiedzieć,
do czego zdolni są ludzie dysponujący taką
mocą? Jedno jest pewne - wciąż istnieją
w Imperium miejsca przesycone ściągniętą
przez nich magią, pomniki ich niezmierzo-
nej potęgi. Także pamięć o Dziewięciorgu
w niektórych rejonach Imperium jest wciąż
żywa, a magowie-renegaci i rabusie grobow-
ców marzą o odkryciu ich pracowni, ksiąg
czy stworzonych przez nich artefaktów.
Og’kebe Hai, jeden z pierwszych Wier-
nych, zanotował w swoich pamiętnikach,
że paradoksalnie Pierwsze Skrzydło wal-
czyło z najsilniejszymi chimerami, ale
z najsłabszymi magami. Według niego
ci, którzy faktycznie przeżyli Czas Nocy,
byli zbyt sprytni i ostrożni, by rzucić
się do walki przeciw smokom, a reszta
była już szalona lub dopiero uczyła się
rzemiosła. Naprawdę niebezpiecznie,
pisał Og’kebe, będzie, jeśli nie wytępimy
wszystkich magów i damy im szansę na
badania, rozwój i przekazywanie wiedzy
przez kilka pokoleń.
Czas Nocy to okres, gdy magia najmocniej
skrzywdziła świat przyrody. Nie wiadomo,
czy najpotężniejsi z magów walczyli między
sobą, czy też starali się po prostu rozpaczliwie
bronić przed potworami z innych światów.
W każdym razie nie patrzyli już na konse-
kwencje i czerpali moc bez opamiętania. Morza
gotowały się lub wysychały, wypiętrzały się
góry, pradawne puszcze kładły się pokotem,
twierdze, miasta i całe krainy znikały pod
lodem lub lawą z wykwitających nagle spod
ziemi wulkanów. Nic dziwnego, że więk-
szość magów zdolnych do takich wyczynów
zginęła lub oszalała.
 M agia
RODZAJE MAGÓW
Bezkresne Imperium mieści w sobie wszystkie z wprawionymi klejnotami, przez nadpalone
rodzaje użytkowników magii, jakie jesteś fragmenty pamiętników, aż po zachowane
w stanie sobie wyobrazić. Magowie, cza- w nienaruszonym stanie pracownie i skarbce
rodziejki, alchemicy, szamanki, szeptuchy, starożytnych czarodziejów.
zaklinacze, wróżbici i wiedźmy - każda
kraina, każda kultura ma własne określenia
Przykłady uczonych:
na ludzi używających magii i własne poda-
nia oraz przesądy na ich temat. Łączy ich ◊ M agnatk a , która rodzinną fortunę
z pewnością jedno - by korzystać z magii, przeznacza na wysyłanie z pozoru nie-
potrzebują kryształów. Dzielić może cała winnych ekspedycji kartograficznych
reszta - podejście, metody, motywacja, umie- do odległych zakątków Imperium, by
jętności, przekonania, poziom kontroli nad gromadzić magiczne księgi i artefakty.
mocą i tak dalej. Zaproponowany poniżej ◊ Guślarka , notująca w zielniku, które
podział ma być pomocą w nawigowaniu naturalnie występujące kryształy mogą
wśród tej różnorodności. wzmocnić lub zmienić działanie znanych
od pokoleń ziół.
UCZENI ◊ Zafascynowany magią Wezyr , który
w sekrecie przeprowadza eksperymenty
Uczeni to użytkownicy magii, którzy me- na żywych skazańcach, by zrozumieć
todycznie i skrupulatnie studiują naturę i okiełznać moc znalezionego na pustyni
kryształów, opierając się na źródłach sprzed artefaktu.
Czasu Nocy lub prowadząc własne badania.
Część uczonych próbuje odkryć sekrety
magii na własną rękę poprzez obserwację
i niebezpieczne eksperymenty. Jednak
większość poświęca lata na szukanie i stu-
diowanie wiedzy z dawnych dni. Kataklizm
nie wymazał przecież wszystkich śladów
po magicznych potęgach, które władały
światem przed nastaniem Czasu Nocy.
Odpryski dawnej wiedzy kryją się teraz za
magicznymi barierami, drzemią pod lodem
i pustynnym piaskiem, czekają zagrzebane
w ruinach i kryptach. Odrobina szczęścia,
niezwykła wytrwałość lub prozaiczne
pieniądze pozwolą trafić na pozostałości
po dawnej magii - od złotych bransolet

Cytryn wielkości orzecha przez dwanaście wielkich klepsydr na tydzień naświetlać, zaczynając
od pierwszych mgieł po przesileniu Węża w Koronie. Następnie w ciemnościach trzymać i tylko
raz na noc, na święte miejsce wynosić, zgodnie z ryciną kłaść i na wschodnim ołtarzu ogień
oliwny zapalać. Tak też siedem razy uczynić. Dopiero potem można Kamień Ocelota srebrem
zalać i zgodnie z ryciną wprawić w kołczan z cyny, masą perłową od zewnątrz wykładany.

- fragment odzyskanego zwoju z Epentaru.

Miejsca brakujących rycin nie ustalono, działanie kołczanu nieznane.

176
Rozdział VII

SPADKOBIERCY obrzędów. Nie wszyscy spadkobiercy są

Spadkobiercy to użytkownicy magii, któ-
rzy kontynuują tradycje magiczne sprzed
Czasu Nocy, przekazane im bezpośrednio
przez innych magów.
Ślady przeszłości zachowały się nie tylko
w ruinach i księgach. Z jednej strony skraw-
ki dawnej wiedzy przetrwały w umysłach
potomków dawnych cywilizacji w formie
mitów, rytuałów i obyczajów. Ludzie, którzy
je powtarzają, mogą nie być świadomi ich
magicznej mocy, niemniej z niej korzystają.
Z drugiej strony - istnieją nie tylko rody,
ale i całe społeczności, które w sekrecie
pieczołowicie przechowują i przekazują
potomnym magiczne tradycje, wyrażone
wprost lub przebrane w szaty religijnych
świadomi, dlaczego to, co robią, działa, ale
mają wiedzę potrzebną do przeprowadzenia
rytuałów tak, aby uzyskać zamierzony efekt.
Przykłady spadkobierców:
◊ Prosty myśliwy, którego dziad nauczył,
że musi nosić odpowiednie amulety
ochronne, gdy chce polować w puszczy,
porastającej starożytne granitowe ruiny.
◊ Jubiler ze starego rodu, który zachował
wiedzę o tym, jak szlifować kryształy,
a teraz żąda za swoje usługi bajońskich
sum, od działających potajemnie magów.
◊ Zajmująca się uzdrawianiem szamanka ,
kultywująca w tajemnicy święte rytuały,
przekazane jej przez babkę i matkę.

Pamiętam, że mój ojciec miał na dłoniach serpentyny z gadziej skóry, zaplecione wokół pal-
ców i nadgarstków. Śpiewał niskim basem, brzmiącym jak pomruk z wnętrza ziemi. Śpiewają
ze mną wszyscy ojcowie i córki, matki i synowie - mówił - wszyscy, którzy żyli i umierali na
zboczach Harad Agorat. Zawsze, kiedy dotykał kryształu, coś się w nim zmieniało… W tobie
też się odmieni, gdy zajmiesz moje miejsce - mówił - gdy serpentyny wężowej skóry znajdą
ścieżkę do twojej krwi i pierwszy raz poprowadzisz rytuał Czarnego Księżyca.

- fragment sagi Aidu.

GENIUSZE „dzikimi magami” z pogardą, w której jest

Geniusze to użytkownicy magii, którzy
intuicyjnie pojmują , jak korzystać z potęgi
kryształów i magicznych przedmiotów.
Wielu magów nigdy nie uczyło się,
jak korzystać z mocy. Nie musieli. Wy-
starczy, że spojrzą na kryształ, by wiedzieć,
jaki ma potencjał i jak z niego skorzystać.
Jedni twierdzą, że słyszą głos mieszkają-
cych w kryształach duchów, przodków lub
demonów. Inni w piruetach opadających
jesienią liści dostrzegają znaki prowadzące
ich w święte miejsca, gdzie trzeba wznosić
modły. Jeszcze inni są przekonani, że bliskość
kryształu pozwala im czytać alfabet, którym
bogowie napisali świat i rozumieć gramatykę
ich języka. Szarzy często nazywają geniuszy
też odcień strachu, ponieważ efekty dzikiej
magi bywają nieprzewidywalne.
Przykłady Geniuszy:
◊ Potężny i częściowo obłąkany guru
sekty, który wieszczy kres dni i na po-
twierdzenie swych słów otwiera ogniste
szczeliny w ziemi.
◊ Złodziejka artefaktów, która po odkryciu
dawnej pracowni maga instynktownie
wie, jak korzystać ze znajdujących się
tam przedmiotów.
◊ Noszone w lektyce dziecko, które - czer-
piąc nieświadomie moc z rosnących pod
ziemią kryształów - swoim śmiechem lub
płaczem kontroluje pogodę w regionie.

177
 M agia
Powyższy podział to tylko uproszczenie.
Niejeden uczony ostatecznie trafił na
mentora, stając się spadkobiercą jego
wiedzy i doświadczenia. Niejeden ge-
niusz nauczył się częściowo panować
nad swoim darem, studiując zapiski
dawnych magów. Mieszając te trzy
rodzaje użytkowników magii, można
stworzyć niezliczone zastępy zaskaku-
jących antagonistów i nieoczekiwanych
sojuszników.

Kiedy patrzę na kryształ, on do mnie mówi. Mówi mi, co stanie się, gdy go wystawię na sło-
neczne promienie, a co, gdy powieszę nad ogniskiem. Każda skaza, każdy pęcherz powietrza,
każda tnąca go ruda, opowiadają mi o możliwościach i szansach. Chcecie, abym nie dzieliła
się tym, co słyszę, bo chcecie zamknąć ludziom dostęp do wiedzy o bogach, którzy byli i będą.
Chcecie, byśmy żyli w cieniu smoczych skrzydeł, zamiast w świetle możliwości. Obracam chaos
przeciw waszym zasadom, uczę otwierania oczu na przekór waszym naukom o strachu!
Nie utrzymacie rzeczywistości!

- z transkrypcji przesłuchania Gerdy Warzycielki, dzikiej magini, która sprowadziła na

żyzny Hurnan upał, suszę i szarańczę, zamieniając cały kraj w pustkowie.

LEGENDARNI dawne laboratorium. Taki zbieg okoliczności

Niektórzy użytkownicy magii wrodzone
rozumienie kryształów łączą z dostępem do
wiedzy, mając czas i środki, by ją zgłębiać.
Tacy magowie zdarzają się rzadko, a ich moc
przechodzi najśmielsze oczekiwania. Dlate-
go Szary Zakon poświęca tak wiele energii
na tropienie i usuwanie geniuszy, chociaż
mogłoby się wydawać, że uczeni i spadko-
biercy stanowią większe niebezpieczeństwo.
Możliwości uczonych zależą od ich intelektu,
zasobów i wpływów - ciężko zostać mistrzem
dziedziny, gdy trzeba ukrywać fakt, że się ją
studiuje, a potrzebne materiały i narzędzia
kupować od oszustów i przestępców. Z kolei
spadkobierców ogranicza jakość oferowa-
nych im nauk, zazwyczaj zniekształconych
i niekompletnych. Skala niebezpieczeństwa
jest tu mniej więcej znana.
Gdy chodzi o geniuszy, nigdy nie wia-
domo, które z nich znajdzie nauczyciela
lub natknie się na księgę czy ukryte gdzieś
może sprawić, że wrodzony talent zmieni
się w niemożliwą do przewidzenia potęgę.
Z perspektywy Szarego Zakonu możliwość,
że legendarny mag objawi się w ten sposób,
stanowi realne zagrożenie, które mogłoby
zachwiać stabilnością Imperium, a nawet
doprowadzić do drugiego Czasu Nocy.
Paradoksalnie istnienie Wiernych -
zarazem uczonych i spadkobierców -
ogromnie zwiększa prawdopodobieństwo
pojawienia się maga, który wrodzone
predyspozycje połączy z rzetelną wiedzą
i bezpośrednim przyjmowaniem nauk.
Dlaczego zatem w ich szeregach nie
ma legendarnych magów? A może są,
tylko dobrze się maskują - albo Szary
Zakon nieoficjalnie zezwala na ich
istnienie, przekonany, że potrafi nad
nimi zapanować?

178
Rozdział VII
NATURA MAGII
Od tysiącleci ludzie próbowali na różne
sposoby wytłumaczyć, skąd bierze się magia.
Oto jak widzą tę kwestię Wierni z Szarego
Zakonu.
Świat, w którym żyjemy, jest odbiciem
i konkretyzacją abstrakcyjnego Wzorca . Wzo-
rzec znajduje się poza czasem i przestrzenią:
w bezczasie i zaprzestrzeni. Jest nieskończony
i wieczny. Można go rozumieć jako niewy-
obrażalnie skomplikowany ornament, pełen
wielorakich symetrii albo też zbiór znaków,
z których układają się wszelkie możliwe słowa
i historie: te najpiękniejsze i nieskończenie
kunsztowne, ale i te nieznośnie bełkotliwe
i zupełnie pozbawione sensu. Wzorzec to
wszystko, wszędzie i naraz - niewyczerpane
możliwości istnienia.
Świat oczywiście tak nie wygląda. Rzą-
dzą nim ustalone zasady, na przykład takie,
że wystrzelona w niebo strzała spadnie na
ziemię, a rozbity kielich nie podskoczy z po-
wrotem na stół i nie poskłada się w nienaru-
szoną całość. Wiadomo, że dzieci rodzą się
z łona matek, a nie przylatują ze spadającymi
gwiazdami. Szewc, który robi ci buty w Ve-
sedzie nie zakłada, że jednocześnie galopuje
na koniu po Górach Cmentarnych albo, że
pewnego dnia obudzi się z pięćdziesięcioma
trzema palcami. Wszystkie te niecodzienne
cuda - i nieskończenie więcej - działyby
się w każdym miejscu i w każdej chwili,
179
gdyby naszym domem był Wzorzec. W takiej
rzeczywistości po prostu nie dałoby się żyć.
Jednocześnie wszystkie te cuda są możliwe
w naszym, z grubsza poukładanym, świecie
właśnie dzięki magii!
Uczeni z Szarego Zakonu nazywają nasz
świat Splotem. Wzorzec przyjmuje w nim
konkretną namacalną formę. Z nieograniczo-
nej różnorodności upraszcza się w konkret.
Kiedy bierzesz do ręki pędzel, nie możesz
namalować wszelkich możliwych ornamentów
naraz, masz czas i przestrzeń na jeden. Kiedy
nadajesz dziecku imię, nie możesz wybrać
wszystkich słów ze wszystkich języków, tylko
jedno słowo będzie imieniem. W ten sposób
ziszcza się Wzorzec.
Niektórzy mistycy, którzy ujrzeli fragmenty
Wzorca, opisywali je jako rozkwitające bez
końca, koronkowe płatki śniegu zbudowane
ze światła albo jako trójwymiarowe wykresy
- plany niewyobrażalnych pałaców, kreślone
światłem przez szalonego architekta. Dlatego
światło uważane jest za podstawowy fun-
dament świata - tak w naszych wymiarach,
jak i w bezczasie i zaprzestrzeni. Tworzy
konstrukcje, na których opiera się rzeczywi-
stość. To osnowa i główny wątek dla Splotu.
Trzeba jednak koniecznie doprecyzować,
że tak naprawdę chodzi tu o rodzaj energii,
której nadano nazwę pyrin. Najczęściej pyrin
przyjmuje właśnie formę światła. Jest więc
pyrin Słońca i pyrin Księżyca, gwiazd, iskier
z ogniska, ale także pyrin blasku bijącego
od złotej korony, pyrin czyjegoś spojrzenia,
a nawet pyrin ciemności. Prawdopodobnie
istnieje też idealny pyrin Wzorca.
Wyobraźmy sobie więc Splot jako prze-
piękny, niezwykle skomplikowany kobierzec,
za którym kryje się Wzorzec. Ornamenty
na kobiercu poruszają się i zmieniają, ale są
nierozerwalnie związane z mocnymi nićmi
światła. Wyobraźmy sobie teraz, że to ko-
bierzec, w który wszyto klejnoty. Gdybyśmy
mogli go dotknąć, poczulibyśmy te miejsca,
w których z płaskiego, wełnistego materiału
wyrasta graniasty kryształ. Nasze palce byłyby
zaskoczone tym, jak kryształ wystaje ponad
powierzchnię kobierca i przewierca go na
wskroś. Sięga bowiem do samego Wzorca

i stanowi jego część uwięzioną w splocie,
stąd niezwykła geometria kryształu. Patrząc
poprzez niego, dostrzeglibyśmy nieskończone
symetrie kosmosu i alfabet rzeczywistości.
Spoglądając znów z dystansu, widzielibyśmy,
jak nici pyrinu wypełniają kryształ blaskiem,
ale również, jak nici światła wysnuwają się
z niego, stanowiąc główne wątki nowych
zdarzeń. Zauważylibyśmy, jak światło roz-
szczepione w krysztale zmienia układ Splo-
tu, tworzy wiry ornamentów, wprowadza
nowe wzory i układy. Te zmiany Splotu to
właśnie magia.
Kryształ wypełniony pyrinem łączy nasz
świat, czyli Splot, ze Wzorcem i pozwala
z niego czerpać. We Wzorcu zaś kryje się
wszystko, co możesz sobie wyobrazić - a tak-
że to, czego sobie wyobrazić nie potrafisz.
Dzięki temu zyskujesz władzę nad Splotem,
a ponieważ sięgasz do bezczasu i zaprzestrzeni,
nic cię nie ogranicza: możesz być w dwóch
miejscach naraz albo mieć 53 palce, albo
sprawić, że rozbity kielich sam poskłada się
w całość. Wyspy unoszą się w powietrzu,
olbrzymie chimery niszczą zamki, a smoki
zieją błyskawicami. Cała magia zależy od
różnych kryształów i rozmaitych zaklęć
zaczerpniętych ze Wzorca.
To oczywiście tylko jedno ze spojrzeń
na magię. W dawnych czasach było
ich wiele. Na przykład Zwoje Tengeri
opisują świat jako nieustanny taniec
dwóch pierwotnych sił, siostrzanych
bóstw Arriny i Arragii, które kochają
się i nienawidzą, próbują się oszukać, ale
także powiedzieć sobie prawdę. Arrina,
utożsamiana z materią świata, stworzyła
pierwszą tajemnicę. Arragia nie mogła
jej pojąć, dlatego w akcie zazdrości
roztrzaskała ją w drzazgi - te drzazgi to
kryształy. Pożałowała jednak przykro-
ści, jaką sprawiła siostrze i opromieniła
świat swoim światłem, aby Arrina mogła
w jej blasku odkrywać swoją tajemnicę
wciąż na nowo. Dlatego mag, opromie-
niając światłem kryształ, może odczytać
prawdę, fragment pierwszej tajemnicy.
180
M agia
Scholastycy Szarego Zakonu próbują prze-
niknąć szereg zagadek, związanych z naturą
świata i magii. Oto niektóre z nich:
◊ Czy istnieje wiele Splotów, a więc wiele
rzeczywistości, czy może nasz świat jest
jedynym Splotem? W związku z tym,
czy mag sprowadzający chimerę, przy-
wołuje ją jako fragment Wzorca, który
staje się materialny, trafiając w Splot,
czy też otwiera wrota do innego Splotu,
z którego przychodzi chimera?
◊ Czy Aslaug jest częścią naszego Splotu,
a może raczej kimś, kto go tka, unosząc
się w zaprzestrzeni i bezczasie? Czy
istnieją inni tkacze, tworzący swoje
rzeczywistości? Być może to Wzorzec
jest jedynym bezrozumnym, ale wszech-
mocnym i doskonałym bogiem?
◊ Jeśli Aslaug stworzył świat, to dlaczego
jest w nim magia? Splot zmienia się
w czasie, rozwija i staje coraz bardziej
uporządkowany. Być może Aslaug jest
uosobieniem mądrości wynikającej z tych
zmian i jednocześnie strażnikiem Wzorca.
Poprzez Smoczych Jeźdźców dokonuje
korekt Splotu, aby świat stawał się coraz
lepszy. Dzika i nieujarzmiona magia
musi zostać poskromiona przez smoczą
moc z biegiem mileniów. W końcu Splot
przestanie się wikłać i supłać - i uzyska
swój idealny kształt.
◊ Być może wszystkie kryształy na świecie
są Oczami Gavany? A mówiąc ściślej -
pękniętym sercem Gavany. Walka, którą
dwa smoki - a właściwie dwa bezcielesne
bóstwa - stoczyły w bezczasie i zaprze-
strzeni, dla nas zwykłych śmiertelników,
uwikłanych w Splot, toczy się wszędzie
i od zawsze. Kryształy, z pękniętego
serca Gavany, wciąż trafiają do naszej
rzeczywistości. Czy Gavana zatem na-
prawdę przegrała, czy poświęciła się, by
wygrać z Aslaugiem?
Oczywiście wszystkie te spekulacje kwitną
w zamkniętym gronie uczonych zakonników.
W ustach zwykłego śmiertelnika są uznawane
za herezje i krzewienie wiedzy zakazanej.
Rozdział VII
Arcade
Man of Steel OST
(2013)
WŁAŚCIWOŚCI
KRYSZTAŁÓW
Magiczny kryształ to tak naprawdę każde ciało
stałe o krystalicznej budowie. Najsilniejsze
właściwości magiczne występują w przypadku
czystych i jednorodnych kamieni szlachet-
nych - takich jak diament, szmaragd czy
akwamaryn. O wiele jednak łatwiej znaleźć
minerały takie jak kwarc (czyli np. kryształ
górski osiągający nieraz olbrzymie rozmiary)
albo kalcyt lub po prostu sól. Do uprawiania
magii wykorzystywane są także nieprzej-
rzyste kamienie półszlachetne, o mniejszej
twardości i trwałości - na przykład malachit,
agat czy jaspis.
Jak wygląda zatem biżuteria w Imperium?
Z pewnością nie używa się powszechnie
klejnotów ani szlachetnych kamieni, te
zarezerwowane są dla magicznych arte-
faktów. W drogocenne kruszce - złoto,
srebro czy platynę - wprawia się głównie
szkło. W różnych prowincjach Imperium
cenione są też inne ozdoby - ceramika,
zwłaszcza szkliwiona i malowana złotem,
kunsztownie rzeźbione drewno i kość,
a także perły, korale oraz muszle.
Różnorodne kultury i cywilizacje poprzedza-
jące powstanie Imperium mogły nazywać,
opisywać i analizować kryształy na wszyst-
kie możliwe sposoby. Czy to łzy bogów?
Kości mistycznych istot? Odbicie idealnych
kształtów pierwszych? Mieszanka żywiołów?
Cokolwiek sobie życzycie. Niech wasi szama-
ni czczą kryształy jako krople krwi bogini,
które spadły z księżyca, a uczeni postrzegają
je jako produkty transmutacji.
181
W Imperium sól jest bardzo cenna, ale
nie została zabroniona jako przyprawa,
bo ma zaledwie znikome właściwości
magiczne. Jednak doprawianie potraw
lub konserwowanie mięsa w wielu kul-
turach ma znaczenie rytualne. A gdy za
gotowanie zabiera się magiczny geniusz,
może nawet nie zdawać sobie sprawy
z tego, że zaczyna uprawiać magię…
Rodzaje i Wygląd
W jaki sposób rodzaj kryształu łączy się
z jego właściwościami? Masz trzy sposoby,
żeby to określić na potrzeby twoich sesji:
1. Estetyka - kolory i kształty wzbudzają
w nas konkretne emocje i skojarzenia.
Używaj ich swobodnie jako inspiracji
do opisywania mocy konkretnych
kryształów.
Prz ykład: Akwamaryn to jasnoniebieski
kryształ, który może skojarzyć się z rwącym
górskim strumieniem. Niech zatem korzysta-
jący z niego mag posiada wpływ na źródła
wody. Może kształtować ich bieg i używać
jako broni albo narzędzia. A jeśli dodać do
akwamarynu inkluzję, czyli inną substancję
zamkniętą wewnątrz minerału? Inkluzje
z pęcherzyków powietrza przypominają
chmurki na czystym niebie - może więc moc
kryształu pozwoli też na kontrolę pogody?
2. Symbolika - w historii ludzkości kamie-
nie szlachetne, półszlachetne i kryształy
zawsze miały szczególne znaczenie
rytualne i magiczne. Korzystaj do woli
z kulturowych odniesień z naszego
świata.
Prz ykład: Akwamaryn jest kojarzony z odwagą
i płynnością w mowie oraz czytaniem ludz-
kich emocji. Taki kryształ może więc służyć
do przełamywania strachu albo do czytania
w myślach. Dzięki powietrzu zamkniętemu
w inkluzjach, kryształ może służyć też do
komunikowania się na dalekie odległości
albo może wzmacniać głos maga, by mógł
z łatwością przemawiać do tłumów.

3. Właściwości chemiczne - w tym
przypadku inspirację możesz czerpać
zarówno z faktycznych właściwości
chemiczno-fizycznych, znanych nam
z chemii naszego świata, jak i ze sko-
jarzeń z codziennego życia.
Prz ykład: akwamaryn jest zaliczany do tak
zwanych berylowców, zawiera w sobie beryl,
aluminium, krzem i tlen. Beryl, dodany do
stopów innych metali, zwiększa ich twardość
i odporność na rdzę. Mag może więc użyć
kryształu do wzmocnienia pancerza. Tlen
potrzebny jest do spalania, zatem akwamaryn
może służyć do konstruowania spopielających
zaklęć. Inkluzje pozwolą magowi zmieniać
się w obłok pary.
Żadne z powyższych podejść nie jest lepsze
ani gorsze od innego. Możesz wybrać jedno
lub łączyć je ze sobą zgodnie z potrzebami.
Oczywiście nie musisz bazować na wiedzy
o naprawdę istniejących kryształach. W two-
im świecie fantasy mogą istnieć dowolne
fantastyczne kamienie i minerały.
Rozmiar i Struktura
Im większy kryształ, tym więcej mocy ze
Wzorca pozwala zaczerpnąć. Oczywiście
liczy się tu rozmiar w stosunku do jakości
minerału. Rubin wielkości ludzkiego serca
to olbrzymi kamień szlachetny, pozwalający
rzucać potężne zaklęcia, takie jak zesłanie
deszczu ognia na całe królestwo. Do uzy-
skania podobnej skali magicznych efektów,
potrzebny byłby jednorodny kryształ górski
o rozmiarach solidnej dwudrzwiowej szafy
albo sterta soli kamiennej wielkości zamku.
O potędze dawnych magów świadczą
takie miejsca jak miasto Szafira, zbu-
dowana nad przepaścią na olbrzymiej
krystalicznej strukturze podobnej do
pajęczyny. Tak wielka sieć kryształów
dawała (i daje!) niewyobrażalne moż-
liwości.
182
M agia
Im bardziej regularna struktura krysz-
tału, tym łatwiej zapanować nad jego mocą.
Brylant, czyli oszlifowany diament, pozwoli
rzucać precyzyjne zaklęcia, obarczone małym
ryzykiem chaotycznych efektów ubocznych.
Gdyby mag używał nieforemnego, brudnego
diamentu przed chwilą wykopanego z ziemi,
istnieje większe ryzyko, że zaklęcie miałoby
niepożądane skutki: spalenie pacjenta białym
ogniem, zamiast uleczenia trądu, powstanie
pęknięcia albo - co gorsza - spontaniczne
przywołanie chimery.
Kryształy, będące smoczymi sercami,
mają nieraz bardzo skomplikowane kształty,
ale zawsze oparte na cudownie regularnej we-
wnętrznej strukturze. To znakomite magiczne
katalizatory do rzucania czarów. Natomiast
serca chimer mają dziką, nieregularną formę,
przez co potężna magia, która z nich płynie,
jest trudna do ujarzmienia.
NAUKA MAGII
Magowie badają kryształy na rozmaite spo-
soby. Opromieniają je różnymi rodzajami
światła, medytują, trzymając je w dłoniach,
wsłuchują się w ich głos, który szepcze do
nich w snach. Dzięki temu poprzez krysz-
tały docierają do Wzorca i destylują z niego
magiczne formuły. Mogą one mieć formę
zapisanych zaklęć, rytmicznych obrzędowych
tańców, poematów i pieśni, geometrycznych
kształtów rzeźbionych w kamieniu, symetrii
sklepień świątyni itd. Zaklęcia można więc
zapisywać lub przekazywać innym magom,
można się ich uczyć i je odkrywać. Co więcej,
zaczerpnięte z jednego kryształu, współdziałają
na różne sposoby z innymi. Magowie tworzą
więc skomplikowane kombinacje rozmaitych
kryształów z różnymi zaklęciami.
Teoretycznie można rzucić dowolne za-
klęcie przez dowolny kryształ. Szamanka
wyspecjalizowana w śpiewaniu pieśni
sprowadzającej deszcz może próbować
rzucić swój czar nawet poprzez ognisty
rubin albo dzikie serce chimery. Przy
najmniejszym błędzie taka próba może
jednak okazać się katastrofalna w skutkach.
Rozdział VII

HODOWLA KRYSZTAŁÓW zamknięcia w nieprzeniknionych ciemno-

Im większy kryształ, tym większą daje moc.
Dlatego magowie, którzy mogą sobie na to
pozwolić, próbują hodować kryształy. Po
pierwsze zalewają je naturalnymi roztwo-
rami lub pracochłonnie spreparowanymi
eliksirami. Po drugie karmią je pyrinem,
czyli (najczęściej) odpowiednim rodzajem
światła. Dzięki temu kryształy rozrastają się
w zdumiewającym tempie.
Dlatego Skrzydło postaci graczy może
natknąć się na specyficzne miejsca, takie jak
na wpół zatopiona nadmorska jaskinia, gdzie
migocą girlandy muszel, pokrytych magicz-
nymi znakami, a smugi słonecznego światła
padają na wyrastające z morskiej toni wielkie,
czyste i jasne kryształy soli. Albo magiczna
studnia, w której w blasku księżyca wzrasta
rubin skąpany w eliksirze przygotowanym
na bazie krwi. Albo pradawny labirynt luster
i soczewek, chwytających blask słońca oraz
księżyca i zamieniających go w świetlistą
sieć, w której formowały się najpotężniejsze,
nieznane naturze kryształy.
ściach, przeszycia jadowitym spojrzeniem
chimery.
Co ważne, poprzez mocną rafinację można
znacząco zmienić właściwości kryształu. Na
przykład błękitny kamień, przypominający
szafir, to w istocie niegdyś bezbarwny kalcyt,
w który odpowiednio długo wpatrywała się
niebieskooka, szalona, pierworodna córka
króla Nehu. Kiedyś wprawiony w koronę,
rozświetlał myśli i zapewniał dar jasnowidze-
nia, teraz umieszczony w głowicy miecza,
sprowadza obłęd na każdego wroga, którego
krwi posmakuje ostrze.
Kryształy, które wymagają wyjątkowo
pracochłonnej obróbki i rafinacji to serca
chimer. Odpowiednio przygotowane
stanowią jednak niezwykle potężne źró-
dła mocy. Trzeba pamiętać, że niewielu
magów posiada umiejętności jubilerskie
i alchemiczne, potrzebne do tak precy-
zyjnej i żmudnej roboty, a nieokiełznana
potęga magii pociąga i kusi…

SZLIFOWANIE I RAFINACJA
Kryształy szlifuje się, żeby uspokoić i ukie-
runkować drzemiącą w nich moc. W ten
sposób uzyskuje się klejnoty, które można
umieścić w insygniach władzy, biżuterii,
magicznych różdżkach i laskach. Chaotycznie
rozrośnięta szczotka fioletowego ametystu
może opalizować rozmaitymi rodzajami magii:
od sprowadzania szaleństwa przez czytanie
snów, aż po zapewnianie szczęśliwych splotów
okoliczności i stawianie magicznych barier.
Odpowiednie szlify zawężą to działanie na
przykład do dziedziny snu i leczenia.
Kryształ można również rafinować po-
przez nasączanie go odpowiednim rodzajem
pyrinu. W ten sposób oczyszcza się różnorodne
skazy, zabrudzenia oraz inkluzje, niwelując
chaotyczne efekty przyszłego używania magii.
Czasem kryształy karmi się po prostu pro-
mieniami słońca, rzadziej używa się bardziej
wyrafinowanych sposobów: ogniskowanego
blasku księżyca, przepuszczanego przez mgłę,

183

MAGICZNE ARTEFAKTY
Nie trzeba być magiem i znać tajemnych
formuł, żeby używać magicznych narzędzi.
Artefakt sam rzuca czar i uruchamia przepływ
magii przez kryształ, kiedy tylko zostaną
spełnione określone warunki. Konkretna
magiczna formuła jest już w niego wpisana
i drzemie, czekając na aktywację. To sposób na
stosunkowo bezpieczne korzystanie z magii,
gdyż precyzyjnie zagnieżdżone zaklęcie działa
w sposób rutynowy i pewny - zazwyczaj.
Oczy Gavany, pozwalające komuni-
kować się na wielkie odległości, podniebne
łajby z Kotła, umożliwiające żeglowanie po
magicznej mgle, topór o ostrzu z serca chi-
mery, ułatwiający teleportację, diamentowy
kolczyk Pondera z Siverry, który gryzie
w ucho, ilekroć ktoś próbuje cię oszukać,
184
M agia
szmaragdowa wanna z Merenzy, zwracająca
młodość, ale odbierająca wspomnienie dnia
poprzedniego - to tylko kilka przykładów.
Czy faktycznie wszystkie smocze kryształy,
wyjęte z ciał poległych dzieci Aslauga,
spoczywają w ukrytych i zapieczęto-
wanych Skarbcach Relikwii? Czy też
prawdą są oskarżenia, jakoby w tajem-
nicy Świątynia pozwalała Wiernym na
tworzenie z nich nowych potężnych
artefaktów? A jeśli nawet - czy utrzy-
manie pax draconis nie usprawiedliwia
takich i jeszcze gorszych czynów?
Rozdział VII
MAGIA W PRAKTYCE
Z praktycznego punktu widzenia, żeby
działa się magia, potrzeba maga, kryształu
i zaklęcia. Czarodziej w jakiś sposób - z ksiąg
albo innych źródeł, dzięki wypracowanym
metodom medytacyjnym lub czysto intu-
icyjnie - musi rozumieć naturę kryształów,
a zwłaszcza tego konkretnego, którego używa
do rzucenia zaklęcia. Magiczna formuła jest
zaś zapisem jakiegoś fragmentu Wzorca, który
został odkryty poprzez kryształ.
Dla większości osób parających się
magią, istnienie smoków, Smoczych
Wysp i Smoczych Jeźdźców jest wy-
nikiem jakiegoś kosmicznie mocnego
zaklęcia, które prawdopodobnie rzucił
Aslaug, używając kryształu skrytego
w jego piersi. Oczywiście mówienie
tego publicznie - jak i tego, że smoki
używają magii - nie jest najmądrzejszym
pomysłem.
Mag używa formuły magicznej, aby moc
Wzorca popłynęła przez kryształ i zadziałała
na Splot. Czarodziej może znać tę formułę
na pamięć, wyczytać ją ze zwoju, wytańczyć
ją, wyrysować w powietrzu jako magiczną
figurę geometryczną lub sformułować w my-
ślach, sięgnąwszy poprzez kryształ wprost
do Wzorca ( jeśli ma świetną intuicję do
kryształów jak legendarna Orsa).
Kryształ może zostać odpowiednio wy-
szlifowany i wyrafinowany pyrinem, żeby
działał w bardziej kontrolowany sposób. Może
też zostać wprawiony w przedmiot, który
czasem zawiera zaklęte w sobie dodatkowe
magiczne formuły, służące do zabezpieczenia,
wzmocnienia czy wzbogacenia magicznego
efektu.
185
Naprzeciw Skrzydła staje czarodziejka
wyposażona w buławę, zakończoną
ciemnoniebieskim szafirem. Klejnot
został tak wyszlifowany, że daje władzę
nad burzową pogodą. Dodatkowo latami
kąpany był w blasku błyskawic. Magini
wykrzykuje kilka słów w pradawnym
języku i wykonuje skomplikowany gest,
kilkukrotnie obracając buławę w pal-
cach - w ten sposób uaktywnia symetrie
Wzorca odpowiedzialne za intensywną
erupcję energii. Przez kryształ wylewa
się magiczna moc w formie nagłej, roz-
gałęzionej błyskawicy, która uderza we
wszystkie Diady.
Co sprawia, że magia zapewne bezpiecznie
zadziała:
◊ Zaklęcie nie wyzwala jednorazowo zbyt
wielkiej mocy lub użyty do potężnego
czaru, kryształ ma wyjątkowo regularną
strukturę i nieskazitelną przejrzystość.
◊ Mag bezbłędnie używa precyzyjnej
magicznej formuły: czy to czarując na
bieżąco, czy przygotowując zawczasu
zaklęcie z opóźnionym zapłonem lub
o długofalowym działaniu. Innymi słowy,
doskonale poznał ten fragment Wzorca,
który stosuje.
◊ Zaklęcie jest zestrojone z właściwościami
używanego kryształu, a ten jest odpo-
wiednio przygotowany.
◊ Czar jest zaklęty w magicznym przed-
miocie.
Co sprawia, że magia zapewne nie zadziała
lub będzie miała nieoczekiwane efekty:
◊ Czarodziej używa potężnego zaklęcia
poprzez kryształ, który jest surowy
i posiada skazy lub nie nadaje się do tego
rodzaju magii.
◊ Mag chce rzucić mocne zaklęcie, dyspo-
nując zbyt małym kryształem.
◊ Kryształ, używany podczas zaklęcia,
wchodzi w nieoczekiwaną interferencję
z jakimś innym źródłem magii, zakłó-
cającym jego działanie.
◊ Ktoś skutecznie używa kontr-zaklęcia.
◊ Czarnoksiężnik myli się podczas wyko-
nywania magicznej formuły.
 M agia
Gdy przepuszczamy światło przez klejnot, wprowadzamy do naszej rzeczywistości drugą,
rządzącą się innymi prawami i wykorzystując te inne prawa - dokonujemy zmian.
Gdy czynimy magię, jesteśmy w dwóch światach naraz i oba oddziałują na nas jednocześnie.
Świetlista brama o kryształowych brzegach nie jest przejściem jak wyrwa w murze, a raną,
w której tkwi ostrze naszej magii. Ten, kto chce się nazywać magiem, musi po wszystkim wyjąć
brzeszczot, zatamować krwawienie i zasklepić brzegi rany. Są jednak tacy, którzy
zostawiają ją otwartą, żeby gniła.

- wystąpienie Wielkiej Doradczyni Cesarza, Magini Ingi Xiv, Przedstawicielki

Stowarzyszenia Prowadzących ku Ciemności, zapisane przez skrybów we Wspomnieniach
z Natgary, pamiętniku Cesarza Xan Yu. Wspomnienia znajdują się w bibliotece
Zakonu Prawdy w Vesedzie do wglądu jedynie dla Wiernych.

ROZRYWANIE pozszywać się trochę nieudolnie i naprędce.

I ZASKLEPIANIE PĘKNIĘĆ
Należy przyznać, że doradczyni cesarza
trochę przesadziła. Większość ran, o których
mówiła, zasklepia się sama. Trzeba bardzo
często używać jednego kryształu do wielu
mocnych zaklęć albo do nagłego, naprawdę
potężnego przepływu mocy, żeby powstała
wyrwa w rzeczywistości. Takie pęknięcie
może rozewrzeć się również wtedy, gdy jakieś
wielkie zaklęcie spektakularnie się nie uda.
Jedne z najbardziej niebezpiecznych pod
tym względem czarów, to te przyzywające
chimery, bowiem nasz świat musi otworzyć
się na przyjście czegoś nowego i obcego.
W dawnych czasach magowie konstruowali
skomplikowane, naszpikowane kryształami
portale, żeby wzmacniać Splot i ułatwiać jego
zasklepienie, po wpuszczeniu chimery. Ale
i te magiczne konstrukcje, gdy świat zaczął
się dziurawić od nadmiaru używanej magii,
zamieniły się w złowrogie pęknięcia.
Monks of the Dark Abbey
Brandon & Derek Fiechter
(2016)
Dlatego w miejscu, gdzie działa potężna
magia - zwłaszcza, jeśli zaklęcie się nie uda
- rzeczywistość czasem bywa dziwna. Prawa
fizyki wariują, trafiają się pętle czasowe czy
pojawiają anomalie: świat starzeje się wie-
lokrotnie szybciej, zapada całkowita cisza,
której nie sposób przebić żadnym dźwiękiem,
przedmioty spadają w górę albo z fioletowych
chmur sypią się płatki jabłoni.
Rzeczywistość zazwyczaj szybko sobie
radzi z tymi efektami ubocznymi magii.
Gdy jednak mamy do czynienia ze szczeliną,
oznacza to, że gdzieś tam jest kryształ pozba-
wiony jakiejkolwiek kontroli, przepuszcza-
jący przez siebie powódź energii. Jeśli nikt
go nie zniszczy, będzie zasilać pęknięcie do
końca świata.
Taka wyrwa w rzeczywistości może wy-
glądać na rozmaite sposoby: jak postrzępiona
dziura pełna nicości, powstały w ziemi wir
składający się z tysięcy skarabeuszy, olbrzy-
mie okrągłe lustro o tafli z rtęci, świetlista
mgławica… Oczywiście nie można przez nią
dojrzeć Wzorca, nikt nigdy nie miał z nim
bezpośredniego kontaktu. Także wszystko,
co ze szczeliny wychodzi, ma już jakąś formę
materialną.

Kiedy mag rzuca zaklęcie, można po-

wiedzieć, że Splot naszego wyimagino-
wanego kobierca wokół kryształu ulega
rozdarciu. Najczęściej próbuje sam z siebie

186
Rozdział VII
Mechanika magii, którą poznasz w dalszej
części rozdziału, celowo nie determinuje,
kiedy zaklęcie postaci niezależnej się
nie udaje i kiedy oznacza to magiczne
anomalie, a kiedy otworzenie pęknięcia
- uznajemy to za narzędzie fabularne
w rękach mistrzyni gry. Natomiast
ryzyko otworzenie pęknięcia przez dzia-
łania postaci graczy jest już dokładnie
opisane (patrz str. 195).
Pewne jest, że prędzej, czy później z pęknięcia
wyłoni się chimera - a po niej jeszcze wiele
kolejnych. Dlatego szczeliny są diabelnie
niebezpieczne i należy je zamykać. W tym
specjalizują się niektórzy Wierni z Szarego
Zakonu, uzbrojeni w ochronne zaklęcia
i artefakty. Ich zadaniem jest zbliżyć się do
pęknięcia i wypalić kryształ, który je two-
rzy. Można to zrobić zaklęciem - zamienić
kryształ w nieprzezroczystą, jałową bryłę
kamienia. Paradoksalnie potrzebna jest do
tego wielka moc, która przy najmniejszym
błędzie może otworzyć kolejną szczelinę.
Dlatego bezpieczniej jest użyć magicznego
przedmiotu, przygotowanego w odpowiedni
sposób. Takie artefakty powstawały już przed
wiekami, a współcześnie te, które udało się
odnaleźć, są pieczołowicie przechowywane
w skarbcach Szarego Zakonu.
Do zamknięcia pęknięcia można też
użyć magii smoczego kryształu - choć
ryzyko jest niezwykle wysokie (patrz
Magia w rękach Wybrańców, str. 191).
MAGOWIE JAKO POSTACI
NIEZALEŻNE
Żaden mag w Imperium - poza Wiernymi
z Szarego Zakonu - nie działa otwarcie.
Nawet dla najpotężniejszych, lekkomyślne
narażanie się na odkrycie przez Szary Zakon
lub starcie ze Skrzydłem, byłoby głupotą. Jak
radzą sobie z ukrywaniem swojej tożsamości?
187
◊ Niektórzy żyją w ukryciu, utrzymując
kontakt jedynie z małą grupą lojalnych
i nierzadko magicznie kontrolowanych
podwładnych, których zadaniem jest
zdobywanie ksiąg, kryształów i magicz-
nych przedmiotów oraz wyposażenia,
potrzebnego do badań. By do nich do-
trzeć, trzeba wykazać się cierpliwością
i konsekwencją, depcząc po śladach
przemytników i poszukiwaczy skarbów.
◊ Inni nieustannie przemierzają Imperium
- samotnie lub w towarzystwie uczniów.
Jeśli potrzebują pracowni, budują ją na-
prędce lub korzystają z tych, które udało
im się odnaleźć. Zacierają za sobą ślady,
korzystają z różnych imion, zmieniają
wygląd i rozpuszczają plotki, by utrudnić
ustalenie, kiedy i gdzie tak naprawdę byli.
◊ Nie brakuje takich, którzy nad wiedzę
ze starożytnych ruin i towarzystwo
ludzi przedkładają dzikie ostępy. Tam
łatwo o naturalne kryształy oraz święty
spokój, które pozwalają im zagłębić się
w badaniach i eksperymentach.
◊ Część jest ukrywana przez społeczność,
w której żyją - ze względu na wierność
dawnym tradycjom, wciąż wyznawa-
ną w tajemnicy zakazaną wiarę, długi
wdzięczności czy po prostu wyrachowanie.
Mieszkańcy wioski niechętnie pozbędą się
wiedźmy, która potrafi uleczyć większość
chorób, kupcy wspólnika, który czyta
w myślach klientów i dostawców, a król
stratega, potrafiącego przewidzieć ruchy
przeciwnika na polu bitwy.
◊ Wyjątkowo pewni siebie ukrywają się
na widoku, jako doradczyni na dworze,
znany podróżnik, osławiona uzdrowicielka
czy mistrz rzemiosła. Kapłani rozmaitych
zakonów prawdopodobnie znają ich i sza-
nują. Może się nawet zdarzyć, że tacy
magowie incognito osobiście przywitają
przybywające do ich prowincji Skrzydło
i zaoferują pomoc.

MECHANIKA MAGII
Fabularnie, użytkownik magii może zrobić
wszystko, co tylko jest potrzebne mistrzyni
gry na sesji: od zsyłania wizji i tworzenia
iluzji, przez wskrzeszanie zmarłych i zatrzy-
mywanie czasu, aż po stworzenie rozpadliny,
która pochłonie całą armię czy podniesienie
z gruzów doszczętnie zniszczonego miasta.
W takich sytuacjach MG nie korzysta z me-
chaniki, jedyne ograniczenia to wyczucie
i wiarygodność fikcji ustalona na sesji zero.
Kości powinny pojawić się w chwili, gdy
postacie graczy, bezpośrednio lub pośrednio,
dostają się pod działanie magii, czyli kiedy:
◊ Mag rzuca zaklęcie, którego celem jest
PG - np. wykorzystuje moc kryształu,
by razić Diadę piorunem lub pomieszać
jeźdźcowi zmysły.
◊ Zaklęcie rzucone jest na obszar, na
którym znajdują się PG - np. na miasto
spada chmura trującego dymu lub wo-
kół Skrzydła rozpoczyna się magiczna
wichura.
◊ PG swoim działaniem wystawia się na
działanie magii - np. zasłania postać
niezależną przed kulą ognia lub wkracza
w las wypełniony usypiającą mgłą.
W scenach konfrontacji z użytkownikiem
magii PG muszą mieć szansę reakcji - po-
wstrzymania rzucenia czaru, uniknięcia
ciosu, wyrwania się spod władzy zaklęcia,
uratowania postaci niezależnej, przejrzenia
iluzji i tak dalej. Dopiero porażka w rzucie
oznacza, że magowi udało się osiągnąć cel.
Powyższa zasada nie obowiązuje w przy-
padku zaklęć o pozytywnych lub neu-
tralnych skutkach ( jak uzdrowienie,
zesłanie wizji czy teleportacja), o ile
postać gracza zgadza się na działanie
maga i nie zamierza mu się aktywnie
przeciwstawiać.
188
M agia
KORZYSTANIE Z MAGII
Kryształy pozwalają magowi - jeśli dysponuje
odpowiednim kamieniem, wiedzą, czasem,
narzędziami lub talentem - na osiągnięcie
dowolnego efektu. W związku z tym nie
istnieje ograniczona lista zaklęć. Mistrzyni
gry może zainspirować się gotowymi pro-
pozycjami przedstawionymi w dalszej części
tekstu. Może też opracować własne zaklęcia
lub improwizować w trakcie sesji na podstawie
przedstawionego poniżej schematu.
Żeby skorzystać z magii kryształów, ustal:
▶ działanie - co i w jaki sposób robi
użytkownik magii
▶ reakcję - w jaki sposób PG mogą się
przed tym uchronić
▶ konsekwencje - co się stanie, jeśli im się
nie powiedzie.
Mag przyzywa z burzowego nieba pio-
run, który ma uderzyć w przeciwnika
(działanie). Diada próbuje się przed nim
uchylić, więc gracz wykonuje rzut na
unik (reakcja), ale bez powodzenia.
Piorun uderza w smoka, który zostaje
ranny - gracz zaznacza smokowi jeden
Stan (konsekwencje).
Możliwe reakcje:
◊ R zut na unik - w przypadku działań,
których celem może być zranienie PG
(zaznaczenie Stanu).
◊ R zut na Siłę Woli - przy próbie przejęcia
kontroli nad umysłem lub ciałem PG.
◊ R zut na Więź - przy testach latania
oraz w sytuacji, kiedy celem zaklęcia jest
bezpośrednio smoczy kryształ.
◊ R zut na wybraną Umiejętność - zależną
od opisu w fikcji, np. rzut na Zręczność
przy ucieczce przed magicznymi pnączami
albo na Waleczność w starciu z golemem,
przyzwanym przez maga. Gracze mogą
sami proponować Umiejętność, pasującą
do ich deklaracji.
Rozdział VII
Możliwe konsekwencje:
◊ Zaznaczenie Stanu lub Stanów - jeśli
zaklęcie zadaje obrażenia.
◊ Wprowadzenie modyfikatora - gdy PG
dostaje się pod wpływ zaklęcia i otrzy-
muje ujemny modyfikator do określonego
typu rzutów.
◊ Utrata A nimuszu - w sytuacji, w której
zaklęcie odbiera wolę do działania lub
osłabia ciało.
◊ Przejęcie kontroli - gdy mag częściowo
lub całkowicie przejmuje kontrolę nad
ciałem albo umysłem postaci. Działanie
zaklęcia musi mieć ustalony czas dzia-
łania (określona liczba rund / do końca
sceny). Gracz może użyć Poświęcenia,
żeby uniknąć zaklęcia kontrolującego.
◊ Konsekwencje fabularne - w sytuacji,
w której w fikcji dzieje się coś znaczącego
z postacią gracza, np. zostaje czasowo
uśpiona, unieruchomiona czy oślepiona.
189
Powyższa lista nie jest kompletna -
możesz wymyślić bardziej specyficzne
konsekwencje, dopasowane do sytuacji.
Co więcej, konkretne zaklęcie może
wprowadzać do gry więcej niż jeden
rodzaj konsekwencji jednocześnie. Tra-
fienie magicznym rozbłyskiem może
oznaczać nie tylko zaznaczenie Stanu,
ale też otrzymanie ujemnego modyfi-
katora -2k6 do rzutów na atak.
Potęga zaklęć
Przy korzystaniu z magii określ jak poważne
mają być konsekwencje czaru: ile Stanów będzie
musiał zaznaczyć PG, jak wysoki będzie mo-
dyfikator oraz ile rund będzie się utrzymywać.
Każda ze statystyk może być opisana liczbowo
w zakresie od 1 do 5, czyli rzut na unik może
wymagać od 1 do 5 sukcesów, oślepiający błysk
może oznaczać modyfikator od -1k6 do -5k6,
uderzenie magicznej energii może oznaczać
zaznaczenie od 1 do 5 Stanów i tak dalej.
Czas
Czas potrzebny magowi do wykorzystania
magii kryształów zależy od rozmiaru i czy-
stości klejnotu, a także od skomplikowania
oraz potęgi oczekiwanego efektu. By razić
pojedynczego przeciwnika piorunem, mag
może potrzebować tylko odpowiedniego gestu
lub słowa, co może się wydarzyć w ciągu
jednej chwili. Sprowadzenie na prowincję
serii kataklizmów, będzie zapewne wymagać
miesięcy przygotowań, a następnie wielogo-
dzinnych inkantacji i rytuałów.
Na potrzeby scen konfrontacji z PG uzna-
jemy, że mag, aby rzucić zaklęcie:
◊ Wykorzystuje akcję w swojej turze - do
osiągnięcia pojedynczego, krótkotrwałego
efektu magicznego albo przy wykorzy-
staniu dobrze poznanego lub wyjątkowo
potężnego kryształu.
◊ Wypełnia ścieżkę postępu celu drama-
tycznego - aby osiągnąć potężny, długo-
trwały efekt magiczny, zrobić coś po raz
pierwszy lub kiedy korzysta z kryształu
słabej jakości.

Tak jak w przypadku ścieżki postępu celu
dramatycznego w trakcie walki z chimerą,
konsekwencje powinny być wprowadzane
stopniowo wraz z zaznaczeniem kolejnych
pól ścieżki. Różnica jest taka, że w przypadku
chimery mowa jest o konsekwencjach fabu-
larnych - potwór kroczy przez miasto, z każ-
dą kolejną rundą rujnując kolejne dzielnice
metropolii. W przypadku zaklęć możemy
stopniowo wprowadzać konsekwencje me-
chaniczne, głównie ujemne modyfikatory.
Mag chce sprowadzić na dolinę ogromną
ulewę, która spowoduje powódź (ścieżka
postępu o długości 4). Po zakończeniu
pierwszej tury MG opisuje, jak z nieba
lecą strugi deszczu. Wprowadza konse-
kwencje fabularne (najniżej usytuowane
wsie zaczynają być podtapiane) oraz
mechaniczne (-1k6 w rzutach na latanie).
Po drugiej turze, w fikcji pierwsze wsie
zostają zalane przez powódź, a ujemny
modyfikator zwiększa się do -2k6 oraz
każdy test na unik otrzymuje -1k6.
W trzeciej turze pojawiają się pioruny
i gradobicie, które zaczyna niszczyć
większe miasta w dolinie. Rzut na latanie
otrzymuje modyfikator -3k6, na uniki
-2k6 oraz każdy PG musi wykonać rzut
na unik, by uniknąć uderzenia piorunem
(Skuteczność 1, Siła 2).
M agia obronna
Mag może wykorzystywać moc kryształów
również do obrony, tworząc ochronne bariery,
amulety leczące lub magiczne efekty, oddzia-
łujące na tych, którzy próbują go zaatakować.
Zasady ich tworzenia i wykorzystania są takie
same jak w przypadku zaklęć.
◊ M agiczne strefy - oddziałują na każ-
dego, kto spróbuje w nie wkroczyć (np.
usypiająca mgła, trujący dym). Domyślna
reakcja PG to rzut na Umiejętność, pa-
sującą do sytuacji w fikcji.
◊ Bariery - chroniące maga przed atakami
zarówno fizycznymi, jak i magicznymi
(np. magiczna kopuła, lodowy pancerz).
190
M agia
Dają magowi ścieżkę postępu obrażeń,
o długości równej potędze bariery.
◊ Zaklinania - zaklęcia, które mag rzuca
na samego siebie (np. odporność na ogień,
teleportacja, zmiana w zwierzę). Na po-
ziomie meta, mogą zwiększyć długość
ścieżki Stanów (np. regeneracja, leczenie),
dać magowi dodatkowe tury w rundzie
(np. przyspieszenie, multiplikacja), dać
PG ujemne modyfikatory i tak dalej.
◊ M agiczne pułapki - artefakty stworzone
w taki sposób, by po aktywacji działały
bez ingerencji maga, na przykład re-
agując na zmianę warunków (wejście do
pomieszczenia, źródło światła, dźwięk).
Zwykle mają jednorazowy efekt - bez-
pośredni atak albo powodują osłabienie
lub spowolnienie przeciwnika.
◊ M agiczni strażnicy - przygotowani
przez maga zawczasu albo aktywowani
w trakcie starcia (np. ożywione posągi,
kamienne golemy, przebudzone rośliny).
Dają magowi dodatkową turę w rundzie
walki i zwykle konkretny typ ataku lub
akcji.
Wytrzymałość artefaktów
Stworzenie potężnego i trwałego przedmiotu
magicznego jest trudne i wymaga umiejęt-
ności, czasu oraz odpowiedniego kryształu.
Nie zawsze jest to potrzebne. Bywa, że mag
potrzebuje czegoś prostego i jednorazowego.
Dlatego w przypadku artefaktów rozpatru-
jemy ich trwałość na trzy kategorie:
◊ Jedna akcja - przedmioty służące do
osiągnięcia jednorazowo konkretnego
efektu magicznego. Po użyciu, przedmiot
natychmiast traci swoją moc, a umiesz-
czony w nim kryształ rozpada się w pył.
◊ Jedna scena - przedmiot o ograniczonej
wytrzymałości, z którego mag, po jego
aktywacji, może skorzystać kilkukrotnie.
Rozpada się on po zakończeniu sceny
walki, a klejnot ulega zniszczeniu.
◊ Trwałe - artefakty, które można wyko-
rzystać bez ograniczeń, a które ulegną
zniszczeniu dopiero gdy ktoś wyjmie
z nich kryształ lub celowo zniszczy go
w inny sposób.
Rozdział VII
PRZYKŁADOWE EFEKTY
MAGICZNE
Łańcuch P iorunów
◊ Działanie: potężne wyładowanie elek-
tryczne, które uderza kolejno w każdego
przeciwnika.
◊ Reakcja: wszystkie PG uczestniczące
w starciu muszą wykonać rzut na unik.
◊ Konsekwencje: zaznaczenie 2 Stanów.
M agiczny Wir
◊ Działanie: strumienie energii wprowadzają
w magiczny rezonans wszystkie kryształy
w promieniu kilku kilometrów.
◊ Reakcja: wszystkie PG, które są w scenie
ze smokiem, wykonują rzut na Więź.
◊ Konsekwencje: utrata 3 punktów Ani-
muszu.
Niewidzialne Okowy
◊ Działanie: słychać tylko nienaturalny,
metaliczny brzęk niewidzialnych łań-
cuchów, które próbują oplątać ofiarę i ją
unieruchomić.
◊ Reakcja: PG wykonuje rzut na Więź
(latanie).
◊ Konsekwencje: smok zostaje przykuty
do ziemi na rundę i nie może latać. PG
może w swojej turze wykonać rzut na
Siłę, żeby się wyrwać.
Paraliżujący Gaz
◊ Działanie: powietrze w promieniu kilkuset
metrów zamienia się w niebezpiecznie
toksyczny gaz, który uszkadza układ
nerwowy.
◊ Reakcja: rzut na Wytrzymałość.
◊ Konsekwencje: zaznaczenie 1 Stanu,
modyfikator -2k6 do rzutów na atak,
modyfikator -1k6 do rzutów na unik.
Świetlisty Cierń
◊ Działanie: błysk z wnętrza kryształu
materializuje się w niewielki, przejrzysty
pocisk, który po wbiciu w ciało zagłębia
się w nie coraz bardziej, dążąc do serca.
◊ Reakcja: rzut na unik.
◊ Konsekwencje: 1 Stan co rundę, dopóki
cierń nie zostanie wyjęty (wystarczy
deklaracja, ale wymaga zużycia akcji).
191
Chwilowe Oszołomienie
◊ Działanie: powietrze zdaje się lekko
drżeć i rozlega się przeciągły, świdru-
jący dźwięk, który sprawia, że trudno
utrzymać koncentrację.
◊ Reakcja: rzut na Wytrzymałość.
◊ Konsekwencje: kolejny rzut PG otrzy-
muje modyfikator -3k6 oraz nie można
go forsować.
Podstępna Kołysanka
◊ Działanie: nucona przez maga melodia
sprowadza sen na każdego człowieka,
który ją usłyszy.
◊ Reakcja: rzut na Siłę Woli.
◊ Konsekwencje: PG usypia i nie jest w sta-
nie nic zrobić do końca rundy, chyba że
ktoś pospieszy jej z pomocą.
Wietrzna Lanca
◊ Działanie: nagły podmuch wiatru uderza
precyzyjnie w jeźdźca, znajdującego się
na smoczym grzbiecie.
◊ Reakcja: rzut na Więź (latanie).
◊ Konsekwencje: zaznaczenie 2 Stanów
jeźdźca.
SCENA WALKI Z MAGIEM
Mag dysponuje swoją turą w rundzie, w trakcie
której może wykonać akcję - używać magii,
by atakować PG lub wprowadzać dodatkowe
efekty magiczne do sceny. Liczba efektów,
którymi dysponuje oraz ich potęga są uza-
leżnione od wielu czynników. Dodatkowo
mag może dysponować różnymi artefaktami,
które zwiększą jego szanse w walce.
Statystyki typowego maga :
▶ ścieżka postępu obrażeń: 3
▶ ścieżka postępu Stanów: 2
▶ tury: 1
◊ Początkujący mag: 2 efekty magiczne; 1
artefakt
◊ Doświadczony mag: 3/4 efekty magiczne;
2/3 artefakty
◊ Potężny mag: 4/5 efektów magicznych;
3/4 artefakty

Kulminacją możliwości maga w scenie wal-
ki jest potężny efekt magiczny, do którego
osiągnięcia dąży - a więc jego cel drama-
tyczny. Potęga takiego efektu powinna być
znacznie większa niż to, czym mag zazwyczaj
dysponuje.
P rzykładowe cele dr amatyczne:
◊ Przyzwanie chimery
◊ Sprowadzenie kataklizmu
◊ Przeniesienie miasta
◊ Zesłanie zarazy na prowincję
Kluczowy jest moment rozpoczęcia
konfrontacji. Jeśli postacie odkryją
i zaatakują maga, kiedy najmniej się
tego spodziewa, najpewniej zabiją go,
zanim wykona jakiekolwiek działanie
- chyba, że MG wylosuje najwyższą
inicjatywę. I tak właśnie powinno być!
Jeśli jednak mag celowo wciągnął PG
w pułapkę… to już trudniejsza sprawa.
Wtedy jest przygotowany na wszystko
i może stanowić niebezpieczeństwo
nawet dla całego Skrzydła, nie mówiąc
o pojedynczej Diadzie.
MAGIA W RĘKACH
WYBRAŃCÓW
Jak przestrzega historia Orsy i Gavany, ma-
gia kryształów jest dla Wybrańców Aslauga
zakazana. Powód jest prosty: rzucanie zaklęć
zabija smoki.
Próba sięgnięcia poprzez kryształ do
niezmierzonych możliwości Wzorca, żeby
rzucić zaklęcie, jest dla Diady ekstremalnie
ryzykowna. Postać gracza, jako istota po-
łączona Więzią ze smokiem, ma dostęp do
Wzorca tylko poprzez kryształ znajdujący się
w smoczym sercu. Nie może użyć żadnego
innego, nawet trzymając go w dłoni. Rzucając
zaklęcie, czerpie moc w niekontrolowany
sposób, bez odpowiedniej wiedzy i umiejęt-
ności. Jeśli ma szczęście, zamierzony efekt
magiczny zostaje osiągnięty, ale kryształ
w smoczym sercu pęka - a smok umiera.
192
M agia
Czy jeździec jest w stanie podjąć taką
decyzję samodzielnie i użyć smocze-
go serca wbrew woli albo bez wiedzy
towarzysza? A może rzucenie zaklęcia
wymaga świadomego poświęcenia się
smoka? Jak taka sytuacja wpłynie na
Relację między smokiem a jeźdźcem?
Mówiąc językiem mechaniki, rzucenie przez
postać gracza zaklęcia wymaga rzutu na
Arkana Magii i zapełnienia ścieżki postępu
Wyzwania o długości od dwóch do pięciu
pól. Długość ścieżki ustala MG na podstawie
deklaracji gracza.
Zapełnienie ścieżki postępu ma dwa
efekty. Po pierwsze, ustalone przed rzutem
działanie magiczne się udaja. Po drugie, gracz
musi zaznaczyć wszystkie dostępne Stany
smoka, łącznie ze Stanem Martwy. Jedyny
sposób na uratowanie smoka od niechybnej
śmierci to rzut ostatniej szansy (patrz str.
113). Innymi słowy, jeśli będąc graczem,
chcesz rzucić zaklęcie, świadomie stawiasz
życie swojego smoka na szali.
Jeśli w rzucie na Arkana Magii nie
wypadnie wystarczająca liczba sukcesów,
żeby zapełnić ścieżkę, zaklęcie się nie udaje,
a smok zaznacza jeden Stan. Do Wyzwania
można podchodzić kilkukrotnie, ale każda
próba, która nie zakończy się zapełnieniem
ścieżki, to kolejny zaznaczony Stan smoka -
a w fikcji kolejna fala spowodowanego magią
bólu. Jeśli do Wyzwania chce podejść wię-
cej, niż jedna Diada, każda zapełnia własną
ścieżkę postępu.
Rzucanie zaklęć przez PG oznacza także
ryzyko przypadkowego otworzenia pęknięcia
(patrz str. 195).
A co, jeśli postać nie ma Arkanów
Magii? Może rzucić na samą Mądrość
albo skorzystać z punktu Rozmachu
lub odpowiedniego Talentu, żeby użyć
innej Umiejętności.
Rozdział VII
Przy tak ogromnym ryzyku Smoczy Jeźdź-
cy decydują się na rzucanie zaklęć jedynie
doprowadzeni do ostateczności - głównie
desperacko próbując zamknąć zagrażające
Imperium pęknięcie bez pomocy Szarego
Zakonu i pod presją czasu. W takim przy-
padku długość ścieżki postępu powinna
wynosić 4 albo 5 pól. Mniej spektakularne
efekty magiczne wymagają mniejszej liczby
sukcesów - ale czy ktokolwiek zdecydował-
by się zaryzykować życie swojego smoka
dla mniej doniosłej sprawy? Na to pytanie
musicie odpowiedzieć sobie sami.
Bezpieczniejszą alternatywą dla magii
kryształów jest skorzystanie z Mocy
Smoka. Wyczucie Magii na trzecim
poziomie pozwala smokowi przełamać
czar nałożony na osobę lub miejsce. Ta
zdolność nie umożliwia zamykania pęk-
nięć ani tworzenia efektów magicznych
według własnego pomysłu, ale można
dzięki niej poradzić sobie z klątwami
czy urokami we względnie bezpieczny
sposób.
MECHANIKA ARTEFAKTÓW
Opisane powyżej ryzyko nie oznacza, że
postacie graczy zupełnie nie mają dostępu
do magii poza Mocami Smoka. Mogą z niej
korzystać w miarę bezpiecznie, używając
magicznych artefaktów.
Takie przedmioty zapewniają modyfikatory
do rzutów: +1k10, +1k12, +2k10 albo +2k12,
a czasem także dodatkowe efekty. Modyfi-
katory mogą dotyczyć:
▶ wszystkich rzutów na konkretną Umie-
jętność (np. Zręczność czy Rozumienie)
▶ konkretnych sytuacji na poziomie meta
(np. rzut na atak w zwarciu, rzut na unik)
▶ konkretnych możliwości w fikcji (np.
oddychanie pod wodą, niewrażliwość na
ogień) i rzutów na pasującą do sytuacji
Umiejętność (np. Wytrzymałość)
193
Dodane przez artefakt kości niosą ze sobą
takie samo ryzyko, jak wszystkie Kości Ma-
gii (patrz str. 97) ze względu na możliwość
wpłynięcia na kryształ w smoczym sercu.
GOTOWE MAGICZNE
ARTEFAKTY
Proste artefakty
1. Ból Zwycięzcy - ostry grot z krwawnika
wielkości opuszka palca z wydrapanym sym-
bolem fali. Na Archipelagu Shania używano
ich do rytualnych skaryfikacji przed bitwą.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Wytrzymałość.
2. Cierpliw y O sąd - buława o głowni
w kształcie dłoni z jaspisu, ściskającej w palcach
platynowy medalion z niewielkim szafirem.
Pozwala zwalczyć senność oraz zachować
spokój niezależnie od okoliczności. Używali
jej sędziowie ziemscy z Merenzy w trakcie
cesarskich sądów.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Rozumienie.
3. Gr anica Nocy - wykuta w całkowitej
ciemności szabla z częściowo zatopionym
w grzbiecie czarnym diamentem - nadającym
jej twardość kamienia i ostrość jego szlifów.
W blasku słońca ostrze staje się czarne i po-
chłania światło.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Walkę.
4. Gwiezdny szal - szal z lekkiego, przezro-
czystego muślinu, w który wszyto drobne
opale. Ruchy osoby, która go założy, stają się
pełne gracji i precyzji. Podobno takie szale
nosiły tancerki z Avady, równie piękne, co
niebezpieczne.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Zręczność.
5. Kostur Druida - długi, sękaty kij z obrę-
czami z lapis lazuli, przystrojony rzemieniami,
piórami i kolorowymi nićmi. Sprawia, że
mówiącego otacza aura mądrości.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Przekonywanie.
6. Oko G ończego Psa - korale z różnoko-
lorowego szkła z otwieranym medalionem
ze srebra, który skrywa niewielki diament.

Kiedy na klejnot padnie dowolne źródło świa-
tło, zaczyna wpływać na umysł noszącej go
osoby - oczyszcza myśli i wyostrza zmysły.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Przenikliwość.
7. P ierścień Nieuwagi - masywny sygnet
z rubinem wprawionym między płatki czer-
wonego złota. Rozmówcy osoby, która go
założy, są w stanie uwierzyć w oczywiste
kłamstwa i zgodzić się na propozycje cał-
kowicie wbrew własnym interesom.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Przebiegłość.
8. P ieśń Wyzwolenia - krótki miecz o szero-
kim, wyszczerbionym ostrzu z wprawionym
w głowicę ametystem w oprawie z turmalinu.
Głos osoby, która dobędzie tej broni, przebija
się nawet przez najgłośniejszy bitewny zgiełk
i trudno nie dać mu się porwać.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Inspirację.
Wyjątkowe artefakty
1. Drzazga - podłużny szklany amulet zawie-
szony na zwykłym rzemieniu. Na pierwszy
rzut oka jest zupełnie niepozorny, jednak
w szkle została zatopiona cieniutka drzazga
z serca chimery, której moc zapewnia nie-
zwykłą szybkość.
Mechanika: +1k10 w rzutach na unik, +1k12
w rzutach na latanie.
194
M agia
2. Epolet Władcy Mórz - plecione z gru-
bych, jedwabnych sznurów naramienniki
wyszywane nicią z miedzi, spięte na piersi
kamienną broszą z wprawionymi akwama-
rynami.
Mechanika: +1k12 w rzutach na Inspirację;
w czasie sztormu +2k10 w rzutach na Inspi-
rację oraz Przekonywanie.
3. Spojrzenie do wnętrza - niewielka lupa
z soczewką z kryształu górskiego, która
odkrywa przed właścicielem świat magii.
Mechanika: +1k12 w rzutach na Arkana Magii,
o ile sprawa dotyczy interpretacji magicznych
symboli, zapisków czy wzorów.
4. Postr ach - oszczep stworzony z pazura
chimery, czarnego onyksu oraz hebanowego
drewna. Dzierżąca ją osoba rośnie w oczach
i wydaje się otoczona mrokiem, który zasiewa
strach w sercach wrogów.
Mechanika: +1k12 w rzutach na Walkę.
5. P romienna Włócznia - ponad dwume-
trowej długości drzewce zakończone grotem
z szafiru. Skierowanie jej w niebo z okrzy-
kiem: „wszystko, co pod słońcem” sprawi, że
rozstąpią się nawet najcięższe chmury.
Mechanika: +1k12 w rzutach na atak w zwarciu.
6. Sandały Szpiega - proste, wiązane sandały
o drewnianych podeszwach, w których ukryto
dwa kawałki malachitu owinięte w płótno
z inskrypcjami. Wystarczy stuknąć o siebie
podeszwami, by poniosły cię tam, gdzie
może znajdować się wiedza, której szukasz.
Mechanika: +1k10 w rzutach na Historię
i Spostrzegawczość.
7. Serce Str ażnik a - ruchoma statuetka
sokoła misternie wykonana z jesionu i czer-
wonego złota, która po nakręceniu mecha-
nizmu potrafi wznieść się w powietrze. We
wnętrzu skrywa kryształowe serce z cynobru
obrośniętego grudkami dolomitu. Wykonuje
proste, wypowiedziane szeptem rozkazy,
takie jak „znajdź” lub „obserwuj”.
Mechanika: +1k12 w rzutach na Spostrze-
gawczość.
Rozdział VII

8. Tarcza Gromu - toporna tarcza wyku-

ta z żelaza i ozdobiona nieoszlifowanymi
kryształami kwarcu, która ściąga pioruny
na każdego, kto w nią uderzy.
Mechanika: +1k10 w rzucie na unik i na atak
w zwarciu.

Legendarne artefakty

1. Kula Świata - misternie wykonany krysz-

tałowy globus, na którym same dokonują się
zmiany w geopolityce. Gdy ktoś go dotknie,
może usłyszeć, ujrzeć lub poczuć co dzieje się,
działo, lub będzie dziać w wybranym miej-
scu. Globus jest mały, więc czasem precyzja
dotknięcia zawodzi. Podobno zdarzało się, że
osoby, które bez przygotowania próbowały
skorzystać z Kuli, znikały na zawsze.
Mechanika: +2k10 w rzucie na Więź - im
więcej sukcesów, tym dokładniejsze są wra-
żenia wybranego zmysłu; podwójne fiasko na
Kościach Magii powoduje natychmiastową
teleportację postaci do dotykanego miejsca.

2. Rozpruwacz - ciężki kawaleryjski topór

z diamentową szpicą i kryształowym ostrzem
wykonanym z serca chimery. Podobno był
darem dla Oliana Wesołego, który szybko
pozbył się mało wygodnej dla siebie broni.
Legenda głosi, że beztrosko oddał go fioleto-
wemu akolicie w podzięce za przygotowanie
upragnionej kąpieli po długim locie.
Mechanika: +2k10 w rzutach na teleportację
i atak w zwarciu.

3. Siewca Pożogi - kunsztownie rzeźbiony

łuk z cisu, którego majdan został wykonany
z ognistego agatu z wprawionym czerwonym
klejnotem. Kamień ten przypomina wyjątko-
wo czysty rubin, jednak według legendy tak
naprawdę jest to fragment smoczego serca.
Mechanika: +2k10 w rzutach na atak w dy-
stansie. Gdzie trafia strzała, tam wybucha
pożar - nawet na morzu w trakcie sztormu.
Strzelając do już płonącego celu, dodaj do
puli +2k12. Fiaska po rzucie z użyciem Siew-
cy Pożogi MG może wykorzystać tak, jak
w przypadku ofensywnych Mocy Smoka.
Ogień wzniecony za pomocą artefaktu nie
daje się ugasić w żaden sposób, musi wypalić
się do końca.

195

4. Siła Ziemi - pas ze skóry nabijany ćwiekami
z czerwonego tytanitu. Nadaje noszącemu
ogromną siłę i wytrzymałość, zmieniając
jego ciało w kamień w momencie otrzymania
ciosu. Podobno niektóre z najbardziej reali-
stycznych rzeźb w Imperium to tak naprawdę
pechowi byli właściciele pasa…
Mechanika: +2k10 w rzutach na Wytrzy-
małość i Siłę Woli; noszący może używać
Wytrzymałości zamiast Walki; zaznaczenie
ostatniego Stanu postaci, która nosi pas, jest
równoznacznie z trwałą zmianą w kamień.
5. Zbroja L isa Rów nin - pancerz z ko-
ści zawieszonych na ścięgnach bawołów
z wplecionymi gdzieniegdzie koralikami
z kwarcu dymnego, służący do obrony przed
zaklęciami. Podobno nienaruszoną zbroję
zdjęto ze spalonego ciała Lisa, którego zabiła
nagromadzona w kryształach magia.
Mechanika: +2k10 w rzutach na uniknięcie
konsekwencji działania magii; po scenie
z użyciem zbroi zaznacz Stan postaci.
6. Zwoje z Szafiry - skóra Barghata owinięta
na alabastrowych drążkach. Zwój spisywa-
ny jest tuszem z dodatkiem pyłu z kamieni
szlachetnych - jaspisu, akwamarynu, agatu.
Gdy wpis jest skończony - znika. Zwojowi
można zadać każde pytanie, a jeśli jego
poprzednie właścicielki, głównie uczone
z Szafiry, coś o tym napisały - odpowiedź
się pojawi. W dobrym zwyczaju jest konty-
nuować pracę nad zwojem.
Mechanika: +1k12 w rzutach na Historię
i Rozumienie; +2k12, jeśli pytanie dotyczy
filozofii lub religii.
Bawiąc się w wymyślanie własnych ar-
tefaktów, weźcie pod uwagę, że czasami
pozornie drobna rzecz ( jak możliwość
przesyłania sobie wiadomości przez
dwie połówki muszli z wprawionymi
oczkami z akwamarynu) może oznaczać
olbrzymie konsekwencje w fikcji. Nie
mówimy, że to źle - jedynie że lepiej
mieć tego świadomość.
196
M agia
WIELKIE ARTEFAKTY
Wśród niezliczonych magicznych błyskotek
istnieją także szczególnie potężne i skom-
plikowane mechanizmy zwane Wielkimi
Artefaktami. Zdarzają się rzadko, a ich akty-
wowanie jest czasochłonne, wymaga wiedzy
lub magicznej intuicji oraz powoduje kon-
kretny efekt w fikcji - zwykle spektakularny.
Wielkie Artefakty to niemal zawsze
pozostałości po magii sprzed Czasu Nocy.
Niewielu jest w Imperium ludzi, którzy
mogą z czystym sumieniem stwierdzić,
że potrafią bezpiecznie z nich korzystać.
Przykładem takiego przedmiotu jest Oko
Gavany. Wierni, pod których opieką znaj-
dują się kryształy komunikacyjne, latami
przygotowują się do swojej roli, korzystając
z całej zgromadzonej przez Szary Zakon
wiedzy. A jednak nawet im zdarzają się
katastrofalne w skutkach błędy.
Z perspektywy postaci graczy użycie
Wielkiego Artefaktu wymaga udanego
rzutu na A rkana M agii , a w wyjątkowych
przypadkach zapełnienia ścieżki postępu
Wyzwania od 2 do 5 pól. PG nie dodaje
do rzutu Kości Magii, a więc nie zagraża
kryształowi z serca smoka. Jednak używanie
tak potężnej magii bez odpowiedniej wiedzy
i przygotowania może nieść ze sobą nawet
poważniejsze konsekwencje niż śmierć smo-
ka. Najgorszym, co może się wydarzyć, jest
otwarcie pęknięcia.
KIEDY RZECZYWISTOŚĆ
PĘKA
Gdy postać gracza używa smoczego kryształu
do rzucenia zaklęcia albo korzysta z Wielkie-
go Artefaktu, ryzykuje stworzenie wyrwy
w rzeczywistości.
Jeśli po forsowaniu na ponad połowie
kości z puli wypadnie fiasko, w fikcji tworzy
się pęknięcie . Od mistrzyni gry i jej oceny
sytuacji zależy, czy oznacza to natychmia-
stowe pojawienie się chimery, czy też inne
magiczne anomalie, które będą zatruwać
Imperium do czasu poradzenia sobie z no-
wym zagrożeniem.
Rozdział VIII

VIII
CHIMERY

- Lecz gdy mnie zapytają: Nauczycielu, jak rodzą się potwory?

- to cóż mam im odpowiedzieć?
- Zapytaj ich tedy, czy wiedzą, jak perła jest siana? Zapytaj, czy widzieli, jak okruch wpada
w macicę perłowca i wokół okrucha owego jej światło gęstnieje? Jak próbuje ona uleczyć sobą
krzywdę, oddzielić się od niej? Tak im powiedz. A gdy nie zrozumieją, weź kryształ
najmniejszy i zrań nim ściany świata. Niech zobaczą, jak rzeczywistość krwawi kształty swe
rozliczne wokół krzywdy zadanej istnieniem kryształu. Niech zobaczą, jak nasz świat
broni się przed gwałtem, rodząc potwora.

- z dialogów Hermeneidesa z Heonu, filozofa i maga pierwszej dynastii Veroneitów,

władców wielkiego caratu Tagmy. Choć dominium Tagmy pochłonięte zostało przez czas
i magiczny kataklizm, Sztormowe Wrota z najwyższą rewerencją przechowują
strzępy dawnej chwały imperium, którego były stolicą.

Potworne istoty, które wdzierają się przez CHIMERY W IMPERIUM

pęknięcia z innych wymiarów, by siać znisz-
czenie, powszechnie nazywa się w Imperium
chimerami. Są to monstra o przeróżnych
kształtach, rozmiarach i możliwościach.
Łączy je jedno: są śmiercionośne, niszczy-
cielskie i traktują ludzi jak pożywienie,
a miasta jak półmisek, z którego można
nabierać pełnymi garściami. Chimery nie
przejawiają zdolności mowy czy telepatii.
Do tej pory nikomu nie udało się w żaden
sposób z nimi porozumieć. Nie są jednak
bezmyślne. Posiadają inteligencję zwierząt
- czasem owada, czasem drapieżnika.
Chimery przychodzą z innych światów,
więc nie ma pewności, jak wyglądają po
tamtej stronie i czy w ogóle mają materialną
formę. Niektórzy badacze Szarego Zakonu
twierdzą, że oblekają się w swoje potworne
ciała dopiero podczas przechodzenia przez
pęknięcie. Inni uważają, że ich wygląd
i zdolności zależą od środowiska w miejscu,
z którego przybywają.
Dopóki nie pojawił się Aslaug, a potem
Smoczy Jeźdźcy, chimery nie miały żadnego
godnego przeciwnika. Nawet najmniejsze
z nich były gigantyczne w porównaniu do
istot zamieszkujących świat ludzi i śmiertel-
nie niebezpieczne. Wzbudzały też paniczny
strach, często spotęgowany ich naturalnymi
zdolnościami magicznymi. Przez pokolenia
ludzie byli przekonani, że jedyna sensowna
strategia przetrwania to ucieczka.
Część chimer to istoty niepowtarzalne,
jedyne w swoim rodzaju. Inne z kolei są tak
podobne, że wydają się należeć do tego samego
gatunku. Mają zbliżony wygląd i dysponują
tymi samymi mocami. Przypuszcza się, że
z jednego pęknięcia wychodzą chimery
tego samego rodzaju, więc jeżeli napotkano
ich kilka, to po pierwsze można ruszać na
poszukiwania wyrwy w rzeczywistości,
a po drugie - opracować skuteczną taktykę
walki z nimi.

199

Obecnie duże zorganizowane oddziały
potrafią poradzić sobie z najmniejszymi
chimerami. Ponoszą straty, ale są w stanie
zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom
Imperium. Jest to możliwe tylko dlatego,
że chimer pozostało niewiele, Imperium
jest świetnie zorganizowane, a większymi
potworami zajmują się Wybrańcy Aslauga.
Gdy Czas Nocy się skończył, większość
przejść do innych wymiarów została za-
mknięta. Jednak nie wszystkie. Po pierwsze,
wciąż jeszcze w najbardziej niedostępnych
miejscach - głęboko pod górami albo na
dnie oceanu - istnieją stare pęknięcia, z któ-
rych co jakiś czas wyłażą na świat kolejne
paskudztwa.
Po drugie, powodem pojawiania się
chimer są nowe wyrwy w rzeczywistości,
spowodowane nierozsądnym używaniem
magii - zwłaszcza Wielkich Artefaktów.
Czasem pęknięcia te powstają w pewnej
odległości od magicznego przedmiotu lub
miejsca, w którym magia kryształów jest
stale aktywna, co sprawia, że nawet uczeni
Szarego Zakonu nie od razu łączą pojawia-
nie się chimery z używaniem konkretnego
artefaktu.
Po trzecie, nie zawsze pojawienie się
potwora to przypadek, błąd lub skutek
uboczny magii. Wciąż istnieją w Imperium
magowie, którzy świadomie przyzywają
chimery. Czasem, aby siać chaos. Czasem,
by zaatakować konkretne miejsce. Czasem,
by spróbować zabić wraz z nią Smoczych
Jeźdźców. A czasem - by zdobyć ukryty
w chimerze kryształ i wykorzystać go do
innych celów.
CHIMERZE KRYSZTAŁY
Chimery są istotami magicznymi za sprawą
ukrytych w ich wnętrzu kryształów. Stąd też
ich niezwykłe zdolności - od plucia kwasem,
przez wywoływanie tornada, aż po tworzenie
iluzji - a także częsta umiejętność zmiany
kształtów i przepoczwarzania się w trakcie
walki.
Chimerze kryształy często ulegają
całkowitemu zniszczeniu podczas starcia
potwora z Diadami. Gdy to nie nastąpi,
200
Chimery
zostają zabezpieczone przez jeźdźców lub
wysłaną w tym celu drużynę zakonną.
Oficjalnie wszystkie zdobyte w ten sposób
kryształy są niszczone w świątyniach, ale
nie brak plotek i pogłosek jakoby Wierni
w istocie zbierali je i przeprowadzali na
nich badania, a nawet wykorzystywali do
bezpośredniego uprawiania magii.
Zdobycie choćby odłamka „serca be-
stii” może dać wielki majątek… lub
wielką moc. Nie brakuje więc ludzi,
którzy z narażeniem życia zbliżają się
do miejsc, gdzie Skrzydło toczy walkę
z chimerą.
Ci, którzy na własne oczy mieli szansę
ujrzeć kryształy chimer, twierdzą, że nie
da się pomylić ich z niczym innym. Ich
piękno zdaje się tyleż obezwładniające,
co w jakiś sposób brudne i niepokojące.
Samo spoglądanie na nie może przyprawić
o zawroty głowy, halucynacje czy ból. To
amalgamaty pozornie chaotycznych barw
i kształtów przeczących prawom natury.
Owe kształty zdają się zmieniać i poruszać,
zależnie od tego, z której strony kryształ jest
obserwowany. Wnętrza są zwykle niejed-
norodne i przecięte żyłami zanieczyszczeń
i inkluzji, które przywodzą na myśl naczynia
krwionośne żywych istot. W półmroku
potworny kryształ jest mętny i matowy,
z kolei wystawiony na ostre światło, klaruje
się, oczyszcza i rozjarza - jakby drapieżnie
pożerał go otaczający blask.
Czy skoro każdy smok także ma we
wnętrzu kryształ, znaczy to, że smoki
są po prostu jednym z gatunków chi-
mer? Nie zadawaj sobie tego pytania!
Za takie heretyckie myśli, Szary Zakon
niejednego już skazał na śmierć.
Rozdział VIII
SCHEMAT OPISU
W ten sposób zostały skonstruowane opisy
wszystkich chimer w bestiariuszu.
Nazwa: w taki sposób opisaliby ją mieszkańcy
Imperium.
Opis: wygląd i wrażenie, jakie robi chimera,
które ułatwi opisanie jej podczas sesji.
Skala wyzwania : określa, jak trudnym prze-
ciwnikiem będzie dla Skrzydła Smoczych
Jeźdźców.
◊ Zabójczyni ludzi - śmiertelne zagrożenie
dla pojedynczego Smoczego Jeźdźca, do-
brze zaprawionego w boju. Dwie Diady
powinny bez problemu dać sobie z nią
radę. To potwór, którego może pokonać,
z olbrzymim wysiłkiem, oddział dobrze
przygotowanych wojowników lub wy-
jątkowy bohater - materiał na kolejnego
Wybrańca.
◊ Niszczycielka miast - jest wyzwaniem
dla zrównoważonego, składającego się
z trzech Diad, Skrzydła. Jeśli jeźdźcy nie
podejdą do walki zespołowo i strategicznie,
to śmierć PG lub smoka w trakcie walki
jest bardzo prawdopodobna. Chimery tej
skali potrafią w kilka minut zniszczyć
miasto lub rozprawić się z całą armią.
◊ Zagłada prowincji - stanowi wyzwanie
nawet dla licznego, bojowego Skrzydła.
Tylko najsilniejsi spośród Smoczych
Jeźdźców są w stanie próbować stawić jej
czoła w bezpośredniej walce. Zazwyczaj
jednak wygrana z takim przeciwnikiem
wymaga współpracy wszystkich jeźdź-
ców, Manewrów Skrzydła i przynajmniej
odrobiny szczęścia.
◊ Zguba Imperium - na szczęście dla całego
świata, owe istoty pojawiają się głównie
w legendach i baśniach. Chimera tej skali
to wyzwanie przekraczające możliwości
pojedynczego Skrzydła, a jeden nieudany
unik może zakończyć się śmiercią PG.
W starciu z takim potworem liczy się
jego powstrzymywanie - a nie zabicie.
Zgładzenie Zguby Imperium to wyczyn,
który gwarantuje unieśmiertelnienie
w kronikach, balladach i opowieściach.
201
Tury: tyle kart inicjatywy losuje chimera,
a więc tyle akcji może wykonać w rundzie.
Ścieżka postępu obrażeń: określa jak wy-
trzymała lub opancerzona jest chimera, czyli
jak trudno jest ją zranić. Innymi słowy, tyle
sukcesów musi zostać zebrane w indywidu-
alnych atakach, aby zaznaczyć Stan.
Ścieżka postępu Stanów: tyle Stanów trzeba
zaznaczyć, żeby zabić chimerę.
Rodzaje ataków: chimery zawsze mają więcej
niż jeden rodzaj ataku, który determinowa-
ny jest rzutem k6 lub decyzją MG. Na opis
ataku składają się:
◊ Nazwa: fabularny opis ataku.
◊ Cel i zasięg: określa liczbę potencjalnych
celów oraz zasięg ataku.
◊ Skuteczność: tyle sukcesów PG musi
mieć w rzucie na unik, żeby nie zostać
trafioną.
◊ Siła : tyle Stanów musi zaznaczyć PG,
jeśli nie uniknie tego ataku.
Nastawienie: opis zachowania chimery, które
zmienia się wraz z zaznaczaniem jej Stanów.
Obejmuje zwykle dodatkowe mechaniki,
które mogą pojawić się w starciu oraz pro-
ponowany cel ataków. Jeśli żadna z PG nie
pasuje do opisu, chimera atakuje dowolny
cel według decyzji MG.
Zasady specjalne: dodatkowe założenia, które
należy brać pod uwagę w trakcie rozpatry-
wania akcji chimery.
◊ Atak wielokrotny: niektóre ataki są wymie-
rzone w więcej niż jeden cel. Nie można
w ten sposób wykonać kilku ataków
w jednego przeciwnika.
◊ Atak obszarowy: wszystkie PG, znajdują-
ce się w dystansie ataku, są jego celem
i każda musi wykonać unik.
◊ Modyfikator: niektóre ataki wprowadzają
dodatkowe modyfikatory do walki.
◊ Atak wyprzedzający: chimera, zamiast za-
atakować w swojej turze, przygotowuje
się do wykonania ataku, kiedy kolejna
PG zadeklaruje akcję (atak lub manewr).
Przed wykonaniem swojej akcji PG musi
rzucić na unik.

BESTIARIUSZ
ŚMIERĆ Z ZATOKI
Szarozielony potwór przypominający ka-
miennego kraba o chropowatej, spękanej
skorupie i kilku parach szczypiec. Może
nimi z łatwością pochwycić rycerskiego
rumaka, a potem przeciąć go wpół razem
z opancerzonym jeźdźcem. Chimera poluje
na swoje ofiary, zakopując się na plaży tuż
przy linii przypływu. Wprawny obserwator
jest w stanie dostrzec na piachu od kilku
do kilkunastu oczu na szypułkach, które
przypominają kamienie wyrzucone przez
morze. Jeśli nieświadoma ofiara podejdzie
zbyt blisko, potwór wyskakuje na nią i jak
najszybciej stara się wciągnąć do wody,
gdzie w spokoju będzie mógł ją pożreć. Za-
atakowany potrafi strzykać żrącym śluzem
z otworu gębowego.
Skala wyzwania : Zabójczyni ludzi
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 4
Ścieżka postępu Stanów: 4
k6 Rodzaje ataków
1-4 Pochwycenie szcz ypcami: jeden cel w
zwarciu. Skuteczność 1, Siła 1
5-6 Żrąca plwocina: jeden cel w dowol-
nym zasięgu. Skuteczność 2, Siła 1
Nastawienie
Cierpliwa: jeśli chimera nie została wypatrzo-
na, czeka, aż ofiara podejdzie wystarczająco
blisko, po czym wykonuje atak z zaskocze-
nia. Po rozpoczęciu walki będzie atakować
dowolny cel.
Stan 2 - Agresywna: jednorazowo chimera
może przeprowadzić kontratak poza swoją
turą: po akcji PG natychmiast wykonaj atak.
202
Chimery
CIELISTY OGAR
Cielisty ogar przypomina obdartego ze skóry
dzikiego psa o nienaturalnie wielkim, po-
dłużnym łbie. Rozmiarami bestia dorównuje
małemu smokowi. Z jej długiego pyska na
wszystkie strony sterczą ostre kły - tylko
część wystaje z paszczy, reszta przebija się
przez plątaninę odsłoniętych mięśni, kości,
żył i ścięgien. Trzy pary poruszających się
niezależnie oczu sprawiają, że chimera może
śledzić kilka ofiar jednocześnie. Niezwykła
zwinność i dodatkowe stawy w chudych
łapach pozwalają jej wyskoczyć w górę
wystarczająco wysoko, by ściągnąć z nieba
nieostrożnego Smoczego Jeźdźca.
Skala wyzwania : Zabójczyni ludzi
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 5
Ścieżka postępu Stanów: 3
k6 Rodzaje ataków
1-2 Uderzanie pazurami: jeden cel w do-
wolnym zasięgu: Skuteczność 3, Siła 1
3-5 Ugryzienie: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 2
6 Błyskawiczny skok: jeden cel w dowol-
nym zasięgu: Skuteczność 5, Siła 1
Nastawienie
Pewna siebie: chimera atakuje PG o najwyższej
liczbie Stanów.
Stan 1 - Przestraszona: ranna bestia wypusz-
cza z pyska toksyczne wyziewy, aby zatruć
swoich przeciwników. Do końca rundy,
wszystkie walczące z ogarem PG otrzymują
modyfikator -1k6 do puli na unik. Chimera
będzie najpierw atakować PG o najniższej
puli na atak.
Zdarza się, że ogary polują w sforach.
Głównie atakują wsie i miasteczka odda-
lone od ludnych metropolii. Wydaje się, że
w ich dzikim ujadaniu wściekłość miesza
się z przerażeniem i bólem.
Rozdział VIII
Chcesz wprowadzić do sceny walki więcej
niż jedną chimerę tego samego rodzaju?
Możesz to zrobić w następujący sposób:
◊ Traktuj grupę chimer jak pojedyn-
czego przeciwnika.
◊ Każda dodatkowa chimera zwiększa
liczbę tur o połowę wartości bazowej
statystyki, zaokrąglając w górę (czyli
skoro jeden Cielisty Ogar ma 2 tury,
to dwa będą mieć 3 tury).
◊ Każda dodatkowa chimera zwiększa
długość ścieżki Stanów o połowę
wartości bazowej statystyki, za-
okrąglając w górę (czyli skoro jeden
Ogar ma 3 Stany, to dwa będą mieć
5 Stanów).
◊ Jeśli chcesz, możesz także dodać
kolejne Nastawienia. Powiel te opi-
sane przy chimerze lub wylosuj albo
stwórz nowe.
◊ W trakcie starcia liczba tur w run-
dzie, które może wykonać grupa
chimer, będzie zmniejszać się wraz
z zaznaczeniem Stanów. Pokonane
chimery nie biorą już udziału w wal-
ce. Kolejność zaznaczania Stanów
przez poszczególnych przeciwników
powinna być zależna od sytuacji
w fikcji.
Pamiętaj, że grupa chimer będzie zu-
pełnie inną skalą wyzwania dla PG!
203
OGNISTY TUR
Masywna bestia, przypominająca posturą
byka o rogach rozżarzonych niczym żelazo,
wyjęte z kowalskiego pieca. Jej ciało pokrywają
chropowate łuski o nieregularnych kształtach,
spomiędzy których bucha gryzący w oczy
dym. Tam gdzie postawi kopyta, wybucha
pożar. Chimera jest wystarczająco duża, by
rozbić rogami miejską bramę lub przeskoczyć
mury i tratować kamienice. Ludzie, którzy
przeżyli atak ognistego tura, opowiadają, że
rozgniewany potrafi ziać ogniem z nozdrzy
niczym smok.
Skala wyzwania : Zabójczyni ludzi
Tury: 3
Ścieżka postępu obr ażeń: 4
Ścieżka postępu Stanów: 3
k6 Rodzaje ataków
1-2 Nabicie na rogi: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 2
3-4 Szarża: jeden cel w zwarciu: Skutecz-
ność 2, Siła 3
5-6 Zianie ogniem: dwa cele w dowolnym
zasięgu (tym samym): Skuteczność
2, Siła 2
Nastawienie
Waleczna: chimera jest gotowa do walki
z godnym przeciwnikiem. Atakuje PG
z największą pulą na atak.
Stan 1 - Ognista furia: drzemiący w bestii ogień
wzmaga się do tego stopnia, że potwór nie
może go już kontrolować. W chwili zaznacze-
nia Stanu, natychmiast wykonaj dodatkowy
atak (Skuteczność 1, Siła 4) w wybrany cel,
w dowolnym zasięgu. Od tej pory chimera
będzie atakować PG o najmniejszej liczbie
zaznaczonych Stanów.
Goëtia
Peter Gundry
(2017)

KARMAZYNOWA SZARAŃCZA
Setki owadów wielkości ludzkiej dłoni
o opalizujących na czerwono skrzydłach
i pancerzach, błyszczących niczym rubiny.
Gdzie się pojawią, szerzą zniszczenie i śmierć,
w kilka chwil zżerając zwierzęta, ludzi, a nawet
drewniane domy. Po przejściu karmazynowej
szarańczy zostają jedynie ruiny i kości. Każdy
owad skrywa w środku drobinkę kryszta-
łu, tak małą, że sama w sobie jest niemal
pozbawiona mocy. Jednak kiedy rój zwiera
się w ataku, kryształy rezonują, powodując
spontaniczne wyładowania magicznej ener-
gii, przypominające karmazynowe pioruny.
Skala wyzwania : Zabójczyni ludzi
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 4
Ścieżka postępu Stanów: 5
k6 Rodzaje ataków
1 Ostre skrz ydła: jeden cel w dowolnym
zasięgu. Skuteczność 1, Siła 1
2-3 Karmaz ynowy piorun: jeden cel w do-
wolnym zasięgu. Skuteczność 2, Siła 1
4-5 Atak setką żuwaczek: jeden cel w do-
wolnym zasięgu. Skuteczność 1, Siła 2
6 Wyładowanie magicznej energii: wszystkie
cele w zwarciu. Skuteczność 1, Siła 1
Nastawienie
Rozszalała: rój dzieli się na mniejsze grupy,
szukając czegoś do pożarcia. Chimera będzie
atakować dowolny cel.
Stan 2 - Wyładowanie energii: rój zbiera
się w gromadę, którą otaczają czerwone
rozbłyski magii. Wprowadź dodatkową
ścieżkę Zagrożenia o długości 2. Po jej
wypełnieniu, wszystkie postaci biorące
udział w walce zaznaczają jeden Stan. Od
tej pory rój będzie najpierw atakować PG,
które zaznaczyły jej Stany.
204
Chimery
ROGATY SKARABEUSZ
Gigant okryty chitynowym pancerzem,
z łbem zwieńczonym rogami, przypomi-
nającymi poroże jelenia. Swoim cielskiem
może zmiażdżyć na raz całą wioskę. Czar-
ny grzbiet chimery, w świetle słonecznym
lub blasku księżyca pobłyskuje metalicznie.
Spomiędzy segmentów sączy się delikatny,
zielonkawy blask, który potrafi zmienić się
w śmiercionośny pocisk. Chimerę przyciąga
moc kryształów - gdy jakiś wyczuje, jej jedy-
nym celem staje się pożarcie go. Wydaje się
powolna i niezgrabna, ale tylko do momentu,
aż nie wzbije się w powietrze.
Skala wyzwania : Niszczycielka miast
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 7
Ścieżka postępu Stanów: 6
k6 Rodzaje ataków
1-2 Uderzenie rogami: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 1
3-4 Natarcie rogami: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 2
5 Taranowanie: jeden cel w zwarciu:
Skuteczność 2, Siła 2
6 Kryształowy błysk: jeden cel w dystansie:
Skuteczność 2 Siła 1
Nastawienie
Głodna: chimera zmierza w stronę pożywienia.
Ostatni atak w turze musi zostać wykorzy-
stany do przesunięcia ścieżki postępu celu
dramatycznego.
Stan 2 - Zdeterminowana: rozkłada ogromne
skrzydła, starając się odstraszyć napastników.
Dodaj +1 do Skuteczności wszystkich ata-
ków. Od tej pory chimera będzie najpierw
atakować PG, która jako następna ma brać
udział w Manewrze Skrzydła.
Stan 4 - Agresywna: potwór wzbija się w po-
wietrze. Dodaj +1 do Siły wszystkich ataków.
Chimera otrzymuje dodatkową turę (wylosuj
kartę inicjatywy). Od tej pory zawsze jedną
turę będzie wykorzystywać na wykonanie
Taranowania.
Rozdział VIII
NOCNA ŚMIERĆ
Po Imperium krążą legendy o nieuchwytnej
czarnej bestii rozmiarów zamku. Skrywa się
w gęstwinach prastarych lasów deszczowych
i niezbadanych dżungli. Im dłużej żyje, tym
więcej okrągłych, wypukłych oczu otwiera
się w asymetrycznej czaszce i na gibkim
grzbiecie świetnie widzącej w ciemnościach
chimery. Poluje głównie nocą, kiedy jej
wyostrzone magią zmysły dają największą
przewagę. Czasem dla zabawy zabija inne
chimery, rozszarpując je pazurami z czarnego
diamentu. Jej ogon skrywa pod futrem sze-
regi ostrych kolców, a ryk jest tak potężny,
że potrafi zerwać z człowieka skórę i ciało.
Skala wyzwania : Niszczycielka miast
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 8
Ścieżka postępu Stanów: 5
k6 Rodzaje ataków
1-2 Rozszarpywanie: jeden cel w zwarciu:
Skuteczność 1, Siła 1
3-5 Skok na ofiarę: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 2, Siła 1
6 R yk: wszystkie cele w zwarciu: Sku-
teczność 1, Siła 2
Nastawienie
Ostrożna: chimera stara się trzymać w ukryciu.
Jeśli nie zostanie wypatrzona, wykonuje atak
z zaskoczenia (ciągnie dwie karty inicjatywy
i zatrzymuje lepszą). Korzysta z naturalnego
kamuflażu, dlatego atakujące ją PG otrzymują
modyfikator -2k6 do puli ataku. Najpierw
atakuje PG o najniższej puli na unik.
Stan 3 - Skupiona: bestia jest tak szybka, że
wydaje się, jakby jej własny cień nie był
w stanie za nią nadążyć. Chimera otrzymuje
dodatkową turę (wylosuj kartę inicjatywy),
ponadto skupia swoje ataki na przeciwniku,
który ma najwięcej zaznaczonych Stanów.
Stan 4 - Furia: chimera ostatkiem sił próbuje
pokonać przeciwnika lub zmusić go do odstą-
pienia. Natychmiast wykonaj dodatkowy atak
Ryk. Od tej pory atakuje przeciwnika, który
ma najwięcej zaznaczonych Stanów smoka.
205
PUSTYNNY DIABEŁ
Przypominająca płaszczkę chimera, kilkukrotnie
większa od największego ze smoków. Całymi
miesiącami potrafi czyhać pod piaskiem na
przypadkową ofiarę. Wabi ją ogonem po-
dobnym do pustynnego czerwia. Otarcie się
o żółtawą skórę bestii, szorstką i ostrą niczym
potłuczone szkło, potrafi rozedrzeć nawet
smoczą łuskę. Trzewia potwora są rozległe
i puste. Wewnątrz, niczym w jaskini, żyje
stado małych chimer, przypominających
drapieżne ptaki ze szkła i cienia. Wypusz-
czone na wolność, rzucą się na każdego, kto
próbuje zaatakować ich żywicielkę.
Skala wyzwania : Niszczycielka miast
Tury: 3
Ścieżka postępu obr ażeń: 6
Ścieżka postępu Stanów: 5
k6 Rodzaje ataków
1 Uderzenie ogonem: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 2, Siła 1
2-3 Otarcie się płetwą: jeden cel w zwarciu:
Skuteczność 2, Siła 2
4 Pochwycenie w paszczę: jeden cel w do-
wolnym zasięgu: Skuteczność 1, Siła 3
5 Biczowanie ogonem: dwa cele w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 1
6 Wypuszczenie drapieżnych ptaków: wszystkie
cele niezależnie od dystansu: Skutecz-
ność 2, Siła 1
Nastawienie
Polująca: chimera zakopuje się pod piaskiem
i wystawia tylko ogon, przypominający pu-
stynnego czerwia. Będzie atakować dowolny
cel, używając wyłącznie Uderzenia ogonem.
Stan 2 - Przebudzona: chimera wynurza się spod
piasku i unosi w powietrze. Wykorzystuje
wszystkie dostępne ataki. Najpierw atakuje
PG, która ma najwyższą Zręczność.
Stan 4 - Łakoma: potwór rozdziawia paszczę,
wypuszczając stado morderczych ptaków.
Jako pierwszy atak w rundzie, chimera musi
wykonać Wypuszczenie drapieżnych ptaków,
poza tym wciąż będzie najpierw atakować
PG, która ma najwyższą Zręczność.

POTWORNY KONSTRUKT
Stworzona przez magów jeszcze przed Czasem
Nocy potworna istota, stanowiąca połącze-
nie bezkształtnej chimery i dziwacznego
mechanizmu. Porusza się na czterech łapach,
okrytych pancerzem z ciemnogranatowego
metalu zdobionego złotymi symbolami. Za-
miast łap ma długie, zębate ostrza, a w miejsce
łba coś w rodzaju hełmu. Z jego szczelin
wylewa się różowawa, cielista materia. Przy
każdym ruchu konstrukt wydaje przeraźli-
wy jazgot bólu, mieszający się z trzaskiem
metalowych płyt.
Skala wyzwania : Niszczycielka miast
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 6
Ścieżka postępu Stanów: 5
206
Chimery
k6 Rodzaje ataków
1 Cios ostrzem: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 2
2-3 Seria pchnięć: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 2, Siła 2
4-5 Cięcie na wsz ystkie strony: każdy cel
w zwarciu: Skuteczność 1, Siła 2
6 Przebijający sztych: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 2
Nastawienie
Zdezorientowana: przebudzona chimera rusza
się powoli i chaotycznie, potykając o własne
kończyny. Atakuje dowolny cel. Na koniec
rundy nie zaznacza pola na ścieżce postępu
celu dramatycznego.
Stan 1 - Aktywna: ból sprawia, że potwór wraca
do zmysłów i lepiej orientuje się w sytuacji.
Chimera otrzymuje dodatkowy atak (wylo-
suj kartę inicjatywy), ponadto Skuteczność
wszystkich ataków zwiększa się o jeden. Na
koniec rundy zaznacz pole na ścieżce postępu
celu dramatycznego. Nie możesz poświęcić
ostatniej tury na zaznaczenie dodatkowego
pola.
Stan 4 - Nakierowana na cel: chimera wysuwa
dodatkową parę odnóży z ostrzami, dzię-
ki czemu porusza się szybciej i stabilniej.
Otrzymuje dodatkową turę (wylosuj kartę
inicjatywy). W każdej rundzie musi poświęcić
ostatnią turę na zaznaczenie dodatkowego
pola na ścieżce celu dramatycznego.
Ze względu na swoją historię, Potworny
Konstrukt nie należy do chimer, które
mogą po prostu przejść przez pęknięcie
z innego świata. Być może zostanie
przypadkowo przebudzony przez po-
stacie graczy w pradawnych ruinach
magicznego mocarstwa? Albo celowo
powołany do życia przez potężnego
i bezwzględnego maga?
Rozdział VIII
ŚWIETLISTA PAJĘCZYCA
Gigantyczna istota przypominająca pają-
ka o nieproporcjonalnie małym odwłoku
i niezwykle długich odnóżach. Kilkoma
krokami pokonuje setki metrów, przechodząc
ponad murami twierdz i dachami miast. Jej
półprzezroczyste ciało jest pokryte, ostrą jak
brzytwa, szczeciną, która pulsuje delikatnym
światłem. Pajęczyna, tkana przez chimerę,
jest pokryta żrącym śluzem, przeżerjącym
się przez metal i kamień, a także większość
smoczych łusek.
Skala wyzwania : Niszczycielka miast
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 6
Ścieżka postępu Stanów: 6
k6 Rodzaje ataków
1 Szczękoczułki: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 2
2-3 Strzał pajęcz yną: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 3
4-5 Tratowanie: dwa cele w zwarciu: Sku-
teczność 2, Siła 2
6 Atak odnóżem: Zamiast atakować,
chimera przygotowuje się do ataku
w turze przeciwników. Kiedy PG
jest w zwarciu i deklaruje atak lub
bierze udział w Manewrze Skrzydła,
natychmiast wykonaj atak na tego
przeciwnika: Skuteczność 1, Siła 2.
Nastawienie
Ostrożna: chimera co chwilę staje w miejscu
i porusza się tak, jakby czegoś szukała. Bę-
dzie atakować przeciwnika o najmniejszej
puli na atak.
Stan 2 - Wystraszona: ranna przypada do ziemi,
by za chwilę wyprostować się w nagłym
ataku. Wykonaj dodatkowy Atak odnóżem.
Chimera będzie atakować dowolny cel.
Stan 3 - Mściwa: łeb chimery pęka na pół,
tworząc dodatkowy otwór gębowy, pełen
drobnych, ostrych zębów. Otrzymuje jeszcze
jedną turę (wylosuj kartę inicjatywy), ponadto
atakuje PG, która jako ostatnia zaznaczyła
jej Stan.
207
Stan 4 - Magiczna niestabilność: moc kryształu
chimery zaczyna rozrywać ją od środka.
Pajęczyca zaczyna drżeć i pulsować świa-
tłem. Wprowadź do gry ścieżkę postępu
o długości 2; po wypełnieniu ścieżki chimera
umiera wybuchając - jest to atak obszarowy
w zwarciu (Skuteczność 3 Siła 2).
Bloodline
Greg Dombrowski
(2021)
KRWAWNIK Z BAGIEN
Potwór przypominający wyglądem masyw-
nego, brunatnoczerwonego niedźwiedzia
mającego łeb mątwy i sześć łap. Za sprawą
kilku kryształów, które wrosły w jego ciało,
dysponuje zaskakującą szybkością oraz ma-
gicznym potencjałem. Z każdą zadaną mu
raną rośnie i przepoczwarza się w sposób
urągający naturze. Już sama jego obecność
i aura kryształów potrafi zadawać smokom
ból. Mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów
jest w stanie w kilka chwil zrównać z ziemią
całe miasto.
Skala wyzwania: Zagłada prowincji
Tury: 3
Ścieżka postępu obr ażeń: 8
Ścieżka postępu Stanów: 6
k6 Rodzaje ataków (k6)
1 Rozszarpywanie: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 1
2 Strumień energii: jeden cel w dystansie:
Skuteczność 3, Siła 2
3-4 Cios macką: dwa cele w zwarciu lub
dystansie: Skuteczność 3, Siła 1
5 Pulsująca energia: wszystkie cele w zwar-
ciu: Skuteczność 3, Siła 1
6 Aura zniszczenia: wszystkie cele w dy-
stansie: Skuteczność 3, Siła 2

Nastawienie
Wściekła: bestia porusza się z zaskakującą
szybkością, z rykiem młócąc powietrze łapami
i mackami. Każdy atak PG otrzymuje mody-
fikator -2k6. Chimera atakuje dowolny cel.
Stan 1 - Ż ądna mordu: pierwszy kryształ akty-
wuje się: chimera rośnie, a powietrze wokół
niej wypełniają magiczne opiłki. Wszystkie
uniki otrzymają modyfikator -1k6. Chimera
atakuje PG o najniższej puli na unik.
Stan 3 - Magiczna furia: drugi kryształ akty-
wuje się: każdy atak krwawnika otrzymuje
+1 do Siły. Chimera atakuje PG z najmniejszą
liczbą zaznaczonych Stanów.
Stan 5 - Samobójcz y szał: ostatni kryształ ak-
tywuje się: krwawnik otrzymuje dodatkową
turę (wylosuj kartę inicjatywy). Chimera
atakuje dowolny cel.
Age of Wonder
Scott Buckley
(2022)
SŁONECZNY LEW
Majestatyczna bestia przypominająca lwa
o grzywie w kolorze czystego złota, ogonie
rozszczepionym na trzy części i skrzydłach
ze światła. Blask, jaki od niej bije, sprawia,
że wpatrywanie się zbyt długo w chimerę
grozi utratą wzroku. Futro na ciele potwora
jest nieruchome, niczym wykute z kamienia,
ale grzywa zdaje się samoistnie falować, nie-
zależnie od wiatru czy ruchu. W odróżnieniu
od innych chimer wydaje się, że lew nie jest
z natury agresywny i niszczycielski. Nie-
sprowokowany błąka się po świecie w sobie
tylko znanym celu. Kiedy przechodzi przez
miasto, wygląda jak kot wśród dziecięcych
budowli z klocków, które potrafi przewracać
bez wysiłku lekkim ruchem łapy. Dopiero
zmuszony do walki ujawnia, jak morderczym
jest przeciwnikiem.
208
Chimery
Skala wyzwania: Zagłada prowincji
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 10
Ścieżka postępu Stanów: 6
k6 Rodzaje ataków
1-2 Cios łapą: jeden cel w dowolnym za-
sięgu: Skuteczność 2, Siła 1
3-4 Tnący ogon: trzy cele w zwarciu lub
dystansie: Skuteczność 2, Siła 1
5 Ognisty ryk: wszystkie cele w zwarciu
lub dystansie: Skuteczność 3, Siła 1
6 Słoneczny błysk: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 2, Siła 3
Nastawienie
Niezainteresowana: chimera wciąż jeszcze
patrzy w inne wymiary i nie w pełni rozu-
mie, gdzie się znajduje. Emituje oślepiające
światło, które sprawia, że wszystkie ataki
PG otrzymują modyfikator -1k6. Atakuje
dowolny cel.
Stan 1 - Gotowa do walki: wzrok chimery do-
stosowuje się do sytuacji, zaczyna zauważać,
co się wokół niej dzieje. Chimera otrzymuje
dodatkowe dwie tury (wylosuj dwie karty
inicjatywy). Będzie atakować PG po równo.
Stan 2 - Walcz y dla zabawy: chimera przestaje
być zdezorientowana, zaczyna interesować
się walką. Wszystkie ataki otrzymują +1 do
Skuteczności. Atakuje PG o najwyższej puli
na unik.
Stan 3 - Walcz y, by zabić: zęby, pazury oraz
skrzydła potwora rozbłyskują magiczną mocą.
Wszystkie ataki otrzymują +1 do Siły. Chi-
mera atakuje PG o najmniejszej puli na unik.
Stan 5 - Walcz y o przetrwanie: bestia ryczy
przeraźliwie, a jej oślepiający blask jeszcze
się wzmaga. Wszystkie ataki wymierzone
w chimerę mają modyfikator -3k6. Chimera
atakuje PG o największej liczbie zaznaczo-
nych Stanów.
Chapter Doof
Mad Max: Fury Road
OST (2015)
Rozdział VIII
SKORUPOŻER
Na pierwszy rzut oka potwór wygląda jak
niewielka wyspa dryfująca w stronę wybrzeża.
Widać na niej wraki okrętów i smocze kości.
Dopiero gdy chimera zbliży się do brzegu,
pojawiają się dwa potworne łby i kilkanaście
ośmiorniczych macek. Samo wynurzenie się
bestii powoduje potężną falę wywracającą
statki i zalewającą nadmorskie osady. Splo-
tami macek bez problemu miażdży nie tylko
największe statki, ale i nadmorskie fortece.
Z obu pysków chimery, najeżonych ostrymi
jak u rekina zębami wielkości przybrzeżnych
skał, cieknie zielonkawa, żrąca ciecz. Po-
chwyconego szczękami smoka może pożreć
w całości, tak jak wąż połyka ptactwo.
Skala wyzwania: Zagłada prowincji
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 8
Ścieżka postępu Stanów: 7
k6 Rodzaje ataków
1-2 Uderzenie macką: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 2, Siła 2
3 Chwytanie mackami: jeden cel w zwarciu:
Skuteczność 2, Siła 2
4-5 Atak dwoma paszczami: dwa cele w do-
wolnym zasięgu: Skuteczność 1, Siła 3
6 Plunięcie kwasem: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 3
Nastawienia
Zwabiona: wiedziona głodem chimera zmierza
w stronę potencjalnego pożywienia. Będzie
atakować dowolny cel.
Stan 1 - Szuka poż ywienia: wysuwa dodatkowe
pary oczu na szypułkach. Zwiększ Skuteczność
wszystkich ataków o 1. Atakuje PG, która
jako następna będzie rozgrywać swoją turę.
Stan 3 - Wściekła: z wnętrza skorupy wysu-
wają się kolejne macki. Chimera otrzymuje
dodatkową turę (wylosuj kartę inicjatywy).
Atakuje dowolny cel.
Stan 5 - Ż ądna zemsty: wije się, rycząc z bólu
i uderzając mackami, gdzie popadnie. Na-
tychmiast wykonaj Atak dwoma paszczami
w dowolne cele w zwarciu. Od tej pory chi-
mera będzie atakować wszystkie PG, którym
udało się zaznaczyć jej Stan.
209
Degeneracy
TDSOM
(2020)
KRYSZTAŁOWY KARACZAN
Ogromna chimera o owadzich kształtach.
Jej kamienny pancerz pokrywają kryształo-
we narośle. Ma sześć masywnych kończyn
zakończonych szponami. Ciało chimery
przyjmuje kolor otoczenia, co sprawia, że
trudno ją wypatrzeć z dużej wysokości.
Zwykle pełza po ziemi, by znienacka unieść
się nagle na tylnych odnóżach i wyskoczyć,
rozkładając skrzydła. Potrafi w ten sposób
sięgnąć nawet wysoko lecącego smoka.
Potwór jest niezwykle wyczulony na moc
kryształów, a aktywna magia wprowadza
go w szał. Jeśli dopadnie magiczny przed-
miot, bardzo szybko go niszczy i wydobywa
kryształ, który stara się ukryć w najbliższej
jaskini czy rozpadlinie.
Skala wyzwania: Zagłada prowincji
Tury: 2
Ścieżka postępu obr ażeń: 8
Ścieżka postępu Stanów: 6
k6 Rodzaje ataków (k6)
1 Uderzenie rogami: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 1
2-3 Cios sz ponami: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 2
4 Przerażający pisk: wszyscy cele w zwar-
ciu: Skuteczność 3, Siła 1
5 Kryształowe kolce: jeden cel w dystansie:
Skuteczność 4, Siła 2
6 Atak żuwaczkami: jeden cel w zwarciu:
Skuteczność 3, Siła 3
Nastawienia
Prz ygotowana: potwór klekocze, odnóżami
ocierając o kryształowy pancerz. Wywołuje
w ten sposób magiczne iskry i rozbłyski.
Chimera będzie atakować PG o najniższej
puli na unik.
Chimery

210
Rozdział VIII
Stan 3 - Rozwścieczona: chimera napina ciało
i we wszystkie strony wystrzeliwuje krysz-
tałowe kolce. Natychmiast wykonaj atak
obszarowy (Skuteczność 3 Siła 2). Chimera
będzie atakować PG, która jako ostatnia
zaznaczyła jej Stan.
Stan 4 - Cierpiąca: wydaje z siebie przenikli-
wy pisk bólu: wszyscy przeciwnicy tracą 3
punkty Animuszu. Chimera będzie atakować
PG o najniższej puli na atak.
Stan 5 - Panika: magiczna energia sprawia, że
chimera, poruszając się, odrobinę rozdziera
rzeczywistość. Wydaje się, jakby poruszała
się tak szybko, że jest w kilku miejscach jed-
nocześnie. Otrzymuje dodatkowe dwie tury
(wylosuj karty inicjatywy). Będzie atakować
PG, która właśnie brała udział w Manewrze
Skrzydła lub dowolny cel, jeśli nie był wy-
konywany manewr.
211
TA, KTÓRA ZNISZCZY ŚWIAT
Cielsko chimery to bezładna, niemożliwa do
opisania plątanina monstrualnych kończyn
i ogonów. Między nimi widać potworne
łby. Część z nich jest ślepa, inne pokryte
nieregularnym deseniem przekrwionych,
oszalałych oczu. W każdym łbie kłapie co
najmniej jedna szeroka, wiecznie głodna
paszcza. Bestia jest tak ogromna, że naj-
większe drzewa prastarej puszczy wydają się
przy niej drobne niby źdźbła trawy. Jednym
uderzeniem zmiata z powierzchni ziemi
wsie i miasteczka. Mimo gargantuicznych
rozmiarów potrafi atakować szybko i celnie.
Skala wyzwania: Zguba Imperium
Tury: 4
Ścieżka postępu obr ażeń: 9
Ścieżka postępu Stanów: 9
k6 Rodzaje ataków
1 Uderzenie kończ yną: jeden cel w do-
wolnym zasięgu: Skuteczność 2, Siła 2
2 Cios ogonem: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 2
3 Miażdżenie: jeden cel w zwarciu: Sku-
teczność 1, Siła 3
4 Krwawe biczowanie: dwa cele w dowol-
nym zasięgu (tym samym): Skutecz-
ność 2, Siła 2
5 Pochwycenie i pożeranie: jeden cel w dy-
stansie: Skuteczność 1, Siła 4
6 Trzecie oko: kiedy PG w dowolnym
zasięgu deklaruje atak lub bierze udział
w Manewrze Skrzydła, natychmiast
wykonaj atak w tego przeciwnika:
Skuteczność 2 Siła 2
Nastawienie
R zuca wyzwanie: chimera uderza kończynami
o ziemię i wyrzuca w powietrze ogromne
ilości ziemi i kamieni. Atakuje przeciwnika
o najwyższej puli ataku.
Stan 2 - R yk rozdzierający rzecz ywistość: ranny
potwór wydaje z siebie dźwięk, który słychać
na dziesiątki kilometrów. Powietrze w całej
okolicy zdaje się gęstnieć, utrudniając po-

ruszanie się i oddychanie. Do końca walki
wprowadź modyfikator -1k6 do uników.
Stan 4 - Świadomość własnej śmiertelności:
w oczach potwora można dostrzec strach.
Zaczyna poruszać się znacznie ostrożniej.
Zwiększ Skuteczność wszystkich ataków
o 1. Chimera będzie w pierwszej kolejności
atakować PG, która właśnie brała udział
w Manewrze Skrzydła.
Stan 6 - Potworna metamorfoza: ze wstrząsanego
spazmami ciała chimery wyrastają kolejne
kończyny, pokryte oczami i zębami. Potwór
otrzymuje dodatkowe dwie tury (wylosuj
dla nich karty inicjatywy), będzie atakować
dowolny cel.
Stan 7 - Ostatni wysiłek: krew wyciekająca
z dziesiątek ran dymi się, a całe ciało chi-
mery zaczyna się nienaturalnie napinać.
Zwiększ Skuteczność wszystkich ataków o 1,
ponadto atakuje przeciwnika o największej
puli w ataku.
Drums of the Horde
Filip Lackovic
(2020)
POŻERACZ GWIAZD
Ta monstrualnych rozmiarów bestia kształ-
tami przypomina lisa stworzonego z roz-
gwieżdżonego nieba. Jej ciało jest na wpół
materialne: dotknięte, stawia opór i wywołuje
poczucie przeraźliwego chłodu, nie można
go jednak złapać ani zranić. Rozbłyskujące
we wnętrzu chimery gwiazdy to dziesiątki
białych kryształów, z których największy jest
jej sercem. Gdyby nie aura magii i grozy,
chimera byłaby piękna niczym sam Aslaug.
Każdy ruch kitą wywołuje podmuch
mrozu, pokrywający kryształkami lodu całą
okolicę. Szczeknięcie bestii rozbrzmiewa
silniej niż tuzin gromów, a śpiew sprawia, że
większość ludzi staje osłupiała, wsłuchując
się w hipnotyzujące dźwięki. Chimera nie
pożera ciał swoich ofiar, zadowalając się
wysysaniem z nich życiowej energii wraz
z ciepłem.
212
Chimery
Skala wyzwania: Zguba Imperium
Tury: 3
Ścieżka postępu obr ażeń: 11
Ścieżka postępu Stanów: 7
k6 Rodzaje ataków
1-2 Strumień lodu: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 3, Siła 3
3 Szczeknięcie: jeden cel w zwarciu:
Skuteczność 4, Siła 5
4 Gwiezdny pocisk: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 4, Siła 3
5 Śpiew spoza świata: jeden cel w dowol-
nym zasięgu: Skuteczność 5, Siła 2
6 Mroźny podmuch: wszystkie cele w zwar-
ciu: Skuteczność 3, Siła 4
Nastawienie
Magiczne dostrojenie: z chimery promieniuje
mróz. Wszystkie PG w zwarciu i w dystansie
otrzymują -3k6 do każdego ataku. Chimera
będzie atakować PG z najwyższą Więzią.
Stan 1 - Pomiędz y światami: wszystkie ataki
PG otrzymują modyfikator -2k8. Chimera
będzie atakować PG z najwyższą Więzią.
Stan 3 - Polowanie: natychmiast wykonaj serię
Morderczych Ataków: dwa dowolne cele
w zwarciu lub dystansie (Skuteczność 3, Siła
5). Chimera atakuje dowolny cel.
Stan 4 - Koncentracja: kryształy rozbłyskują
mocniej, a chimera otrzymuje dodatkową
turę (wylosuj kartę inicjatywy). Atakuje
najpierw PG, która ma kontynuować Ma-
newr Skrzydła.
Stan 5 - Zestrojenie kryształów: między krysz-
tałami pojawiają się świetliste linie, chimera
otrzymuje dodatkową turę (wylosuj kartę
inicjatywy). Atakuje najpierw PG, która ma
kontynuować Manewr Skrzydła.
Stan 6 - Pełna obecność: blask kryształów wzma-
ga się, gdy chimera całą uwagę skupia na
walce: zwiększ poziom trudności Manewru
Skrzydła o +1. Korzystanie ze Smoczych
Mocy przeciwko chimerze wymaga zużycia
punktu Animuszu. Atakuje PG z największą
liczbą zaznaczonych Stanów.
Rozdział VIII
LEVIATHAN
Twin Scoring Studio
(2013)
WĄŻ KRUSZĄCY GÓRY
Jego pojawienie się zwiastują trzęsienia ziemi,
nagłe wypiętrzanie się terenu lub otwieranie
rozpadlin. Monstrum przypomina węża o wąskim
łbie zakończonym kostnym grzebieniem. Jest
tak ogromny, że bez problemu może połknąć
zamek wraz z przyległościami. Z jednej jego
łuski można by zrobić dach świątyni. Potrafi
zionąć błękitnym ogniem, tak gorącym, że
z łatwością topi skały. Kiedy sunie po ziemi,
miażdży wszystko na swej drodze. Kiedy
przekracza rzekę, zmienia jej bieg na zawsze.
Kiedy przewala się przez pasmo górskie, tworzy
strome wąwozy i kruszy szczyty.
Skala wyzwania: Zguba Imperium
Tury: 4
Ścieżka postępu obr ażeń: 10
Ścieżka postępu Stanów: 9
k6 Rodzaje ataków
1 Ugryzienie: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 1, Siła 4
2 Uderzenie głową: dwa cele w dowolnym
(tym samym) zasięgu: Skuteczność 3,
Siła 4
3 Promień energii: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 4, Siła 4
4 Nagłe ukąszenie: jeden cel w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 5, Siła 3
5 Błękitny ogień: dwa cele w dowolnym
zasięgu: Skuteczność 2, Siła 5
6 Prz ygniecenie ogonem: jeden cel w do-
wolnym zasięgu: Skuteczność 3, Siła 5
213
Nastawienia
Przebudzenie - natychmiastowy atak Błę-
kitnym ogniem. Chimera będzie atakować
dowolnego przeciwnika.
Stan 2 - Narastająca wściekłość: wąż na chwilę
zastyga w bezruchu, a z jego ciała tryska
toksyczny dym. Każde udane zaznaczenie
Stanu lub Stanów chimerze w zwarciu wiąże
się z zaznaczeniem jednego Stanu PG. Po-
twór będzie atakował PG, która jako ostatnia
zaznaczyła mu Stan.
Stan 4 - Zrzucenie łusek: przy każdym ruchu
wierzchnia warstwa łusek chimery pęka
i łuszczy się, odsłaniając znacznie twardszą,
połyskującą na złoto skórę. Zwiększ długość
ścieżki obrażeń o 1. Chimera będzie najpierw
atakować PG, która jako ostatnia wykonała
atak w zwarciu.
Stan 5 - Otwarcie trzeciego oka: na czole potwora
otwiera się rana, z której wyziera dodatko-
wa gałka oczna, przypominająca ludzką.
Chimera otrzymuje dwie dodatkowe tury
(wylosuj dla nich karty inicjatywy). Będzie
najpierw atakować PG, która ma najmniej
zaznaczonych Stanów smoka.
Stan 7 - Niszcz ycielski gniew: wąż uderza ciel-
skiem o ziemię, podrywając w powietrze
wszystko, co znajdowało się na powierzchni:
pył, głazy, ludzi, drzewa. Do końca starcia
obowiązuje modyfikator do uników -1k8.
Chimera będzie najpierw atakować PG
znajdujące się w dystansie.
W przypadku naprawdę potężnych chi-
mer może się okazać, że do walki z tym
samym potworem postacie graczy będą
podchodzić kilka razy. Raz pokonane
Skrzydło może chcieć wyleczyć rany,
opracować nową strategię, zyskać so-
juszników i spróbować podjąć wyzwanie
jeszcze raz. W takiej sytuacji pamiętaj,
żeby przy następnym starciu uwzględnić
wcześniej zaznaczone Stany i zmiany
Nastawienia chimery.

TWORZENIE CHIMER
Poniższy generator chimer jest narzędziem,
które przyspieszy tworzenie nowych prze-
ciwników dla postaci graczy. Aby stworzyć
chimerę, przejdź go krok po kroku, losując
lub wybierając kolejne elementy. Potem do-
pasuj je do siebie, biorąc pod uwagę ustalenia
z sesji zero. Propozycje, z których losowana
jest chimera, nie wyczerpują wszystkich
możliwości, są jedynie wzorem, który możesz
dowolnie modyfikować.
Generator wykona za ciebie żmudną
robotę tworzenia statystyk, ale zabawę zo-
stawiamy tobie. Zinterpretuj wylosowane
elementy i na podstawie mechaniki określ,
w jaki sposób będą manifestować się w fikcji:
jak chimera wygląda, jak atakuje i w jaki
sposób będzie zachowywać się podczas
starcia z postaciami graczy.
SZABLONY CHIMER
Na początek potrzebujesz szablonu, według
którego stworzysz swoją chimerę. Najwięcej
zależy tu od wybranej skali wyzwania - to
ona określa podstawę konstrukcji mecha-
nicznej przeciwnika oraz pozwala utrzymać
losowość w ryzach.
Późniejsze doprecyzowanie wprowadza
dodatkowe zmiany, pozwalające zachować
różnorodność w obrębie szablonu. Będzie
podnosić i obniżać Skuteczność i Siłę ataków
chimery, ale ich wartość nigdy nie może
być mniejsza niż 1.
Podstawa szablonu
◊ Zabójcz yni ludzi: Tury 2, Skuteczność
1, Siła 1, Ścieżka obrażeń 4, Ścieżka
Stanów 3
◊ Niszcz ycielka miast: Tury 2, Skuteczność
1, Siła 1, Ścieżka obrażeń 6, Ścieżka
Stanów 5
◊ Z guba prowincji: Tury 2, Skuteczność
2, Siła 1, Ścieżka obrażeń 8, Ścieżka
Stanów 6
◊ Zagłada Imperium: Tury 3, Skuteczność
2, Siła 2, Ścieżka obrażeń 10, Ścieżka
Stanów 8
214
Chimery
k6 Doprecyzowanie szablonu
1 Zwykła: brak
2 Zażarta: tury +1
3 Waleczna: Skuteczność +1
4 Silna: Siła +1
5 Wytrzymała: ścieżka obrażeń +1
6 Żywotna: ścieżka Stanów +1
RODZAJE ATAKÓW
Ataki chimer dzielą się na cztery kategorie:
▶ podstawowe
▶ zwykłe
▶ specjalne poziom 1
▶ specjalne poziom 2.
Każda kategoria obejmuje konkretne typy
ataków wraz z modyfikatorami do Skutecz-
ności oraz Siły. Liczba i kategoria ataków
konkretnej chimery zależą od wybranej
wcześniej skali wyzwania (od 3 do 6 różnych
ataków). Każda tworzona chimera musi mieć
atak podstawowy i co najmniej jeden atak
zwykły:
Ataki chimery
◊ Zabójcz yni ludzi: 3 lub 4 ataki, maksimum
jeden atak specjalny z poziomu 1.
◊ Niszcz ycielka miast: 3, 4 lub 5 ataków, mak-
simum jeden atak specjalny z poziomu 2.
◊ Z guba prowincji: 4 lub 5 ataków, minimum
jeden atak specjalny z poziomu 1, reszta
może być z poziomu 2.
◊ Zagłada Imperium: 4, 5 lub 6 ataków, mi-
nimum jeden atak specjalny z poziomu
1, reszta może być z poziomu 2.
To The Gallows
Greg Dombrowski
(2021)
Rozdział VIII

Ataki losuje się z tabeli do rzutu kością k6.
Samodzielnie zdecyduj, jak będzie wyglądać
- czyli jakie będzie prawdopodobieństwo
wylosowania konkretnego ataku. Możesz
też wybrać jeden z poniższych przykładów:
k6 I P rzykład Zabójczyni ludzi
1-3 Atak podstawowy
4-5 Atak zwykły
6 Atak specjalny Poziom 1
k6 II Przykład Zabójczyni ludzi
1-2 Atak podstawowy
3-4 Atak zwykły
5 Atak zwykły
6 Atak specjalny Poziom 1
k6 I Przykład Niszczycielki miast
1-2 Atak podstawowy
3-4 Atak zwykły
5 Atak specjalny Poziom 1
6 Atak specjalny Poziom 1
k6 II Przykład Niszczycielki miast
1 Atak podstawowy
2-3 Atak zwykły
4-5 Atak specjalny Poziom 1
6 Atak specjalny Poziom 2
k6 I Przykład Zguby prowincji
1-2 Atak podstawowy
3 Atak zwykły
4-5 Atak specjalny Poziom 1
6 Atak specjalny Poziom 2
k6 II Przykład Zguby prowincji
1 Atak podstawowy
2 Atak zwykły
3 Atak specjalny Poziom 1
4 Atak specjalny Poziom 2
5-6 Atak specjalny Poziom 2
k6 I Przykład Zagłady imperium
1-2 Atak podstawowy
3 Atak zwykły
4 Atak specjalny Poziom 1
5 Atak specjalny Poziom 1
6 Atak specjalny Poziom 2
k6 II Przykład Zagłady imperium
1 Atak podstawowy
2 Atak zwykły
3 Atak specjalny Poziom 1
4 Atak specjalny Poziom 2
5 Atak specjalny Poziom 2
6 Atak specjalny Poziom 2
Nazwy wylosowanych ataków są jedynie
podpowiedziami, w jaki sposób można je
zaprezentować w fikcji. Ostateczna interpre-
tacja należy do ciebie. Przykładowo Szybki
atak równie dobrze może oznaczać, że chi-
mera skacze z pazurami na wroga, jak i że
wystrzeliwuje z grzbietu kolce.

k6 Atak podstawowy (zawsze) Skuteczność Siła

- Podstawowy atak: jeden cel w dowolnym zasięgu - -

Ataki zwykłe
1-2 Sz ybki atak: jeden cel w dowolnym zasięgu +1 -
3-4 Silny atak: jeden cel w dowolnym zasięgu - +1
5 Seria ataków: dwa cele w zwarciu lub dystansie - -
6 Szarża: jeden cel w zwarciu lub dystansie +1 +1

Ataki specjalne Poziom 1

1 Nagły atak: jeden cel w dowolnym zasięgu +2 -1
2 Potężny atak: jeden cel w dowolnym zasięgu -1 +2
3 Seria sz ybkich ataków: dwa cele w zwarciu lub dystansie +1 +1
4 Seria silnych ataków: dwa cele w zwarciu lub dystansie - +1
5-6 Atak obszarowy: wszystkie cele w zwarciu lub dystansie - -

215
 Chimery
k6 Ataki specjalne Poziom 2 Skuteczność Siła
1 Pewny atak: jeden cel w dowolnym zasięgu +1 +1
2 Precyz yjny atak: jeden cel w dowolnym zasięgu +2 -
3 Mordercz y atak: jeden cel w dowolnym zasięgu - +2
4 Sz ybki atak obszarowy: w zwarciu lub dystansie +1 -
5 Silny atak obszarowy: w zwarciu lub dystansie - +1
6 Atak wyprzedzający: jeden cel w dowolnym zasięgu. - -
Zamiast atakować, chimera przygotowuje się do ata-
ku w turze przeciwników. Kiedy PG deklaruje atak
lub bierze udział w Manewrze Skrzydła, natychmiast
wykonaj atak w tego przeciwnika.

Niektóre ataki działają tylko w zwar-
ciu lub tylko na dystans - zdecyduj
swobodnie jak będzie w przypadku
tworzonej przez ciebie chimery. Jednak
zwróć uwagę, żeby nie ograniczać się
do jednego typu zasięgów. Jeśli chimera
oprócz ataku podstawowego będzie
miała np. tylko ataki w dystansie, a PG
będą walczyć wyłącznie w zwarciu, to
tury chimery będą co chwila przepadać
z powodu braku celu, co sprawi, że
walka stanie się mało ekscytująca. Ata-
ków o konkretnych zasięgach powinno
być zawsze mniej od tych działających
w dowolnym zasięgu.
ASPEKTY
To cechy charakterystyczne wyglądu lub
zachowania tworzonej chimery, dzięki któ-
rym interpretacja mechaniki nie odbywa się
w próżni. Stanowią element kolorytu fikcji
oraz wprowadzają kolejne modyfikacje do
statystyk.
Liczba aspektów chimery
◊ Zabójcz yni ludzi: 1 aspekt.
◊ Niszcz ycielka miast: 2 aspekty.
◊ Z guba prowincji: 2 aspekty.
◊ Zagłada Imperium: 3 aspekty.
Wylosowane aspekty mogą się powtarzać.

k66 A spekty do wylosowania

11-14 Pancerz: zwiększ długość ścieżki obrażeń o 1
15-22 Wielka: zwiększ długość ścieżki Stanów o 1
23-26 Dodatkowe kończ yny: zwiększ bazową liczbę tur o 1
31-34 Dodatkowa para oczu: zwiększ bazową Skuteczność o 1
35-42 Sz pony, rogi i kły: zwiększ bazową Siłę o 1
43-45 Kolce: zwiększ Siłę jednego ataku o 1, ale zmniejsz długość ścieżki obrażeń o 1
46-52 Wydłużone kończ yny: zwiększ Skuteczność jednego ataku o 1, ale zmniejsz długość
ścieżki obrażeń o 1
53-55 Zwinna: zmniejsz Siłę jednego ataku o 1, ale zwiększ długość ścieżki obrażeń o 1
56-62 Powolna: zmniejsz Skuteczność jednego ataku o 1, ale zwiększ długość ścieżki obrażeń o 1
63-64 Aktywna magia: wprowadź ujemny modyfikator -1k8 do ataków i manewrów PG
65 Prawdziwy potwór: zwiększ bazową Skuteczność oraz Siłę o 1
66 Abominacja: zwiększ długość ścieżki obrażeń o 2 oraz ścieżki Stanów o 1

216
Rozdział VIII

NASTAWIENIE Liczba Nastawień zależy od skali wy-

Chimera ma Nastawienie początkowe, które
określa jej strategię walki na początku starcia
- wylosuj lub wybierz je z tabeli zatytułowa-
nej Strategia. Zaznaczenie określonej liczby
Stanów aktywuje kolejne Nastawienia bestii.
Zmiana Nastawienia chimery oznacza
nie tylko nowe podejście do starcia. Bardzo
często wpływa też na formę fizyczną potwora
albo skutkuje pojawieniem się nowej zdolności
czy dodatkowego rodzaju ataku. Wściekłość
może objawiać się u chimery nagłym ata-
kiem, ale też przyspieszeniem metabolizmu
czy wytworzeniem dodatkowych odnóży.
Stąd druga tabela zatytułowana Wydarzenie.
Każde Nastawienie poza podstawowym
powinno się składać z obu tych składników.
Nazwy Strategii i Wydarzeń to tylko podpo-
wiedź. Nie musisz się nimi sugerować. Niech
Nastawienia twojej chimery manifestują się
w fikcji zgodnie z twoją wizją.
zwania:
◊ Zabójcz yni ludzi: początkowe oraz jedno
dodatkowe.
◊ Niszcz ycielka miast: początkowe oraz dwa
dodatkowe.
◊ Zagłada prowincji: początkowe oraz trzy
dodatkowe.
◊ Z guba Imperium: początkowe oraz cztery
dodatkowe.
Swobodnie zdecyduj, przy których Stanach
aktywują się kolejne Nastawienia.
Jeśli chcesz, żeby wasze starcie z chimerą
było ciągle zmieniającym się szaleństwem,
możesz zignorować powyższe wytyczne
i wylosować tyle Nastawień, ile wynosi
długość ścieżki Stanów chimery z po-
minięciem Stanu Martwa.

Strategia
k 12 Rozszalała: atakuje dowolny cel.
1 Podstępna: atakuje PG o najniższej puli na unik.
2 Pewna siebie: atakuje PG o najwyższej puli na unik.
3 Przestraszona: atakuje PG o najniższej puli na atak.
4 Waleczna: atakuje PG o najwyższej puli na atak.
5 Krwiożercza: atakuje PG o największej liczbie zaznaczonych Stanów.
6 Gniewna: atakuje PG o najmniejszej liczbie zaznaczonych Stanów.
7 Ż ądna zemsty: atakuje PG, która zaznaczyła jej najwięcej Stanów.
8 Rozdrażniona: atakuje PG, która właśnie brała udział w Manewrze Skrzydła.
9 Skupiona: atakuje PG, która jako następna będzie brała udział w Manewrze Skrzydła.
10 Rozwścieczona: zawsze jedną turę wykorzystuje na wykonanie swojego najlepszego
11 ataku.
Zdeterminowana: zawsze ostatnią turę wykorzystuje do przesunięcia ścieżki postępu
12 celu dramatycznego.

Więcej niż jedna postać odpowiada opi-

sowi? Wybierz dowolną z nich. Żadna
postać nie pasuje do opisu? Wtedy atak
będzie skierowany w stronę dowolnej
PG zgodnie z decyzją MG.

217
 Chimery
k66 Wydarzenie
11 Metamorfoza: dodatkowe dwie tury.
12-15 Koncentracja: dodatkowy tura.
16-23 Rośnie: zwiększ Siłę wszystkich ataków o 1.
24-31 Nagłe prz yśpieszenie: zwiększ Skuteczność wszystkich ataków o 1.
32-35 Obrasta kolcami: zwiększ długość ścieżki obrażeń o 1.
36-42 Nagły atak: natychmiastowy atak - wylosuj atak z listy ataków zwykłych.
43-45 Rozwścieczenie: natychmiastowy atak - wylosuj atak z listy ataków specjalnych po-
ziomu 1.
46-51 Furia: natychmiastowy atak - wylosuj atak z listy ataków specjalnych poziomu 2.
52-54 Przerażający ryk: wszystkie PG tracą 2 punkty Animuszu.
55-61 Magiczna bariera: wprowadź modyfikator -2k6 do każdego ataku.
62-63 Żrąca krew: udane zaznaczenie Stanu chimerze w zwarciu wiąże się z zaznaczeniem
jednego Stanu PG.
64 Chmura gazu: do końca rundy PG otrzymują modyfikator do uników -1k6.
65 Oszalała obrona: zwiększ poziom trudności Manewru Skrzydła o 1.
66 Wyładowanie energii: wprowadź dodatkową ścieżkę postępu Zagrożenia o długości
2, po jej wypełnieniu wszyscy PG biorący udział w walce zaznaczają jeden Stan.

DOPASOWANIE Przy ścieżce postępu obrażeń o długości

W zależności od potrzeb grających i ustaleń
z sesji zero, wylosowane elementy chimery
należy odpowiednio dopasować. MG, wie-
dząc, jak kompetentne w walce są postacie
graczy, powinna zwrócić uwagę na Skutecz-
ność i Siłę poszczególnych ataków chimery,
długość ścieżek postępu obrażeń i Stanów
oraz to czy Nastawienia pasują do ogólnej
koncepcji starcia.
Warto wiedzieć, że:
◊ Liczba tur chimery to statystyka, która
najsilniej wpływa na poziom zagrożenia.
Jeśli jest większa od liczebności Skrzydła,
wykonanie dłuższego manewru jest mocno
utrudnione. Więcej tur to również więcej
okazji do zaznaczenia Stanów dla PG.
◊ Ataki o wysokiej Skuteczności i niskiej
Sile są generalnie bardziej śmiercionośne
niż bardzo silne ataki o niskiej Skutecz-
ności. Szansa PG o puli 3k6+1k8 na udany
unik, przy Skuteczności 1 wynosi 63%,
ale przy skuteczności 3 już zaledwie 7%.
◊ Najpotężniejszymi atakami są ataki obsza-
rowe, czyli wymierzone we wszystkie PG
w konkretnej odległości od przeciwnika.
◊ Im dłuższa ścieżka postępu obrażeń, tym
bardziej opłaca się korzystać z Manewrów
Skrzydła, a nie z bezpośrednich ataków.
7 i ścieżce postępu Stanów o długości 6,
w indywidualnych atakach PG muszą
zebrać aż 42 sukcesy. Natomiast w ramach
Manewru Skrzydła będą potrzebować
maksymalnie 18, a jeśli wszystko pójdzie
idealnie tylko 12 sukcesów.
◊ Jeśli wasza sesja ma być pełna akcji,
a gracze nie chcą, aby PG często ryzy-
kowały życiem, obniż Siłę większości
ataków do 1.
◊ Jeśli gracze szukają wyzwania oraz walki
na śmierć i życie, to nawet najmniejsza
chimera może mieć ataki o Skuteczności
lub Sile 4.
Tworząc chimerę, weź pod uwagę planowa-
ną długość sesji i moment w fabule, kiedy
pojawia się walka (np. czy na początku sesji,
czy już w finale). Jeśli starcie ma być szybkie
i emocjonujące, to chimera powinna mieć
więcej tur do swojej dyspozycji, ale nie musi
mieć wcale długich ścieżek postępu obrażeń
i Stanów. Walka będzie trwała krótko, ale
ryzyko zaznaczenia Stanów przez PG będzie
wysokie, co nada rozgrywce dramatyczny
ton. Z kolei planując długą walkę, pełną
manewrów i dodatkowych wyzwań oraz
zagrożeń, zadbaj o dłuższe ścieżki postępu
i mniejszą liczbę tur lub o trochę mniej
śmiercionośne ataki.

218
Rozdział IX
IX
ROZGRYWKA
TRYBY ROZGRYWKI
W Smoczych Jeźdźcach wyróżniamy trzy
tryby rozgrywki - Tryb Pojedynczej Przygody,
Tryb Opowieści oraz Tryb Szachownicy.
TRYB POJEDYNCZEJ
PRZYGODY
Zwarta opowieść obejmująca pojedynczy
główny wątek fabularny, rozgrywany
w trakcie jednego długiego lub dwóch, może
trzech krótszych spotkań - sesji. Mowa tu
o tak zwanym jednostrzale.
Wątek fabularny to nic innego jak temat
rozgrywanej historii - główne wyzwanie,
któremu będą musiały sprostać postacie graczy.
To może być przykładowo powstrzymanie
podstępnego maga, który zawładnął umy-
słem władcy prowincji i dąży do wywołania
wojny domowej lub odzyskania skradzionego
artefaktu z ery Drugiego Świtu, śmiertelnie
groźnego nawet dla smoków. Droga do
poradzenia sobie z takim problemem nie
musi być prosta, ale on sam powinien być
jednoznaczny - do opisania w jednym zda-
niu. To ułatwi stworzenie wartkiej fabuły,
która zmierza do konkretnego i ekscytują-
cego finału. Wszystkie prowincje, opisane
w podręczniku, zawierają co najmniej dwa
pomysły na główny wątek przygody.
221
Przepis na prz ygodę:
▶ jeden wątek fabularny
▶ wyraźne zagrożenie
▶ angażujący początek sesji
▶ wysoka i jasno określona stawka
▶ wątki poboczne oraz inne elementy
sesji (postacie niezależne, lokacje, wy-
darzenia itp.) są związane bezpośrednio
z wątkiem głównym
▶ tylko postacie graczy mogą rozwiązać
problem lub poradzić sobie z zagrożeniem
Taka historia najczęściej będzie się rozgrywać
w obrębie jednej prowincji - a zadaniem
postaci graczy będzie zorientowanie się,
na czym polega problem i jakie stoją przed
nimi wyzwania oraz zadecydowanie, w jaki
sposób chcą im sprostać.
Mistrzyni gry, jeśli chcesz, żeby roz-
grywana przygoda była najważniejszym
wydarzeniem w życiu zaangażowanych
w nią postaci, połącz generalne wyzwanie
z ich wątkami osobistymi. Kiedy problem
będzie dotyczył spraw definiujących
postacie, wzbudzi większe emocje. Nie
bój się skali. Zwłaszcza w finale wybory
stawiane przed postaciami graczy powin-
ny być dramatyczne, a stawki wysokie
- może się okazać, że kosztem sukcesu
będzie życie Smoczego Jeźdźca, Diady,
czy nawet całego Skrzydła. Niech na
koniec sesji rozstrzygają się losy całych
regionów Imperium!

Przygotowania do gry
W Trybie Pojedynczej Przygody możesz
zagrać doświadczonym, a nawet legendar-
nym Smoczym Jeźdźcem.
W tym celu:
◊ Stwórz postać na podstawie Archetypu.
◊ Ustal z resztą grających dodatkową pulę
punktów Doświadczenia (w przedziale
od 80 PD aż do 300 PD).
◊ Za te punkty podnieś Więź, rozwiń
Umiejętności, wykup dodatkowe Moce
i Talenty.
◊ Wybierz na stałe Relację ze smokiem.
◊ Wybierz Przydomek pasujący do kon-
cepcji postaci.
Żeby zachować balans, najlepiej stworzyć
postacie o podobnym doświadczeniu
i możliwościach (a więc równej puli
dodatkowych punktów). Jeśli jed-
nak z jakichś względów fabularnych
zdecydujecie inaczej i nie będzie to
powodować konfliktów w drużynie -
droga wolna!
Tą samą metodą mistrzyni gry może przy-
gotować dla graczy gotowe postaci do-
świadczonych Wybrańców dopasowane do
wybranego wątku fabularnego. Nawet jeśli
MG nie przygotowuje postaci, warto, żeby
zaproponowała graczom Słowa Aslauga,
motywacje lub relacje w drużynie, które
będą pasować do założeń przygody i ułatwią
zagłębienie się w fabułę.
W Trybie Pojedynczej Przygody dobrze
sprawdzą się gotowe materiały - postacie
graczy, smoki, prowincje i scenariusze -
zaczerpnięte z tego podręcznika, innych
publikacji do Smoczych Jeźdźców lub przy-
gotowane przez mistrzynię gry.
Przed rozpoczęciem rozgrywki, całą
grupą odpowiedzcie na wybrane pytania
z rozdziału Sesja zero (patrz str. 241), kon-
centrując się na tych, które pasują do sytu-
acji (na przykład omińcie pytanie o rozwój
postaci).
222
Rozgrywka
W Trybie Pojedynczej Przygody nie
ma czasu na powolne budowanie relacji
w Skrzydle, więc przed grą koniecznie
określcie, co łączy postacie graczy.
W krótkiej, intensywnej fabule najlepiej
sprawdzą się zdecydowane określenia
(„miłość mojego życia”, „odwieczna
rywalka”, „najbliższy przyjaciel”).
Na zakończenie przygody nie rozdajemy
punktów Doświadczenia - no chyba, że
po rozegranej sesji wszyscy uznają, że chcą
kontynuować historię i przejść w Tryb
Opowieści.
TRYB OPOWIEŚCI
Domyślny sposób grania w Smoczych Jeźdź-
ców: ciąg połączonych ze sobą przygód,
rozgrywany podczas kilku, kilkunastu,
a nawet kilkudziesięciu spotkań. Pojawi
się wiele wątków, Skrzydło odwiedzi wiele
miejsc, relacje w Diadach mogą się zmie-
niać, a postacie graczy będą mieć okazję
do rozwoju, doświadczenia wewnętrznych
przemian czy zrealizowania długofalowych
celów. Innymi słowy, chodzi o kampanię.
W Trybie Opowieści najważniejsze jest
wspólne stworzenie historii Skrzydła postaci
graczy. Odpowiedzialność za przygotowanie
rozgrywki rozkłada się pomiędzy wszystkich
grających. Gracze - poprzez swoje postacie,
a szczególnie ich motywacje, dążenia, cele
i usłyszane Słowa Aslauga - określają, jakie
tematy będą pojawiać się na sesjach. Ich oj-
czyste prowincje będą ważnymi miejscami na
mapie Imperium. Już pierwsza sesja kampanii
powinna dotyczyć problemów jednej z nich.
Kolejne wątki i miejsca będą dodawane przez
mistrzynię gry wraz z postępem rozgrywki
i decyzjami postaci graczy.
Rozdział IX
Wymyślając postać do Trybu Opo-
wieści, warto zastanowić się, kim jest
na początku kampanii i kim może stać
się w jej trakcie. Buntowniczka zaczy-
na swoją historię, pragnąc zniszczyć
Świątynię od środka. Być może jednak
będzie musiała uznać jej zwierzchnic-
two, zakładając własny Smoczy Ród lub
podczas wielkiego finału odda życie za
Arcykapłankę?
Przepis na opowieść:
▶ wiele przeplatających się wątków
▶ zwroty akcji
▶ długofalowe i wyraziste skutki działań
postaci graczy
▶ zmienna dynamika relacji w Skrzydle
▶ przemiany wewnętrzne postaci graczy
▶ powracanie ważnych tematów, postaci
niezależnych i miejsc
▶ emocjonujące zamknięcia poszczegól-
nych wątków
Przygotowania do gry
Kluczem do rozegrania angażującej kampanii
jest dobrze przeprowadzona sesja zero. W
przypadku długiej fabuły ustalenie oczekiwań
całej grupy, doprecyzowanie świata i do-
danie do niego własnych pomysłów będzie
procentować większym zaangażowaniem
i satysfakcją z gry.
Ustalenia przed grą nie są niezmienne
i jeśli w trakcie opowieści dojdziecie do
wniosku, że któryś element rozgrywki
nie działa jak należy - przedyskutujcie
go ponownie i wprowadźcie konieczne
zmiany. Zwłaszcza podczas pierwszej
wspólnej gry, dobrze co kilka sesji
wrócić do listy pytań i upewnić się,
czy zaznaczone odpowiedzi są wciąż
aktualne.
223
Tryb Opowieści zakłada grę Skrzydłem
Smoczych Jeźdźców od początku jego za-
wiązania. Oznacza to, że zaczynasz, grając
początkującą postacią, stworzoną na podstawie
Archetypu. Rozwój postaci możesz jednak
przyspieszyć, korzystając z opcjonalnych
zasad przyznawania punktów Doświadczenia
(patrz str. 242). Jeśli korzystasz z gotowej
postaci - rozbuduj ją o dodatkowe informacje.
Możesz zastanowić się nad jej przeszłością,
marzeniami i celami, wymyślić ważne dla
niej postacie niezależne itp. W tym trybie
równie ważna, co postać, jest jej ojczysta
prowincja. Stanowi nie tylko tło fabularne,
ale również przyszłe miejsce akcji rozgry-
wanych przygód.
Rozpoczynając rozgrywkę, warto
odpowiedzieć sobie na pytania, w jaki spo-
sób zostało zawiązane Skrzydło i co łączy
poszczególnych Smoczych Jeźdźców. Czy
mają jakieś wspólne, jasno określone zada-
nie, samodzielnie wybrane bądź narzucone
przez Świątynię? Czy raczej chcą swobodnie
przemierzać Imperium w poszukiwaniu
wyzwań (patrz str. 152)?
Finał Trybu Opowieści
Prędzej czy później każda historia dobiega
końca. Być może umówicie się na konkretną
liczbę sesji? W takim przypadku, zbliżając
się do ustalonego limitu, wszyscy grający
powinni dołożyć starań, żeby zamknąć ważne
dla nich wątki i domknąć klamrą fabularną
opowieść o Skrzydle Smoczych Jeźdźców.
Być może najważniejsze będą dla was
osobiste cele i dążenia postaci, ich przemiany
wewnętrzne i odpowiedź na pytania posta-
wione przez Słowa Aslauga? Może się też
okazać, że Skrzydło wyjątkowo zaangażuje
się w któryś z dużych wątków fabularnych
- spór, a następnie krwawą wojnę między
ojczystymi prowincjami Wybrańców, spisek
magów obejmujący całe Imperium, herezję
wspieraną przez Skrzydło renegatów, do któ-
rego należą osoby ważne dla postaci graczy.
Naturalne zainteresowanie wątkiem warto
rozwijać, tworząc z niego motyw przewodni
opowieści. Wtedy ostateczne rozwiązanie
problemu (albo porażka Skrzydła) będzie
emocjonującym finałem kampanii.

Starajcie się podążać za wydarzeniami
w fikcji. Niezależnie od tego, ile sesji
zaplanowaliście, zróbcie finał wtedy, gdy
naturalnie wynika to z fabuły. A jeżeli
pojawi się niedosyt? Zamknijcie całą
opowieść odpowiednio rozbudowanymi
epilogami, które domkną wszystkie
niedokończone wątki.
TRYB SZACHOWNICY
Wybrańcy występują nie tylko w roli potęż-
nych herosów połączonych mistyczną więzią
ze smokami. Są również wykonawcami
woli Aslauga i z tytułu tego szczególnego
poruczenia zajmują wyjątkową pozycję
w politycznym ekosystemie Imperium.
Żeby w pełni wykorzystać ten potencjał
na sesji, użyj Trybu Szachownicy, który:
◊ Rozszerza podstawowe zasady gry, doda-
jąc do rozgrywki strategiczną warstwę.
◊ Pozwala spojrzeć na działania polityczne
z szerszej perspektywy, nie ograniczając
przy tym tradycyjnej formuły, czyli sesji
rozgrywanej z poziomu postaci graczy.
◊ Służy do uwypuklenia aspektów gry
związanych z polityką i odpowiedzialnością
za świat oraz dodaje szerszego kontekstu
epickim przygodom Wybrańców.
◊ Wpisuje osobiste działania i cele postaci
graczy w kontekst wielkiej polityki.
◊ Porządkuje sposób działania Skrzydła
oraz ułatwia mistrzyni gry ocenę kon-
sekwencji działań postaci graczy.
Struktura
Tryb Szachownicy nie określa fabularnego
kierunku rozwoju przygód danego Skrzydła
- o tym zdecydujecie sami. Stanowi natomiast
ramę narracyjną do prowadzenia przygód
w prowincjach oddanych pod opiekę Skrzy-
dła. W tym celu korzysta z wyraźniejszej
struktury niż pozostałe tryby.
Rozgrywka dzieli się na cykle. W jed-
nym cyklu każdy gracz może wykonać
maksymalnie dwa indywidualne Czyny
Diady oraz cała drużyna wspólnie rozgrywa
wybrany przez siebie Czyn Skrzydła. Potem
następuje podsumowanie, którego częścią
224
Rozgrywka
jest wygenerowanie nowych wyzwań i roz-
poczyna się kolejny cykl. Z każdym cyklem
sytuacja polityczna komplikuje się - głównie
ze względu na decyzje, sukcesy i porażki
Smoczych Jeźdźców, ale także czynniki
zewnętrzne.
◊ Czyn Skrzydła - wspólne działanie całej
drużyny, nakierowane na rozwiązanie
szczególnie istotnego problemu, które
zawsze niesie ze sobą polityczne konse-
kwencje. Ta forma działania odpowiada
rozgrywce w formacie tradycyjnie
rozumianej sesji RPG: układu powią-
zanych scen, rozgrywanych wspólnie
przez postacie graczy i mistrzynię gry.
◊ Czyn Diady - samodzielne działanie poje-
dynczego Smoczego Jeźdźca, który może
zarówno starać się wesprzeć Skrzydło,
jak i realizować swoją własną agendę.
Czyn Diady zawiera się w jednej scenie
o konkretnym, wybranym przez gracza
celu, zakończonej rzutem, od którego
zależy sukces lub porażka postaci.
Nowe elementy gry
Tryb Szachownicy wprowadza dodatkowe
elementy do konstrukcji prowincji i postaci.
Region
Skrzydło postaci graczy sprawuje stałą opiekę
nad fragmentem Imperium obejmującym
kilka, a nawet kilkanaście prowincji (patrz
Opiekunowie str. 152). Obszar taki nazy-
wamy Regionem. Z perspektywy Świątyni,
głównym zadaniem Skrzydła jest zachowanie
w Regionie pax draconis, czyli stanu, w któ-
rym ludność żyje we względnym spokoju.
Prowincje Imperium wchodzące w skład
Regionu są tworzone w sposób znany ci
z rozdziału Twoja prowincja (patrz str. 78),
jednak w Trybie Szachownicy zyskują dwa
dodatkowe elementy opisu: Napięcie oraz
Kryzys.
Napięcie
Napięciem nazywamy ogólny niepokój
w prowincji. Wartość Napięcia jest wyra-
żona w skali od 1 (pokój i porządek) do 6
(konflikt i chaos). Zadaniem Skrzydła jest
utrzymywanie Napięcia na jak najniższym
Rozdział IX
poziomie, zgodnie z wolą Aslauga. Będzie
spadało w wyniku skutecznych działań
Smoczych Jeźdźców lub rosło w wyniku
ich niepowodzeń albo procedur Trybu
Szachownicy.
Kryzys
Kryzys to naczelny problem drążący daną
prowincję: walka o władzę, szkodliwa herezja,
trwała klęska żywiołowa i tym podobne.
Kryzys jest związany z Napięciem i często
powoduje jego wzrost, jednak nie może być
z nim utożsamiany. Rozwiązanie Kryzysu
nie zawsze będzie prowadziło do całkowitego
spadku Napięcia. Zwykle w takim przypadku
zażegnanie jednego problemu ujawni inne,
które dotychczas znajdowały się w cieniu
bardziej doniosłych niepokojów.
Zdarzenia
W prowincjach, obok głównego, trwałego
Kryzysu, będą pojawiać się również jed-
norazowe Zdarzenia, takie jak pojawienie
się chimery, wybuch wulkanu, zamieszki
w jednym z miast lub zabójstwo notabla.
Zdarzenia zwykle są nagłe, mają gwałtowny
przebieg i stanowią duże zagrożenie, więc
wymagają pilnej uwagi.
Zdarzenia pojawiają się:
▶ na koniec każdego cyklu
▶ gdy Napięcie w prowincji powinno
wzrosnąć, a już wynosi 6.
Mistrzyni gry losuje lub wybiera Zdarzenia
z tabeli (patrz str. 235) albo wymyśla własne.
Poradzenie sobie ze Zdarzeniem wymaga
rozegrania odrębnego Czynu Skrzydła lub
Czynu Diady. Zdarzenia mają intensyw-
ność wyrażoną w sześciostopniowej skali.
1 oznacza proste wyzwanie, z którym jedna
Diada powinna sobie z łatwością poradzić,
6 to sytuacja krytyczna. Zdarzenia, któ-
rym Smoczy Jeźdźcy nie poświęcają uwagi
w trakcie rozgrywki, zwiększają swoją
intensywność.
Cel osobisty
Każda z postaci posiada swój Cel osobisty.
Nie jest to krótkotrwały plan, lecz kluczowa,
długotrwała motywacja danego jeźdźca,
225
odnosząca się do sytuacji całego Regionu,
a może nawet Imperium. Cel może współ-
grać z ogólnym zadaniem Skrzydła (czyli
utrzymywaniem pax draconis), lecz może
również się z nim rozmijać lub nawet cał-
kowicie mu przeczyć.
Zrealizowanie Celu następuje poprzez
zapełnienie ścieżki postępu Celu osobistego,
która oddaje liczbę kroków koniecznych
do podjęcia w fikcji. Różne Cele różnych
postaci oznaczamy ścieżkami postępu tej
samej długości. Wynika z tego, że realiza-
cja wszystkich tych Celów w fikcji będzie
równie skomplikowana i emocjonująca, choć
na początku mogłoby się zdawać, że mają
różny stopień trudności.
Długość ścieżki wynosi między 9 a 18
pól, w zależności od przewidywanej liczby
sesji w trakcie kampanii i stylu gry (między
innymi od tego, jak bardzo gracze są skon-
centrowani na aktywnościach związanych
z polityką, a w jakim stopniu angażują się
w inne sprawy, takie jak kontakt z istot-
nymi postaciami niezależnymi, swobodne
odgrywanie postaci itp.).
Ścieżka postępu Celu o długości 9 pól
może zostać zapełniona w trzech lub czterech
cyklach przez gracza skoncentrowanego na
sprawach politycznych, jak również w cią-
gu ośmiu czy dziesięciu cykli przez gracza
o innych preferencjach.
Do zapełnienia ścieżki postępu Celu
osobistego służą punkty Wpływu.
Wpływ
Wpływ opisuje umiejętność osiągania swoich
celów z uwzględnieniem interesów innych
graczy politycznych oraz potrzeb ludności
prowincji. Każdy Wybraniec, wykorzystując
swoją pozycję lub potęgę swojego smoka,
jest w stanie rozkazywać możnym lub
wręcz się ich pozbywać. Jednak nie każdy
uczyni to w sposób zręczny: nie robiąc sobie
wrogów, unikając zbędnego rozlewu krwi
i zapewniając trwałe efekty swoich działań.
Wpływ jest więc miarą politycznego sprytu
i dyplomacji postaci.
Punkty Wpływu (PW) przyznawane
są po rozegraniu Czynu Skrzydła (patrz
str. 232).
 Rozgrywka
Gracz może zużyć:
◊ 1 PW, żeby zaznaczyć 1 pole na ścieżce
postępu Celu osobistego. Jeśli gracz chce
zaznaczyć więcej pól na raz, za każde
kolejne płaci odpowiednio więcej PW:
2 za drugie pole, 3 za trzecie itd. Powi-
nien też omówić z mistrzynią gry, jak
to wygląda w fikcji, czyli w jaki sposób
konkretne działania przybliżyły postać
do osiągnięcia Celu.
◊ 1 PW, żeby raz w trakcie Czynu Skrzydła
dołożyć do dowolnego rzutu liczbę kości
k6 równą wysokości Napięcia. Oznacza
to, że postać próbuje wykorzystać pro-
blemy prowincji (Kryzys lub Zdarzenie)
do uporania się z wyzwaniem i powinno
to zostać przedstawione w fikcji.
◊ 2 PW, żeby na stałe pozyskać sprzymie-
rzeńca. Jego wsparcie zapewnia mody-
fikator +3k6 w każdej sytuacji, w której
ta postać niezależna jest w stanie pomóc
Diadzie lub Skrzydłu.
◊ Od 1 do 5 PW, żeby długofalowo utrwalić
w fikcji dokonaną podczas sesji zmianę,
wynikającą z politycznych działań Diady.
Koszt takiego przypieczętowania określa
mistrzyni gry zależnie od rangi zmiany.
Tak ustalony stan rzeczy nie może zostać
naruszony bez zgody gracza.
Przed grą swobodnie ustalcie, czy gracze
mogą w niektórych sytuacjach wspólnie
korzystać z punktów Wpływu (żeby pod-
kreślić element współpracy), czy też koszt
W trakcie Czynu Skrzydła posta- zawsze musi ponieść jedna osoba ( jeśli chce-
ciom graczy udało się obalić tyrankę cie rozgrywki nastawionej na rywalizację).
i osadzić na tronie nową władczynię.
Jeśli tak istotna zmiana nie zostanie P rzygotowania do gry
przypieczętowana wydaniem punktów Żeby zagrać w Smoczych Jeźdźców w Trybie
Wpływu, może się okazać, że kiedy Szachownicy, trzeba wspólnie stworzyć Re-
Skrzydło zajmie się innymi sprawami, gion, którym będzie się opiekować Skrzydło
wybuchnie bunt albo wybrana przez oraz wybrać Cele postaci graczy.
jeźdźców osoba zostanie zamordowana.
Tworzenie Regionu
Z kolei po wydaniu Wpływu gracze
mają pewność, że zagwarantowali W tworzeniu Regionu biorą udział wszyscy
trwałość nowej władzy. Powinni się grający. Wykorzystajcie do tego kartę Re-
jednak liczyć z tym, że tak ważna gionu. Jej sercem jest tytułowa Szachownica
sprawa będzie wymagać poświęcenia - plansza składająca się z 121 kwadratowych
nawet 5 PW. pól w układzie 11x11.
Szachownica nie jest mapą - a więc nie
przedstawia geograficznego położenia pro-
wincji i nie determinuje kształtu Regionu.

226
Rozdział IX
To abstrakcyjne wyobrażenie relacji
pomiędzy poszczególnymi prowincjami,
Zdarzeniami oraz działalnością zakonów
w Regionie. Odległości między obiektami
na Szachownicy należy traktować umownie.
Region składa się z:
◊ P rowincji Gr aczy - z których pocho-
dzą postacie. Liczba tych prowincji jest
równa liczbie graczy.
◊ P rowincji Neutr alnych - z którymi
postacie nie mają jeszcze nawiązanych
relacji. Liczba tych prowincji także jest
równa liczbie graczy.
◊ Siedzib wybr anych zakonów - punkty
te zostaną umieszczone w powyższych
prowincjach losowo lub zgodnie z sy-
tuacją w fikcji. Ich liczba odpowiada
liczbie graczy podzielonej przez dwa
i zaokrąglonej w górę.
Obok planszy na karcie Regionu znajdziesz:
▶ informacje o prowincjach oraz aktual-
nym Napięciu
▶ informacje o zakonach i ich st osunku
do Skrzydła.
Do szczegółowego opisania poszczególnych
prowincji służą osobne karty prowincji
(patrz str. 294).
Liczba prowincji i siedzib zakonów
w Regionie określa, w jakim stopniu
rozgrywka będzie skoncentrowana na
politycznej grze, a w jakim na osobistych
historiach poszczególnych Diad. Zwięk-
szając liczbę Prowincji Neutralnych,
MG może wprowadzić dodatkowych
graczy politycznych i większą liczbę
problemów do zarządzania. Z kolei
dodatkowe siedziby zakonów zapewnią
MG większą możliwość sterowania
wątkami politycznymi związanymi
z tymi potężnymi organizacjami.
Większa liczba prowincji i siedzib za-
konów oznacza też łatwiejszą eskalację
Napięcia w trakcie Czynów Skrzydła,
co zwiększa generalną trudność gry.
227
Gracze tworzą Prowincje Graczy zgodnie
z zasadami opisanymi w rozdziale Twoja
prowincja (patrz str. 78). Mistrzyni gry w ten
sam sposób tworzy Prowincje Neutralne, po
czym dowolnie określa, które zakony mają
swoje siedziby na terenie regionu. Wszyscy
grający mogą skorzystać z gotowych pro-
wincji z podręcznika.
Żeby określić umiejscowienie prowincji na
Szachownicy, stwórzcie pulę kości:
▶ po jednej kości k6 (traktowanej jako k3)
na każdą Prowincję Gracza (najlepiej
każda w innym kolorze)
▶ po jednej kości k6 na każdą Prowincję
Neutralną
▶ po jednej kości k8 na każdą siedzibę
zakonu.
Następnie rzućcie kości na Szachownicę.
Pola, na których wylądują, pokazują umiej-
scowienie prowincji lub zakonu na planszy.
Jeżeli kość wypadnie poza planszę, należy
dosunąć ją do najbliższego pola na krawę-
dzi. Po rzucie oznaczcie na stałe miejsca
prowincji i zakonów na planszy.
Wyniki na kościach prowincji określają
początkowe Napięcie. Dla Prowincji Graczy
może ono wynosić od 1 do 3, dla Prowincji
Neutralnych - od 1 do 6. Mistrzyni gry
określa rodzaj Kryzysów we wszystkich
prowincjach, korzystając z własnych pomy-
słów lub losując albo wybierając najlepiej
pasującą opcję z tabeli znajdującej się na
końcu rozdziału (patrz str. 235).
Wyniki na kościach zakonów oznaczają
początkowy stosunek danego zakonu do
Skrzydła (patrz str. 238).
Uzyskane w ten sposób warunki gry
należy zapisać na karcie Regionu oraz na
kartach poszczególnych prowincji.
Swordplay
Kingdom of Heaven OST
(2005)
 Rozgrywka
Alternatywny sposób tworzenia Regionu
W przypadku Skrzydła składającego się
z trzech PG, MG zbiera następującą pulę kości: Żeby zapewnić graczom większą kontrolę
3k3 (3k6) określające Prowincje Graczy, 3k6 nad sytuacją postaci, podczas zbierania
określające Prowincje Neutralne oraz 2k8 wspólnej puli kości należy pominąć te, które
określające siedziby zakonów. Następnie rzuca odpowiadają Prowincjom Graczy. Po rzucie
kości na Szachownicę. Kości symbolizujące każdy gracz losuje poziom Napięcia w swojej
Prowincje Graczy wylądowały na polach prowincji przy użyciu k3 (k6). Następnie
A2, D10, F8 z początkowym Napięciem umieszcza kość na dowolnie wybranym,
wynoszącym odpowiednio 2, 2 i 1. Kości wolnym polu Szachownicy oraz określa
symbolizujące Prowincje Neutralne wylą- Kryzys według własnego uznania.
dowały na polach B4 oraz I3, jedna z kości
wypadła poza Szachownicę. Mistrzyni gry
dosuwa ją do najbliższego pola - A7. Na-
pięcie w Prowincjach Neutralnych wynosi
odpowiednio 4, 2 i 6. Kości odpowiadające
siedzibom zakonów wylądowały na polach J6
i C4. Mistrzyni określa zgodnie z fikcją, jakie
zakony są szczególnie aktywne w Regionie
i odczytuje ich początkowe Nastawienie.
Na pierwszej kość, w tym przypadku od-
powiadającej Białemu Zakonowi, wypadło
2, co oznacza Nadzieję na pokój. Druga,
odpowiadająca Czerwonemu Zakonowi,
dała wynik 7, czyli Szemranie i nieufność.
Teraz MG może określić rodzaje Kryzysów
w prowincjach.

228
Rozdział IX
Trwałe pytania do prowincji
Do każdej prowincji w Regionie jest przy-
pisany identyczny zestaw pięciu gotowych
pytań, na które gracze będą odpowiadać
na etapie podsumowania cyklu. Pytania
mają charakter zamknięty: można na nie
odpowiedzieć jedynie „tak” lub „nie”. Od-
powiedzi determinują Wpływu zdobytego
przez Skrzydło.
Podstawowy zestaw pytań:
1. Czy trwale rozwiązano problem pro-
wincji (Kryzys lub Zdarzenie)?
2. Czy Skrzydło zdobyło wdzięczność
mieszkańców prowincji?
3. Czy udało się uniknąć ofiar wśród
niewinnej ludności prowincji?
4. Czy Skrzydło pozostaje w dobrych
stosunkach z obecną władzą prowincji?
5. Czy wiara w Aslauga i pozycja Impe-
rium w prowincji zostały wzmocnione?
Te gotowe pytania to niezbędne minimum.
Mistrzyni gry w ramach przygotowań de-
cyduje, ile z nich chce zamienić na bardziej
dopasowane do sytuacji w fikcji, czyli ba-
zujące na specyfice i charakterze prowincji
oraz istniejącego tam Kryzysu. Zamienniki
można wybrać ze znajdującej się poniżej
listy lub wymyślić samodzielnie.
Przyporządkowane prowincji pytania
są trwałe - to znaczy, że będą pojawiały się
zawsze, gdy Skrzydło podejmie się Czynu
w danym miejscu. Dotyczą istotnych poli-
tycznie kwestii, takich jak dobrostan lud-
ności, bezpieczeństwo, dobrobyt materialny,
szacunek do lokalnych zwyczajów, potrzeby
intelektualne i duchowe społeczności itp.
P rzykłady innych pytań trwałych:
1. Czy udało się zachować status quo /
chwiejną równowagę?
2. Czy dotychczasowe władze prowincji
zachowały szacunek w oczach ludności?
3. Czy Skrzydło, rozwiązując problem,
uwzględniło obyczaje prowincji?
4. Czy udało się uniknąć zbędnych
zniszczeń?
5. Czy prowincja zyskała w oczach są-
siadów?
229
6. Czy prowincja zyskała w oczach Świą-
tyni Aslauga?
7. Czy uwzględniono zalecenia i ocze-
kiwania [wybranego] zakonu?
8. Czy [wybrany] zakon umocnił swoją
pozycję dzięki działaniom Skrzydła?
9. Czy udało się uniknąć powstania no-
wego stronnictwa w prowincji?
10. Czy Skrzydło konsultowało rozwiąza-
nie problemu z władzami prowincji?
11. Czy Skrzydło przed rozwiązaniem
problemu poświęciło czas, by poznać
życie ludzi w tej prowincji?
12. Czy zaprowadzono sprawiedliwość
w sposób zgodny z oczekiwaniami
miejscowej ludności?
Im więcej pytań z podstawowego ze-
stawu zostanie zmienionych, tym mniej
powtarzalna będzie rozgrywka. Praca
włożona w przygotowanie konkretnych
pytań będzie procentować w trakcie gry.
Pytania można doprecyzować także na
późniejszym etapie rozgrywki.
Dodatkowe pytania trwałe zostają wprowa-
dzone poprzez Zdarzenia, które pojawiły się
w prowincji w wyniku eskalacji Napięcia
poza skalę. W takiej sytuacji MG znajduje
pytanie związane z sytuacją, która dopro-
wadziła do Zdarzenia. Eskalujące problemy
na stałe komplikują życie prowincji i opie-
kujących się nią jeźdźców. Oznacza to, że
w prowincjach liczba pytań trwałych nigdy
nie zmaleje, zawsze będzie rosła.
Jednakże, kiedy wydarzenia w fikcji
doprowadzą do znacznej zmiany sytuacji,
trwałe pytania mogą stać się nieaktualne lub
bezsensowne. Dotyczy to zwłaszcza pytań
odnoszących się do istniejących w prowincji
Kryzysów. Gdy Kryzys ulegnie wyczerpa-
niu lub rozwiązaniu, zmiana pytania może
okazać się konieczna.

Kryzysem w prowincji był spór pomiędzy
okrutnym tyranem a sprzysiężeniem
spiskowców (Napięcie 5). Skrzydło
postanowiło poprzeć spiskowców
- Smoczy Jeźdźcy zdołali nie tylko
zdetronizować tyrana i przekonać lud
do nowej władzy, ale także usunąć
wszystkich jego stronników (spadek
Napięcia do 2). Kryzys z tyranem uległ
pełnemu wyczerpaniu, jego sprawa jest
całkowicie przegrana. W tej sytuacji
MG decyduje, że nowym, logicznym
Kryzysem będzie rodzący się spór mię-
dzy członkami sprzysiężenia o kształt
władzy w prowincji. Świeżo po wy-
granej tarcia między spiskowcami nie
są poważne, jednak przyszłość pokaże,
jak rozwinie się ta historia.
Poza pytaniami trwałymi w konsekwencji
działań postaci graczy pojawią się też pytania
jednorazowe (patrz str. 231).
Wyznaczenie Celu
Przed rozpoczęciem rozgrywki każdy gracz
określa Cel osobisty swojej postaci - jej
długofalowy plan odnoszący się do świata
fikcji. Cel powinien współgrać z pomysłem
na postać, jej motywacją, charakterem i po-
chodzeniem. Na początek wystarczy jedno
proste zdanie. Cel może ewoluować w toku
rozgrywki pod wpływem zdarzeń w fikcji
i wewnętrznych przemian postaci.
P rzykładowe Cele i przykłady realizu-
jących je działań:
1. Pragnę przeforsować swój światopogląd
(wydanie traktatu filozoficznego, zor-
ganizowanie dyskusji między uczonymi
z zakonów, ufundowanie akademii
promującej dany nurt myślowy).
2. Pragnę, aby moja ojczyzna stała się
najsilniejsza w regionie (ufundowanie
elitarnej gwardii w prowincji, ustano-
wienie stałego ambasadora w innych
prowincjach, osadzenie swojego stron-
nika na ważnym stanowisku).
230
Rozgrywka
3. Pragnę upodlić prowincję [nazwa]
(utrwalenie sporu granicznego z inną
prowincją, trwałe usunięcie przedsta-
wicieli prowincji na obcych ziemiach,
zablokowanie odbudowy ważnych
budynków).
4. Pragnę zabezpieczyć pozycję swojego
rodu (osadzenie krewnego na waż-
nym stanowisku, zapewnienie rodowi
wpływów w zakonie, usunięcie prze-
ciwnika rodu).
Wybranie pierwszej siedziby Skrzydła
W każdej prowincji Regionu znajduje się
miejsce przeznaczone na siedzibę Skrzydła,
pozostające pod opieką Fioletowego Zako-
nu. Określa je lokalny zwyczaj lub prawo.
Zawsze jest to miejsce dostojne, budzące
strach oraz szacunek: zamek, pałac, objęty
tabu fragment stepu lub szczyt świętej góry.
Skrzydło zmienia swoją siedzibę, podążając
od problemu do problemu.
Pierwszą siedzibę gracze określają we-
dług swojego uznania - to z tego miejsca
rozpoczynają grę. Podczas dalszej rozgrywki
siedziba będzie się przenosić do prowincji,
w której miał miejsce ostatni Czyn Skrzydła.
Wyjątkiem jest Czyn Skrzydła rozgrywany
w odpowiedzi na Zdarzenie - wtedy gracze
mogą zdecydować, że nie przenoszą swojej
siedziby.
A może gracze sami wymyślą miejsca
przeznaczone na siedzibę Skrzydła we
własnych albo i we wszystkich pro-
wincjach?
Omówienie sytuacji w fikcji
Na koniec przygotowań lub na początku
pierwszej sesji mistrzyni gry powinna
omówić z graczami sytuację w fikcji, czyli:
▶ prowincje, które wchodzą w skład
Regionu
▶ najbardziej palące Kryzysy
▶ początkowy stosunek zakonów do
Skrzydła.
Rozdział IX

Gracze mają też wgląd w wypełnione

karty prowincji. W fikcji oznacza to, że
Smoczy Jeźdźcy orientują się w sprawach
swojego Regionu. Rozeznanie to wynika
z osobistego zaangażowania w życie pro-
wincji albo regularnego zapoznawania się
z nadsyłanymi raportami. Na poziomie meta
te informacje pomogą graczom w podejmo-
waniu działań w konkretnych prowincjach.

PROCEDURA GRY
Tryb Szachownicy należy rozgrywać w cy-
klach. Każdy cykl składa się z następujących
etapów:

1. Czyny Diad
◊ Deklaracje graczy
◊ Rozegranie scen w ramach Czynów Diad
◊ Ocena zmiany Napięcia i pytania jed-
norazowe
◊ Ocena konfrontacji ze Zdarzeniem

2. Czyn Skrzydła
◊ Określenie zakresu działania Skrzydła
◊ Wybranie i rozegranie Czynu Skrzydła
◊ Ocena skutków Czynu Skrzydła

3. Podsumowanie
◊ Ustalenie czasu trwania cyklu w fikcji
◊ Generowanie Zdarzenia
◊ Zmiana siedziby Skrzydła i stosunku
zakonów do Skrzydła
1. Etap Czynów Diad
Deklaracje graczy
Każdy gracz ma do dyspozycji dwa Czyny
Diady na cykl. Czyn Diady pozwala na
samodzielne działanie postaci w dowolnym
miejscu na Szachownicy - niezależnie od
dystansu od siedziby Skrzydła. Zwykle jest
wykorzystywany, żeby obniżyć Napięcie
lub zmierzyć się ze Zdarzeniem. Czyn
Diady należy rozegrać w formie jednej
sceny z wyraziście zarysowanym punktem
początkowym. Scena zakończona jest rzutem.
Gracz może poświęcić jeden lub oba
Czyny Diady, by zwiększyć zakres działania
Skrzydła (z kwadratu 3x3 na kwadrat 5x5,
potem 7x7 itd.). W fikcji oznacza to, że Diada
postanawia skupić się na współpracy z resztą
Skrzydła, a nie na realizowaniu własnych
planów czy indywidualnym mierzeniu się
z wyzwaniami. PG są zwarci i gotowi, żeby
ruszyć na daleką wyprawę.
Rozegranie scen w ramach Czynów Diad
Czyn Diady jest podstawą do rozegrania
jednej sceny z udziałem danej postaci. Jeżeli
dwie postacie wykorzystują swój Czyn w tej
samej prowincji lub w ramach tego samego
Zdarzenia, gracze wciąż rozgrywają odręb-
ne sceny w uzgodnionej kolejności. Mogą
odnosić się do tego, co działo się w fikcji
w ramach wcześniejszych Czynów.

231

Gracz wskazuje, w jaki sposób chce
obniżyć Napięcie lub poradzić sobie ze
Zdarzeniem. Scena, której treścią jest Czyn
Diady, powinna być emocjonująca i ciekawa
oraz brzemienna w skutki. Stawiane przed
postacią wyzwanie prowadzi do rzutu, od
którego zależy jej powodzenie lub porażka.
Ocena zmiany Napięcia i pytania jedno-
razowe
Jeśli celem Czynu Diady jest obniżenie
Napięcia w prowincji, to wystarczy jeden
sukces w rzucie, by obniżyć je o 1 stopień.
Porażka natomiast zwiększa Napięcie o 1
stopień.
Jednak Czyn Diady, nawet zakończo-
ny obniżeniem Napięcia, może skutkować
dodatkowymi negatywnymi konsekwencja-
mi. Żeby ich uniknąć, gracz musi uzyskać
w rzucie liczbę sukcesów odpowiadającą
wartości Napięcia w danej prowincji lub
większą. Jeśli się to uda, gracz otrzymuje
1 punkt Wpływu. W przeciwnym razie
mistrzyni gry przypisuje do prowincji,
w której rozegrał się Czyn Diady, pyta-
nie jednorazowe. Będzie ono dotyczyć
bezpośrednich konsekwencji działania PG
i - w przeciwieństwie do pytań trwałych -
stanie się nieaktualne po udzieleniu na nie
pozytywnej odpowiedzi.
Przykłady pytań jednorazowych:
1. Czy spowodowana przez PG waśń
wciąż trwa?
2. Czy obrażonemu stronnictwu pozwo-
lono odzyskać twarz?
3. Czy udało się ostatecznie rozbić po-
konane stronnictwo?
4. Czy nowe władze prowincji uzyskały
rzeczywistą legitymację rządów?
5. Czy udało się odzyskać zaufanie lud-
ności/władcy prowincji?
6. Czy udało się zadośćuczynić tym, któ-
rzy zostali pokrzywdzeni przez smoki?
7. Czy [osoba] zginęła/przeżyła/została
uratowana?
8. Czy udało się powstrzymać rozprze-
strzenianie się problemu poza granice
prowincji?
232
Rozgrywka
W prowincji, gdzie rozgrywa się Czyn
Diady, Kryzys dotyczy roszczeń lokal-
nej szlachty wobec króla. Szlachta chce
uznania przywilejów, które są władcy
nie na rękę i jest gotowa siłą domagać
się spełnienia swoich żądań. Postać
gracza decyduje się poprzeć monarchę.
Po rozegraniu konfliktu społecznego
udaje mu się nakłonić przywódców
rokoszu do zaniechania żądań. Jedno-
cześnie obiecuje, że koszty organizacji
wiecu i straty związane z nieobecnością
szlachty w ich gospodarstwach zosta-
ną zwrócone. Liczba wyrzuconych
sukcesów jest mniejsza niż Napięcie
w prowincji. Dlatego mistrzyni gry
wprowadza komplikację: król nie ma
funduszy, więc to Smoczy Jeździec
powinien zatroszczyć się o środki dla
szlachty. W związku z tym MG po-
stanawia dodać jednorazowe pytanie:
„Czy możni odzyskali pieniądze?”
Przyjmijmy, że w dalszej części roz-
grywki Skrzydło, zamiast zaspokoić
roszczenia szlachty, omija problema-
tyczną prowincję, przez co dochodzi
do eskalacji Napięcia ponad poziom 6.
Na poziomie fikcji oznacza to, że nieza-
dowolona szlachta postanawia wystąpić
zbrojnie przeciwko królowi. Mistrzyni
gry dodaje Zdarzenie: „Wybuch wojny
domowej” oraz trwałe pytanie: „Czy
udało się załagodzić waśnie wynikające
z wojny domowej?”. Kwestia ta będzie
drążyła prowincję do końca historii
Skrzydła, nawet jeżeli postacie graczy
poradzą sobie ze Zdarzeniem.
Gracze mogliby podejść sprawy inaczej
- na przykład zdecydować się na Czyn
Skrzydła w tej prowincji i w jego trakcie
zażądać od Złotego Zakonu środków
na spłacenie szlachty. Wtedy problem
zostałby rozwiązany, a jednorazowe
pytanie wykreślone. Jednak kosztem
takiego rozwiązania byłby nagły spadek
sympatii Złotego Zakonu do Skrzydła.
Rozdział IX
Ocena konfrontacji ze Zdarzeniem
Jeśli celem Czynu Diady jest samodzielne
poradzenie sobie ze Zdarzeniem, Smoczy
Jeździec dąży do usunięcia Zdarzenia z Sza-
chownicy. Trudność testu wynosi dwukrot-
ność intensywności Zdarzenia. Oznacza to,
że Zdarzenia stanowią większe wyzwanie
dla postaci niż Napięcie w prowincji, dlatego
te o najwyższym poziomie intensywności
praktycznie zawsze będą wymagać Czynu
Skrzydła. W razie niepowodzenia Smoczy
Jeździec przyjmuje konsekwencje swojego
działania, pasujące do sytuacji w fikcji
(zaznaczenie Stanu, utratę Animuszu, ne-
gatywną reakcję społeczną lub - w wyjąt-
kowych przypadkach - dodatkowy wzrost
intensywności Zdarzenia). Rodzaj i wagę
konsekwencji określają wspólnie gracz i MG.
2. Etap Czynu Skrzydła
Określenie zakresu działania Skrzydła
Wiedząc, gdzie znajduje się aktualna sie-
dziba Skrzydła i pamiętając, ile Czynów
Diad zostało poświęconych na zwiększenie
zakresu, gracze określają, jak daleko mogą
ruszyć z misją. Zakres działania Skrzydła
określa nie tylko miejsca, gdzie mogą udać
się Smoczy Jeźdźcy, ale ma również zna-
czenie dla oceny konsekwencji ich działań.
Jeśli PG mogą pozwolić sobie na załatwianie
spraw w odległych stronach, to mieszkańcy
bliższych prowincji czują się zlekceważeni,
co poskutkuje wzrostem Napięcia.
Wybranie i rozegranie Czynu Skrzydła
Gracze wspólnie określają, jakiej prowincji lub
Zdarzenia będzie dotyczyć Czyn Skrzydła.
To główna część gry, czas, kiedy postacie
graczy wspólnie zmierzą się z istotnymi
problemami, korzystając ze standardowej
mechaniki opisanej w rozdziale Zasady Gry.
W zależności od fabuły oraz stylu gry roze-
233
granie jednego Czynu Skrzydła może trwać
nawet kilka spotkań. Nie powinno jednak
przeciągnąć się ponad trzy sesje. Realizacja
jednego Czynu nie powinna zdominować
rozgrywki w ramach Trybu Szachownicy.
Ocena skutków Czynu Skrzydła
Po rozegraniu Czynu Skrzydła należy do-
konać zmian: poziomu Napięcia oraz inten-
sywności ewentualnego Zdarzenia, a także
ocenić inne skutki Czynu Skrzydła (w tym
przyznać Wpływ). Skutki działań Smoczych
Jeźdźców ocenia mistrzyni gry, konsultując
się z graczami w razie wątpliwości.
Rozpoczynając Czyn Skrzydła, gracze
deklarują, co chcą osiągnąć ich postaci.
Jeżeli plan PG się powiódł, należy obniżyć
Napięcie w prowincji (od 1 do 3 stopni). Jeśli
Skrzydłu nie udało się zrealizować swoich
zamierzeń, wówczas Napięcie rośnie (także
od 1 do 3 stopni). MG ocenia, czy Kryzys
w prowincji został zażegnany, a jeżeli tak
- zastępuje go nowym. W przypadku Zda-
rzenia skuteczny Czyn Skrzydła skutkuje
usunięciem go z mapy.
Na koniec intensywność wszystkich
obecnych na mapie Zdarzeń wzrasta o jeden
stopień. O jeden stopień wzrasta też Napięcie
we wszystkich prowincjach znajdujących
się w zakresie działania Skrzydła, z wyjąt-
kiem tej prowincji, gdzie rozegrał się Czyn
Skrzydła. Ten wzrost Napięcia wyraża zawód
i niezadowolenie mieszkańców lub władców
tych krain, spowodowane skoncentrowaniem
uwagi Skrzydła gdzie indziej.
Przyznanie punktów Wpływu za Czyn
Skrzydła
Najpierw każda postać otrzymuje tyle
punktów Wpływu, o ile udało się obniżyć
Napięcie w prowincji lub po dwa PW, jeśli
udało się rozprawić ze Zdarzeniem.
Następnie gracze i mistrzyni gry wspól-
nie odpowiadają na pytania przypisane do
prowincji - trwałe oraz jednorazowe. Od-
powiedzi twierdzące dodają jeden punkt
Wpływu do wspólnej puli, a przeczące -
odejmują jeden punkt. Dodatkowo każde

znajdujące się na Szachownicy Zdarzenie
o stopniu intensywności 6 także powoduje
odjęcie jednego punktu z puli.
Na koniec okazuje się, czy pula wyszła
dodatnia, czy ujemna. Jeśli wynik jest dodatni,
oznacza to dodatkowe punkty Wpływu do
podziału między graczy. A jeśli jest ujemny,
wskazuje, ile punktów Wpływu Skrzydło
traci w wyniku podjętych działań. Gracze
powinni przedyskutować działania postaci
w fikcji i na tej podstawie wspólnie zdecy-
dować, jak podzielą się pulą - po równo czy
niesymetrycznie. Być może któraś z postaci
zasługuje na specjalne wyróżnienie lub
wyjątkowo poważne konsekwencje.
Do prowincji jest przypisanych 7 pytań
trwałych. Skrzydło odpowiedziało twier-
dząco na 2, a przecząco na 5 z nich. To
oznacza, że nie tylko nie udało się zyskać
żadnych nowych punktów Wpływu,
ale trzeba odjąć 3 od tych pozyskanych
wcześniej. Wszyscy zgadzają się, że te
3 PW powinna stracić postać, której
nierozsądne działanie - impulsywna
decyzja o spaleniu miasta buntowników
- zagroziło reputacji Skrzydła. W tym
cyklu wszyscy gracze otrzymali tylko
1 PW w wyniku obniżenia Napięcia.
Dlatego wybrany gracz dodatkowo
musi wykreślić z karty postaci 2 PW
zaoszczędzone z poprzedniego cyklu.
Suma zmiany Napięcia i intensywności Zdarzeń
mniejsza niż liczba PG
równa lub większa liczbie PG
równa lub większa dwukrotności liczby PG
równa lub większa trzykrotności liczby PG
równa lub większa czterokrotności liczby PG
równa lub większa sześciokrotności liczby PG
234
Rozgrywka
3. Etap podsumowań
Ustalenie czasu trwania cyklu w fikcji
Cykl zajmuje określony czas w fikcji - li-
czony w tygodniach. Mistrzyni gry sumuje
wzrost Napięcia oraz intensywności Zdarzeń
w trakcie cyklu i porównuje wynik z tabelą.
Jeżeli liczba dni, które faktycznie mi-
nęły w fikcji w trakcie rozgrywania Czy-
nu Skrzydła, przekroczyła lub była równa
wartości ustalonej zgodnie z tabelą - należy
przyjąć kolejną pozycję w tabeli. Mecha-
nizm ten ma podkreślić nieubłagany upływ
czasu i stanowić wiarygodną miarę rozwoju
zdarzeń w Regionie.
Tryb Szachownicy nie zakłada dużych
przeskoków czasowych. Jeśli chcecie
przesunąć akcję o kilka tygodni czy
miesięcy naprzód, zróbcie to pomiędzy
Czynami Skrzydła z uwzględnieniem,
jakie zmiany oznacza to w sytuacji
politycznej Regionu.
Generowanie Zdarzenia
Na koniec cyklu pojawia się w Regionie
nowe Zdarzenie, wylosowane lub wybrane
z listy albo wymyślone przez mistrzynię gry
zgodnie z potrzebami i sytuacją w fikcji.
Lokalizację Zdarzenia określa rzut kością
k6 na Szachownicy. Wynik na kości to po-
czątkowy poziom intensywności Zdarzenia.
Czas trwania rundy
1 tydzień
2 tygodnie
3 tygodnie
4 tygodnie
5 tygodni
6 tygodni
Rozdział IX
Zmiana siedziby Skrzydła i stosunku za-
konów do Skrzydła
Siedziba Skrzydła przenosi się do prowincji,
w której rozegrał się Czyn Skrzydła. Stąd
będzie liczony zakres działań Skrzydła
w kolejnym cyklu. Wyjątkiem jest sytuacja,
w której Czyn Skrzydła był odpowiedzią na
konkretne Zdarzenie - wtedy gracze mogą
uznać, że siedziba pozostaje niezmieniona,
o ile ma to sens w fikcji.
Dodatkowo MG określa, czy i jak
zmienił się stosunek zakonów do Skrzydła.
W tym celu bierze pod uwagę całokształt
działań Skrzydła oraz pojedynczych Diad.
Ewentualne zmiany należy wpisać na kartę
Regionu oraz uwzględnić w fikcji.
235
Chcecie, żeby zakony odgrywały dużą rolę
w waszej rozgrywce? Wprowadźcie takie
zasady: stosunek zakonów do Skrzydła
zawsze musi ulec zmianie przynajmniej
o jeden stopień; zmiana o więcej niż jeden
stopień powoduje dodanie lub odjęcie
punktu Wpływu od wspólnej puli.
Finał Trybu Szachownicy
Polityczna gra nie może trwać wiecznie.
Skąd wiadomo, kiedy następuje finał? Roz-
grywka w Trybie Szachownicy kończy się
w jednej z poniższych sytuacji:
▶ wszyscy gracze poza jednym osiągną
swoje Cele
▶ we wszystkich prowincjach wskaźnik
Napięcia wynosi 6
▶ liczba Zdarzeń na Szachownicy prze-
kroczy dwukrotność łącznej liczby
prowincji
▶ rozegracie ustaloną wcześniej liczbę sesji.
W przypadku, gdy Skrzydło nie poradziło
sobie z nałożoną odpowiedzialnością, roz-
grywka może zakończyć się gorzko. Być
może Arcykapłanka skierowała potężne
siły Smoczych Jeźdźców oraz zakonów do
uspokojenia danego Regionu i odebrała
władzę postaciom graczy? Może ludność
wszystkich prowincji, widząc nieudolność
lub samolubność Smoczych Jeźdźców, pod-
niosła zgodny bunt? Albo magowie zbytnio
naruszyli fundament rzeczywistości i krainę
zaczęły pustoszyć niezliczone ilości chimer?
Finał Trybu Szachownicy zawsze będzie
wynikiem konsekwencji działań lub bezczyn-
ności jeźdźców. Nie musi być jednak końcem
ich historii. Przegrani polityczni gracze mogą
zasilić szeregi renegatów, zbiegów lub stać się
czarnymi charakterami legend. Zwycięzcy
staną się wzorem i przykładem dla kolejnych
pokoleń Wybrańców Aslauga.
Przykładowe K ryzysy i Zdarzenia
Poniżej znajduje się lista przykładowych
Kryzysów oraz Zdarzeń, uporządkowanych
w tabeli k66. Żeby wylosować jedną z opcji,
wykonaj rzut 2k6, gdzie jedna kość oznacza
liczbę dziesiątek, a druga liczbę jedności.
 Rozgrywka
K66 K ryzys Zdarzenie

11 Dwa zwaśnione rody / stronnictwa / Przywódca jednej ze zwaśnionych stron

plemiona toczą spór o miejsce pozyski- ginie w niewyjaśnionych okolicznościach.
wania drogocennych i kluczowych dla
prowincji zasobów.

12 Po śmierci ważnej osobistości rozpoczął Spełniona, sprawująca ważną funkcję w

się spór o to, kto powinien odziedziczyć prowincji, otwarcie krytykuje poczynania
jej stanowisko / majątek / wpływy. Skrzydła.

13 Okrutna i znienawidzona przez miesz- Jedna ze zwaśnionych stron, by zwyciężyć,

kańców prowincji osoba ma szansę drastycznie narusza miejscowe obyczaje.
sprawować bardzo ważne stanowisko.

14 W prowincji trwa wielopokoleniowy Osoba ważna w jednym ze stronnictw

konflikt między dwoma znaczącymi niespodziewanie zmienia stronę konfliktu.
rodami / stronnictwami / plemionami
/ gildiami kupieckimi.

15 Wpływowa grupa (szlachta / patrycjat, Do istniejącego w prowincji konfliktu

wodzowie) domaga się uznania jej przy- przyłącza się grupa, która pozostawała
wilejów, przyznanych w chwili wielkiej dotąd neutralna.
potrzeby.

16 Silne stronnictwo wojowników / dowód- Jedno ze stronnictw okazuje się korzystać

ców wojskowych chce uzyskać możliwość z pomocy maga.
decydowania o losach prowincji.

21 Głoszący herezję, ale lubiani przez miesz- Pojawia się heretycki Smoczy Jeździec-
kańców prowincji zakonnicy wchodzą -renegat.
w konflikt z mniej licznymi, wywyż-
szającymi się kapłanami.

22 Nowa zwierzchniczka jednego z zakonów Lokalna świątynia Aslauga / grób Smo-

surowo potępia miejscowe zwyczaje, do czego Jeźdźca / miejsce kultu zostaje
tej pory tolerowane przez Świątynię. zniszczone.

23 Lokalny władca, ku przerażeniu podda- Okazuje się, że najwyżsi kapłani zaczęli

nych, korzysta z porad byłego Smoczego korzystać z magicznych przedmiotów,
Jeźdźca, głoszącego nieprawomyślne których mieli strzec.
poglądy.

24 Dawne obyczaje i wierzenia, wciąż żywe Miejscowi przywódcy próbują uwolnić

wbrew staraniom władzy, zaczynają się spod władzy zakonów i zaniedbują
sprawiać problemy. obowiązki względem Świątyni.

25 Władca wykorzystuje fanatyzm swoich Ze względu na pojawiające się nagle ano-

poddanych, by niszczyć wrogów poli- malie pogodowe (śnieg w środku lata /
tycznych pod pretekstem walki z herezją. tornada / słone deszcze) obecność Skrzydła
zaczyna być uznawana za zły omen.

236
Rozdział IX

K66 K ryzys Zdarzenie

26 Bieda nie pozwala najuboższym na pła- W stolicy / ważnym mieście prowincji

cenie danin na Świątynię. wybuchają krwawe zamieszki / niekon-
trolowany pożar.

31 Kult, założony przez przybyłą niedawno Zapasy / złoża / źródła ważnego dla krainy
Spełnioną, zaczyna wchodzić w konflikt surowca zostały zniszczone.
z miejscową władzą i zwyczajami.

32 Rozpanoszona przestępczość stopniowo Ważny przedmiot (relikwia / insygnium

zmienia życie mieszkańców prowincji władzy / zatwierdzony przez Szary Zakon
w piekło. magiczny artefakt / Oko Gavany) zostaje
skradziony.

33 Lud burzy się przeciwko coraz silniejszemu Nagły wzrost podatków wywołuje gwał-
uciskowi ze strony władzy / zakonów. towny sprzeciw ludności.

34 Grupa kupców zajmuje się przemytem, Władca, który jest przychylny Skrzydłu,
by rzucić wyzwanie gildii posiadającej zostaje oskarżony o herezję i bluźnierstwo.
monopol na handel kluczowym towarem.

35 Zagraniczni kupcy wzbudzają niechęć Osoba obdarzona olbrzymim poparciem

miejscowych, nie dochowując zwyczajów wśród mieszkańców prowincji zostaje
i dostarczając tańsze, choć gorsze towary. skazana na śmierć - wykonanie wyroku
grozi zamieszkami.

36 W wyniku nadużyć władczyni / najbo- Zostaje ujawniony spisek, mający na celu

gatszych kupców / najwyższych kapłanów przejęcie władzy.
/ Smoczego Rodu doszło do wielkiego
kryzysu, który rujnuje wszystkich w
prowincji.

41 Po terenie prowincji krążą nieuchwytne Miasta na obrzeżach prowincji próbują

oddziały świetnie zorganizowanych i wyrwać się spod władzy stolicy.
uzbrojonych rabusiów.

42 Masy ludności zostały siłą przesiedlone Lokalny watażka / ludowy przywódca /

w niegościnne i nieurodzajne miejsce. pochodzący z prowincji Spełniony za-
wiązuje sojusz z przeciwnikami władzy.

43 W wyniku nagłych zmian pogody - być Ginie ważny przedstawiciel zakonu w

może wywołanych magią - większości prowincji - okoliczności wskazują na
pól uprawnych została zniszczona, a użycie magii.
mieszkańcom prowincji grozi głód.

44 Na terenie prowincji wybucha trudna Miejsce przeznaczone na siedzibę Skrzydła

do opanowania epidemia, miasta się wy- zostaje zbezczeszczone.
ludniają, a heretyccy prorocy zaczynają
głosić koniec świata.

237
 Rozgrywka
K66 K ryzys Zdarzenie

45 Stronnicy i przyjaciele Skrzydła, które Powstaje przeszkoda w zorganizowaniu

opuściło rejon, nie ufają nowym Wybrań- obchodów tradycyjnego święta, co prze-
com i zakulisowo działają na ich szkodę. sądny lud uważa za zły omen.

46 Ludność uważa, że korzystanie z magii W prowincji dochodzi do nagłego wzrostu

to element najstarszych zwyczajów, a zaginięć dzieci.
magowie, którzy zawsze mogli znaleźć tu
kryjówkę, zaczynają przejmować władzę.

51 Nowy dostawca sprawnie i tanio realizuje Radykał, luźno związany z jednym ze

potrzeby ludności w jakimś zakresie - za- stronnictw, okazuje się magiem i grozi
kony podejrzewają użycie magii, ale lud przywołaniem potężnej chimery, jeśli jego
jest zachwycony nowym poziomem życia. żądania nie zostaną spełnione.

52 W wyniku zaskakującego splotu oko- W prowincji pojawia się pęknięcie.

liczności ciemiężona grupa społeczna
zaczyna przejmować władzę i nie kryje,
że liczy na szansę odwetu.

53 Niesprzyjający klimat / powtarzające się W prowincji pojawia się pęknięcie.

klęski żywiołowe / trwająca od kilku
lat susza zmuszają ludzi do migracji w
poszukaniu lepszego miejsca do życia.

54 Cudzoziemcy z prowincji o zupełnie W prowincji pojawia się pęknięcie.

odmiennej kulturze, ku niezadowole-
niu miejscowych, zyskują coraz więcej
wpływów.

55 Słabo opłacana armia prze do wojny z W prowincji pojawia się chimera.

sąsiednią prowincją, żeby dorobić się
na łupach.

56 Zmęczony rządami bogatych rodów / W prowincji pojawia się chimera.

kapłanów / kupców / koterii lud domaga
się władzy dla silnego dyktatora.

61 Dziwna sekta, odwołująca się do daw- W prowincji pojawia się chimera.

nych wierzeń, zyskuje coraz większą
popularność wśród młodych ludzi.

62 W prowincji kwitnie przemyt i handel W prowincji pojawia się chimera.

niebezpiecznymi towarami, w tym
magicznymi kryształami i artefaktami.

63 Tolerowana przez lata, pozornie nie- W prowincji pojawia się chimera.

szkodliwa herezja zaczyna rozrastać się
do niepokojących rozmiarów, grożąc
rozłamem w Świątyni.

238
Rozdział IX
K66 K ryzys
64 Nowy nurt w sztuce niepokojąco szybko
zyskuje popularność w prowincji - ka-
płani podejrzewają działanie magii, ale
nie mają żadnych dowodów.
65 Krewni Smoczego Jeźdźca, pochodzącego
z tej prowincji, zaczynają przejmować
władzę bez poszanowania prawa / zwy-
czajów / ustroju.
66 Bezpośrednią władzę w prowincji spra-
wują przedstawiciele jednego z zakonów,
zaniedbując swoje właściwe obowiązki.
Stosunek zakonów do Skrzydła
Poniższe tabele obrazują skalę stosunku po-
szczególnych zakonów do Skrzydła postaci
graczy. Są wskazówką dla MG, jak wygląda
sytuacja początkowa oraz jakie zmiany mogą
dokonać się w toku gry.
Zakon Poświęcenia (Fioletowy), ze
względu na swój służebny charakter
wobec Smoczych Jeźdźców nie otrzymał
własnej tabeli. W Trybie Szachownicy
stanowi bardziej zasób niż partnera czy
rywala. Nie oznacza to oczywiście, że
na sesjach nie mogą pojawić się tarcia,
napięcia czy resentymenty - po prostu
będą one miały bardziej indywidualny
charakter.
k8 Zakon Porządku (Czarny)
8 Religijny ferwor: Wszystko, co robimy -
oni ucieleśniają. Nasze szaty są brudne,
by ich mogły lśnić.
7 Zadowolenie: Jeźdźcy przynoszą respekt
i strach, które ułatwiają naszą pracę.
W ich cieniu wszystko idzie szybciej
i lżej.
6 Spokój: Nasza praca zwykle kończy się
tam, gdzie ich zaczyna. Niech wszyscy
spełniają swoje obowiązki względem
Aslauga.
239
Zdarzenie
W prowincji pojawia się chimera.
W prowincji pojawia się chimera.
W prowincji pojawia się chimera.
5 Gotowość realizacji planu: Przybycie
Skrzydła to okazja, by uporać się
z kilkoma sprawami, które od dawna
trapią nas w tym rejonie. Do części
zadań możemy ich zaangażować,
do innych stworzą nam wygodną
przestrzeń, nie zdając sobie z tego
sprawy.
4 Profesjonalny chłód: Świat potrzebuje
Wybrańców, ale my wiemy aż za
dobrze, jak oderwani od prawdziwych
trybów działania świata są ci ludzie.
Czarny Zakon ma swoje procedury,
które dają Imperium ład i porządek
dzień po dniu. Nie pozwolimy tego
naruszyć.
3 Zaniepokojona irytacja: Kilku z nich
ma opinię indywidualistów. Tacy
ludzie, upojeni władzą i potęgą, nie
liczą się z niczym. Bądźmy czujni,
chaos może kroczyć ich śladem.
2 Prz yczajony gniew: Lata wysiłków,
codziennej pracy kapłanów i sędziów
stają pod znakiem zapytania, bo
jeźdźcy nigdy nie liczą się z tym, co
robimy. Nigdy nie patrzą na dłuższe
i szersze konsekwencje, nigdy nie
pytają dwa razy. Szykujmy się.
1 Jawna niechęć: Prosiliśmy, pisaliśmy,
błagaliśmy o wysłanie innego Skrzy-
dła. Zrobiliśmy co w naszej mocy,
ale teraz to my będziemy się mierzyć
z ich gniewem i konsekwencjami ich
ambicji i głupoty.

k8 Zakon Pokoju (Biały)
8 Religijne uniesienie: Nasze dzieło wy-
pełnia się właśnie w nich. Dane przez
Aslauga Skrzydło niesie wypełnienie
tego, co nasza codzienna praca jedynie
zapowiada.
7 Nadzieja na pokój: W tych niespokojnych
czasach, Skrzydło jest zwiastunem jed-
noczącej nadziei i inspirującego przy-
kładu. Oby jeźdźcy dorośli do opinii,
która ich poprzedza.
6 Konkretny plan: Nowe Skrzydło przyda
się do umocnienia pokoju w regionie
i umocnienia wpływów Świątyni.
Dokładnie wiemy jak nam się przyda,
więc nie ma czasu do stracenia… [MG
powinna opracować plan Białego Zakonu]
5 Ostrożne wyczekiwanie: Smoczy Jeźdźcy to
zawsze tyleż rozwiązań, co problemów,
a ci - jak wszyscy - przynoszą ze sobą
swoje konflikty i ambicje. Musimy być
uważni i ostrożni.
4 Obojętność: Liczy się codzienna praca
dla pokoju i ładu. Skrzydła przychodzą
i odchodzą. Jeźdźcy dają pospólstwu
i władcom coś, co można podziwiać.
Niech i tak będzie. My działamy zgodnie
z naszym charyzmatem.
3 Chłodna irytacja: Niektórzy z nowych
Wybrańców mają opinię, która napawa
nas niepokojem. Skrzętnie budowana
konstrukcja, na fundamencie szeptów,
pochlebstw i ustępstw, bardzo łatwo
może runąć, zmieciona przez ludzi,
którzy nigdy nie mają czasu, żeby nas
uważnie wysłuchać.
2 Metodyczna gra: Zakon dba o pokój
poprzez dyplomację i pomoc. Jeźdźcy
nie znajdują się poza tą układanką, są
jej częścią. Poznamy ich, zrozumiemy
ich mocne i słabe strony, obsadzimy
w rolach, które muszą odegrać, a oni
będą - jak zawsze - przekonani, że robią
to, co sami uważają za słuszne.
1 Aktywna obstrukcja: To miał być ktoś
inny, prośby i wytyczne były jasne. To
Skrzydło jest dla nas obrazą i kłopotem.
Teraz musimy działać szybko i pozbyć
się go z naszej prowincji [wylosuj lub
wybierz Diadę, której zakon szczególnie
nie znosi].
240
Rozgrywka
k8 Zakon Smoczego Ognia (Czerwony)
8 Fanatyczne oddanie: Służymy Aslaugo-
wi, służymy jego smokom. Nikt z nas
nie zawaha się ani chwili, jeśli rozkażą
skoczyć w oczyszczający ogień.
7 Wierna gotowość: Oto ci, którym rozka-
zuje sam Aslaug. Ich słowo będzie dla
nas rozkazem.
6 R zeczowa dyspoz ycyjność: Imperium to po-
tężna machina, w której siła i groźba jej
użycia to jeden z trybów. I my, i Smoczy
Jeźdźcy, wszyscy jesteśmy częścią tej
machiny. Spełnimy swój obowiązek.
5 Spokojny profesjonalizm: Wszyscy wiemy,
co należy robić. My i oni. Jeśli będziemy
potrzebni - zrobimy co trzeba.
4 Żołnierska obojętność: Z wysoka wszy-
scy wyglądamy jak mrówki, a nasze
zmagania, triumfy i zwątpienia mało
obchodzą tych, którzy rozmawiają ze
smokami. Tak już jest.
3 Protekcjonalna wyższość: Nie zna wojny
ten, kto nigdy nie widzi jej z bliska.
Wielka moc, rzadziej niż byśmy chcieli,
idzie w parze z dyscypliną, oddaniem
i mądrością. Jeśli będą słuchać naszych
rad - będzie dobrze.
2 Szemranie i nieufność: Oto ci, którzy
łatwo wywołują konflikty, których
później nie kończą. Kończymy je my.
Oto ci, którym bardzo daleko do siły
i mądrości Vesa. Jeden ich gest, jeden
kaprys, a będziemy ginąć i cierpieć. Nie
pozwolimy im na głupotę.
1 Na granicy buntu: Jeden z nich to tchórz/
głupiec/szaleniec (do wyboru MG) i za-
kon jest gotowy, by zatrzymać zło jakie
wywoła [wylosuj lub wybierz Diadę,
której zakon szczególnie nie znosi].
Main Theme
The Legend of Hercules
(2014)
Rozdział IX
k8 Zakon Obfitości (Złoty)
8 Nasze bogactwa należą do nich: Złoty
Zakon nigdy nie zapomina dla kogo
gromadzimy skarby i zasoby. Są do
dyspozycji Wybrańców Aslauga, gdy
tylko będą ich potrzebować.
7 Pamiętamy, po co jesteśmy: Nasza za-
pobiegliwość i praca to jedna z nici
wielkiego gobelinu Imperium, tkanego
wolą Aslauga. Niech złoto służy dobrej
i świętej sprawie.
6 Wsz ystko da się ustalić: Potęga Aslauga
to nie tylko twardość jego pazurów,
ale też giętkość jego szyi i złoty
poblask jego łusek. Umiemy szukać
kompromisów i znajdować nieoczeki-
wane rozwiązania wielu problemów.
Znajdziemy wspólny język.
5 Szanujemy tych, którz y szanują nas: Złoty
Zakon wykonuje niezwykle ważne
zadania, dbając o codzienny dobrobyt
nas wszystkich. Mądrzy Wybrańcy
znają wagę naszych zadań i okazują
nam szacunek. Wierzymy, że tak bę-
dzie tym razem.
4 Księgi muszą się z godzić: Gdy opada kurz
po wielkich zdarzeniach i bitwach,
to my rachujemy straty, zaciągamy
pożyczki, kupujemy chwilę spokoju
i oddechu. Ciekawe czy to Skrzydło
przyniesie nam więcej wsparcia, czy
żmudnej pracy?
3 Chłód złota: Rozumiemy smoki lepiej
niż oni, bo smoki wiedzą, że złoto
jest czymś więcej niż to, co można
za nie kupić.
2 Jeźdźcy chaosu i wydatków: Każdy ich
ruch zawsze przynosi długie tygo-
dnie pracy, by posklejać to, co tak
lekkomyślnie depczą i palą. Wymaga
się od nas gospodarności i tym razem
będziemy zapobiegać, zamiast leczyć.
1 Petycje i protesty: Już od pewnego czasu
przygotowujemy się na ich przylot,
bo ich niszczycielska reputacja kro-
czy przed nimi. Te krainy potrzebują
spokojnego rozwoju i nie pozwolimy,
by stały się piaskownicą szaleńców.
Opieczętowane pisma już zmierzają
do Stolicy.
241
k8 Zakon Prawdy (Szary)
8 Gorliwe uniesienie: Żywe awatary smoczej
prawdy kroczą wśród nas, rozświetla-
jąc wszystko co ciemne i zawiłe. My
musimy spoglądać na to, co odsłania
ich blask.
7 Nadzieja na światło prawdy: Szukamy
prawdy, ale wielu potrafi kłamać
i ukryć przed nami swoje bluźniercze
sekrety. Wybrańcom Aslauga trudniej
jest spojrzeć w oczy, by chwilę potem
zarzucić ich kłamstwami. Ich zaanga-
żowanie to dla nas szansa.
6 Współpraca w poznaniu: Z wysoka widać
wiele, a niejeden Smoczy Jeździec
na przestrzeni wieków okazywał się
mędrcem. My również możemy im
pomóc, objawiając to, czego z wysoka
nie widać.
5 Różne oblicza Prawdy: Trudno pojąć
i oceniać tych, którzy słyszeli Słowa
Aslauga. Mądrzy spośród nas nie spieszą
się z ocenami i oskarżeniami wobec
tych, których Prawda dotknęła w samo
serce. Czynimy użytek z danych nam
skromniejszych darów. Tak ma być.
4 Osobne ścieżki: Imperium i Świątynia
mądrze rozdzielają zadania. Mało
prawdopodobne, by działania tego
Skrzydła miały dotyczyć naszych
zajęć i spraw.
3 Badać, sprawdzać, pytać: Nasze powołanie
to zawsze szukać, pytać i kwestionować
pozy, maski i uniki. Nie inaczej musimy
postępować wobec najmożniejszych
z możnych.
2 Szczególna nieufność: Zbadaliśmy do-
kładnie losy i czyny tych jeźdźców
i mamy powody do obaw. Musimy
jak najszybciej użyć naszych możli-
wości, by móc obserwować ich stale
i uważnie. Jeśli służą prawdzie - nie
mają niczego do ukrycia.
1 W cieniu podejrzeń: Chcielibyśmy wie-
rzyć, że to jedynie pogłoski. Niestety
dzieje Imperium nie raz już pokazały,
że pokusa ciemności czyha najmocniej
na tych, którzy stąpają najbliżej światła.
Musimy być sprawni i bezwzględni.
Stawka jest najwyższa.

SESJA ZERO
Każdy ma własne oczekiwania wobec gry
i po swojemu interpretuje rozmaite elementy
konwencji i świata przedstawionego. Sesja
zero, niezależnie od wybranego trybu, służy
stworzeniu wspólnej wizji przed rozpoczęciem
rozgrywki. Takie przygotowanie przydaje się
w większości gier fabularnych, ale w otwartym
na interpretacje świecie Smoczych Jeźdźców
odgrywa kluczową rolę.
Przed grą - najlepiej na osobnym spotka-
niu, przeznaczonym tylko na to - zapoznajcie
się z przedstawionymi poniżej tematami
i propozycjami. Przedyskutujcie je wspólnie
i wybierzcie odpowiedzi, które najbardziej
pasują całej grupie albo wymyślcie własne.
Zanotujcie swoje ustalenia na przyszłość, żeby
móc do nich wrócić w razie wątpliwości.
Warto zrobić to, zanim jeszcze rozpoczniecie
tworzenie postaci, smoków i prowincji.
OCZEKIWANIA WZGLĘDEM
ROZGRYWKI
Poniższe pytania pomogą wam sprecyzować,
czego spodziewacie się po grze w Smoczych
Jeźdźców.
Cel - co jest dla nas najważniejsze?
◊ Gra - chcemy zadawać sobie pytanie: „Co
trzeba zrobić?”, czyli mierzyć się z wy-
zwaniami do pokonania i mieć możliwość
osiągnięcia sukcesu przez podejmowanie
słusznych decyzji i wybranie optymalnej
strategii.
◊ Opowieść - chcemy zadawać sobie pyta-
nie: „Co ciekawego może się wydarzyć?”,
czyli wspólnie stworzyć emocjonującą
opowieść, podejmować decyzje na pod-
stawie dramaturgii i emocji, a nie logiki,
wdawać w konflikty, skupiać tylko na
interesujących scenach i rozwijać wątki
postaci.
◊ Wiarygodność - chcemy zadawać sobie
pytanie: „Co powinno się wydarzyć?”,
czyli działać w zgodzie z konwencją
i charakterem postaci oraz dbać o wia-
rygodność świata, który działa według
określonych zasad.
242
Rozgrywka
Oś historii - o czym będzie nasza opowieść?
◊ O świecie - chcemy uczestniczyć w opo-
wieści dotyczącej wydarzeń, które roz-
grywają się w świecie niezależnie od
obecności naszych postaci - chociaż kiedy
już się w nie zaangażujemy, nasze dzia-
łania i decyzje powinny mieć kluczowe
znaczenie dla finału historii.
◊ O świecie , ale z wątkami postaci - chce-
my, żeby w grze pojawiały się ważne
wątki związane bezpośrednio z naszymi
postaciami, chociaż główna fabuła nie
musi kręcić się wokół nich.
◊ O postaciach - chcemy, żeby to właśnie
nasze postaci, ich cele, dążenia, problemy,
przekonania oraz zmagania stanowiły
centrum tworzonej podczas sesji opowieści.
Fabuła - jak będziemy ją tworzyć?
◊ G otowa przygoda - mistrzyni gry po-
prowadzi gotową przygodę (własną lub
opartą na oficjalnych materiałach), do
której w miarę możliwości wprowadzi
elementy dodane przez graczy (prowincje,
postacie niezależne, wybrane tematy itp.).
◊ O twarty świat - wspólnie przygotuje-
my świat, wymyślając lokacje, postacie
niezależne, konflikty i wyzwania - część
z tych informacji będzie znana wszystkim,
część tylko niektórym grającym. W tym
świecie PG będą realizować swoje własne
cele, a MG reagować na ich działania.
◊ Współtworzenie - cała grupa będzie
odpowiedzialna za współtworzenie sesji,
gracze mogą przejmować narrację (np.
inicjując sceny, opisując lokacje czy na
bieżąco dodając do świata postaci nieza-
leżne), a MG ma za zadanie nadzorować
grę, by przebiegała sprawnie oraz wpro-
wadzać dodatkowe konflikty i problemy.
Rozdział IX
Konflikty w drużynie - co z nimi robimy?
◊ Unikamy - postacie z założenia będą
współpracować, a indywidualne moty-
wacje nigdy nie powinny przeszkadzać
w dążeniu do wspólnych celów.
◊ A kceptujemy - postacie zaczną od współ-
pracy, ale w trakcie sesji mogą pojawić się
konflikty, od drobnych nieporozumień,
przez rywalizację, aż po otwartą wrogość.
◊ Lubimy - konflikty są tym, co napędza
dramatyzm, więc pasuje nam, żeby po-
stacie miały sprzeczne motywacje i cele
oraz rywalizowały, a nawet walczyły
między sobą.
Przy okazji omówcie, czy dopuszcza-
cie użycie na postaci zaklęcia kontroli
umysłu i ewentualną walkę przeciwko
reszcie drużyny, a jeśli tak, to kto będzie
wtedy decydował o działaniach PG -
MG czy gracz.
Śmierć postaci - kiedy ją dopuszczamy?
◊ Na każdym kroku - chcemy, żeby zagro-
żenie było realne i każda walka niosła ze
sobą ryzyko śmierci PG.
◊ Gdy podejmujemy ryzyko - walka może
skończyć się śmiercią PG jedynie wtedy,
kiedy gracze sami zdecydują się na takie
ryzyko, na przykład świadomie wdając
się w walkę ze znacznie potężniejszym
przeciwnikiem.
◊ W ostateczności - wyzwania o tej skali
powinny pojawiać się w kulminacyjnym
punkcie opowieści, a nie, kiedy historia
dopiero się rozwija.
Zasady gry - jak bardzo chcemy się ich
trzymać?
◊ Całkowicie - chcemy grać zgodnie ze
wszystkimi zasadami i w razie wątpli-
wości zatrzymywać grę, żeby poszukać
odpowiedzi w podręczniku.
◊ Z wyjątkami - jeśli w trakcie rozgrywki
okaże się, że jakaś zasada nie pasuje do
243
naszego stylu gry, to - za zgodą wszystkich
grających - zignorujemy ją lub zmienimy.
◊ Wedle uznania - będziemy używać zasad
raczej jako sugestii niż wytycznych, a przy
określaniu, co powinno się wydarzyć,
najważniejsze będą dla nas konwencja
i wiarygodność świata.
The Heathen
Jan J. M.
(2018)
Rozwój - w jakim tempie chcemy rozwijać
postaci?
◊ Powoli - chcemy rozgrywać opowieść
niespiesznie, żeby poznać nasze posta-
ci i na spokojnie budować ich relacje,
kompetencje i pozycję w świecie, dla-
tego ograniczymy pulę możliwych do
otrzymania punktów Doświadczenia do
pięciu za sesję.
◊ Szybko - chcemy czuć, że nasze postacie
rozwijają się z każdą przeżytą przygodą,
dlatego będziemy bez limitu korzystać
ze wszystkich pytań po sesji.
◊ B łysk awicznie - chcemy w trakcie
krótkiej kampanii przejść drogę od
początkujących Smoczych Jeźdźców do
legendarnych bohaterów, dlatego nie
tylko skorzystamy ze wszystkich pytań,
ale też podwoimy liczbę PD za każdą
pozytywną odpowiedź.
Jeśli chcecie, żeby wasze postaci bły-
skawicznie nabierały doświadczenia,
możecie stosować przeskoki czasowe
między przygodami. Przeniesienie akcji
o kilka miesięcy albo nawet lat w przód
pomoże utrzymać wiarygodność świa-
ta w sytuacji, gdy PG nagle staną się
znacznie silniejsze.

NARZĘDZIA
BEZPIECZEŃSTWA
Emocjonujące opowieści - nawet w konwencji
brawurowego fantasy - często nie unikają
trudnych lub kontrowersyjnych tematów.
Warto zadbać o dobre samopoczucie wszyst-
kich grających oraz wybrać narzędzia, które
pomogą zapobiec przekroczeniu czyichś
granic podczas rozgrywki. Bezpieczeństwo
i komfort psychiczny powinny zawsze być
na pierwszym miejscu.
Narzędzia bezpieczeństwa - których chcemy
używać?
◊ K arta X - karta z iksem, której dotknięcie
sygnalizuje, że scena ma zostać natychmiast
przerwana. Osoba, która użyła karty X,
nie musi tłumaczyć, dlaczego to zrobiła.
◊ Trzy kolory - karty w trzech kolorach,
za pomocą których można pokazać swoje
nastawienie do rozgrywanej właśnie sceny.
Zielony - podoba mi się, kontynuujmy,
żółty - jest ok, ale nie idźmy w to dalej,
czerwony - nie czuję się komfortowo
z tą sceną, przerwijmy ją.
◊ Twarde i miękkie granice - określenie
przed sesją, które tematy i sceny mogą
pojawić się na sesji, a które nie (np. nie
chcemy wątków dotyczących przemo-
cy seksualnej albo krzywdzenia dzieci)
i w jakim stopniu (np. tortury mogą się
pojawić, ale tylko w tle, bez obrazowego
opisywania szczegółów).
Przykłady tematów, których możecie
chcieć unikać podczas sesji:
◊ Nadmierna przemoc - krzywdzenie
dzieci lub zwierząt, przemoc seksu-
alna, tortury, kanibalizm, drastyczne
opisy cierpienia.
◊ Częste triggery - pożar, tonięcie,
pająki, ciężka choroba, samobójstwo,
utrata kończyny, ciąża.
◊ Uprzedzenia - rasizm, seksizm, ho-
mofobia, ksenofobia.
244
Rozgrywka
DOPRECYZOWANIE
ŚWIATA GRY
Świat Smoczych Jeźdźców stawia wiele pytań
- ale celowo nie na wszystkie odpowiada. Czy
Aslaug naprawdę jest opiekuńczym stwórcą
ludzkości, czy też wyjątkowo przebiegłą
i potężną chimerą albo może kimś zupełnie
innym? Czy Świątynia jest błogosławień-
stwem dla ludu Imperium, nawet jeśli jej
wyznawcy i duchowni czasami błądzą, czy
też narzędziem totalitarnego reżimu, które
należy zniszczyć za wszelką cenę? Czy Głos
Aslauga rozmawia z bogiem-smokiem i wy-
pełnia jego wolę - a może jest zmanipulo-
waną i otumanioną narkotykami fanatyczką?
Tego nie dowiesz się z żadnego podręcznika.
Każda z tych możliwości może być prawdą
w waszym świecie. Skąd macie wiedzieć -
która? Dobre pytanie!
Prawda na temat natury świata - jak chcemy
ją ustalić?
◊ W sposób otwarty przed grą - przed
pierwszą sesją wspólnie ustalimy, jaka
jest prawda na temat naszej wersji świata.
Postacie graczy mogą żyć w niewiedzy
i mieć wątpliwości, ale gracze i mistrzyni
gry będą wiedzieć dokładnie, na czym stoją.
◊ Przed gr ą , ale w tajemnicy - podczas
sesji zero możemy wspólnie ustalić ogólne
założenia (np. „część herezji jest praw-
dziwa” albo „niech świat będzie raczej
optymistyczny”), ale to MG odpowiada
za szczegóły. Gracze, razem ze swoimi
postaciami, będą odkrywać ustaloną przez
nią prawdę w trakcie rozgrywki.
◊ W trakcie gry - zobaczymy gdzie nas
poniesie fabuła. Zacznijmy grać ze świa-
domością, że natura świata jest niepew-
na i wspólnie poszukajmy odpowiedzi
zgodnych z wydarzeniami w świecie
fikcji. Dopiero po skończonej kampanii
będziemy wiedzieć, w jakim świecie żyły
postacie graczy.
Rozdział IX
Wiara w Aslauga - jak ważny jest aspekt
religijny?
◊ Ornament - pojawia się głównie jako
tło i część przyjętej konwencji.
◊ Jeden z wielu wątków - to ważny element
świata przedstawionego, ale podczas gry
służy głównie do budowania klimatu.
◊ Motyw przewodni - wpływa na każdy
aspekt życia mieszkańców Imperium
i jest jednym z tematów przewodnich
rozgrywki.
Historia - ile czasu minęło od Drugiego
Świtu?
◊ K ilka pokoleń - to było dawno temu, ale
wciąż żyją ludzie, których pradziadowie
widzieli na własne oczy dokonania Vesa
i Aslauga.
◊ K ilkanaście pokoleń - Drugi Świt to
odległa przeszłość, więc coraz trudniej
oddzielić legendę od prawdy historycznej.
◊ K ilkadziesiąt pokoleń - Pierwsze Skrzydło
to mityczni bohaterowie na podobieństwo
króla Artura i rycerzy Okrągłego Stołu.
Wielkość świata gry - jak daleko zaniosą
nas smocze skrzydła?
◊ Najbliższa okolica - chcemy przeżyć
historię skoncentrowaną na prowincjach,
z których pochodzą nasze postaci oraz
sąsiadujących z nimi krainach.
◊ Dalekie rejony - chcemy przemierzać
Imperium, poznając krainy znane naszym
postaciom z legend, pieśni i opowieści,
żeby na własne oczy zobaczyć ich cuda
i zestawić oczekiwania z rzeczywistością.
◊ Całe Imperium - chcemy kalejdoskopu
niezrozumiałych kultur, egzotycznych
scenerii i zróżnicowanych problemów
- niech fabuła prowadzi nas w miejsca,
o których nasi Smoczy Jeźdźcy nigdy
wcześniej nawet nie słyszeli.
245
Cuda i dziwy - jak fantastyczny jest nasz
świat?
◊ Podobny do rzeczywistości - większość
Imperium przypomina różne okresy hi-
storyczne znane z prawdziwego świata,
a elementy fantastyczne, takie jak smoki,
magiczne kryształy czy lewitujące wyspy,
są niezwykłe także dla jego mieszkańców.
◊ Zadziwiający - barwny, niezwykły
świat, pełen zapierających dech w pier-
siach krajobrazów i stworzeń, których
istnienie nie byłoby możliwe bez odro-
biny magii - jednak utrzymany w dość
spójnej estetyce.
◊ Pełen cudów - zwierzęta, rośliny, widoki,
architektura, zwyczaje - na każdym kroku
można spotykać coś zaskakującego, od
ludzi o fosforyzująco niebieskich włosach,
przez puszcze pełne dinozaurów, aż po
gadające grzyby i podwodne cywilizacje.
Magia - na ile obecna jest w naszym świecie?
◊ Ukryta - większość mieszkańców Im-
perium nigdy nie widziała żadnego
przejawu magii na własne oczy. Wier-
nych jest bardzo mało, magowie spoza
Szarego Zakonu doskonale kryją się
przed światem, a prowincje, w których
wciąż widać działanie magii, to rzadkie
miejsca, o których opowiada się legendy.
◊ Widoczna - chociaż oficjalnie zakazana,
jej przejawy można zobaczyć dość często:
pozostałości po dawnych dniach, czary
licznych Wiernych, oficjalnie dopuszczone
do użytku magiczne przedmioty. Tylko
magowie poza kontrolą Szarego Zakonu
działają w najgłębszej tajemnicy.
◊ Wszechobecna - w większości dużych
miast można spotkać Wiernych, oficjalnie
zajmujących się czarami. Jeśli nigdy nie
używałeś magicznego przedmiotu, to
z pewnością znasz kogoś, kto taki posia-
da, a Szary Zakon często przymyka oko
na działalność rozmaitych szeptunów,
szamanek, wiedźm i wróżbitów - dopóki
nie wymkną się spod kontroli.

Przemoc - jak niebezpieczny jest nasz świat?
◊ Baśniowy - mroczny rytuał raczej wysysa
radość z ludzi, niż powoduje, że eksplodują
im głowy. Chimera może pokonać smoka,
ale nie rozszarpie go na strzępy, a ranny
Smoczy Jeździec będzie mieć plamę krwi
na ramieniu, a nie broczący juchą kikut.
◊ R ealistyczny - w części Imperium życie
bywa koszmarem, walki są krwawe, choć
bez epatowania okrucieństwem, a efekty
używania magii są straszne.
◊ Brutalny - w Imperium okrucieństwa
wojny mieszają się z fanatyzmem reli-
gijnym i uciskiem. Chimery są przera-
żające i obrzydliwe zarazem, magowie
odprawiają mroczne rytuały, a złapani
płoną na stosach.
Wybrańcy Aslauga - jak zżyta jest spo-
łeczność Smoczych Jeźdźców?
◊ Bardzo - praktycznie wszyscy Wybrań-
cy znają się, przynajmniej z opowieści,
a Skrzydła często spotykają się na szlaku
i współpracują.
◊ Średnio - bywalcy Vesedy znają się nawza-
jem, jednak wielu Wybrańców patroluje
odległe rejony Imperium i niewiele o nich
wiadomo, chociaż dość łatwo napotkać
inne Skrzydło podczas dalszych podróży.
◊ M ało - Wybrańcy są rozsiani po całym
gigantycznym Imperium, więc wielu nigdy
o sobie nie słyszało, a spotkanie innego
Skrzydła poza Vesedą budzi zdziwienie
i silne emocje.
Dzieci Aslauga - jak wyglądają smoki
w naszym świecie?
◊ K lasycznie - wszystkie smoki mają gadzie
kształty i choć mogą różnić się rozmia-
rem, kolorem i szczegółami, widać, że
pochodzą z tego samego gatunku.
◊ Zaskakująco - wiwerny, latające i pie-
rzaste węże, bestie o kamiennej skórze
czy dodatkowej parze skrzydeł lub oczu
to dla nas także smoki.
◊ Jak tylko chcesz - wszystkie chwyty
dozwolone, smoki mogą mieć psie pyski,
dzioby, skrzydła ważki czy korę i liście
zamiast łusek.
246
Rozgrywka
WASZE SKRZYDŁO
Kiedy macie już swoje postacie, smoki i pro-
wincje, użyjcie pytań z poniższych zestawów,
żeby połączyć drużynę. Nie odpowiadajcie
na wszystkie pytania - wybierzcie te, które
was zainspirują, zaciekawią albo według mi-
strzyni gry będą pasować do nadchodzącej
przygody. Jak zwykle możecie też wylosować
pytania lub wymyślić własne.
R elacje w Skrzydle
Pytania do grupy:
1. Od jak dawna się znacie?
2. Dlaczego latacie razem?
3. Czyje smoki się nie znoszą?
4. Która Diada jest najbardziej zgrana?
5. Kto najczęściej próbuje przeforsować
swoje zdanie?
6. Co lubicie razem robić w wolnym czasie?
7. Czy ktoś jest postrzegany jako przy-
wódca Skrzydła?
8. Kto zawsze stoi z boku?
9. Jakie macie sekrety?
10. O kim krąży najwięcej plotek?
11. Która Diada ma najdłuższy staż?
12. Kim są wasi wspólni wrogowie?
Pytania indywidualne:
1. Czy to ktoś z nich zabrał cię na Smoczą
Wyspę?
2. Komu najbardziej ufasz i dlaczego?
3. Kto wzbudza twój respekt?
4. Komu i czego zazdrościsz?
5. Z kim najgorzej się dogadujesz?
6. Komu zawdzięczasz życie?
7. Kto wzbudza twój zachwyt?
8. Komu nie ufasz i dlaczego?
9. Kto jest dla ciebie wzorem Smoczego
Jeźdźca?
10. Dla kogo zaryzykujesz życie?
11. Kogo chcesz poznać lepiej?
12. Kto i dlaczego sprawia najwięcej kło-
potów?
Rozdział IX

Smoki też należą do Skrzydła - nie zapo-

minajcie o nich w swoich odpowiedziach.
Być może smoczyca towarzysza budzi
twój respekt? Albo zazdrościsz własnemu
smokowi opanowania i zimnej krwi?

Powiązania między prowincjami

Która ze stworzonych przez was prowincji:
1. Jest najważniejsza pod względem re-
ligijnym?
2. Stanowi przedmiot podziwu i dlaczego?
3. Wyróżnia się bogactwem lub potęgą?
4. Leży najbardziej na uboczu?
5. Jest pogardzana i z jakiego powodu?
6. Dla większości mieszkańców Imperium
jest tylko legendą?
7. Podnosi się po niedawnej tragedii?
8. Wzbudza nienawiść sąsiadów?

Które ze stworzonych przez was prowincji:

1. Rywalizują o cenne zasoby?
2. Od pokoleń łączy silny sojusz oparty
na wspólnej historii i kulturze?
3. Są połączone ważnym szlakiem han-
dlowym?
4. Przed Czasem Nocy były częścią jed-
nego cesarstwa?
5. Utrzymują niepewny sojusz mimo
narastających konfliktów?
6. Są zaprzysięgłymi wrogami?
7. Jeszcze niedawno były jedną prowincją,
ale doszło do rozłamu?
8. Właśnie szykują się do wojny?
WIEDZA META W SCENACH
WALKI
Zdecydujcie wspólnie, jak wiele informacji
na temat przeciwników gracze będą otrzy-
mywać na poziomie meta.
Gra w otwarte karty
Mistrzyni gry przekazuje graczom większość
informacji na temat przeciwnika - długość
ścieżki postępu obrażeń i Stanów, liczbę tur
i rodzaje ataków.
Jedyną niewiadomą pozostają Nastawie-
nia i idące za nim zmiany w mechanice
i strategii, które można odkryć, używając
odpowiednich Talentów i Mocy Smoka.
Dzięki otrzymanym informacjom gracze
mogą opracować optymalną strategię walki.
Wiedza zgodna z fikcją
MG ogranicza się do opisania przeciwnika
w fikcji, a gracze odkrywają jego faktycz-
ną siłę oraz możliwości już na sesji, ucząc
się na własnych błędach. Decydując się na
tę opcję, warto porozmawiać przed grą
o generalnej strukturze starć: ścieżkach
postępu, Manewrach Skrzydła, zmiennych
Nastawieniach itp.
Dzięki temu gracze nie poczują się
oszukani, kiedy PG przyjdzie zmierzyć się
z silniejszym od nich przeciwnikiem.

247

PROWADZENIE GRY
Poniżej zebraliśmy garść porad dla osób
szykujących się do prowadzenia sesji. Smo-
czy Jeźdźcy to gra w konwencji epickiego
i brawurowego fantasy z naciskiem na
sprawczość, wysoką pozycję oraz odpo-
wiedzialność postaci graczy. To znaczy, że
zadaniem mistrzyni gry jest stawianie przez
PG wyzwań o niezwykłej skali i doniosłości.
Prowadząc sesje, pamiętaj o:
◊ Słowach A slauga i motywacji postaci -
gracz, tworząc postać, wybrał dla niej
konkretne motywy przewodnie. Niech
mają szansę wybrzmieć w rozgrywanych
wspólnie przygodach.
◊ Dawnym życiu postaci - sytuacje, scenerie
lub postacie niezależne, które przypomną
graczom, kim były ich postaci i jakie
miały problemy przed zabraniem na
Smoczą Wyspę, ułatwią emocjonalne
zaangażowanie się w fabułę.
◊ D emonach przeszłości - nawet jeśli
Smoczy Jeździec próbuje odciąć się od
poprzedniego życia, ono może do niego
wrócić w postaci dawnych zobowiązań,
relacji, zatargów czy sentymentów.
◊ Char akterze smok a - towarzysz po-
staci ma swój własny sposób patrzenia
na świat, niekoniecznie zgodny z wizją
jeźdźca. Niezależnie od tego, kto go
odgrywa, osobowość ustalona podczas
tworzenia postaci powinna mieć szansę
wybrzmieć.
◊ I deale Smoczego Jeźdźca - jest on
wpisany na trwałe w historię, kulturę
i sztukę Imperium oraz świadomie kul-
tywowany przez Świątynię, przez co
ludzie mają konkretne wyobrażenia na
temat Smoczych Jeźdźców oraz związane
z nimi oczekiwania.
◊ Kontr aście - niech luksusowe życie
Wybrańców, ich wysoka pozycja i nie-
mal nieograniczona władza będą tłem
do pokazania problemów zwykłych
mieszkańców Imperium.
◊ Niejednoznaczności świata - często na
sesjach najwięcej emocji wzbudzają sytu-
acje, w których żadna ze stron konfliktu
248
Rozgrywka
nie jest całkowicie dobra ani całkowicie
zła, a PG mają różne poglądy na to, po
czyjej stronie powinno stanąć Skrzydło.
Czego lepiej unikać?
◊ Uporczywego ukrywania informacji na
temat tego, co się dzieje. Odkrycie CO się
stało, zwykle powinno być stosunkowo
łatwe, za to zdecydowanie JAK sobie
z tym poradzić - znacznie trudniejsze.
◊ Postaci niezależnych, które bez powodu
ignorują status postaci graczy. W wielu
konwencjach PG muszą wywalczyć sobie
pozycję w świecie. Tutaj jest inaczej.
Niech Smoczy Jeźdźcy mają szansę
odczuć, że od początku są na samym
szczycie drabiny społecznej.
◊ Tworzenia fabuł y, w której zabicie
jednej osoby kończy przygodę. Moż-
liwości Smoczych Jeźdźców są niemal
nieograniczone, a temperament często
wybuchowy - weź to pod uwagę, pla-
nując sesję.
◊ Pozbawiania postaci zasobów. To nie
jest gra o liczeniu strzał w kołczanie
czy targowaniu się ze zbrojmistrzem.
Poza magicznymi artefaktami postacie
graczy mają dostęp do wszystkiego,
czego potrzebują. Jedynym wartym
uwagi „zasobem” jest smok - a sposób,
w których MG może rozdzielić Diadę,
jest dokładnie określony (patrz str. 98).
◊ Testowania każdej drobnostki. Pozwólcie
fabule płynąć, bawcie się wspólnie świa-
tem i konwencją. Do rzutów odwołujcie
się w dramatycznych momentach, kiedy
PG są poddawane próbie. Niech stawka
będzie wysoka, a ryzyko realne i najlepiej
znane wszystkim jeszcze przed rzutem.
Motywowanie postaci graczy
Smoczy Jeźdźcy nie wyruszają na szlak, by
szukać przygód albo zdobyć sławę i pieniądze.
Te rzeczy już mają - są najbardziej znanymi
ludźmi tego świata, świętymi i celebrytami,
a cały Zakon Poświęcenia istnieje tylko po
to, by niczego im nie brakowało.
Rozdział IX
Potrzebne są inne motywacje, by Skrzy-
dło zajęło się jakimś problemem i ruszyło
tropem przygody. Każdy Smoczy Jeździec:
▶ pochodzi z wybranej lub wymyślonej
przez gracza krainy - dbaj, by problemy,
o których wieści przyniosą im kapłani
lub zwykli mieszkańcy Imperium, jak
najczęściej dotyczyły właśnie tych krain
▶ ma swoją historię i charakter - powiąż
z nimi stawiane przed postaciami wy-
zwania. Mścicielowi warto dać szansę
zemścić się, bohaterce ryzykować ży-
ciem, by uratować zagrożone miasto,
a buntowniczce pochylić się nad losem
uciśnionych
▶ usłyszał Słowa Aslauga - wyzwanie,
które przed nim postawisz, może pomóc
mu zrozumieć przesłanie lub działać
zgodnie z jego interpretacją
▶ jest Wybrańcem, połączonym magicz-
ną Więzią ze smokiem - więc może
mieć przeczucia silniejsze niż zwykły
człowiek albo doświadczać proroczych
snów i wizji
▶ jest otoczony relacjami i zależnościami,
które sprawiają, że może chcieć zająć
się jakąś sprawą ze względu na dług
wdzięczności, dawną obietnicę albo
więzy przyjaźni czy miłości
▶ ma smoka, który chce zabijać chimery
i uważa to za swoje powołanie w tym
świecie - przygoda może zachęcać do
działania smoka, nie jego jeźdźca.
O tym, gdzie się udać, postacie mogą usły-
szeć od kapłanów, mieszkańców Imperium
podczas Dnia Wysłuchania, innych Smo-
czych Jeźdźców czy swoich smoków. Mogą
też podczas lotu zobaczyć, że dzieje się coś
złego - czy będą to wzywające pomocy
sztandary, czy już dym z płonącego miasta.
Wreszcie warto pamiętać, że nie każda
chimera, którą spotkają Smoczy Jeźdźcy,
zginie, nie każdy mag da się złapać, nie
każda podjęta wcześniej decyzja okaże się
dobra - wracajcie do dawnych przygód
i budujcie fabułę na podstawie konsekwencji
działań graczy i związanych z nimi emocji.
249
Przykładowe wyzwania dla Skrzydła:
1. Pokonanie chimery, która ukrywa
się w przepastnej puszczy, z której
wychodzi tylko po to, by zniszczyć
kolejną osadę.
2. Zniszczenie kryjówki potężnego czar-
noksiężnika, którą odnaleźli szpiedzy
Szarego Zakonu.
3. Zapobiegnięcie wybuchowi zbrojnego
konfliktu w pobliżu miejsca, w którym
przechowywane są magiczne kryształy.
4. Uspokojenie buntu, który wybuchł
w królestwie rządzonym przez siostrę
jednej z postaci.
5. Odnalezienie i pokonanie magini odpo-
wiedzialnej za wywołanie ruchomego
magicznego wiru, który wciąga kutry
rybackie i statki Straży Wybrzeża.
6. Zamknięcie pęknięcia w rzeczywistości
nad wielomilionową metropolią, zanim
wyłoni się stamtąd chimera.
7. Odkrycie, co zabiło znalezioną na
pustkowiu martwą Diadę.
8. Złapanie i sprowadzenie na Sąd Sied-
miu Smoczej Jeźdźczyni, która została
oskarżona o zbrodnie względem lud-
ności Imperium.
Przykładowi przeciwnicy:
1. Udająca Białą Kapłankę magini, która
subtelną magią wpływa na sytuację
w rozległym cesarstwie, by zdestabi-
lizować Imperium.
2. Nadużywający władzy kapłan, próbu-
jący wykorzystać Smoczych Jeźdźców
do swoich celów.
3. Matka, która za pomocą złowrogiego
artefaktu chce zemścić się na Skrzydle za
śmierć swoich dzieci - przypadkowych
ofiar pościgu za magiem w ludnym
mieście.
4. Rozsiewająca szkodliwe herezje przy-
wódczyni kultu dawnej wiary.
5. Władca prowincji, spiskujący i zbie-
rający siły, by uderzyć na sąsiadów
lub spróbować odłączyć się od reszty
Imperium.
6. Szef siatki przemytników, handlujących
kryształami i magicznymi artefaktami.

7. Rozbójniczka lub piratka, której banda
jest tak duża i sprytna, że nie radzą
sobie z nią siły Czarnego ani Czer-
wonego Zakonu.
8. Gigantyczna chimera, która idzie przez
prowincję, niszcząc napotkane miasta
i osady.
Przykładowe otwarcia przygód:
1. Kogoś w Skrzydle męczy powracający
sen o dalekim miejscu i nadchodzącym
zagrożeniu.
2. Do komnat Wybrańca przekrada
się człowiek, który tak bardzo chce
przedstawić swoją prośbę, że jest gotów
zaryzykować życiem.
3. Były Smoczy Jeździec prosi o pomoc
z misją, której nie zdążył ukończyć.
4. Do Vesedy wraca smoczyca bez jeźdźca
i żąda, żeby inne smoki leciały z nią
na ratunek.
5. Mentorka jednej z postaci zaprasza całe
Skrzydło graczy do udziału w Sądzie
Siedmiu.
6. Smocza wieża, w której planowało od-
począć Skrzydło, jest opustoszała - nikt
nie wie, gdzie podziali się mieszkańcy.
7. Z rodzinnej prowincji postaci, po
długiej i trudnej podróży, przybywa
poselstwo z prośbą o ratunek.
8. W magiczny artefakt, zabezpieczony
przez Szary Zakon, wmontowany jest
przedmiot należący niegdyś do jednej
z postaci.
250
Rozgrywka
MAGIA NA SESJACH
W rękach mistrzyni gry magia powinna
być poręcznym narzędziem fabularnym do
tworzenia porywających scen i opowieści.
Dlatego spójrz na czary jak na ważne wąt-
ki, zmuszające postacie graczy do reakcji
i działające w czterech zakresach czasu:
w scenie, podczas przygody, w kampanii,
a w końcu w całej sadze.
I Zakres M agii: Scena
Chodzi o magię, która wpływa na roz-
strzygnięcie konkretnej sceny (choć często
może mieć długofalowe konsekwencje). Gdy
czarodzieje próbują przechytrzyć Smoczych
Jeźdźców, umknąć im lub stawić im czoła,
korzystaj pełnymi garściami z arsenału pomy-
słów na widowiskową magię, zaczerpniętych
z filmów, powieści i komiksów. Pamiętaj
tylko o tym, jak umiejętnego przeciwnika
wystawiasz przeciwko jeźdźcom, jakimi
dysponuje kryształami lub magicznymi
przedmiotami i jaki rodzaj czarów pasuje do
tej postaci. Magia to wizytówka tej osoby:
kogo zatem mamy (nie)przyjemność poznać?
Na sesji opowiadacie brawurowe hi-
storie o epickim rozmachu, dlatego zadbaj
o to, by magiczne efekty robiły wrażenie
i prowokowały postacie graczy do działania.
Nigdy nie stawiaj bohaterów pod ścianą,
daj im możliwość przeciwdziałania, obrony,
odpowiedzi na magię. Przykładowe czary,
które mogą ciekawie zbudować scenę to:
▶ lot na świetlistych skrzydłach, które
nagle wyrastają z pleców maga
▶ atak błyskawicą, wprost z buławy za-
kończonej błękitnym szafirem
▶ zamiana w rój czarnych motyli, ulatu-
jących przez okno
▶ sprowadzenie huraganu, deszczu mete-
orytów, gradu żarłocznych larw
▶ dobycie miecza, który na kilka minut
gasi słońce
▶ otumanienie zmysłów zapachem jaśminu
i iluzją dotyku miękkich warg
▶ ożywienie posągów dzikich zwierząt,
strzegących prastarej świątyni
▶ przyzwanie chimery, przy wtórze bły-
skawic i trzasku pękającej rzeczywistości.
Rozdział X
II Zakres M agii: P rzygoda
W kontekście całej przygody sprawdza-
ją się czary o dość trwał ym działaniu
lub sekwencyjne zaklęcia, rozwijające się
w czasie, a także magia rytualna. Efekty
magiczne oznaczają najczęściej poszcze-
gólne etapy jakiegoś planu, realizowanego
przez czarnoksiężnika. Postacie odkrywają
działanie magii i ruszają na poszukiwania
jej źródła. Postępujące skutki zaklęcia mogą
też funkcjonować jako zegar odmierzający
czas do ważnego wydarzenia lub stanowić
zapowiedź wejścia maga z przytupem na
scenę. Na przykład:
▶ karawany nie mogą trafić do oazy,
okrytej czarami iluzji i zagubienia
▶ zmarli na pobliskim cmentarzu zaczynają
wygrzebywać się z grobów
▶ spod ziemi wyrasta nagle kamienna iglica
▶ Oko Gavany w miejscowej świątyni
zaczyna krwawić
▶ na przełęczy od tygodnia szaleje zamieć,
odcinając dolinę od świata
▶ mieszkańców pewnego zamku nie
przestają dręczyć koszmary
▶ z prastarych kamiennych wrót zaczynają
stopniowo odpadać pieczęcie
▶ zakapturzona postać na rodowym
malowidle każdej nocy wydaje się być
coraz bliżej
▶ stare drzewo zaczyna szeptać do księż-
niczki
▶ ucztujący goście nie potrafią przerwać
biesiady.
251
III Zakres M agii: K ampania
Mowa tu o starych klątwach i przepowied-
niach, które związane są z artefaktami,
konkretnymi miejscami lub długotrwałym,
zakulisowym działaniem maga. Jednym
z wątków staje się, nie tyle odkrycie działania
magii, co zrozumienie jej natury i zmierze-
nie się z konsekwencjami podtrzymania lub
zdjęcia czaru. W centrum historii znajduje
się kryształ, którego oddziaływanie wpływa
ludzkie losy. Na przykład:
▶ dobry niegdyś król od lat pogrąża się
w szaleństwie
▶ na wrzosowiskach nigdy nie przestaje
padać, dlatego wszyscy tu płaczą
▶ w całej krainie rodzą się tylko dzieci
o czarnych oczach i pięknych snach
▶ z jaskiń co roku wydobywa się mgła,
pełna magicznych anomalii
▶ gdzieś na północy jest pęknięcie, z któ-
rego przyjdą kolosalne chimery
▶ kto dzierży ten miecz, nigdy nie wróci
do domu
▶ smok wybrał mnie i usłyszałam słowa
Aslauga
▶ ten naszyjnik od pokoleń zapewnia
szczęście w miłości
▶ ile oczu musi spojrzeć w ten kryształ,
żeby w końcu przemówił?
IV Zakres M agii: Saga
W grę wchodzi pomysł na jakąś kluczową
tajemnicę, dotyczącą całego świata. Jej od-
krycie odmieni wszystko. Na losy Imperium
może bowiem wpływać bardzo potężna
magia: skomplikowane zaklęcie rozwijają-
ce się przez stulecia. Żeby je utrzymać lub
jemu przeciwdziałać, potrzebnych jest wiele
kryształów i najwybitniejsi mistrzowie sztuki
czarnoksięskiej, tacy jak ktoś z Dziewięciorga
albo sam Aslaug. Prawda powinna być od-
krywana fragment po fragmencie, a droga
do niej stanie się z czasem motywem prze-
wodnim waszych historii. Skrzydło stanie
na koniec przed decyzją, od której zależeć
będzie ostateczny kształt Splotu.
◊ Być może w całym Imperium ludzie mogą
z łatwością porozumiewać się między
sobą, gdyż wspólny język ma zaszyte
zaklęcia komunikacji, podtrzymywane
 P rowincje
przez smocze kryształy za każdym ra-
zem, gdy Smoczy Jeździec przemawia
do tłumu. A teraz ktoś z Dziewięciorga
podróżuje po ludzkich snach i zaszczepia
w głowach poetów pomysły na pieśni
i poematy o Smoczych Jeźdźcach, za-
wierające precyzyjne kontr-zaklęcie.
Niektóre prowincje zaczynają odkrywać
na nowo swoje własne języki, a Imperium
pęka w szwach.
◊ Być może w Szarym Zakonie od wie-
ków rozwija się spisek, mający na celu
użycie przechowywanych w zakonnych
Skarbcach Relikwii smoczych kryształów,
żeby wypalić wszystkie inne kryształy
w całym Imperium. Zabójcza fala energii
popłynie od jednego Oka Gavany do
drugiego, a globalna eksplozja mocy
na tysiąclecia odseparuje ludzkość od
magii. Świat zawali się, smoki umrą, ale
z gruzów podźwignie się nowy porządek,
pozbawiony ukrytej walki o kryształy.
Najpierw jednak trzeba rozmieścić
na świecie jak najwięcej kryształów
komunikacyjnych i skrycie obłożyć je
właściwymi zaklęciami.
◊ Być może arcykapłan lub arcykapłanka
to w istocie jedno z Dziewięciorga, rein-
karnujące z ciała do ciała dzięki potężnej
magii. Wszystkie kryształy, których
Fioletowy Zakon używa, by dogadzać
Smoczym Jeźdźcom, podtrzymują to
skomplikowane zaklęcie wplecione
w architekturę Vesedy. Inny straszny,
lecz powolny czar drenuje magię ze
smoczych serc. Gdyby zniszczyć stolicę -
jądro Imperium, emanujące wampiryczną
mocą - smoki nie musiałyby odlatywać
po dwudziestu latach. Prawdziwy pax Nie używaj magii, by pastwić się nad
draconis zapanuje, gdy padnie Veseda, postaciami graczy. Niech potęga ich
a wraz z nią władza Świątyni. przeciwników będzie szansą do epickich
wyczynów, a triumfy i porażki uzależ-
nione od decyzji i rzutów. Pamiętaj też
o niepowodzeniach - skutki nieudanego
zaklęcia czy przypadkowo otwarte pęk-
nięcie to często lepsze tematy przygód
niż wszechmocny i wszechwiedzący
mag, które perfekcyjnie realizuje swój
złowieszczy plan przejęcia władzy nad
światem.

252
Rozdział X
X
PROWINCJE IMPERIUM
ALBARIYA I PUSTYNIA SALIH
Czterech rzeczy nie pragnie człowiek mądry: kusić losu, zmieniać prawdy,
zadowalać wszystkich ludzi i prosić o pomoc Podniebnych.
Wyobraź sobie piasek aż po horyzont, łagodne
wydmy w oślepiająco jasnych promieniach
słońca i rozedrgane od upału powietrze.
Potem dodaj gigantyczne, na pozór ka-
mienne kolumny, strzelające prosto w niebo
jak pnie drzew - którymi w rzeczywistości
są. Oto przestroga dla wszystkich, którzy
z pożądliwością myślą o zakazanej magii.
Przed Czasem Nocy dzisiejszą pustynię
porastały cedrowe lasy, rozciągające się aż po
brzeg morza. Drzewa czerpały moc z ziemi
pełnej naturalnych kryształów i osiągały
gigantyczne rozmiary. Najstarsze z nich
zapewniały schronienie setkom ludzi - od
jaskiń pod korzeniami, przez wydrążone
pnie-wieże, aż po domy, ogrody i obserwa-
toria gwiezdne w rozłożystych koronach.
W drzewnych miastach mieszkał lud kocha-
jący magię i naukę, między którymi widział
więcej podobieństw niż różnic. Uczeni
z Albarii - biegli w astronomii, medycynie,
matematyce, architekturze i nawigacji -
korzystali z kryształów do konstruowania
pomysłowych wynalazków. Wynalazki te
służyły do ułatwiania i upiększania życia,
ale nie do walki. Dlatego, kiedy wybuchła
brutalna wojna magów, byli bezbronni
wobec złowrogich zaklęć. Po potężnych
drzewach zostały połamane kikuty. Morze
wyschło, a wodę zastąpił piach, który przy-
255
- przysłowie z Albarii.
sypał grubą warstwą całą krainę. Przepa-
dły słynne biblioteki, cudowne pracownie
magiczne i inne cuda. Części ludzi udało
się przetrwać w jaskiniach pod korzeniami
drzew, ale potem spod piasku wyłoniły się
chimery. Zapadła Noc.
Rain
Faran Ensemble
(2013)
Kiedy Smoczy Jeźdźcy wybili większość
potworów, Albariya zaczęła budzić się do
życia. Obecnie większość prowincji zajmuje,
słynna na całe Imperium, piaszczysta pustynia
Salih, nazwana tak od imienia pierwszego
Smoczego Jeźdźca, pochodzącego z tych stron
- Saliha Widzącego Daleko. Jeszcze w erze
Drugiego Świtu Salih zjednoczył przemie-
rzające pustynię, koczownicze plemiona pod
swoimi rządami i obwołał się szachinsza-
chem. Ambitny Wybraniec wiedział, że czas
tęsknoty za dawnymi dniami się skończył.
Drzewa nigdy nie odrosną, a morze nie wróci,
więc zamiast walczyć z piaskiem - należy
go przekuć w potęgę. Tożsamość młodego
królestwa oparł na dwóch filarach: połączył
dawną albarijską wiarę w boginię-słońce

z oficjalną religią Imperium, a potem wydał
bezwzględny wyrok śmierci na wszystkich
pozostałych przy życiu magów i uczonych.
Rządy Saliha były krwawe, ale skuteczne.
Albariya szybko stała się lokalnym mocarstwem.
Rozwijał się handel, powstawały nowe miasta
- przystosowane do uciążliwego upału i ka-
prysów pustynnego wiatru. Po Salihu Smoczą
Jeźdźczynią została jego wnuczka - Saada
Nieustraszona, ale na tym koniec. Nie było
więcej Wybrańców z rodu szachinszachów.
A jednak oficjalnie pustynią włada Smoczy Ród.
Co dziesięć lat ktoś z rodziny szachinszacha
zostaje zabrany na Smoczą Wyspę. Wybraną
osobę, w zależności od płci tytułowaną Salihem
lub Saadą, uroczysta procesja odprowadza do
Pałacu Ofiarowania, skąd zabiera ją specjalnie
wysłane Skrzydło. Kiedy kandydat lub kandy-
datka nie wraca ze Smoczej Wyspy, w stolicy
ogłasza się wielkie święto. Według miejsco-
wej wiary oznacza to, że Albarii nie zagraża
żadne niebezpieczeństwo, więc smok zabrał
nowego Wybrańca bezpośrednio do Aslauga.
Sugestia, choćby w żartach, że ktoś z krwi
Saliha mógł skończyć w smoczej paszczy, jest
karana śmiercią. Oczywiście w oczach Szarego
Zakonu miejscowe wierzenia to herezja, na
tyle jednak nieszkodliwa, że przymyka się na
nią oko w zamian za utrzymanie pax draconis
na pustyni i w okolicznych prowincjach.
W Rifacie, stolicy prowincji, panuje
szachinszach z rodu Saliha. W pozostałych
miastach władzę sprawują zależni od niego
szachowie. Najcenniejszym zasobem Albarii
jest stwardniałe drewno wielkich cedrów,
wytrzymałe i elastyczne jak żadne inne, a jed-
nocześnie zachwycające kolorem, gładkością
faktury i rysunkiem słojów. Doświadczeni
snycerze potrafią z „piaskowego cedru” tworzyć
niezwykle piękną biżuterię, cenioną w ca-
łym Imperium. Pustynię wciąż przemierzają
koczownicze plemiona, żyjące z pasterstwa
i kupiectwa oraz przemytu magicznych ar-
tefaktów. Niezależnie od starań Saliha, by
na zawsze wyplenić magię, w przysypanych
piaskiem ruinach nadal kryją się niezliczone
skarby. A poza granicami prowincji znajdzie
się wielu kupców, którzy są skłonni zapła-
cić krocie za byle błyskotkę z wprawionym
kolorowym kamieniem.
256
P rowincje
Podobno z magicznych artefaktów korzysta
słynna w Albarii grupa zuchwałych złodziei
karawan, nazywana Lotnymi Piaskami. Na-
zwa pochodzi od występującego na pustyni
zjawiska atmosferycznego, olbrzymich ławic
drobnego piasku, które - niesione nocnym
wiatrem - w ciągu kilku godzin potrafią
przenieść się o setki kilometrów. Tam, gdzie
spadną, dławią wszelkie życie, zmieniając
olbrzymie połacie ziemi w ruchome wydmy.
Równie szybcy, bezwzględni i nieuchwytni
są pustynni rabusie.
Ze względu na pobłażliwość Szarego
Zakonu i odległość dzielącą Albariyę od
Vesedy stare zwyczaje i wierzenia wciąż
trwają - wypaczone i zmienione, ale nie
porzucone. Do dziś w głębi pustyni buduje
się gigantyczne statki z cedrowego drew-
na - takie same jak te, na których władcy
dawnych dni rytualnie żeglowali w stronę
wynurzającego się z morza oblicza bogini.
Przy zagrzebanych w piachu statkach przy-
stają pielgrzymki, zmierzające do Wieży
Złotego Słońca w Rifacie, by pokornie
dziękować wszechmatce za trudną próbę,
którą zesłała na swój lud. Znany w całym
Imperium symbol Świętej Diady w Albarii
wpisywany jest w słoneczną tarczę o długich,
falowanych promieniach. Smoki nazywa się
tu Promienistymi i uważa za wysłanników
słońca, a Wybrańców - Podniebnymi, czyli
tymi, którzy wzbijając się w niebo na smo-
czych skrzydłach, zbliżają się do absolutu.
Zdarza się, że wśród Albarijczyków uro-
dzi się tann - osoba obdarzona naturalnym
talentem do rozumienia kryształów i palącym
pragnieniem poznania tego, co nieznane.
W miastach wydanie na świat tanna jest
hańbą dla całej rodziny - jednak nomadzi
cenią ich niezwykłe zdolności. Przyuczają
tannów do roli przewodników karawan, bo
ich magiczna intuicja ułatwia wyszukiwanie
drogi do oaz - a podobno także do ukrytych
pod piaskiem skarbów. Niektórzy mówią, że
tannowie potrafią nawet wyczuwać czyhające
na podróżników chimery. Ponieważ reszta
społeczeństwa patrzy na tannów z pogardą
i lękiem, większość ukrywa swoje zdolności
i dzieli się tym sekretem jedynie z najbliższymi.
Rozdział X
Przysłowia z pustyni:
◊ Błogosławiony, kto - znając swoją siłę - nie
krzywdzi innych.
◊ Zwracaj uwagę na to, gdzie prowadzą ślady,
a nie na to, kto je pozostawił.
◊ Gdy widzisz na piasku cień smoczych
skrzydeł, lepiej nie podnoś głowy.
◊ Przyjaźń jest drogą, która znika w piasku,
jeśli bez przerwy się jej nie odnawia.
Ważne miejsca
Morze Piasków - dawna głębia morska
Tam, gdzie kiedyś szumiały morskie fale,
teraz jest tylko suchy piach. To najgorętszy
i najbardziej niedostępny - bo pozbawiony
choć jednej oazy - fragment pustyni Salih.
Morze Piasków potrafią przekroczyć jedynie
świetnie przygotowane karawany, prowa-
dzone przez doświadczonego przewodnika.
Podróżnicy muszą stawić czoła nie tylko
potwornemu upałowi, mirażom, rucho-
mym wydmom i burzom piaskowym, ale
i wymknąć się zagrzebanym pod piaskiem
chimerom. Tylko najbardziej zdeterminowani
kupcy - zwłaszcza tacy, którym wyjątkowo
zależy na uniknięciu kontroli - decydują się
na tę drogę.
257
Dahari - oaza na skraju Morza Piasków
Niewielkie miasteczko wokół gigantycznego
półkola ze stwardniałego na kamień drewna,
pozostałości po starożytnym cedrze. Przesiąka-
jąca w tym miejscu przez piasek słodka woda
zbiera się wewnątrz półkola w płytkie jezioro.
Otacza je bujna roślinność, której wzrost wspie-
rają kryształy, wplątane w martwe korzenie
drzewa. Rosną tu głównie palmy, figowce
i drzewka pomarańczowe. Domy bogatszych
mieszkańców osady jak huba przywierają do
zewnętrznej strony pnia. Biedocie pozostają
lepianki i namioty. Pod ziemią mieści się też
jedna z kryjówek Lotnych Piasków.
Skarbiec Cesarzy Nocy
Podziemny labirynt sprzed wojen magów, gdzie
według legendy dawni władcy trzymali swoje
przesiąknięte magią skarby. Podobno wejście
zostało zapieczętowane przez Szary Zakon,
zaraz po przybyciu w to miejsce Imperium,
potem zaś ukryte. Nikomu nie udało się go
odnaleźć, choć wielu zginęło, próbując.

Ważne postaci
Nasira - członkini Lotnych Piasków
Znana i ceniona przewodniczka karawan,
która od czasu do czasu prowadzi nieostroż-
nych kupców w pułapkę. Zawsze pomaga
kilku z nich w brawurowej ucieczce przed
złodziejami, co tylko poprawia jej reputację.
Właśnie taki „cudem ocalony” podopieczny,
w ramach podziękowania za uratowanie ży-
cia, podarował jej starożytny artefakt sprzed
Czasu Nocy - astrolabium, które podobno
potrafi wskazać człowiekowi drogę do jego
przeznaczenia.
Cele i motywacje: ambicje dziewczyny
wykraczają poza okradanie łatwowiernych
kupców. Nasira jest młoda i zakochana w nie-
zwykłych opowieściach. Marzy o baśniowych
pałacach, dalekich krainach i niezmierzonych
bogactwach. Jednocześnie wychowała się
w brutalnym i bezwzględnym świecie, więc
wie, że takie cuda trzeba sobie zdobyć sa-
memu. Planuje zebrać drużynę i za pomocą
astrolabium odnaleźć Skarbiec Cesarzy Nocy
- chyba że wcześniej los rzuci jej pod nogi
inną szansę.
Alterra - mag sprzed Czasu Nocy
Kataklizm, który zniszczył dawną Albariyę,
zastał Alterrę w jego pracowni podczas za-
bawy z trzyletnim synkiem, Ornem. Mag
w desperacji próbował uciec przed pożarem,
używając zaimprowizowanego zaklęcia te-
leportacji. Znalazł się wraz z przerażonym
dzieckiem w nocy na środku pustyni i tylko
cudem udało mu się dotrzeć do najbliższej
oazy. Jej mieszkańcy zaoferowali mu po-
moc. Alterra nie wie, że przeniósł się nie
w przestrzeni, a w czasie. Mag ma przy sobie
tylko jeden kryształ, wprawiony w Pierścień
Mylenia Ścieżek. Za jego pomocą ukrył oazę
przed resztą świata - nikt nie może się do
niej dostać ani z niej odjechać - i gorączko-
wo próbuje dowiedzieć się, gdzie właściwie
się znalazł, czy ktoś go ściga i co stało się
z jego ojczyzną.
Cele i motywacje: Alterra nie ma wrogich
zamiarów ani konkretnego planu. Przede
wszystkim chce zapewnić bezpieczeństwo
dziecku. Najchętniej wraz z synem wróciłby
258
P rowincje
do domu. Jeśli zorientuje się, że to niemożliwe,
będzie próbował poznać niezrozumiały dla
niego świat i znaleźć w nim jakieś miejsce
dla siebie i Orna.
Pomysły na przygody
Karawana idzie dalej?
Kolejne karawany i grupy pielgrzymów zdą-
żających do Rifaty giną bez wieści podczas
próby przejścia przez Morze Piasków. Chcąc
nie chcąc, szachinszach jest zmuszony po-
prosić Vesedę o pomoc i przysłanie Skrzydła,
które przeczesze pustynię. Czy problemem są
chimery, czy jednak rozzuchwaleni złodzieje?
A może jedno i drugie?
Kobieta z zakrytą twarzą
Smoczy Jeźdźcy przybywają do Pałacu
Ofiarowania, żeby odeskortować nową
kandydatkę na Wybrańczynię na Smoczą
Wyspę. Nie wiedzą jednak, że prawdziwa
księżniczka Saada właśnie została porwana
przez Lotne Piaski. Żeby uśpić czujność
strażników, zanim żądanie okupu dotrze do
szachinszacha, jej miejsce zajęła Nasira. Jeśli
Smoczy Jeźdźcy nie zorientują się w sytuacji,
złodziejka z pewnością porzuci oryginalny
plan w zamian za szansę wybrania się na
Smoczą Wyspę i dołączenia do Wybrańców.
Jak fatamorgana
Jedna z oaz na skraju Morza Piasków znika
z dnia na dzień. Nie została przysypana
piaskiem ani pochłonięta przez trzęsienie
ziemi - po prostu nikt nie może jej znaleźć.
Jednocześnie zaczynają krążyć pogłoski
o tajemniczym mężczyźnie, który nocami
dosiada się do ognisk wędrowców, zadaje
dziwne pytania i wdaje w filozoficzne dys-
puty, a potem odchodzi samotnie w głąb
pustyni. To mag Alterra, który po ukryciu
oazy przed światem próbuje zorientować się
w sytuacji, zanim podejmie dalsze działania.
Bez wątpienia będzie chciał też porozmawiać
z obozującym Skrzydłem, jeśli napotka ich
pośród piasków.
Rozdział X
ARCHIPELAG SHANIA
Archipelag Shania - czy też Wolności, jak
wolą jego mieszkańcy - wygląda z pozoru
zupełnie zwyczajnie, aż do momentu odpływu.
Wtedy dopiero widać, że wyspy lewitują nie-
ruchomo w powietrzu. Są ich setki - mniejsze
i większe, połączone skomplikowaną siatką
wiszących mostów, lin i kładek. Z krawędzi
zwisają wąsy sznurów cumowniczych, które
utrzymują wciąż unoszące się na falach ry-
backie łodzie. Wysp i wysepek jest tak wiele
i są w takim ścisku, że nie tylko całe osady,
a nawet co większe domy zajmują po kilka
z nich. Podobno patrząc w dół, w spokojne
księżycowe noce, można dostrzec spoczywa-
jące na morskim dnie gigantyczne szkielety
chimer. Blask ukrytych wśród kości kryształów
wabi swoim zwodniczym pięknem nocnych
poławiaczy pereł.
Archipelag Shania to kraina, z której
pochodzi legendarna bojowniczka o wolność
i sprawiedliwość, Punthali Oswobodzicielka.
Miłość ludu do tej świętej patronki uciśnio-
nych miesza się tu z niechęcią do imperialnej
władzy.
Zanim nastał Czas Nocy, archipelag był
częścią wielkiego cesarstwa. Został podbity
i ujarzmiony po długiej i bardzo krwawej
wojnie. Miejscowe klany nienawidziły na-
jeźdźców, a ci tylko podsycali ich wrogość,
obnosząc się bogactwem i ciesząc urokami
letnich rezydencji na oczach głodujących
mieszkańców wysp. Jednocześnie umiejętnie
dbali o to, by klany pozostały skonfliktowane
między sobą, faworyzując jednych i uciskając
drugich.
W tamtych czasach każdy klan miał swoją
Nieziemską, władającą magią zaklinaczkę
morskich fal, kapłankę Bogini Mórz i Nieba.
Głowy klanów słuchały ich rad, opartych na
wizjach zsyłanych przez podwodne kryształy
uważane za odpryski upadłych gwiazd. Kiedy
cesarstwo zakazało dawnej wiary i zaczęło
polować na Nieziemskie, wybuchł bunt.
259
Nie będzie nam kazał nic nikt!
- refren bojowego hymnu klanu ay Dishna.
Było to tuż przed nadejściem Czasu Nocy.
Połączone siły miejscowych powstańców
i niewolników, zbiegłych z cesarskich po-
siadłości, szybko pokonały stacjonujących na
archipelagu żołnierzy. Wysłana na odsiecz
armia nigdy nie dotarła do celu - padła ofiarą
chimer, które później zaczęły terroryzować
mieszkańców archipelagu.
Opancerzone monstra, przypominające
ni to gigantyczne żółwie, ni to podwodne
jaszczury, nie tylko świetnie pływały, ale
i potrafiły zwinnie poruszać się po lądzie.
Jednak wojowniczy lud, wspierany przez
pozostałe przy życiu Nieziemskie, poradził
sobie także z tym zagrożeniem, chociaż
zapłacił za to wysoką cenę. „Pozbyliśmy się
Grubych Skorup, zanim przyleciały wasze
smoki. Niczego wam nie zawdzięczamy” -
usłyszeli Wybrańcy Aslauga od niedobitków,
którym udało się przetrwać Czas Nocy.
Rzeczywiście mieszkańcy Shanii nie
mają powodów, żeby czuć wdzięczność
wobec Imperium - chwilę po przybyciu
pierwszych Smoczych Jeźdźców zostali przez
nich zdradzeni. Mat ane Hey dla osobistej
korzyści wydał wyspy na pastwę tego sa-
mego cesarstwa, spod którego jarzma udało
się im się wyrwać. Wyspiarze, pod wodzą
Punthali Oswobodzicielki, znowu musieli
walczyć o swoją wolność. I chociaż bunt
został ostatecznie uznany przez Świątynię
za usprawiedliwiony, Punthali dołączyła do
Wybrańców, a archipelag odzyskał niezależ-
ność, stosunki klanów z przedstawicielami
imperialnej władzy już zawsze były napięte.
Obecnie archipelag Shania to jedna pro-
wincja, ale podział na terytoria niezależnych,
rywalizujących ze sobą klanów jest wciąż
żywy. Zgodnie z dawną tradycją archipela-
giem rządzi dwoje równych sobie władców,
wybranych przez głowy klanów. Żadna
decyzja nie może zapaść, jeśli tych dwoje
nie dojdzie do porozumienia. Kobieta nosi

tytuł Ah-Raya, a mężczyzna - Ah-Ray. Para
władców nie jest małżeństwem, każde z nich
może wchodzić dowolnie w inne związki,
a ich dzieci nie mają żadnych szczególnych
praw. Oboje muszą pochodzić z różnych kla-
nów, a ich funkcja jest dożywotnia, przez co
często dochodzi tu do wewnętrznych wojen
i politycznych morderstw.
Na domiar złego mieszkańcy wysp wpa-
dli w sidła dwóch zakonów, które decydują
o polityce archipelagu. Po pierwsze, Biali
Kapłani wędrują pomiędzy siedzibami klanów,
oficjalnie pilnując pokoju, a w rzeczywistości
utrzymując niestabilną równowagę. Dbają,
by żaden klan nie wybił się ponad inne, ale
też, by władza Ah-Rai i Ah-Raya nie stała
się zbyt duża. Po drugie, archipelag rozbi-
ty na ziemie wielu klanów to archipelag,
który nie ma wspólnej polityki handlowej.
I tu w grę wchodzi sojusz, jaki Biały Zakon
zawarł na wyspach ze Złotym - w tej chwili
głównym beneficjentem obfitości otaczają-
cych archipelag wód. Wyspy, choć piękne
i malownicze, nie należą do żyznych. Ryby,
kraby, małże i ośmiornice - oraz oczywiście
perły - oto bogactwa tej krainy. Skupują je
przedstawiciele Złotego Zakonu, dyktując
ceny konkurującym ze sobą dostawcom.
Rozgoszczone na archipelagu zakony naj-
wyraźniej zapomniały, że miejscowi rybacy
to ludzie przyzwyczajeni do walki o swoje.
Ważne miejsca
Vajehna - siedziba władców wyspy
Największa wyspa archipelagu Shania, na
której mieszczą się główne siedziby dwóch
z trzech największych klanów Archipelagu
- ay Vajehna i ay Dishna. Wyspa jest na tyle
duża, by pomieścić kilka miast, puszczę, rów-
ninę i pola uprawne. Tu znajdują się główne
miasta i świątynie Aslauga oraz twierdza
władców wyspy.
260
P rowincje
Głębia Morrehan - święte miejsce wyspiarzy
Naturalna studnia w lesie na Vajehnie, otoczo-
na kręgiem wysokich, pokrytych symbolami
głazów. Według legendy głębia to pamiątka
po potworze, który pragnął pożreć święty
Blask Księżyca. Nie był w stanie chwycić
go w szczęki, a z każdą próbą wykopywał
głębszą dziurę, aż runął do morza. Noc,
gdy Głębia jest tak skąpana w księżycowym
świetle, że kryształ pod wodą błyszczy jego
odbitym blaskiem, uważa się na Shanii za
początek roku.
Twierdza Brehen - największa świątynia
Aslauga na wyspach
Dawna twierdza cesarska położona na najdalej
wysuniętej na wschód wyspie archipelagu. To
z jej zamkniętego murami portu wyruszały
galery pełne żołnierzy. Obecnie znajduje
się tu świątynia Aslauga, gotowa na godne
ugoszczenie nawet kilku Skrzydeł oraz wiel-
ki port przeładunkowy, w którym zakony
gromadzą dobra z wysp przed wysłaniem ich
w głąb Imperium. Pewne rzeczy pozostały
jednak niezmienione - wszechobecny zapach
morza i ryb, ochrypłe okrzyki marynarzy,
wrzaski mew oraz niechęć, z jaką na twierdzę
patrzy większość wyspiarzy.
Ważne postacie
Ahyanti - zaklinaczka morskich fal
Ostatnia kapłanka wiary w Boginię Mórz
i Nieba. Ta stara, na wpół obłąkana kobieta
rozmawia z morskimi kryształami i umie
oddychać pod wodą. Mieszka pod jedną z bez-
ludnych wysepek, w grocie, którą w czasie
przypływu w całości zalewają morskie fale.
Potrafi przyciągać i przeganiać ławice ryb,
ale nie robi tego, póki nikt jej nie poprosi
o pomoc. A coraz rzadziej któryś z rybaków
szepcze falom słowa zakazanych modlitw.
Cele i motywacje: Ludzie wierzą, że czas
potworów się skończył, ale Ahyanti wie, że
dopóki najstraszniejszy z nich - skrzydlaty,
ziejący ogniem wróg Bogini - rządzi świa-
tem, wyspy nie zaznają spokoju.
Rozdział X
Oster ay Vahra - przywódca klanu
Pewny siebie, pyszny i zadziorny wojownik.
Dba, by drużyna klanu ay Vahra była silna
i świetnie uzbrojona. Może sobie na to po-
zwolić, bo zarabia olbrzymie pieniądze na
perłach skupowanych przez Złoty Zakon.
Jego bliską - niektórzy twierdzą, że zbyt
bliską - doradczynią jest Biała Kapłanka
Mirabel. Oster pokłada olbrzymie nadzieje
w jej wyczuciu politycznym i znajomości
mechanizmów rządzących Imperium.
Cele i motywacje: Oster uważa, że podzielony
na klany archipelag nigdy nie będzie dość silny.
Zamierza zostać pierwszym niepodzielnym
władcą królestwa Shania i założyć dynastię.
Nie chce walczyć z Imperium - woli je uwieść
swoim wdziękiem i zdobyć poparcie Vesedy
dla tych dążeń. W marzeniach widzi się nie
tylko w koronie, ale także na grzbiecie smoka.
Mirabel - dyplomatka z Zakonu Pokoju
Biała Kapłanka, której mimo młodego wieku
skutecznie udało się uspokoić sytuację na
dworach kilku różnych prowincji Imperium.
Ze względu na niezwykłą urodę, wyróżniającą
się nawet na tle dworskich piękności, krążą
o niej plotki, że najskuteczniej wpływa na
politykę w alkowie. Kobieta wykonuje plan
zakonu, powstrzymując wojnę domową na
wyspach, ale podsycając niechęć i lekki wy-
ścig zbrojeń między klanami.
Cele i motywacje: Mirabel jest z wzajemnością
zakochana w Ah-Rai, władczyni archipelagu
i wspiera ją całym sercem. Nie łamiąc wprost
zakazów zakonu, stara się wzmacniać jej pozy-
cję i zapewnić wierność sojuszników. Odkąd
zdała sobie sprawę z politycznych ambicji
Ostera, postanowiła zdobyć jego zaufanie.
Teraz zbiera przeciwko niemu dowody i cze-
ka na moment, aż mężczyzna popełni błąd.
To niebezpieczna gra, ale według kapłanki
warta ryzyka - zwłaszcza że osłabiając klan
ay Vahra zada też cios interesom Złotego
Zakonu, którego szczerze nie znosi.
261
Bawardani - najbliższy doradca władcy
archipelagu, Ah-Raya.
Grododzierżca największego portu na ziemiach
klanu ay Vajehna oraz najpotężniejszy człowiek
na wyspach spośród osób pochodzących spoza
archipelagu. Bawardani jest lojalny względem
klanu, który go wyniósł oraz względem ludu
Shania. Widzi, jak Złoci okradają wyspiarzy,
wykorzystując ich zatargi i rozumie rolę Za-
konu Prawdy. Zauważył, co wiąże Ah-Rayę
z Mirabel i uważa to za znak władzy, jaką
Biali mają nad wyspami Imperium.
Cele i motywacje: Mężczyzna nie jest już
młody i czuje, że musi się spieszyć, przez
co popełnia błędy i idzie na skróty. Chce
wyzwolić wyspy spod wpływu zakonów,
wzmocnić władzę prawowitych władców,
a potem wymusić posłuszeństwo na wszystkich
klanach. Nie widzi innej drogi niż wielkie
powstanie przeciw zakonom.
Pomysły na przygody
Lustro wody
Wokół Głębi Morrehan pojawiają się ozdo-
bione muszlami ołtarzyki sklecone z drewna
wyrzuconego przez fale. Podobno stawia je
osierocona dziewczynka, która - kiedy statek
jej rodziców zaginął na morzu - zamiesz-
kała w świętym miejscu. Nocami studnię
wypełnia jej monotonny śpiew. Zabobon-
ni mieszkańcy nie ośmielają się zakłócać
spokoju dziecka, zostawiają tylko jedzenie
i podarunki na skraju lasu. Co śmielsi kładą
perły na ołtarzach, szeptem przypominając
dawne legendy o Nieziemskich.
Ciążące kajdany
Bawardani zebrał grupę grododzierżców naj-
większych osad, gotowych odrzucić interesy
klanów, by najpierw pokonać najeźdźców.
Zamierzają wywołać powstanie przeciwko
siłom Złotego Zakonu i odzyskać kontrolę
nad archipelagiem, a następnie - powołując
się na spuściznę Punthali Oswobodzicielki
- wymusić na Vesedzie zatwierdzenie nie-
zależności wysp. Bawardani jest przekonany,
że zanim zaczną, musi pozbyć się Mirabel.
Jej śmierć ma być początkiem wojny.

Kto tu jest potworem
Na morzu znikają statki Złotego Zakonu. Nie
ma dowodów na to, że na wodach archipe-
lagu zaczęli działać piraci, za to świadkowie
twierdzą, że widzieli coś, co przypomina
Grubą Skorupę. Czy chimery wróciły
i zjadają statki? Oster ay Vahra ślubuje na
klanowym wiecu, że wraz ze swoją drużyną
wytropi i pokona potwory. To stosunkowo
proste zadanie - chimerę przyzwała Ahyanti
P rowincje
właśnie na jego prośbę. Zaklinaczka wie-
rzy, że Oster planuje zaatakować twierdzę
Brehen, ale ambitny wojownik chce tylko
zdobyć sławę zabójcy chimer i zasłużyć się
w oczach Imperium, jednocześnie osłabiając
siły innych klanów. Nie przewidział jednak,
że przerażony zwierzchnik Złotego Zakonu
wyśle do Vesedy prośbę o wsparcie Smoczych
Jeźdźców.

GÓRY CMENTARNE

Plugawe języki przezywają nas rozbójnikami i złodziejami, ale podobno ci, którzy tu przy-
chodzą, stracili wszystko, więc cóż możemy im odebrać? Kiedy stają naprzeciw nas - a my to
kamienie, wichry i deszcze - wtedy rozumieją, że coś im jednak pozostało i poznają tego
wartość. Ja jestem lord Finnegan ze Słonej Skały i powiadam, że moi szlachetnie urodzeni
krewni przekazują przybyszom prawdziwie królewski dar: wolę życia.

- Aidan Finnegan, starszy górskiego klanu ludu Morren.

Przed Czasem Nocy nikt nie zapuszczał się

w te północne rejony, gdzie góry z jednej
strony spadają do morza, a z drugiej ciągną
się w nieskończoność, zamieniając w lodowa-
tą, białą pustynię. Koczownicze ludy, które
czasem obozowały u ich stóp, nazywały je
Górami Bez Imienia albo Górami Bez Kresu.
W Czasie Nocy jednak dotarła tu grupa
uciekinierów z różnych krain. Mieli mocne
konie i przewodniczył im stary ród Finnegan.
Postanowili ukryć się na końcu świata przed
chimerami i czarnoksiężnikami. Chimery
jednak przyszły, gdzieś spomiędzy odległych
szczytów - i były to jedne z największych
bestii, jakie widział świat. Nazywano je
Nemain. Dla uchodźców znów nastał więc
czas tułaczki i ciągłego ukrywania się przed
przytłaczającym zagrożeniem.
Trwało to do czasu, gdy o potworach
posłyszał niestrudzony tępiciel chimer – Zasza-
jeg. Przybył tam razem z dziesięcioma innymi
jeźdźcami. Dwa Skrzydła wspólnymi siłami
pokonały monstrualne chimery. Zapłaciły
jednak wysoką cenę. Sześcioro Wybrańców
zginęło, w tym legendarna Diada: Zaszajeg
i Czaramna.
Bridge Of Death
Chernobyl OST
(2019)
Cielska olbrzymich chimer o kamiennej
skórze pokryła ziemia i porosła trawa. Dziś
stanowią kilka górskich grzbietów. We wnę-
trzu jednej z takich gór znajduje się kaplica,
będąca grobem Zaszajega oraz pięciu innych
poległych Smoczych Jeźdźców. Z całego świa-
ta ciągną tu karawany pielgrzymów. Ponoć
święta Diada zsyła pocieszenie tym, którym
chimery i magowie odebrali wszystko, co
najcenniejsze. Chłopi i królowie przybywają
więc na koniec świata, żeby poczuć gniew
i znaleźć siłę na zemstę.
Góry Cmentarne to bardzo niegościnna
kraina. Zimy są długie i surowe, podczas
cieplejszych dni porywiste wiatry niosą lo-
dowate krople deszczu. Skąpe lasy porastają
już tylko najbardziej niedostępne doliny. Po-
między górskie łańcuchy wciskają się wąskie

262
Rozdział X
morskie zatoki, u podnóży gór błękitnieją
jeziora. Wypasa się tu owce i łowi ryby. Lud
Morren, jak nazywają siebie miejscowi, ma
utrudniony dostęp do drewna, więc zamki
buduje się z zimnego kamienia i ogrzewa
palonym torfem. Szlachta hoduje niezłomne
konie, cenione nawet w odległej Vesedzie.
Górskie klany mają od wieków jeszcze je-
den sposób na przetrwanie - napadają na
pielgrzymów.
Lud Morren, pomimo swoich zbójeckich
zwyczajów, darzy wielką czcią Smoczych
Jeźdźców i żarliwie modli się do świętych
z Pierwszego Skrzydła. Dlatego też Imperium
przymyka oko na zbrojne wybryki górskich
klanów. Zresztą Góry Cmentarne leżą tak
daleko od stolicy, że władza rzadko się nimi
interesuje. Imperium reprezentują tu kapłanka
Fioletowego Zakonu, opiekująca się grobem
Zaszajega oraz Szary Kapłan, który strzeże
niewielkiego Oka Gavany, jak również garstka
podległych im akolitów. Smoczy Jeźdźcy są
tu rzadkimi gośćmi, a kiedy pojawiają się,
wtedy od razu dzielni górale i góralki pró-
bują pozyskać ich uwagę, przedstawić swoje
bohaterskie czyny i dostać się na którąś ze
Smoczych Wysp.
Imperium nie miesza się w waśnie po-
między dwoma głównymi klanami: Lennox
i Finnegan. Na ziemiach tych pierwszych
leży Masyw Kłów, pradawny trup chimery,
w której trzewiach znajduje się grobowiec
Zaszajega i jego towarzyszy. Drudzy mają za to
lepszy dostęp do traktów i morskich szlaków,
którymi podróżują pielgrzymi i kupcy. Obie
szlacheckie rodziny uważają, że w ich żyłach
płynie krew Zaszajega oraz innych dawnych
Wybrańców. Lennoxom nawet udało się przez
kilka pokoleń utrzymać rodową linię Smoczych
Jeźdźców. Były to czasy, gdy rządzili całymi
górami, ale przeminęły. Obecnie obie wielkie
rodziny starają się podporządkować sobie mniej
znaczące klany i przejąć władzę nad jak naj-
większym obszarem. Konflikt jednak rzadko
przeradza się w otwartą wojnę domową, gdyż
odległe odnogi głównych rodów połączone
są często więzami rodzinnymi i współpracują
podczas zbójeckich wycieczek, zaś mniejsze
szlacheckie rodziny często zmieniają strony.
Czasem po prostu ciężka zima wystarcza, by
klanom odechciało się tracić siły na wojnę.
263
Co kilkadziesiąt lat z północy przybywają
chimery. Nie tak wielkie, jak te przed wiekami,
ale wciąż siejące spustoszenie w dolinach. Klany
potrafią zjednoczyć się przeciwko zagrożeniu.
Kiedy przybywają Smoczy Jeźdźcy, wezwani
przez kapłanów spod Masywu Kłów, Góry
Cmentarne hucznie świętują i opiewają czyny
uskrzydlonych bohaterów.
Ważne miejsca
Trupidło - twierdza rodu Lennox
Twierdza rodowa, wysunięta daleko na północ,
zbudowana wewnątrz i na zewnątrz olbrzy-
miej, martwej chimery. Jej łeb to najbardziej
widoczna część budowli - tak zwany Czerep.
To właściwie zameczek zbudowany na mon-
strualnej czaszce, będący warowną bramą
zwieńczoną sześcioma wieżami, z których
każda poświęcona jest innemu jeźdźcowi
z Pierwszego Skrzydła.
Następna jest Gardziel - podziemne
korytarze, które prowadzą do głównych
pomieszczeń znajdujących się w jaskiniach,
czyli we wnętrzu chimery. Goście trafiają do
Sal Obojczykowych i Klatek, skąd prowadzą
tunele wentylacyjne i schody do wież stoją-
cych na grzbiecie. Jest ich pięć i także noszą
imiona jeźdźców - tych, którzy urodzili się
w klanie Lennox. W Sercu twierdzy, na
tronie z kości, zasiada Teagan, czyli głowa
rodu. Dalej ciągną się komnaty szlachty
w Podżebrach, kuchnie i pomieszczenia
służby w Trzewiach i na końcu więzienia
i lochy w Zadku.
Masyw Kłów - grobowiec Zaszajega
Masyw Kłów wygląda jak wielkie porośnięte
trawą cielsko, bo tym w istocie jest. Spomię-
dzy traw wyrastają olbrzymie skamieniałe
kolce grzbietowe. Przy wejściu do jaskiń,
w wąskiej dolinie nad rwącym potokiem,
przycupnęło małe kamienne miasteczko.
Jest tu świątynia Aslauga, zajazd oferujący
miejsca pielgrzymom, a także stajnie, gdzie
można kupić mocnego konia.
W zębatym wejściu (do którego nie
zmieści się smok) znajduje się palenisko,
gdzie buzuje wieczny ogień. Dalej wchodzi

się do przestronnej jak katedra groty skle-
pionej prawdziwymi żebrami. Przy ścianach
zbudowano misternie rzeźbione rusztowania
i antresole. Spoglądając z nich w dół, można
dostrzec spoczywającą na kamiennej podło-
dze płaskorzeźbę, przedstawiającą naturalnej
wielkości smoka, który jest zwinięty wokół
wojownika pogrążonego w wiecznym śnie.
Kamienny kształt przykrywają setki płoną-
cych świec i oliwnych lampek. W okolicach
smoczej głowy - tam gdzie kiedyś pulsował
życiodajny kryształ chimery - stoi mała ażu-
rowa wieża, w której na złotym łańcuchu
wisi szabla Zaszajega. Z jednej strony płytę
grobową otacza pięć kaplic: każda z nich po-
święcona jest innej Diadzie poległej w górach.
Z drugiej, z sześciu prastarych, wyblakłych
gobelinów spoglądają smutno członkowie
Pierwszego Skrzydła.
Sztormowy Klif - siedziba rodu Finnegan
Smukły zamek jak z ponurej baśni, stojący
na wyniosłym, stromym klifie, o który
rozbijają się lodowate fale. Legenda mówi,
że to tu wylądowali Smoczy Jeźdźcy, któ-
rzy przylecieli rozprawić się z olbrzymimi
chimerami i tu też zostali przyjęci przez
ród Morren. Żaden z koni Finneganów nie
przestraszył się smoków, a Zaszajeg posta-
nowił skorzystać z pomocy dzielnych jeźdź-
ców. Podczas nocnego ataku na chimery to
Finneganowie odwracali uwagę potworów,
gnając po górskich ścieżkach z pochodniami
w dłoniach i szyjąc płonącymi strzałami
w ślepia potworów. Dlatego na najwyższej
wieży zawsze pali się ogień, a zamek pełni
funkcję latarni morskiej.
Dodatkowo na zboczu znajdują się dwa
wyjątkowe miejsca związane ze smokami.
Pierwsze z nich to wielka budowla przypo-
minająca amfiteatr - lądowisko gotowe na
przyjęcie całego Skrzydła. Takie odwiedzi-
ny są bardzo rzadkie, ale Sztormowy Klif
niestrudzenie czeka na skrzydlatych gości.
Drugie miejsce to sosnowy gaj, gdzie każde
poskręcane od wiatru drzewo posadzono na
cześć przybyłego tu przed laty lub urodzo-
nego w górach Smoczego Jeźdźca.
264
P rowincje
Zwyczaje i wierzenia:
◊ Wchodząc do Grobowca Zaszajega
wrzuć w ogień rzecz związaną z tym,
co utraciłeś, na przykład szarfę zmarłej
ukochanej, a od płomienia zapal lampkę
i ofiaruj któremuś z martwych Wybrań-
ców. Zrozumiesz, że przeszłość nie ma
znaczenia. Jesteś tylko ty i twoja śmierć,
której musisz stawić czoła.
◊ Prastare olbrzymie chimery kiedyś znów
przyjdą z dalekiej północy i wtedy roz-
strzygną się losy świata. Przeciwko nim
stanie Skrzydło Zmierzchu. Jeśli jeźdźcy
zwyciężą, wstanie nowy dzień - jeśli
przegrają, nastąpi nowy Czas Nocy.
W związku z tym lud Morren odbiera
jako zły omen wszelkiego rodzaju huk
w górach (np. głos rogu lub łoskot pio-
runa). Nemain mogą się przebudzić!
◊ Miejscowe konie nazywane są Smokami
Dolin. Najbogatsza szlachta zakłada im
naczółki przypominające smocze łby
i pancerne czapraki z metalowymi łu-
skami. Opowiada się historie o jednej
z Wybrańczyń, która częściej dosiadała
swojej klaczy niż smoczycy. Ta z zazdro-
ści pożarła konia, a wtedy Lennoxówna
zabiła się, topiąc w jeziorze.
Ważne postacie
Lord Teagan Lennox, starszy klanu
Stary lord, który pamięta jeszcze czasy, gdy
jego dziad latał na smoku. Jest wiecznie pi-
janym, zanurzonym w dawnych legendach
mędrcem, szaleńcem - może wręcz prorokiem.
Wydaje się oderwany od rzeczywistości
i ekscentryczny, ale jego decyzje są w dalszej
perspektywie bardzo trafne.
Cele i motywacje: Teagan chce odbudować
Smoczy Ród i zjednoczyć klany. Jest prze-
konany, że Nemain pewnego dnia powrócą,
a Góry Cmentarne będą potrzebować swojego
własnego Skrzydła Zmierzchu, bo świata
nie obchodzą odległe rubieże. Dlatego zrobi
wszystko, żeby jego wnuki zostały Smoczymi
Jeźdźcami.
Rozdział X
Lord Aidan Finnegan, starszy klanu
Bystry, nerwowy, przebiegły, wciąż szuka-
jący nowych możliwości, ale niepozbawiony
honoru jak przystało na walecznego górala
i głowę szlacheckiego rodu. Posłużenie się
pomniejszym klanem, by chronił pielgrzy-
mów i drugim, by ich napadał to jedno z jego
sztandarowych posunięć.
Cele i motywacje: zależy mu na handlu
i łupach, a więc mocniejszym otwarciu Gór
Cmentarnych na świat, a także na pozyskaniu
względów Smoczych Jeźdźców. Chce, by
Finneganowie w końcu zostali Smoczym
Rodem. Jednak mniej interesują go stare
przepowiednie, a bardziej brak opału na zimę.
Zarina (ZariNuebeRdaa) i Petra
Smocza Jeźdźczyni wywodząca się z odległej
dżungli, tej samej, z której przybyła legen-
darna łowczyni Ava. Zarina chciała zawsze
iść w jej ślady, ale droga przywiodła ją na
cmentarzysko. Podczas jednej z bitew straciła
całe swoje Skrzydło - w tym ukochanego.
Jej smoczyca również opłakuje towarzyszy.
Dodatkowo kobieta oddała jej swoją wolę
przetrwania, a za trzy lata mają się rozstać
na zawsze. Zarina jest pogrążona w rozpaczy
i straciła nadzieję na lepsze jutro. Przybyła na
grób Zaszajega, ale nie znalazła pocieszenia.
Cele i motywacje: Zarina nie chce opuścić
gór, bo zimna, pozbawiona drzew kraina
wydaje jej się właściwym (pięknym i strasz-
nym) miejscem na śmierć. Od jakiegoś czasu
rezyduje w Lennoxowym Trupidle, gdzie
jest przyjmowana z wielkim szacunkiem.
Tam piją z Lordem Teaganem, wymieniają
się smutnymi opowieściami i słuchają wycia
wichru. Teagan próbuje zainteresować kobietę
którymś ze swoich wnuków, ale ona woli
latać na nieznaną północ, coraz dalej i dalej…
Ochra, kapłanka Fioletowego Zakonu
Ochra wykazywała się w stolicy świetnym
zmysłem organizacyjnym, dbając o rzeszę
Smoczych Jeźdźców. Będąc osobą zmy-
słową i kochliwą, romansowała z niejedną
i niejednym. Doprowadziło to niestety do
niepotrzebnych scen zazdrości i skandali,
265
przez co za karę została oddelegowana na
ten koniec świata.
Cele i motywacje: piękna kapłanka strzegąca
świątyni i grobowca doskonale wywiązuje
się ze swoich obowiązków, ale skrycie marzy
o powrocie do życia w jakimś bogatszym
i bardziej cywilizowanym miejscu. Martwi
się Zariną, choć jednocześnie ma jej za złe
obojętność. Natomiast jeśli tylko pojawią
się nowi Wybrańcy, będzie chciała nakłonić
któregoś do zabrania jej jak najdalej stąd.
Pomysły na przygody
Święte utrapienie
Utrzymanie smoka to duży wydatek, a Len-
noxowie muszą sobie jakoś radzić. Dlatego
za podszeptem Teagana, Zarina robi straszną
głupotę. Po wielodniowym pijaństwie rusza
na zbrojną wycieczkę z ludźmi klanu. Razem
z Petrą pomagają rabować pielgrzymów i wy-
cinają w pień oddział Finneganów. Dochodzi
do bezprecedensowego skandalu. Ochra prosi
stolicę o pomoc, czując zbliżającą się wojnę
domową i rzeź Finneganów. Skrzydło postaci
graczy musi interweniować.
Zmierzch
Kiedy Skrzydło postaci graczy odwiedza
grób Zaszajega, Zarina przynosi wiadomość
o nadciągających z północy gigantycznych
chimerach Nemain. Stawić im czoła to sza-
leństwo. Ochra, używając kryształu, wysyła
rozpaczliwą prośbę o pomoc, ale Veseda
milczy. Kogo obchodzą Góry Cmentarne?
Lennoxowie jednak będą bronić swoich ziem
za wszelką cenę, a Zarina chce pozostać z nimi
do końca. Ochra postanawia ewakuować
ludność, Finneganowie się wahają… A co
zrobi Skrzydło graczy?

KOCIOŁ I MORZE MGIEŁ
Przed Czasem Nocy Góry Gwieździste,
w których leży Kocioł, były krainą obfitującą
w kryształy o wielkiej mocy i domem magów
- a wśród nich samej Margot Spod Nieba,
jednej z Dziewięciorga. To ona przyzwała
chimerę, zwaną tutaj Harfistą z Deszczowych
Dołów. Chimerę, która potrafiła zakrzywiać
rzeczywistość jak chodząca brama do inne-
go świata. Harfista został pokonany w erze
Drugiego Świtu wspólnymi siłami Smoczych
Jeźdźców i kapłanów z właśnie powstającego
Szarego Zakonu. Śmiertelnie ranna chimera
wczołgała się do jaskiń. Według miejscowych
legend Harfista wciąż gra swoją ponurą melodię,
a agonia chimery będzie trwała jeszcze przez
tysiąclecia. Jedno jest pewne - a potwierdza to
Szary Zakon - Deszczowe Doły są niezmiennie
bijącym źródłem magii.
Ta magia stworzyła krainę, którą dziś
nazywamy Kotłem. Jak w wielu górskich re-
gionach świata, jesienią, zimą i wczesną wiosną
trwa tu pora mgieł. Bywają całe tygodnie, gdy
jedynie wierzchołki gór - jak wyspy - wystają
ze skłębionego białego morza. Przesycona
magią mgła wchodzi w spontaniczne reakcje
z każdym niezabezpieczonym kryształem. Jest
dzikim środowiskiem, w którym potrafią się
tworzyć spontaniczne szczeliny do innych
wymiarów, polegli w boju smoczy jeźdźcy
przemykają przez biel, goniąc za sługami
magów, żywych nawiedzają upiory, a czasem
słychać dziwne melodie i widać palce tkające
widmową, zwiewną przędzę.
Kocioł to kilka rozgałęzionych górskich
łańcuchów, pomiędzy którymi rozciągają
się wąskie, czasem dość rozległe doliny.
Przed Czasem Nocy obszar ten zamieszki-
wało kilkunastu służących Margot magów
oraz ich poddani: rzemieślnicy i prosty lud
pasterski. Po wojnie teren zaczął przyciągać
poszukiwaczy dawnych artefaktów i za-
kazanej wiedzy. Okazało się, że we mgle
266
P rowincje
Pieniądze to nie magia, magia to pieniądze.
- powiedzonko Mglarzy.
wszelkie przejawy magii można dostrzec
z łatwością, bowiem emanują mocą o wiele
potężniej niż normalnie. Magia tu woła
i lśni. Trzeba tylko stawić czoła złowrogim
oparom pełnym magicznych anomalii. Ale
ludzie u zarania Imperium potrafili odnaleźć
się w każdej sytuacji. Zatriumfowały spryt
i przedsiębiorczość.
W Kotle wykształciły się trzy unikatowe
zjawiska. Po pierwsze: wyjątkowa forma magii.
Miejscowi czarodzieje wyspecjalizowali się
w poskramianiu mocy kryształów poprzez
umieszczanie ich w rozmaitych artefaktach,
sprzętach i amuletach. Są mistrzami w kon-
struowaniu wynalazków służących do absor-
bowania magicznej mocy, przetwarzania jej
lub wygłuszania. Potrzebujesz bezpiecznej
skrzyni na kryształy, rękawic do sięgania
po przeklęte artefakty, miecza, który udaje
zwykły kawałek stali, dopóki nie zassie mocy
z mgły lub pobliskiego kryształu? W Kotle
ci to sprzedadzą. Tutaj magia jest traktowa-
na jak siła natury - wiatr lub woda, dlatego
miejscowi mówią, że nie czarują, po prostu
korzystają z magii.
Bound by Blood
Revolt Production Music
(2017)
Po drugie, po Morzu Mgieł żeglują piraci,
przemytnicy i awanturnicy na podniebnych
łajbach. Odpowiedni układ kryształów i znaków
wyrytych na kadłubach sprawia, że łodzie są
zdolne unosić się na polu magicznym, jakby
moc mgły dawała im wyporność. Mglarze
potrafią zarzucić kotwicę i sprowadzić łódź
głębiej i głębiej we mgłę, aż do samego dna
Rozdział X
doliny. Robią to rzadko, częściej zjeżdżają na
linach, poszukując zagubionych kryształów,
artefaktów z czasów starożytnych bitew,
siedlisk pradawnych czarodziejów. Zajmują
się także transportem - po Morzu Mgieł
można bowiem poruszać się o wiele szybciej
i sprawniej niż po zdradliwych górskich
traktach i perciach.
W Kotle musisz więc myśleć podwójnie:
dołem i górą, czasem lata i czasem mgieł.
Dlatego trzecim niezwykłym zjawiskiem
są piętrowe wsie i miasteczka, których lud-
ność przywykła do ciągłych migracji. Gdy
nadchodzi jesień, dolne zabudowania ob-
kłada się magicznymi pieczęciami, a ludzie
taszczą zapasy i przepędzają trzodę wyżej.
W domach i zagrodach, przylepionych do
górskich grzbietów wystających z Morza,
robi się tłoczno, ożywają podniebne przy-
stanie i tawerny.
Kocioł jest dla Imperium niewygodny,
jego czas wydaje się policzony, ale magiczna
kraina wciąż trwa. Powodów jest wiele. Kupcy
cenią sobie możliwość przerzucenia towaru
na pokłady Mglarzy. Także Szary Zakon
dyskretnie korzysta z ich usług, zapuszczając
się w Góry Gwiaździste w poszukiwaniu
kryształów i czarodziejskich pałaców. Jednak
przede wszystkim słono płaci za wszystkie
wynalazki i odkrycia dotyczące „bezpiecznej”
magii - a to już skrzętniej skrywana tajemnica.
267
Imperialne władze zdają sobie sprawę, że
ciągła smocza groźba musi wisieć nad Kotłem,
żeby z mgły nie wyłoniło się jakieś poważne
zagrożenie. Dlatego nad krainą czuwają Szary
Zakon i ród Meur. Większa część Kotła stanowi
lenno zakonne, a lokalne władze nielicznych
wiosek i miasteczek płacą Szarym daninę.
Mniej więcej jedna czwarta krainy należy
do Smoczego Rodu. Edwin Meur wraz ze
smokiem Onyksem zginęli w walce z Harfistą,
ratując swoje Skrzydło. Arcykapłanka nadała
jego potomkom górską warownię, nazywaną
Palcem Południa. Smoczy ród nie zadomowił
się jednak na swoich ziemiach. Morze Mgieł
okazało się zbyt dziwnym i złowrogim zjawi-
skiem dla dumnych, prostolinijnych rycerzy.
Po dziś dzień obawiają się mgły i nie umieją
dogadać z miejscową ludnością. Od lat pró-
bują organizować rajdy Smoczych Jeźdźców
przeciwko Mglarzom i lokalnym magom.
Żaden z potomków Edwina nie zdecydował
się jednak na tak niehonorowy gest, jak po
prostu puszczenie z dymem wszystkich miaste-
czek i wsi. Podstawowym celem Wybrańców
z Palca Południa jest dopełnić powinności
sprzed stuleci - ostatecznie zniszczyć Harfistę
i bijące w Deszczowych Dołach źródło ma-
gii. Na szczęście dla Kotła pomysły Meurów
stoją w sprzeczności z dążeniami Szarego
Zakonu. Stąd cicha wojna polityczna między
kapłanami, a Meurami, którzy się do takich
wojen nie nadają.

Co na to Mglarze i inni mieszkańcy
piętrowych wiosek i miasteczek? Nie znoszą
Imperium i Smoczych Jeźdźców - choć czują
przed nimi respekt i boją się ich. Widząc
zbliżającego się smoka, Mglarze często ryzy-
kują zanurzenie łajby we mgle, by pozostać
niezauważonymi.
Przysłowia z Kotła:
◊ Szukaj gwiazd pod nogami – nieosiągalne
rzeczy mogą okazać się bliskie na wycią-
gnięcie ręki, jeśli zmienisz perspektywę.
◊ Wróżyć z mgły albo Nie wróż z mgły –
przewidywanie najgorszego możliwego
scenariusza sprawia, że ten zaczyna się
spełniać.
◊ We mgle wszystko widać – porzekadło
wywodzące się z praktyki odnajdywania
magicznych miejsc i przedmiotów.
◊ Smok nie pilnuje swojej dupy – w Kotle
przejdzie dowolny przekręt, zwłaszcza
kosztem Imperium.
◊ [Coś tam] – a tu drugi smok! – o złej
sytuacji, która staje się jeszcze gorsza.
◊ Patrzeć ponad mgłą – nie gmatwać się,
tylko myśleć w szerszej perspektywie
i jasno rozumieć, o co chodzi.
◊ Brać kurs na Kolumny – wybierać najbar-
dziej ryzykowną możliwość.
Ważne miejsca
Palec Południa - siedziba rodu Meur
Zamek zbudowany na wysokiej grani, o którą
od północy rozbijają się fale mgły. Na drugą
stronę masywu mgła przelewa się bardzo
rzadko, a góry łagodnie przechodzą w zielone
równiny. To brzeg Morza i granica Kotła.
Nieszczęśliwie właśnie na północnych sto-
kach rozsiadła się główna bryła zamczyska,
pozostając okresowo pod powierzchnią bieli.
Dlatego większość budowli jest opuszczona,
a ród Meur uznaje ją za przeklętą. Tylko
wznosząca się ponad grań wielka wieża jest
zamieszkana. Na południowych stokach
kwitnie życie, w drugą stronę szlachecka
rodzina spogląda z goryczą i niechęcią.
268
P rowincje
Czarna Kolumnada - kryjówka Verna
Labirynt kilkudziesięciu strzelistych, częścio-
wo zarośniętych, czarnych skał, pochodzenia
naturalnego lub magicznego. Gdy przychodzi
mgła, zalewa Kolumny do połowy. Gdzieś
ponad jej powierzchnią kryje się przycupnięta
na skalnym nawisie wieża, należąca niegdyś do
jakiegoś maga. To siedlisko Verna, Smoczego
Jeźdźca wywodzącego się spośród Mglarzy.
Obok wieży znajdują się dźwigi, ruchome
pomosty i linowe drabinki, przy których wisi
kilka powietrznych łodzi. W środku króluje
przepych wszystkich stron świata i można
wręcz potknąć się o magiczne przedmioty.
Smoczy Jeździec mieszka tu ze swoją partner-
ką Wroną i garstką służby. Wrona zazdrości
Vernowi bycia Wybrańcem i chce być mu
równa, jak kiedyś, gdy wspólnie żeglowali po
Morzu Mgieł. Mogłaby zdradzić jego sekrety
w zamian za zabranie na Smoczą Wyspę.
Diabla Grzęda - główna przystań Mglarzy
Piracka tawerna, umieszczona na skałach
wystających ponad mgłę. Drewniane kon-
strukcje były kilkukrotnie niszczone przez
jeźdźców pod dowództwem rodu Meur,
jednak większość pomieszczeń znajduje się
w jaskiniach i pozostała nietknięta. Duża
część podziemnych sal we wnętrzu Diablej
Grzędy po nadejściu mgły znajduje się pod
jej powierzchnią, dlatego wszelkie otwory,
przez które mogłaby wpełznąć do środka,
są szczelnie zamykane i pieczętowane ma-
gią. Jeśli mgła wypełniłaby pomieszczenia,
weszłaby w reakcję z trzymanym tu po
kątach magicznym towarem. Skończyłoby
się to widowiskową katastrofą, pęknięciem
rzeczywistości, a być może manifestacją
Harfisty. Diabla Grzęda należy do sławnego
Mglarza Rudego Rennarda, mieszkającego
w pobliskim miasteczku Berrok.
Rozdział X
Ważne postacie
Vern oraz Traf - Diada z Czarnej Kolumnady
Kiedyś był jednym z najlepszych Mglarzy.
Teraz próbuje pilnować Kotła i chronić go,
choć miejscowi już mu nie ufają i uważają za
zdrajcę. Wciąż jednak ma kontakty i znajomości
wśród mglarskiej braci. Czarną Kolumnadę
zna jak własną kieszeń. Z Trafem nawet we
mgle latają po niej szybko i bezbłędnie.
Cele i motywacje: Vern usłyszał od Aslauga,
że „w smoczym gnieździe zalęgły się żmije”.
Uważa, że to zapowiedź wojny domowej, która
poróżni Smoczych Jeźdźców. Dlatego wrócił
do Kotła i przygotowuje się do obrony swojego
domu. Jego cel to zrekrutować i wychować
sobie smocze Skrzydło. Jest śmiały, sprytny
i polega na swoim wyjątkowym fuksie (któ-
ry należy już do Trafa). Jednocześnie wciąż
pozostała w nim mglarska zachłanność na
wszystko, co z pozoru nieosiągalne.
Rudy Rennard - Mglarz
Vern myśli, że jest najcwańszy, ale nie ma
cwaniaka nad Rudego Rennarda. Chociaż
ostatnimi czasy rzadko rusza na robotę swoją
podniebną łajbą, to wciąż jest wybitnym
Mglarzem. Zarabia jednak najwięcej na
pośrednictwie w lewych transakcjach i na
prowadzeniu Diablej Grzędy. Nie ma lepiej
poinformowanej osoby w całym Kotle. Robił
interesy z każdym i przez jego ręce przecho-
dził magiczny sprzęt, od którego osiwiałby
niejeden Szary Kapłan.
Cele i motywacje: Rennard od zawsze ry-
walizował z Vernem: o klientów, o łupy,
o Wronę, o największe wygrane w karty.
Uważa, że Vern, zostając Smoczym Jeźdźcem,
pogwałcił niepisane zasady tej rywalizacji.
Zrobi wszystko, żeby go zdyskredytować
i udowodnić, kto jest najsprytniejszym
i najbogatszym Mglarzem. Kłamie, oszukuje
i nie ma żadnych skrupułów, ale ostatecznie
chyba zawsze będzie po stronie Kotła i po-
wietrznych żeglarzy.
Fera i Fantasmagoria - Diada z Szarego
Mnicha
Jeźdźczyni oddała smoczycy swój wzrok.
Jednak zakonnicy z Szarego Mnicha już mają
269
dla niej kryształowe oczy, które po odlocie
Fantasmagorii wmontują kobiecie w twarz. Za
kilka lat będzie Spełniona i osiądzie w Kotle.
Na razie wzmacnia tu groźny majestat Sza-
rego Zakonu i współpracuje z Vernem. Od
czasu do czasu jest wzywana do rozmaitych
prowincji, by brać udział w najtrudniejszych
misjach przeciwko czarnoksiężnikom i ema-
nujących magią chimerom. Jest wybitną
wojowniczką Aslauga, skuteczną i nieulękłą,
a do tego wyposażoną w potężny magiczny
oręż i pancerz rodem z Kotła. Jej smoczyca,
posługująca się iluzją, to istota z najpięk-
niejszych snów lub najgorszych koszmarów.
Cele i motywacje: Fera rozumie, dlaczego
panowanie nad magią daje potęgę i zgadza
się na to. Nie odwróci się raczej od Szarego
Zakonu, któremu wiele zawdzięcza.
Pomysły na przygody
Ta przeklęta prowincja
Ojciec Bowena i Mirandy z rodu Meur, smo-
czy jeździec Artur, zginął w Deszczowych
Dołach. Jego dzieci chcą pomścić tę śmierć. Są
młodzi, zuchwali i pragną podążać za rycer-
ską powinnością - zniszczyć za wszelką cenę
magię w Kotle. Dlatego zapraszają do Palca
Południa Skrzydło graczy i przedstawiają swój
plan - uderzyć wspólnie na Deszczowe Doły,
wypalić smoczym ogniem las i posterunki
Szarego Zakonu, zejść do jaskiń (w których
nie zmieści się nawet najmniejszy smok)
i spotkać się z przeznaczeniem.
Przeciwko smokom
Vern sprowadza z odległych stron plany bu-
dowy potężnych balist, a także ludzi, którzy
nauczą lud Kotła ich obsługi. Załadują je
magicznymi pociskami i ukryją we mgle.
Przylatujcie smoki! To zabezpieczenie prze-
ciwko rodowi Meur i wszystkim Wybrańcom,
którzy zechcą napaść na Kocioł. Sprawa jest
oczywiście sekretna, wie o niej tylko Wrona.
Czarny Zakon chwyta jednak pośrednika,
który wiózł te plany do Kotła. Przedsięwzię-
cie zostało na tyle dobrze zaplanowane, że
pośrednik nie wie, od kogo właściwie dostał
zlecenie. Rozwiązanie tej zagadki to zadanie
dla Skrzydła, które zostaje wysłane do Kotła.
 P rowincje
KOLMITA I SŁONA DOLINA

Skąpany w morskiej wodzie, śpiący na twardym kamieniu, kołysany dźwiękiem deszczu do

snu, głodny i zmęczony - jestem potworem morskim, którym straszy się tłustych i gnuśnych.
Zabieram im to, co mają najdroższe - chleb, złoto, rodzinę, życie. To mnie wypatrują na morzu,
o mnie śnią, ku mnie się modlą. Jestem ich bogiem!

- modlitwa pirata z Kolmity.

Do Kolmity można dotrzeć tylko na smoczym
grzbiecie lub ryzykując życie w wieloty-
godniowej podróży po Słonej Dolinie. To
rozległe martwe pustkowie przed Czasem
Nocy było morzem, a Kolmita wyspą -
niegościnną ojczyzną rybaków i żeglarzy,
żyjących z tego, co siłą dało się wydrzeć
targanemu sztormami morzu i mieszkańcom
żyznych wybrzeży.
Potem morska woda zniknęła w roz-
dartym magią pęknięciu, a wyspa stała się
szczytem góry, wyrastającej z czarnej, pustej,
skalistej doliny. Wysyłane na dół wyprawy
nie wracały. We mgle, zasnuwającej dawne
dno morza, czaiły się długonogie pająko-
wate stwory. Próbowały dostać się na górę,
ale w tamtych czasach mieszkańcy Kolmity
byli zahartowanymi wojownikami. Pająkom,
wielkim jak na stawonogi, ale małym jak
na chimery, nigdy nie udało się wedrzeć na
wyspę. Pozostały niebezpieczeństwem, które
czyha we mgle.
Zniknięcie morza oznaczało dla Kol-
mitczyków brak jedzenia, obecność pająków
- odcięcie od świata. Próba przebycia kilkuset
kilometrów po dawnym morskim dnie była
równoznaczna z wyrokiem śmierci nawet dla
dużych i zbrojnych wypraw. Jednocześnie
klimat na wyspie zmienił się nie do pozna-
nia. Mgły, chmury i ciągłe deszcze odeszły,
a wieczna zimna jesień przeszła w gorącą
wiosnę. Trawy i porosty zostały zastąpione
przez bujną winorośl i soczyste pomarańcze.
Utracone ryby mieszkańcy Kolmity zastąpili
oliwkami i zbożem. Niegościnna wyspa stała
się samowystarczalnym rajem na ziemi.
Odcięcie sprawiło, że życie wyspiarzy
stało się łatwe i spokojne, wręcz nudne - po-
tomkowie dawnych łupieżców i wojowników
zmienili się w mistrzów kuchni i alkowy,
zabijających czas tańcem, składaniem lekkich
rymów i sztuką winiarską. Według wielu
znawców pomarańczowe wino z Kolmity
nie ma sobie równego w całym Imperium.
Przybycie Smoczych Jeźdźców położyło
kres izolacji. Kolmita stała się częścią Impe-
rium, a większość mieszkańców z radością
przyjęła wiarę w Aslauga. Dzięki pomocy
Wybrańców rozpoczął się proces oczyszcza-
nia z chimer dawnego dna morskiego. Jak
się okazało, w międzyczasie Słona Dolina
zaczęła zarastać i miejscami stała się zdatna
do życia - znaleźli się nawet śmiałkowie
gotowi tam zamieszkać. Dzięki temu po-
wstały względnie bezpieczne szlaki. Przez
kilkadziesiąt lat przyszłość wyspy malowała
się w jasnych barwach.
Teraz, jak na złość, słona woda wraca.
Na tyle powoli, by nikt, kto żyje, nie wierzył,
że jego wnuki doczekają żagli na morskich
falach wokół wyspy. Ale i na tyle szybko,
by systematycznie i nieubłaganie zabijać
słodkowodne życie. Obecnie Słona Dolina
to ogromne bagno, na którym wciąż czają
się wielkie pająki i inne bestie. Podróże znów
stały się śmiertelnie niebezpieczne, mimo
wytyczonych i umacnianych regularnie dróg,
a Kolmitczycy pozostali narodem odsepa-
rowanym od świata w swoim przyjemnym
więzieniu.
Sama Kolmita to mozaika pól, zagajników,
sadów, gęstych ogrodów i winnic, pomiędzy
którymi rozsypane są mniejsze i większe
posiadłości o białych ścianach i czerwonych
dachach. Wśród zieleni odcinają się dwa naj-
większe miasta - Salmi, stolica Kolmity oraz
Mikola, dawny port morski, który obecnie
umożliwia wyprawy do Doliny.

270
Rozdział X
Prowincją rządzi dwudziestu czterech
senatorów wybieranych spośród najznacz-
niejszych rodzin na kilkuletnie kadencje.
Mieszkańcy nie lubią, kiedy Świątynia próbuje
wchodzić w kompetencje senatorom i zbytnio
się rządzić. Niezadowolenie okazują poprzez
pisanie prześmiewczych wierszy i piosenek
albo głosowanie na tych polityków, którzy
potrafią sprawiać wrażenie niezależnych. Prze-
ciętnego mieszkańca Kolmity nie obchodzi
szeroko pojęta polityka Imperium. Natomiast
miejscowe rody senatorskie bardzo interesują
się sytuacją w stolicy i niejeden próbuje wy-
korzystać znajomość ze Smoczymi Jeźdźcami
do opuszczenia ojczyzny i zrobienia kariery
w szerokim świecie.
Kolmita ma jeszcze jedną ciekawą cechę
- ze względu na przyjemny klimat i odcięcie
od świata wyspa stała się czymś w rodzaju
azylu dla Wybrańców, którzy szukają chwili
wytchnienia od wielbiących ich tłumów.
Diady odwiedzają to miejsce dla towarzystwa
i spokoju, a kilkoro Spełnionych - odpo-
czywających bohaterów, jak nazywają ich
Kolmitianie - ma tutaj luksusowe rezydencje.
Z tego powodu na stosunkowo niewielkiej
wyspie powstały aż dwie duże świątynie
Aslauga, chociaż żadna z nich nie jest wy-
posażona w Oko Gavany.
Poseidon
Sebastien Angel EMC
(2020)
Ważne miejsca
Mikola - dawny port morski
Niegdyś najważniejszy port na wyspie,
obecnie ludne miasto zamieszkane głównie
przez kupców i rzemieślników - plątanina
wąskich uliczek pomiędzy wysokimi ścia-
nami kamienic. Dawne nabrzeża i kamienne
pomosty są teraz częścią olbrzymiego pię-
trowego systemu dźwigów, sięgającego dna
Doliny. To jedyna droga na wyspę, która nie
wymaga wspinaczki po stromych skalistych
zboczach.
271
Salmi - stolica Kolmity
Bogate miasto zbudowane na nasłonecz-
nionych stokach najwyższego wzgórza
w centrum wyspy. W przestronnych willach
z białego kamienia mieszkają tu wpływowe
senatorskie rody, w większości wywodzące
się z potomków dawnych morskich łupież-
ców. W stolicy znajduje się duża świątynia
Aslauga we władzy Zakonu Poświęcenia -
rzadki widok w Imperium. Część kapłanów
i akolitów uważa służbę tutaj za zesłanie, ale
wciąż jest to zesłanie w miejsce wygodne,
urokliwe i bogate - a także umożliwiające
bezpośredni kontakt z żywymi świętymi
i Dziećmi Aslauga.
Ogród Rozkoszy
Bogata rezydencja wypoczynkowa prowa-
dzona przez Fioletowy Zakon dla wojowni-
ków i wojowniczek Aslauga - miejsce, gdzie
zostają spełnione wszelkie ich zachcianki.
Starannie wyselekcjonowane Kwiaty, jak
nazywa się tutejszych akolitów i akolitki,
są oddanymi sługami Aslauga i postrzegają
swoje zadania jako służbę bogu, niezależnie
od ich charakteru.
Ważne postacie
Devara Ostrożna - Spełniona
Devara była znaną współpracowniczką Szarego
Zakonu, a legenda głosi, że w trakcie służby
zdobyła nie tylko sporo zakazanej wiedzy, ale
i niejeden potężny magiczny artefakt. Smo-
czycy oddała szósty zmysł - poczucie, które
mówiło jej, kiedy coś jest niebezpieczne lub
ktoś podejrzany, dlatego zdarza jej się dzielić
swoimi tajemnicami z osobami niegodnymi
zaufania. Z tego powodu jej goście są bacznie
obserwowani przez Szarych, którym umknę-
ło jednak, że obecna kochanka Spełnionej
współpracuje z przemytnikami artefaktów.
Cele i motywacje: Devary nie interesuje po-
lityka, a odejście smoka sprawiło, że straciła
zainteresowanie sprawami Świątyni. Uważa,
że oddała Imperium wiele i teraz ma prawo
do odpoczynku i dobrej zabawy, więc chce
spędzić resztę życia możliwie wesoło. Często
organizuje przyjęcia i chętnie zaprasza na
nie gości spoza wyspy.

Panaptor Galias - Wyższy Opiekun Świą-
tyni w Salmi
Chorobliwie ambitny polityk, który dosko-
nale zrozumiał szansę stojącą za możliwością
opiekowania się Smoczymi Jeźdźcami -
obecnymi i byłymi. Z tego powodu porzucił
szansę zostania senatorem na rzecz służby
w Zakonie Poświęcenia. Jako zwierzchnik
świątyni w Salmi był pomysłodawcą Ogrodu
Rozkoszy, ale to tylko jeden ze sposobów
Panaptora na poznawanie sekretów Smoczych
Jeźdźców. Jego wiedza i pozycja pozwoliły
mu zaprzyjaźnić się z kilkoma Diadami na
tyle, by mieć za ich pośrednictwem wpływ
na to, co dzieje się w stolicy.
Cele i motywacje: Panaptor chce pewnego
dnia opuścić Kolmitę i zostać Najwyższym
Opiekunem Zakonu Poświęcenia. Jest prze-
konany, że zdoła do tego czasu zgromadzić
dość informacji, by stać się ważną postacią
na scenie politycznej Vesedy.
Giovanna Bardi zwana Poszukującą -
magini
Giovanna pochodzi z Kolmity, choć od
wielu lat przemierzała Imperium jako znana
obieżyświatka. Jej ojciec był magiem i to
on odpowiada za nieoczekiwany powrót
słonej wody do Pomorskiej Doliny. Jednak
zabrakło mu mocy i umiejętności. Dlatego
jego ambitna córka, pod przykrywką handlu
i poznawania odmiennych kultur, wyruszyła
na poszukiwanie wiedzy, ukrytych ksiąg
i artefaktów oraz sojuszników. Teraz wraca,
żeby dokończyć dzieła. Z mocy korzysta
delikatnie i ostrożnie, kiedy nie chce się
zdradzić oraz brutalnie i widowiskowo, gdy
musi odwrócić od siebie uwagę.
Cele i motywacje: Giovanna, podobnie jak
jej ojciec, gardzi obecną rolą swojej dumnej
niegdyś ojczyzny, a nadskakujących Smoczym
Jeźdźcom senatorów uważa za słabeuszy
i zdrajców. Pragnie, by morskie fale znów
opływały Kolmitę, a trudne warunki wy-
pędziły stąd „latające pasożyty” i na powrót
zrobiły z Kolmitczyków lud twardych, za-
radnych i niezależnych żeglarzy.
272
P rowincje
Mestere Dola - Szary Zakonnik
Uzdolniony architekt, za zgodą Szarego Za-
konu wykorzystujący w swoich projektach
drobne elementy magii. Pochodzi z Szafiry,
więc od dzieciństwa fascynowały go krysz-
tałowe konstrukcje podtrzymujące miasto.
Gdy dowiedział się o Kolmicie, zrozumiał, że
to idealne miejsce, by pokazać swój talent -
pragnie zbudować magicznie wspierany most
pomiędzy wyspą a granią Doliny. Zdołał
przekonać przełożonych Zakonu Prawdy,
by zgodzili się użycie potężnych kryształów
do budowy przęseł. Teraz, korzystając z do-
brej woli podróżujących Diad, lata z brzegu
Doliny do Mikoli, by przekonać władze po
obu stronach do wydania pozwolenia na
rozpoczęcie budowy.
Cele i motywacje: Mestere pragnie zostawić
po sobie dzieło, które będzie wzbudzać za-
chwyt przez stulecia. Marzy, by to, co zbuduje,
było użyteczne. Nie chce być zapamiętany
tylko przez możnych i bogatych - chce, by
wspominali go wszyscy. Jest gotów wiele
poświecić, by dopiąć celu, jakim jest dla niego
postawienie wspieranego magią kryształów
mostu nad Doliną Pomorską.
Pomysły na przygody
Urodzinowa niespodzianka
Devara ma dość obserwujących ją stale oczu
Szarego Zakonu oraz dość Kolmity, która
po kilku latach przyjemnego odpoczynku
zaczyna przypominać więzienie. Spełniona
chce wrócić do ojczyzny - ale bez „opieku-
nów” z Zakonu Prawdy. Dlatego za namową
kochanki planuje niepostrzeżenie wymknąć
się z wyspy. Mają jej w tym pomóc hucznie
obchodzone urodziny, na które zaprasza
znajomych z wyspy - w tym Spełnionych,
senatorów i kapłanów - ale też wielu Smo-
czych Jeźdźców. Kobiety planują skorzystać
z zamieszania, by w przebraniu dołączyć do
karawany ruszającej przez Pomorską Dolinę.
Devara marzy o wspólnej przyszłości z dala
od ludzkich spojrzeń, ale nie wie, że jej towa-
rzyszka ma inny cel - dostarczenie niezwykle
cennego źródła wiedzy do dobrze płacącego
kolekcjonera magicznych artefaktów.
Rozdział X

Budujemy most
Mestere Dola zdobył wreszcie pozwolenie
na budowę mostu. Przez Dolinę rusza-
ją transporty kryształów strzeżone przez
Czerwoną Armię. Giovanna Bardi, widząc
w tym swoją szansę, oferuje usługi jako jeden
z wielu przewodników potrzebnych przy
tym ogromnym przedsięwzięciu. Czeka na
odpowiedzi moment, żeby przechwycić ła-
dunek i wykorzystać go do własnych celów.
Upragnione Oko
Frakcja senatorów z Kolmity od dawna
próbuje przekonać Vesedę, że wyspie, ze
względu na jej niezwykły status związany
z obecnością Spełnionych i wizytami Diad,
należy się własne Oko Gavany. Jednak prze-
transportowanie tak ogromnego i potężne-
go artefaktu to ogromne ryzyko i równie
wielki problem logistyczny. Powstanie
mostu łączącego Kolmitę z kontynentem,
będzie dodatkowym argumentem przeciw,
bo ułatwi wysyłanie wiadomości bardziej
konwencjonalnymi sposobami. Dlatego se-
natorowie zlecają sabotowanie budowy. Mają
nadzieję, że kiedy przedsięwzięcie zostanie
zarzucone, Imperium zdecyduje się wreszcie
przysłać na wyspę Oko. Jeśli Giovanna się
o tym dowie, wstrzyma realizację własnego
planu i spróbuje pomóc Kolmitczykom w ich
działaniach. Surowe kryształy konstrukcyjne
są rzecz jasna przydatne, ale przechwycenie
jednego z najpotężniejszych artefaktów w Im-
perium dałoby jej dostęp do niewyobrażalnej
ilości mocy - może nawet wystarczającej, by
jednym zaklęciem przywrócić morskie fale
wokół Kolmity!

LEZERON

Bastian cofał się przed ciosami Madreda.

„Chcę nazywać cię bratem” krzyczał, a była to prawda.
Ledwo noc wcześniej z Oktanią połączyły go Śnieg i Kwiaty.
Bastian padł z ręki brata swej wybranki,
nie chcąc przelewać krwi jej rodu.
Oktania długo płakała nad śmiercią poślubionego w tajemnicy oblubieńca.
Płakała też, gdy dodała igły cisu do grzanego wina swego brata.
Razem wypili za jego zwycięstwo.
Tak skończył się ród dar Argan i jego z rodem dar Semeren vendetta.

- fragment poematu „Drogi zasypane” autorstwa Viena dar Seren.

Malownicze doliny Lezeronu wyglądają jak Lezerończycy to głównie pasterze, my-

kraina rodem z baśni lub ballady - potężne
górskie masywy odbite w zwierciadłach setek
jezior, pradawne puszcze, szerokie hale i łąki,
wiosną usiane kobiercem kolorowego kwiecia.
Zimy są tu śnieżne i mroźne, a wiosny i lata
tym piękniejsze, że szybko przemijają. W do-
linach leżą wsie i małe warowne miasteczka.
Zbocza gór i szczyty samotnych skał zdobią
zamki. Ich smukłe wieże strzelają w niebo,
a łopoczące na wietrze kolorowe sztandary
zdradzają, który z miejscowych rodów włada
daną ziemią.
śliwi oraz drwale i flisacy, którzy zajmują się
najważniejszym po wełnie bogactwem Leze-
ronu - drewnem. To oni transportują ścięte
pnie dolinami aż do Belleary, największej
spławnej rzeki Lezeronu - a dokładnie do
Belhaar, stolicy prowincji, wierdzy zarazem.
Gdy jednak posłuchać pieśni i legend
z Lezeronu, znanych w niejednej odległej
prowincji, można odnieść wrażenie, że żyją tu
jedynie rycerze, którzy toczą pojedynki w imię
miłości. A miłość opiewana w balladach jest
najczęściej zakazana i kończy się tragicznie,

273
 P rowincje
gdyż kochankowie pochodzą z wrogich sobie
rodów. Rzeczywiście szlachty w dolinach
jest dużo, a rycerstwo spędza czas wolny na
pojedynkach, bohurtach i inscenizowanych
bitwach. Zwyczaj vendetty został zakazany
przez dawną Królową bez Smoka, co nie
znaczy, że przypadkowe spotkania rycerzy
ze zwaśnionych rodów na szlaku nie kończą
się rozlewem krwi. W dodatku od czasu, gdy
Ondretta została Smoczą Jeźdźczynią, a potem
władczynią Lezeronu, szlachetnie urodzone
kobiety przestały być jedynie nagrodą, o jaką
można walczyć. Teraz same sięgają po tur-
niejowe laury, a czasem walczą bez pardonu
na traktach i miejskich placach.
Królestwo, a właściwie górskie królestwa
Lezeronu, przed Czasem Nocy były krainą
pełną przemocy. Rody, wywodzące swe
korzenie spośród górskich rozbójników, bez
ustanku walczyły między sobą o tytuł Króla
Królów. Jedna z dolin była tak częstym polem
bitew, że zyskała miano Czerwonej, chociaż
kwiaty kwitnące na jej łąkach są jak wszędzie
głównie żółte, niebieskie i białe.
Osobą, której udało się okiełznać miesz-
kańców Lezeronu, była Horgy Mengarun
Półwielka - przywódczyni olbrzymiej grupy
uchodźców, szukających tu schronienia. Horgy,
prędko dostrzeżona przez Diady, już dekadę
po śmierci Vesa została Smoczą Jeźdźczynią.
Potem jako Spełniona wróciła do królestwa Teraz pierwszy raz od Drugiego Świtu
i ku niezadowoleniu miejscowych rodów za- w Lezeronie może dojść do wojny domowej.
siadła na tronie całej prowincji. Nazywano ją Aktualny król, wnuk Ondretty, Smoczy
Królową bez Smoka. Następnym Wybrańcem z Jeździec Sovan Mengarun od piętnastu lat -
rodu został jej syn, który nie czekał z objęciem i już z trzecią żoną - nie jest w stanie spłodzić
władzy na koniec służby. Teraz w Lezeronie dziecka. Jego młoda kuzynka Tiana, jedyna
rządzą z Belhaaru spadkobiercy Horgy - spadkobierczyni rodu, przez swoje okrucień-
Mengarun, Smoczy Ród Półwielkich. stwo jest znienawidzona przez Lezerończyków.
Zgodnie z feudalnymi tradycjami Dlatego dwie wrogie sobie miejscowe koterie
w każdej dolinie rządzi wasalny ród. Część - Orły Doliny i Kamienie Lezeronu - żądają,
z nich to dawna szlachta, część przybysze, by Sovan wybrał i ogłosił następcę z ich grona.
którzy przyjęli miejscową kulturę. Ponieważ
większość zamków została zniszczona przez
chimery, twierdze były odbudowywane. Przy Ważne miejsca
wielu takich pracach pomagali magowie - to
Belhaar - stolica Lezeronu
jeden z grzechów panowania Horgy i jedna
z kości niezgody pomiędzy starymi a nowymi Potężne warowne miasto o trzech liniach
rodami. Chociaż stare rody korzystały z po- murów i domach zbudowanych z kamienia.
mocy używających kryształy przybyszów, Wewnątrz stoi zamek królewski, a w nim
szybko się ich wyparły i wydały na śmierć, główna świątynia Aslauga, w której mieszka
gdy w dolinach pojawiły się zakony. smok rodu Mengarun. W mieście jest też

274
Rozdział X
port, z którego spławia się drewno ścięte
w dolinach. Są tu więc największe magazyny,
kilka tartaków rżnących drewno na użytek
miasta oraz druga świątynia rządzona przez
Złotych Kapłanów, którzy nadzorują handel.
Krucze Skrzydło - Zamek Rodu Teresen
Popielata Skała stoi na straży Głębokiej
Przełęczy, przez którą prowadzi z Lezeronu
droga na północ. Broni więc miękkiego
podbrzusza Lezeronu, a ten, kto nią włada,
mógłby wpuścić obce wojska do prowincji,
by na przykład wsparły któregoś z preten-
dentów w ewentualnej walce o tron. Głowa
rodu, Nazara dar Teresen jest wierną i lojalną
poddaną Mengarunów, niemniej jeśli ich
zabraknie, będzie musiała kogoś poprzeć.
Ważne osoby
Sovan Mengarun - Wybraniec Aslauga,
król Lezeronu
Smoczy Jeździec, którego służba niebawem
dobiegnie kresu - jego smoczyca, Orta, ma
odlecieć przed upływem roku. W młodo-
ści król często opuszczał Lezeron, wraz ze
Skrzydłem beztrosko goniąc za przygodami
i chwałą po całym Imperium. Wreszcie
pod naciskiem lezerońskiej szlachty złożył
uroczystą przysięgę, że nie wyruszy po-
nownie, dopóki nie ożeni się i nie spłodzi
potomka, by zabezpieczyć ciągłość rodu.
Było to piętnaście lat temu, ale król mimo
starań wciąż pozostaje bezdzietny.
Cele i motywacje: Sovan codziennie prze-
klina w duszy złożoną pochopnie przysięgę.
Nie umie pogodzić się z tym, że jego czas
jako Smoczego Jeźdźca, a zapewne także
czas rodu Mengarun na tronie Lezeronu
dobiega końca. W dodatku nie znosi Tiany,
jedynej możliwej spadkobierczyni z krwi
Mengarun - uważa, że nie jest godna ani
związania się ze smokiem, ani królewskiej
korony. Jest rozgoryczony i skory do gniewu.
Marzy mu się chwalebna śmierć w walce z
chimerą i tylko czeka na pretekst, by wraz
z Ortą jeszcze raz polecieć do podniebnej
bitwy.
275
Patrick Osavald - Biały Kapłan, doradca
i ukochany króla
Człowiek, który rody z dolin i stosunki w
królewskim mieście zna jak mało kto. Patrick
wspierał Sovena od początku jego rządów
jako doradca, lekarz, szef siatki szpiegów i
przedstawiciel w rozmowach ze Świątynią
- a także partner. Darzy Sovena szczerym
uczuciem, co nie przeszkadzało mu równie
szczerze życzyć królowi potomka. W końcu
jako Biały Kapłan doskonale wie, co znaczy
racja stanu.
Cele i motywacje: Patrick, w przeciwieństwie
do króla, zrozumiał już, że Sovan nie będzie
miał potomstwa. Chce za wszelką cenę nie
dopuścić do wojny domowej, która mogłaby
przekreślić wiele lat wspaniałego panowania
Smoczego Rodu. Jest gotów w tym celu dać
koronę Tianie, przekonany, że nad nią zapa-
nuje. Uważa, że jeśli smoka i przyszłą władzę
dostanie ktoś inny, wybuchnie krwawa wojna.
Tiana Mengarun - jedyna krewna króla
Córka zmarłej kuzynki króla. Bardowie
i poeci z całego Lezeronu opiewają nie-
zrównaną urodę rycerki, a zamkowa służba
i mieszkańcy Belhaaru plotkują o jej paskud-
nym charakterze. Z samotnej, nieszczęśliwej
dziewczynki wyrosła niezwykle piękna,
ale samolubna, porywcza i okrutna panna.
Służba panicznie boi się jej wybuchów złości,
a zadurzeni młodzi rycerze zrobią wszystko,
byleby uniknąć pogardliwego śmiechu czy
kpiącego spojrzenia.
Cele i motywacje: Tiana jest pewna, że
w przyszłości zostanie królową Lezeronu.
Za wszelką cenę chce mieć swojego smoka.
Zamierza samodzielnie rządzić, nie uśmiecha
się jej rola czyjejś ozdoby. Kiedy do Lezeronu
przybędą Wybrańcy, zrobi co może, żeby
ich oczarować i skłonić do zabrania jej na
Smoczą Wyspę - albo przekonania do tego
króla Sovana.
Lara Chiavetta - wpływowa kupczyni
Szefowa jednego z domów handlowych
i przewodnicząca Skupu Drewna w Belhaarze
- najważniejszej i najbogatszej organizacji
w Lezeronie. Obrotna i jak na swoją pozycję

niezwykle młoda, bo trzydzieparostoletnia
kobieta interesu. Lara urodziła się w dolinie
jako córka drwala. Pracowitością, sprytem
i bezwzględnością doszła do pozycji jednej
z najważniejszych osób w prowincji. Od
dawna uważa, że rody rycerskie nie są niko-
mu do niczego potrzebne. Bezpieczeństwo
zapewnia Imperium, a szlachetnie urodzeni
jedynie trwonią pieniądze.
Cele i motywacje: Ojciec Lary, jako osoba
znająca las, został wzięty przez panów na
polowanie i przypadkiem stratowany przez
rycerskie konie. Dla dziewczyny był to bolesny
przykład szlacheckiej buty i arogancji. Od
dawna wydaje pieniądze na wykupywanie
długów możnych i pozyskiwanie lojalności ich
żołnierzy. Niecierpliwie wyczekuje momentu,
kiedy wybuchnie wojna domowa. Swoimi
sposobami subtelnie podsyca waśnie. Chce
obalenia monarchii i zastąpienia jej rządami
rad kupieckich. Skupiła wiele map i odna-
lazła kilka dawnych pracowni magicznych,
do których sprowadziła magów, by byli jej
tajną bronią przeciw rycerzom. Oczywiście
wyda ich Świątyni, gdy tylko przestaną być
potrzebni.
Mallar dar Seren - pretendent do królew-
skiego tronu
Głowa rodu Seren, młody, świetnie wyszko-
lony rycerz, który wdziękiem, charyzmą
i sprawnością na turniejach zjednał sobie
sympatię wielu rycerskich rodów. Do tego
niedawno przejął władzę po zmarłym ojcu
wraz z przywództwem frakcji Orłów Doli-
ny - najstarszych rodów, wywodzących się
jeszcze sprzed Czasu Nocy. Orły Doliny
domagają się od Sovana, by ożenił Mallara
z Tianą, w ten sposób namaszczając go na
swojego następcę.
Cele i motywacje: Mallar ma dwadzieścia
pięć lat i wiele do udowodnienia. Wcale nie
pali mu się do zostania królem ani brania
sobie za żonę samolubnej Tiany. To, o czym
marzy, to zabijanie chimer ze smoczego
grzbietu i sława wielkiego bohatera. Pragnie
wyrwać się z ciasnego Lezeronu, skorzystać
z bogactw Vesedy i cudów Imperium. Jest
gotów przehandlować całą swoją frakcję za
możliwość dostania się na Smoczą Wyspę.
276
P rowincje
Pomysły na przygody
Fatalny sprzymierzeniec
Drzewa - bogactwo i piękno Lezeronu - umie-
rają. Spod kory sączy się czarna maź, ścięte
pnie przeżera zgnilizna. Wśród ludu słychać
pogłoski o klątwie. Rody rycerskie rzucają
na siebie nawzajem oskarżenia, wypominając
przeszłość, w której magowie pomagali bu-
dować zamki. Na pomoc został już wezwany
Szary Zakon. Tymczasem winny jest Hareban
Młody, jeden z magów sprowadzonych do
Lezeronu przez Larę Chiavettę. W panice
próbuje odwrócić skutki zaklęcia, które od-
tworzył z notatek poprzedniego właściciela
pracowni, ukrytej w podziemiach Kruczego
Skrzydła, siedziby rodu Origil. Miało ono
pozwolić mu podźwignąć z ziemi kamienną
wieżę, ale zamiast tego zatruło drzewa w całej
prowincji. Hareban nie zdawał sobie sprawy,
jak katastrofalne będą skutki eksperymentu -
chciał tylko mieć wieżę jak porządny mag z
ballady. Ukrywa swoją winę przed Larą, bo
boi się jej reakcji. Zamiast tego postanawia
skontaktować się w tajemnicy z odwiedzają-
cym Lezeron Skrzydłem Smoczych Jeźdźców.
W zamian za nietykalność obieca pomoc w
zdjęciu „klątwy”. Tylko czy Wybrańcy w
ogóle będą chcieli wysłuchać maga?
Święto Kwiatów
Król Sovan ogłasza, że jak co roku na bło-
niach Belhaaru odbędzie się turniej rycerski
- ale tym razem będzie to turniej niezwykły!
Monarcha wysłał posłańców do Vesedy, by
zaprosić słynące z odwagi, dworności lub
biegłości w walce Diady do stanięcia w
szranki. Sam także zamierza wziąć udział
w turnieju. Wśród zaproszonych bohaterów
są też postacie graczy. Plotka głosi, że zwy-
cięzca będzie mógł prosić króla, o co zechce.
Według innej nagrodą ma być ręka Tiany i
w przyszłości tron Lezeronu.
Maria
Luc Arbogast
(2004)
Rozdział X
MALLBONA
Dla ciebie to miejsce straszne i przygnębiające, ale ci, którzy przybyli tu za pracą, czują na-
dzieję i pokrzepienie. Życie spędzone w sąsiedztwie Blasku daje inną perspektywę.
Jeśli ktoś chciałby sobie wyobrazić, jak wy-
glądał wypełniony magią świat przed Czasem
Nocy, powinien przybyć do Mallbony i na
własne oczy zobaczyć Shaine - gigantyczny
snop światła, bijący w niebo spośród wzgórz
z samego serca prowincji. Choć lśni bielą i
błękitem, nie oświetla mocno okolicy, jedynie
nadaje rzeczom mętny poblask. Nie wiadomo,
jakie jest jego źródło, gdyż nikt nigdy nie wrócił
z wyprawy w stronę centrum Blasku. Nawet
Smoczym Jeźdźcom nie udało się tego ustalić,
ponieważ smoki odmawiają podlatywania
zbyt blisko. Jedyne co wiadomo to, że Blask
jest źródłem aktywnej magii, która cały czas
oddziałuje na tysiące hektarów okolicznych
lasów i bagien.
Pogoda w prowincji jest jednostajnie
paskudna. Niebo zawsze spowijają ciężkie
chmury, co sprawia, że nawet w południe
jest tu ciemno jak o zmierzchu. Codziennie
pada deszcz lub przynajmniej mżawka. Wiatr
jest słaby i ciepły. Ciągła wilgoć sprawia, że
buduje się tu głównie z kamienia, a dachy
są strome, z miedzianej blachy, którą szybko
pokrywa zielona patyna.
Wokół Shaine powstały miasta i twierdze
połączone wielokolorowym pasmem muru
okalającym Wzgórza Blasku. Z lotu smoka mur
przypomina pierścień założony na świetlisty
palec - i właśnie taką nazwą posługują się
miejscowi. Największym z miast Pierścienia
jest Verke, stolica prowincji i siedziba Szare-
go Zakonu, który sprawuje pieczę nad całą
okolicą - choć w prowincji nie brakuje też
kapłanów i zakonników z innych zakonów,
głównie Czarnego, Złotego i Czerwonego.
Mallbona to wyjątkowo ludna kraina,
a jej mieszkańcy zajmują się głównie górnic-
twem i przetwórstwem urobku kopalnianego.
Kopalnie, pojedyncze szyby oraz warsztaty
metalurgiczne można znaleźć tu wszędzie,
zarówno na Pierścieniu, jak i w setkach osad
277
- sztygar z kopalni w Verke.
rozsianych po okolicznych lasach. Dzięki nie-
wyjaśnionej magii Blasku wyczerpane złoża
odnawiają się po kilku miesiącach. Sprawia
to, że połowa z leśnych osad górniczych
jest tymczasowo opuszczona i wyludniona.
Ich mieszkańcy przenoszą się do innych,
aktywnych kopalni, by wrócić, gdy złoża
się odnowią. Z tego powodu Mallbończycy
nie przywiązują wagi do idei domu. Dom
jest tam, gdzie aktualnie jest praca.
Ten nieustanny ruch populacji oraz
ciągły napływ poszukującej zatrudnienia
ludności z innych części regionu sprawia, że
nikt do końca nie wie, ilu ludzi tu mieszka.
Administracja porzuciła idee spisu publicznego
już wiele lat temu, a na pytania o liczebność
prowincji odpowiada, że w żadnej kopalni
nie brakuje rąk do pracy.
Taki stan rzeczy sprawia jednak, że Mall-
bona to idealne miejsce, by ukryć się przed
prawem Imperium. W okolicznych lasach i na
bagnach natrafić można na bazy wypadowe
bandytów i rozbójników z całego regionu,
którzy napadają na pobliskie prowincje i z łu-
pami kryją się tutaj, gdzie nikt nie odważy
się puścić za nimi w pościg.
Tym, co najbardziej niepokoi przy-
bywających do Mallbony podróżników -
oczywiście prócz monumentalnego słupa
magicznego światła o średnicy dziesiątek
kilometrów - jest brak zwierząt. Nie tylko
lasy są ciche i puste, ale również w mia-
stach nie uświadczysz nawet szczura. Próby
przewiezienia inwentarza spoza prowincji,
kończą się zawsze nagłą, niewytłumaczalną
śmiercią zwierząt. Czasem można usłyszeć
tylko ciche bzyczenie owadów. Ponieważ
jednak Mallbona jest bogata w złoża żelaza,
węgla i srebra, bez problemu zaopatruje się
w sąsiednich prowincjach w żywność. Szlaki
handlowe są ruchliwe i zawsze chronione
przez oddziały Czerwonego Zakonu.

AXIS
Tom Player
(2019)
Ciekawostki i zwyczaje
Szmaciane koty
Brak zwierząt domowych bywa dla ludzi
zaskakująco trudny do zniesienia. W szcze-
gólności dla wychowujących się w miastach
dzieci, których rodzice całymi dniami pracują
w kopalniach lub hutach, a także dla samot-
nych starców, którzy nie mają do kogo ust
otworzyć. Lokalni szwacze i rzemieślnicy
wypełnili tę pustkę, wytwarzając zabawki
z wełny i pluszu. Jest to towar pożądany,
a wiele warsztatów osiągnęło mistrzostwo
w szyciu szmacianych kotów, które do złu-
dzenia przypominają żywe zwierzęta.
Grzybnia
Ciągła wilgoć i nieprzerwany deszcz sprawiają,
że pokryte patyną dachy domów porastają
mchem i grzybem. Na początku próbowa-
no się ich pozbywać i niszczyć, ale szybko
zauważono, że można je wykorzystać - nie
tylko stanowią dodatkowe zabezpieczenie
dachów przed deszczem, ale część z nich
nadaje się również do spożycia. W ten spo-
sób, chociaż domy w miastach Mallbony
są blisko siebie i nie ma miejsca na ogrody,
każdy mieszkaniec może mieć coś na kształt
ogródka warzywnego z jadalnymi grzybami
na dachu.
Małe herezje
Dziwna atmosfera wywołana Blaskiem,
tygiel kulturowy spowodowany ciągłymi
migracjami i mała kontrola społeczna spra-
wiają, że w różnych rejonach Mallbony wiara
w Aslauga przyjmuje mniej lub bardziej wy-
paczoną formę. Jedną z popularnych herezji
w prowincji jest przeświadczenie, że Blask
to światło sięgające samego boga-smoka.
Inna mówi o tym, że Aslaug urodził się
w Shaine i sam był tylko dzieckiem Blasku.
278
P rowincje
Ważne miejsca
Pierścień - mur okalający Wzgórza Blasku
Przybyszów dziwi zwykle fakt, że blanki
i baszty Pierścienia skierowane są nie w stronę
Shaine, tylko na zewnątrz, jakby chroniły
wzgórza przed ewentualnym atakiem. Również
miasta i osady znajdują się po wewnętrznej
stronie Pierścienia. Rozwiązanie tej zagadki
jest proste. W Mallbonie nikt na co dzień
nawet nie pomyśli, że coś złego mogłoby
przyjść od strony Blasku - wszak nigdy tak
się nie stało. Natomiast zdarzają się chimery,
które - niczym ćmy do górniczej lampy -
ciągną w stronę Blasku. To przed nimi ma
bronić mur do czasu przybycia Smoczych
Jeźdźców.
Zamek Arkivo - brama do wnętrza Pierścienia
Ogromny zamek usytuowany we wschodniej
części Pierścienia wokół Shainy, w niedalekim
sąsiedztwie stołecznego miasta Verke. Stano-
wi centrum władzy, archiwum oraz główną
bramę wjazdową na teren zamurza. To tutaj
stacjonuje główny kontyngent wojska oraz
tutaj znajduje się Oko Gavany. Konstruk-
cja zamczyska jest dziwaczna - składa się
z wielu piramidalnych budowli, połączonych
na wysokości mostami linowymi. Jest tak,
ponieważ tę okolicę regularnie nawiedzają
trzęsienia ziemi i inne konstrukcje dawno
by się zawaliły.
Heca Interfekta - obwoźny cyrk
Heca w ciągu roku odwiedza każde miasto
Pierścienia. Słynie z groteskowych, niebez-
piecznych i zapierających dech w piersiach
wyczynów akrobatów, żonglerów i połykaczy
ognia, których występy są równie śmiałe, co
obrazoburcze. Kilka lat temu sztuka o Pierw-
szym Skrzydle zakończyła się aresztowania-
mi i egzekucją jednego z aktorów. Mimo
to - a może właśnie dlatego - w większości
miast przybycie Hecy jest wyczekiwanym
momentem. Ludność cieszy się na kolejne
przedstawienie, a Czarni szykują się na „przy-
jęcie” złodziei i naciągaczy, przybywających
wraz z cyrkiem.
Rozdział X
Postaci niezależne
Luka Garisto - Szara Kapłanka i zarząd-
czyni Mallbony
Przygnieciona ciężarem obowiązków kapłanka
stara się mimo wszystko cieszyć się z prostych
przyjemności takich jak rozmowa z kimś
nowym lub chwila bez deszczu. W swoim
rozumieniu szczerze dba o dobro powierzonej
jej domeny, Świątyni i Imperium, nawet jeśli
jej działania z pozoru mogą być szkodliwe.
Cele i motywacje: Luka jest chorobliwie
ambitna i chce robić wszystko najlepiej, jak
potrafi. Sprawia to, że często jest krótko-
wzroczna i potrafi poświęcić długoterminowe
zyski na rzecz doraźnego sukcesu - nawet
jeśli ma to mieć katastrofalne konsekwencje.
Mees - przywódca robotników
Mężczyzna w pełni wieku i siły, głos związ-
ku górników z Mallbony. Ma liczną rodzinę
i wielu przyjaciół. To dzięki niemu górnicy
nie są wykorzystywani i żyją w najlepszych
możliwych warunkach, więc stoją za nim
murem. Ma jednak mroczną stronę: czasem
przemawia do niego Shaina i wprowadza
go w dziwny trans, w trakcie którego traci
panowanie nad sobą i robi się agresywny.
Zdarzyło mu się w amoku krzywdzić ludzi,
chociaż jak dotąd nigdy nie podniósł ręki na
rodzinę czy któregoś z górników.
Cele i motywacje: ma sztywno ustalone
priorytety. Najważniejsze jest dobro rodzi-
ny, a potem jego ludzi, czyli zrzeszonych
górników. Wiara też jest ważna, ale za to
odpowiedzialna jest Świątynia i Smoczy
Jeźdźcy. Jest świadomy tego, że czasem nie
jest sobą i robi złe rzeczy, ale nie swoim lu-
dziom, więc najczęściej potrafi jakoś to sobie
zracjonalizować.
Gotfryd Zaborra - Spełniony i aktor Hecy
Niegdyś wielki bohater i obrońca Świątyni.
Po odejściu smoka ma problemy z pamięcią.
Często zapomina w połowie konwersacji
z kim rozmawia. Nigdy jednak nie zapomi-
na swoich kwestii na scenie. Przed laty był
odpowiedzialny za wyrok śmierci na jednym
z aktorów Hecy za wystawienie obrazobur-
279
czej sztuki. Czując wyrzuty sumienia, ale nie
pamiętając powodu, zjawił się w Mallbonie.
Trupa wybaczyła mu dawne czyny i przy-
garnęła do siebie. Ożenił się z córką tego,
na którym wykonał wyrok śmierci.
Cele i motywacje: Heca stała się dla niego
nowym domem. Jest świadomy tego, że za
dawnych czasów oceniałby ich inaczej, ale
odkąd żyje pośród nich, wiele zrozumiał
i będzie walczył o bezpieczeństwo Hecy,
nawet poświęcając własne życie.
Pomysły na przygody
Miasto zaginionych dzieci
Od kilkunastu tygodni ze wszystkich miast
Pierścienia spływają do Arkivo doniesienia
o zaginięciach dzieci. Za każdym razem
zdarzenie wygląda podobnie: najpierw do
miasta przybywa Heca, następnie z domu
przyszłej ofiary znika szmaciany kot, a gdy
tylko cyrk opuszcza miasto - okazuje się, że
dziecka nie ma. Sytuacja zaczyna wymykać
się spod kontroli.
Pierwszy Szyb
Legendy o założeniu Mallbony są różne, ale
wszystkie mają jeden wspólny element - prace
w najstarszej kopalni doprowadziły do poja-
wienia się Shaine. Ponoć jej szyby prowadzą
do samego serca Blasku, a ci, którym uda
się tam dotrzeć, zdobędą wszystko, czego
pragną. Szary i Czarny Zakon nad wyraz
surowo rozprawiają się z ludźmi, którzy
choćby wspomną publicznie o tej legendzie.
Nie brakuje więc plotek o tym, że Świątynia
już dawno położyła łapy na błogosławień-
stwach Blasku. Niezależnie od wszystkiego
opowieść o Pierwszym Szybie przyciąga nie
tylko zwykłych awanturników, ale i ciekaw-
skich Smoczych Jeźdźców. Nikt jednak nie
powrócił z poszukiwań żywy.
 P rowincje
MERENZA

Dlaczego morze ma kolor amarantu? Wiele jest legend. Dla jednych to memento dawnych wo-
jen domowych. Inni wierzą, że na dnie dogorywa największa chimera, z jaką starli się Aslaug
i Ves, która raniona w serce Słoneczną Lancą wciąż broczy z otwartej rany. W kronikach mo-
jego rodu, a sięgają one wydarzeń sprzed Czasu Nocy, wyczytałem, że to wina magów, którzy
chcieli uczynić z morza źródło nieśmiertelności. Osobiście nie przykładam do tego najmniejszej
wagi. To, co zaprząta moją głowę, to uzurpatorzy zasiadający na moim tronie.

- Kartemos, Samowładca z Merenzy.

osłabnie, stabilność całego Imperium może

Hikanatoi
Farya Faraji
(2021)
Cesarstwo ciągnie się wokół całej linii brzego-
wej wewnętrznego morza o wodzie w kolorze
amarantu oraz wzdłuż dziesiątek dorzeczy,
sięgając daleko w głąb otaczających Merenzę
piaszczystych pustyń i skalnych pustkowi. Na
wschodzie prowincja ma również dostęp do
oceanu dzięki cieśninie pośród wulkanicznych
gór. Ziemia w cesarstwie jest żyzna, klimat
gorący, a akwedukty, zbudowane jeszcze
przed Czasem Nocy, pozwalają hodować
bujną roślinność nawet wiele kilometrów
od zbiorników słodkiej wody.
Woda o niezwykłej barwie, choć sama
nie ma nadnaturalnych właściwości, sprawia,
że wszystko jest tu zabarwione czerwienią
i różem - sierść zwierząt, barwa liści i kwia-
tów, nawet ziarnka piasku czy żyłki w białym
marmurze, z którego zbudowane są pałace
i posągi. U szlachetnie urodzonych „cesarska
czerwień” objawia się w postaci zabarwionych
na amarantowo tęczówek, co jest symbolem
czystości krwi.
Armia Merenzy jest jedną z najpotęż-
niejszych w Imperium. Cesarze ery Drugiego
Świtu solennie przyrzekli wierność Aslaugowi
i Świątyni. W zamian za obowiązek utrzy-
mania pax draconis w regionie otrzymali dużą
autonomię. Wszyscy wiedzą, że jeśli Merenza
zostać zagrożona.
Społeczeństwo cesarstwa dzieli się na
kilka kast: samowładców (w tym rodzinę
cesarską), szlachtę, kupców i rzemieślników,
żołnierzy oraz niewolnych. Ci ostatni nie
posiadają żadnych praw i zawsze znajdują się
pod czyjąś „opieką” - czyli w zasadzie stano-
wią czyjąś własność. Oficjalnie niewolnictwo
jest zakazane w Imperium, ale Świątynia
przymyka na to oko w ramach szacunku dla
dawnych obyczajów Merenzy. Człowieka nie
można kupić, ale można go odziedziczyć lub
otrzymać w prezencie. Nikt sam nie może
zmienić kasty, w której się urodził, a dziecko
zostaje przypisane do kasty rodzica o wyż-
szym statusie. Niewielu ludzi, niezależnie od
swojego statusu, kwestionuje system kasto-
wy czy dąży do jego zniesienia - większość
jest wychowana w przeświadczeniu, że tak
właśnie musi i powinien wyglądać świat.
Wiele obszarów cesarstwa Merenzy nie
doświadczyło niszczycielskiej potęgi chimer,
dzięki czemu zachowały się tu niezliczone
skarby kultury sprzed Czasu Nocy. Archiwa
rodów i kroniki umożliwiły kontynuowanie
dawnych tradycji, w tym najważniejszej -
dotyczącej legitymizacji władzy. Zgodnie
z obyczajem władać może tylko ten, kto nosi
Serce Lwa: koronę wykutą z ciężkiego metalu
o grafitowym odcieniu z wprawionym na
czole dużym, kunsztownie oszlifowanym
ametystem. Na cesarskim dworze zawsze
przebywa opiekun tego artefaktu, wyzna-
czony przez Szary Zakon.

280
Rozdział X
Przed Drugim Świtem korona należała
zawsze do jednej cesarskiej dynastii, która
rozwiązywała wewnętrzne tarcia raczej przy
pomocy mariaży, niż siły. Po dziś dzień wielu
samowładców chełpi się cesarską krwią -
określa się ich mianem Starej Szlachty. Po
Czasie Nocy, wskutek intryg i ingerencji
Smoczych Jeźdźców, korona zmieniła właści-
ciela. Obecnie znajduje się w rękach Młodej
Szlachty, która doszła do władzy w trakcie
odbudowy cesarstwa. Przeszłość pozostaje
nierozliczona, a Stara Szlachta wciąż zaku-
lisowo próbuje odzyskać władzę.
Obecnie cesarzem Merenzy jest sędziwy
i schorowany Anthemos. Następczyni tronu,
jego najstarsza córka Adelifa, została niedawno
wbrew swojej woli zabrana na Smoczą Wyspę.
281
Wróciła do ojczyzny na smoku, ale zgodnie
z prawem cesarstwa, Wybrańczyni nie może
zostać cesarzową - nie przed końcem służby.
Dlatego Anthemos zdecydował się odebrać
prawa pierworodnej córce i namaścił na na-
stępczynię tronu jej młodszą siostrę, Eleinę.
Ciekawostki i zwyczaje
Status słoni w Merenzie
Słonie cieszą się w Cesarstwie ogromnym
szacunkiem z uwagi na tradycję i wartość
bojową. Nie są traktowane jak zwierzęta,
lecz jak członkowie żołnierskiej kasty - za-
zwyczaj nawet z większym szacunkiem, niż
szeregowi żołnierze.

Cesarski strój
Polemnos II, jeden z cesarzy ery Drugiego
Świtu, uważał, że tylko szlachetne metale,
takie jak złoto i platyna, są godne, by dotykać
jego skóry. Od tamtego czasu w sytuacjach
formalnych członkowie rodziny cesarskiej nie
zakrywają nagości, a jedynie noszą wystawną
biżuterię z cennych kruszców - diademy,
naszyjniki, bransolety, nagolenniki, pasy
czy pierścienie.
Kulturowa niewidzialność
Osoba publiczna, nosząca rytualną maskę
ze złota i kości słoniowej, jest przez wszyst-
kich traktowana, jakby przebywała w innej
rzeczywistości. Nic, co zrobi, nie zostanie
zauważone, nic, co powie, nie zostanie usły-
szane, chyba że przez kogoś, kto również
zasłania twarz maską. W taki sposób nawet
cesarz w środku uczty może bezpiecznie
porozmawiać z kimś ze swojego dworu.
Ważne miejsca
Port w Cieśninie Dantia
Największa metropolia Merenzy, która zapiera
dech w piersiach swoim ogromem i stanowi
drugie, po stolicy, serce cesarstwa. Każdy statek,
który chciałby wypłynąć z wewnętrznego
morza na otwarty ocean, musi przepłynąć
przez cieśninę i złożyć hołd lokalnemu sa-
mowładcy - Temenosowi IX. Oznacza to,
że dobrobyt i stabilność Merenzy zależy od
dobrych stosunków cesarza z władcą Cieśniny
Danti. Jeśli Temenos zechciałby wypowie-
dzieć posłuszeństwo, mógłby zdusić handel
i sprowadzić cesarza na kolana. Jedyne, co
go powstrzymuje, to tradycja - Serce Lwa
wciąż jest w posiadaniu Anthemosa.
Wyspy niczyje
Na wewnętrznym morzu Merenzy jest wiele
niezbadanych wysp. Niektóre stały się domem
zbiegłych niewolników, którzy w grotach
i jaskiniach utworzyli swoje małe republiki.
Inne wykorzystywane są przez piratów, któ-
rzy pośród skalnych zębów ukrywają swoje
niewielkie floty łupieżcze. Bez wątpienia
282
P rowincje
są też i takie, gdzie ukrywają się spiskowcy
i magowie, pragnący położyć kres dynastii
panujących cesarzy i wprowadzić nowy
porządek.
Wulkan Avysso
Nie żyje już nikt, kto pamiętałby ostatnią
erupcję Avysso. Ten ogromny wulkan jest
najwyższym szczytem pasma górskiego za-
chodniej części cesarstwa. Ostatnia erupcja
przyniosła katastrofalne skutki, niszcząc
okoliczne miasta. Po dziś dzień do spopie-
lonych ruin u podnóża wulkanu zapuszczają
się poszukiwacze skarbów. Krater natomiast
upodobała sobie Adelifa, bo tylko tam wraz
ze swoją smoczycą mogą być naprawdę same
i mieć chwilę wytchnienia od polityki.
Postaci niezależne
Cesarzówna Eleina - spadkobierczyni
Merenzy
Młodsza córka cesarza Anthemosa i nowa
następczyni tronu Merenzy. Ponieważ nie
ona miała być kolejnym cesarzową, zgodnie
z tradycją mogła sama stanowić o swoim
wychowaniu i nauce. Co za tym idzie, od-
dawała się przyjemnościom i nie przykładała
zbyt wielkiej wagi do polityki. Sytuacja się
zmieniła, ale Eleina wcale nie chciała zmie-
nić swojego nastawienia do życia. Zmusiło
to jej ojca do uwięzienia córki na terenie
cesarskiego pałacu.
Cele i motywacje: Eleina marzy o tym, że
kiedy już zostanie władczynią Merenzy,
uwolni się od nieprzyjemnych obowiązków.
Jest uparta i rozkapryszona, ale nie głupia.
Zdaje sobie sprawę, że jej życie się zmieniło
i będzie musiała zaangażować się w politykę.
Chce to jednak robić na własnych zasadach.
Adelifa Nieobecna - Smocza Jeźdźczyni
o cesarskiej krwi
Była wychowywana, by rządzić Merenzą, ale
po zostaniu Smoczą Jeźdźczynią utraciła swój
tytuł na rzecz młodszej siostry. Ceną jej Więzi
była ambicja. Smoczyca Adelify nieustannie
podsyca jej pragnienie odzyskania władzy.
Rozdział X
Adelifa tylko kilka razy odwiedziła Vesedę,
stąd jej przydomek. Głównie przebywa na
dworze swojego ojca, angażując się w lokalną
politykę i budując swoją pozycję.
Cele i motywacje: Adelifa chce odzyskać utra-
cone dziedzictwo. Wie, że póki jest Smoczą
Jeźdźczynią, nie może zostać cesarzową, ale
wierzy, że tron jest jej przeznaczony i zamierza
go zdobyć. Rozsądek podpowiada jej, że sio-
stra na tronie będzie łatwa do kontrolowania
i odda go z ulgą, kiedy przyjdzie odpowiedni
moment, ale dumny i porywczy charakter
nie pozwala patrzeć spokojnie, jak Serce Lwa
trafia do kogoś innego. A jednak Adelifa
nie chce przejąć władzy siłą. Bez poparcia
arystokracji Merenzy nie będzie cesarzową,
lecz tyranką, a nie takiej przyszłości pragnie.
Queren Ślepy - niewidomy doradca cesarza
Na Cesarskim dworze mówi się, że sam wy-
łupił sobie oczy, aby lepiej słyszeć sekrety
innych. Uważany jest za jedną z najlepiej
poinformowanych osób w Merenzie. Mimo
to szacunek, jakim jest darzony, nie wynika
ze strachu - cieszy się opinią dobrego i spra-
wiedliwego człowieka. Mało kto wie, że Qu-
eren jest młodszym bratem cesarza i de facto
prawowitym spadkobiercą tronu Merenzy.
Wskutek dworskich spisków, jeszcze jako
niemowlę, został otruty. Aby ratować życie,
medycy musieli usunąć mu oczy. O prawdzi-
wej tożsamości Querena wie jedynie cesarz.
Cele i motywacje: nie pożąda władzy, lecz
jako patriota marzy o świetlanej przyszłości
cesarstwa. Poprze i będzie wspierał tę osobę,
którą uzna za najlepszego władcę Merenzy.
Junko „Dziecko Przypływu” - nadzieja
niewolnych
Dziecko Przypływu to największa bolączka
kupców i pomniejszej szlachty cesarstwa.
Napada na statki handlowe lub zapuszcza
się w głąb lądu. Celem tych wypraw nie
jest jedynie rabowanie, ale przede wszyst-
kim mordowanie tych, którzy krzywdzą
swych niewolnych. Jak wielu sławnych pi-
ratów, banitów i awanturników Junko nie
ma przeszłości, a jedynie legendy o swoim
pochodzeniu. Mówi się, że od maleńkości
283
pływało na kupieckiej galerze. Że jest bękar-
cim dzieckiem cesarza, któremu odmówiono
legitymizacji. Że zrodziło je samo Morze
i wyrzuciło na brzeg, aby wypełniało wolę
dawnych bogów. Być może ziarno prawdy
kryje się w każdej z tych opowieści.
Cele i motywacje: Junko brzydzi się nie-
wolnictwem. Najchętniej walczyłoby o jego
zniesienie, ale zdaje sobie sprawę, że na razie
nawet sami niewolni by tego nie chcieli.
Z każdym napadem staje się coraz śmielsze
i choć na razie nie odważyło się podnieść
szabli na któregoś z samowładców, nie ulega
wątpliwości, że kiedyś do tego dojdzie.
Pomysły na przygody
Serce Lwa
Tajni agenci Temenosa doprowadzają do nagłej
choroby i śmierci cesarza. Jednocześnie znika
Wierny z Szarego Zakonu, którego zadaniem
było pilnowanie Serca Lwa - potężnego ar-
tefaktu, za pomocą którego można naginać
całe tłumy do swojej woli. Tymczasem Eleina
zgadza się wyjść za Temenosa i zakończyć
waśń między Starą i Nową Szlachtą Merenzy.
Ślub ma się odbyć w porcie Danti. Narzeczona
wraz z Sercem Lwa wyrusza w drogę w ob-
stawie cesarskiej gwardii i oddziału bojowych
słoni. Adelifa nie wie o zdradzie Temenosa,
ale widzi w tym swoją szansę na odzyskanie
korony. Planuje przechwycić artefakt i ukryć
go do czasu, aż będzie mogła powrócić na
tron Merenzy jako prawowita władczyni.
Kiedy wieści docierają do Vesedy, kapłani
proszą Skrzydło Smoczych Jeźdźców o wzię-
cie udziału w cesarskim ślubie i upewnienie
się, że w zamieszaniu artefakt nie wpadnie
w niepowołane ręce.
Ukryte na dnie morza
Na dnie morza spoczywa jedna z pierwszych
chimer, z którą starli się Aslaug z Vesem -
wciąż żywa. W letargu utrzymuje ją tkwiąca
w jej sercu drzazga z kryształowej lancy.
Dziecko Przypływu zostało zmanipulowane
przez pewnego maga i wierzy, że odłamek
ten ma magiczną moc, dzięki której uda mu
się na zawsze odmienić los niewolnych.
 P rowincje
SIVERRA

Patrzyłem ze szczytu wieży jak urzeczony. Na dachy, kamienice, place, skwery. Na ludzi jak
mrówki biegających po ulicach, uwijających się w porcie. Na żagle otwierające się i zamykające
jak pąki białych kwiatów. Na wyziewy garbarni po drugiej stronie murów, otoczonej śmiet-
niskiem, w którym te same mrówki szukają pożywienia. Czy tak wygląda świat ze smoczego
grzbietu? Czy dlatego Wybrańcy bywają zdystansowani, pogardliwi i okrutni? Bo widzą nas
jak mrówki? Czy dlatego tacy dla swoich sąsiadów byli nasi gospodarze?

- z nieocenzurowanej wersji „Opisania Imperium”, pamiętników Nicolasa Uddina,

kupca i podróżnika z Vesedy.

Siverra to gigantyczne miasto portowe W Siverrze rządzi Doża wybierany przez

położone nad brzegiem morza w delcie
rzeki Charii. Samo w sobie stanowi osobną
prowincję na mapach Imperium. Punktem
centralnym metropolii jest niebosiężna wieża,
której szczyt zwykle niknie w chmurach. To
świątynia Aslauga, wielkością ustępująca tylko
tym w Vesedzie. Jej głęboki cień, padający
na kolejne dzielnice, wyznacza rytm życia
mieszkańców miasta.
Świątynia stoi w centrum olbrzymie-
go placu, otoczona przez posągi dawnych
Wybrańców, wznoszące się ponad pierw-
sze rzędy kamienic-pałaców, w których
mieszkają dożowie i patrycjusze. Wyższe
poziomy kamienic są połączone mostami,
by możni nie musieli wędrować ulicami
wraz z pospólstwem. Dalej znajdują się
domy mieszkalne usługodawców i członków
miejscowych cechów, rynki pełne straganów,
otoczone składami i gospodami, a potem
potężne mury, w których jedyną większą
wyrwą jest olbrzymi port. Z gęstwiny za-
budowań, pełnej przeładunkowych żurawi,
w wodę zatoki wbijają się kolce długich na
kilometry kamiennych pomostów.
Za murem, zwłaszcza wzdłuż rzeki, cią-
gnie się podgrodzie nieoficjalnie podzielone
na kilka dzielnic mniejszej i większej biedy.
To rejon masarni i garbarni oraz królestwo
żebraków, złodziei i morderców. Podgrodzie
zajmuje trzy razy więcej przestrzeni niż reszta
miasta, a mieszka tam dziewięć dziesiątych
ludności Siverry. Do prowincji należą jeszcze
malownicze winnice i leżące wokół miasta
pola uprawne.
Radę Doży, składającą się z przedstawicieli
najbogatszych rodów kupieckich. Wielu z nich
jest kontrolowanych przez Złoty Zakon, któ-
ry dzięki temu decyduje o większości spraw
w mieście. Niemal równie duże wpływy,
co Rada, ma najsilniejsza z lokalnych grup
przestępczych, czyli Fa Ara - Szczodre To-
warzystwo. Fa Ara z kolei jest ściśle związana
z Czarnym Zakonem - finansuje dużą część
jego działalności w zamian za przymykanie
oka na pewne sprawy.
Siverra to kluczowe miejsce na mapie
szlaków handlowych. Nic dziwnego, że
mieszczą się tu główne siedziby wielu gildii
handlowych, stowarzyszeń usługowych, cechów
rzemieślniczych oraz kompanii najemnych,
wynajmujących swe usługi przy ochronie
statków lub konwojów. Najemnicy przydają
się także w samym mieście. Przestępczość
w Siverrze jest zorganizowana w duże grupy,
jednoczące się pod znakami ulic lub dzielnic.
Wszystkie są finansowane przez kupców,
choć na tym etapie nie wiadomo już, czy to
opłata za usługi, czy zwyczajny haracz. Na
podgrodziu, gdzie Czarni nie działają tak
sprawnie i gdzie raczej nie zapuszczają się
nocą, zdarzają się prawdziwe bitwy gangów.
Kwestia bezpieczeństwa w mieście nie
zaprząta głów patrycjuszy, którzy swoje
bogactwo oraz pozycję handlową i religij-
no-administracyjną wykorzystują, by domi-
nować sąsiadów. Im większy wpływ Siverry
w regionie, tym łatwiej kompanie handlowe
i organizacje przestępcze mogą rozszerzać
swoją działalność poza granice prowincji.

284
Rozdział X
Zresztą, bądźmy szczerzy - czasem ciężko
odróżnić jednych od drugich. Konkurencja
jest na tyle zacięta, że tylko czekać, aż któ-
raś z grup zacznie korzystać z magicznych
przedmiotów i pomocy magów, by zdobyć
przewagę…
Flight Over Venice 1
Assassin’s Creed 2 OST
(2015)
Ważne miejsca
Rozlewiska - część podgrodzia na nadmor-
skich płyciznach
Na Rozlewiskach żyje się z dnia na dzień, bo
podzielona na tysiące strumieni rzeka nie-
ustannie się zmienia. Tam, gdzie wczoraj stał
dom, dzisiaj może płynąć wartko woda. Te
nieliczne miejsca, którym udało się utrzymać
na dłużej - stara tawerna, Sieciowisko, burdel
Harena oraz Kompostownik - zdążyły obro-
snąć legendą, a ich właściciele są traktowani
z szacunkiem. Na Rozlewiskach jest wszystko,
co przyniesie rzeka - czasem ryby i drewno,
czasem trupy i skrzynie ze skarbami. Dlatego
o kontrolę nad tym terenem nieustannie toczą
się krwawe walki. Rozlewiska wychowują
twardych ludzi. Tak jak bogacze z centrum
Siverry boją się mieszkańców podgrodzia,
tak na podgrodziu unika się zwady z ludźmi
z Rozlewisk.
Zarzecze - letnie rezydencje patrycjuszy
Bajecznie bogatym patrycjuszom było za cia-
sno nawet w przestronnym centrum Siverry.
Tak powstało Zarzecze - skupisko luksuso-
wych willi z pięknym widokiem na morze,
otoczonych ogrodami i łąkami, położone na
skarpie po drugiej stronie Charii. Zarzecze
jest otoczone murem i dobrze strzeżone, tak
samo, jak prowadzący do niego most przez
rzekę, wsparty na kamiennych przęsłach
oraz ubity, szeroki trakt. Zarówno most, jak
i drogę uważnie patroluje straż miejska oraz
prywatne wojska domów handlowych.
285
Postaci niezależne
Fa Ernesta Havia - członkini Fa Ara
Bogata i wpływowa mieszkanka Siverry,
była kondotierka. Po latach czynnej służby
założyła własną kompanię najemną, zajmującą
się obecnie ochroną większości dóbr domów
handlowych Siverry. W imieniu Fa Ara Havia
nadzoruje „legalny przemyt” - płaci Czar-
nemu Zakonowi łapówkę za przepuszczanie
wskazanych statków i dba o to, by nikt spoza
Szczodrego Towarzystwa nie zarabiał na
przepływie magicznych artefaktów i krysz-
tałów przez Siverrę.
Cele i motywacje: Ernesta dąży do zwięk-
szania wpływu i majątku. Nie ma żadnych
skrupułów - jest skłonna współpracować
z magami i finansować ich poczynania. Co
więcej, marzy o kupieniu sobie własnego
Wybrańca! Zamierza wykorzystać swoje
bogactwo i kontakty, żeby przekonać ja-
kiegoś Smoczego Jeźdźca do zabrania na
Smoczą Wyspę, któregoś z całkowicie od
niej zależnych młodych zabijaków.
Mont’Oavare - Uczciwy Kapitan
Czarny Zakonnik, który wychował się na
Rozlewiskach. Widząc, jak szajki żerują na
ludziach, zamiast przyłączyć się do nich jak
większość, postanowił wypowiedzieć wojnę
bandytom i wstąpił do Zakonu Porządku.
Szybko przekonał się, że uczciwość i nieprze-
kupność są traktowane w Siverrze jak wady,
także wśród przedstawicieli władzy. To dlatego
trafił na statek Straży Wybrzeża. Uznano,
że przemytnicy działają zbyt skutecznie,
by jeden nieprzekupny kapitan coś zdziałał.
To był poważny błąd. Kiedy Mont’Oavare
stracił zaufanie do przełożonych, rozpoczął
w sekrecie własną wojnę z przestępcami.
Wraz z wierną załogą okrada i pali statki
przemytników. Łupami dzieli się z ludźmi
ze swojej dzielnicy.
Cele i motywacje: młody jeszcze kapitan
wierzy, że może zmienić świat. Zbiera
skonfiskowane na statkach magiczne przed-
mioty, by przekazać je pierwszej osobie
spośród Szarych Kapłanów lub Smoczych
Jeźdźców, której zaufa. Chciałby nie tylko
obalić nieformalne rządy Fa Ara - organizacji

odpowiedzialnej za mnóstwo śmierci w jego
rodzinnej dzielnicy - ale też wymóc na Vese-
dzie uważniejsze przyjrzenie się działalności
Złotego i Czarnego Zakonu w prowincji.
Ponder Terra-Holz - tajemnicza szara
eminencja
Niepozorny mężczyzna widywany w to-
warzystwie wielu członków Fa Ary oraz
zakonników Złotego Zakonu. Nie wiadomo,
gdzie mieszka, ani skąd ma pieniądze, skoro
nie jest oficjalnie właścicielem żadnego domu
handlowego czy choćby pojedynczego statku.
Wiadomo natomiast, że cieszy się szacunkiem
nawet największych zbirów z podgrodzia.
W rzeczywistości Terra-Holz jest magiem,
którego umiejętności są bezcenne dla ludzi
z nadmiarem ambicji i brakiem skrupułów.
Jest też protegowanym Złotego Zakonu -
chociaż kapłani raczej nie zdają sobie sprawy
z tego, że używa magii. Najpewniej uważają,
że jest po prostu świetnie poinformowanym
i wpływowym człowiekiem, którego warto
mieć po swojej stronie.
Cele i motywacje: Ponder przede wszystkim
pragnie poczucia bezpieczeństwa, które mają
mu zapewnić wpływy i pieniądze. Stara się
nie być ostentacyjny i maskuje swoje bogac-
two. Mieszka w jednej z mniej wystawnych
kamienic, ubiera się dość skromnie jak na to-
warzystwo, w którym przebywa i nie posiada
żadnych dużych aktywów na wyłączność. Jest
za to udziałowcem większości gildii i domów
handlowych. Chyba nikt nie przypuszcza, że
tak naprawdę należy do najzamożniejszych
ludzi w Siverrze - a to oznacza naprawdę
niewyobrażalny majątek. Zrobi wszystko,
żeby nie musieć porzucać miasta, w którym
udało mu się zbudować tak wygodne życie.
Pomysły na przygody
Gry i zabawy
Potężni kupcy Siverry są tak przyzwyczajeni
do wielkiej polityki, że nawet na Wybrańców
patrzą jak na figury, które można przesuwać
po planszy zgodnie z własną agendą. Dlatego
Fa Ernesta Havia wykorzysta swoje koneksje
wśród kapłanów do wezwania Smoczych
286
P rowincje
Jeźdźców pod pretekstem odkrycia spisku
przeciwko Imperium. Tak naprawdę zamierza
napuścić Skrzydło na jednego z konkurentów,
który sprowadził do miasta duży ładunek
kryształów bez jej wiedzy i zezwolenia – oraz
bez opłacenia należnego podatku. Szefowa
przemytników uważa, że w ten sposób nie
tylko wykaże się wiernością Imperium, ale
i będzie miała szansę osobiście zapoznać
się z Wybrańcami. Zamierza ugościć ich
tak, żeby przyćmić nawet splendor Vesedy
i w odpowiednim momencie przedstawić
swojego kandydata na Smoczego Jeźdźca.
Dobre chęci
Potężny artefakt, przechowywany w skrytce
Uczciwego Kapitana bez nadzoru Szarego
Zakonu i żadnych środków ostrożności razem
z dużą liczbą klejnotów i surowych krysz-
tałów, spowodował pojawienie się chimery
- a co za tym idzie także Skrzydła Smoczych
Jeźdźców. Walka w ciasno zabudowanej
i tłumnej metropolii bez olbrzymiej ilości
niewinnych ofiar to jedno wyzwanie. Nie
mniejszym będzie późniejsze poszukiwanie
winnego w miejscu, gdzie każdy ma coś na
sumieniu.
Dosyć!
Wśród mieszkańców podgrodzia, mających
dość codziennego znoju w cieniu świątyni,
znalazł się przywódca, który umie ich po-
prowadzić. Chcą zmienić swój los w jedyny
sposób, jaki znają - przemocą. Tłum uzbrojony
w zdobyty w magazynach oręż rozpoczyna
protest, który szybko przeradza się w za-
mieszki, a po przedarciu się przez mury do
centrum miasta - w grabieże i rzeź. Jak na
sytuację wpłyną obecne w mieście magiczne
artefakty? Po czyjej stronie stanie Uczciwy
Kapitan? Albo pragnący spokoju i stabilizacji
Ponder? No i czy to możliwe, żeby był on
jedynym użytkownikiem magii w tak ol-
brzymiej metropolii? Jaką sytuację zastanie
w mieście wezwane na pomoc Skrzydło?
Rozdział X
UNA VARNA - WIELKIE STEPY
Nie występujemy przeciw Imperium, a przeciw czerwonym zbrojom, potworom, których
jedynym celem jest niszczyć. A skoro tak, to wy, Obrońcy Stepu, bądźcie naszymi Wybrańcami!
Kiedy kopyta bawołów zgniotą, rozdepczą pychę czerwonych zbroi, na Una Varna
- z przemówienia Wilka Zimowej Nocy na wiecu plemion Varnatii.
Deszczową wiosną i skwarnym latem
stada bawołów przemierzają bezkresne stepy.
Za nimi zaś ciągnie koczowniczy lud Var-
natii, dawni władcy trawiastych pustkowi.
Kiedy nadchodzi sroga zima i tęgi mróz
ścina ziemię, bawoły gromadzą się na Ro-
gatym Wybrzeżu, gdzie łagodniejszy klimat
pozwala im przetrwać do wiosny. Varnatii
czekają wraz z nimi na kolejną wędrówkę.
Tak było od zawsze, ale czasy się zmie-
niły. W trakcie Długiej Nocy i Drugiego
Świtu na Rogate Wybrzeże przybyli osadnicy
z dalekich stron: lud Partarów i lud Hara.
Odkryli, że w tej części stepu ziemia jest
bardzo żyzna, dlatego zaczęli ją uprawiać.
Przez lata zagarniali coraz większe jej poła-
cie, odbierając step bawołom. Musiało więc
dojść do konfliktu z koczownikami, a ten
z czasem przerodził się w krwawą waśń.
Okazało się, że Varnatii, którzy dotychczas
sporadycznie wdawali się w wewnętrzne
wojenki pomiędzy plemionami, wyrośli na
solidną siłę militarną. Zaczęli atakować i
grabić kupieckie karawany podróżujące po
morzu traw, a czasem wręcz wypuszczać się
na łupieżcze rajdy poza rodzimy step. Dlatego
do Una Varna przybył Czerwony Zakon z
misją czuwania nad pax draconis.
Już szeregowi wojownicy Varnatich, a
właściwie łowcy na rączych koniach, potra-
fiący wtopić się w step jak widma, okazali się
dla Czerwonego Zakonu twardym orzechem
do zgryzienia. Najdotkliwsze straty zadali
jednak imperialnym wojskom Obrońcy Ste-
pu. To Varnatii dosiadający bawołów z Una
Varna, potężnych rogatych bestii, sięgających
nawet trzech metrów w kłębie. Obrońcy to
mężczyźni i kobiety o żelaznych ciałach i
woli zdolnej okiełznać najsilniejsze bawoły
w stadzie. Stanowią oddzielną kastę, której
287
znów będzie można żyć w spokoju.
nie wolno mieszać się w politykę między
plemionami. Cieszą się olbrzymim szacun-
kiem. Ich obowiązkiem jest prowadzenie stad,
rytualne pojedynki, dzięki którym można
bezkrwawo rozwiązywać spory oraz - co
najważniejsze - stawanie do walki ramię w
ramię, gdy okaże się, że coś grozi wszystkim
Varnatii. Obrońcy Stepu są siłą, z którą musi
się liczyć nawet Czerwony Zakon.
Wreszcie Świątynia, zaniepokojona
przeciągającym się konfliktem, przekazała
całkowitą władzę nad Una Varna Zakonowi
Smoczego Ognia. Czerwoni próbują odzyskać
kontrolę nad prowincją w brutalny sposób.
Wcielają coraz więcej miejscowych do armii
i wysyłają w dalekie rejony Imperium.
Land Of The Gods
Jan J. M.
(2018)
Ważne miejsca
Etoria - miasto ludu Partarów
Miasto namiotów, gdzie nad ulicami roz-
ciąga się baldachimy, na ziemi leżą dywany
i maty, a obcy często nie orientują się, czy są
jeszcze na zewnątrz, czy już u kogoś w domu.
Ruchome mury miasta zbudowano z olbrzy-
mich tarcz, a zamiszkujący Etorię Partarowie
cieszą się sławą niepokonanych wojowników.
Dzięki temu Etoria utrzymuje status niepod-
ległej enklawy. Miasto żyje głównie z handlu,
więc wszyscy są tu mile widziani - o ile rzecz
jasna mają czym zapłacić lub co sprzedać.

Kurballa - miasto ludu Hara
Rozległe, lecz niskie miasto z wypalanej cegły,
zamieszkane głównie przez Hara - przy-
byszów z mroźnej pustyni, którzy skryli się
na stepach przed chimerami. Teraz to rolnicy
i handlarze, którzy pracują nad zmianą Una
Varna w miejsce zdatne dla nich do życia -
drążą studnie, sadzą drzewa i budują domy.
Nie darzą szacunkiem koczowników i pogar-
dzają tymi, którzy próbują się zasymilować.
Baszani - twierdza Czerwonego Zakonu
Baszani pojawiła się, gdy Imperium pierwszy
raz potrzebowało armii, by utrzymać pokój
w okolicy. Potężną twierdzę otaczają ka-
mienne budynki i morze namiotów. Miasto
zamieszkują urzędnicy, rodziny wojskowych,
kapłani i ci, którzy im służą - zarówno Hara,
jak i nieliczni Varnatii, którzy uznali, że
czasy się zmieniły. Baszani uważane jest za
stolicę prowincji.
Ważne postacie
Wilk Zimowej Nocy - wódz plemienia
Urdan
Plemię Urdan słynie z nieuchwytnych zwia-
dowców i nieustraszonych wojowników,
a jego stary wódz, Wilk Zimowej Nocy, cieszy
się wielkim poważaniem wśród wszystkich
Varnatii. To dzięki niemu łupieżcze ataki
nie są przypadkowe - odganiają kupców od
pastwisk oraz niszczą osady położone najbliżej
tras wędrówek zwierząt i plemion. Wilk ma
też szpiegów w miastach, którzy mówią mu
o ruchach wojsk Czerwonego Zakonu oraz
informują o karawanach ruszających na step.
Cele i motywacje: Wilk Zimowej Nocy
akceptuje istnienie Imperium, lecz tylko,
jeśli będzie ono traktować Varnatii jako
prawowitych i jedynych władców stepu.
Nienawidzi Hara i Partarów równie mocno,
co Czerwonego Zakonu. Szanuje jednak
Wybrańców - kiedyś nawet marzył, że jego
ukochana córka, Jesienna Orlica, zostanie
Smoczą Jeźdźczynią i swoim autorytetem
pomoże plemionom odzyskać władzę nad
Una Varna. Od kiedy się poróżnili, pragnie
wysłać na Smoczą Wyspę syna, Błyskawicę
Letniej Burzy.
288
P rowincje
Jesienna Orlica - Obrończyni Stepu
Wojowniczka z plemienia Urdan, rozdarta
między poszanowaniem tradycji a świado-
mością, że nie da się wrócić do przeszłości.
Uważa, że miejsca na stepie wystarczy i dla
bawołów, i dla miast - dlatego wszyscy
mieszkańcy Una Varna powinni się zjed-
noczyć i wspólnie dążyć do wyrwania pro-
wincji z łap Czerwonego Zakonu. Kiedy na
wiecu Wilk Zimowej Nocy zwrócił się do
Obrońców o pomoc, przemawiała przeciw
niemu, nie chcąc dopuścić do otwartej wojny.
Ojciec nazwał ją tchórzem i publicznie się
jej wyrzekł.
Cele i motywacje: Jesienna Orlica nie jest
przeciwna wojnie jako takiej. Zgadza się
z ojcem w jednym - tylko miażdżąc siły
Czerwonego Zakonu mieszkańcy Una Varna
mogą sprawić, że Imperium potraktuje ich
poważnie. Szuka sposobu, żeby pogodzić się
z Wilkiem Zimowej Nocy i przekonać go, że
Hara i Partarowie to nie kolejni wrogowie,
a cenni sojusznicy przeciwko Czerwonym.
Spiekra Szart - władczyni Etorii
Otoczona szacunkiem przywódczyni, któ-
rej prawdziwego wieku nikt się nie domy-
śla - jest bowiem potężną szamanką, która
pamięta jeszcze Czas Nocy. Bez jej pomocy
Partarowie nie przetrwaliby na stepach, jest
ich na to zbyt mało. Jednak stojące wokół
miasta tarcze to magiczne artefakty, w które
wprawione są drobne, pokryte maskującą
farbą topazy. Ich moc sprawia, że Partarowie
wydają się potężniejsi, niż są w rzeczywistości
i zniechęca przeciwników do ataku. Sama
Spiekra także korzysta na co dzień z magii:
nosi bransolety, które wyglądają na żelazne,
ale skrywają w sobie jadeit. Korzysta z jego
mocy do przedłużenia sobie życia, odwracania
podejrzeń oraz sprawiania, że w Etorii żyje
się odrobinę lepiej niż w innych miejscach
na stepie.
Cele i motywacje: szamanka dba przede
wszystkim o dobro swojego ludu i korzysta
z mocy niezwykle ostrożnie. Zna zagro-
żenia płynące z magii oraz nie życzy sobie
niczego, co mogłoby sprowadzić Szarych lub
Smoczych Jeźdźców do jej miasta. Dlatego
bezlitośnie zabija każdego maga, którego
odkryje w okolicy i przechwytuje wszystkie
Rozdział X
magiczne artefakty z czarnego rynku. Nie
trzyma ich jednak w Etorii, lecz ukrywa
w jaskiniach pod wzgórzami Kirgan, wy-
znaczającymi naturalną granicę stepu na
południu prowincji.
Orasta - magini poszukująca zaginionej
mentorki
Niegdyś akolitka Szarego Zakonu, obecnie
młoda magini-renegatka, która zgłębia zaka-
zaną wiedzę pod skrzydłami starej mistrzyni,
Darajny. Uciekając przed Szarymi Żmijami,
kobiety musiały się rozdzielić - po zgubie-
niu pościgu miały się spotkać ponownie
w Kurballa. Jednak Darajna nie pojawiła się
na umówionym spotkaniu - w międzyczasie
jej prawdziwa natura została odkryta przez
Spiekrę, która dyskretnie pozbyła się obcej
magini.
Cele i motywacje: Orasta jest przekonana, że
mentorka nie porzuciłaby jej celowo. Przy-
puszcza, że została uwięziona przez Szary
Zakon albo rany nie pozwoliły jej dotrzeć
w umówione miejsce. Zamierza ją odszukać
i uratować, ale kiedy dowie się o jej śmierci,
zapała żądzą zemsty. W zależności od tego,
kogo Orasta będzie winić za śmierć Darajny,
przeciwko temu obróci się jej gniew.
Harbert de Torre - Czerwony Komtur
Klasyczny wojskowy, który uważa, że porzą-
dek można zaprowadzić tylko siłą. Na napady
Varnatich odpowiada coraz drastyczniejszymi
represjami, głównie stosowaniem okrut-
nych, nieadekwatnych do przewin kar oraz
przymusowym wcielaniem pochwyconych
koczowników do armii i wysyłaniem ich
w najodleglejsze zakątki Imperium. Miasto
również trzyma żelazną ręką. Pozwala działać
kapłanom z innych zakonów, ale wszystkie
ważne stanowiska obsadza Czerwonymi lub
zależnymi od niego cywilami.
Cele i motywacje: Komtur jest przekonany,
że prowincja ucywilizuje się, dopiero kiedy
koczownicy przestaną istnieć. Świadomie
uciska ludność i czeka na pretekst - jak ślady
używania magii lub dołączenie do konflik-
tu Obrońców - żeby móc wezwać posiłki
i rozwiązać problem Varnatii raz na zawsze.
289
Pomysły na przygody
Kopalnie na Una Varna
Zanim Czerwony Zakon uzyskał władzę
nad Una Varna, Złoci wykupili prawa do
eksploatacji złóż metali pod wzgórzami
Kirgan. Po rozpoczęciu wydobycia odkryli
naturalne jaskinie, w głębi których (choć
zakon jeszcze o tym nie wie) znajduje się
skarbiec magicznych artefaktów Spiekry. Za-
bezpieczyli łup i wezwali na pomoc Szary
Zakon, ale w międzyczasie o skarbcu do-
wiedział się Wilk Zimowej Nocy. Wódz
Varnatii uznał to za znak od duchów stepu.
Zamierza zdobyć artefakty i wykorzystać je
do walki z Czerwonymi.
Wróg moich wrogów
Smoczy Jeźdźcy, podążając tropem ściganej
przez Żmije Darajny, docierają do Kurballa.
Tam orientują się, że o maginię wypytywała
młoda kobieta spoza stepów. Jeśli pójdą jej
śladem, odkryją, że zwróciła się po pomoc
do Obrońców i stała się prawą ręką Jesien-
nej Orlicy. Varnatii przekonała Orastę, że
za śmierć jej mentorki musi odpowiadać
Czerwony Zakon. Magini ma być jej kartą
przetargową w pertraktacjach z Wilkiem
Zimowej Nocy - jeśli przywódca zdecyduje
się na sojusz z Hara i Partarami, magia Ora-
sty wesprze go w walce z armią Imperium.
Nadciąga burza
W odpowiedzi na represje Komtura Wilk
Zimowej Nocy zebrał sojuszników. Wielka
armia Varnatich, wspierana przez Obrońców,
ruszyła w stronę Baszani. De Torre tylko na
to czekał. Przyłączenie się jeźdźców bawołów
do buntu to wystarczający powód, by żądać
posiłków! Jednak Komtur ma w Vesedzie
wielu wrogów, więc przybycie dodatkowych
oddziałów opóźnia się, a armia Varnatich ro-
śnie w siłę. Jeśli nikt nie powstrzyma wojny,
stepy wkrótce staną się czerwone od krwi.

A E
Akcja 104
Aktywacja Fiaska 96
Animusz 45
Odzyskiwanie Animuszu 97
Utrata Animuszu 97
Archetyp smoka 48
Archetypy 40
ArgavaSavannaLeyehe 31
Arkana Magii (umiejętność) 41
Arystokrata (archetyp) 24
Aslaug 50
Aspekty (chimery) 215
Ataki (chimery) 214
Atak w zwarciu 108
Atak z dystansu 108
B Gracz 9
Błogosławione Skrzydło 152
Bohaterka (archetyp) 22
Brawura (talent) 26
Buntowniczka (archetyp) 26
C I
Cechy 40
Cel Dramatyczny 105
Cena Więzi 42
Charakter smoka 58
Czaramna 52
Czas i przestrzeń (walka) 104
D Kampar 56
Demokracje 142
Despota (relecja) 73
Domeny zakonów 143
Doświadczenie 102
Kupowanie Talentów 102
Rozwijanie Mocy Smoka 102
Rozwijanie Umiejętności 102
Rozwijanie Więzi 102
Wydawanie PD 102
Zdobywanie PD 102
Dystans 104
Dziedziny 142
Dziewięcioro 173
Dzikie ziemie 141
I ndeks
Indeks
M
Efekty magiczne 190 Magia obronna 189
Etap Czynów Diad 230 Bariery 189
Etap Czynu Skrzydła 232 Magiczne pułapki 189
Etap podsumowa ń 233 Magiczne strefy 189
Magiczni strażnicy 189
F Zaklinania 189
Fai Lee 55 Magiczny przedmiot (talent) 32
Fiasko 96 Majestatyczny
Fiasko a Kości Magii 97 Olbrzym (archetyp s.) 50
Forsowanie rzutu 96 Manewr 108
Forsowanie: Kości Magii 107 Manewr Skrzydła 111
Forsowanie: Moce Smoka 107 Mat ane Hey 35
Mądrość (cecha) 40
G Mechanika 9
Głos Aslauga 124 Medycyna (talent) 38
Gotowe smoki 166 Mentorka (relecja) 72
Mędrzec (archetyp) 32
Mistrzyni gry 9
H Młode monarchie 140
Hipnoza 59 Moce Defensywne 67
Historia (umiejętność) 41 Moce Fabularne 59
Moce Ofensywne 63
Moce smoka 58
Iluzja 59 Modyfikatory 94
Inicjatywa 105 Motywacja 45
Zaskoczenie 106 Mroczna
Inspiracja (umiejętność) 41 Tajemnica (archetyp s.) 54
Instynkt 63 Mściciel (archetyp) 36
K N
Nastawienie 110
Komunikacja ze smokiem 74 Nastawienie (chimery) 216
Konflikt społeczny 100 Naturalna broń 64
Pozycja Negocjacyjna 100 Naturalny pancerz 67
Koniec służby 165 Naturalny pocisk 64
Kryzys 235 Nieokiełznana
Bestia (archetyp s.) 57
L Nieuchwytny 68
Legendarne artefakty 194 Niewzruszona (talent) 22
Niezłomny 68
Ł
Łagodna O
Piękność (archetyp s.) 52 Obrażenia 110
Łowczyni (archetyp) 30 Obrończyni (talent) 22
Obrzędowość 126
290
I ndeks

Obserwator (talent) 36 Runda 104 Ś

Obycie (cecha) 40 Rywalka (relecja) 72 Ścieżki postępu 104
Oczy Gavany 126 Ryzyko użycia Mocy Smoka 107 Śmierć Bohatera 113
Odgrywanie smoka 75 Rzut bez Umiejętności 95 Światły umysł (talent) 32
Odstraszający 69 Rzut na Więź 95 Świątynia 125
Olian Wesoły 29 Rzut ostatniej szansy 113
Opiekunowie 152 Rzuty grupowe 99 T
Opiekun (relecja) 71 Rzuty kośćmi 94 Talenty 41
Oragan Prawy 25 Rzuty przeciwstawne 99 Teleportacja 61
Osłabienie 65 Terror z
Oszołomienie 65 S Przestworzy (archetyp s.) 51
Oszustka (archetyp) 34 Sawra Mądra 33 Trujący 69
Sąd Siedmiu 153 Tryb Opowieści 10, 221
P Sceny bez smoka 44 Tryb Pojedynczej
Pęknięcie 195 Sesja Zero 10, 241 Przygody 10, 220
Podstawa Shiara 57 Tryb Szachownicy 10, 223
szablonu (chimery) 213 Siła wiary (talent) 38 Cel osobisty 224
Podstępny Siła Woli (umiejętność) 40 Kryzys 224
Drapieżnik (archetyp s.) 53 Skarbnica Napięcie 223
Podwładny (relecja) 72 Wiedzy (archetyp s.) 56 Region 223
Pokrzepienie (talent) 32 Skrzydlate Wpływ 224
Poświęcenie 109 Tarapaty (archetyp s.) 55 Zdarzenia 224
Potęga zaklęć 188 Słowa Aslauga 43 Tryby Rozgrywki 4, 10, 220
Potężne cesarstwa 141 Słowa otuchy (talent) 34 Tura 104
Poza starciem 104 Smocze kryształy 162
Poznanie umysłu 60 Smocze rody 157 U
Prawdy Wiary 125 Smocze wyspy 158 Ukochana (relecja) 73
Prija 51 Smok w walce 106 Umiejętności 40
Problem (relecja) 73 Spełnieni 155 Unik 109
Proste artefakty 192 Splot 178 Upadłe mocarstwa 140
Przebiegłość (umiejętność) 40 Spostrzegawczość Urodzony
Przekonywanie (umiejętność) 41 (umiejętność) 40 przywódca (talent) 24
Przenikliwość (umiejętność) 41 Sprowadzenie kataklizmu 60 Uzdrawianie 61
Przydomek 46 Spryciarz (archetyp) 28
Przyjaciel (relecja) 72 Spryt (cecha) 40 V
Pula skrzydła 109 Sprzęt na chimery (talent) 30 Ves 23
Punkty Rozmachu 98 Stany 110 Veseda 122
Punthali Oswobodzicielka 27 Strategia (chimery) 216
Pyrin 178 Sukcesy 95 W
Sukcesy w ataku 109 Waga tradycji (talent) 24
R Odstąpienie 109 Waleczność (cecha) 40
Relacja ze smokiem 71 Rozproszenie Walka (umiejętność) 40
Republiki kupieckie 141 przeciwnika 109 Wielkie Artefakty 195
Rodzaje kości 94 Ściągnięcie uwagi 109 Więź 41
Rodzaje magów 175 Zmianę odległości 109 Wizje przeszłości 62
Geniusze 176 Szare Skrzydło 152 Wola przetrwania (talent) 34
Legendarni 177 Szczęściarz (talent) 28 Wola zemsty (talent) 36
Spadkobiercy 176 Szczwany lis (talent) 28 Wolne Skrzydło 153
Uczeni 175 Szkolony do walki (talent) 24 Wychowanka
Rodzeństwo (relecja) 72 Szósty zmysł (talent) 30 Zakonu (archetyp) 38
Rozumienie (umiejętność) 41 Wyczucie magii 62

291
 M uzyka
Wydarzenie (chimery) 217 Z Zima 53
Wygadana i obrotna (talent) 34 Zajadły 66 Zionięcie 66
Wyjątkowe artefakty 193 Zakony 16, 127 Złote Skrzydło 152
wykształcenie (talent) 38 Zakres Magii 249 Znawczyni bestii (talent) 30
Wymyk (talent) 28 Za mną (talent) 22 Zręczność (umiejętność) 41
Wyposażenie 45 Zasada 3W 10 Zuchwała (talent) 26
Wytrzymałość (umiejętność) 40 Zasłona 70 Zwarcie 104
Wytrzymały 70 Zasłonięcie 109 Zwinny 67
Wyzwania i Zagrożenia 114 Zaszajeg Milczący 37 Zwrotny 71
Wzorzec 178 Zawzięci 153
Zawzięty (talent) 36 Ż
Zdeterminowana (talent) 26 Żelazna Uromo 39
Zergard 54

PLAYLISTY
EPICKIE
Dust And Light - Twelve Titans Music (2005)
Lepcis Magna - E.S. Posthumus (2015)
Leaving Caladan - Dune OST (2021)
Heart of Courage - Two Steps From Hell
(2010)
See What I’ve Become - Zack Hemsey (2011)
Bloodline - Greg Dombrowski (2021)
Age of Wonder - Scott Buckley (2022)
To The Gallows - Greg Dombrowski (2021)
LEVIATHAN - Twin Scoring Studio (2013)
Main Theme - The Legend of Hercules (2014)
Test Run - How to Train a Dragon (2010)
KLIMAT
WALKA
Factor - Really Slow Motion & Giant Apes
(2016)
Deadwood - Really Slow Motion (2015)
Targaryen Theme - House of The Dragon
OST (2022)
The Fire Dragon - The 13th Warrior OST
(1999)
Pogoń, lekarstwa, karabiny - Bandyta OST
(1997)
Air - Angels & Demons OST (2009)
Arcade - Man of Steel OST (2013)
Chapter Doof - Mad Max: Fury Road OST
(2015)
Drums of the Horde - Filip Lackovic (2020)
Swordplay - Kingdom of Heaven OST (2005)

Summon of the Fallens - Mighty Pixel (2020) TEMATYCZNE

I Walk With Ghosts - Scott Buckley (2021)
Cave - The long dark (2017)
Monks of the Dark Abbey - Brandon & Derek
Fiechter (2016)
Land Of The Gods - Jan J. M. (2018)
Goëtia - Peter Gundry (2017)
Degeneracy - TDSOM (2020)
Maria - Luc Arbogast (2004)
The Heathen - Jan J. M. (2018)
Rain - Faran Ensemble (2013)
Bridge Of Death - Chernobyl OST (2019)
Bound by Blood - Revolt Production Music
(2017)
Poseidon - Sebastien Angel EMC (2020)
AXIS - Tom Player (2019)
Hikanatoi - Farya Faraji (2021)
Flight Over Venice 1 - Assassin’s Creed 2
OST (2015)

292
Licencja
OPEN GAME LICENSE VERSION 1.0A
Fria Ligan AB (“Free League”) has created the atta-
ched Year Zero Engine System Reference Document
(“YZE SRD”). You may use the YZE SRD to create
your own tabletop role playing game, subject to the
terms of this license agreement. By using the YZE
SRD, you agree to these terms.
1. LICENSE. Free League hereby grants you a
worldwide, perpetual, non-exclusive right to copy,
use, modify, translate, and distribute the YZE SRD
in printed form, as a PDF, or as a virtual tabletop
module (“VTT”) as part of your own tabletop
role playing game, modules, and expansions (your
“Game”). VTTs do not include NFTs or video
games, only virtual tabletop modules. So long as
you comply with the terms of this agreement, this
license is irrevocable. If you breach the terms of this
agreement, this license terminates automatically.
2. EXCLUSIONS. This agreement applies only
to the YZE SRD. It does not permit you to use
any other artwork, text, or other materials created
or owned by Free League or to use any of Free
League’s brands or logos, except as set forth in
section 5, below.
3. OWNERSHIP OF THE YZE SRD. You agree
that Free League owns all rights in the YZE SRD
and that you will not contest those rights. Free
League expressly reserves all rights not expressly
granted in this agreement.
4. OWNERSHIP OF YOUR GAME. You own all
rights in any Game you make under this agreement.
Free League may not copy or use your Game without
your permission. But you acknowledge that Free
League may independently create something similar
to your Game and that it is not prohibited from
doing so unless it knowingly and intentionally
copied your original work.
5. LOGO. You may, but are not required to, place
the Year Zero Engine logo (the “Logo”) on any
Game you create using this license. If you choose
to apply the Logo, you must use the official version
made available here and follow any other guide-
lines Free League provides for use of the Logo.
Free League reserves the right to require that you
stop using the Logo on a going forward basis at
its sole discretion.
6. NOTICE. You must include a notice on your
Game, or any website or advertising material
associated therewith, that states that your Game
293
is not sponsored or endorsed by Free League and
that you are using the YZE SRD under license.
We recommend, “This game is not affiliated with,
sponsored, or endorsed by Fria Ligan AB. The Year
Zero Engine System Reference Document is used
under Fria Ligan AB’s Free Tabletop License.” You
must also include a copy of or link to this license
agreement with each publication of your game.
7. RESTRICTIONS. Except as expressly permitted
in this agreement, you may not state or imply that
Free League endorses, sponsors, or is affiliated with
your Game.
8. REPRESENTATIONS. You represent and
warrant that you have the capacity to enter into
this agreement, that your Game does not violate
or infringe the rights of any third party, and that
your Game complies with all applicable laws, rules,
and regulations in every jurisdiction in which it
is distributed.
9. DISCLAIMER. FREE LEAGUE IS PROVIDING
THE YZE SRD “AS IS,” MAKES NO REPRE-
SENTATIONS OR WARRANTIES EXCEPT AS
EXPRESSLY STATED IN THIS AGREEMENT,
AND DISCLAIMS ALL WARRANTIES, EXPRESS,
IMPLIED, STATUTORY, OR OTHERWISE. Free
League has no liability for your use of the YZE
SRD and, in addition, you expressly waive any
claim for any indirect, punitive, special, exemplary,
incidental, or consequential damages.
10. MISCELLANEOUS. This is the entire agreement
of the parties relating to the subject matter hereof
and you agree that you have not relied on any terms
or representations other than those expressly stated
herein. Free League recommends that you review
this agreement with your own lawyer and you
acknowledge that you have had an opportunity to
do so. Free League may update this agreement at its
sole discretion, but you will continue to have the
right to use the YZE SRD under the terms of this
agreement or any subsequently published version
of this agreement at your sole discretion. No joint
venture, partnership, employment, or agency re-
lationship exists between you and Free League as
a result of this agreement. Free League’s failure to
exercise any right or provision in this agreement
shall not constitute a waiver unless expressly ack-
nowledged and agreed to by Free League in writing.
 Smoczy Jeździec Smok Poziom Więzi
imię: imię:
Przydomek: charakter:
archetyP: archetyP:
Wiek / Staż: relacJa:
motyWacJa: Wielkość:

Waleczność Pula kości cenaWięzi

Siła Woli
walka
Wytrzymałość
SłoWa aSlauga
SpryT
Przebiegłość
SPoStrzegaWczość
zręczność
moce Smoka Poziom oPiS
mądrość
arkana magii
PrzenikliWość
rozumienie

obycie
hiStoria
inSPiracJa
PrzekonyWanie

TalenTy

animuSz STany oPiS Wyglądu

Jeździec Smok
draśnięty

rzut Pula kości PoturboWany

zWarcie
dyStanS ranny
unik
Więź ZmaSakrowany

Punkty dośWiadczenia M marTwy M

tWoJa ProWincJa tWoJe Skrzydło

tryb SzachoWnicy
Punkty
cel oSobiSty:
WPłyWu
K arty
 Dołącz Do WybrańcóW!
◊ Poczuj niezwykłą Więź ze smokiem. ◊ Odkryj unikatowy świat fantasy.
◊ Tocz brawurowe podniebne walki. ◊ Wpływaj na losy całych krain.
◊ Stawiaj czoła zakazanej magii. ◊ Poznaj prawdziwą cenę bohaterstwa.

ISBN 978-83-963260-2-7

9 788396 326027

www.lansmacabre.pl